H Z’ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΑΣΜΩΝ ΕΙΣ ΡΩΣΙΑΝ –ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ ΕΙΣ ΚΙΕΒΟΝ.
Τήν Κυριακήν, 15ην /28ην Ἰουλίου 2013, ἔλαβε χώραν τό Πατριαρχικόν, Πολύ-Ἀρχιερατικόν καί Πολύ-Ἱερατικόν Συλλείτουργον εἰς τήν Πλατεῖαν τῶν Καθεδρικῶν Ναῶν τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
Ὁ περικαλλής Ναός τῆς Λαύρας ταύτης εἶναι αφιερωμένος εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου. Πρῶτος ἱδρυτής αὐτῆς ἦτο ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος Κιέβου περί τό 1095, λαβών τό μοναχικόν σχῆμα εἰς Ἅγιον Ὄρος.
Εἰς τά εἰς μέγιστον βάθος καί εἰς μεγάλην ἔκτασιν γῆς λαξευμένα ἤ δομημένα λαβυρινθώδη σπήλαια ταῦτα ἔζησαν ἐν αὐστηρᾷ ἀσκήσει ἀπό τοῦ 11ου αἰῶνος ἕως καί τήν ἐποχήν ἡμῶν χιλιάδες μοναχοί, νῦν δέ φυλάσσονται τίμια λείψανα, ἄλλα μυροβλύζοντα καί ἄλλα διατηρούμενα ἐν ἀφθαρσίᾳ καί δηλοῦντα τήν δύναμιν τῆς χάριτος τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τόν ἁγιασμόν τοῦ σώματος καί τήν μετοχήν αὐτοῦ εἰς τήν κατά χάριν θέωσιν.
Ἐκ τῶν πολλῶν θεαθέντων καί προσκυνηθέντων λειψάνων ἡ μνήμη ἠδυνήθη νά συγκρατήσῃ τά ὀνόματα τῶν Ρώσων Ἁγίων, Γεροντίου, Λογγίνου, Μακαρίου, Παϊσίου, Ἀχιλλίου, Ὑπατίου, Βενιαμίν, Θεοφίλου Ἐπισκόπου Νοβγκορόντ (1482), Παμβώ 14ου αἰ, Μαρτυρίου ἐγκλείστου 14αἰ, Τίτου, Λεοντίου, Ἰγνατίου (1435), Λαυρεντίου (1096), Εὐφροσύνης, ἐγγονῆς τοῦ Ἁγίου Βλαδιμήρου , Φιλαρέτου Μητροπολίτου Κιέβου 1857, ἁγίου Βλαδιμήρου τοῦ Κιέβου (1918) καί ἐκ τῶν πολλῶν μικρῶν παρεκκλησίων νά συγκρατήσῃ τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, δευτέρου ἱδρυτοῦ τῆς Λαύρας, καί τό παρεκκλήσιον μέ ψηφιδωτάς εἰκόνας τοῦ εἰκονοστασίου τοῦ 13ου αἰῶνος. Τά ὡς ἄνω ἐθεάθησαν εἰς τό πρῶτον σπήλαιον, τό λεγόμενον Σπήλαιον τῆς Ἄπω Λαύρας .
Εἰς τό δεύτερον Σπήλαιον τό λεγόμενον Ἐγγύς τῆς Λαύρας, φυλάσσονται ἅγια λείψανα ἑβδομήκοντα τριῶν ἁγίων, ἐξ ὧν ἡ μνήμη συνεκράτησε τά ὀνόματα τῶν ἁγίων Ἀγαπητοῦ τοῦ Θεραπευτοῦ 12ου αἰ., Ἠλιοῦ ἀπό τό Κίεβον 13ου αἰ., βρέφους ἐκτελεσθέντος ὑπό τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου πρό τοῦ Βαπτίσματος αὐτοῦ, ἁγίου Σπυρίδωνος 12ου αἰ., Θεοδοσίου καί Βασιλείου, δύο φίλων ἐκτελεσθέντων ὑπό κατακτητῶν, Ἰουλιανῆς 16ου αἰ., Ἁγίου Ἀντωνίου, Ἁγίου Δαμιανοῦ τοῦ θεραπευτοῦ 12ου αἰ., Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ ἁγιογράφου τῆς Μονῆς, ἁγίου Νέστορος χρονικογράφου τῆς Μονῆς, Ἰωάννου τοῦ ἐγκλείστου ἐπί τριάκοντα τρία ἔτη, Νήφωνος, Ἀβρααμίου, Ἠσαΐου, Σιλβέστρου, Νίκωνος ἡγουμένου, Ἰουλιανῆς 16ου αἰ., κ.ἄ.
Εἰς τό δεύτερον τοῦτο Σπήλαιον ἐκτίσθησαν τά παρεκκλήσια τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, τοῦ Ἁγίου Βαρλαάμ 12ου αἰ., ἡγουμένου Πετσέρσκ, τό παρεκκλήσιον κουρᾶς τῶν μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, 13ου αἰ., καί ἡ τράπεζα τῶν Σπηλαίων, εἰς τήν ὁποίαν νῦν φυλάσσονται τά ἅγια λείψανα .
Εἰς τούς τοίχους τῶν σπηλαίων δεξιά καί ἀριστερά μικροί καμπυλωτοί μύακες, κλειστοί μαρτυροῦν ὅτι εἶναι τό ἄνοιγμα τάφων πολλῶν ἀγνώστων ἁγίων. Ἡ ξεναγός ἐπέδειξε καί τάφον, εἰς τόν ὁποῖον φυλάσσονται τά ὀστᾶ δώδεκα ἀρχιτεκτόνων ἀποθανόντων εἰς τήν Λαύραν καί ἐνταφιασθέντων εἰς τό κοιμητήριον αὐτῆς .
Τό ἔργον τοῦτο τῶν ἀρχιτεκτόνων δύναται νά ἐκτιμήσῃ τις καλλίτερον, ὅταν ἀναλογισθῇ ὅτι ὁ χῶρος τῶν Σπηλαίων ἔχει εἴκοσι τέσσαρας Ναούς ἰσογείους καί ἕξ ὑπογείους.
Εἰς τό τέλος τοῦ ἁγίου κατανυκτικοῦ καί μεγαλοπρεποῦς Πανορθοδόξου Συλλειτούργου τούτου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐξεφώνησεν ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τόν λόγον ἐπί τοῦ ἑορταζομένου γεγονότος, ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί ὡς ἕπεται
Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί
ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ κ. Κύριλλε,
Σεπτοί Προκαθήμενοι καί ἐκπρόσωποι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συλλειτουργοί,
Λαέ τοῦ Κυρίου περιούσιε,
Ὁ πάλαι τῷ Μωσεῖ συλλαλήσας ἐπί τοῦ Ὄρους Σινᾶ διά συμβόλων, λέγων «ἐγώ εἰμι ὁ ὤν» (Γεν. 3, 14), ὁ Αὐτός καί ἐπί τοῦ Ὄρους Θαβώρ ἐμφανῶς τήν δόξαν τῆς Αὐτοῦ Θεότητος τοῖς προκρίτοις μαθηταῖς καί Μωσεῖ καί Ἠλίᾳ παρέδειξε καί ὑπό φωνῆς τοῦ Πατρός ἄνωθεν «υἱός ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησε» (Ματθ. 17, 5), ἐμαρτυρήθη.
Ὁ Αὐτός Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν διά τήν πολλήν ἀγάπην Αὐτοῦ, «ἥν εἰς τέλος ἠγάπησεν ἡμᾶς» (Ἰω. 13, 1), Ἑαυτόν ἱερεῖον ἄμωμον ὑπέρ ἡμῶν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ προσήνεγκε καί ἐκ τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τριήμερος ἐκ νεκρῶν ἀνέστη καί εἰς οὐρανούς ἀναληφθείς, ἀπέστειλε ἐκ τῶν κόλπων τοῦ Πατρός τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ τό Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον καί εἰς τό ὑπερῷον τῆς Ἁγίας Σιών τήν Ἐκκλησίαν ὡς τό σῶμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον, «οὗ πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν» (Ματθ. 16, 18), ἐθεμελίωσε.
Τό μήνυμα τῆς συνδιαλλαγῆς, ἀγάπης, συγγνώμης καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν ὑπό τοῦ ἐνανθρωπήσαντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ δώδεκα τοῦ Κυρίου μαθηταί, οἱ στῦλοι τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἀκλόνητοι καί ὁ μέγας ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης ἐκήρυξαν, εἰς Συρίαν, Αἴγυπτον, Λιβύην, Ρώμην, Ἱλλυρικόν, Νέαν Ρώμην, Κύπρον, Μικράν Ἀσίαν καί Ἑλλάδα χώραν. Ὅλας τάς Ἐκκλησίας ταύτας εἰς τό ἑξῆς εἰς ἕν σύστημα τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων ὁ Μέγας αὐτοκράτωρ, ἅγιος Κωνσταντῖνος διωργάνωσε, ἐστερέωσε καί ἀνέδειξε.
Τήν σωτήριον διδασκαλίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἡρμηνευμένην καί ἐπεσφραγισμένην διά τῆς διδαχῆς τῶν ἁγίων ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῆς διδασκαλίας τῶν ἐγκρίτων ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας παρέλαβε καί ἠσπάσθη ὁ θεοσεβής Ρωσικός λαός καί ἐβαπτίσθη καί ἐνετάχθη εἰς τήν ὁμήγυριν τῶν Ὀρθοδόξων χωρῶν καί Ἐκκλησιῶν, διά τῶν εὐσεβῶν Ἀρχηγῶν αὐτοῦ, Αὐτοκράτορος ἁγίου Βλαδιμήρου καί ἁγίας Βασιλίσσης Ὄλγας. Οἱ δύο οὗτοι μεγάλοι ἀρχηγοί ἀνεδείχθησαν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καί ἡ ἁγία Ἑλένη τῶν Ρώσων, ὄντως ἀληθινοί ἰσαπόστολοι διά τόν Ρωσικόν λαόν, καθ’ ὅτι ἐνεφύσησαν εἰς αὐτόν τήν Ὀρθόδοξον Χριστιανικήν διδασκαλίαν, ὡς παρέλαβον ταύτην ἀμώμητον παρά τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Τοῦτο τό γεγονός τοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῶν Ρώσων, δηλονότι τῆς στροφῆς αὐτῶν ἀπό τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων εἰς τήν λατρείαν τοῦ ἑνός καί μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί βαπτίσεως αὐτῶν, πρό 1025 ἐτῶν, ἤτοι τό σωτήριον ἔτος 988, ἑορτάζει σήμερον πανηγυρικῶς, ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἀλλά καί ὅλη ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μετ’ αὐτῆς.
Ἑορτάζει τοῦτο σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία ὡς γεγονός ὑψίστης πνευματικῆς καί πολιτιστικῆς σημασίας, διότι τοῦτο ἐζωοποίησε τόν Ρωσικόν Ὀρθόδοξον λαόν, ἐζωογόνησε καί ἐνεργοποίησε αὐτόν, ὥστε νά δώσῃ εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί εἰς τόν κόσμον μάρτυρας, ὁσίους, συγγραφεῖς, ἁγιογράφους, νεομάρτυρας, στάρετς, ἐξ ὧν οἱ πλέον περίοπτοι οἱ ἅγιοι οὗτοι, τῶν ὁποίων τά ἅγια λείψανα φυλάσσονται ἐν τοῖς σπηλαίοις τούτοις τοῦ Κιέβου, εἰς παράκλησιν καί οἰκοδομήν τοῦ Ρωσικοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν.
Προκόπτουσα καί αὐξάνουσα ἐν Χριστῷ ἡ Ρωσική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, συνῆψε ἰδιαιτέρας σχέσεις μετά τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων. Ἐνίσχυσε τήν εὐσέβειαν αὐτῆς διά τῶν προσκυνήσεων αὐτῆς εἰς τούς ἁγίους τόπους, τήν κοιτίδα τοῦ Χριστιανισμοῦ, καί διά τῆς ποιμαντικῆς καθοδηγήσεως τῶν Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων Παϊσίου, Δοσιθέου καί Θεοφάνους. Ἡ δέ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία εὐγνωμόνως ἐδέχθη τάς δωρεάς τῶν Ρώσων πιστῶν καί τήν προστασίαν τῶν δικαιωμάτων αὐτῆς ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ὑπό τῶν Ρώσων Τσάρων.
Τήν ἱεράν ταύτην ἱστορίαν εὐγνωμώνως οὐχί μόνον ἀναπολοῦμεν ἀλλά καί ζῶμεν σήμερον ἐκ νέου, συνεχίζοντες αὐτήν ἐν τῷ Πατριαρχικῷ Ἡμῶν Συλλειτούργῳ τούτῳ, διδόντες μαρτυρίαν ἀγάπης, συνδιαλλαγῆς, συμφιλιώσεως, εἰρήνης καί ἑνότητος ἐκκλησιαστικῆς καί κοινωνικῆς εἰς τό ποίμνιον Ἡμῶν καί εἰς τόν κόσμον, τόν πάσχοντα σήμερον ἐκ τοῦ κατακερματισμοῦ, τῶν φυλετικῶν καί κοινωνικῶν διακρίσεων, τῶν φόνων, τῶν πολέμων, τῆς πολεμικῆς καί τρομοκρατικῆς βίας, τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, τῆς ἀνεχείας, τῆς πείνης καί ποικίλης ἀπανθρώπου ἐκμεταλλεύσεως.
Τήν μαρτυρίαν ταύτην καλούμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι λαοί νά δίδωμεν εἰς τόν κόσμον, ὄντες βαθέως ἐρριζωμένοι εἰς τήν παράδοσιν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως, τήν ἀναδειχθεῖσαν ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου εἰς σύστημα ζωῆς Ὀρθοδόξου, ἐν ᾗ «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, ἀλλά πάντες ἡμεῖς ἕν ἑσμεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3, 28), διατηροῦντες ἕκαστον ἔθνος τήν ἐθνικήν καί πολιτιστικήν αὐτοῦ ταυτότητα ἐν τῷ ἑνί συνεκτικῷ σώματι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οὐχί ἀνταγωνιζόμενοι ἀλλά συναγωνιζόμενοι ἀλλήλοις εἰς τήν ταπείνωσιν, τήν εὐποιΐαν καί πᾶσαν ἀγαθοεργίαν, «τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι» (Ρωμ. 12, 10).
Εὐχαριστοῦντες Θεῷ, ἐπί πᾶσι οἷς παρέχει Ἡμῖν, ἰδιαιτέρως δέ ἐπί τῇ θείᾳ Λειτουργίᾳ ταύτῃ, προγεύσει τῆς βασιλείας Αὐτοῦ, δεόμεθα Αὐτῷ, ὅπως ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων ἰσαποστόλων Βλαδιμήρου καί Ὄλγας, καταξιοῖ τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Ἐκκλησίαν, ὅπως ἐν πιστότητι τῷ Κυρίῳ ἐπιτελῇ τό ἁγιαστικόν καί ποιμαντικόν αὐτῆς ἔργον πρός οἰκοδομήν καί σωτηρίαν ψυχῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι, Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.
καί ἀγγλιστί ὡς ἕπεται: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2013/07/28/2713
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μητροπολίτης Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ. Βλαδίμηρος παρέθεσε ἐπίσημον δεξίωσιν πρός τούς Προκαθημένους καί τούς Ἀντιπροσώπους τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Ἐν συνεχείᾳ ἐνωρίς τό ἀπόγευμα , περί τήν 15.50 μ.μ. ὥραν τῆς Κυριακῆς, οἱ Προκαθήμενοι καί οἱ Ἀντιπρόσωποι ἀνεχώρησαν δι’ εἰδικῆς ἀμαξοστοιχίας ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ Σιδηροδρομικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Κιέβου καί ἀφίχθησαν τήν 23.35 μ.μ. ὥραν τῆς αὐτῆς ἡμέρας εἰς τό Μίνσκ τῆς Λευκορρωσίας καί ἐτακτοποιήθησαν εἰς τά δωμάτια αὐτῶν εἰς τό ξενοδοχεῖον “President” .
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.