Τόν παρελθόντα Αὔγουστον, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐδέχθη τήν δημοσιογράφον τῆς τοπικῆς Ἑλλαδικῆς ἐφημερίδος «Παναιτωλική». Εἰς αὐτήν ἔδωσεν συνέντευξιν ὁ Μακαριώτατος διά τήν καιρίαν ἀποστολήν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἰς τήν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί κατ’ ἐπέκτασιν εἰς τήν οἰκουμένην. Ἡ συνέντευξις αὗτη ἐδημοσιεύθη τήν Πέμπτην, 8ην Ὀκτωβρίου 2009, εἰς τήν ἐφημερίδα «Παναιτωλική».

Γράφει ἡ κ. Μαρίνα Καπελάκη:

«Ὁ Μακαριώτατος μᾶς μίλησε γιά τήν ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου, ὑποστηρίζοντας πώς εἶναι καθαρά θρησκευτική καί πνευματική,γιά τό φιλανθρωπικό ἔργο, τίς πρῶτες δυσκολίες, πού ἐκλήθη νά ἀντιμετωπίσῃ κατά τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων του, τήν περιουσία τοῦ Πατριαρχείου, τά σχολεῖα καί γιά τήν «συνύπαρξη» μέ τούς ἀραβικό, ἑβραϊκό καί μουσουλμανικό κόσμο. Μία συνέντευξη πολύ ἐνδιαφέρουσα, ἄν λάβωμε ὑπόψη, ὅτι ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόφιλος προτιμᾷ τήν σιωπή καί ἀποφεύγει νά βρίσκεται στήν πρώτη γραμμή τοῦ πυρός» …

Ἡ ροή τῆς συνομιλίας τῆς κ. Μαρίνης Καπελάκη μετά τοῦ Μακαριωτάτου εἶχεν ὡς ἑξῆς:

κ. Μ. Καπελάκη: «Μακαριώτατε, νά σᾶς εὐχαριστήσω γιά τήν φιλοξενία! Ἐδώ καί τέσσερα χρόνια ἔχετε ἀναλάβει τά ἡνία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσoλύμων. Ὑπό δύσκολες συνθῆκες καί ἡ ἀνάληψη, ἀλλά καί ἡ συνέχεια τοῦ ἔργου σας. Ποιές ἦταν οἱ πρῶτες δυσκολίες πού κληθήκατε νά ἀντιμετωπίσετε»;

Ὁ Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’: «Οἱ δυσκολίες εἶναι, ὅτι γιά πρώτη φορά στή μακραίωνα ἱστορία του τό Πατριαρχεῖο εὑρέθη ὑπό τρεῖς πολιτειακές δικαιοδοσίες καί ἐξουσίες, τῶν ὁποίων πολιτειακῶν καί κρατικῶν αὐτῶν δυνάμεων καί ἐξουσιῶν τά συμφέροντα εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα· καί αὐτή ἦταν ἡ δυσκολία τοῦ Πατριαρχείου, καί τῆς θέσεως τοῦ Πατριάρχου, διότι ξαφνικά τό Πατριαρχεῖο εὑρέθη στό ἐπίκεντρο τῶν πολιτικῶν διενέξεων, καί ὄχι τῶν τοπικῶν πολιτικῶν διενέξεων, ἀλλά διενέξεων πολιτικῶν, πού ἀφοροῦν τήν Παγκόσμια Κοινότητα»!

Μ.Κ.: «Κάθε μέρα πού ἀνατέλλει ποιά εἶναι ἡ πρώτη σκέψη πού τυραννάει τό λογισμό σας»;

Ι.Θ.Γ’: «Ὑπάρχουν, βέβαια, οἱ λογισμοί, ἀλλά στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὅλα λαμβάνουν μίαν ἄλλη διάσταση καί τό φρόνημα τό δικό Μας πρέπει νά κατευθύνεται καί νά κατεργάζεται ἀπό τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ἡ σκέψις Μας εἶναι νά ἐπικαλούμεθα πάντοτε τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί συγκεκριμένα τοῦ Ἐνσαρκωμένου Λόγου τοῦ Χριστοῦ, διότι Αὐτός, κατ’ οὐσίαν, εἶναι ὁ Πηδαλιοῦχος, ὁ Ἀρχηγός καί ὁ Ἡγέτης αὐτοῦ τοῦ Ἱεροῦ Καθιδρύματος, καί αὐτό τό λέγω διότι ἔχει ἀποδειχθεῖ, ὅτι ἡ παρουσία ἐδῶ τοῦ Πατριαρχείου, ἡ παρουσία τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, εἶναι ἕνα καθημερινό θαῦμα».

Μ.Κ.: «Πῶς εἶναι ἡ συνύπαρξη μέ τά ἄλλα δόγματα»;

Ι.Θ.Γ’: «Τό ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς Ἱερουσαλήμ εἶναι, ὅτι εἶναι πόλις καθεαυτό θρησκευτική καί συνδέεται ἄρρηκτα μέ τήν Ἱεράν Ἱστορίαν καί ἐδῶ ἐκορυφώθη, ἐδῶ ἔλαβε σάρκα καί ὁστᾶ, ἀλλά καί ἐδῶ πλέον θά τελειώσῃ ὁ σκοπός τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας· καί τό Πατριαρχεῖο εἶναι ἡ ἐνσάρκωσις τῆς Ἱστορίας τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας».

Μ.Κ.: «Ποιό εἶναι τό φιλανθρωπικό ἔργο τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσoλύμων»;

Ι.Θ.Γ’: «Τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ἀπό τή φύση του εἶναι ἕνα φιλανθρωπικό ἵδρυμα καί ἐδῶ ἀκριβῶς ὑπάρχει μία μεγάλη παρεξήγησις, διότι εἶναι ὁ φυσικός καί πνευματικός κληρονόμος μιᾶς πολυτίμου καί ἀνεκτιμήτου πνευματικῆς ἀλλά καί φυσικῆς κληρονομιᾶς. Βέβαια, ἡ πνευματική κληρονομιά εἶναι αὐτονόητη, ἀλλά ἡ φυσική κληρονομιά τοῦ Πατριαρχείου δέν προβάλλεται, οὔτε γίνεται κατανοητή καί γνωστή, διότι παραθεωρεῖται τό γεγονός ὅτι ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσoλύμων, καί γενικότερα ἡ ἱστορία τῆς Ἱερουσαλήμ, καί τῶν Ἁγίων Τόπων, ἀρχίζει νά λαμβάνῃ νέα μορφή καί νά διαμορφώνεται ἕνα νέο πλέον πολιτικο-θρησκευτικό καί κοινωνικό καθεστώς μέ τήν ἄφιξη ἐδῶ τῶν Ἀράβων Μουσουλμάνων, τό 638 μ.Χ. Ἔκτοτε τό πολιτικο-θρησκευτικό σκηνικό ἀλλάζει, διότι ὁ Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων ἀναδεικνύεται ταυτοχρόνως ὁ πνευματικός καί ὁ ἐθνικός ἡγέτης, δηλαδή, ἀναδεικνύεται ὁ ‘Ἐθνάρχης’. Ἀποχωροῦν οἱ Βυζαντινοί, ὁ Αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος καί ὅλη αὐτή ἡ κληρονομιά, πνευματική καί φυσική, τίθεται εἰς τάς χεῖρας τοῦ Πατριάρχου τῶν Ἱεροσολύμων· καί ὅταν ἀναφερόμεθα σέ φυσική κληρονομιά, ἐννοοῦμε τούς μεγαλοπρεπεῖς ναούς, τούς Κωνσταντινείους ναούς, τούς εὐκτηρίους οἴκους, τά μοναστήρια, τά ὁποῖα ἔκτισαν καί ἀνέδειξαν οἱ Βυζαντινοί Αὐτοκράτορες ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου μέχρι τόν 7ο αἰῶνα, ἀλλά καί μέχρι τήν ἐποχή τῶν Σταυροφόρων καί μετά ἀκόμα. Πάντα οἱ Βυζαντινοί ἐνδιαφέροντο».

«Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, τό Πατριαρχεῖο ἀπέκτησε μία μεγάλη φυσική κληρονομιά καί περιουσία, ἡ ὁποία ἐπηυξήθη καί συνεπῶς αὐτή ἡ φυσική κληρονομιά τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἱερά κληρονομιά. Καί αὐτό δυστυχῶς παραθεωρεῖται καί παραβλέπεται καί δίδουν μιάν ἄλλη διάσταση στό Πατριαρχεῖο· καί αὐτό εἶναι κάτι, τό ὁποῖο μᾶς ἐνοχλεῖ ἰδιαιτέρως, γιατί τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων διαδραματίζει ρόλον καθαρά πνευματικόν καί φιλανθρωπικόν».

«Σήμερα τό δημογραφικό καθεστώς τῆς Ἱερουσαλήμ, δέν ἐννοῶ πληθυσμιακά, ἐννοῶ τοπογραφικά, ἐξαρτᾶται ἐν πολλοῖς ἀπό τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, δεδομένου ὅτι ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆς παλαιᾶς πόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ, καί μάλιστα σημεῖα πολιτικῆς καί στρατηγικῆς σημασίας, ἀποτελοῦν περιουσία τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων καί τό Πατριαρχεῖο ἐνεργεῖ καί συνεχίζει τήν ἱεραποστολή κατά τρόπο καθαρά φιλανθρωπικό».

Μ.Κ.: «Τί ἐννοεῖτε»;

Ι.Θ.Γ’: «Ὅταν κανεῖς εἰσέρχεται στήν παλαιά πόλη, ἀπό τήν Πύλη τοῦ Δαυΐδ καί συνεχίζει γιά τόν Ναό τῆς Ἀναστάσεως, διέρχεται ἀπό δρόμους πού ἑκατέρωθεν ὑπάρχουν καταστήματα, τά ὁποῖα παραχωροῦνται καί ἐνοικιάζονται, ἄνευ διακρίσεως, σέ χριστιανούς, μουσουλμάνους καί ἄλλους καί τά εἰσοδήματα τοῦ Πατριαρχείου εἶναι πενιχρότατα καί συμβολικά. Κατόπιν, ἕνεκα τῆς θέσεως τοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖο κατέχει πολλά προσκυνήματα καί μοναστήρια, καί πολλά περιουσιακά στοιχεῖα γύρω ἀπ’ αὐτό, δέν μπορεῖ νά ἀναδείξῃ τήν περιουσία του ἤ νά τήν ἐκμεταλλευθεῖ, ὅπως σκέπτεται ὁ κοσμικός καί οἰκονομικός νοῦς, διότι οἱ περιουσίες αὐτές, οἱ γαῖες αὐτές, εἶναι μεγάλης πολιτικῆς καί στρατηγικῆς σημασίας, ὁπότε ἐδῶ ἀντιλαμβάνεσθε σέ τί δύσκολη θέση βρίσκεται τό Πατριαρχεῖο. Διότι, ἐάν προβῇ σέ ὁποιανδήποτε ἐνέργεια ἐπενδυτική, αὐτόματως ἀλλάζει τό καθεστώς τό πολιτικο-κοινωνικό».

Μ.Κ.: « …Εἶναι ζήτημα καθαρῶν ἰσορροπιῶν! Ὑπό τήν κηδεμονία τοῦ Πατριαρχείου, ὑπάρχουν καί σχολεῖα. Μιλώντας δέ μέ διαφόρους ἐδῶ παράγοντες, μέ ἐνημέρωσαν καί γιά τό πρόβλημα τῆς βιωσιμότητάς τους, ἀφοῦ δέν ἔχουν πολλούς μαθητές».

Ι.Θ.Γ’: «Συμβαίνει τό ἑξῆς: τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων εἶναι ἀπό τίς πρῶτες Ἐκκλησίες, πού εἶχε ἐπενδύσει στόν τομέα τῆς Παιδείας, ἀλλά καί τῆς Κοινωνικῆς Προνοίας. Εἶναι γεγονός ἱστορικά ἀποδεδειγμένο, καί ἀναγνωρίζεται ἀπό τούς πάντες, ἀπό μελέτες πού ἔχουν γίνει καί ἔρευνες, ὅτι τά πρῶτα νοσοκομεῖα πού ὑπῆρξαν καί τά πρῶτα σχολεῖα ἦταν ἀπό τό Πατριαρχεῖο».

«Στόν τομέα τῆς Παιδείας ἔχει ἐπενδύσει πάρα πολύ τό Πατριαρχεῖο καί σήμερα ἔχει σχολεῖα, ἐντός τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, στήν Παλαιστινιακή Αὐτονομία καί στήν Ἰορδανία. Καί στόν τομέα αὐτό, τό Πατριαρχεῖο ἔχει κάνει μεγάλα ἅλματα. Μέσῳ τῆς Παιδείας συμβάλλει ἀκριβῶς στήν συνύπαρξη τῶν θρησκευτικῶν ὀντοτήτων, ἀλλά καί στήν ἐκτόνωση τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, δεδομένου ὅτι οἱ χριστιανοί εἶναι μειονότης στό χῶρο τῆς Ἁγίας Γῆς καί στήν εὑρύτερη περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ὡς ἐκ τούτου, τά χριστιανικά σχολεῖα καί τά σχολεῖα τοῦ Πατριαρχείου ἰδιαιτέρως, φιλοξενοῦν, κατά τό πλεῖστον, μαθητές, οἱ ὁποίοι δέν εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀλλά εἶναι ἑτέρων θρησκευμάτων· καί αὐτό ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά συμβάλλῃ στήν ἀλληλογνωριμία, ἀφ’ ἑνός μέν τῶν προσώπων, καί ἀφ’ ἑτέρου στήν ἀλληλογνωριμία τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καί συμβόλων ἑνός ἑκάστου. Καί αὐτό βέβαια ἀναγνωρίζεται ἀπό ὅλους, δεδομένου ὅτι τό Πατριαρχεῖο ἔχει μιάν ἰδιαίτερη σχέση μέ τόν ἀραβικό ἰσλαμικό κόσμο, εἶναι ἡ γέφυρα μεταξύ Δύσεως καί Ἀνατολής»!

Μ.Κ.: «Ὀφείλω νά παρατηρήσω ὅτι ἀπό τόν ἰσλαμικό, ἀραβικό κόσμο διαπίστωσα μιά ἀγάπη πρός τούς μοναχούς καί τόν Πατριάρχη, τόν ἑκάστοτε Πατριάρχη….»

Ι.Θ.Γ’: «Εἶναι γεγονός αὐτό! Ἔχουμε κοινή ἱστορία καί ἀλληλογνωριζόμεθα καί γι’ αὐτό κατορθώνουμε νά ἐπιβιώνουμε. Κατόπιν σέ μᾶς ὑπάρχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη, διότι ἡ ἀποστολή τοῦ ‘μαύρου ράσου’ εἶναι πολύ γνωστή, εἶναι ξεκάθαρη ἡ ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου, διά μέσου τῶν αἰώνων, εἶναι καθαρά θρησκευτική καί πνευματική. Δέν ἐξυπηρετεῖ, οὔτε προάγει ἀλλότρια συμφέροντα, εἴτε αὐτά εἶναι οἰκονομικά εἴτε πολιτικά ἤ στρατιωτικά ἤ ὁτιδήποτε· ἐν ἀντιθέσει πρός τούς ἄλλους δυτικούς, χριστιανούς ἐννοῶ, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένοι μέ αὐτό τό στίγμα, πού ἄφησαν στόν ἀραβικό καί μουσουλμανικό κόσμο, τούς Σταυροφόρους» .

Μ.Κ.: «Μακαριώτατε, ἐπισκέφθηκα μοναστήρια, πού βρίσκονται σέ καίριες στρατηγικές θέσεις καί μοναχούς νά φυλᾶνε Θερμοπύλες! Ἀνταμώθηκα μέ τίς δυσκολίες, τίς ἀνησυχίες τους, ἕνωσα τήν προσευχή μου μαζί τους, ὥστε ὁ Μεγαλοδύναμος νά τούς χαρίζῃ ὑγιεία, ἀλλά μετά ἀπ’ αὐτούς τί»;

«Ποιό εἶναι τό μήνυμα πού θέλετε νά στείλετε στήν Ἑλλάδα; Ἡ χώρα μας ὀφείλει νά δώσῃ ‘χέρι βοηθείας’ πρός τό Πατριαρχεῖο σας καί σέ τούτη τήν ἀποστολή ὅλα τά Πατριαρχεῖα ὀφείλουν νά συστρατευθοῦν καί νά ταχθοῦν στό πλευρό σας…».

Ι.Θ.Γ’: «Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ Ἑλλάδα πάντοτε ἦταν καί παραμένει ἡ τροφός δύναμις γιά ὅλα τά Πατριαρχεῖα στή Μέση Ἀνατολή καί γιά τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων. Αὐτό τό ἐνδιαφέρον συνεχίζεται νά ἐκδηλώνεται ποικιλοτρόπως καί παντοιοτρόπως καί νομίζω ὅτι πλέον ἔχει γίνει ἀντιληπτό ὅτι πολιτικῶς ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἕνα προπύργιο στό χῶρο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί αὐτό εἶναι τό Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων»!

Μ.Κ.: «Μιά κουβέντα σέ ὅσους ἔχουν ἐπισκεφθεῖ τούς Ἁγίους Τόπους, ἀλλά καί σέ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἔρθει ἀκόμα ἐδώ».

Ι.Θ.Γ’: «Τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων εἶναι τόπος ἐλπίδος, γιατί εἶναι ὁ τόπος τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτό τό ὁποῖο δίδει δύναμη σέ μᾶς νά συνεχίζωμε τήν ἀποστολή μας εἶναι, ὅτι ζοῦμε πάντοτε μέ τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως· καί αὐτή τήν ἐμπειρία, τήν ὁποία ζοῦμε ἐμεῖς ἐδώ, ἐπί καθημερινῆς βάσεως, θά θέλαμε νά τήν συμμερισθοῦν καί οἱ συμπατριῶτες μας, καί ὁ τρόπος γιά νά τήν συμμερισθοῦν εἶναι ἀκριβῶς ἡ προσκυνηματική τους ἐπίσκεψη ἐδώ, εἰς τούς Ἁγίους Τόπους».

Μ.Κ.: «Νά σᾶς εὐχαριστήσω καί νά σᾶς εὐχηθῶ, ὁ Μεγαλοδύναμος νά σᾶς χαρίζῃ κουράγιο καί δύναμη στή δύσκολη ἀποστολή σας !».

Ι.Θ.Γ’: «Εὐχαριστῶ πάρα πολύ»…

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Τετάρτην, 17/30 Σεπτεμβρίου 2009, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐδέχθη τόν πρῶτον Ἀναπληρωτήν Πρωθυπουργόν τῆς Ρωσίας κ. Victor Zubkof.

Ὁ Ἀναπληρωτής Πρωθυπουργός κ. Victor Zubkof, γενόμενος δεκτός, ηὐχαρίστησεν εὐθύς ἐξ’ ἀρχῆς τόν Μακαριώτατον διά τήν παρασχεθεῖσαν συνάντησιν καί τήν θερμήν ὑποδοχήν. Ἐν συνεχείᾳ ἐξήγησεν ὅτι εὑρίσκεται εἰς τό πλαίσιον μεγάλης ἀποστολῆς διαπραγματεύσεων συνεργασίας μετά τοῦ Ἰσραήλ. «Συνεφωνήσαμεν», εἶπεν, «ἐπί ὡρισμένων ἀρχῶν διά συνεργασίαν. Συνηντήσαμεν τόν Πρόεδρον, αὔριον θά συναντήσωμεν τόν Πρωθυπουργόν τοῦ Ἰσραήλ. Σήμερον θέλομεν νά ἀφιερώσωμεν ὁλίγον χρόνον διά προσευχήν εἰς τό λίκνον τῆς πίστεως ἡμῶν».

Ὁ Μακαριώτατος ἐξέφρασε τήν βαθεῖαν χαράν Αὐτοῦ ἐπί τῇ ἐπισκέψει τοῦ Α’ Ἀναπληρωτοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ρωσίας εἰς τό Πατριαρχεῖον, εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν ἐνσάρκωσιν τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ἀνέμνησε Αὐτῷ  τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Πρωθυπουργοῦ Πούτιν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐπί ἡγουμενίας Αὐτοῦ, ὡς Γέροντος Σκευοφύλακος.

Ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἔχει τήν σημασίαν αὐτῆς εἰς τόν Ὀρθόδοξον καί Χριστιανικόν κόσμον. Ὅτι τό Πατριαρχεῖον συνεργάζεται μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καί ὅτι ὑπάρχει τό εἰς Μόσχαν Μετόχιον τοῦ Παναγίου Τάφου. Ἐξέφρασε τήν χαράν Αὐτοῦ, διότι παρατηρεῖ μίαν πνευματικήν ἀνανέωσιν εἰς τήν Ρωσίαν, ἰδίᾳ μέ τόν νεοεκλεγέντα νέον Πατριάρχην, Μακαριώτατον Κύριλλον. Ὁ νέος Πατριάρχης Κύριλλος, μετά τοῦ ὁποίου εἶχε γνωριμίαν ὁ Μακαριώτατος ἀπό τῶν ἡμερῶν τῆς διακονίας Αὐτοῦ εἰς τό ἐν Μόσχᾳ Μετόχιον τοῦ Παναγίου Τάφου ὑπόσχεται πολλά διά τήν Ἐκκλησίαν. Παρεκάλεσε τόν κ. Zubkof νά διαβιβάσῃ τάς εὐχάς Αὐτοῦ καί ὅλης τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὁ Ἀναπληρωτής Πρωθυπουργός κ. Victor Zubkof ηὐχαριστησε τόν Μακαριώτατον διά τούς θερμούς λόγους Αὐτοῦ, προσθέτων:  «Ζῶμεν εἰς δυσκόλους καιρούς οἰκονομικῆς κρίσεως. Οἱ δύο Ἐκκλησίαι συνεργαζόμεθα, διά νά προοδεύσωμεν. Ὁ Πρωθυπουργός κ. Πούτιν μέ τόν Πατριάρχην Μόσχας εἶχε δυσκόλους ἡμέρας εἰς Οὐκρανίαν καί Λευκορρωσίαν. Εὐχαριστοῦμεν Ὑμᾶς διά τόν ἑνωτικόν ὑμῶν ρόλον».

Ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι εἶναι αἰσθητή ἡ ρωσική παρουσία ἐνταῦθα διά τῶν προσκυνητῶν ἐκ Ρωσίας. «Δεσμευόμεθα», εἶπεν,  «διά νά συντελέσωμεν εἰς ἑνότητα, ὅπου δυνάμεθα. Τοῦτο ἀναμένεται παρά τοῦ Πατριαρχείου, νά διαδραματίζῃ ρόλον συμφιλιωτικόν καί εἰρηνευτικόν. Εὐλογημένη ἡ ἐπίσκεψις ὑμῶν. Θεωροῦμεν ὑμᾶς ὡς προσκυνητήν τῶν Ἁγίων Τόπων. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη σήμερον πνευματικοῦ ἄρτου, τόν ὁποῖον προσφέρει ό Χριστός διά τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται μακράν παντός φανατισμοῦ καί πάσης διακρίσεως».

Ὁ Πρωθυπουργός εὐχαριστῶν λέγει: «Εἰς Ρωσίαν ὑπῆρχε μοναστήρι τοῦ 16^ου αἰῶνος, κτισθέν ὑπό τοῦ Πατριάρχου Νίκωνος, ἀναπαριστάνον τήν Ἱερουσαλήμ πρός ἀναπλήρωσιν τῶν ἀναγκῶν τῶν προσκυνητῶν, οἱ ὁποῖοι δέν δύνανται νά ἐπισκεφθοῦν τήν Ἁγίαν Γῆν. Τοῦτο παρήκμασε, κατεστράφη, περιπεσόν εἰς δυσμένειαν ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος. Σήμερον προσκυνηταί ἐπισκέπτονται αὐτό καί θέλουν νά τό ἀνακαινίσουν ὡς ἦτο. Τοῦτο ἀνετέθη εἰς ἐμέ. Συνεκεντρώσαμεν τά χρήματα, προετοιμάσαμεν τά σχέδια, τόν προσεχῆ Ὀκτώβριον θά ἀρχίσωμεν τήν ἀνοικοδόμησιν, θά διαρκέσῃ 5-7 ἔτη ἡ ὅλη ἐργασία. Ζητοῦμεν τήν τεχνικήν Ὑμῶν συνδρομήν».

Ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον διαθέτει ἐμπειρογνώμονα ἀρχιτέκτονα, τόν κύριον Μητρόπουλον. Ὁ Μακαριώτατος ἔκαμε λόγον διά τό Μετόχιον τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἰς Ρωσίαν, με τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἐπαναδοθοῦν εἰς τό Πατριαρχεῖον τά πλήρη δικαιώματα αὐτοῦ. Τοῦτο ἦτο μία ἐκ τῶν 6 Ἐκκλησιῶν, αἱ ὁποῖαι ἐλειτούργουν εἰς Μόσχαν διαρκοῦντος τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος. «Διά τούτου», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος,  «θέλομεν νά συσφίγξωμεν τόν σύνδεσμον μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας».

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε τῷ Ἀναπληρωτῇ Πρωθυπουργῷ κεραμεικήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βηθλεεμιτίσσης, οὔσης συμβόλου ὑπακοῆς καί ἀφοσιώσεως, ὑπομονῆς καί ἐλπίδος καθώς καί τό προσκυνηματικόν φωτογραφικόν λεύκωμα: «Ἱερουσαλήμ, ὁ ὀμφαλός τῆς γῆς».

Ὁ Πρωθυπουργός κ. Victor Zubkof ἐπέδωσε τῷ Μακαριωτάτῳ εἰκόνα τῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ Κρεμλίνου ἐκ σμάλτου. Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν ἀναμνηστικά δῶρα εἰς τόν κ. Zubkof καί εἰς τήν συνοδείαν αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Τετάρτην,  3/16-9-2009,  ἐπεσκέφθησαν τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον τόν Γ’ οἱ Dr. Gerhard Ludwig Müller, Ἐπίσκοπος τοῦ Regensburg, Dr. Heinrich Mussinghoff, Ἐπίσκοπος τοῦ Aachen, Dr. Gerhard Feige, Ἐπίσκοπος τοῦ Magdeburg τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας μετά μικράς ὁμάδος συνοδῶν εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν ὡς ἀποστολῆς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν διά τήν γνωριμίαν μέ τάς Ἐκκλησίας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τήν ἐνίσχυσιν τῆς χριστιανικῆς παρουσίας εἰς τήν περιοχήν αὐτήν. 

Ὁ  ἐπίσκοπος τοῦ Regensburg Dr. Gerhard Ludwig Müller, προσφωνῶν τόν Μακαριώτατον, ἀνεφέρθη εἰς τήν συμβολήν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν θεολογίαν τῆς Ἐκκλησίας διά τῆς στάσεως αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ χριστολογικοῦ δόγματος τῆς 4^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος, τό 451 μ.Χ., τῆς στάσεως τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Σωφρονίου ὑπέρ τῶν δύο θελήσεων καί ἐνεργειῶν τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς στάσεως τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν εἰκονομαχικήν ἔριδα καί εἰς τόν διεξαγόμενον σήμερον θεολογικόν διάλογον μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἐν συνεχείᾳ ἐπέδωσε εἰς τόν Μακαριώτατον τό μετάλλιον τοῦ Ἰνστιτούτου τοῦ Regensburg διά τήν διδασκαλίαν τῆς Γερμανικῆς γλώσσης εἰς μαθητάς προερχομένους ἐκ τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν. Ὁ Ἀναπληρωτής Διευθυντής τοῦ Ἰνστιτούτου τούτου, κληρικός Dr. Nikolaus Wyrwoll ἦτο μεταξύ τῶν συνοδῶν τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν Ἀρχιερέων.

Ἀντιφωνῶν ὁ Μακαριώτατος, ἐκαλωσώρισεν εἰς Ἱεροσόλυμα τόν ἐπίσκοπον τοῦ Regensburg Dr. Müller καί τήν συνοδείαν αὐτοῦ καί ηὐχαρίστησεν αὐτόν διά τούς λόγους του σχετικῶς μέ τήν στάσιν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς περιόδους κρίσεως ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ὡς καί διά τήν συνεργασίαν ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῶν Ἐκκλησιῶν.

«Ἡ ἐπίσκεψις ὑμῶν», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἔχει σημασίαν διά τήν χριστιανικήν παρουσίαν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, εἶναι ἐπίσκεψις συμπαραστάσεως. Ὑμεῖς γνωρίζετε τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας καί  τήν ἐκκλησιαστικήν ἱστορίαν. Γνωρίζετε καί τήν τρέχουσαν πολιτικήν κατάστασιν. Ἡμεῖς ζῶμεν ἐντός αὐτῆς. Ὑπάρχει ἐνταῦθα μία γνωστή πολιτική καί θρησκευτική κατάστασις μέ τάς προεκτάσεις αὐτῆς. Τό Πατριαρχεῖον ἡμῶν διά μέσου τῶν αἰώνων ἐκαλλιέργησε πνεῦμα εἰρηνικῆς συμβιώσεως μετά τοῦ Ἰσλάμ καί τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ. Δέν ὁμιλοῦμεν διά διάλογον, διά σχέσιν, ἀλλά διά συμβίωσιν. Σεβόμεθα τά ἱερά προσκυνήματα καί τῶν τριῶν θρησκειῶν. Ἡ Ἱερουσαλήμ καθ’ ἑαυτήν εἶναι Ἁγία Πόλις καί διά τάς τρεῖς θρησκείας. Ἡ Ἱερουσαλήμ ἔχει καθαγιασθῆ μέ τό αἷμα τῶν προφητῶν καί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχει χῶρος διά τούς ὀπαδούς καί τῶν τριῶν θρησκειῶν. Ἡ πολιτική λύσις τοῦ προβλήματος τῶν Ἱεροσολύμων ἀφορᾷ ἄλλους. Ἡμεῖς ὀφείλομεν νά διατηρήσωμεν τήν πνευματικήν ἰδιομορφίαν τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἡ μείωσις τοῦ χριστιανικοῦ στοιχείου δέν μᾶς φοβίζει: «μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον».(Λουκ. 12,32). Ὅλοι ἀναγνωρίζουν τήν προσφοράν καί τήν βοήθειαν τοῦ χριστιανικοῦ στοιχείου ἐνταῦθα. Παραλλήλως ὅμως καί οἱ χριστιανοί χρειάζονται βοήθειαν καί ὑποστήριξιν. Οὗτοι χαρακτηρίζονται ἐνίοτε ὑπό τινων ὡς «παροικία», πρᾶγμα τό ὁποῖον δέν εὐσταθεῖ, διότι οἱ χριστιανοί εἶναι αὐτόχθονες ἐνταῦθα. Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τόν θεολογικόν διάλογον, εἴμεθα ὑπέρ. Δέν ἀτενίζομεν ὅμως τοῦτον ἀγωνιωδῶς. Πιστεύομεν ὅτι ὀφείλομεν νά ἀναζητῶμεν ἑνότητα πίστεως καί οὐχί διοικήσεως».

Συνεχίζων ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν ὅτι ὁ ἐκκλησιαστικός διάλογος πρέπει νά συμπεριλάβῃ καί μοναχούς, οἱ ὁποῖοι δέν συγχέουν “speculatiοn and revelation” / «διαλογισμόν καί ἀποκάλυψιν». Αὐτοί γνωρίζουν ὅτι εἰς τόν χριστιανισμόν δέν ὑπάρχει speculation. Γνωρίζουν τήν ἀλήθειαν ὅτι ὁ σκοπός τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἡ θέωσις. Οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν καί οἱ ἡγέται τῶν Ἐκκλησιῶν θά πρέπῃ νά εἶναι εὐτυχεῖς, ἐάν συνυπάρχουν τά δύο ἐπίπεδα διαλόγου, ἀγάπης καί ἀληθείας, ὄχι μόνον ἀγάπης.

Ὁ Μακαριώτατος  ἐτόνισεν ὅτι εἶναι καιρός νά ἐξετάσουν πλέον αἱ δύο Ἐκκλησίαι, ποῖα εἶναι τά διαιροῦντα αὐτάς, καί οὐχί ποῖα τά ἑνοῦντα αὐτάς σημεῖα. «Τά ἑνοῦντα αὐτάς συνεζητήθησαν κατά κόρον εἰς τό παρελθόν. Ἡ ἀρχή τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως εὑρίσκεται εἰς τήν ἀναγνώρισιν τῶν ἀδυναμιῶν ἡμῶν. Εἶναι καιρός πλέον διά τήν ἐγχείρησιν τῶν τραυμάτων ἡμῶν».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Πέμπτην, 13-8-2009, ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τόν ἐκ τῆς κώμης Κούφρ-Γιασίφ τῆς βορείου Γαλιλαίας ἰατρόν, κ. Χαλήλ Ἀντράους, μέλος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, φίλα προσκείμενον τῷ Πατριαρχείῳ, μεθ’ ὁμάδος 10 ἐκπροσώπων τῆς φυλῆς τῶν Δρούζων ἐκ τῆς περιοχῆς τῶν ὑψωμάτων Γκολάν τῆς Συρίας, τῶν διατελούντων πρό τοῦ 1967 ὑπό Συριακήν, μετά ταῦτα δέ ὑπό Ἰσραηλινήν κυριαρχίαν. Οὗτοι, κάτοικοι τῶν ὑψωμάτων Γκολάν, περί τούς 16.000,  διαχωρίζονται τῶν ἄλλων Δρούζων τοῦ Ἰσραήλ, 80.000 χιλιάδων περίπου.

Οἱ Δροῦζοι ἀνά τόν κόσμον ἀριθμοῦν περί τό 1.500.000. Οὗτοι ἀκολουθοῦν τήν Μουσουλμανικήν θρησκείαν μέ ὡρισμένας ἰδιαιτέρας διδασκαλίας τῆς Δρουζικῆς ὁμολογίας. Οὗτοι εἶπον ὅτι ὅλοι οἱ ζῶντες εἰς  τήν Συρίαν χαρακτηρίζονται ὡς «Ἄραβες Σύριοι», οὐχί ὡς Μουσουλμᾶνοι, Δροῦζοι ἤ Χριστιανοί. Ἐγένετο ἐκτενής συζήτησις ἐπί τοῦ εἰρηνευτικοῦ καί συμφιλιωτικοῦ ρόλου τοῦ Πατριαρχείου διά τήν θρησκευτικήν συμβίωσιν τῶν λαῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder