Τήν Δευτέραν, 14^ην /27^ην μηνός Αὐγούστου 2018, ἔλαβε χώραν εἰς Γεθσημανῆν καί εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἡ τελετή τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου.

Ἡ τελετή αὕτη εἶναι ἴσως μοναδική εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, παραδιδομένη ὑπό τοῦ Τυπικοῦ τῆς Σιωνίτιδος Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν.

Κατά τήν τελετήν ταύτην κατῆλθεν ἀπό τοῦ Πατριαρχείου ἐν συνοδείᾳ ὑπό τόν ἡγούμενον αὐτῆς Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης διά τῆς Ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου εἰς Γεθσημανῆν.

Μετά τήν ἐν τῷ ἡγουμενείῳ ἄφιξιν ἔλαβε χώραν εἰς τήν αὐλήν τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἡ ὑποδοχή τοῦ Μακαριωτάτου ὑπό τῶν ἱερέων ἐνδεδυμένων καί ἡ εἴσοδος ἐν τῷ Ναῷ, ψαλλομένων τῶν τροπαρίων,  «Ἐν τῇ Γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας …» καί «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων» ὑπό τοῦ Ἱεροψάλτου κ. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου καί τῶν βοηθῶν αὐτοῦ.

Μετά τήν προσκύνησιν εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα καί εἰς τήν νοτίως αὐτοῦ εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί τῆς Πλατυτέρας, ἐνεδύθη ὁ Μακαριώτατος ὡσαύτως οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἀρχιμανδρῖται καί τοῦ Ἐπιταφίου τῆς Θεοτόκου προσαχθέντος ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Ναοῦ, ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων εἰς 3 Στάσεις:

Α´ «Ἡ ἁγνή ἐν τάφῳ κατετέθης, βαβαί…»

Β´ «Ἄξιόν ἐστιν μεγαλύνειν σε τήν Θεοτόκον…»

Γ´ «Αἱ γενεαί πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσάγουσιν, Παρθένε…»

Τῶν τριῶν Στάσεων συμπληρωθεισῶν, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος, ἐψάλησαν τά Εὐλογητάρια, οἱ Αἶνοι καί ἡ Δοξολογία καί ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις τοῦ Ἐπιταφίου ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων καί ἐν συνεχείᾳ  ἡ ἄνοδος τοῦ Ἐπιταφίου εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ, ἔνθα ἀνεπέμφθη δέησις, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου. Ἠκολούθησεν ἡ κάθοδος τοῦ Ἐπιταφίου εἰς τό νότιον τμῆμα τοῦ Ναοῦ, ἡ προσκύνησις καί ἡ Ἀπόλυσις.

Ἐν τέλει τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί πολλούς ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος ἀνέψυξεν εἰς τό ἡγουμενεῖον ὁ ἡγούμενος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὡς τό ἀρχαιότερον θρησκευτικόν καθίδρυμα τῆς Ἁγίας Γῆς δημιουργεῖ γεφύρας εἰρήνης καί ἐπικοινωνίας μεταξύ τῶν διαπληκτιζομένων καί βοηθεῖ ἐμπράκτως τά θύματα τῶν συγκρούσεων.

Ὑπό τήν ἰδιότητά του αὐτήν ἐνήργησε, διαρκούσης τῆς πρό ἔτους πολεμικῆς συρράξεως εἰς Γάζαν, ἀλλά καί μετ’ αὐτήν.

Οὕτως, ἅμα τῇ καταπαύσει τῶν ἐχθροπραξιῶν, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διεβίβασε δωρεάν τοῦ Πατριαρχείου ἐκ δέκα χιλιάδων (10.000) USD$ εἰς τόν ἐν Γάζῃ Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Τιβεριάδος κ. Ἀλέξιον πρός διανομήν εἰς ἐνδεεῖς. Τόν ἴδιον καιρόν τό Πατριαρχεῖον διηυκόλυνε τόν ἐξ Ἀμερικῆς ὁμογενῆ κ. Λεωνίδαν Καπετανάκην  διά τήν εἰς Γάζαν μετάβασιν αὐτοῦ καί διανομήν ποσοῦ ὑπ’ αὐτοῦ δέκα πέντε χιλιάδων (15.000) USD$.

Ὀλίγον ἀργότερον τό Πατριαρχεῖον ἐξαπέλυσεν ἐγκύκλιον εἰς τά μέλη τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ εἰς Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν, Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν καί Κατάρ διά τήν διενέργειαν λογίας εἰς τάς ἐνορίας αὐτοῦ, ἐκ τῆς ὁποίας συνελέχθησαν:

1. Ἐκ τῆς ἐνορίας Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας 8.350 Σέκελ.
2. Ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Νεολαίας τοῦ Λιβάνου 3.000 USD$.
3. Ἐκ τῆς ἐν Κατάρ ἐνορίας τοῦ Πατριαρχείου 1.417 € Εὐρώ.

Τό Πατριαρχεῖον ἐπίσης ἐδέχθη διά τήν Γάζαν τάς κάτωθι δωρεάς, ἄλλας ἐκ τῶν ὁποίων ἤδη διεβίβασε καί ἄλλας προτίθεται ἐν εὐθέτω χρόνῳ νά διαβιβάσῃ.

1. Ἐκ τοῦ Γενικοῦ Προξενείου τῆς Ἑλλάδος.
2. Ἡ πρεσβεία τῆς Κύπρου εἰς τό Τέλ-Ἀβίβ διεβίβασεν εἰς τόν ἐν Γάζῃ Ἀρχιεπίσκοπον Τιβεριάδος Ἀλέξιον τό πόσόν τῶν 5.000 χιλάδων € Εὐρώ.
3. Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης εἴκοσι χιλιάδας (15.000) € Εὐρώ.
4. Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀρκαλοχωρίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης εἴκοσι χιλιάδας (20.000) €  Εὐρώ.
5. Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης εἴκοσι χιλιάδας (20.000) €  Εὐρώ, τά ὁποῖα καί κατέθεσεν εἰς τραπεζικόν λογαριασμόν τῆς Arab Bank ὑπό τόν τίτλον Greek Orthodox Patriarchate – Fund of Student and Ρupil” / «Ταμεῖον Φοιτητοῦ καί Μαθητοῦ», διά νά ἀποτελέσουν τήν βάσιν κεφαλαίου παροχῆς ὑποτροφιῶν εἰς διακρινομένους εἰς ἐπιδόσεις ἐνδεεῖς φοιτητάς καί μαθητάς.

Σημαντική ὑπῆρξεν ἡ βοήθεια ἡ διαβιβασθεῖσα εἰς Γάζαν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Φιλανθρωπικῆς Ὀργανώσεως IOCC ἐν συνεργασίᾳ μετά τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς ταῦτα προστεθήτω ἡ πρό μηνῶν διά τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ποιμαντική ἐπίσκεψις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Θεοφίλου εἰς Γάζαν κατά τήν ὁποίαν προσέφερεν τό ποσόν τῶν δέκα χιλιάδων 10.000 USD$.

Ταῦτα δημοσιοποιεῖ τό Πατριαρχεῖον οὐχί διά προβολήν, συμφώνως πρός τό εὐαγγελικόν «μή γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ. 6,4), ἀλλά διά τήν παραμυθίαν τῶν ἀναμενόντων λόγον διά τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας καί τήν διαφάνειαν τῆς διαθέσεως τῶν δωρεῶν, τήν ὁποίαν δικαιοῦνται νά γνωρίζουν οἱ δωρηταί.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Ὁ χῶρος ὅπου σήμερον στεγάζονται ὁ φοῦρνος καί τά παρασκευαστήρια ἄρτου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀποτελεῖ ἕναν ἀπό τούς ἀρχαιοτέρους χώρους τοῦ συγκροτήματος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ χῶρος οὗτος, ὁ ὁποῖος ἔχει κάτοψιν τριγωνικήν, ἐκτάσεως τριακοσίων πεντήκοντα (350) m² περίπου, ἐφάπτεται τῆς κυκλικῆς Ροτόντας τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἀποτελεῖ δέ τόν ἰσόγειον χῶρον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, τοῦ ὁποίου αἱ ἀρχικαί οἰκοδομικαί φάσεις ἀνάγονται εἰς τήν περίοδον, καθ΄ ἥν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἵδρυσε τό περίλαμπρον συγκρότημα τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Εἰς τήν ἱστορικῶς σημαίνουσαν αὐτήν περιοχήν τοῦ Πατριαρχείου προσφάτως ἐπραγματοποιήθησαν ἐργασίαι ἀποκαταστάσεως, συντηρήσεως καί ἀναπλάσεως.  Ὁ χῶρος οὗτος ἀπετέλει μέρος τοῦ δευτέρου ὀρόφου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων κατά τόν 4ο μ.Χ. αἰ. Διά τῶν ἐργασιῶν τούτων ἐπραγματοποιήθη ἡ ἀποκατάστασις τῆς ἀρχαίας διόδου ἐπικοινωνίας τοῦ Πατριαρχείου μετά τῆς Ροτόντας τῆς Βασιλικῆς (τῆς Ἀναστάσεως) τοῦ Μ. Κωνσταντίνου. Ἐκ τῆς πρώτης αὐτῆς οἰκοδομικῆς φάσεως διασῴζονται σήμερον μέρος τοῦ βυζαντινοῦ τριβήλου θυρώματος πρός τά ἀνατολικά, ὡς καί ἡ κλίμαξ ἐπικοινωνίας  μετά τῆς Ροτόντας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ εἰς τήν περιοχήν, τήν ὁποίαν κατέχουν σήμερον οἱ Κόπται. Εἰς τόν χῶρον τοῦτον ἔχουν ἐντοπισθῆ ἔτι μεταγενέστεραι οἰκοδομικαί φάσεις, ἀναγόμεναι εἰς τούς 7^ον, 12^ον, 16^ον, καί 19^ον μ.Χ. αἰ.,  ἐν ᾧ ἡ πλουσία κεραμεική καί τά κτερίσματα τά ἀνευρεθέντα κατά τήν διάρκειαν τῶν ἀνασκαφικῶν ἐργασιῶν ἀνάγονται εἰς τούς  12^ον ἕως καί 19^ον μ. Χ.  αἰ.

Τό ἐν λόγῳ ἔργον συντηρήσεως καί ἀνακαινίσεως τοῦ ἀρτοποιείου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἤρξατο κατά τάς ἀρχάς τοῦ τρέχοντος ἔτους 2009 καί ἐτελειώθη κατά τόν Μάϊον τοῦ ἰδίου ἔτους, τό δέ κόστος αὐτοῦ ἀνῆλθεν εἰς τό ποσόν τῶν 45.000 εὐρώ (€).

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Τρίτην, 11^ην / 24^ην Νοεμβρίου 2009, ὁ ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γεώργιος Γαλίτης ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’.

Ὁ κ. Γαλίτης ἦτο προσκεκλημένος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἵνα ὁμιλήσῃ εἰς τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας ἐπί τῶν θεολογικῶν διαλόγων ἐν γένει, ἰδίᾳ δέ ἐπί τῆς συμμετοχῆς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τόν θεολογικόν διάλογον τῆς Ὀρθοδόξου μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλήσιας μετά τήν πρόσφατον ἐν Πάφῳ συνάντησιν. Ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου εἰς αὐτήν ἦτο ὁ καθηγητής κ. Γ. Γαλίτης, ὁ  ὁποῖος εἶχεν ἔλθει εἰς τό  Πατριαρχεῖον καί πρό τῆς συναντήσεως αὐτῆς, ἵνα ἐνημερώσῃ τόν Μακαριώτατον ἐπί τῆς πορείας τοῦ διαλόγου τούτου καί λάβῃ ὁδηγίας περί τῆς ἐνδεικνυμένης στάσεως τοῦ Πατριαρχείου εἰς αὐτόν.

Εἰς τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ συνάντησιν τοῦ κ. Γαλίτη μετά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Θεοφίλου Γ’, 11^ην / 24^ην -11-2009, ἦσαν παρόντες περί τούς τεσσαράκοντα Ἁγιοταφῖται Πατέρες, Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καί μοναχοί. Εἰς τούτους, παρουσίᾳ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου, ὁ καθηγητής κ. Γαλίτης ἔδωσε διάλεξιν μέ θέμα τούς διμερεῖς θεολογικούς διαλόγους, εἰδικώτερον δέ αὐτόν τῆς Ὀρθοδόξου μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.

Τά κύρια  σημεῖα τῆς διαλέξεως τοῦ καθηγητοῦ κ. Γαλίτη ἦσαν τά κάτωθι:

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία παλαιότερον ἐχαρακτηρίζετο ὑπό τοῦ Harnack «ὡς μία ἀποβαλτωμένη καί ἀποστεωμένη Ἐκκλησία φυλακτῶν, οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουσα μέ τήν Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν τῶν πρώτων χριστιανῶν. Ὑπό τοῦ διακεκριμένου βυζαντινολόγου Steven Runciman ἐχαρακτηρίσθη ὡς ἡ Ἐκκλησία τοῦ 21^ου αἰῶνος, ἤτοι ὡς ἡ Ἐκκλησία τοῦ μέλλοντος. Ἡ ἀλλαγή αὕτη τῆς γνώμης διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν συνέβη, διότι αὕτη ἐγένετο γνωστή διά τῶν Ρώσων Ὀρθοδόξων μεταναστῶν εἰς τάς χώρας τῆς Εὐρώπης καί τῶν Η.Π.Α. μετά τήν ρωσικήν ἐπανάστασιν  τοῦ 1920 καί ὑπό τῶν Ἑλλήνων μεταναστῶν εἰς τάς αὐτάς χώρας μετά τόν Β’ Παγκόσμιον πόλεμον.

Μετά τήν Β’ Βατικάνιον Σύνοδον, ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ἐδέχθη νά προσέλθῃ εἰς διάλογον μέ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν «ἐπί ἴσοις ὅροις». Ἀνταποκρινομένη ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, κατόπιν κοινῆς ἀποφάσεως εἰς τήν Πανορθόδοξον Διάσκεψιν τῆς Ρόδου, τό 1964, ἐδέχθη τόν θεολογικόν διάλογον μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι  ἀληθές ὅτι δέν ὑπάρχει ἡ  ἀναμενομένη πρόοδος εἰς τόν διάλογον τοῦτον, ὅτι ἐδαπανήθη χρόνος διά τήν συζήτησιν ἐπί τῶν ἑνούντων ἡμᾶς καί ὅτι τώρα μόνον γίνεται συζήτησις ἐπί τῶν διαιρούντων ἡμᾶς σημείων. Παρά ταῦτα, αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, γνωρίζουσαι ὅτι ἐν αὐταῖς ὑπάρχει τό πλήρωμα τῆς ἐν Χριστῷ εὐαγγελικῆς ἀληθείας, χωροῦν εἰς τόν διάλογον δι’ ἱκανῶν θεολόγων, ἵνα βοηθήσουν τάς ἄλλας χριστιανικάς Ἐκκλησίας, νά συμπέσουν μεθ’ ἡμῶν εἰς τήν αὐτήν πίστιν, τήν τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Τοῦτο πράττει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐφαρμόζουσα εἰς τήν πρᾶξιν τήν ἐν τῇ λειτουργίᾳ προσευχήν «ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», συναισθανομένη εἰς βάθος τόν πόνον τῆς τραυματικῆς καταστάσεως τοῦ χωρισμοῦ τής Ἐκκλησίας, μετά τό 1054, καί τήν εὐθύνην τῆς θεραπείας αὐτῆς διά τοῦ διαλόγου. Τάς ἄλλας χριστιανικάς ὁμολογίας, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωρεῖ Ἐκκλησίας ἐχούσας ὁμοῦ μετά τῶν ὀρθῶν καί πεπλανημένας διδασκαλίας, αἱ ὁποῖαι σύν τῷ χρόνῳ διά τοῦ διαλόγου ἐπισημαίνονται καί ἀντικρούονται.

Μέλη τῆς Ἐκκλησίας δύνανται νά ἔχουν διαφορετικήν γνώμην περί τῆς μή συμμετοχῆς εἰς τόν θεολογικόν διάλογον, δέν δύνανται ὅμως νά ἐπιβάλουν τήν ἄποψιν αὐτήν εἰς ὅλην τήν Ἐκκλησίαν, μετέχουσαν κοινῇ ἀποφάσει εἰς τοῦτον.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τόν διάλογον μέ τήν Ρωμαιοκαθολικήν Ἐκκλησίαν, ἐπετεύχθη διά τῆς ἐπιμονῆς τῶν Ὀρθοδόξων νά δεχθοῦν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί τό πρωτεῖον τοῦ Πάπᾳ ὄχι ἀπολύτως, ἀλλά ὡς Πρώτου ἐν Συνόδῳ, συμφώνως πρός τόν 34^ον ἀποστολικόν κανόνα καθώς καί τήν πενταρχίαν τῶν Πατριαρχείων, ἅτινα δέν ἐδέχοντο ἄχρι τοῦδε. Ἕν τῶν προβλημάτων τοῦ διαλόγου τούτου εἶναι ἡ θέσις τῆς Οὐνίας, τό ὁποῖον παραμένει ἀνοικτόν διά τούς Ὀρθοδόξους.

Εἰς τήν πρόσφατον ἐν Πάφῳ συνάντησιν, συνεζητήθησαν ὡρισμένα ἄρθρα τοῦ κειμένου ἐργασίας, τό ὁποῖον εἶχεν ἑτοιμασθῆ πρό ἑνός ἔτους ἐν Κρήτῃ. Τά ὑπόλοιπα ἄρθρα θα συζητηθοῦν τό ἑπόμενον ἔτος ἐν Βιέννῃ. Τό κείμενον βεβαίως δέν προσυπογράφει ἕνωσιν μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ὡς ὑπό ὡρισμένων μή καλῶς πληροφορημένων Ὀρθοδόξων προσφάτως ἀναληθῶς διαδίδεται.

Τοῦτο θά ὑποβληθῇ πρός ἔγκρισιν εἰς τάς Ἐκκλησίας καί θά συνεκτιμηθῇ  ἐν Συνόδοις μετά τῶν ἄλλων στοιχείων- πορισμάτων τοῦ διαλόγου τοῦ παρελθόντος καί τοῦ μέλλοντος διά τήν ἕνωσιν, ἡ ὁποία δέν θά ἔλθῃ ὁσονούπω, ὅπως μερικοί ἰσχυρίζονται, ἀλλά μετά μακράν πορείαν προετοιμασίας, ἐργασίας ἄρσεως τῶν θεολογικῶν ἐμποδίων, τῶν κωλυόντων νῦν αὐτήν, εἰς χρόνον τόν ὁποῖον μόνον ὁ Θεός γνωρίζει. Παρ’ ἡμῶν ὁ Θεός ζητεῖ νά εἴμεθα εὔχρηστα ὄργανα εἰς τάς χεῖρὰς Του.

Ὁ κ. Γαλίτης τῇ προτροπῇ τοῦ Μακαριωτάτου ἀνέγνωσεν εἰς τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας τήν πρός Αὐτόν καί τήν περί Αὐτόν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον ὑποβαλλομένην ἔκθεσιν ἐπί τῆς εἰς Πάφον συναντήσεως τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν καί τοῦ μελετηθέντος ὑπ’ αὐτῶν κειμένου.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τόν καθηγητήν κ. Γαλίτην διά τήν εἰλικρινῆ, σαφῆ καί ἐμπεριστατωμένην ἐνημέρωσιν ἐπί τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τούς διμερεῖς θεολογικούς διαλόγους καί διά τήν ἀντιπροσώπευσιν ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐν εὐρύτητι «πνεύματος ζωοποιοῦντος καί οὐχί γράμματος ἀποκτείνοντος. (Β’ Κορ. 3,6).

Ὁ καθηγητής κ. Γαλίτης ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν προσγινομένην αὐτῷ τιμήν νά ἀντιπροσωπεύῃ τό Πατριαρχεῖον εἰς τόν διάλογον καί τήν πρόσκλησιν νά ὁμιλήσῃ εἰς Ἁγιοταφίτας, θυσιαζομένους φρουρούς τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τοῦ γεωγραφικοῦ δηλαδή κελύφους τοῦ περιεχομένου τῆς ἀποκαλυφθείσης ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀληθείας τοῦ Θεοῦ πρός σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Δευτέραν 10^ην /23^ην μηνός Νοεμβρίου 2009, ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον Πατριάχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἡ Πρέσβυς τῆς Μολδαβίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Λαρίσα Μικολέτ, προκειμένου νά ὑποβάλῃ Αὐτῷ τά ἀποχαιρετιστήρια καί τά σέβη αὐτῆς ἐπὶ τῇ ἀφυπηρετήσει αὐτῆς ὡς Πρέσβυς εἰς τό Ἰσραὴλ.

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ ταύτῃ ἡ Πρέσβυς ἐξέφρασε εἰς τόν Μακαριώτατον τήν βαθυτάτην ἐκτίμησιν καί τάς θερμάς εὐχαριστίας αὐτῆς διά τὴν εἰλικρινῆ συνεργασίαν καὶ τὴν διάθεσιν συμπαραστάσεως Αὐτοῦ πρὸς τὸν λαὸν τῆς Μολδαβίας καὶ τὴν συμφιλιωτικὴν καὶ εἰρηνευτικὴν διάθεσιν Αὐτοῦ, ἡ ὁποία ἐκτιμᾶται ἀπὸ ὅλον τὸν Οὐκρανικὸν λαόν.

Ἡ Πρέσβυς εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον: «Ἐδιδάχθημεν ἐκ τοῦ τρόπου Ὑμῶν καὶ τῶν προσπαθειῶν Ὑμῶν δι’ ἑνότητα. Ταῦτα λέγω ὡς Πρέσβυς. Προσωπικῶς, εὐχαριστῶ διὰ τὰς προσευχὰς Ὑμῶν ὑπὲρ τῆς οἰκογενείας μου. Αὗται ἐνίσχυσαν τὴν πίστιν μου. Εὐχαριστῶ διὰ πάντα ταῦτα».

Ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστεῖ τήν κ. Μικολέτ διὰ τούς ἐγκαρδίους αὐτῆς λόγους, λέγων ὅτι: «Τοιαύτη εἶναι ἡ ἀποστολὴ τοῦ Πατριαρχείου, τῆς ὁποίας ἡμεῖς εἴμεθα διάκονοι. Ἡ ἀποστολὴ αὕτη εἶναι διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους τῆς Ἁγίας Γῆς καὶ οὐχὶ μόνον. Χαιρόμεθα, ἐὰν τὸ μήνυμα τοῦτο ἔχει φθάσει εἰς τὸν διπλωματικὸν κόσμον. Αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐθνικαί ἡμῶν Ἐκκλησίαι εἶναι ἡνωμέναι ἐν ἐλευθερίᾳ». «Ὅπλον ἡμῶν», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «εἶναι ἡ προσευχή. Εὐχαριστοῦμεν ὑμᾶς διὰ τὴν διαβίβασιν τῶν μηνυμάτων τῆς χώρας ὑμῶν καὶ τὴν κατανόησιν τῶν Ἡμετέρων μηνυμάτων πρὸς τὸν λαὸν ὑμῶν. Εἶθε αἱ προσευχαί Ἡμῶν νὰ συνοδεύσουν ὑμᾶς. Ἀπέρχεσθε τῆς θέσεως ταύτης μετὰ πλουσίας πείρας».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder

Τὸ ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας, 10^ης /23^ης Νοεμβρίου 2009, τὴν 5^ην μ.μ. ὥραν, ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τὸν Ὑπουργὸν Βιομηχανίας, Τουρισμοῦ, Ἐμπορίου καὶ Ἐνεργείας τῆς Κύπρου, κ^ον Ἀντώνιον Πασχαλίδην, τῇ συνοδείᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Κύπρου εἰς Τὲλ-Ἀβὶβ, κ^ου Ἀναστασίου Τζώνη καὶ τοῦ Διπλωματικοῦ Λειτουργοῦ τῆς Κύπρου εἰς τὴν Παλαιστινιακὴν Ἀρχὴν κ. Δημοσθένους Τάκη.

Ὁ κ.Πασχαλίδης ἦλθε εἰς τό Πατριαρχεῖον εἰς τό πλαίσιον ἐπισκέψεώς του εἰς τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Μακαριώτατος εἶπεν αὐτῷ μετὰ χαρᾶς τὸ «εὖ παρέστητε», ἐξηγών αὐτῷ ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι ὁ κληρονόμος ὄχι μόνον μιᾶς πνευματικῆς κληρονομιᾶς, ἀλλὰ καὶ φυσικῆς τοιαύτης, δηλαδή περιουσίας, εἰς ναούς, προσκυνήματα καὶ μονὰς καὶ εἶναι ὁ ἐγγυητὴς τῆς διατηρήσεως τοῦ χριστιανικοῦ χαρακτῆρος τῶν Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Χριστιανικῆς ταυτότητος τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς, ἐργαζόμενον ὑπὸ τέσσαρας διαφορετικὰς πολιτικὰς κυριαρχίας καὶ διαδραματίζον σπουδαῖον σημαντικὸν εἰρηνευτικὸν ρόλον εἰς τὴν ἐξελισσομένην εἰρηνευτικὴν προσπάθειαν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη ἐπίσης καὶ εἰς τὴν κατάστασιν τῆς περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κύπρον, εἰς τὴν συντήρησιν καὶ ἀνακαίνισιν τῆς Ἐξαρχίας αὐτοῦ ἐκεῖ.

Ὁ κ. Ὑπουργὸς ἀνεφέρθη εἰς τὴν ἀνάπτυξιν τοῦ καλῶς ἐννοουμένου «θρησκευτικοῦ προσκυνηματικοῦ τουρισμοῦ» μεταξὺ Κύπρου καὶ Ἁγίων Τόπων, εἰς Ἰσραὴλ καὶ Ἰορδανίαν, ἰδιαιτέρως δὲ εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Μαδηβᾶς, ἐν ἧ ὁ μοναδικός διά τήν ἱστορίαν καί ἀρχαιολογίαν χάρτης τῆς Ἁγίας Γῆς καί πολλοί ἀκόμη ἀρχαιολογικοί χῶροι.

Ὁ Ὑπουργὸς ἐπέδωσεν εἰς Μακαριώτατον Κυπριακήν «μερέχαν, ἦτοι μυροδοχεῖον «κούμ-κούμ». Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτοῖς μετάλλια τῶν δύο χιλιάδων ἐτῶν τοῦ Πατριαρχείου καὶ εἰκόνας τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, ὁ Ἀδελφόθεος, εἶναι ὁ πρῶτος ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Εἶναι ἐκεῖνος, τόν ὁποῖον ἐγκατέστησεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἰς τό ἐπισκοπικόν ἀξίωμα τῆς διαποιμάνσεως τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν. Τό γεγονός τοῦτο πιστοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία εἰς τό κοντάκιον τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου: «Ὁ τοῦ Πατρός Μονογενής Θεός Λόγος, ἐπιδημήσας πρός ἡμᾶς ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, Ἰάκωβε θεσπέσιε, πρῶτόν σέ ἀνέδειξε τῶν Ἱεροσολύμων, ποιμένα καί διδάσκαλον καί πιστόν οἰκονόμον τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν, ὅθεν σέ πάντες τιμῶμεν, ἀπόστολε».

Διά τόν λόγον τοῦτον τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διατηρεῖ ἀπ’ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἱερόν ναόν πρός τιμήν  τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου παρά τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Διά τῶν βαθμίδων τοῦ Ναοῦ τούτου ἔχει τήν ἐσωτερικήν πρόσβασιν αὐτῆς ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης πρός τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Ναός οὗτος ἔχει παραχωρηθῆ ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν ἀραβόφωνον Ὀρθόδοξον Κοινότητα αὐτοῦ τῶν Ἱεροσολύμων, ἵνα χρησιμεύῃ ὡς ὁ καθεδρικός ναός αὐτῆς μέ τάς ἀκολουθίας εἰς τήν Ἀραβικήν γλῶσσαν. Διά τόν λόγον τοῦτον, ἅμα τῇ λήξει τῆς ἑορτῆς εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁ Ἐπιτροπος του Ἁγίου Ἰακώβου παραδίδει τάς κλεῖδας τοῦ Ναοῦ εἰς τόν Πατριάρχην ὡς σημεῖον ἀναφορᾶς καί ὑπακοῆς καί ὁ Πατριάρχης πάλιν ἐπιδίδει αὐτῷ  ταύτας.

Εἰς τόν ναόν τοῦτον ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς καί ἐφέτος ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου.

Ἀφ’ ἑσπέρας ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός μετ’ ἀρτοκλασίας, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη Ὄρθρος καί θ. Λειτουργία, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί  Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων καί τῶν ἐφημερίων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ οἰκονόμου π. Ἤσσα Φουάδ καί πρεσβυτέρου π. Φάραχ Νταμπούρ.

Κατανυκτική, μυσταγωγική καί ἁγιαστική ἦτο ἡ θ. Λειτουργία χάρις εἰς τό λειτουργικόν ἦθος τοῦ Ἀρχιθύτου καί τῶν συλλειτουργῶν Αὐτῷ, χάρις εἰς τό βυζαντινόν μέλος τῆς χορῳδίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἑλληνικήν καί αὐτῆς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τήν Ἀραβικήν καί χάρις εἰς τήν εὐσέβειαν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος, ἑλληνοφώνου, ἀραβοφώνου καί ρωσοφώνου εἰς τήν διάλεκτον, ὁμοφώνου ὅμως εἰς τήν ὀρθόδοξον πίστιν.

Εἰς τό ποίμνιον τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Χαῖρε Σιών Ἁγία Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν Θεοῦ κατοικητήριον, σύ γαρ ἐδέξω πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως» (Στιχ. Πλ. δ’).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εὐσεβεῖς χριστιανοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Χαίρει σήμερον ἡ Ἁγία Σιών, ἡ Ἁγία Πόλις Ἱερουσαλήμ δηλονότι ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία ἀνεδείχθη τό κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ καί ἡ μητέρα ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν. Χαίρει, ἐπαναλαμβάνομεν, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἐπί  τῇ σημερινῇ ἑορτῇ μνήμης τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου Αὐτῆς. Χαίρει ἡ Ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, διότι τό κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ, τό θεῖον οἰκοδόμημα, τό ὁποῖον εἶναι θεμελιωμένον ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀλλά καί ἐπί τοῦ συσταυρικοῦ αἵματος τοῦ Ἁγίου ἀποστόλου Ἰακώβου παρατείνει ἀδιακόπως τήν φωτιστικήν, ἁγιαστικήν καί σωτηριώδη ἀποστολήν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ καί διά τόν κόσμον εἰς τούς αἰῶνας. Τό δέ κατοικητήριον καί οἰκοδόμημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τόν μονογενῆ Θεοῦ Λόγον τοῦ Πατρός, τόν ἐπιδημήσαντα ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους, τόν Χριστόν, καί ἀναδείξαντα Ἰάκωβον τόν θεσπέσιον, πρῶτον  τῶν Ἱεροσολύμων ποιμένα καί διδάσκαλον καί πιστόν οἰκονόμον τοῦ μυστηρίου τοῦ πνευματικοῦ.

Τοῦτον τόν Ἅγιον ἀπόστολον ἐγκατέστησεν ὁ Χριστός ἐπί τοῦ θρόνου τῆς βασιλείας καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον, ἀκολουθοῦντα τόν ψαλμῳδόν: «Πρός δέ τόν υἱόν λέγει: ὁ θρόνος σου ὁ Θεός εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ράβδος εὐθύτητος ἡ ράβδος τῆς βασιλείας σου·  ἠγάπησας δικαιοσύνην καί ἐμίσησας ἀνομίαν· διά τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεός, ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρά τούς μετόχους σου» (Ἑβρ. α’, 8-9).

Αὐτόν ἀκριβῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τόν θρόνον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ ἐκόσμησε ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος ἐγένετο πρῶτος Ἐπίσκοπος τῶν Ἱεροσολύμων, χειροτονηθείς παρ’ αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Αὐτός δέ πρῶτος ἔγραψε καί ἐξέθετο τήν θείαν Λειτουργίαν, παρ’ Αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ταύτην διδαχθείς, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ συναξαριστής αὐτοῦ. Αὐτός ἐπίσης πρῶτος συνεκάλεσε τήν ἐν Ἱεροσολύμοις σύνοδον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, θεμελιώνοντας οὕτως τόν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι συνοδικόν θεσμόν τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. «Τόν νόμον τῆς ζωῆς τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ τέθεικας, ζωοποιῷ Πνεύματι, συνομοθετῶν καί φθεγγόμενος», λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ.

Τόν νόμον δέ τοῦτον, τόν τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐπεσφράγισε ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος μέ τόν μαρτυρικόν αὐτοῦ αἷμα, γενόμενος οὕτω κήρυκας καί μιμητής τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Σέ Κύριε», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός, «φωνῇ ἐλευθέρᾳ ἐκήρυξεν, ὁ δίκαιος ἀδελφός σου, μιμητής τε τοῦ πάθους, ἐγένετο κτεινόμενος».

Τόν νόμον τόν τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, τουτέστιν τόν Σωτῆρα καί λυτρωτήν Χριστόν εὐηγγελίσατο καί εὐαγγελίζεται ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἔργῳ τε καί λόγῳ, τόσον διά τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ ὅσον καί διά τῆς καθολικῆς αὐτοῦ ἐπιστολῆς. «Ὅν ἔτεκες ἐν σαρκί Παρθενομῆτορ», ἀναφωνεῖ πάλιν ὁ ὑμνῳδός, «ἐκ Πατρός λάμψαντα, τοῦτον, Ἁγνή, Ἰάκωβος, ὡς Θεόν τῶν ὅλων ἐκήρυττε καί ἐμαρτύρει».

Τοῦτον τόν Ἀπόστολον τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τόν γενόμενον αὐτόπτην καί μάρτυρα τοῦ ἐν τόπῳ καί χρόνῳ φανερωθέντος μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, παρακαλέσωμεν ἡμεῖς οἱ πιστοί, ἑορτάζοντες τήν σεπτήν μνήμην αὐτοῦ, ἵνα ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς ἀπό τῶν παθῶν καί τῶν πταισμάτων ἡμῶν, διά δέ τῶν πρεσβειῶν αὐτοῦ ἀξιώσῃ ἡμᾶς τῆς ἄνω μεθέξεως καί τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, Ἀμήν».

Εἰς τήν Λειτουργίαν μετέσχε καί ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν, τῶν κωδώνων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κρουομένων, ὁ Πατριάρχης καί οἱ συλλειτουργοί ἐνδεδυμένοι καί ψάλλοντες, ἀνῆλθον διά τῶν βαθμίδων τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἐσωτερικῶς πρός τήν αὐλήν τοῦ Μοναστηριακοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Ἐνταῦθα κατά τήν τάξιν ἀνέμενον οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου, οἱ ὁποῖοι καί συνηνώθησαν μετά τῆς Πατριαρχικῆς συνοδείας, ἥτις κατηυθύνθη πρός τό Πατριαρχεῖον διά τῆς Πύλης τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου, κατά τή διάβασιν τῆς ὁποίας καί ἐδόθησαν τά ἀρτίδια εὐλογίας ἑνί ἑκάστῳ τῶν διερχομένων μετόχων τῆς ἑορτῆς.

Εἰς τό Πατριαρχεῖον ἅμα τῇ ἀνόδῳ εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ἐγένετο δέησις καί ἐψάλη ὁ Πολυχρονισμός. Ἀκολούθως ἐγένετο ἡ Πατριαρχική προσφώνησις ἔχουσα ὡς ἑξῆς:

«Ὑποδύς Παρθενομῆτορ τήν σήν γαστέρα, ὁ πρό αἰώνων Λόγος, γεννηθείς ἀπορρήτως, ἐκ Πατρός Ἰάκωβον Ἀπόστολον δείκνυσιν», λέγει ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας.

Τόν ἀπόστολον Ἰάκωβον, τόν ἐπικληθέντα ἀδελφόθεον δείκνυσιν καί ἡμῖν σήμερον ἡ πανηγυρικῶς καί εὐχαριστιακῶς τελεσθεῖσα αὐτοῦ μνήμη ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ παρά τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

«Τίς βρότειος σός νοῦς, ἐγκωμίων ἐφύμνιον, δυνήσεται προσκομίζειν, ἀρετῆς λαμπρυνθέντι, ταῖς χάρισιν, Ἰάκωβε»; διερωτᾶται διά τῆς φωνῆς τοῦ ὑμνῳδοῦ, ἡ Ἅγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία.

Καί τοῦτο διότι ὁ τιμώμενος σήμερον Ἅγιος ἀπόστολος Ἰάκωβος ἐδωρήσατο ἡμῖν διά τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ τήν ἱεράν παρακαταθήκην τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ὡς καί τοῦ θείου ἱεροῦ τῆς Ἐκκλησίας θεσμοῦ τῆς συνοδικότητος.

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, στοιχοῦσα εἰς τόν πρῶτον Αὐτῆς Ἱεράρχην ποιμένα καί διδάσκαλον, ὅστις μέ τό τίμιον αὐτοῦ αἷμα ἐσφράγισεν τήν ἐν τοῖς ἁγίοις τόποις ἀποστολικήν τοῦ Χριστοῦ μαρτυρίαν καί κοινωνίαν παραμένει πιστή καί ἀσάλευτος εἰς τήν πατρῴαν τοῦ πρώτου Ἱεράρχου Αὐτῆς σωστικήν τῆς Ἐκκλησίας παράδοσιν, ἀδιαλείπτως προσευχόμενοι ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, ὑγιείας καί εὐσταθείας τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ὑπέρ εἰρήνης καί δικαιοσύνης ἐν τῷ κόσμῳ καί ἰδιαιτέρως τῇ χειμαζομένῃ περιοχῇ ἡμῶν. Ἔτη πολλά εἰς πάντας Ἀμήν».

Ἠκολούθησεν ὁ ἑόρτιος ἁσπασμός, πάντων δοξολογούντων καί εὐχαριστούντων τῷ Θεῷ, ὁ ὁποῖος παρέχει εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν τοιαύτας εὐκαιρίας πνευματικοῦ  ἀνεφοδιασμοῦ καί ἁγιασμοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Δύο ἔτη μετά τήν συνάντησιν τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρου καί τοῦ Πάπα Παύλου VI εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τόν Δεκέμβριον τοῦ 1963, ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ἐπέστρεψε εἰς τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν τό λείψανον τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τό ὁποῖον εἶχον μεταφέρει οἱ Σταυροφόροι εἰς Βενετίαν.

Μετά τάς γενομένας συνεννοήσεις καί προετοιμασίας, τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Σάββα ἔφθασε εἰς τά Ἱεροσόλυμα τήν 13^ην μηνός Ὀκτωβρίου τοῦ 1965, συνοδευόμενον ὑπό τῆς εἰς Ἰταλίαν πρός τοῦτο μεταβάσης ἀποστολῆς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀποτελουμένης ὑπό τοῦ νῦν Μητροπολίτου Καισαρείας κ. Βασιλείου, τοῦ νῦν Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ (τότε Ἱεροδιακόνου) καί τῶν μακαριστῶν Μητροπολιτῶν Πέτρας Γερμανοῦ καί Ἀρχιμανδρίτου Σεραφείμ, πνευματικοῦ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα.

Ἀπό τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ τό ἱερόν λείψανον μετεφέρθη τότε ἐν πομπῇ εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου καί παρέμεινε διά μίαν ἑβδομάδα πρός προσκύνησιν.

Ἐν συνεχείᾳ τό σεπτόν λείψανον μετεφέρθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν, τήν ἱδρυθεῖσαν ὑπό τοῦ Ὁσίου Σάββα, ἔνθα καί παρέμεινεν ἔκτοτε ὡς θησαυρός καί κειμήλιον, ὡς πηγή δυνάμεως καί ἰάσεων διά τούς Πατέρας τῆς Μονῆς καί τούς ἐπισκέπτας αὐτῆς.

Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἐπανακομιδῆς καθιερώθη νά ἑορτάζεται εἰς τό ἑξῆς εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, πανηγυρικώτερον ὅμως εἰς τήν Ἱεράν Λαύραν τοῦ Ὁσίου Σάββα, πρός ἥν καί ἀποστέλλεται ἀρχιερατική συνοδεία ἐξ Ἱεροσολύμων τήν 13^ην Ὀκτωβρίου ἑκάστου ἔτους, δι’ ἀκολουθίας συγγραφείσης ὑπό τοῦ ὑμνογράφου μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν Νικοδήμου καί δι’ ἀκολουθίας Χαιρετισμῶν πρός τόν Ἅγιον, ἐκπονηθείσης ὑπό τοῦ ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μακαριστοῦ  π. Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.

Ἡ ἑορτή ἑωρτάσθη καί ἐφέτος συμφώνως πρός τό Ἁγιοσαββιτικόν τυπικόν δι’ ὁλονυκτίου ἀγρυπνίας, ἧς προεξῆρξε ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, προσελθών ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὁσίου Σάββα μετά συνοδείας τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης Ἀριστάρχου καί ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου.

Ἰδιαιτέραν συγκίνησιν προεκάλεσε καί πνευματικήν ἀνάτασιν ἐδημιούργησεν εἰς τούς μετασχόντας εἰς τήν ἑορτήν ἡ παρουσία τῆς συνοδείας τῶν Δανιηλαίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ ἀκριβής βυζαντινή ψαλμῳδία αὐτῶν καί ἡ πολύτιμος μεγάλη ἐπηργυρωμένη εἰκών τῆς Παναγίας Τριχερούσης, τήν ὁποίαν ἐφιλοτέχνησε ὁ Δανιηλαῖος Ἱερομόναχος ἁγιογράφος π. Δανιήλ, χορηγοῦντος χρηματικῶς τοῦ Ἁγιοπαυλίτου μοναχοῦ π. Νικοδήμου κατά τό πρότυπον τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Τριχερούσης, τῆς φυλασσομένης εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μεταφερθείσης εἰς αὐτήν ὑπό τοῦ Öσίου Σάββα τοῦ Σέρβου, ὅτε οὗτος ἐπεσκέφθη τήν Μονήν τοῦ Ἁγίου Σάββα, τόν 13^ον αἰ.

Εἰς τήν ἀκολουθίαν καί τήν θ. Λειτουργίαν μετέσχον παρακολουθοῦντες ἐν κατανύξει βαθείᾳ πολλοί ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι πιστοί τοῦ Πατριαρχείου ἐκ Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων.

Εἰς τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, τονίζων ἰδιαιτέρως τήν ἀρετήν τοῦ Ὁσίου Σάββα, τήν ὁσιότητα, ἐγκράτειαν ἀλλά καί τήν ἱεραποστολικήν ποιμαντικήν δρᾶσιν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί κατά τῆς κακοδοξίας τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καί τήν εὐλογίαν τοῦ ἁγίου αὐτοῦ λειψάνου διά τήν Μονήν καί τούς ἐπισκέπτας αὐτῆς.

Ἡ ὅλη ἑορτή εἰς τό ἔρημον περιβάλλον τῆς Λαύρας, τῆς ἀνακαινισθείσης εἰς παρεκκλήσια, ἁγιογράφησιν καί χώρους διαμονῆς ὑπό τοῦ ἀσκητικοῦ ἀλλά καί φιλέργου πνευματικοῦ αὐτῆς, Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου, ἔγινε σταθμός πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ, ἐπικοινωνίας πνευματικῆς μετά τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Μονῆς Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τοῦ  Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τοῦ Ὁσίου Ξενοφῶντος καί ἄλλων ἐγκαταβιωσάντων ἐν αὐτῇ καί κοινωνίας τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί Ἁγιορειτῶν Πατέρων.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς Πατέρας καί τό ἐκκλησίασμα ὡς ἑξῆς:

«Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος συνήγαγεν ἡμᾶς σήμερον εἰς τήν Λαύραν τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἔνθα ἑορτάζομεν διπλῆν ἑορτήν, τῆς ἐπανακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Σάββα και τῆς ἐπαναφορᾶς τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Τριχερούσης, τήν ὁποίαν ἐζωγράφισεν ὁ Δανιηλαῖος μοναχός Δανιήλ, ἐκ τῆς εἰκόνος, τήν ὁποίαν ἐφύλασσεν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί ἡ ὁποία μετεφέρθη εἰς Ἱεράν Μονήν Χιλανδαρίου ἀπό τόν Ἅγιον Σάββαν τόν Σέρβον. Διά τῶν δύο γεγονότων τούτων κατανοοῦμεν τήν σημασίαν τοῦ λειτουργικοῦ χρόνου τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ, τό παρόν, τό παρελθόν καί τό μέλλον ἑνούμενα εἰς ἕν ἐν τῷ Σώματι τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτον τόν Χριστόν ζῶμεν ἡμεῖς εἰς τό Ἅγιον Προσκύνημα καί ἀρχαιώτατον μοναστήριον τούτο, μετέχοντες εἰς τήν θ. Λειτουργίαν.

Εὐχόμεθα διά πρεσβειῶν τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τοῦ Ἅγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Μύρων καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ τήν ὑγιείαν ψυχῆς καί σώματος εἰς τούς ἐν τῇ Μονῇ ἀσκουμένους, εἰς τούς προσκυνητάς τῆς Λαύρας καί εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν  Ἀδελφότητα ἡμῶν. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ προστάτις τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἡμεῖς ἔχομεν συλλειτουργούς τούς διακόνους Αὐτῆς καί ἐκπροσώπους τῆς Ἁγιορειτικῆς Πολιτείας, οἱ ὁποῖοι ἐγένοντο πρόξενοι τῆς ἐπανόδου τῆς ἁγίας εἰκόνος Αὐτῆς, τούς ὁποίους καί εὐχαριστοῦμεν καί εὐχόμεθα ἡ εἰκών νά παραμείνῃ ὁ σύνδεσμος μεταξύ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί Ἁγιορειτῶν Πατέρων. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά πάντων ἡμῶν. Ἀμήν. Ἔτη πολλά».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Τρίτην, 20-10-2009, ἐπεσκέφθησαν τόν Μακαριώτατον ὁ Ἀκόλουθος Ἀμύνης τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ Ἀβίβ κ. Παναγιώτης Σινάνογλου, Ἀντιπλοίαρχος τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου τοῦ Ναυτικοῦ, συνοδεύων τόν κ. Ἀνδρέαν Μπλᾶνον, Ταξίαρχον τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης, τῆς διευθύνσεως Διεθνῶν Σχέσεων, μετά μικρᾶς συνοδείας αὐτοῦ εἰς τό πλαίσιον ἀποστολῆς ἐξ Ἑλλάδος διά συνομιλίας πρός στρατιωτικήν συνεργασίαν Ἑλλάδος καί Ἰσραήλ.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκαλωσώρισεν αὐτούς εἰς τό Πατριαρχεῖον καί εἶπεν εἰς αὐτούς ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ ἀρχαιοτέρα αὐτοκέφαλος Χριστιανική Ἐκκλησία εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, συνδεδεμένη φυσικῶς μετ’ αὐτῆς, ἀρχαιόθεν, ἐπιτελοῦσα διά μέσου τῶν αἰώνων ἔργον θρησκευτικόν, εἰρηνευτικόν, κοινωνικόν, καί πολιτιστικόν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, μέ τήν βοήθειαν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, μετά τήν ὁποίαν διάδοχος προστάτις χώρα εἶναι ἡ Ἑλλάς, βοηθοῦσα ἠθικῶς τό Πατριαρχεῖον καί ἐπιχειροῦσα τήν συντήρησιν καί ἀνακαίνισιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων. «Τό Πατριαρχεῖον», ἐτόνισεν ὁ Μακαριώτατος,  «ἔχει αὐτοφυῆ δικαιώματα εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, δημιουργεῖ δίκαιον ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀναγνωριζόμενον ὑπό τῶν Κυβερνήσεων καί τῶν τοπικῶν δικαστηρίων. Ἡ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου ἐκτείνεται καί εἰς Κατάρ καί Σαουδικήν Ἀραβίαν. Τό Πατριαρχεῖον συνεχίζει ἐπιτελοῦν τό ἔργον αὐτοῦ μέ τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καί τῆς προστάτιδος μητρός Ἑλλάδος».

Ὁ κ. Ἀνδρέας Μπλᾶνος εἶπεν ὅτι ἐκπροσωπῶν τό Γενικόν Ἐπιτελεῖον Ἐθνικῆς Ἀμύνης εὐαρεστεῖται νά προσφέρῃ εἰς τόν Μακαριώτατον ἀργυροῦν δίσκον μετά ναυτικῆς παραστάσεως καί παρεκάλεσε τόν Μακαριώτατον νά μήν διστάσῃ νά ζητήση οἱανδήποτε βοήθειαν θά ἠδύνατο νά προσφέρῃ ὁ Ἑλληνικός Στρατός. Ἐπίσης προσέφερεν ἀναμνηστικόν ἔμβλημα τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτοῖς τό μετάλλιον τῶν 2.000 ἐτῶν χριστιανοσύνης, καί τό φωτογραφικόν λεύκωμα «Ἱερουσαλήμ, ὁ Ὀμφαλός τῆς Γῆς».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_6_placeholder

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων  ἐδέχθη τούς Μητροπολίτας τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Πανιερώτατον Μητροπολίτην Τζουβασίας κ. Βαρνάβαν καί Μίνσκ κ. Φιλάρετον. Οὗτοι συνωδεύοντο ὑπό μικράς ὁμάδος ἱερέων προσκυνητῶν καί τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς  (Missia) εἰς Ἱεροσόλυμα Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου.

Ὑποδεχόμενος τούτους ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ὡς εὑρισκομένη ἐπί τῶν Ἁγίων Τόπων καί εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, ὅμως καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐν γένει, καλοῦνται νά διαδραματίσουν σημαντικόν θρησκευτικόν, κοινωνικόν καί πολιτικόν ἀκόμη ρόλον, οὐχί μόνον εἰς θεολογικά Συνέδρια, ἀλλά καί εἰς ἄλλα. «Ἐπί παραδείγματι», εἶπε, «προσφάτως ἐλάβομεν μέρος ὡς προσκεκλημένοι ὑπό τοῦ Ἐμίρη Γάζη τῆς Ἰορδανίας εἰς Συνάντησιν Κορυφῆς εἰς τό Georgetown University τῆς Οὐάσινγκτον, διά νά ὁμιλήσωμεν ἐπί τοῦ εἰρηνευτικοῦ ρόλου, τόν ὁποῖον δύναται καί πρέπει νά διαδραματίσῃ ἡ θρησκεία εἰς τάς σχέσεις μεταξύ τῶν ἐθνικῶν θρησκειῶν καί δή μεταξύ Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ. Εἰς τό συνέδριον τοῦτο ἦτο προσκεκλημένος καί ὁ πρῴην Πρωθυπουργός τῆς Ἀγγλίας κ. Τόνυ Μπλέρ». «Εἰς τά συγκαλούμενα διαθρησκειακά καί ἄλλα συνέδρια», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος,  «ἀνακαλύπτονται ἀρχαί καί ἀξίαι λησμονημέναι, τάς ὁποίας ὅμως ἀνέκαθεν διεφύλαττε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὅπως ὁ σεβασμός τοῦ περιβάλλοντος, τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, καί τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου, ἤτοι τῆς ἰσότητος τῶν δύο φύλων κ.α.».

«Διά τούς λόγους τούτους ὀφείλομεν ὡς Ὀρθόδοξοι νά ἔχωμεν κοινήν ὀρθόδοξον μαρτυρίαν. Συνέδρια συγκαλοῦνται, ὀργανισμοί  κινοῦνται διά τήν ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος τῶν Ἱεροσολύμων. Προσεχῶς θά λάβῃ χώραν εἰς Ἀθήνας ἡ  συνάντησις  διά τόν διάλογον μεταξύ Ἰουδαϊσμοῦ καί Ὀρθοδοξίας. Ἐάν τό πρόβλημα τῶν Ἱεροσολύμων δέν ἐπιλυθῇ, εἰρήνη δέν θά ἐπικρατήσῃ  εἰς τόν κόσμον. Ἀντιλαμβανόμεθα, ὁποία ἀνάγκη κοινῆς μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπάρχει».

Κατακλείων ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν ὅτι ἡ Ἁγία Γῆ εἶναι ποτισμένη μέ τό αἷμα τῶν προφητῶν καί τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Λευκορρωσίας μέ τό αἷμα τῶν μαρτύρων, ἱεραρχῶν, ἱερέων, μοναχῶν καί λαϊκῶν.

Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μίνσκ κ. Φιλάρετος ἐπέδωσε τῷ Μακαριωτάτῳ περικαλλές ἐγκόλπιον καί εἰκόνα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Λευκορρωσίας. Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς ἐγκόλπια καί σταυρόν ἐκ μαργαριταρορρίζης καί πολύτιμον κεραμεικήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Βηθλεεμιτίσσης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_7_placeholder