ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΝ ΤΗι ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗι ΑΙΘΟΥΣΗι ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς ἠξίωσε νά ἑορτάσωμεν πανηγυρικῶς ἀλλά καί εὐχαριστιακῶς τήν ἑορτήν τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλαδή τήν ἀνάμνησιν τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καί σεπτῶν Εἰκόνων, τῆς γενομένης παρά τῶν ἀειμνήστων Αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ καί Θεοδώρας ἐπί τῆς Πατριαρχίας τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως καί Ὁμολογητοῦ ἁγίου Μεθοδίου. Ἡ σημερινή ἑορτή τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτελεῖ οὐχί ἁπλῶς ἀνάμνησιν γεγονότων ἀφορώντων εἰς τήν προσκύνησιν καί ἀναστήλωσιν τῶν Εἰκόνων, ἀλλ’ ὁμολογίαν Πίστεως ἀφορῶσαν εἰς τό σωτηριῶδες ἔργον τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας. Ἡ ἀναστήλωσις τῶν Εἰκόνων, κατ΄ οὐσίαν ἀφορᾷ εἰς τήν ἀναμόρφωσιν τῆς ὑπό τῆς ἁμαρτίας ῥυπωθείσης θείας ἐν ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις εἰκόνος εἰς τό ἀρχαῖον κάλλος, δηλαδή τό θεῖον κάλλος· τοῦτο δέ ἐπετεύχθη διά τῆς τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός καί ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας Σαρκώσεως. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ὑπό τῶν ἁγίων Πατέρων καί ἐν Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις διατυπωθεῖσα ὁμολογία Πίστως, τήν ὁποίαν διαφυλάσσει ἀλώβητον καί ἀκεραίαν ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀποσκοπεῖ εἰς τήν ἕνωσιν ἡμῶν μετά τοῦ Θεοῦ, ἕνωσιν τήν ὁποίαν ἐμίσησεν ὁ μισόκαλος τῆς ἀληθείας ἐχθρός, ὁ διάβολος. Ἰδού, πῶς διατυποῦται ἡ σημασία τῆς ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπό τοῦ Ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας. «Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός, ἐκ σοῦ, Θεοτόκε, περιεγράφη σαρκούμενος, καί τήν ῥυπωθεῖσαν εἰκόνα εἰς τό ἀρχαῖον ἀναμορφώσας, τῷ θείῳ κάλλει συγκατέμιξεν. Ἀλλ’ ὁμολογοῦντες τήν σωτηρίαν, ἔργῳ καί λόγῳ ταύτην ἀνιστοροῦμεν».

Ὑπ’ αὐτό τό πνεῦμα, τό αὐστηρῶς δογματικόν, κρινόμενον καί τό  σήμερον ἀναγνωσθέν ἐν τῷ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως καί πρό τοῦ Παναγίου Τάφου Συνοδικόν τῆς Ζ’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ἀναφερόμενον εἰς τούς ἀναθεματισμούς τῶν αἱρετικῶν, δέν πρέπει ἐπ’ οὐδενί νά παρερμηνεύεται ὑπό τινων, ὡς ἀναχρονισμός  ἤ μισαλλοδοξία, κατά τῶν ἑτεροδόξων, ἀλλά ὡς ἐπιτίμησις τῶν μεθοδειῶν τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος ἀπ’ ἀρχῆς ἐφθόνησε τήν ἐν τῷ Παραδείσῳ κοινωνίαν τῶν Πρωτοπλάστων μετά τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία στοιχοῦσα εἰς τήν τῶν Ἁγίων Πατέρων ὀρθόδοξον διδασκαλίαν ἀπαρασαλεύτως, κηρύττει καί ὁμολογεῖ μετά τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τήν προσκύνησιν καί ἀναστήλωσιν τῶν Εἰκόνων, δηλαδή τήν συγκατάμειξιν ἡμῶν μετά τοῦ θείου κάλλους. Δεηθῶμεν καί ἡμεῖς, ὅπως ἡ χάρις τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ διατηρῇ ἀπαραχάρακτον τήν σφραγῖδα τῆς Εἰκόνος αὐτοῦ ἐπί τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος καί τῆς ἱερᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος. Ἔτη πολλά!  Εἰς ὑγιείαν πάντων ἡμῶν!