1

Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ

Τό Σάββατον, 15ην/28ην Ἰουλίου 2018, ἔλαβε χώραν ἡ ἐγκατάστασις τοῦ διά Συνοδικῆς ἀποφάσεως διωρισθέντος Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Βορείου Ἰορδανίας μέ ἕδραν τήν πόλιν Ἴρμπετ Ἀρχιμανδρίτου π. Ραφαήλ.

Ἡ ἐγκατάστασις αὕτη ἔλαβε χώραν εἰς θείαν Λειτουργίαν, τελεσθεῖσαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐν Ἴρμπετ, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου, Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, τοῦ ἐγκαθισταμένου Ἀρχιμανδρίτου Ραφαήλ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν βορείῳ Ἰορδανίᾳ, τῶν ἐφημερίων τῆς πόλεως Ἴρμπετ Πρεσβυτέρου π. Ἀμπντάλλα καί Πρεσβυτέρου π. Ἰωάννου, τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς ἐνορίας ἀραβιστί καί ἑλληνιστί καί μετέχοντος πολλοῦ λαοῦ, προσευχομένου καί δεομένου ὑπέρ τοῦ ἐγκαθισταμένου νέου ποιμένος αὐτῶν.

Πρός τόν Ὀρθόδοξον λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί, ὡς ἕπεται:

«Πρεσβύτερος τούς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ, ὁ συμπρεσβύτερος καί μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων, ὁ καί τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός, ποιμάνατε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ᾽ ἑκουσίως, μηδέ αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως, μήδ᾽ ὡς κατακυριεύσαντες τῶν κλήρων, ἀλλά τύποι γινόμενοι τοῦ ποιμνίου», (Α´ Πέτρου 5, 1-3), παραγγέλλει τοῖς πρεσβυτέροις ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.

 Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα π. Ραφαήλ,

 Ἡ ἁγία καί Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος, λαβοῦσα ὑπ᾽ ὄψιν τήν ἐπί σειράν ἐτῶν εὐδόκιμον διακονίαν σου ἐν τῷ ἱερῷ προσκυνήματι τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου ἐν Βηθλεέμ, ὡς καί τήν μετά θείου ζήλου ποιμαντικήν σου δραστηριότητα, ἥν ἀνέπτυξας, διωρίσατο ὑμᾶς τῇ Ἡμετέρᾳ Πατριαρχικῇ καί Πατρικῇ εἰσηγήσει Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον ἐν τῷ βορείῳ Χασιμιτικῷ Βασιλείῳ τῆς Ἰορδανίας μέ ἕδραν τήν μεγαλόπολην Ἴρμπετ.

 Τήν νέαν ταύτην ποιμαντικήν διακονίαν ἐν τῷ ἀμπελῶνι τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἁγίας παμμήτορος τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας, καλεῖσαι νά ἀναλάβῃς ἀκούων εἰς τούς λόγους τοῦ κορυφαίου τῶν Ἀποστόλων Πέτρου λέγοντος «καί τίς ὁ κακώσας ὑμᾶς, ἐάν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταί γένησθε;», (Α´ Πέτρ. 3,13).

 Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι «ὁ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοι», (Ματθ. 9,37) ἀφ᾽ ἑνός· «καί ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καί ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τόν λόγον [τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Κυρίου] καί ἄκαρπος γίνεται», (Ματθ. 13,22) ἀφ᾽ ἑτέρου, ὡς καταδεικνύουν καί τά σημεῖα τῶν καιρῶν.

 Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἔχουσα πρῶτον αὐτῆς Ἱεράρχην, τόν ὑπ᾽ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ χειροτονηθέντα, ἅγιον ἀπόστολον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον καί λαχοῦσα τόν κλῆρον τῆς πνευματικῆς αὐτῆς δικαιοδοσίας ἐν τῇ Γῇ τῆς Ἐπαγγελίας ἑκατέρωθεν τῶν ρείθρων τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, οὐκ ἐπαύσατο εὐαγγελίζεσθαι τήν σταυρικήν καί κενωτικήν καί θυσιαστικήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἀκούουσα καί πάλιν εἰς τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου λέγοντος· «εἰς τοῦτο γάρ ἐκλήθητε, ὅτι καί Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ὑμῶν ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ. Ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι Αὐτοῦ, ὅς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδώρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει παρεδίδου δέ τῷ κρίνοντι δικαίως· ὅς τάς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι Αὐτοῦ ἐπί τό ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε, (Α´ Πέτρ. 2, 21-24).

 Ἀδιάψευστα μαρτύρια καί τεκμήρια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦν τά εἰς τά σπλάγχνα τῆς εὐλογημένης γῆς τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας φυλασσόμενα διά μέσου τῶν αἰώνων καί τά νῦν ἀναδεικνυόμενα Ἑλληνορθόδοξα μνημεῖα ὡς καί αἱ ζῶσαι Χριστιανικαί καί δή Ἑλληνορθόδοξοι Κοινότητες, αἱ ὁποῖαι ἀπολαμβάνουν τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς αὐτῶν ταυτότητος, ἀλλά καί τῆς πλήρους ἐλευθερίας ἐξασκήσεως τῶν λατρευτικῶν αὐτῶν ἀναγκῶν. Τήν ἀλήθειαν ταύτην μαρτυροῦν οἱ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ (Ἴρμπετ) καί τοῖς περιχώροις αὐτῆς διαβιοῦντες, Χριστιανοί ἐν ἁρμονίᾳ τῶν ἑτεροθρήσκων συμπολιτῶν αὐτῶν.

 Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, ἡ ἀναδειχθεῖσα ὑπό τῆς θείας προνοίας φύλαξ καί λειτουργός τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καί διάκονος τοῦ Χριστιανικοῦ ποιμνίου ἡμῶν συνεχίζει τήν ἀποστολήν αὐτῆς, στοιχοῦσα εἰς τό τοῦ θείου Παύλου παράγγελμα τῷ μαθητῇ αὐτοῦ Τιμοθέῳ λέγοντος: «σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τήν διακονίαν σου πληροφόρησον», (Β´ Τιμ. 4,5).

 Σύ δέ λοιπόν, πάτερ Ραφαήλ, γνήσιον τέκνον τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος πληροφόρησον, δηλαδή φέρε εἰς πλῆρες καί αἴσιον πέρας, τῆς διακονίας, ἡ ὁποία σοῦ ἀνετέθη ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Πολλαπλασίασον τό ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δοθέν σοι τάλαντον τοῦ οἰκονόμου τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, συνεχίζων τό θεάρεστον ποιμαντικόν ἔργον τοῦ προκατόχου τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, «τύπος γινόμενος τοῦ ποιμνίου», (Α´ Πέτρ. 5,3).

 Τούς δέ συμπρεσβυτέρους σου τίμησον «ὡς συνέδριον Θεοῦ καί σύνδεσμον τῶν ἀποστόλων» (Ἁγ. Ἰγνάτιος) «Ἱερωσύνη γάρ ἐστι, τό πάντων ἀγαθῶν ἐν ἀνθρώποις ἀναβεβηκός· ἧς ὁ καταμανείς, οὐκ ἄνθρωπος ἀτιμάζει, ἀλλά Θεόν καί Χριστόν Ἰησοῦν, τόν πρωτότοκον καί μόνον τῇ φύσει τοῦ Πατρός Ἀρχιερέα. Πάντα οὖν ὑμῖν μετ᾽εὐταξίας ἐπιτελείσθω ἐν Χριστῷ. Οἱ λαϊκοί τοῖς διακόνοις ὑποτασσέσθωσαν. Οἱ διάκονοι τοῖς πρεσβυτέροις· οἱ πρεσβύτεροι τῷ Ἐπισκόπῳ· ὁ Ἐπίσκοπος τῷ Χριστῷ, ὡς αὐτός τῷ Πατρί», παραγγέλλει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος. (ΒΕΠ, τόμος 2ος σελίς 315).

 Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐν Χριστῷ εὐταξίαν συνιστᾷ ἡ μέριμνα τοῦ Πνευματικοῦ Ποιμένος καί μάλιστα τῶν προεστώτων Πρεσβυτέρων, πρός τούς ὁποίους ὁ θεῖος Παῦλος λέγει «τό δέ καλόν ποιοῦντες μή ἐκκακῶμεν· καιρῷ γάρ ἰδίῳ θερίσομεν μή ἐκλυόμενοι. ῎Αρα οὖν ὡς καιρόν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τό ἀγαθόν πρός πάντας, μάλιστα δέ πρός τούς οἰκείους τῆς πίστεως», (Γαλ. 6, 9-10).

 Εἰς τοῦτο πράγματι διεκρίθησαν πάντες οἱ ἅγιοι καί δή μάρτυρες τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἡ σήμερον τιμωμένη ἁγία μάρτυς Ἰουλίττα μετά τοῦ υἱοῦ αὐτῆς Κηρύκου, οἵτινες ἀνεδείχθησαν «ἀστέρες φαιδροί ἐν τῷ στερεώματι τῆς Ἐκκλησίας, φωταγωγοῦντες τήν γῆν τοῖς θαύμασιν αὐτῶν» κατά τόν μελῳδόν.

 Αὐτούς καί ἡμεῖς ἱκετεύσωμεν, ἵνα πρεσβεύουσιν μετά τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν δωρηθῆναι ὑμῖν, πάτερ Ραφαήλ, Πνεῦμα ἡγεμονικόν καί Ποιμαντικόν, ἡμῖν δέ ἔλεον καί εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, τῷ δέ σεβαστῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Ἀμπντάλλα σύν τῷ οἰκῳ Αὐτοῦ καί τῷ Χασιμιτικῷ Βασιλείῳ τῆς φιλτάτης ἡμῶν Ἰορδανίας δύναμιν, ὑγιείαν κατ᾽ ἄμφω καί μακροημέρευσιν ἐπ᾽ ἀγαθῷ πάντων τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ταύτης καί ὑπέρ τῆς διαφυλάξεως τῶν ἱερῶν τόπων καί δή τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, τῶν τελούντων ὑπό τήν Βασιλικήν Αὐτοῦ κουστωδίαν.

 Καί νῦν, Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα Πάτερ Ραφαήλ, λάβε τόν Τίμιον τοῦ Κυρίου Σταυρόν, τό ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου, ἵνα ἐν αὐτῷ καί δι᾽ αὐτοῦ κατευθύνῃς τά βήματα τοῦ ποιμνίου σου πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, Ἀμήν”.

καί ἀντεφώνησε ὁ Πατριαρχικός Ἐπιτροπος Ἀρχιμανδρίτης Ραφαήλ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα.

Ἐκ μέρους τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ μέ αἰσθήματα βαθείας τιμῆς,ὀφειλομένου σεβασμοῦ καί πνευματικῆς χαρᾶς Σᾶς  ὑποδεχόμαστε σήμερα στό Ἴρμπεντ, τήν ἕδρα τῆς Πατριαρχικῆς Περιφερείας Βορείου Ἰορδανίας μέ τό Εὐαγγελικό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» καί μέ τούς λόγους τοῦ  μεγαλοφωνωτάτου προφήτου Ἡσαΐου: «Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τά ἀγαθά».

 Ἡ παρουσία Σας ἀποτελεῖ γιά μᾶς μεγάλη εὐλογία, διότι  ἔρχεσθε ἀπό τήν ἁγία πόλη τῆςἹερουσαλήμ κομίζοντάς μας τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί ὅλων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς. Ἡ εὐλογημένη παρουσία Σας μᾶς ἐνδυναμώνει, μᾶς στηρίζει καί παράλληλα δηλώνει τήν ἑνότητα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

Μακαριώτατε, ἐξομολογητικῶς σᾶς ἀναφέρω, ὅτι ὑπακούοντας στή σεπτή ἐντολή Σας κατόπιν καί ἀποφάσεως τῆς περί Ὑμᾶς Ἱερᾶς Συνόδου ἦλθα στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο ἐπαναλαμβάνοντας τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ «διακονῆσαι αὐτός ἐλήλυθα». Ἤλθα γιά νά διακονήσω τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ποιμνίου καί νά προσφέρω ἁπλόχερα τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἦλθα γιά νά ζήσω τίς χαρές καί τίς λύπες τῶν ἀνθρώπων.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἐλεύσεώς μου στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο αἰσθάνθηκα οἰκεῖος. Βρῆκα πόρτες καί καρδιές ἀνοιχτές. Βρῆκα εὐλογημένους ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀθορύβως ἀγωνίζονται γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ποιμνίου καί οἱ ὁποῖοι ἀπό τήν πρώτη στιγμή μέ ἀγκάλιασαν καί μέ περιέβαλλαν μέ ἀγάπη. Βρῆκα εὐλαβεῖς ἀνθρώπους πού σέβονται καί τιμοῦν τόν ἱερό κλῆρο. Κυρίως ὅμως βρῆκα παιδιά, νέους καί νέες πού ἀγαποῦν τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του. Αὐτό τόν ἱερό κλῆρο καί τόν περιούσιο λαό τοῦ Θεοῦ, Μακαριώτατε, ἦλθα γιά νά διακονήσω καί θά εἶμαι δίπλα του καί θά προσεύχομαι ὁ Θεός νά τοῦ χαρίζει ὑγεία, δύναμη καί κάθε ἀγαθό.

Αὐτή τήν ἱερή στιγμή καί ἑνώπιόν Σας τούς καλῶ ὅλους νά ἐργασθοῦμε ἀπό κοινοῦ, γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἁγίας Του Ἐκκλησίας. Καλῶ τούς Ἱερεῖς, τά μέλη τῶν Ἐκκλησιαστικῶν μας Συμβουλίων, τούς Ἱεροψάλτες μας, τούς λαϊκούς συνεργάτες τῆς Ἐκκλησίας, ἄνδρες καί γυναῖκες, τούς ὑπευθύνους τῆς Νεότητος καί τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τούς Προσκόπους καί ὅλους, ὅσοι ἐργάζονται στήν Ἐκκλησία καί τούς παρακαλῶ μέ τόν ἴδιο ζῆλο νά συνεχίζουν τό ἔργο τους.

Ὅλοι μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά συμμετέχουν καί νά ἀξιοποιοῦνται μέ τά χαρίσματα πού τούς ἔχει δώσει ὁ Θεός. Μαζί τους γίνεται σήμερα μιά νέα ἀρχή στή διακονία τῆς Περιφερείας μας. Μόνος μου δέν θά μπορέσω νά κάνω τίποτε. Ὅλοι μαζί θά κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε. Γι᾿ αὐτό τούς θέλω μαζί μου Κληρικούς καί λαϊκούς συνεργάτες τῆς Ἐκκλησίας, ζητῶ τίς προσευχές τους καί τή συναντίληψη, τή συνδρομή καί τή συνεργασία.

Αἰσθάνομαι βαθύτατη τήν ἀνάγκη, νά ἀπευθύνω θερμές εὐχαριστίες πρός ὅλους, ὅσοι βρίσκονται σήμερα στόν ἱερό αὐτόν χῶρο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Πρός τούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑπεβλήθησαν στόν κόπο νά ἔρθουν γιά νά συμμετάσχουν στήν ἔναρξη τῆς νέας μου διακονίας. Τούς ἱερεῖς, τίς χορωδίες, τούς νέους καί τίς νέες, τούς προσκόπους καί ὅλους ἐσᾶς, σᾶς εὐχαριστῶ καί σᾶς παρακαλῶ νά προσεύχεστε γιά τήν ἀναξιότητά μου.

Ἐπίσης θέλω νά εὐχαριστήσω ὅλες τίς ὑπηρεσίες ἀσφαλείας, οἱ ὁποῖες συμμετέχουν μαζί μας ἀπό νωρίς τό πρωί. Καί δοξάζουμε τό Θεό γιά τήν εὐλογία τῆς ἀσφαλείας στήν εὐλογημένη πατρίδα μας, ὀφειλομένη στή σοφή Χασιμιτική ἡγεσία ὑπό τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν Βασιλέα Ἀμπντουλλάχ Μπίν Ἀλ Χουσάϊν.

 Μακαριώτατε.

Ἰδιαίτερως Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου, γιά τήν ἐμπιστοσύνη Σας στό πρόσωπό μου, γιά τίς πατρικές Σας συμβουλές, γιά τήν στοργική Σας ἀγάπη καί Σᾶς παρακαλῶ πολύ νά προσεύχεσθε νά ἐπιτελῶ τά καθήκοντά μου μέ φόβο Θεοῦ.

Ζητῶ τήν Πατριαρχική Σας εὐλογία καί υἱϊκῶς ἐκ βαθέως εὔχομαι ὁ Τριαδικός Θεός νά Σᾶς χαρίζει ἐπί ἔτη πολλά ἀκαταπόνητη ὑγεία, μέ θερμουργό πίστη καί Σταυροαναστάσιμο φρόνημα, ὥστε, καθοδηγούμενος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, νά ὁδηγεῖτε τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τοῦ παλαιφάτου Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων σέ διαρκῆ πνευματική καρποφορία καί νά ἀκτινοβολεῖτε στή σύγχρονη ἐποχή τό Φῶς τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως”.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει, ὁ λαός λαβών τό ἀντίδωρον ἠσπάσθη τήν χεῖρα τοῦ Μακαριωτάτου.

Ἠκολούθησε συγκέντρωσις εἰς τήν αἴθουσαν διά τό κέρασμα.

Ἐν συνεχείᾳ παρετέθη μεσημβρινή τράπεζα εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως ὑπό τοῦ Πατριαρχείου. Διαρκούσης τῆς τραπέζης ταύτης ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ἑλληνιστί:

«Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος ἀποστυγνοῦντες τό πονηρόν κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, τῇ φιλαδελφείᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι», (Ρωμ. 12, 9-10). μηδενί κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδιδόντες· προνοούμενοι καλά ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· εἰ δυνατόν, τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες (Ρωμ. 12, 17-18), παραγγέλλει ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἀγαπητοί καί Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

ἀξιότιμοι κυρίαι καί κύριοι,

Εὐχαριστοῦμεν τόν ἅγιον καί πανοικτίρμονα Θεόν, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἠξίωσεν νά τελέσωμεν τήν θείαν λειτουργίαν ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐπί τῇ εὐλογημένῃ ταύτῃ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐγκαταστάσεως τοῦ νέου Πατριαρχικοῦ ἡμῶν Ἐπιτρόπου, ἐν τῇ μεγαλουπόλει τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας Ἴρμπετ, καί τῶν περιχώρων, Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ραφαήλ.

Χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως, διότι ἡ ποιμαντική φροντίς καί μέριμνα τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐν τῇ πνευματικῇ δικαιοδοσίᾳ αὐτοῦ ἑκατέρωθεν τῶν ρείθρων τοῦ Ἰορδάνου συνεχίζεται ἄνευ τινός προσκόμματος. Τοῦτο ὀφείλεται εἰς τήν ἐλευθέραν ἄσκησιν τῶν θρησκευτικῶν καί λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων, τῶν ὁποίων ἀπολαμβάνουσιν ὅλαι αἱ θρησκευτικαί καί δή Χριστιανικαί Κοινότητες ἐν τῷ Χασιμιτικῷ Βασιλείῳ τῆς Ἰορδανίας.

Ἡ ἀποστολή τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ἐρείδεται ἐπί τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου λέγοντος: «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου» καί «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», (Ματθ. 22, 37-39).

Ὁ ἀγαπῶν τόν Θεόν «ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» δέν δύναται παρά νά ἀγαπᾷ καί τόν πλησίον αὐτοῦ, δηλαδή τόν συνάνθρωπόν του, ὡς κηρύττει καί ὁ θεῖος Παῦλος: «Προνοούμενοι καλά ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· εἰ δυνατόν τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες», (Ρωμ. 12,18).

Τήν μετά πάντων τῶν ἀνθρώπων εἰρήνευσιν εὐαγγελίζονται καί κηρύττουν τά Πανάγια Προσκυνήματα, τά ὁποῖα μετ᾽ αὐτοθυσίας καί αὐταπαρνήσεως διακονεῖ διά μέσου τῶν αἰώνων τό μοναστικόν τάγμα τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἡ συμβολή τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου μετά τῆς Ἁγιοταφιτικῆς αὐτοῦ Ἀδελφότητος, τόσον εἰς τήν διαφύλαξιν τῶν ἁγίων Τόπων ὡς τόπων λατρείας καί προσευχῆς, ὅσον καί εἰς ἁρμονικήν συνύπαρξιν Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων καί γενικώτερον τῶν πιστῶν τῶν Ἀβραμιαίων θρησκειῶν ἀναγνωρίζεται ὑπό πάντων, ἰδιαιτέρως δέ ὑπό τοῦ σεβαστοῦ ἡμῖν Βασιλέως τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας Αμπντάλλα Ἴμπν Χουσεΐν τοῦ Β´, ὑπό τήν ἐπιτήρησιν (custody), τοῦ ὁποίου τελοῦν τά ἐν Ἱεροσολύμοις ἱερά Προσκυνήματα Ἰσλαμικά καί Χριστιανικά.

Ἡμεῖς ἀκούοντες εἰς τούς λόγους τοῦ σοφοῦ Παύλου: «τά τῆς εἰρήνης διώκωμεν καί τά τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους», (Ρωμ. 14,19), προέβημεν μετά τῆς περί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τόν διορισμόν Πατριαρχικῶν Ἐπιτρόπων ἐν Ἀμμάν, Μαδηβᾷ, Ἴρμπετ καί ἀλλαχοῦ, ἵνα τοιουτοτρόπως ἀνταποκριθῶμεν εἰς τάς πνευματικάς καί κοινωνικάς ἀνάγκας τοῦ Χριστεπωνύμου εὐλαβοῦς ἡμῶν ποιμνίου, ἀλλά καί νά ἐνισχύσωμεν τό δύσκολον μέν, θεάρεστον δέ ποιμαντικόν ἔργον τῶν ἀγαπητῶν ἡμῖν καί εὐσεβῶν Ἱερέων.

Ἐπί δέ τούτοις, κρίνομεν πρέπον, ὅπως ἐκφράσωμεν τάς θερμάς Ἡμῶν εὐχαριστίας εἰς πάντας ὑμᾶς, τούς τιμήσαντας διά τῆς παρουσίας ὑμῶν τήν ἱεράν ταύτην ἐκδήλωσιν, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τάς τοπικάς πολιτικάς, στρατιωτικάς καί ἀστυνομικάς ἀρχάς, πολλῷ δέ μᾶλλον εἰς τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν σεβαστόν καί ἀγαπητόν Ἡμῖν Ἄνακτα τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας Αμπντάλλα Ἴμπν Χουσεΐν τόν Β´, τοῦ ὁποίου ἡ ἡγετική οἱακοστροφία ἀποτελεῖ ἐγγύησιν σταθερότητος καί εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ καί τῇ εὐρυτέρᾳ περιοχῇ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς διαβιούντων ἐθνικο-θρησκευτικῶν κοινοτήτων. Εἴησαν Αὐτοῦ πολλά τά ἔτη.

Τέλος, θά ἦτο παράλειψιν νά μήν ἐπαινέσωμεν τό ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου ἐπιτελεσθέν ποιμαντικόν καί κοινωνικόν ἔργον κατά τήν θητείαν αὐτοῦ ὡς Πατριαρχικοῦ Ἡμῶν Ἐπιτρόπου ἐν Ἴρμπετ. Τόσον εἰς τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Ραφαήλ, ὅσον καί εἰς τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Πέλλης κ. Φιλούμενον εὐχόμεθα ἐπιτυχίαν εἰς τήν νέαν αὐτῶν διακονίαν καί ἀποστολήν. Ἀμήν».

καί ὁ ἐγκατασταθείς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης Ραφαήλ ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα.

Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι ἱστορική γιά τήν Βόρειο Ἰορδανία καί ὅλοι μας δεχόμαστε τήν ἐπίσκεψή Σας ὡς μάννα ἐξ οὐρανοῦ καί δρόσο τήν ἐξ Ἀερμών. Ἡ ἐπίσκεψή Σας, περιποιεῖ γιά ὅλους μας ἰδιαίτερη τιμή καί εὐλογία.

Ἀξιωθήκαμε σήμερα, νά σᾶς δοῦμε στόν Ἱερό Ναό τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐνώπιον τῆς ἁγίας Τραπέζης, προεξάρχοντα τῆς Θείας Λειτουργίας, «εὐλογοῦντα καί ἁγιάζοντα ἡμᾶς» καί τώρα μέ χαρά καί ἀγαλλίαση Σᾶς βλέπουμε στήν κορυφή τῆς Τραπέζης, Ἐσᾶς, τόν κλεΐζοντα τόν Πάνσεπτο Πατριαρχικό Θρόνο τῆς πόλεως τοῦ Μεγάλου Βασιλέως, τόν Θρόνο τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Γι΄ αὐτό, ἔμπλεοι χαρᾶς καί ἱερᾶς συγκινήσεως, ἐπαναλαμβάνουμε τό δαυϊτικό «Κύκλῳ τῆς τραπέζης σου ὡς στελέχη βλέπων τά ἔκγονά σου, χαῖρε, εὐφραίνου προσάγων ταῦτα τῷ Χριστῷ Ποιμενάρχα». Δεχθεῖτε τίς ἐκ βάθους καρδίας εὐχαριστίες μου.

Εὐχαριστῶ τούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς, τούς ἱερεῖς καί Διακόνους γιά τήν εὐλογητή παρουσία τους.

Εὐχαριστῶ τίς Ἀρχές τοῦ τόπου, οἱ ὁποῖοι παρεκάθησαν στό σημερινό γεῦμα πού παρατίθεται πρός τιμήν Σας, ἐκφράζοντες μέ αὐτό τόν τρόπο τόν σεβασμό τους πρός τό παλαίφατο Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων καί τό Τίμιο Πρόσωπο τοῦ σεπτοῦ οἰακοστρόφου Του, τοῦ Πατριάρχου τῶν Ἱεροσολύμων. Κατά τήν πρόσφατη ἐπίσκεψή μου στά Γραφεῖα τους, Μακαριώτατε, ἔγινα ἀποδέκτης τῶν ἐκδηλώσεων ἐνθουσιασμοῦ καί σεβασμοῦ ὅλων, πρός τό ταπεινό μου πρόσωπο. Καί οἱ ἐκδηλώσεις αὐτές, ἦταν τόσο θερμές πού μοῦ ἔδιναν τήν αἴσθηση, ὅτι μέ γνώριζαν ἐκ τῶν προτέρων. Αὐτό προκάλεσε μέσα μου αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης ἀπέναντι στήν ἀγάπη τους καί μέ καθιστοῦν περισσότερο ὑπεύθυνο στήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων μου.

Ἐπίσης, αὐτή τήν εὐλογημένη ἡμέρα εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας στήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν Βασιλέα τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας κ. Ἀμπντουλλάχ Ἴμπιν Ἀλ Χουσάϊν ὑγιεία, καί δύναμη στό δύσκολο ἔργο του, στήν εὐλογημένη αὐτή χώρα, τή χώρα τῆς εἰρήνης, τῆς ἀσφαλείας καί ἁρμονικῆς συνυπάρξεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Κατακλείοντας τήν προσλαλιά μου, ὑψώνω ὄμματα ψυχῆς καί καρδίας πρός τόν τῶν ἁπάντων Θεό καί Δεσπότη καί Κύριο λέγοντας:

«Θεοφίλου τοῦ Μακαριωτάτου, θειοτάτου τε καί Παναγιωτάτου, Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης, Συρίας, Ἀραβίας, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας καί Ἁγίας Σιών, πολλά τά ἔτη».

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας