Τό ἑσπέρας τῆς Τετάρτης,  16/29 Ἀπριλίου 2009, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, συμμετέσχεν εἰς δεξίωσιν λαβοῦσαν χώραν εἰς τό Προεδρικόν Μέγαρον τοῦ Ἰσραήλ, πρός τιμήν τοῦ Διπλωματικοῦ Σώματος καί τῶν θρησκευτικῶν ἀρχηγῶν τῆς Ἁγίας Γῆς ἐπί τῇ 61^ῃ ἐπετείῳ ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ Κράτους τοῦ  Ἰσραήλ.

Εἰς τήν δεξίωσιν ὁ Ἐξοχώτατος Πρόεδρος τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Σιμόν Πέρες καί ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν καί Ἀναπληρωτής Πρωθυπουργός κ. Avigdor Lieberman ἐχαιρέτισαν διά χειραψίας τούς προσκεκλημένους, Ἀρχηγούς  Θρησκευτικῶν Κοινοτήτων, Ἐκπροσώπους τοῦ Διπλωματικοῦ Σώματος καί προσεφώνησαν αὐτούς, λέγοντες ὅτι τό Κράτος τοῦ Ἰσραήλ συνῆψεν εἰρήνην μετά τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Ἰορδανίας καί προσπαθεῖ νά πράξῃ τοῦτο μετά τῶν λοιπῶν γειτονικῶν  Ἀραβικῶν Κρατῶν.

Ἀπευθυνόμενοι εἰς τούς Θρησκευτικούς Ἀρχηγούς, ἐζήτησαν τήν συμπαράστασιν αὐτῶν διά τήν καταπολέμησιν τῆς βίας καί τήν ἐγκατάστασιν τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀνεπέμψαμεν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἐπί τῷ θεσμικῷ γεγονότι τῆς ἐγκαταστάσεως τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος ἐπί τοῦ Ἀποστολικοῦ καί Σταυρικοῦ Θρόνου τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τοῦ καί Πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ σημερινή τρίτη ἐνθρονιστήριος ἐπέτειος τῆς Ἡμῶν Ἐλαχιστότητος ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, ἀφορῶσαν οὐχί εἰς τό πρόσωπον Ἡμῶν, ἀλλ΄ εἰς τόν σκοπόν καί τήν ἀποστολήν τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐν γένει καί εἰδικῶς τῆς τοπικῆς τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, «ἥν ἐκτήσατο τῷ τιμίῳ Αὐτοῦ Αἵματι».

Ἡ Ἐκκλησία, οὖσα τό Σῶμα τοῦ Νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ, τοῦ παρατεινομένου εἰς τούς αἰῶνας, ἐντός τοῦ κοσμικοῦ καί ἱστορικοῦ ἡμῶν γίγνεσθαι, ἐπιβεβαιοῦται καί ἐπιμαρτυρεῖται διά τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς τῶν Ποιμένων καί πιστῶν οἰκονόμων τοῦ ὁρατοῦ καί ἐν ταὐτῷ ἀοράτου σωτηριώδους Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας.

Τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων θεόθεν ἐμπιστευθέν τήν διαφύλαξιν καί διακονίαν τῶν Πανσέπτων Μαρτύρων τῆς Πίστεως ἡμῶν, τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, συνεχίζει ἀδιακόπως τήν δισχιλιετῆ αὐτοῦ μοναστικήν περί τά Προσκυνήματα πορείαν καί τήν ἀδιάλειπτον μέριμναν ὑπέρ τοῦ εὐσεβοῦς Ποιμνίου αὐτοῦ, τῇ βοηθείᾳ τῆς Θείας Προνοίας, ἀλλά καί τῇ συνεργείᾳ τῶν μέχρις αἵματος θυσιῶν τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, μή πτοούμενον ἐκ τῶν ἐπιβουλευομένων καί καραδοκούντων πολεμίων ὁρατῶν καί ἀοράτων, μακρόθεν καί ἐγγύθεν.

Ἡ σεμνή αὕτη ἑόρτιος ἐπέτειος, ἀφ’ ἑνός μέν διατρανοῖ τούς κυριακούς λόγους, ὅτι «Πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσι» (Ματθ. 16, 18) τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ σηματοδοτεῖ τό ἱερόν χρέος διά τήν διαφύλαξιν τοῦ ἰσχύοντος μέν θρησκευτικοῦ καί Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, τοῦ διασφαλίζοντος τά ἐθιμικῶς καί νομικῶς κατοχυρωθέντα Προνόμια καί αὐτοφυῆ Δικαιώματα τοῦ εὐσεβοῦς Γένους τῶν Ρωμαίων, ἐπισημαίνοντος δέ τήν βαθυτέραν οἰκουμενικήν σημασίαν τῆς Πόλεως Ἱερουσαλήμ, εἰς τήν ὁποίαν πάντες προσκαλοῦνται νά προσέλθουν, κατά τήν δαπίστωσιν τοῦ σοφοῦ Παύλου, «προσεληλύθατε Σιών ὄρει καί πόλει Θεοῦ ζῶντος, Ἱερουσαλήμ ἐπουρανίῳ καί μυριάσιν Ἀγγέλων, πανηγύρει καί Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς, καί κριτῇ Θεῷ πάντων» (Ἑβρ. 12, 22.23).

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν Πόλιν τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος, τήν τεθεμελιωμένην ἐπί τοῦ σταυρικοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, δέν παύει νά διαβάλλῃ ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ, ὁ σατανᾶς, προκειμένου νά προκαλέσῃ τήν διάσπασιν τῆς ἐν Χριστῷ μέν ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς εἰρηνικῆς δέ καταστάσεως τῆς Πόλεως τοῦ Θεοῦ, διά τῶν ἑωσφορικῶν ἐνεργειῶν τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς ἀπειθείας, τά ὁποῖα προεκάλεσαν καί προκαλοῦν τήν κατά τοῦ Θεοῦ ἀνταρσίαν καί συνεπῶς τήν ἁμαρτητικήν τοῦ ἀνθρώπου πτῶσιν.

Ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ γνωστή ἀνά τήν οἰκουμένην ὡς τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, πειθαρχοῦσα καί μένουσα πιστή εἰς τήν ἀποστολικήν καί ἁγιοπατερικήν Παράδοσιν αὐτῆς, καλεῖται νά κηρύττῃ τήν σῴζουσαν και ἐλευθεροῦσαν μαρτυρίαν αὐτῆς, στοιχοῦσα εἰς τούς ἀποστολικούς λόγους «σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ. 4, 3.4) ὡς καί εἰς τήν συμβουλήν καί ἐντολήν τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ τοῖς συναγγέλοις αὐτοῦ, «στῶμεν καλῶς. Στῶμεν μετά φόβου. Πρόσχωμεν».

Ἐπί τούτοις, δεόμενοι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν, ὅπως κατευθύνῃ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ εἰς λιμένας ἀσφαλεῖς, εὐδίους καί εἰρηνικούς, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς τιμήσαντας τήν ἡμέραν ταύτην, δύναμιν, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Σωτήριον Ἀθανασίου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην κ. Θεοφάνη, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ. Ἀλεξίου, πρός τόν Σχολάρχην τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Σχολῆς, Ὁσιολογιώτατον Μοναχόν π. Φώτιον,  τόν ἀξιότιμον κ. Ἰμπραήμ Σαλφίτι, ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῶν Ἐπιτρόπων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Διευθυντήν τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἐντιμότατον κ. Σαμίρ Ζανανίρι, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Κωνσταντίν Κάρμας, ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τοῦ Ποιμνίου ἡμῶν ἐν Ἰορδανίᾳ, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Ἠλίαν Χούρη ἐκ τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Γεώργιον Σαχουάν ἐκ Μπετζάλλας, τόν ἀξιότιμον Δρ. Χαλίλ Ἀντράους, ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῶν Κοινοτήτων τοῦ Βορρᾶ καί πρός τούς Ὁσιολογιωτάτους καί Αἰδεσιμολογιωτάτους Ἱερεῖς, ἀντιπροσώπους ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Σύρου καί Τήνου, διαβιβάσαντας Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. Δωροθέου  καί ἅπαντας τούς παρισταμένους εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου. Ἐπιδαψιλεύομεν πᾶσιν ὑμῖν τάς Πατρικάς Ἡμῶν εὐχάς καί Πατριαρχικάς εὐλογίας.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

ngg_shortcode_0_placeholder

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἐκλαμπρότατε κ. Πρόξενε,

Τέκνα ἐν Χριστῷ ἀγαπητά,

Ἡ Ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, οὖσα τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ Μαρτυρικοῦ Αἵματος τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀλλά καί ἐπί τοῦ ἀποστολικοῦ αἵματος τοῦ συμμάρτυρος καί πρώτου Ἐπισκόπου τῶν Ἱεροσολύμων, Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, εὐχαριστήριον δοξολογίαν ἀνέπεμψε τῷ Σωτῆρι καί Θεῷ ἡμῶν Χριστῷ, ἐπί τῇ εἰς διαδοχήν τοῦ Πρώτου αὐτῆς Ἱεράρχου γενομένῃ ἐνθρονίσει τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος, διά ψήφων τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου.

Ἡ δευτέρα αὕτη ἐπέτειος τῆς καταστάσεως τῆς Ἀναξιότητος Ἡμῶν ἐπί τοῦ Παλαιφάτου τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων Θρόνου, οἰκονομηθείσης ὑπό τῆς θείας Προνοίας πρός ἀποτροπήν τῶν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐπιβουλευσαμένων ὁρατῶν καί ἀοράτων πολεμίων, ἀποτελεῖ τεκμήριον ἀδιάψευστον, διά τό ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τοῦ πνευματικοῦ οἰκοδομήματος τῆς Ἐκκλησίας, ταυτοχρόνως δέ Αὐτός οὗτος ὁ Χριστός εἶναι ἡ Κεφαλή καί ὁ Ἀρχηγός τῆς Ἐκκλησίας, διό καί κατά τό κυριακόν ρῆμα πῦλαι ᾍδου οὐ κατίσχυσαν, ἀλλ΄ οὐδέ κατισχύσουσιν αὐτῆς.

Χάριτι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί συνεργίᾳ τοῦ χριστεπωνύμου καί εὐλαβοῦς λογικοῦ ἡμῶν Ποιμνίου καί τοῦ Κλήρου, ἀλλά καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων συνεχίζει τό ἀποστολικόν αὐτῆς ἔργον μεριμνῶσα ἀφ’ ἑνός μέν ὑπέρ τῆς διαφυλάξεως τῶν ἱερῶν προνομίων καί ἀπαραγράπτων δικαιωμάτων τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἀφ’ ἑτέρου δέ ὑπέρ τῆς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας καί τῶν ποιμαντικῶν ἀναγκῶν τοῦ κοινωνικῶς καί οἰκονομικῶς δοκιμαζομένου εὐσεβοῦς Ποιμνίου. Προσέτι δέ, οὐ παύεται νά εὐαγγελίζεται τό μήνυμα τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί εἰρήνης πρός ἅπαντας, ὡς καί τήν συνδιαλλαγήν καί τήν δικαιοσύνην, τούτων ἐκφραζομένων οὐχί διά λόγου, ἀλλά δι’ ἔργων.

Δόξαν καί εὐχαριστίαν ὀφειλετικῶς ἀναπέμποντες τῷ ἁγίῳ Θεῷ, καί τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ, ἰδίως τῇ Μητρί Αὐτοῦ, ὑπερευλογημένῃ Δεσποίνῃ ἡμῶν Θεοτόκῳ καί Ἀειπαρθένῳ Μαρίᾳ, εὐχόμεθα ὅπως Κύριος ὁ Θεός, κρατύνῃ τήν Ἁγίαν Αὐτοῦ Ἐκκλησίαν, σκέπῃ τό χριστεπώνυμον ἡμῶν πλήρωμα καί χαρίζηται ὑπομονήν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν ἡμῶν Ἀδελφότητα.

Eὐχαριστοῦμεν θερμῶς τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Πρόξενον κ. Χριστόδουλον Μαργαρίτην, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς συγχαρητηρίους εὐχάς τοῦ ἐν Ἑλλάδι ἀπουσιάζοντος Γενικοῦ Προξένου, Ἐξοχωτάτου Πρέσβεως κ. Ἀνδρέου Παπασταύρου, τήν Πρέσβιν τῆς Δημοκρατίας τῆς Μολδαβίας κ. Larissa Miculet, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Θεοφάνην, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ. Ἀλεξίου,  τόν Ἀξιότιμον κ. Ἰμπραήμ Σαλφίτι, ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῶν Ἐπιτρόπων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Σχολάρχην τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Σχολῆς, Ὁσιολογιώτατον Μοναχόν Φώτιον,  τόν Διευθυντήν τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἐντιμότατον κ. Σαμίρ Ζανανίρι, καί ἅπαντας τούς παρισταμένους εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς ἐνθρονιστηρίου ἐπετείου. Ἐπιδαψιλεύομεν πᾶσιν ὑμῖν τάς Πατριαρχικάς Ἡμῶν εὐχάς καί Πατρικάς εὐλογίας.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Ἐξοχώτατε κ. Πρέσβυ καί

Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις,

Ἅγιοι Πατέρες,

Εὐλαβεῖς Προσκυνηταί,

Τό ἔπος τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ὀρθῶς ἔχει θεωρηθῆ προέκτασις τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821, διότι τότε μέν ὡς ἐκ τέφρας ἐξῆλθεν «ἀπό τά ἱερά κόκκαλα τῶν Ἑλλήνων ἡ ἐλευθεριά», κατά τόν ἐθνικόν ποιητήν, τώρα δέ τό θεῖον τοῦτο δῶρον τῆς ἐλευθερίας ἐγένετο ὑπόθεσις νέας προασπίσεως καί ἀφορμή ἡρωικῶν ἀγώνων καί θυσιῶν. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, τεθεμελιωμένη οὖσα ἐπί τοῦ μαρτυρικοῦ Αἵματος τῆς Θυσίας τοῦ Ἱδρυτοῦ Αὐτῆς, Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, χρεωστικῶς ἀνέπεμψε τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ εὐχαριστήριον δοξολογίαν ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, ἐπί τῇ εὐσήμῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ, δεηθεῖσα ἐν ταὐτῷ ὑπέρ αἰωνίας μνήμης καί μακαρίας ἀναπαύσεως πάντων τῶν ὑπέρ Πίστεως καί τῆς Πατρίδος ἡμῶν θυσιασθέντων καί  μαρτυρησάντων.

Τό ὑπέρτατον ἐπί γῆς ἀγαθόν, τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς, θά ἦτο ἀτελές, ἐάν τοῦτο δέν συνωδεύετο ἀπό τό θεῖον δῶρον τῆς ἐλευθερίας. Ἡ ἐποποιΐα τοῦ 1940, ἀναδείξασα πλῆθος ἡρωικῶς πεσόντων ἀγωνιστῶν, ὑπέρ ἀξιῶν ἱερῶν, ὡς τῆς Πίστεως, τῆς Πατρίδος καί τῆς Ἐλευθερίας, καλεῖ πάντας ἡμᾶς εἰς ἐγρήγορσιν, πρός ἀντιμετώπισιν ἀπειλῶν κατά τοῦ θείου καί ἱεροῦ τούτου ἀγαθοῦ τῆς ἐλευθερίας καί τῆς συνόλου ἀκεραιότητος τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀπειλῶν προερχομένων ἐκ τῆς καταργήσεως «τῶν ὁρίων τῶν ἐθνῶν ἅ ἔστησεν ὁ Ὕψιστος», (Δευτ. 32, 8). Καί τοῦτο διότι, «ἔτι πολλοί κυκλόθεν οἱ ἐχθροί ἡμῶν καί μακάριον τό ἔθνος οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεός αὐτοῦ» (ἐκ τῆς δοξολογίας τῆς 28ης).

Ὑψοῦντες τό ποτήριον τοῦτο, εὐχηθῶμεν ζήτω τό εὐσεβές ἡμῶν Γένος καί τό φιλόχριστον ἡμῶν Ἔθνος !