Τήν Τρίτην, 15^ην/28^ην Αὐγούστου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ  Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τό Θεομητορικόν αὐτῆς Μνῆμα ἐν Γεθσημανῇ.

Διά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι ἡ Θεοτόκος ἐκοιμήθη θάνατον φυσικόν, μετέστη ὅμως ψυχῇ τε καί σώματι ὑπό τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς εἰς τόν οὐρανόν ἐκ δεξιῶν Αὐτοῦ, ἔνθα καί  ὡς πρώτη τῆς θριαμβευούσης ἐκκλησίας πρεσβεύει διηνεκῶς ὑπέρ τῶν εὐλαβουμένων, σεβομένων καί  ἱκετευόντων αὐτήν.

Τῆς θείας Λειτουργίας διά τήν ἑορτήν ταύτην προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ.  Ἡσυχίου, Βόστρων κ. Τιμοθέου, Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Λευκωσίαν, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Λύδδης κ.  Δημητρίου καί τοῦ παρεπιδημοῦντος Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου  Ἐρυθρῶν κ. Κυρίλλου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων καί ἱερέων παρεπιδημούντων, ψάλλοντος τοῦ κ. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου καί μετέχοντος πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος ἐν κατανύξει παρακολουθοῦντος, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου.

Εἰς τό  Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὡς ἕπεται:

«Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου, οὐρανοί ἐπαγγάλλονται καί ἀγγέλων γέγηθε τά στρατεύματα· πᾶσα ἡ γῇ δέ εὐφραίνεται ᾠδήν σοι ἐξόδιον προσφωνοῦσα τῇ Μητρί τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, ἀπειρόγαμε, Παναγία Παρθένε ἡ τό γένος τῶν ἀνθρώπων ρυσαμένη προγονικῆς ἀποφάσεως», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς χριστιανοί καί προσκυνηταί,

 Σήμερον ἡ Ἐκκλησία τῶν πρωτοτόκων, τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων (Ἑβρ. 12,23) ἀγάλλεται μετά τῆς ἐπιγείου Ἐκκλησίας ἐπί τῇ ἑορτίῳ μνήμῃ τῆς σεβασμίας Μεταστάσεως τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας· διό καί μετά τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ ἐν χαρᾷ ἀναβοᾷ χαῖρε κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ· εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν (Λουκ. 1,28)». Χαῖρε, ὄχημα τῆς Θεότητος ὅλης,  χαῖρε μόνη, τά ἐπίγεια τοῖς ἄνω τῷ τοκετῷ σου συνάψασα· χαῖρε ἡ μετά τόκον Παρθένος καί μετά θάνατον ζῶσα, ἡ ἀεί σῴζουσα Θεοτόκε τήν κληρονομίαν σου.

Ὁ δέ ὑμνωδός λέγει· «Ὁ ξένως οἰκήσας (Θεός Λόγος) Θεοτόκε ἐν τῇ ἀχράντω νηδύϊ σου σαρκούμενος, οὗτος (ὁ Χριστός) τό πανίερον πνεῦμά σου δεξάμενος ἐν ἑαυτῷ κατέπαυσεν ὡς ὀφειλέτης Υἱός, διό σέ τήν παρθένον ὑμνοῦμεν καί ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τους αἰῶνας.

Ὄντως, ἡ Παναγία Θεοτόκος εἶναι ἡ «μετά θάνατον ζῶσα». Καί τοῦτο, διότι ὁ φυσικός αὐτῆς θάνατος ὑπῆρξε θάνατος ζωηφόρος, θάνατος, ὁ ὁποῖος τήν εἰσήγαγεν εἰς τήν δόξαν ὄντως ζωῆς τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Αὐτῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἑρμηνεύων τό παράδοξον τοῦτο γεγονός ὁ ἱερός ὑμνῳδός Κοσμᾶς λέγει:

Εἰς τό πρόσωπόν σου ἀμόλυντε Παρθένε νικήθηκαν οἱ νόμοι τῆς φύσεως- «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι ἐν σοί Παρθένε ἄχραντε».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ φυσικός βιολογικός θάνατος τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας δέν ἠδυνήθη νά προξενήσῃ φθορές καί διάλυσιν τοῦ Θεοδόχου αὐτῆς σώματος, ἀλλ’ ἐγένετο κατά τόν ὑμνῳδόν ἱερόν Κοσμᾶν «διαβατήριον ζωῆς ἀϊδίου καί κρείττονος».

Κατά δέ τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, ἔπρεπε αὐτή ἡ ὁποία ἐφιλοξένησε εἰς τήν κοιλίαν της τόν Θεόν λόγον νά κατοικήσῃ εἰς τάς θείας σκηνάς τοῦ Υἱοῦ της. Ἔπρεπε αὐτή,  ἡ ὁποία ἐφύλαξε τήν παρθενίαν της ἀπείραχτη κατά τήν γέννα νά διατηρήσῃ καί τό σῶμα  της ἀδιάφθορον μετά τόν θάνατόν της. «Ἔδει τήν τόν Θεόν Λόγον ἐν τῇ αὐτῆς νηδύϊ ξενοδοχήσασαν ἐν ταῖς τοῦ ἑαυτῆς Υἱοῦ κατοικισθῆναι σκηναῖς. Ἔδει τῆς ἐν τῷ τίκτειν φυλαξάσης τήν παρθενίαν ἀλώβητον, ἀδιάφθορον τηρηθῆναι τό σῶμα καί μετά θάνατον». (Ὁμιλία Β’  Εἰς τήν κοίμησιν).

Κατά τόν ἱερόν τοῦτον ἐυχαριστιακόν καί λατρευτικόν καιρόν ὁ πανευκλεής τάφος τῆς Θεομήτορος καλεῖ πάντας ἡμᾶς τούς τήν πίστιν ἀδιάκριτον ἔχοντας, ἵνα προσέλθωμεν καί κοινωνήσωμεν τῶν θείων χαρισμάτων ἀπό τήν πηγήν τῆς Εὐφροσύνης, δηλονότι τήν Παναγίαν Θεοτόκον, τήν ὁποίαν «ἐφιλοξένησε καί ταύτης ἀέναον ἐπλούτισε τήν ἀνάβλυσιν»,  κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν.

«Οἱ διψῶντες πορεύεσθε ἐφ’ ὕδωρ καί ὅσοι μή ἔχητε ἀργύριον βαδίσαντες ἀγοράσατε ἄνευ τιμῆς». Οἱ διψῶντες πηγαίνετε εἰς τό ὕδωρ ὅσοι δέν ἔχετε χρήματα, ἵνα ἀγοράσητε, πηγαίνετε καί θά σᾶς χορηγηθῇ ἄνευ χρημάτων, παραγγέλλει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας. ( Ἡσ, 55,1).

Και πάλιν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ἐν τῳ χωρίῳ τούτῳ τῆς Γεθσημανῆς, κείμενος Θεομητορικός τάφος μᾶς καλεῖ διά στόματος τοῦ ἁγίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ λέγων: «Ἐγώ πᾶσιν εὐαγγελικῶς ἀνακέκραγα.  Ὁ διψῶν νοσημάτων ἴασιν,  ψυχικῶν παθῶν ἀπολύτρωσιν, οὐρανῶν βασιλείας ἀνάπαυσιν, πίστει προσερχέσθω πρός με καί ἀρυσάσθω ρεῖθρον τῆς χάριτος πολυδύναμον καί πολύχρηστον», (Ὁμιλία Β’ Εἰς τήν Κοίμησιν)

Δεῦτε λοιπόν πάντες οἱ πιστοί, οἱ ἐκ τῶν ἐγγύς καί μακράν συναθροισθέντες ἱκετεύσωμεν τήν παμμακάριστον Θεοτόκον ἁγνήν ἀειπάρθενον καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Δέχου παρ’ ἡμῶν, ᾠδήν τήν ἐξόδιον, Μῆτερ τοῦ ζῶντος Θεοῦ, καί τῇ φωτοφόρῳ σου καί θείᾳ ἐπισκίασον χάριτι τῷ βασιλεῖ τά τρόπαια τῷ φιλοχρίστῳ λαῷ τήν εἰρήνην, ἄφεσιν τοῖς μέλπουσι καί ψυχῶν σωτηρίαν βραβεύουσα» Ἀμήν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος ἐδεξιώθη τό ἱερατεῖον καί πολλούς ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Κυριακήν, 9^ην / 22^αν Νοεμβρίου, ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἐτέλεσε πανηγυρικήν Δοξολογίαν ἐπί τῇ συμπληρώσει τετραετίας ἀπό τῆς ἐκλογῆς καί τῆς Ἐνθρονίσεως εἰς τόν Θρόνον αὐτῆς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Θεοφίλου τοῦ Γ’ εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανίερον Ναόν τῆς  Ἀναστάσεως.

Πρός τοῦτο, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐξεκίνησε ἀπό τό Πατριαρχεῖον καί, τῶν κωδώνων τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κρουομένων, κατῆλθεν εἰς τό ἐν μέσῳ αὐτοῦ Καθολικόν.

Ἐνταῦθα, τοῦ Πατριάρχου ἐνδυθέντος μανδύαν, ἐπιτραχήλιον καί ὠμόφορον, καί τῶν Ἀρχιερέων ἐνδυθέντων ἐπιτραχήλιον καί ὠμόφορον, ἐτελέσθη εἰς τό Καθολικόν παρά τό σημεῖον «Ὀμφαλός τῆς Γῆς» Δοξολογία ὡς εὐχαριστία εἰς τόν Θεόν διά τήν εἰρήνευσιν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καί τήν ἀνάδειξιν ἀξίου ποιμένος αὐτῆς.

Μετά τό πέρας τῆς Δοξολογίας ἡ μακρά πομπή τῶν  ἀρχιερέων, ἱερέων καί μοναχῶν, τῶν λαϊκῶν ἑπομένων, ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον, τῶν κωδώνων κρουομένων.

Εἰς τή αἴθουσαν τοῦ Θρόνου προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Παρῆλθεν ἤδη μία τετραετία ἀπό τῆς εὐλογημένης ὥρας τῆς ἐκλογῆς καί Ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος εἰς τόν ἔνδοξον Θρόνον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας ὅλης.

Τό τετραετές τοῦτο χρονικόν διάστημα ὑπῆρξε πλῆρες σημαντικῶν γεγονότων σημαδευσάντων τό παρόν καί τό μέλλον τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος.

Ὁμολογουμένως κατά τήν διάρκειαν τῶν ἐτῶν αὐτῶν διαφανής καί χρηστός ὑπῆρξεν  ὁ τρόπος διαχειρίσεως τῶν οἰκονομικῶν καί λοιπῶν ὑποθέσεων τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου. Χρόνια προβλήματα τῆς κτηματικῆς καί ἄλλης περιουσίας αὐτοῦ εὗρον τήν λύσιν αὐτῶν. Αἱ προσενεχθεῖσαι ὑπό Φιλανθρωπικῶν Ὀργανισμῶν καί Συλλόγων καί ὑπό τῶν εὐσεβῶν προσκυνητῶν δωρεαί κατετέθησαν εἰς τό Κεντρικόν Ταμεῖον τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ καί ἐξ αὐτοῦ διετέθησαν διά τήν ἐπιτέλεσιν ἔργων συντελούντων εἰς τήν καλήν λειτουργίαν τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἀνύψωσιν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἀνταξίως τῆς ἱστορίας αὐτοῦ.

Ἐκ τῶν ἔργων τούτων μνημονευθήτωσαν κατ’ ἀρχάς τά συντελεσθέντα εἰς τά πανάγια προσκυνήματα, ὡς εἶναι οἱ τοποθετηθέντες ἐπί τοῦ βράχου τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ πολύτιμοι, στερεοί καί διαφανεῖς ὑαλοπίνακες, αἱ ἀναρτηθεῖσαι ὑπεράνω τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως 24 πολύτιμοι ἀργυραῖ κανδῆλαι καί ἡ ἀνακαίνισις τοῦ ἀρχαιολογικοῦ χώρου τοῦ «δοχειοῦ», τοῦ χώρου δηλαδή διαφυλάξεως τοῦ ἐλαίου καί τοῦ νάματος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, καρποί δωρεᾶς εὐσεβῶν προσκυνητῶν. Ἐπίσης ἡ κατόπιν δυσκόλως ἐπιτευχθείσης καθεστωτικῆς προσκυνηματικῆς συμφωνίας καί τῇ χορηγίᾳ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως συντελεσθεῖσα ἀνακαίνισις τῶν χώρων ὑγιεινῆς τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Μνημονευτέαι ἐπίσης αἱ ἐν τῷ Κεντρικῷ ἡμῶν Μοναστηρίῳ ἀνακαινίσεις τῆς αἰθούσης τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου καί τῆς Ἀρχιγραμματείας, τοῦ Ἀρχείου, τῆς Βιβλιοθήκης καί τοῦ ἀρτοποιείου.

Πέραν τῶν ἔργων τούτων, τῶν ὑπό τοῦ Κέντρου ἐκτελεσθέντων, πολλοί τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἀδελφῶν φιλοτιμούμενοι καί εὐσυνειδήτως κινούμενοι, ἀνεκαίνισαν προσκυνήματα καί ἱεράς Μονάς  δι’ ἀνακαινίσεων δομικῶν, κτιριακῶν, ἀναστηλωτικῶν καί ἄλλων, αἱ ὁποῖαι προσέδωσαν ὄντως εἰς αὐτά στερέωσιν, εὐστάθειαν, εὐπρέπειαν καί καλήν ἐμφάνισιν, ἁρμόζουσαν εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ καί τούς προσκειμένους εἰς αὐτόν χώρους.

Εἰς τόν χῶρον τῆς Ἐκπαιδεύσεως ἀξιόλογα ἀναμένονται ἔργα, ὡς εἶναι ἡ ὅσον οὔπω ἔναρξις ἀνεγέρσεως σχολείου διά τήν ἀραβόφωνον ἡμῶν Κοινότητα  εἰς Μπίρ – Ζέτ  διά δωρεᾶς ἑνός καί ἥμισεος ἑκατομμυρίου Εὐρώ παρά τῆς Εὐρωπαϊκῆς  Ἑνώσεως, κατόπιν ἐνεργειῶν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος.  Ἐπίσης ἡ ἐπικειμένη ἀνέγερσις σχολείου – ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ ὁποίου ἤδη  παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος κατετέθη,  εἰς Ναζαρέτ ἐπί τῆς γῆς τοῦ Πατριαρχείου  «Κάσρ Ἰλ-Μουτράν», κατόπιν ἐπιλύσεως τῆς χρονισάσης  καί ταλανισάσης τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον διαφορᾶς μετά τῆς Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ.

Εἰς τόν προσκυνηματικόν τομέα τά δικαιώματα ἡμῶν ἐπί τῶν παναγίων προσκυνημάτων ἀνυποχωρήτως ὑπερησπίσθησαν καί  ἀκριβῶς ἐφηρμόσθησαν.

Εἰς τούς προσερχομένους εἰς τό Πατριαρχεῖον ἐκπροσώπους Ἐκκλησιῶν, κυβερνήσεων καί  ὀργανισμῶν ἐδόθη παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἡ ἀληθινή εἰκών τοῦ Πατριαρχείου ὡς τοῦ ἀρχαιοτέρου  τοπικοῦ καί μόνου Αὐτοκεφάλου  Ἐκκλησιαστικοῦ Ὀργανισμοῦ, ὁ ὁποῖος συνεχίζει τήν ἐκκλησιαστικήν, πολιτιστικήν καί εἰρηνευτικήν ἀποστολήν αὐτοῦ εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἐν χρηστότητι, τιμιότητι, σοφίᾳ καί διακρίσει καί  ἐγγυᾶται τήν διατήρησιν τῆς ταυτότητος τῶν χριστιανῶν καί τῆς διαμονῆς αὐτῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Ἐν  ἐκτιμήσει τοῦ ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἐπιτελουμένου συμφιλιωτικοῦ καί εἰρηνευτικοῦ τούτου ἔργου, προσεκλήθητε ὑπό τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Georgetown μετά διακεκριμένων προσωπικοτήτων, ἵνα ὁμιλήσητε περί  τῆς ἀπό αἰώνων ἐπικρατούσης ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ἀνεξιθρήσκου συμβιώσεως τῶν ὀπαδῶν τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκευμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς.

Ὡσαύτως ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπέμεινεν μετ΄ ἐμφάσεως εἰς τήν ἐξάσκησιν γνησίου ποιμαντικοῦ ἔργου πρός τό Ἑλληνορθόδοξον ἀραβόφωνον ἡμῶν ποίμνιον. Ἀπόδειξις τούτου ἡ Ὑμέτεραι προσωπικαί ποιμαντικαί ἐπισκέψεις καί Πατριαρχικαί λειτουργίαι μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν ἀρχιερέων καί ἱερέων καί μετά πατερικοῦ κηρύγματος ὡς εἰς τόν πανηγυρικόν ἑορτασμόν τῶν ἑκατόν ἐτῶν ἀπό τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ ἀγίου Γεωργίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Φχές τῆς Ἰορδανίας, ὁ ὁποῖος   ἑορτασμός, πλήν τῶν ἄλλων, περιελάμβανε καί τήν παρ΄ Ὑμῶν παρασημοφόρησιν τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἰορδανίας ἐμίρη Γάζη διά τοῦ ἀνωτάτου παρασήμου τῆς εἰρήνης τοῦ Πατριαρχείου. Πατριαρχικήν θ. λειτουργίαν ἐπετελέσατε καί ἠθικῶς διά τῶν Ὑμετέρων λόγων καί ὑλικῶς διά δωρεᾶς  ἐνισχύσατε τόν ἀνεγειρόμενον νέον ἱερόν ναόν  τοῦ ἁγίου Νικολάου τῆς ἐνορίας Μάρκας ἐν Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας.

Τό ποιμαντικόν τοῦτο ἔργον ἐπετελέσατε οὐχί μόνον εἰς τάς μεγάλας τῶν πόλεων κατά τάς μεγάλας ἑορτάς ἀλλά καί εἰς τάς μικράς, ἐλαχίστας καί ἀπομεμακρυσμένας τούτων πρός τόνωσιν τοῦ φρονήματος τῶν πιστῶν αὐτῶν, ἵνα ἀνταπεξέρχωνται εἰς τάς ἀντιξόους συνθήκας διαβιώσεως τῆς περιοχῆς ἡμῶν. Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ ἐπεσκέφθητε τήν ἀπό τοῦ 1948 ἐγκαταταλελειμμένην ἐκκλησίαν τοῦ Μααλούλε παρά τήν Ναζαρέτ καί ἐπετελέσατε θ. λειτουργίαν.  Πρό τινος μόλις ἐπετελέσατε  θ. λειτουργίαν εἰς  τόν ἀποπερατούμενον εἰσέτι ἱερόν ναόν τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου εἰς τήν κώμην τοῦ Σαχνίν.  Μόλις προσφάτως ἐπίσης ἐπετελέσατε θ. λειτουργίαν εἰς τήν ἐνορίαν τοῦ Μπαάνε. Εἰς ἑκάστην τῶν περιπτώσεων τούτων τήν πνευματικήν καί  ἠθικήν ἐνίσχυσιν ἠκολούθει ἡ ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνάμεων τοῦ Πατριαρχείου ὑλική τοιαύτη.

Ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ζωηρόν ἐξεδήλωσεν ἐνδιαφέρον πρός ἀνεύρεσιν τῶν στοιχείων ἐκείνων, τά ὁποῖα κατοχυρώνουν τήν ἐνταῦθα, ἐν Κύπρῳ, Ἑλλάδι καί Κωνσταντινουπόλει περιουσίαν τοῦ Πατριαρχείου, παραμεληθεῖσαν ἤ ἐγκαταλειφθεῖσαν, λόγῳ πολιτικῶν μεταβολῶν καί συγκυριῶν, ὡς καί  ἐκείνων τῶν στοιχείων, τά ὁποῖα κατοχυρώνουν τά δικαιώματα ἡμῶν ἐπί τῶν παναγίων προσκυνημάτων.

Συνεχής ἐπίσης ὑπῆρξεν ἡ παρακολούθησις ὑποθέσεων τοῦ Πατριαρχείου εἰς τά δικαστήρια πρός ἀκύρωσιν ἀνεντίμων πολυετῶν συμφωνιῶν ὑποθηκευσασῶν ἐν μέρει ἤ καί ἐν ὅλῳ τήν περιουσίαν αὐτοῦ καί πρός διάσωσιν καί καλλιτέραν ἀξιοποίησιν αὐτῆς.

Ταῦτα πάντα συνετελέσθησαν, Μακαριώτατε, Ὑμετέρᾳ μέν ἐμπνεύσει, πεποιθήσει, καθοδηγήσει  καί ἐνεργοποιήσει, συμφωνίᾳ δέ, συμπαραστάσει καί συνεργασίᾳ τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ εὐλαβοῦς κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ. Ἐκ τῶν ἐπιτευγμάτων τούτων ἐνθαρρυνόμενοι, ἐκ τοῦ Ὑμετέρου παραδείγματος ἐνισχυόμενοι, ἐκ τοῦ Ὑμετέρου τρόπου ἀντλοῦντες ἐμπιστοσύνην, συστρατευόμεθα, ἵνα χωρήσωμεν καί πρός τά ἔργα ἐκεῖνα, ἡ ἐπιτέλεσις τῶν ὁποίων εἰσέτι ἀναμένει ἡμᾶς  ὡς  χρέος.

Ὑψῶν τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος, εὔχομαι τῇ Ὑμετέρᾳ σεπτῇ Μακαριότητι ἔτη ὅσα πλεῖστα ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει, εὐσταθείᾳ καί εἰρήνῃ πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.

Τόν Μακαριώτατον ἔπειτα προσεφώνησεν ὁ Ἐξοχώτατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, λέγων τά ἑξῆς:

«Μακαριώτατε, Ἅγιοι Πατέρες,

Κυρίες καὶ Κύριοι,

Ἀποτελεῖ ἰδιαιτέρα τιμὴ καὶ χαρὰ νὰ εἴμαστε σήμερα μαζί σας, ἑορτάζοντες τὴν ἐνθρόνισή Σας στὸν Ἱερὸ Θρόνο τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μέχρι σήμερα θητείας Σας, ἐπαναφέρατε τὴν ἡρεμία στὴν Ἁγία Ἐκκλησία τῆς Ἱερᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία εἶχε βάναυσα διαρραγῆ κατὰ τὴν προηγούμενη περίοδο. Μὲ τὴ φώτιση τοῦ Θεοῦ, τὴ σοφία καὶ τὴ βαθειὰ πίστη Σας προωθήσατε σημαντικὰ τὸ ἔργο τοῦ καθιδρύματος, ἐμπνεύσατε τὴν ἀφοσίωση τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἐνισχύσατε τὸ ρόλο τοῦ Πατριαρχείου ὄχι μόνο στὴν τοπικὴ κοινωνία, ἀλλὰ καὶ διεθνῶς. Οἱ ποικίλες φιλανθρωπικὲς δραστηριότητες τοῦ Πατριαρχείου, ἡ προσέγγιση μὲ εὐαισθησία στὰ καθημερινὰ προβλήματα τοῦ κλήρου καὶ τοῦ ποιμνίου, σᾶς ἔχουν καταστήσει ἀληθινὸ πατέρα ὅλων μας.

Μὲ σθένος καὶ ἀποφασιστικότητα ὑπερασπίζεσθε τὰ δίκαια τοῦ Πατριαρχείου, ἐμποδίζετε μὲ ἀποτελεσματικότητα τὴν ὑλοποίηση σχεδίων ποὺ ἐπεξεργάζονται ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐχθροὶ τῆς δικαιοσύνης, ἐχθροὶ σὲ τελικὴ ἀνάλυση, τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων.

Ζοῦμε σὲ μία περιοχὴ τοῦ πλανήτη, ὅπου ὁ κίνδυνος πιθανῆς ἀνάφλεξης ἀποτελεῖ μέρος τῆς καθημερινότητός μας. Ἡ ὕπαρξη τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων συνιστᾶ διεθνῆ παράγοντα σταθεροποίησης, ὡς πρὸς δὲ τὸ λαὸ, καταφύγιο πνευματικῆς ἀνάτασης καὶ ἡρεμίας. Ὑπὸ τὴ φωτεινὴ καθοδήγησίν σας, τὸ Πατριαρχεῖο ἀποτελεῖ σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ κάθε πιθανὴ μελλοντικὴ λύση.

Μακαριώτατε,

Ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία Σᾶς περιβάλλει μὲ σεβασμό, μὲ ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση. Εἴμαστε καὶ θὰ εἴμαστε ἀρωγοὶ στὴν τιτάνια προσπάθειά Σας γιὰ τὴ διατήρηση καὶ περαιτέρω ἀνάδειξη τῶν Ἱερῶν προσκυνημάτων τῆς Ὀρθοδοξίας. Ταπεινοὶ παριστάμενοι τῆς σημερινῆς ἐπετείου, ἑνώνουμε τὶς προσευχές μας, γιὰ νὰ σᾶς δίνῃ ὁ Παντοδύναμος ὑγιεία καὶ δύναμη νὰ συνεχίσετε τὸ ἔργο σας γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἀδελφότητος, γιὰ τὸ καλὸ τοῦ Πατριαρχείου, γιὰ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδος, γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ὀρθοδοξίας».

Ἠκολούθησαν, προσφωνοῦντες τόν Μακαριώτατον, ὁ Προϊστάμενος τῆς Ρωσσικῆς Ἀποστολῆς (Missia) Ἀρχιμανδρίτης Ἰσίδωρος, ὁ Σχολάρχης τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών μοναχός π. Φώτιος, ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰορδανίαν π. Ἠλίας Σουές, ὁ Διευθυντής τῆς ἀραβοφώνου Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὁ π. Φάραχ Νταμπούρ, ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος ἐκπρόσωπος τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης καί ὁ ἰατρός δρ. Χαλήλ Ἀντράους, ἐκπρόσωπος τῶν Κοινοτήτων τῆς Γαλιλαίας.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἰς τήν Ἀντιφώνησιν Αὐτοῦ ηὐχαρίστησε τούς προσφωνήσαντας Αὐτόν, λέγων ὅτι τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων, θεόθεν ἐμπιστευθέν τήν διαφύλαξιν καί διακονίαν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, συνεχίζει τήν δισχιλιετῆ αὐτοῦ μοναστικήν περί τά Προσκυνήματα πορείαν καί τήν ἀδιάλειπτον μέριμναν ὑπέρ τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου αὐτοῦ, τῇ ἐπινεύσει τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί τῇ ἀφάτῳ συγκαταβάσει τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίου Θεοῦ, ἀλλά καί τῇ συνεργείᾳ τῶν μέχρις αἵματος θυσιῶν τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη μέ χαράν καί συγκίνησιν τά δῶρα τῶν προσφωνησάντων Αὐτόν, τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς, πάντων τῶν χριστιανικῶν Κοινοτήτων καί τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου, τῶν σχολείων καί τῶν διακονούντων εἰς τό Πατριαρχεῖον. Μετά τό πέρας τῆς ἑορτῆς πάντες ἠσπάσθησαν τήν δεξιάν τοῦ Μακαριωτάτου καί ἔλαβον ὡς εὐλογίας εἰκόνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Ἱεροσολυμιτίσσης. Ἠκολούθησεν ἑόρτιον γεῦμα διά τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας εἰς τήν τράπεζαν τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder

Τo Σάββατον 8/21-11-2009 ἑορτάσθη εἰς τήν Ἰόππην ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγίων ἐπουρανίων ἀΰλων Δυνάμεων Ἀσωμάτων. Ἡ παρὰ τὸ Τὲλ-Ἀβὶβ παραθαλασσία Ἰόππη (Γιάφφα) εἶναι μία τῶν ἀρχαίων πόλεων τῆς Παλαιστίνης καὶ μία ἐκ τῶν πρώτων Μητροπόλεων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.  Ἡ Ἰόππη ἀναφέρεται εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην ἤδη ἀπὸ τοὺς πρώτους χρόνους τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τὴν Ἰόππην ἦλθεν ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἀπὸ τὴν Λύδδαν μὲ πρόσκλησιν τῶν Χριστιανῶν αὐτῆς καὶ ἀνέστησε τὴν θανοῦσαν ἐλεήμονα ὁσίαν Ταβιθᾶν (Πράξ. 9,36-43). Εἰς τὴν Ἰόππην ἐφιλοξενεῖτο ὁ Πέτρος εἰς τὴν οἰκίαν Σίμωνος τοῦ βυρσοδέψου, ὁπότε καὶ εἶδε  ἀπὸ τοῦ δώματος τῆς οἰκίας τήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ κατερχομένην ὀθόνην μετ’ ἀκαθάρτων ζῴων καί ἤκουσε φωνὴν προτρέπουσαν αὐτὸν νὰ λάβῃ καὶ νὰ φάγῃ. Καὶ ἐκεῖνος εἶπεν, «Οὐδαμὼς Κύριε, ἀκάθαρτα γάρ εἰσι» (Πράξ. 10,13). Ἐνῷ ἡ φωνὴ εἶπεν, «ἅ ὁ Θεὸς ἐκαθάρισεν σύ μὴ κοίνου» (Πράξ. 10,15). Μὲ τὸ ὅραμα τοῦτο ὁ Θεὸς προητοίμαζε τὴν εἰς τὴν Ἰόππην ἔλευσιν τοῦ ἐκ Καισαρείας Ρωμαίου ἑκατοντάρχου Κορνηλίου καὶ τὴν εἰσδοχὴν αὐτοῦ εἰς τὸν Χριστιανισμόν, ὡς ἀπαρχῆς τῆς ἐξ ἐθνῶν Ἐκκλησίας. (Πραξ. 10). Τὴν μνήμην αὐτοῦ ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τὴν 13^ην Σεπτεμβρίου ἑκάστου ἔτους.

Εἰς τὸν λιμένα τῆς Ἰόππης ἀπεβιβάζοντο διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἔως καὶ τὸ μέσον τοῦ 20^ου αἰῶνος χιλιάδες προσκυνητῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καὶ ἐξεφορτοῦντο τὰ ὑλικὰ οἰκοδομῆς τῶν ναῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καὶ τὰ παντὸς εἴδους ἐκκλησιαστικὰ καὶ λειτουργικὰ ἀντικείμενα αὐτῶν.

Ὁ φλοῖσβος τῶν κυμάτων τῆς θαλάσσης τῆς Ἰόππης πλήττει καὶ γλείφει τὴν ἱερὰν μονὴν τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ τοῦ Πατριαρχείου μὲ τὸν ὁμώνυμον αὐτῆς ναὸν, καταστραφέντα ἐκ πυρκαϊᾶς τὸ 1957, ἀνακαινισθέντα δὲ ἐκ βάθρων προσφάτως δαπάναις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, ἡγουμένου αὐτῆς. Εἰς τὸν ναὸν τοῦτον συχνάκις ἐκκλησιάζονται τὰ μέλη τῆς ἀραβοφώνου κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου, χρησιμοποιοῦντα κυρίως ὡς καθεδρικὸν ναὸν αὐτὸν, τὸ παρακείμενον ἱερὸν ναὸν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Εἰς τὸν ναὸν τοῦτον τελοῦνται ἕκαστον Σάββατον λειτουργίαι εἰς τὴν ρωσικὴν καὶ ρουμανικὴν γλῶσσαν διὰ τοὺς ρωσοφώνους καὶ ρουμανοφώνους Ὀρθοδόξους πιστοὺς τῆς πόλεως καὶ τῶν περιχώρων.

Εἰς τὸν ἑορτάζοντα ἱερὸν ναὸν τοῦτον τοῦ Πατριαρχείου, ἦλθεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, μετὰ συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων, τὴν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου 8^ης / 21^ης Νοεμβρίου 2009. Εἰς αὐτὸν ἐπεφυλάχθη θερμὴ ὑποδοχὴ ὑπὸ τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ καὶ τοῦ ἱερατείου εἰς τὴν ἄνωθεν τοῦ ναοῦ πλατεῖαν, ἐξ ᾗς, τῇ προπορεύσει τοῦ σώματος τῶν Προσκόπων, πάντες ἔφθασαν εἰς τὴν ἱερὰν μονὴν καὶ εἰς τὸν ἑντὸς αὐτῆς ἱερὸν ναὸν τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ. Ἐνδυθείς μανδύαν ὁ Πατριάρχης, εἰσώδευσε καὶ εὐλογήσας τὸν λαὸν, προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου καὶ τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρὲτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ καθηγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παύλου καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τῶν ἱερομονάχων τῶν ὁμόρων τῆς Ἰόππης πόλεων, Λύδδης καὶ Ρέμλης, τῶν ἱερέων καὶ διακόνων.

Ἡ θ. Λειτουργία, τελεσθεῖσα εἰς τὴν ἑλληνικήν, ἀραβικήν, ρωσικὴν καὶ ρουμανικήν, ἐμυσταγώγησε πάντας εἰς τὸ μυστήριον τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ δι’ ἡμᾶς, διὰ τοῦ ἐνανθρωπίσαντος μονογενοῦς Υἱοῦ Αὐτοῦ, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διὰ τῆς ὁμιλίας αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος ἐδίδαξε τὸν λαὸν περὶ τοῦ ἔργου τῶν Ἀγγέλων εἰς τὴν Παλαιὰν καὶ Καινὴν Διαθήκην, ὡς βοηθῶν τοῦ Θεοῦ, διακονούντων εἰς τὸ ἔργον τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

Τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τὸ Ἡγουμενεῖον καὶ ἀκολούθως Τράπεζα παρατεθεῖσα ὑπὸ τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder

Ἡ Λύδδα εἶναι μία ἀπὸ τὰς ἀρχαίας πόλεις τῆς Παλαιστίνης, γνωστὴ καὶ μὲ τὸ ὄνομα Διόσπολις ὡς ἐκ τῆς ἐν αὐτῇ λατρείας τοῦ Διός. Εἰς τὰς χριστιανικὰς πηγὰς ἀναφέρεται κατ΄ ἀρχὰς εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην. Εἰς τήν Λύδδαν μετέβη ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα ὁ ἀπόστολος Πέτρος καὶ ἐθεράπευσεν ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τὸν παράλυτον Αἰνέαν. (Πράξ. 9,32-35). Ἐκ τῆς Λύδδης μετέβη εἰς τήν Ἰόππην ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καί ἀνέστησε τὴν ἐλεήμονα ὁσίαν Ταβιθᾶν κατὰ παράκλησιν τῶν ἐλεουμένων ὑπ΄ αὐτῆς (Πράξ. 9,36-43).  Εἰς τούς χριστιανικούς χρόνους ἡ Λύδδα ὠνομάσθη καί Γεωργιούπολις, ἐπειδή μετέφερε ἀπὸ τὴν Ρώμην τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου μετὰ τὸ μαρτύριον αὐτοῦ εἰς Ρώμην ὁ ὑπηρέτης αὐτοῦ καὶ τὸ ἐνεταφίασεν, ἐπειδὴ ἡ Λύδδα ἦτο ἡ πόλις τῆς καταγωγῆς τῆς μητρὸς αὐτοῦ. Οἱ χριστιανοὶ τῆς πόλεως ἀνῳκοδόμησαν μικρὸν εὐκτήριον οἶκον περὶ τὸν τάφον αὐτοῦ καὶ ἀπέδιδον εἰς αὐτὸν κρυφίως τιμὰς μάρτυρος. Ὅτε παρῆλθεν ἡ περίοδος τῶν διωγμῶν καί ἦλθεν εἰς τὴν Ἁγίαν Γῆν ἡ Ἁγία Ἑλένη (326-336 μ.Χ.), ὡς ἀπεσταλμένη τοῦ υἱοῦ αὐτῆς, Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἀνήγειρεν εἰς τήν Λύδδαν μεγαλοπρεπῆ ναόν, εἰς τόν ὁποῖον μετεκομίσθησαν τά ἱερά αὐτοῦ λείψανα. Μετά ταῦτα ἐτελέσθησαν καί τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τούτου. Τήν μνήμην τῶν δύο γεγονόττων τούτων, τῆς ἐπανακομιδῆς τῶν λειψάνων καί τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τήν 3^ην Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους. Τόν ναόν τοῦτον διετήρησε τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καὶ ἡ Ἁγιοταφιτικὴ Ἀδελφότης ὡς σεπτὸν προσκύνημα διὰ μέσου τῶν αἰώνων.  Ὡς ἐκ τοῦ κτηρίου ἐμφαίνεται, τὸ ἥμισυ τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ ἐλήφθη μετὰ τὸ 638 μ.Χ. καὶ χρησιμοποιεῖται ἕως σήμερον ὡς τέμενος.

Εἰς τὸν Ναὸν τοῦτον ἐπανηγυρίσθη καὶ ἐφέτος ἡ ἐπανακομιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ ἡ μνήμη τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ αὐτοῦ. Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ ἀφίχθη ἐξ Ἱεροσολύμων μετὰ συνοδείας τὴν πρωΐαν τῆς Δευτέρας 3/16^ης Νοεμβρίου 2009. Εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πόλεως ἐγένετο δεκτὸς ὑπὸ τοῦ ἡγουμένου ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου, τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου καί τοῦ σώματος τῶν Ὀρθοδόξων Προσκόπων. Οὗτοι ἁρμονικῇ μουσικῇ καὶ τυμπάνοις προεπορεύθησαν τοῦ Μακαριωτάτου ἄχρι τῆς εἰσόδου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Εἰσελθὼν ὁ Μακαριώτατος, ἐνεδύθη μανδύαν, ηὐλόγησε τὴν εἴσοδον καὶ, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων, κατῆλθε καὶ προσεκύνησε εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου. Ἀνελθὼν, προέστη τοῦ Ὄρθρου καὶ τῆς τελετῆς τῆς Ἀρτοκλασίας. Ἐν συνέχειᾳ προέστη τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρὲτ κ. Κυριακοῦ καὶ Ἐλευθερουπόλεως, κ. Χριστοδούλου, Γέροντος Δραγουμάνου, Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καὶ τοῦ παρεπιδημοῦντος Ἀρχιεπισκόπου Σαμάρα τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, κ. Σεργίου, ἱερομονάχων τοῦ Πατριαρχείου, ἀραβοφώνων ἱερέων καὶ ἐν κατανύξει συμμετέχοντος πλήθους προσκυνητῶν, διαφόρων μέν ἐθνικοτήτων, Ἑλλήνων, Ἀράβων, Ρώσων, Ρουμάνων, Οὐκρανῶν, Μολδαβῶν, ὁμονοούντων ὅμως εἰς μίαν πίστιν, τὴν Ὀρθόδοξον καὶ ἀνηκόντων εἰς μίαν Ἐκκλησίαν, τὴν Ὀρθόδοξον. Οὗτοι κατήρχοντο εἰς τὸν τάφον καὶ προσεκύνουν καὶ ἐν συνέχειᾳ παρηκολούθουν ἐν κατανύξει τὴν θ. λειτουργίαν. Πάντες ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, ἐπεκοινώνησαν μεταξύ των καὶ μὲ τὸ πρόσωπον  τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου καί τό μαρτύριον αὐτοῦ, παραδειγματιζόμενοι ἐκ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς καρτερίας αὐτοῦ διὰ πνευματικὸν ἀγῶνα καὶ ἀκρίβειαν χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ἐνισχυόμενοι ἐκ τῆς βοηθείας αὐτοῦ εἰς τὰς περιστάσεις τῆς ζωῆς αὐτῶν. Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τὸν θεῖον λόγον εἰς τοὺς πιστοὺς ὡς ἕπεται:

«Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω, στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ, ἐπ’ ὤμων ἀράμενος, τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης, χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, κλῆμα κατεφύτευσας».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐσεβεῖς Χριστιανοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί.

Ἀδυνατεῖ ὁ ἀνθρωπινος νοῦς νά ἐγκωμιάσῃ τόν μεγαλομάρτυρα Ἅγιον Γεώργιον, τοῦ ὁποίου τήν πανίερον μνήμην τῆς καταθέσεως τῶν τιμίων αὐτοῦ λειψάνων ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ ἐν τῇ ἱστορικῇ ὑμῶν πόλει τῆς Λύδδης, ἑορτάζει σήμερον ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία.

Ἀδυνατεῖ ὁ ἀνθρωπινος νοῦς νά ἐγκωμιάσῃ τόν Ἅγιον Γεώργιον, διότι οὗτος ἀνεδείχθη λόγῳ τε και ἔργῳ ἄξιος μάρτυς καί κήρυκας τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Κήρυκας μέν, διότι φωτισθείς ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «τούς ἀγνωσίας σκοτασμοῦ καί πλάνης διαβολικῆς κρατουμένους ὡδήγησεν εἰς τό φῶς τῆς θείας γνώσεως». Μάρτυς δέ, διότι «ἀράμενος ἐπ’ ὤμων αὐτοῦ τόν σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, ἐξερρίζωσε τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ», καταφυτεύσας οὕτως τό κλῆμα τῆς ἀμπέλου τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως», ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ.

Καί διερωτώμεθα, ποία ἤ μᾶλλον τί εἶναι ἡ ἄμπελος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως; Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν προεκήρυξαν καί προανήγγειλαν οἱ προφῆται τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ ἐξ ἀγεννήτου Πατρός γεννηθέντος Υἱοῦ Αὐτοῦ, πρό τῶν αἰώνων, καί ἐπ’ ἐσχάτων δέ αὖθις διά Πνεύματος Ἁγίου ἐνδημήσαντος τῇ Παρθένῳ Μαρίᾳ, τοῦ καί κατά σάρκα πτωχεύσαντος καί θεώσαντος τό ἀνθρώπινον».

Ἀκριβῶς, ἀγαπητοί  μου, τό γεγονός τοῦτο τῆς πτωχεύσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου διά τῆς προσλήψεως τῆς ἀνθρωπίνης σαρκός ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου, δηλαδή τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖον κατέστησεν τόν Γεώργιον, τῆς ἀληθείας τόν κήρυκα, κλῆμα τό ἀείζωον τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς καί τόν ἀοίδιμον μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ  καί τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.

«Ἐνίκα γάρ», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «ὁ πόθος τήν ἀσθενῆ ἀνθρωπίνην φύσιν, διά θανάτου πείθων τόν ἐραστήν {τοῦ Χριστοῦ} διαβῆναι πρός τόν ποθούμενον, Χριστόν τόν Θεόν, καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν».

Τοῦτον τόν Ἅγιον, τόν σφραγίσαντα μέ τό αἷμα του τήν ἀλήθειαν τῆς πίστεως, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἡ Ἐκκλησία, ἵνα ὀφειλετικῶς τιμήσωμεν καί λατρεύσωμεν τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν καί σχετικῶς προσφέρωμεν τιμήν εἰς τόν δοξάσαντα Αὐτόν, κατά τόν Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας.

Καί τοῦτο, διότι τό ἐν Χριστῷ καί διά Χριστόν μαρτύριον δηλωτικόν ἐστι τῆς τελείας ἐν Χριστῷ ἀγάπης: «Τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν, οὐχ ὅτι τό τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο» κατά τόν Κλήμεντα Ἀλεξανδρείας (Στρωμ. 4.4.).  Ἀγάπης οὐδέν οὔτε μεῖζον οὔτε ἴσον ἐστίν, οὐδέ αὐτό τό μαρτύριον, ὅ πάντων ἐστὶ κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν, διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, προσθέτων ὅτι «μαρτύριον χωρίς ἀγάπης οὐ μόνον μαθητάς -ἐννοεῖ μιμητάς- Χριστοῦ ποιεῖ, ἀλλ’ οὐδέν ὠφελεῖ τι τόν ὑπομείναντα, ὁ μή φιλῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ, δηλαδή τόν συνάνθρωπόν του, κἄν ἐν μαρτυρίῳ διαλάμψῃ οὐδέν ἀνύει πλέον (εἰς οὐδέν ὠφελεῖ)».

Κατά τόν Μ. Βασίλειον: «Γένος δέ, τό μέν ἀνθρώπινον, ἄλλο ἄλλου, τό δέ πνευματικόν, ἕν ἁπάντων. Κοινός γάρ αὐτῶν ὁ Πατήρ ὁ Θεός καί ἀδελφοί πάντες, οὐκ ἀφ’ ἑνός καί μιᾶς γεννηθέντες, ἀλλ’ ἐκ τῆς υἱοθεσίας τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου εἰς τήν διά τῆς ἀγάπης ὁμόνοιαν ἀλλήλοις συναρμοσθέντες».

Τοῦ πνευματικοῦ τούτου γένους, ἀγαπητοί μου, τοῦ γένους τῆς πολιτείας καί τῆς κοινωνίας τῆς ἀγάπης ἐγένετο κοινωνός καί συμπολίτης καί ὁ μεγαλομάρτυς Γεώργιος. Τοῦ γένους τούτου καλούμεθα καί ἡμεῖς νά γίνωμεν κοινωνοί καί συμπολῖται.

Εἰς τοῦτο ἐξ ἄλλου προσάγονται ἐγκώμια εἰς τούς δι’ αἵματος τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης δοξάσαντας τόν Χριστόν. «Τοῦτο γάρ ἐστι μαρτύρων ἐγκώμιον, ἡ πρός ἀρετήν  παράκλησις τῶν συνειλεγμένων», δηλαδή πάντων ἡμῶν τῶν συνελθόντων εἰς τήν πανήγυριν ταύτην, κηρύττει ὁ Μέγας Βασίλειος.

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, καλούμεθα  νά γίνωμεν καί ἡμεῖς μιμηταί ὄχι ἀκριβῶς τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἀλλά μᾶλλον μιμηταί τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης καί τῶν ἀρετῶν τοῦ μεγαλομάρτυρος Γεωργίου.

Μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ, λοιπόν, ἱκετεύσωμεν τόν Ἅγιον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον, λέγοντες: «ἐν θαλάσσῃ με πλέοντα, ἐν ὁδῷ με βαδίζοντα, ἐν νυκτί καθεύδοντα περιφρούρησον, παμμάκαρ Γεώργιε, καί κυβέρνησον τήν ζωήν μου καί ὁδήγησόν με ποιεῖν τοῦ Κυρίου τό θέλημα, ὅπως φανῶμεν ἄξιοι τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν».

Εἰς τὴν θείαν λειτουργίαν ἦσαν παρόντες ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς Τὲλ Ἀβίβ κ. Κυριακός Λουκάκης, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Κυπριακῆς Πρεσβείας κ. Μιχαήλ Μαῦρος, ἡ Πρέσβυς τῆς Μολδαβίας κ. Λαρίσα Μίκολετς, ὁ Πρέσβυς τῆς Οὐκρανίας εἰς τό Τέλ-Ἀβίβ κ. Timothieiev, ἡ Βουλευτής τοῦ Ἰσραήλ κ. Νάντια Χέλουε, ὁ ὑπουργός τῆς Οἰκολογίας τῆς Οὐκρανίας κ. Georgi Filipchuk. Εἰς τοῦτον ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, εὐχόμενος αὐτῷ τὴν δύναμιν τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ προστατεύῃ ἀπὸ τῶν ἐπιβουλῶν τὸ περιβάλλον, τὸ ὁποῖον ἀνέκαθεν ἐπροστάτευσεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.

Ἡ ἑορτὴ τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων εἰς τὸν τάφον καὶ τὸν ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς Λύδδαν ἔγινε ἑορτὴ καὶ τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν δογμάτων καὶ ἄλλων θρησκευμάτων. Εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου προσῆλθον καί Μουσουλμᾶνοι, σεβόμενοι τὸν Ἅγιον καὶ ἀνάπτοντες αὐτῷ λαμπάδας καὶ Χριστιανοὶ ἀνεξαρτήτως δόγματος. Ἡ θρησκευτικὴ ἐκκλησιαστικὴ πανήγυρις ἐντὸς τοῦ ναοῦ εἶχε τὴν προέκτασιν αὐτῆς καὶ ὡς ἐμποροπανήγυρις ἔξω εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ, ἐξ ἧς ἐπορίσθησαν τὰ πρὸς τὸ ζῆν πολλοὶ βιοπαλαισταὶ τῆς ζωῆς. Ἡ ἑορτὴ μετεκίνησε τὰ θρησκευτικὰ φανατικὰ ὅρια καὶ ἔφερε τοὺς μετέχοντας εἰς αὐτὴν πλησιέστερον πρὸς ἀλλήλους, ὡς μετόχους τῆς αὐτῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.

Τὴν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησεν δεξίωσις εἰς τὸ Ἡγουμενεῖον, εἰς τὴν ὁποίαν μετέσχον οἱ ὡς ἄνω εἰς τὴν Λειτουργίαν μετέχοντες, διπλωματικοὶ ἀντιπρόσωποι καὶ μέλη τοῦ ποιμνίου.

Μετὰ τὴν δεξίωσιν ὁ ἡγούμενος, ὁσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Σωφρόνιος καὶ ἡ Κοινότης παρέθεσαν πρὸς τιμὴν τοῦ Μακαριωτάτου καὶ τῆς συνοδείας αὐτοῦ γεῦμα εἰς τήν Λέσχην τῶν Ὀρθοδόξων, εἰς τὸ ὁποῖον ἔλαβον χώραν καὶ προσφωνήσεις, ὡς τοῦ κ. Γιοῦσεφ Χάνχαν, ὁδοντιάτρου, Προέδρου τῆς Κοινότητος, τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Μουσουλμανικῆς Κοινοτητος, τοῦ Προέδρου τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων, τοῦ Δικαστοῦ καί Προέδρου τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς ἐκ Ναζαρέτ, κ. Ράϊκ Ζαρζούρα  κ.ἄ.

Οἱ ὁμιλήσαντες ηὐχαρίστησαν τὸν Μακαριώτατον διὰ τὴν τιμὴν νὰ προστῇ τῆς ἑορτῆς, διὰ τὸ ὑπὲρ αὐτῶν ἐνδιαφέρον τοῦ Πατριαρχείου καὶ διὰ τὸν διορισθέντα ὑπ’ Αὐτοῦ Ἡγούμενον τοῦ Προσκυνήματος, Ἀρχιμανδρίτην Σωφρόνιον, νέον  τὴν ἡλικίαν, δραστήριον ὅμως καὶ καρποφόρον εἰς ἔργα  ὑπὲρ τοῦ Προσκυνήματος καὶ τῆς Κοινότητος.

Πάντες ηὐχήθησαν ἐν τῇ λαμπρᾷ πανηγύρει ταύτῃ τοῦ ἱεροῦ Προσκυνήματος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς Λύδδαν, νά βιώσωσι τήν οὐσίαν τῶν λόγων, οἱ ὁποῖοι ἐλέχθησαν διά στόματος τοῦ Μακαριωτάτου, δηλ. ὅτι εἰς τούς συγχρόνους καιρούς πάντες καλούμεθα  νά γίνωμεν μιμηταί ὄχι ἀκριβῶς τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος, ἀλλά μᾶλλον μιμηταί τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης καί τῶν ἀρετῶν τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου πρός τιμήν αὐτοῦ καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίου Θεοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder

Ὁ ἑορτασμός τῆς ἐπετείου τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940 ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐσυνεχίσθη τό ἑσπέρας τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 2009 εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν τῆς Ἁγίας Σιών.

Οἱ καθηγηταί τῆς Σχολῆς μετά τῆς δεκαπενταμελοῦς ὁμάδος τῶν ἱεροσπουδαστῶν διωργάνωσαν μίαν σεμνήν σχολικήν ἑορτήν μεστήν μηνυμάτων ἐθνικοῦ περιεχομένου. Μέ τάς ἀπαγγελίας καί τάς ἀφηγήσεις των οἱ μαθηταί, μέ τά πατριωτικά ᾄσματα, τό σύντομον θεατρικόν δρώμενον, μέ τήν προβολήν συντόμου ντοκυμαντέρ τῶν χρονικῶν τοῦ πολέμου, τῇ ἐπιμελείᾳ καί συναρμολόγησει-μοντάζ μαθητοῦ τῆς Σχολῆς, μετέφεραν νοερῶς τούς προσκεκλημένους εἰς τάς ἡμέρας τοῦ ἡρωϊκοῦ «ΟΧΙ», τῶν ἡρωϊκῶν μαχῶν τῆς Πίνδου, τῆς σθεναρᾶς ἀντιστάσεως κατά τοῦ Γερμανοῦ κατακτητοῦ καί τῆς ἀπελευθερώσεως, χάριν εἰς τήν αὐτοθυσίαν καί τήν ὁμοψυχίαν τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1940.

Ἰδιαιτέρως σημαντική εἰς ἱστορικόν καί ἐθνικόν περιεχόμενον ἦτο ἡ προλόγισις τοῦ Σχολάρχου μοναχοῦ π. Φωτίου καί ὁ πανηγυρικός τῆς ἡμέρας τοῦ μουσικοδιδασκάλου τῆς Σχολῆς καί ἐπιμελητοῦ τῶν μουσικῶν ᾀσμάτων τῆς τελετῆς κ. Χαραλάμπους Βακάκη.

Τήν τελετήν παρηκολούθησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά συνοδείας Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, ἡ ἑλληνική ὁμογένεια καί ἡ προσκυνηματική ὁμάς τοῦ π. Γερβασίου Ραπτοπούλου.

Μετά τήν ἀπαγγελίαν τοῦ Ἐθνικοῦ Ὑμνου καί τοῦ Πολυχρονισμοῦ τοῦ Μακαριωτάτου, ὁ Μακαριώτατος ἐπέστεψε τήν τελετήν, λέγων:

«Ἡ 28^η Ὀκτωβρίου 1940 ἀποτελεῖ διά τήν ἐθνικήν ἑλληνικήν ἀλλά καί τήν παγκόσμιον ἱστορίαν ὁρόσημον. Διά ταύτης ἐνσαρκώνονται καί πάλιν αἱ ἀξίαι τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ἤτοι τοῦ σεβασμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἐλευθερίας αὐτοῦ. Κριτήριον ὅλων τῶν ἀξιῶν αὐτῶν εἶναι ἡ θυσία τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόν Ὁποῖον τό ἀρχαῖον ἑλληνικόν ἔθνος εἰς μίαν συγκεκριμένην στιγμήν τοῦ ἱστορικοῦ αὐτοῦ γίγνεσθαι ἀπεδέχθη, ἐδέχθη δηλ. ὡς κριτήριον τοῦ φιλοσοφικοῦ λόγου τόν Λόγον. Ἡ θυσία τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου ἐνέπνευσε καί ἐνεδυνάμωσε καί τούς ἀγωνιστάς τοῦ 1940 διά τήν ἐπιτυχῆ διεξαγωγήν καί ἔκβασιν τοῦ τιτανίου αὐτῶν ἀγῶνος, δι’ οὗ ἐγένοντο παράδειγμα εἰς ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐγγυᾶται ὅλα αὐτά τά κριτήρια, εἰς μίαν ἐποχήν, κατά τήν ὁποίαν αἰώνιαι καί διαχρονικαί ἀξίαι ἀμφισβητοῦνται προσβάλλονται καί πολεμοῦνται.

Εὐχαριστοῦμεν τόν Σχολάρχην, Ὁσιολογιώτατον π. Φώτιον, τούς καθηγητάς καί τούς μαθητάς καί ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι συνετέλεσαν, ὥστε νά ΄τελεσθῇ τό μυστήριον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐθυσίασαν τήν ζωήν των διά τό ἀγαθόν τῆς ἐλευθερίας. Ἡ ἀποστολή τοῦ Ἔθνους ἡμῶν εἶναι μεγάλη, παγκόσμιος, ἀλλά καί ἡ εὐθύνη ἡμῶν εἶναι ἔτι μεγαλυτέρα, διά νά ἀποστείλωμεν, ὅπου δεῖ τό μήνυμα τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας.

Εὐχαριστοῦμεν διά τήν παρουσίαν αὐτῶν τόν Γενικόν Πρόξενον κ. Ἀθανασίου, τόν Πρόξενον κ. Πουλέαν, τούς προσκυνητάς, τούς ἐκπροσώπους τοῦ  4E Ἑλληνικοῦ Τηλεοπτικοῦ Δικτύου καί ὅλους τούς συντελεστάς τῆς ἑορτῆς ταύτης. Ζήτω τό Ἔθνος!».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Τετάρτην, 17/28-10-2009 ὥραν 10.30′ π.μ., ἐξεκίνησεν ἀπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ χορεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’ καί κατῆλθεν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα, κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῇ συμμετοχῇ πολλῶν προσκυνητῶν, ἐτελέσθη εὐχαριστήριος Δοξολογία εἰς τόν Θεόν διά τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν μετά τάς δοκιμασίας ἐχάρισεν εἰς ὅλας τάς ἐποχάς εἰς τό ἔθνος ἡμῶν, ἰδίᾳ ὅμως τήν 28^ην Ὀκτωβρίου 1940, ὅτε ἠλευθέρωσεν ἡμᾶς ἐκ τῶν δυνάμεων τῆς βίας καί τοῦ σκότους, καί ὡς ἐπιμνημόσυνος δεήσις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως πεσόντων ἀγωνιστῶν.

Ἡ Δοξολογία ἦτο ἐποφειλομένη εἰς τόν Θεόν εὐχαριστία ὀφειλή ἀποτίσεως μνήμης εἰς τούς ἀνδρείους ἀγωνιστάς τοῦ 1940.

Μετά τήν Δοξολογίαν ἐπηκολούθησεν ἄνοδος εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς Πατέρας, τόν κ. Γενικόν Πρόξενον καί πολλούς προσκυνητάς, λέγων:

«Χρέος ἱερόν ἐπιτελοῦντες οἱ Ἁγιοταφῖται, κατήλθομεν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τῇ συνοδείᾳ προσκυνητῶν καί ηὐχαριστήσαμεν τόν Θεόν διά τήν λάμψιν τοῦ φωτός ἐναντίον τοῦ σκότους καί ἐδεήθημεν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀγωνισαμένων καί πεσόντων.

Ἡ 28^η Ὀκτωβρίου 1940 εἶναι ὁρόσημον σεβασμοῦ τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς καταδίκης τοῦ μισαλλοδόξου Ναζισμοῦ.

Ζήτω τό Ἔθνος, Ζήτω ἡ Ἑλλάς, Ζήτω ἡ 28^η Ὀκτωβρίου».

Ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου ἀνέγνωσε τό κάτωθι μήνυμα τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Σπύρου Κουβέλη:

«Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου αποτελεί μια από τις κορυφαίες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Η εποποιία των Ελλήνων μαχητών του ’40 συνιστά ένα γεγονός χαραγμένο ανεξίτηλα στην συλλογική μνήμη των Ελλήνων και ταυτόχρονα παράδειγμα πρός μίμηση για τους όλους τους λαούς που μάχονται για τα ιδανικά της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας. Σήμερα, ο απανταχού Ελληνισμός γιορτάζει την νίκη της δημοκρατίας εις βάρος του ολοκληρωτισμού, της ανελευθερίας και της κατάφορης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μέσα σε ένα διεθνές σύστημα, το οποίο κατέρρεε υπό την πίεση ολοκληρωτικών καθεστώτων που επιβουλεύονταν τις κλασσικές αξίες και τα ιδανικά, πάνω στα οποία είχε οικοδομηθεί ολόκληρο το κοινωνικό οικοδόμημα, οι Ελληνες, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης ή πολιτικών πεποιθήσεων, αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις ενάντια στον κατακτητή. Οι Ελληνες απανταχού της γης, με την υψηλή συναίσθηση του καθήκοντος που τους διακρίνει και χάρη στην ανιδιοτελή τους αγάπη για την Πατρίδα, συνέβαλαν τα μέγιστα σε αυτόν τον αγώνα, προκαλώντας παγκόσμιο θαυμασμό και κατάπληξη.

Την αγωνιστικότητα, την επιμονή για δικαιοσύνη και ελευθερία που ενέπνευσε τους ήρωες του ’40 οφείλουμε και εμείς οι σύγχρονοι Ελληνες να ενστερνιζόμαστε στον καθημερνό μας βίο, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες προκλήσεις με τις οποίες τιθέμεθα αντιμέτωποι καθημερινά. Η προστασία του περιβάλλοντος, η δημιουργία ενός κόσμου βιώσιμου για τα παιδιά μας και για τις μελλοντικές γενεές είναι μόνο μερικοί από τους στόχους για την επίτευξη των οποίων χρειαζόμαστε την αμέριστη συμπαράστασή σας.

Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι υπερήφανη για την ομογένεια της και για όσα αυτή έχει επιτύχει. Αυτή η διαπίστωση μας γεμίζει με τεράστια ευθύνη. Σκοπός μας είναι να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να σας κάνουμε υπερήφανους για την χώρα από την οποία κατάγεστε. Σε αυτή την προσπάθεια σας θέλουμε όχι απλά συμπαραστάτες, αλλά και συνοδοιπόρους, ούτως ώστε να υλοποιηθει το κοινό μας όραμα για την περαιτέρω ενδυνάμωση του Οικουμενικού Ελληνισμού».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 29ην Αὐγούστου /11ην Σεπτεμβρίου 2009, καί ὥραν 7,00 π.μ. ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἡ ἑορτή τῆς ἀποτομῆς τῆς Κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἰς τήν ὁμώνυμον ἱεράν Μονήν αὐτοῦ τῆς Παλαιᾶς Πόλεως Ἱεροσολύμων, μίαν ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ὁ ὑπόγειος ναός αὐτῆς ἀνάγεται εἰς τόν 5ον μ.Χ. αἰ., ὁ δέ ἰσόγειος, νεώτερος, τοῦ 11ου μ.Χ. αἰῶνος.

Ἐπί τῇ μνήμῃ ταύτῃ ἐτελέσθη Ἀρχιερατική Θ. Λειτουργία, χοροστατοῦντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί Ἁγιοταφιτῶν ἱερέων καί τῇ συμμετοχῇ πολλῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσσίας, Ρουμανίας καί ἀλλαχόθεν.

Εἰς τόν περικαλλῆ τοῦτον ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, κεκοσμημένου δι’ ἀνθέων, βαΐων καί κλάδων δάφνης ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς, Ἀρχιμανδρίτου Θεοφάνους προσῆλθε διά προσκύνησιν τοῦ ἱεροῦ λειψάνου, τμήματος τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ἁγίου, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ μετά συνοδείας Ἀρχιερέων καί Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου.

Διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ Τιμίου Προδρόμου τό ἐκκλησίασμα μετεῖχεν ἐν κατανύξει εἰς τήν Θ. Λειτουργίαν, ὠφελήθη τά μέγιστα πνευματικῶς καί ἐνισχύθη ὁ ἀγών τῆς παρούσης νηστείας.

Μετά τήν Θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί τόν περίβολον τῆς ἱερᾶς Μονῆς διά τόν Μητροπολίτην Ἡσύχιον, τήν συνοδείαν αὐτοῦ καί τούς ἑορταστάς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ ἐν τῷ μέσῳ τῆς  νηστείας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης  Τεσσαρακοστῆς ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας τελουμένη  τήν 9ην Μαρτίου μνήμη τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ λίμνῃ ἀθλησάντων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων πρόκειται ἡμῖν ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν διά τήν ἐντατικοποίησιν τοῦ πνευματικοῦ ἡμῶν ἀγῶνος, ὡς παραμυθία διά  τόν ἐπίπονον καί ἀνάντην δρόμον τῆς νηστείας καί ὡς χαρά, ἀγαλλίασις καί βεβαιότης  διά τήν προσγενομένην τῷ διαβόλῳ ἦτταν καί νίκην τοῦ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου.

Διά Σιών τήν ἁγίαν, τήν μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν καί τήν διακονοῦσαν αὐτήν Ἁγιοταφιτικήν ἡμῶν Ἀδελφότητα  εἰς τήν χαράν καί ἀγαλλίασιν ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων προστίθεται ἡ χαρά ἐπί τῷ γεγονότι ὅτι ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Μακαριότης, ὡς θεοφιλῶς καί φιλοθέως φέρουσα τό ὄνομα ἑνός τῶν ἀξιοθαυμάστων τούτων μαρτύρων, ἄγει τά Ὀνομαστήρια Αὐτῆς.

Ἐπί τῷ χαροποιῷ γεγονότι τούτῳ ἐτελέσθη κατανυκτική θ. λειτουργία τῶν Προηγιασμένων εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπέρ ὑγιείας καί κραταιώσεως Αὐτῆς, μετά ταῦτα δέ ἠκολούθησεν  ἡ ἐπί τό αὐτό σύναξις ἡμῶν ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ αἰθούσῃ τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐν αὐτῇ ἡμεῖς, τά μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος συγχαίρομεν  ἐπί τοῖς Ὀνομαστηρίοις τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου, Ποιμένος καί Ἡγουμένου καί καυχώμεθα ἐπ’ Αὐτόν ὡς τόν μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως τῶν Ἀποστόλων καί διακρίσεως τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας διακονοῦντα Χριστόν καί τό σῶμα Αὐτοῦ τήν Ἐκκλησίαν.

Πρός τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα προσβλέποντες, δυνάμεθα ἀναμφιλέκτως καί ἀναμφιταλαντεύτως νά εἴπωμεν ὅτι Αὕτη ὄντως ἐκκινεῖ ἐκ τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, αὐτῆς μετέχει καί ἐξ αὐτῆς παρά Χριστοῦ ζωοποιεῖται καί ἐξ αὐτῆς ἀντλεῖ καί λαμβάνει εὐαγγελικόν καί πατερικόν κηρυγματικόν ζωοποιόν σωτήριον λόγον, μεταδιδόμενον εὐκαίρως ἀκαίρως τοῖς πιστοῖς πνευματικοῖς Αὐτῆς τέκνοις. Ἐν τούτῳ ἐμμένουσα, τήν ἐν ἔργοις φιλανθρωπίαν τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐγκαταλείπει. Τό οὖς Αὐτῆς εὐήκοον παρέχει καί τήν χεῖρα Αὐτῆς ἐλεήμονα καί γενναιόδωρον ἐκτείνει εἰς τά ἑκάστοτε ἀκουόμενα αἰτήματα τοῦ ποιμνίου ἡμῶν, τῆς συστάσεως δηλονότι καί συντηρήσεως Ἐκκλησιῶν καί σχολείων, ἐνισχύσεως φιλανθρωπικῶν καθιδρυμάτων, ὑλικῆς καί χρηματικῆς παραμυθίας ἐνδεῶν καί πτωχῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων τήν πρώτην θέσιν κατέλαβον προσφάτως οἱ ἐν τῇ Γάζῃ, ἐκκλησιαστικῇ περιοχῇ τοῦ παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου, πολυειδῶς δεινοπαθήσαντες.

Πρός ὅσους δέ ἐκ τῶν ἔξω καθ’ ἑκάστην ἀφικνοῦνται, ἐκπροσώπους κρατῶν, κυβερνήσεων, ὀργανισμῶν,  ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἔχει πάντοτε νά εἴπῃ λόγον εὐαγγελικόν καί ἐκκλησιαστικόν, τόν λόγον καί τήν πρᾶξιν τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου, τῆς διακονίας δηλαδή τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου καί τῶν σκηνωμάτων, ἐν οἷς Ἐκεῖνος ηὐδόκησε νά κατοικήσῃ σωματικῶς, τόν λόγον τῆς εἰρήνης Αὐτοῦ, τήν ὁποίαν Ἐκεῖνος ἔδωκεν εἰς τούς ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς  καί εἰς ἡμᾶς καί οὐχί τῆς εὐαλώτου  καί κατ’ ἐπίφασιν εἰρήνης τοῦ κόσμου, τῆς ἑτοιμαζούσης πόλεμον  διά τήν ἑαυτῆς ἀσφάλειαν.

Ἐπ’ αὐτοῖς καί ἄλλοις, Μακαριώτατε, χαίρομεν καί συγχαίρομεν, ἐπ’ αὐτοῖς καυχώμεθα, ἐξ  αὐτῶν ἐμπνεόμεθα, μετ’ αὐτῶν συντασσόμεθα καί συστρατευόμεθα εἰς μίαν σύνταξιν καί συστράτευσιν  πνευματικήν, ἵνα ἐν ἑνότητι συνεργαζόμενοι, εὐδοκιμήσωμεν καί καρποφορήσωμεν πλουσίως καί εὑρεθῶμεν ἀγαθοί καί πιστοί δοῦλοι τοῦ Κυρίου ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.

Ὑψῶν τό ποτήριον, Μακαριώτατε, ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος, εὔχομαι Ὑμῖν εἰλικρινῶς ἔτη ὅσα πλεῖστα καί εὐλογημένα ἄνωθεν διά δαψιλοῦς παροχῆς δυνάμεως καί κραταιώσεως Ὑμῶν εἰς μίαν Πατριαρχικήν ποιμαντικήν καρποφόρον διακονίαν πρός δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν ἔθνους. Γένοιτο».

ngg_shortcode_6_placeholder

Ἐπί τῇ Πανηγύρει τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης τῆς Πανσόφου τῇ τελουμένῃ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾷ, μετέβη ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Μακαριότητος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεοφίλου Γ΄, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος μετά μικρᾶς συνοδείας ἀπό Ἱεροσολύμων. Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος, ἀνέγνω ἐν τῇ Πανηγύρει ἑόρτιον χαιρετιστήριον Μήνυμα τοῦ Μακαριωτάτου κ.κ. Θεοφίλου, ἔχον οὕτως:

χαιρετιστήριον ΜΗΝΥΜΑ

ΤΗΣ  Α.Θ. ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

κ.κ.   ΘΕΟΦΙΛΟΥ  Γ΄

ΕΠΙ  Τῌ  ΠΑΝΗΓΥΡΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ  ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ  ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

ΕΝ Τῌ ΙΕΡᾼ ΜΟΝῌ ΣΙΝΑ

(25 Νοεμβρίου 2008)

Ἱερώτατοι Ἀρχιερεῖς

καί Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Προσκυνηταί,

Ὑπακούοντες εἰς τήν προτροπήν τοῦ ἐν τῷ Σιναίῳ Ὄρει διαλάμψαντος Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, συγγραφέως τῆς Κλίμακος, «ἀναβαίνετε, ἀναβαίνετε ἀναβάσεις προθύμως», καί ἡμεῖς πάντες σήμερον ἀνέβημεν, εἰ καί μή κατά τελείαν ἀρετήν ἴσως, ἀλλά πάντως σωματικῶς τε καί νοητῶς καθ’ ὁλόψυχον πρόθεσιν, εἰς τήν οὐρανοπόρον Ἱεράν Μονήν τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ, θεασόμενοι διά τῶν ὀφθαλμῶν τῆς καρδίας τήν σεπτήν Πανήγυριν τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης, τῆς ὁποίας τό τίμιον σῶμα «ἄγγελοι παρ’ αὐτόν τῆς τελειώσεως τόν καιρόν περιστείλαντες, πρός τό Σινᾶ ὄρος προπέμπειν ἐῴκεσαν, εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καί Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς Θεότητός τε καί Βασιλείας», κατά τόν ἅγιον Συμεών τόν Μεταφραστήν.

Ἀληθῶς, καί μόνη ἡ νοητή ἀνάβασις εἰς τό Ὄρος τῆς Νομοδοσίας πληροῖ τήν ψυχήν δέους πρό τοῦ μεγαλείου τῆς ἀστέκτου Δόξης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τοῦ «καταβεβηκότος ἐν πυρί ἐπί τό Σινᾶ», ὅπως θῆται τάς ἀπαρχάς τῆς ἡμῶν σωτηρίας, παιδαγωγῶν μωσαϊκῶς τούς ἐκλεκτούς τοῦ Παλαιοῦ Ἰσραήλ καί κατευθύνων τούτους εἰς τήν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, ἵνα ἀργότερον ἀναγάγῃ αὐτούς τῇ Ἀναστάσει καί εἰς τήν ἐπουράνιον. Ἐνῷ, ὅμως, τό πάλαι, σκήνωμα τῆς ἀκτίστου Τριαδικῆς Δόξης τῆς Θεότητος ὑπῆρχον τά ἐν Ἱεροσολύμοις ἄψυχα Ἅγια τῶν Ἁγίων, τανῦν ἡ ἰδία ἡ ἀνθρωπίνη διττή φύσις, σῶμα καί ψυχή, καθίσταται, δυνάμει τῆς σωτηριώδους οἰκονομίας τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, φορεύς τῆς ἐντός ἡμῶν Βασιλείας, εἴπερ ἐστίν ἀληθές, κατά τόν Προφήτην, ὅτι ἡ Καινή ἐν Χριστῷ Διαθήκη οὔκ ἐστιν ἐγγεγραμμένη μωσαϊκῶς «πλαξί λιθίναις», ἀλλά βαπτισματικῶς «πλαξί καρδίαις σαρκίναις».

Τό Ὄρος Σινᾶ, δεξάμενον τό πάλαι καθ’ ὑπερβολήν τήν ἄκτιστον ἐνέργειαν τοῦ ἀσάρκου Λόγου, τανῦν ἀποδίδωσι τοῖς Ὑψίστοις ὡς κόσμημα καί ἀντίδωρον πνευματικόν, ἀφθαρτισθέν σῶμα ἁγίας παρθένου, σχούσης ψυχήν θεωθεῖσαν τῇ χάριτι Αὐτοῦ τοῦ Λόγου σαρκωθέντος · τό δέ πνευματικόν κάλλος τῆς πανσόφου Μάρτυρος παρακινεῖ Ἡμᾶς ἀληθῶς, ὅπως ἀπευθύνωμεν καί πάλιν αὐτῇ τούς λόγους τῆς Βασιλίσσης, τῆς ὑπό τῆς Ἁγίας ἀγρευθείσης εἰς τήν εἰς Χριστόν Πίστιν : «Μακαρία τοίνυν ὑπάρχεις καί ζηλωτή, ὅτι τοιούτῳ προσεκολλήθης Χριστῷ, παρ’ οὗ σοι δωρεαί τοσαῦται χορηγοῦνται καί χάριτες».

Μή δυνάμενοι, δυστυχῶς, παρευρίσκεσθαι οἱ Ἴδιοι εἰς τήν πνευματικήν ἀνάτασιν τῆς Σιναϊτικῆς Πανηγύρεως, εὐχόμεθα ὁλοψύχως πᾶσι τῇ περιδόξῳ καί Ἡμῖν φιλτάτῃ Σιναϊτικῇ Ἀδελφότητι, τῇ περί τήν Ἱερότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Δαμιανοῦ πνευματικῶς ἀγωνιζομένῃ, σύν τοῖς ἀγαπητοῖς Ἀδελφοῖς Ἀρχιερεῦσι καί τοῖς εὐλαβέσι πρσκυνηταῖς, ὅπως ὁ Θεός, ὁ καταξιῶν ἡμᾶς ἀναβαίνειν εἰς τό Σίναιον Ὄρος, ἐπίσης, λοιπόν, κατά τούς τῆς ὑμνογραφίας ἀναβαθμούς «ὑψώσας καί εἰς τά ὄρη τῶν Αὐτοῦ Νόμων», τῶν εὐαγγελικῶν,  «ἀρεταῖς ἐκλαμπρύνῃ» ἡμᾶς ἅπαντας, ἵνα ὑμνῶμεν Αὐτόν εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν.

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ   Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

« Ὅσιε Πάτερ, θεοφόρε Θεοδόσιε, εὑροῦσα ὡς ἐπόθει, τὴν καθαράν σου ψυχήν, τοῦ Πνεύματος ἡ χάρις τοῦ Παναγίου, σοὶ ἐνεσκήνωσεν ὡς ἄχραντον φῶς » (β΄ τροπάριον τῶν Ἑσπερίων).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ φωτοβόλος χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί Θεοῦ ἡμῶν, τοῦ Παρακλήτου, ὁ Ὁποῖος ἐφανερώθη εἰς τόν ποταμόν Ίορδάνην πρό ὀλίγων ἡμερῶν, καί οὕτως ὑπέδειξε τήν περί τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀλήθειαν, συνήγαγε καί ἡμᾶς ἐδῶ σήμερον, διά νά πανηγυρίσωμεν τήν μνήμην ἑνός ἡγιασμένου μέλους τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἑνός Μεγάλου Πατρός τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῆς Παλαιστίνης ὁλοκλήρου, δηλονότι τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου.

Συμφώνως πρός ὅσα τό ἀνωτέρω τροπάριον τοῦ ἱεροῦ ὑμνῳδοῦ λέγει, ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατῴκησεν εἰς τήν ψυχήν τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, διότι εὗρεν αὐτήν καθαράν, καθώς ἐπόθει· διότι τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον εἶναι ἡ ζωοποιός δύναμις, τρόπον τινά ἡ ψυχή ἡ ὁποία ὁδηγεῖ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, «πάντα χορηγεῖ, βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ … ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας», ἀλλά ἀναπαύεται καί ἐνσκηνοῖ μόνον εἰς τούς καθαρούς, εἰς ὅσους ἔχουν ἀπαλλαγῆ ἀπό τά πάθη καί τάς ἁμαρτίας μέσῳ τοῦ  ἐν Χριστῷ ἀγῶνος, καθώς ὁ Ἅγιος ὁ Θεοδόσιος «κοσμήσας τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐγκρατείᾳ καί πόνοις καί προσευχαῖς». (Μεσῴδιον κάθισμα τοῦ Ὄρθρου).

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία εἶναι ἡ χάρις τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἡ ὁποία ἀνοίγει, μέ τό φῶς της, τούς οὐρανούς ἐνώπιον τῶν Ἁγίων, ὅπως λόγου χάριν ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ, ἀλλά καί τῶν τριῶν Μαθητῶν ἐπί τοῦ Ὄρους Θαβώρ, αὐτή ἡ χάρις ἀνάπτει τόν πόθον τῶν ψυχῶν πρός τήν ἀγάπην καί τήν ἐκζήτησιν τοῦ Θεοῦ, ἡ δέ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ φέρει μεθ’ ἑαυτῆς καί τήν ἀγάπην τοῦ πλησίον καί τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τά ὁποῖα δέν δίδονται εἰς τούς Ἁγίους πρός ἐπίδειξιν δυνάμεως, ἀλλά πρός εὐεργεσίαν τῶν ἀνθρώπων καί δόξαν Θεοῦ. Λέγομεν τοῦτο, συμφωνοῦντες μετά τοῦ ἱεροῦ ὐμνογράφου, ὁ ὁποῖος ἐπαινεῖ τόν Ἅγιον Θεοδόσιον, διότι οὗτος ἀνῆψε φλόγα θερμῆς καί ἀσάλευτης ἀγάπης πρός τόν Θεόν, καί διά τοῦτο ἔλαβεν ἀπ’ οὐρανοῦ θεϊκόν πυρσόν, διά νά διακρίνῃ τά πάντα ὀρθῶς  «Φλόγα τῆς πρός Θεόν ἀκλινοῦς, καί διαπύρου καί θερμῆς ἀγαπήσεως ἐξάψας, τόν οὐρανόθεν, ἀντεκομίσω πυρσόν» (γ΄ τροπάριον τῶν Αἴνων).

Καί εἰς τήν ζωήν τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, εἶναι φανερόν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅτι ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μολονότι κατακτᾶται διά πολλοῦ κόπου καί ταπεινώσεως, ὡστόσον εἶναι πάντοτε εὐεργετική πρός τόν πλησίον, καθώς εὐεργετικός ὑπῆρξε καί ὁ Μέγας Θεοδόσιος πρός τούς πτωχούς, τούς πεινῶντας, τούς ἀδυνάτους, τό δέ εὐαγές αὐτοῦ Κοινόβιον εἰς τό ὁποῖον ἔχομεν τήν εὐλογίαν καί χαράν νά ἱστάμεθα σήμερον πανηγυρίζοντες, χάρις εἰς τάς πρεσβείας τοῦ Ὁσίου καί τήν ἄγρυπνον μέριμναν τοῦ Ἡγουμένου, Πανοσ. Ἀρχιμανδρίτου Ἱεροθέου, ὑπῆρξε μελισσών προσευχῆς πρός τόν Θεόν καί διακονίας τοῦ πλησίον.

Τοιαύτης χάριτος, ἀπείρου ἀγάπης πρός τόν Θεόν καί ἀνεξαντλήτου ἀγάπης πρός τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, πάντα συνάνθρωπόν μας, ἀνεξαρτήτως καταγωγῆς καί ἐντάξεως, δεηθῶμεν τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀξιώσῃ καί ἡμᾶς. πρός δόξαν τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Αὐτοῦ Σώματος.