Τήν Τετάρτην, 27^ην Νοεμβρίου / 9^ην Δεκεμβρίου 2009, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη τόν Ἀρχηγόν/ΓΕΝ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ναυτικοῦ κ. Γεώργιον Καραμαλίκην μετά συνοδείας αὐτοῦ ἐξ Ἑλλάδος, ἐκ τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Ὁ κ. Καραμαλίκης ἐξέφρασε τήν χαράν αὐτοῦ ἐπί τῇ συναντήσει, λέγων ὅτι γνωρίζει ὅτι ὁ Μακαριώτατος παρέλαβε τό Πατριαρχεῖον εἰς μίαν κρίσιμον περίοδον καί κατάστασιν καί ὡδήγησεν αὐτό ἐπιτυχῶς ἐξ ἀδιεξόδου εἰς διέξοδον, ἀντεπροσώπευσεν αὐτό εἰς διορθόδοξα καί διαχριστιανικά συνέδρια καί εἰς διεθνῆ πολιτικά συνέδρια μέ μεγάλην συμβολήν εἰς τήν ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης.

Ὁ Μακαριώτατος ὑπεγράμμισεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον εὑρίσκεται εἰς τήν εὐαίσθητον καί δύσκολον χρονικήν συγκυρίαν νά ἔχῃ ποίμνιον εἰς τέσσαρας πολιτικάς κυριότητας, Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν, Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν ἀκόμη καί εἰς τό μακρινόν Κατάρ. Τό Πατριαρχεῖον, ὡς ἐκ τῆς ἱστορικῆς θέσεώς του, τῆς εἰρηνευτικῆς στάσεώς του, τῆς φυσικῆς καί πνευματικῆς κληρονομίας του καί περιουσίας του, διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλον διά τό πολιτικόν καθεστώς (status)  τῶν Ἱεροσολύμων. «Τό Πατριαρχεῖον», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «διαφυλάσσει τά Πανάγια Προσκυνήματα, Πανάγιον Τάφον, Γεθσημανῆν, Ναζαρέτ, Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, ἔνθα καί προσφάτως ἀνεκήρυξε ὡς ἱερομάρτυρα τόν ἐκεῖ σφαγιασθέντα Ἁγιοταφίτην Φιλούμενον. Τοῦτο τό προσκύνημα εἶναι κοινόν εἰς ἱερότητα καί διά τάς τρεῖς μεγάλας θρησκείας. Ὁ ρόλος τοῦ Πατριαρχείου δέν εἶναι μόνον θρησκευτικός, ἀλλά καί κοινωνικός, συμφιλιωτικός, εἰρηνευτικός, οἰκουμενικός».

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τόν κ. Καραμαλίκην διά τήν κατανόησιν τοῦ ρόλου τοῦ Πατριαρχείου καί προσέφερεν εἰς αὐτόν κεραμεικήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἱεροσολυμιτίσσης καί τό φωτογραφικόν λεύκωμα «Ἱερουσαλήμ, ὁ Ὀμφαλός τῆς γῆς». Ὁ κ. Καραμαλίκης ἐξέφρασε εἰς τόν Μακαριώτατον τήν συγκίνησιν αὐτοῦ διά τήν μεγίστην ταύτην τιμήν καί προσέφερεν εἰς Αὐτόν τόν θυρεόν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ναυτικοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder

Ἐξοχώτατον

κ. Ἀντώνιον Σαμαρᾶν

Πρόεδρον τῆς «Νέας Δημοκρατίας»

Ρηγίλλης 18

Εἰς Ἀθήνας

Ἐξοχώτατε,

Μετ’ αἰσθημάτων ἰδιαιτέρας χαρᾶς καί ἱκανοποιήσεως ἐπληροφορήθημεν περί τῆς ἐκλογῆς τῆς  Ὑμετέρας λίαν περισπουδάστου Ἡμῖν Ἐξοχότητος εἰς τήν περίοπτον θέσιν τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς «Νέας Δημοκρατίας».

Διά  τῶνδε ὅθεν τῶν Πατριαρχικῶν Ἡμῶν Γραμμάτων σπεύδομεν ἐκ τῶν ὀρέων Σιών τῆς ἁγίας, ἵνα ἐκφράσωμεν εἰς Αὐτήν καί πάντας τούς συνεργάτας Αὐτῆς ὁλοθύμους συγχαρητηρίους εὐχάς, ἐξ ὀνόματος καί τῶν μελῶν τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, δι’ ἀπρόσκοπτον ἀνάληψιν τῶν καθηκόντων Αὐτῆς, ἀποτελεσματικήν δέ ἐπιτέλεσιν τῆς βαρείας Ἐθνικῆς Αὐτῆς ἀποστολῆς, ἐκ τῆς θέσεως τανῦν τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως, πρός ὁλοκλήρωσιν τῶν πολιτικῶν Αὐτῆς ὁραματισμῶν, ἐπ’ ὠφελείᾳ τῆς φιλτάτης ἡμῶν Πατρίδος καί τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους.

Ἐπί τούτοις, ἐπικαλούμενοι ἐπί τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα πανοικί τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρός ἐνίσχυσιν καί κραταίωσιν Αὐτῆς ἐν παντί καί πάντοτε,  καταστέφομεν Αὐτήν καί τούς πολυτίμους Αὐτῆς συνεργάτας ταῖς Πατριαρχικαῖς Ἡμῶν εὐχαῖς καί εὐλογίαις καί  διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ‚ϐθ’ Νοεμβρίου ιζ’.

Τῆς Ὑμετέρας Τετιμημένης Ἐξοχότητος

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἀνταποκρινόμενον εἰς σχετικήν παράκλησιν καί συμφώνως πρός ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς αὐτοῦ Συνόδου, ἀπέστειλε μετά Συνοδείας Ἁγιοταφίτου τήν ἱεράν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βηθελεεμιτίσσης, ἀνηρτημένης δεξιά τῷ κατερχομένῳ εἰς τό Σπήλαιον τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς νοτίου αὐτοῦ πύλης δι’ ἐνίσχυσιν καί οἰκοδομήν τῶν πιστῶν εἰς τάς κάτωθι Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

1. Εἰς τήν ἱεράν Μητρόπολιν Φλωρίνης ἀπό 17^ης ἕως 25^ης Νοεμβρίου 2009.
2. Εἰς τήν ἱεράν Μητρόπολιν Πειραιῶς ἀπό  26^ης Νοεμβρίου ἕως 7^ης Δεκεμβρίου 2009.
3. Εἰς τήν ἱεράν Μητρόπολιν Αἰτωλοακαρνανίας ἀπό 8^ης ἕως 14^ης Δεκεμβρίου 2009
4. Εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας ἀπό 15^ης ἕως  21^ης Δεκεμβρίου 2009.
5. Εἰς τήν ἱεράν Μητρόπολιν Βεροίας εἰς προσεχῶς καθορισθησομένην ἡμερομηνίαν.

Ἡ ἱερά εἰκών γίνεται δεκτή εἰς τάς ὡς ἄνω Μητροπόλεις μετ’ ἰδιαιτέρων ἐκδηλώσεων τιμῆς, σεβασμοῦ καί εὐλαβείας πρός τό πρόσωπον τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου, κατά τήν διάρκειαν δέ τῆς παραμονῆς αὐτῆς ἐν αὐταῖς λαμβάνουν χώραν ἀκολουθίαι, παρακλήσεις, λειτουργίαι καί ἄλλαι προσευχαί, εἰς τάς ὁποίας συμμετέχουν οἱ πιστοί καί λαμβάνουν τήν πλουσίαν βοήθειαν καί ἐνίσχυσιν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Τρίτην, 20-10-2009, ἐπεσκέφθησαν τόν Μακαριώτατον ὁ Ἀκόλουθος Ἀμύνης τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ Ἀβίβ κ. Παναγιώτης Σινάνογλου, Ἀντιπλοίαρχος τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου τοῦ Ναυτικοῦ, συνοδεύων τόν κ. Ἀνδρέαν Μπλᾶνον, Ταξίαρχον τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης, τῆς διευθύνσεως Διεθνῶν Σχέσεων, μετά μικρᾶς συνοδείας αὐτοῦ εἰς τό πλαίσιον ἀποστολῆς ἐξ Ἑλλάδος διά συνομιλίας πρός στρατιωτικήν συνεργασίαν Ἑλλάδος καί Ἰσραήλ.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκαλωσώρισεν αὐτούς εἰς τό Πατριαρχεῖον καί εἶπεν εἰς αὐτούς ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ ἀρχαιοτέρα αὐτοκέφαλος Χριστιανική Ἐκκλησία εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, συνδεδεμένη φυσικῶς μετ’ αὐτῆς, ἀρχαιόθεν, ἐπιτελοῦσα διά μέσου τῶν αἰώνων ἔργον θρησκευτικόν, εἰρηνευτικόν, κοινωνικόν, καί πολιτιστικόν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, μέ τήν βοήθειαν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, μετά τήν ὁποίαν διάδοχος προστάτις χώρα εἶναι ἡ Ἑλλάς, βοηθοῦσα ἠθικῶς τό Πατριαρχεῖον καί ἐπιχειροῦσα τήν συντήρησιν καί ἀνακαίνισιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων. «Τό Πατριαρχεῖον», ἐτόνισεν ὁ Μακαριώτατος,  «ἔχει αὐτοφυῆ δικαιώματα εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, δημιουργεῖ δίκαιον ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀναγνωριζόμενον ὑπό τῶν Κυβερνήσεων καί τῶν τοπικῶν δικαστηρίων. Ἡ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου ἐκτείνεται καί εἰς Κατάρ καί Σαουδικήν Ἀραβίαν. Τό Πατριαρχεῖον συνεχίζει ἐπιτελοῦν τό ἔργον αὐτοῦ μέ τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καί τῆς προστάτιδος μητρός Ἑλλάδος».

Ὁ κ. Ἀνδρέας Μπλᾶνος εἶπεν ὅτι ἐκπροσωπῶν τό Γενικόν Ἐπιτελεῖον Ἐθνικῆς Ἀμύνης εὐαρεστεῖται νά προσφέρῃ εἰς τόν Μακαριώτατον ἀργυροῦν δίσκον μετά ναυτικῆς παραστάσεως καί παρεκάλεσε τόν Μακαριώτατον νά μήν διστάσῃ νά ζητήση οἱανδήποτε βοήθειαν θά ἠδύνατο νά προσφέρῃ ὁ Ἑλληνικός Στρατός. Ἐπίσης προσέφερεν ἀναμνηστικόν ἔμβλημα τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτοῖς τό μετάλλιον τῶν 2.000 ἐτῶν χριστιανοσύνης, καί τό φωτογραφικόν λεύκωμα «Ἱερουσαλήμ, ὁ Ὀμφαλός τῆς Γῆς».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder

Τό Σάββατον, 12/25-7-2009, ὁ Μακαριωτάτος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ ἐδέχθη τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιον, μετά συνοδείας ἱερέων καί μοναχῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως αὐτοῦ καί πλήθους εὐλαβῶν προσκυνητῶν, ἐπιστρεφόντων ἀπό τό θεοβάδιστον Ὄρος Σινᾶ καί τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίας Αἰκατερίνης.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκαλωσώρισε τόν Μητροπολίτην καί τήν συνοδείαν αὐτοῦ, λέγων ὅτι τά Πανάγια Προσκυνήματα σήμερον εὑρίσκονται εἰς τό ἐπίκεντρον τοῦ παγκοσμίου ἐνδιαφέροντος. «Δέν εἶναι τυχαῖον», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «τό γεγονός ὅτι ἡ Ἱερουσαλήμ θεωρεῖται ὑπό πολλῶν ὡς τό κέντρον τῆς γῆς καί διά τοῦτο ἡ προσέλευσις ἐπισκεπτῶν καί εὐλαβῶν προσκυνητῶν εἶναι μεγάλη. Τό γεγονός αὐτό ἔχει ἐξέχουσαν σημασίαν κατά τάς συγχρόνους ἡμέρας, ὅτε ἐπικρατεῖ γενική ἀκαταστασία εἰς τάς κοινωνίας». Ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ἐπίσης ὅτι θεωρεῖ τούς ἐν λόγῳ προσκυνητάς εὐτυχεῖς, διότι δύνανται νά ψηλαφήσουν ὅσα καταμαρτυροῦν Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα, ἅτινα συνιστοῦν τήν Ἱεράν Ἱστορίαν, τουτέστιν τήν ἱστορίαν τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισε τήν μεγίστην σημασίαν τῆς θέσεως τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, διότι εἰς αὐτό στηρίζονται τά ὀρθόδοξα μέλη τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ. «Ἄνευ τῆς παρουσίας τοῦ Πατριαρχείου», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἀποδυναμοῦται ἡ ταυτότης αὐτῶν. Τό Πατριαρχεῖον ἔχει πνευματικήν ἐξουσίαν, ἄλλά καί νόμιμα καί φυσικά δικαιώματα, γεγονός τό ὁποῖον τό καθιστᾷ ἰσχυρόν εἰς τάς χώρας τοῦ Ἰσραήλ, τῆς Ἰορδανίας, τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας καί τών Ἀραβικῶν Ἐμιράτων. Ἀντίθετος κατάστασις ἐπικρατεῖ εἰς τάς χώρας τοῦ λεγομένου δυτικοῦ κόσμου, ὅπου παρατηρεῖται κλῖμα ἀμφισβητήσεως τοῦ Θεοῦ. Τό Πατριαρχεῖον παρακολουθεῖ ἀνελλιπῶς τήν Ἑλληνικήν ἐπικαιρότητα καί δέν εἶναι ἀμέτοχον εἰς τά συμβαίνοντα εἰς τόν ἑλληνικόν χῶρον, ὅπου ἀρχίζει νά τίθεται θέμα χωρισμοῦ κράτους καί  Ἐκκλησίας».

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἀβρααμιαίαν φιλοξενίαν καί συνεφώνησε μέ τάς ἀπόψεις Αὐτοῦ διά τήν ἀπο-θρησκειοποίησιν τῶν κρατικῶν ὀργανισμῶν καί διά τό κλῖμα ἀμφισβητήσεως τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον ἐπικρατεῖ παγκοσμίως. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐχαρακτήρισε τό φαινόμενον τοῦτο λίαν ἐπικίνδυνον, ἰδιαιτέρως δέ διά τόν Ἑλληνισμόν, ὁ ὁποῖος ἐστήριξε τήν ἀναγέννησιν καί συνοχήν αὐτοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τήν ὀρθόδοξον παράδοσιν. Διά τοῦτο ὁ Σεβασμιώτατος ἐτόνισε τήν μεγάλην ἀξίαν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τοῦ ἔργου τό ὁποῖον ἐπιτελεῖ.

Ἐν συνεχείᾳ ἀντηλλάγησαν δῶρα καί πάντες προσῆλθον, ἵνα λάβουν τάς Πατριαρχικάς εὐλογίας.

Τό μεταμεσονύκτιον ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος συνελειτούργησε μετά τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου εἰς τήν ἀναστάσιμον θ. Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, συλλειτουργούντων πολλῶν ἱερέων καί συμμετεχόντων πολλῶν πιστῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας καί ἄλλων ὀρθοδόξων χωρῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder

Ὁ καθηγητής κ. Δημήτριος Ἐμμανουλούδης, Ἀντιπρόεδρος τῶν Τ.Ε.Ι. Καβάλας, ὁ ἐκπονήσας σειράν 3 DVD, περιέχουσαν φωτογραφικόν ὑλικόν ὅλων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων μέ σχολιαστικόν κείμενον ὑπό τοῦ καθηγητοῦ κ. Ἐμμανουήλ Βαρβούνη καί παρεχομένην δωρεάν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων πρός διάθεσιν κατά τάς ἀνάγκας αὐτοῦ, ἐπισκεφθείς πρό μηνῶν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον Γ’,  παρεκάλεσεν Αὐτόν νά τιμήσῃ μέ ὁμιλίαν Αὐτοῦ τήν Γ’ Τακτικήν Σύνοδον τῶν Προέδρων καί Ἀντιπροέδρων τῶν Τ.Ε.Ι. (Τεχνολογικῶν Ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων) τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν ἀπό 1^ης ἕως 3^ης Ἰουλίου 2009 εἰς τήν πόλιν τῆς Καβάλας.

Τήν πρόσκλησιν αὐτοῦ ἀνενέωσεν ὁ κ. Ἐμμανουλούδης καί κατά τήν πρόσφατον ἐπίσκεψιν τοῦ Μακαριωτάτου εἰς Ἀθήνας διά τήν κήρυξιν ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τοῦ 1^ου Διεθνοῦς Συνεδρίου τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, μέ θέμα: «Ἡ Ρωμηοσύνη διά μέσου τῶν αἰώνων».

Παρά τάς ἀνειλημμένας ποιμαντικάς καί διοικητικάς Αὐτοῦ ὑποχρεώσεις, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἀπεδέχθη τήν πρόσκλησιν καί οὕτω τήν Τετάρτην 18^ην Ἰουνίου / 1^ην Ἰουλίου 2009, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Ἀντιπροέδρου τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς καί ἡγουμένου ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου, ἀνεχώρησεν ἀπό τοῦ ἀεροδρομίου Ben – Gurion τοῦ Τέλ-Ἀβίβ καί διαβάς διά τοῦ ἀεροδρομίου «Ἐλ. Βενιζέλος» τῶν Ἀθηνῶν, ἔφθασε περί τήν μεσημβρίαν εἰς τό ἀεροδρόμιον «Μακεδονία» τῆς Θεσσαλονίκης.

Εἰς Θεσσαλονίκην ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον ὁ Ἀντιπρόεδρος τῶν Τ.Ε.Ι. Καβάλας κ. Ἐμμανουλούδης καί τῇ συνοδείᾳ αὐτοῦ διά τοῦ ὑπηρεσιακοῦ αὐτοκινήτου τοῦ Τ.Ε.Ι. Καβάλας καί τῇ συνοδείᾳ ἀστυνομικῆς φρουρᾶς, ἀφίχθη εἰς Καβάλαν πρός παραμονήν εἰς τό ξενοδοχεῖον “IMARET”.

Εἰς τήν συνοδείαν τοῦ Μακαριωτάτου ἀπό Θεσσαλονίκης συγκατελέγη, ὡς εἶχε προγραμματισθῆ, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ἐκπληρώσας τήν ἀποστολήν αὐτοῦ, τῆς συνοδείας δηλαδή τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης μετά τεμαχίου Τιμίου Ξύλου καί ἐν συνεχείᾳ συνώδευσεν τόν Μακαριώτατον καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς παραμονῆς Αὐτοῦ εἰς τήν Καβάλαν.

Τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας αὐτῆς, Τετάρτης 1^ης Ἰουλίου 2009, ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον εἰς τό ξενοδοχεῖον ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης  Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου κ. Προκόπιος. Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος καί ὁ Ἅγιος Φιλίππων ἀνεπόλησαν τάς ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας ἤρχετο μετά προσκυνητῶν ἐκ τοῦ ποιμνίου τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί συνεδέετο διά προσωπικῶν ἐκκλησιαστικῶν σχέσεων μετά τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Διοδώρου καί τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πέτρας Γερμανοῦ, ἐκ Χίου καταγομένων, καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν.

Τήν 9:30 π.μ. τῆς Πέμπτης 2-7-2009, ὁ Μακαριώτατος  ἔτυχε θερμῆς ὑποδοχῆς παρά τοῦ Προέδρου τῶν Τ.Ε.Ι. Καβάλας κ. Ἀθανασίου Μητροπούλου, τοῦ Ἀντιπροέδρου αὐτῶν κ. Δημητρίου Ἐμμανουλούδη καί τῶν συνεργατῶν αὐτῶν εἰς τό ξενοδοχεῖον ΄LUCY’ ἐν Καβάλᾳ. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Γ’ Τακτικῆς Συνόδου τῶν Προέδρων καί Ἀντιπροέδρων τῶν Τ.Ε.Ι. (Τεχνολογικῶν Ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων) Ἑλλάδος, λέγων ὅτι εἶναι ἰδιαιτέρα τιμή καί χαρά διά τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων ἡ πρόσκλησις τοῦ Προκαθημένου αὐτῆς, νά εὐλογήσῃ τάς ἐργασίας τῶν Τ.Ε.Ι. «Μεταφέρομεν», εἶπε, «τήν εὐλογίαν τοῦ  Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Παναγίου Τάφου καί εὐχόμεθα δι‘ αὐτῆς νά εὑρίσκῃ πραγμάτωσιν εἰς ὑμᾶς τό τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἐν τῷ Εὐαγγελιστῇ  Ἰωάννῃ: «Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. 8, 32-33).

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ καί μετά τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου κ. Προκοπίου ἐπεσκέφθη τό «Βῆμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου», ἤτοι τόν παρά τήν παραλίαν τῆς Καβάλας καί τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου τόπον, ἔνθα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κληθείς δι’ ὀνείρου ὑπό ἀνδρός Μακεδόνος (Πράξ.16,9), ἦλθε καί ἐκήρυξε τό πρῶτον εἰς Φιλίππους Μακεδονίας (Πράξ.16,11-12). Εἰς τό σημεῖον τοῦτο ὑπάρχει ψηφιδωτόν ἔργον τοῦ ψηφιδογράφου κ. Βλασίου Τσοτσώνη, ἀναπαριστάνον τήν ἀποβίβασιν τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἰς Φιλίππους.

Μετά ταῦτα ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τόν τόπον τῆς βαπτίσεως τῆς Ἁγίας Λυδίας τῆς πορφυροπώλιδος ἐκτός τῶν τειχῶν τῆς παλαιᾶς πόλεως, παρά τόν ποταμόν (Πράξ. 16,13-16), ἔνθα νῦν ὑπάρχει περικαλλής ναός μετά βαπτιστηρίου καί ψηφιδωτῶν ἁγιογραφικῶν παραστάσεων.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη ἐπίσης τό ἱερόν προσκύνημα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου εἰς Νέαν Καρβάλην. Ἐνταῦθα οἱ ἐκ Καρβάλης τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μεταπατρισθέντες Μικρασιᾶται μετέφερον τό ἱερόν λείψανον τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ καί μελῶν τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ καί πολύτιμα ἀντικείμενα τῆς Ἐκκλησίας αὐτῶν, ὡς εἶναι ὁ Ἀρχιεπισκοπικός Θρόνος, ὁ Ἐπιτάφιος, τό Βαπτιστήριον, αἱ ἱεραί εἰκόνες τοῦ τέμπλου, οἱ πολυέλαιοι καί ἄλλα. Ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ  ᾐσθάνθησαν μεγάλην εὐλογίαν καί συγκίνησιν ἐκ τῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν λειψάνων καί τοῦ ἱεροῦ ναοῦ.

Τήν μεσημβρίαν ὁ Μακαριώτατος παρεκάθισεν εἰς γεῦμα  παρατεθέν ὑπό τοῦ Μητροπολίτου κ. Προκοπίου εἰς παραλιακόν ἑστιατόριον εἰς Κεραμωτήν. Ἐκ τῆς Κεραμωτῆς ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ, συνοδευόμενοι ὑπό τοῦ Μητροπολίτου καί τοῦ κ. Ἐμμανουλούδη ἐπεβιβάσθησαν τῷ πλοίῳ καί διεβιβάσθησαν εἰς τήν ἀντιπέραν νῆσον τῆς Θάσου, ἔνθα εἰς τό χωρίον Πρῖνος ἐπεσκέφθησαν οἴκημα ἰδιοκτησίας τοῦ Πατριαρχείου.

Ὄντως ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και  Θάσου μετά τῶν ἱερέων αὐτοῦ, ἐπέδειξε πνεῦμα ἐμπράκτου ἀδελφικῆς ἀβραμιαίας φιλοξενίας καί συνεκίνησε τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ.

Τήν 20:00 μ.μ. ὥραν τῆς ἰδίας ἡμέρας, Πέμπτης, 2-7-2009, ἀφοῦ ἔδωσε συνέντευξιν εἰς τά Μ.Μ.Ε., ὁ Μακαριώτατος ἐξεφώνησε τήν ὁμιλίαν Αὐτοῦ εἰς τό Ἀμφιθέατρον τῶν Τ.Ε.Ι. Καβάλας, κατάμεστον ἐκλεκτοῦ ἀκροατηρίου, μέ θέμα: «Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἡ σημασία τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων».

Ἡ ὁμιλία αὕτη τοῦ Μακαριωτάτου ἔχει ὡς ἕπεται:

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου

κ. Προκόπιε,

Ἐξοχώτατε κύριε Σπυρ. Ταλιαδοῦρε, Ὑφυπουργέ Παιδείας καί Θρησκευμάτων,

Ἐκλεκτοί ἐπίσημοι προσκεκλημένοι,

Πρόεδροι καί Ἀντιπρόεδροι τῶν Τ.Ε.Ι. τῆς Ἑλλάδος,

Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Καθηγηταί,

Ἐκλεκτοί ἀκροαταί,

Διά τῆς ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί τῆς μητρός αὐτοῦ ἁγίας Ἑλένης ἀναδείξεως τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων διά τῆς ἐπ‘ αὐτῶν ἀνεγέρσεως μεγαλοπρεπῶν Ναῶν, ἡ Ἱερουσαλήμ ἀναδύεται πλέον οὐχί ὡς ἡ πόλις τοῦ Μεγάλου Βασιλέως κατά  τό Δαυϊτικόν (ψαλμ. 47), ἀλλά ἡ πόλις τοῦ Μεγάλου Βασιλέως, τοῦ Νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ.

Τῆς πόλεως ταύτης (τοῦ νέου Ἀδάμ) ἄρχων μέν πολιτικός καθίσταται ἄνωθεν τό εὐσεβές γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἄρχων δέ πνευματικός καί οἰκονόμος, ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων διά τῶν ἐπισκόπων καί ἐν συνεχείᾳ Πατριαρχῶν αὐτῆς, διαδόχων τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διακρίνεται τῶν ἄλλων συμπρεσβυγενῶν αὐτοῦ Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς ὡς πρός τό γεγονός ὅτι «τεθεμελίωτο ἐπί τήν πέτραν» (Ματθ. 7,25), τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό γεγονός τοῦτο συνέβαλεν ἀναποφεύκτως εἰς τήν συνύφανσιν τῆς ἱστορίας τῶν Ἱεροσολύμων μετά τῆς ἱερᾶς ἱστορίας, δηλονότι τῆς ἱστορίας τῆς Σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἐνσαρκώνεται ἀπό τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων. Ἡ δισχιλιετής ἱστορική ἀδιάκοπτος καί ἐνεργός παρουσία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων διά τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, τῆς συγχρόνου μοναστικῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὡς καί τῶν ἐνοριακῶν αὐτοῦ ἱερέων, ἀποτελεῖ τρανήν ἀπόδειξιν τούτου.

Σημειωτέον δέ ὅτι ἡ ἱστορία τῆς Ἱερουσαλήμ καί τοῦ Πατριαρχείου αὐτῆς ἀποτελεῖ ἀναπόσταστον τμῆμα τῆς ἱστορίας τῆς διαχρονικῆς Ρωμηοσύνης. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι συγκληρονόμος καί ἄμεσος φυσικός διάδοχος τοῦ βασιλικοῦ καί αὐτοκρατορικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων ἀναδεικνύεται τό εὐσεβές γένος τῶν Ἑλλήνων• (ὅσον παράδοξον καί ἄν ἀκούγεται τοῦτο εἰς τήν ἀκαδημαϊκήν κοινότητα τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου).

Ἡ ἐκκλησιαστική καί πνευματική δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου περιλαμβάνει τά πολιτικά ὅρια τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς λωρίδος τῆς Γάζης, τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας ὡς καί τοῦ Ἐμιράτου τοῦ Ἀραβικοῦ / Περσικοῦ Κόλπου Qatar. Ἡ πνευματική αὐτή δικαιοδοσία ἀναγνωρίζεται ἐπισήμως ἀπό τάς προαναφερθείσας πολιτειακάς καί κρατικάς ἀρχάς. Μέ ἄλλα λόγια, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀναγνωρίζεται, ἀφ‘ ἑνός ὡς ἡ ἐπίσημος καί κανονική Ἑλληνορθόδοξος Ἐκκλησία μέ τά ab antiquo ἀναφυέντα ἱερά αὐτοῦ προνόμια καί δικαιώματα. Ἀφ‘ ἑτέρου ἀναγνωρίζεται ὡς τό ἐνδογενές καί πρεσβυγενές θρησκευτικόν ἤ, καλλίτερον εἰπεῖν, Χριστιανικόν καθίδρυμα. Τοῦτο δέ  ἀπολαμβάνει ἐξ ἴσου μεγάλου σεβασμοῦ καί τιμῆς ἀπό ὅλους τούς πολιτειακούς καί θρησκευτικούς θεσμικούς παράγοντας, παρά τό γεγονός ὅτι ἑδρεύει καί δραστηριοποιεῖται ἐντός ἀλλογενοῦς καί πολυποικίλου θρησκευτικοῦ καί πολιτισμικοῦ περιβάλλοντος.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου, τοῦτο εἶναι πολυδύναμον καί πολυσχιδές. Καί τοῦτο, διότι τό ἔργον καί ἡ ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου δέν περιορίζεται μόνον εἰς τόν προσκυνηματικόν καί ποιμαντικόν αὐτοῦ τομέα, ἀλλά ἐπεκτείνεται καί εἰς τόν ἐκπαιδευτικόν καί τόν κοινωνικoπολιτικόν τοιοῦτον. Ἡ συμβολή τοῦ Πατριαρχείου εἰς τούς προαναφερθέντας τομεῖς δέν εἶναι ἁπλῶς ἱστορικῆς ἤ θεωρητικῆς ἠθικῆς ἤ πνευματικῆς σημασίας, ἀλλά οὐσιαστικῆς, πραγματικῆς καί λίαν ἐπικαίρου.

Ὅπως ἐπανειλημμένως ἔχει ἐπισημανθῆ, ὁ διακανονισμός τοῦ πολιτικοῦ καθεστῶτος τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ὡς ἐπίσης καί ἄλλων διεθνῶν γεωγραφικῶν περιοχῶν ἐξαρτᾶται, κατά περίεργον καί ἀνεπαίσθητον, θά ἐλέγομεν, τρόπον ἀπό τόν ἱστορικόν – θρησκευτικόν χαρακτῆρα ἀφ‘ ἑνός, καί τό ἐπικρατοῦν θεοκρατικόν καθεστώς ἀφ‘ ἑτέρου τῆς Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία μέχρι σήμερον ἐξ ἐπόψεως διεθνοῦς δικαίου θεωρεῖται ὡς Corpus Separatum. Ἡ δέ Ἱερουσαλήμ καί ὅ,τιδήποτε συνεπάγεται μέ τό ὄνομα καί τό νομικόν αὐτῆς καθεστώς εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον, τό γνωστόν ὡς Roum Orthodox.

Ἡ προώθησις π.χ. καί καλλιέργεια τοῦ λεγομένου θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ, ὡς μέσου οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως εἰς περιοχάς τῆς Ἰορδανίας (τόπος Βαπτίσματος) καί κυρίως τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, ὅπως ἡ πόλις τῆς Βηθλεέμ, ἐξαρτᾶται ἄλλοτε μερικῶς καί ἄλλοτε ἐξ ὁλοκλήρου ἐκ τοῦ Πατριαρχείου ὡς κατόχου καί λειτουργοῦ τῶν σχετικῶν Προσκυνημάτων.

Τό δημογραφικόν, θρησκευτικόν καί πολιτισμικόν ὡς καί τό πολιτικόν καθεστώς τῆς Ἱερουσαλήμ (μέ σημεῖον ἀναφορᾶς τήν Παλαιάν Πόλιν) ἐπίσης ἐξαρτᾶται ἐν πολλοῖς ἀπό τό Πατριαρχεῖον, εἰς τήν κυριότητα τοῦ ὁποίου ὑπάγεται τό 1/3 καί πλέον τῆς Παλαιᾶς Πόλεως. Τοῦτο βέβαια ὀφείλεται εἰς τήν ἱστορικήν καί διαχρονικήν θεσμικήν θέσιν τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία θεσμική θέσις ἐνέχει ἰδιαιτέραν πολιτικήν σημασίαν, τόσον διά τό Χασιμιτικόν Βασίλειον τῆς Ἰορδανίας, ὅσον καί διά τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν, μή ἐξαιρουμένου καί τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ.

Ἡ γνωστή συνθήκη (ὁ Ἀχτιναμές) τοῦ Ὀμάρ  Ἴμπν Χατάμπ, ἡ συναφθεῖσα μετά τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Σωφρονίου (637 / 638 μ.Χ.), ἀποτελεῖ ἀναντίρρητον μαρτύριον ἤ τεκμήριον κατοχυρώσεως καί διεκδικήσεως ἐθνικοθρησκευτικῶν προνομίων καί δικαίων ἐπί τῆς Ἰερουσαλήμ εἰδικώτερον, καί τῆς Ἁγίας Γῆς γενικώτερον, τόσον τῶν Χασιμιτῶν Ἰορδανῶν, ὅσον καί τῶν Παλαιστινίων Ἀράβων Μουσουλμάνων. Περιττόν νά εἴπωμεν ὅτι ἡ συνθήκη τοῦ Ὀμάρ Ἴμπν Χατάμπ, ἀποτελεῖ τήν θεμελιώδη βάσιν, ἐπί τῆς ὁποίας διεμορφώθη τό νομικόν καθεστώς, τό διέπον τήν διοικητικήν καί ἐκτελεστικήν ἐξουσίαν τοῦ Πατριαρχείου ἐν τῷ προσώπῳ πάντοτε τοῦ Πατριάρχου, θεωρουμένου ὡς ἐθνικοθρησκευτικοῦ ἡγέτου.

Ταυτοχρόνως μέ τήν ἱεράν εὐθύνην, τήν τῆς διαφυλάξεως τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἔχει θεόθεν ἐπωμισθῆ τήν ἠθικήν ὑποχρέωσιν τῆς διαποιμάνσεως τοῦ ἐν τῇ πνευματικῇ δικαιοδοσίᾳ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων διαβιοῦντος Ὀρθοδόξου ἀραβοφώνου χριστιανικοῦ ποιμνίου καί οὐχί μόνον. Ἡ ποιμαντική τοῦ Πατριαρχείου μέριμνα ἐκδηλώνεται διά συντηρήσεως καί ἀνεγέρσεως Ἐκκλησιῶν καί Σχολείων καί ἄλλων ἱδρυμάτων. Ἡ προαγωγή τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου κατέχει τήν πρώτην θέσιν εἰς τήν ποιμαντικήν αὐτοῦ μέριμναν. Τοῦτο, ἐξ ἄλλου ἐπιτάσσει καί ἡ ἀπρόβλεπτος ἐξέλιξις καί διαμόρφωσις τοῦ πολιτικοῦ χάρτου τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἐν τῷ σημείῳ τούτῳ κρίνομεν σκόπιμον νά εἴπωμεν ὅτι τά Πανάγια Προσκυνήματα ἀποτελοῦσαν καί ἀποτελοῦν τήν ἐγγύησιν τῆς Χριστιανικῆς παρουσίας εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. Οὐδείς μέχρι σήμερον ἠρνήθη αὐτήν τήν πραγματικότητα.

Ἡ πνευματική δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου ἐπεκτεινομένη ἐπί τριῶν καί τεσσάρων πολιτειακῶν ἀρχῶν παρέχει εἰς αὐτό ἀπείρους δυνατότητας δραστηριοποιήσεως αὐτοῦ, τόσον εἰς τόν πνευματικόν / θρησκευτικόν τομέα, ὅσον καί εἰς τόν κοινωνικόν, οἰκονομικόν, διαθρησκειακόν καί, ἀναποφεύκτως, τόν πολιτικόν τοιοῦτον.

Ἡ σημασία τῶν Προσκυνημάτων .

Ἡ βαθυτέρα σημασία τῶν Ἁγίων Προσκυνημάτων ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι ταῦτα ἀναγνωρίζονται ὡς τά ἀδιάψευστα καί ψηλαφητά μαρτύρια τῆς ἱερᾶς Ἱστορίας, δηλονότι τῆς Ἱστορίας τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

Ἐάν οἱ ἀρχαῖοι Ἑλληνικοί ναοί μαρτυροῦν τό εἰδολωλατρικόν πάνθεον τῆς ἐντυπωσιακῆς ὄντως ἀνθρωπίνης ἐπινοίας καί μυθοπλασίας, τά Ἁγιογραφικά, ἐννοεῖται τά Bιβλικά, προσκυνήματα τῆς Ἁγίας Γῆς καί δή τῶν Ἱεροσολύμων μαρτυροῦν τήν ἐξ ἀποκαλύψεως θείαν ἀλήθειαν τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου. Μαρτυροῦν τήν φανέρωσιν τοῦ Θείου Λόγου εἰς τόν ἀνθρώπινον λόγον, ὁ Ὁποῖος Θεῖος Λόγος ἄρχεται ἀπό τοῦ Ὄρους Σινᾶ καί κορυφοῦται εἰς τόν τόπον τῆς Σταυρώσεως τοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ κενοῦ (ἄδειου) μνημείου τῆς ταφῆς, καί τοῦ μηνύματος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπί πλέον δέ τά Πανάγια Προσκυνήματα ἀναγνωρίζονται καί ἐπιστημονικῶς κατοχυρώνονται ὡς τεκμήρια τῆς καθ‘ ὅλου Ἱστορίας τῆς Ἁγίας Γῆς, τόσον ἀπό τήν διεθνῆ, ὅσον καί ἀπό τήν τοπικήν / κρατικήν ἀντιστοίχως Ἀρχαιολογικήν ὑπηρεσίαν τοῦ Ἰσραήλ, τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς καί τῆς Ἰορδανίας.

Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγῃ τό γεγονός ὅτι προκυνηματικοί τόποι, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἱεροί ἀπό κοινοῦ εἰς τόν Ἰουδαϊσμόν, τόν Χριστιανισμόν καί τό Ἰσλάμ, ἀποτελοῦν σημεῖα ἀναφορᾶς τῆς ἱστορικῆς ἐθνικοθρησκευτικῆς ἤ θεοκρατικῆς καί πολιτισμικῆς ταυτότητος τῶν πιστῶν τῶν ὡς ἄνω θρησκειῶν.

Τό ἱερόν προσκύνημα π.χ. τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, τό εὑρισκόμενον εἰς τήν Παλαιστινιακήν πόλιν Nablus ἀραβιστί, Νεάπολις ἑλληνιστί καί Shomron, Syhar ἑβραϊστί, ὡς καί τό τέμενος τοῦ Ὀμάρ Ibn Hattab ἤ διά τόν Ἰουδαϊσμόν καί Χριστιανισμόν ὁ Ναός τοῦ Σολομῶντος ἀντανακλοῦν ὄχι μόνον τόν λόγον ὑπάρξεως τῶν συγκεκριμένων λαῶν καί θρησκευτικῶν κοινοτήτων ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ, ἀλλά καί τόν οὐσιαστικόν λόγον τῆς ἐπικρατούσης πολυπλόκου πολιτικῆς καταστάσεως καί τοῦ συνεπαγομένου ἀδιεξόδου.

Κατά τήν ταπεινήν  γνώμην τῆς Μετριότητος ἡμῶν, ἡ ἄχρι τοῦδε ἀναπτυχθεῖσα διεθνής διπλωματική καί πολιτική βούλησις πρός ἐπίλυσιν τοῦ Παλαιστινιακοῦ ζητήματος προσκρούει, – διά νά μή εἴπωμεν ἀποτυγχάνει,- εἰς τήν ἀδυναμίαν τοῦ διπλωματικοῦ καί πολιτικοῦ νοός νά κατακτήσῃ ἤ νά ἐπισημάνῃ τήν προσκυνηματικήν ἀξίαν ἱερῶν τόπων δι‘ ἔθνη καί λαούς, τῶν ὁποίων ἡ ἐθνική καί πολιτισμική ταυτότης εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ φυσικάς θρησκευτικάς ἤ μᾶλλον θεοκρατικάς καταβολάς.

Μέ ἄλλα λόγια, ὅταν ἡ θρησκευτική (μέ τήν περιεκτικήν ἔννοιαν τοῦ ὅρου «θρησκεία») σημασία τῶν ἁγίων Τόπων δηλονότι τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, παραθεωρεῖται ἤ ὑποτιμᾶται, τότε ἰσχύει τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «περιπατῶμεν ἐν ματαιότητι τοῦ νοός ἡμῶν» (Ἐφ. 4:17).

Ἐν κατακλεῖδι, ἡ πολυσήμαντος ἀξία τῶν προσκυνημάτων διατυποῦται κατά τρόπον περιεκτικώτατον, εἰς τόν ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ συνταχθέντα ὕμνον ὑπέρ τῆς Ἱερουσαλήμ ὡς τοῦ κατ‘ ἐξοχήν προσκυνηματικοῦ τόπου, τοῦ θεωρουμένου κατοικητηρίου τοῦ Θεοῦ: «Χαῖρε Σιών Ἁγίᾳ, Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, Θεοῦ κατοικητήριον∙ σύ γάρ ἐδέξω πρώτη, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως».

Τό ἑσπέρας μετά τήν ὁμιλίαν Αὐτοῦ, ὁ Μακαριώτατος παρεκάθισεν εἰς δεῖπνον, παρατεθέν πρός τιμήν Αὐτοῦ ὑπό τοῦ Δημάρχου Καβάλας κ. Κωνσταντίνου Σημιτῆ εἰς τό ξενοδοχεῖον «Μουχάμαδ Ἄλυ».

Τήν πρωΐαν τῆς Παρασκευῆς 3-7-2009, ὁ Μακαριώτατος ἀνεχώρησεν  ἀεροπορικῶς ἀπό τῆς πόλεως τῆς Καβάλας δι’ Ἀθήνας. Φθάσας εἰς Ἀθήνας περί τήν μεσημβρίαν καί παραμείνας τό ἀπόγευμα δι’ ὑποθέσεις τοῦ Πατριαρχείου, ἀνεχώρησεν λίαν πρωΐ τήν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου διά τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀερογραμμῶν διά τό Τέλ-Ἀβίβ, ἔνθεν, δοξάζων τόν Θεόν, ἔφθασεν εἰς τό Πατριαρχεῖον διά τήν συνέχισιν τῶν Πατριαρχικῶν αὐτοῦ καθηκόντων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder

Ἀριθμ. Πρωτ.

118

Μακαριώτατε ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος καί Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας, ἐν Χριστῷ, τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Ἱερώνυμε. Τήν Ὑμετέραν περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα ἐν ἁγίῳ φιλήματι περιπτυσσόμενοι, ἡδέως προσαγορεύομεν.

Περιχαρείᾳ πολλῇ μαθόντες τήν ἐνεχθεῖσαν Ἁγίῳ Πνεύματι καί Ψήφοις Κανονικαῖς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκλογήν τῆς Ὑμετέρας Περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος εἰς τόν περίπυστον Ἀρχιεπισκοπικόν Θρόνον τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συγχαίρομεν Αὐτῇ ἀπό βάθους καρδίας, ἐκφράζοντες κοινά πνευματικά αἰσθήματα συνόλου τῆς περί Ἡμᾶς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἐν γένει.

Ἡ χρονική περίοδος ἐν ᾗ ἡ Ὑμετέρα πεπνυμένη Μακαριότης κέκληται, ὅπως ἀναλάβῃ τάς ἡνίας τῆς πλέον συμπαγοῦς καί ἰσχυρᾶς Ὀρθοδόξου τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωμηοσύνης, διακρίνεται διά τε τό καλῶς ἠροτριωμένον ἔδαφος τῶν ψυχῶν τοῦ προσφιλοῦς ἐν Ἑλλάδι Χριστεπωνύμου Ποιμνίου, συνεπείᾳ τοῦ πολυσχιδοῦς ἔργου τοῦ Μακαριστοῦ Αὐτῆς Προκατόχου, κυροῦ Χριστοδούλου, διά τε τήν παγκόσμιον πνευματικήν δίψαν, τόν «λιμόν τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Κυρίου», τήν ὁποίαν καλεῖται εἴπερ ποτέ καί ἄλλοτε ἡ κατ’ ἀνατολάς Ὀρθόδοξος Ἡμῶν Καθολική τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία νά ἀναψύξῃ διά τῆς χάριτος Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγίου Πνεύματος, ἐν μέσῳ τῶν σειρήνων τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί ἰσοπεδώσεως τῶν πάντων.

Ἡ ἀπό Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἀνάδειξις τῆς Ὑμετέρας πεφιλημένης Ἡμῖν Μακαριότητος, διακρινομένης ἐπί τῇ ἀδιαμφισβητήτῳ Αὐτῆς ἱκανότητι εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν διοίκησιν, ὡς καί ἐπί τῷ διαπύρῳ καί ἐμπράκτῳ σεβασμῷ Αὐτῆς πρός τήν ζωοπάροχον καί θεραπευτικήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι Ἐκκλησιαστικήν Ζωήν καί Παράδοσιν, πρός τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς ἐν γένει, ἰδίᾳ δέ πρός τά Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα, πληροῖ Ἡμᾶς χαρᾶς, ἐπί τῇ βεβαιότητι τῆς συνεχίσεως καί ἐπιτάσεως τῆς κοινωνίας Ἡμῶν ἐν τῷ ἑνί Σώματι τοῦ Χριστοῦ, τῇ Καθόλου Ἐκκλησίᾳ, χάριν τῆς ἀποστολῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ρωμηοσύνης ἐν τῇ Οἰκουμένῃ.

Ἐπί οὖν τούτοις, τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα φιλήματι ἀγάπης ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ κατασπαζόμενοι ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, καί εὐχόμενοι Αὐτῇ τήν ἐξ ὕψους κραταίωσιν εἰς τήν νέαν, ὑψηλήν Αὐτῆς Ποιμαντορίαν διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ    ‚ϐηʹ    Ἰανουαρίου     κε΄.

Τῆς Ὑμετέρας Περισπουδάστου Μακαριότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἐξοχώτατον Πρωθυπουργόν

τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως

κ. Κωνσταντῖνον Καραμανλῆν

Εἰς Ἀθήνας

Ἀριθμ. Πρωτ.

592

Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,

Μετά βαθείας λύπης καί ὀδύνης καρδίας πληροφορούμεθα τόν τραγικόν ἀπολογισμόν τῶν θυμάτων καί τήν σύνολον ζημίαν, τῆς συνεχιζομένης αἰφνιδίου πυρίνης ἐπιθέσεως κατά τῆς φιλτάτης ἡμῶν Πατρίδος, ἀμυνομένης νῦν παντί τρόπῳ ὑπέρ δύναμιν, πρός διατήρησιν τῆς ἐν τῷ νῦν καί ἐν τῷ μέλλοντι εὐημερίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.

Ὁ θάνατος τόσων ἀνθρώπων, ἡ σκληρά δοκιμασία τῶν συγγενῶν αὐτῶν, τῶν λοιπῶν ἐπιζώντων ἐν ταῖς πληγείσαις περιοχαῖς, ἀλλά καί ὁλοκλήρου τοῦ συμπάσχοντος καί ἀγωνιῶντος Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, καθίστανται συμπάσῃ τῇ ὁμαίμονι Ἁγιοταφιτικῇ Ἀδελφότητι, ἀφορμή θερμῆς προσευχῆς ἐνώπιον τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ὑπέρ τῆς Ὑμετέρας Ἐξοχότητος καί πάντων τῶν διοικούντων, ἐπίσης ὑπέρ τῶν πληγέντων, ὅπως ὁ Κύριος, ὁ Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, ἰάσηται τά διττά τραύματα καί περιφρουρήσῃ τήν φιλόχριστον Ἑλλάδα, τήν τροφόν τοῦ πολιτισμοῦ, «ἀπό πάσης ἀνάγκης, θλίψεως καί νόσου καί βλάβης».

Ἐπί οὖν τούτοις, εὐχόμενοι, ἵνα ἡ Πατρίς, ἡ διερχομένη διά τῆς ἀπειλῆς τοῦ πυρός, ἐξέλθῃ τῆς ἐθνικῆς αὐτῆς τραγῳδίας «εἰς ἀναψυχήν» ὡς τάχιστα, ἐπικαλούμεθα ἐπί τούς ὀδυνωμένους πληγέντας, ἐπί τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα καί πάντας τούς Αὐτῆς συνεργάτας, τήν χάριν καί τήν παραμυθίαν τοῦ Παναγίου Τάφου, κραταιούσας Ὑμᾶς εἰς τήν ὥραν ταύτην τῆς δοκιμασίας καί διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ    ‚ϐζ’   Αὐγούστου  ιγ’.

Τῆς Ὑμετέρας Τετιμημένης Ἐξοχότητος

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων