H ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΧΟΖΕΒΑ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Παρασκευήν, 8^ην /21^ην Ἰανουαρίου 2022, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ, ἤτοι τῆς μνήμης τῶν ἱδρυτῶν αὐτῆς Ἁγίου Ἰωάννου καί Ἁγίου Γεωργίου τῶν Χοζεβιτῶν.

Ἐξ αὐτῶν ὁ μέν Ἅγιος Ἰωάννης ὑπῆρξεν στῦλος καί φάρος τῆς Μονῆς, προσελθών εἰς αὐτήν ἐκ τῆς ἐπαρχίας αὐτοῦ Μητροπόλεως Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης καί ὁ Ἅγιος Γεώργιος ,ἐπίσης προερχόμενος ἐκ Κύπρου καί ἀνακαινίσας τήν Μονήν ἐκ τῶν ἐρειπίων τῆς Περσικῆς εἰσβολῆς τοῦ 614 μ.Χ. καί προσελκύσας μοναχούς εἰς αὐτήν καί ἐμψυχώσας αὐτούς καί πλῆθος Χριστιανῶν.

Ἐπί τῇ μνήμῃ αὐτῶν ὁ νῦν ἡγούμενος καί ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς καί ἀνασυγκροτήσας αὐτήν Κοινοβιακῶς Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος ἐδέχθη τόν Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον  διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Τούς ἐν ἁγίοις συνασκήσαντας τόποις, ἐν τῇ Μονῇ του Χοζεβᾶ… ὕμνοις εὐφημήσωμεν τόν σοφόν Ἰώαννην· σύν αὐτῷ Γεώργιον…»

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Μετά τῆς Τιμίας Ὑμῶν Συνοδείας,

Οἱ Ἅγιοι Κτίτορες τῆς Ἱερᾶς τοῦ Χοζεβᾶ Λαύρας Ἰωάννης καί Γεώργιος, ἐν ταύτῃ συνησκήθησαν, οὐχί ἀσφαλῶς ἀμφότεροι ἅμα, ἀλλά τοῖς συγχρόνοις αὐτοῦ Πατράσιν ἕκαστος ἐν εἰλικρινείᾳ, ἐν ἀκεραιότητι, ἐν ἀγάπῃ καί εἰρήνῃ. Ἀπλῶς εἰπεῖν, ἐν ὁμονοίᾳ καί ἑνότητι! Ἀρετάς, διά τάς ὁποίας ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος σημειοῖ:

«Καί οὕτω δύναται ὁμοφωνία πολλή καί εἰρήνη καί συμφωνία ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης κρατεῖν ἀλλήλους καί συνδιάγειν μετ’ ἀλλήλων ἐν ἀκεραιότητι καί ἀφελότητι καί εὐδοκίᾳ Θεοῦ» (ΒΕΠΕΣ Τόμος 41, Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, Ὁμιλ. Γ’ 21,31, p. 156).

Καί πόσον πολυπόθητος καθίσταται εἰς τάς ἡμέρας κατά τάς ὁποίας διάγομεν, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, τηλικαύτη ὁμόνοια, ὁμοψυχία καί σύμπνοια ἐν τῇ Ἀγίᾳ ἡμῶν Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ!

Ἥν (ὁμόνοιαν) καί εὐχόμεθα, ὅπως -διά πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων Χοζεβιτῶν Ἰωάννου καί Γεωργίου καί δι’ εὐχῶν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος -ἐπιτευχθῇ ἐν τέλει. Ἀμήν!

Υἱκῶς καλωσορίζομεν τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα, εὐχόμενοι: Καλήν Πανήγυριν!»

Ἀκολούθως ἐτελέσθη ἀγρυπνία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου, συλλειτουργούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τοῦ Ἱερομονάχου τῆς Μονῆς π. Χρυσογόνου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, ψαλλόντων τοῦ Ἱεροδιακόνου Συμεών καί τῶν μοναχῶν Κλήμεντος καί Δανιήλ καί μετεχόντων μοναχῶν τινων ἄνευ προσκυνητῶν, κωλυομένων εἰσέτι ἐκ τοῦ covid.

Εἰς το Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τον θεῖον λόγον ἔχοντα ὡς ἕπεται :

«Μωϋσῆς καί Ἀαρών ἐν τοῖς ἱερεῦσιν αὐτοῦ καί Σαμουήλ ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις τό ὄνομα αὐτοῦ. Ἐπεκαλοῦντο τόν Κύριον, καί αὐτός εἰσήκουσε αὐτῶν ἐν στύλῳ νεφέλης ἐλάλει πρός αὐτούς. Ὅτι ἐφύλασσον τά μαρτύρια αὐτοῦ καί τά προστάγματα αὐτοῦ, ἅ ἔδωκεν αὐτοῖς», λέγει ὁ ψαλμῳδός (Ψαλμ. 98,6-7).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,

Τό ἐν εἴδη περιστερᾶς καταβάν Ἅγιον Πνεῦμα ἐπί τῷ ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ βαπτισθέντι Ἰησοῦ Χριστῷ καί Υἱῷ τοῦ Θεοῦ συνήγαγεν ἡμᾶς ἐν τῷ θείῳ τούτῳ εὐναστηρίῳ τοῦ Χοζεβᾶ, ἵνα τιμήσωμεν τήν ἱεράν μνήμην τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου.

Φαιδρά μέν ἡ παρελθοῦσα ἑορτή τῶν Ἁγίων Θεοφανείων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔνδοξος ἡ παροῦσα ἡμέρα τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ. Καί τοῦτο διότι «θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ» (Ψαλμ. 67,36) κατά τόν ψαλμῳδόν.

Ὁ θεομακάριστος Γεώργιος, ἀκούων εἰς τούς λόγους τοῦ ψαλμῳδοῦ  «προσεδόκων τό σωτήριόν σου, Κύριε, καί τάς ἐντολάς σου ἠγάπησα. ἐφύλαξεν ἡ ψυχή μου τά μαρτύριά σου καί ἠγάπησεν αὐτά σφόδρα» (Ψαλμ. 118, 166-167) καί «ἐπεπόθησα τό σωτήριόν σου Κύριοε καί ὁ νόμος σου μελέτη μου ἐστίν» (Ψαλμ. 118, 174), ἐγκατέλειπε τόν τόπον τῆς γεννήσεως αὐτοῦ, δηλονότι τήν νῆσον Κύπρον καί προσέδραμεν εἰς τόν τόπον τοῦ σωτηρίου μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας. Τόν τόπον δηλαδή τῆς Γεννήσεως, τῆς Σταυρώσεως καί τῆς Τριημέρου Ταφῆς καί Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὡς μαρτυρεῖ τοῦτο καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγων: «Τοῦ ἀεί ὄντος τόν τάφον ἐπεθύμησας, ἄκρως θεάσασθαι καί προσκυνῆσαι σοφέ· κἄν τούτῳ γενόμενος ἔκρινας ὅσιον δι’ ἀσκήσεως συννεκρωθῆναι, Ὅσιε, τῷ δι’ οἶκτον νεκρωθέντι».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ μακάριος Γεώργιος ἐπεζήτει τήν «ἀκήρατον καί ἄπονον βιωτήν» τῶν φίλων τοῦ Χριστοῦ, τῶν πολιτῶν δηλονότι «τῆς ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μενούσης πόλεως», (Ἑβρ. 13,14). Ἐπεζήτει οὗτος, ἵνα ἐνδυθῇ τόν Χριστόν, τόν «φῶς οἰκοῦντα ἀπρόσιτον», (Α’ Τιμ. 6,16). Διό καί ἐλήλυθεν ἐν τῇ περιχώρῳ ἐρήμῳ τοῦ Ἰορδάνου, ἵνα βαπτισθῇ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἀκούων εἰς τό κήρυγμα τοῦ θείου Παύλου: «ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε», (Γαλ. 3,27).

Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους τοῦ Παύλου ὁ Ἱερός Φώτιος λέγει: «Τόν Χριστόν καί τό Πνεῦμα τό ἅγιον οὐχ ὡς ἱμάτιον ἔξωθεν περικείμενον περιβαλλόμεθα, ἀλλ’ ὡς τήν καρδίαν καί τούς λογισμούς πληρούμενοί τε φωτός καί τό πρόσωπον χάριτος». Ὁ πληρούμενος δέ τήν καρδίαν αὐτοῦ φωτός καί τό πρόσωπόν του χάριτος γίνεται ἅγιος κατά τόν καλέσαντα ὑμᾶς Ἅγιον καί αὐτοί ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε, διότι γέγραπται ἅγιοι ἔσεσθε ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι», (Α΄ Πέτρ 1, 15-16) κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, παραθέτων ἐκ τοῦ βιβλίου τοῦ Λευϊτικοῦ (Λευϊτ. 11, 44) ἀφ’ ἑνός, καί ἀκούων εἰς τήν προτροπήν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀφ’ ἑτέρου, «ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν», (Ματθ. 5,48).

Σημειωτέον ὅτι τό ἅγιοι καί τέλειοι ἔσεσθε ἀφορᾷ οὐχί εἰς τήν οὐσίαν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἰς τάς ἀγαθάς πράξεις καί ἐνεργείας καί γενικῶς εἰς ὅλας τάς ἀρετάς. «Καί γάρ καί ἡμεῖς καίτοι μή δυνάμενοι ὅμοιοι κατ’ οὐσίαν τοῦ Θεοῦ γενέσθαι, ὅμως ἐξ ἀρετῆς βελτιούμενοι μιμούμεθα τοῦ Θεοῦ», λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος.

«Τό πάσης κακίας ἀλλοτριοῦσθαι, καθώς ἄν ἤ δυνατόν, ἔργῳ τε καί λόγῳ καί διανοίᾳ τῶν παρ’ αὐτῆς [τῆς κακίας] μολυσμῶν καθαρεύοντας, τοῦτο μίμησίς ἐστιν ὡς ἀληθῶς τῆς θείας τελειότητος, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης.

Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς θείας τελειότητος καί ἁγιότητος μιμητής ἐγένετο καί ὁ σήμερον τιμώμενος ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος διά τῶν ἀσκητικῶν αὐτοῦ ἀγώνων, ὡς ἄλλος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ἐν τῇ περιχώρῳ ἐρήμῳ τοῦ Ἰορδάνου καί δή ἐν Χοζεβᾶ, κηρύττων διά τοῦ παραδείγματος αὐτοῦ τήν τοῦ Χριστοῦ ἄκραν ταπείνωσιν καί τελείαν αὐτοῦ ἀγάπην. Τοῦτο ἐξ ἄλλου μαρτυρεῖ καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἀναφωνῶν καί λέγων:

Εὗρεν ἡ μονή τοῦ Χοζεβᾶ σε, κανόνα καί ἀκριβέστατον παράδειγμα, ἅπαν μετερχόμενον, ἐναρέτων πράξεων, εἶδος Ὁσίων καύχημα, σοφέ Γεώργιε· διό βεβιωκότες ἐνθέως, μετά σοῦ σκιρτῶσιν, εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ θεσπέσιος Γεώργιος ἀνεδείχθη τῶν μοναζόντων τό σεμνόν ἐγκαλλώπισμα καί ἡ μονή αὐτοῦ δηλονότι ἡ τοῦ Χοζεβᾶ «τόπος ἁγιάσματος καί ἐξομολογήσεως τῆς μνήμης τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ» κατά τόν  ψαλμῳδόν, ἔνθα τό φῶς καί ἡ ἀλήθεια τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ βαπτισθέντος Χριστοῦ ὡδήγησαν πλειάδα ὁσίων καί δικαίων μεταξύ δέ αὐτῶν διακρίνονται ὁ συνασκητής τοῦ ἁγίου Γεωργίου Ἰωάννης ὁ γενόμενος Ἐπίσκοπος Καισαρείας καί ὁ νέος ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐκ Ρουμανίας ὁρμώμενος, οὗτινος τό ἄφθαρτον καί εὐωδιάζον λείψανον αὐτοῦ καταγγέλλει τήν πίστιν τῶν ἁλιέων Ἀποστόλων καί μαρτυρεῖ τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, τοὐτέστιν τήν νίκην τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας. Δεηθῶμεν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα καί ἡμεῖς ἑορτάζοντες τήν μνήμην τοῦ Ὁσίου Γεωργίου τύχωμεν τοῦ σωτηριώδους φωτός τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ. Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Τόν ἐκ Θεοῦ Θεόν Λόγον, τόν ἀρρήτῳ σοφίᾳ, ἥκοντα καινουργῆσαι τόν Ἀδάμ, βρώσει φθορᾷ πεπτωκότα δεινῶς, ἐξ ἁγίας Παρθένου, ἀφράστως σαρκωθέντα δι’ ἡμᾶς, οἱ πιστοί ὁμοφρόνως, ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν». Ἀμήν. Ἔτη πολλά».

Μετά τήν ἀπόλυσιν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος παρέθεσε μοναστηριακήν τράπεζαν.

Τήν ἑπομένην, Σάββατον 9^ην /22^αν Ἰανουαρίου 2022 ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τό προσκείμενον τῇ Μονῇ καί προσφάτως ἀνακαλυφθέν Κοιμητήριον τῶν Χοζεβιτῶν ὁσιομαρτύρων, εἰς τό ὁποῖον καί ἀνηγέρθη παρεκκλήσιον ἐπί τῇ μνήμῃ αὐτῶν ὑπό τοῦ νῦν ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου. Ἀναρτᾶται ἡ εἰκών τῶν ὁσιομαρτύρων καί τοῦ παρεκκλησίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.