H ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΔΑΓΓΑΛΑ
Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου 2ας/15ης Ἰανουαρίου 2022 ἐξεδήμησε πρός Κύριον ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης Εὐσέβιος Δαγγαλᾶς. Ὁ μακαριστός ἀδελφός ἡμῶν εὑρέθη νεκρός εἰς τό κελλίον αὐτοῦ ὑπό του Γέροντος Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου.
Πρό τούτων εἶχεν ἔλθει εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί ἔψαλεν ὡς Πρωτοψάλτης αὐτοῦ εἰς τήν ἑορτήν τῆς Ἀποδόσεως τῶν Χριστουγέννων, ἡμέραν Πέμπτην, τήν νύκτα δέ τῆς ἡμέρας ταύτης ἐθεάθη δι’ ἐπίσκεψιν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά τήν λειτουργίαν τῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς του Χριστοῦ καί του Μεγάλου Βασιλείου.
Ἡ ἐξόδιος αὐτοῦ ἀκολουθία ἐτελέσθη τήν 3:30 μ.μ. ὥραν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας τοῦ Σαββάτου 2ας/15ης Ἰανουαρίου 2022 εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Θέκλης, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων πάντων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου καί πολλῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ἐν συμμετοχῇ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν ἐκ τοῦ Ρωσσοφώνου καί Ἀραβοφώνου ποιμνίου ἡμῶν καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα.
Τόν ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, περιέχοντα τά τῆς κατά Θεόν πολιτείας αὐτοῦ καί διακονίας ἐν τῷ Πατριαρχείῳ καί ἔχοντα ὡς ἕπεται:
“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί,
Ἑορτάσαντες πρό τινος σύν Θεῷ ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει τήν Μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν, τῶν Χριστουγέννων, ἐν Βηθλεέμ καί ἐν τῇ Ἁγιοταφιτικῇ ἡμῶν Ἀδελφότητι καί χθές τήν ἑορτήν τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καί τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἔτους, μετά λύπης πολλῆς καί ὀδύνης ψυχῆς, τήν σήμερον, Σάββατον, ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Σιλβέστρου Πάπα Ρώμης καί τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, εὕρομεν τόν ἀδελφόν ἡμῶν, Ἀρχιμανδρίτην Εὐσέβιον αἰφνιδίως θανόντα εἰς τό κελλίον αὐτοῦ. Εἴχομεν ἴδει τοῦτον διά τελευταίαν φοράν ψάλλοντα εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τήν ἡμέραν τῆς Ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων.
Τήν θλῖψιν ἡμῶν ἐπί τῇ αἰφνιδίᾳ ἁρπαγῇ ταύτῃ καί ἐπί τῷ θλιβερῷ χωρισμῷ τούτῳ, δύναται νά παραμυθήσῃ Αὐτός ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ θανών ὡς ἄνθρωπος ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν. Μόνον ἐν τῷ προσώπῳ καί τῇ διδασκαλίᾳ Αὐτοῦ δίδοται ἡ ἴασις τῆς θλίψεως τῆς τετρωμένης ψυχῆς ἡμῶν.
Ἀναθαρροῦντες ὅθεν ἀποδίδομεν εἰς τον ἐκλιπόντα ἀγαπητόν ἀδελφόν ἡμῶν ὅσα ἡ Ἐκκλησία καθιερωμένα νεκρώσιμα καί ἐξόδια ὁρίζει ἐν τῇ τελετῇ ταύτῃ καί ὅσα εὔφημα καί ἀξιέπαινα ἡ Ἀδελφότης ἡμῶν ἀναγνωρίζει αὐτῷ ὅτι οὗτος ἐκ Ἀχλαδοχωρίου Σινικῆς Σερρῶν ὁρμώμενος καί ἐν εὐσεβεῖ οἰκογενείᾳ ἀνατραφείς, προσῆλθεν εἰς νεαράν ἡλικίαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν καί φοιτήσας ἐν αὐτῇ καί ἀποφοιτήσας ἐνετάχθη ὡς μοναχός εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ἐπιδοθείς καί ἀριστεύσας εἰς τόν Ἕλληνα λόγον καί τήν ἀκριβῆ Παράδοσιν τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Χειροτονηθείς εἰς διάκονον καί Πρεσβύτερον καί λαβών τό ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, ἀπεστάλη διά Θεολογικάς σπουδάς εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Λένινγκραντ εἰς Ρωσσίαν, ἔνθα ἠρίστευσεν καί εἰς τήν Ρωσσικήν Γλῶσσαν.
Ἐπανελθών εἰς Ἱεροσόλυμα, διηκόνησε μετά ζήλου καί ἀφοσιώσεως εἰς διαφόρους Ἀγιοταφιτικάς διακονίας, ὡς εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως ἐν Βηθλεέμ, τήν Ἀρχιγραμματείαν, τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Καπερναούμ, τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης καί τό Ἀρχεῖον.
Διετέλεσε Λαμπαδάριος τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί ἐπί ἔτη πολλά Πρωτοψάλτης εἰς τόν Πατριαρχικόν καί Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί διά τῆς μελιρρύτου φωνῆς αὐτοῦ καί τῆς ἀκριβοῦς Βυζαντινῆς Μουσικῆς ἀποδόσεως τῶν ὕμνων ηὔφραινε, συνεκίνει τάς ψυχάς ἡμῶν καί ἔφερε εἰς κοινωνίαν μετά τοῦ Ὑψίστου.
«Ἐπελθών, ὅμως, ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται». Οὐδέποτε θά ἀκούσωμεν τοῦτον καί πάλιν εἰς τον παρόντα αἰῶνα ἡδύνοντα τάς ἀκοάς καί καταπραΰνοντα τάς καρδίας ἡμῶν, ἀλλά εἰς τόν μέλλοντα αἰῶνα ἐν τῇ Ἀναστάσει τῶν νεκρῶν.
Ἐν τῇ πίστει καί ἐλπίδι ταύτῃ, παρακαλοῦμεν τόν ἔχοντα ἐξουσίαν ζωῆς καί θανάτου καί ἀφέσεως ἁμαρτιῶν, ὅπως συγχωρήσῃ αὐτῷ, εἴ τι ἥμαρτεν ὡς ἄνθρωπος ἐκουσίως ἤ ἀκουσίως καί δεχθῇ αὐτόν νά ὑμνῇ Αὐτόν καί εἰς τά οὐράνια σκηνώματα Αὐτοῦ μετά τῶν ὁσίων καί δικαίων, ἔνθα φωτίζει τό ἄπλετον καί ἄσχετον φῶς τῆς Τρισηλίου Θεότητος καί παραμυθεῖ ἡ ἀγάπη Αὐτοῦ ἡ τελεία καί ἡ εὐσπλαγχνία Αὐτοῦ ἡ ἀμέτρητος καί ἀνείκαστος.
Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία!”
Τῇ συνοδείᾳ τῆς νεκρικῆς πομπῆς ὑπό τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον ἐνετάφη εἰς τό ἐν Σιών Κοιμητήριον τοῦ Πατριαρχείου.
Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας