H ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τό Σάββατον, 12^ην / 25^ην Ἰουνίου 2022, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουρφίου τοῦ Αἰγυπτίου.

Κατά τήν ἡμέραν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ὁ ὅσιος Ὀνούφριος ἔζησεν εἰς Αἴγυπτον ἀρχικῶς εἰς Κοινόβιον εἰς Ἑρμούπολιν τῆς Θηβαΐδος. Ἀκολούθως μιμούμενος Ἠλίαν τόν προφήτην καί Ἰωάννην τόν Πρόδρομον ἀνεχώρησεν εἰς τά ἐνδότερα τῆς ἐρήμου καί ἔζησεν ἐν ἄκρᾳ ἀσκήσει ἐξήκοντα ἔτη χωρίς νά ἰδῇ ἄνθρωπον. Συνήντησε δέ αὐτόν ὁ Ἅγιος Παφνούτιος. Ἐκδημήσαντος αὐτοῦ «κατέπεσεν ἡ καλύβη αὐτοῦ, ἐξηράνθη ὁ φοῖνιξ καί ἐστείρευσε τό ὕδωρ τῆς πηγῆς, ἐξ ἧς ἔπιεν».

Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ὀνουφρίου ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, τήν κειμένην εἰς τό βάθος τῆς κοιλάδος Γκεχενώμ ἔναντι τῆς κολυμβήθρας τοῦ Σιλωάμ καί ἐπί τοῦ Ἀγροῦ τοῦ Κεραμέως, τόν  ὁποῖον ἠγόρασαν οἱ Φαρισαῖοι «εἰς ταφήν τοῖς ξένοις»  μέ τά τριάκοντα ἀργύρια, τά ὁποῖα ἐπέστρεψε μεταμεληθείς ὁ Ἰούδας.

Εἰς τήν ἀρχαίαν Μονήν αὐτήν, τήν ἀνακαινισθεῖσαν ὑπό Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων τόν 19^ον καί 20^όν αἰῶνα, προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας  ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί  τῆς θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος,  συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, καί Ἱερομονάχων τῆς Μονῆς Ὀμπλοῦ τῆς Μητροπόλεως Πατρῶν, ψαλλόντων τοῦ Ἱεροδιακόνου π.  Συμεών καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί προσευχομένων μοναχῶν, μοναζουσῶν καί Ἱεροσολυμιτῶν καί προσκυνητῶν ἐλθόντων ἐξ Ἑλλάδος.

Πρός τό Ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἔχοντα ὡς ἑξῆς:

 «Δίκαιοι δέ εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι, καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν, καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά῾Υψίστῳ. διά τοῦτο λήψονται τό βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρός Κυρίου, ὅτι τῇ δεξιᾷ σκεπάσει αὐτούς καί τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν», (Σοφ.Σολ.5. 15-16), λέγει ο σοφός Σολομῶν.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε σήμερον ἡμᾶς ἐν τῷ  ἱστορικῷ καί ἁγιογραφικῷ τούτῳ τόπῳ, «εἰς τόν ἀγρόν τοῦ Κεραμέως, τοῦ γνωστοῦ ὡς “ἀγροῦ αἵματος” ἕως τῆς σήμερον,(Πρβλ. Ματθ. 27, 7-8), ἔνθα ἡ ἐπώνυμος Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου, ἵνα εὐσεβῶς ἑορτάσωμεν τήν σεβάσμιον μνήμην αὐτοῦ.

Ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος κατήγετο ἀπό τήν Αἴγυπτον. Ἀκούσας δέ περί τοῦ ἀσκητικοῦ καί ἐρημικοῦ βίου τοῦ προφήτου Ἡλιοῦ καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου κατέφυγεν εἰς τήν ἔρημον, παραμείνας ἐκεῖ «ἐπί ἑξήκοντα ἔτη, ἄνθρωπον μή ἑωρακώς τό σύνολον», ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, ἐπικαλούμενος τήν μαρτυρίαν τοῦ ὁσίου Παφνουτίου, ὁ ὁποῖος συνήντησεν αὐτόν εἰς τά βάθη τῆς ἐρήμου.

Ὁ Πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος  ἀνήκει εἰς τήν χορείαν τῶν Ὁσίων καί Δικαίων, τῶν οἰκούντων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, ὡς λέγει ὁ Σοφός Σολομών: «Δίκαιοι δέ εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι, καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν, καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά ῾Υψίστῳ», (Σοφ. Σολ. 5,15). Τοῦτο ἐξ ἄλλου διατρανοῖ καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγων: «Ὅλος Θεῷ κεκραμένος, δι’ ἀγάπης, τρισμάκαρ, μετέσχες βασιλείας τῆς Αὐτοῦ καί τῆς τρυφῆς τήν ἀπόλαυσιν καί ζωῆς τόν χειμάρρουν καί τῶν ἑορταζόντων τόν χορόν καί χαράν τήν ἀγήρω ἀπείληφας, Ὀνούφριε».

Ἀφορῶν εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν ᾿Ἰησοῦν Χριστόν (Ἑβρ. 12,2) καί ἀκούων εἰς τήν προτροπήν τοῦ Κυρίου: «Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ» (Ματθ. 6,33), ὁ Πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος  ἀφώρισεν ἑαυτόν εἰς τήν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί διανοίας αὐτοῦ, ἀναζήτησιν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. «Ἀποκάλυψον πρός Κύριον τήν ὁδόν σου καί ἔλπισον ἐπ᾿ αὐτόν, καί αὐτός ποιήσει καί ἐξοίσει ὡς φῶς τήν δικαιοσύνην σου», (Ψαλμ. 36, 5-6), λέγει ὁ ψαλμῳδός.

Ὄντως, ἡ ἐπιτέλεσις, δηλονότι ἡ ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, λόγῳ τε καί ἔργῳ κατέστησαν τόν ὅσιον Ὀνούφριον περίοπτον, τήν δέ δικαιοσύνην τοὐτέστιν τήν ἁγιωσύνην αὐτοῦ, ἀναλάμπουσαν δίκην, φωτός ὡς λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ τῇ ἐνεργείᾳ καί φωτιστικῇ δυνάμει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνέδειξαν τόν πατέρα ἡμῶν Ὀνούφριον ὅσιον καί εὐσεβῆ ὡς λέγει ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς: «ὁ δέ ἐγνωκώς τόν Θεόν ὅσιος καί εὐσεβής ἐστί».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἱερώτατος Ὀνούφριος  ἀπέθεσεν, κατά τό παράγγελμα τοῦ θείου Παύλου, τόν παλαιόν ἄνθρωπόν, τόν φθειρόμενον κατά τῆς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης, καί ἀνανέωσεν αὐτόν τῷ πνεύματι τοῦ νοός, καί ἐνεδύθη «τόν καινόν ἄνθρωπον τόν κατά Θεόν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καί ὁσιότητι τῆς ἀληθείας», (Πρβλ .Εφ. 4,22-23). Διό καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγει: «φῶς νοητόν καί οὐράνιον, ἔνδον λαβών ἐν καρδίᾳ σου, τῆς ἀκηράτου Τριάδος δοχεῖον ὤφθης Ὀνούφριε καί νῦν μετά ἀγγέλων ἠρίθμησαι κραυγάζων, Ἀλληλούϊα».

Ἀναφερόμενος εἰς τόν εὐσεβῆ ἄνθρωπον, δηλονότι τόν δίκαιον καί ὅσιον τοῦ Θεοῦ, ὁ Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Κλήμης Ἀλεξανδρεύς λέγει: «ἅπας δέ ὁ βίος αὐτοῦ [=τοῦ δικαίου καί ὁσίου] πανήγυρις ἁγία. Αὐτίκα [=παραδείγματος χάριν] θυσίαι μέν αὐτῷ, εὐχαί τε καί αἶνοι καί αἱ πρό τῆς ἑστιάσεως ἐντεύξεις [=μελέται] τῶν Γραφῶν· ψαλμοί δέ καί ὕμνοι παρά τήν ἑστίασιν [=κατά τό δεῖπνον], πρό τε τῆς κοίτης· ἀλλά καί νύκτωρ εὐχαί πάλιν. Διά τούτων ἑαυτόν ἑνοποιοῖ τῷ «θείῳ χορῷ» ἐκ τῆς συνεχοῦς μνήμης, εἰς ἀείμνηστον [=εἰς διαρκῆ μνείαν] θεωρίαν ἐντεταγμένος [=προσκολλημένος].

Διά τῆς ἐν τῇ ἐρήμῳ ἀσκήσεως αὐτοῦ, δηλονότι τῆς συνεχοῦς μνήμης τοῦ θείου ὀνόματος καί τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί λατρείας, κατά τό εἰρημένον «λατρεύειν αὐτῷ τῷ Θεῷ ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ ἐνώπιον αὐτοῦ, πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς  ἡμῶν», (Λουκ. 1,74-75), ὁ Πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος  κατήντησεν εἰς ἀείμνηστον, δηλαδή εἰς διαρκῆ θεωρίαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ὡς οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐν τῷ ὄρει Θαβώρ κατά τήν ἡμέραν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ μακάριος Ὀνούφριος  ἑνοποίησε τόν ἑαυτόν τοῦ «τῷ θείῳ χορῷ», γενόμενος οὕτω συνόμιλος τῶν Ἀγγέλων καί συμμέτοχος τῶν Ὁσίων καί Δικαίων, ἀλλά καί κοινωνός καί συγκληρονόμος τῆς θείας δόξης.

Ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ ἑορτίως τιμῶντες τήν ἱεράν μνήμην τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου, καλούμεθα ἵνα ἐντρυφήσωμεν ἐν ταῖς ἀρεταῖς αὐτοῦ, διότι ἐν αὐτῷ τῷ μακαρίῳ Ὀνουφρίῳ καί πᾶσι τοῖς ἁγίοις καί ὁσίοις ἐφανερώθη τό φῶς τό ἀληθινόν, δηλαδή ἡ σῴζουσα Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Παρακαλέσωμεν τόν Ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Ὀνούφριον, τόν ἔχοντα παρρησίαν πρός  Κύριον, ἵνα σύν ταῖς ἱκεσίαις τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας πρεσβεύωσιν ὑπέρ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ἀμήν, Ἔτη πολλά!».

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία πρός τόν τάφον τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Ἰουβεναλίου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Μονῆς  Ἀρχιμανδρίτου Μητροφάνους  ἀνεγνώσθη Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν κτιτόρων τῆς Μονῆς καί τῆς μοναχῆς τῆς Μονῆς Σεραφείμας καί εὐχή εὐλογίας τῆς ἀπαρχῆς τῶν ὀπωρῶν σύκων καί σταφυλῶν.

Ἐν τέλει, ἡ ἀνακαινίζουσα τήν Μονήν ὁσιωτάτη μοναχή Παϊσία, ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας