H ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΝ ΜΝΗΜΑ

Τήν Τετάρτην, 15^ην/28^ην Αὐγούστου 2019, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου μετά πάσης εὐπρεπείας καί λαμπρότητος ἡ μνήμη τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τό ἐν Γεθσημανῇ Θεομητορικόν Μνῆμα.

Συμφώνως τῇ τυπικῇ διατάξει καί τῇ καθεστωτικῇ τάξει τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, εἰς τόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου  ὑπεράνω καί πέριξ τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος ἐτελέσθη ἀφ᾽ ἑσπέρας Ἑσπερινός, τοῦ ὁποίου προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Πέλλης κ. Φιλούμενος καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Βόστρων κ. Τιμοθέου, Βεροίας κ. Παντελεήμονος καί Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων κ. Τιμοθέου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Πέλλης κ. Φιλουμένου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, παρεπιδημούντων ἱερέων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου τῶν ἄλλων διακόνων, ψαλλόντων τοῦ ἐκ Θεσσαλονίκης Πρωτοψάλτου κ. Ἐμμανουήλ Δασκαλάκη, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου, τῇ κατανυκτικῇ προσευχῇ πολλῶν ἐντοπίων Ἀραβοφώνων, Ρωσοφώνων, Ρουμανοφώνων, Κυπρίων καί ἐξ ἄλλων χωρῶν.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Ἡ τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ὑπάρχουσα, καί τῶν Χερουβίμ ἐνδοξοτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, ἡ δι’ ὑπερβάλλουσαν καθαρότητα, τῆς ἀϊδίου οὐσίας δοχεῖον γεγενημένη, ἐν ταῖς τοῦ Υἱοῦ χερσί, σήμερον τήν παναγίαν παρατίθεται ψυχήν καί σύν αὐτῇ πληροῦται τά σύμπαντα χαρᾶς, καί ἡμῖν δωρεῖται τό μέγα ἔλεος», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί

Ἡ Θεοτόκος καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡ Ὑπερευλογημένη καί ἀειπάρθενος Μαρία συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἐν τῷ πανσέπτῳ τούτῳ τόπῳ, ἔνθα τῷ θεομητορικῷ αὐτῆς μνήματι, ἵνα ἑορτάσωμεν, τήν ἐκ τῆς γῆς πρός τά οὐράνια μετάβασιν τῆς νοερᾶς αὐτῆς ψυχῆς καί τοῦ καθαροῦ σώματος, δηλονότι τῆς Κοιμήσεως αὐτῆς.

Τιμᾶται καί μακαρίζεται ἰδιαζόντως ἡ Θεοτόκος Παρθένος Μαρία, διότι ἐν αὐτῇ «ὁ ἀχώρητος Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν χωρηθῆναι ηὐδόκησεν» τουτέστιν ἐκ τῶν αὐτῆς ἁγνῶν αἱμάτων ἐσωματώθη καί ἐκυήθη ὁ Θεός Λόγος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου.

Ἡ ἐκ Ναζαρέτ Παρθένος Μαρία, ἡ ἀναδειχθεῖσα Θεοτόκος καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μόνη ἐν γυναιξίν, ἡ ὁποία μεγαλύνεται καί μακαρίζεται ὑπό πασῶν τῶν γενεῶν κατά τήν ἀψευδῆ μαρτυρίαν αὐτῆς ταύτης τῆς Θεοτόκου λεγούσης: «Ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατός καί ἅγιον τό ὄνομα αὐτοῦ»,(Λουκ. 1, 48-49). Τοῦτο δέ ὀφείλεται εἰς τό γεγονός -κατά τούς ἐγκρίτους ἑρμηνευτάς – εἰς τήν ὑπερβάλλουσαν ταπείνωσιν τῆς Μαριάμ, ἡ ὁποία «οὐχ ἁπλῶς οὐδέ ἀκρίτως ἐν τῇ Μαρίᾳ γέγονεν ὁ λόγος, ἀλλά διά τήν ὑπερβάλλουσαν αὐτῆς ταπείνωσιν, ἣν ἀγαπᾷ ὁ Θεός καί ὑπερυψοῖ ὡς μιμουμένην αὐτόν τόν ταπεινώσαντα ἑαυτόν καί μορφήν δούλου λαβόντα… καί ἐν Ἠσαΐᾳ φησίν: «Ἐπί τίνα, ἐπιβλέψω ἀλλ’ ἢ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντά μου τούς λόγους», (Ἡσ. 66,2).

Ὁ ἄνευ φθορᾶς σωματικός θάνατος τῆς «πηγῆς τῆς ζωῆς», δηλονότι τῆς Θεοδόχου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἐγένετο διαβατήριον ἐκ τῆς ἐπιγείου καί ἐπικήρου ζωῆς πρός τήν θείαν καί ὄντως ἄρρευστον ζωήν, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός. «Ζωῆς ἀϊδίου καί κρείττονος, ὁ θάνατός σου γέγονε διαβατήριον Ἁγνή, ἐκ τῆς ἐπικήρου, πρός θείαν ὄντως καί ἄρρευστον, μεθιστῶν σε ἄχραντε ἐν ἀγαλλιάσει, τόν Υἱόν καθορᾶν σου καί Κύριον».

Τό μέγα μυστήριον τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ ἐνυποστάτου Θεοῦ Λόγου, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Θεοτόκου Μαρίας ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ἀφ’ ἑνός· καί τό μυστήριον τῆς Κοιμήσεως ἢ μᾶλλον τῆς σεβασμίας Μεταστάσεως τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἀφ’ ἑτέρου, συνιστᾷ τήν ἀκατάληπτον οὐσίαν καί τόν σκοπόν τοῦ μυστικοῦ καί θεανδρικοῦ σώματος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας μέλη θεωροῦμεν τούς ἑαυτούς ἡμῶν.

Ἡ σημερινή κορυφαία Θεομητορική ἑορτή, ἀδελφοί μου, μᾶς καλεῖ, ἀλλά καί μᾶς προτρέπει να ἀκούσωμεν εἰς τούς λόγους τῆς Παναγίας λεγούσης: «Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατός καί ἅγιον τό ὄνομα αὐτοῦ καί τό ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεάς  γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν», (Λουκ. 1, 49-50). Ἐν προκειμένῳ ἡ ἁγνή καί Παρθένος Μαρία ὁμιλεῖ περί τῆς εὐσπλαγχνίας καί τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους τούς εὐσεβεῖς καί φοβουμένους τόν Θεόν. «Οὐκ εἰς ἐμέ δέ μόνην τό ἔλεος αὐτοῦ [τοῦ Θεοῦ], ἀλλά καί εἰς πάντας τούς φοβουμένους αὐτόν», σχολιάζει ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος.

Ὁ δέ θεῖος Παῦλος, προσευχόμενος διά τήν ἐν Χριστῷ τελειοποίησιν τῶν Χριστιανῶν, λέγει: «κάμπτω τά γόνατα μου πρός τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ… ἵνα δῴη ὑμῖν…. κατοικῆσαι τόν Χριστόν διά τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐν ἀγάπῃ ἐρριζωμένοι καί τεθεμελιωμένοι, ἵνα ἐξισχύσητε καταλαβέσθαι σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις τί τό πλάτος καί μῆκος καί βάθος καί ὕψος τῆς γνώσεως τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἵνα πληρωθῆτε εἰς πᾶν τό πλήρωμα τοῦ Θεοῦ», (Ἐφ. 3, 14-19).

Τήν πληρότητα ταύτην τῆς γνώσεως τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἐγνώρισεν μόνον ἡ ἀειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία, ἡ γενομένη Μητέρα τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ, διό καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ ἀναβοῶμεν:· «Χαῖρε κεχαριτωμένη, Παρθένε Μῆτερ ἀνύμφευτε, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Αὐτόν ὡς Υἱόν σου καί Θεόν ἡμῶν, ἱκέτευε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν καί εἰρηνεῦσαι τήν δοκιμαζομένην περιοχήν ἡμῶν. Ἀμήν». Ἔτη πολλά.  

Εὐθύς ἀμέσως, οἱ πλεῖστοι, ἄν ὄχι ὅλοι τῶν πιστῶν, προσῆλθον εἰς τό Μυστήριον τῆς θείας Μεταλήψεως.

Ἀπολύσεως γενομένης, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἔνθα ὁ καθηγούμενος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος προσήνεγκε κέρασμα ἀναψυχῆς, δεχόμενος τάς εὐχάς καί τόν ἔπαινον τοῦ Μακαριωτάτου διά τήν κατά τήν τάξιν καί εὐπρέπειαν διοργάνωσιν τῆς ἑορτῆς.

 

Β΄ Εἰς τήν κώμην Ἀμπούντ

Τήν αὐτήν ἡμέραν εἰς τόν βυζαντινόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τήν πλησιόχωρον τῆς Ραμάλλας κώμην τοῦ Ἀμπούντ ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου.

 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας