H ΕΙΣ ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΨΗΦΙΣΜΕΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΑΔΑΒΩΝ Κ. ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΥ

Τήν Κυριακήν, 7^ην / 20^ήν Μαΐου 2018, Κυριακήν τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί  ἡμέραν μνήμης τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ, ἔλαβε χώραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἡ χειροτονία εἰς Ἀρχιερέα τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου.

Ἡ χειροτονία αὕτη ἐτελέσθη ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τῇ συλλειτουργίᾳ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου, Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Καττάρων κ. Μακαρίου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί Πρεσβυτέρων τοῦ ποιμνίου καί παρεπιδημούντων ἱερέων ἄλλων ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν διακόνων π. Ἀναστασίου καί π. Σωφρονίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί καθηγητοῦ τοῦ ἐψηφισμένου κ. Δημητρίου Μπαλαγιώργου, τῇ συμμετοχῇ τῆς ἡγουμένης καί μοναζουσῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀθανασίου Κολινδροῦ Ὀλύμπου καί τῆς μητρός, ἀδελφῆς καί ἄλλων συγγενῶν καί γνωστῶν τοῦ ἐψηφισμένου ἐξ Ἑλλάδος καί μελῶν τοῦ Ἀραβοφώνου καί Ρωσσοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου καί Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, μοναχῶν καί μοναζουσῶν.

Κύρια σημεῖα τοῦ μυστηρίου τῆς χειροτoνίας ἦσαν: ἡ ἐν τῷ Ὄρθρῳ ἀπαγγελία ὑπό τοῦ ἐψηφισμένου τῶν Ὁμολογιῶν πίστεως καί τῶν Λιβέλλων κατά τῶν αἱρέσεων. Ἀμέσως μετά ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία καί ἐνταῦθα πρό τοῦ Ἀποστόλου καί τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν ἐψηφισμένον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων Ἀριστόβουλον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί, ὡς ἕπεται:

“Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Μαδάβων

κ. Ἀριστόβουλε,

Τήν ἡμέραν καί ὥραν ταύτην εὐλογούμεθα ὑπό τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἡμῶν νά ἐπιτελῶμεν τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἰς τόν τόπον, εἰς τόν ὁποῖον ἐν μέσῳ τῆς γῆς ὁ Θεός εἰργάσατο τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ὁ τόπος οὗτος εἶναι ὁ φρικτός Γολγοθᾶς καί ὁ κενός Τάφος τοῦ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ καρδία ὅλων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἐπί τῶν ὁποίων ἔταξεν ὁ Θεός τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετά τῆς ἐν αὐτῷ Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος νά φυλάσσῃ καί διακονῇ.

Εἰς τό τελούμενον τήν ὥραν ταύτην ὑπερφυές Μυστήριον τῆς ἀναιμάκτου θυσίας τελεῖται Μυστήριον ἕτερον, τό Μυστήριον δηλονότι τῆς εἰς Ἀρχιερέα καθιερώσεώς σου, μετά τήν ἐκλογήν σου ὡς Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Μαδάβων, ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῆς περί Ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

Εἰς τήν διακονίαν ταύτην σέ καλεῖ ἡ Ἐκκλησία, θεωροῦσα τήν ἐκ τῆς νεανικῆς ἡλικίας προσέλευσίν σου ἐκ τῆς γενετείρας σου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν,  τήν φοίτησίν σου εἰς τήν Πατριαρχικήν Ἱερατικήν Σχολήν τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τήν μετά τήν ἀποφοίτησίν σου ἔνταξίν σου εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ὡς καί τήν μετά ζήλου ὑπηρεσίαν σου εἰς διαφόρους διακονίας. Πρώτη τούτων ἡ ἐπί 28 συναπτά ἔτη στιβαρά Διεύθυνσις τοῦ ἀναλογίου τοῦ πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἐν ἀκριβείᾳ Τυπικοῦ καί Βυζαντινῆς Μουσικῆς, ἀκολουθῶν τήν προτροπήν τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου «ᾂδοντες καί ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν τῷ Κυρίῳ» (Ἐφ. 5, 19) καί διακρινόμενος μάλιστα εἰς αὐτήν λαμβάνων τό Πτυχίον τοῦ ᾨδείου Ἀθηνῶν. Ταυτοχρόνως δέ ἐλάμβανε χώραν καί ἡ φοίτησίς σου ὡς Μεταπτυχιακοῦ φοιτητοῦ εἰς τό ἐν Σαμπεζύ τῆς Γενεύης Διορθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐν ᾧ καί ἐξεπόνησες διατριβήν εἰς τό θεολογικόν ἔργον τοῦ ἀοιδίμου Προκατόχου Ἡμῶν, Ἁγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων.

Περί τά ἐπιστημονικά ἐνδιατρίβων, δέν παρέλειψες νά ὑπηρετῇς τό Ἑλληνορθόδοξον Ἀραβόφωνον ποίμνιον ἡμῶν, εἴτε ὡς Ἡγούμενος τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῆς Μπετζάλλας, εἴτε ὡς διδάσκαλος Βυζαντινῆς Μουσικῆς εἰς εἰδικούς καί ἐντατικούς κύκλους μαθημάτων. Ἐπεμελήθης ἐπίσης τοῦ Ρωσοφώνου ποιμνίου ἡμῶν, ἐπισκεπτόμενος φυλακισμένους, κινούμενος διά τήν τέλεσιν τῆς Θείας Λειτουργίας εἰς ἐνορίας πόλεων ἀπό Βορρᾶ ἕως Νότον τοῦ Ἰσραήλ καί ἱδρύων τῇ Ἡμετέρᾳ καθοδηγήσει καί συμπαραστάσει εὐκτήριον οἶκον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, τῶν Μακκαβαίων καί τοῦ Ἁγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων  εἰς τήν πόλιν Μπέρ Σέβα τῆς Νέγκεβ, ἀκολουθῶν τήν ἐντολήν τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου πρός τόν μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον λέγοντος: «στρατευόμενος ἐν αὐτοῖς τήν καλήν στρατείαν καί ἔχων πίστιν καί ἀγαθήν συνείδησιν» (Α΄ Τιμ. 1, 19).

Τό ποιμαντικόν ἔργον τοῦτο σέ καλεῖ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τοῦ σήμερον νά ἐπιτελῇς ἐν «πραότητι, ταπεινώσει καί ἐπιεικείᾳ Χριστοῦ» εἰς τό ἱστορικόν καί παγκοσμίως γνωστόν προσκύνημα τῆς Μαδηβᾶς, εἰς τό ὁποῖον ὑπάρχει ὁ ἀνεκτιμήτου ἐπιστημονικῆς καί πολιτιστικῆς ἀξίας Βυζαντινός ψηφιδωτός χάρτης τῆς Ἁγίας Γῆς ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ καί εἰς τό ὁποῖον ἀνέπτυξεν ἔργον προσκυνηματικόν, ἐκκλησιαστικόν καί ἐκπαιδευτικόν, ἄνευ προηγουμένου θαυμαστόν καί ἀντέχον εἰς τήν δύναμιν τοῦ χρόνου, ὁ ἀντιπρόσωπος ἡμῶν Ἡγούμενος Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Ἰννοκέντιος, πρός τόν ὁποῖον ἡ Γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης ἐκφράζει τήν εὐαρέσκειαν αὐτῆς καί θεωρεῖ ὡς ἀναμφισβήτητον καί δεδομένην τήν διάθεσιν τῆς πολυτίμου πείρας αὐτοῦ εἰς συνεργίαν καί βοήθειαν τῆς ὑμετέρας Θεοφιλίας.

Εἰς τό κέντρον τοῦτο καλεῖσαι νά διδάξῃς τά δόγματα καί τῆς παράδοσιν τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καί νά καλλιεργήσῃς τήν Βυζαντινήν Μουσικήν, ἀκολουθῶν τόν Προφητάνακτα Δαβίδ λέγοντα «ψαλῷ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω», διοργανῶν Μουσικά καί Ποιμαντικά Συνέδρια, ἀναδεικνύοντα τό ἀνέκαθεν ἐπιτελούμενον ἔργον συνδιαλλαγῆς εἰρήνης, πολιτιστικῆς καί ἄλλης προσφορᾶς τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος διά μέσου τῶν αἰώνων εἰς τήν δικαιοδοσίαν αὐτοῦ τῶν τριῶν Παλαιστινῶν ἄχρι καί Κατάρ. Τῆς διακονίας ταύτης τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἀδελφότητος ἡ ὑμετέρα Θεοφιλία ἀνεδείχθη ἀντάξιος ἀπόστολος καί ταύτην καλεῖται σήμερον νά συνεχίσῃ νά ὑπηρετῇ καί διακονῇ ὡς Ἁγιοταφίτης Ἐπίσκοπος.

Εὐχαριστῶν, οὖν, τόν Θεόν διά τήν δωρεάν αὐτήν καί πεποιθώς εἰς τό ἔλεος Αὐτοῦ, πρόσελθε εἰς τό Ἅγιον καί πρωτογενές τοῦτο Θυσιαστήριον, τό θεμελιωθέν ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπί τοῦ ὁποίου καί ἀνηγέρθη ὁ πανίερος Ναός τῆς Ἀναστάσεως καί ζήτησον ἐπί τῇ μνήμῃ σήμερον τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ, θερμῶς καί διακαῶς τήν Χάριν τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, ἵνα σε ἀναδείξῃ σκεῦος ἐκλογῆς πρός σωτηρίαν ψυχῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν, Πατρός καί Υἱοῦ καί Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν”.

Ὁ ἐψηφισμένος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον καί τούς Ἁγίους Πατέρας ὡς ἕπεται:

 

 

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Τίμια μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου,

 

«Παράδοξα σήμερον εἶδον τά ἔθνη πάντα ἐν πόλει Δαυΐδ,

ὅτε τὸ Πνεῦμα κατῆλθε τὸ ἅγιον ἐν πυρίναις γλώσσαις»…

Ὑπάρχει μεγαλύτερη τιμή ἀπό αὐτή; Τό Ἅγιο Πνεῦμα πλημμύρισε τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί τούς ἀλλοίωσε. Γεννήθηκε ἡ Ἐκκλησία καί ἡ γῆ ἔγινε Παράδεισος. Ὁ ἀπατεῶνας ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου, «ἐξεβλήθη ἔξω» καί ὁ πρώην δεδουλωμένος ἄνθρωπος ἐλευθερώθηκε καί ἔγινε υἱός Θεοῦ κατά χάριν. Ποιός βασιλιάς ἔδωσε ποτέ τέτοια τιμή στούς ὑπηκόους του; Πόσο εὔκολα γίναμε κληρονόμοι τῆς αἰωνίου Βασιλείας; Ποιά κοσμική δύναμη μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; «Πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας.»

Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐνδυνάμωσε τόν Πρωτομάρτυρα Ἅγιο Στέφανο καί τοῦ ἔδωσε σοφία, γιά νά ἀποστομώσει ἐνώπιον τοῦ δικαστηρίου τά φλύαρα καί βέβηλα στόματα τῶν ἀρνητῶν τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα σέ μία στιγμή μετέστρεψε τόν διώκτη Σαῦλο καί ἔδωσε στήν Ἐκκλησία τό σκεῦος τῆς ἐκλογῆς, τόν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν καί μέγα Παῦλο. Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα καθοδήγησε τόν Ἅγιο Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Σωφρόνιο, νά παραμείνει μόνος του, ὡς στύλος ἀκλόνητος ἐνάντια στά ἐπιπαφλάζοντα κύματα τῆς αἱρέσεως καί νά συντελέσει τά μέγιστα στή νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τοῦ Μονοθελητισμοῦ.

Ἀναλογιζόμενος τό ὑπέρμετρο μέγεθος τῆς τιμῆς καί τῆς δόξας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀδυνατῶ νά ἑρμηνεύσω μέ ποιά κριτήρια τό Ἅγιο Πνεῦμα φώτισε τήν ὑμετέρα Σεπτή Μακαριότητα καί τήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο, γιά νά διαλέξει ἐμένα τόν ἀνάξιο γιά τήν ὑψηλή διακονία αὐτή.

Δυσκολεύομαι ἀκόμη καί σήμερα νά κατανοήσω τούς λόγους τῆς ἐκλογῆς μου. Μόνο ἡ θεία Οἰκονομία θά μποροῦσε νά ἀνατρέψει τήν ἀνθρώπινη λογική μου, διότι μέ βάση τίς παροῦσες συνθῆκες μοῦ εἶχε μείνει ἡ ἐντύπωση ὅτι θά ἄφηνα τήν τελευταία μου πνοή ὡς Πρωτοψάλτης στό ἀναλόγιο τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Ἤδη εἶχα ξεκινήσει τήν προετοιμασία τῶν μαθητῶν μου γιά τά ψαλτικά μέλη τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τοῦ ἐρχομένου ἔτους. Ὅμως «Ἄλλαι μέν βουλαί ἀνθρώπων, ἄλλα δέ Θεός κελεύει».

Καί τώρα διερωτῶμαι, πῶς θά σταθῶ ὡς ἐπίσκοπος «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ», ὅταν ἐγώ ὁ ἴδιος δέν μπορῶ νά ἐφαρμόσω στόν ἐαυτό μου τήν προτροπή τοῦ Κυρίου πού λέγει: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ», (Μτ. 11, 29). Πῶς θά ἔλθῃ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ ἐμένα τόν ὀξύθυμο, τόν ἀμελή καί ράθυμο γνωρίζοντας ὅτι: «Ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν;», (Καθ. Ἐπιστ. Ἰακ. δ΄.6).

Αὐτό πού μέ παρηγορεῖ εἶναι ἡ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου πού λέγει ὅτι: «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν», (1 Πέτρ. 5, 5 & Ἰακ. 4, 6).

 Παρ’ ὅλους τούς δισταγμούς μου, λαμβάνω πολύ σοβαρά τίς νουθεσίες, τίς ὁποῖες μοῦ δώσατε Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα καί κλίνω τόν αὐχένα ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας κάνοντας ὑπακοή στίς πνευματικές Σας ἐντολές.

Μεγάλο εἶναι τό βάρος τῆς εὐθύνης καί οἱ ὦμοί μου ἀδύνατοι, ὅταν ἐνθυμοῦμαι ὅτι: «Δεῖ γὰρ τὸν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς Θεοῦ οἰκονόμον, μὴ αὐθάδη, μὴ ὀργίλον, ἀλλὰ φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, ὅσιον, ἐγκρατῆ»,(Τίτ. 1, 7-9).

 

Ἐνθαρρύνομαι παρά ταῦτα νά ὑπερβῶ τούς δισταγμούς μου, ἔχοντας ὡς ζωντανό παράδειγμα ὑπομονῆς καί καρτερίας τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί Ἐσᾶς Μακαριώτατε, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς Πατριαρχίας Σας δέχεσθε διαρκῶς καταιγισμό πυρῶν ἀπό ἀντεκκλησιαστικά κέντρα.

Δυστυχῶς ζοῦμε στήν ἐποχή, κατά τήν ὁποία, ὅπως προεῖπε ὁ Κύριος: «Πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι», (Μτ. 24, 5), καί ὅπως προεφήτευσε ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, «Εἰσελεύσονται λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν», (Πράξ. 20, 28-30).

Ὄντως ἡ Ἐκκλησία ἀνά τήν ὑφήλιον ταλανίζεται, ἤδη ἀπό τά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος, ἀπό τήν ἐπάρατο αἵρεση τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, ἡ ὁποία καταδικάστηκε ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό 1872 καί ἀπό τήν Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 2016.

Δυστυχῶς τά ἴδια ἀντεκκλησιαστικά κέντρα ἔχουν βάλει στό στόχαστρο καί ὡρύονται ὡς λέοντες μαινόμενοι ἐναντίον τῆς μαρτυρικῆς μας Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί ζητοῦν νά εὕρουν πρόσφορο ἔδαφος στήν Ἁγία Γῆ, γιά τήν ὁλοκλήρωση τῶν δολίων σχεδίων τους. Πλανῶντες καί πλανώμενοι, δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», (Γαλ. 3, 28).

Μέσα σέ ὅλο αὐτό τό κοσμικό πλαίσιο ἀναπέμπω εὐχαριστήρια Δοξολογία στόν Θεό, ὁ ὁποῖος μέ συνέδεσε μέ δεσμούς ἄρρηκτης ἀδελφικῆς ἀγάπης μέ τόν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρο, μέ τόν ὁποῖο καθίσαμε στό ἴδιο θρανίο στήν Πατριαρχική Σχολή, γίναμε μοναχοί μαζί τήν ἴδια ἡμέρα, χειροτονηθήκαμε διάκονοι μαζί, πρῶτα ἐκεῖνος καί κατόπιν ἐγώ, μέ διαφορά μιᾶς ἡμέρας καί τώρα πάλι ἀξιωθήκαμε νά λάβουμε τήν χάρη τῆς Ἀρχιερωσύνης μαζί, μέ διαφορά μόλις μιᾶς ἡμέρας.

Ἡ μεγάλη καί ἀνόθευτη ἀγάπη, ἡ ὁποία μας ἑνώνει 30 χρόνια, εἶναι ἡ ἀπάντηση στά φρυάγματα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποίοι θέλουν νά σπείρουν ζιζάνια ἀνάμεσά μας. Σέ αὐτούς ἐμεῖς δίνουμε τήν ἀπάντηση, ὅτι ὅσο καί ἄν μᾶς πολεμοῦν, ἐμεῖς μέ τήν δύναμη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, θά διατηρήσουμε ἑνωμένο τό Ἑλληνορθόδοξο Ρωμαίϊκο Πατριαρχεῖο μας κάτω ἀπό τήν σκέπη Σας Μακαριώτατε καί, ὅπως βροντοφώναζε συνεχῶς ὁ μακαριστός καί Ἅγιος κατ’ ἐμέ Ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, θά ἀγωνιστοῦμε γιά μία ἐλευθέρα καί ζώσα Ἐκκλησία.

Καί τώρα, ἀπό αὐτή τή θέση, ἐνώπιόν σας, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, καί ἐνώπιον τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, δίνω τήν ταπεινή μου ὑπόσχεση ὅτι, θά καταναλώσω ἐμαυτόν καί πάλι γιά χάρη τῆς Ἐλευθέρας καί ζώσης Ἐκκλησίας. Γνωρίζω καλῶς ὅτι μᾶς ἀναμένουν θλίψεις καί στενοχωρίες, ἀλλά ζητώντας τή δύναμη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, τόν ὁποῖο σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἰδιαιτέρως τιμᾶ, ἐπί τῇ ἀναμνήσει τοῦ θαύματος τῆς ἐμφανίσεώς του στόν οὐρανό τῆς Ἁγίας Πόλεως καί ἔχοντας τήν ἐλπίδα μας στόν Ἀναστάντα καί Ἀναληφθέντα Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, θά μπορέσουμε νά ὑπομείνουμε ἕως τέλους κάθε πειρασμό.

 

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἀπό τῆς θέσεως ταύτης, ὀφείλω νά Σᾶς ἐκφράσω τήν ἐκ βάθους καρδίας εὐγνωμοσύνη μου γιά τήν ἀγάπη, μέ τήν ὁποία μέ περιεβάλατε ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἐντάξεώς μου στήν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότητα. Ἐνθυμοῦμαι, ὅταν τά πρῶτα χρόνια ἡ γειτονία τῶν κελλιῶν μας, μοῦ ἔδωσε πολλές φορές τήν εὐκαιρία νά καθίσω καί νά συνομιλήσω μαζί Σας ἐπί διαφόρων θεολογικῶν θεμάτων, εἶτε στό κελλί τοῦ μακαριστοῦ π. Φωτίου, εἶτε στό κελλί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἁγίου Κωνσταντίνης Ἀριστάρχου, εἶτε στό δικό Σας κελλί. Θυμᾶμαι μία φράση, τήν ὁποία χρησιμοποιούσατε πολύ τακτικά: «Νά ἐργάζεσαι στό διακόνημά σου, σάν νά πρόκειται νά τό κρατήσεις ἰσόβια, ἀλλά ταυτόχρονα, νά εἶσαι πάντοτε ἔτοιμος καί μόλις σοῦ ζητηθεῖ ἀπό τό Πατριαρχεῖο, ἀμέσως νά παραδώσεις τά κλειδιά.» Θαύμασα τό μέγεθος τῆς αὐταπάρνησης, πού κρύβει αὐτή ἡ φράση.

Ἐνθυμοῦμαι, ὅταν ἤμουν μαθητής τελειόφοιτος ἀκόμα στήν Πατριαρχική Σχολή, εἴχατε ἔλθει νά μᾶς λειτουργήσετε στή γιορτή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί κατά τή διάρκεια τῶν κερασμάτων μοῦ εὐχηθήκατε: «καί τοῦ χρόνου νά σέ ἔχουμε στά Ἱεροσόλυμα», ἐνῷ γνωρίζατε πολύ καλά, ὅτι ἐγώ εἶχα ἤδη ἐκδώσει τό εἰσιτήριο τῆς ἀναχωρήσεώς μου ἀπό τήν Ἁγία Γῆ, μετά τό πέρας τῶν Πανελληνίων Ἐξετάσεων.

Ἐκείνη ἡ προφητική σας φράση ἐκπληρώθηκε λίγες ἡμέρες ἀργότερα, ὅταν κατά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, ἀντί νά ἀναχωρήσω γιά τό ἀεροδρόμιο, ἀκύρωσα τό εἰσιτήριό μου καί δήλωσα τήν ἀμετακίνητη πλέον ἀπόφασή μου νά παραμείνω στήν Ἁγία Γῆ καί νά ἐνταχθῶ στήν Ἀδελφότητα.

Ἀπό τή στιγμή πού τό Ἅγιο Πνεῦμα Σᾶς ἐξέλεξε στό θρόνο τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, δέν μέ ξεχάσατε καί μέ στείλατε ἀμέσως νά ὁλοκληρώσω τίς Θεολογικές μου σπουδές στό Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶν.

Κατόπιν φροντίσατε νά ἐγγραφῶ στό Ἰνστιτοῦτο Μεταπτυχιακῶν σπουδῶν τοῦ Διορθοδόξου Κέντρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν Σαμπεζύ καί νά μάθω τή Γαλλική γλῶσσα. Ἐκεῖ συνδέθηκα μέ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἑλβετίας κ. Ἱερεμία καί μέ τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Λαμψάκου κ. Μακάριο, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε παραστεῖ στήν βάπτισή μου, ὅταν ἤμουν νήπιο στή Γερμανία. Ἐκεῖ εἶχα τήν ἰδιαίτερη τιμή καί εὐλογία, νά μέ ἀναλάβει προσωπικά ὑπό τήν ἐπίβλεψή του ὁ Καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδᾶς, ὁ ὁποῖος μέ βοήθησε στήν ἔρευνά μου σχετικά μέ τή ζωή καί τό ἔργο τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἁγίου Σωφρονίου.

Μέ διορίσατε βοηθό Βιβλιοθηκάριο καί ἔτσι γνώρισα ἀπό κοντά τά χειρόγραφα, αὐτόν τόν ἀνεκτίμητο θησαυρό τοῦ Πατριαρχείου μας.

Ἡ διακονία μου στήν Κεντρική Βιβλιοθήκη μέ ἔφερε κοντά στόν Καθηγητή Βυζαντινῆς Μουσικολογίας κ. Δημήτριο Μπαλαγιῶργο, μέ τόν ὁποῖο δημιουργήθηκε μία πολύ καρποφόρα συνεργασία πρός ὄφελος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Μοῦ ἐμπιστευθήκατε τή διαποίμανση τῶν Ρωσσοφώνων ἐνοριῶν καί μέ τή δική σας καθοδήγηση ξεκίνησα ἀπό τό 2008 τήν ἀνασύσταση τῶν ἐνοριῶν τοῦ νοτίου Ἰσραήλ μέ ἕδρα τήν Μπέρ Σέβα. Αὐτό τό διακόνημα μοῦ ἔδωσε τήν εὐκαιρία, νά κάνω πρακτική ἐξάσκηση στή Ρωσσική γλώσσα καί νά γνωρίσω ἀπό κοντά τά προβλήματα, τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν τό Ρωσσόφωνο ποίμνιό μας. Ταυτόχρονα ἀσχολήθηκα μέ τήν ποιμαντική διακονία τῶν φυλακῶν, τήν ὁποία ξεκίνησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος κάτω ἀπό ἀντίξοες συνθῆκες καί ἐκεῖ ἐκτίμησα τήν ἀξία τοῦ δώρου τῆς ἐλευθερίας, τήν ὁποία βεβαίως στεροῦνται ποικιλοτρόπως, ὅσοι εἶχαν τήν ἀτυχία νά βρεθοῦν ἐκτός νόμου.

Πρό τριετίας μέ ἀποστείλατε στή Ναζαρέτ γιά τή διδασκαλία τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης στό ποίμνιό μας καί βίωσα ἐκ τοῦ σύνεγγυς τήν Ἀβραμιαία φιλοξενία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, ὁ ὁποῖος μέ στήριξε μέ κάθε τρόπο γιά τήν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος, τό ὁποῖο θά συνεχίσει μέ τήν καθοδήγησή μου ὁ ἐκλεκτός μου μαθητής καί συνεργάτης Ἀρχιμανδρίτης Λεόντιος. Ἡ ἀπόφασή Σας, Μακαριώτατε, νά μέ διορίσετε Πατριαρχικό Ἐπίτροπο στή Μαδηβᾶ τῆς Ἰορδανίας θά μέ βοηθήσει νά μάθω πληρέστερα τήν Ἀραβική γλῶσσα.

Εὐχαριστῶ τόν πνευματικό μου πατέρα, Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχο, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἀφίξεώς μου στήν Ἁγία Γῆ καί μέχρι σήμερα, δέν μέ ἄφησε ποτέ μόνο μου, ἀλλά πάντοτε μέ συμπαραστάθηκε, μέ ἄκουσε, μέ συμβούλευσε, μέ ἐπετίμησε πατρικά καί μέ ὑπέμεινε. Τόν παρακαλῶ ἀπό αὐτή τή θέση νά συνεχίσει νά μέ νουθετεῖ καί νά μέ στηρίζει πνευματικά στή νέα μου διακονία.

Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιο, ὁ ὁποῖος, ἀπό τή στιγμή, κατά τήν ὁποία ἀνέλαβε τήν εὐθύνη τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς, μέ ἐμπιστεύθηκε ἀπόλυτα καί μέ μεγάλη προθυμία κάλυψε τά ἔξοδα τῶν μετακινήσεών μου, ὅπως ἐπίσης φρόντισε νά καταβάλει μηνιαίως τό ἐνοίκιον τοῦ εὐκτηρίου οἴκου τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ στή Μπέρ Σέβα.

Εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως γιά τήν ἀγάπη καί τήν στήριξη πού μοῦ παρεῖχαν οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Καττάρων κ. Μακάριος καί Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος, οἱ γέροντες ἡγούμενοι Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου π. Χρυσόστομος καί Ἁγίου Σάββα π. Εὐδόκιμος καί ὁ Ἀρχιμ. Λεόντιος, οἱ ὁποῖοι ποτέ δέν μοῦ ἀρνήθηκαν τήν συνδρομή τους καί μέ στήριξαν ἠθικά καί ὑλικά.

Εὐχαριστῶ γιά τήν ἀγάπη του τόν ὁμογάλακτο ἀδελφό μου π. Εἰρήναρχο, ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Καπερναούμ, μέ τόν ὁποῖο μαζί πήραμε τήν ἀπόφαση καί ξεκινήσαμε ἀπό τήν μακρυνή Φλώρινα γιά νά ἔλθουμε στήν Ἁγία Γῆ καί νά φοιτήσουμε στήν Πατριαρχική Σχολή καί κατόπιν μαζί ἀποφασίσαμε νά ἐνταχθοῦμε στήν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότητα.

Εὐχαριστῶ ὅλους ὅσους μπῆκαν στόν κόπο νά ταξιδεύσουν ἀπό μακρυά γιά νά συμμετάσχουν στήν προσωπική μου χαρά, ἀνάμεσά τους τήν ἡγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀθανασίου Κολινδροῦ γερόντισσα Εἰρήνη, ἡ ὁποία, παρά τά προβλήματα ὑγιείας πού τήν ταλαιπωροῦν, ἦλθε νά συμμετάσχει στήν πνευματική μου χαρά.

Ἰδιαιτέρως εὐχαριστῶ τόν Καθηγητή Βυζαντινῆς Μουσικολογίας κ. Δημήτριο Μπαλαγιῶργο, τόν Καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῶν Ἀθηνῶν κ. Ἀθανάσιο Γλάρο καί τόν ἀγαπητό συνάδελφο Καθηγητή Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί ὑποψήφιο διδάκτορα κ. Στέφανο Τσάρα, οἱ ὁποῖοι μοῦ ἔκαναν τήν μεγάλη τιμή νά ψάλλουν στήν χειροτονία μου.

Ὅσους πατέρες καί ἀδελφούς ἐλύπησα στό παρελθόν εἶτε μέ λόγο, εἶτε μέ ἔργο, τούς βάζω ἐδαφιαία μετάνοια καί τούς ζητῶ νά μέ συγχωρήσουν.

Στό εὐλαβέστατο Ρωσσόφωνο ποίμνιο τοῦ νοτίου Ἰσραήλ, τό ὁποῖο ὑπηρετῶ ἀπό τό 2008, ὑπόσχομαι ὅτι δέν θά τό ἐγκαταλείψω. Θά συνεχίσω τίς προσπάθειές μου γιά τήν ἐξεύρεση γῆς καί τήν ἀνοικοδόμηση τοῦ τρισυποστάτου Ἱεροῦ Ναοῦ πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Ἀβραάμ, τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Σωφρονίου καί τῶν Ἁγίων Μακκαβαίων.

Τέλος, εὐχαριστῶ τόν Θεό, ὁ ὁποῖος μοῦ χάρισε τήν μητέρα μου, ἡ ὁποία μέ μεγάλωσε μέ αὐτοθυσία, μέ γαλούχησε στά νάματα τῆς πίστεως καί μέ δίδαξε μέ τό παράδειγμά της, ἀλλά καί τά κατά σάρκα ἀδέλφια μου, μέ τά ὁποῖα μᾶς συνδέει μεγάλη πνευματική ἀγάπη.

Καί τώρα, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, κλίνω ταπεινά τόν αὐχένα καί Σᾶς παρακαλῶ νά δεηθῆτε στόν Πανάγαθο Θεό νά καταπέμψει τό Πανάγιο Αὐτοῦ Πνεῦμα καί νά μέ σκεπάσει, νά μέ ἐνισχύσει, νά μέ καταστήσει Λειτουργό τῶν Μυστηρίων Του, γιά νά μπορῶ νά ἁγιάζω καί νά ἁγιάζομαι. Ἀμήν. Γένοιτο».

Ἠκολούθησαν οἱ ὕμνοι ἐν τῇ περιφορᾷ τρίς πέριξ τῆς Ἁγίας Τραπέζης, «Ἅγιοι Μάρτυρες», «Δόξα Σοι Χριστέ ὁ Θεός» καί «Ἡσαΐα χόρευε…» καί ἡ ἐπίθεσις τῶν χειρῶν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἀρχιερέων ἐπί τῆς κεφαλῆς τοῦ χειροτονουμένου καί ἡ ἐπίκλησις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «Ἡ θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα…» καί ἡ ἀναφώνησις τοῦ «ἄξιος» ἐν τῇ ἐνδύσει τῶν Ἀρχιερατικῶν ἐνδυμάτων ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων ἐν τῷ Ἱερῷ Βήματι.

Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε τήν Ἀρχιερατικήν ράβδον εἰς τόν χειροτονηθέντα διά τῶν λόγων «λάβε τήν ράβδον ταύτην…». Ὁ χειροτονηθείς μετέδωσε τήν θείαν Κοινωνίαν εἰς τούς πιστούς καί μετά τήν λῆξιν τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τό Καθολικόν, ἠκολούθησε ἡ Λιτανεία τῆς μνήμης τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ. Μετά τήν Λιτανείαν τῆς μνήμης τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ, πάντες εἰσῆλθον εἰς τό Καθολικόν. Ἐνταῦθα ὁ χειροτονηθείς διένειμε τό ἀντίδωρον εἰς τούς πιστούς οἱ ὁποῖοι συνεχάρησαν αὐτόν καί ἠσπάσθησαν τήν χεῖρα αὐτοῦ. Ἠκολούθησεν ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος συνεχάρη καί πάλιν τόν χειροτονηθέντα καί ηὐχήθη αὐτῷ καρποφόρον καί εὐδόκιμον διακονίαν, ὁ δέ χειροτονηθείς ηὐχαρίστησε διά τήν ἐκλογήν καί χειροτονίαν καί ὑπεσχέθη νά ἐργασθῇ ἐν συνεργασίᾳ μετά τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας διά τήν πνευματικήν προαγωγήν καί προκοπήν τοῦ ἐν Μαδηβᾷ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]