Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 24^ης Μαρτίου /6^ης Ἀπριλίου 2018, οἱ Ἁγιοταφῖται κατῆλθον μετ’ ἐπανωκαλυμμαύχου μόνον, τοῦ Μακαριωτάτου μόνον φέροντος ἐγκόλπιον διά τῶν βαθμίδων τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τῶν ὁποίων προηγεῖτο ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου δεξιά καί τοῦ Λαμπαδαρίου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου ἀριστερά καί ἀπό κοινοῦ χορῳδιακῶς τό θεολογικόν καί κατανυκτικόν τροπάριον «Σέ τόν Ἀναβαλλόμενον τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον…» πρός κατάνυξιν καί ἀγαλλίασιν τοῦ παρακολουθοῦντος πλήθους τῶν προσκυνητῶν.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ λήξαντος, ὁ Πατριαρχική Ἁγιοταφιτική Συνοδεία πᾶσα προσεκύνησεν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα ἐν ἀναμονῇ τῆς κατά τό ἑσπέρας τελετῆς τοῦ Ἐπιταφίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Παρασκευήν,  24^ην Μαρτίου /6^ην Ἀπριλίου, Μεγάλην Παρασκευήν, ἀνεγνώσθησαν αἱ Μεγάλαι Ὥραι τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς εἰς τό Πατριαρχεῖον συμφώνως πρός τήν Tυπικήν Διάταξιν τῆς Ἐκκλησίας καί τό Προσκυνηματικόν Καθεστώς τοῦ Πατριαρχείου.

Οὕτω ἐνωρίς τήν πρωΐαν ἀνεγνώσθησαν αἱ Ὧραι εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων.

Ἐν συνεχείᾳ οἱ Ἑλληνορθόδοξοι συμφώνως πρός τό δικαίωμα αυτῶν ἐν καθόδῳ ἀπό τοῦ Πατριαρχείου καί ὑπό τόν Δραγουμανεύοντα Ἀρχιμανδρίτην π. Ματθαῖον ἤνοιξαν τήν θύραν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἠκολούθησε ἡ Ἀνάγνωσις τῶν Μεγάλων Ὡρῶν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Πραιτωρίου, τόπον φυλακίσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μεθ’ ὅ ἤρξατο ἡ πορεία διά τῆς Ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας αἴροντος τόν σταυρόν ὡς καί πολλῶν ἄλλων ἐκ τοῦ πλήθους τῶν ἀκολουθούντων προσκυνητῶν ἐκ πολλῶν Ὀρθοδόξων χωρῶν.

Ὅτε ἡ λιτανεία ἔφθασεν εἰς τήν Ἁγίαν Αὐλήν, ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Σεβαστείας ἀπηύθυνε λόγον πρός τούς προσκυνητάς περί τοῦ ζωοποιοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ.

Ἐν συνεχείᾳ ἀνεγνώσθησαν καί πάλιν αἱ Ὧραι ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, μεθ’ ἅς καθ’ ὅλην τήν Μεγάλην ταύτην ἡμέραν  πολλοί προσκυνηταί προσεκύνουν  εἰς τόν τόπον, ἐν ᾧ ἐτέθη ὁ σταυρός ἐπί τοῦ ὁποίου προσηλώθη διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Πέμπτης 23^ης Μαρτίου/ 5^ης Ἀπριλίου 2018, ἔλαβε χώραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἡ ἀκολουθία τῶν Παθῶν.

Τῆς Ἀκολουθίας ταύτης προεξῆρξεν ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀναγιγνώσκων τό πρῶτον Εὐαγγέλιον, ἐν ᾧ τά λοιπά ἕνδεκα Εὐαγγέλια ἀνέγνωσαν οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες, ὁ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἀρχιεπίσκοποι Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος, οἱ Ἀρχιμανδρῖται π. Νεκτάριος, π. Σέργιος, π. Ματθαῖος, π. Στέφανος, π. Βαρθολομαῖος, π. Πολύκαρπος, π. Διονύσιος καί ὁ Ἱεροδιάκονος π. Εὐλόγιος.

Εἰς τήν Ἀκολουθίαν ταύτην ἔψαλαν ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος δεξιά καί ὁ Λαμπαδάριος κ. Κωνσταντῖνος Σπυρόπουλος ἀριστερά τά ἀπαραμίλλου ποιητικῆς τέχνης καί ποικίλων νοημάτων θεολογικῶς συνυφασμένα τροπάρια τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, συμμετεχόντων τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου, καί πολυπληθῶν ἐντοπίων πιστῶν καί εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας, Ρουμανίας καί ἄλλων Ὀρθοδόξων χωρῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν πρωΐαν τῆς Πέμπτης, 23^ης Μαρτίου /5^ης Ἀπριλίου 2018, Μεγάλης Πέμπτης, μετά τήν θείαν Λειτουργίαν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ἐτελέσθη ἡ τελετή τοῦ Ἱεροῦ Νιπτῆρος εἰς ἀνάμνησιν τῆς ὑπό τοῦ Κυρίου νίψεως τῶν ποδῶν τῶν μαθητῶν κατά τό Μυστικόν Δεῖπνον πρός ὑπόδειξιν αὐτοῖς καί ὑμῖν τῆς ταπεινώσεως ὡς ὁδοῦ ἀρίστης.

Ἡ τελετή αὕτη ἐτελέσθη εἰς τήν Ἁγίαν Αὐλήν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, συμφώνως πρός τό Προσκυνηματικόν Καθεστώς καί τήν Τυπικήν Διάταξιν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Κατ’ αὐτήν ὁ Προεξάρχων αὐτῆς Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔνιψε τούς πόδας δώδεκα Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν, συμβολιζόντων τούς δώδεκα ἀποστόλους, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί τοῦ  κ. Σεζάρ Μαρτζῆε ἀναμέσον πυκνοτάτου ἐκκλησιάσματος, ἱσταμένου εἰς τήν Ἁγίαν Αὐλήν ἤ ἐπί τῶν δωμάτων τοῦ Μετοχίου τῆς Γεθσημανῆς, τῆς Μονῆς τοῦ Ἀβραάμ τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου καί τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Τῆς τελετῆς ληξάσης, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐν ψαλμῳδίᾳ, τῶν κωδώνων κρουομένων ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Τετάρτης  22ας Μαρτίου / 4^ης Ἀπριλίου 2018,  ἐτελέσθη εἰς τόν Ἱερόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τό μυστήριον τοῦ Ἱεροῦ Εὐχελαίου πρός ἐνδυνάμωσιν τῶν πιστῶν ἐν ὄψει τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τοῦ Πάσχα , προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων Αὐτῷ ἕξ Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων.

Πρό τῆς Ἀπολύσεως καί ἐν ᾧ ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ Ἀρχιμανδρίτης π. Εὐσέβιος ἔψαλλε τό «ἐπί τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος…», ηὐχελιάσθησαν ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Ἀρχιμανδρῖται, οἱ μοναχοί, αἱ μονάζουσαι καί οἱ εὐλαβεῖς προσκυνηταί ζητοῦντες συγχώρησιν ἀλλήλοις καί εὐχόμενοι Καλόν Πάσχα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, 20ήν Μαρτίου/1ην Ἀπριλίου 2018, ἤρξατο ἡ Α´ Ἀκολουθία τῶν Νυμφίων τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Εἰς τήν Ἀκολουθίαν ταύτην προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἱεροδιακόνων ὡς τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου καί ἄλλων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών.

Πρός τό ἐκκλησίασμα τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τοῦ Πάσχα ὡμίλησεν ὁ Μακαριώτατος διά τόν Νυμφίον καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Κυριακήν, 19ην Μαρτίου/ 1ην Ἀπριλίου 2018, Κυριακήν τῶν Βαΐων, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί πώλου ὄνου εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, ὅτε οἱ παῖδες τῶν Ἑβραίων ὑπεδέχθησαν Αυτόν μετά κλάδων βαΐων κράζοντες «ὠσαννά τῷ Υἱῷ Δαυΐδ».

Ἡ μνήμη τοῦ γεγονότος τούτου ἑωρτάσθη:

Α´ Ἀφ᾽ ἑσπέρας.

Τό ἑσπέρας, Παραμονήν τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη πανηγυρικός Ἑσπερινός Παρρησίας, συμφώνως πρός τήν τυπικήν διάταξιν καί τήν καθεστωτικήν τάξιν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμπροσευχομένων ἐν τῷ Ἱερῷ Βήματι τῶν Ἀρχιερέων, συνιερουργούντων Ἱερομονάχων, ὧν προηγεῖτο ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί ἄλλων διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου Ἀρχιμανδρίτου π.  Ἀριστοβούλου δεξιά καί τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου ἀριστερά ἑλληνιστί καί μετέχοντος εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ προσκυνητῶν.

 Β´ Τήν πρωΐαν

Τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῶν Βαΐων, ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Λύδδης κ. Δημητρίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων χωρῶν, Ἱερομονάχων ὡς τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί ἄλλων διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου Ἀρχιμανδρίτου π.  Ἀριστοβούλου δεξιά καί τοῦ καί τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου ἀριστερά, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί προσευχομένου πολυπληθοῦς εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε ἡ λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου καί ἀνά τά προσκυνήματα, φυλασσομένου τοῦ δικαιώματος ἡμῶν τοῦ δευτέρου φύλακος παρά τόν λίθον τοῦ ἀγγέλου.

Ἠκολούθησε ἡ ἀνάγνωσις τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, μετά δέ ταῦτα ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα ὡμίλησεν εἰς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τοῦ Πάσχα ὁ Μακαριώτατος εὐχόμενος εἰς πάντας καλήν Μεγάλην Ἑβδομάδα καί καλήν Ἀνάστασιν μετ᾽ ἀφθόνων πνευματικῶν εὐλογιῶν ἐκ τῆς προσκυνηματικῆς θεωρίας αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας 

ngg_shortcode_6_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν μεταμεσημβρινήν (6.00 μ.μ.) ὥραν τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου, 18^ης/31^ης  Μαρτίου 2018, ἔλαβε χώραν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Βηθσφαγῆς ἡ εὐλόγησις τῶν βαΐων ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ἐν συνεχείᾳ ἡ κατά τήν παράδοσιν ἀρχαία πρωτοχριστιανική λιτανεία τῆς Βαϊοφόρου, ἀρξαμένη ἀπό τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους,

διελθοῦσα ἀπό τῆς Βηθσφαγῆς διά τῆς κοιλάδος τῆς Γεθσημανῆς μέ τελικόν προορισμόν τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίας Ἄννης, εἰσερχομένη ἐντός τῶν τειχῶν ἀπό τῆς Πύλης τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ἤ τῶν Λεόντων εἰς ἀνάμνησιν τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἐπί πώλου ὄνου εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_7_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό Σάββατον, 18^ην/31^ην  Μαρτίου 2018, Σάββατον τοῦ Λαζάρου ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ γεγονότος τῆς ὑπό τοῦ Κυρίου ἐκ νεκρῶν ἐγέρσεως τοῦ ἁγίου καί δικαίου Λαζάρου, φίλου Αὐτοῦ, συμφώνως πρός τήν διήγησιν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου (Ἰωάν. 11, 1-46). Συμφώνως πρός τήν Εὐαγγελικήν ταύτην διήγησιν ὁ Κύριος ἀνέστησε τόν Λάζαρον, ὅν ἠγάπα πολύ, δακρύων πρό τοῦ ἐν Βηθανίᾳ τάφου αὐτοῦ «πιστούμενος τήν κοινήν ἡμῶν Ἀνάστασιν πρό τοῦ πάθους Αὐτοῦ».

Τό γεγονός αὐτό ἑωρτάσθη:

Α´. Εἰς Βηθανίαν

Εἰς τήν κώμην τῆς Βηθανίας καί εἰς τήν ἐν αὐτῇ Ἱεράν Μονήν τῶν ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου Μάρθας καί Μαρίας προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας παρεπιδημοῦντος Ἐπισκόπου Σάββα, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί ἄλλων διακόνων, ψαλλόντων Ἱεροψαλτῶν ἐκ Κύπρου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί μετέχοντος πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος προσκυνητῶν ἐξ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων χωρῶν, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Σερβίας, Ρουμανίας, Ἑλλάδος καί Κύπρου.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται :

Λάζαρον τεθνεῶτα, τετραήμερον ἀνέστησας ἐξ ᾍδου Χριστέ πρό τοῦ Σοῦ θανάτου, διασείσας τοῦ θανάτου τό κράτος καί δι᾽ ἑνός προσφιλοῦς, τήν πάντων ἀνθρώπων προμηνύων ἐκ φθορᾶς ἐλευθερίαν· διό προσκυνοῦντές σου τήν παντοδύναμον ἐξουσίαν, βοῶμεν· εὐλογημένος εἶ Σωτήρ, ἐλέησον ἡμᾶς», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

 Ἡ πάντων χαρά, Χριστός ἡ ἀλήθεια, τό φῶς καί ἡ ζωή καί ἡ ἀνάστασις τοῦ κόσμου, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς Βηθανίας, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν ἔγερσιν τοῦ ἁγίου καί δικαίου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου τοῦ τετραημέρου καί κατά σάρκα ἀδελφοῦ Μάρθας καί Μαρίας.

 Κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Εὐαγγελιστήν, ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία εἶναι ἡ ἀλείψασα τόν Κύριον μύρῳ καί ἐκμάξασα τούς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξίν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφός Λάζαρος ἠσθένει, ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαί πρός αὐτόν [τόν Ἰησοῦν] λέγουσαι: Κύριε ἴδε ὅν φιλεῖς ἀσθενεῖ. Ἀκούσας δέ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρός θάνατον, ἀλλ᾽ ὑπέρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα νά δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ δι᾽ αὐτῆς», (Ἰωάν. 11, 2-4).

 Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἐγέρσεως ἐκ νεκρῶν τοῦ Λαζάρου ἐγένετο ἐν τῇ κώμῃ τῆς Βηθανίας ὀλίγον τι χρονικόν διάστημα πρό τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἐπί τῇ παρουσίᾳ τῶν ἀκολουθησάντων μαθητῶν αὐτοῦ. Τοῦτο δέ ὅλον γέγονε «ἵνα τό τῆς ἀναστάσεως μυστήριον ἀκριβέστερον πιστωθῇ», ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Τήν κοινήν Ἀνάστασιν πρό τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τόν Λάζαρον, Χριστέ ὁ Θεός· ὅθεν καί ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τά τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου». 

 Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Εἰς τοῦτο γάρ Χριστός καί ἀπέθανε καί ἀνέστη καί ἔζησεν, ἵνα καί νεκρῶν καί ζώντων κυριεύσῃ» (Ρωμ. 14,9).

 Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θάνατος τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος ἑρμηνεύει ἐναργέστατα καί δίδει ἀπάντησιν εἰς τό μέγα μυστήριον τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως.

 Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ὁ θάνατος ὁ σταυρικός τοῦ Χριστοῦ ἀφορᾷ εἰς τήν παλιγγενεσίαν τῆς κοινῆς τῶν ἀνθρώπων φύσεως, δηλονότι εἰς τήν «ἐκ τῆς φθορᾶς ἐλευθερίαν» αὐτῆς τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Διά τοῦτο καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγει: «Καί γέγονεν ὁ Λάζαρος τῆς παλιγγενεσίας προοίμιον σωτήριον», δηλαδή «προμηνύων τήν πάντων ἀνθρώπων ἐκ φθορᾶς ἐλευθερίαν».

 Ἡ δέ ἠθική ἔννοια τῆς ἐλευθερίας εἶναι ἀδύνατον νά κατανοηθῇ, πολλῷ δέ μᾶλλον νά προσδιορισθῇ κατά τρόπον φιλοσοφικόν, δηλαδή μέ ἀνθρώπινα διανοητικά κριτήρια. Μόνον ἐν Χριστῷ καί διά τοῦ Χριστοῦ εἶναι δυνατόν νά κατανοήσωμεν τί τό πλάτος καί τό βάθος τῆς ἐλευθερίας, ὡς κηρύττει καί ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «τῷ δέ Θεῷ χάρις τῷ διδόντι ἡμῖν τό νῖκος διά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Α´ Κορ. 15,57) καί ἀναλυτικώτερον: ἄς ἀναπέμπεται εὐχαριστία εἰς τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος δίδει εἰς ἡμᾶς τήν νίκην κατά τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς διά μέσου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 Μόνον ἡ πίστις εἰς τήν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ ἐπιτρέπει νά κατανοήσωμεν τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ λέγοντος: «Καί αὕτη ἐστίν ἡ νίκη, ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν. Τίς ἐστιν ὁ νικῶν τόν κόσμον, εἰ μή ὁ πιστεύων ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ»; (Α´ Ἰωάν. 5,5). «Οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν καί ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», ( Α´ Ἰωάν. 5,19).

 Διά τῆς ἐκ νεκρῶν ἐγέρσεως τοῦ Λαζάρου ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐφανέρωσεν τήν παντοδύναμον αὐτοῦ ἐξουσίαν ἐπί τοῦ κόσμου καί τῆς φθορᾶς αὐτοῦ. Ἐπί πλέον ἐφανέρωσεν τό φῶς τῆς αἰωνίου ζωῆς, δηλαδή τήν ἀνάστασιν Αὐτοῦ, τήν ἀφορῶσαν εἰς τήν ὑπ᾽ αὐτοῦ προσληφθεῖσαν ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Θεοτόκου ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως. Ἄς ἀκούσωμεν καί τοῦ μελῳδοῦ λέγοντος: «Τεταρταῖον ἤγειρας τόν φίλον σου, Χριστέ καί τόν τῆς Μάρθας καί Μαρίας θρῆνον, ὑποδεικνύων τοῖς πᾶσιν, ὅτι Αὐτός εἶ ὁ τά πάντα πληρῶν, θεϊκῇ δυναστείᾳ αὐτεξουσίῳ θελήματι, ᾧ τά Χερουβίμ βοᾷ ἀπαύστως· «Ὠσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος εἶ ὁ ἐπί πάντων Θεός δόξα σοι».

 Τό μέγα καί παράδοξον τοῦτο θαῦμα, δηλονότι τῆς ἐκ νεκρῶν ἐγέρσεως τοῦ Λαζάρου, ἑορτάζοντες καί ἡμεῖς ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, σήμερον προετοιμάσωμεν ἑαυτούς, ἵνα ἀξιωθῶμεν διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ δικαίου Λαζάρου ἑορτάσαι καί τήν λαμπροφόρον ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ἀμήν. Καλόν Πάσχα”.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία πρός τόν τάφον τοῦ Λαζάρου, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, ἔνθα καί ἀνεγνώσθη ἡ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελική Περικοπή τῆς ἐγέρσεως τοῦ Λαζάρου καί ἀνεπέμφθη δέησις.

Ἠκολούθησεν ἐπίσκεψις εἰς τήν πλησιόχωρον Δημαρχίαν τῆς Βηθανίας καί τέλος τράπεζα εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μάρθας καί Μαρίας παρατεθεῖσα ὑπό τῆς ἡγουμένης Γεροντίσσης Εὐπραξίας καί τῶν μοναζουσῶν αὐτῆς, ἡ ὁποία προηγουμένως μετά τήν ἐν τῇ Μονῇ θείαν Λειτουργίαν εἶχε δεξιωθῆ τήν Α.Θ.Μ. καί τό Δημοτικόν Συμβούλιον τῆς Βηθανίας.

Β´. Εἰς τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν

Ἀφ᾽ ἑσπέρας ἐτελέσθη Ἑσπερινός, τό Μικρόν Ἀπόδειπνον εἰς τό Ἱερόν Προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως καί ἡ Ἱερά λιτανεία πρός τήν Ἱεράν Μονήν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, τόν ὁποῖον ὑπεδέχθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνθίμου εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, ἐτελέσθη θεία Λειτουργία ἐπί τοῦ τόπου τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἐγγύς ὄντος τῆς Βηθανίας, προεξάρχοντος καί πάλιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, συλλειτουργούντων αὐτοῦ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τοῦ Πρωθιερέως π. Χαραλάμπους Μπαντούρ, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν Σεργίου, Στεφάνου καί Καλλίστου καί Ἱερέων παρεπιδημούντων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ψαλλόντων τῶν ψαλτῶν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών  δεξιά  καί ἀριστερά τῆς χορῳδίας τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ὑπό τόν κ. Ριμόν Κάμαρ καί μετέχοντος πυκνοῦ εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐξ ἐντοπίων καί προσκυνητῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν ὁ Ἐπιστάτης τῆς ἔναντι τοῦ Προσκυνήματος Ἱερᾶς Μονῆς Ἀναλήψεως μοναχός Ἀχίλλιος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_8_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ´

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ

 καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην

ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωoδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Ἀνέστη Χριστός ἐκ νεκρῶν,

λύσας θανάτου τά δεσμά,

εὐαγγελίζου γῆν χαράν μεγάλην,

αἰνεῖτε οὐρανοί Θεοῦ τήν δόξαν.

(Στιχηρόν ἀναστάσιμον τῶν Αἴνων βαρέος ἤχου)                                                      

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ναζωραῖος, ὁ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς ἀειπαρθένου Ἐνανθρωπήσας Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ κατά σάρκα τεχθείς ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου εἰς Βηθλεέμ, συνανεστράφη καί εὐηργέτησε τούς ἀνθρώπους, ἐκήρυξε μετάνοιαν καί τήν ἔλευσιν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἰς τήν γῆν, ἐποίησε νόμον ζωῆς τήν ἀγάπην ἀκόμη καί πρός τούς ἐχθρούς, ἰάσατο ἀσθενεῖς καί ἀνιάτους, ἀνέστησε νεκρούς, ὑπέμεινεν ἑκουσίως σταυρόν ἐπί Ποντίου Πιλάτου εἰς Ἱερουσαλήμ, ἐξέχεε τό αἷμα Αὐτοῦ τό ἄχραντον εἰς ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ἀπέθανεν ἐπί τοῦ σταυροῦ ὡς ἄνθρωπος καί ἐτάφη εἰς τό πλησίον τοῦ Γολγοθᾶ «καινόν μνημεῖον, ἐν ᾧ οὐδέποτε οὐδείς ἦν τεθειμένος» (Ἰωάν. 19, 41). Εἰς τήν ταφήν Αὐτοῦ καί «τήν σφράγισιν τοῦ λίθου τοῦ μνημείου μετά τῆς κουστωδίας» (Ματθ. 27, 66) εἶδον τό τέλος Αὐτοῦ «τῶν σεσωσμένων οἱ παῖδες».

Ἄλλαι ὅμως ἦσαν αἱ βουλαί τοῦ Θεοῦ διά τόν Υἱόν Αὐτοῦ καί τήν σωτηρίαν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Ὅτε, «διαγενομένου τοῦ Σαββάτου, αἱ μυροφόροι γυναῖκες ἦλθον εἰς τό μνημεῖον, ἵνα ἀλείψωσι καί πάλιν τόν Κύριον ἀρώμασι» (Μάρκ. 16, 1), εὑρέθησαν ἐνώπιον θέας ἀνηκούστου καί ἐκπληκτικῆς. Εὗρον τόν λίθον μετηρμένον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου καί ἤκουσαν ἄγγελον ἔνδοθεν αὐτοῦ βοῶντα πρός αὐτάς: «Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν, τόν ἐσταυρωμένον, ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος, ὅπου ἔθηκαν Αὐτόν». (Μάρκ. 16, 6).

 Αὕτη ἦτο ἡ φιλάνθρωπος οἰκονομία τοῦ Θεοῦ διά τόν ἄνθρωπον, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ. Ὁ Χριστός ἑκουσίως παθών ἀπαθῶς καί θανών ὑπέρ ἡμῶν ἐπί τοῦ σταυροῦ ὡς ἄνθρωπος, ἀνέστη ἐκ τοῦ τάφου ὡς Θεάνθρωπος. «Παθών ἅ ἔδει παθεῖν Αὐτόν, εἰσῆλθεν εἰς τήν δόξαν Αὐτοῦ» (Λουκ. 24, 26). Ἡ δόξα Αὐτοῦ ἐστι ἐν τῇ ταπεινώσει τοῦ σταυροῦ Αὐτοῦ. Διά τοῦ σταυροῦ Αὐτοῦ ἦλθε χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. Ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ ὁ ἀνθρωποκτόνος διάβολος ἐνικήθη κατά κράτος. Ὁ Χριστός «θανάτῳ τόν θάνατον ἐπάτησε». Ὁ θάνατος κατεπόθη εἰς τέλος, οὐκ ἔσχεν ἐξουσίαν ἐπί τοῦ Χριστοῦ. Κατελθών διά τοῦ σταυροῦ εἰς τόν Ἅδην ὁ Χριστός, ἀνέστη καί συνανέστησε μετ’ Αὐτοῦ τούς πρωτοπλάστους καί τούς ἀπογόνους αὐτῶν καί συμπαρέλαβε αὐτούς εἰς τόν Παράδεισον, τοῦ ὁποίου ἠξίωσε αὐθημερόν τόν θεολογήσαντα διά τῆς μετανοίας εὐγνώμονα ληστήν.

Τήν ἀγγελικήν ἀναστάσιμον καί χαρμόσυνον ἀγγελίαν ταύτην ἐπεβεβαίωσεν Αὐτός Οὗτος ὁ Ἀναστάς Κύριος διά πολλῶν ἐμφανειῶν Αὐτοῦ. Πρῶτον ὤφθη πρός τάς μυροφόρους γυναῖκας, ἔπειτα «ὤφθη Κηφᾷ, εἶτα τοῖς δώδεκα, ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς, ἔπειτα ὤφθη Ἰακώβῳ, εἶτα τοῖς ἀποστόλοις πᾶσι» (Α΄ Κορ.15, 6-7) μετά τοῦ λελαμπρυσμένου καί δεδοξασμένου διά τοῦ σταυροῦ ἀχράντου σώματος Αὐτοῦ, ὁμιλῶν αὐτοῖς, «δεικνύων τάς χεῖρας καί τούς πόδας Αὐτοῦ καί διαβεβαιῶν ὅτι οὐκ ἦν πνεῦμα, καθ’ ὅτι πνεῦμα σάρκα καί ὀστέα οὐκ ἔχει καθώς Αὐτός ἔχει, λαμβάνων καί τρώγων ἐνώπιον αὐτῶν» (Λουκ. 24, 39-43), «παρέχων αὐτοῖς τήν εἰρήνην Αὐτοῦ καί ἐξουσίαν ἀφέσεως ἁμαρτιῶν ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος, οὗ ἐνεφύσησεν αὐτοῖς» (Ἰωάν. 20, 21-23).

«Ἐν τοῖς πολλοῖς τεκμηρίοις τούτοις παρέστησεν Ἑαυτόν ζῶντα μετά τό παθεῖν ὁ Κύριος», (Πράξ. 1, 3) εἰς τούς ἀποστόλους, ἐπί ἡμέρας τεσσαράκοντα μετά τήν Ἀνάστασιν, ὅτε καί ἀνελήφθη εἰς οὐρανούς καί ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός Αὐτοῦ μετά τῆς ἐν τῇ Ἐνανθρωπήσει προσληφθείσης καί διά τοῦ σταυροῦ δοξασθείσης καί θεωθείσης ἀνθρωπίνης φύσεως ἡμῶν. Ἐκεῖθεν, ὡς ἐπηγγείλατο, «ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς» (Πράξ. 2, 1), κατέπεμψε εἰς τούς ἀποστόλους παρά τοῦ Πατρός Παράκλητον ἄλλον, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, «ἀναδείξας αὐτούς πανσόφους καί δι’ αὐτῶν τήν οἰκουμένην σαγηνεύσας».

Ὄντως ἐσαγηνεύθη ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον ἡ οἰκουμένη ἐκ τοῦ πεφωτισμένου τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων περί τοῦ προσώπου, τῆς διδασκαλίας καί τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος, Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐπί «τῇ πέτρᾳ τῆς ὁμολογίας τῶν ἀποστόλων», ὡς προεῖπε, «ᾠκοδόμησεν ὁ Κύριος τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ» (Ματθ. 16,18) καί ἐσφράγισε καί ἐπαγίωσε εἰς τόν κόσμον διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Αὐτοῦ. Ἔκτοτε ἡ Ἐκκλησία, ὡς τό μυστικόν σῶμα Αὐτοῦ, ἐπιτελεῖ διά μέσου τῶν αἰώνων ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς ἔργον εἰρηνευτικόν, συνδιαλλακτικόν, ἐξημερωτικόν τῶν ἠθῶν τῶν ἀνθρώπων, ἁγιαστικόν καί λυτρωτικόν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων αὐτῶν.

Τό ἔργον τοῦτο τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἐπιτελεῖ ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, «ἡ δεχθεῖσα πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως», ἀνά τούς τόπους τῆς χάριτος, τούς τόπους τῆς κατά σάρκα ἐνδημίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, κατά δέ τήν νύκτα τῆς ἑορτῆς τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως προσεύχεται διακαῶς ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ὑπέρ εἰρηνεύσεως τῆς οἰκουμένης, τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῆς Ἁγίας Γῆς καί εὔχεται εἰς τό ποίμνιον αὐτῆς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ὁπουδήποτε γῆς καί εἰς πάντας τούς τιμῶντας αὐτήν εὐλαβεῖς προσκυνητάς ὑγιείαν, δύναμιν, καί πᾶσαν ἀπό Χριστοῦ Ἀναστάντος εὐλογίαν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2018

Μετά Πατρικῶν εὐχῶν καί Πατριαρχικῶν εὐλογιῶν,

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ´

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων