Τήν Κυριακήν, 16^ην/29^ην Απριλίου 2018, Κυριακήν τοῦ Παραλύτου κατά τό βιβλίον τοῦ Πεντηκοσταρίου, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τῆς Θείας Λειτουργίας εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν κώμην τοῦ Reineh, προάστειον τῆς Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας.

Τυχών θερμοτάτης ὑποδοχῆς ὁ Μακαριώτατος παρά τῶν Προσκόπων καί τοῦ ποιμνίου, προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας

 ἐπί τῇ Κυριακῇ τοῦ Παραλύτου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱλαρίωνος καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων τῆς περιοχῆς Ναζαρέτ, ὧν εἷς ὁ Πρεσβύτερος τῆς ἐνορίας ταύτης π. Συμεών, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ διακόνου π. Ἀναστασίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς ἐνορίας ἀραβιστί, μετέχοντος πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος, ἀφωσιωμένου εἰς τήν ἐκκλησίαν αὐτοῦ.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἐπί τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ, ἄνθρωπος κετέκειτο ἐν ἀσθενείᾳ· καί ἰδών σε, Κύριε, ἐβόα· ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα, ὅταν ταραχθῇ τό ὕδωρ βάλῃ με ἐν αὐτῷ. Καί εὐθύς σπλαγχνισθείς ὁ Σωτήρ, λέγει πρός αὐτόν· διά σέ ἄνθρωπος γέγονα, διά σέ σάρκα περιβέβλημαι καί λέγεις ἄνθρωπον οὐκ ἔχω; ἆρον σου τόν κράββατον καί περιπάτει!»

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν καί τόν παρά τήν προβατικήν κολυμβῆθραν θεραπεύσας παραλυτικόν, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν, ἐκάλεσεν ἅπαντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῇ πασχαλίῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ ἐν τῇ πόλει ὑμῶν Reineh, ἵνα εὐχαριστιακῶς δοξάσωμεν τήν ἄφατον Αὐτοῦ φιλανθρωπίαν.

 Ἡ δέ ἄφατος φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ Πατρός συνίσταται εἰς δύο μεγάλα καί ἀνεπανάληπτα ἱστορικά γεγονότα, δηλονότι εἰς τήν ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἐνσάρκωσιν καί ἐνανθρώπησιν τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀφ᾽ ἑνός, καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ Πατρός, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀφ᾽ ἑτέρου.

 Εἰς τήν ἀπεγνωσμένην διαμαρτυρίαν τοῦ ἀσθενοῦς ἀνθρώπου, τοῦ ἐπί τριάκοντα καί ὀκτώ ἔτη ἀναμένοντος καί εἰπόντος τῷ Ἰησοῦ: «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τό ὕδωρ βάλῃ με εἰς τήν κολυμβήθραν. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἔγειραι, ἆρον τόν κράββατόν σου καί περιπάτει. Καί εὐθέως ἐγένετο ὑγιής ὁ ἄνθρωπος καί ᾖρε τόν κράββατον αὐτοῦ καί περιεπάτει», (Ἰωάν. 5,7-9).

Τήν θεραπείαν ταύτην τοῦ παραλυτικοῦ ἀνθρώπου, ἐποίησεν ἐπιτακτικῶς διά τοῦ λόγου Του καί μόνον ὁ Ἰησοῦς, διά νά δείξῃ τήν κυριαρχικήν αὐτοῦ δύναμιν καί ἰσχύν, ὡς ἑρμηνεύει καί ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. «Διατάσσει τό ἆρον τόν κράββατόν σου ὡς ὑπόμνημα τῆς τοῦ θεραπεύσαντος ἰσχύος τοῖς ὁρωμένοις ἐσομένου».

 Αὐτήν ἀκριβῶς τήν κυριαρχικήν δύναμιν καί ἰσχύν ἐπί τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί ἁμαρτίας ἐφανέρωσεν ὁ Ἰησοῦς καί ὑπέδειξε πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις διά τῆς τριημέρου ταφῆς καί Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός· «τοῖς ἐν ᾌδει καταβάς, Χριστός εὐηγγελίσατο· θαρσεῖτε, λέγων νῦν νενίκηκα, ἐγώ εἰμι ἡ Ἀνάστασις, ἐγώ ἡμᾶς ἀνοίξω, λύσας θανάτου τάς πύλας».

 Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐθεράπευσε τόν παράλυτον λέγοντάς του· «ἔγειραι, ἆρον τόν κράββατόν σου καί περιπάτει», (Ἰωάν. 5,8). Τοῦτο ὅλον ἐγένετο διά νά ἀποδειχθῇ ὅτι πρόκειται περί θαύματος τῆς θείας δυνάμεως τοῦ Ἰησοῦ καί οὐχί περί φαντασίας, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «οὐκ ἀνίστησι μόνον, ἀλλά καί τό κλινίδιον ἆραι κελεύει, ὥστε καί τό γιγνόμενον πιστώσασθαι θαῦμα καί μηδένα νομίσαι φαντασίαν εἶναι τό γεγενημένον ἤ ὑπόκρισιν».

Τό ἐρώτημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τόν παράλυτον, «θέλεις ὑγιής γενέσθαι;» (Ἰωάν. 5,6) ἔχει διαχρονικήν σημασίαν καί ἀπευθύνεται πρός πάντα ἄνθρωπον θέλοντα ὑγιῆ γενέσθαι.

 Λέγομεν δε τοῦτο, διότι ὁ Σωτήρ ἡμῶν Θεός Λόγος ἐγένετο ἄνθρωπος καί περιεβλήθη τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν σάρκα, διά νά ἀπαλλάξῃ ἡμᾶς ἀπό τήν ἁμαρτίαν, τουτέστιν ἀπό τήν ἀσθένειαν καί συνεπῶς τήν «παράλυσιν» ἡμῶν.

Ἰδού διά τί χαίρεται καί ἀγάλλεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὄντος σώματος καί ἡ κεφαλῆς, ἐπί τῇ Ἀναστάσει Αὐτοῦ. Ἄς ἀκούσωμεν καί τοῦ μελῳδοῦ λέγοντος: «Ὅλον καθελών τοῦ θανάτου τό κράτος, ὁ Υἱός σου Παρθένε, ἐν τῇ Αὐτοῦ Ἀναστάσει, ὡς κραταιός, συνανύψωσεν ἡμᾶς καί ἐθέωσε διό ἀνυμνοῦμεν, αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας».

 Εἰς τοῦτο ἀποσκοπεῖ, δηλονότι τήν θέωσιν ἡμῶν, τό διά τῆς Ἐκκλησίας κάλεσμα τῆς ἀφάτου φιλανθρωπίας, δηλαδή τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ πρός τό ἴδιον αὐτοῦ πλάσμα τόν τετραυματισμένον ἄνθρωπον. Δι᾽ ἡμᾶς  τούς ἀνθρώπους ἐχύθη τό θεῖον τοῦ Χριστοῦ αἷμα, ἐπί τοῦ ὁποίου ἐθεμελιώθη ἡ Ἐκκλησία. Ἡ δέ Ἐκκλησία δέν πρέπει νά θεωρῆται κοσμικός ἤ κοινωνικός ὀργανισμός, ἀλλά πρωτίστως καί κυρίως θεραπευτήριον καί ἰατρεῖον τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν μέ τήν πλήρη ἔννοιαν τῆς λέξεως.

Ὡς θεραπευτήριον καί ἰατρεῖον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔχει πάντοτε ἀνοικτάς τάς πύλας αὐτῆς ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ πρός πάντας κατά τόν λόγον τοῦ Κυρίου: «Τόν ἐρχόμενον  πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω», (Ἰωάν. 6,37) καί «οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» (Μάρκ. 2,17). Μέ ἄλλα λόγια ὁ Χριστός καλεῖ τούς ἁμαρτωλούς «οὐχ ἵνα μένωσιν ἁμαρτωλοί, ἀλλ᾽ εἰς μετάνοιαν τοὐτέστιν ἵνα ἐπιστραφῶσιν», λέγει ὁ σχολιαστής ἅγιος Θεοφύλακτος.

Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί μου, ὅτι ὑπάρχουν πολλοί ἄνθρωποι καί μάλιστα Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ὑγιεῖς καί μή ἔχοντας ἀνάγκην ἰατροῦ, δηλαδή τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν αὐτοῦ. Ἀλλ᾽ ἰσχύει δι᾽ αὐτούς ὅ,τι εἶπεν ὁ Κύριος διά τόν ἐπίσκοπον τῆς Λαοδικείας, ἐν τῇ ἀποκαλύψει τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καί Θεολόγου Ἰωάννου: «Λέγεις ὅτι πλούσιος εἰμί καί οὐδενός χρείαν ἔχω καί οὐκ οἶδας ὅτι σύ εἶ ὁ ταλαίπωρος καί ὁ ἐλεεινός καί πτωχός καί τυφλός καί γυμνός» ( Ἀποκ. Ἰωάν. 3,17). Καί ἀναλυτικώτερον·  «Λέγεις ἐξ αἰτίας τῆς οἰήσεώς σου καί αὐταρεσκείας σου, ὅτι εἶμαι πλούσιος εἰς ἀρετάς καί δέν μου χρειάζεται τίποτε. Καί δέν γνωρίζεις ὅτι σύ εἶσαι ὁ πράγματι ταλαίπωρος καί ἐλεεινός καί πτωχός εἰς ἀρετήν καί τυφλός καί ἀσθενής, ὥστε νά μή βλέπεις τήν παραλελυμένην σου πνευματικήν κατάστασιν.

 Ἡ σημερινή ἑόρτιος Πασχάλιος πανήγυρις τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας μᾶς καλεῖ διά στόματος τοῦ μελῳδοῦ αὐτῆς νά γνωρίσωμεν τήν δύναμιν τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τοῦ ὑπέρ ἡμῶν σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ· «Χριστός γάρ ὁ Σωτήρ ἡμῶν ὁ ἐν ἀρχῇ Λόγος, ἐσταυρώθη δι᾽ ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά σύμπαντα. Αὐτόν προσκυνήσωμεν».

Τοῦ γεγονότος τούτου πιστός μάρτυς καί κῆρυξ ἀνεδείχθη ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία μετά τοῦ μοναχικοῦ τάγματος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τῆς διατηρησάσης τά Πανάγια Προσκυνήματα διά μέσου τῶν αἰώνων, ὡς τόπου ἁγιασμοῦ καί πνευματικῆς ἀναψυχῆς, ἀλλά καί ὡς ἐγγύησιν τῆς Χριστιανικῆς παρουσίας ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ εἰδικώτερον καί ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ γενικώτερον.

Εὐχαριστήσωμεν τόν οἰκτίρμονα Θεόν, Κύριον δέ ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν τόν ἐκ τῆς Ἁγνῆς Παρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας γεννηθέντα καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Τήν ἐπί χρόνους πλείονας ἐξασθενοῦσαν δεινῶς ψυχήν μου ὑπεράγαθε, ὡς τόν Παράλυτον πρίν, ὑγίασον· ὡς ἄν βηματίζω σου, τάς τρίβους, ἅς ἔδειξας τοῖς ποθοῦσι σε», Ἀμήν.

Χριστός Ἀνέστη!

Μετά τήν θείαν λειτουργίαν ἠκολούθησε τό κέρασμα εἰς τήν προσκειμένην τῷ ἱερῷ Ναῷ αἴθουσαν, εἰς ἥν ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί, μεθ᾽ ὅ καί μεσημβρινή τράπεζα:

«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλιπ. 4,4). «Καί ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τάς καρδίας ὑμῶν καί τά νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», (Φιλιπ. 4,47).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Σεβαστά μέλη τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς,

Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν τῷ ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ τῷ ἀξιώσαντι ἡμᾶς συνεορτάσαι μεθ᾽ ὑμῶν ἐν τῇ Πασχαλίῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου καθ᾽ ἥν «χαρᾶς τά πάντα πεπλήρωται, τῆς Ἀναστάσεως τήν πεῖραν εἰληφότα».

 Τήν χαράν ταύτην τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ κηρύττει διαπρυσίως ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων διά τοῦ Χριστεπωνύμου αὐτῆς εὐσεβοῦς ποιμνίου, τό ὁποῖον εἶναι διάσπαρτον εἰς τήν ἁγίαν Γῆν καί ἰδιαιτέρως εἰς τήν περιφέρειαν τῆς Γαλιλαίας, ἔνθα ἐνεφανίσθη ὁ Κύριος εἰς τούς μαθητάς αὐτοῦ παραγγείλας αὐτοῖς· «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς. Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», (Ματθ. 28, 18-19).

Ἡ ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς πᾶσα ἐξουσία, ἡ ὁποία ἐδόθη τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐδόθη καί τῇ Ἐκκλησίᾳ ἡ ὁποία εἶναι τό μυστικόν σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ κόσμῳ. Ἡ ἐξουσία δέ αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δηλονότι τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Διά τοῦτο λέγει Κύριος· «πᾶσα ἁμαρτία καί βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις· καί ὅς ἐάν εἴπῃ λόγον κατά τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἀφεθήσεται αὐτῷ. ὅς δ᾽ ἄν εἴπῃ κατά τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι», (Ματθ. 12, 31-32).

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι πολλοί ἐπανίστανται κατά τῆς Ἐκκλησίας, δηλονότι κατά τῶν μελῶν αὐτῆς τῶν Χριστιανῶν. Οἱ ἐπανιστάμενοι βεβαίως «οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσιν» (Λουκ. 23, 24).

Ἡ κατ᾽ ἐξοχήν ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας καί συνεπῶς τῶν πιστῶν αὐτῆς μελῶν εἶναι ὁ Εὐαγγελισμός τῆς ἀγάπης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς συνδιαλλαγῆς, τῆς εἰρήνης καί τῆς συγχωρήσεως ἐν τῷ κόσμῳ.

Ἡ ἐκκλησία, ὡς εὐχαριστιακή καί λατρευτική κοινότης ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἶναι κατ᾽ οὐσίαν ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ, ὡς παραγγέλλει καί ὁ μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παυλος: «Προσεληλύθατε πόλει Θεοῦ ζῶντος», (Ἑβρ. 12, 22). Τοῦτο δέ σημαίνει, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος, ὅτι «ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν» (Φιλιπ. 3,20) ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

 Χριστός Ἀνέστη!»

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό Σάββατον, 15ην/28ην Ἀπριλίου 2018, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπένειμε τῷ Δημάρχῳ τῆς πόλεως Birzeit, πλησιοχώρου τῆς Ραμάλλας, Dr. Jawhar Y. Sayej, τήν τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ὁ κ. Sayej συνωδεύετο ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῆς πόλεως ταύτης Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνδρέου Ἀλέμε καί ὁμάδος τεσσαράκοντα μελῶν τῆς Κοινότητος ταύτης, εἰς ἀναγνώρισιν τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτοῦ πρός τό Πατριαρχεῖον, τήν Κοινότητα αὐτοῦ καί τήν πόλιν αὐτοῦ.

Συγκεκινημένος ὁ παρασημοφορηθείς Dr. Jawhar Y. Sayej ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν προσγενομένην αὐτῷ τιμήν καί ὑπεσχέθη ὅτι θά συνεχίsῃ δι᾽ ὅλων τῶν δυνάμεων αὐτοῦ νά ἐργάζηται ὑπέρ τῶν συμφερόντων τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τήν ὁποίαν ἔχει τήν τιμήν νά ἀνήκῃ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 15^ης/28^ης  Ἀπριλίου 2018, ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως Laktaši τῆς Δημοκρατίας τῆς Srpska ἐξοχώτατος κ. Ranco Karapetrovic ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον, συνοδευόμενος ὑπό συνεργατῶν αὐτοῦ.

Τόν Δήμαρχον τῆς Laktaši καί τήν συνοδείαν αὐτοῦ ἐδέχθη ἡ Α.Θ.Μ. Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς συναντήσεως ταύτης, ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησε περί τῆς Ἱερουσαλήμ ὡς ἁγίας Πόλεως καί περί τοῦ Πατριαρχείου ὡς φύλακος αὐτῆς καί προστάτου τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς.

Ὁ κ. Ranco Karapetrovic ὡμίλησε περί τῆς Srpska ὡς μιᾶς ἐκ τῶν Δημοκρατιῶν τῆς πρῴην Γιουγκοσλαβίας μέ πληθυσμόν Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων καί ποιμεναρχῶν ἐκ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας διά τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον αὐτῆς.

Ὁ Μακαριώτατος, ἐπέδωσεν εἰς τόν κ. Δήμαρχον εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καί τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου καί ἄλλας εἰκόνας εἰς τά μέλη τῆς ἀποστολῆς καί ηὐλόγησε τήν ἐπίσκεψιν αὐτῶν διά τόν Πανάγιον Τάφον, ἀντευχόμενος πᾶσαν εὐλογίαν παρά τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν μεσημβρίαν τῆς Πέμπτης, 13^ης /26^ης Ἀπριλίου 2018,  ἡ Πρωθυπουργός τῆς Ρουμανίας κ. Viorica Dăncilă ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον,  συνοδευομένη ὑπό τοῦ προσωπικοῦ τῆς Πρεσβείας τῆς Ρουμανίας εἰς Τελ Ἀβίβ καί ὑπό τῶν κληρικῶν ἀντιπροσώπων  τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας εἰς Ἱεροσόλυμα.

Τήν Πρωθυπουργόν καί τήν συνοδείαν αὐτῆς ὑπεδέχθη ἐνθέρμως ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ἡ Πρωθυπουργός ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ὑποδοχήν, τήν ὁποίαν ἐπεφύλαξεν αὐτῇ καί διά τήν ὑποδοχήν τῶν Ἐπισκόπων,  κληρικῶν καί τῶν ἑκάστοτε Ρουμάνων προσκυνητῶν.

Ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησε ὅτι: “σημαντικόν μέρος τῆς ἀποστολῆς τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἡ ὑποδοχή καί ἡ φροντίς τῶν προσκυνητῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῶν προσκυνητῶν ἐκ τῆς Ρουμανίας, μετά τῆς ὁποίας διατηρεῖ ἀγαθάς σχέσεις ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ Πατριάρχου Δοσιθέου ἕως τῆς σήμερον, μετά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, ἀγαπητοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ, Τόν Ὁποῖον ἐπεσκέφθημεν εἰς Ρουμανίαν”.

Εἰς ἐπικύρωσιν τῶν λεγομένων Αὐτοῦ, ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε εἰς τήν πρώτην γυναῖκα Πρωθυπουργόν τῆς Ρουμανίας, κυρίαν Viorica Dăncilă, τήν τιμητικήν διάκρισιν τοῦ παρασήμου τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἡ Πρωθυπουργός συγκεκινημένη ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί προσέφερεν εἰς Αὐτόν πολύτιμον φιλοτελικόν ἄλμπουμ, ἔργον ἐκλεκτῆς Ρουμανικῆς τέχνης.

Μετά ταῦτα, ἡ Πρωθυπουργός ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί συνοδευομένη ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί ἄλλων Πατέρων ἐπεσκέφθη τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τόν Πανάγιον Τάφον, τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τό Γραφεῖον τοῦ Σκευοφύλακος, ἔνθα προσεκύνησε τό Τίμιον Ξύλον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν πρωΐαν τῆς Πέμπτης, 13^ης /26^ης Ἀπριλίου 2018, ὁ Ὑπουργός Παιδείας τῆς Σερβίας ἐξοχώτατος κ. Miladen Sārcevic ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ ἐπισκόπου Σλαβονίας Σεβασμιvωτάτου Ἰωάννου ὑπό τοῦ Πρέσβεως τῆς Σερβίας εἰς τό Τέλ-Ἀβίβ καί ὑπό συνεργατῶν αὐτοῦ, ὡς τῆς Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Ana Longinovic καί τοῦ κ. Velijko Odalovic, Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν.

Τόν Ὑπουργόν Παιδείας καί τούς συνεργάτας αὐτῦ ὑπεδέχθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης, ὁ Ὑπουργός Παιδείας τῆς Σερβίας ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί εἰς Aὐτόν προσωπικῶς.

Ὁ Μακαριώτατος ἀπαντῶν εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον μετ’ εὐχαριστήσεως ὑποδέχεται ἀρχηγούς καί ἐκπροσώπους Ἐκκλησιῶν καί κρατῶν καί πολλούς προσκυνητάς καί θεωρεῖ τοῦτο ὡς καθῆκόν του καί ὡς εὐλογίαν καί διακονίαν τῶν τόπων, τούς ὁποίους ἡγίασε διά τῆς ἐνσάρκου παρουσίας  Αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί δή τῆς Ἰερουσαλήμ, ἡ ὁποία ἔχει ποτισθῆ διά τοῦ ἱλαστηρίου καί λυτρωτικοῦ αἵματος Αὐτοῦ. Ταύτην τήν Γῆν διηκόνησαν πρό ἐτῶν καί Σέρβοι ἱερεῖς καί μοναχοί.

Μέλη τῆς ἀντιπροσωπείας ταύτης ἐξέφρασαν τήν χαράν αὐτῶν διά τήν κατά τό ἑπόμενον ἔτος συμπλήρωσιν ὀκτακοσίων ἐτῶν ἀπό τῆς ἀφίξεως τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Σέρβου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισεν ἰδιαιτέρως ὅτι τό Πατριαρχεῖον καταβάλλει ἐντόνους προσπαθείας διά νά διατηρῇ τούς ἁγίους Τόπους, ὡς τόπους λατρείας καί οὐχί ὡς τόπους μουσειακῆς ἐπισκέψεως.

Ἐπί τούτοις ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τά μέλη τῆς ἀποστολῆς ταύτης τά δῶρα τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ καί ηὐχήθη τήν εὐλογίαν τοῦ Ἁγίου Τάφου εἰς τήν Ὀρθόδοξον Σερβικήν Ἐκκλησίαν καί διεβίβασε τούς Ἀδελφικούς Αὐτοῦ ἀσπασμούς πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην τῆς Σερβίας κ. Εἰρηναῖον, τά μέλη δέ τῆς ἀποστολῆς ἐπέδωσαν εἰς τόν Μακαριώτατον  ἀναμνηστικόν καλλιτεχνικόν τόμον τῶν θησαυρῶν τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας 

ngg_shortcode_3_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Κυριακήν, 9ην/ 22αν Ἀπριλίου 2018, Κυριακήν τῶν Μυροφόρων, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ρέμλην- ἀρχαίαν Ἀριμάθειαν τό γεγονός τῆς ἀποκαθηλώσεως τοῦ Κυρίου ἀπό τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ ἐνταφιασμοῦ Αὐτοῦ ὑπό Ἰωσήφ τοῦ εὐσχήμονος βουλευτοῦ, καταγομένου ἐκ τῆς Ἀριμαθαίας (σήμερον Ρέμλης), τολμήσαντος εἰσελθεῖν πρός τόν Πιλᾶτον καί ζητήσαντος τό σῶμα Αὐτοῦ (Μάρκ. 15, 43,46).

Τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης  εἰς Ρέμλην προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὡς  τῶν Ἀρχιμανδριτῶν Ἱερωνύμου, Καλλίστου καί Μακαρίου, ἱερέων τῶν ὁμόρων περιοχῶν τῆς Ρέμλης, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ διακόνου π. Ἀναστασίου, παρουσίᾳ ἐκπροσώπων τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ-Ἀβίβ, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Ρέμλης, συμπροσευχομένου τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος ἐν συμμετοχῇ πυκνοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου.

Πρός τοῦτο τό ποίμνιον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Αἰνεσάτωσαν ἔθνη καί λαοί Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, τόν ἑκουσίως δι᾽ ἡμᾶς σταυρόν ὑπομείναντα καί ἐν τῷ ᾍδει τριημερεύσαντα καί προσκυνησάτωσαν Αὐτοῦ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, δι᾽ ἧς πεφώτισται πάντα τοῦ κόσμου τά πέρατα», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Χαίρει καί ἀγάλλεται ἡ ἀρχαία καί ἁγιογραφική πόλις ὑμῶν Ἀριμαθαία ἐπί τῇ συμμετοχῇ αὐτῆς ἐν τῷ σταυρικῷ πάθει καί τῇ λαμπροφόρῳ Ἀναστάσει τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διᾶ τῶν κρυφῶν ἀλλά πιστῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, Ἰωσήφ καί Νικοδήμου, κηρύκων γενομένων τῆς τριημέρου ταφῆς καί τῆς ἐκ τῶν νεκρῶν ἐγέρσεως αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ.

Τοῦτο καταδεικνύει ἐναργέστατα ἡ σημερινή ἑορτή καί Πασχάλιος ἡμέρα τοῦ Κυρίου, καθ᾽ ἥν τιμᾶται ἡ μνήμη τῶν ἁγίων Μυροφόρων γυναικῶν καί δή τῶν πιστῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ Ἰωσήφ καί Νικοδήμου, ἀψευδῶν γενομένων μαρτύρων τῆς ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος λέγων: «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθών Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὅς καί αὐτός ἦν προσδεχόμενος τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἱησοῦ. Καί ἀγοράσας σινδόνα καί καθελών αὐτόν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καί κατέθηκεν αὐτόν ἐν μνημείῳ, ὅ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας καί προσεκύλισε λίθον ἐπί τήν θύραν τοῦ μνημείου», ( Μάρκ. 15, 43,46).

Ὁ Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής ὤν, διακρίνεται διά δύο τινά: Ἀφ’ ἑνός μέν προσεδέχετο τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, δηλονότι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ κατέθηκεν αὐτόν [τόν ἐσταυρωμένον Χριστόν] ἐν τῷ ἰδίῳ Αὐτοῦ μνημείῳ, ὅν ἦν «λελατομημένον ἐκ πέτρας». Συνομολογητής εἰς τοῦτο τῷ Ἰωσήφ ἦτο καί ὁ Νικόδημος, ὁ ἐλθών πρός τόν Ἰησοῦν νυκτός τό πρῶτον φέρων μεῖγμα σμύρνης καί ἀλόης ὡς λίτρα ἑκατόν», (Ἰωάν. 19, 39).

Τόσον ὁ Ἰωσήφ ὅσον καί ὁ Νικόδημος ἀνεγνώρισαν εἰς τόν Ἰησοῦν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν κηρύττοντα τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ὡς μαρτυρεῖ καί ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης:  «Εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· ἀμήν ἀμήν λέγω σοι, ἐάν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Τό γεγενημένον ἐκ τῆς σαρκός σάρξ ἐστί καί τό γεγεννημένον ἐκ Πνεύματος πνεῦμά ἐστι”, (Ἰωάν. 3, 5-6) καί ἀναλυτικώτερον· «ἀληθῶς σοῦ λέγω, Νικόδημε, εἶπεν ὁ Ἰησοῦς, ὅτι ἐάν δέν γεννηθῇ κανείς πνευματικῶς διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖον ἀοράτως ἐνεργεῖ τήν ἀναγέννησιν τοῦ ἀνθρώπου, δέν δύναται νά εἰσέλθῃ εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Κάθε τι τό ὁποῖον ἔχει γεννηθῆ μέ φυσικήν γέννησιν ἀπό τήν σάρκα εἶναι καί αὐτό σαρκικόν καί δέν δύναται νά εἰσέλθῃ εἰς τήν πνευματικήν ταύτην βασιλείαν. Καί ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ἔχει γεννηθῇ ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ὕπαρξις καί προσωπικότης πνευματική καί αὐτή θά ἀπολαύσῃ τήν πνευματικήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾽ ἧς πεφώτισται πάντα  τοῦ κόσμου τά πέρατα», κατά τόν μελῳδόν, δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, εἰς τήν ὁποίαν πᾶς ἄνθρωπος καλεῖται νά εἰσέλθῃ. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ καταγγέλλει τήν νίκην τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας, ὡς ἀναφωνεῖ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος» καί «…Πάσχα Κυρίου Πάσχα, ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν ἡμᾶς διεβίβασεν» καί ἐπί πλέον «Ὤ, Πάσχα, τό μέγα καί ἱερώτατον Χριστέ· ὦ, σοφία καί Λόγε τοῦ Θεοῦ καί δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου».

Ἡ ἀνέσπερος δέ ἡμέρα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου δηλονότι ἡ συμμετοχή αὐτοῦ εἰς τήν ἀνάστασιν τῆς θεωθείσης ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός εἶναι αὐτός ὁ Ὁποῖος ἐν τῇ Ἀναστάσει Αὐτοῦ καί συνανύψωσε καί ἐθέωσε τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν, ὡς κάλλιστα λέγει καί ὁ μελῳδός: «Ὅλον καθελών τοῦ θανάτου τό κράτος ὁ Υἱός σου Παρθένε, ἐν τῇ αὐτοῦ Ἀναστάσει, ὡς Θεός κραταιός, συνανύψωσεν ἡμᾶς καί ἐθέωσεν· διό ἀνυμνοῦμεν Αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας».

 Τήν πραγματικότητα αὐτήν, δηλονότι τῆς συνανυψώσεως καί θεώσεως ἡμῶν ἐν τῇ Ἀναστάσει τοῦ Χριστοῦ», ζῶμεν καί κατανοοῦμεν ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἀποτελούσης τό ἐν τῷ κόσμῳ μυστικόν σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποίαν ἐφανέρωσεν ὁ Χριστός ἐπί τῆς γῆς δέν συνίσταται εἰς τό νά τρώγῃ καί νά πίνῃ κανείς ἐλευθέρως. Συνίσταται εἰς τήν δικαιοσύνην καί εἰρήνην καί ὁμόνοιαν μέ τούς ἀδελφούς μας καί τούς συνανθρώπους μας καί εἰς τάς χαράς, τάς ὁποίας χαρίζει τό Ἅγιον Πνεῦμα. «Οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Ὁ γάρ ἐν τούτοις δουλεύων τῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ Θεῷ καί δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις», (Ρωμ. 14, 17-18), κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος. Καί ἀλλαχοῦ λέγει ὁ σοφός Παῦλος «ἀδελφοί σάρξ καί αἷμα βασιλείαν τοῦ Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύναται, οὐδέ ἡ φθορά τήν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ», (Α´ Κορ. 15,50).

Ἑρμηνεύων τούς Παυλείους τούτους λόγους, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: “῞Εως ἐστί τό σῶμα τό ἀνθρώπινον σάρξ καί αἷμα, τοῦτ᾽ ἐστί θνητόν καί φθαρτόν, Θεοῦ βασιλείαν… οὐκ ἄν δύναιτο κληρονομεῖν». Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τῆς συμμετοχῆς μας εἰς τήν μοναστηριακήν ζωήν καί λειτουργικήν ἤ εὐχαριστιακήν αὐτῆς πρᾶξιν μόνον, ἡμεῖς, δηλονότι τά πιστά μέλη δυνάμεθα νά προγευθῶμεν νοερῶς τήν Οὐράνιον βασιλείαν ἀφ᾽ ἑνός καί ἀφ᾽ ἑτέρου δυνάμεθα νά ἐνδυθῶμεν τήν ἀφθαρσίαν, ὡς τοῦτο ἀποδεικνύεται μέ τάς μυριάδας τῶν ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν καί μάλιστα μέ τά σῳζόμενα λείψανα τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. «Ὑπέρ Χριστοῦ παθόντες μέχρι θανάτου, ὦ, Ἅγιοι Ἀθλοφόροι Μάρτυρες, ψυχάς μέν ἔχετε εἰς οὐρανούς ἐν χειρί Θεοῦ καί κατά κόσμον ὅλον δορυφορεῖται τά λείψανα ὑμῶν», λέγει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, ἀποτελεῖ τά ἐγκαίνια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς καλούμεθα καί ἡμεῖς σήμερον ὑπό τῶν ἁγίων Μυροφόρων γυναικῶν καί ὑπό τῶν Ἁγίων Ἰωσήφ καί Νικοδήμου διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Θεοτόκου, ᾄδοντες καί λέγοντες μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ. «Ἐγκαίνισον ψυχή, πάσας σου τάς αἰσθήσεις πρός θείαν θεωρίαν· Χριστός γάρ οὕτω θέλει τελεῖσθαι τά ἐγκαίνια».

Χριστός Ἀνέστη!

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ, τά ἐγκαίνια ἀναπαλαιωθείσης αἰθούσης, ἐν ᾗ ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

 “Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς”, (Ματθ. 5,16)

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, σεβαστά μέλη τῆς Κοινότητος, εἰς τήν σημερινήν ἑόρτιον πασχάλιον χαράν καί εὐφροσύνην προστίθεται τό ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς ἀρχαίας πόλεως ὑμῶν Ἀριμαθαίας, ἐπιτελούμενον ἀνακαινιστικόν ἔργον ὑπό τοῦ λίαν ἡμῖν ἀγαπητοῦ ἡγουμένου ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος καί τήν συνδρομήν, βεβαίως, τῶν ἀγαπόντων τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου Κυρίου πιστῶν καί ἀγαθῶν μελῶν τῆς Κοινότητος ὑμῶν. Τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Τάγματος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος κατώρθωσε διά μέσου τῶν αἰώνων, ἀφ’ ἑνός μέν νά διαφυλάξῃ τά Πανάγια Προσκυνήματα ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ γενικώτερον καί ἐν τῇ Ἁγίᾳ Ἱερουσαλήμ εἰδικώτερον· ἀφ’ ἑτέρου δέ νά ἐγγυηθῇ τήν χριστιανικήν παρουσίαν εἰδικώτερον.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ χριστιανική παρουσία ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καί τῇ εὐρυτέρᾳ περιοχῇ ἡμῶν, ἐννοεῖται τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ, εἶναι ἔργον τῆς λατρευτικῆς καί λειτουργικῆς ἀποστολῆς τῆς Μητρός ἁπασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας «καί πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16,18).

Ἡ ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ πνεύματι καί τῇ ἀγάπῃ τοῦ Χριστοῦ συνεργεία μεταξύ Πατριαρχείου καί τῆς σεβαστῆς ἡμῶν Κοινότητος εἶναι τό γεγονός τῆς προόδου εἰς τόν ἐκπαιδευτικόν, κοινωνικόν καί πνευματικόν τομέα τῆς Κοινότητος τῆς Ρέμλης «ὑμεῖς ἐστε τό ἅλας τῆς γῆς· ἐάν δέ τό ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται;»

Ἡ ἁρμονική συνύπαρξις μεταξύ τῶν συγκατοίκων καί συμπολιτῶν ἡμῶν Ἑβραίων καί Μουσουλμάνων ἀποτελεῖ παράδειγμα πρός μίμησιν. Συγχαίροντες δέ ὑμᾶς ἐπί πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς τούτοις ἔργοις εὐχόμεθα τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ νά διαφυλάξῃ τάς διανοίας καί καρδίας ὑμῶν. Εἰς δέ τά μέλη καί τόν Πρόεδρον τῆς Νέας Κοινοτικῆς Ἐπιτροπῆς εὐχόμεθα δύναμιν καί ἐπιτυχίαν εἰς τήν ἀποστολήν αὐτῶν, διαβεβαιούμενοι αὐτοῖς διά τήν ἀμέριστον συμπαράστασιν Ἡμῶν. Χριστός Ἀνέστη!»

Μετά ταῦτα ἠκολούθησεν ἑόρτιος μεσημβρινή τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Κυριακήν, 9^ην / 22αν Ἀπριλίου 2018, εἰς τό παρεκκλήσιον τῶν Μυροφόρων, προσκείμενον εἰς τόν καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, συνδέον τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως προεξῆρξεν ἐν χοροστασίᾳ ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης κ. Δημήτριος, ψαλλόντων τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών ὑπό τόν κ. Κωνσταντῖνον Σπυρόπουλον, ἐν συμμετοχῇ τοῦ ἐκκλησιάσματος τῆς ἐνορίας ταύτης τοῦ Πατριαρχείου ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Μυροφόρων γυναικῶν, αἵτινες ἤλειψαν τόν Κύριον μύροις  καί ἐθεάσαντο Αὐτόν Ἀναστάντα.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις ὑπό τοῦ Συλλόγου «Μυροφόροι Γυναῖκες» εἰς τό πολιτιστικόν κέντρον «Οὐτζοῦντ».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν μεσημβρίαν τοῦ Σαββάτου, 8^ης /21^ης Ἀπριλίου 2018, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τά ρᾶσα εἰς τόν δόκιμον τῆς Πατριαρχικῆς Ἱερατικῆς Σχολῆς Σιών Κωνσταντῖνον Παπαδόπουλον, παρουσίᾳ Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί τῶν γονέων αὐτοῦ καί ἑνός τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ.

Ἐπί τῷ εὐτυχεῖ γεγονότι τούτῳ, ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησε διά τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἀδελφότητος εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τό Πατριαρχεῖον εἰς τό ὁποῖον ἔργον προσκαλεῖται νά μετάσχῃ μελλοντικῶς ὁ ρασοφορεθείς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_6_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Τρίτην, 4^ην /17^ην  Ἀπριλίου 2018, ἔλαβε χώραν ἐκδήλωσις εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου Προδρόμου παρά τήν Δυτικήν Ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ἐπί τῇ συμπληρώσει τῶν ἐργασιῶν συντηρήσεως εἰς αὐτήν, μετά τάς φθοράς, τάς ὁποίας ὑπέστη κατά τόν πόλεμον τῶν 6 ἡμερῶν τοῦ 1967.

Αἱ ἐργασίαι αὗται ἀναστηλώσεως εἰς τόν Ναόν καί τάς  πέριξ αἰθούσας ἐξετελέσθησαν κατά τά τελευταῖα ἔτη δομικῇ συμβουλῇ καί ἐργασίᾳ τοῦ Ἀρχιτέκτονος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου, ἐπιστασίᾳ δέ τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου, οἰκονομικῇ δέ ἐπιχορηγήσει τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Σαρανταρίου ὄρους Ἀρχιμανδρίτου π. Γερασίμου, κατέληξαν δέ σήμερον εἰς τήν ἐγκατάστασιν ὕδατος καί ἠλεκτρικοῦ ρεύματος, τῇ ἀδείᾳ καί συνεργασίᾳ τοῦ Ἰσραηλινοῦ Στρατοῦ Πολιτικῆς Διοικήσεως.

Τήν ἐκδήλωσιν ταύτην ἐτίμησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Δραγουμανεύοντος Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς προφήτου Ἐλισαίου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου καί τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π.  Ἤσσα Μοῦσλεχ, ἐκπροσώπου Τύπου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἀραβικήν γλῶσσαν· ἐκ μέρους δέ τῆς Στρατιωτικῆς Διοικήσεως τήν ἐκδήλωσιν ἐτίμησαν ὁ Ἰσραηλινός Στρατιωτικός Διοικητής τῆς περιοχῆς Ἱεριχοῦς  καί Στρατιωτικοί συνεργάται αὐτοῦ καί ὁ κ. Σεζάρ Μαρτζῆε, τούς ὁποίους ηὐχαρίστησε διά τάς διευκολύνσεις  ὁ Μακαριώτατος.

Διά τῶν ἐργασιῶν τούτων ἡ Μονή παραμένει προσβάσιμος καί ἐπισκέψιμος διά τούς προσκυνητάς πρό τῆς καθόδου αὐτῶν εἰς τόν τόπον τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου.

Αἱ ὧραι ἐπισκέψεως αὐτῆς θά εἶναι καθημερινῶς 9.00 π.μ. ἕως 14.30 μ.μ. ἐκτός Κυριακῶν.

Τηλέφωνον ἐπικοινωνίας:  00972 543158798

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_7_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Κυριακήν, 2/15 Ἀπριλίου 2018, Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κανᾶν τῆς Γαλιλαίας κατά τήν τάξιν αὐτοῦ τό γεγονός τῆς ὑπό τοῦ Θωμᾶ ψηλαφήσεως τοῦ Κυρίου τήν ὀγδόην ἀπο τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν, συμφώνως πρός τήν Εὐαγγελικήν περικοπήν: (Ἰωάννου K΄ 19-31).

Ἐνταῦθα τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς ἐγένετο δεκτή ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἰς τήν εἴσοδον τῆς πύλης ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Κανᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ἄλλων κληρικῶν τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς πόλεως καί τῶν Προσκόπων. Ἐν τῇ συνοδείᾳ ταύτῃ ὁ Μακαριώτατος ἀφίχθη εἰς τήν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου, τῆς ὁποίας ὁ Ναός ἐπ᾽ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Εἰς τόν Ναόν τοῦτον ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς ἀνάμνησιν τοῦ θαύματος τοῦ Κυρίου εἰς τόν ἐν Κανᾷ γάμον καί τῆς ψηλαφήσεως τοῦ Θωμᾶ.

Τῆς Λειτουργίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί προσκυνητῶν, τῶν ἡγουμένων τῶν ὁμόρων Μονῶν τῆς Κανᾶ καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων ἐκ τῆς Ναζαρέτ, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Κανᾶ εἰς Βυζαντινόν ὕφος εἰς τήν Ἀραβικήν γλῶσσαν καί μετέχοντος πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς Κανᾶ.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Εὐφραίνου, ἀγάλλου [φωτίζου φωτίζου], ἡ νέα Ἱερουσαλήμ. Ἡ γάρ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν καί ἀγάλλου Σιών. Σύ δέ ἁγνή τέρπου Θεοτόκε ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί

Ἡ ἀνατολή τῆς δόξης τῆς ἐγέρσεως τοῦ υἱοῦ τῆς Θεοτόκου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τό ἀνέσπερον φῶς τῆς Ἀναστάσεως συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ἵνα εὐχαριστιακῶς καί δοξολογικῶς κηρύξωμεν τήν σωτηρίαν τοῦ κόσμου, τοὐτέστιν τό Πάσχα τῆς ἀφθαρσίας, ὡς λέγει ὁ μελῳδός: «Σαρκί ὑπνώσας ὡς θνητός ὁ Βασιλεύς καί Κύριος, τριήμερος ἐξανέστης Ἀδάμ ἐγείρας ἐκ φθορᾶς καί καταργήσας θάνατον, Πάσχα τῆς ἀφθαρσίας τοῦ κόσμου σωτήριον».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἀκούων εἰς τούς λόγους τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου «φωτίζου, φωτίζου Ἱερουσαλήμ, ἥκει γάρ σου τό φῶς καί ἡ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνατέταλκεν», (Ἡσ. 60,1) καλεῖ τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, νά φωτισθῇ μέ τό φῶς τῆς δόξης τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν δόξαν ἐφανέρωσεν ὁ Ἰησοῦς κατά τήν παρουσίαν Αὐτοῦ εἰς τόν γάμον τοῦ φίλου Αὐτοῦ Σίμωνος, ὁ ὁποῖος ἐγένετο ἐνταῦθα, διά τοῦ ἐπιτελεσθέντος πρώτου θαύματος, τῆς μεταβολῆς δηλονότι τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής: «ταύτην ἐποίησε τήν ἀρχήν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καί ἐφανέρωσε τήν δόξαν Αὐτοῦ καί ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν οἱ μαθηταί Αὐτοῦ», (Ἰωάν. 2,11).

Ταύτην τήν δόξαν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ ἐφανέρωσεν ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ καί δή εἰς τόν Ἀπόστολον Θωμᾶν, ὁ ὁποῖος ἔλεγε: «Ἐάν μή ἴδω ἐν ταῖς χερσίν αὐτοῦ (τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ) τόν τύπον τῶν ἥλων καί βάλω τόν δάκτυλόν μου εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων καί βάλω τήν χεῖρά μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ, οὐ μή πιστεύσω», (Ἰωάν. 20,25). Ταύτην τήν δόξαν ἐκήρυξεν εἰς τά ἔθνη καί ὁ Θωμᾶς, ὅταν εἶδε τάς χεῖρας τοῦ Ἰησοῦ καί ἔβαλε τήν χεῖρα αὐτοῦ εἰς τήν πλευράν τοῦ Χριστοῦ καί ἀνεφώνησεν καί εἶπεν «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου», (Ἰωάν. 20, 27-28).

«Ἡ δόξα τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ἀνατέταλκεν ἐπί τήν Ἱερουσαλήμ, δηλονότι τήν Ἐκκλησίαν, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό αὐτόν τοῦτον τόν Θεάνθρωπον Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν, τήν κεφαλήν τοῦ μυστικοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ, τῆς ὁποίας Ἐκκλησίας ἡμεῖς τυγχάνομεν μέλη. Ἐντός δέ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ἀναστάντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡμεῖς προγευόμεθα ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ζῶμεν τήν ἀπαρχήν ἄλλης βιοτῆς, δηλαδή τῆς αἰωνίου, ὡς ἐναργέστατα λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός μελῳδικῶς: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τήν καθαίρεσιν ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων, Θεόν καί ὑπερένδοξον».

Τό μεγαλεῖον τῆς ἑορτῆς τοῦ καινοῦ και μυστικοῦ Πάσχα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι ἡ ἡμέρα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως ἀποτελεῖ τόν προάγγελον, ἐν ᾗ τό ἄχρονον φῶς, ἐκ τάφου σωματικῶς πᾶσιν ἐπέλαμψεν κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν.

Κατά δέ τόν προφήτην Ἡσαΐαν, ὁ Χριστός εἶναι τό «μέγα φῶς» τό ὁποῖον ἀνέτειλε «τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου», (Ματθ. 4, 16 – Ἡσαΐου 9,2). Ὁ Χριστός εἶναι «τό φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον», (Ἰωάν. 1,9).

ιά τοῦτο ὁ Ἀπόστολος Πέτρος παραγγέλλει εἰς τούς Χριστιανούς λέγων: «Σεῖς εἶσθε γένος ἐκλεκτόν, ἱερατεῖον πού ἔχετε βασιλικήν καταγωγήν. Εἶσθε γένος Ἅγιον, ἀφιερωμένον εἰς τόν Θεόν, λαός ξεχωρισμένος, διά νά ἀποτελῆτε ἰδιαίτερον κτῆμα καί περιουσίαν τοῦ Θεοῦ. Καί ἔχετε ὅλας αὐτάς τάς ἐξαιρετικάς ἰδιότητας, διά νά διακηρύττητε μέ τό Ἅγιον παράδειγμά σας τάς ἐξόχους καί ἀπείρους τελειότητας Ἐκείνου, πού σᾶς ἐκάλεσεν ἀπό τό σκότος τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας εἰς τήν νέαν φωτεινήν καί θαυμαστήν πνευματικήν ζωήν Του. «Ὑμεῖς δέ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαός εἰς περιποίησιν, ὅπως τάς ἀρετάς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τό θαυμαστόν αὐτοῦ φῶς», (Α´ Πέτρου 2,9).

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἀποστολή τῶν συνειδητῶν καί πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά εὐαγγελίζωνται εἰς τούς συνανθρώπους αὐτῶν πάντα τά ρήματα τῆς ἐν Χριστῷ τῷ ἀναστάντι ζωῆς, ὡς παραγγέλλει ἡ βίβλος τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων. 

«Πορεύεσθε καί σταθέντες λαλεῖτε τῷ λαῷ τά ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης», (Πράξ. 5,20) καί «Ὁ Θεός ἀναστήσας τόν παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν ἀπέστειλεν αὐτόν εὐλογοῦντα ὑμᾶς ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν», (Πράξ. 3,26).

Οἱ Χριστιανοί γενικώτερον καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας εἰδικώτερον δέον, ὅπως θεωρῶμεν ἑαυτούς διακόνους τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης τῆς συνδιαλλαγῆς, τῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαοσύνης καί τῆς εἰρήνης, συμφώνως τοῖς λόγοις τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ: «Καί γάρ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι καί δοῦναι τήν ψυχήν αὐτοῦ λύτρον ἀντί πολλῶν», (Μάρκ. 10,45).

Ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, οὖσα ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐξελθόντος ἐκ τῆς νυγείσης πλευρᾶς Αὐτοῦ, ἀνεδείχθη ἡ κατ᾽ ἐξοχήν διάκονος τοῦ φωτός τῆς Ἀναστάσεως, δηλονότι τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας. «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον, καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς· ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα. Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τά ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα», (Ἰωάν. 3,19-21), λέγει Κύριος.

Πανηγυρίζοντες καί ἡμεῖς σήμερον τό μέγα Πάσχα, τό πάντας ἁγιάζον πιστούς καί ζῶντες τόν θρίαμβον τῆς νίκης τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας μετ᾽ εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως βοῶμεν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ: «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν». Χριστός Ἀνέστη.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί ἀνεγνώσθη ἡ Εὐαγγελική Περικοπή ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην Ἁγίου Εὐαγγελίου τῆς μετατροπῆς τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον ὑπό τοῦ Κυρίου.

Τήν μεσημβρίαν, ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος  παρέθεσε τράπεζαν πρός τήν συνοδείαν τοῦ Μακαριωτάτου καί πολλά μέλη τοῦ ποιμνίου.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐπραγματοποίησε ποιμαντικάς ἐπισκέψεις εἰς Κανᾶν πρός ἐνίσχυσιν τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_8_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]