Τήν Κυριακήν, 14^ην/27^ην Μαΐου 2018, Κυριακήν τῆς Πεντηκοστῆς, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου τό γεγονός τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τούς ἁγίους μαθητάς καί ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ τήν πεντηκοστήν ἀπό τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ ἡμέραν καί δεκάτην ἀπό τῆς Ἀναλήψεως Αὐτοῦ.

Οἱ μαθηταί τοῦ Χριστοῦ τότε συνηγμένοι εἰς τό ὑπερῷον ἐνεπλήσθησαν φωτός καί δυνάμεως, διά τῆς ἐπιφοιτήσεως τῶν πυρίνων γλωσσῶν εἰς τάς κεφαλάς αὐτῶν ἐν πνοῇ βιαίᾳ καί ἐλάλησαν εἰς τά συναθροισθέντα πλήθη εἰς διαφόρους γλώσσας περί τῆς Σταυρώσεως καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὅτε καί ἐβαπτίσθησαν ψυχαί περί τάς τρεῖς χιλιάδας καί ἱδρύθη ἡ πρώτη Ἐκκλησία.

Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη διά θείας Λειτουργίας εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπό τόν κ. Κωνσταντῖνον Σπυρόπουλον, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί μετέχοντος πλήθους πιστῶν.

Οἱ πιστοί οὗτοι, κοινωνήσαντες τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, παρέμειναν καί μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας καί παρηκολούθησαν τήν ἐπισυναφθεῖσαν εὐθύς ἀμέσως ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ καί ἔκλιναν γόνυ εἰς τάς εὐχάς τῆς Γονυκλισίας, ἀναγνωσθείσας ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἀρχιερέων. Ὁμοίως δέ ὁ Ἑσπερινός τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῆς ἐν τῷ Κεντρικῷ Μοναστηρίῳ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος,  ἔλαβε χώραν χαμηλῇ τῇ φωνῇ εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστασεως.

Ὁ Ἑσπερινός τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τήν Ἁγίαν Σιών.

 Τό ἑσπέρας, 6.00 μ.μ. τῆς Κυριακῆς, ἔλαβε χώραν ὁ Ἑσπερινός τῆς Πεντηκοστῆς μετά τῶν εὐχῶν τῆς Γονυκλισίας εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦ Κοιμητηρίου τῆς Ἁγίας Σιών, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί συλλειτουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, τοῦ ἐφημερίου τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ὁσιωτάτου Πρεσβυτέρου π. Φάραχ Μπαντούρ καί μετεχόντων ἐντοπίων καί προσκυνητῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης, 11^ης /24^ης Μαΐου 2018, ὁ Ἀρχηγός τῶν Ἀεροπορικῶν Δυνάμεων τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας Ταξίαρχος κ. Φιλόκυπρος Γιαννάκη ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον, συνοδευόμενος ὑπό τῆς συζύγου αὐτοῦ κ. Νικολέττας Χριστοδουλίδου-Γιαννάκη, τοῦ Ἀντισμηνάρχου κ. Μαρίου Φλωρίδου καί τοῦ Στρατιωτικοῦ Ἀκολούθου τῆς Πρεσβείας τῆς Κύπρου εἰς τό Τέλ Ἀβίβ κ. Λοΐζου Μηλικούρη.

Τόν ἐπί κεφαλῆς τῶν Ἀεροπόρικῶν Δυνάμεων ἐδέχθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ἔλαβε χώραν ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τῆς ὑπαρχούσης θρησκευτικῆς καταστάσεως εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, τῆς συνυπάρξεως τριῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων ἐν εἰρήνῃ καί περί τοῦ ρόλου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν διατήρησιν τῆς καταστάσεως ταύτης, ἡ ἀνατροπή τῆς ὁποῖας θά ἐπιφέρῃ χάος.

Ἐνδιαφέρουσα συζήτησις ἐγένετο ἐπίσης καί διά τήν γεωγραφικήν θέσιν τῆς Κύπρου καί τήν κατάστασιν αὐτῆς ἐν παρανόμῳ κατοχῇ καί ὁ κ. Φιλόκυπρος ἐπέδωσε πλακέτταν, ἐπαινῶν τό ἔργον τοῦ Μακαριωτάτου, ἐκφράζων τήν πεποίθησιν ὅτι ἡ θρησκεία καί ἡ εκκλησία δύνανται καί ὀφείλουν νά εἶναι ὁ συνδετικός κρίκος τῶν Κυπριακῶν καί τῶν Ἑλληνικῶν πολιτικῶν δυνάμεων, ἀλλά καί τοῦ Ἑλληνικοῦ καί τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ.

Συμφωνῶν ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν κ. Φιλόκυπρον εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καί τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου, ὁ δέ κ. Φιλόκυπρος  ηὐχαρίστησεν Αὐτόν καί διά τήν  ἤδη ἐπίσκεψιν αὐτοῦ εἰς τόν Πανάγιον Τάφον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Κυριακήν, 7^ην / 20^ήν Μαΐου 2018, Κυριακήν τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί  ἡμέραν μνήμης τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ, ἔλαβε χώραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἡ χειροτονία εἰς Ἀρχιερέα τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου.

Ἡ χειροτονία αὕτη ἐτελέσθη ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τῇ συλλειτουργίᾳ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου, Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Καττάρων κ. Μακαρίου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί Πρεσβυτέρων τοῦ ποιμνίου καί παρεπιδημούντων ἱερέων ἄλλων ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν διακόνων π. Ἀναστασίου καί π. Σωφρονίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί καθηγητοῦ τοῦ ἐψηφισμένου κ. Δημητρίου Μπαλαγιώργου, τῇ συμμετοχῇ τῆς ἡγουμένης καί μοναζουσῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀθανασίου Κολινδροῦ Ὀλύμπου καί τῆς μητρός, ἀδελφῆς καί ἄλλων συγγενῶν καί γνωστῶν τοῦ ἐψηφισμένου ἐξ Ἑλλάδος καί μελῶν τοῦ Ἀραβοφώνου καί Ρωσσοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου καί Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, μοναχῶν καί μοναζουσῶν.

Κύρια σημεῖα τοῦ μυστηρίου τῆς χειροτoνίας ἦσαν: ἡ ἐν τῷ Ὄρθρῳ ἀπαγγελία ὑπό τοῦ ἐψηφισμένου τῶν Ὁμολογιῶν πίστεως καί τῶν Λιβέλλων κατά τῶν αἱρέσεων. Ἀμέσως μετά ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία καί ἐνταῦθα πρό τοῦ Ἀποστόλου καί τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν ἐψηφισμένον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων Ἀριστόβουλον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί, ὡς ἕπεται:

“Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Μαδάβων

κ. Ἀριστόβουλε,

Τήν ἡμέραν καί ὥραν ταύτην εὐλογούμεθα ὑπό τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἡμῶν νά ἐπιτελῶμεν τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἰς τόν τόπον, εἰς τόν ὁποῖον ἐν μέσῳ τῆς γῆς ὁ Θεός εἰργάσατο τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ὁ τόπος οὗτος εἶναι ὁ φρικτός Γολγοθᾶς καί ὁ κενός Τάφος τοῦ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ καρδία ὅλων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἐπί τῶν ὁποίων ἔταξεν ὁ Θεός τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετά τῆς ἐν αὐτῷ Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος νά φυλάσσῃ καί διακονῇ.

Εἰς τό τελούμενον τήν ὥραν ταύτην ὑπερφυές Μυστήριον τῆς ἀναιμάκτου θυσίας τελεῖται Μυστήριον ἕτερον, τό Μυστήριον δηλονότι τῆς εἰς Ἀρχιερέα καθιερώσεώς σου, μετά τήν ἐκλογήν σου ὡς Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Μαδάβων, ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῆς περί Ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

Εἰς τήν διακονίαν ταύτην σέ καλεῖ ἡ Ἐκκλησία, θεωροῦσα τήν ἐκ τῆς νεανικῆς ἡλικίας προσέλευσίν σου ἐκ τῆς γενετείρας σου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν,  τήν φοίτησίν σου εἰς τήν Πατριαρχικήν Ἱερατικήν Σχολήν τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τήν μετά τήν ἀποφοίτησίν σου ἔνταξίν σου εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ὡς καί τήν μετά ζήλου ὑπηρεσίαν σου εἰς διαφόρους διακονίας. Πρώτη τούτων ἡ ἐπί 28 συναπτά ἔτη στιβαρά Διεύθυνσις τοῦ ἀναλογίου τοῦ πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἐν ἀκριβείᾳ Τυπικοῦ καί Βυζαντινῆς Μουσικῆς, ἀκολουθῶν τήν προτροπήν τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου «ᾂδοντες καί ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν τῷ Κυρίῳ» (Ἐφ. 5, 19) καί διακρινόμενος μάλιστα εἰς αὐτήν λαμβάνων τό Πτυχίον τοῦ ᾨδείου Ἀθηνῶν. Ταυτοχρόνως δέ ἐλάμβανε χώραν καί ἡ φοίτησίς σου ὡς Μεταπτυχιακοῦ φοιτητοῦ εἰς τό ἐν Σαμπεζύ τῆς Γενεύης Διορθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐν ᾧ καί ἐξεπόνησες διατριβήν εἰς τό θεολογικόν ἔργον τοῦ ἀοιδίμου Προκατόχου Ἡμῶν, Ἁγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων.

Περί τά ἐπιστημονικά ἐνδιατρίβων, δέν παρέλειψες νά ὑπηρετῇς τό Ἑλληνορθόδοξον Ἀραβόφωνον ποίμνιον ἡμῶν, εἴτε ὡς Ἡγούμενος τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῆς Μπετζάλλας, εἴτε ὡς διδάσκαλος Βυζαντινῆς Μουσικῆς εἰς εἰδικούς καί ἐντατικούς κύκλους μαθημάτων. Ἐπεμελήθης ἐπίσης τοῦ Ρωσοφώνου ποιμνίου ἡμῶν, ἐπισκεπτόμενος φυλακισμένους, κινούμενος διά τήν τέλεσιν τῆς Θείας Λειτουργίας εἰς ἐνορίας πόλεων ἀπό Βορρᾶ ἕως Νότον τοῦ Ἰσραήλ καί ἱδρύων τῇ Ἡμετέρᾳ καθοδηγήσει καί συμπαραστάσει εὐκτήριον οἶκον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, τῶν Μακκαβαίων καί τοῦ Ἁγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων  εἰς τήν πόλιν Μπέρ Σέβα τῆς Νέγκεβ, ἀκολουθῶν τήν ἐντολήν τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου πρός τόν μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον λέγοντος: «στρατευόμενος ἐν αὐτοῖς τήν καλήν στρατείαν καί ἔχων πίστιν καί ἀγαθήν συνείδησιν» (Α΄ Τιμ. 1, 19).

Τό ποιμαντικόν ἔργον τοῦτο σέ καλεῖ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τοῦ σήμερον νά ἐπιτελῇς ἐν «πραότητι, ταπεινώσει καί ἐπιεικείᾳ Χριστοῦ» εἰς τό ἱστορικόν καί παγκοσμίως γνωστόν προσκύνημα τῆς Μαδηβᾶς, εἰς τό ὁποῖον ὑπάρχει ὁ ἀνεκτιμήτου ἐπιστημονικῆς καί πολιτιστικῆς ἀξίας Βυζαντινός ψηφιδωτός χάρτης τῆς Ἁγίας Γῆς ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ καί εἰς τό ὁποῖον ἀνέπτυξεν ἔργον προσκυνηματικόν, ἐκκλησιαστικόν καί ἐκπαιδευτικόν, ἄνευ προηγουμένου θαυμαστόν καί ἀντέχον εἰς τήν δύναμιν τοῦ χρόνου, ὁ ἀντιπρόσωπος ἡμῶν Ἡγούμενος Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Ἰννοκέντιος, πρός τόν ὁποῖον ἡ Γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης ἐκφράζει τήν εὐαρέσκειαν αὐτῆς καί θεωρεῖ ὡς ἀναμφισβήτητον καί δεδομένην τήν διάθεσιν τῆς πολυτίμου πείρας αὐτοῦ εἰς συνεργίαν καί βοήθειαν τῆς ὑμετέρας Θεοφιλίας.

Εἰς τό κέντρον τοῦτο καλεῖσαι νά διδάξῃς τά δόγματα καί τῆς παράδοσιν τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καί νά καλλιεργήσῃς τήν Βυζαντινήν Μουσικήν, ἀκολουθῶν τόν Προφητάνακτα Δαβίδ λέγοντα «ψαλῷ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω», διοργανῶν Μουσικά καί Ποιμαντικά Συνέδρια, ἀναδεικνύοντα τό ἀνέκαθεν ἐπιτελούμενον ἔργον συνδιαλλαγῆς εἰρήνης, πολιτιστικῆς καί ἄλλης προσφορᾶς τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος διά μέσου τῶν αἰώνων εἰς τήν δικαιοδοσίαν αὐτοῦ τῶν τριῶν Παλαιστινῶν ἄχρι καί Κατάρ. Τῆς διακονίας ταύτης τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἀδελφότητος ἡ ὑμετέρα Θεοφιλία ἀνεδείχθη ἀντάξιος ἀπόστολος καί ταύτην καλεῖται σήμερον νά συνεχίσῃ νά ὑπηρετῇ καί διακονῇ ὡς Ἁγιοταφίτης Ἐπίσκοπος.

Εὐχαριστῶν, οὖν, τόν Θεόν διά τήν δωρεάν αὐτήν καί πεποιθώς εἰς τό ἔλεος Αὐτοῦ, πρόσελθε εἰς τό Ἅγιον καί πρωτογενές τοῦτο Θυσιαστήριον, τό θεμελιωθέν ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπί τοῦ ὁποίου καί ἀνηγέρθη ὁ πανίερος Ναός τῆς Ἀναστάσεως καί ζήτησον ἐπί τῇ μνήμῃ σήμερον τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ, θερμῶς καί διακαῶς τήν Χάριν τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, ἵνα σε ἀναδείξῃ σκεῦος ἐκλογῆς πρός σωτηρίαν ψυχῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν, Πατρός καί Υἱοῦ καί Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν”.

Ὁ ἐψηφισμένος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον καί τούς Ἁγίους Πατέρας ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Τίμια μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου,

«Παράδοξα σήμερον εἶδον τά ἔθνη πάντα ἐν πόλει Δαυΐδ,

ὅτε τὸ Πνεῦμα κατῆλθε τὸ ἅγιον ἐν πυρίναις γλώσσαις»…

Ὑπάρχει μεγαλύτερη τιμή ἀπό αὐτή; Τό Ἅγιο Πνεῦμα πλημμύρισε τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί τούς ἀλλοίωσε. Γεννήθηκε ἡ Ἐκκλησία καί ἡ γῆ ἔγινε Παράδεισος. Ὁ ἀπατεῶνας ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου, «ἐξεβλήθη ἔξω» καί ὁ πρώην δεδουλωμένος ἄνθρωπος ἐλευθερώθηκε καί ἔγινε υἱός Θεοῦ κατά χάριν. Ποιός βασιλιάς ἔδωσε ποτέ τέτοια τιμή στούς ὑπηκόους του; Πόσο εὔκολα γίναμε κληρονόμοι τῆς αἰωνίου Βασιλείας; Ποιά κοσμική δύναμη μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; «Πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας.»

Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐνδυνάμωσε τόν Πρωτομάρτυρα Ἅγιο Στέφανο καί τοῦ ἔδωσε σοφία, γιά νά ἀποστομώσει ἐνώπιον τοῦ δικαστηρίου τά φλύαρα καί βέβηλα στόματα τῶν ἀρνητῶν τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα σέ μία στιγμή μετέστρεψε τόν διώκτη Σαῦλο καί ἔδωσε στήν Ἐκκλησία τό σκεῦος τῆς ἐκλογῆς, τόν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν καί μέγα Παῦλο. Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα καθοδήγησε τόν Ἅγιο Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Σωφρόνιο, νά παραμείνει μόνος του, ὡς στύλος ἀκλόνητος ἐνάντια στά ἐπιπαφλάζοντα κύματα τῆς αἱρέσεως καί νά συντελέσει τά μέγιστα στή νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τοῦ Μονοθελητισμοῦ.

Ἀναλογιζόμενος τό ὑπέρμετρο μέγεθος τῆς τιμῆς καί τῆς δόξας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀδυνατῶ νά ἑρμηνεύσω μέ ποιά κριτήρια τό Ἅγιο Πνεῦμα φώτισε τήν ὑμετέρα Σεπτή Μακαριότητα καί τήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο, γιά νά διαλέξει ἐμένα τόν ἀνάξιο γιά τήν ὑψηλή διακονία αὐτή.

Δυσκολεύομαι ἀκόμη καί σήμερα νά κατανοήσω τούς λόγους τῆς ἐκλογῆς μου. Μόνο ἡ θεία Οἰκονομία θά μποροῦσε νά ἀνατρέψει τήν ἀνθρώπινη λογική μου, διότι μέ βάση τίς παροῦσες συνθῆκες μοῦ εἶχε μείνει ἡ ἐντύπωση ὅτι θά ἄφηνα τήν τελευταία μου πνοή ὡς Πρωτοψάλτης στό ἀναλόγιο τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Ἤδη εἶχα ξεκινήσει τήν προετοιμασία τῶν μαθητῶν μου γιά τά ψαλτικά μέλη τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τοῦ ἐρχομένου ἔτους. Ὅμως «Ἄλλαι μέν βουλαί ἀνθρώπων, ἄλλα δέ Θεός κελεύει».

Καί τώρα διερωτῶμαι, πῶς θά σταθῶ ὡς ἐπίσκοπος «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ», ὅταν ἐγώ ὁ ἴδιος δέν μπορῶ νά ἐφαρμόσω στόν ἐαυτό μου τήν προτροπή τοῦ Κυρίου πού λέγει: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ», (Μτ. 11, 29). Πῶς θά ἔλθῃ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ ἐμένα τόν ὀξύθυμο, τόν ἀμελή καί ράθυμο γνωρίζοντας ὅτι: «Ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν;», (Καθ. Ἐπιστ. Ἰακ. δ΄.6).

Αὐτό πού μέ παρηγορεῖ εἶναι ἡ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου πού λέγει ὅτι: «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν», (1 Πέτρ. 5, 5 & Ἰακ. 4, 6).

 Παρ’ ὅλους τούς δισταγμούς μου, λαμβάνω πολύ σοβαρά τίς νουθεσίες, τίς ὁποῖες μοῦ δώσατε Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα καί κλίνω τόν αὐχένα ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας κάνοντας ὑπακοή στίς πνευματικές Σας ἐντολές.

Μεγάλο εἶναι τό βάρος τῆς εὐθύνης καί οἱ ὦμοί μου ἀδύνατοι, ὅταν ἐνθυμοῦμαι ὅτι: «Δεῖ γὰρ τὸν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς Θεοῦ οἰκονόμον, μὴ αὐθάδη, μὴ ὀργίλον, ἀλλὰ φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, ὅσιον, ἐγκρατῆ»,(Τίτ. 1, 7-9).

Ἐνθαρρύνομαι παρά ταῦτα νά ὑπερβῶ τούς δισταγμούς μου, ἔχοντας ὡς ζωντανό παράδειγμα ὑπομονῆς καί καρτερίας τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί Ἐσᾶς Μακαριώτατε, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς Πατριαρχίας Σας δέχεσθε διαρκῶς καταιγισμό πυρῶν ἀπό ἀντεκκλησιαστικά κέντρα.

Δυστυχῶς ζοῦμε στήν ἐποχή, κατά τήν ὁποία, ὅπως προεῖπε ὁ Κύριος: «Πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι», (Μτ. 24, 5), καί ὅπως προεφήτευσε ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, «Εἰσελεύσονται λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν», (Πράξ. 20, 28-30).

Ὄντως ἡ Ἐκκλησία ἀνά τήν ὑφήλιον ταλανίζεται, ἤδη ἀπό τά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος, ἀπό τήν ἐπάρατο αἵρεση τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, ἡ ὁποία καταδικάστηκε ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό 1872 καί ἀπό τήν Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 2016.

Δυστυχῶς τά ἴδια ἀντεκκλησιαστικά κέντρα ἔχουν βάλει στό στόχαστρο καί ὡρύονται ὡς λέοντες μαινόμενοι ἐναντίον τῆς μαρτυρικῆς μας Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί ζητοῦν νά εὕρουν πρόσφορο ἔδαφος στήν Ἁγία Γῆ, γιά τήν ὁλοκλήρωση τῶν δολίων σχεδίων τους. Πλανῶντες καί πλανώμενοι, δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», (Γαλ. 3, 28).

Μέσα σέ ὅλο αὐτό τό κοσμικό πλαίσιο ἀναπέμπω εὐχαριστήρια Δοξολογία στόν Θεό, ὁ ὁποῖος μέ συνέδεσε μέ δεσμούς ἄρρηκτης ἀδελφικῆς ἀγάπης μέ τόν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρο, μέ τόν ὁποῖο καθίσαμε στό ἴδιο θρανίο στήν Πατριαρχική Σχολή, γίναμε μοναχοί μαζί τήν ἴδια ἡμέρα, χειροτονηθήκαμε διάκονοι μαζί, πρῶτα ἐκεῖνος καί κατόπιν ἐγώ, μέ διαφορά μιᾶς ἡμέρας καί τώρα πάλι ἀξιωθήκαμε νά λάβουμε τήν χάρη τῆς Ἀρχιερωσύνης μαζί, μέ διαφορά μόλις μιᾶς ἡμέρας.

Ἡ μεγάλη καί ἀνόθευτη ἀγάπη, ἡ ὁποία μας ἑνώνει 30 χρόνια, εἶναι ἡ ἀπάντηση στά φρυάγματα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποίοι θέλουν νά σπείρουν ζιζάνια ἀνάμεσά μας. Σέ αὐτούς ἐμεῖς δίνουμε τήν ἀπάντηση, ὅτι ὅσο καί ἄν μᾶς πολεμοῦν, ἐμεῖς μέ τήν δύναμη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, θά διατηρήσουμε ἑνωμένο τό Ἑλληνορθόδοξο Ρωμαίϊκο Πατριαρχεῖο μας κάτω ἀπό τήν σκέπη Σας Μακαριώτατε καί, ὅπως βροντοφώναζε συνεχῶς ὁ μακαριστός καί Ἅγιος κατ’ ἐμέ Ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, θά ἀγωνιστοῦμε γιά μία ἐλευθέρα καί ζώσα Ἐκκλησία.

Καί τώρα, ἀπό αὐτή τή θέση, ἐνώπιόν σας, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, καί ἐνώπιον τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, δίνω τήν ταπεινή μου ὑπόσχεση ὅτι, θά καταναλώσω ἐμαυτόν καί πάλι γιά χάρη τῆς Ἐλευθέρας καί ζώσης Ἐκκλησίας. Γνωρίζω καλῶς ὅτι μᾶς ἀναμένουν θλίψεις καί στενοχωρίες, ἀλλά ζητώντας τή δύναμη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, τόν ὁποῖο σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἰδιαιτέρως τιμᾶ, ἐπί τῇ ἀναμνήσει τοῦ θαύματος τῆς ἐμφανίσεώς του στόν οὐρανό τῆς Ἁγίας Πόλεως καί ἔχοντας τήν ἐλπίδα μας στόν Ἀναστάντα καί Ἀναληφθέντα Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, θά μπορέσουμε νά ὑπομείνουμε ἕως τέλους κάθε πειρασμό.

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἀπό τῆς θέσεως ταύτης, ὀφείλω νά Σᾶς ἐκφράσω τήν ἐκ βάθους καρδίας εὐγνωμοσύνη μου γιά τήν ἀγάπη, μέ τήν ὁποία μέ περιεβάλατε ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἐντάξεώς μου στήν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότητα. Ἐνθυμοῦμαι, ὅταν τά πρῶτα χρόνια ἡ γειτονία τῶν κελλιῶν μας, μοῦ ἔδωσε πολλές φορές τήν εὐκαιρία νά καθίσω καί νά συνομιλήσω μαζί Σας ἐπί διαφόρων θεολογικῶν θεμάτων, εἶτε στό κελλί τοῦ μακαριστοῦ π. Φωτίου, εἶτε στό κελλί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἁγίου Κωνσταντίνης Ἀριστάρχου, εἶτε στό δικό Σας κελλί. Θυμᾶμαι μία φράση, τήν ὁποία χρησιμοποιούσατε πολύ τακτικά: «Νά ἐργάζεσαι στό διακόνημά σου, σάν νά πρόκειται νά τό κρατήσεις ἰσόβια, ἀλλά ταυτόχρονα, νά εἶσαι πάντοτε ἔτοιμος καί μόλις σοῦ ζητηθεῖ ἀπό τό Πατριαρχεῖο, ἀμέσως νά παραδώσεις τά κλειδιά.» Θαύμασα τό μέγεθος τῆς αὐταπάρνησης, πού κρύβει αὐτή ἡ φράση.

Ἐνθυμοῦμαι, ὅταν ἤμουν μαθητής τελειόφοιτος ἀκόμα στήν Πατριαρχική Σχολή, εἴχατε ἔλθει νά μᾶς λειτουργήσετε στή γιορτή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί κατά τή διάρκεια τῶν κερασμάτων μοῦ εὐχηθήκατε: «καί τοῦ χρόνου νά σέ ἔχουμε στά Ἱεροσόλυμα», ἐνῷ γνωρίζατε πολύ καλά, ὅτι ἐγώ εἶχα ἤδη ἐκδώσει τό εἰσιτήριο τῆς ἀναχωρήσεώς μου ἀπό τήν Ἁγία Γῆ, μετά τό πέρας τῶν Πανελληνίων Ἐξετάσεων.

Ἐκείνη ἡ προφητική σας φράση ἐκπληρώθηκε λίγες ἡμέρες ἀργότερα, ὅταν κατά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, ἀντί νά ἀναχωρήσω γιά τό ἀεροδρόμιο, ἀκύρωσα τό εἰσιτήριό μου καί δήλωσα τήν ἀμετακίνητη πλέον ἀπόφασή μου νά παραμείνω στήν Ἁγία Γῆ καί νά ἐνταχθῶ στήν Ἀδελφότητα.

Ἀπό τή στιγμή πού τό Ἅγιο Πνεῦμα Σᾶς ἐξέλεξε στό θρόνο τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, δέν μέ ξεχάσατε καί μέ στείλατε ἀμέσως νά ὁλοκληρώσω τίς Θεολογικές μου σπουδές στό Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶν.

Κατόπιν φροντίσατε νά ἐγγραφῶ στό Ἰνστιτοῦτο Μεταπτυχιακῶν σπουδῶν τοῦ Διορθοδόξου Κέντρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν Σαμπεζύ καί νά μάθω τή Γαλλική γλῶσσα. Ἐκεῖ συνδέθηκα μέ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἑλβετίας κ. Ἱερεμία καί μέ τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Λαμψάκου κ. Μακάριο, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε παραστεῖ στήν βάπτισή μου, ὅταν ἤμουν νήπιο στή Γερμανία. Ἐκεῖ εἶχα τήν ἰδιαίτερη τιμή καί εὐλογία, νά μέ ἀναλάβει προσωπικά ὑπό τήν ἐπίβλεψή του ὁ Καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδᾶς, ὁ ὁποῖος μέ βοήθησε στήν ἔρευνά μου σχετικά μέ τή ζωή καί τό ἔργο τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἁγίου Σωφρονίου.

Μέ διορίσατε βοηθό Βιβλιοθηκάριο καί ἔτσι γνώρισα ἀπό κοντά τά χειρόγραφα, αὐτόν τόν ἀνεκτίμητο θησαυρό τοῦ Πατριαρχείου μας.

Ἡ διακονία μου στήν Κεντρική Βιβλιοθήκη μέ ἔφερε κοντά στόν Καθηγητή Βυζαντινῆς Μουσικολογίας κ. Δημήτριο Μπαλαγιῶργο, μέ τόν ὁποῖο δημιουργήθηκε μία πολύ καρποφόρα συνεργασία πρός ὄφελος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Μοῦ ἐμπιστευθήκατε τή διαποίμανση τῶν Ρωσσοφώνων ἐνοριῶν καί μέ τή δική σας καθοδήγηση ξεκίνησα ἀπό τό 2008 τήν ἀνασύσταση τῶν ἐνοριῶν τοῦ νοτίου Ἰσραήλ μέ ἕδρα τήν Μπέρ Σέβα. Αὐτό τό διακόνημα μοῦ ἔδωσε τήν εὐκαιρία, νά κάνω πρακτική ἐξάσκηση στή Ρωσσική γλώσσα καί νά γνωρίσω ἀπό κοντά τά προβλήματα, τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν τό Ρωσσόφωνο ποίμνιό μας. Ταυτόχρονα ἀσχολήθηκα μέ τήν ποιμαντική διακονία τῶν φυλακῶν, τήν ὁποία ξεκίνησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος κάτω ἀπό ἀντίξοες συνθῆκες καί ἐκεῖ ἐκτίμησα τήν ἀξία τοῦ δώρου τῆς ἐλευθερίας, τήν ὁποία βεβαίως στεροῦνται ποικιλοτρόπως, ὅσοι εἶχαν τήν ἀτυχία νά βρεθοῦν ἐκτός νόμου.

Πρό τριετίας μέ ἀποστείλατε στή Ναζαρέτ γιά τή διδασκαλία τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης στό ποίμνιό μας καί βίωσα ἐκ τοῦ σύνεγγυς τήν Ἀβραμιαία φιλοξενία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, ὁ ὁποῖος μέ στήριξε μέ κάθε τρόπο γιά τήν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος, τό ὁποῖο θά συνεχίσει μέ τήν καθοδήγησή μου ὁ ἐκλεκτός μου μαθητής καί συνεργάτης Ἀρχιμανδρίτης Λεόντιος. Ἡ ἀπόφασή Σας, Μακαριώτατε, νά μέ διορίσετε Πατριαρχικό Ἐπίτροπο στή Μαδηβᾶ τῆς Ἰορδανίας θά μέ βοηθήσει νά μάθω πληρέστερα τήν Ἀραβική γλῶσσα.

Εὐχαριστῶ τόν πνευματικό μου πατέρα, Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχο, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἀφίξεώς μου στήν Ἁγία Γῆ καί μέχρι σήμερα, δέν μέ ἄφησε ποτέ μόνο μου, ἀλλά πάντοτε μέ συμπαραστάθηκε, μέ ἄκουσε, μέ συμβούλευσε, μέ ἐπετίμησε πατρικά καί μέ ὑπέμεινε. Τόν παρακαλῶ ἀπό αὐτή τή θέση νά συνεχίσει νά μέ νουθετεῖ καί νά μέ στηρίζει πνευματικά στή νέα μου διακονία.

Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιο, ὁ ὁποῖος, ἀπό τή στιγμή, κατά τήν ὁποία ἀνέλαβε τήν εὐθύνη τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς, μέ ἐμπιστεύθηκε ἀπόλυτα καί μέ μεγάλη προθυμία κάλυψε τά ἔξοδα τῶν μετακινήσεών μου, ὅπως ἐπίσης φρόντισε νά καταβάλει μηνιαίως τό ἐνοίκιον τοῦ εὐκτηρίου οἴκου τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ στή Μπέρ Σέβα.

Εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως γιά τήν ἀγάπη καί τήν στήριξη πού μοῦ παρεῖχαν οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Καττάρων κ. Μακάριος καί Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος, οἱ γέροντες ἡγούμενοι Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου π. Χρυσόστομος καί Ἁγίου Σάββα π. Εὐδόκιμος καί ὁ Ἀρχιμ. Λεόντιος, οἱ ὁποῖοι ποτέ δέν μοῦ ἀρνήθηκαν τήν συνδρομή τους καί μέ στήριξαν ἠθικά καί ὑλικά.

Εὐχαριστῶ γιά τήν ἀγάπη του τόν ὁμογάλακτο ἀδελφό μου π. Εἰρήναρχο, ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Καπερναούμ, μέ τόν ὁποῖο μαζί πήραμε τήν ἀπόφαση καί ξεκινήσαμε ἀπό τήν μακρυνή Φλώρινα γιά νά ἔλθουμε στήν Ἁγία Γῆ καί νά φοιτήσουμε στήν Πατριαρχική Σχολή καί κατόπιν μαζί ἀποφασίσαμε νά ἐνταχθοῦμε στήν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότητα.

Εὐχαριστῶ ὅλους ὅσους μπῆκαν στόν κόπο νά ταξιδεύσουν ἀπό μακρυά γιά νά συμμετάσχουν στήν προσωπική μου χαρά, ἀνάμεσά τους τήν ἡγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀθανασίου Κολινδροῦ γερόντισσα Εἰρήνη, ἡ ὁποία, παρά τά προβλήματα ὑγιείας πού τήν ταλαιπωροῦν, ἦλθε νά συμμετάσχει στήν πνευματική μου χαρά.

Ἰδιαιτέρως εὐχαριστῶ τόν Καθηγητή Βυζαντινῆς Μουσικολογίας κ. Δημήτριο Μπαλαγιῶργο, τόν Καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῶν Ἀθηνῶν κ. Ἀθανάσιο Γλάρο καί τόν ἀγαπητό συνάδελφο Καθηγητή Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί ὑποψήφιο διδάκτορα κ. Στέφανο Τσάρα, οἱ ὁποῖοι μοῦ ἔκαναν τήν μεγάλη τιμή νά ψάλλουν στήν χειροτονία μου.

Ὅσους πατέρες καί ἀδελφούς ἐλύπησα στό παρελθόν εἶτε μέ λόγο, εἶτε μέ ἔργο, τούς βάζω ἐδαφιαία μετάνοια καί τούς ζητῶ νά μέ συγχωρήσουν.

Στό εὐλαβέστατο Ρωσσόφωνο ποίμνιο τοῦ νοτίου Ἰσραήλ, τό ὁποῖο ὑπηρετῶ ἀπό τό 2008, ὑπόσχομαι ὅτι δέν θά τό ἐγκαταλείψω. Θά συνεχίσω τίς προσπάθειές μου γιά τήν ἐξεύρεση γῆς καί τήν ἀνοικοδόμηση τοῦ τρισυποστάτου Ἱεροῦ Ναοῦ πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Ἀβραάμ, τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Σωφρονίου καί τῶν Ἁγίων Μακκαβαίων.

Τέλος, εὐχαριστῶ τόν Θεό, ὁ ὁποῖος μοῦ χάρισε τήν μητέρα μου, ἡ ὁποία μέ μεγάλωσε μέ αὐτοθυσία, μέ γαλούχησε στά νάματα τῆς πίστεως καί μέ δίδαξε μέ τό παράδειγμά της, ἀλλά καί τά κατά σάρκα ἀδέλφια μου, μέ τά ὁποῖα μᾶς συνδέει μεγάλη πνευματική ἀγάπη.

Καί τώρα, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, κλίνω ταπεινά τόν αὐχένα καί Σᾶς παρακαλῶ νά δεηθῆτε στόν Πανάγαθο Θεό νά καταπέμψει τό Πανάγιο Αὐτοῦ Πνεῦμα καί νά μέ σκεπάσει, νά μέ ἐνισχύσει, νά μέ καταστήσει Λειτουργό τῶν Μυστηρίων Του, γιά νά μπορῶ νά ἁγιάζω καί νά ἁγιάζομαι. Ἀμήν. Γένοιτο».

Ἠκολούθησαν οἱ ὕμνοι ἐν τῇ περιφορᾷ τρίς πέριξ τῆς Ἁγίας Τραπέζης, «Ἅγιοι Μάρτυρες», «Δόξα Σοι Χριστέ ὁ Θεός» καί «Ἡσαΐα χόρευε…» καί ἡ ἐπίθεσις τῶν χειρῶν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἀρχιερέων ἐπί τῆς κεφαλῆς τοῦ χειροτονουμένου καί ἡ ἐπίκλησις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «Ἡ θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα…» καί ἡ ἀναφώνησις τοῦ «ἄξιος» ἐν τῇ ἐνδύσει τῶν Ἀρχιερατικῶν ἐνδυμάτων ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων ἐν τῷ Ἱερῷ Βήματι.

Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε τήν Ἀρχιερατικήν ράβδον εἰς τόν χειροτονηθέντα διά τῶν λόγων «λάβε τήν ράβδον ταύτην…». Ὁ χειροτονηθείς μετέδωσε τήν θείαν Κοινωνίαν εἰς τούς πιστούς καί μετά τήν λῆξιν τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τό Καθολικόν, ἠκολούθησε ἡ Λιτανεία τῆς μνήμης τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ. Μετά τήν Λιτανείαν τῆς μνήμης τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ, πάντες εἰσῆλθον εἰς τό Καθολικόν. Ἐνταῦθα ὁ χειροτονηθείς διένειμε τό ἀντίδωρον εἰς τούς πιστούς οἱ ὁποῖοι συνεχάρησαν αὐτόν καί ἠσπάσθησαν τήν χεῖρα αὐτοῦ. Ἠκολούθησεν ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος συνεχάρη καί πάλιν τόν χειροτονηθέντα καί ηὐχήθη αὐτῷ καρποφόρον καί εὐδόκιμον διακονίαν, ὁ δέ χειροτονηθείς ηὐχαρίστησε διά τήν ἐκλογήν καί χειροτονίαν καί ὑπεσχέθη νά ἐργασθῇ ἐν συνεργασίᾳ μετά τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας διά τήν πνευματικήν προαγωγήν καί προκοπήν τοῦ ἐν Μαδηβᾷ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Κυριακήν, 7^ην / 20^ήν Μαΐου 2018, Κυριακήν τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἡμέραν μνήμης τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ ἔλαβε χώραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Πατριαρχική θεία Λειτουργία καί ἡ χειροτονία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου.

Τῶν ἀκολουθιῶν προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου, Σεβ. Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Καττάρων κ. Μακαρίου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί Πρεσβυτέρων τοῦ ποιμνίου καί παρεπιδημούντων ἱερέων ἄλλων ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν διακόνων π. Ἀναστασίου καί π. Σωφρονίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς κ. Δημητρίου Μπαλαγιώργου δεξιά καί τοῦ κ. Σπυροπούλου ἀριστερά καί μετέχοντος εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐξ ἐντοπίων πιστῶν καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσσίας καί Ρουμανίας.

Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ Μακαριώτατος καί πάντες οἱ μετ᾽ Αὐτοῦ συλλειτουργοῦντες Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς ἀνῆλθον ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί προσεκύνησαν.

Κατελθόντες, ἐτέλεσαν μικράν λιτανείαν τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου. Μετά ταύτην ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσε πρό τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου τήν ἐπιστολήν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου τοῦ Κατηχητοῦ πρός τόν βασιλέα Κωνστάντιον, υἱόν τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, εἰς τήν ὁποίαν οὗτος περιγράφει τό σημεῖον τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος Σταυροῦ, ὁρατόν τοῖς πᾶσι ἀπό τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ἕως τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν.

Μετά τό πέρας τῆς Λιτανείας ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἐδόθη κέρασμα καί πάντες οἱ συμμετέχοντες ἠσπάσθησαν τήν χεῖρα τοῦ Μακαριωτάτου καί τοῦ νεοχειροτονηθέντος Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων, εὐχόμενοι τό «ἄξιος» καί «πολλά τά ἔτη ὑμῶν, Δέσποτα».

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου, 6^ης / 19^ης Μαΐου 2018, μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τό Μήνυμα τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, τήν Κυριακήν, 7^ην / 20ήν Μαΐου 2018, ἡμέραν μνήμης τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Σταυροῦ, εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἡ τελετή αὕτη τοῦ Μηνύματος διέλαβε συμφώνως πρός τό Τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας τήν ἀνακοίνωσιν τῆς ἐκλογῆς εἰς τόν ἐκλεγέντα, τήν ἀποδοχήν αὐτῆς ὑπ᾽ αὐτοῦ, τήν ἐν τῷ Ἱερῷ Βήματι ὑπογραφήν εἰς τόν Κώδικα Ὑπομνημάτων τῶν Συνοδικῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων, τῶν ψηφισάντων τόν Ἀρχιμανδρίτην Ἀριστόβουλον ὡς Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων.

Μετά τήν λῆξιν τοῦ Μηνύματος ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἰς τήν αἴθουσαν προσεφώνησε τόν ἐκλεγέντα διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλε,

 Ἡ Ἁγία καί Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος ἐν τῇ ἐσχάτῃ αὐτῆς Συνεδρίᾳ ὁμοφώνῳ διαγνώμῃ λίαν εὐμενῶς θεωρήσασα τήν Πατριαρχικήν καί Πατρικήν Ἡμῶν εἰσήγησιν τῆς εἰς τό Ἀρχιερατικόν ἀξίωμα προαγωγῆς ὑμῶν, ψήφοις κανονικαῖς, ἀνέδειξεν τήν ὑμετέραν Ὁσιολογιότητα Ἀρχιεπίσκοπον τῆς περιφήμου Ἐπισκοπῆς Μαδάβων ἐν τῷ Χασιμιτικῷ Βασιλείῳ τῆς Ἰορδανίας καί ποιμένα πνευματικόν τῶν νοτίων αὐτῆς περιχώρων.

Τοῦτο ἕδραξεν ἡ Ἁγία καί Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος ἀκούουσα εἰς τούς σοφούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου παραγγέλλοντος τῷ μαθητῇ αὐτοῦ Τιμοθέῳ· «ἔσται γάρ καιρός, ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται… σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τήν διακονίαν σου πληροφόρησον» (2 Τιμ. 4, 3-5), δηλονότι φέρε εἰς πλῆρες καί αἴσιον πέρας τήν διακονίαν σου.

Θεοφιλέστατε  Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Μαδάβων  κ. Ἀριστόβουλε· Ἡ Ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἀφ’ ἑνός μέν ἐκάλεσε ὑμᾶς εἰς τήν ὑψίστην τιμήν τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀνέθεσεν ὑμῖν τήν κενωτικήν τοῦ Ἁγιοταφίτου ἀποστολικήν διακονίαν, τήν ὁποίαν μετ’ ἐνθέου ζήλου ἐπιτελεῖς, ὑπακούων τῷ κηρύγματι τοῦ θείου Παύλου· «Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπέρ πάντων ἀνθρώπων …  τοῦτο γάρ καλόν καί ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὅς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμ. 2, 1, 3, 4).

Εὐχόμεθα, ὅπως ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοποιοῦ Πνεύματος εἴη μεθ’ ὑμῶν ἐν τῇ ἀναλήψει τῶν Ἐπισκοπικῶν καί Ἀρχιερατικῶν νέων καθηκόντων, ἀφορώντων εἰς τήν πνευματικήν ποιμαντικήν μέριμναν τοῦ ἑνιαίου Χριστεπωνύμου ἡμῶν πληρώματος, τοῦ τελοῦντος ὑπό τήν Ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Παλαιφάτου τῶν Ἱεροσολύμων Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου. Αἱ δέ πρεσβεῖαι τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, σύν ταῖς ἱκεσίαις τοῦ Προστάτου ὑμῶν ἁγίου ἀποστόλου Ἀριστοβούλου συνοδεύουν ὑμᾶς πάντοτε καί ἐν παντί καιρῷ. 

Ἄξιος καί στερεός ἐν τῇ πίστει.  

ὁ δέ ἐκλεγείς ἀντιπροσεφώνησε εὐχαριστῶν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ὡσαύτως ἑλληνιστί:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ φράση τήν ὁποίαν χρησιμοποιήσατε, γιά νά μέ πείσετε νά ἀποδεχθῶ τήν ἀπόφαση τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἠχεῖ ἀκόμα ἔντονα στά αὐτιά μου: «Ὁ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοι» ( Λουκ. 10,2).

 Εὐχηθεῖτε, Μακαριώτατε, νά μέ ἀξιώσει ὁ Πανάγαθος Θεός μέ τή Χάρη τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, νά γίνω ἕνας ἁπλός ἐργάτης στόν ἀμπελῶνά Του καί ἐν ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως νά Τοῦ παραδώσω καρπόν ἑκατονταπλασίονα.

 Ὑψώνω τό ποτήριον εἰς ὑγιείαν τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Μακαριότητος, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ εὐλαβεστάτου ἡμῶν ποιμνίου».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό Σάββατον, 6^ην / 19^ην Μαΐου 2018, ἔλαβε χώραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἡ εἰς Ἀρχιερέα χειροτονία τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς πρόσφατον Συνεδρίαν Αὐτῆς.

Τό μυστήριον τῆς χειροτονίας ἐτελέσθη εἰς τό πλαίσιον τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Λειτουργίας, συμφώνως πρός τήν τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ἡ τάξις αὕτη προβλέπει τήν ἀνάγνωσιν τῶν Ὁμολογιῶν πίστεως καί τῶν Λιβέλλων κατά τῶν αἱρετικῶν εἰς τό πλαίσιον τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου.

Μετά ταῦτα ἤρξατο ἡ θεία Λετουργία πρό τῶν Βιβλικῶν Ἀναγνωσμάτων.

Τότε ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν χειροτονούμενον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Κυριακουπόλεως

κ. Χριστοφόρε,

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ Πατρός ἀξιοῖ ὅλους ἡμᾶς σήμερον νά ἐπιτελῶμεν τό Μυστήριον τῆς Θείας Λειτουργίας, τῆς εὐχαριστηρίου ἀναιμάκτου θυσίας, εἰς τό μέσον τῆς γῆς, εἰς τόν τόπον, ἐν ᾧ ἐτελεσιουργήθη ἡ σωτηρία ἡμῶν διά τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ Αὐτοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐν τῷ Μυστηρίῳ τούτῳ τελεῖται Μυστήριον ἕτερον, τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας σου, κατόπιν ἀποφάσεως ἐκλογῆς τῆς ὑμετέρας Θεοφιλίας, ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῆς περί Ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ὡς Ἀρχιερέως τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἀρχιεπισκοπῆς Κυριακουπόλεως, ἀναλαμβανούσης ἐν ταὐτῷ καί τήν Ἐπιτροπείαν τοῦ ἐν Ἀμμάν τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας καί τῶν περιχώρων διαβιοῦντος εὐσεβεστάτου Ὀρθοδόξου πληρώματος. 

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἤχθη εἰς τήν ἀπόφασιν ταύτην, ἐκτιμῶσα τήν ἐκ τῆς νεανικῆς σου ἡλικίας φοίτησιν εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν καί τήν μετά τήν ἀποφοίτησιν ἔνταξιν καί μαθητείαν σου εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, εἰς τήν ὁποίαν ἐγαλουχήθης καί ἐδιδάχθης τήν ἀγάπην πρός τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τόν σεβασμόν εἰς τάς ἐκκλησιαστικάς ἀρχάς καί τάς Πατερικάς ὑποθήκας. Ἐκ τῶν ἀρχῶν τούτων ἐμπνεόμενος εἰργάσθης ἐπί ἔτη συναπτά εἰς τήν ἐν Ἀμμάν Ἀντιπροσωπείαν τοῦ Πατριαρχείου καί κυρίως εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς ἐν Ντιμπίν, εἰς ἔργον ἱδρυτικόν, κτιριακόν καί ἀνακαινιστικόν, προπάντων ὅμως εἰς ἔργον ἐπιστηριγμοῦ ψυχῶν τῆς τε νεανικῆς ἡλικίας καί τῆς ὡρίμου, ἀλλά καί τῶν πασχόντων.

Τά παρά τοῦ Θεοῦ ἐμπιστευθέντα σοι τάλαντα ἐκαλλιέργησας τῇ συνεργίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐπηύξησας εἰς διπλοῦν. Ταῦτα καλεῖσαι ἀπό τῆς σήμερον ἔτι νά καλλιεργήσῃς ἐνισχυόμενος διά τῆς Χάριτος, τοῦ κύρους καί τῆς ἐξουσίας τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος καί νά θέσῃς εἰς τήν διακονίαν τοῦ ἐν Ἀμμάν Ὀρθοδόξου ποιμνίου, ὥστε τοῦτο νά παραμένῃ πιστόν εἰς τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καί ἀφωσιωμένον καί ἡνωμένον ἀρρήκτως μετά τῆς μητρός αὐτοῦ Ἐκκλησίας, Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας ἕδρα Ἱερουσαλήμ, ἡ Πόλις τοῦ Βασιλέως τοῦ Μεγάλου, ἐνθυμούμενος ὅτι ἀείποτε ἡ Ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεοκελεύστως ἐνεργοῦσα περιέβαλε πάντα ἄνθρωπον ὡς εἰκόνα Θεοῦ, εὐαγγελιζομένη τόν λόγον κατά τήν ὑποθήκην τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ἡμεῖς εἷς ἐστέ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3, 27-28).

Πρόσελθε, οὖν, Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρε τῷ Ἁγίῳ Θυσιαστηρίῳ καί προσευχήσου διακαῶς, ἵνα διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῆς Μετριότητος Ἡμῶν καί τῶν συλλειτουργούντων Ἡμῖν Ἱερωτάτων Ἀρχιερέων κατέλθῃ ἐπί σέ ἡ τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα Χάρις τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος καί διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἀναδεικνύῃ σε σκεῦος ἐκλογῆς, ὑπομένων τήν Ἰώβιον ὑπομονήν κατά τό πρότυπον τοῦ σήμερον ἑορταζομένου Ἁγίου Ἰώβ τοῦ Πολυάθλου καί κατά τό πρότυπον τοῦ πάτρωνός σου Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου ἀναδεικνυόμενος Χριστοφόρος, φέρων ἐν τῇ ψυχῇ σου τόν Χριστόν καί μεταδίδων Τούτον εἰς τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων, πρός παραμυθίαν, οἰκοδομήν καί σωτηρίαν αὐτῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν.

ὁ δέ χειροτονούμενος ἀπήντησε διά τῆς κάτωθι ἀντιπροσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε, Πάτερ καί Δέσποτα,

Παρίσταμαι ἐνώπιόν Σας εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ Καθολικοῦ, μεταξύ τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Παναγίου Τάφου, μεταξύ τοῦ θανάτου καί τῆς ζωῆς.

«Tόν Σταυρόν Σου, Χριστέ, προσκυνοῦμεν καί τήν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καί δοξάζομεν». Αὐτό τό μήνυμα τῆς ἀναστασίμου χαρᾶς, τῆς ἀγάπης, τῆς ἐλπίδος καί τῆς σωτηρίας πηγάζει  ἀπό τήν Σιωνίτιδα Ἐκκλησία μας.  «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ».

Παρίσταμαι σήμερον, ἡμέρα μνήμης τοῦ δικαίου Ἰώβ, ἐνώπιόν Σας, Μακαριώτατε, τόν Πατέρα ἡμῶν τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων, καί καλοῦμαι, ἐγώ ὁ ἐλάχιστος, ἀπό τούς ἀδελφούς μου, νά ζήσω τήν προσωπικήν μου Πεντηκοστήν, Χάριτι τοῦ Παναγάθου Θεοῦ διά τῶν τιμίων χειρῶν Σας.

Πιστεύω ὅτι δέν εἶναι τίποτα τυχαῖο εἰς τήν ζωήν μας καί αὐτό εἶναι ἐξ οὐρανοῦ γιά μένα. Καλοῦμαι σήμερα νά λάβω τήν χάριν τῆς Ἀρχιερωσύνης, τόν ὑπέρτατον βαθμόν διακονίας εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἀκούγοντας τόν Ἀρχιποίμενα Χριστόν λέγοντα ὅτι «ἦλθε νά διακονήσῃ, ὄχι νά διακονηθῇ» καί ὅτι «τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησι ὑπέρ τῶν προβάτων», κι ἐκεῖνα τά λόγια Του πρός τόν Ἅγιο Πέτρο: «φιλεῖς μέ, Πέτρε; Ποίμαινε τά πρόβατά μου»! θαυμάζω, τί μεγαλεῖο ἀγάπης, θυσίας, εὐθύνης!

Ὁ Χριστός θέλει ἀπό ἐμᾶς ἔργα, θυσίες, ὄχι λόγια. Γι’ αὐτό, ὅταν ἐμβαθύνω μέσα μου καί βλέποντας τίς ἀδυναμίες μου, τά πάθη μου, τίς ἁμαρτίες μου, τρέμω καί φοβᾶμαι καί ἀνατρέχοντας εἰς τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, βλέπω πῶς ἔφευγαν μακριά ἀπό τά ἀξιώματα! Φοβᾶμαι ἔτι περισσότερον, ἀλλά γαληνεύει ἡ ψυχή μου, ὅταν ἀκούω τόν Χριστό μας νά λέει: « ἡ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται».

Εὔχεσθε, Μακαριώτατε, νά ἀντλῶ καί ἐγώ δύναμη καί ἐλπίδα ἀπό αὐτή τή δύναμη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά νά μπορέσω νά σηκώσω τό σταυρό τῆς νέας μου διακονίας.

Ἀλλ’ ὅμως ἀντλῶ δύναμη κι ἀπό Ἐσᾶς, Μακαριώτατε, βλέποντάς Σας μέ πόση δύναμη καί ὑπομονή, μέ πόση ἀγάπη καί θέληση καθοδηγεῖτε τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τόσα προβλήματα καί δυσκολίες, σέ μία πολύπαθη περιοχή μέ πολλές συγκρούσεις πολιτικές καί ἐθνικές καί θρησκευτικές.

Οἱ μνῆμές μου καί οἱ σκέψεις μου ἀνατρέχουν στά παιδικά μου χρόνια, γέννημα τῶν Ἱεροσολύμων, μικρό παιδί νά διακονῶ εἰς τήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στό χωριό μου, τήν Τζίφναν, μέλος μιᾶς μικρῆς οἰκογενείας, ἁπλῆς ἀλλά ταπεινῆς καί εὐλογημένης.

Ὁ πατέρας μου Καμάλ, γεωργός, ἀγαποῦσε τήν γῆ, τήν ἐπεριποιεῖτο, τή φρόντιζε μέ πολλούς κόπους· ἀλλά τί χαρά ἔβλεπα εἰς τό πρόσωπόν του, ὅταν καρποφοροῦσε! Ἡ μητέρα μου Γιασεμή, ἀγαποῦσε τά γράμματα, τή μόρφωση καί ἀνέλαβε θέσεις εἰς διαφόρους τομεῖς κυβερνητικούς καί κοινωνικούς. Θυμᾶμαι καί τόν μοναδικόν μου ἀδερφό, τό Μοῦσα πού πηγαίναμε σχολεῖο μαζί εἰς τή Ραμάλλαν μέχρι τήν Ἕκτη Δημοτικοῦ πού τούς ἄφησα. Τώρα εἶναι παντρεμένος καί ἔχει τέσσερα παιδιά. Μοῦ δώσανε πολλά εἰς τήν ζωήν μου, τούς ἀγαπῶ καί εὔχομαι ὁ Θεός νά τούς ἔχει καλά καί νά τούς χαρίσει τόν Παράδεισο.

Τότε μικρός, ὅπως ἤμουν, δέν ἤξερα τίποτα γιά τόν Ὀρθόδοξο μοναχισμό, ἀλλά ἤθελα νά γίνω μοναχός καί Ἱερεύς. Αὐτό τό ἔδειχνα μέ τά περισσότερα ἔργα καί παγνίδια μου, πῶς καί γιατί δέν ξεύρω.  Αὐτό πού ξεύρω εἶναι ὅτι ἦλθα εἰς τήν Α΄ Γυμνασίου εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν τοῦ Ἱεροῦ Κοινοῦ τοῦ Παναγίου Τάφου, παρ’ ὅλες τίς οἰκογενειακές ἀντιδράσεις, εἰδικά τῆς μητέρας μου καί τοῦ κοινωνικοῦ μας περιβάλλοντος.

Μέ ἐδέχθη μέ πολλήν τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπην καί πατρικήν στοργήν ὁ μακαριστός Πατριάρχης Διόδωρος «αἰωνία Αὐτοῦ ἡ μνήμη». Τόν ἄκουα ψηλά ἀπό τόν Πατριαρχικό Θρόνο εἰς τόν Ἅγιον Κωνσταντῖνον, ἐγώ τότε κανονάρχης, μόλις 12 ἐτῶν, διαβάζοντας τόν Ἀπόστολο μέ τά σπαστά Ἑλληνικά μου, νά μοῦ λέει: «Μπράβο, βρέ Χάννα – μπράβο βρέ Γιάννη», μέ ἐνεθάρρυνε μέ τέτοιο τρόπο, πού μ’ ἔκανε ὄχι μόνο νά Τόν ἀγαπήσω, ἀλλά νά ἀγαπήσω ὅλα γύρω μου, τόν ἴδιο, τό Ἱερό Κοινό, τά Πανάγια Προσκυνήματα, τήν Ἐκκλησία, τήν Ἑλλάδα, τό ποίμνιο, τήν Ἰορδανία, ἀκόμη πρίν νά τήν γνωρίσω.

Μοῦ φόρεσε τά ρᾶσα εἰς τόν Προφήτη Ἠλία τό 1984 καί μέ ἔστειλε διακονητήν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τόν Πανάγιον Τάφον, ὡς ὑποτακτικόν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος Δανιήλ, αἰωνία  αὐτοῦ ἡ μνήμη! Ἔμαθα κοντά του τήν σοβαρότητα καί τήν ὑπευθυνότητα. Ἔμαθα πῶς πρέπει νά εἶναι ὁ γνήσιος Ἁγιοταφίτης: Τήν νύκτα νά τήν μοιράζει μεταξύ τῆς προσευχῆς καί τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, τήν Θεία Λειτουργία καί τήν ξεκούραση, γιά νά εἶναι ἡ ἡμέρα διακονία εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα. Μοῦ ἔμαθε τί ἐστί γνήσιος μοναχός, γαλήνιος, ταπεινός, ὑπομονητικός, διά νά δέχηται τούς προσκυνητάς μέ τόσην διάκριση, γιά νά εἶναι αἰσθητή ἡ Χάρις καί ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτό προσπάθησα νά εἶμαι καί νά κάνω εἰς τήν περίοδον τῆς διακονίας μου εἰς τήν Ἰορδανίαν πού διήρκησε μέχρι τώρα, 28 χρόνια.

Ἐκάρην μοναχός ἀπό τά χέρια του, μοῦ ἔδωσε τό ὄνομα κάποιου Γέροντός του ἀπό τήν Χίο, «Χριστοφόρου», πού τόν ἔστειλε εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα. Καί ἐκείνη τήν ἴδια ἡμέρα ἐκάρην μοναχός μαζί μέ τόν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλο.  Καί μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία καί πάλι μαζί νά διακονήσουμε εἰς τήν Ἰορδανία. Τίποτα τελικά δέν εἶναι τυχαῖο. Ἡ Χάρις καί ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ὅλα τά οἰκονομεῖ.

Θυμᾶμαι τά λόγα τοῦ μακαριστοῦ Ἁγίου Καισαρείας Βασιλείου (αἰωνία του ἡ μνήμη), τήν ἡμέρα τῆς χειροτονίας μου εἰς διάκονον εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, τό 1988: «Παιδί μου, νά κρατήσεις τήν ψυχή σου καθαρή, νά λάμπει μέ ἁγιότητα». Καί σήμερα ἐξομολογοῦμαι ἐνώπιον Ὑμῶν: δέν τήν κράτησα καθαρή! Ἁμάρτησα! Ἥμαρτον, ζητῶ συγχώρεσιν καί τό ἔλεος καί τήν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Θεοῦ.

Μέ τήν εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Διοδώρου πῆγα εἰς τήν Ἰορδανίαν τό 1989, ἀλλά καί μέ τήν προτροπήν καί συμβουλήν τοῦ Ἁγίου Βόστρων κ. Τιμοθέου.  Μοῦ εἶπε ὅτι πρέπει νά διαλέξω μεταξύ τοῦ κέντρου μέ ὅλα του τά θετικά καί τῆς μορφώσεώς μου.

Τόν πρῶτο χρόνο ἐσπούδασα Ἀραβικά εἰς τό Ἰορδανικό Πανεπιστήμιο τοῦ Ἀμμάν καί μετά ἐσπούδασα τήν Νομική καί τήν Κοινωνιολογία.

Τήν παραμονήν τῶν Χριστουγέννων 6 Ἰανουαρίου 1991 εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἔγινα Ἱερεύς ἀπό τόν μακαριστόν Ἅγιον Κυριακουπόλεως Κωνσταντῖνον, «αἰωνία του ἡ μνήμη»!

Ἐδώ ξεκίνησε ἕνα νέο στάδιο τῆς ζωῆς μου, νέοι ὁρίζοντες. Ἄρχισα νά γνωρίζω τό ποίμνιο ἀπό κοντά, νά ζῶ μαζί του τίς ἀνησυχίες του, τίς ἀνάγκες του, τά αἰτήματά του, τή δίψα του διά τήν Ὀρθοδοξίαν. Ἔβλεπα τό ποίμνιό μας εἰς τά δόντια τῶν λύκων, τήν αἵρεσιν νά κατασπαράζει τίς σάρκες τῆς ψυχῆς τους, τήν Ὀρθόδοξο ταυτότητά τους, τήν Ρωμηοσύνη τους. Ἔβλεπα  νά ἀλλοιώνεται τό Λειτουργικό καί Πνευματικό τους αἰσθητήριο καί τά ρεύματα τοῦ Ἰσλαμικοῦ φανατισμοῦ νά κάνουν τήν πνευματική πραγματικότητά τους πιό ἐπώδυνη.  Ξεκινήσαμε μέ τήν νεολαία νά κάνουμε προσευχή, νά μαθαίνουμε νά λέμε τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», τό κομβοσχοίνι. Ξεκίνησα νά τελῶ τήν Θεία Λειτουργία, τήν ἐξομολόγηση, νά κάνω ὁμιλίες. Στόχος μας ἦταν νά μπεῖ ἡ Ὀρθόδοξος εἰκόνα σέ κάθε σπίτι, νά φέρουμε Πατερικά βιβλία εἰς τά Ἀραβικά.

Ἔτσι ξεκινήσαμε τό μοναστήρι τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς εἰς τό Ντιπίν μέ τήν εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Διοδώρου. Καί ἔγινε μέ τήν εὐχή Σας, καί μέ τίς προσευχές καί τούς κόπους τῆς Γερόντισσας Εἰρηναίας καί τῶν ἀδελφῶν μοναζουσῶν Αἰκατερίνης καί Θέκλης καί τῶν δοκίμων μοναζουσῶν καί ὅλου τοῦ ποιμνίου, αὐτό που εἶναι σήμερα. Ἔγινε τό μοναστήρι ἕνα λιμάνι σωτηρίας γιά πολλούς.

Δέν μπορῶ νά μήν ἀναφερθῶ εἰς τόν Ἅγιο Φιλαδελφείας τόν κ. Βενέδικτο. Ἔκανε σημαντικό ἔργο εἰς τήν Ἰορδανίαν σέ πολλούς καί διαφόρους τομεῖς, ἄφησε αἰσθητή τήν παρουσία του καί τήν ποιμαντορία του. Ὁ Θεός νά τοῦ χαρίζει ὑγιεία καί δύναμη.

Ἐλήλυθε ἡ ὥρα, Μακαριώτατε. Καί ἐπιτρέψατέ μου νά εὐχαριστήσω τόν Πανάγαθο Θεό, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τόν Ἅγιο Χριστοφόρο καί τόν δίκαιο Ἰώβ, τοῦ ὁποίου τήν μνήμη ἐπιτελοῦμε σήμερα, καί πάντας τούς Ἁγίους διά ὅ,τι μοῦ ἔδωσαν εἰς τήν ζωήν μου.

Μακαριώτατε, θέλω νά εὐχαριστήσω καί Ὑμᾶς ἀπό τά βάθη τῆς καρδίας μου καί τήν περί Ὑμᾶς Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον τοῦ Πατριαρχείου μας, ὅλους τούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι μέ τιμοῦν μέ τήν παρουσία τους. Εὐχαριστῶ ὅλους τούς ἀδελφούς μου, Ἁγιοταφίτας Πατέρας, πού εἶναι σήμερα μαζί μου. Εὐχαριστῶ κλῆρον καί λαόν, πού βρίσκονται κοντά μου αὐτήν τήν στιγμήν. Εἰς τήν καρδίαν μου ἔχω κλείσει ὅλο τό ποίμνιο, πού τούς εὐχαριστῶ διά τήν ἀγάπην τους.

Καί τέλος, θέλω νά σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι θά εἶμαι μέχρι τῆς ἑσχάτης μου ἀναπνοῆς γνήσιος Ἁγιοταφίτης, πού θα ἐργασθῶ κάτω ἀπό τήν καθοδήγησίν Σας γιά τήν ἑνότητα τῶν πιστῶν καί τήν σωτηρίαν τους, μέσα εἰς τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μας, τῶν Ἱεροσολύμων, διότι, ὅπως μᾶς λέτε πάντοτε εὔστοχα, ὅτι τό Πατριαρχεῖο μας εἶναι ἡ ἀσφάλεια καί ἐγγύησις διά τήν συνεχή Παρουσία τοῦ Χριστιανισμοῦ εἰς τήν περιοχήν μας.

Ὁ Θεός νά ἔχῃ καλά καί ὑπό τήν σκέπην Του τήν Αὑτοῦ Μεγαλειότητα τόν Βασιλέα Ἀμπντάλλα Β´ Μπίν Ἀλ Χουσεΐν καί τήν Ἰορδανίαν, τήν Παλαιστίνην καί ὅλον τόν κόσμον. Νά δώσῃ εἰρήνην καί ἀσφάλειαν εἰς τήν περιοχήν μας. Ἀμήν. Γένοιτο.

Καιρός τοῦ ποιῆσαι τόν Κύριον,

Δέσποτα Ἅγιε εὐλόγησον.

Μετά τάς προσφωνήσεις ἠκολούθησαν οἱ κατά τήν περιφοράν τρίς πέριξ τῆς Ἁγίας Τραπέζης ὕμνοι «Ἅγιοι μάρτυρες»,«Δόξα σοι Χριστέ»,«Ἡσαΐα χόρευε»  καί ἡ ἐπίθεσις τῶν χειρῶν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἀρχιερέων, Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Βόστρων κ. Τιμοθέου, Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου, καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Καττάρων κ. Μακαρίου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ ἐπί τῆς κεφαλῆς τοῦ χειροτονουμένου καί ἡ ἐπίκλησις τῆς θείας Χάριτος καί τό «ἄξιος», τό ὁποῖον μετά χαρᾶς ἐπευφήμησε τό ἐκκλησίασμα, εἰς τό ὁποῖον ἦσαν Ἁγιοταφῖται πατέρες, συγγενεῖς καί οἰκεῖοι καί πνευματικά τέκνα τοῦ χειροτονηθέντος ἐξ Ἰορδανίας.

Τῆς λειτουργίας ἀχθείσης πρός τό τέλος, ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν χειροτονηθέντα τήν Ἀρχιερατικήν ράβδον λέγων: «λάβε τήν ράβδον ταύτην…».

Ἅμα τῇ ἀπολύσει, ὁ χειροτονηθείς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κυριακουπόλεως ἐμοίρασε τό ἀντίδωρον καί ἐδέχθη τά συγχαρητήρια τῶν ἀσπαζομένων τήν χεῖρα αὐτοῦ.

Εἰς τήν συνάντησιν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν χειροτονηθέντα, συγχαίρων τοῦτον διά τήν προαγωγήν καί εὐχόμενος αὐτῷ τήν χάριν τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος,   ὁ δέ χειροτονηθείς προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον εὐχαριστῶν καί διαβεβαιῶν Αὐτόν ὅτι θά διακονήσῃ τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον ἐν συνεργασίᾳ μετ’ Αὐτοῦ καί ἐν ἑνότητι μετά τῆς μητρός Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 5^ης /18^ης Μαΐου 2018, μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἔλαβε χώραν εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἡ ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Μηνύματος τῆς ἐκλογῆς τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Χριστοφόρου  εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Κυριακουπόλεως καί τῆς χειροτονίας αὐτοῦ εἰς Ἀρχιερέα εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τήν ἑπομένην, πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 6^ης /19^ης Μαΐου 2018.

Τό Μήνυμα ἐτελέσθη συμφώνως πρός τό Τυπικόν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, τό ὁποῖον ὁρίζει τήν ὑπογραφήν τῶν ψηφισάντων τόν ἐκλεγέντα εἰς τόν Κώδικα τῶν Ὑπομνημάτων ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. 

Τόν ἐκλεγέντα ἐτίμησαν διά τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν εἰς τό Μήνυμα μέλη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὁ ἀδελφός καί ἄλλοι συγγενεῖς αὐτοῦ, καί μέλη τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου ἐξ Ἰορδανίας, εἰς τό ὁποῖον οὗτος ἀπό ἐτῶν διηκόνει.

Μετά τό Μήνυμα ἠκολούθησε ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ ἐκλεγείς προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ ἡμέρα αὕτη εἶναι εἰδική διά τήν πορείαν τῆς ζωῆς μου. Ἐπιτρέψατέ μοι νά εὐχαριστήσω τόν Θεόν, τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καί Ὑμᾶς προσωπικῶς. Σᾶς εὐχαριστῶ καί ὑπόσχομαι ὅτι θά βαδίσω τήν πορείαν τῆς Ἀδελφότητος καί  ὅτι θά φανῶ ἀντάξιος τῶν προσδοκιῶν αὐτῆς καί τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖον ἐπί ἔτη ὡς Ἁγιοταφίτης διηκόνησα.

Ὁ Μακαριώτατος ἀντιπροσεφώνησε τόν ἐκλεγέντα διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

“Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρε,

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος ἐν τῇ προσφάτῳ αὐτῆς Συνεδρίᾳ ὁμοφώνως ἀπεδεξαμένη τήν Πατριαρχικήν καί Πατρικήν Ἡμῶν εἰσήγησιν τῆς εἰς τό Ἀρχιερατικόν ἀξίωμα προαγωγῆς ὑμῶν, ψήφοις κανονικαῖς, ἀνέδειξεν τήν ὑμετέραν Ὁσιολογιότητα Ἀρχιεπίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Κυριακουπόλεως καί διωρίσατο αὐτήν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον καί ποιμένα πνευματικόν τοῦ ἐν Ἀμμάν Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας καί τῶν περιχώρων αὐτοῦ διαβιοῦντος Χριστεπωνύμου ἡμῶν καί εὐσεβοῦς πληρώματος.

Τοῦτο δέ ἐποίησε ἡ Ἁγία καί Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος, ἀκούουσα εἰς τούς θεοπνεύστους λόγους τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «Οἱ γάρ καλῶς διακονήσατες βαθμόν ἑαυτοῖς καλόν περιποιοῦνται καί πολλήν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Α΄Τιμ. 3, 13).

Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρε, ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἀφ’ ἑνός μέν ἐκάλεσε ὑμᾶς εἰς τήν ὑψίστην τιμήν τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀνέθεσεν ὑμῖν τήν ὄντως θυσιαστικήν καί σταυροαναστάσιμον ταύτην ἀποστολικήν διακονίαν εἰς λίαν κρισίμους καιρούς διά τήν χριστιανικήν παρουσίαν ἐν τῇ σκληρῶς δοκομαζομένῃ περιοχῇ ἡμῶν, δηλονότι τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Εὐχόμεθα, ὅπως ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἡ τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα, ἐνισχύῃ ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιτελέσει τῶν νέων Ἁγιοταφιτικῶν καθηκόντων καί τῆς ἐμπιστευθείσης ὑμῖν θεαρέστου ἀποστολῆς τοῦ Ἐπισκόπου καί δή τοῦ τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς Ἐκκλησίας καί κατευθύνῃ τά διαβήματα ὑμῶν πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν τοῦ Ἀρχιποίμενος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἰδιαζόντως δέ πρός διαφύλαξιν τῆς ἀρραγοῦς ἑνότητος τοῦ ἑνιαίου ἡμῶν Χριστεπωνύμου πληρώματος ἔνθεν καί ἔνθεν τῶν ῥείθρων τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί τοῦ Πάτρωνος ὑμῶν ἁγίου Χριστοφόρου τοῦ μεγαλομάρτυρος.

Ἄξιος καί στερεός ἐν τῇ πίστει”.  

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_6_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Πέμπτην, 4^ην /17^ην Μαΐου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως εἰς τόν τόπον, ἐξ οὗ ὁ Κύριος ἐνώπιον τῶν ἁγίων Αὐτοῦ μαθητῶν καί ἀποστόλων ἀνελήφθη εἰς τούς οὐρανούς, ἤτοι εἰς τό ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν Ἱερόν Προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως.

Εἰς τό Προσκύνημα τοῦτο ἐτελέσθη ἀφ᾽ ἑσπέρας Ἁγιασμός τῆς Ἁγίας Τραπέζης, Ἑσπερινός καί Μικρόν Ἀπόδειπνον, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, καθώς καί κατά τήν κρατήσασαν τάξιν διάταξιν Λιτανεία τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ἀναλήψεως ἀπό τό Προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως ἕως καί τήν Ἱ. Μονήν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν καί ἡ ἀνάγνωσις τοῦ Α΄ Ἐωθινοῦ Εὐαγγελίου ἑλληνιστί ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου καί ἀραβιστί ὑπό τοῦ π. Χαραλάμπους.

Τήν  πρωΐαν τῆς Κυριωνύμου ἑορτῆς ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τό Προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, συλλειτουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί τῶν Πρεσβυτέρων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου κ. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου δεξιά ἑλληνιστί, καί τῆς χορῳδίας τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἀριστερά ἀραβιστί ὑπό τόν κ. Ριμόν Κάμαρ, τῇ συμμετοχῇ Ἀραβοφώνων τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου ἐκ διαφόρων περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσσίας, Ρουμανίας, Σερβίας, Οὐκρανίας καί Κύπρου.

Κατά τό τυπικόν, διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας, προσῆλθε πρός προσκύνησιν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τῶν μελῶν τῆς Συνόδου. Ἐν συνεχείᾳ ἐπεσκέφθη τήν παρά τό προσκύνημα κατοικίαν τοῦ ἰμάμη, τήν ἔναντι τοῦ προσκυνήματος Ἱεράν Μονήν τῆς Ἀναλήψεως ὑπό τόν π. Ἀχίλλιον, τήν πλησιόχωρον  Ρωσσικήν Γυναικείαν Μονήν τῆς Ἀναλήψεως καί τήν Ἱεράν Μονήν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν εἰς τήν Μικράν Γαλιλαίαν ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Ἄνθιμον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_7_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Τετάρτην, 3^ην /16^ην Μαρτίου 2018,ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον ἡ ἑορτή τῆς Ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα, ὡς συμπλήρωσις τῶν τεσσαράκοντα πανηγυρικῶν ἡμερῶν ἀπό τῆς ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἐψάλησαν τά ἀναστάσιμα τροπάρια τοῦ Ὄρθρου, ὡς ἐψάλησαν τήν ἡμέραν τοῦ Πάσχα καί ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Μετά τοῦτο ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς καί μοναχοί κατῆλθον διά τῶν βαθμίδων τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου διά προσκύνησιν εἰς τόν Ἅγιον Τάφον καί τόν Γολογοθᾶν, ἐν ᾧ ἐτελεῖτο ἡ θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος ἐν λειτουργίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους τῇ συμμετοχῇ πολλῶν προσκυνητῶν.

Μετά τήν ἀναστάσιμον θείαν Λειτουργίαν ἡ Ἀρχιερατική συνοδεία ἐγένετο δεκτή ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_8_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Τρίτην, 2αν/15ην Μαΐου 2018, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἐν Συνεδρίᾳ αὐτῆς, ὑπό τήν Προεδρείαν τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, προέβη εἰς τάς κάτωθι ἀποφάσεις:

1. Ἐξέλεξε τόν Ἀρχιμανδρίτην Χριστοφόρον εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Κυριακουπόλεως καί Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον εἰς Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας.
2. Ἐξέλεξε τόν Ἀρχιμανδρίτην Ἀριστόβουλον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων καί Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον εἰς τήν Μαδηβάν τῆς Ἰορδανίας.
3. Διώρισε τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτον ἡγούμενον τοῦ ἐν τῇ Ἀνατολικῇ Ὄχθῃ τοῦ Ἰορδάνου προσκυνήματος τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου.
4. Ἀνέθεσε εἰς τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον καθήκοντα Πατριαρχικοῦ Ἐπίτρόπου.
5. Διώρισε τόν Ἀρχιεπίσκοπον Πέλλης κ. Φιλούμενον Προϊστάμενον τῆς ἐν τῇ Δυτικῇ Ἱερουσαλήμ Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
6. Διώρισε τόν Ἀρχιμανδρίτην Ραφαήλ Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον ἐν βορείῳ Ἰορδανίᾳ μέ ἕδραν τήν πόλιν Ἴρμπετ.
7. Διώρισε τόν Ἀρχιμανδρίτην Πολύκαρπον Σκευοφύλακα τῆς Βασιλικῆς καί τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ.
8. Διώρισε τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτον ὡς Πρόεδρον τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἐφετείου καί ὡς μέλη τόν Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον καί τον Ἀρχιμανδρίτην π. Γαλακτίωνα.
9. Διώρισε τόν Ἀρχιμανδρίτην Εὐφρόσυνον ἡγούμενον τῆς ἐν Χάϊφᾳ Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος.
10. Διώρισε τόν Ἱεροδιάκονον π. Εὐλόγιον ὡς διάκονον ἐν τῇ Ἐπιτροπείᾳ τοῦ Ἀμμάν Ἰορδανίας.
11. Διώρισε τόν Πρεσβύτερον π. Νικόλαον ἐφημέριον εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

12. Διώρισε τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Κλαύδιον ὡς ἡγούμενον τῆς ἐν Κάρακ τῆς Ἰορδανίας Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος.
13. Διώρισε τόν Ἀρχιμανδρίτην Ἰννοκέντιον ὡς Προϊστάμενον τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος Μαΐν ἐν Μαδηβᾷ τῆς Ἰορδανίας.

14. Διώρισε τόν ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ποιμένων Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰγνάτιον καί ὡς ἡγούμενον τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας