Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων συνελθοῦσα τήν Δευτέραν, 19^ην Φεβρουαρίου/4^ην Μαρτίου 2013, ὑπό τήν Προεδρείαν τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, προήγαγεν εἰς Ἀρχιερεῖς μέλη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τῇ προτάσει τοῦ Μακαριωτάτου καί ὁμοφώνῳ ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

Ὁ Γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρχιμανδρίτης π. Δημήτριος ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης, ὁ ἐν Κατάρ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης π. Μακάριος ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Κατάρ, ὁ Παρασκευοφύλαξ τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱσίδωρος προήχθη εἰς Γέροντα Σκευοφύλακα καί ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως, ὁ ἡγούμενος τῆς Κοινότητος τῆς πόλεως Μπιρζέτ Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Πέλλης καί διωρίσθη Πατριαρχικός Ἐπίτροπος εἰς βόρειον Ἰορδανίαν καί ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνθηδῶνος.

Αἱ χειροτονίαι τῶν ἐκλεγέντων  Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων θά λάβουν χώραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἀφοῦ προηγηθοῦν τά Μηνύματα εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τήν προτεραίαν κατά τήν κάτωθι τάξιν:

Τό Σάββατον τῶν Ψυχῶν, 24^ην Φεβρουαρίου / 9^ην Μαρτίου 2013, ἡ χειροτονία τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου.

Τήν Κυριακήν τῆς Ἀπόκρεω, 27^ην Φεβρουαρίου /10^ην Μαρτίου 2013, ἡ χειροτονία τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Κατάρ κ. Μακαρίου.

Τό Σάββατον τῆς ἑβδομάδος τῆς Τυροφάγου, 3^ην /16^ην Μαρτίου 2013, ἡ χειροτονία τοῦ ἐκλεγέντος Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου

Τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, 4^ην /17^ην Μαρτίου 2013, ἡ χειροτονία τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου.

Εἰς ἡμερομηνίαν ἀνακοινωθησομένην προσεχῶς θά λάβῃ χώραν ἡ χειροτονία τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου ἐν Κωνσταντινουπόλει.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἀπεφάσισεν ὡσαύτως τήν χειροτονίαν τοῦ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, ἱεροδιακόνου π. Κυριακοῦ εἰς Πρεσβύτερον καί τοῦ ἐν τῆ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Χοτζεβᾶ ἱεροδιακόνου π. Χρυσογόνου ὡσαύτως εἰς Πρεσβύτερον, τήν μετάθεσιν τοῦ ἡγουμένου τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας Ἀρχιμανδρίτου π. Δοσιθέου εἰς τό ἐν Ἱερουσαλήμ ἡγουμενεῖον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Χαραλάμπους καί τήν μετάθεσιν τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Χαραλάμπους Ἀρχιμανδρίτου π. Καλλίστου εἰς τό ἐν Κανᾷ ἡγουμενεῖον, καί τήν εἰς μοναχόν χειροθεσίαν καί ἐν συνεχείᾳ τήν εἰς διάκονον χειροτονίαν τοῦ ἐκ Κύπρου δοκίμου Εὐρυβιάδου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 17^ην /30^ήν Νοεμβρίου 2012, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν ΟΓ’ Συνεδρίαν αὐτῆς ἐξήτασε τό θέμα τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Ἰωάννου, περί τοῦ ὁποίου εἶχε γίνει λόγος προλαβόντως εἰς τήν ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/11/07/7041/.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος μετά λύπης παρετήρησεν ὅτι ὁ ἐν λόγῳ π. Ἰωάννης Κοντογεῶργος δυστυχῶς δέν ἀπεδείχθη ἄξιος τῆς γενομένης αὐτῷ τιμῆς ἐντάξεως εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί εἰς τόν κλῆρον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀλλ’ ἀντιθέτως ἐδημιούργει προσκυνηματικά ἐπεισόδια εἰς τό προσκύνημα τῆς Βηθλεέμ, ἔνθα διηκόνει, καί ἀγνωμόνως ἐπανεστάτησε ἐναντίον τῆς κανονικῆς Ἐκκλησιαστικῆς αὐτοῦ Ἀρχῆς καί προσεχώρησε εἰς ἄλλην σχισματικήν καί ἀντικανονικήν, ἐγκατέλειψεν ἄνευ προειδοποιήσεως τήν ἀνατεθεῖσαν αὐτῷ διακονίαν καί ἀνεχώρησε πρός ἄγνωστον κατεύθυνσιν.

Διά τήν ἀπᾴδουσαν  εἰς μοναχόν καί κληρικόν διαγωγήν ταύτην ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος καθῄρεσε τοῦτον τοῦ βαθμοῦ τοῦ ἱεροδιακόνου, ὑπεβίβασεν αὐτόν εἰς τήν τάξιν τῶν λαϊκῶν καί ἀπέκοψε τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος θά γνωστοποιήσῃ τήν ἀπόφασιν ταύτην εἰς πάσας τάς ἀδελφάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἵνα θεωρῶσιν ὡς ἐστερημένον πάσης Ἱερατικῆς ἰδιότητος τόν ἄχρι τοῦδε γνωστόν ὡς διάκονον Ἰωάννην καί μή δέχωνται αὐτόν εἰς οὐδεμίαν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Εἰς τήν  Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον τῆς Πέμπτης, 21^ης  Σεπτεμβρίου 2012, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διώρισεν ὡς νέον Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ  ἐκλιπόντος Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Μητροπολίτου Καισαρείας κυροῦ Βασιλείου τόν Μητροπολίτην Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιον.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη εἰς τόν διορισθέντα νέον Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον δαψιλῆ τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν εἰς τήν ἐκπλήρωσιν τῶν καθηκόντων αὐτοῦ, ἵνα οὕτως ἐλαφρύνεται τό βάρος ἐργασίας τοῦ Πατριαρχικοῦ Γραφείου καί τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Ὁ νεοδιορισθείς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος  Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐμπιστοσύνην πρός τό πρόσωπον αὐτοῦ καί ὑπεσχέθη ὅτι πάσῃ δυνάμει καί ἐπιμελείᾳ θά ἀνταποκριθῇ εἰς τά καθήκοντα αὐτοῦ πρός ὄφελος τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετά λύπης ἀνακοινώνει τήν καθαίρεσιν τοῦ ἱερέως αὐτοῦ π. Ρωμανοῦ Ραδουάν διά τούς λόγους, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται εἰς τήν ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία ἐγνωστοποιήθη εἰς αὐτόν διά τῆς ὑπ. ἀριθ. Πρωτ. 481 καί ἀπό 12.^. 5. 2012 ἐπιστολῆς, ἐχούσης ὡς ἕπεται:

Αἰδεσιμολογιώτατον Οἰκονόμον

π. Ρωμανόν Ραντουάν

Εἰς Ναζαρέτ.

Αἰδεσιμολογιώτατε,

Καθηκόντως πληροφορῶ ὑμᾶς ὅτι ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος προεδρευομένη ὑπό τῆς Α. Θ. Μακαριότητος τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἐν τῇ Ο’ Συνεδρίᾳ αὐτῆς τῆς 27ης Ἀπριλίου / 10^ης  Μαΐου 2012 καθῄρεσε ὑμᾶς τοῦ βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης καί ἐπανέφερε εἰς τήν τάξιν τῶν λαϊκῶν διά τά εἰς ἃ ὑπεπέσατε κανονικά παραπτώματα ἀπειθείας, ἀνυπακοῆς καί περιφρονήσεως τῆς Ἐκκκλησιαστικῆς ὑμῶν Ἀρχῆς, ἀρνήσεως συνεργασίας μετ’ Αὐτῆς παρά τάς ἐπανειλημμένας κλήσεις, ὅπως προσέλθητε εἰς τό Πατριαρχεῖον, συνεργίας εἰς κλοπήν εἰκόνων, τελέσεως λειτουργιῶν εἰς ἱερούς ναούς τοῦ Πατριαρχείου ἄνευ ἐγκρίσεως αὐτοῦ, μετατροπῆς τῶν ἱερῶν ναῶν εἰς ξενῶνας φιλοξενίας, ἱδρύσεως ἄνευ ἐγκρίσεως τῆς Μ. Κ. Ο. «Σοφία» καί αὐτονόμου συμπεριφορᾶς ὑμῶν ἀπᾳδούσης πρός τήν ἱερατικήν ὑμῶν ἰδιότητα.

Ἐντέλλεσθε, ὅθεν, ὅπως εἰς τό ἑξῆς ἀπέχητε πάσης ἱερατικῆς ἢ μυστηριακῆς  πράξεως.

Ἐπί τούτοις, εὐχόμενος ὑμῖν τόν θεῖον φωτισμόν, ἵνα ἀκολουθήσητε τήν ὁδόν τῆς μετανοίας, διατελῶ.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ τῇ 12^η Μαΐου 2012

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,

ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ

Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης

Γέρων Ἀρχιγραμματεύς

 Κοινοποίησις:Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν.

Εἰς Ναζαρέτ.

Ἐν ὄψει τούτων τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀναμένον τήν εἰλικρινῆ μετάνοιαν τοῦ καθαιρεθέντος π. Ρωμανοῦ, ζητεῖ ἀπό τούς Ἱερεῖς καί Ἐπιτρόπους του νά ἀποφύγουν ὁποιανδήποτε ἐκκλησιαστικήν πρᾶξιν ἤ κοινωνίαν μετ’αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων συνελθοῦσα σήμερον, ἡμέραν Δευτέραν, 26^ην Ἀπριλίου/ 9^ην Μαΐου 2011, εἰς κανονικήν Συνεδρίαν αὐτῆς, ἐπελήφθη μεταξύ ἄλλων θεμάτων καί τῆς ἐπιλύσεως τοῦ προβλήματος τῆς ἀτικανονικῶς εἰς Ἱεριχώ ἀνεγερθείσης Ἐκκλησίας ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἐξετάσασα διεξοδικῶς καί εἰς βάθος τό πρόβλημα τοῦτο, ὁμοφώνως καί μετά λύπης ἀπεφάσισε τήν διακοπήν τοῦ μνημοσύνου τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ καί τήν καθαίρεσιν τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου Κρέτσου.

Οἱ λόγοι διά τήν λῆψιν τοιαύτης ἀποφάσεως εἶναι ὅτι κατά  τά τελευταῖα ἔτη τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, τό Πατριαρχεῖον Ρουμανίας ἤρχισε καί ὡλοκλήρωσε τήν ἀνέγερσιν Ναοῦ μετά ξενῶνος εἰς Ἱεριχώ, χωρίς τήν κανονικήν ἔγκρισιν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ ὁποίου ὑπάγεται ἡ Ἁγία Γῆ.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εὑρέθη εἰς δύσκολον θέσιν ἐκ τοῦ γεγονότος τούτου. Εἶδε τά κανονικά ὅρια αὐτοῦ, ἐπικυρωμένα ὑπό Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων  νά ἀπειλῶνται αὐθαιρέτως καί ἀπροκαλύπτως ἐν τῇ πράξει.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐξήγησεν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ρουμανίας ὅτι ὁ ἰσχυρισμός αὐτοῦ ὅτι ἡ Ἐκκλησία αὕτη ἀνηγέρθη διά τούς ἐκ Ρουμανίας προσκυνητάς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ἐάν γίνῃ ἀποδεκτός, μετατρέπει τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς ἀνοικτόν πεδίον δι’ ὅλας τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκκλησίας δι’ ἀνέγερσιν ναῶν, τινες τῶν ὁποίων ἤδη ἔχουν ζητήσει τοῦτο.

Ἐπειδή, παρά ταῦτα, τό Πατριαρχεῖον Ρουμανίας δέν ἐπέδειξε τήν δέουσαν ἐκκλησιαστικήν εὐαισθησίαν, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἔθεσεν εἰς ἀκοινωνησίαν τόν ἀναλαβόντα καί περατώσαντα τήν πρωτοβουλίαν ταύτην, Ἀρχιμανδρίτην Ἱερώνυμον Κρέτσου ἀντιπρόσωπον τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, προσφάτως δέ πρός ὤθησιν τοῦ προβλήματος πρός ἐπίλυσιν, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπέστειλε πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ τήν κάτωθι ἐπιστολήν, ἐν ᾗ ἐκτίθενται ἀναλυτικῶς ὅλαι αἱ πτυχαί τοῦ προβλήματος τούτου καί ἡ στάσις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων:

Τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας, Τοποτηρητῇ Καισαρείας, Καππαδοκίας, Μητροπολίτῃ Οὐγγροβλαχίας καί Ἀρχιεπισκόπῳ Βουκουρεστίου κ. Δανιήλ,  ἀδελφῷ ἐν Κυρίῳ ἀγαπητῷ καί συλλειτουργῷ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος, ἀσπασμόν ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Ἐπί τῶν ἡμερῶν τῶν προκατόχων Ἡμῶν, μακαριστοῦ Πατριάρχου  Ἱεροσολύμων κυροῦ Διοδώρου καί μακαριστοῦ Πατριάρχου Ρουμανίας κυροῦ Θεοκτίστου, ἀνελήφθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας πρωτοβουλία ἀνεγέρσεως Ἱεροῦ Ναοῦ εἰς Ἱεριχώ μετ’ οἰκημάτων  ξενῶνος πέριξ αὐτοῦ ἄνευ ἐγκρίσεως καί κανονικῆς ἀδείας  τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων Τόπων, τοῦ Ἡμετέρου δηλονότι Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων.

Αἱ ἐνστάσεις καί διαμαρτυρίαι τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου δέν ἠδυνήθησαν νά ἀνακόψουν τήν ἀνέγερσιν τοῦ ἐν λόγῳ Ναοῦ. Αὗται τοὐναντίον ἠγνοήθησαν καί ὁ Ναός ἐτελειώθη καί σήμερον μάλιστα λειτουργεῖται.

Ἡ Ὑμετέρα λίαν τετιμημένη καί περισπούδαστος Ἡμῖν Μακαριότης, διακρινομένη ἐπί Θεολογικῇ καταρτίσει καί παιδείᾳ οὐκ ὀλίγῃ, ἐπίσταται καλῶς  ὅτι ἡ πρᾶξις αὕτη ἀποτελεῖ κατάφωρον παραβίασιν τῆς Εὐαγγελικῆς ἀρχῆς, τιθεμένης ὑπό τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, «φιλοτιμουμένου εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός, ἵνα μή ἐπ’ ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῇ» (Ρωμ. 15, 20), ὡς καί τῶν ἱερῶν Κανόνων, 31ου τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, 5ου τῆς Συνόδου Ἀντιοχείας καί 10ου Καρθαγένης, καταδικαζόντων τήν πῆξιν ἑτέρου θυσιαστηρίου, ἐν καταφρονήσει τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου. Τό ἐπιχείρημα ὅτι ἡ Ρουμανική Ἐκκλησία ἐπιθυμεῖ νά ἔχῃ ἴδιον αὐτῆς  Ναόν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, δέν εὐσταθεῖ, καθ’ ὅτι αὕτη ἔχει Ναόν εἰς Ἱεροσόλυμα καί καθ’ ὅτι ἡ Ἁγία Γῆ ἔχει ἀνατεθῆ πρός διαφύλαξιν καί διαποίμανσιν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὑπό τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁρισάσης διά τοῦ 7ου κανόνος αὐτῆς «τόν ἐν Αἰλίᾳ ἐπίσκοπον τιμᾶσθαι καί ἔχειν τήν ἀκολουθίαν τῆς τιμῆς», τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁρισάσης διά τῆς Ζ΄ Πράξεως αὐτῆς: «Ἰουβενάλιον, τόν ὁσιώτατον ἐπίσκοπον τῶν Ἱεροσολύμων τάς τρεῖς Παλαιστίνας ὑπό τήν ἰδίαν ἐξουσίαν ἔχειν» καί τῆς Πενθέκτης, διά τοῦ 36ου κανόνος αὐτῆς συγκαταλεξάσης τόν Θρόνον τῆς Ἱεροσολυμιτῶν πόλεως μεταξύ τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων.

Ἐάν καί αἱ ἄλλαι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ἀκολουθήσουν τό παράδειγμα τοῦτο τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας, τότε θά ἔχωμεν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἀντιπροσωπείας δέκα τριῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅπερ ἔσται παράδειγμα αὐθαιρέτου Ὀρθοδόξου πολυφωνίας καί πολυαρχίας, δυσκόλως διοικητικῶς οἰκονομουμένης καί εἰς ἀντίθεσιν ἐρχομένης πρός ὅσα συνεφωνήθησαν ὑφ’ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Δ’ Προσυνοδικήν Διάσκεψιν τῆς Γενεύης τοῦ ἔτους 2009.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀντιμετώπισε μετά λύπης βαθείας ἀλλά καί μετ’ ἀνεκτικότητος καί μετριοπαθείας πολλῆς τήν ἐντός τῶν κόλπων αὐτοῦ ἐμφυτευθεῖσαν ἀντικανονικήν ταύτην κατάστασιν, διό καί περιωρίσθη ὅπως θέσῃ εἰς ἀκοινωνησίαν μόνον τόν πρωτεργάτην αὐτῆς, Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἱερώνυμον Κρέτσου, χωρίς νά καθαιρέσῃ τοῦτον ἤ νά διακόψῃ τό μνημόσυνον τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας ἐν τοῖς Διπτύχοις, ὅπερ  ἐδικαιοῦτο νά πράξῃ.

Ἀναμείναντες  ἐφ’ ἱκανόν χρόνον καί μάλιστα ἐπί τετραετίαν ἀπό τῆς σύν Θεῷ ἐκλογῆς τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τόν τετιμημένον Θρόνον τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας καί μή ἰδόντες οὐσιαστικήν τινα κίνησιν παῤ Αὐτῆς πρός ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος τούτου, ἐκ τῶν πραγμάτων κινούμεθα, ὅπως Ἡμεῖς ἐγείρωμεν τοῦτο, ἵνα ἄνευ οὐδεμιᾶς περαιτέρω χρονοτριβῆς θεραπευθῇ καί ἐπουλωθῇ ἡ ἀνοικτή αὕτη πληγή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, συνῳδά τοῖς θείοις καί ἱεροῖς κανόσι, καί ἵνα μή φθάσωμεν εἰς τό ἀπευκταῖον τῆς καθαιρέσεως τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου ἤ τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τῆς ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας.

Ἐπί τούτοις, ἀσπαζόμενοι αὐτήν ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου φιλήματι ἁγίῳ, διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἀγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ  ‚βιαʹ  Ἰανουαρίου κζ΄.

Τῆς Ὑμετέρας πεφιλημένης Μακαριότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ´

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἀνταποκρινόμενος ὁ Πατριάρχης Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ ἀπέστειλεν ὡς ἀντιπρόσωπον αὐτοῦ ἐπί τοῦ θέματος τήν Παρασκευήν πρό τοῦ Λαζάρου,  2^αν / 15^ην Ἀπριλίου 2011, τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον  Campineanul  κ. Κυπριανόν, κομίζοντα μεθ’ ἑαυτοῦ ἐπιστολήν.

Εἰς τήν ἐπιστολήν ταύτην οὐδόλως ἐπιδεικνύεται ἡ διάθεσις διά τήν κανονικήν ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος καί τήν διατήρησιν τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος, ἀπεναντίας δι’ ἀδυνάτων καί ἀβασίμων ἐπιχειρημάτων καταβάλλεται ἡ προσπάθεια νομιμοποιήσεως καί παγιώσεως τῆς δημιουργηθείσης καταστάσεως.

Πρός διαφύλαξιν καί προστασίαν τῶν κανονικῶν προσκυνηματικῶν καί ποιμαντικῶν δικαιωμάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος προέβη εἰς τήν ὀδυνηράν μέν, ἀναγκαίαν δέ ἀπόφασιν ταύτην, εὐχομένη ἐν τῷ μεταξύ διά τήν ἐν σεβασμῷ τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως ἀποκατάστασιν τῆς διακοπείσης κανονικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας.

Διευκρινίζεται ὅτι παρά τήν διακοπήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, οἱ ἐκ Ρουμανίας εὐσεβεῖς προσκυνηταί εἶναι εὐπρόσδεκτοι εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τάς Ἱερᾶς Μονάς τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Παρασκευήν, 19^ην Φεβρουαρίου/ 4^ην Μαρτίου 2011, ἔλαβε χώραν εἰς τό ἐν τῷ Πατριαρχείῳ παρεκκλήσιον τῆς Πεντηκοστῆς ἡ εἰς μοναχόν κουρά,  ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου κατόπιν αἰτήσεως αὐτῶν καί ἐγκρίσεως ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τοῦ ἄχρι νῦν δοκίμου Λιβίου Μαυροκορδάτου, διακονητοῦ εἰς τό σεπτόν προσκύνημα τῆς Βηθλεέμ, τοῦ δοκίμου Ἀθανασίου Τσετσίου, διακονητοῦ πρίν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου καί προσφάτως ὡσαύτως εἰς Βηθλεέμ καί τοῦ δοκίμου Χρήστου Κεσόγλου, διακονητοῦ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ καρέντες, μεταλλάξαντες τρόπον ζωῆς ἐπί τό τελειότερον, μετήλλαξαν καί ὀνόματα. Ὁ Λίβιος Μαυροκορδᾶτος μετωνομάσθη εἰς Λεόντιον, ὁ Ἀθανάσιος Τσέτσιος μετωνομάσθη εἰς Ἀντώνιον καί ὁ Χρῆστος Κεσόγλου εἰς Χρύσανθον.

Εἰς τήν τελετήν τῆς κουρᾶς παρίσταντο οἱ Γέροντες τῆς Ἀδελφότητος, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Βηθλεέμ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος καί ἄλλοι Ἁγιοφῖται Πατέρες.

Κείρας τούτους ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐνίσχυσεν αὐτούς διά λόγων Πατρικῶν παραμυθιτικῶν, λέγων εἰς αὐτούς ὅτι ἀπό τῆς σήμερον τιμῶνται καί εἰσέρχονται εἰς τό τάγμα τῶν Σπουδαίων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, ἵνα διακονήσουν ἀγωνιστικώτερον εἰς τόν προσωπικόν αὐτῶν ἀγῶνα καί τελειότερον εἰς τόν προσκυνηματικόν καί τόν ποιμαντικόν.

Ὁ Μακαριώτατος συνεχάρη αὐτούς ἐπί τῇ ἐκκλησιαστικῇ πνευματικῇ ταύτῃ ἀναδείξει, ηὐχήθη αὐτοῖς ὑπομονήν  καί δύναμιν, ἵνα δίδωσιν χριστιανικήν Ἁγιοταφιτικήν μοναχικήν μαρτυρίαν, τῆς ὁποίας ἔχει ἀνάγκην ὁ κόσμος, ἰδίᾳ δέ τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον ἡμῶν καί οἱ εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα συρρέοντες προσκυνηταί.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

ΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ

ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΡΕΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ.

ΣΥΝΕΔΡΙΑ Ν΄/ 11-9-2009.

Ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ θεοῤῥύτου αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κενωθέντος ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπέρ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἐκαρποφόρησεν εἰς τούς κόλπους αὐτῆς μάρτυρας, οἱ ὁποῖοι τό αἷμα αὐτῶν ἐξέχεαν ὡς προσφοράν καί ἀντίδοσιν εὐγνωμοσύνης καί ἀγάπης τῷ ἑκουσίως ὑπέρ αὐτῶν Σταυρωθέντι καί ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντι.

Πρῶτος τῶν μαρτύρων τούτων τυγχάνει ὁ πρωτομάρτυς καί ἀρχιδιάκονος Στέφανος, ὅστις, κατά μίμησιν τοῦ Σωτῆρος αὐτοῦ, ἐτελειώθη, προσευχόμενος ὑπέρ τῶν λιθοβολούντων αὐτόν (Πράξ. 7, 60). Τοῦτον ἠκολούθησεν ὁ ἅγιος Ἰάκωβος, υἱός Ζεβεδαίου καί ἀδελφός τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, τόν ὁποῖον «Ἡρώδης ὁ βασιλεύς ἀνεῖλε μαχαίρῃ». (Πράξ. 12, 1-2). Μετ’ αὐτόν ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, πρῶτος ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, ἐκρημνίσθη ὑπό τῶν ἀρνουμένων τόν Κύριον ἀπό τοῦ πτερυγίου τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καί ἐτελειώθη, προσευχόμενος ὑπέρ τῶν διωκτῶν αὐτοῦ. Ἐπί τά  ἴχνη τούτου ἐπορεύθη ὁ συγγενής αὐτοῦ καί διάδοχος εἰς τόν Θρόνον, Συμεών ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ὁ ἐπί Τραϊανοῦ εἰς Πέλλαν τῆς Ὑπεριορδανίας καταβασανισθείς καί σταυρωθείς εἰς ἡλικίαν τῶν ἑκατόν καί εἴκοσιν ἐτῶν.

Ἡ ἀποστολική περίοδος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων σεμνύνεται διά τούς τέσσαρας τούτους λαμπρούς νοερούς ἀδάμαντας αὐτῆς, οὐχ ἧττον ὅμως καί ἡ μεταποστολική τοιαύτη ἐπί τοῦ ἀπηνοῦς  διωγμοῦ τοῦ Διοκλητιανοῦ σεμνύνεται διά τόν Ἱεροσολυμίτην ἀποκεφαλισθέντα μάρτυρα Προκόπιον, τούς ἐν Γάζῃ μαρτυρήσαντας Τιμόθεον, Ἀγάπιον καί Θέκλαν, τόν ἱδρυτήν τῆς ἐν Καισαρείᾳ Βιβλιοθήκης ἀποκεφαλισθέντα μάρτυρα Πάμφιλον, τούς ἐν Ἀσκάλωνι ἀποκεφαλισθέντας Πρόμον καί Ἠλίαν, τόν ἐν Ἰαμνείᾳ Παῦλον καί ἄλλους ἀληθῶς καί θαυμαστῶς πολλούς, ἀνηλεῶς βασανισθέντας καί μαρτυρικῶς τελειωθέντας εἰς πάσας σχεδόν τάς πόλεις τῆς Ἁγίας Γῆς, περί «ὧν ἐπιλείψει ἡμᾶς ὁ χρόνος διηγουμένους». ( Ἑβρ.  11, 33).

Εἰς τήν σεπτήν χορείαν τῶν μαρτύρων τούτων τῶν πρώτων αἰώνων τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, οἵτινες ἠρνήσαντο ἀπαρνήσασθαι Χριστόν, ἀνήκουν καί ὅσοι εἰς τούς ἀκολουθήσαντας αἰῶνας διά Χριστόν καί τήν ἀλήθειαν καί ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως κατεδιώχθησαν, οἷον ὁ εἰς Περσίαν μετά τοῦ τιμίου Σταυροῦ ἀπαχθείς ἀοίδιμος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Ζαχαρίας καί οἱ ἐν τῇ Μονῇ τοῦ ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου ὑπό τῶν Περσῶν ἀναιρεθέντες Πατέρες.

Εἰς τό ἱερόν σύνταγμα τούτων τάσσονται καί ὅσοι ἐκ τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων μοναχῶν ἠγωνίσθησαν καί τήν ψυχήν αὐτῶν ἔθεσαν ὑπέρ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν ἁπτῶν τούτων μαρτυρίων καί τεκμηρίων τῆς ἐπί γῆς ἐνδημίας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἷον ὁ περιβόητος ἐπ’ ἀρετῇ καί ἁγιότητι Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Λεόντιος.

Εἷς τούτων τυγχάνει καί ὁ ἐν τοῖς καθ’ ἡμᾶς χρόνοις βιώσας, ἀείμνηστος  Ἁγιοταφίτης  Ἀρχιμανδρίτης Φιλούμενος, καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ.

Οὗτος ἐξ Ὀροῦντος τῆς ἁγιοτόκου νήσου Κύπρου καταγόμενος, ἀφίχθη εἰς Ἱεροσόλυμα εἰς νεαράν ἡλικίαν, ἔχων ἐν ἑαυτῷ τήν παρά τῶν εὐσεβῶν καί πολυτέκνων γονέων αὐτοῦ παιδείαν καί νουθεσίαν Κυρίου καί τήν ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ Σταυροβουνίου μοναχικήν δοκιμήν. Φοιτῶν εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν, διεκρίνετο ἐπί ἐπαινετῇ ἐπιμελείᾳ καί χρηστοῖς ἤθεσι. Ἀποφοιτήσας αὐτῆς, ἐνεδύθη τό μοναχικόν σχῆμα, ἐντασσόμενος εἰς τό μοναστικόν Τάγμα τῶν Σπουδαίων μοναχῶν, φυλάκων τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὡς μοναχός ἐζήλου τούς τρόπους τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι ἀκρίβειαν ἐν ταῖς καθ’ ἡμέραν κατ’ ἰδίαν προσευχαῖς καί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀκολουθίαις, ἄκραν ἐγκράτειαν, νηστείαν καί λιτότητα. Κληθείς εἰς τό ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης ὑπό τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί δεχθείς αὐτό, κατέδειξεν ἑαυτόν πιστόν οἰκονόμον τῶν μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ εἰς τάς ἀνατεθείσας αὐτῶ ποικίλας προσκυνηματικάς καί ποιμαντικάς διακονίας, ὡς αὐτῆς τοῦ ἡγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Τιβεριάδι, ἡγουμένου  τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ ἐν Ἰόππῃ, ἡγουμένου τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων, Διευθυντοῦ τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, ἡγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου καί τοῦ Προφήτου Ἠλιού, Τυπικάρη ἐν τῷ μοναστηριακῷ ναῷ τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἡγουμένου τῆς ἐν Ραμάλλᾳ ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καί ἐν τέλει ἡγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ ἐν Νεαπόλει τῆς  Σαμαρείας.

Τήν διακονίαν ταύτην τῆς «πηγῆς τοῦ Ἰακώβ» (Ἰω. 4, 6) «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» (Ἰω. 4, 23) ἐπετέλει, στοιχῶν τῇ παρ’ αὐτῇ ὑπό τοῦ Κυρίου ῥηθείσῃ ἐντολῇ «πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». (Ἰω. 4, 24). Ἀπειλούμενος ὑπό κατά καιρούς ἐμφανιζομένου ἀλλοδόξου πεφανατισμένου ἐπισκέπτου, ἵνα  ἐγκαταλείψῃ τό προσκύνημα, μηδόλως ὑπέκυπτε.

Εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦ Φρέατος εὑρισκόμενος καί τήν εἰθισμένην αὐτῷ ἑσπερινήν ἀκολουθίαν ἐπιτελῶν, τό ἑσπέρας τῆς 16^ης/29^ης Νοεμβρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 1979, ἐδέχθη ὕπουλον καί βιαίαν ἐπίθεσιν, φθόνῳ τοῦ μισοκάλου δαίμονος, ὑπό τοῦ ἀπειλοῦντος αὐτόν ἀνοσίου ἀνδρός, ὅστις διά πελέκεως ἤνοιξε βαθεῖαν σχισμήν εἰς τό μέτωπον αὐτοῦ, ἀπέκοψεν αὐτῷ τούς δακτύλους τῆς δεξιᾶς χειρός,  δραπετεύων δέ ἐξεσφενδόνισε χειροβομβίδα καί ἀπετελείωσεν αὐτόν.

Τά θραύσματα τῆς χειροβομβίδος ἄφησαν ξύσματα καί αἱ σταγόνες τοῦ αἵματος αὐτοῦ ἄφησαν τά ἴχνη καί τά στίγματα αὐτῶν ὁρατά ἄχρι τῆς σήμερον ἐπί τῶν τοίχων τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Φρέατος εἰς μνημόσυνον αἰώνιον τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, ἐπιστέψαντος τήν ὁσιακήν ζωήν αὐτοῦ. Ὡς ἡ ζωή αὐτοῦ οὕτω καί ὁ θάνατος αὐτοῦ ἦτο μία ὁμολογία πίστεως, ὁμολογία αἵματος, εἰς τόν τόπον ἐπί τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἰς τήν Σαμαρείτιδα, λέγουσαν «οἶδα ὅτι ἔρχεται Μεσσίας, ὁ λεγόμενος Χριστός» (Ἰω. 4, 25), ἀπεκάλυψεν Ἑαυτόν ἀπεριφράστως, λέγων αὐτῇ «ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι»  (Ἰω. 4, 26). Διά τοῦ  μαρτυρίου αὐτοῦ οὗτος ἐγένετο συμμάρτυς Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος καί τῶν υἱῶν καί τῶν ἀδελφῶν αὐτῆς, διό καί νοτίως τοῦ ἐπ’ ὀνόματι αὐτῆς κεντρικοῦ ναοῦ τούτου ἐπαξίως ἀφιερώθη αὐτῷ παρεκκλήσιον ἐπ΄ ὀνόματι αὐτοῦ, ἐν ᾧ καί τό σεπτόν αὐτοῦ λείψανον μετακομισθέν ἐπαναπαύεται ὡς πηγή δυνάμεως καί ἰάσεων τοῖς ἐν πίστει καί εὐλαβείᾳ τιμῶσιν αὐτό. Ἐγένετο δέ συμμάρτυς καί τοῦ ἐκ τῆς πόλεως τῆς Νεαπόλεως καταγομένου ἁγίου Ἰουστίνου, τοῦ φιλοσόφου καί μάρτυρος, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου τό ἕτερον βόρειον  παρεκκλήσιον.

Τοῦτον μετά τήν μαρτυρικήν τελευτήν αὐτοῦ καί διά σημείων μαρτυρηθέντα τοῖς ἀνθρώποις ὑπό τοῦ Θεοῦ καί εἰς τάς συνειδήσεις πολλῶν ἐκ τῶν τιμίων μελῶν τῆς  Ἐκκλησίας καθιερωθέντα ἤδη ὡς ἱερομάρτυρα, συγκατατάσσομεν  ἐπισήμως σήμερον μετά συμπλήρωσιν τριακονταετίας ἀπό τῆς ἡμέρας τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, συνῳδά τῇ ἀποφάσει τῆς Συνεδρίας Ν’ / 11-9-2009 τῆς περί Ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς τάς δέλτους τοῦ συναξαρίου αὐτῆς, ἵνα ἑορτάζηται ὡς νέος ἱερομάρτυς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, 16^ῃ/29^ῃ Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους, πρός ὄφελος ψυχῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι ἁγίου Θεοῦ ἡμῶν.

Τό ἱερόν ἐκκλησιαστικόν γεγονός τοῦτο κοινοποιοῦμεν σήμερον παντί τῷ πληρώματι τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας καί ταῖς κατά τόπους ἀδελφαῖς Ὀρθοδόξοις Ἐκκλησίαις, πρός ἑορτασμόν αἰώνιον ἐφεξῆς τῆς μνήμης τοῦ νέου ἱερομάρτυρος Φιλουμένου, οὗ ταῖς πρεσβείαις εὕροιμεν χάριν καί ἔλεος, ἵνα ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ ἀναπέμπομεν δόξαν καί αἶνον τῷ ἐνδοξαζομένῳ ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ Τριαδικῷ Θεῷ ἡμῶν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ,   ‚ϐθʹ  Σεπτεμβρίου ια’

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ὁ Μητροπoλίτης Καισαρείας κ. Βασίλειος

Ὁ Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος

Ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος

Ὁ Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως κ. Χριστόδουλος, Γέρων Δραγουμᾶνος

Ὁ Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου Μεθόδιος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Κελαδίων, Γέρων Καμαράσης

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἰουστῖνος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Θεοδώρητος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Τιμόθεος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Εὐδόκιμος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Δημήτριος, Γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Γαλακτίων

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ.  Ἀρίσταρχος, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς

Κατά τήν πρόσφατον Συνεδρίαν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου (N’ 11/24-9-2009) , προεδρευομένης ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’,  ἀπεφασίσθησαν τά κάτωθι:

1.     Διωρίσθη ὡς Συνοδικόν μέλος ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Συμεών Kατά Μόνας Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ. 

2.     Ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Κελαδίων διωρίσθη Ταμίας τοῦ Ἱεροῦ Κοινοῦ.

3.     Ἀπεστάλη διά σπουδάς εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Πανεπιστημίου  Ἀθηνῶν ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προφήτου Ἠλιοῦ Ἀρχιμανδρίτης π. Παρθένιος.

4.     Εἰς τήν θέσιν τοῦ ἡγουμένου τῆς ὡς ἄνω Ἱερᾶς Μονῆς διωρίσθη ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀνδρέας.

5.     Ὁ Ἀρχιμανδρίτης  π. Φιλούμενος διωρίσθη ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προφήτου Ἐλισσαίου εἰς Ἱεριχώ.

6.     Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος διωρίσθη ἡγούμενος τοῦ Προσκυνήματος τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος εἰς  Γεθσημανῆν.

7.     Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Σέργιος διωρίσθη ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πραιτωρίου.

8.     Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀνανίας διωρίσθη ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ.

9.     Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Στέφανος διωρίσθη ἐφημέριος τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

10.  Ὁ Ἱερομόναχος π. Ματθαῖος διωρίσθη ἡγούμενος εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἐφημέριος εἰς Ἱερόν Ναόν  Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί γραμματεύς εἰς τήν Οἰκονομικήν Ἐπιτροπήν.

11.  Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Πορφύριος διωρίσθη Τελετάρχης.

12. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος διωρίσθη ἐφημέριος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μάρθας καί Μαρίας εἰς Βηθανίαν.

13. Ὁ Ἱερομόναχος π. Κάλλιστος διωρίσθη γραμματεύς τῆς Ἐξελεγκτικῆς Ἐπιτροπῆς.

14.  Ἀπεφασίσθη ἡ εἰς μοναχόν κουρά τοῦ δοκίμου κ. Μαρίνου Ντίκεϋ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων κατεδίκασε διά τοῦ ἐν Ναζαρέτ ἐκπροσώπου αὐτοῦ τάς προσβλητικάς ἐκφράσεις καί τοποθετήσεις ἐναντίον τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἅμα τῇ ἀναμεταδόσει αὐτῶν ἀπό τό τηλεοπτικόν δίκτυον 10 τοῦ Ἰσραήλ εἰς διακωμῳδικόν πρόγραμμα αὐτοῦ. Ἐν συνεχείᾳ ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν Συνεδρίαν αὐτῆς ΜΔ’/11/24.2.2009, κατεδίκασε τάς ὁποιασδήποτε δυσφημιστικάς ἐκφράσεις ἤ ἐκδηλώσεις δι’ ἱερά πρόσωπα ἤ σύμβολα ὅλων τῶν θρησκειῶν καί διεδήλωσε τήν ἐμμονήν αὐτῆς εἰς τήν συνέχισιν τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου, τόν ὁποῖον τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καλλιεργεῖ διά τήν προώθησιν τῆς ἁρμονικῆς συμβιώσεως καί ἐποικοδομητικῆς συνεργασίας τῶν πιστῶν ὅλων τῶν θρησκευμάτων ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων κατά τήν

ΜΔ’/11/24 -2-2009 Συνεδρίαν αὐτῆς μεταξύ ἄλλων ἐπεμελήθη τῶν κάτωθι:

1. Ἐμελέτησε τήν ἔκθεσιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου διά τάς ἐργασίας τῆς 57ης Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν ἀπό 8-13ης Φεβρουαρίου 2008.

2. Διώρισε τόν Ἀρχιμανδρίτην Ἀριστόβουλον ὡς ὑπεύθυνον τοῦ Κέντρου Νεότητος τοῦ Πατριαρχείου.

3. Ἐμελέτησε τήν ἔκθεσιν τοῦ Ἐπιτρόπου τοῦ Κατάρ, Ἀρχιμανδρίτου Μακαρίου διά τήν πορείαν τῶν ἐργασιῶν ἀνεγέρσεως ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου ἐν Κατάρ.

4. Ἀνέγνωσε τήν ἐξ ὀνόματος τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εὐχαριστήριον ἐπιστολήν τοῦ Δρ. κ. Γάζη Χανανῆε διά τόν ρόλον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν πρόσφατον ἐν Βηθλεέμ Συνάντησιν τῶν ἐκπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων Κρατῶν.

5. Κατεδίκασε τάς προσφάτους προσβλητικάς ἐκφράσεις καί θέσεις διά τό πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς διακωμῳδικόν πρόγραμμα τοῦ τηλεοπτικοῦ καναλιοῦ 10 τοῦ Ἰσραήλ καί τάς οἱασδήποτε ἀναλόγους δυσφημιστικάς ἐνεργείας ἤ φράσεις ἐναντίον ἱερῶν προσώπων ἤ συμβόλων ὁποιασδήποτε ἄλλης θρησκείας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας