Τήν Παρασκευήν, 20^ήν Ἰανουαρίου/2^αν Φεβρουαρίου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Εὐθυμίου τοῦ μεγάλου εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, τήν προσκειμένην τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Παναγίας Σεϊδανάγιας εἰς τήν Χριστιανικήν Συνοικίαν εἰς μικράν ἀπόστασιν ἀπό τοῦ Πατριαρχείου.

Ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος προσῆλθεν ἐκ Μελιτηνῆς τῆς Ἀρμενίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν τό 406 μ.Χ. καί ἵδρυσε Λαύραν εἰς τήν ἔρημον μεταξύ Ἱεροσολύμων καί Ἱεριχοῦς. Εἰς ταύτην συνεκέντρωσε πλήθη μοναχῶν καί καθωδήγησεν αὐτούς εἰς τήν ἐν Χριστῷ μοναχικήν τελείωσιν καθώς καί ἀνθρώπους ἐκ τῶν πόλεων, οἱ ὁποῖοι προσήρχοντο διά τήν πνευματικήν συμβουλήν αὐτοῦ.

Ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος εἶχε συνασκητήν αὐτοῦ τόν ὅσιον Θεόκτιστον. Ὁ ὅσιος Θεόκτιστος εἶχε ἰδρύσει μοναστήρι «Κοινόβιον» διά τούς ἀρχαρίους μοναχούς. Ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος εἶχε ἱδρύσει μοναστήριον «Λαύραν» διά τούς προκεχωρημένους εἰς τήν ἄσκησιν μοναχούς. Ὁ ἅγιος Θεόκτιστος καί ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος ὑπῆρξαν οἱ πνευματικοί διδάσκαλοι τοῦ Ἁγίου Σάββα, ὅταν ἐκεῖνος προσῆλθεν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἐκ τῆς Καππαδοκίας τό 456 μ.Χ.

Ἡ Λαύρα τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου κατέστη διά τῆς πολιτείας αὐτοῦ μοναστικόν κέντρον ἀλλά καί ἱεραποστολικόν προπύργιον Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῆς τότε αἱρέσεως τοῦ μονοφυσιτισμοῦ, τῆς πρεσβευούσης μίαν φύσιν τοῦ Χριστοῦ καί οὐχί μίαν ὑπόστασιν ἐν δύο φύσεσιν, ὡς ἐδογμάτισεν ἡ Δ’ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Χαλκηδόνος τό 451 μ.Χ. Ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος ἠξιώθη παρά Θεοῦ τοῦ προορατικοῦ καί ἰαματικοῦ χαρίσματος καί ἐτελειώθη ὁσιακῶς εἰς ἡλικίαν ἐνενήκοντα ἑπτά ἑτῶν.

Εἰς τήν ὡς ἄνω Ἱεράν Μονήν ἐτελέσθη πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, συλλειτουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Πρεσβυτέρων, ὧν πρῶτος ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος, ψάλλοντος τοῦ Λαμπαδαρίου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Γεωργίου Ἀλβανοῦ καί βοηθούντων τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών καί μετέχοντος εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί προσκυνητῶν.

Τήν Ἁρχιερατικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα ἐδεξιώθη φιλοφρόνως ἡ καθηγουμένη μοναχή Χριστονύμφη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Τρίτην, 17^ην/30^ήν Ἰανουαρίου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ  μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου καί καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου εἰς τό παρεκκλήσιον αὐτοῦ, τό εὑρισκόμενον ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, προσκειμένης τῷ Πατριαρχείῳ δυτικῶς.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην  ἡ ἐκκλησία τελεῖ τήν μνήμην τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου ὡς τοῦ πρώτου ἀρχηγοῦ τῆς μοναστικῆς πολιτείας, ζήσαντος εἰς Αἴγυπτον ἀπό τοῦ 251 ἕως τοῦ 356 μ.Χ.  ἐν ἐσχάτῃ πενίᾳ καί ἄκρᾳ ἀσκήσει καί πάσῃ ἀρετῇ, διδάξαντος δε καί βοηθήσαντος χιλιάδας χριστιανῶν καί μοναχῶν, ὑπερασπίσαντος τό δόγμα τοῦ Ὁμοουσίου τοῦ Υἱοῦ πρός τόν Πατέρα καί ποιήσαντος πολλά θαύματα ὡς παραδίδει ἡμῖν εἰς τόν βίον αὐτοῦ ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας.

Εἰς τήν Μονήν ταύτην ἐτελέσθη θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν  τῆς ἑορτῆς προεξάρχοντος  τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψάλλοντος τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί μοναζουσῶν τοῦ Πατριαρχείου καί μετέχοντος εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος καί ἀνακαινιστής τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον καί τό προαύλιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Δευτέραν, 16^ην /29^ην Ἰανουαρίου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῆς προσκυνήσεως τῆς τιμίας ἁλύσεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου εἰς τόν τόπον τῆς φυλακῆς αὐτοῦ  ἐντός τοῦ χώρου τοῦ Ρωμαϊκοῦ Πραιτωρίου καί σήμερον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, τοῦ νυκτερινοῦ μαθητοῦ τοῦ Κυρίου, κοινῶς «τῆς Φακῆς» εἰς τήν συνοικίαν μεταξύ Πραιτωρίου καί Ἁγίας  Ἄννης.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ ἐκκλησία  ἀναμιμνῄσκεται τό γεγονός τῆς δι’ ἁλύσεως φυλακίσεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου ὑπό τοῦ  Ἡρώδου καί τῆς ὑπ’ ἀγγέλου ἀπελευθερώσεως αὐτοῦ συμφώνως πρός τήν διήγησιν τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, (Πράξ. 12, 1-19).

Διά τήν ἑορτήν ταύτην ἐτελέσθη εἰς τήν ὡς ἄνω Μονήν Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, συλλειτουργούντων αὐτῷ  τῶν Ἀρχιμανδριτῶν Δημητρίου καί  Μελετίου, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί τοῦ διακόνου Σωφρονίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Γεωργίου Ἀλβανοῦ καί μετέχοντος ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν ἐντοπίων καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Ρουμανίας.

Τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα ἐδεξιώθη ὁ καθηγούμενος τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Μακάριος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν 6.00 μ.μ. ὥραν τοῦ Σαββάτου, 14^ης / 27^ης Ἰανουαρίου 2018, ἔλαβε χώραν ἡ κοπή τῆς Βασιλόπιττας τοῦ Νέου Ἔτους 2018 διά τήν Ἑλληνικήν Κοινότητα Ἱεροσολύμων εἰς τήν Λέσχην αὐτῆς, εἰς τήν Δυτικήν Ἱερουσαλήμ, δωρηθεῖσαν αὐτῇ παρά τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Σκευοφύλακος τοῦ Παναγίου Τάφου Ἀρχιμανδρίτου Εὐθυμίου.

Τήν τελετήν ταύτην ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας αὐτοῦ ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος κ. Χρῆστος Σοφιανόπουλος καί διά τῆς προσφωνήσεως αὐτοῦ, ἐν τῇ ὁποίᾳ ηὐχήθη ὑγιείαν, δύναμιν, πρόοδον καί ἐπιτυχίαν εἰς τήν Ἑλληνικήν Κοινότητα Ἱεροσολύμων τῇ συμπαραστάσει τῆς Ἑλλάδος καί αὐτοῦ προσωπικῶς.

Τήν Βασιλόπιτταν ἔκοψεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, εὐχόμενος αἴσιον, εἰρηνικόν καί εὐλογημένον τό Νέον Ἔτος, τῇ εὐλογίᾳ τοῦ δι᾽ ἡμᾶς Ἐνσαρκωθέντος Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῇ ἀνέκαθεν ὑπαρξάσῃ συμπαραστάσει τοῦ Πατριαρχείου καί διένειμεν αὐτήν εἰς τά μέλη τῆς Κοινότητος.

Ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος κ. Ἀναστάσιος Δαμιανός ηὐχάρίστησε τόν Μακαριώτατον καί τόν κ. Γενικόν διά τήν παρουσίαν αὐτῶν καί ηὐχήθη τό Νέον Ἔτος νά εἶναι ἔτος προόδου διά τήν Ἑλληνικήν Κοινότητα Παλαιᾶς καί Νέας Ἱερουσαλήμ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Ἀνακοινοῦται ὅτι ὁ γνωστός ὡς Ἱεροδιάκονος Ἀγάπιος Χατζηπαυλῆς, εὐεργετηθείς, ἀπέδρασε ἀχαρίστως, αὐθαιρέτως καί ἄνευ λόγου τῆς Ἁγιοταφιτικῆς μετανοίας αὐτοῦ, δι’ ὅ καί καθῃρέθη τοῦ βαθμοῦ τοῦ διακόνου καί ἀπεκόπη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Παρασκευήν, 13^ην /26^ην  Ἰανουαρίου 2018, τριακονταμελής ὁμάς μελῶν τοῦ Πατριαρχείου ἐκ διαφόρων περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ, ὡς τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Βηθλεέμ, τῆς Μπετζάλλας, τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων καί τῆς Σαμαρείας, ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον καί ἐξέφρασαν τήν ὑποστήριξιν καί συμπαράστασιν αὐτῶν πρός τόν θεσμόν τοῦ Πατριαρχείου ὡς τῆς πρώτης Ἐκκλησίας μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί πρός τόν Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον προσωπικῶς.

Ἐν συνεχείᾳ, τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον τριακονταμελής ὁμάς νέων ἐκ τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ  τῆς κώμης Ζαπάμπδε, περιοχῆς τῆς Σαμαρείας. Καί αὐτοί ὡσαύτως ἐξέφρασαν τάς εὐχαριστίας αὐτῶν διά τήν συμπαράστασιν εἰς πνευματικάς καί ὑλικάς ἀνάγκας αὐτῶν καί ἐζήτησαν τήν βοήθειαν ἔτι εἰς ὑποτροφίας φοιτητῶν, εἰς τάς κοινωνικάς δραστηριότητας αὐτῶν καί εἰς τήν ἀνέγερσιν τῆς νέας ἐκκλησίας αὐτῶν.

Τούτους ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος διά τήν συμπαράστασιν αὐτῶν καί τή συνεργασίαν μετά τοῦ Πατριαρχείου καί ἐπέδωσεν αὐτοῖς Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Τετάρτην, 11^ην/ 24^ην Ἰανουαρίου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ ἱεράν Μονήν, τήν ὁποίαν οὗτος ἵδρυσε τόν 5ον μ.Χ. αἰῶνα εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας εἰς τοποθεσίαν μεταξύ Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Ἱεράς Μονῆς Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου.

Προσελθών ἐκ τῆς γενετείρας αὐτοῦ Καππαδοκίας, ὁ ἅγιος Θεοδόσιος εἰς τήν ἁγίαν Γῆν ἠσκήθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Ἱκελίας πλησίον τῶν Ἱεροσολύμων καί ἀργότερον εἰς τό σπήλαιον, δι’ οὗ διῆλθον οἱ Μάγοι «δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἐπιστρέψαντες εἰς τήν πατρίδα αὐτῶν».

Εἰς τήν Μονήν ταύτην ἡ ὁποία εἶχε τέσσαρας ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Θεοδόσιος συνεκέντρωσε 700 μοναχούς καί ἀνεδείχθη ὁ ἡγέτης τοῦ Κοινοβιακοῦ μοναχικοῦ βίου εἰς τήν Παλαιστίνην καί ὁ προστάτης τοῦ δόγματος τῶν ἐν Χριστῷ δύο φύσεων τῆς Δ’  Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος ὁμοῦ μετά τοῦ συμπατριώτου αὐτοῦ Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἡγέτου τοῦ ἐν Παλαιστίνῃ Λαυρεωτικοῦ μοναχικοῦ βίου.

Εἰς τόν ἱερόν Ναόν τῆς Μονῆς ταύτης προεξῆρξε τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων ψάλλοντος τοῦ χοροῦ ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσσιστί καί ρουμανιστί, ἀποτελουμένου ἐκ μελῶν τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου ὑπό τόν Πρωτοψάλτην τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον καί τόν Λαμπαδάριον κ. Γεώργιον Ἀλβανόν καί μελῶν τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου ἀριστερά ἀραβιστί καί μετέχοντος εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ προσκυνητῶν καί ἐξ ἐντοπίων ἐκ τῆς κώμης κυρίως τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχον οὕτως ἑλληνιστί:

«Τοῦ κλίναντος, κορυφήν τῷ Προδρόμῳ μιμούμενος, Χριστοῦ τό ὑπήκοον καί τήν ἀρίστην ταπείνωσιν, Πάτερ Θεοδόσιε, πρός ἀρετῶν ἀνηνέχθης πύργον ἄσειστον», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἄνθρωπος μέν τῇ φύσει χρηματίσας, συμπολίτης δέ γενόμενος τῶν Ἀγγέλων ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης καί καθηγητής τῆς ἐρήμου, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ἱερᾷ Μονῇ, ἵνα ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως καί ταφῆς αὐτοῦ ἑορτάσωμεν τήν Ἱεράν αὐτοῦ μνήμην.

Ἡ ἐν μοναχοῖς καί ἀσκηταῖς τῆς ἐρήμου πολιτεία τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου διακρίνεται διά τήν ἄκραν ὑπακοήν καί ἀρίστην αὐτοῦ ταπείνωσιν, μιμούμενος αὐτόν τοῦτον τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.

Αἱ κατά Χριστόν ἀρεταί τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου κατέστησαν αὐτόν ὄχι μόνον «πύργον ἄσειστον», ἀλλά καί θαυματουργόν, ὡς ἀναφέρει ὁ βιογράφος αὐτοῦ περιγράφων τά ἄπειρα αὐτοῦ θαύματα. Ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Στυλίτης ἦταν αὐτός, ὁ ὁποῖος ἐμύησεν τόν Πατέρα ἡμῶν Θεοδόσιον εἰς τήν ἐν Χριστῷ πολιτείαν, τουτέστιν εἰς τόν ἐπί γῆς ἀγγελικόν βίον.

Ἡ ἐν Χριστῷ πολιτεία τῶν μεγάλων ἀσκητικῶν μορφῶν, ὡς τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου ἀποτελοῦν συνέχειαν καί προέκτασιν τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἱερᾶς ἱστορίας, δηλονότι τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας τοῦ κηρυχθέντος καί εὐαγγελισθέντος ὑπό τῶν πνευματοκινήτων προφητῶν καί πνευματοφόρων ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν.

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἐν Χριστῷ ἀφθαρσία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἐν τῇ ἀναστάσει τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε πάντοτε τό θέλγητρον τοῦ πόθου καί θείου ἔρωτος ὅλων τῶν ἁγίων καί δή τῶν ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου διά τήν ἐν τῷ Νέῳ Ἀδάμ τῷ Χριστῷ ἀλλοίωσιν, τουτέστιν τήν θέωσιν. «Ὁ Κύριος… τήν τῶν πραγμάτων ἀλλοίωσιν πρός οὐράνιον πολιτείαν μεθήρμοσε», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης.

Τῆς θείας ταύτης ἀλλοιώσεως, δηλονότι τῆς οὐρανίου πολιτείας ἔτυχε καί ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος, τοῦ ὁποίου τό λείψανον τῆς ἀφθάρτου αὐτοῦ κάρας, τῆς σωζομένης ἄχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, ἀποτελεῖ ἀδιάψευστον τεκμήριον τῆς πίστεως τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας τῆς ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Τοῦτο ἐπιβεβαιώνει σαφέστατα καί ὁ μελῳδός τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου, ἀναφερόμενος εἰς τόν θανόντα μαθητήν αὐτοῦ Βασίλειον, ὁ ὁποῖος ἀνέστη. «Ἀφθαρσίαν ἡμῖν ἐδωρήσω Χριστέ, ἐν τῇ ἀναστάσει σου. Ὅθεν Βασίλειος ὁ εὐκλεής θεράπων σου, καί θανών ὥσπερ ζῶν ἐπιφαίνεται. Τοῦτο εἶναι ἕν ἐκ τῶν πολλῶν θαυμάτων, τά ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος ἔτι ὤν ἐν ζωῇ, ὡς λέγει καί ὁ Συναξαριστής· «Καταλαβών τά Ἱεροσόλυμα ἐμαθήτευσε παρά τούς πόδας μεγάλων ὁσίων ἀνδρῶν τῆς ἐρήμου. Τήν ἄκραν δέ ἐγκράτειαν μετελθών, ὡς τῆς ἑβδομάδος ἅπαξ σιτίζεσθαι καί ἐπί τριάκοντα χρόνους ἄρτους ὅλως μή γευσάμενος καί τήν ἐν Χριστῷ ἀρετήν ἀσκήσας, ἐπί τοσοῦτον ἀναβάσεως ὕψος ἦλθεν, ὡς καί παράδοξα θαύματα ἐκτελεῖν».

Ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος κατέχει ἐξέχουσαν θέσιν μεταξύ τῶν μοναστῶν τῆς ἐρήμου. Καί τοῦτο διότι οὗτος ἀνεδείχθη μάρτυς ἀναίμακτος τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, δηλαδή τῆς ὑγιαινούσης Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως. Μετά σθένους καί παρρησίας ἐκήρυξε τάς δύο θελήσεις καί ἐνεργείας τοῦ θεανθρώπου Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τάς ὁποίας ἠρνοῦντο οἱ αἱρετικοί ὀπαδοί τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Ἄς ἀκούσωμεν ἐν προκειμένῳ τόν μελῳδόν αὐτοῦ λέγοντα: «Τῶν σῶν μεμνημένοι, διδαγμάτων Θεοδόσιε, ἐν δυσί ταῖς οὐσίαις Χριστόν κηρύττομεν, δύο τάς θελήσεις εἰδότες, τάς φυσικάς καί τάς ἐνεργείας καί τα αὐτεξούσια ἐν Θεῷ τῷ βαπτισθέντι σαρκί».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ἀνεδείχθη ὄχι μόνον καθηγητής τῆς ἐρήμου ἀλλά καί διδάσκαλος καί ποιμήν τῆς Ἐκκλησίας, διά τήν ὁποίαν ὁ Χριστός ἑκουσίως ὡράθη σαρκί βαπτιζόμενος ἐν τοῖς ρεῖθροις τοῦ Ἰορδάνου ὑπό Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί σαρκί σταυρούμενος, ἐν τῷ τόπῳ τοῦ Γολγοθᾶ.

Χαίρεται καί ἀγάλλεται ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή ἡ χορεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ἐπί τῇ ἑορτίῳ ταύτῃ πανηγύρει. Καί τοῦτο διότι αἱ ἅγιαι τῆς Ἐκκλησίας ἑορταί εἶναι= τύπος τῆς ἄνω χαρᾶς. «Τύπος δέ τῆς ἄνω χαρᾶς, δηλονότι τῆς ἐν οὐρανοῖς Ἐκκλησίας καί ἡ νῦν ἔστιν ἑορτή κατά τούς θεοφόρους Πατέρας.

Τῆς χαρᾶς ταύτης τῆς ἀποτελούσης καί πρόγευσιν τῆς αἰωνίου χαρᾶς τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν μέτοχος ἐγένετο ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος, ὁ ὁποῖος καλεῖ πάντας τούς τιμῶντας τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην, ἵνα μέτοχοι γενώμεθα τῷ ἐπιδημήσαντι Χριστῷ τῷ Θεῷ εἰς παγκόσμιον σωτηρίαν.

Τῆς αἰωνίου ταύτης χαρᾶς μέτοχοι καί κοινωνοί ἐγένοντο οἱ ὅσιοι Πατέρες ἡμῶν οἱ βλαστοί τῆς ἐρήμου, οἱ συμπολῖται τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου, Εὐθύμιος ὁ Μέγας, Σάββας ὁ Ἡγιασμένος, Ἰωάννης καί Γεώργιος οἱ Χοζεβῖται, Θεόκτιστος καί Μαρτύριος σύν Γερασίμῳ τῷ Ἰορδανίτῃ καί Ἰωάννῃ τῷ νέῳ Χοζεβίτῃ.

Οὗτοι, μάρτυρες ἐν τῇ συνειδήσει γενόμενοι καί εὐαγγελιζόμενοι Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν προῆλθον οὐχί ἐκ τῆς ἐρήμου, ἔνθα ἐκήρυττεν ὁ Ἰωάννης βάπτισμα μετανοίας, ἀλλά ἐκ τῆς κολυμβήθρας τῆς Ἐκκλησίας γεννηθέντες διά Πνεύματος Ἁγίου καί πολιτογραφηθέντες πολῖται τῆς ἐρήμου, ἑπόμενοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ τηροῦντες καί φυλάσσοντες τάς ἐντολάς αὐτοῦ.

Τήν Ἱεράν ταύτην παρακαταθήκην τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί τῶν μιμητῶν αὐτοῦ, δηλονότι τῶν ἁγίων θεοφόρων πολιτῶν τῆς ἐρήμου, διεφύλαξε καί διαφυλάσσει ἄχρι τοῦ νῦν ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, ἡ ὁποία ἀνέδειξε πλειάδα μαρτύρων τοῦ αἵματος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ τόσον εἰς τό παρελθόν ὅσον καί εἰς τήν σύγχρονον ἡμῶν ἐποχήν. Διά τοῦτο τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ «καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν», (Ματθ. 16,18).

Παρακαλέσωμεν τόν Ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Θεοδόσιον, τόν παρρησίαν ἔχοντα πρός Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, ἵνα διά ἱκεσιῶν αὐτοῦ καί τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας τύχωμεν τοῦ ἐλέους τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί τῆς εἰρήνης ἐν τῷ κόσμῳ ἅπαντι καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν. Μετά δέ τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Μή ἐπιλάθῃ καί νῦν τῆς ποίμνης σου, παμμάκαρ Θεοδόσιε, ἀλλά πρεσβείαις σου πρός Κύριον, σῶσον ἡμᾶς δεόμεθα», Ἀμήν, ἔτη πολλά!

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δέησις εἰς τό Σπήλαιον τῶν Μάγων, Ἱερά λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ καί μνημόσυνον τῶν μακαριστῶν ἀνακαινιστῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων Βαρθολομαίου καί  Λεοντίου & Γαλακτίωνος τῶν μοναχῶν.

Τήν μεσημβρίαν ὁ ἐπί τεσσαράκοντα ἔτη ὑπηρετῶν γηραιός ἡγούμενος καί ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος παρέθεσε τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Ἀνακοινοῦται ὅτι ἀπό τήν προσεχῆ Δευτέραν, 16ην/29ην Ἰανουαρίου 2018, ἐπαναλειτουργεῖ ὡς Ὀρθόδοξον Προσκύνημα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ ἀρχαία καί ἱστορική Ἱερά Μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τήν περιοχήν Βηθα-Βαρᾶ ἀνατολικῶς τῆς πόλεως Ἱεριχοῦς εἰς τήν Δυτικήν Ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου.

Ἡ περιοχή αὕτη θεωρεῖται κατά τήν παράδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ἐκκλησίας ὡς τό ἀκριβές σημεῖον τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ, καθώς ἐπίσης καί ὡς η περιοχή τῆς διαβάσεως τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ὑπὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν, καθοδηγουμένων ὑπό Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ καί διασωθέντων ἐκ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν. Πιστεύεται ἐπίσης ὅτι κατά τούς πρώτους Χριστιανικούς χρόνους ἐσώζετο πλησίον αὐτῆς καί τό σπήλαιον, ἔνθα ἔζη ὁ Τίμιος Πρόδρομος.

Ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου μαρτυρεῖται εἰς τό συγκεκριμένον σημεῖον ἀπό τῶν ἐτῶν τῆς δράσεως εἰς τούς Ἁγίους Τόπους τῆς Ἁγίας Ἑλένης (325 – 335), ἡ ὁποία θεωρεῖται κατά παράδοσιν ὡς ἡ κτίτωρ αὐτῆς.

Ἡ Μονή κατεστράφη καί ἐπανελειτούργησε πολλάκις διά μέσου τῶν αἰώνων. Σήμερον ἡ Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου ἀνακαινίζεται υπό τοῦ Πατριαρχείου ἐπιτυχῶς.

Αἱ ὧραι ἐπισκέψεως αὐτῆς θά εἶναι καθημερινῶς 9.00 π.μ. ἕως 15.00 μ.μ. τό χειμῶνα καί 9.00 π.μ. ἕως 16.00 μ.μ. τό θέρος.

Τηλέφωνον ἐπικοινωνίας: 00972 543158798

Ὁ Ἐπιστάτης αὐτῆς, Ἀρχιμανδρίτης π. Βαρθολομαῖος

ngg_shortcode_6_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν Κυριακήν, 8^ην /21^ην Ἰανουαρίου 2018, Κυριακήν μετά τά Θεοφάνεια, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοζεβιτῶν εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν Ἱεράν Μονήν εἰς τόν Χείμαρρον Χορράθ πρός τήν Ἱεριχώ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ ἐκκλησία τιμᾷ τόν ὅσιον Ἰωάννην, ἐγκαταλείψαντα τήν ἐπισκοπήν Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης τόν 5^ου  αἰῶνα καί ἐγκαταβιώσαντα εἰς τήν Μονήν ταύτην καί γενόμενον καθοδηγητήν ψυχῶν καί ἀνακαινιστήν τῆς Μονῆς.

Τιμᾷ ἐπίσης τόν ὅσιον Γεώργιον ἐκ Κύπρου καταγόμενον, παραμυθύσαντα ψυχάς μοναχῶν καί ἀνακαινίσαντα τήν Μονήν ἐκ τῶν φθορῶν τῆς Περσικῆς εἰσβολῆς τοῦ 614.

Τῆς ἀγρυπνίας εἰς τήν Μονήν ταύτην προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, ψαλλόντων εὐλαβῶν προσκυνητῶν παρεπιδημούντων ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Λεωνίδου Δούκα, Πρωτοψάλτου τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰλίου Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως, Εὐσταθίου Καστελιώτου, Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Παύλου Ἀθηνῶν, Γρηγορίου Ζάρκου, ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος Πειραιῶς καί Διονυσίου Θανασούλη, Λαμπαδαρίου Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Φανερωμένης Χολαργοῦ Ἀττικῆς  καί μετέχοντος πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος.

Κατά τήν ὑποδοχήν προσεφώνησεν τόν Μακαριώτατον ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος ὡς ἓπεται :

«Δεῦτε εὐφημήσωμεν ἐν ᾠδαῖς δύο πρωτοστάτας, τῆς Ἁγίας ἡμῶν Μονῆς. Σύν τῷ Γεωργίῳ, τόν θεῖον Ἰωάννην, ἡμῶν τέ τούς προστάτας καί θείους πρέσβεας»

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, μετὰ τῆς Τιμίας Ὑμῶν Συνοδίας,

Πανηγυρική ἡ ἀποψινή σύναξις! Πανηγυρική, διότι φόρον τιμῆς ἀποτίωμεν πρός τούς δύο Κτίτορας καί ἰσχυρούς Προστάτας τῆς τοῦ Χοζεβᾶ Λαύρας Ἁγίους Ἰωάννην καί Γεώργιον.

Ἀμφότεροι οἱ Ἅγιοι διῆγον βίον ἀσκητικόν ἐνταῦθα νουθετοῦντες καί στηρίζοντες τούς ἐν τῇ Λαύρᾳ ἀσκουμένους τρισχιλίους Μονάζοντας καί, ἁπλῶς εἰπεῖν, ποδηγέται τῶν Ἀσκητῶν ἐγένοντο.

Κέντρον τῆς ζωῆς των, ἓν! Ἡ Ἁγία Τράπεζα! Ἡ μυστηριακή ζωή, οἱ Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας! Ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης μάλιστα ἐνισχύων πνευματικῶς – ἐν δυσχερέσι περιστάσεσι τούς Μοναχούς του, ἐδίδασκε τά ἑξῆς:

«Πολλήν ὥραν νά ἀφιερώνῃς, παιδί μου, μέ ὅση δύναμη  ἔχεις στήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ μέ ἀπόλυτη ἡσυχία καί εὐλάβεια. Διότι καλό εἶναι νά ὑπηρετεῖ κανείς τή μάνα του, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, μέ κάθε σεβασμό καί πραότητα. Ἀπό αὐτήν (τήν μάνα Ἐκκλησία) ὅλη ἡ Χάρι ἔρχεται σέ μᾶς καί μᾶς ἀναδεικνύει κληρονόμους τῆς αἰωνίου ζωῆς».

Ἁγιόφιλε Πάτερ καί Δέσποτα!

Υϊκῶς καλωσορίζομεν τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα, ἀναφωνοῦντες,

Ὡς εὖ παρέστητε!

Τόν θεῖον Λόγον ἐκήρυξεν ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Τό ἀληθινόν φῶς ἐπεφάνη καί πᾶσι τόν φωτισμόν δωρεῖται· βαπτίζεται Χριστός μεθ’ ἡμῶν, ὁ πάσης ἐπέκεινα καθαρότητος· ἐνίησι τόν ἁγιασμόν τῷ ὕδατι καί ψυχῶν τοῦτο καθάρσιον γίνεται·  ἐπίγειον τό φαινόμενον καί ὑπέρ τούς οὐρανούς τό νοούμενον· διά λουτροῦ σωτηρία· δι’  ὕδατος τό Πνεῦμα· διά καταδύσεως ἡ πρός Θεόν ἡμῶν ἄνοδος γίνεται. Θαυμάσια τά ἔργα Σου, Κύριε, δόξα Σοι», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί τῶν Ἁγίων τοῦ Χοζεβᾶ σκηνωμάτων.

Τοῦ ἐπιφανέντος ἀληθινοῦ φωτός κοινωνός καί μέτοχος ἐγένετο καί ὁ σήμερον συγκαλέσας ὡσαύτως ἡμᾶς εἰς τήν ἑόρτιον μνήμην καί πανήγυριν αὐτοῦ, ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης, τοῦ ὁποίου ἡ ἐπώνυμος αὐτῷ Ἱερά αὕτη Μονή καταγγέλλει τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ, ὡς λέγει καί ὁ ψαλμῳδός. «Ὁ Θεός ἅ ἐδίδαξάς με ἐκ νεότητός μου, καί μέχρι τοῦ νῦν ἀπαγγελῶ τά θαυμάσιά σου», (Ψαλ. 70,17).

Καί ὄντως μέχρι τοῦ νῦν ἀπαγγέλλονται τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ Μονῇ ταύτῃ διά τῶν σῳζωμένων Ἱερῶν Λειψάνων τῶν ἀπ’  αἰώνων ἀσκησάντων καί μαρτυρησάντων Ὁσίων Πατέρων καί μοναχῶν ἐν ταῖς ὀπαῖς καί σπηλαίοις ἑκατέρωθεν χειμάρρου Χορράθ. Πολλῷ δέ μᾶλλον διά τοῦ ὁλοσώμου λειψάνου τοῦ Ἁγίου Πατρός καί Ὁσιομάρτυρος τῇ συνειδήσει Ἰωάνου τοῦ Νέου Χοζεβίτου καί θαυματουργοῦ.

Οἱ ἐνταῦθα ἐνασκήσαντες μοναχοί ἀνεδείχθησαν υἱοί φωτός τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, δηλονότι τοῦ μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ ψαλμῳδός: «Τό δέ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπό τοῦ αἰῶνος καί ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπί τοῖς φοβουμένοις αὐτόν καί ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπί υἱοῖς υἱῶν τοῖς φυλάσσουσι τήν διαθήκην αὐτοῦ καί μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς», (Ψαλμ. 102, 17-18).

Ὁ ἅγιος Γεώργιος, τοῦ ὁποίου τήν Ἱεράν μνήμην τιμῶμεν σήμερον, ἔζησε περίπου ἑκατόν χρόνια μετά τόν ἅγιον Ἰωάννην, ἐπίσκοπον Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης ἐγκαταβιώσαντα ἐν τῇ Μονῇ. Ὁ ἅγιος Γεώργιος, ὁ ὁποῖος ἔζησε τήν βάρβαρον ἐπιδρομήν τῶν Περσῶν, ἀνέλαβεν ὁ ἴδιος ἀφ’ ἑνός μέν τήν συγκέντρωσιν τῶν ἐσκορπισμένων μοναχῶν καί ἀσκητῶν, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν ἀνασυγκρότησιν τοῦ μοναχικοῦ καί κοινοβιακοῦ βίου τῆς Λαύρας τοῦ Χοζεβᾶ. «Τό ὕψος τῶν ἀρετῶν του καί τά θαύματα πού ἔγιναν μέ τάς ἁγίας του προσευχάς ἔκαμαν αὐτήν τήν Μονήν μίαν ἀπό τίς κορυφαῖες τῆς Παλαιστίνης, ἡ ὁποία μάλιστα μετά τήν κοίμησίν του ἔλαβε τό ὄνομα τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου. Διότι εἶναι ὁ κύριος προστάτης της καί ὁ τάφος του ἔγινε ὁ πιό τιμημένος τόπος τοῦ Μοναστηριοῦ», ὡς ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ νέος Χοζεβίτης εἰς τάς ἐπιστολάς αὐτοῦ.

Τό ὕψος τῶν ἀρετῶν τοῦ  ἁγίου διατυπώνει ἐναργέστατα καί ὁ μελῳδός αὐτοῦ λέγων: «Οὐχ ὁδοῦ μῆκος ἴσχυσεν, οὐδέ τόπων δυσχέρεια, παραλῦσαι, Ὅσιε, τό διάπυρον, τῆς πρός Θεόν ἐκδημίας σου. Κἀκεῖ γάρ γενόμενος καί τοῖς τόποις εὐφρανθείς, οὗ οἱ πόδες ἐπάτησαν, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν οὐκ ἠμέλησας ὅλως, εἰ μή φθάσαι δι’ ἀσκήσεως καί πόνων καί πρός Ἱερουσαλήμ τήν οὐράνιον.

Τό διάπυρον, τουτέστιν τήν ὅλως πεπυρακτωμένην, πρός Θεόν ἐκδημίαν του, ὁ Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος συνέδεσε μετά τῶν τόπων, ἔνθα ἐπάτησαν οἱ πόδες τοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας καί μετά τῆς περιχώρου τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ἔνθα ὁ μέν Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐκήρυξε μετάνοιαν βαπτίζων ἐν ὕδατι (Λουκ. 3,3), ὁ δέ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐβαπτίσθη ὑπό Ἰωάννου εἰς τόν Ἰορδάνην (Μαρκ. 1,9). «Καί ἰδού ἀνεώχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί καί εἶδε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεί περιστεράν καί ἐρχόμενον ἐπ’ Αὐτόν. Καί ἰδιού, φωνή ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα. Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα», (Ματθ. 3, 16-17) κατά τήν μαρτυρίαν τῶν Εὐαγγελιστῶν.

Τήν μαρτυρίαν ταύτην, δηλονότι τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί Εὐαγγελιστῶν ἔχων ὑπ’  ὅψιν καί ἀκούων εἰς τούς Παυλείους λόγους «Ὅτε ἡ  χρηστότης καί ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ  ὧν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλά κατά τό αὐτοῦ ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς, διά λουτροῦ παλιγεννεσίας καί ἀνακαινώσεως Πνεύματος ἁγίου, οὗ ἐξέχεεν ἐφ’ ἡμᾶς πλουσίως διά Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν», (Τίτ, 3, 4-6), ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος προσῆλθεν εἰς τό  ἁγιογραφικόν (βιβλικόν) ἱερόν τοῦτον τόπον τοῦ Χοζεβᾶ καί τόν ἀνέδειξεν εἰς φυσικήν καί πνευματικήν κολυμβήθραν, ἔνθα διά τοῦ λουτροῦ τοῦ βαπτίσματος προγευόμεθα «τό προοίμιον ἐκείνης τῆς παλιγγενεσίας», ἤτοι τῆς Ἀναστάσεως. «Τοῦτο γάρ ἡ παλιγγενεσία… ἡ δευτέρα γέννησις»,  λέγει ὁ Οἰκουμένιος.

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «ἡ ἐπιφανεῖσα χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις» (Τίτ. 2,11) καί ἡ ὁποία ἐπεσκίασεν τούς πρό καί μετά τόν ὅσιον ἡμῶν Γεώργιον  συνασκητεύσαντας ἐν Χριστῷ ἁγίους ἐν Χοζεβᾷ, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τό ἐν εἴδει περιστερᾶς καταβάν σωματικῶς Ἅγιον Πνεῦμα ἐπί τόν ἀγαπητόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ Κύριον δέ ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐν τοῖς ρεῖθροις τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ.

Τῆς σωτηρίου ταύτης χάριτος τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁποίας μέτοχος καί κοινωνός ἐγένετο ὁ Ὅσιος ἡμῶν Πατήρ Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης, καλούμεθα νά γίνωμεν μέτοχοι καί ἡμεῖς  ἔχοντες ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν τόν ἑορταζόμενον Ἅγιον Γεώργιον.

Μετά δέ τοῦ ὑμνωδοῦ εἴπωμεν: «Ἐν τῇ γῇ πεπολίτευσαι ὥσπερ ἀσώματος μέγιστε· συνήφθης ἐντεῦθεν δέ τῶν Ἀσωμάτων χοροῖς , τῷ ποιήσαντι, ᾠδαῖς ἐν τρισαγίοις, μέλπων καί δεχόμενος τούτου τήν ἔλλαμψιν», Ἀμήν.

Ὁ καθηγούμενος καί ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος μετά τήν θείαν Λειτουργίαν παρέθεσε μοναστηριακήν τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_7_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τήν μεσημβρίαν τοῦ Σαββάτου, 7^ης /20^ῆς Ἰανουαρίου 2018, ἔλαβε χώραν ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πατριαρχείου ἡμῶν εἰς τό Πατριαρχεῖον τῶν Ἀρμενίων εἰς Ἱεροσόλυμα διά τήν ἑορτήν αὐτῶν τῶν Χριστουγέννων καί Θεοφανείων, ἀπό κοινοῦ ἑορταζομένων, ὡς ἀνταπόδοσις τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν εἰς ἡμᾶς κατά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων ἡμῶν.

Κατά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην, ὁ Μακαριώτατος καί οἱ συνοδοί Ἁγιοταφῖται Πατέρες ἐγένοντο δεκτοί ὑπο τοῦ Ἀρμενίου Πατριάρχου Μανουκιάν Νουρχάν καί τῆς Ἀδελφότητος τῶν Ἀρμενίων εἰς Ἱεροσόλυμα.

Κατά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τήν Ἀδελφότητα τῶν Ἀρμενίων διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀγγλιστί, ἴδε:

https://www.jp-newsgate.net/en/2018/01/20/37429

Εἰς ταύτην ἀνταπήντησεν ὁ Ἀρμένιος Πατριάρχης εὐχόμενος εἰρηνικόν καί συνεργάσιμον τό Νέον Ἔτος 2018.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_8_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]