Τήν νύκτα τῆς Τετάρτης πρός Πέμπτην, 11^ης πρός 12^ην 24^ην πρός 25^ην Ὀκτωβρίου 2018, ἔλαβε χώραν ἡ εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον χειροτονία εἰς διάκονον τοῦ κ. Σάββα Μαχούλη.

Ἡ χειροτονία αὕτη ἐτελέσθη, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, προκειμένου ὁ χειροτονούμενος νά ὑπηρετήσῃ ὡς διάκονος καί ἐν συνεχείᾳ ὡς ἱερεύς εἰς τήν ἐνορίαν τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῆς Ταρσήχας, κώμης τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Πρό τῆς χειροτονίας ὁ Σεβασμιώτατος ἀπηύθυνε λόγους Πατρικούς εἰς τόν χειροτονούμενον ἑλληνιστί ὡς  ἕπεται:

“Εὐλαβέστατε ὑποδιάκονε Σάββα,

Αὐτή τήν ὥρα εὐλογούμαστε ἀπό τό Θεό νά εὑρισκόμαστε στόν πιό ἱερό τόπο τοῦ κόσμου. Στόν τόπο τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ ἁγίου Τάφου. Στόν τόπο τῆς σταυρώσεως καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εὐλογούμαστε ἐπίσης νά τελοῦμε ἕνα ἱερό μυστήριο. Τό  μυστήριο τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Στό πλαίσιο τοῦ σωτηρίου μυστηρίου τούτου τελεῖται ἕνα ἄλλο ἅγιο μυστήριο. Τό μυστήριο τῆς χειροτονίας σου σέ διάκονο, τῆς ἐγκαταστάσεώς σου στόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης.

Καλεῖσαι νά δεχθεῖς τό μυστήριο τοῦτο ὕστερα ἀπό θετική εἰσήγηση τοῦ σεβαστοῦ πατέρα σου οἰκονόμου π. Θεοδοσίου Μαχούλη, τοῦ οἰκονόμου π. Γρηγορίου Χούρη καί τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος Ταρσήχας καί τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Πτολεμαΐδος Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου. Τήν εἰσήγηση αὐτή ἐνέκρινε καί εὐλόγησε ἡ Α.Θ. Μακαριότης ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ, Θεόφιλος καί ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, προκειμένου νά διακονήσεις τό Ἑλληνορθόδοξο ποίμνιο Ταρσίχας.

Εἶναι ὄντως μεγάλη ἡ τιμή καί μεγάλη ἡ εὐθύνη, πού ἡ Ἐκκλησία θέτει στούς ὤμους σου, γιατί ἔλαβε ὑπόψη της τήν ἀπό μικρᾶς ἡλικίας χριστιανική σου ἀνατροφή ἀπό τόν ἱερέα πατέρα σου καί ἀπό τήν πρεσβυτέρα μητέρα σου. Ἔλαβε φυσικά ὑπόψη καί τίς σπουδές  σου στή Θεολογία στό Πανεπιστήμιο τοῦ Ἁγίου Τύχωνος τῆς Πενσυλβανίας καί στά Παιδαγωγικά  στήν Οὐκρανία.

Εὐχαρίστησε πρῶτα τό Θεό γιά τήν ἐκλογή αὐτή, ὅλους ἐκείνους πού σέ πρότειναν, τό Πατριαρχεῖο πού ἐπεδοκίμασε τήν πρόταση καί δῶσε τήν ὑπόσχεση ὅτι ἀπό σήμερα θά ἀνταποδίδεις σέ ὅλα αὐτά μέ τήν τίμια, ἀφωσιωμένη καί ἁγνή διακονία σου. Ἀνάγνωσμά σου νά εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή  καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί κυρίως οἱ δύο Ἐπιστολές τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τό διάκονο Τιμόθεο καί ἔργο σου ἡ μετ’ εὐλαβείας λατρεία τοῦ Θεοῦ καί διακονία τοῦ ἀνθρώπων στήν Ἐκκλησία.

Πρόσελθε, λοιπόν, μέ πίστη, φόβο Θεοῦ ἀλλά καί μέ θάρρος καί ἐλπίδα, γονάτισε μπροστά στό λίθο τοῦ ἀγγέλου τοῦ Ἁγίου Τάφου καί μέ τήν ἐπίθεση τῶν χειρῶν τοῦ ἀρχιερέως παρακάλεσε τό Ἅγιο Πνεῦμα νά κατέλθει, νά σέ ἁγνίσει ἀπό κάθε ἁμαρτία καί νά σέ ἀναδείξει ἐκλεκτό δοχεῖο ἁγιότητος καί πάσης ἄλλης ἀρετῆς”.

Διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ Ἀρχιερέως ἐπί τῆς κεφαλῆς τοῦ χειροτονουμένου καί τῆς ἐπικλήσεως: «Ἡ θεία Χάρις…»  τό Πανάγιον Πνεῦμα ἐγκατέστησε εἰς αὐτόν εἰς τόν πρῶτον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης, μαρτυρηθέντος διά τοῦ « Ἄξιος, ἄξιος, ἄξιος», ὅπερ καί ἐπεβεβαίωσαν ἐν χαρᾷ οἱ τιμήσαντες τόν χειροτονηθέντα, Πατριαρχικός Ἐπιτρόπος Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, ὁ πατήρ αὐτοῦ ἱερεύς Θεοδόσιος ἡ μήτηρ αὐτοῦ, ἄλλοι συγγενεῖς του, ὁ ἱερεύς τῆς Ταρσήχας Οἰκονόμος π. Γρηγόριος, συμπατριῶται αὐτοῦ, Ἁγιοταφῖται Πατέρες καί μοναχοί καί προσκυνηταί.

Τούς τιμήσαντας αὐτόν διά τῆς παρουσίας αὐτῶν ἐδεξιώθη ὁ χειροτονηθείς εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ Ἰσιδώρου, τόν ὁποῖον ἀντεπροσώπησε ὁ μοναχός Νικόλαος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Σάββατον, 9^ην/22^αν Σεπτεμβρίου 2018, ἡμέραν μνήμης τῶν γεννητόρων τῆς Θεοτόκου, Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἀνεγερθέντος εἰς τήν περιοχήν Χανῆνα τῆς ἱστορικῆς πόλεως Μαδηβᾶς, εἰς τήν ὁποίαν τό προσκύνημα τοῦ ψηφιδωτοῦ ἱστορικοῦ Χάρτου τοῦ 6^ουμ.Χ. αἰῶνος, τοῦ ἀναπαριστοῦντος τήν Ἁγίαν Γῆν ἐπί τῆς ἐποχῆς τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἐπιμελείᾳ καί δαπάναις τοῦ πρῴην Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Μαδηβᾶς Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰννοκεντίου.

Τῆς τελετῆς τῶν Ἐγκαινίων καί τῆς μετ᾽ αὐτήν θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσελθών ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἐξ Ἀμμάν καί γενόμενος δεκτός ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Καττάρων κ. Μακαρίου, Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου, συμπροσευχομένου τοῦ ἐν Μαδηβᾷ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, συλλειτουργούντων καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ἐν οἷς ὁ Πνευματικός τῆς Λαύρας Ὁσίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου Ἀρχιμανδρίτης π. Εὐδόκιμος, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Βορείου Ἰορδανίας-Ἴρμπετ Ἀρχιμανδρίτης π. Ραφαήλ, συλλειτουργούντων ὡσαύτως Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, ἐν οἷς ὁ Πρεσβύτερος τοῦ Προσκυνήματος Μαδηβᾶς π. Ἰωσήφ,  ὡσαύτως συλλειτουργούντων τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου π. Γεωργίου, ψαλλόντων τῶν ἐξ Ἑλλάδος Ἱεροψαλτῶν κ. Μπαλογιώργου καί τῶν βοηθῶν αὐτοῦ ἐκ τοῦ ᾨδείου Ἀθηνῶν καί μετέχοντος  ἐν χαρᾷ πολλῇ ἀθρόου χριστεπωνύμου λαοῦ τῆς Μαδηβᾶς.

Πρός τό ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Ὥστε εἰ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις·τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά πάντα», (Β´ Κορ. 5,17) κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

 Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Μαδάβων κύριε Ἀριστόβουλε,

Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Πανοσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα Ἰννοκέντιε, κτίτωρ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί τοῦ λοιποῦ περί αὐτοῦ συγκροτήματος,

        Σήμερον ἡ ἱστορική πόλις τῆς Μαδηβᾶ, ἡ ἀποτελοῦσα τό πολιτιστικόν (Cultural) κέντρον  τοῦ Χασημιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας, συγχαίρει μετά τῆς Μητρός πασῶν τῶν Ἐλλησιῶν, δηλονότι τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐπί τῇ ἐπιτελέσει τῶν ἐγκαινίων νέου περικαλλοῦς ναοῦ καί πνευματικοῦ κέντρου ἐν τῇ περιοχῇ τῆς Χανῆνα- ἐν – Μαδηβᾷ.

          Τό ἀναδειχθέν τοῦτο ἔργον πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν κατοίκων τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς τῆς Μαδηβᾶ καί ἰδιαιτέρως τῶν πνευματικῶν καί λατρευτικῶν ἀναγκῶν τῆς τοπικῆς ἑλληνορθοδόξου κοινότητος ἐνέχει μεγάλην σημασίαν, καί τοῦτο διότι τό ἔργον τοῦτο, ἀφ᾽ ἑνός μέν ὑποδηλοῖ τήν ἀδιάκοπον ἀποστολήν τῆς διακονίας τοῦ λόγου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ πρός τόν πλησίον καί τόν συνάνθρωπον ἡμῶν· καί ἀφ᾽ ἑτέρου τήν ἐν τῷ Χασιμιτικῷ Βασιλείῳ τῆς Ἰορδανίας καλλιεργουμένην ἁρμονικήν συνύπαρξιν, τῶν ἐν αὐτῷ διαβιούντων διαφόρων θρησκευτικῶν κοινοτήτων.

          Τό παλαίφατον Ἑλληνορθόδοξον (Rum Orthodox) Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων οὐδέποτε ἔπαυσε ἐν τῇ μεγάλῃ ἱστορικῇ διαδρομῆ αὐτοῦ νά παράγῃ λόγῳ τε καί ἔργῳ τάς ἱεράς ἀξίας τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον καί τόν ἐχθρόν ἀκόμη, τῆς εἰρήνης καί τόν ἀπόλυτον σεβασμόν πρός τόν συνάνθρωπον, τόν ὑπό τοῦ Θεοῦ ποιηθέντα κατ᾽εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ.

          Αἱ ἱστορικαί μεγάλαι ἐθνικοθρησκευτικαί ἡγετικαί προσωπικότητες ὡς τοῦ Χαλίφου Ὀμάρ Ἴμπν Χατάμπ καί τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Σωφρονίου συνέβαλαν καθοριστικῶς ὄχι μόνον εἰς τόν σεβασμόν τῆς συνυπάρξεως τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων, ἀλλά καί τῆς ἐλευθέρας λατρείας τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ οἴκῳ Αὐτοῦ.

          Τοιοῦτον οἶκον Θεοῦ ἐγκαινιάσαμεν καί ἡμεῖς σήμερον πρός τιμήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί πρός δόξαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ, ἀλλά καί πρός ἔπαινον τοῦ Χασημιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας, τοῦ τελοῦντος ὑπό τήν σοφήν κυβερνητικήν οἰακοστροφίαν τοῦ σεβαστοῦ ἡμῖν Βασιλέως κ. Ἀμπντάλλα τοῦ ΙΙ.

          Ὁ ἑκάστοτε ἐγκαινιζόμενος Ναός ἀποτελεῖ κατ᾽ οὐσίαν προέκτασιν τοῦ ἰδίου ἡμῶν ναοῦ, τουτέστιν τοῦ σώματος ἡμῶν, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «Οὐκ οἴδατε ὅτι τό σῶμα ὑμῶν ναός τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπό Θεοῦ, καί οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν» (Α´ Κορ. 6,19).

          Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ὁ οἶκος λατρείας, δηλονότι ὁ Ναός τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ τόπος, ἔνθα κηρύττεται τά γράμματα τῶν ἁγίων Γραφῶν. «Πᾶσα δέ γραφή, διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος, θεόπνευστος καί ὠφέλιμος πρός διδασκαλίαν, πρός ἔλεγχον, πρός ἐπανόρθωσιν, πρός παιδείαν τήν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος πρός πᾶν ἔργον ἀγαθόν ἐξηρτισμένος», (Β´ Τιμ. 3, 16-17).

          Ἐπί δέ τούτοις, θέλομεν νά εὐχαριστήσωμεν ἐκ βάθους καρδίας τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον καί τοῦς ἀγαπητούς ἡμῖν συνεργάτας αὐτοῦ, τούς Ἐπιτρόπους τῆς Ἐκκλησίας, ὡς καί πάντας τούς συμβαλόντας εἰς τήν ἀνάδειξιν τοῦ ἱεροῦ τούτου ἔργου ἀφ᾽ ἑνός καί τούς κοπιάσαντας εἰς τήν διοργώνωσιν τῆς ἑορτίου ταύτης τελετῆς τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἀφ᾽ ἑτέρου.

          Τέλος θεωροῦμεν καθῆκον ἐπιβεβλημένον, ὅπως ἐκφράσωμεν τήν βαθυτάτην  εὐγνωμοσύνην τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τοῦ εὐλαβοῦς ἡμῶν ποιμνίου τῆς Μαδηβᾶ, ὡς καί Ἡμῶν προσωπικῶς εἰς τόν ἀκάματον ἐργάτην τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰννοκέντιον, διακεκριμμένον μέλος τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τόν καταστήσαντα τήν Ἑλληνορθόδοξον ἡμῶν Κοινότητα ἐνταῦθα εἰς κέντρον Ἐκκλησιαστικόν, ἐκπαιδευτικόν καί πνευματικόν. Δικαίως λοιπόν «ἀπόκειται αὐτῷ ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀποδώσει αὐτῷ ὁ Κύριος», (Β´ Τιμ. 4,8).

          Θερμάς εὐχαριστίας προσέτι ἐκφράζομεν εἰς πάντας τούς τιμήσαντας διά τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν εἰς τήν ἑορτήν ταύτην τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τάς τοπικάς πολιτικάς, στρατιωτικάς καί ἀστυνομικάς ἀρχάς τῆς Μαδηβᾶ. Ἔτη πολλά καί εἰρηνικά”. 

Ἀντεφώνησε δε ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἰννοκέντιος λέγων περίπου τά κάτωθι:

         «Αὕτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ»

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ὡς εὖ παρέστητε,

Ἐξοχώτατοι Κυβερνῆται, ἐκπρόσωποι τοῦ Συλλόγου Γονέων καί τῆς Ἐκκλησίας,

Κυρίαι καί Κύριοι,

         Πραγματοποιεῖται κατά τήν σημερινήν εὐλογημένην ἡμέραν  ὁ ἐγκαινιασμός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Μαδηβᾶ, τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου τοῦ Θεοῦ, ἔπειτα ἀπό σειράν 10 ἐτῶν καί διά συνεχῶν προσπαθειῶν καί πολλῶν κόπων. Τό ἔργον τοῦτο περιλαμβάνει τήν ἀνέγερσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί σχολικῶν αἰθουσῶν εἰς τά σχολικά συγκροτήματα τῆς περιοχῆς ταύτης καί καλύπτει συνολικῶς 8.000 τ.μ. κατασκευῆς εἰς 11.000 στρέμματα γῆς, μέ σκοπόν νά ἐξυπηρετήσῃ τάς ἀνάγκας τῆς πόλεως Μαδηβᾶς γενικώτερον καί τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος εἰδικώτερον.

         Ἡ πόλις τῆς Μαδηβᾶς ὑπῆρξεν εἰς τό παρελθόν μεγάλον Ὀρθόδοξον Χριστιανικόν κέντρον ὡς ἡ πλέον σημαντική Ἐπισκοπή τῆς Ἀνατολικῆς Ἰορδανίας· καί μέχρι τῆς  σήμερον, ἡ Μαδηβᾶ ἀποτελεῖ ἀξιόλογον Προσκύνημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολικῆς Ἰορδανίας καί τοῦ Χασημιτικοῦ Βασιλείου.

         Ἐγκαινιάζομεν τόν νέον Ἱερόν Ναόν τοῦτον πρός τιμῆν τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, λόγῳ καί τῆς ὑπάρξεως πλησίον αὐτοῦ Τεμένους, εἰς τό ὁποῖον εὐηρεστήθησαν νά δώσουν τό ὄνομα “τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τῆς Μαρίας”, τοῦ Ὁποίου τήν ἱστορικήν παρουσίαν πιστεύουν,  γεγονός τό ὁποῖον γεφυρώνει τάς ἀντιθέσεις Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων  καί εὐνοεῖ τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν αὐτῶν ἐντός τῆς πόλεως τῆς Μαδηβᾶς.

         Εὐρίσκομαι εἰς τήν εὐχάριστον θέσιν νά μετρῶ 30 ἔτη ἱερατικῆς διακονίας εἰς τήν Ἰορδανίαν, συμπεριλαμβανομένων 25 ἐτῶν εἰς τήν Μαδηβᾶν. Θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω πάντα τά μέλη τῆς Κοινότητος καί τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας τῆς Μαδηβᾶς διά τήν ἀγάπην καί τήν ἀφοσίωσιν, τήν ὁποίαν μοῦ ἔχουν δείξει, καθώς καί πάντας τούς συμβαλόντας εἰς τό τελειωθέν ἔργον τοῦτο, ἀλλά καί εἰς ὅλα τά πρίν ἀπό αὐτό ἔργα, τά ὁποῖα ἦλθον εἰς πέρας εἰς τήν Πατριαρχικήν Ἐπιτροπείαν τῆς Μαδηβᾶς.

         Θα ἤθελα νά ἀποτίσω φόρον τιμῆς εἰς τόν μακαριστόν Πατριάρχην Διόδωρον Α΄, ὁ ὁποῖος μέ ὑποστήριξε εἰς τά πρῶτα μου βήματα ὡς Ἁγιοταφίτην, καί ὁ ὁποῖος συνέβαλε τά μέγιστα εἰς τήν ἀνάπτυξιν τῆς Παιδείας ἐν Ἰορδανίᾳ, ἤτοι εἰς τά σχολεῖα τοῦ Ρωμαιορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀλλά καί δι’ ὅλα τά ἔργα πού ἔχει ἐπιτελέσει τό Χασημιτικόν Βασίλειον τῆς Ἰορδανίας.

         Ὡσαύτως, θά ἤθελα θερμῶς νά εὐχαριστήσω τόν Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον Γ’ διά τήν ἐμπιστοσύνην τήν ὁποίαν ἔδειξεν εἰς ἐμένα· «εἴη τά ἔτη Ὑμῶν, Μακαριώτατε, πολλά, εἰρηνικά καί εὐλογημένα».

          Καί τέλος, δέν θά ἠμποροῦσα νά παραλείψω ἐξόχως νά τιμήσω καί νά συγχαρῶ τόν νέον Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον, Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον διά τήν ἐκλογήν αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι γνωστός εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροοσλύμων διά τό ἦθος, τήν καθαρότητα καί τήν εἰλικρίνεια αὐτοῦ, ἀλλά καί τάς ἰδιαιτέρας σημαντικάς ἰκανότητας καί δεξιότητας αὐτοῦ. Εὔχομαι ὁ λαός τῆς Μαδηβᾶς νά λάβῃ ὑπ’ ὄψει τόν νέον Ἀρχιεπίσκοπον,ὡς παράδειγμα καί νά ὠφεληθῇ ἀπό τάς ἀρετάς καί τάς ἰκανότητας αὐτοῦ”.

Τήν τελετήν, θείαν Λειτουργίαν καί πανήγυριν ταύτην ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν αἴθουσαν κάτωθι τοῦ Ναοῦ τοῦ Προσκυνήματος.

Εἰς ταύτην ὁ Μακαριώτατος καί πάλιν προσεφώνησεν ὡς ἕπεται:

         «Τά πάντα ἐφώτισε τῇ παρουσίᾳ Χριστός·τόν κόσμον ἀνεκαίνισε, Πνεύματι θείῳ αὐτοῦ· ψυχαί ἐγκαινίζονται· οἶκος γάρ ἀνετέθη, νῦν εἰς δόξαν Κυρίου, ἔνθα καί ἐγκαινίζει τῶν πιστῶν τάς καρδίας, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, εἰς σωτηρίαν βροτῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

          Ὁ προαιώνιος θεῖος Λόγος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ θέμενος πύργον ἰσχύος τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ καί θεμελιώσας αὐτήν ἐπί τήν πέτραν τῆς πίστεως, συνήγαγεν ἡμᾶς σήμερον, ἐν τῷ περικαλλεῖ τούτῳ νεοδμήτῳ Ναῷ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἵνα δοξολογικῶς καί εὐχαριστιακῶς τελέσωμεν τά ἐγκαίνια αὐτοῦ.

          «Σύ πάλαι ἐν Σινᾷ σκηνήν ἀχειροποίητον, ὑπέδειξας τῷ θεόπτῃ Μωϋσεῖ διαγράφων, Χριστέ τήν Ἐκκλησίαν σου», λέγει ὁ ὑμνῳδός ἀναφερόμενος εἰς τήν ἀνάβασιν τοῦ Μωϋσέως εἰς τό ὄρος Σινᾶ, ἔνθα κατέβη ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ καί ἔλαβεν ὁδηγίας διά τήν κατασκευήν τῆς σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου» (Ἔξοδ. 24,15-16/ 25, 8-9), τήν ὁποίαν «κατεσκεύασεν ὁ Κύριος καί οὐχί ἄνθρωπος», ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων· «Κεφάλαιον δέ ἐπί τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν Ἀρχιερέα, ὅς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν Ἁγίων Λειτουργός καί τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἥν ἔπηξεν ὁ Κύριος καί οὐκ ἄνθρωπος», (Ἑβρ. 8,1-2).

          Περί δέ τῆς «ἀληθινῆς ταύτης σκηνῆς», δηλονότι τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, ἰδού τί λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Ἐπιδημήσαντος ἡμῖν τοῦ Λόγου κατά σάρκα, ὁ τῆς βροντῆς μέν γόνος (ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης) φησί καθυπογραφων· ἐθεασάμεθα φαιδρῶς τήν δόξαν, ἥν εἶχεν ὁ Υἱός παρά Πατρός, ἐν ἀληθείας χάριτι. Ὅσοι δέ πίστει τοῦτον ἐλάβομεν, ἔδωκε τοῖς πᾶσιν ἐξουσίαν, τοῦ γενέσθαι τέκνα Θεοῦ· οἵ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδέ ἐκ θελήματος σαρκός ἀναγεννηθέντες, ἀλλ᾽ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἐπαυξηθέντες, οἶκον προσευχῆς ἐπήξαμεν καί βοῶμεν· τοῦτον τόν οἶκον στερέωσον Κύριε».

          Ὁ οἶκος οὗτος τῆς προσευχῆς δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν καινήν σκηνήν τοῦ μαρτυρίου, δηλονότι τήν Ἐκκλησίαν, ἥν ἐπήξατο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός τῷ τιμίῳ καί ἀπολυτρωτικῷ Αὐτοῦ αἵματι. «Εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις· τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά πάντα», (Β´ Κορ. 5,17), λέγει ὁ θεῖος Παῦλος.

          Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ σήμερον ἐγκαινιζόμενος οὗτος ναός εἶναι ὁ οἶκος τῆς προσευχῆς, ἔνθα «λατρεύομεν εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετά αἰδοῦς καί εὐλαβείας» (Ἑβρ. 12, 28). Καί ἔνθα διά τοῦ Ἀρχιερέως ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «ἀναφέρομεν θυσίαν αἰνέσεως διά παντός τῷ Θεῷ, τοὐτέστιν καρπόν χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ», (Ἑβρ. 13, 15). Καί ἀναλυτικώτερον: Ὅταν δέ λέγω, κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος, θυσίαν, δέν ἐννοῶ θυσίαν ζώων καί αἱμάτων, ἀλλά θυσίαν, ἡ ὁποία ὡς καρπός θερμῆς εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεόν θά βγαίνει ἀπό τά χείλη μας, τά ὁποῖα θά ἀνυμνοῦν καί θά δοξολογοῦν τό ὄνομά Του.

          «Κύριε ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου Σου καί τόπον σηκνώματος δόξης Σου», (Ψαλμ. 25, 8), ψάλλει ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ. «Τά σκηνώματα Κυρίου ἠγαπημένα τοῖς κατιδεῖν ποθοῦσιν ἀνακεκαλυμμένως τήν δόξαν τοῦ προσώπου αὐτοῦ», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας. «Καί ἐγεμίσθη ὁ ναός ἐκ τοῦ καπνοῦ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί ἐκ τῆς δυνάμεως Αὐτοῦ»,  (Ἀποκ. 15,8) λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἐν τῇ Ἀποκαλύψει αὐτοῦ.

          Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος ἐξεδήλωνε τήν παρουσίαν Του, καί τήν δόξάν Του εἰς τόπον ἰδιαίτερον, δηλαδή ἡγιασμένον. Κατά δε τήν ἀψευδῆ μαρτυρίαν τῶν Ἁγίων Γραφῶν (Ἔξοδ. 16,7- Ἔξοδ. 16,10 καί Γ´ Βασιλ. 8,11) ἡ δόξα Κυρίου δηλονότι ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπλήρου τόν οἶκον δηλαδή τόν Ναόν αὐτοῦ ἐν σχήματι νεφέλης κατά τόν καιρόν τῆς λατρευτικῆς συνάξεως, τοὐτέστιν τῆς δημοσίας προσευχῆς. Οὐχ ἧττον ὅμως «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάνν. 4,24), λέγει Κύριος.

          Σημειωτέον ὅτι ἡ ἱερουργική αὕτη πρᾶξις τῶν ἐγκαινίων Ἱεροῦ Ναοῦ ἔχει ὡς πηγήν καί ἀναφοράν αὐτῆς τόν ἐγκαινισθέντα παλαιόν Ἀδάμ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ νέου Ἀδάμ, δηλονότι τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ, τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, κατά τήν μαρτυρίαν τῶν ἁγίων Εὐαγγελιστῶν καί Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας: «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος καί ἀληθείας», (Ἰωάν. 1,14), λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής. «Σήμερον ὁ δεύτερος Ἀδάμ, Χριστός ἀνέδειξε παράδεισον νοητόν, τήν νέαν ταύτην σκηνήν, φέρουσαν κατά ξύλου τοῦ τῆς γνώσεως, τό ζωηφόρον τοῦ Σταυροῦ ξύλον», ἀνακράζει ὁ ὑμνῳδός.

          Ὁ ἔγκριτος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, σχολιάζων τήν παρουσίαν τοῦ Ἰησοῦ εἰς τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος λέγει: «Ἐγένετο δέ τά ἐγκαίνια ἐν Ἱεροσολύμοις καί χειμών ἦν», (Ἰωάν. 10,22), ὤ τῆς ἀπιστίας, καί Ἰησοῦς παρῆν, ὁ Θεός καί ναός, Θεός αἰώνιος, ναός πρόσφατος, ὁ αὐθημερόν λυόμενος καί τριήμερος ἀνιστάμενος καί μένων εἰς τούς αἰῶνας, ἵν᾽ ἐγώ σωθῶ καί τοῦ παλαιοῦ πτώματος ἀνακληθῶ καί γένωμαι κανή κτίσις, διά τῆς τοιαύτης φιλανθρωπίας ἀναπλαττόμενος».

          Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ ναός τοῦ Θεοῦ, ὡς τόπος λατρείας εἶναι τό ἐργαστήριον τό ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐνεργούμενον διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ἡ δέ προσευχή εἶναι ὁ τρόπος καί τό μέσον ἡμῶν τῆς κοινωνίας τῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός. Διά τοῦτο ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος λέγει ὅτι ἡ προσευχή ὡς πρός τήν ποιότητά της εἶναι συνουσία καί ἕνωσις τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεόν καί ὡς πρός τήν ἐνέργειάν της, σύστασις καί διατήρησις τοῦ κόσμου. Ἡ προσευχή εἶναι ἡ μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν.

          Δεῦτε λοιπόν εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ ἐπί τῇ εὐσήμῳ καί ἑορτίῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἱεροῦ τούτου Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν. «Τῷ οἴκῳ σου Κύριε πρέπει ἁγίασμα· ἐν τούτῳ γάρ τό ὄνομα, τό σόν φιλάνθρωπε, ἐνθέως δοξάζεται· ὅθεν σύν τῷ προφήτῃ ἐκβοῶμέν σοι πίστει· Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ νῦν ἐγκαίνισον πάντας, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, [καί τῶν ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης], μόνε φιλάνθρωπε». Ἀμήν.

Καί ἀντεφώνησεν ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλος, ὑπογραμμίζων τήν σημασίαν τοῦ ὑπό τοῦ προκατόχου αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰννοκεντίου ἐπιτελεσθέντος ἔργου, τό ὁποῖον θά συνεχίσῃ καί τήν σημασίαν τῆς παρουσίας τῆς ἐξ Ἑλλάδος χορῳδίας διά τήν συνέχισιν τῆς καλλιεργείας τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν νύκτα τῆς Δευτέρας, 31^ης Ἰουλίου/13^ης Αὐγούστου, πρός Τρίτην, 1^ην/14^ην Αὐγούστου 2018, ἔλαβε χώραν ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ ὑποδιακόνου Γεωργίου – Χάδερ ἐκ τῆς οἰκογενείας Μπαράμκη ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Ὁ ὑποδιάκονος π. Γεώργιος ἐχειροτονήθη εἰς διάκονον συμφώνως πρός ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, προεδρευομένης ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, μέ τήν προοπτικήν τῆς ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ καί εἰς ἱερέα χειροτονίας, ἵνα ὑπηρετήσῃ ὡς ἐφημέριος εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ὁ χειροτονῶν Ἀρχιερεύς πρό τῆς χειροτονίας προσεφώνησε τόν χειροτονούμενον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ὡς ἕπεται:

Εὐλαβέστατε ὑποδιάκονε π. Γεώργιε (Χάδερ),

Μέ εἰσήγηση τῶν ἱερέων, τῶν Ἐπιτρόπων καί τῶν Προέδρων τῶν Ὀρθοδόξων Καθιδρυμάτων, τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων καί μέ εὐλογία καί ἔγκριση τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τῆς ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, σέ καλεῖ σήμερα ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά δεχθεῖς τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης, τοῦ ἱεροδιακόνου.

Στό πρόσωπό σου τό Πατριαρχεῖο Ἰεροσολύμων, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐξετίμησε τό ἦθός σου, τό χαρακτήρα σου, τήν χριστιανική ἀνατροφή πού ἔλαβες ἀπό τούς γονεῖς σου, τήν ἄριστη Γυμνασιακή σου μόρφωση, τήν Πανεπιστημιακή σου μόρφωση στό Πανεπιστήμιο τῆς Βηθλεέμ, τήν Θεολογική σου μόρφωση στό Ρωσσικό Ὀρθόδοξο Πανεπιστήμιο τοῦ ἁγίου Τύχωνος στήν Ἀμερική, τήν ἐκμάθηση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας στό Πανεπιστήμιο τῆς Θεσσαλονίκης, τήν εἰλικρινῆ ἀγάπη σου πρός τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία καί τήν ὑπηρεσία σου ὡς καθηγητοῦ τῶν Θρησκευτικῶν στή Ρωσσική Σχολή τῆς Βηθανίας.

Εἶναι ὄντως μεγάλη καί ἱερά ἡ ὥρα αὐτή, γιατί τελεῖται τό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης στό πλαίσιο ἑνός ἄλλου μυστηρίου, τῆς Θείας Λειτουργίας, καί μάλιστα στόν Φρικτό Γολγοθᾶ, ὅπου ἔχυσε τό αἷμα Αὐτοῦ γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας ὁ Χριστός καί στό Ζωοδόχο Τάφο Του, στόν ὁποῖο ἐνταφιάσθηκε καί ἀπό τόν ὁποῖο ἀνέστη ἐκ νεκρῶν.

Δεχόμενος τό μυστήριο τοῦτο, θά ἔχεις τή χάρη νά εἰσέρχεσαι στό Ἅγιο Θυσιαστήριο, νά διακονεῖς τούς ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς μέχρις ὅτου ἔλθει ἡ στιγμή νά γίνεις ἱερέας καί νά διακονήσεις μέ πνεῦμα θυσίας καί προσφορᾶς καί μέ τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία στήν ἱστορική Καθεδρική ἐνορία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου.

Εὐχαρίστησε τόν Θεό γιά τήν κλήση αὐτή καί δωρεά, ἀναλογίζου ὁποία εὐθύνη ἀναλαμβάνεις, ἐκτίμησε τήν ἐμπιστοσύνη πού σοῦ δείχνει ἡ Ἐκκλησία καί προσευχήσου θερμά, ὥστε μέ τήν ἐπίθεση τῶν χειρῶν τοῦ Ἀρχιερέως νά κατέλθει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί νά σέ ἀναδείξει δοχεῖο τῆς Χάριτος τῆς Ἁγίας Τριάδος, γιά νά εὐαρεστεῖς πάντοτε Θεῷ καί ἀνθρώποις.

Ἔσο βέβαιος ὅτι τήν ὥρα αὐτή σέ συνοδεύουν οἱ προσευχές τῶν γονέων, τῆς συζύγου σου, τῶν συγγενῶν σου, τοῦ ἱερέως π. Φάραχ καί τοῦ ἐκκλησιάσματος τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου καί ὅλων ἐκείνων πού σέ τιμοῦν μέ τήν παρουσία τους.

Μέ τήν ἐπίκλησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν καθιέρωσιν εἰς τόν βαθμόν τοῦ διακόνου, ὁ Ἀρχιερεύς ἐνδύων τόν χειροτονηθέντα τά ἄμφια ἐξεφώνει «ἄξιος», τοῦ λαοῦ ἐν χαρᾷ ἐπιβεβαιοῦντος τοῦτο.

Μετά τήν Ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ χειροτονηθείς ἐδεξιώθη εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος τούς τιμῶντας αὐτόν, ἤτοι τόν χειροτονοῦντα Ἀρχιερέα, τούς συλλειτουργούς ἱερεῖς, τούς γονεῖς, συγγενεῖς καί τήν σύζυγον αὐτοῦ, οἱ ὁποῖοι καί ηὐχήθησαν αὐτῷ νά εὐαρεστῇ Θεῷ καί ἀνθρώποις.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Παρασκευήν, 28ην Ἰουλίου/ 10ην Αὐγούστου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς μετανοίας καί τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ, μετά τήν ἐκ τῆς πατρίδος αὐτοῦ Ρουμανίας προσέλευσιν αὐτοῦ εἰς αὐτήν.

Οὗτος, διακριθείς ἐπί κατορθώμασι ἀσκητικοῖς, ἐπί συγγράμμασι πνευματικῆς οἰκοδομῆς καί μαρτυρηθείς ὑπό τοῦ Θεοῦ καί διά σημείων ἰάσεων ἀσθενειῶν ἐνέταγη εἰς τό ἁγιολόγιον ὑπό τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τό ἔτος 2015.

Πρός τιμήν αὐτοῦ ἐτελέσθη τό ἑσπέρας τῆς Πέμπτης ὁλονύκτιος ἀγρυπνία, ἧς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου και τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί Ἱερομονάχων καί ψαλλόντων τῶν Ἱεροψαλτῶν κ. Λεωνίδου Δούκα, Πρωτοψάλτου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰλίου,  Γρηγορίου Ζάρκου, Πρωτοψάλτου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, Χρήστου Σταύρου, Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς και Διονυσίου Θανασούλη Λαμπαδαρίου τοῦ Ἱ. Ναοῦ Φανερωμένης Χολαργοῦ Ἀττικῆς καί μετεχόντων πολλῶν πιστῶν ἐν κατανύξει προσερχομένων.

Τόν Μακαριώτατον προσελθόντα προσεφώνησεν ὁ ἡγούμενος τῆς Κοινοβιακῆς Ἀδελφότητος καί ἀνακαινιστής τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος, ὡς ἕπεται:

«Τῆς ἡσυχίας, προσευχῆς καί ταπεινώσεως λαμπρόν φωστῆρα Χοζεβᾶ σπηλαίων νέοικον Ἰωάννην, ἀνυμνήσωμεν εὐσχημόνως… πόθῳ·  κράζοντες: Χαίροις ἄφθαρτε Ὅσιε»,

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

μετὰ τῆς τιμίας Ὑμῶν Συνόδου,

Διά μίαν εἰσέτι φοράν ἑορτάζομεν σήμερον τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Νέον Χοζεβίτην, ἕναν ἐκ τῶν μυρίων Ἁγίων ἀσκητῶν, οἱ ὁποῖοι μετεμόρφωσαν τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας εἰς θαυμάσιον πνευματικόν παράδεισον.

Ὁ τιμώμενος σήμερον ἅγιος τῆς τοῦ Χοζεβᾶ Λαύρας, ἂν καί ἐτελειώθη στήν μόνωση, εἶχε ἐν τούτοις πλήρη ἐπίγνωση τῶν προβλημάτων τῆς ἐποχῆς του καί μάλιστα ἔτι μακρύτερον αὐτῆς προέβλεπε.

Γράφει στήν ἐπιστολή του «Ὁ σημερινός πύργος τῆς Βαβέλ»:

«Ὁ σημερινός πύργος τῆς Βαβέλ δέν εἶναι πέτρινο ἢ πλίνθινο κτίριο, ἀλλά ἡ παράφορη ἐπιδίωξη εὑρημάτων. Ὁ κόσμος λέει ὅτι ἡ ἐφεύρεση νέων κατασκευῶν καί ὅπλων διευκολύνει τήν  ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ προσφέρει ἀσφάλεια, δηλαδή τόν προφυλάσσει. Πόσο ἀπατηλή ὅμως εἶναι ἡ γνώμη αὐτή! Βλέπουμε πώς ἐδῶ καί καιρό, ἀπό τότε πού ἔγινε μοντέρνος ὁ κόσμος καί πλήθυναν οἱ ἀνακαλύψεις, ἡ κακία αὐξήθηκε… στίς μέρες μας, ἂν καί προώδευσε ὁ πολιτισμός, ὁ κόσμος ἔγινε πιό ταραγμένος καί ἀπελπισμένος ἀπό ποτέ. Ὅπως βλέπουμε, αὐτή ἡ πρόοδος καί ἡ μόδα δίδαξε τούς ἀνθρώπους νά περπατοῦν γυμνοί, μέ ἄλλα λόγια ἐξεδίωξε τό αἴσθημα τῆς ντροπῆς. Δίδαξε τούς ἀνθρώπους νά μήν ψάχνουν πιά τό Θεό… Ἡ ἐπιστήμη ἔγινε πλούσια ἐνῷ ἡ πίστη φτωχή. Ὁ σημερινός πολιτισμός κόντυνε τά ροῦχα τῶν ἀνθρώπων, ἔκοψε τά γένια καί τά μαλλιά. Κατόπιν ἔκοψε καί τήν Ἱερά Παράδοση! Ἐν ὀλίγοις, μ’ αὐτή τήν ἄθλια πρόοδο, γιά τήν ὁποία καυχᾶται ὁ κόσμος, πλήθυναν περισσότερο ἀπό ποτέ τά δάκρυα, μεγάλωσαν φρικτά τά κοιμητήρια, λόγῳ τῶν πολέμων, σκοτείνιασε ὁ ὁρίζοντας ἀπό τόν καπνό τῶν κινητήρων, γέμισε ὁ οὐρανός ἀπό τά τεράστια «πτηνά» μέ τό σιδερένιο ράμφος, πού εἶναι ἕτοιμα νά σκοτώσουν κόσμο».

Ἡ ὡς ἄνω περιγραφή μέ ἐκπληκτική πιστότητα καταγράφει τήν ζοφεράν κατάστασιν τῆς ἐποχῆς, κατά τήν ὁποίαν ἡμεῖς αὐτοί διάγωμεν τόν βίον.

Παρά ταῦτα διακατεχόμενος ὁ ἅγιος ὑπό αἰσιοδοξίας – ἐκ τῆς θείας Χάριτος πηγαζούσης – σκιαγραφεῖ διά τῆς ποιητικῆς του γραφίδος τόν Νοέμβριον τοῦ 1952, τήν οὐσιαστική λαμπρά ἐλπίδα, ἡ ὁποία διαφαίνεται εἰς τό πνευματικόν μέλλον τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας. Καί προορατικῷ τῷ τρόπῳ ἀλληγορικῶς γράφει στό ποίημά του:

Τό γρανιτένιο κάστρο τοῦ Χοζεβᾶ

«Σήμερα ὅμως στήν Ἁγία Γῆ

ἐμφανίζεται ἀπό παλαιά ρίζα

ἕνα μικρό ἁπαλό φυτό,

πού ἀνατέλλει ἀνάμεσα στά ἀγκάθια!»

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ὡς εὖ παρέστητε!

Δεῦτε ἄρξωμεν τῆς Πανηγύρεως!

Τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

«Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά Ὑψίστῳ. Διά τοῦτο λήψονται τό βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρός Κυρίου, ὅτι τῇ δεξιᾷ σκεπάσει αὐτούς καί τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν», (Σοφία Σολομ. 5,15-16). [Οἱ δίκαιοι ὅμως ζοῦν αἰωνίως καί ὁ μισθός των εὑρίσκεται εἰς χεῖρας τοῦ Κυρίου· ὁ Ὕψιστος φροντίζει δι’ αὐτούς. Διά τοῦτο οὗτοι θά λάβουν ἀπό τήν χεῖρα τοῦ Κυρίου τήν ἔνδοξον βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν καί τό ὡραῖον βασιλικόν διάδημα εἰς τάς κεφαλάς των, διότι ὁ Κύριος μέ τήν δεξιάν Του θά τούς σκεπάσῃ καί μέ τόν βραχίονά Του θά τούς προστατεύσῃ κατά τῶν ἐχθρῶν των], λέγει ὁ σοφός Σολομῶν.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐσεβεῖς φιλέορτοι καί προσκυνηταί,

Ἡ ἱερά μνήμη τοῦ ἐκλάμποντος φωστῆρος τοῦ Θεοῦ, Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ πανσέπτῳ τούτῳ ναῷ, ἔνθα ἐπί σειράν ἐτῶν ἱερούργει ἐν αὐτῷ, ἵνα εὐχαριστιακῶς δοξάσωμεν τό ὄνομα τοῦ δοξάσαντος αὐτόν τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης παιδιόθεν ἠγάπησε τόν Χριστόν ἐξ ὅλης αὐτοῦ τῆς ψυχῆς καί διανοίας, ἀκούων εἰς τό παράγγελμα τῶν Κυριακῶν λόγων τοῦ Εὐαγγελίου: «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου», (Ματθ. 22,37).

Πρός τοῦτο δέ ἀκολούθησε τόν τῆς ἀσκήσεως μοναστικόν δρόμον, τόν δρόμον τῆς δικαιοσύνης, τόν ἄγοντα εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Καί ὡς τόπον τοῦ ἀσκητικοῦ αὐτοῦ ἀγῶνος ἐπέλεξε τήν ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου καί τά ἀφιλόξενα σπήλαια παρά τόν χείμαρρον Χοράθ, τήν μονήν τοῦ ἁγίου Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοζεβιτῶν, ἔνθα πλειάς ἁγίων καί δικαίων ἐδέχθη τόν θεῖον φῶς, ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός  «φῶς ἀνέτειλε τῷ δικαίῳ καί τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ εὐφροσύνη», (Ψάλμ. 96 11). Σχολιάζων τούς λόγους τούτους ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Τό ἀνέτειλε ἀντί τοῦ ἀνατέλλει. Πᾶς γάρ εἲ τις ἐστίν ἀγαθός καί δίκαιος τούτῳ εἰς νοῦν καί καρδίαν τό νοητόν καί θεῖον ἀνέτειλε φῶς».

Αὐτό ἀκριβῶς τό θεῖον καί νοητόν φῶς ἀνέτειλε εἰς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου.  «Διά τοῦτο λήψεται τό βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρός Κυρίου», (Σοφ. Σολομ. 5,16).  Τό δέ θεῖον καί νοητόν τοῦτο φῶς ἀνέτειλεν εἰς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν τοῦ ὁσίου Ἰωάννου ὄχι μόνον κατά τήν ἐπίγειον αὐτοῦ ζωήν, ἀλλά καί κατά τήν οὐράνιον αὐτοῦ ζωήν, ὡς ἀψευδῶς μαρτυρεῖ τό πρό τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν κείμενον ὁλόσωμον καί ἄφθαρτον σκήνωμα αὐτοῦ, τό εὐωδιάζον  τήν χάριν τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Ἰδού λοιπόν διά τί ὁ Σοφός Σολομών λέγει «Δίκαιοι δέ εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι καί ἐν  Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά Ὑψίστῳ». (Σοφία Σολομῶντος 5,15) Καί ὁ προφητάναξ Δαυΐδ προτρέπει λέγων: «Ἐπίρριψον ἐπί Κύριον τήν μέριμνάν σου καί αὐτός σε διαθρέψει· οὐ δώσει εἰς τόν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ»,(Ψάλμ. 54, 23). Ὡσαύτως καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος λέγει· «Πᾶσαν τήν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ Αὐτόν τόν Κύριον ὅτι Αὐτῷ μέλει περί ὑμῶν», (Α΄ Πέτρ. 5,7).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ἐν Χριστῷ δίκαιος εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος φθάνει διά τῆς ἀρίστης αὐτοῦ πολιτείας «εἰς τό καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ» κατά τόν Μέγαν Βασίλειον ἢ «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» , (Ἐφ. 4,13) κατά τόν θεῖον Παῦλον. Δίκαιος εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος ἐπιτυγχάνει τήν θέωσιν αὐτοῦ, δηλονότι τήν ἐν Χριστῷ τελείωσιν αὐτοῦ ὄχι μόνον διά τῆς αὐτεξουσίου αὐτοῦ δυνάμεως, δηλαδή τῆς ἐλευθέρας αὐτοῦ θελήσεως, ἀλλά καί τῇ συνεργίᾳ τῆς Θείας Χάριτος.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀναφερόμενος εἰς τήν νέαν ἐν Χριστῷ ζωήν κηρύττει λέγων: «ἐνδύσασθαι τόν καινόν ἄνθρωπον τόν  κατά Θεόν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καί ὁσιότητι τῆς ἀληθείας», (Ἐφ. 4,24). Αὐτόν τοῦτον τόν καινόν ἄνθρωπον ἐνεδύθη καί ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης τόν κατά Θεόν κτισθέντα.

Ἡ σήμερον τελουμένη σεβάσμιος μνήμη τοῦ ἁγίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου μᾶς καλεῖ νά ἀναλογισθῶμεν τήν Χριστιανικήν ἡμῶν ἐπωνυμίαν. Νά ἀναλογισθῶμεν ὅτι ἡ Χριστιανική ἡμῶν πίστις ἔχει κτισθῆ ἐν δικαιοσύνῃ καί ὁσιότητι τῆς ἀληθείας. «Ἐγώ εἰμι ἡ ὀδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή», (Ἰωάν. 14,6),  λέγει Κύριος.

Μέ ἄλλα λόγια, δέν ἀρκεῖ νά ἀποθέσωμεν, δηλαδή νά ἀποδυθῶμεν τόν παλαιόν τῆς ἁμαρτίας ἄνθρωπον, ἀλλά πρέπει νά ἐνδυθῶμεν καί τόν νέον ἄνθρωπον τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὡς παραγγέλλει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «Ἡ  νύξ προέκοψεν ἡ δέ ἡμέρα ἤγγικεν, ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός. Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν,  μή κώμοις (=γλέντια)  καί μέθαις, μή κοίταις καί ἀσελγείαις, μή ἔριδι καί ζήλῳ, ἀλλ’ ἐνδύσασθε  ἐνδύσασθε τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας» (Ρωμ. 13, 12-14).

Τά θεόπνευστα ταῦτα παραγγέλματα τοῦ θείου Παύλου ἐφαρμόσας ἐν τῇ πράξει ὁ Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης ἀνεδείχθη ὄντως φῶς λάμπον «τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις» (Λουκ 1, 79), ἀνθρώποις τοῦ συγχρόνου ἡμῖν αἰῶνος τῆς συγχύσεως, ὅπου κατά τούς προορατικούς ποιητικούς στίχους τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν -«Ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ἑτοιμάζει πάλι τόν πύργο τῆς Βαβέλ στή γῆ θέλοντας νά καταστρέψῃ τά θεμέλια τοῦ Θείου Νόμου. Οἱ γλῶσσες ὅλες σχεδόν πάλιν ἀναμείχθηκαν καί δέν θά ἀργήσει νά ἔλθῃ ἡ ὥρα τῆς συμπλοκῆς».

Διό παρακαλέσωμεν τόν ἐν ὑψίστοις μετ’  ἀγγέλων χορεύοντα ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Ἰωάννην τόν νέον τοῦ Χοζεβᾶ φωστῆρα  καί φίλον τοῦ Χριστοῦ γενόμενον, ἵνα ἐκτενῶς πρεσβεύῃ μετά τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ὑπέρ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί ὑπέρ ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης ἐν τῇ δοκιμαζομένῃ περιοχή ἡμῶν. Ἀμήν».

Μετά τήν πνευματικήν καί ἁγιαστικήν πανδαισίαν τῆς θείας Λειτουργίας ἠκολούθησε φιλόξενος μοναστηριακή τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 22ας Ἰουλίου/ 4ης Αὐγούστου 2018, εἰς θείαν Λειτουργίαν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, ἔλαβε χώραν ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Γιασέβιτς, μέλους τοῦ Ρωσσοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν ἐνορίαν αὐτοῦ εἰς Μπέρ Σέβα τοῦ νοτίου Ἰσραήλ.

Ἡ χειροτονία ἔλαβε χώραν συνῳδᾴ ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, ὁ ὁποῖος ἐπεμελήθη τοῦ ἐν Μπέρ Σέβα Ρωσσοφώνου ποιμνίου καί, τῇ ἐγκρίσει καί συμπαραστάσει τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἐγκατέστησε ἐκεῖ παρεκκλήσιον τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, τῶν Ἁγίων Μακκαβαίων καί τοῦ Ἁγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων.

Τόν νεοχειροτονηθέντα προσεφώνησεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

“Εὐλαβέστατε Ὑποδιάκονε Ἀλέξανδρε,

Ἡ Ἁγία Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἐπιτελεῖ μέ ζῆλο τό ποιμαντικό της ἔργο σέ ὅλη τήν πνευματική της ἐπικράτεια καί δέν ὑπολογίζει κόπους, οὔτε κινδύνους, οὔτε ἀποστάσεις, γιά νά ἐξυπηρετήσει ὅλους τούς χριστιανούς, ὅπου καί ἄν βρίσκονται.

Ἀπό τό 2008  ἀνελάβαμε τό δύσκολο ἔργο νά συγκεντρώσουμε τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, οἱ ὁποίοι ζοῦν στήν περιοχή τοῦ νοτίου Ἰσραήλ. Στήν καθημερινή μου προσευχή ζητοῦσα ἀπό τόν Θεό 3 πράγματα: Νά μᾶς ἀξιώσει νά βροῦμε ἕνα πρῶτο χῶρο, γιά νά ζήσουμε τήν πρώτη Θεία Λειτουργία, νά μᾶς ἀξιώσει νά ἀποκτήσουμε τόν πρῶτο μας Ἱερέα καί τέλος νά μᾶς ἀξιώσει νά χτίσουμε τήν δική μας Ἐκκλησία.

Πρίν ἀπό ἕνα χρόνο μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καταφέραμε νά ἀποκτήσουμε τόν πρῶτο Ἱερό Ναό στήν πόλη τῆς Μπέρ Σέβα καί νά κάνουμε τή Θεία Λειτουργία. Τήν ἴδια στιγμή ὁ Θεός ἔφερε τά δικά σου βήματα στήν μικρή μας Ἐκκλησία καί ἀμέσως μέ προθυμία μᾶς βοήθησες στήν ἀνάγνωση καί σέ ἄλλες ὑπηρεσίες. Ἀμέσως παρατήρησα τόν χαρακτήρα σου καί εἶδα τήν ὑπακοή σου, τήν προθυμία καί τήν καρτερία σου στούς πειρασμούς. Σέ σύστησα στούς ἀδελφούς ἀρχιερεῖς καί πνευματικούς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί τέλος σέ ὁδήγησα στόν Μακαριώτατο Πατριάρχη μας.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἐνέκρινε τήν χειροτονία σου στόν βαθμό τοῦ διακόνου καί τόν διορισμό σου στήν νεοσύστατη ἐνορία τῆς Μπερσέβα, ὡς βοηθοῦ καί διακόνου  μαζί μέ τόν τωρινό ἐφημέριο π. Ἴγκορ Ράβσκυ. Ἡ ἀγαπητή σου σύζυγος καί τά τέκνα σου, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται σήμερα μαζί σου, κατάλαβαν ἀπό τήν πρώτη στιγμή τήν ἀγάπη σου γιά τήν Ἐκκλησία καί δέν στάθηκαν ἐμπόδιο στήν ἐπιθυμία σου νά ὑπηρετήσεις τόν Χριστό.

Τώρα θά πρέπει νά κάνεις διπλή ὑπομονή, πρῶτα γιά τούς δικούς σου πειρασμούς καί κατόπιν γιά τούς πειρασμούς, οἱ ὁποῖοι θά ἔλθουν στήν ἐνορία σου. Θά σέ στηρίξουμε μέ τήν προσευχή μας, μέ τήν συμβουλή μας καί θά σέ βοηθήσουμε νά ἐπιτελεῖς σωστά τά νέα σου καθήκοντα.

Θά θυμάσαι πάντοτε, ὅτι ὅποιος θέλει νά εἶναι πρῶτος, πρέπει νά ὑπηρετήσει ὅλους τούς ἄλλους καί νά ἀκολουθήσει τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπλυνε τά πόδια τῶν μαθητῶν του. Νά φυλάξεις τήν καρδιά σου ταπεινή, χωρίς νά ζητᾶς γιά τόν ἑαυτό σου τίποτα παρά μόνο γιά τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ.

Εὔχομαι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος σταυρώθηκε ἐδῶ στόν Γολγοθᾶ καί ἀναστήθηκε στόν Πανάγιο Τάφο νά σέ ἐνδυναμώνει καί νά σέ γεμίσει μέ ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”.

Ἐπεδοκίμασαν δέ διά τοῦ «ἄξιος! ἄξιος!» οἱ συνοδεύοντες αὐτόν ἐκ Μπέρ Σέβα συγγενεῖς καί ἐνορίται αὐτοῦ.

Μετά τήν χειροτονίαν ὁ χειροτονηθείς διάκονος π. Ἀλέξανδρος προσέφερε κέρασμα εἰς τούς τιμήσαντας αὐτόν εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος ἀντιπροσωπευομένου ὑπό τοῦ μοναχοῦ Νικολάου.

Ὁ χειροτονηθείς ἦλθε καί ηὐχαρίστησε τήν Α.Θ.Μ. ἐν ᾧ ἐτέλη εἰς ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ρωσσικήν ἐν Γεθσημανῇ Ἱεράν Μονήν τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Σάββατον, 15^ην/28^ην Ἰουλίου 2018, ἔλαβε χώραν ἡ ἐγκατάστασις τοῦ διά Συνοδικῆς ἀποφάσεως διωρισθέντος Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Βορείου Ἰορδανίας μέ ἕδραν τήν πόλιν Ἴρμπετ Ἀρχιμανδρίτου π. Ραφαήλ.

Ἡ ἐγκατάστασις αὕτη ἔλαβε χώραν εἰς θείαν Λειτουργίαν, τελεσθεῖσαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐν Ἴρμπετ, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου, Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, τοῦ ἐγκαθισταμένου Ἀρχιμανδρίτου Ραφαήλ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν βορείῳ Ἰορδανίᾳ, τῶν ἐφημερίων τῆς πόλεως Ἴρμπετ Πρεσβυτέρου π. Ἀμπντάλλα καί Πρεσβυτέρου π. Ἰωάννου, τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς ἐνορίας ἀραβιστί καί ἑλληνιστί καί μετέχοντος πολλοῦ λαοῦ, προσευχομένου καί δεομένου ὑπέρ τοῦ ἐγκαθισταμένου νέου ποιμένος αὐτῶν.

Πρός τόν Ὀρθόδοξον λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί, ὡς ἕπεται:

«Πρεσβύτερος τούς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ, ὁ συμπρεσβύτερος καί μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων, ὁ καί τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός, ποιμάνατε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ᾽ ἑκουσίως, μηδέ αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως, μήδ᾽ ὡς κατακυριεύσαντες τῶν κλήρων, ἀλλά τύποι γινόμενοι τοῦ ποιμνίου», (Α´ Πέτρου 5, 1-3), παραγγέλλει τοῖς πρεσβυτέροις ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.

 Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα π. Ραφαήλ,

 Ἡ ἁγία καί Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος, λαβοῦσα ὑπ᾽ ὄψιν τήν ἐπί σειράν ἐτῶν εὐδόκιμον διακονίαν σου ἐν τῷ ἱερῷ προσκυνήματι τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου ἐν Βηθλεέμ, ὡς καί τήν μετά θείου ζήλου ποιμαντικήν σου δραστηριότητα, ἥν ἀνέπτυξας, διωρίσατο ὑμᾶς τῇ Ἡμετέρᾳ Πατριαρχικῇ καί Πατρικῇ εἰσηγήσει Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον ἐν τῷ βορείῳ Χασιμιτικῷ Βασιλείῳ τῆς Ἰορδανίας μέ ἕδραν τήν μεγαλόπολην Ἴρμπετ.

 Τήν νέαν ταύτην ποιμαντικήν διακονίαν ἐν τῷ ἀμπελῶνι τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἁγίας παμμήτορος τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας, καλεῖσαι νά ἀναλάβῃς ἀκούων εἰς τούς λόγους τοῦ κορυφαίου τῶν Ἀποστόλων Πέτρου λέγοντος «καί τίς ὁ κακώσας ὑμᾶς, ἐάν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταί γένησθε;», (Α´ Πέτρ. 3,13).

 Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι «ὁ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοι», (Ματθ. 9,37) ἀφ᾽ ἑνός· «καί ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καί ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τόν λόγον [τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Κυρίου] καί ἄκαρπος γίνεται», (Ματθ. 13,22) ἀφ᾽ ἑτέρου, ὡς καταδεικνύουν καί τά σημεῖα τῶν καιρῶν.

 Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἔχουσα πρῶτον αὐτῆς Ἱεράρχην, τόν ὑπ᾽ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ χειροτονηθέντα, ἅγιον ἀπόστολον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον καί λαχοῦσα τόν κλῆρον τῆς πνευματικῆς αὐτῆς δικαιοδοσίας ἐν τῇ Γῇ τῆς Ἐπαγγελίας ἑκατέρωθεν τῶν ρείθρων τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, οὐκ ἐπαύσατο εὐαγγελίζεσθαι τήν σταυρικήν καί κενωτικήν καί θυσιαστικήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἀκούουσα καί πάλιν εἰς τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου λέγοντος· «εἰς τοῦτο γάρ ἐκλήθητε, ὅτι καί Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ὑμῶν ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ. Ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι Αὐτοῦ, ὅς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδώρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει παρεδίδου δέ τῷ κρίνοντι δικαίως· ὅς τάς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι Αὐτοῦ ἐπί τό ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε, (Α´ Πέτρ. 2, 21-24).

 Ἀδιάψευστα μαρτύρια καί τεκμήρια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦν τά εἰς τά σπλάγχνα τῆς εὐλογημένης γῆς τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας φυλασσόμενα διά μέσου τῶν αἰώνων καί τά νῦν ἀναδεικνυόμενα Ἑλληνορθόδοξα μνημεῖα ὡς καί αἱ ζῶσαι Χριστιανικαί καί δή Ἑλληνορθόδοξοι Κοινότητες, αἱ ὁποῖαι ἀπολαμβάνουν τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς αὐτῶν ταυτότητος, ἀλλά καί τῆς πλήρους ἐλευθερίας ἐξασκήσεως τῶν λατρευτικῶν αὐτῶν ἀναγκῶν. Τήν ἀλήθειαν ταύτην μαρτυροῦν οἱ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ (Ἴρμπετ) καί τοῖς περιχώροις αὐτῆς διαβιοῦντες, Χριστιανοί ἐν ἁρμονίᾳ τῶν ἑτεροθρήσκων συμπολιτῶν αὐτῶν.

 Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, ἡ ἀναδειχθεῖσα ὑπό τῆς θείας προνοίας φύλαξ καί λειτουργός τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καί διάκονος τοῦ Χριστιανικοῦ ποιμνίου ἡμῶν συνεχίζει τήν ἀποστολήν αὐτῆς, στοιχοῦσα εἰς τό τοῦ θείου Παύλου παράγγελμα τῷ μαθητῇ αὐτοῦ Τιμοθέῳ λέγοντος: «σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τήν διακονίαν σου πληροφόρησον», (Β´ Τιμ. 4,5).

 Σύ δέ λοιπόν, πάτερ Ραφαήλ, γνήσιον τέκνον τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος πληροφόρησον, δηλαδή φέρε εἰς πλῆρες καί αἴσιον πέρας, τῆς διακονίας, ἡ ὁποία σοῦ ἀνετέθη ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Πολλαπλασίασον τό ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δοθέν σοι τάλαντον τοῦ οἰκονόμου τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, συνεχίζων τό θεάρεστον ποιμαντικόν ἔργον τοῦ προκατόχου τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, «τύπος γινόμενος τοῦ ποιμνίου», (Α´ Πέτρ. 5,3).

 Τούς δέ συμπρεσβυτέρους σου τίμησον «ὡς συνέδριον Θεοῦ καί σύνδεσμον τῶν ἀποστόλων» (Ἁγ. Ἰγνάτιος) «Ἱερωσύνη γάρ ἐστι, τό πάντων ἀγαθῶν ἐν ἀνθρώποις ἀναβεβηκός· ἧς ὁ καταμανείς, οὐκ ἄνθρωπος ἀτιμάζει, ἀλλά Θεόν καί Χριστόν Ἰησοῦν, τόν πρωτότοκον καί μόνον τῇ φύσει τοῦ Πατρός Ἀρχιερέα. Πάντα οὖν ὑμῖν μετ᾽εὐταξίας ἐπιτελείσθω ἐν Χριστῷ. Οἱ λαϊκοί τοῖς διακόνοις ὑποτασσέσθωσαν. Οἱ διάκονοι τοῖς πρεσβυτέροις· οἱ πρεσβύτεροι τῷ Ἐπισκόπῳ· ὁ Ἐπίσκοπος τῷ Χριστῷ, ὡς αὐτός τῷ Πατρί», παραγγέλλει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος. (ΒΕΠ, τόμος 2^ος σελίς 315).

 Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐν Χριστῷ εὐταξίαν συνιστᾷ ἡ μέριμνα τοῦ Πνευματικοῦ Ποιμένος καί μάλιστα τῶν προεστώτων Πρεσβυτέρων, πρός τούς ὁποίους ὁ θεῖος Παῦλος λέγει «τό δέ καλόν ποιοῦντες μή ἐκκακῶμεν· καιρῷ γάρ ἰδίῳ θερίσομεν μή ἐκλυόμενοι. ῎Αρα οὖν ὡς καιρόν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τό ἀγαθόν πρός πάντας, μάλιστα δέ πρός τούς οἰκείους τῆς πίστεως», (Γαλ. 6, 9-10).

 Εἰς τοῦτο πράγματι διεκρίθησαν πάντες οἱ ἅγιοι καί δή μάρτυρες τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἡ σήμερον τιμωμένη ἁγία μάρτυς Ἰουλίττα μετά τοῦ υἱοῦ αὐτῆς Κηρύκου, οἵτινες ἀνεδείχθησαν «ἀστέρες φαιδροί ἐν τῷ στερεώματι τῆς Ἐκκλησίας, φωταγωγοῦντες τήν γῆν τοῖς θαύμασιν αὐτῶν» κατά τόν μελῳδόν.

 Αὐτούς καί ἡμεῖς ἱκετεύσωμεν, ἵνα πρεσβεύουσιν μετά τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν δωρηθῆναι ὑμῖν, πάτερ Ραφαήλ, Πνεῦμα ἡγεμονικόν καί Ποιμαντικόν, ἡμῖν δέ ἔλεον καί εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, τῷ δέ σεβαστῷ Βασιλεῖ ἡμῶν Ἀμπντάλλα σύν τῷ οἰκῳ Αὐτοῦ καί τῷ Χασιμιτικῷ Βασιλείῳ τῆς φιλτάτης ἡμῶν Ἰορδανίας δύναμιν, ὑγιείαν κατ᾽ ἄμφω καί μακροημέρευσιν ἐπ᾽ ἀγαθῷ πάντων τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ταύτης καί ὑπέρ τῆς διαφυλάξεως τῶν ἱερῶν τόπων καί δή τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, τῶν τελούντων ὑπό τήν Βασιλικήν Αὐτοῦ κουστωδίαν.

 Καί νῦν, Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα Πάτερ Ραφαήλ, λάβε τόν Τίμιον τοῦ Κυρίου Σταυρόν, τό ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου, ἵνα ἐν αὐτῷ καί δι᾽ αὐτοῦ κατευθύνῃς τά βήματα τοῦ ποιμνίου σου πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, Ἀμήν”.

καί ἀντεφώνησε ὁ Πατριαρχικός Ἐπιτροπος Ἀρχιμανδρίτης Ραφαήλ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα.

Ἐκ μέρους τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ μέ αἰσθήματα βαθείας τιμῆς,ὀφειλομένου σεβασμοῦ καί πνευματικῆς χαρᾶς Σᾶς  ὑποδεχόμαστε σήμερα στό Ἴρμπεντ, τήν ἕδρα τῆς Πατριαρχικῆς Περιφερείας Βορείου Ἰορδανίας μέ τό Εὐαγγελικό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» καί μέ τούς λόγους τοῦ  μεγαλοφωνωτάτου προφήτου Ἡσαΐου: «Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τά ἀγαθά».

 Ἡ παρουσία Σας ἀποτελεῖ γιά μᾶς μεγάλη εὐλογία, διότι  ἔρχεσθε ἀπό τήν ἁγία πόλη τῆςἹερουσαλήμ κομίζοντάς μας τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί ὅλων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς. Ἡ εὐλογημένη παρουσία Σας μᾶς ἐνδυναμώνει, μᾶς στηρίζει καί παράλληλα δηλώνει τήν ἑνότητα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

Μακαριώτατε, ἐξομολογητικῶς σᾶς ἀναφέρω, ὅτι ὑπακούοντας στή σεπτή ἐντολή Σας κατόπιν καί ἀποφάσεως τῆς περί Ὑμᾶς Ἱερᾶς Συνόδου ἦλθα στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο ἐπαναλαμβάνοντας τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ «διακονῆσαι αὐτός ἐλήλυθα». Ἤλθα γιά νά διακονήσω τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ποιμνίου καί νά προσφέρω ἁπλόχερα τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἦλθα γιά νά ζήσω τίς χαρές καί τίς λύπες τῶν ἀνθρώπων.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἐλεύσεώς μου στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο αἰσθάνθηκα οἰκεῖος. Βρῆκα πόρτες καί καρδιές ἀνοιχτές. Βρῆκα εὐλογημένους ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀθορύβως ἀγωνίζονται γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ποιμνίου καί οἱ ὁποῖοι ἀπό τήν πρώτη στιγμή μέ ἀγκάλιασαν καί μέ περιέβαλλαν μέ ἀγάπη. Βρῆκα εὐλαβεῖς ἀνθρώπους πού σέβονται καί τιμοῦν τόν ἱερό κλῆρο. Κυρίως ὅμως βρῆκα παιδιά, νέους καί νέες πού ἀγαποῦν τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του. Αὐτό τόν ἱερό κλῆρο καί τόν περιούσιο λαό τοῦ Θεοῦ, Μακαριώτατε, ἦλθα γιά νά διακονήσω καί θά εἶμαι δίπλα του καί θά προσεύχομαι ὁ Θεός νά τοῦ χαρίζει ὑγεία, δύναμη καί κάθε ἀγαθό.

Αὐτή τήν ἱερή στιγμή καί ἑνώπιόν Σας τούς καλῶ ὅλους νά ἐργασθοῦμε ἀπό κοινοῦ, γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἁγίας Του Ἐκκλησίας. Καλῶ τούς Ἱερεῖς, τά μέλη τῶν Ἐκκλησιαστικῶν μας Συμβουλίων, τούς Ἱεροψάλτες μας, τούς λαϊκούς συνεργάτες τῆς Ἐκκλησίας, ἄνδρες καί γυναῖκες, τούς ὑπευθύνους τῆς Νεότητος καί τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τούς Προσκόπους καί ὅλους, ὅσοι ἐργάζονται στήν Ἐκκλησία καί τούς παρακαλῶ μέ τόν ἴδιο ζῆλο νά συνεχίζουν τό ἔργο τους.

Ὅλοι μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά συμμετέχουν καί νά ἀξιοποιοῦνται μέ τά χαρίσματα πού τούς ἔχει δώσει ὁ Θεός. Μαζί τους γίνεται σήμερα μιά νέα ἀρχή στή διακονία τῆς Περιφερείας μας. Μόνος μου δέν θά μπορέσω νά κάνω τίποτε. Ὅλοι μαζί θά κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε. Γι᾿ αὐτό τούς θέλω μαζί μου Κληρικούς καί λαϊκούς συνεργάτες τῆς Ἐκκλησίας, ζητῶ τίς προσευχές τους καί τή συναντίληψη, τή συνδρομή καί τή συνεργασία.

Αἰσθάνομαι βαθύτατη τήν ἀνάγκη, νά ἀπευθύνω θερμές εὐχαριστίες πρός ὅλους, ὅσοι βρίσκονται σήμερα στόν ἱερό αὐτόν χῶρο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Πρός τούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑπεβλήθησαν στόν κόπο νά ἔρθουν γιά νά συμμετάσχουν στήν ἔναρξη τῆς νέας μου διακονίας. Τούς ἱερεῖς, τίς χορωδίες, τούς νέους καί τίς νέες, τούς προσκόπους καί ὅλους ἐσᾶς, σᾶς εὐχαριστῶ καί σᾶς παρακαλῶ νά προσεύχεστε γιά τήν ἀναξιότητά μου.

Ἐπίσης θέλω νά εὐχαριστήσω ὅλες τίς ὑπηρεσίες ἀσφαλείας, οἱ ὁποῖες συμμετέχουν μαζί μας ἀπό νωρίς τό πρωί. Καί δοξάζουμε τό Θεό γιά τήν εὐλογία τῆς ἀσφαλείας στήν εὐλογημένη πατρίδα μας, ὀφειλομένη στή σοφή Χασιμιτική ἡγεσία ὑπό τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν Βασιλέα Ἀμπντουλλάχ Μπίν Ἀλ Χουσάϊν.

 Μακαριώτατε.

Ἰδιαίτερως Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου, γιά τήν ἐμπιστοσύνη Σας στό πρόσωπό μου, γιά τίς πατρικές Σας συμβουλές, γιά τήν στοργική Σας ἀγάπη καί Σᾶς παρακαλῶ πολύ νά προσεύχεσθε νά ἐπιτελῶ τά καθήκοντά μου μέ φόβο Θεοῦ.

Ζητῶ τήν Πατριαρχική Σας εὐλογία καί υἱϊκῶς ἐκ βαθέως εὔχομαι ὁ Τριαδικός Θεός νά Σᾶς χαρίζει ἐπί ἔτη πολλά ἀκαταπόνητη ὑγεία, μέ θερμουργό πίστη καί Σταυροαναστάσιμο φρόνημα, ὥστε, καθοδηγούμενος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, νά ὁδηγεῖτε τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τοῦ παλαιφάτου Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων σέ διαρκῆ πνευματική καρποφορία καί νά ἀκτινοβολεῖτε στή σύγχρονη ἐποχή τό Φῶς τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως”.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει, ὁ λαός λαβών τό ἀντίδωρον ἠσπάσθη τήν χεῖρα τοῦ Μακαριωτάτου.

Ἠκολούθησε συγκέντρωσις εἰς τήν αἴθουσαν διά τό κέρασμα.

Ἐν συνεχείᾳ παρετέθη μεσημβρινή τράπεζα εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως ὑπό τοῦ Πατριαρχείου. Διαρκούσης τῆς τραπέζης ταύτης ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ἑλληνιστί:

«Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος ἀποστυγνοῦντες τό πονηρόν κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, τῇ φιλαδελφείᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι», (Ρωμ. 12, 9-10). μηδενί κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδιδόντες· προνοούμενοι καλά ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· εἰ δυνατόν, τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες (Ρωμ. 12, 17-18), παραγγέλλει ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἀγαπητοί καί Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

ἀξιότιμοι κυρίαι καί κύριοι,

Εὐχαριστοῦμεν τόν ἅγιον καί πανοικτίρμονα Θεόν, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἠξίωσεν νά τελέσωμεν τήν θείαν λειτουργίαν ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐπί τῇ εὐλογημένῃ ταύτῃ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐγκαταστάσεως τοῦ νέου Πατριαρχικοῦ ἡμῶν Ἐπιτρόπου, ἐν τῇ μεγαλουπόλει τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας Ἴρμπετ, καί τῶν περιχώρων, Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ραφαήλ.

Χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως, διότι ἡ ποιμαντική φροντίς καί μέριμνα τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐν τῇ πνευματικῇ δικαιοδοσίᾳ αὐτοῦ ἑκατέρωθεν τῶν ρείθρων τοῦ Ἰορδάνου συνεχίζεται ἄνευ τινός προσκόμματος. Τοῦτο ὀφείλεται εἰς τήν ἐλευθέραν ἄσκησιν τῶν θρησκευτικῶν καί λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων, τῶν ὁποίων ἀπολαμβάνουσιν ὅλαι αἱ θρησκευτικαί καί δή Χριστιανικαί Κοινότητες ἐν τῷ Χασιμιτικῷ Βασιλείῳ τῆς Ἰορδανίας.

Ἡ ἀποστολή τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ἐρείδεται ἐπί τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου λέγοντος: «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου» καί «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», (Ματθ. 22, 37-39).

Ὁ ἀγαπῶν τόν Θεόν «ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» δέν δύναται παρά νά ἀγαπᾷ καί τόν πλησίον αὐτοῦ, δηλαδή τόν συνάνθρωπόν του, ὡς κηρύττει καί ὁ θεῖος Παῦλος: «Προνοούμενοι καλά ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· εἰ δυνατόν τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες», (Ρωμ. 12,18).

Τήν μετά πάντων τῶν ἀνθρώπων εἰρήνευσιν εὐαγγελίζονται καί κηρύττουν τά Πανάγια Προσκυνήματα, τά ὁποῖα μετ᾽ αὐτοθυσίας καί αὐταπαρνήσεως διακονεῖ διά μέσου τῶν αἰώνων τό μοναστικόν τάγμα τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἡ συμβολή τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου μετά τῆς Ἁγιοταφιτικῆς αὐτοῦ Ἀδελφότητος, τόσον εἰς τήν διαφύλαξιν τῶν ἁγίων Τόπων ὡς τόπων λατρείας καί προσευχῆς, ὅσον καί εἰς ἁρμονικήν συνύπαρξιν Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων καί γενικώτερον τῶν πιστῶν τῶν Ἀβραμιαίων θρησκειῶν ἀναγνωρίζεται ὑπό πάντων, ἰδιαιτέρως δέ ὑπό τοῦ σεβαστοῦ ἡμῖν Βασιλέως τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας Αμπντάλλα Ἴμπν Χουσεΐν τοῦ Β´, ὑπό τήν ἐπιτήρησιν (custody), τοῦ ὁποίου τελοῦν τά ἐν Ἱεροσολύμοις ἱερά Προσκυνήματα Ἰσλαμικά καί Χριστιανικά.

Ἡμεῖς ἀκούοντες εἰς τούς λόγους τοῦ σοφοῦ Παύλου: «τά τῆς εἰρήνης διώκωμεν καί τά τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους», (Ρωμ. 14,19), προέβημεν μετά τῆς περί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τόν διορισμόν Πατριαρχικῶν Ἐπιτρόπων ἐν Ἀμμάν, Μαδηβᾷ, Ἴρμπετ καί ἀλλαχοῦ, ἵνα τοιουτοτρόπως ἀνταποκριθῶμεν εἰς τάς πνευματικάς καί κοινωνικάς ἀνάγκας τοῦ Χριστεπωνύμου εὐλαβοῦς ἡμῶν ποιμνίου, ἀλλά καί νά ἐνισχύσωμεν τό δύσκολον μέν, θεάρεστον δέ ποιμαντικόν ἔργον τῶν ἀγαπητῶν ἡμῖν καί εὐσεβῶν Ἱερέων.

Ἐπί δέ τούτοις, κρίνομεν πρέπον, ὅπως ἐκφράσωμεν τάς θερμάς Ἡμῶν εὐχαριστίας εἰς πάντας ὑμᾶς, τούς τιμήσαντας διά τῆς παρουσίας ὑμῶν τήν ἱεράν ταύτην ἐκδήλωσιν, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τάς τοπικάς πολιτικάς, στρατιωτικάς καί ἀστυνομικάς ἀρχάς, πολλῷ δέ μᾶλλον εἰς τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν σεβαστόν καί ἀγαπητόν Ἡμῖν Ἄνακτα τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας Αμπντάλλα Ἴμπν Χουσεΐν τόν Β´, τοῦ ὁποίου ἡ ἡγετική οἱακοστροφία ἀποτελεῖ ἐγγύησιν σταθερότητος καί εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ καί τῇ εὐρυτέρᾳ περιοχῇ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς διαβιούντων ἐθνικο-θρησκευτικῶν κοινοτήτων. Εἴησαν Αὐτοῦ πολλά τά ἔτη.

Τέλος, θά ἦτο παράλειψιν νά μήν ἐπαινέσωμεν τό ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου ἐπιτελεσθέν ποιμαντικόν καί κοινωνικόν ἔργον κατά τήν θητείαν αὐτοῦ ὡς Πατριαρχικοῦ Ἡμῶν Ἐπιτρόπου ἐν Ἴρμπετ. Τόσον εἰς τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Ραφαήλ, ὅσον καί εἰς τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Πέλλης κ. Φιλούμενον εὐχόμεθα ἐπιτυχίαν εἰς τήν νέαν αὐτῶν διακονίαν καί ἀποστολήν. Ἀμήν».

καί ὁ ἐγκατασταθείς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης Ραφαήλ ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα.

Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι ἱστορική γιά τήν Βόρειο Ἰορδανία καί ὅλοι μας δεχόμαστε τήν ἐπίσκεψή Σας ὡς μάννα ἐξ οὐρανοῦ καί δρόσο τήν ἐξ Ἀερμών. Ἡ ἐπίσκεψή Σας, περιποιεῖ γιά ὅλους μας ἰδιαίτερη τιμή καί εὐλογία.

Ἀξιωθήκαμε σήμερα, νά σᾶς δοῦμε στόν Ἱερό Ναό τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐνώπιον τῆς ἁγίας Τραπέζης, προεξάρχοντα τῆς Θείας Λειτουργίας, «εὐλογοῦντα καί ἁγιάζοντα ἡμᾶς» καί τώρα μέ χαρά καί ἀγαλλίαση Σᾶς βλέπουμε στήν κορυφή τῆς Τραπέζης, Ἐσᾶς, τόν κλεΐζοντα τόν Πάνσεπτο Πατριαρχικό Θρόνο τῆς πόλεως τοῦ Μεγάλου Βασιλέως, τόν Θρόνο τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Γι΄ αὐτό, ἔμπλεοι χαρᾶς καί ἱερᾶς συγκινήσεως, ἐπαναλαμβάνουμε τό δαυϊτικό «Κύκλῳ τῆς τραπέζης σου ὡς στελέχη βλέπων τά ἔκγονά σου, χαῖρε, εὐφραίνου προσάγων ταῦτα τῷ Χριστῷ Ποιμενάρχα». Δεχθεῖτε τίς ἐκ βάθους καρδίας εὐχαριστίες μου.

Εὐχαριστῶ τούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς, τούς ἱερεῖς καί Διακόνους γιά τήν εὐλογητή παρουσία τους.

Εὐχαριστῶ τίς Ἀρχές τοῦ τόπου, οἱ ὁποῖοι παρεκάθησαν στό σημερινό γεῦμα πού παρατίθεται πρός τιμήν Σας, ἐκφράζοντες μέ αὐτό τόν τρόπο τόν σεβασμό τους πρός τό παλαίφατο Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων καί τό Τίμιο Πρόσωπο τοῦ σεπτοῦ οἰακοστρόφου Του, τοῦ Πατριάρχου τῶν Ἱεροσολύμων. Κατά τήν πρόσφατη ἐπίσκεψή μου στά Γραφεῖα τους, Μακαριώτατε, ἔγινα ἀποδέκτης τῶν ἐκδηλώσεων ἐνθουσιασμοῦ καί σεβασμοῦ ὅλων, πρός τό ταπεινό μου πρόσωπο. Καί οἱ ἐκδηλώσεις αὐτές, ἦταν τόσο θερμές πού μοῦ ἔδιναν τήν αἴσθηση, ὅτι μέ γνώριζαν ἐκ τῶν προτέρων. Αὐτό προκάλεσε μέσα μου αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης ἀπέναντι στήν ἀγάπη τους καί μέ καθιστοῦν περισσότερο ὑπεύθυνο στήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων μου.

Ἐπίσης, αὐτή τήν εὐλογημένη ἡμέρα εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας στήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν Βασιλέα τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας κ. Ἀμπντουλλάχ Ἴμπιν Ἀλ Χουσάϊν ὑγιεία, καί δύναμη στό δύσκολο ἔργο του, στήν εὐλογημένη αὐτή χώρα, τή χώρα τῆς εἰρήνης, τῆς ἀσφαλείας καί ἁρμονικῆς συνυπάρξεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Κατακλείοντας τήν προσλαλιά μου, ὑψώνω ὄμματα ψυχῆς καί καρδίας πρός τόν τῶν ἁπάντων Θεό καί Δεσπότη καί Κύριο λέγοντας:

«Θεοφίλου τοῦ Μακαριωτάτου, θειοτάτου τε καί Παναγιωτάτου, Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης, Συρίας, Ἀραβίας, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας καί Ἁγίας Σιών, πολλά τά ἔτη».

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν νύκτα τῆς Τρίτης πρός Τετάρτην, 29^ης πρός 30^ήν Νοεμβρίου / 12^ης πρός 13^ην Δεκεμβρίου 2017, εἰς θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον ἔλαβε χώραν ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ Ἁγιοταφίτου μοναχοῦ Πατρικίου, ἀποφοίτου τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών ὑπό τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου.

  Πρό τῆς χειροτονίας ὁ χειροτονῶν Ἀρχιερεύς προσεφώνησε τόν χειροτονοῦντα διά λόγων Πατρικῶν εἰς τήν κάτωθι προσφώνησιν αὐτοῦ ἑλληνιστί (συγχαίρων αὐτῷ καί διά τό ὅτι εἰς τό ἑξῆς θά εἶναι ὁ διάκονος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως):

“Εὐλαβέστατε Ὑποδιάκονε Πατρίκιε,

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾷ σήμερα τήν μνήμη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου. Εἶναι ὁ ἀπόστολος, ὁ ὁποῖος μαζί μέ τόν ἀδελφό του ἀποστολο Πέτρο δέχθηκαν πρῶτοι τήν πρόσκληση τοῦ Κυρίου: «Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων.» Δέν χρειάστηκε δεύτερος λόγος, διότι «οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν Αὐτῷ».

Αὐτή τήν ἡμέρα ἐπέλεξε ὁ Μακαριώτατος Πατήρ καί Πατριάρχης μας κ.κ. Θεόφιλος μαζί μέ τήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο νά σέ καλέσει νά ἀκολουθήσεις τά βήματα τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί νά ὑπηρετήσεις τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Σέ τίμησε ἰδιαιτέρως τοποθετώντας σε στό κέντρο τῆς πίστεώς μας, στόν Πανίερο Ναό τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.

Ἐδῶ θά ἐνδυναμώνεσαι ἀπό τήν δύναμη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, στό Φρικτό Γολγοθᾶ καί θά χαριτώνεσαι ἀπό τήν χάρη τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου. Θά διακονεῖς τούς ἐρχομένους εὐλαβεῖς Προσκυνητάς μέ πνεῦμα ταπεινώσεως, θά στέκεις πιστός φύλακας καί θά ὑπερασπίζεσαι τά δικαιώματα τῆς Ἀδελφότητός μας μέ πνεῦμα αὐταπαρνήσεως ἀπέναντι στούς προβατοσχήμους αἱρετικούς λύκους, θά ἀγρυπνεῖς καί θά προσεύχεσαι μέ καθαρά καρδία καί «πνεῦμα συντετριμμένον, ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων». Στήν κορυφή τῆς διακονίας σου θά ἔχεις τήν συμμετοχή σου στό μέγα Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, κατά τό ὁποῖο θά ἁγιάζεσαι καί θά ἁγιάζεις ὅσους προσέρχονται σέ αὐτό μέ φόβο Θεοῦ, πίστη καί ἀγάπη.

Ὅλα τά παραπάνω δέν μπορεῖς νά τά ἐπιτύχεις ἐάν δέν προετοιμαστεῖς καί δέν ἐφοδιαστεῖς μέ τά κατάλληλα πνευματικά ἐφόδια. Τό στάδιο τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα, τό ὁποῖο ἀνοίγεται ἐνώπιόν σου δέν εἶναι καθόλου εὔκολο. Ὁ μισόκαλος διάβολος θά σοῦ στήσει πολλές παγίδες. Ὀφείλεις νά εἶσαι ἕτοιμος νά τίς ἀναγνωρίσεις καί νά τίς ἀποφύγεις χωρίς νά ζημιωθεῖς πνευματικά.

Ὁ μόνος τρόπος εἶναι ἡ καθημερινή μελέτη, πρῶτα τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιά νά φωτισθεῖς καί νά παραδειγματισθεῖς ἀπό τήν μεγάλη καί ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός ἐμᾶς, τήν ἄκρα Του ταπείνωση καί τήν αἰώνια φροντίδα Του νά μᾶς ἀποκαταστήσει στόν Παραδεισο τῆς τρυφῆς.

Κατόπιν θά μελετήσεις τά συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, δίνοντας προτεραιότητα στήν Κλίμακα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, γιά νά μάθεις μέ πρακτικό τρόπο τήν κατάκτηση καί διαφύλαξη τῶν ἀρετῶν καί τήν ἀποφυγή τῆς ἁμαρτίας.

Θά μελετήσεις ἐπίσης τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, γιά νά δεῖς τούς ἀγῶνες τῶν προαπελθόντων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, πολλοί ἀπό τούς ὁποίους ἔχυσαν μαρτυρικά τό αἷμα τους στό βωμό τῆς διακονίας τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ἡ μελέτη θά σέ βοηθήσει νά ἐξετάσεις καλύτερα τόν ἑαυτό σου καί νά προκόψεις στήν πνευματική ζωή. Ἡ καλλιέργεια τῆς ὑπακοῆς θά εἶναι ἡ βάσῃ γιά τήν κατάκτηση τῆς ἁγίας ταπεινώσεως. Ἡ μνήμη τοῦ θανάτου θά σέ ἐνδυναμώσει στήν κατάκτηση τῆς ἀπαθείας. Ἡ προσευχή συνοδευομένη μέ συντριβή καρδίας καί μέ ἐλπίδα στό Θεό, θά ἐνισχύσει τήν πίστη σοῦ καί θά σοῦ δώσει παρηγορία στόν καιρό τῶν πειρασμῶν.

Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ὁποία πρόκειται νά λάβεις ἐντός ὀλίγου κατά τήν εἰς διάκονον χειροτονίαν σου, θά σέ ἀλλοιώσει καί θά σοῦ δώσει τήν δύναμη νά διακονεῖς τό ἅγιο Θυσιαστήριο μέ φόβο Θεοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος Πατήρ καί Πατριάρχης μας, μαζί μέ τήν ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο θά σέ συμβουλεύει, θά σέ καθοδηγεῖ, θά σέ νουθετεῖ καί θά σέ συμπαραστέκεται σέ κάθε σου βῆμα.

Ὅλη ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότητα συμμετέχει στή σημερινή σου χαρά καί σοῦ εὔχεται νά πολλαπλασιάσεις τό τάλαντο, τό ὁποῖο πρόκειται νά λάβεις, νά ἁγιάζεις καί νά ἁγιάζεσαι.

         Ἅμα τῇ χειροτονίᾳ, μετά τήν Ἀπόλυσιν τῆς Θ. Λειτουργίας ὁ χειροτονηθείς ἐδεξιώθη τούς τιμῶντας αὐτόν εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων συμμετέσχεν εἰς τήν 3^ην Διεθνῆ Διάσκεψιν τῶν Ἀρχόντων περί τῆς Θρησκευτικῆς Ἐλευθερίας – Καταδιώξεως τῶν Χριστιανῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, λαβοῦσαν χώραν εἰς τό Capitol Hill, Washington D.C. τήν 5^ην Δεκεμβρίου 2017, διά τῆς ἀντιπροσώπου αὐτοῦ κ. Ἄννης Κουλούρη, Γραμματέως τῆς Ἀρχιγραμματείας τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία ἐπαρουσίασε ἀγγλιστί τήν κάτωθι προσφώνησιν περί τῆς καταδιώξεως τῶν Χριστιανῶν καί τῶν πιθανῶν λύσεων.

https://en.jerusalem-patriarchate.info/2017/12/10/36398

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]

httpv://www.youtube.com/watch?v=_J1i9R64lls&t=190s

Ἀπό Τρίτης, 22ας Νοεμβρίου / 5^ης Δεκεμβρίου ἕως καί Πέμπτης 24^ης Νοεμβρίου/ 7^ης Δεκεμβρίου 2017, λαμβάνει χώραν εἰς Ἱεροσόλυμα τῇ φιλοξενίᾳ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, πλήν τῆς ξενοδοχειακῆς ἡ Συνάντησις τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ Διαλόγου τῆς Ὀρθοδοξίας μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ.

Εἰς τόν Διάλογον τοῦτον μετέχουν ἐξ ἴσου Ἰουδαῖοι καί Ὀρθόδοξοι, Ἀκαδημαϊκοί, κληρικοί ἤ λαϊκοί καί ἐξετάζουν εἰς ἑκάστην Συνάντησιν αὐτῶν ὡρισμένον θέμαἀπό πλευρᾶς Ἰουδαϊσμοῦ καί Χριστιανισμοῦ.

Θέμα τῆς Συναντήσεως τοῦ ἔτους τούτου εἶναι «Ἡ ἁγιότης τῆς Ἱερουσαλήμ εἰς τήν Ἰουδαϊκήν καί Χριστιανικήν παράδοσιν».

Πρόεδρος τοῦ Διαλόγου ἀπό πλευρᾶς Ὀρθοδοξίας εἶναι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖον ἔλαβε τήν πρωτοβουλίαν διά τήν ἔναρξιν καί συνέχισιν τοῦ Διαλόγου τούτου. Πρόεδρος ἀπό Ἰουδαϊκῆς πλευρᾶς εἶναι ὁ ραββῖνος κ. Δαυΐδ Ρόζεν, Πρόεδρος τῆς International Jewish Committee on Interreligious Consultations (IJCIC).

Τήν ἔναρξιν τῆς Συναντήσεως ἐνεκαινίασεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος, διά παραθέσεως δεξιώσεως εἰς τά ὀγδοήκοντα περίπου μέλη τοῦ διαλόγου εἰς τό ἐν Ἱεροσολύμοις ξενοδοχεῖον Notre Dame, εἰς τήν ὁποίαν καί προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀγγλιστί, ἴδε:

https://en.jerusalem-patriarchate.info/2017/12/05/36270

Εἰς ταύτην ἀπηύθυνε προσφώνησιν ὁ ραββῖνος κ. Δαυΐδ Ρόζεν, ἡ κα Σαρόν Ρέγκεβ ἐξ ὀνόματος τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ καί ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Δημήτριος Μπίκας ἐξ ὀνόματος τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος.

Τήν Τετάρτην, 23^ην Νοεμβρίου/ 6^ην Δεκεμβρίου 2017, ἤρχισαν αἱ ἐργασίαι συμφώνως πρός τό πρόγραμμα. Ἐξ ὀνόματος τῆς Ὀρθοδοξίας ὡμίλησεν ὁ καθηγητής κ. Σπυρίδων Τσιτσίγκος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἀγγλιστί, μέ θέμα: «Jerusalem as archetypal of be religious».

Τήν ἔναρξιν τοῦ Διαλόγου τούτου ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας Αὐτοῦ καί ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ἐλθών εἰς τά Ἱεροσόλυμα διά τήν ἀναγόρευσιν Αὐτοῦ ὡς ἐπιτίμου διδάκτορος τῆς Φιλοσοφίας ὑπό τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πανεπιστημίου Ἱεροσολύμων τοῦ Mount Scopus καί ἀπηύθυνε προσφώνησιν.

Ἅμα τῇ λήξει τῶν ἐργασιῶν τοῦ Διαλόγου, τήν μεσημβρίαν τῆς Πέμπτης, 24^ης Νοεμβρίου / 7^ης Δεκεμβρίου 2017, παρετέθη γεῦμα, εἰς τό ὁποῖον ἐξεπροσώπησε τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί ὁ Τελετάρχης τῶν Πατριαρχείων Ἀρχιμανδρίτης π. Βαρθολομαῖος.

Αἱ παρουσιάσεις τῶν ὁμιλητῶν καί τά πορίσματα τῶν Συναντήσεων δημοσιεύονται εἰς τό περιοδικόν αὐτοῦ «Ἐμμανουήλ»/ Emmanuel.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν 10.00 π.μ. ὥραν τῆς Τετάρτης, 9^ης /23^ης Νοεμβρίου 2017, ἔλαβε χώραν Τελετή Δοξολογίας εἰς τον Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ συμπληρώσει δωδεκαετίας ἀπό τῆς Ἐκλογῆς και Ἐνθρονίσεως τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν και Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Τῆς Δοξολογίας ταύτης προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων και Ἱερομονάχων τοῦ Πατριαρχείου καί μετέχοντος ἐν συμπροσευχῇ εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας καί τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου τῆ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Ρουμανίας εἰς Ραμάλλαν.

Ἅμα τῇ Ἀπολύσει τῆς Δοξολογίας ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα προσεφώνησε τον Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρισταρχος ὡς ἕπεται: 

 Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, μετά  τῆς ἀπ’ αἰώνων ἀρωγοῦ αὐτῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ἀναμιμνήσκεται καί ἑορτάζει σήμερον τό γεγονός τῆς πρό δωδεκαετίας ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἐκλογῆς καί Ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος ὡς Πατριάρχου τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης. Τό γεγονός τοῦτο ἑορτάζει ἐν εὐχαριστηρίῳ Δοξολογίᾳ καί πληρότητι συμμετοχῆς, μοναχῶν, κλήρου καί λαοῦ ὡς στερεωτικόν τῆς δομῆς τοῦ ἱεροῦ σώματος αὐτῆς καί συσφιγκτικόν τῆς ἑνότητος αὐτῆς ἐν εἰρήνῃ εἰς μίαν μάλιστα συγκυρίαν δεινῆς δοκιμασίας αὐτῆς.

Διά τῆς ἀποφάσεως τῆς Ὑμετέρας ἐκλογῆς καί Ἐνθρονίσεως τό ἔτος 2005 ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἀπεκήρυξε παρανόμους συμφωνίας, ὑποθηκευούσας περιουσίαν τοῦ Πατριαρχείου ἀνεκτιμήτου ὑλικῆς, πολλῷ δέ μᾶλλον πολιτιστικῆς ἀξίας, διασαλευούσας τό ἀπ’ αἰώνων ἰσχῦον καθεστώς τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί τραυματιζούσας καιρίως τάς χριστιανικάς Ἐκκλησίας αὐτῆς. Τότε, συνεπής πρός τήν ἀπ’ αἰώνων ἀποστολήν αὐτῆς τῆς πιστῆς φρουρήσεως τῶν Ἁγίων Τόπων, ἡ Ἀδελφότης τοῦ Ἁγίου Τάφου, ἀνέστη, ἐξανέστη, διεμαρτυρήθη καί ἀντέστη. Ἀντί τῆς διαφθορᾶς ἐπέλεξε τήν διαφάνειαν καί ἔθεσε τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα ὡς ἔμπειρον κυβερνήτην τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τό ὁποῖον ὄντως διεσαλεύθη καί ἐκλυδωνίσθη, οὐχ ἧττον ὅμως δέν κατεποντίσθη.

Δεχθεῖσα τήν ἀποστολήν ταύτην ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εἰργάσθη ἀνταξίως ἐπί δωδεκαετίαν καί προέβη εἰς ἀποφάσεις καί πράξεις, αἱ ὁποῖαι κατοχυρώνουν τό Πατριαρχεῖον ἐπιτοπίως, πανορθοδόξως καί παγχριστιανικῶς, ὡς Ἐκκλησίαν ἔχουσαν ἡγετικόν ρόλον ἀναμέσον τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς τό ἔργον αὐτῶν τῆς προστασίας τῶν δικαιωμάτων τῶν Χριστιανῶν καί τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως αὐτῶν μετά τῶν Ἰουδαίων καί τῶν Μουσουλμάνων συμπολιτῶν αὐτῶν.

Τρανήν ἀπόδειξιν τῆς ἐξασκήσεως τοῦ ἡγετικοῦ καί συνδιαλλακτικοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου ἀναμέσον τῶν χριστιανικῶν Κοινοτήτων ἀποτελεῖ ἡ συμμετοχή τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὡς ἐκπροσώπου ὅλων τῶν  χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς τό κατά τόν παρελθόντα μῆνα Ἰούλιον ἐν Νέᾳ  Ὑόρκῃ συγκληθέν Συνέδριον  διά τήν εἰρήνευσιν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν τῇ  πρωτοβουλίᾳ τοῦ εἰρηνιστοῦ ραβίνου Μελχιόρ, πρό πάντων ὅμως τό πρό τινων μόλις μηνῶν μετά πολλῶν δυσκολιῶν ἀλλά ἐν πλήρει Διακοινοτικῇ  συνεργασίᾳ ἐπιτευχθέν, συντελεσθέν καί ἄνευ χρονοτριβῆς ὁλοκληρωθέν ἱστορικόν ἔργον  τῆς στερεώσεως καί ἀναστηλώσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου ὑπό τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου Ἀθηνῶν τῇ προσκλήσει τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος.

Ἀναφορικῶς δέ πρός τήν ἐκκλησιαστικήν περιουσίαν, ἀδιαμφισβήτητον ἀπόδειξιν τοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπέρ αὐτῆς, ἀποτελεῖ ἡ στάσις Αὐτῆς ἔναντι τῆς προσφάτου ἀποφάσεως τοῦ Περιφερειακοῦ Ἰσραηλινοῦ Δικαστηρίου, διδούσης κῦρος εἰς τάς παρανόμους συμφωνίας πολυετοῦς ἐνοικιάσεως τῶν εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ ξενοδοχείων τοῦ Πατριαρχείου. Ἔκτοτε ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης δέν ἐφείσθη κόπων, μόχθων καί δαπανῶν διά τήν ἀναίρεσιν τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς, καταστροφικῆς οὔσης, ἐάν ἐφαρμοσθῇ, διά τήν ἀπό τῶν χρόνων τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί τῆς Ἁγίας Ἑλένης διαμορφωθεῖσαν χριστιανικήν συνοικίαν.

Ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς διαφυλάξεως αὐτῆς ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης  συνεπεστράτευσε τάς χριστιανικάς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας γῆς, ἐπεσκέφθη τόν Βασιλέα τῆς Ἰορδανίας, τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην, τόν Πρόεδρον τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τόν Ὑπουργόν Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, τόν Πάπαν Ρώμης, τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κανταρβουρίας, τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου καί τόν Πρόεδρον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Τό θέμα τοῦτο ἤγειρεν ὡσαύτως ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καί εἰς τήν πρόσφατον ἐν Κύπρῳ Διάσκεψιν τῶν Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καί εἰς τήν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου νῦν εἰσέτι ἐν Ἀμμάν φιλοξενουμένην Ἐκτελεστικήν Ἐπιτροπήν τοῦ ΠΣΕ, προειδοποιοῦσα περί τῶν συνεπειῶν πραγματοποιήσεως τῆς ἀποφάσεως ταύτης καί λαμβάνουσα σημαντικάς δεσμεύσεις ἀναιρέσεως αὐτῆς καί συμπαραστάσεως εἰς τάς προσπαθείας διατηρήσεως τοῦ καθεστῶτος τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων, ἐγγυωμένου τήν εἰρηνικήν διαβίωσιν πάντων τῶν κατοίκων αὐτῆς εἰς τά ἐκ τῆς παραδόσεως κεχαραγμένα ἑκάστου ὅρια.

Ἐπαινοῦντες τήν Ὑμετέραν σεπτήν Μακαριότητα ἐπί τούτοις οἱ Ἁγιοταφῖται, δηλοῦμεν τήν διάθεσιν ἡμῶν τῆς συστρατεύσεως καί συμπαρατάξεως μετ’ Αὐτῆς, ὑποτάσσοντες τό ἀτομικόν καί προσωπικόν ἡμῶν θέλημα εἰς τό συλλογικόν καί ἐκκλησιαστικόν, ἵνα ὡς ἐν τῇ λειτουργίᾳ τῆς ἁρμονίας καί ἀλληλουχίας τῶν μελῶν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, λειτουργῶμεν καί ἡμεῖς ἁρμονικῶς, καρποφοροῦντες ἐπ’ ἀγαθῷ  τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ καί τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ποιμνίου  ἡμῶν.

Ἐγείρων τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὅλης, εὔχομαι τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι ἔτη ὅσα πλεῖστα, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα, εὐσταθῆ καί ὑγιεινά μετά δυνάμεως κυβερνητικῆς, χορηγουμένης ἀφθόνως ἄνωθεν, δι’ αὔξησιν καί ἐμπλουτισμόν τῶν ἀγαθῶν Αὐτῆς ἔργων πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν ἔθνους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.                  

   ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί Πατέρες,
Κυρίες και Κύριοι,

Με συναίσθημα χαράς και μεγάλης τιμής, παριστάμεθα σήμερα εδώ,
στον πανηγυρικό εορτασμό της δωδέκατης επετείου της ενθρονίσεως
της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ.
Θεοφίλου Γ’, εδώ, στην έδρα της Μητέρας των Εκκλησιών.

Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα γιορτής για την Αγιοταφιτική
Αδελφότητα, για το Πατριαρχείο, για την Ορθοδοξία και για την Ελλάδα.

Είναι επίσης, η σημερινή ημέρα, μια ευκαιρία, Μακαριώτατε, να Σας
εκφράσουμε, το σεβασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη της Ελλάδας
για το μεγάλο ποιμαντικό σας έργο, για το σημαντικό και εθνικό έργο
της διαφύλαξης και ανάδειξης των Ιερών προσκυνημάτων στους Άγιους
Τόπους και για την προάσπιση και προβολή των οικουμενικών αξιών
της Ορθοδοξίας.

Μακαριώτατε,

Η αφοσίωσή Σας στα ιερά αυτά καθήκοντα, η προσήλωσή Σας στο
πολυσήμαντο αυτό έργο, συχνά υπό δυσχερείς συνθήκες, οι άοκνες
προσπάθειές Σας, εντός και εκτός των συνόρων, για την προάσπιση του
καθεστώτος που επί αιώνες εξασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξη των
θρησκειών στην Αγία Πόλη, το υλοποιηθέν όραμά σας και η
καθοριστική πρωτοβουλία σας για την αναστύλωση του Ιερού
Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου, του κορυφαίου των
προσκυνημάτων που συμφιλιώνει λαούς, εθνότητες και πολιτισμούς,
αλλά και η ακλόνητη προώθηση, από πλευράς Σας, της ειρήνευσης, της
συνεννόησης και της μετριοπάθειας σε μια ταραχώδη περιοχή, που
εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις και όπου πολλοί
είναι εκείνοι που μιλούν για την ειρήνη, αλλά ελάχιστοι εκείνοι που
εργάζονται ειλικρινά και αποτελεσματικά προς επίτευξή της,

καθιστούν το Ιερό Καθίδρυμα σταθερό σημείο αναφοράς, με ρόλο καίριας
σημασίας.

Για την Ελλάδα η προάσπιση του θεσμού του Πατριαρχείου
Ιεροσολύμων, των δικαίων και των δικαιωμάτων του, αποτελεί
σπουδαιότατη προτεραιότητα. Η Μητέρα των Εκκλησιών συμβολίζει την
μακραίωνη παρουσία μας στους Άγιους Τόπους, αλλά και το πνεύμα
φιλίας και συνεργασίας με όλους τους άλλους λαούς, όπως ακριβώς
επιτάσσουν οι οικουμενικές αξίες της Ορθοδοξίας.

Μακαριώτατε,

Η Ελληνική Πολιτεία και οι Έλληνες πιστοί σας περιβάλλουν πάντοτε με
την αγάπη και αφοσίωσή τους. Έλληνες αξιωματούχοι και πολίτες
συρρέουν στο Πατριαρχείο κάθε χρόνο, ως προσκυνητές,
αποδεικνύοντας τους ακατάλυτους και ιστορικούς δεσμούς μαζί του,
καθώς και τη σημασία που αποδίδουν στην αποστολή Σας, στο έργο Σας
και στο έργο των Αγιοταφιτών Πατέρων.

Συναισθανόμενοι το βάρος των ευθυνών που έχετε επωμισθεί και
συμμεριζόμενοι τις αγωνίες Σας, οι εργαζόμενοι στο Γενικό Προξενείο
της Ελλάδας είμαστε στο πλευρό σας και προσευχόμαστε ως ταπεινοί
προσκυνητές να έχετε υγεία, δύναμη και μακροημέρευση και να
συνεχίσετε το έργο Σας, για το καλό του Πατριαρχείου, της
Αδελφότητας, της Ορθοδοξίας, του Ελληνορθόδοξου ποιμνίου Σας, της
ειρήνης στην περιοχή και του Γένους των Ελλήνων.

καί Ἀντιπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν και τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχεόυ εὐχόμενοι ἔτη πολλά.

Εἰς τάς προσφωνήσεις ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος, παρέχων αὐτοῖς τάς εὐλογίας Αὐτοῦ, ἀντιφωνῶν ῶς ἕπεται:

     Ἐκλαμπρότατε  κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

     Σεβαστοί  Ἅγιοι  Πατέρες καί Ἀδελφοί,

     Ἀγαπητοί  Χριστιανοί,

     Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

« Εὐλογητός ὁ Θεός καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ» (Ἐφεσ. 1,3),

Σήμερον ἐπί τῇ συμπληρώσει δωδεκαετοῦς διακονίας, ἀπό τῆς ἀναρρήσεως Ἡμῶν εἰς τόν ὄντως μαρτυρικόν Πατριαρχικόν θρόνον τῆς τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας, κατήλθομεν μετά τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον Δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, «τῷ ἐνεργοῦντι ἐν ὑμῖν καί τό θέλειν καί τό ἐνεργεῖν ὑπέρ τῆς εὐδοκίας» (Φιλιπ. 2, 13) κατά Παῦλον.

Ἡ ἑόρτιος αὕτη δωδεκαετής ἐπέτειος δέν ἀφορᾷ εἰς τήν ἀναξιότητα Ἡμῶν ἀλλ’ εἰς τόν θεόκτιστον καί ἁγιοπνευματικόν τῆς Ἐκκλησίας θεσμόν, «τόν ἀποκεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ Πατρί, τῷ τά πάντα κτίσαντι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καί ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διά τῆς Ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. 3, 9 – 16) κατά τόν θεῖον Παῦλον.

Ἡ ἄχρι τοῦδε ἡγουμενική καί ποιμαντική εὐθύνη Ἡμῶν ἐπί τῆς ἁγιογραφικῆς ἀναδεδειγμένης Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, εἰς οὐδέν ἕτερον ἀπεσκόπει, εἰ μή μόνον εἰς τήν ὑπό τῶν προκατόχων Ἡμῶν παραληφθεῖσαν ἱεράν καί Ἀποστολικήν παρακαταθήκην τῆς ἁγίας ἀμώμου καί ἀνοθεύτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως κατά τό παράγγελμα τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν· «τήν καλήν παρακαταθήκην φύλαξον διά Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν» (Β΄ Τιμ. 1, 14)· Προσέτι δέ εἰς τήν διαφύλαξιν καί τήν λατρευτικήν διακονίαν τῶν παναγίων καί πανσέπτων προσκυνημάτων καί τῶν ἐπ’ αὐτῶν ἀπαραγράπτων προνομίων καί δικαίων τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων.

Οὐχ ἦττον δέ, ἀκούοντες εἰς τούς λόγους τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου: «Διά Σιών οὐ σιωπήσομαι καί διά Ἱερουσαλήμ οὐκ ἀνήσω ἕως ἄν ἐξέλθῃ ὡς φῶς ἡ δικαιοσύνη μου» (Ἡσ. 62, 1), ἐπεδόθημεν εἰς ἐκστρατείαν διεθνῆ ὑπέρ τῆς διατηρήσεως τοῦ ὑφισταμένου πολυπολιτισμικοῦ, πολυ-ἐθνικοῦ καί διαθρησκειακοῦ, δηλονότι Ἰουδαϊκοῦ, Χριστιανικοῦ καί Ἰσλαμικοῦ καθεστῶτος τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, τοῦ ἐπαπειλουμένου ὑπό ἀκραίων παρακρατικῶν ὀργανώσεων καί μεσσιανιστικῶν ἐποικιστικῶν Κινημάτων.

Τοῦτο δέ ποιοῦμεν ἐν τῇ Πατριαρχικῇ καί ἠθικῇ Ἡμῶν Ἀποστολῇ «τῆς ἐν Χριστῷ Εἰρήνης, ἐν ᾗ κέκληκεν ἡμᾶς ὁ Θεός (1 Κορ. 7, 15). «Οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός ἀλλά εἰρήνης» κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος. Καί τοῦτο, διότι ἡ ἁγία Πόλις Ἱερουσαλήμ εἶναι τό παγκόσμιον δόρυ καί αἰώνιον ἔμβλημμα τοῦ αἵματος τῆς θείας δικαιοσύνης, δηλονότι τῶν προφητῶν καί δή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις, «ἀπέθανεν, δίκαιος ὑπέρ ἀδίκων» (1 Πέτρ. 3, 18) κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον.

Ἡ σημερινή σεπτή δωδεκάτη Πατριαρχική Ἐνθρονιστήριος Ἐπέτειος καλεῖ ἡμᾶς «οὐχί εἰς καύχησιν τῶν ὑφ’ Ἡμῶν πεπραγμένων ἀλλά εἰς τήν καύχησιν ἐν Χριστῷ» (Ρωμ. 15, 17). «Ἡ γάρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί εἰς τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν» (Β. Κορ. 1, 12). Ταυτοχρόνως δέ, ἡ ἐπέτειος αὕτη, μᾶς καλεῖ εἰς ἐγρήγορσιν ἐν ὄψει τῆς ἐπικρατούσης ἀκαταστασίας ἐν τῷ κόσμῳ γενικώτερον καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἰδικώτερον. «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε· πάντα ἡμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω» (Α΄ Κορ. 16, 13-14) παραγγέλλει ὁ θεῖος Παῦλος.

Εἰς τήν ἱεράν ὄντως ἀποστολήν ἡμῶν ταύτην ἔχομεν συνεργούς καί συγκοινωνούς τούς σεβαστούς καί ἀγαπητούς ἡμῖν Ἁγιοταφῖτας Πατέρας καί ἀδελφούς, Ἀρχιερεῖς, ἱερομονάχους, διακόνους καί μοναχούς, μεθ’ ὧν, κατά τόν ἅγιον Θεοφόρον Ἰγνάτιον, «ἐν ὁμονοίᾳ Θεοῦ σπουδάζομεν πάντα πράσσειν, Προκαθημένου τοῦ Ἐπισκόπου εἰς τύπον Θεοῦ καί τῶν πρεσβυτέρων εἰς τύπον συνεδρίου τῶν ἀποστόλων καί τῶν διακόνων…. πεπιστευμένων διακονίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅς πρό αἰώνων παρά Πατρί ἦν καί ἐν τέλει ἐφάνη» (ΒΕΠ, Τόμ. Β΄. σελ. 269).

Ἐπ’ ἀληθείᾳ λέγομεν μετά τοῦ μεγάλου Παύλου, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφ. 6, 12). Τήν ἀλήθειαν ταύτην μαρτυρεῖ ἐναργέστερα ἡ ἱερά ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, δηλονότι τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου τοῦ κλυδωνιζομένου ἀλλ’ οὐ καταποντιζομένου, ὑπό τῶν κυμάτων τοῦ ψεύδους καί τῆς συκοφαντίας.

Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ Πατρός τῶν Φώτων, «ἵνα κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ» διά πρεσβειῶν τῆς ὑπέρ Εὐλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Πενταπόλεως. Ἡ δέ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐνισχύῃ ἡμᾶς ἐν τῇ διακονίᾳ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν ἀδιαψεύστων μαρτυρίων τῆς πίστεως ἡμῶν ὡς καί τῆς διαποιμάνσεως τοῦ εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου ποιμνίου ἡμῶν.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑορτήν ταύτην, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Χρῆστον Σοφιανόπουλον, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμ. π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ. κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ,  τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν  εἰς Ἰόππην,  τόν αἰδεσιμώτατον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Ἐντιμότατον κ. Ἀμποῦ Ἀέτα ἐκπρόσωπον τῆς Κοινότητος Χωρίου τῶν Ποιμένων, τόν Ἀρχιμανδρίτην Νάρκισσον καί τόν π. Γιοῦσεφ Χόδαλη, ὁμιλήσαντας Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας, τόν Ἀρχιμανδρίτην Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Μπερσέβα, τήν κα Ἀμῆρε Σούνα, ἐκ μέρους τῶν σχολείων τῆς Ἰορδανίας, τήν Σχολήν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς Ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου. 

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ δεξίωσιν ἠκολούθησε μεσημβρινή τράπεζα. 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]