Τήν Κυριακήν μετά τήν ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, 20^ήν Σεπτεμβρίου/ 3^ην Ὀκτωβρίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσε τά θυρανοίξια Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου πρός τιμήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, εὑρισκομένης εἰς τό κτῆμα τοῦ Πατριαρχείου, τό γνωστόν ὡς «Κασρ-Ἰλ-Μουτράν», «Πύργος τοῦ Δεσπότου», εἰς τήν Ναζαρέτ.

Τό κτῆμα τοῦτο τοῦ Πατριαρχείου, ἐκτάσεως 16 στρεμμάτων, εὑρίσκεται εἰς μικράν σχετικῶς ἀπόστασιν ἀπό τοῦ προσκυνήματος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Ναζαρέτ καί εἰς αὐτό μετά τήν ἀπεμπλοκήν του ἀπό δικαστικάς ἐμπλοκάς θά ἀνεγερθῇ οἰκισμός διά τήν στέγασιν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ καί σχολεῖον, Νηπιαγωγεῖον, Δημοτικόν, Γυμνάσιον καί Λύκειον, τοῦ ὁποίου τά σχέδια ἤδη ἔχουν ἐκπονηθῆ ἐν συνεργασίᾳ τοῦ Πατριαρχείου μετά τῆς Κοινότητος καί τῆς Δημαρχίας Ναζαρέτ.

Εἰς περίοπτον θέσιν ἐντός τοῦ κτήματος εὑρίσκεται μικρόν μέν, ὄμορφον δέ παρεκκλήσιον, κτίσμα προφανῶς τοῦ ἰδιοκτήτου τοῦ κτήματος, μακαριστοῦ Μητροπολίτου Νήφωνος τοῦ 19^ου αἰῶνος, τό ὁποῖον ἦτο ἐγκαταλελειμμένον ἀπό τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ἄνευ θυρῶν καί παραθύρων, φθειρόμενον ὑπό τοῦ χρόνου καί βεβηλούμενον ὑπό τῶν ἀνθρώπων.

Τήν συντήρησιν, ἀποκατάστασιν, ἀνακαίνισιν καί εὐπρέπειαν τοῦ παρεκκλησίου τούτου ἀνέλαβεν ἀπό ἔτους, τῇ Πατριαρχικῇ ἐγκρίσει, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων, δαπάναις ἀνωνύμων ἐξ Ἑλλάδος προσκυνητῶν μετά τήν ἀπεμπλοκήν τοῦ κτήματος ἐκ τῶν δικαστικῶν περιπετειῶν καί τῆς ἐπιτευχθείσης μετά τῆς Ρωμαιο-Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ συμφωνίας.

Ἐπί τῇ ὁλοκληρώσει τῶν ἐργασιῶν καί τῇ πλήρει ἀποκαταστάσει τοῦ παρεκκλησίου, ὥστε νά προσφέρηται διά λειτουργικήν χρῆσιν καί ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς μόλις παρελθούσης ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου τιμᾶται τοῦτο, ἐγένοντο τά θυρανοίξια τούτου καί ἀκολούθως ἡ θ. Λειτουργία ὑπό τῆς Α.Θ. Μακαριότητος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Πρός τοῦτο ὁ Μακαριώτατος ἐξεκίνησε μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω λεχθείσης Κυριακῆς καί μετά δίωρον αὐτοκινητικήν διαδρομήν ἔφθασεν εἰς τήν Μητρόπολιν Ναζαρέτ. Ἐκεῖθεν τῇ συνοδείᾳ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου κατηυθύνθη πρός τό κτῆμα τοῦ Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν καί τό παρεκκλήσιον.

Πρό τοῦ προαυλίου τοῦ παρεκκλησίου προϋπάντησαν τοῦτον οἱ Πρόσκοποι ἀκολούθως δέ πρό τῆς εἰσόδου τοῦ παρεκκλησίου ἐνδεδυμένοι οἱ ἱερεῖς μετά τοῦ Εὐαγγελίου καί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ὁ ἀναλαβών τήν ἐπιστασίαν τῆς πρωτοβουλίας τῆς ἀνακαινίσεως Ἀρχιμανδρίτης  π. Ἱλαρίων.

Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος τόν μανδύαν, ηὐλόγησε τήν Ἁγίαν Εἴσοδον καί ἐκάθισεν ἐπί τοῦ θρόνου, ἔνθα προσελθόντες οἱ ἱερεῖς ἔλαβον καιρόν καί ἐνεδύθησαν. Ἀκολούθως λαβών καιρόν ὁ Μακαριώτατος, εἰσῆλθεν εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ἠσπάσθη τούς ἐν αὐτῷ συλλειτουργούς Ἀρχιερεῖς, τό οἰκεῖον Μητροπολίτην Ἱερώτατον Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον καί τόν παρεπιδημοῦντα Ἀρχιεπίσκοπον Φιλομηλίου π. Ἠλίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μεθ’ ὅ ἐνεδύθησαν τάς ἀρχιερατικάς αὐτῶν στολάς καί ἤρξαντο τῆς θ. Λειτουργίας.

Ἡ θ. Λειτουργία ἐτελέσθη ἐν κατανύξει καί πλήρει τάξει, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί συλλειτουργούντων τῶν ὡς ἄνω ἀναφερθέντων Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν τῶν ὁμόρων τῆς Ναζαρέτ Μονῶν καί ἐγγάμων ἱερέων τῆς περιοχῆς τῆς Γαλιλαίας. Πολύς λαός προσῆλθε καί μετέσχεν ἐν κατανύξει εἰς τήν θ. Λειτουργίαν, ἱστάμενος εἰς τόν ὑπαίθριον χῶρον τοῦ μικροῦ παρεκκλησίου, προφυλασσόμενος ἐκ τῶν ἰσχυρῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου ὑπό τοῦ τεθέντος ἀντισκήνου.

Τήν λειτουργίαν παρηκολούθησε προσκεκλημένος ὁ Διευθυντής τοῦ Τμήματος Χριστιανικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρζῆε. Εἰς τήν κατανυκτικωτέραν συμμετοχήν τῆς θ. Λειτουργίας συμμετέσχεν ἡ ψάλλουσα χορῳδία τῆς πόλεως Ἄκκρης -Πτολεμαΐδος, διευθυνομένη ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Εἰς τό Κοινωνικόν ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἀναφερόμενος εἰς τό γεγονός τῆς Ὑψώσεως, τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον  κατέστη τό μέσον ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καί ἀνύψωσεν ἡμᾶς εἰς τόν οὐρανόν καί εἰς τό γεγονός τῆς ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταροῦ εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τό 336μ.Χ. ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων Μακαρίου καί τῆς Ἁγίας Ἑλένης, ἀπετέλεσεν ἀπαρχήν τῆς δόξης τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν οἰκουμένην.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη καί εἰς τήν σημασίαν τῆς ἀναστηλώσεως τοῦ παρεκκλησίου τούτου  τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ διά τήν Κοινότητα τῆς Ναζαρέτ. Τοῦτο θά ἀποτελέσῃ εἰς τό ἑξῆς λατρευτικόν κέντρον διά τάς ποικίλας ἐκπαιδευτικάς, κοινωνικάς καί ἄλλας δραστηριότητας, τάς ὁποίας θά στεγάσῃ ὁ χῶρος τοῦ Κασρ-Ἰλ-Μουτράν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκοινώνησεν τούς ἔχοντας προετοιμασθῆ διά τήν θ. Κοινωνίαν καί ἔδωσε τό ἀντίδωρον εἰς τούς ἀθρόως προσερχομένους πιστούς, οἵτινες ἡπλώθησαν ἐν συνεχείᾳ εἰς τά κάτωθι τῶν πεύκων παρατεταγμένα καθίσματα διά τήν ἀπαραίτητον ὑλικήν ἀναψυχήν.

Εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν, τό Κοινοτικόν Συμβούλιον τῆς Ναζαρέτ καί ἄλλους παρέθεσε τράπεζαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν τῆς Ναζαρέτ.

Ὁ Μακαριώτατος εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ κατά τό γεῦμα εἶπε  τα ἀκόλουθα:

«Σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον Εὐαγγελιστοῦ τήν διακονίαν σου πληροφόρησον (Β’ Τιμ. 4,5)».

Με ἄλλα λόγια, «Σύ ὅμως ἄγρυπνα πρόσεχε εἰς ὅλα ὅσα σοῦ παρουσιάζει τό ποιμαντικόν σου ἔργον. Κοπίασε. Κάμε ἔργον εὐαγγελιστοῦ, φέρε εἰς πλῆρες καί αἴσιον πέρας τῆν ὑπηρεσίαν πού σοῦ ἀνετέθη ἐν τῇ Ἐκκλησία».

Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ἑπόμενοι καί ἡμεῖς τῶν παραγγελμάτων τούτων, τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τολμῶμεν νά εἴπωμεν μετά πάσης ταπεινότητος ὅτι μετά ἀπό κακοπαθείας καί δυσκολίας «ἐπληροφορήθη», ἦλθε εἰς αἴσιον πέρας τό ἔργον τῆς ἀναστηλώσεως καί ἀποκαταστάσεως τοῦ ἱεροῦ τούτου Ναοῦ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γνωστοῦ ὡς «Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν».

Ἡ ἀνακαίνισις καί ἐπαναλειτουργία τῆς Ἐκκλησίας τῆς κώμης Μααλούλ ὡς καί τῆς παρούσης Ἐκκλησίας μετά ἀπό 60 καί 70 περίπου ἔτη ἀποτελεῖ «σημεῖον εἰς ἀγαθόν».

Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι ἐν ὁ παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς προσκυνούμενος καί δοξαζόμενος Χριστός, ὁ Θεός ἡμῶν, καλεῖ πάντας ἡμᾶς εἰς τήν παρεμβολήν τῶν ἁγίων Αὐτοῦ, δηλονότι τῶν Ἐκκλησιῶν, προκειμένου νά δώσωμεν τήν ἐν Χριστῷ μαρτυρίαν, ἡ ὁποία θά μᾶς ἀξιώσῃ νά καταντήσωμεν εἰς τήν ἑνότητα της πίστεως καί τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου δόξης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός Αὐτοῦ.

Θεωροῦμεν καθῆκον καί πρέπον, ὅπως ἐκφράσωμεν τάς θερμάς εὐχαριστίας μας, τόσον εἰς τούς συνδρομητάς τοῦ ἀνακαινιστικοῦ τούτου ἔργου, ὅσον καί εἰς τούς ἀναλαβόντας τήν μέριμναν καί φροντίδα τῆς ἐκτελέσεως αὐτοῦ, Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν καί τόν ἀόκνως κοπιάζοντα Ὁσιολογιωτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰλαρίωνα, ἡγούμενον τῆς ἐν τῷ Ὄρει Θαβώρ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Μεταμορφώσεως.

Τέλος ἐπιθυμοῦμεν νά εὐχαριστήσωμεν τόν κ. Μπαντῆα Τανούς διά τήν ἀμέριστον βοήθειαν καί συνδρομήν αὐτοῦ εἰς τό ἐν Ναζαρέτ ἐπιτελούμενον ποιμαντικόν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ἡ ἀναμενομένη ἵδρυσις τῆς Σχολῆς διά τά παιδιά τῆς Ναζαρέτ.

Καί πάλιν εὐχόμεθα ὅπως ἡ θεία δύναμις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τοῦ ὁποίου τήν παγκόσμιον Ὕψωσιν ἑορτάζομεν, σκεπάζῃ καί διαφυλάττῃ τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν καί τήν πόλιν ὑμῶν Ναζαρέτ. Ἔτη πολλά».

Μετά τήν παρατεθεῖσαν τράπεζαν εἰς τήν Μητρόπολιν Ναζαρέτ, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη οἰκογένειαν εἰς τήν πόλιν Κούφρ Γιασίφ τῆς περιοχῆς τῆς Ἄκκρης Πτολεμαΐδος, ἵνα συλλυπηθῇ αὐτήν διά τό ἐπισυμβάν εἰς αὐτούς, ὑπαιτιότητι ἄλλων, αὐτοκινητιστικόν δυστύχημα, θύματα τοῦ ὁποίου ὑπῆρξαν τρεῖς ψυχαί.

Μετά τήν ποιμαντικήν ταύτην ἐπίσκεψιν, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Του ἐπεσκέφθη τήν ἐγκαταλελειμμένην ἀπό τοῦ 1948 ἐκκλησίαν τῆς κώμης Πάσια, ἰδιοκτησίαν τοῦ Πατριαρχείου καί ἐσχημάτισε προσωπικήν ἐντύπωσιν ἐπί τῆς καταστάσεως αὐτῆς καί τῶν δυνατοτήτων προφυλάξεως, προστασίας, συντηρήσεως καί ἀποκαταστάσεως αὐτῆς, ὥστε νά λειτουργῆται εἰς ὡρισμένας ἐποχάς τοῦ ἔτους, δεδομένου ὅτι οἱ κάτοικοι χρῆσται τοῦ ναοῦ τούτου ἀπεχώρησαν τότε εἰς γειτονικάς κώμας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν, Κυριακήν 30^ήν Αὐγούστου/12^ην Σεπτεμβρίου 2010, ἔλαβε χώραν Πατριαρχική καί Πολυ-Ἀρχιερατική θ. Λειτουργία εἰς τόν ἐν τῇ πόλει καί πρωτευούσῃ Ἑλσίνκι τῆς Φινλανδίας ἱερόν ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τόν γνωστόν ὡς «Οὐσπένσκυ» ἐκ τῆς ρωσικῆς λέξεως οὐσπένσκυ, ἡ ὁποία σημαίνει τήν Κοίμησιν. Ὁ ναός οὗτος εἶναι παμμεγέθης καί περικαλλής, περίοπτος, ἐκτισμένος ἀπό κόκκινην πέτραν τό 1865 ἀπό τόν Ρῶσον ἀρχιτέκτονα Γκορνοστάγιε. Τά τοιχώματα τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ ναοῦ τούτου εἶναι ἐκείνα τῆς Ἁγίας Τραπέζης τῆς ἀρχαίας Μονῆς Valamo, μεταφερμένα ἐνταῦθα μέ παραστάσεις τῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου εἰς Γεθσημανῆν, τοῦ σταυροῦ, τῆς ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ταύτην συνελειτούργησαν μετά τοῦ Μακαριωττάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Καρελίας καί πάσης Φινλανδίας κ. Λέοντος οἱ Ἀρχιερεῖς συνοδοί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Joensuu κ. Ἀρσένιος καί ἱερεῖς τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Μητροπόλεως Ἑλσίνκι.

Τό πλήρωμα τῆς ἐνορίας ἐπλήρωσε τόν μέγαν ἱερόν ναόν, παρηκολούθησεν ἐν ὀρθοστασίᾳ καί ἀπολύτῳ ἡσυχίᾳ τήν θ. Λειτουργίαν, τελεσθεῖσαν εἰς τήν Ἑλληνικήν, Φινλανδικήν, Ἀραβικήν καί Ρωσικήν, ἐν ᾧ ἔψαλλε ὡραιότατα ἡ χορῳδία τοῦ Ναοῦ. Πολλοί τοῦ πληρώματος προσῆλθον εἰς τήν Θ. Κοινωνίαν. Τούτους ἐκοινώνησαν οἱ δύο Προκαθήμενοι. Οὕτως ἐτελέσθη ἔτι ἅπαξ τό μυστήριον τῆς θ. Λειτουργίας καί τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς ἑνώσεως μας μετά τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν διά τῆς κοινωνίας τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἀντηλλάγησαν ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης αἱ προσφωνήσεις, πρῶτον τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Φινλανδίας ἔχουσα ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πατριάρχα τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες, Ἀδελφοί καί Ἀδελφαί,

Ἔχω τήν χαρά καί τήν τιμή νά χαιρετῶ τήν Θειοτάτη Μακαριότητά Σας, τόν Ἀρχιερέα καί Πατριάρχη τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, ὁ ὁποῖος γιά πρώτη φορά ἐπισκέπτεται τήν χώρα μας. Εἴμαστε προνομιοῦχοι καί αἰσθανόμαστε μεγάλη εὐγνωμοσύνη, διότι ἤλθατε, γιά νά Σᾶς φιλοξενήσωμε στήν χώρα μας.

Μέχρι τώρα μείνατε στήν Ἀνατολική Φινλανδία καί εἴδατε τήν περιοχή τῆς πιό ἀνατολικῆς πόλεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί στήν πόλη Κούοπιο καί στά μοναστήρια μας. Τίς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ἐπισκέψεώς Σας θά τίς περάσετε ἐδῶ στήν πρωτεύουσά μας, στό Ἑλσίνκι.

Ἡ ἐπίσκεψή Σας στήν Ὀρθόδοξη Ἀρχιεπισκοπή τῆς Φινλανδίας σημαίνει ἕνα ταξίδι στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία κυριολεκτικά εὑρίσκεται ἀνάμεσα Ἀνατολῆς καί Δύσης. Σέ αὐτές τίς περιοχές τῆς γῆς ἡ Χριστιανική πίστη βιώνεται ἤδη ἀπό αἰῶνες καί στήν Ἀνατολική καί στήν Δυτική της μορφή. Ὡς Ὀρθόδοξοι πολίτες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἔχομε καί τό δικαίωμα καί τήν ὑποχρέωση νά διατηροῦμε στήν Εὐρώπη τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Παράδοση.

Ἡ γεωπολιτική θέση τῆς Φινλανδίας δημιούργησε γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἕνα περιβάλλον, τό ὁποῖο ἐπηρεάζει τήν δράση της. Μέσα σέ μία ἀνεξάρτητη χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας ἔχει ἤδη ἐπί δεκαετίες ἐνεργό ρόλο στήν οἰκουμενική κίνηση καί στίς διεθνεῖς σχέσεις. Θέλουμε νά συνεχίζωμε ὅλα αὐτά καί στό μέλλον.

Εἴμαστε πνευματικῶς κοντά καί στήν δική Σας Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ. Τό Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων δρᾷ στά σύνορα τοῦ Χριστιανικοῦ καί Ἰσλαμικοῦ πολιτισμοῦ, ἐν ᾧ ἡ Φινλανδία στά σύνορα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί τῆς Ρωσίας. Τόσο τό Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων ὅσο καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας ἔχουν ζωτικῆς σημασίας ἀποστολή στήν προώθηση συναντήσεως καί συνυπάρξεως τῶν δύο πολιτισμῶν. Καί οἱ δύο Ἐκκλησίες εἴμαστε γέφυρες μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως.

Οἱ ἐπαφές μεταξύ τῶν ἀρχαίων ἱστορικῶν Πατριαρχείων καί τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἐπαρχιῶν, πού δροῦν στίς Δυτικές Δημοκρατίες, ἔχουν μεγάλη σημασία.

Εἶμαι σίγουρος ὅτι καί οἱ Ὀρθόδοξοι, πού βρίσκονται σέ ἀλληλοεπίδραση μέ τόν τρόπο λειτουργίας τῶν Δυτικῶν Δημοκρατιῶν, μποροῦν ἀπό τήν μεριά τους νά βοηθήσουν ὅλον τόν Ὀρθόδοξον κόσμον νά δοῦν καί νά καταλάβουν τήν κεντρικήν σημασίαν τῆς πολυγλωσσικῆς καί πολυ-πολιτισμικῆς Ὀρθοδοξίας γιά τήν παγκόσμια πρόοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

–        Μακαριώτατε! Γιά νά πραματοποιηθῇ αὐτό τό ὅραμα ζητοῦμε τήν ὑποστήριξη καί τίς ἅγιες εὐχές Σας.

Ἀκόμη παρακαλῶ νά εὐλογήσετε μέ τήν Πατριαρχική Σας εὐλογία τόσον αὐτόν τόν Ἱερόν Ναόν, ὅσο καί ὅλους μας, οἱ ὁποῖοι ἤλθαμε σήμερα ἐδῶ νά εὐχαριστήσωμε καί νά δοξολογήσωμεν τόν Θεόν.

Ὁ Θεός νά Σᾶς χαρίζῃ εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας «ἐν εἰρήνῃ σῷον, ἔντιμον, ὑγιᾷ, μακροημερεύοντα καί ὀρθοτομοῦντα στόν λόγον τῆς Αὐτοῦ ἀληθείας». Εἰς πολλά ἔτη Δέσποτα.

Ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἔχουσα ἀγγλιστί ὡς ἕπεται: (βλέπε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/09/12/976/ )

Εἰς τό τέλος τῶν προσφωνήσεων ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπέδωσε μέγαν σταυρόν εὐλογίας διά τόν Μητροπολίτην Ἑλσίνκι κ. Ἀμβρόσιον, διά νά εὐλογῇ τούς πιστούς αὐτοῦ καί φιλντισένιαν εἰκόνα, ἀπεικονίζουσαν τήν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ, διά τόν προϊστάμενον τοῦ Ναοῦ αἰδεσιμώτατον ἱερέα π. Θεόδουλον ἐπιστήθιον φιλντισένιον σταυρόν καί εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν συλλειτουργησάντων ἱερέων μίαν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, εἰς τήν χορῳδιάρχην καί τά μέλη τῆς χορῳδίας ὡς καί εἰς ἕν ἕκαστον τῶν μελων τοῦ ἐκκλησιάσματος ἀπό μίαν μικράν εἰκόνα τῆς Παναγίας.

Μετά ταῦτα ἠκολούθησεν ἐλαφρόν πρόγευμα εἰς τήν αἴθουσαν-κρύπτην κάτωθι τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, ἐν συνεχείᾳ δέ παρετέθη γεῦμα ὑπό τοῦ Ἁγίου Καρελίας καί πάσης Φινλανδίας εἰς ἐστιατόριον τῆς πόλεως.

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς ὁ Μητροπολίτης Ἑλσίνκι Ἱερώτατος κ. Ἀμβρόσιος παρέθεσε δεξίωσιν εἰς τήν ἐν τῷ μέσῳ τοῦ καί ἐν ταυτῷ παραθαλασσίαν κατοικίαν αὐτοῦ πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ. Εἰς τήν δεξίωσιν ταύτην εἶχε προσκαλέσει ἱερεῖς καί λαϊκούς, μέλη τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ συνεργάτας αὐτοῦ καί μικράν ὁμάδα Φινλανδῶν δημοσιογράφων.

Διαρκούσης τῆς δεξιώσεως ταύτης ἐζητήθη ὑπό τῶν δημοσιογράφων ἀπό τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων νά ὁμιλήσῃ εἰς αὐτούς περί τοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί περί τῶν ἐντυπώσεων Αὐτοῦ ἐκ τῆς ἐπισκέψεως εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας.

Ἐπί τοῦ πρώτου, περί τοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ πρώτη ἱστορική χριστιανική Ἐκκλησία ἀνά τόν κόσμον, ὅτι εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου, ἐρρίζωσε τό δέντρον τῆς πίστεως, τό ὁποῖον ἐποτίσθη ὑπό τοῦ αἵματος τῶν προφητῶν καί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ σταυρωθέντος εἰς τήν Ἱερουσαλήμ καί ἀνεπτύχθη καί ἐβλάστησε κλάδους καί ἔφερε καρπούς ἀνά τόν κόσμον, ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία, μή ὑποκειμένη εἰς ἐξωτερικήν τινα ἀνωτέραν ἀρχήν, ὅτι ἡ παρουσία αὐτοῦ ἐξ ἀρχῆς καί διά μέσου τῶν αἰώνων ἦτο ἀδιάκοπος εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ὅτι διέσωσε τά προσκυνήματα, ὄχι μόνον τά Χριστιανικά, ἀλλά καί τά Ἰουδαϊκά καί τά Ἰσλαμικά καί τοιαῦτα τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς. Ὅτι μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ συνδέεται διά τῆς σχέσεως αὐτοῦ μετά τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὅτι μετά τοῦ Ἰσλάμ συνδέεται ἀπό τοῦ 638 μ.Χ. διά τῆς εἰδικῆς συνθήκης, τῆς ὑπογραφείσης μεταξύ τοῦ θεολόγου τῶν δύο φύσεων καί τῶν δύο θελήσεων τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Σωφρονίου, ὡς ἐθνάρχου πλέον τῶν Βυζαντινῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τοῦ Ὁμάρ Χατάμπ Χαλίφου, διαδόχου τοῦ Μωάμεθ.

Ἡ συνθήκη αὐτή ἀποτελεῖ ἔκτοτε τήν βᾶσιν συνυπάρξεως καί συμβιώσεως τῶν Ρωμαιο-Ὀρθοδόξων, τῶν ἀναφερομένων ὡς Ρούμ εἰς τήν Σούρα τοῦ Κορανίου καί τῶν Μουσουλμάνων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν ἐν γένει.

Τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ προσκυνηματικήν, μοναστηριακήν καί κτιριακήν περιουσίαν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία καί τοῦ δίδει τήν δυνατότητα νά διαδραματίζῃ σημαίνοντα ρόλον διά τό καθεστώς /status  τῶν Ἱεροσολύμων. Τό Πατριαρχεῖον ἐργάζεται εἰρηνευτικόν, συμφιλιωτικόν καί διαμεσολαβητικόν ἔργον ἀναμέσον τῶν διαφιλονεικουσῶν πλευρῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν διά τῆς ὅλης ὑπάρξεως αὐτοῦ, ἀλλά καί διά τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ εἰς τό Συμβούλιον Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς /Council of the Religious Institutions of the Holy Land.

Τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ τά Πανάγια Προσκυνήματα διά κόπων, ἀγώνων καί θυσιῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Ἀδελφοί αὐτῆς ἐδολοφονήθησαν, ὡς ὁ ἡγούμενος τοῦ Φρέατος, μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Φιλούμενος, ὁ προσφάτως ἀνακηρυχθείς εἰς Ἅγιον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Γερμανός, ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ. Χοτζεβᾶ, ἤ ἔπεσαν ἐργαζόμενοι ὡς ὁ μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Ἀντώνιος τῆς Ἱ. Μονῆς Χοτζεβᾶ.

Τό Πατριαρχεῖον ἐκτελεῖ ἐκπαιδευτικόν ἔργον ἀπό τῶν χρόνων τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας διά τῶν σχολείων αὐτοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις, Μαδηβᾶ καί ἀλλαχοῦ. Προσεχῶς θά ἀνοίξῃ σχολεῖον εἰς Μπετζάλλαν, Μπιρζέτ καί Ναζαρέτ. Διά τῶν σχολείων καί τῆς ἀνεξιθρήσκου φοιτήσεως εἰς αὐτά μειώνεται ὁ θρησκευτικός φανατισμός καί ἐπιτυγχάνεται ἡ θρησκευτική προσέγγισις Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων.

Δεῖγμα τῆς ἐμπιστοσύνης πού ἀποδίδεται εἰς τό Πατριαρχεῖον, λόγῳ τῆς ἀ-πολιτικῆς καί μή προσηλυτιστικῆς στάσεως αὐτοῦ εἶναι ἡ ἱδρυθεῖσα ὑπ’ αὐτοῦ Ἐκκλησία εἰς Qatar, ἡ ὁποία καί ἤνοιξε τόν δρόμον καί διά τήν ἵδρυσιν ναῶν καί ὑπό τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν δογμάτων.

Ἐπί τοῦ δευτέρου ἐρωτήματος, τῶν ἐντυπώσεων ἐκ τῆς ἐπισκέψεως εἰς Φινλανδίαν, ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι μένομεν ἔκπληκτοι καί ἐντυπωσιασμένοι ἀπό τό πνεῦμα φιλαδελφείας καί τήν διάθεσιν φιλοξενίας, ἀλλά καί ἀπό τήν ζῶσαν πίστιν τῶν Ὀρθοδόξων Φινλανδῶν, ἀπό τό πλούσιον ποιμαντικόν καί φιλανθρωπικόν αὐτῶν ἔργον, τήν τάξιν καί τήν εὐπρέπειαν εἰς τούς ἱερούς ναού. Τήν διατήρησιν τῆς μοναστικῆς μαρτυρίας, εὖ εἴδομεν εἰς Valamo & Lintula. Ἐντυπωσιασμένοι ἐμείναμεν ἐπίσης ἀπό  τήν σχέσιν τῆς Φινλανδικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῆς Λουθηρανικῆς καί μετά τῆς πολιτείας τῆς Φινλανδίας καί τόν τρόπον ἐντάξεως καί ἐνσωματώσεως αὐτῆς εἰς τήν χώραν ταύτην, ὥστε νά ἀποβαίνῃ ὠφέλιμος πρός αὐτήν, παρά τόν μικρόν ἀριθμόν τῶν πιστῶν αὐτῆς, 70.000 χιλιάδας μόνον. Μετά τοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ Ἡμῶν, Σεβασμιωτάτου Καρελίας καί πάσης Φιλανδίας κ. Λέοντος διεπιστώσαμεν ὅτι ἔχομεν κοινόν φρόνημα πίστεως εἰς τό πλαίσιον τοῦ ὁποίου τά πάντα ρυθμίζονται.

Ἄρα ἤλθομεν μεταφέροντες τήν ἐκ τοῦ Ἁγίου Τάφου καί τῆς Ἁγίας Γῆς ἐμπειρίαν Ἡμῶν καί εὐλογίαν, ἀναχωροῦμεν ὅμως καί Ἡμεῖς ἐμπλουτισμένοι καί συγκεκινημένοι ἐξ ὅσων εἴδομεν καί ἠκούσαμεν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας καί εἰς τήν χώραν τῆς Φινλανδίας.

Μετά τήν συνέντευξιν καί τήν δεξίωσιν ταύτην ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ἐλσίνκι κ. Ἀμβρόσιος παρέθεσε τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν εἰς τό Πνευματικόν Κέντρον τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ «Σοφία», σύγχρονον εἰς μέσα ἐπικοινωνίας, φιλοξενίας καί ἐν γένει ὀργανώσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 29^ης Αὐγούστου / 11^ης Σεπτεμβρίου 2010, ἔλαβε χώραν ἡ πανηγυρική ἑορτή τῆς μνήμης τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τῶν ἱδρυτῶν τῆς Μονῆς Valamo, Ἁγίων Σεργίου καί Γερμανοῦ καί τῆς ἑβδομηκοστῆς ἐπετείου ἀπό τῆς μεταφορᾶς τῆς Μονῆς αὐτῆς εἰς Φινλανδίαν, εἰς τόν περικαλλῆ ναόν αὐτῆς πρός τιμήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου.

Διά τήν ἑορτήν ταύτην καί τήν τέλεσιν τῆς πανηγυρικῆς θ. Λειτουργίας προσῆλθον οἱ δύο Προκαθήμενοι, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Καρελίας καί πάσης Φινλανδίας κ. Λέων καί οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς εἰς αἴθουσαν πλησίον τοῦ ναοῦ καί ἐνεδύθησαν τάς στολάς αὐτῶν. Ἐκ τῆς αἰθούσης ταύτης ἐνδεδυμένοι καί ἐν πομπῇ προσῆλθον εἰς τόν ἱερόν ναόν, ὁπότε ἤρξατο διά τοῦ «Εὐλογημένη…» ἡ θ. Λειτουργία.

Μετά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Καρελίας καί πάσης Φινλανδίας συνελειτούργησαν οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, συνοδοί τοῦ Πατριάρχου ἐξ Ἱεροσολύμων, Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Ἀβήλων κ. Δωρόθεος καί Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Oulou κ. Παντελεήμων καί ὁ βοηθός Ἐπίσκοπος Joensuu Θεοφιλέστατος κ. Ἀρσένιος, καί προσκεκλημένοι ἄλλων Ἐκκλησιῶν ὡς ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκ της Μονῆς Essex τῆς Ἀγγλίας Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος, ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας βοηθός Ἐπίσκοπος Θεοφιλέστατος κ. Μερκούριος, ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας εἰς Βρυξέλλας καί Βέλγιον Ἐπίσκοπος κ. Συμεών καί πολλοί ἱερομόναχοι καί ἱερεῖς, ἐν οἷς ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ. Valamo Ὁσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Σέργιος καί ὁ ἱεροδιάκονος π. Γεώργιος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας καί ὁ ἱεροδιάκονος π. Ἀθανάσιος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Πυκνόν ἐκκλησίασμα παρηκολούθησε μετ᾽εὐλαβείας καί ἀπολύτου ἡσυχίας καί ὑπομονῆς πολλῆς ὅλην τήν θ. Λειτουργίαν κατά τήν τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Φινλανδίας εἰς πολλά συμπίπτουσαν καί ἀπολύτως εἰς καί ἔνια διαφέρουσαν, ἵνα μή ἡ ὁμοιομορφία καταστρατηγῇ τήν ἐλευθερίαν καί εἰς γλώσσας τήν Ἑλληνικήν, Ρωσικήν, Φινλανδικήν καί Ἀραβικήν, ἵνα ᾖ ὑπό πάντων κατανοητή καί μεθεκτή.

Οἱ δύο Προκαθήμενοι ἐκοινώνησαν τούς προσελθόντας πιστούς εἰς τό Κοινωνικόν. Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας καί ἐνώπιον τοῦ εἰκονοστασίου ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης ἐξεφωνήθησαν οἱ προσφωνήσεις τῶν δύο Προκαθημένων, τοῦ Ἅγίου Καρελίας καί πάσης Φινλανδίας, ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πατριάρχα Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες, Ἀδελφοί καί Ἀδελφαί,

Ἔχω τήν χαράν καί τήν τιμήν νά καλωσορίζω ἐδῶ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν αὐτήν τήν Θειοτάτην Μακαριότητα Ὑμῶν μέ τήν σεπτήν Συνοδείαν Ὑμῶν. Εἶναι μεγάλη τιμή γιά μᾶς ὅτι Ἐσεῖς ὡς Ἀρχιερεύς τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ τιμᾶτε μέ τήν παρουσίαν Σας αὐτήν τήν ἑορτήν, ἐν ἀγάπῃ Κυρίου. Χαιρετῶ καί ὅλους Σας, ἀγαπητοί Ἀρχιερεῖς καί Πατέρες, οἱ ὁποῖοι φθάσατε ἐδῶ ἀπό τίς ἄλλες τοπικές Ἐκκλησίες.

Θέλω νά συγχαρῶ καί τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Σέργιον καί τήν Ἀδελφότητα καθώς καί ὅλους Ἐσας, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκεσθε ἐδῶ γιά νά ἑορτάσετε μαζί μας τήν ἑορτή τῶν κτιτόρων τῆς Ἱ.Μ. Valamo, Ὁσίων Σεργίου καί Γερμανοῦ καθώς καί τήν ἐγκατάσταση τῆς Μονῆς ἐδῶ, στό δῆμο Χεΐναβεσι πρίν ἀπό ἑβδομῆντα χρόνια.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ Valamo ἦλθαν ἐδῶ στό κτῆμα Πάπιννιεμι τοῦ δήμου Χεΐναβεσι μέσα ἀπό τίς καταστροφές τοῦ Β´ Παγκοσμίου πολέμου πρίν ἀπό 70 χρόνια. Τόν ἐρχομό τους ἐδῶ στήν περιοχή Σάβο τῆς Φινλανδίας ἀπό τά νησιά τοῦ Valamo τῆς Λίμνης Λάντογα μποροῦμε νά τόν βλέπωμε ὡς μία ἀπό τις πολλές περιπτώσεις ἐξόδων τῶν Χριστιανῶν, δηλαδή μέσα στήν ἴδια κατηγορία, εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκουν καί οἱ βίαιοι μετατοπισμοί τῶν Ὀρθοδόξων πληθυσμῶν στίς περιοχές τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καθώς καί τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ὅπου οἱ Χριστιανοί ἀναγκάζονται νά μετακομίζουν ἀπό τή γενέτειρά τους σέ ἕνα καινούργιο περιβάλλον.

Οἱ Πατέρες τοῦ Valamo ἔφυγαν ἀπό τήν Μονή Βαλαάμ τῆς λίμνης Λάντογα, συνοδευόμενοι ἀπό τήν πνευματική προστασία τῶν Ὁσίων Σεργίου καί Γερμανοῦ. Ἡ ἀπόδειξις αὐτῆς τῆς προστασίας των εἶναι ὅτι ἡ μοναχική πολιτεία ριζώθηκε ἐδῶ στό Χεΐναβεσι καί ἄρχισε νά ἀκτινοβολῇ ἀπό ἐδῶ καί στήν γύρω κοινωνία, ἀκόμη καί ἔξω ἀπό τά σύνορα τῆς χώρας μας.

Τό μοναστήρι τοῦ Valamo καί μέ αὐτήν τήν ἔννοια ἀκολουθεῖ ὑποδειγματικά τήν ἀποστολή τῶν Ἱεροσολύμων καί ἄλλων πνευματικῶν κέντρων τῆς Ἁγίας Γῆς. Ὅπως τά Ἱεροσόλυμα ἀναπτύσσονταν ἀπό ἕνα προσκύνημα σέ ἕνα πνευματικό κέντρο, ἀπό τό ὁποῖο ἤδη στόν Μεσαίωνα πολλοί μοναχοί ξεκίνησαν νά ἱδρύσουν μοναστήρια σέ διάφορα μέρη τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἔτσι καί ἡ Ἱ. Μονή Valamo στό Χεΐναβεσι ἐξεπαίδευε ἐργάτες γιά τήν Ἐκκλησία, μοναχούς, ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς, τόσο γιά τήν Φινλανδία, ὅσο καί γιά ὅλο τόν Ὀρθόδοξο κόσμο.

Μέ τά λόγια τοῦ Κυρίου ἄς εὐχαριστήσωμεν τούς Πατέρας μας καί τό ἔργο τους λέγοντας: «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἵδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσιν τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Μακαριώτατε! Σᾶς εὐχαριστῶ, διότι μέ τήν παρουσία Σας σήμερα ἐδῶ λαμπρύνετε τήν ἑορτή αὐτῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Εἰς ἔνδειξιν ἀγάπης καί εὐγνωμοσύνης γιά τήν ἐπίσκεψή Σας εἰς τήν Ἀρχιεπισκοπήν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας θέλω νά Σᾶς δωρίσω αὐτήν τήν εἰκόνα, ἀντίγραφο τῆς ἱερᾶς θαυματουργικῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Κονεβίτσης, ἡ ὁποῖα εὑρίσκεται ἐδῶ, σέ τοῦτον τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ.

Μακαριώτατε, παρακαλῶ νά εὐλογήσετε μέ τήν Πατριαρχικήν Σας εὐλογίαν τήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς καί ὅλους μας, πού σήμερα συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ νά δοξάσωμε καί νά εὐχαριστήσωμε τόν Θεόν».

ἀκολούθως δέ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἀγγλιστί ὡς ἕπεται: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/09/11/968/ ).

Ἐπί τῷ τέλει τῆς προσφωνήσεως Αὐτοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Καρελίας κ. Λέων προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ὡραιοτάτην ἁγιογραφημένην εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἡ ὁποία φέρει τήν ὀνομασίαν Παναγία Κονεβίτσα, ἐπειδή τήν ὁποίαν ἔφερεν εἰς Φινλανδίαν ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος Κοννεβίτσας τό 1393. Αὕτη, ὅπως εἶπε ὁ Ἅγιος Καρελίας, θά ἐνθυμίζῃ τήν Ἱεράν Μονήν Valamo καί τήν Καρελίαν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπί τῷ τέλει τῆς προσφωνήσεως Αὐτοῦ προσέφερεν εἰς τόν Ἅγιον Καρελίας ἁγιογραφημένην εἰκόνα τῆς Γεννήσεως εἰς σχῆμα ἡμικυκλικόν, κοπεῖσαν ὑπό τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων διά τούς ἑορτασμούς τῶν 2.000 ἐτῶν χριστιανοσύνης, ἵνα ὅπως εἶπεν ἐνθυμίζῃ διά τῆς ἐν τῇ εἰκόνι εἰκονιζομένης κενώσεως, ἐνανθρωπήσεως καί Γεννήσεως, τήν δεκτικότητα καί περιεκτικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τόν σύνδεσμον τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας, φιλντισένιον ἀρχιερατικόν ἐγκόλπιον καί φιλντισένιον ὡραῖον μεγάλον σταυρόν, ἵνα εὐλογῇ τό ποίμνιον Αὐτοῦ.

Εἰς τόν ἡγούμενον Ἀρχιμανδρίτην π. Σέργιον ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν ἐπιστήθιον φιλντισένιον σταυρόν καί κανδήλαν ἀσημένιαν, ἵνα ἀνάβῃ καί διατηρῇ καῖον τό φῶς τοῦ Παναγίου Τάφου. Εἰς τούς συλλειτουργούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν ἀρχιερατικόν φιλντισένιον ἐγκόλπιον.

Ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Σέργιος προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον ὡραιοτάτην ἁγιογραφημένην εἰκόνα τῶν κτιτόρων τῆς Μονῆς Valamo Σεργίου καί Γερμανοῦ, με τήν Μονή Valamo εἰκονιζομένη εἰς τό μέσον. «Αὕτη», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «θά φυλάσσεται εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, ἵνα ἐνθυμίζῃ τόν σύνδεσμον αὐτῆς μετά τῆς Μονῆς Valamo».

Ἐπί πᾶσι τούτοις, δοξολογοῦντες τόν Θεόν διά τήν εὐφροσύνην ἐκ τῆς ἑορτῆς καί τήν παρασχεθεῖσαν μετ’ Αὐτοῦ καί μεταξύ ἡμῶν κοινωνίαν ἐξήλθομεν ψάλλοντες, διά τήν αἴθουσαν τῶν ἀμφίων, ἐξ ἧς, ἀπενδυθέντες τά ἄμφια προσήλθομεν εἰς κοινήν τράπεζαν, παρατεθεῖσαν ἡμῖν φιλοφρόνως ὑπό τοῦ φιλοξενοῦντος τήν ὅλην ἐπίσκεψιν, Ἀρχιεπισκόπου Καρελίας καί πάσης Φινλανδίας κ. Λέοντος καί ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Σεργίου.

Εἰς πρόποσιν ὁ Μακαριώτατος εἰς τήν τράπεζαν ταύτην ἐξέφρασεν εὐχαριστίας εἰς τόν Θεόν διά τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα ἡμῶν, διατηρούντων ἐν ταὐτῷ τήν πολιτιστικήν καί τοπικήν ποικιλίαν ἡμῶν, εὐχαριστίας τῷ φιλοξενοῦντι Ἀρχιεπισκόπῳ Καρελίας, εὐχαριστίας εἰς τούς ἐκπροσώπους τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί εὐχάς εἰς τόν ἐκπρόσωπον τῆς Λουθηρανικῆς Ἐκκλησίας καί τούς ἐκπροσώπους τῆς πολιτείας τῆς Φινλανδίας, μέ τήν εὐχήν εἰς ὅλους νά συναντηθῶμεν καί εἰς Ἱεροσόλυμα, τήν πνευματικήν πρωτεύουσαν ὅλων τῶν Χριστιανῶν.

Εὐθύς μετά τήν τράπεζαν ἡ Ἱερά Μονή Valamo διωργάνωσεν εἰς τήν μεγάλην αἴθουσαν τοῦ Πολιτιστικοῦ Κέντρου αὐτῆς ἐκπαιδευτικήν, πολιτιστικήν καί μουσικήν ἐκδήλωσιν, τήν ὁποίαν ηὐλόγησαν οἱ δύο Προκαθήμενοι καί εἰς τήν ὁποίαν παρέστησαν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν προσκεκλημένων εἰς τήν ἑορτήν, ἱερεῖς καί μοναχοί καί πολύς λαός.

Εἰς τήν ἐκδήλωσιν αὐτήν τόσον ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Valamo π. Σέργιος, ὅσον καί ὁ κύριος ὁμιλητής, Μητροπολίτης Oulu κ. Παντελεήμων ἀνεφέρθησαν εἰς τήν ἵδρυσιν τῆς ἐν Ρωσίᾳ Μονῆς τοῦ Valamo, εἰς τήν ἵδρυσιν τῆς ἐν τῇ περιοχῇ ταύτῃ Χεΐναβεσι  ῆς Μονῆς τοῦ Valamo μετά τόν κατά τόν Β´ Παγκόσμιον πόλεμον, τόν ἐπαναπατρισμόν τῶν μοναχῶν ἐκ τῆς Καρελίας, εἰς τό πνευματικόν καί πολιτιστικόν ἔργον αὐτῆς ἀναμέσον τῶν Ὀρθοδόξων ἀλλά καί τῶν ὀπαδῶν τῶν ἄλλων χριστιανικῶν δογμάτων ἐπισκεπτῶν αὐτῆς καί εἰς τάς δυσκολίας καί δοκιμασίας αὐτῆς καί θυσίας τῶν μοναχῶν αὐτῆς.

Ἡ φιλοφωνική χορῳδία τῆς Μονῆς ἐξετέλεσε μουσικά ᾄσματα τῇ συνοδείᾳ βιολιοῦ, τά ὁποῖα ὄντως συνεκίνησαν.

Κατά τό τέλος τῆς ἐκδηλώσεως αὐτῆς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Καρελίας κ. Λέων ὡμίλησε καί εἶπεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας προσπαθεῖ καί διατηρεῖ καλάς σχέσεις μέ ὅλας τάς Ὀρθοδόξους καί τάς ἄλλας Ἐκκλησίας. Τό γεγονός ὅμως τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων θά παραμείνῃ ἀνεξίτηλον εἰς τήν μνήμην τῶν μελῶν αὐτῆς καί εἰς τήν ἱστορίαν αὐτῆς.

«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας», εἶπεν, «προσπαθεῖ νά ἀναποκρίνηται καί ἐμπράκτως δι᾽οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς ὑποστηρίξεως πρός τούς ἐνδεεῖς εἰς τήν χώραν τῆς Φινλανδίας καί ἐκτός αὐτῆς, παρά τήν μή οἰκονομικήν εὐρωστίαν αὐτῆς».

«Ἐκ τοῦ πνεύματος τούτου κινουμένη ἔχει ἀναπτύξει ἱεραποστολήν εἰς Κένυαν καί Τανζανίαν καί βοηθεῖ σεισμοπλήκτους καί πλημμυροπαθεῖς καί πληγέντας ἐκ τοῦ Τσουνάμι. Διά τόν σκοπόν τοῦτον ἔχει ἱδρύσει τήν «Ἀδελφότητα τοῦ Ἀμνοῦ».

Ἡ Ἀδελφότης αὐτή ἀπονέμει τιμητικήν διάκρισιν εἰς διακεκριμένας ἐπισήμους προσωπικότητας, ἐμπράκτως συμπαραστεκομένας πρός τούς ἐνδεεῖς. Μέ τό παράσημον τῆς Ἀδελφότητος τοῦ Ἀμνοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Καρελίας καί πάσης Φινλανδίας ἐπαρασημοφόρησεν τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί τά μέλη τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ, θεωρῶν αὐτούς ὡς ἐκλεκτούς ἐπισκέπτας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας.

Λίαν συγκεκινημένος ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ηὐχαρίστησε προσωπικῶς καί ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀποστολῆς διά τήν τιμητικήν ταύτην διάκρισιν καί ἐπανέλαβεν ὅτι: «ὄντως μένομεν ἔκπληκτοι, ἐξ ὅσων εἴδομεν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας, ἐκ τῆς διαθέσεως φιλοξενίας, ἐκ τῆς τάξεως ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί ἐκ τοῦ πνευματικοῦ ἔργου αὐτῆς καί αἰσθανόμεθα οὐχί πλέον φιλοξενούμενοι, ἀλλ᾽ ὡς ἀδελφοί, συμμεριζόμενοι τήν μίαν κοινήν πίστιν ἡμῶν εἰς Χριστόν ἐνανθρωπήσαντα, σταυρωθέντα καί ἀναστάντα. Τήν ἐμπειρίαν ταύτην τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν μας ἐφέρομεν ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς ὡς εὐλογίαν, ἐλάβομεν ὅμως καί ἡμεῖς καί ἐνεπλουτίσθημεν ἐκ τοῦ τρόπου ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας καί τῶν μοναχῶν τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Valamo».

«Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ τῆς ἐν Χριστῷ κοινωνίας ἡμῶν καί ἀδελφοσύνης προσκαλοῦμεν Ὑμᾶς, Σεβασμιώτατε καί ὁποιουσδήποτε συνεργάτας Ὑμεῖς ἐκλέξητε νά ἐπισκεφθῆτε τήν Ἁγίαν Γῆν. Ἀπευθύνομεν πρός Ὑμᾶς ἀνοικτήν πρόσκλησιν».

Εὐχαριστοῦντες τόν Θεόν, διότι ἐνέπλησεν ἡμᾶς τῶν πνευματικῶν καί τῶν ἐπιγείων Αὐτοῦ ἀγαθῶν, ἀνεχωρήσαμεν ἐκ τῆς Μονῆς Valamo μέ ἀνεξιτήλους πνευματικάς ἐμπειρίας καί ἀναμνήσεις, κατευοδούμενοι ὑπό τοῦ καθηγουμένου π. Σεργίου καί τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ καί κατηυθύνθημεν πρός τό ἀεροδόμιον τῆς πόλεως Joensuu, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐπεβιβάσθημεν τοῦ ἀεροσκάφους τῶν Φινλανδικῶν ἀερογραμμῶν καί εἰς ἑσπερινήν ὥραν ἐφθάσαμεν εἰς τό Ἑλσίνκι.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Ἱστορικά στοιχεία.

Τό τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων διαλαμβάνει ὅτι τήν παραμονήν τῆς Θεομητορικῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τελεῖται εἰς Γεθσημανῆν πρό τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος εἰδική ἀκολουθία Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου, ἐπέχουσα τρόπον τινά θέσιν Ἐπιταφίου διά τήν Θεοτόκον.

Ἡ τελετή τῶν Ἐγκωμίων τοῦ ἔτους 2010.

Διά τήν τελετήν ταύτην ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἅπασα, προεξάρχοντος τοῦ  Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τήν πρωΐαν τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως, Παρασκευήν 14^ης /27^ης Αὐγούστου 2010.

Εἰς τάς τάξεις τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος προσετέθησαν οἱ ἐξ Ἑλλάδος παρεπιδημοῦντες Μητροπολῖται Σερρῶν κ. Θεολόγος καί Δράμας κ. Παῦλος, πολλοί ἐξ Ἑλλάδος καί Ρωσίας κληρικοί καί μοναχοί καί πολλοί συνακολουθοῦντες εὐλαβεῖς προσκυνηταί, ψάλλοντες τό «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων» καί ἄλλα τροπάρια.

Ἡ σχηματισθεῖσα ἱερά πομπή κατηυθύνθη ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ καί τῆς Ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου πρός Γεθσημανῆν, διερχομένη πρό τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τοῦ Πραιτωρίου, τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης καί τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος καί Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου.

Φθάσασα ἡ συνοδεία εἰς Γεθσημανῆν, εἰσῆλθεν εἰς τό ἡγουμενεῖον, τό ἄνωθεν τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως, δι’ ὀλίγην ἀνάπαυσιν ἐκ τῆς ὁδοιπορίας καί διά τήν ἐν τῷ μεταξύ προετοιμασίαν ὑπό τῶν ἱερέων τῶν τῆς προϋπαντήσεως τοῦ Πατριάρχου.

Λαβών ὁ Μακαριώτατος τό μήνυμα ὅτι «πάντα ἤδη ἕτοιμὰ ἐστιν», κατῆλθε μετά τῶν Ἀρχιερέων εἰς τήν αὐλήν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως, ἔνθα ἐνεδύθη μανδύαν καί λαβών σταυρόν, ηὐλόγησε τήν ἁγίαν εἰσοδον καί ἡ ἱερά πομπή ἤρξατο κατερχομένη τάς βαθμίδας πρός τό Θεομητορικόν Μνῆμα, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων: «Ἐν τῇ γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας…»

Λειτουργικά στοιχεῖα τῆς ἑορτῆς:

Φθάσας ὁ Μακαριώτατος εἰς τό μέσον τοῦ Ναοῦ πρό τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος, ηὐλόγησε τό ἀσφυκτικῶς συνωστιζόμενον καθ’ ὅλον τόν ναόν εὐσεβές ἐκκλησίασμα Ὀρθοδόξων ἐκ διαφόρων χωρῶν, Ἰσραήλ, Ἰορδανίας, Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Ρουμανίας, Μολδαβίας καί Σερβίας.

Ἐνδεδυμένος τόν μανδύαν καί κρατῶν τήν ποιμαντορικήν ράβδον, ἀνῆλθεν εἰς τόν Θρόνον ὁ Μακαριώτατος, ὅτε καί προσῆλθον οἱ Ἁγιοταφῖται ἱερεῖς καί οἱ παρεπιδημοῦντες ἐκ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ἔλαβον καιρόν διά τήν συμμετοχήν αὐτῶν εἰς τήν τελετήν τῶν Ἐγκωμίων.

Οἱ ἱεροψάλται ἔψαλλον εἰς ἀργόν βυζαντινόν μέλος τό «Ἄνωθεν οἱ προφῆται Σέ προκατήγγειλαν…», ἕως ὅτου οἱ Ἱερεῖς, οἱ Ἀρχιερεῖς καί ὁ Πατριάρχης ἐνδυθῶσι πλήρη ἱερατικήν, ἀρχιερατικήν καί πατριαρχικήν στολήν.

Μετά τοῦτο ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων εἰς τρεῖς στάσεις:

Τήν α’: «Ἡ ζωή ἐν τάφῳ κατετέθης, βαβαί…».

Τήν β’: «Ἄξιόν ἐστιν μεγαλύνειν Σέ, τήν Θεοτόκον…».

Τήν γ’: «Αἱ γενεαί πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσάγουσι, Παρθένε….».

Εἰς τήν α’ τῶν στάσεων τούτων ὁ Πατριάρχης ἐθυμίασε τόν τάφον καί τό ἐκκλησίασμα, ἐνῷ εἰς τάς β’ καί γ’, Ἀρχιερεῖς.

Εἰς τούς θεολογικούς ὕμνους τῶν στάσεων τούτων, κατανυκτικῶς ψαλέντας ὑπό τοῦ Πατριάρχου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν ἱερέων καί τῶν ἱεροψαλτῶν ἐναλλάξ, ὑμνήθη ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ὡς ἡ Ἁγνή Κόρη, ἡ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σαρκώσασα τόν ἄσαρκον πρίν Λόγον, ἡ διακονήσασα τοῦτον καί ἀκολουθήσασα Αὐτόν ἕως τοῦ σταυροῦ καί μετά τήν Ἀνάστασιν καί τήν εἰς οὐρανούς Ἀνάληψιν Αὐτοῦ παραμείνασα εἰς Ἱερουσαλήμ καί προσευχομένη ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ἔνθα προανηγγέλθη Αὐτῇ ὁ θάνατος Αὐτῆς, ἐφ’ ᾧ ἐκ περάτων τῆς Οἰκουμένης, θείῳ νεύματι, συνηθροίσθησαν οἱ Ἀπόστολοι και ἐνεταφίασαν αὐτήν «Γεθσημανῇ τῷ χωρίῳ». Ὁ τάφος ὅμως οὗτος δέν ἐκράτησε τήν Μητέρα τῆς Ζωῆς. Ὁ Υἱός καί Κύριος καί Θεός Αὐτῆς μετέστησεν Αὐτήν πρό τῆς καθολικῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ψυχῇ τε καί σώματι καί ἐκάθισεν Αὐτήν δεξιόθεν Αὐτοῦ. Ἐκεῖθεν Αὕτη πρεσβεύει και μεσιτεύει ὑπέρ βοηθείας καί λυτρώσεως ἡμῶν ἐκ παντοίων κινδύνων καί νόσων καί δεινῶν καί περιστάσεων. Μετά τήν συμπλήρωσιν τῆς ψαλμῳδίας τῶν ὕμνων, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος.

Εἰς τήν θεολογικήν καί συγκινητικήν ὁμιλίαν αὐτοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν εἶπε περίπου τά ἑξῆς:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἔχομεν τήν εὐλογίαν καί τήν χαράν νά παριστάμεθα σήμερα ἐνώπιον τοῦ Πανσέπτου Μνήματος τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου. Παριστάμεθα καί ὁμολογοῦμεν ὅτι ἡ Μαριάμ ἡ ἁγνή κόρη τῆς Ναζαρέτ εἶναι ἡ Θεοτόκος, ἡ τέξασα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὁ κενός τάφος αὐτῆς γίνεται καί δι’ἡμᾶς ἡ κλῖμαξ πρός οὐρανόν.

Ἤλθομεν ὡς ἄλλοι ἀπόστολοι, ἵνα ἀποθέσωμεν τά εὐώδη ἄνθη τῆς ἀγάπης ἡμῶν, τῆς εὐλαβείας καί τοῦ σεβασμοῦ. Ἤλθομεν ἵνα ἀποθέσωμεν τόν πόνον, τήν ἐλπίδα μας, τάς δυσκολίας, τά δάκρυα. Ἤλθομεν, ἄνθρωποι διαφόρων ἐθνικοτήτων, Ἕλληνες, Ρῶσοι, Ἄραβες, Ρουμᾶνοι, Σέρβοι, Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι ὅλοι, ἵνα προσκυνήσωμεν τόν Τάφον Της. Τά ὑπεράνω τῶν κεφαλῶν ἡμῶν κανδήλια καί αἱ πέριξ ἡμῶν εἰκόνες μαρτυροῦν τό κάθε ἕνα, ἕνα τάμα, ἕνα πόνο, μία ἱκεσία, μία κραυγή.

Πρός ποῖον νά καταφύγωμεν σήμερον, ζῶντες εἰς ἕνα κόσμον παραπαίοντα, εἰς ἕνα κόσμον ὁ ὁποῖος πάσχει ὄχι ἀπό οἰκονομικήν, ἀλλά ἀπό ἠθικήν κρίσιν, διότι τό ἠθικόν κακόν ἐπικρατεῖ εἰς τόν κόσμον. Διά τοῦτο ἤλθομεν, προκειμένου νά παρηγορηθῶμεν, νά ἐνισχυθῶμεν εἰς τό πρόσωπον καί εἰς τήν πρεσβείαν τῆς Θεοτόκου.

Ἐπειδή ἡ Θεοτόκος εἶναι ὅ,τι ἀνώτατον ἔχει νά παρουσιάσῃ ἡ ἀνθρωπότης. Εἶναι ἡ ἀνακαινισμένη ἄνθρωπίνη φύσις. Εἶναι ἡ ἀκρότης τῶν ἀρετῶν, τάς ὁποίας διά τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος αὐτῆς κατέκτησε.

Διά τοῦτο καί ἐνῴκησε εἰς αὐτήν ὁ Λόγος. Προσβλέποντες καί ἡμεῖς πρός ἐκείνην, ἔχομεν αὐτήν ὡς πρότυπον νά ἐνσαρκώνωμεν καί ἡμεῖς πνευματικῶς τόν Χριστόν, νά γίνωμεν δοχεῖα Του, νά γίνωμεν «Θεοτόκοι».

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει περί τῆς Θεοτόκου ὅτι αὕτη εἶναι τό μεθόριον μεταξύ κτιστῆς καί ἀκτίστου φύσεως.

Εἰς αὐτήν ἀποδεικνύενται τό κατορθωτόν, τό ἐφικτόν, ὅτι δηλαδή ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνῃ χωρητικός τῆς Θεότητος.

Ἡ ἀλήθεια αὐτή στηρίζει τήν ζωήν μας, δίνει νόημα σ’αὐτήν, ὅταν μάλιστα ζῶμεν εἰς ἕνα κόσμον κρίσεως, ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀπροθυμίαν νά ἔλθῃ εἰς κοινωνίαν μέ τόν Θεόν, ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος ἐξώρισε τόν Θεόν ἀπό τήν ζωήν του καί ἐδημιούργησεν ἕνα κόσμον, εἰς τόν ὁποῖον κυριαρχεῖ ἡ ἀπληστία καί ἡ ἀδικία. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως δέν εἶναι ἀφ’ ἑαυτοῦ ἀξία. Εἶναι ἀξία ἐν σχέσει καί ἀναφορᾷ μέ τόν Δημιουργόν Του, τόν Θεόν. Μέ τόν Θεόν ἐγένετο «Κεχαριτωμένη» ἡ Θεοτόκος.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει διά τήν Παναγίαν ὅτι αὐτή εἶναι ἡ ταμειοῦχος τῆς χάριτος, ὅτι ὅλα τά δῶρα τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον προέρχονται διά τῆς Θεοτόκου.

Ἄς ἀγαπήσωμεν λοιπόν τόν Θεόν ὡς τήν πρῶτον καί κάλλιστον ἀγαθόν. Τότε ὁ κόσμος θά ἀρχίσῃ νά μεταβάλλεται εἰς Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Ἄς ἀνεβαίνωμεν πρός τόν Γολγοθᾶν, ἔχοντες Συγκυρηναῖον τόν Χριστόν καί ἄς εἴμεθα Συγκυρηναίοι μεταξύ ἡμῶν. Ἄς ἔχωμεν ὡς πρότυπον καί ὡς πρέσβειραν τήν Θεοτόκον. Ἄς ἀτενίζωμεν πρός Ἐκείνην. Τότε ἡ χαρά, ἡ ἀγαλλίασις καί ἡ εἰρήνη καί ἡ ἐν Χριστῷ ἀσφάλεια, θά κατοικήσῃ εἰς τήν ψυχήν μας, διά νά ἀποδιώξῃ τόν φόβον, τόν ὁποῖον προκαλοῦν τά καταστρεπτικά φαινόμενα, ἀποτελέσματα τῶν ἀνθρωπίνων ἐνεργειῶν.

Ἄς προσευχηθῶμεν εἰς τήν Θεοτόκον καί διά τήν πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἦλθεν εἰς κρίσιν, ἐπειδή οἱ ἐκπρόσωποι αὐτῆς εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν καί εἰς ἄλλας ὀργανώσεις παρέδωσαν τά πρωτοτόκια τῆς τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας καί ἐδελεάσθησαν ἀπό ξένα πρότυπα, τά ὁποῖα δέν μᾶς ἁρμόζουν, δέν μᾶς ταιριάζουν καί ἀντί τῶν δελεαστικῶν ὑποσχέσεων ἔλαβον ψίχουλα ξένων τραπεζῶν.

Εἴθε ἡ κρίσις αὐτή νά γίνῃ ἀφορμή δι’ ἀνάνηψιν καί συναίσθησιν καί στροφήν πρός τάς ρίζας τῆς παραδόσεως ἡμῶν, τῆς ζωοποιοῦ, τῆς δυναμένης νά στηρίζῃ τήν σπονδυλικήν στήλην τοῦ ἔθνους ἡμῶν.

Μετέχοντες σήμερον, Μακαριώτατε, μετά τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ Ἅγίου Δράμας ὡς ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν συγκινητικήν ταύτην τελετήν τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου, εὐχόμεθα ὅπως εἶναι θεοσκέπαστα καί θεοτοκοσκέπαστα τά ἔτη Ὑμῶν, ἵνα καθοδηγῆτε τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί τήν Σιωνίτιδα Ἐκκλησία ὅλην εἰς τό ἁγιαστικόν αὐτῆς προσκυνηματικόν ἔργον πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου καί τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν ἔθνους. Γένοιτο».

Μετά τόν θεῖον λόγον ἐψάλησαν τά Εὐλογητάρια καί οἱ Αἶνοι καί ἡ Δοξολογία, ἐπί τῷ τέλει τῆς ὁποίας καί ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό ᾀσματικόν «Ἅγιος ὁ Θεός……» ἐγένετο ἡ ἔξοδος τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου διά τῶν βαθμίδων πρός τήν πύλην τοῦ Ναοῦ ἐπί ηὐτρεπισμένου μετ’ εὐλαβείας καί καλαισθησίας δι’ ἀνθέων Ἐπιταφίου, βασταζομένου ὑπό ἱερέων ἐναλλάξ, προπορευομένων ὅλων τῶν ἱερέων καί ἀκολουθούντων τῶν Ἀρχιερέων καί τοῦ Πατριάρχου. Ὅτε ἡ πομπή ἔφθασεν εἰς τό ἀνώτατον σημεῖον τῶν βαθμίδων πρό τῆς πύλης τοῦ Ναοῦ, ὁ Πατριάρχης ἀνέπεμψε δέησιν «ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης» καί «ὑπέρ προστασίας καί εὐσταθείας τοῦ γένους ἡμῶν» καί «ἀγαθῆς καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου», παρουσίᾳ καί τοῦ Ἐκπροσώπου τοῦ Γενικοῦ Προξενείου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Πουλέα.

Τῆς δεήσεως συμπληρωθείσης, ψαλλομένου τοῦ «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων» καί «Ἐν τῇ γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας…», οἱ κρατοῦντες τόν Ἐπιτάφιον ἱερεῖς ἐκινήθησαν πρός τό κέντρον τοῦ Ναοῦ καί τόν χῶρον τῆς «Πλατυτέρας», ὄπισθεν τοῦ Τάφου τῆς Θεοτόκου, ὅπου καί ἐτοποθέτησαν αὐτόν διά προσκύνησιν τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου ὑπό τῶν πιστῶν ἐπί ἐννέα ἡμέρας, ἕως τῆς ἀνόδου αὐτῆς εἰς τό ἔναντι τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Παρεκκλήσιον αὐτῆς τήν 23^ην Αὐγούστου, ἡμέραν τῆς ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Τό Σωματεῖον  Δημοσίων Σχέσεων καί Πολιτιστικῶν Ἀνταλλαγῶν Καλύμνου ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Δήμου Καλύμνου διωργάνωσε Ἐκπαιδευτικόν Πρόγραμμα Μαθημάτων τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης καί Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ ἀπό 20^ῆς Ἰουνίου/7^ης Ἰουλίου ἕως τῆς 14^ης Ἰουλίου/27^ης Ἰουλίου 2010,  εἰς τήν 16^ην Συνάντησιν νέων εἰς τήν Κάλυμνον.

Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν ἐξεπροσώπησε τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων  ὁ νέος Μοῦσλεχ Ἠλίας, υἱός τοῦ ἱερέως τοῦ Πατριαρχείου π. Αΐσσα Μοῦσλεχ τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων καί ὁ ἐκ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας ἀραβόφωνος Ὀρθόδοξος καί ἀπόφοιτος τοῦ Τμήματος Βυζαντινῆς καί Νεοελληνικῆς Φιλολογίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Φάντη Ἀβδ-ελ-Νούρ καί ἔδωσε τήν κάτωθι διάλεξιν με θέμα τήν Ρωμηοσύνην εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

«Κάλυμνος φάρος της διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας

Κυρίες και Κύριοι

Καλησπέρα!

Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή που εκπροσωπώ το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, τη Μητέρα των Εκκλησιών, την πηγή της Πίστης μας σ’ αυτήν την σύναξη. Αισθάνομαι επίσης την υποχρέωση να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την πρωτοβουλία και την φιλοξενία.

Τέτοιες εκδηλώσεις φέρνουν κοντά τους νέους, αυξάνουν τη γνώση και την κατανόηση, συνάμα δε ενισχύουν και παγιώνουν παραδοσιακούς δεσμούς φιλίας και αγάπης.

Θα ήθελα να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή για τους Αγίους Τόπους, βάζοντας ως αφετηρία την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο Μέγας Αλέξανδρος κατανόησε ότι (για να κυβερνηθεί αυτό το αχανές σύμπλεγμα κρατών και πολιτισμών στη Μέση Ανατολή) έπρεπε να εφαρμοστεί μια νέα πολιτική, η οποία θα γινόταν αποδεκτή από τους λαούς.

Αυτήν τη στήριξε στην εκπαίδευση, στη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας και στην ανάπτυξη των τεχνών μέσα από το Ελληνικό πνεύμα. Παράλληλα, εφάρμοσε στην πράξη την ανεξιθρησκεία και επέτρεψε στον καθένα να πιστεύει ό,τι θέλει. Μετά τον χωρισμό του κράτους του Αλεξάνδρου από τους επιγόνους, προέκυψαν στην περιοχή τα ελληνιστικά βασίλεια της Συρίας και της Αιγύπτου. Ο ελληνισμός υπό την ηγεσία των Σελευκιδών και των Πτολεμαίων διαδίδεται παντού, τα Ελληνικά γράμματα ακτινοβολούν και βεβαίως η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας αποτελεί σημαντικό σημείο αναφοράς.

Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο τα Ελληνικά γράμματα θα δαμάσουν πάλι τον άγριο κατακτητή της Ελλάδος, όπως σημειώνει ο Λατίνος λυρικός ποιητής Οράτιος.

Ο Ελληνικός πολιτισμός εξακολουθεί αδιάλειπτα να υπάρχει και γενικότερα η παιδεία στηρίζεται πάλι στην Ελληνική διανόηση.

Φτάνοντας στην εποχή του Χριστού, σημειώνεται η μεγαλύτερη υπέρβαση του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Ο ίδιος ο Χριστός, όταν είδε τους Έλληνες να έρχονται (Ματθ. 24), είπε: Έφτασε η ώρα για να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου. Οι Έλληνες άλλωστε, συνεχώς αναζητούσαν τον άγνωστο αλλά αληθινό Θεό! Τότε η Ελληνική γνώση περνάει σε μια άλλη διάσταση (ξεφεύγοντας από τον δωδεκαθεϊσμό) και βρίσκεται πάλι στην πρώτη γραμμή. Ο άνθρωπος, αποκτά πορεία θεώσεως και μέσα από τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μπαίνει στην τροχιά μιας άλλης πνευματικής και ασκητικής υπόστασης.

Οι εποχές ωστόσο που είχαν ακολουθήσει, ήταν κατά πολύ δύσκολες, αφενός με τους διωγμούς  και αφετέρου με τις αιρέσεις, εντός των κόλπων της αυθεντικής Εκκλησίας.

Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (περ. 150 μ.Χ.–211/216 μ.Χ.) διαδέχεται τον διδάσκαλό του τον Πάνταινο που θεωρείται ιδρυτής της θεολογικής σχολής της Αλεξάνδρειας (όπου γίνεται εκλεκτική χρήση κειμένων της ελληνικής ποιήσεως και μυθολογίας καθώς και χρήση της αλληγορικής μεθόδου στην ερμηνεία των Γραφών). Ο μαθητής του Κλήμεντος ο Ωριγένης (περ. 185 μ.Χ.–251 μ.Χ.) διδάσκει και στην Κατηχητική Σχολή των Ιεροσολύμων και σύμφωνα με την παράδοση ο θάνατος και η ταφή του έγιναν στην Τύρο ή, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, στην Καισάρεια της Παλαιστίνης.

Η πρώτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων λειτουργεί με τα Ελληνικά γράμματα και εξελίσσεται με την αυτοτέλεια της ποίησης και της μουσικής ως συνέχεια της αρχαίας Ελληνικής πραγματικότητας, ενώ δημιουργεί άλλες προϋποθέσεις για νέους ορίζοντες.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη, βρίσκουν τον Τίμιο Σταυρό, χτίζουν τον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως και άλλους Ναούς στην Ιερουσαλήμ και αλλού, επισφραγίζοντας την Ελληνικότητα η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα.

Οι τρεις Ιεράρχες, μέτοχοι οι ίδιοι και γνώστες της Ελληνικής παιδείας, ανοίγουν το δρόμο, για να διαβεί η αλήθεια στη μόρφωση και να καθιερωθεί η Χριστιανική διδασκαλία ως καθοριστικός παράγοντας για την ηθική διάπλαση του ανθρώπου.

Το θαύμα του Ελληνισμού δεν είναι μια απλή προσέγγιση που μπορεί να δώσει κάποιος μέσα σε μια ομιλία, όπως η δική μου στην παρούσα εκδήλωση. Το θαύμα του Ελληνισμού, είναι κάτι πολύ μεγάλο και σπουδαίο. Είναι τρόπος ζωής και βίωμα. Είναι εξέλιξη γνώσης και πίστης. Είναι η συνειδητοποίηση του εαυτού μας.

Από την πλευρά μου, μπορώ να καταθέσω απλά, αλλά με πολύ βαθειά ευγνωμοσύνη, την προσωπική μου εμπειρία.

Κατάγομαι από την Κανά της Γαλιλαίας και σπούδασα στην Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών. Με τη βοήθεια του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου, συνέχισα τις σπουδές μου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και σήμερα υπηρετώ ως καθηγητής στη Σχολή της Αγίας Σιών. Ταυτόχρονα, διακονώ στην επιτροπή εκπαίδευσης του Πατριαρχείου μας.

Το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων διαθέτει σήμερα και συντηρεί 22 σχολεία, που σε αυτά φοιτούν δέκα χιλιάδες μαθητές. Σε όλα τα σχολεία, από την Παλαιστίνη μέχρι την Ιορδανία, στο Ισραήλ και στη δοκιμαζόμενη Γάζα, φοιτούν Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι αλλά και μαθητές άλλων δογμάτων.

Σ’ αυτά τα σχολεία η Ελληνική γλώσσα, είναι η δεύτερη γλώσσα που διδάσκεται. Έτσι υπάρχει η συνέχεια μέσα στην ιστορία. Συνέχεια που επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα δε σβήνει και δε χάνεται παρ’ όλες τις δυσκολίες που έχει συναντήσει και ξεπεράσει στη μακραίωνη πορεία της. Πολύ περισσότερο, ακόμα και σήμερα που η Ελλάδα δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση. Όλοι εμείς που δεν καταγόμαστε από την Ελλάδα, αισθανόμαστε υπερήφανοι που ακουμπάμε τη σημαία της. Αισθανόμαστε τεράστια υποχρέωση για την παιδεία που μας έδωσε και για το όραμα που ζούμε για ένα καλύτερο μέλλον. Με αυτές τις σκέψεις διδάσκουμε τους μαθητές μας και αυτό θα εξακολουθήσουμε πάντα να κάνουμε. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, καλούνται με το όνομα «Ρουμ Ορτοντόξ», ονομασία η οποία αποδεικνύει την άρρηκτη σύνδεση με το Βυζάντιο και τον Ελληνισμό. Σ’ αυτό το σημείο αναφέρω ότι εκτός από την επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου μας (https://www.jerusalem-patriarchate.info) υπάρχει και η ιστοσελίδα της μη κυβερνητικής οργάνωσης του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων «Ρωμηοσύνη» (https://www.romiosini.org.gr).

Τα Πανάγια και Πανίερα Προσκυνήματα των Αγίων Τόπων αποτελούν τη ζωοδόχο δύναμη καθενός που βρίσκεται και διακονεί στο Πατριαρχείο. Οι Αγιοταφίτες πατέρες του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου αποτελούν τους θεματοφύλακες μιας αδιάκοπης παράδοσης ελληνισμού και χριστιανισμού εδώ και σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια. Υπερασπίζονται με κίνδυνο της ζωής τους τα δικαιώματα και τα προνόμια του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας και βρίσκονται πάντα σε διαρκή επαγρύπνηση, κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Πολλές δε φορές βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλούς, οι οποίοι μανιωδώς επιζητούν την καταπάτηση αυτών των δικαιωμάτων.

Η μεγαλύτερη όμως εγγύηση γι’ αυτά τα παγκόσμια μνημεία της Χριστιανοσύνης είναι η Αγιοταφίτικη Αδελφότητα, το τάγμα των Σπουδαίων, όπως λέγεται, το οποίο σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, μετά από δυο χιλιετίες, αποτελεί την αδιαμφισβήτητη πλέον εγγύηση και προστασία. Οι Αγιοταφίτες πατέρες, συνεπικουρούμενοι από τους αραβόφωνους κληρικούς, αλλά και από το ποίμνιο των αραβόφωνων Ορθοδόξων, αισθάνονται ακόμα πιο ασφαλείς.

Η Ορθοδοξία παίζει έναν σπουδαίο και καθοριστικό ρόλο όχι μόνο μεταξύ των άλλων δογμάτων, αλλά και στην γενικότερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή. Τα σχολεία μεταλαμπαδεύουν την ελληνική κουλτούρα και τον πολιτισμό, αλλά ακόμη περισσότερο δημιουργούν το φυτώριο για τον αλληλοσεβασμό και την συνύπαρξη λαών με διαφορετικές θρησκείες.

Εύκολα λοιπόν κατανοεί κάποιος ότι το άρωμα των Ιεροσολύμων είναι άρωμα Ελλάδος, είναι οσμή ευωδίας πνευματικής και μύρο ιστορίας που δεν χάνεται. Είναι παράδοση και ιερότητα που συμπορεύονται και αναζωογονούνται από γενιά σε γενιά.

Σ’ αυτόν τον τόπο υπηρετούμε και διακονούμε φυλάγοντας άλλες Θερμοπύλες. Και είναι πράγματι το ύψιστο μεγαλείο στον κόσμο από τη μια να σηκώνεται η Ελληνική σημαία εκεί κι από την άλλη εδώ στον Παρθενώνα, το άλλο παγκόσμιο σύμβολο της γνώσης και της σοφίας. Εδώ στέκεται και διερωτάται κάποιος: Τι είναι άραγε ο Έλληνας, ο Ρωμηός, ο Βυζαντινός που διαθέτει αυτή τη δύναμη να επιβάλλει και να επιβάλλεται;

Ο Πλάτωνας λέει ότι ο Έλληνας καθετί που παίρνει από άλλους λαούς, το φτάνει σε ύψιστο βαθμό τελειότητας. Αυτό σημαίνει ότι δεν καταργεί, αλλά συμπληρώνει. Αφήνει να υπάρχει το αναληθές για να αποδεικνύεται ατράνταχτα το αληθινό! Το νόημα της ζωής είναι η αναζήτηση της αλήθειας μέσα από την τροχιά θεώσεως του ανθρώπου.

Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της Ορθοδοξίας.

Έτσι αναπτύσσεται σεβασμός και αλληλοσεβασμός. Υπό αυτή την έννοια το Ελληνικό πνεύμα διαπλατύνεται, επεκτείνεται και καθιερώνεται.

Το φυτώριο λοιπόν της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας είναι ακριβώς η Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών, από την οποία το Πατριαρχείο αντλεί και την συνέχειά του.

Η ιστορική Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών βρίσκεται πάνω στον λόφο της Αγίας Σιών, εκεί όπου έγινε ο Μυστικός Δείπνος και η Πεντηκοστή. Στη Σχολή διδάσκουν καταξιωμένοι και επιλεγμένοι καθηγητές σταλμένοι από το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας.

Το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών με τα μαθήματα είναι το ίδιο με αυτό ενός εκκλησιαστικού γυμνασίου και λυκείου. Στην Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών οι μαθητές είναι αγόρια, τα οποία διαμένουν στο ίδιο μέρος, σε οικοτροφείο.

Οι καλλίφωνοι μαθητές συγκροτούν χορό ιεροψαλτών και ψάλλουν σε κάθε Πατριαρχική ή άλλη Ακολουθία. Αυτή δε η εμπειρία παραμένει ανεξίτηλη στη μνήμη τους. Βρίσκονται ενεργά στον Πανάγιο Τάφο, στο Θεομητορικό Μνήμα της Γεθσημανής, στον Γολγοθά και οπουδήποτε πρέπει να υπάρχει η ψαλμωδία τους. Έτσι έχουν σπουδαίο ρόλο και σκοπό, συνάμα δε και υμνολογική μουσική κατάρτιση υψηλού επιπέδου.

Σήμερα βρίσκεται μαζί μας, ένας από τους μαθητές των σχολείων μας. Είναι μαθητής από το Σχολείο των Ποιμένων που βρίσκεται στο Μπετ–Σαχούρ, δίπλα στην Βηθλεέμ. Μπετ–Σαχούρ σημαίνει «το σπίτι των (αγραυλούντων) ποιμένων». Ο ίδιος αισθάνεται μεγάλη χαρά και ικανοποίηση που βρίσκεται στην Ελλάδα.

Ζητούμενο είναι να ανταποδώσουμε τη φιλοξενία σας. Να μπουν οι βάσεις για την ανταλλαγή επισκέψεων των νέων ανθρώπων. Θα ήταν ιδιαίτερη χαρά τόσο για τον Μακαριώτατο Πατριάρχη μας κ.κ. Θεόφιλο Γ΄, όσο και για όλους τους υπόλοιπους το να έρθουν μαθητές από την Ελλάδα, αλλά και απ’ όλο τον κόσμο, για να φιλοξενηθούν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο μας, ώστε να ζήσουν από κοντά αυτήν την εμπειρία και να λάβουν την ευλογία από τον τόπο στον οποίο περπάτησε, έζησε, κήρυξε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Ίσως υπάρχουν κάποιοι φόβοι σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί και με αυτά που κατά καιρούς ακούγονται από τις ειδήσεις. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι στην Ιερουσαλήμ δεν υπάρχει κίνδυνος. Η πόλη αποτελεί παγκόσμιο προορισμό εκατομμυρίων προσκυνητών. Ως εκ τούτου, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι η ασφάλεια όλων αυτών των προσκυνητών είναι το βασικότερο θέμα για τις τοπικές αρχές.

Μαζί με τους μαθητές μπορούν να έρθουν και μεγαλύτεροι, για να λάβουν την χάρη του Παναγίου Τάφου. Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος ο Γ΄ δίνει μεγάλο αγώνα σε μια περιοχή που οι βλέψεις και τα συμφέροντα από πολλές πλευρές είναι πολλά και διάφορα. Η παρουσία Ελλήνων προσκυνητών ενδυναμώνει τόσο τον Πατριάρχη όσο και ολόκληρη την Αγιοταφιτική αδελφότητα. Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, όπως είναι γνωστό, πέρασε μια πολύ δύσκολη φάση. Με τη βοήθεια όμως του Θεού και την πνευματική καθοδήγηση του κ.κ. Θεοφίλου την ξεπέρασε και συνεχίζει να ξεπερνά τα όποια άλλα προβλήματα έχουν προκύψει. Έτσι το Πατριαρχείο μας αποτελεί ξανά τον αναμμένο φάρο της Χριστιανοσύνης, που φέγγει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Και από την άλλη κάθε γωνιά της οικουμένης τρέφει τον ανάλογο σεβασμό και την εκτίμηση τόσο στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο όσο και στο πρόσωπο του ίδιου του Πατριάρχη!

Με αυτές τις σκέψεις η Μητέρα των Εκκλησιών, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανταλλαγή φιλοξενίας νέων, που θα ενώσουν τον συνδετικό τους κρίκο στη αλυσίδα του μέλλοντος. Έτσι, μ’ αυτήν την επαφή, θα υπάρξει η συνέχεια και οι Άγιοι Τόποι θα αποτελούν τον πνευματικό κορμό, από τον οποίο θα κρατιέται ο άνθρωπος, για να σωθεί από την αγωνία, την αμφισβήτηση και κάθε άλλη πλάνη ή πτώση, αφού έτσι θα του δίνεται απάντηση, λύση, προοπτική και ελπίδα. Κυρίως δε, σε εποχές δύσκολες και σε καιρούς χαλεπούς, που ο προορισμός των νέων είναι τα φτηνά μπαρ και τα νυκτερινά κέντρα με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο μπορεί να δώσει την άλλη διάσταση στις διακοπές που αναζητούν σήμερα οι νέοι μας.

Με τις ευχές και ευλογίες του Μακαριωτάτου Πατριάρχου μας κ.κ. Θεοφίλου του Γ΄, σας ευχαριστούμε όλους για τη φιλοξενία, την αγάπη και την ωραία διαμονή που μας επιφυλάξατε.

Σας ευχαριστούμε όλους».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Εἰς τό πλαίσιον τῆς διημέρου ἐπισκέψεως αὐτοῦ εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, Ἐξοχώτατος κ. Γεώργιος Παπανδρέου ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τήν Τετάρτην, 8^ην /21^ην Ἰουλίου 2010, περί τήν 7.00 μ.μ. ὥραν.

Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἐγένετο δεκτός εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως τοῦ Πατριαρχείου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου.

Ἐκεῖθεν ἐρχόμενος πρός τό Πατριαρχεῖον, ἐξεναγεῖτο εἰς τούς χώρους τῆς Χριστιανικῆς συνοικίας,τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, γινόμενος δεκτός μέ ἐκδηλώσεις χαρᾶς καί ἐνθουσιασμοῦ ἀπό τά μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας. Εἰς τήν συμβολήν τῆς ὁδοῦ τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τοῦ Πατριαρχείου, κάτωθι τῆς οἰκίας αὐτοῦ, ὁ ἰατρός κ. Τζών Τλήλ, ἀπό τούς γηραιούς τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, τόν ὑπεδέχθη καί προσέφερε εἰς αὐτόν τό βιβλίον αὐτοῦ ”I am Jerusalem”.

Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἠκολουθεῖτο ὑπό τοῦ κ. Δημητρίου Δρούτσα, Ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν, τοῦ κ. Γεωργίου Πεταλωτῆ Ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ παρά τῷ Πρωθυπουργῷ, τοῦ κ. Γιάννη Ἀλέξη Ζέππου, Πρέσβεως καί Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν καί ἄλλων μελῶν τῆς πολιτικῆς αὐτοῦ συνοδείας, τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί ὁμάδος Ἑλλήνων καί ξένων δημοσιογράφων καί ἐγένετο δεκτός μετά τιμῶν καί ἐκδηλώσεων ἐνθουσιασμοῦ ὑπό τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, ἱερέων καί μοναχῶν τοῦ Πατριαρχείου καί μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Πατριαρχείου, ἀκολούθως δέ ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’ ἀπό τοῦ Θρόνου Αὐτοῦ εἰς τήν εἴσοδον Πατριαρχικῆς αἰθούσης.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν κ. Πρωθυπουργόν ὡς ἕπεται:

«Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,

Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ὑποδέχεται σήμερον εἰς τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων μετ’ ἐξιδιασμένης χαρᾶς τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα μετά τῶν ἐκλεκτῶν Αὐτῆς συνεργατῶν.

Ἡ εἰρηνευτική καί διαμεσολαβητικοῦ χαρακτῆρος ἐπίσκεψις ὑμῶν εἰς τήν πολιτικῶς καί θρησκευτικῶς κλυδωνιζομένην περιοχήν τῆς Ἁγίας Γῆς, ἔνθα συναντῶνται καί ἐκ τῶν πραγμάτων συμβιώνουν αἱ τρεῖς Μονοθεϊστικαί θρησκεῖαι, δηλονότι Ἰουδαϊσμός, Χριστιανισμός καί Ἰσλάμ, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν.

Καί ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, τόσον διά τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον διαχρονικῶς ἐνσαρκώνει τήν ἱεράν καί κοσμικήν τῶν Ἱεροσολύμων ἱστορίαν, ἡ ὁποία εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τό πολυπολιτισμικόν μέγεθος τῆς Ρωμηοσύνης καί συνεπῶς μέ τήν ἱστορίαν τῶν Χριστιανῶν τῆς Παλαιστίνης, τῆς Ἰορδανίας καί βεβαίως τοῦ Ἰσραήλ· ὅσον καί διά τό εὐσεβές ἡμῶν γένος καί ἔθνος, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τόν ἠθικόν τε καί ὑλικόν ἀρωγόν, πολλῷ δέ μᾶλλον τόν φυσικόν ἐγγυητήν τῶν ἀπαραγράπτων καί ab antiquo κεκτημένων προνομίων καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων ἐπί τῶν παγκοσμίων καί Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ἡ θρησκευτική καί πνευματική ἀποστολή τοῦ Rum Orthodox (Ἑλληνορθοδόξου) Πατριαρχείου, ἑδραζομένη ἐπί τῶν ἁγιογραφικῶν καί εὐαγγελικῶν παραγγελμάτων: «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», (Ματθ. 19,19), ὡς καί «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν…καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς», (Ματθ. 5,44), κατέστησε τοῦτο φορέα σεβασμοῦ πρός τό ἀνθρώπινον πρόσωπον ἀφ’ ἑνός καί τόπον εἰρηνικῆς συνυπάρξεως, ἀλλά καί συνδιαλλαγῆς μεταξύ ἀλλογενῶν ἑτεροθρήσκων καί ἑτεροδόξων ἀφ’ ἑτέρου.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι τό Πατριαρχεῖον σήμερον καί ὅσον ποτέ ἄλλοτε ἀναδεικνύεται ὁ φυσικός καί ἠθικός θεσμικός παράγων, ὁ δυνάμενος νά συμβάλλῃ εἰς τήν λύσιν τοῦ θεοκρατικοῦ ἤ θρησκευτικοῦ γορδίου δεσμοῦ, τοῦ ἀφορῶντος εἰς τό διπλωματικόν καί πολιτικόν καθεστώς τοῦ μέλλοντος τῶν Ἱεροσολύμων (ἐννοεῖται τῆς  Παλαιᾶς Πόλεως).

Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς τοπικῆς καί διεθνοῦς ἀναγνωρίσεως τῆς θέσεως τοῦ Πατριαρχείου διά τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ ὄχι μόνον εἰς διαθρησκειακούς καί διαχριστιανικούς διαλόγους, ἀλλά καί εἰς πολιτικο-κοινωνικά διεθνῆ συνέδρια.

Ἐξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ,

Εὐγνώμονες ὄντες τοῦ ἐμπράκτου ἐνδιαφέροντος ὑπέρ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἀλλά καί τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, τῆς σεβαστῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως καί Ὑμῶν προσωπικῶς, παρακαλοῦμεν, δεχθῆτε τάς εὐχάς τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τάς Πατριαρχικάς Ἡμῶν εὐλογίας δι’ εὐόδωσιν τῆς εἰρηνευτικῆς Ὑμῶν ἀποστολῆς εἰς τήν περιοχήν αὐτήν.

Ἐπί πλέον δέ, δεχθῆτε τά διάσημα, δηλονότι τόν Μεγαλόσταυρον τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἔνδειξιν βαθείας ἐκτιμήσεως εἰς τό πρόσωπόν Σας καί ἐνισχύσεως εἰς τόν κυβερνητικόν καί οἰκονομικοπολιτικόν δόλιχον, τόν ὁποῖον διέρχεσθε μεθ’ ὑπομονῆς καί ἀποφασιστικότητος.

Εὐχαριστῶ.

Περαίνων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ.  Θεόφιλος ἐπαρασημοφόρησε τόν Ἐξοχώτατον κ. Πρωθυπουργόν μέ τό παράσημον τοῦ  Μεγαλοσταύρου τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί τό χρυσοῦν περιδέραιον εἰς ἔνδειξιν ἀναγνωρίσεως καί ἐπιβραβεύσεως τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτοῦ πρός τήν Ἑλληνικήν Δημοκρατίαν, τό ἔθνος καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Συγκεκινημένος ὁ κ. Πρωθυπουργός, ἀντιφώνησε λέγων:

«Μακαριώτατε, εἶναι γιά μένα καί γιά ὅλη τήν χριστιανοσύνη ἰδιαίτερη τιμή ἡ ἀπονομή τοῦ ἀνωτάτου παρασήμου τούτου τοῦ σταυροῦ τοῦ Παναγίου Τάφου καί θά φέρω αὐτόν τόν σταυρό μέ ὑψηλή τιμή καί σεβασμό, ὡς σύμβολο τῶν ἀρρήκτων δεσμῶν μεταξύ τῆς Ἑλλάδας -Πατρίδας, τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί, βεβαίως, τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τῶν Ἁγίων Τόπων. Εὐχαριστῶ ἰδιαίτερα γιά τήν τιμή αὐτή, ἡ ὁποία θά μοῦ μείνει ἀξέχαστη».

Ἐπί πλέον ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν κ. Πρωθυπουργόν εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, φιλοτεχνηθεῖσαν ἐπί τῷ ἑορτασμῷ τῶν 2000 ἐτῶν χριστιανοσύνης. Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἀργυροῦν δίσκον μέ τήν ἀναπαράστασιν τῶν 12 Ἀποστόλων.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ κ. Παπανδρέου ὑπέγραψεν εἰς τό βιβλίον τῶν ἐπισκεπτῶν καί προσεκύνησεν εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς ἔξωθεν τῆς αἰθούσης τοῦ Θρόνου.

Κατόπιν τούτου τῇ συνοδείᾳ τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ὁ κ. Πρωθυπουργός, κατηυθύνθη  πρός τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα προσεκύνησεν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό Καθολικόν, τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τό Τίμιον Ξύλον εἰς Γραφεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἀπό τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ὁ κ. Πρωθυπουργός ἀνεχώρησεν διά τήν ἐπιτέλεσιν τῆς εἰρηνευτικῆς αὐτοῦ ἀποστολῆς εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Ἡ Δευτέρα, 15^η / 28^η Ἰουνίου 2010, τελευταία ἡμέρα τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ἀφιερώθη εἰς συναντήσεις πολιτικῶν προσώπων τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας.

Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας ταύτης, Δευτέρας 15^ης / 28^ης Ἰουνίου 2010, παρέθεσε πρόγευμα εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ ὁ Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν τῆς Πολωνίας κ. Jerzy Miller, παρόντος τοῦ Ὑφυπουργοῦ αὐτοῦ καί τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Ὑπουργείου Αὐτοῦ κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη εἰς τό Ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν.

Εἰς τό πρόγευμα τοῦτο, ἐρωτηθείς σχετικῶς περί τῶν ἐντυπώσεων Αὐτοῦ εἰς Πολωνίαν ὑπό τοῦ κ. Ὑπουργοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὡμίλησε περί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας ὡς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, μετά τῆς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων συνδέεται διά στενῶν σχέσεων ἀπό τοῦ 17^ου μ.Χ. αἰῶνος, περί τῆς παρασχεθείσης ὑπ’ αὐτῆς καί ὑπό τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας φιλοξενίας καί περί τῶν ἱστορικῶν αὐτῶν Ἐκκλησιῶν καί μοναστηρίων, τά ὁποῖα ἡ Πατριαρχική Συνοδεία εἶχε τήν εὐκαιρίαν  νά γνωρίσῃ εἰς Πολωνίαν.

Παρακληθείς ὡσαύτως νά δώσῃ λόγον περί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι τοῦτο τυγχάνει ὁ ἀρχαιότερος χριστιανικός ἐκκλησιαστικός θεσμός τῆς Ἁγίας Γῆς, ἔχων ἀπόλυτον ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν ἐπ’ αὐτῆς, μή ὑποκειμένην εἰς ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικήν Ἀρχήν ἑδρεύουσαν ἔξω καί ἐκτεινομένην σήμερον εἰς τρεῖς πολιτικάς κυβερνητικάς ἐξουσίας, Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν καί Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν, τά συμφέροντα τῶν ὁποίων ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀλληλοσυγκρούονται. Εἰς τό λίαν εὐαίσθητον καί τεταμένον τοῦτο πολιτικόν περιβάλλον τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καλεῖται τό Πατριαρχεῖον ἀνέκαθεν καί ἰδίᾳ σήμερον νά διαφυλάξῃ τούς Ἁγίους Τόπους, τά Πανάγια Προσκυνήματα, νά ἐξασκήσῃ τό ποιμαντικόν αὐτοῦ ἔργον καί πέραν τούτου, τό κοινωνικόν, πολιτιστικόν, ἀκόμη καί πολιτικόν.

«Τό τελευταῖον τοῦτο ἔργον», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἐκτελεῖ τό Πατριαρχεῖον παραμένον ἐκκλησιαστικόν σῶμα, μεσολαβοῦν ὅμως διά τοῦ μηνύματος τῆς εἰρήνης, τό ὁποῖον ζῇ πρός τάς ἀντιτιθεμένας μεταξύ αὐτῶν πολιτικάς πλευράς καί ἀποτελοῦν γέφυραν συνδέσεως αὐτῶν καί προσπαθοῦν νά δημιουργῇ διόδους καί διέξοδα εἰς τό πολιτικόν ἀδιέξοδον. Τό Πατριαρχεῖον, συμβιῶσαν μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τόν 7^ον μ.Χ. αἰῶνα, γνωρίζει πῶς νά καλλιεργῇ τόν θρησκευτικόν διάλογον μετά τῶν Μουσουλμάνων, καλλιεργεῖ δέ τοῦτον καί μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί δύναται οὕτω νά συμβάλῃ λίαν θετικῶς καί ἀποτελεσματικῶς εἰς τήν μείωσιν τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ αἰτία πολλῶν φαινομένων βίας σήμερον εἰς τόν κόσμον διεθνῶς».

«Ὁ διαμεσολαβητικός οὗτος καί εἰρηνευτικός ρόλος τοῦ Πατριαρχείου γίνεται ἀποδεκτός λόγῳ τῆς ἐμπιστοσύνης πρός αὐτό, ὡς ἐκ τοῦ ὅτι δέν ἐξυπηρετεῖ ἀλλότρια συμφέροντα.  Δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον ἀντιπροσωπεύει ὅλους τούς Ὀρθοδόξους ἀλλά καί ὅλους τούς Χριστιανούς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν».

Ἀπαντῶν δέ ὁ κ. Ὑπουργός εἰς τόν Μακαριώτατον, εἶπεν ὅτι ἡ ἐπίσκεψις Αὐτοῦ περιποιεῖ τιμήν εἰς τήν χώραν τῆς Πολωνίας. Ὅτι ἡ Πολωνία εἶναι μία νέα χώρα μέ πολλάς ἐθνικότητας καί θρησκευτικάς ὁμολογίας, ὅτι οὐδέποτε ὑπῆρξε πεδίον θρησκευτικῶν πολέμων, ἀλλά μᾶλλον καταφύγιον πολιτικῶν καί θρησκευτικῶν προσφύγων, ὅτι ἡ φύσις τοῦ Πολωνοῦ πολίτου γενικῶς εἶναι συμπαθής πρός τούς θρησκευτικῶς καταδιωκομένους, ὅτι ἐάν ἐρωτήσῃ τις τούς Πολωνούς πολίτας, τό 90% αὐτῶν θά εἴπῃ ὅτι θρησκεύει, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας εἶναι ἡ δευτέρα χριστιανική Ὁμολογία μετά τήν Καθολικήν καί ὅτι μετά τήν κατά τόν 2^ον Παγκόσμιον Πόλεμον ἐπελθοῦσαν κρίσιν εἰς τάς σχέσεις μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς καί τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας, ἤρχισε νά ἐπέρχεται διευθέτησις καί ἐξομάλυνσις ἐπί τά βελτίω.

«Τοῦτο ἤρχισε», εἶπεν ὁ κ. Ὑπουργός, «μετά τήν ὑπογραφεῖσαν συμφωνίαν τό 1990, εἰς τήν ὁποίαν ἀπεδέχθημεν τήν ἀπαράβατον ἀρχήν τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Ἡ Ρωμαιοκαθολική βεβαίως Ἐκκλησία εἰς Πολωνίαν ὑπερτερεῖ εἰς ἀριθμούς καί δύναμιν, χάρις ὅμως εἰς τήν προσωπικότητα καί τόν τρόπον καί τό ἔργον τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ. Σάββα, δίδονται τά πρέποντα δικαιώματα ἰδιοκτησίας καί περιουσίας εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Τά μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κοπιοῦν καί μοχθοῦν καί προκόπτουν εἰς τήν Πολωνικήν κοινωνίαν, ἔχοντα ἐκπρόσωπον εἰς τό Κοινοβούλιον καί μετέχοντα εἰς ποικίλας ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας. Παράδειγμα ἐπί τούτου εἶναι ἡ συμμετοχή αὐτῶν εἰς τό πένθος τῆς Πολωνίας κατά τό τραγικόν συμβάν τοῦ ἀεροπορικοῦ δυστυχήματος τοῦ Ἀπριλίου 2010. Ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας καί λαός ἦσαν πάντοτε παρόντες κατά τήν παραλαβήν τῶν νεκρῶν εἰς τό ἀεροδρόμιον καί κατά τάς ἐπιμνημοσύνους προσευχάς. Δυστυχῶς, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, λόγῳ ὑπερηφανίας νομίζομεν ὅτι δέν χρειαζόμεθα τόν Θεόν καί τόν λησμονοῦμεν καί τόν ἐνθυμούμεθα μόνον κατά τάς συμφοράς ἡμῶν. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει πάντοτε τήν ἀλήθειαν τῆς ἀνάγκης, πού ἔχομεν διά τόν Θεόν. Εἰλικρινῶς εὐχαριστῶ προσωπικῶς διά τήν καλήν συνεργασίαν τόν Μητροπολίτην κ. Σάββαν καί τόν βοηθόν Ἐπίσκοπον Αὐτοῦ, Θεοφιλέστατον  Γεώργιον».

Ὁ Μητροπολίτης Σάββας ἐπιβεβαιῶν, ἀνεφέρθη εἰς τό ὅτι τό φαινομενικῶς ἀκατόρθωτον, ὡρισμένας φοράς καθίσταται δύσκολον καί ἔπειτα ἐφικτόν, χρησιμοποιῶν ὡς παράδειγμα τήν ἐπί τό αὐτό συνάντησιν τοῦ ἀναπληρωτοῦ Πρέσβεως τοῦ Ἰσραήλ καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς Πολωνίαν κατά τό παρατεθέν τήν Κυριακήν γεῦμα πρός τιμήν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων. Διαρκοῦντος τούτου, οἱ διπλωματικοί ἀντιπρόσωποι ἀκολουθοῦντες τήν προσφώνησιν τοῦ Πατριάρχου, εἰρηνικῷ τῷ τρόπῳ, προσεφώνησαν.

Συμφωνῶν ὁ κ. Ὑπουργός, εἶπεν ὅτι εἰς τό κτίριον τῆς Πολωνικῆς Κυβερνήσεως, εἰς τό ὁποῖον φιλοξενεῖται τώρα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί εἰς τό ὁποῖον συνηντήθησαν κατά τό γεῦμα οἱ δύο ὡς ἄνω διπλωμᾶται ἐγένοντο αἱ περισσότεραι συναντήσεις παραγόντων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί τῆς Ὀρθοδόξου μετά κυβερνητικῶν παραγόντων διά τήν προετοιμασίαν τῆς ὡς ἄνω ρηθείσης συμφωνίας τοῦ 1993. «Εἰς ταύτας», εἶπεν, «συνέβαλεν κατά πολύ ἡ ἐκπροσώπησις τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο νομίζω, διότι οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας προσεγγίζουν τά πράγματα ὑπό τό πρῖσμα τῆς αἰωνιότητος, εἰς τήν ὁποίαν πιστεύουν, ἐν ᾧ ἡμεῖς οἱ πολιτικοί τά προσεγγίζομεν ὑπό τό πρῖσμα τῶν ἑκάστοτε προσεχῶν ἐκλογῶν».

«Τοῦτο, ὅ εἴπατε, τιμᾷ Ὑμᾶς, κ. Ὑπουργέ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων. Συνεχίζων ὁ κ. Ὑπουργός, εἶπεν ὅτι παραδείγματα καί βοηθοί εἰς τήν ζωήν του ἦτο ἀφ’ ἑνός μέν ὁ ἀποβιώσας ἀείμνηστος Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β’ Βοϊτίλα, ἀφ’ ἑτέρου δέ εἶναι ὁ παρών βοηθός αὐτοῦ, Ὑφυπουργός τῆς Θρησκευτικῆς Διοικήσεως, ὁ ὁποῖος γνωρίζει καλά τά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τά τῆς διδασκαλίας αὐτῆς περί θεώσεως.  «Πολύτιμος συνεργάτης μου ἐπίσης εἶναι ὁ Μακαριώτατος Μητροπολιτης Σάββας», εἶπεν ὁ κ. Ὑπουργός,  «τόν ὁποῖον ἐπισκέπτομαι, ὅταν ἔχω ἀμφιβολίας εἰς ὡρισμένα θέματα καί, ὅταν μετά τήν συζήτησιν μετ’ αὐτοῦ ἀναχωρῶ, δέν ἔχω πλέον τάς ἀμφιβολίας ταύτας. Τό παρελθόν Σάββατον ἐπεσκέφθην Ὀρθόδοξον ναόν μετά περιβολῆς μή φανερούσης τήν ἰδιότητά μου πρός ἀποφυγήν ἐπισημοτήτων καί εἶδον τόν ναόν προετοιμαζόμενον καί εὐπρεπιζόμενον καί ἠρώτησα διατί καί μοῦ εἶπον ὅτι ἑτοιμάζεται διά τήν ὑποδοχήν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων».

«Ὅπως βλέπετε, Μακαριώτατε, ἡ συμπάθεια τοῦ λαοῦ μας προς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων δέν εἶναι ἐθιμοτυπική, οἱ πιστοί μας θέλουν νά ἐγγίζουν τόν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος ἐγγίζει τόν Πανάγιον Τάφον. Ἔχομεν μίαν παλαιάν παροιμίαν, ἡ ὁποία λέγει: <δέχθηκες στό σπίτι σου ἐπισκέπτην; Δέχθηκες τόν Θεόν>. Μέ αὐτό τό πνεῦμα πού δεχόμεθα τούς φιλοξενουμένους μας, δεχόμεθα πρωτίστως καί Ὑμᾶς. Αὐτό τό πνεῦμα διευκολύνει τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν Πολωνῶν, Ρώσων, Οὐκρανῶν καί μελῶν ἄλλων ἐθνικοτήτων εἰς τήν χώραν μας. Ἀπό τάς πλέον εὐχαρίστους ἀναμνήσεις μου ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας εἶναι ἡ παρουσία μου κατόπιν προσκλήσεως εἰς τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,τό 1981, ἐπί τῇ ἐπετείῳ συμπληρώσεως 1600 ἐτῶν ἀπό τῆς Β’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τό 381 μ.Χ., ἡ ὁποία ἐπεκύρωσε τήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας περί τῆς θεότητος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς τοῦ τρίτου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος· καί εἰς μίαν τελετήν Χριστουγέννων μέ τά κάλαντα ἀπό διαφόρους  χορῳδίας τῆς Ὀρθοδόξου Πολωνικῆς Ἐκκλησίας».

Ἐπί τούτοις, ὁ μέν Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας ηὐχαρίστησε τόν κ. Ὑπουργόν διά τήν ἐπίσκεψιν καί τούς φιλόφρονας λόγους, ὁ δε Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσέφερεν εἰς τόν κ. Ὑπουργόν σταυρόν καί ἀστέρα φιλντισένιον ἐκ Βηθλεέμ, εὐχόμενος ὅπως ἐνισχύῃ καί φωτίζῃ αὐτόν εἰς τό ἔργον αὐτοῦ, ὁ δε Ὑπουργός προσέφερεν δῶρον τῷ Μακαριωτάτῳ καί ἑκάστῳ μέλει τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, ὡραῖον κονδυλοφόρον Parker.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ἠκολούθησεν ἐπίσκεψις εἰς τά ἀνάκτορα τῆς Βαρσοβίας. Ὡς ἐπληροφορήθημεν ἐκ τῆς ξεναγοῦ, τήν πρωτεύουσαν τῆς Πολωνίας μετέφερεν ἐκ τῆς Κρακοβίας εἰς Βαρσοβίαν ὁ Αὔγουστος Σεκμοῦνδος τόν 16^ον αἰῶνα καί ἵδρυσε εἰς αὐτήν τό ἀνάκτορόν του. Τοῦτο διατηρηθέν κατεστράφη παντελῶς διά βομβαρδισμοῦ ὑπό τῶν Γερμανῶν, τό 1947, καί παρέμεινεν εἰς κατάστασιν τελείως ἐρειπιώδη ἄχρι τοῦ 1984. Ἔκτοτε μετά τήν ἐπισυμβᾶσαν μεταπολίτευσιν, ἀνελήφθη ἡ πρωτοβουλία καί ἡ προσπάθεια ἀνεγέρσεως αὐτοῦ, ὅπως ἦτο πρίν, εἰς τόν βαθμόν πού ἦτο δυνατόν νά ἐπιτευχθῇ τοῦτο, καί ἀποκατάστασις τῶν χώρων λειτουργίας του. Φαίνεται ὅτι τό ἐγχείρημα τοῦτο ἐπέτυχε εἰς ἕνα μεγάλον βαθμόν, ἄν κρίνῃ κανεῖς ἀπό τά 350 περίπου δωμάτιά του, μεγάλα καί μικρά, διαμορφωμένα μέ τέτοιον τρόπον, ὥστε νά ἀπεικονίζουν τήν λειτουργίαν τοῦ παλατίου, τῆς βασιλικῆς ζωῆς, διοικήσεως κ.τ.λ. Χορηγοί τοῦ ἔργου τούτου ὑπῆρξαν ὀργανισμοί καί ἰδιῶται. Οἱ χῶροι τοῦ παλατίου, διάδρομοι καί δωμάτια διακοσμοῦνται μέ πολλούς πίνακας ἀναγεννησιακῆς τέχνης ἤ καί συγχρόνου. Οἱ παλαιοί ἐκ τῶν πινάκων τούτων, εὑρεθέντες εἰς ἰδιώτας, ἠγοράσθησαν ἤ καί ἐπεστράφησαν δωρεάν ὑπ’ αὐτῶν. Οὗτοι τότε, προαισθανόμενοι τήν καταστροφήν, ἐφυγάδευσαν τούς πίνακας ἀπό τό παλάτιον καί ἐφύλαξαν αὐτούς, μέχρις ὅτου ἐδημιουργήθησαν αἱ προϋποθέσεις διά τήν ἐπιστροφήν αὐτῶν. Τό ἀποκατασταθέν παλάτιον ἀποτελεῖ σήμερον μουσειακόν χῶρον διά ξενάγησιν καί περιήγησιν εἰς διαφόρους φάσεις τῆς ἱστορίας τῆς Πολωνίας διά μαθητάς σχολείων καί Πολωνούς πολίτας καί ξένους περιηγητάς.

Μετά τήν ξενάγησιν εἰς τόν Μουσειακόν χῶρον τοῦτον, ἠκολούθησεν μετάβασις εἰς τόν Οἶκον Εὐγηρίας τῆς Μητροπόλεως Βαρσοβίας. Ὁ οἷκος οὗτος, ἱδρυθείς ἀρχικῶς ὑπό τοῦ νῦν Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βαρσοβίας, λειτουργεῖ σήμερον, ἔχων ὡς Προϊστάμενον τόν ἱερέα π. Θεόδωρον καί φιλοξενῶν περί τούς τριάκοντα ὑπερήλικας.

Ὁ Προϊστάμενος τοῦ ἱδρύματος, π. Θεόδωρος, ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον, καλωσορίζων Αὐτόν ὡς ἄγγελον παραμυθίας διά τούς γέροντας, ὁ δε Μακαριώτατος εὐλογῶν τούς γέροντας ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς εἰκόνας καί ἄλλα δῶρα καί ηὐχήθη εἰς αὐτούς νά φθάσουν εἰς ἄκραν ἡλικίαν καί  νά δυνηθοῦν νά εἴπουν ὡς ὁ Συμεών ὁ Πρεσβύτης: «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου, Δέσποτα…».

Ὁ Προϊστάμενος π. Θεόδωρος παρέθεσε φιλόξενον τράπεζαν εἰς τάς Πατριαρχικάς Συνοδείας. Μετά τοῦτο ἠκολούθησεν ἐπίσκεψις εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Γερουσίας εἰς τήν ἕδραν αὐτοῦ παρά τό Κοινοβούλιον.

Οὗτος μετά τοῦ προσωπικοῦ τοῦ Γραφείου αὐτοῦ ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον, καλωσορίζων τοῦτον καί λέγων ὅτι εἶχε τήν εὐκαιρίαν εἰς τήν πρό ἔτους ἐπίσκεψιν αὐτοῦ εἰς Ἰσραήλ, Γάζαν καί Ἰορδανίαν νά γνωρίσῃ τήν ἐπικρατοῦσαν εἰς τήν περιοχήν αὐτήν δύσκολον κατάστασιν. «Παρά ταῦτα», εἶπεν, «ἐπιθυμῶ νά ἀκούσω παρ’ Ὑμῶν, ὁ Ὁποῖος ζῆτε συνεχῶς εἰς τήν περιοχήν αὐτήν, ἐπαινῶν πρῶτον Ὑμᾶς διά τό διάβημα τοῦτο τῆς ἐπισκέψεως Ὑμῶν εἰς Πολωνίαν καί εἰς τήν Γερουσίαν, διάβημα οἰκουμενικόν, διανοῖγον προϋποθέσεις διαλόγου καί συνεργασίας».

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε διά τάς προσρήσεις καί ἐξέφρασε τάς εὐχαριστίας  Αὐτοῦ διά τήν προσγενομένην εἰς Αὐτόν τιμῆς ἐκ τῆς ἐπισκέψεως εἰς τήν χώραν τῆς Πολωνίας καί τήν Γερουσίαν. Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τήν περιοχήν, εἰς τήν ὁποίαν αὐτό ὑπάρχει, περί τῶν ὁποίων ἐζήτησε λόγον ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας, ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον ἔχει ζωήν 2000 ἐτῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Εἶναι ἡ πρώτη Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς ἱστορίαν καί πρεσβεῖα τιμῆς καί δικαιοδοσίας καί ἀγωνίζεται μετά τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς διά πρόοδον εἰς τόν πνευματικόν καί ἐκκλησιαστικόν τομέα, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ κυρίως ἁρμόζων εἰς αὐτό χῶρος. Ὥς ὅμως ἐκ τῆς περιοχῆς καί τῆς ἐπικρατούσης εἰς αὐτήν ἐκρύθμου πολιτικῆς καταστάσεως, τό Πατριαρχεῖον παρωθεῖται νά κάμῃ κινήσεις καί πρός τόν πολιτικόν χῶρον διά βοήθειαν εἰς τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης.

«Συγκεκριμένως», ἐτόνισεν ὁ Μακαριώτατος, «τό Πατριαρχεῖον συμμετέχει εἰς τό Council of Religious Institutions of The Holy Land / Συμβούλιον Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, τό ὁποῖον ἱδρύθη καί μέ τήν κάλυψιν καί προστασίαν τοῦ State Department τῶν Η.Π.Α. καί ἐργάζεται, διά νά φέρῃ εἰς συναντήσεις καί διαπραγματεύσεις Ἰσραηλινούς καί Παλαιστινίους, πολιτικούς καί θρησκευτικούς ἡγέτας πρός προώθησιν τῆς εἰρηνευτικῆς διαδικασίας εἰς Ἱεροσόλυμα καί Μέσην Ἀνατολήν. Προσωπικῶς ἤμεθα προσκεκλημένοι ὡς ἀντιπρόσωπος ὅλων τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί εἰς τήν πρό διετίας συνάντησιν εἰς Οὐάσινγκτον, προετοιμαστικήν αὐτῆς εἰς Ἀνάπολιν».

«Ἐπίσης μετέσχομεν εἰς τήν ἐν Κατάρ συνάντησιν, τήν γενομένην μέ τήν πρωτοβουλίαν τοῦ Brookings Institution, εἰς τήν ὁποίαν ἦτο παροῦσα καί ἡ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. κ. Hilary Clinton. Πρό διετίας ἐπεσκέφθημεν ὡς προσκεκλημένοι τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον εἰς Βρυξέλλας καί ἔσχομεν συναντήσεις μετά διαφόρων παραγόντων αὐτοῦ διά θέματα τοῦ Πατριαρχείου, θέματα ἀφορῶντα ὅλους τούς χριστιανούς τῆς Ἁγίας Γῆς καί τήν εἰρηνευτικήν προσπάθειαν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν. Ἡμεῖς βεβαίως παραμένομεν ἐκκλησιαστικοί ἡγέται. Δέν εἴμεθα πολιτικοί ἤ διπλωμᾶται, ἀλλ’ ὡς ἐκ τῆς περιοχῆς καί τῆς ἐπικρατούσης ἐν αὐτῇ καταστάσεως, ἀναγκαζόμεθα νά προσεγγίζωμεν καί τούς χώρους τούτους. Λόγῳ τοῦ ὅτι κινούμεθα εἰς τόν χῶρον τοῦτον, τόν ἐκκλησιαστικόν δηλαδή,  ὑπάρχει ἐμπιστοσύνη πρός τόν θεσμόν τοῦ Πατριαρχείου καί ζητεῖται καί λαμβάνεται ὑπ’ ὄψιν ἡ γνώμη Ἡμῶν. Τοῦτο συμβαίνει καί διά τόν λόγον ὅτι τό Πατριαρχεῖον ὡς ὁ ἀρχαιότερος  Χριστιανικός θεσμός τῆς Ἁγίας Γῆς ἔχει ἀποκτήσει διά μέσου τῶν αἰώνων περιουσίαν πνευματικήν εἰς προσκυνήματα, ἐκκλησίας, μοναστήρια καί φυσικήν τοιαύτην πρός ἀξιοποίησιν, ὡρισμένην μάλιστα εἰς στρατηγικάς θέσεις καί ἑπομένως διαδραματίζει σημαντικόν ρόλον εἰς τό πολιτικόν γίγνεσθαι τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τό ἤδη διαμορφωμένον καθεστώς τῶν Ἱεροσολύμων ἀλλά καί τό ὑπό διαμόρφωσιν εἰσέτι.  Ἐκ τούτων ἀντιλαμβάνεσθε, κ. Πρόεδρε τῆς Γερουσίας, τήν εὐθύνην, τήν ὁποίαν ἔχει τό Πατριαρχεῖον διά τό ἔργον, τό ὁποῖον καλεῖται νά ἐξασκήσῃ».

Λέγων ὁ κ. Γερουσιαστής ὅτι ἀντιλαμβάνεται πόσον δύσκολον εἶναι νά κρατήσῃ τό Πατριαρχεῖον ἰσορροπίας εἰς ἕνα τοιοῦτον εὐαίσθητον χῶρον, ἐρωτᾷ τόν Μακαριώτατον περί τῶν ἐθνικοτήτων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου. Ὁ Μακαριώτατος ἐξηγεῖ ὅτι ἐθνικότητες τοῦ Πατριαρχείου εἶναι οἱ Ἕλληνες, Ἄραβες, Ρῶσοι, Ρουμᾶνοι καί ὀλίγοι Πολωνοί, ὧν εἶς καί ὁ φιλοξενούμενος εἰς τό Πατριαρχεῖον διά μεταπτυχιακάς σπουδάς εἰς τό Πανεπιστήμιον τοῦ Ἰσραήλ ἱεροδιάκονος π. Ἀλέξανδρος.

«Ἀντιλαμβάνομαι», λέγει ὁ κ. Ὑπουργός, «ὅτι ἔχετε μωσαϊκόν ἐθνικοτήτων, ὅπως ἡμεῖς εἰς Πολωνίαν», «…μέ τήν διαφοράν», συμπληρώνει ὁ Ἅγιος Βαρσοβίας, «ὅτι τό μωσαϊκόν εἰς Πολωνίαν δέν εἶναι ἕτοιμον πρός ἔκρηξιν, ὅπως αὐτό τῆς Μέσης Ἀνατολῆς».

Ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας ἠρώτησε τόν Μακαριώτατον καί περί τοῦ προσηλυτισμοῦ εἰς τόν χῶρον τῆς Ἁγίας Γῆς.

«Ἐπ’ αὐτοῦ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «πρέπει νά λάβωμεν ὑπ’ ὄψιν ὅτι εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἔχομεν θεοκρατικά καθεστῶτα. Ἡ θρησκεία ἔχει ἀπόλυτον καί καθοριστικόν ρόλον εἰς τήν ζωήν τῶν ἀνθρώπων, ὄχι μόνον τήν θρησκευτικήν ἀλλά καί τήν κοινωνικήν καί τήν πολιτικήν. Τό Πατριαρχεῖον ἡμῶν ὄχι ἁπλῶς συνυπάρχει, ὄχι ἁπλῶς εὑρίσκεται εἰς διάλογον θρησκευτικόν, ἀλλά συμβιώνει μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τοῦ 638 μ.Χ. Γνωρίζει ἑπομένως τόν χῶρον κινήσεώς του, ὥστε νά μήν ὑπερβαίνῃ τάς γραμμάς ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι θά προκαλέσουν πρόβλημα ἁρμονικῆς συμβιώσεως πρός τόν Ἰουδαϊσμόν ἤ τό Ἰσλάμ. Ἐπίσης τό Πατριαρχεῖον δέν ἐξασκεῖ προσηλυτισμόν, ὅπως πράττουν μερικαί Προτεσταντικαί ὁμάδες, δημιουργοῦσαι σοβαρόν πρόβλημα εἰς τούς χριστιανούς τούς ζῶντας εἰς τό Ἰσραήλ. Ἡ ἐπικοινωνία τοῦ Πατριαρχείου ἔπειτα μετά τοῦ Ἰσλάμ, εἶναι εὐκολωτέρα ἀπ’ αὐτήν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, διότι τό Πατριαρχεῖον δέν βαρύνεται εἰς τό παρελθόν του μέ τά γεγονότα τῶν Σταυροφόρων. Ἐνεργοῦντες μέ τό πνεῦμα τοῦτο ἐγενόμεθα δεκτοί εἰς τό Κατάρ ὡς πρώτη ἐπίσημος Ἐκκλησία καί ἀνεγείρομεν ἤδη Ἐκκλησίαν, ἀνοίξαντες ἤδη Ἡμεῖς τόν δρόμον διά τό Βατικανόν, τούς Ἀγγλικανούς καί τά ἄλλα χριστιανικά δόγματα».

Ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας ἠρώτησεν ἐπίσης τόν Μακαριώτατον καί ἐπί τοῦ προβλήματος τῆς φυγῆς τῶν χριστιανῶν ἀπό τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν.

Ἐπ’ αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησεν ὅτι τό πρόβλημα δέν εἶναι τωρινόν ἀλλά παλαιότερον, διότι οἱ Χριστιανοί δίδουν μεγάλην σημασίαν εἰς τήν παιδείαν καί ζητοῦν σπουδάς διά τά τέκνα αὐτῶν εἰς τό ἐξωτερικόν, ὁπότε αὐτά ἤ δέν ἐπιστρέφουν, ἀποκαθιστάμενα ἐκεῖ, ἤ ἐπιστρέφοντα, δέν εὑρίσκουν ἐργασίας, αἱ ὁποῖαι ἁρμόζουν εἰς αὐτά καί ἀποδημοῦν πάλιν. Ἔπειτα, ἐν ᾧ ὑπάρχει σεβασμός τῆς ἐλευθερίας τῶν χριστιανῶν δι’ ἐξάσκησιν τῶν τῆς θρησκείας των, αἱ διαθρησκειακαί σχέσεις εἰς κοινωνικόν ἐπίπεδον δέν εἶναι τοιαῦται, ὥστε νά βοηθοῦν ἀπολύτως τήν ἑδραίωσιν τῶν χριστιανῶν εἰς τήν γενέτειραν αὐτῶν.

Ἐπί τούτοις ὁ Μακαριώτατος Ἅγιος Βαρσοβίας εὐχαριστεῖ τόν Πρόεδρον τῆς Γερουσίας διά τήν ὑποδοχήν καί τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων διά τήν ἐπίσκεψιν Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνίαν ὕστερα ἀπό 400 χρόνια, ὅπερ γεγονός μεγάλης εὐλογίας.

Κατακλείων ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας καί εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον, εἶπεν ὅτι ἡ Πολωνία ἐνδιαφέρεται διά τό πολιτικόν γίγνεσθαι εἰς τό Ἰσραήλ καί ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην.

Περί ὥραν βραδυνήν τῆς ἰδίας ἡμέρας, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ καί ὁ Ἅγιος Βαρσοβίας ὡσαύτως ἔλαβον μέρος εἰς δεῖπνον, τό ὁποῖον παρέθεσε πρός τιμήν Αὐτῶν ὁ Πρέσβυς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Πολωνίαν κ. Χάλεδ Γαζάλ, προσκεκλημένων ὄντων εἰς αὐτό καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Πολωνίαν κ. Γαβριήλ Κοψίδη, τοῦ Πρέσβεως τῆς Αἰγύπτου καί τοῦ Μαρόκου εἰς Πολωνίαν καί τοῦ Ἀντιπροσώπου τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη.

Εἰς τό δεῖπνον τοῦτο ὁ Πρέσβυς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς προσφώνησιν αὐτοῦ ἐξέφρασε τήν χαράν διά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς Πολωνίαν καί τήν χαράν διά τήν τιμήν, ἡ ὁποία προσγίνεται αὐτῷ ἐκ τῆς ἀποδοχῆς τῆς προσκλήσεως διά τό δεῖπνον τοῦτο καί τήν μεγάλην διαθρησκειακήν καί οἰκουμενικήν σημασίαν, τήν ὁποίαν ἔχουν γεγονότα ὡς τοῦτο, ἡ ἐπίσκεψις δηλαδή τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνίαν, εἰς μίαν ἐποχήν θρησκευτικῆς καί πολιτικῆς ἀσταθείας εἰς τόν κόσμον.

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε διά προσφωνήσεως ἀγγλιστί (βλ. σύνδεσμο https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/06/28/868/ ).

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας ηὐχαρίστησεν τόν Παλαιστίνιον Πρέσβυν διά τήν ἐξ ἀρχῆς, ἅμα τῷ ἀκούσματι τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς Πολωνίαν, ἐκδηλωθεῖσαν πρόθυμον καί εὐγενῆ διάθεσιν διά τό τιμητικόν δεῖπνον τοῦτο. Ὅσον ἀφορᾷ  τήν ἐπικρατοῦσαν εἰσέτι ἔκρυθμον πολιτικήν κατάστασιν εἰς Παλαιστίνην, πιστεύει ὅτι ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι εἰς τήν Ἱερουσαλήμ ὑπάρχει εἰσέτι ἁγιότης, τήν ὁποίαν φθονεῖ καί πολεμεῖ ὁ διάβολος. «Ἡ στᾶσις τῆς Πολωνίας», εἶπεν, «εἰς τό Παλαιστινιακόν πρόβλημα εἶναι γνωστή. Ἡμεῖς ὡς Ἐκκλησία συνεχῶς προσευχόμεθα <ὑπέρ εἰρήνης καί δικαιοσύνης>. Ἐνθυμοῦμαι τήν ἐπίσκεψιν μου εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν διά τούς ἑορτασμούς τῶν δύο χιλιάδων ἐτῶν χριστιανοσύνης, τό 2000, καί τήν ἐπίσκεψίν μου εἰς τόν Πρόεδρον Ἀραφάτ».

«Προσευχόμεθα ὑπέρ εἰρήνης τῆς Ἱερουσαλήμ καί τοῦ Παλαιστινιακοῦ καί Ἰσραηλινοῦ λαοῦ. Χαίρομαι ἐπί τῇ συναντήσει εἰς τό γεῦμα τῆς χθές τῶν δύο διπλωματικῶν ἀντιπροσώπων, τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Πολωνίαν».

Τό δεῖπνον τοῦτο, τό παρατεθέν ὑπό τοῦ Πρέσβεως κ. Χάλεδ Γαζάλ ἦτο οὐσιαστικῶς ἡ τελευταῖα ἐκδήλωσις τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ἅμα δε τῇ λήξει τούτου, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία τῶν Ἱεροσολύμων, ἐπέστρεψεν εἰς τό ξενοδοχεῖον, τῇ Πατριαρχικῇ συνοδείᾳ τοῦ Μητροπολίτου Πολωνίας, διά τήν ἑτοιμασίαν τῶν τῆς ἀναχωρήσεως τήν ἐπαύριον διά τήν Ἱερουσαλήμ.

Τήν ἐπαύριον, ἡμέραν  Τρίτην, 16^ην /29^ην Ἰουνίου 2010, ἐνωρίς τήν πρωΐαν, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία τῶν Ἱεροσολύμων ἀπέστειλε πρός προώθησιν μέσω τῆς ὑπηρεσίας τοῦ VIP τάς ἀποσκευάς αὐτῆς εἰς τό ἀεροδρόμιον, ἀκολούθως δέ παρεκάθισεν εἰς πρωϊνόν εἰς τόν οἶκον τῆς φιλοξενίας αὐτῆς μετά τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ.κ. Σάββα καί τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ.

Διαρκοῦντος τοῦ προγεύματος τοῦτου, ἐγένετο ὄντως ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τῆς καταστάσεως τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῆς συνεργασίας μεταξύ αὐτῶν καί τῶν προϋποθέσεων τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν εἰς τόν θεολογικόν διάλογον μετά τῶν ἄλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν.

Ἀναχωρήσαντες μετά τοῦτο ἐκ τοῦ ἀνέτου οἴκου τούτου φιλοξενίας, ἐφθάσαμεν εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς Βαρσοβίας. Κατά τήν ἐνταῦθα παραμονήν ἄχρι διευθετήσεως τῶν τῆς πτήσεως ἡμῶν καί τοῦ ἐλέγχου διά τῆς ὑπηρεσίας τοῦ VIP, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύωμν κ.κ. Θεόφιλος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Βαρσοβίας διά τήν ἀπό καρδίας παρασχεθεῖσαν τῇ Συνοδείᾳ Αὐτοῦ ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν, παρά τάς δυσκόλους συνθῆκας ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, διά τήν ἀδιάκοπον συνοδείαν εἰς τούς τόπους τῆς ἐπισκέψεως καθ’ ἡμέραν, διά τήν ἔνθερμον ὑποδοχήν εἰς τάς Μονάς καί τάς ἐνορίας καί διά τήν ἐν παντί φιλάδελφον διάθεσιν καί πρᾶξιν, καί σοφήν καθοδήγησιν τοῦ Μακαριωτάτου, λέγων ὅτι η ἐπίσκεψις αὕτη ἦτο ὄντως μία εὐλογία.

Ἐπίσης ηὐχαρίστησεν τόν παρόντα ἐκπρόσωπον τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη διά τήν συμμετοχήν του κράτους τῆς Πολωνίας εἰς τά τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως, εἰς τήν ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ ὑποδοχήν κατά τήν ἄφιξιν, τήν συνοδείαν νῦν κατά τήν ἀναχώρησιν, τήν ὑποδοχήν καί τό δεῖπνον ὑπό τοῦ Προέδρου (Δημάρχου) τοῦ Bialystok, τήν ἐπίσκεψιν εἰς τόν Ὑπουργόν Θρησκευτικῆς Διευθύνσεως καί τήν ἐπίσκεψιν εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Γερουσίας.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπίσης ἐξεδήλωσε τήν συγκίνησίν Του ἐκ τῆς προσωπικῆς Αὐτοῦ διαπιστώσεως περί τῆς βαθείας πίστεως τοῦ Ὀρθοδόξου Πολωνικοῦ λαοῦ, ἐρριζωμένης εἰς τήν διδασκαλίαν τῶν ἱεραποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, ἐνισχυομένης ἀπό τήν παρουσίαν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνικήν γῆν καί δή αὐτῆς τοῦ Πατριάρχου Θεοφάνους καί τοῦ ἀκάμπτου, παρά τάς ἀντιξοότητας, φρονήματος αὐτοῦ, ἀποπνεόντος χαράν, ἐλπίδα καί αἰσιοδοξίαν, ἐκδηλουμένην εἰς τήν παρακολούθησιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν τελετῶν, τήν πρόθυμον ψαλμῳδίαν, τήν εὐπρέπειαν τῶν οἴκων τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀνέγερσιν νέων ναῶν ὡς αὐτοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ἐκ τῆς ἐπισκέψεως συνῃσθάνθημεν κάλλιον τήν εὐθύνην τῆς ἀποστολῆς Ἡμῶν».

«Ἐπί τούτοις, εὐχαριστοῦντες τόν Θεόν», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Ἱεροσολύμων, «διαβεβαιοῦμεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε Ἅγιε Βαρσοβίας, ὅτι συνεχῶς θά ἀναπέμπωμεν προσευχάς ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί τῶν λοιπῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας, προσωπικῆς Ὑμῶν εὐημερίας, τῆς Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί τῆς ἱεραρχίας τοῦ κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου ποιμνίου Ὑμῶν».

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας, ηὐχαρίστησεν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱερσολύμων κ.κ. Θεόφιλον διά τούς φιλοφρονητικούς Αὐτοῦ λόγους ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί ὑπέρ Αὐτοῦ καί διά τό ὅτι διά τῆς ἐπισκέψεως Αὐτοῦ ἀνενεώθησαν καί συνεσφίχθησαν αἱ ἰδιαίτεραι σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, αἱ διαμορφωθεῖσαι κατά ἕνα ἰδιαίτερον πνευματικόν τρόπον ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφάνους, ὅτε Οὗτος, τό 1620 μ.Χ. ἐχειροτόνησεν Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους διά τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

«Ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ἦτο μεγάλη παραμυθία διά τόν Ὀρθόδοξον Πολωνικόν λαόν», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας. «Συνέπεσε μέ μίαν περίοδον, κατά τήν ὁποίαν βιώνομεν ἀκόμη τάς συνεπείας τοῦ τραγικοῦ ἀεροπορικοῦ δυστυχήματος, εἰς τό ὁποῖον εὗρεν τραγικόν θάνατον καί ὁ Πρόεδρος τῆς Πολωνίας. Ὡς ἐκ τούτου, ἐν ὄψει ἐκλογῶν διά τήν κάλυψιν τῆς προεδρικῆς θέσεως, δέν εἴχατε τήν δυνατότητα νά γίνετε δεκτός ἀπό Πρόεδρον τοῦ κράτους. Εὐχαριστοῦμεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, διά τό ὅτι εὑρίσκεσθε εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί διακονεῖτε ταῦτα».

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν καί ἐξέφρασε τήν χαράν αὐτοῦ, διότι ὁ Μακαριώτατος εἶχε τήν εὐκαιρίαν νά γνωρίσῃ ὡς μίαν ζωντανήν Ἐκκλησίαν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, συνεργαζομένην μέ τήν Ρωμαιοκαθολικήν Ἐκκλησίαν καί μέ τό κράτος τῆς Πολωνίας καί συμβάλλουσαν εἰς τά κοινωνικά καί πολιτικά δρώμενα καί τήν θρησκευτικήν συνύπαρξιν.

«Σᾶς διαβεβαιοῦμεν, Μακαριώτατε», εἶπεν ὁ κ. Ροζάνσκη, «περί τῆς διαθέσεως συμπαραστάσεως τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας πρός τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας».

Διά τῶν προσφωνήσεων καί τῶν εὐχῶν τούτων, κατευοδώθη ἡ Ἱεροσολυμιτική Πατριαρχική συνοδεία καί ἐπιβιβασθεῖσα εἰς τό ἀεροσκάφος τῶν ἀερογραμμῶν τῆς EL-AL  προσεγειώθη ἀσφαλῶς εἰς τό ἀεροδρόμιον Ben-Gurion τοῦ Τελ-Ἀβίβ, ἔνθεν περί τήν 5.00 μ.μ. ὥραν τῆς Τρίτης, 16^ης /29^ης Ἰουνίου 2010 ἔφθασεν εἰς τό Πατριαρχεῖον, δοξάζουσα καί εὐχαριστοῦσα τόν Θεόν ἐπί τῇ πάνυ ὠφελίμῳ εἰρηνικῇ ἐπισκέψει ταύτῃ καί τῇ κατά πάντα αἰσίᾳ ἐκβάσει αὐτῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Ἱερός Καθεδρικός Ναός, 27 Ἰουνίου 2010.

Μακαριώτατε Πατριάρχα τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης,

Σεβασμιώτατοι, Ἀδελφοί Ἱερεῖς, Ἀδελφοί καί Ἀδελφαί!

Διά τῆς τελουμένης εἰς τόν Ἱ. Καθεδρικόν Ναόν τοῦτον Θείας Λειτουργίας ἡ Ὑμετέρα Θειοτάτη Μακαριότης ὁλοκληρώνει τήν ἐπίσκεψιν Αὐτῆς εἰς τήν Πολωνίαν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἡμῶν. Εὐχαριστοῦμεν τόν Θεόν διά τήν ἡμέραν ταύτην, τήν ὁποίαν ἐχάρισεν ἡμᾶς ὁ Κύριος.

Ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν εἰς τήν Πολωνίαν κατέχει ἱστορικήν διάστασιν, γεγονός τό ὁποῖον πολλάκις ἐπεσημάναμεν κατά τὰς ἑορταστικὰς ἐκδηλώσεις, εἰς τὰς ὁποίας συμμετείχατε τὰς τελευταίας ἡμέρας τῆς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν Ὑμετέρας παρουσίας. Εὐχαριστοῦμεν διά τήν ἱστορικότητα αὐτήν τῆς ἐπισκέψεως Ὑμῶν.

Κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐπροσευχόμασταν ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῶν τοῦ Χριστοῦ Μαθητῶν, εἰς τήν ὁποίαν ἐκάλει ὁ Κύριος ἡμῶν: «κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν» (Ἰω. ιζ΄, 22).

Ἡ ἀπό κοινοῦ ἱερουργία τῶν Προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ἡ ἰδιαιτέρα ἔκφρασις τῆς ἑνότητος ταύτης. Οὐδείς καί οὐδέν δέν ἠμπορεῖ ἵνα τήν διασπάσῃ: «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;» (Ῥωμ. η΄,35). Ἡ ὁποιαδήποτε ἄλλη σκοτεινή δύναμις τοῦ Σατανᾶ δέν ἠμπορεῖ ἵνα διασπάσῃ τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα ταύτην. Ἐν ἐνότητι κεῖται ἡ ζωή, ἡ ἰσχύς καί ἡ δύναμις ἡμῶν. Καί ὑπέρ αὐτῆς ὀφείλομεν, ἵνα ἀδιαλείπτως μεριμνῶμεν.

Μακαριώτατε!

Ὁ προκάτοχος Ὑμῶν ἐπί τῷ θρόνῳ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων – ὁ Πατριάρχης Θεοφάνης ἀποκατέστησεν τήν Ὀρθόδοξον Ἱεραρχίαν εἰς τήν Πολωνίαν τό ἔτος 1620 μ.Χ., μετά ἀπό τήν δύσκολον περίοδον τῆς Οὐνίας τοῦ Μπρέστ, χειροτονῶν τούς ἑπτά Ἐπισκόπους καί μετά τόν ἐπικεφαλῆς αὐτῶν ἕναν Μητροπολίτην.

Καί ἀκριβῶς χάρις εἰς αὐτόν ἡ ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τήν Πολωνίαν ἀνεκαινίσθη καί ἤρχισεν ἐκ νέου νά ἐξελίσσηται. Διά τοῦτον ἡ ἐν μέσῳ ἡμῶν παρουσία Ὑμῶν εἶναι τόσο πολύτιμος καί σημαντική.

Οἱ πνευματικοί δεσμοί ἡμῶν, παρά τά διάφορα ἱστορικά ἐμπόδια, διαρκοῦσαν καί διαρκοῦν μέχρις σήμερον. Ἀκριβῶς εἰς τά Ἱεροσόλυμα ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἐπραγματοποίησεν τήν σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀκριβῶς εἰς τά Ἱεροσόλυμα ἤρχισε ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ἀκριβῶς εἰς τήν Σύνοδον τῶν Ἱεροσολύμων, τό ἔτος 51 μ.Χ. εἰργάσαντο ἐπί τῶν θεμελίων τῆς πίστεως ἡμῶν καί δομῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἀκριβῶς εἰς τά Ἱεροσόλυμα διεμορφοῦντο αἱ ἀκολουθίαι ἡμῶν καί αἱ ἐκκλησιαστικαί τελεταί. Τό Τυπικόν τῶν Ἱεροσολύμων τηρεῖται μέχρις σήμερον καί ἐπηρεάζει τήν λειτουργικήν δομήν. Ἀκριβῶς ἐκεῖ, πέριξ τῶν Ἱεροσολύμων, ἤνθισεν ὁ μοναχικός βίος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν. Ἀκριβῶς ὑπό τήν σκιάν τοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Παναγίου Τάφου τοῦ Κυρίου, πνευματικῶς ὡρίμαζαν οἱ Ἅγιοι: ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος, ὁ Σάββας ὁ ἡγιασμένος, ὁ Θεοδόσιος Κοινοβιάρχης, οἱ Πατριάρχαι: ὁ Ἰουβενάλιος καί ὁ Σωφρόνιος, ὁ Ἅγιος Γεράσιμος καί οἱ πολλοί ἄλλοι ὑπερασπισταί τῆς καθαρότητος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καθώς καί οἱ ἐπαινεταί τῆς ἀσκήσεως.

Διά τοῦτον, εἰς τήν Β’ Οἰκουμενικήν Σύνοδον ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων προσδιωρίσθη ὡς «Ἡ Μήτηρ πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν». Τό ἀξίωμα τοῦτον δέν ἐχάσατε οὔτε κατά τὰς περιόδους τῶν μή χριστιανικῶν πολιτικῶν κυριαρχιῶν. Ἡ πιστότης τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων πρός τήν διδασκαλίαν τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων ὑπῆρχεν, ὑπάρχει καί θέλει ὑπάρχῃ ἕνα ὑπόδειγμα δι’ ὁλόκληρον τήν Χριστιανοσύνην. Ἑνώνει ἡμᾶς ὁ Χριστός μετά τῶν Ἁγίων, τό αἷμα τῶν ὁποίων ἔχει διαποτίσῃ τήν Ἁγίαν Γῆν, καί ἰδιαιτέρως τό Πανάγιον Αἷμα Αὐτοῦ.

Μακαριώτατε!

Ἐρχόμενοι εἰς τήν Πολωνίαν ἐφέρατε μεθ’ Ὑμῶν τήν κληρονομίαν τῆς παλαιφάτου Ἐκκλησίας. Ἐφέρατε μεθ’ Ὑμῶν τό πνεῦμα τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐφέρατε μεθ’ Ὑμῶν τήν ταπείνωσιν καί τὰς δοκιμασίας τοῦ Γολγοθᾶ καί τήν χαράν τῆς Ἀναστάσεως, τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό Ὁποῖον κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς κατῆλθεν ἐπί τοῖς Ἀποστόλοις. Ἐνώπιον τῶν δώρων αὐτῶν κλίνομεν τὰς κεφαλάς ἡμῶν καί πρακαλοῦμεν ἵνα προσεύχησθε ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ὅταν ἐπιστρέψητε εἰς τήν πηγήν τῆς πίστεως ἡμῶν – τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ.

Μακαριώτατε!

Σήμερον ἡ Ὀρθοδοξία, καθώς καί ὁλόκληρος ἡ Χριστιανοσύνη, εὑρίσκεται ἀντιμέτωπος ἐνώπιον πολλῶν συγχρόνων προκλήσεων. Ἡ Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει διά τόν ἑαυτόν της, ἀλλά διά τόν ἄνθρωπον καί διά ὁλόκληρον τήν κτίσιν. Ἡ Ὀρθοδοξία τῆς ἐποχῆς ἡμῶν παρέχει μαρτυρίαν πίστεως καί τοποθετεῖται ἐνώπιον τῶν ἐμφανιζομένων ἐν μέσῳ ἡμῶν προβλημάτων. Δέν ἠμποροῦμεν ἵνα εἴμεθα ἀδιάφοροι ἐνώπιον τῶν πολέμων, τοῦ μίσους, τῆς τρομοκρατίας, τῆς ἀδικίας, τῆς ναρκομανίας καί τῆς διαλύσεως τῆς οἰκογενείας, ἀλλά καί διαφόρων παθολογιῶν, πνευματικῶν, ἠθικῶν καί οἰκονομικῶν κρίσεων. Πάντα ταῦτα ὑποχρεώνουν ἡμᾶς, ἵνα ἐκφράζωμεν τήν θέσιν ἡμῶν ἐν πνεύματι τῆς ἁγιοπατερικῆς διδασκαλίας καί ὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἡ Ἱερά Παράδοσις καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἶναι οἱ ὁδοδεῖκται διά τήν σύγχρονον γενεάν. Ἔχουν ἐπιβεβαιωθῆ εἰς τήν διδασκαλίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος πάντα εἶναι ὁ Ἴδιος: «ἐχθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄,8). Διά τόν λόγον αὐτόν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μετά προσοχῆς ἀκούει τὰς ἀνάγκας τῆς συγχρόνου κοινωνίας καί ἐπιθυμεῖ, ὅπως ἄλλοτε ὁ ἐλεήμων Σαμαρείτης, ἵνα θεραπεύῃ τὰς σημερινὰς πληγὰς δι’ ἐλαίου ἐπιμελοῦς προσευχῆς καί τοῦ ἰδικοῦ πνευματικοῦ πλοῦτου αὐτῆς.

Ἡ σημερινή Ὀρθοδοξία εὑρίσκεται εἰς στάδιον συγκλήσεως τῆς «Ἱερᾶς Πανορθοδόξου Συνόδου», καί ὡς ἐκ τούτου, δίδει εἰς τὰς προπαρασκευαστικὰς της ἐργασίας τήν δυνατότητα διαυγοῦς μαρτυρίας περί τῆς διδασκαλίας αὐτῆς πρός τόν σύγχρονον κόσμον, ἐκφράζοντάς την ἐνώπιον τῶν διαφόρων ἐκφάνσεων τῆς ζωῆς.

Μακαριώτατε!

Εὐχαριστοῦμεν διά τήν ἔλευσιν εἰς τήν Πολωνίαν, διά τὰς εὐχὰς Ὑμῶν καί τήν εὐλογίαν τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ διά τήν Πατρίδα καί διά τούς Πιστούς ἡμῶν.

Εὐχόμεθα εἰς τήν Ὑμετέρα Θειοτάτην Μακαριότητα πλουσίαν του Θεοῦ ἀντίληψιν ἐν τῇ τελέσει τῆς Πατριαρχικῆς διακονίας εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων.

Πιστεύομεν βαθέως, ὅτι ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν εἰς τήν Πολωνίαν θά φέρῃ πλουσίους καρπούς ἐπ’ ἀγαθῷ τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου.

Ὁ δέ Παντοκράτωρ Θεός εἴθε νά εὐλογῇ τήν Ὑμετέρα Θειοτάτην Μακαριότητα κατά τήν καθοδήγησιν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Τό Σάββατον, 13^ην/26^ην Ἰουνίου 2010, ἡ Πατριαρχική συνοδεία τοῦ Μακαριωτάτου Ἱεροσολύμων, πάντοτε τῇ εὐγενεῖ τιμητικῇ συνοδείᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας, ἐξεκίνησεν ἐνωρίς πρός τήν νοτιοανατολικῶς τῆς Πολωνίας εὑρισκομένην Ἱεράν Μονήν τῶν ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου Μάρθας καί Μαρίας εἰς τό χωρίον Γκραμπάρκα μέ τόν ἱερόν ναόν αὐτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος.

Εἰς  ταύτην ἐπεφυλάχθη εἰς τόν Μακαριώτατον θερμή ὑποδοχή ἐκ τῶν συναχθέντων πιστῶν τῆς κώμης καί τῶν μοναζουσῶν τῆς Μονῆς. Ὁ χῶρος τῆς Μονῆς ἦτο εὐτρεπισμένος καί καλλωπισμένος, μαρτυρῶν ἐργασίαν καί ἐπιμέλειαν. Εἰς τόν ὑπαίθριον χῶρον αὐτῆς ἦτο θαυμαστόν καί συγκινητικόν τό θέαμα χιλιάδων μικρῶν καί μεγάλων ξυλίνων σταυρῶν, πεπηγμένων εἰς τό ἔδαφος καί ἀποτελούντων, ὡς ἐξηγήθη ἡμῖν, τάμα θεραπευθέντων διά προσευχῆς ἐν τῇ Μονῇ ἐκ νόσου χολέρας κατά τόν β’ Παγκόσμιον Πόλεμον ἤ ἀφιέρωσιν προσευχῆς δι’ ὑγιείαν ἤ δι’ ἀνάπαυσιν ψυχῶν κεκοιμημένων.

Ἡ καθηγουμένη μοναχή Ἑρμιόνη προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον, λέγουσα ὅτι ἡ Μονή τῶν ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου ὑποδέχεται Αὐτόν μετά μεγάλης χαρᾶς ὡς ἄγγελον προερχόμενον ἀπό τήν Γῆν, εἰς τήν ὁποίαν συνέβη τό μυστήριον τῆς σωτηρίας μας καί ὅτι πρόδρομος Αὐτοῦ εἰς τήν Πολωνίαν ἦλθε διά πρώτην φοράν, τό τελευταῖον Πάσχα, τό Ἅγιον Φῶς. «Ἡ Μονή μας», εἶπεν, «μέ τόν ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως, εἶναι ἕν μικρόν Θαβώρ καί ἀνέμενεν Ὑμᾶς νά μᾶς μεταφέρετε ἀπό τό ἀληθινόν Θαβώρ τό Φῶς τό ἄκτιστον τοῦ Χριστοῦ. Ἐκζητοῦμεν, Μακαριώτατε, τάς προσευχάς Σας».

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος, ἐξέφρασε τήν χαράν καί τήν συγκίνησιν Αὐτοῦ, διότι ἠξίωσεν ὁ Θεός τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων νά εὑρίσκεται εἰς ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί σήμερον εἰς τήν ἱεράν Μονήν τῆς Μεταμορφώσεως ταύτην καί νά μεταφέρῃ τήν ἐμπειρίαν αὐτῆς τοῦ φωτός τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, ὀφθέντος σεσαρκωμένου καί ἐνανθρωπήσαντος εἰς τήν Βηθλεέμ κατά τήν Γέννησιν, συναναστραφέντος τοῖς ἀνθρώποις εἰς τήν Γῆν τήν Ἁγίαν, μεταμορφωθέντος ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ καί δείξαντος τήν δόξαν Αὐτοῦ εἰς τούς Ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς καί Ἀποστόλους, σταυρωθέντος ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν ἐκ τοῦ ὀλβίου Αὐτοῦ Τάφου. «Τό Φῶς τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, μεταμορφωθέντος καί ἀναστάντος μεταφέρομεν Ἡμεῖς σήμερον», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος,  «ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία, ἡ μικρή καί ταπεινή εἰς ἀριθμούς, μεγάλη ὅμως εἰς ἀποστολήν, καθ’ ὅτι αὕτη ἐδέχθη πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως, πρός τήν μικρήν καί κακοπαθήσασαν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί πρός τήν Μονήν ταύτην τήν θεωμένην τό φῶς τοῦ προσώπου τοῦ μεταμορφωθέντος Κυρίου εἰς τόν Ναόν αὐτῆς τοῦτον τῆς τοῦ Κυρίου Μεταμορφώσεως».

«Τῆς δόξης μεταμορφωθέντος τοῦ Κυρίου προγευόμεθα ὅλοι εἰς τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ, πάντες, ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος καί γλώσσης, καθ’ ὅτι ἐν Χριστῷ κατά τόν ἀπόστολον Παῦλον <οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος καί Ἕλλην, ἄρσεν καί θῆλυ, βάρβαρος, Σκύθης, ἐλεύθερος>, (  Γαλ. 3,28 ).

«Πρός ἐνίσχυσιν καί βοήθειαν εἰς τό ἡγουμενικόν αὐτῆς ἔργον ἐπιδίδομεν εἰς τήν Γερόντισσαν Ἑρμιόνην φιλντισένιον ἐπιστήθιον σταυρόν καί φιλντισένιον ἀστέρα τῆς Βηθλεέμ, ἵνα φωτίζῃ τήν μοναστικήν αὐτῆς Ἀδελφότητα».

Ἡ καθηγουμένη Ἑρμιόνη παρέθεσε πλουσίαν νηστήσιμον τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ ὡς καί εἰς τόν Μακαριώτατον Βαρσοβίας καί εἰς τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ εἰς τήν τράπεζαν τῆς Μονῆς, προσφάτως, στολισθεῖσαν εἰς ὡραιοτάτην αἴθουσαν. Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος, μικρά ταλαντοῦχος κορασίς, ἐκ τῆς ἐνορίας τοῦ Γκραμπάρκα καταγομένη, ηὔφρανε τούς Πατέρας καί τούς ἄλλους συνδαιτυμόνας μέ μουσικά κομμάτια, τά ὁποῖα ἔπαιξεν εἰς τό ὑπάρχον εἰς τήν τράπεζαν πιάνο.

Ἡ Μονή ἀποτελεῖ ὄχι μόνον τό ἐνοριακόν κέντρον τῆς πλησιοχώρου κώμης Γκραμπάρκα, ἀλλά καί προσκυνηματικόν κέντρον χιλιάδων Ὀρθοδόξων πιστῶν προσερχομένων συχνάκις, κυρίως ὅμως κατά τήν ἑορτήν τῆς Μονῆς, τήν 6^ην Αὐγούστου.

Ἡ καθηγουμένη καί αἱ μοναχαί ἐσυνώδευσαν τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν εἰς τήν ἁγιογραφουμένην εἰσέτι παραπλεύρως νέαν τράπεζαν καί εἰς τό ἁγίασμα τῆς Μονῆς.

Μετά τοῦτο, ὁ ἑπόμενος τόπος ἐπισκέψεως τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας ἦτο ἡ ἱερά Μονή Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Sapraśl, ἡ ἀνάγουσα τήν ἀρχήν αὐτῆς εἰς τόν 15^ον αἰῶνα, ὑποστᾶσα πολλάς καταστροφάς διά μέσου τῶν αἰώνων τελείως δέ διά βομβαρδισμοῦ κατεδαφισθεῖσα τό 1945. Ἐπί τῶν ἐρειπίων τοῦ παλαιοῦ ναοῦ συνεχίζεται καί σήμερον ἡ ἀνέγερσις νέου πρωτοτύπου ναοῦ, ἔχοντος στοιχεῖα ἀρχιτεκτονικῆς φρουρίου καί πύργου. Ἡ ἀνέγερσις αὐτή εἶχε ἀρχίσει δι’ ἐνεργειῶν τοῦ νῦν Προκαθημένου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Εἰς τόν Ναόν τοῦτον προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἐνώπιον τῶν συναχθέντων πιστῶν ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς καί βοηθός ἐπίσκοπος τῆς Μητροπόλεως Bialystok Θεοφιλέστατος Γρηγόριος, λέγων ὅτι μοναχοί καί λαός ὑποδέχονται σήμερον Αὐτόν ὡς ἄγγελον ἐρχόμενον ἐξ Ἱεροσολύμων, ἵνα εὐλογήσῃ τόν ναόν τοῦτον, ὁ ὁποῖος συχνάκις κατεστράφη, ἀλλά τελικῶς ἀνεκαινίσθη, διότι ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι μέ τήν ἐξουσίαν, ἀλλά με τήν ἀλήθειαν. Σήμερον ἀνήκει εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν καί ἀνακαινίζεται, δέν τοῦ λείπουν ὅμως τά προβλήματα.  «Διά τοῦτο ζητοῦμεν τάς προσευχάς Σας ἐπί τοῦ Παναγίου Τάφου, Μακαριώτατε!». Τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Γρηγόριον προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος ὡς ἑξῆς:

«Ὅπως ὁ ἄγγελος εὐαγγελισθείς τό <Χαῖρε Κεχαριτωμένη> εἰς τήν Παρθένον εἰς Ναζαρέτ, οὕτω καί Ἡμεῖς ἐξ Ἱεροσολύμων προερχόμενοι, φέρομεν εἰς ὑμᾶς τόν χαρμόσυνον τοῦτον χαιρετισμόν, τόν ὁποῖον μετά χαρᾶς ἤκουσεν ἡ Παρθένος, ἡ σαρκώσασα τόν Κύριον καί ἰδοῦσα ὅμως τοῦτον ὡς Υἱόν αὐτῆς ἐπί τοῦ σταυροῦ. Τοῦτο σημαίνει καί δι’ ἡμᾶς ὅτι ἡ χαρά διά τήν ἐνανθρώπησιν τοῦ Χριστοῦ εἶναι συνυφασμένη μέ τήν λύπην τοῦ μαρτυρίου, τοῦ Σταυροῦ, εἶναι χαρμολύπη. Τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι μαρτυρία καί  μαρτύριον: Ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά ὁμολογῇ τό Εὐαγγέλιον, ὑφισταμένη τό μαρτύριον. Τοῦτο τό κοινόν βλέπομεν κατά τάς ἡμέρας ταύτας μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας. Νά ὑφίστανται τάς διώξεις, νά κλυδωνίζωνται καί νά μήν καταποντίζωνται, ἀλλ’ ὡς ὁ Κύριος αὐτῶν ἠγέρθη ἐκ τοῦ Τάφου, οὕτω καί αὐταί νά ἐγείρωνται ὡς τραυματίαι ἐκ τοῦ Τάφου τῶν καταδιώξεων καί νά συνεχίζουν τήν μαρτυρίαν αὐτῶν.  Ἡμεῖς ὡς Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων γινόμεθα συγκοινωνοί τοῦ μαρτυρίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί μεταφέρομεν εἰς αὐτήν τό μήνυμα τῆς χαρᾶς, τῆς ἐλπίδος, τῆς δυνάμεως καί τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἐκ Ναζαρέτ καί ἐξ Ἱεροσολύμων καί προσευχόμεθα, ἵνα φέρητε καρτερικῶς τόν σταυρόν ὑμῶν, ταῖς πρεσβείαις καί τῇ βοηθείᾳ τῆς Θεοτόκου».

Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Γρηγόριος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἁγιογραφημένην εἰκόνα τῆς Θεοτόκου Ὁδηγητρίας, ὁ δέ Μακαριώτατος προσέφερεν αὐτῷ φιλντισένιον ἐγκόλπιον καί σταυρόν εὐλογίας.

Παραπλεύρως τοῦ ἀνεγειρομένου τούτου ἱεροῦ ναοῦ ἔχει ἀνεγερθῆ ἱερός Ναός τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τόν ὁποῖον ἐπεσκέφθη ἡ Πατριαρχική Συνοδεία καθώς καί τήν κάτωθι τοῦ ἀνεγειρομένου ναοῦ κρύπτην, εἰς τήν ὁποίαν εἶναι ἐνταφιασμένος ὁ προσφάτως εἰς τό πολύνεκρον ἀεροπορικόν δυστύχημα τῆς Πολωνίας εὑρών τραγικόν θάνατον, βοηθός Ἐπίσκοπος Μύρων.

Ἀπό τό Sapraśl ἀνεχώρησεν ἡ Πατριαρχική συνοδεία διά τήν πόλιν Bialystok. Εἰς τήν πόλιν αὐτήν ἡ συνοδεία ἐπεσκέφθη δύο νέους ναούς, ἀνεγερθέντας τῇ ἐμπνεύσει, φροντίδι καί ἐπιμελείᾳ τοῦ νῦν Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας ἤδη πρό τῆς ἐκλογῆς Αὐτοῦ. Ὁ εἷς τούτων εἶναι ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, θεμελιωθείς ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Δημητρίου καί ἐγκαινιασθείς ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ὄντως ὁ Ναός οὗτος εἶναι ἄξιος ἀπείρου θαυμασμοῦ, ὅσον ἀφορᾷ τήν ἀρχιτεκτονικήν αὐτοῦ καί τήν ἁγιογραφίαν μέ τάσεις ἀπομιμήσεως τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν. Ὁ ἄλλος ναός ἦτο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὄντως καί οὗτος μεγαλοπρεπής και ἁξιοθαύμαστος διά τήν ἀρχιτεκτονικήν, τό εἰκονοστάσιον, τήν ἁγιογραφίαν μέ μίαν τάσιν Ρωσικῆς τεχνοτροπίας μή ἀπομακρυνομένης τῆς Βυζαντινῆς. Ἐπί τούτου, θά ἔλεγέ τις, ὅτι ἡ Πολωνική Ἐκκλησία κατορθώνει νά συνδυάζῃ μέ ἱσορροπίαν τήν Ρωσικήν Παράδοσιν μέ τήν βυζαντινήν εἰς τήν ἀρχιτεκτονικήν καί τήν διακόσμησιν τῶν ναῶν, εἰς τήν μουσικήν κ.ἄ.

Ὁ Ναός οὗτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχει ὑψηλότατον καί ὡραιότατον κωδωνοστάσιον, τόν ὁποῖον χρησιμοποιεῖται ταυτοχρόνως καί  ὡς ραδιοφωνικός σταθμός τῆς ἐνορίας αὐτῆς εἰς Bialystok.

Εἰς τήν ἔνθερμον ἱερατικήν καί λαϊκήν ὑποδοχήν εἰς τόν Ναόν τοῦτον, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων εὐλογῶν τόν λαόν καί συντόμως προσφωνῶν, ὑπεγράμμισεν τό γεγονός ὅτι ὁ Ναός τῆς Ἁγίας Σοφίας εἶναι Ναός τῆς σεσαρκωμένης Σοφίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ Σεσαρκωμένου Λόγου, δηλῶν τήν κοινωνίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας μετά τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καί ὅτι ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὑπομιμνῄσκει εἰς ἡμᾶς τήν κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τό ὑπερῷον ἐπί τούς μαθητάς τοῦ Χριστοῦ καί τούς ἀποστόλους καί ἐπί τήν Θεοτόκον καί ὅτι τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό συγκροτοῦν ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, καλεῖ εἰς ἑνότητα πάντας τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

Ἐκ τοῦ Ναοῦ τούτου μετέβησαν διά τόν Ἑσπερινόν τῆς Κυριακῆς καί τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἐλισσαίου εἰς τόν ἐν Bialystok  ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Εἰς τοῦτον οἱ συγκεντρωθέντες πιστοί καί τόν Ἑσπερινόν ἐν ὀρθοστασίᾳ παρακολουθοῦντες, καθ’ ὅτι εἰς τήν Πολωνίαν οἱ Ὀρθόδοξοι ναοί ὡς καί εἰς τήν Ρωσικήν δέν ἔχουν στασίδια, ἦσαν τόσοι πολλοί, ὥστε δέν θά ὑπερέβαλε κάποιος, ἐάν ἔλεγε ὅτι ἐάν ἔριχνε μίαν καρφίτσαν, αὐτή δέν θά ἔφθανεν εἰς τό δάπεδον, λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ σώματος μέ σῶμα. Παρά ταῦτα οὐδεμία κίνησις ἐγίνετο καί οὐδείς ψίθυρος ἠκούγετο.

Τόν Μακαριώτατον προσεφώνησε ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπισκοπος Bialystok Ἰάκωβος, προσφέρων Αὐτῷ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου νεο-παιδομάρτυρος Γαβριήλ, μαρτυρήσαντος τό 1760 ὑπό φανατικῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἰάκωβον, λέγων: «Αἱ πρεσβεῖαι τοῦ Ἁγίου νεοπαιδομάρτυρος Γαβριήλ ὡδήγησαν τά βήματα Ἡμῶν ἐνταῦθα, διά νά δηλώσωμεν τήν κοινωνίαν ἡμῶν ἐν Χριστῷ. Ἐρχόμεθα ἀπό Ἱερουσαλήμ, τήν ὁποίαν ἐπότισε τό αἷμα τῶν προφητῶν καί τοῦ Χριστοῦ. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ ἔφερε τήν συνδιαλλαγήν ἀνθρώπων πρός τόν Θεόν καί ἀνθρώπου πρός ἄνθρωπον καί ἤλλαξε τόν ροῦν τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας. Ὁ σπόρος τῆς Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖον ἔσπειραν εἰς τήν γῆν ταύτην οἱ αὐτάδελφοι ἱεραπόστολοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, ἐφύτρωσε καί ἐβλάστησε εἰς δένδρον πίστεως καί ἔφερε καρπούς πολλούς, ἀποστόλους, ὁμολογητάς, μάρτυρας. Εἷς τῶν μαρτύρων τούτων, ἀπόδειξις καί οὗτος τῆς ἀληθείας καί τῆς δυνάμεως τοῦ Εὐαγγελίου, εἶναι ὁ παιδομάρτυς Γεβριήλ, τοῦ ὁποίου τά λείψανα φυλάσσονται ὡς εὐλογία καί ὡς πηγή ἰάσεων εἰς τόν ἐνοριακόν ναόν τοῦτον, τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Εὔχομαι ἡ φιλανθρωπία καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ φανερωθεῖσα μέ τόν σταυρικόν θάνατον τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, νά εἶναι πάντοτε μετά τῶν μελῶν τῆς ἐνορίας ταύτης».

Ἐπί τούτοις ὁ Μακαριώτατος  προσέφερεν ἐγκόλπιον καί σταυρόν εὐλογίας εἰς τόν Σεβασμιώτατον, ὁ δέ Σεβασμιώτατος προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γαβριήλ μέ τεμάχιον τοῦ ἁγίου λειψάνου αὐτοῦ. Ἐν τέλει, τά μέλη τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας προσεκύνησαν τά λείψανα τοῦ παιδομάρτυρος Γαβριήλ. Μετά τοῦτο ἡ Πατριαρχική Συνοδεία κατηυθύνθη πρός τό Δημαρχεῖον τῆς πόλεως Bialystok, στεγαζόμενον εἰς παλάτιον τῆς οἰκογενείας Μπρανίσκυ ἀνεκαινισμένον καί προσηρμοσμένον διά τάς ἀνάγκας Δημαρχίας. Ἐνταῦθα ὁ Πρόεδρος (Δήμαρχος) τῆς πόλεως Bialystok κ. Tadeusz Truskolaski εἶχεν ἐτοιμάσει θερμήν ὑποδοχήν εἰς τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν. Τό προσωπικόν τῆς Δημαρχίας, ἄγημα στρατοῦ, φιλαρμονική καί πολλοί προσκεκλημένοι ὑπεδέχθησαν τόν Μακαριώτατον εἰς τό προαύλιον τοῦ μεγαλοπρεποῦς κτιρίου.

Διαρκοῦντος τοῦ δείπνου ὁ ἐντιμότατος κ. Πρόεδρος (Δήμαρχος) προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον (βλέπε σύνδεσμο https://jerusalem-patriarchate.info/2010/06/26/1591/ ) ὁ δέ Μακαριώτατος, ἀντιφωνῶν, προσεφώνησε τόν κ. Πρόεδρον (Δήμαρχον) ὡς ἑξῆς:

«Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας

κ.κ. Σάββα,

Ἐντιμότατε κ. Πρόεδρε τῆς Πόλεως Bialystok κ. Tadeusz Truskolaski,

Ἐντιμότατοι Προσκεκλημένοι,

Προερχόμενοι ἐξ Ἱεροσολύμων, ἐκ τῆς πόλεως τῆς Ἁγίας, τῆς πόλεως εἰς τήν ὁποίαν ἐσταυρώθη καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεως ὅλων τῶν Χριστιανῶν, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐκ τῆς πόλεως τῆς ἕδρας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἔχομεν κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας, τήν τιμήν καί τήν χαράν νά τελῶμεν τήν καθιερωμένην ἡμῶν εἰρηνικήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν αὐτοκέφαλον ἀδελφήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ἔχομεν τήν χαράν καί τήν τιμήν νά γνωρίζωμεν τήν μεγάλην καί ἱστορικήν χώραν τῆς Πολωνίας. Τήν χώραν ταύτην ἡμεῖς ἰδιαιτέρως μετ’ ἐκτιμήσεως ἐνθυμούμεθα πέραν τῶν ἄλλων διά τό ὑπέρ αὐτῆς ἐνδιαφέρον ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, προκατόχων Ἡμῶν καί κυρίως τοῦ Πατριάρχου Θεοφάνους, τοῦ ἀνασυγκροτήσαντος τήν Ὀρθόδοξον ἱεραρχίαν τῆς Πολωνίας τό 1620, καί διά τούς ἀγῶνας αὐτῆς εἰς τούς νεωτέρους χρόνους ὑπέρ τῆς δημοκρατίας. Μετά λύπης μετέχομεν εἰς τό πένθος τῆς χώρας αὐτῆς διά τόν πρόσφατον θάνατον τοῦ Προέδρου αὐτῆς καί τῶν ἀνωτάτων κυβερνητικῶν ἀξιωματούχων καί τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Ἰδιαιτέρως χαιρόμεθα διά τήν ἐπίσκεψιν ἡμῶν σήμερον εἰς τήν μεγάλην αὐτήν καί προωδευμένην πόλιν τοῦ Bialystok καί ἰδιαιτέρως συγκεκινημένοι εὐχαριστοῦμεν τόν Πρόεδρον αὐτῆς καί ὅλας ἐκείνας τάς ἀρχάς τῆς πόλεως διά τήν θερμήν ὑποδοχήν, τήν ὁποίαν ἐπεφύλαξαν εἰς Ἡμᾶς προσωπικῶς καί τήν τιμίαν Ἡμῶν συνοδείαν καί διά τάς τιμάς, τάς ὁποίας ἀπέδωσαν εἰς Ἡμᾶς.

Ἐκ τῆς χαρᾶς ταύτης διακατεχόμενοι, διαβεβαιοῦμεν ὑμᾶς πάντας ὅτι θά προσευχώμεθα εἰς τόν Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφου, τόν ὁποῖον εὐλαβῶς διακονοῦμεν, ὑπέρ ὑγιείας ὑμῶν, εὐσταθείας, εὐημερίας, προόδου καί ἀφθονίας πνευματικῶν καί ὑλικῶν ἀγαθῶν καί πάσης παρά Θεοῦ εὐλογίας».

Προσκεκλημένοι εἰς τό δεῖπνον ἦσαν ὁ Ρωμαιοκαθολικός Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Σεβασμιώτατος κ. Eduard Ozorowski καί ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Πολιτείας τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη, ὁ ὑποδεχθείς τόν Μακαριώτατον εἰς τό ἀεροδρόμιον. Οὗτος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὡς ἐρχόμενον ἐξ Ἱερουσαλήμ καί τῆς Ἁγίας Γῆς, εἰς τήν ὁποίαν κατῆλθεν ὁ Θεός ἐν τῷ Χριστῷ ὡς ἄνθρωπος, τόσον ἄνθρωπος, ὥστε οἱ ἄνθρωποι ἐνίοτε νά δυσκολεύωνται νά δεχθοῦν Αὐτόν. Οὗτος  ἀνεφέρθη εἰς τάς ἀνέκαθεν καλάς σχέσεις Πολωνίας καί Ἑλλάδος καί ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμίαν νά ἐπισκεφθῇ τήν Ἱερουσαλήμ.

Προσφωνῶν ὡσαύτως ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων καί τούς λοιπούς συνδαιτυμόνας, εἶπεν:

«Εἶναι συγκινητικόν τό γεγονός ὅτι Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐπισκέπτεται τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί τήν χώραν τῆς Παλαιστίνης ἔπειτα ἀπό 400 χρόνια. Ἐπίσης, ὅτι ἡ ρίζα πάντων τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἡ πόλις τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὅτι ἐξ αὐτῆς ἡ ζύμη τῆς Ἐκκλησίας ηὐξήθη καί ἐξακολουθεῖ νά αὐξάνῃ ἀνά τόν κόσμον. Ὅτι Ὑμεῖς, Μακαριώτατε, διά τῶν χειρῶν Ὑμῶν ἐγγίζετε τόν Ἅγιον Τάφον καί μεταδίδετε τό Ἅγιον Φῶς, τό ὁποῖον Ἡμεῖς διά πρώτην φοράν ἐφέτος μετεφέρομεν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί ἔλαβε τοῦτο καί ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία τῆς πόλεως τῆς Βαρσοβίας. Ὅτι ὁ Πρόεδρος (Δήμαρχος) κ. Tadeusz Truskolaski, ἐπισκεφθείς Ὑμᾶς εἰς Ἱερουσαλήμ εἶχε προσκαλέσει Ὑμᾶς νά ἔλθητε εἰς Πολωνίαν καί μέ εἶχε παρακαλέσει νά τιμήσω τήν πόλιν τοῦ Bialystok κατά τήν ἐπίσκεψιν Ὑμῶν. Εὐχαριστῶ τόν Ρωμαιοκαθολικόν Ἐπισκοπον τῆς πόλεως, Μητροπολίτην Eduard Ozorowski, διά τήν παρουσίαν αὐτοῦ εἰς τό δεῖπνον καί τήν παρασχεθεῖσαν συνεργασίαν, καθώς καί τόν Ὀρθόδοξον Μητροπολίτην τῆς πόλεως Bialystok κ. Ἰωακείμ καί τούς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ διά τή πρόθυμον ἀνταπόκρισιν εἰς τήν διοργάνωσιν τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν πόλιν τοῦ Bialystok».

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐπιδίδων εἰς τόν Πρόεδρον (Δήμαρχον) καί τήν σύζυγον αὐτοῦ χρυσοῦν ἐπιστήθιον σταυρόν, ηὐχαρίστησε διά τήν ἔνθερμον ὑποδοχήν τόν Μητροπολίτην Βαρσοβίας, τόν  Δήμαρχον τῆς πόλεως, τούς ἱερεῖς τούς τιμῶντας Αὐτόν μέ τήν παρουσίαν αὐτῶν εἰς τό δεῖπνον, τιμῶντας οὐσιαστικῶς τήν πόλιν τῶν Ἱεροσολυμων  εἰς τήν ὁποίαν ἐγράφη ἡ ἱερά ἱστορία. «Ἡ παρουσία ὅλων τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ»,  εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἀποτελεῖ ἐγγύησιν τῆς ἱερότητος αὐτῆς, ὅταν μάλιστα αὐτή τυγχάνει ἱερά πόλις καί διά τόν Ἰουδαϊσμόν καί τό Ἰσλάμ. Εὔχομαι ἡ συνάντησις αὐτή νά ἀποτελέσῃ ἀπαρχήν δι’ ἄλλας συναντήσεις εἰς Ἱερουσαλήμ».

Διά τῆς ἐκδηλώσεως αὐτῆς συνεπληρώθη τό πρόγραμμα τῆς ἡμέρας τοῦ Σαββάτου, 13^ης/26^ης Ἰουνίου 2010, τρίτης ἡμέρας τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Μπιαλύστοκ, 26^η Ἰουνίου 2010

κ. Ταντέους Τρουσκολάσκι

Πρόποσις ἐκφωνηθεῖσα κατά τό ἐπίσημον γεῦμα

παρατεθέν πρός τιμήν τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Μακαριότητος

τοῦ Πατριάρχου τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης

κ.κ. Θεοφίλου Γ’.

Μέ πολλή χαρά πληρώνει ἐμέ τό γεγονός, ὅτι μπορῶ σήμερα νά ὑποδεχθῶ στήν πόλιν μας τόν σεβαστόν ἐπισκέπτην, τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης, κ.κ. Θεόφιλον Γ’. Ἡ ἀποδοχή τῆς προσκλήσεώς μας καθιστά τήν σημερινή ἡμέρα, ἡμέρα ξεχωριστή γιά ὁλόκληρη τήν χριστιανική κοινωνία τοῦ Μπιαλύστοκ.

Τό Μπιαλύστοκ, μαζί μέ τόν ξεχωριστό πολιτισμό του, θεμελιώθηκε σέ ἕνα μωσαϊκό ἀναριθμήτου ἀριθμοῦ παραδόσεων, πολιτισμῶν καί θρησκειῶν. Ἕνα δέ ἐξέχοντα ρόλο στή διαδικασία αὐτή ἔπαιξε ἡ Ὀρθοδοξία. Γεγονός, τό ὁποῖο εἶναι ἐξίσου οὐσιῶδες, ὅτι συγχρόνως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας παίζει στό Μπιαλύστοκ ἕνα ἰδιαίτερα σημαντικό ρόλο. Ἀκριβῶς ἐδῶ, στήν πρωτεύουσα τῆς Ποδλαχίας, αὐτή κατέχει τήν πιό πολυάριθμη ἐκπροσώπηση τῶν πιστῶν της, ἐδῶ οἱ παραδόσεις τῆς εἶναι οἱ πιό ἰσχυρές. Ὡς ἐκ τούτου, εἶμαι πεπεισμένος, ὅτι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων θά βρεῖ μία εὐρεία ἀπήχηση στήν πόλη μας, ἐπειδή αὐτή ἀποτελεῖ ἕνα ἀληθῶς ἱστορικό γεγονός.

Ἡ Ἱερουσαλήμ εἶναι στό συναίσθημα τοῦ κάθε Χριστιανοῦ, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ὁμολογιακή του κοινωνία, ἕνας τόπος ἰδιαίτερος – ἡ καρδία τῆς Ἁγίας Γῆς. Ἡ πόλη αὐτή, στήν ὁποία ἀκόμα βρίσκουμε τά ἴχνη τῶν πιό σημαντικῶν προσωπικοτήτων γιά τή θρησκεία μας, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Σωτῆρα ἡμῶν – Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτές εἶναι οἱ ρίζες τῆς Χριστιανικῆς πίστεως.

Τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ἀκολουθώντας ἀπό τήν ἀρχαιότητα τήν ἐξέλιξη τῆς Χριστιανοσύνης, εἶναι ὁ ἐξέχων φύλακας αὐτῶν τῶν ριζῶν. Αὐτό εἶναι ἡ γέφυρα μεταξύ τῶν ἀπαρχῶν τῆς τοῦ Χριστοῦ κοινωνίας καί τῆς σημερινῆς ἡμέρας, τῆς μεγάλης οἰκογένειας τῶν Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν. Κλίνοντας τήν κεφαλήν ἐνώπιον τοῦ σεβαστοῦ ἐπισκέπτη μας, τοῦ Πατριάρχη τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, κλίνω λοιπόν ταυτόχρονα τήν κεφαλήν ἐνώπιον τῶν δυό χιλιάδων ἐτῶν τελέσεων λειτουργίας τῆς ἀγρυπνίας ἐπί τοῦ Παναγίου Τάφου τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς κληρονομίας.

Πιστεύω, ὅτι ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης μέ ἱκανοποίηση θά γνωρίσει τή ζωή τῆς πόλεώς μας, καθώς καί μέ τά προβλήματα καί τά ἐπιτεύγματα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Μπιαλύστοκ τοῦ  σήμερα, καί ὅλης της Χριστιανικῆς κοινωνίας τοῦ Μπιαλύστοκ. Πιστεύω, ὅτι καί ἐμεῖς οἱ πολῖτες τοῦ Μπιαλύστοκ, θά ἐπωφεληθοῦμε ἀπό τήν ξεχωριστή ἐπίσκεψη αὐτή. Εἶθε ἡ συνάντηση αὐτή νά ἐπιτρέψει σέ ὅλους μας νά θυμηθοῦμε τό κοινό θεμέλιο τῆς Χριστιανοσύνης, τό ὁποῖο ἦταν καί εἶναι ἡ τοῦ Χριστοῦ ἐντολή τῆς ἀγάπης.

Μακαριώτατε Πατριάρχα! Ἐγείρω τό ποτήριον ὑπέρ τῶν καρπῶν τῆς ἐπισκέψεώς Σας στό Μπιαλύστοκ, καί ὑπέρ τῆς ὑγείας καί τῆς εὐημερίας τοῦ Πατριάρχου εἰς τήν περαιτέρω διακονίαν Αὐτοῦ ἐπί τό θεῖον Ἔργον.