1

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΝ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟΝ ΤΑΦΟΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΟΛΩΝΙΑΣ κ.κ.ΣΑΒΒΑ.

Τήν νύκτα τοῦ Σαββάτου πρός Κυριακήν, 14ης-15ης /27ην-28ην Νοεμβρίου 2010, ἐτελέσθη Πατριαρχική θ. Λειτουργία εἰς τόν Πανάγιον Τάφον. Διά τοῦτο οἱ δύο Προκαθήμενοι, Μακαριώτατοι Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί Μητροπολίτης Βαρσοβίας & πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας κατῆλθον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 11.30 μ.μ. νυκτερινήν ὥραν ἐν συνοδείᾳ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, καί τῶν παρεπιδημοῦντων Ἀρχιερέων τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, Ἱερέων, Ἱεροδιακόνων καί λαϊκῶν, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων. Κατελθόντες καί εἰσελθόντες, προσεκύνησαν εἰς τό ἅμα τῇ εἰσόδῳ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως σεπτόν προσκύνημα τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως. Ἀκολούθως προσεκύνησαν τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον. Ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου ὁ Ἅγιος Πολωνίας ἐνεδύθη μανδύαν καί εἰσῆλθεν εἰς τό Καθολικόν, ἐχοροστάτησεν εἰς τόν Ὄρθρον, τελεσθέντα εἰς τό Καθολικόν.

Τοῦ Ὄρθρου πληρωθέντος εἰς τό Καθολικόν, ἐτελέσθη ἡ θ. Λειτουργία εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα, τοῦ παρεπιδημοῦντος Ἀρχιεπισκόπου Ἀτλάντας κ. Ἀλεξίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Μίνσκ κ. Φιλαρέτου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας, τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Νεαπόλεως κ. Ἀμβροσίου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, πλειάδος ἱερέων, συνοδῶν τοῦ Μητροπολίτου Πολωνίας καί ἄλλων ἐκ Ρωσίας καί ὀκτώ ἱεροδιακόνων καί πολλοῦ λαοῦ, ἐκ πολλῶν ἐθνικοτήτων Ἑλλήνων, Ρώσων, Ρουμάνων, Πολωνῶν, Ἀράβων ἐντοπίων, μιᾶς δέ πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου.

Πολλοί τούτων προσῆλθον εἰς τήν θ. Κοινωνίαν, πάντες δέ οὗτοι, ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θ. Λειτουργίας ἤκουσαν τήν προσφώνησιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἔχουσαν οὕτως:

«Ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ, Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας & πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα,

Εὐδοκίᾳ τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, ἐπραγματοποιήθη, μόλις πρό τετραμήνου,  ἡ εἰρηνική ἐπίσκεψις τῆς ἀπό πενταετίας ποιμαινομένης ὑπό τῆς Μετριότητος Ἡμῶν, Σιωνίτιδος Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, εἰς τήν θεοφιλῶς ποιμαινομένην ὑπό τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς Ἡμῖν καί περισπουδάστου Μακαριότητος ἀδελφήν Αὐτοκέφαλον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Τότε Ἡμεῖς μετά τῆς τιμίας Ἡμῶν συνοδείας εὑρισκόμενοι εἰς τό κλῖμα τῆς μαρτυρικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, ἐγενόμεθα ἐνθέρμως καί φιλαδέλφως δεκτοί παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, περιωδεύσαμεν τῇ συνοδείᾳ Αὐτῆς εἰς ἱστορικούς ναούς καί Ἱεράς Μονάς τῆς Ὀρθοδόξου Πολωνικῆς Ἐκκλησίας, ὡς αὐτῆς τοῦ Ἁγίου Ὀνουφρίου τῆς Γιαμπλέτσνα, κέντρου Ὀρθοδοξίας καί μοναχισμοῦ, τῆς Ἱερᾶς γυναικείας Μονῆς Μάρθας καί Μαρίας εἰς Γκραμπάρκα, προσεκυνήσαμεν εἰς ἀρχαίους ναούς, ὡς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἰς Σοῦπρασλ,  ἀλλά καί εἰς νέους, ἀνεγερθέντας παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ὡς αὐτοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συνελειτουργήσαμεν εἰς τόν καθεδρικόν ναόν τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς καί διεδηλώσαμεν ὁμοφώνως τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν συμφώνως πρός τάς Ἁγίας Γραφάς καί τήν Ἱεράν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἤλθομεν δέ καί πρός τάς νενομισμένας  ἐπαφάς  μετά τῶν πολιτικῶν Ἀρχῶν τῆς φιλοξένου καί  ὡραιοτάτης χώρας τῆς Πολωνίας.

Σήμερον, χάριτι Θεοῦ, ἡ ἀδελφή Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας εὑρίσκεται εἰς τάς αὐλάς Σιών τῆς Ἁγίας ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, τῆς τιμίας Αὐτῆς συνοδείας καί τῆς εὐσεβοῦς προσκυνηματικῆς ὁμάδος ἐκ τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Εἶναι μεγίστη ἡ χαρά Ἡμῶν προσωπικῶς, τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Ἡμῶν Συνόδου, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τοῦ πληρώματος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἐπί τῷ λίαν σημαντικῷ καί χαρμοσύνῳ γεγονότι τούτῳ.

Ἰδιαίτατα δέ κατά τήν νύκτα καί τήν στιγμήν ταύτην εἰς τήν χαράν ἡμῶν προστίθεται βαθεῖα συγκίνησις, καθ’ ὅτι ἔχομεν μυστηριακήν ἐμπειρίαν τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως ἡμῶν καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς Θ. Λειτουργίαν, ἀναίμακτον θυσίαν, προσφερομένην ἐπί τοῦ ἁγιωτάτου θυσιαστηρίου, αὐτοῦ τούτου τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Πληρούμεθα κατανύξεως βαθείας, δέους ἱεροῦ, χαρᾶς ἀνεκλαλήτου, ἀναμιμνῃσκόμενοι μέν, μαρτυροῦντες δέ ὅτι ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ μνημείῳ, ἐν ᾧ ἱερουργοῦμεν, ἐτάφη ὁ ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπέρ ἡμῶν ὑψωθείς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἐτάφη ἐν αὐτῷ καί τάς πύλας τοῦ ᾍδου διῆλθε, ἀλλά δέν κατεκρατήθη ὑπ’ αὐτοῦ. Διά τοῦτο καί ὄλβιος Τάφος καλεῖται, ἐπειδή εἶναι κενός, διότι ἀνέστη ὁ ἐν αὐτῷ ταφείς Ἀρχηγός τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Πληρούμεθα χαρᾶς, ἀναμιμνῃσκόμενοι εἰσέτι ὅτι ἐπί τοῦ τόπου, ἐν ᾧ ἱστάμεθα, ἔστη ἡ μακαρία ἁγία Ἑλένη, εὑροῦσα τόν τίμιον σταυρόν, μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων Μακαρίου, ὅτι εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τόν Πανάγιον Τάφον προσεκύνησαν καί ἐκήρυξαν καί προσήνεγκον θυσίαν ἀναίμακτον ἅγιαι μορφαί τῆς Ὀρθοδόξου Ἠμῶν πίστεως, ὡς ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων ὁ Κατηχητής, οἱ ἅγιοι Σάββας καί Θεοδόσιος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης ὁ Ἱεροσολυμίτης καί οἱ Πατριάρχαι τῶν νεωτέρων χρόνων, Δοσίθεος, Παΐσιος καί Θεοφάνης, μετά τῶν ὁποίων ἰδιαιτέρους δεσμούς εἶχεν ἡ Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας. Ὅτε δέ δυσχείμεροι καιροί ἐνέσκηψαν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ τῶν Ἁγίων Τόπων ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι ἦλθον ἐνδεδυμένοι ὡς φίλοι, οἱ ἀοίδιμοι Οὗτοι Πατριάρχαι διεκινδύνευσαν τήν ζωήν Αὐτῶν καί ἐξεδαπάνησαν περιουσίας ὁλοκλήρους, ἄχρις οὗ φθάσουν εἰς τήν κατάστασιν τήν καλουμένην  τοῦ Προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος, τήν ἐν τῷ μέτρῳ τοῦ δυνατοῦ κατοχυροῦσαν τά δικαιώματα ἡμῶν.

Πνευματικόν ἐπίτευγμα ἀνυπολογίστου ἀξίας καί θαῦμα τῆς πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων τυγχάνει ὄντως τό Ἱερόν τοῦτο Κουβούκλιον ὑπεράνω καί πέριξ τοῦ Ζωοδόχου Τάφου, τό προσφυῶς χαρακτηρισθέν ὑπό τῶν Πατέρων Ἡμῶν ὡς: «Κτῆμα καί ἀφιέρωμα τῷ Χριστῷ τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων τό 1810».

Ἐπί τοιαύτῃ ἁγιοπροσκυνηματικῇ παραδόσει σεμνῶς καυχώμενοι, εὐχαριστοῦμεν Θεῷ τῷ ἀξιώσαντι Ἡμᾶς, ἵνα διακονῶμεν τό σωτήριον καί λυτρωτικόν ἔργον τοῦ Σωτῆρος Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί τῶν τόπων, ἐν οἷς Οὗτος κατά σάρκα ἐγεννήθη ἐφανερώθη, ἐσταυρώθη, ἀνέστη, ἀνελήφθη καί ἐπί τοῦ ὑπερῴου τῆς Ἁγίας Σιών τό Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον παρά τοῦ Πατρός τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ μαθηταῖς  καί ἀποστόλοις ἔπεμψε καί τήν Ἐκκλησίαν ἀνά τά πέρατα τῆς οἰκουμένης ἐξαπέστειλε.

Εὐχαριστοῦμεν Θεῷ ἐπί τῇ συλλειτουργίᾳ ταύτῃ μετά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἐν αὐτῷ τῷ Ζωοδόχῳ Κυριακῷ Μνήματι καί διαβεβαιοῦμεν Αὐτήν ὅτι συνεχῶς ἐσόμεθα μνήμοντες Αὐτῆς καί τῆς τιμίας Αὐτῆς συνοδείας καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, τήν ὁποίαν ὁ Κύριος ἐνεπιστεύθη Αὐτῇ.

Ἐκ ψυχῆς εὐχόμεθα, ὅπως ὁ ἀναστάς Κύριος μακροημερεύῃ Αὐτήν ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει καί εὐσταθείᾳ καί στερεοῖ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας ἐπί τῆς ὁδοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐφ’ ἧς ἀνέκαθεν ἀδιασαλεύτως καί ἀναμφιταλαντεύτως ἐπορεύθη. Ἀμήν.

Ἀντιφωνῶν ὁ Μακαριώτατος Πολωνίας εἶπε τά κάτωθι:

«Μακαριώτατε, ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ, Πατριάρχα Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε, Εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας δι ὅσα εἴπατε, μαρτυροῦντα ἀγάπην πρός τήν Ὀρθοδοξίαν, τήν ὁποίαν διεπιστώσαμεν καί κατά τήν ἐπίσκεψιν Ὑμῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας. Τήν μαρτυρίαν ταύτην δίδετε καί ἐνταῦθα εἰς τόν Πανάγιον Τάφον τοῦ Χριστοῦ. Εὑρισκόμεθα εἰς τό ἐπίκεντρον τοῦ Χριστιανισμοῦ, τό ἐπίκεντρον τῆς πίστεως μας, ἀπό τοῦ ὁποίου διῆλθον αἱ μορφαί, τάς ὁποίας ἀναφέρατε καί τό ὁποῖον θά ἵσταται μέχρις συντελείας τοῦ κόσμου, χάρις εἰς τάς προσπαθείας ὅσων ἀναφέρατε καί Ὑμῶν προσωπικῶς. Οἱ ἥρωες ἔχουν τά προνόμια νά ἐπιτελοῦν ἔργα ὥς τό Ὑμέτερον. Χάρις εἰς Ὑμᾶς Μακαριώτατε, χάρις εἰς τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων, κρατοῦνται τά προσκυνήματα Ἡμεῖς διοργανώνομεν τήν προσκυνηματικήν ἡμῶν ἐκδρομήν. Ἡ χαρά Ἡμῶν εἶναι πολύ μεγάλη καί τήν ὀφείλομεν εἰς Ὑμᾶς, ἰδίᾳ δέ ἡ χαρά Ἡμῶν γίνεται μεγαλυτέρα, λόγῳ τῆς θ. Λειτουργίας, τήν ὁποίαν εἴχομεν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον. Αὕτη μᾶς ἥνωσεν ἔτι στενώτερον εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν. Ἐγκαρδίως εὐχαριστῶ Ὑμᾶς διά τήν νύκτα ταύτην καί διά τήν ἐπίσκεψιν Ἡμῶν εἰς Πολωνίαν. Ἡ προσευχή εἶναι μεγάλη δύναμις εἰς τήν ζωήν μας, διά τοῦτο, παρακαλῶ Ὑμᾶς Μακαριώτατε, νά προσεύχεσθε δι’ Ἡμᾶς, νά προσεύχεσθε διά τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον τῆς Πολωνίας.

Εὐχαριστῶ. Ἔτη πολλά».

Μετά τοῦτο ἠκολούθησε δεξίωσις ὑπό τοῦ Παρασκευοφύλακος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου, τοῦ Μοναχοῦ Νικολάου καί τῶν ἄλλων διακονητῶν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετά χαρᾶς πεπληρωμένης καί δοξολογίας βαθείας πρός τόν Πανάγαθον Θεόν διά τήν παρασχεθεῖσαν ὑπ’Αὐτοῦ ἑορταστικήν ἐμπειρίαν ταύτην.

Τήν μεσημβρίαν τῆς Κυριακῆς, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ἡ Ἀδελφότης παρέθεσαν τράπεζαν εἰς τόν Μητροπολίτην Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββαν καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ.

Διαρκούσης τῆς νηστησίμου ταύτης τραπέζης, -καθ’ ὅτι ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων-, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας ἀγγλιστί (βλέπε ηλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/11/28/1074/ ) .Κατακλείων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος προσέφερε εἰς τόν Ἅγιον Πολωνίας δύο ἀσημένια κηροπήγια, ἵνα δι’ αὐτῶν ἀνάπτῃ Οὗτος, ὡς εἶπε, τό φῶς τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἀντιφωνῶν ὁ Ἅγιος Πολωνίας εἶπεν:

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς,

Ἱερεῖς,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ τράπεζα εἶναι συνέχεια τῆς θ. Κοινωνίας τῆς θ. Λειτουργίας, τήν ὁποίαν ἐτελέσαμεν κατά τήν παρελθοῦσαν νύκτα εἰς τόν Πανάγιον Τάφον. Αὕτη ἐκφράζει τήν εἰλικρινῆ ἀγάπην Ὑμῶν πρός Ἡμᾶς. Εὐχαριστῶ διά ταύτην καί διά τά λόγια Ὑμῶν πρός Ἡμᾶς. Αἱ σχέσεις ἀγάπης καί συνεργασίας Ἡμῶν εἶναι συνέχεια παλαιῶν τοιούτων σχέσεων τῶν προκατόχων Ἡμῶν. Ὅτε ἡ Οὐνία ἤρχισε νά δημιουργῇ προβλήματα εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ὁ προκάτοχος Ὑμῶν μακαριστός Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Παΐσιος ἀπεκατέστησε τήν τάξιν διά τῆς χειροτονίας Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων. Τό 1927 ὁ Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας ἔλαβε ράβδον παρά τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολυμων Δαμιανοῦ, τήν ὁποίαν μέχρι σήμερον φυλάσσομεν καί ἐπιδίδομεν εἰς ἕκαστον νέον Μητροπολίτην Πολωνίας, ὡς ἁπτόν σημεῖον τοῦ ἐν Χριστῷ συνδέσμου τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Ὁ ὁσιολογιώτατος ἱεροδιάκονος π. Ἀλέξανδρος ἐπίσης εἶναι τό πρόσωπον συνδέσμου τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Ἡ Πολωνία διατηρεῖ καλάς σχέσεις καί μέ τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Αἱ σχέσεις αὐταί δύνανται νά ἀποβαίνουν πρός ὄφελος τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Καί πάλιν εὐχαριστοῦμεν, Μακαριώτατε, διά τήν ἀβραμιαίαν Ὑμῶν φιλοξενίαν. Ἡ ἐπίσημος εἰρηνική Ὑμῶν ἐπίσκεψις εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας παραμένει ἱστορικόν γεγονός, συνεχίζον τήν παράδοσιν τῶν προκατόχων Ὑμῶν».

Ἐπί τούτοις ὁ Ἅγιος Πολωνίας ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον δίτομον ἄλμπουμ μετά τῶν θησαυρῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπαρουσίασεν εἰς τόν Μητροπολίτην Βαρσοβίας τόν μετέχοντα τῆς τραπέζης κ. Ἰωάννην Τλήλ, διακεκριμένον μέλος τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας, ἄγοντα τό 85ον ἔτος τῆς ἡλικίας αὐτοῦ, μοναχόν ἄνευ ράσου, ὡς ἐχαρακτήσεν αὐτόν, πρόσφυγα ἐντός τῆς ἰδίας αὐτοῦ πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί συγγραφέα τοῦ ἱστορικωτάτου βιβλίου αὐτοῦ “I am Jerusalem”.

Τοῦτο ὁ κ. Τλήλ ἔδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων, ὁ Ὁποῖος, ὡς εἶπεν, εἶναι ἡ ἐνσάρκωσις τῶν Ἱεροσολύμων νά προσφέρῃ ἐκ μέρους του εἰς τόν Μητροπολίτην Βαρσοβίας, ἐπισημαίνων ὅτι διά πρώτην φοράν ἠκούσθησαν τό μεσονύκτιον ἄνευ καθεστωτικοῦ λόγου οἱ κώδωνες τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Εἰς τό βιβλίον του ὁ κ. Τλήλ κάμνει λόγον καί περί Πολωνῶν προσφύγων, τούς ὁποίους συνήντησε. Μετά τοῦτο, δύο ἐκ τῶν ἱερέων συνοδῶν τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Πολωνίας προσεφώνησαν τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, ὑπογραμμίζοντες τήν βαθεῖαν πνευματικήν σημασίαν, τήν ὁποίαν εἶχε δι’ αὐτούς τό προσκύνημα, ἵνα ἴδουν ἰδίοις ὄμμασιν τούς τόπους τῆς ἐπί γῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, τούς ὁποίους διαφυλάσσει καί διαποιμαίνει ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν.

Διά τούτων ἐν εὐφροσύνῃ πνευματικῇ καί ὑλικῇ καί δοξολογίᾳ πρός τόν Θεόν ἦλθεν εἰς τό τέλος αὐτῆς ἡ πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ παρατεθεῖσα τράπεζα.

Τό μεταμεσονύκτιον τῆς ἰδίας ἡμέρας ὁ Μητροπολίτης Πολωνίας κ.κ. Σάββας μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθάν, συλλειτουργοῦντος Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί πολλῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων τήν δέ μεθεπομένην ὁ Ἅγιος Πολωνίας, συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ περιήγησιν, θά λειτουργήσῃ εἰς τό Θεοδέγμον Ἅγιον Σπήλαιον ἐν Βηθλεέμ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder




ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΟΛΩΝΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Ἀπό 13ης /26ης Νοεμβρίου -20ῆς Νοεμβρίου/ 3ης Δεκεμβρίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας εὑρίσκεται διά προσκυνηματικήν ἐπίσκεψιν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, ὡς φιλοξενούμενος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, μεθ’ ὁμάδος ἱερέων καί Ὀρθοδόξων Πολωνῶν προσκυνητῶν, 50 περίπου τόν ἀριθμόν . Ἡ πρόσκλησις διά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ἀπηυθύνθη εἰς τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Πολωνίας ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ὅτε Οὗτος εὑρίσκετο εἰς τήν εἰρηνικήν Αὐτοῦ ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ἀπό τῆς 11ης /24ης ἕως καί τῆς 16ης /29ης Ἰουνίου 2010. Ἡ ἐπίσκεψις αὐτή χαρακτηρίζεται ὡς προσκυνηματική, λόγῳ τοῦ ὅτι ὁ Μητροπολίτης Πολωνίας κ.κ. Σάββας ἐπραγματοποίησε τήν εἰρηνικήν αὐτοῦ ἐπίσκεψιν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τό ἔτος 2003.

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας ἐγένετο δεκτός, ἅμα τῇ ἀφίξει Του εἰς τό ἀεροδρόμιον Ben Gurion ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου τήν Παρασκευήν, 13ην /26ην Νοεμβρίου 2010.

Τό Σάββατον, 14ην /27ην Νοεμβρίου ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Πολωνίας ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τό Πατριαρχεῖον. Κατά τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν Ἅγιον Πολωνίας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ.Σάββα,

«Ἰδού δή τι καλόν ἤ τι τερπνόν, ἀλλ’ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό», ψάλλει ὁ προφητάναξ Δαυΐδ.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροοσολύμων ἀγαθυνομένη ὑποδέχεται σήμερον τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα μετά τῆς σεπτῆς Αὐτῆς συνοδίας ἐν τῷ παλαιφάτῳ κέντρῳ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἡ προσκυνηματική Ὑμῶν θεωρία, τήν ὁποίαν ἐπιτελεῖτε μεθ’ ὁμάδος εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐκ τῆς μεγάλης καί δεδοκιμασμένης Χώρας τῆς Πολωνίας, ἀποτελεῖ σημεῖον εἰς ἀγαθόν.

Καί τοῦτο, διότι ἐν τῷ προσώπῳ Ὑμῶν, ἀλλά καί δι ’Ὑμῶν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας διατρανοῖ  διά μίαν εἰσέτι φοράν τήν ἐν Χριστῷ ἄρρηκτον ἑνότητα μετά τῆς πρωτογενοῦς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων ἀφἑνός καί μετά τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀφἑτέρου.

Ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία ὡς φύλαξ τῆς Ἀποστολικῆς καί Ἁγιοπατερικῆς παραδόσεως, δηλονότι τοῦ σωτηριώδους κηρύγματος τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀναδεικνύεται ὅσον ποτέ ἄλλοτε κατά τήν ἐν τῷ κόσμῳ ἱστορικήν αὐτῆς πορείαν ὡς τό ἅλας τοῦ κόσμου κατά τούς Κυριακούς λόγους: «Ὑμεῖς ἐστε τό ἅλας τῆς γῆς∙ ἐάν δέ τό ἁλας μωρανθῇ, ἐν τινι ἁλιθήσεται»; (Ματθ. 5,13).

Τῆς ἐμπειρίας τῶν Κυριακῶν τούτων λόγων, ἐγενόμεθα καί ἡμεῖς κοινωνοί κατά τήν εἰς Πολωνίαν εἰρηνικήν ἡμῶν ἐπίσκεψιν. Ἐγενόμεθα μάρτυρες ἰδίοις ὄμμασι τῆς σταυροαναστασίμου μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς ἐκφραζομένης διά τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ζωντανῶν ἐνοριακῶν κέντρων, κυρίως δέ διά τῶν μοναστικῶν καί λειτουργικῶν ὀάσεων τοῦ πνεύματος τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, τουτέστιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μακαριώτατε Ἅγιε Ἀδελφέ,

Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, τό τάγμα τῆς θυσιαστικῆς καί ἀναστασίμου διακονίας τοῦ ἐν Βηθλεέμ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἐκ Ναζαρέτ ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας ἀδελφικῶς ἀσπάζεται Ὑμᾶς ἐν τῷ τόπῳ, ἐν ᾧ ἔστησαν οἱ πόδες τοῦ Κυρίου ἐν Ἱερουσαλήμ, τῇ πόλει τοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως. Τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης τῶν οὐρανῶν καί τῆς ἐπί γῆς εἰρήνης.

Σᾶς εὐχόμεθα καλήν διαμονήν καί εὐλογημένην προσκυνηματικήν θεωρίαν. Ἀμήν.

Εἰς τό τέλος τῆς προσφωνήσεως Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν Ἅγιον Πολωνίας σέτ ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων μετά σταυροῦ καί τό βιβλίον τοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου, εἰς τούς συνοδούς ἱερεῖς φιλντισένιον σταυρόν καί εἰς τούς ἄλλους προσκυνητάς Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἀντιφωνῶν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Πολωνίας, εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων τά κάτωθι:

«Μακαριώτατε ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, Πατριάρχα Ἱεροσολύμων, κ.κ. Θεόφιλε,

Ἐκ βάθους ψυχῆς ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν προσκυνητῶν εὐχαριστῶ δι ὅσα εἴπατε νῦν, μαρτυροῦντα ἀγάπην καί συμπάθειαν πρός τήν Ἐκκλησίαν ἡμῶν. Εὐχαριστῶ διά τά αἰσθήματα ταῦτα ὡς καί διά τήν πρόσκλησιν διά τήν προσκυνηματικήν ἐκδρομήν. Ἕκαστος Χριστιανός ἐπιθυμεῖ ἔστω μίαν φοράν νά ἔλθῃ εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων, τήν ποιμαντορίαν τῆς ὁποίας ηὐλόγησεν Ὑμᾶς ὁ Θεός νά ἔχητε. Ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν καί ὑποβάλλομεν αἰσθήματα σεβασμοῦ πρός Ὑμᾶς, τήν Α.Θ.Μ. τό Πατριάρχην Ἱεροσολύμων. Ἐγώ ἦλθον καί πρότερον εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. Ὡρισμένοι ἀπό τήν συνοδείαν μου ἱερεῖς καί προσκυνηταί ἔρχονται διά πρώτην φοράν. Ἐγώ ἤθελον νά ἔλθω καί πάλιν, διά νά εὐχαριστήσω τόν Θεόν δι ὑπέρβασιν σοβαρᾶς ἀσθενείας μου».

«Μακαριώτατε, ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν εἰς Πολωνίαν παραμένει ἱστορική, ἔθεσε τήν σφραγῖδα αὐτῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας. Ἦτο μαρτυρία τῆς μεγάλης μητρός Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τήν μικράν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας δι ἐνίσχυσιν αὐτῆς. Ἡ ἐπίσκεψις αὕτη συνέβη μετά ἀπό 400 χρόνια ἀπουσίας, ὅτε ἡ Πολωνοί ἐπιέζοντο νά ἐγκαταλείψουν τήν Ὀρθοδοξίαν, τήν ὁποίαν ἐφύτευσαν εἰς τήν Πολωνίαν οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, ἱδρύοντες τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν ἔλαβε χώραν εἰς μίαν ἐποχήν εὐρυτάτης οἰκονομικῆς κρίσεως εἰς τάς χώρας τῆς Εὐρώπης. Ἡμεῖς ἐσυνεχίσατε τήν ἀρξαμένην τότε παράδοσιν ταύτην, διά νά θυμηθῇ ὁ κόσμος ὅτι ὑπάρχει κάτι ἄλλο πέρα ἀπό τήν οἰκονομικήν κρίσιν.

Δι’ ὅλα ταῦτα ἐγκαρδίως Σᾶς εὐχόμεθα νά ἔχητε τήν δύναμιν νά ὑπερβαίνητε ὅλα τά ἀνακύπτοντα προβλήματα. Ζητοῦμεν τάς προσευχάς Σας. Εὐχαριστοῦμεν διά τό δῶρον Σας καί παρακαλοῦμεν νά δεχθῆτε τήν εἰκόνα ταύτην τῆς Παναγίας τῆς Οὐτσεστοχόβα καί ἄλλα δῶρα τῆς Πολωνικῆς φιλοξενίας».

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Ἅγιος Πολωνίας εἶχε ἰδιαιτέραν συνάντησιν μετά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τό Πατριαρχικόν Γραφεῖον, ὅπου συνεζητήθησαν θέματα ἀφορῶντα τά προβλήματα, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν αἱ δύο ἀδελφαί Ἐκκλησίαι.

Εἰς τήν κατ’ ἰδίαν συνάντησιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος εἶπεν εἰς τόν Ἅγιον Πολωνίας ὅτι ἡ ἐπίσκεψις Αὐτοῦ πέραν τῆς προσκυνηματικῆς αὐτῆς σημασίας διά τήν ὑγιείαν Αὐτοῦ ἔχει καί τήν σημασίαν τῆς εὐλογίας διά τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἐνίσχυσις εἰς τό ἐμπεπιστευμένον αὐτῇ ἔργον τῆς διαφυλάξεως τῶν Ἁγίων Τόπων, ἀποτελούντων κέντρον τοῦ παγκοσμίου ἐνδιαφέροντος. Τό ἔργον τοῦτο ἐπιτυγχάνεται διά τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τήν ὁποίαν οὐδεμία δύναμις δέν πρέπει νά ἀφήσωμεν νά διασπάσῃ.

Ὁ Μακαριώτατος Ἅγιος Πολωνίας ἀπαντῶν, εἶπεν ὅτι ὅπου ὑπάρχει πνευματικός ἀγών καί ἀγωνισταί, ἐκεῖ ὑπάρχει καί πόλεμος τοῦ διαβόλου πρός τήν Ἐκκλησίαν. «Ὑμεῖς, Μακαριώτατε, ὡς πρώτη ἱστορική Ἐκκλησία, ὡς Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, προσεύχεσθε ἐπί τῶν Ἁγίων Τόπων καί Ἡμεῖς ὡς Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας προσευχόμεθα νά δυνάμεθα νά συμπαραστεκώμεθα δι’ὅλων ἡμῶν τῶν δυνάμεων».

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας μετά τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ κατά τάς ἐρχομένας ἡμέρας θά περιηγηθῇ τά Πανάγια Προσκυνήματα, συμφώνως πρός τό καταρτισθέν πρόγραμμα,   ἐπί τοῦ ὁποίου θά γίνεται διαδικτυακή ἐνημέρωσις.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder




Η 5Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ΄.

Τήν Δευτέραν, 9ην/22αν Νοεμβρίου 2010, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης καί τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἑώρτασαν ἐν χαρᾷ κατά τήν τάξιν τήν πέμπτην ἐπέτειον τῆς Ἐνθρονίσεως τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Διά τό γεγονός τῆς Ἐνθρονίσεως, τό θέσαν τέλος εἰς τά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ ἔτους 2005, ἐτελέσθη εὐχαριστιακή Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 10.30 π.μ. ὥραν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας. Τῆς Δοξολογίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, παρέστησαν δέ οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς οἱ παρεπιδημοῦντες Ἀρχιερεῖς, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας καί ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Tomis τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας καί Ἱερομόναχοι τῶν Ἱεροσολύμων καί ἄλλων περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου, ἔγγαμοι ἱερεῖς τοῦ ποιμνίου, μοναχοί, μοναχαί, προσκυνηταί, οἱ διδάσκαλοι καί καθηγηταί τῶν Σχολῶν τοῦ Πατριαρχείου καί οἱ μαθηταί αὐτῶν, Ἕλληνες τῆς παροικίας καί μέλη τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Τήν ἑλληνικήν πολιτείαν ἐξεπροσώπησεν ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου μετά τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ.

Τήν Δοξολογίαν ἠκολούθησεν ἡ ἄνοδος εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ἑόρτιος δεξίωσις καί αἱ καθιερωμέναι προσφωνήσεις:

Ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἡ προσφώνησις τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ γεραρά ἡμῶν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης καί τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Σιωνίτιδος μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν ἑορτάζουν σήμερον ἐν χαρᾷ, εἰρήνῃ καί ἀγαλλιάσει τό γεγονός τῆς μετά τήν ὁμόφωνον ἐκλογήν τῆς  Ὑμετέρας Μακαριότητος πέμπτης ἐπετείου  τῆς Ἐνθρονίσεως Αὐτῆς εἰς τόν ἔνδοξον Θρόνον  τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἐπί τῷ γεγονότι τούτῳ ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἀναπολεῖ τάς ἡμέρας τῆς δίνης καί τῆς ὀδύνης, τάς ὁποίας, ἐντίμως, ἀνδρείως καί ὁμοφώνως ἀγωνισαμένη, ἐπιτυχῶς διῆλθε καί κατηύθυνε τό σκάφος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἰς τόν εὔδιον λιμένα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, προσβλέψασα εἰς τό πρόσωπον Ὑμῶν μετ’ ἐμπιστοσύνης ὡς εἰς τόν δυνάμενον νά συνεχίσῃ  τό διά μέσου τῶν αἰώνων ἐπιτελεσθέν ὑπ’αὐτῆς ἐκκλησιαστικόν, προσκυνηματικόν, πολιτιστικόν  καί εἰρηνευτικόν ἔργον εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἀνταποκρινομένη ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εἰς τό ὑπό τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας ἐμπιστευθέν Αὐτῇ βαρύ τοῦτο ἔργον, βοηθουμένη ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς  Συνόδου καί τῆς Ἀγιοταφιτικῆς  Ἀδελφότητος, ἐπετέλεσε κατά τό πενταετές διάστημα τῆς Πατριαρχείας Αὐτῆς ἔργα, τά ὁποῖα ὄντως στερεώνουν καί ἀνυψώνουν τό ὄνομα τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς  τόν γεωγραφικόν χῶρον τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ καί πέραν τούτου.

Παραλείπων ἐκ τῶν ἔργων τούτων τά παλαιότερα, ἀναφέρομαι εἰς τά τελείως πρόσφατα καί ἐν πρώτοις εἰς τό γεγονός  τῆς κατά  κατά τόν παρελθόντα μῆνα Ἀπρίλιον τοποθετήσεως ὑπ΄Αὐτῆς τοῦ θεμελίου λίθου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάτυρος  Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου εἰς Κατάρ, κατόπιν  τῆς πρωτοβουλίας  τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ἐπί τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Διοδώρου μέ  Ἐπίτροπον τότε τήν  Ὑμετέραν Μακαριότητα. Ἡ πρωτοβουλία αὕτη ἤνοιξε τόν δρόμον καί διά τήν ἵδρυσιν ναῶν ἐκεῖ ὑπό τῶν  ἄλλων χριστιανικῶν δογμάτων. Κατά τήν διάρκειαν  τῆς προσφάτου Πατριαρχικῆς ἐπισκέψεως Ὑμῶν εἰς Κατάρ ἐγένεσθε δεκτός μετ’ ἰδιαιτέρων τιμῶν ὑπό τοῦ πρίγκιπος Χάμαντ Ἴμπν Χαλίφα Ἀθάνη  καί εἴχατε ἐπαφάς μετά κυβερνητικῶν παραγόντων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων καί Βακουφίων τοῦ Κατάρ πρός ἐνίσχυσιν τοῦ διαθρησκειακοῦ  διαλόγου καί τῆς εἰρηνκῆς συνυπάρξεως τῶν Χριστιανῶν μετά τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἰσλάμ. Διά τήν καλλιέργειαν ἐξ ἄλλου τῶν σχέσεων τούτων ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης μετέσχε καί πάλιν εἰς τήν ἐν Λονδίνῳ κατά τόν παρελθόντα Ἰούνιον Διαθρησκειακήν Διάσκεψιν World Dialogue C-1 ὑπό τήν ἰδιότητα μάλιστα τοῦ ἐκπροσώπου τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Λίαν σημαντική ὑπῆρξεν ἐπίσης ἡ συμβολή τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς τήν ἀναδιοργάνωσιν καί ἀναβάθμισιν τῆς διοικητικῆς δομῆς καί τοῦ ὅλου τρόπου λειτουργίας τοῦ ΣΕΜΑ διά τῆς ἐκτάκτου συγκλήσεως ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος τῆς Ἐκτελεστικῆς  Ἐπιτροπῆς αὐτοῦ εἰς Ἀμμάν τῆς  Ἰορδανίας τόν παρελθόντα μῆνα Ἀπρίλιον ὡς καί διά τῆς λαβούσης χώραν εἰς Κύπρον συναντήσεως τῶν Προκαθημένων τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων  Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου διά τήν ἐξεύρεσιν τρόπων ἀναβαθμίσεως τοῦ ἐν λόγῳ Συμβουλίου πρός ἀποτελεσματικωτέραν ἐκπλήρωσιν τῆς εἰρηνευτικῆς αὐτοῦ ἀποστολῆς εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί τήν ἐνεργωτέραν συμπαράστασιν εἰς τούς χριστιανούς κατοίκους αὐτῆς.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τάς σχέσεις συνεργασίας μετά τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀξία ἰδιαιτέρας μνήμης τυγχάνει ἡ πρόσφατος  «εἰρηνική ἐπίσκεψις» τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τήν ἀδελφήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί ἡ ἐπίσημος ἐπίσκεψις εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας. Εἰς ταύτας ὁ Ὀρθόδοξος πατερικός λόγος πλουσίως μετεδόθη καί ἡ παρουσία τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ὡς φρουροῦ καί θεματοφύλακος τοῦ Ἁγίου Τάφου ὡς ἰδιαιτέρα εὐλογία ἐθεωρήθη καί ἐξετιμήθη.

Ἡ κατά τόν παρελθόντα Ἰούλιον ἐπίσκεψις τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Γεωργίου Παπανδρέου εἰς τό Πατριαρχεῖον καί ἡ ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος παρασημοφόρησις αὐτοῦ διά τῆς ἀνωτάτης τιμητικῆς διακρίσεως τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Μεγάλου Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου παραμένει γεγονός ἰδιαιτέρας σημασίας, διευρῦνον τάς  προοπτικάς  στενωτέρας καί ἀποδοτικωτέρας συνεργασίας μετά τῆς μητρός πατρίδος.

Ὁσον ἀφορᾷ εἰς τόν χῶρον  τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος, ἀναμφιβόλως ἄξιον μνείας τυγχάνει τό γεγονός ὅτι κατά τό τρέχον ἔτος ἐφηρμόσθη τό παρανόμως κατά τό παρελθόν ἔτος ἀμφισβητηθέν ὑπό τῶν Ἀρμενίων δικαίωμα ἡμῶν τῆς παρουσίας δευτέρου φύλακος ἐντός τοῦ Κουβουκλίου παρά τόν λίθον τοῦ ἀγγέλου εἰς τέσσαρας ἑορτάς αὐτῶν ὡς καί τό δικαίωμα ἡμῶν τῆς τοποθετήσεως τῆς κλίμακος εἰς τό χρησιμοποιούμενον ὑπ’ αὐτῶν παρεκκλήσιον παρά τήν βόρειον πύλην τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου ἐν Βηθλεέμ. Τοῦτο συνέβη χάρις εἰς τήν ἄκαμπτον ἐπιμονήν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἐνισχύουσαν τήν εἰς τοῦτο ὁμόθυμον ἀγωνιστικήν ἀντίστασιν τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, μέλη τῆς ὁποίας καί πληγάς ὑπέστησαν ἐκ τῆς Ἀρμενικῆς βιαιότητος.

Ἡ πρός τό ποίμνιον τοῦ Πατριαρχείου ποιμαντική μέριμνα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἐσυνεχίσθη ἐκδηλουμένη διά τῆς προσωπικῆς παρουσίας Αὐτῆς εἰς πλείστας τῶν ἑορτῶν αὐτοῦ μετά Πατριαρχικῆς Θείας Λειτουργίας καί κηρύγματος τοῦ θείου λόγου καί δι’ οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως  αὐτοῦ διά τήν ἀποπεράτωσιν ἀνεγέρσεως ἤ ἀνακαινίσεως ναῶν ἤ ἐνοριακῶν αἰθουσῶν. Τοῦτο ἰδιαιτέρως κατεφάνη εἰς τήν περίπτωσιν διευθετήσεως τοῦ χρονίου καί περιπλόκου προβλήματος τοῦ κτήματος Κάσρ Ἰλ Μουτράν μετά τῆς Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ καί εἰς τήν ἀνακαίνισιν καί τήν ἐπαναλειτουργίαν τοῦ ἐν τῷ κτήματι τούτῳ ἀπό ἐτῶν ἐγκαταλελειμμένου παρεκκλησίου τοῦ τιμίου Σταυροῦ.

Ταῦτα πάντα, Μακαριώτατε, ἀναφέρω ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὡς ἀληθῆ τεκμήρια μιᾶς ἐντίμου, σταθερᾶς  καί διαφανοῦς ἐκκλησιαστικῆς πορείας, δυνάμενα νά δημιουργήσουν τήν βεβαιότητα, τήν ἐλπίδα καί τήν αἰσιοδοξίαν, ἵνα συνεχῶς προβαίνωμεν εἰς τήν δημιουργίαν καί ἄλλων ἔργων, μή ἐπαναπαυόμενοι μέ τά τελεσθέντα, ἀλλ’ ἐμπόνως ἐπιδιώκοντες καί τά ἀτέλεστα, τά ὁποῖα φυσικῷ τῷ λόγῳ ἀναμένουν ἡμᾶς, μέ γνώμονα τήν «ἀτέλεστον τελειότητα» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος.

Ὑψῶν τό ποτήριον, ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος, Μακαριώτατε, εὔχομαι Ὑμῖν ἀπό καρδίας ἔτη ὅσα πλεῖστα ἀπό Θεοῦ εὐλογημένα μέ ὑγιείαν, δύναμιν, εὐστάθειαν, καί συνέχισιν πλουσίας καρποφορίας τῆς Ὑμετέρας Πατριαρχείας πρός δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους τῶν Ρωμαίων- Ὀρθοδόξων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Γένοιτο.

Ἠκολούθησε, προσφωνῶν τόν Μακαριώτατον, ὁ Ἐξοχώτατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

Μακαριώτατε,

Σεβαστοί Πατέρες

Κυρίες και Κύριοι

Συμπληρώνονται σήμερα πέντε χρόνια από της ενθρονίσεώς Σας ως Πατριάρχη του Παλαιφάτου καί Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Πέντε χρόνια που σημαδεύτηκαν από δημιουργική εργασία, πνευματική ανάταση, αφοσίωση στα ιερά καθήκοντά Σας και κυρίως ορατά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα της πολυσχιδούς δραστηριότητάς Σας.

Πριν από πέντε χρόνια το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έβγαινε με τραυματισμένο κύρος ως αποτέλεσμα μιας κρίσης, η οποία έθετε εν κινδύνω την ίδια του την ύπαρξη. Άφρονες χειρισμοί είχαν οδηγήσει το Καθίδρυμα στο χείλος ανεξελέγκτων εξελίξεων, οι οποίες, ευτυχώς, με τη βοήθεια του Θεού και τις άοκνες προσπάθειές Σας, αποσοβήθηκαν.

Η ηρεμία επανήλθε στο Πατριαρχείο και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα συνέχισε και συνεχίζει υπό τη σκέπη Σας, με τον ίδιο ζήλο αιώνων το θεάρεστο έργο της.

Μακαριώτατε,

Αισθάνομαι πολυ μικρός να κρίνω ή να σχολιάσω το έργο που έχετε επιτελέσει τά τελευταία πέντε χρόνια. Η πνευματική Σας παρουσία εμπνέει του Πατέρες, ενισχύει τους πιστούς, οδηγεί όλους μας στο δύσκολο δρόμο της αρετής και της αγάπης στον πλησίον μας. Γνωρίζουμε όλοι όχι μόνο το πνευματικό Σας έργο, αλλά και τις κοπιώδεις προσπάθειές Σας για τη διατήρηση και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων. Θα ήταν, ωστόσο, παράλειψη να μην αναφερθώ στο σημαντικό φιλανθρωπικό έργο του Πατριαρχείου και στην ανθρώπινη προσέγγισή Σας με ευαισθησία και λεπτότητα στα καθημερινά προβλήματα των πιστών.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων υπό την εμπνευσμένη ηγεσία Σας συνεχίζει ένα έργο αιώνων και είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι η δύναμη της θέλησής Σας, οι ικανότητές Σας και η Χάρις του Θεοῦ θα μας οδηγήσουν σε νέες, ακόμα πιο καλύτερες ημέρες.

Το Ελληνικό Έθνος, η Ελληνική Πολιτεία σαν σύνολο και όλοι εμείς, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Πρόσωπό Σας, στο Θεσμό, στο Καθίδρυμα. Επιθυμώ να Σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα Σας παρέχει αμέριστη συμπαράσταση, ευρίσκεται αρωγός στις προσπάθειές Σας, εκφράζει τήν πλήρη ικανοποίησή της για τό έργο που επιτελείτε και Σας εύχεται ολόψυχα και ολόθερμα Υγεία και Μακροημέρευση για τό καλό του Έθνους, της Ορθοδοξίας και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Χαιρετισμούς ἀπηύθυναν ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς Ρωσσικῆς Ἀποστολῆς (Missia) Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοφάνης, ὁ παρεπιδημῶν Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας, ὁ Σχολάρχης τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών μοναχός π. Φώτιος, ὁ Διευθυντής τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Ἁγίου Δημητρίου κ. Σαμίρ Ζανανίρι, ὁ π. Ἀΐσα Ἀουάδ, ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος ἐκπρόσωπος τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος καί ὁ π. Τζώρτζ Σαχουάν, ἐκπρόσωπος τοῦ ποιμνίου τῆς πόλεως Μπετζάλλας.

Χαιρετισμόν ἐπί τῇ 5ῃ ἐπετείῳ τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ Μακαριωτάτου ἀπέστειλαν ἐκ μέρους τῆς Μ.Κ.Ο. Ρωμηοσύνη τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὁ  Διαχειριστής αὐτῆς κ. Πέτρος Κυριακίδης (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον https://jerusalem-patriarchate.info/2010/11/22/2356/ ) καί ἐκ μέρους τοῦ ἐπισήμου διαδικτυακοῦ ἱστοχώρου τοῦ Πατριαρχείου ὁ Γενικός Διευθυντής αὐτοῦ κ. Χρῖστος Νικολάου (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον https://jerusalem-patriarchate.info/2010/11/22/2380/ ).

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τούς προσφωνήσαντας διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως καί προπόσεως Αὐτοῦ:

Ἐκλαμπρότατε  κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Αἶνον καί εὐχαριστήριον δοξολογίαν ἀνεπέμψαμεν τῷ ἁγίῳ Θεῷ ἡμῶν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἐπί τῇ σεπτῇ Ἐνθρονιστηρίῳ Ἑορτῇ τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος, ἐπί τοῦ Ἀποστολικοῦ καί μαρτυρικοῦ Θρόνου τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων, ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Ἡ πέμπτη ἐπέτειος ἀπό τῆς ἀναρρήσεως Ἡμῶν εἰς τόν σταυροαναστάσιμον Θρόνον τῆς πόλεως τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, τήν Ἱερουσαλήμ, ἀποτελεῖ πρᾶξιν τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καί οὐχί τοῦ κόσμου τούτου. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον: «παράγει γάρ τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου. (Α’ Κορ. 7,31)». Ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα, «καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς »,(Ματθ. 16, 18). Τῆς ἐμπειρίας ταύτης μάρτυς ἀψευδής ἀναδεικνύεται ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, ἡ ὁποία μετά τού εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων δίδει τήν Εὐαγγελικήν μαρτυρίαν τοῦ ἀπ αἰῶνος κεκρυμμένου μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἐπί τῆς γῆς τῆς Ἁγίας καί δή ἐπί τῶν τόπων τῆς Ναζαρέτ, τῆς Βηθλεέμ τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἀλλαχοῦ.

Κληρονόμοι γενόμενοι καί ἡμεῖς τῆς δωρεᾶς τῆς Ἀποστολικῆς διαδοχῆς καί ποιμαντικῆς μερίμνης, ἀλλά καί τῆς ἱερᾶς τῶν Παναγίων προσκυνημάτων παρακαταθήκης, οὐ παυόμεθα, κατά τόν θεῖον Παῦλον, «εὐχαριστοῦντες ὑπέρ τοῦ ποιμνίου ἡμῶν μνείαν ποιούμενοι ἐπί τῶν προσευχῶν ἡμῶν»,  (Ἐφ. 1, 16). Προσέτι δέ οὐ παυόμεθα  παρακαλοῦντες τόν Θεόν ὑπέρ διαφυλάξεως τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τῶν μαρτυρίων τῆς πίστεως τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων.

Ποιοῦμεν δέ τοῦτο ὑπείκοντες εἰς τάς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι παραινέσεις τῶν ἁγίων ἡμῶν Πατέρων διά στόματος τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου λέγοντες: «Πάντες οὖν, ὁμοήθειαν Θεοῦ λαβόντες, ἐντρέπεσθε ἀλλήλους, καί μηδείς κατά σάρκα βλεπέτω τόν πλησίον, ἀλλ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ ἀλλήλους διά παντός ἀγαπᾶτε. Μηδέν ἔστω ἐν ὑμῖν, ὅ δυνήσεται ὑμᾶς μερίσαι, ἀλλ’ ἑνώθητε τῷ ἐπισκόπῳ καί τοῖς προκαθημένοις εἰς τόπον καί διδαχήν ἀφθαρσίας», (Μαγν. VI, 2).

Ἐπ’ οὐδενί ἀμφιβαλλόμενοι, ἐπί τῶν τρικυμιῶν καί καταιγίδων ἐν μέσῳ τῶν ὁποίων διέρχεται τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἐν τούτοις βεβαίαν ἔχομεν τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπί τούτοις δεόμενοι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν, ὅπως κατευθύνῃ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ εἰς λιμένας ἀσφαλεῖς, εὐδίους καί εἰρηνικούς, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς τιμήσαντας τήν ἡμέραν ταύτην, δύναμιν, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ._Σωτήριον Ἀθανασίου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην κ._Ἰσίδωρον π. Θεοφάνην, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ._Κυρίλλου, πρός τόν Σχολάρχην τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Σχολῆς, Ὁσιολογιώτατον Μοναχόν π. Φώτιον,  τόν αἰδεσιμώτατον π. Αΐσα Αουάδ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Διευθυντήν τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἐντιμότατον κ. Σαμίρ Ζανανίρι, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Φιλόθεον ἐκ τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης, τόν π. Γεώργιον Σαχουάν ἐκ Μπετζάλλας καί ἅπαντας τούς παρισταμένους εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου. Ἐπιδαψιλεύομεν πᾶσιν ὑμῖν τάς Πατρικάς Ἡμῶν εὐχάς καί Πατριαρχικάς εὐλογίας.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Μετά τήν δεξίωσιν εἰς τά Πατριαρχεῖα καί μετά τόν ἀσπασμόν τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου ὑπό τῶν κατακλυσάντων τήν αἴθουσαν προσκυνητῶν, ἠκολούθησεν ἑόρτιος τράπεζα τῆς Ἀδελφότητος, ἐν ᾗ παρεκάθισεν καί ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος.

Ἑκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder




ΕΥΧΕΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΤΟΥ ΙΣΤΟΧΩΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 5Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ

Ἱερουσαλήμ,

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010.

Μακαριώτατε,

Παρῆλθε μία 5ετία ἀπὸ τῆς ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων Σας ἐπὶ τοῦ Θρόνου τῆς Μητρὸς τῶν Ἐκκλησιῶν.Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς δικῆς σας Πατριαρχίας ἱδρύθηκε καὶ ἡ ἡμετέρα Διεύθυνσις τοῦ Ἱστοχώρου τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία ἀριθμεῖ αἰσίως πέραν τῶν 20 στελεχῶν διεσπαρμένων μὲν σὲ 6 διαφορετικὲς πόλεις, συνεργαζομένων δὲ ἐν ἁρμονίᾳ, μὲ στόχο τὴν ἀξιοπρεπῆ προβολὴ τοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου μας διὰ τοῦ διαδικτύου.

Ο κεντρικὸς ἱστοχῶρος τοῦ Πατριαρχείου μας www.jerusalem-patriarchate.info συμφώνως πρὸς τὸ καλωσόρισμα, ποὺ εἶναι ἀναρτημένο σὲ αὐτὸν ἀποσκοπεῖ «εἰς τὴν παρουσίασιν τῶν Ἁγίων ἐκείνων Τόπων, ὃπου ἐδιόδευσαν οἱ ἄχραντοι πόδες τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες ἐτάχθησαν φύλακες αὐτῶν». Ὁ ἱστοχῶρος ἱδρύθηκε μὲ ἀπόφαση τῆς ΙΣΤ’ Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 10ης Ὀκτωβρίου 2006 καὶ λειτούργησε τὴν 1η Ἰουνίου 2007 ἀρχικὰ στὴν Ἑλληνικὴ καὶ στὴν συνέχεια στὴν Ἀγγλικὴ καὶ Ἀραβικὴ γλῶσσα, ἐμπλουτιζόμενος συνεχῶς ἔκτοτε μὲ νέο ὑλικό. Περιλαμβάνει μεταξὺ ἄλλων περιγραφὲς καὶ ἱστορικὰ στοιχεῖα περὶ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καθὼς καὶ τὰ πλήρη στοιχεῖα ἐπικοινωνίας μὲ αὐτά, τὴν διοικητικὴ ὀργάνωση τοῦ Πατριαρχείου καὶ πλῆθος φωτογραφιῶν.

Στὴ συνέχεια, οἰκοδομήθηκε ὁ ἱστοχῶρος τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» www.romiosini.org.gr ὁ ὁποῖος δρᾶ συνεργικὰ μὲ τὸν κεντρικὸ ἱστοχῶρο τοῦ Πατριαρχείου, ἀποσκοπώντας καὶ πάλι στὴν παρουσίαση τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ἀνὰ τὸ παγκόσμιο.

Τέλος, τὴν 21η Νοεμβρίου τοῦ παρελθόντος ἔτους ἐνεργοποιήθηκε ἡ Πύλη Εἰδησεογραφίας τοῦ Πατριαρχείου μας en.jerusalem-patriarchate.info μέσω τῆς ὁποίας δημοσιοποιεῖται ἡ ἐπικαιρότητα καὶ τὰ ἀνακοινωθέντα τοῦ Πατριαρχείου μας τόσο στὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα ὅσο καὶ στὴν Ἀραβικὴ καὶ Ἀγγλική.

Είναι ἀληθὲς τὸ ὅτι τὰ ἀνωτέρω τρία δικτυακὰ ἐγχειρήματα ὀφείλουν τὴν ὕπαρξή τους στὴ δική Σᾶς εὐλογία καὶ προσωπικὴ μέριμνα, ἐξ οὗ καὶ δικαίως Σᾶς ἀποδίδουμε τὰ εὐχαριστήρια καὶ τὰ εὔσημα.

Εἶναι ἐπίσης ἀληθὲς τὸ ὅτι μὲ τὴν προσωπική Σᾶς εὐλογία καὶ στήριξη προχωροῦμε στὴν περαιτέρω ἐνίσχυση τῆς παρουσίας τοῦ Πατριαρχείου μας στὸ διαδίκτυο μὲ τρία ἐπιπλέον δικτυακὰ ἐγχειρήματα, ἤτοι τὸ «Ράδιο Ρωμηοσύνη», τὸ «Ρωμηοσύνη TV» καὶ τὴν διακτυακὴ παρουσίαση τοῦ περιοδικοῦ τοῦ Πατριαρχείου «Νέα Σιὼν». Μέσω τῶν νέων αὐτῶν ἐγχειρημάτων, τὰ ὁποία σὺν Θεῷ θὰ λειτουργήσουν ἐντὸς τοῦ ἑπομένου ἔτους, ἡ λειτουργικὴ ζωὴ τοῦ Πατριαρχείου μας καὶ οἱ λοιπὲς δραστηριότητές του θὰ γίνουν ὁρατὲς μὲ ἀμεσότερο τρόπο τόσο στὸ ποίμνιό του ὅσο καὶ στοὺς φίλους του ἀνὰ τὸ παγκόσμιο.

Ἕνεκεν τῶν ἀνωτέρω, ἐκ μέρους τῶν 20 καὶ πλέον στελεχῶν ποὺ δραστηριοποιοῦνται ὑπὲρ τῆς ἀξιοπρεποῦς παρουσίας τοῦ Πατριαρχείου μας ἀνὰ τὸ παγκόσμιο μέσω τοῦ διαδικτύου, Σᾶς εὔχομαι ὑγεία καὶ μακροημέρευση πρὸς δόξαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Δρ Χρίστος Θ. Νικολάου

Γενικὸς Διευθυντὴς τοῦ ἐπισήμου ἱστοχώρου τοῦ Πατριαρχείου

ngg_shortcode_3_placeholder




ΕΥΧΕΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ ΤΗΣ Μ.Κ.Ο. “ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ” ΓΙΑ ΤΗΝ 5Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ

Ἀθήνα, 22/11/10

Μακαριώτατε Πατριάρχα Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλε,

Ἐκ μέρους τῆς Ἀναπληρώτριας Διαχειρίστριας κ. Αἰκατερίνης Διαμαντοπούλου, τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου καὶ τῶν ἐργαζομένων στὴ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη»,

σᾶς εὐχόμαστε ὁλόψυχα Εὐλογημένη Πατριαρχία καὶ μακροημέρευση μὲ ὑγεία καὶ εἰρήνη.

Ἔχει ἤδη παρέλθει μία πενταετία ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ καὶ τὴν Ἐνθρόνισή σας στὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Τὸ πενταετὲς αὐτὸ χρονικὸ διάστημα ἔλαβαν χώρα σημαντικὰ ἐγχειρήματα, τὰ ὁποῖα σηματοδότησαν τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητας.

Ἀξιομνημόνευτο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπὶ τῆς Πατριαρχίας σας, μὲ ἱδρυτὴ ἐσᾶς, συνεστήθη καὶ λειτουργεῖ ἡ Μὴ Κυβερνητικὴ Ὀργάνωση «Ρωμηοσύνη» τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ἡ δράση τῆς ἔχει βοηθήσει καὶ συνεχίζει νὰ συνδράμει στὸ πολύπλευρο ἔργο σας. Σὲ διάστημα δύο χρόνων ἀπὸ τὴ σύστασή της ἔχει πραγματοποιήσει σημαντικὲς ἐκδόσεις. Ἐδῶ ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε τὴν ἐν ἐξελίξει ἀνατύπωση τοῦ βιβλίου τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου «Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων» σὲ 3.500 πολυτελῆ ἀντίτυπα, καθὼς καὶ τὴν ἔκδοση τοῦ διπλοῦ CD μὲ τὰ «Ἐγκώμια εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας ἠμῶν Θεοτόκου» σὲ 5.000 ἀντίτυπα. Ἐπιπλέον ἔχει ἀνακαινίσει τὸ Ἡγουμενεῖο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἑβραϊκῆς. Ἐπίσης ἔχει πραγματοποιήσει 3 Διεθνῆ Συνέδρια, δύο στὴν Ἑλλάδα καὶ ἕνα στὴν Κύπρο, ἐνῶ συμμετεῖχε στὴ Διεθνῆ Ἔκθεση «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ». Ἐπιπρόσθετα ἔχει διοργανώσει πληθώρα προσκυνηματικῶν ἐκδρομῶν στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ σὲ ἄλλα Ὀρθόδοξα κέντρα. Ἀκόμα συμμετέχει σὲ Διεθνῆ Συνέδρια, Ἡμερίδες καὶ Ἐκδηλώσεις τῆς Πολιτείας, πνευματικῶν φορέων καὶ Ὀργανισμῶν τοῦ τόπου. Ἐπίσης ἔχει οἰκοδομήσει ἰστοχῶρο, στὸν ὁποῖο ἐπικαιροποιοῦνται ἡ δράση της, οἱ εἰδήσεις ἐκ τοῦ Πατριαρχείου καὶ ἱστορικὰ στοιχεῖα σὲ δυὸ γλῶσσες, τὴν Ἑλληνικὴ καὶ τὴν Ἀγγλική. Ἄξια λόγου εἶναι ἡ πανοραμικὴ ἀπεικόνιση τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων μέσω τοῦ Ἰστοχώρου τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη», κάτι ποὺ ἀποτελεῖ παγκόσμια πρωτοτυπία.

Η Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» ἀριθμεῖ πάνω ἀπὸ 2.000 Μέλη καὶ συνεχίζει τὸ ἔργο της μὲ ἄξιους συνεργάτες καὶ χορηγούς. Εἶναι σὲ στενὴ συνεργασία μὲ τὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καὶ τὸ σύνολο τῆς Πανεπιστημιακῆς κοινότητας, καθὼς καὶ μὲ τὸ Ἀνοικτὸ Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ἀξίζει νὰ ἀναφερθεῖ καὶ ἡ σύσταση τῶν δυὸ νέων ἐγχειρημάτων, τοῦ «Ράδιο Ρωμηοσύνη» καὶ τοῦ «Ρωμηοσύνη TV», τὰ ὁποία σύντομα θὰ καταστήσουν τὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο κοινωνὸ τῆς ζωῆς καὶ τῆς δράσης τοῦ Πατριαρχείου διαδικτυακᾶ.

Ὅλα αὐτὰ ἔχουν πραγματοποιηθεῖ μὲ τὴ δική σας πνευματικὴ καθοδήγηση, διότι ἐσεὶς εἶστε ὁ ἐμπνευστής, ἀλλὰ καὶ ὁ ἱδρυτὴς τῶν σπουδαίων αὐτῶν ἔργων. Σᾶς εὐχόμαστε νὰ σᾶς φωτίζει ὁ Θεὸς καὶ μὲ τὴ σοφία καὶ τὴ βαθειὰ πίστη ποὺ διαθέτετε νὰ συνεχίζετε εἰρηνικὰ τὸ ἔργο σας.

Η Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» σας περιβάλλει μὲ ἀγάπη, σεβασμὸ καὶ ἀφοσίωση. Εἴμαστε καὶ θὰ συνεχίσουμε νὰ εἴμαστε ἀρωγοὶ στὸν τιτάνιο ἀγῶνα ποὺ κάνετε καθημερινὰ γιὰ τὴ διατήρηση καὶ ἀνάδειξη τῶν Παναγίων προσκυνημάτων στὴν Ἁγία Γῆ, προσευχόμενοι στὸν Παντοδύναμο νὰ σᾶς δίνει δύναμη καὶ ἀντοχὴ στὴν ἐπιτέλεση τῶν πλείστων ἁρμοδιοτήτων σας πρὸς ὄφελος πάντα τοῦ Πατριαρχείου, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητας καὶ τῶν Πανσέπτων Προσκυνημάτων.

Μακαριώτατε, σᾶς εὐχόμαστε πολλὰ τὰ ἔτη, μὲ ὑγεία, δύναμη καὶ κάθε εὐλογία στὸ θεάρεστο καὶ πολύπλευρο ἔργο σας.

Μὲ σεβασμό,

Ὁ Διαχειριστὴς τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη»

Πέτρος Κυριακίδης




Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΟΒΙΝΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Δευτέραν, 19ην Ὀκτωβρίου /1ην Νοεμβρίου 2010, ἐπεσκέφθη τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Μολδαβίας καί Μπουκοβίνης κ. Θεοφάνης μετά μεγάλης ὁμάδος ἱερέων καί μετά 400 προσκυνητῶν τῆς θεοσώστου Μητροπόλεως αὐτοῦ.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως αὐτῆς ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης κ. Θεοφάνης προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον, λέγων:

«Εἴμεθα ὁμάς προσκυνητῶν τῆς Μολδαβίας, οἱ ὁποῖοι ἤλθομεν, διά νά προσκυνήσωμεν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Μεταξύ τῶν τιμωμένων Ἁγίων τῆς Ἁγίας Γῆς εἶναι καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χοτζεβίτης. Ὠργανώσαμεν ἐκδρομήν ἐκ Μολδαβίας διά τά προσκυνήματα καί διά τόν Ἅγιον τοῦτον. Ἐγώ καί οἱ ἱερεῖς μου ζητοῦμεν τήν εὐλογίαν Ὑμῶν νά ἐπισκεφθῶμεν τά ἅγια προσκυνήματα καί νά λειτουργήσωμεν εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον. Ζητοῦμεν νά εὐλογήσητε τό ποίμνιον τῆς Μητροπόλεως Μολδαβίας καί Μπουκοβίνης. Μεταφέρομεν Ὑμῖν τούς ἀδελφικούς ἀσπασμούς τοῦ Πατριάρχου τῆς Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ζητεῖ νά εὐλογήσητε τό ποίμνιον τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας».

Εἰς τοῦτον ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπήντησεν: «Εἶναι χαρά Ἡμῶν νά ὑποδεχώμεθα ὑμᾶς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τό Πατριαρχεῖον. Ἐσεῖς ἔχετε τήν εὐλογίαν τῆς συμμετοχῆς εἰς τήν ἁγιότητα τῆς Ἁγίας Γῆς. Δι Ἡμᾶς ὡσαύτως εἶναι εὐλογία ἡ ἐπίσκεψις ὑμῶν ὡς ἐνίσχυσις εἰς τό ἐπιτελούμενον ἔργον τῆς διαφυλάξεως τῶν Ἁγίων Τόπων. Ἡ ὑποδοχή προσκυνητῶν δηλοῖ τήν ἐν Χριστῷ κοινωνίαν καί ἑνότητα ἡμῶν ὡς Ὀρθοδόξων. Ἡ σημασία τῆς Ἱερουσαλήμ εἶναι μεγίστη διά τό σταυρικόν αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν Ἱερουσαλήμ καί τά Πανάγια Προσκυνήματα αὐτῆς διακονοῦμεν ἡμεῖς, τό Πατριαρχεῖον καί ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, ὡς ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Χριστιανῶν, ἰδίᾳ τῶν Ὀρθοδόξων. Χάρις εἰς τήν διακονίαν ταύτην διετηρήθησαν ὡς λειτουργικοί χῶροι τά Πανάγια Προσκυνήματα

Ἡ προσκυνηματική ὑμῶν ἐπίσκεψις λέγεται «προσκυνηματική θεωρία», διότι θά δῆτε καί διά τῶν φυσικῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν τούς τόπους, τούς ὁποίους ἤγγισε διά τῆς παρουσίας καί τῆς ἁφῆς αὐτοῦ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Θά δῆτε καί ὑμεῖς νοερῶς τό φῶς, τό ὁποῖον εἶδον οἱ μαθηταί ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ.

Σκοπός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μεταμόρφωσις, ἡ ἑνότης ἡμῶν μετά τοῦ Ἰησοῦ. Τοῦτο συνέβη καί εἰς τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χοτζεβίτην, ἐκδιωχθέντα ὑπό τῶν ἰδίων καί ἐλθόντα εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ὡς ξένον καί ἐνταῦθα διά τῆς ἀσκήσεως καί τῆς θείας χάριτος μεταμορφωθέντα. Οὗτος ἠξιώθη τοῦ φυσικοῦ καί πνευματικοῦ φωτός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οὗτος εἶναι προστάτης τῆς Μονῆς καί πηγή ἰάσεων. Τό ἄφθορον σῶμα του εἶναι ἔνδειξις καί ἀπόδειξις τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ διά τήν κοινήν ἐκ νεκρῶν ἡμῶν ἀνάστασιν. Εὔχομαι ἡ προσκύνησις ὑμῶν διά τῶν εὐχών τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ  Χοτζεβίτου καί τοῦ Μητροπολίτου ὑμῶν νά ἀποβῇ ὑμῖν πηγή ἁγιασμοῦ, θεωρίας καί μιμήσεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χοτζεβίτου. Σᾶς εὔχομαι εὐλογημένον προσκύνημα».

Ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Μολδαβίας κ.κ. Θεοφάνης ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ὑποδοχήν καί τούς λόγους καί προσέφερεν εἰς τόν Αὐτόν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, κατεσκευασμένην εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν τῆς Μολδαβίας Ἰάσιον, ζητῶν τάς προσευχάς Αὐτοῦ.

Ὁ δέ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς αὐτόν ἐγκόλπιον καί εἰς τούς ἱερεῖς τῆς Ἱ. Μητροπόλεως αὐτοῦ σταυρόν ἐκ μαργαριταρορρίζης καί ἐπίσης τό βιβλίον τοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου καί ἐνθύμια εἰς τούς προσκυνητάς. Τό ἴδιο βράδυ ὁ Μητροπολίτης Μολδαβίας καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ ἐλειτούργησαν μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου εἰς τήν μεταμεσονύκτιον θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder




Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΑΙΜΟΔΟΤΩΝ ΝΟΜΟΥ ΑΧΑΪΑΣ «Ο ΑΙΜΟΔΟΤΗΣ» ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΕΙ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ.

Τήν Τρίτην, 13ην/26ην Ὀκτωβρίου 2010, ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ὁ Σύλλογος Αἱμοδοτῶν Νομοῦ Ἀχαΐας «Ὁ Αἱμοδότης» ὑπό τόν Πρόεδρον αὐτοῦ κ. Σεμιγιᾶτον Γεώργιον, τήν Γραμματέα κ. Τριπολιτσιώτη Μαρίαν, τά μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου καί μεθ’ ὁμάδος πεντήκοντα προσκυνητῶν. Εἰς τό πλαίσιον τῆς συναντήσεως αὐτῆς ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τά μέλη τοῦ ἐν λόγῳ Συλλόγου, λέγων:

«Σᾶς ὑποδεχόμεθα μέ ἰδιαιτέραν χαράν ὡς προσκυνητάς τῶν Ἁγίων Τόπων. Τοῦτο εἶναι εὐλογία δι’ ὑμᾶς, διότι ἁγιάζεσθε, ἀλλά καί δι’ ἡμᾶς διότι ἐνισχυόμεθα. Οἱ ἅγιοι τόποι εἶναι ἅγιοι ἐκ τοῦ αἵματος τῶν προφητῶν καί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Φύλακες καί διάκονοι τῶν τόπων τούτων εἶναι τό γένος καί τό ἔθνος τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων. Χάρις εἰς τάς θυσίας τούτων διατηροῦνται τά Πανάγια Προσκυνήματα Ὀρθόδοξα. Ταῦτα καί τό Πατριαρχεῖον ἑλκύουν τό ἐνδιαφέρον ὅλου τοῦ κόσμου. Εἰς ὑμᾶς ὡς αἱμοδότας, ὡς δότας αἵματος φυσικοῦ, ἁρμόζει νά εἴπωμεν ὅτι ὁ Πανάγιος Τάφος εἶναι ὁ πνευματικός αἱμοδότης ὅλου τοῦ ἀθρωπίνου γένους. Εὐλογημένον τό προσκύνημά σας».

Ἐν συνεχείᾳ ἡ Γενική Γραμματεύς ἀνέγνωσε τό Πρακτικόν τῆς ἀναγορεύσεως, ἔχον ὡς ἕπεται:

«Σήμερον, ἡμέραν Τρίτην, 6ην Ἰουλίου 2010 καί ὥραν 6:00 μ.μ. συνῆλθε τό Διοικητικόν Συμβούλιον τοῦ Συλλόγου Ἐθελοντῶν Αἱμοδοτῶν Νομοῦ Ἀχαΐας «Ο ΑΙΜΟΔΟΤΗΣ» ἐπί τῆς Ὁδοῦ Βότση 51 καί Κανακάρη μέ μοναδικόν θέμα τήν ἀνακήρυξιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεοφίλου Γ’ εἰς Ἐπίτιμον Πρόεδρον τοῦ Συλλόγου μας.

Τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διαφυλάσσει τά ἱερά κειμήλια τῆς Ὀρθοδοξίας καί δή τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Πρώτου Αἱμοδότου διά τήν σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος.

Διά ταῦτα ἀπονέμομεν τόν τίτλον τοῦ Ἐπιτίμου Προέδρου τοῦ Συλλόγου μας εἰς τήν Α.Θ.Μακαριότητα

Ὁμοῦ μετά τοῦ ἀνωτέρου τίτλου παραδίδεται εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Ἐγκόλπιον, φέρον τόν προστάτην τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν «πρωτόκλητον Ἀπόστολον Ἅγιον Ἀνδρέαν», ἐκ καθαροῦ ἀργύρου, ζητοῦντες τάς εὐλογίας Του διά τήν συνέχισιν τοῦ ἔργου μας, διά τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου.

Διά τό Δ.Σ.

Ὁ Πρόεδρος, Σιμιγιᾶτος Γεώργιος

Ἡ Γραμματεύς, Τριπολιτσιώτη Μαρία

Τά μέλη: Σουτερᾶ Ἑλένη, Γιατρᾶ Ἀργυρῶ, Βασιλείου Ἀθανάσιος, Κασοκεράκης Γεώργιος, Παπαθανασόπουλος Κωνσταντῖνος, Πλέσσας Κωνσταντῖνος, Παπαλάμπρου Μαύρα.

Μετά τούς λόγους τούτους, ὁ Πρόεδρος Αἱμοδοτῶν Σιμιγιᾶτος Γεώργιος εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον:

Μακαριώτατε,

Σήμερα ἐμεῖς, τό Διοικητικό Συμβούλιο τοῦ Συλλόγου Ἐθελοντῶν Αἱμοδοτῶν Νομοῦ Ἀχαΐας τῆς Πελοποννήσου τῆς μητέρας Πατρίδος, ἤλθαμε ὡς ταπεινοί προσκυνητές τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκησίας, δηλαδή τοῦ παλαιφάτου Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων καί ἰδιαιτέρως τῶν Ἱερῶν καί σεβασμίων Προσκυνημάτων του.

Ἀλλά ἤλθαμε καί νά ὑποβάλλουμε, μαζί μέ τόν σεβασμό καί τήν ἐκτίμηση τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου καί ὅλων τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου μας πρός τό σεβαστό πρόσωπό Σας, τήν ὁμόφωνη ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου μας, μέ τήν ὁποία Σᾶς ἀνακηρύσσουμε Ἐπίτιμο Πρόεδρο τοῦ Συλλόγου μας καί ταπεινῶς ἐπικαλούμεθα τάς θεοπειθεῖς εὐχάς καί εὐλογίας Σας διά τήν ἀπρόσκοπτη συνέχιση τοῦ θεαρέστου καί ἱεροῦ ἔργου μας.

Δεχθεῖτε Μακαριώτατε μαζί μέ τήν ἐπίδοση τοῦ  παραπάνω τίτλου καί ὡς ἐλάχιστο δῶρο τῆς ἐπισκέψεώς μας αὐτῆς ἕνα ἀργυροῦν ἐγκόλπιον φέρον τόν προστάτη τῆς πόλεως μας Πρωτόκλητο Ἅγιο Ἀνδρέα, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν Βηθσαϊδᾶ τῆς δυτικῆς ὄχθης τῆς Τιβεριάδος λίμνης καί τοῦ Βυζαντίου ἔφθασε στόν Πατραϊκό Κόλπο καί ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία τῶν Πατρῶν καί σταυρώθηκε διά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, διά τόν ὁποῖον καί ἐμεῖς ταπεινῶς ἀγωνιζόμαστε.

Διά τούτων ὁ Πρόεδρος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον τό δίπλωμα τοῦ Συλλόγου καί τό ἀργυροῦν ἐγκόλπιον.

Ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστῶν διά τήν τιμήν, ἐπέδωσεν εἰς τόν Σύλλογον μεγάλον φιλντισένιον ἀστέρα, κατασκευασθέντα εἰς Βηθλεέμ καί εἰς τόν Πρόεδρον καί εἰς ἕκαστον μέλος μετάλλιον τοῦ Πατριαρχείου, κοπέν ἐπί τῇ δισχιλιετηρίδι τοῦ Πατριαρχείου, καί τό βιβλίον τοῦ καθηγητοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου, εὐχόμενος πᾶσαν εὐόδωσιν τοῦ θεαρέστου αἱμοδοτικοῦ ἔργου, μιμουμένου τήν θυσιαστικήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, μακράν πάσης ἐπιβουλῆς τοῦ ἀντικειμένου.

Εἰς ἐκδήλωσιν, ἡ ὁποία θά λάβῃ χώραν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ποιμένων Μπετσαχούρ, τήν προσεχῆ Κυριακήν,  18ην /30ην Ὀκτωβρίου 2010, ὁ Σύλλογος θά τιμήσῃ μέ τό ἀσημένιον παράσημον τοῦ Συλλόγου τούς ἐκ Πατρῶν καταγομένους Ἁγιοταφίτας, Ἱερομόναχον π. Ἰγνάτιον, ἡγούμενον τοῦ προσκυνήματος τῶν Ποιμένων εἰς τό Χωρίον τῶν Ποιμένων παρά τήν Βηθλεέμ καί τόν μοναχόν Ἀχίλλιον, προϊστάμενον τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀναλήψεως ἔναντι τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἀναλήψεως, ἀμφοτέρους αἱμοδότας τοῦ Συλλόγου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder




Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.

Τήν Παρασκευήν 22αν Ὀκτωβρίου 2010, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαῖος, ἀκολουθῶν ἀρχαίαν συνήθειαν προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ εἰς τόν ἐν Νεοχωρίῳ ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τήν 23ην Ὀκτωβρίου 2010, Θρονικῇ ἑορτῇ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Εἰς τό πλαίσιον τοῦ πανηγυρικοῦ τούτου Ἑσπερινοῦ, ὁ Ἔξαρχος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κωνσταντινούπολιν Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος προσεφώνησε τόν Παναγιώτατον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,

Εξοχώτατε κύριε Γενικέ Πρόξενε,

Αγαπητοι προσκυνηταί του Ιερού Μετοχίου τούτου ,

Τα ανέκαθεν πατριαρχικά προνόμια δέον φυλάττεσθαι απαρασάλευτα, και τηρείσθαι απαρεγχείρητα, ου μην αλλά και δια της αυτών ενεργείας πάσι κατάδηλα γίνεσθαι∙ έκαστον γαρ των όντων των τε καθ εαυτά υφεστώτων, και των εν άλλοις το είναι εχόντων, της οικείας ενεργείας ενεκα πέφυκε∙ πάσα γαρ έξις , ωσαύτως και υπόστασις, ενεργείας αμοιρούσα, ως μη ούσα λογίζεται∙ προνομιον άρα, και των προνομίων εξαίρετον των πατριαρχικών τον επ’ αδείας έχειν τον του οικουμενικού θρόνου προϊστάμενον τας εσπερίους ευχάς εκτελείν τας επι τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ιακώβου και πρώτου των Ιεροσολύμων Ιεράρχου γενομένου, εν ενί των εν Κωνσταντινουπόλει Μετοχίων του Παναγίου και Ζωδόχου Τάφου.

Συνήχθημεν ουν επι το αυτό και πάλιν ίνα αγαλλομένη καρδία, της Υμετερας Παναγιότητος προεξαρχούσης,  τελέσωμεν τον εσπερινόν της μνήμης του Αγιου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Συνήχθημεν επι το αυτό ολίγους μήνας μετά την πανήγυριν των θυρανοιξίων του Ιερού τούτου Ναού , κατόπιν της ριζικής αυτού ανακαινίσεως, παρευρεθέντος συν τη Υψηλή Υμών Θεοτιμήτω Κορυφή  και του Μακαριωτάτου Πατρός ημών και Πατριάρχου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας κυρίου κυρίου Θεοφίλου.

Υποδεχόμενος Υμάς συν τη Τιμία Υμών Συνοδεία, ευχάς αναπέμπω τω εν Τριαδι Θεώ και ευχαριστίας  τω Πατρί ημών και Πατριάρχη κυρίω Θεοφίλω, τω καταξιώσαντι  με τοιαύτης τιμής και ευλογίας, ονομάσαντά με Επίτροπον Αυτού εις τα εν Κωνσταντιπόλει Μετόχια του Παναγίου  Τάφου, τα οποία από τον 17ον αιώνα με την παρουσίαν επίσης και αυτών των ιδίων των Πατριαρχών Ιεροσολύμων, επί τριακόσια και πλέον έτη διεδραμάτισαν σπουδαίον ρόλον εις  την ζωήν  της Εκκλησίας και του Γένους, όπως περίτρανα αποδεικνύεται από τας δέλτους της ιστορίας.

Επιτραπείτω μοι όμως, Παναγιώτατε Δέσποτα, σήμερον αντί άλλης προσφωνήσεως εν βραχύτητι λόγου, να αναφερθώ εις μιαν των αγιωτάτων μορφών, αι οποίαι οιακοστρόφησαν την Ιεροσολυμιτικήν ολκάδα εν θαλάσσαις λίαν τεταραγμέναις κατά τους σκοτεινούς κάτω χρόνους. Τον Πατριάρχην Αθανάσιον, καθηγούμενον του εν Νεοχωρίω Μετοχίου του Παναγίου Τάφου, τον οποίον  Αρχιμανδρίτην έτι όντα προσεκάλεσεν η Αγιοταφιτική Αδελφότης, ίνα ανέλθη τας βαθμίδας του σταυρικού Γολγοθά, επί του οποίου από της εποχής του σήμερον εορταζομένου Αγιου Ιακώβου εστήθη ο θρόνος των προκαθημένων της Σιωνίτιδος Πρωτογόνου Εκκλησίας.

Αθανάσιος ο Ε,΄ Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, έλαβε τον της αθανασίας και της ζωής  στέφανον κατά το έτος 1845, δόκιμος γενόμενος, «ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ιακώβ. Α’, 12). Τούτους τους λόγους έγραφε προς τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ τας εν τη διασπορά ο Θείος Ιάκωβος, μακαρίζων δια τούτων τους εις ποικίλους περιπίπτοντας πειρασμούς και περιπετείας της ζωής και όμως υπομένοντας μετά καρτερίας και ανοχής, άνευ τινός γογγυσμού και απελπισίας. Και οι μεν λόγοι ούτοι του Αδελφοθέου ανήκουσιν, είπερ και εις άλλον τινά, εις αυτόν αυτού μάλιστα του αποστολικού θρόνου διάδοχον, τον Ιεράρχην των Ιεροσολύμων Αθανάσιον τον Ε΄. Ο δε θεσπέσιος Παύλος διαγράφων προς τον μακάριον αυτού μαθητήν Τιμόθεον τα της επισκοπικής επαγγελίας καθήκοντα, υπομιμνήσκει αυτόν δια ποίων έργων οφείλει αναδεικνύειν εαυτόν δόκιμον εις το στάδιον της επισκοπικής ζωής: «σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.». (Β’ Τιμ. 15). Ούτως έλαμψεν εν τω νοητώ στερεώματι της Εκκλησίας ο πολύφωτος και αρίζηλος αστήρ της Ορθοδοξίας Αθανάσιος ο Ε΄,

«Τόν Θεόν φοβοῦ καί τάς ἐντολάς Αὐτοῦ φύλασσε, ὅτι τοῦτο πᾶς ο άνθρωπος» (Εκκλησ. ΙΒ’,13). Τοιούτον σοφόν αποδίδωσι τον ορισμόν του ανθρώπου ο σοφός Εκκλησιαστής, και τοιούτων ανθρώπων γόνος ευκλεής υπήρξεν ο ιερός Αθανάσιος. Γεννηθείς εν Ραιδεστώ τη κατά την Προποντίδα, ανετράφη εκ βρέφους εν φόβω Κυρίου, μορφούμενος την νοεράν μόρφωσιν κατά το παράδειγμα της ευσεβείας και τον βίον των θεοφιλών αυτού γεννητόρων, οίτινες έβλεπον τον υίον «ὡς νεόφυτον ἐλαίας περί τήν τράπεζαν αὐτοῦ» (Ψαλμ. Ρκζ. 3) θαλερόν και χλοάζοντα. Ευθύς δε την παιδικήν ηλικίαν παραλλάξαντα απήγαγεν η τα πάντα σοφώς διεξάγουσα και οικονομούσα του Πνεύματος δύναμις τον χρηστόν τα ήθη και αγαθόν την ψυχήν παίδα εις την Αγίαν Πόλιν Ιερουσαλήμ, εις προσκύνησιν των αγίων Θεοβαδίστων Τόπων. Εκεί μεταφυτευθείς ο ευλογημένος ούτος της Ραιδεστού βλαστός, έμελλεν αυξήσαι εις μέγεθος αμφιλαφές δια της ευσεβείας, και αναβήναι εις ύψος άορνον δια της ταπεινώσεως, και καρποφορήσαι εκατονταπλασίονα, καθώς το ξύλον εκείνο του Προφητάνακτος «τό πεφυτευμένον παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὅ τόν καρπόν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ καί τό φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀπορρυήσεται καί πάντα, ὅσα ἄν ποιῇ κατευοδωθήσεται».(Ψαλμ. Α’,3). Εκεί έλαβε την ιεράν αυτού αγωγήν και κατηχήθη τα της θεοσεβείας μαθήματα, υποταγείς εις τινά των πατέρων ως το παιδάριον Σαμουήλ παρα τω Ηλί. Ούτω λοιπόν προτετελεσμένον και δεδοκιμασμένον ανάγει το Πνεύμα το Άγιον εις το θείον και μέγα της ιερωσύνης αξίωμα. Τότε εξήστραψεν ο ζήλος αυτού υπέρ του αγαθού. Τότε έλαμψαν τα ουράνια χαρίσματα, δι ών υπήρχεν προωρισμένος άνωθεν, εις βοήθειαν του Ζωοδόχου Τάφου, ανεφάνη εργάτης ανεπαίσχυντος ο ιερεύς του Θεού, ο ζηλωτής Αθανάσιος.

Έτι από των αποστολικών χρόνων και εξής έπεμπον εις Ιεροσόλυμα τας λεγομένας «λογίας» οι απανταχού της Ορθοδοξίας κατατιθέντες όσον ηδύνατο η προηρείτο έκαστος εις διατροφήν της αυτόθι πρωτογόνου των αγίων εκκλησίας έπεμπον δε αυτάς δια των μάλιστα πιστών και δεδοκιμασμένων ανδρών, ως μαρτυρεί ο Παύλος γράφων προς τους εν Κορίνθω πιστούς: «Περὶ δὲ τῆς λογείας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους, ὥσπερ διέταξα ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Γαλατίας, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιήσατε. 2 κατὰ μίαν σαββάτων ἕκαστος ὑμῶν παρ’ ἑαυτῷ τιθέτω θησαυρίζων ὅ,τι ἂν εὐοδῶται, ἵνα μὴ ὅταν ἔλθω τότε λογεῖαι γίνωνται. 3 ὅταν δὲ παραγένωμαι, οὓς ἐὰν δοκιμάσητε, δι’ ἐπιστολῶν τούτους πέμψω ἀπενεγκεῖν τὴν χάριν ὑμῶν εἰς Ἱερουσαλήμ·». (Α’΄Κορινθ. Ιστ΄ 1-3). Τοιούτος απεστάλη προς τους αδελφούς παρά των αγίων εν Ιερουσαλήμ και ο ευδόκιμος Αθανάσιος. Στέλλεται λοιπόν μετα τινός γέροντος μακράν εις διαπόντιον αποδημίαν, υποφέρει κόπους, υπομένει θλίψεις, στερήσεις, ταλαιπωρίας κακουχίας, υπακούων μετα καρτερίας εις την διαταγήν της Εκκλησίας αυτού και εις την αποστολικήν νουθεσίαν, «Σύ οὖν κακοπάθησον ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ».  (Β’ Τιμ. Κ. ) Μετά ταύτα επανέρχεται εις ταύτην την Βασιλεύουσαν, όπου μετά τα την προς Κύριον εκδημίαν Αβραμίου και Προκοπίου των Αγίων Πατριαρχών παραλαμβάνει αυτόν εις την συνοδείαν αυτού ο Άνθιμος, ο αγιώτατος και σοφώτατος εκείνος Ιεράρχης, όστις, μεγάλα φρονών περι του Αθανασίου απολύει αυτόν εις πολύ εκτενέστατον στάδιον προς τα ίχνη των ενδόξων αυτού προκατόχων. Παϊσίου του ευαρεστήσαντος τον Θεόν δια της ασκήσεως , και των θαυμάτων την χάριν παρ΄ αυτού κομισαμένου, Νεκταρίου του Λατινομάστιγος, του της υγιούς  διδασκαλίας το νέκταρ εις την Εκκλησίαν του Χριστού πελαγίσαντος. Δοσιθέου του θεσπεσίου στύλου του ακλονήτου της Ανατολικης Εκκλησίας, του των αιρέσεων ολέθρου, του κολοσσαίου και ακαταμαχήτου προπυργίου της Ορθοδοξίας. Χρυσάνθου, του χρυσού άνθους της Εκκλησίας, του κληρονομήσαντος τον ζήλον  και την σοφίαν και τον θρόνον και τας αρετάς του κατά σάρκα συγγενούς αυτού Δοσιθέου. Εφραίμ του ευφράναντος την εκκλησίαν δια της μελιρρύτου διδασκαλίας αυτού.

Τούτων λοιπόν των αληθώς Μακαριωτάτων Πατριαρχών τας οδοιπορίας ιχνεύων και ο Αθανάσιος αποστέλλεται εις την εξαρχίαν της άνω και κάτω Ιβηρίας. Εκεί διέτριψε δωδεκαετίαν όλην, παρα πάντων των εν εκείνοις τοις κλίμασιν ορθοδοξούντων λαών τιμώμενος ενταυτώ και τιμών το Ιερόν αυτού κατάστημα. Εκεί εδοξάσθη δια την ταπείνωσιν και την σεμνότητά του και από των τα σκήπτρα των εκείσε δύο ηγεμονών κατεχόντων φιλοχρήστων Καισάρων. Αλλ’ όμως ουδ εν τοιαύτη τη παροικία διετέλεσε απείραστος ο Αθανάσιος. Στίφη ενόπλων εκ της γείτονος Περσίας εισέβαλον εις την Ιβηρίαν και την χώραν εδήωσαν και πολλά κακά επέφεραν κατά του ορθοδόξου πληρώματος. Καταλαβόντες δε την Τυφλίδα πολλάς θλίψεις και στενοχωρίας επέφερον εις πάντας. Εκεί ωδίνισε ωδίνας  μετά των άλλων, και ο Έξαρχος Αθανάσιος, μετά δε την άλωσιν και του φρουρίου της Τυφλίδος  εξ εφόδου, ο Αθανάσιος μόλις σώζεται δια σαργάνης και διαφεύγει την αιχμαλωσίαν κρυβείς επι χρόνον πολύν εις τα Καυκάσια και Κεραύνεια όρη, απωλέσας πάσαν αυτού την ουσίαν. Μετά τούτους δε τους σφοδρούς και θυελλώδεις των πειρασμών χειμώνας, επανέρχεται εις την βασιλίδαν των πόλεων, ήτις έμελλε μετ ού πολύ γενέσθαι της δόξης αυτού το εξαίσιον θέατρον, και αναπαύεται μικρόν από των πόνων και κόπων εν τη κατά το Νεοχώριον αυτού ηγουμενία, ίνα πάλι αποδυθή εις αυτούς ενδοξώτερον του λοιπού και γενναιότερον, εις ο περιέμενεν αυτόν λαμπρόν της δοκιμασίας στάδιον.

Οποία ήτο η κατάστασις των πραγμάτων εκείνης της εποχής τόσον των εκκλησιαστικών όσον και των του λαού δύναται τις ευκόλως να ανεύρη ανατρέχων εις την ιστορίαν. Λαίλαψ και τυφών και καταιγίς χειμώνος κατακαλύπτει και συμπυκνοί και σκοτίζει τον ορίζοντα. Φωνή πολέμου και αιχμαλωσίας και πάσης κακώσεως κατέπληξε και ενέκρωσε πάσαν ψυχήν και πάσαν καρδίαν χριστιανού. Εις μίαν δύσκολον δια την Εκκλησίαν ώραν απέρχεται εις την εν ουρανοίς Ιερουσαλήμ ο Πατριάρχης Πολύκαρπος. Εν τοιαύτη εποχή εγχειρίζεται την πηδαλιουχίαν της Πατριαρχίας ο Αθανάσιος. Και από εκείνης της ημέρας κατέπιε πολύν λύπην και εψωμίσθη πολλά δάκρυα δια την οικτράν και οδυνηράν κατάστασιν του Γένους και ιδιαιτέρως δια την του Ιεροσολυμιτικού Θρόνου τοιαύτην. Τριάντα εκατομμύρια γρόσια επεβάρυνον τον Άγιον  Τάφον και την καρδίαν του Πατριάρχου Αθανασίου. Εις διάστημα περίπου δέκα ετών τη συνδρομή του Οικουμενικού Πατριάρχου και της Μεγάλης Εκκλησίας, των Ομογενών, των Ορθοδόξων αδελφών της Ρωσίας Ιβηρίας και Δακίας κατώρθωσεν ο πολύαθλος Πατριάρχης την εξάλειψιν σχεδόν του χρέους, το οποίον ηπείλη την απεμπόλησιν της ιδιοκτησίας υπο του Ορθοδόξου γένους των Ρωμαίων των Παναγίων Προσκυνημάτων. Αλλ ΄ουχί μόνον το χρέος απέσβεσε, αλλά και επισκευάς ναών εξετέλεσε. Άπαντα σχεδόν τα ευαγή Μοναστήρια του Παναγίου Τάφου και τους ναούς και τα άλλα οικοδομήματα, τα μεν πεσόντα ανήγειρε, τα δε πεπονηκότα υπό του χρόνου ανεκαίνισε. Και εις άλλας δε άλλων κλιμάτων Εκκλησίας ανοικοδομουμένας συνέτρεξε και μάλιστα τας εν Κωνσταντινουπόλει. Και εις τον περικαλλέστατον Ναόν της Ζωοδόχου Πηγής μετά χαράς και προθυμίας συνέδραμε και τα εν Φαναρίω και Χάλκη Μετόχια του Παναγίου Τάφου επηνόρθωσε. Αλλά και του Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου την περιφανή ανέγερσιν συνέδραμε.

Και σοφίας όμως  πολυγραμμάτου ημοίρησεν ο Αθανάσιος, και προς τούτο μέγας ήτο ο διακαής αυτού ζήλος υπέρ της παιδείας του έθνους ζήλος. Συνιστάτο ελληνικόν σχολείον οπουδήποτε της πατρώας γής; Πρώτος ο Αθανάσιος ίνα πρώτος πάντων συνεργήση δια χρημάτων. Αυτός και εις την λαμπράν του Γένους Σχολήν ότε εν τη Ξηρά Κρήνη ελειτούργη ετήσιον βοήθειαν συνεισέφερε, και το εν Χάλκη Φιλολογικόν Φροντιστήριον πέντε ολόκληρα έτη γενναίως υπεστήριξε. Αλλά και δια την μονήν της Αγίας Τριάδος, ότε εκ βάθρων ανεκαινίσθη, συνετέλεσε ο Αθανάσιος ού μικρόν ουδέ μνείας έλλασον.

Αμέτρηται αι ευεργεσίαι του πολύαθλου Πατριάρχου, τιτάνιοι οι αγώνες αυτού, απερίγραπτον το των ευαγών αυτού πράξεων προς την Εκκλησίαν και το Γένος.

Πρεσβύτης και προβεβηκώς τη ηλικία, το καλλίνικον αυτού τέλος προετοιμάσας και φοβούμενος, ίνα μη αιφνίδιος θάνατος ανάψη σκάνδαλα και ταραχάς εν τη Εκκλησία των Ιεροσολύμων, ηρετίσατο αριστίνδην κατά την αρχαίαν του θρόνου συνήθειαν και ανέδειξεν επινεύσει της Αγιωτάτης Αυτού Συνόδου, υποψήφιον της Πατριαρχείας Καισάρειον, Καισαρείας της Φιλίπου Επίσκοπον. Εκείνου δε θανόντος εξελέξατο αύθις τον Αρχιεπίσκοπον Θαβωρίου Ιερόθεον. Δυστυχώς όμως τη επιρροή παρά τη Υψηλή Πύλη του Ηγεμόνος της Σάμου Βογορίδου, όστις απεστρέφετο τον Ιερόθεον, δεν ενεκρίθη η εκλογή και η αναγνώρισις αυτού υπό του Σουλτάνου και αντ’ αυτού εξελέγη ουχί πλέον εν Κωνσταντινουπόλει ως ήτο έθος αλλ’ εν Ιεροσολύμοις πλέον τη συνδρομή της Ρωσικής Κυβερνήσεως ο Κύριλλος ο Β΄ ο από Λύδδης, ο εψηφισμένος Ιεροσολύμων Ιερόθεος ο από Θαβωρίου απεστάλη ως Έξαρχος εις Ρωσίαν μετά δε την παρέλευσιν ολίγων ετών εξελέγη Πατριάρχης Αντιοχείας.

Εξομολογηθείς ουν πάλιν και πολλάκις εις τον πνευματικόν αυτού πατέρα ο ιερός ποιμήν και βλέπων παρούσαν την τελευτήν αυτού, εζήτη  παρ΄ αυτού επιμόνως το μέγα και αγγελικόν του μοναχικού βίου σχήμα.

Και ιδού λοιπόν εν μέσω απλέτου και ανεσπέρου φωτός και αγγέλλων πτερυγιζόντων ευρέθη, ουχί πλέον ο Πατριάρχης Αθανάσιος, αλλ΄ ο μοναχός Αθανάσιος, υιός μετανοίας και ευτελούς απαρνήσεως το αγγελικόν σχήμα ενδεδυμένος. Φθάσας δε εις την δύσιν του επιγείου αυτού βίου συγχωρηθείς και συγχωρήσας τους πάντας παρέδωκε το πνεύμα εις τας χείρας του Δημιουργού και Δεσπότου. Το ιερόν αυτού σκήνος εκηδεύθη εις τον Πατριαρχικόν Ναόν και παραπλεύσαν τον Βόσπορον ενταφιάσθη εν τω Ιερώ Ναώ τούτω του Αγίου Γωργίου δόκιμος γενόμενος και λαβών τον στέφανον της ζωής.

Ο Θεός μακαρίσαι την ψυχήν αυτού και αξιώσαι και ημάς του στεφάνου της ζωής . Αμήν

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.




ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΣ ΝΑΖΑΡΕΤ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.

Τήν Κυριακήν μετά τήν ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, 20ήν Σεπτεμβρίου/ 3ην Ὀκτωβρίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσε τά θυρανοίξια Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου πρός τιμήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, εὑρισκομένης εἰς τό κτῆμα τοῦ Πατριαρχείου, τό γνωστόν ὡς «Κασρ-Ἰλ-Μουτράν», «Πύργος τοῦ Δεσπότου», εἰς τήν Ναζαρέτ.

Τό κτῆμα τοῦτο τοῦ Πατριαρχείου, ἐκτάσεως 16 στρεμμάτων, εὑρίσκεται εἰς μικράν σχετικῶς ἀπόστασιν ἀπό τοῦ προσκυνήματος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Ναζαρέτ καί εἰς αὐτό μετά τήν ἀπεμπλοκήν του ἀπό δικαστικάς ἐμπλοκάς θά ἀνεγερθῇ οἰκισμός διά τήν στέγασιν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ καί σχολεῖον, Νηπιαγωγεῖον, Δημοτικόν, Γυμνάσιον καί Λύκειον, τοῦ ὁποίου τά σχέδια ἤδη ἔχουν ἐκπονηθῆ ἐν συνεργασίᾳ τοῦ Πατριαρχείου μετά τῆς Κοινότητος καί τῆς Δημαρχίας Ναζαρέτ.

Εἰς περίοπτον θέσιν ἐντός τοῦ κτήματος εὑρίσκεται μικρόν μέν, ὄμορφον δέ παρεκκλήσιον, κτίσμα προφανῶς τοῦ ἰδιοκτήτου τοῦ κτήματος, μακαριστοῦ Μητροπολίτου Νήφωνος τοῦ 19ου αἰῶνος, τό ὁποῖον ἦτο ἐγκαταλελειμμένον ἀπό τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ἄνευ θυρῶν καί παραθύρων, φθειρόμενον ὑπό τοῦ χρόνου καί βεβηλούμενον ὑπό τῶν ἀνθρώπων.

Τήν συντήρησιν, ἀποκατάστασιν, ἀνακαίνισιν καί εὐπρέπειαν τοῦ παρεκκλησίου τούτου ἀνέλαβεν ἀπό ἔτους, τῇ Πατριαρχικῇ ἐγκρίσει, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων, δαπάναις ἀνωνύμων ἐξ Ἑλλάδος προσκυνητῶν μετά τήν ἀπεμπλοκήν τοῦ κτήματος ἐκ τῶν δικαστικῶν περιπετειῶν καί τῆς ἐπιτευχθείσης μετά τῆς Ρωμαιο-Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ συμφωνίας.

Ἐπί τῇ ὁλοκληρώσει τῶν ἐργασιῶν καί τῇ πλήρει ἀποκαταστάσει τοῦ παρεκκλησίου, ὥστε νά προσφέρηται διά λειτουργικήν χρῆσιν καί ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς μόλις παρελθούσης ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου τιμᾶται τοῦτο, ἐγένοντο τά θυρανοίξια τούτου καί ἀκολούθως ἡ θ. Λειτουργία ὑπό τῆς Α.Θ. Μακαριότητος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Πρός τοῦτο ὁ Μακαριώτατος ἐξεκίνησε μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω λεχθείσης Κυριακῆς καί μετά δίωρον αὐτοκινητικήν διαδρομήν ἔφθασεν εἰς τήν Μητρόπολιν Ναζαρέτ. Ἐκεῖθεν τῇ συνοδείᾳ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου κατηυθύνθη πρός τό κτῆμα τοῦ Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν καί τό παρεκκλήσιον.

Πρό τοῦ προαυλίου τοῦ παρεκκλησίου προϋπάντησαν τοῦτον οἱ Πρόσκοποι ἀκολούθως δέ πρό τῆς εἰσόδου τοῦ παρεκκλησίου ἐνδεδυμένοι οἱ ἱερεῖς μετά τοῦ Εὐαγγελίου καί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ὁ ἀναλαβών τήν ἐπιστασίαν τῆς πρωτοβουλίας τῆς ἀνακαινίσεως Ἀρχιμανδρίτης  π. Ἱλαρίων.

Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος τόν μανδύαν, ηὐλόγησε τήν Ἁγίαν Εἴσοδον καί ἐκάθισεν ἐπί τοῦ θρόνου, ἔνθα προσελθόντες οἱ ἱερεῖς ἔλαβον καιρόν καί ἐνεδύθησαν. Ἀκολούθως λαβών καιρόν ὁ Μακαριώτατος, εἰσῆλθεν εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ἠσπάσθη τούς ἐν αὐτῷ συλλειτουργούς Ἀρχιερεῖς, τό οἰκεῖον Μητροπολίτην Ἱερώτατον Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον καί τόν παρεπιδημοῦντα Ἀρχιεπίσκοπον Φιλομηλίου π. Ἠλίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μεθ’ ὅ ἐνεδύθησαν τάς ἀρχιερατικάς αὐτῶν στολάς καί ἤρξαντο τῆς θ. Λειτουργίας.

Ἡ θ. Λειτουργία ἐτελέσθη ἐν κατανύξει καί πλήρει τάξει, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί συλλειτουργούντων τῶν ὡς ἄνω ἀναφερθέντων Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν τῶν ὁμόρων τῆς Ναζαρέτ Μονῶν καί ἐγγάμων ἱερέων τῆς περιοχῆς τῆς Γαλιλαίας. Πολύς λαός προσῆλθε καί μετέσχεν ἐν κατανύξει εἰς τήν θ. Λειτουργίαν, ἱστάμενος εἰς τόν ὑπαίθριον χῶρον τοῦ μικροῦ παρεκκλησίου, προφυλασσόμενος ἐκ τῶν ἰσχυρῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου ὑπό τοῦ τεθέντος ἀντισκήνου.

Τήν λειτουργίαν παρηκολούθησε προσκεκλημένος ὁ Διευθυντής τοῦ Τμήματος Χριστιανικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρζῆε. Εἰς τήν κατανυκτικωτέραν συμμετοχήν τῆς θ. Λειτουργίας συμμετέσχεν ἡ ψάλλουσα χορῳδία τῆς πόλεως Ἄκκρης -Πτολεμαΐδος, διευθυνομένη ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Εἰς τό Κοινωνικόν ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἀναφερόμενος εἰς τό γεγονός τῆς Ὑψώσεως, τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον  κατέστη τό μέσον ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καί ἀνύψωσεν ἡμᾶς εἰς τόν οὐρανόν καί εἰς τό γεγονός τῆς ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταροῦ εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τό 336μ.Χ. ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων Μακαρίου καί τῆς Ἁγίας Ἑλένης, ἀπετέλεσεν ἀπαρχήν τῆς δόξης τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν οἰκουμένην.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη καί εἰς τήν σημασίαν τῆς ἀναστηλώσεως τοῦ παρεκκλησίου τούτου  τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ διά τήν Κοινότητα τῆς Ναζαρέτ. Τοῦτο θά ἀποτελέσῃ εἰς τό ἑξῆς λατρευτικόν κέντρον διά τάς ποικίλας ἐκπαιδευτικάς, κοινωνικάς καί ἄλλας δραστηριότητας, τάς ὁποίας θά στεγάσῃ ὁ χῶρος τοῦ Κασρ-Ἰλ-Μουτράν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκοινώνησεν τούς ἔχοντας προετοιμασθῆ διά τήν θ. Κοινωνίαν καί ἔδωσε τό ἀντίδωρον εἰς τούς ἀθρόως προσερχομένους πιστούς, οἵτινες ἡπλώθησαν ἐν συνεχείᾳ εἰς τά κάτωθι τῶν πεύκων παρατεταγμένα καθίσματα διά τήν ἀπαραίτητον ὑλικήν ἀναψυχήν.

Εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν, τό Κοινοτικόν Συμβούλιον τῆς Ναζαρέτ καί ἄλλους παρέθεσε τράπεζαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν τῆς Ναζαρέτ.

Ὁ Μακαριώτατος εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ κατά τό γεῦμα εἶπε  τα ἀκόλουθα:

«Σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον Εὐαγγελιστοῦ τήν διακονίαν σου πληροφόρησον (Β’ Τιμ. 4,5)».

Με ἄλλα λόγια, «Σύ ὅμως ἄγρυπνα πρόσεχε εἰς ὅλα ὅσα σοῦ παρουσιάζει τό ποιμαντικόν σου ἔργον. Κοπίασε. Κάμε ἔργον εὐαγγελιστοῦ, φέρε εἰς πλῆρες καί αἴσιον πέρας τῆν ὑπηρεσίαν πού σοῦ ἀνετέθη ἐν τῇ Ἐκκλησία».

Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ἑπόμενοι καί ἡμεῖς τῶν παραγγελμάτων τούτων, τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τολμῶμεν νά εἴπωμεν μετά πάσης ταπεινότητος ὅτι μετά ἀπό κακοπαθείας καί δυσκολίας «ἐπληροφορήθη», ἦλθε εἰς αἴσιον πέρας τό ἔργον τῆς ἀναστηλώσεως καί ἀποκαταστάσεως τοῦ ἱεροῦ τούτου Ναοῦ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γνωστοῦ ὡς «Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν».

Ἡ ἀνακαίνισις καί ἐπαναλειτουργία τῆς Ἐκκλησίας τῆς κώμης Μααλούλ ὡς καί τῆς παρούσης Ἐκκλησίας μετά ἀπό 60 καί 70 περίπου ἔτη ἀποτελεῖ «σημεῖον εἰς ἀγαθόν».

Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι ἐν ὁ παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς προσκυνούμενος καί δοξαζόμενος Χριστός, ὁ Θεός ἡμῶν, καλεῖ πάντας ἡμᾶς εἰς τήν παρεμβολήν τῶν ἁγίων Αὐτοῦ, δηλονότι τῶν Ἐκκλησιῶν, προκειμένου νά δώσωμεν τήν ἐν Χριστῷ μαρτυρίαν, ἡ ὁποία θά μᾶς ἀξιώσῃ νά καταντήσωμεν εἰς τήν ἑνότητα της πίστεως καί τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου δόξης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός Αὐτοῦ.

Θεωροῦμεν καθῆκον καί πρέπον, ὅπως ἐκφράσωμεν τάς θερμάς εὐχαριστίας μας, τόσον εἰς τούς συνδρομητάς τοῦ ἀνακαινιστικοῦ τούτου ἔργου, ὅσον καί εἰς τούς ἀναλαβόντας τήν μέριμναν καί φροντίδα τῆς ἐκτελέσεως αὐτοῦ, Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν καί τόν ἀόκνως κοπιάζοντα Ὁσιολογιωτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰλαρίωνα, ἡγούμενον τῆς ἐν τῷ Ὄρει Θαβώρ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Μεταμορφώσεως.

Τέλος ἐπιθυμοῦμεν νά εὐχαριστήσωμεν τόν κ. Μπαντῆα Τανούς διά τήν ἀμέριστον βοήθειαν καί συνδρομήν αὐτοῦ εἰς τό ἐν Ναζαρέτ ἐπιτελούμενον ποιμαντικόν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ἡ ἀναμενομένη ἵδρυσις τῆς Σχολῆς διά τά παιδιά τῆς Ναζαρέτ.

Καί πάλιν εὐχόμεθα ὅπως ἡ θεία δύναμις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τοῦ ὁποίου τήν παγκόσμιον Ὕψωσιν ἑορτάζομεν, σκεπάζῃ καί διαφυλάττῃ τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν καί τήν πόλιν ὑμῶν Ναζαρέτ. Ἔτη πολλά».

Μετά τήν παρατεθεῖσαν τράπεζαν εἰς τήν Μητρόπολιν Ναζαρέτ, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη οἰκογένειαν εἰς τήν πόλιν Κούφρ Γιασίφ τῆς περιοχῆς τῆς Ἄκκρης Πτολεμαΐδος, ἵνα συλλυπηθῇ αὐτήν διά τό ἐπισυμβάν εἰς αὐτούς, ὑπαιτιότητι ἄλλων, αὐτοκινητιστικόν δυστύχημα, θύματα τοῦ ὁποίου ὑπῆρξαν τρεῖς ψυχαί.

Μετά τήν ποιμαντικήν ταύτην ἐπίσκεψιν, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Του ἐπεσκέφθη τήν ἐγκαταλελειμμένην ἀπό τοῦ 1948 ἐκκλησίαν τῆς κώμης Πάσια, ἰδιοκτησίαν τοῦ Πατριαρχείου καί ἐσχημάτισε προσωπικήν ἐντύπωσιν ἐπί τῆς καταστάσεως αὐτῆς καί τῶν δυνατοτήτων προφυλάξεως, προστασίας, συντηρήσεως καί ἀποκαταστάσεως αὐτῆς, ὥστε νά λειτουργῆται εἰς ὡρισμένας ἐποχάς τοῦ ἔτους, δεδομένου ὅτι οἱ κάτοικοι χρῆσται τοῦ ναοῦ τούτου ἀπεχώρησαν τότε εἰς γειτονικάς κώμας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder




5Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑΣ.

Κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν, Κυριακήν 30ήν Αὐγούστου/12ην Σεπτεμβρίου 2010, ἔλαβε χώραν Πατριαρχική καί Πολυ-Ἀρχιερατική θ. Λειτουργία εἰς τόν ἐν τῇ πόλει καί πρωτευούσῃ Ἑλσίνκι τῆς Φινλανδίας ἱερόν ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τόν γνωστόν ὡς «Οὐσπένσκυ» ἐκ τῆς ρωσικῆς λέξεως οὐσπένσκυ, ἡ ὁποία σημαίνει τήν Κοίμησιν. Ὁ ναός οὗτος εἶναι παμμεγέθης καί περικαλλής, περίοπτος, ἐκτισμένος ἀπό κόκκινην πέτραν τό 1865 ἀπό τόν Ρῶσον ἀρχιτέκτονα Γκορνοστάγιε. Τά τοιχώματα τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ ναοῦ τούτου εἶναι ἐκείνα τῆς Ἁγίας Τραπέζης τῆς ἀρχαίας Μονῆς Valamo, μεταφερμένα ἐνταῦθα μέ παραστάσεις τῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου εἰς Γεθσημανῆν, τοῦ σταυροῦ, τῆς ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ταύτην συνελειτούργησαν μετά τοῦ Μακαριωττάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Καρελίας καί πάσης Φινλανδίας κ. Λέοντος οἱ Ἀρχιερεῖς συνοδοί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Joensuu κ. Ἀρσένιος καί ἱερεῖς τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Μητροπόλεως Ἑλσίνκι.

Τό πλήρωμα τῆς ἐνορίας ἐπλήρωσε τόν μέγαν ἱερόν ναόν, παρηκολούθησεν ἐν ὀρθοστασίᾳ καί ἀπολύτῳ ἡσυχίᾳ τήν θ. Λειτουργίαν, τελεσθεῖσαν εἰς τήν Ἑλληνικήν, Φινλανδικήν, Ἀραβικήν καί Ρωσικήν, ἐν ᾧ ἔψαλλε ὡραιότατα ἡ χορῳδία τοῦ Ναοῦ. Πολλοί τοῦ πληρώματος προσῆλθον εἰς τήν Θ. Κοινωνίαν. Τούτους ἐκοινώνησαν οἱ δύο Προκαθήμενοι. Οὕτως ἐτελέσθη ἔτι ἅπαξ τό μυστήριον τῆς θ. Λειτουργίας καί τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς ἑνώσεως μας μετά τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν διά τῆς κοινωνίας τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἀντηλλάγησαν ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης αἱ προσφωνήσεις, πρῶτον τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Φινλανδίας ἔχουσα ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πατριάρχα τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες, Ἀδελφοί καί Ἀδελφαί,

Ἔχω τήν χαρά καί τήν τιμή νά χαιρετῶ τήν Θειοτάτη Μακαριότητά Σας, τόν Ἀρχιερέα καί Πατριάρχη τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, ὁ ὁποῖος γιά πρώτη φορά ἐπισκέπτεται τήν χώρα μας. Εἴμαστε προνομιοῦχοι καί αἰσθανόμαστε μεγάλη εὐγνωμοσύνη, διότι ἤλθατε, γιά νά Σᾶς φιλοξενήσωμε στήν χώρα μας.

Μέχρι τώρα μείνατε στήν Ἀνατολική Φινλανδία καί εἴδατε τήν περιοχή τῆς πιό ἀνατολικῆς πόλεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί στήν πόλη Κούοπιο καί στά μοναστήρια μας. Τίς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ἐπισκέψεώς Σας θά τίς περάσετε ἐδῶ στήν πρωτεύουσά μας, στό Ἑλσίνκι.

Ἡ ἐπίσκεψή Σας στήν Ὀρθόδοξη Ἀρχιεπισκοπή τῆς Φινλανδίας σημαίνει ἕνα ταξίδι στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία κυριολεκτικά εὑρίσκεται ἀνάμεσα Ἀνατολῆς καί Δύσης. Σέ αὐτές τίς περιοχές τῆς γῆς ἡ Χριστιανική πίστη βιώνεται ἤδη ἀπό αἰῶνες καί στήν Ἀνατολική καί στήν Δυτική της μορφή. Ὡς Ὀρθόδοξοι πολίτες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἔχομε καί τό δικαίωμα καί τήν ὑποχρέωση νά διατηροῦμε στήν Εὐρώπη τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Παράδοση.

Ἡ γεωπολιτική θέση τῆς Φινλανδίας δημιούργησε γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἕνα περιβάλλον, τό ὁποῖο ἐπηρεάζει τήν δράση της. Μέσα σέ μία ἀνεξάρτητη χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας ἔχει ἤδη ἐπί δεκαετίες ἐνεργό ρόλο στήν οἰκουμενική κίνηση καί στίς διεθνεῖς σχέσεις. Θέλουμε νά συνεχίζωμε ὅλα αὐτά καί στό μέλλον.

Εἴμαστε πνευματικῶς κοντά καί στήν δική Σας Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ. Τό Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων δρᾷ στά σύνορα τοῦ Χριστιανικοῦ καί Ἰσλαμικοῦ πολιτισμοῦ, ἐν ᾧ ἡ Φινλανδία στά σύνορα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί τῆς Ρωσίας. Τόσο τό Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων ὅσο καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας ἔχουν ζωτικῆς σημασίας ἀποστολή στήν προώθηση συναντήσεως καί συνυπάρξεως τῶν δύο πολιτισμῶν. Καί οἱ δύο Ἐκκλησίες εἴμαστε γέφυρες μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως.

Οἱ ἐπαφές μεταξύ τῶν ἀρχαίων ἱστορικῶν Πατριαρχείων καί τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἐπαρχιῶν, πού δροῦν στίς Δυτικές Δημοκρατίες, ἔχουν μεγάλη σημασία.

Εἶμαι σίγουρος ὅτι καί οἱ Ὀρθόδοξοι, πού βρίσκονται σέ ἀλληλοεπίδραση μέ τόν τρόπο λειτουργίας τῶν Δυτικῶν Δημοκρατιῶν, μποροῦν ἀπό τήν μεριά τους νά βοηθήσουν ὅλον τόν Ὀρθόδοξον κόσμον νά δοῦν καί νά καταλάβουν τήν κεντρικήν σημασίαν τῆς πολυγλωσσικῆς καί πολυ-πολιτισμικῆς Ὀρθοδοξίας γιά τήν παγκόσμια πρόοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

–        Μακαριώτατε! Γιά νά πραματοποιηθῇ αὐτό τό ὅραμα ζητοῦμε τήν ὑποστήριξη καί τίς ἅγιες εὐχές Σας.

Ἀκόμη παρακαλῶ νά εὐλογήσετε μέ τήν Πατριαρχική Σας εὐλογία τόσον αὐτόν τόν Ἱερόν Ναόν, ὅσο καί ὅλους μας, οἱ ὁποῖοι ἤλθαμε σήμερα ἐδῶ νά εὐχαριστήσωμε καί νά δοξολογήσωμεν τόν Θεόν.

Ὁ Θεός νά Σᾶς χαρίζῃ εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας «ἐν εἰρήνῃ σῷον, ἔντιμον, ὑγιᾷ, μακροημερεύοντα καί ὀρθοτομοῦντα στόν λόγον τῆς Αὐτοῦ ἀληθείας». Εἰς πολλά ἔτη Δέσποτα.

Ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἔχουσα ἀγγλιστί ὡς ἕπεται: (βλέπε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/09/12/976/ )

Εἰς τό τέλος τῶν προσφωνήσεων ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπέδωσε μέγαν σταυρόν εὐλογίας διά τόν Μητροπολίτην Ἑλσίνκι κ. Ἀμβρόσιον, διά νά εὐλογῇ τούς πιστούς αὐτοῦ καί φιλντισένιαν εἰκόνα, ἀπεικονίζουσαν τήν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ, διά τόν προϊστάμενον τοῦ Ναοῦ αἰδεσιμώτατον ἱερέα π. Θεόδουλον ἐπιστήθιον φιλντισένιον σταυρόν καί εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν συλλειτουργησάντων ἱερέων μίαν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, εἰς τήν χορῳδιάρχην καί τά μέλη τῆς χορῳδίας ὡς καί εἰς ἕν ἕκαστον τῶν μελων τοῦ ἐκκλησιάσματος ἀπό μίαν μικράν εἰκόνα τῆς Παναγίας.

Μετά ταῦτα ἠκολούθησεν ἐλαφρόν πρόγευμα εἰς τήν αἴθουσαν-κρύπτην κάτωθι τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, ἐν συνεχείᾳ δέ παρετέθη γεῦμα ὑπό τοῦ Ἁγίου Καρελίας καί πάσης Φινλανδίας εἰς ἐστιατόριον τῆς πόλεως.

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς ὁ Μητροπολίτης Ἑλσίνκι Ἱερώτατος κ. Ἀμβρόσιος παρέθεσε δεξίωσιν εἰς τήν ἐν τῷ μέσῳ τοῦ καί ἐν ταυτῷ παραθαλασσίαν κατοικίαν αὐτοῦ πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ. Εἰς τήν δεξίωσιν ταύτην εἶχε προσκαλέσει ἱερεῖς καί λαϊκούς, μέλη τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ συνεργάτας αὐτοῦ καί μικράν ὁμάδα Φινλανδῶν δημοσιογράφων.

Διαρκούσης τῆς δεξιώσεως ταύτης ἐζητήθη ὑπό τῶν δημοσιογράφων ἀπό τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων νά ὁμιλήσῃ εἰς αὐτούς περί τοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί περί τῶν ἐντυπώσεων Αὐτοῦ ἐκ τῆς ἐπισκέψεως εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας.

Ἐπί τοῦ πρώτου, περί τοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ πρώτη ἱστορική χριστιανική Ἐκκλησία ἀνά τόν κόσμον, ὅτι εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου, ἐρρίζωσε τό δέντρον τῆς πίστεως, τό ὁποῖον ἐποτίσθη ὑπό τοῦ αἵματος τῶν προφητῶν καί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ σταυρωθέντος εἰς τήν Ἱερουσαλήμ καί ἀνεπτύχθη καί ἐβλάστησε κλάδους καί ἔφερε καρπούς ἀνά τόν κόσμον, ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία, μή ὑποκειμένη εἰς ἐξωτερικήν τινα ἀνωτέραν ἀρχήν, ὅτι ἡ παρουσία αὐτοῦ ἐξ ἀρχῆς καί διά μέσου τῶν αἰώνων ἦτο ἀδιάκοπος εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ὅτι διέσωσε τά προσκυνήματα, ὄχι μόνον τά Χριστιανικά, ἀλλά καί τά Ἰουδαϊκά καί τά Ἰσλαμικά καί τοιαῦτα τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς. Ὅτι μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ συνδέεται διά τῆς σχέσεως αὐτοῦ μετά τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὅτι μετά τοῦ Ἰσλάμ συνδέεται ἀπό τοῦ 638 μ.Χ. διά τῆς εἰδικῆς συνθήκης, τῆς ὑπογραφείσης μεταξύ τοῦ θεολόγου τῶν δύο φύσεων καί τῶν δύο θελήσεων τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Σωφρονίου, ὡς ἐθνάρχου πλέον τῶν Βυζαντινῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τοῦ Ὁμάρ Χατάμπ Χαλίφου, διαδόχου τοῦ Μωάμεθ.

Ἡ συνθήκη αὐτή ἀποτελεῖ ἔκτοτε τήν βᾶσιν συνυπάρξεως καί συμβιώσεως τῶν Ρωμαιο-Ὀρθοδόξων, τῶν ἀναφερομένων ὡς Ρούμ εἰς τήν Σούρα τοῦ Κορανίου καί τῶν Μουσουλμάνων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν ἐν γένει.

Τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ προσκυνηματικήν, μοναστηριακήν καί κτιριακήν περιουσίαν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία καί τοῦ δίδει τήν δυνατότητα νά διαδραματίζῃ σημαίνοντα ρόλον διά τό καθεστώς /status  τῶν Ἱεροσολύμων. Τό Πατριαρχεῖον ἐργάζεται εἰρηνευτικόν, συμφιλιωτικόν καί διαμεσολαβητικόν ἔργον ἀναμέσον τῶν διαφιλονεικουσῶν πλευρῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν διά τῆς ὅλης ὑπάρξεως αὐτοῦ, ἀλλά καί διά τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ εἰς τό Συμβούλιον Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς /Council of the Religious Institutions of the Holy Land.

Τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ τά Πανάγια Προσκυνήματα διά κόπων, ἀγώνων καί θυσιῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Ἀδελφοί αὐτῆς ἐδολοφονήθησαν, ὡς ὁ ἡγούμενος τοῦ Φρέατος, μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Φιλούμενος, ὁ προσφάτως ἀνακηρυχθείς εἰς Ἅγιον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Γερμανός, ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ. Χοτζεβᾶ, ἤ ἔπεσαν ἐργαζόμενοι ὡς ὁ μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Ἀντώνιος τῆς Ἱ. Μονῆς Χοτζεβᾶ.

Τό Πατριαρχεῖον ἐκτελεῖ ἐκπαιδευτικόν ἔργον ἀπό τῶν χρόνων τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας διά τῶν σχολείων αὐτοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις, Μαδηβᾶ καί ἀλλαχοῦ. Προσεχῶς θά ἀνοίξῃ σχολεῖον εἰς Μπετζάλλαν, Μπιρζέτ καί Ναζαρέτ. Διά τῶν σχολείων καί τῆς ἀνεξιθρήσκου φοιτήσεως εἰς αὐτά μειώνεται ὁ θρησκευτικός φανατισμός καί ἐπιτυγχάνεται ἡ θρησκευτική προσέγγισις Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων.

Δεῖγμα τῆς ἐμπιστοσύνης πού ἀποδίδεται εἰς τό Πατριαρχεῖον, λόγῳ τῆς ἀ-πολιτικῆς καί μή προσηλυτιστικῆς στάσεως αὐτοῦ εἶναι ἡ ἱδρυθεῖσα ὑπ’ αὐτοῦ Ἐκκλησία εἰς Qatar, ἡ ὁποία καί ἤνοιξε τόν δρόμον καί διά τήν ἵδρυσιν ναῶν καί ὑπό τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν δογμάτων.

Ἐπί τοῦ δευτέρου ἐρωτήματος, τῶν ἐντυπώσεων ἐκ τῆς ἐπισκέψεως εἰς Φινλανδίαν, ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι μένομεν ἔκπληκτοι καί ἐντυπωσιασμένοι ἀπό τό πνεῦμα φιλαδελφείας καί τήν διάθεσιν φιλοξενίας, ἀλλά καί ἀπό τήν ζῶσαν πίστιν τῶν Ὀρθοδόξων Φινλανδῶν, ἀπό τό πλούσιον ποιμαντικόν καί φιλανθρωπικόν αὐτῶν ἔργον, τήν τάξιν καί τήν εὐπρέπειαν εἰς τούς ἱερούς ναού. Τήν διατήρησιν τῆς μοναστικῆς μαρτυρίας, εὖ εἴδομεν εἰς Valamo & Lintula. Ἐντυπωσιασμένοι ἐμείναμεν ἐπίσης ἀπό  τήν σχέσιν τῆς Φινλανδικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῆς Λουθηρανικῆς καί μετά τῆς πολιτείας τῆς Φινλανδίας καί τόν τρόπον ἐντάξεως καί ἐνσωματώσεως αὐτῆς εἰς τήν χώραν ταύτην, ὥστε νά ἀποβαίνῃ ὠφέλιμος πρός αὐτήν, παρά τόν μικρόν ἀριθμόν τῶν πιστῶν αὐτῆς, 70.000 χιλιάδας μόνον. Μετά τοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ Ἡμῶν, Σεβασμιωτάτου Καρελίας καί πάσης Φιλανδίας κ. Λέοντος διεπιστώσαμεν ὅτι ἔχομεν κοινόν φρόνημα πίστεως εἰς τό πλαίσιον τοῦ ὁποίου τά πάντα ρυθμίζονται.

Ἄρα ἤλθομεν μεταφέροντες τήν ἐκ τοῦ Ἁγίου Τάφου καί τῆς Ἁγίας Γῆς ἐμπειρίαν Ἡμῶν καί εὐλογίαν, ἀναχωροῦμεν ὅμως καί Ἡμεῖς ἐμπλουτισμένοι καί συγκεκινημένοι ἐξ ὅσων εἴδομεν καί ἠκούσαμεν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας καί εἰς τήν χώραν τῆς Φινλανδίας.

Μετά τήν συνέντευξιν καί τήν δεξίωσιν ταύτην ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ἐλσίνκι κ. Ἀμβρόσιος παρέθεσε τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν εἰς τό Πνευματικόν Κέντρον τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ «Σοφία», σύγχρονον εἰς μέσα ἐπικοινωνίας, φιλοξενίας καί ἐν γένει ὀργανώσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder