Τό Σάββατον, 14^ην /27^ην  Αὐγούστου 2011, παραμονήν τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ τελετή τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου εἰς τό Θεομητορικόν αὐτῆς Μνῆμα ἐν Γεθσημανῇ.

Ἡ συγκινητική καί μεταλοπρεπεστάτη καί ἐν πολλοῖς μοναδική τελετή αὕτη ἔχει τήν θέσιν αὐτῆς ἀρχαιόθεν εἰς τήν τυπικήν καί προσκυνηματικήν τάξιν τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας.

Συμφώνως πρός τό Τυπικόν τοῦτο μακρά συνοδεία ἐξ Ἀρχιερέων καί Ἱερέων Ἁγιοταφιτῶν καί τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Κισάμου καί Σελίνου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης κ. Ἀμφιλοχίου, Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγου, Τανάγρας καί Φωτικῆς κ. Πολυκάρπου, Ταμασοῦ καί Ὀρεινῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Ἡσαΐου, ἐξ Ἱερέων, μοναχῶν καί μοναζουσῶν, τῆς ὁποίας προΐστατο ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐξεκίνησεν τήν 7.30 π.μ. θερινήν ὤραν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου τῶν Ἁγιοταφιτῶν μέ κατεύθυνσιν τήν Γεθσημανῆν.

Ἡ ἱερά πομπή αὕτη διῆλθε ἐπισήμως τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων ἀπό δυσμάς πρός ἀνατολάς διά τῆς ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου ( Via Dolorosa ). Ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Πραιτωρίου ἵστατο πρός ὑποδοχήν καί λῆψιν τῆς εὐλογίας τοῦ Μακαριωτάτου ὁ ἡγούμενος ὁσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Σέργιος, ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης ἐντός τῶν τειχῶν πρό τῆς Πύλης τῶν Λεόντων ὁ ἡγούμενος ὁσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Μελέτιος καί ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ἐκτός τῶν τειχῶν εἰς τήν ἀρχήν τῆς κοιλάδος τοῦ Ἰωσαφάτ ὁ ἡγούμενος Ὁσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος.

Ὅτε ἡ ἱερά πομπή ἔφθασεν εἰς Γεθσημανῆν, ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἀρχιερεῖς ἐκάθισαν ἐπ’ ὁλίγον εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἄχρις οὗ ἐνδυθῶσιν οἱ ἱερεῖς διά τήν Πατριαρχικήν ὑποδοχήν.

Ἡ ὑποδοχή αὕτη ἐγένετο εἰς τήν αὐλήν του Ἱεροῦ Προσκυνήματος. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ἐνεδύθη μανδύαν καί ηὐλόγησε τήν Ἁγίαν Εἴσοδον.

Εὐθύς ἀμέσως ἡ συνοδεία κατηυθύνθη διά τῶν κατηφορικῶν βαθμίδων πρός τό μέσον τοῦ Ναοῦ,τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων «Ἐν τῇ γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας…». Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς προσεκύνησαν τό Θεομητορικόν μνῆμα καί ἐνεδύθησαν τάς Ἀρχιερατικάς καί Ἱερατικάς αὐτῶν στολάς, ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό «Ἄνωθεν οἱ προφῆται Σέ προκατήγγειλαν…»

Τοῦ Μακαριωτάτου εὐλογήσαντος,  τοῦ Θεομητορικοῦ Ἐπιταφίου μετενεχθέντος ἐκ τοῦ παρεκκλησίου τῆς Πλατυτέρας εἰς τό μέσον τοῦ Ναοῦ καί τοῦ Μακαριωτάτου εὐλογήσαντος ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων, συμφώνως πρός τό Καθιερωμένον Τυπικόν εἰς τρεῖς στάσεις:

Τήν α’: «Ἡ ζωή ἐν τάφῳ κατετέθης, βαβαί…».

Τήν β’: «Ἄξιόν ἐστιν μεγαλύνειν Σέ, τήν Θεοτόκον…».

Τήν γ’: «Αἱ γενεαί πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσάγουσι, Παρθένε….».

Εἰς τήν α’ τῶν στάσεων τούτων ὁ Πατριάρχης ἐθυμίασε τόν τάφον καί τό ἐκκλησίασμα, ἐνῷ εἰς τάς β’ καί γ’, Ἀρχιερεῖς.

Μετά τά εὐλογητάρια ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον εἰς τούς ἀθρόως συγκεντρωμένους πιστούς καί πληροῦντας τόν ἱερόν Ναόν ὁ παρεπιδημῶν Μητροπολίτης Σερρῶν καί Νιγρίτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Θεολόγος διά τήν Ὑπεραγίαν Δέσποιναν ἡμῶν Θεοτόκον, δανείσασαν τήν σάρκα αὐτῆς καί σαρκώσασαν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, γεννήσασαν Αὐτόν κατά σάρκα, διακονήσασαν Αὐτόν, ἀκολουθήσασαν εἰς τόν Σταυρόν, ἰδοῦσαν Αὐτόν Ἀναστάντα, κοιμηθείσαν εἰς Ἱεροσόλυμα καί ἐνταφιασθείσαν εἰς «Γεθσημανῆν τό χωρίον» ὑπό τῶν Ἀποστόλων ἐκ περάτων τῆς γῆς συνδραμόντων καί μεταστᾶσαν εἰς οὐρανούς πρό τῆς Κοινῆς Ἀναστάσεως, ὑπό τοῦ Υἱοῦ Αὐτῆς Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κρατοῦντος τήν ψυχήν  καί τό σῶμα αὐτῆς, καθώς ἀναπαρίσταται εἰς τήν βυζαντινήν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως, καί καθίσασαν ἐκ δεξιῶν Αὐτοῦ, πρεσβεύουσαν ἐκεῖ ὑπέρ ἡμῶν καί προστρέχουσαν ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν καί ἀνάγκαις καί περιστάσεσιν ἑνός ἑκάστου ἡμῶν τοῦ γένους ἡμῶν παντός.

Ψαλλομένων τῶν Αἴνων καί τῆς Δοξολογίας, ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς προσεκύνησαν τήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἐπί τοῦ Ἐπιταφίου κειμένην ἐν τῷ μέσῳ. Ἀκολούθως καί ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό ἀργόν ᾀσματικόν «Ἅγιος ὁ Θεός», οἱ ἱερεῖς ᾖραν τόν Ἐπιτάφιον καί ἐλιτάνευσαν αὐτόν διά τῶν βαθμίδων τοῦ Ναοῦ πρός δυσμάς ἄχρι τῆς Πύλης ἐσωτερικῶς.

Ἐνταῦθα ἀνεπέμφθη δέησις, μεθ’ ἥν οἱ ἱερεῖς καί πάλιν αἴροντες τόν Ἐπιτάφιον ἤνεγκον καί ἐτοποθέτησαν αὐτόν ὄπισθεν τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος, πρό τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Πλατυτέρας -Ἱεροσολυμιτίσσης.

Ἐνταῦθα ἀνεπέμφθη δέησις, ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός καί ἐγένετο ἡ Ἀπόλυσις τῆς τελετῆς.

Μετά τοῦτο ἡ Πατριαρχική συνοδεία παρουσίᾳ καί τοῦ  παραστάντος εἰς τήν τελετήν Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου,ἀνῆλθεν εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἔνθα ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος ἀνέψυξε πάντας, προσφέρων ὁπώρας καί ἀναψυκτικά.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Δευτέραν, 19^ην Ἰουλίου/ 1^ην Αὐγούστου 2011, ἔλαβε χώραν εἰς τό ἐν τῇ Ἀνατολικῇ Ὄχθῃ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ παρά τόν τόπον τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου Πολιτιστικόν Κέντρον τῆς Ἰορδανικῆς Κυβερνήσεως Συνάντησις τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἤτοι τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἀντιοχείας κ. Ἰγνατίου, τοῦ ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ἑρμουπόλεως κ. Νικολάου, τοῦ Μακαριωτάτου  Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυστοστόμου καί τοῦ προσκαλέσαντος καί φιλοξενοῦντος τήν Συνάντησιν ταύτην τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συνοδευομένου ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Ἀμμάν κ. Βενεδίκτου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου καί τοῦ αἰδεσιμολογιωτάτου πρεσβυτέρου π. Ἰμβραήμ Νταμπούρ.

Οἱ ἐν λόγῳ Προκαθήμενοι ἐγένοντο δεκτοί ἐι τό ἐν Ἀμμάν ἀεροδρόμιον τῆς Ἰορδανίας κατά τήν ἄφιξιν αὐτῶν τήν Κυριακήν, 18^ην /31^ην Ἰουλίου 2011 καί Δευτέραν 19^ην Ἰουλίου/1^ην Αὐγούστου 2011 ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ.

Ἡ διαμονή τῶν ἐν λόγῳ ὑψηλῶν ἐπισκεπτῶν ἐγένετο εἰς τό ἐν τῇ Ἀνατολικῇ Ὄχθῃ τῆς Νεκρᾶς θαλάσσης ξενοδοχεῖον Marriott, αἱ δέ ἐργασίαι ἔλαbον χώραν εἰς τό ξενοδοχεῖον τοῦτο καί εἰς τό Προσκυνηματικόν Κέντρον τῆς Ἰορδανίας παρά τόν Ἰορδάνην ποταμόν (Baptismal Site).

Σκοπός τῆς Συναντήσεως αὐτῆς ἦτο ἡ μελέτη τῶν φλεγόντων προβλημάτων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἡ θέσις καί ἡ ἐνίσχυσις τῶν Χριστιανῶν εἰς τόν  χῶρον αὐτῆς καί ἡ συνέχισις καλλιεργείας τῶν προϋποθέσεων ἐκείνων, ἤτοι τοῦ διαλόγου καί τοῦ σεβασμοῦ τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν, αἱ ὁποῖαι καθιστοῦν εἰρηνικωτέραν καί ἀποδοτικωτέραν τήν συνύπαρξιν καί συνεργασίαν αὐτῶν μετά τῶν Μουσουλμάνων συμπολιτῶν αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι κατά τήν πρώτην ἡμέραν μάλιστα τῆς Συναντήσεως ταύτης ἤρχισαν τήν νηστείαν αὐτῶν τοῦ ραμαζανίου.

Κατά τήν πρώτην ἡμέραν τῆς Συναντήσεως ταύτης, οἱ Προκαθήμενοι μετέβησαν εἰς τό Πολιτιστικόν Κέντρον τῆς Ἰορδανικῆς Κυβερνήσεως, τό ὁποῖον ἀνήγειρεν ὁ πρίγκιψ τῆς Ἰορδανίας ἐξοχώτατος Ἐμίρ Γάζη. Μεταξύ τῶν ὑποδεξαμένων τούς Προκαθημένους ἦσαν ὁ ἐκ Φχές Ὑπουργός Παιδείας τῆς Ἰορδανίας κ. Τζήριες Σαμάουϊ, ἡ Ὑπουργός Τουρισμοῦ τῆς Ἰορδανίας  κ. Χάϊφα Ἀμποῦ Γαζάλε καί ὁ Διευθυντής τοῦ Κέντρου κ. Ντιά Ἰλ Μάντανη.

Τούς μετόχους τῆς Συναντήσεως ἐκαλωσώρισεν ἐξ ὀνόματος τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἰορδανίας ὁ ἱερεύς π. Ναμπίλ Χαντάντ. Ἀκολούθως προσεφώνησε τούς προσκεκλημένους ἡ Ὑπεύθυνος τοῦ Τμήματος τοῦ ΣΕΜΑ εἰς Ἰορδανίαν κ. Οὐαφά Κσούς, λέγουσα ὅτι συγχαίρει τούς Μουσουλμάνους ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς νηστείας αὐτῶν καί εὐχαριστεῖ τῷ Βασιλεῖ τῆς Ἰορδανίας καί τῷ πρίγκιπι διά τήν  Συνάντησιν ταύτην καί τήν ὑποστήριξιν τῆς ἐν ἀλληλοσεβασμῷ συνυπάρξεως Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων εἰς τό Κράτος τῆς Ἰορδανίας.

Ἀκολούθως προσεφώνησεν τούς μετόχους τῆς ἐκδηλώσεως ταύτης ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀγγλιστί ὡς ἕπεται: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/08/01/1334/

Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησεν ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας κ. Ἰγνάτιος, λέγων περίπου  τά ἑξῆς:

“Χαιρετίζομεν τήν εὐλογημένην ταύτην Συνάντησιν ἀναμέσον ἀδελφῶν ἡμῶν, τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, διότι πιστεύομεν ὅτι πρέπει νά ἀκροώμεθα ἀλλήλων καί νά συνδιαλεγώμεθα μεταξύ ἡμῶν  κατά τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ καί νά συναναστρεφώμεθα τούς ἀνθρώπους, τηροῦντες τό «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν». Ἡ τοιαύτη ἀγάπη ἐλλείπει ἡμῖν. Δέν ἀναγνωρίζομεν ἀλλήλους ἐν πλήρει ἄνευ ὅρων ἀγάπῃ. Δέν πορεύονται οἱ Χριστιανοί συμφώνως τῷ Εὐαγγελίῳ οὔτε οἱ Μουσουλμᾶνοι συμφώνως τῷ Κορανίῳ. Ἕνα Δημιουργόν ἔχομεν. Ὁ Χριστός εἶπεν: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη». Ἡ ἐλευθερία εὑρίσκεται ἐν τῇ ἀγάπῃ”.

Ἀκολούθως προσεφώνησεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος  ἀγγλιστί ὡς ἕπεται: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/08/01/1340/ )

Μετά τήν λῆξιν τῆς Συναντήσεως ταύτης οἱ Προκαθήμενοι μετά τῶν συνοδειῶν αὐτῶν ἐπεσκέφθησαν τήν ἐν τῇ Ἀνατολικῇ ὄχθῃ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου ἀνεγερθεῖσαν Ἱεράν Μονήν τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. Ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης φιλοφρόνως καί φιλαδέλφως ὑπεδέχθη καί ἀνέψυξε πάντας καί προσέφερεν εἰς πάντας ἐνθύμιον μέ τήν εἰκόνα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.

Ἐν συνεχείᾳ, ἐπί βενζινοκινήτων ἀμαξῶν ἐγένετο ἡ μετάβασις εἰς τόν παρά τήν Ἀνατολικήν ὄχθην τοῦ Ἱορδάνου ποταμοῦ ἀνεγερθέντα ἱερόν ναόν τοῦ Τιμίου Προδρόμου,  τῇ ἐπιμελεία ὡσαύτως καί ἐπιστασίᾳ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου.

Ἀκολούθως ἐγένετο κάθοδος πρός τά ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου, εἰς τόν ὁποῖον  ἐβαπτίσθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἐψάλη ὑπό πάντων τό «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε».

Τό ἑσπέρας  τῆς ἰδίας ἡμέρας οἱ Προκαθήμενοι καί αἱ συνοδείαι αὐτῶν συνηντήθησαν ἐπί τό αὐτό εἰς τό ξενοδοχεῖον Marriott καί συνεζήτησαν ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί εἰς βάθος τήν κατάστασιν τῶν ποιμνίων αὐτῶν εἰς τάς Ἐκκλησίας αὐτῶν καί εἰς τήν Διασποράν.

Συνελόντι εἰπεῖν, οὗτοι ὑπεγράμμισαν τό γεγονός ὅτι αἱ πολιτικαί ἐξελίξεις τοῦ αἰῶνὸς μας  συνετέλεσαν εἰς τάς μετατοπίσεις τῶν ποιμνίων των, ἐδημιουργήθησαν καί  καί ἄλλα Ὀρθόδοξα Κέντρα εἰς Εὐρώπην καί Ἀμερικήν, τά ὁποῖα χρῄζουν ἰδιαιτέρας ἐπιμελείας καί προσπαθείας εἰς τήν ἐπίλυσιν τῶν  πρόβλημάτων αὐτῶν.

Ἐπίσης ὑπεγράμμισαν ὅτι αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ὀφείλουν νά ἐκπληρώνουν τήν οἰκουμενικήν αὐτῶν ἀποστολήν, ἐφ’ ὅσον ἐλαττώνουν  ἐκ τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος αὐτῶν. Κυριαρχεῖ τό πνεῦμα τῶν Ἐθνικῶν Ἐκκλησιῶν καί οὐχί τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἐπίλυσις τῶν ἐθνικῶν προβλημάτων, εἶπον, θά συμβάλῃ εἰς τήν ἐπίλυσιν καί ἄλλων προβλημάτων εἰς τάς Ἐκκλησίας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ἐν τῇ ἑνώσει ἡμῶν καί ἡ δύναμις ἡμῶν εἶπον. Αἱ μεγάλαι δυνάμεις καταπατοῦν ἐνίοτε τά ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ἡμεῖς ὀφείλομεν νά διεκδικήσωμεν τά δικαιώματα ἡμῶν ταῦτα. Ὀφείλει νά ἀποσταλῇ μήνυμα περί τῆς ἐπισφαλοῦς θέσεως τῶν Χριστιανῶν. Διά τοῦ μηνύματος τῆς εἰρήνης ἡμῶν θά καταπολεμήσωμεν τούς ἐξτρεμιστάς. Ἐλπίζομεν, οἱ δυνατοί τῆς γῆς νά ἀκούσουν τήν ἡνωμένην κραυγήν τοῦ πόνου ἡμῶν τῶν ἡνωμένων. Τό θέμα τοῦτο, εἶπον, ὀφείλει νά θιγῇ καί εἰς τήν ἐν Κωνσταντινουπόλει Συνάντησιν τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων τήν ἀρχήν τοῦ προσεχοῦς Σεπτεμβρίου.

Ἐφ’ ὅσον σκοπός ἡμῶν, εἶπον, εἶναι ἡ διακονία τοῦ ἀνθρώπου, θά ἔχωμεν τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐν εἰλικρινείᾳ ἐντόπισις καί ἀντιμετώπισις τῶν ἐν πολλοῖς κοινῶν προβλημάτων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς βοηθεῖ εἰς τήν ἐπίλυσιν αὐτῶν . Αἱ κατά τόπους Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ἔχουν ἀνάγκην ἐπικοινωνίας, καταπολεμοῦσαι τόν ἀπομονωτισμόν αὐτῶν.

Συνεζητήθη καί ἀπεφασίσθη ἡ σύστασις «Πρωτοβουλίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς» καί ὁ διορισμός Ἐπιτροπῆς Ἐκπροσώπων αὐτῶν καί ἡ ἔναρξις πρακτικῆς ἐργασίας.

Ἐπίσης ἐπεσημάνθη ἡ ἀνάγκη τῆς κρισίμου καταστάσεως  τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς (ΣΕΜΑ), ὅπως μή διαλυθῇ. Ἐπίσης ἐζητήθη ἡ ἀξιοποίησις τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἔχει Γραφεῖον εἰς τάς Βρυξέλλας καί ὅτι ἡ Κύπρος τό ἑπόμενον ἔτος θά ἔχῃ τήν Προεδρίαν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.

Ἐπεσημάνθη ἰδιαιτέρως ἡ δύναμις τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐπίσης ἐτονίσθη ἡ σημασία τῆς πείρας τοῦ πολιοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς ἐμπεριστάτου νήσου Κύπρου καί τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἀλεξανδρείας, ζῶντος εἰς τήν ἐμπερίστατον εἰσέτι Αἴγυπτον καί τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς πνευματικῆς πρωτευούσης ὅλων τῶν Χριστιανῶν καί τῆς  πόλεως τῶν δύο λαῶν καί τριῶν θρησκειῶν. Διά τό μέλλον τοῦτο τῶν Ἱεροσολύμων αἱ χριστιανικαί Ἐκκλησίαι καλοῦνται νά διαδραματίσουν σήμερον ἕνα λίαν σημαντικόν ρόλον.

Ἡ Συνάντησις αὕτη προεβλήθη ἐκτενῶς εἰς τά Μ.Μ.Ε. τῆς Ἰορδανίας.

Τό ἑσπέρας τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας καί μετά τάς ἐργασίας τῆς Συναντήσεως παρετέθη δεῖπνον εἰς τό ξενοδοχεῖον Marriott, εἰς τό ὁποῖον ἦσαν προσκεκλημένοι καί ἀνώτατοι παράγοντες τῆς Ἰορδανικῆς Κυβερνήσεως.

Διαρκοῦντος τοῦ δείπνου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ προσεφώνησε τούς συνδαιτημόνας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως: βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:  https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/07/31/1324/

Ἐπί τῷ σημαντικῷ γεγονότι τούτῳ, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσέφερεν εἰς τούς τρεῖς Προκαθημένους, ἤτοι τῷ Πατριάρχῃ Ἀλεξανδρείας (διά τοῦ ἐκπροσώπου Αὐτοῦ), τῷ Πατριάρχῃ Ἀντιοχείας καί τῷ Μακαριωτάτῳ  Ἀρχιεπισκόπῳ Κύπρου ποιμαντικάς ράβδους ἀπό ἐλεφαντοστοῦν, κατασκευασθεῖσας εἰς Βηθλεέμ καί φιλντισένιους σταυρούς εὐλογίας.

Οὗτοι συγκεκινημένοι ηὐχαρίστησαν καί εἶπον ὅτι ἀληθῶς ὑπάρχει νῦν ἀνοικτή γραμμή ἐπικοινωνίας μεταξύ τῶν τεσσάρων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Εἰς τόν ἰδιοκτήτην τοῦ ξενοδοχείου κ. Φίλιππον Παπαδόπουλον, εὐγενῶς καί λίαν οἰκονομικῶς φιλοξενοῦντα τήν Συνάντησιν ταύτην, ὁ Μακαριώτατος προσέφερε ὡς εὐλογίαν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.

 Τήν πρωΐαν τῆς ἑπομένης Τρίτης, 20^ῆς Ἰουλίου /2^ρας Αὐγούστου 2011, οἱ Ὀρθόδοξοι Προκαθήμενοι μετά τῶν συνοδειῶν αὐτῶν συνεζήτησαν καί πάλιν μεταξύ αὐτῶν τούς τρόπους προωθήσεως τῶν θεμάτων τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν καί τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀντολῆς ἐν γένει διά τῆς ὑπ’ αὐτῶν ἱδρύσεως τῆς «Ὀρθοδόξου Πρωτοβουλίας», στεγαζομένης εἰς Γραφεῖα, προσφερόμενα ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί ἐχούσης ἀνά δίμηνον περίπου συναντήσεις εἰς Κύπρον κυρίως, ἀλλά καί ἀλλαχοῦ διά τήν ἐκπλήρωσιν τοῦ τεθέντος σκοποῦ.

Τήν μεσημβρίαν εἰς τό παρατεθέν εἰς τό ξενοδοχεῖον γεῦμα παρεκάθισαν καί οἱ ἱερεῖς τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰορδανίαν ὡς προσκεκλημένοι τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Συνάντησις μετά τῆς Λατινικῆς καί Εὐαγγελικῆς Οἰκογενείας.

Τό ἑσπέρας τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, Τρίτης, 20^ῆς  Ἰουλίου /2^ας Αὐγούστου 2011, οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας συνηντήθησαν εἰς τό ξενοδοχεῖον μετά τῶν ἀφιχθέντων ἐκπροσώπων τῆς Λατινικῆς Οἰκογενείας τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς (ΣΕΜΑ) ὑπό τόν Μαρωνίτην Ἐπίσκοπον κ. Μποῦλος Μάταρ καί τῆς Εὐαγγελικῆς ὑπό τόν Λουθηρανόν Ἐπίσκοπον Ἱεροσολύμων κ. Μουνίμπ Γιουνάν καί συνεζήτησαν ἐπί μακρόν τήν ἀναγκην ὑπερβάσεως τῶν διαιρέσεων εἰς τό Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς (ΣΕΜΑ) καί συνεχίσεως τοῦ ἀνατεθέντος αὐτῷ ρόλου ὡς σώματος ἐκφράσεως τῆς φωνῆς τῶν Χριστιανῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί τῆς προωθήσεως τῆς εἰρήνης ἐν δικαιοσύνῃ καί τῆς συμβιώσεως αὐτῶν μετά τῶν Μουσουλμάνων τῶν κρατῶν, εἰς τά ὁποῖα αὐτοί ζοῦν.

Πρός ἔξοδον ἐκ τῆς στασιμότητος καί ἐπωφελῆ κινητοποίησιν πρός ἐκπλήρωσιν τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ ἐκρίθη ἀπαραίτητος ἡ ἀποφασισθεῖσα σύγκλησις τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣΕΜΑ τόν προσεχῆ Νοέμβριον καί ἡ Συνάντησις τήν 23^ην προσεχοῦς Αὐγούστου εἰς Κύπρον, τῇ φιλοξενίᾳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τῶν τεσσάρων Προέδρων τοῦ ΣΕΜΑ διά τήν προετοιμασίαν τῶν σχετικῶν μέ τήν σύγκλησιν τῆς ἐν λόγῳ Ὁλομελείας κυρίως διά τοῦ διορισμοῦ μιᾶς Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν μνήμην τοῦ σημείου τούτου ἑώρτασε συμφώνως πρός τήν τυπικήν καί προσκυνηματικήν καθεστωτικήν αὐτῆς διάταξιν ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, τήν Παρασκευήν 7^ην /20^ήν Μαΐου 2011, διά θείας Λειτουργίας ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, ἧς προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος. Μεταξύ τῶν θαυμαστῶν σημείων, τά ὁποῖα ἐπεδαψίλευσεν ὁ Θεός εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων, ἀνήκει καί τό ἐν οὐρανῷ φανέν σημεῖον τοῦ σταυροῦ.  Τοῦτο ἐνεφανίσθη εἰς ὥραν προμεσημβρινήν ἀπό τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ἕως καί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ὑπό ἀστέρων φωτεινοτέρων τῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου σχηματιζόμενον, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου τοῦ Κατηχητοῦ, τό ἔτος 351 μ.Χ. Τοῦτο εἶδον οὐχί ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ ἀλλ‘ ἐπί ὥραν πολλήν οἱ πάσης ἡλικίας καί ἐθνότητος κατοικοῦντες τήν Ἱερουσαλήμ. Ταῦτα ἀναφέρει ὁ τότε Ἀεχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων Κύριλλος ὁ Κατηχητής εἰς τήν περιγραφικήν τοῦ σημείου τούτου ἐπιστολήν αὐτοῦ εἰς Κωνστάντιον τόν βασιλέα, υἱόν τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου.

Ἅμα τῷ τέλει τῆς θ. Λειτουργίας ταύτης, ἔλαβε χώραν λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου, τῇ συμμετοχῇ τῶν ἐκ τοῦ Πατριαρχείου κατελθόντων καί ἐνδυθέντων Ἀρχιερέων καί ἀνεγνώσθη ὑπό τοῦ λειτουργοῦντος Ἀρχιερέως ἔμπροσθεν τοῦ Παναγίου Τάφου ἡ ἀποσταλεῖσα τῷ αὐτοκράτορι Κωνσταντίνῳ ἐπιστολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυρίλλου.

Μετά τοῦτο, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων «Τίς Θεός μέγας…», οἱ Ἀρχιερεῖς εἰσῆλθον εἰς τό Καθολικόν, ἐκεῖθεν δέ ἐξελθόντες ἐν πομπῇ, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἀνῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐν τῇ αἰθούσῃ τοῦ Θρόνου ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον διά τῆς ἀκολούθου προσφωνήσεως:

Μακαριώτατε πάτερ καί Δέσποτα,

Ἐκ τῶν πολλῶν θαυμαστῶν σημείων, μέ τά ὁποῖα ἐπλούτισεν ὁ Θεός τήν Σιωνίτιδα Μητέρα Ἐκκλησίαν μας εἶναι καί τό ἐμφανισθέν σημεῖον τοῦ Σταυροῦ ἐκ φωτεινῶν ἀστέρων εἰς τόν οὐρανόν τῶν Ἱεροσολύμων ἀπό τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ ἕως καί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου τοῦ Κατηχητοῦ, τό ἔτος 351.

Τήν μνήμην τῆς ἐμφανίσεως τοῦ σημείου τούτου ἑωρτάσαμεν σήμερον κατά τήν κρατοῦσαν ἐκκλησιαστικήν τυπικήν καί προσκυνηματικήν τάξιν διά θείας Λειτουργίας ἐπί τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ, λιτανείας πέριξ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί ἀναγνώσεως τῆς περί τοῦ σημείου τούτου ἐπιστολῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυρίλλου πρός Κωνστάντιον τόν βασιλέα, υἱόν τοῦ αὐτοκράτορος Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου.

Εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν ταύτην, ἐδεήθημεν ὑπέρ ὑγιείας καί εὐσταθείας τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος καί νῦν ἐν τῇ αἰθούσῃ ταύτῃ τοῦ τιμίου καί δεδοξασμένου Ἱεροσολυμιτικοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου εὐχόμεθα Ὑμῖν ἐκ καρδίας μακροημέρευσιν ἐν ὑγιείᾳ καί εἰρήνῃ τῇ δυνάμει καί προστασίᾳ τοῦ σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ὁ δέ Μακαριώτατος ηὐχήθη, ὅπως ἡ Ἀδελφότης ἑορτάζῃ ἐν εἰρήνῃ καί εὐσταθείᾳ εἰς αἰῶνα τόν ἅπαντα τήν κοσμοσωτήριον ἑορτήν ταύτην καί πάσας τάς ἑορτάς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Δευτέραν, μετά τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ, 19^ην Ἀπριλίου / 2^αν Μαΐου 2011, τό Ἀρμενικόν Πατριαρχεῖον ἐκπροσωπούμενον ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Νουρχάν καί ὁμάδος Ἀρμενίων ἱερέων ἐπεσκέφθη τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπί τῇ ἑορτῆ τοῦ Πάσχα.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ὁ Μητροπολίτης Νουρχάν προσεφώνησε τόν ὑποδεχόμενον τούτους Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον μεθ’ ὁμάδος Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων μέ τήν κάτωθι προσφώνησιν: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/05/02/1272/ ) Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἶπεν ὅτι: «εἶναι ἰδιαιτέρα χαρά, συγκίνησις καί εὐλογία νά ζῶμεν τήν ἑορτήν τοῦ Πάσχα καί νά συναντώμεθα ὡς Χριστιανοί εἰς τό πλαίσιον τῆς ἑορταστικῆς ταύτης ἀτμοσφαίρας, παραμερίζοντες  παρεξηγήσεις τοῦ παρελθόντος, ἔχοντες ἐπιλύσει διαφοράς προσκυνηματικάς ἡμῶν καί ἀναμένοντες νά ἐπιλύσωμεν ἄλλας ἐν πνεύματι διαλόγου καί ἀμοιβαίου σεβασμοῦ τῶν ἱστορικῶν προσκυνηματικῶν δικαιωμάτων ἡμῶν, δίδοντες οὕτω  μίαν ἐπαξίαν χριστιανικήν μαρτυρίαν εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ καί συμβάλλοντες εἰς τήν διατήρησιν τοῦ θρησκευτικοῦ χαρακτῆρος αὐτῆς.

Μεταφέρητε τάς εὐχάς Ἡμῶν προσωπικῶς καί τῆς Ἀδελφότητος ἡμῶν τῷ γηραιῷ καί πολιῷ Πατριάρχῃ ὑμῶν κ. Τουρκάμ Μανουκιάν».

Τήν ἑπομένην, Τρίτην, 20^ήν Ἀπριλίου /3^ην Μαΐου 2011, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ὑπό τόν ἡγούμενον αὐτῆς Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἀνταπέδωσε τήν ἑόρτιον πασχάλιον ἐπίσκεψιν εἰς τό Πατριαρχεῖον τῶν Ἀρμενίων, εὑρισκόμενον νοτίως τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων πρός τόν λόφον τῆς Ἁγίας Σιών.

Εἰς τό πλαίσιον  τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν ὑποδεχθέντα Αὐτόν Ἀρμένιον Πατριάρχην κ. Τουρκόμ Μανουκιάν μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/05/02/1274/ )

Ἀπαντῶν ὁ γηραιός Ἀρμένιος Πατριάρχης κ. Τουρκόμ Μανουκιάν, εἶπεν ὅτι: «Ἡμεῖς χαιρόμεθα δι’ ὅσα πασχάλια ἑόρτια καί ἀδελφικά εἴπατε καί προσυπογράφομεν ταῦτα.

Ὑποδεχόμεθα ὑμᾶς ὡς καί ὑμεῖς εἴπατε ἐν πνεύματι τῆς εἰρήνης τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, τῆς εἰρήνης, τήν ὁποίαν ἔδωσεν εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ κατά τήν πρώτην ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ. Ἐν τῇ εἰρήνῃ καί τῇ ἀγάπῃ μεταξύ ἡμῶν δίδομεν μίαν μαρτυρίαν εἰς τόν κόσμον, ἵνα πιστεύσῃ καί ἐνισχυθῇ. Ἡμεῖς οἱ Ἀρμένιοι καί οἱ Ἕλληνες ἔχομεν ὑποστῇ δοκιμασίας, ὡς καί γενοκτονίας. Ὑπέστημεν ταύτας καί ἐπεζήσαμεν τούτων.

Ἐν τῇ πίστει ἡμῶν εἰς Χριστόν καί ἐν τῇ συνεργασίᾳ μεταξύ ἡμῶν θά ἀντιμετωπίσωμεν τάς ἑκάστοτε ἀναφυομένας δυσκολίας, ἵνα οἱ λαοί ἡμῶν ζήσωσι ἐν εἰρήνῃ, προόδῳ καί εὐημερίᾳ».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Μία τῶν λαμπροτέρων καί μεγαλοπρεπεστέρων τελετῶν τῆς Ἐκκλησίας ὅλης καί φυσικῷ τῷ λόγῷ τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἶναι αὐτή τοῦ Ἐπιταφίου. Ἡ τελετή αὐτή τελεῖται εἰς ἀνάμνησιν τῆς θεοσώμου ταφῆς τοῦ ἐν τῷ σταυρῷ σαρκί θανόντος δι’ ἡμᾶς  Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.Ἡ τελετή αὐτή τελεῖται ὑπο τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων μεταξύ τῆς 8^ης Ἑσπερινῆς καί 12^ης μεσονυκτίου ὥρας τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Κατά τό ἔτος τοῦτο λόγῳ τοῦ κοινοῦ χρονικοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, ἡ τελετή αὕτη ἤρξατο τήν 11^ην Ἑσπερινήν ὥραν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς,  9^ης /22^ας Ἀπριλίου  2011.

Διά τήν τελετήν ταύτην ἐξεκίνησε ἐπίσημος συνοδεία ἀπό τῆς Πύλης τοῦ Πατριαρχείου καί διά τῆς Χριστιανικῆς ὁδοῦ κατῆλθεν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἐν ᾧ πλήθη προσκυνητῶν οὐχί Ὀρθοδόξων μόνον, ἀλλά καί τῶν ἄλλων δογμάτων συνωστίζοντο οὐχί μόνον δεξιά καί ἀριστερά τῆς ὁδοῦ ἀλλά καί ἐν τῷ μέσῳ αὐτῆς, μέ ἀποτέλεσμα τάς εἰδικάς, ἐνίοτε ἀπαραιτήτους, ἐνίοτε δέ καί ὑπερβολικάς ρυθμίσεις τῆς Ἰσραηλινῆς Ἀστυνομίας.

Τῆς λαμπρᾶς ἀκολουθίας ταύτης προεξῆρξεν ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων Αὐτῷ ὅλων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου καί τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων ἐκ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξω Ἐκκλησιῶν.

Οὗτοι ὡς καί Ἱερεῖς ἐνεδύθησαν ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος τά πένθιμα πολυτελῆ χρυσοκέντητα αὐτῶν ἄμφια, ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τόν Κανόνα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.

Ἅμα τῇ ὁλοκληρώσει τῆς Θ’ Ὥρας τοῦ Κανόνος τούτου ἐξῆλθον ἀπό τῆς Πύλης τοῦ Καθολικοῦ καί διῆλθον ἕν ἕκαστον τά προσκυνήματα, Μή Μοῦ Ἅπτου τῶν Φραγκισκανῶν, τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Λογγίνου, τοῦ «Διεμερίσαντο  τά ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς», τοῦ Ἀκανθίνου Στεφάνου, τοῦ Ἀδάμ μετά τῆς σχετικῆς ἐν ἑκάστῳ δεήσεως.

Ἀπό τοῦ παρεκκλησίου του Ἀδάμ ἡ πομπή ἀνῆλθεν εἰς τόν Γολγοθᾶν, ἔνθα ἀνεγνώσθη ἡ Εὐαγγελική περικοπή ἐκ τοῦ κατά Λουκάν Ἁγίου Εὐαγγελίου (23, 32-39) καί ἐναπετέθη τό εἰλητόν, ἐν ᾧ τό σῶμα τοῦ Κυρίου, ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ Γολγοθᾶ καί προσεκύνησαν ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἀρχιερεῖς.

Ἀπό τοῦ Γολγοθᾶ ἡ πομπή κατῆλθεν εἰς τόν κάτωθι τούτου εὑρισκόμενον λίθον τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως, ἐν ᾧ καί πάλιν ἐναπετέθη τό εἱλητόν μετά τοῦ ἀντιτύπου τοῦ σεπτοῦ Σώματος τοῦ Κυρίου καί τῶν κοσμούντων τοῦτο ἀνθέων.

Ἐκ τῆς Ἀποκαθηλώσεως ἡ λιτανεία κατηυθύνθη πρός τόν Πανάγιον Τάφον, πέριξ τοῦ ὁποίου περιῆλθεν τρίς. Μετά τήν τρίτην περιφοράν ὁ Ἐπιτάφιος κατετέθη ἐπί τοῦ λίθου τοῦ Ἁγίου Τάφου καί, θυμιῶντος τοῦ Μακαριωτάτου καί ἐν συνεχείᾳ δύο Ἀρχιερέων, ἐψάλησαν αἱ τρεῖς στάσεις  τῶν Ἐγκωμίων τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς: «Ἡ ζωή ἐν τάφῳ», «Ἄξιόν ἐστιν» καί «Αἱ γενεαί πᾶσαι», μετά τάς ὁποίας τά «Εὐλογητάρια».

Εὐθύς μετά τά εὐλογητάρια, ἐκήρυξεν τόν θεῖον λόγον εἰς τό σημεῖον τοῦτο ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Εὐλαβές ἱερατεῖον,

Εὐσεβεῖς προσκυνηταί,

Εἰς τό μυστήριον τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, ἡ Ἐκκλησία, ἀντλοῦσα ἐκ τῆς ἀποκαλύψεως τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπαντᾷ ὅτι ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν κόσμον λίαν καλόν ἐκ τοῦ μηδενός καί ἔπλασε τόν ἄνθρωπον ἐκ πηλοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ, διά νά εἶναι εἰς κοινωνίαν μετ’ Αὐτοῦ καί νά ἐξουσιάζῃ τόν κόσμον καί ἀπολαμβάνει αὐτόν.

Εἰς τό γεγονός τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου, τῆς φθορᾶς τῆς θείας εἰκόνος εἰς αὐτόν διά τῆς ἀποστασίας ἀπό τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἐκκλησία, ἀρυομένη ἐκ τῆς ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ ἀποκαλύψεως, ἀπαντᾷ διά τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ συνάναρχος Μονογενής Υἱός  καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ προσλαβών τόν ἄνθρωπον, ὁ Ἐνανθρωπήσας ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, ὁ κατά σάρκα γεννηθείς ἐν χρόνῳ καί τόπῳ, ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου καί εἰς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, ἵνα θεραπεύσῃ  τόν ἄνθρωπον, ἀναμορφώσῃ καί ἀνακαινίσῃ αὐτόν καί ἐπαναφέρῃ εἰς τήν πρώτην αὐτοῦ ὡραιότητα.

Τοῦτον τόν σεσαρκωμένον Θεάνθρωπον, Ἰησοῦν τόν Ναζωραῖον, οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς Του εἰς τήν γῆν ταύτην, τήν Γῆν τήν Ἁγίαν, εἶδον, συνανεστράφησαν καί ἐψηλάφησαν.  Τήν διδασκαλίαν Αὐτοῦ ἤκουσαν καί τάς εὐεργεσίας Αὐτοῦ ἐδέχθησαν. Οὗτος ἐδίδαξεν αὐτούς διά λόγων, τούς ὁποίους οὐδείς οὐδέποτε ἐλάλησε καί ἐποίησε σημεῖα , τά ὁποῖα οὐδείς οὐδέποτε ἐποίησε. Διά τοῦ προσώπου, τοῦ λόγου καί τοῦ ἔργου Αὐτοῦ ἔδωσεν ὑπόδειγμα καί ὑπογραμμόν ζωῆς ἐν εἰρήνῃ, δικαιοσύνῃ, συγγνώμῃ καί ἀγάπῃ ἀκόμη καί πρός τούς ἐχθρούς. Πολλούς τῶν ἀνθρώπων ἐσαγήνευσε, τά ἤθη αὐτῶν ἤλλαξε καί ἀνεμόρφωσε. Τελῶνας εἰς ἐλεήμονας καί ἀκτήμονας μετέβαλε, πόρνας εἰς σωφροσύνην καθωδήγησε, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξε, διώκτας εἰς κήρυκας ἐκάλεσε. Ἀσθενεῖς καί ἀνιάτους ὑγιεῖς ἐποίησε καί νεκρούς ἀνέστησε. Πολλοί  τῶν ἀνθρώπων ἐπίστευσαν, ἐθαύμασαν  καί ἠκολούθησαν Αὐτόν.

Ἄλλοι ὅμως τῶν ἀνθρώπων Τοῦτον  ὡς παραβάτην τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου ὑπέλαβον καί εἰς θάνατον σταυροῦ ἀδίκως καί ἀνόμως κατεδίκασαν. Εἰς τήν εὐεργεσίαν Αὐτοῦ μερίς τῶν ἀνθρώπων  δι’ ἀχαριστίας ἀνταπεκρίθη. Οὗτος ὡς λῃστής συνελήφθη, ὡς κακοῦργος μετά ἀνόμων ἐλογίσθη καί ἄνευ βίας εἰς τάς χεῖρας αὐτῶν ἀφέθη. Ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν ἤχθη. Ἑκουσίως παρέδωκεν ἑαυτόν εἰς θάνατον καί λύτρον Ἑαυτόν διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν ἔδωκεν. Οὗτος συνεμερίσθη τήν προσληφθεῖσαν ὑπ’ Αὐτοῦ ἀνθρωπίνην φύσιν ἡμῶν οὐχί μόνον ἐν τῇ Ἐνανθρωπήσει ἀλλά καί ἐν τῷ  θανάτῳ. Δέν ἐξήρεσε Ἑαυτόν τοῦ θανάτου ἡμῶν. Εἰς τό ἐρώτημα ἡμῶν, διατί ὁ θάνατος, ἀπήντησε διά τοῦ θανάτου Αὐτοῦ. Ἐδέχθη νἀ ἀποθάνῃ θάνατον ἐπώδυνον καί ἐπονείδιστον, τόν τοῦ σταυροῦ.  Ὑψώθη ὡς Θεάνθρωπος ἐπί τοῦ σταυροῦ. Λόγχῃ ἐκεντήθη καί χολῇ ἀντί ὕδατος ἐποτίσθη. Ἀπέθανε ἐπί τοῦ σταυροῦ ὡς ἄνθρωπος. Τό σῶμα Αὐτοῦ εἰς Ἰωσήφ τόν εὐσχήμονα καί Νικόδημον τόν κρυφόνΑὐτοῦ μαθητήν ὑπό τοῦ Πιλάτου ἐχαρίσθη. Ὑπό τούτων καί ὑπό τῆς Παρθένου Αὐτοῦ μητρός καί τῶν μυροφόρων γυναικῶν ἀπό τοῦ σταυροῦ ἀπεκαθηλώθη καί κατεβιβάσθη, καί ἀρώμασιν κατά τό ἔθος τῶν Ἰουδαίων ἠλείφθη, σινδόνι ἐνειλίχθη καί ἐτάφη καί ὁ τάφος Αὐτοῦ μετά κουστωδίας λίθῳ ἐσφραγίσθη καί τοῦτο τό τέλος Αὐτοῦ ἐθεωρήθη.

Ἡ  πανσθενής ὅμως δύναμις τοῦ Θεοῦ τό ἀνόσιον ἔργον τῶν χριστοκτόνων εἰς ἀγαθόν μετέτρεψεν. Τόν διά σταυροῦ θάνατον τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ διά τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ εἰς σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ᾠκονόμησε. Εἰς τά ἔγκατα τοῦ τάφου τούτου, εἰς τά σπλάγχνα τῆς γῆς, ὁ Θεάνθρωπος μετά τοῦ γενάρχου ἡμῶν Ἀδάμ καί τῶν ἀπογόνων αὐτοῦ συνηντήθη. Ἐκεῖ μετά τοῦ διαβόλου συνεπλάκη καί ἀπό τῶν χειρῶν αὐτοῦ τόν ἄνθρωπον ἥρπασεν. Τοῦτον παγγενῆ ἀνέστησε καί ἐκ τοῦ τάφου ἀνέσυρεν, ὡς ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ εἰκόνι τῆς Ἀναστάσεως δείκνυται. Ὁ Θεός Πατήρ τόν ἄνθρωπον Ἰησοῦν ἀνέστησεν. Ἡ ἐν ἑνί καί τῷ αὐτῷ προσώπῳ  τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ζῶσα θεία φύσις τήν ἀνθρωπίνην θανοῦσαν φύσιν Αὐτοῦ ἀνέστησε.  Ὁ θάνατος δέν ἠδυνήθη νά κρατήσῃ τοῦτον. Τούτου ἕνεκα εἰς τό ἑξῆς ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι σωματικῶς μόνον ἀποθνῄσκομεν. Θάνατος δι’ ἡμᾶς εἶναι μόνον ἡ ἀπόθεσις τοῦ γηϊνου ἡμῶν σκήνους καί ἡ μετάβασις τῆς ψυχῆς εἰς τά οὐράνια.

Τῆς μετοχῆς ταύτης τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τά ἡμέτερα ἀδιάβλητα ἀνθρώπεια ἕως καί τόν θάνατον, ἡμεῖς σήμερον μνήμην ποιούμεθα, περιφέροντες τό ἐν χρυσοκεντήτῳ εἱληταρίῳ ἐκτύπωμα τοῦ ἐνταφιασμένου καί τετιμημένου σεπτοῦ σώματος Αὐτοῦ ὡς ἀξιοχρέως Αὐτῷ. Τοῦτο ἐπιτελοῦμεν εἰς τόν τόπον τοῦ σταυροῦ, τόν φρικτόν Γολγοθᾶν καί εἰς τόν τόπον τῆς ταφῆς, εἰς τόν τάφον τοῦτον, τόν ὁποῖον ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων εἰς τό σέμνωμα τοῦ Ναοῦ τούτου τῆς Ἀναστάσεως ἀνέδειξε. Ἡ αὐτοκρατορική εὐσέβεια τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί τῆς Ἁγίας Ἑλένης, τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου, τοῦ Ἡρακλείου, τῶν Κομνηνῶν καί τῶν Παλαιολόγων «συναπέδειξε  τήν ὡραιότητα αὐτοῦ νά συναγωνίζεται τήν εὐπρέπειαν τοῦ ἄνω στερεώματος». Εἰς τόν ναόν τοῦτον ἀνά τούς αἰῶνας ἀναρίθμητοι ἀναίμακτοι θυσίαι προσηνέχθησαν, ἀμέτρητα πλήθη προσκυνητῶν προσέτρεξαν, πλήθη ἀνθρώπων, κλίναντες τά γόνατα εἰς τά κράσπεδα τοῦ σταυροῦ τοῦ Γολγοθᾶ καί εἰς τόν λίθον τοῦ τάφου τοῦ Ἀναστάντος, ἡγιάσθησαν.

Ἰδίᾳ διά τό γένος ἡμῶν  τό πρίν εἰδωλολατρικόν Ἑλληνικόν, μετά ταῦτα δέ, ὅτε τήν Ὀλύμπιον πολυθεΐαν διά τοῦ Χριστοῦ ἀντήλλαξε, τό εὐσεβές Ὀρθόδοξον Ρωμαϊκόν, ὁ τάφος οὗτος κατέστη ὁ Πανάγιος καί Ζωοδόχος  τάφος, ὁ θρησκευτικός αὐτοῦ Παρθενών, τό τιμαλφές τέμενος διά προσκύνησιν καί τάς μεσονυκτίους θείας λειτουργίας δι’ ἐνίσχυσιν, ἐμψύχωσιν καί ἁγιασμόν. Εἰς τοσοῦτον οὗτος ἐτιμήθη, ὥστε οἱ Φύλακες αὐτοῦ σπουδαίως ἐπ’αὐτοῦ ἠγρύπνησαν καί ἐξ αὐτοῦ ὠνομάσθησαν, ἔστι δ’ ὅτε καί μετά τῶν ἐπηλύδων ἑτεροδόξων ἀδελφῶν ἡμῶν, ὡς μή ὤφελεν, προκληθέντες, συνεπλάκησαν καί τό ἱερόν τοῦτο κουβούκλιον ἐν ἔτει 1810, ὅτε ὡς ἔθνος κράτος δέν εἴχομεν, εἰς πεῖσμα μυρίων ἀντιξοοτήτων, ἀνήγειραν καί ἐπί τῶν τιμίων αὐτοῦ λίθων μέ ἐγχάρακτα γράμματα τήν θεόσωμον ταφήν καί τήν τριήμερον ἀνάστασιν τοῦ Μονογενοῦς  περιέγραψαν καί τοῦτο ὡς «κτῆμα καί ἀφιέρωμα τῷ Χριστῷ τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων» ἀνέθεσαν εἰς δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν καί ἔπαινον καί τιμήν τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους.

Ἀπό τοῦ ἁγίου τόπου τούτου, ἀπό τοῦ Παναγίου καί ζωοδόχου Τάφου, καί ἀπό τῆς σεμνοτάτης καί μεγαλοπρεπεστάτης αὐτῆς ὁλονυκτίου ἀκολουθίας τοῦ Ἐπιταφίου, ἡ Ἐκκλησία τῆς Σιών καί ἡ ἐν αὐτῇ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης διαβιβάζει τάς εὐχάς καί εὐλογίας τοῦ Προκαθημένου αὐτῆς Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφίλου εἰς τούς προσελθόντας ἐν αὐτῇ εὐλαβεῖς προσκυνητάς καί εἰς τό ποίμνιον αὐτῆς, ὅπου γῆς, καί εὔχεται εἰρηνικήν, χαρμόσυνον καί λαμπροφόρον ἀνάστασιν. Γένοιτο.

Μετά τούς «Αἴνους» καί τήν Δοξολογίαν, ἡ Ἱερά λιτανεία τοῦ Ἐπιταφίου κατέληξεν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεγνώσθησαν αἱ προφητεῖαι καί τό Ἀποστολικόν καί Εὐαγγελικόν ἀνάγνωσμα καί ἐγένετο ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου ἡ Ἀπόλυσις.

Ἀκολουθίαι τοῦ Ἐπιταφίου θρήνου ἐψάλησαν ἐπίσης ἐνωρίτερον καί εἰς ἕν ἕκαστον ἐκ τῶν μοναστηρίων πέριξ τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, καθῶς καί εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Ἡ ἐθνική ἐπέτειος τῆς 25^ης Μαρτίου 1821 ἐξακολουθεῖ νά ἑορτάζεται καθ’ ἕκαστον ἔτος εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μέ ἀμείωτον ἐνδιαφέρον καί μέ τόν βαθύν σεβασμόν, τόν ὁποῖον ἀπαιτεῖ ἡ ἱερότης καί ἡ σημασία τῆς ἐπαναστάσεως του 1821 διά τήν ἐλευθερίαν τοῦ  Ἔθνους μας. Μέ τό πνεῦμα τοῦτο τοῦ σεβασμοῦ καί ἀποτίσεως ἐθνικοῦ χρέους ἑώρτασε τήν ἐθνικήν ἐπέτειον τῆς 25^ης Μαρτίου 1821 μέ σχολικήν ἑορτήν ἡ Πατριαρχική Σχολή ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών. Τήν τελετήν ταύτην ἐτίμησε μέ τήν παρουσίαν Του ἡ Α.Θ. Μακαριότης ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἡ Σχολική Ἐφορεία, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, ἡ Πρόξενος κ. Ἀσπασία Μίτση, ὁ Διπλωματικός Ἀντιπρόσωπος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Ἀρχήν κ. Ἀνδρέας Κουζούπης, Ἁγιοταφῖται Πατέρες, ὁ καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Θεόδωρος Γιάγκου, μοναχαί τοῦ Πατριαρχείου καί μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας.

Τό πρόγραμμα τῆς σεμνῆς καί διδακτικῆς ταύτης τελετῆς περιελάμβανε Προλόγισιν τοῦ Σχολάρχου Ὁσιολογιωτάτου μοναχοῦ π. Φωτίου, καθηγητοῦ τῶν Φυσικῶν, Πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας ὑπό τῆς καθηγητρίας φιλολόγου κ. Μαρίας Ματθαίου, ἀπαγγελίαν ποιημάτων καί ἄλλων ἐκλεκτῶν λογοτεχικῶν ἐθνικῶν ἀποσπασμάτων ὑπό τῶν μαθητῶν, ἐκτέλεσιν ἐκκλησιαστικῶν καί πατριωτικῶν ᾀσμάτων ὑπ’ αὐτῶν ὑπό τήν Διεύθυνσιν τοῦ Λαμπαδαρίου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί καθηγητοῦ τῆς Μουσικῆς κ. Χαραλάμπους Βακάκη καί μέ προβολήν ταινίας καί θεατρικοῦ δρωμένου μέ θέμα τόν Ἀθανάσιον Διᾶκον.

Μέ ὅλα ταῦτα οἱ διδάξαντες καθηγηταί καί οἱ ἐκτελέσαντες μαθηταί, παρά τό ὀλιγάριθμον αὐτῶν, ἐπέτυχον νά μεταφέρουν τούς μετασχόντας εἰς τήν τελετήν ἀκροατάς καί θεατάς εἰς τούς χρόνους τῆς σκληρῆς καί ἀδυσωπήτου δουλείας τῶν 400^ων χρόνων, εἰς τούς χρόνους τῆς κηρύξεως τοῦ ἀγῶνος τήν 25^ην Μαρτίου τοῦ 1821 εἰς τήν Ἁγίαν Λαύραν ἀπό τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανόν καί συνεχίσεως τοῦ ἐπί ὀκταετίαν ἀπό τούς μεγάλους ἀγωνιστάς καί ἥρωας τοῦ ἀγῶνος, Κολοκοτρώνην, Καραϊσκάκην, Κανάρην, Ἀθανάσιον Διᾶκον, Μπουμπουλίναν καί ἄλλους πολλούς καί τούς ἐπωνύμους καί τούς ἀνωνύμους χιλιάδας συνεργάτας, τούς ἀγωνιστάς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τούς ἀψηφήσαντας περιουσίαν καί ζωήν διά τήν ἐλευθερίαν ἑαυτῶν καί τῶν ἀπογόνων των καί νά δημιουργήσουν αἰσθήματα συγκινήσεως καί βαθέος σεβασμοῦ πρός τήν μνήμην τῶν διά τοῦ Ἑλληνικοῦ πατριωτικοῦ ἤθους μας, τῆς γενναιότητος, τῆς φιλοπατρίας καί τῆς διατηρήσεως τῶν ἀξιῶν τῆς Ρωμηοσύνης εἰς ἕνα παγκοσμίως μεταβαλλόμενον κόσμον μέ ἀπώλειαν ἐνίοτε προσανατολισμοῦ καί πυξίδος ζωῆς.

 Εἰς τό τέλος τῆς τελετῆς ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τούς ὑπευθύνους τῆς διοργανώσεως μιᾶς τέτοιας τελετῆς, Σχολάρχην καί καθηγητάς καί ἐπῄνεσε τούς δοκίμους μαθητάς διά τήν ἐπιτυχίαν τῶν μουσικῶν καί θεατρικῶν ἐκτελέσεων καί ηὐχήθη εἰς αὐτούς πνευματικάς, μαθητικάς καί Ἁγιοταφιτικάς ἐπιδόσεις καί ηὐχαρίστησε τόν κ. Γενικόν Πρόξενον διά τήν ἠθικήν καί οἰκονομικήν αὐτοῦ συμπαράστασιν πρός τήν Σχολήν.

 Τήν ἑπομένην, 12^ην /25^ην Μαρτίου 2011, ἡ ἐθνική ἐπέτειος τῆς 25^ης Μαρτίου 1821 ἑωρτάσθη τιμητικῶς ὑπό τοῦ Πατριαρχείου διά Δοξολογίας τήν 10.30 π.μ. ὥραν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων μετ’ Αὐτοῦ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῇ συμμετοχῇ τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας.

 Ἡ Δοξολογία αὕτη ἐτελέσθη ὡς προσευχή ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς κατά τό 1821 ἀγωνισαμένων καί πεσόντων προγόνων ἡμῶν καί ὡς εὐχαριστία πρός τόν Θεόν διά τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν ἐχάρισεν εἰς τό Ἕθνος ἡμῶν.

 Μετά τήν δοξολογίαν εἰς τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ δεξίωσιν, ἡ Α.Θ.Μ. προσεφώνησε τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

 «Ἑορτή οὐδέν ἄλλον ἐστίν  ἤ τό τά δέοντα πράττειν» κατά τόν χαλκέντερον Ὠριγένην.

 Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Σεβαστοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,

 Τά δέοντα πράττοντες καί ἡμεῖς κλῆρος τέ καί λαός σήμερον ἐπί τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς ἐπετείου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, κατήλθομεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν εὐχαριστήριον μέν δοξολογίαν ἐπί τῇ ἀπελευθερώσει τοῦ εὐσεβοῦς καί Βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων. Ἱκετηρίους δέ ἐντεύξεις καί δεήσεις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ὑπέρ πίστεως καί Πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως μαρτυρησάντων ὑπέρ τῆς Παλλιγεννεσίας τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἔθνους.

«Ἡ ἀξία ἑκάστου ἔθνους», κατά τόν Γεωργούλην, «καθορίζεται ἀπό τά ἰδεώδη, εἰς τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν ὁποίων θέτει τόν ἑαυτόν του».

Πατρίς, πίστις καί ἐλευθερία ἀποτελοῦν ἐν προκειμένῳ τά ἰδεώδη τῆ Ἐθνικῆς ταυτότητος καί τῆς μεγάλης πολιτισμικῆς κληρονομιᾶς, ὑπέρ τῶν ὁποίων οἱ Πανέλληνες ἔμαθον νά ἀγωνίζωνται θυσιαστικῶς μέχρι θανάτου, «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν Χριστόν», (Ἑβρ. 12,2).

Ἡ Γεραρά τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀδελφότης συμμετέχουσα εἰς τήν ἑόρτιον χαράν τῆς ἱερᾶς μνήμης τῆς ἐκ τῆς τέφρας Παλιγγενεσίας τοῦ γένους τέ καί Ἔθνους ἡμῶν εὐγνωμόνως καί τιμητικῶς ὑψώνει δι’Ἡμῶν τό ποτήριον αὐτῆς ἀναφωνοῦσα: «Ζήτω ἡ 25^η Μαρτίου τοῦ 1821, Ζήτω τό εὐσεβές ἡμῶν Ἔθνος, Ζήτω ἡ Ἑλλάς, Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης».

 Ὁ δέ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου ἀνέγνωσε τό κάτωθι μήνυμα τοῦ Ἐξοχωτάτου Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Καρόλου Παπούλια:

 «Ο εορτασμός της 25^ης Μαρτίου αποτελεί για τους Ἐλληνες όπου γης ημέρα εθνικής ανάτασης και υπερηφανείας. Σύσσωμος ο ελληνισμός αποτίει φόρο τιμής στους αγωνιστές του ’21 που με αυταπάρνηση και ηρωϊσμό θυσίασαν τη ζωή τους στο όνομα της Ελευθερίας, της εθνικής Ανεξαρτησίας και της Δημοκρατίας.

 Από εκείνο το ιστορικό κάλεσμα της εθνεγερσίας που άλλαξε τον ρου της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, μεταδίδοντας το μήνυμα «Ελευθερία ή Θάνατος» σε όλη την Ευρώπη καί την Οικουμένη, δεν έλειψαν οι Ἐλληνες της Διασποράς. Ήταν και η δική τους παρέμβαση που συνέβαλε στην νικηφόρα έκβαση του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα ενάντια σε μια αυτοκρατορία που φαινόταν άτρωτη.

 Με την ίδια θέρμη και προσήλωση, εσείς, οι πρεσβευτές της χώρας μας στο εξωτερικό, αποτελείτε τη γέφυρα ανάμεσα στην μητέρα πατρίδα και τις χώρες, όπου διαμένετε, εργάζεστε και εξελίσσεστε.

 Η σημερινή εποχή, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η οικονομική κρίση, επιβάλλει την ανάλογη ομοθυμία και εγρήγορση, προκειμένου να δοθεί δημιουργική απάντηση στις υπαρκτές προκλήσεις και δυσκολίες που έχουμε μπροστά μας. Παρά τις δυσμενείς συνθήκες που αναδύονται τόσο στο εθνικό όσο και στο διεθνές γίγνεσθαι, δεν ξεχνάμε πως μόνο ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε το ακατόρθωτο εφικτό.

 Με τις σκέψεις αυτές και με αισθήματα χαράς και συγκίνησης, εύχομαι σε όλους εσάς και τις οικογένειές σας υγεία, ευτυχία και κάθε πρόοδο, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο».

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Ἡ Τυπική τάξις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὁρίζει ὅτι ἡ Ὀνομαστική Ἑορτή τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἑορτάζεται ὡς αἱ Παρρησίαι ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως. Συμφώνως πρός τήν τάξιν ταύτην, ἡ Ὀνομαστική Ἑορτή τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἑωρτάσθη τήν Τρίτην, 9^ην /22^αν Μαρτίου 2011, ἡμέραν τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

Ἐν πρώτοις, ἀφ’ ἑσπέρας τῆς Δευτέρας, ἀνεγνώσθη ἡ Θ’ ὥρα εἰς τόν  Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἐν συνεχείᾳ δέ ἐγένετο ἐπίσημος κάθοδος, τῶν κωδώνων τοῦ κωδωνοστασίου χαρμοσύνως κρουομένων, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως προσεκύνησε  ὁ Μακαριώτατος, πρό δέ τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, ὁ Μακαριώτατος ἐνεδύθη μανδύαν, ηὐλόγησε τό θυμίαμα, ἐθυμίασε τό Ἅγιον Κουβούκλιον καί τόν Ἅγιον Λίθον, προσεκύνησε, ἀκολούθως δέ προσεκύνησαν οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἀρχιμανδρῖται καί ἐν συνεχείᾳ, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου, ἔλαβε χώραν ὁ Μέγας Ἑσπερινός ἐν τῷ χώρῳ τοῦ Καθολικοῦ.

Τήν Τρίτην, κυριώνυμον ἡμέραν τῆς ἑορτῆς, ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, βοηθουμένου ὑπό ἱερέων καί διακόνων καί τῶν Ἀρχιερέων ἐν τῷ Ἱερῷ Βήματι συμπροσευχομένων,  εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῇ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἰορδανίαν κ. Ἡρακλέους Ἀστεριάδου καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Λευκορρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Igor Leshchenga.

Τῆς Θ. Λειτουργίας τελεσθείσης, ἀνεπέμφθη Δοξολογία ἐπί τῷ χαρμοσύνῳ γεγονότι τῆς Ὀνομαστικῆς Ἑορτῆς τοῦ Μακαριωτάτου, φέροντος τό ὄνομα ἑνός τῶν 40 Μαρτύρων.

Μετά τήν Δοξολογίαν ἐγένετο πανηγυρική ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ ἐν τῷ μέσῳ τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ταῖς  ἀρχαῖς τοῦ μηνός Μαρτίου μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῆ λίμνῃ μαρτυρησάντων, ἐνισχύει, στερεώνει καί ἐνδυναμώνει τά μέλη τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας εἰς τόν πνευματικόν τῆς νηστείας ἀγῶνα, ἵνα οὗτος ταῖς πρεσβείαις καί τῷ παραδείγματι αὐτῶν ἀποβαίνῃ νικηφόρος καί καρποφόρος.

Ἡ ἐν τῷ ἑορτολογικῷ πλαισίῳ τούτῳ Ὀνομαστική ἑορτή τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος, ὡς ἐπαξίως φερούσης τό ὄνομα ἑνός τῶν Tεσσαράκοντα Mαρτύρων τούτων, ἰδιαιτέραν προσδίδει χαράν καί εὐφροσύνην εἰς τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας  Προκαθήμενος θείᾳ εὐδοκίᾳ ἀπό πενταετίας ἐγκατεστάθητε καί εἰς τήν Γεραράν  ἡμῶν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, τῆς ὁποίας κατά τά Ἁγιοταφιτικά θέσμια Ἡγούμενος τυγχάνετε.

Ἐπί τῷ χαρμοσύνῳ προσωπικῷ γεγονότι τούτῳ, ἀντανακλῶντι ὡς εἰκός  καί εἰς τό Πατριαρχικόν ἀξίωμα Αὐτῆς, τόν μεγαλοδύναμον Θεόν ἡμῶν εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά θείας Λειτουργίας  Προηγιασμένων μετά Παρρησίας ηὐχαριστήσαμεν καί ἐδοξολογήσαμεν, νῦν δέ εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου σύσσωμοι προσήλθομεν, ἵνα καί ἐν αὐτῇ τόν προσήκοντα σεβασμόν τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι ἀπονείμωμεν καί τάς δεούσας ἑορτίους προσρήσεις προσφωνήσωμεν.

Ἐν τῇ ὁμηγύρει ταύτῃ ἐκδηλοῦμεν τήν χαράν ἡμῶν, καθ΄ὅτι ἄνευ ὑπερβολῆς ἀληθεύοντες δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι τῇ πρωτοβουλίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί τῇ συμπαραστάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί κατά τό πρόσφατον χρονικόν διάστημα, ὡς καί πρίν, ἔλαβον χώραν γεγονότα ἄξια μνήμονεύσεως  ἐνταῦθα, ἵνα ὦσι ἀληθής πληροφόρησις διά τούς ζητοῦντας λόγον περί  τῆς ἀποστολῆς καί τοῦ ἔργου τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου.

Ὅσον ἀφορᾷ ἐν πρώτοις τάς ἐκκλησιαστικάς σχέσεις, μνημονευθήτω ἡ κατά τόν παρελθόντα μῆνα Νοέμβριον λαβοῦσα χώραν προσκυνηματική ἐπίσκεψις εἰς τήν Ἀγίαν Γῆν καί τό Πατριαρχεῖον τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ. Σάββα, μετά τήν κατά τό παρελθόν θέρος ἐπίσημον ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας. Τό γεγονός τῶν δύο ἐπισκέψεων τούτων συνέσφιγξε ἔτι στερεώτερον τούς ἀπό τῶν ἡμερῶν τῶν προκατόχων Ὑμῶν ἀειμνήστων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων Θεοφάνους καί Παΐσίου ὑπάρχοντας στενούς δεσμούς μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν.

Αἱ ποιμαντικαί ἐπισκέψεις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τάς Κοινότητας τοῦ ἡμετέρου ἀραβοφώνου ποιμνίου μετά τοῦ αὐτοῦ ἀμειώτου ἐνδιαφέροντος ἐσυνεχίσθησαν, ὡς τοῦτο μαρτυρεῖται ἐκ τῆς ποιμαντικῆς ἐπίσκέψεως Ὑμῶν εἰς τήν Κοινότητα τοῦ Ἀμπελίν, διά τόν ναόν τῆς ὁποίας νέον εἰκονοστάσιον καί κωδωνοστάσιον τό Πατριαρχεῖον κατεσκεύασε καθώς καί ἐκ τῆς τελικῆς ἐπιλύσεως τῆς, ὡς μή ὤφελε, χρονισάσης ἐπιζημίου διαφορᾶς μεταξύ Πατριαρχείου καί Κοινότητος αὐτοῦ εἰς Ἰόππην, διά δικαστικῆς διαιτητικῆς διευθετήσεως πρός ὄφελος ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν.

Αἱ σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μετά τῆς χώρας τῆς Ἰορδανίας, εἰς τήν ὁποίαν  μεγάλος ἀριθμός τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν ποιμνίου διαβιοῖ, παρέμειναν ἀγασταί, ὡς τοῦτο ἐφάνη ἐκ τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἰορδανίας εἰς τήν ἐν Ἀμμάν Μητρόπολιν τοῦ Πατριαρχείου τῇ προσωπικῇ Ὑμῶν παρουσίᾳ, ἵνα εὐχηθῇ εἰς πάντας τούς ἐν Ἰορδανίᾳ χριστιανούς ἐπί τῷ νέῳ Ἔτει καί ἐκ τῆς μετά ταῦτα ἀκολουθησάσης ἐπισκέψεως εἰς τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν βασιλέα τῆς Ἰορδανίας. Τοῦτο  ἐπίσης ἐφάνη καί διά τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπό τήν ἰδιότητα Ὑμῶν ὡς Πρώτου Χριστιανοῦ Θρησκευτικοῦ ἡγέτου εἰς τήν ὑπό τήν πρωτοβουλίαν τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἰορδανίας Ἐμίρη Γάζη καί ὑπό τήν αἰγίδα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν ἐγκαινιασθεῖσαν καί καθιερωθεῖσαν «Ἡμέραν τῆς Ἁρμονίας  τῶν Θρησκειῶν» ἐν τῷ τόπῳ τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ.

Μνημονευθήτωσαν ὡσαύτως αἱ ἔντονοι προσωπικαί Ὑμῶν προσπάθειαι μετά τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς,   ἰδιαιτέρως μετ΄αὐτῆς τῆς Κύπρου, διά τήν ἀνασυγκρότησιν καί ἀναβάθμισιν τοῦ ΣΕΜΑ, ὥστε νά διαδραματίζῃ τοῦτο τόν ρόλον, διά τόν ὁποῖον συνεστήθη, τῆς ὑποστηρίξεως  δηλονότι τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῆς ἐξασφαλίσεως τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως αὐτῶν μετά τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἰσλάμ.

Ἀνυποχώρητος καί ἀποτελεσματική ὑπῆρξε ἡ ὑποστήριξις τῶν δικαιωμάτων τοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἐν τῷ ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, τῇ Βηθλεέμ καί τῇ Γεθσημανῇ. Ἐν τῇ συναφείᾳ ταύτῃ μνημονευθήτω ἡ τῇ Ὑμετέρᾳ προσκλήσει ἔλευσις ἐνταῦθα Ἀποστολῆς εἰδικῶν ἐπιστημόνων ἐκ τοῦ Ἑλληνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου καί ἐκπόνησις σεισμολογικῆς μελέτης διά τήν προστασίαν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Αἱ σχέσεις Πατριαρχείου καί μητρός Ἑλλάδος λίαν σημαντικῶς ἀνεβαθμίσθησαν ὡς ἐκ τῶν συχνῶν ἐπισκέψεων ἀνωτάτων Κυβερνητικῶν παραγόντων, Ὑπουργῶν καί ἄλλων, εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί ἄρα καί εἰς τό Πατριαρχεῖον. Ἐκ τούτων ἀναφερθήτωσαν ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος κ. Δημητρίου Δόλη καί ἡ λίαν πρόσφατος ἐπίσκεψις τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Δημητρίου Χριστόφια.

Ὄντως κατά τό πενταετές διάστημα τῆς Πατριαρχίας Ὑμῶν, Μακαριώτατε, πολλά σημαντικά καί ἀξιόλογα ἐπετελέσατε καί ἄλλα, ἐν τῇ ἐν Χριστῷ ἐλευθερίᾳ καί οὐχί ἐν κολακείᾳ ὁμιλῶν, ἀναμένουν εἰσέτι νά ἐπιτελεσθοῦν. Ταῦτα ἀναμένουν τήν συνέχισιν τῆς δράσεως καί τῆς συνεργασίας τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί ἡμῶν τῆς Ἀδελφότητος, ἀμφοτέρων νοουμένων ὡς τῶν δύο ἀλληλοσυμπληρουμένων ὄψεων ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ ἀδιαιρέτου καί ἀτμήτου νομίσματος, ἑνός σώματος, τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἀδελφότητος, ἐν τῇ ὑπαρκτικῇ συναφείᾳ κεφαλῆς καί σώματος. Ὁ Θεός ἐν τῇ πανσοφίᾳ Αὐτοῦ ἐδημιούργησε τό ἀριστούργημα τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ, ἵνα ἡ λειτουργία τούτου  παραμένῃ  διά τούς ἀνθρώπους παράδειγμα ἐκκλησιαστικῆς, διοικητικῆς, κοινωνικῆς καί πάσης ἄλλης λειτουργίας.

Περαίνων, ἐπιτραπήτω μοι νά εἴπω ὅτι ἡμεῖς οἱ σύγχρονοι Ἁγιοταφῖται ἔχομεν τό βαρύ προνόμιον νά βλέπωμεν πάντοτε πρό  ὀφθαλμῶν ἡμῶν ὡς γνώμονα καί πυξίδα τῶν ἐνεργειῶν ἡμῶν τά διατρέξαντα πρό πενταετίας, ὅτε τό πρόβλημα ἡμῶν διεκηρύχθη καί διελαλήθη ἐπί δωμάτων, «urbi et orbi», εἰς τήν πόλιν ταύτην καί εἰς τήν οἰκουμένην, ὅτε ἡ μικρά εἰς ἀριθμητικά μεγέθη, μεγάλη ὅμως εἰς ἱστορίαν, δύναμιν καί δρᾶσιν  Ἀδελφότης αὕτη τοῦ Ἁγίου Τάφου ἀνέστη, ἐξανέστη καί ἀντέστη εἰς τάς θολάς συμφωνίας, τάς ἀποσκοπησάσας εἰς τήν νόθευσιν τῆς γνησίας ἀποστολῆς τοῦ Πατριαρχείου, τῆς διατηρήσεως δηλονότι τοῦ ἀνεξιτήλου θρησκευτικοῦ χαρακτῆρος τῶν Ἱεροσολύμων καί τάς ταλανιζούσας εἰσέτι τό Πατριαρχεῖον εἰς τάς δικαστικάς αἰθούσας, ἐκ τῶν ὁποίων μετά τῶν εὐχῶν Ὑμῶν καί διά τῶν ἐνεργειῶν Ὑμῶν, ἐλπίζομεν νά ἐξέλθωμεν νικηταί διά τήν διάσωσιν τῆς ὑλικῆς ἰδιοκτησιακῆς ἀλλά καί τῆς πνευματικῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς τοῦ Πατριαρχείου.

Ἡ Ἀδελφότης καί ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, ἡ ὁμοφώνως ἐκλέξασα Ὑμᾶς καί παραδώσασα εἰς Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, τήν   σκυτάλην τοῦ ἀγῶνος τοῦ Πατριαρχείου, συμπαρίσταται εἰς Ὑμᾶς  καί συμπορεύεται μεθ΄ Ὑμῶν εἰς τό βαρύ ἔργον Ὑμῶν ὡς ἄλλος Κυρηναῖος. Ἐξ ὀνόματος ταύτης ὑψῶ τό ποτήριον ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας καί μακροημερεύσεως Ὑμῶν ἐν πλείστοις ἔργοις ἀγαθοῖς πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους. Γένοιτο.

Ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ κ. Γενικοῦ  Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Πάντας τούτους ηὐχαρίστησεν ἀντιφωνῶν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Πᾶσαν  στρατιάν τοῦ κόσμου καταλιπόντες, τῷ ἐν οὐρανοῖς Δεσπότῃ προσεκολλήθητε, ἀθλοφόροι Κυρίου Τεσσαράκοντα, διά πυρός γάρ καί ὕδατος διελθόντες, μακάριοι, ἐπαξίως ἐκομίσασθε, δόξαν ἐκ τῶν οὐρανῶν, καί στεφάνων πληθύν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς  Ἐκκλησίας.

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε  τῆς Ἑλλάδος,

Ἐκλαμπρότατε κ. Πρέσβυ τῆς Ἑλλάδος,

Ἐκλαμπρότατε κ. Πρέσβυ τῆς Λευκορρωσίας,

Εὐσεβεῖς Χριστιανοί,

Εὐλαβεῖς Προσκυνηταί,

Σεβαστοί Πατέρες  καί ἀδελφοί,

Ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική  τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος  ἡμῶν Ἐκκλησία σήμερον τιμᾷ καί γεραίρει τήν μνήμην τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει μαρτυρησάντων Ἁγίων μεγάλων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

Τῆς τιμῆς ταύτης συμμέτοχοι καί κοινωνοί ἐγενόμεθα καί Ἡμεῖς διά τῆς ἐπί τοῦ Πανιέρου  Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἀλλά καί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, δηλονότι τοῦ τόπου τοῦ ἀρχετύπου σταυρικοῦ μαρτυρίου τοῦ Κυρίου  καί Σωτῆρος Ἠμῶν Χριστοῦ, τελεσθείσης θείας Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων δώρων ὡς καί τῆς ἀναπεμφθείσης δοξολογικῆς Εὐχαριστίας.

Αἰτία δέ τούτου ἀγαθή  ἡ ἐν τῷ μακαρίῳ τάγματι τῶν τεσσαράκοντα μαρτύρων  συνεκλάμψασα θεόλεκτος μορφή τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, οὗτινος ἀναξίως ἐπωνυμίαν ἐχόμενοι καί Ἡμεῖς, ἑορτήν σεπτοῦ ὀνομαστηρίου χρεωστικῶς καί τιμητικῶς ἄγομεν.

Χρεωστικῶς μέν, διότι ὡς κηρύττει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «μαρτύρων γάρ θάνατος πιστῶν ἐστι παράκλησις, Ἐκκλησιῶν παρρησία, Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου κατάλυσις, ἀναστάσεως ἀπόδειξις, δαιμόνων γέλως, διαβόλου κατηγορία, φιλοσοφίας διδασκαλία,…..καί πάντων τῶν ἀγαθῶν ρίζα». Τιμητική δέ, διότι  «Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος……»

Ἡ μίμησις δέ μάρτυρος ἀφορᾷ εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν (Ἑβρ.12,1). Οὗτος εἶναι « ὁ μάρτυς ὁ πιστός, ὁ πρωτότοκος τῶν νεκρῶν καί ὁ ἄρχων τῶν βασιλέων τῆς Γῆς τῷ ἀγαπῶντι ἡμᾶς ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ» (Ἀποκ. Α’, 5 ).

Τοῦ μαρτυρίου καί τῆς μαρτυρίας τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής τυγχάνει καί ἡ γεραρά Ἁγιοταφική ἡμῶν Ἀδελφότης, ἡ ὁποία  στοιχοῦσα τοῖς λόγοις τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου :« Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, κἀγώ μάρτυς λέγει Κύριος ὁ Θεός » (Ἠσ. 43, 10  ),  μαρτυρεῖ τῇ ἀληθείᾳ.. Πᾶς δέ ὁ μαρτυρῶν τῇ ἀληθείᾳ, εἴτε  λόγοις  εἴτε ἔργοις …… μάρτυς εὐλόγως ἄν χρηματίζοι.» λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.

Τήν ἐτήσιον μνήμην τοῦ καί προστάτου γενομένου Ἡμῖν μάρτυρος Θεοφίλου καί τῶν συμμαρτύρων αὐτοῦ, ἀξιωθέντες νά ἑορτάσωμεν, ἐν μέσῳ τοῦ εὐλογημένου τῆς νηστείας σταδίου, καλούμεθα ὑπό τοῦ Ὑμνολόγου, ἵνα ἱκετευτικῶς βοήσωμεν : « Φέροντες τά παρόντα γενναίως, χαίροντες τοῖς ἐλπιζομένοις, πρός ἀλλήλους ἔλεγον οἱ  Ἅγιοι  μάρτυρες˙ Μή γάρ ἱμάτιον ἀποδυόμεθα; ἀλλά τόν παλαιόν ἄνθρωπον ἀποτιθέμεθα. Δριμύς ὁ χειμών, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος˙ ἀλγεινή ἡ πῆξις ἀλλ’ ἡδεῖα ἡ ἀπόλαυσις. Μή οὗν ἐκκλίνωμεν, ὧ συστρατιῶται˙ μικρόν ὑπομείνωμεν, ἵνα τούς στεφάνους τῆς νίκης ἀναδησώμεθα, παρά Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειαπαρθένου Μαρίας καί πάντων τῶν Ἁγίων μαρτύρων.

Ὡσαύτως ὁλοθύμους εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν τῷ Γέροντι Ἀρχιγραμματεῖ, Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχῳ, προσφωνήσαντι Ἡμᾶς ἐκ μέρους  τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Ἡμῶν Συνόδου καί τῶν προσφιλῶν Ἡμῖν μελῶν τῆς Ἁγιοταφικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος,  τῷ  Ἐκλαμπροτάτῳ κ. Σωτηρίῳ Ἀθανασίου,  Γενικῷ  Προξένῳ τῆς Ἑλλάδος  ἐν  Ἱεροσολύμοις, διαβιβάσαντι Ἡμῖν τάς εὐχάς τῶν μελῶν τῆς σεβαστῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, τῷ Ὁσιολογιωτάτῳ Ἀρχιμανδρίτῃ  Ἰσιδώρῳ,  Ἀντιπροσώπῳ παρ’ Ἡμῖν  τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ναζαρέτ, κ. Κυριακῷ, διαβιβάσαντι Ἡμῖν εὐχάς ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Ναζαρέτ, τῷ Σεβασμιωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Ἰόππης κ. Δαμασκηνῷ,  διαβιβάσαντι Ἡμῖν εὐχάς ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Ἰόππης,  τῷ αἰδεσιμωτάτῳ οἰκονόμῳ π. Γεωργίῳ, προσφωνήσαντι Ἡμᾶς ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν ἐν Ἰορδανίᾳ, τῷ Ὁσιολογιωτάτῳ Ἱερομονάχῳ Φιλοθέῳ Ἐπιτρόπῳ Ἡμῶν, τῷ εὐχηθέντι  Ἡμῖν  ἐξ  ὀνόματος  τῶν ἱερέων καί τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος, τῷ πρέσβει τῆς Λευκορρωσίας,  τῷ Ὁσιωτάτῳ Μοναχῷ π. Φωτίῳ, Σχολάρχῃ τῆς Πατριαρχικῆς ἐν Σιών Σχολῆς, τοῖς μαθηταῖς  τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τῷ Αἰδεσιμωτάτῳ Οἰκονόμῳ π. Ἀΐσσα Τοῦμα ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Κοινότητος Ἡμῶν, τῷ κ. Χαλήλ Ἀντράους, ἰατρῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριωτικοῦ Συμβουλίου, τῷ Οἰκονόμῳ π. Ἀνδρέᾳ, προσφωνήσαντι  Ἡμᾶς ἐξ ὀνόματος  τῶν ἱερέων τῆς περιοχῆς Ραμάλλας, τῷ Οἰκονόμῳ, π. Γεωργίῳ Σαχουάν ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας.

Γένοιτο πᾶσιν ἡμῖν ἡ κραταιά τοῦ Κυρίου προστασία ἀρωγός ἐν τῷ βίῳ, πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα!

Ἐν τέλει ἠκολούθησε ὁ ἀδελφικός Ἀρχιερατικός ἀσπασμός  καί ἡ ὑποβολή τῶν σεβασμάτων καί τῶν συγχαρητηρίων εὐχῶν τῷ Μακαριωτάτῳ μετά δέ ταῦτα ἡ ἑόρτιος νηστήσιμος τράπεζα μετ’εὐχαριστίας τῷ Θεῷ δι’ ὅσα πνευματικά καί ὑλικά ἐχαρίσατο τῇ Σιωνίτιδι Ἐκκλησίᾳ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Τρίτην, 2^αν / 15^ην Μαρτίου 2011, ὁ Πρωθυπουργός τῆς Οὐκρανίας κ. Mykola Azarov ἐπεσκέφθη μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Εἰς τήν ἐπίσκεψιν καί προσκύνησιν αὐτοῦ συνηντήθη ἐνώπιον τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου μετά τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Δημητρίου Χριστόφια, συμπληροῦντος τήν ἐπίσκεψιν αὐτοῦ εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί συνοδευομένου ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου. Μετά τό τέλος τῆς ἐπισκέψεως ἐν τῷ Ναῷ, ὁ Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας συνοδευόμενος ὑπό τοῦ ξεναγήσαντος αὐτόν ἐν τῷ Ναῷ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον, ἔνθα ὑπεδέχθη καί προσεφώνησεν αὐτόν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατιάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διά  τῆς κάτωθι προσφωνήσεως καί ἐτίμησε αὐτον διά παρασημοφορήσεως μέ τό παράσημον τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς ἀναγνώρισιν τοῦ σεβασμοῦ αὐτοῦ πρός τόν Πανάγιον Τάφον καί τῶν προσπαθειῶν αὐτοῦ δι’ εἰρήνην καί διά τήν ἑνότητα τοῦ Οὐκρανικοῦ λαοῦ.

Μετά τήν παρασημοφόρησιν συγκεκινημένος ὁ Πρωθυπουργός, εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον:

«Εὐχαριστῶ Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, διά τήν προσγενομένην τιμήν πρός τό πρόσωπόν μου, ἀντανακλῶσαν καί εἰς ὅλον τόν Οὐκρανικόν λαόν. Εὐχαριστῶ τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος μέ ἠξίωσε νά ἐπισκεφθῶ τούς τόπους, εἰς τούς ὁποίους ἔζησεν ὁ Χριστός καί νά ἴδω τόν τόπον τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως καί νά ἴδω πῶς ἁρμονικῶς συνυπάρχουν ποικίλαι Χριστιανικαί Κοινότητες. Ἡ ἐπίσκεψις αὕτη συμπίπτει εἰς χρονικήν περίοδον, κατά τήν ὁποίαν συνταρακτικά γεγονότα συμβαίνουν εἰς τόν κόσμον, ὡς οἱ σεισμοί καί αἱ πυρηνικαί ἐκρήξεις  εἰς Ἰαπωνίαν, αἱ ἀναταραχαί παγκοσμίως. Ταῦτα εἶναι γεγονότα, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦν τάς ἡνωμένας ἐνεργείας πολλῶν ἐκκλησιαστικῶν καί πολιτικῶν παραγόντων καί πρό πάντων τάς προσευχάς τῆς Ἐκκλησίας καί  Ὑμῶν προσωπικῶς. Ἡμεῖς εἰς τήν Οὐκρανίαν, μεγάλην χώραν, ἔχομεν πολλάς ἐθνότητας, πολλάς ἰδεολογίας καί πολλάς ἀπόψεις, παρά ταῦτα ἀγωνιζόμεθα διά τήν ἑνότητα τοῦ Οὐκρανικοῦ λαοῦ, ἐκτιμῶντες τάς προσπαθείας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Ζητοῦμεν τάς προσευχάς Ὑμῶν διά τήν εὐημερίαν τοῦ Οὐκρανικοῦ λαοῦ, τήν παιδείαν αὐτοῦ, ἕν ἐπίπεδον ζωῆς αὐτοῦ, περιποιοῦντος τιμήν εἰς τόν ἄνθρωπον, ὅπως ἔδωσεν αὐτήν εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστός. Ζητοῦμεν τάς προσευχάς Ὑμῶν, Μακαριώτατε».

Περαίνων τούς λόγους τούτους ὁ Πρόεδρος, ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἕν ἐπίχρυσον ἀντίγραφον (copy) ἑνός παραδοσιακοῦ Σκυθικοῦ περιδεραίου.

Ἐπί τούτοις ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε τῷ Πρωθυπουργῷ καί τοῖς συνεργάταις αὐτοῦ τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν εἰκονογραφημένων χειρογράφων τῆς Πατριαρχικῆς Βιβλιοθήκης καί τό βιβλίον τοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου καί Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας, δῶρον δέ τῷ συνοδῷ αὐτοῦ κ. Feldmann.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder



Ἡ ἐν λόγῳ συνάντησις ἐπραγματοποιήθη αὐτήν τήν Παρασκευήν, 5^ην /18^ην Φεβρουαρίου 2011, διά τήν προετοιμασίαν τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Συμβουλίου, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθῇ  ἀργότερον, ἐντός τοῦ τρέχοντος ἔτους.  Ἡ Συνάντησις ἔλαβε χώραν εἰς τό ξενοδοχεῖον Hilton Park, εἰς τήν Λευκωσίαν. Ἤρχισε τήν 10.00 πρωϊνήν καί ὡλοκληρώθη τήν 5.30 τό ἀπόγευμα. Τῆς Συνεδριάσεως προήδρευσεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’. Εἰς αὐτήν μετέσχον ἐκπρόσωποι ἀπό ὅλας τάς χριστιανικάς οἰκογενείας τοῦ ἐν λόγῳ Συμβουλίου. Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς τιμιωτάτους Ἀντιπροσώπους τῶν Ἐκκλησιῶν διά τοῦ κάτωθι χαιρετισμοῦ:

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Ἀγαπητοί φίλοι,

Εὐχαριστοῦμεν τόν Πανάγαθον Θεόν διά τοιαύτην εὐκαιρίαν τῆς συναντήσεως ἡμῶν εἰς τήν Ἐκτελεστικήν Ἐπιτροπήν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς.

Ὁ σκοπός τῆς συναντήσεώς μας ἐδῶ εἰς τήν Μεγαλόνησον Κύπρον εἶναι διά νά συζητήσωμεν περαιτέρω τήν διαδικασίαν ἀναδιοργανώσεως τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς, ἰδίᾳ δέ ἔπειτα ὑπό τάς τρεχούσας πολιτικάς καταστάσεις εἰς τήν ἡμετέραν περιοχήν, τῶν ὁποίων διατελοῦμεν μάρτυρες. Εἶναι φανερόν ὅτι ἡ ἡνωμένη χριστιανική  φωνή ἡμῶν εἶναι τώρα περισσότερον ἀπαραίτητος ἀπό ποτέ προηγουμένως. Μέ ἄλλα λόγια, εἶναι ἡ ὥρα διά νά λάβωμεν ὑπόψιν σοβαρῶς καί ὑπευθύνως τήν ἀποστολήν ἡμῶν ὡς Ἐκκλησιαστικοί ἡγέται, οἱ ὁποῖοι στηρίζομεν τά συμφέροντα τῶν Ἐκκλησιῶν μας καί τῶν πιστῶν. Συμφώνως πρός τοῦτο, πρέπει νά εἴμεθα ἔτοιμοι νά ἀνταποκριθῶμεν εἰς τάς κλήσεις, αἱ ὁποῖαι πραγματοποιοῦνται ἀπό τούς σεβαστούς πολιτικούς ἀρχηγούς πρός ἡμᾶς.

Δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας ταύτης, διά νά τονίσωμεν διά μίαν ἀκόμη φοράν τάς ὑποχρεώσεις τοῦ Συμβουλίου τούτου, ὑποχρεώσεις τάς ὁποίας ἔχομεν ἤδη ἐφαρμόσει εἰς τήν πρᾶξιν.

Ἡ Ὀρθόδοξος Οἰκογένεια ἔχει ἐπιδείξει τήν προσήλωσιν αὐτῆς εἰς τήν προσπάθειαν διατηρήσεως τῆς ἀδελφοσύνης, τήν ὁποίαν καλλιεργεῖ τό Συμβούλιον. Ὑποστηρίζοντας τοῦτο, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ὑπό τήν πεφωτισμένην ἡγεσίαν τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ἀνέλαβε τήν πρωτοβουλίαν νά τοποθετήσῃ τάς συναντήσεις τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς εἰς μίαν σταθεράν Διοικητικήν καί Οἰκονομικήν βᾶσιν εἰς τήν Κύπρον.  Μέ αὐτόν τόν τρόπον καλοῦμεν πάσας τάς Ἐκκλησίας-μέλη τοῦ Συμβουλίου, νά ὑπερβοῦν τάς ὁποιασδήποτε τυχούσας διαφοράς μεταξύ των καί νά φθάσουν εἰς μίαν κοινήν συναίνεσιν, μέσα ἀπό τήν ὁποίαν θά τοποθετήσωμεν τάς βασικάς ἀρχάς τοῦ Καταστατικοῦ τοῦ Συμβουλίου.

Θέλομεν νά ἐκφράσωμεν ἐπίσης τήν εὐγνωμοσύνην Ἡμῶν ἰδιαιτέρως εἰς τόν ἀγαπητόν ἀδελφόν Ἀρχιεπίσκοπον Χρυσόστομον διά τήν θαυμασίαν καί γενναιόδωρον φιλοξενίαν Αὐτοῦ καί θέλομεν νά εὐχαριστήσωμεν καί ὅλους ὑμᾶς, οἱ ὁποῖοι ἀνταπεκρίθητε εἰς τήν πρόσκλησιν διά τήν συνάντησιν αὐτήν, μέ σκοπόν τήν ἀποφασιστικωτέραν δρᾶσιν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς καί τήν ἐκπλήρωσιν τῶν κοινῶν προσδοκιῶν».

Ἡ συνάντησις αὕτη, ὡς ἐλέχθη ἀνωτέρω ἐπραγματοποιήθη ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, Ὅστις ἐκαλωσώρισε τούς ἀντιπροσώπους τῶν μετεχουσῶν Ἐκκλησιῶν διά τοῦ κάτωθι χαιρετισμοῦ:

«Μέ αἰσθήματα πολλῆς χαρᾶς ἀπευθυνόμαστε σήμερα πρός τήν ἔκτακτη Συνέλευση τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, καί ἐμεῖς ὁ ἴδιος προσωπικά, μετά πολλῆς εὐχαριστήσεως καλωσορίζουμε στή νῆσό μας τούς τιμίους Ἐκπροσώπους –κληρικούς καί λαϊκούς- τῶν διαφόρων Ἐκκλησιῶν, μελῶν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς. Εὐχαριστοῦμε καί καλωσορίζουμε ὅλους Ἐσᾶς, οἱ ὁποῖοι ὁδηγούμενοι ἀπό τό ἀληθές πνεῦμα τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, ἀνταποκριθήκατε στήν πρόσκληση καί ἤλθετε ἐδῶ, ὥστε ὅλοι μαζί νά ἀνταλλάξουμε ἀπόψεις καί νά δώσουμε ἀπαντήσεις στά πολλά καί σοβαρά προβλήματα, πού μᾶς ἀπασχολοῦν.

Ἡ ἐδῶ παρουσία ὅλων Σας τονίζει, καί ἐπιμαρτυρεῖ, τή μεγάλη σημασία καί σπουδαιότητα, πού ἔχει ἡ ἔκτακτη αὐτή Συνέλευση τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς. Μέσα στήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν πού διερχόμαστε, ἡ Συνέλευσή μας αὐτή προκαλεῖ, ἀκόμη, τό ἄμεσο ἐνδιαφέρον καί τήν προσοχή ὅλων τῶν Χριστιανῶν τῆς εὐαίσθητης περιοχῆς μας. Ἔχουμε τήν ἰσχυρή ἄποψη ὅτι ἐπέστη ἡ ὥρα, ὥστε ὅλοι μαζί -ὅλες οἱ Ἐκκλησίες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς- νά ἑνώσουμε τίς δυνάμεις μας καί νά ἐργαστοῦμε συνειδητά, πρός ἐπίλυση τῶν διαφόρων πολλῶν καί σοβαρῶν προβλημάτων, πού ὑπάρχουν στήν περιοχή μας, κυρίως δέ πρός ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης στίς χῶρες καί στούς λαούς μας, μακριά ἀπό θρησκευτικούς φανατισμούς καί μισαλλοδοξίες.

Ὅπως γίνεται ἀντιληπτό, γιά νά μπορέσουμε, ὡς Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς, νά ἀσκήσουμε τό ρόλο μας καί νά καταθέσουμε τήν ἐνεργό συμβολή μας, μέ στόχο ἕναν καλύτερο καί εὐτυχέστερο κόσμο στήν περιοχή μας, χωρίς πολέμους καί αἱματοχυσίες, θά πρέπει νά σκύψουμε μέ χριστιανική ἀγάπη καί, μέσα σέ πνεῦμα καλῆς θέλησης καί ἀλληλοκατανόησης, νά δοῦμε τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε, νά δώσουμε ἀπαντήσεις, νά πάρουμε ἀποφάσεις καί νά ἐπιτύχουμε τήν ἐπίλυσή τους.

Πρωτίστως, ἐπισημαίνουμε τήν ἀνάγκη ἀνασυγκρότησης τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς, ὥστε τοῦτο νά καταστεῖ πιό ἀποτελεσματικό στίς ἐνέργειες καί ἀποφάσεις του. Ἀναμφίβολα, ὑπῆρξαν –καί ὑπάρχουν- οἰκονομικές δυσκολίες, πού πρέπει νά ἐπιλυθοῦν, λαμβανομένης, βεβαίως, ὑπόψη καί τῆς σημερινῆς δύσκολης οἰκονομικῆς κατάστασης, πού ὑπάρχει παγκόσμια. Ἀδυναμίες, ὅμως, παρατηρήθηκαν καί στή λειτουργία τῆς Γραμματείας τοῦ Συμβουλίου, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπάρχει ἔλλειψη συντονισμοῦ καί ἁρμονικῆς συνεργασίας τῶν Ἐκκλησιῶν–μελῶν του. Ὅλα αὐτά, θά πρέπει νά ἐπιλυθοῦν, ἄλλως τό Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς δέν θά ἠμπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ στούς ὑψηλούς σκοπούς τῆς σύστασης καί λειτουργίας του.

Ὑπενθυμίζουμε ὅτι καί στό παρελθόν ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, καί ἐμεῖς ὁ ἴδιος προσωπικά, γιά νά διευκολύνουμε τίς ἐργασίες τοῦ Συμβουλίου, εἴχαμε εἰσηγηθεῖ, ὅπως ἀναλάβουμε ἐξ ὁλοκλήρου τή Γραμματειακή ὑποστήριξή του, διά τῆς καταβολῆς τῆς δαπάνης λειτουργίας καί ἐπάνδρωσης τῶν Γραφείων αὐτοῦ, μέσα βέβαια καί εἰς τά πλαίσια τῶν δυνατοτήτων μας, καθώς ἐπίσης καί τήν κάλυψη ὁποιασδήποτε ἄλλης σχετικῆς ἀνάγκης του, πού θά χρειαζόταν. Τήν εἰσήγηση καί προσφορά μας αὐτήν ἐπαναλαμβάνουμε καί σήμερα, θέτοντάς τήν στή διάθεσή Σας.

Ἐπιθυμοῦμε, ἐπ’ εὐκαιρία, νά ἐκφράσουμε τή βαθιά μας ἐκτίμηση πρός τό μέχρι σήμερα σημαντικό ἔργο καί τη μεγάλη προσφορά τοῦ Συμβουλίου ὄχι μόνο πρός τούς Χριστιανούς, ἀλλά γενικότερα καί πρός τούς λαούς καί τίς χῶρες τῆς περιοχῆς μας. Ἀναμφίβολα, ὅμως, ἀπομένουν πολλά ἀκόμη νά γίνουν.

Ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι ἡ σημερινή Συνέλευση τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς συνέρχεται σέ πολύ δύσκολες καί κρίσιμες στιγμές γιά τήν περιοχή μας. Τίς ζοῦμε καί τίς βιώνουμε ὅλοι. Ἰδιαίτερα ἐπισημαίνουμε τά θλιβερά φαινόμενα τῆς ἔξαρσης τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ καί τῆς σημαντικῆς καταπάτησης τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν.

Λυπούμαστε νά ποῦμε ὅτι, δυστυχῶς, καί στό κατεχόμενο γιά τριανταεπτά σχεδόν τώρα χρόνια, ἀπό τά Τουρκικά στρατεύματα εἰσβολῆς, βόρειο τμῆμα τῆς νήσου μας, παραβιάζονται βάναυσα οἱ θρησκευτικές ἐλευθερίες καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, οἱ Τοῦρκοι εἰσβολεῖς, σέ μιά προκλητική ἐνέργεια ἀλλοίωσης τῆς δημογραφικῆς σύνθεσης τοῦ πληθυσμοῦ τῆς νήσου, ἐκδίωξαν ἀπό τά σπίτια τους τούς Ἕλληνες Χριστιανούς καί ἐγκατέστησαν σ’ αὐτά ἐποίκους ἀπό τήν Τουρκία. Στράφηκαν, ὕστερα, καί ἐνάντια στούς Ἱερούς μας Ναούς. Ἔτσι, ἀφοῦ τούς σύλησαν, ἄλλους ἀπ’ αὐτούς κατέστρεψαν, ἄλλους μετέτρεψαν σέ μουσουλμανικά τεμένη, ἄλλους σέ κέτρα διασκέδασης καί ἄλλους σέ μάνδρες προβάτων, ἤ στάβλους ἀλόγων ζώων.

Ἀναφέρουμε, σχετικά, ὅτι ὡς Ἐκκλησία Κύπρου προτείναμε, καί ζητήσαμε, μέσω τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, νά μᾶς ἐπιτραπεῖ νά συντηρήσουμε καί να ἐπιδιορθώσουμε ὅλους αὐτούς τούς Ἱερούς Ναούς μας. Δυστυχῶς, ὅμως, προσκρούσαμε καί ἐδῶ στήν ἄρνηση τῶν κατοχικῶν ἀρχῶν.

Τονίζουμε, ἀκόμη, ὅτι ἡ καταπάτηση τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν σέ βάρος τῶν λίγων ἐγκλωβισμένων μας, πού παρέμειναν στήν Καρπασία, συνεχίζεται καί σήμερα. Ἀρκεῖ νά ἀναφέρουμε ἔστω καί μερικά μόνο περιστατικά, πού προκαλοῦν τά θρησκευτικά αἰσθήματα τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά καί κάθε πολιτισμένου ἀνθρώπου:

Στίς 30 Νοεμβρίου 2010, ἑορτή τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα, οἱ κατοχικές ἀρχές τοῦ ψευδοκράτους ἀπαγόρευσαν στόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Καρπασίας κ. Χριστοφόρο νά λειτουργήσει στήν πανηγυρίζουσα Ἱερά Μονή Ἀποστόλου Ἀνδρέα, παρά τίς προηγηθεῖσες ὑποσχέσεις καί διαβεβαιώσεις τους. Περιττό νά ποῦμε ὅτι οἱ Τοῦρκοι συνεχίζουν, δυστυχῶς, νά παρεμποδίζουν τόν Θεοφιλέστατο στήν ἄσκηση τοῦ θρησκευτικοῦ του ἔργου στούς Ἱερούς Ναούς τῆς κατεχόμενης ἐπισκοπικῆς του Περιφέρειας Καρπασίας.

Στίς 25 Δεκεμβρίου 2010, καί κατά τήν ὥρα πού ἐτελεῖτο ἡ Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, Τοῦρκοι ψευδοαστυνομικοί πῆγαν στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Συνεσίου, στό Ριζοκάρπασο, διέκοψαν τήν ἱερή ἀκολουθία, ὑποχρέωσαν τόν Αἰδεσιμώτατο Ἐφημέριο Ζαχαρία Γεωργίου νά ἀφαιρέσει τά λειτουργικά του ἄμφια, ἔβγαλαν ἔξω τούς λιγοστούς ἐγκλωβισμένους καί σφράγισαν τόν Ἱερό Ναό. Ἀναφέρουμε, ἀκόμη, ὅτι καί σέ κάποιον ἄλλο Ἐφημέριο, τόν Κωνσταντῖνο Παπακώστα, ἀπαγόρευσαν νά τελέσει τή Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Τριάδος, στήν Ἁγία Τριάδα Καρπασίας!

Προσθέτουμε, ἐπίσης, καί τά ἑξῆς γενικά: Γιά νά τελεστεῖ στίς κατεχόμενες περιοχές ὁποιαδήποτε ἱερή ἀκολουθία, προαπαιτεῖται ἄδεια ἀπό τό λεγόμενο «Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν» τῶν κατοχικῶν ἀρχῶν, ἀκόμη καί γιά κηδεῖες, βαπτίσεις κ.τ.λ. Ἐπίσης, σέ ὅλες τίς λατρευτικές συνάξεις, ψευδοαστυνομικοί βιντεογραφοῦν μέ τέτοιο τρόπο ὅλα, ὅσα τελοῦνται ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν, καί ὅλους, ὅσοι βρίσκονται σ’ αὐτούς, ὥστε νά βεβηλώνεται ἡ λατρευτική σύναξη. Πρόσφατα, ἐπίσης, οἱ κατοχικές ἀρχές μετέτρεψαν τόν Ἱερό Ναό Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Αἰγιαλούσης, πού εἶναι ἀρχαῖο μνημεῖο τοῦ 11ου αἰώνα, σέ Σχολή διδασκαλίας Χοροῦ, καί κατεδάφισαν τόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Αἰκατερίνης, στήν Κοινότητα Γερανίου, ὡς καί τά Παρεκκλήσια Ἁγίου Δημητρίου Αἰγιαλούσης καί Ἁγίου Ἀβακούμ (τοποθεσία Χελῶνες) Ριζοκαρπάσου. Νά προσθέσουμε, τέλος, ὅτι ὅλα τά Ἑλληνορθόδοξα κοιμητήρια ἔχουν βεβηλωθεῖ καί καταστραφεῖ.

Ὑπάρχει, λοιπόν, παραβίαση τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν καί στό κατεχόμενο βόρειο τμῆμα τῆς Κύπρου, ἀλλά καί σέ ἄλλες περιοχές τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Γι’ αὐτό καί χρειάζεται, ἀλλά καί ἀπαιτεῖται ἡ ἀγαστή καί ἁρμονική συνεργασία ὅλων τῶν Χριστιανῶν καί ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς περιοχῆς. Στήν προσπάθεια αὐτή καλεῖται καί ἡ σημερινή Συνέλευση τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς, καί γενικότερα τό Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς, ξεπερνώντας τά ὑπάρχοντα ἐσωτερικά προβλήματα καί τίς ἄλλες δυσκολίες, νά καταθέσουν τή συμβολή τους.

Μέ αὐτές τίς γενικές σκέψεις, χαιρετίζουμε τίς ἐργασίες τῆς Συνέλευσης καί εὐχόμαστε ἐκ μέσης καρδίας εὐόδωση τῶν προσπαθειῶν μας, ὥστε σύντομα τό πνεῦμα τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης καί τῆς χριστιανικῆς εἰρήνης νά ἑδραιωθεῖ στίς χῶρες καί στούς λαούς μας. Ὁλόθυμη, ἀκόμη, εἶναι ἡ δέησή μας πρός τόν Ἀρχιποίμενα Χριστό, ὅπως ἔλθει ἡ μέρα, κατά τήν ὁποία θά πραγματοποιηθεῖ ὁ διακαής πόθος Του, «ἵνα πάντες ἕν ὧσι» (Ἰω. ιζ΄, 21) καί θά ἐκπληρωθεῖ ἡ ἀψευδής προφητεία Του «καί γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ἰω. ι΄, 16). Εὐχαριστοῦμε».

Τήν Συνάντησιν θά ἀπασχολήσουν καί ἄλλα ζητήματα, πού ἀφοροῦν τό ἐν λόγῳ Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν, καθώς καί τήν εὐρυτέραν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἐξοχώτατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Σεβασμιώτατοι, σεβαστοί Πατέρες, κ.κ. καθηγηταί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί, ἀγαπητοί μαθηταί,

«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε, Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε».

Καί πάλιν ἐφέτος, ἠξίωσεν ἡμᾶς ὁ Κύριος νά ἑορτάσωμεν τήν ἁγίαν καί ἱεράν περίοδον τοῦ Δωδεκαημέρου. Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν ὑμνολογίαν, τήν λατρευτικήν καί μυστηριακήν της ζωήν, ὑπενθυμίζει εἰς ἡμᾶς τό σημαντικώτερον γεγονός, τό ὁποῖον ἐσφράγισε τήν Ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος, τήν νέαν κτίσιν, τήν ὁποίαν πρίν δύο χιλιάδες χρόνια προσέφερεν ὁ Θεός εἰς τόν ἄνθρωπον. Ἡ ἐνσάρκωσις του Θεοῦ Λόγου κατά τόν Ἅγιον Δαμασκηνόν ἀποτελεῖ «τό πάντων καινόν καινότατον, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον». Τό χαρμόσυνον ἀγγελικόν μήνυμα: «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτῆρ» εἶναι τό μοναδικόν, τό μόνον, ἀνά τούς αἰῶνας, ἐλπιδοφόρον μήνυμα πρός τόν ἄνθρωπον!

Τό γεγονός αὐτό ἐβιώσαμε καί ἡμεῖς ὅταν, πρό ὀλίγων ἡμερῶν, ταπεινοί προσκυνηταί, ὡς ἄλλοι ποιμένες καί μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν, διήλθομεν ἀπό τό Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ, ψάλλοντες τό «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Καί σήμερον, μέ τήν ἑορτήν τῆς Περιτομῆς, ὅπως καί μετ’ ὀλίγας ἡμέρας, μέ τά Θεοφάνεια, βιώνομεν τήν δι’ ἄκραν φιλανθρωπίαν θείαν ταύτην κένωσιν καί συγκατάβασιν, τό ξένον καί παράδοξον μυστήριον, τό ἀκατάληπτον καί ἀγγέλοις καί βροτοῖς.

Τίς ἡμέρες αὐτές ἄς μή μείνωμε εἰς τόν ἑορταστικόν περίγυρον καί τήν ἐπιφάνειαν, οὔτε εἰς τήν προσπάθειαν τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου νά γεμίσῃ τό κενόν τῆς ψυχῆς του καί νά δώσῃ νόημα εἰς τήν ζωήν του μέ τά ταξίδια, τίς διασκεδάσεις καί τόν καταναλωτισμόν, νόημα ἐξ ἄλλου, τό ὁποῖον ὁ ἴδιος ἔχει ἀμφισβητήσει. Ἐπιβάλλεται, κυρίως τίς ἡμέρες αὐτές, νά ὑψώσωμεν τό νοῦν μας κατά τό κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας: «Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε», νά προσεγγίσωμεν ἐμπράκτως τό βαθύ μήνυμα τῶν ἡμερῶν, ἀποβάλλοντες τόν παλαιόν ἄνθρωπον κατά τήν προτροπήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἀπεκδυσάμενοι τόν παλαιόν ἄνθρωπον σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καί ἐνδυσάμενοι τόν νέον», ὥστε νά γίνωμεν πνευματικοί ἀντί σαρκικοί, νά λάβωμεν τήν πνευματικήν περιτομήν, διά νά εἰσέλθωμεν εἰς τήν περίοδον τῆς Θείας Χάριτος καί τῆς ἀκηράτου ζωῆς, τήν ὁποίαν ἐγκαινίασεν δι’ ἡμᾶς ὁ Κύριος, διότι καθώς εἶπεν ὁ Ἴδιος εἰς τήν νυκτερινήν συνομιλίαν Του μέ τόν Νικόδημον: «Τό γεγενημένον ἐκ τῆς σαρκός σάρξ ἐστι καί τό γεγεννημένον ἐκ Πνεύματος πνεῦμὰ ἐστί».

Σήμερον ὅμως ἡ Ἐκκλησία μας διπλῆν ἑορτήν ἅγει. Ὅπως ἀναφωνεῖ καί ὁ ὑμνῳδός: «Συνέδραμε καί συνεξέλαμψεν ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, τοῦ οὐρανοφάντορος», ὁ ὁποῖος δεχθείς τήν πνευματικήν περιτομήν καί «σοφίας ἐραστής γινόμενος καί πάντων τῶν ὄντων τήν πρός Θεόν προκρίνας συμβίωσιν, ὅλον τῆς σαρκός τό φρόνημα καθυπέταξας τῷ πνεύματι καί γέγονε Χριστοῦ εὐωδία, τῆς ὀσμῆς τῆς γνώσεως αὐτοῦ τήν οἰκουμένην πληρώσας».

Καί τήν στιγμήν ταύτην πού ἡ μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί ἡ ἑορτή τῆς Πρωτοχρονιᾶς συνήγαγεν ἡμᾶς εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν διά τήν ἐθιμοτυπικήν κοπήν τῆς Βασιλόπιττας, συμβολικήν τῆς διακριτικῆς φιλανθρωπίας τοῦ Ἁγίου, εὐχηθῆτε, Μακαριώτατε, ὅπως μιμηταί τοῦ Ἁγίου  γινόμενοι τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ ἐκτελέσαι, ὥστε νά ἐκπληρωθῇ καί δι’ ἡμᾶς τό Ἀποστολικόν λόγιον: «Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας».

Εἰς τήν δύσκολον δέ ἐποχήν πού ζῶμεν, τήν ἐποχήν τῆς ἀποστασίας καί τῆς τῶν πάντων ἀμφισβητήσεως, εὐχηθῆτε ἰδιαιτέρως διά τούς μαθητάς τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, τούς ὁποίους ἡ Θεία Πρόνοια ὠδήγησεν ἐδῶ καί ἔχουν τήν εὐλογίαν νά εὑρίσκονται εἰς τούς Τόπους πού συνετελέσθη τό τῆς εὐσεβείας μέγα μυστήριον, νά ὁμολογοῦν καί νά δίδουν τήν Ὀρθόδοξον μαρτυρίαν, εἴτε ὡς δόκιμοι σήμερον, εἴτε ὡς Ἁγιοταφῖται αὕριον, πάντοτε νά ἐπαναλαμβάνουν πρός ὅλον τόν κόσμον τό ἐλπιδοφόρον, τό χαρμόσυνον ἀγγελικόν μήνυμα: «Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ».

Εὐχαριστοῦμεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, διά τήν χαράν καί εὐλογίαν, τήν ὁποίαν ἐδώσατε εἰς ἡμᾶς σήμερον. Ἐπίσης εὐχαριστοῦμεν τόν Ἐκπρόσωπον τῆς Πατρίδος μας, Ἐξοχώτατον Γενικόν Πρόξενον κ. Σωτήριον Ἀθανασίου, διά τήν παρουσίαν του ἐδῶ σήμερον,  ἐνδεικτικήν τοῦ ἐνδιαφέροντός του διά τήν Σχολήν, ἐνδιαφέρον τό ὁποῖον, ἄλλωστε ἐκδηλώνεται διαρκῶς μέ τήν ἠθικήν καί οἰκονομικήν ἐνίσχυσίν της, ὅπως εὐχαριστοῦμεν καί ὅλους ὑμᾶς πού μέ τήν παρουσίαν σας ἐτιμήσατε τήν ἐκδήλωσίν μας αὐτήν. Χρόνια πολλά.

Ὁ Γέρων Σχολάρχης,

Μοναχός π. Φώτιος.

ngg_shortcode_8_placeholder