Τήν νύκτα τοῦ Σαββάτου, 5^ης/18^ης Φεβρουαρίου  πρός τήν Κυριακήν τῆς Ἀπόκρεω, 6^ης/19^ης Φεβρουαρίου 2012, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον Πατριαρχικόν Συλλείτουργον μεταξύ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Γεωργίας κ.κ. Ἡλία.

Ἡ κάθοδος εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐγένετο ἀπό τοῦ Πατριαρχείου τήν 12.00^ην μεσονυκτίου, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων καί ὑπό βροχήν ῥαγδαίαν.

Συλλειτουργοί τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τήν κατανυκτικήν καί μεγαλοπρεπῆ θείαν Λειτουργίαν ταύτην ἦσαν ἐκ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος ἐκ δέ τοῦ Πατριαρχείου Γεωργίας ὁ Μητροπολίτης Χόνης καί Σαμτρεδίας κ. Σάββας, ὁ Μητροπολίτης Μπατούμ καί Λαζέτι κ. Δημήτριος καί ὁ Μητροπολίτης Ζουκτία καί Τσαΐσι κ. Γεράσιμος, Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι καί πλειάς Γεωργιανῶν ἱερέων συνοδῶν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Γεωργίας.

Τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, εἰς τό ὁποῖον ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος καί τόν χῶρον πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου, ἐπί τοῦ ὁποίου ἐτελεσιουργήθη ἡ θ. Λειτουργία, ἐπλήρωσαν ἀσφυκτικῶς Γεωργιανοί προσκυνηταί, ἀκολουθοῦντες εἰς τήν ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ τόν Πατριάρχην Γεωργίας ἤ καί διαμένοντες εἰς τό Ἰσραήλ.

Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Γεωργίας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

 Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Μιτσχέτης καί Τυφλίδος καί Καθολικέ Πατριάρχα πάσης Γεωργίας, κ. Ἠλία.

Τό ἡμέτερον παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἡ ἐν αὐτῷ Γεραρά ἡμῶν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἔσχον τήν τιμήν νά ὑποδεχθοῦν τήν Ὑμετέραν λίαν ἀγαπητήν καί περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα εἰς ἐπίσημον ἐπίσκεψιν Αὐτῆς ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου Ἡμῶν Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυροῦ Διοδώρου.

Κατά τάς ἡμέρας αὐτάς μετά πάροδον ἀρκετῶν ἐτῶν, τό Πατριαρχεῖον καί ἡ Ἀδελφότης ἔχομεν τήν χαράν καί τήν τιμήν νά ὑποδεχώμεθα Ὑμᾶς καί τήν τιμίαν Ὑμῶν Συνοδίαν εἰς ἀδελφικήν ἐπίσκεψιν Ὑμῶν, ἵνα καί πάλιν θεωρήσητε τοῖς ὄμμασιν τοῦ σώματος φυσικῶς καί τοῖς ὀφθαλμοῖς τῆς ψυχῆς νοερῶς τούς τόπους τῆς Ἁγίας Γῆς, τά σκηνώματα, τά ὁποῖα ἐπέλεξεν ὁ Θεός ἡμῶν, ἵνα ἀποστείλῃ τόν Υἱόν Αὐτοῦ τόν Μονογενῆ, σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, γεννηθέντα κατά σάρκα ἐξ αὐτῆς, ἐμφανισθέντα καί συναναστραφέντα τοῖς ἀνθρώποις, σταυρωθέντα, ἀναστάντα καί ἀναληφθέντα εἰς οὐρανούς χάριν τῆς σωτηρίας ἡμῶν.

Ἐπί τῶν σκηνωμάτων τούτων, τῶν ἁγιασθέντων ἐκ τῆς μετά σαρκός ἐπιδημίας τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, συναντῶνται σήμερον αἱ δύο Ἐκκλησίαι Ἡμῶν, Σιών τῆς Ἁγίας, ἡ ὁποία κατά τόν ὑμνῳδόν, «ἐδέχθη πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως» καί ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας, ἡ μεταξύ τῶν πρώτων ἀσπασθεισῶν τόν ἐκ Σιών ἀνατείλαντα καί εὐαγγελισθέντα σωτήριον Εὐαγγελικόν λόγον.

Ἡ ἐν Χριστῷ τῷ κοινῷ ἡμῶν Διδασκάλῳ, Θεῷ καί Σωτῆρι λαμβάνουσα χώραν συνάντησις Ἡμῶν ἀποκορυφοῦται σήμερον ἐν αὐτῷ τῷ Ζωοδόχῳ Τάφῳ, ἐν ᾧ ἐτάφη καί ἐξ οὗ ἀνέστη ὁ Σωτήρ ἡμῶν Οὗτος, ἐν Πατριαρχικῷ Συλλειτούργῳ, εἰς τό ὁποῖον ἐν τῷ κοινῷ ποτηρίῳ ὁμολογοῦμεν καί διαδηλοῦμεν τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν ἑνότητα καί πληρότητα τῆς πίστεως ἡμῶν, τήν διατηρηθεῖσαν παρ’ ἡμῶν ὡς ταύτην παρέδοσαν ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί Οἰκουμενικαί Σύνοδοι.

Ἐν ταυτῇ  τῇ Λειτουργίᾳ ἀναμιμνῃσκόμεθα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου τοῦ Κυρίου, τῆς προσευχῆς Αὐτοῦ ἐν τῷ κήπῳ τῆς Γεθσημανῆς, τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Τάφου, τῆς τριημέρου Ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανούς Ἀναλήψεως, τῆς ἐκ δεξιῶν Καθέδρας, τῆς δευτέρας καί ἐνδόξου πάλιν Παρουσίας, λέγοντες ἐν ταπεινώσει καί εὐχαριστίᾳ: «τά σά ἐκ τῶν σῶν, σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα».

Ἐν μιᾷ τοιαύτῃ σταυρωσίμῳ καί ἀναστασίμῳ θεανθρωπίνῃ ἐμπειρίᾳ ἀναμιμνῃσκόμεθα ἰδιαιτέρως καί τῆς ζωῆς τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς καί Γεωργιανῆς. Ἀναμιμνῃσκόμεθα τῶν παθῶν ἑκάστης ἐπί τοῦ ἱστορικοῦ γίγνεσθαι, τῶν δυσκολιῶν, τῶν διώξεων, τῶν θυμάτων, τῶν πολέμων, τῶν κακουχιῶν, μή διαμαρτυρόμενοι, ἀλλά ἐν εὐχαριστίᾳ δεχόμενοι ὅ,τι ὁ Κύριος ἐπέτρεψεν ἑκάστῳ. Ἀναμιμνῃσκόμεθα ὡσαύτως τῆς ἁμοιβαιότητος τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Ἡμῶν εἰς συνεργασίαν καί βοήθειαν, τῆς παρουσίας καί τῆς βοηθείας τῶν Γεωργιανῶν πρός τήν Σιωνίτιδα Ἐκκλησίαν εἰς δυσχερεῖς χρόνους αὐτῆς καί τῆς πνευματικῆς καί ἠθικῆς ἀρωγῆς καί παρουσίας τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἰς Γεωργίαν, εἰς ἱερούς ναούς καί μονάς εἰς Μετόχια καί εὐαγῆ ἱδρύματα.

Εἶναι ἐμφανῆ τά ἱστορικά καί ἀρχαιολογικά δείγματα τῆς Γεωργιανῆς παρουσίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς εἰς τήν Γεωργίαν. Ταῦτα διά λόγους ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως καί πολιτιστικῆς ὑπευθυνότητος δεσμευόμεθα ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνρθρώπων, ὅπως διαφυλάσσωμεν, ἵνα ἀποτελοῦν δείκτας καί πυξίδας τῆς πορείας ἡμῶν εἰς τό παρόν καί τό μέλλον, παρακαταθήκην παραληφθεῖσαν παρά τῶν πατέρων ἡμῶν, ἵνα διαφυλάξωμεν ἐπαυξήσωμεν καί παραδώσωμεν εἰς τούς διαδόχους ἡμῶν.

Τοιαύτην παρακαταθήκην παρελάβομεν καί ὡς ποιμαντικήν Ἡμῶν ἀποστολήν ἐπιτελοῦμεν, ἵνα στηρίζωμεν τά Χριστεπώνυμα Ἡμῶν πληρώματα, τούς Χριστιανούς καί ὅλους τούς κατοίκους τῆς ἐμπεριστάτου ἡμῶν περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, πρός τήν ὁποίαν φέρει τό μήνυμα τῆς εἰρήνης καί τῆς συνδιαλλαγῆς ἡ προσκυνηματική Ὑμῶν ἐπίσκεψις αὕτη μετά τῆς τιμίας Ὑμῶν Συνοδίας καί τῶν συνοδευόντων Αὐτήν Γεωργιανῶν προσκυνητῶν.

Ἐν τοιαύτῃ φιλοχρίστῳ καί φιλαδέλφῳ διαθέσει ψυχῆς ὑποδεχόμεθα τήν Ὑμετέραν λίαν ἀγαπητήν καί περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα καί τήν τιμίαν Αὐτῆς Συνοδίαν, οὐχί ὡς φιλοξενούμενον ἀλλ΄ ὡς ἀδελφόν, ὡς ἔνοικον, οὐχί μόνον ἐν τοῖς κλίμασιν Ἡμῶν ἀλλά καί ἐν ταῖς ψυχαῖς Ἡμῶν εὐφραινόμενοι ἐπί τῇ εὐφροσύνῃ Ὑμῶν ἐκ τῆς θέας καί τῆς θεωρίας τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ἔσεσθε βέβαιοι, Μακαριώτατε, ὅτι ἀπό τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τούτου καί ἀπό τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καθ’ ἑκάστην θά ἀναπέμπωμεν δεήσεις ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας καί μακροημερεύσεως Αὐτῆς, ὑπέρ εὐσταθείας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας καί εὐημερίας τοῦ εὐσεβοῦς Γεωργιανοῦ λαοῦ ἐν ἐλευθερίᾳ καί ἀνεξαρτησίᾳ ἐν ὑπερβάσει τῶν δυσκολιῶν αὐτοῦ καί προόδῳ ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς.

Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν. Ἡ χάρις τοῦ Ζωοδόχου Αὐτοῦ Τάφου εἴη μετά πάντων ἡμῶν.

Ὁ Μακαριώτατος  Πατριάρχης Γεωργίας κ. Ἠλίας ἀνταπαντῶν εἶπεν:

«Μακαριώτατε Πατριάρχα Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε:

Εἴμεθα βαθύτατα συγκεκινημένοι, διότι ἠξιώθημεν νά λειτουργήσωμεν εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον διά τήν εἰρήνην, τήν εὐημερίαν καί σωτηρίαν τῶν λαῶν μας.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ἀποθανών εἰς τήν ἐξορίαν εἰς τά μέρη τῆς Γεωργίας καί Ἁρμενίας, ἔλεγε «δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν». Οὕτω λέγομεν καί Ἡμεῖς διά πάντα καί διά τήν ἐπίσκεψιν Ἡμῶν καί λειτουργίαν ταύτην. Εἶναι ἡ τετάρτη καί τελευταία φορά, πού ἐπισκεπτόμεθα τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἡ Ἐκκλησία πορεύεται εἰς τόν κόσμον, ἔχουσα ὡς ὁδηγόν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὡς φῶς εἰς τάς τρίβους αὐτῆς, τό φῶς τοῦτο εἶναι ἰσχυρότερον πάσης δυνάμεως πολεμούσης τήν Ἐκκλησίαν.

Οἱ ἀγῶνες Σας, Μακαριώτατε, εἶναι γνωστοί διεθνῶς καί ἐκτιμῶνται διά τοῦτο καί προσέτρεξαν τόσοι προσκυνηταί ἐκ Γεωργίας.

Σᾶς εὐχόμεθα τήν δύναμιν τοῦ Θεοῦ διά τήν αἰσίαν ἔκβασιν καί ἐπιτυχίαν τῶν ἀγώνων Σας.

Πάλιν καί πάλιν Σᾶς εὐχαριστοῦμεν διά τήν θερμήν καί φιλάδελφον ὑποδοχήν.

Ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ νά εἶναι ἡ δύναμις Ὑμῶν».

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας καί τήν εὐλογίαν τοῦ λαοῦ, οἱ δύο Προκαθήμενοι ἐδέχθησαν  τήν φιλοξενίαν τοῦ ἡγουμένου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, Παρασκευοφύλακος Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου εἰς τό γραφεῖον αὐτοῦ.

Τῶν κωδώνων κρουομένων, οἱ Προκαθήμενοι καί οἱ συνοδοί Αὐτῶν ἀνῆλθον πρός τό Πατριαρχεῖον καί τάς οἰκίας Αὐτῶν δι’ ἀνάπαυσιν.

Τήν μεσημβρίαν τῆς Κυριακῆς, 6^ης /19^ης Φεβρουαρίου 2012, ἔλαβε χώραν συνάντησις τῶν δύο Προκαθημένων καί τῶν συνοδειῶν Αὐτῶν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσέφερε τά δῶρα Αὐτοῦ εἰς τόν Πατριάρχην Γεωργίας καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ.

Εἰς τόν Πατριάρχην Ἠλίαν προσέφερε ράβδον ἀπό ἐλεφαντοστοῦν κατεσκευασμένην εἰς Βηθλεέμ καί σέτ ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων καί σταυρόν καί τό βιβλίον τῆς Ἱστορίας Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, καί τό βιβλίον τοῦ καθηγητοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου, εἰς δέ τούς Ἀρχιερεῖς συνοδούς Αὐτοῦ ἐγκόλπιον, εἰς δε τούς ἱερομονάχους καί ἱερεῖς συνοδούς – μέλη τῆς ἀποστολῆς, σταυρόν καί τά ὡς ἄνω βιβλία ὡσαύτως ἔχοντα σχέσιν με τήν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Γεωργίας κ.κ. Ἠλίας προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐκ σμάλτου καί ὡραιότατον κεντητόν κάλυμμα Γεωργιανῆς τέχνης διά τόν τάφον τῆς Παναγίας, εἰς δέ τούς Ἁγιοταφίτας Ἀρχιερεῖς ἐπέδωσεν ἐπίχρυσον βραχιόλιον χειρός μετά τοῦ ὀνόματος Αὐτοῦ.

Ληξάσης τῆς φιλαδέλφου ταύτης ἐκδηλώσεως ἠκολούθησε τράπεζα Ἁγιοταφιτική πρός τιμήν τοῦ Πατριάρχου Γεωργίας καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ.

Διαρκούσης τῆς τραπέζης ταύτης ὁ Μακαιώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Γεωργίας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Μεστχέτης καί Τυφλίδος καί Καθολικέ Πατριάρχα πάσης Γεωργίας κ. Ἡλία

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἠξίωσεν ἡμᾶς, τάς Ἐκκλησίας δηλονότι τῆς Γεωργίας καί Ἱεροσολύμων νά γίνωμεν μέτοχοι τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐν τῇ θείᾳ καί εὐχαριστιακῇ συνάξει, ἥν ἐτελέσαμεν ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ καινῷ καί κενῷ Μνήματι τῆς τριημέρου Ταφῆς καί Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.

Ἡ εὐχαριστιακή αὕτη Κοινωνία τοῦ Κυριακοῦ σώματος καί αἵματος ἀποτελεῖ τήν τελείωσιν τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως ἡμῶν, τουτέστιν τῆς συναναστάσεως ἡμῶν μετά τοῦ νέου Ἀδάμ τοῦ δι’ ἡμᾶς καί ὑπέρ ἡμῶν σάρκα φορέσαντος ἐν Βηθλεέμ καί Σταυρόν ὑπομείναντος ἐν Ἰερουσαλήμ.

Τῆς ἐμπειρίας ταύτης, δηλονότι τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, κῆρυξ  καί ὁμολογητής εἶναι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Πρῶτος δέ ποιμήν καί διδάσκαλος καί πιστός Οἰκονόμος τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας ἀνεδείχθη ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος ὁ καί Ἱεράρχης τῶν Ἱεροσολύμων.

Τήν ἱεράν ταύτην ἀποστολικήν καί Ἱεραρχικήν παράδοσιν τοῦ ἀπαρατρέπτου τῆς μαρτυρίας καί τῆς παρρησίας τοῦ Χριστοῦ διεφύλαξεν ἀπαρεγκλίτως ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων διά τοῦ Ἱεροῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Διεφύλαξε δέ αὐτήν τήν ἀποστολικήν διαδοχήν καί παράδοσιν οὐχί μόνον διά τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως, ἀλλά καί διά τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.

Μακαριώτατε Πατριάρχα τῆς Γεωργίας καί ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,

Ἡ ὑπέρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἔκχυσις τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματος τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί ἀδελφῶν δέν ἀνήκει εἰς τό παρελθόν ἀλλά εἰς τό παρόν καί τό μέλλον. Καί τοῦτο διότι Αὐτός οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν παρήγγειλεν ἡμῖν τά στίγματα Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ λέγων: «μή φοβοῦ, ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν καί ἐγενόμην νεκρός καί ἰδού ζῶν εἰμι εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων καί ἔχω τάς κλεῖς τοῦ θανάτου καί τοῦ Ἅδου»,  (Ἀποκ. 1, 17-18).

Τό εὐαγγέλιον τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ καλούμεθα νά διακονήσωμεν ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Ἑνός κατά τόν σοφόν Παῦλον λέγοντα: «Καθάπερ γάρ τό σῶμα ἕν ἐστι καί μέλη ἔχει πολλά, πάντα δέ τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλά ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καί ὁ Χριστός, καί γάρ ἐν ἑνί πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἕν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καί πάντες εἰς ἕν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν»,  ( Α’ Κορ. 12, 12-13).

Ἐν τῷ ἑνί τούτῳ πνεύματι τοῦ Χριστοῦ χαιρετίζομεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, καί τά τίμια μέλη τῆς συνοδείας σας, εὐχόμενοι ὑπέρ τῆς διαφυλάξεως τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως ἡμῶν καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἔτη πολλά, εὐλογημένη ἡ προσκυνηματική Ὑμῶν θεωρία καί εὐλογημένος ὁ καιρός τῆς ἁγίας νηστείας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς διά τήν ἐντός τῶν καρδιῶν πάντων ἡμῶν ὑποδοχήν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς συναναστάσεως μετ’ Αὐτοῦ τῶν ζητούντων τήν δικαιοσύνην καί τήν ἐπί γῆς εἰρήνην πάντων τῶν λαῶν καί τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς Ἀμήν».

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Γεωργίας εἶπε:

«Θεωροῦμεν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν τήν ἐπίσκεψιν Ἡμῶν εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἐνθυμούμεθα τόν Γεωργιανόν Ἅγιον Δαβίδ, ὁ ὁποῖος ἦλθεν ὡς προσκυνητής εἰς Ἱεροσόλυμα, ἀλλά δέν εἰσῆλθε εἰς τήν πόλιν, ἔλαβε μόνον δύο πέτρας ἀπό τά τείχη καί ἀνεχώρησε. Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τότε εἶδεν εἰς τό ὄνειρον αὐτοῦ ὅτι εἶς Γεωργιανός μοναχός ἦλθε καί ἔλαβε ὅλην τήν εὐλογίαν τῆς Ἱερουσαλήμ. Τοῦτον ἐκυνήγησαν καί ἔλαβον ἐξ αὐτοῦ τήν μίαν πέτραν, τήν ἄλλην τοῦ τήν ἄφησαν καί τήν ἐπῆρεν εἰς τήν Γεωργίαν καί ἐκεῖ φυλάσσεται μέχρι σήμερον.

Τοιαύτην ἀγάπην τρέφει ὁ Γεωργιανός λαός πρός τά ἅγια χώματα.

Εὐχαριστῶν, Σᾶς εὔχομαι πλουσίαν τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν, διά νά τά δυαφυλάττητε τά Πανάγια Προσκυνήματα ἀπό τῆς ἐπιβολῆς τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί πάσης ἄλλης ἐπιβολῆς».

Τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας ταύτης ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Γεωργίας ἐπεσκέφθη διά προσκύνησιν τόν Τάφον τῆς Θεοτόκου εἰς Γεθσημανῆν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Δ’ ἡμέρα τῆς «εἰρηνικῆς» ἐπισκέψεως.

Τήν Δευτέραν, 31^ην Ἰανουαρίου /13^ην Φεβρουαρίου 2012, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, μετά τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, ἐπεσκέφθη τό ἔναντι τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου Παγκύπριον Γυμνάσιον, τό ἱδρυθέν τό 1812 ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου ἐθνομάρτυρος Κυπριανοῦ, συμπληροῦν 200 ἔτη λειτουργίας, λειτουργοῦν σήμερον μέ 75 καθηγητάς καί 586 μαθητάς.

Ἐνταῦθα ἐγένετο εἰς τόν Μακαριώτατον ἔνθερμος ὑποδοχή ὑπό τῆς Διευθύνσεως, τοῦ Καθηγητικοῦ Συλλόγου καί τῆς μαθητικῆς Κοινότητος τοῦ σχολείου.

Πρός τιμήν τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου τό Παγκύπριον Γυμνάσιον εἶχε ὀργανώσει τελετήν μικρᾶς διαρκείας, ἡ ὁποία περιελάμβανε προσφώνησιν τοῦ Διευθυντοῦ  αὐτοῦ κ. Σόλωνος Χαραλάμπους, βιογραφικόν τοῦ Μακαριωτάτου, ἀναφοράν εἰς τάς σχέσεις Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί Παγκυπρίου Γυμνασίου, εἰς τό ἔργον τοῦ Παγκυπρίου Γυμνασίου, εἰς τό ἔργον τοῦ Εὐφραίμ τοῦ Ἀθηναίου εἰς τόν χῶρον τῆς Παιδείας μεταξύ τῶν (1741-1759) καί μετέπειτα Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, ἀναφοράν ἐπίσης εἰς τόν Ὀνούφριον Μακλίδην, Ἔξαρχον τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Κύπρον (1838-1861), ἀλληλογραφοῦντα μέ τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Κύριλλον.

Ἀνταποκρινόμενος ὁ Μακαριώτατος εἰς τήν τοιαύτην δι  Αὐτόν καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τιμητικήν ὑποδοχήν καί ἐκδήλωσιν τοῦ Παγκυπρίου Γυμνασίου, προσεφώνησε τούς καθηγητάς καί μαθητάς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ἐλλογιμώτατοι κ. Διευθυντά καί κ.κ. καθηγηταί,

  Ἀγαπητοί μαθηταί τοῦ Παγκυπρίου Γυμνασίου,

 Ἰδιαιτέραν χαράν καί συγκίνησιν προξενεῖ εἰς Ἡμᾶς σήμερον ἡ  ἐπίσκεψις Ἡμῶν εἰς τόν ἱερόν τοῦτον χῶρον τῆς παιδείας, εἰς τό εὒφορον τοῦτο φυτώριον τῆς καλλιεργείας τῶν ψυχῶν καί τῆς σμιλεύσεως τοῦ χαρακτῆρος χιλιάδων Κυπρίων μαθητῶν.

 Ἡ χαρά καί ἡ συγκίνησις Ἡμῶν ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι συναντώμεθα μετά πεπαιδευμένων καθηγητῶν, μετ᾽ ἐμπείρων παιδαγωγῶν εἰς ἓνα χῶρον μέ μακράν καί ἀξιόλογον ἐκπαιδευτικήν παράδοσιν  καί προσφοράν εἰς τόν τομέα τῆς Κυπριακῆς Παιδείας, κυρίως δέ μεθ᾽ ὑμῶν τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι ὡς νέοι ἀποτελεῖτε τήν καλλίστην μερίδα τῆς Κυπριακῆς κοινωνίας, τήν ἐλπίδα καί τό μέλλον τῆς Ἑλληνικῆς Κυπριακῆς ὑμῶν πατρίδος.

 Κατά τήν εὐλογημένην ταύτην συγκυρίαν τῆς συναντήσεως ταύτης ὀρθόν νομίζομεν, εἶναι νά ἀναμνησθῶμεν τά λόγια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος, τοῦ προσλαβόντος τήν ἡμετέραν ἀνθρωπίνην φύσιν, προκειμένου νά ἀνακαινίσῃ καί μεταμορφώσῃ αὐτήν, τοῦ ἐμφανισθέντος σαρκί καί συναναστραφέντος τοῖς ἀνθρώποις εἰς τήν ἐποχήν τοῦ Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου καί Ποντίου Πιλάτου εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, τήν διοίκησιν τῶν ὁποίων εἰς Ἡμᾶς ὡς διαδόχους τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ὁ Κύριος ἐνεπιστεύθη.

 Εἰς τό πρόσωπον καί τό λυτρωτικόν ἔργον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἂς ἴδωμεν, ἀγαπητοί μαθηταί, ὃ,τι βλέπει ἡ Ἐκκλησία, τόν Διδάσκαλον, ὁ ὁποῖος λέγει: «ὑμεῖς φωνεῖτε με ὁ διδάσκαλος καί ὁ Κύριος καί καλῶς λέγετε, εἰμί γάρ» (Ἰω.13, 13). Εἰς τό θεανθρώπινον πρόσωπον τοῦ Κυρίου βλέπομεν τόν Διδάσκαλον, ὁ ὁποῖος ἐπιλέγει τούς δώδεκα μαθητάς,  τούς ὁποίους διδάσκει, μετά τῶν ὁποίων εὑρίσκεται εἰς συναναστροφήν καί ἐπικοινωνίαν καί μυεῖ εἰς τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ. Εἶναι Ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος ἐδίδαξεν εἰς τό ἱερόν τούς σοφούς Γραμματεῖς, δωδεκαετής ὤν (Λουκ. 2, 41) καί Ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος εἶπεν: «Ἂφετε τά παιδία ἐλθεῖν πρός με, τῶν γάρ τοιούτων ἐστί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ»( Ματθ. 19, 14 ).

 Ὁμοῦ μετά τούτων ἐκ τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου ὡς Διδασκάλου, ἄς ἀναμνησθῶμεν τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἦσαν μεγάλοι διδάσκαλοι, ἐπιστήμονες θεολόγοι, φιλόσοφοι, ψυχολόγοι, φιλόλογοι, γνῶσται παντός ἐπιστητοῦ ὡς καί οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν Ἓλληνες πρόγονοι, φιλόσοφοι καί ἱστορικοί, οἱ καλλιεργήσαντες πᾶν εἶδος ἐπιστήμης.

 Ἄς ἀναμνησθῶμεν ὃ,τι οἱ πατέρες περί τῆς παιδείας εἶπον ὅτι εἶναι τό «κάλλιστον ἀγαθόν δι᾽ ἡμᾶς τούς Χριστιανούς, ὄχι μόνον ἡ παιδεία ἡμῶν ἡ χριστιανική ἀλλά καί ἡ ἔξωθεν, ἡ ἐγκύκλιος καί ὃτι ὅ,τιδήποτε καλόν εἰπώθη ἡμῖν τοῖς Χριστιανοῖς ἀνήκει».

 Τοιαῦτα πρότυπα ἔχοντες καί ὑμεῖς, ἀγαπητοί μαθηταί, πρῶτον τόν Μέγαν Διδάσκαλον Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τούς διδασκάλους καί Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, τούς διδασκάλους ὑμῶν εἰς τό Παγκύπριον Γυμνάσιον, «δράξασθε» καί  ὑμεῖς «παιδείας» καί  «γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»(Ἰω.8, 32-33), ὡς εἶπεν ὁ Κύριος, καταρτισθῆτε καί ἐξοπλισθῆτε διά πάσης γνώσεως ἐπιστημονικῆς, προσφερομένης εἰς ὑμᾶς ὑπό τοῦ σχολείου ὑμῶν καί διά χαρακτῆρος ἐντίμου καί δυνατοῦ, ὥστε ὑμεῖς ἀξιοπρεπῶς νά ζήσητε, ὠφέλιμοι εἰς τήν κοινωνίαν καί τήν φιλτάτην καί πολύπαθον ὑμῶν πατρίδα τήν Κύπρον ἀποδειχθῆτε καί ἀξιωθῆτε νά ἴδητε αὐτήν ἐλευθέραν εἰς τό βόρειον αὐτῆς τμῆμα, κατεχόμενον σήμερον, τό ὁποῖον ἦτο Ἑλληνικόν ἀνέκαθεν. Γένοιτο».

Μετά ταῦτα τό Μουσικόν Σχῆμα τῆς Σχολῆς ἔψαλε παραδοσιακά Κυπριακά τραγούδια τῇ συνοδείᾳ μουσικῶν ὀργάνων.

Ἐν συνεχείᾳ ἐδόθη εἰς τόν Μακαριώτατον ἀσημένιον δενδρύλλιον ὡς ἀναμνηστικόν δῶρον τοῦ Παγκυπρίου Γυμνασίου καί ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε διά τό Παγκύπριον Γυμνάσιον τήν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί εἰκόνα ἀσημένιαν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Τό Βυζαντινόν Τμῆμα τῆς Σχολῆς ἔψαλε τόν Πολυχρονισμόν τοῦ Μακαριωτάτου, ὁ Ὁποῖος εὐλογῶν καί εὐχαριστῶν, ἀνεχώρησε διά τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Κιτίου.

Εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Κιτίου ἐγένετο θερμοτάτη ὑποδοχή τῷ Μακαριωτάτῳ ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κιτίου κ. Χρυσοστόμου, τοῦ ἱεροῦ κλήρου ἐνδεδυμένου καί λαοῦ κρατοῦντος λάβαρα καί ἐπιγραφάς «ὡς εὖ παρέστητε», πρό τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἐκτισμένου τό 1854.

Ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τούτου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἐψάλη Δοξολογία, μετά τήν ὁποίαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου κ. Χρυσόστομος προσεφώνησεν Αὐτόν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

«Μακαριώτατε, αγαπημένε Πατριάρχη Ιεροσολύμων και πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε,

και σεις, ευλογημένοι και σεβάσμιοι αδελφοί και λοιπά μέλη που αποτελείτε τη λαμπρότατη και τίμια συνοδεία,

Με αισθήματα μεγάλης χαράς και εγκαρδιότητας, με βαθύτατο σεβασμό και ανυπόκριτη και ειλικρινή αγάπη, σας υποδεχόμαστε στη Μητρόπολή μας με το Ευαγγελικό «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» και το άλλο «ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων τήν εἰρήνην».

Εξ ονόματος του ευλογημένου και πιστού λαού μας, σας καλωσορίζουμε στη Λάρνακα, τη Νέα Βηθανία, τη δεύτερη πατρίδα του Αγίου και δικαίου φίλου του Χριστού, Λαζάρου του Τετραημέρου, τον οποίον τόσο τιμά, σέβεται και υπεραγαπά ο ευσεβής λαός μας.

Στα σεπτά πρόσωπά σας, χαιρετίζουμε τη Σιωνίτιδα Εκκλησία, τη Μητέρα των Εκκλησιών. Στις μορφές σας χαιρετίζουμε τους αγνούς αγωνιστές της Ορθοδοξίας, τους ακοίμητους φρουρούς του Παναγίου Τάφου, του Σπηλαίου της Βηθλεέμ, του Φρικτού Γολγοθά και των λοιπών αγίων προσκυνημάτων, τα οποία αγίασε  με την επί γης παρουσία Του ο Θεάνθρωπος Χριστός.

Μακαριώτατε,

Σκιρτούν σήμερα οι καρδιές μας, γιατί η ευλογημένη παρουσία σας ανάμεσά μας επικυρώνει το αδιαίρετο της Ορθοδοξίας κι επιβεβαιώνει του Απ. Παύλου τα λόγια:  «Ὑμεῖς δέ ἐστε Σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους», ενώ παράλληλα δίνει την ευκαιρία στον ευσεβή λαό μας να ασπασθεί τη δεξιά σας, να ευλογηθεί και να θαυμάσει το δεξιό οιακοστρόφο της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, τον κοσμημένο με απλότητα, υπομονή, νηφαλιότητα, σωφροσύνη και αγάπη.

Τη μεγάλη όμως  χαρά μας από την επίσκεψη και ιεραποδημία στην πατρίδα μας, τη νήσο των αγίων και των μαρτύρων, επισκιάζει η αδυναμία μας να σας ξεναγήσουμε στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα, ιδρυτού και προστάτου της αγιοτάτης Εκκλησίας της Κύπρου, στο Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου και στα άλλα μοναστήρια και Εκκλησίες μας στη Βόρεια Κύπρο, τα οποία για 38 χρόνια τώρα καταπατεί και συλεί με τη βία των όπλων ο Τουρκικός κατοχικός στρατός. Η θλίψη, ο πόνος και η λύπη μας μεγαλώνουν, όσο περνά ο χρόνος, γιατί βλέπουμε όλα αυτά τα μνημεία της εκκλησιαστικής και πολιτιστικής μας, μα και της παγκοσμίου κληρονομιάς, να δέχονται απροστάτευτα τη φθορά του χρόνου, με αποτέλεσμα την καταστροφή και την εξαφάνιση.

Παράλληλα οι πρόσφυγες, εκδιωγμένοι από τα πάτρια εδάφη, παραμένουν μακριά από τα σπίτια και τις περιουσίες τους… και η πιο τραγική πτυχή του δράματος, οι οικείοι και οι συγγενείς των αγνοουμένων μας  που, παρόλο που έχουν περάσει 38 χρόνια από την εξαφάνιση των αγαπημένων τους προσώπων, εξακολουθούν να περιμένουν να πληροφορηθούν για την τύχη τους.

Μακαριώτατε,

 Δεν ζητούμε και δεν απαιτούμε τίποτα περισσότερο απ’ ότι μας ανήκει και ό,τι το δίκαιο επιτάσσει. Δεν τρέφουμε αισθήματα μίσους εναντίον των Τουρκοκυπρίων και ούτε επιθυμούμε την εξόντωσή τους. Αντίθετα, επιθυμούμε μια ειρηνική Κύπρο, στην οποία θα εφαρμόζονται πλήρως και χωρίς εξαιρέσεις τα ανθρώπινα δικαιώματα και ό,τι το Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκαιο προβλέπει.

 Γι’ αυτό ζητούμε και τις δικές σας ευχές και προσευχές.

Προσευχηθείτε Μακαριώτατε, προσευχηθείτε μπροστά στον Πανάγιο Τάφο, στον Φρικτό Γολγοθά και στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ, για τον λαό μας, για την ελευθερία και την αποκατάσταση της δικαιοσύνης στην Κύπρο μας, για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας και την επιστροφή των προσφύγων μας στις πατρογονικές τους εστίες.

Προσευχηθείτε ακόμη για την πνευματική υγεία και πρόοδο όλων μας, σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνά τόσο η πατρίδα μας, όσο και η οικουμένη ολόκληρη».

Ἐπί τῷ τέλει τῆς προσφωνήσεως ὁ Μητροπολίτης Κιτίου προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ  ὡραιοτάτην εἰκόνα τοῦ προστάτου τῆς πόλεως Λάρνακος Ἁγίου Λαζάρου τετραημέρου φίλου τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Ἅγιον Κιτίου διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Πανιερώτατε Μητροπολῖτα Κιτίου κ. Χρυσόστομε,

Ἱερώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἐντιμότατοι   Ἐκπρόσωποι τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας

Εὐλαβεῖς ἱερεῖς,

Κυρίαι, κύριοι,

 Ἰδιαιτέραν χαράν καί συγκίνησιν δημιουργεῖ εἰς τάς  ψυχάς Ἡμῶν σήμερον, τήν τελευταίαν ἡμέραν  τῆς σύν Θεῷ εὐλογημένης  εἰρηνικῆς Ἡμῶν  ἐπισκέψεως εἰς τήν Ἁγιωτάτην Αὐτοκέφαλον ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, ἡ ἐπίσκεψις Ἡμῶν εἰς τά   κλίματα    τῆς ἱστορικῆς    Μητροπόλεως  Κιτίου καί ἰδιαιτέραν τιμήν περιποιεῖ εἰς  Ἡμᾶς   ἡ ἔνθερμος ὑποδοχή τοῦ κατά πάντα κατηξιωμένου, φιλοθέου καί φιλέργου  Ἱεράρχου αὐτῆς, Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κιτίου  κ. Χρυσοστόμου, τοῦ εὐλαβοῦς κλήρου  καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ.

 Πέραν τῶν ἄλλων ἱστορικῶν δεσμῶν, τῶν συνδεόντων τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, φρουρόν τῶν Ἁγίων Τόπων, μετά τῆς  ἱστορικῆς Μητροπόλεως Κιτίου, συνδέει τάς δύο Ἐκκλησίας Ἡμῶν, τήν τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Μητροπόλεως Κιτίου,  τό πρόσωπον    τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, φίλου τοῦ Χριστοῦ, τόν ὁποῖον ὁ Κύριος τετραήμερον ἀνέστησεν, πιστούμενος τήν κοινήν ἀνάστασιν πρό τοῦ πάθους Αὐτοῦ.

 Ἡ τῶν Ἱεροσολύμων  Ἐκκλησία κρατεῖ εἰς τά σπλάγχνα τῆς γῆς αὐτῆς καί φυλάσσει εἰς  Βηθανίαν, τήν γνωστήν εἰς τήν τοπικήν διάλεκτον ὡς Λαζαρίαν, ὁμοῦ μετά τῆς Ἱερᾶς Μονῆς    τῶν ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου Μάρθας καί Μαρίας, εἰς τήν ὁποίαν μονάζουν ὡς ἐπί τό πλεῖστον Κύπριαι  μοναχαί, τόν τάφον αὐτοῦ,  εἰς τόν ὁποῖον ἐνεταφιάσθη μετά τόν πρῶτον θάνατον αὐτοῦ, ἐκ τοῦ ὁποίου  καί  ἐξῆλθε, ὑπακούων  εἰς τό  πρόσταγμα  τοῦ   Κυρίου « Λάζαρε  δεῦρο ἔξω », «δεδεμένος τούς πόδας καί τάς χεῖρας κειρίαις»  

( Ἰω. 11, 43 -44 ).

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κιτίου εἶναι ἐμπεπιστευμένη   τόν τάφον τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, εἰς τόν ὁποῖον  ἐνεταφιάσθη μετά τόν δεύτερον  θάνατον καί τήν ἔξοδόν αὐτοῦ πρός τήν αἰωνιότητα ἐν ἀναμονῇ τῆς καθολικῆς ἀναστάσεως. Φυλάσσει  ὡσαύτως  τόν ἀπαραμίλλου  κάλλους ἱερόν ναόν πρός τιμήν αὐτοῦ ὡς κέντρον ἐνοριακόν καί ἕδραν καί ἑστίαν καί πηγήν ἁγιασμοῦ διά τήν προσευχήν  καί λατρείαν καί ἐφαλτήριον   διά ποικίλας ἐκκλησιαστικάς, ἐνοριακάς, κοινωνικάς καί πολιτιστικάς  ἐκδηλώσεις.

 Εὐχαριστοῦμεν τόν Πανάγαθον Θεόν διά τήν εἰρηνικήν Ἡμῶν ἐπίσκεψιν εἰς τήν ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου καί τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Κιτίου, τόν ἀγαπητόν ἀδελφόν Ἡμῶν  Πανιερώτατον  Μητροπολίτην κ. Χρυσόστομον  καί τούς συνεργάτας αὐτοῦ διά τήν θερμήν  ὑποδοχήν  καί εὐχόμεθα εἰς τόν ἱερόν κλῆρον καί  τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς θεοσώστου Μητροπόλεως ταύτης τήν φωτιστικήν καί ἐνισχυτικήν  ἐνέργειαν   καί      χάριν   καί εὐλογίαν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου  ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ  δι’ αὕξησιν καί πρόοδον ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς  χάριν τοῦ ἀγαθοῦ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καί σύμπαντος τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Γένοιτο».

 Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσέφερεν Αὐτῷ χῶμα ἀπό τόν τάφον καί τήν οἰκίαν τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, ἐγκόλπιον ἐκ μαργαριταρορρίζης καί σταυρόν εὐλογίας ἐκ μαργαριταρορρίζης, εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Τάφου καί βιβλίον τῆς Ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.

Μετά τοῦτο ἐγένετο δέησις εἰς τήν παρακειμένην τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἱεράν Μητρόπολιν Κιτίου, ἔνθα ὁ λαός ἠσπάσθη τήν χεῖρα τοῦ Μακαριωτάτου, ὁ δε Ἅγιος Κιτίου προσέφερε τά δῶρα τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ πρός τά μέλη τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς Συνοδείας.

Ἐν συνεχείᾳ ἡ Πατριαρχική καί Ἀρχιερατική Συνοδεία μετέβη εἰς τόν ἱστορικόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, κτίσμα τοῦ 890 μ.Χ., ἔνθα προσεκύνησε τόν Τάφον τοῦ Ἁγίου καί τά ἱερά λείψανα αὐτοῦ καί ἐξεναγήθη  εἰς τό παρακείμενον τῷ  ναῷ ἐκκλησιασικόν μουσεῖον μετ’ ἀντικειμένων Ἐκκλησιαστικῆς τέχνης, εἰκόνων, ἐπιταφίων, θυμιατηρίων, δισκοποτήρων, λαβίδων, λογχῶν, δίσκων, ἀρχιερατικῶν μιτρῶν καί ράβδων.

Τούτων οὕτω λαβόντων χώραν, ἐπηκολούθησε γεῦμα παρατιθέμενον ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κιτίου κ. Χρυσοστόμου, μεθ’ ὅ μικρά μεσημβρινή ἀνάπαυσις.

Τό ἑσπέρας τῆς τελευταίας ἡμέρας ταύτης τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως ἔλαβε χώραν ἐπίσκεψις εἰς τόν ἱερόν Ναόν τῆς Παναγίας Ἀγγελοκτίστου εἰς τό Κίτιον Λάρνακος, τῆς ὁποίας ἡ ἀρχή εἶναι εἰς τόν 6^ου μ. Χ.  αἰῶνα μετά μεταγενεστέρων προσκτισμάτων.

Ἐνταῦθα ἐγένετο ὑποδοχή τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ὑπό τῶν ἱερέων καί τῶν Ἐπιτρόπων τοῦ Ναοῦ, ἀποτελοῦντος τό ἐνοριακόν κέντρον τῆς Κοινότητος ταύτης.

Μετά τήν ὑποδοχήν ἐγένετο ξενάγησις ἐντός τοῦ ναοῦ.

Ἀξιοθαύμαστον ἦτο νά βλέπῃ τις τό ἀρχαιότερον τμῆμα τοῦ Ναοῦ, τό Ἱερόν Βῆμα αὐτοῦ μετά συνθρόνου καί ὑπεράνω, εἰς τήν κόγχην αὐτοῦ, εἰκόνα εἰς ψηφιδωτόν τοῦ 6^ου αἰῶνος, ἐνθυμίζον εἰς τήν τέχνην τοῦτο τοῦ Σινᾶ, Μαρίας ὡς γράφει, ἤτοι  τῆς Παρθένου, εὐαγγελιζομένης ὑπό τοῦ ἀγγέλου, ἔχοντος πτερά εἰς σχῆμα πτερῶν παγωνιοῦ μετά διακοσμητικῶν σχημάτων εἰς τό πλαίσιον, ἤτοι μετ’ εἰκόνων ζῴων, φυτῶν, πηγῶν κ. ἄ.

Εἰς τό τέμπλον ἐπίσης ἀξιοθαύμαστος ἦτο ἡ εἰκών τῆς Θεοτόκου, φερούσης εἰς τήν ἀγκάλην αὐτῆς τόν Κύριον, ἐκ δεξιῶν μετά τῆς μορφῆς τοῦ Ἁγίου Λαζάρου καί ἐξ ἀριστερῶν μετά τῆς μορφῆς τοῦ τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, ἁγιογράφου τῆς Θεοτόκου,  ὡς καί ἀξιοθαύμαστος εἶναι δεξιά τῷ εἰσερχομένῳ εἰς τόν κυρίως Ναόν ἡ εἰκών τοῦ Ἀρχαγγέλου.

Βλέπων τις ταῦτα, ἀντανακλῶντα τόν κόπον καί τόν μόχθον, τούς ἀγῶνας, τάς δοκιμασίας ἐκ τῶν ἀλεπαλλήλων κατακτήσεων τῆς Κύπρου, συμπονᾷ καί προσεύχεται ὑπέρ διατηρήσεως τῶν διασωθέντων καί ἐπανακτήσεως τῶν ἀπολεσθέντων.

Οἱ ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ ἐξένάγησαν τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί προσέφεραν Αὐτῷ  ἀντίγραφον τῆς εἰκόνος τοῦ ἐν τῇ ἁψῖδι τοῦ Ἱεροῦ Βήματος ψηφιδωτοῦ τοῦ  Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.

Ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστῶν διά τήν ὑποδοχήν καί τήν ὅλην φιλοξενίαν κατά τάς ἡμέρας ταύτας τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως, ὑπεγράμμισεν ὅτι ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σιών, εὐγνωμονοῦσα τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου διά τήν συμπαράστασιν αὐτῆς, προσεύχεται ὑπέρ ἐνισχύσεως τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, ὑπέρ εὐημερίας αὐτοῦ, ὑπέρ ἀπελευθερώσεως τῶν ἐγκλωβισμένων, ἐπανευρέσεως τῶν ἀγνοουμένων καί ἐπιστροφῆς τῶν προσφύγων εἰς τάς πατρογονικάς αὐτῶν ἑστίας, ἀναφερόμενος καί εἰς τήν πρό μηνῶν ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ εἰς τήν κατεχομένην Κύπρον, εἰς τήν ὁποίαν εἶδε τάς συνεπείας τῆς βαρβαρότητος τῶν κατακτητῶν καί τήν ἀντοχήν καί τό σθένος τῶν ἐκεῖ ἐγκλωβισμένων.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη μέσῳ τῆς δοκιμασίας ταύτης νά ἀναδεικνυώμεθα δυνατώτεροι καί ἁγιώτεροι καί ηὐλόγησεν ἱερεῖς καί πλήρωμα τῆς ἐνορίας ταύτης.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἐκκλησίας τῆς Παναγίας τῆς Ἀγγελόκτιστης ἡ Πατριαρχική καί Ἀρχιερατική Συνοδεία ἐπέστρεψαν εἰς τό ἐν Λάρνακι ξενοδοχεῖον τῆς διαμονῆς αὐτῶν.

Ἐνταῦθα παρετέθη δεῖπνον ὑπό τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου.

Ἐντεῦθεν ἡ Ἱεροσολυμιτική Πατριαρχική συνοδεία, τῇ συνοδείᾳ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, ἀνεχώρησε διά τόν ἀερολιμένα Λάρνακος, ἐκ τοῦ ὁποίου διά τῶν Κυπριακῶν ἀερογραμμῶν ἀπεγειώθη διά Τέλ-Ἀβίβ, εἰς ὅ αἰσίως ἀφιχθεῖσα, ἀνεχώρησε διά τήν Ἱερουσαλήμ, φθάσασα εἰς αὐτήν δοξάζουσα τόν Θεόν, ὀλίγον μετά τό μεσονύκτιον τῆς Δευτέρας 31^ης Ἰανουαρίου/13^ης Φεβρουαρίου 2012, ὁλοκληρώσασα οὕτω τήν τετραήμερον εἰρηνικήν Αὐτῆς ἐπίσκεψιν εἰς τήν ἀδελφήν Αὐτοκέφαλον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Γ’ ἡμέρα τῆς «εἰρηνικῆς» ἐπισκέψεως.

Τήν Κυριακήν, 30^ήν Ἰανουαρίου /12^ην Φεβρουαρίου 2012, ἔλαβε χώραν τό Πατριαρχικόν Συλλείτουργον εἰς τόν περικαλλῆ, μεγαλοπρεπῆ καί παμμεγέθη Ἱερόν Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ἀπομιμούμενον εἰς πολλά τόν Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν.

Τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ὑπεδέχθησαν πρό τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἱερεῖς τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας, Ἐπίτροποι καί πλήρωμα τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐνδυθείς μανδύαν, εἰσώδευσεν, εὐλογῶν τό μικρόν ἐκκλησίασμα καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου.

Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν τό Συλλείτουργον τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου,  συλλειτουργούντων Αὐτοῖς τῶν συνοδῶν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου καί ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κύπρον, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν καί πρῴην Ἐξάρχου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κύπρον Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Γαλακτίωνος καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Ἀθανασίου καί ἐκ τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου τοῦ Μητροπολίτου Κιτίου κ. Χρυσοστόμου, τοῦ Μητροπολίτου Κύκκου καί Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου, τοῦ Μητροπολίτου Τριμυθοῦντος κ. Βαρνάβα, τοῦ Μητροπολίτου Ταμασοῦ κ. Ἠσαΐου, ἱερέων καί διακόνων τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Βενεδίκτου.

Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, τό πλήρωμα τῆς ἐνορίας ταύτης, καί ἄλλοι ἐξ ἄλλων ἐνοριῶν ἐλθόντες, παρηκολούθησαν μετ’ εὐλαβείας καί κατανύξεως τό σεπτόν καί μεγαλοπρεπές τοῦτο Συλλείτουργον ὡς ἀποκορύφωσιν τῆς «εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως», ὡς πλήρους κοινωνίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἐν τῇ παραδόσει καί τοῖς δόγμασι, ἐκφρασθείσης εἰς τό κοινόν ποτήριον.

Πρό τοῦ τέλους τῆς θείας Λειτουργίας, πρό τῆς ἀπολύσεως, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεοροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον λέγων τά κάτωθι:

«Στενή σχέση τῶν Εκκλησιῶν μας διαπιστώνεται καί στίς δυσκολίες καί στά παθήματα. Ἡ εὐαίσθητη γεωγραφική μας θέση ὁδήγησε ἀλλοθρήσκους καί ἀλλοδόξους, τόσο στά δικά σας μέρη, ὅσο καί στήν Κύπρο. Διωγμοί, σφαγές, ἁρπαγές, λεηλασίες καί πιέσεις στάθηκαν μέσα στούς αἰῶνες ὁ Γολγοθᾶς τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Καί δέν ὑπερβάλλουμε, ἄν ποῦμε ὅτι ἰσχύει γιά τίς Εκκλησίες μας τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅτι δηλαδή «τά στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι αὐτῶν βαστάζουσι». Ἀκόμα καί σήμερα, στόν 21^ο αἰῶνα, στήν Κύπρο, παραβιάζονται κάθε ἔννοια ἀρχῆς καί δικαίου καί κάθε κανόνας ἠθικῆς. Ἀπό τό  1974, πού ἡ Τουρκία εἰσέβαλε στήν πατρίδα μας, σκότωσε, βίασε, αἰχμαλώτισε καί ἐκτόπισε τόν λαό μας, συντελεῖται ἕνα πρωτοφανές ἀνοσιούργημα: τό  37% τῆς γῆς μας ἐξακολουθεῖ νά κατέχεται παράνομα, οἱ πρόσφυγες κρατοῦνται μέ τή βία μακριά ἀπό τίς ἑστίες τους καί ἕνας τεράστιος ἀριθμός ἐποίκων ἀπό τήν Τουρκία ἀλλοιώνει τό  δημογραφικό χαρακτῆρα τοῦ τόπου μας. Τό  σύνολο τῶν ναῶν μας στίς κατεχόμενες περιοχές, πού ξεπερνοῦν τούς πεντακόσιους, ἔχουν λεηλατηθεῖ, βεβηλώνονται, καταστρέφονται, καταρρέουν ἀπό τήν ἐγκατάλειψη στό χρόνο, μέ στόχο τήν ἐξάλειψη τῶν Ελληνικῶν καί Χριστιανικῶν πειστηρίων τοῦ παρελθόντος μας. Οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς βλέπουν ἀδιάφορα τήν ἀδικία πού μᾶς γίνεται, ἐν ᾧ ἄλλοι, πού ποδηγετοῦν καί τούς ἐκπροσώπους τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, βυσσοδομοῦν ἐναντίον μας, ἐπιδιώκοντας τήν κατάλυση τοῦ κράτους μας, τοῦ κυριώτερου στηρίγματος γιά τήν επίβίωσή μας. Μπορεῖ, ὅμως, ὁ λαός μας, Μακαριώτατε, νά ἔχασε προσωρινᾶ τίς ἑστίες του, δέν ἔχασε ὅμως, στήν  συντριπτική πλειοψηφία του, τήν πίστη του, τό  θάρρος καί τήν ἀνθρώπινη καί ἐθνική τοῦ ἀξιοπρέπεια. Γι’ αὐτό καί ἄρχισε τώρα, περισσότερον ἀπό προηγουμένως, νά συνειδητοποιεῖ τόν κίνδυνο τοῦ ἐθνικοῦ ἀφανισμοῦ καί στρέφεται πρός τήν Κυβέρνηση καί τήν πολιτική του ἡγεσία, τήν ὕστατη τούτη στιγμή καί τήν καλεῖ γιά ἐπανατοποθέτηση τοῦ προβλήματος καί ἐπαναπρογραμματισμό τοῦ ἀγῶνα μας. Εἶναι ὁ μόνος τρόπος γιά νά ἀποφευχθῇ ἡ Τουρκοποίηση τῆς πατρίδας μας. Σᾶς παρακαλοῦμε, Μακαριώτατε, ὅπως, τόσο πάνω στό Φρικτό Γολγοθᾶ, ὅπου ὁ Χριστός θυσιάστηκε γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου, ὅσο καί μπροστᾶ στόν Πανάγιο Τάφο,  νά μή σταματήσετε νά προσεύχεσθε γιά μᾶς, γιά φωτισμό καί ἐνίσχυση τῶν ἡγετῶν μας καί γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δικαιοσύνης στή νῆσο μας».

«Γνωρίζουμε πως καί ἡ περιοχή τῆς δικαιοδοσίας σας, εἶναι μία ἀπό τίς πιό αἱματοπότιστες περιοχές τῆς γῆς καί ὅτι ἐταλαιπωρήθη ἀπό τίς πολλές διεκδικήσεις καί τίς πολιτικές βλέψεις διαφόρων ἐθνῶν καί λαῶν. Κατανοοῦμε καί τό  δράμα τῶν Χριστιανῶν τῆς περιοχῆς, οἱ οποῖοι, παρ’ ὅλο πού εἶναι οἱ γηγενεῖς καί αὐτόχθονες πληθυσμοί, πιέζονται τά τελευταῖα χρόνια καί ἐξαναγκάζονται, ἀπό διάφορες συγκυρίες, πρός ἐκπατρισμό. Ἡ ἐξεύρεση τρόπων γιά παραμονή τῶν πιστῶν μας στίς πατρογονικές τους ἑστίες εἶναι κάτι πού μᾶς ἀπασχόλησε καί σέ προηγούμενες, ἀνεπίσημες ἐπισκέψεις σας, μᾶς ἀπασχόλησε καί στίς συναντήσεις μας αὐτές τίς μέρες».

καί ἀπένειμεν Αὐτῷ τό Ἀνώτατον χρυσοῦν παράσημον τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε  Ἀρχιεπίσκοπε  Νέας   Ἰουστινιανῆς  καί πάσης Κύπρου

κ.κ. Χρυσόστομε,

Ἱερώτατοι  Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι   ἱερεῖς,

Ἐντιμότατοι,

 Εὐλογηθέντες  ὑπό τοῦ δωρεοδότου Θεοῦ  ἡμῶν  νά ἀπολαμβάνωμεν κατά τάς  ἡμέρας ταύτας τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τῆς Ἐκκλησίας Σιών τῆς Ἁγίας εἰς τήν ἀρχαιοτάτην Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν  τῆς Κύπρου,  ἀξιούμεθα σήμερον τῆς κορυφαίας στιγμῆς τῆς ἐπισκέψεως ταύτης, τοῦ  Συλλειτούργου δηλονότι τούτου, τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας,  εἰς τό ὁποῖον διά τοῦ κοινοῦ ποτηρίου ἐκδηλοῦμεν καί ὁμολογοῦμεν τό  πλήρωμα τῆς ἐν Χριστῷ κοινωνίας Ἡμῶν ἐν τῇ παραδόσει, τοῖς μυστηρίοις καί τοῖς δόγμασι τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ  Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

 Ἐν τῇ μυστικῇ ταύτῃ θεανθρωπίνῃ ἐμπειρίᾳ ἀναμιμνῃσκόμεθα τῆς ὑπέρ ἡμῶν Οἰκονομίας  τοῦ Θεοῦ,  τῆς σωτηρίας δηλονότι ἡμῶν διά τῆς Ἐνανθρωπήσεως, Σταυρώσεως  καί Ἀναστάσεως  τοῦ Κυρίου  ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, λαβούσης χώραν ἐν χρόνῳ, ἐπί  Καίσαρος   Αὐγούστου  καί Ποντίου  Πιλάτου,  καί τόπῳ, ἐν Ἰουδαίᾳ, Γαλιλαίᾳ καί Σαμαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης, κληρωθείσης ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου, τῶν Ἀποστόλων Αὐτοῦ  καί ὑπό Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἁγίας  Σιών καί τῇ ἐν αὐτῇ  Ἁγιοταφιτικῇ  Ἀδελφότητι.

 Τήν μυστικήν ἐμπειρίαν ταύτην ἀπολαμβάνοντες καί Ἡμεῖς ἐν τῇ θείᾳ   Λειτουργίᾳ  ταύτῃ  ἀναμιμνῃσκόμεθα ἰδιαιτέρως   προσώπων καί γεγονότων,  ἀφορώντων   τάς  δύο Ἡμῶν Ἁγιωτάτας Ἐκκλησίας  καί συνδεόντων     αὐτάς  ἀδιαιρέτως καί ἀδιασπάστως  διά μέσου τῶν αἰώνων.

 Ἀναμιμνῃσκόμεθα ἐν πρώτοις τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας  τῆς Κύπρου, «τοῦ μεγάλου κλέους τῆς Κύπρου», τοῦ Ἁγίου  Ἀποστόλου Βαρνάβα, τόν ὁποῖον  ἡ Ἐκκλησία «ἡ  οὖσα  ἐν Ἱεροσολύμοις  ἐξαπέστειλεν ἕως  Ἀντιοχείας» ( Πράξ. 11, 22 ). Ἀναμιμνησκόμεθα     ἐν συνεχείᾳ τό γεγονός ὅτι ὁ «Βαρνάβας, Σίλας καί Ἰωάννης, ἀφορισθέντες ὑπό τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, ἐγένοντο  ἐν Σαλαμῖνι,  καί κατήγγελλον τόν λόγον τοῦ Θεοῦ   ἐν ταῖς συναγωγαῖς τῶν Ἰουδαίων, διῆλθον ὅλην τῆν νῆσον ἄχρι Πάφου» (Πράξ. 13, 6) σαγηνεύσαντες εἰς τά δίκτυα  τῆς διδασκαλίας  τοῦ Χριστοῦ  ὡς πρῶτον καρπόν τῆς πνευματικῆς αὐτῶν  ἁλιείας  τόν« ἀνθύπατον Σέργιον Παῦλον» (Πράξ. 13, 12 ).

 Ὁ ὑπό  τῶν Ἀποστόλων σπαρείς οὖτος σπόρος τῆς διδαχῆς τοῦ Χριστοῦ ἔπεσε εἰς τήν ἀγαθήν  γῆν τῆς ψυχῆς τοῦ Κυπριακοῦ  λαοῦ, ὁ ὁποῖος  δι’  ἐπιλογῆς αὐτοῦ   «ἐξεκόπη τῆς ἀγριελαίου »    τῆς ἀρχαίας  Ἑλληνικῆς  φιλοσοφίας «καί ἐνεκέντρισεν ἑαυτόν εἰς τήν καλλιέλαιον»(Ρωμ.11, 24)  χριστιανικήν  καί  ἐκαρποφόρησε καί ἔδωσε καρπούς  πολλούς,   ἁγίους,  μάρτυρας,  ὁμολογητάς, ὁσίους ἐξ ὧν,«ἵνα μή ἐπιλείψῃ ἡμᾶς διηγουμένους ὁ χρόνος» (Ἑβρ.11,32),                       ἀναφέρομεν τόν πατέρα τοῦ κοινοτικοῦ συστήματος ὀργανώσεως τοῦ μοναχισμοῦ,  τόν ἅγιον Ἱλαρίωνα τόν ἐκ Γάζης, τόν ἐπισκεφθέντα τήν Κύπρον καί τελειωθέντα ἐν αὐτῇ,  τόν ἐξ Ἰουδαίων ἅγιον Ἐπιφάνιον, «πατέρα τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας», τόν μέγιστον Κύπριον πατέρα  Νεόφυτον τόν Ἔγκλειστον, περιηγηθέντα  τούς    ἁγίους τόπους,  καί ὁμολογητάς   καί μάρτυρας   κατά  τούς  δυστήνους   χρόνους  τῆς Ἑνετοκρατίας καί ἄλλων κατακτήσεων καί αὐτῶν τῆς  ἀνεξαρτησίας  αὐτῆς, ὅτε καί  ἐθνομάρτυρας καί νεομάρτυρας ἀνέδειξε.

 Μεταξύ τῶν Κυπριακῆς καταγωγῆς Ἁγιοταφιτῶν, διακονητῶν, κτιτόρων καί ἀνακαινιστῶν τῶν σεπτῶν Προσκυνημάτων καί Ἱερῶν Μονῶν, διακεκριμένων ἐπιστημόνων καθηγητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, κατ’ ἐξοχήν  διακεκριμένην θέσιν κατέλαβεν  ὁ ἐξ   Οὐρούντας    τῆς Κύπρου καταγόμενος, σύγχρονος ἡμῶν  Ἁγιοταφίτης ἱερομόναχος Φιλούμενος,  μαρτυρικῶς  ἐκχύσας  τό αἷμα αὐτοῦ  παρά τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ  ἐν Νεαπόλει τῆς Σαμαρείας καί ὑπό τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἐπισήμως ἐνταχθείς εἰς τό μαρτυρολόγιον αὐτῆς.

 Ἡ Ἐκκλησία τῶν  Ἱεροσολύμων εὐγνωμώνως  ὡσαύτως ἐνθυμεῖται  τήν παρασχεθεῖσαν   αὐτῇ  φιλοξενίαν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κατά τούς δυστήνους χρόνους τῆς  Λατινοκρατίας.

Ἡ αὐτή  ἐποικοδομητική καί τά μέγιστα  ἐπωφελής συνεργασία  τῶν Ἐκκλησιῶν Ἱεροσολύμων καί Κύπρου ἐσυνεχίσθη καί ἐπί τῶν ἡμερῶν Ἡμῶν, ἀφ’  ἧς  ἡμέρας   Ἡμεῖς πρό  ἑξαετίας  ἐλέῳ  Θεοῦ  καί ψήφοις ὁμοφώνοις καί κανονικαῖς ἐνεπιστεύθημεν τήν διαποίμανσιν τῆς Ἐκκλησίας Σιών τῆς Ἁγίας καί τήν ἡγουμενίαν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, Ὑμεῖς δέ,   Μακαριώτατε,  πρό  πενταετίας ψήφοις κανονικαῖς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀνελάβατε τό ἐπίπονον ὄντως ἔργον  τῆς διαποιμάνσεως καί τῆς διοικητικῆς ἀναδιοργανώσεως τῆς ἀδελφῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὅπερ καί συνεπῶς ἐπιτελεῖτε  καί ἐπί τῷ  αἰσίῳ  τέλει  αὐτοῦ σταθερῶς καθοδηγεῖτε καί προάγετε.

 Συγκεκριμένως  ἡ  συνεργασία  Ἡμῶν αὕτη ἐξεδηλώθη εἰς τό γεγονός ὅτι αἱ πλεῖσται  τῶν Συνεδριῶν τοῦ Συμβουλίου  Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ὅλων τῶν Οἰκογενειῶν αὐτοῦ καί τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων αὐτοῦ Ἐκκλησιῶν  ἔλαβον χώραν εἰς  Κύπρον ὑπό τήν στέγην τῆς φιλαδέλφου  φιλοξενίας  τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς  τῆς Κύπρου.

 Αἱ συναντήσεις δέ αὗται ἔφερον ὡς καρπόν τήν ἤδη  ἀναβάθμισιν καί ἀναδιοργάνωσιν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς διά τήν ἐκπλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς αὐτοῦ ὡς θεσμικοῦ ὀργάνου ἐκφράσεως τῆς φωνῆς  τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τῆς στηρίξεως αὐτῶν εἰς τάς πατρογονικάς ἑστίας αὐτῶν  ἐν δικαίᾳ καί εἰρηνικῇ   συμβιώσει   αὐτῶν μετά τῶν συμπολιτῶν αὐτῶν ὁπαδῶν τῶν ἄλλων θρησκευμάτων.

 Πλέον τούτων ἡ Ὑμετέρα  Μακαριότης  ἀδελφικῶς ἀνταποκρινομένη  εἰς τάς ἀνάγκας τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων  ἐδέχθη πέντε νέους  τοῦ Ἀραβοφώνου Ἡμῶν ποιμνίου  ὡς ὑποτρόφους φοιτητάς  εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου καί ἐνίσχυσεν οἰκονομικῶς φοιτητάς τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν  σπουδάζοντας εἰς Κύπρον, ὁσάκις τῆς ἐζητήθη.

 Ὑπεράνω δέ πάντων τούτων  καρπός τῆς ἀγαστῆς συνεργασίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν τυγχάνει ἡ ἤδη  ἀνεγειρομένη Ἐξαρχία  τοῦ Παναγίου Τάφου πλησίον τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, τῆς ὁποίας τόν θεμέλιον  λίθον μόλις χθές κατεθέσαμεν  καί ἡ ὁποία    εἰς τό ἑξῆς θά ἀποτελῇ  τό σημεῖον ἀναφορᾶς καί συνδέσμου συνεργασίας διά πᾶν θέμα ἀφορῶν τάς δύο Ἐκκλησίας.

 Τό κεκτημένον τοῦτο τῆς κατά τό παρελθόν καί τό παρόν ἀδιαλείπτου   συνεργασίας καί κοινωνίας τῶν ἁγιωτάτων Ἡμῶν Ἐκκλησιῶν ὑποσχόμεθα      σήμερον ἐνώπιον Κυρίου καί ἐνώπιον τῶν διαπεπιστευμένων  Ἡμῖν εὐλαβῶν ποιμνίων, ὅπως οὐχί  μόνον διαφυλάξωμεν    ἀλλά καί ἐπαυξήσωμεν  καί ἐμπεπλουτισμένον  παραδώσωμεν εἰς τούς συγχρόνους Ἡμῶν  καί τούς διαδόχους Ἡμῶν.

 Ἐν τέλει  διαβεβαιοῦμεν  Ὑμᾶς,   Μακαριώτατε,  ὅτι  ἀδιαλείπτως ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου  θά προσευχώμεθα ὑπέρ ὑγιείας   Αὐτῆς   καί εὐσταθείας  πρός ἐπιτέλεσιν τοῦ ἀρξαμένου ὑπ΄ Αὐτῆς  ἀνακαινιστικοῦ     ἔργου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί ὑπέρ εὐοδώσεως  τῶν  φιλοπατρίδων  Αὐτῆς  προσπαθειῶν ὡς καί τῶν Κυβερνητῶν τῆς Κύπρου ὑπέρ ἐπιλύσεως τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος  διά μιᾶς δικαίας λύσεως καί ἀποκαταστάσεως τῆς Ἐθνικῆς ἀκεραιότητος τῆς Κύπρου καί  τῆς  ἀγαστῆς συμβιώσεως τῶν γηγενῶν αὐτῆς πολιτῶν. Γένοιτο».

Μετά ταῦτα, ἅμα τῇ ἀπολύσει, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καί διένειμε τό ἀντίδωρον.

Ἠκολούθησε σύντομος δεξίωσις εἰς τήν παρακειμένην τῷ ἱερῷ Ναῷ αἴθουσαν, μεθ’ ἥν ἠκολούθησε γεῦμα παρατεθέν εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου.

Εἰς τό γεῦμα τοῦτο ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος εἶπε τούς ἑξῆς λόγους:

«Τό πρωΐ, Μακαριώτατε, ὁ Κύριος μᾶς παρέθεσε τό Μυστικόν Δεῖπνον καί ἐγίναμεν ὅλοι θεοφόροι χριστοφόροι καί πνευματοφόροι. Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν. Αὐτήν τήν στιγμήν ἡ Ἱερά Σύνοδος Σᾶς προσφέρει τό ὑλικόν δεῖπνον. Ἰδίως ἀπό ἐχθές διά τῆς Ἐξαρχίας, διά τοῦ θεμελίου λίθου αὐτῆς, θά εἴμεθα ὁ ἕνας δίπλα εἰς τόν ἄλλον, νά εἴπω ὁ ἕνας μέσα εἰς τόν ἄλλον. Ἀπό τά Ἱεροσόλυμα Ἡμεῖς ἐλάβομεν ὅ, τι καλύτερον. Εἴμεθα εὐγνώμονες, θα χαιρώμεθα νά ἀκούωμεν ὅλοι τά καλά περί Ἱεροσολύμων. Θα εἴμεθα μεθ’ Ὑμῶν εἰς ὅλας τάς δυσκολίας. Εὔχομαι τά βέλτιστα ὑμῖν προσωπικῶς καί τῇ Ἐκκλησία Ὑμῶν».

Λέγων ταῦτα ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος προσέφερεν εἰς τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων ζεῦγος ὡραίων ἐγκολπίων μετά σταυροῦ, ἐγκόλπιον τοῖς Ἀρχιερεῦσι καί σταυρόν τοῖς ἱερεῦσι.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπήντησε, λέγων ὅτι «εἴμεθα εὐγνώμονες διά τήν φιλάδελφον ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου πρός τήν  Ἱεροσολύμων».

«Ἡ Ἐκκλησία Ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων», ἐσυνέχισεν ὁ Μακαριώτατος, «περιλαμβάνει εἰς τούς κόλπους αὐτῆς τάς ἀβραμικάς θρησκείας. Ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν εἶναι περιεκτική καί εἰρηνική ὡς καί ἡ ἐπίσκεψις ἡμῶν Ἡ ἀποστολή της εἶναι εἰρηνευτική καί συμφιλιωτική. Ἡ Ἐκκλησία Ἡμῶν οὐχί ἁπλῶς συνυπάρχει, ἀλλά συμβιώνει μετά τῶν λαῶν τῶν ἀβραμικῶν θρησκειῶν καί κηρύσσει πρός αὐτούς ἀλήθειαν, ἀγάπην, συνδιαλλαγήν, καί εἰρήνην. Τοῦτο πράττει εἰς Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πόλις διά δύο λαούς καί τρεῖς θρησκεῖες. Ἐκ τῆς ἐμπειρίας ἡμῶν ἀντιλαμβανόμεθα τήν Κύπρον καί συμμετέχομεν εἰς τό πρόβλημα αὐτῆς τήν, ὡς μή ὤφελε, διαίρεσιν αὐτῆς ἡ ὁποία εὐχόμεθα νά λάβῃ συντόμως τέλος».

«Ἡ συνεργασία τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν θά γίνῃ στενοτέρα διά τῆς Ἐξαρχίας». Λέγων ταῦτα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κύπρου ὡραῖον ἐγκόλπιον καί μαργαριταρένιον σταυρόν εὐλογίας καί ἀρχιερατικήν ράβδον.

Τό ἀπόγευμα τῆς ἡμέρας ταύτης ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Τριμυθοῦντος. Τμῆμα τῆς περιοχῆς τῆς Μητροπόλεως ταύτης εὑρίσκεται σήμερον ὑπό Τουρκικήν κατοχήν. Εἰς τοῦτο σῴζεται καί ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος τόν ὁποῖον δέν δύναται τις νά ἐπισκεφθῇ.

Ἡ Μητρόπολις αὐτή ἀνήκει εἰς τάς ἀνασυσταθείσας ὑπό τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου μέ τόν Νέον Καταστατικόν Χάρτην τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ἕδρα αὐτῆς εἶναι ἡ Κοινότης Ἰδαλίου.

Ἐνταῦθα ἐπεφυλάχθη εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ θερμοτάτη ὑποδοχή ἐκ πολλῶν ἐνδεδυμένων ἱερέων μετά λαβάρων ὡς τοῦ Συνδέσμου Γυναικῶν Ἰδαλίου, τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ἰδαλίου, τοῦ Λυκείου Ἰδαλίου καί ἄλλων Συλλόγων καί πυκνοτάτου εὐσεβοῦς λαοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐνδυθείς μανδύαν, προεξῆρξε τῆς Δοξολογίας, εἰς τόν μεγαλοπρεπῆ ὅλον λιθόκτιστον Ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων εἰς ἀκραιφνές καί ἀκριβές βυζαντινόν ὕφος.

Ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Τριμυθοῦντος κ. Βαρνάβας προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε Πατριάρχα τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε,

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομε,

Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί Πατέρες

ὡς εὖ παρέστητε!

 Ἱστορική ἡ σημερινή ἡμέρα διά τήν τοῦ Μεγάλου Πατρός καί θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος καθέδραν. Ἡμέρα χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως διά τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς θεοσώστου ταύτης ἐπαρχίας. Κλῆρος καί λαός χαρᾷ χαίρει καί ἀγαλλιάσει ἀγαλλιᾷ διά τήν ἐπίσκεψιν αὐτήν καί δέχεται αὐτήν ὡς μάννα ἐξ οὐρανοῦ καί δρόσον τήν ἐξ Ἀερμών.

 Ἡ ἐπίσκεψίς Σας, Μακαριώτατε, εἰς τήν ἀνασυσταθεῖσαν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου καί τῆς περί Αὐτόν Ἁγίας Συνόδου Μητρόπολιν Τριμυθοῦντος περιποιεῖ τόσον εἰς ἡμᾶς, ὅσον καί τόν λαόν μας ἰδιαιτέραν τιμήν καί εὐλογίαν. Δεχθεῖτε λοιπόν τάς ἐκ μέσης ψυχῆς ἡμετέρας εὐχαριστίας.

Ἡ καθ’ ἡμᾶς Μητρόπολις, Μακαριώτατε, γνωστή ἀπό τούς πρώτους βυζαντινούς χρόνους ἕνεκα τοῦ μεγάλου Πατρός καί Ἁγίου ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ φαίνεται ὅτι με τήν πάροδον τοῦ χρόνου ἐγκαταλείφθη καί ἀργότερα φαίνεται ὡς χωροεπισκοπή ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου. Ἄλλοι δύο Ἀρχιερεῖς μνημονεύνονται στό Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς ἐπίσκοποι Τριμυθοῦντος, οἱ Νέστωρ καί Ἀρκάδιος. Ἀνεσυστάθη χάρις εἰς τόν σημερινόν Ἀρχιεπίσκοπον κ.κ. Χρυσόστομον τόν Β’ τό 2007. Περιλαμβάνει τούς δήμους Ἰδαλίου, Ἀθηαίνου καί Λευκάρων καί ἄλλας τριάκοντα πέντε κοινότητας, ἐξ ὧν αἱ τέσσερεις ὑπό τουρκικήν κατοχήν. Ἰδιαιτέραν εὐλογίαν θεωροῦμεν καί τήν ὕπαρξιν ἐντός τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας δύο γυναικείων Μονῶν, τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ καί τῆς Πρωτομάρτυρος Θέκλης, πρότυπα κοινοβιακῆς ζωῆς καί γνησίου Μοναχισμοῦ.

Καυχᾶται ἐπίσης ἡ Ἐπισκοπή μας διά τό πλῆθος τῶν τοπικῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι εἴτε ἐγεννήθησαν εἴτε ἐτελειώθησαν ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ εἰς τά ὅρια αὐτῆς. Εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πέραν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος μνημονεύονται τήν 6^ην Μαρτίου οἱ Νέστωρ καί Ἀρκάδιος οἱ Ἐπίσκοποι Τριμυθοῦντος καί εἰς τά πρακτικά τῆς ἐν Νικαίᾳ ἑβδόμης Ἁγίας Συνόδου ὁ Τριμυθοῦντος Γεώργιος. Καύχημα καυχημάτων αὐτῆς, ὁ Μέγας Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος, ὁ ὁποῖος ἕλκει τήν καταγωνήν αὐτοῦ ἐκ Λευκάρων, ἀλλά καί οἱ Ἀθανάσιος ὁ Πεντασχοινίτης, Φώτιος τῆς Ἀθηαίνου, Θεόδωρος ὁ ἐν Ἰδαλίῳ, Εὐτύχιος εἰς τό χωρίον Νήσου, Σῳζόμενος ὁ ἐν Ποταμίᾳ καί Ἰωάννης ὁ Ποταμίτης παρά τό χωρίον Σιά, ὡς φιλόστοργοι πατέρες καί πρεσβύτεροι ἀδελφοί εὐλογοῦσιν ἡμᾶς οὐρανόθεν.

Πλήν ὅμως διακατέχει ἡμᾶς καί λύπη μεγίστη καθότι ὁ τάφος τοῦ πολιούχου καί ἐφόρου τῆς Μητροπόλεώς μας Ἁγίου Σπυρίδωνος εἶναι ἀπρόσιτος, λόγῳ τῆς συνεχιζομένης τουρκικῆς κατοχῆς. Ἡ Μονή του, μαζί με τήν ἀφιερωμένην εἰς τούς τριακοσίους δεκαοκτώ θεοφόρους πατέρας τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Βασιλικῆς, ἐντός τῆς ὁποίας εὑρίσκεται καί ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου μας, χρησιμοποιεῖται ὑπό τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν τόπος στρατοπεδεύσεως καί διαφυλάξεως πολεμικοῦ ὑλικοῦ. Εὐχηθεῖτε Μακαριώτατε, ὅπως ὁ καιρός τῆς δοκιμασίας συντομευθῇ καί ὅσον τάχιστα νά ἐπιτελέσωμεν τά τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου εἰς τόν ἀνήκοντα εἰς Αὐτόν χῶρον.

Μακαριώτατε καί πάλιν καλῶς ἤλθατε. Παρακαλοῦμεν ὅπως μεταφέρητε τάς ἡμετέρας εὐχάς εἰς τήν περί ὑμᾶς Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, ἡ ὁποία ἐν μέσῳ πολλῶν δυσχερειῶν, μαρτυρεῖ τήν καλήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, καθώς καί εἰς τό θεοφιλές ὑμῶν Ποίμνιον διά μέσου τῆς προσευχῆς ἐπικοινωνοῦμεν μαζί τους καί εὐχόμαστε νά χαρίζῃ εἰς αὐτούς ὁ δωρεοδότης Χριστός πλούσια τά ἀγαθά Του καί τάς εὐλογίας Του. Εὔχεσθε καί ὑπέρ ἡμῶν. Μικρόν δεῖγμα τῆς πρός Ὑμᾶς ἀγάπης καί κοινωνίας ἐν Χριστῷ δεχθεῖτε, παρακαλῶ, ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως μίαν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς ἐνθύμιον τῆς ἐδῶ ἐπισκέψεώς σας.

 Σᾶς εὐχαριστῶ!»

Συγκεκινημένος ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἀνταπήντησε ὅτι εἰς τήν εἰρηνικήν ἐπίσκεψιν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων κατά τάς ἡμέρας ταύτας εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου καί εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν  αἱ δύο Ἐκκλησίαι Ἱεροσολύμων καί Κύπρου μέ τήν κοινήν παράδοσιν πού ἔχουν εἰς πάντα ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀποστόλου Βαρνάβα, Παύλου, Σίλα καί Ἰωάννου καταγγέλλουν τό μυστήριον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τό ἀποκαλυφθέν εἰς Ναζαρέτ, τό ἀποκαλυφθέν εἰς Βηθλεέμ τῆς Σταυρώσεως εἰς τόν Γολγοθᾶν καί τῆς Ἀναστάσεως εἰς τό καινόν καί κενόν μνημεῖον.

«Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων», ἐσυνέχισεν ὁ Μακαριώτατος «ποτισθεῖσα διά τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, δοκιμασθεῖσα διά μέσου τῶν αἰώνων δέεται ὑπέρ λυτρώσεως τῆς ἀλυτρώτου κατεχομένης Κύπρου».

Περαίνων ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε εἰς τόν Μητροπολίτην Τριμυθοῦντος σταυρόν εὐλογίας ἐκ μαργαριταρορρίζης, εἰκόνα ἀσημένιαν τοῦ Ἁγίου Τάφου καί βιβλίον τῆς Ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.

Μετά ταῦτα ἱερεῖς καί λαός διελθόντες ἔλαβον τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου. Ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν παρακειμένην τοῦ Ναοῦ ἐνοριακήν αἴθουσαν, εἰς τήν ὁποίαν ὁ Δήμαρχος Ἰδαλίου προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον καί ἐπέδωσεν εἰς Αὐτόν σκαλισμένην εἰς ξύλον ἐπιγραφήν ἐμφαίνουσαν τήν ἀρχαιοτάτην προχριστιανικήν ἱστορίαν τοῦ Ἰδαλίου.

Τό ἑσπέρας ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος παρέθεσε δεῖπνον πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου καί πάντων τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Τρίτην, 28^ην Δεκεμβρίου 2011 / 10^ην Ἰανουαρίου 2012, ἡ Ὑπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων & διά Βίου Μαθήσεως τῆς Ἑλλάδος κ. Ἄννα Διαμαντοπούλου, εὑρισκομένη εἰς ἐπίσκεψιν αὐτῆς εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ, συνοδευομένη ὑπό τοῦ συζύγου αὐτῆς, ὑπό στενῶν ἐπιστημόνων καί ἐρευνητῶν συνεργατῶν τοῦ Ὑπουργείου αὐτῆς καί ὑπό τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Τήν ἐξοχωτάτην Ὑπουργόν κ. Διαμαντοπούλου ὑπεδέχθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ΄ ὁμοῦ μετά τινων Ἀξιωματούχων καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπικέψεως ταύτης ἡ κ. Ὑπουργός ἐζήτησε καί ἔλαβε πληροφορίας περί τῆς ζωῆς τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τῶν ἀγώνων αὐτῆς διά τά Πανάγια Προσκυνήματα, τοῦ τρόπου λειτουργίας αὐτῆς, κυρίως διά τῆς ἀφοσιωμένης ὑπηρεσίας Ἁγιοταφιτῶν, προσερχομένων ἀρχικά εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τοῦ Πατριαρχείου καί ἐν συνεχείᾳ ἐντασσομένων διά βίου εἰς τήν Ἀδελφότητα.

Ὡσαύτως ἐγένετο λόγος περί τῆς εὐρύτητος τῆς ἀνεξιθρήσκου καί δωρεάν παρεχομένης παιδείας εἰς τά σχολεῖα τοῦ Πατριαρχείου, τόσον εἰς τήν Ἱερατικήν Πατριαρχικήν Σχολήν ὅσον καί εἰς τά ἀραβόφωνα σχολεῖα.

«Διά τῆς τοιαύτης παιδείας», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «καταπολεμεῖται ὁ φανατισμός καί καλλιεργεῖται ἡ διάθεσις συμβιώσεως καί συνεργασίας μεταξύ τέκνων διαφορετικῶν θρησκειῶν διά τῆς ἀδιακρίτου παιδείας, παρεχομένης πρός Χριστιανούς καί Μουσουλμάνους. Τό Πατριαρχεῖον τελεῖ ἔργον ἀδιακρίτου φιλανθρωπίας καί ἐνισχύει τούς Χριστιανούς νά ζοῦν ἐν  ἀσφαλείᾳ ἐντός τοῦ Μουσουλμανικοῦ κοινωνικοῦ περιβάλλοντος αὐτῶν.

«Τό ἔργον τοῦτο τοῦ Πατριαρχείου ἐπιτελεῖται», ἐσυνέχισεν ὁ Μακαριώτατος, «εἰς ὅλην τήν δικαιοδοσίαν αὐτοῦ εἰς Ἰσραήλ, Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν καί Ἰορδανίαν. Τό Πατριαρχεῖον ἐξασκεῖ τό ἔργον τοῦτο ὡς Αὐτοκέφαλος Ὀργανισμός ἀνεπηρέαστος ἀπό τάς ὁποιασδήποτε πολιτικάς ἐπιρροάς. Βάσιν τῶν σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου μετά τοῦ μουσουλμανικοῦ κόσμου ἀποτελεῖ ἡ συμφωνία μεταξύ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Ἁγίου Σωφρονίου καί Χαλίφου Ὁμάρ Χατάμπ το 638 μ. Χ. Βάσιν ὑποστηρίξεως τῶν προσκυνηματικῶν καί περιουσιακῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ ἀποτελεῖ τό καθεστώς τῶν Ἁγίων Τόπων ἀπό τῆς ἐπικυρώσεως αὐτοῦ τό 1872».

«Τό Πατριαρχεῖον διά τῆς ὑπερβάσεως τῆς  προσφάτου κρίσεως αὐτοῦ συνέβαλεν εἰς τήν διατήρησιν τοῦ δημογραφικοῦ καί θρησκευτικοῦ χαρακτῆρος τῶν Ἱεροσολύμων».

Ἐπί τούτοις ἡ κ. Διαμαντοπούλου προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον  ὁμοίωμα κρυσταλλίνου νομίσματος δραχμῆς, χωρίς τοῦτο νά σημαίνει, ὡς εἶπεν, τήν ἐπιστροφή εἰς τήν δραχμήν,  καί ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν αὐτῇ τό βιβλίον τῆς Ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, πρό πάντων δέ εἰς ἀναγνώρισιν τῆς βοηθείας αὐτῆς πρός τό Πατριαρχεῖον καί τήν Σχολήν αὐτοῦ ἀπένειμεν αὐτῇ τήν τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Σταυροφύλακος τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐν συνεχείᾳ καί ἐν ᾧ εἰς τό Πατριαρχεῖον ἀφικνεῖτο ἡ ἀποστολή τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ἡ κ. Διαμαντοπούλου ἐπεσκέφθη τήν ἀνακαινιζομένην Βιβλιοθήκην τοῦ Πατριαρχείου, ξεναγουμένη ὑπό τοῦ Βιβλιοθηκαρίου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί ἐξέφρασε τήν συγκίνησιν αὐτῆς διά τό ὅτι τό Πατριαρχεῖον κατέχει ἕνα τοιοῦτον θησαυρόν.

Ἐν συνεχείᾳ ἡ κ. Διαμαντοπούλου, ξεναγουμένη ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ἐπεσκέφθη καί προσεκύνησεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τόν Πανάγιον Τάφον καί τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, ἔνθα ὑπεδέχθη αὐτήν ὁ Παρασκευοφύλαξ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰσίδωρος.

Ἐν συνεχείᾳ ἡ κ. Ὑπουργός, ξεναγουμένη ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου διά τῆς Παλαιᾶς Πόλεως καί τῆς Πύλης τοῦ Δαβίδ ἦλθεν εἰς τήν ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών Ἱερατικήν Σχολήν τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς αὐτήν ὑπεδέχθη αὐτήν ὁ Σχολάρχης μοναχός π. Φώτιος μετά τῶν καθηγητῶν καί τῶν μαθητῶν δοκίμων τῆς Σχολῆς.

Ὁ Σχολάρχης π. Φώτιος ἐκαλωσώρισεν τήν κ. Διαμαντοπούλου διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ

«Εξοχωτάτη κ. Υπουργέ,

ιδιαιτέρα είναι η χαρά και η συγκίνησις, την οποία αισθανόμεθα σήμερα από την παρουσία σας στη Σχολή μας. Η επίσκεψις αυτή, παρά το βεβαρυμένο σας πρόγραμμα, καταδεικνύει το ενδιαφέρον σας δια τη Σχολή. Είναι η πρώτη φορά, καθόσον γνωρίζω, που Υπουργός Παιδείας της Ελλάδος μας επισκέπτεται.

Στο πρόσωπό σας βλέπουμε, όχι μόνον την Υπουργό Παιδείας της Πατρίδος μας, αλλά και ευρύτερα του Οικουμενικού Ελληνισμού, ο οποίος δίδαξε και με συνέπεια υπηρέτησε ανθρωπιστικά ιδεώδη και πανανθρώπινες αξίες καθόλη την ιστορική του διαδρομή.

Η διαχρονική και ακτινοβόλος παρουσία του Ελληνισμού στη μικρή αυτή γωνιά της Ανατολικής Μεσογείου, ιδιαίτερα μετά τη συνάντηση Ελληνισμού και Χριστιανισμού, μετά τη σύζευξη της Ελληνικής φιλοσοφίας με την εξ αποκαλύψεως αλήθεια, της σοφίας του ανθρώπου με τη σοφία του Θεού, υπήρξε καθοριστική στην πνευματική ανέλιξη της ανθρωπότητος και στη διαμόρφωση του ιστορικού γίγνεσθαι.

Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων με πυρήνα την Αγιοταφική Αδελφότητα και κυρίαρχο στοιχείο το ελληνικό από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες έχει επωμισθεί τη βαριά αυτή κληρονομιά και αγωνίζεται να τη διαφυλάξει ως κόρην οφθαλμού.

Το Πατριαρχείο πάντοτε υπήρξε το σημείο αναφοράς όλων των λαών της περιοχής και όχι μόνο.  Έχαιρε της αναγνωρίσεως και του σεβασμού των διαφόρων κατακτητών που κατά καιρούς πέρασαν από την περιοχή, αλλά αντιμετώπισε και διωγμούς και έχυσε ποταμούς αιμάτων δια να διαφυλάξει ανόθευτη την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και τα δίκαια του έθνους μας εις την Αγία Γη.

Σήμερα το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων υπό την πεφωτισμένη καθοδήγηση της Α.Θ.Μ. του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλου του Γ΄ διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια επίλυσης των σύνθετων προβλημάτων που ταλανίζουν την περιοχή μας.

Η Πατριαρχική Σχολή, με λαμπρά παράδοση αιώνων, είναι το πνευματικό του καθίδρυμα από το οποίο προέρχονται τα περισσότερα στελέχη του. Οι περισσότεροι Ιεράρχαι, μεταξύ των οποίων και ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος Γ΄,  είναι απόφοιτοι  της Σχολής αυτής.

Κατά το παρελθόν, η Σχολή λειτούργησε ως προστάδιο δια την είσοδο στη Θεολογική Σχολή της Ιεράς Μονής του Σταυρού και ανέδειξε μεγάλα πνευματικά αναστήματα,  όπως καθηγητές Πανεπιστημίου, λαμπρούς Ιεράρχες, ως και Αρχιεπίσκοπο Αθηνών – τον μακαριστό Χρυσόστομο Παπαδόπουλο. 

Είναι, όθεν, κατανοητή η σημαντική αποστολή της Σχολής, ως αρρήκτως συνυφασμένη με τη μεγάλη αποστολή της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Στη λειτουργία της Σχολής πάντοτε αρωγός στάθηκε η Ελληνική πολιτεία, την οποία ευχαριστούμε θερμώς, όπως και εσάς προσωπικώς, κυρία Διαμαντοπούλου, δια τη θετική ανταπόκριση στα αιτήματα της Α.Θ. Μακαριότητος του Πατριάρχου μας σχετικά με την απόσπαση εκπαιδευτικών εξ Ελλάδος παρά την οξεία οικονομική κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας.

Κυρία Υπουργέ, εκ βάθους καρδίας, ευχόμεθα επιτυχία στην αποστολή που έχετε αναλάβει εδώ στο Ισραήλ και με την ευκαιρία της εορτίου περιόδου που διανύουμε σας ευχόμεθα δια το νέο έτος κάθε προσωπική ευτυχία, επιτυχία στο βαρύ έργο της παιδείας το οποίο έχετε επωμισθεί και την υπέρβαση των προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζει η πατρίδας μας, ώστε να επανέλθει ταχέως εις πορείαν προόδου και ευημερίας.   

Ιεροσόλυμα, 10 Ιανουαρίου 2012

Ἡ κ. Διαμαντοπούλου ἀπαντῶσα εἶπεν ὅτι ἡ ἡμέρα αὐτή εἶναι μία ἀπό τάς πλέον συγκινητικάς στιγμάς τῆς ζωῆς της, διότι ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον, τόν Ναόν τῆς Ἀναστασεως καί τώρα τήν Πατριαρχικήν Σχολήν καί ἀντελήθφη διά προσωπικῆς ἐμπειρίας αὐτῆς τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖον φυλάσσει τάς ἀρχάς καί τάς ἀξίας τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ρωμηοσύνης.

«Τό Ὑπουργεῖον Παιδείας», εἶπεν ἡ κ. Διαμαντοπούλου, «θά συνεχίσῃ νά συμβάλλῃ εἰς τό ἐκπαιδευτικόν ἔργον τοῦ Πατριαρχείου διά τῆς ἀποσπάσεως καθηγητῶν καί δι’ ἄλλων τρόπων, τούς ὁποίους ἔχει εἰς τήν διάθεσιν  αὐτοῦ διά παροχῆς ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν κ. ἄ».

Ἡ κ. Διαμαντοπούλου ἐζήτησε πληροφορίας περί τοῦ τρόπου λειτουργίας τῆς Σχολῆς καί τούς μαθητάς περί τοῦ τόπου καταγωγῆς αὐτῶν καί τοῦ λόγου προσελεύσεως αὐτῶν εἰς τήν Σχολήν.

Οἱ μαθηταί τῆς Σχολῆς ἔψαλαν εἰς τήν κ. Διαμαντοπούλου Χριστουγεννιάτικα καί Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα καί προσέφεραν αὐτῇ γλυκίσματα κατασκευασθέντα ὑπ’αὐτῶν.

Ἐπί τῇ ἐπισκέψει ταύτῃ ὁ Σχολάρχης π. Φώτιος ἐζήτησε ἀπό τήν κ. Ὑπουργόν καί ἐπέδωσεν ἰδιοχείρως τούς ἐπαίνους τούς ὁποίους τό Ὑπουργεῖον Παιδείας τῆς Ἑλλάδος ἐχορήγησεν εἰς τούς πρωτεύσαντας καί ἀριστεύσαντας μαθητάς, ὑπογεγραμμένους ὑπό τῆς ἰδίας.

Ἀπό τῆς Σχολῆς ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών ἡ κ. Διαμαντοπούλου τῇ συνοδείᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ἐπεσκέφθη τό ἐγγύς τεῖχος τῶν Δακρύων τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/GvpTWM5Wfug

ngg_shortcode_3_placeholder

Ὅσον ἀφορᾷ τήν 10^ην Γενικήν Συνέλευσιν τοῦ  Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς (Σ.Ε.Μ.Α). ἡ ἱστοσελίς τοῦ Πατριαρχείου ἐδεσμεύθη (ἴδε https://jerusalem-patriarchate.info/2011/11/29/4685/)  διά λεπτομερεστέραν παρουσίασιν  τῶν ἐργασιῶν αὐτῆς, ἡ ὁποία καί ἕπεται.

Κατόπιν συντόνων προσπαθειῶν συνεργασίας πρωτίστως μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς (Σ.Ε.Μ.Α.), τῶν Πατριαρχείων, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων καί Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί δευτερευόντως μετά τῶν τριῶν ἄλλων Οἰκογενειῶν, ἔλαβε χώραν ἡ 10^η Γενική Συνέλευσις αὐτοῦ ἀπό 16^ης -18^ης /29^ης Νοεμβρίου -1^ης Δεκεμβρίου 2011, εἰς Πάφον τῆς Κύπρου.

Εἰς ταύτην μετέσχον Προκαθήμενοι καί ἀντιπρόσωποι καί τῶν τεσσάρων αὐτοῦ Οἰκογενειῶν, Ὀρθοδόξων, Λατίνων, Λουθηρανῶν καί Προχαλκηδονίων.

Κατά τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς πρώτης ἡμέρας ἔλαβε χώραν ὁ χαιρετισμός τῶν Προκαθημένων τῶν τεσσάρων ἐν λόγῳ Οἰκογενειῶν καί πρῶτον τοῦ φιλοξενοῦντος τήν Συνέλευσιν Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, ἔχων ὡς ἕπεται : ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/11/29/1774/

Ἔπειτα ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Συμβουλίου κ. Guirguis Ibrahim Saleh. Οὗτος ἐκαλωσώρισε τούς μετέχοντας εἰς τήν Συνέλευσιν Ἀρχηγούς τῶν Ἐκκλησιῶν καί τούς ζητήσαντας νά ἀπευθύνουν χαιρετισμόν.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου διά τάς εἰλικρινεῖς καί ἀκριβεῖς τοποθετήσεις εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ, καί τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἀντιοχείας κ. Ἰγνάτιον, ὅν ἔχει τήν τιμήν νά ἐκπροσωπῇ κατ’ ἀνάθεσιν καί προσεφώνησεν ἀγγλιστί τά μέλη τοῦ Συμβουλίου ὡς ἕπεται: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/11/29/1752/

Ἐν συνεχείᾳ ἀνέγνωσε χαιρετισμόν ὁ Μακαριώτατος  Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. κ. Θεόδωρος.

Ἐν συνεχείᾳ ἐξεφώνησε χαιρετισμόν ὁ Πρόεδρος τῆς Προχαληκηδονίου Οἰκογενείας, Πατριάρχης Κιλικίας κ. Catholicos Aram, καί ὁ Πρόεδρος τῆς Λατινικῆς Οἰκογενείας, Ἀρχιεπίσκοπος κ. Boulos Matar, καί ὁ Πρόεδρος τῆς Λουθηρανικῆς Οἰκογενείας Ἐπίσκοπος κ. Mounib Yunan.

Ἀνεγνώσθη, ἐπίσης χαιρετισμός τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας τῆς Κύπρου κ. Βασιλείου, τοῦ Βατικανοῦ διά τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου τῆς Προωθήσεως τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητος καρδιναλίου Κoch, τοῦ Πρέσβεως τῆς Σερβίας εἰς Κύπρον, τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν διά τοῦ κ. Μισέλ Νουσέϊρε καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κανταβουρίας κ. Ρόουαν Οὐΐλιαμ διά τοῦ Ἐπισκόπου κ. Michael Lewis.

Μετά τούς χαιρετισμούς τούτους ἡ Γενική Συνέλευσις τοῦ Σ.Ε.Μ.Α. προέβη εἰς τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν αὐτῆς, ἤτοι τόν διορισμόν τριῶν Ἐπιτροπῶν,

1. μιᾶς 4μελοῦς Ἐπιτροπῆς, ἔργον τῆς ὁποίας ἦτο ὁ ἔλεγχος τῆς ἀκριβοῦς ἀντιστοιχίας τῶν προταθέντων ὑπό τῶν Προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν μελῶν τῆς Συνελεύσεως καί τῶν παρόντων εἰς αὐτήν.

2. μιᾶς Διαρκοῦς Ἐπιτροπῆς /Steering Committee, ἔργον τῆς ὁποίας ἦτο ἡ παρακολούθησις τῆς τηρήσεως τοῦ προταθέντος προγράμματος καί

3. μιᾶς Ἐπιτροπῆς Ὀνομασίας, /Nomination Committee, ἡ ὁποία ἀνέλαβε καί προέτεινε διά τήν ἐν συνεχείᾳ ἐκλογήν καί ἐπικύρωσιν ὑπό τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τόν ἑπόμενον Γενικόν Γραμματέα τοῦ  Συμβουλίου καί τά ὀνόματα τῶν τεσσάρων Ἀρχηγῶν τῶν τεσσάρων Οἰκογενειῶν καί τῶν μελῶν τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ ἀπερχόμενος Γενικός Γραμματεύς κ. Guirguis Ibrahim Saleh ἔδωσε μίαν γενικήν ἀναφοράν ἐπί τῆς οἰκονομικῆς, κοινωνικῆς, φιλανθρωπικῆς καί ἄλλης δραστηριότητος τοῦ Σ.Ε.Μ.Α, διαρκούσης τῆς θητείας αὐτοῦ, διά τήν ὁποίαν οὗτος ηὐχαρίστησε τήν Κοπτικήν αὐτοῦ Ἐκκλησίαν καί τάς ἄλλας Ἐκκλησίας, ἐλπίζων, ὡς εἶπεν, ὅτι ἠδυνήθη νά εὐαρεστήσῃ πάντας ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνάμεών του.

Ἀκολούθως ὁ Rev. Dr. Habib Badr, Συντονιστής / Coordinator τοῦ Task Force τοῦ Σ.Ε.Μ.Α., ἐπαρουσίασε τάς νέας προτάσεις αὐτοῦ διά τήν ἀναδόμησιν τοῦ ὀργανισμοῦ τοῦ Σ.Ε.Μ.Α. ὡς μέσου ἐκφράσεως τῆς φωνῆς τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς διά δικαιοσύνην καί εἰρήνην, ἔναντι τῶν συμπατριωτῶν αὐτῶν Μουσουλμάνων καί τῶν Δυτικῶν συνεργατῶν αὐτῶν.

Ὅσον ἀφορᾷ τά Γραφεῖα-Headquarters τοῦ Π.Σ.Ε., ταῦτα παραμένουν εἰς Βηρυτόν, μέ πρότασιν νά ἱδρυθοῦν καί εἰς ἄλλας περιοχάς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ὅσον ἀφορᾷ τήν Γενικήν Συνέλευσιν/General Assembly, αὕτη ἀποτελεῖ τήν Ἀνωτάτην ἀρχήν τοῦ Συμβουλίου, συνισταμένην ἐκ τῶν  Πατριαρχῶν τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῶν βοηθῶν αὐτῶν, κυμαινομένην ἀριθμητικῶς ἀπό 48 ἕως καί 64 μέλη. Οἱ τέσσαρες Πατριᾶρχαι ἀποτελοῦν τό Προεδρικόν Συμβούλιον. Ἡ Γενική Συνέλευσις συνέρχεται ἀνά τετραετίαν.

Ὅσον ἀφορᾷ τήν Ἐκτελεστικήν Ἐπιτροπήν,  αὕτη ἀποτελεῖται ὑπό 24 μέλη, 6 ἐξ ἑκάστης οἰκογενείας. Αὕτη παρακολουθεῖ τήν διαδικασίαν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συμβουλίου, δίδουσα ἀναφοράν ἐτησίως. Τά 2/3 τῶν μελῶν αὐτῆς  εἶναι κληρικοί, τό 1/3 ὀφείλει νά εἶναι εἰδήμονες /experts, λαϊκοί, ἄνδρες ἤ γυναῖκες, φέροντες μόρφωσιν θεολογικήν, οἰκονομικήν, κοινωνικήν, νομικήν, πολιτικήν καί ἄλλην.

Ἕν μέλος ταύτης θά ἐκλεγῇ νά ἐνεργῇ ὡς  Board Treasurer of the Executive Committee. Ὁ Γενικός Γραμματεύς καί οἱ Βοηθοί τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως θά εἶναι ex officio μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ταύτης.

Ὅσον ἀφορᾷ τήν Γενικήν Γραμματείαν / Extended General Secretary, ὁ Rev. Habib Badr προέτεινε νά ἀποτελῆται ἀπό τόν Γενικόν Γραμματέα, 3 βοηθούς τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως καί τούς Διευθυντάς τῶν Τμημάτων, προγραμματίζουσα τά ἔργα/projects  τοῦ Σ.Ε.Μ.Α. Τά μέλη τῆς Γραμματείας ταύτης συνέρχονται ἀνά τρίμηνον εἰς ὅποιον γραφεῖον τοῦ Σ.Ε.Μ.Α. θά ἐπιλεγῇ. Ὁ Γενικός Γραμματεύς συγκαλεῖ καί διευθύνει τάς συναντήσεις ταύτας καί ἔχει βαρύνουσαν ψῆφον εἰς περίπτωσιν ἰσοψηφίας. Κρατοῦνται Πρακτικά τῶν Συνεδριάσεων τούτων. Τό Σῶμα τοῦτο παρακολουθεῖ τά Τμήματα, προγράμματα, ἔργα /projects  καί πᾶσαν δραστηριότητα τοῦ Σ.Ε.Μ.Α. ὑπό τήν ἐπιθεώρησιν τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως, ὁ ὁποῖος παρουσιάζει ἐτησίως ἀναφοράν πρός τήν Ἐκτελεστικήν Ἐπιτροπήν διά καθοδήγησιν καί ἐπιθεώρησιν.

Ἐπί τῶν ἀναθεωρήσεων τούτων τῶν by laws τοῦ Συντάγματος  τοῦ Σ.Ε.Μ.Α. καί ὄχι ἐπί ψηφίσεων νέων νόμων ἐξεφράσθησαν εὐχαριστίαι ὁμοφώνως καί σχόλια δι΄ ἀλλαγάς τινας ὡς καί σχόλια νά ἔλθωμεν εἰς αὐτοκριτικήν, διά ποίους λόγους ἤλθομεν εἰς τήν κατάστασιν τῆς κρίσεως καί ὅτι ἤλθομεν εἰς τήν ἀπόφασιν τῆς ἀναδομήσεως τοῦ Σ.Ε.Μ.Α. ὄχι διά τάς ἀνάγκας τῶν πιστῶν μας, ἀλλά ἐξ αἰτίας τῆς  οἰκονομικῆς ἀπραγίας, εἰς τήν ὁποίαν κατηντήσαμεν.

Ἐν συνεχείᾳ τῶν σχολίων τούτων ἐγένετο ἡ ψήφισις τῶν προταθέντων Ἀρχηγῶν τῶν Oἰκογενειῶν καί τῶν μελῶν τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς καί τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως δι’ ὁμοφωνίας.

Ὁ Rev. Fr. Paul Rouhana μοναχός τοῦ Τάγματος τῶν Μαρωνιτῶν εἰς τόν Λίβανον ἐξελέγη Γενικός Γραμματεύς τοῦ Συμβουλίου.

Ἅμα τῇ ἐκλογῇ του ὁ νέος Γενικός Γραμματεύς π. Paul Rouhana ἀπηύθυνε χαιρετισμόν, εὐχαριστῶν τήν Συνέλευσιν διά τήν προσγενομένην αὐτῷ ὑπ’ αὐτῆς τιμήν τῆς ἐκλογῆς καί ἐδεσμεύθη ὅτι θά ἐργασθῇ δι’ ὅλων αὐτοῦ τῶν δυνάμεων, μέ πνεῦμα ἀγάπης, ἀληθείας καί οἰκουμενικότητος, διά νά συνδράμῃ εἰς τήν ὅσον τό δυνατόν καλλιτέραν ἐκπλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς τοῦ Σ.Ε.Μ.Α.

Ἡ Γενική Συνέλευσις ἐξέλεξε ἐν συνεχείᾳ τόν Σεβασμιώτατον Boulos Matar ἐπίτιμον Πρόεδρον, τόν δέ ἀφυπηρετήσαντα Γενικόν Γραμματέα κ. Guirguis Saleh ὡς ἐπίτιμον Γενικόν Γραμματέα.

Εὐχαριστίαι ἐξεφράσθησαν πρός τόν Rev. Habib Badr τῆς Λουθηρανικῆς Οἰκογενείας διά τήν οὐσιαστικήν συμβολήν αὐτοῦ εἰς τήν ὑπέρβασιν πολλῶν ὀργανωτικῶν καί οἰκονομικῶν δυσκολιῶν τοῦ Συμβουλίου.

Εἰς τήν Ἐκτελεστικήν Ἐπιτροπήν ἀνετέθη ἡ ἐπικύρωσις τῶν Πρακτικῶν τῆς Συνελεύσεως ταύτης, ὡρίσθη δέ ἡ προσεχής σύγκλησις αὐτῆς διά τήν 29^ην καί 30^ήν Μαρτίου 2012 εἰς τό Λίβανον.

Ἐπί τῇ λήξει τῶν ἐργασιῶν, ἡ Γενική Συνέλευσις ἐξέδωσε τό ἀκόλουθον ἀνακοινωθέν: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/12/03/815/

Ἡ Ὀρθόδοξος Οἰκογένεια προέβη εἰς τήν κάτωθι δήλωσιν ἑλληνιστί:

Τά Ἑλληνορθόδοξα Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων καί ἡ Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς  Κύπρου συμμετέσχον εἰς τήν 10^ην Γενικήν Συνέλευσιν τοῦ Συμβουλίου Εκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολής, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν εἰς τήν Πάφον τῆς  Κύπρου ἀπό 29^ης Νοεμβρίου – 1^ης Δεκεμβρίου 2011.

Εἰς τήν Συνέλευσιν ταύτην παρέστησαν αὐτοπροσώπως ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρος, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπισκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος μετά τών συνοδειῶν Αὐτῶν. Τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Αντιοχείας κ. Ἰγνάτιον ἀντεπροσώπευσε ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὁ ὁποῖος καί ἐπανεξελέγη Πρόεδρος τῆς Ορθοδόξου Οικογενείας.

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς Συνελεύσεως ταύτης οἱ ὡς ἄνω Ὀρθόδοξοι Προκαθήμενοι, εἰς τήν κατ’ ἰδίαν συνάντησην Αὐτῶν, συνεζήτησαν θέματα ἀφορῶντα εἰδικῶς τό χριστεπώνυμον πλήρωμα Αὐτῶν καί τούς Χριστιανούς τῆς Μέσης Ανατολῆς ἐν γένει. Ἡ Ὀρθόδοξος Οἰκογένεια συνέβαλε ἐπίσης ἀποτελεσματικῶς εἰς τήν λῆψιν ἀποφάσεων συντελουςῶν ἀποτελεσματικῶς εἰς τήν διοικητικήν ἀνασυγκρότησιν καί τήν οἰκονομικήν διαφάνειαν τοῦ Συμβουλίου, οὕτως ὥστε νά ἐκπληρώνῃ τοῦτο τήν ἀποστολήν του ὡς θεσμός ἐκφράσεως τῆς φωνῆς τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ανατολῆς, δημιουργίας προϋποθέσεων εἰρηνικῆς συμβιώσεως αὐτῶν μετά τῶν Μουσουλμάνων καί τῶν Ἰουδαίων καί διαφυλάξεως τοῦ θρησκευτικοῦ καθεστῶτος τῶν Ἱεροσολύμων.

Εἰς τήν  Συνέλευσιν ἐγένετο ἐπίσης δεκτός ἡ Α.Ε. ὁ Πρέσβυς τῆς Σερβίας εἰς τήν Κύπρον κ. Savo Djurica, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε τήν ἀγωνίαν του διά τήν σεβασμόν καί τήν προστασίαν τῶν θρησκευτικῶν μνημείων τῆς Ὀρθοδόξου ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας εἰς τό Κόσοβον. Τό Συμβούλιον ἐξέφρασε τήν ἀμέριστον συμπαράστασίν του πρός τίς ἀνησυχίες τοῦ Πρέσβεως.

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπισκέψεως ταύτης εἰς Κύπρον, ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τό ἑσπέρας τῆς Τετάρτης, 1^ης Δεκεμβρίου 2011, τήν ἀνεγειρομένην Ἐξαρχίαν τοῦ Πατριαρχείου παρά τήν Ἀρχιεπισκοπήν Κύπρου, ἔνθα ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κύπρον Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βοστρων κ. Τιμόθεος ὑπεδέχθη  Αὐτόν καί ἐξήγησεν Αὐτῷ περί τοῦ ἄχρι τοῦδε γενομένου καί περί τοῦ μέλλοντος νά γίνῃ κτιριακοῦ ἔργου, καλῶς προχωροῦντος.

Ἐν συνεχείᾳ τούτου ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος παρέθεσε δεῖπνον εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί κατευώδωσεν Αὐτόν εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς Λάρνακος.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τό Σάββατον, 13^ην /26^ην τοῦ μηνός Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Πατρικίου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος αὐτοῦ εἰς τήν κώμην Ζντέϊντε τῆς περιοχῆς τῆς Ἄκκρης.

Ἡ ἐν λόγῳ Κοινότης εἶναι μία ἐκ τῶν δώδεκα, τῶν ὑπαγομένων εἰς τήν Μητρόπολιν Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος, εἰς τήν ὁποίαν Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος εἶναι ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος.

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἔδωσε τήν εὐκαιρίαν τῆς τελέσεως τῆς θείας Λειτουργίας, προκειμένου ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος νά ἀκούσῃ καί νά γνωρίσῃ ἐκ τοῦ σύνεγγυς τά ἀπασχολοῦντα τήν ἐν λόγῳ Κοινότητα προβλήματα.

Ἀφιχθείς ὁ Μακαριώτατος εἰς τήν εἴσοδον τῆς κώμης, προϋπηντήθη ὑπό τῶν Προσκόπων καί τῶν ἱερέων, ἀκολούθως δέ ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Οἱ πλεῖστοι ἐκ τῶν ἑπτακοσίων καί πλέον Ὀρθοδόξων κατοίκων τῆς κώμης ταύτης, ἀριθμούσης δέκα χιλιάδας κατοίκων τό σύνολον μετέσχον εἰς τήν θ. Λειτουργίαν, εἰς τήν ὁποίαν βυζαντινῷ καί κατανυκτικῷ τῷ ὕφει ἔψαλεν ἡ χορῳδία τῆς Ἄκκρης καί τοῦ Σαχνίν ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Εἰς τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Εἶπεν ὁ Κύριος. «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων», (Ἰωάν. 10,9-11).

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

 Ἡ πανσθενής χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγε σήμερον εἰς τόν ἱερόν τοῦτον Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πατρικίου, ἐν τῷ μεγάλῳ καί ὡραίῳ χωρίῳ ὑμῶν Shdeide, διά νά εὐχαριστήσωμεν τόν καλόν ἡμῶν Ποιμένα καί Σωτῆρα Χριστόν, ὁ Ὁποῖος τήν ψυχήν τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων, δηλονότι ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων. Ἡ εὐχαριστιακή καί λειτουργική αὕτη σύναξις ἡμῶν τελεῖται ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ μεγάλου Πατρός καί Οἰκουμενικοῦ διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας Ἁγίου Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου.

Ἀπευθυνόμενος πρός τούς μαθητάς Αὐτοῦ, ὁ Χριστός λέγει αὐτοῖς: «Ἐγώ εἰμί ἡ θύρα δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σῳθήσεται». Ἑρμηνεύων τούς Κυριακούς λόγους ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «θύρας τάς Γραφάς ἐκάλεσεν. Αὗται γάρ τήν θεογνωσίαν ἀνοίγουσιν, αὗται πρόβατα ποιοῦσιν, αὗται φυλάττουσιν». Ἡ θύρα κατά τόν Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας εἶναι ἡ πίστις, διά τῆς ὁποίας μόνης εἰσερχόμεθα πρός τόν Θεόν Πατέρα καί οἰκειούμεθα Αὐτῷ».

Σχολιάζων τούς Κυριακούς λόγους: «Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων», ὁ ἱερός Κύριλλος λέγει: «Χριστός ἐστιν ὁ καλός ποιμήν. Δι’ αὐτοῦ γάρ πρός ἡγεμονίαν καί τό καθηγεῖσθαι  τῶν λογικῶν ποιμνίων ἐρχόμεθα. Θύρα γάρ ὤν τῆς ἱερᾶς τε καί θείας αὐλῆς εἰσδέξεται μέν τόν ἐπιτήδειον, ἀποτειχιεῖ δέ τῷ μή τοιούτῳ τήν εἰς τό εἴσω πάροδον. Ἑαυτόν ποιμένα τόν ὄντως ἀγαθόν ὀνομάζει».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστός εἶναι ὁ πραγματικός τοῦ Θεοῦ Λόγου Ποιμήν, τουτέστιν ὁ ἀληθής Ἐπίσκοπος. Οἱ δέ Ἐπίσκοποι εἶναι ἄμεσοι διάδοχοι τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος χειροτονεῖται καί ἐγκαθίσταται ὑπ’Αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὁ πρῶτος Ἱεράρχης τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ ἀσφαλής τόπος καί χῶρος τῆς λογικῆς Αὐτοῦ ποίμνης, τουτέστιν τῶν διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί Χρίσματος καί τῆς σφραγῖδος τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καθισταμένων μελῶν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Ἀπόστολος Παῦλος: «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν», ( Α’Κορ. 12,28).

Ὁ Χριστός φανερῷ τῷ τρόπῳ λέγει εἰς τούς μαθητάς Του ἀλλά καί εἰς ἡμᾶς ὅτι: «ἐγώ αὐτός εἰμι ὁ Ποιμήν ὁ καλός», διά νά μᾶς διαφυλάξῃ ἀπό τούς ποιμένας τούς μιθωτούς, δηλαδή τούς ψευδοποιμένας, ἀλλά καί τούς κλέπτας. Καί πῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διακρίνωμεν τόν καλόν Ποιμένα ἀπό τούς ψευδοποιμένας καί τούς κλέπτας; Ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ καλός καί γνήσιος ποιμήν τίθησι τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τῶν προβάτων. «Αὐτός», λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «…τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν»·«…ἦτε γὰρ», συνεχίζει ὁ σοφός Πέτρος, « ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλ’ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν»,  (Α’Πετρ. 2,25).

Ὁ Χριστός, λοιπόν, καί οἱ ὑπ’ Αὐτοῦ κατασταθέντες Ἐπίσκοποι καί Πρεσβύτεροι τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ, προνοοῦν περί τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν τῶν λογικῶν τῆς ποίμνης προβάτων. Ὁ Χριστός κατ’ οὐσίαν, ἀγαπητοί μου, ὡς λέγει ὁ Κλήμης Ἀλεξανδρείας, εἶναι ὁ προστάτης τῶν ψυχῶν ἡμῶν, (Α’ Κορ. 61,3). Ἰδού διατί ὁ μέγας Παῦλος παραγγέλλει λέγων: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο», (Ἑβρ. 13,17). Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους τοῦ Παύλου ὁ Ζυγαβηνός λέγει: «Ἡγουμένους λέγει ὁ Παῦλος τούς Ἐπισκόπους, τούς διδασκάλους, τούς πνευματικούς ἄρχοντας τῆς Ἐκκλησίας».

Πράγματι, ὡς τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἰς τούς ἡγουμένους σας, δηλαδή τούς πνευματικούς ἡγέτας καί Ἐπισκόπους σας θά προεκάλει πολλήν λύπην τό παραφέρεσθαι ὑμᾶς διδασκαλίαις ποικίλαις καί ξέναις καί ἀπειθεῖν τούτους διδάσκειν τήν ἀλήθειαν», (Ἑβρ. 13, 9). Ἀναλυτικώτερον εἰπεῖν: Μή σύρεσθε ἐδῶ καί ἐκεῖ ἀπό διδασκαλίας πού εἶναι διαφορετικαί καί ξέναι πρός τήν ἀληθινήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, παρακούοντες καί προκαλοῦντες λύπην εἰς τούς διδάσκοντας τήν άλήθειαν, πνευματικούς, ποιμένας καί Ἐπισκόπους αὐτῆς.

Ναί, ἀγαπητοί μου, δέν πρέπει νά παρασυρώμεθα ἀπό διαφόρους καί ξένας διδασκαλίας, αἱ ὁποῖαι συγχέουν ἤ καί πολλάκις ταυτίζουν τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας μέ τό πνεῦμα τῆς πλάνης. Ἰδού τί λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής καί Θεολόγος: «Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον· ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου, ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη», (Α’ Ἰωάν. 4, 1-3).

Καί πῶς διακρίνωμεν τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας ἀπό τό πνεῦμα τῆς πλάνης; Τήν ἀπάντησιν δίδει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, λέγων: «Ἡμεῖς, δηλονότι οἱ Ἀπόστολοι, Ἐπίσκοποι καί διδάσκαλοι τοῦ Εὐαγγελίου καταγόμεθα ἀπό τόν Θεόν καί ἐμπνεόμεθα ἀπό τόν Θεόν…Ἐκεῖνος πού δέν εἶναι ἀπό τόν Θεόν καί δέν ἔχει ἀναγεννηθεῖ ἀπό Αὐτόν, δέν ἀκούει καί δέν δέχεται τήν διδασκαλίαν μας. Μέ τόν τρόπον αὐτόν  διακρίνομεν τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πού ὁδηγεῖ εἰς τήν ἀλήθειαν καί τό πνεῦμα τοῦ διαβόλου πού ὁδηγεῖ εἰς τήν πλάνην·  «ἐκ τούτου γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας ( τοῦ Χριστοῦ )  καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης (τοῦ διαβόλου)», (Α’ Ἰωάν. 4-6).

Τοιοῦτος ἐκ Θεοῦ καταγόμενος καί ἐμπνεόμενος Ἱεράρχης καί ποιμήν καί ὁμότροπος γενόμενος τῶν Ἀποστόλων ἀνεδείχθη καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, περί οὗ ὁ ὑμνῳδός λέγει: «Γέγονας Χρυσόστομε θεόπνευστον ὄργανον, δι’ οὗ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐφώνησε. Τῇ εὐσήμῳ γάρ βοῇ διέδραμε τά πέρατα, ὁ φθόγγος τῆς διδασκαλίας σου καί μιμητής γενόμενος τῶν Ἀποστόλων Ὅσιε, τόν χῶρον κατέλαβες ἐκεῖνον, ὅν ἐπόθησας. Πρέσβευε τῷ Κυρίῳ, παμμακάριστε, εἰρηνεῦσαι τόν κόσμον καί σῶσαι τάς ψυχάς ἡμῶν». ( Ἑσπερ. Δόξα, ἦχος δ’).

Μέγας ἐξ ἄλλου ὁμολογητής τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνεδείχθη καί ὁ προστάτης τῆς πόλεως καί Κοινότητος ἡμῶν Ἅγιος Πατρίκιος, Ἐπίσκοπος Προύσης, μιμητής γενόμενος τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, μαρτυρήσας ὑπέρ Αὐτοῦ διά τοῦ αἵματός του, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Τῆς Ἐκκλησίας προεστώς, Πατρίκιε, οἷα ποιμήν ἀγαθός ὑπέρ αὐτῆς μάκαρ, τήν ψυχήν σου τέθεικας σύν Ἀκακίῳ, Μένανδρον, Πολύαινόν τε τόν θεῖον, σοφούς πλουτίσας συλλήπτορας ᾇσμα τῷ Θεῷ ἀναπέμποντας».

Ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί ὁ μετ’αὐτοῦ συναγαλλόμενος Ἅγιος Πατρίκιος ὁ Ἱερομάρτυς μᾶς καλοῦν νά προετοιμάσωμεν τούς ἑαυτούς μας κατά τό στάδιον τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, διά νά ἀξιωθῶμεν νά ὑποδεχθῶμεν τόν Ποιμένα καί ἀρχηγόν τῆς πίστεως ἡμῶν, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἐκ Παρθένου Μαρίας γεννηθέντα ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ. Ἀμήν.

Καί ὡς ἕπεται ἀραβιστί: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/804/.  

Ὁ Μακαριώτατος ἐπαρασημοφόρησε τόν Προϊστάμενον τῆς ἐνορίας τοῦ Ζντέϊντε οἰκονόμον π. Τζίριες Κασσίς μέ τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἀναγνώρισιν τῆς πεντηκονταετοῦς ἀφωσιωμένης ἱερατικῆς διακονίας αὐτοῦ εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τήν Κοινότητα ταύτην.

Μετά τήν παρασημοφόρησιν ἐτελέσθη τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τοῦ μακαριστοῦ κτίτορος τῆς Ἐκκλησίας ταύτης Μητροπολίτου Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος  Πατρικίου καί τοῦ οἰκονόμου τῆς ἐνορίας ταύτης π. Ἰμβραήμ.

Μετά τήν ἀπόλυσιν, τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου καί τῶν εἰκόνων τοῖς πιστοῖς ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου ἔλαβε χώραν δεξίωσις εἰς τήν ἔναντι τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ αἴθουσαν τῆς ἐνορίας.

Εἰς ταύτην, ἐκτός τῶν ἄλλων, προσεφώνησεν ὁ διά τοῦ παρασήμου τιμηθείς οἰκονόμος π. Τζίριες Κασσίς ὁ ἐπί πεντηκονταετίαν καί ἐπί τῆς ἐποχῆς τεσσάρων Πατριαρχῶν διατελέσας οἰκονόμος. Οὗτος ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον καί συνεχάρη Αὐτῷ ἐπί τῇ προλαβούσῃ ἕκτῃ ἐπετείῳ τῆς ἐνθρονίσεως Αὐτοῦ. Οὗτος ἀνεφέρθη εἰς τόν μακαριστόν Μητροπολίτην Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος  Πατρίκιον, τόν ἀνεγείραντα τήν Ἐκκλησίαν τῆς ἐνορίας ταύτης ἐπί Πατριάρχου Γερασίμου τό 1896 ἐπί τεμαχίου γῆς, δωρηθέντος αὐτῷ ὑπό τοῦ Τούρκου Μουφτῆ Μαχμούδ Ἐφέντη Ἀράμπη πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Πατρικίου, Ἐπισκόπου Προύσης μαρτυρήσαντος τόν 4^ον αἰ. μ. Χ.,  καί ἑορτάζοντος τήν 19^ην Μαΐου ἑκάστου ἔτους. Ἐπίσης ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν καί τήν λειτουργίαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Πατρικίου εἰς τήν ἐνορίαν τοῦ Ζντέϊντε καί τήν ὑλικήν Αὐτοῦ καί ἠθικήν βοήθειαν εἰς τήν ἀνακαίνισιν τῆς Ἐκκλησίας καί εἰς ἄλλας Κοινότητας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Ἰσραήλ καί τήν Ἰορδανίαν καί διά τήν τιμητικήν διάκρισιν αὐτοῦ διά τοῦ παρασήμου τοῦ Πατριαρχείου καί δι’ ἄλλα, τά ὁποῖα ἀναφέρει εἰς τήν παρατιθεμένην κάτωθι προσφώνησιν αὐτοῦ ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον : https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/807/

Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησεν ὁ Πρόεδρος τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου κ. Ἰμβραήμ Ἀντών, ὡσαύτως εὐχαριστησας ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος τόν Μακαριώτατον ὡς καί τόν ἡγούμενον τοῦ Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτην π. Ἱλαρίωνα κάι τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον διά τήν ἐπαινετήν βοήθειαν αὐτῶν πρός τήν Κοινότητα Ζντέϊντε. Ἡ προσφώνησις αὐτοῦ ἔχει πλήρης ὡς ἕπεται: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/790/

Ἐπίσης προσεφώνησε ὁ σεΐχης τῆς κώμης ἰατρός Ὀμάρ Καγιάλ, ὁ ὁποῖος ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον, λέγων ὅτι οἱ Χριστιανοί καί οἱ Μουσουλμάνοι συμβιώνουν συναδελφωμένοι, ἄνευ διακρίσεων εἰς τήν κώμην ταύτην, συμφώνως πρός τάς ρήσεις τοῦ Κορανίου καί τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἐπίσης προσεφώνησαν ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος τοῦ Ζντέϊντε Ἀμπού Νίμερ, ὁ ὁποῖος ἐτόνισε ὅτι ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ Ζντέϊντε ἀποτελοῦν ἕνα ποίμνιον.

Τάς προσφωνήσεις ἐν τῇ δεξιώσει ταύτῃ ἐπεσφράγισεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου ἔχουσα ἀραβιστί ὡς ἕπεται: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/802/

Μετά τήν δεξίωσιν ταύτην ἠκολούθησε γεῦμα εἰς παρακείμενον τῇ κώμῃ τοῦ Ζντέϊντε ἑστιατόριον.

Μετά τό γεῦμα ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη εἰς τήν οἰκίαν αὐτοῦ τόν ἀναρρωνύοντα ἐξ ἐγχειρίσεως καρδίας ἱερέα π. Νταούντ τῆς κώμης Πκέα καί ἐν συνεχείᾳ συνελυπήθη οἰκογένειαν εἰς τήν πόλιν Κούφρ Γιασίφ διά τήν ἐκδημίαν εἰς Κύριον μέλους αὐτῆς.

Έκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Τρίτην, 9^ην /22^αν Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἡ 6^η ἐπέτειος ἀπό τῆς Ἐνθρονίσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων  κ.κ. Θεοφίλου Γ’ εἰς τόν ἔνδοξον Θρόνον τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Διά τό χαρμόσυνον γεγονός τοῦτο ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 10.30 π.μ. ὥραν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ καί Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κοζάνης κ. Παύλου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ἐγγάμων ἱερέων τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου ἐκ πασῶν τῶν περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ καί τῶν παρεπιδημούντων ἐκ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, παρουσίᾳ τοῦ ἐξοχωτάτου Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Μετά τήν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως Δοξολογίαν, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἐγένετο ἡ ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἔνθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται: (ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2011/11/22/4645/) καί ὁ ἐξοχώτατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου ὡς ἕπεται: ( ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2011/11/22/4639/.)

καί ἄλλοι, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα ἀναφέρονται εἰς τήν εὐχαριστήριον ἀντιφώνησιν τῆς Α.Θ.Μ. ἔχουσαν ὡς ἕπεται: 

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

 Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμψαμεν σήμερον τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἡμῶν ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς ἐνθρονίσεως τῆς Ἡμῶν Μετριότητος, ἐπί τοῦ ἀποστολικοῦ καί μαρτυρικοῦ θρόνου ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 Ἡ ἀπό τῆς ἀναρρήσεως Ἡμῶν ἕκτη ἐπέτειος εἰς τόν ἐπί τοῦ τόπου τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Παναγίου Τάφου ἐπισκοπικοῦ τε καί Πατριαρχικοῦ θρόνου, δηλονότι τῶν Ἱεροσολύμων, ἀποτελεῖ γεγονός Ἐκκλησιαστικόν καί οὐχί  κοσμικόν. Καί τοῦτο, διότι κατά τόν θεῖον Παῦλον: «Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος»,  (Πράξ. 20.28). Ὅπερ σημαίνει καί πάλιν κατά Παῦλον ὅτι: «τά μωρά καί τά ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα καταισχύνῃ τά ἰσχυρά …..ὅπως μή καυχήσηται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον Θεοῦ», ( Α΄ Κορ. 1, 27-29».

 Ἡ  Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, οὗσα ἁγιογραφικῶς ἡ Μήτηρ πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν καί τό τοῦ Θεοῦ κατοικητήριον, ἀναδεικνύεται ὁ τόπος καί ὁ χῶρος τοῦ ἐπιγείου Θρόνου τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Θείου Λόγου, τοῦ ἐν Ναζαρέτ εὐαγγελισθέντος, ἐν Βηθλεέμ κατά σάρκα γεννηθέντος καί ἐν Ἱερουσαλήμ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 Τῶν κοσμοσωτηρίων τούτων ἱστορικῶν γεγονότων μάρτυς πιστός καί ἰσχυρός παραμένει διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης μετά τῶν, κατά διαδοχήν ἐκλελεγμένων Ἡγουμένων καί Πατριαρχῶν αὐτῆς, πρός λειτουργίαν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ἀλλά καί διακονίαν τοῦ διαπεπιστευμένου εὐλαβοῦς καί πολυπαθοῦς αὐτῆς Χριστεπωνύμου ποιμνίου.

 Ἡ σημερινή ἐνθρονιστήριος πανήγυρις δέν ἀφορᾷ εἰς τήν Ἡμετέραν ἐλαχιστότητα ἀλλά μᾶλλον εἰς τόν ἱερόν θεσμόν τοῦ ἐπισκοπικοῦ καί Πατριαρχικοῦ ἀξιώματος, ὡς λέγει καί ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος: «Ὅπου ἄν φανῇ  ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί τό πλῆθος ἔστω ὥσπερ  ἄν  ᾖ Χριστός Ἰησοῦς  ἐκεῖ  καί ἡ καθολική Ἐκκλησία», ( Σμυρν. VIII ).  Λέγομεν τοῦτο  διότι  «ὁ Χριστός  ἐστι      ἡ   κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας»,  (Κολ. 1, 18)  καί ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεως ἡμῶν», ( Ἑβρ. 12, 2).

 Τοῦτο ἀπεδείχθη ἐναργέστατα κατά τήν ἄχρι  τοῦδε ταπεινήν κυβερνητικήν Ἡμῶν διακονίαν ἐν τῷ σκάφει τῆς ἁγίας ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας. Ἐπ’ οὐδενί ἀμφιβαλλόμενοι ὅτι ὁ ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας ἐστίν ὁ διάβολος (Ματθ. 13, 25). Ὁ δέ ἐχθρός τοῦ διαβόλου ἐστίν ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι τοῦ Χριστοῦ, ἑνότης καί ἀγάπη. «Πάντες οὗν, ὁμοήθειαν Θεοῦ λαβόντες, ἐντρέπεσθε ἀλλήλους, καί μηδείς κατά σάρκα  βλεπέτω τόν πλησίον, ἀλλ’ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ ἀλλήλους διά παντός ἀγαπᾶτε. Μηδέν ἔστω ἐν ὑμῖν, ὅ δυνήσεται ὑμᾶς μερίσαι, ἀλλ’ ἑνώθητε τῷ ἐπισκόπῳ καί τοῖς προκαθημένοις εἰς τόπον καί διδαχήν ἀφθαρσίας, κηρύττει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος», ( Μαγν. VI,2).

 Ἐπί τούτοις δεόμενοι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν, ὅπως κατευθύνῃ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ εἰς λιμένας ἀσφαλεῖς, εὐδίους καί εἰρηνικούς, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς τιμήσαντας τήν ἡμέραν ταύτην δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας πρός τούς προσφωνήσαντας ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ._Σωτήριον Ἀθανασίου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην κ._Ἰσίδωρον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ._Κυρίλλου, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ἰόππην τόν Σχολάρχην τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Σχολῆς, Ὁσιολογιώτατον Μοναχόν π. Φώτιον,  τόν αἰδεσιμώτατον π. Αΐσα Ἀουάδ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Διευθυντήν τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἐντιμότατον κ. Σαμίρ Ζανανίρη,  Σχολάρχην τῆς Σχολῆς Ἁγίου Δημητρίου, τόν κ. Ὄδε Καουάς ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου ἡμῶν ἐν Ἰορδανίᾳ, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Φιλόθεον ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους  Μητροπόλεως Ἄκκρης, τόν π. Γεώργιον Σαχουάν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας, τόν κ. Σεζάρ Μαρτζῆε, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Ἰσραηλινῆς Κυβερνήσεως, τόν κ. Elad Halevy  ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Δημαρχίας Ἱεροσολύμων, τόν ἀξιότιμον Δρ. Χαλήλ Ἀντράους, ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῶν Κοινοτήτων τοῦ Βορρᾶ, τόν Πρόεδρον τῆς Τζαμαΐγιε τῆς Παλαιᾶς Πόλεως  τῶν Ἱεροσολύμων κ. Μπάσεμ Σαΐδ καί ἅπαντας τούς παρισταμένους εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου.

 Ἐπιδαψιλεύομεν πᾶσιν ὑμῖν τάς Πατρικάς Ἡμῶν εὐχάς καί Πατριαρχικάς εὐλογίας.

 Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

 Μετά τήν εἰς τό Πατριαρχεῖον δεξίωσιν ἠκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα πρός ὑλικήν  εὐφροσύνην μετά τήν πνευματικήν τοιαύτην.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Προσφώνησις τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης  κ. Ἀριστάρχου εἰς τήν Ἐνθρόνισιν τῆς Α.Θ.Μακαριότητος τοῦ Πατρός ἡμῶν  καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ΄ –  9/ 22. 11. 2011.

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Χαίρει καί ἀγάλλεται σήμερον ἡ Σιωνῖτις Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καί ἡ Γεραρά αὐτῆς Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἐπί τῇ ἕκτῃ ἐπετείῳ τῆς Ἐνθρονίσεως τῆς ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος μετά τήν σύν Θεῷ καί ἐν κανονικαῖς ὁμοφώνοις συνοδικαῖς ψήφοις ἐκλογήν Αὐτῆς εἰς τόν ἔνδοξον, τετιμημένον καί μαρτυρικόν Θρόνον τοῦ πρώτου ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἐπί τῷ εὐτυχεῖ καί χαροποιῷ γεγονότι τούτῳ Δοξολογία ἀνεπέμφθη πρός τόν πανάγαθον Θεόν ἡμῶν διά τό ὅτι ἐκ τῆς δοκιμασίας ἐξήγαγε εἰς ἀναψυχήν τήν Ἐκκλησίαν Σιών τῆς Ἁγίας, «τάς πύλας τῆς ὁποίας ὑπέρ πάντα  τά σκηνώματα Ἰακώβ ἠγάπησεν», ἐν τῷ χαρίσασθαι αὐτῇ ποιμένα καλόν καί τίμιον, τιθέμενον τήν ψυχήν Αὐτοῦ ὑπέρ τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ ἐμπεπιστευμένου Αὐτῷ ποιμνίου.

Τήν χαράν ἡμῶν ταύτην, Ἁγιοταφῖται  πατέρες, κλῆρος καί λαός, ἱερεῖς καί ποίμνιον ἐκ τοῦ κέντρου ἀλλά καί ἐκ τῶν ἄκρων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου ὁμοῦ μετά τῶν παρεπιδημούντων ἀδελφῶν  ἐκ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἐκφράζομεν καί ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ Πατριαρχικῇ αἰθούσῃ διά προσφωνήσεων εἰλικρινῶν καί εὐχῶν ἐγκαρδίων.

Εἰς τήν πανηγυρικήν ταύτην ὁμήγυριν, ἑπόμενοι τῇ ἀληθείᾳ, ὀφείλομεν νά εἴπωμεν ὅτι ἀπό τῆς ἡμέρας ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων  Αὐτῆς ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης μέριμναν Αὐτῆς ἐποιήσατο, ὅπως, ἐν συνεργασίᾳ μετά τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς  Ἀδελφότητος καί τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου, προωθήσῃ καί ἀναβαθμίσῃ καί ἀνυψώσῃ τό ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καί πέραν ταύτης ἁγιαστικόν, ποιμαντικόν, προσκυνηματικόν, κοινωνικόν, φιλανθρωπικόν, πολιτιστικόν καί εἰρηνευτικόν ἔργον τοῦ ἡμετέρου παλαιφάτου Πατριαρχείου.

Τοῦτο συγκεκριμένως ἀπεδείχθη εἰς τόν προσκυνηματικόν χῶρον, εἰς τόν ὁποῖον τά δικαιώματα ἡμῶν μετά πάσης ἑτοιμότητος καί ἀκριβείας ὑπεστηρίχθησαν καί διεφυλάχθησαν καί εἰς ἄλλας περιπτώσεις ἀλλά κυρίως εἰς αὐτήν τῆς παρελθούσης ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς λίαν προσφάτου εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ, κατά τάς ὁποίας οἱ Ἀρμένιοι αὐθαιρέτως ἀπεπειράθησαν νά ἀμφισβητήσουν ἀδιαμφισβήτητα δικαιώματα ἡμῶν.

Εἰς τόν ποιμαντικόν καί ἐκπαιδευτικόν χῶρον τοῦ Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου σημαντικαί κατεβλήθησαν προσπάθειαι καί ἀξιόλογα ἔργα ἐτελέσθησαν διά τήν διατήρησιν τῆς θρησκευτικῆς καί ἐθνικῆς αὐτοῦ ταυτότητος καί τήν παράτασιν τῆς διαμονῆς αὐτοῦ εἰς τήν γενέτειραν αὐτοῦ Ἁγίαν Γῆν. Ὡς τοιαῦτα μνημονευθήτωσαν ἡ συντελουμένη ἀνέγερσις αἰθούσης διά Κατηχητικόν σχολεῖον καί ἄλλας ἐκδηλώσεις εἰς τήν Κοινότητα Ραμάλλας. Τό ἀποτελειούμενον καί ὅσον οὔπω εἰς λειτουργίαν παραδοθησόμενον σχολεῖον εἰς τήν Κοινότητα Μπιρζέτ, ἐπιχορηγηθέν ὑπό τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ταῖς ἐνεργείαις τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου. Τό ἀρξάμενον νά ἀνεγείρεται εἰς τήν Κοινότητα Μπετζάλλας σχολεῖον τῇ χορηγίᾳ ἀρχικῶς τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, νῦν δέ μέλλον νά ἀποτελειωθῇ τῇ χορηγίᾳ τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας τῇ αἰτήσει τοῦ Πατριαρχείου. Ἡ δι΄ἐνεργειῶν τοῦ Πατριαρχείου ὑπό φιλανθρωπικῶν Συλλόγων χρηματική ἐπιχορήγησις ξυλογλύπτου εἰκονοστασίου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς Κοινότητος Κούφρ – Γιασίφ τῆς περιοχῆς Ἄκκρης-Πτολεμαϊδος. Ἡ κατά τήν πρόσφατον ποιμαντικήν Αὐτῆς ἐπίσκεψιν εἰς τήν Κοινότητα Οὐαχάδνε τῆς βορείου Ἰορδανίας χρηματική ἐπιχορήγησις διά τήν ἀνέγερσιν αἰθούσης Κατηχητικοῦ Σχολείου καί ἄλλων ἐνοριακῶν ἐκδηλώσεων. Ἡ ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἐκχώρησις τεμαχίου γῆς εἰς τήν περιοχήν Μπιρναμπάλα τοῦ Μπετ-Χανίνε διά τήν ἀνέγερσιν ἰσκάν- οἰκισμοῦ διά τήν κατοίκησιν τῶν τέκνων τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ. Ἡ ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος  ἀρξαμένη καί συνεχιζομένη δωρεάν διανομή τοῦ εἰς τήν Ἀραβικήν γλῶσσαν ἐκδιδομένου περιοδικοῦ «Φῶς Χριστοῦ»/ Νούρ- Ἰλ-Μασίχ καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐφημερίδος μετά πολυτίμου ὑλικοῦ Ὀρθοδόξου Βιβλικῆς καί Πατερικῆς παραδόσεως. Ἡ εἰς τήν Ἑλληνικήν καί τήν Ἀραβικήν ἔκδοσις Προσκυνηματικοῦ Ὁδηγοῦ τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἀκολουθοῦντος τοιούτου καί διά τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ. Ἡ κατά τό ἔτος τοῦτο τῇ αἰτήσει τοῦ Πατριαρχείου εὐγενής προσφορά δωρεάν φοιτήσεως πέντε νέων τοῦ Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου εἰς τήν Ἱερατικήν Θεολογικήν Σχολήν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, παρά τῇ ὁποίᾳ ἤδη προοδευτικῶς βαίνει καί ἡ ἀρξαμένη ἀνέγερσις τῆς ἡμετέρας Ἐξαρχίας. Ἡ τῇ Ὑμετέρᾳ προτάσει καί καθοδηγήσει ἐκπόνησις μελέτης ὑπό τοῦ καθηγητοῦ τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου εἰς τόν Ἰορδάνην, ἀναδεικνύουσα τήν ἡμετέραν εἰς ναούς καί μονάς Βυζαντινήν παρουσίαν ἐν τῇ εὐρυτέρᾳ ταύτῃ ἐρημικῇ περιοχῇ, ἐν ὄψει τῆς ὁσημέραι αὐξανομένης προσκυνηματικῆς καί τουριστικῆς ἀναπτύξεως τοῦ τόπου τούτου. Ἡ ἐπανέκδοσις πρός δωρεάν διανομήν τοῦ κλασσικοῦ συγγράμματος τῆς Ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.

Εἰς τάς σχέσεις αὐτοῦ μετά τῶν ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς τό Πατριαρχεῖον ἐκράτησε τήν ἰσορροπίαν μεταξύ καλῆς συνεργασίας ἀφ’ ἑνός καί ἐξασκήσεως τοῦ ἡγετικοῦ, συντονιστικοῦ καί δαιτητικοῦ αὐτοῦ ρόλου ἀφ΄ ἑτέρου. Τοῦτο ἐφάνη εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ προβλήματος τῆς ἐν τῇ Παλαιᾷ πόλει τῶν Ἱεροσολύμων στέρνας τοῦ Ἐζεκίου, τῆς  Δυτικῆς κλειστῆς μικρῆς πύλης τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως παρά τό Πατριαρχεῖον καί τῶν ἀποπειρῶν ἐπιβολῆς φορολογίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί εἰς ἄλλας περιπτώσεις θιγούσας τό κρατοῦν καθεστώς τῆς Παλαιᾶς πόλεως καί τόν θρησκευτικόν χαρακτῆρα αὐτῆς ὡς καί τά ab antiquο δικαιώματα τῶν θρησκευτικῶν καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς .

Κατά τό τελευταῖον χρονικόν διάστημα τό Πατριαρχεῖον ἐνέτεινε τάς ἀπό τῶν τελευταίων ἐτῶν καταβαλλομένας προσπαθείας αὐτοῦ διά τήν ἀνασυγκρότησιν, ἀναβάθμισιν καί ἐνεργοποίησιν τοῦ ἐν ἀδρανείᾳ καί ἀπωλείᾳ προσανατολισμοῦ εὑρισκομένου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, εἰς τό ὁποῖον ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης προϊσταται ὡς Πρόεδρος τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας. Πρός τόν σκοπόν τοῦτον τῆς ἐπανεκπληρώσεως τῆς ἀποστολῆς τοῦ ἐν λόγῳ Συμβουλίου, ἤτοι τῆς στηρίξεως τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῆς ἐν συνεργασίᾳ καί ἀσφαλείᾳ συμβιώσεως αὐτῶν μετά τῶν Μουσουλμάνων συμπολιτῶν αὐτῶν ἔλαβον χώραν συναντήσεις εἰς Ἰορδανίαν καί Κύπρον τῶν Προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας, ἤτοι τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου, τῶν Πατριαρχείων Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί τῶν Προέδρων τῶν ἄλλων μή Ὀρθοδόξων Οἰκογενειῶν, ἤτοι τῆς Λατινικῆς, Λουθηρανικῆς καί Προχαλκηδονείου. Ἐκ τῆς στενοτέρας συνεργασίας ταύτης μεταξύ Πατριαρχείου καί Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία ἐστάθη ὄντως σημαντικώτατος ἀρωγός εἰς τό Συμβούλιον Ἐκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς οὐχί ἐν λόγοις ἀλλ’ ἐν ἔργοις, προῆλθε καί ἡ συνάντησις τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου μετά τοῦ Μεγαλειοτάτου Βασιλέως τῆς Ἰορδανίας Ἀμπντάλλα Ἴμπν Χουσεϊν τοῦ Β,΄ ὠφελιμωτάτη διά τούς χριστιανούς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τήν κατάστασιν τῶν ἱερῶν ναῶν εἰς βόρειον Κύπρον.

Τό Πατριαρχεῖον ἡμῶν δέν ὑστέρησεν ὡσαύτως εἰς συνεργασίαν μετά τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Προσκληθέν μετέσχεν εἰς τήν κατά τόν παρελθόντα Σεπτέμβριον Σύναξιν τῶν Προκαθημένων τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου εἰς Κωνσταντινούπολιν. Εἰς ταύτην ἀπεφασίσθη ἐντονωτέρα συνεργασία μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς διά τήν στήριξιν τῶν πιστῶν αὐτῶν, διά δέ τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ἀπεφασίσθη ἡ χορήγησις ὑποτροφιῶν εἰς τέκνα τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ ὑπό μιᾶς ἑκάστης τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Εἰς ταύτην τήν Σύναξιν ἀπεφασίσθη τῇ εἰσηγήσει τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος  καί ἡ Σύναξις τῶν Προκαθημένων ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν διά τήν ἐπίσπευσιν τῆς συγκλήσεως τῆς προετοιμαζομένης Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τήν ἐπάνδρωσιν τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος λίαν ἐνθαρρυντικόν τυγχάνει τό γεγονός ὅτι ὡς ἐκ τοῦ δημιουργηθέντος κλίματος ἐμπιστοσύνης συχνάκις προσέρχονται μοναχοί ἤ ἱερεῖς, ἵνα ἐθελοντικῶς ἐπί τι διάστημα ὑπηρετήσωσι ἤ καί μονίμως διαμείνωσι καί ὅτι οἱ μαθηταί τῆς τροφοδότιδος εἰς Ἁγιοταφίτας  Ἱερατικῆς Σχολῆς τοῦ Πατριαρχείου, τῆς ἐπί τῆς Ἁγίας Σιών καλῶς λειτουργούσης, ἐλπιδοφόρως ηὐξήθησαν. Τάς προσελεύσεις ταύτας ἐνισχύει ἡ βελτίωσις τῆς διαδικασίας χορηγήσεως βίζας διαμονῆς ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ.

Ταῦτα, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, ὡς ἀληθῆ ἀναγράφω πρωτίστως τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι καί τῇ συνεργούσῃ Αὐτῇ Ἁγίᾳ καί Ἱερᾷ ἡμῶν Συνόδῳ καί Γεραρᾷ ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῇ Ἀδελφότητι οὐχί μετά προθέσεως καυχήσεως καί ἄρα ἐπαναπαύσεως εἰς ἀδράνειαν καί ἀπραξίαν ἀλλά μετά προθέσεως ἐμπνεύσεως πνεύματος ἐνθαρρύνσεως καί ἐλπίδος, ἵνα ἐκ τῶν καλῶν καί ἀγαθῶν τούτων καί ἐπί τά καλλίονα, τά κράτιστα καί τά τελειότερα ἔλθωμεν.

Μετά τοιαύτης ἐλπίδος ὑψῶ ἐν τέλει τό ποτήριον ἐξ  ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί εὔχομαι ἐγκαρδίως τῇ Ὑμετέρᾳ σεπτῇ Μακαριότητι ἔτη ὅσα πλεῖστα ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει, εὐσταθείᾳ καί καρποφορίᾳ ἔργων ἀγαθῶν πρός τιμήν καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἔθνους τῶν Ρωμαιορθοδόξων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν  καί δόξαν καί προσκύνησιν τοῦ ὑπερευλογημένου ὀνόματος τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ Ἡμῶν. Γένοιτο.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Μακαριώτατε,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες και κύριοι,

Με ιδιαίτερη χαρά και συγχρόνως βαθειά τιμή, παριστάμεθα σήμερα, ως ταπεινοί προσκυνητές να συνεορτάσουμε τα έξι χρόνια από της ενθρονίσεώς σας ως Πατριάρχη του Παλαιφάτου και Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Μαζί με όλα τα μέλη της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, ενώνουμε τις προσευχές μας, για να σας δίνει ο Παντοδύναμος υγιεία και δύναμη, ώστε να δύνασθε να φέρετε εις πέρας το τιτάνιο έργο που έχετε αναλάβει. Στις κρίσιμες ώρες που ευρίσκεται το Έθνος μας, αλλά και όλη η ανθρωπότητα, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και Εσείς προσωπικά, αποτελούν φάρο ελπίδας για την πνευματική και ηθική μας ανάσταση.

Τα τελευταία έξι χρόνια της παρουσίας Σας στον Πατριαρχικό θρόνο σημαδεύτηκαν από δημιουργική εργασία, πνευματική ανάταση, αφοσίωση στα ιερά καθήκοντα Σας και κυρίως ορατά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα της πολυσχιδούς δραστηριότητας Σας.

Η περίοδος της κρίσης που τραυμάτισε το κύρος του Καθιδρύματος, ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Επαναφέρατε την ηρεμία, το θρησκευτικό κύρος και το σεβασμό από Θρησκευτικούς και Πολιτικούς ηγέτες. Ο ρόλος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αναβαθμίζεται συνεχώς, χάρις στις άοκνες προσπάθειές Σας και την αποτελεσματική καθοδήγησή Σας. Η Αγιοταφιτική Αδελφότητα συνέχισε και συνεχίζει, υπό τη σκέπη σας, με τον ίδιο ζήλο αιώνων το Θεάρεστο έργο της.

Μακαριώτατε,

Ως εκπρόσωπος της Ελλάδος, επιθυμώ να Σας εκφράσω τη βαθειά ευγνωμοσύνη του Έθνους για το έργο που επιτελείτε. Προφανώς, το έργο Σας κρίνεται καθημερινά από το σύνολο των Ορθοδόξων και αισθάνομαι ότι δεν διαθέτω το ηθικό κύρος, ταπεινός προσκυνητής, να κρίνω ή σχολιάσω το έργο Σας. Επιτρέψατέ μου όμως, Μακαριώτατε, να Σας εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες για τη σημαντική συμβολή Σας, ώστε να μεταφέρουμε τα Γραφεία μας σε κτίριο του Πατριαρχείου. Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ευρίσκονται πλέον εγγύτερα, όχι μόνο πνευματικά, αλλά και χωροταξικά.

Η πνευματική Σας παρουσία εμπνέει τους Πατέρες, ενισχύει τους πιστούς, οδηγεί όλους μας στο δύσκολο δρόμο της αρετής και της αγάπης στον πλησίον μας. Οι κοπιώδεις προσπάθειές Σας για την προστασία και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών προσκυνημάτων, το σημαντικό φιλανθρωπικό έργο του Καθιδρύματος. και η ανθρώπινη προσέγγισή Σας στα καθημερινά προβλήματα των πιστών, Σας έχει καταστήσει. Πατέρα και Δεσπότη όλων μας.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων υπό την εμπνευσμένη ηγεσία Σας συνεχίζει ένα έργο αιώνων και είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι η δύναμη της θέλησής Σας, οι ικανότητές Σας και η Χάρις του Θεού θα μας οδηγήσουν σε νέες, ακόμα πιο καλύτερες ημέρες.

Μακαριώτατε,

Επιθυμώ να Σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα Σας παρέχει αμέριστη συμπαράσταση, ευρίσκεται αρωγός στις προσπάθειές Σας, εκφράζει την πλήρη ικανοποίησή της για το έργο που επιτελείτε και Σας. εύχεται ολόψυχα και ολόθερμα Υγιεία και Μακροημέρευση, για το καλό του Έθνους, της Ορθοδοξίας και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

(Ιεροσόλυμα, 22 Νοεμβρίου 2011, Εξοχ. κ. Σωτήριος Αθανασίου, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα).

ngg_shortcode_8_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 15^ην /28^ην Ὀκτωβρίου 2011, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἑώρτασε τήν Ἐθνικήν Ἐπέτειον τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940, εἰς μνήμην καί τιμήν τῶν ἀγωνισαμένων Ἑλλήνων κατά τῆς βίας, τῆς ἀπανθρώπου ὡμότητος καί κατοχῆς καί ὑπέρ τῆς ἐδαφικῆς ἀνεξαρτησίας καί ἀκεραιότητος τῆς Ἑλλάδος καί τῆς ἐλευθερίας ὡς ὑψίστου ἀναφαιρέτου ἀγαθοῦ, δοθέντος ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς τόν ἄνθρωπον.

Ὁ ἑορτασμός τοῦ σημαντικωτάτου γεγονότος τούτου -σταθμοῦ εἰς τήν νεώτερον ἱστορίαν τῆς Πατρίδος ἡμῶν, συμπεριέλαβε Δοξολογίαν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 10.30 π.μ. τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ὡς εὐχαριστίαν εἰς τόν Θεόν διά τήν χαρισθεῖσαν ἡμῖν ἐλευθερίαν καί ὡς δέησιν διά τήν ἀνάπαυσιν τῶν ψυχῶν τῶν πεσόντων ἀγωνιστῶν ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας ταύτης.

Τῆς Δοξολογίας ταύτης εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, τῇ συμπροσευχῇ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ καί τῇ συμμετοχῇ τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων καί Ἀραβοφώνων τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν ποιμνίου.

Μετά τήν Δοξολογίαν εἰς τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ δεξίωσιν ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

 Ἱερώτατον ἐπιτελοῦντες χρέος, ἐπί τῇ ἐθνικῇ ἐπετείῳ τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940, καθ’ ἥν τό εὐσεβές Ἑλληνικόν ἡμῶν ἔθνος ὑπερησπίσατο μετ’ αὐτοθυσίας τήν Ἐθνικήν αὐτοῦ ἀκεραιότητα κατήλθομεν μετά τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν ἀδελφότητος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἔνθα ἐτελέσαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ. Προσέτι ἀνεπέμψαμεν ἱκετηρίους δεήσεις τῷ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντι Χριστῷ τῷ Θεῶ ἡμῶν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ὑπέρ πίστεως καί Πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως πεσόντων ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ ἀγῶνι πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν.

 Ἡ σημερινή ἐπέτειος τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 εἶναι γεγονός λίαν σημαντικόν διά τήν ἐποχήν μας, ἡ ὁποία δοκιμάζεται ἀπό τήν ἄκαμπτον ὁρμήν τῆς ἐκ τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί διεθνοῦς οἰκονομικῆς κρίσεως ἀπειλουμένης ἐθνικῆς θρησκευτικῆς καί πολιτισμικῆς ταυτότητος, ἀτομικῆς τε καί συλλογικῆς, λαῶν τε καί ἐθνῶν.

 Εἶναι δέ σημαντική ἡ σημερινή ἐπέτειος, διότι τό θεῖον ἀγαθόν τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας καί ἐλευθερίας, τό ὁποῖον ἡμεῖς ἀπολαμβάνομεν ὀφείλεται εἰς τόν ὑπέρ πίστεως καί Πατρίδος ἀγῶνα πεσόντων Πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν κατά τόν δαιμονιώδη πόλεμον τοῦ 1940.

 Ἐπισημαίνομεν δέ τοῦτο, διότι ἐάν ἡ μέχρι θανάτου θυσιαστική ἀντίστασις ἦτο πρός αἷμα καί σάρκα, ἡ σύγχρονος ἡμῶν πάλη εἶναι «πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς εξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ αἰῶνος τούτου», ὡς λέγει ὁ σοφός Ἀπόστολος Παῦλος. (Ἐφ. 6,12).

 Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ Πατρός ἡμῶν, τοῦ Θεμένου ἑκάστῳ ἔθνει τάς ἰδίας ὁροθεσίας, ὄπως ἀναδείξῃ ἡμᾶς ἀξίους τῆς ἐλευθερίας καί ἀξίους τῆς μνήμης καί τιμῆς τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων τῆς ἐποποιΐας τοῦ «ΟΧΙ», τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940.

 Ὑψώνοντες τό ποτήριον Ἡμῶν εἴπωμεν:

Ζήτω τό Ἔθνος!

Ζήτω ἡ ἐλευθερία!

Ζήτω τό ἔπος τοῦ 1940! Χρόνια πολλά!».

Ὁ δέ Γενικός Πρόξενος κ. Σωτήριος Ἀθανασίου διά τοῦ κάτωθι Μηνύματος τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος:

“Μακαριώτατε,

Σεβαστοί Πατέρες,

κυρίες καί κύριοι,

 Πέρασαν ἤδη 71 χρόνια, ἀπό τότε πού ἡ Ἑλλάδα ἀνηφόριζε στό δρόμο τοῦ μεγαλείου, πού ἔμεινε στή νεώτερη Ἱστορία σάν «ἔπος τοῦ 40». Ἦταν ἡ πιό φωτεινή ὥρα τῶν νεότερων χρόνων, λίγα χρόνια μετά τήν καταστροφή τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί μεσούσης μιᾶς ἐπονείδιστης δικτατορίας, πού ξεδιάντροπα μιλοῦσε γιά τρίτο ἑλληνικό πολιτισμό πάνω στά ἐρείπια τῆς δημοκρατίας, τῆς δόξας τῆς ἑλληνικῆς δημιουργίας, πού ἡ ἴδια εἶχε δολοφονήσει τήν 4η Αυγούστου. Ἡ ἐπίθεση τοῦ ἰταλικοῦ φασισμοῦ εἶχε ὅλα τά χαρακτηριστικά τῆς ἀθλιότητας αὐτῆς τῆς ἰδεολογίας. Ἦταν πράξη προδοσίας, καθώς παραβίαζε τίς κρατικές σχέσεις ὁμαλής γειτονιᾶς καί συμβίωσης. Ἦταν πράξη ἐσχάτης δειλίας, καθώς ἐκδηλώθηκε αἰφνιδιαστικά, χωρίς καμμία προειδοποίηση καί καλυπτόταν πίσω ἀπό ἐκδηλώσεις φιλίας καί ἐμπιστοσύνης. Αὐτά τά στοιχεῖα γιγάντωσαν τήν προσβολή πού αἰσθάνθηκε ὅλος ὁ λαός. Ἄγγιζαν ὄχι μόνο τό βαθύ αἴσθημα τῆς φιλοπατρίας τους, ἀλλά καί τό ρωμαίϊκο φιλότιμο, πού εἶναι κάτι ξεχωριστό, μοναδικό καί σέ κάθε περίπτωση ἀδιαπραγμάτευτο.

 Ἡ ἀπάντηση ἦταν μεγαλειώδης καί κατέπληξε τούς πάντες. Στό ἰταμό τελεσίγραφο, πού ὁ Ἰταλός πρεσβευτής ἐπέδωσε στόν Πρωθυπουργό, Ἰωάννη Μεταξᾶ, στίς 4.30 τό πρωΐ τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου, ἡ ἀπάντηση ἦταν «ΟΧΙ». Τήν εἶπε ὁμόθυμα ὁ ἑλληνικός λαός ἀπό κάθε γωνία τῆς Ελλάδας. Τήν εἶπε  ἡ Ἱστορία μας.

 Ἦταν ἕνα παράδοξο φαινόμενο: νά βαδίζει ἕνας λαός μέ τό «χαμόγελο στά χείλη» στόν πόλεμο ἀπέναντι σ^’ ἕναν πολύ ἰσχυρότερο ἀντίπαλο, συγκριτικά ἄοπλος, ἀδύναμος, μέ ἀνοιχτά τεράστια κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, χωρίς ἴχνος φόβου, μέ μιά τεράστια θέληση νά ταπεινώσει αὐτόν πού τόλμησε αὐτήν τή θανάσιμη ὕβρη καί νά νικήσει. Αὐτό ξεπερνοῦσε τά σύνορα τῆς λογικῆς, ἦταν μιά παράφορη ἐκτίναξη στά ὕψη τῆς θυσίας καί ἔγινε ἀπό ὅλους καί ὅλες, αὐθόρμητα, ἐνστικτικά.

 Τό κεφάλαιο πού ἄνοιξε μέ τό ἔπος τῆς Πίνδου καί συνεχίστηκε μέ τήν Ἀντίσταση, ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς λαμπρότερες σελίδες τῆς νεώτερης Ἱστορίας μας.

 Μέ τήν πάροδο τῶν χρόνων, ζήσαμε μιάν ἄλλη ἐποχή. Τίς μέρες τῆς θαυμαστῆς κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, τῆς συλλογικότητας, τῆς αγωνιστικῆς ἔξαρσης, τίς ἀντικατέστησε μιά συστηματική καί «ἐνεργούμενη» ἰδεολογία τῆς ξέφρενης ἀτομικότητας, τοῦ καταναλωτισμοῦ, τῆς σχετικῆς ἀδιαφορίας γιά τά κοινά. Σήμερα ὅμως πού ἡ χώρα μας ἀντιμετωπίζει μία τεράστια ἐθνική κρίση, εἶναι νομίζω ἀναγκαιότητα νά θυμηθοῦμε τίς ἔννοιες τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς συλλογικῆς δράσης καί πάνω ἀπό ὅλα τήν ὑπερηφάνειά μας καί τόν πατριωτισμό μας. Τήν κρίση πρέπει νά τήν ξεπεράσουμε καί θά τήν ξεπεράσουμε, μέ ἐργατικότητα, μέ ἀποφασιστικότητα, μέ πίστη στό Ἔθνος καί τήν Ὀρθοδοξία, μέ πίστη στίς ἀνεξάντλητες δυνάμεις μας.

 Οἱ γιορτασμοί τῆς ἐπετείου δέν ἔχουν νόημα ὅταν περιορίζονται σέ θεαματικές τελετουργίες. Εἶναι ζωτική ἀνάγκη νά βαθαίνουμε ἀδιάκοπα στό νόημα αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἀγῶνα. Ἐκεῖ ξαναγεννήθηκε ὁ ἀληθινός πατριωτισμός, ἡ σύνδεση τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος μέ τά ἐθνικά. Ἡ ἀδιαίρετη ἑνότητα τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας, τῆς προόδου. Τά ιδανικά αὐτά καλούμαστε σήμερα νά ὑπηρετήσουμε, νά ξαναβροῦμε τό βῆμα μας, τήν ἀποφασιστικότητά μας, τήν πίστη μας στίς δυνάμεις τοῦ λαοῦ μας. Ἡ χώρα μας πέρασε πολλές δύσκολες ὧρες κατά τή διάρκεια τῆς ἱστορίας της. Καί στό τέλος, βγῆκε πάντα νικήτρια. Ἔτσι θά γίνει καί σήμερα! Ἀρκεῖ νά τό πιστέψουμε καί νά ἀγωνισθοῦμε γιά αὐτό τό σκοπό.

Ζήτω τό Ἔθνος! Ζήτω ἡ 28^η Ὀκτωβρίου!”.

Πέραν τοῦ λειτουργικοῦ τούτου ἑορτασμοῦ, ἡ Ἐθνική Ἐπέτειος τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940 ἐτιμήθη καί διά σχολικοῦ ἑορτασμοῦ εἰς τήν Ἱερατικήν Πατριαρχικήν Σχολήν ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών.

Τόν ἐνδοσχολικήν ἑορτασμόν τοῦτον τήν 5.30μ.μ. τῆς ἰδίας ἡμέρας ἐτίμησαν μέ τήν παρουσίαν αὐτῶν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὁ Γενικός Πρόξενος κ. Σωτήριος Ἀθανασίου καί μέλη τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου Ἱεροσολύμων, Ἁγιοταφῖται Πατέρες, μοναχοί καί μονάζουσαι, μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας Ἱεροσολύμων καί ὁμάς Ἑλλήνων προσκυνητῶν ἐκ τῆς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου προσελθόντων μετά τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου.

Ὁ ἑορτασμός συνίστατο εἰς τελετήν σεμνήν καλῶς διωργανωμένην.

Αὕτη περιεῖχεν σύντομον προλόγισιν τοῦ Σχολάρχου, ὁσιωτάτου μοναχοῦ π. Φωτίου, εἰδικότητος Φυσικοῦ, τόν πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας ὑπό τοῦ Πανεπιστημιακοῦ καθηγητοῦ δοκίμου κ. Νικολάου Ζέρβη, ᾂσματα πατριωτικά, καί ἑρμηνευθέντα διά μέλους- φωνῆς καί μουσικῶν ὀργάνων, ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ καθηγητοῦ τῆς Μουσικῆς καί πρωτοψάλτου εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως κ. Χαραλάμπους Βακάκη ἀπαγγελίας ᾂσματα πατριωτικά ὑπό τῶν δέκα καί ὀκτώ δοκίμων μαθητῶν τῆς Σχολῆς, ἀπαγγελίας ποιημάτων ἤ ἀναγνώσεις κειμένων κορυφαίων Ἑλλήνων ποιητῶν καί λογοτεχνῶν καί προβολήν ὁπτικοακουστικοῦ ὑλικοῦ -ντοκυμαντέρ, τήν ἐπιμέλειαν τοῦ ὁποίου εἶχον οἱ ἴδιοι οἱ μαθηραί,  μέ θέμα τήν Ἰταλικήν καί Γερμανικήν  κατοχήν τῆς Ἑλλάδος τό 1940, τάς κακουχίας τῶν Ἑλλήνων, τάς στερήσεις, τούς θανάτους ἐκ τῆς πείνης, τά θύματα εἰς τά μέτωπα τοῦ πολέμου τήν ἀγωνιστικότητα αὐτῶν καί καρτερίαν καί ὁμοψυχίαν καί τήν ἀποτίναξιν τῆς ἀδίκου, σκληρᾶς καί ἀπανθρώπου κατοχῆς.

Δι’ ὅλων τούτων διδάσκοντες καί διδασκόμενοι, ὁμιλήσαντες καθηγηταί καί δράσαντες ἐπί τῆς σκηνῆς μαθηταί ἐδημιούργησαν εἰς τάς ψυχάς τῶν προσκεκλημένων αἰσθήματα συγκινήσεως, ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας, αἰσιοδοξίας καί ἐλπίδος διά τήν συνέχισιν τῆς ἐθνικῆς ζωῆς ἡμῶν μέ τάς ἀξίας καί τά ἰδανικά τῶν προγόνων ἡμῶν, ἵνα ἀξιοπρεπῶς καί ἐπιτυχῶς ὑπερβῶμεν καί τήν ἐνσκήψασαν ἐφ’ ἡμᾶς οἰκονομικήν κρίσιν.

Εἰς τό τέλος τῆς τελετῆς ὁ Μακαριώτατος ἐπῄνεσε τόν Σχολάρχην, τούς καθηγητάς καί τούς μαθητάς διά τήν ἐπιτυχῆ διοργάνωσιν τῆς τελετῆς, ἡ ὁποία ἔφερε καρπούς συγκινήσεως καί ἐθνικῆς ὑπερηφανείας εἰς τάς ψυχάς ὅλων καί ὑπεγράμμισε τήν σημασίαν τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας διά τήν ἐθνικήν ἡμῶν ἐλευθερίαν καί τήν συμβολήν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων διά τῆς προσευχῆς, ἀλλά καί διά καταλλήλων ἐκκλησιαστικῶν ἐνεργειῶν καί τῆς παροχῆς ὑλικῆς βοηθείας εἰς τήν ἐπιτυχῆ διεξαγωγήν τοῦ ἐθνικοῦ ἀγῶνος.

Ὁ Μακαριώτατος καί ὁ Σχολάρχης ηὐχαρίστησαν τόν κ. Γενικόν διά τήν ἠθικήν καί ἔμπρακτον ὑλικήν αὐτοῦ συμπαράστασιν πρός τήν Σχολήν.

Ὁ κ. Γενικός ἐξέφρασε τήν ἱκανοποίησιν αὐτοῦ διά τάς θεατρικάς καί μουσικάς ἐπιτεύξεις καί ἐπιδόσεις τῶν δοκίμων μαθητῶν καί ὑπεγράμμισεν πως ὅ,τι ἐπέτυχε τό ἔθνος ἡμῶν εἰς τάς δυσκόλους περιστάσεις τῆς ἱστορίας αὐτοῦ καί δή κατά τόν πόλεμον τοῦ 1940, τό ἐπέτυχε διά τῆς συνεργασίας καί τῆς ἀλληλεγγύης. Καί ὅτι διά τῆς ἀλληλεγγύης καί πάλιν σήμερον θά δυνηθῶμεν οἱ Ἕλληνες νά ὑπερβῶμεν ἐπιτυχῶς τήν ἀπειλοῦσαν ἡμᾶς οἰκονομικήν κρίσιν καί ἐν προόδῳ καί εὐημερίᾳ νά πορευθῶμεν συμφώνως πρός τάς ἀξίας τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.

(Στό βίντεο πού ἀκολουθεῖ παρατίθεται τό σύνολο τῶν ἑορτασμῶν τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου εἰς τό Πατριαρχεῖον, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τό μεγαλύτερο μέρος τῆς σχολικῆς  ἐκδηλώσεως).

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_9_placeholder