Ἡ κυρίως ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἤρχισε τό ἑσπέρας τῆς 24^ης Δεκεμβρίου 2012/ 6^ης Ἰανουαρίου 2013 περί τήν 10.30 μ.μ. ὥραν διά τῆς ὑποδοχῆς τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος, κ. Ἡσυχίου εἰς τήν νότιον μικράν εἴσοδον τῆς Βασιλικῆς παρά τό Βαπτιστήριον.

Ἅμα τῇ ὑποδοχῇ ὑπό τῶν ἐνδεδυμένων ἱερέων ἡ Ἀρχιερατική Ἱερατική Συνοδεία διελθοῦσα διά τῆς Βασιλικῆς ἦλθε πρό τοῦ εἰκονοστασίου καί προεξάρχοντος τοῦ Ἁγίου Καπιτωλιάδος ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου.

Προϊούσης τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου, ἀφίχθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί εἰσῆλθεν εἰς τό Ἱερόν Βῆμα. Ἐνταῦθα προσῆλθον οἱ Ἱερεῖς καί ἔλαβον εὐλογίαν, ἵνα ἐνδυθῶσιν. Εὐθύς ἀμέσως οἱ διάκονοι ἐνέδυσαν τόν Μακαριώτατον καί τούς Ἀρχιερεῖς.

Τούτων τελεσθέντων, περί τήν 12.00 μεσονύκτιον ὥραν ἤρχισεν ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης τοῦ εἰκονοστασίου ἡ κάθοδος πρός τό Θεοδέγμον Σπήλαιον διά τῆς νοτίου Πύλης αὐτοῦ καί καθ’ ἥν στιγμήν ἤρχισαν οἱ ψάλται νά ψάλωσιν τό Κάθισμα «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί , ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός».

Τῆς καθόδου εἰς τό Ἅγιον Σπήλαιον προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔχων δεξιά Αὐτοῦ τόν παρασημοφορηθέντα Πρόεδρον τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας Ἐξοχώτατον κ. Μαχμοῦντ Ἀμπᾶς Ἀμποῦ Μάζεν, ἀριστερά τόν Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριον Ἀθανασίου, δεξιά πάλιν τόν ἐκπρόσωπον τοῦ  κράτους τῆς Ἰορδανίας  Ρωμαιο-Ὀρθόδοξον Ὑπουργόν κ. Μπασάμ Χαντανούν, πρός ὅν προσέφερεν ὡς δῶρον εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ἀκολούθως δέ καί ἄλλους ἀνωτέρους κρατικούς λειτουργούς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας ὡς τόν κ. Ἀδνάν Χουσεΐν, Τάγιεμπ Ἀβδουλραχίμ, Χάννα Ἀμῆρε, Χουλούντ Νταϊάμπες, Ζιγιάντ Μπάντακ καί Ἀΐσσα Κασισίγιε, προπορευομένων δέ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων καί λοιπῶν κληρικῶν.

Μετά τήν κάθοδον εἰς τό Σπήλαιον, ἐψάλησαν οἱ Ἀναβαθμοί καί ἀνεγνώσθη ἡ κατά Λουκᾶν εὐαγγελική περικοπή τῆς Γεννήσεως «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐξῆλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αὐγούστου»(Λουκ. 1,2) ἑλληνιστί καί ἀραβιστί ἐν συνεχείᾳ δέ ἀνεγνώσθη τό ἑορταστικόν Χριστουγεννιάτικον μήνυμα τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ἑλληνιστί ἔχον ὡς ἕπεται:

 «Ὁ οὐρανός καί  ἡ γῆ,   σήμερον

  ἡνώθησαν, τεχθέντος τοῦ Χριστοῦ.

Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε,

καί  ἄνθρωπος   εἰς   οὐρανούς ἀναβέβηκε.

Σήμερον ὁρᾶται σαρκί, ὁ  φύσει ἀόρατος, διά τόν ἄνθρωπον».

(Τροπάριον Λιτῆς Χριστουγέννων).                                                              

Ἡ ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου Ἀνατολική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει κατ’ αὐτάς καί πάλιν τάς πανευφροσύνους, πανεκλάμπρους καί πανενδόξους ἑορτάς τῶν Χριστουγέννων. Ἐν τῇ τελέσει τῶν ἑορτῶν τούτων ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται μετά χαρᾶς, εὐχαριστίας καί δοξολογίας τήν ἀνείκαστον φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ.

 Ἡ φιλανθρωπία αὕτη ἐξεδηλώθη ἐν τῇ δημιουργίᾳ τοῦ κόσμου καί τῇ πλάσει τοῦ ἀνθρώπου πάλαι κατ’ ἀρχάς καί τῇ ἀενάῳ καί ἀκαταπαύστῳ Αὐτοῦ σοφῇ προνοίᾳ καί κυβερνήσει εἰς τό διηνεκές, Αὕτη ὅμως ὑπερέβη πᾶν μέτρον καί ὅριον, πάντα νοῦν καί πᾶσαν ἔννοιαν, ὅτε ὁ Θεός ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ηὐδόκησε νά ἐπισκεφθῇ τόν ἄνθρωπον ἐν τῇ πτώσει αὐτοῦ καί ταπεινώσει, ἐν τῇ ταλαιπωρίᾳ αὐτοῦ καί ἐξουθενώσει ὑπό τῆς δουλείας τοῦ διαβόλου. Ὅτε κατά τόν θεοφόρον Πατέρα Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν Ἀρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης «ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς ὑπερβολῇ φιλανθρωπίας καί ἀγαθότητος ὑπέρ ἡμῶν ἐκινήθη, ἠράσθη τῆς σωτηρίας τοῦ πλαστουργήματος Αὐτοῦ» καί ἀπέστειλεν εἰς τόν κόσμον τόν Υἱόν Αὐτοῦ τόν Μονογενῆ «γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμoν, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ,  ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4-5).

Τοῦτο τό μυστήριον τῆς προσλήψεως τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τοῦ Θεοῦ ἔλαβε χώραν εἰς τό ἱστορικόν γίγνεσθαι τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τόπῳ καί χρόνῳ, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου καί ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας.

Εἰς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας ἐγεννήθη κατά σάρκα ὁ εἰς  Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου συλληφθείς, σαρκωθείς καί ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρ ἡμῶν καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Κατά τόν θεηγόρον Πατέρα Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας «ὁ Μονογενῆς Υἱός τοῦ Θεοῦ μένων φύσει Θεός, καθ’ ἡμᾶς γέγονεν ἄνθρωπος, συνῆψεν ἡμᾶς δι’ Ἑαυτοῦ τῷ Θεῷ καί Πατρί, ἀμνησικάκως ἀπήλλαξε τῆς διϊστώσης ἡμᾶς ἁμαρτίας καί ἐδικαίωσε τῇ πίστει καί γάρ Αὐτός ἐστι ἡ εἰρήνη ἡμῶν».

 Τοῦτο τό ξένον καί παράδοξον μυστήριον ἡ γῆ τοῦ Σπηλαίου τούτου καί ἡ ἐν αὐτῷ φάτνη τῶν ἀλόγων ζῴων ὑπεδέχθη. Ποιμένες ἀγραυλοῦντες εἰς τήν πλησιόχωρον αὐτῶν κώμην τῶν ποιμένων, προτραπέντες ὑπό τῶν ἀγγέλων, ἐνταῦθα προσῆλθον καί ἔκθαμβοι εἶδον «βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκ. 2, 16-17). Μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν ὑπό ἀστέρος ὁδηγούμενοι, ἀφίχθησαν ἐνταῦθα καί «προσήνεγκον τά δῶρα αὐτῶν, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν εἰς τόν τεχθέντα Βασιλέα» (Ματθ. 2,11). Ἄγγελοι ἔψαλλαν  εἰς τόν οὐρανόν τόν ἀγγελικόν ὕμνον: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»  (Λουκ. 2, 14).

Τό μήνυμα τοῦτο τῆς εἰρήνης καί συνδιαλλαγῆς βιοῖ καί διαλαλεῖ ἡ Ἐκκλησία σήμερον ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς. Ἰδιαιτέρως δέ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων καί ἡ ἐν αὐτῇ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης μετά τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου αὐτῆς, ἑορτάζει τό μυστήριον τοῦτο κατά τήν ἀρχαίαν αὐτῆς τάξιν εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον καί τήν ἐπ’ αὐτοῦ ἔνδοξον Κωνσταντίνειον Βασιλικήν, τήν ὑπερβαίνουσαν τήν δύναμιν τοῦ χρόνου καί τάς ἀνθρωπίνους ἱστορικάς πολιτικάς μεταλλαγάς καί ἱσταμένην εἰς ἀψευδές μαρτύριον καταβάσεως τοῦ οὐρανοῦ πρός τήν γῆν καί συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον.

Ἀπό τοῦ Ἁγίου Τόπου τούτου ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων διαλαλεῖ σήμερον καί πάλιν πρός ὅλα τά πέρατα τοῦ κόσμου ὅτι ὁ Χριστός ἐτέχθη καί ὁ ἄνθρωπος ἠλευθερώθη. Χριστός ἐταπεινώθη καί ὁ ἄνθρωπος ἕως οὐρανοῦ ἀνυψώθη. Χριστός ἐφανερώθη καί αἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ ἀπηλάθησαν. Χριστός διέφυγε καί διεσώθη ἀπό τῆς σφαγῆς εἰς Αἴγυπτον καί Ἡρώδης ὁ θηριώδης ἔμεινε ληρώδης. Τά νήπια ἐθανατώθησαν ὡς πρῶτοι μάρτυρες τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐνανθρωπήσεως, κατά σάρκα γεννήσεως καί ἐπί γῆς εὐεργετικῆς παρουσίας Αὐτοῦ, ἀκολουθηθέντα ὑπό ἑκατομμυρίων μαρτύρων εἰς τήν ζωήν καί ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας πρός δόξαν Αὐτοῦ. Ἐν ταὐτῷ συμπάσχουσα ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων προσεύχεται ὑπέρ τῶν θυμάτων τῆς παγκοσμίου οἰκονομικῆς κρίσεως, τῆς βίας τῆς τρομοκρατίας καί τοῦ πολέμου, τῶν προσφύγων, ἰδιαιτέρως δέ τῶν ἐκ τῆς Συρίας καί λοιπῶν θυμάτων τῆς ἐν αὐτῇ μαινομένης συρράξεως καί τῆς δικαίας ἐπιλύσεως τοῦ θρησκευτικοῦ καί πολιτικοῦ προβλήματος τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἀπό τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου τούτου ἀπευθύνομεν τάς Πατριαρχικάς καί Πατρικάς ἡμῶν εὐχάς καί εὐλογίας  παντί τῷ πληρώματι Ἡμῶν, τῷ διαβιοῦντι εἰς τήν ἐπικράτειαν τοῦ Παλαιστινιακοῦ κράτους, ὑπό τήν πεπειραμένην καθοδήγησιν καί διακυβέρνησιν τῆς  Αὐτοῦ Ἐξοχότητος τοῦ Προέδρου τοῦ Παλαιστινιακοῦ κράτους κ. Μαχμούντ Ἀμπᾶς – Ἀμποῦ Μάζεν,  τόν ὁποῖον συγχαίρομεν διά τήν ἀναληφθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ  πρωτοβουλίαν τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ Παλαιστινιακοῦ  κράτους ὑπό τῆς Διεθνοῦς Κοινότητος καί πρός τόν ὁποῖον εὐχόμεθα  νά ἴδῃ  ἐκπληρούμενον τόν πόθον τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ  νά ζήσῃ εἰς τό πλαίσιον τοῦ ἰδίου αὐτοῦ κράτους ὑπό  συνθήκας ἀξιοπρεπείας, ἐλευθερίας καί ἀνεξαρτησίας, ἐν εἰρήνῃ καί  ἀσφαλείᾳ μετά τῶν ὁμόρων αὐτοῦ λαῶν, ἐκφράζομεν δέ Αὐτῷ τάς εὐχαριστίας Ἡμῶν διά τήν συμπαράστασιν Αὐτοῦ εἰς τό ἡμέτερον  Ρωμαιορθόδοξον ποίμνιον καί τήν τιμητικήν παρουσίαν Αὐτοῦ εἰς τήν ἑορτήν ἡμῶν ταύτην καθὠς καί εἰς τόν ἐκπρόσωπον ἐν αὐτῇ τοῦ Μεγαλειοτάτου Βασιλέως τῆς Ἰορδανίας  Ἀμπντάλλα Ἴμπν -Χουσεΐν κ. Μπασάμ Χανταντίν”

καί ὑπό τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἤσσα Μοῦσλεχ ἀραβιστί: ( ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/01/07/1846/).

Ἀκολούθως ἔλαβε χώραν ἡ ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων προσκύνησις εἰς τόν ἀστέρα καί τήν φάτνην, μεθ’ ἥν δέ ἡ συνοδεία ἐξῆλθε διά τῆς βορείου πύλης τοῦ Σπηλαίου καί ἤρξατο ἡ λιτανεία τρίς πέριξ τῆς Βασιλικῆς ἐσωτερικῶς, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τάς καταβασίας «Χριστός Γεννᾶται δοξάσατε», «ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν» καί  τό «Ἀκατάληπτὸν ἐστι» καί τῶν πολυπληθῶν πιστῶν ἐν κατανύξει καί χαρᾷ μετεχόντων.

Τῆς κατανυκτικῆς καί ἅμα μεγαλοπρεποῦς ταύτης ἑορτίου ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου τῶν Χριστουγέννων μετά τῶν ρυθμοτονικῶν καί ἰαμβικῶν Καταβασιῶν καί τῆς θείας Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου εἰς τήν ἄνωθεν τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί πολλῶν ἱερέων ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας παρεπιδημούντων καί Ἱεροδιακόνων, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Πατριαρχείου ὑπό τόν Πρωτοψάλτην τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον ἑλληνιστί καί  τῆς χορῳδίας τῆς Βασιλικῆς της Γεννήσεως ὑπό τοῦ κ. Λῶρενς Σαμούρ ἀραβιστί καί πολλοῦ λαοῦ πληροῦντος τήν Βασιλικήν, παρά τάς δυσμενεῖς καιρικάς συνθήκας, ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει παρακολουθοῦντος.

Εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον τῆς Θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος.

Ἡ Θεία Λειτουργία ἀπέλυσε κατά τήν 3.30 π.μ. ὥραν, συμφώνως τῇ καθεστωτικῇ ἀπαιτήσει, μετά δέ τήν ἀπόλυσιν παρέμεινε τό πλῆθος τῶν πιστῶν εἰς τήν Βασιλικήν διά τήν θείαν Κοινωνίαν καί τό ἀντίδωρον.

Τούτων λαμβανόντων χώραν, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία διασχίσασα τήν Βασιλικήν, ἀνῆλθε διά τῆς πύλης τοῦ Βαπτιστηρίου εἰς τό Μοναστήριον, ἔνθα παρετέθη πλουσία ἑορταστική τράπεζα εἰς αὐτήν καί ἄλλους ἐκ τῶν πιστῶν ὑπό τοῦ εὐπρεπῶς ἀνακαινίσαντος τήν μεγάλην αἴθουσαν, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, ὥστε νά φιλοξενῇ πολλούς διά γεύματα ἤ διά δεῖπνα.

Τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ἀναχωρησάντων τήν πρωΐαν, παρέμεινεν ὁ Τελετάρχης Ἀρχιμανδρίτης π. Πορφύριος, ὁ ὁποῖος μετά τήν τράπεζαν κατῆλθεν περί  τήν 9.00π.μ. Ὥραν, κατά τό καθεστώς, ἀπό τῆς Νοτίου Πύλης εἰς τό Ἅγιον Σπήλαιον καί εὐσεβῶς προσκυνήσας, ἀνεχώρησεν δι’ Ἱεροσόλυμα.

Δόξα τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ ἡμῶν τῷ καταξιώσαντι καί πάλιν τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, ἵνα ἑορτάσῃ τήν μεγάλην αὐτήν ἑορτήν εἰς τόν τόπον τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/A-qlQHXFNdM

Τήν Τρίτην, 12^ην/ 25^ην Δεκεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ εἰς τήν ὁμώνυμον Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων παρά τήν Πύλην τῆς Δαμασκοῦ.

Εἰς τήν Ἱεράν αὐτήν Μονήν προεξῆρξεν ἀφ’ ἑσπέρας  τοῦ Ἑσπερινοῦ καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θ. Λειτουργίας ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Πατριαρχείου ὑπό τόν πρωτοψάλτην τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως  Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον καί μετέχοντος εὐλαβοῦς λαοῦ ἐξ Ἑλλήνων προσκυνητῶν, μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας καί Ἀραβοφώνων ἐκ τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Σεβαστέ καθηγούμενε π. Μόδεστε,

Σεβαστοί Πατέρες,

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Μᾶς σύναξε σήμερα ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος σέ σύναξη πνευματική, σύναξη Χριστοῦ, σέ σύναξη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας εἴμαστε μέλη. Ὁ Ἅγιος τῆς Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου μᾶς ἔβγαλε ἀπό τήν ἀπομόνωσή μας, μᾶς ἀπέσπασε ἀπό τις βιωτικές μέριμνες καί φροντίδες μας,  μᾶς ἔφερε σέ κοινωνία με τό Θέο καί κοινωνία μεταξύ μας. Μᾶς σύναξε στό ναό του γιά τήν τέλεση τῆς θείας λειτουργίας, γιά τή μετάληψη τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τόν ἁγιασμό μας. Ἔγινε ὁ αἴτιος τῶν ποικίλων δωρεῶν τοῦ Θεοῦ πού ἔρχονται σέ μᾶς κατά τήν ὥρα τῆς συνάξεως αὐτῆς.

Πέρα ὅμως ἀπό τήν βοήθεια, πού μᾶς παρέχεται ἀπό τό Θεό δι’ ἐκείνου, ὁ ἅγιος ἐξασκεῖ εὐεργετική παιδαγωγική οἰκοδομητική ἐπίδραση στίς ψυχές μας μέ τή μορφή καί τή βιοτή του. Ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας τόν διατηρεῖ καί μᾶς τόν προβάλλει ὡς ἁπλό, ἥρεμο, ἡσύχιο, πρᾶο, ἄκακο. Ὡς ἐλεήμονα καί ἀνεξίκακο. Ὡς ἀφανή ἰδιώτη. Ποιμένα προβάτων. Ἔγγαμο καί πατέρα μιᾶς κόρης. Ὡς μή εὐτυχήσαντα στό γάμο, λόγῳ θανάτου τῆς συζύγου του. Εὐτυχήσαντα ὅμως ἔπειτα, γιατί ἀπό τή χηρεία, τήν ἀφάνεια καί τήν ἰδιωτεία, τόν κάλεσε ἡ Ἐκκλησία νά τή διακονήσει. Ἀπό ποιμένα ἀλόγων προβάτων, τόν ἐξέλεξε καί τόν κατέστησε ποιμένα λογικῶν προβάτων. Τοῦ ἀνέθεσε τή διαποίμανση τῶν πιστῶν τῆς Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ἄς μή θεωρηθεῖ τό γεγονός τοῦτο, ὅπως καί τῆς κλήσεως τῶν ἀποστόλων, ὅτι ἡ Ἐκκλησία καλεῖ ἀγροίκους κι ἀγραμμάτους νά τή διδάξουν καί νά τήν ποιμάνουν. Ἔχει φορές πού καλεῖ ἀγραμμάτους στήν κατά κόσμο παιδεία, αὐτοί ὅμως ἔχουν γνώση πλήρη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἔχουν παιδεία ψυχῆς, ἔχουν μόρφωση ἤθους. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔχει σμιλέψει κι ἔχει πληρώσει τήν ψυχή τους μέ τά χαρίσματά του κι ἀναπληρώνει κάθε ἄλλη ἔλλειψη. Γι αὐτό καί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τούς ἀποδέχεται μέ ἐμπιστοσύνη, τούς διαισθάνεται ὡς ἁγίους κι ἐνῶ ἀκόμη εἶναι ἐν ζωῇ. Εἶναι οἱ καλοί κι ὄχι οἱ μισθωτοί ποιμένες, πού γνωρίζουν τά πρόβατά τους καί τά καλοῦν κατ’ ὄνομα καί γνωρίζονται ἀπ’ αὐτά. Σ’ αὐτή τήν κατηγορία τῶν ἁγίων πατέρων ἀνήκει καί ὁ σήμερα ἑορταζόμενος Ἅγιος Σπυρίδων.

Εἶναι ἐκεῖνος πού ἀξιώθηκε ἀπό τό Θεό καί τοῦ χαρίσματος ποικίλων θαυμάτων, ὁρισμένα μόνο ἐπιτρέπει ὁ χρόνος νά ἀναφέρωμε: Μέ τήν προσευχή του ἔπαυσε τήν ἀνομβρία καί πάλι τή δυνατή πλημμύρα. Γιά τή βοήθεια ἑνός φτωχοῦ μετέτρεψε ἕνα φίδι σέ ράβδο χρυσοῦ καί πάλι τό χρυσό σέ φίδι. Μέ προσευχή του κατέρριψε τίς ἀποθῆκες τῶν σιτοπωλῶν, πού σχεδίαζαν ἀπεργία, γιά νά λιμοκτονήσει ὁ λαός. Σταμάτησε τά ρεύματα ποταμῶν. Ἀποκάλυψε τίς ἁμαρτίες μιᾶς πόρνης, πού τόν πλησίασε καί τήν ὁδήγησε σέ ἐξομολόγηση καί μετάνοια. Ἀνέστησε τή δική του θυγατέρα, γιά νά τοῦ φανερώσει ποῦ εἶχε κρύψει τήν παρακαταθήκη μιᾶς γυναίκας. Θεράπευσε τό γυιό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, αὐτοκράτορα Κωνστάντιο, ἀπό ἀνίατο πάθος. Ἀνέστησε τό μικρό παιδί μιᾶς μητέρας. Τιμώρησε μέ ἐπιτίμιο ἀφωνίας τό διάκονο, πού παρέτεινε ἄσκοπα τήν ψαλμωδία με τερερίσματα καί πάλι τοῦ ἔλυσε τήν ἀφωνία. Κλέπτες, πού πῆγαν νά πατήσουν τή μάνδρα του κτυπήθηκαν ἀπό ἀορασία καί ὁ ἅγιος μέ προσευχή του τούς ἐπανέφερε τήν ὅραση καί τούς ἔδωσε καί χάρισμα ἕνα κριάρι, γιά νά μή φαίνεται, ὅπως τούς εἶπε, ὅτι ἀγρύπνησαν μάταια ὅλη τη νύκτα. Ὅταν ἔλεγε «εἰρήνη πᾶσι» στή θεία λειτουργία, ἄγγελοι ἀπαντοῦσαν ἀπέξω «καί τῷ πνεύματί σου». Ὅλα αὐτά γίνονταν μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὄχι για ἐπίδειξη δυνάμεως, ἀλλά για διδασκαλία καί διόρθωση καί ἐξυπηρέτηση ἀνθρωπίνων ἀναγκῶν.

Ἀπό τό Μέγα Φώτιο ἀναφέρεται ὡς «Σπυρίδων, ἀνήρ διαλάμπων ἐν ἀποστολικοῖς χαρίσμασι, ἀγαθός, καί θαυμάσιος πρωτοστάτης ἀγαθοῦ καί θαυμασίου συστήματος», τοῦ συστήματος δηλαδή τῶν 318 θεοφόρων πατέρων τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τό 325, ἡ ὁποία κατεδίκασε τόν Ἄρειο ὡς ὑποβιβάζοντα τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ στή θέση κτίσματος κι ἐδογμάτισε τόν Υἱό «ὁμοούσιον τῷ Πατρί». Κατά τή μαρτυρία τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου ἔλαβε μέρος καί στή Σύνοδο τῆς Σαρδικῆς κατά τῶν Ἀρειανῶν τό 342.

Ἀφοῦ ἐποίμανε τό ποίμνιό του ὁσίως καί θεαρέστως, μετέστη στήν κατάσταση καί πολιτεία τῶν ἀγγέλων, ὅπως μᾶς λέει τό συναξαριακό τοῦ δίστιχο:

«Ὁ θαυματουργός κἄν τέθνηκε Σπυρίδων,

τοῦ θαυματουργεῖν οὐκ ἔληξεν εἰσέτι».

Ἡ χάρη δηλαδή τῶν θαυμάτων, πού τοῦ δόθηκε ἀπό τό Θεό, ἐνόσο ζοῦσε, συνεχίζεται καί μετά τό θάνατό του μέ τίς πρεσβεῖες του στο Θεό καί μέσῳ τοῦ ἀφθάρτου λειψάνου του, πού ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη μεταφέρθηκε στήν Κέρκυρα τό 1460 καί φυλάσσεται ἐκεῖ ὡς πολύτιμος θησαυρός γιά ὅλη τήν νῆσο καί γιά ὅσους προσκυνητές προστρέχουν στη χάρη του.

Προσκυνητές κι ἐμεῖς τῆς χάρης του σήμερα στόν ἱερό αὐτό ναό του, τόν παλαιό ἀλλά καί καλαίσθητα ἀνακαινισμένο ἀπό τή φιλοθεΐα τοῦ μακαριστοῦ τῇ μνήμῃ ἡγουμένου πατρός Σωφρονίου καί τῶν διαδόχων τοῦ ἡγουμένου καί τοῦ δραστηρίου σημαρινοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Μοδέστου, τόν παρακαλοῦμε νά βοηθήσει τη γενέτειρά του νῆσο Κύπρο καί τή Μητρόπολή του Τριμυθοῦντα, νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν Τουρκική κατοχή, νά ἐνισχύει τόν καθηγούμενο Ἀρχιμανδρίτη π. Μόδεστο, νά συνεχίζει τό θεάρεστο ἔργο τῆς εὐπρεπείας τοῦ ναοῦ, νά πρεσβεύει για μᾶς πρός τόν Κύριο για νά μᾶς ἐνισχύει στόν πνευματικό μας ἀγώνα, νά μᾶς βοηθάει νά ἀποκτᾶμε κι ἐμεῖς τίς ἀρετές του, τήν ἁπλότητα, τήν ταπείνωση καί τήν καλοκαγαθία, ἀλλά καί τήν ἀκρίβεια τῶν δογμάτων, νά μήν τά θυσιάζουμε στη σκοπιμότητα ἑνός ἀναληθοῦς οἰκουμενισμοῦ. Καί ἐν ὄψει τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων νά μᾶς βοηθάει νά ἐνσαρκώνουμε κι ἐμεῖς ὅπως ἐκεῖνος τόν Κύριο, νά Τόν ἔχουμε δηλαδή ἔνοικο στίς ψυχές μας, νά «ζῇ ἐν ἡμῖν Χριστός», (Γαλ. 2,20), ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν».

Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας, ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Μονήν διά προσκύνησιν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν  ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Μόδεστος ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί πάντας τούς ἑορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/KFSVtFuRx9c

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Πέμπτην, 9^ην /22^αν  Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ 7^η ἐπέτειος τῆς ἐνθρονίσεως τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τόν ἔνδοξον καί μαρτυρικόν Θρόνον τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἐπί τῇ χαρμοσύνῳ ταύτῃ ἐπετείῳ ἀνεπέμφθη Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 10.30 π.μ. ὥραν. Εἰς ταύτην συμμετέσχον οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Θρόνου Ἱεροσολύμων, οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιμανδρῖται καί Ἱερομόναχοι, μοναχοί καί ὁ ἔγγαμος Ἀραβόφωνος κλῆρος καί λαός πολύς Κυρίου παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου, τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Ἠρακλέους Ἀστεριάδου καί τοῦ Ἀντιπροσώπου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντωνίου Σαμούτη.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς Δοξολογίας, οἱ μετέχοντες εἰς αὐτήν ἀνῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον. Ἐνταῦθα κατά τήν τάξιν προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διά τῆς προσφωνήσεως αὐτοῦ, ἐχούσης ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Λίαν σημαντικόν καί χαροποιόν γεγονός ἑορτάζει καί πανηγυρίζει σήμερον Σιών ἡ ἁγία, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, «ἡ δεχθεῖσα πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς ἀναστάσεως» καί ἡ ἐξ ἀρχῆς πιστῶς διακονοῦσα ταύτην γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης τῶν Σπουδαίων. Ἑορτάζει καί πανηγυρίζει τό γεγονός τῆς  Ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας  σεπτῆς Μακαριότητος εἰς τόν μαρτυρικόν καί  ἔνδοξον Θρόνον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου μετά τήν ψήφοις ὁμοφώνοις τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου κανονικήν ἐκλογήν Αὐτῆς.  Διά τοῦ γεγονότος τούτου Πατριαρχεῖον καί Ἀδελφότης ἐξῆλθον νικηταί εἰς τόν ἀγῶνα αὐτῶν ὑπέρ δικαιοσύνης καί ἐντιμότητος, διαφανείας καί χρηστῆς ἀδιαφθόρου διοικήσεως.

 Ἐπί τῷ γεγονότι τούτῳ, ὡς ἑδραιώσαντι  καί στερεώσαντι τήν διασαλευθεῖσαν ἐκκλησιαστικήν τάξιν καί ἑνότητα, εὐχαριστήριος Δοξολογία ἀνεπέμφθη σήμερον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Εἰς ταύτην μετέσχεν ἡ σεβασμία τῶν ἱεραρχῶν χορεία τοῦ Ἱεροσολυμιτικοῦ Θρόνου, αἱ τάξεις  τῶν εὐλαβῶν Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων, ἱερέων, διακόνων καί μοναχῶν καί ἀθρόος πιστός τοῦ Κυρίου λαός ἐκ τοῦ κέντρου ἀλλά καί ἐκ τῶν ἄκρων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικρατείας τοῦ Πατριαρχείου.

 Τήν ἐπ΄ ἐκκλησίαις ἐν Χριστῷ ὁμολογίαν καί ὁμόνοιαν ἡμῶν διαδηλοῦμεν καί εἰς τἡν ἱστορικήν ταύτην αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τοῦτο τό «ἱερόν ἡμῶν ὀσπίτιον», ὡς ὀνομάζει τοῦτο ὁ μέγας προκάτοχος Ὑμῶν ἀοίδιμος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Δοσίθεος.

Ἐνταῦθα, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, κατά τήν τάξιν, ὡς ἀδελφοί ἐν Χριστῷ καί ὡς τέκνα πρός Πατέρα, προσάπτομεν Ὑμῖν ὅσα ἀνήκουν Ὑμῖν « ἀληθῆ, δίκαια, εὔφημα καί προσφιλῆ» (Φιλιπ. 4, 8), ἐκ τῶν πραγμάτων ἐλεγχόμενα.

 Μεταξύ τούτων μνημονευθήτω ἡ καλλιέργεια ἀγαστῶν σχέσεων μετά τῆς φίλης χώρας τῆς Ἰορδανίας. Εἰς τό πλαίσιον τῶν σχέσεων τούτων ἐπραγματοποιήθη ἡ κατά παρελθόντα μῆνα  Ἀπρίλιον  ἐπίσκεψις τοῦ ὑψηλοτάτου Ἰορδανοῦ πρίγκιπος κ. Γάζη εἰς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον καί τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ὡς ἐπίσης καί ἡ  ἵδρυσις καί λειτουργία  Γραφείου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας διά θέματα ἀφορῶντα τό Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

 Τῇ πρωτοβουλίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου συναινούσης καί τῆς Ἀδελφότητος  ἐπικροτούσης, στεναί ὡσαύτως ἐκαλλιεργήθησαν σχέσεις μετά τῆς ἀδελφῆς αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Αἱ σχέσεις αὗται εἶχον πρωτίστως ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κύπρον ἀλλά καί τήν ὑπό τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας φιλοξενίαν τῶν συναντήσεων τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τῶν συναντήσεων τῶν Προκαθημένων  τῶν Ὀρθοδόξων Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τήν φιλοξενίαν σημαντικοῦ ἀριθμοῦ μελῶν τῆς νεολαίας τῶν ἐν λόγῳ Ἐκκλησιῶν  εἰς θερινάς κατασκηνώσεις τῆς  Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου.  

 Εἰς τάς ἐν Κύπρῳ συναντήσεις ταύτας τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων ἐξεκολάφθη καί ἡ ἰδέα τῆς μεταβάσεως  αὐτῶν εἰς  τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν. Ἡ ἰδέα αὐτή εὗρε τήν πραγματοποίησιν αὐτῆς προσφάτως κατά μῆνα Σεπτέμβριον, ὅτε  ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης μετά τῶν Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, τῇ συμπαραστάσει  τῆς Ἀντιπροέδρου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου κ. Κράτσα-Τσαγκαροπούλου καί τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Μονίμου  Ἀντιπροσώπου τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν Πρέσβεως κ. Ἀνδρέου Παπασταύρου, εἶχεν ἐπαφάς εἰς Βρυξέλλας  μετά τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Προέδρου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου κ. Martinez, μετά τοῦ Προέδρου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου κ. Rompuy, τοῦ Προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκὴς Ἑνώσεως κ. Barroso καί μετ’ ἄλλων σημαινόντων παραγόντων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως διά συνηγορίαν ὑπέρ τῆς ἐνισχύσεως τῆς θέσεως τῶν χριστιανῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, ἰδίᾳ τῶν χειμαζομένων προσφύγων τῆς Συρίας.

 Τούς τελευταίους τούτους ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης δίς ἐπεσκέφθη εἰς τόν ἐν Za’atari τῆς Ἰορδανίας προσφυγικόν καταυλισμόν αὐτῶν καί διά τήν ἀνακούφισιν αὐτῶν ἐζήτησε τήν διενέργειαν ἐράνου παρά τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας καί ἔλαβε σημαντικήν ἀνθρωπιστικήν βοήθειαν, διανεμηθεῖσαν ἤδη αὐτοῖς ὑπό τοῦ ἐν Ἀμμάν Γραφείου τοῦ Πατριαρχείου ἐν συνεργασίᾳ μετά τῆς Ἰορδανικῆς Φιλανθρωπικῆς Χασιμιτικῆς Ὀργανώσεως καί τῶν μή Κυβερνητικῶν Ὀργανώσεων τῆς UNRWA καί τῆς UNICEF.

 Πρός τό Ἀραβόφωνον Όρθόδοξον ἡμῶν ποίμνιον ἐξηκολούθησεν ἐπιδεικνυομένη ζωηρή ποιμαντική μέριμνα καί φροντίς, ἐκδηλουμένη εἰς χρηματικήν ἐνίσχυσιν διά συντήρησιν  καί ἀνακαίνισιν ἱερῶν ναῶν καί ἐνοριακῶν αἰθουσῶν αὐτοῦ. Ὡς  τοιαῦτα ἔργα μνημονευθήτωσαν τό  παρά τόν ἱερόν ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἐν Ραμάλλᾳ πνευματικόν κέντρον, τό παρά τήν Βασιλικήν  τῆς Βηθλεέμ τελειούμενον πνευματικόν κέντρον, ἱδρυθέν εἰς ἀγορασθεῖσαν καί ἀνακαινισθεῖσαν οἰκίαν, τό εἰς τήν Ναζαρέτ εἰς τό κτῆμα τοῦ Πατριαρχείου Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν ἀνακαινισθέν παρεκκλήσιον τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί τό ἐν αὐτῷ ἱδρυόμενον σχολεῖον διά τήν Κοινότητα, ἡ ἐξ ὁλοκλήρου ἀνακαίνισις τοῦ μοναστηριακοῦ ναοῦ τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἡ συντήρησις τῆς Μονῆς Ἀβραάμ καί ἡ πρόσφατος ἐπιτυχής ἐπίλυσις τοῦ προβλήματος τῆς ὑδρεύσεως αὐτῆς καί τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

 Ταῦτα πάντα εἶναι ἔργα τῆς ἀγάπης, ἐπιμελείας καί ἀφοσιώσεως τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί τῆς γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος πρός τόν Πανάγιον Τάφον καί τά λοιπά πανάγια προσκυνήματα καί τό Ἱερόν ἡμῶν Κοινόν. Ταῦτα καθηκόντως ἀναφέρω, Μακαριώτατε, διά τήν ἐν Χριστῷ μόνον καύχησιν, ἐνίσχυσιν καί ἐνθάρρυνσιν, ἵνα πάντες ἐν ἑνί πνεύματι τιμῶντες ἀλλήλους, «τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι»(Ρωμ. 12,10),  ἀγωνιζόμενοι ἕκαστος δι΄ἀρετήν καί ἀλήθειαν καί συνειδητοποιοῦντες τήν ἐπί τῶν ὤμων ἡμῶν τεθειμένην βαρεῖαν χριστιανικήν καί ἁγιοταφιτικήν κληρονομίαν καί παρακαταθήκην τῆς διαφυλάξεως τῶν δικαίων τοῦ γένους ἡμῶν  εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, συνεχίζωμεν νά δημιουργῶμεν, ἵνα παραδώσωμεν ταύτην εἰς τούς νεωτέρους ἐπηυξημένην καί ἐμπλουτισμένην.

 Ὑψῶν τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας  καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἀδελφότητος, εὔχομαι Ὑμῖν, Μακαριώτατε, ἔτη ὅσα πλεῖστα ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει, εἰρήνῃ καί εὐσταθείᾳ, ἐν ἐνισχύσει, δυνάμει καί προστασίᾳ Κυρίου, ἵνα ἐπί τῶν ἡμερῶν Ὑμῶν βλέπωμεν τό Πατριαρχεῖον ἐκπληροῦν εἰς τό ἔπακρον τήν ἀποστολήν αὐτοῦ εἰς τήν Ἁγίαν  Γῆν, ἐρχόμενον ἀπό δόξης εἰς δόξαν πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».     

Ὠσαύτως προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί Πατέρες. Κυρίες και Κύριοι.

 Ευτυχής συγκυρία μας επιτρέπει, εκπροσωπώντας την Ελληνική Πολιτεία, να είμαστε για ακόμη μια χρονιά παρόντες στην επέτειο της Ενθρονίσεώς Σας, γεγονός που αποτελεί μία ξεχωριστή τιμή.

 Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα γιορτής για την Αγιοταφιτική Αδελφότητα, για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, για την Ορθοδοξία, για την πατρίδα. Η παρουσία Σας στο Θρόνο αποτελεί εγγύηση για τη διαφύλαξη και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων της Χριστιανοσύνης, για την προάσπιση της Ορθοδοξίας, για τη διατήρηση της ηρεμίας στο Πατριαρχείο μετά τη μεγάλη δοκιμασία που πέρασε στα γνωστά γεγονότα, τα οποία και αποτελούν οριστικό παρελθόν.

 Το έργο και η αφοσίωση Σας στα ιερά Σας καθήκοντα αναγνωρίζονται όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά και διεθνώς με τη συνεχή παρουσία Υμών του ιδίου σε επισκέψεις, σε Εκκλησίες ανά τον κόσμο ή Αντιπροσώπων Σας σε όλα τα διεθνή εκκλησιαστικά fora.

 Στις δύσκολες συνθήκες που διέρχεται η ανθρωπότητα και ειδικότερα στις πρόσφατες επώδυνες καταστάσεις στη δική μας περιοχή, η ύπαρξη του Πατριαρχείου υπό την εμπνευσμένη ηγεσία Σας αποτελεί παράγοντα σταθερότητας, ελπίδα για ένα μέλλον ειρήνης, για την οποία πολλοί κόπτονται αλλά λίγοι πραγματικά επιδιώκουν.

 Με την ευκαιρία αυτή, επιτρέψατε μου Μακαριώτατε, να ενώσω και τη δική μας φωνή – έκκληση μαζί με όλο το χριστιανικό κόσμο για επικράτηση της λογικής και της ειρήνης στην περιοχή μας, προς όφελος των ανυπεράσπιστων αθώων πολιτών, οι οποίοι είναι και τα τραγικά θύματα του πολέμου.

 Μακαριώτατε,

 Η Ελληνική Πολιτεία Σας περιβάλλει με σεβασμό, με αγάπη και αφοσίωση. Είμαστε και θα είμαστε αρωγοί στην τιτάνια προσπάθειά Σας για τη διατήρηση και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών προσκυ νη μάτων της Ορθοδοξίας. Η πρόσφατη επίσκεψη του Διευθυντή Εκκλησιαστικών Υποθέσεων του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών καθώς και οι συναντήσεις Σας με Έλληνες Αξιωματούχους που επισκέπτονται τα Ιεροσόλυμα, αποτελούν μία ακόμη απόδειξη της αφοσίωσης μας στο πρόσωπο Σας και στον ιερό θεσμό.

 Η Ελλάδα Σας παρέχει πλήρη ηθική υποστήριξη και σε πείσμα των καιρών και από το υστέρημα του λαού μας, αλλά με πραγματική ικανοποίηση Σας ανακοινώνω ότι εντός των προσεχών ημερών θα δυνηθούμε να προσφέρουμε μία ταπεινή οικονομική συμβολή, ως αναγνώριση στο έργο Σας και στο έργο των Πατέρων.

Ταπεινοί προσκυνητές, οι εργαζόμενοι στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα ενώνουμε τις προσευχές μας για να Σας δίνει ο Παντοδύναμος υγεία και δύναμη να συνεχίσετε το έργο Σας για το καλό της Αδελφότητας, για το καλό του Πατριαρχείου, για το καλό της Πατρίδας, για το καλό της Ορθοδοξίας.

Μετά τήν προσφώνησιν τοῦ κ. Γενικοῦ, ὁ Μακαριώτατος  ἐτίμησε μέ τό παράσημον τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου τόν παρόντα εἰς τήν τελετήν τῆς Δοξολογίας Ἐξοχώτατον Πρέσβυν τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Ἡρακλῆν Ἀστεριάδην διά τήν ἀφωσιωμένην ὑπηρεσίαν αὐτοῦ πρός τήν πατρίδα καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων κατά τήν διάρκειαν τῆς τετραετοῦς θητείας αὐτοῦ ὡς Πρέσβεως.

Συγκεκινημένος ὁ κ. Πρέσβυς ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί εἶπεν ὅτι θά φέρῃ τό παράσημον τοῦτο μετά τιμῆς καί καυχήσεως καί θά ὑπερασπίζηται, ὅπου καί ἄν ὑπηρετῇ τά προνόμια καί δικαιώματα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, τόν κ. Γενικόν Πρόξενον καί ὅλους τούς μετά τούτους προσφωνήσαντας ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως Αὐτοῦ, ἐχούσης ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/11/22/7187/

Μετά τάς προσφωνήσεις, προσελθόντες πάντες οἱ συμμετέχοντες  εἰς τήν τελετήν τῆς Δοξολογίας προσῆλθον πρός τόν Μακαριώτατον, ἔλαβον τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ καί ηὐχήθησαν Αὐτῷ ἔτη πολλά, ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει καί εὐσταθείᾳ .

Τήν ἐκδήλωσιν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἠκολούθησεν ἑόρτιος τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/bDRLmnOF-6c

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 3^ην/ 15^ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου  τοῦ τροπαιοφόρου εἰς τόν ἐπ’  ὀνόματι αὐτοῦ ἱερόν Ναόν, ἐν ᾧ καί ὁ τάφος αὐτοῦ, εἰς Λύδδαν. Ἡ Λύδδα, ἡ ἀρχαία πόλις μέ τό ὄνομα Διόσπολις, εἶναι καί ἡ πόλις τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τῶν Χριστιανικῶν χρόνων, ἡ ὁποία ἐδέχθη τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, μαρτυρήσαντος εἰς Ρώμην περί τό 305 μ.Χ. Τό τίμιον λείψανον αὐτοῦ μετέφερε κατ’ ἐπιθυμίαν αὐτοῦ, ἐκφρασθεῖσαν πρό τοῦ μαρτυρίου του, ὁ ὑπηρέτης αὐτοῦ εἰς Λύδδαν,  ἐξ ἧς ἡ καταγωγή τῆς μητρός αὐτοῦ.

Ἐπί τοῦ τάφου αὐτοῦ ἀνήγειρεν μεγαλοπρεπῆ ναόν ἡ Ἁγία Ἑλένη κατά τήν δεκαετίαν 326-336 μ.Χ.  Εἰς τήν ἑορτήν ταύτην τῆς 3^ης Νοεμβρίου ἑορτάζεται ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου καί τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τούτου, ἐν ᾧ τήν 23^ην Ἀπριλίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ.

Διά τήν ἑορτήν ταύτην μετέβη εἰς τήν πόλιν ταύτην  τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Φθάσας εἰς Λύδδαν,ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ καθηγουμένου τοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, τῶν ἱερέων τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Λύδδης, Ἰόππης καί Ρέμλης καί τῶν προσκόπων.

Ἐλθών, τῇ συνοδείᾳ τούτων εἰς τόν ἱερόν Ναόν, ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως  Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Λύδδης ἀραβιστί, παρουσίᾳ τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Ἰσραήλ καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Σερβίας εἰς τό Ἰσραήλ καί τῇ εὐλαβῇ συμμετοχῇ προσκυνητῶν ἐκ τῆς Λύδδης καί ἐξ ἄλλων πόλεων τοῦ Ἰσραήλ.

Εἰς τό Κοινωνικόν της Θείας Λειτουργίας, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἐληνιστί:

«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ: Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα μή σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς, ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ», (Ἰωάν. 16, 1-2).

 Σᾶς εἶπα αὐτά, λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς τούς μαθητάς του, διά νά μή σκανδαλισθῆτε καί ἐξ αἰτίας τοῦ μίσους πού ἐκδηλώνει ἐναντίον μου ὁ κόσμος κλονισθῆτε εἰς τήν πρός ἐμέ πίστιν σας. Θά σᾶς ἀφορίσουν ἀπό τάς συναγωγάς ὡς αἱρετικούς, ἀλλ’ ὡς νά μή ἦτο ἀρκετόν αὐτό, ἔρχεται ὥρα, κατά τήν ὁποίαν καθένας πού θά σᾶς φονεύῃ, θά νομίσῃ ὅτι ὄχι μόνον δέν ἐγκληματεῖ, ἀλλ’ ὅτι μέ τόν φόνον αὐτόν προσφέρει λατρείαν εἰς τόν Θεόν.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

 Οἱ μαθηταί καί ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ ἐγένοντο αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τοῦ σεσαρκωμένου Θείου Λόγου τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, δηλονότι τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἡ μαρτυρία αὐτή τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν ἐπεσφραγίσθη διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτῶν αἵματος, δεδομένου ὅτι ἐφονεύθησαν ὑπό μισησάντων αὐτούς ἐξ αἰτίας τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ.

 Θύματα τοῦ μίσους κατά τοῦ ὀνόματος «τοῦ ὑπέρ ὀνόματος δηλονότι τοῦ Χριστοῦ», (Φιλιπ. 2,9) ὑπῆρξαν οἱ μάρτυρες τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ κατά τούς ἰδίους λόγους: «καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου»,  (Ματθ. 10, 22).

Τοιοῦτον θῦμα μίσους τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξεν ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἐπωνύμου Αὐτοῦ Ναοῦ ἐν τῇ ἱστορικῇ πόλει ὑμῶν Λύδδῃ. Τά ἐγκαίνια βεβαίως τοῦ μεγαλοπρεποῦς τούτου Ναοῦ ἐτελέσθησαν διά τῆς μετακομιδῆς καί καταθέσεως ἐν τῷ σῳζομένῳ μέχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, ἐντός τοῦ Ναοῦ, κενοταφίῳ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Ὁ ἔνδοξος Γεώργιος, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, ἀγωγῆς θείας καί φύσεως τυχών ἀγαθῆς, καί ρίζης εὐκλεοῦς, τῶν γεννητόρων ἄνωθεν εὐγενείᾳ καί εὐσεβείᾳ κεκοσμημένων, πρός πολέμους γέγονεν ἐπιτηδειότατος καί λαμπρότατος. Ὅθεν καί παρά Διοκλητιανοῦ τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος καί διώκτου τῶν Χριστιανῶν διοικητής στρατιωτικοῦ τάγματος (τριβοῦνος), εἷτα καί κόμης διά τό ἀήτητον τῆς ἀνδρείας  γνωρίζεται, λανθάνων τό μέχρι τοῦδε, ὅτι Χριστιανός ἦν.

 Παρουσιασθείς ἐνώπιον τοῦ Διοκλητιανοῦ ὁ Γεώργιος καί ἰδών τήν κατά τῶν Χριστιανῶν μανίαν, λαμπρῶς τόν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν ἀνακηρύξας παρρησιάζεται τό μυστήριον τῆς θείας εὐσεβείας. Τούτου ἕνεκεν ὑφίσταται τόν θάνατον τοῦ μαρτυρίου, γενόμενος οὕτω συμμάρτυς τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

 Τό ὑπέρ τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μαρτύριον τοῦ Γεωργίου ὡς καί τό κήρυγμα αὐτοῦ διατυπώνει ἐναργέστατα ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω, στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ὤμων ἀράμενος τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας. Ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα, τοῖς ἐν πάσῃ τῆ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός, δίκαιος ἀνεδείχθης».

 Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό μαρτύριον τοῦ Γεωργίου συνέβαλε ἀποφασιστικῶς εἰς τήν ἐκ τῆς διαβολικῆς πλάνης τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων  ἀπαλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων καί τῆς γνώσεως  αὐτῶν τῆς θρησκείας τῆς ἀληθείας, τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.

 Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἀναφερόμενος εἰς τά εὐεργετικά ἀποτελέσματα τῶν θλίψεων ἐπικαλεῖται τήν πολιτείαν -τρόπον ζωῆς- τῶν μαρτύρων λέγων: «τοιγαροῦν καί ἡμεῖς τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν, ὅς ἀντί τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν”, (Ἑβρ. 12,1-2).

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦσαν ἄνθρωποι «ὁμοιοπαθεῖς ἡμῖν», ( Πράξ. 14,15), ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Ἅγιος Γεώργιος. Δέν ἦσαν μυθικοί ἥρωες οὔτε ὑπεράνθρωποι.  Οὗτοι ἦσαν φορεῖς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ.

 Ὁ ἐσταυρωμένος καί ἀναστάς Χριστός ἦτο τό σημεῖον ἀναφορᾶς τῶν. Διά τοῦτο ὁ θεῖος Παῦλος μᾶς προτρέπει λέγων: «δι’ ὑπομονῆς τρέχομεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν», (Ἑβρ. 12,1-2). Μέ ἄλλα λόγια, ἄς τρέχωμεν μέ ὑπομονήν τόν ἀγῶνα πού προβάλλει ἐμπρός μας. Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μήν στρέφωμεν τά βλέμματά μας καί τήν προσοχήν μας, παρά μόνον εἰς τόν Ἰησοῦν, πού εἶναι ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεως καί μᾶς τελειοποιεῖ εἰς αὐτήν.

 Ἡ βαθυτέρα σημασία καί ἀξία τοῦ μάρτυρος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ αἵματος  ἐπιτυγχάνει τήν τελείωσιν τῆς πίστεως αὐτοῦ, καθώς καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐτελείωσε τό ἀπολυτρωτικόν Αὐτοῦ ἔργον διά τοῦ μαρτυρίου Αὐτοῦ, τουτέστι τοῦ σταυρικοῦ θανάτου. «Τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν», λέγει ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς, «οὐχ ὅτι τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο».

 Ἰδού λοιπόν διατί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ ὑπερβαλλόντως τούς μάρτυρας τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ. Καί ἰδού διατί ὁ Ἅγιος Γεώργιος κατέχει ἐξέχουσαν θέσιν ἐν μέσῳ τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἄλλη νεφέλη ἡ τιμή τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀναψύχει πάντας τούς τιμῶντας αὐτήν ἀπό τόν καύσωνα τῶν ἀναγκῶν καί θλίψεων αὐτῶν.

 Παρακαλέσωμεν τόν Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον καί μετά τοῦ μελῳδοῦ αὐτοῦ εἴπωμεν. «Ἐν θαλάσσῃ με πλέοντα, ἐν ὁδῷ με βαδίζοντα, ἐν νυκτί καθεύδοντα, περιφρούρησον, ἐπαγρυπνοῦντα διάσωσον, παμμάκαρ Γεώργιε καί ὁδήγησον ποιεῖν τοῦ Κυρίου τό θέλημα, ὅπως εὕροιμι ἐν ἡμέρᾳ τῆς δίκης τῶν ἐν βίῳ πεπραγμένων μοι τήν λύσιν, ὁ καταφεύγων τῇ σκέπῃ σου.

Ἀμήν.

Ἁραβιστί ὁ λόγος τοῦτο εὑρίσκεται εἰς τόν ἀκόλουθον ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/11/16/1611/ .

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ Ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Σωφρόνιος ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν εἰς τό ἡγουμενεῖον, τήν μεσημβρίαν δέ ἡ Κοινότης τῆς Λύδδης παρέθεσεν εἰς τόν Μακαριώτατον, τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί ἄλλους εὐφρόσυνον τράπεζαν.

Εἰς ταύτην ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν τούς συνδαιτημόνας λέγων τά κάτωθι: «Ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι μεγάλη. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι γνωστός εἰς ὅλον τόν κόσμον. Πολλαί πόλεις εἰς τόν κόσμον ἔχουν αὐτόν προστάτην. Πολλοί φέρουν τό ὄνομά του, διότι ὁ Ἅγιος ἐγνώρισε τόν Χριστόν καί τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν οὗτος ἔζησεν εἰς τήν Βυζαντινήν-Ρωμαϊκήν αὐτοκρατορίαν. Οὗτος ἐζήτησε τήν ἐλευθερίαν  τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῆς καταπιέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, καί ἰδιαιτέρως ἡ πόλις τῆς Λύδδης, καυχῶνται διότι ὁ Ἅγιος ἦτο Παλαιστίνιος ἐκ καταγωγῆς τῆς μητρός αὐτοῦ. Ὁ τάφος καί ἡ Ἐκκλησία αὐτοῦ εἰς Λύδδαν εἶναι τό πλέον δυνατόν, ἰσχυρόν χριστιανικόν μαρτύριον. Εἶναι τεκμήριον καί παράδειγμα θρησκευτικῆς συμβιώσεως. Ὁπουδήποτε εὑρεθῶ εἰς συνέδρια, ἀναφέρομαι εἰς τήν συμβίωσιν Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων εἰς Λύδδαν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν αὐτῆς, τό ἥμισυ τῆς ὁποίας εἶναι τέμενος. Τό Πατριαρχεῖον, ὡς Ἐκκλησία “Rum-Orthodox”, εἶναι ἐγγύησις δι’ ὅλους τους Χριστιανούς τῆς Ἁγίας Γῆς.

Εὐχαριστῶ ὅλους τούς συμμετέχοντας εἰς τήν ἑορτήν ταύτην, τόν Πρέσβυν τῆς Σερβίας, τόν ἐκπρόσωπον τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος, τόν ἡγούμενον π. Σωφρόνιον, τόν Πρόεδρον καί τά μέλη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, τούς προσκόπους καί ὅλους. Παρακαλοῦμεν τόν Ἅγιον νά πρεσβεύῃ εἰς τόν Θεόν δι’ εἰρήνην εἰς τήν περιοχήν ἡμῶν καί διά βοήθειαν τῶν δεινοπαθούντων εἰς τήν Συρίαν».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Διαρκής ἔμπνευσίς μας ἀποτελεῖ  τό πάνσεπτο πρόσωπο τοῦ προσκυνητοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου κ.κ. Θεοφίλου, ὁ Ὁποιος ὡς φιλομόναχος καί φιλογενής μεριμνᾷ ἀκατάπαυστα καί θυσιάζεται ὑπέρ τοῦ ποιμνίου του, δηλ. γιά ὅλα τά ἐν τῇ Ἁγία Γῇ μέλη τῆς  Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος μέχρι καί τά ἔσχατα μέλη τῆς  Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, τούς πιστούς Χριστιανούς μας, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, χρώματος ή ἐθνικότητος. Γιά ἐμᾶς παραμένει πάντοτε σημεῖο ζωντανό ἑνότητας ἐν Χριστῷ καί ὁμοψυχίας. Χωρίς τήν πατρική του ἐπιστασία καί σοφία δέν θά τολμούσαμε τά ἐν λόγῳ ἔργα καί δέν θά μποροῦσε νά γεωργηθῇ ἡ ἀφιλόξενη ἔρημος.

Σᾶς ὑποδεχόμεθα, Ἁγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, ὡς Ἄγγελο εἰρήνης, ὁμοψυχίας καί ἀδελφοσύνης μέ τό πολυάριθμο ποίμνιό Σας στήν Ρωσσία. Ἀτενίζομε πρός Ἐσᾶς σάν σέ ὁραματιστή καί ἀνακαινιστή τῆς  Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς  Ρωσσίας καί ἐκζητοῦμε ταπεινῶς τίς θεοπειθεῖς Πατριαρχικές Σας εὐχές καί εὐλογίες πρός περάτωση τῆς Ἱ. Μονῆς καί εὐόδωση τοῦ ἔργου Της.

Μακαριώτατε, ὡς εὖ παρέστητε!”

 Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Κύριλλος ἀνεχώρησε διά τήν πόλιν τοῦ Ἀμμάν, πρωτεύουσαν τῆς Ἰορδανίας.

Εἰς τήν πόλιν ταύτην καί εις τήν Βασιλικήν κατοικίαν συνητήθη ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου μετά τῆς Α.Μ. τοῦ Βασιλέως τῆς Ἰορδανίας Ἀμπντάλλα Β’ Ἴμπν Χουσεΐν.

Εἰς τήν λίαν σημαντικήν αὐτήν συνάντησιν οἱ Προκαθήμενοι ηὐχαρίστησαν τόν Βασιλέα διά τήν ἀνεξιθρησκείαν καί τήν προστασίαν, τήν ὁποίαν ἀπολαμβάνουν οἱ Χριστιανοί εἰς τό κράτος τῆς Ἰορδανίας ὑπό τήν δικαίαν καί δημοκρατικήν Αὐτοῦ διακυβέρνησιν.

Ὁ Βασιλεύς ηὐχαρίστησε διά τήν ἐκ μέρους τῶν Προκαθημένων ἀναγνώρισιν ταύτην καί ἐζήτησε, ὅπως οὗτοι συνεχίσουν διά τοῦ κηρύγματος αὐτῶν νά ἐπιδροῦν εἰρηνευτικῶς εἰς τά ποίμνια αὐτῶν καί κατ’ ἐπέκτασιν πρός ὅλους τούς κατοίκους τοῦ βασιλείου Αὐτοῦ καί ὅλης τῆς Ἁγίας Γῆς.

Μετά τήν παρά τοῦ Βασιλέως ἐπίσκεψιν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος, συνοδευόμενος ὑπό τῆς τιμίας Αὐτοῦ συνοδείας καί τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τοῦ ἐν Ἀμμάν Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί τοῦ ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Στεφάνου, κατηυθύνθη πρός τό ἐν Ἀμμάν ἀεροδρόμιον Alia,  ἔνθα ἐπιβιβασθείς τοῦ ἀεροσκάφους ἀνεχώρησε διά τήν ἕδραν Αὐτοῦ εἰς Μόσχαν τῆς Ρωσίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Εὐχαριστοῦντες τόν πανάγαθον Θεόν ἡμῶν διά τάς πνευματικάς  Αὐτοῦ δωρεάς, εὐχαριστοῦμεν Αὐτόν καί διά τάς ὑλικάς, διά τόν ἄρτον καί τόν οἷνον καί πάντα ὅσα εὔγευστα,  ἐπιούσια καί  ὠφέλιμα πρός τήν συντήρησιν ἡμῶν ἐκ τῆς γῆς, διά τοῦ ἡλίου, τοῦ ἀέρος καί τῆς βροχῆς παρέχει ἡμῖν καί  παρακαλοῦμεν Αὐτόν, ὅπως ἐν τῇ σοφῇ οἰκονομίᾳ Αὐτοῦ διαθρέψῃ καί ὅσους ἐγκαταλείπει ἐνδεεῖς καί πεινῶντας ἡ    ἐνσκήψασα εἰς τόν κόσμον οἰκονομική κρίσις.

Ἔμπλεοι χαρᾶς καί εὐφροσύνης ἐκ τῆς ἀδελφικῆς Ἡμῶν συναναστροφῆς ἐν τῇ τραπέζῃ  ταύτῃ, εὐχόμεθα Αὐτῇ καί τῇ τιμίᾳ Αὐτῆς Συνοδείᾳ εὐλογημένας, ἀνέτους καί εὐχαρίστους  τάς εἰσόδους αὐτῆς εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τάς ἐξόδους ἐξ αὐτῶν τῇ  ἀοράτῳ θείᾳ δυνάμει, ἐπιστασίᾳ καί ἐνισχύσει καί τῇ συνοδείᾳ εἴτε Ἡμῶν προσωπικῶς εἴτε τῆς Ἀντιπροσωπείας Ἡμῶν διά πᾶσαν βοήθειαν, ἐξυπηρέτησιν ἤ  διευκόλυνσιν.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ἐχούσης ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε Πατριάρχα της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε, αγαπητέ εν Κυρίω Αδελφέ,

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,

Σεβαστοί πατέρες και αδελφοί,

 Αντιφωνώντας τη Μακαριότητά Σας θέλω πρωτίστως να εκφράσω χαρά, την οποία αισθανόμεθα τόσο εγώ προσωπικά, όσο και οι συνοδοί μου από τη συναναστροφή μαζί Σας, την Ιεραρχία της Αγιωτάτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και τα μέλη της Αγιοταφικής Αδελφότητος καθώς και από την γενομένη κοινή μας προσευχή! Η επίσκεψή μου στην Ιερουσαλήμ είναι δισδιάστατη. Από τη μια πρόκειται για την ειρηνική επίσκεψη προς την Αγιωτάτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων, την οποία πάντοτε στην Αγία Ρωσία περιέβαλαν μετά ιδιαίτερης αγάπης και τιμής, και από την άλλη είναι προσκύνημα στον Πανάγιο Τάφο και άλλα ιερά σεβάσματα της Παλαιστίνης, πραγματοποιούμενο μετά δέους από τη συνειδητοποίηση του μεγαλείου των φανερωθέντων εντεύθεν έργων του Θεού.

 Εδώ στον Γολγοθά, ετελέσθη ο σωτήριος αγώνας του Χριστού, αυτός ο τόπος είναι η αφετηρία του ευαγγελικού κηρύγματος, το οποίο έφθασε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς (Πραξ. 1.8), επίσης εδώ είναι, όπου εν προσευχαίς αγωνίζεται η Μήτηρ των Εκκλησιών, η Ορθόδοξη Εκκλησία των Ιεροσολύμων, φύλαξ των Παναγίων Προσκυνημάτων. Αυτή η διακονία αριθμεί σχεδόν δυο χιλιετίες και το μεγαλύτερο διάστημα συνοδεύετο από θλίψεις και δοκιμασίες. Δεν ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις, όταν από τους φύλακες του Παναγίου Τάφου απαιτείτο θυσία για χάρη της προστασίας των ιερών κειμηλίων. Και όμως η Αγιωτάτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων στο διάβα των αιώνων υπηρετώντας μετά τιμής και αξιοπρέπειας μας φύλαξε τον Πανάγιο Τάφο του Σωτήρος.

 Τον Θρόνο των Ιεροσολύμων, στερεωθέντα «ἐν μέσῳ τῆς γῆς», (Ψαλ. 73.12) εκόσμησαν οι φωστήρες της πίστεως του Χριστού όπως ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, οι Άγιοι Κύριλλος, Ιουβενάλιος, Ζαχαρίας και Σωφρόνιος. Στο κλίμα του ανήκουν οι μεγάλοι ασκητές, όπως οι Όσιοι Ιλαρίων ο Μέγας, Χαρίτων ο Ομολογητής και Σάββας ο Ηγιασμένος. Ενώ στιβαρός προμαχώνας της Ορθοδοξίας σε όλους τους αιώνες της λειτουργίας της παρέμεινε η Αγιοταφική Αδελφότητα.

 Από τη στιγμή της Βαπτίσεως της Ρωσίας διά των αοράτων νημάτων τη συνέδεσαν με το Θρόνο των Ιεροσολύμων μονοπάτια, τα οποία ακολουθούσαν οι προσκυνητές. Ο επισκεψάμενος την Παλαιστίνη το έτος 1066 Ρώσος Ηγούμενος Δανιήλ αναφέρει ότι συναντούσε στην Ιερουσαλήμ ολόκληρες πλέον ομάδες Ρώσων προσκυνητών. Ήταν πρώτος Ρώσος ο Ηγούμενος Δανιήλ, ο οποίος αφιέρωσε και άναψε το ακοίμητο καντήλι υπέρ της Πατρίδος του στον Πανάγιο Τάφο. Ανέκαθεν οι ευλαβείς προσκυνητές κομίζουν στη Ρωσία το Άγιο Φως από το Ιερό Κουβούκλιο.

 Η αγάπη των εκ Ρωσίας προσκυνητών προς τα ιερά Προσκυνήματα των Ιεροσολύμων δημιούργησε σε πολλούς απ΄αυτούς πόθο να μείνουν για πάντα δίπλα στον Πανάγιο Τάφο. Αυτή η αγάπη ήταν εκείνη, η οποία έφερε στους Αγίους Τόπους την Αγία Ευφροσύνη του Πόλοτσκ που εκοιμήθη οσιακώς εδώ. Από την ίδια αγάπη φλεγόταν η καρδιά της Μεγάλης Δούκισσας Ελισάβετ, η οποία ήθελε να ταφεί εδώ και όντως, κρίμασι Θεού, στους Αγίους Τόπους φυλάσσονται τα αγία λείψανά της. 

 Επιμελώς και με αγάπη διατηρούμε τη μνήμη της φιλαδέλφου συμμετοχής της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων στην πνευματική πρόοδο της αδελφής Ρωσικής Εκκλησίας. Στις αρχές του 4^ου αιώνος, πολύ πριν από την ιεραποστολή των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και τον Άγιο Πρίγκιπα Βλαδίμηρο, οι απεσταλμένοι της Μητρός πασών των Εκκλησιών του Θρόνου των Ιεροσολύμων ιερομάρτυρες Χερσώνος εθεμελίωσαν την πρώτη Ιεραρχία στις ακτές της Ταυρίδος. Από ΄κει επί πολλούς αιώνες το φως της πίστεως του Χριστού φώτιζε τους προγόνους μας και εκεί ήταν που στη συνέχεια ο Απόστολος της Ρωσικής γης Πρίγκιψ Βλαδίμηρος δέχθηκε το άγιο Βάπτισμα. Ως θεμέλιο του πνευματικού βίου του λίκνου του χριστιανισμού στη Ρωσίας εξ’αρχής ετέθησαν οι παραδόσεις των Αγίων Τόπων, τις οποίες εκόμισαν οι ιερομάρτυρες.

 Και στους μεταγενέστερους αιώνες ο Θρόνος των Ιεροσολύμων επανειλημμένως έδειχνε το ενδιαφέρον του για την πορεία της Ορθοδοξίας στην Πατρίδα μας. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σωφρόνιος έθεσε την υπογραφή του στις πράξεις της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του έτους 1593 διά την ανύψωση του Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίας στο αξίωμα του Πατριάρχου Μοσκόβου και πάσης Ρωσίας και των υπερβορείων μερών. Αυτά τα «βόρεια μέρη» τα ποιμαίνει έως σήμερα ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών.

 Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεοφάνης ο επισκεψάμενος τη Ρωσία το έτος 1619, συμμετείχε στην εξέταση από τη Σύνοδο των διορθώσεων του Ρωσικού Ευχολογίου όπως και στην ενθρόνιση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Φιλαρέτου, ενώ κατ΄επιστροφήν πέρασε από τα Ουκρανικά εδάφη, όπου αποκατέστησε την καταργηθείσα μετά την ουνία του Μπρεστ Ορθόδοξη Ιεραρχία της Ιεράς Μητροπόλεως Κιέβου.

 Μετά μεγάλης συμπαθείας παρακολουθούσε την πορεία της Ρωσικής Εκκλησίας ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος Β’, δίδοντας αδελφικές συμβουλές, καταδικάζοντας το σχίσμα και υποδεικνύοντας την ανάγκη της αυξήσεως στη Ρωσία του αριθμού των Επισκοπών. Αυτός ήταν ο οποίος, το έτος 1685, απέστειλε στη Μόσχα τους περίφημους θεολόγους Ιωαννίκιο και Σωφρόνιο Λειχούδη και συνέβαλε στην ίδρυση της Σλαβικής, Ελληνικής Λατινικής Ακαδημίας, του πρώτου δηλαδή ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος της Ρωσίας, εκ του οποίου μεταγενέστερα προήλθαν η Θεολογική Ακαδημία Μόσχας και το Πανεπιστήμιο Μόσχας.

Από την πλευρά της η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας πάντα εκτιμούσε τη Μητέρα των Εκκλησιών και ανέτρεφε το ποίμνιό της, έτσι ώστε να έχει αυτή την εκτίμηση. Αυτή η στάση αποτυπώθηκε στις γενναιόδωρες προσφορές από τη Ρωσία προς τον Πανάγιο Τάφο. Οι Ρώσοι τσάροι έστελναν στην Ιερουσαλήμ χρυσάφι, εικόνες, λειτουργικά σκεύη και βιβλία. Από το 19^ο  αιώνα σε όλους τους Ναούς της Ρωσίας τοποθετήθηκε ειδικό κυτίο «υπέρ του Παναγίου Τάφου».  Οι προσφορές δεν έπαυσαν ακόμα όταν η ίδια η Ρωσία δοκιμαζόταν σκληρά, όπως την εποχή της εισβολής του Ναπολέοντος. Ακόμα και το δύσκολο έτος 1812 προσφορές, οι οποίες συγκεντρώθησαν στη Ρωσία εστάλησαν για τις επισκευές του Ναού της Αναστάσεως, ο οποίος κάηκε από πυρκαγιά παρόλο που η ίδια η Μόσχα καταστράφηκε από την ακόμα φοβερότερη πύρινη λαίλαπα.

Η Ρωσία δεν ενίσχυε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων μόνο δι΄ αποστολής χρηματικών προσφορών, αλλά και με τη στρατιωτική μεσολάβηση. Επτά φορές η Ρωσία πολεμούσε κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και μάλιστα ένας από τους κύριους σκοπούς ήταν ο αγώνας για την απελευθέρωση των Παναγίων Προσκυνημάτων από τις καταπιέσεις των αλλοθρήσκων. Χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες προσέφεραν τις ζωές τους διά την απελευθέρωση των πασχόντων στην Ανατολή ομοδόξων αδελφών τους. Δεν ήταν ολίγες οι προσπάθειες οι οποίες κατεβλήθησαν από τους Ρώσους διπλωμάτες διά την προστασία των Παναγίων Προσκυνημάτων, με τη συμβολή των οποίων ειδικότερα ελύθη το εκκρεμές ζήτημα περί αναστηλώσεως του τρούλου του Ναού της Αναστάσεως και η Εκκλησία των Ιεροσολύμων ανέκτησε σειρά Παναγίων Προσκηνημάτων. 

Σημαντικό σταθμό στις σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών Ιεροσολύμων και Ρωσίας αποτελεί η ίδρυση του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου στη Μόσχα και της Ρωσικής Εκκλησιαστικής Αποστολής στην Ιερουσαλήμ καθώς και του Αυτοκρατορικού Ορθοδόξου Παλαιστινιακού Συλλόγου. Τόσο η Ιεραποστολή, όσο και ο Σύλλογος ανέπτυξαν ευρύ πνευματικό, μορφωτικό και φιλανθρωπικό έργο με την ίδρυση σχολών, τυπογραφείων, βιβλιοθηκών, ορφανοτροφείων, οίκων ευγηρίας, με την οικοδομή Ναών και ξενώνων και δι΄αυτού παρείχαν μεγάλη συνδρομή προς την Εκκλησία των Ιεροσολύμων.

Σήμερα οι καλές μας σχέσεις που έχουν παράδοση αναπτύσσονται επιτυχώς. Όπως και παλαιότερα τη βάση τους αποτελεί ο πόθος των πιστών από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Μολδαβία, το Καζακστάν, τις Βαλτικές και άλλες χώρες, να πραγματοποιήσουν προσκύνημα στην Παλαιστίνη, να προσευχηθούν μαζί με τους αδελφούς τους από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων στον Πανάγιο Τάφο. Ένεκεν τούτων κι εγώ έφθασα στους Αγίους Τόπους. 

Μακαριώτατε, ευχαριστώ διά την παρεχόμενη τόσο προς εμέ προσωπικά, όσο και προς τους συνοδούς μου φιλοξενία και δια το Ιερό Συλλείτουργο, το οποίο επιτελέσαμε σήμερα στον Πανάγιο Τάφο. Μετά δέους αναμένω τη συνέχεια της προσκυνηματικής περιηγήσεως και σε άλλα ιερά σεβάσματα της Παλαιστίνης και χαίρομαι διά τη συναναστροφή μας.

Μετά τό γεῦμα τοῦτο ἔλαβε χώραν εἰς τό Προεδρικόν Μέγαρον ἡ συνάντησις τῶν δύο Προκαθημένων Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Μόσχας καί  Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Προέδρου τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Συμεών Πέρες.

Κατά τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ κ. Πέρες εἶπεν ὅτι «εἶναι εὐχαριστημένος καί ὑπερήφανος, διότι ὑποδέχεται τήν Ἀνωτάτην Ἀρχήν τῆς Ἐκκλησίας τῆς μεγάλης χώρας τῆς Ρωσίας».  Ὅτι «ἡ Ρωσία εἶναι ἀπό τάς πρώτας χώρας πού ἐδέχθησαν τούς Ἰουδαίους ὡς ἔθνος καί θρησκείαν. Εἰς τήν χώραν τῆς Ρωσίας ὑπάρχει μία θρησκευτική συμβίωσις μέ ἱστορίαν χιλίων ἐτῶν. Ὁ Ἰουδαϊκός καί ὁ Χριστιανικός πολιτισμός βασίζεται εἰς τάς ἀρχάς τοῦ Δεκαλόγου. Αἱ ἐντολαί αὐταί εἶναι ἡ βάσις τῶν ἀνθρωπιστικῶν ἀξιῶν. Ἡμεῖς ἐπιδιώκομεν οὐχί τόν πόλεμον, ἀλλά τήν εἰρήνην μετά τῶν γειτόνων ἡμῶν. Τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ δεσμεύεται διά τήν ἐλευθερίαν τῆς θρησκείας ὅλων τῶν ἐθνικοτήτων πού διαμένουν εἰς αὐτήν, ἄρα καί τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Κατά τήν πρόσφατον ἐπίσκεψίν μου εἰς τήν Ρωσίαν ἔμεινα λίαν ἐντυπωσιασμένος ἀπό τήν φιλικήν διάθεσιν. Ἡμεῖς οἱ Ἰουδαίοι ἐνθυμούμεθα καί ἡ ἀνθρωπότης ἐνθυμεῖται ὅτι ἡ Ρωσία ἔδωσε τό πλέον δυνατόν κτύπημα εἰς τόν Χιτλερικόν Ναζισμόν κατά τόν Β’ Παγκόσμιον πόλεμον καί ἔσωσε τόν κόσμον μέ τίμημα τήν ζωήν ἑκατοντάδων χιλιάδων Ρώσων στρατιωτῶν, ἐκείνων πού ἐπολέμησαν μεμονωμένως καί ἐκείνων πού συνετάχθησαν μέ τάς τάξεις τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ. Οἱ ἄνθρωποι, διά νά ζήσουν  ἔχουν ἀνάγκην ὄχι μόνον τόν ἄρτον,  «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνον ζήσεται ἄνθρωπος». Βασιζόμενοι εἰς αὐτήν τήν ἀρχήν ἀς ἀγωνισθῶμεν, ὥστε νά μήν συμβῇ καί πάλιν εἰς τήν ἀνθρωπότητα ὅ,τι συνέβη κατά τόν Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον. Καί πάλιν Σᾶς καλωσορίζω εἰς τήν πρωτεύουσαν τοῦ Ἰσραήλ, τήν πόλιν τῆς αἰωνιότητος δι’ ὅλας τάς θρησκείας».

Εἰς τοῦτο ἀνταπήντησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος λέγων ὅτι: «ἐκ καρδίας εὐχαριστοῦμεν διά τούς ἀπευθυνθέντας εἰς Ἡμᾶς  λόγους καί χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως νά ἀνανεώνωμεν καί πάλιν ἀρχαιοτάτην παράδοσιν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας νά ἐπισκέπτωνται τά μέλη αὐτῆς τούς Ἁγίους Τόπους. Ἐπισκεφθέντες εἰς τό παρελθόν τήν Ἁγίαν Γῆν ὡς ἁπλός προσκυνητής ἐπισκεπτόμεθα νῦν αὐτήν καί ὡς Πατριάρχης, τελοῦντες ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετά τοῦ παρόντος εἰς τήν ἐπίσκεψιν ταύτην Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου». Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρωσίας εἶπεν ἐπίσης ὅτι εὐχαριστεῖ διά τήν ὑποστήριξιν τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ  πρός τούς ἐκ Ρωσίας εἰς Ἰσραήλ μεταναστεύσαντας Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τούς ἀνερχομένους εἰς ἕν ἑκατομύριον καί πλέον, τούς διαβιοῦντας νῦν εἰς τό  κράτος τοῦ Ἰσραήλ, διατηροῦντας ὅμως τούς δεσμούς αὐτῶν μετά τῶν συγγενῶν αὐτῶν καί ἐπισκεπτομένους αὐτούς. Οἱ ἐκ Ρωσίας συγγενεῖς ἐπισκέπτονται τούς ἐν Ἰσραήλ συγγενεῖς αὐτῶν ὡς καί χιλιάδες Ρῶσοι προσκυνηταί ἀφ’ ὅτου μάλιστα δέν ἀπαιτεῖται ἀπ’ αὐτῶν ἄδεια εἰσόδου ( viza) εἰς τό Ἰσραήλ. Ὑπάρχει ὄντως μία κοινή πολιτιστική παράδοσις τῶν ἀξιῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡμεῖς εἰς τήν Ρωσίαν ἔχομεν χιλιετῆ παράδοσιν συμβιώσεως τῶν ὀπαδῶν τῶν τεσσάρων μεγάλων θρησκειῶν, Ἰουδαϊσμοῦ, Χριστιανισμοῦ, Ἰσλάμ καί Βουδισμοῦ. «Οἱ ἀρχηγοί τῶν θρησκειῶν αὐτῶν», ἐσυνέχισεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Κύριλλος, «καταδικάζομεν ὁποιανδήποτε θρησκευτικήν βίαν, ἐκμεταλευομένην τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ὑπέρ αὐτῆς.

Διά τούς προσκυνητάς τούς ἐκ Ρωσίας ἀφικνουμένους ὑπεύθυνον εἶναι τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, μετά τοῦ ὁποίου συνεργάζεται ἡ Ρωσική Πνευματική Ἀποστολή (Missia). Αὕτη ἱδρύθη περί τά μέσα τοῦ 19^ου αἰῶνος, ἵνα ὑποδέχηται εἰς τό κτίριον αὐτῆς καί στηρίζῃ τούς Ρώσους προσκυνητάς διαρκούσης τῆς προσκυνηματικῆς αὐτῶν θεωρίας. Δι’ ὡρισμένα ἀπό τά κτίρια αὐτῆς, τά εὑρισκόμενα πολύ πλησίον τῆς Δημαρχίας καί τῆς Ἀστυνομίας Ἱεροσολύμων ὑπάρχουν εἰσέτι προβλήματα, ὡς τῆς κανονικῆς καταχωρήσεως τῆς ἰδιοκτησίας αὐτῶν εἰς τό ὄνομα τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, -τήν ὁποίαν οὐδείς ἀμφισβητεῖ-, ὡς καί τῆς ἐκκενώσεως ὑπό τοῦ Ἑβραϊκοῦ Δικαστηρίου τοῦ κτιρίου τοῦ γνωστοῦ ὡς τοῦ «Σεργίου», ἵνα τοῦτο ἀνακαινισθῇ διά ποσοῦ ἤδη δωρηθέντος καί ἀναμένοντος τήν ἀξιοποίησιν αὐτοῦ, διά τόν ὅν διετέθη σκοπόν. Εἰς τά θέματα αὐτά ζητῶ τήν παρέμβασιν τῆς Ὑμετέρας Ἐξοχότητος, ἵνα προωθηθῇ ἡ γενομένη ἤδη περί αὐτῶν συμφωνία καί μετά τοῦ Προέδρου Πούτιν. Τήν παρέμβασιν ὑμῶν ζητῶ καί διά ταχυτέραν ἔγκρισιν ἀνεγέρσεως καί νέου ξενῶνος παρά τούς παλαιούς, ὁ ὁποῖος θά ἀνταποκριθῇ εἰς τάς ἀνάγκας τῶν καθ’ ἑκάστην αὐξανομένων Ρώσων προσκυνητῶν. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας εἶναι πρόθυμος νά συμπαρασταθῇ ἐκκλησιαστικῶς εἰς ὅ,τι τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ ἐνδεχομένως χρειασθεῖ αὐτήν.  Εὐχαριστῶ ὑμᾶς καί διά τήν μνείαν τῶν Ρώσων στρατιωτῶν, τῶν πεσόντων κατά τόν Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον ὑπέρ ἐλευθερίας τῆς Ρωσίας καί τῆς ἀθρωπότητος. Καί εὔχομαι εἰς ὑμᾶς τήν θείαν ἐνίσχυσιν διά τήν διαφύλαξιν τῆς εἰρήνης καί τῆς εὐημερίας τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ».

Ἀπαντῶν ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰσραήλ εἶπεν ὅτι εἶναι αἰσιόδοξος διά τήν ἔτι περαιτέρω προώθησιν καί βελτίωσιν τῶν ὑπαρχουσῶν πολιτιστικῶν σχέσεων Ἰσραήλ καί Ρωσίας καί ὅτι θά καταβάλῃ προσπαθείας διά τήν ἄρσιν τῆς γραφειοκρατείας, ἡ ὁποία καθίσταται ἐμπόδιον εἰς τήν προώθησιν τῶν ἀφορώντων εἰς τά προσκυνηματικά κτίρια τῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς (Missia). Ἐναντίον τῆς γραφειοκρατείας  ταύτης διαμαρτύρονται καί οἱ Ἰσραηλινοί πολῖται.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἐπεσκέφθη τόν Δήμαρχον Ἱεροσολύμων κ. Νίρ Μπαρκάτ εἰς τό παρά τήν Ρωσικήν Πνευματικήν Ἀποστολήν (Missia) κτίριον τῆς Δημαρχίας.

Ἐνταῦθα  Οὗτος, τῇ παρουσίᾳ καί πάλιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, μετά της συνοδείας Αὐτοῦ εἶχε συζήτησιν μετά τοῦ Δημάρχου καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, τῆς Ἀντιδημάρχου κ. Νοεμί Τσούρ καί τοῦ Συμβούλου τῆς Δημαρχίας ἐπί τῶν Χριστιανικῶν Θεμάτων κ. Δαβίδ Κόρεν περί τῶν προβλημάτων τῶν κτιρίων τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς (Missia), τά ὁποῖα ἐτέθησαν ὑπ’ ὄψιν  καί τοῦ Προέδρου κ. Συμεών Πέρες καί ἐπί πλέον περί τοῦ προβλήματος τῆς διαβάσεως τοῦ ἠλεκτρικοῦ τροχιοδρόμου πολύ πλησίον τῆς Ἱερᾶς Ρωσικῆς Μονῆς τῆς Ὀρεινῆς παρά τό Ἑβραϊκόν νοσοκομεῖον Χαντάσσα.

Τό αἴτημα τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας  εἶναι νά διαβῇ ὁ τροχιόδρομος διά μέσου γῆς τῆς Μονῆς, ἀπαλοτριωθείσης ἤδη πρό τοῦ 1967 μακρύτερον τῆς Μονῆς καί οὐχί ἐπί γῆς ἀπαλλοτριουμένης νῦν μέ τό νέον σχέδιον, κειμένης πολύ πλησίον τῆς Μονῆς.

Ἐπί τῶν ἄλλων θεμάτων ὁ κ. Δήμαρχος εἶπεν ὅτι ἡ εὐθύνη εὑρίσκεται εἰς τήν Κυβέρνησιν καί ὄχι εἰς τήν Δημαρχίαν, ἐπί τοῦ τελευταίου δέ εἶπεν ὅτι δέχεται νά προτείνῃ ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἐμπειρογνώμονα ἀρχιτέκτονα, ἵνα συζητήσῃ τοῦτο μετά τῶν ἐμπειρογνωμόνων τῆς Δημαρχίας, προκειμένου νά φθάσουν εἰς λύσιν οὐχί πρός ζημίαν τινός, ἀλλά πρός ὄφελος ὅλων.

Μετά τήν ἀνταλλαγήν τῶν ἀπόψεων ἐπί τῶν ζωτικῶν θεμάτων τούτων διά τήν Ρωσικήν Προσκυνηματικήν Ἀποστολήν (Missia) ἠκολούθησεν ἡ ἀνταλλαγή δώρων καί ἔληξεν ἡ συνάντησις.

Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας μεταξύ 19.30 -21.30 μ.μ. ἔλαβε χώραν ἡ δεξίωσις ὑπό τοῦ Πατριαρχίου Ἱεροσολύμων πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου.

Εἰς τήν δεξίωσιν ταύτην ἦσαν προσκεκλημένοι καί παρέστησαν ἐκπρόσωποι τῆς Ἰσραηλινῆς Κυβερνήσεως καί Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, τῆς ΔημαρχίαςἹεροσολύμων, τῶν Χριστιανικῶν Δογμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, τῶν Γενικῶν Προξένων Εὐρωπαϊκῶν Κρατῶν, Ἱερεῖς καί ἐκπρόσωποι τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων τοῦ  Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου καί ἄλλοι.

Εἰς τήν δεξίωσιν ταύτην ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην  Μόσχας κ.κ. Κύριλλον ὡς ἕπεται: (ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2012/11/11/2221/ ) ὁ δέ Πατριάρχης Μόσχας κ.κ Κύριλλος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον διά τήν προσγενομένην Αὐτῷ τιμήν καί θερμήν  ὑποδοχήν κατά τήν εἰρηνικήν Αὐτοῦ ἐπίσκεψιν, διά τήν ὑπάρξασαν καλήν συνεργασίαν εἰς  θέματα διμερῆ ἀφορῶντ τάς δύο Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί Ρωσίας  καί ἐπῄνεσε τό ἐπιτελούμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος προσκυνηματικόν ἔργον διαφυλάξεως καί προστασίας τῶν Ἁγίων Τόπων καί ποιμαντικόν τῆς Ὀρθοδόξου διαποιμάνσεως τοῦ ποιμνίου αὐτῆς εἰς τήν ἐπινεμηθεῖσαν ἀρχαιόθεν δικαιοδοσίαν αὐτῆς.

Μετά τήν ἀνταλλαγήν τῶν λόγων ἠκολούθησε ἡ ἀνταλλαγή τῶν δώρων. Εἰς ταύτυν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ Μόσχας κ.κ. Κυρίλλῳ σύνολον Ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων, μεγάλην τριμερῆ εἰκόνα ἐκ μαργαριταρορρίζης κατεσκευασμένην εἰς Βηθλεέμ, ἀπεικονίζουσαν τόν Δεσπότην Χριστόν εἰς τό κέντρον, τήν Παναγίαν ἔνθρονον βρεφοκρατοῦσαν εἰς τά δεξιά καί τόν Ἅγιον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον εἰς τά ἀριστερά Αὐτοῦ καί ποιμαντορικήν ράβδον ἐκ μαργαριταρορρίζης. Τό σύνολον ἐγκολπίων καί τήν ποιμαντορικήν ράβδον προσέφερεν καί εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν συνοδῶν Ἀρχιερέων τοῦ Ἁγίου Μόσχας, ἑνί ἑκάστῳ δέ τῶν Ἀρχιερέων προσέφερεν ἐπιστήθιον σταυρόν καί εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ Ἱεροσολύμων  κ.κ. Θεοφίλῳ σύνολον ἐγκολπίων καί ἀρχιερατικόν ἐγκόλπιον ἑνί ἑκάστῳ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, καί ἐπιστήθιον σταυρόν ἑνί ἑκάστῳ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν.

Μετά τοῦτο οἱ ἀθρόως κατακλύσαντες τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου, διῆλθον  καί ἔλαβον τήν εὐλογίαν τῶν Προκαθημένων, ἐν συνεχείᾳ δέ ἀπήλαυσαν τά ἑδέσματα καί τά ποτά τῆς δεξιώσεως ταύτης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/000o9-9W-ok

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Κυριακήν, 29^ην Ὀκτωβρίου /11^ην  Νοεμβρίου 2012, ἔλαβε χώραν τό Πατριαρχικόν Συλλείτουργον εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον.

Πρός τοῦτο, λίαν πρωΐ ἀπό τῆς 12.00 μεσονυκτίου ὥρας, οἱ δύο Προκαθήμενοι Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρωσίας κ.κ. Κύριλλος ἐξεκίνησαν μετά τῶν τιμίων συνοδειῶν Αὐτῶν καί πλείστων ἐκ τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί, τῶν κωδώνων κρουομένων, κατῆλθον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα ἔλαβε χώραν προσκύνησις τῶν Προκαθημένων εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον. Μετά τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἐνεδύθη μανδύαν, ηὐλόγησε καί ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ Θρόνου, ὅτε καί προσῆλθον οἱ Ἱερεῖς καί ἔλαβον Καιρόν.

Εὐθύς μέτά τοῦτο ἔλαβε Καιρόν καί ὁ Πατριάρχης Κύριλλος καί εἰσελθών εἰς τό Ἱερόν ἠσπάσατο τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην κ.κ. Θεόφιλον καί τούς Ἀρχιερεῖς.

Τούτων λαμβανόντων χώραν ἐψάλετο ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου ὑπό τοῦ Πρωτοψάλτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου.

Ἐνδυθέντες οἱ Προκαθήμενοι, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς, ἐξῆλθον ἐκ τοῦ Καθολικοῦ καί ἦλθον εἰς τόν χῶρον ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, ὅτε μετά τήν Δοξολογίαν ἤρξατο ἡ θ. Λειτουργία διά τοῦ «Εὐλογημένη…»

Μετά τῶν δύο Προκαθημένων συνελειτούργησαν οἱ συνοδοί Ἀρχιερεῖς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, Μητροπολίτης Volokolamsk κ. Ἱλαρίων, Solnechnogorsk κ. Σέργιος, Βερολίνου κ. Μᾶρκος ὁ Μητροπολίτης Περεγιασλάβ καί Χελνίτσκυ  κ. Ἀλέξανδρος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καί οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς Μητροπολίται Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί  Βόστρων κ. Τιμόθεος, οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Γεράσων κ. Θεοφάνης, Ἀβήλων κ. Δωρόθεος καί Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Ἱερομόναχοι καί Ἱεροδιάκονοι.

Τό Πατριαρχικόν Συλλείτουργον ἐτελέσθη ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ἐν πάσῃ κατανύξει καί λαμπρότητι,πλήθους λαοῦ συμμετέχοντος καί σιγοψάλλοντος καί  ἀκολουθοῦντος τόν Πρωτοψάλτην Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον καί τήν χορῳδίαν, τήν συνοδεύουσαν τόν Πατριάρχην Κύριλλον ψάλασαν ρωσιστί κατά τήν κρατοῦσαν εἰς τό Πατριαρχεῖον τάξιν.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ἑλληνιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/11/11/7085/

…ὁ δέ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἐχούσης ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε Πατριάρχα της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε, αγαπητέ εν Κυρίω Αδελφέ και Συλλειτουργέ,

Σεβασμιώτατοι Αδελφοί Αρχιερείς,

Σεβαστοί πατέρες, αδελφοί και αδελφές,

 Την ημέρα Κυριακή, το μικρόν Πάσχα εορτάζουμε σήμερον παρά του μεγαλυτέρου ιερού προσκυνήματος της χριστιανοσύνης, του Παναγίου Τάφου του Κυρίου, επί του τόπου της Αναστάσεως του Σωτήρος. Τελέσαμε το Ιερό Συλλείτουργο, κοινωνήσαμε από το ίδιο Ποτήριο. Η εν πνεύματι και προσευχή ενότητά μας, η ενότητα των Εκκλησιών Ρωσίας και Ιεροσολύμων σήμερον προεβλήθη ορατώς. Και αισθάνομαι χαρά αντιφωνών τη Μακαριότητί Σας και εν τω προσώπῳ Αυτής παν πλήρωμα της Αγίας Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, συλλειτουργών και συμπροσευχόμενος Αυτή.

Εν τω μυστηρίω της Θείας Ευχαριστίας, το οποίο μόλις επιτελέσαμε, εν τη μυστική και ζωοποιώ μεταβολή των εκ της γης δώρων του άρτου και του οίνου εις αληθινό Σώμα και Αίμα του Κυρίου και Σωτήρος ημών, έχει τη συνέχειά του το μεγάλο θαύμα της του Χριστού Αναστάσεως. Η Ευχαριστία είναι εκείνη, η οποία μας εγείρει από της επιγείου κοιλάδος του θανάτου, μας ζωοποιεί εν πνεύματι και προετοιμάζει διά την αιώνια ζωή. Αυτή μας καθιστά μετόχους του Σώματος του Χριστού, δηλαδή της μίας του Χριστού Εκκλησίας. Αυτή μας ενδυναμώνει και προσφέρει ελπίδα δια μια άλλη, αθάνατη ύπαρξη εν τη δόξη της Αγίας του Χριστού Αναστάσεως.  Μέσα στην Ευχαριστία όλοι εμείς είμεθα ζωντανοί μάρτυρες και κοινωνοί της του Χριστού Αναστάσεως.

«Εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν», (Α΄Κορ. 15. 14). Στην Ανάσταση του Χριστού έγκειται το μυστήριο της οικοδομής της Εκκλησίας. Ολόκληρη η δυσχιλιετής ύπαρξη της Εκκλησίας του Χριστού στηρίζεται στο γεγονός της Αναστάσεως Αυτού, στην αδιάκοπη και ζωοποιό ενέργειά της. Όπως αυτός ο μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός ηγέρθη επί του Παναγίου Τάφου του Κυρίου, έτσι και όλη η Εκκλησία θεμελιούται επί του ζωοποιού μυστηρίου της Αγίας του Χριστού Αναστάσεως, αναπνέει και ζει το μυστήριο τούτο.

Το κήρυγμα του Ευαγγελίου είναι διαποτισμένο από τη χαρμόσυνη είδηση της του Χριστού Αναστάσεως και την πίστη στην κοινή μας εν Χριστώ Ανάσταση. Και εάν το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, όπου πρόκειται για τη θεραπεία του δαιμονισμένου Γαδαρηνού (Λουκ. 8. 26-39) ούτε καν μια λέξη αναφέρει διά την Ανάσταση, η σοφία του κοινού μας εκκλησιαστικού τυπικού συνίσταται στον ορισμό διά την ανάγνωση αυτής της Ευαγγελικής περικοπής την ημέρα της Κυριακής. Και τούτο διότι και στην σημερινή περικοπή κρύβεται η προεικόνιση της πνευματικής μας αναστάσεως – η θαυμαστή θεραπεία από την αμαρτία.

Η πίστη στην Ανάσταση δεν είναι μια τυφλή πεποίθηση του πεπτωκότος νοός, είναι η εσωτερική όραση της καρδιάς, είναι η αναφορά προς τον Θεό, η αναζήτηση Αυτού και ο πόθος να είσαι μαζί Του. Δεν πειράζει που κάποιοι δεν είναι διατεθειμένοι να θεραπευθούν και ζητούν τον Χριστό «ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν», (Λουκ. 8. 37). Δεν πειράζει που κάποιοι, όπως το πάλαι ποτέ πλήθος της χώρας των Γαδαρηνών εκτιμούσε περισσότερο τις αγέλες χοίρων, παρά την αιώνια ζωή. Πάντα ευρίσκονται όσοι ως τον θεραπευθέντα διαμονισμένο ἐδέετο δὲ αὐτοῦ εἶναι σὺν αὐτῷ (Λουκ. 8. 38). Τοιούτων είναι η χάρη της ηθικής μεταμορφώσεως και επαγγελίας της μελλούσης ἔσεσθαι ἀναστάσεως.

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα μας λέγει ότι ο Θεός ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ (Εφ. 2. 5). Η ελπίδα της μελλούσης ἔσεσθαι ἀναστάσεώς μας είναι κάτω από τον οὐρανὸν καινὸν καὶ επί της γῆς καινής – στην παρούσα ανάσταση των ψυχών μας – εδώ και τώρα! – από την αδυναμία και τις επιπτώσεις της αμαρτίας. Και η πίστη στην Ανάσταση, περί δυνάμεως της οποίας μας έλεγε σήμερον ο Απόστολος Παύλος, αποτελεί οδό δι΄ αυτή την ηθική μεταμόρφωση. Όπως κάποτε ο Άγγελος αποκύλισε τον λίθο του Παναγίου Τάφου, έτσι και η πίστη αίρει από τη ψυχή του ανθρώπου το βαρύ λίθο των παθών του.

Η ελπίδα της σωτηρίας όλων των υπολοίπων έγκειται σε όσους επίστευσαν στο Χριστό, δηλαδή στον ευλαβή τους βίο και το κήρυγμά τους. Με την πίστη στην εκ νεκρών ανάσταση πιστεύουμε και στο ότι οι πραγματικοί Χριστιανοί είναι εκείνο το άλας της γης, το οποίο ακόμα και σε μικρές ποσότητες ζωοποιεί την ανθρωπότητα. Αυτή είναι η μεγάλη αποστολή της Εκκλησίας όπως αγιάση τον κόσμο και οδηγήση τους ανθρώπους προς τη σωτηρία.

Επισκεπτόμενοι κατ΄ αυτάς τη Μητέρα των Εκκλησιών, την Εκκλησία της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ, αποδιδουμε τα πρέποντα στο μακραίωνα αγώνα της αδιαλείπτου προσευχής της ενώπιον μεγαλύτερων ιερών προσκυνημάτων της χριστιανοσύνης και της διαφυλάξεως αυτών δι΄ όλους τους Χριστιανούς. Πλήθη προσκυνητών, που καταφθάνουν εδώ από κάθε γωνιά του κόσμου, μαρτυρούν ότι η είδηση της του Χριστού Αναστάσεως, προελθούσα από την Ιερουσαλήμ και κομισθείσα υπό των Αγιων Αποστόλων έως τα πέρατα της γης, δεν  εξέλιπε ποτέ, αλλά παραμένει ζωντανή έως και σήμερα. Η πίστη στην αγία του Χριστού Ανάσταση καρποφορεί παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και των άλλων χωρών της Αγίας Ρωσίας, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου: Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες (Ιω. 20.29).

Οφείλει πολλά η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας στην Αγία Πόλη, και υπάρχουν πολλά ενοποιητικά στοιχεία μεταξύ μας. Ανέκαθεν εκεί, προς τον Πανάγιο Τάφο, προς την Αγία Ιερουσαλήμ κατεύθυναν τα βήματά τους οι αναρίθμητοι Ρώσοι προσκυνητές. Εσείς φέρετε το λειτουργικό τυπικό το οποίο παρελάβαμε, και δι΄ αυτό έως και σήμερα η Ρωσική Εκκλησία στη λειτουργική της ζωή ακολουθεί την παρακαταθήκη του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου και άλλων μεγάλων ασκητών των αρχαίων Μονών της Παλαιστίνης. Ακόμα και αυτός ο ίδιος Ναός της Αγίας Αναστάσεως, όπου σήμερα ετελέσθη το ιερό Συλλείτουργο, ανέκαθεν απολάμβανε ιδιαίτερη τιμή στη Ρωσία: παλαιά υπήρχε μια παράδοση να οικοδομούνται Ναοί, οι οποίοι ετιμώντο κατά εορτή των Εγκαινίων αυτού του Ναού. Έως και σήμερα υπάρχουν αρκετές Εκκλησίες στη Ρωσία, οι οποίες τιμώνται κατά εορτή των Εγκαινίων του Ναού της Αναστάσεως, ενώ μια από τις Ιερές Μονές πλησίον της Μόσχας ονομάζεται «Η Νέα Ιερουσαλήμ», διότι το Καθολικό της εκτίσθη σύμφωνα με το πρότυπο του Ναού του Παναγίου Τάφου. Διά να παραμένουν υπό το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, ο Ναός της Αναστάσεως και άλλα ιερά προσκυνήματα της Παλαιστίνης, προσέφεραν τον όβολό τους οι Ρώσοι δωρητές, έχυναν το αίμα τους οι Ρώσοι στρατιώτες, διά της ίδιας της ζωής τους επισφραγίζοντες την αρχήθεν συνδέουσα μας αγάπη.

Ως Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ρωσίας εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου δια την ευκαιρία όπως προσκυνήσω τα ιερά σεβάσματα των Ιεροσολύμων. Σας ευχαριστώ, Μακαριώτατε, διά την πρόσκληση, την κοινή αδελφική προσευχή, τους θερμούς λόγους και τη φιλόξενη υποδοχή.

Σήμερον, μετά την κοινή προσευχή και την προσφορά της Αναίμακτης Θυσίας, οι καρδιές μας ηχούν ιδιαίτερα αρμονικώς: εκείνα, τα οποία μας καθιστούν όλους συγγενείς επί του τόπου της του Χριστού Αναστάσεως είναι η πίστη και η αδελφική εν Χριστώ αγάπη. Εν τω πνεύματι αυτής της αγάπης εύχομαι να ενδυναμώνει ο Κύριος τη Μακαριότητά Σας στην υψηλή Πρωθιεραρχική διακονία Σας, ενώ το ποίμνιο της Εκκλησίας της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ να έχει πλούσια τα ελέη και το πλήρωμα των πνευματικών δωρεών εν Χριστώ Ιησού.

 Μετά τοῦτο ἀπό τοῦ Καθολικοῦ οἱ Προκαθήμενοι μετέβησαν εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Σκευοφύλακος, ἔνθα προσηνέχθησαν τά κεράσματα, ὁ δέ Ἀρχιμανδρίτης Παρασκευοφύλαξ Ἱερομόναχος Ἰσίδωρος προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον εἰκόνα τοῦ Δωδεκαόρτου ἐκ σμάλτου, ἀντίγραφον τῆς εὑρισκομένης ἐν τῷ Γραφείῳ τούτῳ μεγάλης εἰκόνος.

Προσκυνήσας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος τό ἐν τῷ Σευοφυλακίῳ Τίμιον Ξύλον, ἀνεχώρησε δοξολογῶν καί εὐλογῶν τόν Θεόν δι’ ἥν ἠξιώθη προσκύνησιν τῶν Ἁγίων Τόπων ὡς Πατριάρχης.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/N_08R5yxLbg

ngg_shortcode_5_placeholder

Ἐν τῇ ἀφάτῳ, ὅθεν, χαρᾷ ὡς ἐκ τῆς παρουσίας τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος εἰς τό κατά τόν προκάτοχον Ἡμῶν ἀείμνηστον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Δοσίθεον,  ἱερόν «ὀσπίτιον» τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ ἡμετέρου παλαιφάτου Πατριαρχείου, εὐχόμεθα Αὐτῇ ἐκ μυχίων ὑγιείαν, εὐστάθειαν, εὐλογημένην, πλουσίαν εἰς πνευματικάς ἐμπειρίας προσκυνηματικήν θεωρίαν καί εὐόδωσιν τῶν ἔργων Αὐτῆς καί τῆς Ἐκκλησίας, ἥν Αὕτη ποιμαίνει, ἐν πᾶσι πρός  δόξαν τοῦ εὐλογημένου ὀνόματος τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν».

Μετά τό τέλος τῆς προσφωνήσεως ταύτης ἀπένειμε εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλον τήν ἀνωτάτην τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Πατριαρχείου ἤτοι τόν Μεγαλόσταυρον τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Συγκεκινημένος ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἐχούσης ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Εκ βαθέων καρδίας ευχαριστώ τη Μακαριότητά Σας, διά την ευγενή πρόσκληση, όπως επισκεφθώ το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και τη θερμή φιλοξενία της οποίας τυγχάνω στους Αγίους Τόπους.

Η παρούσα επίσκεψή μου είναι κυρίως προσκυνηματική περιήγηση στην Αγιωτάτη Εκκλησία Ιεροσολύμων, Μητέρα πασών των Εκκλησιών και αφετηρία απ΄ όπου η Καλή Είδηση διεδόθη από τους Αγίους Αποστόλους σε όλη την οικουμένη. Εμείς στη Ρωσία πάντα είχαμε ιδιαίτερη σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία Ιεροσολύμων και τους Προκαθημένους αυτής. Ενθυμούμεθα πάντα ότι οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων στον Πανάγιο Τάφο αναπέμπουν δεήσεις υπέρ των Ορθοδόξων χριστιανών τόσο της βιβλικής περιοχής, όσο και  όλης της οικουμένης.  Τις αγίες Σας ευχές εκζητούμεθα Μακαριώτητε υπέρ της Εκκλησίας της Ρωσίας και των λαών της Αγίας Ρωσίας, τους οποίους ποιμαίνει. 

Η φράση «Γη Αγία» δεν αποτελεί ανθρώπινο εφέυρημα. Ο ίδιος ο Κύριος είπε στον Άγιο Προφήτη Μωϋσή: Ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ σὺ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστί (Εξογ. 3. 5). Εάν αυτό ειπώθηκε διά την έρημο πλησίον του Όρους Χωρήβ, όπου έγινε η εν τη Φλεγομένη Βάτω θεοφάνεια, πόσο μάλλον αγιότοκος ανεδείχθη η Παλαιστίνη.  Εδώ ήταν όπου εγεννήθη, εκήρυξε, εσταυρώθη και ετάφη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Εδώ ήταν όπου Αυτός ανέστη ενδόξως εκ νεκρών. Εδώ ήταν, όπου ο Κύριος εθεμελίωσε την Εκκλησία και επίσης στους Αγίους Τόπους το Πνεύμα του Κυρίου επεφοίτησε  εις τους Αποστόλους χορηγών αυτοίς τη Χάρη όπως διαδοθή η Εκκλησία έως τα πέρατα της γης.

Όπως μετά την Αγία Πεντηκοστή στην Ιερουσαλήμ ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν, (Πραξ. 2. 6), έτσι και σήμερον η Αγία Πόλη αποτελεί πόλο έλξεως πιστών από κάθε γωνιά της υφηλίου. Στους δρόμους της ακούγεται κάθε γλώσσα και διάλεκτος. Θέλω να ευχαριστήσω τη Μακαριότητά Σας, φύλακα των μεγάλων προσκυνημάτων, διά την πατρική φροντίδα, την οποία επιδεικνύετε προς την Ρωσική Εκκλησιαστική Αποστολή και τα πλήθη προσκυνητών από τις χώρες της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Μόσχας, που καταφθάνουν εδώ. Στην καρδιά μου θα διατηρώ για πάντα τις καλύτερες αναμνήσεις από την επίσκεψη προς τα μεγάλα χριστιανικά προσκυνήματα, όπου ευρέθην και πάλιν συνοδεία της Μακαριότητός Σας.

Θέλω να ευχηθώ στην Αγιοσύνη Σας σωματική δύναμη και την πανίσχυρη βοήθεια του Θεού στην Πατριαρχική Σας διακονία, ενώ στο θεοφιλές ποίμνιό Σας ειρήνη και την άνωθεν ενίσχυση σ΄ αυτή τη δύσκολη εποχή, την οποία διέρχονται σήμερα οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής». 

Τῶν κερασμάτων προσενεχθέντων, οἱ προσελθόντες εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ἐζήτησαν τάς εὐλογίας τῶν Προκαθημένων καί ἐν εὐχαριστίᾳ καί χαρᾷ ἀπῆλθον εἰς τά ἴδια.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/j5kuaY71BD0

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν Κυριακήν, 22^αν Ὀκτωβρίου/4^ην Νοεμβρίου 2012, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ἀκολουθῶν ἀρχαίαν τάξιν, ἐλειτούργησεν εἰς τόν παρά τό Φανάριον ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Κατά τήν Λειτουργίαν ταύτην  ἐπί τῇ μνήμῃ τῇ ἑπομένῃ, Δευτέρᾳ, 23^ῃ Ὀκτωβρίου/5^ῃ Νοεμβρίου 2012, τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου Ἱεράρχου Ἱεροσολύμων, μέ τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος εἰς τήν ὁμιλίαν Αὐτοῦ ἀνεφέρθη εἰς τούς συνεχιζομένους ἄχρι τῆς σήμερον ἀρχαίους στενούς δεσμούς καί εἰς τήν συνεργασίαν μεταξύ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, εἰς τήν διαμονήν Πατριαρχῶν τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς Ἐκκλησίας εἰς τό κλῖμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς Κωνσταντινούπολιν, ἵνα παρακολουθῶσι καί προωθῶσι πρός τήν Ὑψηλήν Πύλην τά προσκυνηματικά δικαιώματα τοῦ Γένους ἡμῶν εἰς τούς Ἁγίου Τόπους, ἰδιαιτέρως δέ εἶπεν ὅτι:

«τό ἱερόν τοῦτον Μετόχιον ἀπετέλεσε κέντρον λογιοσύνης καί μαθήσεως. Πολλοί γεννάδες τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους ἤρχοντο ἀπό διαφόρους περιοχάς, διά νά ἐντρυφήσουν εἰς τόν ἐνταῦθα ἀποτεθαυρισμένον εἰς τά ἔντυπα καί χειρόγραφα βιβλία πλοῦτον εὐσεβείας καί γνώσεως. Πλεῖστοι ὅσοι μαθηταί ἐφιλοξενήθησαν καί ἐξεπαιδεύθησαν εἰς τά ἐδῶ κατά καιρούς λειτουργήσαντα σχολεῖα καί ἐδιδάχθησαν τά ἑλληνικά γράμματα καί τό Ὀρθόδοξον ἦθος. Διά τοῦτο, τό Μετόχιον τοῦτο τοῦ Παναγίου Τάφου κατέστη ἀναπόσπαστον στοιχεῖον τῆς φυσιογνωμίας τῆς Πόλεως τῶν Ρωμηῶν, σέμνωμα αὐτῆς καί εἷς χρυσοῦς κρῖκος, ὁ ὁποῖος συνδέει τάς δύο παλαιφάτους ἀδελφάς ἐκκλησίας αἰωνίως».

«Ἐντός τοῦ Μετοχίου τούτου παρέμεινε σιγῶν καί ἀνενεργός ὁ Σταυρωθείς Κύριός μας. Εἰς τό Μετόχιον τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἡ ὁποία εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν ἔχουσα ὡς κεφαλήν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην της, σήμερον τόν πολυφίλητον ἀδελφόν Θεόφιλον Γ’, διάδοχον τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, κρατεῖ ἄσβεστον τήν λαμπάδα τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων, συνεχίζει τήν ἱεράν παρακαταθήκην του καί αἴρει τόν ἰδικόν της Σταυρόν».

Τόν Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν Πατριάρχην ἐκαλωσόρισεν ὁ φίλεργος ἐπιμελητής τοῦ Μετοχίου τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς την Κωνσταντινούπολιν, Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου, Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Σελαλματζίδης.

Προσφωνῶν αὐτόν, ἀναφερόμενος εἰς τήν δραστηριότητα Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων ὡς διδασκάλων τοῦ Γένους, ἴδια τῶν Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων Θεοφάνους, Δοσιθέου καί Χρυσάνθου καί ὑπεγράμμισε ὅτι: «…τό Φανάρι εἶναι ὁ τόπος, ὅπου χτυπάει ἡ καρδιά τῆς μητέρας Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Συμβόλου τοῦ Γένους, τοῦ λιμένα τῆς πονεμένης Ρωμιοσύνης, τοῦ ἀρχαίου κυματοθραύστη τῆς ὀργῆς τῶν ἰσχυρῶν, τῆς πηγῆς τῆς τῶν πάντων ἐλπίδος καί εἰς τόν σεντεφένιο Σας θρόνο, διάδοχος τοῦ Ἀνδρέα, τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ Ταρασίου, τοῦ Μεθοδίου, διάδοχος Ἁγίων πολλῶν, εὔχονται καί προσεύχονται οἱ προκάτοχοί σας νά παραμένετε ὄρθιος, ἄγρυπνος φρουρός τῶν σεβασμάτων καί τῶν θησαυρῶν τοῦ Γένους, πρωτόθρονος καί ἐγγυητής τῆς ἑνότητος τῶν Ἐκκλησιῶν καί κιβωτός τῆς ἀληθινῆς Ὀρθόδοξης πίστης. Φανάρι, λιμένας εὔδιος, ὅπου πρίν ἀπό τετρακόσια καί πλέον χρόνια βρῆκε καταφύγιο καί τό κλυδωνισμένο σκάφος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας. Τό σκάφος τοῦ Παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, βεβαίως τῇ κανονικῇ ἐκχωρήσει τῆς μητέρας Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε,

Εὐλαβεῖς ἱερεῖς,

Εὐσεβές ἐκκλησίασμα,

Ἡ κατά τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας ταύτης πρός Κύριον ἐκδημία τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Καισαρείας κυροῦ Βασιλείου ἐνέβαλε εἰς τήν ψυχήν τῶν μελῶν τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος θλῖψιν βαθεῖαν. Ταύτην ἐν τῇ πίστει τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀναστάσεως καί τῇ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου ὑπερέβημεν καί συνήχθημεν εἰς τό ἱερόν τοῦτο παρεκκλήσιον τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί ἱσαποστόλου Θέκλης, ἵνα τό χρέος ἡμῶν τό Ἁγιοταφιτικόν ἐπιτελέσωμεν, τῆς προσευχῆς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καί κατευοδώσεως αὐτοῦ ἐν τῇ πορείᾳ αὐτοῦ πρός οὐρανόν.

Εὑρισκόμενοι ἐνώπιον τοῦ πολιοῦ, σεβαστοῦ καί ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν, ἀναλογιζόμεθα ὡς εἰκός «τί τό περί ἡμᾶς τοῦτο γέγονεν μυστήριον; «πῶς ὁ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθείς ἄνθρωπος, ὡμοιώθη τῇ φθορᾷ»; Ἐν τῷ θανάτῳ τοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν, ὑπομιμνῃσκόμεθα, καθ’ ᾧ μέτρῳ γινόμεθα ἐπιλήσμονες,  περί τῆς παροδικότητος τῆς ζωῆς ταύτης καί πάσης ἐν αὐτῇ ματαίας κοσμικῆς δυνάμεως καί ἐξουσίας.

Πολλῶ μᾶλλον ὅμως ἀναμιμνῃσκόμεθα τό γεγονός ὅτι «ἄνθρωπός λεγόμενος Ἰησοῦς» μετέσχεν ὅλων τῶν ἀμέμπτων ἀνθρωπείων παθῶν ἡμῶν μετέσχεν ἔτι καί αὐτοῦ τοῦ θανάτου, ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος, καί διά τοῦ θανάτου Αὐτοῦ καί τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ Αὐτοῦ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς καί κατέστησεν ἡμᾶς δυνατούς εἰς τήν ἐνατένισιν καί ὑπέρβασιν τοῦ φόβου τοῦ θανάτου, «θάνατος ἡμῶν οὐκέτι κυριεύει».

Ἐν τῷ πνεύματι οὐν τοῦ χαροποιοῦ Ὀρθοδόξου πένθους προπέμπομεν τόν ἀγαπητόν καί σεβαστόν ἀδελφόν ἡμῶν ὑπομιμνῄσκοντες εἰς ἑαυτούς καί εἰς πάντας  τούς τιμῶντας τήν ἐξόδιον αὐτοῦ ἀκολουθίαν, ὅτι οὗτος, καθώς οἱ πλεῖστοι τῶν Ἁγιοταφιτῶν,  προσῆλθε λίαν νεαρός ἐκ τῆς ἐνδόξου γενετείρας αὐτοῦ τῆς πόλεως τοῦ Ἄργους  καί προσέγραψεν καί ἀφιέρωσεν ἑαυτόν  εἰς τήν  Ἁγίαν Πόλιν καί τήν Ἐκκλησίαν αὐτῆς, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα. Ἐμαθητεύθη παρά τῷ Γέροντι αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτῃ Παλλαδίῳ, Γέροντι Ἀρχιγραμματεῖ τοῦ Πατριαρχείου. Ἀποφοιτήσας τῆς Ἱερατικῆς Σχολῆς τοῦ Πατριαρχείου, ἐξέμαθεν ἄριστα τήν Ἀγγλικήν εἰς τό ἐν Σιών Ἀγγλικῷ σχολείῳ Cobat. Ἐσπούδασε τήν ἱεράν ἐπιστήμην τῆς Θεολογίας εἰς τό Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν. Ἐπανελθών εἰς Ἱεροσόλυμα, ἀπέβη εἷς  ἐκ τῶν στενοτέρων συνεργατῶν τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Βενεδίκτου ὡς Γέρων Ἀρχιγραμματεύς ἐπί εἰκοσαετίαν. Ὑπηρέτησεν ἐν συνεχείᾳ ὡς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος. Ἀντεπροσώπευσε τό Πατριαρχεῖον εἰς πλεῖστα συνέδρια καί πλείστας ἀποστολάς.

Ἐγκρατής τοῦ Ἕλληνος λόγου διά τήν διοικητικήν διακονίαν αὐτοῦ εἰς τήν Ἀρχιγραμματείαν, διεκρίνετο διά τήν ἱερατικήν καί ἀρχιερατικήν ἱεροπρέπειαν αὐτοῦ κατά τάς θείας ἀκολουθίας καί λειτουργίας.  Προικισμένος ὑπό τοῦ Θεοῦ διά  στεντορείας φωνῆς ἔτερπε δι’ αὐτῆς τάς ἀκοάς τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί τῶν πιστῶν εἰς τάς ἀκολουθίας τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τάς ὁποίας ἀνελλιπῶς καθ’ ἡμέραν μοναχικῷ καί αγιοταφιτικῷ τῷ τρόπῳ παρηκολούθει.

Ταῦτα πάντα καί ὅσα τήν προσοχήν ἡμῶν ὡς ἀτελῶν διέφυγε, χρεωστικῶς ἀναφέρομεν ἐν τῇ ἐξοδίῳ ἀκολουθίᾳ ταύτῃ, προεξαρχομένῃ ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός  ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί παρακαλοῦμεν τόν ἐλεήμονα Κύριον ἡμῶν, ὅπως  ἐν τῇ δικαιοκρισίᾳ Αὐτοῦ τῇ νικωμένῃ ὑπό τῆς φιλευσπλαγχνίας Αὐτοῦ ἐπίδῃ ἐπί τά ἀγαθά  ἔργα αὐτοῦ καί παρίδῃ ὅσα ὡς ἄνθρωπος ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως ἥμαρτε καί κατατάξῃ αὐτόν ἐν χώρᾳ ζώντων μετά τῶν ὁσίων καί δικαίων  καί ἀξιοῖ αὐτόν τῆς ἀπολαύσεως τοῦ παραμυθητικοῦ φωτός τοῦ προσώπου Αὐτοῦ. Ἀμήν. Γένοιτο”.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.