1

Η 4η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ.

Τήν Κυριακήν τοῦ Παραλύτου, 13ην /26ην Μαΐου 2013, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ καί τῶν συνοδῶν ἐκπροσώπων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, ἐπεσκέφθη τήν Λαύραν τοῦ Ἁγίου Σεργίου.

 Ἡ Λαύρα αὐτή ἱδρυθεῖσα τό ἔτος 1337 ὑπό τοῦ Ἁγίου Σεργίου τοῦ Ραντονέζ εἶναι μία τῶν ἀρχαιοτέρων μεγαλυτέρων καί σπουδαιοτέρων Λαυρῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, διαδραματίσασα σημαντικότατον ρόλον ὡς φυτώριον εἰς τήν πνευματικήν καί μοναστικήν ζωήν τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ. Διετέλεσε διοικητικόν κέντρον πνευματικόν καί συνοδικόν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἐπί διακόσια ἔτη εἰς ἀρχαιοτέρους χρόνους καί ἐπί κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος.

 Σήμερον ἀριθμοῖ περίπου ἑκατόν πεντήκοντα μοναχούς καί διατηρεῖ Θεολογικόν Σεμινάριον καί Θεολογικήν Ἀκαδημίαν διά τήν Θεολογικήν παιδείαν κληρικῶν καί λαϊκῶν.

 Ἀφιχθείς εἰς τήν Λαύραν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐγένετο δεκτός εἰς θερμοτάτην ὑποδοχήν ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Λαύρας Ἀρχιεπισκόπου Λαύρας Σεργίου καί Πασάντ κ. Θεογνώστου, μεγάλης συνοδείας μοναχῶν καί πολυαρίθμων προσκυνητῶν ἐπισκεπτῶν τῆς Μονῆς.

 Ἀπό τῆς εἰσόδου τῆς Μονῆς ὁ Μακαριώτατος ἐνδυθείς μανδύαν, εἰσώδευσεν πρός τό κεντρικόν ναόν τῆς Λαύρας πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Τριάδος.

 Ἐνταῦθα ὁ ἡγούμενος Ἀριεπίσκοπος Θεόγνωστος ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον λέγων ὅτι: «Μετά χαρᾶς ὑποδεχόμεθα Ὑμᾶς καί μετά σεβασμοῦ ἀναμιμνῃσκόμεθα τῶν ἡμερῶν, κατά τάς ὁποίας ἐπεσκέφθημεν καί ἡμεῖς τούς Ἁγίους Τόπους, τήν εὐλογίαν τῶν ὁποίων μᾶς μεταφέρατε σήμερον.

 Εἰς ἔνδειξιν τιμῆς καί σεβασμοῦ προσφέρομεν εἰς Ὑμᾶς εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί ἐζωγραφισμένον διά τῆς Ἀναστάσεως πασχαλινόν ᾠόν».

 Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε ἐπί τῇ ἐπισκέψει τόν Τριαδικόν Θεόν, λέγων ὅτι ἐπισκεπτόμενος τήν Λαύραν ταύτην τοῦ Ἁγίου Σεργίου ἀναμιμνῄσκεται τῆς Λαύρας τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἐκ τῆς ὁποίας ἔλαβον τό Τυπικόν καί ἄλλαι Μοναί τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί ἡ Λαύρα αὕτη τοῦ Ἁγίου Σεργίου. «Ὁ ἱδρυτής αὐτῆς ἤκουσε τήν φωνήν τοῦ Κυρίου ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι. Αἰσθανόμεθα ἰδιαιτέραν χαράν ἐπί τῇ ἐπισκέψει καί συναντήσει καί προσφέρομεν ὑμῖν σταυρόν εὐλογίας καί εἰκόνα τῆς Θεοτόκου».

 Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ προσεκύνησαν τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Σεργίου εἰς τήν λάρνακα αὐτοῦ, καθώς καί τόν τόπον, παρεκκλήσιον νῦν, εἰς τόν ὁποῖον ἦτο τό κελλίον τοῦ Ἁγίου Σεργίου.

 Εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦτο φυλάσσεται καί τό λείψανον τοῦ μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Σεργίου ὁσίου Νήφωνος καί λείψανα ἄλλων ἁγίων, ἐν οἷς καί τοῦ Ἁγίου ἱερομάρτυρος Στεφάνου.

 Μετά ταῦτα ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ παρέστησαν εἰς τήν ἐν μέσῳ πολυαρίθμων πιστῶν τελουμένην θείαν Λειτουργίαν. Εἰς ταύτην ὁ Μακαριώτατος ἐκοινώνησε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων.

 Μετά τήν θείαν Κοινωνίαν τῶν πιστῶν καί τήν ἀπόλυσιν τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνε λόγους πατερικούς θεολογικούς εἰς τούς πιστούς καί ἐδέχθη ἕνα ἕκαστον αὐτῶν ἀσπαζόμενον τήν χεῖρα Αὐτοῦ.

 Μετά μικράν δέ φιλόξενον δεξίωσιν ἐν συνεχείᾳ εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Μονῆς ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνεχώρησε διά τό γνωστόν κατάστημα Sofrino, ποικίλων ἐκλεκτῶν εἰδῶν ἐκκλησιαστικῆς τέχνης, εἰκονογραφίας, ἀντικείμενα θείας Λειτουργίας, Ἁγίων Ποτηρίων, Δισκαρίων, Ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων, σταυρῶν ἱερέων κ.ἄ, ἱδρυθέν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Μόσχας Ποιμένος εἰς λογαριασμόν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.

 Ὁ Διευθυντής τούτου κ. Εὐγένιος Ἀλεξέεβιτς Παρχάεβ ἐξενάγησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ εἰς τούς χώρους κατασκευῆς τῶν ἀντικειμένων τοῦ ἐργαστηρίου τούτου, ἀκολούθως δέ παρέθεσε τράπεζαν εἰς αὐτούς.

 Τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας ταύτης, Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου, ἡ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ρωσίαν κ. Δανάη –Μαγδαληνή Κουμανάκου παρέθεσε δεῖπνον πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder




3Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ.

Τό Σάββατον, 12ην/ 25ην μηνός Μαΐου 2013, περί τήν 12.00μ. ὥραν, ἐγένετο ἡ τελετή τῶν ἀποκαλυπτηρίων τοῦ ἀνδριάντος τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ρωσίας Ἑρμογένους, ζήσαντος τόν 17ον αἰ., ἀντιταχθέντος εἰς τήν Λατινικήν Πολωνικήν ἐπεκτατικότητα εἰς τήν Ρωσίαν, μαρτυρήσαντος ὑπό τῶν κατακτητῶν τούτων (†1613) καί ἀναγνωρισθέντος ὡς ἱερομάρτυρος ὑπό τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τό 1913.

 Ἡ τελετή αὕτη τῶν ἀποκαλυπτηρίων τοῦ Πατριάρχου Ἑρμογένους ἐγένετο ἐπί τῇ συμπληρώσει κατά τό τρέχον ἔτος, τετρακοσίων ἐτῶν ἀπό τοῦ μαρτυρίου του καί ἑκατόν ἐτῶν ἀπό τῆς ἁγιοκατατάξεώς του, ὑπό τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν κ.κ. Κυρίλλου,  παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ἐκπροσώπου τοῦ Προέδρου τῆς Ρωσίας κ. Πούτιν καί Ἀρχιερέων καί Ἱερέων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί ἱκανοῦ ἀριθμοῦ Ρώσων πιστῶν.

 Ἐν συνεχείᾳ ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ καί συνοδείας ἐκπροσώπων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἐπεσκέφθη τό πλησίον τοῦ Κρεμλίνου Μετόχιον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀφιερωμένον εἰς τόν Ἅγιον ἔνδοξον ἀπόστολον Φίλιππον.

 Εἰς τό Μετόχιον τοῦτο, ὁ Μακαριώτατος διηκόνησεν ἐπί διετίαν εἰς τό παρελθόν ἐπεφυλάχθη δέ νῦν Αὐτῷ θερμοτάτη ὑποδοχή ὑπό τοῦ φιλέργοως νῦν ἐν αὐτῷ ὑπηρετοῦντος Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Στεφάνου καί πολλοῦ λαοῦ παρακολουθοῦντος.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ἐνεδύθη μανδύαν, ἀνέπεμψε δέησιν καί ηὐλόγησε τόν λαόν, προσεφώνησε δέ Αὐτόν ὁ Προϊστάμενος τοῦ ἱεροῦ Μετοχίου Ἀρχιμανδρίτης π. Στέφανος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα

Χριστός Ἀνέστη!

Εὑλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου καί ἐν ἐκκλησιαστικῇ κοινωνίᾳ πρός τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας καί μάλιστα ἐκ τῆς Ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ, μεθ ’ὅλης τῆς πολυσημάντου καί ἀνεξαντλήτου σημασίας αὐτῆς καί εἰσερχόμενος νῦν εἰς τό οἰκεῖον Ἱερόν Μετόχιον τοῦτο τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, τό εὑρισκόμενον εἰς τό κέντρον τῆς Ρωσίας καί εἰς τήν καρδίαν τοῦ εὐσεβοῦς ρωσικοῦ λαοῦ.

Ἡ Ὑμετέρα σεπτή καί Πατριαρχική παρουσία, ἀποτελεῖ συνέχειαν τῶν μεγάλων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, οἱ ὁποῖοι περιήρχοντο τήν μεγάλην χώραν ταύτην ἐν ἱεραποστολικῇ διαθέσει καί ἐκκλησιαστικῷ συνδέσμῳ ἀγάπης καί ἐνδιαφέροντος  πρός τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία ἀγαπᾷ ὑπερβαλλόντως καί τιμᾷ ἰδιαιτέρως τούς Ἁγίους Τόπους καί τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ὡς φαίνεται καί ἐκ τῆς προσελεύσεως πολυπληθῶν προσκυνητῶν.

Ὑπάρχει ἐπίσης προσωπικός σύνδεσμος τῆς Ὑμετέρας πολυσεβάστου Μακαριότητος μετά τοῦ Ἱεροῦ Μετοχίου τούτου, καθ’ ὅσον διηκονήσατε εὐόρκως ἐν αὐτῷ ὡς Ἐπίτροπος τοῦ Παναγίου Τάφου καί ἐνισχύσατε τόν σύνδεσμον τοῦ παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μετά τοῦ ἀπεράντου Πατριαρχείου τῆς  Ρωσίας.

Καυχώμενος, ὅθεν, διά τά καινά καί παλαιά καί χαίροντες πασχαλίως διά τήν εὐλογημένην ἐπίσκεψιν Ὑμῶν ἐνταῦθα καί διά τήν ἐξ αὐτῆς ἐκκλησιαστικήν εὐλογίαν καί χάριν, εὐχαριστοῦμεν Ὑμῖν ἐκ βάθους ψυχῆς καί δεόμεθα θερμῶς ὑπέρ ὑγιείας καί εὐοδώσεως τῶν ἀγαθῶν διαθέσεων Ὑμῶν ἐπ’ ὠφελείᾳ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἡμῶν εἰς τή Ρωσίαν καί εἰς τήν Ἱερουσαλήμ. Ἀμήν.

Ὁ δέ Μακαριώτατος ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Μακαριώτατε  Πατριάρχα  Μόσχας  καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί

ἀγαπητέ  ἐν  Χριστῷ  ἀδελφέ καί  συλλειτουργέ  κ.κ. Κύριλλε,

Εἶναι ὄντως μεγάλη ἡ χαρά Ἡμῶν, ἡ συγκίνησις καί ἡ τιμή  εἰς τό πλαίσιον τῆς Εἰρηνικῆς Ἡμῶν  Ἐπισκέψεως  εἰς τό Πατριαρχεῖον τῆς Ρωσίας  νά  ἐπισκεπτώμεθα τόν ἱερόν τοῦτον ναόν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Φιλίππου ἐν τῷ Μετοχίῳ τοῦ ἡμετέρου παλαιφάτου Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων, ἀνεγερθέντα ὑπό τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου εἰς γῆν δωρηθεῖσαν ὑπό τοῦ τσάρου τῆς  Ρωσίας Ἀλεξάνδρου  τό 1818,  ἵνα ἀποτελῇ τόπον  πνευματικῆς καί προσκυνηματικῆς προετοιμασίας δι’ ὅσους εὐσεβεῖς Ρώσους ἀνελάμβανον προσκυνηματικήν θεωρίαν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους  καί δι’ ὅσους δέν ἠδύναντο δι’ οἰκονομικούς ἤ ἄλλους λόγους νά ἀναλάβουν τήν μακράν καί κοπιώδη καί ἐπικίνδυνον ταύτην ἱεράν ὁδοιπορίαν νά παρέχῃ τήν παραμυθίαν ὅτι  ἠξιώθησαν νά ἐπισκεφθοῦν ἀντί τοῦ Παναγίου Τάφου, ἔστω τόν ναόν τοῦτον, ἀποτελοῦντα οἱονεί  προεκβολήν καί προέκτασιν Αὐτοῦ εἰς τήν Ρωσικήν γῆν δι’  εὐλογίαν αὐτῆς καί τοῦ λαοῦ αὐτῆς.

Τόν σκοπόν τοῦτον ἐξεπλήρου ὁ ἱερός οὗτος ναός καί τό ἱερόν τοῦτον Μετόχιον ἐπί ἔτη, εἰς ἡμέρας αἰσίας τῆς ἱστορίας τῆς Ρωσίας, ἀλλά καί εἰς ἡμέρας δυσοιώνους,  διωγμοῦ καί μαρτυρίου καί καταδιώξεως, ὅτε  τό πιστεύειν καί ὁμολογεῖν Χριστόν οὐκ ἦν ἀκίνδυνον ἀλλά πολλάκις συνηπήγετο μαρτύριον. Εἰς τοῦτον τόν ναόν εὗρον  πνευματικόν καταφύγιον  χιλιάδες Ρώσων Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ἁγιαζομένων καί παραμυθουμένων ἐν αὐτῷ.

Διά τόν ναόν τοῦτον ἤρξαντο καλλίτεραι συνθῆκαι ἐπί τῶν ἡμερῶν   τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Μόσχας Ποιμένος καί μακαριστοῦ Πατριάρχου  Ἱεροσολύμων Διοδώρου, τό ἔτος 1989, ὅτε ἀντιπρόσωπος  τοῦ ἡμετέρου  Πατριαρχείου διετέλει ἐπί ἔτη ὁ νῦν Πατριαρχικός  Ἡμῶν Ἐπίτροπος  ἐν Βηθλεέμ  Ἀρχιεπίσκοπος  Ἰορδάνου κ.  Θεοφύλακτος,  μετ’  αὐτόν δέ Ἡμεῖς προσωπικῶς ἐπί διετίαν ὡς Ἀρχιμανδρίτης, μεθ’  Ἡμᾶς δέ νῦν  ὁ Ἀρχιμανδρίτης Στέφανος,  ὁ ὁποῖος εὐόρκως καί ἀφωσιωμένως  ἐπιμελεῖται τῶν τοῦ Μετοχίου θεμάτων ἐν συνεργασίᾳ μεθ’ Ἡμῶν καί μετά τῆς ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τήν ὁποίαν εὐχαριστοῦμεν διά τήν ἐπιδεικνυομένην πρόθυμον συνεργασίαν εἰς τήν ἔρευναν, εἰς τό Ἀρχεῖον τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως, τῶν στοιχείων τά ὁποῖα θά ἰσχυροποιήσουν τήν ἀδιαμφισβήτητον  ἄλλωστε ἰδιοκτησίαν τοῦ Πατριαρχείου  ἐπ’ αὐτοῦ, προκειμένου ἐν συνεχείᾳ, διά κανονικῶν ἐκκλησιαστικῶν καί νομικῶν διαδικασιῶν νά ἐπανέλθη οὗτος εἰς τήν κανονικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων  καί ἀπολαμβάνῃ τῶν προνομίων, τά ὁποῖα αἱ Ἱεραί Μοναί τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας ἀπολαμβάνουν  εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Διά τήν συνεργασίαν εἰς τήν εὔρυθμον  ἐνοριακήν λειτουργίαν τοῦ ναοῦ καί τήν πνευματικήν ἐνίσχυσιν τῶν προσερχομένων ἐν αὐτῷ πιστῶν καί εἰς τήν ἐπίτευξιν τῶν εἰσέτι χρῃζόντων ἐπιλύσεως θεμάτων εὐχαριστοῦμεν τήν ἀδελφήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας, ἰδίᾳ τόν Προκαθήμενον αὐτῆς, τόν Ἐξοχώτατον Πρόεδρον Πούτιν, τόν ἡμέτερον ἀντιπρόσωπον Ἀρχιμανδρίτην Στέφανον, τόν ἀντιπρόσωπον τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, τόν ἔχοντα τήν γενικήν εὐθύνην τῆς ἐρεύνης τῶν στοιχείων τοῦ ναοῦ  Ἀρχιμανδρίτην Στέφανον, τόν κ. Ἀβρούμ,  τούς ὑπευθύνους τοῦ Ἀρχείου τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως καί πάντας  τούς συντελοῦντας εἰς τό θεάρεστον ἔργον τοῦτο.

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν.

 ἐν συνεχείᾳ δέ ἀπένειμε Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας εἰς τόν διερχόμενον λαόν καί ἀσπαζόμενον τήν χεῖρα Αὐτοῦ.

 Μετά τήν τελετήν ὑποδοχῆς ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Στέφανος παρέθεσε τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί τήν  τιμήσασαν διά τῆς παρουσίας αὐτῆς τήν τελετήν ταύτην πρέσβυν τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ρωσίαν καν Δανάην-Μαγδαληνήν Κουμανάκου καί τόν Γενικόν Πρόξενον κ. Ἰωάννην Πλῶταν καί τόν Μορφωτικόν Ἀκόλουθον τῆς Πρεσβείας κ. Δημήτριον Γιαλαμᾶν.

 Μετά τήν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη καί πάλιν τόν ἱερόν ναόν καί τούς πέριξ βοηθητικούς αὐτοῦ χώρους καί ἐπῄνεσε τόν Ἀρχιμανδρίτην Στέφανον διά τήν ἐπιδειχθεῖσαν αὐτοῦ ἐπιμέλειαν εἰς τήν μετά καλαισθησίας ἀνακαίνισιν αὐτῶν.

 Ἐκ τοῦ ἐν Μόσχᾳ Μετοχίου τοῦ Πατριαρχείου ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τόν ἀρχαῖον καί μεγαλοπρεπῆ ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τήν ἐπιστασίαν τοῦ ὁποίου ἔχει ὁ διατελέσας πρό ἐτῶν Προϊστάμενος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Πνευματικῆς Ἀποστολῆς Missia τοῦ Πατριαρχείου Ρωσίας βοηθός Ἐπίσκοπος Ποντόλσκ κ. Τύχων.

 Οὗτος μετά τοῦ ἱερατείου καί τῶν ἐνοριτῶν τοῦ ναοῦ ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον κομίζοντα τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως καί εὐλογοῦντα αὐτούς.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder




Β’ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΡΩΣΙΑΣ.

Τήν Παρασκευήν, 11ην/24ην μηνός Μαΐου 2013, ἔλαβε χώραν τό Πατριαρχικόν καί Πολυαρχιερατικόν συλλείτουργον εἰς τόν ἐν Κρεμλίνῳ ἱερόν Ναόν Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν αὐταδέλφων Θεσσαλονικέων Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου καί τοῖς ὀνομαστηρίοις τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν κ.κ. Κυρίλλου.

Διαρκοῦντος τοῦ μεγαλοπρεποῦς καί ἐν ταυτῷ κατανυκτικοῦ συλλειτούργου τούτου, εἰς τό ὁποῖον συνελειτούργησαν μετά τῶν δύο Προκαθημένων περί τούς τριάκοντα Ἀρχιερεῖς καί ἑκατόν ἱερεῖς ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος προσεφωνῶν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπεν:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἐκτιμῶμεν ἰδιαιτέρως τήν παρουσίαν Σας ἀνάμεσά μας κατά τήν σημερινήν θείαν Σύναξιν, τούς ζωντανούς φορεῖς τῆς πνευματικῆς παραδόσεως τοῦ Βυζαντίου, τούς ἐκπροσώπους τῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς, τά ὁποῖα περιβάλλομεν μέ μεγάλη τιμήν καί ἀγάπην.

Μέ τήν Βάπτισιν ἡ Ρωσία ἐνστερνίστηκε ἀπό τό Ὀρθόδοξον Βυζάντιον μία νέαν κοσμοθεωρίαν, ὅπου ἡ Ἁγία Γῆ πάντα εἶχε μία ἰδιαιτέρα θέσιν. Ἀπό ἐκεῖ υἱοθετήσαμε τό λειτουργικόν μας τυπικόν καί τήν παράδοσιν. Μέ τήν διάδοσιν τῶν λειτουργικῶν κειμένων μέσα στούς προγόνους μας ἐδημιουργεῖτο αἴσθησις εὐλαβείας ἀπέναντι εἰς τήν Ἁγίαν Σιών, «τή Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν καί τό Θεοῦ κατοικητήριον». (Κυριακή, ἦχος πλ. δ’ ) Σέ μία ἀδιάκοπη ροή προσκυνητῶν τῶν Ἁγίων Τόπων καί ἀπό τάς ὑπερβορείους  χώρας ἄρχισε νά προστίθεται ἕνα ρυάκι, τό ὁποῖον μέ τήν πάροδον τοῦ χρόνου ἀνεδείχθη πλέον σέ μία ἀπο τίς κυριώτερες πηγές, πού συνέβαλαν στήν εὐημερίαν καί διαφύλαξιν τῶν Ὀρθοδόξων προσκυνημάτων τῆς Παλαιστίνης.

Ἡ ἀγάπη πρός τήν πόλιν τοῦ Θεοῦ Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία μεταφέρθηκε ἀπό Ρώσους προσκυνητάς εἰς τούς συγχρόνους τους, δημιούργησε μέσα τους μία ἀντίληψιν τῆς Ἱερουσαλήμ ὡς εἰκόνος μιᾶς ἄνω οὐρανίου πόλεως, εἰκόνος τῆς μελλούσης Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, ὅπου τό ἐπίκεντρον ὅλης τῆς ζωῆς εἶναι ἡ θεία λατρεία καί τό προσκύνημα. Ἐδώ ὀφείλεται ἡ εὐρύτερη μίμησις τῶν τοπωνυμίων τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς τήν  Ρωσίαν, ὅταν οἱ τόποι πέριξ τῶν σπουδαιοτέρων Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν προσκυνημάτων ὀνομάζονταν Βηθανία, Γεθσημανῆ, Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Ὁ Πατριάρχης Νίκων ἐπεχείρησε σέ μία ἀπό τίς Μονές πού ἵδρυσε στήν περιφέρεια τῆς Μόσχας, τήν ἀκριβῆ ἀναπαράστασιν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὀνομάζοντας αὐτόν χαρακτηριστικά «Νέα Ἱερουσαλήμ».

Καί σήμερα εἴχαμε τήν χαράν νά συλλειτουργήσωμεην μετά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, τοῦ Προκαθημένου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πρσκυνηταί κατά τήν παραμονή τους εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ἀναδεικνύονται τέκνα τῆς Ἐκκλησίας Ἱερουσαλήμ μέ τήν πνευματικήν καθοδήγησις καί φιλοξενίαν ἀπό τόν Πατριάρχην καί τόν ἱερόν κλῆρον αὐτῆς.

Μέ τήν εἰρηνικήν ἐπίσκεψίν Σας στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας αὐτές τίς ἀναστάσιμες ἡμέρες, μᾶς κομίζετε τήν εὐλογίαν ἀπό τῆς πηγῆς τῆς κοινῆς μας Ἀναστάσεως, τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου. Ἀπευθύνομεν τήν εὐγνωμοσύνην καί τήν ἀδελφικήν ἀγάπην μας σήμερα εἰς τήν Ὑμετέρα Μακαριότητα. Μέ τήν ἐπίσκεψίν Σας στή Ρωσία καί τήν τέλεσιν Θείας Λειτουργίας σέ αὐτό τόν ἀρχαῖο Ναό  ἀναδεικνύεσθε συνεχιστής τῆς ἐνδόξου παραδόσεως τῶν προκατόχων Σας Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Θεοφάνους καί Παϊσίου, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης συμπροσευχήθηκαν εἰς τόν χῶρον τοῦ κυριωτέρου Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ρωσίας αὐτοῦ, δηλονότι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Κρεμλίνου μετά τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί τῶν εὐσεβῶν μας ἡγεμόνων.

Ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καλωσορίζομεν τήν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἀσκεῖ μέριμναν δι’ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους προσκυνητάς τῶν Ἁγίων Τόπων. Σᾶς καλωσορίζομεν ὡς περιπόθητον ἐν Κυρίῳ ἀδελφόν μας, ὁ Ὁποῖος διακονεῖ καί προσεύχεται εἰς τόν Πανάγιο Τάφον δι’ ὁλόκληρον τόν Ὀρθόδοξον κόσμο, ἕνα  Προκαθήμενο, ὁ Ὁποῖος κάθε χρόνο παραδίδει εἰς τούς προσκυνητάς τό Ἅγιον Φῶς, πού τό κομίζουν μέ εὐλάβεια στή Μόσχα, προκειμένου νά τό ἔχωμε κατά τήν  τέλεσιν τοῦ Ἀναστασίμου Ὄρθρου. Εὐχαριστοῦμε τήν Ὑμετέρα Μακαριότητα διά τήν ἄοκνον διακονίαν Σας  εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, διά τήν φιλοξενίαν καί τήν ποιμαντικήν μέριμναν τῶν πολυαρίθμων προσκυνητῶν ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας.

Ἐπίσης εἶναι χαρά μας νά ἔχωμε πλησίον μας τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Ἀβύδου Κύριλλον, κομιστήν τῆς ἐπιστολῆς τοῦ περισπουδάστου ἀδελφοῦ μας Παναγιωτάτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου.

Ἀπό κέντρου καρδίας Σᾶς συγχαίρω, ἀγαπητοί μου, ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Ἰσαποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, τῇ κοινῇ δι’ ὅλους μας ἑορτῇ.

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἴη μετά πάντων ἡμῶν!»

 ὁ δέ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

“Μακαριώτατε  Πατριάρχα  Μόσχας  καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί

ἀγαπητέ  ἐν  Χριστῷ  ἀδελφέ καί  συλλειτουργέ  κ.κ. Κύριλλε,

Χάριτι θείᾳ, δυνάμει τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ  τοῦ Χριστοῦ καί τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως  Αὐτοῦ, ἀξιούμεθα κατά τάς ἡμέρας ταύτας, Ἡμεῖς οἱ ἐλέῳ Θεοῦ τεταγμένοι ὄντες διακονεῖν  εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν,  μετά τῆς τιμίας Ἡμῶν Συνοδείας νά ἀνταποδίδωμεν διά τῆς Εἰρηνικῆς Ἡμῶν ἐπισκέψεως ταύτης τήν προηγηθεῖσαν ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου  Ἡμῖν Μακαριότητος εἰς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον καί νά ἀπολαμβάνωμεν τῆς φιλαδέλφου φιλοξενίας τῆς ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἐν ἐπισήμῳ ὑποδοχῇ χθές καί  τῇ Πατριαρχικῇ καί Πολυαρχιερατικῇ μυσταγωγίᾳ ταύτῃ σήμερον ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν αὐταδέλφων Θεσσαλονικέων ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, φωτιστῶν τῶν Σλάβων  καί ἐπί τῇ ἀγομένῃ ἑορτῇ  τῶν ὀνομαστηρίων Αὐτῆς, ἐπαξίως φερούσης τό ὄνομα ἑνός τούτων, εἰς τό πλαίσιον τῶν ἑορτασμῶν τῆς ἡμέρας τῆς Σλαβικῆς γραφῆς καί Σλαβικοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀδελφική συναναστροφή, ἐπικοινωνία καί συνεργασία Ἡμῶν αὕτη, ἀνερχομένη καί αὐξανομένη  καθ’ ἑκάστην, φθάνει σήμερον εἰς τήν ἀποκορύφωσιν καί τό ἀπόγειον αὐτῆς ἐν τῷ Πατριαρχικῷ καί Πολυαρχιερατικῷ συλλειτούργῳ τούτῳ.

Ἐν τῷ συλλειτούργῳ τούτῳ ἀναμιμνῃσκόμεθα ὡς εἰκός τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τῆς οἰκονομίας δηλονότι τῆς σωτηρίας ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἐν τῇ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου Ἐνανθρωπήσει καί κατά σάρκα Γεννήσει  τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Αὐτοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό ὄντως παράδοξον καί ξένον μυστήριον  τοῦτο, τό ὑπερβαῖνον τήν ἀνθρωπίνην διάνοιαν καί ἀντίληψιν, ἔλαβε χώραν ἐν χρόνῳ, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου καί ἐν τόπῳ, εἰς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας καί εἰς τήν λοιπήν Ἁγίαν Γῆν, εἰς τήν ὁποίαν  ἐνεφανίσθη  σωματικῶς καί συνανεστράφη ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις καί εὐηργέτησεν ἡμᾶς ὁ καί σταυρωθείς ὑπέρ ἡμῶν καί ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Οὗτος ὁ λυτρωτής ἡμῶν, ἀναληφθείς εἰς οὐρανούς, ἀπέστειλεν ἡμῖν ἄλλον Παράκλητον, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον Αὐτοῦ, καί ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ, εἰς τόν τόπον τῆς ἐπί γῆς ἐμφανείας Αὐτοῦ. Ἡ Ἐκκλησία αὕτη, Σιών ἡ Ἁγία, ἡ «δεχθεῖσα πρώτη  ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς ἀναστάσεως», διακονεῖ τήν ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψιν εἰς τούς τόπους, εἰς τούς ὁποίους  αὕτη ἅπαξ ἐφανερώθη. Τήν ζωοποιόν καί σωτήριον ἐν Χριστῷ ἀλήθειαν ἠσπάσθησαν καί ἄλλα ἔθνη τῆς γῆς, ὅτε δι’ ἕκαστον ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου.

Τό εὐσεβές ἔθνος  τῶν Ρώσων ἠσπάσθη τόν ζωοποιόν, λυτρωτικόν καί σωτήριον λόγον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τοῦ πρώτου Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ βασιλέως  αὐτοῦ  ἁγίου Βλαδιμήρου καί τῆς εὐσεβοῦς βασιλίσσης ἁγίας Ὄλγας καί ἔκτοτε ζωοποιούμενον καί ἐνεργοποιούμενον   ἐκ τῆς ἀληθείας ταύτης  ἀνέδειξε πλῆθος ὁσίων καί  μαρτύρων ἐκ τῶν τάξεων τῶν ἁπλῶν πιστῶν αὐτοῦ ἀλλά καί ἐκ τῶν πριγκίπων καί αὐτοκρατόρων, ἔτι δέ καί πλῆθος νεομαρτύρων κατά τήν νεωτέραν περίοδον τῆς ἱστορίας αὐτῆς, ἥτις  καί  ἀποτελεῖ  τήν δόξαν αὐτῆς.

Ἰδιαιτέρως ἀναμιμνῃσκόμεθα κατά τήν ὥραν ταύτην, τῶν ἀρξαμένων ἀπό τῶν πρώτων ἐτῶν τῆς ἱδρύσεως  τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἀγαθῶν σχέσεων συνεργασίας μετά τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τῶν ἐκ Ρωσίας προσκυνηματικῶν θεωριῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, τῶν δωρεῶν εὐσεβῶν Ρώσων προσκυνητῶν διά τήν συντήρησιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῆς προστασίας τῶν δικαιωμάτων αὐτῶν ὑπό τῶν Ρώσων Τσάρων, ὡς καί τῆς ποιμαντικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς δραστηριότητος  Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων,  ἰδίᾳ τῶν  Πατριαρχῶν Παϊσίου, Δοσιθέου καί  Χρυσάνθου,   εἰς περιοχάς  τῆς δικαιοδοσίας τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, διά τήν πνευματικήν ἐνίσχυσιν τοῦ εὐσεβοῦς Ρωσικοῦ λαοῦ καί τήν παραμονήν αὐτοῦ ἐν τῇ πατροπαραδότῳ Ὀρθοδόξῳ αὐτοῦ πίστει.

Αἱ  Ἐκκλησίαι ἡμῶν τοῖς ἴχνεσιν τούτων ἑπόμεναι, διατηροῦν τάς αὐτάς σχέσεις ἀγαθῆς συνεργασίας καί κοινωνίας, τοῦτο δέ ἐμφαίνεται ἐκ τῶν καθ’ ἑκάστην  πολυαρίθμων Ρώσων  προσκυνητῶν, τῶν κατακλυζόντων τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, προσκυνούντων καί ἁγιαζομένων   εἰς τάς νυκτερινάς θείας Λειτουργίας εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί μετά τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων αὐτῶν γινομένων φιλαδέλφως δεκτῶν εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἵνα λάβωσι τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν, ὡς καί ἐκ τῶν ἱερῶν  Μονῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἐν τῇ δικαιοδοσίᾳ τοῦ  Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ἐκ τοῦ Μετοχίου  τοῦ Πατριαρχείου  εἰς τήν καρδίαν τῆς πόλεως  τῆς Μόσχας, οὐχί μακράν τοῦ Κρεμλίνου.

Ἐν σεβασμῷ τῆς κρατησάσης παραδόσεως ταύτης μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, συνεργαζόμεθα σήμερον καί ἐπικοινωνοῦμεν μυστηριακῶς μετά τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἡμῶν καί συνδιαλεγόμεθα ἐν τῷ ἀρξαμένῳ καί συνεχιζομένῳ Οἰκουμενικῷ διαλόγῳ μετά τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, μή μεταίροντες  ὅρια  αἰώνια, ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν, καί καλλιεργοῦμεν τόν διαθρησκειακόν διάλογον μετά τῶν ὀπαδῶν τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἵνα  τό μήνυμα συνδιαλλαγῆς, ἀγάπης, εἰρήνης καί δικαιοσύνης φέρωμεν καί ἐν αὐτοῖς, ἵνα ζήσωσιν ἐν ἐλευθερίᾳ, ἀξιοπρεπείᾳ καί εὐημερίᾳ.

Ἐπί πᾶσι τούτοις, εὐχαριστοῦμεν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἡμῶν, πρό πάντων δέ ἐπί τῷ κοινῷ ποτηρίῳ τούτῳ, τό ὁποῖον ἐχαρίσατο ἡμῖν, τῆς θείας δηλονότι μεταλήψεως τοῦ ἀχράντου σώματος καί τιμίου αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν  Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς δύναμιν, εἰρήνην, ὑγιείαν ψυχῆς καί σώματος, εἰς χαράν καί ἀγαλλίασιν καί ζωήν αἰώνιον καί εὐχόμεθα τῇ Ὑμετέρᾳ λίαν ἀγαπητῇ Ἡμῖν Μακαριότητι, ἰδίᾳ σήμερον ἐπί τοῖς ὀνομαστηρίοις Αὐτῆς ὅπως ἐν ὑγιείᾳ καί δυνάμει καί τῇ ἄνωθεν κραταιᾷ  συμπαραστάσει ποιμαίνῃ τήν Ρωσικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί ὁδηγῇ αὐτήν εἰς πηγάς καί νομάς σωτηρίους    διά τήν πόσιν  τοῦ ὕδατος ζωῆς τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου καί τήν βρῶσιν τοῦ ἄρτου, τοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνοντος, τῷ δέ Ἐξοχωτάτῳ  Προέδρῳ  τῆς Ρωσίας κ.  Βλαδιμήρῳ Πούτιν καί τοῖς συνεργάταις αὐτοῦ  εὐχόμεθα τήν ἄνωθεν φωτιστικήν κυβερνητικήν δύναμιν διά τήν ἐν εἰρήνῃ, ἀσφαλείᾳ, δικαιοσύνῃ καί εὐημερίᾳ  διακυβέρνησιν τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους. Γένοιτο.

Μετά τῶν ἐγκαρδίων λόγων τούτων, δεχθῆτε, Μακαριώτατε καί τά σεμνά δῶρα ταῦτα, ὡς ἐκδήλωσιν τῆς ἀγάπης Ἡμῶν καί εὐχαριστίας, πρός Ὑμᾶς προσωπικῶς καί τά μέλη τῆς τιμίας Ὑμῶν συνοδείας”.

Μετά τάς προσφωνήσεις ἠκολούθησε ἡ ἀνταλλαγή τῶν δώρων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων ζεῦγος Ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων μετά σταυροῦ, ὁ δέ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσέφερε τῷ Πατριάρχῃ Ρωσίας ζεῦγος ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων μετά σταυροῦ ἐπιστηθίου, μικρόν χρυσοῦν σταυρόν καί ποιμαντορικήν ράβδον.

Ἠκολούθησε σύντομος δεξίωσις εἰς τήν ἔναντι τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου αἴθουσαν.

Ἐκ τῆς αἰθούσης ταύτης ἤρξατο ἡ ἐπίσημος λιτανεία διά κεντρικῆς ὁδοῦ τῆς Μόσχας, μετά τριάκοντα Ἀρχιερέων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἐνδεδυμένων καί τριακοσίων περίπου ἱερέων καί λαοῦ πολλοῦ ἐν κατανύξει καί εὐσεβείᾳ καί ψαλμῳδία τοῦ «Χριστός βοσκρέσε» συμμετέχοντος.

Ἡ λιτανεία ἀφίχθη πρό τῶν ἀνδριάντων τῶν αὐταδέλφων Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου.

Ἐνταῦθα ἀνεγνώσθη εὐαγγελική περικοπή, ἀνεπέμφθη δέησις καί ἀνεγνώσθη εὐχή καί ἀντηλλάγησαν προσφωνήσεις τῶν Προκαθημένων, ὑπογραμμίζουσαι τό ἱεραποστολικόν ἔργον τῶν Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, ἔργον εὐαγγελικόν ἀλλά καί πολιτιστικόν, συνεχίζον τό κατά τόν 4ον αἰ. μ.Χ. ἀρξάμενον ἱεραποστολικόν ἔργον τῶν ἁγίων ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Ἐντεῦθεν ἡ λιτανεία κατέληξεν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων Πάντων τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ἔνθα ὁ ἀντιπρόσωπος Μητροπολίτης Κυρήνης Ἀθανάσιος ὑπεδέχθη τούς Προκαθημένους, οἱ Ὁποῖοι καί προσεκύνησαν ἐντός τοῦ ναοῦ καί τοῦ ἱεροῦ Βήματος.

Ἐντεῦθεν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἐπεσκέφθη τόν νεόδμητον Ναόν τοῦ Σωτῆρος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, εἰς τήν θέσιν τοῦ παλαιοῦ καταστραφέντος.

Μετά τήν ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ναῷ προσκύνησιν εἰς τήν αἴθουσαν ἄνωθεν αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἀπένειμε εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί τά μέλη τῆς συνοδείας Αὐτοῦ τήν ἀνωτάτην τιμητικήν διάκρισιν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι τό παράσημον τῶν Ἁγίων ἰσαποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, ἀπονεμόμενον διά πρώτην φοράν εἰς τούς μετά ἐπαναστατικούς μέ τήν προεπαναστατικήν αὐτοῦ χρόνους ἐκτύπωσιν καί τάξιν.

Ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσλύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐξεφώνησεν εὐχαριστίας διά τήν τιμητικήν αὐτήν διάκρισιν
ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, λέγων ὅτι αὕτη ἀντανακλᾷ εἰς τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων καί τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

Εὐθύς ἀμέσως ἠκολούθησε ἑόρτιος τράπεζα, τῆ συμμετοχῇ τῶν ἐκπροσώπων καί τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ὡς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας, Βουλγαρίας καί Τσεχοσλοβακίας καί πολλῶν ἄλλων καί τοῦ διπλωματικοῦ σώματος.

Διαρκούσης τῆς τραπέζης ταύτης ἀντήλλαξαν ἀμοιβαίας προσφωνήσεις, ἐξ ὧν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἔχουσα ὡς ἔπεται:

“Μακαριώτατε  Πατριάρχα  Μόσχας  καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί  ἀγαπητέ  ἐν  Χριστῷ  ἀδελφέ καί  συλλειτουργέ  κ.κ. Κύριλλε,

Ὁ φιλάνθρωπος Θεός ἡμῶν ἐδωρήσατο Ἡμῖν σήμερον τήν δωρεάν τῆς πλήρους κοινωνίας Ἡμῶν ἐν τῷ κοινῷ ποτηρίῳ τῆς μεταλήψεως τοῦ ἀχράντου σώματος καί τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, κατά τήν ὥραν δέ ταύτην παρέχει Ἡμῖν τήν εὐφροσύνην τῶν ποιημάτων Αὐτοῦ, τῶν ἐδεσμάτων δηλονότι, τῶν καρπῶν τῆς γῆς, τά ὁποῖα ἡ Ὑμετέρα λίαν ἀγαπητή καί περισπούδαστος Ἡμῖν Μακαριότης πλουσιοπαρόχως παραθέτει Ἡμῖν καί τῇ συνοδείᾳ Ἡμῶν εἰς βρῶσιν εἰς τήν τράπεζαν ταύτην.

Ἐκ τῶν μυχίων ἡμῶν εὐχαριστοῦμεν τόν Θεόν διά τάς πνευματικάς καί ὑλικάς Αὐτοῦ δωρεάς καί τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι διά τήν ἔμπρακτον ἀδελφικήν ἀγάπην καί φιλοξενίαν.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς εἰρηνικῆς Ἡμῶν ἐπισκέψεως εἰς τήν ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας και πάλιν προσεπιδηλοῦμεν ὅτι δι’ ὅλων Ἡμῶν τῶν δυνάμεων ἀγωνιζόμεθα, ἵνα διαφυλάξωμεν τά δίκαια τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καί μαρτυρήσωμεν μαρτυρίαν ἐπαξίαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς, ἔργοις ἀνεγέρσεως Ἐκκλησιῶν, ἱδρύσεως σχολείων, Πνευματικῶν Κέντρων, ἀνεφοδιασμοῦ τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν, συντηρήσεως καί ἐπιμελείας τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων. Εἰς τό προσκύνημα τῆς Ἁγίας Βηθλεέμ καί δή εἰς τήν ἀνακαίνισιν τῆς στέγης τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως, ἐπροθυμοποιήθη ἤδη ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ἵνα συνδράμῃ οἰκονομικῶς.

Ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ἐσόμεθα μνήμονες τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἵνα Αὕτη ὑπερβαίνῃ τάς δυσκολίας τοῦ ὄντος ἐπιπόνου καί πολυπλόκου ποιμαντικοῦ αὐτῆς ἔργου καί συντελῇ εἰς τό νά ἐπανευρίσκῃ ἡ χώρα τῆς Ρωσίας τήν παλαιάν δόξαν αὐτῆς, ἔτι δέ καί νά ὑπερβαίνῃ ταύτην καί ἀναδεικνύηται πρωτοπόρος εἰς ἔργα εἰρήνης καί βοηθείας τῶν λαῶν, εἰς τήν ἐνσκήψασαν αὐτοῖς οἰκονομικήν καί πνευματικήν κρίσιν.

Ὑψοῦμεν τό ποτήριον εἰς ὑγιείαν Ὑμῶν, τῆς συνοδείας Ὑμῶν καί παντός τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ”.

 Εἰς τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας ταύτης ἐδόθη παράστασις εἰς τήν «Κόκκινην Πλατείαν». Ἦτο συγκινητικόν νά ἀκούῃ τις ὅτι εἰς τήν Ρωσίαν, τήν διελθοῦσαν τήν δοκιμασίαν ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος, ἡ μουσική αὕτη παράστασις, ἀφιερωμένη εἰς τά Σλαβικά Γράμματα καί τόν Σλαβικόν πολιτισμόν, ἤρχισε διά τοῦ «Πάτερ ἡμῶν» εἰς τήν ρωσικήν καί διά τῆς ἐν πρώτοις ἀναφορᾶς τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί διά τῆς εὐλογητικῆς προσφωνήσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου καταληξάσης εἰς τό «Χριστός Βοσκρέσε» καί τό «Βοΐστινο Βοσσκρέσε» / «Χριστός Ἀνέστη-ἀληθῶς ἀνέστη».

Ἦτο ἐπίσης συγκινητικόν τό γέγονός ὅτι ἡ μουσική παράστασις ἐδόθη ὑπό χορῳδίας ἀποτελουμένης ἐκ πεντακοσίων ἀτόμων περίπου καί παρηκολουθεῖτο προσεκτικῶς ὑπό κοινοῦ πολυαρίθμου, ἀσφυκτικῶς συνωστιζομένου πρό τῆς σκηνῆς καί τῆς ὀθόνης, ἱσταμένου, μή καθημένου καί κρατοῦντος ὀμβρέλλας διά τήν προστασίαν ἐκ τῆς βροχῆς.

Ἡ πολυμελής αὕτη χορῳδία ἐπαρουσίασε θαυμάσια καί συγκινητικά μουσικά ἐκκλησιαστικά καί δημοτικά ᾂσματα, ἀφιερωμένα εἰς τόν ρωσικόν πολιτισμόν, τά παιδιά, τήν φύσιν, τήν πόλιν τῆς Μόσχας, τάς στέππας, τόν Βόλγαν, τόν στρατόν, τήν νεολαίαν, τό ἄλογον, τήν Οὐκρανίαν, ἕτερον μέ θέμα «ἡ ἐλπίς καί τό τραγούδι μένει μέ τόν ἄνθρωπον», τήν Ρωσίαν, κ. ἄ.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς μουσικῆς παραστάσεως τό κοινόν μετ’εὐλαβείας προσέτρεχε, ἵνα λάβῃ τήν εὐλογίαν τῶν δύο Προκαθημένων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/DHGCqL-aciQ

ngg_shortcode_2_placeholder




ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗΝ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.

 Πέμπτη, 23 Μαίου 2013

Μακαριώτατε ἁγαπητέ ἐν Κυρίῳ ἀδελφέ,

Σᾶς καλωσωρίζω ἀπό κέντρου καρδίας στήν πρωτεύουσα τῆς Ρωσίας Μόσχα καί μάλιστα στήν ἀρχαιοτέρα Ἱερά Μονή αὐτῆς, ἐκείνης τοῦ Ἁγίου Δανιήλ Μόσχας, ἱδρυθεῖσαν πρός τό τέλος τοῦ 13ου αἰῶνος ὑπό τοῦ προστάτου τῆς Μόσχας Ἁγίου Πρίγκηπος Δανιήλ.

Ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίου Δανιήλ εἶναι ἕδρα τοῦ Πατριάρχου καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Ὁ χῶρος αὐτός, ἡ κατοικία δηλαδή, εἶναι ἀνακαινισμένος καί καλλωπισμένος πρόσφατα.

Ἐδώ εἶναι ὅπου ἐπί τό πλεῖστον συνέρχεται σέ συνεδριάσεις ἡ Ἱερά Σύνοδος καί στεγάζεται τό ἰδιαίτερο γραφεῖο μου. Ἐπίσης ὑποδεχόμεθα ἐδώ καί ὑψηλούς προσκεκλημένους μας. Μία καί πλέον ἑβδομάδα θά διαρκέσῃ ἡ ἐπίσκεψίς σας, εἰς τά πλαίσια τῆς ὁποίας θά ἐπισκεφθῆτε τά ἱερά προσκυνήματα τῆς Μόσχας καί τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς, θά μεταβῆτε στήν Ἁγία Πετρούπολη, στήν Κροστάνδη, στό Βάλαμο. Θά προσευχηθοῦμε ἀπό κοινοῦ καί θά ἔχομε συναναστροφές μέ τόν πιστό λαό. Ἐπίσης πρόκειται νά συζητήσωμε ὁρισμένα θέματα διμερῶν μας σχέσεων καθώς καί τῆς πανορθοδόξου ἡμερησίας διατάξεως.

Εἶναι ἰδιαιτέρα χαρά δι’ ἐμέ ὅτι ἡ παραμονή σας εἰς τήν Μόσχαν μέ τήν μνήμη τῶν Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου τῶν φωτιστῶν τῶν Σλάβων, ἡ ὁποία ἑωρτάζεται εὐρύτερα στίς χῶρες τῆς ἱστορικῆς Ρωσίας ὡς ἡμέρα σλαβικῶν γραμμάτων καί πολιτισμοῦ. Εἶστε ὁ περισπούδαστος προσκεκλημένος μας στίς πανηγυρικές αὐτές ἐκδηλώσεις. Εὐελπιστῶ ὅτι τό βεβαρυμένο πρόγραμμα τῆς ἐπισκέψεως δέν θά κουράσῃ τήν Ὑμετέρα Μακαριότητα καί ὅτι ἡ ἐπίσκεψίς Σας στή Ρωσική Ἐκκλησία, τήν ὁποία γνωρίζετε καλῶς καί ἀγαπᾶτε δέν θά συντελέσῃ μόνον εἰς τήν ἀνάπτυξιν τῶν σχέσεων μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν μας, ἀλλά δι’ αὐτῆς θά δοθῆ ἡ εὐκαιρία εἰς τήν Ὑμετέρα Μακαριότητα, ἵνα ξεκουραστῆτε καί νά ἐνδυναμωθῆτε πρός συνέχισιν τοῦ περαιτέρω ἔργου ὡς Ἐπικεφαλῆς τῆς Μητέρας τῶν Ἐκκλησιῶν.

† Ὁ Μόσχας καί πάσης Ρωσίας Κύριλλος.




ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Δευτέραν, 26ην Μαρτίου/8ην Ἀπριλίου 2013, διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας διά τήν -κατά μετάθεσιν ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἐν Γεσθημανῇ, ἔλαβε χώραν ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ ἐκ Κύπρου καταγομένου Ἁγιοταφίτου μοναχοῦ Εὐλογίου, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου.

Πρό τῆς χειροτονίας ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Λύδδης προσεφώνησε τόν προσφερόμενον διά χειροτονίαν π. Εὐλόγιον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

” Ἱερολογιώτατε καί λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ

ὑποδιάκονε Εὐλόγιε,

 Τῇ ἐπινεύσει τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Ἡγουμένου τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί Πατριάρχου τῆς Σιωνίτιδος Μητρός Ἐκκλησίας κυρίου κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄, καί συμφώνῳ γνώμῃ τῆς  Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ Ἁγιωτάτη Ἡμῶν Ἐκκλησία ἀπεφάσισεν, ὅπως σέ ἐντάξῃ εἰς τούς κόλπους τῶν κληρικῶν Αὐτῆς, δι’ ὅ καί σήμερον καλεῖσαι, ἵνα λάβῃς ὑπό τῶν ἀναξίων χειρῶν μου τόν πρῶτον βαθμόν τῆς ἱερωσύνης καί οὕτω καταταγῇς εἰς τήν χορείαν τῶν Διακόνων τοῦ μαρτυρικοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων.

 Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἀφίχθης εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν, ὡς δόκιμος μοναχός, ὑπηρετεῖς εὐόρκως εἰς τά Πατριαρχικά Γραφεῖα καί διδάσκεσαι καθημερινῶς εἰς τό μέγα Ἐκκλησιαστικόν Πανεπιστήμιον τοῦ Ἱεροῦ Μοναστηριακοῦ καί Πατριαρχικοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

 Καί νῦν, παρίστασαι εἰς τόν ἡγιασμένον τοῦτον τόπον, ἔνθα τεθησαύρισται τό Ἱερώτατον Προσκύνημα τοῦ Πανσέπτου καί Θεομητορικοῦ Μνήματος. Ἐάν σφαλίσωμεν τά πήλινα μάτια τοῦ σώματος, διά νά μήν ἀποσπᾶται ὁ νοῦς καί ἐλευθερώσωμεν τά ὄμματα τῆς ψυχῆς, βιώματα οὐράνια θά κατακλύσουν ἡμᾶς καί θά αἰσθανθῶμεν, ὅτι εὑρισκόμεθα, ὡς ἄλλοι ἀπόστολοι καί μεταξύ αὐτῶν,  ἔμπροσθεν τοῦ κεκοιμημένου σώματος τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς αἰτίας διά πᾶσαν τήν δημιουργίαν, ὡς ἀναφέρει ὁ Οὐρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος, ἤ τῆς χαρᾶς ὅλων τῶν χαρῶν, κατά τόν Ἅγιον Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.

 Οἱ Ἁγιοταφῖται εἴμεθα μία μικρά δράξ ἀσημάντων χοϊκῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔχομεν τό μοναδικόν προνόμιον, νά διακονῶμεν καί ὑπηρετῶμεν τά Πανάγια Προσκυνήματα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου Πίστεως διά μέσου τῶν αἰώνων.

 Εἰς αὐτόν τόν κλῆρον ἀνήκεις ἀπό τοῦδε καί εἰς τό ἑξῆς. Καθίστασαι πλέον ὑπουργός τῶν μυστηρίων τῆς χάριτος, τά ὁποῖα καθαγιάζουν τούς πιστούς καί ὡς ἄγγελος, ὁμοῦ μετά τῆς χορείας τῶν ἀγγέλων θά συμμετέχῃς εἰς τό μυστήριον τῶν μυστηρίων, τήν τέλεσιν τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί οὕτω θά βιώνῃς καθ’ ἡμέραν τήν Γέννησιν, τήν ζωήν, τό ἔργον, τήν Ταφήν καί Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου καί τήν ἔνδοξον εἰς οὐρανούς Ἀνάληψιν Αὐτοῦ.

 Ὡς πρεσβύτερος ἀδελφός σου, σέ συμβουλεύω, νά μήν ἀφήσῃς ποτέ τόν ἑαυτόν σου νά ὁδηγηθῇ εἰς τήν συνήθειαν τῶν ἱερῶν τούτων, καί εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας νά βιώνῃς εἰς κάθε Θείαν Ἀναφοράν μοναδικά αἰσθήματα, μέ ταπείνωσιν καί δέος, ὡς νά εἶναι ἡ κάθε Λειτουργία, ἡ πρώτη σου Λειτουργία.

 Βαρύ φαίνεται τό φορτίον τοῦτο, ἀλλά δέν εἶναι, κατά τά ἀδιάψευστα λόγια τοῦ Κυρίου «ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι», διότι ὁ Χριστός μας ἑκών γίνεται Κυρηναῖος διά κάθε ἕναν ἀπό ἡμᾶς, καθότι θέλει «πάντα ἄνθρωπον σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Πρός τοῦτο ἄλλωστε, δέν εἶσαι μόνος, ἀλλ’ ἔχεις τήν ἀγάπην καί τήν συνεπικουρίαν πάντων ἡμῶν, τῶν ἀδελφῶν σου. Διά τοῦτο, φρόντισε νά ἀποδίδῃς τόν δέοντα σεβασμόν πρός τούς πρεσβυτέρους, ἀλλά καί τήν ἀγάπην, κατανόησιν καί ἀνεκτικότητα μετά ἀνεξικακίας πρός τούς νεωτέρους. Ἀδελφικά καί φιλικά σοῦ ὑπενθυμίζω καί σέ παροτρύνω, νά τηρῇς ἐφ’ ὅρου ζωῆς τήν σωτηριώδη ἐντολήν τοῦ Κυρίου μας «μή κρίνῃς, ἵνα μή κριθῇς».

 Αἱ πατρικαί εὐλογίαι τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου κυρίου κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ σέ καταστέφουν, ὁμοῦ μετά τῆς φροντίδος καί ἀγάπης πάντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν πατέρων.

 Ἔχοντας ταῦτα ὑπ’ ὄψιν σου, πρόσελθε ἐν κενώσει καρδίας, ἐν ταπεινώσει καί δέει, ἵνα γευθῇς  τήν Ἀποστολικήν μεταμόρφωσιν ἐκ τῆς προσωπικῆς σου Πεντηκοστῆς”.

 Τόν π. Εὐλόγιον ἐτίμησαν μέ τήν παρουσίαν τους εἰς τήν χειροτονίαν καί ἕτεροι Ἁγιοταφῖται, ὡς οἱ: Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος καί ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ π. Κωνσταντῖνος κ. ἄ. μοναχοί, μοναχαί καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ καθηγούμενος τοῦ πανσέπτου καί Θεομητορικοῦ Μνήματος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος ἐδεξιώθη τόν χειτονηθέντα καί τούς τιμήσαντες αὐτόν εἰς τό ἄνωθεν τοῦ προσκυνήματος Ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/tAyyGvLgeJ4

ngg_shortcode_3_placeholder




Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Γ΄ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, 25ην Μαρτίου/7ην Ἀπριλίου 2013, ἔλαβε χώραν εἰς τό Πατριαρχεῖον, συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ τάξιν καί τυπικήν διάταξιν, ἡ ἑορτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.

Α΄.  Ὁ Ἑσπερινός.

Οὕτω ἀφ’ ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου, τήν 1.45 μ.μ. ὥραν, ἀνεγνώσθη εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης ἡ Θ΄Ὥρα. Ἠκολούθησεν ἡ ἐπίσημος κάθοδος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν κωδώνων κρουομένων.  Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τόν Ναόν, ἐγένετο ἐπίσημος προϋπάντησις ὑπό τῶν ἐνδεδυμένων Ἱερέων πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως.

Ἐνταῦθα ὁ προεξάρχων τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔβαλεν «Εὐλογητόν», προσεκύνησε καί ἐθυμίασεν. Ἀκολούθως προσεκύνησαν καί οἱ  Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν Σου».

Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον. Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τό Καθολικόν, ὁ Μακαριώτατος, εὐλογήσας, ἀνῆλθεν εἰς τόν Θρόνον, ἐν ᾧ, τῶν σημάντρων κρουομένων, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Συνοδικοί προσεκύνησαν εἰς τόν Γολγοθᾶν καί οἱ διάκονοι ἔκαμαν τό Θυμίαμα εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, τόν Γολγοθᾶν καί τά ἄλλα Προσκυνήματα.

Μετά ταῦτα ἐσυνεχίσθη κανονικῶς ὁ Ἑσπερινός μετ’ Ἀνοιξανταρίων καί Ἀρτοκλασίας.

Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐγένετο ἡ ἐπίσημος ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, τῶν κωδώνων κρουομένων.

Β΄. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς.

Τήν Κυριακήν, 25ην Μαρτίου/7ην Ἀπριλίου 2013, ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς ἡ ἑορτή τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ συμφώνως πάλιν πρός τήν προσκυνηματικήν τάξιν καί τυπικήν διάταξιν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων. Οὕτω, ἐνωρίς, τήν 7ην π.μ. κατῆλθεν ἡ Συνοδεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, πρεοεξάρχοντος τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίου, -τοῦ Μακαριωτάτου ὄντος εἰς Ναζαρέτ διά τήν ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου-, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν κωδώνων κρουομένων.

Ἐνταῦθα, μετά τήν προσκύνησιν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, ἔλαβε χώραν ἡ εἰς τόν Πανάγιον Τάφον Θεία Λειτουργία, συλλειτουργοῦντος τῷ  Μητροπολίτῃ Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίῳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἱερέων καί λαοῦ τοῦ Κυρίου, παρακολουθούντων ἐν εὐλαβείᾳ καί ἐν κατανύξει.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἔλαβε χώραν λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Τάφου καί ἀνά τά Προσκυνήματα. Τῆς λιτανείας ἀπολυθείσης, ἡ Συνοδεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν ὑπό τόν Μητροπολίτην Καπιτωλιάδος ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος  ἐξεφώνησε λόγον περί τῆς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ διπλῆς ἑορτῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καί τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί ηὐχήθη εἰς τούς προσελθόντας προσκυνητάς τήν δύναμιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ διά τήν συνέχισιν τοῦ ἀγῶνος τῆς νηστείας πρός ὑποδοχήν τοῦ Ἁγίου Πάσχα.

Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/irJyadxVJY8

ngg_shortcode_4_placeholder




ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν νύκτα τῆς Παρασκευῆς  πρός Σάββατον, 23ης Μαρτίου /5ης πρός 6ης Ἀπριλίου 2013, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, συνῳδά προηγηθείσῃ Συνοδικῇ ἀποφάσει ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ ἱεροδιακόνου π. Παϊσίου, διορισθέντος ὡσαύτως καί ὡς ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ πρσφάτως ἐκλιπόντος ἡγουμένου μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀνδρέου.

Πρό τῆς χειροτονίας ὁ χειροτονῶν Ἀρχιερεύς Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος προσεφώνησε τόν πρός χειροτονίαν προσαγόμενον π. Παϊσιον διά τῆς προσφωνήσεως αὐτοῦ, ὡς ἀπετυπώθη εἰς τό κάτωθι κινηματογραφικόν στιγμιότυπον.

Μετά ταῦτα ἔλαβε χώραν ἡ χειροτονία συμφώνως πρός τήν ἐν τῷ Ἀρχερατικῷ τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου  Ἐκκλησίας.

Ἀπαγγελθείσης τῆς ἐκφωνήσεως «ἡ θεία Χάρις…» καί τῶν εὐχῶν ἀναγνωσθεισῶν, ὁ Ἀρχιερεύς ἐξεφώνησε τό «ἄξιος», ἐν ᾧ ἐνέδυεν αὐτῷ ἕκαστον τῶν ἱερατικῶν ἀμφίων καί ὁ λαός συγκατατιθέμενος ἐξεφώνη «ἄξιος».

Μετά τήν λῆξιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ χειροτονηθείς ἐδεξιώθη τούς τιμήσαντας αὐτόν εἰς τόν γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος, ἔνθα ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος ηὐχήθη αὐτῷ τήν ἄνωθεν στερέωσιν, ἵνα τιμᾷ καί πληροφορῇ ἐπαξίως τήν ἱερατικήν αὐτοῦ διακονίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/8QdJ9agjxKk

ngg_shortcode_5_placeholder




Η ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ΄.

Τήν Τετάρτην, 14ην /27ην Μαρτίου 2013, ἑωρτάσθη, κατά μετάθεσιν, πανηγυρικῶς, κατά τήν κρατοῦσαν τυπικήν διάταξιν καί προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν, ὡς Μικρά Παρρησία, ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῆς Σεβαστείας τοῦ Πόντου ἐπί Λικινίου, τό 320 μ.Χ., διά ψύχους καί βασανιστηρίων τελειωθέντων καί τῶν Ὀνομαστηρίων τῆς Α.Θ.Μ.  τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Α΄. Ἑσπερινός.

Ἀφ’ ἐσπέρας τῆς Τρίτης ἀνεγνώσθη ἡ Θ΄Ὥρα τοῦ Ἑσπερινοῦ εἰς τόν Πατριαρχικόν καί Μοναστηριακόν Ναόν  τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης. Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν κάθοδος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως προσεκύνησεν ὁ Μακαριώτατος, πρό τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου ἐγένετο προϋπάντησις ὑπό τῶν ἐνδεδυμένων Ἱερέων, ἀκολούθως προσεκύνησεν ἐντός τοῦ Ἁγίου Τάφου ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς.

Μετά τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν ὁ Μακαριώτατος εὐλογήσας, ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ θρόνου καί ἐν συνεχείᾳ, τῶν σημάντρων κρουομένων, οἱ Συνοδικοί καί οἱ Ἀρχιερεῖς προσεκύνησαν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί οἱ διάκονοι ἔκαμον τό θυμίαμα ἀνά τά Προσκυνήματα.

Τοῦ θυμιάματος λαβόντος χώραν, ἤρξατο ὁ Ἐσπερινός μέ τά Ἀνοιξαντάρια καί ἐσυνεχίσθη κατά τήν τάξιν μέ Μεγάλην Εἴσοδον καί Ἀρτοκλασίαν.

Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἐσπερινοῦ ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

Β΄. Θεία Λειτουργία.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, τήν Τετάρτην, ἔλαβε χώραν ἡ ἐπίσημος κάθοδος ἐν πομπῇ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἐνταῦθα εἰς τό Καθολικόν ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων, συλλειτουργούντων τῶν Ἱερομονάχων, τῶν Πρεσβυτέρων καί τῶν Ἀρχιερέων συμπροσευχομένων ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.

Τῆς Λειτουργίας ἀπολυθείσης, ἔλαβε χώραν Δοξολογία, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἐλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί συνεργατῶν αὐτοῦ καί τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν προσελθόντων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί τοῦ εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος.

Τῆς Δοξολογίας τελεσθείσης, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθε, τῶν κωδώνων κρουομένων εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

Μακαριώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

 

Ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία, ἡ πάντα τὰ αὐτῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι διαταξαμένη, ἔθεσε εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ ἑορτολογίου τοῦ μηνὸς Μαρτίου τὴν μνήμην τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, τῶν ἐν τῇ λίμνῃ Σεβαστείας τοῦ Πόντου ἐπὶ Λικινίου τὸ ἔτος 320 διὰ ψύχους καὶ βασανιστηρίων τελειωθέντων, ἵνα ἡμεῖς ἐπιτελοῦντες αὐτὴν παραδειγματιζώμεθα καὶ ἐνισχυώμεθα εἰς τὸν νηστήσιμον ἀσκητικὸν ἀθλητικὸν ἡμῶν ἀγῶνα διὰ τὴν ἀπόκτησιν τῶν ἀρετῶν πρὸς συμμετοχὴν δεκτὴν εὶς τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Ἁγίαν Αὐτοῦ Ἀνάστασιν κατὰ τὸ  θεῖον Πάσχα.

Ἡ Σιωνῖτις Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἡ τροφὸς ἡμῶν Γεραρὰ Ἁγιοταφιτικὴ Ἀδελφότης ἑορτάζουν τὴν μνήμην τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων εὶς ἐξόχως πανηγυρικὴν ἀτμόσφαιραν, καθ’ ὅτι μετ΄αὺτῆς συνεορτάζονται τὰ Ὀνομαστήρια τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος, φερούσης τὸ ὄνομα ἑνός τῶν ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων τούτων.

Ὁ Ἱεροσολυμιτικὸς Ἁγιοταφιτικὸς ἑορτασμός οὗτος συμπεριέλαβε θείαν Λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων Δώρων εἰς τὸν Πανίερον Ναὀν τῆς Ἀναστάσεως, εἰς τὴν ὁποίαν ἦλθον εἰς κοινωνίαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ, μεταξὺ ἀλλήλων καὶ μετά τῆς πνευματικῆς Ἐκκλησιαστικῆς αὐτῶν Ἀρχῆς τὰ ἐγγύς καὶ τὰ μακράν  διακονοῦντα μέλη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί κλῆρος καὶ λαὸς ἐκ τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν καὶ Παλαστινιακὴν Αὐτονομίαν.

Ἐκ στόματος ὅλων τούτων θερμὴ ἀνεπέμφθη δέησις καὶ Δοξολογία ἐν Ἐκκλησίαις πρός τὸν Θεὸν ὑπὲρ ὑγιείας, εὐσταθείας καὶ κραταιώσεως τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, νῦν δὲ ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ αἰθούσῃ τοῦ Πατριαρχείου ταῖς προσευχαῖς συνάπτονται εὶλικρινεῖς εὐχαὶ καὶ ὁ δίκαιος ἔπαινος, δι’ ὅσα Αὕτη ἐπετέλεσε, ἀφ’ ὅτου εὐδοκίᾳ Θεοῦ καἰ ψήφοις κανονικαῖς καὶ ὁμοφώνοις τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου ἐξελέγη εἰς τήν περίοπτον Πατριαρχικὴν θέσιν, ἵνα θεοφιλῶς ἐν δικαιοσύνῃ καὶ διαφανείᾳ καθοδηγῇ τὀ σκάφος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἰς εὐδίους λιμένας εἰρήνης, προόδου, δημιουργίας καὶ εὐημερίας.

Ἐξ ὀνόματος ἐν πρώτοις τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τῆς ἐχούσης τὴν τιμὴν νὰ φέρῃ τὰ πρῶτα τῶν προσφωνήσεων, καθ’ ὅτι  ἡγούμενος αὐτῆς ἡ  Ὑμετέρα Μακαριότης, μνημονευθήτω πρὸς πληροφόρησιν παντός ζητοῦντος τὴν ἀληθινὴν ἐνημέρωσιν ὅτι κατὰ τὸ τελευταῖον χρονικὸν διάστημα, ὡς καί πρόσθεν, τῇ πρωτοβουλίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καὶ τῇ συνεργασίᾳ τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου  καὶ τῶν ἐκπροσώπων τοῦ  Ρωμαιορθοδόξου –Rum Orthodox – ἡμῶν ποιμνίου ἐπετελέσθησαν ἔργα, ἐμπνέοντα πνεῦμα θάρρους καἰ διάθεσιν αἰσιοδοξίας διὰ τὴν συνέχισιν μιᾶς οἰκοδομητικῆς δημιουργίας.

Μεταξύ τῶν τοιούτων ἔργων μνημονευθήτωσαν αἱ ποιμαντικαὶ ἐπισκέψεις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εὶς τὰς Κοινότητας τοῦ Πατριαρχείου καί δὴ τὰς μικρὰς τοιαύτας, ἐχούσας ἀνάγκην  ἐνισχύσεως περισσότερον τῶν ἄλλων. Τοιαύτην ἐπίσκεψιν ἐδέχθη ἡ εἰς τὸ βόρειον Ἰσραὴλ Κοινότης τοῦ Ἀϊλαμπούν, ὁ ἱερὸς ναὸς τῆς ὁποίας ἐστερεώθη δι’ ἁρμοδέματος καί ἐκαλλωπίσθη διὰ νέου εἰκονοστασίου, καὶ αἱ ὀλιγομελεῖς Κοινότητες τοῦ Μπουρκὶν καὶ τοῦ Τουλκάρεμ εἰς τοὺς ἀνεκαινισμένους ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου ναοὺς αὐτῶν.  Ἐπίσκεψιν τοιαύτην ἐδέχθη καὶ ἡ  Κοινότης τῆς παρὰ τήν Ραμάλλαν πόλεως τοῦ Μπιρζέτ, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔλαβε χώραν θεία Λειτουργία καὶ  ἐγκαινιασμὸς αἰθούσης κοινοτικῶν ἐκδηλώσεων παρὰ τὸν ναόν καὶ ἐπιθεώρησις τοῦ ἐκεῖ ἀνεγειρομένου σχολείου τῇ χορηγίᾳ τῆς  Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ταῖς ἐνεργείαις τοῦ Πατριαρχείου. Ἰδιαιτέραν χαρὰν ἔδωσαν εὶς τοὺς μαθητὰς τῶν σχολείων καὶ τῶν Κατηχητικῶν σχολείων τοῦ Πατριαρχείου αἱ μετὰ χριστουγεννιάτικων δώρων ἐπισκέψεις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ὡς εὶς τὸ σχολεῖον τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ τὸ Κατηχητικὸν σχολεῖον Μπετζάλλας, ἡ δὲ ὑπὸ τοῦ πνευματικοῦ Κέντρου  τῆς Βηθλεέμ μουσικὴ ἐκδήλωσις χριτουγεννιάτικων καλάντων μετεπεφρασμένων εὶς τὴν Ἀραβικὴν γλῶσσαν εὶς τὸ παρὰ τὰς λίμνας τοῦ Σολομῶντος Παλαιστινιακὸν Συνεδριακὸν Κέντρον ἀπέδειξεν ὁποίας δυνατότητας ἔχομεν πρὸς παρουσίασιν τῆς ζωογόνου Ὀρθοδόξου ἡμῶν παραδόσεως ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καὶ πέραν ταύτης.

Ἡ ἀποτελείωσις τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ μοναστηριακοῦ ναοῦ τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης ἔδωσε καὶ πάλιν τὴν δυνατότητα δι΄ἐπανέναρξιν τῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἀδελφότητος   εἰς τὸ λειτουργικὸν κέντρον αὐτῆς. Ἡ  εἰρηνική διενέργεια τοῦ σαρώματος τῆς Βασιλικῆς τῆς Βηθλεέμ καὶ ἡ ὑποστήριξις τῶν ἐν τῷ θεοδέγμονι Σπηλαίῳ ἀπαραγράπτων δικαιωμάτων ἡμῶν ἐπετεύχθη  χάρις εἰς τὴν καλὴν συνεργασίαν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος μετά τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας. Καρπὸς μιᾶς τοιαύτης καλῆς συνεργασίας μετὰ κυβερνητικῶν καὶ ἐπιχειρησιακῶν παραγόντων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας ὑπῆρξεν ἡ  κατάθεσις τοῦ θεμελίου λίθου ὑπὸ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τὸν παρὰ τὴν Ραμάλλαν σύγχρονον συνοικισμὸν  “Ραουάμπη.”

Αἱ σχέσεις καλῆς συνεργασίας τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου μετὰ τῆς χώρας τῆς Ἰορδανίας ἐνεφάνησαν ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς συναντήσεως κατὰ τὴν πρὸ διετίας θεσπιθεῖσανἙβδομάδα τῆς Ἁρμονίας, θρησκευτικῆς δηλονότι εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν ὀπαδῶν τῶν τριῶν μεγάλων θρησκειῶν, πολὺ δὲ πλέον κατὰ τὴν  ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εὶς  Χούσουν τῆς Ἰορδανίας διὰ τὴν ὑποδοχὴν τοῦ βασιλέως τῆς Ἰορδανίας εὶς  τὴν ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ εὶς τὴν Ὀρθόδοξον οἰκογένειαν Νίμρη, ἥτις ἐπίσκεψις  ἔδωσε εἰς τὸ Πατριαρχεῖον ἡμῶν τὴν ἁρμόζουσαν αὐτῷ θέσιν τῆς πρώτης Ἐκκλησίας εἰς τὴν Ἁγίαν Γῆν. Τό ἔμπρακτον ἐνδιαφέρον τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ὑπέρ τῶν καταφυγόντων ἐκ Συρίας εὶς Ἰορδανίαν προσφύγων ἐσυνέχισε ἐκδηλούμενον μέσῳ τοῦ ἐν Ἀμμὰν συσταθέντος γραφείου αὺτοῦ διὰ τὰς ὑποθέσεις τοῦ  Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς.

Καλαὶ ὡσαύτως ἐκαλλιεργήθησαν σχέσεις μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, εἰδικώτερον μετ΄ αὐτῆς τῆς Κύπρου, μεθ΄ ἧς  συνεχής ὑπῆρξεν ἡ συνεργασία καὶ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας, τὸ  ὁποῖον καὶ ἐπραγματοποίησε τὴν εἰρηνικὴν αὐτοῦ ἐπίσκεψιν εὶς τὸ κλῖμα τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ἐκκλησιαστικῷ, εἰρηνικῷ, ἐπωφελεῖ καὶ ἐποικοδομητικῷ τῷ τρόπῳ.

Μετὰ τούτων τέλος μνημονευθήτωσαν καὶ αἱ εἰς τὸ ἀξίωμα  τὴς ἀρχιερωσύνης πρόσφατοι προαγωγαὶ ἀδελφῶν, αἱ ὁποῖαι ἦλθον νὰ ἰσχυροποιήσουν τὴν ἀποτελεσματικωτέραν λειτουργίαν τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἀνταμείψουν τὴν καλὴν διακονίαν ἀδελφῶν.

Ἀναλέξας τὰ ὀλίγα ταῦτα ἐκ τῶν πολλῶν τῆς Ἱεροσολυμικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σταχυολογίας, Μακαριώτατε, καὶ ὑψῶν τὸ ποτήριον εὶς ὑγιείαν Ὑμῶν, εὔχομαι Ὑμῖν ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος ἀπὸ καρδίας ἔτη ὅσα πλεῖστα μετὰ δυνάμεως καὶ ἐνισχύσεως ἄνωθεν, ἵνα ὁμοῦ πάντες ἡμεῖς μεθ’ Ὑμῶν ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ συνεργαζώμεθα ἐν εἰρήνῃ, ταπεινώσει, ἀληθείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν καὶ ἄλλων θεαρέστων ἔργων πρός δόξαν Θεοῦ καὶ ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους. Γένοιτο.

Τόν Μακαριώτατον προσεφώνησεν ὡσαύτως ὁ κ. Γενικός Πρόξενος κ. Σωτήριος Ἀθανασίου καί ἄλλοι ὡς ὁ  Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὁ Πρόξενος τῆς Κύπρου εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντώνιος Σαμούτης, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου Μητροπόλεως Ναζαρέτ, ὁ Ἱερώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἰόππης, ὁ Ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰσίδωρος, ἐκ μέρους τῆς Ρωσικῆς Προσκυνηματικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα (MISSIA), ὁ  Πανοσιολογιώτατος Ἱερομόναχος π. Φιλόθεος ἐξ ὀνόματος τῶν ἱερέων καί τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος, ὁ Αἰδεσιμώτατος Οἰκονόμος π. Ἀΐσσα Τούμα, ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Κοινότητος, ὁ Πανοσιώτατος Μοναχός π. Φώτιος, Σχολάρχης τῆς Πατριαρχικῆς ἐν Σιών Σχολῆς, ὁ  κ. Σαμίρ Ζανανίρῃ ἐκ μέρους τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

Εὐχαριστῶν ὁ Μακαριώτατος ἀντεφώνησεν ὡς ἑξῆς:

«Θείῳ Πνεύματι, συγκροτηθέντες, δῆμος ὤφθητε, τροπαιοφόρος, Ἀθλοφόροι  Χριστοῦ τεσσαράκοντα· διά πυρός γάρ καί ὕδατος ἔνδοξοι, δοκιμασθέντες λαμπρῶς ἐδοξάσθητε. Ἀλλ’ αἰτήσασθε, Τριάδα τήν Ὑπερούσιον, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος», ἀναφωνεῖ ὁ τῆς Ἐκκλησίας  μελῳδός.

Ἐκλαμπρότατε  κ. Γενικέ  Πρόξενε  τῆς Ἑλλάδος,

          Κύριε Πρόξενε τῆς Κύπρου εἰς Ραμάλλαν,

            Ἅγιοι  Πατέρες  καί  Ἀδελφοί,

            Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ  ἀδελφοί.

Ἡ  Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία  συνέδεσε τά ὀνομαστήρια τῶν Χριστιανῶν μετά τῆς μνήμης τῶν ἁγίων ἀνδρῶν, τῶν ἀρετῇ διαλαμψάντων, τῶν πολλήν παρρησίαν πρός τῶν Θεόν ἐσχηκότων, ἐν ᾗ «πᾶσα  ἡ κτίσις ἑορτάζει, οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται  σύν τοῖς ἀγγέλοις καί ἡ γῆ εὐφραίνεται σύν τοῖς ἀνθρώποις» ( P.G. 53, 179).

Σήμερον ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν τελεῖ τήν μνήμην τῶν Ἁγίων μεγάλων  Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ λίμνῃ μαρτυρησάντων, ἐν  οἷς καί ὁ  Ἅγιος  Μάρτυς  Θεόφιλος, ὅστις μετά τῶν λοιπῶν συμμαρτύρων αὐτοῦ  ἀνεφώνει, «Δριμύς ὁ χειμών, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος».

Τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην ἐπαξίως τιμῶντες καί ἡμεῖς ὡς φερωνύμως  καταστάντος    αὐτοῦ Πάτρωνος καί Προστάτου Ἡμῶν, ἐτελέσαμεν τήν θείαν λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων δώρων  καί δοξολογικῶς ηὐχαριστήσαμεν τῷ Παντικτίρμονι Θεῷ  ἐπί πᾶσιν ἀγαθοῖς, οἷς  ἐδωρήσατο τῇ Ἱερᾷ ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῇ Ἀδελφότητι, τῇ Μετριότητι Ἡμῶν καί τῷ εὐσεβεῖ γένει τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Ἔτι δέ ἱκετηρίους ἐντεύξεις ἀνεπέμψαμεν, αἰτησάμενοι τάς πρεσβείας τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου καί τῶν συμμαρτύρων αὐτοῦ, λέγοντες μετά τοῦ μελῳδοῦ αὐτοῦ: «Ἀθλοφόροι Χριστοῦ τήν πάνσεπτον νηστείαν φαιδροτέραν ἀπειργάσασθε, τῇ μνήμῃ τῆς ἐνδόξου ὑμων ἀθλήσεως· Τεσσαράκοντα γάρ ὄντες, τήν τεσσαρακονθήμερον ἁγιάζετε, τό σωτήριον πάθος μιμησάμενοι, διά τῆς ὑπέρ Χριστοῦ ὑμῶν ἀθλήσεως. Διό ἔχοντες παρρησίαν πρεσβεύσατε, ἐν εἰρήνῃ καταντῆσαι ἡμᾶς, εἰς τήν τριήμερον Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ, καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Ἐπί δέ τούτοις εὐχόμεθα πᾶσι τοῖς τιμήσασιν τήν ἱεράν καί πάντιμον θεσμικήν ταύτην ἑορτήν τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, ὅπως Κύριος ὁ  Θεός διά τῶν πρεσβειῶν αὐτῶν καί δή τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοφίλου χαρίζηται δύναμιν, τόν θεῖον αὐτοῦ φωτισμόν καί τήν εἰρήνην αὐτοῦ.

Ὡσαύτως, ὁλοθύμους εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν τῷ Γέροντι Ἀρχιγραμματεῖ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχῳ, προσφωνήσαντι Ἡμᾶς ἐκ μέρους τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί τῶν προσφιλῶν Ἡμῖν μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τῷ Ἐκλαμπροτάτῳ κ. Σωτηρίῳ Ἀθανασίου, Γενικῷ Προξένῳ τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις, διαβιβάσαντι Ἡμῖν τάς εὐχάς τῶν μελῶν τῆς σεβαστῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, τῷ Προξένῳ τῆς Κύπρου εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντωνίῳ Σαμούτη, τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ναζαρέτ κ. Κυριακῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου Μητροπόλεως Ναζαρέτ, τῷ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Ἰόππης κ. Δαμασκηνῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἰόππης, τῷ Ὁσιολογιωτάτῳ Ἀρχιμανδρίτῃ π. Ἰσιδώρῳ, Ἀντιπροσώπῳ παρ’ Ἡμῖν τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τῷ Πανοσιολογιωτάτῳ Ἱερομονάχῳ Φιλοθέῳ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τῶν ἱερέων καί τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος, τῷ Αἰδεσιμωτάτῳ Οἰκονόμῳ π. Ἀΐσσα Τούμα, ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Κοινότητος Ἡμῶν, τῷ Πανοσιωτάτῳ Μοναχῷ Φωτίῳ, Σχολάρχῃ τῆς Πατριαρχικῆς ἐν Σιών Σχολῆς, τῷ Ἐντιμοτάτῳ κ. Σαμίρ Ζανανίρῃ.

Γένοιτο πᾶσιν ἡμῖν ἡ κραταιά τοῦ Κυρίου προστασία ἀρωγός ἐν τῷ βίῳ, πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἁμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα!

Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/

Τήν δεξίωσιν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἠκολούθησε νηστήσιμος τράπεζα εἰς τήν κοινήν Τράπεζαν τῶν Ἁγιοταφιτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/FRldPBaxr-U

ngg_shortcode_6_placeholder




ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙ ΤΗΙ ΕΘΝΙΚΗΙ ΕΠΕΤΕΙΩΙ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 1821.

Τήν Δευτέραν, 12ην /25ην Μαρτίου 2013, περί ὥραν 10ην π.μ. ἔλαβε χώραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Δοξολογία ἐπί τῇ Ἐθνικῇ Ἐπετείῳ τῆς 25ης Μαρτίου 1821.

Τῆς Δοξολογίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐνδεδυμένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων δι’ ἐπιτραχηλίου καί ὠμοφόρου, τῶν Ἱερομονάχων δέ δι’ ἐπιτραχηλίου καί φελονίου, παρουσίᾳ του Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἐλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου μετά συνεργατῶν αὐτοῦ καί τῇ παρακολουθήσει μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

Εἰς τήν Δοξολογίαν ἀνεπέμφθη εὐχαριστία πρός τόν Θεόν διά τήν βοήθειαν Αὐτοῦ νά ἀπελευθερωθῇ τό ἔθνος ἡμῶν ἐκ τῆς πικρᾶς, τεσσάρων αἰώνων, δουλείας καί δέησις περί ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀγωνιστῶν Πατέρων ἡμῶν τῶν ἀποτολμησάντων τήν Ἐπανάστασιν καί ἐπιτυχόντων τό θαῦμα τοῦτο τῆς ἐλευθερίας ἡμῶν.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς Δοξολογίας, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπηύθυνε τήν κάτωθι προσφώνησιν Αὐτοῦ,

“Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος

Κ. Σωτήριε Ἀθανασίου,

Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

 Ἡ 25η Μαρτίου εἶναι ἡμέρα μνήμης ἐπι τῇ ἀπελευθερώσει καί τῆ παλλιγεννεσίᾳ τοῦ εὐσεβοῦς γένους τε καί ἔθνους ἐκ τῆς Ὀθωμανικῆς δουλείας καί τυραννίδος. Διά τοῦτο σήμερον ἑορτάζομεν τήν ἑκατοστήν ἐνενηκοστήν δευτέραν (192) ἐπέτειον τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821.

 Ἡ Γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, συμμετέχουσα εἰς τήν  χαράν τοῦ ἱεροῦ τούτου γεγονότος, σύσσωμος κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα καί ἀνέπεμψεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν ἐπί τῇ προσγενομένῃ τῷ ἔθνει ἡμῶν θείᾳ εὐεργεσίᾳ.

 Ἔτι δέ ἱκετηρίους ἐντεύξεις καί δεήσεις ἀνέπεμψεν ὑπέρ ἀναπαύσεως εἰς χώραν ζώντων τῶν ψυχῶν τῶν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀγῶσιν τοῦ εὐσεβοῦς γένους τε καί ἔθνους τῶν Ρωμαίων πεσόντων καί μαρτυρικῶς ἀναιρεθέντων.

 Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία καυχᾶται ἐν Κυρίῳ, διότι τό δένδρον τῆς ἐλευθερίας ἐκ τῆς δουλείας τῶν ἀλλοφύλων καί ἀλλοθρήσκων ἐποτίσθη μέ τό αἷμα τῆς πλειάδος τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.

Τοιοῦτοι μάρτυρες ὑπέρ πίστεως, πατρίδος καί τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας κοσμοῦν καί τό Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία ἀφανῶς μέν ἀλλά ἐνεργῶς δέ συμμετέσχεν εἰς τήν τοῦ γένους καί ἔθνους ἡμῶν παλλιγενεσίαν.

Εὐγνωμόνως τιμῶντες καί ἡμεῖς τήν ἐπέτειον τῆς 25ης Μαρτίου τοῦ 1821, ὑψώνομεν τό ποτήριον ἡμῶν κάι ἀναφωνοῦμεν:

 Ζήτω ἡ 25η Μαρτίου τοῦ 1821!

Ζήτω τό εὐσεβές ἡμῶν γένος καί ἔθνος!

Ζήτω ἡ Ἑλλάς!

Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης!

 Ἔτη πολλά”.

ὁ δέ Γενικός Πρόξενος κ. Σωτήριος Ἀθανασίου προσεφώνησε αὐτόν

διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

 

«Ελευθερία ή θάνατος» είναι η φράση με την οποία άρχισε ο μεγάλος

αγώνας για την απελευθέρωση του Έθνους , επέτειο που έχουμε την τιμή

να εορτάζουμε σήμερα στο Πάνσεπτο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Τα

ιστορικά γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά. Ας μείνουμε λοιπόν σήμερα

στις ιδέες της Επανάστασης και κυρίως στην υπέρτατη ιδέα της Ελευθερίας.

 «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή

παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».

 Έσχατη λοιπόν υπόθεση η ελευθερία. Όπως έσχατος είναι και ο θάνατος. Η επίδειξη αυτοθυσίας που τόσο συχνά καταμαρτυρείται προσδιορίζει και την Υπέρτατη θέση της ελευθερίας στην ανθρώπινη ζωή.

 Η Ελευθερία έχει τρεις χειροπιαστές όψεις: Την Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία και την κορύφωση του πολιτειακού βίου με την κατάκτηση της Πολιτικής Ελευθερίας.

 Ο αγώνας ανεξαρτησίας των Ελλήνων έδειξε ότι ερήμην καθεστώτος αυτοκρατοριών, υπερεθνικών δομών και ιδεολογικών αντιλήψεων η πίστη στο υπέρτατο αγαθό υπερισχύει όλων. Είναι η πνευματική μαγιά που βρίσκεται στον πυρήνα των αξιώσεων ελευθερίας και που περιέχει πολύ δύναμη για να μπορεί να στηρίξει αγώνες ελευθερίας κατά τυράννων απείρως υπέρτερης ισχύος.

 “Θα πάρω μιαν ανηφοριά Θα πάρω μονοπάτια Να βρω τα σκαλοπάτια Που παν στην λευτεριά

 Μπορεί σε κάποια μάχη, γραμμένο η μοίρα νάχει, να μη γυρίσουμε. Μα πάμε με καμάρι

 Και λέμε όποιον πάρει, και θα νικήσουμε”!

 Απαγγέλλει ο αμούστακος Ρήγας Φεραίος της Κύπρου, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο τελευταίος που απαγχονίστηκε σε ηλικία 18 χρονών κληροδοτώντας μας εκατοντάδες ποιήματα για την Ελευθερία και την Ελλάδα.

 Ας θυμηθούμε τώρα την περίοδο 1821-1828. Ο Ιμπραήμ έχει αποβιβαστεί, έχει καταλάβει σχεδόν όλη την Πελοπόννησο και ετοιμάζεται να προχωρήσει προς την περιοχή πέρα από το Ναύπλιο και τρέχει ο Μακρυγιάννης και φτιάχνει τα ταμπούρια, τα ελάχιστα που είχε εκεί, στους Μύλους, ακριβώς απέναντι από το Ναύπλιο. Και ο Ναύαρχος Δεριγνύ είδε την κίνησή του, πάει κοντά με το πλοίο, του ζητάει να τον δει και του λέει τι είναι αυτή η τρέλλα που κάνεις, μπορείς να αντιμετωπίσεις εσύ με λίγους άνδρες αυτόν τον τεράστιο στρατό του Ιμπραήμ;

 Και γράφει στα απομνημονεύματα του ο Μακρυγιάννης: «Και ήρθε να μου πει αυτό που κάνω είναι τρελλό. Και του απάντησα, μπορεί να είμαστε λίγοι και μπορεί να σκοτωθούμε, αλλά εμείς εδώ που είμαστε έχουμε πάρει απόφαση να πεθάνουμε. Και όποιος πάρει απόφαση να πεθάνει, μπορεί και να χάσει, αλλά μπορεί και να κερδίσει». Και τις περισσότερες φορές αυτός που έχει πάρει απόφαση να κερδίσει, κερδίζει. Κερδίζει όποιος έχει πάρει απόφαση να αγωνιστεί.

Η ιστορία συνεχίσθηκε και σε επόμενες περιόδους, όταν το Έθνος αναγκάσθηκε και πάλι να συνεχίσει τιτάνιους αγώνες για την επιβίωσή του. Μεθύσαμε με «το αθάνατο κρασί του 21», αποδείξαμε σε ολόκληρο τον κόσμο ότι οι Έλληνες είμαστε φτιαγμένοι από μια άλλη πάστα, που κουβαλούμε αιώνες πολιτισμού και ανθρωπισμού.

 Αυτό ακριβώς είναι και το μήνυμα που θα ήθελα να μεταδώσω σήμερα, που η χώρα μας αντιμετωπίζει πλήθος σοβαρών προβλημάτων και προκλήσεων. Ο εορτασμός της Εθνικής επετείου έχει ουσιαστικό νόημα, μόνο αν συνδέεται με τις ιδέες που προβάλλει, με τις σημερινές συνθήκες, με την εξαγωγή συμπερασμάτων. Και το συμπέρασμα από τον Αγώνα για την Ανεξαρτησία και τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν είναι Αγώνας. Αγώνας με αξιοπρέπεια, με αποφασιστικότητα , με σοβαρότητα, με υπερηφάνεια. Και να είσθε σίγουροι ότι θα κερδίσουμε!

 ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!

ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821!”

Μετά ταῦτα, ὁ κ. Γενικός Πρόξενος παρέθεσε δεξίωσιν εἰς τό Γενικόν Προξενεῖον ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει πλησίον τοῦ Πατριαρχείου.

Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/JZ5GkQoDwHs

ngg_shortcode_7_placeholder




Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΘΗΔΩΝΟΣ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.

Συνῳδά τῇ ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἐν τῇ Συνεδρίᾳ  αὐτῆς ΟΕ’/19.2. 2013 ἔλαβε χώραν ἡ εἰς Ἀρχιεπίσκοπον ἐκλογή τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Κωνσταντινουπόλει, καί ἐν συνεχείᾳ κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας, 11ην /24ην Μαρτίου 2013, συμφώνως πρός παράκλησιν τοῦ Πατριάρχείου Ἱεροσολύμων πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἔλαβε χώραν ἡ χειροτονία αὐτοῦ ὑπό τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου τῇ παρουσίᾳ ἀντιπροσωπείας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐκ  τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου εἰς Φανάριον ἐν Κωνσταντινουπόλει.

Κατά τήν Ἀρχιερατικήν Χειροτονίαν ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος προσεφώνησε τόν θεοφιλέστατον  ἐψηφισμένον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνθηδῶνος κ. Νεκτάριον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

“Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀνθηδῶνος κύριε Νεκτάριε, 

 Μετά χαρᾶς καί πνευματικῆς εὐφροσύνης τελοῦμεν ἡ ἡμετέρα Μετριότης μετά τῶν περί ἡμᾶς Ἱερωτάτων ἀδελφῶν συλλειτουργῶν ἐν τῷ Πανσέπτῳ τούτῳ Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου -ὑπό τό ὄνομα τοῦ ὁποίου τιμῶνται καί τά τρία Μετόχια τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Κωνσταντινουπόλει-, ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ Κέντρῳ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπου αἱ πλάκες τῆς Διαθήκης τοῦ Μωϋσέως καί ἡ Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου καί ἡ Ἁγία Τράπεζα τῆς Χάριτος ἀπό αἰώνων ἐκπέμπουν φῶς ἀληθείας, φῶς σταυροῦ, φῶς Ἀναστάσεως, ἱερουργοῦμεν, λέγομεν, τό μυστήριον τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Θεοφιλίας, κατόπιν ἀδελφικῆς παρακλήσεως τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος, τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίου Θεοφίλου. 

Χαίροντες διά τήν τιμήν καί τήν ἐμπιστοσύνην, μετά τῶν ὁποίων περιέβαλε καί ἀνεγνώρισεν ἡ ἀδελφή Σιωνῖτις Ἐκκλησία καί ὁ Προκαθήμενος αὐτῆς προσφιλής ἀδελφός Πατριάρχης κύριος Θεόφιλος μετά τῆς περί αὐτόν Ἱερᾶς Συνόδου τήν ἐπί σειράν ἐτῶν διακονίαν σου ἐνταῦθα, ὡς Ἐπιτρόπου τῶν ἐν τῇ Πόλει Ἱερῶν Μετοχίων αὐτῆς, ἐκ καρδίας ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἀγαθῆς ἀγγελίας ἐδεήθημεν καί προσευχόμεθα ὅπως ἡ εὐλογία, ὁ φωτισμός καί ἡ ἐνδυνάμωσις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀεί συνοδεύουν τήν ὑμετέραν Θεοφιλίαν εἰς τό ἀρχόμενον νέον σ τ ά δ ι ο ν ἐκκλησιαστικῆς διακονίας, ὥστε νά ἀναδειχθῇς ἀντάξιος τῆς προσγενομένης ὑψηλῆς ταύτης τιμῆς καί τῶν προσδοκιῶν τῆς πρεσβυγενοῦς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Σιών καί πολύτιμον στήριγμα τοῦ ἔργου αὐτῆς εἰς τήν ἐν μέσῳ συχνάκις κινδύνων καί θλίψεων καί πειρασμῶν ἱστορικήν καί σύγχρονον πορείαν αὐτῆς. 

Ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, διετήρησεν ἀνά τούς αἰῶνας καί μέχρι σήμερον ἀνεφέλους ἀγαθάς σχέσεις συνεργασίας καί συναλληλίας μετά τοῦ Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐν πᾶσι τοῖς ζητήμασι, διορθοδόξοις καί διαχριστιανικοῖς, ἐν τῇ διαχρονικῇ διαφυλάξει τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἐν ἀλληλοπεριχωρήσει πολλάκις, καί πάντοτε ὅμως ἐν διαφυλάξει ἀνοθεύτου ἀπό ὀθνείων στοιχείων καί ἀκεραίας τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς πράξεως, παραδόσεως καί τάξεως, ἔν τε τοῖς δόγμασι καί ἐν τῇ ἐκκλησιαστικῇ θεωρίᾳ καί πράξει καί ζωῇ. 

Εἴκοσιν αἰῶνας παρουσίας καί μαρτυρίας ἔχουσα ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἐγνώρισεν ἡμέρας δυσχειμέρους καί εὐδίους, ἡμέρας ἀνελεήτων διωγμῶν ἀλλά καί ὑπερβολικῆς αὐξήσεως τοῦ γεωργίου αὐτῆς, ἐγνώρισεν ὑποταγήν εἰς ἀλλοτρίους τῆς πίστεως ἐξωτερικούς παράγοντας καί ἄρχοντας, ἀλλά καί ἡμέρας ἀνεκφράστου δόξης καί ἀγαλλιάσεως, ὡς ἡ Ἱερά Πορεία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἡ ἐπί γῆς διδασκαλία, τά θαύματα, τό Πάθος, ὁ Σταυρός, ἡ Ἀνάστασις, ἡ ἐπιδημία τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, ἡ Θεία Χάρις, ἡ εὐφρόσυνος ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. 

Ἡ Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν Ἱεροσολύμοις ὑπό τοῦ Αὐτοκράτορος Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καί τῆς Ἁγίας Μητρός αὐτοῦ Ἑλένης, μετά τῶν ὁποίων εἰκονίζεται ὁ Σταυρός εἰς τήν Ὀρθόδοξον Εἰκονογραφίαν, παραλληλίζεται καί ταυτίζεται πρός τήν σήμερον ἑορταζομένην ἡμέραν τῆς Ἀναστηλώσεως τῶν Ἁγίων καί Ἱερῶν Εἰκόνων, γενομένην ἐν τῇ γειτονικῇ πόλει τῆς Νικαίας διά τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κατά τε τήν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί κατά τήν ἀναστήλωσιν τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία χαίρει καί εὐφραίνεται, ἀποκτήσασα τόν πρότερον κ ό σ μ ο ν αὐτῆς, τόν Σ τ α υ ρ ό ν καί τάς ἁγίας ε ἰ κ ό ν α ς, ὑπέρ τῶν ὁποίων αἱ μυριάδες τῶν ἁγίων ὁμολογητῶν καί τό αἷμα αὐτῶν ἐξέχεαν, ἵνα μή κατισχύσῃ ἡ ἀσέβεια, ἀλλά ἡ ε ὐ σ έ β ε ι α, ἡ ὀ ρ θ ο δ ο ξ ί α καί ἡ ὀ ρ θ ο π ρ α ξ ί α. Κατά τήν σημερινήν ἡμέραν τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, οἱ Ἄγγελοι περιχαρῶς ὑπαντοῦν τήν πανήγυριν· οἱ Ἀπόστολοι ὁμοθυμαδόν συγχορεύουν· καί ὁμοῦ μετ’ αὐτῶν ὁ χορός τῶν Προφητῶν· τό στῖφος τῶν Μαρτύρων καί ἡ ὁμήγυρις πάντων τῶν δικαίων, προεξαρχούσης τῆς Κυρίας Θεομήτορος καί εὐλογοῦντος τοῦ ἐν Ἁγίοις δοξαζομένου Θεοῦ. 

Οἱ πάντες σήμερον χαιρόμεθα, διότι ἡ διά τῶν ἁγίων εἰκόνων μεταδιδομένη Χάρις καί δύναμις τοῦ Θεοῦ κατισχύει τῆς ἀντικειμένης δυνάμεως, καί διότι αἰσθανόμεθα νοερῶς παρισταμένην μετά πάντων ἡμῶν, συνιερουργοῦσαν τό Μυστήριον τῶν μυστηρίων, τήν πληθύν τῶν ἐν τῇ Πόλει ταύτῃ τοῦ Κωνσταντίνου, τῶν θρύλων καί τῆς παραδόσεως, τῆς καθιερώσεως τοῦ δόγματος καί τῆς κατισχύσεως τῆς ἀληθείας ἐπί τοῦ ψεύδους, τοῦ δικαίου τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς ἀνθρωπίνης ἀδικίας καί ματαιοδοξίας, τήν πληθύν, λέγομεν, τῶν ἁγίων ὁμολογητῶν, καταστεφομένων μέ κλέος οὐράνιον, καταστολήν δόξης. Σήμερον προσκυνοῦνται αἱ ἱεραί εἰκόνες καί ἡ τοῦ Χριστοῦ ἐνανθρώπησις ἐξαγγέλλεται. Σήμερον κατά μέν τούς εἰκονομάχους προσκυνεῖται τό ξύλον τῶν εἰκόνων, κατά δέ τούς ὀρθοδόξως φρονοῦντας ἡ τιμή ἀναβαίνει οὐχί εἰς τήν ὕλην τήν φθειρομένην, τό ξύλον, ἀλλά εἰς τά εἰκονιζόμενα ἀόρατα καί συγχρόνως παρόντα, ἱερά Πρόσωπα τοῦ Κυρίου καί τῆς Παναγίας Μητρός τοῦ καί τῶν Ἁγίων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων, τῶν Δικαίων καί τῶν Ὁμολογητῶν. 

Αἱ ἱεραί εἰκόνες, καταυγαζόμεναι ὑπό τῶν θείων καί ἀκτίστων ἐνεργειῶν, ἵνα κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν εἴπωμεν, ἀποτελοῦν τμῆμα τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν πολιτισμοῦ, οὐχί ὅμως ἁπλᾶ καλλιτεχνικά ἔργα, ὡς θεωροῦν αὐτάς τινες. Ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Αἱ εἰκόνες ἐκφράζουν πρωτίστως τήν ἐσωτερικήν ψυχικήν ὡραιότητα τῶν εἰκονιζομένων προσώπων, καί διά τοῦ αἰσθητικοῦ κάλλους των μᾶς μεταφέρουν εἰς τό ὑπέρ αἴσθησιν καί ἔννοιαν κ ά λ λ ο ς, ἀλλά καί ἐμφανίζουν ἐν χρωστῆρι καί χρώμασι τήν ν έ κ ρ ω σ ι ν τῶν ἐμπαθῶν αἰσθήσεων τῆς καρδίας, τόν πλοῦτον τῶν ἀρετῶν, τήν θεολογικήν γνῶσιν καί ἐμπειρίαν τῆς Ἐκκλησίας, αὐτήν ταύτην τήν πίστιν, ἡ ὁποία “τήν οἰκουμένην ἐκράτυνε” καί κρατύνει καί συντηρεῖ μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, ὅτε ἥξει ὁ δίκαιος κριτής, Ὅστις καί ἀφανίσει πᾶσαν ἀδικίαν ἀπό τῆς γῆς, πρῶτον διά τῶν ἑπτά φρικτῶν Ἀγγέλων τῆς Ἀποκαλύψεως, εἶτα καί διά τῆς ἰδίας ἐπιφανείας οὐχί πλέον ὡς σωτῆρος ἀγάπης, ἀλλά ὡς κριτοῦ δικαιοσύνης. Ἡ ε ἰ κ ώ ν εἶναι τό ἀρχαῖον κ ά λ λ ο ς, εἶναι τό “καθ᾿ ὁμοίωσιν”, πρός τό ὁποῖον δέον νά τείνῃ “τό κατ᾿ εἰκόνα”. 

Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε κύριε Νεκτάριε, 

Κατά τήν λαμπράν καί φωταυγῆ ταύτην ἡμέραν διά τήν καθ᾿ ἡμᾶς Μητέρα Κωνσταντινουπολίτιδα Ἐκκλησίαν καί διά τήν παροικοῦσαν ἐν Ἱεροσολύμοις, μέσα εἰς τήν κοινήν ταύτην χαράν τῆς κατισχύσεως τῆς ἀληθείας ἐπί τῆς πλάνης, τελεῖται ἡ εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία σου. Τά μηνύματα πολλά. Αἱ διαστάσεις τοῦ μυστηρίου ἐπεκτείνονται. Ἡ Χάρις καί ἡ Ἀλήθεια ἥκασι. Καί ἡ ὑμετέρα Θεοφιλία καλεῖται εἰς τόν ἀ γ ῶ ν α διά νά πληροφορήσῃ καλῶς τήν ἀρχομένην διακονίαν της: “Μακάριος ὁ τρέχων, τρισμακάριος ὁ ὑπομένων, παμμακάριος ὁ πῦρ πυρί τῆς ἐπιθυμίας καί ἀγάπῃ Θεοῦ ἀνάπτων ἑν ἑαυτῷ καθ᾿ ἑκάστην. Οὐκ ἀποθανεῖσθε, ἀλλά ζήσεσθε· οὐ χωρισθήσεσθε, ἀλλά συναφθήσεσθε· οὐκ ἀτιμασθήσεσθε, ἀλλά δοξασθήσεσθε”, ἐάν τήν ἀρχιερατικήν δ ι α κ ο ν ί α ν σας, ἀδελφέ, “περιζωσάμενος τό λέντιον” μέχρι τέλους βεβαίαν καί ἀσφαλῆ φυλάξητε, ἵνα κατά Θεόδωρον τόν πολιόν τῆς Μονῆς τοῦ Στουδίου ἀδελφόν εἴπωμεν. 

Ἀγωνίζου μέ αὐταπάρνησιν ἵνα ἀρέσῃς Θεῷ καί οὐχί ἀνθρώποις καί τιμήσῃς τήν τιμήν, μέ τήν ὁποίαν σε ἐτίμησεν ὁ Κύριος καί ἡ Ἐκκλησία σου τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ἐν Ἱερουσαλήμ. Ἀγωνίζου κατά τῆς φιλαυτίας, διά τῆς ὁποίας ἀπό τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου τά κακά εἰσῆλθον εἰς τόν κόσμον. Διότι ὁ ἄνθρωπος ἠγάπησεν ἀντί τοῦ Θεοῦ τόν ἑαυτόν τοῦ καί ἐπίστευσεν ὅτι θά γίνῃ ἰσόθεος καί διά τοῦτο ἐξέπεσε τοῦ ὕψους τῆς ἀγγελικῆς διαγωγῆς. Μή φρόντιζε τήν ἔξωθεν εὐκοσμίαν, ἀλλά τήν ἔνδον θεοτύπωτον σκηνήν, καί μή παρόργιζε τήν φιλανθρωπίαν τοῦ Κυρίου, τοῦ πλήττοντος συμπαθῶς καί σπλαγχνιζομένου θερμῶς. 

Πορεύου καθ᾿ ἡμέραν ἐν τοῖς τοῦ Κυρίου μαρτυρίοις καί φύλασσε τήν κατάστασίν σου ἐν ἁγιασμῷ σωφροσύνης, ἐγκολπούμενος τήν ταπείνωσιν καί τήν ταπεινοφροσύνην, ἀσπαζόμενος τήν ἀγάπην καί θωρακιζόμενος διά τῆς πίστεως εἰς τήν ἀλήθειαν. Θάρσει πάντοτε∙ ὁ καλῶν σε ἐνίκησε τόν κόσμον! Ἄς μή ἀλλοιώσῃ τό δ ῶ ρ ο ν τῆς ἀρχιερωσύνης τήν στάσιν σου ἔναντι τῶν ἀδελφῶν σου: ἵνα μή εἰς κρῖμα σοι γένηται. Ἡ ἐμπαθής ἔφεσις διά τήν ἐ ξ ο υ σ ί α ν, διά τήν ματαίαν ἀνθρωπίνην δόξαν, διά τήν κ υ ρ ι α ρ χ ί α ν ἐπί τῶν ἀδελφῶν καί ἐν γένει ἐπί τῶν τοῦ κόσμου τούτου πραγμάτων, παραμορφώνει εἰς τόν ἄνθρωπον τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί τόν κάνει νά προσκυνῇ τόν πειραστήν, εἰπόντα πρός αὐτόν τοῦτον τόν κυριεύοντα ζώντων καί νεκρῶν: “Σοί δώσω τήν ἐξουσίαν ταύτην ἅπασαν….ἐάν πεσών προσκυνήσῃς μοι” (Ματθ.δ΄,9). Ἔχε πάντοτε ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν σου, ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις, τοῖς διανοήμασι, τοῖς διαλογισμοῖς σου, τήν προτροπήν τοῦ Κυρίου: “οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν. Οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὅς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καί ὅς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος” (Ματθ. κ΄,25-27). Ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ προεξάρχων τῆς μυστηριακῆς ἱερουργίας ἐν τῇ πληρότητι, δέν εἶναι οὔτε πρῶτος, οὔτε ἐξουσία, οὔτε κυριότης, οὔτε ἀρχή, οὔτε δόξα, ἀλλά εἶναι δοῦλος καί διάκονος καί ἀ δ ο ξ ί α καί τ ί π ο τ ε, παρά μόνον ὁ μ ε τ έ χ ων καί ὁ μ ε τ α δ ί δ ω ν Χάριν καί Εἰρήνην, καί αὐτήν οὐχί ἰδικήν του, ἀλλά τοῦ Χριστοῦ. 

Ἀτυχῶς, τό “ζιζάνιον” τῆς κατακυριεύσεως, ὡς τό ἀποκαλεῖ Αὐτός ὁ Κύριος, καί τῆς δόξης -ἐν τῇ οὐσίᾳ ἀδοξίας- καί τῆς ἀπλήστου κατακυριεύσεως τοῦ κόσμου -ἐν τῇ πραγματικότητι γῆ εἶ καί εἰς γῆν ἀπελεύσει-, εἰσχωρεῖ πολλάκις καί εἰς τόν χῶρον τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας ἤ καί ὁλοκλήρων ἐκκλησιαστικῶν σωμάτων, καί ἀντικαθιστᾷ τήν δ ι α κ ο ν ί α ν, διά τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος γίνεται “τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός” (Α΄ Πέτρ. 5,1). 

Ἄς μή λησμονῶμεν ἅπαντες, ὅτι ἐντός τοῦ φωτός τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί μόνον δυνάμεθα νά γνωρίσωμεν τήν φύσιν τῆς ψυχῆς ἡμῶν ἕκαστος. Ἄς μή λησμονῶμεν ἀκόμη ὅτι διά νά δυνηθῇ ὁ ἄνθρωπος νά ἴδῃ καθαρῶς τά πράγματα πρέπει νά ἀπαλλαγῇ ἀπό τά πάθη αὐτοῦ καί νά κενωθῇ διά νά λάβῃ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ. 

Μή φοβηθῇς τάς ποικίλας δυσκολίας. Γνώριζε ὅτι ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν εἶναι στενή καί τεθλιμμένη. Ἡ καρδία καί ὁ νοῦς μας αἰσθάνονται τήν ἀδυναμίαν νά ἀκολουθήσωμεν τόν Χριστόν εἰς τόν σταυρόν καί τά βήματά μας βραδύνουν: “ἦν προάγων αὐτούς ὁ Ἰησοῦς, καί ἐθαμβοῦντο, καί ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο (οἱ ἀπόστολοι)” (Μάρκ. ι’,32). Ἡ σ ο φ ί α τοῦ Θεοῦ καλεῖ· οἱ ἄνθρωποι δέν ὑπακούομεν· ἐκτείνει λόγους διά τῶν ὄντων καί δέν προσέχομεν· ἀκυροῦμεν τάς βουλάς της, διαλογιζόμενοι ἀνθρωπίνως καί δέν προσέχομεν εἰς τούς ἐλέγχους αὐτῆς. Καί διδάσκει, τέλος, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ:”Ἐμίσησαν γάρ σοφίαν, τόν δέ φόβον τοῦ Κυρίου οὐ προείλοντο, οὐδέ ἤθελον ἐμαῖς προσέχειν βουλαῖς ἐμυκτήριζον δέ ἐμούς ἐλέγχους” (Παροιμ. 1,29-30). Μή λησμόνει ἐν ὅλῃ τῇ ζωῇ σου, ἐν ὅλῃ τῇ βιοτῇ σου, ἐν ὅλῃ τῇ διακονίᾳ σου, τούς λόγους τούτους τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁποίας ἀψευδής μάρτυς εἶναι αὐτή αὕτη ἡ ἀνθρωπίνη ζωή, ἀκατάλυτον δέ σύμβολον αὐτῆς ὁ περιώνυμός ποτε Ναός της, ὁ Ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ὁμοῦ μετ᾿ ἐκείνου τῆς Θείας Εἰρήνης καί τῆς Θείας Δυνάμεως ἐν τῇ Πόλει ταύτῃ. Πορεύου, λοιπόν, ἐν σοφίᾳ, ἐν εἰρήνῃ, ἐν δυνάμει. Πορεύου ὅμως καί κυρίως ἐν ἀγάπῃ καί μόνον, ἡ ὁποία ἔξω βάλλει τόν φόβον, τήν ἀδικίαν, τό πάθος, τήν δειλίαν. Πορεύου εἰς τάς δυσκολίας καί τά ἐμπόδια μέ τήν αἴσθησιν ὅτι “ὥσπερ κοινωνός εἶ τῶν παθημάτων” (πρβλ. Β΄ Κορ. α΄ 7), τοιουτοτρόπως θά γίνῃς καί τῆς παρακλήσεως. 

Προσκαλοῦντες Σε ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, διά νά λάβῃς ἐκ τῶν πηλίνων χειρῶν ἡμῶν καί τῶν συλλειτουργούντων ἀδελφῶν Ἱεραρχῶν τήν Χάριν τῆς Ἀρχιερωσύνης, κατακλείομεν διά τῶν προτροπῶν καί παραινέσεων Ὀρθοδοξίας, Ὑψώσεως, ταπεινώσεως, εἰρήνης, οἰκτιρμῶν καί ἐλέους. 

Ἐν τῇ θείᾳ Ἀγάπῃ πρόσελθε, Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε, καί ἡ Θεία Χάρις εἴθε νά σέ ὁδηγῇ, ὥστε ἡ ἀγάπη αὐτή νά εἶναι τό βίωμά σου, διά νά λάμπῃς “πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ” (Ματθ. ε΄ 16). Ἀμήν.

Μετά τήν χειροτονίαν ἔλαβε χώραν ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὁ χειροτονηθείς Ἀρχιπίσκοπος Ἀνθηδῶνος κ. Νεκτάριος προσεφώνησε τόν Παναγιώτατον Πατριάρχην Βαρθολομαῖον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

“Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

Σεβασμιώτατε ἐκπρόσωπε τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί  Πατριάρχου τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης   κ.κ. Θεοφίλου, Ἅγιε Καπιτωλιάδος, κύριε Ἡσύχιε,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἐντιμότατε κ. Γενικὲ Πρόξενε,

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

 Μόλις πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ἔζησα τὸ θαῦμα καὶ τὴν ἔκπληξη τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: ὁ Προκαθήμενος Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος καὶ ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος  τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἔλαβαν τὸν πυρακτωμένον ἄνθρακα τῆς Ἀρχιερωσύνης ἐκ τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου, ἐκ τῆς λογχισμένης πλευρᾶς τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ καὶ τὸν ἀπέθεσαν ὄχι μόνο στὰ χείλη μου, ἀλλὰ καὶ στὸ βάθος τῆς ὑπάρξεώς μου, γιὰ νὰ ἐπιφέρῃ σὲ αὐτὴν, τὴν σημαντικώτερη ἀλλοίωση καὶ νὰ μεταπλάσει τὸ ὀστράκινο σκεῦος σὲ δοχεῖο τῆς χάριτος καὶ σὲ κρίκο τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως.

Σήμερα παρακαλῶ τὰ λειτουργικὰ πνεύματα, τὰ «εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα», (Ἑβρ. Α΄, 14), νὰ τοποθετήσουν στὸ βάθος τοῦ εἶναι μου, στὸν χῶρο τῶν προσανατολισμῶν, τὴν διάθεση καὶ τὴν προσευχὴ τῆς πλήρους παραδόσεως στὸν Θεὸ καὶ στὸ θέλημά Του, ὥστε νὰ ἐμπιστευθῶ, μὲ τρόπο ἀπόλυτο, τὴν ὕπαρξή μου στὴν ἀγάπη καὶ τὴν χάριν Του. Νὰ ἀξιωθῶ εἰλικρινά, νὰ ἐπαναλάβω τὰ θεόπνευστα λόγια: «τὰ νῦν παρατίθεμαι ἑμαυτὸν καὶ ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς Χάριτος Αὐτοῦ, τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ἡμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν», (Πράξ. κ΄, 23). 

Ἄλλως τε, αὐτὸ εἶναι στὸ σύνολό τοῦ τὸ νόημα τοῦ σήμερον τελεσιουργηθέντος μυστηρίου.  Σκοπός τοῦ δὲν εἶναι νὰ δώσῃ τὴν εὐκαιρία ἐξαγγελίας ὡραίων λόγων. Ὁ ἐπίσκοπος δὲν εἶναι οὔτε ἕνας «κοινωνικὸς ἐργάτης» οὔτε ἕνας «ἡγέτης», μὲ τὸ συνηθισμένο περιεχόμενο τοῦ ὅρου. «Ἄγγελος Κυρίου ἐστί, ὅτι οὐ τὰ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ τοῦ πέμποντος ἀναγγέλλει», (Ἰω. Χρυσόστομος) καὶ ἀποστολή τοῦ εἶναι «πτερῶσαι ψυχὴν, ἁρπάσαι κόσμου καὶ δοῦναι Θεῷ», (Γρ. Θεολόγος).

Ὁλόκληρη ἡ ζωή, ἡ παρουσία, ἡ μαρτυρία καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἀποτελοῦν μιὰ ἀκτίνα, ἀπ’ τὴν ὁποία τὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ «λόγος τοῦ σταυροῦ» (Α΄ Κορ. α΄ 18), φωτίζουν τὴν συγκεκριμένη ἱστορικὴ στιγμὴ καὶ προσφέρονται δυναμικὰ στὸν ἄνθρωπο. Εἶναι λοιπὸν φυσικό, κάποιος, κάνοντας τὰ πρῶτα τοῦ βήματα σὲ μιὰ τέτοια ἰδιόμορφη ἀποστολή, νὰ μὴ διατυπώνῃ στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, στὴν Ἐκκλησία, ἐπαγγελίες ἢ πολὺ περισσότερο ἀνθωπίνους προγραμματισμούς, ἀλλὰ νὰ νοιώθῃ ἔντονη τὴν ἀνάγκη νὰ καταθέτῃ τὴν προσωπική τοῦ ἀγωνία καὶ τὴν «τοῦ Θεοῦ φυτείαν, τὴν καθολικὴν Ἐκκλησίαν» (Διαταγαί Ἀποστόλων) στὴν αἱματόβρεκτη ἀγκαλιὰ τοῦ μόνου Ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ μάλιστα, ὅταν τὸ ξεκίνημά τοῦ αὐτὸ γίνεται ἐντὸς τῶν δακρυβρέκτων ὁρίων τῆς περισυλλογῆς τῆς ἁγίας καὶ ΜεγάληςΤεσσαρακοστῆς. Ὁ ἐπίσκοπος λοιπὸν ἔρχεται σήμερα νὰ ζήσῃ κοντὰ στὸν λαὸ καὶ νὰ πεθάνῃ μαζί του, καὶ νοιώθει τὴν ἀνάγκη νὰ ἐκθέσῃ στοὺς ἀδελφούς τοῦ τὴν μεγάλη τοῦ ἀγωνία, ὥστε καὶ ἐκεῖνοι μὲ τὴν σειρά τους νὰ τὴν οἰκειοποιηθοῦν γιὰ νὰ γίνῃ «κραυγὴ ἰσχυρὰ πρὸς τὸν Κύριον».

Παναγιώτατε καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, 

Ὁ ὁμιλῶν κατέχει τὸ ἱστορικο  προνόμιο νὰ εἶναι κληρονόμος τῆς  ἱερᾶς Ἁγιοταφιτικῆς παραδόσεως καί ἱστορίας δύο χιλιάδων ἐτῶν, ἀλλά καί ταυτόχρονα εἶναι φορεύς τῶν ἀνησυχιῶν καί τῶν προβληματισμῶν τῆς σύγχρονης γενιᾶς. Ὁ ἴδιος αἰσθάνεται ἕναν ψυχικὸ σύνδεσμο μὲ τὸν κόσμο τῶν νέων. Ἔζησε καὶ ζεῖ μαζί τους τὸ δρᾶμα τῆς σύγχρονης ἱστορίας. Τυλίχθηκε μέσα στοὺς καπνούς τῶν κοινωνικῶν ἀναταραχῶν. Χάρηκε τὴν ἀπίστευτη ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας, ἀλλὰ ταυτόχρονα ἔνοιωσε νὰ τὸν πνίγῃ ὁ φόβος τῆς καταστροφῆς, τὴν ὁποία ἡ τεχνολογία αὐτή, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ μπορεῖ νὰ ἐπιφέρῃ στὸν γηραιὸ πλανήτη μας. Γνώρισε τὴν σύνθλιψη τοῦ κόσμου,  ἀλλὰ καὶ τὴν πίεση καὶ κατάθλιψη τῆς μοναξιᾶς, τὴν ὁποία μέσα στὴν σύγχρονη καταδυναστευτικὴ ζωὴ δοκιμάζουμε. Προβληματίσθηκε πάνω στὸ φαινόμενο κοινωνίας καὶ ἐπικοινωνίας λαῶν, ἀλλὰ καὶ στὶς ἐξοντωτικὲς ἀπόπειρες ποὺ γίνονται ὄχι μόνο στὸ συγκεκριμένο πρόσωπο, ἄτομο ἢ συγκεκριμένο ἐκπρόσωπο φυλῆς ἢ ἰδεολογίας, ἀλλὰ στὴν ἐξόντωση, τῆς ἴδιας τῆς ἀνθρώπινης φύσης, τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας, ποὺ κάθε μέρα πραγματοποιεῖται.

Ὁ ὁμιλῶν ἐπίσκοπος εἶναι ἕνα γνήσιο τέκνο τῆς ἐποχῆς του, καὶ φέρει ἐπάνω του, ὅλα τὰ στίγματα καὶ τὶς ἀγωνίες αὐτῆς τῆς ἐποχῆς. Οἱ προσανατολισμοὶ τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου τὸν ἀπασχολοῦν σοβαρά. Τὸ πρόβλημα τῆς ἐλευθερίας εἶναι πρόβλημά του. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς καθεμιᾶς προσωπικότητας καὶ ἡ πορεία της τὸν βασανίζουν. Ἀπὸ τὰ προβλήματα, ποὺ εἶναι καθαρὰ προσωπικά, μέχρι ἐκεῖνα, ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν οἰκογένεια καθὼς καὶ ἐκεῖνα ποὺ ἀναφέρονται στὴν οἰκουμενικὴ μορφὴ τῆς σύγχρονης ζωῆς,  συνωθοῦνται στὴν σκέψη του καὶ στὴν καρδιά του.

Δὲν φιλοδοξεῖ νὰ δώσῃ ἀπαντήσεις καὶ τυποποιημένες λύσεις στὰ ἐν λόγῳ προβλήματα. Φρονεῖ ὅτι ἀποστολὴ τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας, δὲν εἶναι νὰ θανατώνῃ τὴν ἀνθρώπινη ἀγωνία καὶ σκέψη, δίνοντας πρόχειρες συνταγές, ἀλλὰ νὰ κάνῃ ἕναν διάλογο μὲ τὸν σύγχρονο κόσμο, τὸν τόσο ταλαιπωρημένο ἀπὸ τὴν λεγόμενη  κρίση ὅλων τῶν ἀξιῶν. Διάλογο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἀνοίξῃ στὸν κόσμο αὐτὸ ὁρίζοντες καὶ νὰ τὸν βοηθήσῃ, ὥστε νὰ δοθοῦν οἱ δυνατότητες ἐλευθερίας γιὰ νὰ πορευθῇ πρὸς τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς καταλλαγῆς καὶ στὴν συνέχεια νὰ τοῦ παραδοθῇ μὲ μεγάλη προθυμία.

Βασικὴ προϋπόθεση καὶ ὀρθὴ πλεύση γιὰ τὸ ἄνοιγμα αὐτὸ θεωροῦμε τὴν ἀγάπη. Τὴν ἀγάπη ποὺ δὲν εἶναι ἄρτυμα ζωῆς ἢ προσφορὰ συμπόνιας, ἀλλὰ τὴν ἀγάπη ὡς ἐσωτερικὴ τοποθέτηση μὲ τὸ εὐαγγελικό της νόημα καὶ περιέχομενο. Ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ πιστεύῃ, ὅτι «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος, οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ, πάντες γὰρ εἷς ἐσμεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», (Γαλ. γ΄, 28).

Αὐτοὶ οἱ ὁραματισμοί, αὐτὲς οἱ περιπετειώδεις ἀναζητήσεις ἀποτελοῦν αὐτὴν τὴν στιγμὴ τὸ ἔμπονο πάθος τοῦ νέου ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος τούτη τὴν ὥρα ἀναλαμβάνει τὴν βαρύτατη εὐθύνη νὰ πορεύεται στὸ ἑξῆς «ὥσπερ κριὸς ἐπίσημος ἐκ μεγάλου ποιμνίου εἰς προσφοράν», (Μαρτ. Πολυκάρπου) καὶ νὰ μεριμνᾷ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη περιπέτεια. Ὅμως ἐντὸς τῶν συνόρων αὐτῶν περιέχονται προσπάθειες, κόποι καὶ μόθοι, ἀπογοήτευση, ἀτέλειωτοι ἱδρῶτες. Μεγάλη περιπέτεια ἡ ζωὴ τοῦ ἐπισκόπου. Παρηγοριὰ καὶ δύναμη στὴν δύσκολη αὐτὴ πορεία ἀπομένει γι’ αὐτόν, ὅτι ἀναλαμβάνει τὸ βαρὺ φορτίο μέσα στὴν πένθιμη ἀτμόσφαιρα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ Ἰησοῦς, ὁ μέγας Ἀρχιερεύς, ἀναλαμβάνει τὸν σταυρὸ ἑκάστου καὶ βηματίζει μὲ πολὺ κόπο καὶ μὲ μεγάλη ὁδύνη στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου. Καὶ πολὺ ἀργότερα, ἐδῶ στὴν ἄκρη τῆς αὐλῆς τῶν ἐπισκόπων του, ἕνας νέος Κυρηναῖος ἀναλαμβάνει νὰ κρατήσῃ γιὰ μιὰ στιγμὴ τὸ βάρος τοῦ σταυροῦ, μὲ τὴν προσδοκία ὅτι ἴσως κάποτε ἡ διακονία τοῦ αὐτὴ ἀποκτήσει λίγη χάρη.

Ἡ διακονία αὐτὴ ἀφορᾷ ὡς γνωστὸν τὰ ἐν τῇ Πόλει ἱερὰ καθιδρύματα τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας. Καὶ ἐπιτρέψατέ μου, Παναγιώτατε, νὰ πῶ τούτη τὴν στιγμὴ ὅτι μὲ μεγάλο κόπο καὶ μόχθο φρόντισαν οἱ προκάτοχοί Σας γιὰ τὴν ἐπιβίωσή της στὸ διάβα τῶν αἰώνων, ὡς ἀναφέρει  ὁ Μέγας Χαρτοφύλαξ καὶ Χρονογράφος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Μανουὴλ Γεδεών, (Ἱστορία τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων).

Τήν δέ ἄρρηκτον σχέσιν μεταξύ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί της Σιωνίτιδος Εκκλησίας μαρτυροῦν οἱ κανονικές πράξεις ἐκλογῆς, καθώς καί ἡ παρουσία καί διαμονή πολλῶν Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων εἰς τό ἐν Φαναρίῳ Μετόχιον  τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἄλλως τε καί ἡ εἰς ἐπίσκοπον χειροτονία μου σήμερον ὑπό τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος δέν εἶναι ἡ τρανωτέρα ἀπόδειξις ὅτι τοῦ Ἰδίου Σώματος τοῦ Κυρίου μέλη εἶναι αἱ δύο Ἐκκλησίαι.

Κατακλείοντας τόν λόγον μου, ἐν πρώτοις μιμνῄσκομαι τῆς Αὐτοῦ  Θειοτάτης Μακαριότητος, τοῦ Προκαθημένου τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου μου  κυρίου κυρίου Θεοφίλου τοῦ Γ΄,  εἰς τήν εὐμενῆ πρόκρισιν τοῦ Ὁποίου ἀλλά καί εἰς τάς κανονικάς ψήφους τῆς περί Αὐτοῦ Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ὀφείλεται ἡ προαγωγική αὐτή ἐξέλιξις εἰς τήν ζωήν μου.

Τόν εὐγνωμονῶ, ὑποβάλλων τήν ἐγκάρδιον εὐχαριστίαν μου διά τοῦ προσελθόντος σήμερα Ἐκπροσώπου Του, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου. 

Τόν εὐγνωμονῶ πάλιν καί πολλάκις, διότι μοι ἐνεπιστεύθη τήν βαρυτάτην εὐθύνην τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιερέως, ἡ ζωή τοῦ ὁποίου εἶναι καθημερινή μαρτυρία καί μαρτύριον ὡς φύλακος τῶν Ἱερῶν καί σεβασμίων τῆς πίστεως ἡμῶν. Τόν εὐγνωμονῶ μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μου γιά τίς φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργετικές Του σκέψεις καί πράξεις πρός με καί καταθέτω εἰς τό σεπτό πρόσωπό Του τήν ἄδολον καί ἄνευ ὅρων ὑπακοήν καί ἀφοσίωσίν μου.

 Εὐχαριστίας πολλάς εἰς τήν Ἁγιοτοαφιτικήν Αδελφότητα, ἡ ὁποία μέ ἐστήριξε καί μέ ἠγάπησε ἀπό τήν πρώτη ὥρα τῆς εἰσόδου μου εἰς αὐτήν, τούς Πατέρας τῆς ὁποίας θερμῶς εὐχαριστῶ.  

Πρός τούς ἐκλεκτούς μου γονεῖς, Σάββα καί Σοφία, ἀλλά καί πρός τόν ἀδερφό μου Γεώργιο καί τήν οἰκογένειά του ἐκφράζω  μέ συγκίνηση τήν εὐγνωμοσύνη μου καί τούς εὐχαριστῶ γιά ὅλα.

Εὐχαριστίες ἐκφράζω καί σέ ὅλους τούς συνελθόντας εἰς τήν χαράν ταύτην πατέρες, φίλους καί ἀδελφούς μέ πρῶτον τόν Ποιμενάρχην τῆς ἰδιαιτέρας πατρίδος μου, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Δράμας κ. Παῦλον, πρός τόν Πρωτοσύγκελλον αὐτοῦ τόν πολιόν καί πολυσέβαστον Ἀρχιμανδρίτην π. Γεώργιον Τσακίρογλου τόν συμμαρτυρήσαντα εἰς τό μυστήριον τῆς χειροτονίας μου, τόν Πατέρα Παναγιώτη Σπυριδάκη, ἱερέα τῆς ἐνορίας μου, παρά τούς πόδας τοῦ ὁποίου ἐδιδάχθην τά πρῶτα  ψελλίσματα τῆς πίστεως. Τόν βαθύ ἀπευθύνω σεβασμό μου εἰς τόν Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους, τόν στηρίξαντά με εἰς καιρούς χαλεπούς δι’ ἐμέ καί ἀπό τόν ὁποῖον ἔλαβα τό μέγα καί ἀγγελικόν σχῆμα, Ἀρχιμανδρίτην π. Χριστόδουλον.

Θερμά εὐχαριστῶ καί τόν Μητροπολίτην πρῴην Μπουένος Ἄϊρες κύριον Γεννάδιον γιά τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν στοργή πού μου ἐπέδειξε στά 11 χρόνια πού ἐργάσθηκα ὑπό τάς ἐντολάς του.

Μνημονεύω δέ μέ ἰδιαιτέρα συγκίνησιν πρόσωπα πού σήμερα ἀπολαμβάνουν τήν ἀτελεύτητον χαράν τῆς Οὐρανίου Πολιτείας, τούς Μακαριστούς Μητροπολίτας Ρόδου κυρόν Σπυρίδωνα, Αὐστρίας κυρόν Μιχαήλ καί τόν Μητροπολίτην Ἱερισσοῦ κυρόν Νικόδημον, τόν χειροτονήσαντά με διάκονον καί πρεσβύτερον καί τοῦ ὁποίου τάς εὐχάς συχνά ἐπικαλοῦμαι στίς δύσκολές μου στιγμές.

Καί νῦν ἡ ταπεινή μου ἀναφορά καί οἱ ἄπειρες εὐχαριστίες μου εἰς τόν μοναχικόν περιπλανώμενον ἱερόν νυμφίον τοῦ Φαναρίου,  εἰς τόν χρυσοῦν κρίκον ἁλυσίδος ἁγίων καί μαρτύρων Πατριαρχῶν, εἰς τόν  Ναζωραῖον τοῦ ὁποίου ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα διαρκεῖ ὅσον καί ἡ Πατριαρχία Του, εἰς τόν μελανοφοροῦντα τῷ σώματι, ἀλλ’ ἐρυθροφοροῦντα τῇ καρδίᾳ ἐκ τοῦ καθημερινοῦ μαρτυρίου Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κύριον κύριον Βαρθολομαῖον διά τήν πρός ἐμέ πατρικήν ἀγάπην, στήριξιν, ἐνίσχυσιν καί συνοδοιπορίαν κατά τήν  πολυετῆ διακονίαν μου εἰς τήν Βασιλίδα Πόλιν. Κορωνίδα  τῶν εὐλογιῶν καί εὐεργεσιῶν τῶν ὁποίων ἀποδέκτης ἔγινα καί ἡ σημερινή ἡμέρα κατά τήν ὁποίαν ἐκ τῶν Ἁγίων Αὐτοῦ χειρῶν ἔλαβα τήν χάριν τῆς Ἀρχιερωσύνης.

Σᾶς εὐχαριστῶ,  Παναγιώτατε Δέσποτα, ἐκ βάθους ψυχῆς καί Σᾶς παρακαλῶ. Ὑψώσατε καρδίαν καί χείλη εἰς τόν Ἐπουράνιον Δεσπότη καὶ ἐπαναλάβετε τὴν προσευχήν, τήν ὁποίαν ἀπηύθυνε ὁ Βασιλεὺς Δαυΐδ ἱκετεύων διά τὸν υἱό του: «καὶ τῷ υἱῷ μου δὸς καρδίαν ἀγαθὴν ποιεῖν τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ μαρτύριά σου καὶ τὰ προστάγματά σου καὶ τοῦ ἐπὶ τέλους ἀγαγεῖν τὴν κατασκευὴν τοῦ οἴκου σου», (Α΄ Παραλειπ., κθ΄, 19).  Πολλά τά ἔτη Σας».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/jKIA7q3MI4s

ngg_shortcode_8_placeholder