Ἀπό Τρίτης, 24^ης Αὐγούστου/ 6^ης Σεπτεμβρίου 2016 ἕως Πέμπτης 26^ης Αὐγούστου/ 8^ης Σεπτεμβρίου 2016, λαμβάνει χώραν ἡ Σύγκλησις 11^ης Ὁλομελείας τῆς τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς Σ.Ε.Μ.Α. εἰς τό ἐν Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας ξενοδοχεῖον Royal, τῇ προστασίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Βασιλέως τῆς Ἰορδανίας Ἀμπντάλλα Ἴμπν Χουσεΐν Ἀλ Θάνη καί τῇ φιλοξενίᾳ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην ἦσαν παρόντα ὅλα τά μέλη τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς ( Σ.Ε.Μ.Α.), συμφώνως πρός τό Σύνταγμα αὐτοῦ, ἤτοι:

1. Τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας, ἀποτελουμένης ἐκ τῶν Πατριαρχείων Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου,
2. τῆς Προχαλκηδονίου Οἰκογενείας, ἀποτελουμένης ἐκ τῆς Ἀρμενικῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κιλικίας, τῆς Κοπτικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Μάρκου Ἀλεξανδρείας καί τῆς Συριακῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας,
3. τῆς Εὐαγγελικῆς Οἰκογενείας, ἀποτελουμένης ἐκ τῆς Εὐαγγελικῆς Λουθηρανικῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἰορδανίαν καί τήν Ἁγίαν Γῆν, τῆς Κοπτικῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας Συνόδου τοῦ Νείλου, τῆς Ἐπισκοπικῆς Ἐκκλησίας εἰς Ἱερουσαλήμ καί Μέσην Ἀνατολήν, τῆς Ἐθνικῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας εἰς Συρίαν καί Λίβανον, τῆς Ἑνώσεως τῆς Ἀρμενικῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἐγγύς Ἀνατολήν, τῆς Ἐθνικῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Λιβάνου, τῆς Ἐθνικῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κουβέϊτ,
4. τῆς Καθολικῆς Οἰκογενείας, ἀποτελουμένης ἐκ τῆς Συριακῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Μαρωνιτικῆς Συριακῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Ἑλληνορρύθμου Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας Ἀλεξανδρείας καί Ἱεροσολύμων, τῆς Ἀρμενικῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κιλικίας, τῆς Κοπτικῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Χαλδαϊκῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Λατινικοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἱερουσαλήμ.

Ἄχρι καί τῆς 11^ης Ὁλομελείας ταύτης προΐστατο ὡς Πρόεδρος τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, τῆς Προχαλκηδονίου Οἰκογενείας ὁ Καθολικός Ἀρμένιος Πατριάρχης Κιλικίας κ. Ἀράμ, τῆς Εὐαγγελικῆς Οἰκογενείας ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Λουθηρανικῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας εἰς Ἰορδανίαν καί τήν Ἁγίαν Γῆν κ. Μουνίμπ Γιουνάν καί τῆς Καθολικῆς Οἰκογενείας ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας καί πάσης Ἀνατολῆς τῆς Συριακῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ὁ κ. Ἰγνάτιος Γιοῦσεφ ὁ Γ´ Γιουνάν. Γενικός Γραμματεύς τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς εἶναι ὁ Μαρωνίτης Fr. Michel Jalakh.

Ἑκάστην Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἀντεπροσώπευε ὁ Προκαθήμενος αὐτῆς, ἤτοι τό Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, τό Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννης, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος καί τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος.

Αἱ ἐργασίαι τῆς ὁλομελείας ἤρχισαν τήν Τρίτην 24^ην Αὐγούστου/ 6^ην Σεπτεμβρίου 2016, συμφώνως πρός τό πρόγραμμα, τό ὁποῖον ἀναρτᾶται ἐνταῦθα, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Εὐθύς ἅμα τῇ ἀπαγγελίᾳ τῆς ἐπιτρεπομένης εἰς τάς τοιαύτας συναντήσεις προσευχῆς καί τοῦ Ἐθνικοῦ Ἰορδανικοῦ Ὕμνου προσεφώνησε τήν ὁλομέλειαν τῆς 11^ης ταύτης Συνελεύσεως ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ, ἡ ὁποία ἔχει ἀγγλιστί ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:  https://en.jerusalem-patriarchate.info/2016/09/06/26263

Τήν Ὁλομέλειαν προσεφώνησαν κατά τήν ἐναρκτήριον τελετήν ταύτην καί οἱ ἄλλοι τρεῖς Πρόεδροι τοῦ Συμβουλίου, ὁ Ἀρμένιος Πατριάρχης Κιλικίας Σεβ. Ἀράμ, τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας Ἰγνάτιος Γιοῦσεφ Γιουνάν καί τῆς Λουθηρανικῆς Ἐκκλησίας εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἐπίσκοπος Μονίμπ Γιουνάν.

Εἰς τήν ἐναρκτήριον τελετήν ταύτην ἀπηύθυναν χαιρετισμούς ἀρχηγοί Ἐκκλησιῶν ὡς ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἐκφωνηθείσης διά στόματος τοῦ ἀντιπροσώπου αὐτοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Μετά τήν λῆξιν τῆς ἐναρκτηρίου τελετῆς, ἤρχισεαν αἱ ἐργασίαι τῆς ὁλομελείας ἐπί διοικητικῶν θεμάτων, ἐπί ἀναλήψει ρόλων, σχηματισμοῦ Ἐπιτροπῶν, ὡς Ἐπιτροπῆς ἀντιπροσωπεύσεως τῆς ἑπομένης 4ετίας, Ἐπιτροπῆς Διορισμῶν, (Nomination Committee) Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς, Ἐπιτροπῆς Συντάξεως Μηνύματος, Ἐπιτροπῆς Μ.Μ.Ε. κ.ἄ. Προετάθησαν τά ὀνόματα τῶν Ἐπιτροπῶν καί ἐνεκρίθησαν ὑπό τῆς ὁλομελείας ταύτης ὡς ἐνεκρίθη καί τό πρόγραμμα αὐτῆς.

Ἰδιαιτέραν θέσιν εἰς τά ἐργασίας ταύτας ἔλαβεν ἡ ἀναφορά – Report τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Σ.Ε.Μ.Α. Fr. Michel Jalakh, τήν ὁποίαν ἐν λεπτομερείᾳ δύναται νά εὕρῃ ὁ ἐνδιαφερόμενος εἰς τήν ἱστοσελίδα αὐτοῦ www.mecc.org .

Τό ἐν γένει περιεχόμενον αὐτῆς εἶναι ἡ κατάστασις τῆς κρίσεως εἰς τήν ὁποίαν παρέλαβε οὗτος τό Σ.Ε.Μ.Α. εἴτε εἰς χρέη, πρόστιμα, ἐγκαταλελλειμμένα γραφεῖα αὐτοῦ, τήν δυσπιστίαν παρά τῶν δωρητῶν, τήν ὑπολειτουργίαν τῶν Μ.Μ.Ε. καί ἐπικοινωνίας αὐτοῦ, τῶν ὑπηρεσιῶν διακονίας, τήν ἔλλειψιν ἀνθρωπιστικῶν πρωτοβουλιῶν κ.ἄ. καί ἡ σημερινή κατάστασις αὐτοῦ τῆς διοικητικῆς καί οἰκοδομικῆς ἀναρρώσεως, εἰς τήν ὁποίαν ἔφερε τοῦτο τῇ βοηθείᾳ τοῦ Θεοῦ καί τῇ συμπαραστάσει τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Οἰκογενειῶν τούτων διά τῆς ἐξοφλήσεως τῶν χρεῶν, τῆς λήξεως ὅλων τῶν εἰς βάρος αὐτοῦ δικῶν, τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν δωρητῶν, τῆς δημιουργίας νέας ἱστοσελίδος (www.mecc.org), τῆς συνεχίσεως διαλόγου Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ, τῆς ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας εἰς τήν Συρίαν, τῆς ἀνθρωπιστικῆς προσφορᾶς εἰς τούς Συρίους πρόσφυγας τοῦ ἐν Ἰορδανίᾳ σταθμοῦ ἐν Ζάταρ, τῇ συνεργασίᾳ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί τῇ βοηθείᾳ τοῦ Γραφείου τοῦ Σ.Ε.Μ.Α. τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Ἀμμάν, διευθυνομένου ὑπό τῆς Διευθυντρίας αὐτοῦ δίδος Οὐαφάα Κσούς, Ρωμαιορθοδόξου πιστῆς, ὀργανωσάσης λίαν καλῶς τά τῆς συγκλήσεως τῆς Ὁλομελείας ταύτης, τῇ συμπαραστάσει τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, φιλοξενησάσης ὀκτώ ἐκ τῶν ἕνδεκα συναντήσεων τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς καί τῆς ὁλομελείας τοῦ Σ.Ε.Μ.Α.

Πρός ὅλας τάς Ἐκκλησίας ἐξέφρασε τήν εὐγνωμοσύνην αὐτοῦ ὁ Γενικός Γραμματεύς καί πρός τούς 4 Προέδρους, Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, Καθολικόν Ἀρμένιον Πατριάρχην κ. Ἀράμ, Ἐπίσκοπον τῆς Λουθηρανικῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας εἰς Ἰορδανίαν κ. Μουνίμπ Γιουνάν, Πατριάρχην Ἀντιοχείας καί πάσης Ἀνατολῆς Σεβασμιώτατον Ἰγνάτιον Γιοῦσεφ Γιουνάν καί τόν βασιλέα τῆς Ἰορδανίας, τονίζων ὅτι τό Σ.Ε.Μ.Α. ἐν τῇ σημερινῇ καταστάσει αὐτοῦ παραμένει ὁ ἔγκυρος θεσμός τῆς ἐκφράσεως τῆς φωνῆς τῶν Χριστιανῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί τῆς προστασίας αὐτῶν ἐκ τῶν ἀπηνῶν ἐκδηλώσεων βίας εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί ἀλλαχοῦ καί τῆς συνεχίσεως τοῦ διαλόγου μεταξύ Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων διά τήν συνδιαλλαγήν, τήν εἰρήνην, τήν δικαιοσύνην, τήν ἔλευσιν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἰς τήν γῆν, ἡ ὁποία αὐξάνεται ὡς ὁ σπόρος ὁ πίπτων εἰς τήν γῆν καί φυτρώνων τήν πρωΐαν χωρίς ὁ σπείρων νά γνωρίζῃ πῶς, ( Μάρκ. 4, 26-27).

Ἐπί τῆς ἀναφορᾶς ταύτης ἐξεφράσθησαν σχόλια, θετικά καί ἀρνητικά, τῶν μελῶν τῆς Ὁλομελείας εἰς τήν β´Συνεδρίαν τῶν ἐργασιῶν τῆς πρώτης ἡμέρας καί ἐξεφωνήθησαν ἐν συνεχείᾳ χαιρετισμοί φιλοξενουμένων, μετόχων καί οἰκονομικῶν συμπαραστατῶν.

Ἡ πρώτη ἡμέρα τῶν ἐργασιῶν τούτων ἔληξε διά τοῦ δείπνου, τό ὁποῖον παρέθεσεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος πρός τούς μετέχοντας τῆς ὁλομελείας ταύτης. Εἰς τό δεῖπνον τοῦτο, εἰς τό ὁποῖον ἦτο προσκεκλημένος ὁ Πρίγκιψ τῆς Ἰορδανίας Ἐμίρη Γάζη, ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι Προσφωνήσεως αὐτοῦ ἀγγλιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2016/09/06/26265

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τό ἑσπέρας τῆς Τετάρτης, 17^ης / 31^ης Αὐγούστου 2016, ἔλαβε χώραν εἰς τήν Ἐξαρχίαν τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Λευκωσίαν, τῇ φιλαδέλφῳ φιλοξενίᾳ τοῦ Ἐξάρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τῇ ὀργανωτικῇ φροντίδι τῆς Συντονιστρίας τοῦ ἔργου ἀποκαταστάσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου καθηγητρίας τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου κ. Ἀντωνίας Μοροπούλου καί τῇ συνεργασίᾳ Ε.Τ.Ε.Κ. και Τ.Ε.Ε. ἐκδήλωσις μέ θέμα: « Ἀναστήλωσις, Συντήρησις Θρησκευτικῶν Μνημείων καί τόπων Λατρείας».

Σκοπός τῆς ἐκδηλώσεως ταύτης ἦτο ἡ προβολή τῆς σημασίας τῆς ἀναστηλώσεως τῶν θρησκευτικῶν μνημείων, δι᾽ αὐτά καθ᾽ ἑαυτά, ἀλλά καί διά τήν ὤθησιν, τήν ὁποίαν δίδει ἡ συντήρησις αὐτῶν εἰς τήν διαχείρισιν τοῦ περιβάλλοντος καί προστασίας τῆς πολιτιστικῆς κληρονομίας εἰς τήν περιοχήν τῆς Νοτιοανατολικῆς Μεσογείου καί πέραν ταύτης.

Εἰς τήν ἐκδήλωσιν ταύτην, τήν ὁποίαν παρηκολούθησαν περί τούς ἑκατόν προσκεκλημένοι, ἀπηύθυναν χαιρετισμούς ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος διά στόματος τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Γραφείου Ἐκκλησίας Κύπρου εἰς Βρυξέλλας Θεοφιλεστάτου βοηθοῦ Ἐπισκόπου Νεαπόλεως κ. Πορφυρίου, παρόντος καί τοῦ Θεοφιλεστάτου βοηθοῦ Ἐπισκόπου Μεσαωρείας κ. Γρηγορίου, ὁ Ὑπουργός Μεταφορῶν Ἐπικοινωνιῶν καί Ἔργων κ. Μάριος Δημητριάδης καί ὁ Ὑπουργός Παιδείας καί Πολιτισμοῦ κ. Κώστας Καδής καί ἄλλοι, ὡς ἐμφαίνεται εἰς τό ἀναρτώμενον ἐνταῦθα πρόγραμμα:

https://www.dropbox.com/s/c8qfh1v2mqqism4/03_programma_ekdiloseos_ETEK_TEE.pdf?dl=0

Ὁ χαιρετισμός τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τήν ἐκδήλωσιν ταύτην ἔχει ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Κυρίαι καί κύριοι Διοργανωταί,

Μακαριώτατε Ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου,

Κύριοι Ὑπουργοί,

Κύριοι Ἐκπρόσωποι τοῦ Τεχνικοῦ Κόσμου,

 Ἐκφράζοντες τάς εὐχαριστίας μας διά τήν δυνατότητα νά ἀπευθυνθῶμεν πρός διακεκριμμένους ἐκπροσώπους τοῦ ἐπαγγέλματος τῶν Μηχανικῶν, ἐπιθυμοῦμεν νά δηλώσωμεν τόν βαθύν σεβασμόν, τόν ὁποῖον τρέφομεν διά τό ἔργον σας.

 Ἡ Θεία Πρόνοια μᾶς ἐνεπιστεύθη νά διαφυλάξωμεν καί νά ὑπηρετήσωμεν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους μοναδικά ἐπιτεύγματα τῆς Ἐπιστήμης καί τῆς Τεχνικῆς τῆς Μηχανικῆς ἀπό τήν ὕστερον ἀρχαιότητα, ὅπως ἡ Βασιλική τῆς Γεννήσεως εἰς τήν Βηθλεέμ καί ὁ Ναός τῆς Ἀναστάσεως εἰς τά Ἱεροσόλυμα, μνημεῖα τά ὁποῖα συνεχίζουν διά μέσου τῶν αἰώνων νά λειτουργοῦν ὡς τόποι λατρείας καί πνευματικῆς ἀνανεώσεως.

 Ἡ θρησκευτική Ἀρχιτεκτονική ἐκφράζει μέ τόν καλύτερον τρόπον τήν βαθεῖαν σχέσιν μεταξύ τῆς Θρησκείας, ὡς καρδίας τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως καί τῶν προσδοκιῶν τῆς ἀνθρωπότητος, ἀλλά καί τῆς καθημερινῆς ζωῆς τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων.

 Οὐδείς δύναται σήμερον νά ἀπομονώσῃ τήν θρησκείαν ἀπό τήν ζωήν οὔτε ὅμως καί νά ἀγνοήσῃ ὅτι ὁ ρόλος της εἰς τάς συγχρόνους κοινωνίας ὀφείλει νά προάγῃ τήν συνείδησιν, ὥστε αὕτη νά ἀνταποκρίνεται εἰς τάς διαρκεῖς ἀπαιτήσεις διά τήν ἐπίτευξιν τῆς εἰρήνης, ὡς λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Προνοούμενοι καλά ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων, εἰ δυνατόν τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες» (Πρός Ρωμαίους ιβ΄, 17-18).

 Δι’ ὅ ἄς μᾶς ἐπιτραπῇ, ἀπό κοινοῦ μέ τήν πρωτοβουλίαν τοῦ Ἐπιστημονικοῦ Τεχνικοῦ Ἐπιμελητηρίου Κύπρου καί τοῦ Τεχνικοῦ Ἐπιμελητηρίου Ἑλλάδος διά τήν ἐκδήλωσιν ταύτην, νά χαιρετίσω καί τήν παρουσίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἐν τῷ σεπτῷ προσώπῳ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, ἡ ὁποία ὁμοῦ μετά τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὑπερασπίζεται τήν ἀνάδειξιν καί ἐνίσχυσιν τῶν ἀξιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἰς τήν ταραγμένην αὐτήν περιοχήν. Ἄλλωστε αὐτό τό μήνυμα ἐλπίδος ἔδωσε πρόσφατα καί ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

 Ἡ πρωτοβουλία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, μέ τήν σύμφωνον γνώμην καί τῶν ἄλλων δύο Χριστιανικῶν Κοινοτήτων τοῦ Παναγίου Τάφου, Φρανσισκανῶν καί Ἀρμενίων διά τήν ὑλοποίησιν τῆς μελέτης τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου, ὅσον ἀφορᾷ εἰς τήν Συντήρησιν καί Ἀποκατάστασιν τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου, ὑπογραμμίζει τόν ρόλον τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν προστασίαν καί ἀνάδειξιν τῆς θρησκευτικῆς κληρονομιᾶς τῶν λαῶν τῆς Νοτιοανατολικῆς Μεσογείου, ἰδιατέρως δέ τῆς Χριστιανικῆς. Ὑπογραμμίζει ὅμως καί τήν κεφαλαιώδη συμβολήν τῆς Ἑλληνικῆς τεχνογνωσίας καί καινοτομίας εἰς τήν κατεύθυνσιν ταύτην.

 Ἡ παρουσίασις τῆς ὁλοκληρωμένης διαγνωστικῆς μελέτης ἀπό τήν ὑπεύθυνον τῆς Διεπιστημονικῆς Ὁμάδος τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου, τόν Ἰανουάριον τοῦ 2016 εἰς τό Γενικόν Προξενεῖον τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐνώπιον τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Ἀλέξη Τσίπρα καί τοῦ Ἡμετέρου Πατριαρχείου, συνέπεσε μέ τήν ἀνάληψιν πρωτοβουλιῶν ἰδικῶν του, ἀλλά καί τῶν Πρωθυπουργῶν τῶν Κυβερνήσεων τῶν χωρῶν διά τήν ἀναπτυξιακήν συνεργασίαν τῆς Νοτιοανατολικῆς Μεσογείου. Τό μέλλον μας εἰς τούς Ἁγίους Τόπους θά ἐξαρτηθῇ ἀπό ἕναν τοιοῦτον σύνολον σχέσεων συνεργασίας καί ἀναπτύξεως.

 Ἡμεῖς συνεχίζομεν νά προάγωμεν τήν πνευματικήν λειτουργίαν τοῦ προσκυνηματικοῦ, ὡς ἑνός εἴδους θρησκευτικοῦ Τουρισμοῦ, ὅπου ἄνθρωποι ἀπό ὅλον τόν κόσμον, χριστιανοί ἀλλά καί ὀπαδοί ἄλλων θρησκευτικῶν παραδόσεων καί ἐθνικῶν προελεύσεων συγκλίνουν εἰς τά Ἅγια Προσκυνήματα. Οἱ Ἅγιοι Τόποι φέροντες πλησίον τούς ἀνθρώπους, πέραν τῶν ὅσων τούς χωρίζουν, καθίστανται οἰκουμενικοί, προσφέροντες τήν μοναδικήν δυνατότητα ὄχι μόνον νά ἐπικοινωνήσωμεν μέ τό θεῖον, ἀλλά καί μεταξύ μας ὡς ἄνθρωποι.    

 Ἡ σύμπραξις τῶν φορέων τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Τεχνολογίας, δύναται νά ἐνισχύσῃ καί νά ἐμπνεύσῃ τόν σχεδιασμόν, καθώς καί τάς ἐπιχειρήσεις ἀναπτύξεως τῆς περιοχῆς, μέ τάς ἀξίας καί τάς δυναμικάς, αἱ ὁποῖα ἀπαιτοῦνται διά τήν ἀμοιβαίαν κατανόησιν, τήν εἰρηνικήν καί δικαίαν συνύπαρξιν τῶν διαφορετικῶν λαῶν της. Ἡ σύμπραξις αὕτη δύναται ἐπίσης νά ἀναδείξῃ καί νά προστατεύσῃ τά μοναδικά μνημεῖα τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ὄχι μόνον. Μνημεῖα τά ὁποῖα ἑλκύουν ἑκατομμύρια προσκυνητῶν ἀπό ὅλον τόν κόσμον, συνεργοῦντα ὑπέρ τοῦ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ εἰς τήν οἰκονομικήν καί ὁλοκληρωμένην ἀνάπτυξιν τῆς περιοχῆς.

 Ὅπως ἀκριβῶς ἡ Ἐπιστήμη καί ἡ Τεχνική τῆς Μηχανικῆς διαμορφώνει τόν ἐξωτερικόν κόσμον, τό δομημένον περιβάλλον καί ὑλοποιεῖ τόσα τεχνολογικά ἐπιτεύγματα, οὕτω καί ἡ πίστις διαμορφώνει τόν ἐσωτερικόν, ἤτοι τόν πνευματικόν καί ψυχικόν κόσμον.

 Ὅπως ἐσεῖς ἱδρύετε τάς Ἑνώσεις καί τά Ἐπιμελητήρια τῶν Μηχανικῶν, οὕτω καί αἱ Ἐκκλησίαι εἶναι τά ἱδρύματα τῶν Μηχανικῶν τοῦ πνεύματος.

 Διά μέσου τῶν χιλιετιῶν ἡ κοινή μας ἱστορία κατέδειξε ὅτι ἡ ποιότης τῆς ζωῆς καί ὁ Πολιτισμός τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι συνάρτησις τῆς ἁρμονικῆς συνεργασίας μας. Ἔχομεν κοινόν καθῆκον νά οἰκοδομήσωμεν τήν ἀνθρωπίνην ἱκανότητα, τήν κοινότητα καί τήν ἀξιοπρέπειαν τῶν ἀνθρώπων.

 Τό ἐπάγγελμα τοῦ Μηχανικοῦ ἔχει νά ἐπιδείξῃ σημαντικήν συμβολήν εἰς τήν κατεύθυνσιν αὐτήν.

 Καθῆκον ἡμῶν εἶναι νά σᾶς ἐνθαρρύνωμεν, ἵνα συνεχίσητε μέ τόν προσφορώτερον τρόπον τάς παραδόσεις, ἀλλά καί τάς ἐπιδόσεις τοῦ διττοῦ ἐπαγγέλματός σας καί ὡς Ἐπιστήμης καί ὡς Τέχνης.

 Εἴθε ὁ Κύριος νά εὐλογῇ τήν διοργάνωσιν ταύτην, καθώς καί τήν ἀφοσίωσίν σας εἰς ὅλα τά ὑψηλά ἰδιεώδη τῆς εἰδικότητός σας.

 Τό δέ φῶς τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Τάφου νά καταυγάζῃ τάς προοπτικάς τῆς μεθ’ ὑμῶν συνεργείας πρός ὄφελος τῆς δοκιμαζομένης περιοχῆς ἡμῶν.

Εἰς τήν ἐκδήλωσιν ταύτην εἶχε τοποθέτησιν ἡ καθηγήτρια τοῦ Ε.Μ.Π. κα Ἀντωνία Μοροπούλου μέ θέμα «Ἡ ἀνάδειξη καί προστασία θρησκευτικῶν μνημείων καί τόπων λατρείας, μοχλός ἀνάπτυξης στήν Νοτιοανατολική Μεσόγειο» καί μέ ἐπίκεντρον τό ἐπιτελούμενον ἔργον τῆς ἀναστηλώσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου. Ἡ τοποθέτησις αὑτη ἔχει ὡς ἕπεται:

https://www.dropbox.com/s/ms4quxo57ef2gd5/02_parousiasis_proodou_ergasion_k_moropoulou.pdf?dl=0

Εἰς τό πλαίσιον τῆς εἰς Κύπρον ἐπισκέψεως Αὐτοῦ διά τήν ἐκδήλωσιν ταύτην, ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Σταυροπηγιακήν Μονήν Μαχαιρᾶ. Ἐνταῦθα ἐγένετο δεκτός ἐν ὑποδοχῇ καί προϋπαντήσει παρά τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς καί ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἐπισκόπου Λήδρας κ. Ἐπιφανίου, ὅστις καί προσεφώνησεν Αὐτός διά λόγου, ὁ ὁποῖος ἔχει ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε,

Ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς ἡ καθ ̓ ἡμᾶς Ἱερὰ Βασιλικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Μαχαιρᾶ ὑποδέχεται σήμερον μετὰ πολλῆς χαρᾶς τὴν Ὑμετέραν Μακαριότητα μετὰ τῆς ἐκλεκτῆς καὶ τιμίας Συνοδείας Σας.

Εἰς τὸ ὄρος τοῦτο ἐπὶ ἐννέα καὶ πλέον αἰῶνας ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ὡς βασιλὶς καθέζεται εἰς τὸ Ἱερὸν Μοναστήριόν της, καὶ ἡ Ἱερὰ καὶ θαυματουργὸς εἰκών της, μία ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ Ἱστορημένων εἰκόνων, καθημερινῶς ἀναβλύζει θαύματα καὶ ἰάματα πᾶσι τοῖς προσερχομένοις καὶ ἀσπαζομένοις αὐτὴν ἐν πίστει, ἡ δὲ Μονὴ αὕτη, μετὰ ὀκτὼ καὶ πλέον αἰώνων παρουσίαν καὶ προσφορὰν εἰς τὴν Ἱστορίαν τῆς Νήσου μας Κύπρου, διαμένει πνευματικὸν προπύργιον καὶ βάρις ἀσάλευτος τῆς Νήσου ταύτης τῶν Ἁγίων. Οὐδέποτε διέκοψε τὴν λειτουργίαν της, ἀλλὰ ἐκ τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς Ἱδρύσεώς της, προσφέρει Κυρίῳ τῷ Θεῷ τὴν ἀναίμακτον Ἱερουργίαν καὶ τὴν ἐν Χριστῷ τελείωσιν καὶ σωτηρίαν τῶν τέκνων της, καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν Κύπρῳ.

Διαπλέοντες τὸ πέλαγος τῶν αἰώνων καὶ ἀναδιφόντες εἰς τὴν Ἱστορίαν, τόσον τὴν ἐκκλησιαστικὴν ὅσον καὶ τὴν πολιτειακὴν τῆς Νήσου ἡμῶν, ἀνευρίσκομεν, ὅτι ἡ παλαίφατος αὕτη Μονή, πολλὰς περιπετείας διῆλθεν, πολλὰ γεγονότα κατέγραψεν, καὶ ἑλληνοχριστιανικὴν μαρτυρίαν κατέθεσεν. «Κρίμασιν οἷς οἶδεν Κύριος», παραπλησίον τῆς παρακμῆς ἤγγισεν. Καὶ ἵνα μὴ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐξ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς θεομητορικῆς προνοίας, ἀντιλήψεως καὶ σκέπης, τὸ ἔργον καὶ ἡ ἐπικουρία, θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ ἀνεκαινίσθη καθὼς σήμερον τοῖς πᾶσι φαίνεται.

Μὲ τὴν σθεναρὰν παρουσίαν τῶν τριῶν τελευταίων ἡγουμένων, τοῦ μακαριστοῦ Παύλου, τοῦ καὶ μετέπειτα Μητροπολίτου Κυρηνείας διατελέσαντος, τοῦ Ἀθανασίου, νῦν Μητροπολίτου Λεμεσοῦ, καὶ τοῦ μακαριστοῦ προηγουμένου Ἀρσενίου, ἀνεπαλαιώθη ἡ Μονή, ἀνηγέρθησαν καινούργια κτίρια διὰ τὰς λειτουργικὰς ἀνάγκας τῶν ἐνασκουμένων ἀδελφῶν, ἡσυχαστήρια, ἐργαστήρια, παρεκκλήσια, καθιστικά, κελλία καὶ ἄλλα. Τὸ μοναστήρι, ἀπὸ ἰδιόρρυθμον μετετράπη εἰς κοινόβιον κατὰ τὰ πρότυπα τῶν ἀρχαίων μοναστηριακῶν κοινοβίων.


 Παραλλήλως νέοι, μορφωμένοι, ἐπιτυχημένοι κοινωνικὰ ἄνθρωποι, ἐπέλεξαν τὸν μοναχισμὸν καὶ ἐξέλεξαν ὡς τόπον τῆς καταπαύσεώς τους ἐκ τῶν τοῦ βίου πραγμάτων τὸ ὄρος τοῦτο τοῦ Μαχαιρᾶ. Καὶ ὃν τρόπον ὄρνις τὰ ἑαυτῆς νοσσία ὑπὸ τὰς πτέρυγας ἐπισυνάγει, οὕτω καὶ ἡ Παναγία μητέρα μας, ἐκ τῶν τεσσάρων μερῶν τῆς Νήσου ἡμῶν μᾶς συνεκέντρωσεν εἰς μίαν Ἁρμονίαν, εἰς μίαν ψυχήν, εἰς μίαν οἰκογένειαν. Ἐκ μέσης καρδίας εὐλογοῦμεν καὶ εὐχαριστοῦμεν Αὐτήν, τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ κόσμου, διὰ τὴν πολλὴν Αὐτῆς ἀγάπην τὴν ὁποίαν καθ’ ἑκάστην εἰς ἡμᾶς καὶ τῷ γένει παντὶ ἐπιδεικνύει.

ἡμεῖς, ἀπόγονοι Ἁγίων πατέρων, διάγομεν τὸν μοναχικὸν δίαυλον στοιχοῦντες ἐπὶ τῇ πατρώᾳ παραδόσει, ἣν παρελάβομεν, ἰχνηλατοῦντες ἐπὶ τῶν Ἱερῶν ἰχνῶν τῶν προγενεστέρων Ἁγίων ἡμῶν πατέρων. Παρακαλοῦμεν ὑμᾶς ὅπως εὔχεσθε ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα ἄξιοι γενόμεθα τῆς παραδόσεως τὴν ὁποίαν παρελάβομεν, καὶ τηρήσωμεν αὐτὴν μέχρι τέλους.

 Ὑμᾶς δέ, Μακαριώτατε, καὶ τὸν λοιπὸν μεθ’ ὑμῶν Ἱερὸν σύλλογον, ἐγκαρδίως ὑποδεχόμεθα εἰς τὸ ἅγιον ὄρος τοῦτο τοῦ Μαχαιρᾶ, ὅπου ἡ Ἁγία Εἰκὼν τῆς Παναγίας μας, ὡς ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ, παντάνασσα καὶ ἔφορος, καθέζεται καὶ ἀναπαύεται, ἀενάως Ἱκέτιδας χεῖρας ἐκτείνουσα πρὸς τὸν ἠγαπημένον της Υἱὸν καὶ Θεὸν ἡμῶν, θερμῶς δεομένη ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ἀντίγραφον ταύτης τῆς ἐφεστίου ἡμῶν εἰκόνος, προσφέρομεν εἰς ὑμᾶς, ὡς ἐνθύμιον τῆς Ὑμετέρας ἐπισκέψεως.

Καλῶς ὡρίσατε.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε διά τήν ὑποδοχήν καί τό ἐνδιαφέρον τῆς Μονῆς πρός τόν Πανάγιον Τάφον. Τήν μεσημβρίαν τῆς ἡμέρας ταύτης ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπέδωσεν κανονικήν ἐκκλησιαστικήν ἐπίσκεψιν εἰς τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ. Χρυσόστομον. Κατά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου παρέθεσε γεῦμα πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ καί προσέφερε δωρεάν ἐκ δέκα χιλιάδων εὐρώ ὡς συνδρομήν διά τό ἐπιτελούμενον ἔργον τῆς ἀναστηλώσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου. Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου διά τήν δωρεάν ταύτην καί διά τό ἐν γένει ζωηρόν ἐνδιαφέρον Αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/I6NBSQhe7rs

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 24^ης Ἰουλίου /6^ης Αὐγούστου 2016, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ.κ Θεόφιλος ἤρξατο τῆς ἤδη ἀνακοινωθείσης ἐπισκέψεως Αὐτοῦ εἰς Ἅγιον Ὄρος.

Εἰς τήν ἐπίσκεψιν ταύτην, ὁ Μακαριώτατος συνωδεύτετο ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου, τοῦ ἐν Ἀθήναις Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου Ἀρχιμανδρίτου Δαμιανοῦ, τοῦ Ἱεροδιακόνου Μάρκου καί τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Θεοδώρου Γιάγκου.

Εἰς λίαν πρωϊνήν ὥραν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, ὁ Μακαριώτατος ἀνεχώρησεν ἀπό τό ἐν Θεσσαλονίκῃ ξενοδοχεῖον τῆς παραμονῆς Αὐτοῦ πρός Οὐρανούπολιν.

Ἀπό Οὐρανούπολιν ἀνεχώρησε μέ πλοιάριον τήν 9.30 π.μ. ὥραν καί ἔφθασεν εἰς τό λιμάνι τῆς Δάφνης τήν 10.30 π.μ. ὥραν, ἔνθα ἐγένετο δεκτός ὑπό τῶν ἀντιπροσώπων τῶν Ἱερῶν Μονῶν Ξηροποτάμου π. Παύλου καί Σίμωνος Πέτρας π. Ἱερωνύμου.

Ἀπό τῆς Δάφνης ἀνεχώρησε ὁ Μακαριώτατος διά Καρυάς καί φθάσας εἰς αὐτάς, ἐγένετο δεκτός ὑπό τῶν τεσσάρων ἐκπροσώπων τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας καί ἐν συνεχείᾳ πρό τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ὑφ᾽ ὅλων τῶν ἐκπροσώπων τῶν εἴκοσι Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Πρό τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ τούτου, ὁ Μακαριώτατος ἐνεδύθη μανδύαν καί προσεκύνησε τό Εὐαγγέλιον καί λαβών τόν σταυρόν εἰσώδευσεν, ἐν ᾧ οἱ ψάλται τῆς Μονῆς Βατοπεδίου καί Σίμωνος Πέτρας ἔψαλλον τό «Ἄξιόν Ἐστιν».

Προσκυνήσας ὁ Μακαριώτατος τήν Ἱεράν Εἰκόνα τοῦ Ἄξιον Ἐστίν τῆς Θεοτόκου καί εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, προεξῆρξε τῆς Δοξολογίας, πρό τῆς ὁποίας ἐψάλησαν τά τροπάρια: «Ἐν τῇ Γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας», «Τούς τοῦ Ἄθω Πατέρας…», «Τάς ἀλγηδόνας τῶν Ἁγίων», «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ» καί οἱ στίχοι τῆς Δοξολογίας.

Εὐθύς ἀμέσως προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Πρῶτος τῆς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐκπρόσωπος τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου π. Βαρνάβας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

1. ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΠΡΩΤΕΠΙΣΤΑΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ

Εἰς ταύτην ἀντεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως Αὐτοῦ:

Σεβάσμιοι καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

καί πατέρες τῆς Ἱερᾶς   Ἐπιστασίας,

ἐκπρόσωποι τῶν ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους,

 Ἡ πανσθενουργός δύναμις τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἡμῶν ἐνίσχυσεν Ἡμᾶς εἰς τήν πραγματοποίησιν τῆς πρώτης ἐπισκέψεως Ἡμῶν ταύτης ὡς Προκαθημένου τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας καί ἡγουμένου τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, τῇ εὐγενεῖ προσκλήσει τῆς Ἱερᾶς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης, ἐγκριθείσῃ ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὥστε νά ἀπολαμβάνωμεν κατά τήν εὐλογημένην στιγμήν ταύτην τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀγαλλιάσεως τῆς κοινωνίας μετά πάντων τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, ἐν τῷ προσώπῳ ὑμῶν, τῶν σεβασμίων ἐκπροσώπων τῶν εἴκοσι Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τῆς προσγιγνομένης Ἡμῖν τιμῆς ὑπό τῆς Συνάξεως ταύτης ἐν τῷ ἱστορικῷ Πρωτάτῳ.

 Ἡμεῖς, προερχόμενοι ἐκ τῆς πόλεως τῆς Ἁγίας Ἱερουσαλήμ, τῆς ἕδρας τοῦ Βασιλέως τοῦ Μεγάλου, μεταφέρομεν εἰς ὑμᾶς κατά τήν εὐλογημένην στιγμήν ταύτην τήν λειτουργικήν καί ποιμαντικήν Ἡμῶν ἐμπειρίαν εἰς τά πανάγια Προσκυνήματα, τά ὁποῖα ηὐλογήθησαν ὑπό τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἡμῶν, ἵνα ὦσιν τό φυσικόν ὀστράκινον κέλυφος τῆς κατά σάρκα ἐπί γῆς εὐεργετικῆς   καί σωστικῆς παρουσίας τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου Αὐτοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ταῦτά εἰσι οἱ σιωπηροί μέν, ἀψευδεῖς δέ μάρτυρες τοῦ γεγονότος ὅτι «ὁ Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ὤφθη ἀνθρώποις καί αὐτοῖς συνανεστράφη».

 Τό ὑπερφυές καί ἀκατάληπτον τοῦτο γεγονός ἔλαβε χώραν ἐν χρόνῳ καί τόπῳ, ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου καί εἰς τήν γῆν τῆς ἐπαγγελίας τῶν προφητῶν. Εἰς Ναζαρέτ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου ὁ Ἀσώματος ἐσωματώθη. Εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον κατά σάρκα ἐκ τῆς ἀειπαρθένου ἐτέχθη. Ἐν Τριαδικῇ Θεοφανείᾳ εἰς Ἰορδάνην ἐβαπτίσθη. Ἐπί τοῦ Θαβωρίου Ὄρους τό φῶς τοῦ προσώπου Αὐτοῦ τό ἄκτιστον καί ἄσχετον εἰς τούς προκρίτους μαθητάς ἐφανέρωσε. Ἐπί τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ διά τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καί τήν σωτηρίαν ἡμῶν ἐσταυρώθη. Ἐκ τοῦ κενοῦ μνημείου τριήμερος ἐκ νεκρῶν ἀνέστη. Εἰς οὐρανούς ἐκ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ἐνδόξως ἀνελήφθη καί τό Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ ἐν τῷ ὑπερώῳ τῆς Ἁγίας Σιών παρά τοῦ Πατρός ἀπέστειλε.

 Τό ἔργον Αὐτοῦ τό εὐεργετικόν καί σωτηριῶδες ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία εἰς τήν Γῆν ταύτην τήν Ἁγίαν διά μέσου τῶν αἰώνων ἐσυνέχισε. Τῇ βοηθείᾳ καί προστασίᾳ μεγάλων αὐτοκρατόρων, ὡς τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καί τῆς μητρός αὐτοῦ Ἁγίας Ἑλένης, Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου, Ἰουστινιανοῦ καί ἄλλων, ᾠκοδομήθη κατ’ ἀρχάς τό πανορθόδοξον καί παγχριστιανικόν προσκύνημα, τό σέμνωμα τῆς πίστεως ἡμῶν, ὁ Ναός τῆς Ἀναστάσεως καί ἡ Βασιλική τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ καί ἐν συνεχείᾳ αἱ Μοναί, Κοινόβια καί Λαῦραι, Ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου, Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοτζεβιτῶν καί πολυάριθμοι ἄλλαι.

 Εἰς τά προσκυνήματα ταῦτα, εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τήν Βασιλικήν τῆς Βηθλεέμ καί εἰς τάς Μονάς τῆς ἐρήμου, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἕως τῆς σήμερον δίδει ἀναμέσον ἑτεροδόξων καί ἀλλοδόξων τήν μαρτυρίαν αὐτῆς, τῆς ἐν τῇ μιᾷ ὑποστάσει τοῦ Χριστοῦ συνεργίας τῶν δύο φύσεων Αὐτοῦ, θείας καί ἀνθρωπίνης, συμφώνως πρός τό Χριστολογικόν δόγμα τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκιδόνος, ἡ ὁποία καί τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων εἰς Πατριαρχεῖον ἀνύψωσεν.

 Ἐκ τῆς γῆς ταύτης τῆς Ἁγίας μετά   τοιαύτης παρακαταθήκης, ἀφίχθημεν σήμερον εἰς μίαν ἄλλην γῆν ἁγίαν, τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους, τοῦ ἁγιασθέντος ὑπό τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, «οὗτινος τήν ἐν σαρκί ζωήν κατεπλάγησαν ἀγγέλων τάγματα, πῶς μετά σώματος θνητοῦ πρός ἀοράτους συμπλοκάς ἐχώρησε καί κατετραυμάτισε τῶν δαιμόνων τά τάγματα» καί ὑπό τῶν διαδεξαμένων αὐτῶν ἁγίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων, ἀσκητῶν καί ὁσίων, δοχείων ἀρετῆς, ἐργατῶν τῆς προσευχῆς καί δή τῆς μονολογίστου νοερᾶς, θεωρῶν τοῦ ἀκτίστου φωτός, τῶν πολυαρίθμων «ἱερῶς ἡσυχαζόντων», ὧν προστάτης, ἐκλήθη καί ἀνεδείχθη ὁ Μέγας Πατήρ καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.

 Τοιαύτην καί τοσαύτην παρακαταθήκην καί παράδοσιν ἔχοντες, ὑπερδισχιλιετῆ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ὑπερχιλιετῆ δέ ἡ τοῦ Ἁγίου Ὄρους Μοναστική Κοινότης, δεῦτε, ἐκ τῆς εὐλογημένης ταύτης συναντήσεως, ὅπως ἀνανεώσωμεν καί συσφίγξωμεν καί πάλιν τούς ἀνέκαθεν ὑπάρξαντας πνευματικούς δεσμούς μεταξύ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὥστε Ἁγιορεῖται Πατέρες νά πληροφορῶνται περί τοῦ ἐπιτελουμένου ἔργου αὐτοῦ, ἐρχόμενοι διά κανονικῆς εὐλογίας καί παραμένοντες εἰς αὐτό ἐπί τι διάστημα, Ἁγιοταφῖται δέ Πατέρες ἐπισκέπτωνται τό Ἅγιον Ὄρος καί διδάσκωνται ἐκ τοῦ Κοινοβιακοῦ καί ἀσκητικοῦ τρόπου ζωῆς τῶν Ἁγιορειτῶν καί οὕτω αὐξάνῃ ἡ ἐν Χριστῷ ζωή ἡμῶν καί ἡ ἐμπειρία ἡμῶν ἐν τῇ ἀσκήσει καί μοναχικῇ καί ἐκκλησιαστικῇ διακονίᾳ καί, συμπληρούμενοι ὡς ἀλλήλων μέλη, ἀναδεικνυώμεθα συνεργοί Θεοῦ πρός σωτηρίαν ψυχῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνητοῦ ὀνόματος Αὐτοῦ. Γένοιτο.

Ἐπί τῇ ἐπισκέψει ταύτῃ ἡ Ἱερά Κοινότης ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἀντίγραφον τῆς εἰκόνος τοῦ «Ἄξιόν Ἐστιν» καί ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἱεροσολυμιτίσσης.

Ἐν συνεχείᾳ ἄνω εἰς τήν αἴθουσαν τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας τῆς Μονῆς προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυρονικῆτα Ἱερομόναχος Ναθαναήλ ὡς ἕπεται:

2. ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΜΟΝ ΙΒΗΡΩΝ

ὁ δέ Μακαριώτατος ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Πανοσιολογιώτατε ἅγιε Πρωτεπιστάτα, Πανοσιολογιώτατοι ἅγιοι Καθηγούμενοι καὶ λοιποὶ ἀντιπρόσωποι τῶν εἴκοσι Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἁγιωνύμου Πολιτείας, Ἐξοχώτατε κ. Πολιτικὲ Διοικητά, Ὁσιώτατοι μοναχοὶ καὶ λοιποὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ὁ προφητάναξ Δαβίδ, αὐτὴ ἡ ἀδιάπτωτος λύρα τοῦ Πνεύματος καὶ τὸ πάγχρυσον στόμα τοῦ ὑψιπέτου ψαλμῳδοῦ, ἐξαίρει κατ’ ἐπανάληψιν τὰ ὄρη τῆς Παλαιστίνης, προσδίδων εἰς αὐτὰ εἴτε φυσικὸν εἴτε μεταφυσικὸν χαρακτῆρα. Ἐνδεικτικῶς λέγει ὅτι «τὰ ὄρη καὶ πάντες οἱ βουνοὶ» (148.9) συμμετέχουν μετὰ πάντων τῶν κτισμάτων εἰς τὴν ἀέναον δοξολογίαν τοῦ Θεοῦ. «Τὰ ὄρη ἀγαλλιάσονται» (97.8) μετὰ τῶν ποταμῶν καὶ τῶν θαλασσῶν ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ τῆς Δικαιοσύνης, ἀναπέμποντα «τὸ καινὸν ᾆσμα» (97.1). «Ὁ Κύριος ὑψοῦται καὶ προσκυνεῖται εἰς ὄρος ἅγιον αὐτοῦ» (98.9). Ἀπὸ προσώπου τῆς μεγαλοπρεπείας Κυρίου «τὰ ὄρη ὡσεὶ κηρὸς ἐτάκησαν» (96.5). «Τὸ ὄρος ὃ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς κατοικεῖν ἐν αὐτῷ» (67.16) «καὶ ὃ ἡτοίμασεν ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ» (64.6) εἶναι «πῖον καὶ τετυρωμένον» (67.15). Ὁ Κύριος «φωτίζει θαυμαστῶς ἀπὸ ὀρέων αἰωνίων», διὸ καὶ «οἱ πεποιθότες ἐπὶ Κύριον» καθίστανται ἰσχυροὶ «ὡς ὄρος Σιών» (124.1), οὗτοι «ἑοίκασιν ὄρει τῷ ἁγίῳ» (Ἀναβαθμοί). Τὰ ἱερὰ ὄρη, συνελόντι εἰπεῖν, εἶναι τόποι ἁγιάσματος Κυρίου καὶ Θεοφανειῶν.

Προσερχόμενοι ὡς προσκυνηταὶ ἐκ τοῦ ὄρους «ὃ ἠγάπησεν ὁ Κύριος τῆς Δόξης» (77.68), ἤτοι ἐκ τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, διαλογιζόμεθα ἐν τῇ καρδίᾳ Ἡμῶν μετὰ τοῦ Ψαλμῳδοῦ, «Τίς κατασκηνώσει ἐν ὄρει ἁγίῳ αὐτοῦ;» (14.1) καὶ «Τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος Κυρίου;» (23.3), εἰ μὴ μόνον «ὁ ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ» (23.4), διὸ καὶ αἴρομεν ἱκετευτικῶς καὶ χεῖρας καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς Ἡμῶν, «εἰς τὰ ὄρη, ὅθεν ἥξει ἡ βοήθεια ἡμῶν» (120.1), μεταφέροντες πρὸς Ὑμᾶς, σεβάσμιοι Πατέρες, οἵτινες «ἐμεταναστεύσατε ἐπὶ τὰ ὄρη ὡς στρουθία» (10.2), «τὴν δρόσον Ἀερμὼν τὴν καταβαίνουσαν ἐπὶ τὰ ὄρη Σιών» (132.3), ἤτοι τὴν χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Παναγίου καὶ Ζωοδόχου Τάφου καὶ ἐπιδαψιλεύομεν ἐφ’ Ὑμᾶς τὰς ἐγκαρδίους Πατριαρχικὰς Ἡμῶν εὐχάς.

Ἡ «εὐδοκία Κυρίου» «ἤγαγεν ἡμᾶς εἰς ὄρος ἅγιον αὐτοῦ» (42.3), διὰ νὰ συνευφρανθῶμεν μεθ’ Ὑμῶν, συμπανηγυρίζοντες τὴν μνήμην τῆς θεοπρομήτορος Ἄννης, ἥτις κατηξιώθη θαυμαστῶς ὑπὸ τοῦ Κυρίου, εἰς προβεβηκυῖαν ἡλικίαν, νὰ φέρῃ εἰς τὰ σπλάγχνα αὐτῆς τὴν Κυρίαν Θεοτόκον, ἥτις ἠγάπησεν καὶ ᾐρετίσατο τὸν ἅγιον τοῦτον τόπον, τὸν καθαγιασθέντα διὰ τῶν θαυμαστῶν παλαισμάτων τῶν οἰκητόρων αὐτοῦ.

Πρώτη ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ συνέδεσεν ἀρρήκτως τὴν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν μετὰ τῆς Ἁγιωνύμου Πολιτείας καὶ κατέστησεν αἰώνιον καὶ πνευματικὸν τὸν δεσμὸν αὐτόν. Τοῦτον τὸν δεσμόν, κατὰ τὸν ροῦν τῆς ἱστορίας, ἐπιβεβαίωσαν καὶ ἐξέφρασαν ποικιλοτρόπως Ἱεροσολυμῖται καὶ Ἁγιορεῖται μοναχοί, συστοιχοῦντες εἰς τὴν κοινὴν ἀσκητικὴν παράδοσιν αὐτῶν. Αἱ οἰκουμενικαὶ ἀσκητικαὶ μορφαὶ τῆς Ἁγίας Γῆς, αἵτινες ἐξήνθησαν διὰ τῶν ἀρετῶν αὐτῶν τὴν πρὶν ἔρημον γῆν καὶ ἐκαλλιέργησαν τὴν ἄγονον ἄρουραν, ὡς οἱ ἅγιοι Εὐθύμιος, Θεοδόσιος, Σάβας καὶ ἡ τεραστία πληθὺς τῶν ἐπωνύμων καὶ ἀνωνύμων μοναχῶν συνιστοῦν τὰ αἰώνια πρότυπα καὶ διὰ τοὺς Ἁγιορείτας Πατέρας. Αἱ συνεχεῖς μεταναστεύσεις μοναχῶν μεταξὺ τῶν δύο τούτων πνευματικῶν κέντρων παγκοσμίου ἀκτινοβολίας, αἱ ἱεραὶ ἀποδημίαι καὶ ὑπεράνω ὅλων ἡ ἀνυπέρβλητος συμβολὴ ἑνὸς ἑκάστου τῶν ἡγιασμένων καὶ πνευματικῶν τούτων τόπων εἰς τὴν διαμόρφωσιν τῆς Ὀρθοδόξου λατρείας καὶ εἰς τὴν διατύπωσιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως, διαλάμπουσαι διὰ τῶν αἰώνων εἰς ὅλον τὸν Ὀρθόδοξον κόσμον, ἐσμίκρυναν τὰς ἀποστάσεις καὶ συνήνωσαν πνεύματα καὶ καρδίας τῶν Ἁγιορειτῶν καὶ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν. Ἡ οἰκειότης ἐκαλλιεργεῖτο ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης, ταῖς ὑπερεχούσαις πάντα νοῦν. Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ, οἱ Ἁγιοσαβαΐται Πατέρες συνέβαλον καθοριστικῶς εἰς τὴν σύνταξιν τῶν λειτουργικῶν βιβλίων, ὡς τῆς Ὀκτωήχου, τοῦ Τριῳδίου, τῶν Μηναίων καὶ ἄλλων, ἐνῷ κατέγραψαν μετὰ πιστότητος τὴν τάξιν τῆς λατρείας εἰς τὸν λεγόμενον «Ἁγιοπολίτην», ἤτοι τὸ Ἱεροσολυμιτικὸν Τυπικόν. Ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει, οἱ ἐδῶ Πατέρες ἐνεπλούτισαν περαιτέρω τὴν λατρείαν, προσθέτοντες πολλὰς νέας ἀκολουθίας, ἐνῷ ἡρμήνευσαν αὐτὴν διὰ πολυτίμων θεολογικῶν συγγραφῶν, ὡς ἐκεῖναι τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Νικοδήμου, ἀπὸ δὲ τοῦ 11ου αἰῶνος καὶ ἐντεῦθεν, οἱ Ἁγιορεῖται ἐπανεσυνέδεσαν τὴν στουδιτικὴν λειτουργικὴν τάξιν μετὰ τῆς ἱεροσολυμιτικῆς, συνθέτοντες οὕτω πως τὴν Νεοσαβαϊτικήν, ἥτις περιλάμπει ἔκτοτε εἰς τὸν Ὀρθόδοξον κόσμον.

Ταῦτα ὑπομιμνήσκοντες, καυχόμενοι ἐν Κυρίῳ διὰ τὴν συμβολὴν καὶ σύμπραξιν τῶν πρὸ ἡμῶν Πατέρων, ἀναλογιζόμεθα ἐν ταὐτῷ καὶ διὰ τὴν εὐθύνην ἡμῶν διὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τῆς Ἐκκλησίας, εἰς μίαν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπικυριαρχεῖ παγκοσμίως ἡ ἐκκοσμίκευσις καὶ ἡ πνευματικὴ ἀδιαφορία, προσβάλλουσαι τὰς πατρίους ἡμῶν παραδόσεις καὶ ἀποπροσανατολίζουσαι τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ. Αἱ προκλήσεις εἶναι ἰσχυραὶ καὶ ὁ κλύδων μέγας, διασαλεύων τὴν εἰρήνην καὶ τὴν εὐημερίαν τῶν λαῶν, ἀλλὰ πρωτίστως καταλύων τὰς θεοδιδάκτους παραδόσεις τῆς πίστεως ἡμῶν. Πολλάκις εὑρισκόμεθα ἐνώπιον λαοῦ στερουμένου ἐλπίδος, διακειμένου ὑπὸ τὴν ἀπειλὴν ἢ καὶ ὑπ’ αὐτὴν ταύτην τὴν αἰχμαλωσίαν εἰς «τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ αἰῶνος τούτου», διὸ καὶ θλίβεται ἡ ψυχὴ Ἡμῶν. Οὕτως εἶναι πλέον ἐπιβεβλημένον ἓν νέον «κτητορικὸν ἔργον», ὅπως ἀποκαλεῖτε αὐτὸ Ὑμεῖς οἱ Ἁγιορεῖται, οὐχὶ διὰ τὴν οἰκοδομὴν ἀψύχων οἴκων ἀλλὰ ἐμψύχων εἰκόνων τοῦ Θεοῦ. Ὀφείλομεν ὅλοι νὰ ἐργασθῶμεν ἐκτενῶς «εἰς τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου», ἐν ἀδιαλείπτῳ προσευχῇ, ἀλλὰ καὶ ἐν συντόνοις θεοφιλοῖς ἔργοις, ἔχοντες τὸ ποιμαντικὸν φρόνημα, καθὼς ἐπιτάσσει ἡ Ἐκκλησία. Ὀφείλομεν, πάσῃ δυνάμει, νὰ ἐπιστηρίξωμεν τὸν δοκιμαζόμενον λαὸν τοῦ Θεοῦ, τὸν εὑρισκόμενον «ἐν θλίψεσιν καὶ περιστάσεσι πολλαῖς», προσέτι δὲ νὰ μαρτυρήσωμεν ὅση δύναμις εἰς τὴν οἰκουμένην τὸ μεγαλεῖον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ θεολογίας.

Τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπως καὶ οἱ Ἅγιοι Τόποι, ἔχουν τὸ προνόμιον νὰ προσελκύουν συνεχῶς χιλιάδας προσκυνητῶν, Ὀρθοδόξους καὶ μή, βαθύτατα ἀφοσιωμένους εἰς τὸν Θεὸν ἢ μὲ χλιαρὴν πίστιν, νέους καὶ γέροντες, ὅλοι αὐτοὶ ἐναποθέτουν, κατὰ τὸ μέτρον τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐκκλησιαστικότητος ἑκάστου, τὰς ψυχὰς αὐτῶν εἰς τὸν Θεόν, ἀναμένοντες ἀφ’ ἡμῶν τὸν λόγον τῆς οἰκοδομῆς καὶ τῆς παρηγορίας.

Ἡμεῖς φυλάττομεν ἐν τοῖς Ἁγίοις Τόποις, εἰς ἀδιάκοπον σειρὰν χρόνου δύο χιλιετιῶν, τὰ Πανάγια Προσκυνήματα. Ὑμεῖς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, κατὰ τὴν ὑπερχιλιετῆ ἱστορίαν αὐτοῦ, περιφρουρεῖτε τὰ μοναχικὰ πολίσματα. Οἱ Πατέρες ἀμφοτέρων τῶν Ἱερῶν Τόπων ἔζησαν περιόδους ἀκμῆς καὶ παρακμῆς, ὅμως πάντοτε μεθ’ ὑψηλοῦ αἰσθήματος εὐθύνης. Τοῦτο ὀφείλομεν νὰ συνεχίσωμεν νὰ πράττωμεν, συστοιχοῦντες πρὸς τὸ ἐκκλησιαστικὸν φρόνημα καὶ ἀποφεύγοντες τὴν αὐτοάνοσον ἐσωστρέφειαν, ἥτις συνήθως προκαλεῖ ἀνωφελεῖς ἔριδας καὶ μάχας. Ἡ εὐθύνη ἡμῶν εἶναι νὰ μεταδίδωμεν τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.

Ταῦτα λέγομεν, ἀπευθυνόμενοι πρὸς Ὑμᾶς, τοὺς προσφιλεῖς καὶ σεβασμίους οἰκήτορες τοῦ Ἄθωνος, μετὰ πατρικῆς ἀγάπης καὶ εὐχόμενοι ὅπως ὁ Κύριος τῆς Δόξης χαρίζηται Ὑμῖν τὰς οὐρανίους δωρεάς, διὰ πρεσβειῶν τῆς Παναγίας Μητρὸς Αὐτοῦ καὶ τῆς θεοπρομήτορος Ἄννης.

Ἅγιον Ὄρος, 25 Ἰουλίου ͵βιϛʹ

Ἀπό τάς Καρυάς ὁ Μακαριώτατος ἦλθε καί πάλιν εἰς Δάφνην περί τήν 14.00 μ.μ. ὥραν, ὅθεν καί ἐπιβάς πλοιαρίου ἀνεχώρησεν διά τόν τελικόν προορισμόν τῆς ἐπισκέψεως Αὐτοῦ, ἤτοι τήν Ἱεράν Σκήτην τῆς Ἁγίας Ἄννης. Φθάσας ὁ Μακαριώτατος εἰς τόν λιμένα τῆς Ἁγίας Ἄννης ἐγένετο δεκτός ἐνθέρμως ὑπό τοῦ προσκαλέσαντος Αὐτόν Δικαίου τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης Ἱερομονάχου Ἰωάννου καί ἡγουμένου τοῦ κελλίου τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί τῶν συνοδῶν αὐτοῦ. Ἀπό τοῦ λιμένος ὁ Μακαριώτατος ἀνῆλθεν εἰς τό Κυριακόν τῆς Σκήτης δι᾽ ἀνάπαυσιν.

Μετά τήν ἀνάπαυσιν, τήν ἑσπέραν ὁ Μακαριώτατος κατῆλθεν εἰς τό Καθολικόν τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης. Ἐνταῦθα ἐκαλωσώρισεν τόν Μακαριώτατον ὁ ἡγούμενος τῆ Μονῆς Μεγίστης Λαύρας Ἱερομόναχος Πρόδρομος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

3. ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ

καί ὁ Μακαριώτατος ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί, (ἀναρτηθήσεται προσεχῶς).

Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Μακαριώτατος ἐνδυθείς μανδύαν ἤρξατο προεξάρχειν τῆς ὁλονυκτίου ἀγρυπνίας τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ἁγίας Ἄννης διά θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου εἰς Κωνσταντινούπολιν καί πλειάδος Ἱερομονάχων Ἁγιορειτῶν καί τοῦ ἐν Ἀθήναις Ἁγιοταφίτου Ἐξάρχου ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Δαμιανοῦ, ψαλλόντων τῶν χορῳδιῶν τῶν μοναχῶν τῶν Ἱερῶν Μονῶν Βατοπεδίου καί Σίμωνος Πέτρας καί μετέχοντος πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν Ἁγιορειτῶν καί μή καί ἐκ προσκυνητῶν ἐλθόντων ἐκ τοῦ κόσμου πεντακοσίων περίπου.

Ἡ θεία Λειτουργία ἦτο ὄντως μία κοινωνία οὐρανοῦ καί γῆς, κάθοδος τοῦ οὐρανοῦ εἰς τήν γῆν καί ἄνοδος τῆς γῆς εἰς τόν οὐρανόν, ἄνοδος τοῦ ἐκκλησιάσματος εἰς τήν χώραν τῆς βασιλείας, τῆς ἐλθούσης εἰς τήν γῆν διά τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος, Σταυρωθέντος καί Ἀναστάσντος Ἰησοῦ Χριστοῦ, παρόντος εἰς τήν ἀναίμακτον θυσίαν τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος Αὐτοῦ. Εἰς τοῦτο συνετέλεσε τά μέγιστα ἡ ψαλτική τῶν χορῳδιῶν Βατοπεδίου καί Σίμωνος Πέτρας ψαλλουσῶν ἐκ καρδίας εἰς ὕφος καί ἦθος ἀκραιφνές μουσικόν Βυζαντινόν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν παρετέθη τράπεζα μετ᾽ ἐδεσμάτων ἰχθύων τῆς Ἁγιορειτικῆς θαλάσσης.

Διαρκούσης τῆς τραπέζης ταύτης ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον, ὁ δέ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί, ὡς ἕπεται:

Ὁσιώτατε Ἱερομόναχε π. Ἰωάννη,

Δικαῖε τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης,

Ἀγαπητοί Γέροντες μετά τῶν Συνοδειῶν ὑμῶν,

Πατέρες καί ἀδελφοί,

Ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Κοιμήσεως τῆς Ἁγίας Θεοπρομήτορος Ἄννης χαίρει σήμερον καί ἀγάλλεται ὅλη ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, πολλῷ δέ μᾶλλον χαίρει καί ἀγάλλεται ἡ Ἱερά Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης, ἡ φέρουσα τό ὄνομα αὐτῆς καί Ἡμεῖς οἱ ἀξιωθέντες νά συνεορτάζωμεν ἐν αὐτῇ, τῇ εὐγενεῖ προσκλήσει τοῦ Δικαίου αὐτῆς,   εὐλογηθείσῃ ὑπό τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

 Ἐπί τῇ ἀγομένῃ ἑορτῇ ταύτῃ τῆς Κοιμήσεως τῆς Ἁγίας Ἄννης, ἡ Ἐκκλησία φέρει εἰς τήν μνήμην αὐτῆς τό ἅγιον πρόσωπον   τῆς Ἁγίας Ἄννης, τήν ὁσίαν βιοτήν αὐτῆς καί τό ἔργον, τό ὁποῖον ἐπετέλεσεν δι’ αὐτῆς ὁ Θεός διά τήν ἀνθρωπότητα ὅλην.

 Φέρει δηλονότι ἡ Ἐκκλησία εἰς τήν μνήμην αὐτῆς ὅτι, στεῖρα οὖσα ἡ Ἁγία Ἄννα, οὐκ ἀπελπίσθη οὔτε καί ἔπαυσε νά πρεσβεύῃ εἰς τόν Θεόν μετά τοῦ συζύγου αὐτῆς Θεοπάτορος Ἰωακείμ, εἴτε ἐν τῷ οἴκῳ αὐτῆς, σωζομένῳ εἰς τά σπλάγχνα τῆς γῆς καί τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἐν τῇ περιοχῇ τῆς Γεθσημανῆς, εἴτε ἐν τῷ παραδείσῳ, τῷ κήπῳ δηλαδή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοτζεβᾶ, ἐν ᾗ καί παρεκκλήσιον, ἐπ’ ὀνόματι αὐτῆς   ἄχρι τῆς σήμερον ὑπάρχει.

 Εἰς τήν βαθεῖαν πίστιν τῆς Ἁγίας Ἄννης ἐδόθη ὑπό τοῦ Θεοῦ μεγάλη δωρεά. Ἐδόθη αὐτῇ καρπός κοιλίας, οὐχί κοινός βροτός, ἀλλ΄ αὐτή αὕτη ἡ ἀειπάρθενος Μαρία, ἡ ἐπονομασθεῖσα Θεοτόκος, διότι ἐξ αὐτῆς ἀργότερον ἐγεννήθη κατά σάρκα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ ὑμνογράφος εἰς τό Συναξαριακόν   ἐπίγραμμα αὐτοῦ χαρακτηρίζει αὐτήν πρώτην μητέρα εἰς ὅλον τόν κόσμον, ἄχρις οὗ ἡ κόρη αὐτῆς Μαρία γεννᾷ τόν Χριστόν. Τότε ἡ κόρη αὐτῆς φέρει τά πρωτεῖα τῆς μητρότητος, ἐνῷ ἐκείνη φέρει τά δευτερεῖα.  

 Διά τό ἔργον τοῦτο τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ προσώπῳ   τῆς Ἁγίας Ἄννης δι’ ἡμᾶς, αἰνοῦμεν Αὐτόν καί δοξολογοῦμεν. Εὐχαριστοῦμεν δέ ὑμᾶς Ὁσιώτατε π. Ἰωάννη, τήν τιμίαν Συνοδείαν ὑμῶν καί πάντας τούς Ἡγουμένους τῶν κελλίων τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης διά τήν πνευματικήν πανδαισίαν καί εὐφροσύνην τῆς ἀγρυπνίας καί τήν ὑλικήν ταύτην τράπεζαν καί προσευχόμεθα ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ὅπως ἐνισχύῃ τούς μοναχούς τῆς Ἁγίας Ἄννης καί ὅλης τῆς Ἁγιωνύμου Πολιτείας εἰς τόν ἀσκητικόν ὑμῶν ἀγῶνα, παρακαλοῦμεν δέ ὑμᾶς διά τάς προσευχάς ὑμῶν ὑπέρ Ἡμῶν, ἵνα μαρτυρῶμεν τήν Ὀρθόδοξον μαρτυρίαν εἰς τούς ἁγίους Τόπους καί ἀποτελειώσωμεν τό ἀρξάμενον ἔργον τῆς ἀποκαταστάσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων.

 Μετά τήν τράπεζαν ἤρχισεν ἡ Κάθοδος, μετά ταύτην δέ ἡ ἐπιβίβασις εἰς πλοιάριον καί ἡ διά πλοιαρίου εἰς Οὐρανούπολιν, ἐξ ἧς ὁδικῶς ἦλθεν ὁ Μακαριώτατος εἰς τό ξενοδοχεῖον τῆς διαμονῆς Αὐτοῦ εἰς Θεσσαλονίκην, εὐχαριστῶν τόν Θεόν, Ὅστις ἐνίσχυσεν Αὐτόν νά πραγματοποιήσῃ τήν ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ, ὅπου ἐζήτησε τάς προσευχάς τῆς Ἁγίας Θεοπρομήτορος Ἄννης διά ἐνίσχυσιν τοῦ Πατριαρχικοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου εἰς Ἱεροσόλυμα καί τήν ἀποπεράτωσιν τοῦ ἔργου ἀποκαταστάσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Ἁγίου Τάφου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν πρό μεσημβρινήν ὥραν τῆς Πέμπτης, 8^ης/21^ης Ἰουλίου 2016, ἔλαβε χώραν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ  Θρόνου τοῦ Πατριαρχείου ἡ παρουσίασις τοῦ ἐν ἐξελίξει ἔργου τῆς Ἀποκαταστάσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου, τοῦ διενεργουμένου συμφώνως πρός ἐκπονηθεῖσαν μελέτην τῆς Διεπιστημονικῆς Ὁμάδος τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου, ὑπό τῆς συντονιστρίας τοῦ ἔργου τούτου καθηγητρίας κας Ἀντωνίας Μοροπούλου.

Ἡ παρουσίασις αὕτη ἐγένετο εἰς τά μέλη τῆς Steering Committee (Διοικητικῆς Ἐπιτροπῆς), παρουσίᾳ τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τοῦ Κουστωδοῦ τῆς Ἁγίας Γῆς π. Φραγκίσκου καί τῶν συνοδῶν αὐτοῦ π. Μακόρα καί π. Σεργίου καί τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἀρμενίων εἰς Ἱεροσόλυμα π. Σαμουήλ καί π. Κουριόν. Εἰς τά μέλη τῆς ὡς ἄνω Ἐπιτροπῆς καί τούς Ἐκπροσώπους τῶν τριῶν Μειζόνων Κοινοτήτων ἡ κα Μοροπούλου ἐπαρουσίασεν ἐπί ὀθόνης ὅλας τάς πτυχάς τοῦ ἐπιτελουμένου ἤδη ἔργου καί τούς τρόπους θεραπείας καί ἀποκαταστάσεως  τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου διά τῶν ἐνδεδειγμένων ἐπιστημονικῶν μεθόδων καί καταλλήλων ὑλικῶν ἀποκαταστάσεως .

Ἰδιαιτέρου ἐνδιαφέροντος ὑπῆρξε ἡ ὑπό τῆς καθηγητρίας παρουσίασις τῶν εὑρημάτων, τά ὁποῖα ἀποκαλύπτει ἡ ἀπομάκρυνσις τῶν ὀρθομαρμαρώσεων καθώς καί ἡ ἀντιμετώπισις τῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα ἀνακύπτουν βάσει τῆς ἐπιστημονικῆς τεκμηριώσεως καί ἀποτιμήσεώς των ὑπό τῆς Διεπιστημονικῆς Ὁμάδος τοῦ Ε.Μ.Π.

Εἰς τήν β’ φάσιν τῆς παρουσιάσεως ταύτης ὁ κ. Μορόπουλος Νικόλαος ὡς Manager τοῦ ἔργου   ἐπαρουσίασεν τάς ἄχρι τοῦδε γενομένας δωρεάς διά τήν κάλυψιν τῶν δαπανῶν τοῦ ἔργου καί τάς ἀπαιτουμένας εἰσέτι διά τήν ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἔργου τούτου, ἡ ὁποία στοχεύεται πρό τοῦ Πάσχα τοῦ ἑπομένου ἔτους 2017 .

Ἐν συνεχείᾳ τῆς παρουσιάσεως ταύτης, ὁ Μακαριώτατος συνεσκέφθη μετά τοῦ Κουστωδοῦ καί τῶν συνοδῶν αὐτοῦ καί τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Πατριαρχείου  τῶν Ἀρμενίων εἰς Ἱεροσόλυμα, εἰς συνεδρίασιν τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Κουστωδῶν τοῦ Παναγίου Τάφου. (Project Owners Committee) καί προσεφώνησεν αὐτούς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀγγλιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2016/07/21/25285

Μπορεῖτε νά δεῖτε τήν πλήρη παρουσίαση τῶν εργασιῶν ἀποκαταστάσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου πατῶντας ΕΔΩ

Διά τῶν εὐλογιῶν καί τῆς ὁμοψυχίας τῶν τριῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων τό ἔργον συνεχίζεται.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/XJ-U5ApfXiI

Τήν Κυριακήν, 6^ην /19^ην Ἰουνίου 2016, συμφώνως πρός τό ὁμοφώνως ἐγκεκριμένον πρόγραμμα, τῇ συμμετοχῇ τῶν Προκαθημένων καί τῶν συνοδειῶν Αὐτῶν τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Πατριαρχείου Σερβίας, Πατριαρχείου Ρουμανίας, Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀλβανίας, Ἀρχιεπισκοπῆς Πολωνίας καί Ἀρχιεπισκοπῆς χωρῶν Τσεχίας καί Σλοβακίας, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς εἰς τόν Καθεδρικόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ ἐν Ἡρακλείῳ διά Πατριαρχικοῦ Συλλειτούργου, προεξάρχοντος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν ὡς ἄνω μνημονευθέντων Προκαθημένων τῶν Ἁγιωτάτων τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησιῶν, τῇ συμμετοχῇ τῶν Συνοδειῶν Αὐτῶν, τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου αὐτῆς, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Μηνᾶ δεξιά καί τῆς χορῳδίας «Κρῆτες Μαΐστορες» ἀριστερά, εἰς γνήσιον μελῳδικόν Βυζαντινόν ὕφος, μετεχόντων ἐν προσευχῇ, τοῦ Δημάρχου, τοῦ Περιφερειάρχου, τοῦ Ὑφυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Ἀμανατίδου, τῆς Ἀστυνομίας, τοῦ Στρατοῦ καί τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου καί ἁπλοῦ λαοῦ τοῦ Κυρίου, διά τῆς συμμετοχῆς δέ ὅλων τούτων, δηλουμένης τῆς ἑνότητος ἡμῶν ὡς μελῶν τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ταύτην καθηγιάσθησαν καί πάλιν διά τῆς ἐπικλήσεως καί καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τά Τίμια Δῶρα, ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος καί μετεβλήθησαν εἰς Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου ἐκοινώνησαν οἱ συλλειτουργήσαντες Προκαθήμενοι, δηλοῦντες διά τῆς πράξεως ταύτης τήν ἐν τοῖς δόγμασι καί τῇ πράξει τῆς Ἐκκλησίας ὁμοφωνίαν καί ἑνότητα αὐτῶν. Ἐκοινώνησαν ὡσαύτως καί τά μέλη τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, δύναμιν καί ζωήν καί σωτηρίαν.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ταύτην, ἅμα τῇ ἀπολύσει αὐτῆς κατά τήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας ἐπεσυνήφθη ὁ Ἑσπερινός τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐν ᾧ ἐψάλησαν τά ὑμνολογικά τροπάρια τῆς Πεντηκοστῆς, τά στιχηρά ἰδιόμελα:

«Παράδοξα σήμερον, εἶδον τὰ ἔθνη πάντα ἐν πόλει Δαυΐδ, ὅτε τὸ Πνεῦμα κατῆλθε τὸ Ἅγιον ἐν πυρίναις γλώσσαις, καθὼς ὁ θεηγόρος Λουκᾶς ἀπεφθέγξατο. Φησὶ γάρ· συνηγμένων τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐγένετο ἦχος, καθάπερ φερομένης βιαίας πνοῆς, καὶ ἐπλήρωσε τὸν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι, καὶ πάντες ἤρξαντο φθέγγεσθαι, ξένοις ῥήμασι, ξένοις δόγμασι, ξένοις διδάγμασι, τῆς ἁγίας Τριάδος».

«Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ἦν μὲν ἀεί, καὶ ἔστι, καὶ ἔσται, οὔτε ἀρξάμενον, οὔτε παυσόμενον, ἀλλ’ ἀεὶ Πατρὶ καὶ Υἱῷ συντεταγμένον καὶ συναριθμούμενον, ζωή, καὶ ζωοποιοῦν, φῶς, καὶ φωτὸς χορηγός, αὐτάγαθον, καὶ πηγὴ ἀγαθότητος· δι’ οὗ Πατὴρ γνωρίζεται, καὶ Υἱὸς δοξάζεται, καὶ παρὰ πάντων γινώσκεται· μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις, τῆς ἁγίας Τριάδος».

«Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, φῶς, καὶ ζωή, καὶ ζῶσα πηγὴ νοερά, Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως, ἀγαθόν, εὐθές, νοερόν, ἡγεμονεῦον, καθαῖρον τὰ πταίσματα, Θεός, καὶ θεοποιοῦν, πῦρ, ἐκ πυρὸς προϊόν, λαλοῦν, ἐνεργοῦν, διαιροῦν τὰ χαρίσματα· δι’ οὗ Προφῆται ἅπαντες, καὶ Θεοῦ Ἀπόστολοι, μετὰ Μαρτύρων ἐστέφθησαν. Ξένον ἄκουσμα, ξένον θέαμα, πῦρ διαιρούμενον, εἰς νομὰς χαρισμάτων».

Καί τό Δοξαστικόν, τό ὁποῖον ἀναγιγνώσκομεν καθημερινῶς εἰς τάς προσευχάς τῆς Ἐκκλησίας μας:

«Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθέ, καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον ἀγαθὲ τὰς ψυχὰς ἡμῶν».

Ἀνεγνώσθησαν ἑλληνιστί καί ρουμανιστί αἱ εὐχαί τῆς Ἐκκλησίας τάς ὁποίας πάντες ἤκουσαν γονυπετεῖς μετά προσευχῆς καί εὐλαβείας. Ὅτε ἐψάλησαν τά ἀπόστιχα : «Νῦν εἰς σημεῖον τοῖς πᾶσιν, ἐμφανῶς αἱ γλῶσσαι γεγόνασιν· Ἰουδαῖοι γάρ, ἐξ ὧν τό κατὰ σάρκα Χριστός, ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος, καὶ τοῦ θείου φωτὸς οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν, φθεγγομένων τὴν δόξαν τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων Θεοῦ· μεθ’ ὧν τὰς καρδίας σὺν τοῖς γόνασι κλίναντες, ἐν πίστει προσκυνήσωμεν, τῷ ἁγίῳ Πνεύματι στηριχθέντες, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Καί ἐγένετο ἡ Ἀπόλυσις ὡς: « Ὁ ἐκ τῶν Πατρικῶν καί Θεϊκῶν κόλπων κενώσας ἑαυτόν, καὶ τὴν ἡμετέραν ὅλην ἀνθρωπείαν προσλαβόμενος φύσιν, καὶ θεώσας αὐτήν, μετὰ δὲ ταῦτα εἰς οὐρανοὺς αὖθις ἀνελθών, καὶ ἐν δεξιᾷ καθίσας τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, τό τε θεῖον, καὶ ἅγιον, καὶ ὁμοούσιον, καὶ ὁμοδύναμον, καὶ ὁμόδοξον, καὶ συναΐδιον Πνεῦμα καταπέμψας ἐπὶ τούς ἁγίους αὐτοῦ μαθητὰς καὶ Ἀποστόλους, καὶ διὰ τούτου φωτίσας μὲν αὐτούς, δι’ αὐτῶν δὲ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν, ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου, καὶ παναμώμου ἁγίας αὐτοῦ Μητρός, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, πανευφήμων, θεοκηρύκων καὶ πνευματοφόρων Ἀποστόλων, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς διὰ τὴν ἑαυτοῦ ἀγαθότητα. Ἀμήν».

Παρευθύς ὑπό τοῦ Δήμου Ἡρακλείου παρετέθη πλησίον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ καί εἰς τό Προαύλιον τοῦ Μετοχίου τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ πρόγευμα ὑπό τοῦ Δήμου Ἡρακλείου, ἐν συνεχείᾳ δέ παρετέθη πρός τιμήν τῶν Προκαθημένων καί τῶν Συνοδῶν αὐτῶν γεῦμα ὑπό τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου.

Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος τούτου προσεφώνησεν ὁ κ. Πρόεδρος, ὁ ὁποῖος εἶπεν ὅτι κατά τήν στιγμήν αὐτήν ἡ σκέψις του ἀνατρέχει εἰς τήν Α´ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἡ ὁποία ἐθεσμοποίησε τόν Συνοδικόν θεσμόν ὡς τρόπον ὑπάρξεως καί ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἀναπολεῖ τούς λόγους τοῦ Κυρίου εἰς τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιον, εἰς τήν Ἀρχιερατικήν Προσευχήν τοῦ Κυρίου, εἰς τήν ὁποίαν ὁ Χριστός ἐζήτησε ἀπό τόν Πατέρα, «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν».

Ἡ Α´ Οἰκουμενική Σύνοδος, συνέταξε καί τό Σύμβολον τῆς Πίστεως. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει ὅτι ἡ λειτουργία τελεῖται ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῆς Οἰκουμένης. Ἡ Σύνοδος αὕτη ἔχει μεγάλην σημασίαν, διότι εἶναι ἡ πρώτη μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδοξίας μετά τό σχίσμα τοῦ 1054, καί δι᾽ αὐτῆς καθορίζεται ἀποφασιστικῶς εἰς τό ἑξῆς ἡ πορεία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν κόσμον, εἰς τόν ὁποῖον ζῶμεν.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡγέτις εἰς τό δόγμα καί ἔχει ἀνάγκην αὐτῆς ὁ Δυτικός Πολιτισμός, τοῦ ὁποίου αἱ ἀξίαι κλονίζονται σήμερον διά νά ἀνθίσῃ καί πάλιν. Ἐν τέλει ηὐχήθη νά κατέλθῃ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί νά φωτίσῃ τόν νοῦν καί τά διαβήματα τῶν μετόχων τῆς Συνόδου αὐτῆς, οὕτως ὥστε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ νά ἀποδειχθῇ καί πάλιν «τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν», ὅπως λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολήν αὐτοῦ.

Ἀπαντῶν, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ἐξέφρασε τήν χαράν Αὐτοῦ διά τήν παράθεσιν τοῦ γεύματος αὐτοῦ πρός τιμήν τῶν Προκαθημένων καί τῶν Συνοδειῶν Αὐτῶν. Τοῦτο δηλώνει καί τήν ἐπικρατήσασαν κατά τούς χρόνους τοῦ Βυζαντίου «ἀρχήν τῆς συναλληλίας». Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Πολιτεία ἔχουν ὡς ἀντικείμενον τοῦ ἐνδιαφέροντος αὐτῶν τόν ἄνθρωπον. Ἡ Πολιτεία ὡς θεσμός, ἐνδιαφέρεται διά τήν εὐταξίαν τοῦ κόσμου τούτου, ἐν ᾧ ἡ Ἐκκλησία δεικνύει εἰς τόν ἄνθρωπον τήν ὁδόν πρός τήν μέλλουσαν πόλιν, τήν ὁποίαν ἐπιζητοῦμεν. Ὁ κ. Πρωθυπουργός γνωρίζει περί τοῦ θεσμοῦ τῆς Συνοδικότητος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς κάτοχος τῆς Νομικῆς ἐπιστήμης καί τήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κόσμος χρειάζεται σήμερον φιλανθρωπίαν, ἀγάπην καί εἰρήνην.

«Ἐπικαλούμεθα ἐφ᾽ὑμᾶς, κ. Πρόεδρε, τήν χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, διά νά βοηθήσετε τήν Ἑλλάδα νά ἐξέλθῃ ἐκ τῆς κρίσεως καί ἐπιδίδομεν εἰς ὑμᾶς εἰς ἔνδειξιν τῆς ἐκτιμήσεως Ἡμῶν διά τήν συμπαράστασιν ὑμῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν εἰκόνα τοῦ προστάτου ὑμῶν Ἁγίου Προκοπίου, φιλοτεχνηθεῖσαν εἰς Ἱ. Μονήν Ξενοφῶντος τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Διά τούτων ἔλαβον πέρας αἱ ἐκδηλώσεις τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν Κυριακήν τῆς Πεντηκοστῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν 10.45 ὥραν τῆς Παρασκευῆς, 12^ης /25^ης Μαρτίου 2016, ἐτελέσθη εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Δοξολογία ἐπί τῇ ἐθνικῇ ἐπετείῳ τῆς 25^ης Μαρτίου 1821.

Ταύτης τῆς Δοξολογίας προέστη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων, Ἱεροδιακόνων καί μοναχῶν ἐπί παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη και τῇ συμμετοχῇ μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις Ἑλληνορθοδόξου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τήν Δοξολογίαν ταύτην ἀνεπέμφθη εὐχαριστήριος προσευχή εἰς τόν Θεόν διά τήν βοήθειαν Αὐτοῦ τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἐκ τοῦ ἀπηνοῦς καί σκληροῦ ζυγοῦ τῆς δουλείας καί δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν πατέρων ἡμῶν τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων κατά τούς χρόνους τῆς Ἐπαναστάσεως.

Ἅμα τῷ τέλει τῆς Δοξολογίας ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε κλῆρον τε καί λαόν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Ἐξοχώτατε Πρέσβυ καί Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος

κ. Γεώργιε Ζαχαριουδάκη,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

 Ἡ ἐτήσιος ἑόρτιος μνήμη τῆς 25^ης Μαρτίου τοῦ 1821 ἀποτελεῖ γεγονός παγκοσμίου καί διαχρονικῆς σημασίας. Καί τοῦτο, διότι οἱ ἀθλοφόροι ἀγωνισταί τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821, κατά τῆς Ὀθωμανικῆς τυραννίδος, ἀνεδείχθησαν ἀνεπανάληπτα πρότυπα ἡρωϊσμοῦ καί αὐτοθυσίας ὑπέρ τοῦ ὑπερτάτου καί πανιέρου ἀγαθοῦ τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας ἀφ’ ἑνός καί τῆς ἐλευθερίας ἀφ’ ἑτέρου.

 Πηγή ἀκένωτος ἐμπνεύσεως τῶν ἐξεγερθέντων ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 ἦσαν κατά κοινήν ὁμολογίαν τό πνευματικόν μέγεθος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί ἰδίᾳ τῆς Χριστιανικῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Αὐτό τοὐλάχιστον διατρανώνουν αἱ μεγάλαι μορφαί τοῦ 21, ὡς τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Μακρυγιάννη καί πολλῶν ἄλλων.

 Εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ὑπογραμμίζωμεν τοῦτο, διότι ἡ σύγχρονος δηλονότι ἡ τῆς νέας τάξεως ἀντίληψις περί θείων καί φυσικῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ὡς τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ σεβασμοῦ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἐμφορεῖται ἀπό κίνητρα ἐθελοδοξίας, ἀναρχίας καί κτισματολατρείας.

 Ἡ ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος Ἑλληνική Ἐπανάστασις τοῦ 21, ἀπέδειξεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζῇ καί ὑπάρχει διά τήν θνητήν αὐτοῦ αὐτοῦ σάρκα, ἀλλά μᾶλλον διά τό ἀνυπέρβλητον μεγαλεῖον τῆς θεοειδοῦς αὐτοῦ ψυχῆς. «Τί γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ ζημιωθῇ;» (Ματθ. 16, 26). Τούτου ἕνεκεν ἡ ἐκ τῆς τέφρας παλιγεννεσία τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων, μαρτυρεῖται καί ὑπό τῶν ἐπιγραφῶν ἐπί τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου.

 Ἡ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Γεραρά ἡμῶν Ἀδελφότης, ὁλοθύμως συμμετέχουσα εἰς τήν ἑόρτιον ταύτην μνήμην τῆς ἀναγεννήσεως τοῦ γένους τε καί ἔθνους ἡμῶν, σύσσωμος κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνέπεμψεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν εἰς τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Σωτῆρα ἡμῶν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν ἐπί τῇ προσγενομένῃ τῷ ἔθνει ἡμῶν θείᾳ εὐεργεσίᾳ. Ἔτι δέ ἱκετηρίους ἐντεύξεις καί δεήσεις ἀνέπεμψεν ὑπέρ αἰωνίου ἀναπαύσεως, ἐν χώρᾳ ζώντων τῶν ψυχῶν τῶν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀγῶσι τοῦ εὐσεβοῦς γένους τε καί ἔθνους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων πεσόντων καί μαρτυρικῶς ἀναιρεθέντων.

 Ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, καυχωμένη ἐν Κυρίῳ ἐπί τῇ συμβολῇ αὐτῆς ὡς καί τῇ συμμετοχῇ τῶν πιστῶν αὐτῆς τέκνων κληρικῶν τε καί λαϊκῶν εἰς τόν ὑπέρ ἐλευθερίας ἤ θανάτου ἱερόν τοῦτον ἀγῶνα, πρεπόντως γεραίρει τήν μνήμην αὐτῶν καί εὐγνωμόνως τιμᾷ τόν νικητήριον θρίαμβον τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821 διά τῆς σημερινῆς ἐπετείου.

 Ἐπί δέ τούτοις ἐπιτρέψατε Ἡμῖν, ὅπως ὑψώσωμεν τό ποτήριον Ἡμῶν εὐχαρίστως ἀναφωνήσωμεν:

 Ζήτω ἡ 25ῃ Μαρτίου 1821!

Ζήτω τό εὐσεβές καί βασιλικόν γένος τῶν Ρωμαίων!

Ζήτω ἡ Ἑλλάς!

Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης!

Ὡσαύτως προσεφώνησεν ὁ κ. Γενικός Πρόξενος τό μήνυμα τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Παυλοπούλου ὡς ἕπεται:

Εορτάζουμε την πιο καθοριστική στιγμή της σύγχρονης Ιστορίας μας, την «Ανάσταση» του Γένους μας, που οδήγησε στην εγκαθίδρυση του νεώτερου κυρίαρχου Ελληνικού Κράτους. Η Επανάσταση του 1821 εκδηλώθηκε σε μιαν εποχή, κατά την οποίαν η πολιτική συγκυρία στην Ευρώπη, που ήταν τότε ουσιαστικώς το αποκλειστικό πεδίο διαμόρφωσης της διεθνούς πολιτικής, δεν εμφανιζόταν ευνοϊκή γι’ αυτήν. Δοθέντος ότι οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί και οι διαφόρων ειδών Συμμαχίες μεταξύ των «ισχυρών» της εποχής εκείνης δεν συνιστούσαν πρόσφορο έδαφος για την Εθνεγερσία των Ελλήνων.

Παραταύτα, την 25η Μαρτίου 1821, το Έθνος των Ελλήνων τόλμησε την εξέγερση κατά του τουρκικού ζυγού και αγωνίσθηκε, με απαράμιλλον ηρωισμό και μέχρις εσχάτων, για την κατάκτηση της ελευθερίας του και, συνακόλουθα, την κατοχύρωση της κυριαρχίας του. Στον αγώνα τους αυτόν οι επαναστατημένοι Έλληνες είχαν συμπαραστάτες, συχνά και συμμαχητές, ορισμένα από τα πιο φωτισμένα τέκνα Λαών της Ευρώπης, που συμμερίσθηκαν τα ιδανικά της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης του Λαού μας. Ανεκτίμητη, όμως, αποδείχθηκε, η προσφορά πολλών Ελλήνων της Διασποράς, οι οποίοι συνεισέφεραν σ’ αυτόν τον υπέρ πάντων αγώνα όχι μόνο τις περιουσίες τους αλλά και την ίδια την ζωή τους. IV αυτό θα τους σκεφτόμαστε διαρκώς μ’ αισθήματα βαθύτατου σεβασμού και ειλικρινούς ευγνωμοσύνης.

Οι Έλληνες αποδείχθηκαν, τότε, «και παρά δύναμιν τολμηταί και παρά γνώμην κινδυνευταί και εν τοις δεινοίς ευέλπιδες», κατά την φράση του Θουκυδίδη. Ο αγώνας τους στέφθηκε από επιτυχία, διότι αγωνίσθηκαν για «του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία». Η διάδοση των ιδεών του Διαφωτισμού, και πιο συγκεκριμένα το ρεύμα του αποκαλούμενου «Ελληνικού    Διαφωτισμού»,   διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της επαναστατικής ορμής των Ελλήνων. Χάρη στην Επανάσταση του 1821 δημιουργήθηκε, όπως προανέφερα, το νεότερο Ελληνικό Κράτος από εμάς, τους Έλληνες, που είχαμε διατηρήσει, όμως, ζωντανή την εθνική μας συνείδηση διαμέσου των αιώνων.

Το απαράμιλλο παράδειγμα των προγόνων μας Αγωνιστών του 1821 πρέπει να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί στο διηνεκές. Ιδίως δε κατά την τρέχουσα κρίσιμη συγκυρία για την Πατρίδα. Όλοι οι Έλληνες, είτε ζούμε στην Ελλάδα είτε αποτελούμε μέρος του ακμάζοντος Απόδημου Ελληνισμού, οφείλουμε, περισσότερο από ποτέ, να δημιουργήσουμε ένα αρραγές μέτωπο συνευθύνης και συντονισμού των ενεργειών μας, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουμε επιτυχώς τις μεγάλες προκλήσεις των καιρών και να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα και τις νεότερες γενιές των Ελλήνων. Είναι η ώρα που ο Ελληνισμός οφείλει να δράσει, ως ενιαίο σώμα, κατά την φύση του και τον ιστορικό προορισμό του, αξιοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες και την εξαιρετική ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού και των Ελλήνων της Διασποράς.

Η Ελλάδα, πέραν του μεγάλου οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος,   αντιμετωπίζει   σήμερα   τις   συνέπειες   μιας πρωτόγνωρης προσφυγικής ροής, εξαιτίας της γεωγραφικής θέσης της στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι τα δικά της σύνορα φυλασσόμενα κυριάρχως απ’ αυτήν.     Πιστοί    στο     αρχαιοελληνικό     παράδειγμα    της συμπεριφοράς των Προγόνων μας απέναντι στους Ικέτες αλλά και στις Χριστιανικές αρχές της αγάπης και της αλληλεγγύης, οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε τους πρόσφυγες υπό όρους Ανθρωπισμού.     Γνωρίζουμε,  εξάλλου, ότι το Προσφυγικό ζήτημα   θ’   αντιμετωπισθεί   αποτελεσματικώς   μόνον   εάν σταματήσει οριστικώς ο πόλεμος στην Συρία. Ως τότε, και μπροστά στην ανθρωπιστική  ευαισθησία που  επιβάλλει η αντιμετώπιση  του  Προσφυγικού  ζητήματος,  καλούμε τους Ευρωπαίους Εταίρους μας να θυμηθούν ότι, εκτός από την Αρχαία Ελλάδα του πνεύματος και την Ρώμη των κρατικών θεσμών,   υπάρχει   ο   τρίτος   πυλώνας   του   Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, που είναι·ο Χριστιανισμός και οι αρχές του. Κέντρο της Ευρώπης δεν είναι το κοινό νόμισμα αλλά ο ίδιος Άνθρωπος. Αυτό οφείλουν όλοι οι Ευρωπαίοι φίλοι και Εταίροι μας να μην το λησμονούν. Ζητούμε, λοιπόν, από την Ευρωπαϊκή Ένωση να ξανά θυμηθεί τις αρχές της και ν’ αντιμετωπίσει το Προσφυγικό ζήτημα σύμφωνα με τον πολιτικό και νομικό της πολιτισμό, απομονώνοντας τις ακραίες εκείνες φωνές στους κόλπους της που προκρίνουν τις ακριβώς αντίθετες επιλογές και διακατέχονται από αντιανθρωπιστικά και αντιδημοκρατικά φοβικά σύνδρομα. Όπως επίσης, και υπό τις συνθήκες του βαρύτατου ευρωπαϊκού πένθους για τα πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα και ιδίως για το τελευταίο αποτρόπαιο τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της Ευρώπης, τις Βρυξέλλες, ν’ αντιμετωπίσουμε αυτήν την τρομοκρατία ως πραγματική βαρβαρότητα που στρέφεται εναντίον του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας και τους τρομοκράτες ως στυγνούς εγκληματίες εχθρούς της Ανθρωπότητας.

 Τέλος, αποτελεί διαρκές χρέος μας να μην ξεχνάμε την Κύπρο. Για την Μεγαλόνησο, η οποία εξακολουθεί ν’ αντιμετωπίζει την τραγωδία ξένης στρατιωτικής κατοχής εδαφών της, πρέπει ν’ αναζητηθεί αμέσως λύση βιώσιμη, προκειμένου αυτή να είναι μόνιμη. Όχι, όμως, μια οποιαδήποτε λύση αλλά λύση σύμφωνη με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, πρωτογενές και παράγωγο. Για την ευόδωση αυτού του σκοπού, η συμπαράσταση και κινητοποίηση του Απόδημου Ελληνισμού -ως προς την οποία είμαι βέβαιος σύμφωνα με την μακρά παράδοση του- είναι απολύτως αναγκαία.

Μ’ αυτές τις σκέψεις, και επ’ ευκαιρία του πανηγυρικού εορτασμού της 25ης Μαρτίου, σας εύχομαι υγεία και προκοπή. Και σας διαβεβαιώνω ότι είμαστε υπερήφανοι που τιμάτε, με την παρουσία και το εν γένει έργο σας, την Ελλάδα και το Ελληνικό Πνεύμα σ’ όλες τις γωνιές της Υφηλίου.

 Ἐν συνεχείᾳ εἰς τόν πρό τῆς αἰθούσης τοῦ Πατριαρχείου χῶρον παρετέθη δεξίωσις ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Προξενείου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/faac5ofJWus

Τὴν Τρίτην 9^ην /22^αν  τοῦ μηνός Μαρτίου 2016, ἑωρτάσθη ἡ Ὀνομαστική Ἑορτή τῆς Α.Θ.Μ τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ Θεοφίλου ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Θεοφίλου, ἑνός τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τῶν ἐνδόξως ἀθλησάντων καί μαρτυρικῶς τελειωθέντων ἐπί Λικινίου τῷ 320 μ.Χ εἰς τὴν λίμνην Σεβαστείας τοῦ Πόντου.

 A’. Ὁ Ἑσπερινός.

Ἡ ἑορτή ἤρξατο ἀφ’ ἑσπέρας ὡς Παρρησία, συμφώνως τῷ προσκυνηματικῷ καθεστῶτι, διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ’ Ὥρας εἰς τὸν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωσταντίνου καί Ἑλένης. Μετὰ τήν Θ’ ὥραν ἤρξατο ἡ κάθοδος εἰς τὸν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἅμα δέ τῇ εἰσόδῳ δέ ἐγένετο προϋπάντησις πρὸ τῆς Ἁγίας Ἁποκαθηλώσεως, θυμίαμα καί προσκύνησις ὡς καί ἐν τῷ Κουβουκλίῳ τοῦ Ἁγίου Τάφου.

Ἐν συνεχείᾳ δέ ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός εἰς τὸ Καθολικόν μετά τήν προσκύνησιν.τῶν Συνοδικῶν εἰς τὸν Φρικτόν Γολγοθᾶν, μετά θυμιάματος, Ἀνοιξανταρίων, Μεγάλης Εἰσόδου καί Ἀρτοκλασίας.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀπολυθέντος, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τὰ Πατριαρχεῖα.

Β’.Ἁνήμερα τῆς ἑορτῆς.

Τὴν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 9^ης/22^ας Μαρτίου 2016, ἤρξατο ἡ κυρίως ἑορτή διά τῆς καθόδου τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου εἱς τὸν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως .

Ἐνταῦθα,μετά τὴν Εἴσοδον, τὴν προσκύνησιν εἰς τὴν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τὸν Ἅγιον Τάφον, ἤρξατο ἡ ἀκολουθία διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ’ Ὥρας συμφώνως τῷ Τυπικῷ καί ἡ ἀκολουθία τῆς Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αυτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τῶν Ἱεροδιακόνων Ἀναστασίου καί Μάρκου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, βοηθοῦντος τοῦ νεήλυδος δοκίμου κ. Γεωργίου Παπανικολάου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη καί μετεχόντων πολλῶν προσκυνητῶν.

Ἀπολυθείσης τῆς Θεῖας Λειτουργίας ἀνεπέμφθη Δοξολογία.

Ἡ ἀκολουθία ἀναμεταδόθηκε ζωντανά μέσω διαδικτύου ἀπό τόν Ραδιοφωνικό Σταθμό τοῦ Πατριαρχείου.

Τῆς Δοξολογίας πληρωθείσης ἐξεκίνησεν ἡ ἄνοδος εἰς τὰ Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα προσεφώνησε τὸν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωσταντίνης Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ μνήμη τῶν ἁγίων τεσσαράκοντα μεγάλων μαρτύρων, τῶν διά τήν ὁμολογίαν τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ λίμνῃ τῆς πόλεως Σεβαστείας τοῦ Πόντου ἐπί Λικινίου τό σωτήριον ἔτος 320 διά βασανιστηρίων, ψύχους καί θλάσεως τῶν σκελῶν τελειωθέντων, καθωρίσθη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἑορτάζηται εἰς τάς ἀρχάς τοῦ μηνός Μαρτίου ἑκάστου ἔτους, ἵνα ἀποτελῇ διά τούς πιστούς σταθμόν πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ πρός εὐδόκιμον συνέχισιν τοῦ ἀγῶνος τῆς νηστείας καί ἐπαξίαν συμμετοχήν εἰς τά σεπτά πάθη τοῦ Κυρίου καί τήν ἔνδοξον Αὐτοῦ Ἀνάστασιν.

Τήν τεσσαρακονταμελῆ ὁμάδα τῶν ἀθλοφόρων τούτων ὁμοψύχων μαρτύρων ἀξιοχρέως ὁμοῦ τιμῶσα σήμερον, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ Ἐκκλησία τῶν ἁγίων τόπων, μετά τῆς ἐν αὐτῇ Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τιμᾷ κατ’ ἐξοχήν ἕνα ἐξ αὐτῶν, τόν ἅγιον μάρτυρα Θεόφιλον, καθ’ ὅτι Ὑμεῖς,  ὁ Προκαθήμενος αὐτῆς, ἐπαξίως φέρει τό ὄνομα αὐτοῦ.

Διά τήν τιμήν τοῦ μάρτυρος τούτου καί τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος, ἀγούσης τά Ὀνομαστήρια Αὐτῆς, ἐτελέσθη τήν χθές πανηγυρικός Ἑσπερινός καί σήμερον κατανυκτική θεία λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων καί Δοξολογία μετ’ αὐτήν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῇ συμμετοχῇ τῶν Σεβασμιωτάτων ἁγίων Ἀρχιερέων τοῦ ἐνδόξου καί μαρτυρικοῦ Θρόνου τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τοῦ τιμίου Πρεσβυτερίου καί πολλῶν μελῶν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου ἐξ  Ἰορδανίας, Ἰσραήλ, Παλαιστίνης καί Κατάρ.

Τήν ἐν τῇ θείᾳ λειτουργίᾳ ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ κοινωνίαν ἡμῶν συνεχίζομεν καί νῦν ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ αἰθούσῃ τοῦ Θρόνου, ἀπονέμοντες τῇ Ὑμετέρᾳ πολυσεβάστῳ Μακαριότητι τόν σεβασμόν, τήν τιμήν καί τόν δίκαιον ἔπαινον, δι’ ὅσα Αὕτη εὔφημα, ἀγαθά, σεμνά, ὠφέλιμα καί τίμια τῷ Ἱερῷ Κοινῷ τοῦ Παναγίου Τάφου ἀπειργάσατο.

Ἐκ τούτων μνημονευθήτω ἐν πρώτοις  ὅτι τῇ ἐμπνεύσει καί πρωτοβουλίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί ἐν καλῇ συνεργασίᾳ Αὐτῆς μετά τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῶν μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, διαρκής ὑπῆρξε  καί πάλιν ἡ ποιμαντική μέριμνα καί ἐπαγρύπνησις  διά τήν Ὀρθόδοξον  κατήχησιν καί  διαπαιδαγώγησιν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου. Αὕτη ἐγένετο διά τῶν ποιμαντικῶν ἐπισκέψεων καί λειτουργιῶν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος μετά κηρύγματος Ἁγιογραφικοῦ καί Πατερικοῦ κατά τάς ἑορτάς καί πανηγύρεις αὐτοῦ καί διά τῆς ἐν τῶ μέτρῳ τῶν οἰκονομικῶν δυνάμεων τοῦ Πατριαρχείου οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως αὐτοῦ εἰς ἐπισκευάς καί ἀνακαινίσεις  ἱερῶν ναῶν  ἤ αἰθουσῶν αὐτῶν  δι’ ἐνοριακάς δραστηριότητας ὡς ἐπί παραδείγματι  εἰς τάς κοινότητας τοῦ Ζντέιντε καί τοῦ Ἀμπουσνάν τοῦ βορείου Ἰσραήλ καί εἰς Κοινότητας τῆς βορείου Ἰορδανίας. Ὡς ἐκ τῆς τοιαύτης ποιμαντικῆς ἀντιμετωπίσεως, τά Κοινοτικά Συμβούλια συχνάκις ἐζήτησαν ἀκρόασιν  παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί μετ’ ἐμπιστοσύνης κατέθεσαν τά προβλήματα αὐτῶν διά συμβουλίαν, καθοδήγησιν καί χρηματικήν ἐνίσχυσιν.

Εἰς τό πλαίσιον τῶν σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου μετά τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὑπῆρξε πλήρης συνεργασία καί ἐν Χριστῷ κοινωνία. Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἐκ τῆς ἐνεργοῦς συμμετοχῆς καί σημαντικῆς συμβολῆς τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς τήν διαδικασίαν τῆς ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου συντονιζομένης προετοιμασίας  τῆς  Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁρισθείσης, ὅπως συγκληθῇ κατά τήν περίοδον τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς τοῦ τρέχοντος ἔτους εἴτε διά τῆς προσωπικῆς παρουσίας τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τάς Πανορθοδόξους Συνάξεις εἴτε δι’ ἀποστολῆς τῶν καταλλήλων ἀντιπροσώπων Αὐτῆς εἰς τάς Διορθοδόξους Ἐπιτροπάς καί Προπαρασκευαστικάς καί Προσυνοδικάς Διασκέψεις. Ἡ τοιαύτη συνεργασία ὑπῆρξε ἰδιαίτατα στενή μετά τῆς ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία καί ἔσχεν ὡς καρπόν τήν φιλοξενίαν συναντήσεων τῶν Ἐκκλησιῶν μελῶν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, νεολαίας τοῦ Πατριαρχείου καί φοιτήσεως νέων τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου.  Τήν ἀνθρωπιστικήν δραστηριότητα αὐτοῦ  ἐπεξέτεινε τό Πατριαρχεῖον καί πάλιν διά τοῦ ἐν Ἀμμάν Γραφείου αὐτοῦ ὑπέρ τῶν ἐκ Συρίας εἰς Ἰορδανίαν ἐκτοπισθέντων διενεργοῦν ἔρανον ἐν συνεργασίᾳ μετά τοῦ ἐν Κύπρῳ Πανεπιστημίου Oclan.

Ἀγαθαί σχέσεις συνεργασίας, ἐντός τῶν ὁρίων τῆς τιμίας παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἐκαλλιεργήθησαν ἐπιτοπίως καί μετά τῶν μή Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς.  Οἱ ἀρχηγοί τῶν Ἐκκλησιῶν τούτων συνηντήθησαν εἰς τακτά χρονικά διαστήματα εἰς τό παλαίφατον ἡμῶν Πατριαρχεῖον καί ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἀντιμετώπισαν προβλήματα καί ὕψωσαν  τήν φωνήν αὐτῶν ὑπέρ τῆς προστασίας τῶν δικαιωμάτων τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, δεχομένων ἀπαραδέκτους ἐπιθέσεις, στοιχιζούσας ζωάς καί ζημιούσας περιουσίας αὐτῶν, ὡς εἰς τήν περίπτωσιν τῶν χριστιανικῶν κοιμητηρίων τῆς Ἁγίας Σιών καί τῶν προσφάτων βανδαλισμῶν τῆς ἀνακαινιζομένης ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἱερᾶς Μονῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου παρά τόν τόπον τοῦ Βαπτίσματος εἰς Ἰορδάνην ποταμόν.

Εἰς τόν προσκυνηματικόν τομέα ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εὐκαίρως ἀκαίρως κατά τάς ἐπισκέψεις εἰς τό Πατριαρχεῖον Προέδρων ἤ Πρωθυπουργῶν κρατῶν ἤ διπλωματικῶν ἀντιπροσώπων αὐτῶν ἐτόνισε ὅτι τά πανάγια προσκυνήματα, μαρτύρια τῆς ἐπί γῆς Θεανθρωπίνης, εὐεργετικῆς καί σωτηρίου παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀποτελοῦν ἐν ταὐτῷ τήν στέγην καί τήν ἀσπίδα τῆς παρουσίας καί διαμονῆς τῶν χριστιανῶν εἰ;ς τήν Ἁγίαν Γῆν ἀνεξαρτήτως δόγματος, διό καί εἶναι ἄξια τῆς προστασίας τῶν τοπικῶν κυβερνήσεων ἀλλά καί τῆς διεθνοῦς Κοινότητος.

Τά ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τούτων δικαιώματα τοῦ Πατριαρχείου ὑπεστηρίχθησαν εὐθαρσῶς εἴτε ὑπό τῆς  Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς συναντήσεις Αὐτῆς εἴτε τῇ καθοδηγήσει ὑπ’ Αὐτῆς τῆς Προσκυνηματικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Πατριαρχείου καί διεφυλάχθησαν ἀκεραίως. Τρανήν ἀπόδειξιν  τούτου ἀποτελεῖ ἡ πρό ἔτους τῇ πρωτουβουλίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί τῇ συμφωνίᾳ  τοῦ Τάγματος τῶν Φραγκισκανῶν καί τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἀρμενίων ἀρξαμένη πρωτοβουλία μελέτης προστασίας, συντηρήσεως καί ἀποκαταστάσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ  Παναγίου  Τάφου, ἀνατεθεῖσα εἰς Διεπιστημονικήν Ὁμάδα τοῦ ΕΜΠ ὑπό τήν ἐποπτείαν καί τόν συντονισμόν τῆς μεταξύ ἡμῶν παρούσης σήμερον καθηγητρίας κ. Ἀντωνίας Μοροπούλου. Ἡ καινοτόμος καί πολύπτυχος μελέτη αὕτη, ἐκπονηθεῖσα εἰς διαφόρους φάσεις καί ὁλοκληρωθεῖσα, ἐπαρουσιάσθη εἰς τό ἐν Ἱεροσολύμοις Ἑλληνικόν Γενικόν Προξενεῖον παρουσίᾳ τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Ἀλέξη Τσίπρα, εἰς τό Πατριαρχεῖον εἰς τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα , τόν κουστωδόν τῆς Ἁγίας Γῆς  καί τόν Ἀρμένιον Πατριάρχην καί τήν ὀγδόην μηνός τρέχοντος εἰς τό ἐν Ἀθήναις Ζάππειον Μέγαρον, λίαν δέ προσεχῶς, μετά τήν πρό ὀλίγου συμβολικήν ἔναρξιν αὐτῆς, θά ἀρχίσῃ ἡ ἐν τῇ πράξει ἐφαρμογή αὐτῆς διά τήν ὰσφαλῆ προσέλευσιν τῶν προσκυνητῶν τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, ὅπερ παραμένει ὡς γέγραπται ἐπ΄αὐτοῦ ἀπό τοῦ 1810, “κτῆμα καί ἀφιέρωμα τῷ Χριστῷ τῶν Ὀρθοδόξων Ρρωμαίων.”

Κατά τόν αὐτόν τρόπον τό Πατριαρχεῖον ἐξακολουθεῖ νά διεκδικῇ τά ἰδιοκτησιακά δικαιώματα αὐτοῦ εἰς  τάς ἐν τῇ παλαιᾷ πόλει τῶν Ἱεροσολύμων ἀνεκτιμήτου ὑλικῆς καί πολιτιστικῆς ἀξίας περιουσίας αὐτοῦ, δαπανῶν ὑψηλά ποσά εἰς τά  Ἰσραηλινά δικαστήρια διά τήν ἀκύρωσιν τῶν, ὡς μή ὤφελε, παρανόμως συναφθεισῶν προσυμφωνιῶν πολυετῶν μισθώσεων.

Τά προμημονευθέντα, Μακαριώτατε, ἀποτελοῦν ἀδιαμφισβήτητον ἔργον τοῦ Πατριαρχείου, ἐπιτελεσθέν τῇ ἐμπνεύσει, πρωτοβουλίᾳ καί πρωτουργίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, συμπορευομένης Αὐτῇ, συμπαραστεκομένης καί συνεργαζομένης τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὅλης, ἐξ ὀνόματος τῆς ὁποίας ὑψῶ τό ποτήριον, εὐχόμενος Αὐτῇ ἔτη ὅσα πλεῖστα ἐν ὑγιείᾳ ἀμεταπτώτῳ, κραταιᾷ κυβερνητικῇ δυνάμει καί πάσῃ ἀπό Θεοῦ ἐνισχύσει  ἄνωθεν διά τήν ἐπιτέλεσιν καί ἄλλων ἔργων καί τήν συμπλήρωσιν καί ὁλοκλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν πρός ὄφελος, οἰκοδομήν καί σωτηρίαν ψυχῶν, ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν.

Ὁ ἐξοχώτατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεώργιος Ζαχαριουδάκης προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς,

Σεβαστοί Πατέρες, Κυρίες και Κύριοι

 Λαμπρή η σημερινή ημέρα για το Παλαίφατο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και την Ορθοδοξία, καθώς σύσσωμη η Αγιοταφιτική Αδελφότητα από κοινού με το ευλαβές Εκκλησίασμα, τους προσκυνητές και σύμπασα την Ορθόδοξη Κοινότητα τιμούν με τη δέουσα μεγαλοπρέπεια τα ονομαστήρια του Προκαθημένου της Μητέρας των Εκκλησιών, της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος του Πατριάρχη της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης, κ.κ. Θεοφίλου Γ’.

 Παρευρισκόμενος στον εορτασμό αυτόν με αισθήματα ειλικρινούς και ανυπόκριτης χαράς καθώς και μεγάλης τιμής, επιτρέψατε μου, Μακαριώτατε, εκ μέρους της Ελληνικής Κυβερνήσεως αλλά και εμού προσωπικώς, να Σας εκφράσω την αταλάντευτη υποστήριξη και αμέριστη συμπαράσταση μας προς το ιερό Καθίδρυμα, το Πρεσβυγενές Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, να Σας επιβεβαιώσω την αναγνώριση, την εκτίμηση και τον σεβασμό μας για τις άοκνες προσπάθειες και το πολυσχιδές έργο Σας, να υπογραμμίσω την πλήρη εμπιστοσύνη, με την οποία περιβάλλουμε το Πρόσωπο Σας, να Σας ευχαριστήσω για το άριστο επίπεδο των σχέσεων και την αγαστή συνεργασία μεταξύ του Πατριαρχείου και της Ελλάδος και να Σας απευθύνω τις θερμότερες ευχές μας για υγεία, μακροημέρευση και δύναμη, προκειμένου να συνεχίσετε την υψηλή Σας αποστολή, η οποία συν τω χρόνω αποκτά όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα και σημασία, τόσο από θρησκευτικής όσο και από εθνικής σκοπιάς.

 Κατά την μακραίωνη διαδρομή του, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων διαδραμάτισε και συνεχίζει να έχει έναν ρόλο ιστορικών διαστάσεων. Ως θρησκευτικό κέντρο της Ορθοδοξίας στους Αγίους Τόπους, αποτελεί αστείρευτη πηγή ελπίδας, έμπνευσης και οράματος για το μέλλον. Ως πνευματικός φάρος, καταυγάζει την ανθρωπότητα με τις ηθικές αξίες του Χριστιανισμού και με το μήνυμα της σωτηρίας. Ως ακαταπόνητος αγωνιστής, προασπίζεται, με τον ζήλο και την αυταπάρνηση των Αγιοταφιτών πατέρων, την υπόσταση και την φύση των ιερών προσκυνημάτων έναντι παντοίων προκλήσεων. Με την γενικότερη προσφορά της, η Σιωνίτις Εκκλησία έχει καταξιωθεί ως αναπόσπαστο τμήμα της τοπικής κοινωνίας και ως ιστορικός και αυθεντικός εκφραστής των Ορθοδόξων Χριστιανών της ευρύτερης περιοχής, ενισχύοντας το κύρος και την ακτινοβολία της και απολαμβάνοντας της αναγνώρισης και του σεβασμού τόσον σε περιφερειακό επίπεδο όσον και διεθνώς.

 Οι ραγδαίες ανακατατάξεις και οι καταιγιστικές εξελίξεις των καιρών μας, ιδιαίτερα στην δοκιμαζόμενη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αναδεικνύουν, για μία ακόμη φορά, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ως πυλώνα μετριοπάθειας, σύνεσης και σταθερότητας, ο οποίος, με το ηθικό και πνευματικό του ανάστημα, συμβάλλει στην αντιμετώπιση του τυφλού φανατισμού, στην υπεράσπιση του δικαίου, στην ενίσχυση της αλληλοκατανόησης και της αλληλεγγύης καθώς και στην επίτευξη προόδου στις προσπάθειες για ειρήνευση της πολύπαθης Μ. Ανατολής.

 Ως προς τον Ελληνισμό, το Πατριαρχείο αποτελεί τον ακατάλυτο δεσμό φιλίας και συνεργασίας μας με τους Αγίους Τόπους και έχει αναδειχθεί σε φορέα των αξιών και ιδανικών του Έθνους μας, το οποίο έχει διαχρονική και γόνιμη παρουσία στην ευρύτερη περιοχή.

 Πέραν της καθοριστικής προσωπικής συμβολής Σας, Μακαριώτατε, στην γενικότερη ανύψωση του Πατριαρχείου, της έντονης διεθνούς Σας δραστηριότητας προς όφελος των σχέσεων με λοιπά δόγματα και Θρησκείες, του πνευματικού και ποιμαντικού Σας έργου καθώς και της πατρικής Σας φροντίδας για την Αδελφότητα, κεφαλαιώδους σημασίας είναι η μεριμνά Σας για τη συντήρηση των ιερών προσκυνημάτων. Ενδεικτική, μόνον, είναι η συνεχής και εργώδης προσπάθεια Σας για το μείζον έργο της αποκατάσταση του Ιερού Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου.

Μακαριώτατε,

 Το φορτίο που έχετε επωμισθεί είναι βαρύ και ο αγώνας στον οποίο αναλώνετε τις δυνάμεις Σας, είναι μακρύς, επίπονος αλλά και ιστορικών διαστάσεων. Αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις με επίγνωση της κρισιμότητας των περιστάσεων και με όραμα για τη διασφάλιση της συνέχειας και την κατοχύρωση του ρόλου του Πατριαρχείου. Στο πλευρό Σας ευρίσκονται η ιστορία, οι ισχυρές παραδόσεις, η αφοσίωση της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, η ευλάβεια των απανταχού Ορθοδόξων Χριστιανών και η πίστη του ποιμνίου Σας. Είναι βαθειά μου πεποίθηση ότι, με τη βοήθεια του Θεού και την ενεργό συμπαράσταση όλων μας, θα συνεχίσετε, όπως μέχρι σήμερα, με επιτυχία το έργο Σας και θα φέρετε εις πέρας την αποστολή Σας, προς όφελος του Πατριαρχείου, της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, της Ορθοδοξίας, των πολύπαθων Αγίων Τόπων και του Έθνους. Έτη πολλά.

Ὡσαύτως προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ κ. Σάμη Χάλασα Ὑπουργός Δημοσίων Ἔργων τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἰορδανίας καί ἐκπρόσωπος τοῦ βασιλέως τῆς Ἰορδανίας.

Τὸν Μακαριώτατον προσεφώνησαν Μητροπολῖται τοῦ Πατριαρχείου, Πατριαρχικοί Ἐπίτροποι ἀντιπρόσωποι Κοινοτήτων καί Ἀντιπρόσωποι ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τοῦ Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου, ὡς ἐμφαίνεται εἰς τὴν εὐχαριστήριον ἀντιφώνησιν τοῦ Μακαριωτάτου, ἡ ὁποία παρατίθεται ὡς ἕπεται:

 «Προφητικῶς ἀνεβόα, ὁ Δαυΐδ ἐν ψαλμοῖς·Διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος, καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν· ὑμεῖς δέ Μάρτυρες Χριστοῦ, δι’ αὐτῶν τῶν ἔργων τό λόγιον πληροῦντες, διήλθετε διά πυρός τε καί ὕδατος, καί εἰσήλθητε εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν»  λέγει ὁ μελῳδός.

Ἐξοχώτατε Πρέσβυ καί Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιε      Ζαχαριουδάκη,

Σεβαστοί Πατέρες καί ἅγιοι Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

 Εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν, ὅτι ἠξίωσεν ἡμᾶς νά τελέσωμεν εὐχαριστιακῶς καί δοξολογικῶς τήν ἐτήσιον μνήμην τῶν Ἁγίων μεγάλων Τεσσαράκοντα μαρτύρων καί δή τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, δηλονότι ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τοῦ Σταυρικοῦ μαρτυρίου καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Οὗτοι οἱ Ἅγιοι, ἐκ διαφόρων πατρίδων ὄντες, ἐφ’ ἑνί τάγματι ἐστρατεύοντο, διά δέ τήν εἰς Χριστόν πίστιν καί ὁμολογίαν κατασχεθέντες, καί εἰς ἐξέτασιν ἀχθέντες καί μή πεισθέντες θῦσαι τοῖς εἰδώλοις, ἐν ὥρα χειμερινῇ, γυμνοί, κατεδικάσθησαν διανυκτερεύειν ἐν μέσῳ τῆς λίμνης, τῆς πρό τῆς πόλεως Σεβαστείας, ἔνθα καί ὑπέστησαν τόν ὑπέρ Χριστοῦ μαρτυρικόν αὐτῶν θάνατον, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτῶν.

Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἰδιαιτέρως τιμᾷ τήν μνήμην αὐτῶν καί μάλιστα κατά τό στάδιον τῆς νηστείας τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς καί τοῦτο, διότι οὗτοι οἰ μάρτυρες ἐγένοντο μιμηταί τοῦ σωτηρίου πάθους τοῦ Χριστοῦ ὡς μελῳδικῶς λέγει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἀθλοφόροι Χριστοῦ, τήν πάνσεπτον νηστείαν φαιδροτέραν ἀπειργάσασθε, τῇ μνήμῃ τῆς ἐνδόξου ὑμῶν ἀθλήσεως· Τεσσαράκοντα γάρ ὄντες, τήν τεσσαρακονθήμερον ἁγιάζετε, τό σωτήριον πάθος μιμησάμενοι, διά τῆς ὑπέρ Χριστοῦ ὑμῶν ἀθλήσεως»

Ἡ Μετριότης  ἡμῶν φέρουσα τό ὄνομα τοῦ θείου Μάρτυρος Θεοφίλου, ἑνός ἐκ τοῦ ἁγίου τάγματος καί θεολέκτου συστήματος τῶν ἁγίων ἐνδόξων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ἐν Σεβαστείᾳ μαρτυρησάντων δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν τῷ Ἁγίᾳ Τριαδικῷ Θεῷ, ὅτι εὐδοκίᾳ αὐτοῦ σήμερον ἑορτάζομεν θεσμικῶς καί Πατριαρχικῶς τά πνευματικά γενέθλια τῆς ἱερατίας καί διακονίας ἡμῶν ἐν τῷ ἀμπελῶνι τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί δή τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς τοῦ μαρτυρίου τοῦ Χριστοῦ, ἧς καί ἡγούμενος κατεστάθημεν.

Ἡ ἐν τῷ μέσῳ τῶν τιμίων μελῶν, Ἀρχιερέων, ἱερέων, ἱερομονάχων, διακόνων καί μοναχῶν τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ὡς καί τῶν προσελθόντων εὐλαβῶν τοῦ ποιμνίου Χριστιανῶν καί Προσκυνητῶν, σεμνυνομένη ἑόρτιος αὕτη ἡμέρα, περιποιεῖ μεγάλην τιμήν ἀλλά καί μεγαλυτέραν εὐθύνην ἡμῶν « ὡς λόγον ἀποδώσωμεν τῶ Κυρίῳ» κατά τόν θεῖον Παῦλον( Ἑβρ. 13, 17). Ὁ δέ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «ἐτίμησας τήν μνήμην τοῦ μάρτυρος τῇ παρουσίᾳ σου, τίμησον αὐτήν καί τῇ διορθώσει τῶν οἰκείων σου  μελῶν. Τιμή γάρ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπίσης λέγει:«τοῦτο γάρ ἐστι μαρτύρων ἐγκώμιον. Ἡ πρός ἀρετήν παράκλησις τῶν συνειλεγμένων». (Τοῦτο σημαίνει ἐγκωμιασμός μαρτύρων, προτροπή πρός ἀρετήν αὐτῶν, πού εἶναι συγκεντρωμένοι πρός τιμήν αὐτῶν).

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς μᾶς παρακινεῖ καί προτρέπει, ἀγαπητοί ἀδελφοί μου, ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων ἰδιαιτέρως ἡ τοῦ ἁγίου καί ἐνδόξου Πάτρωνος καί προστάτου ἡμῶν Θεοφίλου. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι οἱ σύγχρονοι διῶκται τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἄλλη Ἡρωδιάς, πάλιν μαίνονται κατά τῶν ὁμολογητῶν τοῦ Χριστοῦ καί πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ, ὡς καί ἀθῴων συμπολιτῶν αὐτῶν, ἀποτέμνοντες τάς κεφαλάς αὐτῶν.

Παρακαλέσωμεν λοιπόν καί ἡμεῖς τούς ἁγίους, τούς ἔχοντας παρρησίαν τῷ Θεῷ, ἵνα ταῖς πρεσβείαις αὐτῶν μαρτυρῶμεν τήν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ μαρτυρίαν τῆς ἀγάπης καί τῆς συνδιαλλαγῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀξιωθῶμεν δέ ἐν εἰρήνῃ καί ὁμονοίᾳ, διελθεῖν τό στάδιον τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς καί καταντῆσαι εἰς τήν τριήμερον καί λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας μεθ’ Ἡμῶν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑορτήν ταύτην, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐξοχώτατον Πρέσβυν καί Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιον Ζαχαριουδάκην, τόν κ. Σάμη Χάλασα, Ὑπουργόν Δημοσίων Ἔργων τῆς Ἰορδανίας ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ βασιλέως τῆς Ἰορδανίας, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην  π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ. κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ἰορδανίαν, τόν ἐξοχώτατον κ. Ἀζάμ Χατίμπ ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ τμήματος Βακουφίων τῆς Ἰορδανίας καί τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Πέλλης κ. Φιλούμενον, ὁμιλήσαντα Ἡμῖν ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς βόρειον Ἰορδανίαν, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Καττάρων κ. Μακάριον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Κατάρ, τόν ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην κ. Φιλόθεον ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ἄκκρην- Πτολεμαΐδα, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τήν ἐλλογιμωτάτην καθηγήτριαν κ. Ἀντωνίαν Μοροπούλου ὁμιλήσασαν ἐξ ὀνόματος τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Ἀΐσα Τοῦμα, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Σχολάρχην τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Σχολῆς, Ἐλλογιμώτατον καθηγητήν κ. Νικόλαον Σουλιώτην, τήν  κ. Χρυσῆν Τριανταφυλλάκη, ὁμιλήσασαν ἐξ ὀνόματος τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τόν αἰδεσιμώτατον π. Γεώργιον Σαχουάν ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Μπετζάλλαν, τήν Πρόεδρον τῆς Κοινότητος Ρέμλης καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Τὴν ἑορτήν καί πανήγυριν ταύτην ἠκολούθησε εὐφρόσυνος νηστήσιμος μοναστηριακή τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἁρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/ozEJiGkvl3w

httpv://youtu.be/P09L83ebPRc

httpv://youtu.be/J3EAyNoXzbo

Τήν Κυριακήν, 18^ην /31^ην Ἰανουαρίου 2016, ἔλαβε χώραν ἡ ἔνταξις εἰς τό Ἁγιολόγιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου εἰς πανηγυρικήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Ἰωάννου καί Γεωργίου τῶν Χοζεβιτῶν.

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ νέος Χοζεβίτης, ἐκ Ρουμανίας καταγόμενος, προσῆλθεν εἰς τούς ἁγίους Τόπους μεσοῦντος τοῦ 20^οῦ αἰῶνος καί ἔλαβε τό μοναχικόν σχῆμα εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὁσίου Σάββα καί τήν χάριν τῆς Ἱερωσύνης εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἔζησεν τόν πλεῖστον χρόνον τῆς ζωῆς αὐτοῦ  εἰς τήν Ἱ. Μονήν τοῦ Χοζεβᾶ καί διεκρίθη εἰς ἀρετήν καί ὁσιότητα, διό καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διά συνοδικῆς πράξεως αὐτοῦ  ἀπεφάσισε τήν ἔνταξιν αὐτοῦ εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας ὅλης.

Ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τήν Μονήν, ἐν ᾧ τόν προϋπάντησε πλῆθος λαοῦ ἔξω τῆς εἰσόδου τῆς Μονῆς, ὑπεδέχθη Αὐτόν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

“Δίκαιος δέ ἐάν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται·  γῆρας γάρ τίμιον οὐ τό πολυχρόνιον οὐδέ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται·  πολιά δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις καί ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. εὐάρεστος τῷ Θεῷ γενόμενος ἠγαπήθη καί ζῶν μεταξύ ἁμαρτωλῶν μετετέθη·  ἡρπάγη, μή κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχήν αὐτοῦ· βασκανία γάρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τά καλά, καί ρεμβασμός ἐπιθυμίας μεταλλεύει νοῦν ἄκακον· τελειωθείς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς, ἀρεστή γάρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχή αὐτοῦ·”

 Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία, Τίμιοι Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί, Ἱερολογιώτατοι Ἱεροδιάκονοι, Ὁσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχαί, Φιλάγιε τοῦ Θεοῦ Λαέ,

Ἡ ἁγιασμένη τοῦ Χοζεβᾶ Λαύρα τελεῖ σήμερον ἐν χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καί ζῇ τό δικό της  Θαβώρειον γεγονός! Διότι το πνευματικό αὐτῆς τέκνο, ὁ μακαριστός ἐν Ἱερομονάχοις Ἰωάννης Ἰακώβ, ἐκ τῆς ἁγιοτόκου γῆς τῆς Ρουμανίας μεταφυτευθείς, διήνυσε τά κατά τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, τρία στάδια τῆς μοναχικῆς καί ἀσκητικῆς πορείας καί βιοτῆς: ἤτοι τήν κάθαρση τό φωτισμό καί τή θέωση.

Ὁ Θεός χαρίτωσε αὐτόν ἐμφανῶς, διά τῆς ἀφθαρσίας τοῦ σκηνώματος, τῆς μυροβλυσίας καί τῆς ταχείας ἀνταποκρίσεως εἰς τά αἰτήματα τῶν ὑπεραλγούντων, οἱ οποῖοι κυριολεκτικῶς συρρέουν πρό τοῦ ἀφθάρτου του σκήνους.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, κατόπιν κανονικῆς ἀναμονῆς, συλλογῆς μαρτυριῶν καί καταγραφῆς θαυμαστῶν, πέραν πάσης ἀμφιβολίας, σημείων κατατεθέντων ὑπό τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἔρχεται σήμερον διά τῆς Θεοπνεύστου Ἀποφάσεως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἧς ἡ Ὑμετέρα Θειοτάτη Μακαριότης προΐσταται, ὅπως κατάταξῃ τόν μακαριστό Ἱερομόναχο Ἰωάννη Ἰακώβ εἰς τήν τῶν Ἁγίων χορείαν.

Ἡ Ἱερά λοιπόν Λαύρα τοῦ Χοζεβᾶ  βιώνει τό δικό της Θαβώρειο γεγονός, διότι ὁ Κύριος, κατά τό γεγονός τῆς Θείας Του Μεταμορφώσεως στό Ὄρος Θαβώρ, ἥνωσε τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον εἰς τά πρόσωπα τοῦ Προφήτου Μωϋσέως, τῶν Ἁγίων Αποστόλων καί τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ ἀντιστοίχως. Οὕτως, κατά τήν σήμερον ἡμέραν ἐν τῇ Θείᾳ Λειτουργίᾳ καί ἀποκλειστικῶς διά τῆς Χάριτος τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τό ὁποῖο ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης θά ἐπιτελέσῃ, ἑνοῦνται οἱ τρεῖς χρονικές βαθμίδες εἰς τήν μακραίωνον ἱστορίαν τῆς Ἱερᾶς ταύτης Λαύρας. Ἤτοι, τό παρελθόν εἰς τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, τῶν Ἁγίων Κτιτόρων Γεωργίου καί Ιωάννου, ἔτι δέ καί τῆς χορείας τῶν τριῶν χιλιάδων Ὁσιομαρτύρων Ἀββάδων

μέ τό παρόν εἰς τό πρόσωπον τοῦ μακαριστοῦ ἐν Ὁσίοις Ἰωάννου Ἰακώβ

καί τό μέλλον εἰς τό πρόσωπον τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, ὁ οποῖος θά ἔλθῃ «κατά τήν ἡμέραν Κυρίου τήν μεγάλην καί ἐπιφανῆ» (Μαλαχίας 4,4).

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σᾶς καλωσορίζομε στήν Ἁγιοτόκο Λαύρα τοῦ Χοζεβᾶ καί δεόμεθα:

Θεόφιλε καί νεολαμπέστατε Θεῖε Ιωάννη, πρέσβευε ὑπέρ τοῦ Ἁγιοφίλου Πατριάρχου ἡμῶν Θεοφίλου, ὑπέρ τῆς  Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου. ΑΜΗΝ».

Εἰς ταύτην ἀνταπήντησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Δαυΐδ γάρ λέγει ὅτι «οὐκ ἐγκαταλείψεις τήν ψυχήν μου εἰς ᾅδου οὐδέ δώσεις τόν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. ἐγνώρισάς μοι ὁδούς ζωῆς, πληρώσεις με εὐφροσύνης μετά τοῦ προσώπου σου.» (Ψαλμ. 15, 10-11), κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων (2, 25-28).

Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα π. Κωνσταντῖνε,

 Νῦν ἐπέστη ὁ καιρός τῆς κανονικῆς κατατάξεως ἐν τῷ χορῷ τοῦ νέφους τῶν ἁγίων τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας τοῦ ἐν ἀσκήσει λάμψαντος καί εὐωδιάσαντος Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου ἐν τοῖς σκηνώμασι τοῦ Χοζεβᾶ. Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν Ἀθανασίου καί Κυρίλλου, Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, λαμπρύνεται ἔτι περισσότερον διά τοῦ χαρμοσύνου γεγονότος τῆς ἐν εὐχαριστιακῇ συνάξει ἀνακηρύξεως νέου πνευματικοῦ ἀστέρος ἐν τῇ ἁγιωνύμῳ Μονῇ τῶν Ἁγίων Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοζεβιτῶν. Τούτου ἕνεκεν ἡ φωσφόρος ἑορτή αὕτη τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν εἶναι πλήρης χαρᾶς, πλήρης εὐφροσύνης πνευματικῆς, πλήρης Ἁγίου Πνεύματος, πλήρης εὐωδίας καί φωτισμοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «τῆς πνευματικῆς χαρᾶς καί εὐφροσύνης καί εὐωδίας ἤλθομεν μετά τῶν ἐκ περάτων τῆς γῆς εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἄς γευθῶμεν καί ἀπολαύσωμεν δοξολογοῦντες ἐν ταὐτῷ καί εὐχαριστοῦντες τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν, τόν μή ἐγκαταλείποντα τάς ψυχάς τῶν ὁσίων Αὐτοῦ ἰδεῖν διαφθοράν ὡς καί μετ’ ἀκριβείας μαρτυρεῖται καί καταγγέλλεται ὑπό τοῦ ἀφθάρτου σκηνώματος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Νέου Χοζεβίτου. Ἡ Γεραρᾶ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων Ἀδελφότης χαίρεται καί καυχᾶται ἐν Κυρίῳ στοιχοῦσα εἰς τούς λόγους τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω», (Α΄ Κορ. 1, 31).

 Προσέτι δέ καί εἰς τούς Παυλείους λόγους «καί γάρ ἐν ἑνί πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ἰουδαῖοι, εἴτε Ἕλληνες, (εἴτε Ρουμᾶνοι), εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καί πάντες εἰς ἓν πνεῦμα ἐποτίσθημεν.», (Α΄ Κορ. 12, 13). Ἐκ τοῦ ἑνός τούτου πνεύματος, δηλονότι τοῦ Ἁγίου, καί τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐποτίσθησαν πάντες οἱ Ἃγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἤ καλύτερον εἰπεῖν πάντες οἱ γενόμενοι φίλοι τοῦ Χριστοῦ καί κοινωνοί τοῦ ἀπροσίτου φωτός τοῦ προσώπου Αὐτοῦ.

 Δεηθῶμεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα καί ἡμεῖς ἀξιωθῶμεν ταῖς πρεσβείαις τῆς Ἀειπαρθένου Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου Μαρίας σύν ταῖς ἱκεσίαις τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων καί Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν καί δή τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Νέου Χοζεβίτου τῆς σημειώσεως τοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ, Ἀμήν.

 καί ἀραβιστί διά στόματος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2016/01/31/18595

Τῆς πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας ταύτης, ἡ ὁποία ἐτελέσθη διά τήν ἐπίσημον ἀνακοίνωσιν καί ἐνεργοποίησιν τῆς Συνοδικῆς ἀποφάσεως, προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κύπρον Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστροουγγαρίας κ. Ἀρσενίου παρεπιδημοῦντος ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιμοθέου, πρῴην Ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας εἰς Ἱεροσόλυμα,  τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, Πέλλης κ. Φιλουμένου Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Ἴρμπετ τῆς Ἰορδανίας, τοῦ Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Θαβώρ Ἀρχιμανδρίτου Ἱλαρίωνος, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, τοῦ ἡγουμένου ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Χριστοφόρου ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς εἰς Ντιμπίν καί πολλῶν ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί πολλῶν Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας, τῶν ὁποίων ἡγεῖτο ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος κ. Τιμόθεος, πρῴην Ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας εἰς Ἱεροσόλυμα, ψάλλοντος τοῦ π. Γεωργίου Χαρδαβέλλα, παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἡλείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη καί τοῦ κ. Βασιλείου Κοΐνη ἐν συμμετοχῇ ἀθρόου ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν πιστῶν ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἐκ Ρουμανίας ἀλλά καί ἐξ ἄλλων χωρῶν, ὡς τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Ρωσίας .

Μετά τήν ὀπισθάμβωνον εὐχήν ὁ Μακαριώτατος ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης καί τῶν συλλειτουργησάντων Ἀρχιερέων κυκλούντων τήν λάρνακα τοῦ Ὁσίου ἀνέγνωσε τό κείμενον τῆς Ἁγιοκατατάξεως, ἐν ᾧ καί ἐκτίθενται λεπτομερῶς τά τοῦ βίου καί τῆς πολιτείας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2016/01/31/32062

Τό κείμενον τῆς Ἁγιοκατατάξεως ἠκολούθησε ἡ ἀνάγνωσις τῆς εὐχῆς τῶν κολλύβων τοῦ Ἁγίου μέ τό Ἀπολυτίκιον αὐτοῦ. Ἠκολούθησεν ἡ Ἀπόλυσις καί ἡ ἀποτελείωσις τῆς ἀρξαμένης μεταδόσεως τῆς θ. Κοινωνίας καί ἡ διανομή τοῦ Ἀντιδώρου.

Ἐν τέλει ἠκολούθησεν ἡ δέησις μετά τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου καί ἡ παράθεσις εὐφροσύνου μοναστηριακῆς τραπέζης, εἰς τό τέλος τῆς ὁποίας ἐψάλη ὁ Πολυχρονισμός τοῦ Μακαριωτάτου, ἠκολούθησε ἡ ἄνοδος πρός τήν ἁψῖδα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἄνω διά τροχηλάτων ὀχημάτων καί ὀνηλασίας καί ὁδοιπορίας καί ἡ ἀναχώρησις τοῦ Μακαριωτάτου εἰς Ἱεροσόλυμα ἐν δοξολογίᾳ τοῦ Θεοῦ διά τά θαυμάσια αὐτοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων.

Ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος ἐπέδωσεν εἰς τήν ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου καί τήν κάτωθι λεπτομερῆ βιογραφίαν τοῦ Ἁγίου, συμπληροῦσαν τό κείμενον τῆς ἁγιοκατατάξεως αὐτοῦ, καί ἀναρτωμένη καί ἐκεῖ διά τούς ἐνδιαφερομένους νά ἀναγνώσουν ταύτην:

«Βιογραφία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Νέου Χοζεβίτου

 Ὁ κατά κόσμον Ἠλίας Ἰακώβ γεννήθηκε στό χωριό Χωροντίστεα, νομοῦ Μποντοσάνι τῆς Ρουμανίας τό ἔτος 1913 ἀπό τόν Μάξιμο καί τήν Αἰκατερίνη. Λόγω τοῦ ὅτι ἔμεινε ὀρφανός κι ἀπ’ τούς δύο γονεῖς, τόν ἀνέθρεψε ἕως 11 ἐτῶν ἡ εὐλαβεστάτη γιαγιά του Μαρία, ἡ ὁποία ἐνστάλαξε στήν  παιδική ψυχή τά Θεῖα Διδάγματα. Μετά τήν κοίμησή της, πέρασε στήν  κηδεμονία ἑνός θείου καί ἔζησε σκληρά παιδικά χρόνια μέσα στήν  περιφρόνηση καί τή στέρηση, ἀλλά μέ τήν ἐλπίδα σταθερῶς προσανατολισμένη στόν Κύριο Ἰησοῦ, τόν Ὁποῖο μάλιστα εἶδε ὀφθαλμοφανῶς τό Πάσχα τοῦ 1927, ὅταν ἀπαρηγόρητος ἔκλαιγε στόν τάφο τῶν γονέων του. Ὁ Κύριος μέ γλυκεῖα φωνή τοῦ εἶπε:

«Μήν κλαῖς παιδί μου καί μήν στεναχωριέσαι,  διότι νά, εἶμαι μαζί σου. Ὁ Χριστός Ἀνέστη!»

Φιλομαθής καί εὐφυής, μετά ἀπό ἑπταετεῖς σπουδές- σέ συνθήκες ἀπίστευτης ἔνδειας – τό 1932 πῆρε τό ἀπολυτήριο τοῦ Λυκείου μέ ἄριστα. Μεταξύ τῶν δύο ἐπιλογῶν: συνέχισις σπουδῶν στή Θεολογία, ἤ προσχώρησις στίς Μοναχικές τάξεις, ὁ ἱερός πόθος τοῦ Μοναχισμοῦ, κατόπιν Θείας Προτροπῆς, ὑπερίσχυσε. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ὁδήγησε τά βήματά του τό 1933 στή Μονή Νέαμτς, ὅπου καί ἐκάρη ρασοφόρος μοναχός τό 1936, Ἰωάννης μετονομασθείς. Φλογερή ἐπιθυμία νά προσκυνήσει τόν Πανάγιο καί Ζωοδόχο Τάφο, τόν ὁδήγησε τό ἴδιο ἔτος στήν  Ἱερουσαλήμ, ὅπου μέ τήν εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυροῦ Δαμιανοῦ, κοινοβίασε ἐπί δεκαετίαν στή Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα. Πρότυπο Ὑποτακτικοῦ, ἐπεδόθη σέ Μοναχικούς ἀγῶνες καί κατόπιν εὐλογίας ἐγκαταβίωσε ἐπί ἑπταετίαν (1947-1952) στή Ρουμανική Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου στόν Ἰορδάνη, κάτω ἀπό ἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες διαβιώσεως.

Τῆς μεταβάσεώς του στόν Ἰορδάνη, προηγήθηκε ἡ εἰς Διάκονον καί ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία του, βάσει τοῦ σωζομένου στό Ἀρχεῖο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ χειροτονητηρίου του. Τήν χειροτονία του εἶχε εἰσηγηθεῖ ὁ Ἀρχιμανδρίτης Βικτωρῖνος, προϊστάμενος τῆς Ρουμανικῆς Ἀντιπροσωπίας στά Ἱεροσόλυμα πρός τόν Πατριάρχη Ρουμανίας Νικόδημο. Ἐκεῖνος, μέ τήν σειρά του, ἔθεσε τό αἴτημα στόν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Τιμόθεο Α’, ὁ Ὁποῖος καί τό ἀπεδέχθη. Ἡ πρώτη ἐτελέσθη τήν 21^η Ἀπριλίου 1947 στόν Πανάγιο καί Ζωοδόχο τοῦ Κυρίου Τάφο ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Νεαπόλεως κ. Παντελεήμονος καί ἡ δευτέρα τήν 28^η Ἀπριλίου 1947 ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Φιλαδελφείας κ. Ἐπιφανίου.

Ἐκδιωχθείς ἐκ τῆς Ρουμανικῆς Σκήτεως τοῦ Ἰορδάνου, ὡς φιλέρημος ἀηδών τό 1952 ἐγκαταστάθηκε μέ τόν συνασκητή τοῦ π. Ἰωαννίκιο (ἐπίσης Ρουμανικῆς καταγωγῆς) στή Λαύρα τοῦ Χοζεβᾶ ἐπί ἕνα ἔτος καί ἕξι μῆνες. Ἀκολούθως, ἐπιζητώντας τήν πλήρη μόνωση γιά νά ἐπιδοθεῖ σέ ἀκόμη ἀνώτερους πνευματικούς ἀγῶνες, μετέβη μόνος στήν ἀνήκουσα στό Χοζεβᾶ, Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης.  Μόνον  «Κύριος οἶδεν» τί βίωσε καί ποίων ἐμπειριῶν ἀξιώθηκε ὁ Ἅγιος ἐκεῖ, «μόνος μόνῳ Θεῷ». Κάθε Κυριακή μετέβαινε στό Κοινόβιο γιά νά συμμετάσχει στήν  Θεία Λειτουργία καί νά λάβει τά ἀπολύτως ἀπαραίτητα τρόφιμα, τά ὁποῖα ἡ ἀγάπη τῶν Χοζεβιτῶν Πατέρων τοῦ προσέφερε. Ὁ ἴδιος ἔκρυπτε ἐπιμελῶς τούς ἀσκητικούς τοῦ ἀγῶνες, ἐπιλέγοντας τόν τρόπο ζωῆς τῶν παλαιῶν Ἀββάδων, τό «λάθρᾳ βιώσας». Ὡς ἄριστος γνώστης τῆς Ἑλληνικῆς, ἐντρυφήσας στά Πατερικά κείμενα, μετέφρασε ἱκανό ἀριθμό θεοπνεύστων ἔργων στά Ρουμανικά (γιά πρώτη φορά ἐξεδόθησαν τό 1968) καί μάλιστα τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Διαθέτοντας ἐξ ἄλλου ποιητικό τάλαντο, ἄφησε πλούσια ποιητική συλλογή, ἐξαιρέτου ὕψους νοημάτων, τό μεγαλύτερο τμῆμα τῶν ὁποίων ἔχει μεταφραστεῖ στά Ἑλληνικά.

Τήν 5^η Αὐγούστου 1960 ἐκοιμήθη σέ ἡλικία μόλις 47 ἐτῶν, λόγω τῆς κλονισμένης ὑγείας του. Ἡ κοίμησίς του, τήν ὁποία εἶχε προεῖπει, ὑπῆρξε ὁσιακή. Λίγα ἀκριβῶς λεπτά μετά τήν Θεία Κοινωνία, ὅπως περιέγραψε αὐτόπτης μάρτυς, ὁ ἤδη μακαριστός π. Βασίλειος Βακρᾶς. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1979, κατόπιν θαυμαστῶν σημείων, τό Σκῆνος του εὑρέθη ἄφθορο ὑπό τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Χοζεβᾶ, μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀμφιλοχίου. Τήν 28^η Ἰουλίου 1980, σεπτῇ Πατριαρχικῇ εὐλογίᾳ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυροῦ Βενεδίκτου, τό ἄφθορο Σκήνωμά του μετεφέρθη ἀπό τήν Σκήτη στήν  Ἱερά Μονή, ὅπου καί φυλάσσεται σήμερα στό Καθολικό, ὡς θησαυρός πολύτιμος καί πηγή πλείστων θαυμάτων! Δόξα καί πλοῦτος τῶν Χοζεβιτῶν Πατέρων, τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἐν γένει, ἀλλά καί ὁλοκλήρου τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας!

Τήν Κυριακή 18^η /31^η Ἰανουαρίου 2016, ἔλαβε χώρα ἡ ἔνταξίς του εἰς τό Ἁγιολόγιον, εἰς πανηγυρικήν Θείαν Λειτουργίαν, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται τήν 28^η Ἰουλίου/10^η Αὐγούστου, ἡμέρα τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ τιμίου Σκήνους του».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

httpv://youtu.be/-RMd43vlh2Q

httpv://youtu.be/VIafgbJ2IeY

httpv://youtu.be/0o9R387LNvg

Τήν νύκτα τῆς Δευτέρας 17^ης / 30^ῆς Νοεμβρίου πρός Τρίτην 18^ην Νοεμβρίου / 1^ην Δεκεμβρίου 2015, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον ἡ εἰς Πρεσβύτερον Χειροτονία τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἱεροδιακόνου π. Διονυσίου, ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίων Ἀποστόλων εἰς Τιβεριάδα ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Τόν χειροτονούμενον π. Διονύσιον προσεφώνησε  ὁ χειροτονῶν Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος διά τῆς κάτωθι προφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Ἀγαπητέ  Ἱεροδιάκονε  Διονύσιε,

Σεπτῇ ἀποφάσει τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου ἡμῶν κ. κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ καί Συνοδικῇ διαγνώμῃ ἀπεφασίσθη ἡ εἰς Πρεσβύτερον προαγωγή σου, ἀνετέθη δέ εἰς ἐμέ ἵνα ἐπιτελέσω τό Μυστήριον, διά τοῦ ὁποίου θά εἰσέλθῃς εἰς τόν δεύτερον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης.

Μεγάλη ἡ πρός σέ εὔνοια· ὑψίστη ἡ τιμή!

Ἕως τῆς σήμερον, ὡς διάκονος, συνυπούργεις  τοῖς  θειοτάτοις Μυστηρίοις  τῆς  Ἁγιωτάτης  ἡμῶν  Ὀρθοδόξου  Ἐκκλησίας.

Ἡ βιοτή σου, ὡς Ἁγιοταφίτου, γνωστή καί ἐπαινετή· τό χρηστόν ἦθος σου, ἡ εὐγένεια τῶν τρόπων σου, ἡ ἀνυπόκριτος ὑπακοή σου, ὁ σεβασμός πρός τούς πρεσβυτέρους καί ἀνωτέρους σου, ἡ καλωσύνη καί ἡ ὑπευθυνότης ἐν τῇ ἐπιτελέσει τῶν καθηκόντων σου, ὡς διακόνου ἀλλά καί ὡς διευθυντοῦ τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών, ἔτι δέ καί ὡς γραμματέως τῆς Οἰκονομικῆς  Ἐπιτροπῆς καί Λογιστοῦ, ἡ ἀγάπη σου πρός πάντας, ἡ ἀφοσίωσίς σου τοῖς κελεύσματι τοῦ Ἁγιοταφιτισμοῦ καί ἡ βαθεῖα Ὀρθόδοξος πίστις σου, πάντα ταῦτα, τά ὁποῖα κατακοσμοῦσι τόν εὐγενῆ χαρακτῆρά σου, ἐπιβραβεύονται σήμερον διά τῆς ἀποφάσεως ταύτης τοῦ Γεραροῦ ἡμῶν Προκαθημένου καί τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, ὅπως προαχθῇς εἰς τόν δεύτερον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης καί Ἡγούμενος εἰς τό σημαντικόν προσκύνημα τῆς  Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Τιβεριάδι.

Ἔχε θάρρος πρός τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος σέ ἀξιώνει σήμερον, ἵνα εἰσέλθῃς εἰς τήν ἱεράν χορείαν τῶν θυτῶν καί λειτουργῶν Αὐτοῦ.

Ἀπό τῆς σήμερον καθίστασαι σεβαστότερος καί αὐτῶν τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων, καθ’ ὅτι οἱ Ἄγγελοι θά παρίστανται γύρω σου εἰς ἑκάστην ἐπιτέλεσιν ὑπό σοῦ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί θά παρακολουθοῦν μετά φόβου καί δέους τά ὑπό σοῦ ποιούμενα, διότι, φρικτά ὄντως τά τοῦ Θεοῦ Μυστήρια.

Αἱ χεῖρές σου θά κατακρατῶσι καί θά ἐναγκαλίζωνται Αὐτόν τόν Κύριον καί Λυτρωτήν ἡμῶν Χριστόν.  Ὅλον σου τό σῶμα θά καθίσταται ἡ οἰκία, ἔνθα θά διαβιοῖ ὁ ἀχώρητος Πλάστης καί Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου. Τό πνεῦμά σου καί ἡ διάνοιά σου θά φωτίζεται ἀπό τήν παρουσίαν Αὐτοῦ, ἡ δέ ἀθάνατος ψυχή σου θά λαμπρύνεται ἐκ τῶν μαρμαρυγῶν τῆς θεϊκῆς ἐπιφανείας. Διά τοῦτο καί ἡ βιοτή σου, πρέπει νά εἶναι ἀνάλογος.

Ἀπό τῆς σήμερον εἰσάγεσαι εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί κρατεῖς εἰς τάς χεῖράς σου τήν μέλλουσαν Πόλιν, τουτέστιν τόν Παράδεισον.

Πολλαί καί μεγάλαι αἱ εὐθύναι σου. Μή δειλιάσης ὅμως, φιλάνθρωπος γάρ ὁ Δεσπότης. Ἀτένισον μετά πίστεως καί θάρρους τό πρόσωπον Αὐτοῦ καί πρόσελθε συντετριμένῃ καρδίᾳ, ἵνα ἐπισκιάσῃ σοι ἡ Θεαρχική Χάρις, ἡ πάντα τά ἀσθενῇ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα.

Δέν εἶσαι μόνος. Προσεύχονται μετά σοῦ καί ὑπέρ σοῦ ὁ φιλόστοργος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης, πάντα τά μέλη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, αἱ εὐσεβεῖς μητέρα σου καί ἀδελφή σου, οἱ ἀγαπημένοι σου ἀδελφοί τοῦ Πατριαρχείου.

Μετά πάντων τούτων διαπύρους ἀναπέμπω τῷ Δομήτορι τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας προσευχάς καί δεήσεις κἀγώ, πρόσελθε δέ ἵνα λάβῃς ἐκ τῶν ἀσθενῶν χειρῶν μου τήν μεγάλην τῆς Ἱερωσύνης ἰδιότητα.

Εἴη ἡ πανσθενής Χάρις τοῦ Κυρίου μετά σοῦ πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου ἐν παντί και πάντοτε.

Ἀνταποκρινόμενος ὁ χειροτονούμενος π. Διονύσιος ἀντεφώνησε τόν χειροτονοῦντα Σεβασμιώτατον Ἅγιον Καπιτωλιάδος διά τῆς κάτωθι προφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

«Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα καί Πατέρα,

Σεβαστοί Πατέρες, Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Μοῦ εἶναι πολύ δύσκολον νά ἐκφράσω αὐτήν τήν ἀνεπανάληπτον στιγμήν τά συναισθήματα πού πλημμυρίζουν τήν ψυχήν μου, διότι κατά τήν εὔσημον καί «φρικτήν» ταύτην ὥραν, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, διά τῶν σεπτῶν σας, Σεβασμιώτατε, χειρῶν, μέ εἰσάγει εἰς τόν δεύτερον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης, τόν βαθμόν τοῦ Πρεσβυτέρου.

Κατά τήν Διακονίαν μου εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα εἶχον κυρίως τήν εὐτυχίαν να διδαχθῶ πολλά· συνειδητοποίησα ἔτι περισσότερον τούς κινδύνους καί τάς δυσκολίας, τάς ὁποίας θα ἀντιμετωπίσω. Καί ἀντελήφθην πλήρως ὅτι ἡ ὁδός, τήν ὁποίαν ἐπέλεξα, εἶναι ἡ «τεθλιμμένη» καί πλήρης ἀκανθῶν καί μόχθων. Εἶναι ἡ δυσκολωτέρα ὁδός, ἡ ὁποία ὅμως εἶναι καί ἡ μόνη ὁδός, ἡ ὑποδειχθεῖσα ὑπό τοῦ Κυρίου.

Καλοῦμαι σήμερον νά ὑπηρετήσω ἐπαξίως τόν Κύριον καί διά τοῦ δευτέρου αὐτοῦ βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης, ἐν ταπεινοφροσύνῃ καί ζήλῳ ἱερῷ, διά νά ἔχω πλουσίαν Του τήν συμπαράστασιν, ὥστε νά ἀποβῶ τίμιος ἐργάτης Του καί «ἄξιος ἐν πᾶσιν».

Εὐχαριστίας καί δοξολογίας ἀναπέμπω πρός τόν ἐν δόξῃ Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν, διότι «ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσίν μου» καί «πιστόν μέ ἡγήσατο», διά νά ἀναδεχθῶ σήμερον τό θεῖον καί ὑψηλόν τοῦτο Μυστήριον καί νά ἀναδειχθῶ εἰς τό μέγα τῆς Ἱερωσύνης ὑπούργημα.

Ἀπό τά μύχια τῆς καρδίας μου νά εὐχαριστήσω τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον τόν Γ΄, πού ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Αὐτοῦ πνευματικῆς κηδεμονίας, κατευθύνονται τά Ἁγιοταφιτικά διαβήματά μου, μέ τόν πιό σεπτόν καί θεάρεστον τρόπον.

Τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον πού, μέ τήν παμψηφεῖ συγκατάβασίν της, καταξιώνει τήν πραγμάτωσιν τοῦ μεγίστου ποθητοῦ ὁραματισμοῦ πού τρέφω ἐξ’ ἁπαλῶν ὀνύχων.

Σεβασμιώτατε! Ἄν καί γνωρίζω καλῶς, ὅτι ἡ ψυχή σας ἀποποιεῖται τόν λιβανωτόν τῶν ἐπαίνων, ὅμως ἐπιτρέψατέ μου, μετά θάρῥους, νά ὁμολογήσω τήν ἀγάπην καί τήν στοργήν πού μοῦ ἐδείξατε, ἡ ὁποία μόνον μέ τήν πατρικήν δύναται νά συγκριθῇ. Σᾶς εὐχαριστῶ καί σᾶς εἶμαι εὐγνώμων.

Μεγάλη τιμή καί εὐχαρίστησιν ὀφείλω στόν Πανιερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν διά τήν θερμοτάτην του ὑποδοχήν καί διά τήν πλούσιαν ἠθικήν συμπαράστασιν πού μοῦ παρέχει εἰς τά νέα μου καθήκοντα.

Τίς μέγιστες εὐχαριστίες μου κατά χρέος, ὀφείλω στόν Γέροντα Σκευοφύλακα τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί Ἀρχιεπίσκοπο Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρο, γιά τήν στήριξη καί συνετή καθοδήγηση τῆς Διακονικῆς μου πορείας, εἰς τό ἀρχικό της στάδιο.

Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ ὀφείλω στόν Ἀρχιμανδρίτη Χρυσόστομο, ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, ὁ ὁποῖος συνετέλεσε ἀποφασιστικά στήν ἐν Χριστῷ ἀνατροφή τῆς πνευματικῆς μου ἀναγέννησης καί, ἐκ βάθους καρδίας,  ὁμολογῶ πώς ἀποτελεῖ δι᾽ ἐμέ πνευματικόν φάρον καί κινητήριον δύναμιν εἰς τό ἔργον τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας.

Τίς μέγιστες εὐχαριστίες μου στήν χάρη τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου, για τήν ἀμέριστη ὑποστήριξη καί τήν ἀδελφική του συμπαράσταση σέ κάθε στιγμή τῆς Ἁγιοταφιτικῆς μου διάνυσης.

Εὐχαριστῶ πολύ τόν σεβαστό Πατέρα καί Ἀρχιμανδρίτη Τιμόθεο, τόν ἐπί πολλά ἔτη ἡγούμενο τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων τῆς Τιβεριάδος, τήν ὁποίαν ἀξίως διηκόνησε καί μοῦ παρέδωσε νά συνεχίσω, τό θεῖον καί ἄξιον σεβασμοῦ καί ἐπαίνων ἔργον του.

Αἰσθάνομαι ἀκόμη ὑποχρέωσιν, κατά τήν παροῦσαν στιγμήν, νά ἀπευθύνω δύο λόγια εὐχαριστίας καί εὐγνωμοσύνης εἰς ὅλα ἐκεῖνα τά πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐστάθησαν δίπλα μου συμπαραστάτες καί μέ ἐβοήθησαν σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μου.

Καί πρῶτον, βεβαίως εὐχαριστῶ τούς σαρκικούς μου γονεῖς, τόν πατέρα μου, πού ὑπῆρξε ἀφορμή νά βρεθῶ εἰς τούς Ἁγίου Τόπους, τήν μητέρα μου, ἡ ὁποῖα μοῦ χάρισεν, ἀφ’ ἑνός μέν «τό ζῆν», ἀφ’ ἑτέρου δέ καί τήν χριστιανικήν διαπαιδαγώγησιν.

Ἔπειτα εὐχαριστῶ τίς ἀγαπητές μου κατά σάρκα ἀδελφές, τήν Ἐλισάβετ πού ὑπάρχει ὡς ἀπύθμενη πηγή ἐμνεύσεως, τήν Ἐλεάννα γιά τήν ἀκλόνητη συμπαράστασή της καί νά μνημονεύσω τήν ἀλησμόνητη σε ὅλους μας Ἀριάδνη, ἡ ὁποῖα «κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος» ἀνεχώρησε πολύ πρόωρα ἀπό τόν μάταιο αὐτό κόσμο.

Τέλος, δημοσίᾳ ἐπιθυμῶ νά εὐχαριστήσω τούς πατέρες καί ἀδελφούς τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητας, μετά τῶν ὁποίων μέχρι τοῦδε διακόνησα καί συνδιακόνησα καί εἶχα τήν εὐτυχία πλησίον των νά ὑπηρετήσω τόν Θεόν, εἰς τά πρῶτα αὐτά βήματα τῆς ἱερωσύνης μου. Τοὐς ἐν Χριστῷ καί Πνεύματι Ἁγίῳ ἀγαπητούς φίλους καί γνωστούς πού παρευρίσκονται ἐδώ ἀπόψε, εἶτε παρόντες εἶτε νοερῶς, διά τῶν ὁποίων ἔχω μόνον λόγον ἀγαθόν νά εκφράσω.

Καί τώρα, Σεβασμιώτατε Δέσποτα, αἰσθανόμενος τήν πτωχείαν μου καί τήν ἀσθένειάν μου ἀπέναντι εἰς τόν Λυτρωτήν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, παραδίδω τόν ἑαυτόν μου εἰς τό πέλαγος τοῦ θείου ἐλέους καί παρακαλῶ τόν Κύριον νά μέ ἐνδυναμώνῃ μέ τήν δύναμίν Του καί νά μοῦ παρέχῃ πάντοτε τήν εὐτυχίαν νά εἶμαι ἐργάτης Του τίμιος, νά διακρίνωμαι για τήν σοβαρότητα, τήν προσήνεια, τήν ἐργατικότητα, τη μελέτη, τη θεολογική κατάρτιση.
Νά δέχωμαι τόν καθένα μέ τά καλά καί τά κακά του καί νά ἐπιδεικνύω ὑπομονή καί ἀνοχή.
Νά ἀποφεύγω τόν ὑποκριτικό ἠθικισμό, τήν στεῖρα τυπολατρεία, «τό ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καί τῆς παροψίδος» καί νά εἰσέρχομαι εἰς τά βαθύτερα τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καί πνευματικότητος.

Νά ἀναπαύω καί νά ξεκουράζω τόν κάθε πονεμένο ἄνθρωπο πού ἔρχεται κοντά μου, ἀξίως νά διαφυλάττω ἀκηλίδωτη τήν ἱερωσύνη, ὁμολογώντας μέ παρρησία τό πανάγιο ὄνομα τοῦ Θεοῦ … Ὑπόσχομαι καί Πρόσχομαι!»

Εὐθύς ἀμέσως ἅμα ταῖς προσφωνήσεσι, ἐψάλησαν τά τροπάρια «Ἡσαΐα χόρευε…» καί ὁ χειροτονῶν Μητροπολίτης ἐπέθεσε τάς χεῖρας αὐτοῦ ἐπί τῆς κεφαλῆς τοῦ χειροτονουμένου,  κλίναντος τά γόνατα αὐτοῦ πρό τοῦ Λίθου τοῦ Ἀγγέλου καί ἐπεκαλέσθη ἐπ’ αὐτόν τό Ἅγιον Πνεῦμα διά τῆς ἐπικλήσεως : «ἡ Θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα προχειρίζεται τόν εὐλαβέστατον διάκονον Διονύσιον εἰς Πρεσβύτερον. Εὐξώμεθα οὖν ὑπέρ αὐτοῦ, ἵνα ἔλθῃ ἐπ’ αὐτόν ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος», μεθ’ ἥν ἀνεφώνησε τό «Ἄξιος», πρός ὅ συγκατετέθησαν ἀντιφωνοῦντες «Ἄξιος, Ἄξιος, Ἄξιος…» οἱ τιμῶντες τόν χειροτονούμενον Ἁγιοταφῖται Πατέρες καί οἱ ἐξ Ἑλλάδος ἐλθόντες συγγενεῖς αὐτοῦ μήτηρ, ἀδελφή καί ἄλλοι.

Ἡ ἀκολουθία ἀναμεταδόθηκε ζωντανά μέσω διαδικτύου ἀπό τόν Ραδιοφωνικό Σταθμό τοῦ Πατριαρχείου.

Μετά τήν χειροτονίαν ὁ χειροτονηθείς ἐδεξιώθη τούς τιμήσαντας αὐτόν εἰς τό γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, ὁ ὁποῖος ὡς καί ὁ χειροτονήσας Ἀρχιερεύς καί οἱ λοιποί Πατέρες ηὐχήθησαν αὐτῷ ἀφωσιωμένην καί εὐδόκιμον διακονίαν, εὐαρεστοῦσαν Θεῷ καί ἀνθρώποις.

Τήν πρωΐαν ὁ χειροτονηθείς Ἱερομόναχος π. Διονύσιος προσῆλθε μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν καί τῶν συγγενῶν αὐτοῦ πρός τόν  Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί ἔλαβε τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ ἐπί τῇ χειροτονᾳ καί τάς νουθεσίας Αὐτοῦ διά τήν ἐξάσκησιν τῆς Ἱερατικῆς διακονίας αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/A9BqebVtonQ

httpv://youtu.be/ZYHtkQDMgOU

Τήν Κυριακήν, 9^ην /22^αν Νοεμβρίου 2015, ἡμέραν καί τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Νεκταρίου Ἀρχιεπισκόπου Πενταπόλεως, τοῦ ἐν

Αἰγίνῃ, τοῦ θαυματουργοῦ, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ 10^η ἐπέτειος τῆς Ἐνθρονίσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Ἐπί τῷ αἰσίῳ γεγονότι τούτῳ ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος, συνιερουργούντων Αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων καί συμπροσευχομένων Ἁγιοταφιτῶν, μελῶν τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου καί προσκυνητῶν, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη.

Μετά τήν Δοξολογίαν ἠκολούθησε ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς  Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καί ἡ ἐν αὐτῇ ἐκ τῶν ἀπαρχῶν αὐτῆς Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, φύλακες τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καί ποιμένες τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, τήν Γῆν τῆς τελειώσεως τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ Υἱῷ Αὐτοῦ τῷ Μονογενεῖ, διῆλθον πρό δεκαετίας μίαν τῶν δεινοτέρων κρίσεων τῆς ζωῆς αὐτῶν. Ἡ κρίσις αὕτη ἐκκινήσασα ὡς τοπική, ἐξελίχθη εἰς διεθνῆ καί ὄντως ἐταλάνισε καί ἐκλυδώνισε, ἀλλ’ οὐ κατεπόντισε, Ἐκκλησίαν καί Ἀδελφότητα. Ἐνώπιον τῆς τοιαύτης κρίσεως ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ὑπερέβη ἑαυτήν, ἤρθη εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων, καθωδήγησε πρός συμμετοχήν τόν λαόν τοῦ  Κυρίου καί ἐπέλεξε τήν Ὑμετέραν σεπτήν Μακαριότητα καί ἀνέθεσεν εἰς Αὐτήν, ἵνα ἄρῃ ἐπ’ ὤμων τόν σταυρόν Αὐτῆς, καί διά τοῦ Γολγοθᾷ ἔλθῃ εἰς τήν ἀνάστασιν. Τότε ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῆς Ἀδελφότητος, τῶν ἐκπροσώπων τοῦ λαοῦ καί τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐτέθη ἐπί τήν λυχνίαν τοῦ Ἱεροσολυμιτικοῦ Θρόνου τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ἵνα σταυροῦσα Ἑαυτήν, διαποιμαίνῃ χριστομιμήτως τήν λογικήν ποίμνην  τοῦ Χριστοῦ καί φέγγῃ τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν τό φῶς τῆς δόξης τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεως ἐκ τῆς πόλεως τοῦ Βασιλέως τοῦ Μεγάλου καί ἕδρας τοῦ πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων.

Τό λίαν σημαντικόν  καί εὐοίωνον τοῦτο γεγονός τῆς σύν Θεῷ ἐκλογῆς τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί τῆς μετ’ αὐτήν Ἐνθρονίσεως Αὐτῆς τῇ συμμετοχῇ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῇ ἐκπροσωπήσει τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῶν τοπικῶν κυβερνήσεων, ἑορτάζει χαίρουσα σήμερον ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία καί ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης καί τελέσασα ἐπί τούτῳ Δοξολογίαν εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, πληροῖ νῦν τήν χαράν αὐτῆς εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην αἴθουσαν τοῦ Θρόνου.

Αἰτία τῆς τοιαύτης χαρᾶς εἶναι τό  γεγονός ὅτι ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης  ἀναλαβοῦσα  ὑπό δυσμενεῖς συνθήκας τό πηδάλιον τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί ἔχουσα συγκυβερνήτας τά μέλη τῆς Ἁγίας καί  Ἱερᾶς Συνόδου καί συμπαραστάτας τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας, προέβη εἰς ἔργα ἀγαθά ἀντάξια τῶν προκατόχων αὐτῆς ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων.Τά ἔργα ταῦτα  δίκαιον νά  ἀναφερθοῦν καί νῦν οὐχί διά καύχησιν ἀλλά διά γνῶσιν, ἐνίσχυσιν καί ἐνθάρρυνσιν πρός πορείαν ἡμῶν ἐπί τά πρόσω καί τά ἄνω.

Ἐν πρώτοις μνημονευθήτω ὅτι ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καθ’ ὅλα τά ἔτη τῆς δεκαετοῦς Πατριαρχίας Αὐτῆς μετ’ ἰδιαιτέρας ἐμφάσεως ἐτόνισε εἰς  τάς ὁμιλίας Αὐτῆς ἀλλά καί ἀπέδειξεν εἰς τήν πρᾶξιν ὅτι τά πανάγια Προσκυνήματα ἀποτελοῦν οὐχί μόνον τούς ἱστορικούς χώρους τῆς ἐπί γῆς κατά σάρκα ἐμφανείας  τοῦ Χριστοῦ ἀλλά πολλῷ μᾶλλον λειτουργικούς  χώρους πρός παιδείαν, ἁγιασμόν καί σωτηρίαν τῶν ἐπισκεπτομένων ταῦτα προσκυνητῶν ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς καί ἐκ τῶν περάτων τοῦ κόσμου. Ἐπειδή ταῦτα ἀποτελοῦν τήν στέγην καί τήν ἀσπίδα προστασίας  τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς,  ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπέδειξεν ἰδιαιτέραν εὐαισθησίαν εἰς τήν ἀκεραίαν διαφύλαξιν καί τήν πρέπουσαν συντήρησιν αὐτῶν, ὡς συμβαίνει εἰς τήν περίπτωσιν  τῆς  δομικῆς στερεώσεως τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου ὑπό κλιμακίου εἰδημόνων καθηγητῶν τοῦ Πολυτεχνείου Ἀθηνῶν καί εἰς τήν ἐκ τοῦ σύνεγγυς παρακολούθησιν τῶν ἐπιτελουμένων ἀνακαινιστικῶν ἐργασιῶν τῆς στέγης τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ.

Ὁσον ἀφορᾷ τήν  ἀξιοποίησιν μέρους τῆς περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου, αὕτη  εἶχεν ὡς  γνώμονα τήν λύσιν τοῦ στεγαστικοῦ προβλήματος τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς, καταπιεζομένων οἰκονομικῶς ἐκ τῆς ἐκρύθμου πολιτικῆς καταστάσεως τῆς περιοχῆς ἡμῶν καί ἐκπατριζομένων. Τό μέτρον τοῦτο ἐφηρμόσθη εἰς τήν σύναψιν τῆς συμφωνίας δημιουργίας οἰκισμῶν εἰς Βηθλεέμ καί Μπετζάλλαν ὑπό ὅρους χαμηλοῦ ἐνοικίου διά τήν βοήθειαν στεγάσεως τῶν πτωχοτέρων τάξεων τοῦ λαοῦ καί προβλέπεται νά ἐφαρμοσθῇ καί εἰς τόν ὑπό ἵδρυσιν  συνοικισμόν εἰς περιουσίαν τοῦ Πατριαρχείου εἰς Μπιρ -Ναμπάλα τοῦ προαστείου Μπετ- Χανίνε. Ἡ προσπάθεια τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἐπεξετάθη καί εἰς τήν ἐπαναπόκτησιν περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου καί ἐπαναλειτουργίας ἐκκλησιῶν ἐγκαταλελειμένων ἐξ αἰτίας τῶν γεγονότων τοῦ ἔτους 1948, ὡς ἐπί παραδείγματι εἰς Μααλοῦλε Ναζαρέτ καί Σλόμη-Μπάσια Ἄκκρης –Πτολεμαϊδος.

Τῇ καθοδηγήσει τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος τό Πατριαρχεῖον ἡμῶν ἐκαλλιέργησε ἀγαστάς σχέσεις μετά τῶν Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, μή παραλεῖπον νά συμμετέχῃ εἰς γεγονότα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς αὐτῶν. Ἀντήλλαξεν εἰρηνικάς ἐπισκέψεις διά τήν σύσφιγξιν τῆς ἐν Χριστῷ συνεργασίας καί κοινωνίας καί τήν στερέωσιν τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. Αἱ σχέσεις αὐταί ἐκκαλιεργήθησαν ἔτι στενώτεραι μετά τῆς ὁμόρου ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, παρ’ ἧς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον εὐγνωμόνως ἐδέχθη τήν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Ἐξαρχίας αὐτοῦ, τήν φιλοξενίαν νέων τοῦ Ἀραβοφὠνου ποιμνίου αὐτοῦ εἰς κατασκηνώσεις αὐτῆς καί τήν δωρεάν φοίτησιν ἱεροσπουδαστῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου.

Τό Ἑλληνορθόδοξον Ἀραβόφωνον ποίμνιον τοῦ Πατριαρχείου ἐνταῦθα καί εἰς Ἰορδανίαν ἐνισχύθη ἠθικῶς καί πνευματικῶς διά τῶν λειτουργιῶν τοῦ Ὑμετέρας  Μακαριότητος  καί τῶν ὁμιλιῶν Αὐτῆς κατά τάς ἑορτάς αὐτοῦ, διά τῆς οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως τοῦ  Πατριαρχείου εἰς τήν ἀνακαίνισιν ναῶν καί ἵδρυσιν αἰθουσῶν Κατηχητικῶν σχολείων καί ἄλλων ἐνοριακῶν ἐκδηλώσεων καί διά τῆς ἐν Ἰορδανίᾳ ἱδρύσεως τῆς Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς. Ὡς ἐκ τῆς τοιαύτης ποιμαντικῆς μερίμνης καί ἐπιμελείας, αἱ Ἐπιτροπαί τοῦ Κοινοτήτων τοῦ ποιμνίου προσέρχονται μετ’ ἐμπιστοσύνης εἰς τό Πατριαρχεῖον οὐχί διά νά διαμαρτυρηθοῦν, ἐνίοτε ἴσως νά παραπονεθοῦν, ἀλλά ποῖος στοργικός πατήρ  δέν ἐδέχθη παράπονα παρά τῶν τέκνων αὐτοῦ;   μετά δέ τήν ἔκφρασιν τῶν παραπόνων νά λάβουν τήν δέουσαν καθοδήγησιν διά τήν διαφύλαξιν τῶν περιουσιῶν τῶν Κοινοτήτων αὐτῶν καί εἰς τάς πλείστας τῶν περιπτώσεων νά λάβουν οἰκονομικήν ἐνίσχυσιν  ἐκ τοῦ ταμείου τοῦ Πατριαρχείου ἤ ἐκ τῶν δωρεῶν, τῶν μετ’ ἐμπιστοσύνης κατατιθεμένων τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι.

Ἐν τῆ διακρινούσῃ τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα  εὐρύτητα  Ὀρθοδόξου πνεύματος, τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον μετέσχεν ἐνεργῶς δι’ ἀντιπροσώπων αὐτοῦ εἰς ὅλας τάς Προπαρασκευαστικάς Ἐπιτροπάς καί Διασκέψεις διά τήν Σύγκλησιν τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας τό ἔτος 2016, συμπαριστάμενον τῷ Συντονιστικῷ ἔργῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί οὐδόλως παρεκκλῖνον εἴς τι εἴτε ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί παραδόσεως ἐν γένει εἴτε ἐκ τῆς παραδόσεως αὐτοῦ εἰς τό θέμα  τοῦ ἡμερολογίου καί τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα.

Παραμένον ἐντός τῶν ἐκκλησιατικῶν τειχῶν αὐτοῦ, τό Πατριαρχεῖον δέν ἔμεινεν ἀδιάφορον διά τά  καλῶς τελούμενα  ἔξω τῶν τειχῶν τούτων εἰς τόν χῶρον τῆς κοινωνίας καί τῆς πολιτείας πρός τό συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου. Οὕτως προσέφερε τήνσυμβολήν αὐτοῦ τό Πατριαρχεῖον διά τῆς ἐνεργοῦς συμμετοχῆς αὐτοῦ εἰς τήν πρόσφατον ἐν Ἀθήναις Διεθνῆ Διάσκεψιν τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς εἰρηνεύσεως εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν διά τῆς προβολῆς τῆς πλουραλιστικῆς θρησκευτικῆς καί ἐθνικῆς κληρονομιᾶς αὐτῆς. Ὡσαύτως συνέβαλε τό Πατριαρχεῖον εἰς τήν οἰκονομικήν καί κοινωνικήν ἐνίσχυσιν τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης  Ἀνατολῆς διά τῶν ἐντόνων προσπαθειῶν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος  πρός ἀναδιοργάνωσιν καί ἀναβάθμισιν τοῦ ἔργου τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Τοῦτο ἐφάνη καί πάλιν διά τῆς  συμμετοχῆς αὐτοῦ εἰς τήν λίαν πρόσφατον ἐν Καϊρῳ σύγκλησιν τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συμβουλίου τούτου.  Ἡ εὐεργετική  συμβολή τοῦ Πατριαρχείου εἰς  τούς κατοίκους τῆς Ἀγίας  Γῆς  εἶναι ἐμφανής  διά τῶν ἑκάστοτε καταβαλλομένων προσπαθειῶν ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος διά τήν καταπράυνσιν τῶν πνευμάτων εἰς τήν περιοχήν ἡμῶν κατά τήν περίοδον ταύτην  τῆς ἐκδηλώσεως φαινομένων βίας καί τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης μέ γνώμονα τόν σεβασμόν τῆς ἁγιότητος τῆς πόλεως  τῶν Ἱεροσολύμων καί τοῦ θρησκευτικοῦ καθεστῶτος αὐτῆς.

Τά  μνημονευθέντα ταῦτα ἀποτελοῦν μίαν μικράν ἀντικειμενικήν ἐπιλεκτικήν σταχυολόγησιν ἐκ τῶν σπαρέντων, καλλιεργηθέντων καί ἀναπτυχθέντων ἔργων εἰς τόν λειμῶνα τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, τῇ ἐμπνεύσει, φροντίδι καί ἐπιμελείᾳ καί τῷ κόπῳ καί μόχθῳ  τῆς Ὑμετέρας Μακριότητος, τῇ συμπράξει τῆς  Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.  Ἐμπνεόμενοι καί ἐνθαρρούμενοι ἐκ τούτων οἱ Ἁγιοταφῖται, δηλοῦμεν ἐπί τῇ εὐσήμῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ  τῆς δεκαετοῦς ἐπετείου τῆς Ἐνθρονίσεως Αὐτῆς ὅτι συστρατευόμεθα μετ’ Αὐτῆς ἐν ὑπακοῇ καί ταπεινώσει καί ὑποταγῇ τοῦ προσωπικοῦ ἡμῶν θελήματος εἰς τό συλλογικόν, τό ἐκκλησιαστικόν θέλημα, τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ.

Ὑψῶν, Μακαριώτατε, τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος ὅλης καί τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, εὔχομαι Ὑμῖν ἔτη ὅσα πλεῖστα ἐν κραταιᾷ ἐνισχύσει ἄνωθεν, ὑγιείᾳ, δυνάμει καί εὐσταθείᾳ καί ἀγαλλιάσει ἐπί τῇ θέᾳ καί ἄλλων ἔργων ἀγαθῶν καί τῶν τέκνων Ὑμῶν ἐν ὁμονοίᾳ πέριξ τῆς τραπέζης Ὑμῶν πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν ἔθνους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.

Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ κύριος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεώργιος Ζαχαριουδάκης διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε.

Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες και Κύριοι

Με αισθήματα ιδιαίτερης χαράς και βαθύτατης τιμής παρευρίσκομαι, σήμερα, στην ιστορική έδρα της Μητέρας των Εκκλησιών, κατά τον πανηγυρικό εορτασμό της επετείου της ενθρονίσεως της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ΄, ως Προκαθημένου του Παλαίφατου Πατριαρχείου, εις τον ένδοξο αλλά και μαρτυρικό θρόνο του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

Με την ευκαιρία του σημερινού εορτασμού, Σας εκφράζω, Μακαριώτατε, ως εκπρόσωπος της Ελλάδος, την εκτίμηση, την αναγνώριση και τον σεβασμό μας για το θρησκευτικό και εθνικό έργο που επιτελείτε και  Σας μεταφέρω τις θερμότερες ευχές μας για επιτυχή συνέχιση και εκπλήρωση της ιστορικής αποστολής, την οποία έχετε αναλάβει.

Η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αντιμετωπίζει, σήμερα, μείζονες προκλήσεις. Ταλανίζεται από χρόνια προβλήματα αλλά και από τρέχουσες δυσμενείς εξελίξεις, στις οποίες επικρατούν οι ακρότητες, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία εις βάρος των επιταγών του Δικαίου και των αρχών της ηθικής.

Κατά το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα, εδώ στους Θεοβάδιστους Τόπους, η βία ευρίσκεται σε έξαρση, ο φόβος και η ανασφάλεια κυριαρχούν, οι άνθρωποι θρηνούν, καθημερινά, αθώα θύματα και η ειρήνη  φαίνεται να παραμένει μακρινή.

Σε αυτό το ρευστό περιβάλλον, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, τιμώντας τις ιερές παρακαταθήκες της μακραίωνης ιστορικής διαδρομής του, διατηρεί και εδραιώνει τη θέση και την διεθνή ακτινοβολία του ως κορυφαίου θεσμού της Ορθοδοξίας,  παραμένοντας προσηλωμένο στο θρησκευτικό και πνευματικό του έργο καθώς και στη διαφύλαξη των πανίερων  προσκυνημάτων της Χριστιανοσύνης στους Αγίους Τόπους.  Παράλληλα, αναδεικνύεται σε πόλο μετριοπάθειας, διαλλακτικότητας και νηφαλιότητας, ο οποίος, παρά τις αντιξοότητες, διαδραματίζει έναν ρόλο καίριας σημασίας για την σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, προάγοντας την συμφιλίωση, τη συναδέλφωση και την ειρηνική συνύπαρξη.

Για την Ελλάδα, η προάσπιση του θεσμού του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και των ιστορικών του δικαιωμάτων αποτελεί προτεραιότητα. Το ιερό Καθίδρυμα συμβολίζει τη διαχρονική παρουσία μας στους Αγίους Τόπους καθώς και τις παραδοσιακά φιλικές και εποικοδομητικές σχέσεις μας και τη συνεργασία μας με την περιοχή, δίνοντας υπόσταση στο πνεύμα των οικουμενικών αξιών του Ελληνισμού. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα τάσσεται υπέρ της διατήρησης της παρουσίας των Χριστιανών στα πατρογονικά τους εδάφη, της προάσπισης των δικαιωμάτων των θρησκευτικών κοινοτήτων και της προστασίας της χριστιανικής κληρονομιάς.

Μακαριώτατε,

Η προσωπική Σας συμβολή στην ευόδωση της αποστολής του Πατριαρχείου είναι καθοριστικής σημασίας. Με πολυσχιδείς δραστηριότητες αναλώνετε τις δυνάμεις Σας στην ανύψωση του κύρους του τόσον σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο όσον και διεθνώς. Παράλληλα, εργάζεσθε, άοκνα, για την προώθηση της θρησκευτικής ελευθερίας, της ειρήνης και της δικαιοσύνης στην περιοχή. Στο πλαίσιο αυτό, σημειώνω, ενδεικτικά, ότι η συμμετοχή και η παρέμβασή Σας κατά την πρόσφατη Διεθνή Διάσκεψη των Αθηνών για τον θρησκευτικό και πολιτιστικό πλουραλισμό και την ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή ήταν ιδιαίτερης σημασίας.

Η Ελλάδα,  αναγνωρίζοντας την προσωπική προσφορά Σας και τιμώντας τους ακατάλυτους και ιστορικούς δεσμούς της με το Ιερό Καθίδρυμα, Σας παρέχει  την πλήρη υποστήριξη και την αμέριστη συμπαράστασή της και Σας περιβάλλει με την εμπιστοσύνη της. Οι συνεχείς  επισκέψεις  Ελλήνων Αξιωματούχων στο Πατριαρχείο αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία  περί των αρίστων σχέσεων καθώς και της αδιαπραγμάτευτης και αταλάντευτης συμπόρευσής μας μαζί Σας και με τον ιερό θεσμό. Εις επίρρωση τούτου, ας αναφέρω, μόνον, την επικείμενη επίσκεψη του Πρωθυπουργού, κ. Τσίπρα, στο Πατριαρχείο, κατά την προσεχή εβδομάδα.

Μακαριώτατε,

Συναισθανόμενοι το βάρος των ευθυνών που έχετε επωμισθεί και συμμεριζόμενοι τις αγωνίες Σας, είμαστε  στο πλευρό Σας και Σας ευχόμαστε υγεία, μακροημέρευση και δύναμη για να συνεχίσετε την αποστολή Σας, προς όφελος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος, της Ορθοδοξίας, των Χριστιανών της δοκιμαζόμενης Μέσης Ανατολής, της Ειρήνης στην περιοχή και του Έθνους.

Ἀκολούθως προσεφώνησαν τόν Μακαριώτατον οἱ Ἀντιπρόσωποι τῶν Πατριαρχείων  τῆς Ρωσίας καί τῆς Ρουμανίας καί ἀντιπρόσωποι τοῦ ποιμνίου.

Πρός τούτους ἀντεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστῶν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

     Ἐξοχώτατε Πρέσβυ  κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

     Σεβαστοί  Ἅγιοι  Πατέρες καί Ἀδελφοί,

     Ἀγαπητοί  Χριστιανοί,

     Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

«Εὐλογητός ὁ Θεός καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ» (Ἐφεσ. 1,3) καί ἀξιώσας ἡμᾶς τῆς εὐχαριστηρίου δοξολογίας, ἥν ἀνεπέμψαμεν σήμερον ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, περιστοιχούμενοι ὑπό τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ἐπί τῇ δεκάτῃ ἐπετείῳ τῆς ἀναρρήσεως τῆς Ἡμῶν Μετριότητος εἰς τόν Ἐπισκοπικόν καί Πατριαρχικόν θρόνον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Ἡ ἑόρτιος αὕτη ἐπέτειος ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, διότι δέν ἀφορᾷ εἰς τό πρόσωπον τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος μόνον, ἀλλά κυρίως εἰς τόν ἱερόν θεσμόν τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, τοῦ διασφαλίζοντος ἀφ’ ἑνός μέν, τήν αὐθεντίαν τῆς διαδοχικῆς ἀποστολικότητος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν ποιμαντικήν τοῦ Ἐπισκόπου εὐθύνην καί μέριμναν, τήν ἐργαζομένην διά τοῦ οἰκοδομήματος τῆς Ἐκκλησίας τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν τῶν μελῶν αὐτῆς, ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος: «ἐποικοδομηθέντες ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καί προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομή συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναόν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· ἐν ᾧ καί ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι» (Ἐφεσ. 2, 20-22).

Ἡ συμπλήρωσις δεκαετοῦς Πατριαρχικῆς διακονίας «ἐν τῷ κατοικοιτηρίῳ τοῦ Θεοῦ», δηλονότι τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς πόλεως τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λυτρωτοῦ ἡμῶν Χριστοῦ, ἀποτελεῖ ἔργον οὐχί τῆς ἀναξιότητος Ἡμῶν ἀλλά τῆς εὐδοκίας τοῦ θελήματος τοῦ τά πάντα ἐνεργοῦντος ἐν πᾶσιν, Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ (Α΄ Κορ. 12, 6).

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι πάλιν καί πολλάκις, ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός, «ἐρρύσατο ἡμᾶς ὁ Θεός ἐκ χειρός υἱῶν ἀλλοτρίων, ὧν τό στόμα ἐλάλησε ματαιότητα καί ἡ δεξιά αὐτῶν δεξιά ἀδικίας» (Ψαλμ. 143, 11). Ἐξ’ ἄλλου ὁ φίλος τοῦ Χριστοῦ Πέτρος ὁ Ἀπόστολος προαναφωνεῖ: «νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πέτρ. 5, 8).

Ὄντως οἱ ὡς ἄνω λόγοι ἀληθεύουν, διότι ἅπασα ἡ οἰκουμένη καί ἰδιαιτέρως ἡ περιοχή ἡμῶν, δηλονότι τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, δοκιμάζεται σκληρῶς καί μάλιστα κατά τρόπον «ἀποκαλυπτικόν» ἤ μᾶλλον ἐσχατολογικόν. «Καί εἶδον τό θηρίον (τοῦ τρόμου) καί τούς βασιλεῖς τῆς γῆς καί τά στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τόν πόλεμον…» (Ἀποκ. 19, 19), γράφει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής.

Τούτου ἕνεκεν ἅπαν τό ἀνθρώπινον γένος καί δή οἱ ἑπώνυμοι τοῦ Χριστοῦ ἀδελφοί ἡμῶν, προσβλέπουν εἰς τόν ἀσφαλῆ καί εὔδιον λιμένα τῆς ἐλπίδος, τόν δι’ ἡμᾶς σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Χριστόν «ὅν ἡμεῖς οἱ ταπεινοί κηρύττομεν καί ὁμολογοῦμεν λατρευτικῶς καί εὐχαριστιακῶς ἐν αὐτοῖς τούτοις τοῖς ἁγίοις τόποις, δηλονότι τοῖς μαρτυρίοις τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου Αὐτοῦ. «Ἔστιν γάρ Χριστός ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπίς τῆς δόξης» (Κολ. 1, 27).

Ἡ σημερινή σεπτή δεκάτη Πατριαρχική Ἐνθρονιστήριος Ἐπέτειος καλεῖ ἡμᾶς οὐχί εἰς καύχησιν τῶν πεπραγμένων ἡμῶν ἀλλά τήν καύχησιν ἐν Χριστῷ (Ρωμ. 15, 17). «Ἡ γάρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν» (Β΄ Κορ. 1, 12), «ὅτι οὐ παυόμεθα ἐργάζεσθαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν τό ἀγαθόν πρός πάντας, μάλιστα πρός τούς οἰκείους τῆς πίστεως»  (Γαλ. 6, 10), «ἵνα παντί τρόπῳ, εἴτε προφάσει εἴτε ἀληθείᾳ, Χριστός καταγγέλλεται» (Φιλιπ. 1, 18).

Τῆς κλήσεως ταύτης, δηλονότι τῆς ἐκκλησιαστικῆς κυβερνήσεως ἐν ᾗ ἐκλήθημεν, ὁμολογουμένως ἔχομεν συγκυβερνήτας τούς ἁγίους καί σεβαστούς Ἡμῖν Ἁγιοταφίτας ἀδελφούς Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, διακόνους καί μοναχούς, μεθ’ ὧν, κατά τόν θεοφόρον Ἰγνάτιον, «ἐν ὁμονοίᾳ Θεοῦ σπουδάζομεν πάντα πράσσειν, Προκαθημένου τοῦ ἐπισκόπου εἰς τύπον Θεοῦ καί τῶν πρεσβυτέρων εἰς τύπον συνεδρίου τῶν ἀποστόλων καί τῶν διακόνων… πεπιστευμένων διακονίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅς πρό αἰώνων παρά Πατρί ἦν καί ἐν τέλει ἐφάνη» (ΒΕΠ, τόμ. Β΄, σελ. 269).

Τῆς ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ κλήσεως ταύτης καλούμεθα νά ἀναδειχθῶμεν ἄξιοι τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἡμῶν ἀποστολῆς, «ἐνδεδυμένοι, κατά τόν σοφόν Παῦλον, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πρᾳότητα, μακροθυμίαν, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων … ἐπί πᾶσι δέ τούτοις τήν ἀγάπην, ἥτις ἐστί σύνδεσμος τῆς τελειότητος» (Κολ. 3, 12-13).

Παρακαλέσωμεν τόν Θεόν τῆς ὑπομονῆς καί τῆς παρακλήσεως, ὅπως «δῴῃ ἡμῖν τό αὐτό φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατά Χριστόν Ἰησοῦν» (Ρωμ. 15, 5), ἵνα διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός Νεκταρίου Πενταπόλεως, διακονῶμεν τά πανάγια σεβάσματα τῆς πίστεως ἡμῶν καί καθοδηγῶμεν τό χριστεπώνυμον εὐσεβές πλήρωμα ἡμῶν εἰς τήν ὁδόν τῆς ἀληθείας.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας μεθ’ Ἡμῶν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑορτήν ταύτην, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐξοχώτατον Πρέσβυν καί Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιον Ζαχαριουδάκην, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην  π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμ. π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ. κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ἰορδανίαν, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν  εἰς Ἰόππην, Ηis Eminence Bishop Peter Eaton, representative of the Anglican church, τόν Σχολάρχην τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Σχολῆς, Ἐλλογιμώτατον Καθηγητήν κ. Δημήτριον Λυκούδην,  τόν αἰδεσιμώτατον π. Ἀΐσα Τοῦμα, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν ἐκπρόσωπον τῆς Κοινότητος Ρέμλης καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς Ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Τήν ὡς ἄνω προσφώνησιν  μετέφρασε ὁ Ὑπεύθυνος τῶν Μ.Μ.Ε. τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἀραβικήν Πρεσβ. π. Ἤσσα Μοῦσλεχ ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2015/11/22/16147

Ἐν συνεχείᾳ ἠκολούθησε ὁ ἀδελφικός Πατριαρχικός Ἀρχιερατικός ἀσπασμός καί ἡ ὑποβολή τῶν σεβασμάτων  καί τῶν εὐχῶν τῷ Μακαριωτάτῳ, ἀκολούθως δέ τήν μεσημβρίαν παρετέθη ἑόρτιος μοναστηριακή Τράπεζα εἰς τήν ὁποίαν παρεκάθισαν οἱ Ἁγιοταφῖται καί  οἱ προσκεκλημένοι τοῦ Μακαριωτάτου, ὡς ὁ κ. Γενικός Πρόξενος κ. Γεώργιος Ζαχαριουδάκης κ. ἄ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/wjEC6QN7vtg