Τήν νύκτα τῆς Τρίτης 20^ῆς Δεκεμβρίου 2023/2^ας Ἰανουαρίου 2024, ἡμέραν μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας τοῦ «θεοφόρου», ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ Ἁγιοσαββίτου Ἁγιοταφίτου ἄχρι τοῦδε διακόνου π. Ἀναστασίου παρά τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Πνευματικοῦ τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου.

Κατά τήν χειροτονίαν ὁ χειροτονῶν Ἀρχιεπίσκοπος προσεφώνησε τόν χειροτονούμενον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ: 

Εὐλαβέστατε Ἱεροδιάκονε π. Ἀναστάσιε,

Ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ΄,  μετά τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου προσεκάλεσαν σήμερον τήν Ἱερολογιότητά σου, ὅπως ἐξέλθῃς ἐκ τῆς ἐρήμου τῆς Ἰουδαίας καί εἰσέλθῃς εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου, τοῦ κέντρου τῆς Πίστεως ἡμῶν, διά νά λάβῃς παρά τῶν ἀναξίων χειρῶν μου τήν θείαν Χάριν, ἡ ὁποία θά θεραπεύσῃ τήν ἀσθένειάν σου καί θά ἀναπληρώσῃ τάς ἐλλείψεις σου ἀναδεικνύοντάς σε τέλειον δοῦλον τοῦ ἐντεῦθεν Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἄξιον τοῦ ἱερουργεῖν τόν Λόγον τῆς Ἀληθείας Αὐτοῦ, ἐν πᾶσιν εὐαρεστοῦντα Αὐτόν καί ἀξίως πολιτευόμενον τῆς δωρηθείσης εἰς ἐσέ ὑπ’ Αὐτοῦ μεγάλης Ἱερατικῆς τιμῆς.

Τό Ἅγιον Πνεῦμα θά κατέλθῃ ἐπί σέ καί θά σέ καταστήσῃ ἄξιον, ἵνα παρίστασαι ἀμέμπτως εἰς τό Ἱερόν θυσιαστήριον, ὅπως κηρύττῃς τό Εὐαγγέλιον τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, εἰς τό βιβλίον τῆς ὁποίας διακαῶς ἐπιθυμεῖς νά ἐγγραφῇς καί νά μεταβῇς ἐκ τῶν ἐπιγείων εἰς τά οὐράνια. Δι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον καταλιπών τήν πατρικήν ἐστίαν, ὡς τρυγών φιλέρημος, ἐπέταξες μακράν τοῦ τόπου καταγωγῆς σου, ἐπιλέγων ἀντί ἄλλης μεγάλης πόλεως τήν ἔρημον τοῦ χειμάρρου τῶν Κέδρων, τήν Ἁγιοτόκον Μεγίστην Ἱεράν Λαύραν, τήν ὁποίαν πρό 15 αἰώνων ἐνεκαινίασεν ὁ πολιστής τῆς ἐρήμου Ἅγιος πατήρ ἡμῶν Σάββας ὁ ἡγιασμένος, φυτεύων εἰς αὐτήν ἀντί τῶν φυσικῶν καί φθαρτῶν δένδρων, ἀρετάς ἀφθάρτους, δίδων εἰς ἐσέ τήν εὐκαιρίαν, ὅπως ἀπαρνηθῇς τά ἔργα τοῦ σκότους καί τῆς σαρκός καί καλλιεργήσῃς τήν ψυχήν σου, τόν ἰδικόν σου πνευματικόν περίβολον, μέ θεάρεστον σκοπόν τήν ἀπόκτησιν τῶν καρπῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακροθυμία, ἡ χρηστότης, ἡ ἀγαθωσύνη, ἡ πίστις, ἡ πραότης καί ἡ ἐγκράτεια.

Ὁ ἰσοστάσιος τῶν Ἀγγέλων καί συνόμιλος τῶν Προφητῶν καί ἰδικός σου Καθηγητής ὁ θεῖος Σάββας, σέ διδάσκει διά τοῦ παραδείγματος αὐτοῦ πῶς νά τηρήσῃς τό κατ’ εἰκόνα ἀλώβητον, διά νά ἀνέλθῃς ὅσον δύνασαι εἰς τό καθ’ ὁμοίωσιν, φέρων ἐπί τῶν ὤμων σου τόν σταυρόν σου καί ἀνατιθέμενος ἑαυτόν τῷ Δεσπότῃ Χριστῷ, καταπατῶν τῆς σαρκός τό χαμαίζηλον φρόνημα καί καταλαμπρύνων τήν ψυχήν σου μέ τόν ἔνθεον ἔρωτα. Εἰς τήν πνευματικήν σου ἀκοήν ἠχεῖ ἡ αἰώνιος πρόσκλησις τοῦ ἐρχομένου μετ’ ὀλίγον τεχθῆναι εἰς τό Ἅγιον Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ: “Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς”.

Δέν θά ἦτο δυνατόν νά κατορθώσῃς οὐδέν τῶν ἀνωτέρω, ἐάν προηγουμένως δέν ἀπέκοπτες τό ἴδιον θέλημα, ταπεινῶν σεαυτόν διά τῆς σωτηρίου ὑπακοῆς εἰς τόν πνευματικόν σου πατέρα Εὐδόκιμον καί τούς συνασκουμένους ἀδελφούς σου.

 Δι’ αὐτόν τόν λόγον εἰς τήν πρό ἡμερῶν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ὁ Μακαριώτατος Πατήρ καί Πατριάρχης μας κ. κ. Θεόφιλος ἐδέχθη τήν εἰσήγησιν τοῦ Πνευματικοῦ σου πατρός, διά τήν προαγωγήν σου εἰς τόν δεύτερον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης καί οἱ λοιποί πατέρες συνεφωνήσαμεν ἐπαινοῦντες τό ἀκέραιον τοῦ ἤθους σου.

 Τό ταπεινόν σου φρόνημα θά στηρίζῃ τούς λοιπούς πατέρας καί θά ἀποτελέσῃ παράδειγμα πρός μίμησιν διά τό εὐλαβές καί φιλόχριστον ποίμνιον, τό ὁποῖον ὡς ἔλαφος διψῶσα ἐπισκέπτεται τήν Ἱεράν Λαύραν τοῦ Ἁγίου Σάββα ἐπιποθοῦν νά ξεδιψάσῃ τήν πνευματικήν αὐτοῦ δίψαν. Ἐνώπιον αὐτῶν καλεῖσαι νά καταπολεμήσῃς τήν πλάνην τοῦ γεροντισμοῦ καί τῆς προσωπολατρείας, εἰς τήν ὁποίαν δυστυχῶς πίπτουν ἄνθρωποι ψυχικοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τήν ψευδαίσθησιν ὅτι ἔφθασαν εἰς ὕψος πνευματικόν καί παριστάνουν τούς διδασκάλους, προβάλλοντες ἑαυτούς μέ δαιμονικήν ἔπαρσιν καί θέτοντες εἰς τό περιθώριον τό Θεανθρώπινον πρόσωπον τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πλανῶντες καί πλανώμενοι. Ἀντιθέτως, ὁ σήμερον τιμώμενος Ἱερομάρτυρας Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, σοῦ ὑποδεικνύει διά τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, ὅτι ὀφείλεις νά μετατρέψῃς τόν ἑαυτόν σου εἰς σῖτον, ὁ ὁποῖος θά ἀλεσθῇ διά τῆς ὑπομονῆς σου εἰς τόν πνευματικόν ἀγῶνα, ἀναδεικνύων τόν χαρακτῆρα σου εἰς ἄρτον πνευματικόν, ἡδύν καί γλυκύτατον.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἐπίσκοπος Κολωνίας, θά σοῦ διδάξῃ περαιτέρω τήν ἄκραν ταπείνωσιν, τόν ἐγκλεισμόν εἰς τό κελλίον σου, τήν ἀφανῆ πνευματικήν ἐργασίαν καί τήν καλλιέργειαν τῶν ἀρετῶν. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἡ κιθάρα τοῦ Πνεύματος, ὁ διδάσκαλος τῶν μοναζόντων, θά σέ μυήσῃ εἰς τήν ἀκριβῆ ἔκδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί εἰς τήν συστηματικήν Θεολογίαν. Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης διά τοῦ Μεγάλου Κανόνος θά σοῦ εὐθυγραμμίσῃ τόν βίον. Οἱ Ἅγιοι Θεόδωρος καί Θεοφάνης οἱ Γραπτοί θά σέ στηρίξουν εἰς τήν ὁμολογίαν τῆς Πίστεως. Οἱ Ἅγιοι Ξενοφῶν, Μαρία, Ἀρκάδιος καί Ἰωάννης θά σέ συγκαταλέξουν εἰς τήν κατά Θεόν οἰκογένειάν των καί τέλος τό νέφος τῶν Ἁγιοσαββιτῶν ὁσιομαρτύρων Πατέρων θά σέ συνοδεύῃ εἰς ἑκάστην Θείαν Λειτουργίαν καί οἱ συνασκούμενοι μετά σοῦ Ἁγιοσαββῖται Πατέρες θά συμψάλλουν μετά σοῦ τό: “Ἰδού δή τί καλόν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἢ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό”.

Ἔχων εἰς τήν διάθεσίν σου ὅλα ταῦτα τά πνευματικά ἐφόδια, σέ προτρέπω ταπεινῶς, ὅπως παραμερίσῃς κάθε δισταγμόν καί μέ φόβον Θεοῦ νά εἰσέλθῃς εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον, διά νά λάβῃς τήν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί κατόπιν μέ σύνεσιν καί αὐτοθυσίαν νά φυλάξῃς τήν Παρακαταθήκην ταύτην ἕως τῆς δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτε παρ’ Αὐτοῦ μέλλεις ἀπαιτεῖσθαι αὐτήν”.

Τήν πρωΐαν ὁ χειροτονηθείς προσῆλθε καί ἔλαβε τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου διά τήν συνέχισιν τῆς μοναχικῆς και Ἱερατικῆς διακονίας αὐτοῦ εἰς τήν Λαύραν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Κυριακήν πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, 18^ην/31^ην Δεκεμβρίου 2023, ἐτελέσθη τό ἐτήσιον Μνημόσυνον τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Ἱερομονάχων, μοναχῶν, μοναζουσῶν, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης κ. Δημήτριος, συλλειτουργούντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Φιλουμένου, π. Διονυσίου, π. Κλαυδίου, π. Χριστοδούλου, π. Ἀμφιλογχίου, π. Στεφάνου καί  τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί προσευχομένων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Τοῦ Μνημοσύνου προέστη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί καί  τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου,.

Μετά τήν Ἀπόλυσιν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα προσηνέχθη ἡ “μακαρία” .

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Σάββατον, 17^ην/30^ήν Δεκεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη μέ μετάθεσιν ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μοδέστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, τήν κειμένην ἐπί τοῦ λόφου Ἀμποῦ Τόρ, χωριζομένου ἐκ τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών διά τῆς κοιλάδος Γκεχενώμ.

Κατά τήν ἡμέραν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ὅλη, ἰδίᾳ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων, ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ὁ Ἅγιος Μόδεστος ἤκμασε τόν 7^ον αἰῶνα.  Ἠσκήθη τό πρῶτον εἰς τήν  Ἱεράν Μονήν Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου τῆς ἐρήμου  τῆς Ἰουδαίας.

Διάδοχος ὤν τοῦ Πατριάρχου Ζαχαρίου εἰς τόν Θρόνον τῶν Ἱεροσολύμων ἀνεκαίνισε ναούς καί μονάς καί ἀνεδείχθη ἀρωγός τεθραυσμένων ψυχῶν, καταβεβλημένων ἐκ τῆς μανίας τῆς Περσικῆς εἰσβολῆς τό ἔτος 614. Ἐκοιμήθη ὁσίως.

Πρός τιμήν αὐτοῦ ἐτελέσθη εἰς τήν ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, γνωστήν καί ὡς Ἀμποῦ – Τόρ, Ἑσπερινός ἀφ᾽ ἑσπέρας ὑπό τῶν  Ἀρχιμανδριτῶν π. Χριστοδούλου καί π.  Ἀμφιλοχίου καί  τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί προσευχομένων μοναχῶν, μοναζουσῶν καί  πιστῶν ἐξ Ἱεροσολύμων.

Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Μονήν διά προσκύνησιν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν .

Τήν Πατριαρχικήν καί Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν ἐδεξιώθη ὁ καλῶς καί ἀφωσιωμένως ἐπιμελούμενος τῶν τῆς Μονῆς καί  ὑπερασπίζων αὐτήν  ἐκ τῶν προκλήσεων τῶν περιοίκων μοναχός Ἀντίοχος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν 13ην/26ην Δεκεμβρίου 2023, ἔλαβε χώραν εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς τῆς αἰθούσης τοῦ Πατριαρχείου ἡ εἰς μοναχόν κουρά ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τοῦ δοκίμου Ἀνδρέου Χατζησταμπουλίδου, διακονήσαντος εὐδοκίμως εἰς τό Πραιτώριον, τήν Γεθσημανῆν καί τήν Βηθλεέμ καί μετονομασθέντος εἰς Ἀλέξανδρον. Ὡσαύτως ἔλαβε χώραν ἡ ρασοφορία δύο δοκίμων, διακονούντων ἄχρι τοῦδε εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τοῦ δοκίμου Ἀλεξάνδρου καί τοῦ δοκίμου Χρήστου.

Πρός τόν καρέντα μοναχόν καί τούς ρασοφορηθέντας δοκίμους  ἀπηύθυνε λόγους ἐνισχυτικούς ὁ Μακαριώτατος, ὑπογραμμίζων τήν τιμήν ἀφ᾽ ἑνός καί τήν εὐθύνην ἀφ᾽ ἑτέρου τῆς ἐντάξεως ἑνός μοναχοῦ εἰς τό τάγμα τῶν Σπουδαίων μοναχῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐν τῷ πνεύματι τῶν λόγων τούτων καί ἐν ὄψει τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη εἰς τόν μοναχόν καί τούς δοκίμους τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν διά μίαν ἐπαξίαν Ἁγιοταφιτικήν μαρτυρίαν εἰς τόν διψῶντα ταύτην κόσμον, ἐμπνεομένην ἐκ τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Δευτέραν, 12^ην/25^ην Δεκεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ Θαυματουργοῦ εἰς τήν ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, τήν κειμένην εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ καί πλησίον τῆς Πύλης τῆς Δαμασκοῦ.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ποιεῖται μνείαν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος ὡς τοῦ Πατρός τοῦ προασπισαμένου τό “ὁμοούσιον” τοῦ Υἱοῦ πρός τόν Πατέρα εἰς τήν Α´ Οἰκουμενικήν Σύνοδον τῆς Νικαίας, τό 325. Ἐπίσης ποιεῖται μνείαν αὐτοῦ ὡς βοηθοῦ τῶν πτωχῶν καί ἀδυνάτων, ὡς τοῦ ἀξιωθέντος τοῦ προορατικοῦ καί θαυματουργικοῦ χαρίσματος, δι᾽ οὗ “προσεφώνησεν νεκράν καί ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλε καί κατά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠξιώθη συλλειτουργεῖν μετ᾽ ἀγγέλων”.

Τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, συλλειτουργούντων αὐτῷ τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Χριστοδούλου, π. Κλαυδίου καί π. Ἀμφιλοχίου, τοῦ Ἱερέως π. Νεκταρίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών μετά τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών καί μετέχοντος πιστοῦ λαοῦ, προσευχομένου ἐν θερμότητι καρδίας.

Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας προσῆλθε πρός προσκύνησιν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος παρέθεσε κέρασμα εἰς τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

H ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Κυριακήν, 11ην/24ην Δεκεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Προπατόρων.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία, ἐν ὄψει τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ποιεῖται μνείαν τῶν πρό Νόμου καί ἐν Νόμῳ κατά σάρκα Προπατόρων τοῦ Χριστοῦ, ἰδίᾳ τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, πρός τόν ὁποῖον ὁ Θεός ἔδωσε τήν ἐπαγγελίαν ὅτι “ἐν σοί εὐλογηθήσονται πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς”.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη εἰς τόν περικαλλῆ Ναόν τῶν Ἁγίων Προπατόρων τῆς Κοινότητος τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων-Μπετσαχούρ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, συλλειτουργούντων τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου ὡς πρώτου ἐκ τῶν Ἱερέων, τῶν λοιπῶν τῶν Ἱερέων τῆς ἐνορίας π. Σάββα Χέρ, π. Ἤσσα Μοῦσλεχ, π. Ἰωάννου Ρασμάουϊ καί π. Γεωργίου Μπανούρα, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος καί μετέχοντος ἀθρόου λαοῦ προσευχομένου ἐν πίστει καί εὐλαβείᾳ, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου  Ἀγγελοσοπούλου.

Πρός τόν λαόν αὐτόν ἀπέστειλε τήν κάτωθι ὁμιλίαν Αὐτοῦ ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔχουσαν ὡς ἕπεται:

“Ὁ πλήρης κενοῦται σαρκί δι᾽ ἡμᾶς καί ἀρχήν ὁ προάναρχος δέχεται· πτωχεύει δέ ὁ πλούσιος· καί λόγος ὤν Θεοῦ ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων προσκλίνεται ὡς βρέφος, τήν ἀνάπλασιν πάντων τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος ἐργαζόμενος”, ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ ἱερῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων Προπατόρων, ἐν τῷ εὐλογημένῳ τόπῳ τῶν “ἀγραυλούντων ποιμένων καί αἰνούντων τόν Θεόν”, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν σεπτήν αὐτῶν μνήμην ᾄδοντες καί ψάλλοντες τόν ἀγγελικόν ὕμνον καί λέγοντες:  “δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”, (Λουκ. 2,14).

Ὁ μεγαλοφωνότατος Ἡσαΐας προφητεύων τήν ἐνσάρκωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου λέγει : “καί ἐξελεύσεται ράβδος ἐκ τῆς ρίζης ᾿Ιεσσαί, καί ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης ἀναβήσεται” (Ἡσαΐου. 11,1). Ἡ ἀναφερομένη ἐνταῦθα ρίζα τοῦ Ἰεσσαί εἶναι ἡ ρίζα τοῦ ἐναπολειφθέντος κορμοῦ τοῦ δένδρου, τοῦ Ἰουδαϊκοῦ δηλονότι λαοῦ. Καί τοῦτο διότι ὁ Ἰεσσαί ἦτο πατήρ τοῦ Δαυΐδ, ἐξ οὗ ἐξεπήγασεν ἡ Δαυϊτική δυναστεία, ἐκ τῆς ὁποίας ἐγεννήθη ὁ Χριστός.

Ὁ δέ Χριστός εἶναι τό πλήρωμα τοῦ Νόμου τοῦ Μωσαϊκοῦ καί τῶν Προφητῶν, τῆς ἱερᾶς δηλονότι ἱστορίας, τῆς ἀρχομένης ἀπό τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ ὡς γέγραπται: “Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ”, (Ματθ. 1,1).  Ἡ δέ βίβλος αὕτη τῆς γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τήν ἱστορίαν τῆς ἱερᾶς ἀποκαλύψεως, διά τῆς ὁποίας ὁ Θεός ἀφ᾽ ἑνός μέν “ἐγνώρισε τάς ὁδούς αὐτοῦ  τῷ Μωϋσῇ, τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ τά θελήματα αὐτοῦ”, (Ψαλμ. 102, 7)·  ἀφ᾽ ἐτέρου δέ  “ἐγνώρισε Κύριος τό σωτήριον αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ”,  (Ψαλμ. 97,2).

Μέ ἄλλα λόγια, οἱ Ἅγιοι Προπάτορες εἶναι ἐκεῖνοι, εἰς τούς ὁποίους ὁ Θεός ἐφανέρωσε τά θελήματα Αὐτοῦ καί δι᾽ αὐτῶν ἀπεκάλυψεν εἰς τά ἔθνη, δηλαδή εἰς τούς εἰδωλολάτρας τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ: “Πᾶσιν ἀνθρώποις τά σωτήρια προσενήνοχεν [Κύριος] νάματα καί τήν δικαίαν βασιλείαν Αὐτοῦ τοῖς ἔθνεσιν ἔδειξεν”, λέγει ὁ ἑρμηνευτής Θεοδώρητος Κύρου. Κατά δέ τόν Εὐαγγελιστήν Λουκᾶν, οἱ προφῆται εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι προκατήγγειλαν τήν ἔλευσιν τοῦ δικαίου (Πράξ. 7, 52) καθώς καί τό πάθος τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 3,18).  Ἄς ἀκούσωμεν τήν μαρτυρίαν τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου κηρύττοντος: “Μωϋσῆς μέν γάρ πρός τούς πατέρας εἶπεν ὅτι προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατά πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ πρός ὑμᾶς· ἔσται δέ πᾶσα ψυχή, ἥτις ἐάν μή ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου, ἐξολοθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ· καί πάντες δέ οἱ προφῆται ἀπό Σαμουήλ καί τῶν καθεξῆς ὅσοι ἐλάλησαν, καί κατήγγειλαν τάς ἡμέρας ταύτας. … ὑμῖν πρῶτον ὁ Θεός ἀναστήσας τόν παῖδα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν ἀπέστειλεν αὐτόν εὐλογοῦντα ὑμᾶς ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν”, (Πράξ. 3, 22-26).

Οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ θεσπεσίου Πέτρου καταδεικνύουν ἐναργέστατα ὅτι τόσον οἱ προφῆται, ὅσον καί πολλαί ἄλλαι προσωπικότητες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐλάλησαν καί κατήγγειλαν τόν παῖδα τοῦ Θεοῦ, τοὐτέστιν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

“Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ”, (Ἡσ. 7,14), ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Ἡσαΐας. Ὁ δέ προφητάναξ Δαυΐδ λέγει: “Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου”, (Ψαλμ. 102,1).

Αἱ ἀνωτέρω προφητεῖαι ἀφοροῦν εἰς τόν Μεσσίαν Χριστόν, τόν Θεόν Λόγον, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν μονογενῆ, τόν ἐκ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων καί ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου σαρκωθέντα καί ἐνανθρωπήσαντα. Τό γεγονός τοῦτο περιτράνως διαλαλεῖ καί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων:”Σοφώτατοι θεῖοι Προφῆται γεγένηνται, Ἀβραάμ ἀπόγονοι τόν ἐκ τοῦ Ἀβραάμ καί Ἰούδα τικτόμενον Λόγον θερμῶς προαναγγείλαντες ἐν Πνεύματι”. “Πατέρων μνήμην σήμερον, σκιρτῶντες φιλοπάτορες, τοῦ Ἀβραάμ συνελθόντες καί Ἰσαάκ κατά χρέος καί Ἰακώβ ὑμνήσωμεν· ἐξ ὧν Χριστός ὁ Κύριος τό κατά σάρκα ὡράθη, διά πολλήν εὐσπλαγχνίαν”.

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς εἰς τό ὅτι “κατά σάρκα ὡράθη Χριστός ὁ Κύριος” ὀφείλεται ἡ σήμερον ἑορταζομένη μνήμη τῶν Ἁγίων Προπατόρων. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἀγενεολόγητος κατά τήν θεότητα. Ἀνεκδιήγητος εἶναι ἡ γενεά τοῦ Χριστοῦ κατά τήν θεότητα, διδάσκει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγων: “Ἀνεκδιήγητος μέν οὖν ἡ τοῦ Χριστοῦ γενεά  κατά τήν θεότητα· γενεαλογεῖται δέ κατά τό ἀνθρώπινον, ἀπόγονος ὤν ἀνθρώπων καί υἱός ἀνθρώπου γενέσθαι καταξιώσας διά τό σῶσαι τόν ἄνθρωπον”.

Πῶς εἶναι δυνατόν νά γενεαλογηθῇ ὁ ἀκατάληπτος Θεός, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἄναρχος καί αἰώνιος;  “Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος” (Ἰωάν. 1,1), λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Προγενεστέρους ἀπ´ Αὐτόν δέν εἶχε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἔχει μαζί μέ τόν Πατέρα Του ὄνομα τό “ὑπέρ πᾶν ὄνομα καί πάντα λόγον”, (Πρβλ. Φιλιπ. 2,9), λέγει καί πάλιν  ὁ Ἅγιος Γρηγόριος διερωτώμενος: “Πῶς γάρ γενεαλογηθήσεται ὁ ἐν ἀρχῇ  Ὤν, καί πρός τόν Θεόν ὤν καί Θεός ὤν, καί Θεοῦ Λόγος καί Υἱός ὤν; καί μήτε Πατέρα ἔχων ἑαυτοῦ προγενέστερον καί ὄνομα ἔχων μετά τοῦ Πατρός, τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα καί πάντα λόγον;”.

Ἀξιοσημείωτον ὅτι οἱ Ἅγιοι Προπάτορες, οἱ ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φωτισθέντες μαρτυροῦν καί καταγγέλλουν ὅτι ὁ Χριστός, ὡς λέγει καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος, εἶναι τό πλήρωμα τοῦ Νόμου καί τῶν προφητῶν, ὁ πληρώσας πᾶσαν τήν Πατρικήν Οίκονομίαν. Εἰς αὐτήν τήν πληρότητα τῆς Πατρικῆς τοῦ Θεοῦ οἰκονομίας συμμετέχομεν καί ἡμεῖς οἱ πιστοί ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ. Διό καί ὁ θεῖος Παῦλος παραγγέλλει λέγων:  “Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διά τῆς φιλοσοφίας καί κενῆς ἀπάτης, κατά τήν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατά τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου καί οὐ κατά Χριστόν·  ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, καί ἐστέ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας”, (Κολ. 2, 8-10).

Ἑρμηνεύων τόν λόγον τοῦτον τοῦ Παύλου ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος λέγει:  “Ἐπεί ἡ φύσις ἡμῶν (τῶν ἀνθρώπων) ἡνώθη τῷ Θεῷ καί ἡμεῖς ἐν Αὐτῷ θείας ἐκοινωνήσαμεν φύσεως”.  Δι᾽ ὅ παρακαλέσωμεν τούς Ἁγίους Προπάτορας, ἵνα ταῖς ἱκεσίαις αὐτῶν σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου ἀξιωθῶμεν ἑορτάσαι τήν μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν, τήν ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ θείαν Γέννησιν τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα”.

Τήν μεσημβρίαν παρετέθη τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Τρίτην, 6^ην/19^ην Δεκεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται τόν ἅγιον Νικόλαον ὡς τόν πατέρα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ 4^ου αἰῶνος, «ὡς κανόνα πίστεως καί εἰκόνα πραότητος» καί ὡς μετασχόντα εἰς τήν Α’ Οἰκουμενικήν Σύνοδον τῆς Νικαίας καί ὑπερασπίσαντα τό ὁμοούσιον τοῦ Υἱοῦ πρός τόν Πατέρα.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη:

α. εἰς τήν πόλιν τῆς Μπετζάλλας εἰς τόν περικαλλῆ Ναόν τοῦ ἁγίου Νικολάου, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π.  Νεκταρίου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Μπετζαλλᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου, τῶν Ἱερέων π. Μποῦλος καί π. Γιοῦσεφ  καί π. Ἠλιάς καί τοῦ Πρεσβυτέρου π. Χάννα Αοὐάντ, ἄλλων ἱερέων τῆς περιοχῆς, τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, τῇ πανδήμῳ συμμετοχῇ τῶν πιστῶν τῆς πόλεως, παρουσίᾳ τῆς κ. Κωνσταντίνας Γύφτου, ἐκπροσώπου τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου εἰς Ἱεροσόλυμα καί τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Παλαιστινιακοῦ Κράτους κ. Χουλούντ Νταγιέμπες καί τοῦ κ. Ριάντ Χανανίγιε, τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου ἔχοντος τήν εὐθύνην διοργανώσεως τῆς τελετῆς,.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Ὅτι Οὗτος ἔστιν ὁ Θεός ἡμῶν εἰς τόν αἰῶνα καί εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· οὗτος ποιμανεῖ ἡμᾶς εἰς τούς αἰῶνας», (Ψαλμ. 47,15) ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἱεράρχης Νικόλαος ὁ ἐπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ φερωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ ἐν τῇ ἁγιογραφικῇ πόλει ὑμῶν Μπετζάλλᾳ, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν πάνσεπτον αὐτοῦ μνήμην.

Ἀγάλλεται καί εὐφραίνεται ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου αὐτῆς Νικολάου, διότι οὗτος διεκρίθη ὡς μέγας ποιμήν, μιμούμενος τόν ἀρχιποιμένα Χριστόν, οὐχί μόνον τῆς τοπικῆς αὐτοῦ πνευματικῆς δικαιοδοσίας, ἀλλά τῆς καθ’ ὅλου Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὡς λέγει ὑμνολογικῶς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. «Σέ τόν ποιμένα τόν μέγαν, καί μιμητήν κατά πάντα, τοῦ ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, δυσωποῦμεν, ἐξ ὑψωμάτων ἱερῶν, Νικόλαε ποίμανον τούς δούλους σου, ἐκλυτρούμενος πάντων, τῶν τοῦ βίου δυσχερῶν διηνεκῶς».

Ὄντως ὁ Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος ἀνεδείχθη μέγας ποιμήν τῆς οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦτο, διότι εἶχεν ὡς πρότυπον αὐτοῦ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν λέγοντα: «ἐγώ εἰμι ὁ ποιμήν ὁ καλός, ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων· ἐγώ εἰμι ὁ ποιμήν ὁ καλός, καί γινώσκω τά ἐμά καί γινώσκομαι ὑπό τῶν ἐμῶν, καθώς γινώσκει με ὁ πατήρ κἀγώ γινώσκω τόν πατέρα, καί τήν ψυχήν μου τίθημι ὑπέρ τῶν προβάτων», (Ἰωάν. 10,11,14,15).

Ἑρμηνεύων τούς Κυριακούς τούτους λόγους, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ἀπεσκίρτησε μέν γάρ τῆς πρός Θεόν ἀγάπης ὁ ἄνθρωπος, ἀπονεύσας εἰς ἁμαρτίαν, ἐξῳκίσθη διά τοῦτο τῆς ἱερᾶς καί θείας αὐλῆς, τῶν τοῦ παραδείσου περιβόλων φημί, καί ταύτην νοσήσας τήν συμφοράν τῷ πρός ἁμαρτίαν φενακίσαντι διαβόλῳ, καί θανάτῳ τῷ ἐξ ἁμαρτίας ἀναβλαστήσαντι, πικροῖς ὄντως καί ἀγοητεύτοις κατεσαγηνεύθη λύκοις. Ἐπειδή δέ ποιμήν ἀγαθός ἐφ’ ἅπαντας ἀνεδείχθη Χριστός, ἔθηκεν ὑπέρ ἡμῶν τήν ψυχήν…. σταυρόν ὑπέμεινε δι’ ἡμᾶς, ἵνα θανάτῳ νεκρώσῃ τόν θάνατον…. Καταργήσας διά τῆς πίστεως τήν τυραννήσασαν ἁμαρτίαν, καί «προσηλώσας τό καθ’ ἡμῶν χειρόγραφον τῷ ἰδίῳ σταυρῷ, καθώς γέγραπται (πρβλ. Κολ. 2,14). [καί ἀναλυτικώτερον: ὁ ἄνθρωπος ἀπεμακρύνθη μέν ἀπό τῆς ἀγάπης του πρός τόν Θεόν καί ἔκλινε πρός τήν ἁμαρτίαν. Διά τοῦτο ἐξεβλήθη ἐκ τῆς ἱερᾶς καί θείας αὐλῆς, ἐννοῶ ἐκ τῶν περιβόλων τοῦ Παραδείσου. Καί ἐπειδή ἀρρώστησε ἀπ’ αὐτήν τήν συμφοράν, τήν ἐπεξειργασμένην ὑπό τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος ἐξηπάτησε τόν ἄνθρωπον διά δόλου εἰς τήν ἁμαρτίαν, ἐκ τῆς ὁποίας ἀνεβλάστησεν ὁ θάνατος, ἔγινε οὗτος θῦμα τῶν λύκων, οἱ ὁποῖοι πράγματι ἦσαν πικροί καί ἀδυσώπητοι. Ἐπειδή δέ ὁ Χριστός ποιμήν ἀγαθός εἰς ὅλους τούς ἀνθρώπους «ἔθηκεν ὑπέρ ἡμῶν τήν ψυχήν αὐτοῦ καί σταυρόν ὑπέμεινε δι’ ἡμᾶς, ἵνα διά τοῦ θανάτου νεκρώσῃ τόν θάνατον, … καταργήσας διά τῆς πίστεως τήν τυραννήσασαν ἁμαρτίαν καί προσηλώσας τό καθ’ ἡμῶν χειρόγραφον τῷ ἰδίῳ σταυρῶ»,  (Κολ. 2,14) καθώς γέγραπται.

Ἡ ἱερά καί θεία αὐλή, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν Ἐκκλησίαν, τόν ἐπίγειον δηλονότι Παράδεισον, τόν ὁποῖον ἐχαρίσατο ἡμῖν τῆς ἀνθρώποις ὁ Θεός διά νά τύχωμεν τῆς ἐλευθερίας, «ἥν ἔχομεν ἐν Χριστῷ» (Γαλ. 2,4) «Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε», (Γαλ 5,1) παραγγέλλει ὁ θεῖος Παύλος. Αὐτός οὗτος ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός, ἐγένετο ἀρχιποίμην, «ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεός ἡμῶν, καί ἡμεῖς λαός νομῆς αὐτοῦ καί πρόβατα χειρός αὐτοῦ», (Ψαλμ.94,7), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός. Αὐτός οὗτος ὁ Θεός ἔθετο ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀποστόλους καί διδασκάλους (Α΄ Κορ. 12,28), διάδοχοι δέ τούτων εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, τούς ὁποίους τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο, ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου, (Πρβλ. Πραξ. 20,28).

Τοιοῦτος ἐπίσκοπος καί ποιμήν, διάδοχος τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, διέλαμψε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ ὁ ἐν ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος. Ἡ ἐνεργός συμμετοχή αὐτοῦ ἐν τῇ ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσῃ Πρώτῃ Οἰκουμενικῇ Συνόδῳ τῷ ἔτει 325 μ.Χ. κατά τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν τοῦ κακόφρονος Ἀρείου, κατέδειξε τόν θεσπέσιον Νικόλαον «κανόνα πίστεως» καί «προστάτην τῆς Ἐκκλησίας», ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Προστάτης θερμότατος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ἐδείχθης Νικόλαε, τά τῶν αἱρέσεων, διδάγματα ἄθεα, λύων σύν παρρησίᾳ, καί κανών ἀνεδείχθης, πᾶσιν ὀρθοδοξίας, ὑπέρ πάντων πρεσβεύων, τῶν ἐφεπομένων σου θείαις διδασκαλίαις καί εἰσηγήσεσι».

Ὁ μακάριος Νικόλαος, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, «ἡγιάσθη ὡς μέγας μύστης τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ», διότι ἐφύλασσεν κρίσιν, τάς θείας δηλονότι ἐντολάς, καί ἐποίει δικαιοσύνην ἐν παντί καιρῷ, ἀκούων τοῦ ψαλμῳδοῦ λέγοντος: «Μακάριοι οἱ φυλάσσοντες κρίσιν καί ποιοῦντες δικαιοσύνην ἐν παντί καιρῷ», (Ψαλμ. 105,3) Ἰδού λοιπόν διά τί ὁ ἱερομύστης Νικόλαος ἔλαβε τήν προσωνυμίαν τοῦ θαυματουργοῦ.

Ὁ Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος δέν ἔγραψεν ὁ ἴδιος συγγράμματα, διότι ὁ μέν Εὐαγγελικός λόγος τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἐγγεγραμμένος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, τό δέ μυστήριον τῆς πίστεως εἶχεν ἐν καθαρᾷ συνειδήσει (Πρβλ. Α΄ Τιμ. 3,9). Ὁ Θεός ἔλαμψεν ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ Νικολάου πρός φωτισμόν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Πρβλ. Β΄ Κορ. 4,6), ὡς κηρύττει ὁ μέγας Παῦλος. Ὑπό τῆς φωτιστικῆς ταύτης δυνάμεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, κινούμενος ὁ ἱερός Νικόλαος ἀνεδείχθη ποιμήν τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας καί διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας, τοὐτέστιν τῶν δογμάτων τῆς ἀληθείας, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός: «Τῶν ἀθεάτων τά κάλλη περιερχόμενος, τήν φοβεράν ἐκείνην κατενόησας δόξαν, Ἅγιε ἁγίων· ὅθεν ἡμῖν, τά οὐράνια λόγια, τῶν ἀειζώων ἐκείνων θεωριῶν, ἀναγγέλλεις Ἱερώτατε (Νικόλαε)».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τά ὄργανα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί εἰς αὐτούς ἔχει ἀνατεθῆ ἡ μέριμνα τῶν Ἐκκλησιῶν, τοῦ Χριστοῦ ὄντες Ἀρχιποιμένες, διό καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος παραγγέλλει λέγων «πᾶσαν τήν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλλει περί ὑμῶν, νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ, ᾧ ἀντίστητε στερεοί τῇ πίστει», (Α΄ Πετρ. 5, 7-9).

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς μᾶς καλεῖ σήμερον ὁ τήν ἁγίαν Γῆν τῆς Παλαιστίνης ἐπισκεψάμενος θεοφόρος Νικόλαος, ἵνα παραμείνωμεν «στερεοί ἐν τῇ πίστει». Τήν πίστιν, τήν ὁποίαν παρελάβομεν ἀπ’ Αὐτόν τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν διά τῶν ἁγίων αὐτοῦ Ἀποστόλων καί τῶν διαδόχων αὐτῶν, τῶν ἁγίων θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν. Ἡ πίστις δέ αὕτη, δεν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν πίστιν ἡμῶν εἰς τό μέγα μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, τοὐτέστιν τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί τῆς πρός τό ταπεινόν καί ἀσθενές τῆς ἀνθρωπότητος συγκαταβάσεως, τό ὁποῖον (μυστήριον) ἔλαβε χώραν ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ.

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἐγγύς, πλησίον ἡμῶν, ὡς λέγει ὁ ψαλμῳδός, «ἐγγύς εἰ, Κύριε, καί πᾶσαι αἱ ὁδοί σου ἀλήθεια», (Ψαλμ. 118, 151). Καί ἀλλαχοῦ κατά τόν Προφήτην Ἱερεμίαν, «Θεός ἐγγίζων ἐγώ εἰμι, λέγει Κύριος, καί οὐχί Θεός πόρρωθεν» (Ἱερ. 23,23). Οὗτος ὁ «ἐγγίζων Θεός» εἶναι ὁ «Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης» καί ὁ Θεός τῆς εἰρήνης, εἶναι «ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός γεννηθείς ἀρρεύστως Υἱός καί ἐπ’ ἐσχάτων ἐκ Παρθένου σαρκωθείς Χριστός».

Ναί, ἀγαπητοί μου, ἡ ὅμορος (ἡ γείτων) πόλις ὑμῶν Βηθλεέμ ἑτοιμάζεται νά δεχθῇ ἐν τῷ σπηλαίῳ αὐτῆς, ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας καί ὑπερευλογημένης Θεοτόκου τόν Λυτρωτήν καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἑτοιμάσωμεν λοιπόν καί ἡμεῖς τό «σπήλαιον» τῶν καρδιῶν ἡμῶν, ἵνα δεχθῶμεν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τόν Θεόν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης. Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ εἴπωμεν: «Νεῦσον πρός ὕμνους οἰκετῶν, εὐεργέτα, ἐχθροῦ ταπεινῶν τήν ἐπηρμένην ὀφρύν, φέρων τε, παντεπόπτα, τῆς ἁμαρτίας. Ὕπερθεν ἀκλόνητον ἐστηριγμένους, μάκαρ, μελῳδούς τῇ βάσει τῆς πίστεως», [καί ἁπλούστερον: Κύριε, ὁ εὐεργέτης, ὁ παντεπόπτης τῆς ζωῆς μας καί ὁ ἀληθινά μακάριος, συγκατάνευσε στούς ὕμνους τῶν δούλων Σου. Ταπείνωσε τό ὑπερήφανο φρύδι τοῦ ἐχθροῦ μας διαβόλου καί ὁδήγησε ἐμᾶς, τούς ὑμνητάς Σου, πάνω ἀπό τήν ἁμαρτίαν, στηρίζοντάς μας ἀκλόνητα πάνω στό θεμέλιο τῆς πίστεως].

Ἀμήν! Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα».

Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θείας Λειτουργίας ἔλαβε χώραν λιτανεία ἐσωτερικῶς καί πέριξ τοῦ Ναοῦ.

Τήν μεσημβρίαν παρετέθη τράπεζα τῇ παρουσίᾳ τῶν Ἱερέων και τῶν Ἐπιτρόπων τῆς Μπετζάλλας.

Ἡ ἑορτή ἑωρτάσθη ἐπίσης:

β. εἰς τόν Ἱερόν Ναόν ἁγίου Νικολάου εἰς Ἱεροσόλυμα , πλησίον τοῦ Πατριαρχείου.

Ἀφ’ ἑσπέρας ἐτελέσθη Ἑσπερινός καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, συλλειτουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ Γέροντος Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου καί  τοῦ Πρεσβυτέρου π. Νεκταρίου, ψαλλόντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ π. Χριστοδούλου καί τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών καί μετέχοντος πιστοῦ λαοῦ, παρουσίᾳ ἐκπροσώπων τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου.

Εἰς τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ὁ συνεχίζων τήν ἀνακαίνισιν τοῦ Ναοῦ καί καλῶς ἐπιμελούμενος αὐτοῦ Ἀρχιδιάκονος π. Μᾶρκος ἐδεξιώθη τούς ἑορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον καί τό προαύλιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἀπό τῆς Κυριακῆς, 4^ης /17^ης Δεκεμβρίου 2023 ἕως τῆς Τρίτης 6^ης / 19^ης Δεκεμβρίου 2023, λαμβάνουν χώραν οἱ ἑορτασμοί τῆς Ἱερᾶς Λαύρας ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, κειμένης εἰς τήν δεξιάν ὄχθην τοῦ Χειμάρρου τῶν Κέδρων, καταρρέοντος πρός τήν Νεκράν Θάλασσαν.

Τήν Λαύραν ταύτην ἵδρυσεν ὁ ὅσιος Σάββας ὡς Μοναστήριον διά τούς ἡσυχαστάς μοναχούς, προσελθών εἰς τήν ἁγίαν Γῆν ἐκ Μουταλάσκης τῆς Καππαδοκίας τό 456 μ.Χ.  καί μαθητεύσας ἐπί εἰκοσαετίαν παρά τοῖς ἁγίοις Θεοκτίστῳ καί Εὐθυμίῳ τῷ Μεγάλῳ.

Εἰς τήν Λαύραν ταύτην ὁ ὅσιος κατηύθυνεν εἰς τήν ἐν Χριστῷ ζωήν καί σωτηρίαν χιλιάδας μοναχῶν, ἀναδειχθείς φωστήρ τοῦ μοναχικοῦ βίου καί μετά τοῦ ὁμοπατρίου αὐτοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου ὑπεστήριξαν στεντορείως τό δόγμα τῶν ἐν Χριστῷ δύο φύσεων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος τοῦ 451 μ.Χ. Εἰς τήν Μονήν φυλάσσεται ἄφθορον τό ἱερόν λείψανον αὐτοῦ, ἐπιστραφέν ἐκ Βενετίας τό ἔτος 1965. Ἡ Μονή ὑπῆρξεν ἀπαρχή πρότυπον τῆς μοναστικῆς ἡσυχαστικῆς ζωῆς καί τό τυπικόν τῶν ἀκολουθιῶν αὐτῆς διεδόθη ἕως σήμερον εἰς ὅλας τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας.

Διά τάς ἑορτάς μετέβη εἰς τήν Λαύραν ὁ Ἀρχιερεύς τῆς σειρᾶς Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, ὁ ὁποῖος προεξῆρξε τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί τῆς ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας εἰς τό ἐν τῇ Μονῇ παρεκκλήσιον τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τήν Κυριακήν 4^ην / 17^ην Δεκεμβρίου 2023.

Εἰς τήν κυρίως ἑορτήν τῆς Μονῆς τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τήν Δευτέραν, 5^ην/18^ην Δεκεμβρίου 2023, προεξῆρξεν εἰς ὁλονύκτιον ἀγρυπνίαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἀραβοφώνων Ἱερέων τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ καί τῆς περιοχῆς Γαλιλαίας καί μετεχόντων Ἀραβοφώνων πιστῶν, ψάλλοντος δεξιά ἑλληνιστί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί Ἁγιοσαββιτῶν μοναχῶν καί ἀριστερά ἀραβιστί ὁμάδος ἱεροψαλτῶν ἐκ Βηθλεέμ.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὡμίλησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Προωρώμην τόν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μου ἐστιν, ἵνα μή σαλευθῶ· διά τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου, καί ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου, ἔτι δέ καί ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ’ ἐλπίδι, ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τήν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδέ δώσεις τόν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν», (Ψαλμ. 15, 9-10)

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Σάββας, ὁ γενόμενος ὄργανον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ εὐλογημένῃ αὐτοῦ Λαύρᾳ, ἵνα τιμήσωμεν ἑορτίως τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην.

Ὁ θεόφρων Σάββας ἀνεδείχθη τῶν ἀγγέλων ἰσοστάσιος καί τῶν ὁσίων ὁμόσκηνος, τῇ ἐνεργείᾳ τῆς θεόθεν δοθείσης αὐτῷ Θείας Χάριτος. Καί τοῦτο, διότι ὡς ἄλλος Δαυΐδ ἀνεφώνει λέγων: «Προωρώμην τόν Κύριον ἐνώπιόν μου διά παντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μου ἐστιν, ἵνα μή σαλευθῶ», (Ψαλμ. 15, 8).

Κατά τόν Κύριλλον Σκυθοπολίτην ὁ Πατήρ ἡμῶν Σάββας ἦτο προωρισμένος ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐκ μήτρας καί προεγνωσμένος πρό διαπλάσεως ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς μητρός αὐτοῦ ὡς ὁ Προφήτης Ἱερεμίας: «Καί ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με, λέγει ὁ Ἱερεμίας· πρό τοῦ με πλάσαι σε ἐν κοιλίᾳ ἐπίσταμαί σε καί πρό τοῦ σε ἐξελθεῖν ἐκ μήτρας ἡγίακά σε, προφήτην εἰς ἔθνη τέθεικά σε», (Ἱερεμ. 1,4).

Ἐν τῇ θείᾳ αὐτοῦ κλήσει ὁ ἱερός νεανίας Σάββας διεξῆλθεν ὅλας τάς βαθμίδας τῆς κλίμακος τῶν ἀρετῶν τῶν Ἁγίων, τῶν Δικαίων καί τῶν Ὁσίων τοῦ Θεοῦ, γενόμενος ἐναρίθμιος τῆς μοναχικῆς πολιτείας, τῶν πολιστῶν καί μεγάλων καθηγητῶν τῆς ἐρήμου τῆς Παλαιστίνης, Θεοδοσίου, Εὐθυμίου, Θεοκτίστου καί ἄλλων. Ὁ ἀσκούμενος Σάββας ἐν μέσῳ τῶν διακεκριμένων πολιστῶν τῆς ἐρήμου ἤκουε πάντοτε τόν ψαλμῳδόν λέγοντα: «τό δέ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπό τοῦ αἰῶνος καί ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπί τούς φοβουμένους αὐτόν, καί ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπί υἱοῖς υἱῶν τοῖς φυλάσσουσι τήν διαθήκην αὐτοῦ καί μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς», (Ψαλμ. 102, 17-18).

Διά τῆς ἐν λόγῳ καί πράξει τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου ὁ θεσπέσιος Σάββας, ἀφ’ ἑνός μέν, «ὡς τοῦ Χριστοῦ τήν σάρκα ἐσταύρωσεν σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις», (Πρβλ. Γαλ. 5,24)· ἀφ’ ἑτέρου δέ κατώρθωσε τάς ἀρετάς, διά τῶν ὁποίων οὗτος (ὁ Σάββας) προσελήφθη ὑπό τοῦ Κυρίου εἰς τάς θείας καί ἐπουρανίους αὐτοῦ αὐλάς, κατά τό εἰρημένον, «μακάριος, ὅν ἐξελέξω καί προσελάβου· κατασκηνώσει ἐν ταῖς αὐλαῖς Σου», (Ψαλμ. 64,5). Καί ἡ ψυχή αὐτοῦ, τοῦ ὁσίου τοῦ Θεοῦ, δέν ἐγκατελείφθη ἐν τῷ ᾅδῃ, δηλαδή ἐν τῷ τάφῳ, τοῦ ἰδεῖν διαφθοράν, (Πρβλ. Ψαλμ. 15,10).

Ἰδού λοιπόν διά τί ὁ θεοφόρος Σάββας συγκατελέγη μεταξύ τῶν ὁσίων καί δικαίων τοῦ Θεοῦ καί ἐκλήθη «ἡγιασμένος». Οὗτος διά παντοίας ἀσκήσεως ἠγωνίσατο καί θαύματα κατειργάσατο καί τῇ καρτερίᾳ πάντας ὑπερέβαλεν. Ἀψευδής μαρτυρία τούτου ἀποτελεῖ τό πρό τῶν ὀφθαλμῶν κείμενον καί ὁρώμενον ἄφθαρτον καί εὐωδιάζον ὁλόσωμον αὐτοῦ σκήνωμα.

Ἐν δέ τῷ ἱερῶ τούτῳ σκηνώματι τοῦ ἡγιασμένου Σάββα, ὁρῶμεν τόν νέον ἄνθρωπον, τόν ἐνδυθέντα τόν Χριστόν, ὁ ὁποῖος (νέος ἄνθρωπος) εἶναι νέα δημιουργία, ἡ ὁποία ἐκτίσθη συμφώνως πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, διά νά πολιτευώμεθα μέ δικαιοσύνην πρός τούς ἀνθρώπους καί μέ ἀφοσίωσιν καί ὁσιότητα ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, δηλαδή με ἀρετάς πού εἶναι καρπός τῆς εὐαγγελικῆς ἀληθείας, ὡς παραγγέλλει ὁ θεῖος Παῦλος: «καί ἐνδύσασθαι τόν καινόν ἄνθρωπον τόν κατά Θεόν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καί ὁσιότητι τῆς ἀληθείας», (Ἐφ. 4,24).

Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους τοῦ Παύλου ὁ Ζιγαβηνός λέγει: «ὁ μέν διεφθαρμένος βίος κατά διάβολον κτίζεται. Ὁ δέ ἀγαθός καί ἐνάρετος βίος κατά Θεόν, οὗτος (ὁ Θεός) γάρ τοῦτον ἐνομοθέτησε καί ὑπέστησε». Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἀπώλεια τῆς ἐντός ἡμῶν θείας εἰκόνος εἶχεν ὡς ἄμεσον συνέπειαν τήν ἁμαρτωλότητα καί ἀθλιότητα τοῦ ἐκπεσόντος ἀνθρώπου. Ὅταν δέ ἐνδυθῶμεν τόν καινόν ἄνθρωπον, τότε ἀποκαθίσταται ἐντός ἡμῶν ἡ θεία εἰκών, τήν ὁποίαν εἴχομεν ἀπολέσει, ἡ ἀποκατάστασις δ’ αὕτη ἀποτελεῖ τό θεόθεν κάλλος τῆς ψυχῆς, τήν δόξαν καί τήν ὁσιότητα τοῦ καινοῦ ἀνθρώπου.

Ἀξιοσημείωτον ὅτι ἡ φωτιστική δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία περιέλαμψε τόν ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Σάββαν ἐπεξετάθη εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, διό οὗτος ἀναγνωρίζεται ὡς Ἀπόστολος καί κῆρυξ τῆς Εὐαγγελικῆς ἀληθείας. «Οὐκ εἰσί λαλιαί οὐδέ λόγοι, ὧν οὐχί ἀκούονται αἱ φωναί αὐτῶν· εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ρήματα αὐτῶν», (Ψαλμ. 18, 4-5, Ρωμ. 10,18), κηρύττει ὁ θεῖος Παύλος ἐπικαλούμενος τόν ψαλμῳδόν.

Τοῦτο ἐξάλλου ἐπιβεβαιοῖ καί ὁ ἀξιόπιστος βιογράφος αὐτοῦ Κύριλλος Σκυθοπολίτης λέγων: «Ὁ ἐπίγειος ἄγγελος καί οὐράνιος ἄνθρωπος, Σάββας ὁ σοφός, κατέστη ἐπιστήμων διδάσκαλος, ὁ τῆς Ὀρθοδοξίας συνήγορος καί τῆς κακοδοξίας κατήγορος, ὁ πιστός καί φρόνιμος οἰκονόμος ἀναδειχθείς, ὁ τά θεία τάλαντα πολυπλασιάσας, ὁ τήν ἐξ ὕψους δύναμιν ἐνδυσάμενος, εὐδοκίᾳ τε Θεοῦ καί Πατρός καί συνεργείᾳ τοῦ Χριστοῦ καί ἐμπνεύσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ἔρημον πολίσας, τῷ πλήθει τῶν μοναχῶν ἑπτά μοναστήρια ἐν αὐτῇ συνεστήσαντο».

Τόν θεοφόρον Πατέρα ἡμῶν Σάββαν τόν ἡγιασμένον, τόν παρρησίαν ἔχοντα πρός Χριστόν τόν Θεόν, τόν ὁποῖον ἐξόχως τιμᾷ σήμερον ἡ ἁγία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία καί δή ἡ τῶν Ἱεροσολύμων οὐχί μόνον ὡς τόν ὅσιον πολιστήν τῆς ἐρήμου, ἀλλά καί τόν «τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστήν», ἱκετεύσωμεν σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ὅπως αἰτῆται εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, εἰρήνην ἐν τῇ δοκιμαζομένῃ περιοχῇ ἡμῶν καί εἰρήνην παντί τῷ κόσμῳ. Ἀξιωθῶμεν δέ ἑορτάσαι ἐν τῇ ἱερᾷ πόλει τῆς Βηθλεέμ τήν εὐλογημένην τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ γένναν.  Ἀμήν. Ἔτη πολλά!».

Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς ἀγρυπνίας παρετέθη μοναστηριακή τράπεζα.

Εὐλογῶν τούς Ἁγιοσαββίτας Πατέρας ὁ Μακαριώτατος καί δεχόμενος τάς εὐχαριστίας αὐτῶν καί τοῦ Πνευματικοῦ αὐτῶν Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου  ἀνεχώρησεν ἐκ  τῆς Λαύρας καί ἐπέστρεψεν εἰς Ἱεροσόλυμα, δοξολογῶν τόν Θεόν διά τήν κατανυκτικήν ταύτην ἀγρυπνίαν.

Διά τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν αὐτοῦ, πρῶτον τῆς Μονῆς, «θεόκτιστον», κατά τόν Κύριλλον Σκυθοπολίτην ἐτελέσθη θεία Λειτουργία τήν Τρίτην, 6^ην/19^ην Δεκεμβρίου 2023, προεξάρχοντος τοῦ  Ἀρχιερέως τῆς σειρᾶς Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ τῇ συμμετοχῇ πιστῶν. Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐτελέσθη πρό τοῦ τάφου τοῦ ἁγίου Σάββα καί ἄνωθεν τοῦ Κοιμητηρίου Μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων Πατέρων τῆς Μονῆς.

Ἡ ἑορτή τοῦ ἀγίου Σάββα ἑωρτάσθη ὡσαύτως εἰς τό παρεκκλήσιον αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἀρχαγγέλων τῶν Ἱεροσολύμων. Εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦτο ἐτελέσθη θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου, συλλειτουργοῦντος τοῦ Πρεσβυτέρου π. Νεκταρίου καί προσευχομένων μοναζουσῶν καί πιστῶν.

Εἰς τό πλαίσιον τῶν ἑορτασμῶν τούτων ἑωρτάσθη ἐπίσης ἡ ἑορτή τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας τήν Κυριακήν, 4η^ν /17^ην Δεκεμβρίου 2023,  εἰς τό παρεκκλήσιον αὐτῆς τό ἐντός τῆς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου ἐν Ἱεροσολύμοις δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί διά θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου καί συλλειτουργοῦντος τοῦ συνεχίζοντος τήν ἀνακαίνισιν τοῦ Ναοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί μετεχόντων πιστῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν  Παρασκευήν, 25^ην Νοεμβρίου/8^ην Δεκεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου εἰς τήν Ἱεράν αὐτῆς Μονήν, κειμένην εἰς ἀπόστασιν λίθου βολῆς βορειοανατολικῶς τοῦ Πατριαρχείου.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται καί ἐνισχύεται εἰς τήν προς τόν Χριστόν πίστιν αὐτῆς, ὅτι ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη κατήγετο ἐξ Ἀλεξανδρείας, οὖσα θυγάτηρ Κώνστου, «παρθένος, περικαλλής, σωφρονετάτη καί ἔνδοξος πλούτῳ καί γένει και παιδείᾳ», ἡ ὁποία «διά τοῦ σταθεροῦ φρονήματος αὐτῆς ἐξενίκησε τήν ἐμπαθῆ ψυχήν τοῦ Μαξιμίνου, τυράννου τῆς Ἀλεξανδρείας, διά δέ τῆς εὐγλωττίας αὐτῆς ἀπεστόμωσε τούς εἰδωλολάτρας ρήτορας καί ἐστέφθη τῷ μαρτυρικῷ στεφάνῳ περί τό ἔτος 305 μ.Χ». Διά τούς λόγους τούτους μετά τό βάπτισμα αὐτῆς ἀξιοχρέως ἐκλήθη Νύμφη Χριστοῦ.

Ἡ μνήμη αὐτῆς ἑωρτάσθη εἰς τήν ὡς ἄνω Μονήν αὐτῆς δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν,  προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π.  Νεκτάριος, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π.  Κλαυδίου καί π. Ἀμφιλοχίου καί τοῦ Πρεσβυτέρου π. Νεκταρίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, ψάλλοντος ἡδυμόλπως τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών μετά τοῦ κ. Ἀγγέλου Γιαννοπούλου καί τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών καί παρακολουθούντων  μοναχῶν, μοναζουσῶν, λαϊκῶν Ἱεροσολυμιτῶν, παρουσίᾳ ἀντιπροσώπων στελεχῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου εἰς Ἱεροσόλυμα.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ καλῶς ἐπιμελούμενος τῶν τῆς Μονῆς, ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Στέφανος, ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν εἰς τό ἡγουμενεῖον καί πάντας εἰς τό προαύλιον τῆς Μονῆς.

Ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης ἑωρτάσθη ὡσαύτως καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ Σινᾶ.

Εἰς ταύτην μετέσχεν παρά τοῦ Πατριαρχείου ὁ ἐν Ἑλλάδι Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου Ἀρχιμανδρίτης π. Ραφαήλ καί οὐχί ἀντιπροσωπεία ἐξ Ἱεροσολύμων ὡς συνέβαινε ἄλλα ἔτη, λόγῳ τῆς ἐπικρατούσης ἐμπολέμου καταστάσεως εἰς Γάζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Πέμπτην, 24^ην Νοεμβρίου/ 7^ην Δεκεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Μικραγιαννανίτου καί ὑμνογράφου τῆς Ἐκκλησίας.

Κατά τήν ἡμέραν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ὅλη, ἰδίᾳ ἡ Ἀθωνική Πολιτεία, ἔτι δέ καί ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ὁ ὅσιος Γεράσιμος ἐγεννήθη τό 1903 εἰς τήν Βόρειον Ἤπειρον, προσῆλθεν εἰς τό Ἅγιον Ὄρος τό ἔτος 1922 καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης καί ἐκάρη  μοναχός τό ἔτος 1924. Ἦτο αὐτοδίδακτος, κάλλιον θεοδίδακτος ὑμνογράφος, συγγράψας πλειάδα ἀκολουθιῶν, ὑμνῶν  τήν Ἁγίαν Τριάδα, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τήν Θεοτόκον καί τούς Ἁγίους, ἁμιλλώμενος εἰς τό χάρισμα τούς μεγάλους ὑμνογράφους τῆς Ἐκκλησίας, ἀναγνωρισθείς  ὡς ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τό ἔτος 1959, ζῶν ἐν ἄκρᾳ ἀρετῇ καί ἁγιότητι καί ὡς εἶπεν ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «ἐνσαρκώνων ὅλον τό ἅγιον Ὄρος ἐν ἑαυτῷ», προσκυνητής τῶν Ἁγίων Τόπων καί συγκαταλεγείς εἰς τάς ἁγιολογικάς δέλτους τῆς Ἐκκλησίας διά Συνοδικῆς Ἀποφάσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τό ἔτος 2023, ἵνα ἑορτάζηται τήν 24^ην Νοεμβρίου /7^ην Δεκεμβρίου ἑκάστου ἔτους. Πλεῖστα στοιχεῖα περί τῆς βιοτῆς αὐτοῦ καί τοῦ ἔργου αὐτοῦ δύναται νά εὕρῃ τις εἰς τά πονήματα τοῦ Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας κ. Παντελεήμονος «Διδακτός τοῦ Θεοῦ – Ἡ Ἁγιοκατάταξις τοῦ Ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου τοῦ Μικραγιαννανίτου» καί «Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος».

Εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἡ μνήμη αὐτοῦ ἑωρτάσθη εἰς τήν ὡς ἄνω Ἱεράν Μονήν τῶν Ἀρχαγγέλων δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν καί διά προσκυνήσεως τμήματος τοῦ ἁγίου αὐτοῦ λειψάνου, προεξάρχοντος τοῦ Ἁγιορείτου ἀνακαινιστοῦ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου  Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἁγιοταφίτου δέ ὡσαύτως ἀπό τό ἔτος 1987.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας