Ἡ Δεσποτική ἑορτή τῶν Θεοφανείων ὡς μνήμη τῆς ἐν Ἰορδάνῃ Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τήν ἀναίρεσιν τοῦ Προπατορικοῦ ἁμαρτήματος καί τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἑωρτάσθη μέ ὅλην τήν μεγαλοπρέπειαν καί λαμπρότητά της ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν τήν Παραμονήν, 5^ην /18^ην Ἰανουαρίου 2010, καί εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἀνήμερα, τήν 6^ην / 19^ην Ἰανουαρίου 2010. 

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, ὥραν 7.00 π.μ., ὁ Μακαριώτατος, συνοδευόμενος ὑπό πάντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, ἱερομονάχων καί μοναχῶν καί τῶν ἐξ Ἑλλάδος παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων, Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ,  Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παύλου, Τριμυθοῦντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Βαρνάβα, κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά τῶν βαθμίδων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἀπό τό Πατριαρχεῖον.

Φθάσας εἰς τόν Ναόν ὁ Μακαριώτατος, προσεκύνησεν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον καί εἰσῆλθεν εἰς τό Καθολικόν. Ἐνταῦθα ἐνεδύθη τήν Πατριαρχικήν αὐτοῦ στολήν ὡς καί οἱ συλλειτουργοί Αὐτοῦ Ἀρχιερεῖς τήν Ἀρχιερατικήν, ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό «Ἐπεφάνης σήμερον…» καί ἄλλους ὕμνους τῶν Θεοφανείων. Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος, ἐτέλεσε τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ εἰς τό Καθολικόν, ψάλλων τό «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε…» καί ἁγιάζων τό ἐκκλησίασμα διά σταυροῦ περιέχοντος τό Τίμιον Ξύλον.

Ἠκολούθησεν ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυστοστόμου εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτοῦ τῶν  Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν παρεπιδημούντων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Καισαριανῆς Βύρωνος & Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ,  Σερβίων & Κοζάνης κ. Παύλου, Τριμυθοῦντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Βαρνάβα, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἱερομονάχων καί διακόνων καί πολλοῦ λαοῦ ἐν κατανύξει παρακολουθοῦντος τούς θεολογικωτάτους ὕμνους τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑμνῳδῶν ἁγίων Κοσμᾶ τοῦ Μελῳδοῦ, Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων. Ὁ λαός οὗτος διά τῶν ὕμνων, τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς θ. Λειτουργίας ἔζησε τό μυστήριον τῆς θείας Ἐπιφανείας τῆς Ἁγίας Τριάδος, κατά τήν ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ Βάπτισιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τῶν κωδώνων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ρυθμικῶς καί πανηγυρικῶς κρουομένων, μετά τήν ἀπόλυσιν, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐξεκίνησε διά τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου. Οἱ ἀκολουθοῦντες προσκυνηταί, διά νά λάβουν τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν, ἐπλήρωσαν τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ἀσφυκτικῶς. Τούτους προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος ἑόρτιον προσφώνησιν, ἔχουσαν οὕτως:

«Τό ἀληθινόν φῶς ἐπεφάνη, καί πᾶσι τόν φωτισμόν δωρεῖται. Βαπτίζεται Χριστός μεθ’ ἡμῶν, ὁ πάσης ἐπέκεινα  καθαρότητος· ἐνίησι τόν ἁγιασμόν τῷ ὕδατι, καί ψυχῶν τοῦτο καθάρσιον γίνεται· ἐπίγειον τό φαινόμενον καί ὑπέρ τούς οὐρανούς τό νοούμενον· διά λουτροῦ σωτηρία, δι’ ὕδατος τό Πνεῦμα· διά καταδύσεως, ἡ πρός Θεόν ἡμῶν ἄνοδος γίνεται. Θαυμάσια τά ἔργα Σου, Κύριε, δόξα Σοι», ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ σωτήριος Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐπεφάνη πᾶσιν ἀνθρώποις ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ κατά τό ὑπό τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου βάπτισμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀποτελεῖ, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, φαινόμενον ἐπίγειον καί ὑπέρ τούς οὐρανούς νοούμενον.

Τοῦ σωτηριώδους τούτου μυστηρίου ἠξιώθημεν νά γίνωμεν κοινωνοί καί μέτοχοι καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί, τόσον διά τῆς προσκυνηματικῆς μας θεωρίας ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ κατά τήν χθεσινήν τελετήν τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων, ὅσον καί διά τῆς σημερινῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεώς μας εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ καί ἡμεῖς κράζομεν: «Θαυμαστά καί μεγάλα τά ἔργα Σου, Κύριε». Καί τοῦτο διότι «διά καταδύσεως ἡ πρός Θεόν ἡμῶν ἄνοδος γίνεται». Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι τό βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό πλήρωμα πάσης δικαιοσύνης.

Μέ ἄλλα λόγια, διά τοῦ βαπτίσματος ὁ Χριστός ἀνακαινίσας καί ἀναπλάσας τόν ἐκ τῆς ἁμαρτίας παλαιωθέντα ἄνθρωπον ἐχάρισε εἰς αὐτόν τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἀναγγέλλει καί εὐαγγελίζεται καί ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων.

Τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν ἕνωσίν μας μέ τόν Θεόν, καλούμεθα νά ζητῶμεν καί ἡμεῖς: «Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ». (Ματθ. 6,33).

Δεηθῶμεν τοῦ Πατρός τῶν φώτων, ὅπως ἡ σωτήριος καί ἁγιαστική καί φωτιστική Χάρις τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ ὑπό Ἰωάννου βαπτισθέντος Θεοῦ Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καταστήσῃ πάντας ἡμᾶς ἀξίους τῆς οὐρανίου Αὐτοῦ Βασιλείας. Ἀμήν.

Ἔτη πολλά».

Εἰς τήν ἐκδήλωσιν αὐτήν εἰς τό Πατριαρχεῖον οἱ ἱερεῖς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς βορείου καί νοτίου Ἀμερικῆς προσέφερον εἰς τόν Μακαριώτατον μικράν ὁλκάδα ἐκ πολυτίμου κρυστάλλου (Σβαρόφσκυ), συμβολίζουσαν τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, εὐχαριστοῦντες δι’ ὅσα ἔζησαν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους κατά τάς ἡμέρας αὐτάς τῶν ἑορτῶν. Ἐπίσης ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς UNESCO καί Νομαρχιακός Σύμβουλος Πειραιῶς  κ. Ἰωάννης Μαρωνίτης προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον λεύκωμα, περιέχον τά διατηρητέα μνημεῖα  τῆς παγκοσμίου κληρονομίας τῆς UNESCO. Ὁ δέ Ἀντιδήμαρχος Πειραιῶς κ. Δημήτριος Βρόντος, μετέφερε τάς εὐχάς τοῦ Δημάρχου Πειραιῶς κ. Παναγιώτου Φασούλα. Ὁ δέ Μητροπολίτης Τριμυθοῦντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Βαρνάβας προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἐπάργυρον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος.

Ἐν συνεχείᾳ ἠκολούθησεν ὁ ἑόρτιος ἀσπασμός τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί ἡ εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου διά πάντας τούς προσκυνητάς.

Τέλος, οἱ ἐφημέριοι τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης περιῆλθον τάς οἰκίας  τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Πατέρων, τῶν ὁμογενῶν τῆς παροικίας καί ἡγίασαν αὐτάς διά τοῦ ἡγιασμένου ὕδατος τῆς τελετῆς τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν Ἐπιφανείων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder

Ἕνας ἀπό τούς λόγους τοῦ διαχωρισμοῦ τῶν δύο μεγάλων Δεσποτικῶν ἑορτῶν, τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Φώτων, ἀπό τοῦ ἑορτασμοῦ αὐτῶν εἰς μίαν καί τήν αὐτήν ἡμέραν, ἦτο τό γεγονός ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων ἔπρεπε τήν ἡμέραν αὐτήν τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ νά προλάβῃ νά μεταβῇ ἀπό τήν Βηθλεέμ εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν. Ἡ μετάβασις αὐτή κατέστη εὐκολωτέρα μετά τόν διαχωρισμόν καί τόν καθορισμόν τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων τήν 25^ην Δεκεμβρίου καί τῶν Ἐπιφανείων τήν 6^ην Ἰανουαρίου.

Ἀκολουθῶν τήν ἀρχαίαν ταύτην συνήθειαν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τοῦ ἐπί τόπου δηλαδή ἑορτασμοῦ τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως καί τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, μετέβη εἰς Βηθλεέμ διά τόν ἑορτασμόν τῆς παρελθούσης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων τήν παραμονήν καί ἀνήμερα, καί εἰς Ἰορδάνην ποταμόν διά τήν παροῦσαν τῶν Θεοφανείων τήν παραμονήν αὐτῆς.

Πρό τῆς ἐκκινήσεως διά τόν Ἰορδάνην, τήν πρωΐαν τῆς Παραμονῆς τῶν Θεοφανείων, Δευτέραν 5^ην/18^ην Ἰανουαρίου 2010, ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος εἰς τόν Ἱερόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Μετά τό τέλος τούτου ἀνεγνώσθησαν αἱ Μεγάλαι Ὧραι τῶν Θεοφανείων. Εἰς τήν ἐνάτην Ὥραν προσῆλθεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ἐνδυθείς μανδύαν, προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς θ. Λειτουργίας τοῦ Μεγ. Βασιλείου. Πρός τό τέλος ταύτης ἐτέλεσε τόν Μικρόν Ἁγιασμόν καί ἡγίασε τούς μετέχοντας Ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς, τούς μοναχούς, τάς μοναχάς, τούς προσκυνητάς καί τόν λοιπόν πιστόν λαόν. Μετά ταῦτα, τοῦ Πατριάρχου ἐνδεδυμένου τόν μανδύαν καί τῶν ἱερέων ἀκολουθούντων καί τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό «ἐν Ἰορδάνῃ Βαπτιζομένου Σου, Κύριε», ἐγένετο ἐπίσημος ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον,  ἔνθα ἀνεπεμφθη δέησις καί ἡγιάσθη ἡ αἴθουσα τοῦ Θρόνου καί τά γραφεῖα ὑπό τοῦ ἐφημερίου ἱερέως τοῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Μετά τοῦτο ὁ Μακαριώτατος ἀνέμενε εἰς τήν αἴθουσαν μετά τῶν Ἀρχιερέων, ἕως ὅτου προσῆλθεν ἡ Ἀρχιερατική συνοδεία ἐκ τοῦ παρά τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Ἐκεῖ διά τό Ἀραβόφωνον ἡμῶν ποίμνιον τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων ἐτελέσθη ἡ ἀκολουθία τῆς Παραμονῆς τῶν Θεοφανείων μετά τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου. Τῆς συνοδείας ἐλθούσης εἰς τήν αἴθουσαν, ὁ ἐφημέριος τοῦ ἁγίου Ἰακώβου π. Αΐσσα Ἀουάδ, λαβών εὐλογίαν παρά τοῦ Μακαριωτάτου, ἡγίασε τήν αἴθουσαν καί τά γραφεῖα.

Ἐν τῷ μεταξύ εἶχον ἀρχίσει νά ἐπιβιβάζωνται εἰς τά λεωφορεῖα προσκυνηταί ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας, Κύπρου, ἐξ  Ἱεροσολύμων καί διαφόρων ἄλλων πόλεων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου μέ κατεύθυνσιν πρός τόν Ἰορδάνην ποταμόν. Τήν ἀθρόαν συνήθη προσέλευσιν οὐδόλως ἐπηρέασεν ἡ ἀναμενομένη παρ’ ἡμῶν καί παρά τοῦ Θεοῦ ἀποσταλεῖσα ἡμῖν ἐν τέλει καταρρακτώδης βροχή. Οἱ προσκυνηταί μεταβαίνοντες πρός Ἰορδάνην ποταμόν ἀνήρχοντο, συμφώνως πρός ἀντικειμενικάς ἐκτιμήσεις, εἰς χιλιάδας Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί οὐχί μόνον.

Τήν 9.30 π.μ.  ἀνεχώρησε διά τόν Ἰορδάνην ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Τριμυθοῦντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Βαρνάβα καί τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου π. Διονυσίου.

Ὁ Μακαριώτατος διῆλθε πρῶτον διά τῆς Ἱεριχοῦς, ἔνθα εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό κέντρον τῆς πόλεως, ὑπεδέχθη Αὐτόν ὁ ἡγούμενος αὐτῆς Πανοσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος. Ἐκ τοῦ ἡγουμενείου ὁ Μακαριώτατος μετέβη εἰς τήν Νομαρχίαν τῆς Ἱεριχοῦς, ἔνθα ἔγινε δεκτός μετά τιμῶν ἐκ τοῦ Νομάρχου τῆς πόλεως τῆς Ἱεριχοῦς κ. Κάμελ Χμούντ.

Εἰς τήν Νομαρχίαν τῆς Ἱεριχοῦς ὁ Νομάρχης  ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον ὡς Πατριάρχην καί ὡς φέροντα τήν εὐλογίαν τῆς βροχῆς, ἐκαλωσώρισε τήν συνοδείαν Αὐτοῦ ὡς καί τόν Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριον Ἀθανασίου καί συνεχάρη Αὐτόν ἐπί τῇ ἐπιτελουμένῃ ἑορτῇ τῶν Θεοφανείων, εἰς τήν ὁποίαν ηὐχήθη νά δυνηθοῦν πλήρως νά μετάσχουν κατά τό ἑπόμενον ἔτος καί νά δυνηθοῦν νά ἐπισκεφθοῦν τήν Ἱερουσαλήμ οἱ κάτοικοι τῆς Ἱεριχοῦς  εἰς τό πλαίσιον μιᾶς πλήρους καί δικαίας πολιτικῆς συμφωνίας. «Εἶθε νά δυνηθῶμεν νά ἡγηθῶμεν μίας τέτοιας εἰρηνευτικῆς πρωτοβουλίας» εἶπεν ὁ Νομάρχης. Ἀντιφωνῶν ὁ Μακαριώτατος εἶπε τά κάτωθι: (ἡ προσφώνησις εὑρίσκεται εἰς τόν ἀκόλουθον σύνδεσμον:   https://jerusalem-patriarchate.info/2010/01/18/948/ )

Μετά ταῦτα ὡμίλησεν ὁ Μουφτῆς σεΐχης τῆς πόλεως κ. Μουχάμαντ Ἀρούμπ καί εἶπε περί τῆς σχέσεως Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων συμφώνως πρός τά λεγόμενα εἰς τό Κοράνιον ὑπό τοῦ Μωάμεθ περί τοῦ Χριστοῦ ὅτι κατῆλθεν εἰς τόν κόσμον τοῦτον ὡς λυτρωτής, διά νά λυτρώσῃ τόν κόσμον ἐκ τῆς ἀδικίας.

Μετά τοῦτο ὁ Μακαριώτατος ἀνεχώρησε, κατευθυνόμενος πρός ἀνατολάς τῆς πόλεως, ἔνθα εἰς τήν σιδηρᾶν πύλην, τήν διαχωρίζουσαν τήν Ἱεριχώ ὡς ἀνεξάρτητον πόλιν ἀπό τά κατεχόμενα ὑπό τοῦ Ἰσραήλ Ἰορδανικά ἐδάφη,  ἄφησαν αὐτόν οἱ συνοδεύοντες τιμητικῶς τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς καί παρέλαβον Αὐτόν οἱ συνοδεύοντες τιμητικῶς τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ, οἱ ὁποῖοι καί ἔφθασαν μετ’ Αὐτοῦ, ἀφοῦ διέβησαν τόν φράχτην τόν περιφράσσοντα τήν μή εἰσέτι ἀποναρκοθετημένην περιοχήν τοῦ Ἰορδάνου, πρό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου.

Ἐνταῦθα ἀνέμενε τόν Μακαριώτατον ἐνδεδυμένον τό ἱερατεῖον καί πολύς λαός, οὐδόλως ἐπηρεασθείς ἐκ τῆς βροχῆς καί τοῦ λασπώδους ἐδάφους. Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος τόν μανδύαν, εἰσῆλθε εἰς τόν ἡμικατεστραμμένον ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ πολέμου τῶν ἕξ ἡμερῶν τοῦ  1967 ἱερόν  ναόν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἔνθα προεξῆρξε τῆς Θ’ Ὥρας τῆς Παραμονῆς τῶν Θεοφανείων.

Μετά ταῦτα, ἡ Πατριαρχική συνοδεία, προπορευομένου τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων, παρόντος τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Ὑπουργείου Τουρισμοῦ τοῦ Ἰσραήλ κ. Μπέν Χούρ καί τοῦ Στρατιωτικοῦ Διοικητοῦ τῆς περιοχῆς τῆς Ἱεριχοῦς τοῦ Ἰσραήλ κ. Ἴτζικ Ντέρη καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τοῦ Νομαρχιακοῦ Συμβούλου Πειραιῶς καί Προέδρου τῆς Οὐνέσκο κ. Ἰωάννου Μαρωνίτου,  ἐξῆλθε τῆς Μονῆς καί κατηυθύνθη πεζῇ εἰς τήν δυτικήν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου.

Ἐνταῦθα ἐπί τῆς ἐξέδρας τοῦ Πατριαρχείου, τῆς ἀνακαινισθείσης καί στερεωθείσης προσφάτως ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Τουρισμοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων καί ἡ ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ εἰς ὕδωρ ἐντός μεγάλης κολυμβήθρας, ἐν ᾧ συνεχῶς ἐψάλλετο τό «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε…».

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος  κατῆλθε ἀπό τῆς ἐξέδρας μετά πολύ μεγάλης δυσκολίας, λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ τοῦ πλήθους, προσῆλθε εἰς τήν ὄχθην καί εὐλογήσας, ἡγίασε τά Ἰορδάνεια νάματα διά τῆς καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τό ποτάμιον ὕδωρ.

Τούτου τελεσθέντος, ὁ Μακαριώτατος, ἡ ἱερατική συνοδεία καί ὁ λαός  ἤρχισαν νά ἀνέρχωνται πρός τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί νά ἐπιβιβάζωνται εἰς τά ἴδια αὐτῶν ὀχήματα ἤ τά λεωφορεῖα διά τήν ἀναχώρησιν ἕκαστος  πρός τόν προορισμόν αὐτοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς Συνοδείας αὐτοῦ καί πολλῶν προσκυνητῶν  διῆλθον διά τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, ἔνθα ὁ ἡγούμενος αὐτῆς καί συνάμα ἐπιμελούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος, παρέθεσε πλουσίαν νηστήσιμον τράπεζαν.

Ἐν ᾧ ταῦτα ἐλάμβανον χώραν εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν, ἐτελεῖτο ἡ ἀκολουθία τῶν Μεγάλων Ὡρῶν καί ἐν συνεχείᾳ τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων  εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τό Καθολικόν, τόν Πανάγιον Τάφον, καί πέριξ ἀνά τά προσκυνήματα, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, βοηθούντων αὐτῷ τοῦ Παρασκευοφύλακος Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου καί τῶν ἄλλων Ναϊτῶν Πατέρων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder

Διά τήν ἑορτήν τῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας τοῦ Οὐρανοφάντορος τοῦ Μεγάλου, τήν 1^ην/14^ην Ἰανουαρίου 2010, ἐτελέσθη ἀφ’ ἑσπέρας πανηγυρικός Ἑσπερινός εἰς τόν μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τήν 2.30 μ.μ.

Ἡ θεία Λειτουργία διά τάς δύο ταύτας μεγάλας ἑορτάς ἐτελέσθη πανηγυρικῶς εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν ἰδίαν νύκτα, συμφώνως πρός τό τυπικόν τῶν Παρρησιῶν, τῶν μεγάλων δηλαδή πανηγυρικῶν ἑορτῶν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Πρός τοῦτο κατῆλθεν ἀπό τῆς πύλης τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 12.00^ην μεσονύκτιον ὥραν μετά συνοδείας τῶν Ἀρχιερέων και Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’.

Μετά τήν εἴσοδον καί τήν προσκύνησιν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον καί τόν Ὄρθρον εἰς τό Καθολικόν, ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Ἐλευθερουπόλεως κ. Χριστοδούλου, Γεράσων κ. Θεοφάνους, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἱερέων καί διακόνων μετά πολλοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ κατανυκτικῶς παρακολουθοῦντος.

Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου καί ἀνά Προσκυνήματα, συμφώνως πρός τό προσκυνηματικόν καθεστώς, μετ’ εὐλαβείας περιφερομένου τοῦ λειψάνου τῆς δεξιᾶς χειρός τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς Θ. Λειτουργίας, περί τήν 3.30 π.μ., ὁ Μακαριώτατος ἔκοψε την βασιλόπιτταν εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, εὐχόμενος εἰς τόν Παρασκευοφύλακα Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰσίδωρον καί τούς λοιπούς Ναΐτας Πατέρας καί εἰς πάντας τούς μετέχοντας ἑορταστάς αἴσιον, εὐτυχές, εἰρηνικόν, ὑγιεινόν, εὐλογημένον καί καρποφόρον τό Νέον Ἔτος 2010, μέ τήν δύναμιν καί τήν ἐνίσχυσιν τοῦ ἐν τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ σαρκί περιτμηθέντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τάς πρεσβείας τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας Οὐρανοφάντορος τοῦ Μεγάλου.

Τήν 12^ην μεσημβρινήν τῆς ἰδίας ἡμέρας, 1^ης Ἰανουαρίου, παρετέθη πλουσία ἑόρτιος τράπεζα εἰς τό Κεντρικόν Μοναστήριον διά πάντα τά μέλη τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder

Α. Ἡ Σύναξις τῆς Θεοτόκου.

Τήν ἑπομένην τῶν Χριστουγέννων, 26^ην Δεκεμβρίου 2009 /8^ην Ἰανουαρίου 2010, ἡμέραν ἑορτῆς τῆς Συνάξεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἑώρτασε τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων καί αὐτήν τῆς Συνάξεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς τόν ἴδιον μοναστηριακόν αὐτῆς ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, καθ’ ὅτι ἀνήμερα τῶν Χριστουγέννων ἑώρταζε εἰς τήν Βηθλεέμ, χοροστατοῦντος τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν, ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον διά τήν ὑποβολήν σεβασμάτων τῷ Μακαριωτάτῳ καί τόν ἀδελφικόν ἑόρτιον ἀσπασμόν.

Τήν ἰδίαν ἡμέραν οἱ κάτοικοι τῆς ὁμόρου τῆς Βηθλεέμ κώμης τῶν Ποιμένων, ὄντες καί ἐκεῖνοι εἰς Βηθλεέμ ἀνήμερα τῶν Χριστουγέννων, ἑώρτασαν τό γεγονός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἰς τούς ἀγραυλούντας ποιμένας (Λουκ. κεφ. 2 ) καί τήν ἑορτήν τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου εἰς τήν ἰδίαν αὐτῶν πόλιν καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ποιμένων καί τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου ἐν θ. Λειτουργίᾳ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Ὡσαύτως, οἱ κάτοικοι τῆς ὁμόρου τῆς Βηθλεέμ κώμης τῆς Μπετζάλλας ἑορτάσαντες ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς εἰς Βηθλεέμ τό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ,  ἑώρτασαν τήν ἑορτήν τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου τήν ἑπομένην τῶν Χριστουγέννων, εἰς τήν ἰδίαν αὐτῶν πόλιν καί εἰς τόν περικαλλῆ ναόν τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου ἐν θ. Λειτουργίᾳ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Β. Μνήμη τοῦ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου.

Τήν μεθεπομένην τῶν Χριστουγέννων, 27^ην Δεκεμβρίου 2009 / 9^ην Ἰανουαρίου 2010, ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς εἰς τόν ἐν τῇ κοιλάδι τῆς Γεθσημανῆς παρά τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἱερόν ναόν αὐτοῦ εἰς τόν τόπον τοῦ λιθοβολισμοῦ αὐτοῦ, διά θ. Λειτουργίας, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Γ. Ἑόρτιοι ἐπισκέψεις εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἀπό ἐτῶν ἔχει καθιερωθῆ συνήθεια ἀνταλλαγῆς ἐπισκέψεων κατά τάς μεγάλας ἑορτάς μεταξύ τῶν Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς συνηθείας ταύτης, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ὑπό τόν ἡγούμενον αὐτῆς, Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον Γ’ ἐπεσκέφθη ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων, συμφώνως πρός τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον τήν 25^ην Δεκεμβρίου 2009, τήν Ἀδελφότητα τῶν Φραγκισκανῶν, τόν Λατῖνον Πατριάρχην εἰς Ἱεροσόλυμα καί τόν Ἀποστολικόν Δελεγᾶτον.

Ἀνταποδίδοντες τήν ἐπίσκεψιν αὐτῶν οἱ ὡς ἄνω, ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον, ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων αὐτοῦ συμφώνως πρός τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, τήν 27^ην Δεκεμβρίου 2009 / 9^ην Ἰανουαρίου 2010, πρῶτον οἱ Φραγκισκανοί, ἐν συνεχείᾳ αἱ λοιπαί Χριστιανικαί Ὁμολογίαι, ἤτοι Λατινικόν Πατριαρχεῖον, Προχαλκηδόνιοι Ἐκκλησίαι, Κόπται, Συριᾶνοι, Αἰθίοπες, πλήν τῶν Ἀρμενίων, καί ἀκολούθως ὁ Ἀποστολικός Δελεγᾶτος, ἀντιπρόσωπος τοῦ Βατικανοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Κατά τήν ἐπίσκεψιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς ἐν λόγῳ ἐπισκέπτας. Ἡ προσφώνησις Αὐτοῦ εἰς τήν ἀγγλικήν ὑπάρχει εἰς τόν ἀκόλουθον σύνδεσμον (  https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/01/09/658/ )

Ἀκολούθως ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἀνταπεδώσαμεν τήν ἐπίσκεψιν εἰς τούς Κόπτας, Συριάνους καί Αἰθίοπας, οὐχί δέ καί εἰς τούς Ἀρμενίους, ὡς μή ἐπισκεφθέντας ἡμᾶς πρῶτον.

Αἱ ἐπισκέψεις αὗται ἔχουν χριστιανικόν κοινωνικόν χαρακτῆρα, διό καί ἐνθαρρύνονται, καθ’ ὅτι δημιουργοῦν ἀτμόσφαιραν ἠπιότητος, ἡ ὁποία ἐπιδρᾷ εὐεργετικῶς εἰς τήν ἁρμονικήν συμβίωσιν τῶν Χριστιανῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γην καί εἰς εἰρηνικήν συνεργασίαν ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Τήν ἰδίαν ἡμέραν προσῆλθον καί κατά τάς προσεχεῖς ἡμέρας θά προσέλθουν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἐκπρόσωποι τοῦ Ὀρθοδόξου αὐτοῦ ποιμνίου, ἵνα χαιρετίσουν ἐπί τῇ ἑορτῇ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἑώρτασε μέ ὅλην τήν μεγαλοπρέπειαν τήν ἑορτήν τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως τήν 25^ην Δεκεμβρίου 2009/ 7^ην Ἰανουαρίου 2010.

Ἀρχαία τυπική τάξις τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ὁρίζει νά ἑορτάζηται ἡ ἑορτή αὐτή ἀπό ὅλην τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων εἰς τήν Βηθλεέμ, τήν πόλιν ὅπου ἔλαβε χώραν ἡ κατά σάρκα ἐκ τῆς Θεοτόκου Γέννησις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἅγιος Σωφρόνιος εἰς ὁμιλίαν του θρηνεῖ, διότι λόγῳ τῆς πολιορκίας τῶν Ἱεροσολύμων (638 μ. Χ.), ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἀδυνατεῖ νά μεταβῇ εἰς Βηθλεέμ, διά νά ἑορτάσῃ τήν μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν.

Ὄρθρος, Μεγάλαι Ὧραι  τῶν Χριστουγέννων καί θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀκολουθοῦν τήν τάξιν αὐτήν καί ἐφέτος, ἑώρτασε τήν ἑορτήν αὐτήν, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τῆς παραμονῆς αὐτῆς. Οὕτω τήν παραμονήν, 24^ην Δεκεμβρίου 2009 /6^ην Ἰανουαρίου 2010, περί τήν 9.00^ην π.μ. ὥραν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη εἰς τήν καθιερωμένην ἐπίσκεψιν τῆς Ἀστυνομίας εἰς τό Πατριαρχεῖον, τόν Ἀρχηγόν τῆς Ἀστυνομίας Ἱεροσολύμων κ. Ἀαρών Φράνκο, τόν Διευθυντήν τοῦ Ἀστυνομικοῦ Τμήματος τῆς Πύλης τοῦ Δαβίδ τῶν Ἱεροσολύμων κ. Ἄβι Ρόϊφ καί τόν κ. Σαλίμπα Σαλίμπα καί συνοδείαν αὐτῶν μετά τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Τμήματος Χριστιανικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρζῆε.

Οὗτοι καί συνώδευσαν τόν Μακαριώτατον καί τήν Ἁγιοταφιτικήν ἐξ Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων συνοδείαν Αὐτοῦ ἀπό τοῦ Πατριαρχείου ἕως καί τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ. Ἐκ τῆς Πύλης τοῦ Δαβίδ ὁ Μακαριώτατος και ἡ συνοδεία Αὐτοῦ, ἐπιβιβασθέντες ὀχημάτων, προπορευομένης τῆς Ἰσραηλινῆς Ἀστυνομίας, ἔφθασαν εἰς τήν μεταξύ Ἱεροσολύμων καί Βηθλεέμ ἱστορικήν Μονήν τοῦ Προφήτου Ἠλιού.

Πρό τῆς Μονης ταύτης ὑπεδέχθησαν τον Μακαριώτατον ὁ ἡγούμενος αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀνδρέας, ὁ Ἰσραηλινός Στρατιωτικός Διοικητής τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ κ. Ἰγιάντ Σιρχάν, ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως τοῦ χωρίου τῶν Ποιμένων κ. Χάνι Ἀλ -Χάϊκ, ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως Μπετζάλλας κ. Ράτζι Ζεντάν καί προύχοντες τῶν πόλεων τούτων ὡς καί προύχοντες τῆς πόλεως Βηθλεέμ.

Μετά την ὑποδοχήν καί τήν προσκύνησιν εἰς τόν ἐντός τῆς Μονῆς ἱερόν ναόν τοῦ Προφήτου Ἠλιού, ἠκολούθησεν εἰς τήν αἴθουσαν ὑποδοχῆς τῆς Μονῆς σύντομος δεξίωσις με προσφοράν ἐλαφροῦ προσφαγίου ἀπό τόν ἡγούμενον.

Ἐν συνεχείᾳ, πέντε Ἰσραηλινῶν ἱππέων προπορευομένων, ἡ Πατριαρχική πομπή ἐξεκίνησε μέ ἀργόν ρυθμόν τῶν ὀχημάτων καί ἔφθασεν ἕως καί εἰς τόν συνοριακόν ἔλεγχον τοῦ τάφου τῆς Ραχήλ. Μεταξύ Ἱεροσολύμων καί Βηθλεέμ ὑπάρχει ὁ συνοριακός ἔλεγχος εἰς τό σημεῖον τοῦ τάφου τῆς Ραχήλ, λόγῳ τῆς τεταμένης ἐπικρατούσης εἰσέτι πολιτικῆς καταστάσεως. Διά τοῦτο κατά τήν διάρκειαν τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων οἱ Ἰσραηλινοί Στρατιωτικοί τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ ἐλαφρύνουν τά μέτρα ἀσφαλείας διά τήν διευκόλυνσιν διακινήσεως πρός τήν Βηθλεέμ διά τούς ἀρχηγούς τῶν Ἐκκλησιῶν, τούς συνοδούς των, τούς πιστούς προσκυνητάς καί ἄλλους. Εἰς τόν τάφον τῆς Ραχήλ, τῶν Ἰσραηλινῶν ἱππέων ἀναχωρησάντων, προεπορέυθησαν  τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, πέντε Παλαιστίνιοι ἱππεῖς, οἵτινες καί ἔφθασαν εἰς τήν πλατεῖαν τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως.

Εἰς την πλατεῖαν ταύτην  ὡς καί δεξιά καί ἀριστερά τῆς ὁδοῦ, πλῆθος λαοῦ, Ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ καί μή χριστιανικοῦ, ἐπεφύλαξαν θερμήν ὑποδοχήν εἰς τον Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ. Ἐνταῦθα ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Βηθλεέμ, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὡς ἐρχόμενον εἰς τήν Βηθλεέμ καί καθοδηγούμενον νοερῶς ὑπό τοῦ ἀστέρος ὡς οἱ Μάγοι, ἵνα ἐν τῷ Σπηλαίῳ προσκυνήσῃ τά ἴχνη τοῦ τεχθέντος Ἄρχοντος τῆς εἰρήνης καί προεξάρξῃ τῆς λαμπρᾶς πανηγύρεως τῶν Ὀρθοδόξων.

Ἀπό τῆς πλατείας τῆς Βηθλεέμ ὁ Πατριάρχης ἐνδεδυμένος μανδύαν κατηυθύνθη πρός τήν αὐλήν τῆς Βασιλικῆς, εὐλογῶν τον λαόν, περιστοιχούμενος ὑπό τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Ὑπουργοῦ Τουρισμοῦ τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Ζιγιάντ Ἰλ Μπάντακ, τοῦ  Δημάρχου τῆς Βηθλεέμ κ. Βίκτωρος Χάννα, τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ἀστυνομίας κ. Χάλεντ Ταμίμη καί προυχόντων τῆς Βηθλεέμ, προπορευομένων τῶν ἱερέων καί τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων «Ἡ γέννησίς Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν».

Εἰσελθών ὁ Μακαριώτατος διά τῆς ἀπερίττου καί χαμηλῆς πύλης τῆς Βασιλικῆς, διελθών τόν πρόναον, ἐστάθη πρό τῆς εἰσόδου τῆς Βασιλικῆς, ἔνθα συμφώνως πρός τό ἰσχῦον καθεστώς ἀνέμενε καί ἐχαιρέτισεν Αὐτόν ὁ Ἕλλην Γενικός Πρόξενος, ἀκολούθως δέ ἐπορεύθη, διασχίζων την Βασιλικήν, πρό τοῦ εἰκονοστασίου. Τό δικαίωμα τῆς ἀποκλειστικῆς προσευχῆς εἰς τήν Βασιλικήν ἔχουν μόνον οἱ Ὀρθόδοξοι. Ἀπό τόν χῶρον τοῦ εἰκονοστασίου ὁ Μακαριώτατος διά τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί τῆς νοτίου πύλης τοῦ Σπηλαίου κατῆλθε καί προσεκύνησε μετά τῶν Ἀρχιερέων εἰς τόν ἀστέρα καί τήν φάτνην τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου.

Προσκυνήσας ὁ Μακαριώτατος, ἐξῆλθε τοῦ Ἁγίου Σπηλαίου διά τῆς βορείου αὐτοῦ πύλης, ἀνελθών τάς βαθμίδας καί σταθείς πρό τοῦ παρεκκλησίου, τοῦ ἐν χρήσει ὑπό τῶν Ἀρμενίων, ἔνθεν ἦλθε πρό τοῦ εἰκονοστασίου, ηὐλόγησε τόν λαόν, ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό «εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα» καί ἀνελθών εἰς τόν θρόνον, προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τῶν Μεγάλων Ὡρῶν τῶν Χριστουγέννων.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσε τό Εὐαγγέλιον τῆς πρώτης Ὥρας, μεθ’ ὅ ἐθυμίασε τό Ἁγιον Σπήλαιον καί τήν Βασιλικήν. Ὁμοίως ἐποίησαν ἐν συνεχείᾳ κατά τά πρεσβεῖα οἱ Ἀρχιερεῖς διά την τρίτην, ἕκτην καί ἐνάτην Ὥραν, τοῦ Μακαριωτάτου προεξάρχοντος.

Μετά τάς Ὥρας ἤρξατο διά τῆς «Εὐλογημένης» ἡ θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου μετά τοῦ Προοιμιακοῦ, Ἑσπερινοῦ μετ’ ἀρτοκλασίας καί εἰσόδου μετ’ Εὐαγγελίου.

Συνωστιζόμενον τό Ὀρθόδοξον ἐκκλησίασμα παρηκολούθει μέ κατάνυξιν τήν ἑσπερινήν θ. Λειτουργίαν πρό τοῦ εἰκονοστασίου, ἐν ᾧ πολλοί ξένοι προσκυνηταί ἀνέμενον εἰς τήν σειράν εἰς τήν Βασιλικήν, διά νά προσκυνήσουν εἰς τό Ἅγιον Σπήλαιον.

Ἡ Ἑσπερινή θ. Λειτουργία συμφώνως πρός τό ἰσχῦον προσκυνηματικόν καθεστώς ἔληξε τήν 3.30 μ.μ. Μετά τοῦτο ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐξῆλθε τῆς Βασιλικῆς ἀπό τῆς νοτίου μικρᾶς πύλης τοῦ βαπτιστηρίου καί κατηυθύνθη πρός τό μοναστήριον. Ἐνταῦθα εἰς τήν ἀνακαινισμένην προσφάτως ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου αἴθουσαν παρετέθη ὑπ’ αὐτοῦ πλουσία νηστήσιμος τράπεζα εἰς τόν Μακαριώτατον, τούς πατέρας καί πολλούς προσκυνητάς.

Δεξίωσις πρός τιμήν τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας.

Μετά μικράν ἀνάπαυσιν, τήν 7.00 μ.μ. ὥραν ἔλαβε χώραν εἰς τήν αὐτήν ἀνακαινισμένην αἴθουσαν καί τό προαύλιον αὐτῆς δεξίωσις πρός τιμήν τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, Πρωθυπουργοῦ κ. Σαλάμ Φαγιάντε καί πολλῶν ἄλλων μελῶν τῆς Παλαιστινιακῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ ἡμετέρου ποιμνίου. Κατά τήν διάρκειαν τῆς ἐπισκέψεως αὐτῆς, ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν Πρωθυπουργόν κ. Σαλάμ Φαγιάντε ὡς ἕπεται:

«Ἐξοχώτατε Πρωθυπουργέ κ. Σαλάμ Φαγιάντ,

Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων εἶναι ἑορτή τῆς ἀπείρου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον. Ἡ δέ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐξεδηλώθη ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ἐμπράκτως, ἐν τόπῳ καί χρόνῳ εἰς τόν ἱερόν τόπον τῆς Παλαιστινιακῆς γῆς ἐν τῇ πόλει Βηθλεέμ, διά τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, δηλονότι τῆς γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου.

Ἡ σημασία τοῦ παγκοσμίου τούτου γεγονότος ἀφορᾷ εἰς τό μήνυμα τό ἀπευθυνόμενον, ἐξαγγελλόμενον πρός πάντα ἄνθρωπον.  Τό μήνυμα τοῦτο εἶναι μήνυμα τῆς ἐπί γῆς εἰρήνης καί δικαιοσύνης. Τοῦ μηνύματος τούτου ἀπόστολος καί εὐαγγελιστής κατέστη ἄνωθεν, ἐκ τῆς θείας προνοίας ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, ἡ γνωστή ὡς τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τό ὁποῖον διά μέσου τῶν αἰώνων συνεχίζει ἐν μέσῳ ποικίλων ἀντιξοοτήτων, θυσιῶν αἵματος καί ἀγώνων πρός τάς ὁρατάς καί ἀοράτους δυνάμεις καί ἐξουσίας τοῦ κόσμου τούτου, κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον, τήν διαφύλαξιν καί διακονίαν τῶν ἱερῶν καί παγκοσμίων τούτων Προσκυνημάτων.

Κύριε Πρωθυπουργέ, ἡ παρουσία σας μετά τῶν συνεργατῶν σας ἀποτελεῖ ὄχι μόνον τιμήν καί σεβασμόν τῆς σεβαστῆς Ὑμῶν Κυβερνήσεως πρός τούς ἱερούς καί προσκυνηματικούς τόπους τῆς Ἁγίας Γῆς, ἀλλά καί τρανήν ἀπόδειξιν τῆς πλήρους ἀνεξιθρησκείας καί ἐλευθέρας ἐξασκήσεως τῆς λατρείας, τῆς ὁποίας ἀπολαμβάνουν ὅλαι ἀνεξαιρέτως αἱ θρησκευτικαί Κοινότητες καί Χριστιανικαί ὁμολογίαι. Τόσον ἡ Ἱερουσαλήμ ὅσον καί ἡ Βηθλεέμ ἀποτελοῦν παράδειγμα ἀγαστῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως καί συμβιώσεως Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων πιστῶν.

Κύριε Πρωθυπουργέ, συμμεριζόμενοι καί ἡμεῖς τόν πολιτικόν ἀγῶνά σας διά τήν ἐκπλήρωσιν τῶν ἐθνικῶν προσδοκιῶν τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαο, εὐχόμεθα ὅπως ὁ Θεός τῆς εἰρήνης καί δικαιοσύνης χαρίζῃ ὑγιείαν κατ’ ἄμφω, μακροημέρευσιν καί κυβερνητικήν δύναμιν καί σοφίαν εἰς τόν ἀξιότιμον Πρόεδρον Κύριον Μαχμούντ Ἀμπᾶς Ἀμποῦ Μάζεν καί εἰς ὑμᾶς προσωπικῶς. Ἔτη πολλά.».

Ἀντιφωνῶν ὁ Πρωθυπουργός τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, κ. Σαλάμ Φαγιάντε, εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον ὅτι: «Ἐξ ὀνόματος του Προέδρου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, κ. Μαχμούντ Ἀμπάς-Ἀμποῦ Μάζεν εὔχομαι εἰς τήν Κοινότητα τῶν Ἑλληνορθοδόξων καί εἰς ὅλον τόν Παλαιστινιακόν λαόν τήν εἰρήνην, τήν δικαιοσύνην καί τήν εὐημερίαν. Διερχόμεθα δυσκολίας, ἀτενίζομεν ὅμως τό μέλλον μέ ἐλπίδα, λόγῳ τῆς πίστεώς μας εἰς τόν Θεόν νά ὑπερβῶμεν ταύτας καί  νά ζήσωμεν μέ ἐλευθερίαν καί ἀνεξαρτησίαν καί ἀξιοπρέπειαν  ὡς Παλαιστινιακός λαός μέ τόν σεβασμόν τῶν δικαιωμάτων ἑκάστης Κοινότητος. Διά μίαν εἰσέτι φοράν εὔχομαι τήν ἑορτήν ὑμῶν μέ εἰρήνην καί ὅλα τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ, «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων εἰς Βηθλεέμ.

Μετά μικράν καί πάλιν ἀνάπαυσιν, τήν 10.30 μ.μ. ὥραν, ἤρξατο ἡ ἀκολουθία του Ὄρθρου δι’ εἰσόδου ἀπό τῆς Πύλης τοῦ βαπτιστηρίου τῆς Βασιλικῆς, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.           Τελουμένου τοῦ Ὄρθρου, προσῆλθεν ὁ Μακαριώτατος εἰς τό ἱερόν βῆμα, ἔνθα προσῆλθον οἱ ἱερεῖς καί ἔλαβον εὐλογίαν διά τήν Λειτουργίαν καί ἤρξαντο νά ἐνδύωνται. Οἱ ἱεροδιάκονοι ἐν τῷ μεταξύ ἐνέδυσαν τόν Μακαριώτατον τήν Πατριαρχικήν καί τούς Ἀρχιερεῖς τάς ἀρχιερατικάς αὐτῶν στολάς. Μετά ταῦτα, ἐνδεδυμένος ὁ Μακαριώτατος ἐστάθη πρό τῆς Ὡραίας Πύλης, προπορευομένων τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν ἱερέων καί δεξιά καί ἀριστερά τούτου, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Σαλάμ Φαγιάντε, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, προσωπικότητες τῆς Παλαιστινιακῆς Κυβερνήσεως καί ἐκπρόσωποι τοῦ διπλωματικοῦ κόσμου καί πλῆθος λαοῦ  πέριξ πυκνῶς καταλαμβάνοντος ὅλον τόν χῶρον τῆς Βασιλικῆς.

Τήν στιγμήν ταύτην καί ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἤρξαντο νά ψάλλουν τό κάθισμα: «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός», ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς Ἀρχιερατικῆς, Ἱερατικῆς πολιτικῆς καί διπλωματικῆς συνοδείας  ἤρξατο τῆς καθόδου πρός τό θεοδέγμον Σπήλαιον, διά νά ἴδουν, ποῦ ἀκριβῶς ἐγεννήθη ὁ Χριστός.

Ἐνταῦθα, μετά τούς ἀναβαθμούς ἀνεγνώσθη ἑλληνιστί καί ἀραβιστί ἐκ τοῦ κατά Λουκάν Εὐαγγελίου ἡ περικοπή περί τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αὐγούστου…» (Λουκ. κεφ. β’) καί τό Μήνυμα τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’ ἑλληνιστί καί ἀραβιστί, μεθ’ ὅ  ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις εἰς τόν ἀστέρα καί τήν φάτνην.

Ἅμα τῷ τέλει τούτων, ἐγένετο ἡ ἔξοδος διά τῆς βορείου πύλης τοῦ Σπηλαίου καί ἡ ἔναρξις τῆς σεμνοπρεποῦς ἀλλά καί μεγαλοπρεποῦς λιτανείας τρίς πέριξ ἀναμέσον τῶν κιόνων τῆς πεντακλίτου Κωνσταντινείου Βασιλικῆς, ἡ ὁποία διεσώθη ἀπό ἐπιδρομάς καί πυρκαϊάς παλαιάς καί συγχρόνους, ἐν ᾧ οἱ χοροί ἔψαλλον τάς Καταβασίας των Χριστουγέννων καί τούς ἐπί τούτου ὕμνους τῆς λιτανείας.

Μετά τόν τρίτον κύκλον, ὁ Μακαριώτατος ἐστάθη εἰς τό μέσον τῆς Βασιλικῆς καί ἐν ᾧ οἱ Κυβερνητικοί καί διπλωματικοί, χαιρετίσαντες, ἀπεχώρησαν, ἡ ἀκολουθία ἐσυνεχίσθη εἰς τό κέντρον τῆς Βασιλικῆς πρό τοῦ εἰκονοστασίου.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνελθών εἰς τόν θρόνον, ἔψαλε τήν ἑνάτην ᾠδήν καί προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Ἐλευθερουπόλεως κ. Χριστοδούλου, Γέροντος Δραγουμάνου, Γεράσων κ. Θεοφάνους, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπ. Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ παρεπιδημοῦντος Ἐπισκόπου Σλαβονίας τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας κ. Σάββα, πολλῶν ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί ἱερέων ἄλλων Ἐκκλησιῶν καί ἱεροδιακόνων, τοῦ Εὐαγγελίου τῆς θ. Λειτουργίας ἀναγιγνωσκομένου ἀραβιστί, ἑλληνιστί καί ρωσιστί καί τοῦ πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος, πολυεθνικοῦ μέν Ὀρθοδόξου δέ, ἐν βαθείᾳ κατανύξει παρακολουθοῦντος καί μετέχοντος ἐν τῇ θείᾳ Λειτουργίᾳ τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου χάριν τῆς σωτηρίας τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, τῆς προσλήψεως δηλαδή τοῦ ἀνθρωπίνου φυράματος ἡμῶν διά τόν ἁγιασμόν, τήν ὁλοκλήρωσιν καί σωτηρίαν ἡμῶν.

Σημεῖον  ἁπτόν τῆς συμμετοχῆς ταύτης ὑπῆρξεν ἡ προσέλευσις πλήθους πιστῶν εἰς τήν θ. Κοινωνίαν. Ἐπί ὥραν πολλήν ἀνέμενον οἱ πιστοί εἰς μακράς σειράς, ἵνα μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης λάβωσι τήν θείαν Κοινωνίαν.

Ἡ θεία Λειτουργία ἔληξε συμφώνως πρός τό προσκυνηματικόν καθεστώς τήν 3.30 π.μ. ὀρθρινήν ὥραν ἄνευ οἱασδήποτε διαταράξεως τῆς προσκυνηματικῆς τάξεως, ὡς δυστυχῶς συνέβη μέ τό σάρωμα τῆς Βασιλικῆς τήν 29^ην Δεκεμβρίου 2009 ὑπό τῶν Ἀρμενίων.

Ἡ ἀκριβής τήρησις τοῦ προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος συντελεῖ εἰς τήν εἰρηνικήν τέλεσιν τῶν ἀκολουθιῶν. Ἡ ἀπόπειρα παραβιάσεως αὐτοῦ ἐπιφέρει σύγχυσιν, θόρυβον, φιλονεικίαν καί χάος. Οἱ Ἀρμένιοι καί αἱ ἄλλαι Προχαλκηδόνιοι Κοινότητες ἐτέλεσαν τά τῆς ἑορτῆς αὐτῶν εἰς τό παρά τήν βόρειον πύλην τοῦ Σπηλαίου παρεκκλήσιον εἰς τάς ἰδίας αὐτῶν διαλέκτους καί ἰδίους μουσικούς αὐτῶν τόνους.

Εὐθύς ἀμέσως, ἅμα τῇ λήξει τῆς  θ. Λειτουργίας, διά μέσου τῆς Βασιλικῆς καί ἀπό τῆς θύρας τοῦ βαπτιστηρίου ἐγένετο ἡ ἄνοδος εἰς τό μοναστήριον εἰς τήν ἀνακαινισμένην αἴθουσαν τοῦ ὁποίου ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος παρέθεσε πλουσίαν ἑόρτιον τράπεζαν.

Ἡ θ. Λειτουργία ἐτελέσθη ὡσαύτως καί εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου ἐν κατανυκτικῇ συμμετοχῇ πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος.

Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τήν Βηθλεέμ ἔγινεν ἑορτή καί τῶν ἄλλων χριστιανῶν, ἔγινεν ἑορτή κοινωνική ὅλων τῶν κατοίκων, ἔδωσεν εὐκαιρίαν ἐπικοινωνίας καί ἀνακουφίσεως ἐκ τῶν δυσκολιῶν, τάς ὁποίας διέρχεται ἡ πόλις, ἔδωσεν εὐκαιρίαν ἐργασίας εἰς τά καταστήματα τῶν προσκυνηματικῶν ἐνθυμίων τῆς πόλεως καί εἰς τά ξενοδοχεία διαμονῆς τῶν προσκυνητῶν δι’ ἀνακούφισιν τῶν κατοίκων ἀπό τάς δυσκόλους συνθήκας διαβιώσεως αὐτῶν.  Ἡ ἑορτή τῶν Ὀρθοδόξων ἔδωσεν εἰς ὅσους ἐζήτουν τόν ἄρτον τῆς ζωῆς καί εἰς ἄλλους τῶν κατοίκων τῆς Βηθλεέμ τόν «ἄρτον τόν ἐπιούσιον».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Κυριακήν  πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, 21^ην Δεκεμβρίου 2009/ 3^ην Ἰανουαρίου 2010, ἐτελέσθη συμφώνως πρός τό ἑορτολόγιον τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἀρχιερατική θ. Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου.

Κατά τήν τυπικήν διάταξιν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἶναι καθιερωμένον τήν Κυριακήν αὐτήν νά τελῆται μνημόσυνον ὅλων κεκοιμημένων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Ἱερομονάχων, Ἱεροδιακόνων, Μοναχῶν καί Μοναζουσῶν.

Τό μνημόσυνον τοῦτο ἐτέλεσεν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως εὐθύς μετά τήν θ. Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, 21^ης Δεκεμβρίου /3^ης Ἰανουαρίου 2010, ἡ Α.Θ.Μ., ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συμμετεχόντων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, τῶν Ἱερομονάχων, Ἱεροδιακόνων καί μοναχῶν Ἁγιοταφιτῶν.

Εἰς μίαν κατανυκτικήν ἐπιμνημόσυνον ἀκολουθίαν ὅλοι οἱ ζῶντες Ἁγιοταφῖται ἐξεπλήρωσαν τό χρέος αὐτῶν καί ἐδεήθησαν ὑπέρ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν πάντων τῶν διατελεσάντων κεκοιμημένων Ἁγιοταφιτῶν. Μετά τό μνημόσυνον ἐπηκολούθησεν ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου, ἔνθα προσηνέχθη τό κόλλυβον καί ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ηὐχήθη ἐν προπόσει ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν πάντων τῶν κεκοιμημένων Ἁγιοταφιτῶν, τῶν ἀφιερωσάντων ἑαυτούς εἰς τήν διακονίαν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν σκηνωμάτων τῆς ἐπί γῆς κατά σάρκα ἐμφανείας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder

Συμφώνως πρός τό ἀνέκαθεν κρατοῦν  καθεστώς τῶν Ἁγίων Τόπων (Status Quo), ἡ Βασιλικῆ τῆς Γεννήσεως τῆς Βηθλεέμ καθαρίζεται ἅπαξ τοῦ ἔτους ὑπό τῶν τριῶν Μειζόνων Χριστιανικῶν Κοινοτήτων, ἤτοι τῶν Ἑλληνορθοδόξων, τῶν Φραγκισκανῶν καί τῶν Ἀρμενίων, ὡς ὁρίζεται ὑπό τοῦ καθεστῶτος καί εἰς ἡμερομηνίαν καθοριζομένην ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων, ὀλίγον πρό τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων αὐτῶν.

Ὁ τρόπος τοῦ σαρώματος-καθαρισμοῦ αὐτοῦ καθορίζεται ἀπό τό κρατοῦν προσκυνηματικόν καθεστώς, παγιωθέν ἀπό διμερεῖς καί διεθνεῖς συνθήκας.

Μνημονευτέον ὅτι εἰς τήν κυρίως Βασιλικήν ἔχουν δικαιώματα ἰδιοκτησίας καί προσευχῆς μόνον οἱ Ὀρθόδοξοι. Οἱ Φραγκισκανοί καί οἱ Ἀρμένιοι ἔχουν δικαιώματα προσευχῆς εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον μετά τούς Ὀρθοδόξους. Οἱ Ἀρμένιοι ἔχουν δικαίωμα προσευχῆς εἰς τό παρεκκλήσιον τό εὑρισκόμενον εἰς τό βόρειον ἀνατολικόν κλίτος τῆς Βασιλικῆς τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου.

Ἡ ἀπόλυτος τήρησις τῶν διατάξεων τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος συντελεῖ εἰς τήν ἁρμονικήν συνύπαρξιν τῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ἄνευ ἐντάσεων, διχονοιῶν καί φιλονεικιῶν.

Μέ τήν ἐλπίδα τῆς τηρήσεως τοῦ ἰσχύοντος καθεστῶτος μετέβησαν οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες ἐξ ὅλων σχεδόν τῶν περάτων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Βηθλεέμ τήν Τρίτην,  16^ην / 29^ην Δεκεμβρίου 2009 καί ἤρξαντο τοῦ ἐτησίου σαρώματος, τῶν Φραγκισκανῶν καί τῶν Ἀρμενίων μετεχόντων ἐν ᾧ μέτρῳ καί ἐν ᾧ τόπῳ ὁρίζεται αὐτοῖς ὑπό τοῦ κρατοῦντος καθεστῶτος.

Εἰς τό παρεκκλήσιον, τό ἐν χρήσει ὑπό τῶν Ἀρμενίων, εἰς τό βόρειον-ἀνατολικόν κλίτος τῆς Βασιλικῆς, καθορίζονται μετ’ ἀκριβείας καί σχολαστικότητος  τά ὅρια τῆς δικαιοδοσίας καί τά δικαιώματα τοῦ καθαρισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ἀρμενίων. Τήν ὀροφήν καί τάς ἐσωτερικάς ἀψῖδας τοῦ παρεκκλησίου τούτου ἄνω τῶν κρίκων τῶν κανδηλίων καθαρίζουν οἱ Ὀρθόδοξοι, τό δάπεδον δέ οἱ Ἀρμένιοι. Πέραν τῶν ἄλλων δυσκολιῶν, τάς ὁποίας δημιουργοῦν σχεδόν καθ’ ἕκαστον ἔτος εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦτο οἱ Ἀρμένιοι εἰς τούς Ὀρθοδόξους, πέρυσι ἀπεπειράθησαν ἐντόνως νά ἐμποδίσουν τούς Ὀρθοδόξους νά μετακινήσουν συμφώνως πρός τό καθεστώς τήν σκάλαν αὐτῶν διά τόν καθαρισμόν τῶν ἀψίδων καί  τῆς ὀροφῆς, ἀνατολικῶς, δυτικῶς καί βορείως.

Κατόπιν ἐπανειλημμένων συζητήσεων τόν περυσινόν Δεκέμβριον, κατόπιν διαμαρτυριῶν τῶν Ἑλληνορθοδόξων καί κατόπιν ἐπεμβάσεως τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς, προσωπικῆς ἀποφάσεως καί ἐντολῆς τοῦ Προέδρου κ. Μαχμούδ Ἀμπάς Ἀμποῦ Μάζεν, προετάθη ὑπό τοῦ Ὑπουργοῦ τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, τοῦ ἐκ Βηθλεέμ Ἑλληνορθοδόξου κ. Ζιγιάντ Ἰλ- Μπάντακ καί ὑπεγράφη ὑπό τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν τριῶν προσκυνηματικῶν Κοινοτήτων τῆς Βηθλεέμ, ἤτοι τῶν Ἑλληνορθοδόξων, Φραγκισκανῶν καί τῶν Ἀρμενίων, συμφωνία καθορίζουσα τόν τρόπον καθαρισμοῦ τῶν ἀψίδων καί τῆς ὀροφῆς τοῦ ἐν λόγῳ παρεκκλησίου.

Ἐφέτος, ὅταν οἱ Ὀρθόδοξοι ἐτοποθέτησαν τήν σκάλαν των, διά νά ἀρχίσουν νά καθαρίζουν, οἱ Ἀρμένιοι κληρικοί ἠρνήθησαν νά ἀποχωρήσουν ἀπό τό παρεκκλήσιον, ὡς ὁρίζει ἡ συμφωνία καί νά παραμείνουν μόνον τρεῖς. Ὁ ἀριθμός οὗτος ὡρίσθη πρός ἀποφυγήν φιλονεικίας ἐκ τῶν πολλῶν. Ἡ συμφωνία ὁρίζει τήν παραμονήν ἐπίσης τριῶν μόνον Ἑλληνορθοδόξων κληρικῶν, ὅταν καθαρίζουν οἱ Ἀρμένιοι.

Οἱ Ἑλληνορθόδοξοι, παρόντος καθ’ ὅλην τήν ὥραν τοῦ σαρώματος  τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’, ἐζήτησαν ἀπό τόν παρόντα Ὑπουργόν τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Ζιγιάντ Ἰλ- Μπάντακ, τόν καί συντάκτην τῆς συμφωνίας, καί ἐπίσης ἀπό τήν Παλαιστινιακήν Ἀστυνομίαν, τήν ἐφαρμογήν ἀπολύτως τῆς συμφωνίας, οὐδέν πλέον, οὐδέν ἔλαττον.

Ἐπί ὥρας οἱ Ἀρμένιοι ἠρνοῦντο νά ἀποχωρήσουν. Ὁ Ὑπουργός κ. Ζιγιάντ Ἰλ- Μπάντακ καί ὁ ἀρχηγός τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀστυνομίας Βηθλεέμ ἔδειξαν ἀδράνειαν ὡς πρός τήν ἐφαρμογήν τῆς συμφωνίας. Οἱ Ὀρθόδοξοι μέχρι καί τάς ἀπογευματινάς ὥρας τῆς Τρίτης ἐπέμειναν ἀπαιτοῦντες τήν τήρησιν τοῦ δικαιώματος αὐτῶν, γνωρίζοντες τήν τακτικήν τῶν Ἀρμενίων, νά δημιουργοῦν παράνομα προσκυνηματικά ἐπεισόδια, προκειμένου νά κερδίσουν δικαιώματα.

Συνεπείᾳ τῆς καταστάσεως αὐτῆς, ἡ Βασιλική παρέμεινε κλειστή διά τούς προσκυνητάς. Οἱ προσκυνηταί αὐτοί κατ’ ἀνάγκην, λόγῳ τοῦ συνεχιζομένου καί μή ἀποπερατουμένου σαρώματος, παρέμειναν εἰς τήν αὐλήν χωρίς νά μποροῦν νά εἰσέλθουν.

Κατά τό χρονικόν διάστημα τοῦτο ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, παρόντος καί τοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Παναγιώτου Πουλέα, εἶχε προσωπικήν τηλεφωνικήν συνδιάλεξιν μετά τοῦ Ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος διά θέματα Ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ κ. Σπυρίδωνος Κουβέλη, καταγγέλλων τό ἐπεισόδιον τοῦτο καί ζητῶν τήν παρέμβασιν τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως πρός τόν Πρόεδρον κ. Μαχμούντ Ἀμπάς Ἀμποῦ Μάζεν.

Κατόπιν πολλῶν προσπαθειῶν ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν ἐκπροσώπων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, συνεφωνήθη ὅπως ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι θέσωμεν τήν σκάλαν διά τόν καθαρισμόν, ὡς καί ἐγένετο, ὑπό τόν ὅρον νά παραμείνουν εἰς τό παρεκκλήσιον ὀκτώ διακονηταί ἱερεῖς ἑκατέρωθεν, κατά τήν διάρκειαν τοῦ καθαρίσματος.

Παρά ταῦτα, οἱ Ἀρμένιοι ἱερεῖς ἠρνοῦντο νά ἐξέλθουν καί παρέμενον ὁλοέν καί περισσότεροι εἰς τήν γωνίαν τοῦ παρεκκλησίου. Ἡμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι, προαισθανόμενοι τάς προθέσεις τῶν Ἀρμενίων, προειδοποιούσαμεν τήν Ἀστυνομίαν νά μήν ἀφήσῃ αὐτούς ἐντός.

Ἐν ᾧ ὁ ἡμέτερος διακονητής, Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, εἶχεν ἀνέλθει εἰς τήν σκάλαν καί εἶχεν ἀρχίσει νά καθαρίζῃ, οἱ Ἀρμένιοι ἔσπασαν τόν κλοιόν τῆς Ἀστυνομίας, ἐκτύπησαν ἀστυνομικούς, ἐκτύπησαν τούς ἡμετέρους διακονητάς, ἔσπασαν δύο δάκτυλα τοῦ Ἱερομονάχου Ματθαίου, ἐτραυμάτισαν εἰς τήν ὠμοπλάτην τόν Ἱεροδιάκονον Ἀθανάσιον, ἐτραυμάτισαν εἰς τόν τράχηλον μέ ἐνδεχομένην ἐγκεφαλικήν διάσεισιν τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον, ἐπλήγωσαν τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Δημήτριον καί τόν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον τοῦ Κατάρ Ἀρχιμανδρίτην π. Μακάριον καί ἐκτύπησαν καί ἄλλους διακονητάς διά καρεκλῶν καί διά τῶν ράβδων τῶν σαρώθρων – σκουποξύλων καί κατέρριψαν τήν ἀλουμινένιαν  σκάλαν τοῦ καθαρίσματος.

Τούτων οὕτως ἐξελισσομένων, κατέφθασαν ἰσχυρότεραι Εἰδικαί Δυνάμεις τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀστυνομίας καί ἐδημιούργησαν χωριστικόν κλοιόν μεταξύ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ἀρμενίων πρός ἀποφυγήν χειροτέρας συμπλοκῆς.

Ἡ ἔκρυθμος αὕτη ἀτμόσφαιρα ἐπεκράτησεν ἐπί ὥραν πολλήν, ἕως ὅτου αἱ Εἰδικαί Δυνάμεις τῆς Ἀστυνομίας ἐπεβλήθησαν εἰς τούς Ἀρμενίους, ἀπεμάκρυναν τούτους καί ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἐστήσαμεν καί πάλιν τήν σκάλαν καί, ἀσκοῦντες τό δικαίωμα ἡμῶν,  ἐκαθαρίσαμεν τάς ἀψίδας τοῦ περεκκλησίου ἀπό τῶν κρίκων καί ἄνω  ὡς καί τά ὑπεράνω τῶν δοκῶν διαμερίσματα τῆς στέγης, τῶν ὁποίων ὁ καθαρισμός ἀνήκει εἰς ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους συμφώνως πρός τό προσκυνηματικόν καθεστώς.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διαμαρτύρεται ἐντόνως διά τήν ἐπαναλαμβανομένην ἀπαράδεκτον προσκυνηματικήν συμπεριφοράν τῶν Ἀρμενίων καί καταγγέλλει αὐτούς ἐπιτοπίως καί διεθνῶς ὡς δημιουργούς προκλήσεων, προβλημάτων, συγχύσεως καί ἀκαταστασίας εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα, ἐν ὄψει μάλιστα τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων καί παρά τήν ἐπιδεικνυομένην καλήν διάθεσιν, διαλεκτικότητα καί κατανόησιν τῶν Ὀρθοδόξων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Μία τῶν μεγάλων πόλεων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Δυτικήν Ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου, σχεδόν συνεχομένη τῆς Βηθλεέμ, εἶναι τό Χωρίον τῶν Ποιμένων-Μπετσαχούρ. Τό ὄνομά της φέρει ἀπο τούς ποιμένας, τούς βοσκούς οἱ ὁποῖοι κατά τήν νύκτα τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως προετράπησαν ἀπό τούς ἀγγέλους, τούς ψάλλοντας εἰς τόν οὐρανόν τό: «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ» καί μετέβησαν εἰς τήν Βηθλεέμ καί εὗρον βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν φάτνῃ (Λουκ. 2, 9-20).

Λόγῳ τοῦ γεγονότος τούτου, ναοί καί μοναστήρια ἱδρύθησαν εἰς τήν πόλιν αὐτήν καί εἰς τά περίχωρα αὐτῆς, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τῶν ἡμερῶν τῆς Ἁγίας Ἑλένης (326 -336 μ.Χ.). Εἰς τό κέντρον τῆς πόλεως καί δή εἰς ἀγροτικήν ἐλαιόφυτον περιοχήν, συνδεδεμένην μέ τήν βιβλικήν ἱστορίαν τοῦ Βοόζ καί τῆς Ρούθ (Ρούθ, 3 κ’ 4), τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διατηρεῖ ἀρχαῖον βυζαντινόν ναόν τοῦ 4^ου αἰῶνος ὑπόγειον, ἐν λειτουργικῇ χρήσει μέχρι σήμερον ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ποιμένων, ἄνωθεν δέ αὐτοῦ διατηρεῖ μεταγενέστερον ναόν τοῦ 5^ου αἰῶνος, ὁ ὁποῖος ἀνεσκάφη κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1970 καί διατηρεῖται ὡς ἀρχαιολογικός ἐπισκέψιμος βυζαντινός χῶρος.

Πλησίον τούτου τοῦ ναοῦ ὁ μακαριστός ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου π. Σεραφείμ, ἀνήγειρε περικαλλῆ Ναόν τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου μετά παρεκκλησίου τῶν Ἀρχαγγέλων καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τοῦ θαυματουργοῦ.

Εἰς τήν πόλιν αὐτήν, ἡ ὁποία ἀριθμεῖ περί τούς 15.000 κατοίκους, Χριστιανούς καί Μουσουλμάνους, ἔχει τό Πατριαρχεῖον ἀκμάζουσαν Ἀραβόφωνον Ὀρθόδοξον Κοινότητα, ἡ ὁποία ἀριθμεῖ περί τά 7.000 μέλη. Ὁ Καθεδρικός ἐνοριακός Ναός αὐτῆς τιμᾶται ἐπ’ ὀνόματι τῶν Προπατόρων.

Διά τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τῶν Προπατόρων, συμπέσασαν ἐφέτος τήν Κυριακήν 14/27^ην τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, μετέβη εἰς τό Χωρίον τῶν Ποιμένων ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Φθάσας εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ἐγένετο δεκτός ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ ὑπό τῶν Προσκόπων τῆς πόλεως, οἱ ὁποῖοι ἐν παρελάσει τόν συνώδευσαν μέχρι καί τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ τῶν Προπατόρων.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο δεκτός ὑπό τῶν ἱερέων τοῦ ναοῦ καί τοῦ πυκοῦ ἐκκλησιάσματος καί ἐνδυθείς μανδύαν καί εἰσοδεύσας, προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου, ἐν συνεχείᾳ δέ καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου  καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Γεράσων κ. Θεοφάνους, καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων καί τῶν ἱερέων τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Προπατόρων, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Ναοῦ καί μετεχόντων ἐν κατανύξει πλήθους τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς πόλεως. Ὁ Μακαριώτατος εἰς τούς πιστούς αὐτούς ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἔχοντα οὕτως:

«Τῶν Προπατόρων σήμερον πιστοί, τελοῦντες μνημόσυνα, ἀνυμνήσωμεν Χριστόν τόν Λυτρωτήν… καί ἐξ αὐτῶν ἀναδείξαντα, ῥαβδον δυνάμεως ἡμῖν, τήν μόνην ἀπείρανδρον καί Θεόπαιδα Μαρίαν τήν ἁγνήν. Ἐξ ἧς τό ἄνθος παρῆλθε, Χριστός, βλαστήσας πᾶσι τήν ζωήν καί σωτηρίαν τήν αἰώνιον».

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγεν σήμερον εἰς τόν ἱερόν τοῦτον τόπον τοῦ Χωρίου τῶν ἀγραυλούντων ποιμένων, διά νά ἀνυμνήσωμεν ἀφ’ ἑνός μέν δοξολογικῶς, ἀφ’ ἑτέρου δέ εὐχαριστιακῶς τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν ἡμῶν Χριστόν.

Καί δοξολογικῶς μέν, διότι εἰς αὐτόν τοῦτον τόν τόπον, «ἐξαίφνης ἐγένετο, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, σύν τῷ Ἀγγέλῳ πλῆθος Στρατιᾶς οὐρανίου, αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων: «Δόξα έν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπι γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Εὐχαριστιακῶς δέ διότι τό Εὐαγγέλιον τῆς μεγάλης χαρᾶς: «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος ἐν πόλει Δαυΐδ» γίνεται κατανοητόν διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας κοινωνίας τοῦ αἵματος καί τοῦ Σώματος τοῦ ἐν Βηθλεέμ «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου γεννηθέντος καί Παρθένου Μαρίας τεχθέντος» Θεοῦ Λόγου, Υἱοῦ τοῦ  Θεοῦ Πατρός, τοῦ ἐπικληθέντος «Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστί μεθερμηνευομενον, μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός (Ματ. 1, 18-25).

Σήμερον, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τελεῖ τά μνημόσυνα τῶν Ἁγίων Προπατόρων. Καί ποῖοι εἶναι οἱ Προπάτορες αὐτοί; Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μνημονεύονται γεννεαλογικῶς καί ὀνομαστικῶς εἰς τήν Βίβλον γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ (Ματ, 1,1) Οὗτοι εἶναι οἱ κατά σάρκα γενάρχαι καί Προπάτορες τοῦ δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου. Οὗτοι εἶναι οἱ ἀψευδεῖς μάρτυρες τῆς ἱερᾶς ἱστορίας. Τῆς ἱστορίας τῆς ἐν τόπῳ καί χρόνῳ ἀποκαλυφθείσης μεγάλης βουλῆς τοῦ ἀγγέλου. Ὁ ἄγγελος δέ οὗτος κατά τόν Προφήτην Ἠσαΐαν εἶναι θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος (Ἠσ. 9,6).

Ὁ ἀγγελος οὗτος,μέ ἄλλα λόγια δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν αὐτοῦ. Ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ ἱστορικός καί πνευματικός χῶρος, ἐντός τοῦ ὁποίου ἀναδεικνύονται οἱ σοφώτατοι προφῆται, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ καί τοῦ Ἰούδα, ἐκ τῶν ὁποίων ἐγεννήθη ὁ ἐνανθρωπήσας Λόγος τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖον προσανείγγειλαν μέ τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός: «Σοφώτατοι θεῖοι, Πρφῆται γεγένηνται, Ἀβραάμ ἀπόγονοι, τόν ἐκ τοῦ Ἀβραάμ καί Ἰούδα τικτόμενον Λόγον, θερμῶς προαναγγείλαντες ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ».

Τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων Προπατόρων, παρέδωκαν εἰς ἡμᾶς, ἀδελφοί μου, οἱ Ἅγιοι καί πνευματοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, νά τελῶμεν πρίν καί ἐγγύς τῶν Χριστουγέννων διά δύο λόγους: Πρῶτον μέν, διότι οἱ Προπάτορες μέ γενάρχην αὐτῶν τόν Ἀβραάμ, κατενόησαν τό μυστήριον τῆς θείας Ἀποκαλύψεως, τό μυστηριον τῆς θείας Ἐπιφανείας. Μέ ἄλλα λόγια,  ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής, τήν εὐταξίαν τῶν ὄντων συνιδών ἐκ τῶν ὁρωμένων τόν ἀόρατον ἔγνω καί Θεόν τοῦτον προσεκύνησε, διακρατοῦντα καί κυβερνῶντα τά πάντα.

Δεύτερον δέ διότι οἱ πρό τοῦ νόμου Πατέρες ἀνεδείχθησαν Προπάτορες τοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ ὁ Ἀβραάμ, ὁ κατεξοχήν γενάρχης Αὐτοῦ. Ἐπιπλέον δέ οἱ Προπάτορες ἐδικαίωσαν τῆς πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους ἀναδείξεως τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας.  «Ἐν πίστει τούς Προπάτορας, λέγει ὁ ὑμνῳδός, τήν ἐξ Ἐθνῶν δι’ αὐτῶν, προμνηστευσάμενος Ἐκκλησίαν. Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ Ἅγιοι ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν, ὑπάρχει καρπός εὐκλεής, «ἡ ἀσπόρως τεκοῦσα Σε Παρθένος Μαρία».

Ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων Προπατόρων, ἀγαπητοί μου, κατ’ οὐσίαν μᾶς καλεῖ εἰς ἑτοιμασίαν διά νά προϋποπαντήσωμεν καί ὑποδεχθῶμεν τήν κάθοδον τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς οὐρανούς.

Ἡ φανέρωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου «ἐν σαρκί» (Α’ Τιμ. 3,16) πάνω εἰς τήν γῆν ἀποτελεῖ τήν θεμελιώδη προϋπόθεσιν τῆς ἀνόδου, τῆς ἐξυψώσεως τοῦ ἀνθρώπου εἰς τόν οὐρανόν. Εἰς τό πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὁ Θεός ἐταπεινώθη διά νά ἐξυψωθῆ ὁ ἄνθρωπος. Ἐκεῖνος κατῆλθεν εἰς τήν γῆν, διά νά ἀνέλθωμεν ἡμεῖς εἰς τόν οὐρανόν. Ἐκεῖνος ἔγινε ἄνθρωπος, διά νά γίνωμεν, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι θεοί κατά χάριν. «Ὁ Θεός ἐγένετο ἄνθρωπος, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος.

«Νῦν ἡ ἀπολύτρωσις ἡμῶν» ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας. Δεῦτε λοιπόν ἀγαπητοί μου, «διέλθωμεν δή ἕως Βηθλεέμ καί ἴδωμεν (καί ἡμεῖς) τό ρῆμα τοῦτο τό γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν» διά νά προσφέρωμεν τά δῶρα τῆς μετανοίας, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς πρός ἀλλήλους ἀγάπης, εἰρήνης καί δικαιοσύνης. Ἀμήν».

Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν αἴθουσαν δεξιώσεων τοῦ Ναοῦ, ἔνθα ἔλαβον χώραν καί αἱ δέουσαι προσφωνήσεις καί ἀκολούθως παρετέθη τράπεζα τῆς Κοινότητος εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Του.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_7_placeholder

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί ἑξῆς ἔκτισε ναούς καί μοναστήρια εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων καί μάλιστα εἰς τήν χριστιανικήν συνοικίαν.

Σήμερον τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διατηρεῖ 20 Μονάς ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως. Μία τῶν Μονῶν τούτων κοντά εἰς τήν πύλην τῆς Δαμασκοῦ εἶναι αὐτή τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ.

Εἰς τήν μονήν ταύτην ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος. Τήν παραμονήν ἔγινε εἰς αὐτήν ὁ Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς μετέβη εἰς τήν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔνθα εἰς τόν ἀπέριττον ναόν τοῦ Ἁγίου προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργοῦντος Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀριχεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Εἰς τό συνωστιζόμενον ἐκκλησίασμα ἐξ Ἑλληνοφώνων, Ἀραβοφώνων, Ρωσσοφώνων καί Ρουμανοφώνων πιστῶν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον περί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος ὡς ἕπεται:

«Ἀνῆλθες πρός τό ὄρος τῆς θεωρίας. Εἰσέδυς εἰς τόν γνόφον τῆς ἀπαθείας. Πλαξί δέ τῆς καρδίας σου εἰσεδέξω, Νόμον σωτήριον, ὡς ἱερώτατος καί θεράπων γνήσιος τοῦ Δεσπότου σου, Σπυρίδων ὅσιε».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Χαρᾶς πεπλήρωται σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο διότι ἡ Θεοτόκος Μαρία ἐπείγεται νά γεννήσῃ τόν Βασιλέα τοῦ παντός. Σήμερον ἄρχεται ὁ Ἄναρχος καί σαρκοῦται ὁ Ἄσαρκος. Τό σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ εἰσδέχεται τόν Συνέχοντα τά πάντα.

Τῆς χαρᾶς αὐτῆς μέτοχος καί κοινωνός ἐγένετο καί ὁ σήμερον πανηγυρικῶς τιμώμενος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, Σπυρίδων ὁ θαυματουργός.

Καί ποία εἶναι ἡ χαρά αὐτή; εἶναι ἡ χαρά τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου πού ἔλαβε χώραν εἰς τό ταπεινόν σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου, διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Θεός, μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, κατῆλθεν εἰς τήν γῆν καί ἐφανερώθη, ἀπεκαλύφθη εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους σωματικῶς διά νά τόν γνωρίσωμεν τόσον μέ τούς φυσικούς ὀφθαλμούς ὅσον καί μέ τούς πνευματικούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς.

Τό μέγα καί ἀνερμήνευτον τοῦτο μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας, δηλαδή τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐπαναλαμβάνεται ἐν παντί καί πάντοτε καί διά πάντα ἄνθρωπον ἐντός καί διά μέσου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἀψευδής μάρτυς τοῦ γεγονότος τούτου εἶναι καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος ἅγιος Σπυρίδων ὁ Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά ἀνέλθη εἰς τό ὄρος τῆς θεωρίας καί νά εἰσέλθη εἰς τόν θεῖον γνόφον τῆς ἀπαθείας ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός. Ὁ δέ γνόφος οὗτος δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τό θεῖον σκότος, ὅπου κατοικεῖ ὁ Θεός,  «ὁ θεῖος γνόφος ἐστί τό ἀπρόσιτον φῶς», διδάσκει ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρειοπαγίτης.

Αὐτό ἀκριβῶς, ἀδελφοί μου, τό ἀπρόσιτον φῶς εἶναι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποίαν ὁ ἄνθρωπος ἀπελάμβανεν εὑρισκόμενος εἰς κοινωνίαν μέ τόν Θεόν. Τήν δόξαν αὐτήν τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ἐκουσίως μέ τήν δικήν του ἐλευθέραν ἐπιλογήν ἀπώλεσεν, αὐτήν τήν δόξαν ἀπεκάλυψεν καί ἐφανέρωσεν ἐν σαρκί σαρκικῶς ὁ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς ἐκ Ναζαρέτ, γεννηθείς Χριστός ὁ Θεός καί Σωτήρ ἡμῶν, εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους.

Τοῦ θείου τούτου φωτός ἐγένετο ὄχι μόνον θεωρός καί κοινωνός ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, ἀλλά καί θεράπων, ὑπηρέτης γνήσιος. «Πλαξί δέ τῆς καρδίας σου», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «εἰσεδέξω Νόμον σωτήριον ὡς ἱερώτατος καί θεράπων γνήσιος τοῦ Δεσπότου σου, Σπυρίδων, ὅσιε». Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ὅσιος Σπυρίδων ἐνεχάραξε εἰς τάς πλάκας τῆς καρδίας του τόν Νόμον τόν σωτήριον, δηλαδή τόν Νόμον τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο καί ἀνεδείχθη πραγματικός, γνήσιος ὑπηρέτης τοῦ Δεσπότου αὐτοῦ, τοῦ Χριστοῦ.

Νά ποῦ ὀφείλεται, ἀγαπητοί μου, ἡ θαυματουργός δύναμις τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος.

Τό νέον Νόμον τόν σωτήριον καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, νά ἐγχαράξωμεν εἰς τήν καρδίαν μας, ἐάν ὄντως θέλωμεν νά γίνωμεν ἀφ’ ἑνός κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς χαρᾶς τοῦ σεσαρκωμένου θείου γνόφου, τοῦ θείου φωτός, δηλαδή τῶν Χριστουγέννων, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά τιμήσωμεν τόν γνήσιον θεράποντα τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιον Σπυρίδωνα, τόν θαυματουργόν. Ἀμήν».

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος, ἱερομόναχος π, Ματθαῖος, ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον καί τούς συνεορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Μία ἀπό τάς μεγάλας πόλεις τῆς Δυτικῆς Ὄχθης τοῦ Ἰορδάνου, γειτονική τῆς Βηθλεέμ, νοτιοδυτικῶς τοῦ τάφου τῆς Ραχήλ, εἶναι τῆς Μπετζάλλας, ἀριθμοῦσα περί τούς 17.000 κατοίκους.

Εἰς τήν πόλιν αὐτήν τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ ἀνέκαθεν Ὀρθόδοξον Ἀραβόφωνον Κοινότητα μέ 7.000 περίπου μέλη.

Πολιοῦχοι Ἅγιοι τῆς Κοινότητος αὐτῆς εἶναι ἡ Θεοτόκος καί ὁ Ἅγιος Νικόλαος. Ἡ Κοινότης διατηρεῖ ναόν πρός τιμήν τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου ἀπό τό ἔτος 1862.  Διατηρεῖ ἐπίσης ναόν πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ. Οἱ δύο αὐτοί ναοί εἶναι μεγαλοπρεπεῖς καί καλαίσθητοι, ἀρχιτεκτονικά ἐπιτεύγματα, μαρτυροῦντα τήν δυναμικότητα τῆς Κοινότητος, τῆς ὁποίας ἐξυπηρετοῦν  τάς λατρευτικάς   ἀνάγκας.

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἑορτάζεται ἐτησίως ἐπί τριήμερον ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς Μπετζάλλας καί ὄχι μόνον ὑπ αὐτῶν. Ἡ ἑορτή αὐτή τῶν Ὀρθοδόξων γίνεται καί ἑορτή ὅλων τῶν χριστιανῶν, ἀκόμη καί τῶν μή χριστιανῶν κατοίκων τῆς πόλεως κοινωνικῶς. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος γίνεται δεκτός ἀπό ὅλους ὡς ὁ Ἅγιος τῆς πόλεως.

Διά νά τιμήσῃ τήν ἑορτήν αὐτήν, προσῆλθεν εἰς τήν πόλιν τῆς Μπετζάλλας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας ἀπό τό Πατριαρχεῖον τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου,  τῆς 6^ης /19^ης Δεκεμβρίου 2009.

Φθάσας ὁ Μακαριώτατος, κατηυθύνθη πρός τό ἡγουμενεῖον τοῦ Πατριαρχείου, ὅπου ὑπεδέχθη Αὐτόν ὁ ἡγούμενος Πανοσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Νάρκισσος μετά τῶν τριῶν ἀγάμων Ἀραβοφώνων ἱερέων τῆς Μπετζάλλας καί τῆς Ἀστυνομίας.

Ἀπό τό ἡγουμενεῖον ὁ Μακαριώτατος ἦλθεν εἰς τόν πολύ πλησίον εὑρισκόμενον ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὅπου ὑπεδέχθησαν Αὐτόν ἐνδεδυμένοι οἱ Ἱερεῖς, οἱ Ἐπίτροποι καί ὁ λαός. Ἐνδυθείς μανδύαν, εἰσώδευσε καί εὐλογήσας, ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν, ἐν συνεχείᾳ δέ προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου καί ηὐλόγησε τούς ἄρτους.

Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Μπαντούμη καί Λαζέτης τοῦ Πατριαρχείου τῆς Γεωργίας κ. Δημητρίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν καί συμπροσευχομένου τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Βηθλεέμ, Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, συλλειτουργούντων Ἱερομονάχων, Ἱερέων καί Διακόνων, συμπροσευχομένων δέ ἐν βαθείᾳ κατανύξει καί ταπεινώσει πλήθους Ὀρθοδόξων  πιστῶν, κατανυκτικῶς δέ ψαλλόντων τῶν μελῶν τῆς  καλλιφώνου χορῳδίας τῆς πόλεως, παρουσίᾳ τοῦ Δημάρχου  τῆς πόλεως κ. Ράτζη Ζεντάν καί ἄλλων Προυχόντων καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς περί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Χαίροις ὁ ἱερώτατος νοῦς. Τό τῆς Τριάδος καθαρόν ἐνδιαίτημα. Ὁ στῦλος τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, καταπονουμένων ἡ βοήθεια… Ἱεράρχα Νικόλαε… (Στίχ. Ἑσπερινοῦ.)».

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. Εὐλαβεῖς Χριστιανοί. Πανηγυρίζει σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Κοινότης τῆς Παλαιστινιακῆς πόλεως ἡμῶν Μπετζάλλας ἐπί τῇ Πανιέρῳ μνήμῃ τοῦ Προστάτου αὐτῆς Ἁγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας.

Πράγματι, ἀδελφοί μου, ὁ  Ἅγιος Νικόλαος ἀνεδείχθη προστάτης καί ὑπέρμαχος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο, διότι ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Νέος Ἀβραάμ ἐδείχθης Νικόλαε, ὡς μονογενής υἱός προσάξας τόν νοῦν τῷ Δεσπότῃ σου, ἀναιμάκτους θυσίας προσφέρων ἀεί».

Μέ ἄλλα λόγια ὁ Ἅγιος Νικόλαος διεκρίθη εἰς τήν χορείαν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας τόσον διά τήν διάδοσιν τοῦ εὐαγγελίου, τῆς εὐαγγελικῆς τοῦ Χριστοῦ ἀληθείας, δηλαδή τῆς σῳζούσης ὀρθῆς πίστεως, ὅσον καί διά τῆς διαθέσεως τῆς ψυχῆς του ὑπέρ τοῦ ποιμνίου Του. Ἰδού τί λέγει καί πάλιν ὁ ὑμνῳδός περί τοῦ Νικολάου: «Ὄμματι νοός, προβλέπων τά μέλλοντα, δογμάτων ὀρθῶν, πάντας ἐνέπλησας, ὁμοούσιον τῷ Πατρί τόν Υἱόν καταγγείλας ἡμῖν καί Ἀρείου τήν μανίαν ἐξωλόθρευσας, στήλην ὀρθόδοξον πίστεως τά σεπτά σου προθείς κατορθώματα».

Ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος ὡς γνωστόν ὑπῆρχε κατά τούς χρόνους τῶν διωκτῶν τοῦ Χριστοῦ Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ. Οὗτος διεκρίνετο διά τήν ἐν Χριστῷ πολιτείαν του ὡς καί διά τήν ὑπερβάλλουσαν ἀρετήν καί εὐσέβειάν του. Τοῦτο τόν κατέστησε ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή Ἀρχιερέα καί Ἀρχιεπίσκοπον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Μύρων τῆς Λυκίας. Ὑπό τήν ἰδιότητα δέ αὐτήν παρέστη εἰς τήν Α’ Οἰκουμενικήν Σύνοδον τῆς Νικαίας, τῆς συγκληθείσης ὑπό τοῦ Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου τό 325 μ.Χ. Ἡ συμβολή δέ τοῦ Ἐπισκόπου Μύρων εἰς τήν μεγάλην αὐτήν σύναξιν τῶν 318 θεοφόρων Πατέρων ὑπῆρξεν καταλυτική. Καί τοῦτο, διότι κατέδειξεν ὡς πλάνην τοῦ διαβόλου τήν διδασκαλίαν τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος (Ἄρειος) θεωρεῖται ὁ πατήρ καί ἀρχηγός ὅλων τῶν αἱρέσεων, παλαιοτέρων καί συγχρόνων.

Ἐάν σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Χριστιανικός κόσμος ἤ μᾶλλον οἱ Χριστιανοί ἀνά τόν κόσμον εἶναι διῃρημένοι καί ἐν πολλοῖς πολέμιοι ἀλλήλων, τοῦτο ὀφείλεται εἰς τήν αἵρεσιν τοῦ Ἂρειανισμοῦ, ἡ ὁποία (αἵρεσις) ἐμφορεῖται καί ἐμπνέεται οὐχί ἀπό τό φρόνημα τῆς πραότητος καί ταπεινότητος τοῦ Χριστοῦ, λέγοντος «μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷος εἰμί καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. 11, 27-30), ἀλλά ἀπό τό φρόνημα τῆς ἐπάρσεως τοῦ Σατανᾶ, τοῦ πατρός τοῦ ψεύδους, τοῦ ὁποίου Σατανᾶ ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης «οὐκ ἔγνωσαν τά βαθέα (Ἀποκ. 2, 24).

Ἰδού λοιπόν, διατί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἀδυνατεῖ νά περιγράψῃ τόν θαυμασμόν, ἀλλά καί τόν ἔπαινον πρός τόν Ἅγιον Νικόλαον, λέγων: «Ποίοις μελῳδικοῖς ᾀσμασιν ἐπαινέσωμεν τόν Ἱεράρχην. Τόν τῆς ἀσεβείας ἀντίπαλον καί τῆς εὐσεβείας ὑπέρμαχον. Τόν τῆς Ἐκκλησίας πρωτοστάτην, τόν μέγαν προσασπιστήν τε καί διδάσκαλον. Τόν πάντας τούς κακοδόξους καταισχύνοντα. Τόν ὀλετῆρα Ἄρειον καί θερμόν ἀντίμαχον. Τόν δι’ οὗ τήν τούτου ὀφρῦν, ὁ Χριστός καταβέβληκεν, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος».

Δικαίως, λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀναδεικνύεται, ἀλλά καί ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Κανών τῆς πίστεως καί ἡ εἰκών τῆς πραότητος.

Τοῦ Κανόνος τούτου τῆς πίστεως καί τῆς εἰκόνος τῆς πραότητος καλούμεθα καί ἡμεῖς ἀγαπητοί μου χριστιανοί νά γίνωμεν μιμηταί καί κοινωνοί καί μάλιστα κατά τήν περίοδον τῆς νηστείας τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Ἐάν ὄντως θέλωμεν, ὁ ἐν τῇ φάτνῃ τοῦ σπηλαίου γεννηθείς καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς Θεός Λόγος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά ἀνακλιθῇ ἐν τῇ φάτνῃ τῶν σωματικῶν ἡμῶν σπηλαίων, δηλαδή τῶν καρδιῶν ἡμῶν.

Καί νῦν, παμμάκαρ Νικόλαε, μή παύσῃ πρεσβεύων Χριστῷ τῷ Θεῷ ὑπέρ ἡμῶν τῶν πίστει καί πόθῳ τιμώντων ἀεί τήν χαρμόσυνον καί πανίερον μνήμην σου.

Μή παύσῃ,  Ἅγιε Νικόλαε πρεσβεύων ὑπέρ τῆς εἰρήνης καί τῆς καταλλαγῆς τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἰδιαιτέρως δέ τῆς περιοχῆς τῆς Ἁγίας Γῆς. Ἀμήν».

Ἐπί ὥραν πολλήν ὁ Μακαριώτατος μετέδιδε τήν θ. Κοινωνίαν εἰς τάς μακράς καί πυκνάς σειράς τῶν προσερχομένων πιστῶν.

Ἡ θ. Λειτουργία ἀπεδείχθη καί πάλιν ὀρθοδόξῳ τῷ τρόπῳ ἕνα ἄνοιγμα καί μία κάθοδος τοῦ οὐρανοῦ εἰς τήν γῆν, μία ἀνάτασις καί ἀνάβασις τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας πρός τόν οὐρανόν, διά μίαν εἰσέτι φοράν μία δωρεά τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ πρός ἡμᾶς δι’ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, συνέχισιν τῆς ζωῆς καί σωτηρίαν. Ἀποροῦσε κανείς, πῶς ἀπό τήν θεωρουμένην «Ὀρθόδοξον ἀδυναμίαν» ἠδύνατο νά ἐξέλθῃ τόση δύναμις προσευχῆς καί ἀπό τήν λεγομένην «ὀρθόδοξον ἀταξίαν» τόση κατάνυξις προσευχῆς καί τάξις καί εὐπρέπεια θ. Λειτουργίας.

Ἡ χορῳδία μέ τήν ψαλμῳδίαν της, ἰδίᾳ ὅμως μέ τούς ὕμνους τοῦ Κοινωνικοῦ «Τοῦ Δείπνου Σου τοῦ μυστικοῦ…» καί  τούς ὕμνους τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου πρός τήν Θεοτόκον, κατένυξε βαθέως καί προητοίμασε διά τήν θ. Κοινωνίαν τούς προσερχομένους πιστούς, ἀλλά καί ὅλον τό ἐκκλησίασμα.

Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ, ἀλλά καί εἰς τό κάτωθι τοῦ Ναοῦ σπήλαιον, μέ παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἔνθα πιστεύεται ὅτι διῆλθε ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὅταν ἦλθε ὡς προσκυνητής εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Μετά τήν λιτανείαν, συνοδεία τοῦ Μακαριωτάτου, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς καί λαός ἐπέστρεψαν εἰς τόν ἱερόν Ναόν, ψάλλοντες τό: «Τίς Θεός Μέγας, ὡς ὁ Θεός ἡμῶν….».

Μετά τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου καί τήν ἀπόλυσιν τοῦ λαοῦ, ἐπηκολούθησεν ἐπίσκεψις εἰς τήν Τζαμαΐγια Ἰλ-Χσάν, δηλαδή εἰς τόν «Φιλανθρωπικόν Σύλλογον», ὁ ὁποῖος εἶναι κέντρον ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων καθιδρυμάτων τῆς πόλεως, μεθ’ ὅ ἔλαβε χώραν ἐπίσκεψις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί φιλόφρων δεξίωσις ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ναρκίσσου, ὁ ὁποῖος εἶχε διακοσμήσει μέ εὐπρέπειαν καί τόν ναόν καί τό ἡγουμενεῖον καί διά πολυποικίλτων καλυμμάτων τήν Ἁγίαν Τράπεζαν, ὥστε νά μπορῇ νά τοῦ εὐχηθῇ κανείς: «Ἁγίασον Κύριε τούς ἀγαπῶντας τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου Σου».

Τέλος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Νάρκισσος καί ἡ Κοινότης παρέθεσαν εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν του τράπεζαν ἰχθύων εἰς τόν ξενοδοχεῖον ANGEL τῆς πόλεως.

Ὄντως ἡ ἑορτή αὐτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Μπετζάλλας ἀπεδείχθη πάνδημος ἑορτή τῆς πόλεως διά προσευχήν καί ἐπικοινωνίαν καί διά πολλούς ἐκ τῶν κατοίκων καί δυνατότης ἐργασίας διά τόν ἄρτον τόν ἐπιούσιον, ἰδίᾳ μάλιστα ὑπό τάς παρούσας δυσμενεῖς συνθήκας τῆς ζωῆς τῆς Βηθλεέμ καί τῶν περιχώρων της.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας