Τήν Πέμπτην, 24^ην Σεπτεμβρίου/ 7^ην Ὀκτωβρίου 2010, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἑώρτασε μέ ἰδιαιτέραν ἐπιμέλειαν προετοιμασίας μέ ὅλην τήν τυπικήν αὐτῆς διάταξιν καί εὐπρέπειαν τήν ἑορτήν τῆς Ἁγίας Πρωτομάρτυρος Θέκλης.

Ἡ ἑορτή ἔλαβε χώραν εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας, τό εὑρισκόμενον ἐντός τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἐν συνεχείᾳ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης πρός δυσμάς.

Πληροφορίας διά τό παρεκκλήσιον εὑρίσκομεν ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφάνους, τόν 17^ον αἰῶνα. Τοῦτο ἀποτελεῖ τόν δεύτερον ναόν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος μετά τόν πρῶτον αὐτῆς, τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Εἰς τοῦτο φυλάσσονται ἀρχαῖαι πολύτιμοι εἰκόνες, αἱ πλεῖσται τῶν ὁποίων συνεκεντρώθησαν ἐνταῦθα ὡς εἰς συλλογήν πρός προστασίαν ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων  Τιμοθέου (†1955).

Δεξιά τῷ εἰσερχομένῳ ἐκ τῆς Δυτικῆς Πύλης φυλάσσονται ἐντοιχισμένα τμήματα λίθου ἐκ τοῦ ὄρους Σινᾶ τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν τῆς Ἀναλήψεως καί τοῦ Πραιτωρίου.

Τό παρεκκλήσιον τοῦτο παραμένει συνήθως κλειστόν καθ’ ὅλον τό ἔτος, ἀνοίγει δέ διά τόν ἑορτασμόν τῆς μνήμης τῆς Ἁγίας, πρός τήν ὁποίαν εἶναι ἀφιερωμένον, τήν 24^ην Σεπτεμβρίου  ἑκάστου ἔτους.

Οὕτω διά τήν ἑορτήν ἐφέτος ἐτελέσθη πανηγυρικός Ἑσπερινός   ἀφ’ ἑσπέρας τήν 2.30 μ.μ. ὥραν, χοροστατοῦντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, προεξάρχοντος ἐκ τῶν ἱερέων τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου, μετ’ ἀρτοκλασίας καί κολλύβων.

Μετά τόν Ἑσπερινόν ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἁγιοταφῖται ἐξῆλθον κατά τό ἔθος αὐτῶν εἰς τό προαύλιον ἔξωθεν τοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου και Ἑλένης καί ἔλαβον τά κόλλυβα καί ποτήριον οἴνου μετά παξιμαδίου.

Τήν ἑπομένην, κυριώνυμον ἡμέραν τῆς ἑορτῆς, ἔλαβε χώραν ὁ Ὄρθρος καί ἡ θ. Λειτουργία, χοροστατοῦντος καί πάλιν τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ἱερουργοῦντος τοῦ  ἐφημερίου Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφάνους.

Εἰς τήν κατανυκτικήν συμμετοχήν εἰς τήν ἑορτῆν συνέδραμον ὁ ἱεροψάλτης Ἀρχιμανδρίτης π. Εὐσέβιος καί ὁ πρωτοψάλτης τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Χαράλαμπος Βακάκης.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἁγιοταφῖται μετέβησαν εἰς τό Ἐπιτροπικόν διά τό ἀφέψημα. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη εἰς τούς Ἁγιοταφῖτας Πατέρας τήν βοήθειαν τῆς Ἁγίας Θέκλης διά τήν ἐπιτέλεσιν τοῦ Ἁγιοταφιτικοῦ αὐτῶν ἔργου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν 20^ήν Σεπτεμβρίου / 3^ην Ὀκτωβριου  2010, πρώτην Κυριακήν μετά τήν ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐτελέσθη θεία Λειτουργία καί ἀκολούθως μικρά Λιτανεία εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τού Τιμίου Σταυροῦ, κειμένην πλησίον τῆς Ἑβραϊκῆς Βουλῆς τῆς νέας πόλεως Ἱερουσαλήμ. Εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν προεξῆρξεν ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συλλειτουργούντων τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου καί τοῦ Διακόνου π. Μαρτυρίου, ψαλλόντων τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών καί συμπροσευχομένων μοναχῶν μοναζουσῶν καί εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Μετά τό πέρας τῆς θ. Λειτουργίας ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό προαύλιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Κλαύδιος παρέθεσε πλουσίαν τράπεζαν εἰς τόν Σεβασμιώτατον καί τήν συνοδείαν αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Κυριακήν μετά τήν ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, 20^ήν Σεπτεμβρίου/ 3^ην Ὀκτωβρίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσε τά θυρανοίξια Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου πρός τιμήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, εὑρισκομένης εἰς τό κτῆμα τοῦ Πατριαρχείου, τό γνωστόν ὡς «Κασρ-Ἰλ-Μουτράν», «Πύργος τοῦ Δεσπότου», εἰς τήν Ναζαρέτ.

Τό κτῆμα τοῦτο τοῦ Πατριαρχείου, ἐκτάσεως 16 στρεμμάτων, εὑρίσκεται εἰς μικράν σχετικῶς ἀπόστασιν ἀπό τοῦ προσκυνήματος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Ναζαρέτ καί εἰς αὐτό μετά τήν ἀπεμπλοκήν του ἀπό δικαστικάς ἐμπλοκάς θά ἀνεγερθῇ οἰκισμός διά τήν στέγασιν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ καί σχολεῖον, Νηπιαγωγεῖον, Δημοτικόν, Γυμνάσιον καί Λύκειον, τοῦ ὁποίου τά σχέδια ἤδη ἔχουν ἐκπονηθῆ ἐν συνεργασίᾳ τοῦ Πατριαρχείου μετά τῆς Κοινότητος καί τῆς Δημαρχίας Ναζαρέτ.

Εἰς περίοπτον θέσιν ἐντός τοῦ κτήματος εὑρίσκεται μικρόν μέν, ὄμορφον δέ παρεκκλήσιον, κτίσμα προφανῶς τοῦ ἰδιοκτήτου τοῦ κτήματος, μακαριστοῦ Μητροπολίτου Νήφωνος τοῦ 19^ου αἰῶνος, τό ὁποῖον ἦτο ἐγκαταλελειμμένον ἀπό τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ἄνευ θυρῶν καί παραθύρων, φθειρόμενον ὑπό τοῦ χρόνου καί βεβηλούμενον ὑπό τῶν ἀνθρώπων.

Τήν συντήρησιν, ἀποκατάστασιν, ἀνακαίνισιν καί εὐπρέπειαν τοῦ παρεκκλησίου τούτου ἀνέλαβεν ἀπό ἔτους, τῇ Πατριαρχικῇ ἐγκρίσει, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων, δαπάναις ἀνωνύμων ἐξ Ἑλλάδος προσκυνητῶν μετά τήν ἀπεμπλοκήν τοῦ κτήματος ἐκ τῶν δικαστικῶν περιπετειῶν καί τῆς ἐπιτευχθείσης μετά τῆς Ρωμαιο-Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ συμφωνίας.

Ἐπί τῇ ὁλοκληρώσει τῶν ἐργασιῶν καί τῇ πλήρει ἀποκαταστάσει τοῦ παρεκκλησίου, ὥστε νά προσφέρηται διά λειτουργικήν χρῆσιν καί ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς μόλις παρελθούσης ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου τιμᾶται τοῦτο, ἐγένοντο τά θυρανοίξια τούτου καί ἀκολούθως ἡ θ. Λειτουργία ὑπό τῆς Α.Θ. Μακαριότητος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Πρός τοῦτο ὁ Μακαριώτατος ἐξεκίνησε μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω λεχθείσης Κυριακῆς καί μετά δίωρον αὐτοκινητικήν διαδρομήν ἔφθασεν εἰς τήν Μητρόπολιν Ναζαρέτ. Ἐκεῖθεν τῇ συνοδείᾳ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου κατηυθύνθη πρός τό κτῆμα τοῦ Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν καί τό παρεκκλήσιον.

Πρό τοῦ προαυλίου τοῦ παρεκκλησίου προϋπάντησαν τοῦτον οἱ Πρόσκοποι ἀκολούθως δέ πρό τῆς εἰσόδου τοῦ παρεκκλησίου ἐνδεδυμένοι οἱ ἱερεῖς μετά τοῦ Εὐαγγελίου καί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ὁ ἀναλαβών τήν ἐπιστασίαν τῆς πρωτοβουλίας τῆς ἀνακαινίσεως Ἀρχιμανδρίτης  π. Ἱλαρίων.

Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος τόν μανδύαν, ηὐλόγησε τήν Ἁγίαν Εἴσοδον καί ἐκάθισεν ἐπί τοῦ θρόνου, ἔνθα προσελθόντες οἱ ἱερεῖς ἔλαβον καιρόν καί ἐνεδύθησαν. Ἀκολούθως λαβών καιρόν ὁ Μακαριώτατος, εἰσῆλθεν εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ἠσπάσθη τούς ἐν αὐτῷ συλλειτουργούς Ἀρχιερεῖς, τό οἰκεῖον Μητροπολίτην Ἱερώτατον Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον καί τόν παρεπιδημοῦντα Ἀρχιεπίσκοπον Φιλομηλίου π. Ἠλίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μεθ’ ὅ ἐνεδύθησαν τάς ἀρχιερατικάς αὐτῶν στολάς καί ἤρξαντο τῆς θ. Λειτουργίας.

Ἡ θ. Λειτουργία ἐτελέσθη ἐν κατανύξει καί πλήρει τάξει, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί συλλειτουργούντων τῶν ὡς ἄνω ἀναφερθέντων Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν τῶν ὁμόρων τῆς Ναζαρέτ Μονῶν καί ἐγγάμων ἱερέων τῆς περιοχῆς τῆς Γαλιλαίας. Πολύς λαός προσῆλθε καί μετέσχεν ἐν κατανύξει εἰς τήν θ. Λειτουργίαν, ἱστάμενος εἰς τόν ὑπαίθριον χῶρον τοῦ μικροῦ παρεκκλησίου, προφυλασσόμενος ἐκ τῶν ἰσχυρῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου ὑπό τοῦ τεθέντος ἀντισκήνου.

Τήν λειτουργίαν παρηκολούθησε προσκεκλημένος ὁ Διευθυντής τοῦ Τμήματος Χριστιανικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρζῆε. Εἰς τήν κατανυκτικωτέραν συμμετοχήν τῆς θ. Λειτουργίας συμμετέσχεν ἡ ψάλλουσα χορῳδία τῆς πόλεως Ἄκκρης -Πτολεμαΐδος, διευθυνομένη ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Εἰς τό Κοινωνικόν ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἀναφερόμενος εἰς τό γεγονός τῆς Ὑψώσεως, τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον  κατέστη τό μέσον ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καί ἀνύψωσεν ἡμᾶς εἰς τόν οὐρανόν καί εἰς τό γεγονός τῆς ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταροῦ εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τό 336μ.Χ. ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων Μακαρίου καί τῆς Ἁγίας Ἑλένης, ἀπετέλεσεν ἀπαρχήν τῆς δόξης τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν οἰκουμένην.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη καί εἰς τήν σημασίαν τῆς ἀναστηλώσεως τοῦ παρεκκλησίου τούτου  τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ διά τήν Κοινότητα τῆς Ναζαρέτ. Τοῦτο θά ἀποτελέσῃ εἰς τό ἑξῆς λατρευτικόν κέντρον διά τάς ποικίλας ἐκπαιδευτικάς, κοινωνικάς καί ἄλλας δραστηριότητας, τάς ὁποίας θά στεγάσῃ ὁ χῶρος τοῦ Κασρ-Ἰλ-Μουτράν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκοινώνησεν τούς ἔχοντας προετοιμασθῆ διά τήν θ. Κοινωνίαν καί ἔδωσε τό ἀντίδωρον εἰς τούς ἀθρόως προσερχομένους πιστούς, οἵτινες ἡπλώθησαν ἐν συνεχείᾳ εἰς τά κάτωθι τῶν πεύκων παρατεταγμένα καθίσματα διά τήν ἀπαραίτητον ὑλικήν ἀναψυχήν.

Εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν, τό Κοινοτικόν Συμβούλιον τῆς Ναζαρέτ καί ἄλλους παρέθεσε τράπεζαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν τῆς Ναζαρέτ.

Ὁ Μακαριώτατος εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ κατά τό γεῦμα εἶπε  τα ἀκόλουθα:

«Σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον Εὐαγγελιστοῦ τήν διακονίαν σου πληροφόρησον (Β’ Τιμ. 4,5)».

Με ἄλλα λόγια, «Σύ ὅμως ἄγρυπνα πρόσεχε εἰς ὅλα ὅσα σοῦ παρουσιάζει τό ποιμαντικόν σου ἔργον. Κοπίασε. Κάμε ἔργον εὐαγγελιστοῦ, φέρε εἰς πλῆρες καί αἴσιον πέρας τῆν ὑπηρεσίαν πού σοῦ ἀνετέθη ἐν τῇ Ἐκκλησία».

Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ἑπόμενοι καί ἡμεῖς τῶν παραγγελμάτων τούτων, τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τολμῶμεν νά εἴπωμεν μετά πάσης ταπεινότητος ὅτι μετά ἀπό κακοπαθείας καί δυσκολίας «ἐπληροφορήθη», ἦλθε εἰς αἴσιον πέρας τό ἔργον τῆς ἀναστηλώσεως καί ἀποκαταστάσεως τοῦ ἱεροῦ τούτου Ναοῦ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γνωστοῦ ὡς «Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν».

Ἡ ἀνακαίνισις καί ἐπαναλειτουργία τῆς Ἐκκλησίας τῆς κώμης Μααλούλ ὡς καί τῆς παρούσης Ἐκκλησίας μετά ἀπό 60 καί 70 περίπου ἔτη ἀποτελεῖ «σημεῖον εἰς ἀγαθόν».

Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι ἐν ὁ παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς προσκυνούμενος καί δοξαζόμενος Χριστός, ὁ Θεός ἡμῶν, καλεῖ πάντας ἡμᾶς εἰς τήν παρεμβολήν τῶν ἁγίων Αὐτοῦ, δηλονότι τῶν Ἐκκλησιῶν, προκειμένου νά δώσωμεν τήν ἐν Χριστῷ μαρτυρίαν, ἡ ὁποία θά μᾶς ἀξιώσῃ νά καταντήσωμεν εἰς τήν ἑνότητα της πίστεως καί τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου δόξης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός Αὐτοῦ.

Θεωροῦμεν καθῆκον καί πρέπον, ὅπως ἐκφράσωμεν τάς θερμάς εὐχαριστίας μας, τόσον εἰς τούς συνδρομητάς τοῦ ἀνακαινιστικοῦ τούτου ἔργου, ὅσον καί εἰς τούς ἀναλαβόντας τήν μέριμναν καί φροντίδα τῆς ἐκτελέσεως αὐτοῦ, Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν καί τόν ἀόκνως κοπιάζοντα Ὁσιολογιωτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰλαρίωνα, ἡγούμενον τῆς ἐν τῷ Ὄρει Θαβώρ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Μεταμορφώσεως.

Τέλος ἐπιθυμοῦμεν νά εὐχαριστήσωμεν τόν κ. Μπαντῆα Τανούς διά τήν ἀμέριστον βοήθειαν καί συνδρομήν αὐτοῦ εἰς τό ἐν Ναζαρέτ ἐπιτελούμενον ποιμαντικόν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ἡ ἀναμενομένη ἵδρυσις τῆς Σχολῆς διά τά παιδιά τῆς Ναζαρέτ.

Καί πάλιν εὐχόμεθα ὅπως ἡ θεία δύναμις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τοῦ ὁποίου τήν παγκόσμιον Ὕψωσιν ἑορτάζομεν, σκεπάζῃ καί διαφυλάττῃ τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν καί τήν πόλιν ὑμῶν Ναζαρέτ. Ἔτη πολλά».

Μετά τήν παρατεθεῖσαν τράπεζαν εἰς τήν Μητρόπολιν Ναζαρέτ, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη οἰκογένειαν εἰς τήν πόλιν Κούφρ Γιασίφ τῆς περιοχῆς τῆς Ἄκκρης Πτολεμαΐδος, ἵνα συλλυπηθῇ αὐτήν διά τό ἐπισυμβάν εἰς αὐτούς, ὑπαιτιότητι ἄλλων, αὐτοκινητιστικόν δυστύχημα, θύματα τοῦ ὁποίου ὑπῆρξαν τρεῖς ψυχαί.

Μετά τήν ποιμαντικήν ταύτην ἐπίσκεψιν, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Του ἐπεσκέφθη τήν ἐγκαταλελειμμένην ἀπό τοῦ 1948 ἐκκλησίαν τῆς κώμης Πάσια, ἰδιοκτησίαν τοῦ Πατριαρχείου καί ἐσχημάτισε προσωπικήν ἐντύπωσιν ἐπί τῆς καταστάσεως αὐτῆς καί τῶν δυνατοτήτων προφυλάξεως, προστασίας, συντηρήσεως καί ἀποκαταστάσεως αὐτῆς, ὥστε νά λειτουργῆται εἰς ὡρισμένας ἐποχάς τοῦ ἔτους, δεδομένου ὅτι οἱ κάτοικοι χρῆσται τοῦ ναοῦ τούτου ἀπεχώρησαν τότε εἰς γειτονικάς κώμας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Ἄν αἱ κυρίως ἑορταί τοῦ τελευταίου μηνός τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἤτοι τοῦ Αὐγούστου, εἶναι ἡ Δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καί ἡ Θεομητορική τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, αἱ κυρίως ἑορταί τοῦ πρώτου μηνός τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἤτοι τοῦ Σεπτεμβρίου, εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου καί τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Zωοποιοῦ σταυροῦ.

Τάς τρεῖς πρώτας ὡς ἄνω παρελθούσας ἑορτάς ἑώρτασε πρό τινος ἤδη σύν Θεῷ κατά τό οἰκεῖον αὐτῆς Tυπικόν ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία, τήν τελευταίαν δέ ταύτην ἑώρτασε τήν Δευτέραν, 14^ην/27^ην Σεπτεμβρίου 2010, μέ τήν καθιερωμένην ἐκκλησιαστικήν τάξιν καί τό προσκυνηματικόν καθεστώς καί τήν, ὅσον ἔνεστι τῇ Ἐκκλησίᾳ,πίστει, εὐλαβείᾳ καί εὐσεβείᾳ πρός τό ζωοποιόν καί σωτήριον γεγονός τῆς ἐπί τοῦ ξύλου ὑψώσεως καί σταυρώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἑορτή αὕτη ἐτελέσθη εἰς μνήμην τοῦ γεγονότος ὅτι ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλιπ.Β’ 7-9), ὑψώθη ἐπί ξύλου καί ὅτι ἐπί τοῦ ἰδίου τόπου, τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ἡ Ἁγία Ἑλένη μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων Μακαρίου ὕψωσε τόν Τίμιον Σταυρόν, διά νά τόν ἴδουν τά συγκεντρωμένα πλήθη διά τήν τελετήν τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως (336μ.Χ.) καί ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος ὕψωσε τόν Τίμιον Σταυρόν, ὅτε ἔφερεν αὐτόν τό 629 μ.Χ., ὅτε ἐνίκησε κατά κράτος τούς Πέρσας εἰς Νινευήν.

Οὕτω τήν παραμονήν τῆς ἑορτῆς, Κυριακήν 13^ην /26^ην Σεπτεμβρίου 2010, μετά τήν ἐν τῷ μοναστηριακῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἀνάγνωσιν τῆς Θ’ ὥρας ἐξεκίνησεν ἡ ἱερά πομπή τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ἀπό τῆς Πύλης τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου μέ κατεύθυνσιν τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ.

Τῆς πομπῆς προΐστατο ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, οὗτινος προεπορεύοντο οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες καί ἕσποντο οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς μετά τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων ἐκ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν

Ἡ πομπή ἔφθασε, τῶν κωδώνων κρουομένων, εἰς τό ἱερόν προσκύνημα τῆς Ἀποκαθηλώσεως. Πρό τούτου ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τό θυμίαμα, ἐθυμίασε καί προσεκύνησε, τοῦθ’ ὅπερ ἔπραξαν καί οἱ συνοδεύοντες Ἀρχιερεῖς. Ἠκολούθησε ἡ προσκύνησις ἔνδον τοῦ Κουβουκλίου ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἀρχιερέων καί πάντων τῶν ἱερέων Ἁγιοταφιτῶν καί τῶν παρεπιδημούντων τῆς Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό «Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου…».

Μετά τοῦτο ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, μέ τόν Προοιμιακόν ψαλμόν, τά Ἀνοιξαντάρια, τά Κεκραγάρια, τό θυμίαμα καί τήν ἀρτοκλασίαν.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑπομένης, κυριωνύμου ἡμέρας τῆς ἑορτῆς, Δευτέρας 14^ης /27^ης Σεπτεμβρίου 2010, ἐτελέσθη ἐν ὅλῃ τῇ Ὀρθοδόξῳ αὐτῆς μεγαλοπρεπείᾳ, τάξει καί κατανυκτικῇ εὐλαβείᾳ, ἡ θ. Λειτουργία, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Ἐλευθερουπόλεως κ. Χριστοδούλου Γέροντος Δραγουμάνου, τῶν Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τῶν παρεπιδημούντων, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προικονήσου κ. Ἰωσήφ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ξάνθης κ. Παντελεήμονος & Καστορίας κ. Σεραφείμ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῶν Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων Καρλόβατς κ. Γερασίμου καί Mid-West κ. Λογγίνου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας, καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου τοῦ Northern –Europe κ. Μακαρίου, ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας εἰς τάς Σκανδιναυϊκάς χώρας.

Τήν ἐν τῷ Καθολικῷ θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησεν ἡ λιτανεία ἀνά τά προσκυνήματα μετά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ συμφώνως πρός τό Τυπικόν τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ἔχον ὡς ἕπεται:

Ἡ λιτανεία ἐξελθοῦσα ἀπό τοῦ Ὀμφαλοῦ τῆς Γῆς ἐν τῷ κέντρῳ τοῦ Καθολικοῦ, διελθοῦσα πρό τοῦ Κουβουκλίου  τοῦ Ἁγίου Τάφου, τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως, πρό τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἀδάμ, καί τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἀκανθίνου Στεφάνου, κατῆλθεν εἰς τόν τόπον τῆς Εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἔνθα ἔλαβε χώραν ἡ ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πρός τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, συμφώνως τῷ Τυπικῷ.

Ἀκολούθως ἡ λιτανεία, ἀνελθοῦσα, διῆλθε πρό τοῦ παρεκκλησίου τοῦ «Διεμερίσαντο τά ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς», τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Λογγίνου τοῦ Ἑκατοντάρχου, τοῦ Ἑπτακαμάρου, τοῦ «Μή μου ἅπτου», περιεστράφη τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου  καί πάλιν διά τῆς Ἀποκαθηλώσεως, ἀνῆλθε τάς βαθμίδας τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ ὁποίου ἐστήθη ὁ μετά τῶν κλάδων βασιλικῶν Τίμιος Σταυρός. Τοῦτον ἔλαβε καί ὕψωσε πρός τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος κατά τήν ἐν τῷ Τυπικῷ τάξιν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Μετά ταῦτα ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἀρχιερεῖς προσεκύνησαν τήν κάτωθι τῆς Ἁγίας Τραπέζης βάσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τόν ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης ὑψωθέντα Σταυρόν τοῦ Κυρίου. Οἱ πιστοί ὡσαύτως προσερχόμενοι προσεκύνησαν καί ἔλαβον τούς βασιλικούς, τούς κοσμήσαντας τόν Τίμιον Σταυρόν δι’ ἁγιασμόν ψυχῶν καί σωμάτων, ἄρτων, κτημάτων καί οἰκημάτων.

Εἰς τήν τελετήν παρέστη ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἔθνους ἡμῶν ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ καθώς καί ὁ κ. Δημήτριος Ἐμμανουλούδης καί ὁ κ. Δημήτριος Μπαντέκας, προσκεκλημένοι τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Πρόεδρος καί Ἀντιπρόεδρος τῶν Τ.Ε.Ι. Καβάλας ἀντιστοίχως, προκειμένου νά παρουσιάσουν τό προετοιμασθέν ὑπ’ αὐτῶν CD με θέμα τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τάς ἱεράς Μονάς τοῦ Πατριαρχείου ἐντός τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Τῆς λιτανείας καί τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ περατωθείσης, τῶν πιστῶν ἁγιασθέντων διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τά αἰσθητήρια τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος  καί μετ’ εὐλαβείας πολλῆς λαβόντων τά ἄνθη τῶν βασιλικῶν ὡς εὐλογίαν, ἡ ἱερά πομπή ἐξῆλθε τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τοῦ Μακαριωτάτου προπορευομένου, τῶν κωδώνων κρουομένων, καί ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα, τῶν πιστῶν ἐν συνωστισμῷ ἀκολουθούντων.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ηὔξατο ἐν προπόσει τήν δύναμιν καί τήν βοήθειαν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς πάντας τούς συμμετέχοντας εἰς τόν ἑορτασμόν τῆς Ὑψώσεως Αὐτοῦ. Μετά τόν Ἀρχιερατικόν ἀσπασμόν, οἱ ἱερεῖς καί ὁ λαός ἠσπάσθησαν τήν χεῖραν τοῦ Μακαριωτάτου, δοξολογοῦντες τόν Θεόν διά τήν μεγάλην Αὐτοῦ συγκατάβασιν καί διά τήν σωτηρίαν, τήν ὁποίαν ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ ἐχάρισεν εἰς τό ἀνθρώπινον γένος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἐτέλεσε σήμερον, Σάββατον, 5^ην/18^ην Σεπτεμβρίου 2010, κατά τήν τάξιν αὐτῆς, τό τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ μέλους αὐτῆς μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος κυροῦ Παλλαδίου ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ.

Τῆς προηγηθείσης θ. Λειτουργίας προεξῆρξε ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, τοῦ μνημοσύνου δέ, κατελθών ἐκ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου διά τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἱακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, προεξῆρξε ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, τῇ συνιερουργίᾳ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί τῇ εὐλαβεῖ παρακολουθήσει μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν, μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, τιμώντων τήν μνήμην τοῦ ἐκλιπόντος καί συμπροσευχομένων ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἐκλιπόντος Ἱεράρχου.

Μετά τό μνημόσυνον, οἱ συμμετέχοντες εἰς αὐτό, ἀκολουθήσαντες τήν συνοδείαν ἀνῆλθον εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ καί σεβασμίου ἱεράρχου τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ἐν χώρᾳ ζώντων μετά ὁσίων καί δικαίων.

Εἴη αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!

Ἐκ  τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Κυριακήν, 23^ην Αὐγούστου / 5^ην Σεπτεμβρίου 2010,  ἔλαβε χώραν ἡ ἐν λιτανείᾳ μεταφορά τῆς εἰκόνος τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἀπό τό ἐν Γεθσημανῇ Θεομητορικόν αὐτῆς Μνῆμα εἰς τό ἔναντι τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως παρεκκλήσιον τοῦ Μετοχίου τῆς Γεθσημανῆς.

Ἡ λιτανεία τῆς μεταφορᾶς τῆς εἰκόνος ἤρχισε μετά τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς ἀπό τῆς αὐλῆς τοῦ ἐν Γεθσημανῇ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι, ἡγούμενοι καί ἡγουμένισσαι τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου, παρεπιδημοῦντες ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μοναχοί καί μονάζουσαι παρετάχθησαν εἰς δύο σειράς καί ἀνήρχοντο τήν Κεντρικήν Ὁδόν, τήν διασχίζουσαν τήν Παλαιά Πόλιν καί καταλήγουσαν εἰς τόν Γολγοθᾶν. Ἡ ὁδός αὕτη εἶναι ἡ γνωστή ἀπό τοῦ Πραιτωρίου ὡς «Ὁδός τοῦ Μαρτυρίου» –Via Dolorosa”.

Πολλοί ἐντόπιοι πιστοί καί προσκυνηταί ἐξ Ἑλλάδος Ρωσίας καί Ρουμανίας ἠκολούθησαν συμψάλλοντες μετά τῶν ψαλτῶν τό ἀπολυτίκιον, «Ἐν τῇ Γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας…» καί τά ἐξαποστειλάρια «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων…».

Ἡ ἱερά πομπή ἔκαμε στάσεις διά δέησιν πρό τῆς Μονῆς τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ και Ἄννης παρά τήν Πύλην τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, πρό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Πραιτωρίου, πρό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Σεϊδανάγιας καί εἰς τήν διασταύρωσιν τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ μετ’ αὐτῆς τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τό σημεῖον τοῦτο, κρουομένων τῶν κωδώνων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, κατῆλθεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν καί προσεκύνησε τήν Ἱεράν εἰκόνα, ἐν ᾧ ἐλάμβανε χώραν δέησις.

Ἐκ τοῦ σημείου τούτου ἐσυνέχισεν ἡ ἱερά πομπή διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ καί τῆς Ὁδοῦ τῆς Ἁγίας Ἑλένης καί κατέληξεν εἰς τήν αὐλήν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, νοτίως τοῦ ὁποίου εἶναι τό παρεκκλήσιον τοῦ Μετοχίου τῆς Γεθσημανῆς.

Εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦτο καί εἰς τήν ἰδίαν αὐτῆς θέσιν ἐτοποθετήθη ἡ Ἱερά Εἰκών τῆς Θεοτόκου ὑπό τοῦ βαστάσαντος αὐτήν καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς λιτανείας ἡγουμένου τῆς Γεθσημανῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου πρός διαφύλαξιν ἄχρι τοῦ ἑπομένου ἔτους, ὁπότε καί  πάλιν θά μεταφερθῇ εἰς Γεθσημανῆν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Ἡ Θεομητορική ἑορτή τῆς Κοιμήσεως ἀπετέλεσε τήν κορωνίδα τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων τοῦ Δεκαπενταυγούστου πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Διά τήν ἑορτήν ταύτην ἐτελέσθη Πανηγυρικός Ἑσπερινός τό ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα, χοροστατοῦντος τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας τῆς ἑορτῆς, Σαββάτου, 18^ης /28^ης Αὐγούστου 2010, προσῆλθεν ἐκ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἰς Γεθσημανῆν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας.

Κατόπιν τῆς ἐπισήμου προϋπαντήσεως εἰς τήν αὐλήν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὁ Μακαριώτατος ἐνδεδυμένος μανδύαν, εἰσώδευσεν εἰς τόν ἱερόν ναόν καί προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου μετ’ ἀρτοκλασίας καί τῆς θ. Λειτουργίας.

Συλλειτουργοί τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιερεῖς ἦσαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ὁ παρεπιδημῶν Μητροπολίτης Δράμας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Παῦλος καί οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος καί πλειάς ἱερέων Ἁγιοταφιτῶν, ἀλλά καί ἄλλων ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Ρουμανίας, Σερβίας κ.ἄ.

Ἀθρόα ὑπῆρξε ἡ συμμετοχή εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος, ἐκφράζοντος τήν εὐλάβειαν καί τήν τιμήν αὐτοῦ πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Τό Ἐκκλησίασμα τοῦτο ἦτο πολυεθνικόν μέν ἐξ ἐπόψεως καταγωγῆς, Ἕλληνικῆς, Ρῶσικῆς, Ρουμανικῆς, Σερβικῆς, Πολωνικῆς καί εἴ τινος ἄλλης ὁμόφωνον, ὅμως εἰς τήν πίστιν αὐτοῦ τήν Ὀρθόδοξον, τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.

Τήν τελείαν εἰς λόγον καί μέλος ὑμνολογίαν τῆς Ἐκκλησίας, τήν θεολογοῦσαν περί τοῦ προσώπου, τοῦ ἔργου καί ἰδίᾳ περί τῆς μεταστάσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐσχολίασε εἰς τό κήρυγμα Αὐτοῦ εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὡς ἕπεται:

«Ἡ τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ὑπάρχουσα καί τῶν Χερουβείμ ἐνδοξοτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, ἡ δι’ ὑπερβάλλουσαν καθαρότητα, τῆς ἀϊδίου οὐσίας δοχεῖον γεγενημένη, ἐν ταῖς τοῦ Υἱοῦ χερσί σήμερον τήν παναγίαν παρατίθεται ψυχήν, καί σύν αὐτῇ πληροῦται τά σύμπαντα χαρᾶς καί ἡμῖν δωρεῖται τό μέγα ἔλεος».

«Μέ αὐτούς τούς λόγους, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί, περιγράφει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας τό ὄντως μέγα καί παράδοξον γεγονός τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας».

«Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός λέγων, «ἡ πηγή τῆς ζωῆς», δηλαδή ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, «ἐν μνημείῳ τίθεται, καί κλῖμαξ πρός οὐρανόν ὁ τάφος γίνεται».

«Σήμερον ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἔχομεν τήν μεγάλην αὐτήν εὐλογίαν νά εὑρισκώμεθα ὡς ἄλλοι ἀπόστολοι συναθροισθέντες ἐνθάδε, ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς, ἐνώπιον τοῦ κενοῦ, τοῦ ἄδειου μνήματος καί τοῦ τάφου πού κηρύττουν τήν ταφήν, τόν φυσικόν θάνατον, ἀλλά καί τήν εἰς οὐρανούς μετάστασιν τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας».

«Ἔχομεν τήν μεγάλην εὐλογίαν, ἐπαναλαμβάνομεν, νά συμμετέχωμεν ἑορτίως καί πανηγυρικῶς καί εὐχαριστιακῶς εἰς τό σωτηριῶδες γεγονός τῆς ἀναμνήσεως τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί Μητέρας τοῦ Θεοῦ. «Ἤρθη τό σῶμα μέν τοῦ τάφου, παραμένει δέ ἡμῖν ἡ εὐλογία σοῦ Παρθένε ἁγνή», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός».

«Ἡ εὐλογία δέ τῆς Παρθένου ἁγνῆς Μαρίας, ἡ ὁποία παραμένει εἰς ἡμᾶς δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τόν ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων αὐτῆς σωματωθέντα Θεόν Λόγον, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἀρχηγόν τῆς πίστεως ἡμῶν».

«Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας, δηλονότι τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, ἀναδεικνύεται μόνιμος καί ἀψευδής μάρτυς ἡ ἀειπάρθενος Μαρία οὐχί μόνον διά τοῦ ἁπλοῦ λόγου, ἀλλά κυρίως καί πρωτίστως διά τῆς ἀνεκλαλήτου καί ἀνειπώτου ἐμπειρίας τοῦ ἀπ’ αἰώνων κεκρυμμένου μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας. Καί τοῦτο τόσον κατά τήν στιγμήν, ὅτε, εὑρέθη ἐν γαστρί ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, (Ματθ. 1, 18), ὅταν δηλαδή εὑρέθη ἔγκυος διά τῆς δημιουργικῆς ἐπενεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅσον καί κατά τόν θάνατον, τήν κοίμησιν αὐτῆς: «Νόμους τῆς φύσεως λαθοῦσα τῆ κυήσει σου, τῷ ἀνθρωπίνῳ νόμῳ θνῄσκεις μόνη Ἁγνή, ζωώσασα τούς πάλαι, νενεκρωμένους Ἄχραντε, ζωηφόρῳ τοκετῷ σου».

«Μέ ἄλλα λόγια, λέγει ὁ ὑμνῳδός:  Σύ Παναγία, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πού διέφυγες τούς νόμους τῆς φύσεως κατά τήν ἐγκυμοσύνην σου, τώρα θνῄσκεις σύμφωνα μέ τόν ἀνθρώπινον νόμον (τόν νόμον τῆς φύσεως). Σύ, ἡ μόνη ἁγνή, ἡ ὁποία ἐζωοποίησας μέ τόν ζωηφόρον τοκετόν σου αὐτούς, οἱ ὁποῖοι πρό τοῦ νά γεννηθῇ ὁ Χριστός ἦσαν νεκροί ἀπό τήν ἁμαρτίαν».

«Σήμερον, ἀγαπητοί μου, εὐφραίνεται καί ἀγάλλεται ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, σήμερον πανηγυρίζει ἡ γῆ ἅπασα, σήμερον οἱ ἄγγελοι σκιρτῶσιν, σήμερον ἀγαλλιῶνται πάντες οἱ δίκαιοι. Σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς προτρέπει διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγουσα: «Σκιρτήσατε καρδίαι πάντων εὐσεβούντων, ἐν τῇ κοιμήσει τῆς μόνης Θεόπαιδος, τῇ ἀκοιμήτῳ πρεσβείᾳ ταύτης σῳζόμενοι».

«Ναί, ἀγαπητοί μου, καί σήμερον καλούμεθα νά ἀνοίξωμεν τήν καρδίαν μας καί ἐναποθέσωμεν διά τῆς μετανοίας τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας εἰς τήν μητέρα τοῦ Θεοῦ καί μητέρα ἡμῶν».

«Ὡς πάντων ὑπερτέρα καί καθαρωτέρα, τόν μόλυσμόν τῆς ψυχῆς μου καθάρισον, ἡ τοῦ Θεοῦ συλλαβοῦσα τόν Ὑπεράγαθον». Ἀμήν».

Πολλοί τῶν πιστῶν προσῆλθον εἰς τό μυστήριον τῆς θ. Εὐχαριστίας, ἐπισφραγίζοντες οὕτω τήν συμμετοχήν αὐτῶν εἰς τήν Θεομητορικήν ἑορτήν.

Μετά τήν ἀπόλυσιν ἐπηκολούθησεν ἄνοδος εἰς τό ἡγουμενεῖον καί ἑόρτιος δεξίωσις ὑπό τοῦ Καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, τῇ παρουσίᾳ καί τοῦ Ἐκπροσώπου τοῦ Γενικοῦ Προξενείου τῆς Ἑλλάδος κ. Γεωργίου Πουλέα και τῆς συζύγου αὐτοῦ κ. Φαίης Πολυζωΐδου – Πουλέα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Ἱστορικά στοιχεία.

Τό τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων διαλαμβάνει ὅτι τήν παραμονήν τῆς Θεομητορικῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τελεῖται εἰς Γεθσημανῆν πρό τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος εἰδική ἀκολουθία Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου, ἐπέχουσα τρόπον τινά θέσιν Ἐπιταφίου διά τήν Θεοτόκον.

Ἡ τελετή τῶν Ἐγκωμίων τοῦ ἔτους 2010.

Διά τήν τελετήν ταύτην ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἅπασα, προεξάρχοντος τοῦ  Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τήν πρωΐαν τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως, Παρασκευήν 14^ης /27^ης Αὐγούστου 2010.

Εἰς τάς τάξεις τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος προσετέθησαν οἱ ἐξ Ἑλλάδος παρεπιδημοῦντες Μητροπολῖται Σερρῶν κ. Θεολόγος καί Δράμας κ. Παῦλος, πολλοί ἐξ Ἑλλάδος καί Ρωσίας κληρικοί καί μοναχοί καί πολλοί συνακολουθοῦντες εὐλαβεῖς προσκυνηταί, ψάλλοντες τό «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων» καί ἄλλα τροπάρια.

Ἡ σχηματισθεῖσα ἱερά πομπή κατηυθύνθη ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ καί τῆς Ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου πρός Γεθσημανῆν, διερχομένη πρό τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τοῦ Πραιτωρίου, τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης καί τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος καί Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου.

Φθάσασα ἡ συνοδεία εἰς Γεθσημανῆν, εἰσῆλθεν εἰς τό ἡγουμενεῖον, τό ἄνωθεν τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως, δι’ ὀλίγην ἀνάπαυσιν ἐκ τῆς ὁδοιπορίας καί διά τήν ἐν τῷ μεταξύ προετοιμασίαν ὑπό τῶν ἱερέων τῶν τῆς προϋπαντήσεως τοῦ Πατριάρχου.

Λαβών ὁ Μακαριώτατος τό μήνυμα ὅτι «πάντα ἤδη ἕτοιμὰ ἐστιν», κατῆλθε μετά τῶν Ἀρχιερέων εἰς τήν αὐλήν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως, ἔνθα ἐνεδύθη μανδύαν καί λαβών σταυρόν, ηὐλόγησε τήν ἁγίαν εἰσοδον καί ἡ ἱερά πομπή ἤρξατο κατερχομένη τάς βαθμίδας πρός τό Θεομητορικόν Μνῆμα, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων: «Ἐν τῇ γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας…»

Λειτουργικά στοιχεῖα τῆς ἑορτῆς:

Φθάσας ὁ Μακαριώτατος εἰς τό μέσον τοῦ Ναοῦ πρό τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος, ηὐλόγησε τό ἀσφυκτικῶς συνωστιζόμενον καθ’ ὅλον τόν ναόν εὐσεβές ἐκκλησίασμα Ὀρθοδόξων ἐκ διαφόρων χωρῶν, Ἰσραήλ, Ἰορδανίας, Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Ρουμανίας, Μολδαβίας καί Σερβίας.

Ἐνδεδυμένος τόν μανδύαν καί κρατῶν τήν ποιμαντορικήν ράβδον, ἀνῆλθεν εἰς τόν Θρόνον ὁ Μακαριώτατος, ὅτε καί προσῆλθον οἱ Ἁγιοταφῖται ἱερεῖς καί οἱ παρεπιδημοῦντες ἐκ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ἔλαβον καιρόν διά τήν συμμετοχήν αὐτῶν εἰς τήν τελετήν τῶν Ἐγκωμίων.

Οἱ ἱεροψάλται ἔψαλλον εἰς ἀργόν βυζαντινόν μέλος τό «Ἄνωθεν οἱ προφῆται Σέ προκατήγγειλαν…», ἕως ὅτου οἱ Ἱερεῖς, οἱ Ἀρχιερεῖς καί ὁ Πατριάρχης ἐνδυθῶσι πλήρη ἱερατικήν, ἀρχιερατικήν καί πατριαρχικήν στολήν.

Μετά τοῦτο ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων εἰς τρεῖς στάσεις:

Τήν α’: «Ἡ ζωή ἐν τάφῳ κατετέθης, βαβαί…».

Τήν β’: «Ἄξιόν ἐστιν μεγαλύνειν Σέ, τήν Θεοτόκον…».

Τήν γ’: «Αἱ γενεαί πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσάγουσι, Παρθένε….».

Εἰς τήν α’ τῶν στάσεων τούτων ὁ Πατριάρχης ἐθυμίασε τόν τάφον καί τό ἐκκλησίασμα, ἐνῷ εἰς τάς β’ καί γ’, Ἀρχιερεῖς.

Εἰς τούς θεολογικούς ὕμνους τῶν στάσεων τούτων, κατανυκτικῶς ψαλέντας ὑπό τοῦ Πατριάρχου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν ἱερέων καί τῶν ἱεροψαλτῶν ἐναλλάξ, ὑμνήθη ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ὡς ἡ Ἁγνή Κόρη, ἡ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σαρκώσασα τόν ἄσαρκον πρίν Λόγον, ἡ διακονήσασα τοῦτον καί ἀκολουθήσασα Αὐτόν ἕως τοῦ σταυροῦ καί μετά τήν Ἀνάστασιν καί τήν εἰς οὐρανούς Ἀνάληψιν Αὐτοῦ παραμείνασα εἰς Ἱερουσαλήμ καί προσευχομένη ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ἔνθα προανηγγέλθη Αὐτῇ ὁ θάνατος Αὐτῆς, ἐφ’ ᾧ ἐκ περάτων τῆς Οἰκουμένης, θείῳ νεύματι, συνηθροίσθησαν οἱ Ἀπόστολοι και ἐνεταφίασαν αὐτήν «Γεθσημανῇ τῷ χωρίῳ». Ὁ τάφος ὅμως οὗτος δέν ἐκράτησε τήν Μητέρα τῆς Ζωῆς. Ὁ Υἱός καί Κύριος καί Θεός Αὐτῆς μετέστησεν Αὐτήν πρό τῆς καθολικῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ψυχῇ τε καί σώματι καί ἐκάθισεν Αὐτήν δεξιόθεν Αὐτοῦ. Ἐκεῖθεν Αὕτη πρεσβεύει και μεσιτεύει ὑπέρ βοηθείας καί λυτρώσεως ἡμῶν ἐκ παντοίων κινδύνων καί νόσων καί δεινῶν καί περιστάσεων. Μετά τήν συμπλήρωσιν τῆς ψαλμῳδίας τῶν ὕμνων, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος.

Εἰς τήν θεολογικήν καί συγκινητικήν ὁμιλίαν αὐτοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν εἶπε περίπου τά ἑξῆς:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἔχομεν τήν εὐλογίαν καί τήν χαράν νά παριστάμεθα σήμερα ἐνώπιον τοῦ Πανσέπτου Μνήματος τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου. Παριστάμεθα καί ὁμολογοῦμεν ὅτι ἡ Μαριάμ ἡ ἁγνή κόρη τῆς Ναζαρέτ εἶναι ἡ Θεοτόκος, ἡ τέξασα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὁ κενός τάφος αὐτῆς γίνεται καί δι’ἡμᾶς ἡ κλῖμαξ πρός οὐρανόν.

Ἤλθομεν ὡς ἄλλοι ἀπόστολοι, ἵνα ἀποθέσωμεν τά εὐώδη ἄνθη τῆς ἀγάπης ἡμῶν, τῆς εὐλαβείας καί τοῦ σεβασμοῦ. Ἤλθομεν ἵνα ἀποθέσωμεν τόν πόνον, τήν ἐλπίδα μας, τάς δυσκολίας, τά δάκρυα. Ἤλθομεν, ἄνθρωποι διαφόρων ἐθνικοτήτων, Ἕλληνες, Ρῶσοι, Ἄραβες, Ρουμᾶνοι, Σέρβοι, Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι ὅλοι, ἵνα προσκυνήσωμεν τόν Τάφον Της. Τά ὑπεράνω τῶν κεφαλῶν ἡμῶν κανδήλια καί αἱ πέριξ ἡμῶν εἰκόνες μαρτυροῦν τό κάθε ἕνα, ἕνα τάμα, ἕνα πόνο, μία ἱκεσία, μία κραυγή.

Πρός ποῖον νά καταφύγωμεν σήμερον, ζῶντες εἰς ἕνα κόσμον παραπαίοντα, εἰς ἕνα κόσμον ὁ ὁποῖος πάσχει ὄχι ἀπό οἰκονομικήν, ἀλλά ἀπό ἠθικήν κρίσιν, διότι τό ἠθικόν κακόν ἐπικρατεῖ εἰς τόν κόσμον. Διά τοῦτο ἤλθομεν, προκειμένου νά παρηγορηθῶμεν, νά ἐνισχυθῶμεν εἰς τό πρόσωπον καί εἰς τήν πρεσβείαν τῆς Θεοτόκου.

Ἐπειδή ἡ Θεοτόκος εἶναι ὅ,τι ἀνώτατον ἔχει νά παρουσιάσῃ ἡ ἀνθρωπότης. Εἶναι ἡ ἀνακαινισμένη ἄνθρωπίνη φύσις. Εἶναι ἡ ἀκρότης τῶν ἀρετῶν, τάς ὁποίας διά τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος αὐτῆς κατέκτησε.

Διά τοῦτο καί ἐνῴκησε εἰς αὐτήν ὁ Λόγος. Προσβλέποντες καί ἡμεῖς πρός ἐκείνην, ἔχομεν αὐτήν ὡς πρότυπον νά ἐνσαρκώνωμεν καί ἡμεῖς πνευματικῶς τόν Χριστόν, νά γίνωμεν δοχεῖα Του, νά γίνωμεν «Θεοτόκοι».

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει περί τῆς Θεοτόκου ὅτι αὕτη εἶναι τό μεθόριον μεταξύ κτιστῆς καί ἀκτίστου φύσεως.

Εἰς αὐτήν ἀποδεικνύενται τό κατορθωτόν, τό ἐφικτόν, ὅτι δηλαδή ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνῃ χωρητικός τῆς Θεότητος.

Ἡ ἀλήθεια αὐτή στηρίζει τήν ζωήν μας, δίνει νόημα σ’αὐτήν, ὅταν μάλιστα ζῶμεν εἰς ἕνα κόσμον κρίσεως, ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀπροθυμίαν νά ἔλθῃ εἰς κοινωνίαν μέ τόν Θεόν, ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος ἐξώρισε τόν Θεόν ἀπό τήν ζωήν του καί ἐδημιούργησεν ἕνα κόσμον, εἰς τόν ὁποῖον κυριαρχεῖ ἡ ἀπληστία καί ἡ ἀδικία. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως δέν εἶναι ἀφ’ ἑαυτοῦ ἀξία. Εἶναι ἀξία ἐν σχέσει καί ἀναφορᾷ μέ τόν Δημιουργόν Του, τόν Θεόν. Μέ τόν Θεόν ἐγένετο «Κεχαριτωμένη» ἡ Θεοτόκος.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει διά τήν Παναγίαν ὅτι αὐτή εἶναι ἡ ταμειοῦχος τῆς χάριτος, ὅτι ὅλα τά δῶρα τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον προέρχονται διά τῆς Θεοτόκου.

Ἄς ἀγαπήσωμεν λοιπόν τόν Θεόν ὡς τήν πρῶτον καί κάλλιστον ἀγαθόν. Τότε ὁ κόσμος θά ἀρχίσῃ νά μεταβάλλεται εἰς Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Ἄς ἀνεβαίνωμεν πρός τόν Γολγοθᾶν, ἔχοντες Συγκυρηναῖον τόν Χριστόν καί ἄς εἴμεθα Συγκυρηναίοι μεταξύ ἡμῶν. Ἄς ἔχωμεν ὡς πρότυπον καί ὡς πρέσβειραν τήν Θεοτόκον. Ἄς ἀτενίζωμεν πρός Ἐκείνην. Τότε ἡ χαρά, ἡ ἀγαλλίασις καί ἡ εἰρήνη καί ἡ ἐν Χριστῷ ἀσφάλεια, θά κατοικήσῃ εἰς τήν ψυχήν μας, διά νά ἀποδιώξῃ τόν φόβον, τόν ὁποῖον προκαλοῦν τά καταστρεπτικά φαινόμενα, ἀποτελέσματα τῶν ἀνθρωπίνων ἐνεργειῶν.

Ἄς προσευχηθῶμεν εἰς τήν Θεοτόκον καί διά τήν πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἦλθεν εἰς κρίσιν, ἐπειδή οἱ ἐκπρόσωποι αὐτῆς εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν καί εἰς ἄλλας ὀργανώσεις παρέδωσαν τά πρωτοτόκια τῆς τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας καί ἐδελεάσθησαν ἀπό ξένα πρότυπα, τά ὁποῖα δέν μᾶς ἁρμόζουν, δέν μᾶς ταιριάζουν καί ἀντί τῶν δελεαστικῶν ὑποσχέσεων ἔλαβον ψίχουλα ξένων τραπεζῶν.

Εἴθε ἡ κρίσις αὐτή νά γίνῃ ἀφορμή δι’ ἀνάνηψιν καί συναίσθησιν καί στροφήν πρός τάς ρίζας τῆς παραδόσεως ἡμῶν, τῆς ζωοποιοῦ, τῆς δυναμένης νά στηρίζῃ τήν σπονδυλικήν στήλην τοῦ ἔθνους ἡμῶν.

Μετέχοντες σήμερον, Μακαριώτατε, μετά τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ Ἅγίου Δράμας ὡς ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν συγκινητικήν ταύτην τελετήν τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου, εὐχόμεθα ὅπως εἶναι θεοσκέπαστα καί θεοτοκοσκέπαστα τά ἔτη Ὑμῶν, ἵνα καθοδηγῆτε τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί τήν Σιωνίτιδα Ἐκκλησία ὅλην εἰς τό ἁγιαστικόν αὐτῆς προσκυνηματικόν ἔργον πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου καί τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν ἔθνους. Γένοιτο».

Μετά τόν θεῖον λόγον ἐψάλησαν τά Εὐλογητάρια καί οἱ Αἶνοι καί ἡ Δοξολογία, ἐπί τῷ τέλει τῆς ὁποίας καί ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό ᾀσματικόν «Ἅγιος ὁ Θεός……» ἐγένετο ἡ ἔξοδος τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου διά τῶν βαθμίδων πρός τήν πύλην τοῦ Ναοῦ ἐπί ηὐτρεπισμένου μετ’ εὐλαβείας καί καλαισθησίας δι’ ἀνθέων Ἐπιταφίου, βασταζομένου ὑπό ἱερέων ἐναλλάξ, προπορευομένων ὅλων τῶν ἱερέων καί ἀκολουθούντων τῶν Ἀρχιερέων καί τοῦ Πατριάρχου. Ὅτε ἡ πομπή ἔφθασεν εἰς τό ἀνώτατον σημεῖον τῶν βαθμίδων πρό τῆς πύλης τοῦ Ναοῦ, ὁ Πατριάρχης ἀνέπεμψε δέησιν «ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης» καί «ὑπέρ προστασίας καί εὐσταθείας τοῦ γένους ἡμῶν» καί «ἀγαθῆς καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου», παρουσίᾳ καί τοῦ Ἐκπροσώπου τοῦ Γενικοῦ Προξενείου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Πουλέα.

Τῆς δεήσεως συμπληρωθείσης, ψαλλομένου τοῦ «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων» καί «Ἐν τῇ γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας…», οἱ κρατοῦντες τόν Ἐπιτάφιον ἱερεῖς ἐκινήθησαν πρός τό κέντρον τοῦ Ναοῦ καί τόν χῶρον τῆς «Πλατυτέρας», ὄπισθεν τοῦ Τάφου τῆς Θεοτόκου, ὅπου καί ἐτοποθέτησαν αὐτόν διά προσκύνησιν τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου ὑπό τῶν πιστῶν ἐπί ἐννέα ἡμέρας, ἕως τῆς ἀνόδου αὐτῆς εἰς τό ἔναντι τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Παρεκκλήσιον αὐτῆς τήν 23^ην Αὐγούστου, ἡμέραν τῆς ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Ἱστορικά στοιχεῖα: Ἀρχαία παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ὁρίζει ὅτι ἡ εἰκών τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου φυλάσσεται εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Κοιμήσεως τῆς  Θεοτόκου, τό γνωστόν ὡς «Μετόχιον τῆς Γεθσημανῆς», κείμενον ἔναντι τῆς Αὐλῆς τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως πρός νότον. Ἡ εἰκών αὐτή καταβιβάζεται ἀπό τό παρεκκλήσιον τοῦτο διά λιτανείας εἰς τόν ἐν Γεθσημανῇ Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἔνθα καί τό Πάνσεπτον Μνῆμα αὐτῆς. Ἐκεῖ παραμένει διά προσκύνησιν ὑπό τῶν πιστῶν καί διά τήν κατά τήν παραμονήν τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως ἀκολουθίαν τῶν Ἐγκωμίων-Ἐπιταφίου τῆς Θεοτόκου καί ἐκεῖθεν πάλιν ἀναβιβάζεται διά λιτανείας εἰς τό ἔναντι τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Μετόχιον τῆς Γεθσημανῆς, ἐννέα ἡμέρας μετά τήν ἑορτήν τῆς Κοιμήσεως, ἤτοι τήν 23^ην Αὐγούστου ἑκάστου ἔτους.

Ἡ ἑορτή τοῦ ἔτους 2010.

Συμφώνως πρός τό Τυπικόν τοῦτο ἐτελέσθη ἡ λιτανεία τῆς Καθόδου τῆς Θεοτόκου καί κατά τό τρέχον ἔτος, τήν 12^ην /25^ην Αὐγούστου.

Οὕτως ἀπό 4.00’ πρωϊνῆς ὥρας, (5.00’ θερινῆς) τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἤχησαν οἱ κώδωνες τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετά τήν νυκτερινήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Γεθσημανῆς, λειτουργούντων τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Στεφάνου & π. Στεφάνου ἀντιστοίχως.

Μέ τήν κροῦσιν τῶν κωδώνων ἐγένετο σύντομος δέησις εἰς τό παρεκκλήσιον καί ἤρξατο ἡ λιτανεία. Οἱ πιστοί διαφόρων ἐθνικοτήτων, Ἕλληνες, Ἀραβόφωνοι ἐντόπιοι, Ρῶσοι, Οὐκρανοί, Ρουμᾶνοι, μιᾶς ὅμως πίστεως, τῆς Ὀρθοδόξου, ἤρχισαν μέ πολλήν εὐλάβειαν καί… ὀλίγην ἡσυχίαν καί τάξιν  , λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ νά προσέρχωνται καί νά προσκυνοῦν τήν ἱεράν εἰκόνα κρατουμένην ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Γεθσημανῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου.

Περί τόν ἡγούμενον κρατοῦντα τήν εἰκόνα παρίσταντο ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος, Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως κ. Χριστόδουλος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ παρεπιδημῶν Μητροπολίτης Δράμας κ. Παῦλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ὁ παρεπιδημῶν Ἐπίσκοπος Βασίλειος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἀντιοχείας εἰς τάς Η.Π.Α.

Τῆς ἱερᾶς εἰκόνος προπορεύοντο παρατεταγμέναι εἰς γραμμήν μακραί τάξεις τῶν μοναχῶν καί μοναζουσῶν, δεξιά δέ καί ἀριστερά τῆς ὁδοῦ ἵσταντο πολυάριθμοι πιστοί, τρέχοντες νά προλάβωσι νά προσκυνήσουν.

Ἡ ἱερά πομπή ἐξῆλθε τῆς μικρᾶς νοτιοανατολικῆς πύλης τῆς αὐλῆς τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί διελθοῦσα ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ, ἔφθασε, τῶν πιστῶν συνωστιζομένων, εἰς τήν κορυφήν τῆς Ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου παρά τόν Ἅγιον Χαράλαμπον.

Ἐκεῖθεν ἐσυνέχισε πορευομένη ἡ λιτανεία διά τῆς ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου, διερχομένη πρό τῶν Ἱ.Μονῶν τοῦ Πραιτωρίου, τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης καί τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, ἐν ᾧ ἐψάλλοντο ὑπό τῶν ψαλτῶν καί τῶν πιστῶν τά τροπάρια: «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε» καί τό «Ἐν τῇ Γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας», ἕως καί ἔφθασεν ἐνώπιον τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος, ἔνθα ἐγένετο δέησις, μεθ’ ἥν ἐτοποθετήθη εἰς τήν οἰκείαν αὐτῆς θέσιν, ὄπισθεν τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος καί ἔμπροσθεν τῆς εἰκόνος τῆς Πλατυτέρας – Θεοτόκου Ἱεροσολυμιτίσσης.

Ἐκεῖ ἀνεπέμφθη δέησις καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός. Μετά τοῦτο ἤρξαντο ὁ Ὄρθρος μετά Παρακλήσεως καί ἐν συνεχείᾳ ἡ θ. Λειτουργία, πολλῶν πιστῶν προσελθόντων ἐκ  τῆς ξένης καί πολλῶν ἐντοπίων Ὀρθοδόξων, μετεχόντων μέ προσευχήν, μέ ψαλμῳδίαν, μέ ἄναμμα πολλῶν κεριῶν πρός ἐκπλήρωσιν τάματος αὐτῶν, ἐκδηλώσεως εὐγνωμοσύνης διά παρασχεθεῖσαν βοήθειαν ἤ προσευχῆς καί ἰκεσίας διά συγκεκριμένον αἴτημα.

Διά τῆς θ. Λειτουργίας τήν ἡμέραν αὐτήν εἰς τό Θεομητορικόν μνῆμα ἐπεσφραγίσθη μέν ἡ ἑορτή τῆς ἡμέρας αὐτῆς, τῆς Καθόδου τῆς Θεομητορικῆς εἰκόνος, προανηγγέλθη δέ εἰς τούς πιστούς ἡ ἐρχομένη τελετή τῶν Ἐγκωμίων καί  ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου καί δόξαν τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς μετά Πατρός καί Πνεύματος Ἁγίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 8^ης /21^ης Αὐγούστου 2010, ἐτελέσθη θ. Λειτουργία ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, προεξάρχοντος τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ.

Εἰς τήν λειτουργίαν ταύτην ἔλαβε χώραν ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ ἀραβοφώνου Ἑλληνορθοδόξου κ. Μάτζιντ Σιαμάα, συνῳδά εἰλημμένῃ ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου.

Ὁ χειροτονηθείς ἔχει σπουδάσει τήν Νομικήν Ἐπιστήμην καί εἰς τό ἐξῆς θά ὑπηρετήσῃ ὡς διάκονος τῆς Μητροπόλεως Ναζαρέτ.

Τόν Μητροπολίτην Ναζαρέτ μετά τοῦ χειροτονηθέντος καί τῶν ἐκ Ναζαρέτ εἰς τό μυστήριον τῆς χειροτονίας προσελθόντων οἰκείων αὐτοῦ, μητρός, πρεσβυτέρας, τέκνων καί λοιπῶν ἐδέχθη ὁ Μακαριώτατος μετά τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τό Πατριαρχεῖον, λέγων λόγους διδακτικούς διά τόν χειροτονηθέντα καί παραμυθητικούς διά τό ποίμνιον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_9_placeholder