Τήν Καθαράν Τετάρτην, 24^ην Φεβρουαρίου /9^ην Μαρτίου 2011 ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τά ρᾶσα τοῦ νεήλυδος Δημητρίου Ἀργυροπούλου, διακονητοῦ ἤδη εἰς τόν Ἱ.Ν. Ἀναστάσεως, εὐχόμενος αὐτῷ συνετήν καί σώφρονα Ἁγιοταφιτικήν μοναχικήν διακονίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Καθαράν Τετάρτην, 24^ην Φεβρουαρίου /9^ην Μαρτίου 2011, ἐτελέσθη μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου καί τῶν Ὡρῶν ἡ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, χοροστατοῦντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Τήν Θ. Λειτουργίαν ταύτην παρηκολούθησαν οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες, μονάζουσαι τοῦ Πατριαρχείου καί μέλη τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων ἐτελέσθη ὡσαύτως καί ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί εἰς τήν ἐν τῇ χριστιανικῇ συνοικίᾳ Ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου ἐνδόξου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου ἐπί τῇ πρώτῃ καί δευτέρᾳ εὑρέσει τῆς Τιμίας Κάρας αὐτοῦ.

Τήν θ. Λειτουργίαν ταύτην ἐτέλεσεν ὁ ἐν Κατάρ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης π. Μακάριος, εἰς ταύτην δέ συμμετέσχον μονάζουσαι τοῦ Πατριαρχείου, μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας Ἱεροσολύμων καί τοῦ ἀραβοφώνου Ὀρθοδόξου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Μετά τήν Θ. Λειτουργίαν ὁ ἐκ Φχές τῆς Ἰορδανίας, Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος, ἐδεξιώθη τούς λειτουργούς καί τούς συνεορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, 21^ης Φεβρουαρίου /6^ης Μαρτίου 201, συμφώνως πρός τήν τάξιν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ὁ ἡγούμενος αὐτῆς καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἀνέγνωσεν εἰς τό τέλος τῆς ἀκολουθίας τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης τήν συγχωρητικήν εὐχήν  δι’ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, συγχώρησιν καί συνδιαλλαγήν ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Μετά τήν ἀνάγνωσιν τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς καί ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό: «Ἐπί τόν ποταμόν Βαβυλῶνος…», οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου ἀντήλλαξαν μετά τοῦ Μακαριωτάτου καί μεταξύ αὐτῶν τόν ἐν Χριστῷ ἀδελφικόν ἁσπασμόν, οἱ δέ λοιποί Ἁγιοταφῖται Πατέρες, αἱ μονάζουσαι καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς παροικίας Ἱεροσολύμων διερχόμενοι ἠσπάσθησαν τήν χεῖρα τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων καί ἐν συνεχείᾳ ἀντήλλαξαν μεταξύ αὐτῶν τόν ἀδελφικόν ἀσπασμόν καί τήν εὐχήν «Καλή Σαρακοστή».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 19^ην Φεβρουαρίου/ 4^ην Μαρτίου 2011, ἔλαβε χώραν εἰς τό ἐν τῷ Πατριαρχείῳ παρεκκλήσιον τῆς Πεντηκοστῆς ἡ εἰς μοναχόν κουρά,  ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου κατόπιν αἰτήσεως αὐτῶν καί ἐγκρίσεως ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τοῦ ἄχρι νῦν δοκίμου Λιβίου Μαυροκορδάτου, διακονητοῦ εἰς τό σεπτόν προσκύνημα τῆς Βηθλεέμ, τοῦ δοκίμου Ἀθανασίου Τσετσίου, διακονητοῦ πρίν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου καί προσφάτως ὡσαύτως εἰς Βηθλεέμ καί τοῦ δοκίμου Χρήστου Κεσόγλου, διακονητοῦ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ καρέντες, μεταλλάξαντες τρόπον ζωῆς ἐπί τό τελειότερον, μετήλλαξαν καί ὀνόματα. Ὁ Λίβιος Μαυροκορδᾶτος μετωνομάσθη εἰς Λεόντιον, ὁ Ἀθανάσιος Τσέτσιος μετωνομάσθη εἰς Ἀντώνιον καί ὁ Χρῆστος Κεσόγλου εἰς Χρύσανθον.

Εἰς τήν τελετήν τῆς κουρᾶς παρίσταντο οἱ Γέροντες τῆς Ἀδελφότητος, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Βηθλεέμ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος καί ἄλλοι Ἁγιοφῖται Πατέρες.

Κείρας τούτους ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐνίσχυσεν αὐτούς διά λόγων Πατρικῶν παραμυθιτικῶν, λέγων εἰς αὐτούς ὅτι ἀπό τῆς σήμερον τιμῶνται καί εἰσέρχονται εἰς τό τάγμα τῶν Σπουδαίων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, ἵνα διακονήσουν ἀγωνιστικώτερον εἰς τόν προσωπικόν αὐτῶν ἀγῶνα καί τελειότερον εἰς τόν προσκυνηματικόν καί τόν ποιμαντικόν.

Ὁ Μακαριώτατος συνεχάρη αὐτούς ἐπί τῇ ἐκκλησιαστικῇ πνευματικῇ ταύτῃ ἀναδείξει, ηὐχήθη αὐτοῖς ὑπομονήν  καί δύναμιν, ἵνα δίδωσιν χριστιανικήν Ἁγιοταφιτικήν μοναχικήν μαρτυρίαν, τῆς ὁποίας ἔχει ἀνάγκην ὁ κόσμος, ἰδίᾳ δέ τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον ἡμῶν καί οἱ εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα συρρέοντες προσκυνηταί.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Τετάρτην 3/16 Φεβρουαρίου 2011, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἑώρτασε τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου καί Ἄννης τῆς προφήτιδος. Μία τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Δυτικήν Ἱερουσαλήμ εἶναι αὐτή τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου. Αὕτη κεῖται πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πανεπιστημίου καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ Κοινοβουλίου- Κνέσετ. Ἡ ἀρχή αὐτῆς ἀνάγεται εἰς χρόνους ἀρχαίους, καταστραφεῖσα ὅμως εἰς τούς μεσαιωνικούς χρόνους, ἀνεκαινίσθη ἐκ βάθρων περί τά 1850 ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀβραμίου, ὁδηγηθέντος εἰς αὐτήν δι’ ὁπτασίας, ὑποδειξάσης αὐτῷ καί τόν ἐν αὐτῇ τάφον τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου.

Εἰς τήν Μονήν ταύτην ἡγουμενεύει ὁ Κύπριος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος πλέον τῆς τριακονταετίας. Κατά τό διάστημα τοῦτο ἐπετέλεσε σημαντικώτατον συντηρητικόν καί ἀνακαινιστικόν ἔργον ἐν τῇ Μονῇ, ὡς οὐδείς τῶν πρό αὐτοῦ ἡγουμένων διά δέ τῶν ἐνεργειῶν αὐτοῦ προσφάτως ἡ Μονή ηὐτύχησε νά ἔχῃ μικρόν τμῆμα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Συμεών, δωρηθέντος τῷ Πατριαρχείῳ, κατόπιν αἰτήσεως αὐτοῦ, παρά τῆς Μητροπόλεως Ζαντάρ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κροατίας καί ἐγκατεσταθέντος ἐν αὐτῇ διά θείας Λειτουργίας, ἧς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τήν 4^ην/17^ην Ὀκτωβρίου 2010.

Εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν αὐτοῦ ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, τοῦ χρηματισθέντος ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μή ἰδεῖν θάνατον πρίν ἴδῃ τόν Χριστόν Κυρίου καί ἀναφωνήσαντος, ὅτε ἐδέχθη Αὐτόν εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ, τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμὰ Σου ἐν εἰρήνῃ…», (Λουκ. 2, 22-39).

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί τῆς θ. Λειτουργίας ἀνήμερα προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, ἱερομονάχων καί διακόνων καί συμμετεχόντων ἐν βαθείᾳ κατανύξει πολλῶν μοναζουσῶν καί πολλών λαϊκῶν πιστῶν, διαφόρων ἐθνικοτήτων, μιᾶς ὅμως πίστεως, τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου, ἐλθόντων διά νά προσκυνήσουν καί τό διά πρώτην φοράν εὑρισκόμενον εἰς τήν Μονήν τίμιον λείψανον τοῦ Ἁγίου, ἀνακομισθέν εἰς αὐτήν, ὡς ἄνω ἐξετέθη. Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἑλληνιστί καί ἀραβιστί.

Μετά τήν ἀπόλυσιν ὁ γηραιός καθηγούμενος, Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος ἐδεξιώθη φιλοφρόνως πάντας εἰς τό ἡγουμενεῖον, εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον διά τό ἐν γένει ἐνδιαφέρον Αὐτοῦ καί διά τήν μετακομιδήν τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ Ἁγίου Συμεών, ὁ δέ Μακαριώτατος ἐπῄνεσεν αὐτόν διά τήν φιλοπονίαν καί φιλοξενίαν αὐτοῦ καί ηὐχήθη αὐτῷ τήν ἐν ἀδιαπτώτῳ ὑγιείαν συνέχισιν τῆς διακονίας αὐτοῦ πρός δόξαν Θεοῦ, τιμήν τοῦ Ἁγίου Συμεών καί ἔπαινον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Μία τῶν εἴκοσι Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων εἶναι ἡ Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Σεϊδανάγιας, ἑορτάζουσα κατά τήν Δεσποτικήν ἑορτήν τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, 2^αν Φεβρουαρίου ἑκάστου ἔτους, ὡς καί ἐφέτος ἑώρτασε τήν Τρίτην  2^αν /15^ην Φεβρουαρίου 2011. Ἡ Ἱερά αὕτη Μονή, κειμένη εἰς τήν Χριστιανικήν συνοικίαν, πολύ πλησίον τοῦ Πατριαρχείου, εἶναι μία τῶν ἀρχαιοτάτων Ἱερῶν Μονῶν. Εἰς αὐτήν φυλάσσεται ἀρχαία καί θαυματουργός εἰκών τῆς Παναγίας τῆς Σεϊδανάγιας ἐκ τῆς Συρίας ἐλθούσης εἰς τά μέρη τοῦ Πατριαρχείου.

Προσφάτως ἀνεκαινίσθη καί συνετηρήθη τῇ ἐπιστασίᾳ τοῦ Ἀρχιτέκτονος τοῦ Πατριαρχείου κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου, χάρις εἰς τάς προσπαθείας τῆς καθηγουμένης Ὁσιωτάτης μοναχῆς Σεραφείμας, μετά τῆς ὁποίας συμμονάζουν περί τάς εἴκοσι μονάζουσαι τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θ. Λειτουργία τήν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς. Προεξάρχων τῆς πανηγύρεως ταύτης ἦτο ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, μετά τοῦ ὁποίου συνελειτούργησαν ἱερομόναχοι καί διάκονοι, ἐν κατανυκτικῇ συμμετοχῇ εὐσεβοῦς πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐξ Ἑλλήνων τῆς παροικίας, μοναζουσῶν καί Ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων.

Διαρκούσης τῆς θ. Λειτουργίας ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν ἐκ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου.

Τόν Σεβασμιώτατον, τήν συνοδείαν αὐτοῦ καί τό ἐκκλησίασμα ἐδεξιώθη φιλοφρόνως μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἡ καθηγουμένη Ὁσιολογιωτάτη μοναχή Σεραφείμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Ἡ ἑορτή τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, ἁγίου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας οὐρανοφάντορος τοῦ Μεγάλου, ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως καί ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ὡς προστατῶν τῆς παιδείας ὡς καθιερώθη κατά τόν 11^ον αἰῶνα εἰς τό Βυζάντιον πρός ἐπίλυσιν διαμάχης μεταξύ τῶν πιστῶν, περί τοῦ ποῖος ἐκ τῶν τριῶν εἶναι μεγαλύτερος, ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τό Σάββατον 30^ήν Ἰανουαρίου/ 12^ην Φεβρουαρίου 2011, εἰς τά δύο ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκπαιδευτικά κέντρα αὐτοῦ, ἤτοι: 1.  Εἰς τήν ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών Πατριαρχικήν Σχολήν, τήν προετοιμάζουσαν τούς Ἁγιοταφίτας κληρικούς, εἰς τόν ἐν αὐτῇ ἱερόν ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος. Εἰς τοῦτον τόν Ναόν ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου. Τῆς ἑορτῆς μετέσχον ἡ Σχολική Ἐφορεία, διδάσκοντες καί διδασκόμενοι καί ἐν αὐτῇ τόν πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας ἐξεφώνησεν ὁ θεολόγος καθηγητής Ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ Σχολάρχης ὁσιολογιώτατος μοναχός π. Φώτιος ἐδεξιώθη μετά τῶν καθηγητῶν τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα εἰς τήν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Σχολῆς.

2. Εἰς τήν ἐπισυναπτομένην κτιριακῶς τῷ κεντρικῷ Μοναστηρίῳ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἀραβόφωνον Σχολήν τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Εἰς τόν παρά τήν Σχολήν ἀρχαῖον ἱερόν ναόν τοῦ ἁγίου Δημητρίου ἐτελέσθη ἡ θ. Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ὑπό τοῦ καθηγητοῦ τῆς Σχολῆς ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου, συμμετεχόντων τῶν καθηγητῶν καί τῶν μαθητῶν.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας εἰς τήν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Σχολῆς ὁ καθηγητής ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος ὡμίλησε περί τοῦ ἔργου τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν πρός τούς συγκεντρωθέντας καθηγητάς, καί μαθητάς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων τήν 20ην Ἰανουαρίου/2αν Φεβρουαρίου 2011. Ὁ ὅσιος πατήρ ἡμῶν Εὐθύμιος προσῆλθεν ὡς κληρικός εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἀπό τήν πατρίδα αὐτοῦ, Μελιτινήν τῆς Ἀρμενίας, τό ἔτος 420 μ.Χ. εἰς ἡλικίαν 30 περίπου ἐτῶν. Ἠσκήτευσεν εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας μέ συνασκητήν τόν ὅσιον Θεόκτιστον καί ἵδρυσε μοναστήριον-Λαύραν εἰς τήν ἔρημον δεξιά τῷ κατερχομένῳ ἀπό Ἱεροσόλυμα εἰς Ἱεριχώ μετά τήν Βηθανίαν. Εἰς τήν Λαύραν αὐτήν καθωδήγησεν ἑκατοντάδας ἤ ἀκριβέστερον χιλιάδας μοναχῶν εἰς τήν μοναχικήν βιοτήν καί τήν ἐν Χριστῷ τελείωσιν, ἀναδεικνυόμενος πρότυπον ὁσίου πνευματικοῦ ἀνδρός καί διδασκάλου, ἱεραποστόλου πρός τούς νομάδας ἐλθόντας ἐκ Περσίας, προασπιστής τοῦ Χριστολογικοῦ Δόγματος τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος (451 μ.Χ.) καί ποιητής σημείων καί θαυμάτων, τῇ θείᾳ βοηθείᾳ, διά τήν παρηγορίαν ἀσθενῶν καί ἐνδεῶν.

Ὁ ὅσιος Εὐθύμιος μετά τοῦ ὁσίου Θεοκτίστου εἶναι οἱ διδάσκαλοι εἰς τήν μοναχικήν ζωήν καί τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου. Ἀπεβίωσεν εἰς ἡλικίαν 96 ἐτῶν. Τόν βίον αὐτοῦ συνέγραψεν ὁμοῦ μετ’ ἄλλων Παλαιστινίων Ἁγίων ὁ Κύριλλος ὁ Σκυθοπολίτης.

Ἡ ἱδρυθεῖσα ὑπ’αὐτοῦ Λαύρα, καταστραφεῖσα ὑπό τοῦ χρόνου καί τῶν ἐπιδρομῶν, ἀνεσκάφη τόν 19^ον αἰῶνα καί πρό εἰκοσαετίας ὑπό τοῦ Ἕλληνος Ἀρχαιολόγου κ. Ἰωάννου Μεϊμάρη, εἴτα δέ ὑπό τῆς Ἰσραηλινῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας καί διατηρεῖται σήμερον ὡς ἐπισκέψιμος ἀρχαιολογικός χῶρος.

Ἡ μνήμη τοῦ τοιούτου μεγάλου ὁσίου ἀνδρός ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τήν Χριστιανικήν συνοικίαν παρά τό Πατριαρχεῖον.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θ. Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ ἱερομονάχων καί διακόνων.

Εἰς τήν ἑορτήν προσέτρεξαν μοναχοί,μοναχαί καί λαϊκοί  καί ἐπλήρωσαν τόν ναόν καί ἐτίμησαν τόν Ἅγιον καί ἐδόξασαν τόν Θεόν, τόν παρέχοντα τούς ἁγίους Αὐτοῦ τῇ Ἐκκλησία ὡς πρότυπα ζωῆς ἐν Χριστῷ καί πρέσβεις ἐν οὐρανῷ.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἐδεξιώθη τόν Σεβασμιώτατον καί τήν συνοδείαν αὐτοῦ καί τούς ἑορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον ἡ καθηγουμένη Ὁσιωτάτη μοναχή Χριστονύμφη.

Θεία Λειτουργία ἐτελέσθη κατά τήν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς καί ἐπί τῶν ἐρειπίων τῆς Βασιλικῆς τῆς Ἱερᾶς Λαύρας τοῦ ὁσίου, τῇ εὐγενεῖ ἀδείᾳ τῆς Ἰσραηλινῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας ὑπό τοῦ ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου μέ συμμετοχήν εὐαρίθμων πιστῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν Δευτέραν, 12^ην /25^ην Ἰανουαρίου 2011, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἑώρτασε τήν μνήμην τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εἰς τούς ἐν Ἱεροσολύμοις ἱερούς ναούς αὐτοῦ, κυρίως δέ εἰς τήν ὑπ’ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν Ἱεράν Μονήν, τήν φέρουσαν καί τό ὄνομα αὐτοῦ εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας, μετά τήν Βηθλεέμ καί τό Χωρίον τῶν Ποιμένων, παρά τήν κώμην Ἀμπεντῆγιε. Ἡ Μονή αὕτη ἱδρύθη ὑπό τοῦ Ἁγίου, ὅτε οὗτος ἦλθεν ἐκ τῆς πατρίδος αὐτοῦ Μογαριστοῦ τῆς Καππαδοκίας, τό 451 μ.Χ. εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, εἰς τόν τόπον, ὁ ὁποῖος πιστεύεται ὅτι περικλείει ἐν αὐτῷ καί τό Σπήλαιον τῆς διανυκτερεύσεως τῶν Μάγων, «…χρηματισθέντων κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην καί δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀναχωρησάντων εἰς τὴν χώραν αὐτῶν». (Ματθ. 2,12).

Αὕτη ἐλειτούργησεν ὡς Κοινόβιον ποιμαινόμενον ὑπό τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, ἔχοντος εὐλογίαν παρά τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Σαλουστίου νά ἀναλάβῃ τήν εὐθύνην ὅλων τῶν Κοινοβιακῶν Μονῶν τῆς Παλαιστίνης. Εἶχεν ἐν αὐτῇ τέσσαρας ναούς καί ἑπτακοσίους μοναχούς. Οἱ μοναχοί εἶχον στενήν ἐπικοινωνίαν μετά τοῦ ὁσίου, ἄχρις οὗ κριθοῦν κατάλληλοι διά νά μεταβοῦν δι’ ἄσκησιν εἰς Λαύρας. Παραλλήλως τῇ προσευχῇ εἶχον καί ἐργόχειρον, ἐκ τοῦ ὁποίου συνετήρουν εὐαγῆ ἱδρύματα, ὡς πτωχοκομεῖα καί γηροκομεῖα. Ἡ ἐργασία ἦτο ὅρος εἰσδοχῆς εἰς τήν Μονήν κατά τό σύνθημα αὐτῆς, «μηδείς ράθυμος εἰσίτω ἐν αὐτῇ». Εἶχε καί ἐκπαιδευτήριον, σχολεῖον διά τούς μοναχούς. Εἰς αὐτήν εἰς μεταγενεστέρους αἰῶνας ἠσκητευσεν ὁ Ἅγιος Μόδεστος καί ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχαι Ἱεροσολύμων.

Φθοράς ὑποστᾶσα ὑπό τοῦ χρόνου καί τῶν περιοίκων, ἀνεκαινίσθη εἰς τά τέλη τοῦ 19^ου αἰῶνος ὑπο τοῦ Ἁγιοταφίτου Μοναχοῦ Λεοντίου, τοῦ ἐκ Κρήτης, εἰς δέ τήν δεκαετίαν τοῦ 1950 ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων Βαρθολομαίου, τοῦ ἐκ Χίου, διατελέσαντος καί ἡγουμένου αὐτῆς. Μετ’ αὐτόν ἡγούμενος διετέλεσεν ὁ μακαριστός Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης Ὑάκινθος. Μετ’ αὐτόν ἄχρι τοῦ νῦν ἡγούμενος εἶναι ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰερόθεος, ὁ ὁποῖος ἀνεκαίνισεν εἰς πολλά τόν ἱερόν ναόν καί ἔκτισε νέαν πτέρυγα τῆς Μονῆς καί ἐπροστάτευσε τάς πέριξ γαίας αὐτῆς.

Εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην καί μεγάλην Μονήν τοῦ Πατριαρχείου ἐτέλεσε πανηγυρικήν Πατριαρχικήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, -τοῦ καί ἑορτάζοντος-, ἱερομονάχων καί διακόνων, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Πατριαρχείου ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον καί τῆς χορῳδίας τῆς κώμης τῆς Μπετζάλλας, ψαλλούσης ἀραβιστί ὑπό τόν κ. Ἰμβραήμ Κάρκαρ καί ἐν κατανύξει ἐκκλησιαζομένων πολλῶν ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ τῆς πόλεως τῆς Βηθλεέμ καί τῆς κώμης Μπετζάλλας, κυρίως ὅμως ἐκ τῆς πλησιοχώρου κώμης τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων προσελθόντων.

Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Κύριε πληρῶσαι βουλόμενος, ἅ ὥρισας ἀπ’ αἰῶνος, ἀπό πάσης τῆς κτίσεως λειτουργούς τοῦ μυστηρίου Σου ἔλαβες∙ ἐκ τῶν Ἀγγέλων τόν Γαβριήλ, ἐκ τῶν ἀνθρώπων τήν Παρθένον, ἐκ τῶν Οὐρανῶν τόν Ἀστέρα καί ἐκ τῶν ὑδάτων τόν Ἰορδάνην∙ ἐν ᾧ τό ἀνόμημα τοῦ κόσμου ἐξήλειψας, Σωτήρ ἡμῶν, δόξα Σοι», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ σκοπός καί ἡ σημασία τῶν ἱστορικῶν καί παγκοσμίων γεγονότων, τῶν ὁποίων τήν μνήμην ἑορτάζομεν ἐτησίως, ὅπως τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας εἰς Βηθλεέμ καί τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, δηλονότι τοῦ Βαπτισματος τοῦ Ὑἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, ὑπό Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἰς τά ὔδατα τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, εἶναι ἡ ἐξάλειψις τοῦ ἀνομήματος τοῦ κόσμου. Ἡ ἀπαλλαγή, μέ ἄλλα λόγια, τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον διά τῆς παρακοῆς τῶν πρωτοπλάστων, τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὥσπερ γάρ λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί», (Ρωμ. 5,19).

Ἐξ ἀπείρου ἀγάπης κινούμενος καί βουλόμενος Κύριος ὁ Θεός καί Πατήρ  ἡμῶν τόν καθαρισμόν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τοῦ ρύπου τῆς ἁμαρτίας, «ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ’ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» κατά τόν εὐαγγελιστήν Ἰωάννην, (Α’ Ἰωάν. 4,10). Πρός τοῦτο δέ ἔλαβεν ὡς λειτουργός τοῦ μυστηρίου τῆς θείας καί σωτηριώδους αὐτοῦ οἰκονομίας ἀπό πάσης τῆς κτίσεως ἐκ τῶν Ἀγγέλων τόν Γαβριήλ, ἐκ τῶν ἀνθρώπων τήν Παρθένον Μαρίαν, ἐκ τῶν οὐρανῶν τόν ἀστέρα καί ἐκ τῶν ὑδάτων τόν Ἰορδάνην, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός.

Ἕτεροι διακεκριμμένοι λειτουργοί τοῦ σωτηριώδους τούτου μυστηρίου ἀνειδείχθησαν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής καί ὁ σήμερον τιμώμενος ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ, Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης καί καθηγητής τῆς ἐρήμου.

Καί ὁ μέν Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής καί Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ ἐκήρυττε ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας λέγων, «μετανοεῖτε ἤγγικεν γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐγώ μέν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν. ὁ δέ ὀπίσω μου ἐρχόμενος…αὐτός ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί πυρί», (Ματθ. 3,1-11).

Ὁ δέ Πατήρ ἡμῶν, Ὅσιος Θεοδόσιος, καταλιπών τόν κόσμον καί τά ἐν κόσμῳ καί ἐκμιμησάμενος τήν ἐπί τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ τελεσθεῖσαν γύμνωσιν τοῦ Δεσπότου ἡμῶν Χριστοῦ καί βαπτισθείς διά Πνεύματος Ἁγίου, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, ἐγένετο πολίτης τῆς ἐρήμου καί μάλιστα τῆς Ἰουδαίας, κηρύττων καί διδάσκων τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τήν ἐπί γῆς ἐγκαινισθεῖσαν διά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ καί ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ πληρωθεῖσαν διά τῆς φανερώσεως ἐν εἴδει περιστερᾶς, τοῦ φωτός πάσης δικαιοσύνης∙ τοῦ φωτός τῆς τρισηλίου μιᾶς Θεότητος, τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοῦ τρισηλίου καί ἀπροσίτου τούτου θείου φωτός κοινωνός ἐγένετο καί ὁ Ὅσιος ἡμῶν Θεοδόσιος, ὡς ἀνακράζει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Γνόφον νοητόν, φωτός τοῦ θειοτάτου, σύ ὑπεισδύνας, Θεοδόσιε, καί πλάκας δακτύλῳ Θεοῦ ἐγγραφείσας τῇ καρδίᾳ σου, τά εὐσεβείας δόγματα, ἔφερες τοῖς φοιτῶσι, βίβλον ζωῆς, παμμακάριστε».

Αὐτήν τήν βίβλον ζωῆς τοῦ παμμακαρίστου Θεοδοσίου προβάλλει σήμερον καί ἡ τοῦ Χριστοῦ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία διά τῆς ἐπιτελέσεως τῆς μνήμης αὐτοῦ ἐν τῇ ἱερᾷ καί ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Μονῇ, τῇ γειτνιαζούσῃ τῇ ἱερᾷ καί μεγάλῃ Λαύρα Σάββα τοῦ ἡγιασμένου καί τῷ ἱερῷ Κοινοβίῳ, Μοναστηρίῳ τοῦ Ἁγίου Θεογνίου, ἐπισκόπου γενομένου τῆς πόλεως Βιτυλίου ἐν Παλαιστίνῃ.

Ὅπως ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ἐπιγείου ἀσκητικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου ἡ ἱερᾶ αὐτοῦ Κοινοβιακή Μονή ἦτο πραγματικῶς ἐν μέσῳ τῆς ἐρήμου κατά τόν 5^ον μ.Χ. αἰῶνα ὄασις πνευματικῆς καί σωματικῆς ἀναψυχῆς, οὕτω καί σήμερον, τῶν ἀναλογιῶν τηρουμένω , ἡ ἐπώνυμος Μονή τοῦ Ἁγίου ἀποτελεῖ καταφύγιον φιλανθρωπίας καί παραμυθίας, ἀλλά καί ὄασιν τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας, οὐχί μόνον διά τούς Χριστιανούς καί ἐν γένει τούς κατοίκους τῆς Ἁγίας Γῆς , ἀλλά καί διά πάντας τούς ἐκ τῶν περάτων τῆς Οἰκουμένης ἀθρόως προσερχομένους προσκυνητάς.

Δι’ ὅ καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Τῶν σῶν μεμνημένοι διδαγμάτων, Θεοδόσιε, ἐν δυσί ταῖς οὐσίαις Χριστόν κυρύττομεν, δύω τάς θελήσεις εἰδότες τάς  φυσικάς καί τάς ἐνεργείας καί τά αὐτεξούσια ἐν Θεῷ τῷ βαπτισθέντι σαρκί». Μή παύσῃ, ὅσιε Πάτερ Θεοδόσιε, ἐφορῶν τόν Χριστεπώνυμον λαόν σου, πρεσβεύων πρός Κύριον, τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν, Ἰησοῦν Χριστόν, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί ὑπέρ εἰρήνης τῆς περιοχῆς ἡμῶν.

Ναί, ἀγαπητοί μου, «Σήμερον ὁ Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ ἦλθε βαπτισθῆναι. Σήμερον Ἰωάννης ἅπτεται κορυφῆς τοῦ Δεσπότου.  Αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἐξέστησαν τό παράδοξον ὁρῶσαι μυστήριον. Ἡ θάλασσα εἶδε καί ἔφυγεν. Ὁ Ἰορδάνης ἰδών ἀνεστρέφετο. Ἡμεῖς δέ, οἱ φωτισθέντες βοῶμεν: Δόξα τῷ φανέντι Θεῷ καί ἐπί γῆς ὀφθέντι καί φωτίσαντος τόν κόσμον Ἀμήν».

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ καί τοῦ ὑπογείου παρεκκλησίου τῶν Μάγων, ἐν ᾧ ὁ Τάφος τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, τῆς μητρός αὐτοῦ Εὐλογίας, τῆς μητρός τοῦ Ἁγίου Σάββα Σοφίας, τῆς μητρός τῶν Ἁγίων Ἀναργύρου Θεοδότης καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Μόσχου, συγγραφέως τοῦ Λειμωναρίου.

Μετά τήν λιτανείαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, μετ’ αὐτήν δέ πλουσία τράπεζα εἰς τόν Μακαριώτατον καί πάντας ὑπό τοῦ φιλοξένου ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱεροθέου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder

Ἡ κυριώνυμος ἡμέρα τῆς ἑορτῆς εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας τῶν Θεοφανείων, Τετάρτης, 6^ης/19^ης Ἰανουαρίου 2011, ἔλαβε χώραν ὑπό τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἡ κάθοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Μετά τήν προσκύνησιν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον ἡ  Πατριαρχική Συνοδεία εἰσῆλθε εἰς τό Καθολικόν. Ἐνταῦθα εἰς τό ἱερόν Βῆμα ἡ Α.Θ.Μ. καί οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς λαβόντες εὐλογίαν ἐνεδύθησαν τάς πλήρεις Ἀρχιερατικάς καί Ἱερατικάς αὐτῶν στολάς.

Εὐθύς ἀμέσως ἡ Α.Θ.Μ. ἐτέλεσε τήν ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ τῶν Θεοφανείων καί ἡγίασε τόν χῶρον καί τούς πιστούς καί μετέδωσεν αὐτοῖς ὕδωρ ἡγιασμένον καί ἔλαβον καί ἔπιον.

Ἐν συνεχείᾳ ἤρξατο ἡ θ. Λειτουργία εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν: Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῶν παρεπιδημούντων, Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀριανζοῦ τῆς Μητροπόλεως Γερμανίας, τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Tomis κ. Θεοδοσίου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Βοηθοῦ Ἐπισκόπου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας Αἰμιλιανοῦ, Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί παρεπιδημούντων Ἱερέων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί διακόνων, πολλοῦ λαοῦ, πολλῶν ἐθνικοτήτων, μιᾶς πίστεως ὅμως , τῆς Ὀρθοδόξου, κυκλούντων τό Κουβούκλιον τοῦ Παναγίου Τάφου.

Εὐθύς μετά τήν ἀπόλυσιν ἐνώπιον τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου, ὁ Μακαριώτατος ἡγίασεν διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μετά τοῦ Τιμίου Ξύλου καί τόν Μέγαν Ἁγιασμόν τούς πιστούς, ἐν ᾧ εἷς  τῶν Ἀρχιερέων διένειμε τό Ἀντίδωρον.

Ἐπί τῇ λήξει τούτων, ἀπό τοῦ Καθολικοῦ καί διά τοῦ χώρου ἔμπροσθεν τοῦ Κουβουκλίου, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἐξῆλθε τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῶν κωδώνων κρουομένων χαρμοσύνως, καί ἀνῆλθεn εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα προσηνέχθη ἡ ἁρμόζουσα τῇ ἑορτῇ  ὑλική ἀναψυχή καί ἐξεφράσθησαν αἱ δέουσαι ἑόρτιοι προσρήσεις.

Ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὑψῶν τό ποτήριον εἶπεν: «Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν Θεοφανείων εἶναι τό πλήρωμα πάσης δικαιοσύνης, εἶναι τό ἐπισφράγισμα τῆς ἑορτῆς τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κατά τήν ἱεράν αὐτήν ἡμέραν τῶν Θεοφανείων ἐφανερώθη εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους τό μυστήριον τῆς Τρισηλίου Θεότητος, τό μυστήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐπίσης, κατά τήν ἡμέραν ταύτην ἐφανερώθη καί διεδόθη εἰς ἡμᾶς τό βάπτισμα τῆς μετανοίας, τό βάπτισμα τῆς ἐλευθερίας, τῆς καθάρσεως καί τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, διά τοῦ βαπτίσματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εὐχόμεθα ὅπως τό φῶς τῆς Τρισηλίου Θεότητος, δηλαδή τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον ἐν εἴδει περιστερᾶς ἐφανερώθη ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ κατά τήν βάπτισιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπό Ἰωάννου τοῦ Ἁγίου Βαπτιστοῦ καί Προδρόμου, νά φωτίζῃ καί νά χαρίζῃ τήν φωτιστικήν δύναμιν καί ἐνέργειαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν εἰς πάντα ἄνθρωπον καί εἰς τόν κόσμον ἅπαντα, εἰς δέ ἡμᾶς τούς Ἁγιοταφίτας νά δίδῃ τήν δύναμιν νά συνεχίσωμεν τήν ἀποστολήν, τήν ὁποίαν ὁ Θεός μᾶς ἀνέθεσε, δηλονότι τήν διαφύλαξιν καί λειτουργίαν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τά ὁποῖα παραμένουν ὡς χῶροι λειτουργικοί, δίδουν τήν μαρτυρίαν τῆς ἐνσαρκώσεως, σταυρώσεως, ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀπολυτρώσεως. Εὐχόμεθα, ὅπως τό φῶς τῆς Τρισηλίου Θεότητος φωτίζῃ τάς ψυχάς πάντων ἡμῶν, φωτίζῃ δέ καί τάς διανοίας τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, οὕτως ὥστε νά ἐργασθοῦν διά τήν εἰρήνην καί τήν κατάπαυσιν τοῦ πυρός, διότι ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, «δέν ὑπάρχει πιό ὡραῖον πρᾶγμα ἀπό τήν εἰρήνην καί ὅπου ἐπικρατεῖ ἡ εἰρήνη, ἐκεῖ καταργοῦνται οἱ πόλεμοι, αἱ αἱματοχυσίαι καί αἱ διχόνοιαι καί εἰρηνεύει πᾶσα ὁρατή καί ἀόρατος κτίσις».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_9_placeholder