1. Σάββατον ἑσπέρας.

Ἡ ἑορτή τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἱερῶν εἰκόνων, ὁ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἑωρτάσθη μέ πᾶσαν μεγαλοπρέπειαν καί λαμπρότητα συμφώνως πρός τήν Ἁγιοταφιτικήν παράδοσιν καί τήν προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τήν Α’ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, 28^ην Φεβρουαρίου/13^ην Μαρτίου 2011, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἡ ἑορτή ἤρχισε διά τῆς ἀναγνώσεως ἀφ’ ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου, τήν 1.45 μ.μ. ὥραν, τῆς Θ’ ὥρας εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Μετά ταῦτα, τῶν κωδώνων πανηγυρικῶς κρουομένων, ἠκολούθησε κάθοδος διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ εἰς τό Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς Αὐτόν,  ὁ προεξάρχων τῆς πανηγύρεως τοῦ Ἑσπερινοῦ, Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔβαλε: «Εὐλογητός» καί ἐθυμίασε πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως καί προσεκύνησε, μετ’ Αὐτόν δέ καί οἱ συνοδεύοντες Αὐτόν Ἀρχιερεῖς.

Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις εἰς τόν τίμιον λίθον καί εἰς Αὐτόν τοῦτον τόν Πανάγιον Τάφον τοῦ Κυρίου ὑπό τῆς Α.Θ.Μ., τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἀρχιμανδριτῶν.

Ἀκολούθως ἔλαβε χώραν ὁ Μέγας Ἑσπερινός μετά τῶν Ἀνοιξανταρίων, τοῦ Θυμιάματος ἀνά τά Προσκυνήματα, τῆς Μεγάλης Εἰσόδου καί τῆς Ἀρτοκλασίας εἰς τό ἔναντι τοῦ Ἁγίου Τάφου Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἡ  λειτουργική καί προσκυνηματική τάξις ἐτηρήθη εἰς ἀτμόσφαιραν ὁλίγον τι θορυβώδη, λόγῳ τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα εἰς τήν αὐτήν ἡμερομηνίαν καί ὑπό τῶν ἄλλων χριστιανικῶν Δογμάτων, ἤτοι Φραγκισκανῶν, καί Προχαλκηδονίων καί λόγῳ τοῦ πλήθους τῶν προσκυνητῶν καί τῶν περιηγητῶν εἰς τόν Ναόν κατά τήν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.

Πρό τοῦ τέλους τοῦ ἡμετέρου Ἑσπερινοῦ, ἔλαβε χώραν ἡ κατόπιν διευθετήσεων πρό τινων ἐτῶν ἄνοδος τῶν Συριάνων εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν  ἄνευ ραβδούχου, Ἐπισκοπικοῦ σκήπτρου  καί σταυροῦ καί ἐν προσευχῇ χαμηλοφώνῳ.

2. Κυριακή πρωΐα

Τήν 7.00 μ.μ. τῆς Κυριακῆς, 28^ης Φεβρουαρίου/13^ης Μαρτίου 2011, κυριωνύμου ἡμέρας τῆς ἑορτῆς, ἤρξατο ἡ ἐν πομπῇ καί κωδωνοκρουσίᾳ κάθοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ αὐτῶν Μοναστηρίου εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα ἡ Πατριαρχική συνοδεία κατηυθύνθη πρός τό Καθολικόν. Τῶν σημάντρων τοῦ Γολγοθᾶ κρουομένων, ἐνεδύθησαν εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ ὁ Προεξάρχων τῆς ἑορτῆς Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί οἱ συλλειτουργοί Αὐτῷ Ἀρχιερεῖς, Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, Γέρων Δραγουμᾶνος, Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως κ. Χριστόδουλος, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος καί Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, καί ἡ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιμανδρῖται καί οἱ παρεπιδημοῦντες ἱερεῖς τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Τῶν ἱεροψαλτῶν ψαλλόντων εἰς Βυζαντινήν Ἐκκλησιαστικήν Μουσικήν καί τοῦ Ἐκκλησιάσματος κατανυκτικῶς μετέχοντος, ἐτελέσθη ἡ Θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, παρουσίᾳ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θ. Λειτουργίας, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τήν λιτάνευσιν τῶν Ἁγίων εἰκόνων ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης τοῦ Καθολικοῦ.

Τούτου γενομένου, ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Ἱερεῖς καί οἱ Διάκονοι ἐνδεδυμένοι ἐξῆλθον τοῦ Καθολικοῦ καί κρατοῦντες χερσί τάς Ἁγίας εἰκόνας περιεφέρθησαν τρίς πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου καί ἀνά τά προσκυνήματα τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως, τοῦ Παρεκκλησίου τοῦ Ἀδάμ, τοῦ  «Διεμερίσαντο τά ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς», τοῦ Ἁγίου Λογγίνου, τῶν Κλαπῶν καί ἀφήνοντες δεξιά αὐτῶν τό Παρεκκλήσειον τῶν Φραγκισκανῶν «Μή μου ἅπτου», ἔφθασαν ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου.

Ἐνταῦθα  ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσε τήν Εὐαγγελικήν περικοπήν καί τάς ἐκ τοῦ Τριῳδίου εὐχάς «Αἰωνία ἡ μνήμη» ὑπέρ τῶν προασπισαμένων τάς Ἁγίας εἰκόνας καί τά «ἀναθέματα» κατά αὐτοκρατόρων καί ἀρχιερέων τῶν ἀρνηθέντων καί πολεμησάντων ταύτας.

Τούτων τελεσθέντων, τοῦ «Τίς Θεός μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν» ψαλλομένου, πάντες εἰσῆλθον εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ, ἔνθεν τά ἄμφια ἀπεκδυσάμενοι, ἐξῆλθον, τῶν κωδώνων κρουομένων καί ἐν χαρᾷ πολλῇ ἀνῆλθον εἰς τήν Πατριαρχικήν αἴθουσαν.

Εἰς αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Οἱ ἐξ ἀσεβείας  εἰς εὐσέβειαν προβάντες καί τῷ φωτί τῆς γνώσεως ἐλλαμφθέντες, ψαλμικῶς τάς χεῖρας κροτήσωμεν, εὐχαριστήριον αἶνον Θεῷ προσάγοντες καί τάς ἱερᾶς Χριστοῦ εἰκόνας, τῆς Πανάγνου καί πάντων τῶν Ἅγίων τιμητικῶς προσκυνήσωμεν, ἀποβαλλόμενοι τήν δυσσεβῆ τῶν κακοδόξων θρησκείαν. Ἡ γάρ τιμή τῆς εἰκόνος, ὥς φησι Βασίλειος ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνεκάλεσε πάντας ἡμᾶς εἰς τόν τόπον τοῦ σταυρικοῦ μαρτυρίου, ἀλλά καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα ἑορτάσωμεν πανηγυρικῶς τά τῆς εὐσεβείας νικητήρια τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου δηλονότι ἡμῶν πίστεως ἐπί τῆς δυσσεβείας τῆς τῶν κακοδόξων θρησκείας.

Τό γεγονός τοῦτο ἀφορᾷ εἰς τήν ἀνάμνησιν τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καί σεπτῶν εἰκόνων, γενομένης παρά τῶν ἀειμνήστων Αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ καί τῆς μητρός αὐτοῦ Θεοδώρας, ἐπί τῆς Πατριαρχίας τοῦ Ἁγίου καί Ὁμολογητοῦ Μεθοδίου.

Ἡ ἀναστήλωσις τῶν εἰκόνων κατ’ οὐσίαν σημαίνει τήν διά τῆς προσκυνήσεως ἀποδιδομένην τιμήν εἰς τάς ἱεράς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἡ διά προσκυνήσεως τιμή τῶν Ἁγίων εἰκόνων ἀποτελεῖ θεμελιώδη πίστιν τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἁγίων αὐτῆς Γραφῶν, τῶν μαρτυρουσῶν τό μυστήριον τῆς εὐσεβείας, δηλονότι τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας.

«Μέγα ἐστί», κατά τόν θεσπέσιον Παῦλον, «τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον. Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη  ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ ἀνελήφθη ἐν δόξῃ», (Τιμ. Α’ 3,16).

Τό δέ μέγα τοῦτο τῆς εὐσεβείας μυστήριον αὐτό τοῦτο ἐστι τό τῆς καθ’ ὑπόστασιν τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐνσταρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Δεσποίνης ἡμῶν ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας: «Ὅτε δέ ἦλθεν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», κηρύττει ὁ Παῦλος, «ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Ὑἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον», (Γαλ. 4,4).

Ἐάν ὁ παλαιός Ἀδάμ ἐποιήθη κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ, «τόν Ὁποῖον οὐχ ἑώρακεν», (Ἰωάν. Α’ 4, 20) πόσον μᾶλλον ὁ «Νέος Ἀδάμ», ὁ Χριστός, «ὁ ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος», (Φιλ. 2,7). «Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, λέγει ὁ ὑμνῳδός, ἐπέλαμψε τῆς ἀληθείας. Τά προτυπούμενα πάλαι σκιωδῶς, νῦν ἀναφανδόν ἐκτετέλεσται… ἡμῖν γάρ δόξα τοῦ Σαρκωθέντος ἡ μορφή, εὐσεβῶς προσκυνουμένη οὐ θεοποιουμένη». Κατά δέ τόν Μ. Βασίλειον «πρός τό πρωτότυπον φέρει τιμή ἡ τῆς εἰκόνος. Διά τοῦτο ἐν σχέσει τιμῶντες τάς εἰκόνας, Σωτῆρος Χριστοῦ, τῶν Ἁγίων ἁπάντων τε, ἵνα αὐτῶν δεδραγμένοι, μήποτε νῦν, δυσεβείᾳ ὑπαχθείημεν».

Ὁ ἀγών τῆς μιᾶς, ἁγίας καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἀγών προασπίσεως του μεγάλου μυστηρίου τῆς εὐσεβείας ἤ ἀκριβέστερον εἰπεῖν περιχαρακώσεως τῆς σῳζούσης καί θεραπευούσης ἀληθείας ἐκ τοῦ ἐλλοχεύοντος κινδύνου τῆς ἀνθρωπίνης ἐπινοίας (ἐπινοήσεως τῆς γεννώσης τήν δυσσέβειαν, δηλαδή τήν αἵρεσιν).

Σκιρτήσωμεν λοιπόν καί ἡμεῖς μετ’ εὐφροσύνης σήμερον καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὡς θαυμαστά τά ἔργα σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, καί μεγάλη ἡ δύναμις, ὁ τήν ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ὁμόνοιαν καί συμφωνίαν ἐργασάμενος. Ἀμήν».

Ἔτη πολλά καί εὔδρομον τό στάδιον τῆς ἁγίας νηστείας.

Μετά ταύτην ἠκολούθησε ὁ Ἀρχιερατικός ἀδελφικός ἀσπασμός καί ὁ ἀσπασμός τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου καί ἡ παρ’ ἑνί ἑκάστῳ δοξολογία καί εὐχαριστία τῷ Θεῷ δι’ ὅσα μεγαλεῖα καί θαυμαστά ἐποίησεν τῷ Ὀρθοδόξῳ γένει ἡμῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 26^ης Φεβρουαρίου /11^ης Μαρτίου 2011, τῆς Α’ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν ἐψάλη ὁ Κανών τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου καί ἀνεγνώσθη ἡ Α’ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πρῶτον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Τῆς μεγαλοπρεποῦς καί ἐν ταυτῷ κατανυκτικῆς ἀκολουθίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὁ Ὁποῖος καί ἐπί τῷ τέλει τῆς ἀκολουθίας ἀπηύθυνε τόν κάτωθι Πατριαρχικόν καί Πατρικόν λόγον:

«Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό,  Χαῖρε κλῖμαξ ἐπουράνιε δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός. Χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν Μονογενῇ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Τόσον πολύ ἢγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον τῶν ἀνθρώπων, πού ἔζη εἰς τήν ἁμαρτίαν, ὥστε παρέδωκεν εἰς θάνατον, τόν μονάκριβον Υἱόν Του, διά νά μή χαθῇ εἰς αἰώνιον θάνατον, καθένας πού πιστεύει εἰς αὐτόν ἀλλά νά ἔχῃ ζωήν αἰώνιον, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής).

Τό ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον μυστήριον τῆς ἀπείρου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον ἀπεκαλύφθη εἰς ἡμᾶς, ἀγαπητοί μου  ἀδελφοί, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, ἡ ὁποία ἐγένετο συνεργός τοῦ θείου τούτου μυστηρίου. Διά τοῦτο ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐξόχως καί πρεπόντως τιμᾷ τό πρόσωπον τῆς Παναγίας κατά τό στάδιον τῆς εὐλογημένης νηστείας τῆς Αγίας Τεσσαρακοστῆς.

Τό ἰδίωμα ἀλλά καί μοναδικόν προνόμιον πού προσέλαβε ποτέ γυναῖκα εἰς τήν παγκόσμιον ἱστορίαν εἶναι ἡ προσωνυμία τῆς Παρθένου Μαρίας, Θεοτόκος. Θεοτόκον καί οὐχί Χριστοτόκον ὠνόμασε καί θεολογικῶς ἀπέδειξεν  ὅτι ἀνεδείχθη διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ Παρθένος Μαρία ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «οἱ δέ Θεοτόκον ὀνομάζουσι τήν Ἁγίαν Παρθένον ἕνα τε εἶναι φασιν Υἱόν  καί Χριστόν καί Κύριον τέλειον ἐν θεότητι, τέλειον ἐν ἀνθρωπότητι».

Ἐξ ἄλλου ἡ πλέον σημαντική καί περιεκτική ὀνομασία εἰς τήν Παρθένον Μαρία εἶναι ἀκριβῶς ἡ τῆς Θεοτόκου, δηλονότι τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Μέ αὐτήν τήν ὀνομασίαν ἀπευθύνεται ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἱκετευτικῶς ὑπέρ ἡμῶν εἰς τήν Παναγίαν: «τούς σούς ὑμνολόγους Θεοτόκε, ἡ ζῶσα καί ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν, στερέωσον…». Καί τοῦτο διότι κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, «Τοῦτο τό ὄνομα ἅπαν τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας συνίστησι. Εἰ γάρ Θεοτόκος ἡ γεννήσασα, πάντως Θεός ὁ ἐξ αὐτῆς γεννηθείς, πάντως δέ καί ἄνθρωπος. Πῶς γάρ ἄν ἐκ γυναικός γεννηθείη Θεός ὁ πρό αἰώνων ἔχων τήν ὕπαρξιν, εἰ μή ἄνθρωπος γέγονεν; Ὁ γάρ υἱός ἀνθρώπου ἄνθρωπος δηλονότι. Εἰ δέ αὐτός ὁ γεννηθείς ἐκ γυναικός Θεός ἐστιν, εἷς ἐστι δηλονότι ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός γεννηθείς ἐκ γυναικός Θεός ἐστιν, εἷς ἐστι δηλονότι ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός γεννηθείς κατά τήν θείαν καί ἄναρχον οὐσίαν καί ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ἐκ τῆς Παρθένου τεχθείς κατά τήν ἠργμένην καί ὑπό χρόνον οὐσίαν ἤτοι τήν ἀνθρωπίνην.

Μέ ἄλλα λόγια, αὐτό τό ὄνομα συνθέτει ὁλόκληρον τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας. Ἄν λοιπόν αὐτή πού γέννησε εἶναι Θεοτόκος, ὁπωσδήπoτε εἶναι Θεός καί Αὐτός πού γεννήθηκε ἀπ’ αὐτήν  ὁπωσδήποτε καί ἄνθρωπος. Γιατί πῶς θά μποροῦσε νά γεννηθῇ ἀπό γυναῖκα Θεός, πού ἔχει τήν ὕπαρξιν πρίν ἀπό τούς αἰῶνες, ἄν δέν ἔγινε ἄνθρωπος; Ἄν πάλι αὐτός, πού γεννήθηκε ἀπό γυναῖκα εἶναι Θεός, ἕνας εἶναι βέβαια καί αὐτός πού γεννήθηκε ἀπό τόν Θεόν Πατέρα κατά τήν θείαν καί ἄναρχον οὐσίαν καί τελευταῖα ἀπό τήν Παρθένον κατά τήν οὐσίαν, πού ἔχει ἀρχήν καί εἶναι ὑπό χρόνον, δηλαδή τήν ἀνθρωπίνην.

Καί εἶναι περιεκτική ἡ ὀνομασία Θεοτόκος, διότι εἰς τό πρόσωπον τῆς Παρθένου Μαρίας ἐπληρώθη τά ὑπό τοῦ μεγαλοφωνωτάτου Προφήτου Ἠσαΐου λεχθέντα: «Δώσει Κύριος αὐτός ὑμῖν σημεῖον∙ ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἔξει καί τέξεται υἰόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἠσ. 7, 14) Καί… «ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν… καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος», (Ἠσ. 9,6).

Ἡ Θεοτόκος καί ἀειπάρθενος Μαρία, μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, καθίσταται τό δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τόν εὐαγγελιστήν Λουκᾶν: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι. Διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ», (Λουκ. 1, 35). Ὁ δέ Υἱός τοῦ Θεοῦ δηλονότι «ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος» ἐκ τοῦ και διά τοῦ δοχείου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος  τήν Παρθένον Μαρίαν σωματούμενος γίνεται καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, «ὁ Ἐμμανουήλ».

Νά λοιπόν διατί ἡ Παρθένος Μαρία ἀποκαλεῖται Θεοτόκος ἀλλά καί κλῖμαξ (σκάλα) ἐπουράνιος, δι’ἧς κατέβη ὁ Θεός ἐπί γῆς, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος (Φιλιπ. Ζ’, 7-8).

Γέφυρα δέ μετάγουσα (μεταφέρουσα) τούς ἐκ γῆς (τούς ἀνθρώπους) πρός οὐρανόν εἰς τήν δόξαν τῆς βοασιλείας τῶν οὐρανῶν, εἰς τήν δόξαν εἰς τήν ὁποίαν συμμετέχει, δηλαδή τήν δόξαν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ αὐτῆς «καί ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου στεφάνων δόξης ἀξίωσον τούς ὑμνοῦντας σε Θεοτόκε», λέγει ὁ ὑμνῳδός.

Ἡ Παρθένος Μαρία, Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὡς ἡ φυσική, ἀλλά καί πνευματική κλῖμαξ καί γέφυρα μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου, οὐρανίου καί ἐπιγείου κόσμου, ἀποτελεῖ τό αὐθεντικόν πρότυπον τῆς κοινῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως, τῆς ἀξιωθείσης διά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῆς κοινωνίας τῆς θείας δόξης.

Ἡ δέ θεία δόξα δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τήν ἐλευθερίαν τῆς δουλείας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, δηλαδή τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτάς διά τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ Παναγία Θεοτόκος μετέχουσα εἰς τήν δόξαν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ αὐτῆς, μετέχει κάι τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ. Διά τοῦτο λοιπόν ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῶν θεοπνεύστων ὑμνῳδῶν αὐτῆς ἀπευθύνεται στήν Παναγία ζητοῦσα τήν μεσιτείαν καί τήν πρεσβείαν αὐτῆς εἰς τόν Υἱόν της, ἵνα καταστήσῃ καί ἡμᾶς διά τοῦ καιροῦ τῆς Ἁγίας νηστείας καί μετανοίας τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀξίους τῆς κοινωνίας τῆς ἀναστάσεως καί τῆς δόξης τοῦ  Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν».

Ἡ αὐτή ἀκολουθία ἐτελέσθη ὡσαύτως εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Μεγάλης Παναγίας καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας Σεϊδανάγιας καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Θεοδώρων μετά Ἑσπερινοῦ καί μετά θείας Λειτουργίας, ἧς προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος τήν ἑπομένην Σάββατον τῆς Α’ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ διά τῶν κολλύβων θαύματος τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Καθαράν Τετάρτην, 24^ην Φεβρουαρίου /9^ην Μαρτίου 2011 ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τά ρᾶσα τοῦ νεήλυδος Δημητρίου Ἀργυροπούλου, διακονητοῦ ἤδη εἰς τόν Ἱ.Ν. Ἀναστάσεως, εὐχόμενος αὐτῷ συνετήν καί σώφρονα Ἁγιοταφιτικήν μοναχικήν διακονίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Καθαράν Τετάρτην, 24^ην Φεβρουαρίου /9^ην Μαρτίου 2011, ἐτελέσθη μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου καί τῶν Ὡρῶν ἡ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, χοροστατοῦντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Τήν Θ. Λειτουργίαν ταύτην παρηκολούθησαν οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες, μονάζουσαι τοῦ Πατριαρχείου καί μέλη τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων ἐτελέσθη ὡσαύτως καί ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί εἰς τήν ἐν τῇ χριστιανικῇ συνοικίᾳ Ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου ἐνδόξου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου ἐπί τῇ πρώτῃ καί δευτέρᾳ εὑρέσει τῆς Τιμίας Κάρας αὐτοῦ.

Τήν θ. Λειτουργίαν ταύτην ἐτέλεσεν ὁ ἐν Κατάρ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης π. Μακάριος, εἰς ταύτην δέ συμμετέσχον μονάζουσαι τοῦ Πατριαρχείου, μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας Ἱεροσολύμων καί τοῦ ἀραβοφώνου Ὀρθοδόξου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Μετά τήν Θ. Λειτουργίαν ὁ ἐκ Φχές τῆς Ἰορδανίας, Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος, ἐδεξιώθη τούς λειτουργούς καί τούς συνεορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, 21^ης Φεβρουαρίου /6^ης Μαρτίου 201, συμφώνως πρός τήν τάξιν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ὁ ἡγούμενος αὐτῆς καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἀνέγνωσεν εἰς τό τέλος τῆς ἀκολουθίας τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης τήν συγχωρητικήν εὐχήν  δι’ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, συγχώρησιν καί συνδιαλλαγήν ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Μετά τήν ἀνάγνωσιν τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς καί ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό: «Ἐπί τόν ποταμόν Βαβυλῶνος…», οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου ἀντήλλαξαν μετά τοῦ Μακαριωτάτου καί μεταξύ αὐτῶν τόν ἐν Χριστῷ ἀδελφικόν ἁσπασμόν, οἱ δέ λοιποί Ἁγιοταφῖται Πατέρες, αἱ μονάζουσαι καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς παροικίας Ἱεροσολύμων διερχόμενοι ἠσπάσθησαν τήν χεῖρα τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων καί ἐν συνεχείᾳ ἀντήλλαξαν μεταξύ αὐτῶν τόν ἀδελφικόν ἀσπασμόν καί τήν εὐχήν «Καλή Σαρακοστή».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 19^ην Φεβρουαρίου/ 4^ην Μαρτίου 2011, ἔλαβε χώραν εἰς τό ἐν τῷ Πατριαρχείῳ παρεκκλήσιον τῆς Πεντηκοστῆς ἡ εἰς μοναχόν κουρά,  ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου κατόπιν αἰτήσεως αὐτῶν καί ἐγκρίσεως ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τοῦ ἄχρι νῦν δοκίμου Λιβίου Μαυροκορδάτου, διακονητοῦ εἰς τό σεπτόν προσκύνημα τῆς Βηθλεέμ, τοῦ δοκίμου Ἀθανασίου Τσετσίου, διακονητοῦ πρίν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου καί προσφάτως ὡσαύτως εἰς Βηθλεέμ καί τοῦ δοκίμου Χρήστου Κεσόγλου, διακονητοῦ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ καρέντες, μεταλλάξαντες τρόπον ζωῆς ἐπί τό τελειότερον, μετήλλαξαν καί ὀνόματα. Ὁ Λίβιος Μαυροκορδᾶτος μετωνομάσθη εἰς Λεόντιον, ὁ Ἀθανάσιος Τσέτσιος μετωνομάσθη εἰς Ἀντώνιον καί ὁ Χρῆστος Κεσόγλου εἰς Χρύσανθον.

Εἰς τήν τελετήν τῆς κουρᾶς παρίσταντο οἱ Γέροντες τῆς Ἀδελφότητος, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Βηθλεέμ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος καί ἄλλοι Ἁγιοφῖται Πατέρες.

Κείρας τούτους ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐνίσχυσεν αὐτούς διά λόγων Πατρικῶν παραμυθιτικῶν, λέγων εἰς αὐτούς ὅτι ἀπό τῆς σήμερον τιμῶνται καί εἰσέρχονται εἰς τό τάγμα τῶν Σπουδαίων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, ἵνα διακονήσουν ἀγωνιστικώτερον εἰς τόν προσωπικόν αὐτῶν ἀγῶνα καί τελειότερον εἰς τόν προσκυνηματικόν καί τόν ποιμαντικόν.

Ὁ Μακαριώτατος συνεχάρη αὐτούς ἐπί τῇ ἐκκλησιαστικῇ πνευματικῇ ταύτῃ ἀναδείξει, ηὐχήθη αὐτοῖς ὑπομονήν  καί δύναμιν, ἵνα δίδωσιν χριστιανικήν Ἁγιοταφιτικήν μοναχικήν μαρτυρίαν, τῆς ὁποίας ἔχει ἀνάγκην ὁ κόσμος, ἰδίᾳ δέ τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον ἡμῶν καί οἱ εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα συρρέοντες προσκυνηταί.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Τετάρτην 3/16 Φεβρουαρίου 2011, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἑώρτασε τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου καί Ἄννης τῆς προφήτιδος. Μία τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Δυτικήν Ἱερουσαλήμ εἶναι αὐτή τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου. Αὕτη κεῖται πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πανεπιστημίου καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ Κοινοβουλίου- Κνέσετ. Ἡ ἀρχή αὐτῆς ἀνάγεται εἰς χρόνους ἀρχαίους, καταστραφεῖσα ὅμως εἰς τούς μεσαιωνικούς χρόνους, ἀνεκαινίσθη ἐκ βάθρων περί τά 1850 ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀβραμίου, ὁδηγηθέντος εἰς αὐτήν δι’ ὁπτασίας, ὑποδειξάσης αὐτῷ καί τόν ἐν αὐτῇ τάφον τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου.

Εἰς τήν Μονήν ταύτην ἡγουμενεύει ὁ Κύπριος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος πλέον τῆς τριακονταετίας. Κατά τό διάστημα τοῦτο ἐπετέλεσε σημαντικώτατον συντηρητικόν καί ἀνακαινιστικόν ἔργον ἐν τῇ Μονῇ, ὡς οὐδείς τῶν πρό αὐτοῦ ἡγουμένων διά δέ τῶν ἐνεργειῶν αὐτοῦ προσφάτως ἡ Μονή ηὐτύχησε νά ἔχῃ μικρόν τμῆμα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Συμεών, δωρηθέντος τῷ Πατριαρχείῳ, κατόπιν αἰτήσεως αὐτοῦ, παρά τῆς Μητροπόλεως Ζαντάρ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κροατίας καί ἐγκατεσταθέντος ἐν αὐτῇ διά θείας Λειτουργίας, ἧς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τήν 4^ην/17^ην Ὀκτωβρίου 2010.

Εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν αὐτοῦ ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, τοῦ χρηματισθέντος ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μή ἰδεῖν θάνατον πρίν ἴδῃ τόν Χριστόν Κυρίου καί ἀναφωνήσαντος, ὅτε ἐδέχθη Αὐτόν εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ, τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμὰ Σου ἐν εἰρήνῃ…», (Λουκ. 2, 22-39).

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί τῆς θ. Λειτουργίας ἀνήμερα προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, ἱερομονάχων καί διακόνων καί συμμετεχόντων ἐν βαθείᾳ κατανύξει πολλῶν μοναζουσῶν καί πολλών λαϊκῶν πιστῶν, διαφόρων ἐθνικοτήτων, μιᾶς ὅμως πίστεως, τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου, ἐλθόντων διά νά προσκυνήσουν καί τό διά πρώτην φοράν εὑρισκόμενον εἰς τήν Μονήν τίμιον λείψανον τοῦ Ἁγίου, ἀνακομισθέν εἰς αὐτήν, ὡς ἄνω ἐξετέθη. Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἑλληνιστί καί ἀραβιστί.

Μετά τήν ἀπόλυσιν ὁ γηραιός καθηγούμενος, Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος ἐδεξιώθη φιλοφρόνως πάντας εἰς τό ἡγουμενεῖον, εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον διά τό ἐν γένει ἐνδιαφέρον Αὐτοῦ καί διά τήν μετακομιδήν τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ Ἁγίου Συμεών, ὁ δέ Μακαριώτατος ἐπῄνεσεν αὐτόν διά τήν φιλοπονίαν καί φιλοξενίαν αὐτοῦ καί ηὐχήθη αὐτῷ τήν ἐν ἀδιαπτώτῳ ὑγιείαν συνέχισιν τῆς διακονίας αὐτοῦ πρός δόξαν Θεοῦ, τιμήν τοῦ Ἁγίου Συμεών καί ἔπαινον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Μία τῶν εἴκοσι Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων εἶναι ἡ Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Σεϊδανάγιας, ἑορτάζουσα κατά τήν Δεσποτικήν ἑορτήν τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, 2^αν Φεβρουαρίου ἑκάστου ἔτους, ὡς καί ἐφέτος ἑώρτασε τήν Τρίτην  2^αν /15^ην Φεβρουαρίου 2011. Ἡ Ἱερά αὕτη Μονή, κειμένη εἰς τήν Χριστιανικήν συνοικίαν, πολύ πλησίον τοῦ Πατριαρχείου, εἶναι μία τῶν ἀρχαιοτάτων Ἱερῶν Μονῶν. Εἰς αὐτήν φυλάσσεται ἀρχαία καί θαυματουργός εἰκών τῆς Παναγίας τῆς Σεϊδανάγιας ἐκ τῆς Συρίας ἐλθούσης εἰς τά μέρη τοῦ Πατριαρχείου.

Προσφάτως ἀνεκαινίσθη καί συνετηρήθη τῇ ἐπιστασίᾳ τοῦ Ἀρχιτέκτονος τοῦ Πατριαρχείου κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου, χάρις εἰς τάς προσπαθείας τῆς καθηγουμένης Ὁσιωτάτης μοναχῆς Σεραφείμας, μετά τῆς ὁποίας συμμονάζουν περί τάς εἴκοσι μονάζουσαι τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θ. Λειτουργία τήν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς. Προεξάρχων τῆς πανηγύρεως ταύτης ἦτο ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, μετά τοῦ ὁποίου συνελειτούργησαν ἱερομόναχοι καί διάκονοι, ἐν κατανυκτικῇ συμμετοχῇ εὐσεβοῦς πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐξ Ἑλλήνων τῆς παροικίας, μοναζουσῶν καί Ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων.

Διαρκούσης τῆς θ. Λειτουργίας ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν ἐκ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου.

Τόν Σεβασμιώτατον, τήν συνοδείαν αὐτοῦ καί τό ἐκκλησίασμα ἐδεξιώθη φιλοφρόνως μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἡ καθηγουμένη Ὁσιολογιωτάτη μοναχή Σεραφείμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Ἡ ἑορτή τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, ἁγίου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας οὐρανοφάντορος τοῦ Μεγάλου, ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως καί ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ὡς προστατῶν τῆς παιδείας ὡς καθιερώθη κατά τόν 11^ον αἰῶνα εἰς τό Βυζάντιον πρός ἐπίλυσιν διαμάχης μεταξύ τῶν πιστῶν, περί τοῦ ποῖος ἐκ τῶν τριῶν εἶναι μεγαλύτερος, ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τό Σάββατον 30^ήν Ἰανουαρίου/ 12^ην Φεβρουαρίου 2011, εἰς τά δύο ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκπαιδευτικά κέντρα αὐτοῦ, ἤτοι: 1.  Εἰς τήν ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών Πατριαρχικήν Σχολήν, τήν προετοιμάζουσαν τούς Ἁγιοταφίτας κληρικούς, εἰς τόν ἐν αὐτῇ ἱερόν ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος. Εἰς τοῦτον τόν Ναόν ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου. Τῆς ἑορτῆς μετέσχον ἡ Σχολική Ἐφορεία, διδάσκοντες καί διδασκόμενοι καί ἐν αὐτῇ τόν πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας ἐξεφώνησεν ὁ θεολόγος καθηγητής Ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ Σχολάρχης ὁσιολογιώτατος μοναχός π. Φώτιος ἐδεξιώθη μετά τῶν καθηγητῶν τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα εἰς τήν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Σχολῆς.

2. Εἰς τήν ἐπισυναπτομένην κτιριακῶς τῷ κεντρικῷ Μοναστηρίῳ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἀραβόφωνον Σχολήν τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Εἰς τόν παρά τήν Σχολήν ἀρχαῖον ἱερόν ναόν τοῦ ἁγίου Δημητρίου ἐτελέσθη ἡ θ. Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ὑπό τοῦ καθηγητοῦ τῆς Σχολῆς ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου, συμμετεχόντων τῶν καθηγητῶν καί τῶν μαθητῶν.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας εἰς τήν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Σχολῆς ὁ καθηγητής ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος ὡμίλησε περί τοῦ ἔργου τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν πρός τούς συγκεντρωθέντας καθηγητάς, καί μαθητάς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων τήν 20ην Ἰανουαρίου/2αν Φεβρουαρίου 2011. Ὁ ὅσιος πατήρ ἡμῶν Εὐθύμιος προσῆλθεν ὡς κληρικός εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἀπό τήν πατρίδα αὐτοῦ, Μελιτινήν τῆς Ἀρμενίας, τό ἔτος 420 μ.Χ. εἰς ἡλικίαν 30 περίπου ἐτῶν. Ἠσκήτευσεν εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας μέ συνασκητήν τόν ὅσιον Θεόκτιστον καί ἵδρυσε μοναστήριον-Λαύραν εἰς τήν ἔρημον δεξιά τῷ κατερχομένῳ ἀπό Ἱεροσόλυμα εἰς Ἱεριχώ μετά τήν Βηθανίαν. Εἰς τήν Λαύραν αὐτήν καθωδήγησεν ἑκατοντάδας ἤ ἀκριβέστερον χιλιάδας μοναχῶν εἰς τήν μοναχικήν βιοτήν καί τήν ἐν Χριστῷ τελείωσιν, ἀναδεικνυόμενος πρότυπον ὁσίου πνευματικοῦ ἀνδρός καί διδασκάλου, ἱεραποστόλου πρός τούς νομάδας ἐλθόντας ἐκ Περσίας, προασπιστής τοῦ Χριστολογικοῦ Δόγματος τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος (451 μ.Χ.) καί ποιητής σημείων καί θαυμάτων, τῇ θείᾳ βοηθείᾳ, διά τήν παρηγορίαν ἀσθενῶν καί ἐνδεῶν.

Ὁ ὅσιος Εὐθύμιος μετά τοῦ ὁσίου Θεοκτίστου εἶναι οἱ διδάσκαλοι εἰς τήν μοναχικήν ζωήν καί τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου. Ἀπεβίωσεν εἰς ἡλικίαν 96 ἐτῶν. Τόν βίον αὐτοῦ συνέγραψεν ὁμοῦ μετ’ ἄλλων Παλαιστινίων Ἁγίων ὁ Κύριλλος ὁ Σκυθοπολίτης.

Ἡ ἱδρυθεῖσα ὑπ’αὐτοῦ Λαύρα, καταστραφεῖσα ὑπό τοῦ χρόνου καί τῶν ἐπιδρομῶν, ἀνεσκάφη τόν 19^ον αἰῶνα καί πρό εἰκοσαετίας ὑπό τοῦ Ἕλληνος Ἀρχαιολόγου κ. Ἰωάννου Μεϊμάρη, εἴτα δέ ὑπό τῆς Ἰσραηλινῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας καί διατηρεῖται σήμερον ὡς ἐπισκέψιμος ἀρχαιολογικός χῶρος.

Ἡ μνήμη τοῦ τοιούτου μεγάλου ὁσίου ἀνδρός ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τήν Χριστιανικήν συνοικίαν παρά τό Πατριαρχεῖον.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θ. Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ ἱερομονάχων καί διακόνων.

Εἰς τήν ἑορτήν προσέτρεξαν μοναχοί,μοναχαί καί λαϊκοί  καί ἐπλήρωσαν τόν ναόν καί ἐτίμησαν τόν Ἅγιον καί ἐδόξασαν τόν Θεόν, τόν παρέχοντα τούς ἁγίους Αὐτοῦ τῇ Ἐκκλησία ὡς πρότυπα ζωῆς ἐν Χριστῷ καί πρέσβεις ἐν οὐρανῷ.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἐδεξιώθη τόν Σεβασμιώτατον καί τήν συνοδείαν αὐτοῦ καί τούς ἑορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον ἡ καθηγουμένη Ὁσιωτάτη μοναχή Χριστονύμφη.

Θεία Λειτουργία ἐτελέσθη κατά τήν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς καί ἐπί τῶν ἐρειπίων τῆς Βασιλικῆς τῆς Ἱερᾶς Λαύρας τοῦ ὁσίου, τῇ εὐγενεῖ ἀδείᾳ τῆς Ἰσραηλινῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας ὑπό τοῦ ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου μέ συμμετοχήν εὐαρίθμων πιστῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_9_placeholder