Τό Σάββατον, 25^ην Δεκεμβρίου 2011/ 7^ην Ἰανουαρίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων εἰς τήν πόλιν τῆς Βηθλεέμ, συμφώνως πρός τήν ἀνέκαθεν κρατήσασαν προσκυνηματικήν, ἐκκλησιαστικήν καί τυπικήν διάταξιν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων .

Α. Ἡ παραμονή τῆς ἑορτῆς.

Ὁ ἑορτασμός τῆς μητροπόλεως ταύτης τῶν ἑορτῶν, κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυστόστομον, ἤρχισεν ἀπό τῆς παραμονῆς, 24^ης Δεκεμβρίου 2011 / 6^ης Ἰανουαρίου 2012.

Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας ταύτης ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον τόν Προϊστάμενον τῆς Ἰσραηλινῆς Ἀστυνομίας τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί τόν Προϊστάμενον τοῦ Τμήματος τοῦ Πύργου τοῦ Δαβίδ-Κισλᾶ κ. Μπαρέκετ μετά συνεργατῶν αὐτῶν καί τόν Διευθυντήν τοῦ Τμήματος Χριστιανικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρζῆε.

Οὗτοι μετά τήν σύντομον ἐθιμοτυπικήν ἐπίσκεψιν ταύτην προεπορεύθησαν μετά τῶν Προσκόπων τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐκ τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἀπό τῆς Πύλης τοῦ Πατριαρχείου πρός τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ τήν 9.15 π.μ. συμφώνως πρός τό πρόγραμμα.

Ἀπό τῆς Πύλης τοῦ Δαυΐδ ἡ Πατριαρχική Συνοδεία, ἐπιβιβασθεῖσα ὀχημάτων κατηυθύνθη πρός τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ νοτίως τῶν Ἱεροσολύμων πρός τήν Βηθλεέμ παρά τήν ἀρχαίαν ἠρειπωμένην σήμερον Μονήν τοῦ Καθίσματος. Αὕτη ἠγέρθη τόν 5^ον αἰῶνα ὑπο τῆς εὐσεβοῦς προσκυνητρίας Ἱκελίας εἰς τήν θέσιν, ὅπου ἐκάθισεν ἡ Θεοτόκος ἐρχομένη μετά  Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος ἀπό Ναζαρέτ πρός Βηθλεέμ διά τήν ἀπογραφήν, συμφώνως πρός τό δόγμα, ἀπόφασιν τοῦ Καίσαρος Αὐγούστου.

Πρό τῆς Μονῆς ταύτης τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ ἐγένετο ὑποδοχή τοῦ Μακαριωτάτου ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνδρέου, ὑπό τῶν Δημάρχων τῶν πόλεων Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων καί ὁμάδος συνεργατῶν αὐτῶν καί ὑπό τῶν Ἰσραηλινῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ -Κφάρ Ἐτσιόν καί μεγάλης μερίδος τοῦ λαοῦ.

Μετά τήν προσκύνησιν καί τήν δέησιν ἐν τῷ Ναῷ ἠκολούθησε δεξίωσις ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνδρέου εἰς τό ἡγουμενεῖον δι’ ἐλαφροῦ νηστησίμου προσφαγίου, ἀπαραιτήτου διά τήν σωματικήν ἐνίσχυσιν καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς μακρᾶς ἀκολουθίας.

Μετά ταύτην ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐξῆλθε καί τῇ προπορεύσει τριῶν Ἰσραηλινῶν ἱππέων κατηυθύνθη πρός τήν πόλιν τῆς Βηθλεέμ διά τοῦ τάφου τῆς Ραχήλ.

Διαβᾶσα ἡ συνοδεία τόν ἐνταῦθα Στρατιωτικόν Ἰσραηλινόν ἔλεγχον, γνωστόν ὡς checking point 300, ἐγένετο δεκτή ὑπό τριῶν Παλαιστινίων μοτοσυκλετιστῶν Ἀστυνομικῶν, τῇ συνοδείᾳ τῶν ὁποίων, ὡς καί αὐτῆς τῶν Προσκόπων ἀναμενούσης εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως τῆς Βηθλεέμ, ἔφθασαν εἰς τήν πλατεῖαν τῆς πόλεως Βηθλεέμ.

Ἐνταῦθα ἐπεφυλάχθη εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον θερμή καί πάνδημος ὑποδοχή ἐκ τοῦ καθηγουμένου τοῦ προσκυνήματος τῆς Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τῶν ἱερέων- Ἁγιοταφιτῶν καί παρεπιδημούντων- ἐνδεδυμένων, τοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως, τοῦ Νομάρχου, τῆς Ἀστυνομίας καί πολλοῦ λαοῦ.

Ἀπό τήν πλατεῖαν τῆς πόλεως διά τῆς αὐλῆς τῆς Βασιλικῆς, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων ἡ «Γέννησίς Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν…», ἡ Πατριαρχική συνοδεία εἰσῆλθε διά τῆς ἀπερίττου πύλης εἰς τήν Βασιλικήν, εἰς τήν ὁποίαν ἅμα τῇ εἰσόδῳ δεξιά ἵστατο πρός ὑποδοχήν κατά τό καθεστώς ὁ Ἕλλην Πρόξενος κ. Σωτήριος Ἀθανασίου.

Ἅμα τῇ εἰσόδῳ ἡ Πατριαρχική συνοδεία διέσχισε τήν Βασιλικήν, ὅπερ δικαίωμα μόνον ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων καί ἀπό τοῦ χώρου πρό τοῦ εἰκονοστασίου κατῆλθε διά τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον.

Ἐνταῦθα ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις εἰς τόν Ἀστέρα καί τήν Φάτνην τῶν ἀλόγων,  μεθ’ ὅ ἡ ἄνοδος ἀπό τῆς βορείου πύλης καί τοῦ πρό ταύτης παρεκκλησίου εἰς τόν ἀποκλειστικόν ἐπίσης χῶρον τῶν Ὀρθοδόξων πρό τοῦ εἰκονοστασίου.

Ἐνταῦθα ἀνεγνώσθησαν αἱ Μεγάλαι Ὧραι τῶν Χριστουγέννων καί ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός μετά τῆς θείας Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, ληξάσης κατά τό καθεστώς τήν 3.30 μ.μ. ὥραν.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἀπό τῆς Βασιλικῆς διά τοῦ βαπτιστηρίου ἦλθεν εἰς τό Μοναστήριον, ἔνθα ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος παρέθεσε πλουσίαν νηστήσιμον τράπεζαν εἰς τήν ἀνακαινισθεῖσαν ὑπό τούτου μεγαλοπρεπῆ αἴθουσαν.

Τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας ταύτης, περί ὥραν 6.00 μ.μ. παρετέθη τράπεζα εἰς τόν ἐκπρόσωπον τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας Πρωθυπουργόν κ. Σαλάμ Φαγιάντ καί τόν Ὑπουργόν Βιομηχανίας καί Ἐμπορίου τῆς Ἰορδανίας κ. Σάμη Γκάμου καί ἄλλους ἀξιωματούχους τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας καί προύχοντας τοῦ ποιμνίου ἡμῶν.

Εἰς τήν τράπεζαν ταύτην ἡ Α.Θ.Μ. προσέφερεν εἰς τόν κ. Σαλάμ Φαγιάντ μεγάλην καί ὡραιοτάτην φάτνην ἐκ μαργαριταρορίζης κατεσκευασμένην εἰς Βηθλεέμ. Εἰς τόν ἐκπρόσωπον τῆς Ἰορδανίας ὁ Μακαριώτατος ὡσαύτως προσέφεραν φάτνην ἐκ μαργαριταρορρίζης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/j_p0lo_N9JM

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Κυριακήν πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, 19^ην Δεκεμβρίου 2011 /1^ην Ἰανουαρίου 2012, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων κατά τήν τάξιν αὐτῆς ἐτέλεσε μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Πατέρων αὐτῆς, Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων,Ἱερέων, Ἱερομονάχων,Ἱεροδιακόνων, Μοναχῶν καί Μοναζουσῶν, τῶν διακονησάντων τά Πανάγια Προσκυνήματα. Το μνημόσυνον τοῦτο ἐτελέσθη εἰς τό λειτουργικόν πλαίσιον θείας Λειτουργίας, ἧς προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Γέρων Ἀρχιγραματεύς εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Εἰς τό μνημόσυνον τοῦτο, εἰς τό ὁποῖον μετέσχον οἱ πλεῖστοι τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἰεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Εἰς τό Πατριαρχεῖον, μετά τό μνημόσυνον, οἱ Πατέρες, λαμβάνοντες τό κόλλυβον, ηὐχήθησαν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν μακαρίων προκατόχων αυτῶν ἐν χῶρᾳ ζώντων μετά δικαίων καί ὁσίων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τό Σάββατον, 18^ην/ 31^ην Δεκεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μοδέστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων  (632-634).

Ἡ μνήμη αὐτοῦ ἑωρτάσθη εἰς τό παρεκκλήσιον αὐτοῦ, εἰς τό ὁποῖον καί ὁ τάφος αὐτοῦ ἐπί τοῦ λόφου Ἀμπού-Τόρ, κειμένου εἰς τήν νότιον νέαν Ἱερουσαλήμ καί χωριζομένου ἀπό τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών διά τῆς φάραγγος Ἐννώμ.

Ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων ἐνθυμεῖται εὐγνωμόνως τόν Ἅγιον Μόδεστον διά τήν προσφοράν αὐτοῦ εἰς αὐτήν μετά τήν καταστροφικήν ἐπιδρομήν τῶν Περσῶν εἰς Παλαιστίνην, τό 614.

Ὁ Ἅγιος Μόδεστος εἶχε διατελέσει Πρεσβύτερος εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ ἀββᾶ Θεοδοσίου, διετέλεσε δέ καί τοποτηρητής τοῦ Θρόνου Ἱεροσολύμων, ὅτε ὁ Πατριάρχης Ζαχαρίας ἀπήχθη ὑπό τῶν Περσῶν εἰς Περσίαν μετά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ὑπό τήν ἰδιότητα αὐτοῦ ταύτην Ἀρχιμανδρίτης ὤν, δέ ἐκ σπλάχνων ἀγάπης κινούμενος, ἀνέλαβε ρόλον ἐμψυχωτοῦ τῶν ψυχῶν, θεραπευτοῦ ἀνθρώπων καί ζῴων, βοηθείας ὑλικῆς τῶν ἐνδεῶν διά τῆς σπουδαίας συνδρομῆς τῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καί ἀνακαινιστοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῶν ἄλλων ἱερῶν Ναῶν τῶν ὑπό τῶν Περσῶν καταστραφέντων.

Τό ἔργον τῆς τοποτηρητείας αὐτοῦ ἔλαβε πέρας, ὅτε τό ἔτος 630 ὁ αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος ἔφερε θριαμβευτικῶς εἰς Ἱεροσόλυμα τόν Πατριάρχην Ζαχαρίαν καί τόν τίμιον Σταυρόν, ὅτε δέ ὁ Πατριάρχης Ζαχαρίας ἐκοιμήθη, ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων ἐκάλεσε τόν Ἅγιον Μόδεστον εἰς τήν Πατριαρχικήν διαποίμανσιν αὐτῆς.

Τήν μνήμην ἑνός τοιούτου εὐεργέτου αὐτῆς ἐτίμησεν ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν καί εἰς τό ἄνω παρεκκλήσιον αὐτοῦ δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου καί συλλειτουργούντων καί τοῦ διακόνου π. Παϊσίου. Ἡ ἐκπρόσωπος τοῦ  Γενικοῦ Προξένου κ. Ἀσπασίας Μήτση, μοναχοί, μοναχαί καί μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀπετέλεσαν τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τῆς ἑορτῆς.

Ἡ Α.Θ.Μ. μετά συνοδείας ἐπεσκέφθη τόν ἱερόν Ναόν  διαρκούσης τῆς θ. Λειτουργίας καί προσεκύνησεν.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ ἐπιστάτης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἱεροδιάκονος π. Ἀθανάσιος ἐδεξιώθη τούς μετασχόντας τῆς ἑορτῆς φιλοφρόνως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/2_UJ3wjzE_w

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Κυριακήν, 12^ην / 25^ην Δεκεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν Προπατόρων ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν πρός τιμήν αὐτῶν ἱερόν ναόν εἰς τήν πόλιν Μπετσαχούρ / Χωρίον τῶν Ποιμένων.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἔχει καθιερωθῆ ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τήν 11^ην τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, ἐάν τύχῃ Κυριακῇ ἤ τῇ πρώτῃ μετ’ αὐτήν ἐρχομένῃ διά τό ἐγγίζειν τήν ἑορτήν τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, εἰς μνήμην τῶν πρό τοῦ νόμου καί ἐν νόμῳ κατά σάρκα Προπατόρων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξαιρέτως δέ τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, εἰς ὅν πρῶτον ἐδόθη ἡ ἐπαγγελία, εἰπόντος τοῦ Θεοῦ πρός αὐτόν «ἐπευλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί σου πάντα τά ἔθνη τῆς γῆς». (Γεν. 1β’, 3 / κβ΄,18).

Διά τόν ἑορτασμόν τῆς μνήμης ταύτης μετέβη κατά τήν ὡς ἄνω ρηθεῖσαν ἡμέραν, Κυριακήν, 12^ην / 25^ην Δεκεμβρίου 2011, εἰς τήν παρακειμένην τῇ Βηθλεέμ πόλιν τῶν Ποιμένων/ Μπετσαχούρ καί εἰς τόν ἱερόν Ναόν αὐτῆς τῶν Προπατόρων, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων.

Εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ἐπεφυλάχθη Αὐτῷ θερμή ὑποδοχή ὑπό τῶν Προσκόπων, ὡς καί ὑπό τῶν ἱερέων, τῶν Ἐπιτρόπων καί τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Άριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας καί Ἐπιστάτου τοῦ παρά τήν πόλιν Μπετσαχούρ Πύργου τοῦ Ἁγίου Σάββα π. Ναρκίσσου, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Προσκυνήματος τῶν Ποιμένων ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, τῶν ἱερέων τῆς πόλεως ταύτης, ἀριθμούσης 15.000 κατοίκων καί ἑπτά χιλιάδας Ὀρθοδόξων, καυχουμένης διά τήν ἐξ αὐτῆς καταγωγήν τῶν Ποιμένων, τῶν ἀξιωθέντων κατά τήν νύκτα τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως νά ἀκούσουν τόν ἀγγελικόν ὕμνον «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,14) καί νά μεταβοῦν εἰς Βηθλεέμ καί νά ἴδουν «βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν φάτνῃ» (Λουκ. 2,12), πρεσβυτέρων π. Ἰμβραήμ, π. Σάββα καί π. Ἤσσα, τοῦ καί ἀνταποκριτοῦ Τύπου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τά Ἀραβικά Μ.Μ.Ε., ἱερέων τῶν ὁμόρων περιοχῶν τῆς Βηθλέεμκαί ἱεροδιακόνων,  παρουσίᾳ καί τοῦ Δημάρχου τῆς Πόλεως κ. Χάνα Χάϊκ.

Τῆς κατανυκτικῆς καί πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας μετέσχε ἀθρόως ὁ Ὀρθόδοξος λαός τῆς πόλεως, ψαλλούσης βυζαντινῷ τῷ ὕφει τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος. Πρός τόν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξον λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Σοφώτατοι θεῖοι, Προφῆται γεγένηνται, Ἀβραάμ ἀπόγονοι, τόν ἐκ τοῦ Ἀβραάμ καί Ἰούδα τικτόμενον Λόγον θερμῶς προαναγγείλαντες ἐν Πνεύματι αὐτῶν ἱκεσίαις Ἰησοῦ πάντας οἰκτείρησον».

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Μυστήριον ξένον καί παράδοξον ἑορτάζει σήμερον ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἡμῶν. Καί ποῖον εἶναι τό μυστήριον τοῦτο; Εἶναι ἡ ὑπό τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ προμνήστευσις τῆς ἐξ ἐθνῶν τῶν εἰδωλολατρῶν, Ἐκκλησίας διά τῶν ἐν πίστει δικαιωθέντων Προπατόρων. «Ἐν πίστει, λέγει ὁ ὑμνῳδός, τούς Προπάτορας ἐδικαίωσας, τήν ἐξ ἐθνῶν δι’ αὐτῶν, προμνηστευσάμενος Ἐκκλησίαν. Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ Ἅγιοι, ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν ὑπάρχει καρπός εὐκλεής, ἡ ἀσπόρως τεκοῦσα σε. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν».

Μάρτυρες ἀψευδεῖς τοῦ μυστηρίου τούτου γεγόνασιν οἱ θεῖοι καί σοφώτατοι προφῆται, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ καί τοῦ Ἰούδα, ἐκ τῶν ὁποίων προῆλθεν ὁ Θεός Λόγος, ὁ Χριστός.

Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς τό μέγα καί ἀνεπανάληπτον παγκόσμιον γεγονός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας θερμῶς προανήγγειλαν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οἱ Ἅγιοι Προφῆται.

Συμμάρτυς τοῦ γεγονότος τούτου ἀποτελεῖ καί ὁ ἱερός τοῦτος τόπος, ἔνθα οἱ ἀγραυλοῦντες ποιμένες, οἱ καί φυλάσσοντες φυλακάς τῆς νυκτός ἐπί τήν ποίμνην αὐτῶν, (Λουκ. 2, 8), εὐηγγελίσθησαν ὑπό τοῦ ἀγγέλου χαράν μεγάλην, «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος ἐν πόλει Δαυίδ», (Λουκ. 2, 11) (θά εἶναι δέ χαρά ὅλου τοῦ λαοῦ, διότι ἐγεννήθη σήμερον διά σᾶς Σωτήρ, ὁ Ὁποῖος ὡς ἄνθρωπος μέν εἶναι ὅμοιός σας, ἀλλά χρισμένος μέ τό πλήρωμα τῆς θεότητος, ὡς Θεός δέ εἶναι καί Κύριός σας. Καί ἐγεννήθη εἰς τήν πόλιν τοῦ Δαβίδ, πρός τόν Ὁποῖον ἐδόθησαν αἱ ἐπαγγελίαι διά τῶν προφητῶν ὅτι ἀπό τό γένος του θά προέλθῃ ὁ Χριστός καί ἡ καινή πολιτεία Αὐτοῦ, δηλονότι ἡ Ἐκκλησία. Ἵνα γνωρισθῇ διά τῆς Ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ,  (Ἐφ. 3,10).

Τῆς καινῆς ταύτης πολιτείας, τῆς ἐπιγείου καί στρατευομένης Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἀρραγές θεμέλιον ἐτέθη ὁ Χριστός, ἀπεγράφημεν πολῖται καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διά τῆς δωρεᾶς τῆς σφραγῖδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχοντες «τήν ἐλπίδα τήν ἀποκειμένην ἐν τοῖς οὐρανοῖς», (Κολ. 1,5). «Ἐν οὐρανοῖς γάρ τό πολίτευμα ἡμῶν ὑπάρχει, (Φιλιπ. 3,20), λέγει ὁ θεῖος Παῦλος. Ἐν Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων», (Ἑβρ. 12,23).

«Αἶνον προσαγάγωμεν τῷ Θεῷ», λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, «ὑμνοῦντες πιστοί τούς Προπάτορας πάντας, Χριστοῦ τοῦ δι’ ἡμας ἐπί γῆς ὁραθέντος, δοξάζοντες ἐν ᾂσμασι τόν αὐτούς θαυμαστώσαντας ὡς τήν ἔλευσιν προεκτυπώσαντας καί τήν γέννησιν τήν ἐκ Παρθένου ἀφράστως, τῷ κόσμῳ κηρύξαντας».

Ἡ Ἐκκλησία μας, μέ ἄλλα λόγια ἀγαπητοί μου, τιμᾷ ἰδιαιτέρως σήμερον τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Προπατόρων, διότι οὗτοι μέ κατ’ ἐξοχήν τόν Ἀβραάμ, προετύπωσαν τήν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ καί ἐκήρυξαν τήν ἐκ Παρθένου Μαρίας ἄφραστον γέννησιν αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ), διότι ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός: «Ὁ πλήρης κενοῦται σαρκί δι’ ἡμᾶς καί ἀρχήν ὁ Προάναρχος δέχεται· πτωχεύει δέ ὁ πλούσιος καί Λόγος ὤν Θεοῦ ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων προσκλίνεται, ὡς βρέφος τήν ἀνάπλασιν πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος ἐργαζόμενος».

 Ποιούμεθα ἐνταῦθα μνήμην τοῦ Ἀβραάμ, διότι κατά τόν Συναξαριστήν τῆς Ἐκκλησίας, «οὗτος ἐδείχθη πρόπαππος τοῦ Χριστοῦ. Προσέτι δέ ὅτι ἐκ τῆς Χαλδαίων χώρας ὡρμᾶτο καί ὅτι ἐθνικός (Ἔθνος γάρ πρό τῶν Ἰουδαίων, οἱ Χαλδαῖοι) καί ὅτι πατέρα εἶχεν εἰδωλολάτρην, ἀλλ’ ὅμως καί ἀπό τοιούτου τό γένος κατάγων, οὐδέν ἔσχε κώλυμα πρός θεογνωσίαν. Ἄλλ’ εἴ τι δεῖ καί παράδοξον εἰπεῖν, ἐντεῦθεν πρός τήν τοῦ ὄντος κατάληψιν μᾶλλον ἐχειραγωγήθη. Κατανοήσας γάρ, ὡς οὐδέν τῶν κτισμάτων Θεός καί τήν εὐταξίαν τῶν ὄντων συνιδών, ἐκ τῶν ὁρωμένων τόν ἀόρατον ἔγνω καί Θεόν τοῦτον προσεκύνησε, διακρατοῦντα καί κυβερνῶντα πάντα καί τοῖς οὖσι τήν φαινομένην εὐαρμοστίαν καί τάξιν ἐπιθέντα».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀβραάμ καίτοι κατήγετο ἐκ τῶν Χαλδαίων καί εἶχε πατέρα εἰδωλολάτρην, «οὐδέν κώλυμα ἔσχεν πρός θεογνωσίαν». Τίποτε δέν τόν ἐμπόδισε νά ἀναγνωρίσῃ τόν ἀληθινόν Θεόν ὡς Δημιουργόν καί Κτίστην πάντων τῶν κτισμάτων, ὁρατῶν καί ἀοράτων. «Κατεῖδες ὡς θέμις ἀνθρώπῳ ἰδεῖν τήν Τριάδα καί ταύτην ἐξένισας, ὡς φίλος γνησιώτατος, παμμάκαρ Ἀβραάμ· ὅθεν μισθόν κομίζῃ τῆς ξένης ξεναγίας τό γενέσθαι ἀπείρων ἐθνῶν πατήρ διά τῆς πίστεως», λέγει ὁ ὑμνῳδός.

Τῆς διά πίστεως θεογνωσίας ἐκ τῶν κτισμάτων ὁρατῶν καί ἀοράτων τοῦ Θεοῦ Λόγου διάκονοι, ὑπηρέται, προφῆται καί διδάσκαλοι ἀνεδείχθησαν παντες οἱ μετ’αὐτόν τόν Ἀβραάμ ἀπόγονοι αὐτοῦ, ἕως τῆς ὑπό τοῦ Θεοῦ Πατρός ἀποστολῆς εἰς ἡμᾶς τοῦ ἀγγέλου τῆς μεγάλης βουλῆς Αὐτοῦ. Τοῦ ἀγγέλου, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, διά τοῦ ὁποίου ὡδηγήθημεν πρός τό φῶς τῆς θεογνωσίας. «Μεγάλη βουλή τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ἐστι», διδάσκει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, «τό σεσιγημένον καί ἄγνωστον τῆς οἰκονομίας μυστήριον, ὅπερ πληρώσας διά τῆς σαρκώσεως ὁ Μονογενής Υἱός ἀπεκάλυψεν, Ἄγγελος γενόμενος τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός προαιωνίου βουλῆς». Ἐδῶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ἑρμηνεύει τούς λόγους τοῦ Παύλου,  (Ρωμ. 16,25).

 Ὁ Ἄγγελος δέ οὗτος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Υἱόν τῆς Παρθένου Μαρίας, τόν ὁποῖον τρανῶς Υἱόν ὁμοούσιον καί συναΐδιον τῷ Θεῷ καί Πατρί ἐκήρυξεν ἐν μέσῳ τῶν ἐν τῇ ἐν Νικαίᾳ τό 325 μ.Χ. Οἰκουμενικῇ συνόδῳ, συνελθόντων θεοφόρων Πατέρων, ὁ καί σήμερον συνεορταζόμενος Ἱεράρχης, ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Σπυρίδων ὁ θαυματουργός.

 Ἰδού λοιπόν, διατί καλούμεθα νά τιμήσωμεν τούς Προπάτορας ἁγίους  καί μάλιστα εἰς τόν εὐλογημένον τοῦτον τόπον τῆς Παλαιστίνης, τόν τόπον τῶν ἀγραυλούντων ποιμένων, τῶν γενομένων αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων τῆς οὐρανίου στρατιᾶς, τῶν ἀγγέλων αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». (Λουκ. 2, 13-14).

Ἑτοιμάσωμεν ἑαυτούς καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, ὡς μέλη τίμια τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ καί ὡς ἄλλοι ποιμένες εἴπωμεν πρός ἀλλήλους: «διέλθωμεν δή ἕως Βηθλεέμ καί ἴδωμεν τό ρῆμα τοῦτο τό γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν», ( Λουκ. 2,15). Ἀμήν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐγένετο ὑποδοχή τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ εἰς τήν παρακειμένην τῷ ἱερῷ ναῷ μεγάλην καί νεόκτιστον αἴθουσαν καί ἔλαβον χώραν αἱ δέουσαι προσφωνήσεις ἑκατέρωθεν. Εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος εἶπεν:

«Διπλῆ εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή, ἑορτή τῶν Προπατόρων, τῆς προετοιμασίας διά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων. Πρῶτοι οἱ Ποιμένες τῆς πόλεως ταύτης ἤκουσαν τόν ἀγγελικόν ὕμνον «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», εἶναι καί ἑορτή τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ, μεγάλου Ἱεράχου τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡμεῖς, τό Πατριαρχεῖον, χαιρόμεθα διά τό ποίμνιον ἡμῶν ἐν Μπετσαχούρ, ἐπειδή προοδεύει εἰς πνευματικά καί ὑλικά καί συνεργάζεται μέ τό Πατριαρχεῖον. Ὅπου ἡ ἑνότης, ἐκεῖ καί ἡ δύναμις. Ἡ δύναμις ἡμῶν εἶναι ἐν τῇ ἑνότητι μετά τοῦ Χριστοῦ καί μετά τῆς Ἐκκλησίας. Εὐχόμεθα ἔτη πολλά ἐν φωτί Χριστοῦ. Εὐχαριστίας εἰς ὅλους τούς συνδραμόντας διά τήν διακόσμησιν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἐν συνεχείᾳ ἡ Κοινότης παρέθεσε γεῦμα πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ εἰς αἴθουσαν διά διαφόρους ἐκδηλώσεις τῆς πόλεως.

Μετά τό γεῦμα ὁ Μακαριώτατος ἐφιλοξενήθη ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ποιμένων π. Ἰγνατίου διά τό ἐπιδόρπιον εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν, ἔνθα καί ηὐχήθη εἰς αὐτόν καί τούς διακονητάς τῆς ἱερᾶς Μονῆς πνευματικήν προκοπήν καί αἰσίαν τήν ἐπιτέλεσιν τῶν ἀκολουθιῶν τῶν Χριστουγέννων.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/hgnHcCTGyR0

ngg_shortcode_2_placeholder

Συμφώνως πρός τήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων αἱ κυρίως ἑορταί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου εἶναι τριήμεροι, ἀπό 4^ης-6^ης / 17^ης-19^ης Δεκεμβρίου 2011. Κατά τάς ἡμέρας αὐτάς ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου καί τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ.

Α. Ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου ἡμῶν Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ ἑωρτάσθη τό Σάββατον, 4^ην/17^ην Δεκεμβρίου 2011, εἰς τό παρεκκλήσιον ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ. Εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦτο εἰς τό νοτιοδυτικόν καί ὑψηλόν μέρος τῆς Μονῆς δεικνύεται τό ἀσκητήριον καί ὁ τάφος αὐτοῦ. Εἰς τοῦτο τό πτωχικόν καί ἀπέρριτον ἀσκητήριον ὁ μέγας θεολογικός καί μουσικός νοῦς ἔγραψε καί τούς θεολογικωτάτους καί ἐμμελεστάτους δογματικούς ὕμνους, τούς ὑμνολογοῦντας τό μυστήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τῆς θείας διά Χριστοῦ καί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι οἰκονομίας τοῦ Πατρός διά τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Εἰς τοῦτο τό παρεκκλήσιον ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ Ἀρχιερέως τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ ἐλθόντος διά τούς τριημέρους ἑορτασμούς Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Πνευματικοῦ τῆς Μονῆς ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου, τοῦ Προϊσταμένου τοῦ προσκυνήματος τῶν Ποιμένων Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου καί τοῦ ἱεροδιακόνου π. Μακαρίου.

Τῆς θείας Λειτουργίας μετέσχον μοναχοί, Ἕλληνες προσκυνηταί καί ἐντόπιοι Ἀραβόφωνοι ἐκ τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ καί Γαλιλαίας.

Β. Διά τήν ἑορτήν τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου ἐτελέσθη ὁλονύκτιος ἀγρυπνία μεθ’ Ἑσπερινοῦ, ἀρτοκλασίας καί θείας Λειτουργίας εἰς τό Καθολικόν τῆς Μονῆς ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, εἰς τό ὁποῖον καί φυλάσσεται ἀπό τοῦ 1965 τό τίμιον λείψανον τοῦ ὁσίου καί ἀπό τοῦ 2009 ἡ εἰκών τῆς Παναγίας τῆς Τριχερούσης.

Τῆς πανηγυρικῆς ἑορτῆς ταύτης προεξῆρξεν προσελθών τό ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου, 4^ης/17^ης Δεκεμβρίου 2011, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντος Αὐτῷ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως .

Τῆς κατανυκτικῆς ὁλονυκτίου ἀγρυπνίας μετέσχον ἐν εὐλαβείᾳ μοναχοί καί ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι πιστοί, προσελθόντες ἐκ τῶν περιχώρων τῆς Βηθλεέμ καί Γαλιλαίας

Εἰς τήν κατανυκτικήν συμμετοχήν τῆς ἀγρυπνίας συνέβαλε κατά πολύ ἡ βυζαντινή ψαλμῳδία τοῦ Ἱερομονάχου π. Φιλίππου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παντελεήμονος Χρυσοκάστρου τῆς Μητροπόλεως Ἐλευθερουπόλεως καί τοῦ Ἱερομονάχου π. Δαμασκηνοῦ ἐκ τῆς Νέας Σκήτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τοῦ Ἁγιορείτου μοναχοῦ π. Δανιήλ.

Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνεν εἰς τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τούς κάτωθι λόγους ἑλληνιστί,  μεταφράζοντος τοῦ ἱερέως π. Ἰωσήφ Χόνταλη:

«Ἡ χάρις τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου μᾶς συνήγαγε, διά νά ὑμνήσωμεν καί νά τιμήσωμεν τό ὄνομα.τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν

Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελοῦν τήν οὐράνιον βασιλείαν, τήν συνενοῦσαν τήν γῆν μέ τόν οὐρανόν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ. Ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ ὁ Χριστός ἐν τῷ σώματι καί αἵματι Αὐτοῦ εἶναι παρών. Ἡ Μονή αὐτή ἔχει ἕν ξεχωριστόν προτέρημα, τό ἄφθαρτον σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Σάββα διάπεροῦν τόν χρόνον, τήν φθοράν καί τόν κόσμον τοῦτον τόν φθαρτόν. Πολιτεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό ἀναστάσιμον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Τό ἄφθαρτον σῶμα τοῦ ὁσίου Σάββα εἶναι ἀπόδειξις τῆς δυνάμεως τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἤδη εὑρισκόμεθα εἰς τήν περίοδον τῆς προετοιμασίας διά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων. Ἄς δεχθῶμεν τόν Χριστόν εἰς τό Σπήλαιον τῶν καρδιῶν μας. Ἑκάστη ἑορτή εἶναι μία προσέγγισις πρός τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Αἱ ἑορταί δέν εἶναι διά κοσμικάς διασκεδάσεις, ἀλλά διά προετοιμασίαν τῶν ψυχῶν μας, νά πλησιάσωμεν τόν Θεόν.

Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων καθίσταται παγκόσμιος ἑορτασμός ἀπό Χριστιανούς καί μή Χριστιανούς . Τοῦτο εἶναι θετικόν καί ἀρνητικόν. Θετικόν, διότι ἑορτάζεται ἀπό ὅλους καί ἀρνητικόν διότι λαμβάνει καί κοσμικόν χαρακτῆρα. Ἡ ἑορτή εἶναι πέραν ἀπό τούς στολισμούς τοῦ ἑλάτου καί τοῦ Santa Claus. Ἡ χριστιανική ζωή εἶναι αὐτή τῶν ἀποστόλων, τῶν μαρτύρων καί τῶν ὁσίων, ὅπως ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Σάββας ὁ ἡγιασμένος. Ζῶμεν εἰς ἐποχήν παγκοσμιοποιήσεως, ἐποχήν συγχύσεως.

Ἄς παραμείνωμεν πιστοί εἰς τάς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατέρων, διά νά διατηρήσωμεν τήν ζωντάνια μας, τό ἦθος μας τό Ὀρθόδοξον. Τοῦτο μᾶς ὁμολογεῖ ἡ ἑορτή τοῦ ὁσίου Σάββα. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποτελεῖ κιβωτόν τῆς σωτηρίας. Αὕτη διατηρεῖ τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, τῆς ἐπεμβάσεως δηλαδή τοῦ Θεοῦ εἰς τόν κόσμον διά τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα καί τήν Παρθένον Μαρίαν. Τοῦτο τό γεγονός συνεχίζεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας. Σκοπός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἁμαρτίαν, ἡ ὁποία εἶναι ἀσθένεια ψυχική καί σωματική καί ἡ σωτηρία του καί ἡ ὁδήγησίς του εἰς τήν αἰωνιότητα. Ἐπί τοῦ γεγονότος τούτου χαίρεται ὁ κόσμος ὅλος ἡ οἰκουμένη ὅλη διά τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἰς τόν κόσμον, χαίρεται ἡ Ἐκκλησία διά τήν ἀλήθειαν ταύτην.

Εὐχαριστοῦμεν τόν Τριαδικόν Θεόν ἡμῶν διά τήν εὐφρόσυνον ἑορτήν ταύτην τοῦ ὁσίου Σάββα. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴη μετά πάντων ἡμῶν . Ἔτη πολλά».

Εἰς τήν πνευματικήν ταύτην εὐωχίαν προσετέθη εὐθύς μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἡ ὑλική ἀναψυχή διά τῆς λήψεως τῶν κολλύβων, ἄρτου καί οἴνου εἰς τόν νάρθηκα τῆς Μονῆς. Ἐνταῦθα ἐν συνεχείᾳ ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός, μετά τόν ὁποῖον ἡ Α.Θ.Μ. μετέσχε τῆς τραπέζης, ἀκολούθως δέ ἀνεχώρησε δι’ Ἱεροσόλυμα, προπεμπόμενος μετ’ εὐχῶν ὑπό τῶν Ἁγιοσαββαϊτῶν καί ἄλλων Πατέρων.

Γ. Τήν Δευτέραν, 6^ην/19^ην Δεκεμβρίου ἐωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ εἰς τόν ἱερόν αὐτοῦ ναόν, τόν πρῶτον τῆς Μονῆς, τόν ὁποῖον ὁ Ἅγιος Σάββας ὡνόμαζε «θεόκτιστον», διότι κατά τό ἥμισυ καί πλέον αὐτοῦ εὑρίσκεται ἐντός φυσικοῦ βράχου, κτιριακῶς συμπληρουμένου καταλλήλως, ὥστε νά εἶναι δυνατόν νά χρησιμοποιῆται ὡς Ναός.

Εἰς τοῦτον τόν Ναόν φυλάσσονται τά λείψανα τῶν ὑπό τῶν Περσῶν ἀναιρεθέντων Ἀββάδων Πατέρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου.

Εἰς τοῦτο τό παρεκκλήσιον ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ Ἀρχιερέως τῆς ἐκ τοῦ Πατριαρχείου ἐλθούσης συνοδείας Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ Πνευματικοῦ τῆς Μονῆς ἱερομονάχου π. Εὐδοκίμου, τοῦ ἱερομονάχου π. Εὐφροσύνου καί τοῦ ἱερομονάχου π. Ἀντωνίου τῆς Μητροπόλεως Σιατίστης καί τοῦ ἱεροδιακόνου π. Μακαρίου.

Ἁγιοσαββῖται Πατέρες, Ἁγιορεῖται μοναχοί καί Ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι ἀπετέλεσαν τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τῆς θ. Λειτουργίας.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἐτελέσθη τό μνημόσυνον τῶν μακαρίων κτιτόρων καί πάντων τῶν ἀποβιωσάντων Πατέρων τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα, εἰς τό κυκλικόν προαύλιον τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα, ὑπό τό ὁποῖον τό ὑπόγειον κοιμητήριον τῆς Μονῆς.

Κατά τάς τρεῖς ταύτας ἡμέρας τῶν ἑορτῶν οἱ Ἁγιοσαββῖται Πατέρες, παρά τόν κόπον τῆς ἀγρυπνίας καί τῆς ὅλης προετοιμασίας τῶν τῆς ἑορτῆς, ἐπέδειξαν καί πάλιν τόσον πρός τήν συνοδείαν τοῦ Μακαριωτάτου ὅσον καί τοῦ Σεβασμιωτάτου, πνεῦμα εἰλικρινοῦς διακονίας, ἐξυπηρετήσεως καί φιλοξενίας. Τοῦτο δέ ὅλον συνέβη εἰς τόν ἡγιασμένον χῶρον τῆς ἀρχαιοτάτης καί ἱστορικῆς ταύτης Ὀρθοδόξου Μονῆς, ὑποστάσης κατά τήν τελευταῖαν εἰκοσαετίαν πλήρη συντήρησιν, καί ἀνακαίνισιν, τόσον εἰς τούς διαδρόμους καί εἰς τά κελλία αὐτῆς, ὅσον καί εἰς τό Κεντρικόν Καθολικόν καί τά παρεκκλήσια, διακοσμηθέντα μάλιστα δι’ Ὀρθοδόξου βυζαντινῆς ἁγιογραφίας, χάρις εἰς τάς συνδρομάς τῶν προσκυνητῶν καί χάρις εἰς τήν φιλεργίαν καί ἐπιμέλειαν τοῦ Πνευματικοῦ τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου καί τήν συμπαράστασιν τῶν ὑπ’ αὐτῶν οἰκουμένων Ἁγιοσαββιτῶν.

Εὐχαριστοῦσα τόν Θεόν καί τούς Ἁγιοσαββίτας Πατέρας διά τήν τοιαύτην πνευματικήν πανδαισίαν, ἡ Ἀρχιερατική Συνοδεία ἀνεχώρησε δι’ Ἱερουσαλήμ, διερχομένη κατά τό εἰωθός διά τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου.

(Τήν ἐπιμέλειαν τοῦ φωτογραφικοῦ ὑλικοῦ ἐξαιρετικῶς ἀνέλαβε καί ἐπραγματοποίησε διά τήν ἑορτήν τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα καί τόν ἱστοχῶρον μας  ὁ φωτογράφος  προσκυνητής κ. Χρῆστος Βαλσάμης).

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/fgbldhMcGHY

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Δευτέραν, 6^ην/19^ην Δεκεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ εἰς τάς Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Πόλιν τῆς Μπετζάλλας καί τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τήν παρακειμένην τῇ Βηθλεέμ πόλιν τῆς Μπετζάλλας εἶχε πάνδημον χαρακτῆρα, καθ’ ὅτι ὁ Ἅγιος Νικόλαος εἶναι ὁ πολιοῦχος ἅγιος τῆς πόλεως. Εἶναι ὁ ἅγιος τῆς πόλεως ὄχι μόνον διά τούς Ὀρθοδόξους καί ὄχι μόνον διά τούς Χριστιανούς, ἀλλά δι’ ὅλους τούς κατοίκους τῆς πόλεως. Ὁ ναός τοῦ Ἁγίου, κτίσμα τοῦ 19^ου αἰῶνος, εἶναι παμμεγέθης καί μεγαλοπρεπῆς κατεσκευασμένος ὅλος καί τό εἰκόνοστάσιον αὐτοῦ ἐκ πέτρας, εὑρισκομένης μόνον εἰς τήν περιοχήν τῆ Μπετζάλλας.

Εἰς τόν Ναόν τοῦτον, προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας, ἀντιπροσωπεύων τόν Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην κ.κ. Θεόφιλον, ὄντα εἰς Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας δι’ ἐκκλησιαστικάς ὑποχρεώσεις ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ ἡγουμένου τῆς Μπετζάλλας Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ναρκίσσου καί τῶν ἱερέων αὐτῆς π. Νικολάου, π. Παύλου, καί π. Γιοῦσεφ καί διακόνων.

Ἡ συμμετοχή τῶν κατοίκων τῆς πόλεως εἰς τήν Λειτουργίαν ἦτο ἀθρόα καί κατανυκτική. Ἡ χορῳδία τῆς Κοινότητος μέ τήν βυζαντινήν ψαλμῳδίαν συνετέλεσε τά μέγιστα εἰς βαθυτέραν βίωσιν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Λειτουργίας καί τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ, διελθοῦσα καί διά τοῦ κάτωθι τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ὑπογείου παρεκκλησίου εἰς σχῆμα σπηλαίου, ἔνθεν πιστεύεται ὅτι διῆλθε ὁ Ἅγιος Νικόλαος κατά τήν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ἐπίσκεψιν αὐτοῦ.

Μετά τήν λιτανείαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ναρκίσσου, ἀκολούθως δέ παρετέθη τράπεζα ὑπό τοῦ ἡγουμένου καί τῆς Κοινότητος εἰς ξενοδοχεῖον τῆς πόλεως.

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἑωρτάσθη καί εἰς τόν ἱερόν Ναόν αῦτοῦ εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων, πλησίον τοῦ Πατριαρχείου. Ἐνταῦθα ἐτελέσθη Ἑσπερινός μετ’ εὐχελαίου ἀφ’ ἑσπερας καί θεία Λειτουργία προσεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ καθηγουμένου αὐτῆς ,Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου εἰς Κατάρ, ὁ ὁποῖος καί ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἑλληνιστί, ἀραβιστί καί ρωσσιστί καί τοῦ ἑορτάζοντος Ρώσου ἱεροδιακόνου π. Νικολάγιε, ἁγιορειτῶν μοναχῶν κατανυκτικῶς ψαλλόντων.

Πολλοί ἦσαν οἱ πληροῦντες τόν χῶρον τοῦ ἀνακαινιζομένου ναοῦ, Ἕλληνες τῆς παροικίας Ἀραβόφωνοι, ἐντόπιοι καί Ρωσσόφωνοι Ὀρθόδοξοι ἐκ τῆς πρῴην Σοβιετικῆς Ἑνώσεως ἐξελθόντες καί διαμένοντες εἰς τό Ἰσραήλ καί Ἕλληνες προσκυνηταί. Μετά τήν θ. λειτουργίαν καί κατά τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου ἠκολούθησε διανομή τοῦ Εὐχελαίου καί τοῦ μικροῦ τῆς Μονῆς μίνι-ἡμερολογίου εἰς τούς πιστούς καί ἀναψυκτικῶν ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου.

Ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς καί εἰς τόν ἱερόν αὐτοῦ ναόν, τόν πρῶτον τῆς Λαύρας τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα, ὡς διελήφθη ἤδη εἰς τήν ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου, (ἴδε: https://jerusalem-patriarchate.info/2011/12/19/4924/).

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/oq-xfWliKlU

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Τρίτην, 23^ην Νοεμβρίου /6^ην Δεκεμβρίου 2011, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔκειρεν εἰς τό παρά τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου παρεκκλήσιον τῆς Πεντηκοστῆς τρεῖς δοκίμους εἰς μοναχούς, τόν καθηγητήν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών, θεολόγον καί φιλόλογον δρ. Νικόλαον Ζέρβην εἰς μοναχόν Νικόλαον, τόν διακονητήν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ δόκιμον Δημήτριον Ἀργυρόπουλον εἰς μοναχόν Διονύσιον καί τόν διακονητήν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον δόκιμον Μιχαήλ Henderson εἰς μοναχόν π. Μᾶρκον.

Ἡ κουρά τῶν ἐν λόγῳ μοναχῶν ἔλαβε χώραν μετά τήν δικιμασίαν αὐτῶν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί μετά τήν ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου κατά τήν τάξιν καί τό τυπικόν τῆς Σιωνίτιδος  Ἐκκλησίας.

Μετά τήν κουράν ὁ κείρας αὐτούς καί πνευματικός αὐτῶν Πατήρ, Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐνουθέτησεν αὐτούς διά λόγων πατρικῶν, ὑπογραμμίζων τήν σημασίαν τῆς ἐντάξεως αὐτῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων καί τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, φρουρούς τῶν Ἁγίων Τόπων, ἐπί τῶν ὁποίων εἶναι ἐστραμμένα τά ὄμματα ὅλου τοῦ κόσμου.

Διά τήν ἀνταπόκρισιν εἰς μίαν τοιάυτην ἀποστολήν ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισεν εἰς τούς νέους μοναχούς πόσον σημαντικόν καί μεταξύ τῶν ἀρετῶν, διά τάς ὁποίας θά ἀγωνίζωνται, εἶναι ἡ ὑπακοή, ἡ ταπείνωσις, ἡ ἐγκράτεια καί ἡ πραότης.

Ὁ Μακαριώτατος δέν παρέλειψε νά ὑπογραμμίσῃ τήν ἀξίαν τοῦ προσκυνηματικοῦ μοναχισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει ἰδιαιτέραν θέσιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων, διά τόν ὁποῖον ἀπαιτοῦνται ἐπί πλέον αἱ ἀρεταί τῆς φυλακῆς, τῆς ἐπαγρυπνύσεως καί τῆς νήψεως.

Περαίνων ὁ Μακαριώτατος, ηὐχήθη εἰς τούς  τρεῖς καρέντας νέους Ἁγιοταφίτας τήν δύναμιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐνανθρωπήσαντος, τήν βοήθειαν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τήν προστασίαν αὐτῶν τῶν Ἁγίων, τῶν ὁποίων ἔλαβον τά ὀνόματα, Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ,Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρειοπαγίτου καί Ἁγίου Ἀποστόλου Μάρκου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/kedXXSpDgOo

ngg_shortcode_5_placeholder

Ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου εἰς τόν Ναόν ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας τῆς ἑορτῆς, Κυριακῆς 21^ης  Νοεμβρίου /4^ης Δεκεμβρίου 2011,  ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐχοροστάτησεν εἰς τόν ἱερόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἀνοίγων τήν Χριστουγεννιάτικην περίοδον διά τῶν Καταβασιῶν «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε».

Ἡ ἑορτή αὕτη τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ὡς ἀνάμνησις τῆς Εἰσόδου τῆς Θεοτόκου εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ Νομικοῦ Ναοῦ διά τήν προετοιμασίαν αὐτῆς διά τό ἀκολουθῆσαν γεγονός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί ἐξ αὐτῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἑωρτάσθη λαμπρῶς εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι τῶν Εἰσοδίων ἱερόν Ναόν τῆς παρακειμένης τῷ Πατριαρχείῳ ἱερᾶς Μονῆς τῆς Μεγάλης Παναγίας.

Εἰς ταύτην τήν Μονήν μετῴκησαν τό πρῶτον ἐκ τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών οἱ Ἁγιοσιωνῖται ἤ Ἁγιοταφῖται Πατέρες τό 516 μ.Χ. ἐπί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Ἠλία, κατά Κύριλλλον τόν Σκυθοπολίτην, συγγραφέα τῶν ἐν Παλαιστίνῃ ὁσίων Ἁγίων, ἵνα ὦσι πνευματικῶς και τοπικῶς πλησίον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Εἰς τήν ἑορτήν ταύτην τῆς Μονῆς ἐχοροστάτησε κατά τήν παραμονήν εἰς τόν Ἑσπερινόν καί προεξῆρξεν τῆς θ. Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συλλειτουγούντων αὐτῷ τοῦ ἐφημερίου τῆς ἐν λόγῳ Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου, ἱερομονάχων καί διακόνων καί ψαλλόντων τῶν Ναϊτῶν καί Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων.

Εἰς τήν ἑορτήν προσῆλθον μοναχοί, μονάζουσαι καί μέλη τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας Ἱεοροσολύμων καί ἐντόπιοι Ἀραβόφωνοι, μετέχοντες ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει.

Ὡσαύτως προσῆλθεν καί προσεκύνησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος  μετά συνοδείας, ἅμα τῇ λήξει τῆς ἀκολουθίας εἰς τόν ἱερόν ναόν Ἅγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ προσφάτως διορισθεῖσα καθηγουμένη ὁσιωτάτη μοναχή Μελάνη ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί πάντας εἰς τό ἡγουμενεῖον. Ὁ Μακαριώτατος μετά χαρᾶς διεβεβαίωσεν αὐτήν ὅτι θά ἔχῃ πάντοτε τήν ὑποστήριξιν Αὐτοῦ διά τά νέα αὐτῆς καθήκοντα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/WoErEuZINi8

ngg_shortcode_6_placeholder

Τό Σάββατον, 13^ην /26^ην τοῦ μηνός Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Πατρικίου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος αὐτοῦ εἰς τήν κώμην Ζντέϊντε τῆς περιοχῆς τῆς Ἄκκρης.

Ἡ ἐν λόγῳ Κοινότης εἶναι μία ἐκ τῶν δώδεκα, τῶν ὑπαγομένων εἰς τήν Μητρόπολιν Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος, εἰς τήν ὁποίαν Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος εἶναι ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος.

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἔδωσε τήν εὐκαιρίαν τῆς τελέσεως τῆς θείας Λειτουργίας, προκειμένου ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος νά ἀκούσῃ καί νά γνωρίσῃ ἐκ τοῦ σύνεγγυς τά ἀπασχολοῦντα τήν ἐν λόγῳ Κοινότητα προβλήματα.

Ἀφιχθείς ὁ Μακαριώτατος εἰς τήν εἴσοδον τῆς κώμης, προϋπηντήθη ὑπό τῶν Προσκόπων καί τῶν ἱερέων, ἀκολούθως δέ ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Οἱ πλεῖστοι ἐκ τῶν ἑπτακοσίων καί πλέον Ὀρθοδόξων κατοίκων τῆς κώμης ταύτης, ἀριθμούσης δέκα χιλιάδας κατοίκων τό σύνολον μετέσχον εἰς τήν θ. Λειτουργίαν, εἰς τήν ὁποίαν βυζαντινῷ καί κατανυκτικῷ τῷ ὕφει ἔψαλεν ἡ χορῳδία τῆς Ἄκκρης καί τοῦ Σαχνίν ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Εἰς τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Εἶπεν ὁ Κύριος. «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων», (Ἰωάν. 10,9-11).

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

 Ἡ πανσθενής χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγε σήμερον εἰς τόν ἱερόν τοῦτον Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πατρικίου, ἐν τῷ μεγάλῳ καί ὡραίῳ χωρίῳ ὑμῶν Shdeide, διά νά εὐχαριστήσωμεν τόν καλόν ἡμῶν Ποιμένα καί Σωτῆρα Χριστόν, ὁ Ὁποῖος τήν ψυχήν τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων, δηλονότι ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων. Ἡ εὐχαριστιακή καί λειτουργική αὕτη σύναξις ἡμῶν τελεῖται ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ μεγάλου Πατρός καί Οἰκουμενικοῦ διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας Ἁγίου Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου.

Ἀπευθυνόμενος πρός τούς μαθητάς Αὐτοῦ, ὁ Χριστός λέγει αὐτοῖς: «Ἐγώ εἰμί ἡ θύρα δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σῳθήσεται». Ἑρμηνεύων τούς Κυριακούς λόγους ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «θύρας τάς Γραφάς ἐκάλεσεν. Αὗται γάρ τήν θεογνωσίαν ἀνοίγουσιν, αὗται πρόβατα ποιοῦσιν, αὗται φυλάττουσιν». Ἡ θύρα κατά τόν Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας εἶναι ἡ πίστις, διά τῆς ὁποίας μόνης εἰσερχόμεθα πρός τόν Θεόν Πατέρα καί οἰκειούμεθα Αὐτῷ».

Σχολιάζων τούς Κυριακούς λόγους: «Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων», ὁ ἱερός Κύριλλος λέγει: «Χριστός ἐστιν ὁ καλός ποιμήν. Δι’ αὐτοῦ γάρ πρός ἡγεμονίαν καί τό καθηγεῖσθαι  τῶν λογικῶν ποιμνίων ἐρχόμεθα. Θύρα γάρ ὤν τῆς ἱερᾶς τε καί θείας αὐλῆς εἰσδέξεται μέν τόν ἐπιτήδειον, ἀποτειχιεῖ δέ τῷ μή τοιούτῳ τήν εἰς τό εἴσω πάροδον. Ἑαυτόν ποιμένα τόν ὄντως ἀγαθόν ὀνομάζει».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστός εἶναι ὁ πραγματικός τοῦ Θεοῦ Λόγου Ποιμήν, τουτέστιν ὁ ἀληθής Ἐπίσκοπος. Οἱ δέ Ἐπίσκοποι εἶναι ἄμεσοι διάδοχοι τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος χειροτονεῖται καί ἐγκαθίσταται ὑπ’Αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὁ πρῶτος Ἱεράρχης τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ ἀσφαλής τόπος καί χῶρος τῆς λογικῆς Αὐτοῦ ποίμνης, τουτέστιν τῶν διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί Χρίσματος καί τῆς σφραγῖδος τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καθισταμένων μελῶν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Ἀπόστολος Παῦλος: «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν», ( Α’Κορ. 12,28).

Ὁ Χριστός φανερῷ τῷ τρόπῳ λέγει εἰς τούς μαθητάς Του ἀλλά καί εἰς ἡμᾶς ὅτι: «ἐγώ αὐτός εἰμι ὁ Ποιμήν ὁ καλός», διά νά μᾶς διαφυλάξῃ ἀπό τούς ποιμένας τούς μιθωτούς, δηλαδή τούς ψευδοποιμένας, ἀλλά καί τούς κλέπτας. Καί πῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διακρίνωμεν τόν καλόν Ποιμένα ἀπό τούς ψευδοποιμένας καί τούς κλέπτας; Ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ καλός καί γνήσιος ποιμήν τίθησι τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τῶν προβάτων. «Αὐτός», λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «…τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν»·«…ἦτε γὰρ», συνεχίζει ὁ σοφός Πέτρος, « ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλ’ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν»,  (Α’Πετρ. 2,25).

Ὁ Χριστός, λοιπόν, καί οἱ ὑπ’ Αὐτοῦ κατασταθέντες Ἐπίσκοποι καί Πρεσβύτεροι τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ, προνοοῦν περί τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν τῶν λογικῶν τῆς ποίμνης προβάτων. Ὁ Χριστός κατ’ οὐσίαν, ἀγαπητοί μου, ὡς λέγει ὁ Κλήμης Ἀλεξανδρείας, εἶναι ὁ προστάτης τῶν ψυχῶν ἡμῶν, (Α’ Κορ. 61,3). Ἰδού διατί ὁ μέγας Παῦλος παραγγέλλει λέγων: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο», (Ἑβρ. 13,17). Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους τοῦ Παύλου ὁ Ζυγαβηνός λέγει: «Ἡγουμένους λέγει ὁ Παῦλος τούς Ἐπισκόπους, τούς διδασκάλους, τούς πνευματικούς ἄρχοντας τῆς Ἐκκλησίας».

Πράγματι, ὡς τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἰς τούς ἡγουμένους σας, δηλαδή τούς πνευματικούς ἡγέτας καί Ἐπισκόπους σας θά προεκάλει πολλήν λύπην τό παραφέρεσθαι ὑμᾶς διδασκαλίαις ποικίλαις καί ξέναις καί ἀπειθεῖν τούτους διδάσκειν τήν ἀλήθειαν», (Ἑβρ. 13, 9). Ἀναλυτικώτερον εἰπεῖν: Μή σύρεσθε ἐδῶ καί ἐκεῖ ἀπό διδασκαλίας πού εἶναι διαφορετικαί καί ξέναι πρός τήν ἀληθινήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, παρακούοντες καί προκαλοῦντες λύπην εἰς τούς διδάσκοντας τήν άλήθειαν, πνευματικούς, ποιμένας καί Ἐπισκόπους αὐτῆς.

Ναί, ἀγαπητοί μου, δέν πρέπει νά παρασυρώμεθα ἀπό διαφόρους καί ξένας διδασκαλίας, αἱ ὁποῖαι συγχέουν ἤ καί πολλάκις ταυτίζουν τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας μέ τό πνεῦμα τῆς πλάνης. Ἰδού τί λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής καί Θεολόγος: «Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον· ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου, ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη», (Α’ Ἰωάν. 4, 1-3).

Καί πῶς διακρίνωμεν τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας ἀπό τό πνεῦμα τῆς πλάνης; Τήν ἀπάντησιν δίδει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, λέγων: «Ἡμεῖς, δηλονότι οἱ Ἀπόστολοι, Ἐπίσκοποι καί διδάσκαλοι τοῦ Εὐαγγελίου καταγόμεθα ἀπό τόν Θεόν καί ἐμπνεόμεθα ἀπό τόν Θεόν…Ἐκεῖνος πού δέν εἶναι ἀπό τόν Θεόν καί δέν ἔχει ἀναγεννηθεῖ ἀπό Αὐτόν, δέν ἀκούει καί δέν δέχεται τήν διδασκαλίαν μας. Μέ τόν τρόπον αὐτόν  διακρίνομεν τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πού ὁδηγεῖ εἰς τήν ἀλήθειαν καί τό πνεῦμα τοῦ διαβόλου πού ὁδηγεῖ εἰς τήν πλάνην·  «ἐκ τούτου γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας ( τοῦ Χριστοῦ )  καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης (τοῦ διαβόλου)», (Α’ Ἰωάν. 4-6).

Τοιοῦτος ἐκ Θεοῦ καταγόμενος καί ἐμπνεόμενος Ἱεράρχης καί ποιμήν καί ὁμότροπος γενόμενος τῶν Ἀποστόλων ἀνεδείχθη καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, περί οὗ ὁ ὑμνῳδός λέγει: «Γέγονας Χρυσόστομε θεόπνευστον ὄργανον, δι’ οὗ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐφώνησε. Τῇ εὐσήμῳ γάρ βοῇ διέδραμε τά πέρατα, ὁ φθόγγος τῆς διδασκαλίας σου καί μιμητής γενόμενος τῶν Ἀποστόλων Ὅσιε, τόν χῶρον κατέλαβες ἐκεῖνον, ὅν ἐπόθησας. Πρέσβευε τῷ Κυρίῳ, παμμακάριστε, εἰρηνεῦσαι τόν κόσμον καί σῶσαι τάς ψυχάς ἡμῶν». ( Ἑσπερ. Δόξα, ἦχος δ’).

Μέγας ἐξ ἄλλου ὁμολογητής τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνεδείχθη καί ὁ προστάτης τῆς πόλεως καί Κοινότητος ἡμῶν Ἅγιος Πατρίκιος, Ἐπίσκοπος Προύσης, μιμητής γενόμενος τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, μαρτυρήσας ὑπέρ Αὐτοῦ διά τοῦ αἵματός του, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Τῆς Ἐκκλησίας προεστώς, Πατρίκιε, οἷα ποιμήν ἀγαθός ὑπέρ αὐτῆς μάκαρ, τήν ψυχήν σου τέθεικας σύν Ἀκακίῳ, Μένανδρον, Πολύαινόν τε τόν θεῖον, σοφούς πλουτίσας συλλήπτορας ᾇσμα τῷ Θεῷ ἀναπέμποντας».

Ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί ὁ μετ’αὐτοῦ συναγαλλόμενος Ἅγιος Πατρίκιος ὁ Ἱερομάρτυς μᾶς καλοῦν νά προετοιμάσωμεν τούς ἑαυτούς μας κατά τό στάδιον τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, διά νά ἀξιωθῶμεν νά ὑποδεχθῶμεν τόν Ποιμένα καί ἀρχηγόν τῆς πίστεως ἡμῶν, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἐκ Παρθένου Μαρίας γεννηθέντα ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ. Ἀμήν.

Καί ὡς ἕπεται ἀραβιστί: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/804/.  

Ὁ Μακαριώτατος ἐπαρασημοφόρησε τόν Προϊστάμενον τῆς ἐνορίας τοῦ Ζντέϊντε οἰκονόμον π. Τζίριες Κασσίς μέ τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἀναγνώρισιν τῆς πεντηκονταετοῦς ἀφωσιωμένης ἱερατικῆς διακονίας αὐτοῦ εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τήν Κοινότητα ταύτην.

Μετά τήν παρασημοφόρησιν ἐτελέσθη τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τοῦ μακαριστοῦ κτίτορος τῆς Ἐκκλησίας ταύτης Μητροπολίτου Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος  Πατρικίου καί τοῦ οἰκονόμου τῆς ἐνορίας ταύτης π. Ἰμβραήμ.

Μετά τήν ἀπόλυσιν, τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου καί τῶν εἰκόνων τοῖς πιστοῖς ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου ἔλαβε χώραν δεξίωσις εἰς τήν ἔναντι τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ αἴθουσαν τῆς ἐνορίας.

Εἰς ταύτην, ἐκτός τῶν ἄλλων, προσεφώνησεν ὁ διά τοῦ παρασήμου τιμηθείς οἰκονόμος π. Τζίριες Κασσίς ὁ ἐπί πεντηκονταετίαν καί ἐπί τῆς ἐποχῆς τεσσάρων Πατριαρχῶν διατελέσας οἰκονόμος. Οὗτος ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον καί συνεχάρη Αὐτῷ ἐπί τῇ προλαβούσῃ ἕκτῃ ἐπετείῳ τῆς ἐνθρονίσεως Αὐτοῦ. Οὗτος ἀνεφέρθη εἰς τόν μακαριστόν Μητροπολίτην Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος  Πατρίκιον, τόν ἀνεγείραντα τήν Ἐκκλησίαν τῆς ἐνορίας ταύτης ἐπί Πατριάρχου Γερασίμου τό 1896 ἐπί τεμαχίου γῆς, δωρηθέντος αὐτῷ ὑπό τοῦ Τούρκου Μουφτῆ Μαχμούδ Ἐφέντη Ἀράμπη πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Πατρικίου, Ἐπισκόπου Προύσης μαρτυρήσαντος τόν 4^ον αἰ. μ. Χ.,  καί ἑορτάζοντος τήν 19^ην Μαΐου ἑκάστου ἔτους. Ἐπίσης ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν καί τήν λειτουργίαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Πατρικίου εἰς τήν ἐνορίαν τοῦ Ζντέϊντε καί τήν ὑλικήν Αὐτοῦ καί ἠθικήν βοήθειαν εἰς τήν ἀνακαίνισιν τῆς Ἐκκλησίας καί εἰς ἄλλας Κοινότητας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Ἰσραήλ καί τήν Ἰορδανίαν καί διά τήν τιμητικήν διάκρισιν αὐτοῦ διά τοῦ παρασήμου τοῦ Πατριαρχείου καί δι’ ἄλλα, τά ὁποῖα ἀναφέρει εἰς τήν παρατιθεμένην κάτωθι προσφώνησιν αὐτοῦ ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον : https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/807/

Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησεν ὁ Πρόεδρος τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου κ. Ἰμβραήμ Ἀντών, ὡσαύτως εὐχαριστησας ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος τόν Μακαριώτατον ὡς καί τόν ἡγούμενον τοῦ Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτην π. Ἱλαρίωνα κάι τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον διά τήν ἐπαινετήν βοήθειαν αὐτῶν πρός τήν Κοινότητα Ζντέϊντε. Ἡ προσφώνησις αὐτοῦ ἔχει πλήρης ὡς ἕπεται: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/790/

Ἐπίσης προσεφώνησε ὁ σεΐχης τῆς κώμης ἰατρός Ὀμάρ Καγιάλ, ὁ ὁποῖος ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον, λέγων ὅτι οἱ Χριστιανοί καί οἱ Μουσουλμάνοι συμβιώνουν συναδελφωμένοι, ἄνευ διακρίσεων εἰς τήν κώμην ταύτην, συμφώνως πρός τάς ρήσεις τοῦ Κορανίου καί τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἐπίσης προσεφώνησαν ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος τοῦ Ζντέϊντε Ἀμπού Νίμερ, ὁ ὁποῖος ἐτόνισε ὅτι ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ Ζντέϊντε ἀποτελοῦν ἕνα ποίμνιον.

Τάς προσφωνήσεις ἐν τῇ δεξιώσει ταύτῃ ἐπεσφράγισεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου ἔχουσα ἀραβιστί ὡς ἕπεται: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/11/26/802/

Μετά τήν δεξίωσιν ταύτην ἠκολούθησε γεῦμα εἰς παρακείμενον τῇ κώμῃ τοῦ Ζντέϊντε ἑστιατόριον.

Μετά τό γεῦμα ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη εἰς τήν οἰκίαν αὐτοῦ τόν ἀναρρωνύοντα ἐξ ἐγχειρίσεως καρδίας ἱερέα π. Νταούντ τῆς κώμης Πκέα καί ἐν συνεχείᾳ συνελυπήθη οἰκογένειαν εἰς τήν πόλιν Κούφρ Γιασίφ διά τήν ἐκδημίαν εἰς Κύριον μέλους αὐτῆς.

Έκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν Δευτέραν, 8^ην /21^ην Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰόππην –Γιάφφαν παρά τό Τέλ -Ἀβίβ.

Ἡ ἱερά αὐτή Μονή εἶναι παραθαλασσία εἰς τόν τόπον, ἔνθα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἶδε τό ὄραμα τῆς σινδόνης μετά τῶν ἀκαθάρτων ζῴων καί ἤκουσε τῆς φωνῆς: «λάβε καί φάγε, ἅ ὁ Θεός ἐκαθάρισε σύ μή κοίνου», ( Πράξ, 11,7), διδασκόμενος ἀπό Θεοῦ διά τούτου, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ στενοῦ κύκλου τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί νά ἀνοίξῃ τάς πύλας αὐτῆς καί πρός τά ἔθνη, ὅπως καί ἐγένετο μέ πρῶτον τόν Κορνήλιον τόν ἐκατόνταρχον ἐκ τῆς Καισαρείας. (Πράξ, κεφ. 10).

Ἡ ἐν λόγῳ Μονή παρέμεινε ἀνέκαθεν πνευματικόν κέντρον τῆς Ἑλληνοφώνου καί Ἀραβοφώνου Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰόππην καί  κόμβος διακινήσεως ἀνθρώπων, προσκυνητῶν κυρίως, καί ἐμπορευμάτων εἰς χρόνους, κατά τούς ὁποίους ὁ λιμήν τῆς Ἰόππης εὑρίσκετο εἰς χρῆσιν, παραχωρήσας ἔπειτα τήν θέσιν αυτοῦ εἰς αὐτόν τῆς Χάϊφας.

Εἰς τόν ἱερόν τοῦτον Ναόν τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, καέντα τελείεως κατά τό ἔτος 1958 καί ἀνακαινισθέντα ἐκ βάθρων δαπάναις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ ἀπό τοῦ 1994 καί ἑξῆς, ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, μετά τήν ὑπό τῶν Προσκόπων μετά μουσικῆς καί τυμπάνων ὑποδοχήν Αὐτοῦ πρό τῆς εἰσόδου τῆς Μονῆς, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίντης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρείου κ. Μεθοδίου, Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ  καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τῶν ἐξ Ἑλλάδος παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων, Μητροπολίτου Κοζάνης κ. Παύλου καί Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Μόσχαν Ἀρχιμανδρίτου π. Στεφάνου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ρέμλης Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος καί τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας Ἀρχιμανδρίτου π. Δοσιθέου καί τῆς Λύδδης Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, τοῦ παρεπιδημοῦντος Πρωτοσυγκέλου τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης π. Ἰουστίνου καί τοῦ Πρωτοψάλτου τῆς Μητροπόλεως Ἐδέσσης Ἀρχιμανδρίτου π. Στεφάνου τοῦ ἱερέως τῆς Κοινότητος τῆς Ἰόππης π. Κωνσταντίνου καί ἄλλων ἐγγάμων ἱερέων καί ἱεροδιακόνων.

Πολύς λαός Ἀραβοφώνων, Ρωσσοφώνων καί Ρουμανοφώνων ἐπλήρωσε τόν ἱερόν Ναόν καί μετέσχεν ἐν κατανύξει τῆς θείας Λειτουργίας, ψαλλούσης βυζαντινῷ τῷ ὕφει ἀραβιστί τῆς χωρῳδίας τῆς Ἰόππης καί ἑλληνιστί τῆς χορῳδίας τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπό τόν πρωτοψάλτην κ. Χαραλάμπον Βακάκην.

Εἰς τό εὐσεβές τοῦτο ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἡ Α.Θ.Μ. περί τοῦ ἔργου τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ καί πασῶν τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων, ἐχοντα ὡς ἕπεται:

«Ἔθου τῶν κτισμάτων σου ἀρχήν, οὐσίαν τήν ἀσώματον, Ποιητά τῶν ἀγγέλων, τόν ἄχραντόν του θρόνον κυκλοῦσαν κραυγάζειν σοι: Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ Θεέ Παντοκράτορ», λέγει μελῳδικῶς ὁ ἐν ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

 Σήμερον ὁ χορός τῶν ἀγγέλων μυστικῶς πανηγυρίζει ἐν οὐρανοῖς ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀγάλλεται ἐπί γῆς. Καί τοῦτο διότι σήμερον ὁ θεοχώρητος ναός, δηλονότι ἡ Θεοτόκος Μαρία ἐν ναῷ Κυρίου προσάγεται καί Ζαχαρίας ταύτην ὑποδέχεται, ἀλλά καί διότι σήμερον ἑορτάζομεν τήν ἱεράν Σύναξιν τῶν νοερῶν καί ἀΰλων δυνάμεων, δηλονότι τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων ταγμάτων.

 Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τά οὐράνια τάγματα τῶν Ἀγγέλων, τῶν ὁποίων ἡ οὐσία εἶναι ἀσώματος κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, λέγοντα: «Ἄγγελος τοίνυν ἐστίν οὐσία νοερά, ἀεικίνητος, αὐτεξούσιος, ἀσώματος, Θεῷ λειτουργοῦσα, κατά χάριν ἐν τῇ φύσει τό ἀθάνατον εἰληφυῖα, ἧς οὐσίας τό εἶδος καί τό ὅρον μόνος ὁ Κτίστις ἐπίσταται. Ἀσώματος δέ λέγεται καί ἄϋλος, ὅσον πρός ἡμᾶς. Πᾶν γάρ συγκρινόμενον πρός Θεόν τόν μόνον ἀσύγκριτον παχύ τε καί ὑλικόν εὑρίσκεται, μόνον γάρ ὄντως ἄϋλον τό θεῖον ἐστι καί ἀσώματον. «Ἔστι τοίνυν», συνεχίζει ὁ ἱερός Πατήρ, «φύσις λογική νοερά τε καί αὐτεξούσιος, τρεπτή κατά γνώμην, ἤτοι ἐθελότρεπτος πᾶν γάρ κτιστόν καί τρεπτόν μόνον δέ τό ἄκτιστον ἄτρεπτον καί πᾶν λογικόν αὐτεξούσιον. Ὡς μέν οὖν λογική καί νοερά αὐτεξούσιος ἐστιν, ὡς δέ κτιστή τρεπτή ἔχουσα ἐξουσίαν καί μένειν καί προκόπτειν ἐν τῷ ἀγαθῷ καί ἐπί τό χεῖρον τρέπεσθαι».

 Τιμᾷ ἰδιαιτέρως τά τάγματα τῶν ἀγγέλων καί ἀρχαγγέλων ἡ Ἐκκλησία μας, διότι κατά τόν θεῖον Παῦλον: «Οὗτοι πάντες εἰσί λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», (Ἑβρ. 1, 14).

Μέ ἄλλα λόγια, οἱ ἀγγελοι εἶναι πνεύματα προορισμόν ἔχοντα νά λειτουργῶσιν. «Ὅρα», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «πόσον πρός αὐτόν τῶν ἀγγέλων τό μέσον ὅπου γε ὁ μέν (δηλ. ὁ Θεός) κάθηται ἄνω, οἱ δέ ἄγγελοι λειτουργοῦσιν αὐτῷ κάτω». Ὁ δέ Παῦλος δέν λέγει ἐν τούτοις λειτουργικά πνεύματα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά «τῶν ἀγγέλων λειτουργία τό διακονεῖν τῷ Θεῷ εἰς σωτηρίαν ἡμετέραν», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυστόστομος.

 Κατά δέ τόν Ἰωάννην Δαμασκηνόν, οἱ Ἄγγελοι εἶναι ἰσχυροί καί ἕτοιμοι διά τήν ἐκπλήρωσιν τοῦ θείου θελήματος καί εὑρίσκονται ἀμέσως παντοῦ, ὅπου τούς καλεῖ τό θεῖον νεῦμα, μέ τήν ταχύτητα τῆς φύσεως καί φυλάσσουν μέρη τῆς γῆς καί ἡγοῦνται εἰς ἔθνη καί τόπους, ὅπως διετάχθησαν ἀπό τόν Δημιουργόν, καί οἰκονομοῦν αὐτά τά ὁποῖα μᾶς ἀφοροῦν καί μᾶς βοηθοῦν. Ἀλλά κατά τό θεῖον θέλημα καί πρόσταγμα εἶναι πάνω ἀπό ἐμᾶς καί πάντοτε εὑρίσκονται κοντά εἰς τόν Θεόν.

 «Ἰσχυροί καί ἕτοιμοι πρός τήν τοῦ θείου θελήματος ἐκπλήρωσιν καί πανταχοῦ εὐθέως εὑρισκόμενοι, ἔνθα ἄν ἡ θεία κελεύσῃ ἐπίνευσις τάχει φύσεως καί φυλάττοντες μέρη τῆς γῆς καί ἐθνῶν καί τόπων προϊστάμενοι, καθώς ὑπό τοῦ Δημιουργοῦ ἐτάχθησαν καί τά καθ’ ἡμᾶς οἰκονομοῦντες καί βοηθοῦντες ἡμῖν πάντως δέ ὅτι κατά τό θεῖον θέλημα τε καί πρόσταγμα ὑπέρ ἡμᾶς ὄντες ἀεί τέ περί Θεόν ὑπάρχοντες».

 Εἶναι οἱ ἀγγελοι πάνω ἀπό μᾶς καί πάντοτε εὑρίσκονται κοντά εἰς τόν Θεόν. «Ὑπέρ ὑμᾶς ὄντες ἀεί τε περί Θεόν ὑπάρχοντες»,  διότι ἐν οὐρανῷ διατρίβουσι καί ἕν ἔργον ἔχουσι, ὑμνεῖν τόν Θεόν καί λειτουργεῖν τῷ θείῳ αὐτοῦ θελήματι. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν διακονίαν καί τό ἔργον τῶν Ἀγγέλων ἐπιβεβαιώνει καί ὁ Προφητάναξ Δαβίδ ψάλλων:  «Ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους Αὐτοῦ πνευματα καί τούς λειτουργούς Αὐτοῦ πυρός φλόγα», (Ψαλμ. 103,40). Ἀξιοσημείωτον τυγχάνει καί τό γεγονός «ὅτι πρό πάσης κτίσεως ἐγένοντο οἱ ἄγγελοι», ὡς ὑποστηρίζει ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἐπικαλούμενος τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον, κατά τόν ὁποῖον: «Πρῶτον ὁ Θεός ἐννοεῖ τάς ἀγγελικάς δυνάμεις καί οὐρανίους καί τό ἐννόημα ἔργον ἦν». Πρῶτα σκέφτεται ὁ Θεός τίς ἀγγελικές καί οὐράνιες δυνάμεις καί ἡ σκέψις αὐτή ἔγινε ἔργον. «Ἔπρεπε γάρ πρῶτον τήν νοεράν οὐσίαν κτισθῆναι καί οὕτω τήν αἰσθητήν καί τότε ἐξ ἀμφοτέρων τόν ἄνθρωπον».

 Ὁ δέ ἄνθρωπος καί οἱ ἄγγελοι, ἀγαπητοί μου, συναπετέλεσαν τήν Ἐκκλησίαν τῶν ἐπουρανίων καί ἐπιγείων ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς ψάλλει καί ὁ ὑμνῳδός Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός: «Σέ τόν ἀρρήτως ἑνώσαντα τοῖς ἐπουρανίοις, Χριστέ, τά ἐπίγεια καί μίαν Ἐκκλησίαν ἀποτελέσαντα ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, ἀκαταπαύστως μεγαλύνομεν». (Ὠιδή θ’).

 Οἱ σήμερον τιμώμενοι λειτουργικῶς τέ καί εὐχαριστιακῶς ἅγιοι Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ, ὡς προεξάρχοντες τῶν ἐννέα ταγμάτων, δηλονότι τῶν Σεραφείμ, Χερουβίμ, Θρόνων Κυριοτήτων, Ἐξουσιῶν, Ἀρχῶν, Δυνάμεων Ἀρχαγγέλων καί Ἀγγέλων διατρανώνουν τήν θεανθρώπινον ὑπόστασιν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διακρίνεται ἐξ ὀρατήν καί ἀόρατον, εἰς ἐπίγειον καί οὐράνιον, εἰς στρατευομένην καί θριαμβεύουσαν πολιτείαν.

 Τῆς πολιτείας δέ ταύτης μέμνηται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγων: «Οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μένουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13,14) καί ἀλλαχοῦ: «ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὃς μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶ ὑποτάξαι αὑτῷ τὰ πάντα», (Φιλιπ. 3, 20-21).

«Ἐθεώρουν», λέγει ὁ Κύριος,  «τόν Σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. Ἰδού δίδωμι ὑμῖν τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ… πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς», (Λουκ. 10, 18-20). Χαίρετε, διότι τά ὀνόματά σας, λόγῳ τῆς πίστεὼς σας ἐγράφησαν εἰς τούς οὐρανούς καί εἶσθε ἐκεῖ πολιτογραφημένοι μέ ὅλα τά δικαιώματα τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἀγαθῶν τῆς ἐπουρανίου πολιτείας καί βασιλείας.

 Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς χαρᾶς, τῆς ἐκπηγαζούσης ἐκ τῆς ἐγγραφῆς τῶν ὀνομάτων αὐτῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ἐκ τῆς ἀκαταπαύστου λειτουργίας αὐτῶν τῆς θείας δόξης, πεπλήρωνται καί τά τάγματα τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί δή ὁ διαπρεπέστατος αὐτῶν ταξίαρχος Ἀρχάγγελος Μιχαήλ. Οὗτος, ὁ παναοίδιμος, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, «τήν πρός τόν Δεσπότην Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν εὐγνωμοσύνην ὡς πιστός οἰκέτης διαφυλάττων καί περί τό ἀνθρώπινον ἡμῶν γένος πολλήν τήν κηδεμονίαν ἐπιδεικνύμενος τῶν νοερῶν καί ἀρχαγγελικῶν τάξεων πρωτεύειν ἐτάχθη παρά τοῦ Παντοκράτορος. Ἰδών γάρ τόν ἀποστάτην,  δηλονότι τόν Σατανᾶν τόν ὡς ἀστραπήν πεσόντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, (Λουκ. 10,18), συνήγαγεν ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ τούς τῶν ἀγγέλων χορούς καί εἰπών, Πρόσχωμεν, ὕμνησε μετά φωνῆς τόν τῶν ὅλων Κύριον λέγων: «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, Θεέ Παντοκράτορ».

 Τούς προκρίτους καί ἀρχηγούς τῶν Ἀγγέλων, Γαβριήλ τόν μυσταγωγόν τῆς τοῦ Θεοῦ σαρκώσεως καί Μιχαήλ, τόν Ταξιάρχην τῶν ἀΰλων ταγμάτων, θερμῶς ἰκετεύσωμεν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Θεοχαρίτωτε Ἁγνή, εὐλογημένη Θεοτόκε, Τόν διά σπλάχνα οἰκτιρμῶν ἐκ σοῦ τεχθέντα, σύν ταῖς ἄνω Δυνάμεσι καί τοῖς Ἀρχαγγέλοις καί πᾶσι τοῖς ἀσωμάτοις, ὑπέρ ἡμῶν δυσώπει ἀκαταπαύστως, δοῦναι ἡμῖν πρό τοῦ τέλους συγχώρησιν καί ἱλασμόν ἁμαρτιῶν καί βίου ἐπανόρθωσιν, ὅπως εὕρωμεν ἔλεος καί εἰρήνην». Ἀμήν.

Εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν προσετέθη Δοξολογία ὡς δέησις πρός τόν Θεόν διά τήν προστασίαν τῶν Ἐνόπλων Ἑλληνικῶν Δυνάμεων, ταῖς πρεσβείαις τῶν Ἀρχαγγέλων. Εἰς  αὐτήν ὡς καί εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν ἦσαν παρόντες ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακός Λουκάκης μετά τοῦ προσωπικοῦ τῆς Πρεσβείας.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί γεῦμα εἰς τήν τράπεζαν τῆς Μονῆς, παρατεθέν ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων ἑωρτάσθη ὡσαύτως πανηγυρικῶς καί εἰς τήν ἱεράν Μονήν εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων ἔνθα ἡγουμενεύει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Δημήτριος, γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί ἱερᾶς Συνόδου.

Εἰς τόν Ἑσπερινόν τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, εἰς τόν Ὄρθρον δέ καί τήν θ. Λειτουργίαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἱερομονάχων καί Ἱεροδιακόνων καί μετέχοντος ἐν εὐλαβεία πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος. Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγούμενεῖον.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder