Τό ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Τετάρτης, 29^ης Μαρτίου/11^ης Ἀπριλίου 2012, ἐτελέσθη εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγιοταφιτῶν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τό μυστήριον τοῦ Ἁγίου Εὐχελαίου ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συνιερουργούντων Αὐτῷ πέντε Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί τοῦ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου παρεπιδημοῦντος θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Λήδρας καί ἡγουμένου τῆς Μονῆς Μαχαιρᾶ κ. Ἐπιφανίου.

Τοῦ θείου τούτου μυστηρίου τελεσθέντος, ἡ Α.Θ.Μ. καί οἱ Ἀρχιερεῖς συνηυχελιάσθησαν, προσῆλθον δέ ἐν συνεχείᾳ ἱερεῖς, μοναχοί, μοναχαί, καί πολλοί ἐκ τῶν προσκυνητῶν καί ηὐχελιάσθησαν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων, ἁγιαζόμενοι καί ἐνισχυόμενοι εἰς τήν προετοιμασίαν αὐτῶν διά τήν ὑποδοχήν τοῦ Ἁγίου Πάσχα καί τήν μετάληψιν τῶν Ἀχράντων μυστηρίων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν πρωΐαν τῆς Μεγάλης Τετάρτης, 29^ης Μαρτίου/11^ης Ἀπριλίου 2012, ἐτελέσθη ἡ τελευταῖα Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος εἰς τόν μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγιοταφιτῶν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, χοροστατοῦντος τῆς Α.Θ.Μ, τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων καί παρακολουθούντων ἐν κατανύξει τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Ἡ τελευταῖα αὕτη λειτουργία τῶν Προηγιασμένων ἐτελέσθη κατά τήν κρατοῦσαν τάξιν καθ’ ἑκάστης Τετάρτης Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπό τοῦ ἡγουμένου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου παρακολουθούντων ἐν κατανύξει πολλῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Β’ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, 27^ην Φεβρουαρίου/11^ην Μαρτίου 2012, εἰς τήν ἐν τῷ Καθολικῷ τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως τῆς Βηθλεέμ θείαν Λειτουργίαν, ἔλαβε χώραν ὑπό τοῦ ἡγουμένου καί Πατριαρχικού Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ ἐπί ἔτη ἀφωσιωμένως εἰς τό σεπτόν Προσκύνημα τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου ὑπηρετήσαντος μοναχοῦ Λεοντίου Κυρίτση-Μαυροκορδάτου.

Τήν Δ’ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, 12^ην /23^ην Μαρτίου 2012, εἰς τήν θ. Λειτουργίαν καί πάλιν ἐν τῷ Καθολικῷ τῆς Γεννήσεως, ἔλαβε χώραν ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου χειροτονία εἰς ἰερέα τοῦ ὡς ἄνω ἱεροδιακόνου π. Λεοντίου Κυρίτση-Μαυροκορδάτου.

Τό Σάββατον τοῦ Ἀκαθίστου ,18^ην /31^ην Μαρτίου 2012, ὁ νεοχειροτονηθείς π. Λεόντιος ἔλαβε εἰς τό Πατριαρχεῖον τό ὀφφίκιον τοῦ Πρωτοσυγκέλλου παρά τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου μετά τῶν εὐχῶν καί τῶν εὐλογιῶν Αὐτοῦ, ἵνα εὐόρκως κατά συνείδησιν διακονῇ εἰς τήν ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου ἐν τῇ Συνεδρίᾳ αὐτῆς ΞΗ’/24.2.2012 ἀνατεθεῖσαν αὐτῷ διακονίαν τῆς ἡγουμενείας ἐν τῇ Ἀραβοφώνῳ Ἑλληνορθοδόξῳ Κοινότητι τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν κώμην Κάρακ τῆς νοτίου Ἰορδανίας ὁμοῦ μετά τοῦ ὑπηρετοῦντος ἤδη ἐν αὐτῇ Οἰκονόμου π. Ἰωάννου.

Τήν Ε’ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, 19^ην Μαρτίου/1^ην  Ἀπριλίου 2012, ὁ ἐν Ἀμμάν Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἱερώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος, ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί ὁ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος καί ὁ ἐν Φχές ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος ἐκπροσωποῦντες τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ. κ. Θεόφιλον, συνελειτούργησαν εἰς τόν ἐν Κάρακ Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί ἐγκατέστησαν τόν  Πρωτοσύγκελλον π. Λεόντιον εἰς τήν ἀνατεθεῖσαν αὐτῷ νέαν διακονίαν, εὐχόμενοι αὐτῷ δύναμιν ἄνωθεν, ἵνα ἐπαξίως καί συμφώνως πρός τάς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ πληροφορῇ ταύτην.

Τήν Μεγάλην Δευτέραν, 27^ην Μαρτίου/9^ην Ἀπριλίου 2012, ἔλαβε χώραν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ διατελέσαντος ἐπί ἕν ἔτος καί πλέον ἀφωσιωμένου διακόνου ἐν τῶ Φρικτῷ τούτῳ τόπῳ μοναχοῦ π. Διονυσίου Ἀργυροπούλου.

Πρό τῆς χειροτονίας ὁ Ἅγιος Καπιτωλιάδος ἐξεφώνησε τούς ἑξῆς νουθετικούς λόγους πρός τόν χειροτονούμενον.

«Ἱερολογιώτατε καί λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ

ὑποδιάκονε Διονύσιε,

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου μετά χαρᾶς ἀποδεξαμένη τήν εἰσήγησιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου κ. κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄, ὁμοφώνως ἀπεφάσισεν, ὅπως σέ ἐντάξῃ εἰς τούς κόλπους τῶν κληρικῶν τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἀδελφότητος, δι’ ὅ καί σήμερον καλεῖσαι, ἵνα λάβῃς παρά τῶν ἀναξίων χειρῶν ἡμῶν τόν πρῶτον βαθμόν τῆς ἱερωσύνης καί οὕτω καταταγῇς εἰς τήν χορείαν τῶν Διακόνων τοῦ μαρτυρικοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἀφίχθης εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν, ὡς δόκιμος μοναχός, ὑπηρετεῖς εὐόρκως εἰς τό λίαν σημαντικόν διακόνημα τοῦ φύλακος τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, ἐπί τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «ἥπλωσε τάς παλάμας» διά τήν σωτηρίαν πάσης τῆς ἀνθρωπότητος.

Μέ τούς νοητούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας, δυνάμεθα καί σήμερον νά ἴδωμεν  τό θαυμαστόν τοῦτο γεγονός, καθότι ἡ προστασία τοῦ ἱερωτέρου συμβόλου τῆς Χριστιανωσύνης εἶναι αἰσθητή πρός πάντας τούς πιστούς κατοίκους τῶν Ἱεροσολύμων, οὐχί μόνον ἐνισχύοντος ἡμᾶς, ἀλλά καί τηροῦντος ἡμᾶς, κατά τά ἀδιάψευστα λόγια τοῦ ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ ἑκουσίως δι’ ἡμᾶς  ὡς ἀκάκου ἀμνοῦ τυθέντος ἱδρυτοῦ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.

Ἡ αἴσθησις αὕτη κατά τάς ἡμέρας ἡμῶν εἶναι πλέον ζωηρά, ὅτε τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον καί ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία βάλλεται πανταχόθεν καί ὑπό πολλῶν, ἐν τῇ γενικευμένῃ ἰδέᾳ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, καθότι ἡ ὕπαρξις καί μόνον ταύτης ἀποτελεῖ τροχοπέδην εἰς τήν ἐφαρμογήν  τῶν κρυφίων καί λίαν ἐπικινδύνων σχεδίων αὐτῆς.

Οὐ φοβούμεθα ὅμως, οὐδε φοβηθησόμεθα εἰς τόν αἰῶνα, ὡς ἀπολαβόντες τῆς υἱοθεσίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς χάριτος Αὐτοῦ. Διακονοῦντες δέ τά Πανάγια Σκηνώματα, ἀπολαμβάνομεν τῆς ἰδιαιτέρας προστασίας καί τῆς εὐλογίας αὐτῶν, κορωνίς τῶν ὁποίων τυγχάνει ὁ σωτηριώδης ἐν Χριστῷ βίος ἐπί τῆς γῆς καί ἡ ἀτελεύτητος ἐν οὐρανοῖς συμβασιλεία ἡμῶν μετά  τοῦ Δημιουργοῦ πάσης τῆς κτίσεως.

Καλεῖσαι λοιπόν καί μέ τήν νέαν ἰδιότητά σου, τῆς τοῦ Διακόνου, τοῦ ὑπουργοῦ, δηλονότι, τῆς τελέσεως τῶν φρικτῶν Μυστηρίων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, νά συνεχίσῃς τήν συνειδητήν διακονίαν σου, μέ ἀνανεωμένας δυνάμεις καί ὑπόπτερον διάθεσιν ψυχῆς,  καθότι ὡς ἄγγελος θά συμμετέχῃς ἰδίως εἰς τήν τέλεσιν τοῦ ἱερωτέρου Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

 Ὁμοῦ μέ τάς εὐχάς καί εὐλογίας τοῦ Ἡγουμένου τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τοῦ σεπτοῦ Προκαθημένου τῆς Μητρός ἁπασῶν τῶν τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, ἀλλά καί πάντων τῶν μελῶν τῆς Ἀδελφότητος, ταπεινῶς εὔχομαι κἀγώ, ὅπως τά ἰδιαίτερα συναισθήματα, ἅτινα διακατέχουσι τήν ἀγαθήν σου καρδίαν κατά τήν εὔσημον ταύτην στιγμήν, παραμείνωσι ταὐτά καί ἀναλλοίωτα εἰς πάντα τόν ἱερατικόν σου βίον καί ὅπως αἰσθάνεσαι τήν στιγμήν ταύτην τῆς πρώτης σου λειτουργίας, νά αἰσθάνεσαι καί εἰς τάς ὑπολοίπους ἕως τῆς ἐσχάτης, καί νά μήν ἐπιτρέψῃς εἰς τόν ἑαυτόν σου τήν οἰκείωσιν καί τήν συνήθειαν μετά τῶν φρικτῶν μυστηρίων, ἔχοντας κατά νοῦν τό Πατερικόν, ὅτι εἰσέτι καί οἱ ἄγγελοι μετά δέους παρακολουθοῦσι τήν τέλεσιν τῆς ἀχράντου Θείας Λειτουργίας, μή δυνάμενοι παρακῦψαι καί συμμετασχεῖν εἰς ταύτην.

Πρόσελθε, οὖν, ἐν ταπεινώσει καρδίας καί καθαρότητι ψυχῆς».

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/txP8YboDBdA

ngg_shortcode_2_placeholder

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, 26^ης Μαρτίου / 8^ης Ἀπριλίου 2012, ἤρχισαν κατά τήν Τυπικήν Διάταξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας αἱ ἀκολουθίαι τῶν Νυμφίων εἰς ὅλας τάς Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, πρωτίστως δέ εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα προσῆλθεν ἐκ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ, τῶν κωδώνων τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως χαρμοσύνως κρουομένων, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν καί ἐνταῦθα προεξῆρξε τῆς κατανυκτικῆς καί μυσταγωγικῆς ἀκολουθίας τῶν Νυμφίων, τῆς μυούσης τάς ψυχάς ἡμῶν εἰς τό σωτήριον πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἵνα διά τῆς συμμετοχῆς ἡμῶν εἰς αὐτό μετάσχωμεν τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀγαλλιάσεως τῆς ἐνδόξου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως.

Εἰς τήν ἀκολουθίαν ταύτην ὁ προεξάρχων αὐτῆς Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὡμίλησεν εἰς τούς προσκυνητάς διά τῆς κάτωθι ὁμιλίας Αὐτοῦ:

«Τὸν νυμφῶνά Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ^. λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα, καὶ σῶσόν με».

Μέ ἄλλα λόγια βλέπω τήν αἴθουσαν τοῦ γάμου, δηλαδή τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά δέν εἶμαι ἄξιος νά εἰσέλθω εἰς αὐτήν διότι δέν φοράω τήν κατάλληλην στολήν. Σέ παρακαλῶ, Νυμφίε Χριστέ, λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς μέ τόν θεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φωτισμόν, γιά νά συμμετάσχω καί ἐγώ εἰς τήν χαράν τοῦ γάμου, δηλονότι εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγε σήμερον εἰς τόν πανίερον τοῦτον τόπον τοῦ σταυρικοῦ πάθους, δηλαδή τόν Γολγοθᾶν, καί τῆς τριημέρου ταφῆς, δηλαδή τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, διά νά ὑπαντήσωμεν πνευματικῶς τά Πάθη ἀλλά καί τήν Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ἄπειρος, ὅπως καί ἡ εὐσπλαχνία καί τό ἔλεος Αὐτοῦ εἶναι ἄπειρα. Τήν φιλανθρωπίαν καί εὐσπλαχνίαν τοῦ Θεοῦ τήν ζῶμεν καί τήν ἀπολαμβάνομεν ἐντός τοῦ νυμφῶνος τοῦ Χριστοῦ Νυμφίου. Καί ὁ μέν νυμφών εἶναι ἡ ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία, ὁ δέ Νυμφίος εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ χαρά τοῦ γάμου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι κατάστασις μόνιμος καί συνεχής μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Τῆς χαρᾶς ταύτης τοῦ γάμου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας γενόμεθα μέτοχοι, ὁσάκις μετέχωμεν εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εύχαριστίας, ὅπου ἐκεῖ γινόμεθα μέτοχοι καί κοινωνοί τῆς χαρᾶς τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ. Τῆς μεγάλης καί ἀτελευτήτου ταύτης χαρᾶς τοῦ νυμφῶνος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀδύνατον νά γευθῶμεν, ἐάν δέν φέρωμεν τό κατάλληλον ἔνδυμα. Ἐάν, δηλαδή, δέν προετοιμάσωμεν τόν ἑαυτόν μας, ἐάν, μέ ἄλλα λόγια, δέν καθαρίσωμεν τόν ἔσω ἄνθρωπον, τήν ψυχήν μας, ἀπό λόγια καί ἔργα, τά ὁποῖα τήν ἔχουν μολύνει καί ἁμαυρώσει. Εἶναι ἀναγκαῖον καί ἐπεῖγον, λοιπόν, ὁ καθαρισμός αὐτός τῆς ψυχῆς μας, προκειμένου αὐτή νά καταστῇ ἀξία νά δεχθῇ τόν ἁγιασμόν καί οὕτω νά γίνῃ δοχεῖον τοῦ θείου φωτισμοῦ, τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διά νά εἰσέλθῃ εἰς τόν νυμφῶνα, διά νά συμμετάσχῃ εἰς τούς γάμους τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ, διά νά καταντήσῃ εἰς τήν θέωσιν αὐτῆς. Νά, λοιπόν,  διατί ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῶν ἁγίων αὐτῆς θεοφόρων πατέρων ὥρισε τήν ἁγίαν καί εὐλογημένην νηστείαν, ἀλλά καί τήν ἑβδομάδα  τῶν Ἁγίων Παθῶν. Ἀφ’ ἑνός, διά νά ἔλθωμεν εἰς ἑαυτόν, ὡς ὁ ἄσωτος υἱός τῆς παραβολῆς, ὁ ὁποῖος ἀπεμακρύνθη ἀπό τόν πατρικόν οἶκον καί τόν πατέρα αὐτοῦ καί ἔζησεν ἐν κραιπάλαις καί ἀσωτίᾳ, δηλαδή παρεσύρθη εἰς τάς ἠδονάς καί εἰς τάς τέρψεις τῆς ἁμαρτίας. Ἀφ’ ἑτέρου, διά νά συνειδητοποιήσωμεν ὅτι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέν εἶναι βρῶσις καί πόσις, ἀλλά νῆψις καί ἐγρήγορσις. Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι ἡ ἄπειρος ἀγάπη, εὐσπλαχνία καί φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ δέν παρέχεται εἰς αὐτούς, οἱ ὁποῖοι δέν τήν ἐπιθυμοῦν ἤ τήν ἀρνοῦνται, διότι ἔχουν πλέον παραδοθεῖ εἰς τόν θάνατον τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας.

«Ἰδού, ὁ Νυμφίος ἔρχεται», μᾶς προειδοποιεῖ ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τοῦ καιροῦ τῆς νηστείας καί κυρίως διά τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος τῶν Παθῶν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐγρήγορσις σημαίνει νά μήν ἀφήσωμεν τόν ἑαυτόν μας, δηλαδή τήν ψυχήν, νά καταληφθῇ ἀπό τόν ὕπνον -«μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇ, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇ καί τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇ».

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐρχόμενος πρός τό ἑκούσιον πάθος, δηλαδή μέ τήν ἰδικήν Του ἐλευθέραν βούλησιν καί θέλησιν, ἔλεγεν εἰς τούς μαθητάς καί ἀποστόλους Του: «Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται καθώς γέγραπται περί Αὐτοῦ». Τά ἴδια ἀκριβῶς λόγια ἀπευθύνει καί εἰς ἡμᾶς, τούς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν καί τούς φέροντας τήν σφραγῖδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν ἡμέραν τοῦ βαπτίσματός μας εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν ἐνεδύθημεν τόν Χριστόν.

Ἡμεῖς, χάριτι Θεοῦ, ἀλλά καί τοῦ Παναγίου Τάφου εὑρισκόμεθα εἰς τήν ἐπίγειον καί φυσικήν Ἱερουσαλήμ. Τοῦτο ἀποτελεῖ ἰδιαιτέραν εὐλογίαν, διότι τοιουτοτρόπως καθιστάμεθα αὐτήκοοι καί αὐτόπται μάρτυρες τῶν τόπων, τῶν χώρων, ἔνθα ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱός τῆς Παρθένου, ἐσαρκώθη, ἐσταυρώθη καί ἀνέστη. Τῆς εὐλογίας αὐτῆς, δηλονότι τῆς προσκυνηματικῆς θεωρίας τῆς ὁποίας ἠξιώθημεν, καλούμεθα νά ἐκμεταλλευθῶμεν, διά νά παρακαλέσωμεν τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τήν ἀειπάρθενον Θεοτόκον καί ὑπερευλογημένην Μαρίαν, νά ἀνοίξῃ τάς πύλας τοῦ νυμφῶνος τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ Αὐτῆς Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά νά εἰσέλθωμεν διά τῆς ἀνανήψεως τῆς ψυχῆς καί τῆς μετανοίας τοῦ νοός μας, ὡς τοῦτο συνέβη μέ τήν προσκυνήτριαν τῶν Ἁγίων Τόπων καί τοῦ Παναγίου Τάφου Μαρίαν τήν Αἰγυπτίαν, ἡ ὁποία, μαζί μέ τόν συσταυρωθέντα λῃστήν, ἀνεδείχθη ἀξιωτάτη τοῦ νυμφῶνος τοῦ Χριστοῦ, τουτέστιν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Δεηθῶμεν καί ἡμεῖς τοῦ Νυμφίου Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὅπως καταστῶμεν ἄξιοι τοῦ νυμφῶνος Αὐτοῦ, τοῦ νυμφῶνος τῆς χαρᾶς τῆς λαμπροφόρου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως, Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Α’ Ἡ Παραμονή-  Ὁ Ἑσπερινός.

Ἡ ἑορτή τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ὅτε οἱ παῖδες τῶν Ἑβραίων ὑπεδέχθησαν Αὐτόν στρωννύοντες τά ἱμάτια αὐτῶν καί κράζοντες «Ὡσαννά τῷ υἱῷ Δαβίδ» ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τήν Κυριακήν τῶν Βαΐων, 26^ην μηνός Μαρτίου/ 8^ην Ἀπριλίου 2012, συμφώνως πρός τήν ἐκκλησιαστικήν τυπικήν διάταξιν καί τήν εἰδικήν προσκυνηματικήν καθεστωτικήν, καθ’ ὅτι τήν αὐτήν ἡμέραν καί εἰς τόν αὐτόν τόπον ἑορτάζουν τό Πάσχα αὐτῶν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καί τήν Κυριακήν τῶν Βαΐων αὐτῶν οἱ Προχαλκηδόνιοι Ἐκκλησίαι τῶν Ἀρμενίων, Κοπτῶν καί Συριάνων.

Ἡ ἔναρξις τῆς ἑορτῆς ἐγένετο ἀφ’ ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ’ Ὥρας εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί διά τῆς καθόδου αὐτῶν ἐν συνεχείᾳ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα πρό τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ὁ προεξάρχων τῆς πανηγύρεως Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τό θυμίαμα καί ἐγένετο ἡ προσκύνησις ὑπ’ Αὐτοῦ καί ὑπό τῶν Ἀρχιερέων ὡς καί ἐν συνεχείᾳ ἐγένετο ἡ προσκύνησις εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων.

Ἀκολούθως ἔλαβε χώραν εἰς τό ἔναντι τοῦ Παναγίου Τάφου Καθολικόν ὁ Μέγας Ἑσπερινός μετά κρούσεως τῶν σημάντρων, θυμιάματος ἀνά τά προσκυνήματα, προσκυνήσεως εἰς τόν Γολγοθᾶν τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Συνοδικῶν Ἁγιοταφιτῶν, Κεκραγαρίων καί Ἀρτοκλασίας, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Χαραλάμπους Βακάκη, βοηθουμένων ὑπό τοῦ ἐκ Κύπρου Ἀρχιμανδρίτου π. Λαζάρου καί τῶν ἐκ τῆς Μητροπόλεως Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου ἱεροψαλτῶν ὑπό τόν κ. Εὐάγγελον Γεωργίου.

Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἑσπερινοῦ οἱ Ἁγιοταφῖται, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἀνῆλθον εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς μετανοίας αὐτῶν.

Εὐθύς ἀμέσως, ὅσοι ἐκ τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί ἐκ τῶν προσκυνητῶν ἠδύναντο ἀνελθεῖν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Βαϊοφόρου ἐπί τῆς Βηθφαγῆς, παρακειμένης τῷ Ὄρει τῶν Ἐλαιῶν, ἔλαβον μέρος εἰς τήν λιτανείαν τῶν βαΐων.

Εἰς ταύτην τήν Ἱεράν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τά βάϊα, ἐν συνεχείᾳ δέ ἀνέθεσεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Σεβαστείας κ. Θεοδόσιον, ὅπως προεξάρξῃ τῆς μετά βαΐων, λαβάρων καί ἐπινικίων ᾀσμάτων πορείας ἀπό Βηθσφαγῆς διά τῆς Γεθσημανῆς ἕως τῆς Πύλης τῶν Λεόντων εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης εἰς ἀνάμνησιν τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ὅτε οἱ παῖδες τῶν Ἑβραίων ἔψαλλον Αὐτῷ τό «Ὡσαννά τῷ Υἱῷ Δαβίδ».

Β’. Ἀνήμερα τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων.

Τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω Κυριακῆς, 26^ης Μαρτίου/ 8^ης Ἀπριλίου 2012, καί περί ὥραν 7.30 π.μ. ἐγένετο ἡ μετά βαΐων ἀνά χεῖρας ἐπίσημος κάθοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί διά τοῦ Γολγοθᾶ, λόγῳ τοῦ Πάσχα τῶν Λατίνων, προσέλευσις αὐτῶν εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ.

Ἐνταῦθα, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό «ἄνωθεν οἱ προφῆται», ἐνεδύθησαν τάς ἀρχιερατικάς αὐτῶν στολάς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ ἱερεῖς.

Ἀκολούθως ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Λήδρας καί ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μαχαιρᾶ κ. Ἐπιφανίου, παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῇ συμμετοχῇ πολλῶν προσκυνητῶν, εἰ καί ὀλίγων ἐν συγκρίσει πρός τά προηγούμενα ἔτη, λόγῳ τῆς εἰς Ἑλλάδος καί εἰς ἄλλας περιοχάς οἰκονομικῆς κρίσεως.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν ἡ τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου καί ἡ ἀνά τά προσκυνήματα λιτανεία καί ἡ μετά ταῦτα ἀνάγνωσις τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς πρό τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου.

Τούτων τελεσθέντων καί τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων, ἐγένετο ἡ μετά βαΐων ἀνά χεῖρας ἐπίσημος ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, τῶν προσκυνητῶν, λόγῳ καί τοῦ Πάσχα τῶν Διτικῶν Ἐκκλησιῶν, κατακλυσάντων τάς ὁδούς τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί προσδιδόντων ἰδιαίτερον θρησκευτικόν χριστιανικόν χαρακτῆρα εἰς τήν πόλιν.

Εἰς τά Πατριαρχεία ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς προσελθόντας Ἁγιοταφίτας καί προσκυνητάς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ἦλθεν ὁ Σωτήρ σήμερον ἐπί τήν πόλιν Ἱερουσαλήμ πληρῶσαι τήν Γραφήν καί πάντες ἔλαβον ἐν ταῖς χερσί βαΐα, τούς δέ χιτῶνας ὑπεστρώννυον αὐτῷ, γινώσκοντες ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεός ἡμῶν, ᾧ τά χερουβείμ βοᾷ ἀπαύστως: Ὡσαννά ἐν τοῖς Ὑψίστοις, εὐλογημένος εἶ, ὁ ἔχων πλῆθος οἰκτιρμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς».

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

 Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγεν ἐκ τῶν περάτων τῆς Οἰκουμένης εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, δηλονότι εἰς τόν τόπον τοῦ μαρτυρίου καί τῆς τριημέρου ταφῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, διά νά ἑωρτάσωμεν τήν λαμπράν καί ἔνδοξον πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλήμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Περί ταύτης τῆς ἑορτῆς καί ὁ Προφήτης ἔλεγε Ζαχαρίας: «Χαῖρε σφόδρα θύγατερ Σιών. Ἰδού ὁ Βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραΰς καί ἐπιβεβηκώς ἐπί ὑποζυγίου καί πώλου ὄνου, υἱοῦ ὑποζυγίου». Καί ὁ προφητάναξ Δαβίδ πάλιν περί τῶν παίδων: «Ἐκ στόματος νηπίων καί θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον». Ὁ δέ προφήτης Σοφονίας: «Θάρσει Ἱερουσαλήμ, Κύριος ὁ Θεός σου ἐν σοί δυνατός σώσει σε, ἐπάξει ἐπί σέ εὐφροσύνην καί καινιεῖ σε ἐν τῇ ἀγαπήσει αὐτοῦ».

Ἑρμηνεύων τούς προφητικούς τούτους λόγους ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ὅτε τοίνυν ἐπήγαγεν ἐφ’ ἡμᾶς (ὁ Χριστός) τήν διά Πνεύματος Ἁγίου εὐφροσύνην, τότε καί ἀνεκαίνισεν ἐν τῇ ἀγαπήσει αὐτοῦ, τουτέστιν ἐν καιρῷ τῆς ἐπιδημίας τῆς μετά σαρκός, ἐπειδή δέ τέθεικε τήν ψυχήν καί γέγονεν ἐν νεκροῖς δι’ ἡμᾶς, ζωή κατά φύσιν ὑπάρχων, ἀνεβίω πάλιν, τήν ἀνθρώπου φύσιν, ἀναμορφῶν εἰς καινότητα ζωῆς καί ἀναχαλκεύων εἰς τό ἀπ’ ἀρχῆς».

Ἡμεῖς δέ, ἀδελφοί μου, οἱ γινώσκοντες ὅτι Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος Αὐτός ὑπάρχων ζωή κατά φύσιν καί ἀναμορφῶν εἰς καινότητα ζωῆς μετά κλάδων νοητῶς, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός κακαθαρμένοι τάς ψυχάς ὡς οἱ Παῖδες τόν Χριστόν ἀνευφημήσωμεν πιστῶς μεγαλοφώνως κραυγάζοντες τῷ Δεσπότῃ:. «Εὐλογημένος εἶ Σωτήρ, ὁ εἰς τόν κόσμον ἐλθών τοῦ σῶσαι τόν Ἀδάμ ἐκ τῆς ἀρχαίας ἀρᾶς, πνευματικῶς γενόμενοι, φιλάνθρωπε, ναός Ἀδάμ ὡς ηὐδόκησας. Ἀξίωσον ἡμᾶς προσκυνῆσαι τά πάθη Σου καί κοινωνῆσαι τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Σου».

 Ἀμήν Ἔτη πολλά.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/49LbIC77VsM

ngg_shortcode_4_placeholder

Τό Σάββατον τοῦ Λαζάρου, 25^ην Μαρτίου/ 7^ην Ἀπριλίου 2012, ἑωρτάσθη εἰς τήν πόλιν Ναζαρέτ ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, ὡς γεγονός τό ὁποῖον ἔλαβε χώραν εἰς Ναζαρέτ ὡς ἀπαρχή τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἐν τῷ εὐαγγελισθέντι καί ἐνανθρωπήσαντι ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ ἑορτασμός οὗτος ἐξ Ὀρθοδόξων καί μή Ὀρθοδόξων κατοίκων τῆς πόλεως ἦτο πάνδημος, περιέλαβε δέ Ἑσπερινόν ἀφ’ ἐσπέρας καί θείαν Λειτουργίαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς εἰς τό πάνσεμνον προσκύνημα καί εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων, μετά ταῦτα δέ λιτανείαν, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ.

Ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, μή δυνηθείς νά μεταβῇ εἰς Ναζαρέτ, λόγῳ τῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ ἀνειλημμένων προσκυνηματικῶν ὑποχρεώσεων Αὐτοῦ, ἀπέστειλε πρός τό ἐν Ναζαρέτ ποίμνιον Αὐτοῦ τό κάτωθι μήνυμα:

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

 Σήμερον, ἡμέραν Σάββατον, ἡμέραν μνήμης τῆς ἐγέρσεως τοῦ ἁγίου καί δικαίου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου τοῦ τετραημέρου καί παραμονήν τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τά Ἱεροσόλυμα, αἱ προσκυνηματικαί Ἡμῶν ὑποχρεώσεις ἠμπόδισαν τήν ἔξοδον  Ἡμῶν νά ἔλθωμεν πρός τήν πόλιν Ναζαρέτ, τήν ἑορτάζουσαν κατ’  ἐξοχήν τό μυστήριον τῆς ἀπαρχῆς  τῆς σωτηρίας ἡμῶν, ἤτοι τοῦ ὑπό τοῦ ἀγγέλου Γαβριήλ  Εὐαγγελισμοῦ τῆς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου κατά σάρκα γεννήσεως τοῦ Κυρίου   ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 Οὐχ  ἦττον ὅμως,  εἰ καί σωματικῶς ἀφιστάμεθα ὑμῶν, νοερῶς καί πνευματικῶς εἴμεθα  ἀρρήκτως συνδεδεμένοι μεθ’ ὑμῶν ὡς Πατήρ μετά τέκνων ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ  καί τῇ ὥρᾳ τοῦ ἑορτασμοῦ καί τῆς Θείας Λειτουργίας καί Εὐχαριστίας, ἥτις προσφέρεται ἀναιμάκτως ἐν τῷ ἱερῷ καί πανσέπτῳ προσκυνήματι  ἡμῶν τῶν Ἑλληνορθοδόξων  προεξάρχοντος  τοῦ θεοφιλῶς   ὑμᾶς  ποιμαίνοντος  Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ.

 Ἐπί τῇ ἑορτῇ καί πανηγύρει ταύτῃ, οὐχί μόνον τῶν Ὀρθοδόξων ἀλλά καί τῆς πόλεως ὅλης, εὐχόμεθα ὑμῖν πᾶσαν ἀπό Θεοῦ εὐλογίαν, ὑγιείαν  τήν κατ’ ἄμφω τῷ Προέδρῳ καί τοῖς μέλεσι τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου  καί τῆς Ἀντιπροσωπευτικῆς   Ἐπιτροπῆς, τοῖς Ἐπιτρόποις, τοῖς ἱερεῦσι καί παντί τῷ ἐμπεπιστευμένῳ Ἡμῖν ποιμνίῳ, ὅπως συνεχίσωμεν νά δίδωμεν τήν μαρτυρίαν τοῦ μεγαλειώδους καί σωτηριώδους μυστηρίου τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς σεσαρκωμένης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

 Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Ἡ ἑορτή τῆς ἐγέρσεως τοῦ Λαζάρου, μετά τῆς ὁποίας συνέπεσεν ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τό Σάββατον, 25^ην Μαρτίου/ 7^ην Ἀπριλίου 2012, ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων,  συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ τάξιν εἰς τήν Βηθανίαν καί τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.

Διά τήν ἑορτήν εἰς τήν Βηθανίαν μετέβη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν ἀδελφῶν τοῦ ἁγίου Λαζάρου Μάρθας καί Μαρίας.

Ἐνταῦθα γενόμενος δεκτός ἐνθέρμως ὁ Μακαριώτατος ὑπό τῶν ἐνδεδυμένων ἱερέων καί διακόνων καί τῆς ἡγουμένης τῆς Μονῆς ὁσιωτάτης μοναχῆς Εὐπραξίας καί τῆς συνοδείας αὐτῆς, προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου  καί τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Λήδρας καί ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μαχαιρᾶ κ. Ἐπιφανίου, παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί ἱερέων παρεπιδημούντων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ἱεροδιακόνων, ψαλλόντων τῶν ἐκ Κύπρου ἐλθόντων ἱεροψαλτῶν ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Λάζαρον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λεμεσοῦ καί ὑπό τόν ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τριμυθοῦντος ἱεροψάλτην κ. Εὐάγγελον Γεωργίου καί μετεχόντων ἐν εὐσεβείᾳ πλήθους εὐσεβῶν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος καί ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων χωρῶν, παρουσίᾳ τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Κυπριακῆς  Ἀντιπροσωπείας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίας κ. Τάκη Δημοσθένους.

Πρός τούς εὐλαβεῖς τούτους προσκυνητάς ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ  ἀδελφοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Σήμερον ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἑορτάζει ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ ἱερῷ τόπῳ τῆς Βηθανίας, τό ὑπερφυές τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ θαῦμα, δηλονότι τήν ἔγερσιν, τήν ἀνάστασιν τοῦ τετραημέρου νεκροῦ Λαζάρου, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής  Ἰωάννης: «Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν», (Ἰωάν. 12,1).

Ὁ Λάζαρος, ὠς γνωστόν, ἦτο φίλος τοῦ Χριστοῦ καί ἀδελφός Μάρθας καί Μαρίας, αἵτινες  ἐφιλοξένησαν καί διηκόνησαν τόν Χριστόν εἰς τόν οἶκον αὐτῶν, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, (Λουκ. 10,38).

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό γεγονός τῆς ἐκ νεκρῶν ἐγέρσεως ἤ ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου ἀποτελεῖ θαῦμα ὑπερφυές. Καί τοῦτο διότι τό μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας, τό φανερωθέν εἰς τούς ἀνθρώπους ἐν τῷ σεσαρκωμένῳ Λόγῳ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πιστοποιεῖται μέ σημεῖα καί τέρατα, ἅτινα ἐποίει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός κατά τήν ἐπίγειον Αὐτοῦ παρουσίαν καί διδασκαλίαν.

Ὁ Χριστός, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός Αὐτοῦ: «..ἡ πάντων χαρά, ἡ ἀλήθεια, τὸ φῶς, ἡ ζωή τοῦ κόσμου, ἡ ἀνάστασις, τοῖς ἐν γῇ πεφανέρωται, τῇ αὐτοῦ ἀγαθότητι, καὶ γέγονε τύπος τῆς ἀναστάσεως, τοῖς πᾶσι παρέχων θείαν ἄφεσιν».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός εἶναι ἡ πραγματική καί αἰώνιος χαρά ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί συμπάσης ὁρατῆς καί ἀοράτου κτίσεως. Ἡ χαρά δέ αὐτή ἐκδηλώνεται ὡς τρόπος ζωῆς. Τά συστατικά ἤ ἄν θέλετε τά χαρακτηριστικά αὐτοῦ τοῦ τρόπου ζωῆς   δηλαδή τῆς χαρᾶς, εἶναι πρῶτον ἡ  ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἔκρινε καί κρίνει τόν κόσμον ἐν τῷ σταυρῷ καί διά τοῦ σταυρικοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ καί δεύτερον τό ἀνέσπερον φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Τό φῶς, τό ὁποῖον  ἐφάνη, διά νά φωτίσῃ  ἐκείνους πού κάθηνται σάν κρατημένοι καί ἀπηλπισμένοι εἰς τό σκότος τῆς πλάνης  καί τῆς ἀσεβείας καί εἰς τήν σκιάν τῆς  ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου.

Τό Εὐαγγέλιον τῆς χαρᾶς τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζει σήμερον ἡ Ἐκκλησία μας εἰς τά τιμώμενα πρόσωπα τῆς ὑπερευλογημένης  Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τοῦ ἁγίου καί δικαίου Λαζάρου. Καί εἰς μέν τήν ἀειπάρθενον Μαρίαν, διότι: «… τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνάπτεται· ὁ Ἀδὰμ καινουργεῖται, ἡ Εὔα τῆς πρώτης λύπης ἐλευθεροῦται καὶ ἡ σκηνὴ τῆς καθ᾿ ἡμᾶς οὐσίας τῇ θεώσει τοῦ προσληφθέντος φυράματος ναὸς Θεοῦ κεχρημάτικεν», ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός.

Εἰς δέ τόν δίκαιον Λάζαρον, διότι οὗτος, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, «…γέγονεν τῆς παλλιγγενεσίας προοίμιον σωτήριον…». Καί τί  σημαίνει παλλιγγενεσία; Παλλιγγενεσία σημαίνει δύο τινά, δύο πράγματα. Τό μέν ἀφορᾷ εἰς τήν ἀπόκρισιν, τήν ἀπάντησιν, τήν ὁποίαν ἔδωσεν ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ εἰς τήν ἀειπάρθενον Μαρίαν: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ», (Λουκ. 1,35).

Ἡ ἐπέλευσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τῆς Παρθένου Μαρίας κατά τήν ἡμέραν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ αὐτῆς εἶναι κατά τόν Μέγαν Παῦλον χρηστότης καί φιλανθρωπία τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὅτε ἐπεφάνη καί ἔσωσεν ἡμᾶς διά λουτροῦ παλλιγγενεσίας  καί ἀνακαινώσεως Πνεύματος  Ἁγίου, «οὗ ἐξέχεεν ἐφ’ ἡμᾶς πλουσίως διά Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν».  (Τιτ. 3,6).

Τό δέ ἀφορᾷ εἰς τήν ἐκ νεκρῶν ἔγερσιν ἤ ἀνάστασιν τοῦ δικαίου Λαζάρου ὀλίγον πρό τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς θριαμβευτικῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Διά τῆς μεταβάσεώς Του ὁ Χριστός μαζί μέ τούς μαθητάς Του εἰς τόν τάφον τοῦ Λαζάρου, ἐδῶ εἰς τήν Βηθανίαν, ἐπιστοποίει-ἐπεβεβαίωνε τήν ἐκ νεκρῶν τριήμερον Αὐτοῦ Ἀνάστασιν, τήν «κοινήν ἀνάστασιν», ὡς λέγει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας καί ὀνομάζεται κοινή ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, διότι δέν ἀφορᾷ εἰς τήν προσωπικήν Ἀνάστασιν τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ἀλλά εἰς τήν ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας προσληφθεῖσαν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν, τήν φύσιν τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ, τήν ὁποίαν συνανέστησεν καί συνεδόξασεν, χαριζόμενος ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις τήν λύτρωσιν ἐκ τῶν δεσμῶν τοῦ θανάτου, χαριζόμενος ἡμῖν τήν ἐλευθερίαν τῆς ἐπιλογῆς τῆς νέας ἐν Χριστῷ ζωῆς, τῆς ζωῆς τοῦ Νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ, εἰπόντος τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ: «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι ἐν τῇ παλλιγγενεσίᾳ,  ὅταν καθίσῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ καθίσεσθε καί ὑμεῖς…..»,  (Ματθ. 19,28).

Σχολιάζων ἐν προκειμένῳ ὁ ἔγκριτος ἑρμηνευτής τῶν Κυριακῶν Λόγων Ζυγαβηνός, λέγει: «Παλλιγγενεσία λέγει νῦν τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν ὡς παλινζωΐαν». Κατά δέ ἄλλον θεοφόρον πατέρα τῆς Ἐκκλησίας: «τί δέ ἔστι παλλιγγενεσία; τό ἐκ δευτέρου γεννηθῆναι καί ἀνακαινισθῆναι».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ἐλευθερωτής ἐκ τῆς φθορᾶς τῆς ἁμαρτίας καί λυτρωτής ἐκ τῶν δεσμῶν τοῦ θανάτου, Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί Θεός ἡμῶν μᾶς καλεῖ διά τῆς Παναγίας Αὐτοῦ μητρός καί ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀλλά καί διά τοῦ φίλου καί δικαίου Αὐτοῦ Λαζάρου νά συμμετάσχωμεν εἰς τήν παλλιγγενεσίαν Αὐτοῦ, δηλονότι εἰς  τήν αἰώνιον Αὐτοῦ βασιλείαν. Μᾶς καλεῖ ἐπίσης νά συμμετάσχωμεν τῆς πνευματικῆς χαρᾶς τῆς παλλιγγενεσίας, δηλονότι τῆς πνευματικῆς  ἡμῶν ἀναστάσεως διά τοῦ ὑμνωδοῦ λέγοντος: «Τὴν ψυχωφελῆ, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, καὶ τὴν ἁγίαν Ἑβδομάδα τοῦ Πάθους Σου, αἰτοῦμεν κατιδεῖν, Φιλάνθρωπε, τοῦ δοξάσαι ἐν αὐτῇ τὰ μεγαλεῖά Σου, καὶ τήν ἄφατον δι’ ἡμᾶς οἰκονομίαν Σου, ὁμοφρόνως μελῳδοῦντες, Κύριε δόξα Σοι».

Ἀμήν».

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν ἡ καθιερωμένη λιτανεία, ἀπό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μάρθας καί Μαρίας διά τῆς κεντρικῆς ὁδοῦ τῆς κώμης Βηθανίας εἰς τόν πρός δυσμάς αὐτῆς κείμενον τάφον τοῦ Λαζάρου, ἐξ οὗ ἠγέρθη «δεδεμένος κειρίαις» ὑπακούων εἰς τό πρόσταγμα τοῦ Κυρίου «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω». (Ἰω. 11,43).

Ταύτης προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ  θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Λήδρας καί ἡγουμένου τῆς Μονῆς Μαχαιρᾶ κ. Ἐπιφανίου, ἐν ᾧ ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Λάζαρος ἐκράτει ἀνά χεῖρας τεμάχιον ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, παρουσίᾳ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί συνεργατῶν αὐτοῦ.

Ἐπί τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Λαζάρου ἀνεγνώσθη ἡ κατά Ἰωάννην εὐαγγελική περικοπή τῆς ἐγέρσεως τοῦ Λαζάρου ὑπό τοῦ προεξάρχοντος τῆς λιτανείας Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, μετά ταῦτα δέ ἠκολούθησε προσκύνησις εἰς τόν ἐντός τῆς γῆς καί τοῦ βράχου λελαξευμένον τάφον.

Μετά ταῦτα ὁ Ἀρχιερεύς καί οἱ ἱερεῖς ἀνῆλθον εἰς τόν ὑπεράνω τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Λαζάρου ἀνεγερθέντα ὑπό τῶν μακαριστῶν Ἀρχιμανδριτῶν Θεοδοσίου ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βηθανίας καί Σεραφείμ πνευματικοῦ τῆς Μονῆς τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἐκεῖθεν δέ μετέβησαν τῇ συνοδείᾳ ἐκπροσώπων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Δημαρχίαν τῆς κώμης διά χαιρετισμόν.

Ἡ ἀρχιερατική συνοδεία μετά ταῦτα, ἐπέστρεψεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μάρθας καί Μαρίας, ἔνθα μετέσχε τραπέζης μετ’ ἰχθύων, λόγῳ τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, παρατεθείσης ὑπό τῆς γηραιᾶς καί σεβαστῆς ἡγουμένης μοναχῆς Εὐπραξίας.

Διά τήν ἑορτήν τοῦ ἁγίου καί δικαίου τετραημέρου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου καί ἐν ταυτῷ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἐτελέσθη κατά τήν προσκυνηματικήν τάξιν Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας μετά λιτανείας δέ μετά τοῦτον πρός τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Γαλιλαίων ἀνδρῶν καί θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐπί τοῦ σεπτοῦ προσκυνήματος τοῦ τόπου τῆς Ἀναλήψεως εἰς οὐρανούς τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/jNGO92QiGJg

ngg_shortcode_6_placeholder

ΑΝΑΚΟΙΝΟΥΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΕΝ ΤΩι ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΩι ΝΑΩι ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΝΔΟΞΩΝ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΣΤΕΠΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 2012.

Ἀπό 26^ης Μαρτίου / 8^ης Ἀπριλίου ἕως 3^ης / 16^ης Ἀπριλίου 2012

Κυριακή τῶν Βαΐων:  Ὄρθρος καί Θ. Λειτουργία τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου  τοῦ Χρυστοστόμου:   5π.μ.

Κυριακή τῶν Βαΐων: Ἑσπερινός:  3.30μ.μ.

Κυριακή τῶν Βαΐων: Ἡ Ἀκολουθία τῶν Νυμφίων:   6.15μ.μ.

Μεγάλη Δευτέρα: Ὧραι καί Λειτουργία  τῶν Προηγιασμένων:   5π.μ.

Μεγάλη Δευτέρα:  Μέγα Ἀπόδειπνον:   3.30μ.μ.

Μεγάλη Δευτέρα:  Ἡ Ἀκολουθία τῶν Νυμφίων:   6.15μ.μ.

Μεγάλη Τρίτη: Ὧραι καί Λειτουργία  τῶν Προηγιασμένων:   5π.μ.

Μεγάλη Τρίτη: Μέγα Ἀπόδειπνον:   3.30μ.μ.

Μεγάλη Τρίτη:  Ἡ Ἀκολουθία τῶν  Νυμφίων:   6.15μ.μ.

Μεγάλη Τετάρτη: Ὧραι καί Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων:   5π.μ.

Μεγάλη Τετάρτη: Μικρόν Ἀπόδειπνον & Εὐχέλαιον:   5μ.μ.

Μεγάλη Πέμπτη: Ἀκολουθία καί Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου:   4.30π.μ

Μεγάλη Πέμπτη:  Ἡ Ἀκολουθία τῶν Παθῶν:   6.15μ.μ.

Μεγάλη Παρασκευή:  Ἡ Ἀκολουθία τῶν  Μεγάλων Ὡρῶν:   8π.μ.

Μεγάλη Παρασκευή: Ἡ Ἀκολουθία  τοῦ Ἐπιταφίου:   6.30μ.μ.

Μέγα Σάββατον: Ὧραι καί Λειτουργία  τοῦ Μεγ. Βασιλείου:   8π.μ.

Θεῖον Πάσχα:  Ὄρθρος καί Θ. Λειτουργία τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυστοστόμου:    1.10π.μ.

Δευτέρα ἡμέρα τοῦ Πάσχα: Ἡ θεία Λειτουργία:   7π.μ.

Ὁ Τυπικάρης, Ἀρχιμ. Ἀλέξιος.

Τήν Παρασκευήν, 17^ην /30^ήν μηνός Μαρτίου 2012, ἐψάλη ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Διά τήν ἀκολουθίαν ταύτην κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων.

Κατά τήν ἀκολουθίαν ταύτην, συμφώνως πρός τήν τυπικήν διάταξιν τῆς Ἐκκλησίας, ἐψάλη ὑπό τῶν ἱεροψαλτῶν ὁ κανών τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου «Ἀνοίξω τό στόμα μου…», καί ἀνεγνώσθησαν αἱ τέσσαρες Στάσεις τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, ἡ Α’ ὑπό τοῦ χοροστατοῦντος Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἡ Β’ ὑπό τοῦ  Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, ἡ Γ’ ὑπό τοῦ Γέροντος Καμαράσου Ἀρχιμανδρίτου π. Κελαδίωνος καί ἡ Δ’ ὑπό τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου.

Ἐπί τῷ τέλει τῆς ἀκολουθίας ταύτης ἡ Α.Θ.Μ. ὁμιλῶν, ηὐχαρίστησε τόν Θεόν καί τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον διά τήν δωρεάν καί πάλιν μιᾶς τοιαύτης πνευματικῆς πανδαισίας εἰς ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους καί ηὐχήθη εὔδρομον καί καρποφόρον τό ὑπόλοιπον τῆς νηστείας.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/d27bEMDzllM

ngg_shortcode_7_placeholder

Τό Σάββατον, 11^ην /24^ην Μαρτίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ ἑορτή τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου τῆς 25^ης Μαρτίου 1821.

Εἰς ἀνάμνησιν τοῦ γεγονότος  τούτου τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας – τοῦ ἔθνους ἡμῶν ὑπό τῆς μακρᾶς καί πικρᾶς δουλείας εἰς τόν Τουρκικόν ζυγόν ἀνεπέμφθη τήν 10.30 π.μ. τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως εὐχαριστήριος Δοξολογία πρός τόν Πανάγαθον Θεόν καί δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως πεσόντων ἐθνομαρτύρων ἀγωνιστῶν.

Τῆς ἐν λόγῳ τελετῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, τῇ συνιερουργίᾳ ἀρχιερέων καί ἱερομονάχων, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τοῦ προσωπικοῦ τοῦ Προξενείου καί τῇ συμμετοχῇ τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας Ἱεροσολύμων.

Μετά τήν Δοξολογίαν καί τήν ἐπίσημον ἄνοδον εἰς τά Πατριαρχεῖα, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

 “Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλαδος,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί Ἀδελφοί,

 Ἡμέρα χαρᾶς καί εὐφροσύνης ἐπέφανεν ἡμῖν ἡ σημερινή ἡμέρα, κατά τήν ὁποίαν ἑορτάζομεν τήν ἐπέτειον τῆς Ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821.

Τό γεγονός τοῦτο ἀφορᾷ εἰς τήν ἐκ τῆς τέφρας παλλιγγενεσίαν τοῦ εὐσεβοῦς ἔθνους τῶν Ἑλλήνων καί σύμπαντος τοῦ εὐσεβοῦς γένους τῶν, ὑπό τήν τῶν ἀλλοθρήσκων Ὀθωμανῶν δουλείαν, τελεσάντων Ὀρθοδόξων Ρωμαίων.

Ἡ ἐπέτειος τῆς 25^ης Μαρτίου 1821 ἀνεγνωρίσθη ὡς πρᾶξις μοναδική καί ἀνεπανάληπτος διά τήν παγκόσμιον ἱστορίαν. Καί τοῦτο διότι ἡ τῶν Ἑλλήνων ἐπανάστασις κατά τοῦ δυνάστου κατακτητοῦ εἶχε χαρακτῆρα οὐχί ἰδεολογικόν, ἀόριστον καί ἀφηρημένον, ἀλλά λίαν συγκεκριμένον.

Ἡ ἐπανάστασις τοῦ 1821 διεκρίθη ὡς ἀγών ὑπέρ θεσμῶν ἱερῶν, δηλονότι πίστεως καί πατρίδος: «Διά τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ τήν ἁγίαν καί  τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερίαν» κατά τό σύνθημα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821.

Ἐπί πλέον δέ ἡ ἐπανάστασις τοῦ 1821 ὑπῆρξεν ἀγών ὑπέρ προασπίσεως τῶν θείων καί ἀναφαιρέτων δώρων τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας:  «ἐποίησε γάρ ὁ Θεός ἐξ ἑνός αἵματος πᾶν ἔθνος κατοικεῖν ἐπί τῆς γῆς…ὁρίσας τάς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν», (Πραξ. 17,26), κατά τόν ἁγιογραφικόν λόγον.

Χρέος ἱερόν ἐπιτελοῦσα καί ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, προσήλθομεν κλῆρὸς τε καί χριστεπώνυμος λαός εἰς τόν τόπον τοῦ σταυρικοῦ μαρτυρίου καί τῆς τριημέρου ταφῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, δηλονότι εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἐτελέσαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν καί ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστηρίους δεήσεις ἐπί τῇ ἀπελευθερώσει καί τῇ παλλιγγενεσίᾳ τοῦ εὐσεβοῦς γένους τε καί ἔθνους ἡμῶν εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν ἡμῶν Θεόν.

Ἔτι δέ ἀνεπέμψαμεν ἱκετηρίους εὐχάς ὑπέρ αἰωνίου μνήμης καί μακαρίας ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως ἐν τοῖς ἱεροῖς ἡμῶν ἀγῶσι πεσόντων.

Τῆς θείας ταύτης εὐεργεσίας κοινωνοί καί κληρονόμοι γενόμενοι καί ἡμεῖς, οἱ συναποτελοῦντες τό εὐσεβές καί χριστεπώνυμον γένος τε καί ἔθνος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τῶν διαβιούντων ἐν τῇ Ἁγία Γῇ καί ἐν τῷ εὐρυτέρῳ χώρῳ τῆς δεινοπαθούσης Μέσης Ἀνατολῆς, δεόμεθα τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως χαρίζηται παντί ἔθνει καί λαῷ τήν Αὐτοῦ ὁμόνοιαν εἰρήνην καί ἐλευθερίαν.

Ἐπί δέ τούτοις ὑψώνοντες τό ποτήριον ἡμῶν ἀναβοήσωμεν καί εἴπωμεν:

Ζήτω ἡ 25^η Μαρτίου τοῦ 1821.

Ζήτω τό εὐλογημένον ἡμῶν Ἔθνος καί γένος.

Ζήτω ἡ Ἑλλάς.

Ζήτω ἡ Ρωμηοσύνη καί ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης.

Ἔτη πολλά”.

Ὁ Γενικός Πρόξενος κ. Σωτήριος Ἀθανασίου ἀπηύθυνε τό κάτωθι μήνυμα

“Μακαριώτατε, Άγιοι Πατέρες, Κυρίες και Κύριοι,

Θεωρούμε εαυτούς ιδιαίτερα ευτυχείς που έχουμε την τιμή να εορτάσουμε την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821, στο Πανίερο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, στην Αγία Γη. Και τούτο διότι η Εκκλησία, η Ορθοδοξία ήταν ο πλέον σημαντικός παράγοντας διατήρησης της πίστης και της Εθνικής συνείδησης τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς. Ήταν η κινητήριος δύναμη που ενέπνευσε τους προγόνους μας να αρχίσουν ένα αγώνα τιτάνιο, πέρα από τα ανθρώπινα μέτρα ενάντια σε μια αυτοκρατορία και μέσα σε ένα εχθρικό διεθνές περιβάλλον όπου κυριαρχούσε η Ιερά Συμμαχία.

Ο σκλαβωμένος Ελληνικός λαός δεν πτοήθηκε από τις ανυπέρβλητες δυσκολίες, ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης και με βαθιά πίστη στα ιδανικά της φυλής και της Ορθοδοξίας κατάφερε εκείνο που φαινόταν αδύνατο στην αρχή του αγώνα: Τη δημιουργία ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους. Χρειάσθηκαν βέβαια πολλές δεκαετίες αγώνων και θυσιών έως ότου το πρώτο περιορισμένο γεωγραφικά ελληνικό κράτος αποκτήσει τη σημερινή του μορφή. Κάθε επιτυχία της χώρας μας, κάθε μέτρο γης αποκτήθηκε με αίμα ηρώων, με θυσίες και επιτυχημένους διπλωματικούς χειρισμούς.

Η επιτυχία του αγώνα του ΄21, ο λυτρωμός του Ελληνισμού αποτέλεσε το φυσικό επακόλουθο ενός ύστατου αγώνα που τον φλόγιζε η θέληση και η χαλύβδινη απόφαση του λαού για απελευθέρωση, για ελευθερία, για εθνική αξιοπρέπεια. Με ενότητα και αποφασιστικότητα τα Ελληνόπουλα έπιασαν τα καρυοφίλια και άρχισαν να σφυροκοπούν τον κατακτητή. Οι επιτυχίες των Ελλήνων μαχητών συγκίνησαν ξένους διανοητές, οι οποίοι προσέφεραν χρήματα αλλά πολλές φορές και την ίδια τους τη ζωή για την απελευθέρωσης της χώρας μας.

Στην πορεία του αγώνα, εκτός από τα ιδανικά της φυλής, εμφανίσθηκαν και τα ελαττώματά μας, που έθεσαν σε κίνδυνο την υπόθεση της ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Ευτυχώς οι διεθνείς ισορροπίες είχαν πλέον αλλάξει και με παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων κατέστη δυνατή η δημιουργία ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους.

Σήμερα η χώρα μας αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαία η εθνική ενότητα. Η ιστορική μας διαδρομή έχει αποδείξει ότι όποτε οι Έλληνες ήταν ενωμένοι κατάφεραν το ακατόρθωτο. Το μήνυμα και το μάθημα από τον αγώνα του ’21 ας είναι η εθνική ενότητα. Η Ελλάδα αξίζει μια καλύτερη τύχη. Επαφίεται σε όλους εμάς να αποδείξουμε σε φίλους και εχθρούς ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση με επιτυχία. Ας αναλογισθούμε όλοι μας την ευθύνη που μας αντιστοιχεί και με εργατικότητα, επιμέλεια και αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε στα αναγκαία βήματα. Μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε! Ζήτω το Έθνος! Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821″.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Γενικός Πρόξενος κ. Σωτήριος Ἀθανασίου προσεκάλεσε τούς μετασχόντας εἰς τήν τελετήν ταύτην τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό ἔναντι τοῦ Πατριαρχείου τμῆμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Προξενείου εἰς τήν Ἀνατολικήν Ἱερουσαλήμ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/BLZ3QNWScB4

ngg_shortcode_8_placeholder