Τό Σάββατον, 24^ην Ἰουνίου/ 7^ην Ἰουλίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τοῦ τιμίου Προδρόμου εἰς τήν Ὀρεινήν, παραδοσιακόν τόπον τῆς Γεννήσεως αὐτοῦ ὑπό τήν ἐπωνυμίαν Ἄϊν –Κάρεμ, εἰς τόν ὁποῖον εὑρίσκεται σήμερον καί τό Ἑβραϊκόν νοσοκομεῖον Χαντάσα. Ὡσαύτως ἑωρτάσθη καί εἰς τήν  Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὡς γνωστόν ἐκ τῆς Καινῆς Διαθήκης (Λουκ. Α’ 1-25), ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι γόνος καί καρπός τοῦ Ζαχαρίου καί τῆς στείρας Ἐλισάβετ, δῶρον τοῦ Θεοῦ εἰς τούς γονεῖς αὐτοῦ καί εἰς τήν ἀνθρωπότητα, ἵνα μαρτυρήσῃ ὡς Πρόδρομος περί τοῦ φωτός, περί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Διά τῆς προφορικῆς ἀρχαιοτάτης παραδόσεως αὐτῆς ἡ Ἐκκλησία δέχεται ὅτι οἱ γονεῖς τοῦ Προδρόμου, Ζαχαρίας καί Ἐλισάβετ κατῴκουν εἰς τήν ὡς ἄνω ρηθεῖσαν περιοχήν καί εἰς αὐτήν «ἐγεννήθη αὐτοῖς τέκνον, ὁ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», ( Ματθ. 11,11).

Εἰς τήν περιοχήν ταύτην καί εἰς τόν ἐν αὐτῷ ὑπάρχοντα ἐπ‘ ὀνόματι τοῦ τιμίου Προδρόμου ναόν τοῦ Πατριαρχείου ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου (1853) ἑωρτάσθη ἡ πανήγυρις τοῦ Γενεθλίου τοῦ Προδρόμου, ἀφ’ ἑσπέρας μέν δι’ Ἑσπερινοῦ προεξάρχοντος τοῦ Πατριαρχικοῦ ἐν Κατάρ Ἐπιτρόπου Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου, ἀνήμερα δέ τῆς ἑορτῆς διά θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Ἱεραπύτνης καί Σητείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης κ. Εὐγενίου, συνοδευομένου ὑπό τῆς ἑκατοπεντηκονταμελοῦς προσκυνηματικῆς αὐτοῦ ὁμάδος, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης  κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί τῶν ἱερέων τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Προϊστάμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου τοῦ Πατριαρχείου ὁσιώτατος μοναχός π. Χαρίτων ἐδεξιώθη τούς Σεβασμιωτάτους, τούς ἱερεῖς καί τούς προσκυνητάς εἰς τό ἡγουμενεῖον καί εἰς τόν κῆπον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.

Εἰς τήν αὐτήν περιοχήν καί εἰς τόν ἐν αὐτῇ ἱερόν ναόν τοῦ τιμίου Προδρόμου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας ἐτέλεσε τήν ἱεράν πανήγυριν τοῦ Γενεθλίου τοῦ τιμίου Προδρόμου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, συνοδευόμενος ὑπό Ἁγιοταφιτῶν ἱερέων καί διακόνων, συλλειτουργούντων δέ αὐτῷ ἱερέων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί συμμετεχουσῶν τῶν μοναζουσῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης καί συμμετεχόντων ὡσαύτως ρωσοφώνων πιστῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὁσιωτάτη μοναχή Γεωργία παρέθεσε τράπεζαν τῇ Ἀρχιερατικῇ Συνοδείᾳ καί πᾶσι τοῖς ἑορτασταῖς.

Τό Γενέθλιον τοῦ τιμίου Προδρόμου ἑωρτάσθη καί εἰς τόν ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει, τόν μεταξύ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Χριστιανικῆς ὁδοῦ ἱερόν ναόν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ τιμίου Προδρόμου διά θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ὑπό τοῦ ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου ἐν Κατάρ, ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου, φιλοξενοῦντος τοῦ  Προϊσταμένου ἱεροδιακόνου π. Παϊσίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Δευτέραν, 12^ην /25^ην Ἰουνίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου τοῦ Αἰγυπτίου εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, κειμένην εἰς τήν νότιον Ἱερουσαλήμ, εἰς περιοχήν ἐκτός τῶν τειχῶν, εἰς τούς πρόποδας τοῦ ὄρους Ἀμποῦ Τόρ καί ἔναντι τῆς κολυμβήθρας τοῦ Σιλωάμ, εἰς τήν συμβολήν τῆς κοιλάδος Ἐννώμ καί τῆς κοιλάδος τῆς Γεθσημανῆς.

Ἡ περιοχή ἐπί τῆς ὁποίας εἶναι ἐκτισμένη ἡ ἀρχαιοτάτη αὕτη Μονή τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἡ γνωστή καί ὡς «Ἀκελδαμᾶ», ἤτοι «ἀγρός τοῦ αἵματος», τόν ὁποῖον ἠγόρασαν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων εἰς ταφήν τοῖς ξένοις με τά τριάκοντα ἀργύρια, τά ὁποῖα μεταμεληθείς ἐπέστρεψεν ὁ Ἰούδας, ( Ματθ. 27, 3-10).

Ἔκτοτε ἐπί Ἰουδαίων ἀλλά καί ἐπί Χριστιανῶν ἐπ’ αἰῶνας ἐκεῖ ἦσαν τά κοιμητήρια τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἐμφαίνεται καί ἐκ τῶν λελαξευμένων εἰς τούς βράχους τάφους, εἷς τῶν ὁποίων εἶναι καί τοῦ Ἁγίου Ἰουβεναλίου πρώτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων.

Εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην Μονήν τοῦ Πατριαρχείου ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἱερομονάχων καί ἱεροδιακόνων τοῦ Πατριαρχείου, παρεπιδημούντων ἱερέων, μοναχῶν καί μοναζουσῶν, τῇ προσελεύσει πολλῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας καί μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τό συναχθέν εἰς τόν ἐντός τοῦ βράχου  ναόν λελαξευμένον κατά τό ἥμισυ αὐτοῦ καί πλέον ἐντός βραχώδους σπηλαίου ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Ἐζήτησας Θεοφόρε, τοῦ θεωρεῖν τοῦ Κυρίου τήν τερπνότητα καί μόνος αὐτῷ μόνῳ προσομιλεῖν ἐπεπόθησας. Ὅθεν κόσμον κατέλιπες φυγαδεύων, καί διαιτώμενος ἐν ἐρήμοις καί ὄρεσι καί τόν Χριστόν ἐνδεδυμένος, χιτῶνος οὐκ ἐφρόντιζες τῆς ἀφθαρσίας χιτῶνα σεαυτῷ ἐμπορευόμενος, μεθ’ οὗ εἰσῆλθες εἰς τόν οὐράνιον νυμφῶνα, αἰωνίως ἀγαλλόμενος, Ὀνούφριε Ὅσιε», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

 Χάριτι Θεοῦ τελοῦμεν σήμερον τήν λαμπράν μνήμην τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου τοῦ Αἰγυπτίου ἐν τῇ φερωνύμῳ αὐτοῦ μονῇ ἐπί τοῦ τόπου τοῦ κληθέντος καί «ἀγροῦ αἵματος ἕως τῆς σήμερον», (Ματθ. 27,8). «Εἶναι δέ λαμπρά ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου, διότι φῶς νοητόν καί οὐράνιον ἔνδον λαβών ἐν τῇ καρδίᾳ του, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, τῆς ἀκηράτου Τριάδος δοχεῖον ὤφθη καί νῦν μετά Ἀγγέλων ἠρίθμηται εἰς τόν οὐράνιον νυμφῶνα, αἰωνίως ἀγαλλόμενος». Ἐπέτυχε τοῦτο ὁ Ὅσιος ἡμῶν Ὀνούφριος διά τῆς ἄκρας αὐτοῦ ἀσκήσεως εἰς τήν ἔρημον τῆς Θηβαΐδος, ἔνθα «ᾢκησεν ἐπί ἑξήκοντα ἔτη», ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ , «ἄνθρωπον μή ἑωρακώς».

 Ἡ εἰς τήν ἔρημον φυγή τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν εἰς οὐδέν ἄλλο τι ἀπεσκόπει εἰ μή μόνον εἰς τήν ἐπιθυμίαν αὐτοῦ «τοῦ θεωρεῖν, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός τοῦ Κυρίου, τήν τερπνότητα καί μόνος αὐτῷ μόνῳ προσομιλεῖν». Τοῦτο ἀσφαλῶς ἐποίησεν ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν ὑπακούων εἰς τάς ὁδηγίας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου περί προσευχῆς: «Βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι τούς ἄνδρας ἐν παντί τόπῳ, ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρίς ὀργῆς καί διαλογισμοῦ», (Α’ Τιμ. 2,8). Θέλω λοιπόν λέγει ὁ Ἀπόστολος νά προσεύχωνται οἱ ἄνδρες εἰς κάθε τόπον καί νά σηκώνουν πρός τόν οὐρανόν χέρια καθαρά ἀπό κάθε μολυσμόν, ἐλεύθεροι ἀπό ὀργήν καί δισταγμόν ὀλιγοπιστίας

«Διαιτώμενος ἐν ἐρήμοις καί ὄρεσι καί τόν Χριστόν ἐνδεδυμένος», ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος ἀνεδείχθη εἰς δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί συνεπῶς Υἱός τοῦ Θεοῦ κατά τόν σοφόν Παῦλον λέγοντα: «Ἀδελφοί, ὅσοι πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοι εἰσίν υἱοί Θεοῦ», (Ρωμ. 8,14).  Ὅσοι κυβερνῶνται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, αὐτοί εἶναι υἱοί τοῦ Θεοῦ, μέ ἄλλα λόγια, οἱ ἔχοντες ὡς ἡνίοχον καί ἡγεμόνα καί κυβερνήτην τῆς ζωῆς αὐτῶν τό Ἅγιον Πνεῦμα κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον).

 Ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος εἶχεν ὡς ἡνίοχον κυβερνήτην καί ἡγεμόνα καθ’ ὅλον τόν βίον τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα (Λουκ. 4,1). Ἰδού τί λέγει ὁ ὑμνῳδός τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν: «Ὁλοκαυτώσας τόν νοῦν, τῷ δι’ ἡμᾶς ὑπέρ ἡμῶν θάνατον, διά σταυροῦ κεκαρτερηκότι τῷ Χριστῷ ἀξίως κοινωνός, καί συγκληρονόμος τῆς δόξης γεγένησαι».

 Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί μου, ὅτι ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος εἶχεν ὡς τροφήν τῆς ψυχῆς καί φωτισμόν τοῦ νοῦ αὐτοῦ τήν μητέρα τῶν ἀρετῶν τήν μακαρίαν προσευχήν, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος καί κατά τόν ὁποῖον: «Προσευχή ἐστι κατά μέν τήν αὐτῆς ποιότητα, συνουσία καί ἕνωσις ἀνθρώπου καί Θεοῦ κατά δέ τήν ἐνέργειαν…Θεοῦ καταλλαγή ( συμφιλίωσις μέ τόν Θεόν) ἁμαρτημάτων ἱλασμός (συγχώρησις τῶν ἁμαρτημάτων), τροφή τῆς ψυχῆς, φωτισμός τοῦ νοῦ, ἔσοπτρον προκοπῆς (καθρέπτης τῆς πνευματικῆς προόδου)».

Ἡ προσευχή διά τόν ὅσιον Ὀνούφριον ἦτο τό ἄροτρον τῆς ἀνανεώσεως καί ἀνακαινίσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, ὡς χαρακτηριστικῶς ἐπισημαίνει ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Νεώσας ψυχήν τῷ ἀρότρῳ προσευχῆς, Πάτερ Ὀνούφριε, καί κατασπείρας τήν ἐγκράτειαν, στάχυν ἁγνείας ἐθέρισας, ᾗ συνδιαιτώμενος μάκαρ σύν Ἀγγέλοις ἐκραύγαζες, εὐλογητός εἶ ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν».

 Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ὅσιος Ὀνούφριος ἐγένετο συνόμιλος τῶν ἀγγέλων ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ἄγγελος ἐπίγειος καί τοῦτο διότι ἐζήλωσε τήν πολιτείαν τῶν μεγάλων τῆς Ἐκκλησίας Ἁγίων αὐτῆς ἀναχωρητῶν Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου, γενόμενος οὕτω μιμητής αὐτῶν.

 Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησία ἔχει καθιερώσει τάς ἑορτάς τῆς μνήμης τῶν Δεσποτικῶν καί Θεομητορικῶν γεγονότων τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας ὡς καί τῆς μνήμης ὅλων τῶν Ἁγίων καί ὁσίων αὐτῆς. Καί τοῦτο διότι αἱ ἑορταί, ὡς διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, περιέχουν μίμησιν τῆς τοῦ Κυρίου πολιτείας ( Ἐπιστ. Πρός Φιλιπ, ΧΙΙΙ, 30). Αὐτό ἀκριβῶς ἰσχύει καί διά κάθε ἑορτήν ἰδιαιτέρως διά τήν σημερινήν ἑορτήν τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου: «Μίμησιν γάρ περιέχει τῆς τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου πολιτείας».

 Τό περιεχόμενον τῆς ἑορτῆς τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου καλούμεθα νά μιμηθῶμεν καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, «ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν», (Ἑβρ. 12, 1-2) κατά τήν προτροπήν τοῦ Θείου Παύλου (ἄς πετάξωμεν ἀπό ἐπάνω μας κάθε βάρος βιωτικῶν πραγμάτων καί φροντίδων, ἐπί πλέον δέ καί τήν ἁμαρτίαν, εἰς τήν ὁποίαν εὔκολα κανείς παρασύρεται καί ἄς τρέχωμεν μέ ὑπομονήν τόν ἀγῶνα πού προβάλλει ἐμπρός μας. Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μήν στρέφωμεν τά βλέμματά μας καί τήν προσοχήν μας παρά μόνον εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, πού εἶναι ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεως καί μᾶς τελειοποιεῖ εἰς αὐτήν).

 Ἱκετεύσωμεν λοιπόν τόν ἑορταζόμενον ἅγιον Ὀνούφριον ἵνα διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τάς ὑπέρ νοῦν δωρεᾶς οὐρανόθεν δεξάμενος μεταδώσῃ πᾶσι τοῖς εὐσεβῶς τιμῶσι τήν μνήμην αὐτοῦ. Ἀμήν».

 καί εἰς τήν ρωσικήν μετέφρασεν ὁ ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Εὐσέβιος.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ καθηγουμένη ὁσιωτάτη μοναχή Παϊσία μετά τῆς μετ’ αὐτῆς διακονούσης ἐν τῇ Μονῇ μοναχῆς Σεραφείμας ἐδεξιώθησαν τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί ὅλον τό Ἐκκλησίασμα εἰς τό περιποιημένον καί ἀνεκαινισμένον ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Τετάρτην, 24^ην Μαΐου / 6^ην Ἰουνίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων ἐνδόξων θεοστέπτων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης κατά μετάθεσιν ἐκ τῆς 21^ης Μαΐου/3^ης Ἰουνίου, Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς, εἰς τόν πρός τιμήν αὐτῶν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἐντός τοῦ Πατριαρχείου.

Τῆς λαμπρᾶς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης προέστη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί ἡγούμενος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἁδελφότητος κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων Πατέρων, συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Ἰγνατίου, παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μεθ’ ἱερέων αὐτοῦ καί μεγάλης προσκυνηματικῆς ὁμάδος καί ἄλλων προσκυνητῶν, Ἑλλήνων τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί Ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν, τήν ἀνάγνωσιν τῶν κολλύβων τῶν Ἁγίων καί τήν Ἀπόλυσιν, ἠκολούθησεν ἐπίσημος ἄνοδος, τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἱερέων ἐνδεδυμένων καί τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων: «Κωνσταντῖνος σήμερον…» πρός τό Πατριαρχεῖον. Πάντες ἐλάμβανον τό ἀρτίδιον εὐλογίας, τό προσφερόμενον ἐπί τῇ ἑορτῇ ταύτῃ τῶν ἱδρυτῶν καί προστατῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς προσελθόντας Πατέρας, τόν κ. Γενικόν Πρόξενον καί τούς προσκυνητάς.

Μετά ταῦτα ἠκολούθησε ὁ ἀδελφικός ἀσπασμός καί ὁ ἀσπασμός τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου.

Τήν μεσημβρίαν παρετέθη μοναστηριακή τράπεζα διά τούς Ἁγιοταφίτας καί τούς φιλοξενουμένους αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/EGGIp3HOkes

ngg_shortcode_2_placeholder

Ἡ ἑορτή τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἑωρτάσθη τήν Δευτέραν, 22^αν  Μαΐου /4^ην Ἰουνίου 2012, εἰς τήν κώμην «Τουμπάς», κειμένην εἰς τήν περιοχήν τῆς Σαμαρείας, βορειότερον τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, εἰς τήν ὁποίαν διαβιοῖ μικρά Ἑλληνορθόδοξος Ἀραβόφωνος Κοινότης, ἀποτελουμένη ἐκ δέκα καί ἕξ οἰκογενειῶν καί ἑκατόν μελῶν περίπου.

Εἰς τήν ἑνορίαν τῆς κώμης ταύτης προεξῆρξε τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως διά θείας Λειτουργίας καί διά τοῦ Ἑσπερινοῦ μετά τῶν εὐχῶν τῆς Γονυκλισίας ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου καί τοῦ ἱερέως τῆς κώμης ταύτης π. Τοῦμα Δαούδ.

Ἡ ἐν λόγῳ μικρά εἰς τόν ἀριθμόν, δυνατή ὅμως εἰς τήν πίστιν, Ὀρθόδοξος Κοινότης μετά τήν θείαν Λειτουργίαν παρέθεσε τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Ἡ ἑορτή τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς τῆς κατ’ ἐξοχήν ἡμέρας μνήμης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἑωρτάσθη μετά πολλῆς λαμπρότητος καί εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς (Missia) τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας εἰς τά Ἱεροσόλυμα, τήν Δευτέραν, 22^αν Μαΐου/4^ην Ἰουνίου, 2012.

Τῆς ἑορτῆς ταύτης προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος,συλλειτουργῶν μετά τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους καί τοῦ Προϊσταμένου τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς (Missia) ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου, Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων, ἱεροδιακόνων καί ἱερέων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Εἰς τό Κοινωνικόν της θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακριώτατος διά τοῦ κάτωθι κηρύγματος Αὐτοῦ, ὅπερ μετέφρασεν εἰς τό ρωσόφωνον Ὀρθόδοξον ἐκκλησίασμα ὁ Ἱερομόναχος Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοφάνης:

 «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4,24), ἐδήλωσεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς τήν Σαμαρείτιδα γυναῖκα.

Αὐτό τό θεῖον Πνεῦμα εἶναι ὁ Παράκλητος, περί τοῦ ὁποίου ὡμίλησεν ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Του ὀλίγον πρό τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους λέγων: «ἀλλ’ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς· καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως», (Ἰωάν. 16, 7-8).

Καί εἰς μέν τήν Σαμαρείτιδα γυναῖκα ὁ Χριστός ἐκήρυξεν ὅτι «ὁ Θεός Πνεῦμὰ ἐστίν», εἰς δέ τούς μαθητάς Του ἀπεκάλυψε τήν περί τοῦ θείου Πνεύματος ἀλήθειαν λέγων: «πέμψω πρός ὑμᾶς τόν Παράκλητον». Ὁ Παράκλητος δέ οὗτος εἶναι τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, λέγοντος «ὅταν δέ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν», (Ἰωάν. 16,13).

Τό μέγα καί παράδοξον γεγονός τῆς ἐλεύσεως τοῦ Παρακλήτου, δηλονότι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρός τούς μαθητάς τοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἑνός προκατήγγειλαν οἱ Προφῆται ὡς ὁ Ἰωήλ λέγων «…ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπό τοῦ Πνεύματός μου … καί προφητεύσουσιν», (Ἰωήλ 2-23), καί ὁ Ἰεζεκιήλ λέγων: «Λήψομαι ὑμᾶς ἐκ τῶν Ἐθνῶν καί ἀθροίσω ὑμᾶς ἐκ πασῶν τῶν γαιῶν … καί τό πνεῦμὰ μου δώσω ἐν ὑμῖν», (Ἰεζεκ. 36, 24).

Ἀφ’ ἑτέρου, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, ἡ ἕλευσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔλαβε χώραν εἰς τό Ὑπερῷον, «οὗ ἤσαν καταμένοντες οἱ μαθηταί τοῦ Χριστοῦ» (Πράξ, 1-13), «…καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό.  καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι»,. (Πράξ. Β΄ 1-4).

 Ὅπως ὁ προφήτης Μωϋσῆς πεντήκοντα ἡμέρας μετά τό νομικόν Πάσχα παρέλαβε τόν νόμον, δηλαδή τάς δέκα εντολάς, οὕτω καί ὁ λαός τοῦ Χριστοῦ διά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων σύν τῇ Θεοτόκῳ καί Μητρί τοῦ Θεοῦ, ἀειπαρθένῳ Μαρία ἔλαβε τό Πανάγιον Πνεῦμα πεντήκοντα ἡμέρας μετά τό Πάσχα, δηλονότι μετά τήν ἔνδοξον Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

 Τήν ἑορτήν ταύτην τῆς Πεντηκοστῆς, δηλαδή τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καθόδου ἐπί τῶν Ἀποστόλων, ἑώρτασε πανηγυρικῶς καί εὐχαριστιακῶς καί ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία χθές ἐν τῷ Παναγίῳ καί Ζωοδόχῳ Τάφῳ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ὡς καί ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ ἱερῷ τόπῳ τοῦ ἐγγύς τοῦ ὑπερῴου ἐν τῷ λόφῳ τῆς Σιών.

 Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγεν ἡμᾶς πάντας εἰς τόν ἱερόν τῆς Ἁγίας Τριάδος φερώνυμον Ναόν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Πνευματικῆς Ἀποστολῆς τῆς ὁμοφρόνου καί ὁμοδόξου Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, ἵνα ὁμοθυμαδόν συνεορτάσωμεν καί τιμήσωμεν τό Πανάγιον Πνεῦμα, τό Ὁποῖον ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας»,  ( Στιχηρ. Ἑσπερινοῦ, ἦχος Α’).

 Οἱ θεόπνευστοι οὗτοι λόγοι τοῦ ὑμνῳδοῦ ἐνέχουν ὑψίστην σημασίαν διά τόν σκοπόν καί τήν ἀποστολήν τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο διότι, ἐάν ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀποτελεῖ τό κεφάλαιον τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τό γεγονός τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, ἐν τῷ ἐν Ἱεροσολύμοις Ὑπερῴῳ ἀποτελεῖ τόν ἀκρογωνιαῖον λίθον τῆς δομῆς καί συστάσεως τῆς κυβερνητικῆς καί διοικητικῆς διαρθρώσεως τοῦ θεανθρωπίνου θεσμοῦ τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τοῦ ἐν αὐτῇ (τῇ Ἐκκλησίᾳ) καί δι’ αὐτῆς ἐνεργουμένου σωτηριώδους ἔργου ἐν τῷ κόσμῳ καί ὑπέρ τοῦ κόσμου, ὡς ἐναργέστατα διατυπώνει καί πάλιν ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Ἐτίμησας εἰκόνι σου τό τῶν χειρῶν Σου, Σῶτερ, πλαστούργημα, ζωγραφήσας ἐν ὑλικῇ μορφῇ τῆς νοερᾶς οὐσίας τό ὁμοίωμα, ἧς καί κοινωνόν μέ κατέστησας, θέμενος τῶν ἐπί γῆς κατάρχειν μέ τῷ αὐτεξουσίῳ, Λόγε Θεοῦ», ( Στιχηρ. Ἑσπερ.  πρό Πεντηκοστῆς ἦχος πλ. Β’ ) .

 Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου , θεωροῦσα ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν τόν ἄνθρωπον ὡς «ἐζωγραφημένον ἐν ὑλικῇ μορφῇ τῆς τοῦ πλαστουργοῦ νοερᾶς οὐσίας ὁμοίωμα», ἀναγνωρίζει εἰς τόν ἄνθρωπον τήν ἐν αὐτῷ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ὡς καί τό συνεπαγόμενον αὐτεξούσιον.

 Τό θεῖον τοῦτο δῶρον, δηλονότι τοῦ «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καί τοῦ αὐτεξουσίου» εἰς τόν ἄνθρωπον, διαφυλάσσει καί ἐγγυᾶται ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τό Ὁποῖον εἶναι κατά τόν ψαλμῳδόν «εὐθές» καί «ἡγεμονικόν». (Ψαλμ. 50).

 Αὐτό ἀκριβῶς τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, τό εὐθές καί ἡγεμονικόν ἀποτελεῖ τήν πηγήν, ἐκ τῆς ὁποίας ἀντλοῦν τήν φωτιστικήν καί ἁγιαστικήν δύναμιν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ὡς οἱ Προφῆται ἐν τῷ Νόμῳ, οἱ Ἀπόστολοι μετά τόν Νόμον καί πᾶσα ἡ χορεία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας πρωτοτόκων ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς, (Ἑβρ. 12,23).

 Ἐξ αὐτῆς τῆς πηγῆς καλούμεθα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά ἀντλήσωμεν καί ἡμεῖς οὐχί μόνον ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τουτέστι τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ, ἀλλά καί ὡς ἀναλαβόντες τήν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων διαδοχικήν καί  κυβερνητικήν αὐτῶν διακονίαν, παραμένοντες οὕτω ἀσάλευτοι ἐν τῇ ἑνότητι τῆς πίστεως καί τῆς Κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ συνεκτική καί συμφωνική τῆς Ἐκκλησίας δύναμις νοθεύεται ἐκ τοῦ πειρασμοῦ τῆς φυσιώσεως ὑπό τῶν κατά καιρούς ἡγουμένων τῶν κατά τόπους αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, διαταρασσόντων οὕτω ὡς μή ὤφελε τήν κανονικήν τάξιν καί δικαιοδοσίαν τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, τοῦ Χριστοῦ θεσπισθεῖσαν ἑνότητα καί συμφωνίαν πασῶν τῶν ὑπό τῶν Ἀποστόλων καί δή τοῦ θείου Παύλου ἀναδειχθέντων καί ἔτι ἀναδεικνυομένων ἐν τῇ οἰκουμένῃ Ἐκκλησιῶν τοῦ Χριστοῦ.

 Ἐπειδή, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος, «οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς Πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ», (Β’ Τιμ.  1,7).

 Ἀλλά καί κατά τόν ὑμνῳδόν: Ἵνα μή καταδικασθῶμεν ὡς ἀσεβεῖς τῷ πνεύματι τῆς ἀσυμφωνίας, ἀλλά καινουργηθῶμεν  διά τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Πνεύματος τῆς σωτηρίου συμφωνίας, δεηθῶμεν τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως, δηλονότι τοῦ Παρακλήτου, τοῦ Πνεύματος τῆς ἀληθείας καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ μελῳδικῶς βοήσωμεν:

 «Γλῶσσαί ποτε συνεχύθησαν διά τήν τόλμην τῆς πυργοποιΐας. Γλῶσσαι δέ νῦν ἐσοφίσθησαν διά τήν δόξαν τῆς Θεογνωσίας. Ἐκεῖ κατεδίκασεν ὁ Θεός τούς ἀσεβεῖς τῷ πταίσματι, ἐνταῦθα ἐφώτισεν ὁ Χριστός τούς ἁλιεῖς τῷ Πνεύματι. Τότε κατειργάσθη ἡ ἀφωνία, πρός τιμωρίαν, ἄρτι καινουργεῖται ἡ συμφωνία πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

 Ἀμήν.

Εἰς τήν ἀκολουθήσασαν μεσημβρινήν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησεν τόν Προϊστάμενον τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰσίδωρον καί τούς ὑπ’ αὐτόν ἱερεῖς καί μοναζούσας διά καταλλήλου ἑορτίου προσφωνήσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder

Ἡ Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς ἡ κατεξοχήν ἡμέρα ἡ ἀφιερωμένη εἰς τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Ὁποῖον ἐπεδήμησε ἐπί τούς Ἁγίους μαθητάς καί ἀποστόλους τοῦ Κυρίου καί ἐφώτισε αὐτούς καί ἡγίασε καί ἀνέδειξε πανσόφους, καί ἐσαγήνευσε πᾶσαν τήν οἰκουμένην, ἑωρτάσθη μετά πάσης χαρᾶς, ἀγαλλιάσεως καί παραμυθίας ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Σιών, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ὑπερῴου, τήν Δευτέραν , 22^αν Μαΐου /4^ην Ἰουνίου 2012, ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών.

Ἐν πρώτοι,ς ἀφ’ ἑσπέρας, τήν Κυριακήν, ἔλαβε χώραν ὁ Ἑσπερινός μετά τῶν εὐχῶν τῆς Γονυκλισίας εἰς τό παρεκκλήσιον τό ἐντός τοῦ κοιμητηρίου τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ ἐπί τῶν ἐρειπίων τῆς Βασιλικῆς τῆς Ἁγίας Ἑλένης καί ἀνατολικῶς τοῦ κτιρίου τῆς Ἱερατικῆς Σχολῆς τοῦ Πατριαρχείου, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου.

Τήν ἑπομένην, κυριώνυμον ἡμέραν τῆς ἑορτῆς, ἔλαβε χώραν ἡ θ. Λειτουργία εἰς τόν ἱερόν ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος, τόν ἐντός τοῦ κτιρίου τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί συλλειτουργούντων αὐτῷ ἱερομονάχων, ἱερέων καί διακόνων.

Ἅμα τῷ πέρατι τῆς θ. Λειτουργίας ἤρξατο ἡ κατά τήν προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν λιτανεία ἀπό τῆς ἐν λόγῳ Ἐκκλησίας ἕως καί τοῦ Τάφου τοῦ Δαβίδ καί τοῦ ὑπερῴου, ἐπί τοῦ ὁποίου ἐπεφοίτησε τό Πανάγιον Πνεῦμα εἰς τούς Ἁγίους μαθητάς καί ἀποστόλους.

Εἰς ἑκάστην τῶν στάσεων ἀνεγνώσθη καί μία εὐχή τῆς Γονυκλισίας, μία ἐν τῷ Ναῷ ἅμα τῇ ἐνάρξει, μία ἐν τῷ σπηλαίῳ -κατακόμβῃ, δέησις ἀνεπέμφθη ἔμπροσθεν τοῦ Τάφου τοῦ προφητάνακτος Δαβίδ καί μία ἐν αὐτῷ τῷ ὑπερῴῳ, ἐν ᾧ καί ἀπεκορυφώθη ἡ λιτανεία. Ἐν τῇ ἐπιστροφῇ ἔμπροσθεν τῆς νοτίου πύλης τοῦ κοιμητηρίου ἀνεπέμφθησαν Τρισάγιον καί δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων, πατέρων ἡμῶν τῶν ἐν τῷ κοιμητηρίῳ ἐνταφιασμένων.

Ἡ λιτανεία κατέληξεν εἰς τόν Ναόν, εἰς ὅν ἐγένετο ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ἔλαβε χώραν ἡ δεξίωσις τῆς Ἀρχιερατικῆς συνοδείας καί παντός τοῦ ἐκκλησιάσματος ὑπό τοῦ Σχολάρχου μοναχοῦ π. Φωτίου εἰς τήν αἴθουσαν δεξιώσεων τῆς Σχολῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/h-bF6_RBw8k

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Κυριακήν, 21^ην Μαΐου /3^ην Ἰουνίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων κατά τήν τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν καί τήν καθεστωτικήν προσκυνηματικήν τάξιν ἡ ἑορτή τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τούς ἁγίους μαθητάς καί ἀποστόλους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ τοῦ δι’ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος, σταυρωθέντος, ἀναστάντος καί ἐνδόξως εἰς οὐρανούς ἀναληφθέντος.

Τήν ἑορτήν αὐτήν ἤρχισαν ἑορτάζοντες οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες ἐνωρίς τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς, εἰς τόν μοναστηριακόν αὐτῶν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης διά τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας ἄνευ τῶν εὐχῶν τῆς Γονυκλισίας.

Τελειώσαντες τήν ἀκολουθίαν ταύτην τήν 7.00 π.μ. ὥραν,  ἡνώθησαν τῷ Μακαριωτάτῳ Πατρί αὐτῶν καί Πατριάρχῃ Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλῳ εἰς τήν πύλην τοῦ Πατριαρχείου καί, τῶν κωδώνων κρουομένων, κατῆλθον ὁμοῦ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα μετά τήν προϋπάντησιν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τήν προσκύνησιν ἐν αὐτῇ καί τῷ Παναγίῳ καί Ζωοδόχῳ Τάφῳ, εἰσῆλθον εἰς τό Καθολικόν.

Ἐντεῦθεν μερίς τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἀνῆλθεν εἰς τά κελλία αὐτῶν δι’ ὁλίγην ἀνάπαυσιν, μερίς δέ ἄλλων παρέμεινε διά τήν Λειτουργίαν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον.

Τῆς Λειτουργίας ταύτης προεξῆρξε ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου,  ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν, παρεπιδημούντων ἱερέων καί διακόνων.

Τήν ἐν τῷ Παναγίῳ Τάφῳ θ. Λειτουργίαν παρηκολούθησε μεγάλος ἀριθμός προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος καί ἄλλων Ὀρθοδόξων χωρῶν καί Ἱεροσολυμῖται τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας καί Ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἤρχισε ὁ Ἑσπερινός τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετά τῶν εὐχῶν τῆς Γονυκλισίας, αἱ ὁποῖαι θεολογικώτατα καί ποιητικώτατα,μεταδίδουν εἰς ἡμᾶς τό κοσμοσωτήριον γεγονός τῆς ἐκχύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς. Αὗται ἀναγνωσθεῖσαι πρό τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἀρχιερέων, ἐν δέ τῷ Ἱερῷ τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπό τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, κατελθόντων ἐπί τούτῳ ἐν τῷ μεταξύ ἀπό τῆς Μονῆς τῆς μετανοίας αὐτῶν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Διά τῶν εὐχῶν τούτων τῆς Γονυκλισίας ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός τῆς Δευτέρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί οὕτως μετά τήν ἀπόλυσιν αὐτοῦ, οἱ ἐν τῷ Καθολικῷ Ἁγιοταφῖται μετά τοῦ ἐν τῷ Παναγίῳ Τάφῳ προσεξάρχοντος τῆς ἑορτῆς Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἀνῆλθον, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων, ἐν πομπῇ εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς Πατέρας καί τούς προσελθόντας προσκυνητάς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ.

“Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4,24), ἐδήλωσεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς τήν Σαμαρείτιδα γυναῖκα.

Αὐτό τό θεῖον Πνεῦμα εἶναι ὁ Παράκλητος, περί τοῦ ὁποίου ὡμίλησεν ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Του ὀλίγον πρό τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους λέγων: «ἀλλ’ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς· καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως», (Ἰωάν. 16, 7-8).

Καί εἰς μέν τήν Σαμαρείτιδα γυναῖκα ὁ Χριστός ἐκήρυξεν ὅτι «ὁ Θεός Πνεῦμα ἐστίν», εἰς δέ τούς μαθητάς Του ἀπεκάλυψε τήν περί τοῦ θείου Πνεύματος ἀλήθειαν λέγων: «πέμψω πρός ὑμᾶς τόν Παράκλητον». Ὁ Παράκλητος δέ οὗτος εἶναι τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, λέγοντος «ὅταν δέ ἔλθει ἐκεῖνος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν», (Ἰωάν. 16,13).

Τό μέγα καί παράδοξον γεγονός τῆς ἐλεύσεως τοῦ Παρακλήτου, δηλονότι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρός τούς μαθητάς τοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἑνός προκατήγγειλαν οἱ Προφῆται ὡς ὁ Ἰωήλ λέγων «…ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπό τοῦ Πνεύματός μου … καί προφητεύσουσιν», (Ἰωήλ 2-23), καί ὁ Ἰεζεκιήλ λέγων: «Λήψομαι ὑμᾶς ἐκ τῶν Ἐθνῶν καί ἀθροίσω ὑμᾶς ἐκ πασῶν τῶν γαιῶν … καί τό πνεῦμὰ μου δώσω ἐν ὑμῖν», (Ἰεζεκ. 36, 24).

Ἀφ’ ἑτέρου, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, ἡ ἕλευσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔλαβε χώραν εἰς τό Ὑπερῷον, «οὗ ἤσαν καταμένοντες οἱ μαθηταί τοῦ Χριστοῦ» (Πράξ, 1-13), «…καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό.  καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι»,. (Πράξ. Β΄ 1-4).

 Τήν μεγάλην ταύτην ἑορτήν τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς καί τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπιδημίας ἑορτάσαντες πανηγυρικῶς καί εὐχαριστιακῶς ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ συναθροισθέντες ἐκ τῶν περάτων τῆς οἰκουμένης, ὑψώσωμεν τάς καρδίας ἡμῶν καί ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ δεηθῶμεν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί μετά τοῦ ψαλμῳδοῦ εἴπωμεν: Πνεῦμα Ἅγιον, Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως, Πνεῦμα εὐθές κάι ἡγεμονικόν, «ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ἀμήν”.

Μετά ταῦτα ἠκολούθησε ὁ χαιρετισμός καί ὁ ἀσπασμός τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/-XyNQDra2iU

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν Δευτέραν, 15^ην /28^ην Μαΐου 2012, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔκειρεν εἰς τό μοναχικόν σχῆμα εἰς τό παρά τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου παρεκκλήσιον τῆς Πεντηκοστῆς τόν ἄχρι τοῦδε ἐπί πολλά ἔτη καί μετ’ ἀφοσιώσεως πολλῆς ὑπηρετήσαντα ὑπό τόν καθηγούμενον πνευματικόν αὐτοῦ πατέρα Ἀρχιμανδρίτην π. Χρυσόστομον εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου,  π. Κυριακόν.

Ἅμα τῇ κουρᾷ ὁ Μακαριώτατος ἐνουθέτησε τόν καρέντα μοναχόν π. Κυριακόν διά λόγων Πατρικῶν καί Πατριαρχικῶν, λέγων ὅτι ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, ἀνταποκρινομένη εἰς τήν  εἰσήγησιν τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἀββᾶ Γερασίμου, τῆς ὁσημέραι ἀποδεικνυομένης εἰς κοινότητα πνευματικήν  καί κοινωνικήν, ἀπεφάσισε νά κείρῃ εἰς μοναχόν καί ἀκολούθως εἰς διάκονον, τόν π. Κυριακόν, διό καί ἀναμένει παρ’ αὐτοῦ νά συνεχίσῃ νά διακονῇ μετά τοῦ αὐτοῦ ζήλου καί τῆς αὐτῆς ὑπακοῆς καί τῆς αὐτῆς ταπεινώσεως Χριστόν καί Ἐκκλησίαν, Θεόν καί ἀνθρώπους καί τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, ἡ ὁποία τόν ἐτίμησε σήμερον διά τῆς ἐπισήμου αὐτοῦ εἰσόδου εἰς αὐτήν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/YnIGAn5H1YI

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν Πέμπτην, 11^ην /24^ην τοῦ μηνός Μαΐου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, συμφώνως πρός τήν τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν καί προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν εἰς τόν Μοναστηριακόν Νάον τῶν Ἁγιοταφιτῶν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν.

Τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τόν ἱερόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης προέστη χοροστατῶν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν καί ἐπί τοῦ τόπου τῆς εἰς οὐρανούς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου προεξῆρξεν ὡς χοροστατῶν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος.

Μετά τήν λῆξιν τοῦ Ἑσπερινοῦ, ὁ ὁσιώτατος μοναχός π. Ἀχίλλιος προσέφερεν εἰς τό ἔναντι τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἀναλήψεως παρεκκλήσιον, τό ἀνεγερθέν τό πρῶτον ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰωακείμ, ἀναψυκτικόν εἰς τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί πάντας τούς προσκυνητάς.

Μετά ταῦτα ἐψάλη ὁ κανών τῆς ἑορτῆς μετά τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου εἰς αὐτό τοῦτο  τό προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως, ἐν ᾧ καί ἡ ἀποτύπωσις τοῦ ποδός τοῦ Κυρίου, ἐν τῷ μέσῳ δέ τοῦ Ἀποδείπνου ἤρξατο λιτανεία ἕως καί τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν εἰς τήν Μικράν Γαλιλαίαν, ἔνθα ἀνεγνώσθη τό Α’  Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός τοῦ εὐλογήσαντος ἐνταῦθα τήν λιτανείαν Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Ἀκολούθως ἡ λιτανεία ἐπανῆλθεν εἰς τόν τόπον τῆς Ἀναλήψεως, ἔνθα καί ἐτελείωσε τό Ἀπόδειπνον. Κατά τήν νύκτα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη ἀγρυπνία εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἀναλήψεως ἐπί τοῦ ὁποίου προϊστάμενος, ὁ ὁσιώτατος μοναχός π. Ἀχίλλιος.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη ἐπί τοῦ αὐτοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος πανηγυρική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Εἰς ταύτην μετέβησαν πολλοί ἐντόπιοι πιστοί ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἐξ ἄλλων περιοχῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί πολλοί προσκυνηταί. Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας προσῆλθεν κατά τήν προσκυνηματικήν τάξιν καί προσεκύνησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἀκολούθως δέ κατά τήν συνήθειαν προσέφερεν Αὐτῷ ἀφέψημα ὁ παρά τό προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως κατοικῶν ἰμάμης.

Ἐνταῦθεν ἀναχωρήσας ὁ Μακαριώτατος μετέβη εἰς τό ἔναντι τοῦ προσκυνήματος Ναόν τῆς Ἀναλήψεως, ὅπου ἐδεξιώθη ὑπό τοῦ προϊσταμένου αὐτοῦ ὁσιωτάτου μοναχοῦ π. Ἀχιλλίου, ἔπειτα εἰς τό Ρωσικόν Μοναστήριον καί εἰς τό προσκύνημα τῶν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν, εἰς τήν Μικράν Γαλιλαίαν, ἔνθα ἐδεξιώθη αὐτόν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἄνθιμος, προσφέρων ᾠά καί γάλα, ὡς προσέφερε τῇ Ἀρχιερατικῇ Συνοδείᾳ, ὅτε ἀργότερον ἦλθε, ληξάσης τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τό Προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/gRdgdKeBjwk

ngg_shortcode_8_placeholder

Τήν Τετάρτην, 10^ην /23^ην τοῦ μηνός Μαΐου 2012, ἑωρτάσθη πανηγυρικώτατα εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἡ ἑορτή τῆς Ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα ὡς συμπλήρωσις καί ἐπισφράγισις τῆς Πασχαλινῆς περιόδου.

Κατά τήν ἡμέραν ταύτην ἐψάλη ὁ ἀναστάσιμος κανών καί ἡ ὅλη ἀκολουθία ὡς καί ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Πάσχα.

Τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας ληξάσης εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ προεξῆρξεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερέων καί Ἱεροδιακόνων καί συμμετεχόντων εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί ἐντοπίων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἐν χαρᾷ καί εὐλαβείᾳ πολλῇ.

Τῆς ἀναστασίμου θείας Λειτουργίας, ἡ Ἀρχιερατική συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα καί ὑπέβαλε τάς εὐχάς καί τά σέβη αὐτῆς εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/AXI7eqJatZI

ngg_shortcode_9_placeholder