Τήν Δευτέραν, 15^ην /28^ην Μαΐου 2012, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔκειρεν εἰς τό μοναχικόν σχῆμα εἰς τό παρά τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου παρεκκλήσιον τῆς Πεντηκοστῆς τόν ἄχρι τοῦδε ἐπί πολλά ἔτη καί μετ’ ἀφοσιώσεως πολλῆς ὑπηρετήσαντα ὑπό τόν καθηγούμενον πνευματικόν αὐτοῦ πατέρα Ἀρχιμανδρίτην π. Χρυσόστομον εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου,  π. Κυριακόν.

Ἅμα τῇ κουρᾷ ὁ Μακαριώτατος ἐνουθέτησε τόν καρέντα μοναχόν π. Κυριακόν διά λόγων Πατρικῶν καί Πατριαρχικῶν, λέγων ὅτι ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, ἀνταποκρινομένη εἰς τήν  εἰσήγησιν τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἀββᾶ Γερασίμου, τῆς ὁσημέραι ἀποδεικνυομένης εἰς κοινότητα πνευματικήν  καί κοινωνικήν, ἀπεφάσισε νά κείρῃ εἰς μοναχόν καί ἀκολούθως εἰς διάκονον, τόν π. Κυριακόν, διό καί ἀναμένει παρ’ αὐτοῦ νά συνεχίσῃ νά διακονῇ μετά τοῦ αὐτοῦ ζήλου καί τῆς αὐτῆς ὑπακοῆς καί τῆς αὐτῆς ταπεινώσεως Χριστόν καί Ἐκκλησίαν, Θεόν καί ἀνθρώπους καί τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, ἡ ὁποία τόν ἐτίμησε σήμερον διά τῆς ἐπισήμου αὐτοῦ εἰσόδου εἰς αὐτήν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/YnIGAn5H1YI

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Πέμπτην, 11^ην /24^ην τοῦ μηνός Μαΐου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, συμφώνως πρός τήν τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν καί προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν εἰς τόν Μοναστηριακόν Νάον τῶν Ἁγιοταφιτῶν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν.

Τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τόν ἱερόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης προέστη χοροστατῶν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν καί ἐπί τοῦ τόπου τῆς εἰς οὐρανούς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου προεξῆρξεν ὡς χοροστατῶν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος.

Μετά τήν λῆξιν τοῦ Ἑσπερινοῦ, ὁ ὁσιώτατος μοναχός π. Ἀχίλλιος προσέφερεν εἰς τό ἔναντι τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἀναλήψεως παρεκκλήσιον, τό ἀνεγερθέν τό πρῶτον ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰωακείμ, ἀναψυκτικόν εἰς τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί πάντας τούς προσκυνητάς.

Μετά ταῦτα ἐψάλη ὁ κανών τῆς ἑορτῆς μετά τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου εἰς αὐτό τοῦτο  τό προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως, ἐν ᾧ καί ἡ ἀποτύπωσις τοῦ ποδός τοῦ Κυρίου, ἐν τῷ μέσῳ δέ τοῦ Ἀποδείπνου ἤρξατο λιτανεία ἕως καί τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν εἰς τήν Μικράν Γαλιλαίαν, ἔνθα ἀνεγνώσθη τό Α’  Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός τοῦ εὐλογήσαντος ἐνταῦθα τήν λιτανείαν Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Ἀκολούθως ἡ λιτανεία ἐπανῆλθεν εἰς τόν τόπον τῆς Ἀναλήψεως, ἔνθα καί ἐτελείωσε τό Ἀπόδειπνον. Κατά τήν νύκτα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη ἀγρυπνία εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἀναλήψεως ἐπί τοῦ ὁποίου προϊστάμενος, ὁ ὁσιώτατος μοναχός π. Ἀχίλλιος.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη ἐπί τοῦ αὐτοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος πανηγυρική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Εἰς ταύτην μετέβησαν πολλοί ἐντόπιοι πιστοί ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἐξ ἄλλων περιοχῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί πολλοί προσκυνηταί. Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας προσῆλθεν κατά τήν προσκυνηματικήν τάξιν καί προσεκύνησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἀκολούθως δέ κατά τήν συνήθειαν προσέφερεν Αὐτῷ ἀφέψημα ὁ παρά τό προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως κατοικῶν ἰμάμης.

Ἐνταῦθεν ἀναχωρήσας ὁ Μακαριώτατος μετέβη εἰς τό ἔναντι τοῦ προσκυνήματος Ναόν τῆς Ἀναλήψεως, ὅπου ἐδεξιώθη ὑπό τοῦ προϊσταμένου αὐτοῦ ὁσιωτάτου μοναχοῦ π. Ἀχιλλίου, ἔπειτα εἰς τό Ρωσικόν Μοναστήριον καί εἰς τό προσκύνημα τῶν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν, εἰς τήν Μικράν Γαλιλαίαν, ἔνθα ἐδεξιώθη αὐτόν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἄνθιμος, προσφέρων ᾠά καί γάλα, ὡς προσέφερε τῇ Ἀρχιερατικῇ Συνοδείᾳ, ὅτε ἀργότερον ἦλθε, ληξάσης τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τό Προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/gRdgdKeBjwk

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Τετάρτην, 10^ην /23^ην τοῦ μηνός Μαΐου 2012, ἑωρτάσθη πανηγυρικώτατα εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἡ ἑορτή τῆς Ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα ὡς συμπλήρωσις καί ἐπισφράγισις τῆς Πασχαλινῆς περιόδου.

Κατά τήν ἡμέραν ταύτην ἐψάλη ὁ ἀναστάσιμος κανών καί ἡ ὅλη ἀκολουθία ὡς καί ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Πάσχα.

Τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας ληξάσης εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ προεξῆρξεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερέων καί Ἱεροδιακόνων καί συμμετεχόντων εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί ἐντοπίων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἐν χαρᾷ καί εὐλαβείᾳ πολλῇ.

Τῆς ἀναστασίμου θείας Λειτουργίας, ἡ Ἀρχιερατική συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα καί ὑπέβαλε τάς εὐχάς καί τά σέβη αὐτῆς εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/AXI7eqJatZI

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Κυριακήν, 7^ην /20^ήν Μαΐου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων κατά τήν τυπικήν διάταξιν καί προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν αὐτοῦ ἡ ἑορτή τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ σταυροῦ.

Περί τοῦ σημείου τούτου, ἐκ φωτεινῶν ἀστέρων λαμπροτέρων τοῦ φωτός τοῦ ἡλίου ἀποτελουμένου, καί τήν 7^ην τοῦ μηνός Μαΐου τοῦ ἔτους 351 μ.Χ. εἰς τόν οὐρανόν τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων ἀπό τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ἕως καί τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ἐμφανισθέντος, ποιεῖται λόγον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων Κύριλλος ὁ Κατηχητής εἰς ἐπιστολήν αὐτοῦ ἀποσταλεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ πρός τόν βασιλέα Κωνστάντιον, υἱόν τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ γεγονότος τούτου ἐτελέσθη Ἀρχιερατική θ. Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, λόγῳ τῆς συμπτώσεως τῆς ἑορτῆς εἰς ἡμέραν Κυριακήν, ἐν ᾧ ἄν συμπέσῃ ἡ ἑορτή εἰς ἄλλην ἡμέραν, ἡ θ. Λειτουργία τελεῖται ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς θ. Λειτουργίας, ὁ Προεξάρχων Ἀρχιερεύς μετά τῶν ἐκ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου κατελθόντων Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων ἐνδυθέντων δι’ ὡμοφορίου καί ἐπιτραχηλίου καί τῶν Ἱερέων διά πλήρους ἱερατικῆς στολῆς, ἀνῆλθον εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, ἔνθεν μετά τήν ἀνάγνωσιν τῆς ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην Ἁγίου Εὐαγγελίου σχετικῆς περικοπῆς τῆς Σταυρώσεως ἤρξατο ἡ κάθοδος καί διά τῆς Ἀποκαθηλώσεως διάβασις καί ἡ λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου.

Μετά ταῦτα ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου ἀνεγνώσθη ἡ Εὐαγγελική περικοπή τῆς Ἀναστάσεως ἐκ τοῦ κατά Μᾶρκον Ἁγίου Εὐαγγελίου καί  ἡ περί τοῦ σημείου τούτου ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου ὑπό τοῦ Προεξάρχοντος Ἀρχιερέως ἑλληνιστί, ὑπό δέ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου ἀραβιστί, εἶτα δέ, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἐγένετο ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα ἔνθα πάντες ἐδέχθησαν τόν χαιρετισμόν καί τάς εὐχάς τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κκ. Θεοφίλου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/Tyg2feC9RD0

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Κυριακήν, 30^ήν Ἀπριλίου /13^ην Μαΐου 2012, ἑωρτάσθη ἡ εἰς τό Πεντηκοστάριον τῆς Ἐκκλησίας διαλαμβανομένη ἑορτή τῆς Κυριακῆς τῆς Σαμαρείτιδος εἰς τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ εἰς Σαμάρειαν. Εἰς τό Φρέαρ τοῦτο μνημονευόμενον ὡς Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ εἰς τόν Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην (Ἰω. 4,6) καί εὑρισκόμενον εἰς τήν κοιλάδα ἀναμέσον τῶν ὀρέων Γεβάλ καί Γαριζίν συνήντησεν ἡ γυνή, ἡ ἐλθοῦσα ἐκ τῆς Σαμαρείας, ἵνα ἀντλήσῃ ὕδωρ( Ἰω. 4,7) τόν Κύριον, ὁ Ὁποῖος συνωμίλησε μετ’αὐτῆς και ἀπεκάλυψεν εἰς αὐτήν τά τοῦ βίου αὐτῆς (Ἰω. 4,18) καί εἵλκυσεν αὐτήν πρός Αὐτόν, προσφέρων αὐτῇ τό ὕδωρ τό ἁλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον ( Ἰω. 4,14), τήν ἀποκάλυψιν δηλαδή ἀπεριφράστως ὅτι Αὐτός ἐστιν ὁ Χριστός (Ἰω. 4, 26).

Ἡ γυνή αὕτη ὄντως ἀπεδείχθη γῆ ἀγαθή, πιοῦσα τό ὕδωρ τό ζῶν καί καρποφορήσασα καρπόν ἑκατονταπλασίονα πιστεύσασα καί προσενεγκοῦσα ὡς μάρτυρα διά Χριστόν τόν ἑαυτόν της, ἤτοι τήν Ἁγίαν Φωτεινήν ἀλλά καί τούς υἱούς αὐτῆς, ἤτοι τόν Ἅγιον Φωτεινόν, Ἅγιον Ἰωσῆν καί τάς ἀδελφάς αὐτῆς Ἁγίας μάρτυρας Φωτώ, Κυριακήν, Παρασκευήν καί Φωτίδα μέ τήν μνήμην αὐτῶν εἰς τόν ἀκίνητον κύκλον τῶν ἑορτῶν, τήν 26^ην  καί 27^ην Φεβρουαρίου ἑκάστου ἔτους.

Διά τήν τιμήν τῆς μνήμης τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός εἰς τόν κινητόν κύκλον τῶν ἑορτῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου ἐτελέσθη εἰς τόν μεγαλοπρεπῆ ὄντως ναόν τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, τόν προσφάτως ἀνεγερθέντα ὑπεράνω καί πέριξ τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ ὑπό τοῦ καθηγουμένου αὐτοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου μέ δύο παρεκκλήσια, ἕν νοτίως αὐτοῦ, τοῦ Ἁγίου Νεο -ἱερομάρτυρος Ἁγιοταφίτου Φιλουμένου, ἐνταῦθα μαρτυρήσαντος καί ἕτερον βορείως, τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ φιλοσόφου καί μάρτυρος, τοῦ ἐκ τῆς πόλεως ταύτης τῆς Νεαπόλεως καταγομένου, μεγάλη ἑορτή καί πανήγυρις τήν ὡς ἄνω ρηθεῖσαν ἡμέραν τῆς Κυριακῆς διά θείας Λειτουργίας, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλετουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί ἐγγάμων ἱερέων τῶν περιχώρων τῆς Νεαπόλεως καί Ἱεροδιακόνων, τῇ παρουσίᾳ τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν καί τῶν Ἐπιτρόπων τῆς εἰς Νεάπολιν ὑπαρχούσης Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῶν Ραφιδίων καί τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

Εἰς τό ἀθρόως συναθροισθέν ἐκκλησίασμα ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Ἀγαλλιάσθω οὐρανός, χορευέτω τά ἐπί γῆς. ὅτι Χριστός ἐκ Παρθένου, ἐπιφανείς ὡς ἄνθρωπος ἐρρύσατο φθορᾶς, ἅπαν τό ἀνθρώπινον, τῷ ἰδίῳ θανάτῳ· θαύμασιν ἐκλάμψας δέ, γυναικί Σαμαρείτιδι, ὕδωρ αἰτῶν παρέχει τήν πηγήν, τῶν ἰαμάτων, ὡς μόνος ἀθάνατος», ψάλλει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί  ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί, εὐλαβεῖς Χριστιανοί ,

«Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4, 24), λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς τήν Σαμαρείτιδα γυναῖκα. Αὐτό τοῦτο τό θεῖον τῆς ἀληθείας Πνεῦμα, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς εἰς τόν ἱερόν τοῦτον τόπον τοῦ φρέατος τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ, διά νά συναντλήσωμεν καί συμπίωμεν μετά τῆς Σαμαρείτιδος τῆς Ἁγίας ὕδωρ ἰαμάτων καί ὕδωρ ἀθανασίας ἐκ τῆς φυσικῆς καί πνευματικῆς πηγῆς, τόν ἐκ Παρθένου Μαρίας ἐπιφανέντα ὡς ἄνθρωπον καί ρυσάμενον τό ἀνθρώπινον ἡμῶν γένος ἐκ τῆς φθορᾶς καί ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Σωτῆρα καί Θεόν ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

Σύμπας ὁ ὁρατός καί ἀόρατος κόσμος, αἱ ἐπίγειαι καί οὐράνιαι δυνάμεις καλοῦνται νά συμμετάσχουν εἰς τόν χορόν τῆς ἀγαλλιάσεως καί τῆς χαρᾶς ἐπί τῇ λαμπροφόρῳ ἀναστάσει τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἅμα δέ καί «ἐπί τῇ ἐκλάμψει τοῖς θαύμασιν αὐτοῦ, Σαμαρείτιδι γυναικί, ὕδωρ αἰτῶν παρέχει τήν πηγήν τῶν ἰαμάτων ὡς μόνος ἀθάνατος», ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός. Τό δέ ὕδωρ, τό ὁποῖον παρέχει ἡ πηγή τῶν ἰαμάτων, δηλονότι ὁ Χριστός, τῇ Σαμαρείτιδι γυναικί δέν εἶναι ἄλλον ἀπό τήν θείαν φωτιστικήν δύναμιν καί ἐνέργειαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῆς ἀληθείας καί τῆς τοῦ Θεοῦ Πατρός σοφίας, ὡς ψάλλει καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Πίστει ἐλθοῦσα ἐν τῷ φρέατι, ἡ Σαμαρεῖτις ἐθεάσατο, τό τῆς σοφίας ὕδωρ σέ, ὧ ποτισθεῖσα δαψιλῶς, βασιλείαν τήν ἄνωθεν ἐκληρώσατο, αἰωνίως ἡ ἀοίδιμος».

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Σαμαρεῖτις γυνή ἐκληρώσατο βασιλείαν τήν ἄνωθεν, διότι, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «τοῖς μέν πιστεύσασι γέγονεν (ὁ Χριστός) αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου, τοῖς δέ ἀπειθήσασιν, ἔλεγχος ἀπιστίας». Καί ἐγένετο ὁ Χριστός αἴτιος σωτηρίας τῇ πιστευσάσῃ Αὐτῷ Σαμαρείτιδι γυναικί, διότι ἡ σήμερον ἑορτίως τιμωμένη Ἅγια τῆς Ἐκκλησίας, ἤκουσε τούς Κυριακούς λόγους: «Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4,24). Καί ἐπίστευσεν μεθ’ ὅλης τῆς διανοίας καί ὅλων τῶν ἐσωτερικῶν αὐτῆς δυνάμεων.

Μέ ἄλλα λόγια, λατρεύειν τόν Θεόν «ἐν πνεύματι καί ἀληθεία»,  (Ἰωάν. 4,24) σημαίνει ἡ διάνοια νά ἐγκολποῦται τήν ἀλήθειαν δι’ὅλων της τῶν δυνάμεων καί ἡ θέλησις μεθ’ ὅλων τῶν ἐνεργειῶν της, καθώς καί τά συναισθήματα τῶν καρδιῶν μας νά εἶναι πάντα προσδεδεμένα ἰσχυρῶς ἐν τῷ ἔργῳ τῆς γνώσεως καί προσοικειώσεως τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ καί τῆς εὐλαβοῦς μας προσεγγίσεως πρός Αὐτόν. Κατά τήν ἐν προκειμένῳ ἑρμηνείαν τοῦ Ἁγίου Θεοφυλάκτου: «Πολλοί δοκοῦσι μέν προσκυνεῖν κατά ψυχήν, οὐκ ὀρθήν δέ δόξαν περί τοῦ Θεοῦ ἔχουσι. Προσέθηκε {ὁ Χριστός} δια τοῦτο, τό ἐν ἀληθεῖᾳ. Δεῖ γάρ καί κατά νοῦν προσκυνεῖν τῷ Θεῷ καί ἀληθῆ δόξαν περί αὐτοῦ ἔχειν». Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι δέν ἀρκεῖ μόνον νά λατρεύωμεν καί νά  προσκυνοῦμεν τόν Θεόν. Εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖον νά γνωρίζωμεν τήν ἀληθινήν ὁδόν καί τόν ὀρθόν τρόπον λατρείας καί προσκυνήσεως τοῦ Θεοῦ. Τό γεγονός τοῦτο ἐξασφαλίζει ἡ ἁγία ἡμῶν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διά τῆς ὀρθῆς καί ἀνοθεύτου αὐτῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας καί τῶν ἐγκύρων αὐτῆς θεραπευτικῶν καί σωτηριωδῶν μυστηρίων.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ εἰς Χριστόν τόν Μεσσίαν πίστις τῆς Σαμαρείτιδος ἀφορᾷ εἰς τήν σωτηρίαν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἐκ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας. Τόν θάνατον τῆς ἁμαρτίας κατεπάτησε πλέον ὁ Χριστός διά τοῦ θανάτου τῆς τριημέρου Αὐτοῦ ταφῆς καί τῆς νικητηρίου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως. Ἡ δέ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἀφορᾷ εἰς τήν ἔλευσιν τοῦ Παρακλήτου, δηλαδή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τοῦ ὑπ’ Αὐτοῦ (τοῦ Παρακλήτου) ἐλέγχου καί κρίσεως τοῦ κόσμου, ὡς λέγει ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός: «ἀλλ’ ἐγώ τήν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγώ ἀπέλθω· ἐάν γάρ μή ἀπέλθω ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς· ἐάν δέ πορευθῶ, πέμψω αὐτόν πρός ὑμᾶς καί ἐλθών ἐκεῖνος ἐλέγξει τόν κόσμον περί ἁμαρτίας καί περί δικαιοσύνης καί περί κρίσεως. περί ἁμαρτίας μέν ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ ^·περί δικαιοσύνης δέ ὅτι πρός τόν πατέρα μου ὑπάγω καί οὐκ ἔτι θεωρεῖτε με·περί δέ κρίσεως ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται», (Ἰωάν. 16, 7-11).

Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Νόθον τό τῆς ἀρχῆς ὄνομα τῷ Σατανᾷ … Ἄρχοντα γέ μήν τοῦ αἰῶνος τούτου κέκληκεν οὐκ ὡς ὄντα τοῦτο κατ’ ἀλήθειαν … ἀλλ’ ὡς ἐξ ἀπάτης καί πλεονεξίας τήν ἐπί τούτῳ δόξαν ἀποκερδαίνοντα καί ὡς ἐν τοῖς πλανωμένοις ἔτι κρατοῦντα τέ καί ἄρχοντα διά  τήν ἐνοῦσαν αὐτοῖς μοχθηροτάτην προαίρεσιν». Ὁ δέ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Πάλιν ἐνταῦθα τόν περί δικαιοσύνης ἀνακινεῖ λόγον, ὅτι κατεπάλαισε τόν ἀντίδικον. Οὐκ ἄν δέ ἁμαρτωλός ὤν κατεπάλαισεν … Ὅτι γάρ κατακέκριται δι’ ἐμέ (λέγει ὁ Κύριος) εἴσονται οἱ καταπατοῦντες αὐτόν ὕστερον καί τήν ἀνάστασίν μου σαφῶς εἰδότες, ὅπερ κατακρίνοντες ἐστίν· οὐ γάρ ἴσχυσέ με κατασχεῖν».

Αὐτόν ἀκριβῶς τόν φωτισμόν τῆς γνώσεως τῆς πηγῆς τῆς ζωῆς, τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Μεσσίου Χριστοῦ, λαβοῦσα ἡ Σαμαρεῖτις  γυνή ἔλεγε διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ: «πότισον οὖν με Λόγε, διψῶσαν πάντοτε, σοῦ τήν θείαν Χάριν, ὅπως μηκέτι Ἰησοῦ Κύριε, ἀγνωσίας κρατῶμαι αὐχμῷ, ἀλλά κηρύττω Σου τά μεγαλεῖα». Προσέλθωμεν καί ἡμεῖς , ἀδελφοί μου, εἰς τό πνευματικόν τῆς Ἐκκλησίας Φρέαρ καί πίωμεν τό ὕδωρ τό ὁποῖον ἔδωσεν ὁ Χριστός εἰς τήν Ἁγίαν Φωτεινήν τήν Σαμαρείτιδα λέγων: «ὅς δ’ ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος, οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, οὐ μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλά τό ὕδωρ ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον» , (Ἰωάν. 4,14).

Ἐκ ταύτης τῆς πηγῆς ἔπιεν τό ὕδωρ τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Ἅγιος μάρτυς Φιλούμενος ὁ Ἁγιοταφίτης μιμούμενος τήν Ἁγίαν Σαμαρείτιδα, γενόμενος οὕτω κῆρυξ τῆς ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ προσκυνήσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Χριστός Ἀνέστη.

Καί ἀραβιστί ὡς ἕπεται: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/05/13/1055/

Μετά τήν πανηγυρικήν θείαν Λειτουργίαν καί τόν ἐν τῇ θείᾳ Μεταλήψει ἁγιασμόν ἠκολούθησε λιτανεία πέριξ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ.

Μετά ταῦτα ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί μεσημβρινή πλουσία τράπεζα ὑπό τοῦ ἀνακαινιστοῦ τῆς Μονῆς καί φιλοξένου καθηγουμένου αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου πρός σωματικήν εὐφροσύνην τῶν ἀπολαυσάντων τήν πνευματικήν εὐφροσύνην τῆς ἑορταστικῆς ἐκκλησιαστικῶς πανδαισίας τῆς ἑορτῆς τῆς Κυριακῆς τῆς Σαμαρείτιδος.

Μετά τό πέρας τῆς ἑορτῆς ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τήν κώμην τῶν Ραφιδίων, ὅπου ἐνεκαινίασε αἴθουσαν γυμναστικῆς καί ἄλλων ἐκδηλώσεων πλησίον τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου διά τήν ἐνταῦθα διαβιοῦσαν Χριστιανικήν Κοινότητα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/8v0CbkpINDE

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Κυριακήν, 23^ην  Ἀπριλίου/ 6^ην Μαΐου 2012, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, μεταξύ Βηθλεέμ καί Χεβρῶνος, τήν ἐπονομαζομένην τοῦ Μπετζαλλᾶ (ἀραβιστί «Χάδερ»). Ἡ Ἱερά αὐτή Μονή εὑρίσκεται εἰς τό μέσον τοῦ ὁμωνύμου μουσουλμανικοῦ χωρίου, ἀπολαμβάνουσα σεβασμοῦ οὐχί μόνον ὑπό τῶν Χριστιανῶν ἐπισκεπτῶν προσκυνητῶν, ἀλλά καί ὑπό τῶν κατοίκων τοῦ χωρίου τούτου.

Εἰς τήν Ἱεράν αὐτήν Μονήν ἐγένετο δεκτός τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας  Κυριακῆς ὑπό τῶν Προσκόπων καί ὑπό τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου καί τῶν ἱερέων τῶν ὁμόρων περιοχῶν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ἐν συνεχείᾳ προεξῆρξεν τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί ἐπίσης Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ ἡγουμένου τῆς μονῆς τῶν Ποιμένων Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, καί ἐγγάμων ἀραβοφώνων ἱερέων καί ἱεροδιακόνων.

Τόν ναόν κατέκλυσεν ἐνωρίς ἀπό πρωΐας πλῆθος Χριστιανῶν, Ὀρθοδόξων καί μή Ὀρθοδόξων ἐκ τῆς Βηθλεέμ, Μπετζάλλας, Μπετσαχούρ καί ἐξ Ἱεροσολύμων ἀλλά καί  τῶν Μουσουλμάνων κατοίκων τοῦ χωρίου. Ἐκ τούτων οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί μετεῖχον ψάλλοντες καί κοινωνοῦντες τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ἐν ᾧ οἱ ἄλλοι Χριστιανοί ἠκροῶντο καί οἱ Μουσουλμᾶνοι ἤναπτον λαμπάδας  εἰς τόν Ἅγιον Γεώργιον.

Εἰς τήν βαθυτέραν βίωσιν τῆς θείας Λειτουργίας καί τῆς ὅλης ἑορτῆς συνέβαλεν ἡ ἐκ τῆς κώμης τῆς Μπετζάλλας ψάλλουσα βυζαντινή χορῳδία ὑπό τόν κ. Ἰμπραήμ Μουκάρκαρ. Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὑπογραμμίζων ὅτι ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος, ἅγιος τῆς ὅλης Ἐκκλησίας, ἔχει ἰδιαιτέραν σχέσιν μέ τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων, Ἐκκλησίαν τῶν Ἁγίων Τόπων καί ἄρα τῆς Παλαιστίνης, ἐκ τῆς ὁποίας κατήγετο ἡ μήτηρ αὐτοῦ καί ἡ ὁποία ἐδέχθη τό Ἅγιον λείψανον αὐτοῦ εἰς τήν πόλιν τῆς Λύδδης, εἰς τήν ὁποίαν καί ἡ Ἁγία Ἑλένη ἵδρυσε πρός τιμήν αὐτοῦ μεγαλοπρεπῆ Ναόν εἰς τήν δεκαετίαν 326-336 μ.Χ.

Ταῦτα μετέφραζεν εἰς τό Ἀραβόφωνον Ἐκκλησίασμα ὁ Οἰκονόμος π. Γιοῦσεφ Χόδαλη.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, μετά ταύτην δέ ἠκολούθησε δεξίωσις ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου εἰς τό Ἡγουμενεῖον, τήν μεσημβρίαν δέ παρετέθη ὑπ’ αὐτοῦ τράπεζα εἰς ἑστιατόριον τῆς Ἀραβορθοδόξου ἐν Βηθλεέμ Κοινότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/aWFoT19Lc1Y

ngg_shortcode_5_placeholder

Τό Σάββατον, 22^αν Ἀπριλίου /5^ην Μαΐου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς τήν πόλιν Ἄκκρην – ἀρχαίαν Πτολεμαΐδα τοῦ βορείου Ἰσραήλ, ἀριθμοῦσαν σήμερον περί τούς τεσσαράκοντα χιλιάδας κατοίκων.

Εἰς τήν πόλιν ταύτην διατηρεῖ ἀνέκαθεν τό Πατριαρχεῖον τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Πτολεμαΐδος.  Εἰς ταύτην ὑπάγονται ἡ Ἑλληνορθόδοξος Ἀραβόφωνος Κοινότης τῆς Ἄκκρης καί ἕτεραι δέκα καί τρεῖς Ἑλληνορθόδοξοι Ἀραβόφωνοι Κοινότητες τοῦ Πατριαρχείου τῆς βορείου ταύτης περιφερείας τῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ. Ἡγούμενος τῶν Κοινοτήτων τούτων καί ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου τά τελευταῖα ἔτη εἶναι ὁ φίλεργος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, ὁ ἀνακαινίσας τήν ἐν Ἄκκρῃ Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πατριαρχείου καί διοργανώσας χορῳδίαν Βυζαντινῆς Μουσικῆς εἰς τήν Ἄκκρην καί ἄλλας κώμας τῆς περιοχῆς αὐτῆς.

Εἰς τήν πόλιν τῆς Ἄκκρης ἔφθασεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ρηθείσης ἡμέρας τοῦ Σαββάτου, γενόμενος δεκτός εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, τῶν ἱερέων τῆς περιοχῆς τῆς Ἄκκρης, τῶν Προσκόπων καί τῆς Ἀστυνομίας.

Τῇ συνοδείᾳ τούτων ὁ Μακαριώτατος ἔφθασεν εἰς τήν παραθαλασσίαν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐνταῦθα ἐνδυθείς μανδύαν ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξεν τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου μετ’ ἀρτοκλασίας καί τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Ἱερέων τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης καί ἱεροδιακόνων.

Οἱ πιστοί τῆς πόλεως τῆς Ἄκκρης καί τῶν κωμῶν τῆς περιοχῆς αὐτῆς προσέτρεξαν ἀθρόως καί συμμετέσχον ἐν εὐλαβείᾳ εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν.

Εἰς ταύτην παρέστη ὡς ἀντιπρόσωπος τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Παναγιώτης Σινάνογλου καί ὁ ἐπίτιμος Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς Χάϊφαν κ. Κωνσταντῖνος Ζηνόβιος μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ.

Πρός τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. ἑλληνιστί ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός Οὐρανόν Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν ἐπινίκιον ᾂδοντας», ψάλλει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

 Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου συνήγαγε πάντας ἡμᾶς εἰς τήν ἱστορικήν καί βιβλικήν ὑμῶν πόλιν τῆς Παλαιστινιακῆς γῆς Ἄκκρης, ἵνα πανηγυρικῶς ἑορτάσωμεν τό μέγα καί ὄντως θαυμαστόν μυστήριον τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

«Ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν ἡμᾶς διεβίβασεν», ἀναφωνεῖ ὑμνολογικῶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἐκ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν διαβίβασις τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως ἐν τῷ σταυρωθέντι καί ἀναστάντι Χριστῷ ἀποτελεῖ τήν οὐσίαν τῆς Χριστιανικῆς ἡμῶν πίστεως, ἀλλά καί τόν σκοπόν τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας. Αὐτήν τήν πραγματικότητα καταγγέλλομεν καί ὁμολογοῦμεν πανηγυρικῶς διά τῆς ἑορτῆς τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Ἐγώ γάρ», λέγει ὁ Ἰησοῦς, «εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια», ( Ἰωάν. 14,6), «ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται· καί πᾶς ὁ ζῶν καί πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή ἀποθάνῃ εἰς τόν αἰῶνα», (Ἰωάν. 11, 25-26).

Σχολιάζων τούς Κυριακούς τούτους λόγους ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Καρπός γέ μην καί τιμή τῆς εἰς Χριστόν πίστεως ἡ αἰώνιος ζωή…. εἰ γάρ διά Χριστόν πάντες ἀνιστάμεθα, ἀλλά ζωή αὕτη ἐστίν ἀληθής τό ἀτελευτήτως ἐν μακαριότητι ζῆν· οὐδέν γάρ διαφέρει θανάτου τό εἰς κόλασιν ἀναβιῶναι μόνον».

Ὄντως, ἀγαπητοί μου, ὁ καρπός τῆς εἰς Χριστόν πίστεως εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή, τήν ὁποίαν ἐχαρίσατο εἰς ἡμᾶς Αὐτός οὗτος ὁ Χριστός, ὁ Κύριος καί Θεός ἡμῶν διά τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ. Αὐτόν τόν καρπόν τῆς πίστεως εἰς Χριστόν, δηλονότι τήν αἰώνιον ζωήν ἐδήλωσαν καί οἱ μάρτυρες τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἰδιαιτέρως ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος, ὡς λέγει ὁ μελῳδός αὐτοῦ: «Τῆς ἀληθείας τό ἔαρ λαμπρῶς ἐφέστηκε, καί νεουργεῖ τήν κτίσιν εὐσεβεῖ ἐπιγνώσει, Χριστοῦ τοῦ ζωοδότου, ὅθεν σαφῶς, φωτισθείς τήν διάνοιαν, ὁ ἀθλητής τοῦ Κυρίου, τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν, ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας».

Τήν πλάνην τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων ἐξέθεσε προφητικῶς καί ὁ μαγαλοφωνώτατος Ἠσαΐας λέγων: «Τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα ὑμῖν; ἀγαγέτωσαν τούς μάρτυρας αὐτῶν καί δικαιωθήτωσαν καί εἰπάτωσαν ἀληθῆ» (τίς ἐκ τῶν θεῶν τῶν εἰδωλολατρῶν προεφήτευσε τοῦτο;  ἤ τις ἐκ τῶν θεῶν τῶν εἰδωλολατρῶν εἶπε προφητείαν τινά ἐν τῷ παρελθόντι εἰς ὑμᾶς (ὦ εἲδωλολάτραι) ; Ἄς φέρουν ἐκεῖνοι τούς μάρτυρας αὐτῶν (διά τάς προφητείας των) καί ἄς ἀποδείξουν ταύτας, ὅτι ἦσαν ἀληθεῖς, ὅτι ἐπηλήθευσαν.

Ἑρμηνεύων τήν φωνήν τήν θεόπνευστον τοῦ Ἠσαΐου, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ἀλλ’ οὐδείς ὁ ἐκείνους μαρτυρήσας ἐστιν οὔτε μήν τῶν ἐσομένων ἐξαγγελεύς, πεπλάνηνται οἱ θεούς εἶναι νομίσαντες· βέβηλοὶ εἰσί καί ἀπατεῶνες». Αὐτήν τήν πλάνην καί τό ψεῦδος τῆς εἰδωλολατρείας κατήγγειλεν μετά παρρησίας λόγῳ τε καί ἔργῳ διά τοῦ ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μαρτυρικοῦ αἵματος αὐτοῦ ὁ Ἅγιος ἡμῶν Γεώργιος, γενόμενος οὕτω κοινωνός τοῦ θείου καί ἀνεσπέρου φωτός τοῦ Χριστοῦ, λέγοντος: «Ἐγώ εἰμι τό  φῶς τοῦ κόσμου. Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς», ( Ἰωάν. 8,12). Σημειωτέον ὅτι ἐδῶ, ὡς ἑρμηνεύει ὁ Ἀμμώνιος, ὁ  Ἰησοῦς «δείκνυσιν ὅτι αὐτός ἐστι περί οὗ προανεφωνήθη, ἰδού τέθεικά σε εἰς φῶς ἐθνῶν καί οὐχ εἶς τῶν προφητῶν, ἀλλά δεσπότης». (Ἡσαΐου, 42,6).

Ὁ Γεώργιος, ἀγαπητοί μου άδελφοί, ἀναδεικνύεται μέγας τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ μάρτυς, διότι, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ, «ἐχάλκευσαν αὐτόν κίνδυνοι, ἐστόμωσαν βάσανοι καί ποικίλαι κολάσεις ἀνήλωσαν σῶμα τό φύσει φθειρόμενον· ἐνίκα γάρ ὁ πόθος τήν φύσιν (τήν ἀνθρωπίνην), διά θανάτου πείθων τόν ἐραστήν διαβῆναι πρός τόν ποθούμενον, Χριστόν τόν Θεόν, καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Μέ ἄλλα λόγια ὁ θεῖος οὗτος πόθος, ὁ ὁποῖος ἐνίκα τήν ἀνθρωπίνην φύσιν τῶν φίλων τοῦ Χριστοῦ διά θανάτου πείθων αὐτούς διαβῆναι πρός Αὐτόν τόν Χριστόν, ἀπέβλεπεν οὐχί εἰς αὐτόν τοῦτον τόν φυσικόν θάνατον, ἀλλά εἰς τόν θάνατον τοῦ θανάτου, δηλονότι εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀφεώρα εἰς τήν τελείωσιν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὡς παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς: «Τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν οὐχ ὅτι τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν, ὡς οἱ λοιποί, ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο, (Κλημ. Στρωμ. 4,4),  κατά δέ τόν ἱερόν Χρυσόστομον: «μαρτύριον δέ χωρίς ἀγάπης οὐ μόνον μαθητάς οὐ ποιεῖ, ἀλλ’ οὐδέν ὠφελεῖ τι τόν ὑπομένοντα».

Τό σταυρικόν πάθος τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τό ἀποκορύφωμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ Πατρός πρός τόν ἄνθρωπον. Ἡ δέ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἐπιβεβαιώνει τό γεγονός ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ. Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος τῆς φθορᾶς, δηλαδή τῆς ἁμαρτίας ἐν Χριστῷ τῷ ἀναστάντι ἐνδύεται ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν αὐτοῦ σῶμα ἀθανασίαν, ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος: «Δεῖ γάρ τό φθαρτόν τοῦτο σῶμα ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν· ὅταν δέ τό φθαρτόν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος. Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; ποῦ σου ᾅδη τό νῖκος;  τό δὲ κέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁμαρτία, ἡ δέ δύναμις τῆς ἁμαρτίας ὁ νόμος· τῷ δέ Θεῷ χάρις τῷ διδόντι ἡμῖν τό νῖκος διά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», ( Α’ Κορ. 15, 53-57).

          Μάρτυρες ἀψευδεῖς τοῦ Παυλείου τούτου κηρύγματος ἀναδεικνύονται οἱ ἅγιοι μάρτυρες, οἱ ὑπέρ Χριστοῦ ἀθλήσαντες καί στεφανωθέντες, μεταξύ δέ αὐτῶν διακρίνεται ὁ Ἅγιος Γεώργιος, τό καύχημα τῆς ἁγίας Γῆς τῆς Παλαιστίνης. Οὗτος ὁ μέγας μάρτυς Γεώργιος κοινωνός γενόμενος τοῦ πάθους τοῦ ἀπαθοῦς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μετέσχε τῆς βασιλείας Αὐτοῦ, ἐμπνεόμενος ὑπό τοῦ θείου Παύλου, λέγοντος: « Ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὅς μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τό γενέσθαι αὐτό σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης Αὐτοῦ…», (Φιλιππησίους 3, 20-21), οὐ τήν εἰς ἑτέραν μορφήν μεταποίησιν λέγων διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός -ἄπαγε- τήν ἐκ φθορᾶς δέ μᾶλλον εἰς ἀφθαρσίαν ἐναλλαγήν.

«Θερμοτάτῃ ὅθεν πίστει καί στοργῇ τούς προσκαλουμένους σέ, μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, στεφηφόρε Γεώργιε, παρεστώς ὁλόφωτος σεπτῷ βήματι τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, σοῦ ταῖς ἱκεσίαις καί ταῖς προστασίαις διαφύλαξον τῇ δυνάμει τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ταῖς πρεσβείαις τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἀμήν». Χριστός Ἀνέστη!

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε ἡ λιτανεία τῆς εἰκόνος τοῦ  Ἁγίου Γεωργίου, τῶν Προσκόπων μετά τῶν τυμπάνων καί τῆς μουσικῆς ἀκολουθούντων, τρίς πέριξ τοῦ Ναοῦ, διελθοῦσα καί πρό τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ ἐν Ἄκκρη τοῦ Κυπρίου (†1752), ὑπεράνω τοῦ ὁποίου εἶναι σκαλισμένον καί τό εὔστοχον ἐπίγραμμα: «Γεώργιος νῦν τῷ Γεωργίῳ ἅμα, νέος παλαιῷ συνετάχθη ἐνθάδε».

Μετά τήν λῆξιν τῆς λιτανείας ὁ Μακαριώτατος, κλῆρος καί λαός εἰσῆλθον εἰς τό ἀρχαῖον καί ἀνεκαινισμένον ἡγουμενεῖον, ἔνθα ἐξεφωνήθησαν αἱ ἑόρτιοι προσφωνήσεις, ὡς τοῦ δικαστοῦ κ. Δαούδ Ζένη, τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Δημάρχου τοῦ Μααλότ καί Ταρσίχας κ. Γεωργίου Ἀμπελίνη, τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ἰσλαμικῆς Κινήσεως εἰς Ἄκκρην κ. Μαχμούδ Σαλάχ, τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Ἐμπορικοῦ Ἐπιμελητηρίου κ. Μουχάμαδ Ὄδε, τοῦ Ἐκπροσώπου  τῶν Προσκόπων κ. Σαφίκ Ἄμπντο, ὅστις προσέφερε πίνακα μέ τήν παραλίαν τῆς πόλεως τῆς Ἄκκρης, τοῦ κ. Νάσερ Μανάσα ἐκπροσώπου τοῦ Μάτζλις Μίλι -ἤτοι τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, ὅστις καί προσέφερε εἰκόνα τῆς Θεοτόκου εἰς τήν Α.Θ.Μ., καί τοῦ π. Δαούδ, Οἰκονόμου τῆς κώμης Πκέα, ἐκπροσώπου τῶν ἱερέων τῆς περιοχῆς Ἄκκρης.

Ἐπί τούτοις ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε δῶρον  εἰς τά μέλη τῆς χορῳδίας τῆς ἱδρυθείσης ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Περαίνων ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν ὅτι αὕτη εἶναι μεγάλη ἡμέρα διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ὅλην, ἰδίᾳ αὐτήν τῆς Ἄκκρης, τῆς ἐχούσης ὡς πολιοῦχον αὐτῆς τήν Ἅγιον Γεώργιον καί ηὐχαρίστησε πάντας τούς συμβαλόντας  εἰς τήν τέλεσιν τῆς πανδήμου ἑορτῆς ταύτης  τῆς πόλεως, ἰδίᾳ δέ τόν Πατριαρχικόν Αὐτοῦ Ἐκπρόσωπον Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον.

Μετά ταῦτα εἰς τούς ἄνω χώρους τῆς Μονῆς, τούς καταλλήλως ἀνακαινισθέντας, ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος παρέθεσε πλουσίαν τράπεζαν ἐξ ἰχθύων τῆς πόλεως Ἄκκρης καί ἐξ ἄλλων εὐγεύστων ἐδεσμάτων, παρέχων καί τήν ὑλικήν καί σωματικήν ἐνίσχυσιν καί εὐφροσύνην εἰς τήν προηγηθεῖσαν πνευματικήν πλουσίαν ἐκκλησιαστικήν καί λειτουργικήν πανδαισίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Παρασκευήν, 21^ην Ἀπριλίου /4^ην Μαΐου 2012,  ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου  εἰς τήν κώμην τῆς Τζίφνας, κειμένης εἰς τά περίχωρα τῆς Ραμάλλας.

Εἰς τή κώμην ταύτην τῶν δύο χιλιάδων κατοίκων, διαβιοῖ Ἑλληνορθόδοξος Ἀραβόφωνος Κοινότης, ἀριθμοῦσα περί τά τριακόσια πεντήκοντα μέλη καί ἔχουσα ὡς Προϊστάμενον αὐτῆς τόν Οἰκονόμον π. Γεώργιον Ἀουάδ.

Ὁ ἱερός Ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῶν Ὀρθοδόξων ἔχει νά παρουσιάσῃ  ἀξιοπαρατήρητα δείγματα ἀρχαιότητος, ὡς τό πέτρινον εἰκονοστάσιον, πέτρινον θρόνον, μέγα πέτρινον βαπτιστήριον καί ἀξιοθαύμαστον σκαλιστήν παράστασιν τῆς Γεννήσεως ἐπί τοῦ ὑπερθύρου τῆς εἰσόδου.

Τῆς ἑορτῆς ταύτης καί πανηγύρεως προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, γενόμενος δεκτός ἐνθέρμως ὑπό τῶν ἱερέων τοῦ Ναοῦ, τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου καί τοῦ Δημάρχου τῆς κώμης, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ, τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου, τοῦ Προϊσταμένου τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τούτου π. Γεωργίου Ἀουάδ καί τοῦ πρῴην Προϊσταμένου π. Ἀντράους, τοῦ ἐκ Ναζαρέτ π. Γαβριήλ Ναντάφ καί τῶν ἱεροδιακόνων π. Ἀθανασίου καί π. Χαραλάμπους.

Πολλοί τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς πόλεως, ἄν μή τι ὅλοι, προσῆλθον εἰς τόν ναόν τοῦτον, ἵνα τιμήσουν τόν Ἅγιον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον.

Εἰς τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος,  προβάλλων τόν ἅγιον Γεώργιον ὡς ἕνα τῶν μεγάλων μαρτύρων τῆς πρώτης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας καί δή καί τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς, ὡς ἐκ καταγωγῆς τῆς μητρός αὐτοῦ ἐκ τῆς Παλαιστίνης καί συνιστῶν αὐτόν ὡς πρότυπον πίστεως, ἀνδρείας, ὑπακοῆς καί ἄκρας αὐταπαρνήσεως, προσενέγκοντος τήν ζωήν αὐτοῦ ὡς δῶρον εἰς τόν Χριστόν, τόν θυσιασθέντα ὑπέρ αὐτοῦ καί τοῦ κόσμου ὅλου.

Τούς λόγους τούτους τοῦ Μακαριωτάτου μετέφραζεν ἀραβιστί εἰς τό ἐκκλησίασμα ὁ Προϊστάμενος τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ π. Γεώργιος Ἀουάδ.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν παρά τόν ναόν αἴθουσαν ἐνοριακῶν ἐκδηλώσεων. Εἰς ταύτην τήν δεξίωσιν ἀπευθύνθησαν αἱ δέουσαι προσφωνήσεις παρά τοῦ νῦν καί τοῦ πρῴην Προϊσταμένου τῆς Κοινότητος ταύτης, π. Γεωργίου καί π. Ἀντράους, παρά τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου μετά τῶν εὐχῶν πρός τόν Μακαριώτατον, τῶν εὐχαριστιῶν διά τήν ἐπίσκεψιν καί τῶν αἰτημάτων διά τήν βελτίωσιν τῆς πνευματικῆς ἐνοριακῆς ζωῆς τῆς Κοινότητος.

Ὁ Μακαριώτατος εὐλογῶν, ἐπέδωσεν εἰκόνας εὐλογίας ἑνί ἑκάστῳ τῶν ἐνοριτῶν καί ὑπεσχέθη ὅτι τό Πατριαρχεῖον πάντοτε ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνάμεων αὐτοῦ θά ἀνταποκριθῇ εἰς τά αἰτήματα καί τάς ἀνάγκας τῆς Κοινότητος ἔτι περισσότερον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Ἡ ἑορτή τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων ἑωρτάσθη τήν Κυριακήν, 16^ην / 29^ην  Ἀπριλίου 2012, ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, συμφώνως πρός  τήν κρατοῦσαν τάξιν αὐτοῦ εἰς τήν πόλιν  τῆς Ρέμλης, ἀρχαίαν  Ἀριμάθειαν, καί εἰς τόν παρά τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως Καθεδρικόν ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Εἰς τήν πόλιν τῆς Ρέμλης ἑορτάζεται πανηγυρικῶς ἡ μνήμη τῶν Μυροφόρων γυναικῶν κατά τήν καθιερωμένην  ὑπό τῆς Ἐκκλησίας Γ’ Κυριακήν τοῦ Πάσχα, καθ’ ὅτι ὁ συμετασχών μετά τῶν Μυροφόρων εἰς τήν ταφήν τοῦ Κυρίου, ὁ τολμήσας  εἰσελθεῖν πρός  τόν Πιλᾶτον καί ζητῆσαι τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰωσήφ, ὁ εὐσχήμων βουλευτής κατήγετο ἀπό τήν ἀρχαίαν Ἀριμάθειαν, τήν σημερινήν Ρέμλην. (Μάρκ. 15,43).

Εἰς τήν πόλιν ταύτην μετέβη τήν πρωΐαν  τῆς ὡς ἄνω Κυριακῆς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί μετ’ ἔνθερμον ὑποδοχήν  ὑπό τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ρέμλην, ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος, ὑπό τῶν ἱερέων τῶν ὁμόρων της Ρέμλης πόλεων Ἰόππης καί Λύδδης καί ὑπό τῶν Προσκόπων, ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν  Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίου, Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἱερομονάχων καί διακόνων, συμμετέχοντος ἀθρόως τοῦ Ἑλληνορθοδόξου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ρέμλην  καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη μετά συνεργατῶν αὐτοῦ.

Εἰς τό Κοινωνικόν της θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἰωσήφ τόν θαυμαστόν, εὐφημήσωμεν πιστοί συνάμα Νικοδήμῳ καί πισταῖς μυροφόροις. Ὁ Κύριος ἀνέστη, ἐκβοῶντες ἀληθῶς», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ χάρις τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συνήγαγε πάντας ἡμᾶς εἰς τόν ἱερόν τοῦτον τόπον τῆς ἀρχαίας πόλεως ἡμῶν Ἀριμαθαίας, ἵνα μετά Ἰωσήφ καί Νικοδήμου καί τῶν πιστῶν Μυροφόρων γυναικῶν συνεορτάσωμεν τήν Ἀνάστασιν  τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί μεγαλοφώνως βοήσωμεν ὅτι ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος καί Θεός ἡμῶν.

Ἡ Σταύρωσις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ σύν τῇ Ἀναστάσει Αὐτοῦ ἀποτελεῖ τό κορυφαῖον γεγονός τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, δηλονότι τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὡς κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Εἰ δέ Χριστός κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσι ἐν ὑμῖν τινες ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν»; «Εἰ δέ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδέ Χριστός ἐγήγερται. Εἰ δε Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ καί ἡ πίστις ὑμῶν»,( Α’ Κορ. 15,12-13).

Ὁ δέ Ἀπόστολος Πέτρος εἰς τό πρῶτον κήρυγμά του μετά παρρησίας λέγει: «Δαυίδ… προφήτης οὖν ὑπάρχων…προϊδών ἐλάλησε περί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχή αὐτοῦ εἰς Ἅιδου, οὐδέ ἡ σάρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν. Τοῦτον τόν Ἰησοῦν ἀνέστησεν ὁ Θεός, οὗ πάντες ἡμεῖς ἐσμεν μάρτυρες», (Πραξ. Β’, 30,31,32).

Τό κήρυγμα τοῦ Παύλου καί ἡ προσωπική μαρτυρία τοῦ Πέτρου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐνισχύεται ἀπό τήν ἐνεργόν συμμετοχήν τόσον τῶν Ἰωσήφ καί Νικοδήμου τῶν ἀπό Ἀριμαθαίας, ὅσον καί τῶν πιστῶν Μυροφόρων γυναικῶν, εἰς τήν ταφήν τοῦ Χριστοῦ, εἰς τοῦτο μαρτυρεῖ καί ὁ εὐαγγελιστής Μᾶρκος: «Ἐλθών ὁ Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὅς καί αὐτός ἦν προσδεχόμενος τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί ἀγοράσας σινδόνα καί καθελών Αὐτόν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καί κατέθηκεν αὐτόν ἐν μνημείῳ, ὅ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας», (Μάρκ. 15, 43,46). «Καί διαγενομένου τοῦ Σαββάτου, Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καί Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν», (Μάρκ. 16, 1).

Μάρτυς, κῆρυξ καί ἀπόστολος τοῦ ἱστορικοῦ καί σωτηριώδους τούτου γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησία καί μάλιστα ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων καί τό χριστεπώνυμον αὐτῆς πλήρωμα. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ μία ἁγία καθολική καί ἀποστολική ἡμῶν Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ὁποίας, κατά τήν διαβεβαίωσιν Αὐτοῦ τούτου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ, «καί πύλαι ᾋδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16,18).

Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἐμπράκτως καί ὁρατῶς διά τῆς Χριστιανικῆς ἡμῶν παρουσίας εἰς τόν τόπον, ὅπου ἐσταυρώθη, ἐτάφη καί ἀνέστη ὁ Θεός τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἐλπίδος. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἔχοντες εἰς τόν Θεόν, ὡς ὁμολογεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πάσῃ  συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολιτεύμεθα τῷ Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας, ( Πράξ. 23,1).

Καί πράττομεν οὕτως διότι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ μᾶς εἰσήγαγεν εἰς τήν καινήν, τήν καινούργιαν κτίσιν, δηλονότι τήν Ἐκκλησίαν, ἐντός καί διά τῆς ὁποίας ψηλαφοῦμεν καί προγευόμεθα διά τῶν φυσικῶν τε καί πνευματικῶν ἡμῶν αἰσθήσεων τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

«Προσδεχόμενοι τήν μακαρίαν ἐλπίδα καί ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅς ἔδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνομίας καί καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλῶν ἔργων», κατά τόν σοφόν Παῦλον, (Τιτ.  2, 13-14).

Ἡ ἀπολύτρωσις καί συνεπῶς ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ὡς πηγήν καί ἐγγύησίν της ἔχει τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀνέστη ὡς παντοδύναμος Θεός. Εἰς τόν ἀναστάντα Χριστόν καί παντοδύναμον Θεόν προσέτρεξαν καί οἱ κρυφοί μαθηταί καί οἱ μυροφόροι γυναῖκες, γενόμεναι οὕτως κοινωνοί τῆς δυνάμεως τῆς ἐλπίδος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο παρά τό γεγονός ὅτι, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, «ὁ μέν Ἰωσήφ καθελών τόν σταυρωθέντα Χριστόν ἀπό τοῦ ξύλου σύν Νικοδήμῳ καί θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον, δεόμενος ἔλεγεν …ἰδοῦ νῦν βλέπω σε, δι’ ἐμέ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον. Πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου…;». «Αἱ δέ Μυροφόροι γυναῖκες Τόν τάφον Σου καταλαβοῦσαι, …μή εὑροῦσαι δέ τό ἄχραντον Σῶμά Σου, ὀδυρόμεναι μετά σπουδῆς ἦλθον λέγουσαι: Τίς ἔκλεψεν ἡμῶν τήν ἐλπίδα»;

Αὐτήν ἀκριβῶς ἡ ἐλπίδα, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ ἀναστάς Χριστός, εἶναι ἡ ζωή ἐν τάφῳ, δηλονότι ἡ μόνη ζῶσα καί ἀληθινή ἐλπίς, περί τῆς ὁποίας ὁ Μέγας Παῦλος λέγει: «Τῇ γάρ ἐλπίδι ἐσώθημεν, ἐλπίς δέ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς. Ὅ γάρ βλέπει τις, τί καί ἐλπίζει; εἰ δέ ὅ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι’ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα», (Ρωμ. 8, 24-25)». Καί ἀλλαχοῦ λέγει: «τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες », (Ρωμ. 12,12)

«Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέος», κράζει ὁ ὑμνῳδός, «καί ἀντί μύρου τόν ὕμνον προσοίσωμεν τῷ Δεσπότῃ καί Χριστόν ὀψόμεθα, δικαιοσύνης ἥλιον, πᾶσι ζωήν ἀνατέλλοντα». Μέ τούς ὑμνολογικούς τούτους λόγους, ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου, μᾶς προτρέπει νά ἑορτάσωμεν τήν ἔνδοξον Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης, τοῦ ἀνατέλλοντος πᾶσι τήν ἐλπίδα τῆς ζωῆς.

Αὐτήν τήν ἐλπίδα τῆς ζωῆς, τήν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως ἐνσαρκώνει καί ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, τουτέστιν ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, τήν ὁποίαν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ μελῳδός τήν καλεῖ νά χορεύῃ καί νά ἀγάλλεται: «Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, ἡ γάρ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν καί ἀγάλλου Σιών, Σύ δέ ἁγνή τέρπου, Θεοτόκε, ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ Τόκου σου».

Χριστός Ἀνέστη. Ἀληθῶς Ἀνέστη».

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἀνεγερθέν ὑπό τοῦ φιλέργου καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος Ἀρχονταρίκι, ἐν συνέχειᾳ δέ, τήν μεσημβρίαν, παρετέθη τράπεζα ὑπό τοῦ ἡγουμένου καί τῆς Κοινότητος τῆς Ρέμλης εἰς τό πλησίον τῆς Μονῆς σχολεῖον τῆς Κοινότητος, τό ἱδρυθέν πρό εἰκοσαετίας τῇ συνεργασίᾳ Πατριαρχείου καί Κοινότητος ἰδίᾳ δέ τοῦ Διευθυντοῦ αὐτοῦ κ. Μισέλ Κσιέρ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/e004YuOavqY

ngg_shortcode_7_placeholder

Τό γεγονός τῆς ψηλαφήσεως τοῦ Κυρίου ὑπό τοῦ μαθητοῦ Αὐτοῦ Θωμᾶ, ἀπόντος κατά τήν πρώτην ἐμφάνισιν Αὐτοῦ εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ εἰς τό ὑπερῷον τήν πρώτην τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά Παρρησίας συμφώνως πρός τήν τυπικήν καί προσκυνηματικήν τάξιν, τήν Κυριακήν, 9^ην/22^αν Ἀπριλίου 2012.

Ἀφ’ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου ἀνεγνώστθη ἡ Θ’ ἀναστάσιμος Ὥρα εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί ἐν συνεχείᾳ ἐτελέσθη μέγας Ἑσπερινός μετ’ ἀρτοκλασίας εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Τήν ἑπομένην, Κυριακήν, ἐτελέσθη ἡ θ. Λειτουργία ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, προεξάρχοντος καί πάλιν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, παρεπιδημούντων Ἱερέων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱεροδιακόνων.

Τῆς θείας Λειτουργίας, ἑορτῆς καί πανηγύρεως καί Παρρησίας ταύτης, τῆς γνωστῆς καί ὡς Κυριακῆς τοῦ Ἀντίπασχα, μετέσχον ἐν εὐλαβείᾳ καί χαρᾷ οἱ ἐναπομείναντες ἐκ τοῦ Πάσχα προσκυνηταί καί ἐντόπιοι Ἱεροσολυμῖται.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ προεξάρχων αὐτῆς Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος μετά τῶν ἐκ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου κατελθόντων Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα καί ἐδέχθη τούς προσελθόντας προσκυνητάς καί μετέφερεν αὐτοῖς τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἀπόντος διά τήν ἑορτήν εἰς τήν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder