Τήν Πέμπτην, 14^ην / 27^ην Σεπτεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων συμφώνως πρός τήν τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν καί προσκυνηματικήν τάξιν.

Α’. Ὁ Ἑσπερινός

Ἀφ’ ἑσπέρας ἀνεγνώσθη ἡ Θ’ Ὥρα εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, λόγῳ τῶν συνεχιζομένων ἀνακαινιστικῶν ἐργασιῶν εἰς τό μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Εὐθύς ἀμέσως τήν 14.00μ.μ. ὥραν, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων, ἠκολούθησεν ἡ διά τῆς Χριστιανικῆς ὁδοῦ κάθοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τό ἱερόν προσκύνημα τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως καί τῇ ἐπισήμῳ ἐν αὐτῷ ὑποδοχῇ, ὁ Προεξάρχων τῆς ἑορτῆς Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τό θυμίαμα, ἐθύμιασε καί προσεκύνησε Αὐτός καί οἱ Ἀρχιερεῖς.

Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον.

Μετά τοῦτο ἔλαβε χώραν ἡ εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν προσκύνησις ὑπό τῶν Συνοδικῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων, ἐν ᾧ ἐκρούοντο τά σήμαντρα καί ἐτελεῖτο τό θυμίαμα ὑπό τῶν ἱεροδιακόνων ἀνά τά προσκυνήματα.

Εὐθύς ἀμέσως ἤρξατο ὁ Μέγας Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν δι’ Ἀνοιξανταρίων καί Μεγάλης Ἀρτοκλασίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμπροσευχομένων τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων Ἱερωτάτων  Μητροπολιτῶν Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου  κ. Εὐγενίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, Ξάνθης καί Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος, Κερκύρας κ. Νεκταρίου καί Θηβῶν κ. Γεωργίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί σημαντικοῦ ἀριθμοῦ προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος καί Κύπρου, παρά τήν ἐπικρατοῦσαν οἰκονομικήν κρίσιν.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ τελεσθέντος, ἐγένετο ἡ ἐν πομπῇ καί κωδωνοκρουσίᾳ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Β’ Ἡ θεία Λειτουργία.

Τήν 7.00 π.μ. τῆς Πέμπτης, 14^ης /27^ης Σεπτεμβρίου 2012, ἤρξατο ἀπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ κάθοδος πρός τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἅμα τῇ προσκυνήσει εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου μετά μανδύου ἔλαβε χώραν ἡ εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν, ἡ τάξις τοῦ Καιροῦ καί ἡ ἔνδυσις τῶν Ἱερέων, ἐν ᾧ ἐκρούοντο τά σήμαντρα.

Μετά τοῦτο ἔλαβε Καιρόν ὁ Μακαριώτατος καί ἐνεδύθη Αὐτός καί οἱ Ἀρχιερεῖς.

Μετά τοῦτο ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί τῶν παρεπιδημούντων Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου  κ. Εὐγενίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, Μεσαορίας κ. Γρηγορίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τοῦ Ἐπισκόπου Γκομέλσκη καί Ζλομπίσκη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ξάνθης καί Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος, Κερκύρας κ. Νεκταρίου, Θηβῶν κ. Γεωργίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν καί Ἱεροδιακόνων ἐκ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Ἑλλάδος, Ρωσίας, Σερβίας καί Κύπρου.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θείας Λειτουργίας, ἤρξατο ἡ τελετή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπό τοῦ σολέως τοῦ Καθολικοῦ. Ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τήν Ἁγίαν Εἴσοδον, ἀκολούθως δέ ἡ μακρά Ἀρχιερατική, ἱερατική καί μοναχική πομπή  -τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ ἀκολουθούντων- ἐξῆλθε τοῦ Καθολικοῦ, ἐστράφη ἀριστερά, διῆλθε πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἦλθεν εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί κατῆλθεν εἰς τό ἐν αὐτῷ σπήλαιον τῆς Ἁγίας Ἑλένης .

Ἐνθάδε ἔλαβε χώραν ἡ εἰς τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος ἔκτασις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ἡ ὕψωσις αὐτοῦ ὑπό τοῦ Πατριάρχου ἀπό τοῦ σημείου, ἐν ᾧ εὑρέθη.

Μετά τήν ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τόν τόπον, ἐν ᾧ εὑρέθη, ἠκολούθησεν ἄνοδος τῆς ἱερᾶς πομπῆς καί περιφορά αὐτῆς τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, ἐν ᾧ ἐψάλλοντο τά Τροπάρια «Ἀκατάληπτὸν Ἐστίν» καί ὁ Πατριάρχης καί οἱ Ἀρχιερεῖς ἔφερον εἰς τάς κεφαλάς αὐτῶν ἐν σειρᾷ καί ἐναλλάξ τό Τίμιον Ξύλον.

Τῆς λιτανείας ταύτης  τελεσθείσης, ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατά τήν τυπικήν διάταξιν ἀπό τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ Γολγοθᾶ καί ἀπό τοῦ σημείου, ἐν ᾧ ὁ Σταυρός ὑψώθη μετά τοῦ ὑψωθέντος διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μετά τήν ὕψωσιν καί ἐν ᾧ οἱ πιστοί συνωστίζοντο, ἵνα λάβωσιν ἐκ τῶν βασιλικῶν τοῦ ὑψωθέντος Σταυροῦ διά τόν Ἁγιασμόν ψυχῆς καί σώματος, οἴκων αὐτῶν καί τῶν προσφόρων τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὁ Μακαριώτατος καί πᾶσα ἡ συνοδεία κατῆλθον διά τῶν ἐσωτερικῶν βαθμίδων εἰς τό Καθολικόν, ἔνθα ἐγένετο ἡ  ἀπόλυσις.

Μετά ταῦτα ἠκολούθησεν ἡ ἐπίσημος ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Σήμερον Σταυρός ὑψοῦται, καί κόσμος ἐκ πλάνης ἠλευθέρωται. Σήμερον τοῦ Χριστοῦ ἡ Ἀνάστασις ἐγκαινίζεται, καί τά πέρατα τῆς γῆς ἀγάλλονται, ἐν κυμβάλοις δαυϊτικοῖς ὕμνον σοί προσφέροντα, καί λέγοντα· εἰργάσω σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς ὁ Θεός, Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν, δι’ ὧν ἡμᾶς ἔσωσας, ἀγαθέ καί φιλάνθρωπε», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

 ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς προσκυνηταί ,

Τό ξύλον τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, δηλονότι ὁ Σταυρός, κατέχει κεντρικήν θέσιν  εἰς τό μυστήριον τῆς ἐν Χριστῷ ἀπολυτρώσεως ἡμῶν. Καί τοῦτο διότι διά τοῦ Σταυροῦ ἐπῆλθεν ἡ ἀπελευθέρωσις τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς πλάνης του διαβόλου. Διά τοῦ Σταυροῦ ἐνεκαινιάσθη ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἐπί πλέον δέ διά τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως ἐτελεσιουργήθη τό μέγα του Θεοῦ μυστήριον της σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ κόσμῳ.

Αὐτό τοῦτο τό γεγονός εὐαγγελίζεται καί κηρύττει ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διά τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, οὖσα ὁ πιστός καί ἀψευδής μάρτυς τοῦ τόπου τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τοῦ τόπου τῆς ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης Εὑρέσεως τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Μακαρίου ὑψώσεως Αὐτοῦ ἀγάλλεται καί μετά τοῦ θείου Παύλου καυχᾶται λέγουσα: «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ». (Γαλ. 6,14).

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐλευθερίαν ἐγγυᾶται καί τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν καί προσκυνοῦν τόν Τίμιον Σταυρόν.  «Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστίν, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστιν», κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος. (Α’ Κορ. 1,18).

Τῆς τοῦ Σταυροῦ θείας δυνάμεως ἐγενόμεθα καί ἡμεῖς κοινωνοί κατά τήν εὐχαριστιακήν σύναξιν, τήν ὁποίαν μετά παρρησίας καί πανηγυρικῶς ἐτελέσαμεν ἐν τῷ πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως.

Εἰς τοῦτο ἐξ ἄλλου καλούμεθα ὑπό τῆς Ἐκκλησίας διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγοντος: «Δεῦτε, λαοί, τό παράδοξον θαῦμα καθορῶντες, τοῦ Σταυροῦ τήν δύναμιν προσκυνήσωμεν, ὅτι ξύλον ἐν Παραδείσῳ θάνατον ἐβλάστησε· τό δέ τήν ζωήν ἐξήνθησεν ἀναμάρτητον ἔχον προσηλωμένον τόν Κύριον· ἐξ οὗ πάντα τά ἔθνη ἀφθαρσίαν τρυγῶντες κραυγάζομεν. Ὁ διά Σταυροῦ τόν θάνατον καταργήσας καί ἡμᾶς ἐλευθερώσας, δόξα Σοι».

Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα μέ τήν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ», ἀραβιστί δέ ὡς ἕπεται: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/09/27/1445/

καί ἔδωσε τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ εἰς τούς προσκυνητάς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/uUqZt7IowAs

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Τετάρτην, 13^ην /26^ην  Σεπτεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἑορτάζεται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὅλης καί δή τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς ἀνάμνησιν τοῦ γεγονότος ὅτι μετά τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς ἀνοικοδομήσεως τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης (326-336 μ.Χ.) συνεκεντρώθησαν εἰς Ἱερουσαλήμ τῇ ἐντολῇ τοῦ αὐτοκράτορος Μεγάλου Κωνσταντίνου οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι εἶχον συγκεντρωθῆ προηγουμένως εἰς Σύνοδον εἰς Τύρον καί ὑπό τήν Προεδρίαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων Μακαρίου ἐτέλεσαν τήν τελετήν τῶν Ἐγκαινίων τοῦ ἐν λόγῳ Πανιέρου Ναοῦ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία δοξολογεῖ τόν Θεόν, διότι τήν ἱκάνωσε νά ἱδρύσῃ ὕστερα ἀπο τρεῖς αἰῶνας ἀπηνῶν διωγμῶν μεγαλοπρεπῆ ναόν, ὁ ὁποῖος κατά τόν ὑμνῳδόν «συναγωνίζεται εἰς τήν ὡραιότητα τήν εὐτρέπειαν τοῦ ἄνω στερεώματος», τοῦ οὐρανοῦ δηλαδή.

Τῆς τελεσθείσης θείας Λειτουργίας εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ ἱερέων καί διακόνων, τῇ συμπροσευχῇ προσκυνητῶν προσελθόντων διά τήν ἑορταζομένην τήν ἐπαύριον ἑορτήν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἡ Ἀρχιερατική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα καί ὑπέβαλε τά σέβη αὐτῆς εἰς τόν Μακαριώτατον Πατέρα καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Τρίτην, 29^ην Αὐγούστου /11^ην Σεπτεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη σταυροαναστασίμως (πανηγυρικῶς καί λίαν κατανυκτικῶς συνάμα) ἡ ἑορτή τῆς ἀποτομῆς τῆς ἱερᾶς κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἰς τήν ὁμώνυμον αὐτοῦ ἱεράν Μονήν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ ἱερά Μονή αὐτή θεωρεῖται ὡς μία  ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ὁ σῳζόμενος ὑπόγειος ναός αὐτῆς ἀνάγεται εἰς τόν 5^ον μ.Χ. αἰ., ὁ δέ ἰσόγειος, νεώτερος, τοῦ 11^ου μ.Χ. αἰῶνος.

Ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς ἀποτομῆς τῆς κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου  ἐτελέσθη εἰς τήν ἐν λόγῳ ἱεράν Μονήν Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί  Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί Ἁγιοταφιτῶν ἱερέων, τῇ συμμετοχῇ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί  πολλῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Εἰς τό Ψαλτήριον ἔψαλεν ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος μετά τῶν δοκίμων τῆς Πατριαρχικής Σχολῆς τῆς Σιών καί μετά τινων καθηγητῶν αὐτῆς, οἱ ὁποῖοι ἤρξαντο νά καταφθάνουν εἰς τά Ἱεροσόλυμα διά τήν ἔναρξιν τῶν μαθημάτων καί ἀνάληψιν τῶν καθηκόντων αὐτῶν.

Τήν πρωΐαν τῆς κυριωνύμου ἡμέρας προσῆλθεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν καί  ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Ἀρχιερέων καί Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου διά προσκύνησιν τοῦ ἱεροῦ λειψάνου, τμήματος τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ἁγίου, τό ὁποῖον φυλάσσεται εἰς τήν Μονήν.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί τόν περίβολον τῆς ἱερᾶς Μονῆς διά τόν Ἀρχιερέα, τήν συνοδείαν αὐτοῦ καί πάντας τούς ἑορταστάς, μέ νηστήσιμον ἀφέψημα, παρατεθέν ὑπό τοῦ ἐπιστάτου τῆς Μονῆς Ἱεροδιακόνου π. Παϊσίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/DG8TxUqVW7E

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Τετάρτην, 23^ην Αὐγούστου/ 5^ην Σεπτεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἡ Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Εἰς τό Προσκύνημα τοῦ Πανσέπτου καί Θεομητορικοῦ Μνήματος ἐν Γεθσημανῇ ἐψάλησαν καί ἀνεγνώσθησαν εἰς τάς  καθιερωμένας ἱεράς Ἀκολουθίας ( Ὄρθρον & Θείαν Λειτουργίαν) τά τῆς ἡμέρας τῆς ἑορτῆς, πλήν τῶν Ἀναγνωσμάτων, Ψαλτηρίου, Ἀποστόλου καί Εὐαγγελίου.

Μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν ἤρξατο ἡ ἱερά λιτάνευσις τῆς ἀνόδου τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου («Τό Σῶμα τῆς Θεοτόκου») ἐκ τοῦ ἱεροῦ Προσκυνήματος τῆς Γεθσημανῆς διά τῆς ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου (Via Dolorosa) πρός τό Ἱερόν Μετόχιον τῆς Γεθσημανῆς, προεξάρχοντος τοῦ  Καθηγουμένου, ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου.

Εἰς τό σημεῖον διασταυρώσεως τῆς ὁδοῦ τοῦ Πατριαρχείου μετά τῆς Χριστιανικῆς ὁδοῦ κατῆλθον κατά τό ἔθος ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες καί προσεκύνησαν τήν ἱεράν εἰκόνα, παρουσίᾳ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Ἡ ἱερά πομπή κατέληξεν εἰς τήν αὐλήν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἐξ ἧς ἐγένετο ἄνοδος πρός τό ἔναντι τούτου Ἱερόν Μετόχιον τῆς Γεθσημανῆς. Εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦτο, κατόπιν δεήσεως, ἐτοποθετήθη ἡ ἱερά εἰκών πρός φύλαξιν ἄχρι τοῦ ἑπομένου ἔτους.

Μετά τήν Ἀπόλυσιν τῆς λιτανείας ὁ Καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος ἐδεξιώθη πάντας εἰς τό ἐν τῷ χώρῳ τοῦ Μετοχίου ἡγουμενεῖον.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Τρίτην, 15^ην /28^ην Αὐγούστου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου συμφώνως πρός τήν Τυπικήν καί Προσκυνηματικήν αὐτοῦ Διάταξιν ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τό ἐν Γεθσημανῇ Θεομητορικόν Μνῆμα αὐτῆς.

Ἀφ’ ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Τήν πρωΐαν, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, ἐτελέσθη Πατριαρχική θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τοῦ  Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Παρεπιδημοῦντων Ἱερέων καί Ἱεροδιακόνων, ψάλλοντος εἰς ὗφος βυζαντινόν τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί παρακολουθούντων ἐν βαθείᾳ κατανύξει πλήθους λαοῦ, προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Κύπρου καί Ἀραβοφώνων ἐντοπίων μελῶν τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου, χάριν τῶν ὁποίων ἡ ἀκολουθία ἐτελέσθη οὐχί μόνον εἰς τήν Ἑλληνικήν ἀλλά καί εἰς τήν Ἀραβικήν καί τῇ παρουσίᾳ τοῦ  Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου. Τήν θ. Λειτουργίαν παρηκολούθησεν καί ὁ Γενικός Διευθυντής τῶν Ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων Δρ Χρίστος Νικολάου.

Ὁ πιστός λαός ἐξεδήλωσε τήν εὐλάβειαν αὐτοῦ πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, πληρῶν τάς βαθμίδας τοῦ Ναοῦ διά κηρῶν καί προσκυνῶν τήν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί τῆς Παναγίας Πλατυτέρας Ἱεροσολυμιτίσσης οὐχί δέ καί τό Θεομητορικόν Μνῆμα, καθ’ ὅτι ἐντός αὐτοῦ κατά τήν Ὥραν ταύτην ἐτελεῖτο ἡ Θεία Λειτουργία.

Εἰς τό Κοινωνικόν ἡ Α.Θ.Μ. ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον περί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Διά τοῦτο δώσει Κύριος αὐτός σημεῖον∙ ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐπικαλούμενος τόν Προφήτην Ἠσαΐαν: (7, 14), κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ( 2,23). [Ἰδού ἡ παρθένος, πού δέν ἐγνώρισεν ἄνδρα θά συλλάβῃ καί θά γεννήσῃ υἱόν καί ὅσοι θα πιστεύουν εἰς αὐτόν, θα τόν ὀνομάσουν Ἐμμανουήλ, ὄνομα Ἑβραϊκόν, πού μεταφράζεται «ὁ Θεός εἶναι μαζί μας».

Ἡ ὑπό τοῦ προφήτου Ἠσαΐου μνημονευομένη παρθένος, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν Ὑπεραγίαν Δέσποιναν ἡμῶν Θεοτόκον καί ἀειπάρθενον Μαρίαν, ἧς τήν Κοίμησιν ἑορτάζομεν.

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ ὑπερβαλλόντως τό πρόσωπον τῆς Παναγίας. Καί τοῦτο, διότι ἡ Παρθένος Μαρία μέ τήν καθαρότητά της καί τήν ταπείνωσίν της ἐγένετο ἡ αἰτία τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ καί ἑπομένως αἰτία τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. «Ὅθεν δικαίως καί ἀληθῶς Θεοτόκον τήν Ἁγίαν Μαρίαν ὀνομάζομεν, τοῦτο γάρ τό ὄνομα ἅπαν τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας συνίστησι», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου Μαρίας ἐπιβεβαιώνει με τόν πλέον κατηγορηματικόν τρόπον ὅτι ἡ Παναγία Μαρία ἦτο ἀφ’ ἑνός ἄνθρωπος καθ’ ἡμᾶς καί ἀφ’ ἑτέρου συνέλαβε τόν υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν Χριστόν διά Πνεύματος Ἁγίου, τόν ἐκυοφόρησεν ἐν τῇ μήτρᾳ αὐτῆς, τόν ἐγέννησε, τόν ἐθήλασε καί τόν ἐπόνεσε κατά τήν Σταύρωσιν, Αὐτοῦ ἀλλά καί τόν ἐμεγάλυνε κατά τήν Ἀνάστασίν Του. Ἐπί πλέον δέ Τόν ἐδόξασε, ὅταν κατά τήν Κοίμησίν της Αὐτός Οὗτος ὁ Κύριος καί Θεός της παρέλαβε τό πνεῦμα της, δηλονότι τήν παναγίαν αὐτῆς ψυχήν σωματικῶς.

Ἐάν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός διά τῆς τριημέρου Αὐτοῦ ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως κατήργησεν τόν θάνατον, ἡ Παναγία, διά τοῦ φυσικοῦ αὐτῆς θανάτου καί τῆς σωματικῆς αὐτῆς μεταστάσεως εἰς τούς οὐρανούς, ἐπεσφράγισεν τήν ἱστορικήν ἀλήθειαν τῆς Ἐκκλησίας, ἥν ὁ Χριστός ἠγάπησεν καί Ἑαυτόν παρέδωκεν ὑπέρ αὐτῆς, κατά τόν θεῖον Παῦλον, (Ἐφ. 5,25), καί ἑπομένως ὑπέρ πάντων τῶν ὄντων μελῶν τοῦ σώματος αὐτῆς, δηλονότι τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, Αὐτοῦ ὄντος κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, (Κολ. 1,18).

Μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς εἴπωμεν: «Ἐν τῇ Γεννήσει σου, σύλληψις ἄσπορος, ἐν τῇ Κοιμήσει σου, νέκρωσις ἄφθορος, θαῦμα ἐν θαύματι διπλοῦν συνέδραμε Θεοτόκε, πῶς γάρ ἡ ἀπείρανδρος, βρεφοτρόφος ἁγνεύουσα; πῶς δέ ἡ Μητρόθεος νεκροφόρος μυρίζουσα; Διό σύν τῷ Ἀγγέλῳ βοῶμεν σοι. Χαῖρε ἡ κεχαριτωμένη». Ἔτη πολλά” .

Ἠκολούθησαν ἡ Θεία Κοινωνία καί ἡ ἀπόλυσις τῆς θείας Λειτουργίας περί τήν 10.00 π.μ. ὥραν, συμφώνως πρός τό Προσκυνηματικόν Καθεστώς.

Τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων «Ἐν τῷ Γεννήσει», ἡ Πατριαρχική Συνοδεία καί οἱ προσκυνηταί ἀνῆλθον εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἔνθα ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος προσέφερε γλυκίσματα, ὀπώρας και ἀναψυκτικά.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/IZZC9Nr7RkU

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Δευτέραν, 14^ην /27^ην Αὐγούστου 2012, ἐτελέσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, συμφώνως προς τήν Τυπικήν καί Προσκυνηματικήν Τάξιν αὐτοῦ ἡ τελετή τῶν Ἐγκωμίων -Ἐπιταφίου τῆς Θεοτόκου εἰς τόν ἐν Γεθσημανῇ ἱερόν ναόν τῆς Κοιμήσεως αὐτῆς, ἐν ᾧ καί τό Θεομητορικόν Μνῆμα αὐτῆς.

Διά τήν μεγαλοπρεπῆ, κατανυκτικήν καί εἰδικήν τελετήν ταύτην τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἐξεκίνησεν ἀπό τῆς πρωΐας τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἐν ἐπισήμῳ πομπῇ ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης μετά τῶν ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων χωρῶν παρεπιδημούντων ἱερέων, μοναχῶν καί πολλῶν προσκυνητῶν ἀπό τοῦ Πατριαρχείου. Ἡ πομπή αὕτη διέσχισε τήν ὁδόν τοῦ Μαρτυρίου, διῆλθε ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Πραιτωρίου, τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, τοῦ Ἁγίου καί Ἀρχιδιακόνου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου καί κατέληξε δι’ ὀλίγην ἀνάπαυσιν μετά τήν ὁδοιπορίαν εἰς τό ὑπεράνω τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἡγουμενεῖον τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐν τῷ μεταξύ κατῆλθον οἱ ἱερεῖς εἰς τόν ἱερόν Ναόν καί ἐνεδύθησαν τήν ἱερατικήν στολήν αὐτῶν καί ἐν συνεχείᾳ ἀνῆλθον εἰς τήν αὐλήν τοῦ Ναοῦ.

Ἐνταῦθα ἐν συνεχείᾳ κατελθών ὁ Προεξάρχων τῆς τελετῆς Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐνεδύθη μανδύαν καί ηὐλόγησε τήν Ἁγίαν Εἴσοδον διά τόν Ναόν.

Τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων «ἐν τῆ Γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας», ἤρξατο ἡ εἴσοδος εἰς τόν ἱερόν Ναόν διά τῶν βαθμίδων αὐτοῦ καί ἡ προσκύνησις εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα.

Μετά ταῦτα, τοῦ Μακαριωτάτου προεξάρχοντος, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων καί τῶν παρεπιδημούντων Ἱερέων συνιερουργούντων, ἐψάλη ἡ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων εἰς τάς τρεῖς στάσεις αὐτῆς, ἤτοι εἰς τήν:

Α’ .” Ἡ ἁγνή ἐν τάφῳ κατετέθης βαβαί,…”

Β’. ” Ἄξιόν ἐστιν μεγαλύνειν σε τήν Θεοδόχον,…”

Γ’ . ” Αἱ γενεαί πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσφέρουσι, Παρθένε…”

Εἰς τήν Α’  Στάσιν ταύτην ἐθυμίασε τό Θεομητορικόν Μνῆμα ὁ Προεξάρχων τῆς ἀκολουθίας Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, εἰς τήν Β’  δέ ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί  εἰς τήν Γ΄ Στάσιν ὁ Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος.

Εἰς τό τέλος τῆς Γ’  Στάσεως, ψαλλομένου τοῦ «Ἔρραναν τόν τάφον…», ὁ Μητροπολίτης Βόστρων κ. Ἱερόθεος ἐρράντισε μέ ἄρωμα διά τοῦ κούμ-κούμ τόν Μακαριώτατον, τούς Ἀρχιερεῖς καί τόν λαόν.

Ἐν συνεχείᾳ πρό τῶν Αἴνων ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ παρεπιδημῶν Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος λέγων τά ἑξῆς:

” Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβαστή χορεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων,

Ἐξοχώτατε κύριε Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα,

Εὐσεβεῖς Χριστιανοί καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Συγκεντρωθήκαμε καί ἐφέτος πάντες ὁμοῦ εἰς τόν Ἅγιον τοῦτον τόπον τοῦ Παναγίου Προσκυνήματος τῆς Γεθσημανῆς, διά νά τιμήσωμεν καί πάλιν εὐκλεῶς ἕν ἐξέχον καί ὑπερβάλλον εἰς Ἁγιότητα Πρόσωπον, τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Αὐτή εἶναι ἡ Παναγία Μητέρα μας, τό ὁλοφώτιστο καί ὁλόλευκο ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀρετῆς. Αὐτή εἶναι ἡ Δέσποινα καί Βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν καί τῆς γῆς, ἡ ὁποία σάν τήν αὐγή προβάλλει προμηνύουσα τήν ἀνατολή τοῦ νοητοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐφώτισε τά σκότη τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς καί ἱστορίας. Αὐτή εἶναι ἡ Κυρία τῶν Ἀγγέλων καί Μητέρα τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὁποία ὡς σελήνη ὁλοφώτιστη παρηγορεῖ ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι διαβαίνομεν τάς τρίβους τοῦ παρόντος αἰῶνος, πού ὁμοιάζει ὡσάν πορείαν μέσα εἰς σκότος ψηλαφητόν. Αὐτήν εἶναι ἡ ὡραία καί ὁλοφώτεινη ὡς ὁ Νοητός Ἥλιος, ὁ Ὁποῖος μᾶς δεικνύει τόν δρόμον ἀσφαλῶς πρός τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.

Αὐτήν ἤλθαμε σήμερα νά τιμήσωμεν ἅπαντες, εὐλαβεῖς προσκυνηταί εἰς τόν ἅγιον τοῦτον τόπον, τόν ἅγιον τόπον, ὅπου ὁ δῆμος τῶν Ἀγγέλων συναθροίζεται, ὅπου οἱ φωνές καί οἱ ὕμνοι τῶν Ἀποστόλων συνευωχοῦνται, ὅπου τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων συρρέουν ὡς πρός βρυσομάνα πνευματική γιά νά ἀρυστοῦν τά νάματα καί τά τοῦ Θεοῦ ἰάματα. Ὁ τόπος οὗτος μακάριός ἐστι, οὐκ ἔστιν, ἀλλά πύλη τοῦ οὐρανοῦ διά τῆς ὁποίας ἡ Πάναγνος καί Πανακήρατος κόρη ἀνέβη εἰς τήν οὐράνιον δόξαν, περιβεβλημένη αἴγλην καί μακαριότητα θεϊκήν.

Ἅγιος καί Πανάγιος ὁ τόπος οὗτος, ὁ ὁποῖος ἡγιάσθη ἀπό τήν ἐναπόθεσιν τοῦ σεπτοῦ σκήνους τῆς Παναγίας μας καί ἡ μάνα γῆ, ὡσάν ἀγκαλιά, ἄνοιξε τά χέρια της, γιά νά δεχθῇ  ἐκεῖνο τό σκῆνος τό πανακήρατον, τό ὁποῖον ἐκυοφόρησε τήν αὐτοζωήν, τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἡ μάνα γῆ ἡγιάσθη, αὐτή ἡ γῆ, ἡ ὁποία ἦτο τό πρίν κατηραμένη νά ἐκβλαστάνῃ τριβόλους καί ἀκάνθας διά τάς ἀνομίας τῶν ἀνθρώπων ἤνοιξε τήν ἀγκαλιά της, διά νά δεχθῇ τήν μητέρα τῆς εὐλογίας, ἐκείνην τήν ὁποίαν διά τῆς ἁγίας ὑπακοῆς της ἔγινε ἡ παραίτιος καί ἡ πρόξενος τῆς χαρᾶς καί τῆς σωτηρίας εἰς τό γένος τῶν ἀνθρώπων.

Γι’ αὐτό μέ δέος, μέ τρόμον, μέ φόβον πρέπει νά ἱστάμεθα εἰς αὐτόν τόν τόπον καί νά μήν ἀφήνωμεν τήν συνήθειαν τήν ψυχοκτόνον, νά μᾶς ὁδηγῇ εἰς μίαν κατάστασιν, ἡ ὁποία ἐξαντλεῖ τά ψυχικά καί πνευματικά μας ἀποθέματα. Μόνο καί νά μπορούσαμε νά φαντασθοῦμε κατ’ ἀξίαν πόσο ἅγιος, πόσο ἱερός, πόσο μακάριος εἶναι ὁ τόπος αὐτός πού ἁγιάσθηκε ἀπό τό σῶμα τῆς Παναγίας μας, πού ἁγιάσθηκε ἀπό τούς ὕμνους καί τίς φωνές τῶν ἀγγέλων, ἀπό τά δάκρυα καί τούς ὕμνους τῶν ἀποστόλων, ἀλλά καί ἀπό τά δάκρυα ἑκατομμυρίων τώρα ἀνθρώπων, πού ἔρχονται δύο χιλιάδες χρόνια, γιά νά ἐναποθέσουν ἐνώπιον τοῦ κενοῦ μνήματός της τίς προσευχές τους, τίς ἐλπίδες τους, μέ τήν βεβαιότητα ὅτι θά λάβουν ἀπάντησιν, ὅτι θά λάβουν παρηγορίαν, ὅτι θά λάβουν ἐνίσχυσιν εἰς τόν προσωπικόν καθημερινόν τους ἀγῶνα. Ἑορτάζομεν σήμερα ἀδελφοί ἁγίαν ἑορτήν καί πανήγυριν καί ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία λαμπροφορεῖ καί δοξάζει τόν ἅγιον Θεόν, ὁ Ὁποῖος μετέστησε τήν ἀκοίμητον λαμπάδα, τήν νοητήν τήν ἁγίαν, λέγω, Παρθένον, ἐκεῖ ὅπου περιπολεύουσιν οἱ ἀνώτερες ταξιαρχίες τῶν Ἀρχαγγέλων, καιομένην καί  ἐκδαπανομένην ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τῆς μεγαλοσύνης Αὐτοῦ. Γιορτή εἶναι ἡ σημερινή αὐτή πανήγυρις, γιορτή καί χαρᾶς πρόξενος, διότι δέν ἑορτάζομεν θάνατον λυπηρόν, ἀλλά θάνατον ζωηφόρον, θάνατον, ὁ ὁποῖος ἀκολουθεῖ τήν καινήν κτίσιν, τήν ὁποίαν ἐγκαινίασε μέ τήν ἀνάστασίν Του ὁ Χριστός μας, γι’ αὐτό ἐν μιᾷ φωνῇ, ἐν μιᾷ ψυχῇ, ἐν μιᾷ τῇ διαθέσει ὁ χορός τῶν Ἁγίων Πατέρων μας σήμερον λαμπροφορεῖ, σήμερον πανηγυρίζει, σήμερον μᾶς ἐκδιδάσκει χαράν νά ἔχωμεν εἰς τήν ψυχήν μας, διότι ὁ θάνατος τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ εἶναι θάνατος ἀθάνατος. Ὁ θάνατος τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ εἶναι πηγή χαρᾶς καί εὐλογίας γιά ὁλόκληρον τόν κόσμον. Ὁ θάνατος τῆς Ἁγίας Παρθένου εἶναι ζωηφόρος καί παρεκτικός ζωῆς καί εὐλογίας εἰς ὁλόκληρον τήν κτίσιν. Γι αὐτό λοιπόν σήμερον ἄς ἀποβάλωμεν τόν μέλανα χιτῶνα τῆς θλίψεως καί τῶν δακρύων καί ἄς ἐνδυθῶμεν νοερῶς χιτῶνα δικαιοσύνης, χιτῶνα εὐφροσύνης, εἰς τήν ψυχήν δοξολογίαν, εἰς τά χείλη μακαρισμούς καί εἰς τήν ὕπαρξίν μας ὁλόκληρη, ἀτελεύτητη χαρά καί εὐφροσύνη.

Προσερχόμεθα γιά νά ἀσπασθοῦμε τό κενό μνῆμα της, γιά νά λάβωμεν χάριν ἀπό τήν χάριν της, ἐκείνη, ἡ ὁποία ὑπῆρξε ἀξία τῆς χάριτος καί τῆς εὐλογίας  ἀπό ἐκείνη ἡ ὁποία, ὅπως λέγει ἡ χρυσῆ λύρα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ζοῦσε μόνον γιά τόν Θεόν γι’ αυτό καί ἡ ζωή της ὁλόκληρη ἦταν ὁ Θεός, γι αὐτό καί ἡ ζωή της ὁλόκληρη σάν ἥλιος ἔλαμπε τίς ἀκτῖνες τῆς Θεότητος εἰς τόν κόσμον. Ἤλθαμε, λοιπόν, γιά νά προσκυνήσωμεν τιμητικῶς τήν Ἁγίαν καί σεπτήν μορφήν της καί νά  λάβωμεν πηγήν ἁγιασμάτων καί χαρίτων διά τήν ζωήν μας. Ἀλλά καί κάτι ἀκόμα. Πανηγυρίζοντες τήν Κοίμησιν ἤ μᾶλλον καλύτερον, ὡς λέγουν οἱ Πατέρες, τήν «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἐκδημίαν καί τήν εἰς οὐρανούς θείαν ἐνδημίαν», λαμβάνομεν καί δύναμιν, γιά νά ξεπερνοῦμε τούς καθημερινούς μικρούς ἤ μεγάλους θανάτους τῆς ζωῆς μας. Ὁ θάνατος στεκόμενος μπροστά εἰς τήν Ἁγίαν μορφήν της φοβήθηκε καί ἔφυγε, γι αὐτό καί λέγει καί πάλιν ὁ ἱερός Δαμασκηνός: «πρός αὐτήν γάρ προσβλέπων ὁ θάνατος δέδοικεν, φοβήθηκε, ἐτρόμαξε, ἐμνήσθη γάρ τοῦ Υἰοῦ της, γιατί θυμήθηκε τοῦ Υἱοῦ της,  δηλαδή τοῦ Σωτῆρός μας καί ἔμαθεν ἀφ’ ὧν ἔπαθεν

Ἔμαθεν ἀφ’ ὧν ἔπαθεν. Ἔμαθεν ὁ θάνατος νά μήν τολμᾷ νά ἀγγίζῃ ἐκείνους, πού ἀποτελοῦν τό ταμεῖον τῆς δυνάμεως καί τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Ἔμαθε ἀπ’ αὐτά πού ἔπαθε πάνω εἰς τόν Σταυρόν ἀπό τόν Κύριό μας, ὁ Ὁποῖος συνέτριψε βασιλικῷ καί θεϊκῷ τῷ δικαιώματι τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστι τόν διάβολον. Ἔμαθεν ἀφ’ ὧν ἔπαθεν ὁ θάνατος καί ταύτην προσβλέπων δέδοικεν. Αὐτή εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἔτσι θεολογοῦσα ἡ Ἐκκλησία μας, δίνει χαράν, δίνει δύναμιν, δίνει ἐλπίδα εἰς τήν ζωήν μας, ὅπως σᾶς εἶπα, γιά νά ξεπερνοῦμε τούς μικρούς καί μεγαλυτέρους θανάτους στή ζωή μας, οἱ ὁποῖοι  ἔρχονται μέ τήν δύναμιν καί τήν δολιότητα τοῦ κλέπτου, γιά νά κλέψουν ἀπό τήν ψυχή μας τίς ἐλπίδες, τίς παρηγορίες, τίς εὐλογίες καί τίς χάρες τοῦ Θεοῦ.

Γιατί θάνατος εἶναι ἡ ἀνθρώπινη προδοσία, θάνατος εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ἀνεστιότητα, θάνατος εἶναι ἡ ἀθεΐα, ἡ ὁποία λεηλατεῖ ὅ,τι ὀμορφότερο κρύβει ὁ ἄνθρωπος μέσα στήν ψυχήν του, τήν κοινωνία, δηλαδή, μετά τοῦ Θεοῦ. Θάνατος εἶναι τά καθημερινά προβλήματα τῆς ζωῆς, τά ὁποῖα μεταστρέφουν τήν προσοχή μας ἀπό τά ἐπουράνια εἰς τά γήϊνα, εἰς τίς βιωτικές μέριμνες. Θάνατος εἶναι τά προβλήματα μέσα εἰς τό σπίτι, τῆς συζυγίας, τῶν παιδιῶν, τά ὁποῖα δημιουργοῦν πηγές κακῶν καί ἀνησυχίας καί θλίψεως πολλῆς, οἱ ὁποῖες πηγές, δυστυχῶς, διαχέονται καί δηλητηριάζουν κοινωνίες καί ἔθνη ὁλόκληρα.

Γιατί θάνατος εἶναι καί ἡ οἰκονομική κρίση, ἡ ὁποία μέ ἰδιαίτερη σφοδρότητα ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη πολεμᾷ καί συγκλονίζει ἰδιαίτατα δέ καί τήν φιλτάτην πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα, τήν χώραν τῶν Ἁγίων καί τῶν ἡρώων, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τήν δίνην μιᾶς τρικυμίας πρωτοφανοῦς, ἡ ὁποία εὑρίσκεται καί συμπιέζεται ἀπό τίς συμπληγάδες πέτρες τῶν ποικίλων πειρασμῶν καί δοκιμασιῶν.

Θάνατος εἶναι ἡ ἀσθένεια γιά τόν ἄνθρωπον πού τοῦ κλέβει τήν προοπτικήν τῆς ζωῆς, τήν ἀνάγκη νά δημιουργῇ καί νά κάνῃ ὄνειρα γι’ αὐτή τήν ζωήν. Θάνατος πικρός εἶναι καί γιά κείνους πού δεν ἔχουν τήν ζωή τους στεριωμένην πάνω στήν πέτρα τῆς πίστεως.  Ἤλθομεν στή Μάννα τῆς Ζωῆς, στή Μάννα τοῦ Θεοῦ καί Μάννα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, γιά νά τήν παρακαλέσωμεν νά μᾶς δώσῃ δύναμιν ὡς πρόσωπα, ὡς κοινωνίες, ὡς ἔθνη, ὡς οἰκουμένη ὁλόκληρη, γιά νά μποροῦμε μέ τή δική της χάρη, νά ξεπερνοῦμε ὡφέλιμα γιά τήν ψυχή μας αὐτές τίς πικρές δοκιμασίες.

Ὑψώσατε τά μάτια σας καί ἴδετε: Ὅλα αὐτά τά ἁγιοκάνδηλα εἶναι τά ἁγιοκάνδηλα τῆς εὐσεβείας καί τῶν δακρύων καί τῶν προσευχῶν πού αἰῶνες τώρα οἱ εὐλαβεῖς προσκυνηταί ἀπό ὁλόκληρον τόν κόσμο ἔχουν κρεμάσει μπροστά στόν τάφο τῆς Παναγίας καί εἶναι τά σύμβολα τῆς πίστεως, εἶναι τά σύμβολα τῆς ἐλπίδος, εἶναι τά σύμβολα ὅτι κανείς ὁ ὁποῖος προστρέχει στήν Παναγία μας δέν θά φύγῃ ποτέ κατισχυμένος, δέν θά φύγῃ ντροπιασμένος, δέν θά μείνῃ ἄδειος, ἀλλά θά λάβῃ τήν ἀπάντησιν κατά τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως πάντοτε.

Εὐλαβεῖς προσκυνητές καί ἡμεῖς, Μακαριώτατε Πάτερ, Σεῖς ὁ ὁποῖος θεοφιλῶς ἡγεῖσθε τῆς Ἁγιοταφιτικῆς αὐτῆς Ἀδελφότητος, προσκυνητές καί ἡμεῖς ἀπό τήν πατρίδα Ἑλλάδα, ἀπό τήν ἔνδοξον καί ἑλληνικωτάτην Μακεδονίαν τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὁ ὁποῖος ἐκόμισεν εἰς τήν Ἀνατολήν τό φῶς τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ἔτσι ὥστε νά λάβῃ ὡς ἀντίδοσιν ἀγάπης ἀπό τήν Ἀνατολήν τό φῶς τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού φωτίζει καί ἁγιάζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον.

Καταθέτομεν, λοιπόν, ἐνώπιον τοῦ Σεπτοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος τῆς Κυρίας τῶν Ἀγγέλων καί Μητέρας τῶν ἀνθρώπων ὅτι Ἐκείνη δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψῃ, θ’ ἀπλώσῃ χέρι στοργικό, ὡς μάνα πού εἶναι, ἐπάνω ἀπό τή ζωή μας καί θά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τούς ποικίλους πειρασμούς τῆς ζωῆς. Σ’ Ἐσᾶς δέ μεταφέρομεν τήν ἀγάπην, τόν σεβασμόν, τήν τιμήν, τά αἰσθήματα. Καί ἐρχόμεθα ἐδώ ὡς προσκυνητές, ἀλλά καί ὡς ἀδελφοί Σας καί παιδιά Σας, γιά νά ἀσπασθῶμεν τό χέρι Σας καί νά σφυρηλατήσωμεν τούς ἤδη ὑπάρχοντας ἰσχυροτάτους δεσμούς ἀγάπης, ἐν Χριστῷ ἀδελφωσύνης καί συμπορεύσεως μέσα εἰς τά πεπρωμένα τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητος.

Εὐχηθεῖτε, Μακαριώτατε, ἡ χάρις τῆς Παναγίας μας νά σκεπάζῃ ὅλους μας, τήν πατρίδα μας, τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τόν κόσμον ὁλόκληρον, ἔτσι ὥστε μέ τήν δικήν της σκέπην νά πορευώμεθα καί νά νικῶμεν τούς κάθε λογῆς θανάτους, γιά νά ἔχωμεν στήν ζωήν ἐλπίδα καί χαράν καί χάριν πολλήν ἀπό Ἐκείνην.

Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα, ἅγια. Ἄξιον τό προσκύνημά σας, ἀδελφοί, ἐσεῖς πού ἤλθατε ἀπό Ἑλλάδα, ἀπό τίς Σλαβικές χῶρες, ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς, δίκην Ἀποστόλων. Ἄξιον τό προσκύνημά σας καί νά λάβετε τήν ἀντίδοσιν τῆς θυσίας σας κατά τό μέτρον τῆς εὐλαβείας σας καί τῆς ἀγάπης σας . Ἀμήν”.

Μετά τούς Αἴνους τήν Δοξολογίαν καί τό ᾈσματικόν «Ἅγιος ὁ Θεός», ἠκολούθησε ἡ περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου μετά τῆς ἐν στάσει Κοιμήσεως εἰκόνος τῆς Θεοτόκου ἀπό τοῦ κέντρου τοῦ Ναοῦ πρός δυσμάς πρός τήν εἴσοδον αὐτοῦ ἐσωτερικῶς.

Ἐνταῦθα ἐγένετο δέησις, μεθ’ ἥν ἠκολούθησεν ἡ κάθοδος τοῦ Ἐπιταφίου καί ἡ τοποθέτησις αὐτοῦ διά προσκύνησιν ὑπό τῶν πιστῶν ὄπισθεν τοῦ Θεομητορικοῦ μνήματος ἐν τῷ χώρῳ τῆς Παναγίας Πλατυτέρας τῆς Ἱεροσολυμιτίσσης καί ὁ Πολυχρονισμός τοῦ Μακαριωτάτου.

Τῆς ἀκολουθίας ἀπολυθείσης, ὁ Μακαριώτατος καί ἡ Πατριαρχική καί Ἱερατική Συνοδεία καί οἱ προσκυνηταί ἀνῆλθον εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἔνθα ἐδεξιώθη αὐτούς διά ψυχροῦ ὕδατος καί ὀπωρῶν ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/YiI66TtDWXI

ngg_shortcode_5_placeholder

Τό Σάββατον, 12^ην /25^ην Αὐγούστου 2012, ἔλαβε χώραν ἡ ἐν λιτανείᾳ κάθοδος τῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου εἰς τό ἐν Γεθσημανῇ Θεομητορικόν Μνῆμα.

Ὡς γνωστόν ἡ εἰκών αὐτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου φυλάσσεται κατά τήν διάρκειαν τοῦ ἔτους εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τό εὑρισκόμενον ἔναντι τῆς Ἁγίας  Αὐλῆς ἔναντι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ τελετή αὕτη τῆς Καθόδου τῆς εἰκόνος ἀποτελεῖ μίαν τῶν κατανυκτικωτέρων τελετῶν τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν.

Αὕτη ἄρχεται τήν 4.00 π.μ./5 π.μ. θερινήν ὥραν ἀπό τοῦ ὡς εἰρημένου παρεκκλησίου καί διά τῆς Ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Πραιτωρίου, τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης καί τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, καταλήγει εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα, τό ἐντός τοῦ ἐν Γεθσημανῇ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Εἰς τήν κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν λαβοῦσαν χώραν ἀκολουθίαν ταύτην προεξῆρξεν ὁ καθηγούμενος τοῦ  Θεομητορικοῦ μνήματος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος καί πολλοί Ἁγιοταφῖται Πατέρες μοναχοί, μοναχαί καί πλῆθος εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Κύπρου καί Οὐκρανίας καί ἐντοπίων Χριστιανῶν οὐχί μόνον Ὀρθοδόξων ἀλλά καί ἄλλων Ὁμολογιῶν, ψαλλόντων τά τροπάρια τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως,  “Ἀπόστολοι ἐκ περάτων” καί  “Ἐν τῇ Γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας”.

Ἡ ἱερά πομπή κατέληξεν εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα, ὅπισθεν τοῦ ὁποίου ἐτοποθετήθη ἡ εἰκών διά προσκύνησιν ἀναμένουσα τήν ἀκολουθίαν τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου καί τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/BgWAkeBNWP4

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν Κυριακήν, 6^ην / 19^ην Αὐγούστου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τόν τόπον, εἰς τόν ὁποῖον αὕτη ἔλαβε χώραν, ἤτοι εἰς τό ὄρος Θαβώρ εἰς τό μέσον τῆς κοιλάδος Ἰεζράελ τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Ἐπί τοῦ ὄρους τούτου κατ’ ἀρχαιοτάτην τῆς Ἐκκλησίας παράδοσιν, ἀνῆλθεν ὁ Κύριος, συμφώνως πρός τάς εὐαγγελικάς διηγήσεις (Ματθ. 17, 1-8, Μάρκ. 9,2-10, Λουκ. 9, 28-36), ἀφ᾽οὑ παρέλαβε τρεῖς ἀπό τούς μαθητάς Αὐτοῦ, Πέτρον, Ἰάκωβον καί Ἰωάννην. Ἐνώπιον αὐτῶν μετεμορφώθη, ἤτοι ὑπέκρυψε πρός στιγμήν τήν ἀνθρωπίνην φύσιν Αὐτοῦ καί ἀπεκάλυψε ἐντονώτερον τήν θείαν φύσιν Αὐτοῦ, ἵνα καταδείξῃ εἰς αὐτούς τήν δόξαν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ καί τό πρῶτον κάλλος, εἰς τό ὁποῖον ηὑρίσκετο ὁ ἄνθρωπος πρό τῆς πτώσεως καί εἰς τό ὁποῖον πάλιν δύναται νά ἔλθῃ δι᾽ Αὐτοῦ, τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ μεταμορφουμένου νῦν ἐν δόξῃ.

Τό γεγονός τῆς θεϊκῆς ταύτης ἐμφανίσεως ἐν μέσῳ νεφέλης φωτεινῆς καί μετά φωνῆς τοῦ Πατρός ἐνεχθείσης ἄνωθεν καί λεγούσης «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου  ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα, αὐτοῦ ἀκούετε», (Ματθ. 17,5), ἑωρτάσθη κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ διά νυκτερινῆς θείας Λειτουργίας, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, παρεπιδημούντων ἱερέων ἐξ Ἑλλάδος καί Ρωσίας, Ἀραβοφώνων ἱερέων τοῦ ἐν Γαλιλαίᾳ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου, ψαλλόντων ἱεροψαλτῶν, ἐξ Ἐλλάδος προσελθόντων καί μετεχόντων ἐν εὐλαβείᾳ ὑπό τήν Θαβωρείαν νυκτερινήν αὔραν καί δρόσον μερικῶν χιλιάδων Ὀρθοδόξων πιστῶν, τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου καί προσκυνητῶν ἐξ Ὀρθοδόξων χωρῶν.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς Θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς περί τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔχοντα οὕτως ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Καί αὕτη ἐστίν ἡ ἐπαγγελία, ἥν ἀκηκόαμεν ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ καί ἀναγγέλομεν ὑμῖν ὅτι ὁ Θεός φῶς ἐστι καί σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν», (Α’ Ἰωάν.), μαρτυρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής. Τήν μαρτυρίαν δέ αὐτοῦ ἐπιβεβαιώνει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός λέγων: «ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει το φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν, 8,12).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Τό μέγα τοῦτο γεγονός, δηλονότι ὅτι «Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου», ὁμολογοῦν καί κηρύττουν οἱ μαθηταί τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐγένοντο αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες, τόσον κατά τήν μαθητείαν αὐτῶν παρά τῷ Χριστῷ, ὅσον κατά τήν ἡμέραν τῆς εἰς τό ὄρος Θαβώρ μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον  αὐτῶν [τῶν μαθητῶν].

Ἡ μεταμόρφωις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἡμεῖς ἑορτάζομεν εὐχαριστιακῶς ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ ἱερῷ τόπῳ ἀποτελεῖ τήν οὐσίαν τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἐν Χριστῷ ἀληθείας, τουτέστιν τῆς Χριστιανικῆς ἡμῶν θρησκείας καί πίστεως.

Καί τοῦτο διότι ὁ Θεός τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως εἶναι φῶς ἀπρόσιτον καί ἄκτιστον. Ἐπί πλέον δέ εἶναι φῶς προσιτόν καί ἀκτίστως ἐνεργούμενον καί λάμπον ἐν τῷ κόσμῳ διά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καί ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν ὡς τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπό τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου λέγοντος: «καί μεθ’ ἡμέρας ἕξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τόν Πέτρον και Ἰάκωβον καί Ἰωάννην τόν ἀδελφόν αὐτοῦ καί ἀναφέρει αὐτούς εἰς ὄρος ὑψηλόν κατ’ ἰδίαν. Καί μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν καί ἔλαμψε τό πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τά δέ ἰμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκά ὡς τό φῶς».

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία πανηγυρικῶς ἑορτάζει τήν Μεταμόρφωσιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ οὐχί μόνον εἰς ἀνάμνησιν τοῦ γεγονότος τούτου, ἀλλά κυρίως εἰς ἐπίγνωσιν τῆς κλήσεως ἡμῶν εἰς Χριστόν, τόν ἀρχηγόν τῆς πίστεως ἡμῶν, δηλονότι εἰς τήν κοινωνίαν καί συμμετοχήν τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ θείου τούτου φωτός, τοῦ ἁγιάζοντος και φωτίζοντος τόν κόσμον.

Δεηθῶμεν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τοῦ Θεοῦ τοῦ φωτός και τῆς δόξης καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «ὁ ἐν τῷ ὄρει τῷ Θαβώρ μεταμορφωθείς ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός καί ὑποδείξας τοῖς μαθηταῖς Σου τήν δόξαν τῆς σῆς Θεότητος, καταύγασον και ἡμᾶς τῷ φωτί τῆς σῆς ἐπιγνώσεως καί ὁδήγησον ἐν τῇ τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου, ὡς μόνος ἀγαθός και φιλάνθρωπος, Ἀμήν».

Μετά τήν κατανυκτικήν νυκτερινήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος καί ἀνακαινιστής τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Θαβωρίου Ὄρους π. Ἱλαρίων ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς ἀπό τῆς 7.00 π.μ. ὥρας ἔλαβε χώραν ἡ θ. Λειτουργία δι’ ὅσους δέν ἠδυνήθησαν νά μετάσχουν τῆς νυκτερινῆς, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἱερέων καί διακόνων.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν περί τήν μεσημβρίαν ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱλαρίων παρέθεσε τράπεζαν ἰχθύων εἰς τόν Ἱερώτατον και τήν συνοδείαν αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/rgXzuzluvfw

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν Πέμπτην, 27^ην Ἰουλίου, / 9^ην Αὐγούστου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Δαβίδ ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καί ἰαματικοῦ Παντελεήμονος εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, τήν παρά τήν Πύλην τοῦ Πατριαρχείου, τήν Σχολήν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τό ξενοδοχεῖον Gloria.

Ἡ Ἱερά αὕτη Μονή ἐτιμᾶτο πρότερον ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων τοῦ Κατηχητοῦ, ἀπό τοῦ 19^ου αι. ὅμως καί ἑξῆς μετωνομάσθη εἰς τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, λόγῳ τοῦ ἔναντι αὐτῆς νοσοκομείου τοῦ Πατριαρχείου, ἵνα ἰαματικῶς καί ἠθικῶς ἐνισχύωνται οἱ νοσηλευόμενοι εἰς αὐτό.

Εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θ. Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, συλλειτουργούντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Κλαυδίου, π. Ἰγνατίου καί π. Δοσιθέου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Μαρτυρίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί συμμετεχόντων μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, τοῦ Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου, μοναχῶν καί μοναζουσῶν τοῦ Πατριαρχείου καί τινων προσκυνητῶν.Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας, προσῆλθε μετά συνοδείας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί προσεκύνησε.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Προεξάρχων Ἀρχιερεύς ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς περί τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ὡς καταγομένου ἐκ τῆς Νικομηδείας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὡς διδαχθέντος τά ἱερά γράμματα ὑπό τῆς μητρός αὐτοῦ Εὐβούλης, ὡς ἰατροῦ ἀφιλοχρημάτου καί ἀναργύρου, χαριτωθέντος παρά τοῦ Χριστοῦ καί διά τοῦ χαρίσματος τῶν ἰαμάτων, ὡς μαρτυρήσαντος ἐπί Μαξιμιανοῦ αὐτοκράτορος καί ὡς προβαλλομένου τοῖς πιστοῖς πρός μίμησιν διά τῆς ὑπακοῆς καί καρτερίας εἰς τάς θλίψεις καί ἀσθενείας αὐτῶν, δι’ ἀσκήσεως καί ὁσιότητος καί σεμνότητος ζωῆς, ἐπισφραγιζομένης διά τῆς τελειώσεως τῆς ἀρετῆς τῆς ἀγάπης καί ἐν ἑνί λόγῳ διά τοῦ λεγομένου ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὄτι «τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».

Τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί πάντας τούς ἑορταστάς ἐδεξιώθη εἰς τό ἡγουμενεῖον μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ καθηγουμένη  ὁσιωτάτη μοναχή Χαριτίνη ἡ καί ἀνακαινίσασα ἀξιεπαίνως δι’ ἁγιογραφίας καί πολλῶν ἄλλων τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/wcgSFkG08IY

ngg_shortcode_8_placeholder

Τήν Πέμπτην, 20^ήν Ἰουλίου/ 2^αν Αὐγούστου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ ἑορτή τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, κειμένην μεταξύ Ἱεροσολύμων καί Βηθλεέμ παρά τά ἐρείπια τῆς ἀρχαίας Μονῆς τοῦ Καθίσματος.

Ἡ ἀρχαία Ἱερά Μονή αὕτη εἶναι ἐκτισμένη εἰς αὐτήν τήν περιοχήν, ἐπειδή πιστεύεται ὅτι εἰς αὐτήν ἐκοιμήθη ὁ Προφήτης Ἠλίας ὑπό τό φυτόν καί ἐξύπνησεν αὐτόν ὁ ἄγγελος καί εἶπεν αὐτῷ: «ἀναστάς, φάγε καί πίε, ὅτι πολλή ἀπό σοῦ ἡ ὁδός καί ἀνέστη καί ἔφαγε καί ἔπιε καί ἐπορεύθη, ἐν τῇ ἰσχύϊ τῆς βρώσεως ἐκείνης τεσσαράκοντα ἡμέρας καί τεσσαράκοντα νύκτας ἕως ὄρους Χωρήβ». (Βασιλ. Γ’ 19, 4-8).

Εἰς τήν Ἱεράν αὐτήν Μονήν ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας, προεξάρχοντος τοῦ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί  Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν Ναρκίσσου, Μοδέστου, Ἱερωνύμου, Ἰγνατίου καί τῶν Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων π. Ἤσσα Τοῦμα καί π. Γεωργίου Σαχουάν καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Ἀθανασίου καί π. Παϊσίου, ψαλλόντων εἰς τόν δεξιόν χορόν τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, εἰς  δέ  τόν ἀριστερόν ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου κ. Ριμόν Κάμαρ καί συμμετεχόντων Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἐκ τῶν πόλεων Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας, κατόπιν εἰδικῆς πρός τοῦτο ἀδείας, δοθείσης αὐτοῖς ὑπό τῶν Ἰσραηλινῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος  περί τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ, ὡς τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐκ θείου ζήλου ἐμφορουμένου, τοῦ ἀγωνισθέντος διά τά δικαιώματα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ προσευξαμένου εἰς τόν Θεόν ἵνα μή βρέξῃ καί δέν ἔβρεξε καί πάλιν ἵνα βρέξῃ καί ἔβρεξε, τοῦ ἐνεγκόντος πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καί κατακαύσαντος τά ξύλα καί τάς πέτρας τοῦ θυσιαστηρίου, τοῦ ἀναληφθέντος εἰς τούς οὐρανούς διά πυρίνου ἅρματος καί ἐπιρρίψαντος τῷ μαθητῇ αὐτοῦ προφήτῃ Ἐλισσαίῳ τήν μηλωτήν αὐτοῦ, ἐφ’ ᾗς διέβη τόν Ἰορδάνην ποταμόν.

Τήν πίστιν, τόν ζῆλον τήν ἀκεραιότητα καί τήν ἀγωνιστικότητα τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ προέτρεψε τό ἐκκλησίασμα  ὁ  Μακαριώτατος, ἵνα μιμῆται καί ἔχῃ ὡς παράδειγμα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς αὐτοῦ

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀνδρέας ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ  εἰς τό ἡγουμενεῖον, τήν μεσημβρίαν δέ παρέθεσεν αὐτοῖς τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/ojgcsXeky_k

ngg_shortcode_9_placeholder