Το Σάββατον, 25^ην Νοεμβρίου/ 8^ην Δεκεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καί πανσόφου Αἰκατερίνης εἰς τήν Ἱεράν αὐτῆς Μονήν ἐντός τῆς παλαιᾶς πόλεως Ἱεροσολύμων πλησίον τοῦ Πατριαρχείου.

Ἡ ἱερά αὐτή ἀρχαία Μονή εἶναι μία ἐκ τῶν εἴκοσι, τάς ὁποίας διατηρεῖ τό Πατριαρχεῖον εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων.

Εἰς τήν Ἱεράν αὐτήν Μονήν προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ ἱερομονάχων, ἱερέων καί διακόνων καί μετεχόντων μοναχῶν, μοναζουσῶν, καί λαϊκῶν ἐκ τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί τοῦ ἀραβοφώνου καί ρωσοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας, ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Μονήν διά προσκύνησιν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν.

Εἰς τό εὐσεβές τοῦτο ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος ἐδεξιώθη τό ἐκκλησίασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Τρίτην, 21^ην Νοεμβρίου/4^ην Δεκεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ Θεομητορική ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου κατά τήν ταξιν τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐν πρώτοις, εἰς τόν μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἐχοροστάτησεν ἀπό τοῦ Θρόνου ἐνδεδυμένος μανδύαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη ὡς πρέπον αὐτῇ εἰς τόν φέροντα τό ὄνομα αὐτῆς  ἱερόν Ναόν τῆς Ἱερᾶς Γυναικείας Κοινοβιακῆς Μονῆς τῆς Μεγάλης Παναγίας, ἐν ᾗ ἀσκοῦνται σήμερον περί τάς εἴκοσι μονάζουσαι.

Εἰς τόν τόπον τῆς Μονῆς αὐτῆς ἦλθεν ἐπί τό ἔτος 516 μ.Χ. ἐπί Ἠλιοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἐκ τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών, ἐν ᾧ κατῴκουν, οἱ Ἁγιοσιωνῖται ἤ Ἁγιοταφῖται μοναχοί καί κατῴκησαν, ἵνα ὦσι πλησιέστερον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ὅν διηκόνουν.

Εἰς ταύτην τήν Μονήν  προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θ. Λειτουργίας τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος κηρύττων τόν θεῖον λόγον εἰς τάς μοναζούσας τῆς Μονῆς καί εἰς τούς προσελθόντας  φιλεόρτους καί εὐλαβεῖς προσκυνητάς.

Τήν Μονήν ἐπεσκέφθη τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς διά προσκύνησιν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά  συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἡ ἡγουμένη ὁσιωτάτη μοναχή Μελάνη ἐδεξιώθη πάντας φιλοφρόνως εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/LTN-yriMmCA

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν νύκτα τῆς Πέμπτης πρός Παρασκευήν, 16^ης πρός 17^ην /29^ης πρός 30^ήν Νοεμβρίου 2012, ἔλαβε χώραν εἰς τήν νυκτερινήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ μοναχοῦ π. Χρυσογόνου ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Ὁ μοναχός π. Χρυσόγονος Λακιώτης προσῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα ἐκ Θηβῶν Λεβαδείας καί ἐνετάχθη εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, καρείς ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς μοναχόν καί ὑπηρέτησε ἐπ’ ὀλίγον εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἀκολούθως δέ ἄχρι τῆς σήμερον εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοτζεβίτου ὑπό τήν πνευματικήν καθοδήγησιν τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου Περαματζῆ, ἀποσπασθέντος ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θηβῶν καί Λεβαδείας καί ἐνταχθέντος ὡσαύτως εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

Τόν μοναχόν π. Χρυσόγονον προσεφώνησεν διά λόγων Πατρικῶν συμβουλευτικῶν ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος, ἀκολούθως δέ ἐπιθείς τάς χεῖρας ἐχειροτόνησεν αὐτόν εἰς διάκονον, ἀναφωνῶν αὐτῷ τό «ἄξιος».

Τόν αὐτόν ἔπαινον ἀνεφώνησαν ἐπιδοκιμάζοντες ὁ Πνευματικός τοῦ χειροτονηθέντος συλλειτουργῶν π. Κωνσταντῖνος, οἱ παρόντες συμμονασταί αὐτοῦ ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοτζεβᾶ καί πάντες οἱ τιμήσαντες αὐτόν ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος, δοξάζοντες τόν Θεόν διά τήν βοήθειαν Αὐτοῦ εἰς αὔξησιν τοῦ εὐλαβοῦς κλήρου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τῆς ἐν αὐτῇ Ἱερᾶς Μονῆς Χοτζεβᾶ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Πέμπτην, 16^ην/29^ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου εἰς τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ εἰς τήν πόλιν Νεαπόλεως τῆς Σαμαρείας.

Ὡς γνωστόν, ὁ Ἁγιοταφίτης κληρικός Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος, καθηγούμενος τοῦ προσκυνήματος τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, ἐτελειώθη ὑπό ἀνοσίου χειρός μαρτυρικῶς παρά τό Φρέαρ τήν 16^ην /29^ην  τοῦ μηνός Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1979. Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἀναγνωρίζον τόν ὁσιακόν του βίον καί τό μαρτυρικόν τέλος τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φιλουμένου κατέταξεν αὐτόν εἰς τό ἑoρτολόγιον αὐτοῦ διά Συνοδικῆς Πράξεως αὐτοῦ τό ἔτος 2009, ὁρίσαν ὡς ἡμέραν τελέσεως τῆς μνήμης αὐτοῦ τήν ἡμέραν τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ 16^ην /29^ην  Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους.

Διά τήν τέλεσιν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου μετέβη εἰς τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Ἐνταῦθα προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας εἰς τόν ὑπεράνω τοῦ Φρέατος μεγαλοπρεπῆ Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος  μετά τοῦ παρεκκλησίου καί τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου καί παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἰουστίνου τοῦ Φιλοσόφου τοῦ ἐκ τῆς Νεαπόλεως. Τόν Ναόν τοῦτον ἀνήγειρεν ὁ νῦν ἡγούμενος τοῦ Φρέατος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰουστῖνος.

Μετά τοῦ Μακαριωτάτου συνελειτούργησαν οἱ Ἱερώτατοι Μητροπολῖται Ναζαρέτ κ. Κυριακός καί Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί  ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι, Ἀραβόφωνοι ἱερεῖς ὁμόρων χωρίων τῆς Νεαπόλεως καί ἱεροδιάκονοι.

Εἰς τό Κοινωνικόν της θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Ὡς ζωηφόρος, ὡς Παραδείσου ὡραιότερος, ὄντως καί παστάδος πάσης βασιλικῆς ἀναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ, ὁ τάφος Σου, ἡ πηγή τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας, διαδηλώνοντας οὕτω τό ἄπειρον αὐτοῦ θαυμασμόν διά τό αἰώνιον καί ζωηφόρον μνῆμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

 Ὄντως, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός, ἀποτελεῖ τήν πηγήν τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως, δηλαδή τῆς ἀπελευθερώσεως ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῶν δεσμῶν τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας.

 Τήν πηγήν ταύτην, δηλονότι τόν τάφον τοῦ Χριστοῦ, ἔχει ἀναλάβει θεόθεν νά διακονῇ λατρευτικῶς καί λειτουργικῶς διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης. Ἡ διακονία δέ αὕτη εἶναι συνυφασμένη μέ τήν τῶν ἁγίων μυροφόρων γυναικῶν καί τήν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν μαρτυρίαν ὅτι Ἰησοῦς ὁ ἐσταυρωμένος «οὐκ ἔστιν ὧδε, ἠγέρθη γάρ καθώς εἶπε. Δεῦτε ἴδετε τόν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος», ( Ματθ.  28,6).

 Τούς λόγους τούτους τοῦ ἀγγέλου ἐπαναλαμβάνει μεγαλοφώνως καί μετά παρρησίας ἡ τιμία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων Ἀδελφότης διά τοῦ ἐν Χριστῷ μάρτυρος Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Φιλουμένου. Ὁ μακαριστός οὗτος ἅγιος Πατήρ, τοῦ ὁποίου τήν μνήμην τήν τριετῆ σήμερον ἑορτάζομεν ἀνεδείχθη μέλος ἐκλεκτόν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ἀλλά καί πνευματικός ὁδηγός τοῦ Χριστεπωνύμου ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων. Οὗτος συνευφραίνεται καί συναγάλλεται μετά τῶν Ἁγίων μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας «τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων πρωτοτόκων», ( Ἑβρ. 12,23).

 Κλῆρος καί λαός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, προσήλθομεν σήμερον ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τοῦ Φρέατος τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ, ἀλλά καί τῷ τόπῳ τῷ εὐλογηθέντι παρά τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ κατά τήν συνάντησιν Αὐτοῦ μετά τῆς Ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Φωτεινῆς, τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός, ἵνα τιμήσωμεν τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Φιλουμένου. «Τιμή γάρ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».

 Ὡς γνωστόν, ὁ ἅγιος οὗτος τόπος, πηγή ὤν ὕδατος φυσικοῦ ἀλλά καί ὕδατος ἀλλομένου, τουτέστιν πνευματικοῦ, ἀνέψυξεν ἑκατόμβας διψασμένων ἀνθρώπων σωματικῶς τε καί πνευματικῶς.

 Τόν τόπον τοῦτον τοῦ ἁγιάσματος τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ καί τῆς ἁγίας Σαμαρείτιδος γυναικός ἐφθόνησαν αἱ «ἀρχαί καί ἐξουσίαι τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», (Ἐφεσ. 6,12), ὡς κηρύσσει ὁ θεῖος Παῦλος. Ὅμως ὁ φθόνος ὁ ὁποῖος γεννᾷ τόν φόνον ἀντί νά ἀπαλλοτριώσῃ τόν τόπον τοῦτον, ἐνεδυνάμωσε καί ἐπηύξησεν τήν ἁγιότητα αὐτοῦ διά τῆς ἐπ’ αὐτοῦ ἐκχύσεως τοῦ αἵματος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἁγίου Πατρός ἡμῶν Φιλουμένου.

 Ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης καυχᾶται ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτῆς «τήν καύχησιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ», (Ρωμ. 15,17). Καί τοῦτο, διότι τό ἐν Χριστῷ μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου ἐπισφραγίζει τήν θεόθεν ἀποστολήν τῆς μαρτυρίας τῶν ἁγιασμάτων τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ τῷ τά πάντα κτίσαντι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ,  (Ἐφεσ. 3,9).

 Τοῦ σωτηριώδους τούτου μυστηρίου κήρυκες ἐγένοντο οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί Εὐαγγελισταί, ὡς ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, τοῦ ὁποίου τήν ἱεράν μνήμην συνεορτάζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί δή ἡ τῶν Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Φιλουμένου.

 Ἡ εὐχαριστική καί ἑόρτιος αὕτη πανήγυρις πρός τιμήν τῶν φίλων τοῦ Χριστοῦ μᾶς καλεῖ, ἀγαπητοί μου, νά ἀναλογισθῶμεν τήν ἐν τῷ κόσμῳ Χριστιανικήν ἡμῶν μαρτυρίαν. Ἡμῶν ὄντων, κατά τούς Κυριακούς λόγους, «τό ἅλας τῆς γῆς καί τό φῶς τοῦ κόσμου», ( Ματθ. 5,13-14).

 Τοῦ ἅλατος καί τοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἀνάγκην σήμερον ὁ κόσμος, ὅσον ποτέ ἄλλοτε. Καί τοῦτο διότι «οἱ υἱοί τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπέρ τούς υἱούς τοῦ φωτός εἰς τήν γενεάν τήν ἑαυτῶν εἰσί», (Λουκ. 16,8). Οἱ υἱοί λοιπόν τοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ καλοῦνται εἰς ἐπαγρύπνησιν, ἵνα μή μείνωσιν ἔξω τοῦ νυμφῶνος.

 Ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ, ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς καί ἰσαπόστολος Φωτεινή καί ὁ ἅγιος ἀπόστολος καί εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀλλά καί ὁ συμμάρτυς αὐτοῦ, Πατήρ ἡμῶν Φιλούμενος καί σύμπασα ἡ χορεία τῶν ἁγίων ἀνεδείχθησαν υἱοί τοῦ φωτός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ἀνεδείχθησαν οἱ ἀψευδεῖς μάρτυρες τῆς ζώσης ἐλπίδος τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ.

 Τούς Ἁγίους τούτους μάρτυρας τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης καί τούς υἱούς τούτους τοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ καί τήν Ἁγίαν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ παρακαλέσωμεν, ἵνα ἱκετεύωσιν Χριστόν τόν Θεόν ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί ὑπέρ τῆς εἰρήνης τῆς περιοχῆς ἡμῶν καί σύμπαντος τοῦ κόσμου. Ἀμήν».

Μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος π. Ἰουστῖνος παρέθεσε νηστήσιμον ἑόρτιον τράπεζαν.

Διαρκούσης τῆς τραπέζης νέος τις τῆς περιοχῆς ὀνόματι Χαλήλ Γανάμ, ἔχων ποητικήν κλίσιν καί ἐμπνευσμένος ὑπό Ρωμαιορθοδόξων πεποιθήσεων, προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον διά τοῦ κάτωθι ποιήματος: (ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/11/29/1666/ )

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/wmKCrowOcGI

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Τετάρτην,  15^ην/28^ην Νοεμβρίου 2012, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Περεγιεσλάβ, Χμελνίτσκυ καί Βισνέβσκυ κ. Ἀλέξανδρος, συνοδευόμενος ὑπό συνεργατῶν αὐτοῦ εἰς Οὐκρανίαν καί ὑπό μελῶν τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς (Missia) εἰς Ἱεροσόλυμα, ἔφερεν εἰς τό Πατριαρχεῖον τήν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Γεσθημανῆς.

Ἡ εἰκόνα αὔτη ἐναποκειμένη  εἰς τό Μετόχιον τῆς Γεσθημανῆς, ἔναντι τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τιμωμένη κατ’ ἔτος κατά τάς ἑορτάς τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἐστάλη προσφάτως, κατόπιν αἰτήσεως τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, εἰς Οὐκρανίαν διά προσκύνησιν ὑπό τῶν Οὐκρανῶν πιστῶν εἰς διαφόρους πόλεις καί κώμας ἐπί ἕν δίμηνον καί πλέον τῇ συνοδείᾳ, ἀρχικῶς, τοῦ ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, ἡγουμένου τοῦ προσκυνήματος τῶν Ποιμένων εἰς τό Μπετσαχούρ-Χωρίον τῶν Ποιμένων.

Τήν ὡς ἄνω σεπτήν εἰκόνα ἐπέστρεψε σήμερον εἰς τό Πατριαρχεῖον Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Περεγιεσλάβ, Χμελνίτσκυ καί Βισνέβσκυ κ. Ἀλέξανδρος, εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον ἐπί τῇ τοιαύτῃ ἀνταποκρίσει τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας.

Ἐπί τῇ συνεργασίᾳ αὐτοῦ διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε εἰς τόν Σεβασμιώτατον τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Παναγίου Τάφου.

Συγκεκινημένος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλέξανδρος, ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί ὑπεσχέθη Αὐτῷ ὅτι δι’ ὅλης τῆς δυνάμεως αὐτοῦ θά ἐνεργήσῃ διά τήν προκοπήν καί αὔξησιν, εἰρήνην καί ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/YqORJgiOvzU

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Πέμπτην, 9^ην /22^αν  Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ 7^η ἐπέτειος τῆς ἐνθρονίσεως τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τόν ἔνδοξον καί μαρτυρικόν Θρόνον τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἐπί τῇ χαρμοσύνῳ ταύτῃ ἐπετείῳ ἀνεπέμφθη Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 10.30 π.μ. ὥραν. Εἰς ταύτην συμμετέσχον οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Θρόνου Ἱεροσολύμων, οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιμανδρῖται καί Ἱερομόναχοι, μοναχοί καί ὁ ἔγγαμος Ἀραβόφωνος κλῆρος καί λαός πολύς Κυρίου παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου, τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Ἠρακλέους Ἀστεριάδου καί τοῦ Ἀντιπροσώπου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντωνίου Σαμούτη.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς Δοξολογίας, οἱ μετέχοντες εἰς αὐτήν ἀνῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον. Ἐνταῦθα κατά τήν τάξιν προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διά τῆς προσφωνήσεως αὐτοῦ, ἐχούσης ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Λίαν σημαντικόν καί χαροποιόν γεγονός ἑορτάζει καί πανηγυρίζει σήμερον Σιών ἡ ἁγία, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, «ἡ δεχθεῖσα πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς ἀναστάσεως» καί ἡ ἐξ ἀρχῆς πιστῶς διακονοῦσα ταύτην γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης τῶν Σπουδαίων. Ἑορτάζει καί πανηγυρίζει τό γεγονός τῆς  Ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας  σεπτῆς Μακαριότητος εἰς τόν μαρτυρικόν καί  ἔνδοξον Θρόνον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου μετά τήν ψήφοις ὁμοφώνοις τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου κανονικήν ἐκλογήν Αὐτῆς.  Διά τοῦ γεγονότος τούτου Πατριαρχεῖον καί Ἀδελφότης ἐξῆλθον νικηταί εἰς τόν ἀγῶνα αὐτῶν ὑπέρ δικαιοσύνης καί ἐντιμότητος, διαφανείας καί χρηστῆς ἀδιαφθόρου διοικήσεως.

 Ἐπί τῷ γεγονότι τούτῳ, ὡς ἑδραιώσαντι  καί στερεώσαντι τήν διασαλευθεῖσαν ἐκκλησιαστικήν τάξιν καί ἑνότητα, εὐχαριστήριος Δοξολογία ἀνεπέμφθη σήμερον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Εἰς ταύτην μετέσχεν ἡ σεβασμία τῶν ἱεραρχῶν χορεία τοῦ Ἱεροσολυμιτικοῦ Θρόνου, αἱ τάξεις  τῶν εὐλαβῶν Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων, ἱερέων, διακόνων καί μοναχῶν καί ἀθρόος πιστός τοῦ Κυρίου λαός ἐκ τοῦ κέντρου ἀλλά καί ἐκ τῶν ἄκρων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικρατείας τοῦ Πατριαρχείου.

 Τήν ἐπ΄ ἐκκλησίαις ἐν Χριστῷ ὁμολογίαν καί ὁμόνοιαν ἡμῶν διαδηλοῦμεν καί εἰς τἡν ἱστορικήν ταύτην αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τοῦτο τό «ἱερόν ἡμῶν ὀσπίτιον», ὡς ὀνομάζει τοῦτο ὁ μέγας προκάτοχος Ὑμῶν ἀοίδιμος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Δοσίθεος.

Ἐνταῦθα, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, κατά τήν τάξιν, ὡς ἀδελφοί ἐν Χριστῷ καί ὡς τέκνα πρός Πατέρα, προσάπτομεν Ὑμῖν ὅσα ἀνήκουν Ὑμῖν « ἀληθῆ, δίκαια, εὔφημα καί προσφιλῆ» (Φιλιπ. 4, 8), ἐκ τῶν πραγμάτων ἐλεγχόμενα.

 Μεταξύ τούτων μνημονευθήτω ἡ καλλιέργεια ἀγαστῶν σχέσεων μετά τῆς φίλης χώρας τῆς Ἰορδανίας. Εἰς τό πλαίσιον τῶν σχέσεων τούτων ἐπραγματοποιήθη ἡ κατά παρελθόντα μῆνα  Ἀπρίλιον  ἐπίσκεψις τοῦ ὑψηλοτάτου Ἰορδανοῦ πρίγκιπος κ. Γάζη εἰς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον καί τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ὡς ἐπίσης καί ἡ  ἵδρυσις καί λειτουργία  Γραφείου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας διά θέματα ἀφορῶντα τό Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

 Τῇ πρωτοβουλίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου συναινούσης καί τῆς Ἀδελφότητος  ἐπικροτούσης, στεναί ὡσαύτως ἐκαλλιεργήθησαν σχέσεις μετά τῆς ἀδελφῆς αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Αἱ σχέσεις αὗται εἶχον πρωτίστως ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κύπρον ἀλλά καί τήν ὑπό τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας φιλοξενίαν τῶν συναντήσεων τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τῶν συναντήσεων τῶν Προκαθημένων  τῶν Ὀρθοδόξων Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τήν φιλοξενίαν σημαντικοῦ ἀριθμοῦ μελῶν τῆς νεολαίας τῶν ἐν λόγῳ Ἐκκλησιῶν  εἰς θερινάς κατασκηνώσεις τῆς  Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου.  

 Εἰς τάς ἐν Κύπρῳ συναντήσεις ταύτας τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων ἐξεκολάφθη καί ἡ ἰδέα τῆς μεταβάσεως  αὐτῶν εἰς  τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν. Ἡ ἰδέα αὐτή εὗρε τήν πραγματοποίησιν αὐτῆς προσφάτως κατά μῆνα Σεπτέμβριον, ὅτε  ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης μετά τῶν Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, τῇ συμπαραστάσει  τῆς Ἀντιπροέδρου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου κ. Κράτσα-Τσαγκαροπούλου καί τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Μονίμου  Ἀντιπροσώπου τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν Πρέσβεως κ. Ἀνδρέου Παπασταύρου, εἶχεν ἐπαφάς εἰς Βρυξέλλας  μετά τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Προέδρου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου κ. Martinez, μετά τοῦ Προέδρου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου κ. Rompuy, τοῦ Προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκὴς Ἑνώσεως κ. Barroso καί μετ’ ἄλλων σημαινόντων παραγόντων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως διά συνηγορίαν ὑπέρ τῆς ἐνισχύσεως τῆς θέσεως τῶν χριστιανῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, ἰδίᾳ τῶν χειμαζομένων προσφύγων τῆς Συρίας.

 Τούς τελευταίους τούτους ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης δίς ἐπεσκέφθη εἰς τόν ἐν Za’atari τῆς Ἰορδανίας προσφυγικόν καταυλισμόν αὐτῶν καί διά τήν ἀνακούφισιν αὐτῶν ἐζήτησε τήν διενέργειαν ἐράνου παρά τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας καί ἔλαβε σημαντικήν ἀνθρωπιστικήν βοήθειαν, διανεμηθεῖσαν ἤδη αὐτοῖς ὑπό τοῦ ἐν Ἀμμάν Γραφείου τοῦ Πατριαρχείου ἐν συνεργασίᾳ μετά τῆς Ἰορδανικῆς Φιλανθρωπικῆς Χασιμιτικῆς Ὀργανώσεως καί τῶν μή Κυβερνητικῶν Ὀργανώσεων τῆς UNRWA καί τῆς UNICEF.

 Πρός τό Ἀραβόφωνον Όρθόδοξον ἡμῶν ποίμνιον ἐξηκολούθησεν ἐπιδεικνυομένη ζωηρή ποιμαντική μέριμνα καί φροντίς, ἐκδηλουμένη εἰς χρηματικήν ἐνίσχυσιν διά συντήρησιν  καί ἀνακαίνισιν ἱερῶν ναῶν καί ἐνοριακῶν αἰθουσῶν αὐτοῦ. Ὡς  τοιαῦτα ἔργα μνημονευθήτωσαν τό  παρά τόν ἱερόν ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἐν Ραμάλλᾳ πνευματικόν κέντρον, τό παρά τήν Βασιλικήν  τῆς Βηθλεέμ τελειούμενον πνευματικόν κέντρον, ἱδρυθέν εἰς ἀγορασθεῖσαν καί ἀνακαινισθεῖσαν οἰκίαν, τό εἰς τήν Ναζαρέτ εἰς τό κτῆμα τοῦ Πατριαρχείου Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν ἀνακαινισθέν παρεκκλήσιον τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί τό ἐν αὐτῷ ἱδρυόμενον σχολεῖον διά τήν Κοινότητα, ἡ ἐξ ὁλοκλήρου ἀνακαίνισις τοῦ μοναστηριακοῦ ναοῦ τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἡ συντήρησις τῆς Μονῆς Ἀβραάμ καί ἡ πρόσφατος ἐπιτυχής ἐπίλυσις τοῦ προβλήματος τῆς ὑδρεύσεως αὐτῆς καί τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

 Ταῦτα πάντα εἶναι ἔργα τῆς ἀγάπης, ἐπιμελείας καί ἀφοσιώσεως τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί τῆς γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος πρός τόν Πανάγιον Τάφον καί τά λοιπά πανάγια προσκυνήματα καί τό Ἱερόν ἡμῶν Κοινόν. Ταῦτα καθηκόντως ἀναφέρω, Μακαριώτατε, διά τήν ἐν Χριστῷ μόνον καύχησιν, ἐνίσχυσιν καί ἐνθάρρυνσιν, ἵνα πάντες ἐν ἑνί πνεύματι τιμῶντες ἀλλήλους, «τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι»(Ρωμ. 12,10),  ἀγωνιζόμενοι ἕκαστος δι΄ἀρετήν καί ἀλήθειαν καί συνειδητοποιοῦντες τήν ἐπί τῶν ὤμων ἡμῶν τεθειμένην βαρεῖαν χριστιανικήν καί ἁγιοταφιτικήν κληρονομίαν καί παρακαταθήκην τῆς διαφυλάξεως τῶν δικαίων τοῦ γένους ἡμῶν  εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, συνεχίζωμεν νά δημιουργῶμεν, ἵνα παραδώσωμεν ταύτην εἰς τούς νεωτέρους ἐπηυξημένην καί ἐμπλουτισμένην.

 Ὑψῶν τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας  καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἀδελφότητος, εὔχομαι Ὑμῖν, Μακαριώτατε, ἔτη ὅσα πλεῖστα ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει, εἰρήνῃ καί εὐσταθείᾳ, ἐν ἐνισχύσει, δυνάμει καί προστασίᾳ Κυρίου, ἵνα ἐπί τῶν ἡμερῶν Ὑμῶν βλέπωμεν τό Πατριαρχεῖον ἐκπληροῦν εἰς τό ἔπακρον τήν ἀποστολήν αὐτοῦ εἰς τήν Ἁγίαν  Γῆν, ἐρχόμενον ἀπό δόξης εἰς δόξαν πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».     

Ὠσαύτως προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί Πατέρες. Κυρίες και Κύριοι.

 Ευτυχής συγκυρία μας επιτρέπει, εκπροσωπώντας την Ελληνική Πολιτεία, να είμαστε για ακόμη μια χρονιά παρόντες στην επέτειο της Ενθρονίσεώς Σας, γεγονός που αποτελεί μία ξεχωριστή τιμή.

 Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα γιορτής για την Αγιοταφιτική Αδελφότητα, για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, για την Ορθοδοξία, για την πατρίδα. Η παρουσία Σας στο Θρόνο αποτελεί εγγύηση για τη διαφύλαξη και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων της Χριστιανοσύνης, για την προάσπιση της Ορθοδοξίας, για τη διατήρηση της ηρεμίας στο Πατριαρχείο μετά τη μεγάλη δοκιμασία που πέρασε στα γνωστά γεγονότα, τα οποία και αποτελούν οριστικό παρελθόν.

 Το έργο και η αφοσίωση Σας στα ιερά Σας καθήκοντα αναγνωρίζονται όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά και διεθνώς με τη συνεχή παρουσία Υμών του ιδίου σε επισκέψεις, σε Εκκλησίες ανά τον κόσμο ή Αντιπροσώπων Σας σε όλα τα διεθνή εκκλησιαστικά fora.

 Στις δύσκολες συνθήκες που διέρχεται η ανθρωπότητα και ειδικότερα στις πρόσφατες επώδυνες καταστάσεις στη δική μας περιοχή, η ύπαρξη του Πατριαρχείου υπό την εμπνευσμένη ηγεσία Σας αποτελεί παράγοντα σταθερότητας, ελπίδα για ένα μέλλον ειρήνης, για την οποία πολλοί κόπτονται αλλά λίγοι πραγματικά επιδιώκουν.

 Με την ευκαιρία αυτή, επιτρέψατε μου Μακαριώτατε, να ενώσω και τη δική μας φωνή – έκκληση μαζί με όλο το χριστιανικό κόσμο για επικράτηση της λογικής και της ειρήνης στην περιοχή μας, προς όφελος των ανυπεράσπιστων αθώων πολιτών, οι οποίοι είναι και τα τραγικά θύματα του πολέμου.

 Μακαριώτατε,

 Η Ελληνική Πολιτεία Σας περιβάλλει με σεβασμό, με αγάπη και αφοσίωση. Είμαστε και θα είμαστε αρωγοί στην τιτάνια προσπάθειά Σας για τη διατήρηση και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών προσκυ νη μάτων της Ορθοδοξίας. Η πρόσφατη επίσκεψη του Διευθυντή Εκκλησιαστικών Υποθέσεων του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών καθώς και οι συναντήσεις Σας με Έλληνες Αξιωματούχους που επισκέπτονται τα Ιεροσόλυμα, αποτελούν μία ακόμη απόδειξη της αφοσίωσης μας στο πρόσωπο Σας και στον ιερό θεσμό.

 Η Ελλάδα Σας παρέχει πλήρη ηθική υποστήριξη και σε πείσμα των καιρών και από το υστέρημα του λαού μας, αλλά με πραγματική ικανοποίηση Σας ανακοινώνω ότι εντός των προσεχών ημερών θα δυνηθούμε να προσφέρουμε μία ταπεινή οικονομική συμβολή, ως αναγνώριση στο έργο Σας και στο έργο των Πατέρων.

Ταπεινοί προσκυνητές, οι εργαζόμενοι στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα ενώνουμε τις προσευχές μας για να Σας δίνει ο Παντοδύναμος υγεία και δύναμη να συνεχίσετε το έργο Σας για το καλό της Αδελφότητας, για το καλό του Πατριαρχείου, για το καλό της Πατρίδας, για το καλό της Ορθοδοξίας.

Μετά τήν προσφώνησιν τοῦ κ. Γενικοῦ, ὁ Μακαριώτατος  ἐτίμησε μέ τό παράσημον τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου τόν παρόντα εἰς τήν τελετήν τῆς Δοξολογίας Ἐξοχώτατον Πρέσβυν τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Ἡρακλῆν Ἀστεριάδην διά τήν ἀφωσιωμένην ὑπηρεσίαν αὐτοῦ πρός τήν πατρίδα καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων κατά τήν διάρκειαν τῆς τετραετοῦς θητείας αὐτοῦ ὡς Πρέσβεως.

Συγκεκινημένος ὁ κ. Πρέσβυς ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί εἶπεν ὅτι θά φέρῃ τό παράσημον τοῦτο μετά τιμῆς καί καυχήσεως καί θά ὑπερασπίζηται, ὅπου καί ἄν ὑπηρετῇ τά προνόμια καί δικαιώματα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, τόν κ. Γενικόν Πρόξενον καί ὅλους τούς μετά τούτους προσφωνήσαντας ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως Αὐτοῦ, ἐχούσης ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/11/22/7187/

Μετά τάς προσφωνήσεις, προσελθόντες πάντες οἱ συμμετέχοντες  εἰς τήν τελετήν τῆς Δοξολογίας προσῆλθον πρός τόν Μακαριώτατον, ἔλαβον τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ καί ηὐχήθησαν Αὐτῷ ἔτη πολλά, ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει καί εὐσταθείᾳ .

Τήν ἐκδήλωσιν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἠκολούθησεν ἑόρτιος τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/bDRLmnOF-6c

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Τετάρτην, 8^ην/21^ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί πασῶν τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων εἰς τήν  πόλιν τῆς Ἰόππης καί τῆς Ἱερουσαλήμ,

Διά τήν ἑορτήν εἰς τήν Ἰόππην μετέβη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἰς τήν ἐν αὐτῇ παραθαλασσίαν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ. Ταύτην ἔχει ἀνακαινίσει ὁ ἡγούμενος αὐτῆς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός.

Εἰς ταύτην τήν Μονήν, κειμένην εἰς τήν θέσιν, ἔνθα ὁ ἀπόστολος Πέτρος εἶδε τήν εἰς τόν οὐρανόν ὀθόνην μετά ζῴων καθαρῶν καί ἀκαθάρτων καί ἤκουσε φωνήν προτρέπουσαν αὐτόν νά θύσῃ καί νά φάγῃ (Πράξ. 10,14)  ἐτέλεσεν ὁ Μακαριώτατος τήν θείαν Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ ,τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Ἱεροδιακόνων, Ἀραβοφώνων καί Ρωσοφώνων ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου καί ἱεροδιακόνων, ψαλλόντων τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς Ἰόππης ἀραβιστί καί συμμετεχόντων τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς πόλεως τῆς Ἰόππης καί τῶν περιχώρων αὐτῆς, παρουσίᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, τοῦ Στρατιωτικου Ἀκολούθου αὐτῆς κ. Παναγιώτου καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Ἔθου τῶν κτισμάτων σου ἀρχήν, οὐσίαν τήν ἀσώματον, Ποιητά τῶν Ἀγγέλων, τόν ἄχραντόν Σου θρόνον, κυκλοῦσαν κραυγάζειν σοι· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, Θεέ Παντοκράτορ», ἀναφωνεῖ μελῳδικῶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησία συνήγαγε σήμερον πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ναῷ τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων, ἵνα ἑορτίως τελέσωμεν τήν λαμπράν μνήμην τῆς Συνάξεως τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων ταγμάτων.

 Τά οὐράνια δέ ταῦτα τάγματα εἶναι κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «πνεύματα λειτουργικά εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», (Ἑβρ. 1,14), (ὅλοι οἱ ἄγγελοι εἶναι πνεύματα ὑπηρετικά, τά ὁποῖα δέν ἐνεργοῦν ἀπό ἰδικήν τῶν πρωτοβουλίαν ἀλλ’ ἀποστέλλονται ἀπό τόν Θεόν εἰς ὑπηρεσίαν δι’ ἐκείνους, πού μέλλουν νά κληρονομήσουν τήν αἰώνιον ζωήν. Ἐπίσης, ὡς λέγει ὁ Παῦλος, ὁ δημιουργός τῶν ἀγγέλων εἶναι ὁ Κύριος, «ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τά πάντα ἐν τοῖς οὐρανοῖς καί ἐπί τῆς γῆς, τά ὁρατά καί τά ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαί εἴτε ἐξουσίαι, τά πάντα δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται», ( Κολ. 1,16). Κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν: «Αὐτός, δηλονότι ὁ Θεός, τῶν ἀγγέλων ἐστί ποιητής καί δημιουργός ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι  παραγαγών αὐτούς κατ’ οἰκείαν εἰκόνα κτίσας αὐτούς φύσιν ἀσώματον, οἱόν τι πνεῦμα ἤ πῦρ ἄϋλον, ὡς φησιν ὁ θεῖος Δαυΐδ: Ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καί τούς λειτουργούς αὐτοῦ πυρός φλόγα», ( Ψαλμ. 103,4).

Ἔργον τῶν ἀγγέλων εἶναι πρωτίστως νά δοξολογοῦν τόν Θεόν ὡς λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ἀγγέλοις ἔργον δοξολογεῖν Θεόν. Πάσῃ τῇ στρατιᾷ τῶν ἐπουρανίων ἕν τοῦτο ἔργον δόξαν ἀναπέμπειν τῷ κτίσαντι», (εἰς τόν ΚΗ’  Ψαλμόν). Ἰδού τί λέγει μελῳδικῶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Τά τάγματα τῶν ἀσωμάτων, Κύριε, τῷ θρόνῳ παριστάμενα τῷ τῆς δόξης σου, φωναῖς ἀγγελικαῖς ταῖς ἀκαταπαύστοις σέ γεραίρουσι. Σύ γάρ ἰσχύς τούτων ὑπάρχεις, Χριστέ καί ὕμνησις».

 Εἰς τήν Σύναξιν τῶν ἐννέα ἀσωμάτων καί οὐρανίων ταγμάτων διακρίνεται ὁ Ταξίαρχος αὐτῶν Μιχαήλ, ὁ ὁποῖος, πολλάς αὐτοῦ τάς χάριτας καί εὐεργεσίας τῷ ἀνθρωπίνῳ γένει παρέδειξὲ τε καί παραδείκνυσιν, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ. Οὗτος ὁ παναοίδιμος Μιχαήλ τήν πρός τόν Δεσπότην Θεόν εὐγνωμοσύνην ὡς πιστός οἰκέτης διαφυλάττων καί περί τό γένος ἡμῶν πολλήν τήν κηδεμονίαν ἐπιδεικνύμενος, τῶν νοερῶν καί ἀρχαγγελικῶν τάξεων πρωτεύειν ἐτάχθη παρά τοῦ Παντοκράτορος. Ἰδών γάρ ὁ Μιχαήλ τόν ἀποστάτην, δηλονότι τόν Διάβολον πεσόντα συνήγαγε τούς τῶν Ἀγγέλων χορούς καί εἰπών, Πρόσχωμεν, ὕμνησε μετά φωνῆς τόν τῶν ὅλων Κύριον, ὡσανεί λέγων· ὅτι πρόσχωμεν ἡμεῖς οἱ κτιστοί γεγονότες, τί πεπόνθασιν οἱ μεθ’ ἡμῶν μέχρι τοῦ νῦν φῶς ὑπάρχοντες καί νῦν γενόμενοι σκότος. Ἡ τοιαύτη οὖν συγκρότησις, ὠνομάσθη Σύναξις τῶν Ἀγγέλων, τουτέστι προσοχή καί ὁμόνοια καί ἕνωσις.

 Ἡ ὑπό τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας τιμή εἰς τούς ἁγίους ἀγγέλους τοῦ θείου φωτός ἀποτελεῖ πράξιν εὐγνωμοσύνης καί εὐχαριστίας πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν καί Πατέρα ἡμῶν, διότι ἕκαστος τῶν ἀνθρώπων ἔχει καί τόν φύλακα ἄγγελον αὐτοῦ, ὡς μαρτυρεῖ αὐτός οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός: «Ὀρᾶτε μή καταφρονήσητε ἑνός τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γάρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διά παντός βλέπουσι τό πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς», (Ματθ. 18,10).

 Ἑρμηνεύων τούς κυριακούς τούτους λόγους ὁ ἱερός Χρυσόστομος παρατηρεῖ: «ἐντεῦθεν φανερόν ὅτι ἀγγέλους ἔχουσιν οἱ δίκαιοι φύλακας. Φησί γάρ ὁ Δαβίδ, ὅτι παρεμβαλεῖ ἄγγελος Κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτῶν καί ρύσεται αὐτούς, ( Ψαλμ. 33,8). Ἡ ἐξαιρετική αὐτή ὑπηρεσία τῶν ἀγγέλων πρός τούς δικαίους ἀνθρώπους ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι οὗτοι (οἱ ἄγγελοι) τοσαύτην εἰς Θεόν ἔχοντες παρρησίαν ὡς διά παντός ἐν οὐρανοῖς ὁρᾶν τόν Θεόν», λέγει ὁ Ζιγαβηνός. «Καί ἔμπροσθεν αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἱστάμενοι», προσθέτει ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος.

 Σημειωτέον ἐνταῦθα ὅτι οἱ Ἅγιοι ἄγγελοι ὡς ἄϋλοι καί νοεραί ἀσώματοι δυνάμεις βλέπουν τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τάς ἀκτίστους  Αὐτοῦ ἐνεργείας καί οὐχί τήν ούσίαν Αὐτοῦ.

«Θεόν», λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «οὐδείς ἑώρακε πώποτε. ὁ μονογενής υἱός, ὁ ὤν εἰς τόν κόλπον τοῦ Πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο», (Ἰωάν. 1,18).

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου, ἐπικαλεῖται τήν ἐπιστασίαν τῶν Ἀγγέλων λέγουσα: «Ἄγγελον εἰρήνης, πιστόν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα». Ἡ παρά τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ αἴτησις αὕτη δέν ἔχει συμβατικόν, τυχαῖον χαρακτῆρα, ἀλλά πραγματικόν, καί ἀφορᾷ τόσον εἰς τήν ψυχικήν ὅσον καί τήν σωματικήν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων- ἐννοεῖται τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας- εὐεξίαν. Ἡ ὁποία εὐεξία ἀπειλεῖται καί προσβάλλεται ἀπό τήν ἐνέργιεαν τοῦ «αὐτεξουσίῳ προαιρέσει καί θελήματι ἐκτραπέντος ἐκ του κατά φύσιν εἰς τό παρά φύσιν, ἐπαρθέντος ἀγγέλου, ἀγγέλου τοῦ σκότους, τουτέστιν τοῦ Διαβόλου καί τῶν δαιμόνων αὐτοῦ, ἀλλά καί τῶν συνεργούντων αὐτοῖς (τοῖς δαίμοσι) φθοροποιῶν ἀνθρώπων».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ἡ παραθεώρησις ἤ μᾶλλον ἡ ἀπαξίωσις τῆς θείας ὄντως καί εὐεργετικῆς ἐνεργείας τῶν τιμίων ἐπουρανίων, θείων, νοερῶν, ἀΰλων δυνάμεων πρός ἀντιμετώπισιν τῆς βλαβερᾶς ἐνεργείας τῶν διαβολικῶν καί δαιμονικῶν δυνάμεων τῶν ἐπί γῆς δρώντων εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον προκαλεῖ τά πάσης φύσεως ψυχολογικά καί ψυχοσωματικά συμπτώματα ὑγείας, τά ὁποῖα ἡ ἀνεπτυγμένη ὄντως ἐπιστημονική θεραπευτική ἐξέτασις ἀδυνατεῖ νά διαγνώσῃ ἤ καί παντελῶς κατανοήσῃ.

 Τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων τόν θεῖον χορόν, μέ προεξάρχοντα τόν Ἀρχάγγελον Μιχαήλ, ἱκετεύσωμεν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὅπου ἐπισκιάσῃ ἡ χάρις σοῦ Ἀρχάγγελε, ἐκεῖθεν τοῦ διαβόλου διώκεται ἡ δύναμις· οὐ φέρει γάρ τῷ φωτί σου προσμένειν ὁ πεσών ἑωσφόρος. Διό αἰτοῦμεν σε, τά πυρφόρα αὐτοῦ βέλη, τά καθ’ ἡμῶν κινούμενα ἀπόσβεσον, τῇ μεσιτείᾳ σου λυτρούμενος ἡμᾶς ἐκ τῶν σκανδάλων αὐτοῦ, ἀξιύμνητε Μιχαήλ Ἀχάγγελε», Ἀμήν.

καί ὡς ἕπεται ἀραβιστί: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/11/21/1618/

Μετά τοῦτο ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί ἀκολούθως τράπεζα  παρατεθεῖσα εἰς αὐτό ὑπό τοῦ ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Ἡ ἑορτή τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ ἑωρτάσθη εἰς τό ἱερόν αὐτῶν ναόν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί φιλοξενοῦντος τοῦ ἡγουμένου καί συλλειτουργοῦντος Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/mD3nIt14u_E

ngg_shortcode_6_placeholder

Τό Σάββατον, 4^ην /17^ην Νοεμβρίου 2012, ἐτελέσθη ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Μητροπολίτου Καισαρείας κυροῦ Βασιλείου.

Τῆς μέν θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ὁ Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος, τοῦ δέ μνημοσύνου προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, κατελθών ἐκ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος μετ’ Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων.   Πενθοῦσα τό κατά Χριστόν πένθος ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης δέεται πρός Κύριον, ὅπως ἀναπαύσῃ τήν ψυχήν τοῦ ἐκλιπόντος ἐκλεκτοῦ μέλους αὐτῆς Βασιλείου Μητροπολίτου μετά ὁσίων καί δικαίων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Παρασκευήν, 3^ην/ 15^ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου  τοῦ τροπαιοφόρου εἰς τόν ἐπ’  ὀνόματι αὐτοῦ ἱερόν Ναόν, ἐν ᾧ καί ὁ τάφος αὐτοῦ, εἰς Λύδδαν. Ἡ Λύδδα, ἡ ἀρχαία πόλις μέ τό ὄνομα Διόσπολις, εἶναι καί ἡ πόλις τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τῶν Χριστιανικῶν χρόνων, ἡ ὁποία ἐδέχθη τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, μαρτυρήσαντος εἰς Ρώμην περί τό 305 μ.Χ. Τό τίμιον λείψανον αὐτοῦ μετέφερε κατ’ ἐπιθυμίαν αὐτοῦ, ἐκφρασθεῖσαν πρό τοῦ μαρτυρίου του, ὁ ὑπηρέτης αὐτοῦ εἰς Λύδδαν,  ἐξ ἧς ἡ καταγωγή τῆς μητρός αὐτοῦ.

Ἐπί τοῦ τάφου αὐτοῦ ἀνήγειρεν μεγαλοπρεπῆ ναόν ἡ Ἁγία Ἑλένη κατά τήν δεκαετίαν 326-336 μ.Χ.  Εἰς τήν ἑορτήν ταύτην τῆς 3^ης Νοεμβρίου ἑορτάζεται ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου καί τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τούτου, ἐν ᾧ τήν 23^ην Ἀπριλίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ.

Διά τήν ἑορτήν ταύτην μετέβη εἰς τήν πόλιν ταύτην  τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Φθάσας εἰς Λύδδαν,ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ καθηγουμένου τοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, τῶν ἱερέων τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Λύδδης, Ἰόππης καί Ρέμλης καί τῶν προσκόπων.

Ἐλθών, τῇ συνοδείᾳ τούτων εἰς τόν ἱερόν Ναόν, ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως  Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Λύδδης ἀραβιστί, παρουσίᾳ τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Ἰσραήλ καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Σερβίας εἰς τό Ἰσραήλ καί τῇ εὐλαβῇ συμμετοχῇ προσκυνητῶν ἐκ τῆς Λύδδης καί ἐξ ἄλλων πόλεων τοῦ Ἰσραήλ.

Εἰς τό Κοινωνικόν της Θείας Λειτουργίας, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἐληνιστί:

«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ: Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα μή σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς, ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ», (Ἰωάν. 16, 1-2).

 Σᾶς εἶπα αὐτά, λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς τούς μαθητάς του, διά νά μή σκανδαλισθῆτε καί ἐξ αἰτίας τοῦ μίσους πού ἐκδηλώνει ἐναντίον μου ὁ κόσμος κλονισθῆτε εἰς τήν πρός ἐμέ πίστιν σας. Θά σᾶς ἀφορίσουν ἀπό τάς συναγωγάς ὡς αἱρετικούς, ἀλλ’ ὡς νά μή ἦτο ἀρκετόν αὐτό, ἔρχεται ὥρα, κατά τήν ὁποίαν καθένας πού θά σᾶς φονεύῃ, θά νομίσῃ ὅτι ὄχι μόνον δέν ἐγκληματεῖ, ἀλλ’ ὅτι μέ τόν φόνον αὐτόν προσφέρει λατρείαν εἰς τόν Θεόν.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

 Οἱ μαθηταί καί ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ ἐγένοντο αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τοῦ σεσαρκωμένου Θείου Λόγου τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, δηλονότι τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἡ μαρτυρία αὐτή τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν ἐπεσφραγίσθη διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτῶν αἵματος, δεδομένου ὅτι ἐφονεύθησαν ὑπό μισησάντων αὐτούς ἐξ αἰτίας τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ.

 Θύματα τοῦ μίσους κατά τοῦ ὀνόματος «τοῦ ὑπέρ ὀνόματος δηλονότι τοῦ Χριστοῦ», (Φιλιπ. 2,9) ὑπῆρξαν οἱ μάρτυρες τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ κατά τούς ἰδίους λόγους: «καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου»,  (Ματθ. 10, 22).

Τοιοῦτον θῦμα μίσους τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξεν ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἐπωνύμου Αὐτοῦ Ναοῦ ἐν τῇ ἱστορικῇ πόλει ὑμῶν Λύδδῃ. Τά ἐγκαίνια βεβαίως τοῦ μεγαλοπρεποῦς τούτου Ναοῦ ἐτελέσθησαν διά τῆς μετακομιδῆς καί καταθέσεως ἐν τῷ σῳζομένῳ μέχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, ἐντός τοῦ Ναοῦ, κενοταφίῳ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Ὁ ἔνδοξος Γεώργιος, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, ἀγωγῆς θείας καί φύσεως τυχών ἀγαθῆς, καί ρίζης εὐκλεοῦς, τῶν γεννητόρων ἄνωθεν εὐγενείᾳ καί εὐσεβείᾳ κεκοσμημένων, πρός πολέμους γέγονεν ἐπιτηδειότατος καί λαμπρότατος. Ὅθεν καί παρά Διοκλητιανοῦ τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος καί διώκτου τῶν Χριστιανῶν διοικητής στρατιωτικοῦ τάγματος (τριβοῦνος), εἷτα καί κόμης διά τό ἀήτητον τῆς ἀνδρείας  γνωρίζεται, λανθάνων τό μέχρι τοῦδε, ὅτι Χριστιανός ἦν.

 Παρουσιασθείς ἐνώπιον τοῦ Διοκλητιανοῦ ὁ Γεώργιος καί ἰδών τήν κατά τῶν Χριστιανῶν μανίαν, λαμπρῶς τόν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν ἀνακηρύξας παρρησιάζεται τό μυστήριον τῆς θείας εὐσεβείας. Τούτου ἕνεκεν ὑφίσταται τόν θάνατον τοῦ μαρτυρίου, γενόμενος οὕτω συμμάρτυς τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

 Τό ὑπέρ τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μαρτύριον τοῦ Γεωργίου ὡς καί τό κήρυγμα αὐτοῦ διατυπώνει ἐναργέστατα ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω, στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ὤμων ἀράμενος τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας. Ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα, τοῖς ἐν πάσῃ τῆ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός, δίκαιος ἀνεδείχθης».

 Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό μαρτύριον τοῦ Γεωργίου συνέβαλε ἀποφασιστικῶς εἰς τήν ἐκ τῆς διαβολικῆς πλάνης τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων  ἀπαλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων καί τῆς γνώσεως  αὐτῶν τῆς θρησκείας τῆς ἀληθείας, τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.

 Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἀναφερόμενος εἰς τά εὐεργετικά ἀποτελέσματα τῶν θλίψεων ἐπικαλεῖται τήν πολιτείαν -τρόπον ζωῆς- τῶν μαρτύρων λέγων: «τοιγαροῦν καί ἡμεῖς τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν, ὅς ἀντί τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν”, (Ἑβρ. 12,1-2).

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦσαν ἄνθρωποι «ὁμοιοπαθεῖς ἡμῖν», ( Πράξ. 14,15), ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Ἅγιος Γεώργιος. Δέν ἦσαν μυθικοί ἥρωες οὔτε ὑπεράνθρωποι.  Οὗτοι ἦσαν φορεῖς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ.

 Ὁ ἐσταυρωμένος καί ἀναστάς Χριστός ἦτο τό σημεῖον ἀναφορᾶς τῶν. Διά τοῦτο ὁ θεῖος Παῦλος μᾶς προτρέπει λέγων: «δι’ ὑπομονῆς τρέχομεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν», (Ἑβρ. 12,1-2). Μέ ἄλλα λόγια, ἄς τρέχωμεν μέ ὑπομονήν τόν ἀγῶνα πού προβάλλει ἐμπρός μας. Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μήν στρέφωμεν τά βλέμματά μας καί τήν προσοχήν μας, παρά μόνον εἰς τόν Ἰησοῦν, πού εἶναι ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεως καί μᾶς τελειοποιεῖ εἰς αὐτήν.

 Ἡ βαθυτέρα σημασία καί ἀξία τοῦ μάρτυρος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ αἵματος  ἐπιτυγχάνει τήν τελείωσιν τῆς πίστεως αὐτοῦ, καθώς καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐτελείωσε τό ἀπολυτρωτικόν Αὐτοῦ ἔργον διά τοῦ μαρτυρίου Αὐτοῦ, τουτέστι τοῦ σταυρικοῦ θανάτου. «Τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν», λέγει ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς, «οὐχ ὅτι τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο».

 Ἰδού λοιπόν διατί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ ὑπερβαλλόντως τούς μάρτυρας τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ. Καί ἰδού διατί ὁ Ἅγιος Γεώργιος κατέχει ἐξέχουσαν θέσιν ἐν μέσῳ τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἄλλη νεφέλη ἡ τιμή τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀναψύχει πάντας τούς τιμῶντας αὐτήν ἀπό τόν καύσωνα τῶν ἀναγκῶν καί θλίψεων αὐτῶν.

 Παρακαλέσωμεν τόν Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον καί μετά τοῦ μελῳδοῦ αὐτοῦ εἴπωμεν. «Ἐν θαλάσσῃ με πλέοντα, ἐν ὁδῷ με βαδίζοντα, ἐν νυκτί καθεύδοντα, περιφρούρησον, ἐπαγρυπνοῦντα διάσωσον, παμμάκαρ Γεώργιε καί ὁδήγησον ποιεῖν τοῦ Κυρίου τό θέλημα, ὅπως εὕροιμι ἐν ἡμέρᾳ τῆς δίκης τῶν ἐν βίῳ πεπραγμένων μοι τήν λύσιν, ὁ καταφεύγων τῇ σκέπῃ σου.

Ἀμήν.

Ἁραβιστί ὁ λόγος τοῦτο εὑρίσκεται εἰς τόν ἀκόλουθον ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/11/16/1611/ .

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ Ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Σωφρόνιος ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν εἰς τό ἡγουμενεῖον, τήν μεσημβρίαν δέ ἡ Κοινότης τῆς Λύδδης παρέθεσεν εἰς τόν Μακαριώτατον, τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί ἄλλους εὐφρόσυνον τράπεζαν.

Εἰς ταύτην ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν τούς συνδαιτημόνας λέγων τά κάτωθι: «Ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι μεγάλη. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι γνωστός εἰς ὅλον τόν κόσμον. Πολλαί πόλεις εἰς τόν κόσμον ἔχουν αὐτόν προστάτην. Πολλοί φέρουν τό ὄνομά του, διότι ὁ Ἅγιος ἐγνώρισε τόν Χριστόν καί τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν οὗτος ἔζησεν εἰς τήν Βυζαντινήν-Ρωμαϊκήν αὐτοκρατορίαν. Οὗτος ἐζήτησε τήν ἐλευθερίαν  τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῆς καταπιέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, καί ἰδιαιτέρως ἡ πόλις τῆς Λύδδης, καυχῶνται διότι ὁ Ἅγιος ἦτο Παλαιστίνιος ἐκ καταγωγῆς τῆς μητρός αὐτοῦ. Ὁ τάφος καί ἡ Ἐκκλησία αὐτοῦ εἰς Λύδδαν εἶναι τό πλέον δυνατόν, ἰσχυρόν χριστιανικόν μαρτύριον. Εἶναι τεκμήριον καί παράδειγμα θρησκευτικῆς συμβιώσεως. Ὁπουδήποτε εὑρεθῶ εἰς συνέδρια, ἀναφέρομαι εἰς τήν συμβίωσιν Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων εἰς Λύδδαν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν αὐτῆς, τό ἥμισυ τῆς ὁποίας εἶναι τέμενος. Τό Πατριαρχεῖον, ὡς Ἐκκλησία “Rum-Orthodox”, εἶναι ἐγγύησις δι’ ὅλους τους Χριστιανούς τῆς Ἁγίας Γῆς.

Εὐχαριστῶ ὅλους τούς συμμετέχοντας εἰς τήν ἑορτήν ταύτην, τόν Πρέσβυν τῆς Σερβίας, τόν ἐκπρόσωπον τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος, τόν ἡγούμενον π. Σωφρόνιον, τόν Πρόεδρον καί τά μέλη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, τούς προσκόπους καί ὅλους. Παρακαλοῦμεν τόν Ἅγιον νά πρεσβεύῃ εἰς τόν Θεόν δι’ εἰρήνην εἰς τήν περιοχήν ἡμῶν καί διά βοήθειαν τῶν δεινοπαθούντων εἰς τήν Συρίαν».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν νύκτα τῆς Πέμπτης πρός Παρασκευήν, 28^ης πρός 29^ην Ὀκτωβρίου/ 11^ης πρός 12^ην Νοεμβρίου 2012, ἐχειροτονήθη εἰς θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον ὁ μοναχός Ὀνούφριος εἰς Ἱεροδιάκονον παρά τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Πρό τῆς χειροτονίας ὁ Σεβασμιώτατος ἐπῄνεσε τόν ὑποψήφιον πρός χειροτονίαν διά τήν ἀφωσίωσιν αὐτοῦ πρῶτον εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Σαρανταρίου ὄρους καί ἔπειτα εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου καί εἶπεν αὐτῷ λόγους πατρικούς ὠφελίμους διά τήν διακονίαν αὐτοῦ καί ηὐχήθη αὐτῷ, ὅπως κατά τήν ὥραν τῆς χειροτονίας αὐτοῦ συνοδεύσουν αὐτόν αἱ εὐχαί τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ συλλειτουργοῦντος Γέροντος αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου.

Ἐπί τούτοις, τῶν διακόνων ἐκφωνησάντων τό «Κέλευσον, Κελεύσατε» καί τῶν ἱερέων ψαλάντων τά «Ἠσαΐα χόρευε, Ἅγιοι μάρτυρες καί Δόξα Σοι, Χριστέ ὁ Θεός», ὁ Σεβασμιώτατος ἐπέθεσε τάς χεῖρας αὐτοῦ ἐπί τήν κεφαλήν τοῦ χειροτονουμένου καί ἐπεκαλέσθη ἐπ’ αὐτόν τήν θείαν Χάριν, τήν πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσαν  καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσανμεθ’ ὅ ἐνδύων αὐτόν τήν διακονικήν αὐτοῦ στολήν, ἀνεφώνησε τόν «Ἄξιος, ἄξιος, ἄξιος».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder