1

Η ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΓΕΣΘΗΜΑΝΗΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Τετάρτην,  15ην/28ην Νοεμβρίου 2012, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Περεγιεσλάβ, Χμελνίτσκυ καί Βισνέβσκυ κ. Ἀλέξανδρος, συνοδευόμενος ὑπό συνεργατῶν αὐτοῦ εἰς Οὐκρανίαν καί ὑπό μελῶν τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς (Missia) εἰς Ἱεροσόλυμα, ἔφερεν εἰς τό Πατριαρχεῖον τήν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Γεσθημανῆς.

Ἡ εἰκόνα αὔτη ἐναποκειμένη  εἰς τό Μετόχιον τῆς Γεσθημανῆς, ἔναντι τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τιμωμένη κατ’ ἔτος κατά τάς ἑορτάς τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἐστάλη προσφάτως, κατόπιν αἰτήσεως τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, εἰς Οὐκρανίαν διά προσκύνησιν ὑπό τῶν Οὐκρανῶν πιστῶν εἰς διαφόρους πόλεις καί κώμας ἐπί ἕν δίμηνον καί πλέον τῇ συνοδείᾳ, ἀρχικῶς, τοῦ ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, ἡγουμένου τοῦ προσκυνήματος τῶν Ποιμένων εἰς τό Μπετσαχούρ-Χωρίον τῶν Ποιμένων.

Τήν ὡς ἄνω σεπτήν εἰκόνα ἐπέστρεψε σήμερον εἰς τό Πατριαρχεῖον Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Περεγιεσλάβ, Χμελνίτσκυ καί Βισνέβσκυ κ. Ἀλέξανδρος, εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον ἐπί τῇ τοιαύτῃ ἀνταποκρίσει τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας.

Ἐπί τῇ συνεργασίᾳ αὐτοῦ διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε εἰς τόν Σεβασμιώτατον τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Παναγίου Τάφου.

Συγκεκινημένος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλέξανδρος, ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί ὑπεσχέθη Αὐτῷ ὅτι δι’ ὅλης τῆς δυνάμεως αὐτοῦ θά ἐνεργήσῃ διά τήν προκοπήν καί αὔξησιν, εἰρήνην καί ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/YqORJgiOvzU

ngg_shortcode_0_placeholder




Η 7η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ.

Τήν Πέμπτην, 9ην /22αν  Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ 7η ἐπέτειος τῆς ἐνθρονίσεως τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τόν ἔνδοξον καί μαρτυρικόν Θρόνον τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἐπί τῇ χαρμοσύνῳ ταύτῃ ἐπετείῳ ἀνεπέμφθη Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 10.30 π.μ. ὥραν. Εἰς ταύτην συμμετέσχον οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Θρόνου Ἱεροσολύμων, οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιμανδρῖται καί Ἱερομόναχοι, μοναχοί καί ὁ ἔγγαμος Ἀραβόφωνος κλῆρος καί λαός πολύς Κυρίου παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου, τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Ἠρακλέους Ἀστεριάδου καί τοῦ Ἀντιπροσώπου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντωνίου Σαμούτη.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς Δοξολογίας, οἱ μετέχοντες εἰς αὐτήν ἀνῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον. Ἐνταῦθα κατά τήν τάξιν προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διά τῆς προσφωνήσεως αὐτοῦ, ἐχούσης ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Λίαν σημαντικόν καί χαροποιόν γεγονός ἑορτάζει καί πανηγυρίζει σήμερον Σιών ἡ ἁγία, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, «ἡ δεχθεῖσα πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς ἀναστάσεως» καί ἡ ἐξ ἀρχῆς πιστῶς διακονοῦσα ταύτην γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης τῶν Σπουδαίων. Ἑορτάζει καί πανηγυρίζει τό γεγονός τῆς  Ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας  σεπτῆς Μακαριότητος εἰς τόν μαρτυρικόν καί  ἔνδοξον Θρόνον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου μετά τήν ψήφοις ὁμοφώνοις τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου κανονικήν ἐκλογήν Αὐτῆς.  Διά τοῦ γεγονότος τούτου Πατριαρχεῖον καί Ἀδελφότης ἐξῆλθον νικηταί εἰς τόν ἀγῶνα αὐτῶν ὑπέρ δικαιοσύνης καί ἐντιμότητος, διαφανείας καί χρηστῆς ἀδιαφθόρου διοικήσεως.

 Ἐπί τῷ γεγονότι τούτῳ, ὡς ἑδραιώσαντι  καί στερεώσαντι τήν διασαλευθεῖσαν ἐκκλησιαστικήν τάξιν καί ἑνότητα, εὐχαριστήριος Δοξολογία ἀνεπέμφθη σήμερον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Εἰς ταύτην μετέσχεν ἡ σεβασμία τῶν ἱεραρχῶν χορεία τοῦ Ἱεροσολυμιτικοῦ Θρόνου, αἱ τάξεις  τῶν εὐλαβῶν Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων, ἱερέων, διακόνων καί μοναχῶν καί ἀθρόος πιστός τοῦ Κυρίου λαός ἐκ τοῦ κέντρου ἀλλά καί ἐκ τῶν ἄκρων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικρατείας τοῦ Πατριαρχείου.

 Τήν ἐπ΄ ἐκκλησίαις ἐν Χριστῷ ὁμολογίαν καί ὁμόνοιαν ἡμῶν διαδηλοῦμεν καί εἰς τἡν ἱστορικήν ταύτην αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τοῦτο τό «ἱερόν ἡμῶν ὀσπίτιον», ὡς ὀνομάζει τοῦτο ὁ μέγας προκάτοχος Ὑμῶν ἀοίδιμος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Δοσίθεος.

Ἐνταῦθα, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, κατά τήν τάξιν, ὡς ἀδελφοί ἐν Χριστῷ καί ὡς τέκνα πρός Πατέρα, προσάπτομεν Ὑμῖν ὅσα ἀνήκουν Ὑμῖν « ἀληθῆ, δίκαια, εὔφημα καί προσφιλῆ» (Φιλιπ. 4, 8), ἐκ τῶν πραγμάτων ἐλεγχόμενα.

 Μεταξύ τούτων μνημονευθήτω ἡ καλλιέργεια ἀγαστῶν σχέσεων μετά τῆς φίλης χώρας τῆς Ἰορδανίας. Εἰς τό πλαίσιον τῶν σχέσεων τούτων ἐπραγματοποιήθη ἡ κατά παρελθόντα μῆνα  Ἀπρίλιον  ἐπίσκεψις τοῦ ὑψηλοτάτου Ἰορδανοῦ πρίγκιπος κ. Γάζη εἰς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον καί τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ὡς ἐπίσης καί ἡ  ἵδρυσις καί λειτουργία  Γραφείου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας διά θέματα ἀφορῶντα τό Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

 Τῇ πρωτοβουλίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου συναινούσης καί τῆς Ἀδελφότητος  ἐπικροτούσης, στεναί ὡσαύτως ἐκαλλιεργήθησαν σχέσεις μετά τῆς ἀδελφῆς αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Αἱ σχέσεις αὗται εἶχον πρωτίστως ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κύπρον ἀλλά καί τήν ὑπό τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας φιλοξενίαν τῶν συναντήσεων τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τῶν συναντήσεων τῶν Προκαθημένων  τῶν Ὀρθοδόξων Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τήν φιλοξενίαν σημαντικοῦ ἀριθμοῦ μελῶν τῆς νεολαίας τῶν ἐν λόγῳ Ἐκκλησιῶν  εἰς θερινάς κατασκηνώσεις τῆς  Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου.  

 Εἰς τάς ἐν Κύπρῳ συναντήσεις ταύτας τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων ἐξεκολάφθη καί ἡ ἰδέα τῆς μεταβάσεως  αὐτῶν εἰς  τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν. Ἡ ἰδέα αὐτή εὗρε τήν πραγματοποίησιν αὐτῆς προσφάτως κατά μῆνα Σεπτέμβριον, ὅτε  ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης μετά τῶν Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, τῇ συμπαραστάσει  τῆς Ἀντιπροέδρου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου κ. Κράτσα-Τσαγκαροπούλου καί τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Μονίμου  Ἀντιπροσώπου τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν Πρέσβεως κ. Ἀνδρέου Παπασταύρου, εἶχεν ἐπαφάς εἰς Βρυξέλλας  μετά τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Προέδρου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου κ. Martinez, μετά τοῦ Προέδρου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου κ. Rompuy, τοῦ Προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκὴς Ἑνώσεως κ. Barroso καί μετ’ ἄλλων σημαινόντων παραγόντων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως διά συνηγορίαν ὑπέρ τῆς ἐνισχύσεως τῆς θέσεως τῶν χριστιανῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, ἰδίᾳ τῶν χειμαζομένων προσφύγων τῆς Συρίας.

 Τούς τελευταίους τούτους ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης δίς ἐπεσκέφθη εἰς τόν ἐν Za’atari τῆς Ἰορδανίας προσφυγικόν καταυλισμόν αὐτῶν καί διά τήν ἀνακούφισιν αὐτῶν ἐζήτησε τήν διενέργειαν ἐράνου παρά τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας καί ἔλαβε σημαντικήν ἀνθρωπιστικήν βοήθειαν, διανεμηθεῖσαν ἤδη αὐτοῖς ὑπό τοῦ ἐν Ἀμμάν Γραφείου τοῦ Πατριαρχείου ἐν συνεργασίᾳ μετά τῆς Ἰορδανικῆς Φιλανθρωπικῆς Χασιμιτικῆς Ὀργανώσεως καί τῶν μή Κυβερνητικῶν Ὀργανώσεων τῆς UNRWA καί τῆς UNICEF.

 Πρός τό Ἀραβόφωνον Όρθόδοξον ἡμῶν ποίμνιον ἐξηκολούθησεν ἐπιδεικνυομένη ζωηρή ποιμαντική μέριμνα καί φροντίς, ἐκδηλουμένη εἰς χρηματικήν ἐνίσχυσιν διά συντήρησιν  καί ἀνακαίνισιν ἱερῶν ναῶν καί ἐνοριακῶν αἰθουσῶν αὐτοῦ. Ὡς  τοιαῦτα ἔργα μνημονευθήτωσαν τό  παρά τόν ἱερόν ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἐν Ραμάλλᾳ πνευματικόν κέντρον, τό παρά τήν Βασιλικήν  τῆς Βηθλεέμ τελειούμενον πνευματικόν κέντρον, ἱδρυθέν εἰς ἀγορασθεῖσαν καί ἀνακαινισθεῖσαν οἰκίαν, τό εἰς τήν Ναζαρέτ εἰς τό κτῆμα τοῦ Πατριαρχείου Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν ἀνακαινισθέν παρεκκλήσιον τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί τό ἐν αὐτῷ ἱδρυόμενον σχολεῖον διά τήν Κοινότητα, ἡ ἐξ ὁλοκλήρου ἀνακαίνισις τοῦ μοναστηριακοῦ ναοῦ τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἡ συντήρησις τῆς Μονῆς Ἀβραάμ καί ἡ πρόσφατος ἐπιτυχής ἐπίλυσις τοῦ προβλήματος τῆς ὑδρεύσεως αὐτῆς καί τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

 Ταῦτα πάντα εἶναι ἔργα τῆς ἀγάπης, ἐπιμελείας καί ἀφοσιώσεως τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί τῆς γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος πρός τόν Πανάγιον Τάφον καί τά λοιπά πανάγια προσκυνήματα καί τό Ἱερόν ἡμῶν Κοινόν. Ταῦτα καθηκόντως ἀναφέρω, Μακαριώτατε, διά τήν ἐν Χριστῷ μόνον καύχησιν, ἐνίσχυσιν καί ἐνθάρρυνσιν, ἵνα πάντες ἐν ἑνί πνεύματι τιμῶντες ἀλλήλους, «τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι»(Ρωμ. 12,10),  ἀγωνιζόμενοι ἕκαστος δι΄ἀρετήν καί ἀλήθειαν καί συνειδητοποιοῦντες τήν ἐπί τῶν ὤμων ἡμῶν τεθειμένην βαρεῖαν χριστιανικήν καί ἁγιοταφιτικήν κληρονομίαν καί παρακαταθήκην τῆς διαφυλάξεως τῶν δικαίων τοῦ γένους ἡμῶν  εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, συνεχίζωμεν νά δημιουργῶμεν, ἵνα παραδώσωμεν ταύτην εἰς τούς νεωτέρους ἐπηυξημένην καί ἐμπλουτισμένην.

 Ὑψῶν τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας  καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἀδελφότητος, εὔχομαι Ὑμῖν, Μακαριώτατε, ἔτη ὅσα πλεῖστα ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει, εἰρήνῃ καί εὐσταθείᾳ, ἐν ἐνισχύσει, δυνάμει καί προστασίᾳ Κυρίου, ἵνα ἐπί τῶν ἡμερῶν Ὑμῶν βλέπωμεν τό Πατριαρχεῖον ἐκπληροῦν εἰς τό ἔπακρον τήν ἀποστολήν αὐτοῦ εἰς τήν Ἁγίαν  Γῆν, ἐρχόμενον ἀπό δόξης εἰς δόξαν πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».     

Ὠσαύτως προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί Πατέρες. Κυρίες και Κύριοι.

 Ευτυχής συγκυρία μας επιτρέπει, εκπροσωπώντας την Ελληνική Πολιτεία, να είμαστε για ακόμη μια χρονιά παρόντες στην επέτειο της Ενθρονίσεώς Σας, γεγονός που αποτελεί μία ξεχωριστή τιμή.

 Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα γιορτής για την Αγιοταφιτική Αδελφότητα, για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, για την Ορθοδοξία, για την πατρίδα. Η παρουσία Σας στο Θρόνο αποτελεί εγγύηση για τη διαφύλαξη και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων της Χριστιανοσύνης, για την προάσπιση της Ορθοδοξίας, για τη διατήρηση της ηρεμίας στο Πατριαρχείο μετά τη μεγάλη δοκιμασία που πέρασε στα γνωστά γεγονότα, τα οποία και αποτελούν οριστικό παρελθόν.

 Το έργο και η αφοσίωση Σας στα ιερά Σας καθήκοντα αναγνωρίζονται όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά και διεθνώς με τη συνεχή παρουσία Υμών του ιδίου σε επισκέψεις, σε Εκκλησίες ανά τον κόσμο ή Αντιπροσώπων Σας σε όλα τα διεθνή εκκλησιαστικά fora.

 Στις δύσκολες συνθήκες που διέρχεται η ανθρωπότητα και ειδικότερα στις πρόσφατες επώδυνες καταστάσεις στη δική μας περιοχή, η ύπαρξη του Πατριαρχείου υπό την εμπνευσμένη ηγεσία Σας αποτελεί παράγοντα σταθερότητας, ελπίδα για ένα μέλλον ειρήνης, για την οποία πολλοί κόπτονται αλλά λίγοι πραγματικά επιδιώκουν.

 Με την ευκαιρία αυτή, επιτρέψατε μου Μακαριώτατε, να ενώσω και τη δική μας φωνή – έκκληση μαζί με όλο το χριστιανικό κόσμο για επικράτηση της λογικής και της ειρήνης στην περιοχή μας, προς όφελος των ανυπεράσπιστων αθώων πολιτών, οι οποίοι είναι και τα τραγικά θύματα του πολέμου.

 Μακαριώτατε,

 Η Ελληνική Πολιτεία Σας περιβάλλει με σεβασμό, με αγάπη και αφοσίωση. Είμαστε και θα είμαστε αρωγοί στην τιτάνια προσπάθειά Σας για τη διατήρηση και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών προσκυ νη μάτων της Ορθοδοξίας. Η πρόσφατη επίσκεψη του Διευθυντή Εκκλησιαστικών Υποθέσεων του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών καθώς και οι συναντήσεις Σας με Έλληνες Αξιωματούχους που επισκέπτονται τα Ιεροσόλυμα, αποτελούν μία ακόμη απόδειξη της αφοσίωσης μας στο πρόσωπο Σας και στον ιερό θεσμό.

 Η Ελλάδα Σας παρέχει πλήρη ηθική υποστήριξη και σε πείσμα των καιρών και από το υστέρημα του λαού μας, αλλά με πραγματική ικανοποίηση Σας ανακοινώνω ότι εντός των προσεχών ημερών θα δυνηθούμε να προσφέρουμε μία ταπεινή οικονομική συμβολή, ως αναγνώριση στο έργο Σας και στο έργο των Πατέρων.

Ταπεινοί προσκυνητές, οι εργαζόμενοι στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα ενώνουμε τις προσευχές μας για να Σας δίνει ο Παντοδύναμος υγεία και δύναμη να συνεχίσετε το έργο Σας για το καλό της Αδελφότητας, για το καλό του Πατριαρχείου, για το καλό της Πατρίδας, για το καλό της Ορθοδοξίας.

Μετά τήν προσφώνησιν τοῦ κ. Γενικοῦ, ὁ Μακαριώτατος  ἐτίμησε μέ τό παράσημον τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου τόν παρόντα εἰς τήν τελετήν τῆς Δοξολογίας Ἐξοχώτατον Πρέσβυν τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Ἡρακλῆν Ἀστεριάδην διά τήν ἀφωσιωμένην ὑπηρεσίαν αὐτοῦ πρός τήν πατρίδα καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων κατά τήν διάρκειαν τῆς τετραετοῦς θητείας αὐτοῦ ὡς Πρέσβεως.

Συγκεκινημένος ὁ κ. Πρέσβυς ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί εἶπεν ὅτι θά φέρῃ τό παράσημον τοῦτο μετά τιμῆς καί καυχήσεως καί θά ὑπερασπίζηται, ὅπου καί ἄν ὑπηρετῇ τά προνόμια καί δικαιώματα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, τόν κ. Γενικόν Πρόξενον καί ὅλους τούς μετά τούτους προσφωνήσαντας ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως Αὐτοῦ, ἐχούσης ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/11/22/7187/

Μετά τάς προσφωνήσεις, προσελθόντες πάντες οἱ συμμετέχοντες  εἰς τήν τελετήν τῆς Δοξολογίας προσῆλθον πρός τόν Μακαριώτατον, ἔλαβον τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ καί ηὐχήθησαν Αὐτῷ ἔτη πολλά, ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει καί εὐσταθείᾳ .

Τήν ἐκδήλωσιν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἠκολούθησεν ἑόρτιος τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/bDRLmnOF-6c

ngg_shortcode_1_placeholder




Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Τετάρτην, 8ην/21ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί πασῶν τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων εἰς τήν  πόλιν τῆς Ἰόππης καί τῆς Ἱερουσαλήμ,

Διά τήν ἑορτήν εἰς τήν Ἰόππην μετέβη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἰς τήν ἐν αὐτῇ παραθαλασσίαν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ. Ταύτην ἔχει ἀνακαινίσει ὁ ἡγούμενος αὐτῆς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός.

Εἰς ταύτην τήν Μονήν, κειμένην εἰς τήν θέσιν, ἔνθα ὁ ἀπόστολος Πέτρος εἶδε τήν εἰς τόν οὐρανόν ὀθόνην μετά ζῴων καθαρῶν καί ἀκαθάρτων καί ἤκουσε φωνήν προτρέπουσαν αὐτόν νά θύσῃ καί νά φάγῃ (Πράξ. 10,14)  ἐτέλεσεν ὁ Μακαριώτατος τήν θείαν Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ ,τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Ἱεροδιακόνων, Ἀραβοφώνων καί Ρωσοφώνων ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου καί ἱεροδιακόνων, ψαλλόντων τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς Ἰόππης ἀραβιστί καί συμμετεχόντων τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς πόλεως τῆς Ἰόππης καί τῶν περιχώρων αὐτῆς, παρουσίᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, τοῦ Στρατιωτικου Ἀκολούθου αὐτῆς κ. Παναγιώτου καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Ἔθου τῶν κτισμάτων σου ἀρχήν, οὐσίαν τήν ἀσώματον, Ποιητά τῶν Ἀγγέλων, τόν ἄχραντόν Σου θρόνον, κυκλοῦσαν κραυγάζειν σοι· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, Θεέ Παντοκράτορ», ἀναφωνεῖ μελῳδικῶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησία συνήγαγε σήμερον πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ναῷ τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων, ἵνα ἑορτίως τελέσωμεν τήν λαμπράν μνήμην τῆς Συνάξεως τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων ταγμάτων.

 Τά οὐράνια δέ ταῦτα τάγματα εἶναι κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «πνεύματα λειτουργικά εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», (Ἑβρ. 1,14), (ὅλοι οἱ ἄγγελοι εἶναι πνεύματα ὑπηρετικά, τά ὁποῖα δέν ἐνεργοῦν ἀπό ἰδικήν τῶν πρωτοβουλίαν ἀλλ’ ἀποστέλλονται ἀπό τόν Θεόν εἰς ὑπηρεσίαν δι’ ἐκείνους, πού μέλλουν νά κληρονομήσουν τήν αἰώνιον ζωήν. Ἐπίσης, ὡς λέγει ὁ Παῦλος, ὁ δημιουργός τῶν ἀγγέλων εἶναι ὁ Κύριος, «ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τά πάντα ἐν τοῖς οὐρανοῖς καί ἐπί τῆς γῆς, τά ὁρατά καί τά ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαί εἴτε ἐξουσίαι, τά πάντα δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται», ( Κολ. 1,16). Κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν: «Αὐτός, δηλονότι ὁ Θεός, τῶν ἀγγέλων ἐστί ποιητής καί δημιουργός ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι  παραγαγών αὐτούς κατ’ οἰκείαν εἰκόνα κτίσας αὐτούς φύσιν ἀσώματον, οἱόν τι πνεῦμα ἤ πῦρ ἄϋλον, ὡς φησιν ὁ θεῖος Δαυΐδ: Ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καί τούς λειτουργούς αὐτοῦ πυρός φλόγα», ( Ψαλμ. 103,4).

Ἔργον τῶν ἀγγέλων εἶναι πρωτίστως νά δοξολογοῦν τόν Θεόν ὡς λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ἀγγέλοις ἔργον δοξολογεῖν Θεόν. Πάσῃ τῇ στρατιᾷ τῶν ἐπουρανίων ἕν τοῦτο ἔργον δόξαν ἀναπέμπειν τῷ κτίσαντι», (εἰς τόν ΚΗ’  Ψαλμόν). Ἰδού τί λέγει μελῳδικῶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Τά τάγματα τῶν ἀσωμάτων, Κύριε, τῷ θρόνῳ παριστάμενα τῷ τῆς δόξης σου, φωναῖς ἀγγελικαῖς ταῖς ἀκαταπαύστοις σέ γεραίρουσι. Σύ γάρ ἰσχύς τούτων ὑπάρχεις, Χριστέ καί ὕμνησις».

 Εἰς τήν Σύναξιν τῶν ἐννέα ἀσωμάτων καί οὐρανίων ταγμάτων διακρίνεται ὁ Ταξίαρχος αὐτῶν Μιχαήλ, ὁ ὁποῖος, πολλάς αὐτοῦ τάς χάριτας καί εὐεργεσίας τῷ ἀνθρωπίνῳ γένει παρέδειξὲ τε καί παραδείκνυσιν, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ. Οὗτος ὁ παναοίδιμος Μιχαήλ τήν πρός τόν Δεσπότην Θεόν εὐγνωμοσύνην ὡς πιστός οἰκέτης διαφυλάττων καί περί τό γένος ἡμῶν πολλήν τήν κηδεμονίαν ἐπιδεικνύμενος, τῶν νοερῶν καί ἀρχαγγελικῶν τάξεων πρωτεύειν ἐτάχθη παρά τοῦ Παντοκράτορος. Ἰδών γάρ ὁ Μιχαήλ τόν ἀποστάτην, δηλονότι τόν Διάβολον πεσόντα συνήγαγε τούς τῶν Ἀγγέλων χορούς καί εἰπών, Πρόσχωμεν, ὕμνησε μετά φωνῆς τόν τῶν ὅλων Κύριον, ὡσανεί λέγων· ὅτι πρόσχωμεν ἡμεῖς οἱ κτιστοί γεγονότες, τί πεπόνθασιν οἱ μεθ’ ἡμῶν μέχρι τοῦ νῦν φῶς ὑπάρχοντες καί νῦν γενόμενοι σκότος. Ἡ τοιαύτη οὖν συγκρότησις, ὠνομάσθη Σύναξις τῶν Ἀγγέλων, τουτέστι προσοχή καί ὁμόνοια καί ἕνωσις.

 Ἡ ὑπό τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας τιμή εἰς τούς ἁγίους ἀγγέλους τοῦ θείου φωτός ἀποτελεῖ πράξιν εὐγνωμοσύνης καί εὐχαριστίας πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν καί Πατέρα ἡμῶν, διότι ἕκαστος τῶν ἀνθρώπων ἔχει καί τόν φύλακα ἄγγελον αὐτοῦ, ὡς μαρτυρεῖ αὐτός οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός: «Ὀρᾶτε μή καταφρονήσητε ἑνός τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γάρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διά παντός βλέπουσι τό πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς», (Ματθ. 18,10).

 Ἑρμηνεύων τούς κυριακούς τούτους λόγους ὁ ἱερός Χρυσόστομος παρατηρεῖ: «ἐντεῦθεν φανερόν ὅτι ἀγγέλους ἔχουσιν οἱ δίκαιοι φύλακας. Φησί γάρ ὁ Δαβίδ, ὅτι παρεμβαλεῖ ἄγγελος Κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτῶν καί ρύσεται αὐτούς, ( Ψαλμ. 33,8). Ἡ ἐξαιρετική αὐτή ὑπηρεσία τῶν ἀγγέλων πρός τούς δικαίους ἀνθρώπους ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι οὗτοι (οἱ ἄγγελοι) τοσαύτην εἰς Θεόν ἔχοντες παρρησίαν ὡς διά παντός ἐν οὐρανοῖς ὁρᾶν τόν Θεόν», λέγει ὁ Ζιγαβηνός. «Καί ἔμπροσθεν αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἱστάμενοι», προσθέτει ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος.

 Σημειωτέον ἐνταῦθα ὅτι οἱ Ἅγιοι ἄγγελοι ὡς ἄϋλοι καί νοεραί ἀσώματοι δυνάμεις βλέπουν τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τάς ἀκτίστους  Αὐτοῦ ἐνεργείας καί οὐχί τήν ούσίαν Αὐτοῦ.

«Θεόν», λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «οὐδείς ἑώρακε πώποτε. ὁ μονογενής υἱός, ὁ ὤν εἰς τόν κόλπον τοῦ Πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο», (Ἰωάν. 1,18).

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου, ἐπικαλεῖται τήν ἐπιστασίαν τῶν Ἀγγέλων λέγουσα: «Ἄγγελον εἰρήνης, πιστόν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα». Ἡ παρά τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ αἴτησις αὕτη δέν ἔχει συμβατικόν, τυχαῖον χαρακτῆρα, ἀλλά πραγματικόν, καί ἀφορᾷ τόσον εἰς τήν ψυχικήν ὅσον καί τήν σωματικήν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων- ἐννοεῖται τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας- εὐεξίαν. Ἡ ὁποία εὐεξία ἀπειλεῖται καί προσβάλλεται ἀπό τήν ἐνέργιεαν τοῦ «αὐτεξουσίῳ προαιρέσει καί θελήματι ἐκτραπέντος ἐκ του κατά φύσιν εἰς τό παρά φύσιν, ἐπαρθέντος ἀγγέλου, ἀγγέλου τοῦ σκότους, τουτέστιν τοῦ Διαβόλου καί τῶν δαιμόνων αὐτοῦ, ἀλλά καί τῶν συνεργούντων αὐτοῖς (τοῖς δαίμοσι) φθοροποιῶν ἀνθρώπων».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ἡ παραθεώρησις ἤ μᾶλλον ἡ ἀπαξίωσις τῆς θείας ὄντως καί εὐεργετικῆς ἐνεργείας τῶν τιμίων ἐπουρανίων, θείων, νοερῶν, ἀΰλων δυνάμεων πρός ἀντιμετώπισιν τῆς βλαβερᾶς ἐνεργείας τῶν διαβολικῶν καί δαιμονικῶν δυνάμεων τῶν ἐπί γῆς δρώντων εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον προκαλεῖ τά πάσης φύσεως ψυχολογικά καί ψυχοσωματικά συμπτώματα ὑγείας, τά ὁποῖα ἡ ἀνεπτυγμένη ὄντως ἐπιστημονική θεραπευτική ἐξέτασις ἀδυνατεῖ νά διαγνώσῃ ἤ καί παντελῶς κατανοήσῃ.

 Τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων τόν θεῖον χορόν, μέ προεξάρχοντα τόν Ἀρχάγγελον Μιχαήλ, ἱκετεύσωμεν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὅπου ἐπισκιάσῃ ἡ χάρις σοῦ Ἀρχάγγελε, ἐκεῖθεν τοῦ διαβόλου διώκεται ἡ δύναμις· οὐ φέρει γάρ τῷ φωτί σου προσμένειν ὁ πεσών ἑωσφόρος. Διό αἰτοῦμεν σε, τά πυρφόρα αὐτοῦ βέλη, τά καθ’ ἡμῶν κινούμενα ἀπόσβεσον, τῇ μεσιτείᾳ σου λυτρούμενος ἡμᾶς ἐκ τῶν σκανδάλων αὐτοῦ, ἀξιύμνητε Μιχαήλ Ἀχάγγελε», Ἀμήν.

καί ὡς ἕπεται ἀραβιστί: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/11/21/1618/

Μετά τοῦτο ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί ἀκολούθως τράπεζα  παρατεθεῖσα εἰς αὐτό ὑπό τοῦ ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Ἡ ἑορτή τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ ἑωρτάσθη εἰς τό ἱερόν αὐτῶν ναόν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί φιλοξενοῦντος τοῦ ἡγουμένου καί συλλειτουργοῦντος Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/mD3nIt14u_E

ngg_shortcode_2_placeholder




ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.

Τό Σάββατον, 4ην /17ην Νοεμβρίου 2012, ἐτελέσθη ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Μητροπολίτου Καισαρείας κυροῦ Βασιλείου.

Τῆς μέν θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ὁ Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος, τοῦ δέ μνημοσύνου προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, κατελθών ἐκ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος μετ’ Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων.   Πενθοῦσα τό κατά Χριστόν πένθος ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης δέεται πρός Κύριον, ὅπως ἀναπαύσῃ τήν ψυχήν τοῦ ἐκλιπόντος ἐκλεκτοῦ μέλους αὐτῆς Βασιλείου Μητροπολίτου μετά ὁσίων καί δικαίων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.




Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΙΣ ΛΥΔΔΑΝ.

Τήν Παρασκευήν, 3ην/ 15ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου  τοῦ τροπαιοφόρου εἰς τόν ἐπ’  ὀνόματι αὐτοῦ ἱερόν Ναόν, ἐν ᾧ καί ὁ τάφος αὐτοῦ, εἰς Λύδδαν. Ἡ Λύδδα, ἡ ἀρχαία πόλις μέ τό ὄνομα Διόσπολις, εἶναι καί ἡ πόλις τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τῶν Χριστιανικῶν χρόνων, ἡ ὁποία ἐδέχθη τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, μαρτυρήσαντος εἰς Ρώμην περί τό 305 μ.Χ. Τό τίμιον λείψανον αὐτοῦ μετέφερε κατ’ ἐπιθυμίαν αὐτοῦ, ἐκφρασθεῖσαν πρό τοῦ μαρτυρίου του, ὁ ὑπηρέτης αὐτοῦ εἰς Λύδδαν,  ἐξ ἧς ἡ καταγωγή τῆς μητρός αὐτοῦ.

Ἐπί τοῦ τάφου αὐτοῦ ἀνήγειρεν μεγαλοπρεπῆ ναόν ἡ Ἁγία Ἑλένη κατά τήν δεκαετίαν 326-336 μ.Χ.  Εἰς τήν ἑορτήν ταύτην τῆς 3ης Νοεμβρίου ἑορτάζεται ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου καί τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τούτου, ἐν ᾧ τήν 23ην Ἀπριλίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ.

Διά τήν ἑορτήν ταύτην μετέβη εἰς τήν πόλιν ταύτην  τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Φθάσας εἰς Λύδδαν,ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ καθηγουμένου τοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, τῶν ἱερέων τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Λύδδης, Ἰόππης καί Ρέμλης καί τῶν προσκόπων.

Ἐλθών, τῇ συνοδείᾳ τούτων εἰς τόν ἱερόν Ναόν, ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως  Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Λύδδης ἀραβιστί, παρουσίᾳ τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Ἰσραήλ καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Σερβίας εἰς τό Ἰσραήλ καί τῇ εὐλαβῇ συμμετοχῇ προσκυνητῶν ἐκ τῆς Λύδδης καί ἐξ ἄλλων πόλεων τοῦ Ἰσραήλ.

Εἰς τό Κοινωνικόν της Θείας Λειτουργίας, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἐληνιστί:

«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ: Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα μή σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς, ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ», (Ἰωάν. 16, 1-2).

 Σᾶς εἶπα αὐτά, λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς τούς μαθητάς του, διά νά μή σκανδαλισθῆτε καί ἐξ αἰτίας τοῦ μίσους πού ἐκδηλώνει ἐναντίον μου ὁ κόσμος κλονισθῆτε εἰς τήν πρός ἐμέ πίστιν σας. Θά σᾶς ἀφορίσουν ἀπό τάς συναγωγάς ὡς αἱρετικούς, ἀλλ’ ὡς νά μή ἦτο ἀρκετόν αὐτό, ἔρχεται ὥρα, κατά τήν ὁποίαν καθένας πού θά σᾶς φονεύῃ, θά νομίσῃ ὅτι ὄχι μόνον δέν ἐγκληματεῖ, ἀλλ’ ὅτι μέ τόν φόνον αὐτόν προσφέρει λατρείαν εἰς τόν Θεόν.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

 Οἱ μαθηταί καί ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ ἐγένοντο αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τοῦ σεσαρκωμένου Θείου Λόγου τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, δηλονότι τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἡ μαρτυρία αὐτή τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν ἐπεσφραγίσθη διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτῶν αἵματος, δεδομένου ὅτι ἐφονεύθησαν ὑπό μισησάντων αὐτούς ἐξ αἰτίας τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ.

 Θύματα τοῦ μίσους κατά τοῦ ὀνόματος «τοῦ ὑπέρ ὀνόματος δηλονότι τοῦ Χριστοῦ», (Φιλιπ. 2,9) ὑπῆρξαν οἱ μάρτυρες τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ κατά τούς ἰδίους λόγους: «καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου»,  (Ματθ. 10, 22).

Τοιοῦτον θῦμα μίσους τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξεν ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἐπωνύμου Αὐτοῦ Ναοῦ ἐν τῇ ἱστορικῇ πόλει ὑμῶν Λύδδῃ. Τά ἐγκαίνια βεβαίως τοῦ μεγαλοπρεποῦς τούτου Ναοῦ ἐτελέσθησαν διά τῆς μετακομιδῆς καί καταθέσεως ἐν τῷ σῳζομένῳ μέχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, ἐντός τοῦ Ναοῦ, κενοταφίῳ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Ὁ ἔνδοξος Γεώργιος, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, ἀγωγῆς θείας καί φύσεως τυχών ἀγαθῆς, καί ρίζης εὐκλεοῦς, τῶν γεννητόρων ἄνωθεν εὐγενείᾳ καί εὐσεβείᾳ κεκοσμημένων, πρός πολέμους γέγονεν ἐπιτηδειότατος καί λαμπρότατος. Ὅθεν καί παρά Διοκλητιανοῦ τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος καί διώκτου τῶν Χριστιανῶν διοικητής στρατιωτικοῦ τάγματος (τριβοῦνος), εἷτα καί κόμης διά τό ἀήτητον τῆς ἀνδρείας  γνωρίζεται, λανθάνων τό μέχρι τοῦδε, ὅτι Χριστιανός ἦν.

 Παρουσιασθείς ἐνώπιον τοῦ Διοκλητιανοῦ ὁ Γεώργιος καί ἰδών τήν κατά τῶν Χριστιανῶν μανίαν, λαμπρῶς τόν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν ἀνακηρύξας παρρησιάζεται τό μυστήριον τῆς θείας εὐσεβείας. Τούτου ἕνεκεν ὑφίσταται τόν θάνατον τοῦ μαρτυρίου, γενόμενος οὕτω συμμάρτυς τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

 Τό ὑπέρ τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μαρτύριον τοῦ Γεωργίου ὡς καί τό κήρυγμα αὐτοῦ διατυπώνει ἐναργέστατα ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω, στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ὤμων ἀράμενος τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας. Ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα, τοῖς ἐν πάσῃ τῆ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός, δίκαιος ἀνεδείχθης».

 Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό μαρτύριον τοῦ Γεωργίου συνέβαλε ἀποφασιστικῶς εἰς τήν ἐκ τῆς διαβολικῆς πλάνης τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων  ἀπαλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων καί τῆς γνώσεως  αὐτῶν τῆς θρησκείας τῆς ἀληθείας, τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.

 Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἀναφερόμενος εἰς τά εὐεργετικά ἀποτελέσματα τῶν θλίψεων ἐπικαλεῖται τήν πολιτείαν -τρόπον ζωῆς- τῶν μαρτύρων λέγων: «τοιγαροῦν καί ἡμεῖς τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν, ὅς ἀντί τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν”, (Ἑβρ. 12,1-2).

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦσαν ἄνθρωποι «ὁμοιοπαθεῖς ἡμῖν», ( Πράξ. 14,15), ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Ἅγιος Γεώργιος. Δέν ἦσαν μυθικοί ἥρωες οὔτε ὑπεράνθρωποι.  Οὗτοι ἦσαν φορεῖς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ.

 Ὁ ἐσταυρωμένος καί ἀναστάς Χριστός ἦτο τό σημεῖον ἀναφορᾶς τῶν. Διά τοῦτο ὁ θεῖος Παῦλος μᾶς προτρέπει λέγων: «δι’ ὑπομονῆς τρέχομεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν», (Ἑβρ. 12,1-2). Μέ ἄλλα λόγια, ἄς τρέχωμεν μέ ὑπομονήν τόν ἀγῶνα πού προβάλλει ἐμπρός μας. Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μήν στρέφωμεν τά βλέμματά μας καί τήν προσοχήν μας, παρά μόνον εἰς τόν Ἰησοῦν, πού εἶναι ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεως καί μᾶς τελειοποιεῖ εἰς αὐτήν.

 Ἡ βαθυτέρα σημασία καί ἀξία τοῦ μάρτυρος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ αἵματος  ἐπιτυγχάνει τήν τελείωσιν τῆς πίστεως αὐτοῦ, καθώς καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐτελείωσε τό ἀπολυτρωτικόν Αὐτοῦ ἔργον διά τοῦ μαρτυρίου Αὐτοῦ, τουτέστι τοῦ σταυρικοῦ θανάτου. «Τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν», λέγει ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς, «οὐχ ὅτι τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο».

 Ἰδού λοιπόν διατί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ ὑπερβαλλόντως τούς μάρτυρας τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ. Καί ἰδού διατί ὁ Ἅγιος Γεώργιος κατέχει ἐξέχουσαν θέσιν ἐν μέσῳ τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἄλλη νεφέλη ἡ τιμή τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀναψύχει πάντας τούς τιμῶντας αὐτήν ἀπό τόν καύσωνα τῶν ἀναγκῶν καί θλίψεων αὐτῶν.

 Παρακαλέσωμεν τόν Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον καί μετά τοῦ μελῳδοῦ αὐτοῦ εἴπωμεν. «Ἐν θαλάσσῃ με πλέοντα, ἐν ὁδῷ με βαδίζοντα, ἐν νυκτί καθεύδοντα, περιφρούρησον, ἐπαγρυπνοῦντα διάσωσον, παμμάκαρ Γεώργιε καί ὁδήγησον ποιεῖν τοῦ Κυρίου τό θέλημα, ὅπως εὕροιμι ἐν ἡμέρᾳ τῆς δίκης τῶν ἐν βίῳ πεπραγμένων μοι τήν λύσιν, ὁ καταφεύγων τῇ σκέπῃ σου.

Ἀμήν.

Ἁραβιστί ὁ λόγος τοῦτο εὑρίσκεται εἰς τόν ἀκόλουθον ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/11/16/1611/ .

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ Ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Σωφρόνιος ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν εἰς τό ἡγουμενεῖον, τήν μεσημβρίαν δέ ἡ Κοινότης τῆς Λύδδης παρέθεσεν εἰς τόν Μακαριώτατον, τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί ἄλλους εὐφρόσυνον τράπεζαν.

Εἰς ταύτην ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν τούς συνδαιτημόνας λέγων τά κάτωθι: «Ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι μεγάλη. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι γνωστός εἰς ὅλον τόν κόσμον. Πολλαί πόλεις εἰς τόν κόσμον ἔχουν αὐτόν προστάτην. Πολλοί φέρουν τό ὄνομά του, διότι ὁ Ἅγιος ἐγνώρισε τόν Χριστόν καί τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν οὗτος ἔζησεν εἰς τήν Βυζαντινήν-Ρωμαϊκήν αὐτοκρατορίαν. Οὗτος ἐζήτησε τήν ἐλευθερίαν  τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῆς καταπιέσεως τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, καί ἰδιαιτέρως ἡ πόλις τῆς Λύδδης, καυχῶνται διότι ὁ Ἅγιος ἦτο Παλαιστίνιος ἐκ καταγωγῆς τῆς μητρός αὐτοῦ. Ὁ τάφος καί ἡ Ἐκκλησία αὐτοῦ εἰς Λύδδαν εἶναι τό πλέον δυνατόν, ἰσχυρόν χριστιανικόν μαρτύριον. Εἶναι τεκμήριον καί παράδειγμα θρησκευτικῆς συμβιώσεως. Ὁπουδήποτε εὑρεθῶ εἰς συνέδρια, ἀναφέρομαι εἰς τήν συμβίωσιν Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων εἰς Λύδδαν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν αὐτῆς, τό ἥμισυ τῆς ὁποίας εἶναι τέμενος. Τό Πατριαρχεῖον, ὡς Ἐκκλησία “Rum-Orthodox”, εἶναι ἐγγύησις δι’ ὅλους τους Χριστιανούς τῆς Ἁγίας Γῆς.

Εὐχαριστῶ ὅλους τούς συμμετέχοντας εἰς τήν ἑορτήν ταύτην, τόν Πρέσβυν τῆς Σερβίας, τόν ἐκπρόσωπον τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος, τόν ἡγούμενον π. Σωφρόνιον, τόν Πρόεδρον καί τά μέλη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, τούς προσκόπους καί ὅλους. Παρακαλοῦμεν τόν Ἅγιον νά πρεσβεύῃ εἰς τόν Θεόν δι’ εἰρήνην εἰς τήν περιοχήν ἡμῶν καί διά βοήθειαν τῶν δεινοπαθούντων εἰς τήν Συρίαν».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder




ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΝΕΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν νύκτα τῆς Πέμπτης πρός Παρασκευήν, 28ης πρός 29ην Ὀκτωβρίου/ 11ης πρός 12ην Νοεμβρίου 2012, ἐχειροτονήθη εἰς θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον ὁ μοναχός Ὀνούφριος εἰς Ἱεροδιάκονον παρά τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Πρό τῆς χειροτονίας ὁ Σεβασμιώτατος ἐπῄνεσε τόν ὑποψήφιον πρός χειροτονίαν διά τήν ἀφωσίωσιν αὐτοῦ πρῶτον εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Σαρανταρίου ὄρους καί ἔπειτα εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου καί εἶπεν αὐτῷ λόγους πατρικούς ὠφελίμους διά τήν διακονίαν αὐτοῦ καί ηὐχήθη αὐτῷ, ὅπως κατά τήν ὥραν τῆς χειροτονίας αὐτοῦ συνοδεύσουν αὐτόν αἱ εὐχαί τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ συλλειτουργοῦντος Γέροντος αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου.

Ἐπί τούτοις, τῶν διακόνων ἐκφωνησάντων τό «Κέλευσον, Κελεύσατε» καί τῶν ἱερέων ψαλάντων τά «Ἠσαΐα χόρευε, Ἅγιοι μάρτυρες καί Δόξα Σοι, Χριστέ ὁ Θεός», ὁ Σεβασμιώτατος ἐπέθεσε τάς χεῖρας αὐτοῦ ἐπί τήν κεφαλήν τοῦ χειροτονουμένου καί ἐπεκαλέσθη ἐπ’ αὐτόν τήν θείαν Χάριν, τήν πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσαν  καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσανμεθ’ ὅ ἐνδύων αὐτόν τήν διακονικήν αὐτοῦ στολήν, ἀνεφώνησε τόν «Ἄξιος, ἄξιος, ἄξιος».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder




Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Πέμπτην, 26ην Ὀκτωβρίου/8ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ ἱερόν Ναόν, τόν ἐντός τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί παρά τήν Σχολήν, τήν ἐπονομαζομένην «τοῦ Ἁγίου Δημητρίου». Ὁ ἱερός αὐτός Ναός εἶναι εἷς τῶν ἀρχαίων Ναῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐχρησίμευε δέ ὡς Ναός διά τούς μαθητάς τῆς προσκειμένης  αὐτῷ ἄχρι τοῦ 1970 Ἱερατικῆς Σχολῆς τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦτον προεξῆρξεν  ὡς χοροστατῶν ἀφ’ Ἑσπέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐν ᾧ οἱ Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι ἐτέλεσαν τήν μετ’ ἀρτοκλασίας ἀκολουθίαν, ὡς ἐφημέριοι ὑπό τόν ἐφημερεύοντα Ἀρχιμανδρίτην π. Κάλλιστον καί ἔψαλαν εἰς ὕφος Βυζαντινόν ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ π. Εὐσέβιος καί ὁ Τυπικάρης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀλέξιος καί παρηκολούθησαν ἐν εὐλαβείᾳ μοναχοί, μονάζουσαι καί προσκυνηταί καί οἱ δόκιμοι μαθηταί τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, τῆς στεγαζομένης νῦν εἰς τό κτίριον τῆς Ἁγίας Σιών.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξε πάλιν ὡς χοροστατῶν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί οἱ ἐφημέριοι τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἐτέλεσαν τήν θείαν Λειτουργίαν, εἰς τήν ὁποίαν προσῆλθον πολλοί εὐσεβεῖς Ἑλληνορθόδοξοι καί Ἀραβόφωνοι πιστοί καί οἱ Ἀραβόφωνοι μαθηταί τῆς λειτουργούσης νῦν παρά τόν ἱερόν Ναόν Σχολῆς τοῦ Πατριαρχείου δι’ Ἀραβοφώνους μαθητάς.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη τάς πρεσβείας καί τήν προστασίαν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου εἰς τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας, τούς συναχθέντας εἰς τό Ἐπιτροπικόν καί εἰς πάντας τούς τιμήσαντας διά τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν τήν λαμπράν ἑορτήν ταύτην.

Ἠκολούθησε σχολική ἐκδήλωσις εἰς τό παρά τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Σχολεῖον τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τήν ὁποίαν ἐκδήλωσιν ἀνεγνώσθη τό συναξάριον τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀραβιστί καί ἑλληνιστί, καί οἱ μαθηταί ἐπαρουσίασαν παιδικούς χορούς καί πάντες ἐχάρησαν μέ τό ἑόρτιον κέρασμα καί τάς ἑορτίους προσφωνήσεις τῶν διδασκάλων καί τοῦ Διευθυντοῦ τῆς Σχολῆς κ. Σαμήρ Ζανανήρη.

Τήν ἐκδήλωσιν ἐπεσφράγισεν ἡ ἑόρτιος προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου ἔχουσα ὡς ἕπεται:

«θλσεως καχημα, μρτυς Δημτριε, Χριστν νδυσμενος, κατεπολμησας, χθρν τν νσχυρον· πλνην γρ τν νμων, ν ατ καταργσας, γγονας τος ν πστει, εσεβεας λεπτης· δι σου κα τν μνμην, σεπτς πανηγυρζομεν», ψάλλει μνδός τς κκλησίας.

 Ἀγαπητοί ν Χριστ δελφοί, διδάσκοντες καί διδασκόμενοι.

Σήμερον γία το Χριστο κκλησία τελε τήν μνήμην το γίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου το Μυροβλήτου το ν Θεσσαλονίκ.

Οτος πιστός μάρτυς το Χριστο διέπρεψεν ς διδάσκαλος τς πίστεως το Χριστο γενόμενος οτω, ς λέγει μνδός ατο, «τος ν πίστει εσεβείας λεπτης».

γία μν ρθόδοξος κκλησία προσδίδει ἰδιαιτέραν τιμήν ες τόν ορτασμόν τν γίων ατς μαρτύρων, μαρτύρων τς γάπης το Χριστο. Διά τοτο μελδός το γίου Δημητρίου ναφωνε: «Ὤ τοῦ παραδόξου θααύματος! Ἐν οραν κα ν γ, γαλλίαμα σήμερον, ν τ μνήμ ηγασται Δημητρίου το μάρτυρος, κ τν γγέλων παίνοις στέφεται, κα ξ νθρώπων σματα δέχεται», «Ὥ οἷον ἤθλησε! πῶς καλς γώνισται! δι’ ο χθρός πέπτωκεν δόλιος, Χριστο νικήσαντος».

νίκη το Χριστο εναι πικράτησις τς τελείας το Θεο γάπης πί το μίσους το  υο τς πωλείας, το διαβόλου. Εναι πικράτησις το φωτός τς ν Χριστ ληθείας πί το σκότους τς πλάνης το διαβόλου. Διά τοτο πόστολος Παλος, πολογούμενος πέρ το σταυρικο  πάθους το Χριστο, λλά καί τν μιμητν Ατο, δηλονότι τν μαρτύρων, λέγει: «οκ στιν μν πάλη πρς αμα κα σάρκα, λλ πρς τς ρχάς, πρς τς ξουσίας, πρς τος κοσμοκράτορας το σκότους το αἰῶνος τούτου, πρς τ πνευματικ τς πονηρίας ν τος πουρανίοις”, (Ἐφεσ. 6,12).

κκλησία, οσα τό Σμα το Χριστο, εναι θεανθρώπινος, δηλονότι θεία καί νθρωπίνη, ν τ ποστάσει ατς, ρατή καί όρατος, πίγειος καί οράνιος καί, κατά τήν φράσιν το ερο Χρυσοστόμου, στρατευομένη καί θριαμβεύουσα. δού, λοιπόν, διά τί μνδός τς κκλησίας λέγει:  «ν οραν καί ν γγαλλίαμα σήμερον, ν τ μνήμ ηγασται Δημητρίου το μάρτυρος».

όρτιος καί παγκόσμιος πανήγυρις τς μνήμης το γίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου μς πενθυμίζει τόν γνα, τόν ποον χομεν ναλάβει, φ’ ς στιγμς νεδύθημεν τόν Χριστόν. Διά τοτο ερός Χρυσόστομος κηρύττει λέγων: «Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».

Μέ λλα λόγια, γαπητοί μου δελφοί, γαπητά παιδιά, καλούμεθα νά γίνωμεν μιμηταί τν μαρτύρων, καθώς οτοι γένοντο μιμηταί το πάθους το Χριστο, νδυσάμενοι τόν Χριστόν. Καλούμεθα, γαπητοί μου, νά ξοπλισθμεν μέ τόν πνευματικόν πλισμόν το Χριστο, διά νά δυνάμεθα νά ντιμετωπίσωμεν τά πανοργα τεχνάσματα το διαβόλου καί διά νά συνεχίσωμεν τήν ποστολήν τς μαρτυρίας το Χριστο, τς μαρτυρίας τς γάπης διά τήν γίαν Πόλιν ερουσαλήμ.

 «νδύσασθε τν πανοπλίαν το Θεο πρς τ δύνασθαι μς στναι πρς τς μεθοδείας το διαβόλου», παραγγέλλει πόστολος Παλος. Δεηθμεν το γίου Δημητρίου, ποος εναι καί προστάτης τς Πατριαρχικς ατς Σχολς, λλά κατ’ πέκτασιν καί τς γίας Πόλεως ερουσαλήμ, πως προστατεύ, φυλάττ καί κατευθύν τά διαβήματα μν ες τήν δόν τς ληθείας καί τς λευθερίας. μήν καί τη πολλά».

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/oEAXy_SlLTo

ngg_shortcode_5_placeholder




Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Δευτέραν, 23ην Ὀκτωβρίου /5ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, συμφώνως  πρός τήν τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν καί προσκυνηματικήν τάξιν, ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου Ἱεράρχου Ἱεροσολύμων. Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, κείμενον μεταξύ  τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος  καί ἀποτελοῦντα τό ἐσωτερικόν σημεῖον  καθόδου τῶν Ἁγιοταφιτῶν εἰς τόν ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί ἀνόδου αὐτῶν καί τῶν Ναϊτῶν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

Τόν ἱερόν ναόν τοῦτον ἔχει διαθέσει τό Πατριαρχεῖον διά τήν ἐν Ἱεροσολύμοις ἀραβόφωνον Κοινότητα αὐτοῦ, ἵνα ἐπιτελῇ τάς τελετάς αὐτῆς εἰς τήν ἰδίαν αὐτῆς ἀραβικήν διάλεκτον.

Εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦτον προεξῆρξεν  ἀφ’ ἑσπέρας τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, τήν 2.30 μ.μ. ὥραν, τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ  ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατελθών ἐκ τῆς Ἀδελφότητος μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, ἐν οἷς ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἱερώτατος  Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἠσύχιος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης  π. Κελαδίων καί ὁ Τελετάρχης Ἀρχιμανδρίτης π. Πορφύριος.

Εἰς τήν ἀκολουθίαν ταύτην ἔψαλαν ὁ Πρωτοσύγγελος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος ἑλληνιστί καί ἡ χορῳδία τοῦ ἐν λόγῳ ναοῦ ἀραβιστί ὑπό τόν κ. Ριμόν Κάμαρ, μετέσχον δέ μέλη τῆς ἀραβοφώνου Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, προσκυνηταί καί μονάζουσαι.

Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἑσπερινοῦ ἡ Πατριαρχκή Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα διά τῶν βαθμίδων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς, περί τήν 8ην π.μ. ὥραν, κατῆλθε καί πάλιν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί  Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί προεξῆρξεν ἀπό τῶν Καταβασιῶν τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου μετ’ αὐτήν δέ τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου Ἁγιοταφιτῶν Ἁρχιμανδριτῶν, ἐν οἷς ὁ Γέρων Καμαράσης  Ἀρχιμανδρίτης π. Κελαδίων καί τῶν πρεσβυτέρων ἐφημερίων  τοῦ ἱεροῦ ναοῦ αἰδεσιμωτάτων ἱερέων π. Ἴσσα-Χρήστου Τούμα καί π. Φάραχ-Χαραλάμπους Μπαντούρ καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Μακαρίου καί π. Μαρτυρίου καί συμπροσευχομένων πολλῶν ἐκ τῶν μελῶν  τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, προσκυνητῶν ἐκ Ρωσίας καί Ἑλλάδος, μοναζουσῶν, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί συνεργατῶν αὐτοῦ μετά προσκυνητῶν καί ψάλλοντος καί πάλιν τοῦ πρωτοψάλτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τῆς ἀραβικῆς χορῳδίας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ὑπό τοῦ κ. Ριμόν Κάμαρ.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξεν τόν θεῖον λόγον περί τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἔχοντα ὡς ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ὡς Ἱεράρχης πρώτιστος τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὡς μέγιστος Ἀπόστολος, ὡς σοφός ὑποφήτης, καί μάρτυς ὤν ἀληθείας παρά πάντας πλουτίσας ἐξαίρετον ἀξίωμα, ἀδελφός τοῦ Κυρίου, νῦν πρός αὐτόν λίθοις ἀναιρούμενος μετετέθης. Παρ’ οὗ ἡμῖν Ἰάκωβε λύσιν αἴτει πταισμάτων», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐσεβεῖς Χριστιανοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

 Σήμερον ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή ἡ τῶν Ἱεροσολύμων τελεῖ ἱεράν ἑορτήν τιμῶσα οὕτω τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος καί Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἡ χαρμόσυνος αὕτη ἑορτή ἐνέχει ἰδιιατέραν σημασίαν διά τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ καί διά τήν Ἐκκλησίαν αὐτῆς, διότι ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἀνεδείχθη ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρῶτος Ἱεράρχης αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας καί πιστός οἰκονόμος τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἀναφαίνεται χειραγωγός τῆς ὅλης ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς κατά τάς πρώτας ἡμέρας τῆς διαδόσεως καί ἐπικρατήσεως τῆς Χριστιανικῆς ἀληθείας, τῆς ὁποίας ὑπῆρξεν διδάσκαλος ἀπαράτρεπτος καί μάρτυς αὐτῆς μέχρις αἵματος. Πρῶτος ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος μετά τῶν λοιπῶν Ἀποστόλων καθορίζει τήν ἐκκλησιαστικήν εὐταξίαν καί διαγράφει τήν θείαν λατρείαν, αὐτός διετύπωσε τήν θείαν λειτουργίαν, τήν ὁποίαν ἐξ Ἱεροσολύμων παρέλαβον καί αἱ λοιπαί Ἐκκλησίαι.

Εἰς δέ τήν ἀπό τῆς Ἐκκλησίας συγκροτηθεῖσαν πρώτην ἀποστολικήν σύνοδον ἐν Ἱεροσολύμοις, Πρόεδρος αὐτῆς ὑπῆρξεν ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, ἐπειδή, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «ἐκεῖνος ἦν τήν ἀρχήν ἐγκεχειρισμένος, καταυθεντεῖν ἐθάρρει ἐν τοῖς ζητήμασι ὡς ἀδελφός τοῦ Κυρίου καί οὕτως ἀνεδείχθη ἀληθῶς κορυφή ἐν κεφαλαῖς, ἀποστόλων Ἔξαρχος, τῶν ἱερέων ἡγεμών, ἀνήρ μέγας καί θαυμαστός». Καί τοῦτο διότι ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός:

«Τῆς κατά σάρκα τοῦ Κυρίου ἐπιδημίας σοφέ, ἀδελφός ἀνεδείχθης, μαθητής καί αὐτόπτης τῶν θείων μυστηρίων φυγάς συν αὐτῷ ἐν Αἰγύπτῳ γενόμενος σύν Ἰωσήφ τῇ Μητρί τε τοῦ Ἰησοῦ…»

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος γενόμενος ἀδεφός τῆς κατά σάρκα ἐπιδημίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί αὐτήκοος καί αὐτόπτης τῶν μυστηρίων τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς διδασκαλίας καί τοῦ κηρύγματος τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ αὐτόν τόν τόπον τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ ἐθεωρεῖτο μετά τοῦ ἀποστόλου Πέτρου καί τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου ὡς εἷς τῶν στύλων τῆς πρώτης Ἐκκλησίας.

Τοῦτο ἐπιμαρτυρεῖται ἀπό τό ἔργον καί τήν διδασκαλίαν του πού ἀποθησαυρίζεται εἰς τήν Καθολικήν αὐτοῦ Ἐπιστολήν, τήν ὁποίαν ἀπηύθυνεν ἐξ Ἱεροσολύμων πρός τάς δώδεκα φυλάς, τάς ἐν τῇ διασπορᾷ, ἤτοι πρός τούς ἀνά τά ἔθνη ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανούς. Εἰς τήν Καθολικήν αὐτοῦ Ἐπιστολήν ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος παραγγέλλλει διά προτροπῶν λέγων: «Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτό», (Πανευτυχής εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πού βαστάζει μέ ὑπομονήν καί καρτερίαν τήν δοκιμασίαν τῶν θλίψεων. Καί εἶναι πανευτυχής, διότι ὅταν διά τῆς δοκιμασίας γίνῃ σταθερός καί δοκιμασμένος καί γυμνασμένος, θά λάβῃ τόν λαμπρόν καί ἔνδοξον στέφανον τῆς αἰωνίου ζωῆς, τόν ὁποῖον ὑπεσχέθη ὁ Κύριος εἰς ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν).

Αὐτόν ἀκριβῶς τόν στέφανον της ζωῆς ὅν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν (Ἰακ. 1,12) ἔλαβεν καί ὁ δίκαιος Ἰάκωβος ὑπομείνας παντοίους πειρασμούς καί δοκιμασίας μέχρι καί αὐτοῦ τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου, τοῦ θανάτου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, μιμητής γενόμενος τοιουτοτρόπως τοῦ Χριστοῦ, λέγοντος «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν» (Λουκ, 21,19).

Ἡ θαυμαστή προσωπικότης τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου προβάλλει οὐχί μόνον ὡς τοῦ  πρώτου Ἱεράρχου τῆς τοπικῆς τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας ἀλλά τοῦ Ἱεράρχου τῶν Ἱεραρχῶν συμπάσης τῆς στρατευομένης ἐπιγείου Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυρίου, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος, ( Πράξ. 20,28).

Τήν ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων μαρτυρίαν ζῶσαν δίδει καί ἡ ἑόρτιος πανήγυρις τῆς ἐπιτελουμένης μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἐν τῷ φερωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ, κειμένῳ παρά τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τοῦ Μαρτυρίου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

«Γίνεσθέ μοι μάρτυρες κἀγώ μάρτυς», λέγει Κύριος ὁ Θεός καί ὁ παῖς μου, ὅν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καί πιστεύσητε καί συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι ἔμπροσθεν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός καί μετ’ ἐμέ οὐκ ἔσται, λέγει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, (43,10). Παῖς δέ ὁ μαρτυρῶν τῇ ἀληθείᾳ εἴτε λόγοις εἴτε ἔργοις μάρτυς εὐλόγως ἄν χρηματίζει διδάσκει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος τονίζων ὅτι τιμή γάρ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος.

Τιμήσωμεν λοιπόν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τόν μαθητήν καί Ἀπόστολον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον, μιμούμενοι τήν ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χρισοτῦ μαρτυρίαν αὐτοῦ διά λόγων τε καί ἔργων, «ὅπως ἴδωσιν οἱ περί ἡμῶν ἄνθρωποι τά καλά ἡμῶν ἔργα καί δοξάσωσιν τόν Πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». ( Ματθ. 5,16) Ἀμήν.

Ἀραβιστί δέ ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/11/05/1580/

Ἅμα τῇ εὐλογίᾳ τῶν κολλύβων, τῇ ἀπολύσει καί τῇ διανομῇ τοῦ ἀντιδώρου, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἀνῆλθεν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία εἰς τά δώματα τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου καί Ἐλένης, ἔνθα καί ἡνώθησαν Αὐτῇ ἐπί τούτου ἀναμένοντες Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς καί Ἱερομόναχοι  καί πάντες προελθόντες διῆλθον διά τῆς πύλης τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου λαμβάνοντες τό ἀρτίδιον εὐλογίας καί ἀνῆλθον εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ἀνεπέμφθη δέησις καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός πολυχρονισμός, ακολούθως δέ ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε πάντας τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ, ἐχούσης ὡς ἕπεται:

«Δεῦτε τόν πρωτόθρονον πάντες τῆς Ἐκκλησίας τόν φωστῆρα, ἱερεῖς Ἰάκωβον ὕμνοις ὡς ἱεράρχην καί θεῖον κήρυκα, τόν φερωνύμως Δίκαιον ὀνομασθέντα, μεγαλύνωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλήσίας

 Τόν πρωτόθρονον τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων Ἱεράρχην Ἅγιον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον τιμᾷ καί γεραίρει αὐτόν τό τάγμα τῶν Σπουδαίων, ἡ Γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης μετά τοῦ εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος, ὁ ὑπό τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου καλούμενος μέγας καί θαυμαστός ἀνήρ καί ἡγεμών τῶν ἱερέων, ἀποτελεῖ τόν οἰκονόμον τοῦ ἐπί γῆς συσταθέντος θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Οἰκουμενική Ἐκκλησία καί ἰδίᾳ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐν πάσῃ εὐλαβείᾳ καί κατανύξει ἐτέλεσε τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας ἐν τῷ ὁμωνύμῳ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου εἰς δόξαν καί τιμήν τῆς ἱερᾶς Αὐτοῦ μνήμης ἀλλά καί εἰς μαρτυρίαν ἀδιάψευστον τοῦ ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας  Αὐτοῦ μαρτυρίου.

Τό διά τοῦ δικαίου αἵματος μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καί πρώτου ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας Ἰακώβου ἐπεσφράγισε ἀφ’ ἑνός καί ἐπεσήμανε ἀφ’ ἑτέρου τήν σταυροαναστάσιμον πορείαν καί ἀποστολήν τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ κόσμῳ, ὅπως τοῦτο διατυπώνεται εἰς τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἐν τῇ Καθολικῇ αὐτοῦ ἐπιστολῇ: «μὴ στενάζετε κατ’ ἀλλήλων, ἀδελφοί, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἰδοὺ ὁ κριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν, ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί μου, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου»,  (Ἰακ. 5,9-10)

Ἡμεῖς ὑπόδειγμα ἔχοντες τόν πρῶτον καί ὑπό αὐτοῦ τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ χειροτονηθέντα Ἱεράρχην τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγομεν: «Τοῦ ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, ἀδελφός χρηματίσας καί διάδοχος καί ἐν Ἀποστόλοις ἐπίσημος τόν ὑπέρ αὐτοῦ θάνατον ἠγάπησας καί τό μαρτύριον οὐκ ἐπῃσχύνθης, Ἰάκωβε ἔνδοξε. Αὐτόν ἱκέτευε ἀδιαλείπτως τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν». Ἀμήν.

 Ἔτη πολλά.

 

Ἐν τέλει ἠκολούθησεν ὁ Ἀρχιερατικός ἀσπασμός καί ὁ ἀσπασμός τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου ὑπό τῶν προσελθόντων προσκυνητῶν καί ἐν χαρᾷ καί εὐχαριστίᾳ ἕκαστος ἀπῆλθε εἰς τά ἴδια.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/dM4N7xP3rf0

ngg_shortcode_6_placeholder




ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν νύκτα τῆς Δευτέρας πρός Τρίτην, 16ης πρός 17ην / 29ης πρός 30ήν Ὀκτωβρίου 2012, ἐχειροτονήθη εἰς διάκονον ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου εἰς θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον ὁ ἐκ τῆς πόλεως τοῦ Κούφρ Γιασσίφ Νικόλαος Οὐσάμα Μπάσαλ.

Τόν χειροτονούμενον ἐσυνώδευσαν συλλειτουργοῦντες ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος καί πνευματικός αὐτοῦ Πατήρ Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος καί οἱ ὁμοπάτριοι ἱερεῖς αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτης π. Μελέτιος, καί Πρεσβύτεροι π. Θεοδόσιος, π. Νάσσερ καί π. Σαμουήλ.

Τήν πρωΐαν τῆς ἰδίας ἡμέρας ὁ χειροτονηθείς διάκονος π. Νικόλαος προσῆλθε μετά τῆς Πρεσβυτέρας, τῶν τέκνων αὐτοῦ καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου εἰς τό Πατριαρχικόν Γραφεῖον εἰς ἐπίσκεψιν πρός τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί ἔλαβε τήν εὐλογίαν καί τάς ὁδηγίας καί συμβουλάς Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/RPNyFQDS7hw

ngg_shortcode_7_placeholder




ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΤΙΜᾼ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟΝ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940.

Τήν Κυριακήν, 15ην /28ην Ὀκτωβρίου 2012, ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Ἐθνικῆς ἐπετείου τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.

Τῆς Δοξολογίας ταύτης προέστη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί μετέσχον αὐτῆς οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς ἐνδεδυμένοι ὠμοφόριον καί ἐπιτραχήλιον καί οἱ Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι ἐνδεδυμένοι ἐπιτραχήλιον, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντωνίου Σαμμούτη καί τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Πρό τῆς ἀπολύσεως ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσε εὐχήν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀγωνισαμένων ἐναντίον τῶν κατακτητῶν κατά τά ἔτη 1940 -1944 καί ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος πεσόντων καί εὐχήν εὐχαριστίας προς τόν Θεόν διά τό ὅτι ἐξήγαγε τό ἔθνος ἡμῶν ἐκ τῆς δουλείας εἰς τήν ἐλευθερίαν.

Ἅμα τῇ ἀνόδῳ εἰς τά Πατριαρχεῖα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς Πατέρας καί τούς μετασχόντας τῆς Δοξολογίας πιστούς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐσεβεῖς Χριστιανοί,

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

 Ἡ σημερινή ἐπέτειος τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ἐνέχει μεγάλην ἱστορικήν καί ἠθικήν σημασίαν διά τήν νεωτέραν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος ἐν γένει καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἰδιαιτέρως. Καί τοῦτο διότι ἡ ἁξία ἑκάστου Ἔθνους καθορίζεται ἀπό τά ἰδεώδη, εἰς τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν ὁποίων θέτει τόν ἑαυτόν του.

Τό θεόδοτον δῶρον τῆς ἐλευθερίας ὡς καί αἱ ἀναλλοίωτοι ἠθικαί ἀξίαι τῆς πολιτισμικῆς κληρονομιᾶς καί πνευματικῆς πληρότητος συνιστοῦν τά ἰδεώδη τοῦ Ἑλληνορθοδόξου γένους τε καί ἔθνους.

Ἰδεώδη καί ἠθικάς ἀξίας ὑπέρ τῶν ὁποίων ἑκατοντάδες ὁμοεθνῶν καί ὁμογενῶν ἔδωσαν τό τίμιον αἷμα τους, γενόμενοι οὕτω μάρτυρες καί σύμβολα ἠθικά πρός μίμησιν τοῦ ἀγῶνος αὐτῶν κατά τῆς ἐπιβουλῆς τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ φασισμοῦ καί τοῦ Ναζισμοῦ.

Ἡμεῖς μετά τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν ἀδελφότητος τιμῶντες τήν ἱεράν μνήμην τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων ἀδελφῶν ἡμῶν καθηκόντως ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ ἐξαναστάσει καί αὖθις εἰς βίον ἀκέραιον καί ἐλεύθερον τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ἔθνους.

Προσέτι δέ ἀνεπέμψαμεν ἱκετηρίους δεήσεις  τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ὑπέρ πίστεως, ἐλευθερίας καί πατρίδος ἐνδόξως ἀγωνισαμένων καί πεσόντων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν.

Ἀναφωνήσωμεν λοιπόν

Ζήτω τό «Ὄχι» τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940!

Ζήτω τό εὐσεβές γένος τε καί ἔθνος ἡμῶν!

Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης!»

ὁ δε Γενικός Πρόξενος κ. Ἀθανασίου προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Πρίν ἀπό 72 χρόνια, πού ἡ Ἑλλάδα ἀνηφόριζε στό δρόμο τοῦ μεγαλείου, πού ἔμεινε στή νεότερη Ἱστορία σάν «ἔπος τοῦ 40»,  ἦταν ἡ πιό  φωτεινή ὥρα τῶν νεότερων χρόνων, λίγα χρόνια μετά τήν καταστροφή τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί μεσούσης μιᾶς ἐπονείδιστης δικτατορίας, πού ξεδιάντροπα μιλοῦσε γιά 3ο ἑλληνικό πολιτισμό πάνω στά ἐρείπια τῆς δημοκρατίας, τῆς δόξας τῆς ἑλληνικῆς δημιουργίας, πού ἡ ἴδια εἶχε δολοφονήσει τήν 4η Αὐγούστου. Ἡ ἐπίθεση τοῦ ἰταλικού φασισμοῦ εἶχε ὅλα τά χαρακτηριστικά τῆς ἀθλιότητας αὐτῆς τῆς ιδεολογίας. Ἦταν πράξη προδοσίας, καθώς παραβίαζε τίς κρατικές σχέσεις ὁμαλῆς γειτονιᾶς καί  συμβίωσης. Ἦταν πράξη ἑσχάτης δειλίας, καθώς ἐκδηλώθηκε αιἰφνιδιαστικά, χωρίς καμμία προειδοποίηση καί  καλυπτόταν πίσω ἀπό ἐκδηλώσεις φιλίας καί  ἐμπιστοσύνης.

 Ἡ ἀπάντηση ἦταν μεγαλειώδης καί  κατέπληξε τούς πάντες. Ἡ ἀπάντηση ἦταν «ὌΧΙ». Τήν εἶπε ὁμόθυμα ὁ ἑλληνικός λαός ἀπό κάθε γωνιά τῆς Ελλάδας. Τήν εἶπε ἡ ἱστορία μας.

 Μέ τό «χαμόγελο στά χείλη» ξεκινήσαμε τόν πόλεμο ἀπέναντι σ ἕναν πολύ ἰσχυρότερο ἀντίπαλο, συγκριτικά ἄοπλοι, μέ ἀνοιχτά τεράστια κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, ἀλλά χωρίς ἴχνος φόβου καί  μέ μία τεράστια θέληση. Ἡ ὑπέρβαση τῆς λογικής, ἡ ἐκτίναξη στά ὕψη τῆς θυσίας ἦταν ἡ συνέχεια μιᾶς σειρᾶς ἀγώνων τῶν Ἑλλήνων γιά τήν προάσπιση τῆς ἐλευθερίας καί  τῆς ἐθνικής ἀνεξαρτησίας.

 Οἱ ἑορτασμοί τῆς ἐπετείου δέν ἔχουν νόημα, ὅταν περιορίζωνται σέ θεαματικές τελετουργίες. Εἶναι ζωτική ἀνάγκη νά βαθαίνουμε ἀδιάκοπα στό νόημα αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἀγῶνα. Ἑνός ἀγῶνα ὅπου ξαναγεννήθηκε ὁ ἀληθινός πατριωτισμός, ἡ σύνδεση τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος μέ τά ἐθνικά, ἡ αδιαίρετη ἑνότητα τῆς δημοκρατίας, τῆς ελευθερίας, τῆς προόδου. Τά ἰδανικά αὐτά καλούμαστε σήμερα νά υπηρετήσουμε, νά ξαναβροῦμε τό βῆμα μας, τήν ἀποφασιστικότητά μας, τήν πίστη μας στίς δυνάμεις τοῦ λαοῦ μας. Ἡ χώρα μας πέρασε πολλές δύσκολες ὧρες κατά τή διάρκεια τῆς ἱστορίας της. Καί  στό τέλος, βγῆκε πάντα νικήτρια. Σήμερα σημαντικά οἰκονομικά προβλήματα ταλανίζουν τή χώρα μας. Ὁ λαός μας ὑποφέρει, ἀλλά συνεχίζει νά ἐλπίζει. Μέ ὑπερηφάνεια καί ἀξιοπρέπεια θά ξεπεράσουμε καί  αὐτό τό σκόπελο στήν ἱστορία μας. Χωρίς νά καταφεύγουμε σέ ἀκρότητες πού τροφοδοτοῦν ἰδεολογίες ξένες πρός τίς δημοκρατικές παραδόσεις τῆς χώρας μας. Ἡ Ἑλλάδα θά νικήσει καί  πάλι, θά ξαναβρεῖ τό δρόμο τῆς εὐημερίας καί  τῆς προόδου. Αὐτό ἀπαιτεῖ ἡ ἱστορία μας καί  αὐτό ἀς θεωρηθεῖ τό νόημα τοῦ σημερινοῦ ἑορτασμοῦ.

Ζήτω τό Ἔθνος!

Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου!»

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/coj7qxRn5pA

ngg_shortcode_8_placeholder