Τό Σάββατον, 3^ην /16^ην Φεβρουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν ἐν Καταμόνας, συνοικίαν τῆς δυτικῆς πόλεως Ἱεροσολύμων, ἐν ᾗ ποτε ἤνθει ἡ Ἑλληνική παροικία.

Τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου,  Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου.

Πρός τό πολυπληθές καί εὐσεβές ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί καί ἐν ταυτοχρόνῳ μεταφράσει εἰς τήν ρωσικήν ὑπό τοῦ π. Εὐσεβίου ὡς ἕπεται:

«Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ σήμερον· ὁ γάρ ἄναρχος Λόγος τοῦ Πατρός, ἀρχήν λαβών χρονικήν, μή ἐκστάς τῆς αὐτοῦ θεότητος ὑπό Παρθένου ὡς βρέφος τεσσαρακονθήμερον Μητρός ἑκών προσφέρεται, ἐν ναῷ τῷ νομικῷ· καί Τοῦτον ἀγκάλαις εἰσδέχεται ὁ Πρέσβυς, ἀπόλυσον κράζων, ὁ δοῦλος τῷ Δεσπότῃ· οἱ γάρ ὀφθαλμοί μου εἶδον τό σωτήριόν Σου. Ὁ ἐλθών εἰς τόν κόσμον σῶσαι γένος ἀνθρώπων, Κύριε δόξα σοι», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκηνηταί τοῦ Παναγίου Τάφου

καί τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος τούτου,

 Σήμερον, τῇ χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προσήλθομεν ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Προσκυνήματι, δηλονότι εἰς τόν τόπον τῆς ταφῆς τοῦ Ἁγίου καί δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, διά νά τελέσωμεν τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην, προσφέροντες θυσίαν αἰνέσεως τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ.

 Ὁ Ἅγιος καί δίκαιος Συμεών καλεῖται Θεοδόχος, διότι ἐδέχθη εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ τόν ἄναρχον Λόγον τοῦ Θεοῦ Πατρός, Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Αὐτός δέ ὁ ἄναρχος Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός καί Υἱός γενόμενος τοῦ ἀνθρώπου κατά τήν ἀειπάρθενον αὐτοῦ Μητέρα εἶναι ὁ Κύριος, ὅν εἶδον λέγει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας, «καθήμενον ἐπί θρόνου ὑψηλοῦ καί ἐπῃρμένον καί πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης Αὐτοῦ», (Ἡσ. 6,1). Ἐκ τοῦ γεγονότος τούτου ἐμπνέεται ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ μελῳδός εἰς τήν σύνθεσιν τῆς παρούσης καταβασίας:

 «Ὡς εἶδεν Ἡσαΐας συμβολικῶς ἐν θρόνῳ ἐπῃρμένῳ Θεόν ὑπ’ ἀγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ὤ τάλας! ἐβόα, ἐγώ· πρό γάρ εἶδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ἀνεσπέρου καί εἰρήνης δεσπόζοντα».

 Τόν σωματωθέντα καί ἐνανθρωπήσαντα Θεόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ Κύριος τοῦ ἀνεσπέρου φωτός καί τῆς εἰρήνης προσέφερεν ὡς βρέφος τεσσαρακονθήμερον ἡ ἀειπάρθενος καί Θεοτόκος μητέρα Αὐτοῦ ἐν τῷ Ναῷ τῷ νομικῷ κατά τήν ἰουδαϊκήν συνήθειαν τοῦ σκιώδους καί νομικοῦ γράμματος.

 «Σήμερον», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας, «ὁ Σωτήρ ὡς βρέφος προσηνέχθη, ἐν τῷ ναῷ Κυρίου καί χερσί γηραλέαις ὁ Πρέσβυς ( Συμεών ) τοῦτον δέχεται».  « Ἄνθραξ ὁ προφθείς τῷ θείῳ Ἡσαΐᾳ Χριστός, ὡς ἐν λαβίδι χερσί τῆς Θεοτόκου, νῦν» καί πάλιν ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός, «τῷ Πρεσβύτῃ δίδοται». Ὡς δέ μαρτυρεῖ ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς «ἐν εἰρήνῃ…, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν Σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ». (Λουκ. 2,29).

 Ἡ ὑπό τοῦ μελῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ χρῆσις τῶν λέξεων «σήμερον» καί «νῦν» καταδεικνύει σαφέστατα ὅτι ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος, Κύριος δέ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι «τό σωτήριον τοῦ κόσμου», «τό φῶς τῶν ἐθνῶν» καί ἡ «δόξα» τοῦ λαοῦ Αὐτοῦ, δηλονότι τῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.

 Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός προσφέρεται εἰς τάς ἀγκάλας ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἕτοιμοι νά τόν δεχθοῦν, νά τόν ἰδοῦν καί νά τόν ψηλαφήσουν. Ἰδού, ἐν προκειμένῳ, τί λέγουν οἱ ἔγκριτοι ἑρμηνευταί τῆς Ἐκκλησίας: «Φῶς ἐστιν ἐθνῶν ὁ Χριστός, ἐπειδή τά ἐσκοτισμένα ἔθνη ἤμελλε φωτίσαι τῇ διδασκαλίᾳ. Νῦν γάρ εἰσεδέξατο ὁ Πατήρ τούς ἐξ ἐθνῶν σύνθημα δούς αὐτοῖς εἰρήνης, τήν σωτηρίαν τήν διά τῆς εἰς Χριστόν πίστεως». «Γέγονε φῶς», λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, «τοῖς ἐν σκότει καί πεπλανημένοις καί ὑπό χεῖρα πεσοῦσιν διαβολικῆς».

 Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, εἶναι φῶς. Οὐδείς δύναται νά ἀντιληφθῇ τήν σημασίαν καί τήν δύναμιν τούτου, ἐάν προηγουμένως δέν ἐδοκίμασε διά τῆς πείρας τί εἶναι ὁ σκοτισμός τῆς διανοίας, τί εἶναι θλῖψις καί ἀπογοήτευσις. Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνον, τό ὁποῖον διαλύει τό σκότος καί φωτίζει πάντα τά ἔθνη, ὡς τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπό τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου: «Ἰδού δέδωκά σε… εἰς φῶς ἐθνῶν τοῦ εἶναι δέ εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς», (Ἡσ. 49,6). Τούς προφητικούς τούτους λόγους ἐπιβεβαιώνει Αὐτός οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, λέγων: «ἐγώ φῶς εἰς τόν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ἐν τῇ σκοτίᾳ μή μείνῃ», (Ἰωάν. 12,46).

 Ἡ ἑόρτιος μνήμη τοῦ Ἁγίου καί δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου ἡ ὁποία κατ’ οὐσίαν ἀποτελεῖ προέκτασιν τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς καλεῖ σήμερον καί νῦν, τώρα αὐτήν τήν στιγμήν νά συναντηθῶμεν μέ τόν Χριστόν ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Δεῦτε καί ἡμεῖς ᾂσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν καί δεξώμεθα Αὐτόν, Οὗ τό σωτήριον ὁ Συμεών ἑώρακεν. Οὗτὸς ἐστιν, Ὅν ὁ Δαυΐδ καταγγέλλει. Οὗτὸς ἐστιν ὁ ἐν προφήταις λαλήσας ὁ σαρκωθείς δι’ ἡμᾶς καί νόμῳ φθεγγόμενος, Αὐτόν προσκυνήσωμεν».

 Αὐτήν ἀκριβῶς τήν Ὑπαπαντήν, δηλονότι τήν συνάντησιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, προγευόμεθα κατά τήν συμμετοχήν μας εἰς τό μέγα τῆς θείας Εὐχαριστίας μυστήριον. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν συνάντησιν ἐπιτυγχάνομεν, ὅταν δίδωμεν τροφήν εἰς τούς πεινῶντας, ἐνδύματα εἰς τούς γυμνούς κατά τούς Κυριακούς λόγους: «ἐπείνασα γάρ καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καί συνηγάγετέ με, γυμνός καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καί ἤλθετε πρός με», ( Ματθ. 25,35).

 Δεῦτε καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τῇ Θεοτόκῳ προσδράμωμεν, οἱ βουλόμενοι κατιδεῖν τόν Υἱόν αὐτῆς πρός Συμεών ἀπαγόμενον καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὁ ἐν χερσί πρεσβυτικαῖς τήν σήμερον ἡμέραν, ὡς ἐφ’ ἅρματος Χερουβίμ, ἀνακλιθῆναι εὐδοκήσας, Χριστέ ὁ Θεός, καί ἡμᾶς τούς ὑμνοῦντὰς Σε, τῆς τῶν παθῶν τυραννίδος, ἀνακαλούμενος ρῦσαι καί σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν». Ἀμήν.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ γηραιός ἀλλά ρέκτης καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί πάντας φιλοφρόνως εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/cm7qjOqqzKo

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 2^αν /15^ην Φεβρουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ἡ Δεσποτική ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου εἰς τήν Ἱεράν Γυναικείαν Μονήν τῆς Παναγίας Σεϊδανάγιας, κειμένην πλησίον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Χριστιανικήν συνοικίαν.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θ. Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, ὁ ὁποῖος καί ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τό πυκνόν καί εὐσεβές ἐκκλησίασμα περί τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου καί τοῦ Ἁγίου καί δικαίου  Συμεών τοῦ Θεοδόχου εἰς αὐτήν.

Κατά τήν διάρκειαν τῆς θ. Λειτουργίας προσῆλθε διά προσκύνησιν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ καθηγουμένη μοναχή Σεραφείμα ἐδεξιώθη φιλοφρόνως πάντας εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/ipYHDeuC3lI

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Τρίτην, 30^ήν Ἰανουαρίου/12^ην Φεβρουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ἡ σχολική ἑορτή τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, προστατῶν τῆς Παιδείας εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν τῆς Ἁγίας Σιών τοῦ Πατριαρχείου.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θ. Λειτουργίας τήν πρωΐαν προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης, ὁ ὁποῖος καί ὡμίλησε περί τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν.

Εἰς τήν αἴθουσαν τῶν δεξιώσεων ὡμίλησε περί τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν ὁ καθηγητής κ. Παναγιώτης Ἀντωνιάδης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/ElyGCeVj9vk

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Κυριακήν, 28^ην Ἰανουαρίου/10^ην Φεβρουαρίου 2013, ἐτελέσθη θεία Λειτουργία ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον Ἀραβόφωνον Κοινότητα τῆς πόλεως Τουλκάρεμ, κειμένης εἰς ἀπόστασιν μιᾶς ὥρας περίπου ἀπό τῆς πόλεως τῆς Νεαπόλεως τῆς Σαμαρείας.

Ἡ Κοινότης αὕτη τοῦ Πατριαρχείου ἀποτελουμένη σήμερον ἐκ δύο οἰκογενειῶν, συμβιοῖ μόνη μεθ’ ἑβδομήκοντα χιλιάδων Μουσουλμάνων  καί ἐνθυμίζει τήν ρῆσιν τοῦ Κυρίου «μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον». Ὁ ἱερός Ναός τῆς Κοινότητος αὐτῆς ἐκτισμένος ὑπό τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ κατά τήν διάβασιν αὐτοῦ ἐκ Παλαιστίνης κατά τόν Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον, εἶναι ἀθεώρητος καί ἀθέατος εἰς τό μέσον τῆς Ἀραβικῆς ἀγορᾶς, ἀνακαινισμένος μετά περισσῆς εὐπρεπείας διά βοηθείας τοῦ Πατριαρχείου μετά τήν καῦσιν αὐτοῦ κατά τά γεγονότα, τά ὁποῖα ἐξήγειραν πρό ἐτῶν αἱ δηλώσεις τοῦ Πάπα Βενεδίκτου IVI διά τό Ἰσλάμ τιμᾶται ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Εἰς τόν ἱερόν τοῦτον Ναόν προσῆλθε κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου ἡγουμένου τοῦ Φχές, διελθών διά τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ καί συμπαραλαβῶν μεθ’ ἑαυτοῦ τόν ἡγούμενον αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτην π. Ἱουστῖνον.

Γενόμενος δεκτός μετά σεβασμοῦ καί συγκινήσεως ὑπό τῆς δεκαμελοῦς μικρᾶς Κοινότητος καί ὑπό ἄλλων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐκ τῆς Νεαπόλεως προελθόντων, προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν ὡς ἄνω ἀναφερθέντων συνοδῶν Αὐτοῦ καί τοῦ μικροῦ ποιμνίου ἐν εὐλαβείᾳ παρακολουθοῦντος.

Ἐνισχύων τό ποίμνιον τοῦτο διά τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ὁ Μακαριώτατος ἐνίσχυσε καί διά τοῦ θείου λόγου, ἔχοντος ὡς ἕπεται ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον : https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/02/08/1979/

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ Κοινότης παρέθεσε εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν ἀκολούθως δέ ὁ  Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τό ἐν Σεβαστείᾳ ἐν ἐρειπίοις κείμενον ἱερόν Ναόν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, εἰς τόν τόπον τῆς εὑρέσεως τῆς τιμίας κάρας αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Τό Σάββατον, 20^ήν Ἰανουαρίου/ 2^ραν Φεβρουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν τήν ἐντός τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων τῶν Ἱεροσολύμων πλησίον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Χριστιανικήν συνοικίαν.

Ὡς γνωστόν, ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος συμφώνως κυρίως πρός τόν βιογράφον αὐτοῦ Κύριλλον τόν Σκυθοπολίτην προσῆλθεν ἐκ Μελιτινῆς τῆς Ἀρμενίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν τό 420 μ.Χ. καί ἵδρυσε τήν Λαύραν εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας, δεξιά τῷ κατερχομένῳ ἐξ Ἱερουσαλήμ εἰς Ἱεριχώ, ἡ ὁποία ἀνεδείχθη εἰς μέγα μοναστικόν καί ἱεραποστολικόν κέντρον καί ὁρμητήριον καταπολεμήσεως τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ.

Ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος μετά τοῦ συνασκητοῦ αὐτοῦ ὁσίου Θεοκτίστου ἦσαν οἱ διδάσκαλοι καί καθοδηγηταί εἰς τήν μοναχικήν ζωήν τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου. Ἡ ὑδρυθεῖσα ὑπό τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου Λαύρα διατηρεῖται σήμερον ὡς ἀρχαιολογικός χῶρος, ἐπισκέψιμος μετά τάς ἀνασκαφάς, αἱ ὁποῖαι διενεργήθησαν εἰς αὐτήν κατά τόν 19^ον καί 20^όν αἰῶνα.

Εἰς τήν ἐντός τῆς Παλαιᾶς Πόλεως  λειτουργοῦσαν σήμερον γυναικείαν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ Ἑσπέρας καί τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑερτῆς κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος καί ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πληρώσαντας τόν ἱερόν Ναόν πιστούς μοναχούς, μοναχάς καί προσκυνητάς.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ καθηγουμένη μοναχή Χριστονύμφη ἐδεξιώθη πάντας εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Πέμπτην, 11^ην /24^ην  Ἰανουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εἰς τήν ἱδρυθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ καί φέρουσαν τό ὄνομα αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, κειμένην εἰς τήν ἔρημoν τῆς Ἰουδαίας, εἰς περιοχήν μεταξύ τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων καί τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου.

Ἡ Μονή αὕτη, ἱδρυθεῖσα ὑπό τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου καταγομένου ἀπό τήν Μογαρισσόν τῆς Καππαδοκίας, συμπατριώτου καί συγχρόνου του Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, ἤκμασε τόν 5^ον αἰῶνα ὡς κοινόβιον μέ πολλούς μοναχούς καθοδηγουμένους ὑπ’ αὐτοῦ.

Λόγῳ τῆς γειτνιάσεώς της μέ τήν Βηθλεέμ καί τό Χωρίον τῶν Ποιμένων, ἡ Μονή δεν εἶχε τόσον ἡσυχαστικόν, ὅσον κοινωνικόν τρόπον μοναχικῆς ζωῆς, προκειμένου νά ἐξυπηρετῶνται οἱ προσκυνηταί ἐπισκέπται αὐτῆς.

Ὅρος ἐντάξεως ἑνός μοναχοῦ εἰς τήν Μονήν ἦτο ἡ ἐργασία τοῦ ἐργοχείρου, ἐκ τοῦ εἰσοδήματος τοῦ ὁποίου οἱ μοναχοί συνετήρουν καί ἤσκουν φιλανθρωπικόν ἔργον. Σύνθημα τῆς Μονῆς ἦτο «οὐδείς ράθυμος εἰσίτω ἐν αὐτῇ». Διετήρει γηροκομεῖον, πτωχοκομεῖον καί σχολεῖον διά τήν διδασκαλίαν τῶν μοναχῶν.

Εἰς τούς πολλούς μοναχούς, ἀσκηθέντας εἰς τήν Μονήν αὐτήν, ἀνήκουν ὡς περιφανεῖς, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Μόδεστος, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος καί ὁ Ἰωάννης ὁ Μόσχος, συγγραφεύς τοῦ Λειμωναρίου.

Εἰς τάς ἀρχάς τοῦ 20^οῦ αἰῶνος ἀνέλαβεν ἀνακαινιστικόν ἔργον τῆς Μονῆς ὁ ἐκ Κρήτης μοναχός Λεόντιος, εἰς τήν δεκαετίαν τοῦ 1950 ὁ ἐκ Χίου μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων Βαρθολομαῖος, μετ’ αὐτούς δέ ὁ ἐκ Σάμου μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Ὑάκινθος, μετ’ αὐτούς δέ ἀπό τό 1976 ἕως τῆς σήμερον ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος, ἀνακαινίσας τόν Ναόν τῆς Μονῆς καί προσθέσας κτιριακήν πτέρυγα εἰς αὐτήν καί προασπίζων τά συμφέροντα τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν πέριξ τῆς Μονῆς κτηματικήν περιουσίαν αὐτῆς.

Ἡ ἱστορική αὕτη Μονή τοῦ Πατριαρχείου ἀνεδείχθη ἐν συνεργασίᾳ μετά τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα εἰς παγχριστιανικόν μοναστικόν κέντρον καί εἰς ὁρμητήριον προασπίσεως  τοῦ Ὀρθοδόξου δόγματος, ἔναντι τοῦ μονοφυσιτικοῦ καθ’ ὅλον τον 5^ον αἰῶνα.

Εἰς τήν Μονήν ταύτην προσῆλθε τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ἐτέλεσε τήν Θείαν Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ἀραβοφώνων Ἱερέων καί ἱεροδιακόνων, ψαλλούσης ἑλληνιστί τῆς χορῳδίας ὑπό τόν Πρωτοψάλτην τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας ὑπό τόν κ. Ἰμπραήμ Κάρκαρ ἀραβιστί καί παρακολουθούντων ἐν εὐλαβείᾳ καί εὐσεβείᾳ πιστῶν πληρούντων τόν Ναόν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος καί ἀραβοφώνων ἐκ τῶν γειτνιαζουςῶν κωμῶν Μπετζάλας, Βηθλεέμ καί Χωρίου τῶν Ποιμένων. Πρός τούτους ἐκήρυξε εἰς τό Κοινωνικόν τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Ἐχθροῦ ζοφώδους καί βεβορβορωμένου ἰόν καθάρσει Πνεύματι λελουμένοι νέαν προσωρμίσθημεν ἀπλανῆ τρίβον, ἄγουσαν ἀπρόσιτον εἰς θυμηδίαν, μόνοις προσιτήν, οἷς Θεός κατηλλάγη».

«Οἱ Χριστιανοί», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «πού καθαριστήκαμε ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα κι ἔτσι ἀποβάλαμε τό δηλητήριο τοῦ σκοτεινοῦ καί βορβορώδους ἐχθροῦ, ἀγκυροβολήσαμε στή νέα καί ἀσφαλῆ ὁδό, πού ὁδηγεῖ στήν εὐφροσύνη καί ἡ ὁποία, ἀπλησίαστη στούς δαίμονες καί τους ἀπίστους, εἶναι, ἀντίθετα, προσιτή μόνο σ’ αὐτούς, μέ τούς ὁποίους συμφιλιώθηκε ὁ Θεός».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

εὐσεβεῖς Χριστιανοί,

Εἰς τήν νέαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπλανῆ τρίβον, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, προσωρμίσθη, ἀγκυροβόλησε καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης. Τήν  νέαν δέ αὐτήν ὀδόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐνεκαινίασε ἡμῖν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός κατά τό βάπτισμα Αὐτοῦ ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν.

Ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ἀνεδείχθη κοινοβιάρχης καί καθηγητής τῆς ἐρήμου, «τήν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ ἐκμιμησάμενος γύμνωσιν τήν ἐπί τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ τελεσθεῖσαν», ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Κατέλιπες τόν κόσμον καί τά ἐν κόσμῳ Ὅσιε, τήν τελεσθεῖσαν γύμνωσιν, τοῦ Δεσπότου ἐκμιμησάμενος ἐπί τοῦ Ἰορδάνου, Θεοδόσιε. Τόν Σταυρόν τοῦ Σωτῆρος ἐπ’ ὤμων ἄρας, ἔδραμες ἐπί τόν τούτου τάφον, ἐλάφου δίκην ἐπί ὑδάτων πηγάς, σωτηρίους».

Ὄντως, ἀδελφοί μου, ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος, λαβών ἐπ’ ὤμων αὐτοῦ τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ ἀφῆκε τήν ἰδιαιτέραν αὐτοῦ πατρίδα Μογαρισσόν τῆς Καππαδοκίας ὡς καί τούς εὐσεβεῖς γονεῖς, τόν πατέρα αὐτοῦ Προαιρέσιον καί τήν μητέρα αὐτοῦ Εὐλογίαν καί ἐγκατεστάθη εἰς τόν ἱερόν τοῦτον τόπον, τόν ὁποῖον μετέβαλεν εἰς ἐργαστήριον ἀσκήσεως καί σωτηρίας ψυχῶν. Οὗτος ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν, μιμούμενος τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Πρόδρομον ἔφθασεν εἰς τοιοῦτον βαθμόν ἐγκρατείας, ὥστε τῆς ἑβδομάδος, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, «ἅπαξ σιτίζεται καί τριάκοντα χρόνους ἄρτους ὅλως μή γευσάμενος καί τήν ἄλλην ἀρετήν ἀσκήσας ἐπί τοσοῦτον, ἀναβάσεως ὕψος ἦλθεν, ὡς καί παράδοξα θαύματα ἐκτελεῖν», ἕν ἐκ τῶν θαυμάτων αὐτοῦ εἶναι καί ἡ σήμερον ἐπιτελουμένη ὑπό τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος λειτουργική καί εὐχαριστιακή σύναξις ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τοῦ ἀγιάσματος αὐτοῦ, δηλονότι τῆς ἀσκήσεως καί τῆς ταφῆς αὐτοῦ.

Λέγομεν τόπον ἁγιάσματος αὐτοῦ, διότι ὁ Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ἀνέδειξε τόν πάλαι ποτέ ἐρημικόν καί πετρώδη τοῦτον τόπον εἰς Ἰορδάνιον πνευματικήν πηγήν, δηλαδή εἰς πηγήν βαπτίσματος μετανοίας καί λουτροῦ παλιγεννεσίας, (Τιτ. 3,5). «Ἔπινον γάρ, κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δέ πέτρα ἦν ὁ Χριστός», (Α’ Κορ. 10,4).

Τό βάπτισμα τό ὁποῖον λαμβάνομεν ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἀδελφοί μου, εἶναι, κατά τόν Μέγαν Παῦλον λουτρόν παλιγεννεσίας τουτέστιν ἀνακαινίσεως καί ἀναπλάσεως τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν φυράματος, πού ἐνεργεῖται διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μέ τό βάπτισμα καθαριζόμεθα ἀπό τόν ρῦπον τῆς ἁμαρτίας καί ὁδηγούμεθα εἰς τήν νέαν ἐν Χριστῷ ζωήν.

«Βάπτισμα τοίνυν ἐστίν», διδάσκει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, «ἁμαρτιῶν κάθαρσις, ἄφεσις πλημμελημάτων, ἀνακαινισμοῦ καί ἀναγεννήσεως αἰτία. Ταύτην δέ τήν εὐεργεσίαν οὐ τό ὕδωρ χαρίζεται, ἀλλά Θεοῦ πρόσταγμα καί ἡ τοῦ Πνεύματος ἐπιφοίτησις μυστικῶς ἐρχομένη πρός τήν ἡμετέραν ἐλευθερίαν, ὕδωρ δέ ὑπηρετεῖ πρός ἔνδειξιν τῆς καθάρσεως… «ἐάν μή τις γεννηθῇ φησιν ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», (Ἰωάν. 3,5). Καί διερωτᾶται ὁ Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας, «διατί τά δύο καί οὐχί μόνον τό Πνεῦμα αὔταρκες ἐνομίσθη πρός τήν συμπλήρωσιν τοῦ βαπτίσματος; Σύνθετος ὁ ἄνθρωπος καί οὐκ ἁπλοῦς, ὡς ἀκριβῶς ἐπιστάμεθα καί διά τοῦτο τῷ διπλῷ καί συνεζευγμένῳ τά συγγενῆ καί ὅμοια φάρμακα πρός θεραπείαν ἀπεκληρώθη, σώματι μέν τῷ φαινομένῳ ὕδωρ τό αἰσθητόν, ψυχῇ δέ τῇ ἀοράτῳ Πνεῦμα τό ἀφανές πίστει καλούμενον, ἀρρήτως παραγινόμενον».

Ἡ κάθαρσις τήν ὁποίαν παρέχει ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τό Ἅγιον Βάπτισμα «ἀφανίζει», ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, τόν «ἰόν», δηλαδή τό δηλητήριον τοῦ «ζοφώδους καί βεβορβορωμένου ἐχθροῦ». Ὁ ἐχθρός δέ οὗτός ἐστίν ὁ διάβολος (Ματθ, 13,39). Καί διατί χαρακτηρίζεται ὡς ζοφώδης καί βεβορβορωμένος; Διότι εἶναι ὁ πατήρ τοῦ σκότους καί ἔχει τήν ἐξουσίαν τοῦ σκότους, (Λουκ. 22,53,- Κολ. 1,13) καί ἐμπνέει τά ἔργα τοῦ σκότους, (Ἐφ. 5,11) καί βεβορβορωμένος, ἐπειδή ἱκανοποιεῖται εἰς τά ἔργα τοῦ ψεύδους καί τῆς πλάνης μετήλλαξεν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει.

«Διά τοῦ βαπτίσματος», διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «τήν ἀπαρχήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λαμβάνομεν καί ἀρχή ἑτέρου βίου γίνεται ἡμῖν ἡ  παλιγγενεσία καί σφραγίς καί φυλακτήριον καί φωτισμός». Με ἄλλα λόγια, διά τοῦ βαπτίσματος εἰσερχόμεθα εἰς τήν ἐν Χριστῷ καινήν ζωήν καί ἐνδυόμεθα τόν καινόν ἄνθρωπον, «τόν κατά Θεόν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καί ὁσιότητι τῆς ἀληθείας», (Ἐφ. 4,24). Τοῦτό ἐστι κατά τόν ὑμνῳδόν ἡ «ἀπλανής τρίβος», δηλαδή ἡ ὁδός, ἡ ἄγουσα εἰς θυμηδίαν εἰς τήν ἀληθινήν εὐφροσύνην καί χαράν καί ἀγαλλίασιν. «Μάλιστα δέ χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καί δεδοξασμένῃ», ( Α’ Πετρ. 1,8) καί πεπληρωμένῃ  (Β´Ἰω. 12) Αὕτη ἀκριβῶς ἡ χαρά εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, (Γαλ. 5,22).  «Μόνοις προσιτήν, οἷς Θεός κατηλλάγη» εἶναι προσιτή μόνον εἰς αὐτούς μέ τούς ὁποίους κατηλλάγη καί συμφιλιώθηκε ὁ Θεός.

Τήν θείαν ταύτην καταλλαγήν καί συμφιλίωσιν ἐπέτυχεν καί ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος, κοινοβιάρχης καί καθηγητής τῆς ἐρήμου, εἰς ὅν ἐκτενῶς μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ βοῶμεν: «Μή ἐπιλάθῃ καί νῦν τῆς ποίμνης σου, καί τοῦ λαοῦ σου, παμμάκαρ Θεοδόσιε, ἀλλά πρεσβείαις σου πρός Κύριον καί ἱκεσίαις πρός τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ, σῶσον ἡμᾶς καί εἰρήνευσον τόν κόσμον καί τήν δοκιμαζομένην ἡμῶν περιοχήν δεόμεθα». Ἀμήν.

καί ἀραβιστί ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/01/24/1919/

Μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία ἔξωθεν τοῦ Ναοῦ εἰς τό ἐξωτερικόν προαύλιον τῆς Μονῆς μέ κάθοδον εἰς τό Σπήλαιον τῶν Μάγων, ἐν ᾧ οἱ τάφοι κεκοιμημένων Πατέρων καί τῶν ἀσκητριῶν μητέρων τῶν Ὁσίων ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου, ἀγίας Σοφίας, μητρός τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, Ἁγίας Εὐλογίας, μητρός τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου καί Ἁγίας Θεοδότης, μητρός τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων καί μέ μνημόσυνον εἰς τόν τάφον τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων Βαρθολομαίου καί Λεοντίου Μοναχοῦ.

Τήν Λιτανείαν, τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου καί τήν Ἀπόλυσιν τῆς Θείας Λειτουργίας ἠκολούθησε δεξίωσις τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας  καί παντός τοῦ ἐκκλησιάσματος εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἀκολούθως δέ ἑόρτιος μοναστηριακή τράπεζα ὑπό τοῦ φιλοξένου Ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰεροθέου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Δευτέραν, 8^ην /21^ην  Ἰανουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἰωάννου καί Γεωργίου τῶν Χοτζεβιτῶν εἰς τήν Ἱεράν αὐτῶν Μονήν, ἤτοι τοῦ Χοτζεβίτου, ἐξ ἧς καί φέρουν οὗτοι τό ὄνομα αὐτῶν.

Ἡ Μονή αὕτη εὑρίσκεται εἰς κοιλάδα, δημιουργουμένην ὑπό τοῦ Χειμάρρου Χωρήβ πρό τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ εἰς τήν πόλιν τῆς Ἱεριχοῦς.

Ἡ μονή αὕτη εἶχε Ναόν ἀφιερωμένον εἰς τό Γενέθλιον τῆς Θεοτόκου ἀπό τοῦ 4ου μ.Χ. αἰῶνος καί ἠσκοῦντο εἰς αὐτήν ἀσκηταί οἱ: Πρῶμος, Αἷας, Ζήνων, Γαναῖος. Ἔκτοτε  συνεχίσθη ἡ μοναχική ζωή εἰς τήν Μονήν ταύτην καί εἰς τά πέριξ αὐτῆς μέ πολλούς ἀσκητάς καί μέ ὡρισμένας διακοπάς, λόγῳ ἐπιδρομῶν, ὡς αὐτῆς τῶν Περσῶν, τό 614 μ.Χ.

Εἰς τήν κτιριακήν ἀνακαίνισιν τῆς Μονῆς καί τήν ἀναγέννησιν καί ἄνθησιν τῆς μοναστικῆς ζωῆς εἰς αὐτήν διεδραμάτισε σημαντικώτατον ρόλον ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ἐλθών εἰς τήν Μονήν ἐκ τῆς Ἐπισκοπῆς Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης τόν 5^ον  αἰῶνα καί ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἐλθών ἐκ Κύπρου μετά τήν Περσικήν εἰσβολήν, τό 614 μ.Χ., δι’ ὅ καί ἡ ὀνομασία τῆς Μονῆς, ἤτοι Μονή τῶν Ἁγίων Ἰωάννου καί Γεωργίου τῶν Χοτζεβιτῶν, εἶναι ἡ ἐπικρατεστέρα.

Μετά τήν ἡγουμενείαν τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀμφιλοχίου, τοῦ π. Ἀντωνίου, εὑρόντος τόν θάνατον ἐκ λίθων πεσόντων ἐπ’ αὐτόν ἐν ὥρᾳ ἐργασίας ἀνακαινίσεως, τοῦ π. Γερμανοῦ δολοφονηθέντος ἀνοσίως καί τοῦ πατρός Χρυσοστόμου τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου ἔχει ἀναλάβει τήν Μονήν, ὡς Καθηγούμενος μετά Συνοδείας, ὁ π. Κωνσταντῖνος Περαματζῆς.

Ὁ π. Κωνσταντῖνος ἐπιτελῶν ἀξιόλογον ἀνακαινιστικόν ἔργον εἰς τήν Μονήν ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον τιμήσαντα μέ τήν παρουσίαν Αὐτοῦ τήν Μονήν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Μετά μεγίστης συγκινήσεως, χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως Σᾶς ὑποδεχόμεθα στήν ἱερά, σεβασμία καί ἱστορική Λαύρα τοῦ Χοζεβᾶ. Διπλός πανηγυρισμός σήμερα. Πρωτίστως διά τήν ἑόρτιον καί πανίερον μνήμην τῶν Ἁγίων καί θαυματουργῶν αὐτῆς κτιτόρων, Ἰωάννου καί Γεωργίου τῶν Χοζεβιτῶν, οἱ ὁποῖοι σκέπουν τήν ἱερά αὐτή Μονή ἐπί δεκαπέντε καί πλέον αἰῶνες.

Ἐπιπροσθέτως ἀγάλλεται ἡ Μονή μας καί φθέγγεται σέ ἦχο ἑορτάσιμο τό «ὠσσανά» ἐπί τῇ παρουσίᾳ Ὑμῶν, Μακαριώτατε Πατριάρχα τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ὁ Ὁποῖος, ὡς πρός τόν θεσμόν, ἵστασθε εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ.

Ὡς πρός τήν ποιμαντική καί Πατριαρχική Ὑμῶν πορεία μᾶς συγκινεῖτε, μᾶς ἐμπνέετε μέ τό παράδειγμά Σας, γενόμενος πρότυπο ὅλων τῶν Ἁγιοταφιτῶν, συμπροσευχόμενος ἀνελλιπῶς στίς καθημερινές ἀκολουθίες. Στό αὐτό πνεῦμα τῆς Ὑμετέρας ἀγάπης πρός τήν Λειτουργική ζωή ἐντάσσεται καί τό ζωντανό ἐνδιαφέρον γιά τήν ἐπάνδρωση ὅλων τῶν ἱερῶν Μονῶν, ὥστε νά τελῆται καθημερινῶς ἡ Θεία Λειτουργία.

Μᾶς ὑποδεικνύετε κατ’ αὐτόν τόν τρόπο τήν Πατερική διδασκαλία, ὅτι ἡ ζωή κάθε Χριστιανοῦ καί ἰδιαίτερα τοῦ μοναχοῦ, ὀφείλει καί πρέπει νά ἔχῃ ὡς κέντρο τήν Ἁγία Τράπεζα. Σκεπτόμενος τοιουτοτρόπως καί περιβάλλων τίς Ἱερές Μονές μέ ἀγάπη καί στοργή, ὅπως ἀκριβῶς καί τή Λαύρα τοῦ Χοζεβᾶ, ὀρθοτομεῖτε καί ἀναγνωρίζετε στό μοναχισμό τόν προφητικό, ἀποστολικό καί μαρτυρικό του χαρακτῆρα.

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, τόσον ἐγώ, ὡς ἡγούμενος, ὅσον καί οἱ σύν ἐμοί ἀδελφοί, εὐγνωμώνως Σας εὐχαριστοῦμε γιά τήν ἐμπιστοσύνη, ἀγάπη καί στοργή, μέ τήν ὁποία μᾶς περιβάλετε Ὑμεῖς προσωπικῶς, ἀλλά καί οἱ Ἅγιοι Συνοδικοί. Εὐχαριστοῦμε, διότι μας ἐμπιστευτήκατε νά γίνωμε διάδοχοι Ἁγίων, διάδοχοι Μαρτύρων, διάδοχοι Ὁσίων καί ἀγωνιστῶν τοῦ πνεύματος.

Ἀναλογιζόμενοι αὐτή τήν πνευματική κληρονομιά, αἰσθανόμαστε ἀδύναμοι, ἀλλά εὐελπιστοῦμε στίς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων τῆς Μονῆς μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς δείχνουν συχνά μέ θαύματα ζωντανή καί ἔντονη τήν παρουσία τους. Στηριζόμαστε ἐπίσης στίς Πατρικές καί Πατριαρχικές Ὑμῶν εὐχές καί εὐλογίες, ὥστε νά φανοῦμε ἄξιοι πνευματικοί σκυταλοδρόμοι.

Μακαριώτατε, ἐκ βάθους καρδίας καί μεθ’ υἱϊκής ἀφοσιώσεως ἀναφωνοῦμε τό ὡς εὖ παρέστητε καί εὐχόμεθα καλή ἀγρυπνία.

Εἰς τήν ἐν λόγῳ Μονήν ἐτελέσθη κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν τῆς ἑορτῆς ἡ ὁλονύκτιος ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἱερομονάχων καί διακόνων.

Τον θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὡς ἕπεται:

«Εὗρεν ἡ μονή τοῦ Χοζεβᾶ σε, κανόνα καί ἀκριβέστατον παράδειγμα ἅπαν, μετερχομένην ἐναρέτων πράξεων, εἶδος Ὁσίων καύχημα, σοφέ Γεώργιε. Διό βεβιωκότες ἐνθέως, μετά σοῦ σκιρτῶσιν, εἰς πάντας τους αἰῶνας», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ηὔγασεν ἡμῖν ἡμέρα σωτήριος ἡ τῆς Ἁγίας Τριάδος φανέρωσις ἐν τῷ ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπό τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου βαπτισθέντος Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐπέστη δέ ἐν ταυτῷ καί ἡ θεοφεγγής τοῦ Ὁσίου ἡμῶν Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου σεβάσμιος ἑορτή.

Ἡ ἱερά Μονή τοῦ Χοζεβᾶ συναποτελεῖ μετά τῶν ἄλλων Μονῶν τῆς ἐρήμου τοῦ Ἰορδάνου τήν πνευματικήν ὄασιν, ἔνθα ἡ φωνή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ἡ βοήσασα ἐν τῇ ἐρήμῳ οὐχί μόνον  ἠκούσθη, ἀλλά ἔλαβε σάρκα καί ὀστᾶ ἐν τοῖς μεγάλοις ἀσκητικοῖς ἀγῶσι τῶν πιστῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ καί τῶν τελείων μιμητῶν τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας, δηλονότι Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ.

Μεταξύ τῶν ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου ταύτης τοῦ Ἰορδάνου διακρίνεται καί ὁ σήμερον τιμώμενος ὑπό τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων Ἅγιος Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης, ὁ ἐκ τῆς μεγαλονήσου Κύπρου καταγόμενος.

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Μονή τοῦ Χοζεβᾶ ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός αὐτοῦ εὗρεν τόν Γεώργιον «κανόνα καί ἀκριβέστατον παράδειγμα ἐναρέτων πράξεων καί εἶδος ὁσίων καύχημα». Καί  τοῦτο διότι, κατά τόν ὑμνῳδόν καί πάλιν,

«ἅπασαν τρυφήν τοῦ βίου κατέπτυσας, Πάτερ θεσπέσιε, διά τήν οὐράνιον τρυφήν καί δόξαν, σκληραγωγίᾳ γάρ σύ τῶν παθῶν ἐσπούδασας, σβέσαι τήν κάμινον καί πολλοῖς σου δάκρυσι, Γεώργιε, μοναζόντων σεμνόν ἐγκαλλώπισμα».

Ἡ οὐράνιος τρυφή καί δόξα, τήν ὁποίαν ἐπεζήτησεν ὁ Ἅγιος Γεώργιος δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἐν Χριστῷ ἀναγέννησιν. Τήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ ἀναγέννησιν ὡδοποίησεν ἡμῖν ὁ ἀναμάρτητητος Ἰησοῦς Χριστός κατά τόν ἁγιασμόν τῆς φύσεως τῶν ὑδάτων ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῶ, ἐγκαινιάσας οὕτω τήν ἀποκατάστασιν ἡμῶν πρός τήν πρώτην ἐλευθερίαν.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πρώτην ἐλευθερίαν, δηλονότι τήν τοῦ νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ, ἐζήλωσεν ὁ Ὅσιος ἡμῶν Γεώργιος, ὁ ὁποῖος ὡς ἄλλον πρόβατον προέδραμεν εἰς τό σημεῖον τουτέστιν τό μοναστήριον τοῦ Χοζεβᾶ ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «ὡς πρόβατον Χοζεβᾷ τῷ σεμνείῳ προσέδραμες τῇ δέ πράξει, βακτηρίᾳ καθάπερ χρῃσάμενος πρός Ἐδέμ ἰθύνεις τά αὐτῷ προσηκούμενα πρόβατα».

Εἰς τό ἱερόν τοῦτον σεμνεῖον τοῦ Χοζεβᾶ μᾶς συνήγαγε σήμερον ἡ σεβάσμιος ἑορτή τοῦ Ὁσίου Γεωργίου μετά πάντων τῶν ἐνθάδε ἀσκησάντων ὁσίων Πατέρων ὡς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χοζεβίτου καί Ἰωάννου τοῦ συγχρόνου ἡμῖν Χοζεβίτου, τοῦ ἐκ Ρουμανίας, οὗτινος τό εὐωδιάζον σκήνωμα καταδεικνύει κατά τρόπον ἀσφαλῆ καί βέβαιον, ὁρωμένην καί ἁπτομένην τήν πρώτην ἐν Χριστῷ ἐλευθερίαν, ἥν καί οὕτως ἐπέτυχεν.

Τό μυστήριον τῆς ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐν Βηθλεέμ, τό ὁποῖον ἐπεσφραγίσθη διά τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ἀποτελεῖ γεγονός ἱστορικόν ἐν ταυτῷ δε καί ὑπερφυές.

Ἰδού τί λέγει ὁ Συναξαριστής τῆς Ἐκκλησίας μας: «Αὐτός γάρ ὁ Λόγος τόν παλαιόν Ἀδάμ ἐνδυσάμενος καί πάντα τά νόμιμα ἐκτελέσας, καί πρός τόν μέγαν Ἰωάννην τόν Προφήτην παραγίνεται, ἵνα βαπτισθῇ, ὅς καί διεκώλυεν αὐτόν λέγων: ἐγώ χρείαν ἔχω ὑπό Σοῦ βαπτισθῆναι καί Σύ ἔρχῃ πρός με. Ἐπεί δε τό, Ἄφες ἄρτι πρός τοῦ Κυρίου ἀκήκοε καί πάσης δικαιοσύνης πλήρωμα εἶναι τό Βάπτισμα ἔγνωκεν, ἀφίησιν Αὐτόν. Καί βαπτισθείς ὁ Χριστός, πᾶσαν μέν τήν φύσιν τῶν ὑδάτων ἡγίασε, πᾶσαν δέ ἁμαρτίαν τῶν ἀνθρώπων ἐνθάψας τοῖς ῥείθροις τοῦ Ἰορδάνου, εὐθύς ἀνέβη ἀπό τοῦ ὕδατος καί τόν παλαιωθέντα ταῖς ἁμαρτίαις ἄνθρωπον ἀνακαινίσας καί ἀναπλάσας οὐρανῶν Βασιλείαν αὐτῷ ἐχαρίσατο».

Νά λοιπόν, διατί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κηρύττει εἰς τούς βαπτισθέντας πιστούς τῆς Ἐκκλησίας: «ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστόν Ἰησοῦν, εἰς τόν θάνατον Αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν» καί ἀλλαχοῦ παραγγέλλει λέγων: «Ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε», ( Γαλ. 3,27).

Εἰς τοῦτο τό βάπτισμα, τό δι’ ὕδατος καί Πνεύματος Ἁγίου, τουτέστι εἰς τό Βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ, κοινωνός καί μέτοχος ἐγένετο καί ὁ Ὅσιος ἡμῶν Γεώργιος ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ καί ἐρημικῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ.

Καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ βαπτισθέντες εἰς τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί σφραγισθέντες τῇ δωρεᾷ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καλούμεθα νά ἐνδυθῶμεν τόν Χριστόν καί νά οἰκειοποιηθῶμεν τόν θάνατον Αὐτοῦ. Ὁ δέ θάνατος οὗτος τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν βασιλείαν Αὐτοῦ, εἰς τήν ὁποίαν εὕρηκε ἀνάπαυσιν ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος καί πάντες οἱ συνασκηταί αὐτοῦ, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός:

«Εὕρηκας ἀνάπαυσιν τῶν πόνων, παμμάκαρ, τῶν ἀμετρήτων τόν Παράδεισον, ὅνπερ προητοίμασε τοῖς Αὐτοῦ παθήμασιν ἀπό ψυχῆς ὁ Κύριος κοινόν βασίλειον, κραυγάζουσιν ἀπαύστως. Ὑμνεῖτε καί ὑπερυψοῦτε  Χριστόν εἰς τους αἰῶνας, Ἀμήν».

Ἱκετεύσωμεν τόν Ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Γεώργιον, ὅπως καί ἡμεῖς ἀξιωθῶμεν διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τοῦ Βαπτίσματος τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν».

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος μετά τῶν ὑπ’ αὐτόν ἀσκουμένων πατέρων, παρέθεσε φιλόξενον τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί πάντας τούς τιμήσαντας μέ τήν συμμετοχήν αὐτῶν εὐσεβεῖς προσκυνητάς καί ἑορταστάς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/GdF53uiD500

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν Κυριακήν, 7^ην /20^ήν  Ἰανουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν πλησίον τοῦ Πατριαρχείου εἰς  τήν Χριστιανικήν συνοικίαν ἐντός τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Λέγοντες Σύναξιν, ἐννοοῦμεν τήν σύντξιν, τήν λειτουργικήν συγκέντρωσιν τῶν Χριστιανῶν,  διά νά τιμήσουν τό πρόσωπον, τό ὁποῖον  κατ’ εὐδοκίαν Θεοῦ διηκόνησεν εἰς τήν ἐπιτέλεσιν γεγονότός τινος. 

Ἡ Σύναξις τοῦ Τιμίου Προδρόμου λαμβάνει χώραν μίαν ἡμέραν μετά τά Θεοφάνια, διά να τιμηθῇ οὗτος, ἐπειδή διηκόνησεν ὑπηρετῶν εἰς τό μυστήριον τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Εἰς τόν Ἑσπερινόν τῆς ἑορτῆς ταύτης ἀφ’ ἑσπέρας καί τήν θείαν Λειτουγρίαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ π. Ἀριστομένης, ὁ ὁποῖος καί ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς προσελθόντας πιστούς, μοναχούς, μοναχάς, ἐντοπίους καί προσκυνητάς.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἱεροδιάκονος π. Παΐσιος ἐδεξιώθη φιλοφρόνως πάντας εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Α’. Ἡ παραμονή τῶν Θεοφανείων.

Τήν Παρασκευήν, 3^ην / 18^ην Ἰανουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν τάξιν καί τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν ἡ ἑορτή τῆς Παραμονῆς τῶν Θεοφανίων.

Ἐνωρίς τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἐτελέσθη εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἡ ἀκολουιθία τοῦ Ὄρθρου, μεθ’ ἥν, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἀνεγνώσθησαν αἱ Μεγάλαι Ὥραι τῶν Θεοφανείων, ἐτελέσθη ἡ θ. Λειτουργία τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καί ἡ τελετή τοῦ Ἁγιασμοῦ, ψαλλομένου τοῦ «ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου, Κύριε».

Μετά τοῦτο, τοῦ Μακαριωτάτου φέροντος μανδύαν, τῶν ἱερέων ἐνδεδυμένων καί τῶν Ἀρχιερέων φερόντων ἐγκόλπιον καί ἐπανωκαλύμμαυχον καί τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό «ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε», ἡ συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐνταῦθα ἀνεπέμφθη δέησις καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός καί ὁ ἐφημέριος τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου ἡγίασε τήν αἴθουσαν.

Ἐν τῷ μεταξύ ἀπέλυσε καί ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἀγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, προεξάρχοντος ἐν αὐτῇ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί ἡ Ἀρχιερατική συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἀνέπεμψε δέησιν, ἔψαλε τόν Πατριαρχικόν Πολυχρονισμόν καί ὁ ἐφημέριος ἡγίασε τήν αἴθουσαν.

Εὐθύς ἀμέσως οἱ συμμετασχόντες εἰς τήν ἀκολουθίαν καί τόν ἁγιασμόν τῆς Παραμονῆς τῶν Θεοφανίαων  ἀνεχώρησαν, ὡς ἕκαστος ἡδύνατο, διά τον Ἰορδάνην ποταμόν, τόν τόπον τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου ἀπό τῆς ὁδοῦ τῆς διερχομένης πλησίον τῆς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου.

Ὁ Μακαριώτατος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί  τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ἀνεχώρησε δι’ Ἱεριχώ. 

Φθάσαντες εἰς αὐτήν, προσεκύνησαν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ζακχαίου ἤ τοῦ προφήτου Ἐλισσαίου καί ἐδέχθησαν εἰς τό ἡγουμενεῖον αὐτῆς τήν φιλοξενίαν τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ ἀπέδωσαν ἐπίσκεψιν εἰς τόν Νομάρχην τῆς πόλεως τῆς Ἱεριχοῦς κ. Μάζιντ Φανταγιάνη.

Ἐνταῦθα ἡ Α.Θ.Μ. προσεφώνησε τόν κ. Δήμαρχον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:

Ἐκ τῆς Νομαρχίας ἡ Πατριαρχική Συνοδεία, συνοδευομένη καί ὑπό τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντωνίου Σαμούτη, διῆλθε διά τῆς πύλης τῶν συνόρων μεταξύ Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας καί Ἰσραήλ.

Ἐνταῦθα ἐγένετο δεκτή ὑπό τῶν Ἰσραηλινῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν καί ἐσυνέχισεν διά τήν Ἱ. Μονήν τοῦ Ἀγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἐνταῦθα ἐγένετο ὁ Μακαριώτατος δεκτός ὑπό τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ὑπό ἱερέων Ἁγιοταφιτῶν καί παρεπιδημούντων ἐνδεδυμένων, ὑπό τῶν Ἰσραηλινῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν καί ὑπό πολλοῦ λαοῦ, Χριστιανῶν ἐλθόντων ἐκ βορρᾶ καί νότου ἐκ Γαλιλαίας καί Ἰουδαίας καί ἐν χαρᾷ ἐπευφημούντων.

Ἅμα τῇ ὑποδοχῇ ἀνεγνώσθη ἡ Θ’ Ὥρα, ἐντός τοῦ ἡμικατεστραμμένου ἱεροῦ Ναοῦ, μεθ’ ἥν ἤρξατο ἡ μετάβασις διά πορείας πεζῇ πρός τόν Ἰορδάνην ποταμόν.

Ἐνταῦθα εἰς τήν δυτικήν Ὄχθην  τοῦ Ἰορδάνου ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσε ἐπί τῆς σταθείσης ἐξέδρας καί δι’ ὕδατος ἐκ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ τόν ἁγιασμόν καί ἀκολούθως ἄνωθεν ἐκ τῆς ἐξέδρας ἔριξε τόν σταυρόν εἰς τό ὕδωρ τοῦ Ἰορδάνου, τό ὁποῖον, λόγῳ τῶν προσφάτων ραγδαίων βροχῶν εἶχεν ἀνέλθει ἕως τό ἀνώτατον κλιμάκιον καθόδου καί ἀνόδου.

Ὁ εὐσεβής καί πολυάριθμος λαός ἐν ευλαβείᾳ,  εὐχαριστίᾳ καί χαρᾷ ἔψαλε μετά τῶν ἱεροψαλτῶν τό «ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου, Κύριε».

Ἡ τελετή τοῦ ἁγιασμοῦ ἐτελεῖτο ταυτοχρόνως καί εἰς τήν ἀπέναντι Ἀνατολικήν Ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου μέ προσκυνητάς καί ἱερεῖς ἐκ τῆς ἐν Ἰορδανίᾳ ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου ὑπό τόν ἐν Ἀμμάν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον Ἱερώτατον Μητροπολίτην Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτον.

Τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων τελεσθέντος, ὁ Μακαριώτατος, ἡ συνοδεία Αὐτοῦ, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντώνιος Σαμούτης, αἱ Στρατιωτικαί Ἰσραηλιναί Ἀρχαί καί ὅσοι δέ τῶν ἐκ τῶν προσκυνητῶν ἠθέλησαν παρεκάθισαν εἰς πλουσίαν νηστήσιμον τράπεζαν, παρατεθεῖσαν ὐπό τοῦ φιλοξένου καί φιλέργου καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου π. Χρυσοστόμου.

Β’. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων.

Ἡ Δεσποτική ἑορτή τῶν Θεοφανείων ἑωρτάσθη τό Σάββατον, 6^ην /18^ην Ἰανουαρίου 2013, συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν τάξιν καί τυπικήν διάταξιν τοῦ Πατριαρχείου ὡς ἀκολούθως:

Ἀπό τῆς 4^ης πρωϊνῆς ὥρας τῆς ἡμέρας ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῶν Ἐπιφανίων καί ἐτελέσθη ἡ ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ καί ἡ Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς τον μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης διά τους Ἀγιοταφίτας Πατέρας.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει, οἱ ἐκκλησιασθέντες Ἁγιοταφῖται Πατέρες καί οἱ ἄλλοι, ἡνώθησαν εἰς τήν Πύλην τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου.

Ἐντεῦθεν, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων, κατῆλθον ἐν ἐπισήμῳ πομπῇ εἰς τον Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς

ἐτέλεσε τήν τελετήν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Μετά τοῦτο ἔλαβε χώραν ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον τοῦ Κυρίου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί ἱερέων παρεπιδημούντων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί  τῇ συμμετοχῇ πλήθους πιστῶν ἐντοπίων καί προσκυνητῶν.

Τῆς θείας Λειτουργίας τελεσθείσης, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐν ἐπισήμῳ πομπῇ, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ἔλαβε χώραν ὁ ἀδελφικός ἀσπασμός, ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός καί οἱ προσκυνηταί ἠσπάσθησαν τήν χεῖρα καί ἔλαβον τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου, δοξολογοῦντες τον Θεόν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν νύκτα τῆς Κυριακῆς πρός Δευτέραν, 31^ης Δεκεμβρίου πρός 1^ην Ἰανουαρίου – 13^ης πρός 14^ην Ἰανουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τῆς κατά σάρκα Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί ἡ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας τοῦ Μεγάλου τοῦ Οὐρανοφάντορος εἰς τον Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ὁ ἑορτασμός οὗτος ἔχει ὡς ἑξής εἰς τάς λεπτομερείας αὐτοῦ:

Τήν 12.00 μεσονύκτιον ὥραν τῆς ὡς ἄνω νυκτός, κατῆλθεν ἡ Συνοδεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ αὐτῆς μοναστηρίου διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων, εἰς τον Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου εἰς τό Καθολικόν καί τῆς θ. Λειτουργίας τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας τοῦ Μεγάλου τοῦ Οὐρανοφάντορος εἰς τον Πανάγιον Τάφον προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί Ἀγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί παρεπιδημούντων ἱερέων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί προσευχομένων πολλῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐντοπίων καί ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας Ρουμανίας καί Λευκορρωσίας.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου καί ἀνά τά προσκυνήματα μετά τοῦ λειψάνου τῆς δεξιᾶς χειρός τοῦ Ἁγίου Βασιλείου.

 Μετά τήν λιτανείαν καί τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ἠκολούθησε εἰς το Γραφεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἡ κοπή τῆς Βασιλόπιττας ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, ὅστις διένειμε ταύτην, ηὐχήθη τῷ ἡγουμένῳ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί Παρασκευοφύλακι Ἀρχιμανδρίτῃ π. Ἰσιδώρῳ, τοῖς Ναΐταις Πατρᾶσι καί πᾶσι τοῖς ἑορτασταῖς αἴσιον καί εὐτυχές το Νέον Ἔτος 2013.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder