Τήν Δευτέραν, 26^ην Μαρτίου/8^ην Ἀπριλίου 2013, διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας διά τήν -κατά μετάθεσιν ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἐν Γεσθημανῇ, ἔλαβε χώραν ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ ἐκ Κύπρου καταγομένου Ἁγιοταφίτου μοναχοῦ Εὐλογίου, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου.

Πρό τῆς χειροτονίας ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Λύδδης προσεφώνησε τόν προσφερόμενον διά χειροτονίαν π. Εὐλόγιον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

” Ἱερολογιώτατε καί λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ

ὑποδιάκονε Εὐλόγιε,

 Τῇ ἐπινεύσει τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Ἡγουμένου τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί Πατριάρχου τῆς Σιωνίτιδος Μητρός Ἐκκλησίας κυρίου κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄, καί συμφώνῳ γνώμῃ τῆς  Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ Ἁγιωτάτη Ἡμῶν Ἐκκλησία ἀπεφάσισεν, ὅπως σέ ἐντάξῃ εἰς τούς κόλπους τῶν κληρικῶν Αὐτῆς, δι’ ὅ καί σήμερον καλεῖσαι, ἵνα λάβῃς ὑπό τῶν ἀναξίων χειρῶν μου τόν πρῶτον βαθμόν τῆς ἱερωσύνης καί οὕτω καταταγῇς εἰς τήν χορείαν τῶν Διακόνων τοῦ μαρτυρικοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων.

 Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἀφίχθης εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν, ὡς δόκιμος μοναχός, ὑπηρετεῖς εὐόρκως εἰς τά Πατριαρχικά Γραφεῖα καί διδάσκεσαι καθημερινῶς εἰς τό μέγα Ἐκκλησιαστικόν Πανεπιστήμιον τοῦ Ἱεροῦ Μοναστηριακοῦ καί Πατριαρχικοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

 Καί νῦν, παρίστασαι εἰς τόν ἡγιασμένον τοῦτον τόπον, ἔνθα τεθησαύρισται τό Ἱερώτατον Προσκύνημα τοῦ Πανσέπτου καί Θεομητορικοῦ Μνήματος. Ἐάν σφαλίσωμεν τά πήλινα μάτια τοῦ σώματος, διά νά μήν ἀποσπᾶται ὁ νοῦς καί ἐλευθερώσωμεν τά ὄμματα τῆς ψυχῆς, βιώματα οὐράνια θά κατακλύσουν ἡμᾶς καί θά αἰσθανθῶμεν, ὅτι εὑρισκόμεθα, ὡς ἄλλοι ἀπόστολοι καί μεταξύ αὐτῶν,  ἔμπροσθεν τοῦ κεκοιμημένου σώματος τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς αἰτίας διά πᾶσαν τήν δημιουργίαν, ὡς ἀναφέρει ὁ Οὐρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος, ἤ τῆς χαρᾶς ὅλων τῶν χαρῶν, κατά τόν Ἅγιον Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.

 Οἱ Ἁγιοταφῖται εἴμεθα μία μικρά δράξ ἀσημάντων χοϊκῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔχομεν τό μοναδικόν προνόμιον, νά διακονῶμεν καί ὑπηρετῶμεν τά Πανάγια Προσκυνήματα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου Πίστεως διά μέσου τῶν αἰώνων.

 Εἰς αὐτόν τόν κλῆρον ἀνήκεις ἀπό τοῦδε καί εἰς τό ἑξῆς. Καθίστασαι πλέον ὑπουργός τῶν μυστηρίων τῆς χάριτος, τά ὁποῖα καθαγιάζουν τούς πιστούς καί ὡς ἄγγελος, ὁμοῦ μετά τῆς χορείας τῶν ἀγγέλων θά συμμετέχῃς εἰς τό μυστήριον τῶν μυστηρίων, τήν τέλεσιν τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί οὕτω θά βιώνῃς καθ’ ἡμέραν τήν Γέννησιν, τήν ζωήν, τό ἔργον, τήν Ταφήν καί Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου καί τήν ἔνδοξον εἰς οὐρανούς Ἀνάληψιν Αὐτοῦ.

 Ὡς πρεσβύτερος ἀδελφός σου, σέ συμβουλεύω, νά μήν ἀφήσῃς ποτέ τόν ἑαυτόν σου νά ὁδηγηθῇ εἰς τήν συνήθειαν τῶν ἱερῶν τούτων, καί εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας νά βιώνῃς εἰς κάθε Θείαν Ἀναφοράν μοναδικά αἰσθήματα, μέ ταπείνωσιν καί δέος, ὡς νά εἶναι ἡ κάθε Λειτουργία, ἡ πρώτη σου Λειτουργία.

 Βαρύ φαίνεται τό φορτίον τοῦτο, ἀλλά δέν εἶναι, κατά τά ἀδιάψευστα λόγια τοῦ Κυρίου «ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι», διότι ὁ Χριστός μας ἑκών γίνεται Κυρηναῖος διά κάθε ἕναν ἀπό ἡμᾶς, καθότι θέλει «πάντα ἄνθρωπον σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Πρός τοῦτο ἄλλωστε, δέν εἶσαι μόνος, ἀλλ’ ἔχεις τήν ἀγάπην καί τήν συνεπικουρίαν πάντων ἡμῶν, τῶν ἀδελφῶν σου. Διά τοῦτο, φρόντισε νά ἀποδίδῃς τόν δέοντα σεβασμόν πρός τούς πρεσβυτέρους, ἀλλά καί τήν ἀγάπην, κατανόησιν καί ἀνεκτικότητα μετά ἀνεξικακίας πρός τούς νεωτέρους. Ἀδελφικά καί φιλικά σοῦ ὑπενθυμίζω καί σέ παροτρύνω, νά τηρῇς ἐφ’ ὅρου ζωῆς τήν σωτηριώδη ἐντολήν τοῦ Κυρίου μας «μή κρίνῃς, ἵνα μή κριθῇς».

 Αἱ πατρικαί εὐλογίαι τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου κυρίου κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ σέ καταστέφουν, ὁμοῦ μετά τῆς φροντίδος καί ἀγάπης πάντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν πατέρων.

 Ἔχοντας ταῦτα ὑπ’ ὄψιν σου, πρόσελθε ἐν κενώσει καρδίας, ἐν ταπεινώσει καί δέει, ἵνα γευθῇς  τήν Ἀποστολικήν μεταμόρφωσιν ἐκ τῆς προσωπικῆς σου Πεντηκοστῆς”.

 Τόν π. Εὐλόγιον ἐτίμησαν μέ τήν παρουσίαν τους εἰς τήν χειροτονίαν καί ἕτεροι Ἁγιοταφῖται, ὡς οἱ: Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος καί ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ π. Κωνσταντῖνος κ. ἄ. μοναχοί, μοναχαί καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ καθηγούμενος τοῦ πανσέπτου καί Θεομητορικοῦ Μνήματος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος ἐδεξιώθη τόν χειτονηθέντα καί τούς τιμήσαντες αὐτόν εἰς τό ἄνωθεν τοῦ προσκυνήματος Ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/tAyyGvLgeJ4

ngg_shortcode_0_placeholder

Ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου συνέπεσε μέ τήν Γ’ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, 25^ην Μαρτίου/ 7^ην Ἀπριλίου 2013.

Τήν ἡμέραν ταύτην ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μεγάλη αὕτη ἑορτή ὡς ἀπαρχή τῆς ἐμφανοῦς ἀποκαλύψεως τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Αὐτοῦ, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου Ἐναθρωπήσαντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς αὐτήν ταύτην τήν πόλιν τῆς Ναζαρέτ, συμφώνως τῷ Εὐαγγελιστῇ Λουκᾷ, (Λουκ. 1, 26- 38).

Τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος γενόμενος δεκτός ἐν ἐπισήμῳ Προσκοπικῇ παρελάσει ὡς καί  ὑπό τοῦ Δημάρχου καί τοῦ Ὀρθοδόξου Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς πόλεως, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν, ἡγουμένων ἱερῶν Μονῶν ὁμόρων τῆς Ναζαρέτ, τῶν ἐφημερίων τοῦ προσκυνήματος τῆς Ναζαρέτ καί ἐφημερίων ἄλλων Κοινοτήτων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου, γειτνιαζουσῶν τῇ Ναζαρέτ, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί ἐν εὐλαβείᾳ παρακολουθοῦντος μεγάλου ἀριθμοῦ πιστῶν ἐντοπίων, ὡς καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Ρωσίας, ψαλλόντων ἀραβιστί κάι ἑλληνιστί βυζαντινῷ τῷ ὕφει. Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε πρός τούς ἀσφυκτικῶς πληρώσαντας τόν Ναόν τοῦ ἱεροῦ προσκυνήματος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ Ὀρθοδόξους πιστούς τούτους τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

 «Ἐν δέ τῷ μηνί τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ, πρός Παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα Ἰωσήφ ἐξ οἴκου Δαυΐδ καί τό ὄνομα τῆς Παρθένου Μαριάμ. Καί εἰσελθών ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν εἶπε· χαῖρε κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ· εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν… καί ἰδού συλλήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν», μαρτυρεῖ ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, (Λουκ. 1,26-31)

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐσεβεῖς Χριστιανοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί.

 Εἰς τήν πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ἧς τό ὄνομα Ναζαρέτ καί εἰς αὐτόν τοῦτον τόν τόπον τοῦ οἴκου τῆς Παρθένου Μαριάμ, ὅπου εἰσελθών ὁ ἄγγελος, πρός αὐτήν εἶπε: «χαῖρε κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σοῦ, εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν… εὗρες γάρ χάριν παρά τῷ Θεῷ», συνήγαγεν σήμερον πάντας ἡμᾶς ἡ πανσθενουργός χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά καί ἡ δύναμις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, διά νά τιμήσωμεν ἑορτίως καί εὐχαριστιακῶς καί ἐν ὕμνοις ἁγιογραφικοῖς μαγαλύνωμεν τό ὄνομα τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, δηλονότι τό τῆς Θεοτόκου. «Τοῦτο δέ τό ὄνομα», κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, «ἅπαν τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας συνίστησι». Εἰ γάρ Θεοτόκος ἡ γεννήσασα, πάντως Θεός ὁ ἐξ αὐτῆς γεννηθείς, πάντως δέ καί ἄνθρωπος. Πῶς γάρ ἄν ἐκ γυναικός γεννηθείη Θεός ὁ πρό αἰώνων ἔχων τήν ὕπαρξιν, εἰ μή ἄνθρωπος γέγονεν; Ὁ γάρ υἱός ἀνθρώπου ἄνθρωπος δηλονότι. Εἰ δέ αὐτός ὁ γεννηθείς ἐκ γυναικός Θεός ἐστιν, εἷς ἐστι δηλονότι ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός γεννηθείς κατά τήν θείαν καί ἄναρχον οὐσίαν καί ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ἐκ τῆς Παρθένου τεχθείς κατά τήν ἠργμένην καί ὑπό χρόνου οὐσίαν, ἤτοι τήν ἀνθρωπίνην». (Ἰωάν. Δαμασκ. Ἀκριβής Ἔκδοσις, 12, 56).

 Εὐφραίνεται καί ἀγάλλεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῇ ἱερᾷ μνήμῃ τοῦ Θεομητορικοῦ τούτου γεγονότος, διότι εἰς τό κεχαριτωμένον πρόσωπον τῆς Παρθένου Μαρίας ἐπληρώθη τό ρηθέν ὑπό τοῦ προφήτου καί δή τοῦ μεγαλοφωνωτάτου Ἠσαΐου ἀφ’ ἑνός καί ἐδόθη σημεῖον τοῖς αἰτοῦσι καί ἀντικειμένοις ἀφ’ ἑτέρου κατά τήν πρόρρησιν τοῦ Θεοδόχου Συμεών, τοῦ εἰπόντος πρός Μαριάμ, τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ Λόγου Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, «Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον», (Λουκ. 2,34). Λέγομεν τοῦτο, διότι ἡ Θεοτόκος Μαρία διά μέν τούς πιστούς ἀποτελεῖ τήν αἰτίαν τῆς χαρᾶς καί τῆς τῶν πάντων θεώσεως,  διά δέ τούς ἀπίστους τό «ἀμφίβολον ἄκουσμα» κατά τόν ὑμνῳδόν.

 Ἡ κατ’ ἀνατολάς Ἑλληνορθόδοξος Ἐκκλησία (Rum Orthodox) ἰδιαζόντως τιμᾷ τήν Κεχαριτωμένην Μαρίαν ὡς τό Παρθενικόν καύχημα, ἐξ ἧς ὁ Θεός ἐσαρκώθη καί ἀπειργάσατο τήν γαστέρα αὐτῆς πλατυτέραν τῶν Οὐρανῶν. Καί τοῦτο, διότι ἡ ἱερά ἱστορία, δηλονότι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἤτοι ἡ θεία Ἀποκάλυψις ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ τῇ Παλαιᾷ καί Καινῇ Διαθήκῃ εἰς οὐδέν θά διεκρίνετο τῆς κοσμικῆς ἱστορίας ἄνευ τῆς συνεργίας τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας εἰς τό μυστήριον τῆς θείας ἐν Χριστῷ οἰκονομίας.

Ἡ συνεργία δέ αὕτη τῆς Θεοτόκου καταδείκνυται ἐναργέστατα ἀπό τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, καθ’ ἥν ὁ Χριστός λέγει: «αὐτή δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ το φῶς· ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα», (Ἰωάν. 3,19).

 Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ Λόγου Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ γίνεται κοινωνός τοῦ φωτός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐληλυθότος εἰς τόν κόσμον ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων Αὐτῆς. Ἐπί πλέον δέ γίνεται συμμέτοχος τῆς ἐμπειρίας τῆς κρίσεως τοῦ κόσμου καί τῆς τῶν ἀνθρώπων ἱστορίας κατά τήν φυσικήν αὐτῆς παρουσίαν ἐν τῇ ὥρᾳ καί τῷ τόπῳ τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ Αὐτῆς.

 «Πᾶσα μέν οὖν πρᾶξις καί θαυματουργία Χριστοῦ μεγίστη καί θαυμαστή»,  λέγει ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «ἀλλά πάντων ἐστί τό θαυμαστότερον ὁ τίμιος αὐτοῦ σταυρός. Δι’ οὐδενός γάρ ἑτέρου ὁ θάνατος κατήργηται, ἡ τοῦ προπάτορος ἁμαρτία λέλυται, ὁ ᾌδης ἐσκύλευται, ἡ ἀνάστασις δεδώρηται, δύναμις ἡμῖν τοῦ καταφρονεῖν τῶν παρόντων καί αὐτοῦ τοῦ θανάτου δέδοται, ἡ πρός τήν ἀρχαίαν μακαριότητα ἐπάνοδος κατώρθωται, πύλαι παραδείσου ἠνοίγησαν, ἡ φύσις ἡμῶν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν, τέκνα Θεοῦ καί κληρονόμοι γεγόναμεν, εἰ μη διά τοῦ σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν  Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διά σταυροῦ γάρ ταῦτα πάντα κατώρθωται», (Ἐκδ. Ἀκριβής Ὀρθοδόξου πίστεως, Ἰωάν. Δαμασκ. 11, 84).

 Τόσον ὁ Τίμιος καί ζωοποιός σταυρός τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου τήν προσκύνησιν σήμερον ἑορτάζομεν, ἐν τῷ μέσῳ τοῦ σταδίου τῆς ἁγίας νηστείας, ὅσον καί ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἀποτελοῦν  ἡ μέν Θεοτόκος τήν κλίμακα, «δι ἧς κατέβη ὁ Θεός ἐπί τῆς γῆς καί τήν ρυπωθεῖσαν  τῶν ἀνθρώπων εἰκόνα εἰς τό ἀρχαῖον κάλλος ἀναμορφώσας, τῷ θείῳ κάλλει συγκατέμιξεν». Ὁ δέ σταυρός τήν γέφυραν δι’ ἧς ἀνυψώθημεν εἰς τόν οὐρανόν καί εἰσήλθομεν εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Διά τοῦτο ὁ μελῳδός ἀναφωνεῖ: «Ὧ Μῆτερ Παρθένε, καί Θεοτόκε ἀψευδής, ἡ τεκοῦσα ἀσπόρως Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, τόν ἐν σταυρῷ ὑψωθέντα σαρκί, σέ οἱ πιστοί ἅπαντες ἀξίως σύν τούτῳ νῦν μεγαλύνομεν».

 Χρεωστικῶς καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, ἀγαλλόμενοι τῇ Θεοτόκῳ μετά τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ εἴπωμεν: Χαῖρε Κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σοῦ. Πρέσβευε τῷ ἐκ σοῦ σαρκωθέντι Θεῷ καί Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ἵνα δωρῆται τῷ κόσμῳ καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν τήν εἰρήνην καί ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τό μέγα ἔλεος».

καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/04/07/2230/

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν λιτανεία τῇ συμμετοχῇ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου, τοῦ Δημάρχου καί τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς πόλεως ἀπό τοῦ προσκυνήματος διά τῆς κεντρικῆς ὁδοῦ τῆς πόλεως μετά πανδήμου συμμετοχῆς.

Τήν λιτανείαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν παρακειμένην τῷ ἱερῷ  Ναῷ αἴθουσαν, ἀκολούθως δέ τράπεζα μετ’ ἰχθύων, παρατεθεῖσα πρός τιμήν τῆς Πατριαρχικῆς συνοδείας, τοῦ Δημάρχου τῆς Ναζαρέτ κ. Ράμζι Τζαράϊσε καί τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς πόλεως καί ἄλλων ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Γ΄ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, 25^ην Μαρτίου/7^ην Ἀπριλίου 2013, ἔλαβε χώραν εἰς τό Πατριαρχεῖον, συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ τάξιν καί τυπικήν διάταξιν, ἡ ἑορτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.

Α΄.  Ὁ Ἑσπερινός.

Οὕτω ἀφ’ ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου, τήν 1.45 μ.μ. ὥραν, ἀνεγνώσθη εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης ἡ Θ΄Ὥρα. Ἠκολούθησεν ἡ ἐπίσημος κάθοδος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν κωδώνων κρουομένων.  Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τόν Ναόν, ἐγένετο ἐπίσημος προϋπάντησις ὑπό τῶν ἐνδεδυμένων Ἱερέων πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως.

Ἐνταῦθα ὁ προεξάρχων τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔβαλεν «Εὐλογητόν», προσεκύνησε καί ἐθυμίασεν. Ἀκολούθως προσεκύνησαν καί οἱ  Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν Σου».

Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον. Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τό Καθολικόν, ὁ Μακαριώτατος, εὐλογήσας, ἀνῆλθεν εἰς τόν Θρόνον, ἐν ᾧ, τῶν σημάντρων κρουομένων, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Συνοδικοί προσεκύνησαν εἰς τόν Γολγοθᾶν καί οἱ διάκονοι ἔκαμαν τό Θυμίαμα εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, τόν Γολγοθᾶν καί τά ἄλλα Προσκυνήματα.

Μετά ταῦτα ἐσυνεχίσθη κανονικῶς ὁ Ἑσπερινός μετ’ Ἀνοιξανταρίων καί Ἀρτοκλασίας.

Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐγένετο ἡ ἐπίσημος ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, τῶν κωδώνων κρουομένων.

Β΄. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς.

Τήν Κυριακήν, 25^ην Μαρτίου/7^ην Ἀπριλίου 2013, ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς ἡ ἑορτή τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ συμφώνως πάλιν πρός τήν προσκυνηματικήν τάξιν καί τυπικήν διάταξιν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων. Οὕτω, ἐνωρίς, τήν 7^ην π.μ. κατῆλθεν ἡ Συνοδεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, πρεοεξάρχοντος τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίου, -τοῦ Μακαριωτάτου ὄντος εἰς Ναζαρέτ διά τήν ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου-, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν κωδώνων κρουομένων.

Ἐνταῦθα, μετά τήν προσκύνησιν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, ἔλαβε χώραν ἡ εἰς τόν Πανάγιον Τάφον Θεία Λειτουργία, συλλειτουργοῦντος τῷ  Μητροπολίτῃ Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίῳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἱερέων καί λαοῦ τοῦ Κυρίου, παρακολουθούντων ἐν εὐλαβείᾳ καί ἐν κατανύξει.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἔλαβε χώραν λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Τάφου καί ἀνά τά Προσκυνήματα. Τῆς λιτανείας ἀπολυθείσης, ἡ Συνοδεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν ὑπό τόν Μητροπολίτην Καπιτωλιάδος ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος  ἐξεφώνησε λόγον περί τῆς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ διπλῆς ἑορτῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καί τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί ηὐχήθη εἰς τούς προσελθόντας προσκυνητάς τήν δύναμιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ διά τήν συνέχισιν τοῦ ἀγῶνος τῆς νηστείας πρός ὑποδοχήν τοῦ Ἁγίου Πάσχα.

Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/irJyadxVJY8

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν νύκτα τῆς Παρασκευῆς  πρός Σάββατον, 23^ης Μαρτίου /5^ης πρός 6^ης Ἀπριλίου 2013, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, συνῳδά προηγηθείσῃ Συνοδικῇ ἀποφάσει ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ ἱεροδιακόνου π. Παϊσίου, διορισθέντος ὡσαύτως καί ὡς ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ πρσφάτως ἐκλιπόντος ἡγουμένου μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀνδρέου.

Πρό τῆς χειροτονίας ὁ χειροτονῶν Ἀρχιερεύς Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος προσεφώνησε τόν πρός χειροτονίαν προσαγόμενον π. Παϊσιον διά τῆς προσφωνήσεως αὐτοῦ, ὡς ἀπετυπώθη εἰς τό κάτωθι κινηματογραφικόν στιγμιότυπον.

Μετά ταῦτα ἔλαβε χώραν ἡ χειροτονία συμφώνως πρός τήν ἐν τῷ Ἀρχερατικῷ τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου  Ἐκκλησίας.

Ἀπαγγελθείσης τῆς ἐκφωνήσεως «ἡ θεία Χάρις…» καί τῶν εὐχῶν ἀναγνωσθεισῶν, ὁ Ἀρχιερεύς ἐξεφώνησε τό «ἄξιος», ἐν ᾧ ἐνέδυεν αὐτῷ ἕκαστον τῶν ἱερατικῶν ἀμφίων καί ὁ λαός συγκατατιθέμενος ἐξεφώνη «ἄξιος».

Μετά τήν λῆξιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ χειροτονηθείς ἐδεξιώθη τούς τιμήσαντας αὐτόν εἰς τόν γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος, ἔνθα ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος ηὐχήθη αὐτῷ τήν ἄνωθεν στερέωσιν, ἵνα τιμᾷ καί πληροφορῇ ἐπαξίως τήν ἱερατικήν αὐτοῦ διακονίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/8QdJ9agjxKk

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 23^ην Μαρτίου/5^ην Ἀπριλίου 2013, ἐτελέσθη ἡ ἀκολουθία τῆς Γ’ Στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου εἰς τήν πλησίον τῆς Ραμάλλας πόλιν Μπιρζέτ.

Εἰς τήν πόλιν ταύτην μέ τούς πέντε χιλιάδας κατοίκους, ἡ ὁποία διατηρεῖ καί Πανεπιστήμιον ὑπάρχει Ρωμαιορθόδοξος Κοινότης, ἀριθμοῦσα χίλια πεντακόσια μέλη περίπου.

Τῆς ἀκολουθίας ταύτης τῶν Χαιρετισμῶν προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργοῦντος Αὐτῷ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ ἡγουμένου τῆς Κοινότητος ταύτης προσφάτως χειροτονηθέντος Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Κοινότητος Ραμάλλας Ἀρχιεπισκόπου Γαλακτίωνος καί τοῦ ἱερέως τῆς Κοινότητος ταύτης αἰδεσιμωτάτου π. Ἤσσα.

Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς ἀκολουθίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς προσελθόντας καί ψάλλοντας πιστούς

ἀραβιστί ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/04/05/2220/

Μετά τήν ἀκολουθίαν ὁ Μακαριώτατος συνηντήθη εἰς τήν παρακειμένην τῷ ναῷ αἴθουσαν μετά τοῦ ἡγουμένου καί τῶν Ἐπιτρόπων καί ἤκουσε τά ὑπάρχοντα αὐτοῖς προβλήματα καί προέτεινε λύσεις καί ἐπέλεξε καί ηὐλόγησε τό ἤδη ἐκπονηθέν ἀρχιτεκτονικόν σχέδιον τῆς νέας μελλούσης να ἀνεγερθῇ Ἐκκλησίας τῆς Κοινότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Τετάρτην, 14^ην /27^ην Μαρτίου 2013, ἑωρτάσθη, κατά μετάθεσιν, πανηγυρικῶς, κατά τήν κρατοῦσαν τυπικήν διάταξιν καί προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν, ὡς Μικρά Παρρησία, ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῆς Σεβαστείας τοῦ Πόντου ἐπί Λικινίου, τό 320 μ.Χ., διά ψύχους καί βασανιστηρίων τελειωθέντων καί τῶν Ὀνομαστηρίων τῆς Α.Θ.Μ.  τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Α΄. Ἑσπερινός.

Ἀφ’ ἐσπέρας τῆς Τρίτης ἀνεγνώσθη ἡ Θ΄Ὥρα τοῦ Ἑσπερινοῦ εἰς τόν Πατριαρχικόν καί Μοναστηριακόν Ναόν  τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης. Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν κάθοδος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως προσεκύνησεν ὁ Μακαριώτατος, πρό τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου ἐγένετο προϋπάντησις ὑπό τῶν ἐνδεδυμένων Ἱερέων, ἀκολούθως προσεκύνησεν ἐντός τοῦ Ἁγίου Τάφου ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς.

Μετά τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν ὁ Μακαριώτατος εὐλογήσας, ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ θρόνου καί ἐν συνεχείᾳ, τῶν σημάντρων κρουομένων, οἱ Συνοδικοί καί οἱ Ἀρχιερεῖς προσεκύνησαν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί οἱ διάκονοι ἔκαμον τό θυμίαμα ἀνά τά Προσκυνήματα.

Τοῦ θυμιάματος λαβόντος χώραν, ἤρξατο ὁ Ἐσπερινός μέ τά Ἀνοιξαντάρια καί ἐσυνεχίσθη κατά τήν τάξιν μέ Μεγάλην Εἴσοδον καί Ἀρτοκλασίαν.

Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἐσπερινοῦ ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

Β΄. Θεία Λειτουργία.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, τήν Τετάρτην, ἔλαβε χώραν ἡ ἐπίσημος κάθοδος ἐν πομπῇ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἐνταῦθα εἰς τό Καθολικόν ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων, συλλειτουργούντων τῶν Ἱερομονάχων, τῶν Πρεσβυτέρων καί τῶν Ἀρχιερέων συμπροσευχομένων ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.

Τῆς Λειτουργίας ἀπολυθείσης, ἔλαβε χώραν Δοξολογία, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἐλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί συνεργατῶν αὐτοῦ καί τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν προσελθόντων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί τοῦ εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος.

Τῆς Δοξολογίας τελεσθείσης, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθε, τῶν κωδώνων κρουομένων εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

Μακαριώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

Ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία, ἡ πάντα τὰ αὐτῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι διαταξαμένη, ἔθεσε εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ ἑορτολογίου τοῦ μηνὸς Μαρτίου τὴν μνήμην τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, τῶν ἐν τῇ λίμνῃ Σεβαστείας τοῦ Πόντου ἐπὶ Λικινίου τὸ ἔτος 320 διὰ ψύχους καὶ βασανιστηρίων τελειωθέντων, ἵνα ἡμεῖς ἐπιτελοῦντες αὐτὴν παραδειγματιζώμεθα καὶ ἐνισχυώμεθα εἰς τὸν νηστήσιμον ἀσκητικὸν ἀθλητικὸν ἡμῶν ἀγῶνα διὰ τὴν ἀπόκτησιν τῶν ἀρετῶν πρὸς συμμετοχὴν δεκτὴν εὶς τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Ἁγίαν Αὐτοῦ Ἀνάστασιν κατὰ τὸ  θεῖον Πάσχα.

Ἡ Σιωνῖτις Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἡ τροφὸς ἡμῶν Γεραρὰ Ἁγιοταφιτικὴ Ἀδελφότης ἑορτάζουν τὴν μνήμην τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων εὶς ἐξόχως πανηγυρικὴν ἀτμόσφαιραν, καθ’ ὅτι μετ΄αὺτῆς συνεορτάζονται τὰ Ὀνομαστήρια τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος, φερούσης τὸ ὄνομα ἑνός τῶν ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων τούτων.

Ὁ Ἱεροσολυμιτικὸς Ἁγιοταφιτικὸς ἑορτασμός οὗτος συμπεριέλαβε θείαν Λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων Δώρων εἰς τὸν Πανίερον Ναὀν τῆς Ἀναστάσεως, εἰς τὴν ὁποίαν ἦλθον εἰς κοινωνίαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ, μεταξὺ ἀλλήλων καὶ μετά τῆς πνευματικῆς Ἐκκλησιαστικῆς αὐτῶν Ἀρχῆς τὰ ἐγγύς καὶ τὰ μακράν  διακονοῦντα μέλη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί κλῆρος καὶ λαὸς ἐκ τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν καὶ Παλαστινιακὴν Αὐτονομίαν.

Ἐκ στόματος ὅλων τούτων θερμὴ ἀνεπέμφθη δέησις καὶ Δοξολογία ἐν Ἐκκλησίαις πρός τὸν Θεὸν ὑπὲρ ὑγιείας, εὐσταθείας καὶ κραταιώσεως τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, νῦν δὲ ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ αἰθούσῃ τοῦ Πατριαρχείου ταῖς προσευχαῖς συνάπτονται εὶλικρινεῖς εὐχαὶ καὶ ὁ δίκαιος ἔπαινος, δι’ ὅσα Αὕτη ἐπετέλεσε, ἀφ’ ὅτου εὐδοκίᾳ Θεοῦ καἰ ψήφοις κανονικαῖς καὶ ὁμοφώνοις τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου ἐξελέγη εἰς τήν περίοπτον Πατριαρχικὴν θέσιν, ἵνα θεοφιλῶς ἐν δικαιοσύνῃ καὶ διαφανείᾳ καθοδηγῇ τὀ σκάφος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἰς εὐδίους λιμένας εἰρήνης, προόδου, δημιουργίας καὶ εὐημερίας.

Ἐξ ὀνόματος ἐν πρώτοις τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τῆς ἐχούσης τὴν τιμὴν νὰ φέρῃ τὰ πρῶτα τῶν προσφωνήσεων, καθ’ ὅτι  ἡγούμενος αὐτῆς ἡ  Ὑμετέρα Μακαριότης, μνημονευθήτω πρὸς πληροφόρησιν παντός ζητοῦντος τὴν ἀληθινὴν ἐνημέρωσιν ὅτι κατὰ τὸ τελευταῖον χρονικὸν διάστημα, ὡς καί πρόσθεν, τῇ πρωτοβουλίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καὶ τῇ συνεργασίᾳ τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου  καὶ τῶν ἐκπροσώπων τοῦ  Ρωμαιορθοδόξου –Rum Orthodox – ἡμῶν ποιμνίου ἐπετελέσθησαν ἔργα, ἐμπνέοντα πνεῦμα θάρρους καἰ διάθεσιν αἰσιοδοξίας διὰ τὴν συνέχισιν μιᾶς οἰκοδομητικῆς δημιουργίας.

Μεταξύ τῶν τοιούτων ἔργων μνημονευθήτωσαν αἱ ποιμαντικαὶ ἐπισκέψεις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εὶς τὰς Κοινότητας τοῦ Πατριαρχείου καί δὴ τὰς μικρὰς τοιαύτας, ἐχούσας ἀνάγκην  ἐνισχύσεως περισσότερον τῶν ἄλλων. Τοιαύτην ἐπίσκεψιν ἐδέχθη ἡ εἰς τὸ βόρειον Ἰσραὴλ Κοινότης τοῦ Ἀϊλαμπούν, ὁ ἱερὸς ναὸς τῆς ὁποίας ἐστερεώθη δι’ ἁρμοδέματος καί ἐκαλλωπίσθη διὰ νέου εἰκονοστασίου, καὶ αἱ ὀλιγομελεῖς Κοινότητες τοῦ Μπουρκὶν καὶ τοῦ Τουλκάρεμ εἰς τοὺς ἀνεκαινισμένους ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου ναοὺς αὐτῶν.  Ἐπίσκεψιν τοιαύτην ἐδέχθη καὶ ἡ  Κοινότης τῆς παρὰ τήν Ραμάλλαν πόλεως τοῦ Μπιρζέτ, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔλαβε χώραν θεία Λειτουργία καὶ  ἐγκαινιασμὸς αἰθούσης κοινοτικῶν ἐκδηλώσεων παρὰ τὸν ναόν καὶ ἐπιθεώρησις τοῦ ἐκεῖ ἀνεγειρομένου σχολείου τῇ χορηγίᾳ τῆς  Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ταῖς ἐνεργείαις τοῦ Πατριαρχείου. Ἰδιαιτέραν χαρὰν ἔδωσαν εὶς τοὺς μαθητὰς τῶν σχολείων καὶ τῶν Κατηχητικῶν σχολείων τοῦ Πατριαρχείου αἱ μετὰ χριστουγεννιάτικων δώρων ἐπισκέψεις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ὡς εὶς τὸ σχολεῖον τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ τὸ Κατηχητικὸν σχολεῖον Μπετζάλλας, ἡ δὲ ὑπὸ τοῦ πνευματικοῦ Κέντρου  τῆς Βηθλεέμ μουσικὴ ἐκδήλωσις χριτουγεννιάτικων καλάντων μετεπεφρασμένων εὶς τὴν Ἀραβικὴν γλῶσσαν εὶς τὸ παρὰ τὰς λίμνας τοῦ Σολομῶντος Παλαιστινιακὸν Συνεδριακὸν Κέντρον ἀπέδειξεν ὁποίας δυνατότητας ἔχομεν πρὸς παρουσίασιν τῆς ζωογόνου Ὀρθοδόξου ἡμῶν παραδόσεως ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καὶ πέραν ταύτης.

Ἡ ἀποτελείωσις τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ μοναστηριακοῦ ναοῦ τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης ἔδωσε καὶ πάλιν τὴν δυνατότητα δι΄ἐπανέναρξιν τῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἀδελφότητος   εἰς τὸ λειτουργικὸν κέντρον αὐτῆς. Ἡ  εἰρηνική διενέργεια τοῦ σαρώματος τῆς Βασιλικῆς τῆς Βηθλεέμ καὶ ἡ ὑποστήριξις τῶν ἐν τῷ θεοδέγμονι Σπηλαίῳ ἀπαραγράπτων δικαιωμάτων ἡμῶν ἐπετεύχθη  χάρις εἰς τὴν καλὴν συνεργασίαν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος μετά τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας. Καρπὸς μιᾶς τοιαύτης καλῆς συνεργασίας μετὰ κυβερνητικῶν καὶ ἐπιχειρησιακῶν παραγόντων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας ὑπῆρξεν ἡ  κατάθεσις τοῦ θεμελίου λίθου ὑπὸ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τὸν παρὰ τὴν Ραμάλλαν σύγχρονον συνοικισμὸν  “Ραουάμπη.”

Αἱ σχέσεις καλῆς συνεργασίας τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου μετὰ τῆς χώρας τῆς Ἰορδανίας ἐνεφάνησαν ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς συναντήσεως κατὰ τὴν πρὸ διετίας θεσπιθεῖσανἙβδομάδα τῆς Ἁρμονίας, θρησκευτικῆς δηλονότι εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν ὀπαδῶν τῶν τριῶν μεγάλων θρησκειῶν, πολὺ δὲ πλέον κατὰ τὴν  ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εὶς  Χούσουν τῆς Ἰορδανίας διὰ τὴν ὑποδοχὴν τοῦ βασιλέως τῆς Ἰορδανίας εὶς  τὴν ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ εὶς τὴν Ὀρθόδοξον οἰκογένειαν Νίμρη, ἥτις ἐπίσκεψις  ἔδωσε εἰς τὸ Πατριαρχεῖον ἡμῶν τὴν ἁρμόζουσαν αὐτῷ θέσιν τῆς πρώτης Ἐκκλησίας εἰς τὴν Ἁγίαν Γῆν. Τό ἔμπρακτον ἐνδιαφέρον τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ὑπέρ τῶν καταφυγόντων ἐκ Συρίας εὶς Ἰορδανίαν προσφύγων ἐσυνέχισε ἐκδηλούμενον μέσῳ τοῦ ἐν Ἀμμὰν συσταθέντος γραφείου αὺτοῦ διὰ τὰς ὑποθέσεις τοῦ  Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς.

Καλαὶ ὡσαύτως ἐκαλλιεργήθησαν σχέσεις μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, εἰδικώτερον μετ΄ αὐτῆς τῆς Κύπρου, μεθ΄ ἧς  συνεχής ὑπῆρξεν ἡ συνεργασία καὶ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας, τὸ  ὁποῖον καὶ ἐπραγματοποίησε τὴν εἰρηνικὴν αὐτοῦ ἐπίσκεψιν εὶς τὸ κλῖμα τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ἐκκλησιαστικῷ, εἰρηνικῷ, ἐπωφελεῖ καὶ ἐποικοδομητικῷ τῷ τρόπῳ.

Μετὰ τούτων τέλος μνημονευθήτωσαν καὶ αἱ εἰς τὸ ἀξίωμα  τὴς ἀρχιερωσύνης πρόσφατοι προαγωγαὶ ἀδελφῶν, αἱ ὁποῖαι ἦλθον νὰ ἰσχυροποιήσουν τὴν ἀποτελεσματικωτέραν λειτουργίαν τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἀνταμείψουν τὴν καλὴν διακονίαν ἀδελφῶν.

Ἀναλέξας τὰ ὀλίγα ταῦτα ἐκ τῶν πολλῶν τῆς Ἱεροσολυμικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σταχυολογίας, Μακαριώτατε, καὶ ὑψῶν τὸ ποτήριον εὶς ὑγιείαν Ὑμῶν, εὔχομαι Ὑμῖν ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος ἀπὸ καρδίας ἔτη ὅσα πλεῖστα μετὰ δυνάμεως καὶ ἐνισχύσεως ἄνωθεν, ἵνα ὁμοῦ πάντες ἡμεῖς μεθ’ Ὑμῶν ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ συνεργαζώμεθα ἐν εἰρήνῃ, ταπεινώσει, ἀληθείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν καὶ ἄλλων θεαρέστων ἔργων πρός δόξαν Θεοῦ καὶ ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους. Γένοιτο.

Τόν Μακαριώτατον προσεφώνησεν ὡσαύτως ὁ κ. Γενικός Πρόξενος κ. Σωτήριος Ἀθανασίου καί ἄλλοι ὡς ὁ  Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὁ Πρόξενος τῆς Κύπρου εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντώνιος Σαμούτης, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου Μητροπόλεως Ναζαρέτ, ὁ Ἱερώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἰόππης, ὁ Ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰσίδωρος, ἐκ μέρους τῆς Ρωσικῆς Προσκυνηματικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα (MISSIA), ὁ  Πανοσιολογιώτατος Ἱερομόναχος π. Φιλόθεος ἐξ ὀνόματος τῶν ἱερέων καί τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος, ὁ Αἰδεσιμώτατος Οἰκονόμος π. Ἀΐσσα Τούμα, ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Κοινότητος, ὁ Πανοσιώτατος Μοναχός π. Φώτιος, Σχολάρχης τῆς Πατριαρχικῆς ἐν Σιών Σχολῆς, ὁ  κ. Σαμίρ Ζανανίρῃ ἐκ μέρους τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

Εὐχαριστῶν ὁ Μακαριώτατος ἀντεφώνησεν ὡς ἑξῆς:

«Θείῳ Πνεύματι, συγκροτηθέντες, δῆμος ὤφθητε, τροπαιοφόρος, Ἀθλοφόροι  Χριστοῦ τεσσαράκοντα· διά πυρός γάρ καί ὕδατος ἔνδοξοι, δοκιμασθέντες λαμπρῶς ἐδοξάσθητε. Ἀλλ’ αἰτήσασθε, Τριάδα τήν Ὑπερούσιον, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος», ἀναφωνεῖ ὁ τῆς Ἐκκλησίας  μελῳδός.

Ἐκλαμπρότατε  κ. Γενικέ  Πρόξενε  τῆς Ἑλλάδος,

          Κύριε Πρόξενε τῆς Κύπρου εἰς Ραμάλλαν,

            Ἅγιοι  Πατέρες  καί  Ἀδελφοί,

            Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ  ἀδελφοί.

Ἡ  Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία  συνέδεσε τά ὀνομαστήρια τῶν Χριστιανῶν μετά τῆς μνήμης τῶν ἁγίων ἀνδρῶν, τῶν ἀρετῇ διαλαμψάντων, τῶν πολλήν παρρησίαν πρός τῶν Θεόν ἐσχηκότων, ἐν ᾗ «πᾶσα  ἡ κτίσις ἑορτάζει, οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται  σύν τοῖς ἀγγέλοις καί ἡ γῆ εὐφραίνεται σύν τοῖς ἀνθρώποις» ( P.G. 53, 179).

Σήμερον ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν τελεῖ τήν μνήμην τῶν Ἁγίων μεγάλων  Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ λίμνῃ μαρτυρησάντων, ἐν  οἷς καί ὁ  Ἅγιος  Μάρτυς  Θεόφιλος, ὅστις μετά τῶν λοιπῶν συμμαρτύρων αὐτοῦ  ἀνεφώνει, «Δριμύς ὁ χειμών, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος».

Τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην ἐπαξίως τιμῶντες καί ἡμεῖς ὡς φερωνύμως  καταστάντος    αὐτοῦ Πάτρωνος καί Προστάτου Ἡμῶν, ἐτελέσαμεν τήν θείαν λειτουργίαν τῶν Προηγιασμένων δώρων  καί δοξολογικῶς ηὐχαριστήσαμεν τῷ Παντικτίρμονι Θεῷ  ἐπί πᾶσιν ἀγαθοῖς, οἷς  ἐδωρήσατο τῇ Ἱερᾷ ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῇ Ἀδελφότητι, τῇ Μετριότητι Ἡμῶν καί τῷ εὐσεβεῖ γένει τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Ἔτι δέ ἱκετηρίους ἐντεύξεις ἀνεπέμψαμεν, αἰτησάμενοι τάς πρεσβείας τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου καί τῶν συμμαρτύρων αὐτοῦ, λέγοντες μετά τοῦ μελῳδοῦ αὐτοῦ: «Ἀθλοφόροι Χριστοῦ τήν πάνσεπτον νηστείαν φαιδροτέραν ἀπειργάσασθε, τῇ μνήμῃ τῆς ἐνδόξου ὑμων ἀθλήσεως· Τεσσαράκοντα γάρ ὄντες, τήν τεσσαρακονθήμερον ἁγιάζετε, τό σωτήριον πάθος μιμησάμενοι, διά τῆς ὑπέρ Χριστοῦ ὑμῶν ἀθλήσεως. Διό ἔχοντες παρρησίαν πρεσβεύσατε, ἐν εἰρήνῃ καταντῆσαι ἡμᾶς, εἰς τήν τριήμερον Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ, καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Ἐπί δέ τούτοις εὐχόμεθα πᾶσι τοῖς τιμήσασιν τήν ἱεράν καί πάντιμον θεσμικήν ταύτην ἑορτήν τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, ὅπως Κύριος ὁ  Θεός διά τῶν πρεσβειῶν αὐτῶν καί δή τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοφίλου χαρίζηται δύναμιν, τόν θεῖον αὐτοῦ φωτισμόν καί τήν εἰρήνην αὐτοῦ.

Ὡσαύτως, ὁλοθύμους εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν τῷ Γέροντι Ἀρχιγραμματεῖ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχῳ, προσφωνήσαντι Ἡμᾶς ἐκ μέρους τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί τῶν προσφιλῶν Ἡμῖν μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τῷ Ἐκλαμπροτάτῳ κ. Σωτηρίῳ Ἀθανασίου, Γενικῷ Προξένῳ τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις, διαβιβάσαντι Ἡμῖν τάς εὐχάς τῶν μελῶν τῆς σεβαστῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, τῷ Προξένῳ τῆς Κύπρου εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντωνίῳ Σαμούτη, τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ναζαρέτ κ. Κυριακῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου Μητροπόλεως Ναζαρέτ, τῷ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Ἰόππης κ. Δαμασκηνῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἰόππης, τῷ Ὁσιολογιωτάτῳ Ἀρχιμανδρίτῃ π. Ἰσιδώρῳ, Ἀντιπροσώπῳ παρ’ Ἡμῖν τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τῷ Πανοσιολογιωτάτῳ Ἱερομονάχῳ Φιλοθέῳ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τῶν ἱερέων καί τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος, τῷ Αἰδεσιμωτάτῳ Οἰκονόμῳ π. Ἀΐσσα Τούμα, ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Κοινότητος Ἡμῶν, τῷ Πανοσιωτάτῳ Μοναχῷ Φωτίῳ, Σχολάρχῃ τῆς Πατριαρχικῆς ἐν Σιών Σχολῆς, τῷ Ἐντιμοτάτῳ κ. Σαμίρ Ζανανίρῃ.

Γένοιτο πᾶσιν ἡμῖν ἡ κραταιά τοῦ Κυρίου προστασία ἀρωγός ἐν τῷ βίῳ, πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἁμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα!

Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/

Τήν δεξίωσιν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἠκολούθησε νηστήσιμος τράπεζα εἰς τήν κοινήν Τράπεζαν τῶν Ἁγιοταφιτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/FRldPBaxr-U

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Κυριακήν, 11^ην /24^ην Μαρτίου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ τάξιν καί τυπικήν διάταξιν ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὡς γεγονότος ταυτοσήμου τῇ Ὀρθοδοξίᾳ, τῆς ἀληθινῆς δηλαδή ὀρθῆς δόξης, ὀρθῆς λατρείας τοῦ ἑνός καί μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Α’  Ἑσπερινός.

Ὁ ἑορτασμός ἤρξατο ἀπο τῆς ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ’ ὥρας εἰς τόν μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τῆς ἐπισήμου καθόδου εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Προσκυνήσεως μετά θυμιάματος εἰς τήν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον καί τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν.

Τῆς ἀκολουθίας, συμπεριλαβούσης θυμίαμα τῶν διακόνων ἀνά τά Προσκυνήματα, ἐν κρούσει σημάντρων, Ἀνοιξαντάρια καί Ἀρτοκλασίαν, προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί Ἱεροδιακόνων.

Τῶν Συριάνων ἀνελθόντων εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, συμφώνως τῷ Προσκυνηματικῷ Καθεστῶτι, ἄνευ σταυροῦ σκήπτρου καί ραβδούχου καί τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀπολυθέντος, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

Β’  Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.

Τήν 7.00μ.μ. τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ Πατριαρχική συνοδεία κατῆλθεν ἀπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα εἰς τό Καθολικόν ἐψάλη εὐθύς ἐν ἀρχῇ τό «ἄνωθεν οἱ προφῆται», οἱ ἱερεῖς ἔλαβον καιρόν παρά τοῦ Πατριάρχου, ἐν συνεχείᾳ ὁ Πατριάρχης ἔλαβε καιρόν καί εἰσελθών ἠσπάσθη τούς Ἀρχιερεῖς  καί ἐνεδύθη Οὗτος καί οἱ Ἀρχιερεῖς τά Ἀρχιερατικά ἄμφια καί ἐξελθών ἔστη ἐπί τῆς καθέδρας, ἑστημένης παρά τόν ὀμφαλόν τῆς γῆς, τῶν Ἀρχιερέων δεξιόθεν καί ἀριστερόθενΑὐτοῦ ἱσταμένων.

Εἰς τό σημεῖον τοῦτο ἤρξατο ἡ Πατριαρχική καί Πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων τοῦ Μακαριωτάτου τῶν Ἁγιωτάτων Ἀρχιερέων Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου.

Τῆς θείας Λειτουργίας πληρωθείσης, ἤρξατο ἡ λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί ἀνά τά προσκυνήματα, καταληξάσης ἐνώπιον τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου. Ἐνταῦθα ἀνεγνώσθη τό Β’ Εὐαγγέλιον ἀπό τοῦ Τριῳδίου καί ὑπέρ αἰωνίου μνήμης τῶν εὐσεβῶν Πατριαρχῶν Βασιλέων καί ἄλλων προασπιζομένου τάς Ἁγίας Εἰκόνας καί τά «ἀναθέματα»ἐναντίον τῶν πολεμίων τούτων.

Μετά τό «Τίς Θεός μέγας» καί τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος  προσεφώνησε πάντας τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Φύσει ἀπερίγραπτος, τῇ θεϊκῇ σου ὑπάρχων, ἐπ’ ἑσχάτων Δέσποτα, σαρκωθείς ἠξίωσας περιγράφεσθαι· τῆς σαρκός προσλήψει γάρ καί τά ἰδιώματα, ἀνελάβου ταύτης ἅπαντα· διό τό εἶδός σου, τό τῆς ἐμφερείας ἐγγράφοντες, σχετικῶς ἀσπαζόμεθα, πρός τήν σήν ἀγάπην ὑψούμενοι· καί τῶν ἰαμάτων τήν χάριν ἀπαντλοῦμεν ἐξ αὐτοῦ, τῶν Ἀποστόλων ἑπόμενοι θείαις παραδόσεσιν».

 Μέ αὐτούς τούς λόγους, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διατυπώνει μέ ἀκρίβειαν καί σαφήνειαν τό νόημα καί τό περιεχόμενον τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ ἀναστήλωσις τῶν Ἁγίων καί Σεπτῶν εἰκόνων, γενομένη παρά τῶν ἀειμνήστων Αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως, Μιχαήλ καί τῆς μητρός αὐτοῦ Θεοδώρας ἐπί τῆς Πατριαρχίας τοῦ Ἁγίου καί ὁμολογητοῦ Μεθοδίου ἀποτελεῖ σταθμόν εἰς τόν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας ὑπέρ διαφυλάξεως τῆς ὀρθῆς καί ἀνοθεύτου Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς ἡμῶν σῳζούσης πίστεως καί ὁμολογίας.

 Ἡ αἵρεσις τῆς εἰκονομαχίας, δηλονότι ἡ ἄρνησις προσκυνήσεως τῶν ἁγίων εἰκόνων ἦτο κατ’ οὐσίαν ἀναβίωσις τῆς αἱρέσεως τοῦ Νεστοριανισμοῦ, τουτέστιν ἀλλοίωσις καί κατ’ ἐπίνοιαν ἀνθρωπίνη ἑρμηνεία τοῦ μυστηρίου τῆς θείας ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας γενικώτερον καί τοῦ προσώπου τῆς Παναγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας εἰδικώτερον. Καί τοῦτο διότι εἰς τό πρόσωπον τῆς Παναγίας ἐτελεσιουργήθη ἡ καθ’ ὑπόστασιν ἕνωσις θείας καί ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἰδού τί ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησίας διά τοῦ μελῳδοῦ αὐτῆς:

 «Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός ἐκ σοῦ, Θεοτόκε, περιεγράφη σρακούμενος καί τήν ρυπωθεῖσαν εἰκόνα εἰς τό ἀρχαῖον ἀναμορφώσας, τῷ θείῳ κάλλει συγκατέμιξεν. Ἀλλ’ ὁμολογοῦντες τήν σωτηρίαν, ἔργῳ καί λόγῳ ταύτην ἀνιστοροῦμεν».

 Τήν ὁμολογίαν ταύτην τῆς σωτηρίας εὐχαριστιακῶς καί μετά παρρησίας διεκηρύξαμεν ἐν μέσῳ τοῦ τόπου τῆς σταυρικῆς θυσίας καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἡ σεβασμία χορεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Ἱερομονάχων, διακόνων καί μοναχῶν μετά τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί τῶν εὐσεβῶν μελῶν τοῦ χριστεπωνύμου ἡμῶν ποιμνίου.

 Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ἡ ἀπαράλλακτος εἰκών τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, πρεσβείαις τῶν ἁγίων σου μαρτύρων καί Ὁμολογητῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.»

Ἔτη πολλά.

Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/vMHNWFa_S2A

ngg_shortcode_6_placeholder

Συνῳδά τῇ ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἐν τῇ Συνεδρίᾳ  αὐτῆς ΟΕ’/19.2. 2013 ἔλαβε χώραν ἡ εἰς Ἀρχιεπίσκοπον ἐκλογή τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Κωνσταντινουπόλει, καί ἐν συνεχείᾳ κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας, 11ην /24ην Μαρτίου 2013, συμφώνως πρός παράκλησιν τοῦ Πατριάρχείου Ἱεροσολύμων πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἔλαβε χώραν ἡ χειροτονία αὐτοῦ ὑπό τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου τῇ παρουσίᾳ ἀντιπροσωπείας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐκ  τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου εἰς Φανάριον ἐν Κωνσταντινουπόλει.

Κατά τήν Ἀρχιερατικήν Χειροτονίαν ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος προσεφώνησε τόν θεοφιλέστατον  ἐψηφισμένον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνθηδῶνος κ. Νεκτάριον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

“Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀνθηδῶνος κύριε Νεκτάριε, 

 Μετά χαρᾶς καί πνευματικῆς εὐφροσύνης τελοῦμεν ἡ ἡμετέρα Μετριότης μετά τῶν περί ἡμᾶς Ἱερωτάτων ἀδελφῶν συλλειτουργῶν ἐν τῷ Πανσέπτῳ τούτῳ Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου -ὑπό τό ὄνομα τοῦ ὁποίου τιμῶνται καί τά τρία Μετόχια τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Κωνσταντινουπόλει-, ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ Κέντρῳ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπου αἱ πλάκες τῆς Διαθήκης τοῦ Μωϋσέως καί ἡ Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου καί ἡ Ἁγία Τράπεζα τῆς Χάριτος ἀπό αἰώνων ἐκπέμπουν φῶς ἀληθείας, φῶς σταυροῦ, φῶς Ἀναστάσεως, ἱερουργοῦμεν, λέγομεν, τό μυστήριον τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Θεοφιλίας, κατόπιν ἀδελφικῆς παρακλήσεως τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος, τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίου Θεοφίλου. 

Χαίροντες διά τήν τιμήν καί τήν ἐμπιστοσύνην, μετά τῶν ὁποίων περιέβαλε καί ἀνεγνώρισεν ἡ ἀδελφή Σιωνῖτις Ἐκκλησία καί ὁ Προκαθήμενος αὐτῆς προσφιλής ἀδελφός Πατριάρχης κύριος Θεόφιλος μετά τῆς περί αὐτόν Ἱερᾶς Συνόδου τήν ἐπί σειράν ἐτῶν διακονίαν σου ἐνταῦθα, ὡς Ἐπιτρόπου τῶν ἐν τῇ Πόλει Ἱερῶν Μετοχίων αὐτῆς, ἐκ καρδίας ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἀγαθῆς ἀγγελίας ἐδεήθημεν καί προσευχόμεθα ὅπως ἡ εὐλογία, ὁ φωτισμός καί ἡ ἐνδυνάμωσις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀεί συνοδεύουν τήν ὑμετέραν Θεοφιλίαν εἰς τό ἀρχόμενον νέον σ τ ά δ ι ο ν ἐκκλησιαστικῆς διακονίας, ὥστε νά ἀναδειχθῇς ἀντάξιος τῆς προσγενομένης ὑψηλῆς ταύτης τιμῆς καί τῶν προσδοκιῶν τῆς πρεσβυγενοῦς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Σιών καί πολύτιμον στήριγμα τοῦ ἔργου αὐτῆς εἰς τήν ἐν μέσῳ συχνάκις κινδύνων καί θλίψεων καί πειρασμῶν ἱστορικήν καί σύγχρονον πορείαν αὐτῆς. 

Ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, διετήρησεν ἀνά τούς αἰῶνας καί μέχρι σήμερον ἀνεφέλους ἀγαθάς σχέσεις συνεργασίας καί συναλληλίας μετά τοῦ Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐν πᾶσι τοῖς ζητήμασι, διορθοδόξοις καί διαχριστιανικοῖς, ἐν τῇ διαχρονικῇ διαφυλάξει τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἐν ἀλληλοπεριχωρήσει πολλάκις, καί πάντοτε ὅμως ἐν διαφυλάξει ἀνοθεύτου ἀπό ὀθνείων στοιχείων καί ἀκεραίας τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς πράξεως, παραδόσεως καί τάξεως, ἔν τε τοῖς δόγμασι καί ἐν τῇ ἐκκλησιαστικῇ θεωρίᾳ καί πράξει καί ζωῇ. 

Εἴκοσιν αἰῶνας παρουσίας καί μαρτυρίας ἔχουσα ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἐγνώρισεν ἡμέρας δυσχειμέρους καί εὐδίους, ἡμέρας ἀνελεήτων διωγμῶν ἀλλά καί ὑπερβολικῆς αὐξήσεως τοῦ γεωργίου αὐτῆς, ἐγνώρισεν ὑποταγήν εἰς ἀλλοτρίους τῆς πίστεως ἐξωτερικούς παράγοντας καί ἄρχοντας, ἀλλά καί ἡμέρας ἀνεκφράστου δόξης καί ἀγαλλιάσεως, ὡς ἡ Ἱερά Πορεία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἡ ἐπί γῆς διδασκαλία, τά θαύματα, τό Πάθος, ὁ Σταυρός, ἡ Ἀνάστασις, ἡ ἐπιδημία τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, ἡ Θεία Χάρις, ἡ εὐφρόσυνος ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. 

Ἡ Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν Ἱεροσολύμοις ὑπό τοῦ Αὐτοκράτορος Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καί τῆς Ἁγίας Μητρός αὐτοῦ Ἑλένης, μετά τῶν ὁποίων εἰκονίζεται ὁ Σταυρός εἰς τήν Ὀρθόδοξον Εἰκονογραφίαν, παραλληλίζεται καί ταυτίζεται πρός τήν σήμερον ἑορταζομένην ἡμέραν τῆς Ἀναστηλώσεως τῶν Ἁγίων καί Ἱερῶν Εἰκόνων, γενομένην ἐν τῇ γειτονικῇ πόλει τῆς Νικαίας διά τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κατά τε τήν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί κατά τήν ἀναστήλωσιν τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία χαίρει καί εὐφραίνεται, ἀποκτήσασα τόν πρότερον κ ό σ μ ο ν αὐτῆς, τόν Σ τ α υ ρ ό ν καί τάς ἁγίας ε ἰ κ ό ν α ς, ὑπέρ τῶν ὁποίων αἱ μυριάδες τῶν ἁγίων ὁμολογητῶν καί τό αἷμα αὐτῶν ἐξέχεαν, ἵνα μή κατισχύσῃ ἡ ἀσέβεια, ἀλλά ἡ ε ὐ σ έ β ε ι α, ἡ ὀ ρ θ ο δ ο ξ ί α καί ἡ ὀ ρ θ ο π ρ α ξ ί α. Κατά τήν σημερινήν ἡμέραν τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, οἱ Ἄγγελοι περιχαρῶς ὑπαντοῦν τήν πανήγυριν· οἱ Ἀπόστολοι ὁμοθυμαδόν συγχορεύουν· καί ὁμοῦ μετ’ αὐτῶν ὁ χορός τῶν Προφητῶν· τό στῖφος τῶν Μαρτύρων καί ἡ ὁμήγυρις πάντων τῶν δικαίων, προεξαρχούσης τῆς Κυρίας Θεομήτορος καί εὐλογοῦντος τοῦ ἐν Ἁγίοις δοξαζομένου Θεοῦ. 

Οἱ πάντες σήμερον χαιρόμεθα, διότι ἡ διά τῶν ἁγίων εἰκόνων μεταδιδομένη Χάρις καί δύναμις τοῦ Θεοῦ κατισχύει τῆς ἀντικειμένης δυνάμεως, καί διότι αἰσθανόμεθα νοερῶς παρισταμένην μετά πάντων ἡμῶν, συνιερουργοῦσαν τό Μυστήριον τῶν μυστηρίων, τήν πληθύν τῶν ἐν τῇ Πόλει ταύτῃ τοῦ Κωνσταντίνου, τῶν θρύλων καί τῆς παραδόσεως, τῆς καθιερώσεως τοῦ δόγματος καί τῆς κατισχύσεως τῆς ἀληθείας ἐπί τοῦ ψεύδους, τοῦ δικαίου τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς ἀνθρωπίνης ἀδικίας καί ματαιοδοξίας, τήν πληθύν, λέγομεν, τῶν ἁγίων ὁμολογητῶν, καταστεφομένων μέ κλέος οὐράνιον, καταστολήν δόξης. Σήμερον προσκυνοῦνται αἱ ἱεραί εἰκόνες καί ἡ τοῦ Χριστοῦ ἐνανθρώπησις ἐξαγγέλλεται. Σήμερον κατά μέν τούς εἰκονομάχους προσκυνεῖται τό ξύλον τῶν εἰκόνων, κατά δέ τούς ὀρθοδόξως φρονοῦντας ἡ τιμή ἀναβαίνει οὐχί εἰς τήν ὕλην τήν φθειρομένην, τό ξύλον, ἀλλά εἰς τά εἰκονιζόμενα ἀόρατα καί συγχρόνως παρόντα, ἱερά Πρόσωπα τοῦ Κυρίου καί τῆς Παναγίας Μητρός τοῦ καί τῶν Ἁγίων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων, τῶν Δικαίων καί τῶν Ὁμολογητῶν. 

Αἱ ἱεραί εἰκόνες, καταυγαζόμεναι ὑπό τῶν θείων καί ἀκτίστων ἐνεργειῶν, ἵνα κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν εἴπωμεν, ἀποτελοῦν τμῆμα τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν πολιτισμοῦ, οὐχί ὅμως ἁπλᾶ καλλιτεχνικά ἔργα, ὡς θεωροῦν αὐτάς τινες. Ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Αἱ εἰκόνες ἐκφράζουν πρωτίστως τήν ἐσωτερικήν ψυχικήν ὡραιότητα τῶν εἰκονιζομένων προσώπων, καί διά τοῦ αἰσθητικοῦ κάλλους των μᾶς μεταφέρουν εἰς τό ὑπέρ αἴσθησιν καί ἔννοιαν κ ά λ λ ο ς, ἀλλά καί ἐμφανίζουν ἐν χρωστῆρι καί χρώμασι τήν ν έ κ ρ ω σ ι ν τῶν ἐμπαθῶν αἰσθήσεων τῆς καρδίας, τόν πλοῦτον τῶν ἀρετῶν, τήν θεολογικήν γνῶσιν καί ἐμπειρίαν τῆς Ἐκκλησίας, αὐτήν ταύτην τήν πίστιν, ἡ ὁποία “τήν οἰκουμένην ἐκράτυνε” καί κρατύνει καί συντηρεῖ μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, ὅτε ἥξει ὁ δίκαιος κριτής, Ὅστις καί ἀφανίσει πᾶσαν ἀδικίαν ἀπό τῆς γῆς, πρῶτον διά τῶν ἑπτά φρικτῶν Ἀγγέλων τῆς Ἀποκαλύψεως, εἶτα καί διά τῆς ἰδίας ἐπιφανείας οὐχί πλέον ὡς σωτῆρος ἀγάπης, ἀλλά ὡς κριτοῦ δικαιοσύνης. Ἡ ε ἰ κ ώ ν εἶναι τό ἀρχαῖον κ ά λ λ ο ς, εἶναι τό “καθ᾿ ὁμοίωσιν”, πρός τό ὁποῖον δέον νά τείνῃ “τό κατ᾿ εἰκόνα”. 

Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε κύριε Νεκτάριε, 

Κατά τήν λαμπράν καί φωταυγῆ ταύτην ἡμέραν διά τήν καθ᾿ ἡμᾶς Μητέρα Κωνσταντινουπολίτιδα Ἐκκλησίαν καί διά τήν παροικοῦσαν ἐν Ἱεροσολύμοις, μέσα εἰς τήν κοινήν ταύτην χαράν τῆς κατισχύσεως τῆς ἀληθείας ἐπί τῆς πλάνης, τελεῖται ἡ εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία σου. Τά μηνύματα πολλά. Αἱ διαστάσεις τοῦ μυστηρίου ἐπεκτείνονται. Ἡ Χάρις καί ἡ Ἀλήθεια ἥκασι. Καί ἡ ὑμετέρα Θεοφιλία καλεῖται εἰς τόν ἀ γ ῶ ν α διά νά πληροφορήσῃ καλῶς τήν ἀρχομένην διακονίαν της: “Μακάριος ὁ τρέχων, τρισμακάριος ὁ ὑπομένων, παμμακάριος ὁ πῦρ πυρί τῆς ἐπιθυμίας καί ἀγάπῃ Θεοῦ ἀνάπτων ἑν ἑαυτῷ καθ᾿ ἑκάστην. Οὐκ ἀποθανεῖσθε, ἀλλά ζήσεσθε· οὐ χωρισθήσεσθε, ἀλλά συναφθήσεσθε· οὐκ ἀτιμασθήσεσθε, ἀλλά δοξασθήσεσθε”, ἐάν τήν ἀρχιερατικήν δ ι α κ ο ν ί α ν σας, ἀδελφέ, “περιζωσάμενος τό λέντιον” μέχρι τέλους βεβαίαν καί ἀσφαλῆ φυλάξητε, ἵνα κατά Θεόδωρον τόν πολιόν τῆς Μονῆς τοῦ Στουδίου ἀδελφόν εἴπωμεν. 

Ἀγωνίζου μέ αὐταπάρνησιν ἵνα ἀρέσῃς Θεῷ καί οὐχί ἀνθρώποις καί τιμήσῃς τήν τιμήν, μέ τήν ὁποίαν σε ἐτίμησεν ὁ Κύριος καί ἡ Ἐκκλησία σου τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ἐν Ἱερουσαλήμ. Ἀγωνίζου κατά τῆς φιλαυτίας, διά τῆς ὁποίας ἀπό τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου τά κακά εἰσῆλθον εἰς τόν κόσμον. Διότι ὁ ἄνθρωπος ἠγάπησεν ἀντί τοῦ Θεοῦ τόν ἑαυτόν τοῦ καί ἐπίστευσεν ὅτι θά γίνῃ ἰσόθεος καί διά τοῦτο ἐξέπεσε τοῦ ὕψους τῆς ἀγγελικῆς διαγωγῆς. Μή φρόντιζε τήν ἔξωθεν εὐκοσμίαν, ἀλλά τήν ἔνδον θεοτύπωτον σκηνήν, καί μή παρόργιζε τήν φιλανθρωπίαν τοῦ Κυρίου, τοῦ πλήττοντος συμπαθῶς καί σπλαγχνιζομένου θερμῶς. 

Πορεύου καθ᾿ ἡμέραν ἐν τοῖς τοῦ Κυρίου μαρτυρίοις καί φύλασσε τήν κατάστασίν σου ἐν ἁγιασμῷ σωφροσύνης, ἐγκολπούμενος τήν ταπείνωσιν καί τήν ταπεινοφροσύνην, ἀσπαζόμενος τήν ἀγάπην καί θωρακιζόμενος διά τῆς πίστεως εἰς τήν ἀλήθειαν. Θάρσει πάντοτε∙ ὁ καλῶν σε ἐνίκησε τόν κόσμον! Ἄς μή ἀλλοιώσῃ τό δ ῶ ρ ο ν τῆς ἀρχιερωσύνης τήν στάσιν σου ἔναντι τῶν ἀδελφῶν σου: ἵνα μή εἰς κρῖμα σοι γένηται. Ἡ ἐμπαθής ἔφεσις διά τήν ἐ ξ ο υ σ ί α ν, διά τήν ματαίαν ἀνθρωπίνην δόξαν, διά τήν κ υ ρ ι α ρ χ ί α ν ἐπί τῶν ἀδελφῶν καί ἐν γένει ἐπί τῶν τοῦ κόσμου τούτου πραγμάτων, παραμορφώνει εἰς τόν ἄνθρωπον τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί τόν κάνει νά προσκυνῇ τόν πειραστήν, εἰπόντα πρός αὐτόν τοῦτον τόν κυριεύοντα ζώντων καί νεκρῶν: “Σοί δώσω τήν ἐξουσίαν ταύτην ἅπασαν….ἐάν πεσών προσκυνήσῃς μοι” (Ματθ.δ΄,9). Ἔχε πάντοτε ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν σου, ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις, τοῖς διανοήμασι, τοῖς διαλογισμοῖς σου, τήν προτροπήν τοῦ Κυρίου: “οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν. Οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὅς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καί ὅς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος” (Ματθ. κ΄,25-27). Ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ προεξάρχων τῆς μυστηριακῆς ἱερουργίας ἐν τῇ πληρότητι, δέν εἶναι οὔτε πρῶτος, οὔτε ἐξουσία, οὔτε κυριότης, οὔτε ἀρχή, οὔτε δόξα, ἀλλά εἶναι δοῦλος καί διάκονος καί ἀ δ ο ξ ί α καί τ ί π ο τ ε, παρά μόνον ὁ μ ε τ έ χ ων καί ὁ μ ε τ α δ ί δ ω ν Χάριν καί Εἰρήνην, καί αὐτήν οὐχί ἰδικήν του, ἀλλά τοῦ Χριστοῦ. 

Ἀτυχῶς, τό “ζιζάνιον” τῆς κατακυριεύσεως, ὡς τό ἀποκαλεῖ Αὐτός ὁ Κύριος, καί τῆς δόξης -ἐν τῇ οὐσίᾳ ἀδοξίας- καί τῆς ἀπλήστου κατακυριεύσεως τοῦ κόσμου -ἐν τῇ πραγματικότητι γῆ εἶ καί εἰς γῆν ἀπελεύσει-, εἰσχωρεῖ πολλάκις καί εἰς τόν χῶρον τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας ἤ καί ὁλοκλήρων ἐκκλησιαστικῶν σωμάτων, καί ἀντικαθιστᾷ τήν δ ι α κ ο ν ί α ν, διά τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος γίνεται “τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός” (Α΄ Πέτρ. 5,1). 

Ἄς μή λησμονῶμεν ἅπαντες, ὅτι ἐντός τοῦ φωτός τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί μόνον δυνάμεθα νά γνωρίσωμεν τήν φύσιν τῆς ψυχῆς ἡμῶν ἕκαστος. Ἄς μή λησμονῶμεν ἀκόμη ὅτι διά νά δυνηθῇ ὁ ἄνθρωπος νά ἴδῃ καθαρῶς τά πράγματα πρέπει νά ἀπαλλαγῇ ἀπό τά πάθη αὐτοῦ καί νά κενωθῇ διά νά λάβῃ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ. 

Μή φοβηθῇς τάς ποικίλας δυσκολίας. Γνώριζε ὅτι ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν εἶναι στενή καί τεθλιμμένη. Ἡ καρδία καί ὁ νοῦς μας αἰσθάνονται τήν ἀδυναμίαν νά ἀκολουθήσωμεν τόν Χριστόν εἰς τόν σταυρόν καί τά βήματά μας βραδύνουν: “ἦν προάγων αὐτούς ὁ Ἰησοῦς, καί ἐθαμβοῦντο, καί ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο (οἱ ἀπόστολοι)” (Μάρκ. ι’,32). Ἡ σ ο φ ί α τοῦ Θεοῦ καλεῖ· οἱ ἄνθρωποι δέν ὑπακούομεν· ἐκτείνει λόγους διά τῶν ὄντων καί δέν προσέχομεν· ἀκυροῦμεν τάς βουλάς της, διαλογιζόμενοι ἀνθρωπίνως καί δέν προσέχομεν εἰς τούς ἐλέγχους αὐτῆς. Καί διδάσκει, τέλος, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ:”Ἐμίσησαν γάρ σοφίαν, τόν δέ φόβον τοῦ Κυρίου οὐ προείλοντο, οὐδέ ἤθελον ἐμαῖς προσέχειν βουλαῖς ἐμυκτήριζον δέ ἐμούς ἐλέγχους” (Παροιμ. 1,29-30). Μή λησμόνει ἐν ὅλῃ τῇ ζωῇ σου, ἐν ὅλῃ τῇ βιοτῇ σου, ἐν ὅλῃ τῇ διακονίᾳ σου, τούς λόγους τούτους τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁποίας ἀψευδής μάρτυς εἶναι αὐτή αὕτη ἡ ἀνθρωπίνη ζωή, ἀκατάλυτον δέ σύμβολον αὐτῆς ὁ περιώνυμός ποτε Ναός της, ὁ Ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ὁμοῦ μετ᾿ ἐκείνου τῆς Θείας Εἰρήνης καί τῆς Θείας Δυνάμεως ἐν τῇ Πόλει ταύτῃ. Πορεύου, λοιπόν, ἐν σοφίᾳ, ἐν εἰρήνῃ, ἐν δυνάμει. Πορεύου ὅμως καί κυρίως ἐν ἀγάπῃ καί μόνον, ἡ ὁποία ἔξω βάλλει τόν φόβον, τήν ἀδικίαν, τό πάθος, τήν δειλίαν. Πορεύου εἰς τάς δυσκολίας καί τά ἐμπόδια μέ τήν αἴσθησιν ὅτι “ὥσπερ κοινωνός εἶ τῶν παθημάτων” (πρβλ. Β΄ Κορ. α΄ 7), τοιουτοτρόπως θά γίνῃς καί τῆς παρακλήσεως. 

Προσκαλοῦντες Σε ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, διά νά λάβῃς ἐκ τῶν πηλίνων χειρῶν ἡμῶν καί τῶν συλλειτουργούντων ἀδελφῶν Ἱεραρχῶν τήν Χάριν τῆς Ἀρχιερωσύνης, κατακλείομεν διά τῶν προτροπῶν καί παραινέσεων Ὀρθοδοξίας, Ὑψώσεως, ταπεινώσεως, εἰρήνης, οἰκτιρμῶν καί ἐλέους. 

Ἐν τῇ θείᾳ Ἀγάπῃ πρόσελθε, Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε, καί ἡ Θεία Χάρις εἴθε νά σέ ὁδηγῇ, ὥστε ἡ ἀγάπη αὐτή νά εἶναι τό βίωμά σου, διά νά λάμπῃς “πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ” (Ματθ. ε΄ 16). Ἀμήν.

Μετά τήν χειροτονίαν ἔλαβε χώραν ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὁ χειροτονηθείς Ἀρχιπίσκοπος Ἀνθηδῶνος κ. Νεκτάριος προσεφώνησε τόν Παναγιώτατον Πατριάρχην Βαρθολομαῖον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

“Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

Σεβασμιώτατε ἐκπρόσωπε τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί  Πατριάρχου τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης   κ.κ. Θεοφίλου, Ἅγιε Καπιτωλιάδος, κύριε Ἡσύχιε,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἐντιμότατε κ. Γενικὲ Πρόξενε,

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

 Μόλις πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ἔζησα τὸ θαῦμα καὶ τὴν ἔκπληξη τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: ὁ Προκαθήμενος Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος καὶ ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος  τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἔλαβαν τὸν πυρακτωμένον ἄνθρακα τῆς Ἀρχιερωσύνης ἐκ τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου, ἐκ τῆς λογχισμένης πλευρᾶς τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ καὶ τὸν ἀπέθεσαν ὄχι μόνο στὰ χείλη μου, ἀλλὰ καὶ στὸ βάθος τῆς ὑπάρξεώς μου, γιὰ νὰ ἐπιφέρῃ σὲ αὐτὴν, τὴν σημαντικώτερη ἀλλοίωση καὶ νὰ μεταπλάσει τὸ ὀστράκινο σκεῦος σὲ δοχεῖο τῆς χάριτος καὶ σὲ κρίκο τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως.

Σήμερα παρακαλῶ τὰ λειτουργικὰ πνεύματα, τὰ «εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα», (Ἑβρ. Α΄, 14), νὰ τοποθετήσουν στὸ βάθος τοῦ εἶναι μου, στὸν χῶρο τῶν προσανατολισμῶν, τὴν διάθεση καὶ τὴν προσευχὴ τῆς πλήρους παραδόσεως στὸν Θεὸ καὶ στὸ θέλημά Του, ὥστε νὰ ἐμπιστευθῶ, μὲ τρόπο ἀπόλυτο, τὴν ὕπαρξή μου στὴν ἀγάπη καὶ τὴν χάριν Του. Νὰ ἀξιωθῶ εἰλικρινά, νὰ ἐπαναλάβω τὰ θεόπνευστα λόγια: «τὰ νῦν παρατίθεμαι ἑμαυτὸν καὶ ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς Χάριτος Αὐτοῦ, τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ἡμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν», (Πράξ. κ΄, 23). 

Ἄλλως τε, αὐτὸ εἶναι στὸ σύνολό τοῦ τὸ νόημα τοῦ σήμερον τελεσιουργηθέντος μυστηρίου.  Σκοπός τοῦ δὲν εἶναι νὰ δώσῃ τὴν εὐκαιρία ἐξαγγελίας ὡραίων λόγων. Ὁ ἐπίσκοπος δὲν εἶναι οὔτε ἕνας «κοινωνικὸς ἐργάτης» οὔτε ἕνας «ἡγέτης», μὲ τὸ συνηθισμένο περιεχόμενο τοῦ ὅρου. «Ἄγγελος Κυρίου ἐστί, ὅτι οὐ τὰ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ τοῦ πέμποντος ἀναγγέλλει», (Ἰω. Χρυσόστομος) καὶ ἀποστολή τοῦ εἶναι «πτερῶσαι ψυχὴν, ἁρπάσαι κόσμου καὶ δοῦναι Θεῷ», (Γρ. Θεολόγος).

Ὁλόκληρη ἡ ζωή, ἡ παρουσία, ἡ μαρτυρία καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἀποτελοῦν μιὰ ἀκτίνα, ἀπ’ τὴν ὁποία τὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ «λόγος τοῦ σταυροῦ» (Α΄ Κορ. α΄ 18), φωτίζουν τὴν συγκεκριμένη ἱστορικὴ στιγμὴ καὶ προσφέρονται δυναμικὰ στὸν ἄνθρωπο. Εἶναι λοιπὸν φυσικό, κάποιος, κάνοντας τὰ πρῶτα τοῦ βήματα σὲ μιὰ τέτοια ἰδιόμορφη ἀποστολή, νὰ μὴ διατυπώνῃ στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, στὴν Ἐκκλησία, ἐπαγγελίες ἢ πολὺ περισσότερο ἀνθωπίνους προγραμματισμούς, ἀλλὰ νὰ νοιώθῃ ἔντονη τὴν ἀνάγκη νὰ καταθέτῃ τὴν προσωπική τοῦ ἀγωνία καὶ τὴν «τοῦ Θεοῦ φυτείαν, τὴν καθολικὴν Ἐκκλησίαν» (Διαταγαί Ἀποστόλων) στὴν αἱματόβρεκτη ἀγκαλιὰ τοῦ μόνου Ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ μάλιστα, ὅταν τὸ ξεκίνημά τοῦ αὐτὸ γίνεται ἐντὸς τῶν δακρυβρέκτων ὁρίων τῆς περισυλλογῆς τῆς ἁγίας καὶ ΜεγάληςΤεσσαρακοστῆς. Ὁ ἐπίσκοπος λοιπὸν ἔρχεται σήμερα νὰ ζήσῃ κοντὰ στὸν λαὸ καὶ νὰ πεθάνῃ μαζί του, καὶ νοιώθει τὴν ἀνάγκη νὰ ἐκθέσῃ στοὺς ἀδελφούς τοῦ τὴν μεγάλη τοῦ ἀγωνία, ὥστε καὶ ἐκεῖνοι μὲ τὴν σειρά τους νὰ τὴν οἰκειοποιηθοῦν γιὰ νὰ γίνῃ «κραυγὴ ἰσχυρὰ πρὸς τὸν Κύριον».

Παναγιώτατε καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, 

Ὁ ὁμιλῶν κατέχει τὸ ἱστορικο  προνόμιο νὰ εἶναι κληρονόμος τῆς  ἱερᾶς Ἁγιοταφιτικῆς παραδόσεως καί ἱστορίας δύο χιλιάδων ἐτῶν, ἀλλά καί ταυτόχρονα εἶναι φορεύς τῶν ἀνησυχιῶν καί τῶν προβληματισμῶν τῆς σύγχρονης γενιᾶς. Ὁ ἴδιος αἰσθάνεται ἕναν ψυχικὸ σύνδεσμο μὲ τὸν κόσμο τῶν νέων. Ἔζησε καὶ ζεῖ μαζί τους τὸ δρᾶμα τῆς σύγχρονης ἱστορίας. Τυλίχθηκε μέσα στοὺς καπνούς τῶν κοινωνικῶν ἀναταραχῶν. Χάρηκε τὴν ἀπίστευτη ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας, ἀλλὰ ταυτόχρονα ἔνοιωσε νὰ τὸν πνίγῃ ὁ φόβος τῆς καταστροφῆς, τὴν ὁποία ἡ τεχνολογία αὐτή, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ μπορεῖ νὰ ἐπιφέρῃ στὸν γηραιὸ πλανήτη μας. Γνώρισε τὴν σύνθλιψη τοῦ κόσμου,  ἀλλὰ καὶ τὴν πίεση καὶ κατάθλιψη τῆς μοναξιᾶς, τὴν ὁποία μέσα στὴν σύγχρονη καταδυναστευτικὴ ζωὴ δοκιμάζουμε. Προβληματίσθηκε πάνω στὸ φαινόμενο κοινωνίας καὶ ἐπικοινωνίας λαῶν, ἀλλὰ καὶ στὶς ἐξοντωτικὲς ἀπόπειρες ποὺ γίνονται ὄχι μόνο στὸ συγκεκριμένο πρόσωπο, ἄτομο ἢ συγκεκριμένο ἐκπρόσωπο φυλῆς ἢ ἰδεολογίας, ἀλλὰ στὴν ἐξόντωση, τῆς ἴδιας τῆς ἀνθρώπινης φύσης, τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας, ποὺ κάθε μέρα πραγματοποιεῖται.

Ὁ ὁμιλῶν ἐπίσκοπος εἶναι ἕνα γνήσιο τέκνο τῆς ἐποχῆς του, καὶ φέρει ἐπάνω του, ὅλα τὰ στίγματα καὶ τὶς ἀγωνίες αὐτῆς τῆς ἐποχῆς. Οἱ προσανατολισμοὶ τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου τὸν ἀπασχολοῦν σοβαρά. Τὸ πρόβλημα τῆς ἐλευθερίας εἶναι πρόβλημά του. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς καθεμιᾶς προσωπικότητας καὶ ἡ πορεία της τὸν βασανίζουν. Ἀπὸ τὰ προβλήματα, ποὺ εἶναι καθαρὰ προσωπικά, μέχρι ἐκεῖνα, ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν οἰκογένεια καθὼς καὶ ἐκεῖνα ποὺ ἀναφέρονται στὴν οἰκουμενικὴ μορφὴ τῆς σύγχρονης ζωῆς,  συνωθοῦνται στὴν σκέψη του καὶ στὴν καρδιά του.

Δὲν φιλοδοξεῖ νὰ δώσῃ ἀπαντήσεις καὶ τυποποιημένες λύσεις στὰ ἐν λόγῳ προβλήματα. Φρονεῖ ὅτι ἀποστολὴ τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας, δὲν εἶναι νὰ θανατώνῃ τὴν ἀνθρώπινη ἀγωνία καὶ σκέψη, δίνοντας πρόχειρες συνταγές, ἀλλὰ νὰ κάνῃ ἕναν διάλογο μὲ τὸν σύγχρονο κόσμο, τὸν τόσο ταλαιπωρημένο ἀπὸ τὴν λεγόμενη  κρίση ὅλων τῶν ἀξιῶν. Διάλογο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἀνοίξῃ στὸν κόσμο αὐτὸ ὁρίζοντες καὶ νὰ τὸν βοηθήσῃ, ὥστε νὰ δοθοῦν οἱ δυνατότητες ἐλευθερίας γιὰ νὰ πορευθῇ πρὸς τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς καταλλαγῆς καὶ στὴν συνέχεια νὰ τοῦ παραδοθῇ μὲ μεγάλη προθυμία.

Βασικὴ προϋπόθεση καὶ ὀρθὴ πλεύση γιὰ τὸ ἄνοιγμα αὐτὸ θεωροῦμε τὴν ἀγάπη. Τὴν ἀγάπη ποὺ δὲν εἶναι ἄρτυμα ζωῆς ἢ προσφορὰ συμπόνιας, ἀλλὰ τὴν ἀγάπη ὡς ἐσωτερικὴ τοποθέτηση μὲ τὸ εὐαγγελικό της νόημα καὶ περιέχομενο. Ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ πιστεύῃ, ὅτι «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος, οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ, πάντες γὰρ εἷς ἐσμεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», (Γαλ. γ΄, 28).

Αὐτοὶ οἱ ὁραματισμοί, αὐτὲς οἱ περιπετειώδεις ἀναζητήσεις ἀποτελοῦν αὐτὴν τὴν στιγμὴ τὸ ἔμπονο πάθος τοῦ νέου ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος τούτη τὴν ὥρα ἀναλαμβάνει τὴν βαρύτατη εὐθύνη νὰ πορεύεται στὸ ἑξῆς «ὥσπερ κριὸς ἐπίσημος ἐκ μεγάλου ποιμνίου εἰς προσφοράν», (Μαρτ. Πολυκάρπου) καὶ νὰ μεριμνᾷ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη περιπέτεια. Ὅμως ἐντὸς τῶν συνόρων αὐτῶν περιέχονται προσπάθειες, κόποι καὶ μόθοι, ἀπογοήτευση, ἀτέλειωτοι ἱδρῶτες. Μεγάλη περιπέτεια ἡ ζωὴ τοῦ ἐπισκόπου. Παρηγοριὰ καὶ δύναμη στὴν δύσκολη αὐτὴ πορεία ἀπομένει γι’ αὐτόν, ὅτι ἀναλαμβάνει τὸ βαρὺ φορτίο μέσα στὴν πένθιμη ἀτμόσφαιρα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ Ἰησοῦς, ὁ μέγας Ἀρχιερεύς, ἀναλαμβάνει τὸν σταυρὸ ἑκάστου καὶ βηματίζει μὲ πολὺ κόπο καὶ μὲ μεγάλη ὁδύνη στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου. Καὶ πολὺ ἀργότερα, ἐδῶ στὴν ἄκρη τῆς αὐλῆς τῶν ἐπισκόπων του, ἕνας νέος Κυρηναῖος ἀναλαμβάνει νὰ κρατήσῃ γιὰ μιὰ στιγμὴ τὸ βάρος τοῦ σταυροῦ, μὲ τὴν προσδοκία ὅτι ἴσως κάποτε ἡ διακονία τοῦ αὐτὴ ἀποκτήσει λίγη χάρη.

Ἡ διακονία αὐτὴ ἀφορᾷ ὡς γνωστὸν τὰ ἐν τῇ Πόλει ἱερὰ καθιδρύματα τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας. Καὶ ἐπιτρέψατέ μου, Παναγιώτατε, νὰ πῶ τούτη τὴν στιγμὴ ὅτι μὲ μεγάλο κόπο καὶ μόχθο φρόντισαν οἱ προκάτοχοί Σας γιὰ τὴν ἐπιβίωσή της στὸ διάβα τῶν αἰώνων, ὡς ἀναφέρει  ὁ Μέγας Χαρτοφύλαξ καὶ Χρονογράφος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Μανουὴλ Γεδεών, (Ἱστορία τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων).

Τήν δέ ἄρρηκτον σχέσιν μεταξύ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί της Σιωνίτιδος Εκκλησίας μαρτυροῦν οἱ κανονικές πράξεις ἐκλογῆς, καθώς καί ἡ παρουσία καί διαμονή πολλῶν Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων εἰς τό ἐν Φαναρίῳ Μετόχιον  τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἄλλως τε καί ἡ εἰς ἐπίσκοπον χειροτονία μου σήμερον ὑπό τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος δέν εἶναι ἡ τρανωτέρα ἀπόδειξις ὅτι τοῦ Ἰδίου Σώματος τοῦ Κυρίου μέλη εἶναι αἱ δύο Ἐκκλησίαι.

Κατακλείοντας τόν λόγον μου, ἐν πρώτοις μιμνῄσκομαι τῆς Αὐτοῦ  Θειοτάτης Μακαριότητος, τοῦ Προκαθημένου τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου μου  κυρίου κυρίου Θεοφίλου τοῦ Γ΄,  εἰς τήν εὐμενῆ πρόκρισιν τοῦ Ὁποίου ἀλλά καί εἰς τάς κανονικάς ψήφους τῆς περί Αὐτοῦ Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ὀφείλεται ἡ προαγωγική αὐτή ἐξέλιξις εἰς τήν ζωήν μου.

Τόν εὐγνωμονῶ, ὑποβάλλων τήν ἐγκάρδιον εὐχαριστίαν μου διά τοῦ προσελθόντος σήμερα Ἐκπροσώπου Του, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου. 

Τόν εὐγνωμονῶ πάλιν καί πολλάκις, διότι μοι ἐνεπιστεύθη τήν βαρυτάτην εὐθύνην τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιερέως, ἡ ζωή τοῦ ὁποίου εἶναι καθημερινή μαρτυρία καί μαρτύριον ὡς φύλακος τῶν Ἱερῶν καί σεβασμίων τῆς πίστεως ἡμῶν. Τόν εὐγνωμονῶ μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μου γιά τίς φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργετικές Του σκέψεις καί πράξεις πρός με καί καταθέτω εἰς τό σεπτό πρόσωπό Του τήν ἄδολον καί ἄνευ ὅρων ὑπακοήν καί ἀφοσίωσίν μου.

 Εὐχαριστίας πολλάς εἰς τήν Ἁγιοτοαφιτικήν Αδελφότητα, ἡ ὁποία μέ ἐστήριξε καί μέ ἠγάπησε ἀπό τήν πρώτη ὥρα τῆς εἰσόδου μου εἰς αὐτήν, τούς Πατέρας τῆς ὁποίας θερμῶς εὐχαριστῶ.  

Πρός τούς ἐκλεκτούς μου γονεῖς, Σάββα καί Σοφία, ἀλλά καί πρός τόν ἀδερφό μου Γεώργιο καί τήν οἰκογένειά του ἐκφράζω  μέ συγκίνηση τήν εὐγνωμοσύνη μου καί τούς εὐχαριστῶ γιά ὅλα.

Εὐχαριστίες ἐκφράζω καί σέ ὅλους τούς συνελθόντας εἰς τήν χαράν ταύτην πατέρες, φίλους καί ἀδελφούς μέ πρῶτον τόν Ποιμενάρχην τῆς ἰδιαιτέρας πατρίδος μου, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Δράμας κ. Παῦλον, πρός τόν Πρωτοσύγκελλον αὐτοῦ τόν πολιόν καί πολυσέβαστον Ἀρχιμανδρίτην π. Γεώργιον Τσακίρογλου τόν συμμαρτυρήσαντα εἰς τό μυστήριον τῆς χειροτονίας μου, τόν Πατέρα Παναγιώτη Σπυριδάκη, ἱερέα τῆς ἐνορίας μου, παρά τούς πόδας τοῦ ὁποίου ἐδιδάχθην τά πρῶτα  ψελλίσματα τῆς πίστεως. Τόν βαθύ ἀπευθύνω σεβασμό μου εἰς τόν Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους, τόν στηρίξαντά με εἰς καιρούς χαλεπούς δι’ ἐμέ καί ἀπό τόν ὁποῖον ἔλαβα τό μέγα καί ἀγγελικόν σχῆμα, Ἀρχιμανδρίτην π. Χριστόδουλον.

Θερμά εὐχαριστῶ καί τόν Μητροπολίτην πρῴην Μπουένος Ἄϊρες κύριον Γεννάδιον γιά τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν στοργή πού μου ἐπέδειξε στά 11 χρόνια πού ἐργάσθηκα ὑπό τάς ἐντολάς του.

Μνημονεύω δέ μέ ἰδιαιτέρα συγκίνησιν πρόσωπα πού σήμερα ἀπολαμβάνουν τήν ἀτελεύτητον χαράν τῆς Οὐρανίου Πολιτείας, τούς Μακαριστούς Μητροπολίτας Ρόδου κυρόν Σπυρίδωνα, Αὐστρίας κυρόν Μιχαήλ καί τόν Μητροπολίτην Ἱερισσοῦ κυρόν Νικόδημον, τόν χειροτονήσαντά με διάκονον καί πρεσβύτερον καί τοῦ ὁποίου τάς εὐχάς συχνά ἐπικαλοῦμαι στίς δύσκολές μου στιγμές.

Καί νῦν ἡ ταπεινή μου ἀναφορά καί οἱ ἄπειρες εὐχαριστίες μου εἰς τόν μοναχικόν περιπλανώμενον ἱερόν νυμφίον τοῦ Φαναρίου,  εἰς τόν χρυσοῦν κρίκον ἁλυσίδος ἁγίων καί μαρτύρων Πατριαρχῶν, εἰς τόν  Ναζωραῖον τοῦ ὁποίου ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα διαρκεῖ ὅσον καί ἡ Πατριαρχία Του, εἰς τόν μελανοφοροῦντα τῷ σώματι, ἀλλ’ ἐρυθροφοροῦντα τῇ καρδίᾳ ἐκ τοῦ καθημερινοῦ μαρτυρίου Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κύριον κύριον Βαρθολομαῖον διά τήν πρός ἐμέ πατρικήν ἀγάπην, στήριξιν, ἐνίσχυσιν καί συνοδοιπορίαν κατά τήν  πολυετῆ διακονίαν μου εἰς τήν Βασιλίδα Πόλιν. Κορωνίδα  τῶν εὐλογιῶν καί εὐεργεσιῶν τῶν ὁποίων ἀποδέκτης ἔγινα καί ἡ σημερινή ἡμέρα κατά τήν ὁποίαν ἐκ τῶν Ἁγίων Αὐτοῦ χειρῶν ἔλαβα τήν χάριν τῆς Ἀρχιερωσύνης.

Σᾶς εὐχαριστῶ,  Παναγιώτατε Δέσποτα, ἐκ βάθους ψυχῆς καί Σᾶς παρακαλῶ. Ὑψώσατε καρδίαν καί χείλη εἰς τόν Ἐπουράνιον Δεσπότη καὶ ἐπαναλάβετε τὴν προσευχήν, τήν ὁποίαν ἀπηύθυνε ὁ Βασιλεὺς Δαυΐδ ἱκετεύων διά τὸν υἱό του: «καὶ τῷ υἱῷ μου δὸς καρδίαν ἀγαθὴν ποιεῖν τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ μαρτύριά σου καὶ τὰ προστάγματά σου καὶ τοῦ ἐπὶ τέλους ἀγαγεῖν τὴν κατασκευὴν τοῦ οἴκου σου», (Α΄ Παραλειπ., κθ΄, 19).  Πολλά τά ἔτη Σας».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/jKIA7q3MI4s

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν 5.15 μ.μ. ὥραν τῆς Παρασκευῆς, 9^ης/22^ας Μαρτίου 2013, ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τῆς Α’ Στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῶν Ἀναστάσεως.

 Τῆς ἀκολουθίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατελθών μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν καί τῇ κρούσει τῶν κωδώνων ἐκ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

 Ἡ ἀκολουθία περιελάμβανε κατά τήν τυπικήν διάταξιν ἐν τῇ ἀκολουθίᾳ τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου τόν κανόνα «Ἀνοίξω τό στόμα μου» καί τούς οἴκους τῆς Α’ Στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν.

 Πρό τῆς ἀπολύσεως ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησε λόγον ἐποικοδομητικόν πρός τούς μετασχόντας τῆς ἀκολουθίας μοναχούς, μοναχάς καί λαϊκούς, ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί:

 «Τήν ἀνεξιχνίαστον θείαν βουλήν τῆς ἐκ τῆς Παρθένου σαρκώσεως σοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὁ προφήτης Ἀββακούμ κατανοῶν ἐκραύγαζε, δόξα τῇ δυνάμει Σου Κύριε» ( Ὁ Προφήτης Ἀββακούμ, κατανοώντας τό ἀνεξιχνίαστο θεϊκό σχέδιο τῆς ἐνσαρκώσεώς Σου, Ἐσένα τοῦ ὑψίστου Θεοῦ, ἀπό τήν Παρθένο φώναζε δυνατά Δόξα ἁρμόζει στήν δύναμίν Σου Κύριε», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ διά στόματος τοῦ Προφήτου Ἀββακούμ νά κατανοήσωμεν τήν ἀνεξιχνίαστον Θείαν Βουλήν τῆς ἐκ τῆς Παρθένου Σαρκώσεως τοῦ Ὑψίστου, δηλονότι τό μυστήριον τῆς Ἐνσαρκώσεως καί Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ κατανόησις τοῦ θείου τούτου μυστηρίου ἐπιτυγχάνεται μόνον διά τῆς πίστεως καί τῆς ἐνεργοῦς συμμετοχῆς μας εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο διότι ἡ οἰκονομία τοῦ μυστηρίου «τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ», κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον, ἐγένετο γνωστή «ταῖς ἀρχαῖς καί ταῖς ἐξουσίαις, ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διά τῆς Ἐκκλησίας», (Ἐφεσίους 3,9-10).

Τοῦ μυστηρίου τούτου κεντρικήν θέσιν κατέχει τό πρόσωπον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, περί τῆς ὁποίας προεκήρυξεν ὁ Προφήτης Ἡσαΐας: «Διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἡσ. 7,14). Ὁ υἱός δέ οὗτος τῆς Παρθένου, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, εἶναι ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου: «Οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός», (Ἰωάν. 4,42).

Τό σωτήριον ἔργον τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας, καταγγέλλει ἡμῖν, (Πράξ.16,17), σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τοῦ καιροῦ τῆς εὐλογημένης νηστείας τῆς Ἀγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Ἐλήλυθεν ἡ νηστεία, ἡ μήτηρ τῆς σωφροσύνης, ἡ κατήγορος τῆς ἁμαρτίας καί συνήγορος τῆς μετανοίας. Ἡ πολιτεία τῶν ἀγγέλων καί σωτηρία τῶν ἀνθρώπων», (Τριῴδιον, Δευτέρα πρωΐ, 1^ης ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν).

Κατά τήν διάρκειαν τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς προβάλλει ἡ Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν, δηλονότι τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Καί τοῦτο διότι ἡ Θεοτόκος καί Παρθένος Μαρία εἶναι αὕτη, «δι’ ἧς», διά τῆς ὁποίας, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός «ἡ χαρά ἐκλάμψει καί ἡ ἀρά ἐκλείψει». Ναί, ἀγαπητοί μου, ἡ Θεοτόκος καί Παρθένος Μαρία εἶναι ἐκείνη, διά τῆς ὀποίας κατηργήθη ἡ ἀρά, δηλονότι ὁ θάνατος τῆς ἁμαρτίας καί ἐξέλαμψε ἡ χαρά τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο ὁ ὑμνῳδός ἀναφωνεῖ πρός τήν Θεοτόκον τό «χαῖρε τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις· χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις».

Εἰς αὐτήν ἀκριβῶς τήν χαράν τῆς ἀπολυτρώσεως, δηλαδή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, καλούμεθα νά γίνωμεν συμμέτοχοι καί κοινωνοί διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, ἡ ὁποία ἀνεδείχθη ἀνωτέρα πάντων τῶν κτισμάτων, ἐπιγείων τε καί οὐρανίων, ἀλλά καί τιμιωτέρα τῶν ἀΰλων δυνάμεων τῶν Χερουβείμ καί Σεραφείμ. Ἡ Παρθένος Μαρία εἶναι αὐτή ἡ ὁποία ἐξαγνισθεῖσα διά τῆς ἐπισκιάσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὑπερφυῶς ἐχώρησεν ἐν ἑαυτῇ τόν Ἀχώρητον Θεόν Λόγον.

Νά διατί ὁ ὑμνῳδός κραυγάζει λέγων: «Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι’ ἧς κατέβῃ ὁ Θεός· χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν». Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Παναγία εἶναι ἡ κλῖμαξ, ἡ σκάλα καί ταυτοχρόνως ἡ γέφυρα τῆς ἐπιγείου καί στρατευομένης Ἐκκλησίας, διά τῆς ὁποίας ἀναγόμεθα, ἀναβαίνομεν εἰς τήν ἐπουράνιον καί θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν.

Τήν Ἐκκλησίαν τῶν πρωτοτόκων «ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων», κατά τόν θεῖον Παῦλον, (Ἑβρ. 12,23), «εἰρήνην διώκετε μετά πάντων καί τόν ἁγιασμόν, οὗ χωρίς οὐδείς ὄψεται τόν Κύριον», κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, (Ἑβρ. 12,14). (Ἐπιδιώκετε νά ἔχετε εἰρήνην μέ ὅλους. Ἐπιδιώκετε καί τόν ἁγιασμόν καί τήν καθαρότητα τῆς καρδίας ἀπό κάθε πάθος. Διότι χωρίς τόν ἁγιασμόν κανείς δέν θά ἴδη τόν Κύριον, δέν θά εἰσέλθῃ εἰς τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.

Ἰδού, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καιρός ἁγιασμοῦ καί καιρός μετανοίας. Ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας, λέγει ὀ μέγας Παῦλος, (Β΄ Κορ. 6,2).

Ὁ καιρός δέ οὗτος εἶναι τό στάδιον τῆς ἁγίας νηστείας. Ὁ καιρός οὗτος εἶναι ἡ λειτουργική καί μυστηριακή, ἀλλά καί προσευχητική ζωή τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μᾶς ἀναμένει ὅλους μας, τόν πρῶτον καί τόν ἔσχατον, τόν ἐντός καί τόν ἐκτός νά ἐπιστρέψωμεν διά τῆς μετανοίας καί τῶν ἔργων τῆς νηστείας, ὅπως εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ συγχώρησις καί βεβαίως ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον καί ἰδιαιτέρως ἡ ἀγάπη πρός τόν ἐχθρόν ἡμῶν.

Ἱκετεύσωμεν, ἀδελφοί μου, τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ἵνα ὁ ἐξ αὐτῆς σαρκωθείς ἀτρέπτως Θεός Λόγος χαρίζῃ εἰς ἡμᾶς καί εἰς ὅλον τόν κόσμον τήν εἰρήνην καί τόν ἁγιασμόν, ἵνα ἀξιωθῶμεν νά καταντήσωμεν εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί εἰς τήν μετ’Αὐτοῦ συνανάστασιν ἡμῶν, Ἀμήν.

Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/61gEsgJxRRY

ngg_shortcode_8_placeholder

Τήν πρωΐαν τῆς Καθαρᾶς Τετάρτης, 7^ης /20^ῆς Μαρτίου 2013, ἐτελέσθη εἰς τόν Πατριαρχικόν καί Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἡ πρώτη θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων κατά τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, προεξάρχοντος ἐν χοροστασίᾳ τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί παρακολουθούντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί μοναχῶν.

 Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων ἐτελέσθη ὡσαύτως ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ κατά τήν καθιερωμένην 8.00 π.μ. ὥραν, προεξάρχοντος τοῦ νεοχειροτονηθέντος Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Γέροντος Σκευοφύλακος. Ταύτην παρηκολούθησαν οἱ Ναΐται Πατέρες, μοναχοί, μοναχαί καί προσκυνηταί.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_9_placeholder