Τήν Κυριακήν τῆς Ἀπόκρεω, 10^ην /23^ην Φεβρουαρίου 2014, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους, τοῦ ἐκ Μαγνησίας τῆς Θετταλίας καταγομένου καί ἐπί Σεβήρου βασιλέως καί Λουκιανοῦ ἡγεμόνος Μαγνησίας τό 198 μ.Χ. ἀθλήσαντος.

Εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ ἱεράν Μονήν, προσκειμένην τῷ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως βορειοδυτικῶς, προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τοῦ Ὀρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας  ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης κ. Δημήτριος, Γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἱεροδιακόνων καί πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐξ Ἑλλήνων τῆς Παροικίας Ἱεροσολύμων, ἀραβοφώνων, ἑλληνοφώνων καί ρωσοφώνων προσκυνητῶν, ἐν κατανύξει προσευχομένου.

 Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας, προσῆλθεν ἐκ τοῦ Πατριαρχείου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν  καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν καί προσεκύνησε.

 Τήν Πατριαρχικήν καί Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα ἐδεξιώθη φιλοφρόνως εἰς τό ἡγουμενεῖον ὁ καθηγούμενος ὁσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Κάλλιστος.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/MxVjmmCdxIs

Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς πρός τό Σάββατον τῶν Ψυχῶν, 8^ης / 21^ης πρός 9^ην / 22^αν  Φεβρουαρίου 2014, ἐτελέσθη Ἑσπερινός καί ἐν αὐτῷ μνημόσυνον πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος κεκοιμημένων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, ἀοιδίμων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Ἱερομονάχων, μοναχῶν καί μοναζουσῶν, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων Αὐτῷ μετ’ ἐπιτραχηλίου καί ὠμοφορίου τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί συμπροσευχομένων τῶν Ἱερομονάχων καί μοναχῶν.

 Ἐπί τῷ τέλει τῆς ἑσπερινῆς καί ἐπιμνημοσύνου ταύτης ἀκολουθίας οἱ μετέχοντες ταύτης ἔλαβον τό κόλλυβον καί ηὐχήθησαν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων καί μνημονευθέντων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Τετάρτην, 6^ην/ 19^ην Φεβρουαρίου 2014, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τά ρᾶσα τοῦ νεήλυδος Ἀντωνίου Βεκρῆ, ἐξ Ἀμοργοῦ καταγομένου, διακονοῦντος εἰς τό Κεντρικόν Μαγειρεῖον τοῦ Πατριαρχείου.

Μετά τήν ἔνδυσιν τοῦ ράσου ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνε λόγους Πατρικούς εἰς τόν ρασοφορηθέντα, ὅπως συνεχίσῃ νά διακονῇ μεθ΄ ὑπομονῆς  καί προθυμίας  ὡς ἄχρι τοῦδε καί ἐν καιρῷ εὐθέτῳ δεχθῇ καί τό μοναχικόν σχῆμα καί εἰσέλθῃ εἰς τάς τάξεις τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Δευτέραν, 4^ην /17^ην Φεβρουαρίου 2014, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπένειμε τό ὀφφίκιον τοῦ Οἰκονόμου εἰς τόν ἱερέα ἐφημέριον τῆς Ἑλληνορθοδόξου (Rum Orthodox) κώμης Ἀτζλούν π. Γρηγόριον Ριχάνη, συνοδευόμενον ὑπό τοῦ εἰσαγαγόντος αὐτόν εἰς τόν Μακαριώτατον, Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Πέλλης κ. Φιλούμενον Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον εἰς Βόρειον Ἰορδανίαν.

Ἐπί τῇ προαγωγῇ ταύτῃ ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη τῷ π. Γρηγορίῳ Ριχάνη δύναμιν ἐξ ὕψους διά τήν συνέχειαν τῆς ἄχρι τοῦδε ἀφωσιωμένης καί εὐδοκίμου αὐτοῦ διακονίας.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/ufmYl20Qtp4

Τήν Κυριακήν τοῦ Ἀσώτου, 3^ην /16^ην Φεβρουαρίου 2014, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, τοῦ δεχθέντος εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ τόν Κύριον ὡς τεσσαρακονθήμερον βρέφος εἰς τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος καί ἀναφωνήσαντος τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ…» εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν εἰς τήν συνοικίαν Καταμόνας εἰς τήν Δυτικήν νέαν πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων.

 Τόν ἑσπερινόν ἀφ’ ἑσπέρας ἐτέλεσεν ὁ Ἀρχιμανδρίτης Στέφανος, Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Μόσχᾳ καί ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας, ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς Μονῆς ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ, τοῦ Ὄρθρου δέ καί τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ.  ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργοῦντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν Στεφάνου, Ἀνανίου καί Ἰγνατίου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί ἄλλων ἱερομονάχων, ψάλλοντος τοῦ πρωτοψάλτου τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου καί προσερχομένου ἐν κατανύξει ἀθρόου ἐκκλησιάσματος ἐξ Ἑλλήνων τῆς ἐν Ἱερουσαλήμ παροικίας τοῦ Καταμόνας, προσκυνητῶν ἐκ Ρωσίας καί ἐξ Ἑλλάδος.

 Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί, μεταφράζοντος ρωσσιστί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου:

«Ἐκάλυψεν οὐρανούς ἡ ἀρετή Σου, Χριστέ, τῆς κιβωτοῦ γάρ προελθών τοῦ ἁγιασματός Σου, τῆς ἀφθόρου Μητρός ἐν τῷ ναῷ τῆς δόξης Σου ὤφθης ὡς βρέφος ἀγκαλοφορούμενος καί ἐπληρώθη τά πάντα τῆς σῆς αἰνέσεως», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός Ἅγιος Κοσμᾶς Ἐπίσκοπος τοῦ Μαϊουμᾶ.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.

 Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία,  ἡ μαρτυροῦσα καί καταγγέλλουσα ἐν τῷ κόσμῳ τό μυστήριον τῆς τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως Αὐτοῦ, μᾶς συνήγαγεν εἰς τόν ἱερόν καί ἱστορικόν τοῦτον τόπον, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν ἐν ἀγκάλαις τοῦ ἁγίου δικαίου Συμεών ὑποδοχήν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός: «Ὑμνήσωμεν σήμερον πνευματικῶς χορεύοντες πάντες Συμεών τόν Θεοδόχον καί σύν ἐκείνῳ Ἄνναν τήν σώφρονα, προφήτας ὑπάρχοντας Θεοῦ, τοῦτον κατιδόντες τε δι’ ἡμᾶς νηπιάσαντα».

 Κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, ὁ Συμεών ἦν «ἄνθρωπος δίκαιος καί εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ καί Πνεῦμα ἦν Ἁγιον ἐπ’ αὐτόν», (Λουκ. 2,25). Εἶχε δέ λάβει τήν ὑπόσχεσιν ὅτι δέν θά ἀπέθνῃσκεν, πρίν ἴδῃ τόν Χριστόν Κυρίου. Τόν ἀνεγνώρισεν εἰς τό βρέφος Ἰησοῦν, παρουσιασθέν  εἰς τόν Ναόν, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «ἐν τῷ Ναῷ τῆς δόξης σου ὤφθης Χριστέ ὡς βρέφος ἀγκαλοφορούμενος».

 Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός, «προελθών ἐκ τῆς ἀφθόρου μητρός», δηλονότι ἐκ τῶν ἁγνῶν  αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, ἐνεφανίσθη ὡς βρέφος ἐν τῷ Ναῷ τῆς δόξης ἀγκαλοφορούμενος, φερόμενος δηλαδή σέ ἀγκαλιά. «Θεός γάρ ὤν», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «ἄνθρωπος γίνεται καί ἀγκάλαις γηΐναις ὡς βρέφος βαστάζεται», (Ἐγκώμιον εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου P.G. 96, 712 A).

Τῆς ἐμπειρίας ταύτης κοινωνός καί μέτοχος ἐγένετο ὡς ἄλλος μαθητής καί ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ ὁ Πρεσβύτης Συμεών, ὅστις ἦτο δίκαιος, φυλάσσων τάς ἐντολάς τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί εὐλαβής φοβούμενος τόν Θεόν. «Καί ἰδού ἦν ἄνθρωπος», λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, «ἐν Ἱεροσολύμοις, ᾧ ὄνομα Συμεών καί ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καί εὐλαβής προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ καί Πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ’ αὐτόν», (Λουκ. 2,25).

 Ἑρμηνεύοντες τούς εὐαγγελικούς λόγους «παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ» οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λέγουν ὅτι δέον νά νοῶμεν τόν Χριστόν ἐν τῷ πληρώματι τῶν ἀξιωμάτων Αὐτοῦ, ὡς παράκλητον τοῦ λαοῦ του. Παρηγορεῖ δέ ὁ Χριστός τόν λαόν Του, καθ’ ὅσον ἐλευθερώνει αὐτόν ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας ἀλλ’ ἀκόμη καί καθ’ ὅσον διά τῆς διδασκαλίας Του καί τῆς Χάριτός Του ἀνακουφίζει πᾶσαν συντετριμμένην ὑπό οἱασδήποτε θλίψεως καρδίαν καί χαρίζει εἰς αὐτήν τήν ἐλπίδα καί τήν χαράν.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τούς λόγους, «Καί πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ’ Αὐτόν» (Λουκ. 2,25), ὁ Ζυγαβηνός λέγει, τοῦτο «Πνεῦμα Ἅγιον προφητείας ἐστί».

 Ὁ Δίκαος Συμεών ἦτο ὁ πρῶτος προφήτης, ὁ διακηρύξας ὅτι ὁ Χριστός ἦλθεν εἰς τόν κόσμον. Ἦτο Πνεῦμα προφητικόν ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ Συμεών, ἱκανοῦν τοῦτον εἰς τό νά λαλῇ πράγματα ὑπερβαίνοντα τήν ἀνθρωπίνην ἀντίληψιν.

 Τό παράδειγμα τοῦ Συμεών τοῦ Πρεσβύτου καί ἐν συνεχείᾳ τῆς Ἁγίας Ἄννης τῆς προφήτιδος, τῆς θυγατρός Φανουήλ, (Λουκ. 2,26), ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐμφανίζει εἰς ἡμᾶς τήν εἰκόνα γήρατος θεοφιλοῦς καί κατά πάντα σεβαστοῦ, τό ὁποῖον πρέπει καί ἡμεῖς νά ἐπιθυμῶμεν καί ἐπιδιώκωμεν διά τόν ἑαυτόν μας, ἐάν ὁ Θεός θελήσῃ νά ζήσωμεν ἐπί μακρόν. Τόσον ὁ Δίκαιος Συμεών ὅσον καί ἡ προφῆτις Ἄννα εἶναι ἐλεύθεροι ἀπό τάς κοσμικάς φροντίδας καί ἐπιθυμίας. Ἀπασχολοῦνται ἐξ ὁλοκλήρου μέ τήν φροντίδα τῆς ψυχῆς, ἐπιζητοῦντες πάντοτε νά εἶναι δίκαιοι καί εὐλαβεῖς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὡς λέγει καί ὁ Σοφός Σολομών:

 «Δίκαιος δὲ ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται·  γῆρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται·  πολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος» . (Σοφ. Σολομ. 4,7-9). Κατά δέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον: «Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι σεμνούς σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει τῇ ἀγάπῃ τῇ ὑπομονῇ. Πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι εἰς τήν ἐξωτερικήν ἐμφάνισιν καί ἐνδυμασίαν ἱεροπρεπεῖς μή διαβόλους μή οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας καλοδιδασκάλους», (Τιτ. 2, 2-3).

 Ἡ ὑπό τοῦ πρεσβύτου Συμεών ὑποδοχή τοῦ βρέφους Ἰησοῦ ἐν ταῖς ἀγκάλαις αὐτοῦ ἐν τῶ Ναῷ τοῦ Σολομῶντος ἀποτελεῖ μαρτυρίαν ἀληθῆ, διακηρυχθεῖσαν καί ὑπό τῶν ἁγίων προφητῶν περί τοῦ μυστηρίου τῆς θείας ἐν Χριστῷ οἰκονομίας, δηλονότι τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

 Τούτου ἕνεκεν, ἀγαπητοί μου, ὁ σοφός Παῦλος κηρύττει λέγων: «᾿Επεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς, ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἔργων».

 Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἀποβλέπουσα ἡ ἅγία τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησία, ἑορτάζει σήμερον τήν Ὑπαπαντήν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐδέξατο αὐτόν εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ ὁ Δίκαιος Συμεών.  Μέ ἄλλα λόγια ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς παιδαγωγεῖ καί μᾶς ἐνισχύει διά τῶν ζωοποιῶν αὐτῆς θείων μυστηρίων εἰς τήν ἐνάρετον ζωήν, προκειμένου νά ὑποδεχθῶμεν τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ (Λουκ. 2,30), δηλαδή τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν, τόν «ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς», (Ματθ. 24,20).

 Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ, ὅ εἶδον οἱ ὀφθαλμοί τοῦ Συμεών (Λουκ. 2,30), ἡμεῖς δεχόμεθα ἐντός ἡμῶν, γενόμενοι οὕτω σύναιμοι καί σύσσωμοι «τοῦ Χριστοῦ Κυρίου» (Λουκ. 2,26) κατά τήν συμμετοχήν μας εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας. Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί μου, ὅτι δέν πρέπει νά παραξενευώμεθα διά τάς θλίψεις,  τούς πειρασμούς, τάς δοκιμασίας  καί τούς ποικίλους διωγμούς πού ὑφιστάμεθα. Ὄχι μή παραξενεύεσθε, παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, «ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι», (Α’ Πέτρ. 4, 13).

Ἀμήν.

Ἠκολουθησε ἡ θεία Λειτουργία καί ἡ διανομή τοῦ Ἀντιδώρου, μεθ’ ὅ καί ἡ δεξίωσις τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας τοῦ ἐκκλησιάσματος εἰς τό ἀνακαινισθέν ἡγουμενεῖον ὑπό τοῦ ἀνακαινιστοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καταμόνας Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοδωρήτου.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τό Σάββατον, 2^αν /15^ην Φεβρουαρίου 2014, ἑωρτάσθη ἡ Δεσποτική ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου εἰς τήν Ἱεράν γυναικείαν Μονήν τῆς Παναγίας Σεϊδανάγιας (Δεσποίνης), κειμένης ἔναντι τοῦ Τεμένους Χάνκε εἰς τήν χριστιανικήν συνοικίαν καί πλησίον τοῦ Πατριαρχείου, ἐν ᾗ διαβιοῦν περί τάς εἴκοσι καί πέντε μονάζουσαι.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰγνατίου, ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ποιμένων ἐν τῇ κώμῃ τῶν Ποιμένων, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ Ἱερομονάχου Παϊσίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀποστόλου, παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Μητροπόλεως Πέτρας Χερρονήσου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, τοῦ π. Ἀΐσσα Τοῦμα, Προϊσταμένου τοῦ Καθεδρικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τοῦ Ἱεροδιακόνου Θαδδαίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, διευθύνοντος χορῳδίαν ἐκ τῶν ἱεροσπουδαστῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς ἑλληνιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί, τῆς χορῳδίας δέ τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἀραβιστί ὑπό τόν κ. Ριμόν Κάμαρ καί συμπροσευχομένου πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐξ Ἑλλήνων τῆς Παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων, ἀραβοφώνων (Rum Orthodox), ρωσσοφώνων καί ρουμανοφώνων.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ προεξάρχων Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος (ἴδε βίντεο).

Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας, προσῆλθεν ἐκ τοῦ Πατριαρχείου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά Συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί προσκυνητῶν.

Τήν Συνοδείαν τοῦ Μακαριωτάτου, τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί ὅλον τό ἐκκλησίασμα ἐδεξιώθη εἰς τό ἡγουμενεῖον καί εἰς τό προαύλιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἡ καί ἀνακαινίζουσα αὐτήν καθηγουμένη αὐτῆς ὁσιολογιωτάτη μοναχή Σεραφείμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/GlJt1TihCOE

Α’ Εἰς τήν Σχολήν τῆς Ἁγίας Σιών.

Τήν Τετάρτην, 30^ήν Ἰανουαρίου/12^ην Φεβρουαρίου 2014, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν τριῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων  ἁγίων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὡς προστατῶν τῆς παιδείας εἰς τόν ἐπί τῆς Ἁγίας Σιών ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί Πατριαρχικῆς Σχολῆς ἐπί τῆς Ἁγίας Σιών νοτίως τῆς παλαιᾶς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Γέρων Σκευοφύλαξ καί Πρόεδρος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀποστόλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, ἱερομονάχων καί ἱεροδιακόνων, συμπροσευχομένων τῶν διδασκόντων καί διδασκομένων τῆς Σχολῆς, ψαλλόντων βυζαντινῶς καί κατανυκτικῶς καί συμμετεχόντων μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας Ἱεροσολύμων καί μοναζουσῶν.

Τόν πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας περί τοῦ βίου καί  τῆς προσφορᾶς  τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν εἰς τήν Χριστιανικήν Παιδείαν καί τήν ἐκλεκτικήν σύζευξιν αὐτῆς μετά τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς τοιαύτης ἐκήρυξεν ὁ καθηγητής κ. Παναγιώτης Ἀντωνιάδης.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Σχολάρχης ὁσιολογιώτατος καθηγητής Φυσικῶν π. Φώτιος ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί πάντας εἰς τήν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Σχολῆς.

Β’ Εἰς τήν ἱεράν Μονήν Ἁγίου Βασιλείου.

Τήν πρωΐαν τῆς αὐτῆς ἡμέρας  ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς ἐτέλεσε τόν Ὄρθρον καί τήν θείαν Λειτουργίαν ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν εἰς τήν ἱεράν Μονήν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου, τήν κειμένην εἰς τήν Χριστιανικήν συνοικίαν τῆς παλαιᾶς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων παρά τήν Νέαν Πύλην.

Τῆς θείας Λειτουργίας μετέσχον μονάζουσαι τοῦ Πατριαρχείου καί μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ ὁσιολογιωτάτη καθηγουμένη μοναχή Θέκλα ἐδεξιώθη πάντας εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/Y4zq4PqAkmY

Τήν Κυριακήν τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου, ἡμέραν ἐνάρξεως τοῦ Τριῳδίου, 27^ην Ἰανουαρίου /9^ην Φεβρουαρίου 2014, ἐτελέσθη θεία Λειουργία εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον  (Rum Orthodox)  Κοινότητα τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν κώμην Ἀμπούντ, πλησιόχωρον τῆς Ραμάλλας.

Ἡ ἐν λόγῳ Κοινότης τοῦ Πατριαρχείου ἀριθμεῖ περί τά 1500 μέλη καί ἔχει ὡς λειτουργικόν κέντρον αὐτῆς Ἱερόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, διατηροῦντα εἰσέτι  ἔντονα τά  στοιχεῖα τῆς πρωΐμου Βυζαντινῆς Ἀρχιτεκτονικῆς.

Τήν ἐν λόγῳ Κοινότητα ἐπεσκέφθη διά λόγους ποιμαντικούς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου , τοῦ Προϊσταμένου τῆς ἐν λόγῳ Κοινότητος, Οἰκονόμου π. Ἐμμανουήλ τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου Διονυσίου καί συμμετεχόντων καί ψαλλόντων τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς ἐνορίας ταύτης ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Εἶπεν ὁ Κύριος. Ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν, ὑψωθήσεται», (Λουκ. 18,14).

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

 Σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τῇ χάριτι καί τῷ ἀπείρῳ ἐλέει τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ εἰσάγει ἡμᾶς εἰς τό τῆς προετοιμασίας στάδιον, δηλονότι τῆς ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς διά τῆς τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου ἐν τῷ ἱερῷ Εὐαγγελίῳ παραβολῆς μνείαν ποιουμένης. «Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκῶς ἀδελφοί», λέγει ὁ μελῳδός, «ὁ γάρ  ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθῶμεν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τελωνικῶς διά νηστείας κράζοντες: Ἱλάσθητι ἡμῖν ὁ Θεός, τοῖς ἁμαρτωλοῖς».

 Ἐπί πλέον δέ κατά τήν παροῦσαν ἡμέραν σύν Θεῷ ἀρχόμεθα καί τοῦ λειτουργικοῦ βιβλίου τῆς Ἐκκλησίας γνωστοῦ ὡς Τριῳδίου. Τό βιβλίον τοῦτο ἐμελούργησαν ἄριστα καί ὡς ἐχρῆν κατά τόν Συναξαριστήν οἱ ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κινούμενοι Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σκοποῦντες εἰς προπαρασκευήν ἡμῶν καί ἑτοιμασίαν πρός τούς πνευματικούς ἀγῶνας τῶν νηστειῶν καί τῆς προσευχῆς, ἀλλά καί τῆς μετανοίας.

 Νηστεία, μετάνοια, καί προσευχή, ἀγαπητοί μου, εἶναι τά πνευματικά μέσα προετοιμασίας πρός ἔλεγχον καί ὑπερνίκησιν τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος καί συνεπῶς πρός κατόρθωσιν τοῦ ἐξαγνισμοῦ τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος καί τῆς καθάρσεως τοῦ νοός.

 Αὐτός οὗτος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν ὡδηγήθη ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τήν ἔρημον, διά νά πειρασθῇ (νά δοκιμασθῇ ὡς ἄνθρωπος) ἀπό τοῦ διαβόλου καί ἀγωνισθῇ νικηφόρως κατ’ αὐτοῦ, ἐνήστευσεν ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα, (Ματθ. 4, 1-2). Ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρ ἡμῶν κηρύσσει λέγων: «οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν», (Λουκ. 5,32).

 Ἐξ ἄλλου ὁ Κύριος ἔλεγε πρός τούς μαθητάς Του καί παραβολήν, διά νά τούς διδάξῃ ὅτι πρέπει πάντοτε αὐτοί νά προσεύχωνται καί νά μήν ἀποκάμνουν  καί ἀποθαρρύνωνται, ἐάν αἱ προσευχαί των δέ εἰσακούωνται ἀμέσως. «Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς πρὸς τὸ δεῖν πάντοτε προσεύχεσθαι αὐτοὺς καὶ μὴ ἐκκακεῖν», (Λουκ. 18,1).

 Διά τῆς νηστείας τῆς μετανοίας καί τῆς προσευχῆς ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐπιδιώκει τήν κοινωνίαν καί συμμετοχήν ἡμῶν εἰς τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος: «ἐάν τε γὰρ ζῶμεν, τῷ Κυρίῳ ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τῷ Κυρίῳ ἀποθνήσκομεν. ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν. εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανε καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν, ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ.

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι στάδιον πνευματικόν, ὅπου ἡμεῖς οἱ πιστοί, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, δηλονότι τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, καλούμεθα νά ἀγωνισθῶμεν καί νά παλαίσωμεν τά πάθη μας καί «πάντα τά βέλη τοῦ πονηροῦ τά πεπυρωμένα σβέσαι», (Ἐφ. 6,16), κατά τόν θεῖον Παῦλον.

Τόσον ἡ νηστεία, ἡ ὁποία εἶναι θεραπαινίς -ὑπηρέτρια τῆς μετανοίας, ὅσον καί ἡ προσευχή ἡ ὁποία εἶναι συνομιλία, διάλογος καί ἐπικοινωνία μέ τόν ζῶντα καί ἀληθινόν Θεόν, ἀποτελοῦν τόν βαθύτερον σκοπόν τοῦ σταδίου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Προϋπόθεσις, βεβαίως, τῆς προσευχῆς εἶναι ἡ συντριβή καί ταπείνωσις τῆς καρδίας. Ὅταν προσευχώμεθα, θά πρέπῃ νά ἔχωμεν συνείδησιν τῆς ἀναξιότητος καί ἁμαρτωλότητός μας, ὡς ὁ Τελώνης τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἀντιθέτως, θά πρέπῃ νά ἀποφεύγωμεν μέ κάθε τρόπον τήν προσευχήν τοῦ Φαρισαίου, ὡς μᾶς συμβουλεύει ὁ μελῳδός: «Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκῶς, ἀδελφοί». Καί τοῦτο, διότι, ὡς λέγει ἡ Ἁγία Γραφή: «Κύριος γάρ ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν», (Παροιμ. 3,34).  «Κρεῖσσον γάρ ἔστιν ἁμαρτάνοντα ἐπιστρέφειν ἤ κατορθοῦντα ἐπαίρεσθαι».

 Παράδειγμα ταπεινώσεως ἀνεδείχθη καί ὁ σήμερον τιμώμενος μέγας Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων αὐτοῦ. Οὗτος ὁ μέγας Πατήρ, «τό ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν», ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ. Ὡς πρός τήν νηστείαν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης λέγει: «νηστεία γάρ τῆς ψυχῆς ἐστι τροφή καί καθάπερ αὕτη ἡ σωματική τροφή πιαίνει τό σῶμα οὕτω καί ἡ νηστεία τήν ψυχήν ἐντονωτέραν ἐργάζεται. Κοῦφον αὐτῇ τό πτέρον (ἐλαφράν τήν κίνησιν) κατασκευάζει, μετάρσιον αὐτήν ποιεῖ, τά ἄνω φαντάζεσθαι προξενεῖ, ἀνωτέρα τῶν ἡδονῶν τοῦ παρόντος βίου ἀπεργαζομένη. Ἡ μέν νηστεία κουφότερον (λεπτότερον) ἐργαζομένη τόν λογισμόν, παρασκευάζει μετ’ εὐκολίας τό πέλαγος τοῦ παρόντος βίου διαπερᾶν», (Ὁμιλίαι 1,4 εἰς Γένεσιν).

 Ἡ νηστεία, ἡ μετάνοια καί ἡ προσευχή, ἀγαπητοί μου, εἶναι τά ὅπλα τοῦ ἀγῶνος κατά τῶν παθῶν καί κατά τοῦ διαβόλου, τοῦ πατρός τοῦ ψεύδους καί τῆς πλάνης. Εἶναι τά πνευματικά ὅπλα, μέ τά ὁποῖα ἡ τόν Χριστόν ἐνδεδυμένη ψυχή θά δύναται νά ἀνθίσταται εἰς τούς ποικίλους πειρασμούς καί διωγμούς, ἕνεκεν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τόν μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον. «Καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται», (Β΄ Τιμ. 3,12). Ἀντιθέτως «πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι.», (Β΄ Τιμ. 3,13).

 Δεηθῶμεν τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ταῖς ἐξ ἔργων καυχήσεσι, Φαρισαῖον δικαιοῦντα ἑαυτὸν κατέκρινας Κύριε, καὶ Τελώνην μετριοπαθήσαντα, καὶ στεναγμοῖς ἱλασμὸν αἰτούμενον, ἐδικαίωσας· οὐ γὰρ προσίεσαι, τοὺς μεγαλόφρονας λογισμούς, καὶ τὰς συντετριμμένας καρδίας, οὐκ ἐξουθενεῖς· διὸ καὶ ἡμεῖς σοὶ προσπίπτομεν, ἐν ταπεινώσει, τῷ παθόντι δι᾽ ἡμᾶς· Παράσχου τὴν ἄφεσιν καὶ τὸ μέγα ἔλεος». Ἀμήν.

 Καλή καί εὐλογημένη Τεσσαρακοστή.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τό κέρασμα καί εἰς τήν ἐν συνεχείᾳ παρατεθεῖσαν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος εἶχε τήν εὐκαιρίαν νά ἀκούσῃ ἐκ τοῦ Ἱερέως καί τῶν Ἐπιτρόπων θέματα ἀπασχολοῦντα τήν Κοινότητα καί νά δώσῃ ἀπαντήσεις περί τῆς διευθετήσεως καί ἐπιλύσεως αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/5-bVrApI6q8

Τήν Κυριακήν, 20^ήν Ἰανουαρίου /2^ραν Φεβρουαρίου 2014, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Εὐθυμίου τοῦ μεγάλου.

 Α΄ Εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

 Εἰς τήν  ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου Ἱεράν Μονήν πλησίον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Χριστιανικήν συνοικίαν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων ἐτελέσθη ἀφ’ ἑσπέρας Ἑσπερινός καί τήν πρωΐαν Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης Ἀρχιμανδρίτου π. Δοσιθέου, τοῦ ἐφημερίου τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου π. Ἤσσα- Χρήστου Τούμα καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου, ψάλλοντος τοῦ ἐξ Ἑλλάδος Ἱεροψάλτου κ. Εὐαγγέλου Τσαρκατζόγλου, τοῦ Σχολάρχου μοναχοῦ π. Φωτίου καί τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών, συμμετεχόντων πολλῶν πιστῶν, μοναχῶν, μοναζουσῶν, μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας Ἱεροσολύμων καί τοῦ ἀραβοφώνου (Rum Orthodox) ποιμνίου καί προσκυνητῶν.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τό Κοινωνικόν περί τοῦ βίου καί τῆς πολιτείας τοῦ  ὁσίου Εὐθυμίου ὁ προεξάρχων τῆς θείας Λειτουργίας Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος

 Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ καθηγουμένη ὁσιωτάτη μοναχή Χριστονύμφη ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί πάντας φιλοφρόνως εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Β’ Εἰς τά ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐρείπια τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου  Εὐθυμίου.

Τήν  προτεραίαν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου, 19^ην  Ἰανουαρίου /1^ην Φεβρουαρίου 2014, ἐτελέσθη ὑπαίθριος θεία Λειτουργία ἐπί τῶν ἐρειπίων τῆς ὀνομαστῆς Λαύρας τοῦ  ὁσίου Εὐθυμίου ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῇ συμμετοχῇ 30 περίπου πιστῶν, μοναζουσῶν καί ἄλλων, τῇ ἀδείᾳ τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Ἰσραήλ.

 Ἡ Λαύρα αὕτη εἶναι ἡ τελευταία τῶν Λαυρῶν, τάς ὁποίας ἵδρυσεν εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος. Αὕτη κατέστη μεταξύ τῶν ἐτῶν  430-473 μ.Χ. μοναχικόν, χριστιανικόν καί ἱεραποστολικόν κέντρον, μέγας φάρος Ὀρθοδοξίας, τῇ πνευματικῇ καθοδηγήσει τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου, ὁ ὁποῖος ἠξιώθη παρά τοῦ Θεοῦ καί τοῦ προορατικοῦ καί ἰαματικοῦ χαρίσματος καί ὡδήγησε χιλιάδας μοναχῶν καί χριστιανῶν ἐκ τοῦ δόγματος τοῦ μονοφυσιτισμοῦ  εἰς τό δόγμα τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῆς ἐν Χριστῷ μιᾶς ὑποστάσεως ἐν τῇ συνεργείᾳ δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρωπίνης. Μεταξύ τῶν ἐπιστρεψάντων διά τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν ἦτο και ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοκία, σύζυγος τοῦ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/YE_G8UFaIEs

Τήν Πέμπτην, 17^ην / 30^ήν Ἰανουαρίου 2014, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀντωνίου τοῦ μεγάλου ἐν τῷ παρεκκλησίῳ αὐτοῦ, τό εὑρισκόμενον ἐντός τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ἁγίου Νικολάου, τῆς προσκειμένης τῷ Πατριαρχείῳ.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν προεξῆρξεν ὁ Τελετάρχης Ἀρχιμανδρίτης π. Πορφύριος καί ὁ Παραδραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀθανάσιος, ψάλλοντος τοῦ πρωτοψάλτου  τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί καθηγουμένου τῆς ἐν λόγῳ Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π.  Ἀριστοβούλου καί συμπροσευχομένων εὐλαβῶν μοναχῶν, μοναζουσῶν καί μελῶν τῆς ἑλληνικῆς Παροικίας καί προσκυνητῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/AR-IcdgT-qA