Τήν Τετάρτην, 14^ην /27^ην Σεπτεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ἡ Ἁγία Ἑλένη, ἀποσταλεῖσα εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ὑπό τοῦ υἱοῦ αὐτῆς Μεγάλου Κωνσταντίνου, εὗρεν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ τόν Τάφον τοῦ Κυρίου καί τόν Σταυρόν, ἐπί τοῦ ὁποίου προσηλώθη διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν, καί ἀνήγειρε τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως εἰς τήν δεκαετίαν τοῦ 326-336 μ.Χ.

Πρός δόξαν τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἁγία Ἑλένη ἐτέλεσε τά Ἐγκαίνια τοῦ περικαλλοῦς Ναοῦ αὐτοῦ τήν 13^ην Σεπτεμβρίου τοῦ 336 μ.Χ. παρουσίᾳ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων Μακαρίου. Τότε ἀνύψωσε τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, διά νά ἀτενίζουν μακρόθεν αὐτόν τά ἀθρόα συνελθόντα πλήθη, τά ὁποῖα ἀνεφώνησαν πολλάκις τό «Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον».

Ἡ πρᾶξις αὕτη παρέμεινεν ὡς παράδοσις ἔκτοτε εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἑορταζομένη τήν ἑπομένην τῆς ἑορτῆς τῶν Ἐγκαινίων, ἤτοι τήν 14^ην Σεπτεμβρίου.

Πρός τιμήν τοῦ γεγονότος τούτου ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετά θυμιάματος καί Ἀρτοκλασίας, προεξάρχοντος τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ Θεοφίλου.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς, Τετάρτης 14^ης /27^ης Σεπτεμβρίου 2023, ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Μητροπολίτου Ξάνθης κ. Παντελεήμονος, δύο Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Βλατάδων Θεοφιλεστάτου  Ἐπισκόπου Ἀμορίου κ. Νικηφόρου, τῶν Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Πέλλης κ. Φιλουμένου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, ἱερέων ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί τοῦ κ. Ἀγγέλου Γιαννοπούλου καί βοηθῶν αὐτῶν ψαλτῶν ἐντοπίων καί ἐξ Ἑλλάδος, τῇ συμμετοχή ἀθρόου εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου.

Ἅμα τῇ Ἀπολύσει τῆς θείας Λειτουργίας ἤρχισε ἡ λιτανεία ἀπό τοῦ Καθολικοῦ καί διελθοῦσα διά τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως κατῆλθεν διά τῶν βαθμίδων εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Ἑλένης καί μετά τό θυμίαμα τοῦ Ἱεροῦ τῶν Ἀρμενίων καί τοῦ Θρονίου τῆς Ἁγίας Ἑλένης κατηυθύνθη ἐν τῷ Σπηλαίῳ τῆς Εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐκεῖ ἔλαβε χώραν ἡ ὕψωσις εἰς τόν τόπον τῆς Εὑρέσεως αὐτοῦ, ὑπό τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ἀνυψώθη τό Τίμιον Ξύλον πρός τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος καί ἀκολούθως ἐψάλη τό «Ὁ Ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως» καί «Τόν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα καί τήν Ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν». Μετά τήν τοποθέτησιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τό σημεῖον τῆς Εὑρέσεως αὐτοῦ προσεκύνησαν  οἱ Ἀρχιερεῖς καί ὁ κ. Γενικός.

Ἀκολούθως ἡ λιτανεία κατηυθύνθη εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί ἐπορεύθη τρίς πέριξ αὐτοῦ, τοῦ Τιμίου Ξύλου βασταζομένου ἐπί τῶν κεφαλῶν τῆς Α.Θ.Μ. καί τῶν Ἀρχιερέων καί ἀκολούθως ἀνῆλθεν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, ὅπου καί ἐκεῖ ἀνυψώθη καί πάλιν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, ἐν ᾧ οἱ ἀθρόως προσελθόντες πιστοί ἔψαλλον τό «σῶσον Κύριε τόν λαόν σου» καί «τόν σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα». Ἐκεῖ προσεκύνησαν καί πάλιν οἱ Ἀρχιερεῖς, ὁ κ. Γενικός καί πᾶς ὁ λαός βαστάζοντες τούς κλώνους τῶν βασιλικῶν καί φυλάττοντες αὐτούς διά βοήθειαν εἰς τάς οἰκίας αὐτῶν.

Μετά τήν Ἀπόλυσιν ἐγένετο ἡ προσκύνησις ὑπό τοῦ ἐκκλησιάσματος τοῦ Τιμίου Ξύλου, τοῦ φυλασσομένου εἰς τήν θήκην τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς τελετῆς τῆς Ὑψώσεως, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα μετά πλήθους πιστῶν, τούς ὁποίους προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

«Χριστός ἐν σταυρῷ· συνέλθωμεν καί κοινωνοί τῶν παθημάτων, ἵνα καί τῆς δόξης Αὐτοῦ γενώμεθα. Χριστός ἐν νεκροῖς, νεκρωθῶμεν τῇ ἁμαρτίᾳ, ἵνα τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν … Χριστός ἐν ᾅδῃ· πρός τήν ὑψοποιόν ταπείνωσιν συγκατέλθωμεν, ἵνα καί συναναστῶμεν καί συνυψωθῶμεν καί συνδοξασθῶμεν, τόν Θεόν ὁρῶντες ἀεί καί ὁρώμενοι», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ δύναμις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ μᾶς ἠξίωσε νά ἑορτάσωμεν ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης εὑρέσεως αὐτοῦ ἀλλά καί ἐν τῷ τόπῳ τῆς Σταυρώσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐν τῷ Φρικτῷ δηλονότι Γολγοθᾷ, τόν ἐπικαλούμενον «Κρανίου Τόπον», τήν παγκόσμιον αὐτοῦ Ὕψωσιν.

Τό μέγα ὄντως μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας ὡς καί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ ὁποίου «ὁ λόγος τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι», (Α΄ Κορ. 1,18), δέν δύναται νά κατανοηθῇ διά τῆς ἀνθρωπίνης λογικῆς, ἀλλά μόνον διά τῆς πίστεως καί τῆς καθαρότητος τῆς ψυχῆς, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Μέγα γάρ ὁμολογουμένως τό τῆς θείας Οἰκονομίας μυστήριον οὐ νοήσει, πίστει δέ μόνῃ χωρούμενον, ἁγνείας ψυχικῆς, ἐκ φόβου θείου καί πόθου συνισταμένης δεόμενον».

Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ θυσιαστική δύναμις τοῦ Θεοῦ· καί τοῦτο διότι ἐν τῷ Σταυρῷ καί διά τοῦ Σταυροῦ ἐτελέσθη τό μέγα μυστήριον τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Γέγραπται γάρ «Ὁ Θεός βασιλεύς ἡμῶν πρό αἰώνων εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς», (Ψαλμ.  73,12). Ὁ δέ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός, ἠγάπησε ἡμᾶς καί παρέδωκεν Ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὁσμήν εὐωδίας (Ἐφ. 5,2). Διά τοῦτο καί ἐγένετο τοῖς ὑπακούουσιν αὐτῷ πᾶσιν αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου», (Ἑβρ. 5,9).

Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι «ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας», «τό στήριγμα τῶν πιστῶν», τό «ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου».  Ὁ Σταυρός εἶναι τό τρόπαιον τοῦ Χριστοῦ, διά τοῦ ὁποίου οἱ δαίμονες τρέπονται εἰς φυγήν. «Τρόπαιον γάρ Χριστοῦ ὁ σταυρός· ἅπαξ μέν παγείς, ἀεί δέ δαίμονας τρεπόμενος», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ὁ δέ Ἅγιος Κοσμᾶς ἐπίσκοπος Μαϊουμᾶ ἐξαίρων τόν λόγον τῆς σημερινῆς μεγάλης ἑορτῆς, τῆς Ὑψώσεως δηλονότι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀναφωνεῖ ὑμνολογικῶς: «Μυστικῶς εἶ Θεοτόκε Παράδεισος, ἀγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν, ὑφ’ οὗ τό τοῦ Σταυροῦ ζωηφόρον ἐν γῇ πεφυτούργηται δένδρον· δι’ οὗ νῦν ὑψουμένου, προσκυνοῦντες αὐτόν σέ μεγαλύνομεν».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὡς τέλειος Θεός, εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος ἐφύτευσεν  «τό ξύλον τῆς ζωῆς τοῦ Παραδείσου», (Γενέσ. 2,9). Ὁ Ἴδιος κατά τήν ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Παρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεώς Του ἐφύτευσε «τό τοῦ Σταυροῦ ζωηφόρον ἐν γῇ δένδρον».

Τό ζωηφόρον δέ τοῦτο δένδρον δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ξύλον τοῦ Σταυροῦ, ἐπί τοῦ ὁποίου ἐσταυρώθη καί ἐν τῷ ὁποίῳ «ἔχομεν τήν ἀπολύτρωσιν διά τοῦ αἱματος αὐτοῦ, τήν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων κατά τόν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ», (Ἐφ. 1, 7-8). Διά τοῦ σταυροῦ προσκυνοῦμεν «τόν ἐν αὐτῷ τῷ σταυρῷ ὑψωθέντα καί θυσιασθέντα ὑπέρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν». Προσέτι τιμῶμεν καί μεγαλύνομεν τήν ὑπερευλογημένην Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τήν γεννήσασαν τόν Θεόν Λόγον καί Σωτῆρα ἡμῶν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ᾧ ἡ δόξα καί τό κράτος νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ἔτη πολλά».

Μετά τήν προσφώνησιν ταύτην τούτους ηὐλόγησεν ὁ Μακαριώτατος, ἐν ᾧ ἀπένειμε τήν τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς τόν ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βλατάδων Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Ἀμορίου κ. Νικηφόρον εἰς ἀναγνώρισιν καί ἐκτίμησιν τοῦ ἐπιτελουμένου ὑπό τοῦ κέντρου τῆς Μονῆς ταύτης ἀξιολόγου θεολογικοῦ καί ἑνωτικοῦ τῶν Ἐκκλησιῶν ἔργου καί τῆς παροχῆς φιλοξενίας εἰς φοιτητάς τοῦ Πατριαρχείου εἰς αὐτό.

Τά πλήθη τῶν πιστῶν, λαβόντες τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν, ἀνέπεμψαν δόξαν εἰς τόν Θεόν διά τήν σωτηρίαν, τήν ὁποίαν παρέσχεν εἰς τόν κόσμον διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Κυριακήν,  11^ην /24^ην Σεπτεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη κατά μετάθεσιν ἡ ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου εἰς Μπετζάλλαν.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἑλληνορθόδοξος Ἀραβόφωνος Κοινότης τῆς Μπετζάλλας, ἀλλά καί ὅλη ἡ πόλις συμμετέχουσα, ἀνεμνήσθη ὅτι ἡ Θεοτόκος ἐδόθη ὡς καρπός κοιλίας εἰς τούς Θεοπάτορας Ἰωακείμ καί Ἄνναν, ὡς δῶρον πρός αὐτούς καί τήν ἀνθρωπότητα, ἵνα ἐξ αὐτοῖς γεννηθῇ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου κατά σάρκα Χριστός ὁ Σωτήρ ἡμῶν.

Ἡ ἑορτή ἑωρτάσθη εἰς τόν περικαλλῆ Ναόν Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου κτίσμα τοῦ 19^ου αἰῶνος. Ἔνθερμος ὑπῆρξεν ἡ ὑποδοχή τοῦ Μακαριωτάτου ὑπό τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μπετζάλλας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, τῶν Ἱερέων καί τῶν Προσκόπων.

Τῆς θείας Λειτουργίας καί τῆς ὅλης πανηγύρεως προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου καί τῶν  Ἱερέων τῆς Κοινότητος, π. Μποῦλος, π. Ἰωσήφ καί π. Ἠλία, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Μπετζάλλας καί προσευχομένου πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐν χαρᾷ, ἀγαλλιάσει καί εὐλαβείᾳ.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὡμίλησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

“Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ σοῦ γάρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, καί λύσας τήν κατάραν, ἔδωκε τήν εὐλογίαν· καί καταργήσας τόν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωήν τήν αἰώνιον.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ δύναμις τοῦ Ὑψίστου ἡ ἐπισκιάσασα τήν Παρθένον Μαρίαν συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἐπωνύμῳ μεγαλοπρεπεῖ τούτῳ Ναῷ, ἵνα ἑορτάσωμεν τό Γενέθλιον αὐτῆς, ἀκούοντες εἰς τήν προτροπήν τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ: «Δεῦτε πάντα τά ἔθνη, πᾶν γένος ἀνθρώπων καί πᾶσα γλῶσσα καί ἡλικία πᾶσα καί ἅπαν ἀξίωμα, μετ’ εὐφροσύνης τό παγκοσμίου εὐφροσύνης γενέθλιον ἑορτάσωμεν».

Εἶναι ὄντως γεγονός παγκοσμίου εὐφροσύνης τό γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου  καί ἀειπαρθένου Μαρίας, διότι ὡς λέγει Αὐτῇ ὁ ὑμνῳδός «Ἐν σοί τό τῆς Τριάδος μυστήριον, ὑμνεῖται καί δοξάζεται ἄχραντε· Πατήρ γάρ ηὐδόκησε, καί ὁ Λόγος ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καί θεῖον Πνεῦμα σοί ἐπεσκίασε. Χρυσοῦν θυμιατήριον γέγονας· τό πῦρ γάρ ἐν γαστρί σου ἐσκήνωσεν, ὁ Λόγος ἐκ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, καί ἐν ἀνθρώπου μορφῇ καθωράθη, Θεογεννῆτορ ἁγνή».

Τό γενέσιον τῆς Θεοτόκου Μαρίας ἐπεσήμανε τήν «ἀρχήν σωτηρίας τῷ κόσμῳ», τοὐτέστιν τήν λύσιν τῆς κατάρας ἀφ’ ἑνός καί τήν κατάργησιν τοῦ θανάτου ἀφ’ ἑτέρου.  Τόσον ὁ Ἀδάμ ὅσον καί ἡ Εὔα ἐτέλουν ὑπό τόν νόμον τῆς ἁμαρτίας, τῆς κατάρας καί τοῦ θανάτου ἕνεκεν τῆς παρακοῆς αὐτῶν εἰς τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ. Ἀντιθέτως  διά τῆς κεχαριτωμένης Παρθένου Μαρίας τῆς γενομένης Μητέρας τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ ἐμηνύθη ἡ χαρά πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ.

Ἐμήνυσε δέ χαρά πάσῃ τῇ oἰκουμένῃ ἡ Γέννησις τῆς Θεοτόκου, διότι ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «ἕτεκε γάρ [ἡ Θεοτόκος Μαρία] τῷ κόσμῳ θησαυρόν ἀγαθῶν ἀναφαίρετον. Δι’ αὐτῆς γάρ ὁ κτίστης πᾶσαν φύσιν πρός τό κρεῖττον μετεστοιχείωσεν διά μέσης τῆς ἀνθρωπότητος. Εἰ γάρ ὁ ἄνθρωπος μέσος νοῦ καί ὕλης ἱστάμενος, σύνδεσμός ἐστi πάσης ὁρατῆς τε καί ἀοράτου κτίσεως, ἑνωθείς ὁ δημιουργός Λόγος τοῦ Θεοῦ τῇ φύσει τῶν ἀνθρώπων, δι’ αὐτῆς ἁπάσῃ τῇ κτίσει ἥνωται».   [Και ἁπλούστερον , ἡ Θεοτόκος Μαρία ἐγέννησε εἰς τόν κόσμον θησαυρόν ἀγαθῶν μή ἀφαιρούμενον, διότι μέ Αὐτήν ὁ Κτίστης μετεστοιχείωσε / μετεμόρφωσε ὅλην τήν φύσιν μέσω τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἐάν δηλαδη ὁ ἄνθρωπος πού στέκεται εἰς ἀναμέσον νοῦ και ὕλης εἶναι σύνδεσμος ὅλης τῆς ὁρατῆς και ἀοράτου κτίσεως, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀφ οὗ ἑνώθηκε μέ τήν φύσιν τῶν ἀνθρώπων, μέσω αὐτῆς ἔχει ἑνωθῇ μέ ὅλην τήν κτίσιν].

Ἡ γέννησις τῆς Παρθένου Μαρίας προήγγειλε τήν ἐλευθερίαν ὄχι μόνον τοῦ ἀνθρώπου ἀλλά καί συμπάσης τῆς κτίσεως ἐκ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Διά τοῦτο ὁ Θεῖος Παῦλος κηρύττει λέγων: «Ὅτι καί αὐτή ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπό τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ», (Ρωμ. 8,21).

Προσέτι δέ ἡ γέννησις τῆς Θεοτόκου Μαρίας ἐφανέρωσε τήν ἐνέργειαν «τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπό τῶν αἰώνων καί ἀπό τῶν γενεῶν», (Κολ. 1,26). «Δώσει Κύριος αὐτός σημεῖον ὑμῖν· ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἡσ. 7,14), ἀναφωνεῖ ὁ προφήτης Ἡσαΐας.  Ὁ τεχθησόμενος οὗτος Υἱός Ἐμανουήλ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἐπιφανέντα Χριστόν, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Ἑορτάζομεν  Ἄχραντε [Θεοτόκε] καί πιστῶς προσκυνοῦμεν, τήν ἁγίαν σου γέννησιν, τήν ἐξ ἐπαγγελίας, δι’ ἧς ἐλυτρώθημεν, τῆς ἀρχεγόνου ἀρᾶς, ἐπιφανέντος Χριστοῦ».

Ἀξιοσημείωτεος τυγχάνει καί ἡ χρῆσις τοῦ Προφήτου Ἀμώς λέγοντος: «Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀναστήσω τήν σκηνήν Δαυΐδ τήν πεπτωκυῖαν», (Ἀμώς 9,11). Εἰς τόν προφητικόν τοῦτον λόγον τοῦ Ἀμώς, ὁ μέν Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας διακρίνει τήν ἐν Χριστῷ ἀνάστασιν τῆς ἀνθρωπίνης σκηνῆς, τοὐτέστιν τῆς ἀνθρωπίνης σαρκός λέγων: «Εἰ τις γάρ ἐν Χριστῷ καινή κτίσις (Β΄ Κορ. 5,17) κατά τάς γραφάς, συνεγηγέρμεθα γάρ Αὐτῷ· καί κατέσκαψε (Ἀμώς 9,11) μέν ὁ θάνατος  τάς ἁπάντων [τῶν ἀνθρώπων] σκηνάς, ἀνῳκοδόμησε δέ ὁ Θεός καί Πατήρ ἐν Χριστῷ».

Ὁ δέ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῇ γεννήσει τῆς Παρθένου Μαρίας διακρίνει τήν προτύπωσιν τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἀναστάσει τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ λέγων: «Πεπλήρωται τοῦ βοῶντος ἡ προφητεία, φησί γάρ· Ἀναστήσω σκηνήν τήν πεπτωκυῖαν, τοῦ ἱεροῦ Δαυΐδ, ἐν σοί, Ἄχραντε προτυπωθεῖσαν, δι᾿ ἧς ὁ σύμπας τῶν ἀνθρώπων χοῦς, εἰς σῶμα ἀνεπλάσθη Θεῷ».

Ἡ γέννησις τῆς Θεοτόκου Μαρίας, τῆς διαφυλαξάσης τήν ἁγνείαν καί Παρθενίαν αὐτῆς ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία κατά τόν μέγαν Παῦλον εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ (Κολ. 1, 18) καί αὐτός ἐστι σωτήρ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, (Ἐφ. 5,23).

Μέ ἄλλα λόγια, εἰς τό πρόσωπον τῆς Ὑπερευλογημένης Μαρίας θεωροῦμεν τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, κατά τό ὁποῖον «ὁ σύμπας τῶν ἀνθρώπων χοῦς εἰς σῶμα ἀνεπλάσθη ἐν τῇ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας προσληφθείσῃ σαρκί ὑπό τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». «Εὐδοκία γάρ τοῦ Πατρός οὐκ  ἐκ συναφείας φυσικῆς, ἀλλ’ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, ὑπερφυῶς ὁ Λόγος σάρξ ἀτρέπτως ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν», κηρύττει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ διά τῶν δικαίων Ἰωακείμ καί Ἄννης, οἱ ὁποῖοι ἐγένοντο πρόξενοι τῆς παγκοσμίου σωτηρίας τῆς γεννήσεως τῆς Πανάγνου θυγατρός αὐτῶν Θεοτόκου, ἵνα συνεορτάσωμεν τό μέγα τοῦτο δῶρον τοῦ Θεοῦ ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις ἀφ ἑνός καί ἀναθέσωμεν τήν πᾶσαν ἐλπίδα εἰς Αὐτόν. Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἰπωμεν: «Ἀδάμ ἀνακαινίσθητι, καί Εὔα μεγαλύνθητι, Προφῆται σύν Ἀποστόλοις, χορεύσατε καί Δικαίοις, κοινή χαρά ἐν τῷ κόσμῳ, Ἀγγέλων τε καί ἀνθρώπων, ἐκ τῶν Δικαίων σήμερον, Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννης, γεννᾶται ἡ Θεοτόκος».  Μόνη, καί μόνον εἰσάγουσα Χριστόν εἰς τήν Οἰκουμένην πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἔτη πολλά καί εὐλογημένος ὁ νέος τῆς Ἰνδίκτου ἐνιαυτός τῆς χρηστότητος Κυρίου. Ἀμήν”.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ ἐν παρελάσει τῶν Προσκόπων.

Μετά ταῦτα ἔλαβε χώραν δεξίωσις κεράσματος εἰς τήν παρακειμένην τῷ Ναῷ αἴθουσαν καί τέλος τράπεζα, εἰς τήν ὁποίαν παρεκάθισεν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία, ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως καί ἐκπρόσωπος τοῦ Προϊσταμένου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀνωτάτης Παλαιστινιακῆς Ἐπιτροπῆς κ. Ράμζη Χούρη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Παρασκευήν, 9^ην/22^αν Σεπτεμβρίου 2023, μετά τήν Θεομητορικήν ἑορτήν τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου ἑωρτάσθη ἡ Σύναξις τῶν γονέων αὐτῆς, Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, οἱ ὁποῖοι εἰς μεγάλην ἡλικίαν καί ἔπειτα ἀπό ἔντονον προσευχήν ἠξιώθησαν νά ἀποκτήσουν παρά Θεοῦ τέκνον, τήν Μαρίαν, ἥν ἠφιέρωσαν εἰς τόν Θεόν, τήν Θεοτόκον, τήν μητέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς μαρτυρεῖ καί ὁ ὑμνῳδός:

«Ἡ τῶν δεσμῶν τῆς πρίν ἀτεκνίας δι᾿ εὐχῆς λυθεῖσα, προσκαλεῖται ἡμᾶς συνεορτάσαι τῷ θαύματι, καί δῶρα προσάξαι τῇ γεννηθείσῃ, λιτανεύοντας ἔμπροσθεν μετά πόθου, ἧς περ ποτέ αἱ παρθένοι ἐν τάχει προέτρεχον, χορεύουσαι καί βοῶσαι· Ἰδού ἦλθεν ἡ πάντων ἀνάκλησις, ἰδού Ἀδάμ ἠλευθέρωται, ὅτι Ἄννα καρπόν ἀνεβλάστησε, τήν μόνην Μητέρα καί ἀπείρανδρον».

Διά τήν ἑορτήν ταύτην  ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τήν ἱεράν αὐτῶν Μονήν, τήν κειμένην εἰς τό προσκύνημα τῆς οἰκίας αὐτῶν παρά τήν Προβατικήν Κολυμβήθραν, συμφώνως πρός μαρτυρίαν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου  τοῦ Δαμασκηνοῦ καί εἰς τήν πύλην τοῦ ἁγίου Στεφάνου τοῦ τείχους τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Τῆς θείας Λειτουργίας ταύτης προεξῆρξεν ὁ  Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου, ψάλλοντος τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Ἀγγέλου Γιαννοπούλου καί  συμπροσευχομένων  μοναχῶν, μοναζουσῶν ἐντοπίων καί προσκυνητῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἀνακαινίσας τό Ἱερόν Προσκύνημα καί τόν Ναόν ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Μελέτιος παρέθεσεν εἰς τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα κέρασμα ἀναψυχῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Πέμπτην, 8^ην /21^ην Σεπτεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ τήν μνήμην τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Θεός ἔλυσε τά δεσμά τῆς στειρώσεως τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννης καί τούς ἔδωσεν ὡς καρπόν κοιλίας τήν Μαρίαν , ἐξ ἧς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου προῆλθε κατά σάρκα ὁ Χριστός ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου.

Διά τό γεγονός τοῦτο ἡ Ἐκκλησία ψάλλει χαμοσύνως: «Ἰωακείμ καί Ἄννα ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας, καί Ἀδάμ καί Εὔα, ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, ἠλευθερώθησαν, Ἄχραντε, ἐν τῇ ἁγίᾳ γεννήσει σου· αὐτήν ἑορτάζει καί ὁ λαός σου, ἐνοχῆς τῶν πταισμάτων, λυτρωθείς ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἡ στεῖρα τίκτει τήν Θεοτόκον, καί τροφόν τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν ἐν τῇ κώμῃ Σαχνίν τοῦ βορείου Ἰσραήλ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος νεόδμητον περικαλλῆ Ναόν τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, ἀνεγερθέντα ὑπό τῆς Κοινότητος τῇ βοηθείᾳ τοῦ Πατριαρχείου καί πρό διετίας ἐγκαινιασθέντα.

Τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἀραβοφώνων Ἱερέων τῆς περιοχῆς Ναζαρέτ καί Ἄκκρης Πτολεμαΐδος  τοῦ βορείου Ἰσραήλ, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί προσευχομένων ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ τῶν πιστῶν τῆς Κοινότητος καί τῶν Δημοτικῶν καί Κοινοτικῶν Ἀρχῶν, δωρητῶν καί εὐλαβῶν προσκυνητῶν, τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ κ. Σεζάρ Μαρτζῆε καί τοῦ κ. Ἰριάντ Σιρχάν.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον.  Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν λιτανεία τρεῖς πέριξ  τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ἅμα τῇ Ἀπολύσει τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐπαρασημοφόρησε τόν κ. Ἠλίας Γαντούς μέ τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου  ὡς ἐπιβράβευσιν διά τό  λίαν σημαντικόν ἐκπαιδευτικόν, ἐκκλησιαστικόν καί κοινωνικόν ἔργον αὐτοῦ:

Τήν μεσημβρίαν παρετέθη τράπεζα προς τιμήν τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας και πολλῶν ἄλλων.

Β.  Ὡσαύτως ἐτελέσθη ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου  εἰς τό Πάνεσπτον καί Θεομητορικόν Μνῆμα Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους καί συμμετεχόντων εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί ἐντοπίων πιστῶν, μετά δέ τήν Ἀπόλυσιν παρετέθη κέρασμα εἰς τό Ἡγουμενεῖον ὑπό τοῦ Ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 3^ης /16^ης Σεπτεμβρίου 2023, μετά ἀπό θείαν Λειτουργίαν,  τελεσθεῖσαν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἐτελέσθη τό τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου μοναχοῦ Παντελεήμονος, διατελέσαντος διακονητοῦ τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Τοῦ Μνημοσύνου τούτου προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, κατελθών ἐκ τῆς Ἀδελφότητος, συνιερουργούντων Αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί Διακόνων καί προσευχομένων μοναχῶν, μοναζουσῶν καί προσκυνητῶν.

Μετά τό Μνημόσυνον εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, ὑπό τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου προσηνέχθη ἡ «μακαρία».

Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Δευτέραν, 29^ην Αὐγούστου/ 11^ην Σεπτεμβρίου 2023, ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῆς ἀποτομῆς τῆς κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.

Κατά τήν ἡμέραν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία, ἀντλοῦσα ἐκ τῶν Εὐαγγελίων ἀναμιμνῄσκεται ὅτι Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἦτο «ὁ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», συμφώνως πρός τόν λόγον τοῦ Κυρίου (Λουκ. 7,28) κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας καί βαπτίσας καί Αὐτόν τόν Κύριον εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν, (Μάρκ. 1, 2-11).

Οὗτος ἤλεγχε τόν Ἡρῴδην, διότι συνέζῃ μετά τῆς Ἡρῳδιάδος, γυναικός τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. Ὁ Ἡρῴδης ἐφυλάκισε αὐτόν, ἀλλά ἐφοβεῖτο νά τόν θανατώσῃ διά τόν ὄχλον, ὁ ὁποῖος ηὐλαβεῖτο τόν Ἰωάννην. Εἰς μίαν ὅμως τῶν ἡμερῶν  «ἐποίησε δεῖπνον ἐπί τοῖς γενεσίοις αὐτοῦ», εἰς τό ὁποῖον δεῖπνον προσεκάλεσε μεγιστᾶνας καί χιλιάρχους. Εἰς τό δεῖπνον τοῦτο ἐχόρευσεν ἡ θυγάτηρ τῆς Ἡρῳδιάδος Σαλώμη καί ἤρεσεν εἰς τόν Ἡρώδην, ὥστε ὑπεσχέθη εἰς αὐτήν νά τῆς δώσῃ ἕως καί τό ἥμισυ τῆς βασιλείας του.

Ἡ Σαλώμη «προβιβασθεῖσα», ἤτοι λαβοῦσα συμβουλήν  παρά  τῆς μητρός αὐτῆς ἐζήτησε τήν κεφαλήν Ἰωάννου ἐπί πίνακι. Ὁ Ἡρῴδης ἐλυπήθη, ἀλλά δέν ἠθέλησε νά τῆς ἀρνηθῇ «διά τούς ὅρκους του καί τούς συνδαιτημόνας». Διά τοῦτο ἀπέστειλε σπεκουλάτορα εἰς τήν φυλακήν, ὁ ὁποῖος ἀπέκοψε τήν κεφαλήν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἔφερεν αὐτήν εἰς τό κοράσιον ὡς ὀψώνιον καί τό κοράσιον ἐπέδωσεν αὐτήν  τῇ μητρί αὐτοῦ, (Μάρκ. 6, 17-26).

Τήν πένθιμον ἑορτήν ταύτην ἑώρτασε τό Πατριαρχεῖον εἰς τόν ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει τῆς Ἱερουσαλήμ ἱερόν Ναόν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, προσφάτως περικαλλῶς ἀνακαινισθέντα ὑπό τοῦ ἡγουμένου καί Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου δι’ Ἑσπερινοῦ  ἀφ’ ἑσπέρας, τελεσθέντος ὑπό ἱερέων καί διά θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διοκαισαρείας κ. Βενεδίκτου, συλλειτουργούντων  τοῦ βοηθοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ Ἀρχιμανδρίτου π. Πολυκάρπου, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Κλαυδίου καί π. Ἀμφιλοχίου, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἱερέων, ψάλλοντος τοῦ Λαμπαδαρίου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Ἀγγέλου Γιαννοπούλου καί μετεχόντων ἐν εὐλαβείᾳ πιστῶν, ἐντοπίων καί προσκυνητῶν.

Ἅμα τῇ Ἀπολύσει, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Βαρθολομαῖος προσέφερε νηστήσιμον κέρασμα εἰς τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα, καθ’ ὅτι ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τιμᾶται διά νηστείας ἀπολύτου.

Ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κάρας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ ἐγένετο ὡσαύτως θεία Λειτουργία καί εἰς τόν τόπον, εἰς τόν ὁποῖον τό μιαρόν ἀνουσιούργημα τοῦτο ἔλαβε χώραν, ἤτοι εἰς τήν Σεβάστειαν τῆς Σαμαρείας. Τῆς θείας Λειτουργίας ταύτης προεξῆρξεν ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰουστῖνος ἡγούμενος τοῦ προσκυνήματος τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, συλλειτουργούντων τοῦ π. Λεοντίου ἡγουμένου τῶν Ραφιδίων, τοῦ π. Θωμᾶ ἐκ τῆς κώμης Ζαπάμπδε καί τοῦ π. Ἀθανασίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Εὐβοίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Κυριακήν, 28^ην Αὐγούστου / 10^ην Σεπτεμβρίου 2023, ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ὁσίου ‎Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος ἐτελέσθη Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία εἰς τόν ὁμώνυμον ‎αὐτοῦ Ναόν εἰς τά Ραφίδια τῆς Σαμαρείας, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου ‎Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου καί συλλειτουργούντων τοῦ ἡγουμένου Ραφιδίων π. ‎Λεοντίου, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου καί ‎τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἀθανασίου Γεραμάνη, Προσκυνητοῦ ἐκ τῆς Ἱερᾶς ‎Μητροπόλεως Θηβῶν.‎

Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Σεβασμιώτατος ἐκήρυξε τόν Θεῖον Λόγον, ἐξαίρων τό ταπεινόν ‎φρόνημα τοῦ ὁσίου Μωϋσέως, διά τοῦ ὁποίου οὗτος ἀπετέλει παράδειγμα πρός μίμησιν διά ‎τούς λοιπούς πατέρας τῆς ἐρήμου. Φέρων τό παράδειγμα τῆς ταπεινοφροσύνης τοῦ ‎Ὁσίου Μωϋσέως εἰς τήν σημερινήν κοινωνίαν, προέτρεψε τούς πιστούς νά φέρουν ‎πάντοτε κατά νοῦν τοῦτον καί τόν ταπεινόν αὐτοῦ Ἱερόν Ναόν, ‎ὁσάκις καταλαμβάνονται ὑπό λογισμων ὑπερηφανείας. ‎

Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Λεόντιος μετά ‎τῶν Ἐπιτρόπων τῆς ἐνορίας τῶν Ραφιδίων παρέθεσε ἑόρτιον τράπεζαν εἰς τούς ‎Πατέρας καί τό ἐκκλησίασμα.‎

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 23^ης  Αὐγούστου/ 5^ης Σεπτεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Ἀποδόσεως τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἤτοι συμπληρώσεως ὀκτώ ἡμερῶν ἀπό τήν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς καί ἔλαβε χώραν ἡ ἄνοδος τῆς εἰκόνος αὐτῆς, τοποθετημένης εἰς Γεθσημανῆν ἀπό τῶν παραμονῶν τῆς ἑορτῆς.

Ἐνταῦθα τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας αὐτῆς ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα, προεξάρχοντος τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου.

Ἅμα τῇ Ἀπολύσει ἤρχισε ἡ ἄνοδος τῆς εἰκόνος, βασταζομένης ἐπιστηθίως ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ ὑπό τοῦ ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ περιστοιχουμένου ὑπό ἱερέων ἐνδεδυμένων καί ἀκολουθούντων προσκυνητῶν πολλῶν, ψαλλόντων «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων…» καί «Ἐν τῇ Γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας…».

Ἡ λιτανεία ἀνῆλθε διερχομένη διά τῶν Μονῶν Ἁγίου Στεφάνου, Ἁγίας Ἄννης, Πραιτωρίου, διά τῆς Ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου, τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους καί τῆς Μονῆς Σεϊδανάγιας, ἐν ᾧ δεξιά καί ἀριστερά τῆς στολισμένης ὁδοῦ ἵσταντο ἐντόπιοι πιστοί καί προσκυνηταί ἐν εὐλαβείᾳ καί ζητοῦντες τήν βοήθειαν τῆς Θεοτόκου.

Ὅτε ἡ λιτανεία  ἔφθασεν εἰς τήν διασταύρωσιν τῶν ὁδῶν τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Χριστιανικῆς, σταθεῖσα ἀνεπέμφθη δέησις καί προσεκύνησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, Ἁγιοταφῖται Πατέρες και ἐντόπιοι πιστοί καί προσκυνηταί. Ἡ λιτανεία ἐσυνέχισε διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ, ἐστάθη εἰς τήν Αὐλήν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα και ἀνεπέμφθη δέησις.

Ἐν τέλει ἡ πομπή ἀνῆλθεν εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦ Μετοχίου τῆς Γεθσημανῆς, ἀνεπέμφθη δέησις καί ἐψάλη τό Πολυχρόνιον τοῦ Μακαριωτάτου καί ἡ εἰκών ἐτοποθετήθη διά διαφύλαξιν καί προσκύνησιν εἰς τήν θέσιν αὐτῆς ἄχρι τοῦ ἑπομένου ἔτους ταῖς Πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Ἐπί τῇ ἑορτῇ ὁ ἡγούμενος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ παρέθεσεν ἀναψυχήν ὀπορῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Δευτέραν, 15^ην/28^ην Αὐγούστου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τόν ἐν Γεθσημανῇ Ἱερόν Προσκυνηματικόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἐν ᾧ και τό Θεομητορικόν αὐτῆς Μνῆμα.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ἡ Θεοτόκος, ἡ μήτηρ τῆς Ζωῆς, θανοῦσα ἐνεταφιάσθη ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων «Γεθσημανῇ τῷ χωρίῳ» καί «τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησε» τό σῶμα αὐτῆς, τό ὁποῖον ἐνεσωμάτωσε τόν Κύριον τῆς δόξης, ἀλλά μετέστη εἰς τούς οὐρανούς ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου, τοῦ οἰκήσαντος μήτραν ἀειπάρθενον, παραμένουσα ὡς “ἀμετάθετος ἐλπίς καί προστασία εἰς τούς αἰῶνας”.

Ἡ ἑορτή  αὐτή ἑωρτάσθη μετ’ ἰδιαιτέρας λαμπρότητος, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός  ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου,  τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Καττάρων κ. Μακαρίου- συμπροσευχομένου τοῦ Ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ- Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, Πρεσβυτέρων ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τοῦ π. Δομετιανοῦ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί τοῦ π. Ἰωάννου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου, προσευχομένων χιλιάδων πιστῶν, πληρούντων ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ τάς βαθμίδας διά κηρῶν καί ψαλλόντων τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών δεξιά ἑλληνιστί καί τοῦ κ. Ναμπήλ τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἀριστερά ἀραβιστί, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί ἄλλου προσωπικοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὡς ἕπεται:

«Ἐν τῇ Γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας. Ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρός τήν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς καί ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη ἐκ θανάτου τάς ψυχάς ἡμῶν»

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς, ἐν τῷ Θεομητορικῷ τούτῳ Μνήματι, ἵνα τιμήσωμεν καί ἐγκωμιάσωμεν τήν Κοίμησιν τῆς Πανυμνήτου καί Ὑπερενδόξου εὐλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ὡς πάλαι ποτέ ὁ χορός τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

«Ὁ πάντιμος χορός», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «τῶν σοφῶν Ἀποστόλων, ἠθροίσθη θαυμαστῶς, τοῦ κηδεῦσαι ἐνδόξως, τό σῶμά σου τό ἄχραντον, Θεοτόκε Πανύμνητε, οἷς συνύμνησαν, καί τῶν Ἀγγέλων τά πλήθη, τήν Μετάστασιν, τήν σήν σεπτῶς εὐφημοῦντες, ἣν πίστει ἑορτάζομεν».

Ἡ δέ Μετάστασις, τοὐτέστιν ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν μετάβασιν αὐτῆς ἐκ τῆς γῆς εἰς τόν οὐρανόν. Ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς, δηλονότι τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ Πατρός,  καί Υἱοῦ αὐτῆς, μετέστη πρός τήν Ζωήν, τόν αἴτιον τῆς Ζωῆς Θεόν Πατέρα. Ὅπως ἐν τῇ γεννήσει αὐτῆς ἡ Θεοτόκος Μαρία ἐφύλαξε τήν παρθενίαν αὐτῆς, οὕτως ἀκριβῶς καί ἐν τῇ κοιμήσει αὐτῆς ἐφύλαξεν τήν ἀφθαρσίαν τοῦ σώματος αὐτῆς.

Ἀκούσωμεν τοῦ θεηγόρου Πατρός ἡμῶν ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ λέγοντος: «Ὤ πῶς ἡ πηγή τῆς ζωῆς πρός τήν ζωήν διά μέσου θανάτου μετάγεται! ὤ πῶς ἡ ἐν τῷ τόκῳ τούς ὅρους ὑπερβᾶσα τῆς φύσεως, νῦν ὑποκύπτει τοῖς ταύτης θεσμοῖς καί θανάτῳ τό ἀκήρατον  καθυποβάλλεται σῶμα. Δεῖ γάρ αὐτό τό θνητόν ἀποθέμενον τήν ἀφθαρσίαν ἀμφιάσασθαι, ἐπεί καί ὁ Δεσπότης τῆς φύσεως τήν τοῦ θανάτου πεῖραν οὐκ ἀπηνῄνατο. Θνῄσκει γάρ σαρκί καί θανάτῳ λύει τόν θάνατον καί φθορᾷ τήν ἀφθαρσίαν χαρίζεται καί τήν νέκρωσιν ποιεῖ πηγήν τῆς ἀναστάσεως».  [Και ἁπλούστερον: Ὤ πῶς ἡ πηγή τῆς ζωῆς μεταφέρεται στή ζωή περνώντας ἀπό τόν θάνατο. Πῶς αὐτή πού ξεπέρασε στή γέννα της τά ὅρια τῆς φύσεως, σκύβει τώρα στούς νόμους της καί ὑποτάσσεται στόν θάνατο τό ἀθάνατο σῶμα. Γιατί πρέπει αὐτό νά ἀποθέσει τήν θνητότητα καί νά ντυθεῖ τήν ἀφθαρσία, ἀφ’ οὗ ὁ Δεσπότης, ὁ Κυρίαρχος τῆς φύσεως, δέν ἀρνήθηκε νά ὑποβληθεῖ στόν θάνατο. Πεθαίνει κατά σάρκα καί μέ τόν θάνατο καταργεῖ τόν θάνατο· καί μέ τήν φθορά μᾶς χαρίζει τήν ἀφθαρσία καί κάνει τήν νέκρωσίν του πηγή τῆς Ἀναστάσεως].

Τό ἠθικόν καί πνευματικόν ἀλλά καί σωτηριῶδες μέγεθος τῆς συμβολῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας εἶναι ἄπειρον, εἶναι θαῦμα ἀκατανόητον τῇ ἀνθρωπίνῃ διανοίᾳ. Διό καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἐπονομάζει τήν Θεοτόκον «τοῦ ἀνθρωπείου γένους τό ἐγκαλλώπισμα, τό αὔχημα πάσης τῆς κτίσεως».

Ἡ κεχαριτωμένη καί εὐλογημένη ἐν γυναιξίν (Πρβλ. Λουκ. 1,28) Θεοτόκος Μαρία ἀναδειχθεῖσα Μητέρα, τοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αὐτῆς αἱμάτων σαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, δικαίως μετά τήν Κοίμησιν αὐτῆς παρίσταται ἐκ δεξιῶν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ αὐτῆς, κατοικοῦσα πλέον ἐν τῇ ἐπουρανίῳ πόλει τοῦ Θεοῦ, καθώς λέγει πρός αὐτήν ὁ θεῖος Δαυΐδ: «δεδοξασμένα ἐλαλήθη περί σοῦ ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ», (Ψαλμ. 86,3).

Ἡμεῖς δέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «οὐ γάρ ἔχομεν ᾧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13,14), τήν πόλιν δηλονότι “τοῦ Θεοῦ ζῶντος” (Ἑβρ. 12,22), τήν πόλιν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ τῆς Παναγίας ἀχράντου, Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Καί νῦν ἱστάμενοι πρό τοῦ ἱεροῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος τῆς Ὑπερευλογημένης Παρθένου Μαρίας, ἱκετεύσωμεν αὐτῇ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ἐν χερσί τοῦ δι’ ἡμᾶς, ἐνανθρωπήσαντος ἐκ σοῦ, παραθεμένην τήν ψυχήν, ὡς πλαστουργός σου καί Θεός, πρός τήν ἀκήρατον μετέστησεν εὐφροσύνην· ὅθεν σε σεπτῶς μακαρίζομεν, τήν μόνην καθαράν καί ἀμόλυντον, καί Θεοτόκον ἅπαντες κυρίως, ὁμολογοῦντες κραυγάζομεν· Χριστόν δυσώπει, πρός ὃν μετέστης, σῶσαι τάς ψυχάς ἡμῶν”… καί χάρισαι τήν εἰρήνην τῷ κόσμῳ.  Ἀμήν. Ἔτη πολλά».

Ἅμα τῇ Ἀπολύσει ὁ κρατῶν τήν τάξιν καί εὐπρέπειαν τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος Ἡγούμενος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ προσέφερε κέρασμα ἀναψυχῆς εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Κυριακήν, 14^ην /27^ην Αὐγούστου 2023, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἡ τελετή ἤρχισε διά τῆς ἀναχωρήσεως ἀπό τῆς πύλης τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὑπό τόν Ἡγούμενον αὐτῆς Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί διά πορείας πεζῇ διά τῆς ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου καί ἀφίχθη εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Γεθσημανῆς, ἀκολουθοῦντος τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί πολλῶν προσκυνητῶν, ψαλλόντων «Ἐν τῇ γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας…» καί «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων…».

Κατόπιν μικρᾶς ἀναψυχῆς εἰς τό ἡγουμενεῖον ἤρχισαν τά Ἐγκώμια πρό τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος καί πέριξ τοῦ σεπτοῦ σκηνώματος τῆς εἰκόνος τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς τρεῖς Στάσεις:

Α. «Ἡ ζωή ἐν τάφῳ κατετέθης βαβαί…»

Β. «Ἄξιόν ἐστιν, μεγαλύνειν σε τήν Θεοτόκον…»

Γ. «Αἱ γενεαί πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσάγουσι Παρθένε…»

Ἅμα τῇ συμπληρώσει τούτων ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ παρεπιδημῶν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἐν συνεχείᾳ ἐψάλησαν τά Εὐλόγητάρια, οἱ Αἶνοι, ἡ Δοξολογία, ἅμα τῷ τέλει τῆς ὁποίας ἔλαβε χώραν ἡ ἄνοδος τοῦ σεπτοῦ σκηνώματος τῆς Θεοτόκου εἰς τήν Εἴσοδον τοῦ Ναοῦ.

Ἐνταῦθα ἐγένετο δέησις καί τέλος ἡ σεπτή εἰκών ἐτοποθετήθη διά προσκύνησιν ὄπισθεν τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος ἄχρι τῆς Ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς.

Ἅμα τῇ Ἀπολύσει, ὁ Ἡγούμενος Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ παρέθεσεν ἀναψυχήν εἰς τό Ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας