Ἕν τῶν πλέον ἀξιολογωτέρων τελειωθέντων ἔργων εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τυγχάνει ἡ αἴθουσα τῶν συνεδριάσεων καί τοῦ Ἀρχείου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἀβραάμ, παρά τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Τό ἐν λόγῳ οἰκοδομικόν ἔργον ἐτελειώθη ἐν ἔτει 2005, δαπάνῃ τοῦ ἐντιμοτάτου Ἑλληνοαμερικανοῦ προσκυνητοῦ,  κ. Ἀλεξάνδρου Σπανοῦ, μερίμνῃ τοῦ τέως Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου καί νῦν Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ἀνεδείχθη ἀφ᾽ ἑνός μέν ὡς βιβλιοθήκη τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ἀφ᾽ ἑτέρου δε ὡς γραφεῖον συνεδριάσεων  τῶν διορισθέντων ἐπιτρόπων διά τήν παρακολούθησιν  τοῦ προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος ἐν σχέσει μέ τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τούς περί αὐτόν χώρους.

Ἡ  αἴθουσα παρουσιάζει μέγα ἀρχιτεκτονικόν ἐνδιαφέρον, ὡς συνδυάζουσα τά ἀρχιτεκτονικά ρεύματα βυζαντινῶν καί σταυροφόρων. Ἡ ὀροφή της εἶναι δρύϊνος, 14^ου αἰῶνος, καί χρησιμοποιεῖται ὡς δάπεδον τοῦ ἄνωθεν αὐτῆς παλαιοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Τό δάπεδον τοῦτο εἶναι τό μοναδικόν διασωθέν ξύλινον δάπεδον εἰς Ἰσραήλ. Ἡ αἴθουσα εἶναι εὐρύχωρος, περιέχει μεγάλον ἀριθμόν βιβλίων καί καθεστωτικῶν ἐγγράφων καί διαθέτει πλήρη ἐξωπλισμένα γραφεῖα διά τήν μελέτην τοῦ Ἀρχείου τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐκ τοῦ γραφείου τοῦ Παναγίου Τάφου

ngg_shortcode_0_placeholder

Τό Σάββατον 7/20 Δεκεμβρίου 2008 ἐτελέσθη Μικρός Ἁγιασμός ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τό ἀνακαινισθέν Παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου παρά τήν Βασιλικήν τῆς Βηθλεέμ καί τάς ἀνακαινισθείσας αἰθούσας εἰς τό Μοναστήρι. Τό Παρεκκλήσιον καί αἱ αἴθουσαι ἀνεκαινίσθησαν φροντίδι καί τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου ἐπί ἑπτά ὁλοκλήρους μῆνας, δι’ ἐξόδων τοῦ Προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Βηθλεέμ. Διά τό σημαντικόν τοῦτο γεγονός διά τό Προσκύνημα καί τήν Μονήν, ἐτελέσθησαν ἐγκαίνια τῶν αἰθουσῶν. Ὁ Μακαριώτατος, δηλαδή, μετά τόν ἁγιασμόν ἔκοψε κορδέλλαν διά τήν εἴσοδον ἀπό τό Προσκύνημα πρός τήν Μονήν καί ἀπεκάλυψε τήν ἀνηρτημένην ἐπιγραφήν ἀνακαινίσεως. Μετά τήν μικράν τελετήν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπιδειχθεῖσαν ἐμπιστοσύνην ἐν γένει, καθώς καί διά τήν διαχείρισιν τῶν χρημάτων τοῦ Προσκυνήματος ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ ἐν Βηθλεέμ Ἐπιτρόπου. Ηὐχαρίστησεν ὡσαύτως τούς συνδραμόντας εἰς τό ἔργον τοῦτο, σιδηρουργούς, ἐπιπλοποιούς κ.λπ. καί προσέφερεν εἰς αὐτούς τιμητικόν εὐχαριστήριον μετάλλιον.

Παρέστησαν ἀρκετοί Ἁγιοταφῖται, ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως κ. Χριστόδουλος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, καί ἄλλοι, ὁ Ἐξοχώτατος Ὑπουργός κ. Ζιγιάντ Ἴλ Μπάντακ τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, ἡ Ἀστυνομία, ἐκπρόσωποι ξένων Δογμάτων, ὁ Πρόεδρος καί Ἀντιπρόεδρος τῆς ἡμετέρας Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Βηθλεέμ, ἱερεῖς ἐκ τῶν περιχώρων καί πολλοί ἐκ τοῦ ποιμνίου ἡμῶν. Ἦτο τελετή συγκινητική καί σεμνή, ἀξία τοῦ γενομένου ἀνακαινιστικοῦ ἔργου. Εἰς τήν προσφώνησιν τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἀπήντησεν ὁ Μακαριώτατος : «Ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Ποιμνίου αὐτῆς καί τῆς Ἀδελφότητος, χαίρει καί ἀγάλλεται ἐπί τοιούτῳ ἔργῳ, γενομένῳ ὑπό τῶν «ἀγαπώντων τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ» δι’ οὗ δοξάζεται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί βοηθεῖται φιλανθρώπως ὁ ἄνθρωπος. Ἔργα ὡς τοῦτο μαρτυροῦν τήν διαχρονικήν παρουσίαν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν προσφοράν αὐτῆς εἰς τήν γῆν ταύτην καί τήν πατρίδα ταύτην. Τό ἔργον τοῦτο, δηλονότι, ἀποτελεῖ βεβαίωσιν τῆς ἀποστολῆς τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Εὐχαριστοῦμεν τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας διά τήν ἀνακαινιστικήν αὐτῶν προσφοράν τῶν τελευταίων ἐτῶν καί τήν ἱεραποστολικήν καί φιλανθρωπικήν τοιαύτην. Τοῦτο τό ἔργον ἀποτελεῖ μέρος τῆς ὑποχρεώσεώς μας νά συμβάλωμεν εἰς τήν ἀνακούφισιν τοῦ Παλαιστινιακοῦ Λαοῦ πολιτιστικῶς, ὑλικῶς καί ποικιλοτρόπως, νά συμβάλωμεν καί ἡμεῖς εἰς τήν συμφιλίωσιν καί εἰρήνην. Εὐχαριστοῦμεν τόν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον, τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας, τόν παριστάμενον Ὑπουργόν τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας. κ. Ζιγιάντ Ἴλ Μπάντακ διά τήν βοήθειαν εἰς τήν ἔκδοσιν ἀδειῶν ἐργασίας, ἐπίσης τήν Ἀστυνομίαν καί τό Ποίμνιον ἡμῶν. Παρακαλοῦμεν τόν Ἐξοχώτατον κ. Ὑπουργόν, ὅπως μεταφέρῃ τάς εὐχάς Ἡμῶν εἰς τόν Ἐξοχώτατον Προέδρον Ἀμποῦ Μάζεν, τήν πρόσκλησιν Ἡμῶν διά τήν Ἑορτήν εἰς τούς χώρους τούτους καί τήν εὐχήν Ἡμῶν ὑπέρ τῆς κατά πάντα εὐημερίας τοῦ Παλαιστινιακοῦ Λαοῦ».

Μετά τόν Μακαριώτατον ὡμίλησεν ἐκπρόσωπος τῆς Νεότητος, ὑπογραμμίζων τήν προσφοράν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου πρός τήν νεότητα καί τό ποίμνιον.

Μετά ταῦτα προσεφέρθησαν πλούσια ἐδέσματα εἰς πάντας τούς παρισταμένους.

Ἐκ τοῦ Πατριαρχείου

ngg_shortcode_1_placeholder

Ἡ δύσις τοῦ δισχιλιοστοῦ καί ὀγδόου σωτηρίου ἔτους φέρει μίαν ἀκόμη χαρμόσυνον εἴδησιν διά τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί ἰδίως τούς ἐν αὐτῇ Σαββαΐτας, τήν ἔκδοσιν δηλαδή καί ἐκτύπωσιν εἰς τήν ἑλληνικήν ὁλοκλήρου τοῦ Βίου τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Στεφάνου τοῦ Σαββαΐτου καί Θαυματουργοῦ.

Ὁ Βίος τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, σῳζόμενος μέχρι πρίν μερικάς δεκαετίας «ἀκέφαλος» (τ.ἔ. ἄνευ τοῦ ἀρχικοῦ του τμήματος) εἰς τήν ἀρχαίαν ἑλληνικήν, ἀνεκαλύφθη ὁλόκληρος ἐν ἔτει 1955 εἰς τήν ἀραβικήν, εἰς δύο χειρόγραφα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ. Ἐκ τοῦ ἀραβικοῦ τούτου κειμένου (μεταφράσεως τοῦ ἀρχικοῦ Βίου τοῦ Ὁσίου Στεφάνου, ὁ ὁποῖος ἐγράφη τόν 9ον αἰ. ἀπ΄τόν Λεόντιον Δαμασκηνόν), ἀπηρτίσθησαν ἀπό τοῦ 1983 καί ἑξῆς  μία μετάφρασις ἰταλική καί δύο ἀγγλικαί, βάσει τῶν ὁποίων ὁ Ὁσιολογιώτατος Μοναχός Χερουβίμ δι’ ἱκανῶν ἐτῶν καί πολλῆς ἐρεύνης κατήρτισε τήν ἑλληνικήν μετάφρασιν τοῦ ἐκπεσόντος ἀρχικοῦ τμήματος τοῦ Βίου. Μετενεγκών δέ καί τό δεύτερον τμῆμα εἰς τήν νέαν ἑλληνικήν, ἀπήρτισε ὁλόκληρον, ἑνιαῖον, τόν Βίον τοῦ Ὁσίου Στεφάνου τοῦ Θαυματουργοῦ, ὁ ὁποῖος καί ἐξετυπώθη τῇ εὐλογίᾳ τῆς Α.Θ. Μακαριότητος τοῦ Πατριάρχου ἡμῶν κ.κ. Θεοφίλου καί φροντίδι τῆς ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας περιφανοῦς Λαύρας τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα.

Πέραν τῆς ψυχικῆς ὠφελείας ἐκ τῆς ἀναγνώσεως τοῦ Βίου, ἐπιβεβαιοῦται ἡ ὕπαρξις δύο Ἁγίων Στεφάνων Σαββαϊτῶν, τοῦ Ὁσίου  καί Θαυματουργοῦ ἀφ’ ἑνός (περί οὗ ὁ παρών λόγος), τοῦ Μελῳδοῦ δέ καί Ἀρχιερέως, ἀνεψιοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ἀφ’ ἑτέρου. Κατά ταῦτα ἡ ἔκδοσις αὕτη συνιστᾷ ἐπιστημονικήν συμβολήν εἰς τήν ἑλληνικήν ἁγιολογίαν.

Ἐν τῇ Ἱερᾷ Λαύρᾳ  Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου,

Σάββατον τοῦ Λαζάρου ‚ϐζʹ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ

Θεωροῦμε ἐπιβεβλημένον χρέος μας, νά εὐχαριστήσουμε ὅλους, ὅσοι ἐβοήθησαν ὀλιγώτερον ἤ περισσότερον εἰς τήν παροῦσαν προσπάθειαν, ἰδιαιτέρως δέ τούς: Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Π. Νικόδημον Μπαρούσην, ἡγούμενον τῆς Ἱ. Μ. Χρυσοποδαριτίσσης Πατρῶν, Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Παῦλον Σιναΐτην, Δικαῖον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης Σινᾶ, Πατριαρχικήν Ἐπιτροπείαν Ἰορδανίας, Ὁσιολ. Ἱερομόναχον π. Ἀθανάσιον, Ἰορδανόν, ἡγούμενον Ἱ. Μ. Ἁγ. Γεωργίου Γεράσων Ἰορδανίας, τόν Παλαιστίνιον Ἑλληνορθόδοξον Ἰατρόν κ. Ζοχέρ Κομσία ἐκ Μπέτ Σαχούρ, τόν κ. Στέφανον Δρίτσον, Καθηγητήν τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, τόν Αἰδεσιμολογιώτατον Πρωτοπρεσβύτερον π. Θεόδωρον Ζήσην, Καθηγητήν Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ἐν τῇ Ἱερᾷ Λαύρᾳ  Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου,

Σάββατον τοῦ Λαζάρου ‚ϐζʹ

Ἡ ἀφιέρωσις εἰς τήν ἀρχήν τοῦ βιβλίου

Ἀφιεροῦται εἰς τούς Ἁγιοσαββίτας ἀσκητάς,

ὡς καί εἰς τούς λοιπούς κεκοπιακότας

διά τήν διαφύλαξιν τῆς περιουσίας

τῆς Ἱερᾶς Λαύρας καί τῆς πέριξ αὐτῆς περιοχῆς,

μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι

ὁ μακαριστός Γέρων Σκευοφύλαξ τοῦ Παναγίου Τάφου,

Ἀρχιμ. Εὐθύμιος, καί ὁ Ὀρθόδοξος Παλαιστίνιος ἐκ Βηθλεέμ

κ. Μήτρι Φαράτζ (ἔτει 1943),

ἀνώτερος διοικητικός ὑπάλληλος

ἐπί τῆς Βρεττανικῆς Ἐντολῆς ἐπί τῆς Παλαιστίνης.

Εἰσαγωγή, ὑπό τοῦ ἐπιμελητοῦ, ὁσιολογιωτάτου Μοναχοῦ Χερουβίμ

Κάθε βίος ἁγίου εἶναι ἀξιοπρόσεκτος καί ὠφέλιμος, εἴτε πρόκειται περί μικροῦ ἁγίου, εἴτε περί μεγάλου. Οὔτε πάλιν γνωρίζουμε, πῶς ὁ Θεός θά κρίνῃ τελικά.

Ὁ παρών βίος ἔχει κάποιαν ἀξίαν, πρῶτον διότι εἶναι ἄγνωστος εἰς τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν, εἰς τήν ὁποίαν ἀρχικά ἐγράφη, κατά τόν θ΄ αἰῶνα, εἰς τήν παροῦσαν Λαύραν, ὑπό τοῦ μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, Λεοντίου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Καί ἐξ ὅσων γνωρίζουμε ἡ ἀπολεσθεῖσα -ἄγνωστον πότε- ἀρχή τοῦ βίου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό ἕν τέταρτον περίπου τοῦ ὅλου, διά πρώτην φοράν ἐκυκλοφόρησεν εἰς τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν –μεταφρασθεῖσα ἐκ τῆς ἀραβικῆς, μόλις τό ἔτος 2005- διά τοῦ θεολογικοῦ περιοδικοῦ «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ», τό ὁποῖον ἐκδίδεται εἰς τήν Θεσσαλονίκην ὑπό τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν.

Ἁφ’ ἑτέρου δέ διά τοῦ παρόντος βίου ἀποδεικνύεται ἡ ὕπαρξις δύο Ἁγίων Στεφάνων Σαββαϊτῶν, τό ὁποῖον μερικοί ἀμφισβήτησαν.

Τρίτον διά τό πλῆθος τῶν πληροφοριῶν, πού μᾶς δίνει, τόσον ἱστορικῶν, πολιτικῶν, κοινωνικῶν, θρησκευτικῶν, ὅσον καί περί τῆς μοναστικῆς ζωῆς ὁλοκλήρου σχεδόν τοῦ η΄αἰῶνος, ἀκόμη δέ καί γεωγραφικές. Οἱ πληροφορίες αὐτές εἶναι πράγματι πολύτιμες, καθώς σπανίζουν διά τόν γεωγραφικόν χῶρον, εἰς τόν ὁποῖον ἔζησεν ὁ Ἅγιος Στέφανος.

Τελευταῖον δέ ἔχει κάποιαν σχετικήν ἀξίαν δι’ αὐτόν τοῦτον τόν βίον τοῦ ἁγίου.

Ἡ σύγχυσις μεταξύ τῶν δύο Ἁγίων Στεφάνων Σαββαϊτῶν προεκλήθη ἐκ τοῦ ὅτι, ἕν μόνον χερόγραφον μέ τόν ἀρχικόν ἐλληνικόν βίον διεσώθη καί αὐτό κολοβόν, κατά τήν ἀρχήν, σήμερον δέ φυλάσσεται εἰς τήν Ἐθνικήν Βιβλιοθήκην τῶν Παρισίων, χαρακτηριζόμενον ὡς ἑλληνικόν χειρόγραφον COSILIN 303. Εἰς τό ἀπoλεσθέν ὅμως ἀρχικόν τμῆμα ἀναγραφόταν ὁ τόπος καταγωγῆς τοῦ ἁγίου, τά ὀνόματα τῶν γονέων του καί ἄλλα χαρακτηριστικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα τόν προσδιόριζαν πλήρως.

Πῶς, πότε καί πόθεν κατέληξε τό χειρόγραφον αὐτό εἰς τήν ὡς ἄνω βιβλιοθήκην, δέν γνωρίζουμε. Σημειωτέον δέ ὅτι περιέχει καί ἄλλα κείμενα ἁγιολογικά. Τό ἔτος 1723 διά τοῦ ἐντύπου «ACTA SANCTORUM» ἐδημοσιεύθηκε ὁ βίος αὐτός μέ ταυτόχρονον λατινικήν μετάφρασιν καί συνοδευτικά σχόλια. Ἐπειδή ὅμως ἦταν ἐλλιπής, ἔμεινεν εἰς τήν ἀφάνειαν καί ἴσως ἐλάχιστοι εἰδικοί μελετηταί τόν ἐγνώριζαν.

Οἱ περισσότεροι βλέποντες εἰς τά Μηναῖα, κατά τήν 28^ην Ὀκτωβρίου καί τήν 13^ην Ἰουλίου τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Στεφάνου τοῦ Σαββαΐτου, ἀλλά καί τόν ἴδιον κανόνα εἰς τόν ὄρθρον, ἴσως ἐπίστευαν, ὅτι πρόκειται περί τοῦ αὐτοῦ προσώπου, καθώς συνέβη καί μέ τόν Ἅγιον Νικόδημον τόν Ἁγιορείτην, ἐφ’ ὅσον μάλιστα ὑπῆρχαν ἐλάχιστα βοργαφικά στοιχεῖα καί αὐτά συγκεχυμένα.

Εἰς τήν παροῦσαν Λαύραν ἐπιστεύετο, κατά παράδοσιν, ὅτι βέβαια ὑπάρχουν δύο Ἅγιοι Στέφανοι Σαββαΐται, ἐκ τῶν ὁποίων τόν μέν ἕνα ἐκάλουν «ὅσιον» τόν δέ ἕτερον «ἀρχιερέα καί μελῳδόν».

Θεοῦ θέλημα φαίνεται ἦταν –γιά νά μή διαιωνίζεται αὐτή ἡ ἀβεβαιότητα- καί τό ἔτος 1955 ὁ G. GARITTE ἀνεκάλυψεν, ὅτι δύο γνωστά ἤδη ἀραβικά χειρόγραφα, τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ, μεταξύ τῆς ὕλης τους, περιεῖχαν καί τόν βίον τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ὁλόκληρον, μεταφρασθέντα βέβαια ἀπό τόν ἑλληνικόν πρωτότυπον βίον.

Ὁ ὡς ἄνω ἐρευνητής μετέφρασε ἐκ τοῦ ἀραβικοῦ χειρογράφου μόνον τό ἀπoλεσθέν ἀρχικόν τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ βίου, εἰς τήν λατινικήν γλῶσσαν καί ἐδημοσίευσε τήν ἐργασίαν του διά τοῦ ἐντύπου «ANALECTA BOLLANDIANA» 77 (1959) σ. 332-69.

Ἔτσι ἀφοῦ ὁλοληρώθηκε πλέον ὁ βίος, πρῶτος ἐξ ὅσων γνωρίζουμε, τόν ἐξέδωκεν ὁ φραγκισκανός ἑλληνομαθής CAMILLO CARTA, δηλαδή μόνον τήν μετάφρασίν του εἰς τήν ἰταλικήν, τό ἔτος 1983, εἰς τά Ἱεροσόλυμα διά τοῦ FRANCISCAN PRINTING PRESS. Ἐχρησιμοποίησε τήν λατινικήν μετάφρασιν, διά τήν ἀρχήν τοῦ βίου καί ἐν συνεχείᾳ τόν ἑλληνικόν βίον ἐκ τοῦ «ACTA SANCTORUM».

Τό ἔτος 1991, εἰς τό Κάϊρον ὁ BARTOLOMEO PIRONE ἐκδίδει ὁλόκληρον τόν ἀραβικόν βίον, ἐκ τῶν Σιναϊτικῶν κωδίκων 496 καί 505, εἰς τάς ἀριστεράς σελίδας τοῦ βιβλίου, εἰς τήν ἔναντι δεξιάν δέ ἰταλικήν μετάφρασιν. Ἐχρησιμοποίησε δέ καί τόν ἑλληνικόν κώδικα COISLIN 303.

Ὁ δέ JEAN LAMOREAUX, τό 1999 εἰς τό Βέλγιον (LOUVAIN) ἐξέδωκεν εἰς ἕνα τόμον ὁλόκληρον τόν ἀραβικόν βίον, χρησιμοποιήσας καί αὐτός τά δύο ὡς ἄνω Σιναϊτικά χειρόγραφα. Εἰς ἕτερον τόμον δέ ἐκδίδει ἀγγλικήν μετάφρασιν τοῦ βίου συμβουλευθείς πλειστάκις καί τόν ὡς ἄνω ἑλληνικόν κώδικα.

Εἴχαμε ὑπ’ ὄψιν μας τίς ἀνωτέρω τρεῖς ἐκδόσεις, κατά τό πρῶτον μόνον μέρος, διά τό ὁποῖον δέν ὑπάρχει ἐλληνικόν κείμενον καί χρησιμοποιεῖται, κατ’ ἀνάγκην, τό ἀραβικόν ὡς πρωτότυπον. Καθ’ ὅλον ὅμως τό δεύτερον μέρος ἐβασισθήκαμε ἀποκλειστικά εἰς τό ἑλληνικόν κείμενον, κατά τήν ἔκδοσιν τοῦ  «ACTA SANCTORUM», μέ μερικές δικές μας μικροδιορθώσεις.

Εἰς τό τέλος τοῦ ἀραβικοῦ βίου ὑπάρχει μία προσθήκη, περίπου μιᾶς σελίδος, τήν ὁποίαν προσέθεσεν ὁ μεταφράσας πρῶτος τόν βίον ἐκ τῆς ἑλληνικῆς εἰς τήν ἀραβικήν, ὅπου ἀναγράφει  ποῦ, πότε καί ἀπό ποῖον ἐγένετο ἡ μετάφρασις.

Καί τώρα πλέον μᾶς εἶναι τελείως γνωστός ὁ ἕνας ἐκ τῶν δύο Ἁγίων Στεφάνων τῶν Σαββαϊτῶν, ὁ ὁποῖος πρέπει νά ἀποκαλεῖται μᾶλλον «Θαυματουργός». Ἡ μνήμη του, ὡς καταφαίνεται εἰς τόν παρόντα βίον, πρέπει νά τελεῖται τήν Τρίτην μετά τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ. Ὁ δέ ἕτερος, δηλαδή ὁ «Μελῳδός», παραμένει ἀκόμη σχεδόν ἄγνωστος, ἐκτός ἀπό τήν συντομωτάτην ἀναφοράν τοῦ ὀνόματός του εἰς τόν παρόντα βίον [§177, κεφ. ΙΕ (ΛΓ)] , ἐπίσης ἀπό τά τροπάρια, τά ὁποῖα ἔχει συνθέσει καί ἀπό τόν κανόνα τοῦ Μηναίου, τόν ὁποῖον ἔγραψεν εἰς τήν μνήμην του, μᾶλλον ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Γραπτός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὀλίγον μεταγενέστερος αὐτοῦ. Ἡ μνήμη του δέ τελεῖται τήν 13^ην Ἰουλίου.

Ἡ ὕπαρξις τῶν δύο Ἁγίων  Στεφάνων καταφαίνεται ἐπίσης ἐξ ἑνός κανόνος, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει εἰς τό ὑπ’ ἀριθμ. 241 χειρόγραφον τῆς Συλλογῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα, ἡ ὁποία τώρα φυλάσσεται εἰς τήν Βιβλιοθήκην τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων. Τό χειρόγραφον αὐτό τάσσει τήν μνήμην τοῦ ἁγίου κατά τήν 28^ην Μαρτίου. Καί ὁ μέν ἅγιος ἐκοιμήθη τήν νύκτα τῆς 1^ης πρός 2^αν Ἀπριλίου, ἤ κατ’ ἄλλους τῆς 2^ας πρός 3^ην, ἀλλά παρόμοιες διαφορές παρατηροῦνται συχνά εἰς τά συναξάρια.

Ἄλλον ἀξιοσημείωτον τοῦ παρόντος βίου εἶναι, ὅτι οὐδόλως ἀναφέρεται εἰς αὐτόν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος κατά τήν ἐπικρατέστερη γνώμην ἐκοιμήθη τό ἔτος 749, κατ’ ἄλλους δέ ἀργότερα· πάντως θά ἔπρεπε, νά ζῇ, ὅταν προσῆλθεν εἰς τήν Λαύραν ὁ Ἅγιος Στέφανος. Βέβαια ὅμως, οὐσιαστικά ἐζοῦσεν ὡς ἔγκλειστος ἐντός τοῦ κελλίου τοῦ θείου του, ἐπί 15 ἔτη, δηλαδή μέχρι τό ἔτος 749.

Πολλά πάλιν σημεῖα τοῦ βίου τῶν δύο Ἁγίων Στεφάνων σχεδόν ταυτίζονται. Αὐτά, κατά τήν ταπεινήν γνώμην μας, ἀφοροῦν τόν Ἅγιον τοῦ παρόντος βίου, κακῶς δέ ἀπεδόθησαν εἰς τόν ἔτερον, τόν Μελῳδόν.

Ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς συγχύσεως ἀνελάβαμε τήν παροῦσαν προσπάθειαν, ὥστε νά διαφωτισθῇ λίγο ὁ βίος τους, πρᾶγμα τό ὁποῖον ἐπιτυγχάνεται ὡς πρός τόν ἕνα, δηλαδή τόν Θαυματουργόν.

Μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ ὁποίου καί πάντων τῶν Ἁγίων εἴθε, νά καταξιωθοῦμε καί ἡμεῖς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Ἐν τῇ Ἱερᾷ Λαύρᾳ Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου. Δεκέμβριος  ‚ϐζʹ

ὁ πονήσας,

Χερουβίμ μοναχός

Πατριαρχικόν Γράμμα

ἐπί τῇ ἐκδόσει τοῦ Βίου τοῦ Ἁγίου Στεφάνου

Ἀριθμ. Πρωτ.

95

Τῷ Ὁσιολογιωτάτῳ Ἀρχιμανδρίτῃ κ. Εὐδοκίμῳ, Πνευματικῷ τῆς Ἱερᾶς Λαύρας Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, υἱῷ ἐν Χριστῷ ἀγαπητῷ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος, χάριν καὶ εἰρήνην ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς.

Ἐντρυφήσαντες τῷ νῦν ἐκδιδομένῳ Βίῳ τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Στεφάνου τοῦ Σαββαΐτου, ὃν πρό τινος ἡ ὑμετέρα Ὁσιολογιότης ἐκθύμως ἀπέστειλεν Ἡμῖν, ἐχάρημεν μάλα. Ἐχάρημεν δέ, ἅτε γνωρίσαντες ἀφ᾿ ἑνός, ὅτι τανῦν τὸ πρῶτον ὁ Βίος οὗτος ἐξελεύσεται ἐκ τοῦ τῆς λήθης μισοκάλου σκότους εἰς τὸ τῆς ἐντύπου ἐκδόσεως φῶς, ἀφ᾿ ἑτέρου τὴν αὐτοῦ πολλαπλῆν ταῖς ψυχαῖς ὠφέλειαν, συνισταμένην εἴς τε τὸ θαυμαστὸν τῆς ὑπὲρ ἄνθρωπον πολιτείας τοῦ Ὁσίου Στεφάνου παράδειγμα, εἴς τε τὴν μελίρρυτον αὐτοῦ διδασκαλίαν, ἐμπνεομένην αὐτῷ ὑπὸ τῆς ἐν αὐτῷ ἐνοικησάσης χάριτος τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἔδει, τῷ ὄντι, ὅπως ἡ πολιτεία τοῦ Ὁσίου Στεφάνου ἔχῃ συγκαταλεγῆ πρὸ πολλοῦ τῷ εὐώδει λειμῶνι τῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἁγιολογίας ἐκδεδομένων κειμένων, πλήν ἡ διττὴ παράδοσις τοῦ Βίου, καθ᾿ ἓν τμῆμα ἑλληνιστί, καθ᾿ ἕτερον δὲ ἀραβιστί, προσφάτως μεταφρασθέν, ἠδίκει τὸ ἔργον τοῦτο, ἀφυστεροῦσα τούτου τὴν εὔμορφον καὶ πρέπουσαν αὐτῷ  ὁλομέλειαν καὶ κωλύουσα τὴν σύνολον τούτου ἔκδοσιν. Δόξα τῷ Κυρίῳ, ὅτι ὁ Ὁσιολογιώτατος Μοναχὸς τῆς Λαύρας π. Χερουβὶμ φιλαδελφίᾳ καὶ φιλοπονίᾳ βοηθούμενος, ἤνυσε τὴν ἔκδοσιν ταύτην πρὸς τὴν πολλῶν ὠφέλειαν, ὡς ἔθος τοῖς ἀρχαίοις Σαββαΐταις συγγραφεῦσιν. Ἐπὶ τῇ ὑμετέρᾳ τοίνυν Ὁσιολογιότητι, ἀντιλαβομένῃ τοῦ πονήσαντος εὐλαβοῦς Μοναχοῦ π. Χερουβίμ, ἐπὶ τῷ πονήσαντι αὐτῷ καὶ δὴ τοῖς τῷ Βίῳ τούτῳ ἐντευξομένοις ἐπικαλούμεθα πλουσίας τὰς χάριτας τοῦ Φιλαγάθου Θεοῦ, ταῖς τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Στεφάνου πολυδυνάμοις πρεσβείαις.

Ἐφ᾿ οἷς προσευχόμενοι, καταστέφομεν ὑμᾶς τε καὶ ἐκείνους ταῖς πατρικαῖς Ἡμῶν εὐχαῖς καὶ Πατριαρχικαῖς εὐλογίαις καὶ διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλὴμ  ,βέ  Δεκεμβρίου  ιζ΄.

Μετ᾿ ἀρίστων Πατριαρχικῶν εὐχῶν,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ἀρχιμανδρίτου Εὐδοκίμου

Πνευματικοῦ τῆς Ἱερᾶς Λαύρας Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου

Ἀνάμεσα στό πλῆθος τῶν Σαββαϊτῶν Ἁγίων διακρίνουμε δύο μέ κοινό ὄνομα, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν μάλιστα κατά τήν ἰδίαν σχεδόν ἐποχήν. Πρόκειται γιά τόν Ἅγιον Στέφανον τόν Μελῳδόν καί τόν Ἅγιον Στέφανον τόν Θαυματουργόν, τοῦ ὁποίου ὁ βίος ἐκτενῶς παρουσιάζεται στήν παροῦσα ἔκδοσι.

Ἀπό τούς δύο αὐτούς Ἁγίους Στεφάνους ὁ καλούμενος Μελῳδός παραμένει σήμερα ἐλάχιστα γνωστός. Τά μόνα βιογραφικά του στοιχεῖα περιορίζονται στούς ἐκκλησιαστικούς ὕμνους καί στό Μαρτύριο τῶν ἀναιρεθέντων Ἀββάδων τῆς ἡμετέρας Λαύρας, τά ὁποῖα ὁ ἴδιος συνέγραψε.

Ὁ θαυμάσιος βίος καί ἡ πολιτεία τοῦ Ὁσίου Στεφάνου τοῦ θαυματουργοῦ, ὅπως ἀναλυτικά περιγράφεται στό προκείμενο πόνημα, εἶναι πραγματικά ἕνας πολύτιμος θησαυρός, κατά πολύ εὐχάριστος, ὠφέλιμος καί διδακτικός. Ἡ ἀγγελομίμητος καί ὑπεράνθρωπος διαγωγή του, τά καταπληκτικά θαύματά καί τά ἔξοχα χαρίσματα, μέ τά ὁποῖα τόν ἐστόλισεν ὁ Κύριος, καθηλώνουν καί εὐφραίνουν τόν ταπεινό καί εὐλαβῆ ἀναγνώστη τοῦ βίου του.

Ὁ μέχρι σήμερα ἄγνωστος Ἅγιος Στέφανος ὁ Σαββαΐτης καί Θαυματουργός, κόσμημα καί κλέος τῆς ἐρήμου τοῦ ὀγδόου (Η΄) αἰῶνος, μέσα ἀπό τή μελέτη τῆς ὁσίας ζωῆς του ἀναμφισβήτητα πολλά διδάσκει σέ μᾶς τούς κατ΄ ὄνομα χριστιανούς καί μοναχούς τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου (21^ου) αἰῶνος. Ἡ ἑκούσιος περιφρόνησις τῶν ματαίων φροντίδων, ἡ ἐν τῷ κρυπτῷ ἄσκησίς του, ἡ ἀμίμητος ἀγάπη του πρός τόν συνάνθρωπον, ἀλλά καί πρός αὐτήν τήν ἄλογον κτίσιν, οἱ συνεχεῖς κόποι καί πόνοι γιά τήν ἀγάπην τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ, ἐλέγχουν σιωπηλά τήν κατά πάντα διεφθαρμένην ζωήν μας, δείχνουν καθαρά τήν ὑποτονικήν στάθμην τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνος καί ἀποτελοῦν ἀληθῶς ὑποτύπωσιν θείαν πρός μετάνοιαν καί συντριβήν.

Ἐκτός αὐτῶν ἡ διήγησις τῆς ζωῆς του εἶναι μία ἀπό τίς ἐλάχιστες πηγές ἱστορικῶν, κοινωνικῶν καί πολιτικῶν πληροφοριῶν τῆς ἐποχῆς τῆς Ἀραβοκρατίας τοῦ ὀγδόου (Η΄) αἰῶνος.

Θά ἦταν τέλος μεγίστη παράλειψις, νά μήν εὐχαριστήσουμε θερμότατα τόν αἴτιον τῆς ὅλης ἐργασίας, τόν φιλοτίμως καί ἀόκνως κοπιάσαντα γιά τήν ἀνάδειξη τοῦ προσώπου τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, ἀδελφόν τῆς ἡμετέρας Λαύρας, Μοναχόν Χερουβίμ. Τοῦ εὐχόμεθα ὁλόψυχα ὁ Κύριος νά τοῦ ἀνταποδίδῃ πλουσίως τήν Χάριν καί εὐλογίαν Του ἐν τῇ παρούσῃ ζωῇ, καί νά τόν ἀξιώσῃ καί τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας Αὐτοῦ. Ἧς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν, πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου, τῶν Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, Στεφάνου τοῦ Σαββαΐτου καί Θαυματουργοῦ καί πάντων τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.

Ἐν τῆ Ἱερᾷ Λαύρᾳ Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου,

Δεκέμβριος 2007.

† Ἀρχιμ. Εὐδόκιμος

Πνευματικός τῆς Ἱερᾶς Λαύρας

Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου

ngg_shortcode_2_placeholder

Συνεχίζεται μέ σταθερούς ρυθμούς ἡ ἀναστήλωσις τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἀρχείου τῶν Ἱεροσολύμων, ἐν τῷ συγκροτήματι τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει. Τό Πατριαρχικόν Ἀρχεῖον, παλαιότατον κτίριον ἐν μορφῇ πύργου, εἰς τό σημεῖον ὅπου τό Κεντρικόν Μοναστήριον ἑνοῦται μετά τῆς γυναικείας Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλης Παναγίας, φιλοξενεῖ ἐπί δεκαετίας πολύτιμα ἔγγραφα, ἀφορῶντα εἰς τήν κτηματικήν περιουσίαν καί τάς προνομίας καί δικαιώματα τοῦ Πατριαρχείου, τά προβλεπόμενα ὑπό τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος. Πολυτιμότατα εἶναι τά φιρμάνια καί λοιπά ἔγγραφα ἀραβικά, ὀθωμανικά καί τῆς Ἀγγλικῆς Ἁρμοστείας (1917-1948), τά πιστοποιοῦντα καί διαφυλάσσοντα διά τῶν αἰώνων τήν θέσιν καί περιουσίαν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου  τῶν Ἱεροσολύμων ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ.

Ἡ ἀναστήλωσις τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἀρχείου, ὑπό τήν ἐπίβλεψιν τοῦ Ἀρχειοφύλακος, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, καί τήν διαρκῆ μέριμναν τοῦ ἐντιμολογιωτάτου κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου, Ἀρχιτέκτονος τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί Διευθυντοῦ τοῦ Τεχνικοῦ Γραφείου τοῦ Π.Ν.Α., ἐνεργεῖται μέ δαψιλῆ χορηγίαν κυρίως τοῦ «Ἑλληνικοῦ Συνδέσμου τοῦ Παναγίου Τάφου», τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ καί ἄλλων δωρητῶν.

Ἡ ἀναστήλωσις καί ἀναπαλαίωσις τοῦ κτιρίου τοῦ Ἀρχείου, θά ὁλοληρωθῇ διά τοῦ ἐξοπλισμοῦ αὐτοῦ μετά τεχνικῶν μέσων ὑπηρετούντων τήν πάντοθεν προστασίαν καί ἀρίστην συντήρησιν τῶν αἰωνίων αὐτοῦ ἐγγράφων.

Τῆς ἀναστηλώσεως καί ἀναπαλαιώσεως, ἡ ὁποία ἤρχισεν ἐν τῷ θέρει, εἶχε προηγηθῇ σύντονος ἐν τούτῳ ἐργασία τόν παρελθόντα Μάρτιον ὑπό τοῦ ἐντιμολογιωτάτου κ. Ἀγαμέμνονος Τσελίκα, Διευθυντοῦ τοῦ Παλαιογραφικοῦ Ἀρχείου τοῦ Μορφωτικοῦ Ἱδρύματος τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος  ἐπέβλεψεν καί ἐνήργησε μεθ΄ ὁμάδος φοιτητῶν τήν μεταφοράν τῶν πολυτίμων ἐγγράφων, πρός ἀπελευθέρωσιν τῶν ἀνακαινιζομένων χώρων. Ὁ κ. Τσελίκας εἶναι ὁ ταξινομήσας, μετά ἀπό πολυετῆ ἐργασίαν, τό ὑλικόν τοῦ ἀρχείου πρό εἰκοσαετίας καί περατώσας πρό 16ετίας καί τόν κατάλογον τοῦ ὑλικοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἀρχείου, ὁ ὁποῖος ἐξεδόθη ὑπό τοῦ ὡς ἄνω Μορφωτικοῦ Ἱδρύματος («Καταγραφή τοῦ Ἀρχείου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων»).

Αἱ ἐργασίαι αὗται εἰς τό Πατριαρχικόν Ἀρχεῖον, ἀποτελοῦν συνέχειαν τῶν μακρῶν ἐργασιῶν ἀνακαινίσεως ἐν τῷ Πατριαρχείῳ, ὡς λ.χ. τοῦ Κεντρικοῦ Μαγειρείου τοῦ Πατριαρχείου (2004), καί διά μερίμνης τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου κ.κ. Θεοφίλου, τῆς Παλαιᾶς Πατριαρχικῆς Αἰθούσης (2005), τῆς Ἀρχιγραμματείας (2006-2007), τοῦ Παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἐν τοῖς Πατριαρχείοις (2007), τῆς Βιβλιοθήκης, τῆς ὁποίας τό Τμῆμα Χειρογράφων ἄρτι ὡλοκληρώθη (2008) μερίμνῃ τοῦ ὑπευθύνου αὐτῆς, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβ. Ἀρχιεπ. Κωνσταντίνης κ.κ. Ἀριστάρχου, ἐπίσης τοῦ Ἀρτοποιείου ἐν τῷ Πατριαρχείῳ (2008), ἐνῷ βαίνουν ὁλοταχῶς ἀνακαινίσεις εἰς ἅπαντα τά Προσκυνήματα καί λοιπά μέρη τῆς Ἁγίας Γῆς, εἰς τό Δοχεῖον τοῦ Παναγίου Τάφου (2007-2008), εἰς Βηθλεέμ (2008), εἰς τό χωρίον τῶν Ποιμένων (2006-2008), εἰς Μαδηβᾶν (2007-2008), εἰς τήν Ντόχα τοῦ Ἐμιράτου τοῦ Κάταρ, ὅπου κτίζεται Ὀρθόδοξος Ναός μετά ἀπό δεκατέσσαρας αἰώνας (2008 ἑ. ), καί εἰς πλεῖστα ἄλλα μέρη. Ἅπαντα τά ἔργα ταῦτα κατορθοῦνται διά τῆς προσεκτικῆς μέν διαχειρίσεως τῶν οἰκονομικῶν πόρων, δι’ ἐξόδων δέ πρωτίστως τοῦ Ἱεροῦ Κοινοῦ, ἀλλά καί τῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου καί τοῦ ἐξωτερικοῦ δωρητῶν, ἐν οἷς ἐξέχουν οἱ εὐαγεῖς σύλλογοι «Ἑλληνικός Σύνδεσμος τοῦ Παναγίου Τάφου» καί  «Οἱ Φίλοι τοῦ Παναγίου Τάφου».

Ἐκ τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων

ngg_shortcode_3_placeholder

Τὸ θεάρεστο πνευματικό, κοινωνικό, θρησκευτικὸ καὶ πολιτισμικὸ ἔργο τοῦ σεπτοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐνισχύεται ἀπὸ τὸ Μνημόνιο ἀναπτυξιακῆς συνεργασίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν Ἰορδανία, τὸ ὁποῖο ὑπεγράφη στὸ Πατριαρχικὸ Σχολεῖο τῆς Μαδηβᾶ ἀπὸ τὸν Ὑφυπουργὸ Ἐξωτερικῶν κο Θεόδωρο Κασσίμη, τὸν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλο τὸν Γ’, τὴν Ὑπουργὸ Ἀναπτυξιακῆς Συνεργασίας τῆς Ἰορδανίας κᾶ Suhair Al-Ali καὶ τὸν ἐπικεφαλῆς τοῦ Προγράμματος Ἀνάπτυξης τοῦ ἰορδανικοῦ Τουρισμοῦ τῶν Η.Π.Α., παρουσίᾳ τοῦ Ἀμερικανοῦ πρέσβη Robert Stephen Beecroft.

Ἡ διάθεση τοῦ ποσοῦ τῶν 500.000 € ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν θὰ συμβάλει τὰ μέγιστα στὴν πολύπλευρη δραστηριότητα τοῦ Πατριαρχείου μας στὴν περιοχὴ τῆς Ἰορδανίας, καθῶς τὸ ὡς ἄνω ποσὸ θὰ διατεθεῖ γιὰ δυὸ ἔργα ὑψίστης σημασίας γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ὀρθοδοξία, ἤτοι τοὺς δυὸ ἑλληνορθόδοξους Ναοὺς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅπου βρίσκεται τὸ ἐκπληκτικό, σπάνιο, βυζαντινὸ ψηφιδωτὸ δάπεδο μὲ τὴν ἐπιγραφὴ τῆς ἱστορίας ὅλων τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Μαρτύρων.

Στὸν πρῶτο Ἱερὸ Ναὸ θὰ ἀνακαινιστεῖ τὸ Οἴκημα τῶν Προσκυνητῶν, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ μέρος τοῦ ὅλου συγκροτήματος, ποὺ τὸν περιβάλλει, καὶ θὰ μεταβληθεῖ σὲ κέντρο διερμηνείας, ὥστε νὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ἐνημέρωσης τῶν ἐπισκεπτῶν μὲ πληροφοριακὰ μέσα νέας τεχνολογίας.

Στὸν δεύτερο Ἱερὸ Ναό, βασιλική της Βυζαντινῆς περιόδου, μὲ σπάνια ψηφιδωτὰ δαπέδου, ὁ ὁποῖος ἐφάπτεται τοῦ ἀρχαιολογικοῦ πάρκου τῆς Μαδηβᾶ, πρόκειται νὰ κατασκευαστεῖ ἕνας εἰδικὸς προστατευτικὸς χῶρος, ὁ ὁποῖος θὰ παρέχει τὴ δυνατότητα ἀξιοποίησης τοῦ ἀρχαιολογικοῦ πάρκου μὲ σύγχρονα διαχειριστικὰ μέσα.

Τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ διάβημα βεβαιώνει τὴν ἀδιάλειπτη παρουσία του στὴν περιοχὴ τῆς Ἰορδανίας ἀλλὰ καὶ τὶς προσπάθειες τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἀδελφότητας γιὰ τὴ διάσωση καὶ περιφρούρηση τῶν Πανάγιων Προσκυνημάτων.

Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ ἀνακοινώθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ὑφυπουργὸ Ἐξωτερικῶν κο Θεόδωρο Κασσίμη κατὰ τὴν Ἡμερίδα ποὺ πραγματοποιήθηκε τὴν Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008 στὸ Ζάππειο Μέγαρο ἀπὸ τὴν Εἰδικὴ Γραμματεία Ἀξιοποίησης Διεθνῶν Προγραμμάτων τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν ὁ Διαχειριστής, κύριος Πέτρος Κυριακίδης, καὶ μέλη τῆς Μὴ Κυβερνητικῆς Ὀργάνωσης τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων “ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ”.

Ἐκ τῆς Γραμματείας τοῦ Ἱστοχώρου

Τὸ Ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων μὲ τὸ πολυδιάστατο ἔργο του ἔχει συμβάλει τὰ μέγιστα στὴν πνευματικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀνόρθωση τοῦ τόπου του. Συγκεκριμένα κατὰ τὸ χρονικὸ διάστημα 2006-2007 παρῆγε σπουδαῖο ποιμαντικό, κοινωνικὸ καὶ ἀνθρωπιστικὸ ἔργο.

Ὡστόσο ἡ συνεισφορὰ τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἀδιαμφισβήτητη, καθῶς κάθε χρόνο ἐνισχύονται οἰκονομικά ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς φοιτητῶν γιὰ τὴν ἀποπεράτωση τῶν σπουδῶν τους, ἐνῶ παράλληλα πολλὲς ἄπορες οἰκογένειες καὶ ἀσθενεῖς ἐνισχύονται ἠθικά, ὑλικὰ καὶ οἰκονομικᾶ.

Ἀκολουθεῖ ἀναλυτικὴ κατάσταση τῶν παροχῶν καὶ τῶν οἰκονομικῶν ἐνισχύσεων τοῦ Πατριαρχείου μας σὲ συγκεκριμένες κοινότητες.

Κοινότητα Μπουρκίν,( 10 Λεπρῶν) Κάτοικοι: 5.000, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι: 80

Ἔργα

Ἀνακαινίσθηκε ὁ ἐρειπωμένος Ἱερὸς Ναὸς τῶν 10 Λεπρῶν του 4ου αἰῶνος

Ἀνακαινίσθηκε παραπλήσιος χῶρος καὶ ἱδρύθηκε βιβλιοθήκη

Πραγματοποιήθηκαν ἀνασκαφὲς καὶ ἀποκαλύφθηκαν ἀρχαία ρωμαϊκὰ μνήματα, ἤτοι τὰ πηγάδια ποὺ ἔβαζαν τοὺς λεπροὺς

Κόστος: 15.000 €

Λειτουργεῖ 1 τμῆμα κατηχητικοῦ σχολείου ἅπαξ τῆς ἑβδομάδας

Ἀνακαινίσθηκε καὶ λειτουργεῖ γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ τοπικοῦ ποιμνίου τὸ ἀρχαῖο χριστιανικὸ κοιμητήριο

Κόστος: 10.000 €

Κοινότητα Τουλκάρεμ, Κάτοικοι: 100.000, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι: 25

Ἔργα

Ἀνακαινίσθηκε ὁ Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Γεωργίου, ὁ ὁποῖος χτίστηκε τὸ 1940 ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ στρατὸ ποὺ στρατοπέδευσε ἐκεῖ, καὶ ἐξοπλίστηκε μὲ νέα ἱερὰ σκεύη γιὰ τὶς λειτουργικὲς τοῦ ἀνάγκες. (Σὲ ἀντίποινα γιὰ τὶς δηλώσεις τοῦ Πάπα Βενέδικτου ἐναντίον τῶν μουσουλμάνων ὁ ναὸς πυρπολήθηκε καὶ καταστράφηκε ὁλοσχερῶς). Ἀνακαινίσθηκε καὶ πάλι ἐκ βάθρων.

Κόστος: 25.000 €

Λειτουργεῖ 1 τμῆμα Κατηχητικοῦ σχολείου ἐντὸς τοῦ ναοῦ. Προγραμματίζεται ἡ ἀνακαίνιση τοῦ παλαιοῦ Ἡγουμενείου παραπλησίον του Ναοῦ γιὰ νὰ χρησιμεύσει ὡς αἴθουσα συγκεντρώσεων τῶν πιστῶν.

Κοινότητα Ραφείδια, Νεάπολη, Κάτοικοι: 100.000, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι: 700

Ἔργα

Νεόδμητος Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Τὸ Πατριαρχεῖο προσέφερε οἰκονομικὴ ἐνίσχυση στὴν τοπικὴ κοινότητα γιὰ τὴν ἀποπεράτωση τοῦ Ναοῦ.

Κόστος: 20.000 $

Κοινότητα Μπὶρ Ζέϊτ, Κάτοικοι: 3.000, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι: 1.000

Ἔργα

Ἐξοπλίστηκε ὁ Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μὲ ἱερὰ σκεύη. Κτίσθηκε αἴθουσα συγκεντρώσεων, διαλέξεων καὶ Κατηχητικοῦ.

Κόστος: 6.000 $ & 5.500 € ἀντίστοιχα

Λειτουργεῖ 1 τμῆμα κατώτερου κατηχητικοῦ σχολείου

Λειτουργεῖ 1 τμῆμα μέσου κατηχητικοῦ

Ἱδρύθηκε σύλλογος γυναικῶν «Οἱ μυροφόρες»

Ἀξιοποιοῦνται 7 στρέμματα γῆς γιὰ τὴν ἀνέγερση νέου μεγάλου συγκροτήματος μὲ ἱερὸ Ναὸ καὶ σχολεῖο (Ὁ προϋπολογισμὸς γιὰ τὴν ἀνέγερση μόνο τοῦ Ναοῦ εἶναι περίπου 1.000.000 €)

Κοινότητα Τζίφνα, Κάτοικοι: 2.000, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι: 700

Ἔργα

Ἐξοπλίστηκε ὁ Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (ἀπὸ τοῦ 1865) μὲ ἱερὰ σκεύη καὶ ἀνακαινίσθηκε ἡ εἴσοδος τοῦ Ναοῦ.

Κόστος: 15.000 $

Λειτουργεῖ 1 τμῆμα κατηχητικοῦ σχολείου

Κοινότητα Ἀμπούδ, Κάτοικοι: 3.000, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι: 1.000

Ἔργα

Ἀνακαινίσθηκε τὸ ἡγουμενεῖο στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ 4ου αἰῶνα. Ὁ Ἱερὸς Ναὸς ἐξοπλίσθηκε μὲ ἱερὰ σκεύη.

Κόστος: 3.000 $

Λειτουργεῖ 1 τμῆμα κατηχητικοῦ σχολείου

Ὑφίσταται ὑπὸ ἀνέγερση κτιριακὸ συγκρότημα μὲ διαμερίσματα, αἴθουσες καὶ πνευματικὸ κέντρο. Ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν πρώτη φάση 150.000 $, ἐνῶ ὁ συνολικὸς προϋπολογισμὸς εἶναι 2.000.000 $.

Κοινότητα Ζαμπάμπδε, Κάτοικοι: 4.000, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι: 1.000

Ἔργα

Οἰκονομικὴ ἐνίσχυση ἀπόρων οἰκογενειῶν

Κόστος: 10.000 $

Κάλυψη ἐξόδων ἀπόρων φοιτητῶν

Κόστος: 20.000 $

Ἔναρξη ἐργασιῶν ἀνέγερσης νέου Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου: προϋπολογισμὸς 700.000 €

Κοινότητα Τουμπᾶς, Κάτοικοι: 3.000, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι: 60

Ἔργα

Ἐξοπλισμὸς Ναοῦ καὶ οἰκονομικὴ ἐνίσχυση γιὰ ἀποπεράτωση κωδωνοστασίου

Κόστος: 5.000 $

Κάλυψη ἐξόδων 7 ἀπόρων φοιτητῶν

Κόστος: 5.000 $

Κοινότητα Λύδδα (τάφος Ἄγ. Γεωργίου), Κάτοικοι: 50.000, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι: 3.000

Οἰκονομικὴ ἐνίσχυση στὴν ὀρθόδοξη κοινότητα γιὰ τὴν ἀνέγερση κέντρου Ὀρθοδόξων.

Κόστος: 10.000 $

Ἵδρυση κατηχητικοῦ σχολείου

Ἐκ τῆς Γραμματείας τοῦ Ἱστοχώρου

Τό παλαίφατο Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων, ἀναγνωρίζοντας τίς μεγάλες δυνατότητες τίς ὁποῖες προσφέρει τό Διαδίκτυο ὡς μέσο ἀμφίδρομης ἐπικοινωνίας μέ τούς πιστούς, προχώρησε ἤδη μέ προσωπική μέριμνα τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ΄, στήν  ἐκ θεμελίων οἰκοδόμηση ἐπισήμου Ἱστοχώρου στό Διαδίκτυο. Ἡ ἀνιδιοτελής πολύμηνη  – καί συνεχιζόμενη – ἐργασία καί προσφορά ἐθελοντῶν – ἐκλεκτῶν φίλων τοῦ Πατριαρχείου,  στελεχῶν μας, ἀλλά καί στελεχῶν τῆς Μονάδος Ἰατρικῆς Τεχνολογίας καί Εὐφυῶν Πληροφοριακῶν Συστημάτων τοῦ Τμήματος Πληροφορικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῶν Ἰωαννίνων, ἀπέδωσε τόν ἱστοχῶρο

https://www.jerusalem-patriarchate.info/

ἡ ὁποία θά ἐπεκταθῇ καί στήν κάλυψη καί ἄλλων γλωσσῶν, πρωτίστως τῆς Ἀραβικῆς καί  Ἀγγλικῆς, μέ σκοπό τήν ἀντικειμενική καί ἀληθῆ παρουσίαση τῶν δικαίων καί τῶν ἀγώνων τοῦ Πατριαρχείου ὑπέρ τῆς παγκοσμίου Παρακαταθήκης τῶν Πανσέπτων Προσκυνημάτων καί τοῦ Ἑλληνορθοδόξου (Ρούμ Ὀρθοντόξ) χριστεπωνύμου αὐτοῦ Ποιμνίου.

Στόν Ἱστοχῶρο, ὁ ὁποῖος φιλοδοξεῖ νά καταστῇ τό βασικό δημόσιο βῆμα τοῦ Πατριαρχείου, θά ἀναγράφωνται ἐπίσης ἐπικαιροποιημένα στοιχεῖα ἐπικοινωνίας γιά Προσκυνήματα, Ἱερές Μονές καί Ναούς, πρόσωπα καί Ὑπηρεσίες τοῦ Πατριαρχείου μας, ἀλλά καί ἀνακοινώσεις καί εἰδησεογραφία ἀφορῶσα στό Πατριαρχεῖο.

Ἡ Γραμματεία τοῦ Ἱστοχώρου ἑδρεύει στήν Ἐξαρχία τοῦ Παναγίου Τάφου στήν Ἀθήνα ὑπό τήν διεύθυνση τῆς Θεολόγου καί Φιλολόγου κ. Αἰκατερίνης Διαμαντοπούλου, στήν διεύθυνση

Γραμματεία Ἱστοχώρου

Ἑξαρχία τοῦ Παναγίου Τάφου

Ἐρεχθέως 18, Πλάκα

Ἀθήνα 10556

Τηλέφωνα:   +30-210-3222546  &  +30-210-3228861   (10:00 – 14:00)

Τηλεομοιοτυπικόν:   +30-210-3222542

E-mail :  info@jerusalem-patriarchate.info

Εκ του Γραφείου Τύπου του Πατριαρχείου