Τό Μέγα Σάββατον, 10^ην 23^ην Ἀπριλίου 2022, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τοῦ Ἁγίου Φωτός, συμφώνως πρός τήν ἀνέκαθεν κρατοῦσαν τυπικήν καί προσκυνηματικήν διάταξιν τοῦ Πατριαρχείου, ἔχουσαν ὡς ἕπεται:

Τήν 12:00μ.μ. χειμερινήν, 13:00μ.μ. θερινήν ὥραν ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Πατριαρχείου μετά τήν ἐκεῖ ὑποδοχήν τῆς Ἑλληνικῆς ἀντιπροσωπείας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί κατῆλθε διά τῶν βαθμίδων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα, εἰς τό ἱερόν βῆμα προσῆλθον αἱ ἀντιπροσωπεῖαι τῶν Ἀρμενίων, Κοπτῶν  καί Συριάνων καί ἔλαβον εὐλογίαν, διά νά συμμετάσχουν καί νά λάβουν τό Ἅγιον Φῶς, ὡς ὁρίζει τό καθεστώς.

Ἐνδυθέντος τοῦ Πατριάρχου ἤρχισε ἡ λιτανεία ἀπό τοῦ Καθολικοῦ τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν ψαλμῳδίᾳ τοῦ «τήν Ἀνάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ καί τοῦ «Φῶς Ἱλαρόν».

Ἀπό τοῦ γ΄ κύκλου τῆς λιτανείας συνεισῆλθεν ἀκολουθῶν μετά τοῦ Πατριάρχου εἰς τό Ἱερόν Κουβούκλιον, ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Ἀρμενικοῦ Πατριαρχείου στάς εἰς τόν λίθον τοῦ Ἀγγέλου.

Προσευχηθείς ὁ Μακαριώτατος καί ἐκζητῶν τό ἔλεος καί τούς οἰκτιρμούς τοῦ Θεοῦ καί τό φῶς τῶν διανοιῶν τῶν Κυβερνητῶν τοῦ κόσμου καί  ἡμῶν μετέδωσε τό ἀπό τοῦ  Ἀγίου Τάφου τό φῶς τοῦ σαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Χριστοῦ ὡς εὐλογίαν Αὐτοῦ εἰς τά ἀναμενόντα πλήθη, τά ὁποῖα ἐν πίστει ἐλπίδι καί ἀγαλλιάσει παρέλαβαν αὐτό, ἁγιάζοντα πρόσωπα, χεῖρας, ὄμματα, μέτωπα, δοξάζοντα τόν Θεόν

Ἀπό τοῦ Ἀγίου Τάφου κρατῶν τάς δεσμίδας τοῦ Ἀγίου Φωτός ἦλθε διά τοῦ Καθολικοῦ εἰς τό Σκευοφυλάκειον ἐντεῦθεν δέ  μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, τῶν κωδώνων χαρμόσυνως κρουομένων, ἀνῆλθεν εἰς τά Παριαρχεία.

Τήν τελετήν τοῦ Ἁγίου Φωτός ἠκολούθησεν εἰς τό Καθολικόν ἡ λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἱωακείμ.

Εἰς τό  Πατριαρχεῖον ὁ Μακαριώτατος παρέδωσε τό Ἅγιον Φῶς εἰς τόν ἐπικεφαλῆς τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἑλλάδος Ὑφυπουργόν Ἐξωτερικῶν κ. Ἀνδρέαν Κατσανιώτην καί τόν ἐκπρόσωπον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί εἰς τόν Ἔξαρχον Ἀθηνῶν Ἀρχιμανδρίτην π.  Ραφαήλ διά τήν ἀεροπορικήν μεταφοράν εἰς τήν Ἑλλάδα πρός εὐλογίαν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων συγχαίρει τό πλήρωμα τῶν ἐνοριῶν αὐτοῦ καί ὅλον τον λαόν τῶν Ἁγίων Τόπων ἑκατέρωθεν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα καί τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, τοῦ εὑρέως γνωστοῦ καί ὡς Σαββάτου τοῦ Ἁγίου Φωτός.

Ταυτοχρόνως ἐπιβεβαιώνομεν τήν ἰσχυράν καί ἀνανεωμένην δεύσμευσιν ἡμῶν ὡς  τό φυσικόν ἡμῶν δικαίωμα νά ἑορτάζωμεν ὁμοῦ μετά τῶν Κοινοτήτων ἡμῶν, τῶν οἰκογενειῶν ἡμῶν καί νά συμμετέχωμεν «ὁμοθυμαδόν καί ἐπί τό αὐτό» εἰς τάς προσευχάς καί τάς τελετάς εἰς τούς Ἱερούς Ναούς ἡμῶν ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει τῆς Ἱερουσαλήμ, συμπεριλαμβανομένου τοῦ βασικοῦ δικαιώματος πάντων τῶν Κοινοτήτων ἡμῶν νά ἔχουν πρόσβασιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Παναγίου Τάφου καί εἰς τήν πέριξ αὐτοῦ περιοχήν κατά τήν διάρκειαν τῶν ἑορτασμῶν τοῦ Πάσχα, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, τοῦ «Σαββάτου τοῦ Ἁγίου Φωτός». Αἱ Κοινότητες ἡμῶν καί διάφοροι ἡγεμόνες ἤσκουν τοῦτο τό θεῖον δικαίωμα ἐλευθέρως ἀνά τούς αἰῶνας, ἀνεξαρτήτως τῶν συνθηκῶν, τάς ὁποίας ἀντεμετώπισεν ἡ Ἁγία Πόλις εἰς τό πέρασμα τῆς ἱστορίας.

Διά πλεῖστα ἔτη, ἡ συμμετοχή εἰς προσευχάς καί ἡ πρόσβασις εἰς τάς Ἐκκλησίας εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν, ἰδιαιτέρως κατά τήν διάρκειαν τῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα ἔχει γίνει πολύ δύσκολος διά τάς Κοινότητας ἡμῶν καί τόν λαόν ἡμῶν ἐν γένει,  λόγῳ τῶν μονομερῶν περιορισμῶν τούς ὁποίους ἐπιβάλλει ἡ Ἀστυνομία καί τῆς βίας αὐτῆς κατά τῶν πιστῶν, πού ἐπιμένουν νά ἀσκοῦν τό φυσικόν θρησκευτικόν αὐτῶν δικαίωμα εἰς τήν λατρείαν. Εἰς τό παρελθόν συνεντονίσθημεν μετά διαφόρων χριστιανικῶν Συλλόγων καί ἡγετῶν, προκειμένου, ἵνα φέρωμεν τήν ὑπόθεσιν ἡμῶν εἰς διεθνές ἐγχώριον καί δικαστικόν ἐπίπεδον καί συνετονίσθημεν ἐπίσης μέ τήν ἴδιαν τήν Ἀστυνομίαν, μέ στόχον νά ἀποτρέψωμεν αὐτήν ἀπό τοῦ νά συνεχίσῃ τάς ἀπαραδέκτους πρακτικάς αὐτῆς, ἀλλά δυστυχῶς μολονότι αἱ ὑποσχέσεις ἦταν  πολύ θετικαί, ἐκεῖνο τό ὁποῖον συνέβη εἰς τόν χῶρον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως οὔτε κἄν προσήγγιζε τάς ὑποσχέσεις αὐτάς.

Ἀντί νά ἀντιστρέψῃ τάς συνήθεις ἀπαραδέκτους πρακτικάς αὐτῆς κατά τό Πάσχα καί τό Μέγα Σάββατον ἤ Σάββατον τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἡ Ἀστυνομία ἐνημέρωσε προσφάτως τό Πατριαρχεῖον διά τήν ἐπιβολήν ἐπιπροσθέτων νέων μονομερῶν μέτρων, τά ὁποῖα αὐξάνουν τούς περιορισμούς κατά τό Μέγα Σάββατον διά τήν εἴσοδον εἰς τήν τελετήν τοῦ Ἁγίου Φωτός, τά ὁποῖα μέτρα ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα ἡ Ἀστυνομία νά ἐπιτρέψῃ μόνον εἰς χίλια ἄτομα νά εἰσέλθουν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τόν Πανάγιον Τάφον κατά τήν Μεγάλην ταύτην ἡμέραν, παρά τό ὅτι συνηθίζεται πολλαί χιλιάδες πιστῶν νά εἰσέρχωνται εἰς τόν Ναόν ἑορτάζοντες ἐκείνην τήν ἡμέραν.

Ἐπί πλέον, ἡ Ἀστυνομία εἶπεν ὅτι θά ἐπιτρέψῃ μόνον εἰς πεντακόσια ἄτομα νά εἰσέλθουν εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν καί νά φθάσουν εἰς τάς αὐλάς τοῦ Πατριαρχείου καί τόν τροῦλλον τοῦ Παναγίου Τάφου. Τό Πατριαρχεῖον πιστεύει ὅτι δέν ὑπάρχει καμμία δικαιολογία δι’ αὐτούς τούς ἐπιπροσθέτους ἀδίκους περιορισμούς καί ἐπιβεβαιώνει τήν ρητήν, σαφῆ καί πλήρη ἀπόρριψιν ὅλων τῶν περιορισμῶν. Τό Πατριαρχεῖον δέν ἀνέχεται ἄλλο τούς Ἀστυνομικούς περιορισμούς εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς λατρείας καί τάς ἀπαραδέκτους μεθόδους ἀντιμετωπίσεως τῶν ἱερῶν καί θείων δικαιωμάτων τῶν Χριστιανῶν νά ἀσκοῦν ἀκολουθίας καί νά ἔχουν πρόσβασιν εἰς τούς Ἱερούς Τόπους εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ.

Ὡς ἐκ τούτου, τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀπεφάσισε μέ τήν δύναμιν τοῦ  Κυρίου, ὅτι δέν θά θέσῃ εἰς κίνδυνον τό  δικαίωμά Του νά παρέχῃ πνευματικάς ὑπηρεσίας εἰς πάντας τούς Ἱερούς Ναούς καί τά προαύλια αὐτῶν. Ἀνακοινώνει ἐπίσης ὅτι θά τελεσθοῦν κανονικῶς αἱ ἱεραί ἀκολουθίαι ὑπό τῶν Ἱερέων αὐτοῦ, μέ τήν ἐλπίδα  ὅτι ὅλοι οἱ πιστοί θά δυνηθοῦν νά συμμετάσχουν. Αὕτη ἡ θέσις τοῦ Πατριαρχείου πηγάζει ἀπό τήν βᾶσιν τοῦ θείου δικαιώματος τῆς θρησκείας, τῆς κληρονομίας καί τῆς ἱστορίας. Ἡ Ἀστυνομία πρέπει νά σταματήσῃ νά ἐπιβάλῃ περιορισμούς καί βίαν πού, δυστυχῶς, ἀποτελοῦν πλεον μέρος τῶν ἱερῶν μας ἀκολουθιῶν.

Προτρέπομεν ἐπίσης τάς Κοινότητας ἡμῶν νά προασπίσουν τήν ἱστορικήν ἡμῶν κληρονομίαν, μέ τήν συμμετοχήν αὐτῶν εἰς τάς τελετουργίας καί τούς ἑορτασμούς τοῦ Πάσχα καί τοῦ Μεγάλου Σαββάτου τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἐφέτος εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τάφον καί τάς πέριξ περιοχάς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἡ κατάληψη τοῦ ξενοδοχείου Little Petra ἀπό τήν ριζοσπαστική ἐξτρεμιστική ὁμάδα Ateret Cohanim ἀποτελεῖ ἀπειλή γιά τή συνεχιζόμενη ὕπαρξη μιᾶς Χριστιανικῆς Συνοικίας στήν Ἱερουσαλήμ καί τελικά γιά τήν εἰρηνική συνύπαρξη τῶν Κοινοτήτων αὐτῆς τῆς Πόλης. Οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐκκλησιῶν ἔχουν ἐπανειλημμένα προειδοποιήσει γιά τίς παράνομες ἐνέργειες ἐξτρεμιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἀκολούθησαν ἕνα πρότυπο ἐκφοβισμοῦ, βίας καί παράνομων ἐνεργειῶν, γιά νά διώξουν Χριστιανούς καί Μουσουλμάνους ἀπό τήν Πόλη πού μοιραζόμαστε.

Τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων συμμετεῖχε σέ διαπραγματεύσεις καλῆς πίστης μέ τήν Ἰσραηλινή κυβέρνηση, γιά νά διευθετήσει τό καθεστώς αὐτῶν τῶν περιουσιακῶν στοιχείων τῆς Χριστιανικῆς κληρονομιᾶς, πού βρίσκονται στήν διαδρομή τῶν Χριστιανῶν προσκυνητῶν, καί μέσω τῆς Ἐπιτροπῆς μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ὑπουργό κ. Elazer Stern μᾶς διαβεβαίωσαν ὅτι δέν θά ὑπάρξουν ἀλλαγές στά δεδομένα ἐπί τόπου στή Χριστιανική Συνοικία, ὅσο αὐτές οἱ διαπραγματεύσεις βρίσκονται σέ ἐξέλιξη. Οἱ ἐνέργειες τῆς Ateret Cohanim αὐτήν τήν ἑβδομάδα παραβιάζουν αὐτήν τή διαβεβαίωση.

Κατά τήν κατάληψη τῆς περιουσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἑκκλησίας τοῦ ξενοδοχείου Little Petra, ἡ Ateret Cohanim ἔχει διαπράξει ἐγκληματικές πράξεις διάρρηξης καί καταπάτησης. Ἐνεργοῦν σάν νά εἶναι ὑπεράνω τοῦ νόμου, χωρίς φόβο γιά συνέπειες.

Αὐτό τό θέμα δέν ἀφορᾶ τίς μεμονωμένες ἰδιοκτησίες, ἀλλά ὁλόκληρο τόν χαρακτῆρα τῆς Ἱερουσαλήμ, συμπεριλαμβανομένης τῆς Χριστιανικῆς Συνοικίας. Τό ξενοδοχεῖο Little Petra βρίσκεται στήν διαδρομή τοῦ προσκυνήματος γιά τά ἑκατομμύρια τῶν Χριστιανῶν πού ἐπισκέπτονται τήν Ἱερουσαλήμ κάθε χρόνο. Εἶναι ἡ κληρονομιά μας καί μιλάει γιά τήν ἴδια μας τήν ὕπαρξη σέ αὐτόν τόν τόπο.

Ἰσραηλινές ριζοσπαστικές ἐξτρεμιστικές ὁμάδες ὅπως ἡ Ateret Cohanim στοχεύουν ἤδη καί καταλαμβάνουν τήν ἀγαπημένη μας Παλαιά Πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἐπιβάλλουν τήν παράνομη καί ἐπικίνδυνη ἀτζέντα τους σέ ὅλες τίς πλευρές. Τό ἀρνούμαστε καί λέμε: αὐτό θά ὁδηγήσει σέ ἀστάθεια καί ἔνταση, τή στιγμή πού ὅλοι προσπαθοῦν νά ἀποκλιμακώσουν καί νά οἰκοδομήσουν ἐμπιστοσύνη, νά οἰκοδομήσουν τή δικαιοσύνη καί τήν εἰρήνη. Οἱ πράξεις καταναγκασμοῦ καί βίας δέν μποροῦν νά ὁδηγήσουν σέ εἰρήνη.

Ἀπαιτοῦμε ἀπό αὐτήν τήν ἐγκληματική ὁμάδα νά σταματήσει ἀμέσως τήν παραβίασή της καί νά φύγει ἀπό τήν κληρονομιά μας. Ἀπαιτοῦμε νά σταματήσουν τίς ἐγκληματικές τους δραστηριότητες στήν διαδρομή τῶν Χριστιανῶν προσκυνητῶν καί στήν ἀγαπημένη μας Παλαιά Πόλη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό ἑσπέρας τῆς Πέμπτης, 11^ης /24^ης Μαρτίου 2022, ἔλαβε χώραν  εἰς τήν Σχολήν τῆς Ἁγίας Σιών ἡ ἑορτή τῆς ἐπετείου τῆς 25^ης Μαρτίου 1821.

Ἡ σχολική αὐτή ἑορτή διωργανώθη μέ τήν φροντίδα καί ἐπιμέλειαν τοῦ Σχολάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου καί τήν συνεργασίαν τῶν καθηγητῶν καί τῶν δοκίμων μαθητῶν καί ἐτιμήθη διά τῆς παρουσίας τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα, τοῦ Προέδρου τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν καί Ἱερέων μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, μοναζουσῶν, μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί ἄλλων.

Ἡ καλῶς ὡργανωμένη τελετή περιελάμβανε προλόγισιν τοῦ Σχολάρχου, πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας ὑπό τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί δρώμενα ὑπό τῶν μαθητῶν διά ζώσης ἀπό σκηνῆς καί ἀπό ὀθόνης καί ἄσματα τῇ ἐπιμελείᾳ τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου.

Ἀπαγγελίαι τῶν μαθητῶν ἔδωσαν τά βιογραφικά στοιχεῖα καί ἐξέθεσαν τήν ἐπαναστασικήν δρᾶσιν τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, Κωνσταντίνου Κανάρη, Μάρκου Μπότσαρη, Ἀνδρέου Μιαούλη, Γεωργίου Καραϊσκάκη, Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Εἰς τά δρώμενα συμμετεῖχαν καί παιδιά τοῦ Νηπιαγωγείου, συγκινοῦντα διά τῆς ἀπαγγελίας αὐτῶν.

Δι’ ὅλων τούτων ὑπεμιμνῄσθησαν τά δεινοπαθήματα τῶν προγόνων ἡμῶν ἐπί 400 ἔτη πικρᾶς δουλείας καί ἡ ἀνδρεία καί αἱ θυσίαι τῶν ἀγωνιστῶν καί ὅλου τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, μέ ἰδιαιτέραν ἀναφοράν εἰς τόν ρόλον τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ «κρυφοῦ Σχολειοῦ». Παρά τάς ἀπωλείας καί τά θύματα εἰς ζωάς καί τάς δημεύσεις περιουσιῶν αἱ θυσιαστικαί ἐνέργειαι, ἔφεραν τό ποθητόν ἀποτέλεσμα τῆς ἀποτινάξεως τοῦ Τουρκικοῦ ζυγοῦ καί τῆς διαμορφώσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, διοικουμένου ὑπό τῶν ἀρχῶν τῆς εὐνομίας, δικαιοσύνης καί ἐλευθερίας.

Ἐγένετο ἰδιαιτέρα μνεία τῆς καταστροφῆς τῆς Σμύρνης ἐπί τῇ συμπληρώσει ἑκατόν ἐτῶν ἀπό τό 1922 καί τοῦ μαρτυρίου τοῦ Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου. Ἰδιαιτέρως ὑπεγραμμίσθη ἡ συνδρομή τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος κατά τήν ἐποχήν τοῦ 1821 διά τῶν συγγραμμάτων ἰδίως τοῦ Νεοφύτου Ἱερομονάχου Ἁγιοταφίτου τοῦ Κυπρίου.

Τήν ἐπιτυχῆ ἀπόδοσιν καθηγητῶν καί μαθητῶν, ἡ ὁποία ἐδημιούργησεν αἴσθημα σεμνῆς ἐθνικῆς ὑπερηφανείας καί συγκινήσεως ἐπῄνεσεν εἰς τό τέλος τῆς τελετῆς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, ὑπογραμμίζων ὅτι ὁ ρόλος τῆς ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία ὁ δέ κ. Βλιώρας ἐπῄνεσεν ὡσαύτως τήν ἀπόδοσιν καθηγητῶν καί μαθητῶν.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Πέμπτην, 11^ην /24^ην Μαρτίου 2022, ἐτελέσθη εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως Δοξολογία ἐπί τῇ ἐπετείῳ τῆς Ἐθνικῆς ἑορτῆς τῆς 25^ης Μαρτίου τοῦ 1821.

Ἡ Δοξολογία αὕτη ἀνεπέμφθη κατά πρῶτον ὡς δέησις πρός τόν Θεόν διά τήν ἀνάπαυσιν τῆς ψυχῆς τῶν πεσόντων εἰς τάς μάχας τῶν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, ἀφ΄ ἑτέρου δέ ὡς εὐχαριστία πρός τόν Θεόν διά τήν βοήθειαν Αὐτοῦ πρός τό ἔθνος ἡμῶν εἰς τήν ἀποτίναξιν τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ καί τήν ἑδραίωσιν τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας.

Τῆς Δοξολογίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψαλλόντων τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών δεξιά καί τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου ἀριστερά, βοηθούντων τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών, μετεχόντων δέ τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί μελῶν τοῦ Προξενείου.

Μετά τήν Δοξολογίαν ἔλαβε χώραν ἡ ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ἐλᾶτε μ’ ἕναν ζῆλον σέ τοῦτον τόν καιρό, νά κάμωμεν τόν ὅρκον ἐπάνω στόν Σταυρόν … ψηλά στά μπαϊράκια σηκῶστε τόν Σταυρόν καί σάν ἀστροπελέκια χτυπᾶτε τόν ἐχθρό». Ἀναφωνεῖ  ὁ Ρήγας Φεραῖος εἰς τόν ἐπαναστατικόν αὐτοῦ παιᾶνα, «Θούριο».

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

Ἡ σήμερον τελουμένη ἐπέτειος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τῆς 25^ης Μαρτίου τοῦ 1821, κατά τῆς βαρβαρικῆς Ὀθωμανικῆς δουλείας ἀποτελεῖ γεγονός μοναδικόν καί ἀνεπανάληπτον ἐν τῇ παγκοσμίῳ ἱστορίᾳ καί τοῦτο, διότι τό θεῖον ἀγαθόν τῆς ἐλευθερίας συνδέεται ἀρρήκτως μετά τῆς ἐν Χριστῷ συνειδητῆς διαθέσεως τῆς αὐτοθυσίας τοῦ εὐσεβοῦς γένους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί τοῦ εὐλογημένου Ἑλληνικοῦ ἔθνους ἡμῶν.

Ὁ Μητροπολίτης Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός ὕψωσε τό ἱερόν Λάβαρον τῆς Ἐπαναστάσεως  τήν 25^ην Μαρτίου 1821, ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἀκούων εἰς τό ἀπολυτρωτικόν κήρυγμα τοῦ σοφοῦ Παύλου «τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ ἡμᾶς Χριστός ἠλευθέρωσε, στήκετε, καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. 5,1).

Ἡ θεώρησις τῆς ἰδέας τῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία προσέλαβεν ὑπόστασιν ἐν τῷ Χριστιανισμῷ ἦτο ἐκείνη, ἡ ὁποία διέκρινε τήν Ἑλληνικήν Ἐπανάστασιν τοῦ ’21 ἀπό συγχρόνους αὐτῇ ἐπαναστάσεις ἄλλων λαῶν. Τοῦτο ἄλλωστε καταγγέλλει καί τό ἐθνεγερτικόν σύνθημα τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη: «νῦν ὁ ἀγών διά τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ τήν ἁγίαν καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερίαν». Τοῦτο ἐπίσης μαρτυρεῖ καί τό κάλεσμα τοῦ Ρήγα Φεραίου εἰς τόν ἐπαναστατικόν αὐτοῦ παιᾶνα «Θούριο»: «Ἐλᾶτε νά κάμωμεν τόν ὅρκον ἐπάνω στόν Σταυρόν».

Οἱ Ἕλληνες, τῶν ὁποίων ἡ φιλοπατρία καί ἡ ἐλευθερία ἀποτελοῦν τά ἰδιαίτερα γνωρίσματα τῆς μακραίωνος καί πολυσχιδοῦς ἱστορίας αὐτῶν, δέν ἦτο δυνατόν νά συμβιβασθοῦν μέ τό εἶδος τῆς δουλείας τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ, ὁ ὁποῖος προσέβαλε τήν πολιτισμικήν, πνευματικήν καί ἐθνικοθρησκευτικήν αὐτῶν κληρονομίαν, ἡ ὁποία συνέβαλε καθοριστικῶς εἰς τήν ὑπερύψωσιν καί κατακόσμησιν τῶν ἠθῶν ἀλλά καί εἰς τόν φωτισμόν τῆς διανοίας τῶν «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένων ἀνθρώπων» (πρβλ. Λουκ. 1,79).

Τό δέ μεγαλεῖον τῆς θυσίας τῶν ἐξεγερθέντων Ἑλλήνων διά τήν ἐλευθερίαν καί τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἀποτυποῦται ἐναργέστατα τόσον εἰς τό σύνθημα «ἐλευθερία ἤ θάνατος» ὅσον καί εἰς τήν ὁμολογίαν τῶν ἀναδειχθέντων νεομαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, «Χριστιανός γεννήθηκα καί Χριστιανός θ’ ἀποθάνω!». Οἱ ἥρωες καί νεομάρτυρες οὗτοι τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνος τοῦ ’21 ἤκουον ἀναμφιβόλως εἰς τούς Κυριακούς λόγους τοῦ Εὐαγγελίου: «Μη φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτεινόντων τό σῶμα, τήν δε ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. 10,28).

Λέγομεν τοῦτο διότι ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ κλήρου αὐτῆς εἰς τόν ἀγῶνα τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821 ὑπῆρξε ὄντως μεγάλη καί ἀπαράμιλλος. Ἡ Ἐκκλησία ὡς πνευματικός θεσμός ἀνεγνωρίσθη ὡς ἡ κατ’ ἐξοχήν ἡγετική δύναμις τοῦ ὑπό δουλείαν τελουμένου λαοῦ τῆς Ρωμηοσύνης. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία ἐξεπροσώπει τήν ἐθνικήν καί θρησκευτικήν ὀντότητα τῶν Ἑλλήνων.

Ἡ ἑορτή τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821 δέν εἶναι ἁπλῶς γεγονός ἱστορικῆς μνήμης, ἀλλά μᾶλλον ἱερᾶς Παρακαταθήκης σφραγισμένης μέ τό ἡρωικόν καί μαρτυρικόν αἷμα «τῆς ἐλευθερίας, ἀπ’ τά κόκκαλα βγαλμένης τῶν Ἑλλήνων τά ἱερά». Αὐτήν τήν ἱερά Παρακαταθήκην καλούμεθα, ἀφ’ ἑνός μέν νά διαφυλάξωμεν, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά παραδώσωμεν εἰς τάς ἐπερχομένας γενεάς.

Ἡ Γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης συμμετέχουσα εἰς τόν ἐπετειακόν ἑορτασμόν τῆς ἱερᾶς μνήμης τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων καί τοῦ Ἔθνους ἡμῶν καί χρεωστικῶς ἀποδίδουσα «τοῖς τήν τιμήν τήν τιμήν» (Ρωμ. 13,7) κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον αἶνον καί δοξολογίαν εἰς τόν ὑπέρ ἡμῶν Σταυρωθέντα καί ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντα Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἔτι δέ ἱκετηρίους ἐντεύξεις καί δεήσεις προσηνέγκαμεν ὑπέρ αἰωνίου ἀναπαύσεως ἐν χώρᾳ ζώντων τῶν μακαρίων ψυχῶν τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ἀγωνισαμένων καί μαρτυρικῶς ἀναιρεθέντων ἐν τοῖς ἱεροῖς τοῦ γένους ἡμῶν ἀγῶσιν.

Ἐπί δέ τούτοις ἐπιτρέψατε Ἡμῖν, ὅπως ὑψώσωμεν τό ποτήριον Ἡμῶν καί ἀξιοχρέως ἀναφωνήσωμεν,

Ζήτω ἡ 25^η Μαρτίου τοῦ 1821!

Ζήτω τό εὐσεβές καί βασιλικόν γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων!

Ζήτω ἡ Ἑλλάς!

Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης!

Ἐν συνεχείᾳ ὁ κ. Βλιώρας προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες και κύριοι,

Σήμερα ο Οικουμενικός Ελληνισμός, με υπερηφάνεια, γιορτάζει και τιμά την επέτειο της Επανάστασης του 1821, της λαμπρότερης σελίδας της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, ενός αγώνα, υπέρ βωμών και εστιών, σημείο αναφοράς και σύμβολο για το Ελληνικό έθνος, που είχε ως ευτυχή κατάληξη του, την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους και την αναγέννηση της Δημοκρατίας στην κοιτίδα της.

Σε κάθε ιστορική περίοδο υπάρχει ένας πόλος, ένα ιστορικό γεγονός που την σημαδεύει, και γίνεται σημείο αναφοράς για όλους εμάς τους μεταγενέστερους.

Η 25^η Μαρτίου του 1821, αποτελεί αυτό το ορόσημο για την νεότερη ιστορία του Ελληνισμού, σηματοδοτώντας το σημείο τομή, όταν οι Έλληνες, έπαιρναν την ηρωϊκή απόφαση να ξεσηκωθούν, μόνοι έναντι πολλών, εναντίον της Οθωμανικής τυραννίας και να διεκδικήσουν με το αίμα τους τη λευτεριά. Άνοιξη ήταν και τότε, πριν από δύο σχεδόν αιώνες, όταν ο Ελληνισμός πήρε τα όπλα τα ιερά, για να διεκδικήσει την ελευθερία του. Αυτό το ιδανικό που λάτρεψε ο λαός μας μέσα στο ανυπέρβλητο μεγαλείο της θυσίας αγραμμάτων, ρακένδυτων και πεινασμένων ανδρών, αρματολών και κλεφτών, ιερωμένων, γυναικών και παιδιών.

Η Εθνεγερσία μας αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι, πάνω από οποιαδήποτε συμφέροντα, δυσκολίες και εμπόδια, υπερέχει η ψυχή και το πνεύμα ενός λαού με υψηλό φρόνημα, άξιον της ιστορικής αποστολής του.

Σε εκείνους λοιπόν τους καιρούς, όπως σε κάθε δύσκολο καιρό, πολλοί ήταν εκείνοι που ξεπέρασαν εαυτούς και επέδειξαν ηρωισμό, υπεράνω αυτού που ονομάζουμε καλώς νοούμενο καθήκον. Επιφανείς προσωπικότητες αλλά και άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, που βρέθηκαν ξαφνικά στο προσκήνιο της Ιστορίας, ανταποκρίθηκαν μέχρι ενός, στο κάλεσμα του αγώνα, χωρίς να κιοτέψουν, χωρίς να λακίσουν σημαδεύοντας ανεξίτηλα την Ιστορία και τη ζωή του Ελληνισμού.

Σε σταυροθόλωτους ναούς και σε φτωχά ξωκλήσια, ο πόθος της λευτεριάς φούντωνε στις ψυχές των σκλαβωμένων Ελλήνων. Με μέσα πενιχρά ή και ανύπαρκτό, με το θάρρος να αναπληροί την έλλειψη οπλισμού, έσπρωξαν για τα καλά το ρου της ιστορικής μας πορείας προς τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Σε αυτόν τον αγώνα όλοι υπηρέτησαν την ιδέα της ελευθερίας, με μοναδική φιλοπατρία, αυτοθυσία και αυταπάρνηση. «Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη», παρατηρεί ο στρατηγός Μακρυγιάννης, «παρηγοριόμαστε μ^’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και όταν οι ολίγοι αποφασίσουν να πεθάνουν λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν».

Οι εθνικές επέτειοι είναι χρήσιμες για όλους μας, όταν αποτελούν ευκαιρία ανανέωσης, με παρρησία και αποφασιστικότητα, της προσήλωσής μας στα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν οι γεννήτορες της ελευθερίας μας και συνειδητοποίησης ότι η δικαιοσύνη, η πρόοδος και η ευημερία μας είναι αποτέλεσμα της δικής μας προσπάθειας και του δικού μας αγώνα, ατομικού και συλλογικού. Ας αφουγκραστούμε τα λόγια του στρατηγού Μακρυγιάννη, πως «τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι».

Η συμπλήρωση 201 ετών από την Εθνική μας Παλιγγενεσία, μας καλεί να αναλογιστούμε τις επιτυχίες και τις προκλήσεις του Εθνικού μας Βίου, αλλά και τη συνέχεια της συλλογικής μας πορείας, μιας και είναι χαρακτηριστικό της εθνικής μας ταυτότητας να γιορτάζουμε όχι τον προορισμό αλλά το ταξίδι, γεμάτο ανακαλύψεις, γεμάτο περιπέτεια, όπως έγραψε ο Κωνσταντίνος Καβάφης, για να προσπαθούμε, για να αναζητούμε, να ανακαλύπτουμε και να μη παραδινόμαστε όπως έγραψε για τον Οδυσσέα ο Τέννυσον

Ας σταθούμε λοιπόν με σεβασμό μπροστά στη θυσία των προπατόρων μας, των ηρώων του ’21, και ας παραδειγματιστούμε από την φιλοπατρία και την αυταπάρνησή τους, ώστε με σθένος να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της ταραγμένης εποχής μας.

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι αρχιερείς,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες και κύριοι,

Για την Αγία Γη και την παρουσία μας σε αυτή, το παλαίφατο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα, με την μακραίωνη και πολύπτυχη προσφορά και το ύψιστο ποιμαντικό έργο αποτελεί θεματοφύλακα των ηθικών και πνευματικών αξιών της ορθόδοξης πίστης μας.

Το καθ’ ημάς Πατριαρχείο Ιεροσολύμων μαρτυρεί τη διαχρονία της δυναμικής παρουσίας της Ελληνικής και Ορθόδοξης παράδοσης στη Μέση Ανατολή. Το υψηλό φρόνημα και οι αγώνες του, υπό αντίξοες συνθήκες, μέχρι σήμερα, αποτελούν για όλους μας ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο και πηγή έμπνευσης και εμψύχωσης.

Για όλους μας, η 25^η Μαρτίου 1821 αποτελεί μια εξαιρετική αφορμή, να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να ανανεώσουμε την προσήλωσή μας στα ιδανικά που αποτελούν την πεμπτουσία της Ελληνικής και Ορθόδοξης παράδοσής μας και για τα οποία αγωνίστηκαν οι πρόμαχοι της ελευθερίας μας, «….ποτέ από το χρέος μη κινούντες». Ιδανικά που στις μέρες μας δεν μπορούμε να θεωρούμε ως δεδομένα και που οφείλουμε να διαφυλάξουμε με το δικό μας αγώνα.

Με τις σκέψεις αυτές, καλώ όλους να αναφωνήσουμε

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821!

Ζήτω η Ελλάδα!»

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Κυριακήν, 9^ην /20^ήν  Μαρτίου 2022, ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν μαρτυρησάντων εἰς τήν λίμνην Σεβαστείας τοῦ Πόντου ἐπί Λικινίου τό 320 μ.Χ. ἑωρτάσθη ἡ ὀνομαστική ἑορτή τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. κ. Θεοφίλου, καθ’ ὅτι εἷς τῶν καλλινίκων τούτων μαρτύρων ὠνομάζετο Θεόφιλος.

Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη ὡς «Παρρησία. Ἀφ’ ἑσπέρας ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου.

Τήν ἑπομένην προσηνέχθη ἡ ἀναίμακτος Θυσία εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος καί πάλιν τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων  Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου,  Πέλλης κ. Φιλουμένου καί Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, συμπροσευχομένων τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Μητροπολίτου Διοκαισαρείας κ. Βενεδίκτου καί Ἀρχιεπισκόπου  Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων ὧν πρῶτος ὁ Δραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, ἐκπροσώπων τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Πατριαρχείων Μόσχας καί Ρουμανίας, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου καί τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί μελῶν τοῦ Προξενείου καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Γεωργίας κ. Λάσια καί προσευχομένων μοναχῶν, μοναζουσῶν καί ἐντοπίων μελῶν τῆς Κοινότητος Ἱεροσολύμων καί προσκυνητῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησεν Δοξολογία. Μετά ταῦτα, ἔλαβε χώραν ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον. Ἐνταῦθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἐνῷ ἀνερχόμεθα τάς πνευματικάς βαθμίδας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πρός ὑποδοχήν  τοῦ Ἁγίου Πάσχα, προσλαμβάνομεν παρά τῆς Ἐκκλησίας ὡς δρόσον Ἀερμών παραμυθητικήν τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ἐν τῆ λίμνῃ Σεβαστείας τοῦ Πόντου ἐπί Λικινίου τό ἔτος 320 καλῶς ἀθλησάντων καί στεφανωθέντων. Ἡ εἰς  Χριστόν ζέουσα πίστις αὐτῶν, ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία, ἡ ἀψηφήσασα καί νικήσασα τό δριμύ ψῦχος, ἐνισχύει καί ἐνθαρρύνει ἡμᾶς τά μέγιστα  διά τήν συνέχισιν τοῦ ἀγῶνος τῆς νηστείας οὐχί ὡς ἀποχῆς βρωμάτων μόνον ἀλλά πρωτίστως ὡς ἀλλοτριώσεως ἀπό τῶν παθῶν καί ὡς κατακτήσεως τῶν ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ, ἵνα καί συνδοξασθῶμεν μετ’ Αὐτοῦ.

Εἰς τούς καλλινίκους μάρτυρας τούτους, τούς κοσμοῦντας τό ἑορτολόγιον τοῦ μηνός Μαρτίου, ἀποδίδει ἰδιαιτέραν τιμήν ἡ Ἐκκλησία  Ἱεροσολύμων καί διά τόν λόγον ὅτι ὁ Προκαθήμενος αὐτῆς, ἡ Ὑμετέρα σεπτή Μακαριότης, φέρει τό ὄνομα ἑνός τούτων, τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου. Πρός τιμήν τοῦ μάρτυρος τούτου καί τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος τῇ πλήρει συμμετοχῇ  τῶν μελῶν τῆς γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου προσηνέχθη ἡ ἀναίμακτος θυσία καί ἀνεπέμφθη Δοξολογία εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί δή κατά τήν τάξιν «Παρρησίας».

Προσευχηθέντες λειτουργικῶς ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας καί μακροημερεύσεως τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, νῦν ἐν τῇ αἰθούσῃ ταύτῃ τοῦ Πατριαρχείου ἀποπληροῦμεν, ὅσα ὀφείλομεν Αὐτῇ μνείας, ἐπαίνου καί εὐχαριστίας ἄξια.

Ἐν πρώτοις ὅτι ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εὐήκοον ἔτεινεν οὖς εἰς τάς αἰτήματα Ἑληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ποιμνίου εἴτε διά τήν οἰκονομικήν ἐνίσχυσιν τῶν ἔργων αὐτοῦ, ἰδίᾳ τῆς στηρίξεως  τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ  συστήματος τῆς  λειτουργίας  τῶν σχολείων αὐτοῦ εἴτε διά τήν Θεολογικήν κατάρτισιν νέων, ἵνα ὑπηρετήσωσιν ἀκολούθως ὡς ἱερεῖς, πνευματικοί ὁδηγοί τῶν ἐνοριῶν τῶν Κοινοτήτων αὐτῶν. Ταὐτοχρόνως τό ἱδρυθέν ὑπ’ Αὐτῆς Κυριακάτικον φυλλάδιον «Νούρ Ἰλ Μασίχ» καί ἡ συνοδεύουσα τοῦτο μηνιαία Ἐκκλησιαστική ἐφημερίς, ἐσυνέχισαν διανεμόμενα δωρεάν νά ἐπιτελοῦν τό διαπαιδαγωγικόν Κατηχητικόν αὐτῶν ἔργον, τό καλλιεργοῦν τήν διατήρησιν τῆς Ἑλληνορθοδόξου ταυτότητος εἰς τάς ψυχάς τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου ἐν τῷ συνδέσμῳ αὐτῶν μετά τοῦ Πατριαρχείου. Ἔνδειξις ἐπίσης τοῦ ζωηροῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπέρ τῆς διατηρήσεως, προβολῆς καί ἀξιοποιήσεως τῆς ἐκπαιδευτικῆς καί πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς τοῦ Πατριαρχείου τυγχάνει ἡ ἀπό διετίας καί πλέον ἀναληφθεῖσα καί συνεχίζουσα διενουργουμένη συντήρησις ὑπό τοῦ ἐκ Κύπρου εἰδικοῦ συντηρητοῦ κ. Σταύρου Ἀνδρέου παλαιτύπων καί ἐντύπων τῆς Κεντρικῆς Βιβλιοθήκης, τῆς Βιβλιοθήκης τῆς περιωνύμου Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Σταυροῦ καί ἡ  ἀναδιοργάνωσις  τοῦ πολυτίμου ὑλικοῦ τοῦ Ἀρχείου.

Εἰς τόν προσκυνηματικόν τομέα ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπέδειξεν ἰδιαιτέραν εὐαισθησίαν διά τήν προάσπισιν καί διατήρησιν ἀφ’ ἑνός μέν τῶν δικαιωμάτων τοῦ γένους ἡμῶν, ἀφ’ ἑτέρου δέ διά τήν ἐν ἡγετικῷ ρόλῳ τοῦ Πατριαρχείου συνεργασίαν μετά τῶν ἄλλων Κοινοτήτων. Καρπός τοῦ πνεύματος τούτου ὑπῆρξεν ἡ πρό τετραετίας συνῳδά μελέτῃ τοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου Ἀθηνῶν συντήρησις καί ἀνακαίνισις τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου, συνέχεια δέ τοῦ ἱστορικοῦ τούτου ἔργου εἶναι τό πρό ὀλίγων μόνον ἡμερῶν συνῳδά μελέτῃ τοῦ Πανεπιστημίου Sapienza τῆς Ρώμης ἀρξάμενον ἔργον συντηρήσεως τῶν πλακῶν τῶν χώρων τοῦ βορείου τμήματος  τοῦ δαπέδου τῆς ροτόντας, τοῦ ἑπτακαμάρου, τοῦ πρό τοῦ ἱεροῦ Κουβουκλίου καί ἀνασκαφῆς τοῦ ὑπεδάφους τούτων διά στερεωτικάς ἐργασίας. Ἐκ τῶν ἔργων τούτων τῆς εὐπρεπείας τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ ἐκπέμπεται μήνυμα συνδιαλλαγῆς, συνεργασίας  καί εἰρήνης ἐκ τοῦ Ἁγίου Τάφου πρός τήν διεθνῶς ἐν διχασμοῖς καί πολέμοις δοκιμαζομένην ἀνθρωπότητα. Ἡ Βασιλική τῆς Γεννήσεως τῆς Βηθλεέμ ὡσαύτως οὐδόλως ἐστερήθη τοῦ ἐνδιαφέροντος καί τῆς μερίμνης τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὡς ἐμφαίνεται ἐκ τῆς ὁλοέν ὁλοκληρουμένης ἐπιστημονικῆς συντηρήσεως τοῦ εἰκονοστασίου αὐτῆς ὑπό εἰδημόνων τῆς ἑταιρείας ARTIS καί ἐκ τῆς προετοιμαζομένης ὁσονούπω ἀνακαινίσεως τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου ὑφ΄ ἡμῶν καί τῶν Φραγκισκανῶν μόνον συμφώνως  τῷ Προσκυνηματικῷ Καθεστῶτι.

Ἐξ ὅλων τούτων πλέον ἀξιομνημόνευτος τυγχάνει ἡ ἀναληφθεῖσα  ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος πρωτοβουλία ὑπέρ τῆς προστασίας τῆς χριστιανικῆς ὀντότητος  εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Εἰς τό πλαίσιον τῆς πρωτοβουλίας ταύτης κατηγγέλθησαν πρῶτον ἀπό τοῦ διακυβευομένου ἐκ τῶν παρανόμων συμφωνιῶν εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ ξενοδοχείου Imperial τοῦ Πατριαρχείου κατά τήν τελετήν ἀνάμματος τοῦ δένδρου τῶν Χριστουγέννων ἐνέργειαι καταπιέσεως τῶν χριστιανῶν ὑπό ἀκραίων ἐξτρεμιστικῶν στοιχείων. Ἐκ τῆς ἀπευκταίας ἐπικρατήσεως τῶν στοιχείων τούτων διακινδυνεύεται ἡ ἀπ’ αἰώνων διά τῆς πύλης τοῦ Δαβίδ εἴσοδος τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τάς ἕδρας αὐτῶν καί ἡ εἴσοδος τῶν προσκυνητῶν καί διέλευσις αὐτῶν πρός τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Εἰς τήν πρωτοβουλίαν ταύτην ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης συνεκάλεσε καί προσέλαβε συνεργούς τούς Ἀρχηγούς τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Διά τῆς συνεντεύξεως δέ Αὐτῆς εἰς τήν ἐφημερίδα Times τοῦ Λονδίνου ἐκίνησε τό ἐνδιαφέρον συνηγορίας, τόσον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κανταρβουρίας, κ. John Welby, ὅσον καί τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου καί τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος καί ἄλλων παραγόντων σημαντικῆς πολιτικῆς ἐπιρροῆς. Αἱ ἐνέργειαι αὗται ἔφερον τό ἀποτέλεσμα αὐτῶν εἰς τό  Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ, ὥστε νά ἐπιδείξῃ ἐνδιαφέρον πρός διάλογον καί ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος διά Κυβερνητικῆς καί οὐχί διά Δικαστικῆς διαδικασίας.

Ἐκ τῶν τελεσφόρων καί λίαν λυσιτελῶν ἐνεργειῶν τούτων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος παραδειγματιζόμεθα καί ἐνθαρρυνόμεθα οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες, ὥστε μετά ζήλου ἕκαστος κατ’  ἰδίαν καί ἐν συλλογικῇ συνεργασίᾳ νά ἐπιτελῶμεν τήν Ἁγιοταφιτικήν ἡμῶν διακονίαν καί νά θέτωμεν τόν λίθον ἡμῶν εἰς τήν συμπληρουμένην οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Πατριαρχείου διά τήν ἔτι εὐπρεπεστέραν προβολήν αὐτοῦ εἰς τόν κόσμον καί τήν ἔτι πλουσιωτέραν αὐτοῦ προσφοράν εἰς τό κοινωνικόν σύνολον.

Ἐν τῷ πνεύματι τῆς χαρᾶς τῆς Ὀνομαστικῆς Ὑμῶν ἑορτῆς, Μακαριώτατε καί τῆς ἐλπίδος, τῆς πηγαζούσης ἐκ τῶν ἔργων Ὑμῶν, ὑψῶ τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὅλης καί εὔχομαι Ὑμῖν ἔτη ὅσα πλεῖστα, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα, εὐσταθῆ, δημιουργικά καί καρποφόρα πρός ἔπαινον τοῦ παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου καί τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.

Ὁ κ. Βλιώρας προσεφώνησεν ὡς ἕπεται:

“Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες και κύριοι,

 Η συμμετοχή στο σημερινό εορτασμό αποτελεί ιδιαίτερη τιμή και χαρά για όλους μας, καθώς η Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το ευλαβές Ποίμνιο, ανάμεσά τους και οι υπηρετούντες στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στα Ιεροσόλυμα, τιμούμε τα Ονομαστήρια του Προκαθήμενου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, της Μητέρας των Εκκλησιών, της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλου Γ΄

Με την ευκαιρία αυτή, Μακαριώτατε, εκφράζουμε εξ ονόματος της Ελληνικής Πολιτείας, τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό Σας για το ποιμαντικό Σας έργο, για το σημαντικό έργο της διαφύλαξης και ανάδειξης των Ιερών προσκυνημάτων της Πίστης μας στους Αγίους Τόπους, για την προάσπιση των δικαίων και δικαιωμάτων του καθ’ ημάς Πατριαρχείου και για τη διαφύλαξη της Ελληνικής και Ελληνορθοδόξου παρουσίας στην Αγία Γη.

Η αφοσίωσή και η προσήλωσή Σας στο πολυδιάστατο αυτό έργο και στα ιερά Σας καθήκοντα με εκκλησιαστικό φρόνημα και ακεραιότητα, οι άοκνες προσπάθειες, με τις οποίες φέρετε εις πέρας την υψηλή αποστολή Σας, σε μια ταραχώδη περιοχή, που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις, τυγχάνουν γενικής αναγνώρισης και έχουν καθιερώσει, στην κοινή συνείδηση, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ως κορυφαίο παράγοντα ενότητας, ειρήνευσης και συνεννόησης στην Αγία Γη.

Με δικές Σας πρωτοβουλίες, προωθείται η αναστήλωση και ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων, ενώ μεριμνάτε για τη διατήρηση του Προσκυνηματικού Καθεστώτος στην Αγία Γη και για την πνευματική καθοδήγηση και ευημερία ενός ποιμνίου, που αντιμετωπίζει σημαντικές και πολυποίκιλες προκλήσεις.

Σε μια εποχή που ταλανίζεται από συγκρούσεις, ανακατατάξεις και αναζήτηση νέων ισορροπιών, όπου ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία ενισχύονται, η ειλικρινής Σας διάθεση για συνεννόηση, συμφιλίωση και καταλλαγή, τόσο σε σχέση με τις άλλες ομολογίες και τις άλλες θρησκείες, στο ιδιαίτερο περιβάλλον των Ιεροσολύμων και των Αγίων Τόπων, όσο και στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας για ειρήνευση στην πολύπαθη αυτή περιοχή, αναδεικνύει το κύρος του Ιερού Καθιδρύματος, καθιστώντας το παράγοντα μετριοπάθειας και σταθερότητας.

Με την ευκαιρία των σημερινών ονομαστηρίων Σας, θα ήθελα για άλλη μια φορά να διαβεβαιώσω τόσο Εσάς όσο και τα μέλη της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος ότι η συμπαράταξη και συμπαράσταση της Ελληνικής Πολιτείας και των συμπατριωτών μας, προς το καθ’ ημάς Πατριαρχείο, προς την Αδελφότητα και Εσάς είναι και παραμένει ομόπνοη και ουσιαστική, και να Σας εκφράσω, την αναγνώριση και το θαυμασμό μας για το πολυσήμαντο έργο που επιτελείτε με απαράμιλλη αφοσίωση, ζήλο και αυταπάρνηση.

Με την αφορμή αυτή, επιτρέψτε μας να εκφράζουμε, εκ μέσης καρδίας, τις ευχαριστίες μας, για την απαράμιλλη φιλοξενία της οποίας έχουμε τύχει, τόσο ο ομιλών, όσο και το προσωπικό της Αρχής μας κατά τις επισκέψεις μας στα Άγια Προσκυνήματα, όπου έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε τον ιδιαίτερα συγκινητικό μόχθο, την έγνοια και τη φροντίδα για τα Άγια Προσκυνήματα, ιδιαίτερα στις συνθήκες που δημιουργεί η τρέχουσα πανδημία,

Μακαριώτατε,

Η προάσπιση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, των δικαίων και των δικαιωμάτων του, αποτελεί σπουδαιότατη προτεραιότητα για την Πατρίδα μας, όπως διαμηνύεται με κάθε ευκαιρία, δεδομένης και της συνεισφοράς Σιωνίτιδος Εκκλησίας στην Ορθοδοξία και στον Ελληνισμό, ως μακραιώνου μάρτυρα και θεματοφύλακα μιας πολύτιμης θρησκευτικής και ιστορικής παρακαταθήκης.

Επιτρέψτε μου, τη γιορτινή αυτή μέρα, να Σας απευθύνω τις πλέον ειλικρινείς και εγκάρδιες ευχές μας, για υγεία, μακροημέρευση και από Κυρίου στήριξη, ούτως ώστε να συνεχίσετε να φέρετε εις πέρας την υψηλή αποστολή Σας, επ’ ωφελεία του Πατριαρχείου, της Αδελφότητας, του Ελληνορθόδοξου Ποιμνίου Σας και της αδιάλειπτης Ορθόδοξης Μαρτυρίας στην Αγία Γη”.

Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησεν ὁ Πρέσβυς τῆς Γεωργίας, οἱ Ἐκπρόσωποι τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί Ρουμανίας καί Ἁγιοταφῖται Πατέρες.

Τούτους ηὐχαρίστησε ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ὡς λίαν φαιδρά, εὐπρεπής τε τοῦ Σταυροῦ Χριστὲ ἡ δύναμις, δι’ ἐναντίων στέφη πλέκουσα, τοῖς τεσσαράκοντα Μάρτυσιν· ὕδωρ γὰρ καὶ πῦρ διελθόντες, ἐν ἀφθαρσίᾳ κραυγάζουσιν· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν». Ἀναφωνεῖ  ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος

κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς χριστιανοί καί προσκυνηταί

«Ἐξαπόστειλον [ὁ Θεός] τό φῶς σου καί τήν ἀλήθειάν σου· αὐτά μέ ὡδήγησαν καί ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καί εἰς τά σκηνώματά σου», (Ψαλμ. 42,3) ἀναφωνεῖ ἡ σεβάσμιος χορεία τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει μαρτυρησάντων, ὧν καί τήν ἐτήσιον αὐτῶν μνήμην φαιδρῶς πανηγυρίζομεν σήμερον.

Οἱ ἅγιοι οὗτοι Τεσσαράκοντα μάρτυρες, «ἐπί τῆς γῆς ἡγωνίσαντο, τῷ ἀέρι ἐνεκαρτέρησαν, τῷ πυρί παρεδόθησαν, τό ὕδωρ αὐτούς ὑπεδέξατο. Ἐκείνων ἐστίν ἡ φωνή «Διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν», (Ψαλμ. 65,12), λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. Τοῦτο ἐποίησαν οἱ ἅγιοι μάρτυρες ἀκούοντες εἰς τούς λόγους τοῦ σοφοῦ Παύλου λέγοντος «ἡγοῦμαι πάντα ζημίαν εἶναι διά τό ὑπερέχον τῆς γνώσεως Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μου, δι’ ὅν τά πάντα ἐζημιώθην, καί ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι, ἵνα Χριστόν κερδήσω», (Φιλ. 3,8).

Κατά δέ τόν ἅγιον Γρηγόριον Νύσσης, «τοῖς μεγάλοις τούτοις ἀγωνισταῖς οὐδέ αὐτός ὁ ἥλιος ἐφάνη γλυκύς· ἀλλά καί τούτου ἑκουσίως ἠλλοτριοῦντο, ἵνα μή τοῦ ἀληθινοῦ φωτός ἀποπέσωσι … ἐκείνοις πάντα ἐχθρά, πάντα ἀλλότρια ἦν. Ἕν μόνον ἀγαθόν, ὁ Χριστός. Πάντα ἠρνήσαντο, ἵνα τοῦτον κερδήσωσιν».

Τοῦτο ἀποδεικνύει τήν μεγάλην ὄντως ἀγάπην τῶν μαρτύρων πρός τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν «τοῦ ἐκ σκότους καλέσαντος αὐτούς εἰς τό θαυμαστόν αὐτοῦ φῶς», (Α΄ Πετρ. 9). Οἱ θεόλεκτοι οὗτοι μάρτυρες ἐτόλμησαν, ἵνα ἀποθάνωσιν διά τό μοναδικόν «ἀγαθόν» τόν δίκαιον, δηλονότι τοῦ Θεοῦ τόν Χριστόν, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «Μόλις γάρ ὑπέρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπέρ γάρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καί τολμᾷ ἀποθανεῖν», (Ρωμ. 5,7).

Ὁ χορός ὁ Ἅγιος, οἱ ἴσοι τήν ἄθλησιν, ἴσοι τήν γνώμην καί οἱ ἴσοι τούς στεφάνους δεξάμενοι, ἔνθεοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, ὡς ἄλλοι τρεῖς παῖδες ἐν τῇ καμίνῳ, ὡς ἐξ ἑνός στόματος ὕμνουν καί ἐδόξαζον καί ηὐλόγουν τόν Θεόν (πρβλ. Δαν. 3,23, Προσευχή 27) λέγοντες «εἰ γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα … εἰ δέ ἀπεθάνομεν σύν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καί συζήσομεν αὐτῷ, εἰδότες ὅτι Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει», (Ρωμ. 6,5,8-9).

Ἔχοντες βεβαίαν τήν πίστιν οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, ὅτι «εἰ ἀπεθάνομεν σύν Χριστῷ, συζήσωμεν αὐτῷ» οὐκ ἐπτοήθησαν οὐδέ ἐφοβήθησαν, ἀλλά τοὐναντίον θείῳ πνεύματι κινούμενοι, ἐζήτουν «τήν ἀπολύτρωσιν αὐτῶν διά τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τήν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, δηλονότι τοῦ καθαρισμοῦ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, κατά τόν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ» (πρβλ. Ἐφ. 1,7).

Ἡ ἐτήσιος αὕτη ἑορτή τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί ἰδιαιτέρως τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, οὗτινος τήν σεπτήν ἐπωνυμία φέρει καί ἡ Ἡμετέρα Ταπεινότης, ἀποτελεῖ «μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ» (Πραξ. 10,4). Καί τοῦτο, διότι «οἱ τήν γῆν οὐρανώσαντες, καί τά πάντα φωτίσαντες» ἅγιοι Τεσσαράκοντα ἀνεδείχθησαν ἀψευδεῖς μάρτυρες καί κήρυκες τῇ οἰκουμένῃ τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων καί τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ἀλλά καί -κατά τόν Γρηγόριον Νύσσης- δορυφόροι τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτοῦ οἰκοδόμοι, ἐποικοδομηθέντες, κατά τόν θεῖον Παῦλον, ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καί Προφητῶν καί δή ἐπί τοῦ τιμίου καί μαρτυρικοῦ αἵματος Ἰησοῦ Χριστοῦ ὄντος ἀκρογωνιαίου [λίθου] αὐτοῦ» (πρβλ. Ἐφ. 2,20).

Οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ἀνεδείχθησαν οἰκοδόμοι τῆς Ἐκκλησίας, διότι, κατά τόν Μέγαν Βασίλειον, «θέατρον γενόμενοι [οὗτοι] τῷ κόσμῳ, καί ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις» (πρβλ. Α΄ Κορ. 4,9), «τούς πεπτωκότας ἤγειραν, τούς ἀμφιβόλους ἐβεβαιώσαντο, τοῖς εὐσεβέσι τήν ἐπιθυμίαν ἐδιπλασίασαν»· κατά δέ τόν ὑμνῳδόν αὐτῶν: «Τό σεπτόν στερέωμα, τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἀστέρες μέγιστοι, καταλαμπρύνετε ἀεί, καί τούς πιστούς καταγαύζετε, Μάρτυρες θεῖοι, Χριστοῦ τεσσαράκοντα».

Ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐν ἀγαλλιάσει καί χαρᾷ τιμῶσα τήν μνήμην τῆς γενεθλίου ἡμέρας τοῦ μαρτυρίου τῶν ὑπέρ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης ἀθλησάντων ἁγίων Τεσσαράκοντα ὡς καί τοῦ συναθλήσαντος αὐτοῖς ἀθλοφόρου Θεοφίλου, ἐπετέλεσε ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τό μέγα τῆς Θείας Εὐχαριστίας μυστήριον, τῆς Ἡμῶν Μετριότητος προεξαρχούσης καί περιστοιχουμένης ὑπό τῶν τιμίων τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος μελῶν, Ἀρχιερέων, Ἱερέων καί Ἱεροδιακόνων, συμπροσευχομένων Ἡμῖν εὐλαβῶν Χριστιανῶν ἐκ τοῦ Χριστεπωνύμου ποιμνίου ἡμῶν, δοξάζοντες οὕτως τόν «θαυμαστώσαντα τούς ἁγίους αὐτοῦ» (Ψαλμ. 4,4).

Προσέτι δέ, ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τοῖς, τῇ ἐπωνύμῳ τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου, ἀγομένοις σεπτοῖς Ἡμῶν Ὀνομαστηρίοις· καί «εὐλογήσαμεν, κατά τόν ἅγιον Πολύκαρπον Σμύρνης, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί κυβερνήτην τῶν σωμάτων ἡμῶν καί ποιμένα τῆς κατά τήν οἰκουμένην Καθολικῆς Ἐκκλησίας».

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀναφερόμενος εἰς τήν σημασίαν τῆς ἀποδιδομένης τιμῆς τῶν ἁγίων ἐπικαλεῖται τήν μαρτυρίαν τοῦ Θεολόγου Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου καί τοῦ σοφοῦ Παύλου, κατά τούς ὁποίους οἱ ἅγιοι γενικώτερον [καί οἱ μάρτυρες εἰδικώτερον] εἶναι φίλοι Χριστοῦ, τέκνα καί κληρονόμοι Θεοῦ· «ὅσοι δέ ἔλαβον αὐτόν [τόν Χριστόν], ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» (Ἰωαν. 1,12). «Ὥστε οὐκέτι εἰσίν δοῦλοι, ἀλλ’ υἱοί· εἰ δέ υἱοί, καί κληρονόμοι, κληρονόμοι μέν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δέ Χριστοῦ» (πρβλ. Γαλ. 4,7 & Ρωμ. 8,17).

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ σημερινή ἑορτή τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων καί ἰδιαιτέρως τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, δέν ἀφορᾷ εἰς τήν Ἡμετέραν Ταπεινότητα μόνον ἀλλά κυρίως εἰς τόν τῆς Ἐκκλησίας Ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν θεσμόν, διά τοῦ ὁποίου «ἱκανούμεθα εἰς τήν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων ἐν τῷ φωτί … τοῦ Υἱοῦ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ [τοῦ Θεοῦ]» (πρβλ. Κολ. 1,12-13). «Αὐτός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Χριστός ἐστί προπάντων, καί τά πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε, καί αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας» (Κολ. 1,17-18), «ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πραξ. 20,18). Τοῦ αἵματος τούτου τοῦ Χριστοῦ κοινωνοί καί μέτοχοι ἐγένοντο καί οἱ ἀθλοφόροι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες.

Ἀκούοντες εἰς τό κήρυγμα τοῦ θείου Παύλου, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφ. 6,12), «οἱ ἅγιοι Μάρτυρες οἱ ἀγαπήσαντες τόν Χριστόν, ὑπερεῖδον τά τῆς προσκαίρου ζωῆς, ἵνα δοξάσωσι τόν Θεόν ἐν τοῖς μέλεσιν αὐτῶν», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. Διό καί ἡ ἔνδοξος μνήμη αὐτῶν τῶν ἁγίων μαρτύρων καί φίλων τοῦ Θεοῦ προβάλλει ὡς ἀστραπή τῆς νοερᾶς φωταγωγίας τοῦ Χριστοῦ, πρός ἀκτῖνα θείαν ὁδηγοῦσα πάντας ἡμᾶς.

Κατά δέ τόν Κλήμεντα Ἀλεξανδρείας: «τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν οὐχ ὅτι τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο». Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς «τό τέλειον ἔργον ἀγάπης» τοὐτέστιν τήν ἑνότητα τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν παραγγέλλουσιν ἡμῖν, ὅπως ἐπιδείξωμεν, οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, ὡς λίαν εὐστόχως διατυπώνει τό παράδειγμα πρός μίμησιν τῶν ἁγίων Μαρτύρων, ὁ ἔγκριτος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Μέγας Βασίλειος λέγων: «Οὐκ ἦν μία πατρίς τοῖς ἁγίοις, ἄλλος γαρ ἀλλαχόθεν ὥρμητο … Γένος δέ, τό μέν ἀνθρώπινον, ἄλλο ἄλλου, τό δέ πνευματικόν, ἕν ἁπάντων. Κοινός γάρ αὐτῶν Πατήρ, ὁ Θεός, καί ἀδελφοί πάντες, οὐκ ἀπό ἑνός καί μιᾶς γεννηθέντες, ἀλλ’ ἐκ τῆς υἱοθεσίας τοῦ Πνεύματος εἰς τήν διά τῆς ἀγάπης ὁμόνοιαν ἀλλήλοις συναρμοσθέντες». Μέ ἄλλα λόγια, ἐκείνων τῶν ἁγίων Μαρτύρων, ἐστί ἡ τοῦ θείου Παύλου φωνή «σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης», (Ἐφ. 4,3).

Εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ παραγγέλματος τούτου, δηλονότι τῆς ἑνότητος, τῆς εἰρήνης, τῆς καταλλαγῆς καί τῆς ἀγάπης τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἰδιαιτέρως κατά τό εὐλογημένον τοῦτο στάδιον τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, «ἵνα συνεργοί γινώμεθα τῇ ἀληθείᾳ» (Γ΄ Ἰωάν. 8). Καί τοῦτο, διότι ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, αὐτός ὁ ἐν τῷ Χριστῷ Θεός ἀνέθεσε εἰς ἡμᾶς τό κήρυγμα τῆς συμφιλιώσεως. «Καί θέμενος ἐν ἡμῖν τόν λόγον τῆς καταλλαγῆς», (Β΄ Κορ. 5,19).

Ἔχοντες λοιπόν συνεργούς καί ἀντιλήπτορας τούς ἁγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας καί τόν συμμάρτυρα αὐτῶν καί προστάτην ἡμῶν Θεόφιλον καί τήν Ὑπερευλογημένην Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀειπάρθενον Μαρίαν ἱκετεύσωμεν αὐτούς, ἵνα ἐν εἰρήνῃ, ταπεινοφροσύνῃ καί μετανοίᾳ ἀξιωθῶμεν καταντῆσαι εἰς τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑόρτιον ταύτην μνήμην τῶν ἁγίων Μαρτύρων, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν χάριν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελον Βλιώραν, τόν Ἐκλαμπρότατον Πρέσβυν τῆς Γεωργίας εἰς Ἰσραήλ κ. Λάσια, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης  κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Διοκαισαρείας κ. Βενέδικτον, Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον Βηθλεέμ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ἐν Βηθλεέμ ποιμνίου καί τοῦ Συλλόγου Βηθλεέμ,  τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς νεοσυστάτου Κοινότητος Beersheba καί τῶν Ἐφημερίων τοῦ Ρωσοφώνου ποιμνίου τοῦ Βορείου Ἰσραήλ, τήν Κοινότητα Ρέμλης,  τόν Αἰδεσιμώτατον π. Γεώργιον Μπαράμκη, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τούς διδασκάλους κ. Παναγιώταν Καφετζῆ καί κ. Σωτήριον Γκόγκον καί τούς μαθητάς ὁμιλησάντας  ἐξ ὀνόματος τοῦ Σχολείου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Πατριαρχείου, τόν ἐντιμότατον κ. Ἀθανάσιον Ἀμποῦ – Ἀέτα ἐκ τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων, καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Τήν μεσημβρίαν παρετέθη μοναστηριακή Τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας, 1^ης / 14^ης Μαρτίου 2022, ἐγένοντο τά ἐγκαίνια, ἤτοι ἔλαβε χώραν ἡ ἔναρξις τοῦ ἔργου συντηρήσεως τοῦ δαπέδου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Τοῦτο λαμβάνει χώραν ἐν συνεχείᾳ τῆς πρό τετραετίας ἀνακαινίσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου καί κατόπιν συμφωνίας τῶν Τριῶν Μειζόνων Κοινοτήτων, ἤτοι τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τῆς Κουστωδίας τῆς Ἁγίας Γῆς τῶν Φραγκισκανῶν καί τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἀρμενίων εἰς Ἱεροσόλυμα, τῶν ἐχουσῶν τήν εὐθύνην τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος καί συμφώνως πρός μελέτην, ἐκπονηθεῖσαν ὑπό τοῦ Πανεπιστημίου Sapienza τῆς Ρώμης.

Τό ἔργον θά συμπεριλάβῃ ἐργασίας συντηρήσεως ἤ ἀντικαταστάσεως, εἰς ἥν περίπτωσιν εἶναι ἐφθαρμέναι, τῶν πλακῶν τοῦ βορείου τμήματος τῆς Ροτόντας καί ἀνασκαφάς τοῦ ὑπογείου αὐτῆς χώρου, τοῦ χώρου κάτωθι τοῦ Ἑπτακαμάρου καί πρό τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου, θά διαρκέσῃ εἴκοσι ἕξ μῆνας καί θά στηριχθῇ οἰκονομικῶς ὑπό χορηγῶν καί δωρητῶν.

Διά τήν ἔναρξιν τοῦ ἔργου τούτου κατῆλθον ἐπί τόπου οἱ Ἀρχηγοί τῶν Τριῶν Κοινοτήτων, ἤτοι ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας τοῦ  Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Γέροντος Σκευοφύλακος, τοῦ Γέροντος Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου, τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων,  παρουσίᾳ  τοῦ  Γενικοῦ Προξένου τῆς Ελλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί τοῦ ἐμπειρογνώμονος ἀρχιτέκτονος τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου, οἱ Φραγκισκανοί τῆς Κουστωδίας τῆς Ἁγίας Γῆς, ἤτοι ὁ Κουστωδός  π. Φραγκῖσκος Παττόν, ὁ π. Δομπρομίρο, ὁ π. Ἀθανάσιος Μακόρα καί ἄλλοι, καί ἐκ τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἀρμενίων ὁ Σεβασμιώτατος Σεβάν, ὁ ἡγούμενος τῶν Ἀρμενίων π. Σαμουήλ, ὁ π. Γκουριόν καί ἄλλοι.

Ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ ἔργου, ἡ Α.Θ.Μ. προσεφώνησεν ὡς ἕπεται:

“Come bless the Lord all you servants of the Lord

who stand…in the house of the Lord.

Lift up your hands to the holy place,

and bless the Lord”.

(Psalm 133[134]:1-2).

Your Beatitudes,

Your Eminences,

Your Graces,

Beloved Members of our Respective Brotherhoods,

Ladies and Gentlement,

We are gathered in the holiest of places in this historic moment to continue the work that has been so well begun in the restoration of the Sacred Edicule. On this occasion we remember the words of the Psalms:

“How very good and pleasant it is when brethren live together in unity!”

(Psalm 132 [133]:1).

Five years ago this month, we gathered here to celebrate the completion of the restoration of the Sacred Edicule. That restoration was the fruit not only of the labour of experts, but of our common purpose and unity in placing the restoration of the Sacred Edicule above all other concerns and distractions. As those to whom the Divine Providence has entrusted the diakonia of the Holy Places, we must always deepen our commitment to this common purpose.

The restoration of the Sacred Edicule, the first in two centuries, stands as a true achievement of our Communities acting together, and is a sign of hope for the world.

And now we stand at the beginning of a new phase of this work, to restore the area beneath the floor of the rotunda as well as the pavement, to ensure that the foundations of this holy place are secure for generations to come. We are deeply grateful to all those sponsors whose generosity and expertise are making this project possible, and we fully expect that his work will bring the present renovation of the sacred Edicule and the rotunda to a successful completion.

We are meeting here at a difficult time for humanity. The pandemic is not yet over, there is grave conflict in Ukraine and in the world generally there is a great deal of political, economic and social instability.

But here, in this holiest of places, that is, the Holy Tomb, there is hope. In the resurrection of our Lord Jesus Christ form the dead, the new and eternal life of God has shone forth like a light in our dark and confused world. As we care for and restore this holy place, we participate in the message of hope that emanates from the Holy Tomb not just for the Christians, but also for people of good will around the world.

As we gather here, we recall the words of Saint John Chrysostom which are recited here very day:

“O Lord, save your people and bless your inheritance;

protect the fullness of your Church;

and sanctify those who love the beauty of your house…

For every good gift and every perfect gift comes from above,

coming down from you, the Father of lights”.

MAY the Almighty God, the Father of lights, whose uncreated Light shines from the Holy Tomb, bless our new work that begins today in His name.

His Beatitude Theophilos III

Patriarch of Jerusalem

Μετά ἐγκαρδίου σεβασμοῦ, παρακολουθοῦμεν τήν ὀδυνηράν κρίσιν εἰς τήν χώραν τῆς Οὐκρανίας κατά τάς  τελευταίας ἡμέρας καί ἀνησυχοῦμεν βαθέως διά τόν ἀνθρώπινον πόνον πάντων τῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν ἡμῶν.

Ἡ ἰσχυροτέρα δύναμις τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ἡ προσευχή. Ὡς ἐκ τούτου, μετ’ ἄλλων Χριστιανῶν Ἡγετῶν εἰς ὅλον τόν κόσμον, καλοῦμεν πάντας τούς Χριστιανούς νά συμμετάσχουν εἰς τήν προσευχήν διά τόν κόσμον μας καί διά τόν λαόν τῆς Οὐκρανίας

Ἐδῶ εἰς τήν Ἱερουσαλήμ ὑψοῦμεν τάς προσευχάς Ἡμῶν εἰς τόν τόπον τῆς Σταυρώσεως καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὥστε ὁ Θεός νά δίδῃ σοφίαν καί θάρρος εἰς πάντας τούς ἡγέτας καί εἰς τά ἐνδιαφερόμενα μέρη. Εἴθε νά φωτίζῃ τήν διάνοιαν αὐτῶν, ὥστε νά ἐπιδιώξουν τόν διάλογον  καί τήν ἑνότητα καί νά ἐπικρατήσῃ διαρκής εἰρήνη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἱερουσαλήμ 18.01.2022

Ὁ Παλαιστίνιος Πρόεδρος Μαχμούντ Ἀμπάς ἐδέχθη ἐχθές, Δευτέραν 17^ην Ἰανουαρίου 2022, τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Θεόφιλον Γ’.

Κατά τήν μεταμεσημβρινήν συνάντησιν ταύτην, ὁ ἐξοχώτατος Πρόεδρος Ἀμπάς ἐξετίμησε τάς προσφάτους δηλώσεις τῶν Πατριαρχῶν καί τῶν Ἀρχηγῶν Ἐκκλησιῶν εἰς Ἱερουσαλήμ καί ἐπεβεβαίωσεν ὅτι τό κράτος τῆς Παλαιστίνης θά συνεχίσῃ να στηρίζῃ τόν λαόν τῆς Ἱερουσαλήμ καί θά προστατεύῃ τούς Ἰσλαμικούς καί Χριστιανικούς ἱερούς τόπους ἀπό τάς ἐπιθέσεις, τάς ὁποίας ὑφίστανται ὑπό Ἰσραηλινῶν ριζοσπαστικῶν ὁμάδων.

Ὁ Ἐξοχώτατος Πρόεδρος ἐσημείωσε: «Μοιραζόμαθα μεθ’ Ὑμῶν τήν σημασίαν τῆς πραγματοποιήσεως περισσοτέρων ζωτικῶν ἔργων, τά ὁποῖα  συμβάλλουν εἰς τήν ἑδραίωσιν τῆς Χριστιανικῆς παρουσίας εἰς  Ἱερουσαλήμ καί εἰς τούς λοιπούς Ἁγίους Τόπους καί ἐκτιμῶμεν ἰδιαιτέρως τήν ἀνάληψιν τοιούτων ἔργων καί τήν διεθνῆ ἐκστρατείαν Σάς, ἡ ὁποία στόχον ἔχει τήν ἀποκάλυψιν τῶν παραβιάσεων τῶν δικαιωμάτων τῶν πιστῶν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους».

Ὁ Ἐξοχώτατος ἐτόνισε τήν σημασίαν τοῦ συνεχοῦς συντονισμοῦ μεταξύ ὅλων τῶν ἁρμοδίων ἀρχῶν μέσῳ τῆς Ἀνώτατου Προεδρικῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκκλησιαστικῶν Ὑποθέσεων.

Ἀντιφωνῶν, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόφιλος ἐχαιρέτισε τόν Παλαιστίνιον Πρόεδρον, λέγων: «Ἐρχόμεθα εἰς Ὑμᾶς ἀπό τήν πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ, φέροντες ἐλπίδα ὁμοῦ μετά τῆς πνευματικῆς ἐλλάμψεως, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τούς Χριστιανικούς καί Ἰσλαμικούς ἱερούς μας τόπους, πού ἔχουν ἀνθέξει κατά τήν διάρκειαν τῶν ἱστορικῶν αἰώνων παρά τάς δυσκόλους συνθήκας τάς ὁποίας ἀντεμετώπισεν ἡ περιοχή μας».

Ὁ Μακαριώτατος ἐπεβεβαίωσεν ὅτι οἱ Πατριάρχαι καί οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς Ἱερουσαλήμ ἀπεφάσισαν νά πραγματοποιήσουν μίαν διεθνῆ ἐκστρατείαν, ἡ ὁποία θά περιγράφῃ τόν Χριστιανικόν κόσμον, μή παραλείπουσα τάς παραβιάσεις πού διαπράττονται κατά τῆς Ἁγίας Πόλεως, ἰδίως ὅσον ἀφορᾷ τάς Ὀρθόδοξους ἀκινήτους περιουσίας, πού ἀπειλοῦνται νά κατασχεθοῦν ὑπό ριζοσπαστικῶν ὁμάδων εἰς τήν πλατεῖαν  Omar Ibn Al-Khattab, εἰς τήν Πύλην τῆς Γιάφφας εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κυρία διαδρομή τῶν προσκυνητῶν πρός τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τόν Πανάγιον Τάφον καί τά διάφορα μοναστήρια, ὡς ἐπίσης καί τήν διαδικασίαν παραμόρφωσεως τῆς πολιτιστικῆς καί ἱστορικῆς ταυτότητος τῆς περιοχῆς τῆς Νέας Πύλης.

Ἐπιπλέον, ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισεν ὅτι ὑψοῖ δυνατά τήν φωνήν Αὐτοῦ αὐτήν ἰδιαιτέρως ἐποχήν τοῦ ἔτους, τά Χριστούγεννα, διά νά ἐπιβεβαιώσῃ ὅτι οἱ Ἅγιοι Τόποι δέν εἶναι μόνον ἡ γῆ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ἡ χώρα τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ, καί προσέθεσεν ὅτι ὁλόκληρος ὁ κόσμος εἶναι ὑπεύθυνος διά τήν ἐπιβίωσιν τῶν Χριστιανῶν ἐν τοῖς Ἁγίοις Τόποις καί ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ ἐν γένει.

Εἰς τήν συνάντησιν συμμετέσχον ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς Ἀνωτάτου  Προεδρικῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκκλησιαστικῶν Ὑποθέσεων, κ. Ramzi Khoury. ὁ Παλαιστίνιος Ἀνώτατος Δικαστής τῆς Sharia, Mahmoud Al-Habash καί ὁ Διπλωματικός Σύμβουλος τοῦ Προέδρου κ. Majdi Al-Khalidi.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου 2^ας/15^ης Ἰανουαρίου 2022 ἐξεδήμησε πρός Κύριον ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης Εὐσέβιος Δαγγαλᾶς. Ὁ μακαριστός ἀδελφός ἡμῶν εὑρέθη νεκρός εἰς τό κελλίον αὐτοῦ ὑπό του Γέροντος Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου.

Πρό τούτων εἶχεν ἔλθει εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί ἔψαλεν ὡς Πρωτοψάλτης αὐτοῦ εἰς τήν ἑορτήν τῆς Ἀποδόσεως τῶν Χριστουγέννων, ἡμέραν Πέμπτην, τήν νύκτα δέ τῆς ἡμέρας ταύτης ἐθεάθη δι’ ἐπίσκεψιν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά τήν λειτουργίαν τῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς του Χριστοῦ καί του Μεγάλου Βασιλείου.

Ἡ ἐξόδιος αὐτοῦ ἀκολουθία ἐτελέσθη τήν 3:30 μ.μ. ὥραν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας τοῦ Σαββάτου 2^ας/15^ης Ἰανουαρίου 2022 εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Θέκλης, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων πάντων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου καί πολλῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ἐν συμμετοχῇ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν ἐκ τοῦ Ρωσσοφώνου καί Ἀραβοφώνου  ποιμνίου ἡμῶν καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα.

Τόν ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, περιέχοντα  τά τῆς κατά Θεόν πολιτείας αὐτοῦ καί διακονίας ἐν τῷ Πατριαρχείῳ καί ἔχοντα ὡς ἕπεται:

“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί,

Ἑορτάσαντες πρό τινος σύν Θεῷ ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει τήν Μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν, τῶν Χριστουγέννων, ἐν Βηθλεέμ καί ἐν τῇ Ἁγιοταφιτικῇ ἡμῶν Ἀδελφότητι καί χθές τήν ἑορτήν τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καί τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἔτους, μετά λύπης πολλῆς καί ὀδύνης ψυχῆς, τήν σήμερον, Σάββατον, ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Σιλβέστρου Πάπα Ρώμης καί τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, εὕρομεν τόν ἀδελφόν ἡμῶν, Ἀρχιμανδρίτην Εὐσέβιον αἰφνιδίως θανόντα εἰς τό κελλίον αὐτοῦ. Εἴχομεν ἴδει τοῦτον διά τελευταίαν φοράν ψάλλοντα εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τήν ἡμέραν τῆς Ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων.

Τήν θλῖψιν ἡμῶν ἐπί τῇ αἰφνιδίᾳ ἁρπαγῇ ταύτῃ καί  ἐπί τῷ θλιβερῷ χωρισμῷ τούτῳ, δύναται νά παραμυθήσῃ Αὐτός ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ θανών ὡς ἄνθρωπος ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν. Μόνον ἐν τῷ προσώπῳ καί τῇ  διδασκαλίᾳ Αὐτοῦ δίδοται ἡ ἴασις τῆς θλίψεως τῆς τετρωμένης ψυχῆς ἡμῶν.

Ἀναθαρροῦντες ὅθεν ἀποδίδομεν εἰς τον ἐκλιπόντα ἀγαπητόν ἀδελφόν ἡμῶν ὅσα ἡ Ἐκκλησία καθιερωμένα νεκρώσιμα καί ἐξόδια ὁρίζει ἐν τῇ τελετῇ ταύτῃ καί ὅσα εὔφημα καί ἀξιέπαινα ἡ Ἀδελφότης ἡμῶν ἀναγνωρίζει αὐτῷ ὅτι οὗτος ἐκ Ἀχλαδοχωρίου Σινικῆς Σερρῶν ὁρμώμενος καί ἐν εὐσεβεῖ οἰκογενείᾳ ἀνατραφείς, προσῆλθεν εἰς νεαράν ἡλικίαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν καί φοιτήσας ἐν αὐτῇ καί ἀποφοιτήσας ἐνετάχθη ὡς μοναχός εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ἐπιδοθείς καί ἀριστεύσας εἰς τόν Ἕλληνα λόγον καί τήν ἀκριβῆ Παράδοσιν τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Χειροτονηθείς εἰς διάκονον καί Πρεσβύτερον καί λαβών τό ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, ἀπεστάλη διά Θεολογικάς σπουδάς  εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Λένινγκραντ εἰς Ρωσσίαν, ἔνθα ἠρίστευσεν καί εἰς τήν Ρωσσικήν Γλῶσσαν.

Ἐπανελθών εἰς Ἱεροσόλυμα, διηκόνησε μετά ζήλου καί ἀφοσιώσεως  εἰς διαφόρους Ἀγιοταφιτικάς διακονίας, ὡς εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως ἐν  Βηθλεέμ, τήν Ἀρχιγραμματείαν, τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Καπερναούμ, τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης καί τό Ἀρχεῖον.

Διετέλεσε Λαμπαδάριος τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί ἐπί ἔτη πολλά Πρωτοψάλτης εἰς τόν Πατριαρχικόν καί Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί διά τῆς μελιρρύτου φωνῆς αὐτοῦ καί τῆς ἀκριβοῦς Βυζαντινῆς Μουσικῆς  ἀποδόσεως τῶν ὕμνων ηὔφραινε, συνεκίνει τάς ψυχάς ἡμῶν καί ἔφερε εἰς κοινωνίαν μετά τοῦ Ὑψίστου.

«Ἐπελθών, ὅμως, ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται». Οὐδέποτε θά ἀκούσωμεν τοῦτον καί πάλιν εἰς τον παρόντα αἰῶνα ἡδύνοντα τάς ἀκοάς καί καταπραΰνοντα τάς καρδίας ἡμῶν, ἀλλά εἰς τόν μέλλοντα αἰῶνα ἐν τῇ Ἀναστάσει τῶν νεκρῶν.

Ἐν τῇ πίστει καί ἐλπίδι ταύτῃ, παρακαλοῦμεν τόν ἔχοντα ἐξουσίαν ζωῆς καί θανάτου καί ἀφέσεως ἁμαρτιῶν, ὅπως συγχωρήσῃ αὐτῷ, εἴ τι ἥμαρτεν ὡς ἄνθρωπος ἐκουσίως ἤ ἀκουσίως καί δεχθῇ αὐτόν νά ὑμνῇ Αὐτόν καί εἰς τά οὐράνια σκηνώματα Αὐτοῦ μετά τῶν ὁσίων καί δικαίων, ἔνθα φωτίζει τό ἄπλετον καί ἄσχετον φῶς τῆς Τρισηλίου Θεότητος καί παραμυθεῖ ἡ ἀγάπη Αὐτοῦ ἡ τελεία καί ἡ εὐσπλαγχνία Αὐτοῦ ἡ ἀμέτρητος καί ἀνείκαστος.

Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία!”

Τῇ συνοδείᾳ τῆς νεκρικῆς πομπῆς ὑπό τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον ἐνετάφη εἰς τό ἐν Σιών Κοιμητήριον τοῦ Πατριαρχείου.

Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας