Τήν Δευτέραν, 7^ην /20^ήν Σεπτεμβρίου 2010, ἔλαβε χώραν εἰς τό ἐν τῇ Ἀνατολικῇ Ἱερουσαλήμ ξενοδοχεῖον American Colony Hotel συνάντησις τῶν μετεχόντων εἰς τό Συμβούλιον τῶν Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς / Council of the Religious Institutions of the Holy Land.

Ὡς γνωστόν τό Συμβούλιον τοῦτο συνεστήθη ἀπό τό 2005, μετέχουν εἰς αὐτό οἱ Ἀρχηγοί τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν  τῆς Ἁγίας Γῆς, ἐκπρόσωποι τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Ραββινάτου τοῦ Ἰσραήλ καί ἐκπρόσωποι τοῦ Ἰσλάμ ἐκ τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, σκοπός δέ τούτου εἶναι ἡ δημιουργία κλίματος θρησκευτικῆς συνυπάρξεως εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ἡ συμβολή εἰς τήν ἐπίλυσιν τοῦ πολιτικοῦ προβλήματος μεταξύ Ἰσραηλινῶν καί Παλαιστινίων καί εἰς τήν διατήρησιν τοῦ θρησκευτικοῦ status τῶν Ἱεροσολύμων.

Εἰς τήν ἐν λόγῳ συνάντησιν, τήν Δευτέραν,  7^ην /20^ήν Σεπτεμβρίου 2010, μετέσχον ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ἐκ μέρους τῶν Ἀρμενίων ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἄρης Σερβανιάν ἐκ μέρους τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σουχέλ Νταουάνη, ἐκ μέρους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ὁ π. Μαντρός Πῆτερ, ὁ πρῴην Λατῖνος Πατριάρχης εἰς Ἱεροσόλυμα Σεβασμιώτατος Michel Sabah, ἐκ μέρους τοῦ ραββινάτου ὁ ραββῖνος David Rozen καί ὁ Γενικός Γραμματεύς τῆς Ἀρχιραββινείας κ. Odet Weiner καί ἐκ μέρους τοῦ Ἰσλάμ ὁ κ. Σαλάχ Ζουχάϊκα. Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην ἔλαβε χώραν ἐνημέρωσις ὑπό τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Συμβουλίου κ. Trond Bakkeviq περί τῆς ἐν γένει εἰρηνευτικῆς δραστηριότητος τοῦ Συμβουλίου. Ἰδιαιτέρα ἐνημέρωσις ἐγένετο ἐπί τῆς προόδου ἐργασίας εἰς τά προετοιμαζόμενα σχολικά ἐγχειρίδια ἑκατέρας θρησκευτικῆς & ἐθνικῆς ὀντότητος, Ἰσραηλινῆς & Παλαιστινιακῆς, μέ ἐπιστημονικήν ἀντικειμενικότητα ἄνευ θρησκευτικῶν ἤ ἐθνικῶν  προκαταλήψεων, οὕτως νά βοηθοῦν εἰς τήν δημιουργίαν κλίματος ἀνεκτικότητος καί συμφιλιώσεως, τό ὁποῖο εἶναι καί ἡ προϋπόθεσις διά τήν θρησκευτικήν  καί ἐθνικήν συνύπαρξιν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ πρωτίστως καί τήν Ἁγίαν Γῆν ἐν γένει.

Ἕν ἐκ τῶν ἀπασχολησάντων τό Συμβούλιον θεμάτων, τοῦτο τό τῶν ἀνασκαφῶν, λόγῳ τῆς εὐαισθησίας αὐτοῦ εἰς θρησκευτικούς χώρους, ἀνεβλήθη διά συζήτησιν εἰς εὐθετώτερον χρόνον,  κατόπιν καλλιτέρας προετοιμασίας ὑπό τοῦ Συμβουλίου.

Ἐπίσης συνεζητήθη καί τό θέμα τῆς πιθανῆς καί ζητηθείσης ἤδη ὑπό τοῦ Συμβουλίου συμμετοχῆς αὐτοῦ εἰς τάς ἀρξαμένας καί συνεχιζομένας διαπραγματεύσεις ἐπί τοῦ πολιτικοῦ προβλήματος. Ἐπί τοῦ ἐρωτήματος τοῦ τρόπου καί τῆς ἐκτάσεως τῆς συμμετοχῆς εἰς αὐτάς δέν ἐδόθη νῦν ἀπάντησις, διότι δέν εἶναι εἰσέτι γνωστός ὁ τρόπος τῆς συμμετοχῆς. Ὁπωσδήποτε αὕτη ἡ συμμετοχή δέν θά εἶναι πολιτικοῦ χαρακτῆρος, ἀλλά βοηθητικοῦ εἰς θέματα θρησκευτικά καί ἄλλα ἀπασχολοῦντα τάς θρησκευτικάς Κοινότητας.

Ἡ ἑπομένη συνάντησις τῶν μετεχόντων εἰς τό Συμβούλιον ὡρίσθη διά τήν 2^αν προσεχοῦς μηνός Δεκεμβρίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Τρίτην, 4^ην / 17^ην Αὐγούστου 2010, ἐπέστρεψεν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ ἡ ἱερά εἰκών τῆς «Παναγίας τοῦ Ἁγίου Τάφου», ἡ ὁποία παρέμεινεν εἰς τήν Μητρόπολιν Κωνσταντίας καί Ἀμμοχώστου ἀπό τῆς 19^ης Ἰουλίου / 1^ης Αὐγούστου 2010. ( ἰδέ ἠλ. Σύνδεσμον https://jerusalem-patriarchate.info/2010/07/16/1635/ ).

Τήν εἰκόνα συνώδευσαν κατά τήν ἐπιστροφήν της ὁ Ἁγιοταφίτης ἱεροδιάκονος π. Ἀθανάσιος καί ἐκ τῆς Μητροπόλεως Κωνσταντίας καί Ἀμμοχώστου ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Εὐαγόρας Καλλῆς, ὁ Πρεσβύτερος π. Ἀνδρέας Ἠλία καί ὁ Ἐπίτροπος κ. Μακάριος Μηνᾶ.

Ἡ ἐν λόγῳ ἀποστολή τῆς Μητροπόλεως Κωνσταντίας καί Ἀμμοχώστου ἐγένετο δεκτή ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου. Αὕτη ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἐκ μέρους τῆς Μητροπόλεως Κωνσταντίας καί Ἀμμοχώστου ἀρχιερατικήν ράβδον καί προσφοράν ἐκ πέντε χιλιάδων δολαρίων (5.000) USD $ διά τάς ἀνάγκας τοῦ Πατριαρχείου.

Εὐχαριστῶν διά ταῦτα ὁ Μακαριώτατος, προσέφερεν αὐτοῖς εἰκόνας τοῦ Ἁγίου Τάφου καί ἄλλας ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τό ἑσπέρας τῆς Τρίτης, 21^ας Ἰουλίου / 3^ης Αὐγούστου 2010, ἐξεδήμησε πρός Κύριον ὁ Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κυρός Παλλάδιος.

Ὁ ἐκλιπών Ἱεράρχης ἐφησύχαζε τά τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, γηροκομούμενος ὑπό τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου. Εἰς τήν Μονήν ταύτην παρέδωκε τήν τελευταίαν αὐτοῦ πνοήν πρός τόν Κύριον.

Ἡ νεκρώσιμος αὐτοῦ ἀκολουθία  ἐψάλη τήν 11^.30 π.μ. ὧραν τῆς ἑπομένης, Τετάρτης, 22^ης Ἰουλίου / 4^ης Αὐγούστου 2010, εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, προεξάρχούσης τῆς Α. Θ. Μακαριότητος τοῦ Πατρός Ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων  κ. κ. Θεοφίλου.

Εἰς τήν ἐξόδιον αὐτοῦ ἀκολουθίαν συμμετέσχον οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου, πάντες σχεδόν οἱ Ἁγιοταφῖται πατέρες, ὡρισμένοι μακρόθεν ἐλθόντες, ἔγγαμοι ἱερεῖς τοῦ ποιμνίου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῇ συμμετοχῇ πολλῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί τοῦ ἀραβοφώνου ὀρθοδόξου ποιμνίου καί μοναχῶν καί μοναζουσῶν.

Τόν ἐπικήδειον λόγον ἐξεφώνησεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Εὐλαβές ἱερατεῖον,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Χρέος ἐκκλησιαστικόν καί  ἁγιοταφιτικόν συνήγαγεν ἡμᾶς σήμερον εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦτον τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Τό χρέος δηλονότι τῆς τελέσεως τῆς νεκρωσίμου ἀκολουθίας τοῦ ἐκδημήσαντος πρός Κύριον, ἀγαπητοῦ, σεβαστοῦ καί πολιοῦ Ἁγιοταφίτου Ἱεράρχου, ἀειμνήστου Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος κυροῦ Παλλαδίου.

Τήν ἀκολουθίαν ταύτην τελοῦμεν ἐν πενθίμῳ ψυχῆς διαθέσει, παραμυθουμένῃ καί ἐνισχυομένῃ ὑπό τῆς εἰς Χριστόν πίστεως καί ἐλπίδος ἡμῶν. Ἐν τῷ γεγονότι τοῦ θανάτου τοῦ συνανθρώπου καί ἀδελφοῦ ἡμῶν, συναντώμεθα καί ἡμεῖς μετά τοῦ ἐπικειμένου προσωπικοῦ ἡμῶν θανάτου, μετά τοῦ καθολικοῦ τούτου γεγονότος τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως, ἐφ’ ὅσον κατά τήν Γραφήν «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν» (Ἑβρ. 9,27). Ἐν τῷ γεγονότι περί ἡμᾶς μυστηρίῳ τούτῳ συνειδητοποιοῦμεν τά ὅρια τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ἡμῶν. Διερωτώμεθα, ἐν ἀπορίᾳ ποῦ ἡ ἐξουσία, ποῦ ἡ δύναμις, ποῦ τό κάλλος, ποῦ τά ἡδέα καί τερπνά τοῦ κόσμου τούτου; Πάντα ταῦτα ἐξηφάνισται, ἐπελθόντος τοῦ θανάτου. Πάντα σκιά, πάντα ὀνείρου ἀπατηλότερα. Τά πάντα ἄρα παρῆλθε; Τί ἐναπομένει; Ἐν τῷ θανάτῳ ἄρα ὑπάρχει καί τό τέλος τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ἡμῶν, τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν εἶναι; Ναί, τοῦτο, ὄντως οὕτως θεωρεῖται  διά «τούς λοιπούς, τούς μή ἔχοντας ἐλπίδα», (Θεσ. Α’, 4,13) τούς ἀπέλπιδας ἄνευ Θεοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ταλαιπωρουμένους συνανθρώπους ἡμῶν.

Ἡμεῖς ὅμως, οἱ ἠλεημένοι εἰς Χριστόν πιστεύειν, ἐνισχυόμενοι ὑπό τοῦ θανάτου καί τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως Αὐτοῦ, προσβλέπομεν εἰς τό ὑπάρχον πέραν τῶν ὁρίων τοῦ κόσμου τούτου, εἰς τό ἐπέκεινα, εἰς «τήν μένουσαν ἡμῶν πόλιν» (Ἑβρ. 13,14), τήν κατοικίαν ἡμῶν τήν μόνιμον, τήν ὁποίαν ἡτοίμασεν ἡμῖν, ὁ πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἰς ταύτην πιστεύομεν ὅτι ὁδεύομεν τῷ πνεύματι, ἀποθνῄσκοντες, ἀφήνοντες ἐνταῦθα τό φθαρτόν ἡμῶν σκήνωμα καί φέροντες μεθ’ ἡμῶν ὅσα ἐν τῷ βίῳ ἀγαθά ἤ φαῦλα ἐπράξαμεν, ἐλπίζοντες εἰς τό ἔλεος τοῦ φιλανθρώπου καί ἀδεκάστου Κριτοῦ.

Τόν εὔσπλαχνον Κριτήν τοῦτον παρακαλοῦμεν, ὅπως ἐπίδῃ καί ἐπί τά ἔργα τά ἀγαθά τοῦ προκειμένου ἀγαπητοῦ καί σεβαστοῦ ἡμῶν νεκροῦ. Ὅπως ἐπίδῃ εἰς τό γεγονός ὅτι οὗτος ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἀπετάχθη τῷ κόσμῳ καί ἐνετάχθη εἰς τήν ἱεράν τῶν Ἁγιοταφιτῶν χορείαν. Ὅτι μετ’ ἐπιμελείας καί φιλοπονίας ἐσπούδασε τήν Θεολογίαν εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τῆς Χάλκης. Ὅτι ὑπηρέτησεν εἰς πλείστας διακονίας τοῦ Πατριαρχείου μεθ’ ὑπακοῆς, ὑπομονῆς καί συνεπείας. Εἰς τήν Ἀρχιγραμματείαν καί τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον ἐπί ἔτη.  Εἰς τήν Ἐξαρχίαν τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἀθήναις, εἰς τό σεπτόν προσκύνημα τῆς Βηθλεέμ ὡς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, εἰς τήν ἐκπαίδευσιν ὡς Πρόεδρος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας εἰς τό ποίμνιον ὡς Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος, ὡς ἐφησυχάζων κατά τά τελευταῖα ἔτη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου.

Ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης ἔσται μνήμων ἐς ἐσαεί τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτοῦ πρός αὐτήν καί ὀφειλετικῶς δέεται νῦν πρός τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, τόν ἐλεήμονα καί φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, ὅπως ἐπίδῃ ἐπί τά ἔργα τούτου τά ἀγαθά, ἐπί τήν διακονίαν αὐτοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί λογίσῃ αὐτῷ ταῦτα ὡς χρεωλύσια πρός σωτηρίαν, παρορῶν πᾶν ὅ,τι ὡς ἄνθρωπος ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως ἥμαρτε καί κατατάσσων αὐτόν ἐν χώρᾳ ζώντων μετά δικαίων καί ὁσίων. Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία».

Πλείονα βιογραφικά στοιχεῖα τοῦ ἐκλιπόντος Ἱεράρχου δύναται νά εὕρῃ τις εἰς τήν μερίδα αὐτοῦ εἰς τό ἡμερολόγιον τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία παρατίθεται κάτωθι ὡς ἔχει:

«Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος (κατά κόσμον Βασίλειος) Ἀντωνίου, ἐγεννήθη τῷ 1935 ἐν Ἀμαλιάδι Ἠλείας Πελλοπονήσου. Εἰς Ἱεροσόλυμα ἀφίκετο τῷ 1955.

Ἀπεφοίτησε τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς. Ἐκάρη Μοναχός καί ἐχειροτονήθη εἰς Διάκονον τῷ 1957. Ἐσπούδασε τήν Ἱεράν Ἐπιστήμην ἐν τῇ κατά Χάλκῃ Θεολογικῇ Σχολῇ.

Ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος τῷ 1964 καί προήχθη εἰς Ἀρχιμανδρίτην τῷ 1965. Τῷ 1968 ἀπεστάλη διά μετεκπαίδευσιν καί ἐκμάθησιν τῆς Ἀγγλικῆς γλώσσης ἐν Ἀγγλίᾳ καί τῷ 1972 διωρίσθη Μέλος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

Ὑπηρέτησεν ὡς Γραμματεύς ἐν τοῖς Πατριαρχικοῖς Γραφείοις, μέλος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις Σχολείων καί τῇ 23^ῃ/5/1975 διωρίσθη Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἑλλάδι.

Τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1976 ἐξελέγη καί ἐχειροτονήθη Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου. Διετέλεσε Πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου καί τῇ 28ῃ/4/1981 διωρίσθη Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Βηθλεέμ. Τῷ 1983 διωρίσθη Πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἐφετείου. Τῷ 1985 διωρίσθη μέλος τῆς Ἐξελεγκτικῆς Ἐπιτροπῆς. Τῷ 1998 ὠνομάσθη Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος.

Μετέσχεν ὡς μέλος τῆς Πατριαρχικῆς Ἀντιπροσωπείας εἰς τήν Δ΄ Γενικήν Συνέλευσιν τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν ἐν Οὐψάλᾳ».

Μετά τήν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν ἡ σορός τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου μετηνέχθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου, ἔνθα καί ἐνεταφιάσθη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 3^ην /16^ην Ἰουλίου 2010, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός ἀνεχώρησεν ἐκ τοῦ ἀεροδρομίου Ben-Gurion τοῦ Τελ-Αβίβ διά τήν Φιλιππούπολιν τῆς Βουλγαρίας, συνοδεύων τήν εἰκόνα τῆς «Παναγίας τοῦ Ἁγίου Τάφου». Διά τόν ἴδιον σκοπόν ἀνεχώρησε τήν ἰδίαν ἡμέραν ἐξ Ἀθηνῶν πρός Φιλιππούπολιν ὁ Ἁγιοταφίτης φοιτητής τῆς Θεολογίας Ἀρχιμανδρίτης π. Μόδεστος.

Ἡ ἱερά αὕτη εἰκών, καρπός τῆς ἁγιογραφικῆς τέχνης καί εὐσεβείας ἁνωνύμου ἁγιογράφου τῶν ἀρχῶν τοῦ 18^ου αἰῶνος φυλάσσεται εἰς τόν ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί Θεοστέπτων βασιλέων Κωνστατίνου καί Ἑλένης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἐπονομαζομένη «Παναγία τοῦ Ἁγίου Τάφου» καί ἀπολαμβάνουσα τῆς δεούσης τιμῆς καί εὐλαβείας παρά τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί προχέουσα αὐτοῖς τήν ἐνισχυτικήν παραμυθίαν καί ποικίλην βοήθειαν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Ταύτην τήν εἰκόνα ἀπεφάσισεν ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὅπως ἀποστείλῃ εἰς τήν Βουλγαρίαν, ἀνταποκρινομένη εἰς αἴτησιν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως κ. Νικολάου της Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας, προσεχῶς δέ εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Κωνσταντίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Ἡ εἰκών αὕτη ἐγένετο δεκτή μετά σεβασμοῦ, ἐνθουσιασμοῦ, χαρᾶς καί εὐλαβείας ὑπό χιλιάδων πιστῶν εἰς τήν κεντρικήν πλατεῖαν τῆς πόλεως Πλοβντίβ (Φιλιππουπόλεως) εἰς μεγαλοπρεπῆ λιτανείαν, τῆς ὁποίας προΐστατο ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, συμμετεχόντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν συνοδῶν αὐτῆς, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως κ. Νικολάου, ἄλλων Ἀρχιερέων τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας καί πολλῶν ἱερέων.

Ἐκ τῆς κεντρικῆς πλατείας ἡ ἱερά πομπή κατηυθύνθη πρός τόν ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης, ἔνθα ἐπί τῇ μνήμῃ αὐτῆς ἐτελέσθη μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός καί ἐτοποθετήθη ἡ ἱερά εἰκών «Παναγία τοῦ Ἁγίου Τάφου» πρός προσκύνησιν, ἐνίσχυσιν, πρεσβείαν, ἰάσεις καί πᾶσαν ἄλλην βοήθειαν ἄχρι τῆς 21^ης Ἰουλίου, ὁπότε καί αὕτη θά συνοδευθῇ ὑπό τῶν εἰς τοῦτο ἐντεταλμένων δύο Ἁγιοταφιτῶν διά τήν τοποθέτησιν αὐτῆς εἰς τόν ἱερόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Μὲ μεγάλη ἐπιτυχία καὶ κατάνυξη ὁλοκληρώθηκε ἡ  3η Προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» στοὺς Ἁγίους Τόπους, περιλαμβανομένου τοῦ Θεοβάδιστου Ὄρους Σινᾶ καὶ τῆς Ἱερουσαλήμ, 3-12 Ἰουλίου 2010.

Ἡ ἀναχώρηση τῶν 45 προσκυνητῶν ἔγινε τὸ Σάββατο 3 Ἰουλίου μὲ προορισμὸ τὸ Κάιρο. Τὴν ὁμάδα συνόδευσε ἡ κ. Αἰκατερίνη Διαμαντοπούλου, Ἀναπληρώτρια Διαχειρίστρια τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη».

Μὲ τὴν ἄφιξη τῶν προσκυνητῶν, ποὺ ἀποτελοῦν καὶ Μέλη τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη», στὴν πόλη τοῦ Καΐρου, πραγματοποιήθηκε ξενάγηση στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καὶ κατόπιν στὴν περιοχὴ τῆς Γκίζας, ὅπου ἐπισκέφθηκαν τὶς πυραμίδες τοῦ Χέοπα, Μυκερίνου, Χεφρίνου καὶ τὴν περίφημη Σφίγγα. Τὸ βράδυ ἀκολούθησε κρουαζιέρα στὸ Νεῖλο.

Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα οἱ προσκυνητὲς ξεκίνησαν τὴν πορεία τοὺς πρὸς τὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στὸ Θεοβάδιστο Ὄρος Σινά. Διασχίζοντας ὑποθαλάσσια τὴ διώρυγα τοῦ Σουὲζ πέρασαν ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ στὴν Ἀσία. Συνέχισαν δίπλα ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα καὶ περνώντας μέσα ἀπὸ μικρὲς πόλεις μπῆκαν στὴν καρδιὰ τῆς χερσονήσου τοῦ Σινᾶ. Κατὰ τὴν πορεία τοὺς οἱ προσκυνητὲς ἐπισκέφθηκαν τὴ γυναικεία Μονὴ τοῦ Προφήτου Μωυσέως στὴ Φαρᾶν καὶ κατόπιν ἔφτασαν στὸ ξενοδοχεῖο, πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.

Πολὺ νωρὶς τὸ πρωὶ  τῆς ἑπόμενης ἡμέρας παρακολούθησαν τὴ Θεία Λειτουργία στὴ Μονή, πρωτοστατοῦντος τοῦ Ἱερομονάχου, π. Παύλου, ὁ ὁποῖος κατόπιν προέβη σὲ ξενάγηση στὸ ἐσωτερικό της ἐκκλησίας, ὅπου οἱ προσκυνητὲς εἶχαν τὴ δυνατότητα νὰ προσκυνήσουν τὰ  Ἅγια Λείψανα τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καὶ νὰ λάβουν ὡς εὐλογία ἀργυρὸ ὁμοίωμα τοῦ δακτυλιδιοῦ τῆς Ἁγίας. Τὸ δακτυλίδι αὐτὸ συμβολίζει τὸν πνευματικὸ ἀρραβῶνα τῆς Ἁγίας μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὸν σύνδεσμο κάθε προσκυνητὴ μὲ τὴ Μονή. Θεωρεῖται δὲ μεγάλο φυλακτό, τὸ ὁποῖο οἱ προσκυνητὲς συνήθως φοροῦν διὰ βίου. Ἐπίσης θαύμασαν τὶς Βυζαντινὲς εἰκόνες, τὰ ἱερὰ κειμήλια, τὴ φλεγόμενη καὶ μὴ καιόμενη βάτο, τὸ πηγάδι τοῦ Ἰοθώρ, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ ὀστεοφυλάκιο. Ἐπίσης μπόρεσαν νὰ παρακολουθήσουν καὶ τὸν Ἑσπερινὸ ποὺ τελέστηκε στὴν Ἱερὰ Μονή. Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς προσκυνητὲς πραγματοποίησαν κατὰ τὴ διάρκεια τῆς νύκτας ἀνάβαση στὴν Ἁγία κορυφὴ στὸ Ὄρος Χωρήβ, ὅπου ὁ Μωυσῆς εἶχε παραλάβει τὶς Δέκα Ἐντολές,  καὶ πῆραν τὴν εὐλογία ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, ποὺ βρίσκεται στὴν Ἁγία κορυφή.

Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα οἱ προσκυνητὲς ἀναχώρησαν γιὰ  Τάμπα, ὅπου καὶ πέρασαν τὰ σύνορα Αἰγύπτου – Ἰσραήλ. Πραγματοποιήθηκε στάση στὴ Νεκρὰ Θάλασσα καὶ ἐπίσκεψη στὸ Ἐνυδρεῖο τοῦ Ἐϊλάτ. Κατόπιν ἔφτασαν στὴν Ἱεριχῶ, ἀπὸ ὅπου ξεκίνησε μία θαυμαστὴ πορεία πρὸς τὰ Πανάγια προσκυνήματα συνοδείᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ.κ. Ἠσύχιου, ὁ ὁποῖος μὲ τοὺς λόγους του καὶ τὴ λεπτομερῆ περιγραφὴ τῶν γεγονότων τόσο ἀπὸ τὴν Παλαιὰ ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη προσέφερε πολύτιμες πληροφορίες στοὺς προσκυνητὲς καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῶν ἐπισκέψεων τῶν Παναγίων προσκυνημάτων στοὺς Ἁγίους Τόπους.

Στὴν περιοχὴ τῆς Ἄνω Γαλιλαίας πραγματοποιήθηκε  ἀνάβαση στὸ Ὄρος Θαβώρ, τὸν τόπο τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Κυρίου καὶ ἐπίσκεψη στὸ  Ἑλληνορθόδοξο μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἐν συνέχειᾳ οἱ προσκυνητὲς κατευθύνθηκαν στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὴ Ναζαρέτ. Ἀνατολικά τῆς Ναζαρὲτ στὸ δρόμο πρὸς τὴ λίμνη τῆς Τιβεριάδος ἐπισκέφθηκαν τὴν Κανὰ τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ὁ Κύριος τέλεσε τὸ πρῶτο θαῦμα μετατρέποντας τὸ νερὸ σὲ κρασί. Κατόπιν μετέβησαν στὴν ἀκτὴ τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος, ὅπου βρίσκεται ἡ ἀρχαία πόλη τῆς Καπερναούμ, τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς εἶχε καταστήσει κέντρο τῆς ἐπίγειας δράσης του. Πάνω στὰ παλιὰ ἐρείπια ἔχει χτιστεῖ ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, στὴν ὁποία καὶ πραγματοποιήθηκε ἐπίσκεψη, καθὼς καὶ λιτὸ γεῦμα. Ἀκολούθησε στάση στὸν Ἰορδάνη ποταμό, ὅπου καὶ τελέστηκε συμβολικὸς Ἁγιασμὸς ἀπὸ τὸ Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καπιτωλιάδος κ.κ. Ἠσύχιο. Κατόπιν πραγματοποιήθηκε ἐπίσκεψη στὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, ποὺ ἀναφέρεται ὡς τὸ ἀρχαιότερο μοναστήρι τῆς Παλαιστίνης.

Ἡ ἑπόμενη ἡμέρα ξεκίνησε μὲ τὴ μετάβαση στὸ μοναστήρι τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου, ὅπου βρίσκεται καὶ ἡ συκομορέα τοῦ τελώνη Ζακχαίου. Ἀκολούθησε ἀνάβαση  στὸ  Σαραντάριο ὅρος, ὅπου ὁ Κύριος ἔζησε 40 ἡμέρες μὲ νηστεία καὶ προσευχὴ πρὶν τὴν ἔναρξη τοῦ κοσμοσωτήριου ἔργου Του. Πλησιάζοντας στὰ Ἱεροσόλυμα στὴν πόλη τῆς Βηθανίας πραγματοποιήθηκε ἐπίσκεψη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μαρίας καὶ Μάρθας. Ἀφοῦ διέσχισαν οἱ προσκυνητὲς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαίων ἔφτασαν στὴν παλαιὰ πόλη τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου καὶ κατέλυσαν γιὰ τὸ ὑπόλοιπο τῶν ἡμερῶν.

Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα  πραγματοποιήθηκε ἐπίσκεψη στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἠγιασμένου καὶ κατόπιν στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου. Ἀκολούθησε ξενάγηση στὸ ἱερὸ προσκύνημα στὸ Χωριὸ τῶν Ποιμένων. Ἔπειτα οἱ προσκυνητὲς ἐπισκέφθηκαν τὸ Ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ὅπου ἔγιναν δεκτοὶ ἀπὸ τὸ Μακαριώτατο Πατριάρχη κ.κ. Θεόφιλο Γ’.  Ὁ Μακαριώτατος ὑποδέχτηκε μὲ θερμὰ λόγια τοὺς συμμετέχοντες στὴν προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ ἐκφράζοντας τὴν εὐχαριστία του πρὸς τὴ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» γιὰ τὸ οὐσιῶδες ἔργο ποὺ προφέρει στὸ Πατριαρχεῖο, κάνοντας ἰδιαίτερη μνεία στὴν πολύτιμη προσφορὰ τοῦ Διαχειριστῆ αὐτῆς, κ. Πέτρου Κυριακίδη. Ἐπίσης τόνισε τὴ μεγάλη σημασία τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων στὴν Ἁγία Γῆ τῆς Ἱερουσαλήμ, δίνοντας ἔμφαση, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θρησκευτική του διάσταση, στὴν ἱστορικὴ καὶ τὴν πολιτικὴ του διάσταση γιὰ τὴν παγκόσμια εἰρήνη. Παράλληλα, ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία καὶ εὐχὴ  του ὅπως ἡ Μ.Κ.Ὁ «Ρωμηοσύνη» συνεχίσει τὴν ἀνοδικὴ πορεία της μὲ τὴν συσπείρωση πέριξ της ὁλοένα καὶ περισσότερων προσώπων πρὸς τὴν ἐνίσχυση τοῦ ἔργου της, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν στήριξη τοῦ ἔργου τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριαρχείου. Στὴν συνέχεια εὐχήθηκε καλὴ προσωπικὴ πρόοδο στοὺς συμμετέχοντες καὶ τοὺς ἔδωσε εὐλογίες. Ἐπίσης προσκάλεσε τὰ παρευρισκόμενα μέλη τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» νὰ συμμετάσχουν στὴν κουρὰ τοῦ δόκιμου μοναχοῦ, π. Δανιήλ, σὲ μοναχό.

Ἀκολούθησε ἐπίσκεψη στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ στὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Θεοδόχου ἢ  Καταμόνας. Κατόπιν πραγματοποιήθηκε ξενάγηση στὸ λόφο τῆς Σιῶν, ὅπου οἱ προσκυνητὲς θαύμασαν ἐξωτερικὰ τὴν Πατριαρχικὴ Σχολὴ τῆς Σιῶν καὶ ἀκολούθησε ἐπίσκεψη στὸ Ὑπερῶο, ὅπου εἶχε λάβει χώρα ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος. Τέλος πραγματοποιήθηκε ἐπίσκεψη στὴ Γεθσημανή, ὅπου ἡ ὁμάδα προσκύνησε τὸν Τάφο τῆς Παναγίας,  ὅπου βρίσκεται ἡ ἐκπληκτικὴ καὶ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἱεροσολυμίτισσας. Ἔχει γραφεῖ ὅτι ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἱεροσολυμίτισσας εἶναι αὐτὴ ποὺ προσομοιάζει περισσότερο στὴν πραγματικὴ μορφὴ τῆς Παναγίας. Ἐπίσης οἱ προσκυνητὲς προσκύνησαν τοὺς Τάφους τῶν Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης καὶ τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ. Ἀκολούθησε ἐπίσκεψη  στὸν Κῆπο τῆς Γεθσημανῆς.

Ἡ ἑπόμενη ἡμέρα ἦταν ἀφιερωμένη στὴν παλαιὰ πόλη. Ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸν Πανίερο Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως, οἱ προσκυνητὲς ξεναγήθηκαν ἐντὸς τοῦ Ναοῦ ἀπὸ τὸ Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καπιτωλιάδος κ.κ. Ἠσύχιο καὶ προσκύνησαν τὸν Πανάγιο Τάφο, τὴν Ἀποκαθήλωση, τὸ φρικτὸ Γολγοθά, τὸ σημεῖο ὅπου βρέθηκε ὁ Τίμιος Σταυρός, καθὼς καὶ τὰ διάφορα παρεκκλήσια. Στὴ συνέχεια διέσχισαν τὴν Ὁδὸ τοῦ Μαρτυρίου, ἐπισκέφθηκαν τὸ Πραιτώριο, τὸ σπίτι τῶν Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννας, τὴ φυλακὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἀκολούθως ἐπισκέφθηκαν τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Λιθοβολισμοῦ τοῦ Πρωτομάρτυρος Στέφανου. Ἀκολούθησε μετάβαση στὴ Βασιλική της Γεννήσεως στὴ Βηθλεέμ, ὅπου πραγματοποιήθηκε προσκύνημα στὸ σπήλαιο καὶ τὴ Φάτνη ὅπου γεννήθηκε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Τὸ βράδυ οἱ προσκυνητὲς παρακολούθησαν τὴν Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, ποὺ τελεῖται στὸν Πανάγιο Τάφο.

Ἡ τελευταία ἡμέρα ἦταν ἀφιερωμένη στὴν ἐπίσκεψη στὰ διάφορα μικρὰ μοναστήρια ἐντὸς τῆς παλαιᾶς πόλεως (Ι.Μ. Ἁγίου Χαραλάμπους, Ι. Μ. Μεγ. Παναγίας, Ι. Μ. Παναγίας Σεϊδανάγιας, Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου κ.ἅ.), καθὼς καὶ στὴν ξενάγηση μέσα καὶ γύρω ἀπὸ τὴν παλαιὰ πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ.

Τὴν Δευτέρα τὸ πρωὶ μὲ τὴ συνδρομὴ τοῦ ταξιδιωτικοῦ πρακτορείου Caravel Travel  ἡ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» ὁλοκλήρωσε τὴν προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὰ Πανάγια Προσκυνήματα. Οἱ συμμετέχοντες ἐπέστρεψαν στὴν Ἀθήνα πλήρεις εὐλογιῶν, ἐσωτερικῆς ἀνάτασης, πίστης καὶ ἐλπίδας ὅτι οἱ ἀστοχίες καὶ ἀδυναμίες τῶν ἀνθρώπων μποροῦν πολὺ εὔκολα νὰ ξεπεραστοῦν μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγίων μας.  Ἡ ἐμπειρία  ἦταν ἀνεπανάληπτη καὶ ἡ χαρὰ ζωγραφισμένη στὰ πρόσωπα τῶν συμμετεχόντων κατὰ τὸν ἀποχαιρετισμὸ αὐτῶν στὸ Ἀεροδρόμιο «Ἐλευθέριος Βενιζέλος».

Ἐκ τῆς Γραμματείας τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη»

ngg_shortcode_3_placeholder

Εἰς τήν μεγάλην καί ὡραίαν καί παραθαλασσίαν πόλιν τῆς Χάϊφας τοῦ βορείου Ἰσραήλ εὑρίσκεται ἀνέκαθεν ἐγκατεστημένη ἀραβόφωνος Ἑλληνορθόδοξος Κοινότης τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀριθμοῦσα περί τά 4.000 μέλη. Αὕτη ἔχει λατρευτικόν κέντρον τόν παλαιόν ναόν τοῦ προφήτου Ἠλιού καί νέον ἀρξάμενον νά ἀνεγείρεται πρό τινων ἐτῶν καί ἀποτελειούμενον προσεχῶς διά λατρευτικήν χρῆσιν, τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Τιμίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί κείμενον εἰς τήν πλαγιάν τοῦ Καρμηλίου ὄρους μέ ἐφημερίους λειτουργούς ἱερεῖς αὐτοῦ τόν Ἀρχιμανδρίτην  π. Ἀνδρέαν καί τόν ἔγγαμον ἱερέα π. Δημήτριον.

Ἡ Κοινότης αὐτή ἵδρυσε καί διατηρεῖ ἀπό τό 1952 σχολεῖον, Νηπιαγωγεῖον, Δημοτικόν, Γυμνάσιον καί Λύκειον, ἀνεγνωρισμένον ὑπό τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ μέ 48 διδασκάλους καί 162 μαθητάς ἀποφοίτους κατά τό ἔτος τοῦτο ἐπί συνόλου 548 μαθητῶν τοῦ ὅλου σχολείου.

Διά τήν ἀπονομήν τῶν τίτλων τῶν 162 ἀποφοίτων τοῦ σχολικοῦ ἔτους τούτου, προσῆλθεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, κατόπιν ἐπιμόνου προσκλήσεως τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῶν Ὀρθοδόξων κ. Γιοῦσεφ Χούρη-Ἀμπού-Ἔλυ, τό Σάββατον 20^ήν Ἰουνίου / 3^ην Ἰουλίου 2010, μέ τήν συνοδείαν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου.

Ἡ Διεύθυνσις καί οἱ καθηγηταί μετά τῶν ἀποφοίτων τῆς Γ’ Λυκείου τοῦ σχολείου εἶχον ὀργανώσει ἐπαξίαν  τοῦ γεγονότος σχολικήν τελετήν. Αὐτή μεταξύ τῶν ἄλλων περιελάμβανεν ἀρχικῶς τό ψάλσιμον τοῦ ὕμνου τῆς Σχολῆς, τήν τιμητικήν παρέλασιν τῶν ἀποφοίτων καί τάς προσφωνήσεις τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ σχολείου, τῶν καθηγητῶν, τῶν ἀποφοίτων καί ἐκπροσώπων καί παραδοσιακούς παλαιστινιακούς χορούς.

Εἰς τάς προσφώνησεις ὑπεγραμμίσθησαν αἱ ἀρχαί ἐπί τῶν ὁποίων ἑδράζεται  ἡ ὕπαρξις καί ἡ λειτουργία τοῦ σχολείου μέ ἀξιοζηλεύτους ἐπιδόσεις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ. Αἱ ἀρχαί αὑταί, εἶναι ἡ συνεχής ἀναζήτησις καί ἀπόκτησις τῶν ἀπαραιτήτων διά τήν ζωήν τῶν μαθητῶν γνώσεων, ὁ ἀμοιβαῖος σεβασμός, ἡ ἀποφυγή κοινωνικῶν ἤ θρησκευτικῶν διακρίσεων καί ἡ εἰρηνική συνύπαρξις εἰς τήν κοινωνίαν μακράν οἱουδήποτε θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ.

Κυρίαν θέσιν μεταξύ τῶν προσφωνήσεων εἶχεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἔχουσα εἰς γενικάς γραμμάς ἑλληνιστί ὡς ἑξῆς:

«Ἡ τελετή αὐτή ἀπονομῆς τῶν τίτλων εἶναι ἐνδεικτική τοῦ ἔργου τῆς παιδείας τοῦ σχολείου τούτου καθ’ ὅλην τήν πεντηκονταετίαν τῆς λειτουργίας αὐτοῦ καί κατά τήν διάρκειαν τοῦ σχολικοῦ ἔτους τούτου. Τό σχολεῖον τοῦτο, σχολεῖον τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῆς Χάϊφας, στηριζόμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, παρέχει τήν ἐγκύκλιον παιδείαν εἰς τούς μαθητάς αὐτοῦ ὡς ἐφόδιον διά τήν εἴσοδον εἰς τά ἀνώτατα Πανεπιστημιακά ἱδρύματα καί τεχνικάς ἐπαγγελματικάς Σχολάς καί ὅπλον διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀναγκῶν καί τῶν ἀπαιτήσεων τῆς κοινωνίας  σήμερον.  Εἰς τό σχολεῖον τοῦτο καλλιεργεῖται εἰς τούς μαθητάς πνεῦμα ἀγάπης πρός τήν πατρίδα, σεβασμοῦ πρός τόν πλησίον, θρησκευτικῆς συνυπάρξεως ἄνευ ἴχνους θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, καί μετά διαθέσεως συμφιλιώσεως».

«Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων προτρέπει τούς μαθητάς τοῦ σχολείου αὐτοῦ νά ἐμπνέωνται ἀπό τούς λόγους τοῦ Κυρίου: <γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς> (Ἰωάν. 8,32 ). Τό Πατριαρχεῖον, ἀποδίδον μεγίστην σημασίαν εἰς τήν παιδείαν τῶν νέων διατηρεῖ τά σχολεῖα αὐτοῦ, ἔχει προβῆ δέ ἤδη εἰς ἐνεργείας διά τήν προσεχῆ ἵδρυσιν νέων σχολείων εἰς Μπιρζέτ, Μπετζάλλαν καί Ναζαρέτ».

«Ἐπαινοῦμεν τούς καθηγητάς τοῦ σχολείου διά τήν διαπαιδαγώγησιν τῶν μαθητῶν καί τούς ἀποφοίτους διά τάς ἐπιδόσεις αὐτῶν καί εὐχόμεθα εἰς αὐτούς ἐπιτυχίαν εἰς τάς ἐξετάσεις διά τά Πανεπιστημιακά ἱδρύματα καί ἐπαινετήν σταδιοδρομίαν εἰς τήν ζωήν».

Μεταξύ τῶν προσκεκλημένων εἰς τήν τελετήν ἦτο ὁ Ἰσραηλινός Δήμαρχος τῆς πόλεως τῆς Χάϊφα κ. Γιόνα Γιάχαβ ὁ ὁποῖος συντόμως προσφωνῶν, εἶπεν:

«Μακαριώτατε,

σεβαστοί Ἱερεῖς,

Διεύθυνσις καί καθηγηταί τῆς Σχολῆς,

ἀγαπητοί ἀπόφοιτοι.

Τό σχολεῖον τοῦτο τῆς ἀραβοφώνου Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Χάϊφας συγκαταλέγεται εἰς τήν κατηγορίαν τῶν κορυφαίων σχολείων τῆς περιοχῆς. Οἱ ἀπόφοιτοί του ἠμποροῦν νά αἰσθάνωνται ὑπερήφανοι, διατί ἀποφοιτοῦν ἐξ αὐτοῦ.

Ἡ πόλις τῆς Χάϊφας φιλοξενεῖ πολλούς μαθητάς, καταγομένους ἐξ ἄλλων πόλεων. Μήν λησμονῆτε, ἀγαπητοί ἀπόφοιτοι, ἐκείνους, πού σᾶς ἐβοήθησαν νά φθάσητε εἰς τό στάδιον αὐτό, γονεῖς καί διδασκάλους. Νά ἐνθυμῆσθε τόν λόγον τῆς προσφωνήσεως τοῦ Μακαριωτάτου: «Πορευθῆτε καί διδαχθῆτε».  Ἡ γνῶσις θά εἶναι τό κλειδί διά τήν ἐπιτυχίαν σας. Σᾶς εὔχομαι καλήν ἐπιτυχίαν».

Μετά τάς προσφωνήσεις ταύτας, ὁ Μακαριώτατος ἀπό τῆς ἐξέδρας τῆς τελετῆς μετά τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου κ. Γιοῦσεφ Χούρη-Ἀμποῦ Ἔλυ, τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ σχολείου κ. Ἐδουάρδου Σιμπάν καί τινων ἐκ τῶν καθηγητῶν ἐπέδωσαν εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν 162 ἀποφοίτων τόν τίτλον αὐτοῦ, εὐχόμενοι καλήν ἐπιτυχίαν.

Μετά τήν τελετήν ἠκολούθησε δεῖπνον, τό ὁποῖον ἡ Κοινότης καί τό σχολεῖον τῆς Χάϊφας παρέθεσε πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Τετάρτην, 10^ην-23^ην Ἰουνίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπαρασημοφόρησε τόν Δρα Ἀΐσσα Χάννα, ἀραβόφωνον Ὀρθόδοξον τοῦ ποιμνίου τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου καί ἐργαζόμενον παρά τῷ Πρωθυπουργῷ τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμούδ Ἀμπᾶς-Ἀμπού Μάζεν καί τῷ Πρωθυπουργῷ κ. Σαλάμ Φαγιάντ μέ τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ὁ Μακαριώτατος παρασημοφορῶν αὐτόν εἶπεν: «Μέ ἰδιαιτέραν χαράν ὑποδεχόμεθα σήμερον τόν κ. Χάννα Ἀΐσσα μέ τούς συνεργάτας του εἰς τό Πατριαρχεῖον. Τό Πατριαρχεῖον θεωρεῖται ὡς τό σπίτι του, ὡς καί τό σπίτι ὅλων τῶν Παλαιστινίων, Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων. Χαιρόμεθα διά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ κ. Ἀΐσσα  εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τήν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ. Ἐπαινοῦμεν αὐτόν διά τό ἐπί μακράν σειράν ἐτῶν ἠθικόν καί ὑλικόν ἐνδιαφέρον αὐτοῦ ὑπέρ τῶν Κοινοτήτων τοῦ Πατριαρχείου. Οὗτος εἶναι πιστόν μέλος τῆς Ἐκκλησίας διά  τῶν ἔργων καί οὐχί μόνον διά τῶν λόγων. Ὅθεν ἀμείβομεν αὐτόν διά τοῦ παρασήμου τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Παναγίου Τάφου».

Ὁ κ. Δρ. Ἀΐσσα Χάννα συγκεκινημένος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί ὑπεσχέθη νά ἀφιερώνῃ εἰς τό ἑξῆς ὅλας αὐτοῦ τάς δυνάμεις εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Δελτίο Τύπου

Μὲ μεγάλη ἐπιτυχία ὁλοκληρώθηκε τὸ 2ο Διεθνὲς Συνέδριο τῆς Μὴ Κυβερνητικῆς Ὀργάνωσης «Ρωμηοσύνη», ποὺ πραγματοποιήθηκε στὸ Ἀμφιθέατρο τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν τὴν 30ή Μαΐου 2010. Θέμα τοῦ Συνεδρίου ἦταν «Ἅγιοι Τόποι καὶ Ρωμηοσύνη». Τὸ Συνέδριο τίμησαν μὲ τὴν παρουσία τοὺς ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ΄, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τσεχίας καὶ Σλοβακίας κ.κ. Χριστοφόρος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου κ.κ. Δαμιανός, ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ, ἀρκετοὶ Ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, Πανεπιστημιακοὶ διδάσκαλοι καὶ πλῆθος προσκεκλημένων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ΄ στὸν ἐναρκτήριο λόγο του τόνισε μεταξὺ ἄλλων τὴν ἀνάδειξη τοῦ πνευματικοῦ καὶ πολιτισμικοῦ μεγέθους τῆς Ρωμηοσύνης, τὴν ὁποία σώζει, διαφυλάττει καὶ διακονεῖ ὡς τὴ θεόθεν ἐμπιστευθεῖσα κληρονομιὰ διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων διὰ τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων τῆς συγχρόνου Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Συνέχισε λέγοντας ὅτι «ἡ ἱερὰ ἱστορία, δηλονότι ἡ ἱστορία τῆς Σωτηρίας, ἔχουσα ὡς τόπο δράσεως τὴν Ἁγία Πόλη Ἱερουσαλήμ, ἀνελίσσεται μὲ τὴ βεβαιότητα τῆς ἐλπίδας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Κέντρο τοῦ τόπου τούτου τῆς ἐλπίδας τῆς Ἀναστάσεως ἀναδεικνύεται τὸ καινὸ καὶ κενὸ μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Πανάγιος Τάφος, ὁ ὁποῖος ὀρθότατα ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς ὁ ὀμφαλὸς τοῦ κόσμου. Ὁ φύλακας τοῦ ζωοδόχου Τάφου τοῦ Θεοῦ κατέχει τὴ δίστομο Ρομφαία, τουτέστιν τὸν Τίμιο Σταυρό, στὸν ὁποῖο «οὐ δυνήσονται ἀντιπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν» (Λουκ. 21,15) κατὰ τοὺς Κυριακοὺς λόγους. Εἶναι καιρὸς ἐγρήγορσης καὶ νήψεως».

Στὴ συνέχεια ἔλαβε τὸ λόγο ὁ Διαχειριστὴς τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» κ. Πέτρος Κυριακίδης,  ὁ ὁποῖος μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε χαρακτηριστικά: « Ἡ Μὴ Κυβερνητικὴ Ὀργάνωση «Ρωμηοσύνη» ἀποτελεῖ ἕνα μάχιμο ὀργανισμό, ποὺ σκοπὸ ἔχει νὰ συνδράμει τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων στὸ ἔργο του γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ φέρει εἰς πέρας τὴ θεανθρώπινη ἀποστολή του.» «Ἡ ταπεινότητά μου» ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ «θεωρεῖ σὰν τὴ μεγαλύτερη τιμὴ ποὺ της ἔγινε τὸ ὅτι ἔγινε ἀποδεκτὸ νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες της στὴ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.  Θὰ ἔπρεπε ὁ κάθε ἕνας ἀπό μας νὰ συμβάλλει στὴν ὅσο γίνεται καλύτερη λειτουργία τοῦ χώρου αὐτοῦ καὶ νὰ συνδράμουμε ὅσο μποροῦμε στὴ στήριξη πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων».

Τόνισε τὸ σπουδαῖο ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στὸ σύγχρονο γίγνεσθαι, λέγοντας ὅτι εἶναι ἀναντικατάστατη. Γιατί μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία συντελεῖται τὸ Μέγα Μυστήριο τῆς σωτηρίας. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἡ ἐξωτερικὴ ὑποδομή. Συνέχισε λέγοντας ὅτι ἡ Ρωμηοσύνη εἶναι κάτι πολὺ μεγάλο καὶ αὐτὸ θέλησε νὰ συμβολίσει καὶ ἡ μικρὴ Μ.Κ.Ο. τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μὲ τὸν τίτλο της «Ρωμηοσύνη». Ἡ Ρωμηοσύνη εἶναι εὐρύτατη καὶ χωράει μέσα κάθε ἕνας ποὺ ἔχει τὸ πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν κουλτούρα τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸν πολιτισμό της. Ὅπως τόνισε ἡ ἐμπειρία τοῦ προσκυνήματος στοὺς Ἁγίους Τόπους εἶναι μοναδικὴ καὶ χαράσσεται ἀνεξίτηλα στὴν ζωὴ τοῦ κάθε χριστιανοῦ. Μάλιστα καλὸ θὰ ἦταν ὁ κάθε Χριστιανὸς νὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ μία τουλάχιστον φορὰ καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα νὰ βοηθοῦν αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα ὥστε νὰ πραγματοποιήσουν τὸ προσκύνημά τους στοὺς Ἁγίους Τόπους. Δίνοντας μάλιστα τὸ ἔμπρακτο πρὸς τοῦτο παράδειγμα ἀνακοίνωσε τὴν ἀπόφαση του ὅπως «Ὁ Ἐκδοτικὸς Ὀργανισμὸς Π. Κυριακίδη βάζοντας τὸ δικό του λιθαράκι θὰ προσφέρει ἐτησίως, διὰ ὅσον χρόνον θέλει ὁ Θεὸς νὰ ὑπάρχει αὐτὸς ὁ Ἐκδοτικὸς Ὀργανισμός,  χορηγία τῆς τάξεως τῶν 30.000 € πρὸς τὴν Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» ὥστε διὰ αὐτῆς νὰ καλύπτονται τὰ ἔξοδα τῆς συμμετοχῆς ἀπόρων ἀνθρώπων στὶς προσκυνηματικὲς ἐκδρομὲς της  πρὸς τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ὁλοκλήρωσε τὸ χαιρετισμὸ του λέγοντας ὅτι: «Ἐὰν ἡ Ρωμηοσύνη, ἡ μεγάλη καὶ εὐρεία, εἶναι μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐὰν ἡ μικρὴ ἡ «Ρωμηοσύνη», ἡ Μ.Κ.Ο., εἶναι μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δὲν θὰ εἰσέλθουν διὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ εἰς τὴν Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ νὰ ζήσουν αἰωνίως;»

Στὴν συνέχεια ἐκλεκτοὶ πανεπιστημιακοὶ καὶ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος ἀνέπτυξαν τὰ θέματα τῶν εἰσηγήσεων τοὺς ὅπως αὐτὰ περιγράφονται στὸ ἀναλυτικὸ πρόγραμμα τοῦ συνεδρίου.

Ἀκολούθως ὁ Γενικὸς Διευθυντὴς τῶν Ἰστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Δρ. Χρίστος Θ. Νικολάου, παρουσίασε τοὺς ἱστοχώρους τοῦ Πατριαρχείου:

ἅ. Τὸν κυρίως ἱστοχῶρο τοῦ Πατριαρχείου www.jerusalem-patriarchate.info

β.  Τὴν Πύλη Εἰδησεογραφίας τοῦ Πατριαρχείου en.jerusalem-patriarchate.info

γ.  Τὸν ἱστοχῶρο τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» www.romiosini.org.gr

καὶ

δ. τὸν Ἱστοχῶρο Δωρεὰν Διανομῆς Χριστιανικοῦ Ὀρθοδόξου Πνευματικοῦ Ὑλικοῦ «Παντοκράτωρ» www.pantocrator.gr , ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ προσωπικὸ του ἐγχείρημα.

Ὁ Δρ. Νικολάου τόνισε τὴν ἰδιαίτερη σημασία ποὺ ἔχει ὁ ἐπίσημος ἱστοχῶρος τοῦ Πατριαρχείου, καθότι ἀποτελεῖ τὴν ἐπίσημη πηγὴ πληροφόρησης γιὰ τὴ δράση του στὴν Ἁγία Γῆ. Ἐπίσης περιλαμβάνει πλῆθος ἱστορικῶν στοιχείων, ποὺ ἀφοροῦν τὶς Ἱερὲς Μονές, τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τὰ ἐκπαιδευτικὰ Ἱδρύματα, καθὼς καὶ πλούσιο φωτογραφικὸ ὑλικό. Ἐπιπλέον παρουσίασε τὴν Πύλη Εἰδησεογραφίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων en.jerusalem-patriarchate.info , στὴν ὁποία ἀναρτῶνται κάθε εἴδους εἰδήσεις καὶ ἀνακοινώσεις ἐκ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ἰδιαίτερη ἐντύπωση προκάλεσε ἡ παρουσίαση ἀπὸ τὸ Δρ. Νικολάου τοῦ ἱστοχώρου τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη», καὶ συγκεκριμένα τοῦ τομέα τῶν τρισδιάστατων πανοραμάτων τῶν Παναγίων Προσκηνυμάτων ξεναγώντας τοὺς συνέδρους στὰ Προσκυνήματα, ποὺ ἔχουν ἤδη ἀναρτηθεῖ στὸν Ἱστοχῶρο. Ἐντυπωσιακὴ ἦταν καὶ ἡ παρουσίαση τοῦ προσωπικοῦ του ἐγχειρήματος, τοῦ ἱστοχώρου «Παντοκράτωρ», ὁ ὁποῖος διανέμει δωρεὰν καθημερινὰ χιλιάδες ὁμιλιῶν χριστιανικοῦ ὀρθοδόξου περιεχομένου σὲ ἀκουστικὴ μορφή.

Ἰδιαίτερο ἐνθουσιασμὸ προκάλεσε ἡ ἐκ μέρους τοῦ Δρ. Νικολάου δημοσιοποίηση τῶν νέων μεγάλων ἐγχειρημάτων τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη», ἤτοι τοῦ δικτυακοῦ Ραδιοφώνου «Ρωμηοσύνη» καὶ τῆς δικτυακῆς τηλεόρασης «Ρωμηοσύνη», τὰ ὁποία ἔχουν προσφάτως ἐγκριθεῖ ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ θὰ ὑλοποιηθοῦν μὲ χρηματοδότηση ἐκ μέρους  τοῦ κ. Πέτρου Κυριακίδη ὁ ὁποῖος ὡς γνωστὸν καλύπτει τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν τρεχουσῶν λειτουργικῶν ἐξόδων τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της. Ἐπίσης καλύπτει ὅλες τὶς δαπάνες ποὺ ἀφοροῦν στὶς δραστηριότητες αὐτῆς.  Τὴν Γενικὴ Διεύθυνση οἰκοδόμησης καὶ λειτουργίας τῶν δυὸ νέων ἐγχειρημάτων θὰ παράσχει ἀμισθὶ ὁ Δρ. Νικολάου, ἐνῶ ὡς ὑπεύθυνη προγράμματος καὶ τῶν δυὸ ἐγχειρημάτων ἔχει ὁρισθεῖ ἡ κ. Αἰκατερίνη Διαμαντοπούλου, ἡ ὁποία ἔχει ἤδη τὴν εὐθύνη τοῦ ὑλικοῦ τῶν ἐπισήμων ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου παράλληλα μὲ τὰ καθήκοντά της ὡς Ἀναπληρώτρια Διαχειρίστρια τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη».

Τὸ κοινὸ στὴν κατάμεστη αἴθουσα τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, εἶχε τὴ δυνατότητα νὰ παρακολουθήσει τὴν προβολὴ ντοκιμαντὲρ σχετικοῦ μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων καὶ τὰ Πανάγια Προσκυνήματα, τὸ ὁποῖο ἐπιμελήθηκε καὶ παρουσίασε ὁ κ. Λουκᾶς Παναγιώτου, Γενικὸς Διευθυντὴς τοῦ Ραδιοτηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ «Ὁ Λόγος» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Τὸ πρόγραμμα τοῦ συνεδρίου περιελάμβανε καὶ ἔντεχνο μουσικὸ μέρος μὲ τραγούδια τῆς «Ρωμηοσύνης» ἀπὸ τὴν κ. Ἀντιγόνη Κατσούρη, Πρεσβυτέρα, Μουσικὸ – Συμβολαιογράφο καὶ τὴν Ὀρχήστρα της.

Στὸ μεσημεριανὸ διάλειμμα παρετέθη γεῦμα σὲ ὅλους τους παρευρισκομένους καὶ στὴν λήξη τοῦ συνεδρίου τοὺς διανεμήθηκε ὡς Εὐλογία ἐκ μέρους τοῦ Μακαριωτάτου τὸ διπλὸ CD μὲ τὰ «Ἐγκώμια εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου». Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸ Συνέδριο ὁλοκληρώθηκε μὲ τὸν εὐχαριστήριο χαιρετισμὸ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ΄.

Ἐκ τῆς Γραμματείας τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη»

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Κυριακήν τῶν Ἁγίων Πάντων, 17^ην/30^ήν Μαΐου 2010, ἔλαβε χώραν εἰς τό Πολεμικόν Μουσεῖον Ἀθηνῶν τό 2^ον Συνέδριον τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μέ θέμα: «Ἅγιοι Τόποι καί Ρωμηοσύνη».

Τό Συνέδριον ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας καί διά προσφωνήσεως Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Ἀθήνας Ἀρχιμανδρίτου π. Δαμιανοῦ καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου.

Ὁ Μακαριώτατος ἀφιχθείς πρό διημέρου εἰς Ἀθήνας ἀπό τῆς Παρασκευῆς, 15^ης / 28^ης μηνός Μαΐου 2010, εἶχε συνεργασίαν μετά τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Ἀθήνας, Ἀρχιμανδρίτου π. Δαμιανοῦ καί μετά τῶν νομικῶν συμβούλων τῆς Ἐξαρχίας διά θέματα ἀφορῶντα τήν εἰς Ἑλλάδα περιουσίαν τοῦ Πατριαρχείου.

Τήν Κυριακήν τῶν Ἁγίων Πάντων, 17^ην /30^ήν Μαΐου 2010, ὁ Μακαριώτατος ἐχοροστάτησεν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν ἱερόν ναόν τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Πλάκαν καί ηὐλόγησε τό ἐκκλησίασμα, διαβιβάζων τήν χάριν, τήν εὐλογίαν καί τόν ἁγιασμόν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Μετά ταῦτα ὁ Μακαριώτατος προσῆλθε εἰς τάς ἐργασίας τοῦ Συνεδρίου. Ταύτας ἤνοιξε διά συντόμου εἰσαγωγῆς ὁ καθηγητής τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας εἰς τό Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν καί μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» κ. Φώτιος Δημητρακόπουλος, προσφωνῶν ἕνα ἕκαστον τῶν Προκαθημένων, τῶν παρόντων εἰς τό Συνέδριον, ἤτοι τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ.κ. Ἱερώνυμον, τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον χωρῶν Τσεχίας καί Σλοβακίας κ.κ. Χριστοφόρον, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Σιναίου κ. Δαμιανόν καί τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς & Φαλήρου κ. Σεραφείμ, τόν Διαχειριστήν  τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη», Ἐντιμότατον κ. Πέτρον Κυριακίδην καί τόν Κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ἰωάννην Κογκούλην.

Ὁ κ. Δημητρακόπουλος ἐπεξήγησε, διατί ἡ ἐπιστημονική Ἐπιτροπή τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» ἐπέλεξεν ὡς θέμα τοῦ 2^ου Συνεδρίου αὐτῆς τούς Ἁγίους Τόπους, ὡς ἁγιασθέντας δηλονότι διά τοῦ αἵματος Αὑτοῦ τοῦ Χριστοῦ καί ἀναδειχθέντας ὑπό τοῦ πρώτου Ρωμαίου Αὐτοκράτορος, τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, ὁ ὁποῖος ἐδέχθη περί τά τέλη τῆς ζωῆς τοῦ τό βάπτισμα καί εἶναι ὁ πρῶτος Χριστιανός Ρωμαῖος Αὐτοκράτωρ.

Μετά τήν εἰσαγωγήν ταύτην τοῦ κ. Δημητρακοπούλου ἠκολούθησε ὁ ἐναρκτήριος χαιρετισμός τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, ἔχων ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος

Κύριε Ἱερώνυμε,

Ἐντιμότατε κ. Κυριακίδη,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

«Τίς ἀναβήσεται εἰς τό ὄρος τοῦ Κυρίου καί τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ»; Διερωτᾶται ὁ προφητάναξ Δαυΐδ, (ψαλμ. 23,3).

Ποῖος θά ἀνέλθῃ, διά νά προσκυνήσῃ ἀξίως εἰς τόν ἱερόν λόφον τοῦ Κυρίου, τήν Σιών / Ἱερουσαλήμ; Ποῖος θά σταθῇ μέ παρρησίαν εἰς τόν ἅγιον τόπον; (Ἑρμηνεύει ὁ Ἀρχιμ. π. Ἰωήλ Γιαννακόπουλος).

«Ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης, δηλονότι ὁ πρός ἡμᾶς τούς ἐπί γῆς συγκαταβάς καί ἀφ’ ἡμῶν ἀναληφθείς εἰς τούς οὐρανούς Θεός καί Λόγος, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Πατρός, Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καί οἱ φίλοι Αὐτοῦ», ἀπαντᾷ καί πάλιν ὁ ψαλμῳδός.

Τήν δόξαν τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης καί τούς τόπους τοῦ ἁγιάσματος Αὐτοῦ ἐδήλωσε μετά παρρησίας καί πάσης ἀκριβείας ἡ ἀθῳότης τῶν χειρῶν καί καθαρότης τῆς καρδίας, (ψαλμ. 23,4), τῶν μεγάλων πνευματοφόρων Πατέρων καί ἐγκρίτων τῆς οἰκουμένης διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἐκ τῶν περάτων τῆς οἰκουμένης, συνελθόντων καί συστησάντων τήν Ρωμηοσύνην

Αὐτό ἀκριβῶς τό ὑπό τῶν θεοστέπτων μεγάλων Βασιλέων καί Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἀναδειχθέν πνευματικόν καί πολιτισμικόν μέγεθος τῆς Ρωμηοσύνης, σῴζει καί διαφυλάττει καί διακονεῖ ὡς τήν θεόθεν ἐμπιστευθεῖσαν κληρονομίαν διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων διά τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων τῆς συγχρόνου Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ὅσον ἀκατάληπτον τυγχάνει τό μεγαλεῖον τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἄλλο τόσον ἀνερμήνευτον τυγχάνει καί τό μυστήριον τοῦ Ἁγιάσματος τοῦ τόπου τοῦ Θεοῦ καί ἐν προκειμένῳ τῶν ἁγίων Τόπων, ἀπό τοῦ τόπου τῆς φλεγομένης καί μή καιομένης Βάτου ἐν τῷ ὄρει Σινᾷ ἕως τοῦ κρανίου Τόπου, τοῦ τόπου τοῦ μαρτυρίου ἐν τῷ Γολγοθᾷ.

Καί ἐκεῖ μέν (ἐν Σινᾷ) ὁ τόπος ἁγιάσματος διά τῆς ἐμφανείας «Ἀγγέλου Κυρίου ἐν πυρί φλογός», (Ἔξοδ. 2,2), ἐνταῦθα δέ ἐν τῷ Γολγοθᾷ, διά τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ ἀπαθοῦς πάθους τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός, τοῦ Χριστοῦ.

Εἰς ἀμφοτέρους τούς τόπους μαρτυρεῖται ἡ τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀλήθεια. Αὐτή ἡ μαρτυρία τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας καταγγέλλεται καί διακονεῖται λειτουργικῶς καί εὐχαριστιακῶς ὑπό τοῦ εὐσεβοῦς γένους τῶν Ρωμαίων καί τοῦ εὐσεβοῦς ἔθνους τῶν Ἑλλήνων-Ρωμαίων, τῶν ἐν ἀλλήλοις τήν περιχώρησιν ἐχόντων.

Τό γεγονός τοῦτο καταδεικνύει ἐναργέστατα ὅτι οἱ Ἅγιοι Τόποι ἤ μᾶλλον τά Πανάγια Προσκυνήματα ἀποτελοῦν τήν ἱεράν παρακαταθήκην τῆς Ρωμηοσύνης. Ἡ δέ Ρωμηοσύνη ἀποτελεῖ τήν ἐγγύησιν τῆς θρησκευτικῆς καί ἐν ταὐτῷ τῆς ἐγχωρίου ἐθνικῆς ταυτότητος τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς.

Ἡ ἱερά ἱστορία, δηλονότι ἡ ἱστορία τῆς Σωτηρίας, ἔχουσα ὡς τόπον δράσεως τήν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ, ἀνελίσσεται μέ τήν βεβαιότητα τῆς ἐλπίδος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Κέντρον τοῦ τόπου τούτου τῆς ἐλπίδος τῆς Ἀναστάσεως ἀναδεικνύεται τό καινόν καί κενόν μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Πανάγιος Τάφος, ὁ ὁποῖος ὀρθότατα ἔχει χαρακτηρισθῆ ὡς ὁ «ὀμφαλός τοῦ κόσμου».

Ἐάν παγκοίνως καί διεθνῶς ἀναγνωρίζεται τό γεγονός ὅτι ἡ Ἱερουσαλήμ διαθέτει τρεῖς καρδίας, τήν τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Ἰσλάμ καί τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐξ ἴσου ἀναγνωρίζεται (παγκοίνως καί διεθνῶς) ὅτι ὁ ἐν μέσῳ τοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Παναγίου Τάφου τόπος, ὁ ὁποῖος ὡς γνωστόν τελεῖ ὑπό τήν κυριαρχίαν καί λειτουργικήν διακονίαν τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων, ἄν θέλετε τῆς «Ρωμηοσύνης», ἀποτελεῖ τόν ὀμφαλόν τοῦ κόσμου.

Ὑπ’ αὐτήν τήν ἔποψιν (κατά τήν ταπεινήν Ἡμῶν γνώμην) Ἅγιοι Τόποι καί Ρωμηοσύνη δίδουν τήν μαρτυρίαν τῆς ἐν Χριστῷ σῳζούσης ἀληθείας, δηλονότι τῆς «ζωῆς ἐν Τάφῳ».

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὄντως εἶναι τό Πατριαρχεῖον τῆς «ζωῆς ἐν Τάφῳ» καί τοῦτο διότι ὁ ἐπί τοῦ Κρανίου τόπου ὑψούμενος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ δίστομος Ρομφαία, ἡ φυλάσσουσα τήν ἐκ Τάφου πηγάζουσαν ἀληθινήν ζωήν, τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας καί δή τῶν κατ’ ἀνατολάς Παλαιφάτων Πατριαρχείων τῆς Ρωμηοσύνης, μέ κορυφαῖον τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ φύλαξ τοῦ ζωοδόχου Τάφου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, οἰκονομικῶς καί χάριτι Θεοῦ κατέχει τήν δίστομον Ρομφαίαν, τοὐτέστι τόν Τίμιον Σταυρόν, εἰς ὅν «οὐ δυνήσονται ἀντιπεῖν οὐδέ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν», (Λουκ. 21,15) κατά τούς Κυριακούς λόγους.

Καιρός λοιπόν ἐγρηγόρσεως καί νήψεως, «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε», (Α. Κυρ. 16,13), παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. «Ὅτι οἱ υἱοί τοῦ αἰῶνος τούτου», (καί ἐν προκειμένῳ οἱ πολέμιοι τῆς Ρωμηοσύνης), «φρονιμότεροι ὑπέρ τούς υἱούς τοῦ φωτός εἰς τήν γενεάν τήν ἑαυτῶν εἰσι», (Λουκ. 16,8).

Τόν χαιρετισμόν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἠκολούθησεν ὁ χαιρετισμός τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου. Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἐξέφρασε τάς εὐχαριστίας Του εἰς τούς διοργανωτάς τοῦ Συνεδρίου τούτου καί εἰς ὅσους συγκινοῦνται ἀπό τά μεγάλα καί ἱερά τοῦ γένους μας καί ἐπεσήμανε τό εὔστοχον τῆς ἐπιλογῆς τοῦ θέματος: «Ἅγιοι Τόποι καί Ρωμηοσύνη». Εἶπεν ὅτι διεξῆλθε τά θέματα τῶν ὁμιλητῶν καί τά εἶδε ὡς πολύ ἐνδιαφέροντα καί πολύ ὠφέλιμα. «Παρηκολούθησα», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «κατ’ αὐτάς τάς συζητήσεις καί τάς ἐκδηλώσεις διά τήν 29^ην Μαΐου τοῦ 1453, ἀποφράδα ἡμέραν τῆς πτώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί λυπᾶμαι νά εἴπω ὅτι εἶχα ἀπογοήτευσιν, διότι δέν ἐδόθη ἡ ἔκτασις, ἡ ὁποία θά ἔπρεπε εἰς τό θέμα αὐτό. Ὑπῆρξε σιγή ἀπό πολλούς κύκλους διά τό θέμα αὐτό». «Εἶναι καιρός», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, «νά ἔλθωμεν εἰς αὐτοκριτικήν, νά ἴδωμεν τά λάθη μας καί νά τά διορθώσωμεν. Ἐκφράζω θερμᾶ συγχαρητήρια πρός τούς διοργανωτάς καί ὅλους τούς μετέχοντας εἰς τό Συνέδριον τοῦτο».

Χαιρετισμόν ἀπηύθυνε μετά ταῦτα καί ὁ Διαχειριστής τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» κ. Πέτρος Κυριακίδης. Εἰς τόν ἐν συντομίᾳ χαιρετισμόν αὐτοῦ, οὗτος εἶπεν ὅτι καλωσορίζει μέ μεγάλην χαράν εἰς τό 2^ον Συνέδριον τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον. Εἶπεν ὅτι ἡ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» ἱδρύθη τό 2001, ἔχει ὡς ἕδραν τήν Ἐξαρχίαν τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Ἀθήνας καί ἀποτελεῖ ἕνα μάχιμον ὀργανισμόν, διά νά βοηθήσῃ τό Πατριαρχεῖον νά ἐπιτελέσῃ τό ἔργον του. «Θεωρῶ προσωπικῶς τιμήν», εἶπεν ὁ κ. Κυριακίδης, «ὅτι μοῦ ἀνετέθη ἡ διαχείρησις τῆς ὀργανώσεως αὐτῆς. Προσπαθοῦμεν νά βοηθήσωμεν τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου μέ τήν ἵδρυσιν σχολείων, τήν συντήρησιν Ἐκκλησιῶν,μέ ἀναστηλώσεις καί ἀνοικοδομήσεις Ἐκκλησιῶν. Ἡ Ἀδελφότης ἔχει ἀνάγκη ἀπό πολλά. Τοῦτο δέν τό ἔχομεν συνειδητοποιήσει ἀρκούντως. Ἄς προσέξωμεν νά διατηρήσωμεν, ὅσα παρελάβομεν ἀπό τούς Πατέρας μας καί νά μήν ἀπολέσωμεν αὐτά. Ἡ Ἐκκλησία ὡς Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀναντικατάστατος, δέν ἀντικαθίσταται ἀπό κανέναν σύλλογον ἤ ἀπό καμμίαν ὀργάνωσιν ἤ ἀπό κανέναν ὀργανισμόν οὔτε ἀπό τήν πολιτείαν οὔτε ἀπό τά κόμματα. Ἡ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» εἶναι τέκνον τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ προσπάθειά της εἶναι μέ κάθε τρόπον νά ἔρχεται ἀρωγός εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Τό μέγα μυστήριον τῆς σωτηρίας μας συντελεῖται εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἔχομεν ἀνάγκην καί τοῦ «μυστικοῦ», τοῦ ἐσωτερικοῦ, τοῦ πνευματικοῦ καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, τοῦ «ἐπικαλύμματος». Καί νά φέρω ἕνα παράδειγμα ἀπό τό αὐγόν, τό ὁποῖον ἔχει τό ἐσωτερικόν, τόν κρόκον, τό ἀσπράδι, ἀλλά καί τό ἐξωτερικόν περίβλημα, τό τσόφλι, τό ὁποῖον προφυλάσσει τό ἐσωτερικόν».

Ὁ κ. Κυριακίδης ἀνεφέρθη ἐπίσης εἰς τήν διοργάνωσιν ἐκδρομῶν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους καί ἐδήλωσε ἐπισήμως ὅτι ὁ Ἐκδοτικός Οἶκος αὐτοῦ εἰς τό ἑξῆς, θά προσφέρῃ ἐτησίως τό ποσόν τῶν 30.000 € χιλιάδων Εὐρώ διά τήν διοργάνωσιν ἐκδρομῶν ἀπόρων προσκυνητῶν, κυρίως νέων, εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, προκειμένου νά βοηθήσουν τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων. «Τήν Ρωμηοσύνην», εἶπεν ὁ Κ. Κυριακίδης, «ἔχουν ἐξυμνήσει πολλοί καί μεγάλοι Ἕλληνες ποιηταί, ὅπως ὁ Ρίτσος, ὁ Θεοδωράκης καί ὁ Κύπριος Β. Μιχαηλίδης, λέγων ὅτι: “Ἡ Ρωμηοσύνη εἶναι συνόκαιρη τοῦ κόσμου” καί δέν μπορεῖ νά τήν ἐξαλείψῃ κανείς, διότι τήν σκέπει ὁ Θεός καί αὐτή θά χαθῇ, ὅταν ὁ κόσμος χαθῇ». «Ἐδῶ», εἶπεν, «ἔχω μίαν διαφορετικήν γνώμην ἀπό τόν ποιητήν, ἔχω ἕνα ἐρώτημα: Ἄν τά μέλη τῆς Ρωμηοσύνης εὑρίσκονται εἰς τήν Ἐκκλησίαν, δέν μποροῦν νά ἐλπίζουν ὅτι θά εἰσέλθουν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν μαζί μέ τήν Ἐκκλησίαν; Διατί πρέπει νά χαθοῦν μέ τό τέλος τοῦ κόσμου;».

Ἀκολούθως ἀπηύθυνε χαιρετισμόν ὁ Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ἰωάννης Κογκούλης. Εἰς τόν χαιρετισμόν αὐτόν ὁ κ. Κοσμήτωρ παρετήρησε τήν ἀπουσίαν ἐκπροσώπων τῆς Πολιτείας ἀπό τό Συνέδριον. Εἶπεν ὅτι μέ χαράν ἐδέχθη τήν τιμήν νά συμμετάσχῃ εἰς τό Συνέδριον με θέμα «Ἅγιοι Τόποι καί Ρωμηοσύνη». «Πρῶτα ἀπό τά Ἱεροσόλυμα», εἶπεν, «ἀνέτειλε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ. Ἐξ Ἱεροσολύμων ἦσαν οἱ πρῶτοι μάρτυρες, ὁ πρωτομάρτυς Στέφανος, ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος. Ἀπό τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως εἰς Ἱεροσόλυμα καί ἀπό τήν Μονήν τοῦ Ἁγίου Σάββα ἔφθασε τό Τυπικόν εἰς τήν κιβωτόν καί τήν φύτραν τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν. Κατά τόν μακαριστόν π. Γεώργιον Φλωρόφσκυ οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Βασίλειος ὁ μέγας καί Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μετέφεραν εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν τάς ἀληθείας τοῦ Χριστιανισμοῦ, τάς ἀποκαλυφθείσας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν».

«Κατά τούς μέσους καί νεωτέρους χρόνους», εἶπεν, «ἡ ἱστορία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καθίσταται περιπετειώδης. Τό θέμα τῶν προσκυνημάτων ἀπησχόλησε τήν Κοινωνίαν τῶν Ἐθνῶν, τό ἔτος 1948, τό κράτος τῆς Ἰορδανίας συμπεριέλαβε τό Πατριαρχεῖον εἰς ἰδιαίτερον νόμον αὐτοῦ τοῦ ἔτους 1957. Ἡ Ἐκκλησία διετήρησε τήν Ρωμηοσύνην διά μέσου τῶν αἰώνων. Ὁ μακαριστός Φώτης Κόντογλου ὑμνεῖ τήν πονεμένην Ρωμηοσύνην, τήν νέαν Ρωμηοσύνην, πού εἶναι πιό πονεμένη ἀπό τήν παλαιάν. Με τάς σκέψεις αὐτάς», εἶπεν, «χαιρετίζω τάς ἐργασίας τοῦ Συνεδρίου».

Τό Συνέδριον ἐτίμησε μέ τήν παρουσίαν της ἡ Ἀναπληρώτρια Πρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου κ. Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου, ἡ ὁποία θετικῶς ἀνταποκρινομένη εἰς πρότασιν τοῦ Μακαριωτάτου, ἀπηύθυνε σύντομον χαιρετισμόν, λέγουσα ὅτι αἰσθάνεται μεγάλην συγκίνησιν νά παρευρίσκεται εἰς τό Συνέδριον καί νά τῆς δίδεται ὁ λόγος ἀπό τόν Μακαριώτατον, διότι ἡ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» παρουσιάζει τό ἔργον τῆς ρωμηοσύνης νά διακονῇ διαχρονικάς πολιτιστικάς ἀξίας. «Ἰδιαίτερον ρόλον», εἶπεν, «ἔχει εἰς τοῦτο τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων νά διακονῇ τήν εἰρήνην καί τήν συνδιαλλαγήν εἰς τήν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων», εἶπεν ἡ κ. Κράτσα, «εἰς τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον ἐδημιούργησε νέας δυνατότητας δι’ ἐπίλυσιν προβλημάτων καί δι’ ἔτι σημαντικωτέραν προσφοράν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Παιδείαν καί εἰς ἄλλους χώρους ἀναπτύξεως».

Μετά τήν προσφώνησιν ταύτην ἠκολούθησαν αἱ διαλέξεις τῶν ὁμιλητῶν, τάς ὁποίας δύναται νά ἴδῃ ὁ ἐνδιαφερόμενος ἀναλυτικῶς εἰς τήν ἱστοσελίδα τῆς Ρωμηοσύνης ( https://www.romiosini.org.gr/F16631F9.el.aspx καί https://www.romiosini.org.gr/1686AB96.el.aspx ).

Αἱ διαλέξεις αὕται συμπεριέλαβαν καί ἐξήτασαν ποικιλίαν θεμάτων, ὡς εἶναι:

-«Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Ἄνθιμος καί τό ἔργον του «Διδασκαλία Πατρική», τῆς κ. Μαρίας Μαντουβάλου, Ἀναπληρωτρίας Καθηγητρίας Νεοελληνικῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

-«Συγκριτικὴ Ψυχολογία τῶν πολιτισμῶν Ἰουδαιοχριστιανικοῦ καὶ Ρωμαίϊκου», τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Καθηγητοῦ Ψυχολογίας τῆς Θρησκείας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Σπυρίδωνος Τσιτσίγκου.

-«Ὁ Πανάγιος Τάφος στὴ λαϊκὴ θρησκευτικὴ παράδοση τῆς Ρωμηοσύνης» τοῦ κ. Ἐμμανουὴλ Βαρβούνη, Ἀναπληρωτοῦ Καθηγητοῦ Λαογραφίας τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.

-«Ἀραβικὸς πολιτισμὸς καὶ ποιά ἑλληνικὰ γράμματα;»,  τῆς Ἀναπληρωτρίας Καθηγητρίας Τουρκικῶν καὶ Σύγχρονων Ἀσιατικῶν Σπουδῶν  εἰς τό Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν κ. Ἑλένης Κονδύλη Μπασούκου.

-«Ὁ βίος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀπὸ τὸν Εὐσέβιο Καισαρείας. Ὁ Αὐτοκράτωρ ὡς θεμελιωτὴς τῆς Ρωμηοσύνης», τῆς κ. Αἰκατερίνης Διαμαντοπούλου, Θεολόγου, ΜΑ – Φιλολόγου, Διδάκτορος Φιλοσοφίας εἰς τό Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν.

– «Τὸ Ἀρχεῖο τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ οἱ ἱστορικές του προεκτάσεις» τοῦ κ. Ἀγαμέμνονος Τσελίκα, διδάσκοντος Παλαιογραφίαν εἰς τό Πανεπιστήμιον Πατρῶν, Προϊσταμένου τοῦ Ἱστορικοῦ καὶ Παλαιογραφικοῦ Ἀρχείου Μ.Ι.Ε.Τ.

-«Ἡ “Ρωμηοσύνη” στὸ ποίημα τοῦ Δασκαλογιάννη»  ἀπό τόν κ. Δημήτριον Καλομοιράκην, Ἀρχαιολόγον, Τμηματάρχην εἰς τήν Διεύθυνσιν τοῦ Ἐθνικοῦ Ἀρχείου Μνημείων τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ.

-«Παρατηρήσεις στὸ βίο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Χοζοβιώτη» τοῦ κ. Βασιλείου Κατσαροῦ, Καθηγητοῦ τῆς Μεσαιωνικῆς Ἑλληνικῆς (Βυζαντινῆς) Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

-«Ρωμηοὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ Ἅγιοι Τόποι» τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δράγα, Καθηγητοῦ Πατρολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Τιμίου Σταυροῦ εἰς Βοστώνην.

-«Ἡ παρουσία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων στὸ Διαδίκτυο» τοῦ Δρ. Χρίστου Θ. Νικολάου, Γενικοῦ Διευθυντοῦ τῶν ἱστοχώρων α). τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, β). τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» καὶ γ). τοῦ ἱστοχώρου «Παντοκράτωρ».

Παρενεβλήθη δίς ἔντεχνον μουσικὸν πρόγραμμα ἀπὸ τὴν κ. Ἀντιγόνην Κατσούρη, Πρεσβυτέραν, Μουσικὸν, Συμβολαιογράφον.

Ἐπίσης προεβλήθη ντοκυμαντὲρ εἰς δύο μέρη διά τὰ Πανάγια Προσκυνήματα, τήν ἐπιμέλειαν τοῦ ὁποίου εἶχεν ὁ κ. Λουκᾶς Παναγιώτου, Γενικὸς Διευθυντὴς τοῦ Ραδιοτηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ: «Ὁ Λόγος» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Αἱ ὡς ἄνω διαλέξεις ἦσαν λίαν κατατοπιστικαί καί διαφωτιστικαί, ὅσον ἀφορᾷ τό νόημα τῆς Ρωμηοσύνης, τήν προσφοράν αὐτῆς εἰς τόν ἀνθρώπινον πολιτισμόν διά τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, τάς ὀδύνας καί τάς ὠδίνας αὐτῆς διά μέσου τῶν αἰώνων ἐξ ἐχθρῶν αὐτῆς, καί τήν ἀμφισβήτησιν αὐτῆς ὑπό ὁμάδων Νεοελλήνων. Ἡ μόνη ἐλπίς ἐπιβιώσεως τοῦ ἔθνους ἡμῶν σήμερον καί τῆς διασώσεως αὐτοῦ ἐκ τῆς πνευματικῆς καί οἰκονομικῆς χρεωκοπίας εἶναι ἡ ρωμηοσύνη.

Μετά τάς ὡς ἄνω διαλέξεις καί τάς μουσικάς ἐκδηλώσεις ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐκήρυξε τήν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου, λέγων ὅτι: «αἱ εἰσηγήσεις τῶν ὁμιλητῶν ἦσαν πολυσύνθετοι καί πολυδιάστατοι καί τοῦτο ἀποδεικνύει τό μέγεθος τῆς Ρωμηοσύνης. Μία διάστασις αὐτῆς, ἡ ὁποία δέν ἐθίγη καί προτείνομεν νά ἀποτελέσῃ τό θέμα τοῦ ἑπομένου Συνεδρίου τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνης», εἶναι ἡ σημασία τῆς Ρωμηοσύνης διά τά χώρας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῆς Μικρᾶς Ἀσίας γενικώτερον. Ἡ σημασία αὕτη εἶναι πολύ μεγάλη, καθότι τά Πανάγια Προσκυνήματα τῶν Ἱεροσολύμων ἀποτελοῦν ἐχέγγυον τῆς Ρωμηοσύνης εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Ἡ ἐνασχόλησις μέ τήν πτυχήν αὐτήν τῆς Ρωμηοσύνης θά συμβάλῃ καί εἰς τήν ἑδραίωσιν τῶν χριστιανῶν εἰς τήν πατρίδα αὐτῶν, εἰς τήν κοιτίδα αὐτῶν καί τήν συνέχειαν τῆς διαβιώσεως αὐτῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν μετά τῶν ὀπαδῶν τῶν ἄλλων θρησκευμάτων».

«Εἰς τό θεοκρατικόν περιβάλλον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς τό Πατριαρχεῖον καλεῖται νά διαδραματίσῃ ἕνα ρόλον πνευματικόν ὡς παράγων συνδιαλλαγῆς, εἰρήνης, συνυπάρξεως καί συμβιώσεως τῶν ὀπαδῶν τῶν διαφόρων θρησκευμάτων. Τό ἔργον τῆς Ρωμηοσύνης εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἡ ἀνάτασις καί ἡ θέωσις τοῦ ἀνθρώπου. Διά τοῦτο τό Πατριαρχεῖον ἀπολαμβάνει σεβασμοῦ καί ἐκτιμήσεως ἀπό τόν Ἰσλαμικόν καί Ἑβραϊκόν κόσμον».

«Ἐκφράζομεν τάς εὐχαριστίας Ἡμῶν», ἐσυνέχισεν ὁ Μακαριώτατος, «πρός τόν Ἐντιμότατον κ. Κυριακίδην διά τήν οἰκονομικήν ὑποστήριξιν ὄχι μόνον τοῦ Συνεδρίου τούτου, ἀλλά καί τῆς ὅλης ἱστοσελίδος τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ μέλλοντος νά ἱδρυθῇ ραδιοτηλεοπτικοῦ σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου καί διά τήν προσφοράν αὐτοῦ διά τήν ἐνίσχυσιν προσκυνηματικῶν ἐκδρομῶν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους νέων ἀπόρων προσκυνητῶν. Δι’ ὅλων τούτων ἐνισχύεται τό ποίμνιον Ἡμῶν, τό ὁποίον προσφάτως ηὐτυχήσαμεν νά ποιμαίνωμεν καί εἰς τό ἀκριτικόν Κατάρ».

«Εὐχαριστοῦμεν καί τούς διοργανωτάς τοῦ Συνεδρίου, τόν Διευθυντήν τῶν ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου κ. Χρῖστον Νικολάου, τήν Πρόεδρον τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» κ. Αἰκατερίναν Διαμαντοπούλου καί ὅλους ὅσους συνετέλεσαν εἰς τήν ἀρτίαν διοργάνωσιν τοῦ 2^ου τούτου Συνεδρίου».

«Εὐχόμεθα καλήν συνάντησιν εἰς τό 3^ον Συνέδριον τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν Τετάρτην, 13^ην /26^ην Μαΐου 2010, συνηντήθη ἡ 15^η Προπαρασκευαστική Ἐπιτροπή διά τόν Διάλογον Λουθηρανῶν καί Ὀρθοδόξων. Ἡ συνάντησις αὕτη ἔλαβε χώραν εἰς Βηθλεέμ, εἰς τό ξενοδοχεῖον Intercontinental τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας. Φιλοξενοῦσα Ἐκκλησία ἦτο τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, βοηθοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ.

Ἐπικειμένης τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Μακαριωτάτου διά τό Β’ Συνέδριον τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» εἰς Ἀθήνας, ἡ Ἐπιτροπή δέν θά ἠδύνατο νά ἐπισκεφθῇ Αὐτόν εἰς τό Πατριαρχεῖον, διά τοῦτο ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπί τῇ ἐνάρξει τῶν ἐργασιῶν ἐπεσκέφθη αὐτήν εἰς τόν τόπον τῶν συνεδριάσεων τήν πρωΐαν τῆς Τετάρτης, 13^ης /26^ης Μαΐου 2010, συνοδευόμενος ὑπό τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον  https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/05/26/824/ ).

Τόν Μακαριώτατον ηὐχαρίστησε διά τήν φιλοξενίαν, τήν ἐπίσκεψιν καί τούς θεολογικούς λόγους ὁ Πρόεδρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἀντιπροσωπείας, Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος, μετέφερε τόν χαιρετισμόν τοῦ Παναγιωτάτου  Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καί προσέφερε εἰς Αὐτόν ἀσημένιον δίσκον μέ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, «Παμμακαρίστου». Ὁ Πρόεδρος τῆς Λουθηρανικῆς Ἀντιπροσωπείας Bishop Donald Mc Coid εὐχαριστῶν ὡσαύτως τόν Μακαριώτατον, προσέφερεν Αὐτῷ Τίμιον Σταυρόν.

Διαρκουσῶν τῶν ἐργασιῶν, τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπεσκέπτοντο τό Σπήλαιον καί τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ, κατά δέ τήν Κυριακήν τῶν Ἁγίων Πάντων παρηκολούθησαν τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἐγένοντο δεκτοί εἰς τό Πατριαρχεῖον ὑπό τοῦ χοροστατοῦντος Ἀρχιερέως Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας κ. Κορνηλίου καί ἀκολούθως συνηντήθησαν μετά τοῦ Λουθηρανοῦ Ἐπισκόπου εἰς Ἱεροσόλυμα Σεβασμιωτάτου Μουνίμπ Γιουνάν.

Ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τόν Διάλογον τοῦτον ἦτο ὁ καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς Βοστώνην π. Γεώργιος Δράγας, τῆς Ἐκκλησίας δέ τῆς Ἑλλάδος ὁ ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Χρῆστος Βούλγαρης.

Διά τάς ἐργασίας αὐτῆς ἡ Ἐπιτροπή ἐξέδωσε τό ἀκόλουθον ἀνακοινωθέν: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/05/29/827/ ).

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder