Ἡμεῖς, οἱ Πατριάρχαι καί οἱ Προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, καλοῦμεν πάσας τάς ἀντιμαχομένας παρατάξεις εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, νά ἀσκήσουν αὐτοσυγκράτησιν καί αὐτοέλεγχον.  Προειδοποιούσαμεν συνεχῶς διά μίαν ἔκρηξιν, ἕνα παράλογον κύκλον βίας, ἡ ὁποία θά προκαλέσῃ μόνον πληγάς καί δεινά εἰς ὅλους. Μία τοιαύτη κατάστασις πραγμάτων εἶναι σχεδόν βέβαιον ὅτι θά ἐπιφέρῃ περαιτέρω φρικαλεότητας καί ἀγωνίαν, ἀπομακρύνουσαν ἡμᾶς ἀπό τήν πολυπόθητον εἰρήνην καί σταθερότητα, τήν ὁποίαν πάντες ἐπιζητοῦμεν.

Παρακολουθοῦντες στενῶς τήν θλιβεράν αὐτήν κατάστασιν, κατελήξαμεν εἰς τό συμπέρασμα ὅτι ἡ ἐξάπλωσις τῆς βίας αὐτῆς, ἡ ὁποία εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τούς ἀδικαιολογήτους θανάτους τριάκοντα καί δύο (32) Παλαιστινίων καί ἑπτά (7) Ἰσραηλινῶν πολιτῶν ἅμα τῇ ἐνάρξει τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἔτους, εἶναι φανερόν ὅτι  αὐτό-διαιωνίζεται. Εἶναι βέβαιον ὅτι θά συνεχισθῇ, μάλιστα δέ θά κλιμακωθῇ, ἐάν δέν ληφθῇ μία σθεναρά καί ἀποφασιστική παρέμβασις  ὑπό τῶν κοινοτικῶν καί πολιτικῶν ἡγετῶν ὅλων τῶν παρατάξεων.

Πάντες ὀφείλουν νά συνεργασθοῦν διά νά ἐκτονωθῇ ἡ τρέχουσα ἔντασις καί νά ξεκινήσῃ μία πολιτική  διαδικασία, ἡ ὁποία θά βασισθῇ εἰς καθιερωμένας ἀρχάς δικαιοσύνης, αἱ ὁποῖαι θά ἐπιφέρουν μίαν διαρκῆ εἰρήνην καί εὐημερίαν διά ὅλους.

Ὡς ἕπεται, εἰς τοιαύτας λίαν δυσκόλους ὥρας, καλοῦμεν πάντας τούς πολίτας νά σέβωνται ὁ εἷς τήν θρησκευτικήν πίστιν τοῦ πλησίον καί νά ἐπιδεικνύουν σεβασμόν εἰς πάντα τά ἱερά προσκυνήματα καί τούς ἱερούς τόπους λατρείας.

Ἐν τῷ ἀποήχῳ τοῦ τελευταίου τραγικοῦ κύματος βίας τούτου, προσευχόμεθα διά πάντας, οἱ ὁποῖοι ἐφονεύθησαν καί ἐτραυματίσθησαν καί παρακαλοῦμεν, ὅπως ὁ Θεός σκέπῃ τάς  οἰκογενείας καί τούς οἰκείους αὐτῶν. Προσευχόμεθα ἐπίσης διά τήν θεραπείαν τῶν τραυματισθέντων καί ὁ Παντοδύναμος νά ἐνισχύῃ ἐν δυνάμει καί ὑπομονῇ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι  φροντίζουν αὐτούς.

Τέλος, παρακαλοῦμεν ὁ Θεός νά παράσχῃ εἰς τούς πολιτικούς ἡγέτας καί εἰς τούς ἀνθρώπους ἐπιρροῆς ὅλων τῶν παρατάξεων τήν σοφίαν καί τήν σύνεσιν, ὁδηγῶν αὐτούς εἰς τήν ἐξεύρεσιν τρόπων βοηθείας πρός ὑπέρβασιν τῆς βίας, πρός διατήρησιν τῆς ἀσφαλείας τῶν Κοινοτήτων ἡμῶν καί πρός ἄοκνον ἐργασίαν, διά νά φθάσουν εἰς μίαν δικαίαν καί εἰρηνικήν λύσιν ὑπέρ τῶν περιποθήτων ἡμῖν Ἁγίων Τόπων.

Οἱ Πατριάρχαι καί οἱ Προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἱερουσαλήμ  

Μετά ἀπό περισσότερα ἀπό 13 ἔτη προσπαθείας νά ἐπαναπροσδιορίσῃ εἰς τό Talpiot εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, τά ἐδάφη του,  τά ὁποῖα ἐχαρακτηρίσθησαν ὡς «πράσινοι» καί «δημόσιοι χῶροι» ὑπό τῶν Δημοτικῶν Ἀρχῶν, τό Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων κατόρθωσε νά διέλθῃ ἕνα σημαντικόν στάδιον εἰς τήν προσπάθειάν του νά προωθήσῃ τήν διαδικασίαν σχεδιασμοῦ χρήσεως γῆς 90 στρεμμάτων τῆς ἰδιοκτησίας του εἰς τήν συνοικίαν Talpiot τῆς Ἱερουσαλήμ.

Τό 2004 αὗται αἱ γαῖαι ἐταξινομήθησαν ὑπό τῶν Ἰσραηλινῶν Ἀρχῶν Σχεδιασμοῦ καί κατασκευῆς ὡς «πράσιναι» γαῖαι καί «δημόσιοι χῶροι», εἰς τούς ὁποίους δέν ἐπιτρέπεται ἡ οἰκοδόμησις, ἐν ᾧ, συμφώνως τῇ Ἰσραηλινῇ νομοθεσίᾳ, ὑπόκεινται εἰς δήμευσιν καί ἰδιοποίησιν διά τήν κατασκευήν ὁδῶν, πάρκων καί δημοσίων χώρων.

Τό Πατριαρχεῖον ὑπέβαλε ἀντιρρήσεις ἔναντι τῶν σχεδίων τοῦ Δήμου καί διαδοχικῶς, μέσῳ μηχανικῶν καί εἰδημόνων, ὑπέβαλε ἐναλλακτικά σχέδια ἐν  συνεργασίᾳ μέ διεθνεῖς καί τοπικάς ἑταιρείας, μέ στόχον νά αὐξήσῃ τάς πιθανότητας τῶν ἀρχῶν σχεδιασμοῦ καί κατασκευῆς νά υἱοθετήσουν τά ἐναλλακτικά σχέδια τοῦ Πατριαρχείου καί νά ἐξασφαλίσουν τήν προστασίαν τῆς περιουσίας αὐτοῦ.

Τό ἐπίτευγμα τοῦ Πατριαρχείου ἐνσωματώνεται εἰς τήν ἀποδοχήν ὑπό τοῦ Ἰσραηλινοῦ Δήμου τῶν ἀρχικῶν χωροταξικῶν προτάσεων αἱ ὁποῖαι ὑπεβλήθησαν, ἐν συνεργασίᾳ μέ διεθνεῖς καί τοπικάς ἐπενδυτικάς ἑταιρείας, λαμβάνουσαι ὅλα τά μέτρα καί τά νόμιμα μέσα διά τήν διατήρησιν τῆς ἰδιοκτησίας τῆς γῆς. Τό σχέδιον ἀναπτύξεως τῆς γῆς, μέρος τῆς ὁποίας εὑρίσκεται εἰς περιοχάς πού ἐταξινομήθησαν εἰς τάς περιοχάς τοῦ 1948 καί αἱ ἕτεραι περιοχαί εἰς τάς περιοχάς τοῦ 1967 τῆς Ἱερουσαλήμ, περιλαμβάνει τήν κατασκευήν ξενοδοχείων, ἐμπορικοῦ κέντρου, γραφείων καί κτιρίων κατοικήσεως, μέσῳ τῶν ὁποίων ἑκατοντάδες μονάδες θά παρέχωνται εἰς τά μέλη τῶν διαφόρων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν.

Ἄν καί ἡ διαδικασία τῆς τελικῆς ἐγκρίσεως τῶν προτεινομένων σχεδίων ὑπό τοῦ Πατριαρχείου καί ἡ ἐπιτυχής ἀπόκτησις τῶν ἀπαραιτήτων ἀδειῶν ἠμπορεῖ νά διαρκέσῃ ἀρκετά ἔτη, τό Πατριαρχεῖον πιστεύει ὅτι αὐτό εἶναι ἕνα σημαντικόν βῆμα καί πρός τήν σωστήν κατεύθυνσιν, διά νά συνεχισθῇ ἡ ἀνάπτυξίς του καί ἡ κατασκευαστική στρατηγική πού υἱοθέτησε, διά νά προστατεύσῃ τάς περιουσίας καί τήν κληρονομίαν αὐτοῦ. Τό θεωρεῖ ἐπίσης ἕν ἐπιπλέον ἐπίτευγμα εἰς τό πλαίσιον τῶν στρατηγικῶν κατασκευῆς καί ἀναπτύξεως, τάς ὁποίας υἱοθετεῖ διά τήν ὁλοκλήρωσιν ζωτικῶν ἔργων εἰς τήν Ἱερουσαλήμ.

Τό Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐργάζεται διά τήν πραγματοποίησιν οἰκοδομικῶν ἔργων εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν, ἐν συνεργασίᾳ μέ Παλαιστινίους καί διεθνεῖς ἐπιχειρηματίας, προκειμένου νά δώσῃ λύσεις ἔναντι τῆς στεγαστικῆς κρίσεων καί τῆς ἀνεργίας, μέσῳ ἐπενδύσεων αἱ ὁποῖαι συμβάλλουν εἰς τήν ὑποστήριξιν τῆς κοινότητος τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου, καθώς ἐπίσης καί πάντων τῶν Ἱεροσολυμιτῶν ἀνεξαρτήτως προελεύσεως καί δόγματος. Ἐπιπλέον, ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος Γ΄ ἀνεκοίνωσε τήν πρόθεσίν Του νά πραγματοποιήσῃ συνάντησιν μέ τούς Ἀρχηγούς τῶν Ἐκκλησιῶν διά νά τούς ἐνημερώσῃ διά τάς ἐξελίξεις, αἱ ὁποῖαι ἀφοροῦν τήν γῆν καί νά τούς παροτρύνῃ νά συμμετάσχουν καί νά συνεργασθοῦν πρός ὄφελος τοῦ λαοῦ ὅλων τῶν ἐκκλησιῶν αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Εἰς λίαν ὀρθρινήν ὥραν 1:00 π.μ. τοῦ Σαββάτου 1^ης /14^ης Ἰανουαρίου 2023, ἤρξατο ἡ Δεσποτική ἑορτή τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί τῆς μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου εἰς τόν Πανίερον  Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐν ἀρχῇ ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος ἐν ψαλμῳδίᾳ τῶν θεοπνεύστων κατανυκτικῶν θεολογικῶν Καθισμάτων καί τῶν  Κανόνων, ἰαμβικῶν καί ρυθμοτονικῶν τῶν Μεγαλυναρίων τῆς Θ’ ᾠδῆς καί τῶν Αἴνων καί τῆς Δοξολογίας.

Μετά ταῦτα ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου εἰς τόν Πανάγιον Τάφον προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου  καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἱερέων ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ψαλλόντων ἑλληνιστί ἱεροψαλτῶν ὑπό τόν Ἱεροδιάκονον Συμεών δεξιά καί ὑπό τόν κ. Βασίλειον Γκοτσόπουλον ἀριστερά  παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα ἐν συμμετοχῇ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί πολλῶν προσκυνητῶν.

Μετά τήν Ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ἔλαβε χώραν λιτανεία πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου καί ἀνά τά προσκυνήματα  τῇ περιφορᾷ τοῦ λειψάνου τῆς δεξιᾶς χειρός τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Ἐν τέλει ὁ Μακαριώτατος ἔκοψε τήν Βασιλόπιτταν εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος, ἔκοψε δέ ταύτην καί τήν πρωϊνήν  ἑβδόμην ὥραν εἰς τό Ἐπιτροπικόν, τήν μεσημβρίαν εἰς τήν  παρατεθεῖσαν μοναστηριακήν τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 31^ης Δεκεμβρίου 2022/ 13^ης Ἰανουαρίου 2023, Παραμονῆς τοῦ Νέου Ἔτους, ἔλαβε χώραν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου ἡ κοπή τῆς Βασιλόπιττας, παρουσίᾳ  τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα, τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητος Ἱεροσολύμων, τῶν Ἐπιτρόπων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τῶν μελῶν τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου ἡμῶν καί προσκυνητῶν.

Τήν ἑόρτιον ὁμήγυριν ταύτην προσεφώνησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Καί εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπί τῆς γῆς, τοῦ διαχωρίζειν ἀνά μέσον τῆς ἡμέρας καί ἀνά μέσον τῆς νυκτός· καί ἔστωσαν εἰς σημεῖα καί εἰς καιρούς καί εἰς ἡμέρας καί εἰς ἐνιαυτούς» (Γεν. 1,14), λέγει ἡ Ἁγία Γραφή.

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἡ διπλῆν ἄγουσα ἑορτήν σήμερον, τῆς Περιτομῆς, δηλονότι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς μνήμης τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ χώρῳ τοῦ Παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου, ἵνα δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμψωμεν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τῇ εἰσόδῳ τοῦ νέου Ἔτους. Προσέτι δέ, ἵνα ἐθιμικῶς τελέσωμεν τήν πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Βασιλείου γενομένην κοπήν τῆς ἐπωνύμου αὐτοῦ Βασιλόπιττας.

Ὁ Θεός Πατήρ ἔθετο χρόνους καί καιρούς ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ (πρβλ. Πράξ. 1,7) λέγει Κύριος. Ἑρμηνεύοντες τούς Κυριακούς τούτους λόγους, ὁ μέν ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης λέγει: «ὁ Πατήρ ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ τούς χρόνους ἔθετο, ἀπό τῶν χρόνων δέ καί πάντα τά ἐν τῷ χρόνῳ γεγεννημένα νοοῦμεν εἶναι τῷ Πατρί ὑπεξούσια». Ὁ δέ Μέγας Ἀθανάσιος ἐπισημαίνει λέγων: «τήν περί τοῦ πάντων τέλους ὥραν [ὁ Χριστός] ὡς μέν Λόγος γινώσκει, ὡς δέ ἄνθρωπος ἀγνοεῖ· ἀνθρώπου γάρ ἴδιον τό ἀγνοεῖν καί μάλιστα ταῦτα». Κατά δέ τόν Κύριλλον Ἀλεξανδρείας: «οὐ περιεργάζεσθαι χρῆναι τά λίαν ἀπόρρητα καί ἐν Θεῷ κεκρυμμένα καί διά τούτων ἐδίδασκε ὁ Κύριος».

Ὄντως εἶναι ἀδύνατον νά προσδιορίσῃ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς τήν ἔννοιαν τοῦ χρόνου καί δή τήν ἐναλλαγήν αὐτοῦ ἄνευ ἀναφορᾶς εἰς τόν Δημιουργόν αὐτοῦ, τόν Θεόν Πατέρα, ὡς διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τά πάντα, τά ἐν τοῖς οὐρανοῖς καί τά ἐπί τῆς γῆς, τά ὁρατά καί τά ἀόρατα … τά πάντα δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται» (Κολ. 1,16). Διό καί ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει: «ὅτε δέ ἔδει λοιπόν τόν κόσμον τοῦτον ἐπεισαχθῆναι τοῖς οὖσι … συμφυής ἄρα τῷ κόσμῳ … ἡ τοῦ χρόνου διέξοδος ὑπέστη, ἐπειγομένη ἀεί καί παραρρέουσα καί μηδαμοῦ πανομένη τοῦ δρόμου,  ἤ οὐχί τοιοῦτο ὁ χρόνος, οὗ τό μέν παρελθόν ἠφανίσθη, τό δέ μέλλον οὔπω πάρεστι, τό δέ παρόν πρίν γνωσθῆναι διαδιδράσκει τήν αἴσθησιν;» [Καί ἁπλούστερον: «καί ὅταν πλέον ἦλθεν ἡ ὥρα νά εἰσαχθῇ εἰς τά ὄντα καί ὁ κόσμος αὐτός … τότε ἐκτίσθη ὡς βάσις ἡ ροή τοῦ χρόνου σύμφυτος μέ τόν κόσμον … μία ροή πού συνεχῶς ἐπείγεται καί τρέχει παραπλεύρως πρός αὐτά καί πουθενά δέν τερματίζει τόν δρόμόν της. Ἤ μήπως ὁ Χρόνος δέν εἶναι κάτι, τοῦ ὁποίου τό μέν παρελθόν ἐξηφανίσθη, τό δέ μέλλον ἀκόμη δέν ἐνεφανίσθη, τό δέ παρόν πρίν καλά-καλά γίνῃ ἀντιληπτόν, διαφεύγει ἀμέσως ἀπό τά χέρια τῆς αἰσθήσεως;»

Ἡ διέξοδος τοῦ χρόνου, τοὐτέστιν ἡ ἐμφάνισις αὐτοῦ μετά τοῦ κόσμου, ἀλλά καί ἡ ἐναλλαγή αὐτοῦ, δηλώνει τήν πορείαν ἀφ’ ἑνός μέν τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἱστορίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀφ’ ἑτέρου δέ, τῆς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀναγεννήσεως αὐτοῦ, τῆς ἁγιογραφικῆς δηλονότι ἱστορίας αὐτοῦ. «Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τούς συντετριμμένους τήν καρδίαν … ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτόν Κυρίου δεκτόν», (Ἡσ. 61,1-2/Λκ. 4,18-19) λέγει Κύριος.

Ὁ ἐνιαυτός τοῦ Κυρίου δέν εἶναι ἄλλος ἀπό αὐτόν, διά τοῦ ὁποίου ὁ Ἰησοῦς Χριστός, «ἔσωσεν ἡμᾶς διά λουτροῦ παλιγγενεσίας καί ἀνακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου, οὗ ἐξέχεεν ἐφ’ ἡμᾶς πλουσίως» (Τιτ. 3,5-6). Ἀκούσωμεν καί τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας λέγοντος: «δεκτός ἐνιαυτός ἐκεῖνος πού πάντως, καθ’ ὅν εἰσεδέχθημεν τήν πρός αὐτόν λαχόντες οἰκείωσιν, ἀπονιψάμενοι τήν ἁμαρτίαν διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος καί τῆς θείας αὐτοῦ φύσεως γενόμενοι κοινωνοί διά μετοχῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος … ὅν δή καί ὁ πάνσοφος Παῦλος καταμεμήνυκε λέγων, ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας», (Β΄ Κορ. 6,2).

Ἡ Ἐκκλησία οὖσα τό θεανθρώπινον σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ μή ὄντος ἐκ τοῦ κόσμου τούτου (Ἰω. 8,23), ἑορτάζει τό γεγονός τῆς ἐναλλαγῆς τοῦ Χρόνου οὐχί κοσμικῶς ἀλλά Χριστοπρεπῶς. Καί τοῦτο, διότι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος τοῦ Χρόνου, τοῦ διακρινομένου εἰς παρόν, παρελθόν καί μέλλον ἀφ’ ἑνός, καί ἀριθμουμένου εἰς ἔτη ἀφ’ ἑτέρου. «Ἐγώ εἰμι τό Α καί τό Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὤν καί ὁ ἦν καί ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ» (Ἀποκ. Ἰω. 1,8) κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ὑπό τῆς διανοίας τοῦ ἀνθρώπου ἀντίληψις τοῦ ἀπερχομένου παλαιοῦ καί τοῦ νέου εἰσερχομένου Χρόνου καθίσταται δυνατή μόνον ἐν τῇ Ἐνσαρκώσει τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ, καθ’ ὅτι, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος, «εἴ τις ἐν Χριστῷ καινή κτίσις, τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά πάντα» (Β΄ Κορ. 5,17). Κοινωνοί δέ ταύτης τῆς ἐν Χριστῷ καινότητος γενόμεθα ἐν τῇ λειτουργικῇ καί εὐχαριστιακῇ πράξει τῆς Ἐκκλησίας, ἔνθα ὁ Χρόνος γίνεται καιρός.

Ὁ Χριστός ἐχαρίσατο ἡμῖν τόν χρόνον γενόμενον καιρόν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ αὐτοῦ, ἵνα καθαρίσωμεν ψυχήν τε καί σῶμα ἀπό παντός μολυσμοῦ καί καταστῶμεν ἀγαπητοί τῷ Θεῷ, ὡς παραγγέλλει Βαρνάβας ὁ ἀπόστολος ἐν τῇ ἐπιστολῇ αὐτοῦ: «δεῖ οὖν ἡμᾶς περί τῶν ἐνεστώτων ἐπί πολύ ἐρευνῶντας ἐκζητεῖν τά δυνάμενα ἡμᾶς σώζειν· φύγωμεν οὖν τελείως ἀπό πάντων τῶν ἔργων τῆς ἀνομίας, μήποτε καταλάβῃ ἡμᾶς τά ἔργα τῆς ἀνομίας· καί μισήσωμεν τήν πλάνην τοῦ νῦν καιροῦ, ἵνα εἰς τόν μέλλοντα ἀγαπήσωμεν».

Οἱ θεόπνευστοι οὗτοι λόγοι τοῦ ἀποστόλου Βαρνάβα καλοῦν πάντας τούς ἀγαπῶντας, κατά τόν Μέγαν Βασίλειον, «τό πολυπόθητον κάλλος, τήν πηγήν τῆς ζωῆς, τό νοερόν φῶς ἀλλά καί τήν ἀπρόσιτον σοφίαν», κατά τόν καιρόν τοῦτον τῆς ἐναλλαγῆς τοῦ Χρόνου καί δή τῆς ὑποφωσκούσης ἀποστασίας καί ἀνομίας, ἵνα ἀναλογισθῶμεν τά παραπτώματα ἡμῶν, περί τῶν ὁποίων ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς παρεδόθη καί ἠγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν (πρβλ. Ρωμ. 4,25). «Μηδείς πλανάτω ὑμᾶς· ὁ ποιῶν τήν δικαιοσύνην δίκαιός ἐστι, καθώς ἐκεῖνος δίκαιός ἐστιν», (Α΄ Ἰω. 3,7) παραγγέλλει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής.

Τήν ἐν Χριστῷ τῷ Ἐνανθρωπήσαντι καί Σαρκωθέντι ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀνατολήν τοῦ νέου χρόνου χαιρετίζοντες, ἱκετεύσωμεν τόν Μέγαν τῆς Καππαδοκίας ἱεράρχην ἅγιον Βασίλειον τόν οὐρανοφάντορα, τόν τά τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατακοσμήσαντα, ἵνα πρεσβεύῃ τῷ σαρκί περιτμηθέντι Κυρίῳ καί Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἰδιαιτέρως τῆς δοκιμαζομένης περιοχῆς ἡμῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί ὑπέρ παύσεως τῶν σχισμάτων καί ἀνορθώσεως τῆς παραλελυμένης ἑνότητος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Θεέ Θεῶν καί Κύριε, τρισυπόστατε φύσις, ἀπρόσιτε, ἀΐδιε, ἄκτιστε καί τῶν ὅλων Δημιουργέ Παντοκράτορ, σοί προσπίπτομεν πάντες, καί σέ καθικετεύομεν· τό παρόν ἔτος τοῦτο, ὡς ἀγαθός, εὐλογήσας φύλαττε ἐν εἰρήνῃ, τήν Ἐκκλησίαν Σου, τήν Γεραράν Ἁγιοταφιτικήν ἡμῶν Ἀδελφότητα, τό εὐσεβές Χριστεπώνυμον ἡμῶν ποίμνιον, τήν ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ καί τό εὐσεβές γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων. Ἀμήν.

 Αἴσιον, εὐτυχές, εὐλογημένον καί εἰρηνικόν τό Νέον Ἔτος 2023. Ἔτη πολλά!».

Ἀκολούθως, ἐν ᾧ ἐψάλλοντο τά τροπάρια τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί τοῦ Ἁγίου Βασιλείου: «Μορφήν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες…» καί «εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου», ὁ Μακαριώτατος ἔκοψε τήν πίτταν καί διεμοίρασε τά τεμάχια αὐτῆς εἰς τούς προσκυνητάς εὐχόμενος: «Αἴσιον καί εὐτυχές τό Νέον Ἔτος 2023» καί οἱ μαθηταί ἔψαλλον τά κάλαντα τῆς Πρωτοχρονιᾶς «Ἀρχιμηνιά καί Ἀρχιχρονιά» καί «Ἐμεῖς ἡ νέα γενεά τοῦ Παναγίου Τάφου», τά ὁποῖα ἔψαλαν ἐν συνεχείᾳ καί εἰς τά κελλία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν μεσημβρίαν τῆς Τετάρτης, 29^ης Δεκεμβρίου 2022 / 11^ης Ἰανουαρίου 2023, ἔλαβε χώραν ἡ Νεκρώσιμος Ἀκολουθία τοῦ μακαριστοῦ πρῴην Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυροῦ Εἰρηναίου, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Τιμίου Σταυροῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σάμου καί Ἰκαρίας, τῇ φιλαδέλφῳ φροντίδι καί ἐπιστασίᾳ τοῦ προεξάρχοντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσέων κ. Εὐσεβίου.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐξεπροσώπησεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός μετά τοῦ Πρεσβυτέρου Ἱερέως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναζαρέτ π. Συμεών καί τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Ἀθήνας Ἀρχιμανδρίτου π. Ραφαήλ.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐκφράζει εὐχαριστίας πρός τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Σάμου καί Ἰκαρίας κ. Εὐσέβιον καί πρός ὅλας τάς Ἀρχάς τῆς νήσου Σάμου, αἱ ὁποῖαι συμπαρεστάθησαν εἰς τήν ἐπιτέλεσιν τῆς νεκρωσίμου Ἀκολουθίας καί εὔχεται ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου πρῴην Ἱεροσολύμων κυροῦ Εἰρηναίου ἐν χώρᾳ ζώντων. Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό ἀπόγευμα τῆς 18^ης Δεκεμβρίου 2022/ 1^ης Ἰανουαρίου 2023, ἄγνωστοι μέχρι στιγμῆς προυξένησαν φθοράς καί καταστροφάς εἰς τεσσαράκοντα περίπου τάφους, ἐπιγραφάς καί σταυρούς τοῦ Κοιμητηρίου τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών.

Μεταξύ τῶν καταστραφέντων τάφων εἶναι καί ὁ τάφος τοῦ ἱδρυτοῦ τοῦ ἐπί τοῦ λόφου Σιών Cobat School,  Bishop Cobat.

Τήν 22^αν Δεκεμβρίου 2022, 4^ην Ἰανουαρίου 2023 ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου ἐπεσκέφθη τό Κοιμητήριον καί ἐξέφρασε τήν λύπην Αὐτοῦ ἐπί τῇ καταστροφῇ ταύτῃ, τήν ἀποδοκιμασίαν Αὐτοῦ εἰς μίαν τοιαύτην ἀσεβῆ βανδαλιστικήν πρᾶξιν εἰς βάρος τῆς μνήμης τῶν νεκρῶν καί τήν συμπαράστασιν Αὐτοῦ πρός τήν Ἀγγλικανικήν Ἐκκλησίαν εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης , 14^ης / 27^ης Δεκεμβρίου 2022, ἔλαβον χώραν αἱ ἀπό ἐτῶν καθιερωμέναι ἐπισκέψεις τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἰς τάς τοπικάς Ἐκκλησίας, τάς ἑορταζούσας τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων αὐτῶν, συμφώνως πρός τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον.

Πρῶτον ἔλαβε χώραν ἡ ἐπισκεψις εἰς τήν Ἀδελφότητα τῶν Φραγκισκανῶν. Εἰς αὐτήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Κουστωδόν π. Φραγκῖσκον Πατόν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀγγλιστί:

“Your Paternity, Father Francesco,

Your Eminences,

Your Graces,

Beloved Members of our Respective Fraternities,

Dear Fathers,

 We greet you with joy today as you and your communities celebrate the great Feast of the Nativity of the Incarnate Logos, the Word made flesh.

As the hymnographer tells us:

 “Behold, the Most Holy Word comes unto his own

 in a holy body that is not his.

By a wondrous birth he makes his own

   the world that was estranged”.

(Irmos for the Forefeast of the Nativity)

 In this festive Christmas season, it must be our special care to articulate a message of hope especially for our communities here in the Holy Land.   As we all so fully recognize, we are living through challenges and dangers unprecedented in our lifetime, and our Christian communities in the Holy Land are bearing a terrible burden.   The combination of the consequences of the pandemic, world economic volatility, political uncertainty in the region, and the pressure to emigrate all weigh heavily on our people, and especially on our youth.  

What hope can we show our own people?   Can this hope, the Incarnate Logos, our Lord Jesus Christ, reach our own people with life-sustaining force in the face of so much that seems to rob them of life?

The hope that comes to us at Christmas is precisely the expectation that we can live fully in the multi-cultural, multi-ethnic, multi-religious landscape in which Divine Providence has placed us, where there can and must be peace, justice, reconciliation, and the mutual respect of those who know themselves to be the sons and daughters of the Creator and Father of all.

Hope is the conviction of those who are confident in God, even in the face of the most terrible of circumstances.   For, as Saint Paul says, we know that affliction produces endurance, ^and endurance produces character, and character produces hope, and hope does not disappoint us, because God’s love has been poured into our hearts through the Holy Spirit that has been given to us (Rom. 5:3-5).   Hope is the resolve that our Lord Jesus Christ has made his own a world that was once estranged, but has now been redeemed by his life, passion, death, and resurrection.

Dear Father Francesco, our unity of purpose in our common mission to guard and serve the Holy Places and to ensure the Christian integrity of the Holy City of Jerusalem and the Holy Land, is itself another sign of hope, for this has produced real fruits.   We wish to express once again our appreciation for all that you have done, and continue to do, in this regard, especially in your firm resolve in the face of provocative behavior from radical groups.   We are stronger and more effective in this alliance.

ΜΑΥ our partnership ever deepen, that together we and our fraternities ΜΑΥ be agents of hope to those entrusted to our pastoral care in the Christian communities of the Holy Land.   In this way, the world ΜΑΥ see hope born again in the Holy Land, and the Holy Land ΜΑΥ shine as a beacon of hope to the world.

We wish you, the members of your Brotherhood, and all the faithful committed to your care, the blessings and the joy of this Christmas Feast.

Thank you”.

Ἀκολούθως ἔλαβε χώραν ἡ ἐπίσκεψις εἰς τό Λατινικόν Πατριαρχεῖον ἐν Ἱεροσολύμοις. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν Λατῖνον Πατριάρχην  Μακαριώτατον κ. Pierre Battista Pizzaballa διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἀγγλιστί:

“Your Beatitude, dear Patriarch Pizzaballa,

Your Eminences,

Your Graces,

Dear Fathers,

Beloved in Christ,

We wish to extend to you, Your Beatitude, the greetings and the blessings of this holy season as you and your communities celebrate the Christmas Feast.  As we hear in the hymns at this time of the year:

A Light shall spring forth from the root of Jesse,

 as the prophet full of light foretold…

O ye people, let us say:

Blessed are you, our God who has come among us:

Glory to you.

(Canticle Nine, Mattins, the Forefeast of the Nativity)

The Light that has come is the Incarnate Logos, the Word made Flesh, the Sun of Righteousness who has brought healing in his wings (Malachi 4:2).    By uniting heaven and earth, divinity and humanity in himself, he has brought hope to the world, so that all may know that in Christ God was reconciling the world to himself, (2 Cor. 5:19).

As we all well know, we are celebrating this Christmas season at a difficult time for our world and our region.   In every aspect of our life, people are under pressure.   So well-known are the circumstances of our present life that we need not number them all, but their cumulative effect on our communities is extremely serious.   Perhaps most seriously, we see a creeping despair, especially among our young people, who do not see a future of possibility for themselves in our region.

We have a message of hope in the Gospel of Christ so that hope may be made manifest in our life today. Our mission is precisely this, to bear witness to the manifestation of hope.

We wish to take this opportunity to acknowledge your commitment, Your Beatitude, to creating a culture of hope in our region, even in the face of tremendous difficulty and challenge. For hope is the only light that can pierce the darkness of despair and futility, and hope must be our constant message as well as our tireless resolve.   The common mission that we share in protecting the Christian character of Jerusalem and the Holy Land and in pastoring the communities entrusted to us is nothing less than a mission of hope. ΜΑΥ we always keep this hope before us in all that we do.

MΑΥ God bless you and your communities in this holy season of light and hope, as we celebrate the birth of the living Hope who’s light and life shine from the cave in Bethlehem for us all.

Thank you”.

Τέλος ὁ Μακαριώτατος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ἐπεσκέφθη τόν Ἀποστολικόν Δελεγᾶτον (Νούντσιον), ἤτοι τόν ἐκπρόσωπον τοῦ Βατικανοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα.

Ἀκολούθως τόν Ἀγγλικανόν Ἀρχιεπίσκοπον  Ναούμ Χοσάμ ὁ ὁποῖος ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων καί τῇ ἐπισκέψει ἐπέδωσεν Αὐτῷ δίσκον ἐκ πορσελάνης κεκοσμημένον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 11^ης /24^ης Δεκεμβρίου 2022, ἔλαβε χώραν κατόπιν θείας Λειτουργίας εἰς τόν Καθεδρικόν Ἱερόν Ναόν Ἀποστόλου Βαρνάβα τῆς Ἁγίας Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου καί κατόπιν κανονικῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας, συμφώνως πρός τό νέον Καταστατικόν νόμον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἡ ἐκλογή τοῦ τοποτηρητοῦ πρῴην Μητροπολίτου Πάφου κ. Γεωργίου εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου.

Ἐπί τῇ ἐκλογῇ ταύτῃ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ΄ ἀπηύθυνε τῷ ἐκλεγέντι Ἀρχιεπισκόπῳ τό κάτωθι συγχαρητήριον Γράμμα:

“Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ καί περισπούδαστε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Γεώργιε. Τήν Ὑμετέραν ποθεινοτάτην  Ἡμῖν Σεβασμίαν Μακαριότητα ἐν ἁγίῳ φιλήματι περιπτυσσόμενοι, ἡδέως προσαγορεύομεν.

Ἀσμένως ἐπληροφορήθημεν τήν ἀνάδειξιν τῆς Ὑμετέρας πεφιλημένης καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος εἰς τόν Ἀρχιεπισκοπικόν καί Ἐθναρχικόν Θρόνον τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου εἰς διαδοχήν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χρυσοστόμου.

Σπεύδομεν, ὅθεν, καί Ἡμεῖς ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς, ὅπως συγχαρῶμεν ἐγκαρδίως Αὐτῇ καί δεηθῶμεν τῷ ἐν Σπηλαίῳ σαρκί τεχθέντι Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, ὑπέρ μιᾶς εὐλογημένης, καρποφόρου καί ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ κυβερνητικῆς, πρωθιεραρχικῆς καί ποιμαντορικῆς διακονίας πρός διαφύλαξιν τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καί ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τοῦ λαοῦ τῆς πολυπαθοῦς Κύπρου.

Εἰς τοιαύτην ἐποχήν, καθ’ ἥν σχίσματα καί διχοστασίαι διασαλεύουσι τήν ἑνότητα τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἐπιβάλλεται πᾶσα ἀγαθή προσπάθεια ὑφ’ ὅλων τῶν Προκαθημένων τῶν κατά τόπους ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πρός διασφάλισιν καί διακράτησιν τῆς θεοκελεύστου ἑνότητος, «ἵνα ὁμοθυμαδόν ἐν ἑνί στόματι δοξάζωμεν τόν Θεόν καί Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (πρβλ. Ρωμ. 15,6).

Ἐφ’ οἷς, συγχαίροντες εἰσέτι διά τήν ἐπαξίαν ἐκλογήν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τόν θῶκον τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἁγιοτόκου Κύπρου καί κατασπαζόμενοι Αὐτήν ἀδελφοποθήτως ἀπό τοῦ Πανσέπτου καί Θεοδέγμονος Σπηλαίου φιλήματι ἁγίῳ, διατελοῦμεν”.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ͵βκβʹ Δεκεμβρίου ια΄.

Τῆς Ὑμετέρας  Πεφιλημένης Μακαριότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

 ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς, 16^ης Δεκεμβρίου 2022,  εἰς τήν εἴσοδον τῆς Χριστιανικῆς Συνοικίας τῆς Ἱερουσαλήμ, εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαυΐδ, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ΄ μετά τῶν συναδέλφων Αὐτοῦ Ἀρχηγῶν Ἐκκλησιῶν καί ἐκπροσώπων τῶν Ἀρχηγῶν Ἐκκλησιῶν ἐκαλωσώρισαν τήν Κοινότητα εἰς τήν ἐτήσιον τελετήν ἁφῆς τοῦ Χριστουγεννιάτικου δένδρου εἰς τό ξενοδοχεῖον Imperial.

Ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν ἐκ τοῦ ἐξώστου καί ἐπέβλεψεν τήν ἁφήν τοῦ Χριστουγεννιάτικου δένδρου, ἐν ᾧ  σημαντικός ἀριθμός ἀτόμων συμμετεῖχον εἰς τάς ἑορταστικάς ἐκδηλώσεις ταύτας.

Οἱ Ἡγέται τῶν Ἐκκλησιῶν ἐδέχθησαν τήν συμμετοχήν μελῶν τῆς Διπλωματικῆς Κοινότητος καί πολιτικάς ὀργανώσεις διά ν’ ἀκούσουν τήν προσφώνησιν  τοῦ Μακαριωτάτου καί νά ἰδοῦν τήν ἁφήν τοῦ δένδρου.

Μετά τήν τελετήν οἱ Προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν παρέθεσαν χριστουγεννιάτικην δεξίωσιν εἰς τό ξενοδοχεῖον Imperial διά τά μέλη τῆς Διπλωματικῆς Κοινότητος.

Ἡ ὁμιλία τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ ἔχει ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

“Μακαριώτατοι,

Σεβασμιώτατοι,

Θεοφιλέστατοι,

Σεβασμιώτατοι  Ἅγιοι Πατέρες,

Τέκνα ἐκ Κυρίῳ Ἀγαπητά  τῶν Κοινοτήτων μας,

Ἀξιότιμα Μέλη τοῦ Διπλωματικοῦ Σώματος,

Ἀδελφαί καί ἀδελφοί,

Εἰς τήν ἀρχήν αὐτῆς τῆς μεγάλης ἑορταστικῆς περιόδου, καθώς συνασσόμεθα ἐδῶ διά να ἀνάψωμεν αὐτό τό Χριστουγεννιάτικον δένδρον, ἀναμιμνῄσκόμεθα τούς λόγους τούτους ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην Ἁγίου Εὐαγγελίου:

«Ἐν ἀρχή ἦν ὁ Λόγος, καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν, καί Θεός ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρός τόν Θεόν. Πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἓν ὃ γέγονεν· ἐν αὐτῷ ζωή  ἦν, καί ἡ ζωή ἦν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων. Καί τό φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καί ἡ σκοτία αὐτό οὐ κατέλαβεν», (Ἰωάν. 1:1-5)

Αὐτό τοῦτο τό Φῶς τῶν Φώτων, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Ὁποῖος ἀνέτειλεν εἰς τήν  Ἱεράν Πόλιν τῆς Βηθλεέμ ἀπό τό Σπήλαιον τῆς ἐλπίδος, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ἐνσαρκωθείς Λόγος. Αὐτό τοῦτο τό Φῶς ἔλαμψε πάλιν εἰς αὐτήν τήν  Ἁγίαν Πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τόν Τάφον τῆς ἐλπίδος, ὅταν ὁ Πατήρ ἀνέστησε τόν Κύριόν ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἀπό τούς νεκρούς . Οὕτως σήμερον ἡμεῖς, ὡς υἱοί καί θυγατέρες  τοῦ Φωτός τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης καί τῆς ἐλπίδος τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, εὐλογοῦμεν τήν ἁφήν τοῦ Χριστουγεννιάτικου δένδρου τούτου, τό ὁποῖον ἵσταται ὡς σύμβολον αὐτοῦ τοῦ φωτός τῆς ἐλπίδος.

Προσευχόμεθα, ἵνα λάμψῃ αὐτό τό φῶς ἐν ταῖς καρδίαις καί ταῖς διανοίαις τῶν  ἀρχόντων αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί ἐν ταῖς καρδίαις καί ταῖς διανοίαις τῶν κυβερνώντων τήν περιοχήν ἡμῶν,  ὥστε ἡ εἰρήνη, ἡ δικαιοσύνη καί ἡ συμφιλίωσις νά κυριαρχήσουν εἰς ὅλους ἡμᾶς.

Διότι, ὅπως μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ Ἅγιος Παῦλος, «ὡς ὅτι Θεός ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μή λογιζόμενος αὐτοῖς τά παραπτώματα αὐτῶν, καί θέμενος ἐν ἡμῖν τόν λόγον τῆς καταλλαγῆς» (Β’ Κορ. 5:19). Τό ἔργον τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς συμφιλιώσεως εἶναι εὐθύνη ὅλων τῶν ἀνθρώπων καλῆς θελήσεως.

Διά τῆς ἁφῆς τοῦ Χριστουγεννιάτικου δένδρου τούτου, ἑορτάζομεν πάντα  ὅσα ἀντιπροσωπεύουν τόν ἀληθινόν χαρακτῆρα τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῶν Ἁγίων Τόπων καί τήν αἰωνόβιον μοναδικήν ἐμπειρίαν μας ἀπό τήν πολυπολιτισμικήν, πολυεθνικήν, πολυθρησκευτικήν μας ζωήν ὁμοῦ καί τήν ἱστορίαν τῆς συμβιώσεως καί τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ. Αὕτη εἶναι μία ἰσχυρά ὑπενθύμισις ὅτι ἡ Ἱερουσαλήμ εἶναι ἕνας φάρος διά ὁλόκληρον τόν κόσμον, ἰδίᾳ ἐν ὄψει τῆς ἀναταραχῆς καί τῆς βίας, αἱ ὁποῖαι ἐπηρεάζουν τούς βίους τόσων πολλῶν. Οἱ Χριστιανοί ἔχουν γίνει στόχος ἐπαναλαμβανομένων καί συνεχῶν ἐπιθέσεων παρά ριζοσπαστικῶν Ἰσραηλινῶν ὁμάδων, ἰδίᾳ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει. Τήν τελευταίαν δεκαετίαν, ἔχουν διαπραχθῆ ἀμέτρητα ἐγκλήματα κατά Χριστιανῶν, συμπεριλαμβανομένων σωματικῶν καί λεκτικῶν ἐπιθέσεων κατά ἱερέων καί κληρικῶν· ἐπιθέσεις ἔχουν στοχοποιήσει Ἱερούς Ναούς, ἱεροί τόποι ἔχουν βανδαλισθῆ καί συστηματικῶς βεβηλωθῆ, πέραν τοῦ συνεχοῦς ἐκφοβισμοῦ τῶν Χριστιανῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν νά ζήσουν κανονικήν εὔρυθμον ζωήν, ὅπως εἶναι τό ἐκ Θεοῦ δικαίωμα ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Αὗται αἱ ριζοσπαστικαί ὁμάδες διαπράττουν τά ἐγκλήματά των μέ μίαν ἐσκεμμένην  προσπάθειαν νά ἐκδιώξουν Χριστιανούς ἐκ τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἄλλας  περιοχάς τῶν Ἁγίων Τόπων.

Αὐτή εἶναι ἡ κοινωνία, τήν ὁποίαν ἐπιδιώκομεν μέ τόσην ἀγωνίαν νά διατηρήσωμεν καί νά συνεχίσωμεν νά κτίζωμεν. Ἐπιθυμοῦμεν διακαῶς τήν εἰρήνην καί, ἑπομένως, ἄς μήν διαγράψωμεν αὐτό τό ὑλικόν τῆς ἱστορικῆς κοινῆς μᾶς ζωῆς, τό ὁποῖον ἔδωσεν ἀρκετόν χῶρον ἀνά τούς αἰῶνας πρός ὅλους ὅσους ἀποκαλοῦν τούς Ἁγίους Τόπους πατρίδα των. Ἡ Θεία Πρόνοια μᾶς ἐγκατέστησεν ὁμοῦ εἰς αὐτούς τούς Ἁγίους Τόπους καί μᾶς ἔδωσεν μίαν ἀπαράμιλλον κληρονομίαν. Αὐτή ἡ ἁπλῆ τελετή τῆς ἁφῆς ἑνός δένδρου μᾶς ὑποδεικνύει τόν δρόμον καί λάμπῃ ὡς σημεῖον ἐλπίδος ἐν τῷ σκότει.  Ἱστάμεθα εἰς τό πλευρόν  τοῦ καλοῦ μᾶς φίλου Abu Al-Waleed Dajani καί τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ εἰς τόν ἀγῶνα αὐτῶν διά τήν  προστασίαν αὐτῆς τῆς ἰδιοκτησίας-πυλῶνος. Εἴθε ἡ περίοδος αὕτη τοῦ φωτός καί τῆς ἐλπίδος διά νέαν ζωήν, νά ἑνώσῃ ἡμᾶς ὁμοῦ εἰς μίαν νέαν ἀποφασιστικότητα.

Εὐχόμεθα εἰς πάντα τόν λαόν ἡμῶν  ἔτη πολλά  καί καλά Χριστούγεννα.

Εὐχαριστῶ.”

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν 9^ην / 22^αν Νοεμβρίου 2022, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ δεκάτη ἑβδόμη ἐπέτειος τῆς Ἐνθρονίσεως τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τό ἔτος 2005.

Διά τό γεγονός τοῦτο ἔλαβε χώραν Δοξολογία τήν 10.30 π.μ. ὥραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Τῆς Δοξολογίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ., ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων τῶν Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί διακόνων τοῦ Πατριαρχείου καί μετεχόντων μελῶν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί προσκυνητῶν, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί ἑκατοπεντήκοντα μελῶν τῆς Φρεγάτας Σαλαμῖνος τοῦ Ἑλληνικοῦ Ναυτικοῦ, ἐλθόντος ἐκ Χάϊφας μετά τοῦ ἐπιτίμου  Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς Χάϊφαν κ. Κωνσταντίνου Ζηνοβίου καί μετά τοῦ μέλους τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας – Τμήματος Ναυτικοῦ εἰς Τέλ Ἀβίβ κ. Τσίρου.

Μετά τήν Δοξολογίαν ἔλαβε χώραν ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐνταῦθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον πρῶτον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

 Ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ πανηγυρικῶς ἑορτάζει σήμερον ἡ Ἐκκλησία Σιών τῆς Ἁγίας μετά τῆς ἐν Αὐτῇ γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διά Δοξολογίας εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐν ἀθρόᾳ συνάξει κλήρου καί λαοῦ, γεγονός ἱστορικόν, λίαν σημαντικόν, εὐχάριστον καί ἐλπιδοφόρον, λαβόν χώραν πρό δεκαεπταετίας ἐν ἔτει σωτηρίῳ 2005, τήν ἐκλογήν δηλονότι τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος εἰς τόν μαρτυρικόν καί ἔνδοξον Ἱεροσολυμιτικόν Πατριαρχικόν Θρόνον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

 Τό γεγονός τοῦτο, πέραν τῆς σημασίας αὐτοῦ πρωτίστως διά τήν συγκρότησιν, συνοχήν, εὐστάθειαν καί εἰρήνην τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, κέκτηται ἰδιαιτέραν σημασίαν καί διά τό ὅτι ἦλθε νά θέσῃ τέλος εἰς σύντομον εὐτυχῶς, ζοφεράν ὅμως καί ἄκρως ἐπιζημίαν δυστυχῶς περίοδον τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων. Ἐκκλησία καί  Ἀδελφότης εὑρέθησαν τότε ἐξαπίνης ἄναυδοι πρό τοῦ ἀπροόπτου τῆς συνάψεως ἀνεντίμων συμφωνιῶν, γενομένων ἄνευ τῆς γνώσεως αὐτῶν. Αἱ συμφωνίαι αὗται ὑποθήκευσαν, ἄν μή ἀπεμπόλησαν, περιουσίαν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων καί δή εἰς περιοχήν ἀντίκρυς τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἀνεκτιμήτου ὑλικῆς, πολύ δέ περισσότερον πολιτιστικῆς ἀξίας καί διετάραξαν τό ἀπ’ αἰώνων ἰσχῦον καί Ἁγιογραφικῶς καί διεθνῶς ἐπικεκυρωμένον καθεστώς τῆς Παλαιᾶς Πόλεως. Ἡ Ἀδελφότης τότε διαμαρτυρομένη ἐκκλησιαστικῶς, ἀπεκήρυξε τόν πρωταίτιον τῶν συμφωνιῶν αὐτῶν, θεωροῦσα δέ ἑαυτήν ὡς ἐνεργόν κοινωνόν μέλος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί σεβομένη τόν θεσμόν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀπετάθη εἰς αὐτό, τοῦτο δέ συνεκάλεσε Σύνοδον Πανορθόδοξον- γεγονός λαμβάνον χώραν εἰς κρισίμους περιστάσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς- καί ἤνοιξε τόν δρόμον δι’ ἐκλογήν ἀξίου Ποιμένος, ἱκανοῦ νά ἐξαγάγῃ τήν Ἱεροσολυμιτικήν Ἐκκλησίαν καί τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ἐκ τοῦ ἀδιεξόδου αὐτῶν.   

 Ἐκλογῶν κανονικῶν διεξαχθεισῶν βάσει τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Κανόνων καί τοῦ Ἰορδανικοῦ Νόμου τοῦ Πατριαρχείου τοῦ ἔτους 1957, ἐξελέγη ἡ Ὑμετέρα σεπτή Μακαριότης ψήφοις ὁμοφώνοις τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τοῦ ποιμνίου Προκαθήμενος τοῦ παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί ἡγούμενος τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

 Ἔκτοτε ἀπ’ ἀρχῆς ἕως καί σήμερον πρῶτον καί κύριον μέλημα τῆς Πατριαρχίας Αὐτῆς ἔθεσε ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης τήν ἀκύρωσιν τῶν συμφωνιῶν αὐτῶν διά τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καί ἀριστερῶν, διά τῆς δικαστικῆς διαδικασίας, ταύτης δέ μή εὐθυκρινούσης καί διά τῶν νομίμων πολιτικῶν μέσων, διά τῆς κινητοποιήσως διαμαρτυριῶν Ἐκκλησιῶν καί κρατῶν, δυναμένων νά προστατεύσουν τήν χριστιανικήν Κοινότητα εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἐκ τῶν προκλήσεων καί τῶν πιέσεων ἀκραίων φανατικῶν στοιχείων, τῶν ἐπιβουλευομένων τάς περιουσίας αὐτῆς, ἵνα αὕτη μή ἔχουσα ἑστίαν παραμένῃ ἀνέστιος εἰς τήν κοιτίδα αὐτῆς. Τό φλέγον τοῦτο θέμα τῆς προστασίας τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἔθεσεν ὑπ’ ὄψιν τοῦ Προέδρου τῶν ΗΠΑ κ. Joe Beiden δι’ εἰδικῆς ἐπιστολῆς Αὐτῆς, ἐπιδοθείσης αὐτῷ, ὅτε Αὕτη, τόν Ἰούλιον τοῦ τρέχοντος ἔτους ὑπεδέχθη καί ἐξενάγησεν αὐτόν εἰς τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ.  

 Οὐχ ἧττον ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης δέν κατεβλήθη ἐκ τῶν προσπαθειῶν τούτων, ἀλλά ἐπεδόθη ταυτοχρόνως καί εἰς ἄλλα ἔργα ἄξια μνήμης, ὡς εἷναι ἡ μετά τήν ἀναστήλωσιν τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου τό ἔτος 2017 ἐνεργός συμμετοχή τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς τό βάσει ἐπιστημονικῆς μελέτης τοῦ Πανεπιστημίου Sapientia τῆς Ρώμης ἀρξάμενον καί συνεχιζόμενον διά συνεργασίας τῶν Τριῶν Μειζόνων Κοινοτήτων ἐπίσης ἱστορικόν ἔργον τῆς συντηρήσεως τοῦ δαπέδου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως εἰς τό Ἑπτακάμαρον καί εἰς τήν βορείαν πτέρυγα τῆς ροτόντας καί τῆς στερεώσεως τοῦ ὑπεδάφους τῶν χώρων τούτων δι’ ἐπιστημονικῶν ἀρχαιολογικῶν ἀνασκαφῶν. Ὡσαύτως προτεραιότητα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἀπετέλεσε καί ἀποτελεῖ ἡ στερέωσις καί διακόσμησις τοῦ ἐξιδιασμένου ἡμετέρου χώρου τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, διά τήν ὁποίαν Αὕτη ἠξιοποίησε τό ἐνδιαφέρον τοῦ γνωστοῦ εὐσεβοῦς ἐπιχειρηματίου καί Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου, ἐπισκεφθέντος δίς ἐντός ἑνός ἔτους τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον καί ἐνημερωθέντος διά προσφοράν χορηγίας καί διά τό ἕτερον ἀρξάμενον ἔργον λειτουργίας ἐπιστημονικοῦ Κέντρου Θεολογικῶν Ἐρευνῶν εἰς τήν ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Εἰς ταύτην ἤδη τό Πατριαρχεῖον ἐδαπάνησε ἀφειδῶς οὐχί εὐκαταφρόνητα ποσά δι’ ὑλικά καί ἐργασίαν συντηρήσεως ὑπό τοῦ ἐκ Κύπρου εἰδήμονος συντηρητοῦ κ. Σταύρου Ἀνδρέου πλειάδος παλαιτύπων τῆς Βιβλιοθήκης τῆς περιφήμου ἱστορικῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Σταυροῦ καί τῶν θησαυρῶν τοῦ Ἀρχείου τῆς Ἀδελφότητος.

 Ἐπίσης τό ἀνέκαθεν ἐγνωσμένον ἐνδιαφέρον τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπέρ τοῦ Ὀρθοδόξου Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου ἐμπράκτως ἐξεδηλώθη καί προσφάτως διά τῆς ἐπιλογῆς, τῆς  χειροτονίας καί τοῦ διορισμοῦ πεπαιδευμένων κληρικῶν πρός κάλυψιν θέσεων ἐνοριῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰορδανίαν καί Ἰσραήλ, δι’ ἀποστολῆς νέων διά Θεολογικάς σπουδάς εἰς Ἑλλάδα, διά τῆς οἰκονομικῆς συμβολῆς τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς τήν ἀποτελείωσιν καί εἰς τήν τέλεσιν Ἐγκαινίων τοῦ ἱεροῦ παμμεγέθους Ναοῦ τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου τῆς Κοινότητος Σαχνίν τῆς περιοχῆς Ἄκκρης καί τῆς Κοινότητος Κούφρ Σμέα τῆς αὐτῆς περιοχῆς, διά τῶν Ἐγκαινίων στεγαστικοῦ συνοικισμοῦ εἰς τήν κώμην τῆς Μπετζάλλας, προσφέροντος στέγην ἐπί συγκαταβατικοῖς ὅροις πληρωμῆς εἰς τετρακοσίας πεντήκοντα οἰκογενείας, διά τῆς ἁρμολογήσεως ἐξωτερικῶς τοῦ Καθεδρικοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, κατοχυρουμένου οὕτως καί τοῦ προσκυνηματικοῦ δικαιώματος ἡμῶν εἰς τήν Αὐλήν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, διά τῆς ἀγορᾶς ὑπό τοῦ κ. Μαρτίνου τῇ Ὑμετέρᾳ εἰσηγήσει συγχρόνου ἀκτινογραφικοῦ μηχανήματος διά τήν  Πολυκλινικήν τοῦ Ἁγίου Βενεδίκτου, διά τῆς συνεχιζομένης ριζικῆς ἐξωτερικῆς καί ἐσωτερικῆς ἀνακαινίσεως τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ καί διά τῆς ἀναδείξεως τῆς πλησίον αὐτῆς ἀρχαίας Μονῆς τοῦ «Καθίσματος», καθυστερούσης, λόγῳ μή χορηγήσεως εἰσέτι τῆς παρά τῆς Δημαρχίας Ἱεροσολύμων κανονικῆς ἀδείας. Ταυτοχρόνως ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐμερίμνησε καί διά τό Ρωσόφωνον ποίμνιον Αὐτῆς ἀναθέτουσα τήν ἀμεσωτέραν Ποιμαντικήν ἐπιμέλειαν αὐτοῦ εἰς τόν Μητροπολίτην Ναζαρέτ Κυριακόν καί τόν Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων Ἀριστόβουλον καί Προεξάρχουσα θείας Λειτουργίας εἰς τόν ἐν Μπέρ-Σέβα εὐκτήριον οἶκον τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ καί τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἁγίου Σωφρονίου, ἀναμενομένης τῆς ἐκεῖ ἀνεγέρσεως εὐπρεποῦς ἱεροῦ Ναοῦ διά τῆς λήψεως τῆς ἀπαιτουμένης πρός τοῦτο ἀδείας παρά τῆς Δημαρχίας.

Τήν προσοχήν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος δέν διέλαθεν ἡ ἀνέκαθεν ταλαιπωροῦσα τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα λειψανδρία, τήν ὁποίαν προσεπάθησε Αὕτη νά καλύψῃ δι’ ἀποσπάσεως παρ’ ἡμῖν κληρικῶν ἐξ Ἁγίου Ὄρους ἤ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί διά τῆς ἀναθέσεως εἰς τόν Γέροντα Δραγουμᾶνον καί Σχολάρχην Ἀρχιμανδρίτην Ματθαῖον τοῦ δυσκόλου ἔργου ἐπιλογῆς νέων ἱεροσπουδαστῶν τῆς Σχολῆς Σιών, ὡς ἐλπίδος τοῦ μέλλοντος.

Τά ἀξιοχρέως μνημονευόμενα εὔφημα ταῦτα, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, ἀποτελοῦν ὡρισμένα μόνον ἀνάλεκτα ἐκ τῆς πλουσίας Πατριαρχικῆς δραστηριότητος τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, διδόντα τήν ἀφορμήν εἰς ἡμᾶς τούς Ἁγιοταφίτας ἐπί τῇ εὐσήμῳ ἐπετειακῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ διά τήν ἐν Χριστῷ καύχησιν ἡμῶν καί ἀποτελοῦντα τήν βάσιν διά τήν ἔμπνευσιν ἐκ τοῦ παραδείγματος Αὐτῆς, ἐνθάρρυνσιν καί ἐνίσχυσιν ἡμῶν, τοῦ κλήρου καί τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου, εἰς τήν καλλιέργειαν αἰσιόδόξου διαθέσεως ἐπιμελείας καί ἐμπλουτισμοῦ ἔργων ἀγαθῶν εἰς τόν στίβον τῶν προσωπικῶν ἀρετῶν καί τόν στίβον τῶν δικαιωμάτων τῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ Ρωμαιορθοδόξου ἔθνους ἡμῶν ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς.

Ἐν τοιαύτῃ αἰσιοδόξῳ διαθέσει ψυχῆς, ὑψῶν τό ποτήριον, Μακαριώτατε, ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἀδελφότητος ὅλης, εὔχομαι Ὑμῖν ἔτη ὅσα πλεῖστα, ὑγιεινά, εὐφρόσυνα, εὐσταθῆ καί καρποφόρα, ἐν δυνάμει κυβερνητικῇ κραταιᾷ, κατερχομένῃ ἄνωθεν πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους . Γένοιτο”.    

Ἀκολούθως προσεφώνησεν ὁ ἐξοχώτατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελος Βλιώρας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

“Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες καί Κύριοι.

Ἀποτελεῖ γιά τόν ὁμιλοῦντα ξεχωριστή τιμή νά ἐκπροσωπεῖ καί φέτος τήν Πατρίδα μας στόν πανηγυρικό ἑορτασμό τῆς ἐπετείου τῆς ἐνθρονίσεως σας, ἡμέρα γιορτῆς γιά τήν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότητα καί τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων πού λαμβάνει χώρα στήν ἱστορική ἕδρα τῆς Μητέρας τῶν Ἐκκλησιῶν, μέ τή δισχιλιετῆ ἱστορική της διαδρομή.

Στίς δύσκολες καί ἐνίοτε συγκρουσιακές συνθῆκες πού διέρχεται ἡ πολύπαθη Ἁγία Γῆ καί ἡ εὐρύτερη περιοχή μας, τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ὑπό τήν ἡγεσία Σας, ἀποτελεῖ παράγοντα σταθερότητας, καταλλαγῆς, μετριοπάθειας καί φάρο ἐλπίδας γιά ἕνα μέλλον γιά τήν περιοχή αὐτή ἀπαλλαγμένο ἀπό τή μισαλλοδοξία καί τό φανατισμό.

Εἶναι ἡ σημερινή ἡμέρα, μιά εὐκαιρία, Μακαριώτατε, ἀνακαλώντας στή μνήμη τήν διαδρομή σας καί τήν παρουσία σας, στό Θρόνο τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, νά Σᾶς ἐκφράσουμε, τόν σεβασμό καί τήν ἐκτίμηση μας γιά τό μεγάλο ποιμαντικό σας ἔργο καί γιά τό σημαντικό καί ἐθνικό ἔργο τῆς περίσωσης καί ἀνάδειξης τῶν Ἱερῶν προσκυνημάτων στούς Ἅγιους Τόπους καί τῆς διαφύλαξης τῶν δικαίων τοῦ Πατριαρχείου, ἀγόγγυστα καί μέ ἁγιοταφιτικό σθένος καί καρτερία, εἰς πεῖσμα τῶν καιρῶν, κατά τάς βελτίους παραδόσεις τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων καί τοῦ Ἱεροῦ Κοινοῦ τοῦ Παναγίου Τάφου.

Μακαριώτατε,

 Ἡ Ἑλληνική Πολιτεία Σᾶς περιβάλλει μέ ἐκτίμηση καί πηγαῖο σεβασμό, ἀναγνωρίζοντας τό σημαντικότατο ἔργο πού ἐπιτελεῖτε, ἐπικεφαλῆς τῶν Μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητας καί εἶναι πάντα, εἰλικρινής καί σταθερός ἀρωγός καί συμπαραστάτης στόν ἀγώνα σας, ἐκφράζοντας, ἄλλωστε,  καί τήν ὁμόθυμη, πάνδημη καί ὁλόπλευρη στήριξη τῶν ὅπου Γῆς Ἑλλήνων, ὅπως ἀποδεικνύεται, κι ἀπό τή συρροή στούς Ἁγίους Τόπους εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἀπό τόν Ἑλληνισμό, μετά τή δοκιμασία τῆς πρόσφατης πανδημίας.

Γιά τήν Ἑλλάδα, ἡ προάσπιση, τῶν δικαίων καί προνομίων τοῦ παλαίφατου Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὅπως καί τοῦ Ἐθιμικοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος, ἀποτελοῦν ἠθικό καί ἱστορικό χρέος καί ἀποστολή, στήν ὁποία ἔχουμε ταχθεῖ, μέ αἴσθηση εὐθύνης, καί ἔχοντας κατά νοῦ ὅτι, τό Ἱερό Καθίδρυμα ἀποτελεῖ κορυφαῖο σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τίς ἠθικές καί πνευματικές ἀξίες τῆς Πίστης μας, σύμβολο, ἄρρηκτα συνυφασμένο μέ τήν Ἁγία Γῆ ὡς πηγή ζωῆς, ἐλπίδας καί ἀγάπης. 

Σέ αὐτό τό πνεῦμα, ἡ Πατρίδα μας, ὡς ἐφάνη κι ἀπό τίς πρόσφατες ἐδῶ ἐπισκέψεις τῆς πολιτικῆς καί ὑπηρεσιακῆς μας ἡγεσίας καί δωρητῶν, μεριμνᾶ, ἀδόλως καί ἀκούραστα, γιά τήν ἐνίσχυση καί στερέωση τοῦ καθ’ἡμᾶς Πατριαρχείου καί τοῦ Ἱεροῦ Κοινοῦ τοῦ Παναγίου Τάφου στήν ὑψηλή ποιμαντική καί ἐθνική του ἀποστολή νά ἀποτελεῖ τόν θεματοφύλακα τῆς διαχρονίας τῆς Ἑλληνικῆς καί Ἑλληνορθόδοξης παρουσίας στήν Ἁγία Γῆ, ὡς μαρτυρεῖται κι ἀπό τήν ἐπιγραφή στό Ἱερό Κουβούκλιο τοῦ Παναγίου Τάφου, μετά τήν ἀνοικοδόμηση τοῦ 1810 «Κτῆμα καί ἀφιέρωμα τῷ Χριστῷ τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων».

Ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας καί τῶν συναδέλφων πού ὑπηρετοῦν στό Γενικό Προξενεῖο τῆς Ἑλλάδος στά Ἱεροσόλυμα, εὐχόμαστε, ἐκ μέσης καρδίας, ὑπέρ ὑγιείας, μακροημερεύσεως καί ἀπό Κυρίου στηρίξεως τοῦ ὑψηλοῦ πνευματικοῦ καί παρηγορητικοῦ ἔργου σᾶς ἐπ’ ἀγαθῷ τοῦ καθ’ ἡμᾶς Πατριαρχείου, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητας, διακόνων καί φυλάκων τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς καί τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Ποιμνίου Σας”.

 Προσεφώνησαν τόν Μακαριώτατον ἐπίσης ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Μόσχας καί Ρουμανίας καί τοῦ  ἡμετέρου ποιμνίου, καί ἐκπρόσωποι τῶν Σχολῶν τοῦ Πατριαρχείου καί ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Ἀναπληρωτής Γραμματεύς π. Ἰωάννης Σάουκα καί ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων καί ἄλλοι.

Τούτους ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

«Κύριος ὁ Θεός εὐλογητός, εὐλογητός Κύριος ἡμέραν καθ’ ἡμέραν, κατευδώσαι ἡμῖν ὁ Θεός τῶν σωτηρίων ἡμῶν» (Ψάλμ, 67, 20), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.

 Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ θεανθρώπινος πόλις Θεοῦ ζῶντος, τοὐτέστιν ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἑορτάζει σήμερον τήν Δεκάτην Ἑβδόμην ἐπέτειον τῆς Ἐνθρονίσεως τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος ἐπί τῷ Ἀποστολικῷ Θώκῳ τοῦ ἁγίου καί δικαίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου αὐτῆς.

Ἡ ἐνθρονιστήριος αὕτη ἐπέτειος δέν ἀφορᾷ εἰς τήν ἀναξιότητα Ἡμῶν ἀλλ’ εἰς τήν «θεότευκτον σκηνήν», κατά Γρηγόριον Νύσσης, τόν ἱερόν δῆλον ὅτι θεσμόν τῆς ἐν τῷ κόσμῳ στρατευομένης Ἐκκλησίας, τῆς ἀποτελούσης τό σῶμα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Αὐτός γάρ ὁ Θεός τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ Πατήρ τῆς δόξης … ἔδωκε κεφαλήν ὑπέρ πάντα τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἥτις ἐστί τό σῶμα αὐτοῦ, τό πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου» (πρβλ. Ἐφ. 1,17.23), κατά θεῖον Παῦλον.

Διό εὐγνώμονες ὄντες, κατήλθομεν μετά τῶν συνοδευόντων Ἡμῖν τιμίων μελῶν τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ «τῷ δόντι Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὑπέρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ὅπως ἐξέληται ἡμᾶς ἐκ τοῦ ἐνεστῶτος αἰῶνος πονηροῦ κατά τό θέλημα αὐτοῦ» (πρβλ. Γαλ. 1,4).

Ἀκούοντες τῆς εὐαγγελικῆς φωνῆς τοῦ θεηγόρου Λουκᾶ: «Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πράξ. 20,28), οὐκ ἐπαύσαμεν τήν μέριμναν ἡμῶν ὑπέρ τοῦ δοκιμαζομένου ἡμῶν ποιμνίου, τοῦ τελοῦντος ὑπό τήν ἄμεσον ἡμῶν Ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν καί πνευματικήν εὐθύνην. «Εὐθύνατε τήν ὁδόν Κυρίου, λέγει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας», (Ἰω. 1,23).

Ἐπ’ οὐδενί ὠλιγωρήσαμεν τῆς τηρήσεως, τόσον τῶν πατρικῶν καί ἀποστολικῶν ἡμῶν παραδόσεων, ὅσον καί τῆς ἀδιαλείπτου λατρευτικῆς διακονίας τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν ἀψευδῶν δῆλον ὅτι μαρτυρίων τῆς πίστεως ἡμῶν, «ὅτι ἐξελέξατο Κύριος τήν Σιών, ᾑρετίσατο αὐτήν εἰς κατοικίαν ἑαυτῷ» (Ψαλμ. 131,13), ἀλλ’ οὐδέ καί τῶν ἀπαραγράπτων προνομίων καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τε καί ἔθνους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Οὐχ ἧττον στοιχοῦντες εἰς τό παράγγελμα τοῦ θείου Παύλου «ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου» (Α΄ Κορ. 15,58) ἐξακολουθοῦμεν τῇ ὁδῷ τῆς δικαιοσύνης, τῇ ἀγαστῇ συνεργασίᾳ τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Κοινοτήτων, πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν ἐπιτοπίως καί διεθνῶς ἀπαιτοῦντες σεβασμόν τοῦ ὑφισταμένου πολυθρησκευτικοῦ καί πολυεθνικοῦ καθεστῶτος, τόσον ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ὅσον καί ἐπί τοῦ διπλωματικοῦ «corpus separatum» τῆς Ἁγίας Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὁμολογοῦμεν μετά τοῦ ἱερωτάτου Παύλου, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφ. 6,12). Λέγομεν τοῦτο, διότι ἡ γῆ τῆς Ἱερουσαλήμ ποτισμένη οὖσα μέ τό ἀπολυτρωτικόν αἷμα τοῦ Δικαίου, δῆλον ὅτι τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ καταφύγιον παραμυθίας καί ἐλπίδος πάντων τῶν ἀνθρώπων ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος λέγων: «ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυράν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος» (Ἑβρ. 6,18) τοὐτέστιν Χριστόν.

Ἡ Μετριότης Ἡμῶν μετά τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν ᾿Ιησοῦν» (Ἑβρ. 12,2) καί παραμένοντες ἀμετάθετοι εἰς τήν ὑπό τῆς θείας Προνοίας ἀνατεθεῖσαν ἡμῖν ἀποστολήν οὐδέν ἕτερον ποιοῦμεν εἰ μή τόν σωτήριον εὐαγγελισμόν τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀπείρου φιλανθρωπίας τοῦ κενώσαντος ἑαυτόν καί γενομένου ὑπηκόου μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ, (πρβλ. Φιλιπ. 2,6-8).

Ἡ ἐνθρονιστήριος αὕτη δεκαεπταετής ἐπέτειος τῆς Ἡμετέρας Ταπεινότητος καλεῖ ἡμᾶς οὐχί εἰς «ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 10,5), ἀλλ’ εἰς «ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καί πατρός καί τοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι» (Κολ. 2,3) κατά τόν σοφόν Παῦλον. Λέγομεν τοῦτο, διότι ὁ θρόνος τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τῶν «πρωτοτόκων τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων» (Ἑβρ. 12,23). «Ὡς Θεός ὁ Χριστός ἔχει αἰώνιον τόν θρόνον, ὡς δέ ἄνθρωπος, καί ἀρχιερεύς, καί ἀπόστολος τῆς ὁμολογίας ἡμῶν, ἀκούει, κάθου ἐκ δεξιῶν μου», λέγει ὁ Θεοδώρητος Κύρου. Κατά δέ τόν Κλήμεντα Ἀλεξανδρείας, «ὁ γινώσκων ἑαυτόν ἐστι θρόνος τοῦ Κυρίου» θρόνος δῆλον ὅτι χάριτος καί ἐλέους, κατά τόν Παύλειον λόγον, «προσερχώμεθα οὖν μετά παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καί χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ. 4,16).

Σχολιάζων ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος τό χωρίον τοῦ Ἠσαΐου: «ἰδού Κύριος κάθηται ἐπί νεφέλης κούφης καί ἥξει» (Ἠσ. 19,1) λέγει: «Κύριον δέ τόν Λόγον, νεφέλην δέ κούφην τό καθαρώτατον σκῆνος, [ἔφη] εἰς ὅ ἐνθρονισθείς ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰσῆλθεν εἰς τόν βίον [τόν ἀνθρώπινον] σεῖσαι τήν πλάνην». Μέ ἄλλα λόγια ἡ σημερινή ἐνθρονιστήριος ἡμῶν ἐπέτειος ἀφορᾷ εἰς τόν ἐγκαινισμόν τοῦ θρόνου τοῦ Χριστοῦ ἐντός τῶν καρδιῶν ἡμῶν, καί μάλιστα ἐν τῷ συγχρόνῳ ἡμῖν καιρῷ, τῆς «νέας τάξεως πραγμάτων», περί οὗ ὁ θεσπέσιος Παῦλος προεῖπεν, «ἐνστήσονται καιροί χαλεποί» (Β΄ Τιμ. 3,1). «Ἔσται γάρ καιρός ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται … καί ἀπό μέν τῆς ἀληθείας τήν ἀκοήν ἀποστρέψουσιν, ἐπί δέ τούς μύθους ἐκτραπήσονται» (Β΄ Τιμ. 4,2-3). «Τό γάρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας» (Β΄ Θεσ. 2,7).

Ἡμεῖς ἔχοντες ἐπίγνωσιν τῆς ἀσθενείας ἡμῶν, ὅτι «τά ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα καταισχύνῃ τά ἰσχυρά» (Α΄ Κορ. 1,27), οὐ παυόμεθα τοῦ ἔργου ἐπί τῆς Πατριαρχικῆς, ἡγουμενικῆς καί ποιμαντικῆς ἡμῶν διακονίας τοῦ ἀποστολικοῦ καί μαρτυρικοῦ θρόνου τοῦ ἁγίου καί δικαίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Ἀλλ’ οὔτε καί πτοούμεθα, διότι ἔχομεν συλλειτουργούς καί συνκυρηναίους τούς σεβαστούς καί ἀγαπητούς ἐν Χριστῷ ἡμῖν Ἁγιοταφίτας ἀδελφούς, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἱερομονάχους, διακόνους καί μοναχούς τούς διακρινομένους διά τήν θυσιαστικήν τοῦ Ἁγιοταφιτισμοῦ αὐταπάρνησιν καί τό ἐκκλησιαστικόν αὐτῶν φρόνημα, τήν ἑνότητα, δῆλον ὅτι καί ἀγάπην, κατά τήν προτροπήν τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας: «πάντες οὖν ἐν ὁμονοίᾳ ἀλλήλους ἀγαπήσωμεν καί μηδείς κατά σάρκα βλεπέτω τόν πλησίον ἀλλ’ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Μηδέν ἔστω ἐν ὑμῖν, ὅ δυνήσεται ὑμᾶς μερίσαι, ἀλλ’ ἑνώθητε τῷ ἐπισκόπῳ, ὑποτασσόμενοι τῷ Θεῷ δι’ αὐτοῦ ἐν Χριστῷ».

Ἐπ’ ἀληθείᾳ λέγομεν, ὅτι οὐ κρύπτομεν τήν ἀδημονίαν ἡμῶν, ἐπί τῇ ἐν τῷ σώματι τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐπικρατούσῃ ἀκαταστασίᾳ καί διχοστασίᾳ. Διό καί ὁ Ἀρχιερατικός καί Πατριαρχικός θρόνος τῆς πόλεως, τῆς τῷ ἀπολυτρωτικῷ αἵματι τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ ἡγιασμένης, οὐ σιωπήσεται προσευχητικῶς ἐργάζεσθαι ὑπέρ τῆς τηρήσεως τῆς ἑνότητος τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης (πρβλ. Ἐφ. 4,3).

Παρακαλέσωμεν τόν Θεόν τῆς ὑπομονῆς καί τῆς παρακλήσεως καί τόν Θεόν καί Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τό ἅγιον αὐτοῦ Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, «ὁδηγήσῃ ἡμᾶς εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» (πρβλ. Ἰω. 16,13), διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Πενταπόλεως.

Ἡ δέ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐνισχύῃ πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ἀποστολῇ ἡμῶν τῆς ἐν τῷ κόσμῳ καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν μαρτυρίας τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς διά τῆς παρουσίας αὐτῶν τιμήσαντας τήν Ἐνθρονιστήριον ταύτην ἑορτήν Ἡμῶν, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν φωτιστικήν ἐνέργειαν τοῦ Παναγίου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν. Θερμάς ἐκφράζομεν εὐχαριστίας πρός τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί πρός πάντας τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελον Βλιώραν, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Μπέρ Σέβα Ρωσοφώνου Κοινότητος, τόν Ἀρχιμανδρίτην Φιλόθεον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν Κοινοτήτων τῆς περιοχῆς Ἄκκρης, τόν Αἰδεσιμώτατον Οἰκονόμον π. Σάββαν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος τοῦ χωρίου τῶν Ποιμένων, τόν Ἀναπληρωτήν Γραμματέα π. Ἰωάννην Σάουκα ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου των Ἐκκλησιῶν, τόν κ. Ὄδε Καουάς, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν Ἀραβοφώνων Σχολῶν τοῦ Πατριαρχείου καί τήν κ. Παναγιώταν Καφετζῆ ὁμιλήσασαν ἐξ ὀνόματος τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς Ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Τήν μεσημβρίαν παρετέθη τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας