Τήν μεσημβρίαν τῆς Δευτέρας, 2^ας/15^ης  Μαΐου 2023, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανῆς κ. Δανιήλ μεθ’ ὁμάδος κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπένειμεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Καισαριανῆς τήν τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἀναγνώρισιν τῆς ἀφωσιωμένης ἱερατικῆς καί ἀρχιερατικῆς διακονίας αὐτοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τήν Ἀρχιγραμματείαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Χριστόδουλον, τήν φιλανθρωπίαν καί ἄλλας ποικίλας διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῆς στενῆς συνεργασίας αὐτοῦ καί τῆς συμπαραστάσεως πρός τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Συγκεκινημένος ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανῆς ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί ἐπῄνεσεν Αὐτόν διά τήν σοφήν οἰακοστροφίαν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων πρός ὄφελος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν 10.00 π.μ. ὥραν τῆς Δευτέρας, 2^ας/15^ης Μαΐου 2023, ἔψάλη ἡ Νεκρώσιμος Ἀκολουθία τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πέτρας κυροῦ Κορνηλίου εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, Προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λήδρας κ. Ἐπιφανίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί Ἱερομονάχων καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί τιμώντων τήν μνήμην αὐτοῦ, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα, ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Ἀρχιμανδρίτου π. Δομετιανοῦ καί μελῶν τοῦ ποιμνίου ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἄλλων πόλεων.

Τόν ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν Χορεία,

κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Σεβαστοί Πατέρες,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ πρός Κύριον ἐκδημία τοῦ προσφιλοῦς καί σεβαστοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας κυροῦ Κορνηλίου ἀπέσπασεν ἡμᾶς ἐκ τῶν γηΐνων φροντίδων ἡμῶν, ἔφερεν εἰς περισυλλογήν καί ἐσύναξεν ἡμᾶς πρό τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ, ἵνα προσευχηθῶμεν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ εἰς τήν ἀνοδικήν πρός τόν οὐρανόν καί τόν Θρόνον τοῦ Ὑψίστου πορείαν αὐτοῦ. Τό ἀνθρώπινον καί ἐκκκλησιαστικόν χρέος τοῦτο ἐπιτελοῦντες ἔχομεν βεβαρημένην τήν καρδίαν ὑπό τῆς θλίψεως ἐπί τῷ χωρισμῷ· καί κατεχόμεθα ὑπό δέους ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τοῦ θανάτου, τό ὁποῖον εὗρεν ἡμᾶς. Ὁμοῦ μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἀναφωνοῦμεν, «τί τό περί ἡμᾶς τοῦτο γέγονε μυστήριον, πῶς παρεδόθημεν τῇ φθορᾷ, πῶς συνεζεύχθημεν τῷ θανάτῳ;» Πρό ὑπέρβασιν τῆς ἀμηχανίας ἡμῶν ταύτης ἔρχεται ὡς ἐνισχυτική παραμυθία τό γεγονός ὅτι ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, φέρων τήν ἀνθρωπίνην φύσιν ἡμῶν καί συμμεριζόμενος αὐτήν ἐδάκρυσε πρό τοῦ τάφου τοῦ φίλου Αὐτοῦ Λαζάρου τοῦ τετραημέρου καί ἤγειρεν αὐτόν ἐκ νεκρῶν. Ὡσαύτως «ἐγένετο ἐν ἀγωνίᾳ» εἰς τόν κῆπον τῆς Γεθσημανῆς, ἀναλογιζόμενος τό ποτήριον τοῦ θανάτου Αὐτοῦ, ποιῶν ὅμως τό θέλημα τοῦ Πατρός Αὐτοῦ, προσῆλθεν χάριν ἡμῶν ἑκουσίως εἰς τόν θάνατον καί μάλιστα τόν σταυρικόν. Διά τοῦ θανάτου Αὐτοῦ ἐπάτησε τόν θάνατον, ἐνίκησε τόν θάνατον, ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καί «ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωήν τήν αἰώνιον», ἤτοι τήν μετά τήν ἀπόθεσιν τοῦ γηΐνου σκήνους ἡμῶν, ζωήν μετά τῶν ἁγίων καί δικαίων ἐν χώρᾳ ζώντων. Λυπούμενοι ὅθεν «οὐχ ὡς οἱ λοιποί οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα», ὡς λέγει ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ἀλλά κιρνῶντες εἰς τήν θλῖψιν ἡμῶν τήν ἐλπίδα εἰς τόν Ἀναστάντα  Κύριον, προπέμπομεν τόν ἀδελφόν ἡμῶν Ἁγιοταφίτην Μητροπολίτην Πέτρας κυρόν  Κορνήλιον, προσάπτοντες εἰς τάς ἐξοδίους ἡμῶν προσευχάς ὀφειλετικῶς τά τῆς βιοτῆς αὐτοῦ ἀπό τῆς μικρᾶς αὐτοῦ ἡλικίας ἄχρι σήμερον.

Ἀναμιμνῃσκόμεθα ὅτι ἐγεννήθη εἰς τήν κώμην Μαγαρικάριον Μεσσαρᾶς ἐπαρχίας Μονοφατσίου Ἡρακλείου Κρήτης τό ἔτος 1936.

Ἅμα τῇ ἀποφοιτήσει ἐκ τῆς Δημοτικῆς Παιδείας τῆς γενετείρας αὐτοῦ,  ἥψατο τῆς ὁδοῦ διά τούς Ἁγίους Τόπους. Φθάσας εἰς Ἱεροσόλυμα,  ἐφοίτησεν, ὡς οἱ πλεῖστοι τῶν Ἁγιοταφιτῶν, εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Ἀποφοιτήσας ἐνετάχθη ὡς μοναχός καί ἐχειροτονήθη Διάκονος  εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί ὑπηρέτησεν εἰς διαφόρους Ἁγιοταφιτικάς διακονίας. Ἀκολούθως ἀπεστάλη εἰς τήν ἐν Χάλκῃ Ἀνωτάτην Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἀποφοιτήσας ἐξ αὐτῆς ἐπανῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος καί ἀπεστάλη διά μετεκπαίδευσιν  εἰς τό ἐν Γενεύῃ Ἰνστιτοῦτον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἐπανελθών διωρίσθη μέλος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, Ἀρχειοφύλαξ καί Ἀρχισυντάκτης τοῦ περιοδικοῦ «Νέα Σιών» καί Σχολάρχης τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς. Τό ἔτος 1976 ἐξελέγη καί ἐχειροτονήθη Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας καί διωρίσθη Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Βηθλεέμ. Τό ἔτος 1991 προεβιβάσθη εἰς Μητροπολίτην Πέτρας καί διωρίσθη Προέδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πρωτοδικείου, ὑπηρετῶν εἰς τήν θέσιν ταύτην μετά συνεπείας καί ἀκριβείας ἐφαρμογῆς τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν κειμένων νόμων τῆς πολιτείας. Διετέλεσε Πατριαρχικός Ἐπίτροπος καί Τοποτηρητής τοῦ Θρόνου Ἱεροσολύμων δίς, τό ἔτος 2001 καί τό ἔτος 2005, συμβαλών τά μέγιστα ἐκ τῆς ὑψηλῆς ταύτης θέσεως εἰς τήν διατήρησιν τῆς ἀπαραιτήτου ἐκκλησιαστικῆς ἰσορροπίας, εὐσταθείας καί εἰρήνης εἰς κρισίμους περιόδους τῆς ζωῆς τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἀδελφότητος.

Εἰς ὅλας τάς ἀνατεθείσας αὐτῷ διακονίας ταύτας ὑπηρέτησε μετά ζήλου καί ἀφοσιώσεως, ἔχων ὡς γνώμονα τό συμφέρον τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ καί τήν προστασίαν τῶν δικαιωμάτων  τοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ ἔθνους ἡμῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Παρακαλοῦμεν διά τοῦτο τόν εὔσπλαγχνον καί οἰκτίρμονα Θεόν ἡμῶν, ὅπως ἐπίδῃ ἐπί τά ἔργα αὐτοῦ τά ἀγαθά καί παρίδῃ, εἴ τι ὡς ἄνθρωπος ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως ἥμαρτε καί παράσχῃ αὐτῷ τήν βασιλείαν Αὐτοῦ καί ζωήν τήν αἰώνιον ἐν ἀπολαύσει καί ἀγαλλιάσει τοῦ τρισηλίου φωτός τοῦ προσώπου Αὐτοῦ. Γένοιτο. Αἰωνία ἡ μνήμη”.

Τῇ συνοδείᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους ὁ μεταστάς εἰς Κύριον  ἀγαπητός καί σεβαστός Ἁγιοταφίτης ἀδελφός ἡμῶν μακαριστός Μητροπολίτης Πέτρας κυρός Κορνήλιος ἐνεταφιάσθη εἰς τό ἐν Σιών Κοιμητήριον τοῦ Πατριαρχείου.

Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν μεσονύκτιον ὥραν τοῦ Σαββάτου 30^ῆς Ἀπριλίου/13^ης Μαΐου 2023, ἐξεδήμησε πρός Κύριον εἰς ἡλικίαν ὀγδοήκοντα ἑπτά ἐτῶν ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Πέτρας κυρός Κορνήλιος.

Ἐν λύπῃ Κυρίου ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, τῆς ὁποίας ἦτο ἐκλεκτόν μέλος ἐπί ἔτη ὁ ἐκλιπών, δέεται ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων μετά ὁσίων καί δικαίων.

Ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία αὐτοῦ θά ψαλῇ τήν Δευτέραν, 2ραν /15ην Μαίου 2023, τήν 10^ην π.μ. ὥραν εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἱερουσαλήμ, τῇ 11ῃ Μαΐου 2023.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἶχε τήν τιμήν νά ὑποδεχθῇ τόν Ἐξοχώτατον Πρόεδρον τῆς Κύπρου κ. Νικόλαον Χριστοδουλίδην σήμερον τό ἀπόγευμα, Πέμπτην 28^ην Ἀπριλίου/11^ην Μαΐου 2023 εἰς τήν ἕδραν Αὐτοῦ εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ.

Ὁ Ἐξοχώτατος ἐφιλοξενήθη ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ καί ἐπισήμως ἐσυνωδεύθη εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε εἰς τόν Πρόεδρον τήν τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Μεγαλοσταύρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί προσεφώνησεν αὐτόν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ὡς ἕπεται:

«Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας,

κ. Νικόλαε Χριστοδουλίδη, Χριστός Ἀνέστη!

Τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Ἱεροῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς δηλονότι Ἀδελφότητος, ὑποδέχεται σήμερον τόν ἐξοχώτατον Πρόεδρον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας μετ’ ἰδιαζούσης χαρᾶς.

Ἡ εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ παρουσία Σας, κύριε Πρόεδρε, μετά τῶν ἐκλεκτῶν συνεργατῶν Σας, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν ὄχι μόνον ἐξ ἐπόψεως πολιτικῆς καί διπλωματικῆς, ἀλλά κυρίως καί πρωτίστως ἐξ ἐπόψεως θρησκευτικῆς καί ἠθικῆς.

Λέγομεν τοῦτο, διότι οἱ ὑφιστάμενοι ἱστορικοί καί ἀδελφικοί δεσμοί τῆς πολυπαθοῦς Μεγαλονήσου Κύπρου καί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἀνανεώνονται διά τῆς προσωπικῆς Ὑμῶν Παρουσίας καί ἀναγνωρίζεται τό γεγονός ὅτι ἡ ποτισμένη καί ἁγιασμένη ἀπό τό σταυρικόν καί ἀπολυτρωτικόν αἷμα τοῦ Δικαίου, τοὐτέστιν τοῦ Χριστοῦ, πόλις Ἱερουσαλήμ ἀποτελεῖ παράδειγμα ἁρμονικῆς συνυπάρξεως καί συμβιώσεως τῶν πιστῶν τῶν Μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλαμισμοῦ παρά τῆς συνεχιζομένης πολιτιστικοθρησκευτικῆς διενέξεως μεταξύ τῶν κρατῶν τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας.

Τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, γνωστόν ὡς Rum Orthodox, ἐξακολουθεῖ νά διαδραματίζῃ ρόλον ἐγγυήσεως, τόσον τῆς διαφυλάξεως τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος ὅσον καί τοῦ πολυπολιτισμικοῦ, πολυθρησκευτικοῦ καί πολυεθνικοῦ καθεστῶτος τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ.

Ἡ πνευματική καί ἠθική ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων δέν περιορίζεται μόνον εἰς τήν διαφύλαξιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ὡς τόπων λατρείας καί εἰς τήν διατήρησιν τοῦ χριστιανικοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀλλά ἐπεκτείνεται καί εἰς τήν ποιμαντικήν αὐτοῦ μέριμναν ἐπί τοῦ Χριστιανικοῦ ποιμνίου του, διεσπαρμένου ἐν τῇ ἐπικρατείᾳ τοῦ Ἰσραήλ, τῶν Παλαιστινιακῶν ἐδαφῶν, τῆς λωρίδος τῆς Γάζης καί τοῦ Ἐμιράτου τοῦ Qatar εἰς τόν Ἀραβικόν κόλπον.

Περιττόν δέ νά ἀναφερθῶμεν εἰς τά Μετόχια καί Ἐκκλησίας τοῦ Παναγίου Τάφου, τά εὑρισκόμενα εἰς τήν ἐλευθέραν Κύπρον ὡς καί εἰς τά ὑπό τῶν εἰσβολέων Τούρκων κατεχόμενα ἐδάφη αὐτῆς.

Ἀγαπητέ μας, Κύριε Πρόεδρε, εἰς ἀναγνώρισιν τοῦ ἐμπράκτου ἐνδιαφέροντος τῆς ἀδελφῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου πολλῷ δέ μᾶλλον τῶν Κυβερνητῶν τῆς φιλτάτης ἡμῶν Κύπρου, ὑπέρ τοῦ Παναγίου Τάφου γενικώτερον καί ἐκπαιδευτικοῦ αὐτοῦ ἔργου εἰδικώτερον, παρακαλοῦμεν, ὅπως δεχθῆτε ἐκ μέρους τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί Ἡμῶν προσωπικῶς τά παράσημα τοῦ Παναγίου Τάφου πρός ἐνίσχυσιν τῆς ὑψηλῆς ἐθνικοθρησκευτικῆς ἀποστολῆς Ὑμῶν.

Εὐχόμεθα δέ ὅπως ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς Κυβερνήσεως Ὑμῶν ἡ τετραυματισμένη ἀπό τόν βαρύν τραυματισμόν τῆς εἰσβολῆς καί τοῦ χωρισμοῦ Κύπρος ἀποκαταστήσῃ τήν διακοινοτικήν ἑνότητα Αὐτῆς. Εὐχαριστῶ».

Ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος καί ἡ Α.Ε. κ. Χριστοδουλίδης ἐπεδόθησαν καί εἰς μίαν ἐποικοδομητικήν συζήτησιν διαφόρων θεμάτων ἀμοιβαίου ἐνδιαφέροντος, μέ ἔμφασιν εἰς τάς προκλήσεις πού ἀντιμετωπίζουν οἱ Χριστιανοί εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Κατά τήν διάρκειαν τῆς συναντήσεώς των ὁ ΜακαριώτατοςΠατριάρχης Θεόφιλος ὑπεγράμμισεν τάς σοβαράς προκλήσεις πού ἀντιμετωπίζουν οἱ Χριστιανοί εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, ἰδίως τάς δημιουργηθείσας ἐκ τῆς πολιτικῆς ἀσταθείας, τά ἐγκλήματα μίσους καί τάς ἐπιμόνους προσπαθείας Ἰσραηλινῶν καί ριζοσπαστικῶν ὁμάδων νά ἀπαλλοτριώσουν παρανόμως τήν Χριστιανικήν πολιτιστικήν κληρονομίαν καί νά λάβουν τόν ἔλεγχον τῶν ἐκκλησιαστικῶν περιουσιῶν, καθώς καί τούς βανδαλισμούς ἱερῶν τόπων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόφιλος ἐτόνισε τήν σημασίαν τῆς τηρήσεως τῶν συμφωνιῶν ‘Status Quo’, ὑπό τήν Ἐπιμέλειαν τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως Ἀμπντουλάχ Β΄τῆς Ἰορδανίας, εἰς Μουσουλμανικούς καί Χριστιανικούς Ἱερούς Τόπους.

Ὁ ἐξοχώτατος κ. Χριστοδουλίδης  ἐνημέρωσεν τόν Μακαριώτατον διά τάς πολιτικάς ἐξελίξεις εἰς τήν Κύπρον καί τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν ἐν γένει.  Ἀμφότεραι αἱ πλευραί ἐξέφρασαν ὁμοῦ τήν κοινήν αὐτῶν δέσμευσιν δι’ ἐπέκτασιν τῆς συνεργασίας, προκειμένου νά διαφυλαχθῇ  ἡ Χριστιανική κληρονομιά καί παρουσία εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Ἡ συνάντησις αὕτη ἀντεπροσώπευε ἕν σημαντικόν βῆμα προόδου διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν προκλήσεων, τάς ὁποίας ὑφίστανται οἱ Χριστιανοί εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, ἰδιαιτέρως εἰς τήν Ἱερουσαλήμ. Τό  Πατριαρχεῖον  Ἱεροσολύμων ἀναγνωρίζει μέ εὐγνωμοσύνην τήν συνεχῆ ὑποστήριξιν τῆς Κύπρου καί ἄλλων χωρῶν διά τήν προστασίαν τῶν συμφωνιῶν  Status Quo καί τήν διασφάλισιν τῆς εὐημερίας καί τῆς ἀσφαλείας τῶν Χριστιανῶν εἰς τήν περιοχήν.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἶναι σταθερῶς ἀφωσιωμένον εἰς τήν προώθησιν τῆς συνεργασίας μέ διαφορετικά κράτη καί παραμένει προσηλωμένον εἰς τήν προστασίαν καί τήν διατήρησιν τῆς Χριστιανικῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὁλοχαρῶς ἀνακοινώνει ὅτι ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόφιλος Γ’ συμμετέσχε σήμερον ὡς προσκεκλημένος εἰς τήν τελετήν στέψεως τοῦ Βασιλέως Καρόλου Γ’ καί τῆς Βασιλίσσης Καμίλα.

Ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος ἦτο ὁ μόνος παρευρισκόμενος Ὀρθόδοξος Προκαθήμενος Ἐκκλησίας, ὁ Ὁποῖος ἐτίμησε τήν τελετήν. Τό ἔλαιον τό ὁποῖον ἐχρησιμοποιήθη εἰς τήν τελετήν τῆς στέψεως καθηγιάσθη ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Θεοφίλου καί ἐν συνεχείᾳ ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἀγγλικανοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἰς Ἱεροσόλυμα κ. Hosam Naoum εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, μέ σκοπόν τήν περαιτέρω ἑδραίωσιν  τῶν ἱστορικῶν δεσμῶν μεταξύ  τῆς Στέψεως, τῆς Βίβλου καί τῆς Ἁγίας Γῆς.

Τό ἔλαιον χρίσεως, τό ὁποῖον ἐχρησιμοποιήθη διά τό χρῖσμα τοῦ Βασιλέως καί τῆς Βασιλίσσης προέρχεται ἐκ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ.  Εἰδικώτερον, προέρχεται ἐκ δύο ἐλαιώνων, τῆς γυναικείας Μονῆς τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, ὅπου εὑρίσκεται καί ὁ τόπος ταφῆς τῆς προμήτορος τοῦ Βασιλέως, πριγκιπίσσης Ἀλίκης τῆς Ἑλλάδος καθώς καί ἐξ ἑτέρου ἐλαιῶνος τῆς Μονῆς τῆς Ἀναλήψεως.

Ἐπί αἰῶνας, ἀπό τήν ἐποχήν τῶν ἀρχαίων βασιλέων ἕως τῆς σήμερον, οἱ μονάρχαι χρίονται μέ ἔλαιον ἐξ αὐτῆς τῆς ἡγιασμένης πόλεως  τῆς Ἱερουσαλήμ

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τιμᾶται μέ τό νά ἔχῃ διαδραματίσει καθοριστικόν ρόλον εἰς τό ἱστορικόν γεγονός τοῦτο, τό ὁποῖον σηματοδοτεῖ τήν πρώτην στέψιν Βρεττανοῦ μονάρχου κατά τόν τρέχοντα 21^ον αἰῶνα. Ἡ τελετή ἔλαβε χώραν εἰς τό Ἀββαεῖον τοῦ  Γουεστμίνστερ εἰς τό Λονδῖνον, τό ὁποῖον φιλοξενεῖ τάς βασιλικάς στέψεις διά περισσότερα ἀπό 900 ἔτη, ἀπό τῆς στέψεως τοῦ Γουλιέλμου τοῦ Κατακτητοῦ τῇ 25ῃ Δεκεμβρίου 1066.

Ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος ἐδήλωσεν: «αἰσθανόμεθα βαθυτάτην τιμήν ἔχοντες συνεισφέρει εἰς τό ἱστορικόν τοῦτο γεγονός, καί ἔχοντες τό προνόμιον νά συμβάλωμεν εἰς τόν καθαγιασμόν τοῦ χρίσματος τοῦ βασιλέως Καρόλου Γ’ καί τῆς βασιλίσσης Καμίλα.  Ἡ χρῆσις ἐλαίου προερχομένου ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ ἀποτελεῖ ἕν ἰσχυρόν σύμβολον τῶν ἱστορικῶν δεσμῶν μεταξύ τῆς Βρεττανίας καί τῶν Ἁγίων Τόπων καί ἐλπίζομεν ὅτι ἡ τελετή αὕτη θά ἐνισχύσῃ τούς δεσμούς αὐτούς κατά τάς ἐπερχομένας γενεάς.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀπευθύνει τάς θερμοτέρας εὐχάς αὐτοῦ πρός τόν Βασιλέα Κάρολον Γ’ καί τήν βασίλισσαν Καμίλαν διά μίαν μακροημερεύουσαν καί εὐημεροῦσαν βασιλείαν. Προσφέρομεν τάς προσευχάς καί τάς Πατριαρχικάς ἡμῶν εὐλογίας ὁμοῦ εἰς τούς δύο ἐστεμμένους βασιλεῖς ἐν τῇ σημαντικῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό ἑσπέρας τῆς Δευτέρας, 14^ης/27^ης Μαρτίου 2023, ἔλαβε χώραν σχολική ἑορτή εἰς τήν αἴθουσαν τελετῶν τῆς ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών Πατριαρχικῆς Σχολῆς πρός τιμήν τῆς  ἐθνικῆς ἐπετείου τοῦ 1821.

Τήν τελετήν ταύτην ἐτίμησαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος,  ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐάγγέλος Βλιώρας, ἡ Πρόξενος κ. Χριστίνα Ζαχαριουδάκη καί μέλη τοῦ Προξενείου, ὁ Πρόεδρος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος, Ἁγιοταφῖται Πατέρες καί μέλη τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας Ἱεροσολύμων.

Ἡ τελετή περιέλαβε προλόγισιν τοῦ Σχολάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου διά τό νόημα τοῦ ξεσηκωμοῦ τῶν Ἑλλήνων τοῦ 1821  καί τόν πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας τῆς φιλολόγου καθηγητρίας κ. Πολυμνίας Ἀγγελώνια μέ ἐπίκεντρον τήν προσφοράν τῆς Θράκης καί τῆς ἰδιαιτέρας πατρίδος αὐτῆς Σαμοθράκης εἰς τόν ἀπελευθερωτικόν ἀγῶνα, ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε, εκλαμπρότατε κε Γενικέ Πρόξενε, Σεβασμιώτατε, πρόεδρε της Σχολικής Εφορείας, Σεβαστοί Αρχιερείς , Σεβαστοί Πατέρες, Κυρίες και Κύριοι, αγαπητά παιδιά.

Οι  εκδηλώσεις τιμής με τους καθιερωμένους πανηγυρικούς λόγους είναι ουσιαστικές, γιατί τονώνουν το εθνικό μας φρόνημα και καλλιεργούν την ιστορική μας συνείδηση. Είναι ικανοί να μας τροφοδοτήσουν με τις ηθικές αξίες και τα οράματα που καθοδήγησαν και ενέπνευσαν τους Έλληνες επαναστάτες του 1821.

H Επανάσταση του ’21 προετοιμάστηκε μεθοδικά, ύστερα από αρκετά, προηγούμενα, αποτυχημένα κινήματα, που ξεκίνησαν λίγο καιρό μετά την υποδούλωση από τους Οθωμανούς. Η ελληνική ψυχή κατάφερε να παραμείνει αδούλωτη για τετρακόσια χρόνια, να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει τα δίκαιά της. Άλλωστε, «πίστη σημαίνει σιγουριά γι΄ αυτά που ελπίζουμε και βεβαιότητα γι’ αυτά που δε βλέπουμε» διαβάζουμε στην Προς Εβραίους (11.1) Επιστολή του Αποστόλου Παύλου.

Η συμβολή της Θράκης στην εθνική μας παλιγγενεσία είναι παντελώς αποσιωπημένη και πλην ορισμένων αναφορών, η Θράκη απουσιάζει προκλητικά από την επίσημη έρευνα και γνώση για την Επανάσταση του 1821.

Ως γνήσιο τέκνο της Θρακικής γης – και δη της Σαμοθράκης- θα εστιάσω στην άγνωστη συνεισφορά της Θράκης στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και στην Ελευθερία που άργησε 100 χρόνια.

Αυτή η γεωγραφική περιοχή είχε το μειονέκτημα να βρίσκεται πολύ κοντά στην Κωνσταντινούπολη, την πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και στις θρακικές πόλεις στάθμευαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις των Τούρκων. Η γεωμορφολογία της περιοχής δεν βοηθούσε την ανάπτυξη μαζικού επαναστατικού κινήματος, εκμηδενίζοντας τη δυνατότητα για ανάπτυξη κλεφτοπόλεμου και διαφυγής στα βουνά. Παρόλα αυτά, η συμβολή του Θρακικού Ελληνισμού στην Επανάσταση του 1821 υπήρξε σημαντική.

Στην επανάσταση, στη Μολδοβλαχία συμμετείχε και ο Αθανάσιος Καραμπελιάς ή Μπελιάς από την Κορνοφωλιά του Έβρου. Αρχικά, είχε σχηματίσει δικό του αντάρτικο σώμα στο Σουφλί, αλλά αργότερα, αφού το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία· είχε τραγικό τέλος, έπεσε σε τουρκική ενέδρα, ενώ κατευθυνόταν προς το Νότο. Τραυματίστηκε σοβαρά, συνελήφθη, μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος στην Αδριανούπολη, όπου και απαγχονίστηκε. Ο θρύλος του «Μπελιά» αποτυπώνεται σε δημοτικό τραγούδι σε γνήσια κορνοφωλιώτικη διάλεκτο:

«Ποιός είδε ήλιον το βραδύ και άστρο το μεσημέρι,

ποιος είδε τον Καραμπελιά, του Καπετάν Θανάση,

η μάνα του, που κάθονταν σε ένα σταυροδρόμι,

όποιοι διαβάτες κι αν περνούν, όλους τους ερωτούσε :

Διαβάτες πού’ θεν έρχεσθε, μην είδατε τον γιό μ΄,

το γιό του Καραμπελιά, του Καπετάν Θανάση;…».

Στο κίνημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία συμμετείχαν Θρακιώτες φοιτητές και εργαζόμενοι σε ευρωπαϊκές χώρες, πλαισιώνοντας τον Ιερό Λόχο, μαχόμενοι ηρωικά στη μάχη στο Δραγατσάνι.

Μετά την έναρξη της Επανάστασης του 1821 επαναστατικές ενέργειες παρατηρήθηκαν και στην Αίνο (τέλη Απριλίου-αρχές Μαΐου 1821), όταν οι Αινίτες κατέλαβαν προσωρινά το κάστρο. Στην απελευθέρωση της πόλης βοήθησαν πλοία των Ψαριανών και των Αινιτών και διακρίθηκε ο πλοίαρχος Χατζή Αντώνης Βισβίζης.  Διοικούσε το μπρίκι ‘Καλομοίρα’ με πλήρωμα 140 ναύτες μαζί με τη γυναίκα του, Δόμνα Βισβίζη. Υποστήριξε με το καράβι του την επανάσταση του Εμμανουήλ Παπά στη Χαλκιδική, συμμετείχε στις ναυμαχίες του Άθω, της Λέσβου και της Σάμου.  Μετά τον θάνατό του σε μάχη (21 Ιουλίου 1822), το έργο του συνέχισε η ηρωίδα γυναίκα του, Δόμνα Βισβίζη. Το επιβλητικό πλοίο ‘Καλομοίρα’ της οικογένειας, έκανε το τελευταίο του ταξίδι ως πυρπολικό για να ανατιναχθεί, από τον πυρπολητή Ανδρέα Πιπίνο στα στενά του Τσεσμέ, η φρεγάτα Χαζνέ Γκεμισί, το θησαυροφυλάκιο του τουρκικού στόλου.

Στις 18 Απριλίου 1821 απαγχονίστηκαν στην Αδριανούπολη 26 Έλληνες πρόκριτοι δίπλα στην πόρτα του μητροπολιτικού ναού. Ο πρώην οικουμενικός πατριάρχης Κύριλλος ΣΤ’ συνελήφθη στην Αδριανούπολη, διαπομπεύτηκε στους δρόμους της πόλης από γενιτσάρους και απαγχονίστηκε σε κιγκλίδωμα παραθύρου του μητροπολιτικού μεγάρου.

Στις 19 Απριλίου 1821, οι κάτοικοι της Σαμοθράκης δήλωσαν στον διοικητή του νησιού ότι «του λοιπού είναι Έλληνες ελεύθεροι και κατά συνέπειαν, δεν έχουσι πλέον να πληρώσι φόρους εις τον Σουλτάνον».  1^η Σεπτεμβρίου 1821, έφτασαν στη Σαμοθράκη 1.000-2.000 Οθωμανοί με το στόλο του σφαγέα της Χίου Καρα Αλή. Οι Οθωμανοί, διαδίδοντας ότι θα παραχωρούσαν αμνηστία, απέκλεισαν στη Χώρα τους Έλληνες και αφού επέλεξαν 700 εξ αυτών, τους δολοφόνησαν.

Τη σφαγή ακολούθησαν συγκλονιστικές ιστορίες γυναικών που, για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων, ρίχνονταν με τα παιδιά τους σε γκρεμούς. Γύρω στις 2.000 ήταν τα άμεσα θύματα των σφαγών, ενώ οι Σαμοθρακίτες πρόκριτοι κρεμάστηκαν από τους ιστούς των πλοίων του Γαλαξιδίου που είχε αιχμαλωτίσει ο οθωμανικός στόλος.  Οι άνδρες αποκεφαλίζονται, εκτός από μερικούς που τους φυλάγουν, για να τους κρεμάσουν στα κατάρτια πλοίων, όταν θα γυρίζουν στην Κωνσταντινούπολη. Ακόμη οι Τούρκοι δεν ξέχασαν να στοιβάξουν σε σωρούς τα κομμένα κεφάλια κάτω από τα παράθυρα του Γάλλου υποπρόξενου».

Ο Ίωνας Δραγούμης, ο οποίος ήταν στις αρχές του 20^ού αιώνα Πρόξενος στην Αλεξανδρούπολη, έφερε στο φως συγκλονιστικά στοιχεία για το Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης, ενώ έφερε το λογχισμένο Ευαγγέλιο, στο Εθνολογικό Μουσείο Αθηνών. Μόλις το 1980, η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τη Σαμοθράκη με το χρυσό μετάλλιο, γιατί «…αυτή κατά τους Αγώνες της Εθνεγερσίας, ολοκαύτωμα υπό βαρβάρου Ασιάτη δυνάστη γενομένη, ουκ επαύσατο και σήμερα δια την αυτής ελληνικότητα αγωνιζομένη».

Ο Auguste Vinchon εμπνεύστηκε από τα τραγικά γεγονότα και  φιλοτέχνησε τον αριστουργηματικό πίνακα “Après le Massacre de Samothrace” («Μετά τη σφαγή της Σαμοθράκης”) (1827) που βρίσκεται στο Λούβρο.

1.800-2.000 άτομα έγιναν σκλάβοι, πουλήθηκαν σε αγορές της Ευρώπης, στην Αίγυπτο και την Ανατολή. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και οι Άγιοι μάρτυρες, οι πέντε μάρτυρες εκ Σαμοθράκης, οι οποίοι σκλαβώθηκαν και με τη βία αρνήθηκαν τον Χριστό και έγιναν μουσουλμάνοι. Μάλιστα ο Μανουήλ εις των πέντε πουλήθηκε στην Αίγυπτο, έμαθε και την αραβική γλώσσα και επιδόθηκε στη μελέτη του Κορανίου και των άλλων βιβλίων των Αράβων.

Επέστρεψαν στο νησί  με φιρμάνι του Μαχμούτ Β΄. Κάποτε όμως ήρθε στη Σαμοθράκη ένας ιεροδικαστής που είχε πολλή εξουσία- καδής-  ο οποίος ήταν άνθρωπος πολύ σκληρός και ωμός και αυστηρός τηρητής των νόμων. Έτσι διέταξε να συλληφθούν οι πέντε μάρτυρες και να οδηγηθούν στη Μάκρη, όπου ήταν η έδρα της διοίκησης. Όταν τους οδήγησαν μπροστά στον διοικητή τούς ρώτησε για την καταγωγή τους και τη ζωή τους.

Οι άγιοι με ήρεμο τρόπο του απάντησαν για την καταστροφή, την αποδοχή του Ισλάμ και την επιστροφή στο Χριστιανισμό «δεν δεχόμαστε με κανένα τρόπο να υποταχθούμε πάλι στην ασέβεια. Ο Χριστός είναι η ζωή μας, Τον οποίο ζούμε και θα ζήσουμε, για Τον οποίο προτιμούμε με κάθε προθυμία να πεθάνουμε, παρά τις πρόσκαιρες αμαρτωλές απολαύσεις, των οποίων το αποτέλεσμα είναι η αιώνια κόλαση. Κρατήστε για τον εαυτό σας τα αγαθά που μας προτείνετε, τα οποία φθείρονται. Εμείς είμαστε Χριστιανοί και Χριστιανοί θα παραμείνουμε, απατηθήκαμε κάποτε εξαιτίας ανωριμότητας και αρνηθήκαμε τον Χριστό, που είναι η αιώνια ζωή, Τον οποίο τώρα ομολογούμε και κηρύττουμε με θάρρος μπροστά σε όλους. Στον Χριστό πιστεύουμε και Χριστιανοί θα πεθάνουμε. Δεν πρόκειται να κατορθώσεις να μας απομακρύνεις από την αλήθεια».

Αφού βασανίστηκαν, θανατώθηκαν στις 6 Απριλίου 1835, Δευτέρα του Θωμά. Αντίγραφο του χειρογράφου της Ακολουθίας που έγραψε το 1843 ο μοναχός Ιάκωβος για τους Πέντε Νεομάρτυρες του νησιού (Εμμανουήλ, Μιχαήλ, Θεόδωρος, Γεώργιος και Γεώργιος) που δολοφονήθηκαν το 1835, αφού επέστρεψαν στην Ορθοδοξία.

 Η Ελληνική Επανάσταση ανέδειξε ήρωες. Φαντάζουν ως υπερ- ήρωες στα μάτια μας. Αλλά δεν ήταν παρά μόνο άνθρωποι, που με πνεύμα αυτοθυσίας και χωρίς να περιμένουν καμία ανταπόδοση έπραξαν αυτό που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, έπραξαν τα πάντα για τους πάντες. «Πρέπει να σκέφτεται κανείς σαν ήρωας για να μπορεί να συμπεριφέρεται σαν ένας απλά αξιοπρεπής άνθρωπος». (May Sarton,1912-1995, Αμερικανίδα ποιήτρια). 

Ο Έλλην κινείται στήν αιχμή μεταξύ Ζωής καί Θανάτου. Είναι πρότυπο Φιλοπατρίας καί Αρετής Παιδείας καί Καλοκαγαθίας.  Ύψωση ηθική, έξαρση ψυχική, καθολικό πνεύμα αυταπάρνησης μέσα σε ολοκληρωτική απόφαση θυσίας, μέσα σε ολοσχερή  κατάλυση φόβου, μέσα σε απόλυτη γενίκευση ηρωισμού που σπανιότατα έχει διαπιστώσει η Παγκόσμια Ιστορία. Τιμή και δόξα στους ήρωες!

«Ας μη βρέξει ποτέ

το σύννεφον, και ο άνεμος

σκληρός ας μη σκορπίσει

το χώμα το μακάριον

που σας σκεπάζει.»

(Ανδρ. Κάλβου, Ωδή τετάρτη [IV] Εις τον Ιερόν Λόχον)

ΖΗΤΩ Η 25^Η ΜΑΡΤΙΟΥ»

ΠΗΓΕΣ:

https://mikrasiatis.gr/online-seminario-i-agnosti-symvoli-tis-thrakis-stin-ethnegersia/

https://www.dramini.gr/i-symvoli-ton-thrakioton-stin-epanastasi-toy-1821/

http://www.kornofolia.gr/product_info.php?cPath=34list=1&products_id=131

https://kastropolites.com/epanastasi-moldovlaxia-thrakes-agonistes/

http://ainites.gr/wp-content/uploads/.pdf

https://syrosstories.wixsite.com/syrosstories/post

https://www.defence-point.gr/news/1821-i-agnosti-oloklirotiki-sfagi-ellinon-enos-nisioy-mas

https://www.komotinipress.gr/to-agnosto-olokaftoma-tis-samothrakis/

https://www.imerisia-ver.gr

https://www.orthodoxianewsagency.gr/gnomes/1i-septemvriou-1821-i-aposiopimeni-kai-agnosti-sfagi-tis-samothrakis/

https://gegonotstomikroskpio.com/2018/

https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=2213

https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=5&text_id=946

Τό πρόγραμμα τῆς τελετῆς περιεῖχε ὡσαύτως ᾂσματα ὑπό τήν μουσικήν Διεύθυνσιν τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου, ἀπαγγελίας μαθητῶν, θεατρικά δρώμενα μέ θέμα τόν Ἀθανάσιον Διᾶκον, τήν Σφαγήν τῆς Χίου καί τήν Ἔξοδον τοῦ Μεσολογγίου ὡς φαίνεται ᾧδε:

https://jerusalem-patriarchate.info/wp-content/uploads/2023/03/Microsoft-Word-Πρόγραμμα.pdf

Δι’ ὅλων τούτων ἐπανῆλθον εἰς τήν μνήμην τά ἀφόρητα καί ἀνείπωτα δεινοπαθήματα τῶν Ἑλλήνων ὑπό τῶν Ὀθωμανῶν κατακτητῶν ἐπί τετρακόσια ἔτη καί ὁ ἱερός ἀγών τῶν Ἑλλήνων ἐναντίον τῆς τυραννίδος ταύτης, μέ ἀπαράμιλλον γενναιότητα, μέ θυσίας, μέ ἀπωλείας περιουσιῶν καί ζωῶν καί ἀποτυχίας, ἀλλά καί μέ τήν τελικήν νίκην μετά ἀπό 8 ἔτη, μετά τήν Ναυμαχίαν τοῦ Ναυαρίνου (20 Ὀκτωβρίου 1827), ἡ ὁποία ἔδωσεν εἰς αὐτούς τό ἐλεύθερον ἑλληνικόν κράτος, μέ πρῶτον Κυβερνήτην τόν «Ἅγιον τῆς Πολιτικῆς», Ἰωάννην Καποδίστριαν.

Ὁ Μακαριώτατος καί ὁ κ. Βλιώρας ἐπῄνεσαν τήν ἐπίδοσιν καί ἀπόδοσιν τοῦ Σχολάρχου, τῶν καθηγητῶν καί τῶν μαθητῶν, αἱ ὁποῖαι συνετέλεσαν εἰς τήν ἐπιτυχίαν τῆς τελετῆς, καθ’ ὅτι αὕτη προεκάλεσε συναισθήματα συγκινήσεως καί ἐθνικῆς ὑπερηφανείας, ἀπαραιτήτων διά τήν συνέχειαν τῆς ἐν ἐλευθερίᾳ ζωῆς τοῦ Ἔθνους ἡμῶν καί τῆς καρποφορίας τῆς λειτουργίας τῆς Σχολῆς ἐπ’ ἀγαθῷ τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Τετάρτην, 9^ην/22^αν Μαρτίου 2023, ἑωρτάσθη εἰς τό πλαίσιον τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ἐσωτερικῶς ἡ Ὀνομαστική ἑορτή τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν  μαρτυρησάντων εἰς τήν λίμνην Σεβαστείας τοῦ Πόντου τό ἔτος 320 ἐπί Λικινίου δι’ Ἀκολουθίας Ὄρθρου, Ἑσπερινοῦ καί θείας Λειτουργίας Προηγιασμένης εἰς τόν ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, προεξάρχοντος Αὐτοῦ τοῦ Μακαριωτάτου.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τό Ἐπιτροπικόν ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τά συγχαρητήρια τῆς Ἀδελφότητος καί τάς εὐχάς αὐτῆς ὑπέρ ὑγιείας, εὐημερίας καί μακροημερεύσεως.

Τό δέ Σάββατον, 12^ην/25^ην Μαρτίου 2023, ἑωρτάσθη μέ μετάθεσιν ἡ Ὀνομαστική ἑορτή τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἐπί τῷ ἑορτασμῷ τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, συμφώνως πρός τήν Τυπικήν καί Καθεστωτικήν Διάταξιν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ὡς «Παρρησία» διά Μεγάλου Ἑσπερινοῦ   ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, μετά τόν ὁποῖον ἀνεγνώσθη καί ἡ Δ΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Τήν πρωΐαν τῆς κυριωνύμου ἡμέρας τῆς ἑορτῆς ἔλαβε χώραν Συλλείτουργον εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ  τῆς Ἀναστάσεως, Προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Διοκαισαρείας κ. Βενεδίκτου, τοῦ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παρεπιδημοῦντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Πέλλης κ. Φιλουμένου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Δραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξάνδρου καί τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰωάννου, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί ἄλλων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, ψαλλούσης τῆς Βυζαντινῆς χορῳδίας ὑπό τόν Πρωτοψάλτην καί τέως Πρόεδρον τῆς ΟΜΣΙΕ/ Ὁμοσπονδίας Συλλόγων Ἱεροψαλτῶν Ἑλλάδος κ. Γεωργίου Ναούμ, βοηθούντων τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου καί προσευχομένου πλήθους ἐντοπίων πιστῶν καί προσκυνητῶν, τῇ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα, τοῦ Πρέσβεως τῆς Ρωσίας κ. Βικτόρωφ καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Γεωργίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Λάσα.

Μετά τήν Ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ἐτελέσθη Δοξολογία ἐπί τῇ Ὀνομαστικῇ ἑορτῇ τοῦ Μακαριωτάτου.

Μετά τήν ἄνοδον εἰς τά Πατριαρχεῖα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον κατά τήν τάξιν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἀνερχόμενοι τάς πνευματικάς βαθμίδας τοῦ χρόνου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς διά τήν ὑποδοχήν τοῦ Ἁγίου Πάσχα, εὑρίσκομεν ὡς ὄασιν πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ καί ψυχικῆς ἀναψυχῆς τήν ἑορτήν τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ὁμολογησάντων τόν Χριστόν, ἐκτεθέντων εἰς τό ψῦχος τῆς λίμνης Σεβαστείας τοῦ Πόντου, καθ’ ὅλην τήν νύκτα ὑπομεινάντων, κατεαχθέντων τά σκέλη τήν πρωΐαν καί οὕτω καλῶς ἀθλησάντων καί στεφανωθέντων ἐπί Λικινίου τό 320. Τό αἷμα τούτων ὡς καί ὅλων τῶν μαρτύρων συγκιρνᾶται μετά τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ καί συνθεμελιώνει καί συστερεώνει τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Εὐγνωμονοῦσα τούτους ἡ Ἐκκλησία διά τό μαρτύριον αὐτῶν, διαιωνίζει τό ὄνομα ἑνός ἑκάστου καί ἐνισχύεται ἐκ τοῦ παραδείγματος αὐτῶν καί ἐκ τῶν πρεσβειῶν αὐτῶν ὑπέρ αὐτῆς πρός Κύριον.

 Πρός τιμήν τοῦ μαρτυρίου αὐτῶν, ἰδίᾳ δέ τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν ἁγίου Θεοφίλου, εἰς τό ὄνομα τοῦ ὁποίου σεμνύνεται ἡ Ὑμετέρα σεπτή  Μακαριότης, ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, συμφώνως πρός τήν Τυπικήν καί Καθεστωτικήν Διάταξιν αὐτῆς, ἐτέλεσε πανηγυρικήν ἑορτήν εἰς τό Καθολικόν τοῦ πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἐν συλλειτουργίᾳ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, τῶν Ἱερομονάχων τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ κλήρου τοῦ Πατριαρχείου, τῇ συμπροσευχῇ τῶν μοναχῶν καί πλήθους προσκυνητῶν καί παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα, τοῦ Πρέσβεως τῆς Ρωσίας καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Γεωργίας καί διπλωματικῶν Ἐκπροσώπων ἄλλων κρατῶν καί πλήθους πιστοῦ λαοῦ.

Δεηθέντες ὑπέρ ὑγιείας  καί εὐσταθείας τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἐν τῷ Ναῷ, ἀνήλθομεν καί εἰς τό ἱερόν τοῦτο «ὀσπίτιον» Ἡμῶν, ἵνα συγχαρῶμεν Αὐτῇ ἐπί τοῖς Ὀνομαστηρίοις καί προσείπωμεν Αὐτῇ ὅσα εὔφημα, ἀληθῆ καί τίμια ἁρμόζουν Αὐτῇ ἐκ τῶν ἔργων Αὐτῆς τεκμαιρόμενα.

Μνημονευτέον ἐν πρώτοις ὅτι ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἀνέλαβε  πρωτοβουλίας συνεργασίας μετά τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς διά τήν ὑποστήριξιν οὐχί μόνον τῶν δικαιωμάτων τῶν προσκυνηματικῶν σεβασμάτων καί περιουσιῶν αὐτῶν ἀλλά καί αὐτῆς ταύτης τῆς ὀντότητος καί τῆς διαμονῆς τῶν χριστιανῶν ἐν τῇ γενετείρᾳ αὐτῶν. Τοῦτο συνέβη εἰς συλλογικάς ἐκδηλώσεις, ὡς εἰς τήν παμπληθῆ συγκέντρωσιν τοῦ ἀνάμματος τοῦ Χριστουγεννιάτικου δένδρου εἰς τό παρά τήν πύλην τοῦ Δαβίδ ξενοδοχεῖον τοῦ Πατριαρχείου Imperial, ἐπαπειλούμενον ἐκ τῶν εἰς βάρος αὐτοῦ συναφθεισῶν διεφθαρμένων συμφωνιῶν τοῦ ἔτους 2004. Εἰς τήν ἀνεπιφύλακτον ὑποστήριξιν τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν ὡσαύτως ἐν ἀμοιβαιότητι ἀνταποκρινομένη ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης, ἐπεσκέφθη εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ἐπί τόπου τό δεχθέν δολιοφθοράν τῶν τάφων αὐτοῦ κοιμητήριον τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών καί τό ἐν τῷ χώρῳ τοῦ Πραιτωρίου παρεκκλήσιον τῶν Φραγκισκανῶν, ἐν ᾧ ἐθραύσθη ἡ  ἀνάγλυφος εἰκών τοῦ Χριστοῦ παρά ἀκραίων φανατικῶν Ἰουδαϊκῶν στοιχείων, τῶν μή φεισθέντων οὔτε τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος, ἀλλά ἐγειράντων χεῖρας ἀσεβεῖς κατ‘ αὐτοῦ μόλις τήν παρελθοῦσαν Κυριακήν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Τά δικαιώματα ταῦτα τῶν Χριστιανῶν  ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εὐθαρσῶς ὑπεστήριξε καί εἰς τήν καθιερωμένην ἐπί τῷ Νέῳ Ἔτει συννάντησιν τῶν Ἀργηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν μετά τοῦ Προέδρου τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Χέρτσογκ.

Μετά τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εἰργάσθη ἐπιμόνως ὡσαύτως διά τήν διατήρησιν τοῦ καθεστῶτος τῆς Παλαιᾶς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων, συμπεριλαμβανομένου τοῦ καθεστῶτος τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος ἐν συνεργασίᾳ μετά τοῦ βασιλέως τῆς Ἰορδανίας, ἔχοντος τήν κουστωδίαν τῶν Μουσουλμανικῶν καί τῶν Χριστιανικῶν Σεβασμάτων τῶν Ἁγίας Γῆς. Διά τήν ὑποστήριξιν καί προώθησιν τῶν συμφερόντων τοῦ Πατριαρχείου καί ὅλων τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς ἀνέλαβεν ὑπερπόντιον ταξίδιον ἡ Υμετέρα Μακαριότης εἰς Ἡνωμένας Πολιτείας Ἀμερικῆς.

Εἰς τόν προσκυνηματικόν τομέα ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης μέ γνώμονα τήν διατήρησιν τῶν δικαιωμάτων ἡμῶν συνειργάσθη πρωτίστως μετά τῶν Φραγκισκανῶν διά τήν στερέωσιν τοῦ ὑπεδάφους καί τήν συντήρησιν τοῦ δαπέδου τῆς ροτόντας καί τοῦ Ἑπτακαμάρου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως βάσει ἐπιστημονικῆς μελέτης τοῦ Πανεπιστημίου Sapienza τῆς Ρώμης .

 Ἰδιαιτέρως εἰργάσθη ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης διά τήν ἐκπόνησιν μελετῶν καί τήν ἐξεύρεσιν πόρων στερεώσεως καί εὐπρεπισμοῦ τοῦ ἐξιδιασμένου χώρου τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ Σκευοφυλακίου αὐτοῦ καί διά τήν ἐπαναλειτουργίαν τοῦ Μουσείου τοῦ Πατριαρχείου ἐν συνεργασίᾳ  μετά τοῦ ἐπιχειρηματίου καί Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου. Εἰς τό ἀνακαινιστικόν τοῦτο πρόγραμμα ἐντάσσονται αἱ ἐπιτελούμεναι ἤδη ἐργασίαι συντηρήσεως πολυτίμων παλαιῶν εἰκόνων καί τῶν ἀποσυναρμολογημένων τμημάτων τοῦ πολυελαίου τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, εὑρεθέντων εἰς τήν ἄνωθεν τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου τράπεζαν τῆς Ἀδελφότητος ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφάνους, ὑπό εἰδικῶν συντηρητῶν ἐλθόντων ἐκ Ρωσίας ὑπό τήν καθοδήγησιν τοῦ ἐκ Κύπρου συντηρητοῦ εἰκόνων καί βιβλίων κ. Σταύρου Ἀνδρέου, συνεχίζοντος τό ἔργον αὐτοῦ καί εἰς τά παλαίτυπα τῆς πλουσίας Βιβλιοθήκης τῆς Μονῆς τοῦ Σταυροῦ. Εἰς ταύτην τήν Μονήν, τήν στεγάσασαν τήν περιώνυμον Θεολογικήν Σχολήν τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἤδη προετοιμάζει ἐν συνεργασίᾳ μετά τῶν Πανεπιστημίων Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου τήν ἵδρυσιν καί λειτουργίαν Κέντρου  Βιβλικῶν Ἐρευνητικῶν Μελετῶν.

 Παρά τάς οἰκονομικάς δυσκολίας τῆς ἐποχῆς ἡμῶν δέν ἔλειψεν ἡ ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνατοτήτων τοῦ Πατριαρχείου οἰκονομική ἐνίσχυσις τοῦ ποιμνίου εἰς τά ἐπιτελούμενα ὑπ’αὐτοῦ ἔργα συντηρήσεως τῶν ἱερῶν ναῶν αὐτοῦ ὡς εἰς Κούφρ Σμέα καί Σαχνίν καί ἀλλαχοῦ καί ἡ ἑκάστοτε παρά τῆς ὑμετέρας Μακαριότητος προσκυνηματκή καθοδήγησις αὐτῶν ὡς καί ἡ τοιαύτη τῶν προσκυνητῶν, κατακλυσάντων καί πάλιν τήν Πατριαρχικήν αἴθουσαν καί τά Πανάγια Προσκυνήματα μετά τήν δεινήν δοκιμασίαν τοῦ ἰοῦ τοῦ Covid. Εἰς τάς προσκυνηματικάς συναντήσεις ταύτας, τῶν ὁποίων προΐσταντο Ἀρχιερεῖς συνοδοί ἐξ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης δέν ἔπαυσε νά τονίζῃ τήν ἀνάγκην συνεχίσεως τοῦ Διορθοδόξου διαλόγου διά τήν ἀποκατάστασιν καί πάλιν τῆς ἀπολεσθείσης Ὀρθοδόξου ἐν Χριστῷ ἑνότητος καί κοινωνίας.

Τά λεχθέντα, Μακαριώτατε, ἀποτελοῦν ὀλίγα μόνον Ἀνάλεκτα, ἐρανιζόμενα ἐκ τοῦ πνευματικοῦ λειμῶνος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ἐνισχύοντα ὑμᾶς τούς Ἁγιοταφίτας, ἵνα ἐργαζώμεθα καί συνεργαζώμεθα συμπληροῦντες ἀλλήλους καί δημιουργοῦντες ἔργον ποιμαντικόν ἤ ἀνακαινιστικόν ἕκαστος ἐν ᾦ ἐτάχθη καί πλουτίζοντες τήν παρακαταθήκην τῶν  Πατέρων ἡμῶν.

 Ὑψῶν τό ποτήριον, Μακαριώτατε, εὔχομαι ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἀδελφότητος ὅλης ὑγιείαν, εὐστάθειαν, μακροημέρευσιν καί δαψιλῆ τήν Θείαν ἐνέργειαν καί ἐνίσχυσιν ἄνωθεν, ἵνα συνεχίζητε τό Θεάρεστον καί πολύτιμον Πατριαρχικόν Ποιμαντικόν Υμῶν ἔργον πρός οἰκοδομήν ψυχῶν, ἔπαινον τοῦ Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας καί τοῦ γένους ἡμῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».

Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησεν ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελος Βλιώρας ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες και κύριοι,

 Η συμμετοχή στο σημερινό εορτασμό αποτελεί ιδιαίτερη τιμή και χαρά για όλους μας, καθώς η Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το ευλαβές Ποίμνιο, ανάμεσά τους και οι υπηρετούντες στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στα Ιεροσόλυμα, τιμούμε τα Ονομαστήρια του Προκαθήμενου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλου Γ΄.

Μακαριώτατε,

Εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας, σας εκφράζουμε, τον σεβασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη της χώρας μας τόσο για το πολυσχιδές ποιμαντικό Σας έργο, όσο και για το σημαντικό εθνικό έργο της διαφύλαξης και ανάδειξης των Ιερών Προσκυνημάτων στην Αγία Γη.

Ταυτόχρονα, θα ήθελα να εκφράσω την ομόπνοη συμπαράσταση της Πατρίδας μας προς το καθ’ ημας Πατριαρχείο, ιδιαίτερα, μέσα στο τρέχον κλίμα γιγάντωσης της μισαλλοδοξίας, καταδικάζοντας, απερίφραστα, την πρόσφατη επίθεση στο Πανάγιο Προσκύνημα του Θεομητορικού Μνήματος στη Γεθσημανή, όπως και το δυστυχώς ογκούμενο κύμα βίας εναντίον χριστιανικών τόπων λατρείας στα Ιεροσόλυμα.

Για την Ελλάδα, η προάσπιση του θεσμού του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, των δικαίων και των δικαιωμάτων του, όπως και του Εθιμικού Προσκυνηματικού Καθεστώτος, αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων είναι σταθερό σημείο αναφοράς για τον απανταχού Ελληνισμό, μάρτυρας και φάρος της μακραίωνης εδώ παρουσίας μας και Ποιμήν των Ελληνορθόδοξων πιστών στην Αγία Γη.

Για όλους εμάς, το Ιερό Καθίδρυμα είναι συνταυτισμένο με τη διατήρηση ακεραίων των Ιερών Προσκυνημάτων του Χριστιανισμού, τα οποία με αφοσίωση και αυταπάρνηση υπερασπίζεται.

Η σημερινή εορτή είναι μια επίκαιρη αφορμή να αναλογιστούμε όλα όσα «ἀκηκόαμεν», «ἅ ἑωράκαμεν καί αἱ χεῖρεις ἡμῶν ἐψηλάφησαν», κατά τον αγιογραφικό στίχο.

Οι εργώδεις προσπάθειές Σας για την αναστήλωση και ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων της Πίστης μας και για την πνευματική καθοδήγηση και ευημερία ενός ποιμνίου που υφίσταται σημαντικές προκλήσεις και δοκιμασίες, αναδεικνύουν τη διαχρονική σημασία του Ιερού Καθιδρύματος, για την τήρηση των απαραιτήτων ισορροπιών στο περιβάλλον της Αγίας Γης.

Ο λόγος και το έργο Σας αποτελεί, αναμφίβολα, έκφραση της αγάπης, της αγωνίας και της προσευχής για το μέλλον της Χριστιανικής Παρουσίας στην Αγία Γη, που εμπεριέχει τόσο τον πόνο και την αγωνία του Σταυρού, όσο και την ελπίδα και το φως της Ανάστασης.

Μέσα σε αυτές τις προκλήσεις, τόσο Εσείς, όσο και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα, ενδυναμώνεστε από τη γνήσια πίστη και την αυθεντικότητα του χριστιανικού βιώματος, ώστε με γνώση και αντίληψη των περιστάσεων, με σθένος και αποφασιστικότητα, να μεριμνάτε για το παρόν και το μέλλον του παλαιφάτου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Η αδιάλειπτη προσευχή και διακονία Σας στο ιερό θυσιαστήριο αποτελεί πηγή πνευματικής τροφοδοσίας και στήριξης τόσο των κληρικών όσο και του ποιμνίου Σας για το οποίο μεριμνάτε αόκνως.

 Μακαριώτατε,

Στην ταραγμένη Αγία Γη, όπου η ζωή περικλείει, κάθε μέρα τον πόνο και την ελπίδα, τον θάνατο και τη ζωή, με όρους απτούς και όχι μεμακρυσμένους, η υψηλή αυτή αποστολή δεν επιτρέπει «ὕπνον τοῖς οφθαλμοῖς» και «τοῖς βλεφάροις νυσταγμόν» για τον Ποιμένα και εκκλησιαστικό ηγέτη.

 Επιτρέψτε μου λοιπόν να Σας εκφράσω, τόσο εκ μέρους μου όσο και εκ μέρους των συνεργατών μου, την αναγνώριση και την εκτίμηση μας για το πολυσήμαντο έργο που επιτελείται εδώ, όπως και για την αφοσίωση, το ζήλο και την αυταπάρνηση των Μελών της Αδελφότητας για την προστασία και διατήρηση των Αγίων Προσκυνημάτων, αρετές τις οποίες διαπιστώσαμε πολλάκις και ποικιλοτρόπως κατά τις τακτικές εδώ επισκέψεις μας.

 Τη γιορτινή τούτη μέρα, Σας απευθύνω τις πλέον ειλικρινείς και εγκάρδιες ευχές μας για υγεία, μακροημέρευση και από Κυρίου στήριξη, ώστε να συνεχίσετε να φέρετε εις πέρας την υψηλή αποστολή Σας προς Δόξαν Θεού, για την ευημερία του Πατριαρχείου, του Ιερού Κοινού του Παναγίου Τάφου, του Ελληνορθόδοξου Ποιμνίου Σας και της ειρήνης στη περιοχή. Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα».

Ἀκολούθως ὁμίλησεν ὁ Γεωργιανός Πρέσβυς κ. Λάσα, οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλος, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, ὁ ἡγούμενος Μπετζάλλας Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰγνάτιος, ὁ Αἰδεσιμώτατος π. Φάραχ Μπαντούρ καί ἄλλοι.

Τούτοις ηὐχήθη ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ἀγαλλιάσθωσαν καί εὐφρανθήτωσαν ἐπί σοι οἱ ζητοῦντες σε, ὁ Θεός, καί λεγέτωσαν διαπαντός· μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος, οἱ ἀγαπῶντες τό σωτήριόν σου» (Ψλμ. 69,5).

 Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς χριστιανοί καί προσκυνηταί.

Ἐπέστη σήμερον ἡ ἱερά καί θαυμαστή ἑορτή τῶν ἱερῶς ἀθλησάντων ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει, ἁγίων μεγάλων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ὧν καί τήν μνήμην ἐν ἀγαλλιάσει καί εὐφροσύνῃ τιμᾷ ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ᾄδουσα καί λέγουσα: «μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος οἱ ἀγαπῶντες τό σωτήριόν σου» (Ψλμ. 69,5).

Τό σωτήριον τοῦτο, δηλονότι τό Εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας τοῦ Χριστοῦ, ὡμονόουν οἱ Τεσσαράκοντες «κατηρτισμένοι ὄντες ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (Α΄ Κορ. 1,10) μετά παρρησίας ἐνώπιον τῶν διωκτῶν εἰδολολατρῶν καί βασανιστῶν αὐτῶν, ἀκούοντες εἰς τήν φωνήν τοῦ θείου Παύλου λέγουσαν: «ὅτι ἅ θύει τά ἔθνη, δαιμονίοις θύει καί οὐ Θεῷ· οὐ θέλω δέ ὑμᾶς κοινωνούς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι» (Α΄ Κορ. 10,20). Προσέτι δέ, οἱ ἅγιοι οὗτοι μάρτυρες ἐνεπνέοντο ἀπό τόν πρωτομάρτυρα Στέφανον, ὁ ὁποῖος ἀφ’ ἑνός μέν, ἀπετέλει τό πρότυπον τῆς ὑπέρ Χριστοῦ ἀγάπης χυθέντος μαρτυρικοῦ αἵματος αὐτοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἐκήρυττε τήν μαρτυρίαν τοῦ «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», ὁ ὁποῖος ἀποκρινόμενος εἰς τόν Πιλᾶτον εἶπεν: «ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ· πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς», (Ἰω. 18,37).

Τῆς φωνῆς ταύτης τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, ἐγένοντο ὑπήκοοι ἀλλά καί σύμφυτοι τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ) ἀφορῶντες εἰς τήν ἀνάστασιν αὐτοῦ (πρβλ. Ρωμ. 6,5). Τόν ὑπέρ τῆς ἀληθείας μαρτυρικόν θάνατον τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα, ἐγκωμιάζων ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει: «Ἡμῖν δέ οὐχ ἕνα πρόκειται θαυμάζειν, οὐδέ δύο μόνους…, ἀλλά τεσσαράκοντα ἄνδρες, ὡς μίαν ψυχήν ἐν διῃρημένοις σώμασιν ἔχοντες, ἐν μιᾷ συμπνοίᾳ καί ὁμονοίᾳ τῆς πίστεως, μίαν καί τήν πρός τά δεινά καρτερίαν καί τήν ὑπέρ τῆς ἀληθείας ἔνστασιν ἐπεδείξαντο».

Ἔχοντες κατά νοῦν, οἱ ἅγιοι Μάρτυρες τόν Κυριακόν τοῦτον λόγον, ὅτι «τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» (Ἰω. 16,13), οὐκ ἐπτοήθησαν οὐδέ κατέλαβεν αὐτούς φόβος δειλίας, ἀλλά τοὐναντίον ὡς ἄλλοι τρεῖς παῖδες ἐν τῇ καμίνῳ, ὡς ἐξ ἑνός στόματος ὕμνουν καί ἐδόξαζον καί ηὐλόγουν τόν Θεόν λέγοντες: «μή ἀποστήσῃς τό ἔλεός σου ἀφ’ ἡμῶν» (Δαν. 3,23).

Αὐτό τοῦτο τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀναγεννήσαντος ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν νεκρῶν (πρβλ. Α΄ Πετ. 1,3) ἐζήτουν οἱ γεναῖοι Μάρτυρες «ἐν Πνεύματι ἁγίῳ προσευχόμενοι» (Ἰου. 20), προσκαρτεροῦντες τήν ἀπολύτρωσιν αὐτῶν διά τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τήν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, τοῦ καθαρισμοῦ, δηλονότι τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, κατά τόν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ (πρβλ. Ἐφ. 1,7).

Ἡ ἐτήσιος αὕτη ἑόρτιος πανήγυρις τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί ἰδιαιτέρως τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, οὗτινος τήν σεπτήν ἐπωνυμίαν φέρει καί ἡ Ἡμετέρα Μετριότης, ἀποτελεῖ «ὀσμήν εὐωδίας τό μνημόσυνον αὐτῶν τῷ Κυρίῳ» (Λευιτ. 6,8), καί τοῦτο διότι, ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός, «πᾶσαν στρατιάν τοῦ κόσμου καταλιπόντες, τῷ ἐν οὐρανοῖς Δεσπότῃ προσεκολήθησαν οἱ τοῦ Κυρίου Τεσσαράκοντα Ἀθλοφόροι», γενόμενοι πολῖται τῆς πόλεως Θεοῦ ζῶντος, τοὐτέστιν τῆς ἐπουρανίου Ἱερουσαλήμ τῆς ἐλευθερίας (πρβλ. Ἑβρ. 12,22).

Οἱ ὄντως θεόστεπτοι καί θεοσύλλεκτοι ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, οἱ διά πυρός καί ὕδατος δοκιμασθέντες, μιμούμενοι τόν μαρτυρικόν θάνατον τοῦ Χριστοῦ, ἀνεδείχθησαν ἀψευδεῖς μάρτυρες καί κήρυκες τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ, ὡς κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγων: «ὅτι καί Χριστός ἅπαξ περί ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπέρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθείς μέν σαρκί, ζωοποιηθείς δέ πνεύματι», (Α΄ Πέτρ. 3,18).

Οἱ ἔνδοξοι Τεσσαράκοντες Μάρτυρες διακρίνονται ἐν τῷ μέσῳ «τοῦ περικειμένου νέφους τῶν μαρτύρων» (Ἑβρ. 12,1) τῆς Ἐκκλησίας, διότι οὗτοι, ὡς λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, μή ἔχοντες τήν αὐτήν ἐθνικήν καταγωγήν, «ἄλλος γάρ ἀλλαχόθεν ὥρμητο» ἀνεδείχθησαν γένος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. «Γένος δέ, τό μέν ἀνθρώπινον, ἄλλο ἄλλον, τό δέ πνευματικόν, ἕν ἁπάντων. Κοινός γάρ αὐτῶν Πατήρ ὁ Θεός, καί ἀδελφοί πάντες, οὐκ ἀπό ἑνός καί μιᾶς γεννηθέντες, ἀλλ’ ἐκ τῆς υἱοθεσίας τοῦ Πνεύματος εἰς τήν διά τῆς ἀγάπης ὁμόνοιαν ἀλλήλοις συναρμοσθέντες».

«Κόσμον τῆς Ἐκκλησίας καί λαῶν εὐφροσύνην καί Θεοῦ δόξαν τοῦ ἐνισχύσαντος … οἱ Χριστοῦ δορυφόροι, οἱ τῶν Ἐκκλησιῶν οἰκοδόμοι … καί οἱ πρός τόν κοινόν ἐχθρόν τῆς ἀνθρωπότητος τόν ἀγῶνα τελέσαντες», λέγει ὁ πατήρ τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ἐγκωμιάζων «τήν μεγάλην καί σύμφωνον τῶν μακαρίων (Τεσσαράκοντα μαρτύρων) φάλαγγα».

Ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐν εὐφροσύνῃ τιμῶσα καί γεραίρουσα τήν ἱεράν μνήμην τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων ὡς καί τοῦ συμμάρτυρος καί συναίμου αὐτῶν Θεοφίλου, ἐπετέλεσε ἐν τῷ τόπῳ τοῦ σταυρικοῦ μαρτυρίου καί τοῦ τάφου τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τήν ἀναίμακτον εὐχαριστιακήν θυσίαν, τῆς Ἡμῶν Μετριότητος προεξαρχούσης καί περιστοιχουμένης ὑπό τῶν τιμίων τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος μελῶν, Ἀρχιερέων, Ἱερέων καί Ἱεροδιακόνων, συμπροσευχομένων Ἡμῖν εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί εὐσεβῶν Χριστιανῶν ἐκ τοῦ Χριστεπωνύμου καί δοκιμαζομένου ποιμνίου ἡμῶν, διαδηλοῦντες οὕτω τόν θαυμασμόν ἡμῶν εἰς τούς ἁγίους τοῦ Θεοῦ. «Ἡμεῖς, λέγει ὁ Ἀστέριος Ἀμασείας, μάρτυρας οὐ προσκυνοῦμεν, ἀλλά τιμῶμεν ὡς γνησίους προσκυνητάς Θεοῦ· οὐ σέβομεν ἀνθρώπους, θαυμάζομεν δέ τούς ἐν καιρῷ πειρασμῶν καλῶς σεβασθέντας Θεόν».

Προσέτι δέ, εὐχαριστήριον δοξολογίαν ἀνεπέμψαμεν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τοῖς, τῇ ἐπωνύμῳ τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου, ἀγομένοις σεπτοῖς Ἡμῶν ὀνομαστηρίοις, καί «εὐλογήσαμεν -κατά τόν ἅγιον μάρτυρα Ἰουστῖνον- τόν ποιητήν τῶν πάντων διά τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί διά Πνεύματος Ἁγίου».

Ἡ ἑόρτιος αὕτη ἡμέρα τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων καί ἰδιαιτέρως τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, δέν ἀφορᾷ εἰς τήν Ἡμετέραν Μετριότητα μόνον, ἀλλά κυρίως εἰς τόν Ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ σώματος δηλονότι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, «ἐν ᾧ ἔχομεν τήν ἀπολύτρωσιν διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ» (Ἐφ. 1,7). «Συνίστησι δέ τήν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Ρωμ. 5,8).

Ἡ θεία αὕτη καί τελεία ἀγάπη, ἡ ὁποία «ἔξω βάλλει τόν φόβον» (Α΄ Ἰω. 4,8), ἐσημειώθη ὡς φῶς εἰς τάς καρδίας καί διανοίας τῶν ἁγίων Μαρτύρων τῶν ἐπιδειξάντων «τό τέλειον ἔργον τῆς ἀγάπης», κατά τόν Κλήμεντα Ἀλεξανδρείας, τοὐτέστιν «τό αὐτό φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατά Χριστόν, ἵνα ὁμοθυμαδόν ἐν ἑνί στόματι δοξάζητε τόν Θεόν καί Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. 15, 6).

Τό παράγγελμα τοῦτο τοῦ θείου Παύλου, «τό αὐτό φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατά Χριστόν» (Ρωμ. 15,16), καταγγέλουσι εἰς πάντας ἡμᾶς ἰδιαιτέρως δέ εἰς τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς ἡμῶν τιμίους Προκαθημένους τῶν κατώ τόπων ἁγίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῶν τελούντων ἐν καταστάσει «ἀποδιορισμοῦ» (πρβλ. Ἰου. 19), οἱ σήμερον καί ἐν μέσῳ τοῦ εὐπροσδέκτου καιροῦ τῆς μετανοίας καί τῆς εὐλογημένης νηστείας, τιμώμενοι ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, «οἱ ἶσοι τήν ἄθλησιν καί ἶσοι τήν γνώμην καί ἴσους στεφάνους δεξάμενοι» κατά τόν ὑμνῳδόν αὐτῶν.

Ἔχοντες λοιπόν συνεργούς καί ἀντιλήπτορας τούς «ἐκ τῆς υἱοθεσίας τοῦ Πνεύματος εἰς τήν διά τῆς ἀγάπης ὁμόνοιαν ἀλλήλοις συναρμοσθέντας», κατά τόν Μέγαν Βασίλειον, ἁγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας καί τόν συμμάρτυρα αὐτῶν καί πνευματικόν φύλακα Ἡμῶν Θεόφιλον, ἱκετεύσωμεν αὐτούς καί τήν Ὑπερευλογημένην Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἀειπάρθενον Μαρίαν, ἵνα ἐν εἰρήνῃ, ἐγκρατείᾳ καί μετανοίᾳ ἀξιωθῶμεν καταντῆσαι εἰς τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑόρτιον ταύτην μνήμην τῶν ἁγίων Μαρτύρων, δύναμιν τήν ἐκ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, φωτισμόν τόν ἐξ ὕψους, τήν δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν χάριν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελον Βλιώραν ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, τόν Πρέσβυν τῆς Ρωσσίας εἰς Ἰσραήλ κ. Βικτόρωφ, τόν Πρέσβυν τῆς Γεωργίας εἰς Ἰσραήλ κ. Λάσα, τούς ἐκπροσώπους τοῦ ἑλληνικοῦ Ναυτικοῦ, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰωάννην, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς νεοσυστάτου Κοινότητος Beersheba, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Φάραχ Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰγνάτιον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος τῆς Μπετζάλλας, τόν ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν Κοινοτήτων τῆς περιοχῆς Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος, τήν κ. Παναγιώταν Καφετζῆ προσφωνήσασα ἐκ μέρους τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Ἁγίου Δημητρίου, τόν ἐντιμότατον κ. Ἀθανάσιον Ἀμποῦ – Ἀέτα ἐκ τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων, καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!»

Τήν μεσημβρίαν παρετέθη μοναστηριακή τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν 10.00^ην π.μ. ὥραν τῆς Πέμπτης 10^ης/ 23^ης Μαρτίου 2023, ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κατά μετάθεσιν διά τήν ἐθνικήν ἐπέτειον τῆς 25^ης Μαρτίου 1821, ὡς εὐχαριστία πρός τόν Θεόν διά τήν ἐθνικήν Παλιγγενεσίαν καί ἀπελευθέρωσιν ἀπό τοῦ Τουρκικοῦ ζυγοῦ καί ὡς ἱκεσία διά τήν ἀνάπαυσιν τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων εἰς τά πεδία μαχῶν τοῦ ἔθνους.

Τῆς Δοξολογίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί μελῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου, ψάλλοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου καί τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου καί προσευχομένων τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας καί προσκυνητῶν.

Μετά τήν Δοξολογίαν ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, ἔνθα προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Τί ἔχω νά κάμω μέ τόν Ναπολέοντα; Ἄν θέλετε ὅμως στρατιώτας διά νά ἐλευθερώσωμεν τήν πατρίδα μας, σέ ὑπόσχομαι καί 5 καί 10 χιλιάδας στρατιωτῶν· μία φορά ἐβαπτισθήκαμεν μέ τό λάδι, βαπτιζόμεθα καί μίαν μέ το αἷμα καί ἄλλη μίαν διά τήν ἐλευθερίαν τῆς πατρίδος μας». Ἀπό τά ἀπομνημονεύματα τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ, Θεοδώρου Κολοκοτρώνη.

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Μετ’ ἀπείρου εὐγνωμοσύνης πρός τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν τό εὐσεβές γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων καί τό Ἑλληνικόν ἔθνος ἡμῶν τιμᾷ τήν ἐπέτειον τῆς 25^ης Μαρτίου 1821, τήν ἡμέραν δηλονότι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ἐθνεγερσίας αὐτοῦ ἐκ τῆς δουλείας τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ.

Τό παγκόσμιον ἱστορικόν γεγονός τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖον κατέδειξεν ἐμπράκτως τό μεγαλεῖον τῆς δυνάμεως τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως ἀφ’ ἑνός καί τοῦ φρονήματος τοῦ πνεύματος διά τό θεοδώρητον ἀγαθόν τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνεξαρτήτου πατρίδος ἀφ’ ἑτέρου. «Ὁ Θεός … ἐποίησέν τε ἐξ ἑνός αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπί πᾶν πρόσωπον τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιρούς καί τάς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν», (Πρξ. 17,26) κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἡ ἑλληνιστική θεώρησις τοῦ ἀνθρώπου ὅτι «γένος ὑπάρχοντες τοῦ Θεοῦ» (Πρξ. 17,29) καί ἰδιαιτέρως ἡ ἁγιογραφική τοιαύτη, ὅτι εἰκών ἐσμεν τοῦ Θεοῦ (πρβλ. Α΄ Κορ. 11,7) ἀπετέλει τήν ἀνεξάντλητον πηγήν τήν τροφοδοτοῦσαν, τόσον τήν θυσιαστικήν διάθεσιν διά τό βάπτισμα τοῦ αἵματος, ὅσον καί τήν βεβαίαν ἐλπίδα διά τό βάπτισμα τῆς ἐλευθερίας τῆς πατρίδος.

Ἡ ζωηρά ἐπιθυμία τῆς ἐγκολπώσεως τοῦ πολυτιμοτάτου θησαυροῦ τῆς ἐλευθερίας, ἐδικαίωσε πλήρως τόν ἱερόν ἀγῶνα τῶν ὑποδούλων Ρωμηῶν κατά τῆς ἀποτινάξεως τῆς μακροχρονίου Ὀθωμανικῆς τυραννίας. «Ἄργιε νἄλθη ἐκείνη ἡ ‘μέρα / καί ἦταν ὅλα σιωπηλά / Γιατί τἄσκιαζε ἡ φοβέρα / καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά» κατά τόν ποιητήν Διονύσιον Σολωμόν.

Πανθομολογουμένως ἡ Ἑλληνική Ἐπανάστασις τοῦ 1821 προκαλεῖ τόν θαυμασμόν ἀλλά καί τήν ἀπορίαν, διότι εἰς τήν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος δέν ὑπάρχει τοιοῦτον ἐφάμιλλον γεγονός. Λέγομεν δέ τοῦτο ἐπικαλούμενοι τήν προκήρυξιν τοῦ μεγάλου ἐθνομάρτυρος Ἀλεξάνδρου Ὑψηλάντου ἀπό τό Ἰάσιον τήν 24^ην Φεβρουαρίου 1821, κατά τήν ὁποίαν δηλώνει τά ἐξῆς: «Εἶναι καιρός νά ἀποτινάξωμεν τόν ἀφόρητον τοῦτον Ζυγόν, νά ἐλευθερώσωμεν τήν Πατρίδα, νά κρημνίσωμεν ἀπό τά νέφη … νά ὑψώσωμεν τό σημεῖον, δι’ οὗ πάντοτε νικῶμεν, λέγω τόν Σταυρόν, καί οὕτω νά ἐκδικήσωμεν τήν Πατρίδα καί τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν Πίστιν ἀπό τήν ἀσεβῆ τῶν ἀσεβῶν καταφρόνισιν».

Οὐδείς δύνηται νά ἀμφιβάλλῃ ὅτι τά κίνητρα τῶν πρωτεργατῶν καί τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 ἦσαν αὐθεντικά, τοὐτέστιν ἁγνά καί αὐθόρμητα. Τοῦτο ἐξ ἄλλου ἐπιβεβαιοῖ, τόσον τό σύνθημα τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη «νῦν ὁ ἀγών διά τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ τήν ἁγίαν καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερίαν»· ὅσον καί τό γεγονός ὅτι ὁ «ὅρκος ἐγένετο ἐπάνω εἰς τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ» κατά τήν θέλησιν τοῦ Ρήγα Φεραίου.

Ἡ ἐκ τῆς τέφρας τῆς δουλείας ἀναγέννησις τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἦτο ἀποτέλεσμα τῶν ἀρχῶν καί τῶν ἀνεξιτήλων πνευματικῶν ἀξιῶν τῆς συναντήσεως τῆς κλασικῆς πολιτισμικῆς κληρονομίας καί τῆς ἁγιοπατερικῆς ἑλληνορθοδόξου Χριστιανικῆς παραδόσεως, κατά τήν ὁποίαν -συνάντησιν- ὁ τῆς ἐπινοίας ἕλλην λόγος παρεχώρησεν τήν θέσιν του εἰς τόν θεῖον Λόγον, τόν γενόμενον σάρκα καί σκηνώσαντα ἐν ἡμῖν (πρβλ. Ἰω. 1,14).

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ σημερινή ἐπετειακή ἑορτή τῆς ἐθνικῆς παλιγγενεσίας τοῦ 1821, δέν ἀφορᾷ μόνον εἰς τήν ἱστορικήν μνήμην αὐτῆς ἀλλά καί εἰς τό ἠθικόν μέγεθος αὐτῆς, τοὐτέστιν εἰς τήν διαφύλαξιν τῆς παρακαταθήκης τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ καί δή ἐν τῇ συγχρόνῳ ἡμῶν ἐποχῇ τῆς οὕτω καλουμένης «Νέας τάξεως πραγμάτων», κατά τήν ὁποίαν, ὡς προεῖπεν ὁ μέγας Παῦλος, «ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τόν νοῦν καί ἀδόκιμοι περί τήν πίστιν ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ», (πρβλ. Β΄ Τιμ. 3,8).

Ἀξιοσημείωτος τυγχάνει ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας διά τοῦ κλήρου αὐτῆς ἀνωτέρου καί κατωτέρου εἰς τόν «ὑπέρ πάντων ἀγῶνα» κατά τῆς ἀφορήτου πλέον δουλείας τῶν ἀλλοθρήσκων Ὀθωμανῶν. Ἡγετικαί προσωπικότητες, ὅπως ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε΄ καί ὁ Πατριάρχης Κύριλλος Στ΄, ὁ ἀπό Ἀνδριανουπόλεως, ἀλλά καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κύπρου Κυπριανός ποτίζουν τό δένδρον τῆς ἐλευθερίας μέ τό αἷμα των. Ἐκτός τοῦ ἐπισκόπου Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ εὐλογήσαντος καί ὑψώσαντος τό ἱερόν λάβαρον τῆς Ἐπαναστάσεως, ὁ ἐπίσκοπος Σαλώνων Ἡσαΐας θυσιάζεται εἰς τήν Ἀλαμάνα. Ἁπλοί κλήρικοί, ὡς ὁ φλογερός Ἀθανάσιος Διᾶκος καί ὁ ἱεραπόστολος τοῦ γένους ἀναδειχθείς, ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἀλλά καί Ἁγιοταφῖται κληρικοί κοσμοῦν τό μαρτυρολόγιον τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ ’21.

Ἡ Γεραρά ἡμῶν τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀδελφότης, στοιχοῦσα τοῖς λόγοις τοῦ σοφοῦ Παύλου: «τῇ ἐλεθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. 5,1) καί ὀφειλετικῶς συμμετέχουσα εἰς τόν ἑορτασμόν τῆς ἱερᾶς μνήμης τῆς Παλιγγενεσίας τοῦ εὐσεβοῦς τῶν Ρωμαίων γένους τε καί ἔθνους ἡμῶν, κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον αἶνον καί δοξολογίαν τῷ δι’ ἡμᾶς σταυρωθέντι καί ἐκ νεκρῶν ἀναστάντι Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ. Ἔτι ἱκετηρίους ἐντεύξεις καί δεήσεις προσηνέγκαμεν ὑπέρ αἰωνίου ἀναπαύσεως ἐν χώρᾳ ζώντων τῶν μακαρίων ψυχῶν τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως πεσόντων ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀγῶσι τοῦ εὐσεβοῦς γένους τε καί ἔθνους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων καί μαρτυρικῶς ἀναιρεθέντων.

Ἐπί δε τούτοις ἐπιτρέψατε Ἡμῖν, ὅπως ὑψώσωμεν τό ποτήριον ἡμῶν καί ἀξιοχρέως ἀναφωνήσωμεν:

Ζήτω ἡ 25^η Μαρτίου τοῦ 1821!

Ζήτω τό εὐσεβές καί βασιλικόν γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων!

Ζήτω ἡ Ἑλλάς!

Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης!

Ἐν συνεχείᾳ εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου ὡμίλησεν ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας ὁ  Γενικός Πρόξενος  τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐάγγελος Βλιώρας  ὡς ἕπεται:

“Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι αρχιερείς,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες και κύριοι,

Σε κάθε ιστορική περίοδο υπάρχει ένα κομβικό γεγονός που την σημαδεύει, και γίνεται σημείο αναφοράς για όλους εμάς τους μεταγενέστερους. Η 25η Μαρτίου του 1821 αποτελεί αυτό το ορόσημο, για την Ιστορία του Ελληνισμού, των Βαλκανίων και της Ευρώπης, όταν οι Έλληνες, έπαιρναν την ηρωική απόφαση να ξεσηκωθούν, μη λογαριάζοντας τις αντιξοότητες, εναντίον της Οθωμανικής τυραννίας και να διεκδικήσουν την Ελευθερία, καταβάλλοντας, αγόγγυστα, το τίμημα του αίματος.

Αποτελεί συνεπώς για τον Γενικό Πρόξενο της Μητρός Πατρίδος, ξεχωριστή τιμή να απευθύνεται προς τη Γεραρά Αγιοταφιτική Αδελφότητα και τον Ελληνισμό της Αγίας Γης, επ’ ευκαιρία του εορτασμού της Εθνεγερσίας του 1821, ενός αγώνα, υπέρ βωμών και εστιών, σύμβολο για το Ελληνικό Έθνος που σηματοδότησε την αναγέννηση της Δημοκρατίας στην κοιτίδα της και την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Η 25η Μαρτίου 1821, κορυφαία στιγμή του μακραίωνου εθνικού μας βίου,  υπήρξε η αρχή ενός επικού ξεσηκωμού ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό, που στηρίχτηκε στο σθένος, την αποφασιστικότητα και τον πατριωτισμό των Ελλήνων.  Αντλώντας δύναμη από την κληρονομιά και τη μακρά Παράδοση του Έθνους, η Επανάσταση του 1821 ξεπέρασε τα στενά όρια του χώρου και του χρόνου και αναδείχθηκε σε παγκόσμιο και διαχρονικό σύμβολο της αρετής και του αγώνα για την Πατρίδα και την Ελευθερία.

Σε εκείνους λοιπόν τους καιρούς, όπως σε κάθε δύσκολο καιρό, πολλοί ήταν εκείνοι που ξεπέρασαν εαυτούς και επέδειξαν ηρωισμό, υπεράνω αυτού που ονομάζουμε το καλώς νοούμενο καθήκον. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, που βρέθηκαν ξαφνικά, στο προσκήνιο της Ιστορίας, χωρίς να ζητήσουν να γίνουν ήρωες κι όμως ανταποκρίθηκαν μέχρι ενός, στο κάλεσμα, χωρίς να κιοτέψουν, χωρίς να λακίσουν, σημαδεύοντας ανεξίτηλα  τον ρου, την Ιστορία και τη ζωή του Ελληνισμού.

Με μέσα πενιχρά ή και ανύπαρκτα, με το θάρρος να αναπληροί την έλλειψη οπλισμού, έσπρωξαν για τα καλά το ρου της ιστορικής μας πορείας προς τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Σε αυτόν τον αγώνα όλοι υπηρέτησαν την ιδέα της ελευθερίας, με μοναδική φιλοπατρία, αυτοθυσία και αυταπάρνηση.

 Γράφει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στα Απομνημονεύματά του: «όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι βαστούσαν τα κάστρα και τις πόλεις… αλλά ως μία βροχή έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας». «Στο θαύμα και όχι στη λογική, χρωστάει την ανάστασή του το γένος», συμπληρώνει ο στρατηγός Μακρυγιάννης.

Αμέτρητα είναι τα παραδείγματα ηρωισμού και θυσίας στη διάρκεια της Εθνεγερσίας μας. Ας σταθούμε όμως για μια στιγμή στο παράδειγμα της γυναίκας, που έμεινε γνωστή στην Ιστορία μας ως “Ψωροκώσταινα”, της Πανωραίας Χατζηκώστα από τις Κυδωνιές της Μικράς Ασίας.  Όταν η πόλη της καταστράφηκε από τους Οθωμανούς και ο σύζυγος της σκοτώθηκε, κατέφυγε στο Ναύπλιο.

Την περίοδο εκείνη, η Επανάσταση δοκιμαζόταν από την λαίλαπα του Ιμπραήμ, ο οποίος εκτός από τις άλλες καταστροφές άφηνε στο πέρασμά του και εκατοντάδες ορφανά που συγκεντρώνονταν στο Ναύπλιο. Παρά τα προβλήματά της, η Πανωραία ζήτησε και πήρε υπό την προστασία της παιδιά ορφανά. Για να τα θρέψει, περνούσε από σπίτι σε σπίτι και ζητιάνευε. Είχε παραμελήσει σε τέτοιο βαθμό τον εαυτό της, που τα παιδιά την πείραζαν και την φώναζαν “Ψωροκώσταινα”.

Το 1826 διεξήχθη έρανος για το Μαρτυρικό Μεσολόγγι στο Ναύπλιο. Η Πανωραία ήταν η πρώτη που κατέθεσε ό,τι της είχε μείνει,  την ασημένια βέρα της  κι ένα γρόσι, για τον Αγώνα. Μετά την ίδρυση Ορφανοτροφείου στην Αίγινα από τον Ιωάννη Καποδιστρία, προσφέρθηκε, να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά αμοιβή. Στην κηδεία της Πανωραίας Χατζηκώστα, ήταν τα παιδιά του ορφανοτροφείου που τη συνόδευσαν, ως τιμητικό άγημα, στην τελευταία της κατοικία.

Η Επανάσταση του 1821 και η ευτυχής έκβασή της αποτελεί το μεγάλο ιστορικό κατόρθωμα της πατρίδας μας που,  κατά τον Οδυσσέα Ελύτη, «είναι μικρή στο χώρο αλλά απέραντη στο χρόνο». «Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο», κατά τον Γιώργο Σεφέρη, που την άνοιξη του 1821 αψήφησε τα δεδομένα που δεν ευνοούσαν τον αγώνα και ρίχτηκε ολόθυμα στη φωτιά.

Οι εθνικές επέτειοι είναι χρήσιμες για όλους μας και ιδιαίτερα για τους νέους, όταν αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη να ανανεώνουμε με παρρησία και αποφασιστικότητα την προσήλωσή μας στα ιδανικά, για τα οποία αγωνίστηκαν οι γεννήτορες της ελευθερίας μας και η συνειδητοποίηση ότι η δικαιοσύνη, η πρόοδος και η ευημερία μας μόνο με τις δικές μας προσπάθειες μπορούν να αποκτηθούν.

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί πατέρες,

Κυρίες και κύριοι,

Η επανάσταση της 25η Μαρτίου 1821 αποτελεί κορυφαίο σταθμό της σύγχρονης ιστορίας του Γένους και τον ακρογωνιαίο λίθο της εθνικής μας υπόστασης. Ο ηρωισμός, η αυταπάρνηση και η αποφασιστικότητα των Αγωνιστών της Επανάστασης, καθορίζουν το πλαίσιο του αγώνα μας για τη διατήρηση των ηθικών και πνευματικών αξιών, που συγκροτούν μια ελεύθερη, δίκαιη και δημοκρατική Πατρίδα.

Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, ως συστατικό κομμάτι της Ορθοδόξου πίστεώς μας και της Ελληνικής παρακαταθήκης μας υπήρξε και εξακολουθεί να παραμένει, θεματοφύλακας των ηθικών και πνευματικών αξιών της ελληνικής και ορθόδοξης μαρτυρίας στην Αγία Γη και αποτελεί πολύτιμη πηγή έμπνευσης και τρανό παράδειγμα καρτερίας και προσήλωσης στη διαφύλαξη, εδώ και δυο χιλιετίες, του Παναγίου Τάφου και των Ιερών Προσκυνημάτων της Πίστεώς μας.

Το υψηλό φρόνημα και οι αγώνες του, υπό αντίξοες συνθήκες, μέχρι σήμερα, αποτελούν για όλους μας ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο και πηγή έμπνευσης και εμψύχωσης.

Για όλους μας, η ξεχωριστή επέτειος αυτή, αποτελεί μια εξαιρετική αφορμή, να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να ανανεώσουμε την προσήλωσή μας στα ιδανικά, για τα οποία αγωνίστηκαν οι πρόμαχοι της ελευθερίας μας, «…από το χρέος μη κινούντες», ιδανικά για τα οποία πρέπει πάντα να αγωνιζόμαστε και ποτέ να μην τα θεωρούμε ως δεδομένα, μη λησμονώντας ότι το τίμημα της ελευθερίας είναι πάντοτε πολύ υψηλό και ότι η Πατρίδας μας μπορεί να είναι περήφανη, γιατί πάντα βρίσκονται αυτοί που το καταβάλλουν.

 Με τις σκέψεις αυτές, καλώ όλους να αναφωνήσουμε:

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821!

Ζήτω η Ελλάδα!”.                             

Ἐκ τῆς  Ἀρχιγραμματείας

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἐκπροσωπούμενον ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Θεοφίλου Γ΄ σύν τῇ Ἁγίᾳ καί Ἱερᾷ Συνόδῳ καί τῇ Ἱερᾷ Ἁγιοταφιτικῇ Ἀδελφότητι μετά τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ καταδικάζουν τήν ἀποτρόπαιον τρομοκρατικήν ἐπίθεσιν, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς, 6^ης/19^ης Μαρτίου 2023, κατά τήν διάρκειαν τῆς θείας Λειτουργίας  ἐν τῷ Ἱερῷ Προσκυνήματι τῆς Γεθσημανῆς εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, ἔνθα εὑρίσκεται ὁ Τάφος τῆς Θεοτόκου.

Τό Πατριαρχεῖον καταγγέλλει ἐπίσης τήν ἀπόπειραν προκλήσεως σωματικῆς βλάβης ἐναντίον τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, ὁ ὁποῖος προεξῆρχε τῆς θείας Λειτουργίας, καθώς καί τήν ἐπίθεσιν εἰς ἕνα τῶν ἱερέων τοῦ Προσκυνήματος.

Τό Πατριαρχεῖον ἐκφράζει τήν λύπην αὐτοῦ διά τοῦτο τό ἀποτρόπαιον  ἔγκλημα, τό ὁποῖον ἐσημειώθη κατά τήν περίοδον τῶν προετοιμασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς διά τούς ἑορτασμούς καί τάς παραδοσιακάς τελετουργίας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τοῦ Πάσχα, ἰδιαιτέρως τοῦ Μ. Σαββάτου τοῦ Ἁγίου Φωτός, τό ὁποῖον τυγχάνει πλέον σημεῖον  ἐποχικῆς ταλαιπωρίας διά τούς πιστούς, συνεπείᾳ τῶν σωματικῶν περιορισμῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιβάλλονται ὑπό τῶν Ἀρχῶν, οὕτως ὥστε νά ἐμποδίσουν αὐτούς  νά φθάσουν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τόν Πανάγιον Τάφον διά νά ἀσκήσουν τό θεόδοτον δικαίωμα λατρείας των.

Τό Πατριαρχεῖον τονίζει ἐπίσης ὅτι αἱ τρομοκρατικαί ἐπιθέσεις, προκληθεῖσαι ὑπό ριζοσπαστικῶν Ἰσραηλινῶν ὁμάδων, στοχεύουσαι ἱερούς Ναούς, νεκροταφεῖα καί Χριστιανικάς περιουσίας, πέραν ἀπό τήν σωματικήν καί λεκτικήν κακοποίησιν κατά Χριστιανῶν κληρικῶν, ἔχουν γίνει σχεδόν καθημερινόν φαινόμενον, τό ὁποῖον προφανῶς ἐντείνεται κατά τάς Χριστιανικάς ἑορτάς. Αὕτη ἡ θλιβερά κατάστασις δέν ἔχει προκαλέσει καμμίαν ἀντίστοιχον ἀντίδρασιν, εἰς τοπικόν ἤ διεθνές ἐπίπεδον, παρά τάς ἐκκλήσεις, τά αἰτήματα καί τάς διαμαρτυρίας τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἁγίων Τόπων. Εἶναι πλέον ὀδυνηρῶς πασιφανές, ὅτι ἡ αὐθεντική Χριστιανική παρουσία εἰς τούς Ἁγίους Τόπους εὑρίσκεται εἰς μεγάλον κίνδυνον.

Τό Πατριαρχεῖον βεβαιώνει ὅτι αἱ ἐπιθέσεις πρός Χριστιανικούς ἱερούς τόπους, περιουσίας, κληρονομίαν καί ταυτότητα συνιστοῦν παραβίασιν τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, τό ὁποῖον ἀπαιτεῖ ρητῶς τήν προστασίαν τῶν θρησκευτικῶν χώρων εἰς τήν Ἱερουσαλήμ καί τονίζει τήν ἀνάγκην σεβασμοῦ αὐτοῦ τοῦ βασικοῦ ἀνθρωπίνου δικαιώματος εἰς τήν ἐλευθέραν λατρείαν.

Τό Πατριαρχεῖον ἐπισημαίνει ὅτι ἡ Ἱερουσαλήμ εἶναι μία πόλις ἐξαιρετικῶς σημαντική διά πάντας τούς Χριστιανούς ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἁγία Πόλις εἶναι μάρτυς τῶν σημαντικωτέρων γεγονότων τῆς Χριστιανικῆς ἱστορίας, τά ὁποῖα εἶναι βαθέως ριζωμένα εἰς τήν Χριστιανικήν πίστιν. Αὐτά τά γεγονότα ἐνισχύουν τήν Χριστιανικήν σύνδεσιν καί προσκόλλησιν εἰς αὐτήν τήν Πόλιν, τήν ὁποίαν ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, αἱ Ἐκκλησίαι, οἱ ἱεροί τόποι καί ἡ κληρονομία ἡμῶν ἀποτελοῦν οὐσιαστικόν συστατικόν τῆς ποικιλομόρφου ἱστορίας, τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος αὐτῆς.

Αὕτη ἡ ἐπίθεσις εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος εἰς τήν Ἱερουσαλήμ εἶναι ἕν φρικτόν τρομοκρατικόν ἔγκλημα, τό ὁποῖον δέν δικαιολογεῖται εἰς καμμίαν περίπτωσιν. Τό Πατριαρχεῖον ποιεῖ ἔκκλησιν πρός τήν διεθνῆ Κοινότητα νά παρέμβῃ ἀμέσως διά νά παράσχῃ ἀσφάλειαν καί προστασίαν εἰς τούς Χριστιανούς τῆς Ἱερουσαλήμ καί εἰς τούς ἱερούς τόπους, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί  τοῦ Παναγίου Τάφου, οἱ ὁποῖοι ὑφίστανται ἀξιοθρηνήτους μορφάς παραβιάσεων καί ἐπιθέσεων ὑπό τῶν ριζοσπαστικῶν Ἰσραηλινῶν ὀργανώσεων.

Τό Πατριαρχεῖον ζητεῖ περαιτέρω νά ληφθοῦν τά ἀπαραίτητα νομικά μέτρα καθ’ ὅλων ὅσοι ἐμπλέκονται εἰς τρομοκρατικά ἐγκλήματα ἐναντίον ὁποιουδήποτε ἱεροῦ τόπου.

Τήν Κυριακήν, 23^ην Ἰανουαρίου/ 5^ην Φεβρουαρίου 2023, ἐξεδήμησε πρός Κύριον ὁ πολιός Πρωτοπρεσβύτερος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων π. Κωνσταντῖνος Κάρμας.

Ὁ μεταστάς πρός Κύριον π. Κωνσταντῖνος Κάρμας ἐγεννήθη τό ἔτος 1927 εἰς τήν κώμην τῆς Μπετζάλλας. Ἐνετάχθη εἰς τάς τάξεις τοῦ κλήρου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, χειροτονούμενος εἰς διάκονον καί ἱερέα τό ἔτος 1957 εἰς τόν ἐν Ἀμμάν Ἱερόν Ναόν τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου καί ἀκολούθως ἔλαβε τό ὀφφίκιον τοῦ Οἰκονόμου ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυριακουπόλεως Ἀριστοβούλου.

Μετά τήν χηρείαν αὐτοῦ ἔλαβε τό ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου  παρά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τό ἔτος 2019.

Διηκόνησε μετά ζήλου καί ἀφοσιώσεως τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπί τῶν μακαριστῶν Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων Βενεδίκτου, Διοδώρου, Εἰρηναίου καί τοῦ νῦν  Μακαριωτάτου Πατριάρχου Θεοφίλου.

Διεκρίθη διά τήν προσφοράν αὐτοῦ εἰς τό ἐν Ἰορδανίᾳ ποίμνιον τοῦ Πατριαρχείου εἰς ποικίλας διακονίας, καλλιεργῶν τήν λειτουργικήν ζωήν, τό κήρυγμα, τήν φιλανθρωπίαν, διατηρῶν πλουσίαν Βιβλιοθήκην καί ἀναπτύσσων συγγραφικήν ἐποικοδομητικήν δραστηριότητα διά τόν λαόν. Οὐχ ἧττον διεκρίθη καί διά τό πατριωτικόν φρόνημα αὐτοῦ ὑποστηρίζων τά δικαιώματα τῆς φιλτάτης πατρίδος αὐτοῦ Ἰορδανίας, ἵδρυσε ἐκπολιτιστικά καί ἐκπαιδευτικά κέντρα καί ἀντεπροσώπευσε τό Πατριαρχεῖον εἰς πολλάς τοπικάς καί διεθνεῖς Διασκέψεις. Ἀπελάμβανε ἐκτιμήσεως παρά τῶν Ἰορδανικῶν Ἀρχῶν καί σεβασμοῦ παρά τοῦ Ἰορδανικοῦ λαοῦ.

Ἐτιμήθη διά τοῦ παρασήμου τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου ὑπό τῶν μακαριστῶν Πατριαρχῶν Βενεδίκτου καί Διοδώρου καί ὑπό τοῦ νῦν Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ὑπό  τοῦ Προέδρου τοῦ Παλαιστινιακοῦ Κράτους κ. Μαχμούντ Ἀμπάς Ἀμποῦ-Μάζεν  διά τοῦ παρασήμου τοῦ  Ἀστέρος τῆς Ἱερουσαλήμ του ἔτους 2022.

Τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας,  24^ης Ἰανουαρίου/ 6^ης Φεβρουαρίου 2023, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσε Τρισάγιον εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων.

Ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία αὐτοῦ ἐψάλη εἰς τόν ἐν Ἀμμάν ἱερόν ναόν τῆς Ὑπαπαντῆς, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου ἐν συμμετοχῇ ὅλου του κλήρου τοῦ Πατριαρχείου εἰς  Ἰορδανίαν καί πλήθους λαοῦ τιμώντων τήν προσφοράν αὐτοῦ εἰς τό ποίμνιον καί τόν Ἰορδανικόν λαόν.

Εἰς τήν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνε τήν κάτωθι συλλυπητήριον  προσφώνησιν Αὐτοῦ ἰδε link:

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας