Τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας, 22^ας Ἰουνίου/ 5^ης Ἰουλίου 2021, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἀντιοχείας τῆς Συριακῆς – Καθολικῆς Ἐκκλησίας Mar Ignatius Youssef III YOUNAN μετά συνοδείας ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Ἡ ἐπίσκεψις αὐτή εἰς τό Πατριαρχεῖον ἐγένετο ἐν συνεχείᾳ τῆς ἐπισκέψεως αὐτοῦ εἰς Ἰσραήλ ἐκ Λιβάνου, διά τήν ἐγκατάστασιν ἐν Ἱερουσαλήμ ὡς Ἀντιπροσώπου -Ἐξάρχου τῆς Συριακῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Mar Yacoub Ephrem SEMAAN,  εἰς τήν ὁποίαν ἐγκατάστασιν ἐξεπροσώπησε τό Πατριαρχεῖον ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος.

Τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἀντιοχείας τῆς Συριακῆς – Καθολικῆς Ἐκκλησίας Mar Ignatius Youssef III YOUNAN ἐδέχθη ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν καί προσεφώνησεν Αὐτόν, ἀναφερόμενος καί εἰς τήν συνεργασίαν μετ’ αὐτοῦ εἰς τό πλαίσιον τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Your Beatitude,

Your Excellency,

Your Eminences,

Your Graces,

Dear Fathers,

It is a joy to welcome you, Your Beatitude, to the Holy City of Jerusalem, and especially for the blessed occasion of the enthronement of His Excellency Bishop Yacoub Ephraim Semaan as your Exarch in Jerusalem. We wish to express our formal congratulations to him as he assumes his responsibilities and joins us among the Heads of the Churches and Christian Communities of the Holy Land.

By the presence of your Exarch in Jerusalem, Your Beatitude, you affirm the spiritual significance of Jerusalem. Jerusalem is both the spiritual capital of Christianity and the spiritual capital of the whole world. And it is, therefore, the spiritual home of all people of good will. Here we live a truly ecumenical life. For we inhabit a multi-cultural, multi-ethnic, and multi-religious landscape that has embraced many peoples for millennia. It is important that Jerusalem is the host of all our Christian traditions as part of this essential diversity of our experience in this region.

Your Beatitude is well known for your advocacy on behalf of Christians in our region, and you know well that our mission here is one of peace, mutual respect and co-existence., and reconciliation. We are called to the martyria of the love of God that is made known in the Gospel of our Lord Jesus Christ.

We pray that you will have a pleasant stay among us while you are in the Holy City, and we pray also for your new Exarch. MAY the light of the Holy Tomb enlighten him as he leads his community in the path of our Lord Jesus Christ.

MAY God bless all the peoples of Lebanon, Syria, and our beloved Holy Land.

Thank you.  

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης, συνεζητήθησαν θέματα ἀφορῶντα τούς Χριστιανούς τῆς Μέσης Ἀναστολῆς.

Ἐπί τῇ ἐπισκέψει ταύτῃ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπένειμε τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ τῆς Συρο-Καθολικῆς Ἐκκλησίας Ἀντιοχείας ἐπάργυρον πίνακα, ἀπεικονίζοντα τήν Ἱερουσαλήμ καί εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, εἰς τούς συνοδούς Αὐτοῦ Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας, ὁ δέ Σεβασμιώτατος Ἰγνάτιος προσέφερεν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό ἑσπέρας τῆς Τετάρτης, 18^ης /30^ῆς Ἰουνίου 2021, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή ἀπονομῆς τῶν τίτλων εἰς τούς ἀποφοίτους τῆς Σχολῆς τῆς Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ρέμλην.

Ἡ τελετή αὕτη ἔλαβε χώραν εἰς αἴθουσαν ἐκδηλώσεων εἰς τήν πόλιν τῆς Ρέμλης-Ἀρχαίας Ἀριμαθείας, ὀργανωθεῖσα καλῶς τῇ μερίμνῃ τοῦ ἡγουμένου τῆς Ρέμλης Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος, καί τῇ φροντίδι καί διοργανώσει τῆς Διευθυντρίας κ. Ἰλχάμ Μαχούλ τῆς Σχολῆς καί τοῦ καθηγητικοῦ Συλλόγου αὐτῆς.

Ἡ τελετή αὕτη ἤρχισε διά τοῦ «Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς ἀναδείξας…» καί δι’ εὐλογίας ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τῶν παρελασάντων καί ἀνελθόντων ἐπί τοῦ βήματος πεντήκοντα καί ἕξ (56) ἀποφοίτων, διά συντόμου προσφωνήσεως τοῦ Ἰσραηλινοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως κ. Μιχαήλ Βιντάλ καί ἐσυνεχίσθη καί διά προσφωνήσεως τοῦ Προέδρου τῆς Κοινότητος κ. Φαΐζ Μανσούρ, εὐχαριστοῦντος καί καλωσορίζοντος τήν Α.Θ.Μ. καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί τόν Δήμαρχον καί τόν ἐκπρόσωπον τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τοῦ Ἰσραήλ, τούς καθηγητάς τῆς Σχολῆς καί τούς μαθητάς, τήν Διευθύντριαν τῆς Σχολῆς κ. Ἰλχάμ Μαχούλ καί τούς ἀποφοίτους τῆς 26^ης ἀποφοιτήσεως ἀπό τήν ἵδρυσιν τῆς Σχολῆς.

Τό πρόγραμμα τῆς τελετῆς ἔδωσε τήν δυνατότητα εἰς τούς μαθητάς καί μαθητρίας νά ἐκφράσουν τάς δωδεκαετεῖς ἐμπειρίας αὐτῶν εἰς τήν Σχολήν καί τάς εὐχαριστίας πρός τούς διδασκάλους αὐτῶν καί τούς γονεῖς.

Ἡ Διευθύντρια τῆς Σχολῆς ἀνεφέρθη εἰς τάς 95% ἐπιτυχεῖς ἐπιδόσεις τῶν ἀποφοίτων καί εἰς τήν ὑποστήριξιν τῆς Σχολῆς ὑπό τοῦ Πατριαρχείου καί ηὐχαρίστησε τούς καθηγητάς διά τήν συνεργασίαν καί τούς μαθητάς διά τήν ἐπιμέλειαν καί τήν διαγωγήν κατά τό ψαλμικόν: «οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦνται» καί συμπεριέλαβεν ὡς ἀρχάς διά τήν ζωήν, τήν παιδείαν, τήν δικαιοσύνην καί τήν συμφιλίωσιν.

Ἐδόθησαν βραβεῖα εἰς διακριθέντας διδασκάλους, γονεῖς καί ἀποφοίτους καί εἰς τόν π. Τζίριες Μανσούρ, ὑπεύθυνον ὅλων τῶν χριστιανικῶν σχολείων ἐκ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τοῦ Ἰσραήλ, ὅστις καί ὡμίλησεν.

Ἡ τελετή συμπεριέλαβε Ἀραβικά πατριωτικά ᾄσματα καί χορούς  ὑπό τῶν ἀποφοίτων καί προβολήν ἀπό ὀθόνης μαθητικῶν δραστηριοτήτων καί σχολικῶν ἐκδρομῶν τῶν προηγουμένων ἐτῶν.

Τῆς στιγμῆς ἀπονομῆς τῶν τίτλων προηγήθη ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου ἀραβιστί διά στόματος π. Ἤσσα Μοῦσλεχ, τονίζουσα τήν σημασίαν τῆς διατηρήσεως τῆς Ρωμαιορθοδόξου ταυτότητος τῶν μαθητῶν.

Ἐν τέλει ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς Διευθυντρίας τῆς Σχολῆς καί τῶν καθηγητῶν ἀπένειμεν εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν ἀποφοίτων τόν ἀπολυτήριον τίτλον αὐτοῦ, εὐχόμενος ἀκαδημαϊκήν καί ἐπαγγελματικήν ἐπιτυχίαν καί ἐπέδωσεν βοήθημα ἐκ 15.000 σέκελ εἰς τήν Σχολήν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης τῆς Ἀναλήψεως, 28^ης Μαΐου/10^ης Ἰουνίου 2021, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐάγγελος Βλιώρας, συνεχίζων τό ἀπ’ ἀρχῆς  ἐκδηλούμενον ἐνδιαφέρον αὐτοῦ ὑπέρ τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών, διωργάνωσεν εἰς τό Ἑλληνικόν Γενικόν Προξενεῖον, ἐν ᾧ καί ἡ κατοικία αὐτοῦ, δεξίωσιν πρός τιμήν τῶν ἀποφοίτων τῆς Σχολῆς Σιών.

Εἰς τήν ἐκδήλωσιν ταύτην μετέσχον καί οἱ ὑπόλοιποι ἱεροσπουδασταί, ὁ Σχολάρχης Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, καθηγηταί αὐτῶν, ἡ σύζυγος καί ὁ υἱός τοῦ Γενικοῦ Προξένου, ἡ Πρόξενος κ. Χριστίνα Ζαχαριουδάκη καί προσωπικόν τοῦ Προξενείου, ἦτο δέ προσκεκλημένοι καί ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ΄, ὁ Πρόεδρος τῆς Σχολικῆς Ἐφορίας Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί ὁ Ἀρχιδιάκονος π. Μᾶρκος.

Οἱ Ἱεροσπουδασταί ἔψαλαν τό Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ…», ὁ δέ κ. Γενικός ὡμίλησε διά τῆς κάτωθι προφωνήσεως αὐτοῦ:

“Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί Πατέρες,

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Αγαπητά μας παιδιά,

Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά για τους συνεργάτες μου και για εμένα προσωπικά, να σας καλωσορίζουμε σήμερα στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στα Ιεροσόλυμα, με την ευκαιρία της λήξης της φετινής σχολικής χρονιάς στην Πατριαρχική Σχολή της Σιών.

Νομίζω αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση ότι η φετινή σχολική χρονιά περιελάμβανε πολλές και ποικίλες προκλήσεις, υγειονομικές και εκπαιδευτικές. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών, με τους μαθητές, τους διδάσκοντες και το προσωπικό της, κατάφερε να  συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία της, συνεισφέροντας και στο έργο του καθ’ ημάς Πατριαρχείου. Στην επιτυχία αυτή συνέβαλαν καθοριστικά η ευσυνειδησία, η υπευθυνότητα και η αφοσίωση του αξίου Σχολάρχου και του προσωπικού της Σχολής καθώς και η φιλομάθεια, η συνέπεια και η πειθαρχία των μαθητών της.

Επιτρέψτε μου, εκ μέρους της Αρχής που υπηρετούμε, να εκφράσω προς τη διοίκηση, το διδακτικό προσωπικό, και τους εργαζόμενους στην Πατριαρχική σχολή της Αγίας Σιών την εκτίμηση και το σεβασμό μας για το σημαντικό και εθνικό έργο που επιτελείται παρά τις δυσκολίες.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες, θα πρέπει να απευθυνθούν σε Σάς Μακαριώτατε για την πατρική αγάπη με την οποία περιβάλλετε το έργο της. Η αφοσίωσή Σας στο πολυδιάστατο έργο που επιτελείται στη Σχολή για τη διαφύλαξη και ανάδειξη της ελληνικής και ορθόδοξης παιδείας στην Αγία Γη, και οι άοκνες προσπάθειές Σας για τη συνέχιση του έργου αυτού αναγνωρίζονται από όλους, τόσο εδώ στους Αγίους Τόπους, όσο και στην Πατρίδα μας.  Ευχαριστίες θα πρέπει επίσης να απευθυνθούν και στο Πρόεδρο της Σχολικής Εφορείας, Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Ιεραπολεως.

Θα ήθελα επίσης να διαβεβαιώσω εσάς, τα μέλη της Αγιοταφικής Αδελφότητος και το προσωπικό και τους μαθητές της Σχολής ότι η στήριξη και η συμπαράστασή μας προς την Πατριαρχική Σχολή της Σιών, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και την Αγιοταφική Αδελφότητα είναι και παραμένει πάνδημη,  ολόπλευρη και  ουσιαστική.

Στο σημείο αυτό, δράττομαι της ευκαιρίας, για να ευχαριστήσω, όλους για την απαράμιλλη φιλοξενία  της οποίας τύχαμε, από την άφιξή μας στα Ιεροσόλυμα.

Αγαπητά μας παιδιά,

Είχαμε τη χαρά να σας συναναστραφούμε στη διάρκεια της χρονιάς με διάφορες ευκαιρίες και σε διάφορους χώρους. Σας έχουμε δει να υπηρετείτε με βαθιά πίστη, ευλάβεια και υπακοή το λειτουργικό έργο της Εκκλησίας, να εξυπηρετείτε με προθυμία όπου υπήρχε ανάγκη, να μελετάτε με συνέπεια, με κάποια διαλείμματα είναι η αλήθεια, για να πετύχετε τους μαθησιακούς σας στόχους, να υπερασπίζεστε με σθένος και αποφασιστικότητα τα δικαιώματα του Ιερού Καθιδρύματος και κυρίως, σε καιρούς που επέβαλλαν την κοινωνική απομόνωση και απόσταση, να διατηρείτε την ενότητα μεταξύ σας και να συν-υπάρχετε, εν τω συνδέσμω της αγάπης του Χριστού.

Χαρήκαμε τη φιλία σας, εκτιμήσαμε την ευγένειά σας, και αρκετές Κυριακές, μοιραστήκαμε μαζί σας την αναστάσιμη χαρά.

Σας ευχόμαστε από καρδιάς υγεία και κάθε παρά Θεού ευλογία

Ευάγγελος Βλιώρας

Πρόξενος της Ελλάδος”.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε διά τό ἐνδιαφέρον ὑπέρ τῆς Σχολῆς, ἐπισημαίνων τήν ἔκκλησιν Αὐτοῦ νά παραμείνουν, ἐάν τό ἐπιθυμοῦν οἱ ἀπόφοιτοι εἰς Ἰσραήλ, ἔνθα δύνανται νά σπουδάσουν ξένας γλώσσας δαπάναις τοῦ Πατριαχείου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Πέμπτην, 14^ην/27^ην Μαΐου 2021, ἔλαβε χώραν εἰς τό Πατριαρχεῖον ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου συνάντησις  τοῦ κ. Sven Koopmans, εἰδικοῦ Ἀπεσταλμένου τῆς  Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως δι’ Εἰρηνευτικήν Διαδικασίαν Μέσης Ἀνατολῆς, μετ’ ἐκπροσώπων τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἱερουσαλήμ, Κουστωδοῦ τῆς Ἁγίας Γῆς, Λουθηρανικῆς, Ἀγγλικανικῆς καί Αἰθιοπικῆς Ἐκκλησίας.

Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ κ.  Sven Koopmans ἐξέφρασε τήν πρόθεσιν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως νά συμπαρασταθῇ εἰς τάς Ἐκκλησίας καί εἰς τά προβλήματα αὐτῶν καί ἐζήτησε ἐνημέρωσιν ἐπί τῶν ὑπαρχόντων προβλημάτων καί δή μετά τάς προσφάτους ἐχθροπραξίας εἰς Ἱερουσαλήμ, Γάζαν καί ἄλλας περιοχάς.

Εὐχαριστῶν ὁ Μακαριώτατος ἀνέμνησε τήν συνεργασίαν τῶν Ἐκκλησιῶν μετά τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί δή τήν ἐπίσκεψιν Ἀρχηγῶν τῶν Πρεσβυγενῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν, ὅτε καί ἡ Εὐρωπαϊκή Ἔνωσις προσέφερε χορηγίαν, διά τῆς ὁποίας τό Πατριαρχεῖον  Ἱεροσολύμων ἀνήγειρε Σχολήν εἰς Μπιρζέτ, προσθέτων  ὅτι συνεζητήθη ἡ σημασία τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος. Ὡσαύτως ὁ Μακαριώτατος ἔθεσε τό πρόβλημα τῆς παρά ἀκραίων ριζοσπαστικῶν στοιχείων παρανόμου  ἐνοικιάσεως τῶν ξενοδοχείων εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαυΐδ, κυρίας καί ζωτικῆς εἰσόδου ἀπ’ αἰώνων τῶν Χριστιανῶν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ὡς καί τά προβλήματα, τά δημιουργούμενα ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών. Εἰς τούς λόγους τούτους τοῦ Μακαριωτάτου συνηγόρησαν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Φραγκισκανῶν, π. Φραγκῖσκος Πατόν, τῶν Ἀγγλικανῶν, Σεβ. Ἐπίσκοπος Χουσάμ Ναούμ καί τῶν Λουθηρανῶν Σεβ. Ἐπίσκοπος Ἄζαρ.

Ληξάσης τῆς συναντήσεως ταύτης προσῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁ Ἐπικεφαλῆς τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως εἰς τά Ἱεροσόλυμα  καί οἱ Ἐπικεφαλῆς τῶν ἐνταῦθα Ἀποστολῶν κρατῶν μελῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως  καί παρουσίᾳ τῶν ὡς ἄνω ἐκπροσώπων τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐγένοντο δεκτοί ὑπό τῆς Α.Θ. Μακαριότητος, διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Respected Delegates of the European Union in Jerusalem and Ramallah,

Your Beatitudes,

Your Eminences,

Your Graces,

Ladies and Gentlemen,

It is our joy and privilege to welcome you to the Holy City of Jerusalem and to the Patriarchate of Jerusalem. On behalf of our fellow Heads of the Churches, please allow us to express our appreciation for your visit. You come to us at a crucial moment in the life of the peoples of this region, and we are heartened by your presence and commitment to our life and well-being.

The Christian community in the Holy Land has enjoyed deep historical connections and rich relationships with the peoples of Europe for almost two thousand years. In this place where the Church was revealed in all its fulness, we are mindful of Europe’s role in the development of Christian faith and culture. The centuries-long partnerships between leaders of Europe and the Holy Land have enabled the mission of the Gospel to reach every country and continent.

Equally for centuries pilgrims have come here to be refreshed at the Holy Places, which are oases of spiritual renewal for all who visit them. When restrictions have been lifted and travel is possible, we look forward to welcoming many thousands of European visitors to Jerusalem once more.

As in every corner of the world, the last months have been extremely challenging for us in the Holy Land. Because of the pandemic, our Churches and Holy sites have suffered significant restrictions and prolonged closure. We have been unable to share hospitality with pilgrims and tourists from around the world and our own communities have suffered significant hardship and deprivation. While covid-19 has radically diminished our economic resources, we have continued to try to meet the great spiritual, physical, educational, and financial needs of our local communities by God’s grace.

After this period of prolonged hardship, the conflicts of recent weeks in the Holy Land have proven extremely difficult and devastating. The violent outbreaks have served only to deepen the problems that the pandemic has caused. For many in our communities, a crisis has become a catastrophe.

Over the last weeks, the never-ending news cycle has brought global attention to our local suffering. Despite all this coverage, the true beginning of this most recent conflict remains largely untold. These tragic events are the direct result of years of the growth of extremist ideologies and attacks by a growing number of radical groups which have gone unchecked and unpunished. These radical groups are intent on driving out Christians, Muslims, and even some of the Jewish groups, for the Holy City of Jerusalem, and other communities of our region.

The attacks range from verbal abuse to physical attacks against clergy and worshippers as we go about our daily business to the frequent desecration of Church property and Holy Sites. Just in the last few days, we have seen the vicious assault of two Armenian clergy right outside their monastery in the Armenian Quarter and an intrusion into our School on Mount Sion by radicals. Sadly, and worryingly, these kinds of incidents are no longer exceptions; they are a regular part of our life. And it is intolerable.

As spiritual leaders, we have no desire to enter into politics, nor make political statements. Our only concern is the safety and continuing flourishing of the Christian community in Jerusalem and the Holy Land. As Churches, we have stood strong and united in the face of ongoing violence and vandalism. But the situation has changed significantly. We are simply dealing with harassment and could manage this. But the stakes are now too high. For we are face to face with radical groups which seek and are working systematically for our eviction from the Holy City, whether by the threat to seize Church properties, and especially Jaffa Gate – which is the entrance to the Christian Quarter and the pilgrimage route to the Holy Sepulchre – or in Sheikh Jarrah – where attempts to forcefully displace local citizens in recent days erupted into the violence that we have seen on our TV screens.

The Christian presence in the Holy City and in the Holy Land is vital for the well-being and integrity of this region. For centuries we have inhabited a multi-cultural, multi-ethnic, multi-religious landscape that has given this region its unique character as the land of the divine-human encounter. And while all the three Abrahamic faiths have Holy Sites here, it is the Christian Holy Sites that guarantee a truly universal welcome to all people of goodwill without distinction. This unique character is now under serious threat as never before.

The Churches and Christian communities of the Holy Land remain firmly committed, even in the face of unprecedented opposition and attack, to act as peacemakers and to carry out our spiritual mission. Furthermore, we will continue to welcome to the Holy Sites all who come here on pilgrimage.

However, we cannot resist the growing challenge to our very existence from radical groups alone. We need our partners in the international community, and especially our traditional friends and allies in Europe to do this, and through you, we call on the leaders of Europe to a robust defence of the Christian presence in the Holy Land against those who would work to undo our life here.

MAY God grant success to your mission. Through you, we seek to extend and renew these European partnerships. We look forward to working together, with the conviction that, with your support, we can continue to enable peoples of all faiths to thrive together in our beloved Holy Land.

Thank you.

Εἰς τήν προσφώνησιν ταύτην ἀπήντησαν οἱ  Διπλωματικοί Ἐκπρόσωποι λέγοντες, ὅτι αἱ Ἐκκλησίαι εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν εἶναι ἡ ἐγγύησις διά τήν διατήρησιν τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος τῆς Ἱερουσαλήμ ὡς Ἁγίας Πόλεως τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν καί ἡ ἐγγύησις διά τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν τῶν πιστῶν τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν, ἐν σεβασμῷ πρός τά θρησκευτικά σεβάσματα αὐτῶν, συμφώνως τῷ Κρατοῦντι Καθεστῶτι καί ἐξέφρασε τήν διάθεσιν αὐτῶν νά βοηθήσουν ἀνθρωπιστικῶς τούς πληγέντας προσφάτως εἰς Γάζαν.

Εἰδικώτερον ἀπήντησεν ὁ Ἐπίκεφαλῆς τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς  Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως εἰς Ἱεροσόλυμα κ. Sven Kühn von Burgsdorff καί εἶπεν ὅτι ἀπό νεότητος αὐτοῦ γνωρίζει τό θρησκευτικόν ὑπόβαθρον φιλονικιῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί διεθνῶς καί τόν ρόλον, τόν ὁποῖον δύνανται νά ἔχουν οἱ θρησκευτικοί παράγοντες εἰς τήν καταπράϋνσιν καί τήν ἐπίλυσιν αὐτῶν.

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ ταύτῃ ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμεν εἰς ἕκαστον τῶν μετεχόντων εἰς τήν συνάντησιν τάς Ἱεροσολυμιτικάς Αὐτοῦ εὐλογίας καί τό βιβλίον τοῦ μακαριστοῦ Ἰωάννου Τλήλ  “I am Jerusalem”.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 5^ης /18^ης Μαΐου 2021, ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος κ. Νικόλαος Δένδιας, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἰσραήλ κ. Παναγιώτου Σαρρῆ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Τόν ἐξοχώτατον Ὑπουργόν κ. Δένδιαν ὑπεδέχθη ἐνθέρμως μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, εὐχαριστῶν διά τήν τιμήν τῆς ἐπισκέψεως.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης, ὁ κ. Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν ἐξεδήλωσε τό ζωηρόν ἐνδιαφέρον τῆς μητρός Ἑλλάδος, τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ ἰδίου προσωπικῶς ὑπέρ τοῦ Πατριαρχείου, λέγων ὅτι «τό Πατριαρχεῖον ἀποτελεῖ ὑψίστην προτεραιότητα» καί ἐνημερώθη ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου περί τῆς συνεχίσεως τῆς ἐξασκήσεως τοῦ  ποιμαντικοῦ, φιλανθρωπικοῦ, συνδιαλλακτικοῦ καί εἰρηνευτικοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τό πλαίσιον μάλιστα τῆς δοκιμασίας τῆς ἐτησίου πανδημίας τοῦ covid-19 καί τῆς ἐντάσεως τῶν πολεμικῶν συρράξεων μεταξύ Ἰσραήλ καί Γάζης.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη εἰς τόν κ. Ὑπουργόν τήν εὐόδωσιν τοῦ σκοποῦ τῆς ἐπισκέψεως αὐτοῦ καί τήν βοήθειαν τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ διά τήν ἐκπλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 21^ης Ἀπριλίου/4^ης Μαΐου 2021, Τρίτης τῆς Διακαινησίμου, αἱ Δυτικαί Ἐκκλησίαι τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπέδωσαν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τήν ἐπίσκεψιν αὐτῶν ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα ἡμῶν.

Πρῶτον ἐπεσκέφθη ἡμᾶς ἡ Μοναστηριακή Ἀδελφότης τῶν Φραγκισκανῶν ὑπό τόν ἡγούμενον αὐτῶν Κουστωδόν αἰδεσιμολογιώτατον π. Φραγκῖσκον Πατόν.

Εἰς τήν προσφώνησιν αὐτοῦ ἀνταπήντησεν  ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀγγλιστί ὡς ἕπεται:

Your Paternity, dear Father Francesco,

Beloved members of our Respective Brotherhoods,

Dear Fathers,

Christ is Risen!

We welcome you warmly to our Patriarchate, dear Father Francesco, and we thank you for your Easter greetings. In this joyful season we recall the words of the hymnographer:

Your resurrection, O Christ our Saviour,

The angels praise with song in heaven.

Grant that we too here on earth

may glorify you with a pure heart.

(The Easter Liturgy)

We give thanks that our communities have been able to celebrate Holy Week and Easter with more openness and fewer restrictions due to the pandemic, and we are especially pleased that so many from our local Christian communities have been able to participate in services this year. After over a year from the tremendous hardship of the pandemic, this has been so important.

The message of the resurrection has universal significance for all humanity, and this universal significance is embodied in the Church of the Holy Sepulchre. No other place of worship in the world bears such meaning and importance for humanity. It is for this reason that we are always very clear about the autonomous status and independence of the Church of the Holy Sepulchre. Far from being a mere set of rules and expectations, the Status Quo functions precisely to guarantee this independence and identity for the Church of the Holy Sepulchre and all the Holy Places. For the Holy Places are not our possessions; we are their stewards, and our stewardship and diakonia are for the sake of the life of the world.

The Church of the Holy Sepulchre above all testifies to the special character of Jerusalem, and it is a pledge of Jerusalem as the spiritual home of all people without distinction. One should bear in mind that the celebrations which take place in the Church of the Holy Sepulchre are unique celebrations that foster the spirit of unity of all the religious communities here.

The important and ongoing co-operation between our Brotherhoods is a most encouraging sign to all those who look to Jerusalem for hope and spiritual refreshment at this Paschal season, and we are grateful to you personally, dear Father Francesco, for your unwavering leadership in maintaining and deepening the cordial relationships between us. In this way we can accomplish so much for the well-being of the Christian presence in Jerusalem and the Holy Land, and as we emerge into a new post-pandemic world, our ongoing co-operation will be all the more crucial for the life of our communities.

MΑΥ God bless you, the members of your Brotherhood, and all those committed to your pastoral care, and may the light of the Resurrection be your inspiration and encouragement.

Christ is Risen!

Thank you.

Μετ’ αὐτούς ἐπεσκέφθη ἡμᾶς τό Λατινικόν Πατριαρχεῖον εἰς Ἱεροσόλυμα ὑπό τόν Λατῖνον Πατριάρχην Μακαριώτατον Pierre Battista Pizzaballa καί οἱ ἡγέται τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἱερουσαλήμ.

Ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν αὐτούς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀγγλιστί ὡς ἕπεται:

Your Beatitudes,

Your Excellencies,

Your Eminences,

Your Graces,

Dear Fathers,

We welcome you warmly to our Patriarchate, and we thank you for your Paschal greetings. As we recall the words of an ancient hymn of the early Church:

Lift up your eyes, O Jerusalem, look about you:

see, they come to you,

your children,

like God-kindled stars,

from the west and north,

from sea to east,

praising in you

Christ forever.

(The Easter Canon, Eighth Ode)

Easter is the universal feast, and it is, of course, the feast of feasts for Christianity. And Easter is the feast of the Church of Jerusalem. Easter has cosmic and eternal meaning for all humankind. For the resurrection of our Lord Jesus Christ gathers up the whole creation in a new life, and none is left in the empty tomb. It is this universal message that we proclaim at Easter, for Christ’s death has trampled underfoot the death of corruption. As Saint Paul says, “For if we have been united with him in a death like his, we will certainly be untied with him in a resurrection like his” (Rom. 6:5).

After more than a year of the pandemic and its economic, social, and moral consequences for our communities in the Holy Land as well as for everyone, it is this message of universal hope and salvation that the world needs to hear from the Holy Land. Jus as the Uncreated Light shines froth from the Holy Tomb, so are we all called to shine as lights in the world – a world that is unaware of the invisible powers of darkness that are besting it.

At this holy season in which the peoples of the Holy Land celebrate our most important religious festivals, we look to the new day of a post-pandemic life in which our communities can resume a normal existence and pilgrims may return to the Holy Places for spiritual refreshment.

Our Churches and their leaders have been working tirelessly to secure the vaccine for those who are still awaiting inoculation. In this regard our mission has become both life-saving and demanding. In the spirit of the words of Saint Paul to Timothy, we are reminded “to fight the good fight of the faith; take hold of the eternal life, to which we are called and for which we are making a good confession in the presence of many witnesses”. Like Timothy, we are charged “to keep the commandments without spot or blame until the manifestation of our Lord Jesus Christ” (1 Tim. 6:12, 14).

We take this opportunity to express our sympathy and our condolences to all those communities locally and around the world where tragedies have occurred because of the pandemic or because of human accidents and have claimed many lives and left many bereaved.

Even as we look to emerge from this terrible pandemic and its consequences, we must remain firm in our common purpose to do all in our power, both in our respective communities and our shared mission, to ensure the protection of the multi-cultural, multi-ethnic, and multi-religious landscape of Jerusalem in genera and its Christian character in particular. This is why we are called to be vigilant, especially in the face of the rise of radicalism, no matter its source, that is targeting places of worship, including churches, church properties, and places of worship in general. Our presence here is a living witness to the sacred history of this land, a history that is shared by the three Abrahamic faiths, and our mission is to guarantee the freedom of accessibility to the Holy Places, which are signs of hope and sources of spiritual refreshment not just for ourselves, but for all people of good will who long to come to this region on pilgrimage.

We take this blessed opportunity to wish you all, and the communities that you serve, the abiding joy of this Paschal feast.

Christ is Risen!

Thank you.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν μεσημβρίαν τοῦ Σαββάτου, 18^ης Ἀπριλίου/1^ης Μαΐου 2021, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τοῦ Ἁγίου Φωτός, συμφώνως πρός τό Τυπικόν καί τήν προσκυνηματικήν τάξιν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Οὕτως, τήν 12.00^ην ὥραν (χειμερινήν ὥραν) /13.00 μ.μ. (θερινήν ὥραν) ἐξῆλθεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπό τοῦ Πατριαρχείου τῇ Συνοδείᾳ τῶν Γερόντων τοῦ Πατριαρχείου καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί τῆς Ἑλληνικῆς Ἀντιπροσωπείας, ἤτοι τοῦ ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Κωνσταντίνου Βλάση τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί προσωπικοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου καί διά τῶν βαθμίδων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου εἰσῆλθεν εἰς  τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα ἦλθον οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρμενίων, Κοπτῶν καί Συριάνων καί ἔλαβον παρά τοῦ Πατριάρχου εὐλογίαν, διά νά μετάσχουν, συμφώνως πρός τό δικαίωμά του ἕκαστος καί νά λάβουν τό Ἅγιον Φῶς.

Εὐθύς ἀμέσως ἤρχισεν ἡ λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Τάφου ἐν ψαλμῳδίᾳ «Τήν Ἀνάστασίν Σου Χριστέ Σωτήρ» καί «Φῶς Ἱλαρόν», τῇ συμμετοχῇ τῶν ἐλθουσῶν Ἀποστολῶν καί τῶν πιστῶν, εἰς τούς ὁποίους, εἰς τό πλαίσιον τῶν μέτρων covid- 19 ἐπετράπη ἡ εἴσοδος ὑπό τῶν Ὑγειονομικῶν Ὑπηρεσιῶν.

Τῆς λιτανείας ληξάσης, ὁ Μακαριώτατος ἀπεκδυθείς τήν πλήρη στολήν καί μείνας μετά λευκοῦ στιχαρίου εἰσῆλθεν εἰς τό ἐσωτερικόν τοῦ Ἁγίου Τάφου καί προσευχηθείς μετέδωσε τό Ἅγιον Φῶς ἀπό τῆς νοτίου θυρίδος τοῦ Κουβουκλίου εἰς τόν ἱερέα τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί ἀμέσως ἀπό τάς πύλας τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου διά τῶν λαμπάδων εἰς τούς ἱερεῖς καί τόν ἀναμένοντα λαόν.

Λαβόντες πάντες ἐν πίστει καί χαρᾷ  τό Ἅγιον Φῶς, ἤγγισαν αὐτό εἰς τά μέτωπα καί τάς χεῖρας αὐτῶν καί ἐδόξασαν τόν Θεόν, τόν παρασχόντα τόν Υἱόν Αὐτοῦ εἰς Σταυρόν καί Ἀνάστασιν καί σώσαντα τόν ἄνθρωπον καί ἁγιάσαντα τά σύμπαντα.

Τοῦ πλείστου ἐξ ἐκκλησιάσματος ἀποχωρήσαντος παρέμειναν ὅσοι ἠθέλησαν νά μετάσχουν τῆς θείας Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου. Ἐν τῷ μεταξύ  ἡ Πατριαρχική Συνοδεία, τῶν κωδώνων κρουομένων, τῶν πιστῶν ἀλαλαζόντων, τῶν προσκόπων παρελαυνόντων, ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος παρέδωσε τό Ἅγιον Φῶς εἰς τήν Ἑλληνικήν Ἀποστολήν, διά μεταφοράν εἰς Ἑλλάδα ἀεροπορικῶς καί ἁγιασμόν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ὀλίγον πρό τοῦ μεσονυκτίου τῆς Τετάρτης, 1^ης /14^ης  Ἀπριλίου 2021, οἱ ἐργάται τῶν Ἀρμενίων κληρικῶν τῶν Ἱεροσολύμων ἀνῆλθον ἐσωτερικῶς ἀπό τό παράθυρον αὐτῶν εἰς τό στενόν ἐξώστην τῆς προσόψεως τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἐπί τοῦ ὁποίου ἡ ξυλίνη σκάλα καί ἐτοποθέτησαν κάγκελλα.

Τοῦτο ἀντελήφθη ἀπό τῆς οἰκίας αὐτοῦ εἰς τήν Μονήν Ἀβραάμ ὁ Γέρων Σκευοφύλαξ τοῦ Παναγίου Τάφου Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος καί ἐφώναξεν εἰς τούς ἐργάτας νά σταματήσουν. Ἐπειδή ἐκεῖνοι δέν σταματοῦσαν, ὁ Γέρων Σκευοφύλαξ, εἰδοποίησε τήν Ἀστυνομίαν ὅτι οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες θά κατέλθουν ἀπό τῶν δωμάτων τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου καί τῆς Μονῆς Ἀβραάμ καί θά καταρρίψουν βιαίως τά κάγκελλα.  Τότε ἡ Ἀστυνομία ἠπείλησε τούς ἐργάτας καί διέκοψαν τάς ἐργασίας χωρίς νά προλάβουν νά στερεώσουν τά κάγκελλα.

Τό ἐπεισόδιον τοῦτο συνέβη, ἐπειδή οἱ  Ἀρμένιοι ἐχρησιμοποίησαν ἀπάτην πρός τήν Ἀστυνομίαν, εἰπόντες ὅτι θά ἀνέλθουν νά κατεβάσουν τήν σκαλωσιάν, τήν ὁποίαν εἶχον τοποθετήσει, διά νά βάψουν τό παράθυρον αὐτῶν,  ὅπερ καί τό μόνον δικαίωμα αὐτῶν ἐκεῖ. Τήν σκαλωσιάν ταύτην ἠρνοῦντο ἀπό ὀκταμήνου νά κατεβάσουν, παρά τήν κοινήν ἐπιστολήν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῶν Φραγκισκανῶν πρός τό Ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ καί τήν Ἰσραηλινήν Ἀστυνομίαν τῶν Ἱεροσολύμων.

Τήν πρωΐαν τῆς Πέμπτης, 2^ας/15^ης Ἀπριλίου 2021, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον τόν Κουστωδόν τῆς Ἁγίας Γῆς αἰδεσιμολογιώτατον π. Φραγκῖσκον Πατόν καί τούς συνεργάτας αὐτοῦ π. Ντομπρομίρο καί π. Ἀθανάσιον Μακόρα καί ἀπό κοινοῦ διεμαρτυρήθησαν ἐντόνως πρός τήν Ἀστυνομίαν, ἀπαιτοῦντες τήν ἐντός τῆς ἡμέρας ἀπομάκρυνσιν τῶν καγκέλλων, καθ’ ὅτι ἡ πρᾶξις αὐτή ἀποτελεῖ κατάφωρον παραβίασιν τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος καί βάναυσον βανδαλισμόν πρός τό ἀρχαιότερον καί ἱερώτερον μνημεῖον τῆς Χριστιανοσύνης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Σάββατον, 14^ην/ 27^ην Μαρτίου 2021, ἑωρτάσθη, μετατεθεῖσα, ἡ Ὀνομαστική ἑορτή τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ὡς «Παρρησία», συμφώνως πρός τήν Προσκυνηματικήν Τάξιν.

Ἀφ’ ἑσπέρας, ἀναγνωσθείσης τῆς Θ΄ Ὥρας  εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἔλαβε χώραν ἡ ἐπίσημος Κάθοδος εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων προσευχομένων ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καί συνιερουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων.

Β΄ Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἡ θεία Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων τῶν Ἀρχιερέων: Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν ἄλλων διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου Συμεών, Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, καί τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί ἐν συμμετοχῇ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν, μελῶν τῆς Παροικίας καί τοῦ ποιμνίου.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε Δοξολογία ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, καί τῷ γεγονότι τῆς Ὀνομαστικῆς ἑορτῆς τοῦ Μακαριωτάτου.

Τῆς Δοξολογίας ἀπολυθείσης, ἐγένετο ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, τῶν ὁμολογησάντων τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀπηνῶς βασανισθέντων καί μαρτυρικῶς  τελειωθέντων εἰς τόν παγετῶνα τῆς λίμνης Σεβαστείας τοῦ Πόντου ἐπί Λικινίου τό 320, προβάλλει τήν 9^ην τοῦ μηνός Μαρτίου ὡς φωτεινός σταθμός πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ θάρρους καί ἐλπίδος τῶν πιστῶν διά τήν συνέχισιν τῆς ἐν νηστείᾳ καί πάσῃ ἄλλῃ ἀρετῇ πορείας αὐτῶν πρός βίωσιν τοῦ Ἁγίου Πάσχα.

Τούς καλῶς ἀθλήσαντας καί στεφανωθέντας μάρτυρας τούτους τιμᾷ ἀξιοχρέως σήμερον πανηγυρικῶς ἡ Ἐκκλησία ὅλη, διότι οὗτοι τόν θάνατον εἰς οὐδέν ἐλογίσαντο, ἀλλά διά τοῦ θανάτου ἀντήλλαξαν τήν ἐνταῦθα ἐπίγειον ζωήν διά τῆς ἄλλης, τῆς αἰωνίου, τῆς ἀλήκτου. «Οὗτοι ἀπώλεσαν τήν ψυχήν, ἤτοι τήν ζωήν αὐτῶν, ἕνεκεν τοῦ Χριστοῦ καί εὗρον αὐτήν ἐν Αὐτῷ». (Ματθ. 10, 39). Πανηγυρικώτερον ὡς εἰκός τιμᾷ τούτους ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν μετά τῆς ἐν αὐτῇ Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, καθότι ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης θεοφιλῶς φέρει τό ὄνομα ἑνός τούτων. Τιμῶσα σήμερον τούς ἁγίους τούτους καί δή ὡς μάρτυρας ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, ἀπονέμει καί εἰς τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα τόν βαθύν  σεβασμόν, τήν ὀφειλομένην τιμήν καί τήν ἐν Χριστῷ μοναχικήν καί Ἁγιοταφιτικήν ὑπακοήν. Ἀκολουθήσασα τήν προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν αὐτῆς, ἐτέλεσε τήν θείαν Εὐχαριστίαν μετά Δοξολογίας εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, συνεκράθη τῷ Σώματι καί τῷ Αἵματι τοῦ Χριστοῦ καί ἐν τῇ δυνάμει ταύτῃ ἐδεήθη ὑπέρ ἑνότητος τῆς πίστεως καί τῆς ἐν Χριστῷ κοινωνίας ἐν τοῖς κόλποις αὐτῆς καί μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν. Οὐχ ἧττον ἐν πρώτοις ἐδεήθη ὑπέρ ὑγιείας καί εὐσταθείας τοῦ Πατρός καί Ποιμένος αὐτῆς. Ἐζήτησε ἀπό τόν Θεόν, ὅπως «χαρίζηται τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα ταῖς ἁγίαις Ἐκκλησίαις ἐν εἰρήνῃ, σῶον, ἔντιμον, ὑγιᾶ, μακροημερεύοντα καί ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς ἀληθείας».

Τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος τῆς ἀληθείας, ἐνοικοῦντος εἰσέτι ἐν ἡμῖν ἐκ τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀληθεύοντες προσφωνοῦμεν τήν ὑμετέραν Μακαριότητα καί ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ αἰθούσῃ τοῦ Πατριαρχείου, ἀναμιμνησκόμενοι ὅσα Αὕτη τίμια, εὔφημα καί ἀγαθά ὑπέρ τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου μετά ζήλου καί ἀόκνου Ποιμαντικῆς μερίμνης ἀπειργάσατο.

Ἐν πρώτοις μνημονευτέον ὅτι ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης πᾶσαν κατέβαλε προσπάθειαν, ἵνα τά ἱερά Προσκυνήματα, τά δεχόμενα ἤδη ἀπό ἔτους τάς πρωτοφανεῖς εἰς τήν ἱστορίαν αὐτῶν συνεπείας μή προσελεύσεως προσκυνητῶν, ὡς ἐκ τῆς πανδημίας τοῦ Covid- 19, λειτουργῶσι ὡς τόποι καί χῶροι λατρείας, τελουμένων ἐν αὐτοῖς ὅλων τῶν κατά τό Προσκυνηματικόν Καθεστώς τελετῶν μετ’ ὀλιγωτέρων ἤ περισσοτέρων μοναχῶν ἤ ἐντοπίων πιστῶν ἐν συνεννοήσει μετά τῶν Ὑγιεινομικῶν Ἀρχῶν ἑκάστης  τῶν χωρῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου. Ἡ ὡς ἐκ τῆς πανδημίας ἀναποφεύκτως ἐπηρεασθεῖσα πνευματική καί διοικητική ἐπικοινωνία, ἀνεπληρώθη διά τῆς τηλεπικοινωνίας, τῆς γνωστῆς πλέον ὡς zoom, εἴτε διά τήν ἐπανέναρξιν τοῦ διαλόγου πρός σύσφιγξιν τῆς ἐνότητος μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, εἴτε διά τήν ἐνεργοποίησιν θεμάτων συμμετοχῆς τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό ΠΣΕ καί τό ΣΕΜΑ, εἴτε διά τάς ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Πατριαρχείου συναντήσεις  τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν Ἱεροσολύμων, εἴτε διά τήν λειτουργίαν τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ ἐν συμμετοχῇ  ὅσων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου διαμένουν εἰς Ἑλλάδα ἤ Ἰορδανίαν.

Ἀπό πλευρᾶς οἰκονομικῆς, ναί μέν ὑπῆρξε καθυστέρησις εἰς τήν καταβολήν τῆς μηνιαίας χρηματικῆς εὐλογίας τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί τῆς ἀντιμισθίας τοῦ κλήρου καί τοῦ μισθοῦ διδασκάλων καί ἄλλων ὑπαλλήλων τοῦ Πατριαρχείου, ὀφειλομένη κυρίως εἰς τάς ὡς ἐκ τῆς πανδημίας δυσκολίας διακινήσεως χρημάτων ὑπό τῶν τραπεζῶν, δέν ὑπῆρξε ὅμως εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν περικοπή μισθῶν ἤ ἀπόλυσις ὑπαλλήλων. Εἰς τήν συνάφειαν ταύτην μνημονευθήτω μετ’ εὐχαριστίας ὅτι ἡ παρά τῆς εὐσεβοῦς πηγῆς ἐνεργείαις τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου τῶν Ἱεροσολύμων χορηγηθεῖσα πρό μηνῶν οἰκονομική ἐνίσχυσις μοναχῶν καί κληρικῶν ἦλθε ὡς δρόσος Ἀερμών εἰς τήν κρατοῦσαν οἰκονομικἠν ξηρασίαν.

Εἰς τάς ἀνάγκας τῶν ἱερῶν ναῶν τοῦ ἡμετέρου Ἐλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ποιμνίου τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ἀνταπεκρίθη διά τῆς κινητοποιήσεως δωρητῶν ὡς εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ εἰκονοστασίου καί τῶν εἰκόνων τοῦ ἱεροῦ ναοιῦ τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τῆς Κοινότητος Κούφρ Σμέα καί τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Κοινότητος Σαχνίν τῆς περιοχῆς Ἄκρης- Πτολεμαϊδος τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Ἡ ἐξ ἀρχῆς ἐπιδειχθεῖσα μέριμνα καί ἐπιμονή τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος διά τήν κατοχύρωσιν τῆς ἀκινήτου περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου, ἐσυνεχίσθη καί διά τῆς προσφάτου καταβολῆς Δημαρχιακοῦ φόρου, τοῦ γνωστοῦ ὡς ἀρνόνα, 2.000.000 ἑκατομμυρίων Σέκελ, διά τήν κατοχύρωσιν τοῦ παρά τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ ξενοδοχείου Petra, ἐμπλακέντος, ὡς μή ὤφελε, εἰς τάς ἀδιαφανεῖς, παρανόμους καί καταστροφικάς διά τά οἰκονομικά τοῦ Πατριαρχείου συμφωνίας τοῦ 2003.

Ταῦτα πάντα, Μακαριώτατε, μνημονεύονται οὐχί διά καύχησιν καί ἐπανάπαυσιν, –ἡ γάρ καύχησις ἡμῶν μόνον ἐν Χριστῷ καί τούτῳ ἐσταυρωμένῳ, ( Γαλ. 6, 14),  ἀλλά πρός τόνωσιν τοῦ φρονήματος τῆς ἐλπίδος καί συνεργασίας μεταξύ ἡμῶν ὡς μελῶν τῆς τετιμημένης γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί συνεργασίας ἡμῶν τῶν μελῶν μετά τῆς Πνευματικῆς Κορυφῆς Ὑμῶν ὡς ἡγουμένου, ἵνα εὑρίσκωμεν ἑαυτούς εἰς τό συνιστώμενον ὑπό τοῦ ἁγίου Βασιλείου τοῦ μεγάλου εἰς τήν Ἑξαήμερον, νά ἔχωμεν « τό φιλάλληλον ἐν τῇ φύσει ἡμῶν»  καί νά εἶναι εἰς ἡμᾶς «προτιμότερον τό κοινωνικόν καί ἡνωμένον παρά τό ἀπεσχισμένον καί ἰδιάζον» (Λόγος Η΄, ΕΠΕ 4, σ. 328). Οὕτω πράττοντες, οὕτως ἐνεργοῦντες, οὕτω βιοῦντες, ἀναδεικνυόμεθα ἀντάξιοι συνεχισταί τῶν προγόνων ἡμῶν, τῶν ἀναλωσάντων ἑαυτούς εἰς ἀγῶνας, στερήσεις καί θυσίας ὑπέρ τῆς διατηρήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς κληρονομιᾶς τοῦ γένους τῶν Ρωμαίων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί συνεργησάντων εἰς τήν ἀπελευθέρωσιν τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἐκ τῆς πικρᾶς δουλείας τῶν τετρακοσίων ἐτῶν, τήν διακοσιοστήν ἐπέτειον τῆς ὁποίας εὐγνωμόνως ἑορτάζομεν.

  Ὑψῶν τό ποτήριον, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, εὔχομαι Ὑμῖν ἐξ  ὀνόματος  τῆς Ἀδελφότητος καί τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἔτη ὅσα πλεῖστα, εἰρηνικά εὐφρόσυνα, εὐσταθῆ, πλήρη κυβερνητικῆς δυνάμεως Πνεύματος Ἁγίου, ἵνα ὁδηγῆτε τό σκάφος τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἀδελφότητος πεφωρτισμένον ἐξ ἔργων ἀγαθῶν Εὐαγγελικῆς εὐποιίας εἰς λιμένας εὐδίους ζωῆς καί σωτηρίας πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους ἡμῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.

Ἀκολούθως προσεφώνησε τον Μακαριώτατον  ὁ κύριος Γενικός ὡς ἕπεται:

“Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες και κύριοι,

Η σημερινή εορτή έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους μας, καθώς η Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το ευλαβές Ποίμνιο, ανάμεσά τους και οι υπηρετούντες στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας, τιμούμε τα Ονομαστήρια του Προκαθήμενου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, της Μητέρας των Εκκλησιών, της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλου Γ.

Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά για μένα, να παρευρίσκομαι στον εορτασμό αυτό για πρώτη φορά από της αναλήψεως των καθηκόντων μου στα Ιεροσόλυμα.

Μακαριώτατε, με την ευκαιρία αυτή, επιτρέψτε μου, εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας, να σας εκφράσω, τον σεβασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη της Ελλάδας για το μεγάλο ποιμαντικό σας έργο, για το σημαντικό και εθνικό έργο της διαφύλαξης και ανάδειξης των Ιερών προσκυνημάτων στους Αγίους Τόπους και για την προάσπιση και προβολή των οικουμενικών αξιών της Ορθοδοξίας στην Αγία Γη.

Με σειρά πρωτοβουλιών Σας, προωθείτε την αναστήλωση και ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων της Χριστιανοσύνης, ενώ μεριμνάτε για τη διατήρηση του Προσκυνηματικού Καθεστώτος στην Αγία Γη και για την πνευματική καθοδήγηση και ευημερία ενός ποιμνίου, που υφίσταται σημαντικές δοκιμασίες.

Η αφοσίωσή Σας στα ιερά αυτά καθήκοντα, η προσήλωσή Σας στο πολυδιάστατο αυτό έργο, οι άοκνες προσπάθειές Σας, η διορατικότητα και η ακεραιότητα, με τις οποίες φέρετε εις πέρας την υψηλή αποστολή Σας, αναγνωρίζονται από όλους, καθιερώνοντας το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ως κορυφαίο παράγοντα ειρήνευσης, συνεννόησης και μετριοπάθειας σε μια ταραχώδη περιοχή, που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις και όπου πολλοί διακηρύσσουν την επιθυμία τους για ένα ειρηνικό μέλλον, αλλά ελάχιστοι είναι εκείνοι που εργάζονται ειλικρινά και αποτελεσματικά προς επίτευξή του.

Η ειλικρινής διάθεση συνεννόησης, συμφιλίωσης και καταλογής που επιδεικνύετε και συστηματικά καλλιεργείτε, όχι μόνο στις σχέσεις με τα άλλα δόγματα και τις άλλες θρησκείες, στο ιδιαίτερο περιβάλλον των Ιεροσολύμων και των Αγίων Τόπων, αλλά και στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας συμφιλίωσης και ειρήνευσης στην πολύπαθη αυτή περιοχή, χαλυβδώνει το ηθικό ανάστημα και το κύρος του καθ’ημάς Πατριαρχείου, καθιστώντας το παράγοντα μετριοπάθειας και σταθερότητας, σε μια εποχή ρευστότητας, αστάθειας και ανακατατάξεων, που φαίνεται να ευνοούν το φανατισμό, τη μισαλλοδοξία και την οξύτητα.

Είναι βέβαιο ότι το Ιερό Καθίδρυμα αντλεί δύναμη από τη μακρά Ιστορία και παράδοση, από την ενότητα, από τη βαθιά πίστη και την αφοσίωση της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας και από την ηγεσία της, που με ενσυνείδητη γνώση και! αντίληψη των περιστάσεων, με σθένος και αποφασιστικότητα, μεριμνά για το παρόν και το μέλλον του.

Επιτρέψτε μου να σας απευθύνω τις πλέον ειλικρινείς και εγκάρδιες ευχές μας για υγεία, μακροημέρευση και από Κυρίου στήριξη, ούτως ώστε να συνεχίσετε να φέρετε εις πέρας την υψηλή αποστολή Σας.

Θα ήθελα επίσης να διαβεβαιώσω εσάς και τα μέλη της Αδελφότητος ότι η συμπαράταξη και συμπαράσταση μας προς το καθ’ ημάς Πατριαρχείο, προς την Αγιοταφιτική Αδελφότητα και Εσάς προσωπικά είναι και παραμένει πάνδημη και ουσιαστική, και να σας εκφράσω, την αναγνώριση και το θαυμασμό μας για το πολυσήμαντο έργο που επιτελείται εδώ, όπως και για την αφοσίωση των Μελών της Αδελφότητας για την προστασία, με ζήλο και αυταπάρνηση, των Αγίων Προσκυνημάτων, την οποία συναντούμε σε όλες τις εδώ επισκέψεις μας και η οποία συγκινεί ιδιαιτέρως, πόσο μάλλον όταν αυτή απαντάται εν τω μέσω των συνεπειών της τρέχουσας λοιμώδους νόσου. Με την αφορμή αυτή, επιτρεψτε μου να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας, για την απαράμιλλη φιλοξενία της οποίας έχουμε τύχει σε όλες τις εδώ επισκέψεις μας.

Μακαριώτατε,

Η μεγάλη συνεισφορά του Πατριαρχείου και Υμών προσωπικά στην Ορθοδοξία και στον Ελληνισμό, ως μακραιώνου θεματοφύλακα μιας πολύτιμης θρησκευτικής και ιστορικής παράδοσης είναι ευρέως γνωστή. Συνεπώς, για την Ελλάδα η προάσπιση του θεσμού του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, των δικαίων και των δικαιωμάτων του, αποτελεί σπουδαιότατη προτεραιότητα, όπως τόνισε πρόσφατα δημοσίως και η Αυτού Εξοχότης ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας κ. Νικόλαος Δένδιας.

Η Ελληνική Πολιτεία και οι Έλληνες πιστοί περιβάλλουμε με αγάπη και αφοσίωση το έργο Σας και το έργο των Αγιοταφιτών Πατέρων και προσευχόμαστε να έχετε υγεία, δύναμη και μακροημέρευση, για το καλό του Πατριαρχείου, της Αδελφότητας, του Ελληνορθόδοξου Ποιμνίου Σας, της αδιάλειπτης Ορθόδοξης Μαρτυρίας στην Αγία Γη και της ειρήνης στην περιοχή. Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα”.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τούς προσφωνήσαντας διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως αὐτοῦ:

«Ἡμῖν δέ οὐχ ἕνα πρόκειται θαυμάζειν, οὐδέ δύο μόνους… ἀλλά τεσσαράκοντα ἄνδρας, ὡς μίαν ψυχήν ἐν διῃρημένοις σώμασιν ἔχοντες, ἐν μιᾷ συμπνοίᾳ καί ὁμονοίᾳ τῆς πίστεως, μίαν καί τήν πρός τά δεινά καρτερίαν καί τήν ὑπέρ τῆς ἀληθείας ἔνστασιν ἐπεδείξαντο»· Λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος ἐγκωμιάζων τούς ἁγίους Τεσσαράκοντα μάρτυρας.

 Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος

κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς χριστιανοί καί προσκυνηταί

 «Ὁ Θεός ἐνδοξαζόμενος ἐν βουλῇ ἁγίων, μέγας καί φοβερός ἐπί πάντας τούς περικύκλῳ αὐτοῦ», (Ψαλμ. 88, 8), βοᾷ ἐν ἀγαλλιάσει ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, διά τοῦ ψαλμῳδοῦ, ἐπί τῇ ἱερᾷ μνήμῃ τῆς ἐνθέου χορείας τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει μαρτυρησάντων.

Οὗτοι οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα ἄνδρες ὄντες καί ὡς μίαν ψυχήν ἐν διῃρημένοις σώμασιν ἔχοντες, «τῷ γάρ ὕδατι τῆς λίμνης εἰσῆλθον θαρσαλέως· καί τῷ κρύει σφιγγόμενοι, τήν ᾠδήν ἀνέμελπον τῷ Κυρίῳ· Μή ἐν ποταμοῖς ὀργισθείς ἡμῖν Κύριε, μή ἐν ποταμοῖς ὀργισθείς ἡμῖν φιλάνθρωπε (Ἀμβ. 3, 8)· ἐλάφρυνον τό βάρος, καί τήν πικρότητα τοῦ ἀέρος· τῷ οἰκείῳ γάρ αἵματι, ἐβάφησαν ἡμῖν οἱ πόδες· καί εἰσήγαγες ἡμᾶς ὁ Θεός, εἰς τάς αἰωνίους σου σκηνάς, ἵνα ὁ κόλπος ἡμᾶς θάλψῃ τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ»· ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός αὐτῶν.

Οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα μάρτυρες ἐν ἑνί στόματι ἔλεγον τῷ Κυρίῳ «τῷ οἰκείῳ γάρ αἵματι ἐβάφησαν ἡμῶν οἱ πόδες», ἀκούοντες εἰς τήν ἀψευδῆ μαρτυρίαν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου: «Ἐάν δέ τῷ φωτί περιπατῶμεν, ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ’ ἀλλήλων, καί τό αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰωαν. 1, 7). Εἰς ταύτην τήν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, εἶδον οἱ ἅγιοι Μάρτυρες τό φῶς τό ἀληθινόν, τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ (Φιλιπ. 4, 7) καί τήν ἀνεκλάλητον χαράν (1 Πέτρ. 1, 8), διά τοῦτο ἐζήτουν μετά ζήλου τόν καθαρισμόν τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν διά τοῦ μαρτυρικοῦ ἐν Χριστῷ αἵματος αὐτῶν.

Ἡ σήμερον ἑορταζομένη μνήμη τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί δή τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, οὗτινος τήν σεπτήν ἐπωνυμίαν φέρει ἡ Μετριότης ἡμῶν, ἀποτελεῖ πρᾶξιν εὐλογημένην παρά Κυρίου. Καί τοῦτο, διότι οἱ τήν γῆν οὐρανώσαντες ἅγιοι Μάρτυρες ἀνεδείχθησαν φωστῆρες τῆς οἰκουμένης, κήρυκες δηλονότι τοῦ σταυρικοῦ πάθους τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί τῆς Ἀναστάσεως Aὐτοῦ, λέγοντες μετά τοῦ θείου Παύλου: «ἐν οὐδενί αἰσχυνθησόμεθα, ἀλλ’ ἐν πάσῃ παρρησίᾳ, ὡς πάντοτε καί νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστός ἐν τῷ σώματι ἡμῶν εἴτε διά ζωῆς εἴτε διά θανάτου» (Φιλιπ. 1, 20).

Τό ὡς ἄνω διακριτικόν γνώρισμα ἐπισημαίνει ὁ Μέγας Βασίλειος λέγων, ὅτι οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα «ἐν μιᾷ συμπνοίᾳ καί ὁμονοίᾳ τῆς πίστεως, μίαν καί τήν πρός τά δεινά καρτερίαν καί τήν ὑπέρ τῆς ἀληθείας ἔνστασιν ἐπεδείξαντο».

Ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἡ αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς γενομένη τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καί τῆς τριημέρου Αὐτοῦ ταφῆς καί ἐγέρσεως, τιμῶσα τήν ἱεράν μνήμην τῶν ἁγίων ἀθλοφόρων τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ἐξόχως δέ τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, ἐτέλεσεν «τήν μυστικήν εὐλογίαν» τοὐτέστιν τό μέγα μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Ἡμῶν Μετριότητος προεξαρχούσης καί περιστοιχουμένης ὑπό τῶν τιμίων τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος μελῶν, Ἀρχιερέων, Ἱερέων καί Ἱεροδιακόνων, συμπροσευχομένων Ἡμῖν εὐλαβῶν χριστιανῶν ἐκ τοῦ χριστεπωνύμου ποιμνίου ἡμῶν, δοξάζοντες οὕτω τόν δοξάσαντα τούς ἁγίους αὐτοῦ.

Προσέτι δέ εὐχαριστήριον δοξολογίαν ἀνεπέμψαμεν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τοῖς, τῇ ἐπωνύμῳ τοῦ ἀθλοφόρου μάρτυρος Θεοφίλου, ἀγομένοις σεπτοῖς Ἡμῶν Ὀνομαστηρίοις. «Εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ Θεῷ πάντοτε καί ὑπέρ πάντων ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», (Α΄ Θεσ. 1, 3 / Ἐφ. 5, 20)· παραγγέλλει ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἡ ἐν τῷ λειτουργικῷ χρόνῳ τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτελουμένη μνήμη τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ἰδιαιτέρως δέ τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, δέν ἀφορᾷ εἰς τήν ταπεινότητα Ἡμῶν μόνον, ἀλλά κυρίως καί πρωτίστως εἰς τόν Ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν θεσμόν, διά τοῦ ὁποίου καταδείκνυται ὅτι ὁ Χριστός «Αὐτός ἐστι πρό πάντων, καί τά πάντα ἐν Αὐτῷ συνέστηκε, καί Αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας» (Κολ. 1, 17-18), «ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πράξ. 20, 28). Αὐτοῦ ἀκριβῶς τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ κοινωνοί καί σύναιμοι ἐγένοντο καί οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες.

Οἱ κατά τήν τρέχουσαν δοκιμασίαν τῆς ἀνθρωπότητος ἐκ τῆς θανατηφόρου λοιμικῆς νόσου τοῦ κορωνοϊοῦ, τιμώμενοι ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες «λαλοῦν ἡμῖν οἰκοδομήν καί παράκλησιν καί παραμυθίαν» (Α΄ Κορ. 14, 3). Καί τοῦτο, διότι κατά τόν Μ. Βασίλειον, «οὗτοί εἰσι κοινοί φύλακες τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, ἀγαθοί, κοινωνοί φροντίδων [=συμμέτοχοι εἰς τάς φροντίδας], δεήσεως [=προσευχῆς] συνεργοί, πρεσβευταί δυνατώτατοι, ἀστέρες τῆς οἰκουμένης, ἄνθη τῶν Ἐκκλησιῶν». «Ἐκείνων ἐστί ἡ φωνή· «Διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν», (Ψαλμ. 65, 12).

Οἱ ἅγιοι Μάρτυρες καί πάλιν λαλοῦν ἡμῖν «τήν σύμπνοιαν καί ὁμόνοιαν τῆς πίστεως», δηλονότι τήν ἑνότητα τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. “Οὐκ ἦν μία πατρίς τοῖς ἁγίοις”, λέγει ὁ Μ. Βασίλειος,”ἄλλος γάρ ἀλλαχόθεν ὥρμητο… Γένος δέ, τό μέν ἀνθρώπινον, ἄλλο ἄλλου, τό δέ πνευματικόν, ἕν ἁπάντων. Κοινός γάρ αὐτῶν Πατήρ, ὁ Θεός, καί ἀδελφοί πάντες, οὐκ ἀπό ἑνός καί μιᾶς γεννηθέντες, ἀλλ’ ἐκ τῆς υἱοθεσίας τοῦ Πνεύματος εἰς τήν διά τῆς ἀγάπης ὁμόνοιαν ἀλλήλοις συναρμοσθέντες”. Μέ ἄλλα λόγια, ἐκείνων ἐστί ἡ φωνή «σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης», (Ἐφ. 4, 3).

Εἰς ταύτην τήν κλῆσιν τῆς μαρτυρίας τῆς ἑνότητος, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἰδιαιτέρως δέ κατά τό εὐλογημένον τοῦτο στάδιον τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἔχοντες βοηθούς καί συνεργούς τούς ἁγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας, τόν συμμάρτυρα αὐτῶν καί πάτρωνα ἡμῶν Θεόφιλον καί τήν Ὑπερευλογημένην Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀειπάρθενον Μαρίαν. Τούτους ἱκετεύσωμεν, ἵνα ἐν εἰρήνῃ, ταπεινοφροσύνῃ καί μετανοίᾳ ἀξιωθῶμεν καταντῆσαι εἰς τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας τήν τῶν ἁγίων ἑόρτιον ταύτην αὐτῶν μνήμην, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν χάριν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελον Βλιώραν, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου διά τοῦ π. Ἀθανασίου ὁμιλήσαντος ἑλληνιστί, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης  κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς νεοσυστάτου Κοινότητος Beersheba, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Φάραχ Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Νήφωνα, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Ρέμλης, τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος τῆς Ἄκκρης, τόν Πρωτοπρεσβύτερον π. Ἤσσα Μοῦσλεχ, ἐκπρόσωπον τῶν Ἀραβικῶν Μ.Μ.Ε. καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!”.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Πέμπτην, 12^ην /25^ην Μαρτίου 2021, ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Δοξολογία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ διακοσιοστῇ ἐπετείῳ τῆς Ἐπαναστάσεως τῆς 25^ης Μαρτίου τοῦ 1821.

Ἡ Δοξολογία αὕτη ἀνεπέμφθη ὡς εὐχαριστία πρός τόν Θεόν διά τήν ἐνίσχυσιν Αὐτοῦ εἰς τόν ἀγῶνα τοῦ ἔθνους ἡμῶν, νά ἀποτινάξῃ τόν ζυγόν τῶν τετρακοσίων ἐτῶν τῆς πικρᾶς δουλείας εἰς τήν Ὀθωμανικήν Αὐτοκρατορίαν.

Μετά τήν Δοξολογίαν ἀνεπέμφθη δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀγωνισαμένων καί ἐκδαπανησάντων τήν ζωήν αὐτῶν εἰς τόν ἱερόν τοῦτον ἀγῶνα, ὁπλαρχηγῶν, στρατηγῶν, ἁπλῶν στρατιωτῶν καί ἐθνομαρτύρων.

Τῆς Δοξολογίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί Ἱεροδιακόνων  καί προσευχομένων τῶν μοναχῶν καί λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί προσωπικοῦ τοῦ Προξενείου.

Μετά τήν Δοξολογίαν, εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Πρέπει νά φυλάγετε τήν πίστη σας καί νά τήν στερεώσετε, διότι ὅταν ἐπιάσαμεν τά ἅρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ Πίστεως καί ἔπειτα ὑπέρ Πατρίδος»! (Ἀπό τήν ὁμιλία τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη εἰς τήν Πνύκα 13 Νοεμβρίου 1838).

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος

κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ σημερινή Ἐπέτειος τῆς 25^ης Μαρτίου τοῦ 1821 ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, διότι κατά τό τρέχον ἔτος 2021 συμπληρώνονται διακόσια ἔτη ἀπό τό κορυφαῖον γεγονός τῆς νεωτέρας Ἑλληνικῆς ἱστορίας, τῆς ἐνάρξεως δηλονότι τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821.

Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 1821 ἀναμφιβόλως ἀποτελεῖ φωτεινόν ὁρόσημον ὄχι μόνον εἰς τήν Ἑλληνικήν ἀλλά καί εἰς τήν παγκόσμιον ἱστορίαν. Καί τοῦτο διότι ὡς λέγει ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Ὅταν ἀποφασίσαμε νά κάμωμε τήν Ἐπανάσταση, δέν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα οὔτε πώς δέν ἔχομε ἅρματα… ἀλλά ὡς μιά βροχή ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καί ὁ κλῆρός μας καί οἱ προεστοί… ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε, εἰς αὐτό τό σκοπό καί ἐκάμαμε τήν Ἐπανάσταση».

Ἡ «ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας», δηλονότι ὁ λόγος τῆς ἐλευθερίας ὁ ὤν πεφυτευμένος ἐν ταῖς καρδίαις καί διανοίαις τῶν Ἑλλήνων, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν λόγον τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας. «Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καί πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. 5, 1), κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος. Ὁ λόγος οὗτος τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας, ἦτο ἀδύνατον νά παραμένῃ ἐν τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ σκότους (Κολ. 1, 13), τῆς βαρβαρικῆς ἁλώσεως καί τυραννίδος τῶν Ὀθωμανῶν.

Λέγομεν τοῦτο, διότι ἡ ὑπό τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 ἀποτίναξις τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ τῆς δουλείας, δέν ἦτο ἁπλῆ πρᾶξις ἡρωϊσμοῦ καί αὐτοθυσίας ἀλλά μᾶλλον πρᾶξις μιμήσεως τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. «Ἐπεβίβασας ἀνθρώπους ἐπί τάς κεφαλάς ἡμῶν, διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος, καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν» (Ψαλμ. 65, 12), λέγει ὁ ψαλμῳδός.

Ἡ ἐξέγερσις τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ρωμηοσύνης ἦτο πρᾶξις κινήτρων πρωτογενῶν, δηλαδή ἁγνῶν καί πηγαίων καί ἐπ’ οὐδενί ἐξωγενῶν, τοὐτέστιν ταξικῶν καί κοινοπολιτικῶν. Τοῦτο ἐπιβεβαιοῖ καί τό ἐθνεγερτήριον σύνθημα τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη «νῦν ὁ ἀγών διά τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ τήν ἁγίαν καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερίαν», ὡς ἐπίσης καί ἡ μεγάλη συμβολή τῆς Ἐκκλησίας διά τοῦ ἀνωτέρου καί κατωτέρου κλήρου αὐτῆς. Ἡγούμενοι καί ἁπλοῖ μοναχοί πολλῶν Μοναστηρίων ἐγένοντο πρότυπα ὁλοκαυτώματος. Οὗτοι ἐθυσίασαν ἑαυτούς, ποτίζοντες οὕτως μέ τό ἱερόν αἷμά τους τό δένδρον τῆς ἐλευθερίας. «Λευτεριά καί Ρωμηοσύνη εἶναι ἀδέλφια δίδυμα» λέγει ὁ διακεκριμένος ποιητής Γιάννης Ρίτσος.

Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 1821 κατέδειξεν τήν ἰδιοπροσωπίαν τῶν Ἑλλήνων, τήν σφυρηλατηθεῖσαν ἐκ τῶν ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ φρονήματος, τοῦ ὁποίου ἡ ἐπί τέσσαρας αἰῶνας προσβολή καί ὕβρις ἕνεκεν τῆς δουλείας, ὡδήγησεν τελικῶς εἰς τό ἀπελευθερωτικόν σάλπισμα τοῦ Ρήγα Φεραίου, «ἐλευθερία ἤ θάνατος». Ἡ δέ Ἐκκλησία οὗσα ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ φρονήματος, κατέστη τό «κέντρον καί ἡ συνισταμένη τοῦ ἐθνικοῦ βίου, … ὄχι ὡς μία ἐξουσία ἐπί τοῦ λαοῦ καί ὀργάνωσις, ἀλλ’ ὡς ἐσωτερική πνοή καί δύναμις, ζωοποιοῦσα τό ἐθνικόν σῶμα, ἑνοῦσα τά μέλη αὐτοῦ διά τῆς κοινῆς πίστεως καί συντονίζουσα τάς ἐνεργείας του», ἐκήρυττε ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Κοζάνης κυρός Διονύσιος, ἀναφερόμενος εἰς τήν προσφοράν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821.

Ἡ κατά τό τρέχον ἔτος ἑορταζομένη Διακοσιοστή Ἐπέτειος τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821, δέν πρέπει νά θεωρηθῇ ἁπλῶς ὡς ἀξιοσημείωτον γεγονός ἱστορικῆς μνήμης, ἀλλά μᾶλλον ὡς ἀείρροος πηγή φωτιστικῆς δυνάμεως, καταυγαζούσης τήν ψυχήν καί τήν διάνοιαν πάντων τῶν θελόντων τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας ἤ κατά Παῦλον «τῶν θελόντων εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (2 Τιμ. 3, 12).

Ἡ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Γεραρά ἡμῶν Ἀδελφότης καί Ἡμεῖς ἀκούοντες εἰς τούς Παυλείους λόγους· «ὡς ἀποθνήσκοντες καί ἰδού ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καί μή θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεί δέ χαίροντες» (2 Κορ. 6, 9-10) «καί εἰδότες τόν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ. 13, 11)· κατήλθομεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα χρεωστικῶς ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον αἶνον καί δοξολογίαν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Παλιγγενεσίας τοῦ εὐσεβοῦς γένους τῶν Ρωμαίων καί ἔθνους ἡμῶν. Ἔτι ἱκετηρίους ἐντεύξεις καί δεήσεις προσηνέγκαμεν ὑπέρ αἰωνίου ἀναπαύσεως ἐν χώρᾳ ζώντων τῶν μακαρίων ψυχῶν τῶν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως πεσόντων, ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀγῶσι τοῦ εὐσεβοῦς γένους τε καί ἔθνους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων καί μαρτυρικῶς ἀναιρεθέντων.

Ἐπί δέ τούτοις ἐπιτρέψατε Ἡμῖν ὅπως ὑψώσωμεν τό ποτήριον ἡμῶν καί ἀξιοχρέως ἀναφωνήσωμεν:

 Ζήτω ἡ 25^ῃ Μαρτίου τοῦ 1821!

Ζήτω τό εὐσεβές καί Βασιλικόν γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων!

Ζήτω ἡ Ἑλλάς!

Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης!”

Καί ὁ Γενικός Πρόξενος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς,

Σεβαστοί Πατέρες,

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Αγαπητοί μαθητές,

Κυρίες και κύριοι.

Συμπληρώνονται σήμερα 200 χρόνια από την κορυφαία ιστορική στιγμή στη μακραίωνη πορεία του Έθνους μας, την κήρυξη της Επανάστασης του ’21, η οποία είχε ως ευτυχή κατάληξή της την ίδρυση του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους και την αναγέννηση της Δημοκρατίας στην κοιτίδα της.

Σε κάθε ιστορική περίοδο υπάρχει ένας πόλος, ένα ιστορικό γεγονός που την σημαδεύει, και γίνεται σημείο αναφοράς για όλους εμάς τους μεταγενέστερους. Η 25η Μαρτίου του 1821 αποτελεί αυτό το ορόσημο, για την Ιστορία του Ελληνισμού, των Βαλκανίων και της Ευρώπης, γιατί οι Έλληνες, έπαιρναν την ηρωϊκή απόφαση να ξεσηκωθούν, μόνοι έναντι πολλών, εναντίον της Οθωμανικής τυραννίας και να διεκδικήσουν με το αίμα τους την Ελευθερία.

Αποτελεί, συνεπώς, για τον Γενικό Πρόξενο της Μητρός Πατρίδος, ξεχωριστή τιμή να απευθύνεται προς τη Γεραρά Αγιοταφιτική Αδελφότητα και τον Ελληνισμό της Αγίας Γης, επ’ ευκαιρία της διακοσιοστής επετείου της Επανάστασης του 1821, ενός αγώνα, υπέρ βωμών και εστιών, σημείο αναφοράς και σύμβολο για το Ελληνικό Έθνος.                          

Ανοιξη ήταν και τότε πριν από δύο αιώνες, όταν ο Ελληνισμός πήρε τα όπλα τα ιερά, για να διεκδικήσει την ελευθερία του. Αυτό το ανυπέρβλητο μεγαλείο του ιδανικού που λάτρεψαν οι Έλληνες στο σύνολο τους, οι απλοί αγωνιστές και οι Ναυτικοί, ο Ιερός Κλήρος, οι έμποροι και οι γραμματιζούμενοι. «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι», όπως έγραψε η φωνή της συλλογικής μας συνείδησης, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης.

Οι σπόροι της Επανάστασης ρίζωσαν πρώτα σε περιοχές μακριά από την σημερινή Ελλάδα, στη Ρωσία, και στα Βαλκάνια, όπου δραστηριοποιούνταν ελεύθεροι Έλληνες. Η πορεία όμως δεν ήταν εύκολη. Ο μαρτυρικός θάνατος του Ρήγα και των συνεργατών του από όλα τα σημεία του Ελληνισμού: του Ιωάννη Καρατζά 31 χρονών, λογίου από τη Λευκωσία, του Ευστράτιου Αργέντη (31 χρόνων, εμπόρου από τη Χίο), του Δημήτριου Νικολίδη (32 χρονών, γιατρού από τα Ιωάννινα), του Αντώνιου Κορωνιού (27 χρονών, εμπόρου από τη Χίο), του Θεοχάρη Γεωργίου Τουρούντζια (22 χρονών, εμπόρου από τα Σιάτιστα), του Ιωάννη Εμμανουήλ (24 χρονών, φοιτητή της ιατρικής από τη Καστοριά) και του Παναγιώτη Εμμανουήλ (22 χρονών, αδερφού του Ιωάννη), στον πύργο Neboisa, παραποτάμιο φρούριο του Βελιγραδιού ενέπνευσε την ίδρυση στην Οδησσό της Φιλικής Εταιρείας, η οποία διέδωσε τους σπόρους της Επανάστασης.

Το όραμα και οι προσδοκίες των πρωτεργατών της Επανάστασης, των γνωστών και αγνώστων ηρώων που θυσίασαν τη ζωή τους υπό αδιανόητες σε εμάς σήμερα συνθήκες, ενέπνευσαν όχι μόνο τον υπόδουλο Ελληνισμό, αλλά και όλους τους ανά τον κόσμο λάτρεις της ελευθερίας, δημιουργώντας το φιλελληνικό κίνημα που συγκλόνισε την Ευρώπη και την Αμερική. Αξίζει να αναφερθούμε στη περίπτωση της Αϊτής, η οποία ήταν το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την Επανάστασή μας επίσημα, στέλνοντας 100 εθελοντές και ένα φορτίο 25 τόνων καφέ στον Αδαμάντιο Κοραή, για να πωληθεί στο Παρίσι και τα έσοδα να διατεθούν για αγορά όπλων για την Επανάσταση.

Αμέτρητα είναι τα παραδείγματα ηρωισμού και θυσίας υπεράνω του καθήκοντος στη διάρκεια της Εθνεγερσίας μας.

Ας σταθούμε ενδεικτικά στην θυσία των Ιερολοχιτών στη Μάχη του Δραγατσανίου, μία από τις συγκινητικότερες στιγμές της ελληνικής Ιστορίας, το Φεβρουάριο του 1821, όταν οι Ιερολοχίτες θυσιάστηκαν μέχρι ενός, πάντα πιστοί στον όρκο τους. Πολύτιμο έκθεμα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο των Αθηνών αποτελεί η μαύρη στολή Ιερολοχίτη του Δραγατσανίου, όπου έχει αποτυπωθεί το αίμα, με το οποίο μπόλιασε ο αγωνιστής το δέντρο της ελευθερίας μας.

Δικαίως λοιπόν επαναλαμβάνουμε γι’ αυτούς, τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή Ανδρέα Κάλβου:

Ας μη βρέξει ποτέ το σύννεφον και ο άνεμος σκληρός, ας μην σκορπίσει το χώμα το μακάριον που σας σκεπάζει

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί πατέρες,

Κυρίες και κύριοι.

To 2021 αναπτερώνει τις ελπίδες μας για την αποδρομή της τρέχουσας λοιμώδους νόσου. Ταυτόχρονα, για μας, τους απανταχού Έλληνες, είναι φορτισμένο με έναν επιπλέον ισχυρό ιστορικό συμβολισμό.

II επέτειος των 200 ετών από την Εθνική μας Παλιγγενεσία, μας καλεί να αναλογιστούμε τις επιτυχίες και τις προκλήσεις του Εθνικού μας Βίου, και να οπλιστούμε με καρτερία και επιμονή, για να απαντήσουμε στις σύγχρονες προκλήσεις, με γνώμονα τη παρακαταθήκη που μας κληροδότησε ο αγώνας των ηρωικών προμάχων της ελευθερίας μας.

Οι εθνικές επέτειοι δεν ήταν απλώς μια ευκαιρία για να γιορτάσουμε το παρελθόν, αλλά αποτελούν κομβικά σημεία, που επαναφέρουν στη σκέψη μας τα γεγονότα που σφυρηλάτησαν και διαμόρφωσαν τη συλλογική ιστορική μνήμη των απανταχού Ελλήνων. Το όραμα και οι αξίες που ενέπνευσαν τους αγωνιστές της ελευθερίας μας δεν μπορούν παρά να μας εμπνέουν και να καθοδηγούν τη δράση μας και σήμερα. Αξίες που αποκτούν μια πρόσθετη αίσθηση επικαιρότητας για τον Ελληνισμό, ο οποίος καλείται σήμερα όπως και τότε να υπερασπιστεί την εθνική του αξιοπρέπεια και επιβίωση.

Για την Αγία Γη, το παλαίφατο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, ως συστατικό κομμάτι της Ορθοδόξου πίστεως μας και του Ελληνισμού, υπήρξε και εξακολουθεί να παραμένει, σημείο αναφοράς, θεματοφύλακας των ηθικών και πνευματικών αξιών της ελληνικής και ορθόδοξης μαρτυρίας της στην Αγία Γη ως πηγή ζωής και ελπίδας.

Η σημερινή επέτειος υπογραμμίζει την ομόπνοη διάθεση των απανταχού Ελλήνων να διατηρήσουν την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την εθνική μας υπερηφάνεια, γνωρίζοντας καλά ότι το τίμημα της ελευθερίας είναι πάντοτε υψηλό και ότι ο τόπος μας είναι ευλογημένος, γιατί πάντοτε βρίσκονται εκείνοι που πρόθυμα θα πληρώσουν αυτό το τίμημα.

Με τις σκέψεις αυτές, καλώ όλους να αναφωνήσουμε:

 Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821!

Ζήτω η Ελλάδα!

 Ευάγγελος Βλιώρας

 Γενικός Πρόξενος

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας