Τήν Τρίτην, 20ήν Μαρτίου / 2αν Ἀπριλίου 2024, ἔλαβον χώραν αἱ ἐπισκέψεις τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ἐπί τῷ Πάσχα τῶν Δυτικῶν Ἐκκλησιῶν.

Ἡ Ἀδελφότης ἐπραγματοποίησεν:

Α. Ἐπίσκεψιν εἰς τό Τάγμα τῶν Φραγκισκανῶν, ἤτοι τήν Κουστωδίαν τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

Εἰς τήν ἐπίσκεψιν ταύτην, ὁ Μακαριώτατος, προσεφώνησε τήν Ἀδελφότητα τῶν Φραγκισκανῶν ἐν ὀνόματι τοῦ ἡγουμένου αὐτῶν Fr. Francesco Patton, διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

“Your Paternity, dear Father Francesco,

Beloved Members of our Respective Brotherhoods,

Dear Fathers,

Christ is risen!

We greet you, dear Father Francesco, and your Brotherhood, as you celebrate the Feast of Feasts, and we are mindful of the words of the Paschal Liturgy:

Come, receive the Light that is never overtaken by night,

and glorify Christ, who is risen from the dead.

We keep this holy season of light and life at a time of deep darkness for our region and our world, and yet we do not shy from proclaiming that Christ has “trampled down death by death,” and given new life to the world.

It is our spiritual mission to keep the Light of the Gospel shining even in the most difficult of circumstances and the most hopeless of situations. To this end we are steadfast in proclaiming the message of salvation that is given to us and to all humanity in the resurrection of our Lord Jesus Christ from the dead. As our Lord has said, “I am the resurrection and the life. Those who believe in me, even though they die, will live” (John 11:25).

We are also grateful that we remain united in our common conviction as the Churches and Christian Communities of the Holy Land in standing against all forms of violence, in calling for an immediate and sustained ceasefire, the release of the hostages, the guarantee of humanitarian aid, access for doctors and medical personnel, and a fresh commitment to a new path forward for our region that leads us away from prejudice, violence, and war to mutual respect, reconciliation, and peace.

We wish to express our appreciation to you, dear Father Francesco, for your clear commitment to these goals, and we are encouraged by our fraternal co-operation. In the face of such terrible conflict, the readiness of the Churches to join together in a common witness and a common cause is not only a sign of our strength; it is also a visible sign of hope for our peoples in the Holy Land and for all people of good will around the world.

We cannot but mention other challenges that affect our mission. Once again the Israeli municipal authorities are raising the issue of illegal and unfair municipal taxes on church property and even moved to freeze our bank accounts. This would deprive us of essential resources that enable us to run our church, charitable, educational, and other essential services.

We call on the local authorities to respect our historic and universally-recognised rights, so that we can carry out our spiritual mission without impediment or interference.

We are beset by dangers all around. And yet we are not afraid and we do not give up hope. For we are community that believes in the resurrection of our Lord Jesus Christ. As Saint Paul reminds us, affliction produces endurance, and endurance produces character, and character produces hope, and hope does not put us to shame, because God’s love has been poured into our hearts through the Holy Spirit that has been given to us (Rom. 5:3-5).

ΜΑΥ this joyous feast of Easter be a hopeful time for you and your Brotherhood, and for all our peoples, as we rejoice in the victory of our Lord Jesus Christ over sin and death, and may this season bring us a new and tangible path to a lasting peace in our region.

Christ is risen!

Thank you.”

Β. Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν ἡ ἐπίσκεψις εἰς τόν Βικάριον τοῦ Πάπα Πατριάρχην τοῦ Λατινικοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἱεροσόλυμα Μακαριώτατον Pierre Battista Pizzaballa.

Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Pizzaballa καί τόν κλῆρον αὐτοῦ διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

“Your Beatitude, dear Cardinal Pizzaballa,

Your Eminences,

Your Graces,

Dear Fathers,

Christ is risen!

We are pleased to rejoice with you, dear Cardinal Pizzaballa, as you and your communities celebrate the great feast of Easter. As Saint John of Damascus has written:

Meet it is that the heavens should rejoice,

and that the earth should be glad,

and that the whole world, both visible and invisible,

should keep the feast;

for Christ our everlasting joy has arisen.

(From the Canon of Pascha)

Even in the face of the terrible difficulties that we are facing in our region, we must not let violence and war rob us of the everlasting joy of the resurrection of our Lord Jesus Christ, for it is precisely this hope that sustains us, our communities, and the world.

The resurrection, by which our Lord Jesus Christ destroyed sin and death, strengthens us in our resolve to be witnesses for peace and reconciliation. We shall not waver in our calls for an immediate sustained ceasefire, the release of hostages, the effective delivery of humanitarian aid, safe access for medical personnel and supplies, and a new resolution to chart a pathway to peace that promises a future for all those who call the Holy Land our home.

These are not vain desires: they are the necessary actions that will restore life and well-being, and they accord with the Scriptures. As we read in the Book of Proverbs, It is honorable to resolve a dispute (Prov. 20:3), and in the First Letter of Saint Peter, we understand that since, therefore, Christ suffered in the flesh, [we must] arm ourselves also with the same intention (for whoever has suffered in the flesh has finished with sin), so as to live for the rest of our time in the flesh no longer by human desires but by the will of God (1 Pet. 4:1-2).

In addition to our united commitment to peace, justice, and reconciliation in the current war, we remain determined to resist the broadening of areas of conflict in our life. As was the case in 2018, so today in the strongest possible terms we are encouraging the authorities not to over-reach their jurisdiction in attempts to impose illegal and unjust municipal taxation on the Churches that contravene our historical and internationally recognized position and rights. To press this matter in the present circumstances would add an unacceptable level of pressure on the Churches at a time when all people of good will in our region must be focused on the rebuilding of our society, its structures, and communities. We also call on the authorities to refrain from the freezing of all Church assets immediately, so that the Churches can fulfil their mission to serve, to educate, to heal, and to care for those who come to us.

We continue to be grateful to you, Your Beatitude, for your steadfastness in the pastoral care of our communities and for your dedication to our shared efforts within our council of the Patriarchs and Heads of the Churches. At no time has our mutual support and alliance been more crucial for the well-bring and future of the Christian presence in the Holy Land. Our co-operation is one of the few signs of hope in our increasingly fractured and disrupted society.

MAY God strengthen you in your pastoral ministry, and may God sustain us all as we seek to be faithful to our spiritual mission of proclaiming the joy and the hope of the resurrection.

Christ is risen!

Thank you.”

Τέλος  ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου κατηυθύνθησαν εἰς τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἐπεσκέφθησαν τόν Ἀντιπρόσωπον τοῦ Βατικανοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν Archbishop Adolfo Tito Yllana.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Σάββατον τῆς Τυρινῆς ἑβδομάδος τῆς περιόδου τοῦ Τριῳδίου, 3^ης/16^ης Μαρτίου 2024, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου μέ μετάθεσιν διά λόγους ποιμαντικούς ἡ Ὀνομαστική ἑορτή τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, ὧν εἷς ὁ ἅγιος Θεόφιλος, τήν 9^ην μηνός Μαρτίου.

Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη συμφώνως πρός τό Τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τήν Καθεστωτικήν τάξιν δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας, τελεσθέντος εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετά τήν ὑποδοχήν τοῦ Μακαριωτάτου καί τήν προσκύνησιν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί τό θυμίαμα ἀνά τά Προσκυνήματα, διά Μεγάλης Εἰσόδου καί Ἀρτοκλασίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί μετεχόντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί διακόνων.

Ἡ θεία Λειτουργία ἐτελέσθη ὡσαύτως εἰς τό Καθολικόν τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου, Πέλλης κ. Φιλουμένου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, τῶν ἀντιπροσώπων τῶν Ἐκκλησιῶν Μόσχας Ἀρχιμανδρίτου π. Βασιανοῦ καί Ρουμανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων ἐκ πασῶν τῶν περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Εὐλογίου καί π. Δοσιθέου,  τῇ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ  κ. Ἀνατόλι Βικτόροφ, τῇ συμμετοχῇ πιστῶν ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἄλλων πόλεων.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε Δοξολογία καί ἡ ἀνάγνωσις τῶν κολλύβων τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

Ἐν συνεχείᾳ μετά τήν ἄνοδον εἰς τό Πατριαρχεῖον προσεφώνησαν τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς  Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος  Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Συνεπληρώσαμεν ἤδη σύν Θεῷ τήν τρίτην πρό τῆς νηστείας Ἑβδομάδα τοῦ Τριῳδίου, καταντῶμεν αὔριον εἰς τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, εἰσερχόμεθα μετά ταῦτα εἰς τήν Α΄ Ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί προκειμένου νά εἰσέλθωμεν εἰς «τό στάδιον τῶν ἀρετῶν αὐτῆς, ὅ ἠνέῳκται», ὡς γενναῖοι ἀθληταί, ἐφοδιαζόμεθα ἀπό τῆς σήμερον διά τοῦ παραδείγματος τῆς εὐψυχίας καί τῆς καρτερίας τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ὁμολογησάντων τόν Χριστόν, ἐπί τοῦ διώκτου βασιλέως Λικινίου τό 320, ἐκτεθέντων εἰς τόν παγετόν τῆς λίμνης Σεβαστείας τοῦ Πόντου ὁλονυκτίως, κατεαχθέντων τά σκέλη τήν πρωΐαν, καλῶς ἀθλησάντων καί στεφανωθέντων.

Τούς ἀκρέμονας τούτους στεφανίτας πανευφήμους ἁγίους μάρτυρας τιμᾷ σήμερον ἡ Ἐκκλησία ὅλη ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου διά τό δοθέν ὑπ’αὐτῶν εἰς τά μέλη της παράδειγμα ζεούσης ἐν Χριστῷ θυσιαστικῆς πίστεως, ἡ τῶν Ἱεροσολύμων δέ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν ἐτέλεσε πανηγυρικήν θείαν Λειτουργίαν καί μετ’ αὐτήν Δοξολογίαν εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τιμήσασα ἐν αὐτῇ ἰδιαιτέρως τόν συμμάρτυρα αὐτῶν ἅγιον Θεόφιλον, ἐπί τῷ ὀνόματι τοῦ ὁποίου σεμνύνεται ἡ Ὑμετέρα σεπτή Μακαριότης.

Πρός τιμήν τῶν μαρτύρων τούτων καί τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος συνήχθημεν πάντα τά μέλη τῆς γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, Ἀρχιερεῖς, Ἱερομόναχοι, Διάκονοι καί Μοναχοί, ἔτι δέ καί ὁ εὐλαβής κλῆρος καί τό χριστεπώνυμον πλήρωμα ἐκ τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν καί Παλαιστίνην καί ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ ἐδεήθημεν ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας καί κραταιώσεως Αὐτῆς εἰς τό Θεόθεν ἐμπεπιστευμένον Αὐτῇ Ποιμαντικόν Πατριαρχικόν ἔργον.

 Εἰς τάς προσευχάς ἡμῶν ἐν τῷ Ναῷ προσάπτομεν νῦν ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ αἰθούσῃ τοῦ Πατριαρχείου τάς εὐχάς ἡμῶν καί τάς εὐχαριστίας δι’ ὅσα ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπετέλεσε καί συνεχίζει νά ἐπιτελῇ ἐπ’ ἀγαθῷ καί ὠφελείᾳ τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ.

Εἰρήσθω ἐν πρώτοις ὅτι ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπιτυχῶς συνεκέντρωσε καί πάλιν ὑπό τήν ἡγεσίαν Αὐτῆς εἰς τό Πατριαρχεῖον τούς Ἀρχηγούς τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί ἐνεργοποίησε διά τήν ἀπό κοινοῦ ἐξεύρεσιν τρόπου σεμνοῦ ἑορτασμοῦ τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Νέου Ἔτους, τηρουμένου ἀφ’ ἑνός τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος καί ἀφ’ ἑτέρου λαμβανομένων ὑπ’ὄψιν τῶν δυσχερειῶν, τάς ὁποίας διέρχεται ἡ Χριστιανική Κοινότης καί ὅλος ὁ λαός τῆς Γάζης ὡς ἐκ τοῦ ἀρξαμένου καί μαινομένου εἰσέτι ἐν αὐτῇ πολέμου. Εἰς κοινάς δηλώσεις αὐτῶν αἱ Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι ἀπηύθυναν ἔκκλησιν παύσεως πάσης ἐχθροπραξίας καί ἐζήτησαν τήν ἄδειαν ἀποστολῆς ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας διά τήν διατροφήν, συντήρησιν καί ἐπιβίωσιν τῶν πληττομένων ἐκ τοῦ πολέμου, τετραυματισμένων, λιμωττώντων καί ἀστέγων. Τοῦτο ἰδιαιτέρως ὑπεγράμμισεν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης κατά τήν καθιερωμένην ἐπίσκεψιν ἐπί τῇ 1^ῃ τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἔτους εἰς τόν Πρόεδρον τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, ὑπομιμνῄσκουσα τήν συνεχιζομένην παροχήν ἀσύλου εἰς τά μέλη τῆς ἐν Γάζῃ Κοινότητος ἡμῶν εἰς τήν Μονήν τοῦ ἁγίου Πορφυρίου. Καρπός τῆς συνεργασίας ταύτης μετά τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν τῇ πρωτοβουλίᾳ καί πρωτοπορείᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπῆρξεν καί ἡ ἄρσις τοῦ ἀδιεξόδου τῆς διακοπείσης ὑπό τῶν Ἀρμενίων ἀνταλλαγῆς μεθ’ ἡμῶν ἑορτίων ἐπισκέψεων καί ἡ συμπαράστασις τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τό δημιουργηθέν εἰς αὐτούς καί ὑφιστάμενον εἰσέτι πρόβλημα ὡς ἐκ τῆς θολῆς καί ἀδιαφανοῦς συμφωνίας πολυετοῦς ἐνοικιάσεως γῆς στρατηγικῆς σημασίας ἐν τοῖς ὁρίοις τοῦ Πατριαρχείου αὐτῶν. Χεῖρα στενωτέρας συνεργασίας ἔτεινετό Πατριαρχεῖον καί πρός τό ΠΣΕ, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξεν ἱδρυτικόν μέλος, ὅτε ἦλθεν ὁ Γενικός Γραμματεύς αὐτοῦ κ. Jerry Pillay καί συνηντήθη τήν 17^ην παρελθόντος μηνός Φεβρουαρίου εἰς τήν αἴθουσαν ταύτην μεθ’ ὅλων τῶν ἀρχηγῶν τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί τῇ εἰσηγήσει τῆς Υμετέρας Μακαριότητος ἐπεσκέφθη τόν Πρόεδρον τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ καί ἠνοίχθη οὕτως νέα σελίς εἰς τάς σχέσεις αὐτῶν διά τήν στήριξιν τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τήν ἀνάληψιν διαμεσολαβητικοῦ ρόλου τοῦ ΠΣΕ, εἰς τήν ἐπικρατοῦσαν καί ὡς μή ὤφελε ἐνταθεῖσαν Ἰσραήλ–Παλαιστινιακήν διένεξιν. Πνεῦμα συνδιαλλαγῆς καί συμφιλιώσεως, συνέστησε καί μετέδωσεν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καί εἰς τούς συχνάκις ἐπισκεπτομένους Αὐτήν ἐκπροσώπους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί ἄλλων κρατῶν ὡς λύσιν διά τήν ἐπίλυσιν τοῦ πολιτικοῦ προβλήματος, οὐχ ἧττον δέ εἰς τούς Ὀρθοδόξους ἐκκλησιαστικούς ἡγέτας πολλάκις ἐτόνισε τήν ἀνάγκην ἐπανενάρξεως τοῦ διαλόγου διά τήν ἐπάνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τήν κανονικήν ὁδόν τῆς ὑπάρξεως καί ζωῆς αὐτῆς, ἤτοι τῆς Συνοδικότητος.  

 Ὅσον ἀφορᾷ τήν Ποιμαντικήν μέριμναν τοῦ Πατριαρχείου ὑπέρ τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ, μνημονευθήτω ὅτι παρά τήν δημιουργηθεῖσαν ἐκ τοῦ πολέμουοἰκονομικήν ἔνδειαν, καίτοι ὑστερούμενον ἐνίοτε, ἦλθεν οἰκονομικός ἀρωγός εἰς ἀνάγκας τοῦ ποιμνίου τῶν Κοινοτήτων αὐτοῦ διά τήν συμπλήρωσιν ἔργων ἀνακαινίσεως ἐκκλησιῶν καί παρακειμένων αὐταῖς αἰθουσῶν συνεδριάσεων, διά δέ τήν Κοινότητα τοῦ Ζδέϊδε τοῦ βορείου Ἰσραήλ διά τήν ἀγοράν τεμαχίου γῆς αὐξανούσης καί προστατευούσης τήν ἰδιοκτησίαν τοῦ ναοῦ. Οὐχ ἧττον σημαντικώτερον τῶν οἰκοδομούντων τό ποίμνιον ἔργων ὑπῆρξε ἡ δοθεῖσα παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος λύσις συμφιλιώσεως εἰς τόν ἐπικρατήσαντα χρόνιον διχασμόν τῆς Κοινότητος Κούφρ Σμέα τοῦ βορείου Ἰσραήλ, ἡ ὁποία λύσις ἐπεσφραγίσθη διά πανηγυρικῆς Πατριαρχικῆς θείας Λειτουργίας τήν 10^ην παρελθόντος μηνός Φεβρουαρίου εἰς τόν μόχθοις καί κόποις πολλοῖς ἀνεγερθέντα περικαλλῆ ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, εἰς τήν ὁποίαν προσηυχήθησαν πλῆθος Ὀρθοδόξων καί παρέστησαν τιμητικῶς ἐκπρόσωποι καί ἄλλων Θρησκευμάτων. Ἐπίσης μνημονευθήτω ὅτι παρά τάς δυσκολίας συγκοινωνιακῆς διακινήσεως ὡς ἐκ τοῦ πολέμου ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης κατέφθασε εἰς ὅλας τάς ἐν τῇ ἐρήμῳ Μονάς τοῦ Πατριαρχείου, Προεξάρχουσα τῶν ἑορτῶν αὐτῶν.

Ἀμείωτον ὡσαύτως ὑπῆρξε τό ἐνδιαφέρον τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος διά τήν ἄνευ διακοπῆς τινος συνέχισιν τῶν ὑπό τοῦ ἐκ Κύπρου εἰδήμονος συντηρητοῦ εἰκόνων καί χειρογράφων κ. Σταύρου Ἀνδρέου συντηρήσεως τῶν βιβλίων τῆς ἱστορικῆς Βιβλιοθήκης τῆς Μονῆς τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί τῶν κτιριακῶν χώρων αὐτῆς διά τήν στέγασιν Ἐρευνητικοῦ Κέντρου Θεολογικῶν Μελετῶν τῇ συνεργασίᾳ τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης. Διά τήν προώθησιν τῶν συντηρητικῶν ἔργων τούτων ὡς καί τῆς συντηρήσεως τῶν ξυλογλύπτων τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως πολλαί κατεβλήθησαν προσπάθειαι πρός ἐξεύρεσιν τῶν ἀπαιτουμένων πόρων παρά ἱλαρῶν δωρητῶν ὡς τοῦ κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου καί τῆς κ. Μαρίας Γεωργαλλίδου.

 Τά λεχθέντα, Μακαριώτατε, τυγχάνουν ὀλίγα μόνον ἀνάλεκτα ἐρανισθέντα ἐκ τοῦ πλουσίου Ποιμαντικοῦ λειμῶνος τοῦ Πατριαρχείου, ἀναφερόμενα οὐχί μέ διάθεσιν καυχησιολογίας, ἐφ’ ὅσον ἑπόμεθα τῷ Ἀποστόλῳ τῶν ἐθνῶν λέγοντι, «ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καί τούτῳ Ἐσταυρωμένῳ», ἀλλά μέ διάθεσιν ἐνισχύσεως τῆς ἐλπίδος, ἵνα ἐπ’ ἐλπίδι συνεχίσωμεν οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες ἐμπνεόμενοι ἐκ τοῦ παραδείγματος Ὑμῶν, συναμιλλώμενοι ἐν ἀδελφοσύνῃ  μεταξύ ἡμῶν, ὑπακούοντες Ὑμῖν καί ὁδεύοντες ἐπί τά βελτίονα καί κάλλιστα, ἐκπληροῦντες καί τελειοποιοῦντες τήν ἱεράν ἀποστολήν ἡμῶν τῆς χριστιανικῆς Ρωμαιορθοδόξου μαρτυρίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

 Ὑψῶν τό ποτήριον, Μακαριώτατε, εὔχομαι ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἀδελφότητος ὑγιείαν ἀδιάπτωτον ἐπί ἔτη ὅσα πλεῖστα καί δύναμιν κυβερνητικήν ἄνωθεν, ἵνα ὁδηγῆτε τό Πατριαρχεῖον ἀπό προόδου εἰς πρόοδον καί ἀπό δόξης εἰς δόξαν πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».

 Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησαν τόν Μακαριώτατονὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριος Αγγελοσόπουλος ὡς ἕπεται:

“Μακαριώτατε,

Έχω την τιμή και την χαρά να Σας υποβάλω τις θερμότατες ευχές της Ελληνικής Δημοκρατίας και εμού προσωπικώς και των συνεργατών μου  επί τοις Υμετέροις σεπτοίς Ονομαστηρίοις. Καθώς τιμούμε την ονομαστική Σας εορτή, αναλογιζόμαστε με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού το έργο Σας και τον αγώνα Σας, κατά τη μακρά Σας διαδρομή στην Αγία Γη και στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

 Ετάξατε Εαυτόν από νεαρά ηλικία στην Εκκλησία και σε μια αποστολή υψηλή και επίμοχθη, στην οποία έχετε αφοσιωθεί με προσήλωση και αυταπάρνηση, υπηρετώντας επί δεκαετίες το έργο της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος, εν τέλει και από τον σεπτό Ιεροσολυμιτικό Πατριαρχικό Θρόνο. Οι εργώδεις προσπάθειές Σας για την διαφύλαξη της παράδοσης, της κληρονομίας και των δικαίων του Πατριαρχείου, την ενίσχυση του κύρους και της ακτινοβολίας του και την προστασία και την αναστήλωση των ιερών προσκυνημάτων στους Αγίους Τόπους δικαίως χαίρουν διεθνούς αναγνωρίσεως και σεβασμού.

 Ομοίως αναγνωρίζεται με θαυμασμό το υψηλό ποιμαντικό Σας έργο, επ’ ωφελεία της πνευματικής καθοδηγήσεως ενός ποιμνίου που διαχρονικώς αντιμετωπίζει εξαιρετικά αυξημένες δοκιμασίες και προκλήσεις.

 Εορτάζουμε σήμερα υπό περιστάσεις δύσκολες και καταθλιπτικές, ενώ η πολεμική σύγκρουση η οποία εξερράγη τον παρελθόντα Οκτώβριο διανύει ήδη τον έκτο μήνα της, χωρίς εισέτι ορατή προοπτική λήξεως, εξακολουθεί να απειλείται διάχυση της κρίσεως σε άλλα μέτωπα και επιδεινούμενη ανθρωπιστική κρίση μαστίζει τη Λωρίδα της Γάζας. Το εκεί ποίμνιό σας τιμά την σημερινή ημέρα υπό δεινές συνθήκες, οι οποίες απειλούν την ύπαρξη του συνόλου της χριστιανικής κοινότητας στην Γάζα. Οι σκέψεις μας στρέφονται ιδίως προς τη Μονή του Αγίου Πορφυρίου, στην οποία έχουν βρει πολύτιμο καταφύγιο πολυάριθμοι συνάνθρωποί μας. Σας διαβεβαιώ, Μακαριώτατε, ότι θα συνεχίσουμε να ενεργούμε για την προστασία της και την παροχή συνδρομής προς αυτήν.

 Κατά την παρούσα σκοτεινή συγκυρία, Σας εκφράζουμε την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη μας για τις αδιάκοπες προσπάθειές Σας υπέρ της καταλλαγής, της μετριοπάθειας, της ειρηνεύσεως και της απαλύνσεως του πόνου από τα τραύματα του πολέμου. Στην Ιερή Πόλη των Ιεροσολύμων, το έργο σας για την προαγωγή της ενότητας μεταξύ των Χριστιανικών Εκκλησιών, αλλά και υπέρ της ειρηνικής συνυπάρξεως των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, αποτελεί οδηγό ενάντια στη μισαλλοδοξία και την θρησκευτική αντιπαλότητα.   

 Η Ελλάδα θα συνεχίσει να περιβάλλει την Υμετέρα Μακαριότητα, την Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το Πατριαρχείο με τον ειλικρινή σεβασμό της και τη συμπαράστασή της στο έργο Σας.

 Παρακαλώ δεχθείτε επιπλέον τις προσωπικές μου ευχαριστίες για την πάντοτε θερμή και εγκάρδια υποδοχή και για την συνεργασία μας, επί κοινή ωφελεία του Ιερού Καθιδρύματος και της Ελληνικής Δημοκρατίας, για την οποία η διαφύλαξη των δικαίων του Πατριαρχείου και της χριστιανικής παρουσίας και κληρονομιάς στους Αγίους Τόπους αποτελεί ιστορικής σημασίας προτεραιότητα όλου του Ελληνισμού.

Μαζί με τους συνεργάτες μου στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα, σας εύχομαι, Μακαριώτατε, υγεία, μακροημέρευση, επιτυχία στην αποστολή σας, έτη πολλά και ευλογημένα”.

Ἀκολούθως προσεφώνησαν ὁ Πρέσβυς τῆς Ρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ἀνατόλι Βικτόρωφ,  ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Ναζαρέτ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διοκαισαρείας κ. Βενέδικτος ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Βηθλεέμ, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Ἰόππης, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Ἀρχιμανδρίτης π. Βασσιανός καί ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλος μετά τῆς Ρωσοφώνου Κοινότητος τοῦ Μπέρ Σέβα καί τῆς Χάϊφας, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰγνάτιος ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας καί Μπετσαχούρ, ὁ κ. Γιοῦσεφ Νάσσερ ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος τοῦ Κούφρ-Σμέα, καί ὁ Πρεσβύτερος π. Σταῦρος Ἀράνκη ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Μπιρζέτ, ἡ κ. Παναγιώτα Καφετζῆ ἐκ μέρους τοῦ Σχολείου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὁ π. Φάραχ  Μπαντούρ ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου,  πρός τούς ὁποίους ἀντεφώνησεν εὐχαριστῶν ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

«Μακάριον γνησίως τόν μαρτυρήσαντα, ἵνα γένῃ μάρτυς τῇ προαιρέσει καί ἐκβῇς χωρίς διωγμοῦ, χωρίς πυρός, χωρίς μαστίγων, τῶν αὐτῶν ἐκείνους μισθῶν ἠξιωμένος», (Νά μακαρίσῃς ἀληθινά αὐτόν πού ἐμαρτύρησε, διά νά γίνῃς μάρτυς κατά τήν διάθεσιν καί θά καταλήξῃς νά ἀξιωθῇς τούς ἰδίους μισθούς μέ ἐκείνους, χωρίς νά διωχθῇς, χωρίς νά καῇς εἰς τήν φωτιάν, χωρίς νά μαστιγωθῇς)˙ λέγει ὁ μέγας Βασίλειος.

 Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριε Ἀγγελοσόπουλε,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς χριστιανοί καί προσκυνηταί.

Ἐξανέτειλεν ὡς φῶς ἡ σεπτή μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει μαρτυρησάντων, ἐν τῇ ὑπό τῇ σκοτομήνῃ τοῦ πολέμου δοκιμαζομένῃ ἁγίᾳ Γῇ, ἔνθα ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός Θεός ὤν «καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», (Φιλ. 2,8).

Μιμηταί τῆς τοῦ Χριστοῦ ταπεινώσεως καί ὑπακοῆς μέχρι θανάτου, ἐγένοντο καί οἱ ἀξιοθαύμαστοι Τεσσαράκοντα μάρτυρες «κατηρτισμένοι ὄντες ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (Α΄ Κορ. 1,10). Διό καί ἀναγνωρίζονται ὡς μάρτυρες ἀψευδεῖς τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12). «Καί γάρ οὐκ ἔνι ἄνδρα τήν τῆς ἀρετῆς, τοὐτέστιν τῆς εὐσεβείας, ὁδόν ὁδεύοντα λύπης εἶναι χωρίς θλίψεως, ὀδύνης, πειρασμῶν», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. «Λύσσῃ παράφρονι, τῶν διωκτῶν οἱ Ἀθληταί αἴθριοι, ἐν τῷ κρυμνῷ διανυκτερεύειν καταδικασθέντες, ἀνέμελπον ὕμνον, Θεῷ χαριστήριον», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός.

Ἐπειδή ἀληθῶς οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντες εἶχον γυμνασμένην τήν εἰς Χριστόν εὐσέβειαν καί ἔφερον ἀκίβδηλον τήν κατά Θεόν ἀγάπην, «ἀνέμελπον ὕμνον Θεῷ εὐχαριστήριον» καί οὕτω κατεγέλων τήν μανίαν τοῦ τυράννου αὐτῶν, ἀκούοντες εἰς τόν Κυριακόν λόγον: «μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε» (Λκ. 6,21).

Ὁ μέγας Βασίλειος ἐγκωμιάζων τούς ἁγίους Τεσσαράκοντα μάρτυρας λέγει: «Ἡμῖν δέ οὐχ ἕνα πρόκειται θαυμάζειν, οὐδέ δύο μόνους, οὐδέ μέχρι δεκάδος ὁ ἀριθμός πρόεισι τῶν μακαριζομένων, ἀλλά τεσσαράκοντα ἄνδρες, ὡς μίαν ψυχήν ἐν διῃρημένοις σώμασιν ἔχοντες, ἐν μιᾷ συμπνοίᾳ καί ὁμονοίᾳ τῆς πίστεως, μίαν καί τήν πρός τά δεινά καρτερίαν καί τήν ὑπέρ τῆς ἀληθείας ἔνστασιν ἐπεδείξαντο».

Κατά τόν μέγαν Βασίλειον τό μαρτύριον τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα διακρίνεται εἰς δύο τινά, ἀφ’ ἑνός μεν «ἐν τῇ ὁμονοίᾳ τῆς πίστεως», ἀφ’ ἑτέρου δέ «εἰς τήν ὑπό τῆς ἀληθείας ἔνστασιν». Τόσον ἡ πίστις ὅσον καί ἡ ἀλήθεια ἀφοροῦν εἰς τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ Πατρός τόν Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, λέγοντα: «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μαρκ. 16,16). Καί ἐν ἑτέρῳ τόπῳ λέγει: «ἐγώ εἱμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια» (Ἰω. 14,6), «ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς», (Ἰω. 18,37).

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ πίστις καί ἀλήθεια συνιστοῦν τό θεμέλιον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὁ δέ διά τοῦ μαρτυρίου θάνατος τήν βεβαίωσιν τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα μάρτυρες διά τοῦ αἵματος αὐτῶν ἐσφράγισαν τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθειαν, τοὐτέστιν τήν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ στοιχοῦντες τῷ κηρύγματι τοῦ σοφοῦ Παύλου λέγοντος: «οὐ γάρ ἔχωμεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. 13,14). Καί «εἰ γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα … εἰ δέ ἀπεθάνομεν σύν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καί συζήσομεν αὐτῷ, εἰδότες ὅτι Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει», (Ρωμ. 6,5,8-9).

Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τήν μνήμην τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, διότι ὡς λέγει ὁ μέγας Βασίλειος, οὗτοι «ἐλευθέρᾳ τῇ φωνῇ, εὐθαρσῶς καί ἀνδρείως, οὐδέν ὑποπτήξαντες τῶν ὁρωμένων, οὐδέ καταπλαγέντες τά ἀπειλούμενα, Χριστιανούς ἑαυτούς ἀνεκήρυξαν». Ἡ ὁμολογία δέ αὕτη εἰσήγαγεν τούς ἁγίους μάρτυρας εἰς τήν πόλιν τοῦ ζῶντος Θεοῦ, εἰς τήν ἐπουράνιον Ἱερουσαλήμ καί εἰς μυριάδα ἀγγέλων, οἱ ὁποῖοι πανηγυρίζουν καί σκορποῦν χαράν (πρβλ. Ἑβρ. 12,22-23).

Ἡ εὔσημος αὕτη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί ἰδίως τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, οὗτινος τήν σεπτήν ἐπωνυμίαν φέρει καί ἡ Ἡμετέρα Μετριότης ἀποτελεῖ, κατά τήν ἔκφρασιν τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου, «τύπον τῆς ἄνω χαρᾶς», δηλονότι τῆς ἐπουρανίου τῶν Ἀγγέλων. Καί τοῦτο διότι οἱ τόν Χριστόν ἀγαπήσαντες καί σύνναιμοι γενόμενοι τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματος Αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ) «μεταβεβήκασιν ἐκ τοῦ θανάτου εἱς τήν ζωήν» (πρβλ. Α΄ Ἰω. 3,14), ἡ δέ ζωή ἦν ὁ Χριστός κατά τήν ἰδίαν Αὐτοῦ μαρτυρίαν: «Ἐγώ εἱμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή», (Ἰω. 11,25).

Ὁ ἔγκριτος πατήρ τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης προβαίνει εἰς ἐγκωμιασμόν τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, «ἵνα [ἡμεῖς] πεισθῶμεν, ὅτι ζῶσι οἱ μάρτυρες καί εἰσι Θεοῦ δορυφόροι καί πάρεδροι, οἱ σήμερον τήν Ἐκκλησίαν ὠφελήσαντες καί κοσμήσαντες». Κατά δέ τόν ἅγιον Ἀστέριον Ἀμασείας, «οἱ ἅγιοι μάρτυρες, ἄνδρες διά καλόν θάνατον ἀθάνατοι, διά τό καταφρονῆσαι ζωῆς ζῶντες ἀεί, τοῦ αἵματος τήν βασιλείαν ἀλλαξάμενοι καί τήν ἐπίβουλον σάρκα εὐεργέτην τῆς ψυχῆς ἀποφήναντες».

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει τιμῶσα τήν τοῦ μαρτυρίου γενέθλιον ἡμέραν τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα ὡς καί τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, ἐπετέλεσε ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τοῦ Σταυρικοῦ μαρτυρίου, τῆς τριημέρου Ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τήν θείαν εὐχαριστιακήν καί ἀναίμακτον θυσίαν, τῆς Ἡμῶν Μετριότητος προεξαρχούσης καί περιστοιχουμένης ὑπό τῆς χορείας τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Ἱεροδιακόνων, συμπροσευχομένων Ἡμῖν εὐσεβῶν Χριστιανῶν ἐκ τοῦ δοκιμαζομένου εὐλαβοῦς ἡμῶν ποιμνίου.

Προσέτι δέ, ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τοῖς, τῇ ἐπωνύμῳ τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου, ἀγομένοις σεπτοῖς Ἡμῶν ὀνομαστηρίοις καί εὐλογήσαμεν τόν Σωτῆρα Χριστόν˙ «Τοῦτον μέν γάρ υἱόν ὄντα τοῦ Θεοῦ προσκυνοῦμεν, τούς δέ μάρτυρας ὡς μαθητάς καί μιμητάς τοῦ Κυρίου ἀγαπῶμεν ἀξίως ἕνεκα εὐνοίας ἀνυπερβλήτου τῆς εἰς τόν ἴδιον βασιλέα καί διδάσκαλον»˙ ὡς λέγει ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Πολύκαρπος Σμύρνης.

Δέον ὅπως ἐπισημάνωμεν, ὅτι ἡ σημερινή ἑορτή τοῦ ἁγίου Θεοφίλου τοῦ συμμάρτυρος τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα δέν ἀφορᾶ εἰς τήν Ἡμετέραν Μετριότητα μόνον, ἀλλά κυρίως εἰς τόν Ἀποστολικόν Θρόνον Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἀφ’ ἑνός καί τόν θεόσδοτον θεσμόν τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ ἀφ’ ἑτέρου.

Διό καί ἔκκλησιν ποιούμεθα πρός πάντας τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς ἡμῶν, τούς τιμίους Προκαθημένους τῶν κατά τόπων ἁγίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἵνα ἀπό κοινοῦ ἐργασθῶμεν διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν κατά τό παράγγελμα τοῦ θείου Παύλου, «σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ. 4,3), ἀλλά καί κατά τήν φωνήν τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου «παρακαλῶ ὑπέρ Χριστοῦ, μή ἐπιτρέψητε διασχισθῆναι τά μέλη τοῦ Χριστοῦ, μηδέ τοῖς προλήμμασι (τάς προκαταλήψεις) πιστεύσητε, ἀλλά τήν τοῦ Κυρίου εἰρήνην προτιμήσατε».

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἐκλήθημεν καί ἡμεῖς ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «εἰς τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, δηλονότι τῆς εἰρήνης, τῆς δοθείσης ἡμῖν ὑπό τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (πρβλ. Β΄ Κορ. 5,18). Ταύτην τήν τοῦ Κυρίου εἰρήνην καί καταλλαγήν ζητήσωμεν καί διώξωμεν, ἰδιαιτέρως κατά τό εὐλογημένον στάδιον τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἵνα ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας σύν ταῖς ἱκεσίαις τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, ἀξιωθῶμεν καταντῆσαι ἐν μετανοίᾳ καί ἐιρήνῃ εἰς τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑόρτιον ταύτην μνήμην τῶν ἁγίων Μαρτύρων, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν χάριν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, «ὑπομονήν, ἥτις κατεργάζεται δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα» (πρβλ. Ρωμ. 5,4-5), ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριον Ἀγγελοσόπουλον, τόν  Πρέσβυν τῆς Ρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ἀνατόλι Βικτόρωφ, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Βασσιανόν, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Διοκαισαρείας κ. Βενέδικτον, ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Βηθλεέμ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης  κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Beersheba καί τῆς Κοινότητος τῆς Χάϊφας καί τοῦ Ρωσοφώνου ἡμῶν ποιμνίου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰγνάτιον ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου εἰς Μπετζάλλαν καί Μπετσαχούρ, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Φάραχ Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τόν κ. Γιοῦσεφ Νάσσερ ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος τοῦ Κούφρ-Σμέα,  τόν Πρεσβύτερον π. Σταῦρον Ἀράνκη ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Μπιρζέτ, τήν κ. Παναγιώταν Καφετζῆ ὁμιλήσασαν ἐκ μέρους τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!»

Τήν δεξίωσιν ἠκολούθησε μοναστηριακή ἑόρτιος τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας 

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ καί ἡ Αὑτοῦ Ὑψηλότης ὁ πρίγκιψ, Ghazi bin Muhammad Γενικός Σύμβουλος τῆς Αὑτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ βασιλέως τῆς Ἰορδανίας Ἀμπντάλλα Ἴμπν Χουσεΐν Β’  διά θρησκευτικά καί πολιτιστικά θέματα, ἐτέλεσαν τήν Κυριακήν, 5^ην/18^ην Φεβρουαρίου 2024, τά θυρανοίξια τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τριῶν μεγίστων φωστήρων τῆς Τρισηλίου Θεότητος, ἔργον τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου εἰς τό Dibbin, τῆς Ἐπαρχίας Γεράσων, εἰς τήν Ἰορδανίαν.

Τά θυρανοίξια τοῦ νέου Ἱεροῦ Ναοῦ ἔλαβον χώραν παρουσίᾳ καί τῆς Αὐτῆς Ὑψηλότητος Πριγκιπίσσης Maryam Ghazi καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου Ἀτάλλα, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Ἀμμάν, ὁ ὁποῖος εἶπεν ὅτι τά θυρανοίξια τοῦ Ναοῦ συμπίπτουν μετά τῶν ἑορτασμῶν τοῦ βασιλείου της Ἰορδανίας διά τό ἀργυροῦν ἰωβηλαῖον τῆς Αὑτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ βασιλέως, τονίζων ἅμα ὅτι ἡ Ἰορδανία ἀποτελεῖ πρότυπον θρησκευτικῆς συνυπάρξεως, ἱεροῦ καταφυγίου καί ὀάσεως ἀσφάλειας καί σταθερότητος.

Ἐπί πλέον προσέθεσεν ὅτι ὁ νέος Ἱερός Ναός θά ἀποτελέσῃ σημεῖον συναντήσεως τῆς νεολαίας καί πνευματικόν καί πολιτιστικόν κέντρον  συνεδρίων καί συναντήσεων, μέ σκοπόν νά ὑπηρετήσῃ τήν τοπικήν Κοινότητα. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασεν επίσης τάς εὐχαριστίας αὐτοῦ διά τήν γενναιόδωρον χορηγίαν τοῦ κ. Issa Nassif Odeh εἰς τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Ὁ Ναός τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν εἶναι ὁ πρῶτος Ναός εἰς τήν Ἰορδανίαν, ὁ ὁποῖος φέρει αὐτό τό ὄνομα, καί εὑρίσκεται ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου, πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Ζωοδόχου Πηγῆς τοῦ Dibbin, τιμῶν τούς «τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς τρισηλίου Θεότητος», τόν Ἅγιον Βασίλειον τόν Μέγαν, τόν Ἅγιον Γρηγόριον Ναζιανζηνόν τόν Θεολόγον καί τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον.

Ἡ νέα Ἐκκλησία διασώζει τμῆμα δαπέδου μέ γεωμετρικά σχέδια, τά ὁποῖα ἀντικατοπτρίζουν τήν παραδοσιακήν Ἰορδανικήν οἰκοδομικήν τέχνην ὁμοῦ μετά τοῦ βυζαντινοῦ καί ρωμαϊκοῦ παραδοσιακοῦ ἀρχιτεκτονικοῦ ὕφους.

Τήν προσεχῆ Παρασκευήν θά πραγματοποιηθῇ ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία, παρουσίᾳ ἐπισήμων, ἐνοριτῶν καί πιστῶν ἀπό διαφόρους ἐπαρχίας τοῦ Ἰορδανικοῦ βασιλείου.

Τό Σάββατον, 4^ην /17^ην Φεβρουαρίου  2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὑπεδέχθη τόν Rev. Δρ. Jerry Pillay, Γενικόν Γραμματέα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (WCC), εἰς τήν ἕδραν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην συμμετεῖχον οἱ Προκαθήμενοι τῶν ΧριστιανικῶνἘκκλησιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, μεταξύ τῶν ὁποίων: ὁ Λατῖνος Πατριάρχης εἰς Ἱεροσόλυμα Καρδινάλιος Pierbattista Pizzaballa, ὁ Κουστωδός τῆς Ἁγίας Γῆς π. Francesco Patton, ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς ἈγγλικανικῆςἘκκλησίας εἰς Ἱερουσαλήμ Ἀρχιεπίσκοπος Hosam Naoum καί ἐκπρόσωποι τοῦ Ἀρμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας εἰς Ἱεροσόλυμα.

Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως ἔλαβε χώραν εἰς  δυσκόλους καιρούς, τούς ὁποίους διανύουν οἱ Ἅγιοι Τόποι, ἑπομένως ὁ Δρ. Pillay ἐξέφρασε τήν δέσμευσιν αὐτοῦ νά ζητήσῃ ἀπό τά ἑκατομμύρια Χριστιανῶν μελῶν τοῦ Συμβουλίου, νά αὐξήσουν τάς προσευχάς καί τήν ὑποστήριξιν αὐτῶν εἰς τάς Ἐκκλησίας καί τούς πληθυσμούς εἰς τούς Ἁγίους Τόπους διά εἰρήνην καί συμφιλίωσιν ἐν μέσῳ τῆς ἐντάσεως μεταξύ τῶν διαφορετικῶν πλευρῶν.

Εἰς ἀναγνώρισιν τῆς ὑποστηρίξεως αὐτοῦ, ὁ Μακαριώτατος ἐτίμησε τόν Γενικόν Γραμματέα μέ τό παράσημον τοῦ Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐπί πλέον, ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπισκέψεως ταύτης,  ἕκαστος τῶν Προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν ἐπαρουσίασεν  εἰς τόν  Γενικόν Γραμματέα τάς δυσκολίας καί τάς προκλήσεις, τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζουν οἱ Χριστιανοί, οἱ Ἱεροί Ναοί  καί αἱ περιουσίαι αὐτῶν, ὡς τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καί ἡ Γεθσημανῆ, τά ὁποῖα προσβάλλονται συχνάκις ὑπό ἀναρμόστους ἐνεργείας  ριζοσπαστικῶν στοιχείων.

Κατά τή διάρκειαν τῆς συναντήσεως, ὁ Μακαριώτατος  προσεφώνησε τόν  Δρ Pillay  ὡς ἐκπρόσωπος τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν λέγων περίπου τά κάτωθι:

«Ἀξιότιμε Δρ. Pillay,

Σεβαστά μέλη τῆς ἀντιπροσωπείας,

ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Σᾶς καλωσορίζομεν ἐνθέρμως εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ καί εἰς τό Πατριαρχεῖον μας, θέλοντες νά ἐκφράσωμεν τήν εὐγνωμοσύνην ἡμῶν διά τήν ἐπίσκεψιν ὑμῶν εἰς δυσκόλους καιρούς, πλήττοντας ὅλους τούς λαούς τῆς περιοχῆς ἡμῶν, ἰδίᾳ δέ τήν Χριστιανικήν Κοινότητα τῆς  Ἁγίας Γῆς.

Ἡ ἐπίσκεψις ὑμῶν ἐνέχει ἐξέχουσαν σημασίαν, καθώς κινεῖ τό ἐνδιαφέρον τοῦ  Παγκόσμιου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν καί τῶν μελῶν αὐτοῦ εἰς τήν παροῦσαν ἐμπερίστατον κατάστασιν.

Εἰς τοιούτους κρισίμους καιρούς, ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, τόσον εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ὅσον καί εἰς ὅλον τόν κόσμον, ἔχομεν τήν ἀποστολήν νά ὑποστηρίξωμεν τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖον εἶναι ἰσχυρότερον καί διαρκέστερον τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας ἡμῶν.  

Εἶναι τό Εὐαγγέλιον ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ὁμιλεῖ περί συμφιλιώσεως καί εἰρήνης, καί αὕτη θα πρέπει νά εἶναι ἡ διαρκής δέσμευσις ἡμῶν.  Ὁ πόλεμος καί ἡ βία τυγχάνουν συνέπειαι τῆς ἀνθρωπίνης ἀποτυχίας. Ὅμως ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Αὐτοῦ διακηρύσσουν μίαν διαφορετικήν ἀλήθειαν.

Διά θεολογικῶν ὅρων διαβεβαιώνομεν ὅτι τό μῖσος καί τό σκότος εἶναι ἀνυπόστατα. Μόνον τό φῶς καί ἡ ζωή ἔχουν ἀληθινήν καί διαρκῆ ὕπαρξιν.

Ἡ ἀποστολή ἡμῶν δέν ἐνέχει τόν θάνατον.  Ἡ θεόσδοτος ζωή εὑρίσκεται εἰς τήν καρδίαν τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου.  Ὡς λέγει  ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός: «ἐγώ ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσιν», (Ἰωάν 10:10). Ἐκλήθημεν εἰς ἑνότητα εἰς τήν ἠθικήν ἡμῶν  ὑποχρέωσιν καί ἀποστολήν τῆς προασπίσεως τῶν ἱερῶν ἀξιῶν τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλιώσεως. Ὡς διδασκόμεθα ὑπό τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου: «καί συγκόψουσι τάς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καί τάς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα, καί οὐ λήψεται ἔθνος ἐπ’ ἔθνος μάχαιραν, καί οὐ μή μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν», (Ἡσ. 2:4).

Αὕτη εἶναι ἡ κοινή ἀνθρωπίνη ἀποστολή καί ὁ προορισμός ἡμῶν. Ἡ κλῆσις τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς προτρέπει νά μετατρέψωμεν τά  ὄργανα τοῦ πολέμου εἰς ὄργανα εἰρήνης καί συμφιλιώσεως.

Ἡ ἱστορική ἐμπειρία ἡμῶν  εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ἀποτελεῖ ἰσχυρόν καί ἁπτόν παράδειγμα ὅτι ἡ Συναγωγή, ὁ Ναός καί τό Τέμενος δύνανται νά συνυπάρχουν παραλλήλως.

Ὑπάρχει ἐδῶ ἕν  μακροχρόνιον πολυπολιτισμικόν, πολυεθνικόν καί πολυθρησκευτικόν τοπίον, τό ὁποῖον  ἐδημιούργησεν ἕνα μοναδικόν πολιτισμόν, ἐντός τοῦ ὁποίου ἡ Ἱερουσαλήμ παραμένει φάρος ἐλπίδος δι’ ὁλόκληρον τόν κόσμον. Εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν εὑρίσκετο πάντα χῶρος διά τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀποκαλοῦν τήν περιοχήν ταύτην ὡς “οἰκίαν αὐτῶν”.

Τό μέλλον τῶν Ἁγίων Τόπων καί τῆς εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς δέν ἑδραιώνεται διά τῆς στρατιωτικῆς βίας. Τό στερεότυπον τῶν διαφωνιῶν, τῶν τιμωριῶν καί τῶν ἀντιποίνων δέν ὡδήγησεν ἡμᾶς πλησιέστερον εἰς τήν εἰρήνην καί τήν ἀσφάλειαν, καί τοιαῦτα πλαίσια ἀναφορᾶς εἶναι ἀποτυχημένα. Ὡς γέγραπται: «μή νικῶ ὑπό τοῦ κακοῦ, ἀλλά νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τό κακόν», (Ρωμ. 12:21).

Δεδομένης τῆς ρήσεως ταύτης, ἡμεῖς, ὡς Προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους συνεχίζομεν νά προσευχώμεθα, αἰτούμενοι τόν τερματισμόν τοῦ πολέμου, ἵνα λήξῃ  ἡ ἀνθρωπιστική κρίσις, νά ἐπιστρέψουν οἱ ἐκτοπισμένοι πληθυσμοί εἰς τάς ἑστίας αὐτῶν καί νά ὑπάρξῃ οὐσιαστική βοήθεια πρός πάντα τά ἀθῷα θύματα τῆς συρράξεως ταύτης, μή ἔχοντα τά ἀναγκαῖα πρός τό ζῆν ἀγαθά.  

Ἡ παροῦσα σύγκρουσις ἀποτελεῖ ἁπτήν ἀπόδειξιν, ὅτι πρέπει νά ἀντιμετωπίσωμεν τό μέλλον μέ νέαν ἀποφασιστικότητα.

Πιστεύομεν ὅτι αὐτός εἶναι ὁ μόνος τρόπος, διά να χαράξωμεν μίαν νέαν δίοδον πρός τήν ἀληθινήν καί διαρκῆ εἰρήνην καί συμφιλίωσιν.

Οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐκκλησιῶν παραμένομεν σταθεροί εἰς τήν ἀντίθεσίν μας, ὅσον ἀφορᾷ τήν κλιμάκωσιν τῆς βίας.  Εἴμεθα πεπεισμένοι, ὡς καί τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν, ὅτι ἡ ὑποστήριξις καί ἡ προώθησις τῶν θεμελιωδῶν ἀξιῶν τοῦ Εὐαγγελίου θά ἰσχύσῃ ὡς λύσις καί προσκαλοῦμεν τούς ἀδελφούς μας χριστιανούς, καθώς καί πάντας τούς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως, νά συνταχθοῦν μεθ’ ἡμῶν εἰς ταύτην τήν ἱεράν ἀποστολήν.  Γέγραπται γάρ: «μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται», (Ματθ. 5:9).

Ἐπισκεπτόμενοι τούς Ἁγίους Τόπους ὡς προσκυνηταί τῆς εἰρήνης ἐν καιρῷ πολέμου, προσευχόμεθα ὁ ἀναστάς Κύριος ἡμῶν, ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὅπως εὐλογήσῃ τό ἔργον καί τάς προσπαθείας ὑμῶν κατά τήν κλῆσιν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλιώσεως.

Εὐχαριστῶ».

Τήν 10.30 μ.μ. νυκτερινήν ὥραν τῆς Τετάρτης, 25^ης Ἰανουαρίου/ 7^ης Φεβρουαρίου 2024, ἐξεδήμησε πρός Κύριον ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Συμεών Κατά Μόνας Ἀρχιμανδρίτης Θεοδώρητος.

Ἡ Νεκρώσιμος αὐτοῦ Ἀκολουθία ἐψάλη τήν 10.30 π.μ. ὥραν τῆς Πέμπτης 26^ης Ἰανουαρίου/ 8^ης Φεβρουαρίου 2024 εἰς τό ἐντός τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Θέκλης, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συνιερουργούντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, τῇ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί τῇ συμπροσευχῇ μοναζουσῶν καί λαϊκῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Τόν Ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ἐν ᾧ ἀναφέρονται τά τῆς βιοτῆς καί τῆς δραστηριότητος αὐτοῦ ὡς Ἁγιοταφίτου καί ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἁγίου Συμεών Κατά Μόνας ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβάσμιοι Ἀρχιερεῖς,

κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Σεβαστοί Πατέρες,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἱστάμεθα δακρύζοντες πρό τοῦ σεπτοῦ σκηνώματος τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν Θεοδωρήτου ἱερομονάχου, ὡς ὁ Κύριος ἡμῶν πρό τοῦ τάφου τοῦ τετραημέρου φίλου Αὐτοῦ Λαζάρου. Ἀθυμοῦμεν ἐπί τῷ χωρισμῷ, ὡς οἱ μαθηταί τοῦ Χριστοῦ μετά τήν ἔνδοξον Ἀνάληψιν Αὐτοῦ. Ἀναλογιζόμεθα ἀνθρωπίνως ὅτι ὄντως μέγα καί φοβερόν τό τοῦ θανάτου μυστήριον. Διερωτώμεθα πῶς  διασπᾶται ἡ ἁρμονικωτάτη συμφυΐα ψυχῆς καί σώματος, πῶς ἡ ψυχή βιαίως χωρίζεται τοῦ σώματος, πῶς ὁ ἄνθρωπος διά τῆς παρακοῆς καί τῆς πτώσεως ἐπέφερεν εἰς ἑαυτόν τόν θάνατον καί ἤκουσε παρά τοῦ Δημιουργοῦ καί Πλάστου του τό : «γῆ εἶ καί εἰς γῆν ἀπελεύσῃ», ( Γεν. 3, 19 ).

Εἰς τά ἐρωτήματα ταῦτα τοῦ ἀνθρωπίνου προβληματισμοῦ ἔρχεται ὡς ἀπάντησις τό πρόσωπον, ἡ διδασκαλία καί τό ἔργον Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό γεγονός ὅτι συγκαταβαίνων ὁ Θεός εἰς τό γένος ἡμῶν, ηὐσπλαγχνίσθη ἡμᾶς καί ἐν Χριστῷ τῷ Μονογενεῖ Υἱῷ καί Λόγῳ Αὐτοῦ  ὡμοιώθη πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους. Προσέλαβεν ἐν τῇ Ἐνανθρωπήσει τήν ἀνθρωπίνην φύσιν καί σάρκα ἡμῶν καί διά τοῦ  Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ ἀνέσυρεν ἡμᾶς ἀπό τοῦ Ἅιδου καί ἐχαρίσατο ἡμῖν τήν ἐν οὐρανοῖς καί παρ’ Αὐτῷ αἰώνιον ζωήν καί ἀνάπαυσιν.

Ἡ ἀλήθεια αὕτη ἀπεκαλύφθη εἰς τούς ἁγίους μαθητάς καί ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ. Οὗτοι κατεστάθησαν αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες οὐχί μόνον τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί Αὐτοῦ τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου Αὐτοῦ. Εἶδον καί ἐψηλάφησαν Αὐτόν ἐν τῇ ἐπιγείῳ ζωῇ καί θεραπευτικῇ καί λυτρωτικῆ δράσει Αὐτοῦ, ἀλλά καί ἐν τῇ Ἀναστασίμῳ «ἑτέρᾳ μορφῇ Αὐτοῦ» (Μάρκ. 16, 12)· «Ἡ πίστις εἰς τήν σώζουσαν ἀλήθειαν ταύτην ἀποτελεῖ παραμυθίαν, ἐλπίδα καί δύναμιν πρός ἀψήφισιν τοῦ φόβου τοῦ θανάτου καί δή καί αὐτοῦ τοῦ μαρτυρικοῦ. Ἡ Ἐνανθρώπησις, ἡ Σταύρωσις καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ συγκροτοῦν, συγκρατοῦν καί συνέχουν ὅλον τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

 Τήν πίστιν ταύτην ἐνεκολπώθη καί ὁ  ἀγαπητός, πολιός καί  σεβαστός ἐκλιπών ἀδελφός ἡμῶν Ἀρχιμανδρίτης Θεοδώρητος, καθότι οὗτος ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἐχειροθετήθη μοναχός εἰς τήν ἱεράν Μονήν Τρωοδιτίσσης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ἐκ ταύτης ἦλθε διά θεραπείαν τῆς ἐπισφαλοῦς ὑγιείας τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ εἰς τό ἐν Ὀρεινῇ Ἰσραηλινόν νοσοκομεῖον Χαντάσσα. Εἰς τό ἑξῆς, τῇ προτροπῇ τοῦ Γέροντος αὐτοῦ ἱερομονάχου Παγκρατίου, τόν ὁποῖον λίαν ηὐλαβεῖτο, ἐζήτησε καί ἐνετάχθη εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν ἡμῶν Ἀδελφότητα ὀλίγον μετά τό ἔτος 1967. Ταύτην διηκόνησε εἰς διαφόρους διακονίας μετά ζήλου καί ἀφοσιώσεως, ὑπερβαίνων τάς δυσκολίας τῆς ὑγιείας αὐτοῦ. Ὠς Παιδονόμος ἐν τῇ Πατριαρχικῇ Σχολῇ, ὡς ἐφημέριος εἰς τήν ἱεράν Μονήν τῆς Μεγάλης Παναγίας ἐπί ἔτη, ὡς μέλος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, διορισθείς ὑπό τῆς Α. Θ. Μακαριότητος τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Θεοφίλου. Κυρίως δέ ὡς ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς Μονῆς ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου εἰς  Καταμόνας συνεχῶς καί ἀδιακόπως ἀπό τοῦ ἔτους 1979. Τήν Μονήν ταύτην καί τόν ναόν αὐτῆς διετήρησεν ὡς λειτουργικόν κέντρον τῆς ἐν Καταμόνας Ἑλληνικῆς Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων, ὡς ἦτο ἀνέκαθεν καί ὡς Προσκυνηματικόν κέντρον διά τούς ἀφικνουμένους ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων χωρῶν προσκυνητάς. Ἐπροστάτευσε δέ αὐτήν ἐκ τῶν ἔξωθεν ὑποβλεπόντων αὐτήν, λόγῳ τῆς ἱστορικῆς θέσεως αὐτῆς. Ἀξιοποιῶν εὐσυνειδήτως τάς δωρεάς τῶν προσκυνητῶν, μή παραλείπων ἐν ταὐτῷ νά ἐλεῇ τούς δεομένους, ἀνεκαίνισε τόν ναόν αὐτῆς καί ἐνεπλούτισε τάς ἁγιογραφίας αὐτοῦ. Πολλάς δέ ἐπετέλεσε ἐξωτερικάς ἐπισκευάς πρός συντήρησιν καί καλλωπισμόν αὐτῆς. Χάρις εἰς τήν ἐπιμονήν καί τάς ἐνεργείας αὐτοῦ τό Πατριαρχεῖον κατώρθωσε τό δυσκατόρθωτον, τήν ἀπόκτησιν δηλονότι τεμαχίου λειψάνου τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου παρά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κροατίας τό ἔτος 2010, φυλασσομένου ὡς θησαυροῦ τῆς Μονῆς, τῆς ἀνακομιδῆς αὐτοῦ ἑορταζομένης τήν 25ην Σεπτεμβρίου ἑκάστου ἔτους.

Ἐπί τά ἀγαθά ἔργα τῆς ζωῆς αὐτοῦ ταῦτα, ἐπί τό ἔντιμον καί ἐνάρετον μοναχικόν καί ἱερατικόν ἦθος αὐτοῦ καί ἐπί τήν ἀγόγγυστον ὑπομονήν καί καρτερίαν αὐτοῦ εἰς τάς ἐπί πολλά ἔτη δοκιμασίας τῆς ὑγιείας αὐτοῦ καί ἐπί τήν μέριμναν αὐτοῦ δι’ ἑβδομαδιαίαν Θείαν Λειτουργίαν  ἐν τῇ Μονῇ καί Θείαν κοινωνίαν ὑπ’ αὐτοῦ κλινήρους ὄντος, παρακαλοῦμεν τόν φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, ὅπως ἐπίδῃ καί συγχωρήσῃ αὐτῷ εἴτι ὡς ἄνθρωπος ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως ἥμαρτεν καί κατατάξῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων μετά ὁσίων καί δικαίων ἐν ἀπολαύσει καί ἀγαλλιάσει τοῦ ἱλαροῦ φωτός τῆς τρισηλίου δόξης Αὐτοῦ, ἀποδίδων αὐτῷ τόν τῆς δικαιοσύνης στέφανον, «ὅν ἀποδώσῃ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τήν ἐπιφάνειαν Αὐτοῦ». Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη !»

Τῆς ἐξοδίου νεκρικῆς πομπῆς προΐστατο ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλος πρός τήν Ἁγίαν Σιών, ἔνθα ἐνεταφιάσθη εἰς τό Κοιμητήριον τῶν Πατέρων.

Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τόπος τῆς Βαπτίσεως, Ἰορδανία

Τήν πρωΐαν  τῆς Παρασκευῆς, 13^ης/ 26ης Ἰανουαρίου 2024, τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐτέλεσε τήν ἐτησίαν τελετήν τοῦ Καθαγιασμοῦ τῶν ὑδάτων εἰς τόν τόπον τῆς Βαπτίσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ – Al Maghtas τῆς Ἰορδανίας, παρουσίᾳ ὅλων τῶν ἐνοριῶν τοῦ Χασημιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας εἰς τήν Ἀνατολικήν Ὄχθην.

Τῆς τελετῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος, Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί Πάσης Παλαιστίνης καί Ἰορδανίας, συνιερουργούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου εἰς Ἀμμάν, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διοκαισαρείας κ.  Βενεδίκτου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Βηθλεέμ καί Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Θεοφανείων, καί πλήθους διακεκριμένων Ἀρχιερέων, προερχομένων ἐξ Ἑλλάδος συνοδευομένων ὑπό ἱερέων καί διακόνων, παρουσίᾳ Ὑπουργῶν, διπλωματῶν, καί πολιτικῶν προσώπων, διασήμων προσωπικοτήτων πολιτικῶν καί πολιτιστικῶν φορέων, τῇ ἐνεργῷ συμμετοχῇ τῶν Σωμάτων τῶν Ὀρθοδόξων  Προσκόπων καί μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου νεολαίας, καί πιστῶν ἐκ διαφόρων περιοχῶν τῆς Ἰορδανίας καί τοῦ ἐξωτερικοῦ.

Ἅμα τῷ τέλει τῆς Ἀκολουθίας ὁ Μακαριώτατος ἐξεφώνησε λόγον Ποιμαντικόν καί ἐνθαρρυντικόν πρός τούς πιστούς, εἰς τόν ὁποῖον εἶπεν:  «Ἐκ τοῦ Ἱεροῦ τούτου τόπου ἐξεκίνησεν ἡ  χριστιανική πίστις καί ἐκηρύχθη (διά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων) εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης. Ἡμεῖς καλούμεθα υἱοί Θεοῦ, ἵνα, κατευθύνοντες τά διαβήματα ἡμῶν ἐν τῷ ὀνόματι Αὐτοῦ, ἀπομακρύνωμεν ἐξ ἡμῶν τό αἰώνιον σκότος καί ἐνστερνισθῶμεν τό φῶς, ἵνα υἱοί φωτός τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν γινώμεθα. Ἐκ τῶν ρείθρων τοῦ Ἰορδάνου ἁγιάζεται πᾶσα ἡ φύσις, διότι ὁ Ἰορδάνης καί γενικώτερον ἡ Ἁγία Γῆ ἐδέχθη ἐπ’ αὐτῆς  τόν Θεόν καί ἐγένετο παράδεισος ἐν Αὐτῷ, ηὐλογήθη ὑπ’ Αὐτοῦ, ὁ  Ὁποῖος ηὐλόγησε τόν κόσμον ἅπαντα».

Ὁ Μακαριώτατος προσεκάλεσε τούς προσκυνητάς καί τούς νέους  ἀπό ὅλον τόν κόσμον νά ἔλθωσιν εἰς τήν  Ἁγίαν Γῆν, διά νά ἐπισκεφθοῦν  τά Πανάγια Προσκυνήματα καί διά νά λάβουν τάς εὐλογίας τῶν Ἁγίων Τόπων.

Ὁ Μακαριώτατος ἐποίησεν ἔκκλησιν διά τήν εἰρήνην τῆς Παλαιστίνης, ἰδίᾳ τοῦ λαοῦ αὐτῆς εἰς τήν Λωρίδα τῆς Γάζης, διά νά λήξῃ ὁ πόλεμος καί διά τήν  δικαίαν ἐπίλυσιν τοῦ Παλαιστινιακοῦ ζητήματος μέ τήν ἵδρυσιν τοῦ κράτους τῆς Παλαιστίνης καί μέ πρωτεύουσαν τήν Ἀνατολικήν Ἱερουσαλήμ καί,  τῇ συμπροσευχῇ πολλῶν πιστῶν, προσηυχήθη διά τόν ἡγέτην τῆς χώρας τῆς Ἰορδανίας, τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν βασιλέα Ἀμπντουλάχ Β ́ Ἴμπν Ἀλ-Χουσεΐν, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ἑορτάζεται ἐφέτος  ἡ εἰκοστή πέμπτη ἐπέτειος τῆς ἀνόδου Αὐτοῦ εἰς τόν θρόνον τοῦ Χασημιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας καί τῆς ἀναλήψεως τῶν Συνταγματικῶν αὐτοῦ ἐξουσιῶν.

Ἐπίσης ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε ἐν πρώτοις τόν Πρίγκιπα Ghazi bin Mohammed, ἀντιπρόσωπον καί ἰδιαίτερον σύμβουλον τοῦ Βασιλέως διά τάς θρησκευτικάς καί πολιτιστικάς ὑποθέσεις, διά τάς λίαν σημαντικάς Αὐτοῦ προσπαθείας συντονισμοῦ μετά τῆς Ἀρχῆς τοῦ Τόπου τῆς Βαπτίσεως,  τῆς ὁποίας προεδρεύει, καθώς ἑορτάζεται ἐφέτος τό ἀργυροῦν ἰωβηλαῖον τῆς ἱδρύσεως καί ἀνακαινίσεως τοῦ Τόπου αὐτοῦ. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τήν Ἀρχήν Προσκυνηματικοῦ Τουρισμοῦ, τόν Ἀραβικόν στρατόν τῆς Ἰορδανίας, τάς Ὑπηρεσίας Ἀσφαλείας καί πάντας τούς τοπικούς καί διεθνεῖς εἰδησεογραφικούς σταθμούς καί ἱστοσελίδας καί τούς κληρικούς, τάς νεολαίας καί τά Σώματα Προσκόπων, τά ὁποῖα συμμετεῖχον εἰς τήν διοργάνωσιν τῆς ἑορτῆς ταύτης.

Τήν ἑορτήν ἐπεσφράγισεν ἡ ἀπελευθέρωσις λευκῶν περιστερῶν εἰς τούς οὐρανούς, συμβολιζόντων τό Ἅγιον Πνεύμα, τό ἐπιφανέν  ἐν εἴδει περιστερᾶς κατά τήν Βάπτισιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀκολούθως  ὁ Μακαριώτατος μετά τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων κατῆλθον εἰς τήν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, εὐλογοῦντες κατά τό ἔθος τά ὕδατα αὐτοῦ διά τῆς ρίψεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Τήν Τρίτην, 27^ην Δεκεμβρίου/ ἡμέραν ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου (Π. Ἡ) (9^ην Ἰανουαρίου 2024) ἐπεσκέφθησαν τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον διά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων ἡμῶν καί ὑποβολήν σεμνῶν ἑορτίων χαιρετισμῶν αἱ κάτωθι Ἐκκλησίαι:

Α. Ἡ Ἀδελφότης τῶν Φραγκισκανῶν -Κουστωδία τῆς Ἁγίας Γῆς

Β. Τό Λατινικόν Πατριαρχεῖον εἰς Ἱεροσόλυμα

Γ. Ἡ Κοπτική Ἐκκλησία εἰς Ἱεροσόλυμα

Δ.  Ἡ Συριανική Ἐκκλησία εἰς Ἱεροσόλυμα

Ε. Ἡ Αἰθιοπική Ἐκκλησία εἰς Ἱεροσόλυμα

ΣΤ. Ἡ Ἀγγλικανική Ἐκκλησία εἰς Ἱεροσόλυμα

Ζ. Ἡ Λουθηρανική Ἐκκλησία καί

Η. ἡ Ἀδελφότης τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Ἀρμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἱεροσόλυμα.

Ὅλους τούτους τούς ἐκπροσώπους τῶν ἐκκλησιῶν ἡμῶν περί τούς ἑκατόν ἐδέχθη φιλαδέλφως ὁμοῦ ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ηὐχαρίστησεν αὐτούς διά τήν ἐπίσκεψιν αὐτῶν ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων ἡμῶν λέγων ὅτι ἡ ἐπίσκεψις αὕτη τελεῖται καί εἰς ἀνάμνησιν τοῦ λίαν σημαντικοῦ γεγονότος τῆς συναντήσεως τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ ΣΤ’ μετά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου εἰς Ἱεροσόλυμα τό ἔτος 1964 καί ὅτι συνεχίζοντες εἰς τό πνεῦμα τῆς ἐνάρξεως τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου τούτου ἡμεῖς αἱ τοπικαί ἐκκλησίαι εἰς Ἱεροσόλυμα δίδομεν μίαν κοινήν μαρτυρίαν ἔναντι τῶν ποικίλων προκλήσεων καί κυρίως ἔναντι τῶν θυμάτων τοῦ χριστιανικοῦ ποιμνίου καί πάσης χειμαζομένης ψυχῆς ἐκ τοῦ συνεχιζομένου πολέμου εἰς Γάζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν 13ην/26ην Δεκεμβρίου 2023, ἔλαβε χώραν εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς τῆς αἰθούσης τοῦ Πατριαρχείου ἡ εἰς μοναχόν κουρά ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τοῦ δοκίμου Ἀνδρέου Χατζησταμπουλίδου, διακονήσαντος εὐδοκίμως εἰς τό Πραιτώριον, τήν Γεθσημανῆν καί τήν Βηθλεέμ καί μετονομασθέντος εἰς Ἀλέξανδρον. Ὡσαύτως ἔλαβε χώραν ἡ ρασοφορία δύο δοκίμων, διακονούντων ἄχρι τοῦδε εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τοῦ δοκίμου Ἀλεξάνδρου καί τοῦ δοκίμου Χρήστου.

Πρός τόν καρέντα μοναχόν καί τούς ρασοφορηθέντας δοκίμους  ἀπηύθυνε λόγους ἐνισχυτικούς ὁ Μακαριώτατος, ὑπογραμμίζων τήν τιμήν ἀφ᾽ ἑνός καί τήν εὐθύνην ἀφ᾽ ἑτέρου τῆς ἐντάξεως ἑνός μοναχοῦ εἰς τό τάγμα τῶν Σπουδαίων μοναχῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐν τῷ πνεύματι τῶν λόγων τούτων καί ἐν ὄψει τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη εἰς τόν μοναχόν καί τούς δοκίμους τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν διά μίαν ἐπαξίαν Ἁγιοταφιτικήν μαρτυρίαν εἰς τόν διψῶντα ταύτην κόσμον, ἐμπνεομένην ἐκ τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἱερουσαλήμ,  Ἅγιοι Τόποι

21-12-2023

Εἰς μίαν προσφώνησιν προβάλλουσαν δυναμικῶς τήν ἑνότητα καί τάς Χριστιανικάς ἀξίας, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ὡμίλησεν ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν Πατριαρχῶν καί τῶν Προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους κατά τήν διάρκειαν τῆς ἐτησίου ἑορταστικῆς συναντήσεως Αὐτῶν μετά τοῦ Προέδρου τοῦ Ἰσραήλ κ. Isaac Herzog, μέ τήν ἀπαίτησιν τῆς ἀμέσου διακοπῆς  τῆς στρατιωτικῆς δραστηριότητος εἰς τήν Γάζαν.

Ἀναφερόμενος εἰς κρίσιμα προβλήματα, τά ὁποῖα παρουσιάζονται εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐτόνισε τάς κοινάς ἠθικάς ἀξίας, αἱ ὁποῖαι ἐνυπάρχουν εἰς τάς μεγάλας μονοθεϊστικάς θρησκείας. Ὑπεγράμμισε τήν ἱερότητα κάθε ἀνθρωπίνης ζωῆς, τήν ἐπιταγήν δι᾽ ἀξιοπρέπειαν καί τήν ἐπιδίωξιν ἐλευθερίας, προστασίας καί ἀσφαλείας διά τό σύνολον τῶν κατοίκων τῶν Ἁγίων Τόπων, χαρακτηριζομένων ὑπό πολυπολιτισμικότητος.

Εἰς τό ἐπίκεντρον τῆς προσφωνήσεως τοῦ Μακαριωτάτου ἦτο  ἡ καυστική καί ἐπείγουσα ἔκκλησις διά δρᾶσιν καί ἐνεργείας διά τήν  ἄμεσον καί μόνιμον ἀνθρωπιστικήν κατάπαυσιν τοῦ πυρός εἰς τήν Γάζαν. Οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἁγίων Τόπων, ἡνωμένοι εἰς τήν δέσμευσίν των διά τήν εἰρήνην, ἀναγνωρίζουν τήν τεταμένην ἀνθρωπιστικήν κρίσιν καί τά δεινά, τά ὁποῖα ὑφίστανται οἱ ἀθῷοι πολῖται,  εὑρισκόμενοι ἐν μέσῳ πολεμικῶν συγκρούσεων.  Ἡ ἔκκλησις αὐτῶν ἀντηχεῖ ὡς ἀπόκρισις συμπονοίας πρός τήν συνεχιζομένην βίαν, ἡ ὁποία μαστίζει τήν περιοχήν.

Ἀπορρίπτοντες τό ἐνδεχόμενον τῆς ἐνόπλου λύσεως τοῦ προβλήματος, οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπεστήριξαν τόν διάλογον καί τήν συμφιλίωσιν ὡς τήν μοναδικήν ἀποτελεσματικήν ὁδόν τήν ἄγουσαν πρός τήν εἰρήνην.  Ἡ ἔκκλησις διά μόνιμον κατάπαυσιν τοῦ πυρός δέν εἶναι μόνον ἔκφρασις ἠθικῶν ἀξιῶν, ἀλλά συλλογική ἀπόρριψις τῶν κύκλων τῆς ἐπαναλαμβανομένης βίας, ἀναποτελεσματικῆς διά τήν ἐπίτευξιν τῆς διαρκοῦς εἰρήνης.

Ἐν μέσῳ τῶν προκλήσεων, αἱ ὁποῖαι ἐτέθησαν ἐξ αἰτίας τῶν συνεχιζομένων συγκρούσεων, οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς τονίζουν τήν σημασίαν τῆς ταχείας δράσεως, μέ τήν ἐπείγουσαν προτροπήν νά μήν χαθοῦν ἄλλαι ἀνθρώπιναι ζωαί. Ὁ λόγος τοῦ Μακαριωτάτου ἐπεξετάθη εἰς τήν  ἑορταστικήν περίοδον τοῦ φωτός καί τῆς ἐλπίδος, καί ἐξέφρασε τήν συλλογικήν ἔμπνευσιν ἑνός καλυτέρου μέλλοντος, ὅπου αἱ κοιναί ἡθικαί καί πνευματικαί ἀξίαι εὐνοοῦν τήν συλλογικήν εὐημερίαν.

Μέ τήν εἴσοδον τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἁγίων Τόπων εἰς τήν ἑορταστικήν περίοδον, οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ ἀπευθύνουν τάς θερμάς εὐχάς αὐτῶν διά εἰρήνην καί καλήν θέλησιν. Συλλογική των προσδοκία  καθίσταται ἡ λειτουργική καί διαρκής εἰρήνη, ἡ ὁποία εἴθε νά πραγματοποιηθῇ μέ τήν ἔναρξιν τοῦ Νέου Ἔτους, διά νά παράσχῃ παρηγορίαν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας