Τήν Τρίτην, 31^ην Ἰανουαρίου/13^ην Φεβρουαρίου 2024 ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη:

Α. Τόν Προϊστάμενον τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα (MISSIA) Ἀρχιμανδρίτην π. Βασιανόν διά τήν παρουσίασιν καί εὐλογίαν τοῦ νέου Ἱερομονάχου, διά νά ὑπηρετήσῃ εἰς τήν Μονήν Ἀρχιμανδρίτου π. Τύχωνος. Ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τήν παραμονήν αὐτοῦ καί ηὐχήθη αὐτῷ εὐδόκιμον διακονίαν.

Β. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσε τόν Ἁγιασμόν τοῦ ὕδατος εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν Δικαστήριον καί ηὐλόγησε τάς ἐργασίας αὐτοῦ καί ἐπῄνεσε τόν Πρόεδρον αὐτοῦ, Ἀρχιμανδρίτην π. Νήφωνα, διά τήν δικαστικήν εὐσυνειδησίαν αὐτοῦ καί τάς ἀνακαινιστικάς ἐργασίας εἰς τό κτίριον τοῦ Δικαστηρίου.

Τήν 1^ην /14^ην Φεβρουαρίου 2024 ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τόν Λουθηρανόν Ἐπίσκοπον εἰς Ἱεροσόλυμα Σεβασμιώτατον Σάνη Ἄζαρ, συνοδεύοντα τήν Ἀρχηγόν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Δανίας μετά μικρᾶς ὁμάδος.

Ὁ Μακαριώτατος ἐνημέρωσεν αὐτούς περί τοῦ ἐπιτελουμένου ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἐν συνεργασίᾳ μετά τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν προσκυνηματικοῦ καί ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου διά τήν διατήρησιν τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος καί τήν ἐνίσχυσιν τῆς Χριστιανικῆς παρουσίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί δή εἰς τήν Ἱερουσαλήμ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Τετάρτην, 25^ην Ἰανουαρίου/ 7^ην Φεβρουαρίου 2024, ἐπεσκέφθησαν τόν Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων:

1.Ὁ κ. Γιοῦσεφ Νάσερ καί οἱ υἱοί αὐτοῦ ἐν ὄψει τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου εἰς Κούφρ Σμέα τό προσεχές Σάββατον, 28^ην Ἰανουαρίου / 10^ην Φεβρουαρίου 2024.

2.Ὁ Ἱερεύς π. Νεκτάριος καί οἱ Ἐπίτροποι τῆς Κοινότητος Πκέα τῆς περιοχῆς Πτολεμαΐδος-Ἄκκρης δι’ εὐχαριστίαν τῷ Μακαριωτάτῳ διά τήν παρασχεθεῖσαν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἠθικήν καί ὑλικήν ὑποστήριξιν αὐτοῖς.

3. Ὁ π. Ἠλίας, Προϊστάμενος τῆς Κοινότητος Ράμε τοῦ βορείου Ἰσραήλ μετά τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ δι’ εὐχαριστίαν διά τήν παρασχεθεῖσαν αὐτῷ βοήθειαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Τρίτην, 24^ην Ἰανουαρίου/ 6^ην Φεβρουαρίου 2024,  ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Καζάν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας κ. Κύριλλον μετά συνοδείας Ἱερέων αὐτοῦ καί τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς εἰς τά Ἱεροσόλυμα (MISSIA) Ἀρχιμανδρίτου π. Νίκωνος.

Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην ὁ Μακαριώτατος ἐπαρουσίασεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον Κύριλλον τό ἐπιτελούμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ποιμαντικόν, προσκυνηματικόν καί εἰρηνευτικόν ἔργον ἐν μέσῳ τοῦ συνεχιζομένου καί μαινομένου πολέμου εἰς Γάζαν, εἰς τήν ὁποίαν τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον εἰς τήν Μονήν τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου παραχωρεῖ ἄσυλον εἰς 400 περίπου μέλη τῆς Κοινότητος αὐτοῦ ὑπό τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Τιβεριάδος κ. Ἀλέξιον καί τόν π. Σίλαν.

Ὁ Σεβασμιώτατος Κύριλλος ἐνημέρωσε τόν Μακαριώτατον περί τῆς Ποιμαντικῆς δραστηριότητος αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Καζάν καί ἐζήτησε καί ἔλαβεν ἀπό τόν Μακαριώτατον τήν κανονικήν ἄδειαν, προκειμένου νά λειτουργήσῃ εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα κατά τάς ἡμέρας τῆς ἐνταῦθα παραμονῆς αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Περί τήν μεσημβρίαν τῆς Δευτέρας, 23^ης Ἰανουαρίου / 5^ης Φεβρουαρίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἡγούμενος τῆς ὁποίας εἶναι ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος  καί ἐπεθεώρησε τάς συνεχιζομένας ἐν αὐτῇ ἐργασίας ὑπό τοῦ ἐκ Κύπρου εἰδήμονος συντηρητοῦ κ. Σταύρου Ἀνδρέου καί ἔδωσεν αὐτῷ τάς ἀπαιτουμένας ὁδηγίας  διά τήν στέγασιν τοῦ κέντρου Θεολογικῶν Ἐρευνῶν, τήν ἵδρυσιν τοῦ ὁποίου ἔχει ἀποφασίσει ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Α. Ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος Ἀρχιμανδρίτης π. Σιλουανός μετά τῶν δώδεκα Ἱερέων ἐφημερίων τῆς δικαιοδοσίας τῆς Μητροπόλεως αὐτῆς ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον τό Σάββατον 14^ην / 27^ην Ἰανουαρίου 2024.

Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν οἱ Ἱερεῖς ἐχαιρέτισαν τόν Μακαριώτατον ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Νέου Ἔτους καί ἐπαρουσίασαν τά θέματα τῆς Μητροπόλεως καί τῶν ἐνοριῶν αὐτῶν, διά τά ὁποῖα ὁ Μακαριώτατος ἔδωσε τάς δεούσας ὁδηγίας καί ἀπένειμε τό ὀφφίκιον τοῦ Σταυροφόρου εἰς τόν ἐφημέριον τῆς κώμης Κούφρ Γιασσίφ Πρεσβύτερον π. Φάραχ-Χαράλαμπον Φαράχ καί εἰς τόν Πρεσβύτερον π. Σάββαν Μαχούλη, ἐφημέριον ὡσαύτως τῆς κώμης ταύτης καί  βοηθόν ἐφημερίου τῆς κώμης Ταρσίχας.

Εἰς τήν συνάφειαν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος ἀνέφερεν εἰς τούς ἐπισκεφθέντας Αὐτόν Ἱερεῖς τούτους τό γεγονός, τό ὁποῖον ἔλαβε χώραν τήν  χθές εἰς τήν Ἀνατολικήν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ἐπί τῷ ἑορτασμῷ τοῦ ἀργυροῦ Ἰωβηλαίου ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ Προσκυνήματος τῆς Βαπτίσεως εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν καί ἀνεφέρθη εἰς τήν τελείαν διοργάνωσιν αὐτοῦ παρά τῆς Ἰορδανικῆς Κυβερνήσεως καί ὑπό τῆς Μητροπόλεως Ἀμμάν ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρον καί εἰς τήν ἀθρόαν συμμετοχήν τοῦ λαοῦ καί ἐκπροσώπων διαφόρων κρατῶν.

Β. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη ἀντιπροσωπείαν τοῦ Σώματος τῶν Ἀραβοφώνων Προσκόπων διαβιούντων εἰς Ἰσραήλ, ἀριθμοῦντων περί τάς 3.000 μέλη καί δραστηριοποιουμένων εἰς τήν κώμην Κούφρ Γιασσίφ, ὑπό τόν Πρόεδρον αὐτῶν κ. Νάντερ Σαμαάν μετά τοῦ κ. Δαυΐδ Μανσούρ, τῆς κ. Ἔστερ Ἀμπουμάνε, τοῦ κ. Τζίριες Γιακούμπ Γαντούς τοῦ κ. Νικόλα Λιμάνη καί τοῦ υἱοῦ τοῦ Προέδρου τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἄκκρης κ. Φουάντ Μπρέκ κ.ἄ.

Οἱ Πρόσκοποι ὑπέβαλαν τά σέβη αὐτῶν εἰς τόν Μακαριώτατον ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Νέου Ἔτους καί ηὐχαρίστησαν Αὐτόν διά  τήν παρασχεθεῖσαν κατά τό παρελθόν εἰς αὐτούς βοήθειαν, ὡς ἀνέφεραον οἱ ἴδιοι ἐν λεπτομερείᾳ εἰς Αὐτόν.

Οἱ Πρόσκοποι ἀνεφέρθησαν ἰδιαιτέρως εἰς τάς σχέσεις αὐτῶν  μετά τῶν Προσκόπων καί ἄλλων κρατῶν, ὡς τῆς Ἰορδανίας καί τῆς Σερβίας καί ἐζήτησαν τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου, διά νά ἐπισκεφθοῦν τό Σῶμα Προσκόπων τῆς Ἑλλάδος κατά τό προσεχές θέρος.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τάς προσπαθείας αὐτῶν διά τήν καλλιέργειαν κλίματος συνυπάρξεως καί συμφιλιώσεως καί ἐπῄνεσε τήν δρᾶσιν αὐτῶν διά τήν παιδείαν τῆς νεολαίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας, 9^ης /22^ας Ἰανουαρίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως μετά μελῶν τῆς Προσκυνηματικῆς Ἐπιτροπῆς καί ἄλλων  Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, Ἀρχιερέων, Ἱερέων Ἱερομονάχων καί μοναχῶν.

Ἐνταῦθα ἐπετήρησεν ὁ Μακαριώτατος τάς συνεχιζομένας συντηρητικάς ἐργασίας τῇ συμφωνίᾳ τῶν τριῶν Μειζόνων Κοινοτήτων καί τῇ τεχνικῇ ἐπιμελείᾳ τοῦ Πανεπιστημίου Sapientia τῆς Ρώμης εἰς τό δάπεδον πέριξ τῆς Ἀποκαθηλώσεως, τῆς εἰσόδου καί τῆς Πύλης τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί ἔδωσεν τάς ἀπαραιτήτους ὁδηγίας Αὐτοῦ διά τήν καλλιτέραν τεχνικήν ἐπιτέλεσιν αὐτῶν πρός δομικήν στερέωσιν τοῦ δαπέδου τοῦ Ναοῦ καί ἐν συνδυασμῷ πρός τήν διαφύλαξιν τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 7^ης / 20^ῆς Ἰανουαρίου 2024, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό ἀντιπροσωπείας Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον τῶν Ἀρμενίων εἰς Ἱεροσόλυμα διά τήν ἀνταλλαγήν εὐχῶν ἐπί τῇ ἑορτῇ  τῶν Χριστουγέννων αὐτῶν. Ἡ ὁμιλία τοῦ Μακαριωτάτου εἶχεν ὡς ἕπεται ἀγγλιστί:

“Your Beatitude, dear Archbishop Nourhan,
Your Eminences,
Your Graces,
Beloved Members of our Respective Brotherhoods,
Dear Fathers,

Christ is born!
Glorify him!

We greet you warmly, Your Beatitude, and the members of your Brotherhood, as you celebrate the Feast of the Nativity of the Divine Logos in the Church of the Nativity. This is a time of deep joy, and we recall the words of the hymnographer:

O Bethlehem, receive the Mother of God:
for she has come to you to give birth to the Light that never sets.
Let everything that has breath praise the Maker of all.
(From Mattins of the Forefeast of the Nativity)

As we keep the Christmas feast of joy, hope, and light in this time of darkness in our region and in our world, we must not refrain from appropriate rejoicing. For the Light that the darkness can never overcome has come into the world (cf. Jn 1:5), and this great feast renews our faith and trust in the God who comes to share our humanity in all its fullness.

Our spiritual mission that has been entrusted to us by Divine providence is to remain focussed always on this message of hope, especially when hope seems elusive. There is no doubt that at this present time in human history the human family is facing some of its greatest challenges, and our region is no exception. For we are under particular pressure here in the Holy Land, where so many innocent victims suffer and where so many are displaced from their homes and their lands. As we are fully aware, the Christian community is also confronted by the impact of the conflict, and there has never been a time when our shared commitment to our spiritual mission here has been more urgent.

Just as we are keeping the Christmas feast, which is the feast of God’s solidarity with us, we wish to take this opportunity to express our solidarity as well with you and your community in the face of the pressures you are bearing. The situation that you face is not simply an issue for the Armenian community alone; indeed it is an issue for the whole Christian community. We recall the words of Saint Paul, If one member suffers, all suffer together with it; if one member is honored, all rejoice together with it (1 Cor. 12:26). We are committed to remain united in our resolve to defend the integrity of the Christian character of Jerusalem and the Holy Land.

We assure you, Your Beatitude, of our firm support in your endeavours to protect the patrimony of the Armenian patriarchate. As Saint Paul encourages us, we are to bear one another’s burdens, and in this way…fulfill the law of Christ (Gal. 6:2). We are deeply concerned at the ongoing harassment that the Armenian community is experiencing in the matter of the Cow’s Garden, and we pray for a swift resolution to these problems and the restoration of normal life for the Armenian community.

On this occasion we would like to offer our congratulations for your newly ordained bishops, and we also wish to express once again our condolences at the recent passing away of the late Archbishop Aris, who was a faithful servant of the Armenian Church and of the Christian community of the Holy Land. May his memory be eternal.

In this difficult season for the world and for our region, we must renew our resolve not to let anything distract us from our pastoral and spiritual mission to guard and protect the Holy Places and to serve and support the Christian presence here. Nothing is more important than this. We are to be vigilant for those who cause divisions among us and put obstacles in our way that are contrary to the Gospel (cf. Rom. 16:17). Let this be our special care so that we may always join our efforts and maintain our united front against those who wish to rend the multi-cultural, multi-ethnic, and multi-religious fabric of our society.

In this blessed season of the Prince of Peace, we renew our appeal for peace and for a humanitarian ceasefire so that the innocent victims of the present conflict may receive the essential help and care that they so desperately need. And we encourage the authorities of our region and of the world to do all in their power to bring a swift end to this conflict, prevent any escalation, and engage in a process of dialogue that will lead to lasting and robust peace and security for all our peoples.

As we keep this holy season, Your Beatitude, we pray that the Light that shines from the Holy Grotto of Bethlehem will illumine the darkness of this present time, and enlighten the hearts and minds of all to seek peace and pursue it (Ps. 34:14).

Christ is born!
Glorify him!”

Τήν Τρίτην, 3^ην / 16^ην Ἰανουαρίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Νεοῦ Ἔτους:

Α. Τόν Ἐπίσκοπον Christopher Chessun Bishop of Southwark τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας καί μέλος τοῦ British House of Lords, συνοδευόμενον ὑπό τοῦ Ἀναπληρωτοῦ Γραμματέως τοῦ Συμβουλίου τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἱεροσολύμων π. Donald.

Β. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τόν Ἡγούμενον τῆς Ραμάλλας Ἀρχιμανδρίτην π. Γαλακτίωνα καί τόν βοηθόν αὐοῦ π. Ἡσαΐαν Χαντάντ, εἰς τόν ὁποῖον ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε τό ὀφφίκιον τοῦ Οἰκονόμου. Ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Γαλακτίων συνωδεύετο ὑπό τῶν Ἱερέων ἐφημερίων τῶν Κοινοτήτων τῶν περιχώρων, τῆς Κοινότητος Τζίφνας π. Γεωργίου Ἀουάντ, τῆς Κοινότητος Τάϋμπε π. Νταούντ, τῆς Κοινότητος Μπιρζέτ π. Σταύρου Ἀράνκη καί τῆς Κοινότητος Ἀμπούντ π. Ἐμμανουήλ.

Γ. Ὡσαύτως ἐδέχθη καί τόν ἐκ Τζίφνας νέον κ. Ἰμπραήμ Σάετζ, προκειμένου νά ὑποβάλῃ αἴτησιν δι’ ὑποτροφίαν εἰς τήν Θεολογίαν εἰς Ἑλλάδα.

Δ. Ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη καί τούς συντηρητάς πολυελαίων καί εἰκόνων συνεργάτας τοῦ κ. Σταύρου Ἀνδρέου ἐπί τῇ ἀναχωρήσει αὐτῶν, ηὐχαρίστησεν αὐτούς καί ηὐλόγησεν αὐτούς.

Ε. Τέλος ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τόν Προϊστάμενον τῶν Βακουφίων τῶν Ἱεροσολύμων κ. Ἀζάμ Χατίμπ καί τόν Σεΐχην τοῦ τεμένους Ἀλ-Ἄκσα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό ἑσπέρας, 17:00μ.μ. ὥραν τῆς 31^ης Δεκεμβρίου 2023/ 13^ης Ἰανουαρίου 2024, τελευταίας ἡμέρας  τοῦ ἔτους 2023 (π. ἠ) ἔλαβε χώραν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου τό ἔθιμον τελετῆς τῆς κοπῆς τῆς Βασιλόπιττας, τῆς πίττας τήν ὁποίαν ἡ παράδοσις συνδέει μέ τήν φιλανθρωπικήν δρᾶσιν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Προσκεκλημένοι εἰς τήν τελετήν ταύτην ἦσαν ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημήτριος Ἀγγελοσόπουλος, ἡ Πρόξενος κ. Μάντικα Ἄννα καί συνεργάται αὐτῶν καί Ἁγιοταφῖται Πατέρες και μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας καί τοῦ Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου.

Ἐν ἀρχῇ ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Εἶπε δέ (ὁ Κύριος) πρός (τούς μαθητάς Αὐτοῦ)˙ οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς,  οὕς ὁ Πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ», (Πρξ. 1,7).

” Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριε Ἀγγελοσόπουλε,

          Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

          Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ὁ τῇ ἀρρήτῳ σοφίᾳ συστησάμενος τά πάντα Θεός Λόγος καί ἐκ μή ὄντων εἰς τό εἶναι παραγαγών, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τοῦ Παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου τῶν Ἰεροσολύμων, ἵνα ἀφ’ ἑνός μέν εὐχαριστήσωμεν αὐτῷ τῷ Θεῷ Λόγῳ, ἐπί τοῖς ἐγκαινίοις τοῦ νέου ἔτους τῆς χρηστότητος Αὐτοῦ καί ἀφ’ ἑτέρου τιμήσωμεν τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας τοῦ Μεγάλου διά τοῦ καθιερωμένου ἐθίμου τῆς κοπῆς τῆς ἐπωνύμου αὐτοῦ Βασιλόπιττας.

Ὁ προσδιορισμός τῆς ἐννοίας τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου καί τῆς ἐναλλαγῆς αὐτοῦ εἰς παρελθόν, παρόν καί μέλλον, εἰς ἐξερχόμενον καί εἰσερχόμενον, παλαιόν καί νέον ἐκ μέρους τῆς ἀνθρωπίνης διανοήσεως τῶν ἐθνικῶν εἰδωλολατρῶν καί τῶν φιλοσόφων γενικώτερον παραμένει ἀτελής, ἄν ὄχι παντελῶς ἀδύνατος.

Τοὐναντίον ὁ προσδιορισμός τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου καθίσταται δυνατός διά τῆς ἐν τῷ κόσμῳ παρουσίας τοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας σαρκωθέντος καί ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπί τοῦ Ρωμαίου Καίσαρος Αὐγούστου καί τοῦ ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου, εἰς πόλιν Δαυΐδ, ἥτις καλεῖται Βηθλεέμ, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ (πρβλ. Λουκ. 2,1-5).

Ὁ ἔγκριτος πατήρ τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, σχολιάζων τούς Κυριακούς λόγους πρός τούς μαθητάς αὐτοῦ: «οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους καί καιρούς οὕς ὁ Πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ» (Πρξ. 1,7), λέγει, «οὐ περιεργάζεσθαι χρῆναι τά λίαν ἀπόρρητα καί ἐν Θεῷ κεκρυμμένα, διά τούτων ἐδίδασκε ὁ Κύριος».

Ὄντως ἡ θεώρησις τοῦ χρόνου ὡς παρελθόντος, παρόντος καί μέλλοντος ἀποτελεῖ λόγον ἀνερμήνευτον καί ἀκατάληπτον, ἀπόρρητον καί ἐν Θεῷ κεκρυμμένον. Καί τοῦτο, διότι κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, «ὁ Θεός ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι παράγει καί δημιουργεῖ τά σύμπαντα, ἀόρατά τε καί ὁρατά, καί τόν ἐξ ὁρατοῦ καί ἀοράτου συγκείμενον ἄνθρωπον». Κατά δέ τόν θεῖον Παῦλον, «ὁ Θεός … ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὅν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι’ οὗ καί τούς αἰῶνας ἐποίησεν», (Ἑβρ. 1,1-2).

Σχολιάζων τόν λόγον τοῦτον τοῦ Παύλου ὁ Θεοδώρητος Κύρου λέγει: «ὁ γάρ αἰών οὐκ οὐσία τίς ἐστι, ἀλλ’ ἀνυπόστατον χρῆμα συμπαρομαρτοῦν τοῖς γεννητήν ἔχουσι φύσιν … Αἰών ἐστι τό τῇ κτιστῇ φύσει παρεζευγμένον διάστημα. Τῶν αἰώνων δέ ποιητήν εἴρηκε τόν Υἱόν, ἀΐδιον αὐτόν εἶναι διδάσκων καί παιδεύων ἡμᾶς, ὡς ἀεί ἦν παντός οὑτινοσοῦν ὑπερκείμενος χρονικοῦ διαστήματος. Οὕτω περί τοῦ Θεοῦ Πατρός ἡ Παλαιά Γραφή λέγει: “ὁ ὑπάρχων πρό τῶν αἰώνων, ἀντί τοῦ ἀεί ὤν». [Καί ἁπλούστερον, «ὁ αἰών δέν εἶναι κάποια οὐσία ἀλλά πρᾶγμα ἀνυσπόστατον, τό ὁποῖον συνοδεύει τά ὄντα τά ἔχοντα κτιστήν φύσιν … Αἰών εἶναι τό διάστημα, τό ὁποῖον εἶναι συνδεδεμένον μέ τήν κτιστήν φύσιν. Ἡ Γραφή εἶπε τόν Υἱόν (τοῦ Θεοῦ) ποιητήν τῶν αἰώνων. Αὐτός εἶναι ἀΐδιος διδάσκων ἡμᾶς ὅτι ἦταν πάντοτε ὑπερκείμενος παντός χρονικοῦ διαστήματος».]

Κατά δέ τόν Μέγαν Βασίλειον, ὁ χρόνος εἶναι σύμφυτος μέ τήν δημιουργίαν τοῦ κόσμου. «Ὅτε δέ ἔδει λοιπόν καί τόν κόσμον τοῦτον ἐπεισαχθῆναι τοῖς οὖσι … συμφυής ἄρα τῷ κόσμῳ καί τοῖς ἐν αὐτῷ … ἡ τοῦ χρόνου διέξοδος ὑπέστη, ἐπειγομένη ἀεί καί παραρρέουσα καί μηδαμοῦ παυομένη τοῦ δρόμου ἤ οὐχί τοιοῦτος ὁ χρόνος, οὗ τό μέν παρελθόν ἠφανίσθη, τό δέ μέλλον οὔπω παρέστη, τό δέ παρόν πρίν γνωσθῆναι διαδιδράσκει τήν αἴσθησιν;» [Καί ἁπλούστερον· καί ὅταν πλέον ἦλθεν ἡ ὥρα νά εἰσαχθῇ εἰς τά ὄντα καί ὁ κόσμος αὐτός … τότε ἐκτίσθη ὡς βάσις ἡ ροή τοῦ χρόνου σύμφυτος μέ τόν κόσμον … μία ροή πού συνεχῶς ἐπείγεται καί τρέχει παραπλεύρως πρός αὐτά, καί πουθενά δέν τερματίζει τόν δρόμο της. Ἤ μήπως ὁ χρόνος δέν εἶναι κάτι, τοῦ ὁποίου τό μέν παρελθόν ἐξηφανίσθη, τό δέ μέλλον ἀκόμη δέν ἐνεφανίσθη, τό δέ παρόν, πρίν καλά-καλά γίνῃ ἀντιληπτόν, διαφεύγει ἀμέσως ἀπό τά χέρια τῆς αἰσθήσεως;»]

Ἀκολουθῶν τόν Μέγαν Βασίλειον, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέγει ὅτι ὁ αἰών εἶναι αὐτό πού ἐκτεινόταν μαζί μέ τά ἀΐδια (ὄντα) σάν κάποια χρονική κίνησις καί σάν κάποιο διάστημα. «Αἰών οὐκ ἤν μετρητός, ἀλλά τό συμπαρεκτεινόμενον τοῖς ἀϊδίοις οἷόν τι χρονικόν κίνημα καί διάστημα· καί κατά τοῦτο εἰς αἰών ἐστί, καθ’ ὅ λέγεται ὁ θεός αἰώνιος, ἀλλά καί προαιώνιος… Θεοῦ δέ εἰπών δῆλον, ὅτι τοῦ Πατέρα λέγω καί τόν μονογενῆ αὐτοῦ Υἱόν, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καί τό Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Πανάγιον, τόν ἕνα Θεόν ἡμῶν».

Αὐτός ὁ Θεός τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ … πάντα ὑπέταξεν ὑπό τούς πόδας Αὐτοῦ, καί Αὐτόν ἔδωκεν κεφαλήν ὑπέρ πάντα τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἥτις ἐστί τό σῶμα Αὐτοῦ, τό πλήρωμα αὐτοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου (πρβλ Ἐφ. 1,22-23) κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος. Τοῦτο σημαίνει, ὅτι ἡ Ἐκκλησία οὖσα τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, Τοῦ μή ὄντος ἐκ τοῦ κόσμου τούτου (Ἰω. 8,23), ἀλλά ὄντος καί δρῶντος ἐν τῷ ἱστορικῷ χρόνῳ, ἑορτάζει τό γεγονός τῆς ἀλλαγῆς τοῦ χρόνου, οὐχί κοσμικῶς ἀλλά πνευματικῶς, δῆλον ὅτι ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι τοῦ Ἰησοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Συνεπῶς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί διά τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ὁ χρόνος ἑρμηνεύεται ὑπό τοῦ σοφοῦ Παύλου, ὡς ἡ καινή κτίσις. «Ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ καινή κτίσις· τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά πάντα», (Β´ Κόρ. 5,17-18). Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἐν Χριστῷ καινότητος γενόμεθα κοινωνοί κατά τήν συμμετοχήν μας εἰς τό μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἐν τῷ ὁποίῳ ὁ Χριστός κατοικεῖ ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν (Πρβλ. Ἐφ. 3,17). «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ», (Ἰωάν. 6, 56).

Ἐξ ἄλλου ὁ χρόνος γίνεται καιρός ζωῆς αἰωνίου κατά τό βάπτισμα, ἔνθα λαμβάνομεν τήν σφραγῖδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐνδυόμεθα τόν Χριστόν: «ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε», (Γαλ. 3,27) κηρύττει ὁ θεσπέσιος Παῦλος. Τόν καιρόν τοῦτον τῆς δωρεᾶς τῆς σφραγῖδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐχαρίσατο ἡμῖν ὁ Θεός Πατήρ, ἵνα καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ καί καταστῶμεν ἀγαπητοί τῷ Θεῷ, ἀκούοντες εἰς τό παράγγελμα τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα λέγοντος: «Δεῖ οὖν ἡμᾶς περί τῶν ἐνεστώτων ἐπί πολύ ἐρευνῶντας ἐκζητεῖν τά δυνάμενα σώζειν, φύγωμεν οὖν τελείως ἀπό πάντων τῶν ἔργων τῆς ἀνομίας, μήποτε καταλάβῃ ἡμᾶς τά ἔργα τῆς ἀνομίας· καί μισήσωμεν τήν πλάνην τοῦ νῦν καιροῦ, ἵνα εἰς τόν μέλλοντα ἀγαπηθῶμεν».

Καθίσταται σαφές ὅτι ἡ ἐναλλαγή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χρόνου, δηλονότι τοῦ καιροῦ ἀφορᾷ οὐχί εἰς τήν διάκρισιν ὡρῶν, ἡμέρας καί νυκτός, ἑβδομάδων καί μηνῶν, ἀλλά «τήν εἰς τόν Θεόν μετάνοιαν καί πίστιν τήν εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν», (Πρξ. 20,21) κατά τόν Εὐαγγελιστήν Λουκᾶν. Τοῦτο καταμεμήνυκεν καί ὁ πάνσοφος Παῦλος λέγων: «ἱδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἱδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας», (Β´ Κορ. 6,2).

Κατά τόν νῦν καιρόν τῆς ἐναλλαγῆς τοῦ χρόνου, ὅπου ὑποφώσκει ἡ ἀποστασία καί ἡ ἀνομία ἀφ’ ἑνός· καί ἡ ἀνθρωπότης δοκιμάζεται ἀπό πολέμους καί διαμάχας καί «ἐκ παντός φαύλου πράγματος», (Πρβλ. Ἰακ. 3,16) ἀφ’ ἑτέρου, καλούμεθα, ἵνα ἀναλογισθῶμεν τά παραπτώματα ἡμῶν καί «μετά φόβου καί τρόμου τήν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργαζόμενοι», (Πρβ. Φιλιπ. 2,12).

Τήν ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ Λόγῳ ἐνανθρωπήσαντι καί σαρκωθέντι ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀνατολήν τοῦ νέου χρόνου ἑορτάζοντες, ἱκετεύσωμεν τόν Μέγαν τῆς Καππαδοκίας Ἱεράρχην ἅγιον Βασίλειον τόν οὐρανοφάντορα, ἵνα πρεσβεύῃ τῷ σαρκί περιτμηθέντι Κυρίῳ καί Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, καί ἰδιαιτέρως τῆς δοκιμαζομένης ζώνης τῆς Γάζης καί τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, οὐ μήν ἀλλά καί ὑπέρ παύσεως τῶν σχισμάτων καί θεραπείας τῆς διαρραγείσης ἑνότητος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «ὁ ἄρρητῳ σοφία συστησάμενος τά σύμπαντα, Λόγε Χριστέ ὁ Θεός, ὁ καιρούς καί χρόνους ἡμῖν προθέμενος, τά ἔργα τῶν χειρῶν Σου εὐλόγησον· τό παρόν νέον ἔτος ὡς ἀγαθός εὐλογήσας φύλαττε ἐν εἰρήνῃ καί ἑνότητι, τήν Ἐκκλησίαν Σου, τήν Γεραράν ἡμῶν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, τό εὐσεβές χριστεπώνυμον ἡμῶν ποίμνιον, τήν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ καί τό εὐσεβές ἔθνος καί γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων. Ἀμήν».

Εὐλογημένον καί εἰρηνικόν τό Νέον ἔτος 2024.

Ἔτη πολλά!”

Ἐν συνεχείᾳ ἐψάλη τό ἀπολυτίκιον τῆς Περιτομῆς «μορφήν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες» καί τοῦ Μεγάλου Βασιλείου «εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου ὡς δεξαμένην τόν λόγον σου». Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἔκοψε τήν πίτταν, εὐχόμενος αἴσιον καί εὐλογημένον καί εἰρηνικόν τόν Νέον Ἔτος 2024 καί διένειμεν αὐτήν εἰς τούς παρόντας.

Τέλος, οἱ μαθηταί τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών  ἔψαλλον τά κάλαντα «ἐμεῖς ἡ νέα γενεά τοῦ Παναγίου Τάφου»  εἰς τό Πατριαρχεῖον καί εἰς τάς οἰκίας τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί εἰς τας οἰκίας μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΩ

Τήν Παρασκευήν,  30^ήν Δεκεμβρίου 2023 / 12^ην Ἰανουαρίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν και Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη δεκαμελῆ ἀντιπροσωπείαν τῆς ὀργανώσεως «Churches for the Middle East peace», παρουσίᾳ τοῦ κ. Ὄντε Καουάς καί ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησεν εἰς αὐτούς περί τοῦ ποιμαντικοῦ, ἐκπαιδευτικοῦ, πολιτιστικοῦ καί ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου.

Τήν ἰδίαν ἡμέραν ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη ἐπίσης ἀντιπροσωπείαν τῆς Σχολῆς Ἰόππης, παρουσίᾳ τοῦ ἐπιθεωρητοῦ κ. Ὄντε Καουάς,

ἀντιπροσωπείαν τοῦ Συλλόγου «Μυροφόρων Γυναικῶν» – «Χαμιλάτ Τίμπ» τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου,

καί τόν ἡγούμενον τῆς Μονῆς τῆς Χάϊφας Ἀρχιμανδρίτην Ἀρτέμιον, τόν Ἱερέα Δημήτριον μετά τῆς Πρεσβυτέρας καί τόν Ἱερέα π. Μιχαήλ ἐκ Μολδαβίας ἐφημέριον τῆς Χάϊφας, εἰς τόν ὁποῖον και ἀπένειμεν ὁ Μακαριώτατος τό ὀφφίκιον τοῦ Σταυροφόρου διά τήν συνέχισιν τῆς εὐδοκίμου ὑπηρεσίας αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας